Pages |
[466] |
οἴει
εἶναι,
ἐάν
τις
ποιῇ
|
ταῦτα |
ἃ
ἂν
δοκῇ
αὐτῷ
βέλτιστα |
[471] |
τε
καὶ
ἠφάνισεν
ἀμφοτέρους.
καὶ
|
ταῦτα |
ἀδικήσας
ἔλαθεν
~ἑαυτὸν
ἀθλιώτατος
γενόμενος |
[507] |
ταῦτα
οὕτω
τίθεμαι
καί
φημι
|
ταῦτα |
ἀληθῆ
εἶναι·
εἰ
δὲ
ἔστιν |
[481] |
γὰρ
σπουδάζεις
τε
καὶ
τυγχάνει
|
ταῦτα |
ἀληθῆ
~ὄντα
ἃ
λέγεις,
ἄλλο |
[480] |
~(Σωκράτης)
~εἶεν·
εἰ
οὖν
δὴ
|
ταῦτα |
ἀληθῆ,
ὦ
Πῶλε,
τίς
ἡ |
[486] |
οὐκ
ἐλέγχοντας
ἄνδρας
τὰ
μικρὰ
|
(ταῦτα, |
ἀλλ'
~οἷς
ἔστιν
καὶ
βίος |
[507] |
ἐγὼ
μὲν
οὐκ
ἔχω
παρὰ
|
ταῦτα |
ἄλλα
φάναι,
ὦ
φίλε
~Καλλίκλεις· |
[495] |
~ἆρ'
οὖν,
εἴπερ
ἐναντία
ἐστὶν
|
ταῦτα |
ἀλλήλοις,
ἀνάγκη
περὶ
αὐτῶν
ἔχειν |
[499] |
τε
καὶ
ἀγαθὰ
εἶναι;
οὐ
|
ταῦτα |
ἀνάγκη,
ὦ
Καλλίκλεις;
~(Καλλίκλης)
~πάλαι |
[516] |
μηδὲ
κυρίττοντας
μηδὲ
δάκνοντας
~ἀπέδειξε
|
ταῦτα |
ἅπαντα
ποιοῦντας
δι'
ἀγριότητα.
ἢ |
[484] |
~ἱκανὴν
γένηται
ἔχων
ἀνήρ,
πάντα
|
ταῦτα |
ἀποσεισάμενος
καὶ
διαρρήξας
καὶ
~διαφυγών, |
[492] |
αὑτῶν
ἢ
τοῖς
ἐχθροῖς,
καὶ
|
ταῦτα |
ἄρχοντες
ἐν
τῇ
ἑαυτῶν
~πόλει; |
[486] |
δόξεις
φρονεῖν,
ἄλλοις
τὰ
κομψὰ
|
ταῦτα |
~ἀφείς,
εἴτε
ληρήματα
χρὴ
φάναι |
[459] |
ἀνάγκη
εἰδέναι,
καὶ
~δεῖ
προεπιστάμενον
|
ταῦτα |
ἀφικέσθαι
παρὰ
σὲ
τὸν
μέλλοντα |
[504] |
~(Καλλίκλης)
ἔστω.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
πρὸς
|
ταῦτα |
βλέπων
ὁ
ῥήτωρ
ἐκεῖνος,
ὁ |
[468] |
ἀλλ'
ἐὰν
μὲν
ὠφέλιμα
ᾖ
|
ταῦτα, |
βουλόμεθα
πράττειν
~αὐτά,
βλαβερὰ
δὲ |
[504] |
καὶ
~νόμιμοι
γίγνονται
καὶ
κόσμιοι·
|
ταῦτα |
δ'
ἔστιν
δικαιοσύνη
τε
καὶ |
[523] |
καὶ
ὅλον
τὸ
σῶμα
προκεκαλυμμένοι.
|
ταῦτα |
δὴ
αὐτοῖς
~πάντα
ἐπίπροσθεν
γίγνεται, |
[483] |
ἴσον
ἔχωσιν
φαυλότεροι
ὄντες.
