Pages
[522]	πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ τοῦτο,	ὦ	~ἄνδρες δικασταί, οὔτε ἄλλο οὐδέν·
[452]	σὺ δὲ δὴ τίς εἶ,	ὦ	ἄνθρωπε, καὶ τί τὸ σὸν
[526]	ὁ Λυσιμάχου· οἱ δὲ πολλοί,	ὦ	ἄριστε, κακοὶ γίγνονται τῶν δυναστῶν.
[505]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν,	ὦ	ἄριστε, οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος;
[479]	~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ που οὗτοι,	ὦ	ἄριστε, τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν
[515]	ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως δή,	ὦ	βέλτιστε, ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ τῶν
[515]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν δέ,	ὦ	βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ μὲν
[494]	~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε,	ὦ	βέλτιστε· διατέλει γὰρ ὥσπερ ἤρξω,
[461]	βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν πάθοις,	ὦ	βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ
[511]	σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ,	ὦ	βέλτιστε; ἦ καὶ ἡ τοῦ
[482]	τῷ βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι,	ὦ	βέλτιστε, καὶ τὴν λύραν μοι
[491]	μαλακίαν τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς,	ὦ	βέλτιστε Καλλίκλεις, ὡς οὐ ταὐτὰ
[494]	~ἦ γὰρ ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα,	ὦ	γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος ὃς ἂν
[473]	εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ,	ὦ	γενναῖε Πῶλε, καὶ οὐκ ἐλέγχεις·
[521]	διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα με,	ὦ	γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι
[458]	ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή,	ὦ	Γοργία, ἃ θαυμάζω ἐν τοῖς
[449]	ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν Ἥραν,	ὦ	Γοργία, ἄγαμαί γε τὰς ἀποκρίσεις,
[447]	~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ μοι,	ὦ	Γοργία, ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς ὅδε
[454]	τὴν πειθὼ καὶ περὶ τούτων,	ὦ	Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς
[451]	Σώκρατες, καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ὦ	Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις
[449]	περὶ λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους,	ὦ	Γοργία; ἆρα οἳ δηλοῦσι τοὺς
[449]	καλεῖν χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον δέ,	ὦ	Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ τίνα
[448]	ἦ που ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ,	ὦ	Γοργία. ~(Γοργίας) πάρεστι τούτου πεῖραν,
[453]	~(Σωκράτης) ~νῦν μοι δοκεῖς δηλῶσαι,	ὦ	Γοργία, ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα
[453]	~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή,	ὦ	Γοργία. ἐγὼ γὰρ εὖ ἴσθ'
[463]	αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν μοι,	ὦ	Γοργία, εἶναί τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν
[454]	~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή,	ὦ	Γοργία, ἐπειδή γε καὶ σοὶ
[452]	ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν νομίσας,	ὦ	Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ' ἐκείνων
[455]	ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν,	ὦ	Γοργία, ἔσται, ~ἐάν σοι συνῶμεν;
[506]	ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δή,	ὦ	Γοργία, καὶ αὐτὸς ἡδέως μὲν
[449]	εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν δεῖ,	ὦ	Γοργία· καί μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ
[459]	ἢ πῶς τὰ τοιαῦτα ἔχει,	ὦ	Γοργία; ~(καὶ πρὸς Διός, ὥσπερ
[457]	οὐ τὸν διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι,	ὦ	Γοργία, καὶ σὲ ἔμπειρον εἶναι
[450]	λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν,	ὦ	Γοργία, λέγεις; ἀλλ' οὐκ οἶμαί
[460]	~καὶ ἐν τοῖς πρώτοις γε,	ὦ	Γοργία, λόγοις ἐλέγετο ὅτι ἡ
[463]	ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε,	ὦ	Γοργία· οὐδὲν γάρ πω σαφὲς
[461]	ποτὲ ἔχει, μὰ τὸν (κύνα,	ὦ	~Γοργία, οὐκ ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν
[450]	μὴν καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι,	ὦ	Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν
[456]	τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ θαυμάζων,	ὦ	Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ τίς ποτε
[455]	τῶν ~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα,	ὦ	Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ
[454]	σε ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν τις,	ὦ	Γοργία, ~πίστις ψευδὴς καὶ ἀληθής;
[497]	~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης)	ὦ	Γοργία· σμικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια
[455]	δὲ οὔ· ἢ πῶς λέγεις,	ὦ	~Γοργία, τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ
[458]	πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν θορύβου,	ὦ	Γοργία τε καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ
[451]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ σύ,	ὦ	Γοργία. τυγχάνει μὲν γὰρ δὴ
[448]	τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γε,	ὦ	Γοργία, φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς
[449]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις ἄν,	ὦ	Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι
[489]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ μέν,	ὦ	δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς πάλαι τοπάζω
[517]	τούτων ὅστις (βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης)	~ὦ	δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ ψέγω τούτους
[513]	~λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί, ὅπως μή,	ὦ	δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ φασὶ τὰς
[469]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως γε,	ὦ	ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν γε
[508]	τοῦτο διὰ ~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν,	~ὦ	ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν.
[473]	δέ γε καὶ σὲ ποιῆσαι,	ὦ	ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν· φίλον
[491]	ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; αὑτῶν,	ὦ	ἑταῖρε, τί; ἦ τι ἄρχοντας
[519]	δοκεῖ σοι τοῦτο ἄτοπον εἶναι,	ὦ	ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν με
[489]	~ἐπειδὴ οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους; καὶ	ὦ	θαυμάσιε πρᾳότερόν με προδίδασκε, ἵνα
[470]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν,	ὦ	θαυμάσιε, (τὸ μέγα δύνασθαι) πάλιν
[512]	καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ γε,	ὦ	θαυμάσιε, τὸν μηχανοποιόν, ὃς οὔτε
[527]	παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ οὐδενὸς ~ἄξιος	ὦ	Καλλίκλεις.
[524]	πορείας τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν,	ὦ	Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω
[447]	πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι,	ὦ	Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν
[497]	οἶδα ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας) ~μηδαμῶς,	ὦ	Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ ἡμῶν
[447]	ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις,	ὦ	Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν ἂν
[497]	οὐ σὴ αὕτη ἡ τιμή,	ὦ	Καλλίκλεις· ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι
[482]	θεόν, ~οὔ σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς,	ὦ	Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν ἅπαντι
[490]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ μόνον γε,	ὦ	Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν
[506]	παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι,	ὦ	Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν δὴ ἥ
[512]	εἶναι; καίτοι εἰ βούλοιτο λέγειν,	ὦ	~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ
[514]	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους,	ὦ	Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν
[521]	χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι εἰπέ,	ὦ	Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ εἶ, ὥσπερ
[501]	εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν γάρ,	ὦ	Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι, καὶ
[481]	ἔοικεν, ἢ ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης)	~ὦ	Καλλίκλεις, εἰ μή τι ἦν
[525]	ἢ οἷς ἐξῆν ἀλλὰ γάρ,	ὦ	Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν (δυναμένων εἰσὶ
[493]	ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ οὗτος σοί,	ὦ	Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν
[524]	καὶ περὶ τὴν ψυχὴν εἶναι,	ὦ	Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα ἐστὶν ἐν
[513]	~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου γὰρ ἔρως,	ὦ	Καλλίκλεις, ἐνὼν ἐν τῇ ψυχῇ
[492]	ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς γε,	ὦ	Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ παρρησιαζόμενος·
[502]	θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον,	ὦ	Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι;
[503]	ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν γε,	ὦ	Καλλίκλεις, ἣν πρότερον σὺ ἔλεγες
[507]	εἴη. φασὶ δ' οἱ σοφοί,	ὦ	Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν καὶ (γῆν
[526]	~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ,	ὦ	Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον
[497]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ,	ὦ	Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί γε ἔτι
[509]	ἆρα ἄλλως ἢ οὕτως ἔχει,	ὦ	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης)
[513]	κεφαλή. λέγομέν τι πρὸς ~ταῦτα,	ὦ	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅντινά
[499]	ἀγαθὰ εἶναι; οὐ ταῦτα ἀνάγκη,	ὦ	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~πάλαι τοί σου
[500]	ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ πρὸς Φιλίου,	ὦ	Καλλίκλεις, μήτε αὐτὸς οἴου δεῖν
[522]	ἐκεῖνό γε ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι,	ὦ	Καλλίκλεις, ὃ σὺ πολλάκις ὡμολόγησας·
[518]	κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ νῦν,	ὦ	~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις
[497]	δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ,	ὦ	Καλλίκλεις, ὅτι τὰ μεγάλα μεμύησαι
[513]	ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ,	ὦ	Καλλίκλεις· οὐ γὰρ μιμητὴν δεῖ
[514]	~ἄνδρα μήτε γυναῖκα, πρὸς Διός,	ὦ	Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον ἂν ἦν
[486]	χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον τὴν ψυχήν,	ὦ	Καλλίκλεις, οὐκ ἂν οἴει με
[506]	τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ σύ,	ὦ	~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι τὸν
[519]	ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας,	ὦ	Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης)
[490]	ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ,	ὦ	Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης)
[487]	δὲ καλλίστη ἐστὶν ἡ σκέψις,	ὦ	~Καλλίκλεις, περὶ τούτων ὧν σὺ
[509]	αὐτό γέ μοι τοῦτο ἀπεκρίνω,	~ὦ	Καλλίκλεις, πότερόν σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς
[494]	καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι,	ὦ	Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν καὶ Γοργίαν
[508]	τὰ συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα,	ὦ	Καλλίκλεις, συμβαίνει πάντα, ἐφ' οἷς
[504]	συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί γὰρ ὄφελος,	ὦ	Καλλίκλεις, σώματί γε κάμνοντι καὶ
[495]	~(Σωκράτης) σὺ δὲ τῷ ὄντι,	ὦ	Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[487]	σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς ἐγώ,	ὦ	Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς γεγονότας
[501]	δοκεῖ σοι τοιαύτη τις εἶναι,	~ὦ	Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν ἡμῶν μόνον
[494]	ἔτι τί σε ἐρωτῶ; ὅρα,	ὦ	Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς
[515]	(ἐάν τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ,	ὦ	Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις
[458]	διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν,	ὦ	Καλλίκλεις, τό γ' ἐμὸν οὐδὲν
[508]	καὶ ἔτι λέγεσθαι· οὔ φημι,	ὦ	~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης
[507]	ὅπου δεῖ· ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη,	ὦ	Καλλίκλεις, τὸν σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν,
[495]	αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις,	ὦ	Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους λόγους, καὶ
[481]	παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ,	ὦ	Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι
[526]	θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν οὖν,	ὦ	Καλλίκλεις, ὑπό τε τούτων τῶν
[526]	τινός, ~μάλιστα μέν, ἔγωγέ φημι,	ὦ	Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος
