Pages |
[465] |
σοι
εἰπεῖν
ὥσπερ
οἱ
~γεωμέτραι
|
ἤδη |
γὰρ
(ἂν
ἴσως
ἀκολουθήσαις
ὅτι |
[493] |
ἡμεῖς
τῷ
ὄντι
ἴσως
τέθναμεν·
|
ἤδη |
γάρ
του
ἔγωγε
καὶ
~ἤκουσα |
[485] |
μὴ
ἀπαλλαττόμενον,
πληγῶν
μοι
δοκεῖ
|
ἤδη |
δεῖσθαι,
ὦ
~Σώκρατες,
οὗτος
ὁ |
[527] |
κἄπειτα
οὕτω
κοινῇ
ἀσκήσαντες,
τότε
|
ἤδη, |
ἐὰν
δοκῇ
χρῆναι,
~ἐπιθησόμεθα
τοῖς |
[456] |
σοι
τεκμήριον
ἐρῶ·
πολλάκις
γὰρ
|
ἤδη |
~ἔγωγε
μετὰ
τοῦ
ἀδελφοῦ
καὶ |
[498] |
καὶ
τοῦτο.
ἐν
πολέμῳ
δὲ
|
ἤδη |
εἶδες
ἄνδρα
δειλόν;
~(Καλλίκλης)
πῶς |
[497] |
τί
δέ;
παῖδα
ἀνόητον
χαίροντα
|
ἤδη |
εἶδες;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
ἄνδρα |
[463] |
ἐπειδὴ
δεῖ
σοι
ἀποκρίνασθαι
ὡς
|
ἤδη |
~εἰδότι
ἃ
ἐγὼ
λέγω.
~(Γοργίας) |
[508] |
δὴ
ἐμὸς
ὅστις,
~πολλάκις
μὲν
|
ἤδη |
εἴρηται,
οὐδὲν
δὲ
κωλύει
καὶ |
[487] |
καὶ
ἡ
~σὴ
ὁμολογία
τέλος
|
ἤδη |
ἕξει
τῆς
ἀληθείας.
πάντων
δὲ |
[487] |
λόγοις
~ὁμολογήσῃς
μοι,
βεβασανισμένον
τοῦτ'
|
ἤδη |
ἔσται
ἱκανῶς
ὑπ'
ἐμοῦ
τε |
[486] |
ἡ
ἐμὴ
ψυχὴ
δοξάζει,
ταῦτ'
|
ἤδη |
ἐστὶν
~αὐτὰ
τἀληθῆ.
~ἐννοῶ
γὰρ |
[458] |
μὲν
δὴ
καὶ
αὐτὸς
πολλοῖς
|
ἤδη |
λόγοις
~παραγενόμενος
οὐκ
οἶδ'
εἰ |
[489] |
ἵν'
ἐάν
μοι
ὁμολογήσῃς,
βεβαιώσωμαι
|
ἤδη |
~παρὰ
σοῦ,
ἅτε
ἱκανοῦ
ἀνδρὸς |
[462] |
~(Σωκράτης)
~τί
δέ,
ὦ
Πῶλε;
|
ἤδη |
πέπυσαι
παρ'
ἐμοῦ
ὅτι
φημὶ |
[485] |
μειρακίῳ
ὄντι
φιλοσοφεῖν·
~ἐπειδὰν
δὲ
|
ἤδη |
πρεσβύτερος
ὢν
ἄνθρωπος
ἔτι
φιλοσοφῇ, |
[515] |
οὐκ
~ἐπισκεψόμεθα
ἀλλήλους,
φέρε,
Καλλικλῆς
|
ἤδη |
τινὰ
βελτίω
πεποίηκεν
τῶν
~πολιτῶν; |
[514] |
τὸ
σῶμα
πρὸς
~ὑγίειαν;
ἢ
|
ἤδη |
τις
ἄλλος
διὰ
Σωκράτην
ἀπηλλάγη |
[484] |
ἐπὶ
τὰ
μείζω
ἔλθῃς
ἐάσας
|
ἤδη |
~φιλοσοφίαν.
φιλοσοφία
γάρ
τοί
ἐστιν, |
[506] |
εἰ
δὲ
μὴ
βούλεσθε,
ἐῶμεν
|
ἤδη |
χαίρειν
καὶ
~ἀπίωμεν.
~(Γοργίας)
~ἀλλ' |
[458] |
καὶ
~δοκεῖ
χρῆναι
ἐᾶν,
ἐῶμεν
|
ἤδη |
χαίρειν
καὶ
διαλύωμεν
τὸν
λόγον. |
[515] |
πολῖται
ὦμεν;
ἢ
οὐ
~πολλάκις
|
ἤδη |
ὡμολογήκαμεν
τοῦτο
δεῖν
πράττειν
τὸν |