διὰ
|
~ταῦτα |
δὴ
νόμῳ
μὲν
τοῦτο
ἄδικον |
[482] |
ἀληθῶς
δημηγόρος
ὤν·
καὶ
~νῦν
|
ταῦτα |
δημηγορεῖς
ταὐτὸν
παθόντος
Πώλου
πάθος |
[511] |
ὁ
ἔχων
τὴν
τέχνην
καὶ
|
ταῦτα |
~διαπραξάμενος
ἐκβὰς
παρὰ
τὴν
θάλατταν |
[513] |
~πολλάκις
(ἴσως
καὶ)
βέλτιον
(ταὐτὰ
|
ταῦτα |
διασκοπώμεθα,
πεισθήσῃ.
~ἀναμνήσθητι
δ'
οὖν |
[523] |
κρίσις
ᾖ.
~ἐγὼ
μὲν
οὖν
|
ταῦτα |
ἐγνωκὼς
πρότερος
ἢ
ὑμεῖς
ἐποιησάμην |
[522] |
ἕξω
εἰπεῖν,
~ὅτι
δικαίως
(πάντα
|
ταῦτα |
ἐγὼ
λέγω,
καὶ
πράττω
τὸ |
[506] |
ἑκάστῳ
ἀποδέδοται
αὐτῶν·
ἆρα
ἔστιν
|
ταῦτα; |
~ἐγὼ
μὲν
γάρ
φημι.
~(τάξει |
[492] |
εἶναι
τὴν
ἀρετήν;
~(Καλλίκλης)
φημὶ
|
ταῦτα |
ἐγώ.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ἄρα
ὀρθῶς |
[506] |
ἐγὼ
πρῶτος
συγχωρήσομαι.
λέγω
μέντοι
|
ταῦτα, |
εἰ
~δοκεῖ
χρῆναι
διαπερανθῆναι
τὸν |
[461] |
ἀγαθά,
καὶ
ἐὰν
μὴ
ἔλθῃ
|
ταῦτα |
εἰδὼς
~παρ'
αὐτόν,
αὐτὸς
διδάξειν, |
[489] |
ἰσχυρίσασθαι,
καὶ
οὗτοι
φῶσιν,
αὐτὰ
|
ταῦτα |
εἶναι
νόμιμα;
~(Σωκράτης)
εἶεν,
ὦ |
[480] |
μένει
ἡμῖν
~ὁμολογήματα;
οὐκ
ἀνάγκη
|
ταῦτα |
ἐκείνοις
οὕτω
μὲν
συμφωνεῖν,
ἄλλως |
[495] |
τὴν
ἀνδρείαν
τῆς
ἐπιστήμης
δύο
|
ταῦτα |
ἔλεγες;
~(Καλλίκλης)
σφόδρα
γε.
~(Σωκράτης) |
[488] |
ἢ
ὀρθῶς
μέμνημαι;
~(Καλλίκλης)
ἀλλὰ
|
ταῦτα |
ἔλεγον
καὶ
τότε
καὶ
νῦν |
[482] |
δέ.
ὡς
τὰ
~πολλὰ
δὲ
|
ταῦτα |
ἐναντί'
ἀλλήλοις
ἐστίν,
ἥ
τε |
[524] |
διεστραμμένα
ζῶντος,
καὶ
(τεθνεῶτος
ταὐτὰ
|
~ταῦτα |
ἔνδηλα.
ἑνὶ
δὲ
λόγῳ,
οἷος |
[468] |
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὖν
τὰ
μεταξὺ
|
ταῦτα |
ἕνεκα
τῶν
ἀγαθῶν
πράττουσιν
ὅταν |
[515] |
λέγε
μοι,
(ἐάν
τίς
σε
|
ταῦτα |
ἐξετάζῃ,
ὦ
Καλλίκλεις,
τί
ἐρεῖς; |
[516] |
σὺ
~φῄς,
οὐκ
ἄν
ποτε
|
ταῦτα |
ἔπασχον.
οὔκουν
οἵ
γε
ἀγαθοὶ |
[497] |
τὰ
σμικρά
τε
καὶ
στενὰ
|
ταῦτα, |
ἐπείπερ
Γοργίᾳ
δοκεῖ
οὕτως.
