Pages
[480]	μὲν ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ	τῆς	ἀδικίας τῆς αὑτοῦ ἢ γονέων
[480]	ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ νόσημα	τῆς	ἀδικίας ὕπουλον τὴν ψυχὴν ~ποιήσει
[527]	ἐλθὼν παρὰ τὸν δικαστήν, ~(τὸν	τῆς	Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος
[506]	κόσμον ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς ἀμείνων	τῆς	ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ μὴν ἥ
[487]	~σὴ ὁμολογία τέλος ἤδη ἕξει	τῆς	ἀληθείας. πάντων δὲ καλλίστη ἐστὶν
[518]	τῶν νόσων ~αἰτίους εἶναι καὶ	τῆς	ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ'
[471]	ἄδικος; ᾧ γε προσῆκε μὲν	τῆς	ἀρχῆς οὐδὲν ἣν νῦν ἔχει,
[519]	οὖν ἔλθῃ ἡ καταβολὴ αὕτη	τῆς	ἀσθενείας, τοὺς τότε παρόντας αἰτιάσονται
[523]	ὑεῖς ἐμαυτοῦ, ~δύο μὲν ἐκ	τῆς	Ἀσίας, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν,
[524]	τὸν δικαστήν, οἱ μὲν ἐκ	τῆς	Ἀσίας (παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ
[524]	Τάρταρον. καὶ τοὺς μὲν ~ἐκ	τῆς	Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δὲ
[451]	πάντα, οἱ ~δὲ λόγοι οἱ	τῆς	ἀστρονομίας, εἰ φαίη, περὶ τί
[462]	ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ	τῆς	αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος)
[480]	τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς ἀδικίας	τῆς	αὑτοῦ ἢ γονέων ἢ ἑταίρων
[452]	ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι	τῆς	αὑτοῦ τέχνης ἢ ἐγὼ τῆς
[523]	ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς	τῆς	~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ
[522]	εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος. αὕτη γὰρ	τῆς	βοηθείας ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται
[449]	μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου ποίησαι,	τῆς	~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ εἰς αὖθις.
[523]	τῶν συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ	τῆς	γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον,
[465]	ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου τοῦ ~διὰ	τῆς	γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν' οὖν μὴ
[464]	τῆς δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν	τῆς	γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον δὲ
[464]	μὲν γυμναστικήν, τὴν δὲ ἰατρικήν·	τῆς	δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν τῆς
[450]	εἰπεῖν πᾶσά ἐστιν ἡ ἐπιστήμη,	τῆς	δὲ ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον
[493]	μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα,	τῆς	~δὲ ψυχῆς τοῦτο ἐν ᾧ
[454]	τί, ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ ~ὅτι	τῆς	διδασκαλικῆς τῆς περὶ τὸ (ἄρτιόν
[492]	~(εἶεν ὑπὸ τοῦ καλοῦ τοῦ	τῆς	δικαιοσύνης καὶ τῆς σωφροσύνης, μηδὲν
[513]	ἡ αἵρεσις ἡμῖν ἔσται ταύτης	~τῆς	δυνάμεως τῆς ἐν τῇ πόλει.
[512]	αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ τῆς τέχνης	τῆς	ἐκείνου, καὶ ὡς ἐν ὀνείδει
[461]	βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ	τῆς	Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία τοῦ
[452]	τῆς αὑτοῦ τέχνης ἢ ἐγὼ	τῆς	ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ καὶ
[513]	ἡμῖν ἔσται ταύτης ~τῆς δυνάμεως	τῆς	ἐν τῇ πόλει. εἰ δέ
[454]	τῆς πειθοῦς λέγω, ὦ Σώκρατες,	τῆς	ἐν τοῖς δικαστηρίοις καὶ ἐν
[496]	τὸ δὲ πίνειν πλήρωσίς τε	τῆς	ἐνδείας καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί.