[489]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν Ζῆθον,	ὦ	Καλλίκλεις, ᾧ σὺ χρώμενος πολλὰ
[521]	φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα εἰμί,	ὦ	Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς, εἰ μὴ
[499]	~δὲ χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ,	ὦ	Καλλίκλεις, ὡς πανοῦργος εἶ καί
[461]	ἀγροικία ἐστὶν ~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης)	~ὦ	κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες
[467]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ κακηγόρει,	ὦ	λῷστε Πῶλε, ἵνα προσείπω σε
[520]	τι διαφέρειν τούτους ἐκείνων; ταὐτόν,	ὦ	μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ,
[495]	ποιῶ τοῦτο, οὔτε σύ. ἀλλ'	ὦ	μακάριε, ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο
[469]	κατὰ τὴν αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης)	~ὦ	μακάριε, ἐμοῦ δὴ λέγοντος τῷ
[512]	τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ'	ὦ	μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο τι
[471]	σοι ὡς ἐγὼ λέγω. ~(Σωκράτης)	~ὦ	μακάριε, ῥητορικῶς γάρ με ἐπιχειρεῖς
[521]	αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις λέγων ὅτι	ὦ	παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς καὶ κακὰ
[522]	ὅτι ταῦτα πάντα ἐγὼ ἐποίουν,	ὦ	παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον τι οἴει
[493]	ἐνδειξάμενος, ἐάν πως οἷός τε	ὦ,	πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως
[473]	Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα,	ὦ	Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ γὰρ
[463]	ὅτι ἐστίν. οὐ ~γὰρ δίκαιον,	ὦ	Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ βούλει πυθέσθαι,
[479]	εἰ δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν,	ὦ	Πῶλε, ἆρ' αἰσθάνῃ τὰ συμβαίνοντα
[473]	διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας. τί τοῦτο,	ὦ	Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ τοῦτο
[466]	σοι πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ γάρ,	ὦ	Πῶλε, ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας
[471]	~καὶ κατ' ἀρχὰς τῶν λόγων,	ὦ	Πῶλε, ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα ὅτι
[480]	χρήσιμος οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν,	ὦ	Πῶλε, εἰ μὴ ~εἴ τις
[470]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν τοίνυν φημί,	ὦ	Πῶλε, εἴ σοι παρ' ἐμοῦ
[480]	καὶ ἀνίατον· ἢ πῶς λέγομεν,	ὦ	Πῶλε, εἴπερ τὰ πρότερον μένει
[469]	ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς σὲ ὅτι	ὦ	Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς τις καὶ
[448]	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι,	ὦ	Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος τίνος
[466]	~νὴ τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι,	ὦ	Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου ὧν λέγεις
[468]	γάρ; ἀληθῆ σοι δοκῶ ~λέγειν,	ὦ	Πῶλε, ἢ οὔ; τί οὐκ
[481]	ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ,	ὦ	Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι,
[462]	εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί δέ,	ὦ	Πῶλε; ἤδη πέπυσαι παρ' ἐμοῦ
[461]	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν,	ὦ	Πῶλε, ἢν καθέρξῃς, ᾗ τὸ
[469]	~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ ὁ ἀποκτεινύς,	ὦ	Πῶλε, καὶ ἧττον ἢ ὁ
[474]	σε ἠρώτων· πότερον δοκεῖ σοι,	ὦ	~Πῶλε, κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν
[472]	δέ γε τὴν ἐμὴν δόξαν,	ὦ	Πῶλε, ὁ ἀδικῶν τε καὶ
[475]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν,	ὦ	Πῶλε, ὁ ἔλεγχος παρὰ τὸν
[448]	ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί δέ,	ὦ	Πῶλε; οἴει σὺ κάλλιον ἂν
[470]	ἢ ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα,	ὦ	Πῶλε· οὐ γάρ πω συγγέγονα
[475]	τοῦ ἧττον; μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι,	ὦ	Πῶλε· οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ
[473]	ἐπεὶ ἐροῦ τινα τουτωνί. ~(Σωκράτης)	~ὦ	Πῶλε, οὐκ εἰμὶ τῶν πολιτικῶν,
[473]	~(Σωκράτης) ὡς σύ γε οἴει,	ὦ	Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ γε οἰόμενος.
[462]	τίς τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης) οὐδεμία,	ὦ	Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί; φάθι.
[480]	φῶμεν οὕτως ἢ μὴ φῶμεν,	ὦ	Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν, ὦ
[462]	δή, χάριτος καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας,	ὦ	Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν
[469]	ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν; ~(Σωκράτης) εὐφήμει,	ὦ	Πῶλε. ~(Πῶλος) τί δή; ~(Σωκράτης)
[466]	ἀλλ' οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος ὤν,	ὦ	~Πῶλε; τί τάχα δράσεις; ~(Πῶλος)
[480]	εἰ οὖν δὴ ταῦτα ἀληθῆ,	ὦ	Πῶλε, τίς ἡ μεγάλη χρεία
[479]	καὶ οἱ τὴν δίκην φεύγοντες,	ὦ	~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν,
[470]	~(Σωκράτης) ~ὥς γε ἐγὼ λέγω,	ὦ	Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ καλὸν
[465]	αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ τοιοῦτον,	ὦ	Πῶλε τοῦτο γὰρ ~πρὸς σὲ
[462]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ,	ὦ	Πῶλε, ὥς γε πρὸς σὲ
[489]	ταῦτα εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν,	ὦ	σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις; ~(Καλλίκλης)
[495]	ἢ ἕτερον; ~(Καλλίκλης) ἕτερον δήπου,	ὦ	σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης) ἦ καὶ
[505]	~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα λέγεις,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον τινὰ ἐρώτα.
[463]	λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν Δία,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ οὐδὲ αὐτὸς
[470]	~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ σε ἐλέγξαι,	ὦ	Σώκρατες· ἀλλ' οὐχὶ κἂν παῖς
[453]	τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλά μοι δοκεῖς ἱκανῶς
[453]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ δῆτα,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων μάλιστα πείθει.
[454]	τι; ~(Γοργίας) οἴομαι μὲν ἔγωγε,	ὦ	Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ
[477]	ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες, ἀπὸ τούτων γε. ~(Σωκράτης)
[470]	ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ μὲν οὖν,	ὦ	Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης)
[458]	~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ τὸ λοιπόν,	ὦ	Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ γε μὴ
[459]	εἰδότων. ~(Γοργίας) ~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη,	ὦ	Σώκρατες, γίγνεται, μὴ μαθόντα τὰς
[482]	~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης)	~ὦ	Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς
[505]	λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς βίαιος εἶ,	ὦ	Σώκρατες. ἐὰν δὲ ἐμοὶ πείθῃ,
[452]	πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει δῆτα,	ὦ	Σώκρατες, ἐάν ~σοι πλούτου φανῇ
[460]	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ μὲν οἶμαι,	ὦ	Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ μὴ εἰδώς,
[447]	ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα,	ὦ	Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ καὶ ἰάσομαι.
[449]	σε καλεῖν; ~(Γοργίας) ~ἀγαθόν γε,	ὦ	Σώκρατες, εἰ δὴ ὅ γε
[463]	οὐδενὸς τῶν καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος,	ὦ	Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς.
[451]	εἰ φαίη, περὶ τί εἰσιν,	ὦ	Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν ὅτι ~περὶ
[482]	~εἰπεῖν. σὺ γὰρ τῷ ὄντι,	ὦ	Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ
[480]	ὦ Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν,	ὦ	Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ, τοῖς μέντοι
[449]	ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν,	ὦ	Σώκρατες, ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι
[452]	πρῶτον μὲν ὁ ~ἰατρὸς ὅτι	ὦ	Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε Γοργίας· οὐ
[473]	ἔτι τοῦτ' ἐκείνου χαλεπώτερόν ἐστιν,	ὦ	Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα,
[491]	λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε σφόδρα,	ὦ	Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς ἂν εὐδαίμων
[462]	ποιήσω ταῦτα. καί μοι ἀπόκριναι,	ὦ	Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας) ἀπορεῖν σοι
[449]	~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ οἶμαι,	ὦ	Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο ποιεῖν. ~(Σωκράτης)
[473]	καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά γε,	ὦ	Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι
[511]	τοὺς λόγους ἄνω καὶ κάτω,	ὦ	Σώκρατες· ἢ οὐκ ~οἶσθα ὅτι
[478]	ἰατρικῆς, δίκης. ~(Πῶλος) πολὺ διαφέρει,	ὦ	Σώκρατες, ἡ δίκη. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[475]	καὶ καλῶς γε νῦν ὁρίζῃ,	ὦ	Σώκρατες, ἡδονῇ τε καὶ ἀγαθῷ
[492]	ἑαυτῶν ~πόλει; ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ,	ὦ	Σώκρατες, ἣν φῂς σὺ διώκειν,
[486]	~καίτοι πῶς σοφὸν τοῦτό ἐστιν,	ὦ	Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη
[499]	~(Καλλίκλης) ~πάλαι τοί σου ἀκροῶμαι,	ὦ	Σώκρατες, καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν
[451]	τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[494]	ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἄτοπος εἶ,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης)
[452]	~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί τἄν,	ὦ	Σώκρατες, καὶ αὐτὸς εἴ σοι
[458]	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ μὲν ἔγωγε,	ὦ	Σώκρατες, καὶ αὐτὸς τοιοῦτος εἶναι
[447]	~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν,	ὦ	Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτῷ ἓν
[451]	λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γὰρ οἴει,	ὦ	Σώκρατες, καὶ δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης)
[522]	πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν σοι,	ὦ	Σώκρατες, καλῶς ἔχειν ἄνθρωπος ἐν
[502]	~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό γε,	ὦ	Σώκρατες, Κινησίου γε πέρι. ~(Σωκράτης)
[477]	αἰσχίστη, καὶ κακίστη; ~(Πῶλος) πῶς,	ὦ	Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ
[517]	~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ γε δεῖ,	ὦ	Σώκρατες, μή ποτέ τις τῶν
[456]	ᾖ ὧν νυνδὴ σὺ ἔλεγες,	ὦ	Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι οἱ ῥήτορές
[473]	μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι,	ὦ	Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα λέγῃς ἃ
[454]	~τὸ εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον δήπου,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι ἐξ ἧς τὸ
[470]	οὐ δῆτα. ~(Πῶλος) ~δῆλον δή,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ τὸν μέγαν
[502]	~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ τοῦτό γε,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι πρὸς τὴν (ἡδονὴν
[456]	~(Γοργίας) ~εἰ πάντα γε εἰδείης,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι ὡς ἔπος εἰπεῖν
[470]	ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μήν,	ὦ	Σώκρατες, οὐδέν γέ σε δεῖ
[489]	οὐ παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ μοι,	ὦ	Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν
[468]	βούλεται. ~(Πῶλος) ~ὡς δὴ σύ,	ὦ	Σώκρατες, οὐκ ἂν δέξαιο ἐξεῖναί
[485]	πληγῶν μοι δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι,	ὦ	~Σώκρατες, οὗτος ὁ ἀνήρ. ὃ
[461]	ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί δέ,	ὦ	Σώκρατες; οὕτω καὶ σὺ περὶ
[469]	ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν ὅτι	ὦ	Σώκρατες, οὕτω μὲν πάντες ἂν
[447]	~πολέμου καὶ μάχης φασὶ χρῆναι,	ὦ	Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[510]	ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι τοῦτο,	ὦ	Σώκρατες, οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς τὸν
[476]	ἐστιν ἢ ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη,	ὦ	Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό
[513]	μοι τρόπον δοκεῖς εὖ λέγειν,	ὦ	Σώκρατες, πέπονθα δὲ τὸ τῶν
[521]	κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι δοκεῖς,	ὦ	Σώκρατες, πιστεύειν μηδ' ἂν ἓν
[481]	θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι,	ὦ	Σώκρατες, (πότερόν σε θῶμεν νυνὶ
[485]	ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ,	ὦ	~Σώκρατες, πρὸς σὲ ἐπιεικῶς ἔχω
[455]	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ σοι πειράσομαι,	ὦ	Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν τῆς
[504]	τί δὲ οὐκ αὐτὸς λέγεις,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἴ σοι
[515]	δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ
[515]	τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι
[475]	~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ ἂν δεξαίμην,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος δέ τις
[453]	σέ. ~(Γοργίας) τί οὖν δή,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ νῦν.