~(Σωκράτης) |
[448] |
(Χαιρεφῶν)
καὶ
γὰρ
νυνδὴ
αὐτὰ
|
ταῦτα |
ἐπηγγελλόμην,
καὶ
λέγω
ὅτι
~οὐδείς |
[516] |
~τῆς
φωνῆς;
καὶ
Θεμιστοκλέα
ταὐτὰ
|
ταῦτα |
ἐποίησαν
καὶ
φυγῇ
προσεζημίωσαν;
~Μιλτιάδην |
[524] |
τεθνεῶτος
τὸ
σῶμα
ἔστιν
ἰδεῖν
|
ταῦτα |
ἔχον·
ἢ
~κατεαγότα
εἴ
του |
[495] |
ἡμῖν
ὁ
Ἀλωπεκῆθεν
οὐχ
ὁμολογεῖ
|
ταῦτα. |
ἢ
ὁμολογεῖ;
~(Σωκράτης)
~οὐχ
ὁμολογεῖ· |
[460] |
ὀρθῶς
χρωμένῳ
τῇ
ῥητορικῇ;
ἐρρήθη
|
ταῦτα |
ἢ
οὔ;
~(Γοργίας)
ἐρρήθη.
~(Σωκράτης) |
[489] |
τὸ
ἀδικεῖν
(τοῦ
ἀδικεῖσθαι;
ἔστιν
|
ταῦτα |
ἢ
οὔ;
καὶ
ὅπως
μὴ |
[496] |
οὐδὲν
γὰρ
οἶμαι
διαφέρει.
ἔστι
|
ταῦτα |
ἢ
οὔ;
~(Καλλίκλης)
ἔστιν.
~(Σωκράτης) |
[504] |
ἄλλη
ἀρετὴ
τοῦ
~σώματος.
ἔστιν
|
ταῦτα |
ἢ
οὐκ
ἔστιν;
~(Καλλίκλης)
ἔστιν. |
[508] |
εἶναι
ἢ
ἐμοὶ
τῷ
ἀδικουμένῳ.
|
ταῦτα |
ἡμῖν
ἄνω
~ἐκεῖ
ἐν
τοῖς |
[513] |
μὴ
καταχαριζόμενον
ἀλλὰ
διαμαχόμενον.
οὐ
|
ταῦτα |
ἦν
ἃ
τότε
~ὡριζόμεθα;
~(Καλλίκλης) |
[490] |
δὲ
ἡμῶν
ᾖ
φρονιμώτερος
περὶ
|
ταῦτα, |
ἰατρὸς
ὤν,
ᾖ
δέ,
~οἷον |
[470] |
~γὰρ
ἐχθὲς
καὶ
πρώην
γεγονότα
|
ταῦτα |
ἱκανά
σε
ἐξελέγξαι
ἐστὶν
καὶ |
[495] |
δὲ
τῷ
ὄντι,
ὦ
Καλλίκλεις,
|
ταῦτα |
ἰσχυρίζῃ;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~ἐπιχειρῶμεν |
[490] |
δεῖ
πλεονεκτεῖν
τὸν
(φρονιμώτατον
εἰς
|
ταῦτα |
~καὶ
βέλτιστον.
τὸν
σκυτοτόμον
ἴσως |
[496] |
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
κακόν.
ὁμολογοῦμεν
|
ταῦτα; |
καὶ
εὖ
~μάλα
σκεψάμενος
ἀποκρίνου. |
[456] |
τὰς
γνώμας
περὶ
τούτων.
~(Σωκράτης)
|
~ταῦτα |
καὶ
θαυμάζων,
ὦ
Γοργία,
πάλαι |
[507] |
δίκαιον
καὶ
ὅσιον
εἶναι.
~ἔστι
|
ταῦτα. |
~καὶ
μὲν
δὴ
καὶ
ἀνδρεῖόν |
[462] |
ἢ
ἀποκρίνου.
~(Πῶλος)
~ἀλλὰ
ποιήσω
|
ταῦτα. |
καί
μοι
ἀπόκριναι,
ὦ
Σώκρατες· |
[526] |
μακάρων
νήσους
ἀπέπεμψε.
