Pages
[477]	ἡδέα ἢ ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	ἀγαθὰ ἄρα πάσχει ὁ δίκην
[498]	ἢ οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	ἀγαθοὶ ἄρα οἳ ἂν χαίρωσι,
[499]	καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν χαίροντα;
[466]	δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ γὰρ οὖν.	~(Σωκράτης)	~ἀγαθὸν οὖν οἴει εἶναι, ἐάν
[479]	καὶ σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~ἀγνοῶν γε, ὡς ἔοικεν, οἷόν
[496]	φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~αἰσθάνῃ οὖν τὸ συμβαῖνον, ὅτι
[477]	ἐν τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα.	~(Σωκράτης)	~αἴσχιστον δὲ ἀδικία καὶ σύμπασα
[463]	ἢ αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν εἶναι;	~(Σωκράτης)	~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ γὰρ κακὰ
[506]	λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ πέραινε.	~(Σωκράτης)	~ἄκουε δὴ ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ
[523]	τἆλλα ἐπέρανας, καὶ τοῦτο πέρανον.	~(Σωκράτης)	~Ἄκουε δή, φασί, μάλα καλοῦ
[458]	~τε καὶ ἐρώτα ὅτι βούλει.	~(Σωκράτης)	~ἄκουε δή, ὦ Γοργία, ἃ
[447]	~τί δέ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ	(Σωκράτης)	ἀκοῦσαι Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό
[453]	γὰρ τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς.	~(Σωκράτης)	~ἄκουσον δή, ὦ Γοργία. ἐγὼ
[517]	δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~ἀληθεῖς ἄρα, ὡς ἔοικεν, οἱ
[468]	σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος) οὐκ ἔστιν.	~(Σωκράτης)	~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, λέγων
[475]	κατά γε τοῦτον τὸν λόγον.	~(Σωκράτης)	~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι
[498]	ἔγωγε οὐ πολύ τι διαφέρειν.	~(Σωκράτης)	ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ τοῦτο. ἐν
[472]	οὕτω γ' ἂν ἀθλιώτατος εἴη.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ἐὰν ἄρα μὴ τυγχάνῃ
[489]	λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ἐγὼ μέν, ὦ δαιμόνιε,
[463]	μορίου εἴδωλον εἶναι τὴν ~ῥητορικήν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ
[500]	τί λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ἐγώ σοι σαφέστερον ἐρῶ.
[490]	~(Καλλίκλης) ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' εἰ μὴ τὰ τοιαῦτα
[504]	οὐκ αὐτὸς λέγεις, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' εἴ σοι ἥδιόν ἐστιν,
[490]	ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης) ποίων ἱματίων;	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' εἰς ὑποδήματα δῆλον ὅτι
[496]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.	~(Σωκράτης)	ἀλλ' ἐν μέρει οἶμαι ἑκάτερον
[447]	χρῆναι, ὦ Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ἦ, τὸ λεγόμενον, κατόπιν
[490]	φάθι ἢ μή. ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	ἀλλ' οὐ τὸν βελτίω πλέον
[515]	~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ γε ἐρωτῶ,
[505]	λόγον καταλύομεν; ~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' οὐδὲ τοὺς μύθους φασὶ
[450]	τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' οὔτοι τούτων γε οὐδεμίαν
[451]	πραγμάτων, ὦ Σώκρατες, καὶ ἄριστα.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ
[478]	ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	ἀλλ' ὠφέλιμόν γε. ἦ γάρ;
[449]	ἔφη Ὅμηρος, βούλει με καλεῖν.	~(Σωκράτης)	ἀλλὰ βούλομαι. ~(Γοργίας) κάλει δή.
[492]	καὶ οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὲν δὴ καὶ ὥς
[506]	σου αὐτοῦ διιόντος τὰ ἐπίλοιπα.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὲν δή, ὦ Γοργία,
[516]	φῄς; οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς
[497]	ταῦτα ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν εὖ γε πράττοντα
[449]	ῥητορική ἐστιν. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν λέγειν γε ποιεῖ
[498]	δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν οἵ γε φρόνιμοι
[454]	ταὐτόν ἐστιν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~(ἀλλὰ μὴν οἵ τέ γε
[477]	ὁ ~σὸς λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μήν που τό γε
[497]	ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν τῶν ἀγαθῶν γε
[458]	ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μήν, ὦ Καλλίκλεις, τό
[515]	κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ'
[467]	ἕνεκα πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἄλλο τι οὖν οὕτω καὶ
[475]	ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) δῆλον δὴ ὅτι.	~(Σωκράτης)	~ἄλλο τι οὖν ὑπὸ μὲν
[495]	μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ.	~(Σωκράτης)	ἄλλο τι οὖν ὡς ἕτερον
[475]	οὐκ ἂν δεξαίμην, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	ἄλλος δέ τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος)
[500]	δεῖ εἰς ἕκαστον; ~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ.	~(Σωκράτης)	~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν αὖ ἐγὼ
[497]	χαίροντα ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	ἄνδρα δὲ οὔπω εἶδες ἀνόητον
[499]	δὲ τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ χαίρειν τὸν
[497]	φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ.	~(Σωκράτης)	ἀνιώμενον δέ γε χαίρειν δυνατὸν
[521]	ἴσως μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου καὶ φαύλου.	~(Σωκράτης)	~ἀνόητος ἄρα εἰμί, ὦ Καλλίκλεις,
[498]	~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως οἱ δειλοί.	~(Σωκράτης)	ἀπιόντων δ' οὐ μᾶλλον χαίρουσιν;
[454]	~(δίκαιον εἶναι ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~ἀπόκριναι δή, ὦ Γοργία, ἐπειδή
[499]	κακαί· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ μὲν αἱ
[477]	~βλάβῃ ἢ ἀμφότερα; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ
[463]	δή, καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν ἂν μάθοις ἀποκριναμένου;
[449]	μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ ἄλλοθι.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις ἄν, ὦ
[495]	ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν, εἴπερ ἐναντία ἐστὶν
[467]	(οὗ ἕνεκα πράττει; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν ἔστιν τι τῶν
[450]	φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	ἆρ' οὖν, (ἣν νυνδὴ ἐλέγομεν,
[468]	αὐτῷ· ἦ γάρ; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν καὶ ἃ βούλεται,
[510]	πόλει διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν καὶ τὸ μὴ
[450]	ὀρθῶς λέγων, ~ὡς ἐγώ φημι.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν μανθάνω οἵαν αὐτὴν