[486]	πρὸς τί δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ·
[480]	~(Πῶλος) τί γὰρ δὴ φῶμεν,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν ἄρα
[450]	~πάνυ μὲν οὖν καλῶς ὑπολαμβάνεις,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ γέ
[454]	ὀρθῶς γέ μοι δοκεῖς ποιεῖν,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ
[451]	~(Γοργίας) ὀρθῶς γε λέγων σύ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ
[489]	~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν Ζῆθον,
[467]	σχέτλιά γε λέγεις καὶ ὑπερφυῆ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ κακηγόρει, ὦ
[497]	~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα σοφίζῃ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ,
[448]	ἢ διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος) τί δή,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι, ὦ Πῶλε,
[490]	~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ μόνον γε,
[495]	ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ γὰρ σύ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ τοίνυν ὀρθῶς
[467]	οὔτε κακόν; ~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις εἶναι
[469]	δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς δῆτα,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς μέγιστον
[478]	σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς ἰατρούς,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ δὲ τοὺς
[449]	ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ῥήτορα ἄρα χρή
[476]	εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά μοι δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ
[495]	~(Καλλίκλης) ὡς σύ γε οἴει,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ τῷ
[448]	οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας) τί μάλιστα,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ ἐρωτώμενον οὐ
[493]	μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἄλλην
[452]	εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ ἐστίν,	ὦ	Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν
[456]	τοιαύτη τῆς τέχνης· ~δεῖ μέντοι,	ὦ	Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ χρῆσθαι ὥσπερ
[454]	~ταύτης τοίνυν τῆς πειθοῦς λέγω,	ὦ	Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς δικαστηρίοις
[451]	ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν τῶν ~τεχνῶν·	ὦ	Σώκρατες, τίς (ἐστιν ἡ ἀριθμητικὴ
[485]	ὢν ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον,	ὦ	~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται, καὶ
[494]	οὐκ αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα ἄγων,	ὦ	Σώκρατες, τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ
[475]	ἢ οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς,	ὦ	Σώκρατες, τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) οὐκ
[494]	οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις,	ὦ	Σώκρατες. τῷ μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ
[450]	ᾖ περὶ λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι,	ὦ	Σώκρατες, τῶν μὲν ἄλλων τεχνῶν
[452]	γὰρ οὔ, φαίη ἂν ἴσως,	ὦ	Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί δ' ἐστὶν
[484]	~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ τοί ἐστιν,	ὦ	Σώκρατες, χαρίεν, ἄν τις αὐτοῦ
[506]	~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν οὐ δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες, χρῆναί πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ
[485]	πρὸς τὸν ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς,	ὦ	~Σώκρατες, ὧν δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι,
[510]	πολιτείας ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς,	ὦ	Σώκρατες, ὡς ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι
[521]	σοι Μυσόν γε ἥδιον καλεῖν,	ὦ	Σώκρατες· ὡς εἰ μὴ ταῦτά
[471]	σὸν λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ γε,	ὦ	φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μὲν
[466]	ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν,	ὦ	φίλε· ἔπειτα δύο ἅμα με
[482]	παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν. λέγει γάρ,	ὦ	φίλε ἑταῖρε, ἃ νῦν ἐμοῦ
[479]	~ἆρ' οὖν οὐ περὶ τούτου,	ὦ	φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν τὸν
[507]	ἔχω παρὰ ταῦτα ἄλλα φάναι,	ὦ	φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ δ' εἰ
[465]	~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν,	ὦ	φίλε Πῶλε σὺ γὰρ τούτων
[486]	ἄλλου νεανικὸν βούλευμα βουλεύσαιο. ~καίτοι,	ὦ	φίλε Σώκρατες καί μοι μηδὲν
[497]	~ὅτι οὐ τὰ αὐτὰ γίγνεται,	ὦ	φίλε, τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ
[513]	μή τι σὺ ἄλλο λέγεις,	ὦ	φίλη κεφαλή. λέγομέν τι πρὸς
[448]	Δία· ἂν δέ γε βούλῃ,	ὦ	(Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν γὰρ
[447]	εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ,	ὦ	(Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου;
[447]	ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς λέγεις.	ὦ	(Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί
[448]	τίς σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ,	ὦ	(Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ νυνδὴ αὐτὰ
[458]	πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς,	ὦ	(Χαιρεφῶν) καὶ μὲν δὴ καὶ
[448]	Γοργία. ~(Γοργίας) πάρεστι τούτου πεῖραν,	ὦ	(Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία·
[448]	καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος)	~ὦ	(Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι ἐν ἀνθρώποις
[481]	ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ μοι,	ὦ	(Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης) ἢ
[487]	τοῦ δέοντος· πῶς γὰρ οὔ;	~ὥ	γε εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον,
[471]	μὲν δὴ πῶς οὐκ ἄδικος;	ᾧ	γε προσῆκε μὲν τῆς ἀρχῆς
[501]	μόνον σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος γίγνεσθαι,	ᾧ	δὴ καὶ ~πορίζεται τὰς ἡδονάς.
[493]	τῆς ~δὲ ψυχῆς τοῦτο ἐν	ᾧ	ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει ὂν οἷον
[502]	ἡ τῆς τραγῳδίας ποίησις, ἐφ'	ᾧ	ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν αὐτῆς τὸ
[485]	ὅταν μὲν γὰρ ~παιδίον ἴδω,	ᾧ	ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον
[451]	ἀνθρώπων τοῦτο τὸ ~σκολιόν, ἐν	ᾧ	καταριθμοῦνται ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν μὲν
[483]	τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς	ᾧ	~κρεῖττόν ἐστιν τεθνάναι ἢ ζῆν,
[484]	ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι ἐν	ᾧ	λέγει ὅτι ~νόμος ὁ πάντων
[471]	τι οὗτός ~ἐστιν ὁ λόγος,	ᾧ	με καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε,
[496]	(σκόπει. νοσεῖ ~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς,	ᾧ	ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[519]	σχόντας δὲ δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ	ᾧ	οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ σοι
[465]	ὅτι οὐκ ἔχει λόγον οὐδένα	ᾧ	προσφέρει ἃ προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα
[527]	τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ,	ᾧ	σὺ πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι
[489]	~μὰ τὸν Ζῆθον, ὦ Καλλίκλεις,	ᾧ	σὺ χρώμενος πολλὰ νυνδὴ εἰρωνεύου
[482]	τε ~καὶ διαφωνεῖν, καὶ χορὸν	ᾧ	χορηγοίην, (καὶ πλείστους ἀνθρώπους μὴ
[506]	παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε,	ὠγαθέ,	αὐτὸς καὶ πέραινε. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε
[519]	μοι οὐκ ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ'	ὠγαθέ,	εἰπὲ πρὸς Φιλίου, οὐ δοκεῖ
[491]	κρείττους καὶ οἱ ~βελτίους. ἀλλ'	ὠγαθέ,	εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ λέγεις
[486]	τύπτοντα μὴ ~διδόναι δίκην. ἀλλ'	ὠγαθέ,	ἐμοὶ πείθου, παῦσαι δὲ ἐλέγχων,
[471]	ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν,	~ὠγαθέ;	καὶ μὴν οὐδέν γέ σοι
[511]	ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα,	ὠγαθὲ	Καλλίκλεις, εἰ μὴ κωφός γ'
[490]	βελτίστῳ, ὦ Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως,	ὠγαθέ;	~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία, λέγεις, καὶ
[507]	εἰ ἔχεις, δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ'	ὠγαθέ.	~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ ὅτι, εἰ
[492]	Σώκρατες, ἣν φῂς σὺ διώκειν,	ὧδ'	ἔχει· τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία καὶ
[486]	σε ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν ψυχῆς	ὧδε	γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις μορφώματι,
[509]	ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν ἢ βούλησιν;	ὧδε	~δὲ λέγω· πότερον ἐὰν μὴ
[477]	οὖν τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ;	ὧδε	δὲ σκόπει· ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ
[478]	ἀδικίας; εἰ μὴ οὕτως εὐπορεῖς,	ὧδε	σκόπει· ποῖ ἄγομεν καὶ ~παρὰ
[477]	πῶς, ὦ Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ὡδί·	ἀεὶ τὸ αἴσχιστον ἤτοι λύπην
[514]	τόδε, εἴ τι πώποτε οἰκοδόμημα	ᾠκοδομήκαμεν	ἰδίᾳ ἢ τῶν ~φίλων τινὶ
[514]	καὶ καλὰ μετὰ τῶν ~διδασκάλων	ᾠκοδομημένα	ἡμῖν, πολλὰ δὲ καὶ ἴδια
[490]	κοινῷ πολλὰ σιτία καὶ ποτά,	ὦμεν	δὲ παντοδαποί, οἱ μὲν ~ἰσχυροί,
[515]	ὅπως ὅτι βέλτιστοι οἱ πολῖται	ὦμεν;	ἢ οὐ ~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν
[490]	λέγεις; ἐὰν ἐν τῷ αὐτῷ	ὦμεν,	ὥσπερ νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ
[499]	ἑτέρως, ἐξαπατῶν με. καίτοι οὐκ	ᾤμην	γε ~κατ' ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ
[497]	τὰ σμικρά· ἐγὼ δ' οὐκ	~ᾤμην	θεμιτὸν εἶναι. ὅθεν οὖν ἀπέλιπες
[476]	μὴ διδόναι, ὡς αὖ ἐγὼ	ᾤμην.	~σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ διδόναι
[520]	ἰατρικῆς· μόνοις δ' ἔγωγε καὶ	ᾤμην	τοῖς ~δημηγόροις τε καὶ σοφισταῖς
[497]	οὐχ ἅμα παύεται, ὡς σὺ	ὡμολόγεις·	νῦν δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης)
[516]	οὐδέ γε σὺ ἐξ ὧν	ὡμολόγεις.	πάλιν δὲ λέγε μοι περὶ
[467]	μ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~οὐκ ἄρτι	ὡμολόγεις	ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα
[517]	τῇδε τῇ πόλει. σὺ δὲ	ὡμολόγεις	τῶν γε ~νῦν οὐδένα, τῶν
[475]	πολλῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ σοῦ	ὡμολογεῖτο	ἡμῖν ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ
[500]	ἐγώ σοι σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ	ὡμολογήκαμεν	ἐγώ τε καὶ σὺ εἶναι
[515]	ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ; ἀποκρίνου.	ὡμολογήκαμεν·	ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ
[515]	δεῖν πράττειν τὸν πολιτικὸν ἄνδρα;	~ὡμολογήκαμεν	ἢ οὔ; ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν· ἐγὼ
[515]	ὦμεν; ἢ οὐ ~πολλάκις ἤδη	ὡμολογήκαμεν	τοῦτο δεῖν πράττειν τὸν πολιτικὸν
[479]	λέγειν· εἰ δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ	~ὡμολογήκαμεν,	ὦ Πῶλε, ἆρ' αἰσθάνῃ τὰ
[497]	ἀνιώμενον δέ γε χαίρειν δυνατὸν	ὡμολόγηκας.	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα
[517]	ἐγὼ γοῦν σε πολλάκις οἶμαι	ὡμολογηκέναι	καὶ ἐγνωκέναι ὡς ἄρα διττὴ
[489]	σοῦ, ἅτε ἱκανοῦ ἀνδρὸς διαγνῶναι	ὡμολογηκότος.	~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ γε πολλοὶ
[496]	~ἴθι δὴ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν	ὡμολογημένα.	τὸ πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ
[480]	γὰρ δὴ ἐκ τῶν νῦν	ὡμολογημένων	αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν ὅπως
[461]	εἶ ~καὶ ἐγὼ ἐθέλω τῶν	ὡμολογημένων	εἴ τί σοι δοκεῖ μὴ
[515]	βέλτιστε, ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ τῶν	ὡμολογημένων,	εἴπερ ἀγαθός γ' ἦν ~ἐκεῖνος
[477]	ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ τῶν	ὡμολογημένων	ἐν τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα.