~ταὐτὰ
δὲ
|
ταῦτα |
καὶ
ὁ
Αἰακός
ἑκάτερος
τούτων |
[455] |
γὰρ
δήπου
ὅτι
τὰ
νεώρια
|
~ταῦτα |
(καὶ
τὰ
τείχη
τὰ
Ἀθηναίων |
[524] |
παρεσκεύαστο
τὸ
σῶμα
ζῶν,
ἔνδηλα
|
ταῦτα |
~καὶ
τελευτήσαντος
ἢ
πάντα
ἢ |
[468] |
καὶ
ἃ
βούλεται,
εἴπερ
τυγχάνει
|
ταῦτα |
κακὰ
ὄντα;
τί
οὐκ
ἀποκρίνῃ; |
[504] |
δίκαιον
λόγον
καὶ
ἔλαττον;
ἔστι
|
ταῦτα; |
~(Καλλίκλης)
ἔστω.
~(Σωκράτης)
~οὐ
γὰρ |
[490] |
βελτίων
καὶ
κρείττων
ἔσται
εἰς
|
ταῦτα; |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~ἦ |
[508] |
καὶ
τὸ
ὅλον
τοῦτο
διὰ
|
~ταῦτα |
κόσμον
καλοῦσιν,
~ὦ
ἑταῖρε,
οὐκ |
[473] |
~(πολιτῶν
καὶ
τῶν
ἄλλων
ξένων;
|
ταῦτα |
λέγεις
ἀδύνατον
εἶναι
ἐξελέγχειν;
~(Σωκράτης) |
[452] |
ἐροίμην·
σὺ
~δὲ
τίς
ὢν
|
ταῦτα |
λέγεις;
εἴποι
ἂν
ἴσως
ὅτι |
[468] |
καὶ
τἆλλα
τὰ
τοιαῦτα;
οὐ
|
ταῦτα |
~λέγεις;
ἢ
ἄλλ'
ἄττα
καλεῖς |
[466] |
ἑκάστου
ὧν
λέγεις
πότερον
αὐτὸς
|
~ταῦτα |
λέγεις
καὶ
γνώμην
σαυτοῦ
ἀποφαίνῃ, |
[460] |
~(Σωκράτης)
~ἐγὼ
τοίνυν
σου
τότε
|
ταῦτα |
λέγοντος
ὑπέλαβον
ὡς
οὐδέποτ'
ἂν |
[482] |
φιλοσοφίαν,
τὰ
ἐμὰ
παιδικά,
παῦσον
|
~ταῦτα |
λέγουσαν.
λέγει
γάρ,
ὦ
φίλε |
[482] |
καὶ
μὴ
~θαύμαζε
ὅτι
ἐγὼ
|
ταῦτα |
λέγω,
ἀλλὰ
τὴν
φιλοσοφίαν,
τὰ |
[490] |
καὶ
φλυαρίας·
(ἐγὼ
δὲ
οὐ
|
ταῦτα |
~λέγω.
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὐ
τὸν |
[482] |
λόγων,
οὐδὲ
σὺ
παύσῃ
ποτὲ
|
~ταῦτα |
λέγων.
νόμιζε
τοίνυν
καὶ
παρ' |
[494] |
τοῦ
κοσμίου;
πείθω
τί
σε
|
ταῦτα |
λέγων
~συγχωρῆσαι
τὸν
κόσμιον
βίον |
[463] |
κομμωτικὴν
καὶ
τὴν
σοφιστικήν,
τέτταρα
|
~ταῦτα |
μόρια
ἐπὶ
τέτταρσιν
πράγμασιν.
εἰ |
[527] |
πάντως
προπηλακιεῖ.
~τάχα
δ'
οὖν
|
ταῦτα |
μῦθός
σοι
δοκεῖ
λέγεσθαι
ὥσπερ |
[468] |
~(Πῶλος)
ἀληθῆ.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
εἴπερ
|
ταῦτα |
ὁμολογοῦμεν,
εἴ
τις
ἀποκτείνει
τινὰ |
[514] |
παρακαλεῖν
ἀλλήλους
ἐπ'
αὐτά.
φῶμεν
|
ταῦτα |
ὀρθῶς
~λέγεσθαι
(ἢ
οὔ;
~(Καλλίκλης) |
[518] |
δεσποίνας
εἶναι
τούτων.