[488]	κρειττόνων γε ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	ἆρ' οὖν οἱ πολλοὶ νομίζουσιν
[478]	οὐκοῦν δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ
[479]	πρῶτον κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν οὐ περὶ τούτου,
[478]	εἶναι. ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν οὕτως ἂν περὶ
[513]	ὃ ~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν οὕτως ἐπιχειρητέον ἡμῖν
[500]	τῶν ~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν παντὸς ἀνδρός ἐστιν
[498]	καὶ οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ
[479]	~(Πῶλος) εἰ σοί γε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν συμβαίνει μέγιστον κακὸν
[499]	αἱ κακόν τι; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν τὰς τοιάσδε λέγεις,
[478]	εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	ἆρ' οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ
[453]	καὶ ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἆρα διὰ τοῦτο, ὅτι καὶ
[462]	σὺ αὐτὴν τίνα φῂς εἶναι;	~(Σωκράτης)	~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην φημὶ
[477]	~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν
[498]	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι.	~(Σωκράτης)	ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως
[477]	ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἆρα οὖν τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται
[476]	τοῦ ~ποιοῦντος; ~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~ἆρα τοῦτο πάσχον ὃ τὸ
[454]	οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~βούλει οὖν δύο εἴδη θῶμεν
[462]	ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν φῂς εἶναι;	~(Σωκράτης)	~βούλει οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς τὸ
[469]	ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν;	~(Σωκράτης)	~βουλοίμην μὲν ἂν ἔγωγε οὐδέτερα·
[495]	καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης)	~Σωκράτης	δέ γε ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν
[461]	μοι λέγειν ὁπόσα ἂν βούλωμαι;	~(Σωκράτης)	~δεινὰ μεντἂν πάθοις, ὦ βέλτιστε,
[475]	γε κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε.	~(Σωκράτης)	~δέξαιο ἂν οὖν σὺ μᾶλλον
[479]	ἐμμονὴ τοῦ κακοῦ; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~δεύτερον ἄρα ἐστὶν τῶν κακῶν
[478]	κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον δή.	~(Σωκράτης)	δεύτερος δέ που ὁ ἀπαλλαττόμενος.
[454]	ψευδὴς καὶ ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς.	~(Σωκράτης)	~δῆλον ἄρ' αὖ ὅτι οὐ
[520]	διδῷ. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~δῆλον γὰρ ὅτι τοῦτο αἴτιόν
[502]	λέγονται οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	δημηγορία ἄρα τίς ἐστιν ἡ
[520]	ποιεῖν. οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~διὰ ταῦτ' ἄρα, ὡς ἔοικε,
[495]	εἶναι, τὸ αὐτό φημι ~εἶναι.	~(Σωκράτης)	~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους
[476]	κολάζων (δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	δίκαια ποιῶν ἢ οὔ; ~(Πῶλος)
[468]	ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα ἢ δήσαντα.	~(Σωκράτης)	δικαίως λέγεις ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος)
[496]	πίνειν χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα.	~(Σωκράτης)	διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[463]	Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς.	~(Σωκράτης)	~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ Γοργία,
[509]	ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως.	~(Σωκράτης)	~δυοῖν οὖν ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν
[480]	οὐ γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἐὰν δέ γε ἀδικήσῃ ἢ
[496]	ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως δήπου.	~(Σωκράτης)	~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν
[473]	δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~ἐγὼ δέ γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους
[472]	νομίζοντος διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἐγὼ δέ φημι ἀδύνατον. ἓν
[453]	τί οὖν δή, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ἐγὼ ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν
[470]	ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο.	~(Σωκράτης)	~ἐγὼ μὲν τοίνυν φημί, ὦ
[486]	δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ἐγώ σοι ἐρῶ· νῦν οἶμαι
[460]	ἀδίκου· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἐγὼ τοίνυν σου τότε ταῦτα
[504]	Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως λέγεις.	~(Σωκράτης)	~ἔγωγε. τί δὲ αὖ τῷ
[510]	οὐχ ~οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~εἰ ἄρα τις ἐννοήσειεν ἐν
[453]	ἄλλα πολλὰ ζῷα; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~εἰ δέ γε μηδεὶς ἄλλος
[470]	τὸν Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας;	~(Σωκράτης)	~εἰ δὲ μή, ἀλλ' ἀκούω
[477]	ψυχῆς ~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ γε.	~(Σωκράτης)	εἰ δὴ αἰσχίστη, καὶ κακίστη;
[516]	ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει σοι ὁμολογήσω;	~(Σωκράτης)	εἰ δοκῶ γε σοι ἀληθῆ
[522]	~καὶ ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν;	~(Σωκράτης)	~εἰ ἐκεῖνό γε ἓν αὐτῷ
[503]	τετελευτηκότα, οὗ καὶ σὺ ἀκήκοας;	~(Σωκράτης)	~εἰ ἔστιν γε, ὦ Καλλίκλεις,
[459]	ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν;	~(Σωκράτης)	~εἰ μὲν ἐλαττοῦται ἢ μὴ
[514]	πάνυ γε, εἴ σοι ἥδιον.	~(Σωκράτης)	~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ
[486]	δόξα καὶ ἄλλα πολλὰ ἀγαθά.	~(Σωκράτης)	~εἰ χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον τὴν
[496]	~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα.	~(Σωκράτης)	εἶεν· διψῶντα δὲ δὴ πίνειν
[480]	ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~εἶεν· εἰ οὖν δὴ ταῦτα
[502]	φαμεν εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~εἶεν· τί δὲ ἡ πρὸς
[505]	ταῦτά σοι Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην.	~(Σωκράτης)	εἶεν· τί οὖν δὴ ποιήσομεν;
[489]	φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα εἶναι νόμιμα;	~(Σωκράτης)	εἶεν, ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω
[466]	~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ.	~(Σωκράτης)	~εἶεν, ὦ φίλε· ἔπειτα δύο
[463]	οὐδὲ αὐτὸς συνίημι ὅτι λέγεις.	~(Σωκράτης)	~εἰκότως γε, ὦ Γοργία· οὐδὲν
[471]	Ἀρχέλαος κατὰ τὸν σὸν λόγον;	~(Σωκράτης)	εἴπερ γε, ὦ φίλε, ἄδικος.