[498]	τί ἡμῖν συμβαίνει ἐκ τῶν	ὡμολογημένων·	~καὶ δὶς γάρ τοι καὶ
[479]	γὰρ ~ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν	ὡμολογημένων	τοιοῦτόν τι ποιεῖν καὶ οἱ
[488]	χρόνῳ μὴ ταὐτὰ πράττοντα ἅπερ	ὡμολόγησα,	πάνυ με ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι
[468]	ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ὡμολογήσαμεν,	ἃ ἕνεκά του ποιοῦμεν, μὴ
[509]	καὶ πῶλος ἢ οὔ, ἡνίκα	ὡμολογήσαμεν	μηδένα ~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας
[506]	ταὐτόν, ὡς ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς	ὡμολογήσαμεν.	~πότερον δὲ τὸ ἡδὺ ἕνεκα
[522]	ὦ Καλλίκλεις, ὃ σὺ πολλάκις	ὡμολόγησας·	εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ, μήτε
[461]	τί σοι δοκεῖ μὴ καλῶς	ὡμολογῆσθαι,	~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν σὺ βούλῃ,
[477]	πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος)	ὡμολόγηται	γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν
[477]	καὶ σύμπασα ψυχῆς πονηρία νυνδὴ	(ὡμολόγηται	ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης)
[522]	τῆς βοηθείας ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν	ὡμολόγηται	κρατίστη εἶναι. εἰ μὲν οὖν
[476]	τὰ δὲ δίκαιά που καλὰ	ὡμολόγηται;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τούτων
[516]	οὐκ ἔδει αὐτούς, ὡς ἄρτι	ὡμολογοῦμεν,	δικαιοτέρους γεγονέναι ἀντὶ ~ἀδικωτέρων ὑπ'
[515]	~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις πρότερον πονηρὸς	ὤν,	ἄδικός τε καὶ ἀκόλαστος καὶ
[508]	νοῦν ~τούτοις, καὶ ταῦτα σοφὸς	ὤν,	ἀλλὰ λέληθέν σε ὅτι ἡ
[484]	~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει βέλτιστος	ὤν"	~αντιοπε (ὅπου δ' ἂν φαῦλος
[490]	τι ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν	ὤν,	βελτίων καὶ κρείττων ἔσται εἰς
[481]	μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς	~ὤν,	εἰ δὲ μή, ὅπως ὡς
[458]	τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν ὁ λόγος	ὤν.	εἰ μὲν οὖν καὶ σὺ
[481]	ὡς (πλεῖστον χρόνον βιώσεται τοιοῦτος	ὤν.	ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ,
[459]	(γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἰατρός γε	ὤν·	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[490]	ᾖ φρονιμώτερος περὶ ταῦτα, ἰατρὸς	ὤν,	ᾖ δέ, ~οἷον εἰκός, τῶν
[482]	τοῖς λόγοις ὡς ἀληθῶς δημηγόρος	ὤν·	καὶ ~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν
[497]	~ληρεῖς) ἵνα εἰδῇς ὡς σοφὸς	(ὤν	με νουθετεῖς. οὐχ ἅμα διψῶν
[490]	ἐὰν δὲ τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος	ὤν,	πάντων ~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ, ὦ
[510]	τῷ τοιούτῳ, ὃς ἂν ὁμοήθης	ὤν,	~ταὐτὰ ψέγων καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ
[452]	τούτου δημιουργός; φαίη ἄν. τίς	ὤν;	~χρηματιστής. τί οὖν; κρίνεις σὺ
[466]	μόριον. ἀλλ' οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος	ὤν,	ὦ ~Πῶλε; τί τάχα δράσεις;
[524]	λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ θάνατος τυγχάνει	ὤν,	ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο
[521]	ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε	ὢν	ἀγαθὸν ὄντα· μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται
[485]	φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ ἤδη πρεσβύτερος	ὢν	ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ
[522]	πόλει οὕτως διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος	ὢν	ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό
[468]	ἢ ~ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε τύραννος	ὢν	εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον εἶναι
[519]	ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς τε ~καὶ	ὢν	ἔπειτα πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε
[505]	τοῦ δύο ἄνδρες ἔλεγον, εἷς	ὢν	ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον
[473]	ποιῶν ὅτι ἂν βούληται, ζηλωτὸς	ὢν	καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν
[526]	ὄντι ὡς ἂν δύνωμαι βέλτιστος	ὢν	καὶ ζῆν καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω
[516]	καὶ ἵππων καὶ βοῶν τοιοῦτος	ὢν	κακὸς ἂν ἐδόκει εἶναι, ~εἰ
[511]	μέν, ἂν βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς	ὢν	καλὸν κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν
[476]	~ἐμοὶ δὲ σὺ ἐξαρκεῖς εἷς	ὢν	(μόνος καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν,
[472]	μὴ ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ εἷς	ὢν	μόνος, τοὺς δ' ἄλλους πάντας
[489]	ὦ Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος	ὢν	ὀνόματα θηρεύων, καὶ (ἐάν τις
[478]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει	ὢν	ὃς ἂν τὰ μέγιστα ἀδικῶν
[472]	~ἐκλέξασθαι. ἀλλ' ἐγώ σοι εἷς	ὢν	οὐχ ὁμολογῶ· οὐ γάρ με
[516]	εἴπερ (ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς	ὢν	τὰ ~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[452]	ἐγὼ ἐροίμην· σὺ ~δὲ τίς	ὢν	ταῦτα λέγεις; εἴποι ἂν ἴσως
[448]	δή. εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων	ὢν	τῆς τέχνης ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς
[447]	~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν εἰ ἐτύγχανεν	ὢν	ὑποδημάτων δημιουργός, ἀπεκρίνατο ἂν δήπου
[459]	ὑγιεινὸν καὶ περὶ τὰ ἄλλα	~ὧν	αἱ ἄλλαι τέχναι, αὐτὰ μὲν
[496]	~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα ἄττα	ὧν	ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ
[472]	καὶ γὰρ καὶ τυγχάνει περὶ	ὧν	ἀμφισβητοῦμεν οὐ πάνυ σμικρὰ ὄντα,
[492]	ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι	ὧν	ἂν ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία γίγνηται.