[447]	γὰρ αὐτῷ ἓν τοῦτ' ἦν	τῆς	~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν
[495]	οὖν ὡς ἕτερον τὴν ἀνδρείαν	τῆς	ἐπιστήμης δύο ταῦτα ἔλεγες; ~(Καλλίκλης)
[511]	τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ ταύτης	τῆς	ἐπιστήμης. εἰ δ' αὕτη σοι
[463]	κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ	τῆς	ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα
[524]	καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ ἐκ	τῆς	Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν
[524]	Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δὲ ἐκ	τῆς	Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα
[501]	οὔτε τι τὴν φύσιν σκεψαμένη	τῆς	ἡδονῆς οὔτε τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως
[501]	ἡ ~ἰατρική· ἡ δ' ἑτέρα	τῆς	ἡδονῆς, πρὸς ἣν ἡ θεραπεία
[484]	πάνυ εὐφυὴς ᾖ καὶ πόρρω	τῆς	ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον
[455]	ἡ τῶν λιμένων κατασκευὴ ἐκ	τῆς	~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονεν, τὰ δ'
[448]	(Γοργίας) ἐστὶν ὅδε, καὶ μετέχει	τῆς	~καλλίστης τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς
[469]	δόξῃ· κἄν τινα δόξῃ μοι	τῆς	κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς
[463]	(πω πέπυσται ὁποῖόν φημι ἐγὼ	τῆς	κολακείας μόριον ~εἶναι τὴν ῥητορικήν,
[463]	βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον μόριον	τῆς	~κολακείας φημὶ εἶναι τὴν ῥητορικήν.
[500]	~μελέτην τινὰ εἶναι καὶ παρασκευὴν	τῆς	κτήσεως, τὴν μὲν τοῦ ἡδέος
[511]	~τοῦ Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ, ταύτης	τῆς	μεγάλης εὐεργεσίας, σώσασα ἃ ~νυνδὴ
[482]	ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης γὰρ αὖ	τῆς	ὁμολογίας ~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς
[461]	διδάξειν, ἔπειτα ἐκ ταύτης ἴσως	τῆς	ὁμολογίας ἐναντίον τι ~συνέβη ἐν
[472]	παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με ἐκ	~τῆς	οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ
[496]	ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὅταν	τῆς	ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε καὶ
[510]	~τίς οὖν ποτ' ἐστὶν τέχνη	τῆς	παρασκευῆς τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ
[454]	δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν	τῆς	πειθοῦς λέγω, ὦ Σώκρατες, τῆς
[454]	λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς καὶ	τῆς	περὶ τί πειθοῦς ἡ ῥητορική
[454]	που αὐτῷ ~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς	τῆς	περὶ τὸ (ἄρτιόν τε καὶ
[455]	συμβουλῆς γέγονεν, τὰ δ' ἐκ	τῆς	Περικλέους ἀλλ' οὐκ ἐκ τῶν
[502]	~φέρε δή, εἴ τις περιέλοι	τῆς	ποιήσεως πάσης τό τε μέλος
[460]	διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ	τῆς	πόλεως, ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ
[521]	οὖν με παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν	τῆς	πόλεως, διόρισόν μοι· τὴν τοῦ
[508]	χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ	τῆς	πόλεως, ἐάντε, τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι·
[519]	ποτε ~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς	τῆς	πόλεως ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ
[520]	ἐκείνων λέγοις, οἳ φάσκοντες προεστάναι	τῆς	πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς
[485]	ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι τὰ μέσα	τῆς	πόλεως καὶ τὰς ~ἀγοράς, ἐν
[507]	τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ	τῆς	πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται καὶ
[515]	αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ πράττειν τὰ	τῆς	~πόλεως πράγματα, ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς
[515]	ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ	(τῆς	πόλεως πράγματα ἢ ὅπως ὅτι
[491]	ἔγωγε τοὺς φρονίμους εἰς τὰ	τῆς	πόλεως πράγματα καὶ ~ἀνδρείους. τούτους
[491]	ἀλλ' (οἳ ἂν εἰς τὰ	τῆς	πόλεως πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα
[524]	δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις ᾖ περὶ	τῆς	πορείας τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν,
[520]	~(Σωκράτης) ~περὶ δέ γε ταύτης	τῆς	πράξεως, ὅντιν' ἄν τις τρόπον
[456]	τίς ποτε ἡ δύναμίς ἐστιν	τῆς	~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ τις ἔμοιγε
[480]	τίς ἡ μεγάλη χρεία ἐστὶν	τῆς	ῥητορικῆς; δεῖ ~μὲν γὰρ δὴ
[459]	εἰ δὲ μή, σὺ ὁ	τῆς	ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων μὲν οὐδὲν
[461]	Σώκρατες; οὕτω καὶ σὺ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ νῦν λέγεις;