[466]	~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν λέγω γε.	~(Σωκράτης)	~ἐλάχιστον τοίνυν μοι δοκοῦσι τῶν
[455]	ἢ καὶ περὶ ὧν νυνδὴ	Σωκράτης	ἔλεγεν; πειρῶ οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι.
[459]	~(πείθοντα; ~(Γοργίας) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~ἔλεγές τοι νυνδὴ ὅτι καὶ
[462]	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι;	~(Σωκράτης)	ἔμοιγε, εἰ μή τι σὺ
[462]	~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις;	~(Σωκράτης)	ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία
[491]	ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ἕνα ἕκαστον λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ
[468]	ἢ μή; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἕνεκ' ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα
[499]	πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον δή.	~(Σωκράτης)	~ἕνεκα γάρ που τῶν ἀγαθῶν
[503]	δὲ καὶ οἵους σὺ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ καὶ τοῦτό
[467]	ἐν ταῖς πόλεσιν, ἐὰν μὴ	~(Σωκράτης)	ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου ὅτι ποιοῦσιν
[519]	εἰ μή τίς σοι ἀποκρίνοιτο;	~(Σωκράτης)	~ἔοικά γε· νῦν γοῦν συχνοὺς
[454]	ἐστιν δημιουργός. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνη ἀπεργάζεται
[480]	γὰρ δὴ φῶμεν, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ἐπὶ μὲν ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι
[521]	ταῦτα οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.	~(Σωκράτης)	~ἐπὶ ποτέραν οὖν με παρακαλεῖς
[495]	Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ λόγῳ ὡς
[462]	τί μοι χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	ἐροῦ νῦν με, ὀψοποιία ἥτις
[466]	φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες;	~(Σωκράτης)	~ἐρώτημα τοῦτ' ἐρωτᾷς ἢ λόγου
[468]	μοι δοκεῖ ποιεῖν ἃ βούλεται.	~(Σωκράτης)	~ἔστιν οὖν ὅπως ὁ τοιοῦτος
[450]	οὖν καλῶς ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἕτεραι δέ γέ εἰσι τῶν
[449]	ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο ποιεῖν.	~(Σωκράτης)	~εὖ λέγεις. ἴθι δή μοι
[447]	(Γοργίας) καταλύει ~καὶ ἐπιδείξεται ὑμῖν.	~(Σωκράτης)	~εὖ λέγεις, ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ'
[486]	ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί δή;	~(Σωκράτης)	~εὖ οἶδ' ὅτι, ἅν μοι
[494]	δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν.	~(Σωκράτης)	~εὖγε, ὦ βέλτιστε· διατέλει γὰρ
[478]	πονηρίας ἡ δίκη. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα ὁ μὴ
[473]	ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν οὐδέποτε ἔσται
[497]	ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως.	~(Σωκράτης)	~εὐδαίμων εἶ, ὦ Καλλίκλεις, ὅτι
[469]	ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν;	~(Σωκράτης)	εὐφήμει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) τί
[490]	καὶ πλέον ἔχειν τῶν φαυλοτέρων.	~(Σωκράτης)	~ἔχε δὴ αὐτοῦ. τί ποτε
[460]	καὶ ταῦτα παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται.	~(Σωκράτης)	~ἔχε δή· καλῶς γὰρ λέγεις.
