Pages |
[503] |
τὸν
νεωστὶ
τετελευτηκότα,
οὗ
καὶ
|
σὺ |
ἀκήκοας;
~(Σωκράτης)
~εἰ
ἔστιν
γε, |
[462] |
~(Σωκράτης)
ἔμοιγε,
εἰ
μή
τι
|
σὺ |
ἄλλο
λέγεις.
~(Πῶλος)
τίνος
ἐμπειρία; |
[513] |
ἀλλοτρίῳ
ἄχθονται,
εἰ
μή
τι
|
σὺ |
ἄλλο
λέγεις,
ὦ
φίλη
κεφαλή. |
[472] |
οὐχ
ὁμολογῶ·
οὐ
γάρ
με
|
σὺ |
ἀναγκάζεις,
ἀλλὰ
~ψευδομάρτυρας
πολλοὺς
κατ' |
[469] |
μεῖζον;
~(Σωκράτης)
ἥκιστά
γε.
~(Πῶλος)
|
σὺ |
ἄρα
βούλοιο
ἂν
ἀδικεῖσθαι
μᾶλλον |
[469] |
μᾶλλον
ἀδικεῖσθαι
ἢ
ἀδικεῖν.
~(Πῶλος)
|
σὺ |
ἄρα
τυραννεῖν
οὐκ
ἂν
δέξαιο; |
[488] |
ἐπὶ
τῷ
ἑνί,
ὥσπερ
καὶ
|
σὺ |
ἄρτι
ἔλεγες.
~(Καλλίκλης)
πῶς
γὰρ |
[451] |
τέχνη;
εἴποιμ'
ἂν
αὐτῷ,
~ὥσπερ
|
σὺ |
ἄρτι,
ὅτι
τῶν
διὰ
λόγου |
[489] |
καὶ
ὅπως
μὴ
~ἁλώσῃ
ἐνταῦθα
|
σὺ |
αὖ
αἰσχυνόμενος.
νομίζουσιν,
ἢ
οὔ, |
[462] |
σοι
~δοκεῖ
περὶ
τῆς
ῥητορικῆς,
|
σὺ |
αὐτὴν
τίνα
φῂς
εἶναι;
~(Σωκράτης) |
[489] |
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~ὁρᾷς
ἄρα
ὅτι
|
σὺ |
αὐτὸς
ὀνόματα
λέγεις,
δηλοῖς
δὲ |
[494] |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~χαραδριοῦ
τινα
αὖ
|
σὺ |
βίον
λέγεις,
ἀλλ'
οὐ
νεκροῦ |
[448] |
ἱκανῶς;
~(Χαιρεφῶν)
οὐδέν·
ἀλλ'
ἐπειδὴ
|
σὺ |
βούλει,
ἀποκρίνου.
~(Πῶλος)
Ἐρώτα.
~(Χαιρεφῶν) |
[461] |
καλῶς
ὡμολογῆσθαι,
~ἀναθέσθαι
ὅτι
ἂν
|
σὺ |
βούλῃ,
ἐάν
μοι
ἓν
μόνον |
[465] |
πολὺ
ἦν,
ὦ
φίλε
Πῶλε
|
σὺ |
γὰρ
τούτων
ἔμπειρος
ὁμοῦ
ἂν |
[482] |
ἐπεστομίσθη,
αἰσχυνθεὶς
ἃ
ἐνόει
~εἰπεῖν.
|
σὺ |
γὰρ
τῷ
ὄντι,
ὦ
Σώκρατες, |
[507] |
ἄλλα
φάναι,
ὦ
φίλε
~Καλλίκλεις·
|
σὺ |
δ'
εἰ
ἔχεις,
δίδασκε.
~(Καλλίκλης) |
[519] |
Καλλίκλεις,
οὐκ
ἐθέλων
ἀποκρίνεσθαι.
~(Καλλίκλης)
|
~σὺ |
δ'
οὐκ
ἂν
οἷός
τ' |
[504] |
σοι
ἥδιόν
ἐστιν,
ἐγὼ
ἐρῶ·
|
σὺ |
δέ,
ἂν
μέν
σοι
δοκῶ |
[473] |
ἀληθῆ
γε
οἰόμενος.