ταὐτὰ
οὖν
|
ταῦτα |
ὅτι
ἔστιν
καὶ
~περὶ
ψυχήν, |
[495] |
~(Σωκράτης)
~φέρε
δὴ
ὅπως
μεμνησόμεθα
|
ταῦτα, |
ὅτι
Καλλικλῆς
ἔφη
Ἀχαρνεὺς
ἡδὺ |
[457] |
~γενέσθαι.
τοῦ
δὴ
ἕνεκα
λέγω
|
ταῦτα; |
ὅτι
νῦν
ἐμοὶ
δοκεῖς
σὺ |
[449] |
ποιεῖν;
~(Γοργίας)
~ἐπαγγέλλομαί
γε
δὴ
|
ταῦτα |
οὐ
μόνον
ἐνθάδε
ἀλλὰ
καὶ |
[512] |
γὰρ
ἀνάγκη
ἐστὶν
ζῆν.
~διὰ
|
ταῦτα |
οὐ
νόμος
ἐστὶ
σεμνύνεσθαι
τὸν |
[503] |
βελτίους
ἔσονται
ἢ
χείρους
(διὰ
|
ταῦτα, |
οὐδὲν
φροντίζουσιν;
~(Καλλίκλης)
~οὐχ
ἁπλοῦν |
[509] |
~λόγος
ἐστιν
ἀεί,
ὅτι
ἐγὼ
|
ταῦτα |
οὐκ
οἶδα
ὅπως
ἔχει,
ὅτι |
[461] |
τῇ
~ῥητορικῇ
καὶ
ἐθέλειν
ἀδικεῖν.
|
ταῦτα |
οὖν
ὅπῃ
ποτὲ
ἔχει,
μὰ |
[507] |
σὺ
ἐπῄνεις.
~ἐγὼ
μὲν
οὖν
|
ταῦτα |
οὕτω
τίθεμαι
καί
φημι
ταῦτα |
[509] |
ἐγὼ
μὲν
~οὖν
αὖ
τίθημι
|
(ταῦτα |
οὕτως
ἔχειν·
εἰ
δὲ
οὕτως |
[520] |
εἰ
δὲ
μή,
οὔ.
ἔστι
|
ταῦτα |
οὕτως
ἔχοντα;
~(Καλλίκλης)
ἔστιν.
~(Σωκράτης) |
[521] |
ἃ
σὺ
παραινεῖς,
τὰ
κομψὰ
|
ταῦτα, |
οὐχ
ἕξω
ὅτι
~λέγω
ἐν |
[522] |
εἰ
εἴποι
~τὴν
ἀλήθειαν,
ὅτι
|
ταῦτα |
πάντα
ἐγὼ
ἐποίουν,
ὦ
παῖδες, |
[487] |
περὶ
τῶν
μεγίστων.
σὺ
δὲ
|
ταῦτα |
πάντα
ἔχεις
ἃ
οἱ
ἄλλοι |
[460] |
ἐὰν
τύχῃ
μὴ
εἰδώς,
καὶ
|
ταῦτα |
παρ'
ἐμοῦ
~μαθήσεται.
~(Σωκράτης)
~ἔχε |
[527] |
δοκεῖ
περὶ
τῶν
~αὐτῶν,
καὶ
|
ταῦτα |
περὶ
(τῶν
μεγίστων
εἰς
τοσοῦτον |
[487] |
λέγειν
ἐναντίον
πολλῶν
ἀνθρώπων,
καὶ
|
~ταῦτα |
περὶ
τῶν
μεγίστων.
σὺ
δὲ |
[472] |
σμικρὰ
ὄντα,
~ἀλλὰ
σχεδόν
τι
|
ταῦτα |
περὶ
ὧν
εἰδέναι
τε
κάλλιστον |
[470] |
ὁμολογοῦμεν
ἐνίοτε
μὲν
ἄμεινον
εἶναι
|
ταῦτα |
~ποιεῖν
ἃ
νυνδὴ
ἐλέγομεν,
ἀποκτεινύναι |
[470] |
οὖν
σὺ
φῂς
ἄμεινον
εἶναι
|
ταῦτα |
ποιεῖν;
εἰπὲ
τίνα
ὅρον
ὁρίζῃ. |
[468] |
χρήματα,
οἰόμενοι
ἄμεινον
εἶναι
ἡμῖν
|
ταῦτα |
ποιεῖν
ἢ
μή;
~(Πῶλος)
πάνυ |
[470] |
ἀκούειν,
ὅταν
μὲν
~δικαίως
τις
|
ταῦτα |
ποιῇ,
ἄμεινον
εἶναι,
ὅταν
δὲ |
[468] |
βούλεσθαι,
(ἀλλ'
~ἐκεῖνο
οὗ
ἕνεκα
|
ταῦτα |
ποιοῦμεν;
~(Πῶλος)
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
~οὐκ |
[468] |
~ἕνεκ'
ἄρα
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἅπαντα
|
ταῦτα |
ποιοῦσιν
οἱ
ποιοῦντες.