[501]	τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἔχεις οὖν εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν
[470]	~(Πῶλος) οὐ δῆτα οὕτω γε.	~(Σωκράτης)	ἔχεις οὖν εἰπεῖν δι' ὅτι
[476]	~τὸ αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἔχεις οὖν λέγειν ὡς οὐχὶ
[481]	μοι, ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα	(Σωκράτης)	ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν
[494]	ἄγων, ὦ Σώκρατες, τοὺς λόγους;	~(Σωκράτης)	~ἦ γὰρ ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα,
[495]	ἕτερον δήπου, ὦ σοφώτατε σύ.	~(Σωκράτης)	ἦ καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς;
[496]	καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἦ καὶ τἀγαθὰ καὶ τὴν
[447]	καὶ ~πρὸς ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι.	~(Σωκράτης)	~ἦ καλῶς λέγεις. ὦ (Χαιρεφῶν)
[490]	εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἦ οὖν τούτων τῶν σιτίων
[477]	εἴη τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἡ ἀδικία ἄρα καὶ ἡ
[513]	ἔστω, εἰ βούλει, σοὶ οὕτως.	~(Σωκράτης)	~ἡ δέ γε ἑτέρα, ὅπως
[455]	ὅτι ἐξ ἧς τὸ πιστεύειν.	~(Σωκράτης)	~ἡ ῥητορικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[469]	μέγιστον; οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον;	~(Σωκράτης)	ἥκιστά γε. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα
[469]	ἐλεινός τε καὶ ἄθλιός ἐστιν.	~(Σωκράτης)	~ἧττον ἢ ὁ ἀποκτεινύς, ὦ
[496]	ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε.	~(Σωκράτης)	θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι καὶ ἄλογον
[503]	ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις.	~(Σωκράτης)	~ἴδωμεν δὴ οὑτωσὶ ἀτρέμα σκοπούμενοι
[500]	μή σύμφῃς; ~(Καλλίκλης) οὕτως φημί.	~(Σωκράτης)	~ἴθι δή, ἃ καὶ πρὸς
[496]	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ.	~(Σωκράτης)	~ἴθι δὴ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν
[453]	ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~ἴθι δὴ καὶ περὶ τῆς
[451]	γε λέγων σύ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἴθι δὴ καὶ σύ, ὦ
[454]	μοι δοκεῖς ποιεῖν, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἴθι δὴ καὶ τόδε ἐπισκεψώμεθα.
[495]	σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε σφόδρα.	~(Σωκράτης)	~ἴθι δή μοι, ἐπειδὴ οὕτω
[451]	ὦ Σώκρατες, καὶ δικαίως ὑπολαμβάνεις.	~(Σωκράτης)	~ἴθι νυν καὶ σὺ τὴν
[505]	κατὰ σαυτὸν ἢ ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ;	~(Σωκράτης)	~ἵνα μοι τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου
[499]	βελτίους ἡδονάς, τὰς ~δὲ χείρους.	~(Σωκράτης)	~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ Καλλίκλεις, ὡς
[473]	Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ γε οἰόμενος.	~(Σωκράτης)	~ἴσως. σὺ δέ γε εὐδαίμονας
[470]	βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα.	~(Σωκράτης)	~καὶ ἀληθῆ γε ἐρῶ· οὐ
[467]	αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι, (τούτου πρόσθεν)	~(Σωκράτης)	καὶ γὰρ νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος)
[494]	καὶ πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	καὶ διψῆν γε καὶ διψῶντα
[454]	ἐστι δίκαιά τε καὶ ἄδικα.	~(Σωκράτης)	~καὶ ἐγώ τοι ὑπώπτευον ταύτην
[476]	τέμνεται γάρ τι. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~καὶ εἰ μέγα γε ἢ
[476]	κάεσθαι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~καὶ εἰ σφόδρα γε κάει
[476]	ἀνάγκη τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~καὶ εἰ σφόδρα τύπτει ἢ
[460]	ἀδικήσας. ἢ οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~καὶ ἐν τοῖς πρώτοις γε,
[510]	οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς τὸν λόγον.	~(Σωκράτης)	~καὶ ἐπὶ τοῦτο ἄρα, ὡς
[450]	φρονεῖν καὶ λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~καὶ ἡ ἰατρικὴ ἄρα, ὡς
[471]	Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος.	~(Σωκράτης)	~καὶ κατ' ἀρχὰς τῶν λόγων,
[448]	ἀπεκρινάμην ὅτι εἴη ἡ καλλίστη;	~(Σωκράτης)	~καὶ μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ
[479]	τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ μὴν ἀπαλλαγή γε ἐφάνη
[450]	~καὶ καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ μὴν καὶ αἱ ἄλλαι
[504]	καὶ πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	καὶ μὴν καὶ τὰ σώματά
[511]	~(Καλλίκλης) μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~καὶ μὴν σῴζει γε καὶ
[474]	μουσικὴν πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~καὶ μὴν τά γε κατὰ
[462]	ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~καὶ νῦν δὴ τούτων ὁπότερον
[460]	τὰ μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~καὶ ὁ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός;
[498]	οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.	~(Σωκράτης)	καὶ οἱ ἄφρονες, ὡς ἔοικεν.