~(Σωκράτης)
~ἴσως.
|
σὺ |
δέ
γε
εὐδαίμονας
αὖ
τοὺς |
[501] |
ἀμείνονός
τε
καὶ
τοῦ
χείρονος·
|
σὺ |
δὲ
δὴ
πότερον
~συγκατατίθεσαι
ἡμῖν |
[452] |
ἂν
~αὖ
καὶ
πρὸς
τοῦτον·
|
σὺ |
δὲ
δὴ
τίς
εἶ,
ὦ |
[520] |
ὥσπερ
ἐγὼ
ἔλεγον
πρὸς
~Πῶλον·
|
σὺ |
δὲ
δι'
ἄγνοιαν
(τὸ
μὲν |
[481] |
τε
τοῦ
Κλεινίου
καὶ
φιλοσοφίας,
|
σὺ |
δὲ
δυοῖν,
τοῦ
τε
Ἀθηναίων |
[508] |
ἑταῖρε,
οὐκ
ἀκοσμίαν
οὐδὲ
ἀκολασίαν.
|
σὺ |
δέ
μοι
δοκεῖς
οὐ
προσέχειν |
[494] |
καὶ
ἐξέπληξα
καὶ
αἰσχύνεσθαι
~ἐποίησα,
|
σὺ |
δὲ
οὐ
μὴ
ἐκπλαγῇς
οὐδὲ |
[508] |
καὶ
ἐν
ἀνθρώποις
μέγα
δύναται,
|
σὺ |
δὲ
πλεονεξίαν
οἴει
δεῖν
ἀσκεῖν· |
[487] |
καὶ
~ταῦτα
περὶ
τῶν
μεγίστων.
|
σὺ |
δὲ
ταῦτα
πάντα
ἔχεις
ἃ |
[516] |
δίκαιοι
ἥμεροι,
ὡς
ἔφη
Ὅμηρος·
|
σὺ |
δὲ
τί
φῄς;
οὐχ
οὕτως; |
[452] |
εἰ
οὖν
αὐτὸν
ἐγὼ
ἐροίμην·
|
σὺ |
~δὲ
τίς
ὢν
ταῦτα
λέγεις; |
[473] |
εἶναι.
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
|
σὺ |
δὲ
τὸ
ἀδικεῖσθαι.
~(Πῶλος)
ναί. |
[495] |
γε
οἴει,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
|
σὺ |
δὲ
τῷ
ὄντι,
ὦ
Καλλίκλεις, |
[517] |
πολιτικὰ
ἐν
τῇδε
τῇ
πόλει.
|
σὺ |
δὲ
ὡμολόγεις
τῶν
γε
~νῦν |
[474] |
οὔτ'
ἄλλον
ἀνθρώπων
οὐδένα.
ἐπεὶ
|
σὺ |
δέξαι'
ἂν
μᾶλλον
~ἀδικεῖσθαι
ἢ |
[487] |
ὦ
~Καλλίκλεις,
περὶ
τούτων
ὧν
|
σὺ |
δή
μοι
ἐπετίμησας,
~ποῖόν
τινα |
[492] |
ἀληθείᾳ,
ὦ
Σώκρατες,
ἣν
φῂς
|
σὺ |
διώκειν,
ὧδ'
ἔχει·
τρυφὴ
καὶ |
[509] |
γοῦν
ἂν
δόξειεν
οὑτωσί,
οὓς
|
σὺ |
εἰ
μὴ
λύσεις
ἢ
σοῦ |
[458] |
~(ἐγὼ
οὖν,
εἰ
μὲν
καὶ
|
σὺ |
εἶ
τῶν
ἀνθρώπων
ὧνπερ
καὶ |
[498] |
~κακῶν
δέ
γε
παρουσίᾳ
φῂς
|
σὺ |
εἶναι
κακοὺς
τοὺς
κακούς·
ἢ |
[500] |
ἐπειδὴ
ὡμολογήκαμεν
ἐγώ
τε
καὶ
|
σὺ |
εἶναι
μέν
τι
~ἀγαθόν,
εἶναι |
[500] |
ἄλλων;
σύμψηφος
ἡμῖν
εἶ
καὶ
|
σὺ |
ἐκ
τρίτων;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης) |
[527] |
οὐδὲν
ἧττον
ἢ
ἐγὼ
ἐνθάδε
|
σὺ |
