Pages |
[513] |
καταχαριζόμενον
ἀλλὰ
διαμαχόμενον.
οὐ
ταῦτα
|
ἦν |
ἃ
τότε
~ὡριζόμεθα;
~(Καλλίκλης)
πάνυ |
[471] |
κατὰ
μὲν
τὸ
~δίκαιον
δοῦλος
|
ἦν |
Ἀλκέτου,
καὶ
εἰ
ἐβούλετο
τὰ |
[514] |
οὕτω
μὲν
διακειμένων,
νοῦν
ἐχόντων
|
ἦν |
ἂν
ἰέναι
ἐπὶ
τὰ
δημόσια |
[478] |
κακοῦ
ἀπαλλαγὴ
ἦν,
πονηρίας;
~(Πῶλος)
|
ἦν |
γάρ.
~(Σωκράτης)
~σωφρονίζει
γάρ
που |
[507] |
τῇ
σώφρονι
πεπονθυῖα
κακή
~ἐστιν·
|
ἦν |
δὲ
αὕτη
ἡ
ἄφρων
τε |
[514] |
μηδενὸς
ἄξια,
οὕτω
δὴ
ἀνόητον
|
ἦν |
δήπου
ἐπιχειρεῖν
τοῖς
~δημοσίοις
ἔργοις |
[471] |
ἔχει,
ὄντι
~ἐκ
γυναικὸς
ἣ
|
ἦν |
δούλη
Ἀλκέτου
τοῦ
Περδίκκου
ἀδελφοῦ, |
[516] |
ἄρ'
ἀγαθὸς
τὰ
πολιτικὰ
Περικλῆς
|
ἦν |
ἐκ
τούτου
τοῦ
λόγου.
~(Καλλίκλης) |
[515] |
τῶν
ὡμολογημένων,
εἴπερ
ἀγαθός
γ'
|
ἦν |
~ἐκεῖνος
πολίτης.
~(Καλλίκλης)
τί
οὖν |
[478] |
κάμνων.
~(Σωκράτης)
~οὐ
γὰρ
τοῦτ'
|
ἦν |
εὐδαιμονία,
ὡς
ἔοικε,
κακοῦ
ἀπαλλαγή, |
[471] |
ποιεῖν,
ἐδούλευεν
ἂν
~Ἀλκέτῃ
καὶ
|
ἦν |
εὐδαίμων
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον. |
[525] |
ἐξῆν
αὐτῷ·
διὸ
καὶ
εὐδαιμονέστερος
|
ἦν |
ἢ
οἷς
ἐξῆν
ἀλλὰ
γάρ, |
[527] |
~αὐτῶν,
καὶ
οὐδέν
γ'
ἂν
|
ἦν |
θαυμαστὸν
καταφρονεῖν
τούτων,
εἴ
πῃ |
[525] |
καὶ
εἴ
τις
ἄλλος
πονηρὸς
|
ἦν |
~ἰδιώτης,
οὐδεὶς
πεποίηκεν
μεγάλαις
τιμωρίαις |
[524] |
νεκρός.
μαστιγίας
~αὖ
εἴ
τις
|
ἦν |
καὶ
ἴχνη
εἶχε
τῶν
πληγῶν |
[524] |
ἔχον·
ἢ
~κατεαγότα
εἴ
του
|
ἦν |
μέλη
ἢ
διεστραμμένα
ζῶντος,
καὶ |
[478] |
~(Πῶλος)
ἔοικεν.
~(Σωκράτης)
οὗτος
δ'
|
ἦν |
ὁ
νουθετούμενός
τε
καὶ
ἐπιπληττόμενος |
[523] |
ἐπειδὴ
παρὰ
τοῦ
~πατρὸς
παρέλαβον.
|
ἦν |
οὖν
νόμος
ὅδε
περὶ
ἀνθρώπων |
[516] |
τί
οὖν;
τούτου
ἕνεκα
κακὸς
|
ἦν |
Περικλῆς;
~(Σωκράτης)
~ὄνων
γοῦν
ἂν |
[478] |
δίκην
διδόναι
μεγίστου
κακοῦ
ἀπαλλαγὴ
|
ἦν, |
πονηρίας;
~(Πῶλος)
ἦν
γάρ.
~(Σωκράτης) |
[481] |
ἢ
οἱ
ἄλλοι,
οὐκ
ἂν
|
ἦν |
ῥᾴδιον
~(ἐνδείξασθαι
τῷ
ἑτέρῳ
τὸ |
[479] |
~δίκην
τοῦ
διδόντος;
οὐ
ταῦτ'
|
ἦν |
τὰ
ὑπ'
ἐμοῦ
λεγόμενα;
~(Πῶλος) |
[448] |
ἢ
ὁ
ἀδελφὸς
αὐτοῦ
ἔμπειρος
|
ἦν |
~τέχνης,
τίνα
ἂν
αὐτὸν
ὀρθῶς |
[514] |
ὦ
Καλλίκλεις,
οὐ
καταγέλαστον
ἂν
|
ἦν |
τῇ
~ἀληθείᾳ,
εἰς
τοσοῦτον
ἀνοίας |
[447] |
καὶ
γὰρ
αὐτῷ
ἓν
τοῦτ'
|
ἦν |
τῆς
~ἐπιδείξεως·
ἐκέλευε
γοῦν
νυνδὴ |
[508] |
αἰσχύνῃ
ᾤου
συγχωρεῖν,
ἀληθῆ
~ἄρα
|
ἦν, |
τὸ
εἶναι
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ |
[524] |
(πάντα.
~οἷον
εἴ
τινος
μέγα
|
ἦν |
τὸ
σῶμα
φύσει
ἢ
τροφῇ |
[481] |
~ὦ
Καλλίκλεις,
εἰ
μή
τι
|
ἦν |
τοῖς
ἀνθρώποις
πάθος,
τοῖς
μὲν |
[465] |
τὸ
~τοῦ
Ἀναξαγόρου
ἂν
πολὺ
|
ἦν, |
ὦ
φίλε
Πῶλε
σὺ
γὰρ |