[475]	ἢ ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ ὅταν δὲ δὴ δυοῖν
[520]	οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ προέσθαι γε δήπου τὴν
[474]	ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν;	~(Σωκράτης)	καὶ σύ γ' ἂν καὶ
[496]	καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	καὶ τάχος καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης)
[516]	πάνυ γε, ἵνα σοι χαρίσωμαι.	~(Σωκράτης)	~καὶ τόδε τοίνυν μοι χάρισαι
[473]	δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην
[477]	~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός γε.	~(Σωκράτης)	κακίας ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ
[478]	καὶ δίκην διδούς. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	κάκιστα ἄρα ζῇ ὁ ἔχων
[499]	αὖ τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης)
[499]	φαμεν. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα καὶ
[498]	κακά, αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν.	~(Σωκράτης)	~κακῶν δέ γε παρουσίᾳ φῂς
[454]	μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἄλλο.	~(Σωκράτης)	~καλῶς γὰρ οἴει· γνώσῃ δὲ
[448]	μετέχει τῆς ~καλλίστης τῶν τεχνῶν.	~(Σωκράτης)	~καλῶς γε, ὦ Γοργία, φαίνεται
[472]	λόγον εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος) φημί.	~(Σωκράτης)	~κατὰ δέ γε τὴν ἐμὴν
[466]	δοκεῖ σοι εἶναι ἡ ῥητορική;	~(Σωκράτης)	~κολακείας μὲν οὖν ἔγωγε εἶπον
[521]	λέγω τοίνυν ὅτι ὡς διακονήσοντα.	~(Σωκράτης)	~κολακεύσοντα ἄρα με, ὦ γενναιότατε,
[474]	ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι ποτ' ἐρεῖς.	~(Σωκράτης)	~λέγε δή μοι, ἵν' εἰδῇς,
[451]	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~λέγε δὴ τῶν περὶ τί;
[455]	ἀλλ' οὐκ ἐκ τῶν ~δημιουργῶν.	~(Σωκράτης)	~λέγεται ταῦτα, ὦ Γοργία, περὶ
[507]	ἔχεις, δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ.	~(Σωκράτης)	~λέγω δὴ ὅτι, εἰ ἡ
[466]	ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~λέγω τοίνυν σοι ὅτι δύο
[510]	σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ ταῦτ' ἀληθῆ.	~(Σωκράτης)	~λείπεται δὴ ἐκεῖνος μόνος ἄξιος
[496]	~(Σωκράτης) διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ
[470]	αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ;	~(Σωκράτης)	μὰ Δί' οὐ δῆτα. ~(Πῶλος)
[516]	~(Καλλίκλης) οὐ σύ γε φῄς.	~(Σωκράτης)	~μὰ Δί' οὐδέ γε σὺ
[489]	σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~μὰ τὸν Ζῆθον, ὦ Καλλίκλεις,
[466]	φημι; φημὶ μὲν οὖν ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~μὰ τὸν οὐ σύ γε,
[490]	οὐ σιτίων γε οὐδὲ ποτῶν.	~(Σωκράτης)	~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως ἱματίων, καὶ
[496]	μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω.	~(Σωκράτης)	μανθάνω· ἀλλ' οὖν τό γε
[474]	εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά γε.	~(Σωκράτης)	~μανθάνω· οὐ (ταὐτὸν ἡγῇ σύ,
[478]	γε. ἦ γάρ; ~(Πῶλος) (ναί.	~(Σωκράτης)	~μεγάλου γὰρ κακοῦ ἀπαλλάττεται, ὥστε
[460]	ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί γε.	~(Σωκράτης)	~μέμνησαι οὖν λέγων ὀλίγῳ πρότερον
[462]	μόριον. ~(Πῶλος) τίνος λέγεις ταύτης;	~(Σωκράτης)	~μὴ ἀγροικότερον ᾖ τὸ ἀληθὲς
[521]	εἰ μὴ ταῦτά γε ποιήσεις	~(Σωκράτης)	~μὴ εἴπῃς ὃ πολλάκις εἴρηκας,
[467]	λέγεις καὶ ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~μὴ κακηγόρει, ὦ λῷστε Πῶλε,
[473]	ταῦτα λέγεις ἀδύνατον εἶναι ἐξελέγχειν;	~(Σωκράτης)	~μορμολύττῃ αὖ, ὦ γενναῖε Πῶλε,
[449]	τῶν μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~νὴ τὴν Ἥραν, ὦ Γοργία,
[466]	πόλεων ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς;	~(Σωκράτης)	~νὴ τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι,
[502]	ἐν τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~νῦν ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν
[475]	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	νῦν δέ γε κάκιον ἐφάνη.
[460]	ταῦτα ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη.	~(Σωκράτης)	~νῦν (δέ γε ὁ αὐτὸς
[515]	εἶναι οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~νῦν δέ, ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν,
[453]	λέγειν καὶ ~πείθειν τὰ πλήθη.	~(Σωκράτης)	~νῦν μοι δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ
[460]	μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως δήπου.	~(Σωκράτης)	~ὁ δὲ δίκαιος δίκαιά που
[459]	ὤν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~ὁ δὲ μὴ ἰατρός γε
[476]	οὔ; ὑπό γε τοῦ κολάζοντος.	~(Σωκράτης)	ὁ δὲ ὀρθῶς κολάζων (δικαίως
[513]	πάθος· οὐ πάνυ σοι πείθομαι.	~(Σωκράτης)	~ὁ δήμου γὰρ ἔρως, ὦ
[459]	ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον ὅτι.	~(Σωκράτης)	~ὁ οὐκ εἰδὼς ἄρα τοῦ
[498]	ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οἳ μέν γε μᾶλλον μᾶλλον,
[511]	~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα.	~(Σωκράτης)	~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις, εἰ μὴ
[521]	ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οἶμαι μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα
[457]	ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ τὸν διδάξαντα.	~(Σωκράτης)	~οἶμαι, ὦ Γοργία, καὶ σὲ
[496]	καὶ νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις;	~(Σωκράτης)	οἷον περὶ ὅτου βούλει τοῦ
[497]	οἶδ' ἅττα σοφίζῃ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις·
[516]	τούτου ἕνεκα κακὸς ἦν Περικλῆς;	~(Σωκράτης)	~ὄνων γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς καὶ
[489]	εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς ἄρα ὅτι σὺ αὐτὸς
[475]	γὰρ τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς οὖν, ὦ Πῶλε, ὁ
[491]	ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν τῆς ψυχῆς.	~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε Καλλίκλεις, ὡς