~(Πῶλος)
φημί. |
[483] |
~δυνατώτερον
τοῦ
ἀδυνατωτέρου.
δηλοῖ
δὲ
|
ταῦτα |
πολλαχοῦ
ὅτι
οὕτως
ἔχει,
καὶ |
[500] |
ἐμέ,
τὰ
τοῦ
ἀνδρὸς
δὴ
|
ταῦτα |
~πράττοντα,
λέγοντά
τε
ἐν
τῷ |
[483] |
κατὰ
~φύσιν
τὴν
τοῦ
δικαίου
|
ταῦτα |
πράττουσιν,
καὶ
ναὶ
μὰ
Δία |
[521] |
βούλει
σοι
εἴπω
δι'
ὅτι
|
ταῦτα |
προσδοκῶ;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[470] |
εὐδαίμονές
εἰσιν.
~(Σωκράτης)
τὰ
ποῖα
|
ταῦτα; |
~(Πῶλος)
~Ἀρχέλαον
δήπου
τοῦτον
τὸν |
[508] |
προσέχειν
τὸν
νοῦν
~τούτοις,
καὶ
|
ταῦτα |
σοφὸς
ὤν,
ἀλλὰ
λέληθέν
σε |
[499] |
μᾶλλον
~(ἀγαθὸς
ὁ
κακός;
οὐ
|
ταῦτα |
συμβαίνει
καὶ
τὰ
πρότερα
ἐκεῖνα, |
[454] |
καὶ
οἱ
πεπιστευκότες.
~(Γοργίας)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~βούλει
οὖν
δύο
εἴδη |
[481] |
~εἰπέ
μοι,
ὦ
(Χαιρεφῶν)
σπουδάζει
|
ταῦτα |
(Σωκράτης)
ἢ
παίζει;
~(Χαιρεφῶν)
~ἐμοὶ |
[451] |
κυρουμένων·
ἦ
γάρ;
~(Γοργίας)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~λέγε
δὴ
τῶν
περὶ |
[510] |
δύναιτο
φίλος
γενέσθαι;
~(Καλλίκλης)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~οὐδέ
γε
εἴ
τις |
[516] |
ἀληθῆ
λέγειν.
~(Καλλίκλης)
ἔστω
δὴ
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
εἴπερ
ἀγριωτέρους,
ἀδικωτέρους |
[497] |
ἡδονῶν
ἅμα
παύεται;
~(Καλλίκλης)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
καὶ
τῶν
λυπῶν |
[468] |
μήτε
κακά;
~(Πῶλος)
οὔκ,
ἀλλὰ
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὖν
τὰ
μεταξὺ |
[478] |
ἀρχὴν
μηδὲ
~κτῆσις.
~(Πῶλος)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~τί
δέ;
ἀθλιώτερος
πότερος |
[464] |
δὲ
οὐδὲν
μᾶλλον.
~(Γοργίας)
ἔστι
|
ταῦτα. |
~(Σωκράτης)
~φέρε
δή
σοι,
ἐὰν |
[455] |
ἐκ
τῶν
~δημιουργῶν.
~(Σωκράτης)
~λέγεται
|
ταῦτα, |
ὦ
Γοργία,
περὶ
Θεμιστοκλέους·
Περικλέους |
[513] |
φίλη
κεφαλή.
λέγομέν
τι
πρὸς
|
~ταῦτα, |
ὦ
Καλλίκλεις;
~(Καλλίκλης)
~οὐκ
οἶδ' |
[515] |
~τῶν
τὰ
ὦτα
κατεαγότων
ἀκούεις
|
ταῦτα, |
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
τάδε |