ἐκεῖ,
καί
σε
ἴσως
~τυπτήσει |
[503] |
γε,
ὦ
Καλλίκλεις,
ἣν
πρότερον
|
σὺ |
ἔλεγες
ἀρετήν,
ἀληθής,
τὸ
τὰς |
[488] |
νομίζουσιν
οὕτως,
ὡς
ἄρτι
αὖ
|
σὺ |
ἔλεγες,
~δίκαιον
εἶναι
τὸ
ἴσον |
[456] |
τις
αἵρεσις
ᾖ
ὧν
νυνδὴ
|
σὺ |
ἔλεγες,
ὦ
Σώκρατες,
ὁρᾷς
ὅτι |
[514] |
ἂν
ἐγώ
τε
~σὲ
καὶ
|
σὺ |
ἐμέ,
φέρε
πρὸς
θεῶν,
αὐτὸς |
[506] |
ἐξελέγχῃς,
οὐκ
~ἀχθεσθήσομαί
σοι
ὥσπερ
|
σὺ |
ἐμοί,
ἀλλὰ
μέγιστος
εὐεργέτης
παρ' |
[508] |
σκεψώμεθα
τί
ποτ'
ἐστὶν
ἃ
|
σὺ |
ἐμοὶ
ὀνειδίζεις,
ἆρα
~καλῶς
λέγεται |
[511] |
ἐν
τῇ
πόλει·
ἀλλὰ
καὶ
|
σὺ |
ἐμοῦ
~ἄκουε,
ὅτι
ἀποκτενεῖ
μέν, |
[517] |
γελοῖον
~ποιοῦμεν
ἐγώ
τε
καὶ
|
σὺ |
ἐν
τοῖς
λόγοις·
ἐν
παντὶ |
[487] |
τούτων
πέρι
νυνί·
(ἐάν
τι
|
σὺ |
ἐν
τοῖς
λόγοις
~ὁμολογήσῃς
μοι, |
[461] |
ἐστὶν
ἐξουσία
τοῦ
λέγειν,
ἔπειτα
|
σὺ |
ἐνταῦθα
τούτου
μόνος
ἀτυχήσαις.
~ἀλλὰ |
[516] |
~(Σωκράτης)
~μὰ
Δί'
οὐδέ
γε
|
σὺ |
ἐξ
ὧν
ὡμολόγεις.
πάλιν
δὲ |
[476] |
ὁμολογοῦσιν
πλὴν
ἐμοῦ,
~ἐμοὶ
δὲ
|
σὺ |
ἐξαρκεῖς
εἷς
ὢν
(μόνος
καὶ |
[507] |
τῷ
σώφρονι,
ὁ
ἀκόλαστος,
ὃν
|
σὺ |
ἐπῄνεις.
~ἐγὼ
μὲν
οὖν
ταῦτα |
[462] |
ἐλέγχου.
~φῂς
γὰρ
δήπου
καὶ
|
σὺ |
ἐπίστασθαι
ἅπερ
(Γοργίας)
ἢ
οὔ; |
[491] |
ὄντα
τὸν
λόγον.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
σὺ |
ἐρεῖς
περὶ
τίνων
ὁ
κρείττων |
[472] |
οὗ
νῦν
ὁ
λόγος
ἐστίν,
|
σὺ |
ἡγῇ
οἷόν
τε
εἶναι
~μακάριον |
[488] |
δὲ
τὸν
αὐτὸν
βελτίω
καλεῖς
|
σὺ |
καὶ
κρείττω;
(οὐδὲ
γάρ
τοι |
[488] |
φῂς
τὸ
δίκαιον
ἔχειν
καὶ
|
σὺ |
καὶ
Πίνδαρος
τὸ
κατὰ
~φύσιν; |
[448] |
τί
δέ,
ὦ
Πῶλε;
οἴει
|
σὺ |
κάλλιον
ἂν
Γοργίου
ἀποκρίνασθαι;
~(Πῶλος) |
[511] |
(κινδύνων
σῴζουσιν,
ὥσπερ
καὶ
ἣν
|
σὺ |
κελεύεις
ἐμὲ
μελετᾶν
τὴν
~ῥητορικὴν |
[462] |
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
|
σὺ |
κελεύεις
σαυτὸν
ἐρωτᾶν
ἑκάστοτε
ὅτι |
[492] |
μὲν
δὴ
καὶ
ὥς
γε
|
σὺ |
λέγεις
δεινὸς
ὁ
βίος.