[447]	ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί ἔρωμαι;	~(Σωκράτης)	ὅστις ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις;
[475]	τε καὶ κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~ὅταν ἄρα δυοῖν καλοῖν θάτερον
[452]	ἀλλὰ πρὸς τί τοῦτο λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ὅτι εἴ σοι αὐτίκα παρασταῖεν
[497]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί οὖν δή;	~(Σωκράτης)	~ὅτι οὐ τὰ αὐτὰ γίγνεται,
[469]	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) τί δή;	~(Σωκράτης)	~ὅτι οὐ χρὴ οὔτε τοὺς
[448]	~(Πῶλος) τί δή, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ὅτι, ὦ Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν)
[505]	ἔλαττον; ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω.	~(Σωκράτης)	~οὐ γὰρ οἶμαι λυσιτελεῖ μετὰ
[478]	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι μηδὲ κάμνων.	~(Σωκράτης)	~οὐ γὰρ τοῦτ' ἦν εὐδαιμονία,
[496]	ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	οὐ δήπου καὶ ὑγιαίνει γε
[473]	χαλεπώτερόν ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἐξελέγξαι.	~(Σωκράτης)	~οὐ δῆτα, ὦ Πῶλε, ἀλλ'
[495]	που καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	οὐ καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές
[474]	ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐ καὶ τὰς φωνὰς καὶ
[490]	ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	οὐ μόνον γε, ὦ Καλλίκλεις,
[489]	οἵ γε πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως.	~(Σωκράτης)	~οὐ νόμῳ ἄρα μόνον ἐστὶν
[511]	τοῦτο δὴ καὶ τὸ ἀγανακτητόν;	~(Σωκράτης)	~οὐ νοῦν γε ἔχοντι, ὡς
[495]	καὶ γὰρ σύ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~οὐ τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ οὔτ'
[467]	ἃ βούλονται; ~(Πῶλος) οὗτος ἀνήρ	~(Σωκράτης)	~οὔ φημι ποιεῖν αὐτοὺς ἃ
[467]	οὐκ οὖν ποιοῦσιν ἃ βούλονται;	~(Σωκράτης)	οὔ φημι. ~(Πῶλος) ποιοῦντες ἃ
[455]	τε καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ
[462]	ἄρ' ἐστὶν ὀψοποιία καὶ ῥητορική;	~(Σωκράτης)	~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς
[510]	φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~οὐδέ γε εἴ τις πολὺ
[466]	ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Πῶλος)
[462]	τέχνην φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε,
[462]	ἐρωτῶ δή, τίς τέχνη ὀψοποιία;	~(Σωκράτης)	οὐδεμία, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ
[498]	οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ τί τοῦτο;	~(Σωκράτης)	οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον.
[515]	πολίτης. ~(Καλλίκλης) τί οὖν δή;	~(Σωκράτης)	~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε μοι εἰπὲ
[498]	εἰ δὲ μή, παραπλησίως γε.	~(Σωκράτης)	οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν δ' οὖν
[491]	~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις;	~(Σωκράτης)	~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ' ὥσπερ οἱ
[460]	λόγου δίκαιον εἶναι. ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς
[460]	δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί γε.	~(Σωκράτης)	~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὅ γε
[492]	ἀνθρώπων, φλυαρία καὶ οὐδενὸς ἄξια.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἀγεννῶς γε, ὦ Καλλίκλεις,
[516]	τε καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς τὰ πολιτικὰ
[475]	οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, τοῦτό γε.	~(Σωκράτης)	οὐκ ἄρα λύπῃ γε ὑπερέχει.
[492]	ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα ἐγώ.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα ὀρθῶς λέγονται οἱ
[449]	ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα περὶ πάντας γε
[454]	ὅτι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα ῥητορικὴ μόνη πειθοῦς
[468]	ἕνεκα ταῦτα ποιοῦμεν; ~(Πῶλος) μάλιστα.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα σφάττειν βουλόμεθα οὐδ'
[497]	χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα τὸ χαίρειν ἐστὶν
[466]	με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος) πῶς δύο;	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρτι οὕτω πως ἔλεγες·
[469]	δοκεῖ σοι ~εἶναι καὶ ἐλεινός;	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ μέντοι ζηλωτός.
[459]	πιθανώτερος γίγνεται; ~(Γοργίας) πάνυ (γε.	~(Σωκράτης)	οὐκ ἰατρός γε ὤν· ἦ
[515]	~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης) ἴσως.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἴσως δή, ὦ βέλτιστε,
[470]	σοι δοκεῖ εἶναι ἢ ἄθλιος;	~(Σωκράτης)	~οὐκ οἶδα, ὦ Πῶλε· οὐ
[498]	Δί' οὐκ οἶδ' ὅτι λέγεις.	~(Σωκράτης)	~οὐκ οἶσθ' ὅτι τοὺς ἀγαθοὺς
[448]	σύ, εἰ βούλει, ἐροῦ αὐτόν.	~(Σωκράτης)	~οὔκ, εἰ αὐτῷ γε σοὶ
[466]	μέγιστον δύνανται ἐν ταῖς πόλεσιν;	~(Σωκράτης)	~οὔκ, εἰ τὸ δύνασθαί γε
[469]	ἄρα τυραννεῖν οὐκ ἂν δέξαιο;	~(Σωκράτης)	~οὔκ, εἰ τὸ τυραννεῖν γε
[498]	χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί εἰσιν
[519]	πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων τῶν
[494]	ἐν τῷ ὡς πλεῖστον ἐπιρρεῖν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἀνάγκη γ' ἂν πολὺ
[460]	δίκαιά που πράττει. ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν δίκαιον
[516]	οὔ; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης)
[479]	ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο;
[467]	μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας νοῦν
[478]	διαφέρει, ὦ Σώκρατες, ἡ δίκη.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν αὖ ἤτοι ἡδονὴν πλείστην
[514]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν δεύτερον αὖ τόδε, εἴ
[478]	~(Πῶλος) παρὰ τοὺς δικαστὰς λέγεις;	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί.