[455]	ὦ Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν	τῆς	ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ
[457]	αὐτὸς δὴ λόγος καὶ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν γὰρ πρὸς
[455]	τί ποτε καὶ λέγομεν περὶ	τῆς	(ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν γάρ τοι
[453]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν σοι δοκεῖ
[460]	Διός, ὥσπερ ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας	τῆς	ῥητορικῆς εἰπὲ τίς ~ποθ' ἡ
[453]	λέγεις τὴν πειθὼ τὴν ἀπὸ	τῆς	(ῥητορικῆς καὶ περὶ τίνων αὐτὴν
[453]	ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ	τῆς	ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις ποτ' ἐστὶν
[449]	μοι ἀπόκριναι οὕτως καὶ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς, περὶ τί τῶν ὄντων
[462]	(Γοργίας) ἀπορεῖν σοι ~δοκεῖ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν τίνα φῂς
[457]	οἷς τὸ πρῶτον ἔλεγες περὶ	τῆς	ῥητορικῆς· φοβοῦμαι οὖν ~διελέγχειν σε,
[449]	ὡς τίνος ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας)	τῆς	ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ῥήτορα
[452]	τί οὖν λέγεις; ἦ τὸ	τῆς	σῆς τέχνης ~ἔργον μέγιστόν ἐστιν
[455]	ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει τὰ	τῆς	σῆς τέχνης παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι.
[492]	καλοῦ τοῦ τῆς δικαιοσύνης καὶ	τῆς	σωφροσύνης, μηδὲν πλέον ~νέμοντες τοῖς
[504]	ἐν τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ	τῆς	τάξεως καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ
[504]	ἐν τῷ σώματι τῷ ἐκ	τῆς	τάξεώς τε καὶ τοῦ κόσμου
[456]	δύναμις τοσαύτη ἐστὶν καὶ τοιαύτη	τῆς	τέχνης· ~δεῖ μέντοι, ὦ Σώκρατες,
[448]	εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν	τῆς	τέχνης ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ
[450]	ἔνιαι δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ	τῆς	τέχνης περαίνοιτο ἂν καὶ διὰ
[512]	οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ	τῆς	τέχνης τῆς ἐκείνου, καὶ ὡς
[447]	παρ' αὐτοῦ τίς ἡ δύναμις	τῆς	τέχνης τοῦ ἀνδρός, καὶ τί
[523]	ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς τὸ	τῆς	τίσεώς τε καὶ δίκης ~δεσμωτήριον,
[506]	τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν ἀντὶ	τῆς	τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ σύ,
[464]	ἔχω σοι, μιᾶς δὲ οὔσης	τῆς	τοῦ σώματος ~θεραπείας δύο μόρια
[502]	σεμνὴ αὕτη καὶ θαυμαστή, ἡ	τῆς	τραγῳδίας ποίησις, ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν;
[496]	ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε καὶ	τῆς	ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ
[510]	~πόλει ἢ καὶ τυραννεῖν, ἢ	τῆς	ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης)
[525]	δὲ ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ	τῆς	φρουρᾶς, οἷ μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι
[484]	~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ	τῆς	φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ μοι
[524]	γυμνωθῇ τοῦ σώματος, τά τε	τῆς	φύσεως καὶ τὰ παθήματα ἃ
[483]	Δία κατὰ νόμον γε τὸν	τῆς	~φύσεως, οὐ μέντοι ἴσως κατὰ
[483]	φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ τὰ	τῆς	φύσεως, τὰ τοῦ νόμου. ~ὥσπερ
[516]	αὐτοῦ δέκα ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν	~τῆς	φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα
[524]	δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς ὂν	τῆς	ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν
[524]	ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις,	τῆς	ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ~ἀπ'
[493]	ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων τοῦτο	τῆς	ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί,
[477]	κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ	τῆς	ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν ἐστι πάντων,
[477]	ἡ ἀδικία καὶ συλλήβδην ἡ	τῆς	ψυχῆς ~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ γε.
[491]	καὶ μὴ ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν	τῆς	ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε
[504]	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ γε	τῆς	ψυχῆς τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν
[523]	καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ	τῆς	ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ
[501]	ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν μόνον	τῆς	ψυχῆς, τίνα ἂν ~αὐτῇ τρόπον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005