Alphabétiquement     [«   »]
στρεβλῶται 1
στρέφεις 1
στρώματα 1
σὺ 124
σύ 28
συγγέγονα 1
συγγεγραφὼς 1
Fréquences     [«    »]
124 ἐγὼ
123 οἱ
120 ταῦτα
124 σὺ
130 τοῦτο
133 τί
137 τοὺς
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Gorgias

σὺ


Pages
[503]   τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ καὶ  σὺ   ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν γε,
[462]   ~(Σωκράτης) ἔμοιγε, εἰ μή τι  σὺ   ἄλλο λέγεις. ~(Πῶλος) τίνος ἐμπειρία;
[513]   ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ μή τι  σὺ   ἄλλο λέγεις, φίλη κεφαλή.
[472]   οὐχ ὁμολογῶ· οὐ γάρ με  σὺ   ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας πολλοὺς κατ'
[469]   μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά γε. ~(Πῶλος)  σὺ   ἄρα βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον
[469]   μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἀδικεῖν. ~(Πῶλος)  σὺ   ἄρα τυραννεῖν οὐκ ἂν δέξαιο;
[488]   ἐπὶ τῷ ἑνί, ὥσπερ καὶ  σὺ   ἄρτι ἔλεγες. ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[451]   τέχνη; εἴποιμ' ἂν αὐτῷ, ~ὥσπερ  σὺ   ἄρτι, ὅτι τῶν διὰ λόγου
[489]   καὶ ὅπως μὴ ~ἁλώσῃ ἐνταῦθα  σὺ   αὖ αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν, οὔ,
[462]   σοι ~δοκεῖ περὶ τῆς ῥητορικῆς,  σὺ   αὐτὴν τίνα φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης)
[489]   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα ὅτι  σὺ   αὐτὸς ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς δὲ
[494]   οὖν. ~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ τινα αὖ  σὺ   βίον λέγεις, ἀλλ' οὐ νεκροῦ
[448]   ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν) οὐδέν· ἀλλ' ἐπειδὴ  σὺ   βούλει, ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν)
[461]   καλῶς ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν  σὺ   βούλῃ, ἐάν μοι ἓν μόνον
[465]   πολὺ ἦν, φίλε Πῶλε  σὺ   γὰρ τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν
[482]   ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἐνόει ~εἰπεῖν.  σὺ   γὰρ τῷ ὄντι, Σώκρατες,
[507]   ἄλλα φάναι, φίλε ~Καλλίκλεις·  σὺ   δ' εἰ ἔχεις, δίδασκε. ~(Καλλίκλης)
[519]   Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης)  ~σὺ   δ' οὐκ ἂν οἷός τ'
[504]   σοι ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ·  σὺ   δέ, ἂν μέν σοι δοκῶ
[473]   ἀληθῆ γε οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως.  σὺ   δέ γε εὐδαίμονας αὖ τοὺς
[501]   ἀμείνονός τε καὶ τοῦ χείρονος·  σὺ   δὲ δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν
[452]   ἂν ~αὖ καὶ πρὸς τοῦτον·  σὺ   δὲ δὴ τίς εἶ,
[520]   ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον·  σὺ   δὲ δι' ἄγνοιαν (τὸ μὲν
[481]   τε τοῦ Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας,  σὺ   δὲ δυοῖν, τοῦ τε Ἀθηναίων
[508]   ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν.  σὺ   δέ μοι δοκεῖς οὐ προσέχειν
[494]   καὶ ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα,  σὺ   δὲ οὐ μὴ ἐκπλαγῇς οὐδὲ
[508]   καὶ ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται,  σὺ   δὲ πλεονεξίαν οἴει δεῖν ἀσκεῖν·
[487]   καὶ ~ταῦτα περὶ τῶν μεγίστων.  σὺ   δὲ ταῦτα πάντα ἔχεις
[516]   δίκαιοι ἥμεροι, ὡς ἔφη Ὅμηρος·  σὺ   δὲ τί φῄς; οὐχ οὕτως;
[452]   εἰ οὖν αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην·  σὺ   ~δὲ τίς ὢν ταῦτα λέγεις;
[473]   εἶναι. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)  σὺ   δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί.