οὐ |
[453] |
πειθώ,
ἥτις
ποτ'
ἐστὶν
ἣν
|
σὺ |
λέγεις
καὶ
~περὶ
ὧντινων
πραγμάτων |
[505] |
γέ
μοι
μέλει
οὐδὲν
ὧν
|
σὺ |
λέγεις,
καὶ
ταῦτά
σοι
Γοργίου |
[472] |
τι.
~καὶ
νῦν
περὶ
ὧν
|
σὺ |
λέγεις
ὀλίγου
σοι
πάντες
συμφήσουσιν |
[447] |
ἄλλην
ἐπίδειξιν
εἰς
αὖθις,
ὥσπερ
|
σὺ |
~λέγεις,
ποιησάσθω.
~(Καλλίκλης)
~οὐδὲν
οἷον |
[521] |
περὶ
(τούτων
τινὸς
κινδυνεύων,
ὃ
|
σὺ |
λέγεις,
πονηρός
τίς
μ'
~ἔσται |
[503] |
~λέγουσιν,
εἰσὶν
δὲ
καὶ
οἵους
|
σὺ |
λέγεις.
~(Σωκράτης)
~ἐξαρκεῖ.
εἰ
γὰρ |
[466] |
ἔχω
ὅτι
χρήσωμαι,
ἀπότεινε
~καὶ
|
σὺ |
λόγον,
ἐὰν
δὲ
ἔχω,
ἔα |
[475] |
ἔοικε.
~(Σωκράτης)
~δέξαιο
ἂν
οὖν
|
σὺ |
μᾶλλον
τὸ
κάκιον
καὶ
τὸ |
[466] |
μὴ
~ἔχων;
καὶ
τοῦτο
καλεῖς
|
σὺ |
μέγα
δύνασθαι;
~(Πῶλος)
οὐκ
ἔγωγε. |
[452] |
τί
ἐστιν
τοῦτο
ὃ
φῂς
|
σὺ |
μέγιστον
ἀγαθὸν
εἶναι
τοῖς
ἀνθρώποις |
[452] |
ὤν;
~χρηματιστής.
τί
οὖν;
κρίνεις
|
σὺ |
μέγιστον
ἀνθρώποις
ἀγαθὸν
εἶναι
πλοῦτον; |
[515] |
δέ,
ὦ
βέλτιστε
ἀνδρῶν,
ἐπειδὴ
|
σὺ |
μὲν
αὐτὸς
ἄρτι
ἄρχῃ
πράττειν |
[491] |
ἐμοῦ
κατηγορεῖς
καὶ
ἐγὼ
σοῦ;
|
σὺ |
~μὲν
γὰρ
ἐμὲ
φῂς
ἀεὶ |
[523] |
φασί,
μάλα
καλοῦ
λόγου,
ὃν
|
σὺ |
μὲν
ἡγήσῃ
μῦθον,
ὡς
ἐγὼ |
[470] |
εἰπὲ
τίνα
ὅρον
ὁρίζῃ.
~(Πῶλος)
|
~σὺ |
μὲν
οὖν,
ὦ
Σώκρατες,
ἀπόκριναι |
[479] |
περὶ
τούτου,
ὦ
φίλε,
ἠμφεσβητήσαμεν,
|
σὺ |
μὲν
τὸν
Ἀρχέλαον
~εὐδαιμονίζων
τὸν |
[482] |
(τῶν
αὐτῶν,
λέγει
δὲ
ἃ
|
σὺ |
νῦν
~θαυμάζεις,
παρῆσθα
δὲ
καὶ |
[492] |
τῷ
λόγῳ
παρρησιαζόμενος·
σαφῶς
γὰρ
|
~σὺ |
νῦν
λέγεις
ἃ
οἱ
ἄλλοι |
[481] |
ἐννοήσας
ὅτι
ἐγώ
τε
καὶ
|
~σὺ |
νῦν
τυγχάνομεν
ταὐτόν
τι
πεπονθότες, |
[518] |
αἰτίους
τῶν
κακῶν
(ἐγκωμιάσουσιν.