[457]	ὅτι οὐ ῥᾳδίως δύνανται περὶ	ὧν	ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς
[472]	ἄξιον λόγου μοι ~πεπεράνθαι περὶ	ὧν	ἂν (ἡμῖν ὁ λόγος ᾖ·
[480]	ἢ αὐτὸς ἢ ἄλλος τις	ὧν	ἂν κήδηται, αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι
[474]	οἶμαι δεῖν εἶναι. ἐγὼ γὰρ	ὧν	ἂν λέγω ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι
[471]	δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν λόγων	ὧν	ἂν λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται
[500]	~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ	ὧν	αὖ ἐγὼ πρὸς Πῶλον καὶ
[505]	ἄλλ' ἄττα ποιεῖν ἢ ἀφ'	ὧν	βελτίων ἔσται· φῂς ἢ οὔ;
[466]	νυνδὴ ἔλεγον· οὐδὲν ~(γὰρ ποιεῖν	ὧν	βούλονται ὡς ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν
[485]	ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς, ὦ ~Σώκρατες,	ὧν	δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν
[494]	εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν	ὧν	~δέονται; ~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ εἰς
[509]	οἶδα ὅπως ἔχει, ὅτι μέντοι	ὧν	ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς
[469]	οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ	ὧν	ἐγὼ λέγω τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης)
[525]	ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ νουθετήματα.	~(ὧν	ἐγώ φημι ἕνα καὶ Ἀρχέλαον
[472]	~ἀλλὰ σχεδόν τι ταῦτα περὶ	ὧν	εἰδέναι τε κάλλιστον μὴ εἰδέναι
[448]	γάρ μοι πῶλος καὶ ἐξ	ὧν	εἴρηκεν ὅτι τὴν καλουμένην ῥητορικὴν
[450]	γε καὶ ἄλλαι πολλαὶ τέχναι,	ὧν	ἔνιαι σχεδόν τι ~ἴσους τοὺς
[517]	οἷοί τε ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει	ὧν	ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν τὰς
[518]	ἀνθρώπους, οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες	ὧν	ἐπεθύμουν. καί φασι μεγάλην τὴν
[452]	αὐτίκα παρασταῖεν οἱ δημιουργοὶ τούτων	ὧν	ἐπῄνεσεν ὁ τὸ σκολιὸν ~ποιήσας,
[505]	οὐκοῦν τὸ εἴργειν ἐστὶν ἀφ'	ὧν	ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[505]	ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι	ὧν	ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς τοῦτό γε καὶ
[517]	ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ'	~ὧν	ἔρχεται σώματα εἰς ἐπιθυμίαν· καὶ
[486]	ἅν μοι σὺ ὁμολογήσῃς περὶ	ὧν	ἡ ἐμὴ ψυχὴ δοξάζει, ταῦτ'
[448]	τῶν δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι·	ὧν	καὶ (Γοργίας) ἐστὶν ὅδε, καὶ
[486]	φάναι εἶναι εἴτε φλυαρίας, ἐξ	ὧν	κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις δόμοις· ζηλῶν οὐκ
[466]	μέντοι, ὦ Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου	ὧν	λέγεις πότερον αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις
[478]	τί οὖν τούτων κάλλιστόν ἐστιν	(ὧν	λέγεις) ~(Πῶλος) τίνων λέγεις; ~(Σωκράτης)
[505]	τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν ~περὶ	ὧν	λέγομεν καὶ τί ψεῦδος· κοινὸν
[472]	ὄντα μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ	ὧν	λέγω, οὐδὲν οἶμαι ἄξιον λόγου
[512]	μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ (τῶν ἄλλων	ὧν	νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ' ὅτι φαίης
[451]	ἂν εἴ τίς με ἔροιτο	ὧν	νυνδὴ ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν τῶν
[456]	ὅταν γέ τις αἵρεσις ᾖ	ὧν	νυνδὴ σὺ ἔλεγες, ὦ Σώκρατες,
[455]	καὶ ἀδίκου ἢ καὶ περὶ	ὧν	νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν; πειρῶ οὖν
[459]	μὴ ἰατρός γε δήπου ἀνεπιστήμων	ὧν	ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον
[472]	καὶ οἱ ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ,	ὧν	οἱ τρίποδες οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές
[515]	εἰπὲ περὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν	ὧν	ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες, εἰ ἔτι
[453]	οἶμαί σε λέγειν καὶ περὶ	ὧν·	οὐδὲν μέντοι ἧττον ἐρήσομαί ~σε
[501]	φύσιν ~ἔσκεπται καὶ τὴν αἰτίαν	ὧν	πράττει, καὶ λόγον ἔχει τούτων
[487]	σκέψις, ὦ ~Καλλίκλεις, περὶ τούτων	ὧν	σὺ δή μοι ἐπετίμησας, ~ποῖόν
[505]	~οὐδέ γέ μοι μέλει οὐδὲν	ὧν	σὺ λέγεις, καὶ ταῦτά σοι
[472]	εἶναί τι. ~καὶ νῦν περὶ	ὧν	σὺ λέγεις ὀλίγου σοι πάντες
[469]	δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ τῶν ἀνθρώπων	ὧν	σὺ ὁρᾷς αὐτίκα μάλα δεῖν
[471]	οὐδέν γέ σοι τούτων ὁμολογῶ	ὧν	σὺ φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ
[512]	λαβεῖν τὴν ἐκείνου. ~καίτοι ἐξ	ὧν	τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι δικαίῳ
[458]	ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα (ψευδὴς περὶ	ὧν	τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν ὁ λόγος
[449]	αὖ καὶ ~τοῦτο ἕν ἐστιν	ὧν	φημι, μηδένα ἂν ἐν βραχυτέροις
[484]	ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον γεγονέναι (ἐστὶν	ὧν	χρὴ ἔμπειρον εἶναι τὸν μέλλοντα
[516]	Δί' οὐδέ γε σὺ ἐξ	ὧν	ὡμολόγεις. πάλιν δὲ λέγε μοι
[448]	αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί ἂν αὐτὸν	ὠνομάζομεν	δικαίως; οὐχ ὅπερ ἐκεῖνον; ~(Πῶλος)
[493]	τὸ πιθανόν τε καὶ πειστικὸν	ὠνόμασε	~πίθον, τοὺς δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους,
[458]	καὶ σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων	ὧνπερ	καὶ ἐγώ, ~ἡδέως ἄν σε
[449]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ	ὧνπερ	λέγειν, καὶ φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς
[453]	ἐπὶ τῶν αὐτῶν τεχνῶν λέγωμεν	ὧνπερ	νυνδή· ἡ ἀριθμητικὴ οὐ διδάσκει
[526]	οἶδεν οὐδέν, οὔθ' ὅστις οὔθ'	ὧντινων,	ὅτι δὲ πονηρός τις· καὶ
[453]	ἣν σὺ λέγεις καὶ ~περὶ	ὧντινων	πραγμάτων ἐστὶν πειθώ, σαφῶς μὲν
[476]	τῶν κακῶν ἐστιν, ὡς σὺ	ᾤου,	ἢ μεῖζον τὸ μὴ διδόναι,
[505]	ἡ ἀκολασία, ὥσπερ σὺ νυνδὴ	ᾤου.	~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα λέγεις,
[508]	χρηστέον· καὶ ἃ Πῶλον αἰσχύνῃ	ᾤου	συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα ἦν, τὸ
[513]	οὐ ταῦτα ἦν ἃ τότε	~ὡριζόμεθα;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[491]	τε καὶ ~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους	ὡρίζου,	αὖθις δὲ τοὺς φρονιμωτέρους, νῦν
[502]	πρὸς τὸ χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις	ὡρμημένοι,	καὶ ἕνεκα τοῦ ἰδίου τοῦ
[502]	ὅτι πρὸς τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον	ὥρμηται	καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς.
[519]	τινὰ τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται	ὡς	~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων ὡς
[519]	εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν	ὡς	ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς) τούς τε
[490]	εἰς τὴν αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης)	ὡς	ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις, ὦ Σώκρατες.
[471]	σὸν λόγον. νῦν δὲ θαυμασίως	ὡς	ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ μέγιστα
[488]	μοι δοκεῖς καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι,	ὡς	αἱ μεγάλαι πόλεις ἐπὶ τὰς
[483]	μὴ αὐτῶν πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν	ὡς	αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν,
[523]	ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ δὲ ~λόγον·	ὡς	ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι λέξω
[512]	ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν γε	ὡς	ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν καὶ
[515]	οὐ φιλονικίᾳ γε ἐρωτῶ, ἀλλ'	ὡς	ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι ὅντινά ποτε
[519]	τοῦτο ἄτοπον εἶναι, ὦ ἑταῖρε;	ὡς	ἀληθῶς δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας, ὦ
[482]	δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς λόγοις	ὡς	ἀληθῶς δημηγόρος ὤν· καὶ ~νῦν
[521]	~ἀνόητος ἄρα εἰμί, ὦ Καλλίκλεις,	ὡς	ἀληθῶς, εἰ μὴ οἴομαι ἐν
[487]	ἱκανόν μοι τεκμήριόν ἐστιν ὅτι	~ὡς	ἀληθῶς μοι εὔνους εἶ. καὶ
[521]	μὴ εἴπω μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ	ὡς	ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ πράττειν
[506]	(μὲν οὖν τῷ λόγῳ ἐγὼ	ὡς	ἄν μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν
[449]	ἆρα οἳ δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας,	ὡς	ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ.
[526]	ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ ὄντι	ὡς	ἂν δύνωμαι βέλτιστος ὢν καὶ
[476]	ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι τὸ καόμενον	ὡς	ἂν τὸ κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος)
[525]	οὐδεὶς πεποίηκεν μεγάλαις τιμωρίαις συνεχόμενον	ὡς	ἀνίατον οὐ γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν
[527]	καὶ ἔασόν τινά σου καταφρονῆσαι	ὡς	ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται,
[471]	τὸν ~δεσπότην καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος	ὡς	ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν ἣν Περδίκκας
[517]	πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ ἐγνωκέναι	ὡς	ἄρα διττὴ ~αὕτη τις (ἡ
[508]	ἆρα ~καλῶς λέγεται ἢ οὔ,	ὡς	ἄρα ἐγὼ οὐχ οἷός τ'
[512]	τοῦτον ὃν μέλλοι χρόνον ~βιῶναι	ὡς	ἄριστα βιοίη, ~ἆρα ἐξομοιῶν (αὑτὸν
[488]	οὖν οἱ πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως,	ὡς	ἄρτι αὖ σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον
[500]	διαφέρων. ἴσως (οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν,	ὡς	ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους
[516]	~τί οὖν; οὐκ ἔδει αὐτούς,	ὡς	ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους γεγονέναι ἀντὶ
[481]	ἃ διὰ τούτους λέγεις θαυμάζοι	~ὡς	ἄτοπά ἐστιν, ἴσως εἴποις ἂν
[494]	βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης)	ὡς	ἄτοπος εἶ, ὦ Σώκρατες, καὶ
[476]	ἢ μεῖζον τὸ μὴ διδόναι,	ὡς	αὖ ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ
[503]	ἕτερον καλόν, τὸ παρασκευάζειν ὅπως	ὡς	βέλτισται ~ἔσονται τῶν πολιτῶν αἱ
[520]	τῆς πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως	ὡς	βελτίστη ἔσται, πάλιν αὐτῆς κατηγοροῦσιν,
[502]	τούτου ~στοχαζόμενοι, ὅπως οἱ πολῖται	ὡς	βέλτιστοι ἔσονται διὰ τοὺς αὑτῶν
[521]	τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως	ὡς	βέλτιστοι ἔσονται, ὡς ἰατρόν, ἢ
[513]	~ἡ δέ γε ἑτέρα, ὅπως	ὡς	βέλτιστον ἔσται τοῦτο, εἴτε σῶμα
[520]	πράξεως, ὅντιν' ἄν τις τρόπον	ὡς	βέλτιστος εἴη καὶ ἄριστα ~τὴν
[513]	πόλει καὶ τοῖς πολίταις θεραπεύειν,	ὡς	~βελτίστους αὐτοὺς τοὺς πολίτας ποιοῦντας;
[505]	ὁ λόγος κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης)	~ὡς	βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες. ἐὰν
[509]	ἔστιν, σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις,	ὡς	γοῦν ἂν δόξειεν οὑτωσί, οὓς
[463]	ὃ δοκεῖ μὲν εἶναι τέχνη,	~ὡς	δὲ ὁ ἐμὸς λόγος, οὐκ
[527]	καὶ (Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι	ὡς	δεῖ ἄλλον τινὰ βίον ζῆν
[519]	ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων	ὡς	δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ
[499]	ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ τὰ μειράκια.	ὡς	δὴ σὺ οἴει ~ἐμὲ ἢ
[468]	μηδὲ ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Πῶλος)	~ὡς	δὴ σύ, ὦ Σώκρατες, οὐκ