[453]	καὶ ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἐάν τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς
[475]	γε ὑπερέχει. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἰ μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις
[520]	ἀδικίᾳ· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἴ τις αὐτὸ τοῦτο
[515]	Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον ὅτι
[516]	λέγειν. ~(Καλλίκλης) ἔστω δὴ ταῦτα.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε
[475]	δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν
[494]	τὸν κνώμενον ἡδέως ἂν βιῶναι.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως;
[477]	πάσχει, ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν εἴπερ καλά, ἀγαθά; ἢ
[468]	τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀληθῆ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ
[459]	πιθανώτερος ἔσται. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἴπερ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος
[477]	(ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται γάρ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ
[480]	μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα λυτέον ἢ
[513]	τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἡ μὲν ἑτέρα, ἡ
[501]	περὶ δύο καὶ περὶ πολλάς.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι
[501]	οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ αἱ τοιαίδε ἅπασαι,
[449]	ἀλλὰ βούλομαι. ~(Γοργίας) κάλει δή.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ἄλλους σε φῶμεν
[468]	ἀγαθοῦ· ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν'
[476]	τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ εἰ κάει τις,
[476]	κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ εἰ τέμνει τι,
[477]	καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ ἐν ψυχῇ πονηρίαν
[450]	περὶ τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ἡ γυμναστικὴ περὶ
[449]	ἐργασίαν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ἡ μουσικὴ περὶ
[496]	λαμβάνει καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν
[474]	ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ κάκιον, εἴπερ αἴσχιον.
[499]	τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ λῦπαι ὡσαύτως αἱ
[460]	τεκτονικός, ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ὁ τὰ μουσικὰ
[467]	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ οἱ πλέοντές τε
[453]	ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ πείθει; ~(Γοργίας) ναί.
[497]	ἡμῶν καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ πεινῶν καὶ τῶν
[459]	~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά γε συμβαίνει.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ περὶ τὰς ἄλλας
[504]	ἀταξίας δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης)
[462]	(Γοργίας) ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ σὺ κελεύεις σαυτὸν
[474]	σώματος κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ ἔχω.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ τἆλλα πάντα οὕτω
[505]	ἢ οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι,
[496]	ἀνιαρόν. ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης)
[475]	ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ τὸ τῶν μαθημάτων
[464]	ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ τούτων οἴει τινὰ
[497]	ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ τῶν λυπῶν (καὶ
[475]	~(Σωκράτης) τῷ κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν
[496]	ἐνδείας καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν
[460]	ἕκαστον ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον τὸν λόγον
[467]	~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν λέγεις εἶναι ἀγαθὸν μὲν
[498]	οὐ μᾶλλον χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) ἴσως.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν καὶ χαίρουσιν
[476]	ποιῶν ἢ οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος δίκην διδοὺς
[488]	σαφῶς λέγω, ὅτι ταὐτόν ἐστιν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ τοῦ ἑνὸς
[516]	τὰ ~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οἵ γε δίκαιοι ἥμεροι,
[522]	~(Καλλίκλης) ἴσως· οἴεσθαί γε χρή.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οἴει ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ
[499]	μᾶλλον τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ
[510]	~οὐ καὶ σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ὅπου τύραννός ἐστιν ἄρχων
[515]	ἐποίει ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς ἤρχετο λέγειν
[478]	καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει ὢν ὃς
[514]	(ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οὕτω πάντα, τά τε
[459]	παρὰ σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν περὶ πάντων ὥστ' ἐν
[449]	γε ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ λέγειν, καὶ
[502]	γίγνονται τὸ λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν πρὸς πολὺν ὄχλον καὶ
[504]	φῂς ~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα βλέπων ὁ
[502]	ἐστιν ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία ἂν εἴη·
[491]	τούτων ἡμῖν ὄντα τὸν λόγον.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς περὶ τίνων
[488]	τὸν σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὰ τούτων νόμιμα κατὰ
[488]	κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὰ τῶν βελτιόνων; οἱ
[499]	πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὰς μὲν χρηστὰς καὶ
[475]	καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ ~καλόν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ,
[478]	φαίνεταί μοι ὁ μὴ ἰατρευόμενος.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὸ δίκην διδόναι μεγίστου
[505]	τῇ ψυχῇ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν τὸ εἴργειν ἐστὶν ἀφ'
[459]	γὰρ ἔλεγον, ἔν γε ὄχλῳ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὸ ἐν ὄχλῳ τοῦτό
[511]	δίκην. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὸ μέγιστον αὐτῷ κακὸν
[502]	καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις,
[498]	δὲ τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά,
[496]	ἡδὺ φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις τὸ
[510]	ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τούτῳ τὸ μὲν μὴ
[475]	ἔτι ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ φαίνεται.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν τῷ ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος)
[476]	~(Πῶλος) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, πάσχειν.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ὑπό τινος ποιοῦντος; ~(Πῶλος)
[498]	δὲ παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως χαίρειν καὶ
[477]	τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ σώματος καὶ
[470]	οὐ κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε, (τὸ μέγα
[468]	ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ ἕνεκά του
[474]	οὔτε σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδείς.	~(Σωκράτης)	οὔκουν ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν
[505]	Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον τινὰ ἐρώτα.	~(Σωκράτης)	~οὗτος ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος
[478]	που ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν.	~(Σωκράτης)	οὗτος δ' ἦν ὁ νουθετούμενός
[505]	φῂς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	οὕτω γάρ που αὐτῇ ἄμεινον
[469]	~(Πῶλος) πῶς δῆτα, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~οὕτως, ὡς μέγιστον τῶν κακῶν
[495]	οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα. ἢ ὁμολογεῖ;	~(Σωκράτης)	~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι δέ γε
[466]	τοῦτο ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι;	~(Σωκράτης)	οὔχ, ὥς γέ φησιν πῶλος.