[495]   γε οἴει, Σώκρατες. ~(Σωκράτης)  σὺ   δὲ τῷ ὄντι, Καλλίκλεις,
[517]   πολιτικὰ ἐν τῇδε τῇ πόλει.  σὺ   δὲ ὡμολόγεις τῶν γε ~νῦν
[474]   οὔτ' ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ  σὺ   δέξαι' ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι
[487]   ~Καλλίκλεις, περὶ τούτων ὧν  σὺ   δή μοι ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα
[492]   ἀληθείᾳ, Σώκρατες, ἣν φῂς  σὺ   διώκειν, ὧδ' ἔχει· τρυφὴ καὶ
[509]   γοῦν ἂν δόξειεν οὑτωσί, οὓς  σὺ   εἰ μὴ λύσεις σοῦ
[458]   ~(ἐγὼ οὖν, εἰ μὲν καὶ  σὺ   εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ
[498]   ~κακῶν δέ γε παρουσίᾳ φῂς  σὺ   εἶναι κακοὺς τοὺς κακούς·
[500]   ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε καὶ  σὺ   εἶναι μέν τι ~ἀγαθόν, εἶναι
[500]   ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν εἶ καὶ  σὺ   ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[527]   οὐδὲν ἧττον ἐγὼ ἐνθάδε  σὺ   ἐκεῖ, καί σε ἴσως ~τυπτήσει
[503]   γε, Καλλίκλεις, ἣν πρότερον  σὺ   ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής, τὸ τὰς
[488]   νομίζουσιν οὕτως, ὡς ἄρτι αὖ  σὺ   ἔλεγες, ~δίκαιον εἶναι τὸ ἴσον
[456]   τις αἵρεσις ὧν νυνδὴ  σὺ   ἔλεγες, Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι
[514]   ἂν ἐγώ τε ~σὲ καὶ  σὺ   ἐμέ, φέρε πρὸς θεῶν, αὐτὸς
[506]   ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ  σὺ   ἐμοί, ἀλλὰ μέγιστος εὐεργέτης παρ'
[508]   σκεψώμεθα τί ποτ' ἐστὶν  σὺ   ἐμοὶ ὀνειδίζεις, ἆρα ~καλῶς λέγεται
[511]   ἐν τῇ πόλει· ἀλλὰ καὶ  σὺ   ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ μέν,
[517]   γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ τε καὶ  σὺ   ἐν τοῖς λόγοις· ἐν παντὶ
[487]   τούτων πέρι νυνί· (ἐάν τι  σὺ   ἐν τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς μοι,
[461]   ἐστὶν ἐξουσία τοῦ λέγειν, ἔπειτα  σὺ   ἐνταῦθα τούτου μόνος ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ
[516]   ~(Σωκράτης) ~μὰ Δί' οὐδέ γε  σὺ   ἐξ ὧν ὡμολόγεις. πάλιν δὲ
[476]   ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ δὲ  σὺ   ἐξαρκεῖς εἷς ὢν (μόνος καὶ
[507]   τῷ σώφρονι, ἀκόλαστος, ὃν  σὺ   ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα
[462]   ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ δήπου καὶ  σὺ   ἐπίστασθαι ἅπερ (Γοργίας) οὔ;
[491]   ὄντα τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  σὺ   ἐρεῖς περὶ τίνων κρείττων
[472]   οὗ νῦν λόγος ἐστίν,  σὺ   ἡγῇ οἷόν τε εἶναι ~μακάριον
[488]   δὲ τὸν αὐτὸν βελτίω καλεῖς  σὺ   καὶ κρείττω; (οὐδὲ γάρ τοι
[488]   φῂς τὸ δίκαιον ἔχειν καὶ  σὺ   καὶ Πίνδαρος τὸ κατὰ ~φύσιν;
[448]   τί δέ, Πῶλε; οἴει  σὺ   κάλλιον ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος)
[511]   (κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ καὶ ἣν  σὺ   κελεύεις ἐμὲ μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν
[462]   ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ  σὺ   κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε ὅτι