[449]	οὐ μὴν ἀλλὰ (πειράσομαί γε	ὡς	διὰ βραχυτάτων. καὶ γὰρ αὖ
[521]	βέλτιστοι ἔσονται, ὡς ἰατρόν, ἢ	ὡς	~διακονήσοντα καὶ πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα;
[521]	εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν ὅτι	ὡς	διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα με,
[524]	ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, ἵνα	ὡς	δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις ᾖ περὶ
[523]	ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες	ὡς	δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ οὖν δικασταὶ
[509]	δύναμίν τινα καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι,	~ὡς,	ἐὰν μὴ μάθῃ αὐτὰ καὶ
[510]	εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες,	ὡς	ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν
[506]	τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν,	ὡς	ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον
[508]	τοῖς πρόσθεν λόγοις οὕτω φανέντα,	ὡς	ἐγὼ λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται,
[471]	ἐθέλεις, ἐπεὶ δοκεῖ γέ σοι	ὡς	ἐγὼ λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε,
[509]	οἷόν τε ἄλλως λέγοντα ἢ	ὡς	ἐγὼ νῦν λέγω καλῶς λέγειν·
[454]	ψευδὴς καὶ ἀληθής; φαίης ἄν,	ὡς	ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[523]	ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ μῦθον,	ὡς	ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ δὲ ~λόγον·
[486]	δοκεῖ σοι εἶναι οὕτως ἔχειν	ὡς	ἐγὼ σὲ οἶμαι ἔχειν καὶ
[455]	ὄντων ~μαθητής σου βουλόμενος γενέσθαι,	ὡς	ἐγώ τινας σχεδὸν καὶ συχνοὺς
[450]	εἶναι περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων,	~ὡς	ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[452]	παιδοτρίβην εἴποι ἂν ὁ χρηματιστής,	~ὡς	ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει
[521]	γε ἥδιον καλεῖν, ὦ Σώκρατες·	ὡς	εἰ μὴ ταῦτά γε ποιήσεις
[518]	μανθάνειν ὅτι λέγω, καὶ ὁμολογεῖς	ὡς	εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ λέγω· ἥκεις
[503]	πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα βούλει αὐτῶν,	ὡς	εἰς τάξιν τινὰ ἕκαστος ἕκαστον
[509]	τοῦ τρίτου καὶ τἆλλα ~οὕτως·	ὡς	ἑκάστου κακοῦ μέγεθος πέφυκεν, οὕτω
[465]	ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ,	ὡς	ἐκεῖνο ἐν σώματι. ἴσως μὲν
[453]	ἐγὼ γὰρ εὖ ἴσθ' ὅτι,	ὡς	(ἐμαυτὸν πείθω, εἴπερ τις ~ἄλλος
[524]	συμβαίνειν. ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν,	ὡς	~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ
[513]	βέλτιον εἴτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ,
[512]	τῆς τέχνης τῆς ἐκείνου, καὶ	ὡς	ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν,
[521]	πρὸς Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ	ὡς	ἐν παιδίοις ἰατρὸς ἂν κρίνοιτο
[513]	ποιοῦντας; ἄνευ γὰρ δὴ τούτου,	ὡς	ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν
[481]	δὴ καὶ ἔστιν τις χρεία,	ὡς	~ἔν γε τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ
[474]	~μανθάνω· οὐ (ταὐτὸν ἡγῇ σύ,	ὡς	ἔοικας, καλόν τε καὶ ἀγαθὸν
[470]	γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν δή,	ὡς	ἔοικε, καὶ παρὰ σοῦ καὶ
[478]	~οὐ γὰρ τοῦτ' ἦν εὐδαιμονία,	ὡς	ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν
[494]	ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ δέ,	ὡς	~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι. καὶ
[520]	φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ' ἄρα,	ὡς	ἔοικε, τὰς μὲν ἄλλας συμβουλὰς
[499]	φίλου· νῦν δὲ ~ἐψεύσθην, καὶ	ὡς	ἔοικεν ἀνάγκη μοι κατὰ τὸν
[510]	καὶ μηδείς με ἀδικοῖ; αὕτη,	ὡς	ἔοικεν, αὐτῷ ὁδός ἐστιν, εὐθὺς
[470]	ἀγαθόν τε εἶναι, καὶ τοῦτο,	ὡς	~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ μέγα δύνασθαι·
[507]	δὲ ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον,	ὡς	ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην μὲν
[481]	καὶ ~πάντα τὰ ἐναντία πράττομεν,	ὡς	ἔοικεν, ἢ ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης)
[498]	γε. ~(Σωκράτης) καὶ οἱ ἄφρονες,	ὡς	ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων
[499]	παρὰ σοῦ. ἔστιν δὲ δή,	ὡς	ἔοικεν, ὃ νῦν λέγεις, ~ὅτι
[517]	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα,	ὡς	ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν,
[479]	~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε,	ὡς	ἔοικεν, οἷόν ἐστιν ἡ ὑγίεια
[510]	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ τοῦτο ἄρα,	ὡς	ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν τινα
[455]	πιστεύειν. ~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ ἄρα,	ὡς	ἔοικεν, πειθοῦς (δημιουργός ἐστιν πιστευτικῆς
[450]	~(Σωκράτης) ~καὶ ἡ ἰατρικὴ ἄρα,	ὡς	ἔοικεν, περὶ λόγους ἐστίν. ~(Γοργίας)
[513]	ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται, οὗτός σε ποιήσει,	ὡς	ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν καὶ
[462]	ἑκάστοτε ὅτι ἄν τις βούληται,	ὡς	~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν
[456]	γε εἰδείης, ὦ Σώκρατες, ὅτι	ὡς	ἔπος εἰπεῖν ἁπάσας τὰς δυνάμεις
[450]	λόγου πᾶν περαίνουσι, καὶ ἔργου	ὡς	ἔπος ~εἰπεῖν ἢ οὐδενὸς προσδέονται
[501]	τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως τε παντάπασιν	ὡς	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ
[517]	ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ πολῖται,	~ὡς	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων διέφερον
[505]	ὡς τὰ πολλά, κάμνοντα δὲ	ὡς	ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι
[450]	χειρουργίας τε καὶ τοιαύτας ~πράξεις	ὡς	ἔπος εἰπεῖν πᾶσά ἐστιν ἡ
[466]	οὐδὲν ~(γὰρ ποιεῖν ὧν βούλονται	ὡς	ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι ὅτι
[471]	γνήσιον τοῦ Περδίκκου ὑόν, παῖδα	ὡς	ἑπτέτη, οὗ ἡ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο
[495]	γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν	ὡς	ἕτερον τὴν ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης
[497]	ἅμα παύεται, τῶν δὲ οὔ,	ὡς	ἑτέρων ὄντων· πῶς οὖν ταὐτὰ
[527]	μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ λόγος,	ὡς	εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον
[493]	τὸ δὲ κόσκινον ἄρα λέγει,	ὡς	ἔφη ὁ πρὸς ἐμὲ (λέγων,
[449]	δὴ ὅ γε εὔχομαι εἶναι,	ὡς	ἔφη Ὅμηρος, βούλει με καλεῖν.
[516]	~οὐκοῦν οἵ γε δίκαιοι ἥμεροι,	ὡς	ἔφη Ὅμηρος· σὺ δὲ τί
[507]	~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ φευκτέον	ὡς	ἔχει ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν, καὶ
[463]	καλῶ ἐπειδὴ δεῖ σοι ἀποκρίνασθαι	ὡς	ἤδη ~εἰδότι ἃ ἐγὼ λέγω.
[491]	(ἄρχοντα τῶν ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης)	ὡς	ἡδὺς εἶ· τοὺς ἠλιθίους λέγεις
[521]	Ἀθηναίοις ὅπως ὡς βέλτιστοι ἔσονται,	ὡς	ἰατρόν, ἢ ὡς ~διακονήσοντα καὶ
[514]	εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους	ὡς	ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου
[480]	μάλιστα φυλάττειν ὅπως ~μὴ ἀδικήσει,	ὡς	ἱκανὸν κακὸν ἕξοντα. οὐ γάρ;
[487]	ἄν· φίλος γάρ μοι εἶ,	ὡς	καὶ αὐτὸς φῄς. τῷ ὄντι
[466]	~(Πῶλος) ~ἆρ' οὖν δοκοῦσί σοι	ὡς	κόλακες ἐν ταῖς πόλεσι φαῦλοι
[447]	~ὅτι σκυτοτόμος· ἢ οὐ μανθάνεις	ὡς	λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι.
[453]	λόγου, ἵνα οὕτω προί̈ ῃ	ὡς	μάλιστ' ἂν ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ
[477]	γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι ἄρα	ὡς	μεγάλῃ βλάβῃ καὶ κακῷ θαυμασίῳ
[492]	καὶ μὴ κολάζειν, ~(ταύταις δὲ	ὡς	μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν
[491]	μὲν ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν	ὡς	μεγίστας εἶναι καὶ μὴ κολάζειν,
[492]	δεῖ εἶναι, ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς	ὡς	μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν γέ
[469]	δῆτα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως,	ὡς	μέγιστον τῶν κακῶν τυγχάνει ὂν
[488]	(μηκέτι ποτέ με νουθετήσῃς ὕστερον,	ὡς	μηδενὸς ἄξιον ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς
[493]	ἔγωγε καὶ ~ἤκουσα τῶν σοφῶν	ὡς	νῦν ἡμεῖς τέθναμεν καὶ τὸ
[527]	νῦν. αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς γε	ὡς	νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι
[511]	~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν γε ἔχοντι,	ὡς	ὁ λόγος σημαίνει. ἢ οἴει
[527]	εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν καὶ τελευτήσας,	ὡς	~ὁ λόγος σημαίνει. καὶ ἔασόν
[508]	~διακεῖσθαι πάντων δὴ αἴσχιστόν ἐστιν,	ὡς	ὁ σὸς λόγος. ὁ δὲ
[477]	πάντων, ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι γε,	ὡς	ὁ ~σὸς λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται.
[519]	ἄρα ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται,	ὡς	ὁ τούτων ~λόγος. τὸ δὲ
[510]	μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα (δύνασθαι,	ὡς	ὁ ὑμέτερος ~λόγος, ἐν τῇ
[521]	μηδ' ἂν ἓν τούτων παθεῖν,	ὡς	οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ οὐκ ἂν
[449]	γε τὰς ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ	ὡς	οἷόν τε διὰ ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας)
[510]	μοι δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι	~ὡς	οἷόν τε μάλιστα, ὅνπερ οἱ
[510]	παρασκευῆς τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ	ὡς	ὀλίγιστα; ~σκέψαι εἰ σοὶ δοκεῖ
[513]	νῦν δὲ ἄρα δεῖ σὲ	ὡς	ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ δήμῳ τῷ
[496]	σκεψάμενος ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ὑπερφυῶς	ὡς	ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ ἐπὶ
[499]	ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι,	ὡς	ὄντος φίλου· νῦν δὲ ~ἐψεύσθην,
[508]	οὗτος ὁ λόγος (ἡμῖν ἐστιν,	~ὡς	οὐ δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης κτήσει
[491]	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε Καλλίκλεις,	ὡς	οὐ ταὐτὰ σύ τ' ἐμοῦ
[482]	ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον,	ὡς	οὐ τὸ ἀδικεῖν ἐστιν καὶ
[512]	ἐπὶ τὸ δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς,	ὡς	οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ
[460]	σου τότε ταῦτα λέγοντος ὑπέλαβον	ὡς	οὐδέποτ' ἂν εἴη ἡ ῥητορικὴ
[472]	βούλῃ κατ' ἐμοῦ μάρτυρας παρασχέσθαι	ὡς	οὐκ ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί σοι,
[472]	~εἶναι, εὐδαίμονα δέ. ἄλλο τι	ὡς	οὕτω σου νομίζοντος διανοώμεθα; ~(Πῶλος)
[476]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν λέγειν	ὡς	οὐχὶ τά γε δίκαια πάντα
[500]	τὰ παρ' ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου	ὡς	παίζοντος· ὁρᾷς γὰρ ὅτι περὶ
[499]	~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ Καλλίκλεις,	ὡς	πανοῦργος εἶ καί μοι (ὥσπερ
[459]	κακὸν οὕτως ἔχων ὁ ῥητορικὸς	ὡς	περὶ τὸ ὑγιεινὸν καὶ περὶ
[491]	λέγων καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ,	ὡς	περὶ τούτων ἡμῖν ὄντα τὸν
[479]	~φίλους καὶ ὅπως ἂν ὦσιν	ὡς	πιθανώτατοι λέγειν· εἰ δὲ ἡμεῖς
[510]	ἐπὶ τὸ οἵῳ τε εἶναι	ὡς	πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα μὴ
[494]	τὸ ~ἡδέως ζῆν, ἐν τῷ	ὡς	πλεῖστον ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη
[481]	~ὤν, εἰ δὲ μή, ὅπως	ὡς	(πλεῖστον χρόνον βιώσεται τοιοῦτος ὤν.