καὶ
|
σὺ |
νῦν,
ὦ
~Καλλίκλεις,
ὁμοιότατον
τούτῳ |
[505] |
ἐστιν
ἢ
ἡ
ἀκολασία,
ὥσπερ
|
σὺ |
νυνδὴ
ᾤου.
~(Καλλίκλης)
οὐκ
οἶδ' |
[459] |
τὴν
~ῥητορικήν;
εἰ
δὲ
μή,
|
σὺ |
ὁ
τῆς
ῥητορικῆς
διδάσκαλος
τούτων |
[499] |
ὥσπερ
τὰ
μειράκια.
ὡς
δὴ
|
σὺ |
οἴει
~ἐμὲ
ἢ
καὶ
ἄλλον |
[471] |
ἐγὼ
ὑπὸ
σοῦ
νῦν,
ὡς
|
σὺ |
οἴει,
~ἐξελήλεγμαι
τούτῳ
τῷ
λόγῳ, |
[467] |
ἄνευ
νοῦ
ἃ
~δοκεῖ
καὶ
|
σὺ |
ὁμολογεῖς
κακὸν
εἶναι·
ἢ
οὔ; |
[486] |
~εὖ
οἶδ'
ὅτι,
ἅν
μοι
|
σὺ |
ὁμολογήσῃς
περὶ
ὧν
ἡ
ἐμὴ |
[469] |
~τινὰ
τουτωνὶ
τῶν
ἀνθρώπων
ὧν
|
σὺ |
ὁρᾷς
αὐτίκα
μάλα
δεῖν
τεθνάναι, |
[457] |
ταῦτα;
ὅτι
νῦν
ἐμοὶ
δοκεῖς
|
σὺ |
οὐ
πάνυ
ἀκόλουθα
~λέγειν
οὐδὲ |
[512] |
γὰρ
αὐτῷ
ὁ
λόγος.
ἀλλὰ
|
σὺ |
οὐδὲν
ἧττον
αὐτοῦ
καταφρονεῖς
~καὶ |
[488] |
ἐξαμαρτάνω
ἀλλ'
ἀμαθίᾳ
τῇ
ἐμῇ·
|
σὺ |
οὖν,
ὥσπερ
~ἤρξω
νουθετεῖν
με, |
[475] |
οὔτ'
ἂν
ἐγὼ
οὔτ'
ἂν
|
σὺ |
οὔτ'
ἄλλος
οὐδεὶς
ἀνθρώπων
~δέξαιτ' |
[474] |
δεῖ,
ἀλλ'
οὔτ'
ἐγὼ
οὔτε
|
σὺ |
οὔτ'
ἄλλος
οὐδείς.
~(Σωκράτης)
οὔκουν |
[487] |
γὰρ
ἄν
ποτε
αὐτὸ
~συνεχώρησας
|
σὺ |
οὔτε
σοφίας
ἐνδείᾳ
οὔτ'
αἰσχύνης |
[487] |
τρία
ἄρα
δεῖ
ἔχειν
ἃ
|
σὺ |
πάντα
ἔχεις,
ἐπιστήμην
τε
καὶ |
[521] |
καὶ
οὐκ
ἐθέλων
ποιεῖν
ἃ
|
σὺ |
παραινεῖς,
τὰ
κομψὰ
ταῦτα,
οὐχ |
[500] |
~τρόπον
ζῆν,
πότερον
ἐπὶ
ὃν
|
σὺ |
παρακαλεῖς
ἐμέ,
τὰ
τοῦ
ἀνδρὸς |
[461] |
~(Γοργίας)
ἐν
τοῖς
λόγοις
σφαλλόμεθα,
|
σὺ |
παρὼν
ἐπανόρθου
δίκαιος
δ'
εἶ |
[482] |
παιδικὰ
τούτων
τῶν
λόγων,
οὐδὲ
|
σὺ |
παύσῃ
ποτὲ
~ταῦτα
λέγων.