[492]   μὲν δὴ καὶ ὥς γε  σὺ   λέγεις δεινὸς βίος. οὐ
[453]   πειθώ, ἥτις ποτ' ἐστὶν ἣν  σὺ   λέγεις καὶ ~περὶ ὧντινων πραγμάτων
[505]   γέ μοι μέλει οὐδὲν ὧν  σὺ   λέγεις, καὶ ταῦτά σοι Γοργίου
[472]   τι. ~καὶ νῦν περὶ ὧν  σὺ   λέγεις ὀλίγου σοι πάντες συμφήσουσιν
[447]   ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς αὖθις, ὥσπερ  σὺ   ~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον
[521]   περὶ (τούτων τινὸς κινδυνεύων,  σὺ   λέγεις, πονηρός τίς μ' ~ἔσται
[503]   ~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ καὶ οἵους  σὺ   λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ
[466]   ἔχω ὅτι χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ  σὺ   λόγον, ἐὰν δὲ ἔχω, ἔα
[475]   ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν οὖν  σὺ   μᾶλλον τὸ κάκιον καὶ τὸ
[466]   μὴ ~ἔχων; καὶ τοῦτο καλεῖς  σὺ   μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔγωγε.
[452]   τί ἐστιν τοῦτο φῂς  σὺ   μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι τοῖς ἀνθρώποις
[452]   ὤν; ~χρηματιστής. τί οὖν; κρίνεις  σὺ   μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον;
[515]   δέ, βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ  σὺ   μὲν αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ πράττειν
[491]   ἐμοῦ κατηγορεῖς καὶ ἐγὼ σοῦ;  σὺ   ~μὲν γὰρ ἐμὲ φῂς ἀεὶ
[523]   φασί, μάλα καλοῦ λόγου, ὃν  σὺ   μὲν ἡγήσῃ μῦθον, ὡς ἐγὼ
[470]   εἰπὲ τίνα ὅρον ὁρίζῃ. ~(Πῶλος)  ~σὺ   μὲν οὖν, Σώκρατες, ἀπόκριναι
[479]   περὶ τούτου, φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν,  σὺ   μὲν τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν
[482]   (τῶν αὐτῶν, λέγει δὲ  σὺ   νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ καὶ
[492]   τῷ λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ  ~σὺ   νῦν λέγεις οἱ ἄλλοι
[481]   ἐννοήσας ὅτι ἐγώ τε καὶ  ~σὺ   νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν τι πεπονθότες,
[518]   αἰτίους τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ  σὺ   νῦν, ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ
[505]   ἐστιν ἀκολασία, ὥσπερ  σὺ   νυνδὴ ᾤου. ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ'
[459]   τὴν ~ῥητορικήν; εἰ δὲ μή,  σὺ   τῆς ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων
[499]   ὥσπερ τὰ μειράκια. ὡς δὴ  σὺ   οἴει ~ἐμὲ καὶ ἄλλον
[471]   ἐγὼ ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς  σὺ   οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ λόγῳ,
[467]   ἄνευ νοῦ ~δοκεῖ καὶ  σὺ   ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι· οὔ;
[486]   ~εὖ οἶδ' ὅτι, ἅν μοι  σὺ   ὁμολογήσῃς περὶ ὧν ἐμὴ
[469]   ~τινὰ τουτωνὶ τῶν ἀνθρώπων ὧν  σὺ   ὁρᾷς αὐτίκα μάλα δεῖν τεθνάναι,
[457]   ταῦτα; ὅτι νῦν ἐμοὶ δοκεῖς  σὺ   οὐ πάνυ ἀκόλουθα ~λέγειν οὐδὲ
[512]   γὰρ αὐτῷ λόγος. ἀλλὰ  σὺ   οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ
[488]   ἐξαμαρτάνω ἀλλ' ἀμαθίᾳ τῇ ἐμῇ·  σὺ   οὖν, ὥσπερ ~ἤρξω νουθετεῖν με,