[511]	οἴει δεῖν τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον,	ὡς	πλεῖστον χρόνον ζῆν, καὶ μελετᾶν
[490]	δεῖ πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων καὶ	ὡς	πλείστῳ σπέρματι χρῆσθαι εἰς τὴν
[470]	σε ἐξελέγξαι ἐστὶν καὶ ἀποδεῖξαι	ὡς	~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν.
[487]	ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί τε γὰρ ἱκανῶς,	ὡς	πολλοὶ ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ
[520]	τῷ πράγματι ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν,	ὡς	πονηρόν ἐστιν εἰς σφᾶς, ἢ
[520]	πάλιν αὐτῆς κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν,	~ὡς	πονηροτάτης; οἴει τι διαφέρειν τούτους
[516]	καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι	ὡς	πονηροῦ ὄντος. ~(Καλλίκλης) τί οὖν;
[510]	~τύραννος καὶ οὐκ ἄν ποτε	ὡς	πρὸς φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ
[502]	τὸ ἐπιχείρημα καὶ ἡ σπουδή,	ὡς	σοὶ δοκεῖ, χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς
[495]	~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ λόγῳ	ὡς	σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε
[497]	(ὅτι ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα εἰδῇς	ὡς	σοφὸς (ὤν με νουθετεῖς. οὐχ
[473]	~(Πῶλος) ναὶ μὰ Δία. ~(Σωκράτης)	ὡς	σύ γε οἴει, ὦ Πῶλε.
[495]	ἔχει, καὶ ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης)	ὡς	σύ γε οἴει, ὦ Σώκρατες.
[471]	καὶ ἐγὼ ὑπὸ σοῦ νῦν,	ὡς	σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ
[472]	οὖν ~οὗτός τις τρόπος ἐλέγχου,	ὡς	σύ τε οἴει καὶ ἄλλοι
[467]	~κεκτήσονται, ἡ δὲ δύναμίς ἐστιν,	ὡς	σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ δὲ
[498]	δειλοὶ ~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως,	(ὡς	σὺ φῄς, μᾶλλον δὲ οἱ
[516]	οὗτοι, εἰ ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί,	ὡς	σὺ ~φῄς, οὐκ ἄν ποτε
[497]	καὶ κακῶν οὐχ ἅμα παύεται,	ὡς	σὺ ὡμολόγεις· νῦν δὲ ~οὐχ
[476]	~ἆρα μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν,	ὡς	σὺ ᾤου, ἢ μεῖζον τὸ
[482]	οὐκ ἔστιν καλά, νόμῳ δέ.	ὡς	τὰ ~πολλὰ δὲ ταῦτα ἐναντί'
[505]	ὑγιαίνοντα μὲν ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ	ὡς	τὰ πολλά, κάμνοντα δὲ ὡς
[480]	αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου	ὡς	τάχιστα δώσει δίκην, παρὰ τὸν
[493]	κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν τῶν ἀνοήτων	ὡς	τετρημένην, ἅτε οὐ ~δυναμένην στέγειν
[493]	ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν,	ὡς	τετρημένος εἴη πίθος, ~διὰ τὴν
[527]	νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι	ὡς	τὶ ὄντας, οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ
[449]	εἰπὲ τίνα σε χρὴ ~καλεῖν	ὡς	τίνος ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας) τῆς
[520]	δήπου τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ,	ὡς	τὸ εἰκός, μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει,
[484]	τε καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες	~ὡς	τὸ ἴσον χρὴ ἔχειν καὶ
[488]	ὅτι κρείττους εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι,	ὡς	τὸ κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον
[522]	εἰ δὲ βούλει, σοὶ ~ἐγώ,	ὡς	τοῦτο οὕτως ἔχει, ἐθέλω λόγον
[484]	τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο τὰς βοῦς,	(ὡς	τούτου ὄντος τοῦ δικαίου ~φύσει,
[493]	οὗτος σοί, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται	ὡς	τῶν ἐν Ἅιδου τὸ ἀιδὲς
[526]	σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ	ὡς	ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν· χαίρειν οὖν
[511]	κοσμία, καὶ οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη	~ὡς	ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη, ἀλλὰ ταὐτὰ
[468]	βουλόμεθα. τὰ γὰρ ἀγαθὰ βουλόμεθα,	ὡς	φῂς σύ, τὰ ~δὲ μήτε
[517]	δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ ψέγω τούτους	ὥς	γε διακόνους εἶναι πόλεως, ἀλλά
[470]	ἡ πᾶσα εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης)	~ὥς	γε ἐγὼ λέγω, ὦ Πῶλε·
[482]	τοῦτο ἀγαπᾶν καί σου ~καταγελᾶν,	ὥς	γέ μοι δοκεῖν ὀρθῶς, τότε·
[462]	~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε,	ὥς	γε πρὸς σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι.
[492]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δὴ καὶ	ὥς	γε σὺ λέγεις δεινὸς ὁ
[466]	τὸ μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ,	ὥς	γέ φησιν πῶλος. ~(Πῶλος) ἐγὼ
[521]	~εἰ δὲ αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης)	~ὥς	μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, πιστεύειν
[451]	~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον δέ,	ὥς	φησιν ὁ ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ,
[526]	κάθηται, μόνος ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον,	ὥς	φησιν Ὀδυσσεὺς ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν
[499]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ λῦπαι	ὡσαύτως	αἱ μὲν χρησταί εἰσιν, αἱ
[460]	καὶ ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ,	ὡσαύτως	δὲ οὕτως καὶ ἐὰν ὁ
[459]	περὶ τὰς ἄλλας ἁπάσας τέχνας	ὡσαύτως	ἔχει ὁ ῥήτωρ καὶ ἡ
[504]	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον	ὡσαύτως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν
[496]	οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν	ὡσαύτως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος
[474]	τὰ κατὰ τὴν μουσικὴν πάντα	ὡσαύτως;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν
[475]	καὶ τὸ τῶν μαθημάτων κάλλος	ὡσαύτως;	~(Πῶλος) ~πάνυ γε· καὶ καλῶς
[518]	τι ποιήσουσιν, ἂν οἷοί τ'	ὦσι,	τοὺς δὲ ~προτέρους ἐκείνους καὶ
[491]	τὰ τῆς πόλεως πράγματα φρόνιμοι	~ὦσιν,	ὅντινα ἂν τρόπον εὖ οἰκοῖτο,
[479]	καὶ ~φίλους καὶ ὅπως ἂν	ὦσιν	ὡς πιθανώτατοι λέγειν· εἰ δὲ
[474]	~λέγε δή μοι, ἵν' εἰδῇς,	ὥσπερ	ἂν εἰ ἐξ ἀρχῆς σε
[447]	ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ὥσπερ	ἂν εἰ ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων
[453]	σοι δοκῶ δικαίως ἀνερωτᾶν σε·	ὥσπερ	ἂν εἰ ~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν
[518]	προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ τὰ πολιτικά,	ὥσπερ	ἂν εἰ περὶ τὰ ~γυμναστικὰ
[451]	τὸ κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν.	ὥσπερ	ἂν εἴ τίς με ἔροιτο
[479]	ἄριστε, τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν	ὥσπερ	ἂν εἴ τις ~τοῖς μεγίστοις
[460]	ὦ Γοργία; ~(καὶ πρὸς Διός,	ὥσπερ	ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας τῆς ῥητορικῆς
[483]	τῆς φύσεως, τὰ τοῦ νόμου.	~ὥσπερ	αὐτίκα ἐν τούτοις, τῷ ἀδικεῖν
[523]	σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν.	ὥσπερ	γὰρ Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο τὴν
[484]	ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται,	ὥσπερ	γε οἶμαι οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν
[527]	ταῦτα μῦθός σοι δοκεῖ λέγεσθαι	ὥσπερ	γραὸς καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ
[507]	(ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις, τὸν σώφρονα,	ὥσπερ	διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον
[461]	κέρδος ἡγοῖο εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι	ὥσπερ	ἐγώ, ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ
[520]	ἢ ἐγγύς τι καὶ παραπλήσιον,	ὥσπερ	ἐγὼ ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ
[522]	πεινῆν ~καὶ διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ	ὥσπερ	ἐγὼ πολλὰ καὶ ἡδέα καὶ
[462]	μέρει ~ἐρωτῶν τε καὶ ἐρωτώμενος,	ὥσπερ	ἐγώ τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ
[501]	μὲν ~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι δ' αὖ,	ὥσπερ	ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν μόνον τῆς
[504]	κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν	ὥσπερ	ἐκεῖ τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί
[511]	χρήματα ἐκ τῶν ἐσχάτων κινδύνων,	ὥσπερ	ἡ ῥητορική. καὶ ~αὕτη μὲν
[449]	τί τῶν ὄντων τυγχάνει οὖσα;	ὥσπερ	ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ τὴν τῶν
[494]	~εὖγε, ὦ βέλτιστε· διατέλει γὰρ	ὥσπερ	ἤρξω, καὶ ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ.