νόμιζε |
[461] |
δέ,
ὦ
Σώκρατες;
οὕτω
καὶ
|
σὺ |
περὶ
τῆς
ῥητορικῆς
δοξάζεις
ὥσπερ |
[527] |
ἄλλους
~παρακαλῶμεν,
μὴ
ἐκείνῳ,
ᾧ
|
σὺ |
πιστεύων
ἐμὲ
παρακαλεῖς·
ἔστι
γὰρ |
[462] |
εἶναι;
~(Σωκράτης)
~πρᾶγμα
ὃ
φῂς
|
σὺ |
ποιῆσαι
τέχνην
ἐν
τῷ
συγγράμματι |
[522] |
αὐτῷ
ὑπάρχοι,
ὦ
Καλλίκλεις,
ὃ
|
σὺ |
πολλάκις
ὡμολόγησας·
εἰ
~βεβοηθηκὼς
εἴη |
[454] |
~προαρπάζειν
ἀλλήλων
τὰ
λεγόμενα,
ἀλλὰ
|
σὺ |
τὰ
σαυτοῦ
κατὰ
τὴν
ὑπόθεσιν |
[497] |
ἂν
βούληται.
~(Καλλίκλης)
~Ἐρώτα
δὴ
|
σὺ |
τὰ
σμικρά
τε
καὶ
στενὰ |
[503] |
τοῖς
ἀκούουσιν.
(ἀλλ'
οὐ
πώποτε
|
σὺ |
ταύτην
εἶδες
τὴν
~ῥητορικήν·
ἢ |
[451] |
ὑπολαμβάνεις.
~(Σωκράτης)
~ἴθι
νυν
καὶ
|
σὺ |
τὴν
ἀπόκρισιν
ἣν
ἠρόμην
διαπέρανον. |
[483] |
τὸ
κατὰ
νόμον
~αἴσχιον
λέγοντος,
|
σὺ |
τὸν
λόγον
ἐδιώκαθες
κατὰ
φύσιν. |
[483] |
ἐναντία
~λέγειν.
ὃ
δὴ
καὶ
|
σὺ |
τοῦτο
τὸ
σοφὸν
κατανενοηκὼς
κακουργεῖς |
[452] |
αὐτόν·
τί
δὲ
δή;
ἦ
|
σὺ |
τούτου
δημιουργός;
φαίη
ἄν.
τίς |
[458] |
καὶ
αὐτὸς
τοιοῦτος
εἶναι
οἷον
|
σὺ |
ὑφηγῇ·
ἴσως
~μέντοι
χρῆν
ἐννοεῖν |
[467] |
ἡ
δὲ
δύναμίς
ἐστιν,
ὡς
|
σὺ |
φῄς,
ἀγαθόν,
τὸ
δὲ
ποιεῖν |
[470] |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~πότε
οὖν
|
σὺ |
φῂς
ἄμεινον
εἶναι
ταῦτα
ποιεῖν; |
[479] |
κολάζεσθαι
μήτε
δίκην
διδόναι,
~ὥσπερ
|
σὺ |
φῂς
Ἀρχέλαον
παρεσκευάσθαι
καὶ
τοὺς |
[498] |
~καὶ
οἱ
ἀνδρεῖοι
παραπλησίως,
(ὡς
|
σὺ |
φῄς,
μᾶλλον
δὲ
οἱ
δειλοὶ |
[516] |
εἰ
ἦσαν
ἄνδρες
ἀγαθοί,
ὡς
|
σὺ |
~φῄς,
οὐκ
ἄν
ποτε
ταῦτα |
[471] |
γέ
σοι
τούτων
ὁμολογῶ
ὧν
|
σὺ |
φῄς.
~(Πῶλος)
~οὐ
γὰρ
ἐθέλεις, |
[458] |
ὤν.
εἰ
μὲν
οὖν
καὶ
|
σὺ |
φῂς
τοιοῦτος
εἶναι,
διαλεγώμεθα·
εἰ |
[489] |
τὸν
Ζῆθον,
ὦ
Καλλίκλεις,
ᾧ
|
σὺ |
χρώμενος
πολλὰ
νυνδὴ
εἰρωνεύου
πρός |
[497] |
κακῶν
οὐχ
ἅμα
παύεται,
ὡς
|
σὺ |
ὡμολόγεις·
νῦν
δὲ
~οὐχ
ὁμολογεῖς; |
[476] |
μέγιστον
τῶν
κακῶν
ἐστιν,
ὡς
|
σὺ |
ᾤου,
ἢ
μεῖζον
τὸ
μὴ |