[475]   οὔτ' ἂν ἐγὼ οὔτ' ἂν  σὺ   οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ'
[474]   δεῖ, ἀλλ' οὔτ' ἐγὼ οὔτε  σὺ   οὔτ' ἄλλος οὐδείς. ~(Σωκράτης) οὔκουν
[487]   γὰρ ἄν ποτε αὐτὸ ~συνεχώρησας  σὺ   οὔτε σοφίας ἐνδείᾳ οὔτ' αἰσχύνης
[487]   τρία ἄρα δεῖ ἔχειν  σὺ   πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην τε καὶ
[521]   καὶ οὐκ ἐθέλων ποιεῖν  σὺ   παραινεῖς, τὰ κομψὰ ταῦτα, οὐχ
[500]   ~τρόπον ζῆν, πότερον ἐπὶ ὃν  σὺ   παρακαλεῖς ἐμέ, τὰ τοῦ ἀνδρὸς
[461]   ~(Γοργίας) ἐν τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα,  σὺ   παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος δ' εἶ
[482]   παιδικὰ τούτων τῶν λόγων, οὐδὲ  σὺ   παύσῃ ποτὲ ~ταῦτα λέγων. νόμιζε
[461]   δέ, Σώκρατες; οὕτω καὶ  σὺ   περὶ τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ
[527]   ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ,  σὺ   πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ
[462]   εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα φῂς  σὺ   ποιῆσαι τέχνην ἐν τῷ συγγράμματι
[522]   αὐτῷ ὑπάρχοι, Καλλίκλεις,  σὺ   πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη
[454]   ~προαρπάζειν ἀλλήλων τὰ λεγόμενα, ἀλλὰ  σὺ   τὰ σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν
[497]   ἂν βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ  σὺ   τὰ σμικρά τε καὶ στενὰ
[503]   τοῖς ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ πώποτε  σὺ   ταύτην εἶδες τὴν ~ῥητορικήν·
[451]   ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν καὶ  σὺ   τὴν ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην διαπέρανον.
[483]   τὸ κατὰ νόμον ~αἴσχιον λέγοντος,  σὺ   τὸν λόγον ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν.
[483]   ἐναντία ~λέγειν. δὴ καὶ  σὺ   τοῦτο τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς
[452]   αὐτόν· τί δὲ δή;  σὺ   τούτου δημιουργός; φαίη ἄν. τίς
[458]   καὶ αὐτὸς τοιοῦτος εἶναι οἷον  σὺ   ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν
[467]   δὲ δύναμίς ἐστιν, ὡς  σὺ   φῄς, ἀγαθόν, τὸ δὲ ποιεῖν
[470]   ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~πότε οὖν  σὺ   φῂς ἄμεινον εἶναι ταῦτα ποιεῖν;
[479]   κολάζεσθαι μήτε δίκην διδόναι, ~ὥσπερ  σὺ   φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς
[498]   ~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς  σὺ   φῄς, μᾶλλον δὲ οἱ δειλοὶ
[516]   εἰ ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς  σὺ   ~φῄς, οὐκ ἄν ποτε ταῦτα
[471]   γέ σοι τούτων ὁμολογῶ ὧν  σὺ   φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ ἐθέλεις,
[458]   ὤν. εἰ μὲν οὖν καὶ  σὺ   φῂς τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ
[489]   τὸν Ζῆθον, Καλλίκλεις,  σὺ   χρώμενος πολλὰ νυνδὴ εἰρωνεύου πρός
[497]   κακῶν οὐχ ἅμα παύεται, ὡς  σὺ   ὡμολόγεις· νῦν δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς;
[476]   μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν, ὡς  σὺ   ᾤου, μεῖζον τὸ μὴ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 25/11/2005