[488]	ἀμαθίᾳ τῇ ἐμῇ· σὺ οὖν,	ὥσπερ	~ἤρξω νουθετεῖν με, μὴ ἀποστῇς,
[521]	ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ εἶ,	ὥσπερ	ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ, διατελεῖν
[475]	βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως τῷ λόγῳ	ὥσπερ	~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου, καὶ ἢ
[454]	καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις,	ὥσπερ	καὶ ἄρτι ἔλεγον, καὶ περὶ
[493]	δ' ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα,	ὥσπερ	~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι,
[511]	ἀεὶ ~ἐκ τῶν (κινδύνων σῴζουσιν,	ὥσπερ	καὶ ἣν σὺ κελεύεις ἐμὲ
[503]	ἐρεῖ, ἀλλ' ~(ἀποβλέπων πρός τι;	ὥσπερ	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ
[488]	νόμους ~τίθενται ἐπὶ τῷ ἑνί,	ὥσπερ	καὶ σὺ ἄρτι ἔλεγες. ~(Καλλίκλης)
[457]	δικαίως καὶ τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι,	ὥσπερ	καὶ τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ
[465]	λόγον. ~(τῇ μὲν οὖν ἰατρικῇ,	ὥσπερ	λέγω, ἡ ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται·
[484]	ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ νέων λαμβάνοντες,	~ὥσπερ	λέοντας, κατεπᾴδοντές τε καὶ γοητεύοντες
[494]	ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τὸ	ὥσπερ	λίθον ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε
[521]	ἕξει ὅτι χρήσεται αὐτοῖς, ἀλλ'	ὥσπερ	με ~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως καὶ
[449]	οὖν ἐθελήσαις ἄν, ὦ Γοργία,	ὥσπερ	νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν
[461]	σὺ περὶ τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις	ὥσπερ	νῦν λέγεις; ἢ ~οἴει ὅτι
[509]	ὅτι μέντοι ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα,	~ὥσπερ	νῦν, οὐδεὶς οἷός τ' ἐστὶν
[490]	ἐὰν ἐν τῷ αὐτῷ ὦμεν,	ὥσπερ	νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν
[462]	εἰρημένου καὶ ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν βούλει,	ὥσπερ	νυνδὴ ἔλεγον, ἀναθέμενος ὅτι σοι
[466]	μὲν ἐν ταῖς πόλεσιν σμικρότατον,	ὥσπερ	νυνδὴ ἔλεγον· οὐδὲν ~(γὰρ ποιεῖν
[458]	οἶδ' εἰ πώποτε ἥσθην οὕτως	ὥσπερ	νυνί· ὥστ' ἔμοιγε, κἂν ~τὴν
[508]	εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ	ὥσπερ	οἱ ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε
[465]	μὴ μακρολογῶ, ἐθέλω σοι εἰπεῖν	ὥσπερ	οἱ ~γεωμέτραι ἤδη γὰρ (ἂν
[471]	ῥητορικῶς γάρ με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν,	ὥσπερ	οἱ ἐν τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι
[451]	ἡ ~περὶ τί; εἴποιμ' ἂν	ὥσπερ	οἱ ἐν τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι,
[464]	ἢ ἐν ἀνδράσιν οὕτως ~ἀνοήτοις	ὥσπερ	οἱ παῖδες, πότερος ἐπαί̈ ει
[491]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ'	ὥσπερ	οἱ πολλοί, σώφρονα ὄντα καὶ
[466]	ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί δέ; οὐχ,	ὥσπερ	οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν τε (ὃν
[466]	(οἱ ῥήτορες οὓς ἂν ~βούλωνται,	ὥσπερ	οἱ τύραννοι, καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται
[527]	μεγίστων εἰς τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας	~ὥσπερ	οὖν ἡγεμόνι τῷ λόγῳ χρησώμεθα
[499]	ὡς πανοῦργος εἶ καί μοι	(ὥσπερ	παιδὶ χρῇ, τοτὲ μὲν ~τὰ
[502]	τοῦ ~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες τοῦ κοινοῦ,	ὥσπερ	παισὶ προσομιλοῦσι τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι
[480]	δώσει δίκην, παρὰ τὸν δικαστὴν	ὥσπερ	παρὰ τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως
[454]	ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι, δικαίως	~ὥσπερ	περὶ τοῦ ζωγράφου μετὰ τοῦτο
[495]	ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ αὐτῶν ἔχειν	ὥσπερ	~περὶ ὑγιείας ἔχει καὶ νόσου;
[485]	(ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας	ὥσπερ	πρὸς τοὺς ψελλιζομένους καὶ παίζοντας.
[451]	ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ' ἂν αὐτῷ,	~ὥσπερ	σὺ ἄρτι, ὅτι τῶν διὰ
[506]	ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι	ὥσπερ	σὺ ἐμοί, ἀλλὰ μέγιστος εὐεργέτης
[487]	διὰ τὸ μὴ σοφοὶ εἶναι	ὥσπερ	σύ· ἕτεροι δὲ σοφοὶ μέν
[447]	δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς αὖθις,	ὥσπερ	σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν
[505]	ἄμεινόν ἐστιν ἢ ἡ ἀκολασία,	ὥσπερ	σὺ νυνδὴ ᾤου. ~(Καλλίκλης) οὐκ
[487]	διὰ τὸ μὴ κήδεσθαί μου	ὥσπερ	σύ· τὼ δὲ ~ξένω τώδε,
[479]	(μήτε κολάζεσθαι μήτε δίκην διδόναι,	~ὥσπερ	σὺ φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ
[448]	ὅντινα δέοι ~καλεῖν τὸν Γοργίαν·	ὥσπερ	τὰ ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν
[499]	ἐνδῷ ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος ἔχῃ	ὥσπερ	τὰ μειράκια. ὡς δὴ σὺ
[480]	~παρέχειν μύσαντα εὖ καὶ ἀνδρείως	ὥσπερ	τέμνειν καὶ κάειν ἰατρῷ, τὸ
[456]	ὦ Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ χρῆσθαι	ὥσπερ	τῇ ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ. καὶ
[448]	~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ τὴν τέχνην	ὥσπερ	τινὸς ψέγοντος, ἥτις δέ ἐστιν
[497]	οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς,	ὥσπερ	τοὺς καλοὺς οἷς ἂν κάλλος
[479]	τοῖς ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος	ὡσπερανεὶ	~παῖς τὸ κάεσθαι καὶ τὸ
[464]	βέλτιστα σιτία τῷ σώματι εἰδέναι,	~ὥστ'	εἰ δέοι ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι
[458]	πώποτε ἥσθην οὕτως ὥσπερ νυνί·	ὥστ'	ἔμοιγε, κἂν ~τὴν ἡμέραν ὅλην
[459]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ πάντων	ὥστ'	ἐν ὄχλῳ πιθανὸν εἶναι, οὐ
[447]	ἰάσομαι. φίλος γάρ μοι (Γοργίας)	ὥστ'	~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ μὲν δοκεῖ,
[509]	ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ,	(ὥστε	ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας ταύτας ἔχειν,
[506]	ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ μεθ' ὑμῶν,	ὥστε,	ἂν τὶ φαίνηται ~λέγων ὁ
[487]	γε εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον,	ὥστε	διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος
[479]	ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν	ὥστε	δίκην μὴ διδόναι ~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι
[464]	θηρεύεται τὴν ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ,	ὥστε	δοκεῖ πλείστου ἀξία εἶναι. ὑπὸ
[459]	πειθὼ δὲ περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος	ὥστε	δοκεῖν ~εἰδέναι οὐκ εἰδὼς ἐν
[517]	ἐξ ἴσου τοῖς νῦν ὄντες,	ὥστε,	εἰ οὗτοι ῥήτορες ἦσαν, οὔτε
[481]	οὐχ οἷός τ' εἶ ~ἐναντιοῦσθαι,	ὥστε,	εἴ τίς σου λέγοντος ἑκάστοτε
[497]	πράττειν οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς,	ὥστε	ἕτερον ~γίγνεται τὸ ἡδὺ τοῦ
[461]	~Γοργία, οὐκ ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν	ὥστε	ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί δέ,
[522]	~ἄνδρες δικασταί, οὔτε ἄλλο οὐδέν·	ὥστε	ἴσως, ὅτι ἂν τύχω, τοῦτο
[520]	~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ ἀντ' εὖ ποιεῖν,	ὥστε	καλὸν δοκεῖ τὸ σημεῖον εἶναι,
[489]	ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ καὶ φύσει·	ὥστε	κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ λέγειν ἐν
[456]	παγκρατιάζειν καὶ ἐν ὅπλοις μάχεσθαι,	~ὥστε	κρείττων εἶναι καὶ φίλων καὶ
[478]	~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ κακοῦ ἀπαλλάττεται,	ὥστε	λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα καὶ
[479]	καὶ χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται	~ὥστε	μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι μήτε
[457]	ῥήτωρ καὶ περὶ παντὸς λέγειν,	ὥστε	~πιθανώτερος εἶναι ἐν τοῖς πλήθεσιν
[465]	καὶ λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα,	ὥστε	ποιεῖν ἀλλότριον κάλλος ἐφελκομένους τοῦ
[507]	καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου δεῖ·	ὥστε	~πολλὴ (ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις, τὸν
[514]	εἰς τοσοῦτον ἀνοίας ἐλθεῖν ἀνθρώπους,	ὥστε,	πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν ὅπως
[465]	~ὁποῖ' ἄττα τὴν φύσιν ἐστίν,	ὥστε	τὴν αἰτίαν ἑκάστου μὴ ἔχειν
[462]	ἐμοῦ ὅτι φημὶ (αὐτὴν εἶναι,	ὥστε	τὸ μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ
[458]	αὐτῷ μὴ γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία,	ὥστε	τοιούτων λόγων καὶ οὕτω λεγομένων
[459]	μηχανὴν (δέ τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι	ὥστε	φαίνεσθαι τοῖς οὐκ εἰδόσι μᾶλλον
[485]	εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ μου τὰ	ὦτα	καί μοι δοκεῖ δουλοπρεπές τι
[523]	ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ	ὦτα	καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι.
[515]	πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ	ὦτα	κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα, ὦ Σώκρατες.
[520]	ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς φασιν	ὠφελεῖν.	οὐχ οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[477]	δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	ὠφελεῖται	ἄρα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[520]	καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν	ὠφελήκασιν	οὕς φασιν ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως
[511]	ὅτι ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς τε	ὠφέληκεν	~τῶν συμπλεόντων οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι
[512]	~ἀπέθανεν, καὶ οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ	ὠφέληται·	εἰ δέ τις ἄρα ἐν
[475]	κάλλιόν ἐστιν, ἤτοι ἡδονῇ ἢ	ὠφελίᾳ	ἢ ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[525]	καὶ ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς ἡ	~ὠφελία	καὶ ἐνθάδε καὶ ἐν Ἅιδου·
[477]	~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν	ὠφελίαν;	βελτίων τὴν ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ
[478]	ἤτοι ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ ἢ	ὠφελίαν	ἢ ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν;
[474]	διὰ ἡδονήν τινα ἢ διὰ	~ὠφελίαν	ἢ δι' ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις;
[522]	λέγειν, ἃς οὗτοι εὐεργεσίας καὶ	~ὠφελίας	νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ οὔτε τοὺς
[509]	~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας τὰς	ὠφελίας	ταύτας ἔχειν, τήν τε ἀπὸ
[474]	~ἐστίν, τὰ καλά, τοῦ ἢ	ὠφέλιμα	εἶναι ἢ ἡδέα ἢ ἀμφότερα.
[468]	ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ' ἐὰν μὲν	ὠφέλιμα	ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά,
[477]	ἀγαθά; ἢ γὰρ ἡδέα ἢ	ὠφέλιμα.	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα
[499]	βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	ὠφέλιμοι	δέ γε αἱ ἀγαθόν τι
[499]	ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ μὲν αἱ	ὠφέλιμοι,	κακαὶ δὲ αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης)
[478]	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ἀλλ'	ὠφέλιμόν	γε. ἦ γάρ; ~(Πῶλος) (ναί.
[502]	δέ τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ	ὠφέλιμον,	τοῦτο ~δὲ καὶ λέξει καὶ
[479]	αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ τὸ	ὠφέλιμον	τυφλῶς ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν ὅσῳ
[470]	~πράττοντι ἃ δοκεῖ ἕπηται τὸ	ὠφελίμως	πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι, καὶ
[525]	γίγνωνται. εἰσὶν δὲ οἱ μὲν	~ὠφελούμενοί	τε καὶ δίκην διδόντες ὑπὸ
[505]	~(Σωκράτης) ~οὗτος ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει	ὠφελούμενος	καὶ αὐτὸς τοῦτο πάσχων περὶ