[453]	Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων μάλιστα πείθει.	~(Σωκράτης)	~πάλιν δὴ ἐπὶ τῶν αὐτῶν
[498]	καὶ ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν καὶ λυποῦνται
[450]	τέχναι. ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~πασῶν δὴ οἶμαι τῶν τεχνῶν
[453]	οὐκοῦν καὶ πείθει; ~(Γοργίας) ναί.	~(Σωκράτης)	~πειθοῦς ἄρα δημιουργός ἐστιν καὶ
[473]	γε, ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν.	~(Σωκράτης)	~πειράσομαι δέ γε καὶ σὲ
[520]	οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε.	~(Σωκράτης)	~περὶ δέ γε ταύτης τῆς
[505]	γε καὶ σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~περὶ δὲ ψυχήν, ὦ ἄριστε,
[478]	παρὰ τοὺς ἰατρούς, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	ποῖ δὲ τοὺς ἀδικοῦντας καὶ
[449]	~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ λόγους.	~(Σωκράτης)	~ποίους τούτους, ὦ Γοργία; ἆρα
[490]	τούτους λέγω, καὶ σφόδρα γε.	~(Σωκράτης)	~πολλάκις ἄρα εἷς φρονῶν μυρίων
[470]	ἐλέγξειεν ὅτι οὐκ ~ἀληθῆ λέγεις;	~(Σωκράτης)	~πολλὴν ἄρα ἐγὼ τῷ παιδὶ
[470]	παρ' ἐμοῦ ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί.	~(Σωκράτης)	~πότε οὖν σὺ φῂς ἄμεινον
[454]	δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ποτέραν οὖν ἡ ῥητορικὴ πειθὼ
[498]	λυπούμενον καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί.	~(Σωκράτης)	~πότεροι δὲ μᾶλλον χαίρουσι καὶ
[501]	λόγος καὶ Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι.	(Σωκράτης)	~πότερον δὲ περὶ μὲν μίαν
[488]	καὶ τότε καὶ νῦν λέγω.	~(Σωκράτης)	~πότερον δὲ τὸν αὐτὸν βελτίω
[494]	καὶ εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~πότερον εἰ τὴν κεφαλὴν μόνον
[490]	(ἐγὼ δὲ οὐ ταῦτα ~λέγω.	~(Σωκράτης)	~πότερον οὐ τὸν φρονιμώτερον βελτίω
[496]	τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.	~(Σωκράτης)	~πότερον οὖν ἔτι πλείω ἐρωτῶ,
[467]	ἵνα καὶ εἰδῶ ὅτι λέγεις.	~(Σωκράτης)	~πότερον οὖν σοι δοκοῦσιν οἱ
[468]	κακά; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~πότερον οὖν τὰ μεταξὺ ταῦτα
[454]	τί δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~πότερον οὖν ταὐτὸν δοκεῖ σοι
[462]	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι;	~(Σωκράτης)	~πρᾶγμα ὃ φῂς σὺ ποιῆσαι
[498]	ἄφρονες, ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί.	~(Σωκράτης)	προσιόντων δὲ οἱ δειλοὶ μόνον
[475]	ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~πρῶτον (μὲν δὴ σκεψώμεθα, ἆρα
[467]	εἶναι· ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~πῶς ἂν οὖν οἱ ῥήτορες
[491]	τοὺς ἠλιθίους λέγεις τοὺς σώφρονας.	~(Σωκράτης)	~πῶς γὰρ (οὔ) οὐδεὶς ὅστις
[469]	ὧν ἐγὼ λέγω τῶν ἀνθρώπων;	~(Σωκράτης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις
[514]	πρὸς θεῶν, αὐτὸς δὲ ὁ	(Σωκράτης)	πῶς ἔχει τὸ σῶμα πρὸς
[449]	~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	ῥήτορα ἄρα χρή σε καλεῖν;
[476]	ἀλλά μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~σκόπει δὴ καὶ τόδε· ἆρα
[510]	~μοι δοκεῖς πάνυ καλῶς εἰρηκέναι.	~(Σωκράτης)	~σκόπει δὴ καὶ τόδε ἐάν
[473]	κάκιον εἶναι. ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	σὺ δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος)
[495]	σύ γε οἴει, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	σὺ δὲ τῷ ὄντι, ὦ
[476]	τὸ τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~συλλήβδην δὴ ὅρα εἰ ὁμολογεῖς,
[498]	ἔτι τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~συλλόγισαι δὴ κοινῇ μετ' ἐμοῦ
[479]	~ῥήτορας καὶ δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε.	~(Σωκράτης)	~σχεδὸν γάρ που οὗτοι, ὦ
[478]	ἦν, πονηρίας; ~(Πῶλος) ἦν γάρ.	~(Σωκράτης)	~σωφρονίζει γάρ που καὶ δικαιοτέρους
[476]	διδοὺς δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	τὰ δὲ δίκαιά που καλὰ
[467]	δὲ τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~τὰ δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε
[470]	~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν.	~(Σωκράτης)	τὰ ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον
[488]	ἔλεγες. ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	τὰ τῶν πολλῶν ἄρα νόμιμα
[504]	ἢ οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.	~(Σωκράτης)	~ταῖς δέ γε τῆς ψυχῆς
[504]	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο οὕτω.	~(Σωκράτης)	~τάξεως ἄρα καὶ κόσμου τυχοῦσα
[499]	καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	τὰς δὲ πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης)
[456]	νικῶντες τὰς γνώμας περὶ τούτων.	~(Σωκράτης)	~ταῦτα καὶ θαυμάζων, ὦ Γοργία,
[477]	εἶναι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~ταύτην οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς
[461]	φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις;	~(Σωκράτης)	~τὴν μακρολογίαν, ὦ Πῶλε, ἢν
[504]	συγχωρεῖς ἢ οὔ;