Pages
[497]	ταὐτὰ ἂν εἴη τὰ ~ἡδέα	τοῖς	ἀγαθοῖς ἢ τὰ ἀνιαρὰ τοῖς
[501]	οἷον ἡ κιθαριστικὴ ἡ ἐν	τοῖς	ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί
[493]	ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως καὶ	~τοῖς	ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως
[525]	ἐν Ἅιδου ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ,	τοῖς	ἀεὶ τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα
[503]	εἴτε ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται	τοῖς	ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ πώποτε σὺ
[453]	τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ πειθὼ	τοῖς	ἀκούουσιν ἐν τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν;
[525]	~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι	τοῖς	ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες
[506]	λόγον· φαίνεται δέ μοι καὶ	τοῖς	ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ ἔγωγε
[483]	ὅτι οὕτως ἔχει, καὶ ἐν	~τοῖς	ἄλλοις ζῴοις καὶ τῶν ἀνθρώπων
[517]	τοιοῦτον ~δόξαι καὶ αὑτῷ καὶ	τοῖς	ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι σώματος, παντὶ
[454]	ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις τε καὶ	τοῖς	ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ τῶν δικαίων
[454]	ἐν τοῖς δικαστηρίοις καὶ ἐν	τοῖς	~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ καὶ ἄρτι
[452]	τέχνη περὶ ~τὸ μέγιστον ἀγαθὸν	τοῖς	ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ ἐμή” εἰ
[452]	αἴτιον ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς	τοῖς	ἀνθρώποις, ἅμα δὲ τοῦ ἄλλων
[484]	χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν τοῖς ~συμβολαίοις	τοῖς	ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ,
[452]	φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι	τοῖς	ἀνθρώποις καὶ σὲ ~δημιουργὸν εἶναι
[463]	ἀνδρείας καὶ φύσει δεινῆς προσομιλεῖν	τοῖς	ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ
[492]	εἴη σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης τούτοις	τοῖς	ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν
[481]	Καλλίκλεις, εἰ μή τι ἦν	τοῖς	ἀνθρώποις πάθος, τοῖς μὲν ἄλλο
[524]	~κρίσις ᾖ περὶ τῆς πορείας	τοῖς	ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις,
[497]	τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ τὰ κακὰ	τοῖς	ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν γὰρ ἅμα
[498]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τί δέ;	τοῖς	ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν τὰ κακά,
[510]	εὐθὺς ἐκ νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν	τοῖς	αὐτοῖς χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι τῷ
[509]	δύνασθαι βοηθεῖν μήτε αὑτῷ μήτε	τοῖς	αὑτοῦ φίλοις τε καὶ οἰκείοις,
[492]	μηδὲν πλέον ~νέμοντες τοῖς φίλοις	τοῖς	αὑτῶν ἢ τοῖς ἐχθροῖς, καὶ
[481]	καλὸν τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας.	τοῖς	γὰρ τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν τε
[483]	ἐν ὅλαις ταῖς πόλεσι καὶ	τοῖς	γένεσιν, ὅτι ~οὕτω τὸ δίκαιον
[481]	πάθος, τοῖς μὲν ἄλλο τι,	τοῖς	δὲ ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ
[474]	χαίρειν, καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι,	τοῖς	δὲ (πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα
[520]	μόνοις δ' ἔγωγε καὶ ᾤμην	τοῖς	~δημηγόροις τε καὶ σοφισταῖς οὐκ
[502]	τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι	τοῖς	δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον,
[514]	δὴ ἀνόητον ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν	τοῖς	~δημοσίοις ἔργοις καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους
[511]	μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν τὴν ἐν	τοῖς	δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ
[471]	ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ ἐν	τοῖς	δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ γὰρ
[454]	λέγω, ὦ Σώκρατες, τῆς ἐν	τοῖς	δικαστηρίοις καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις
[459]	οὐ γὰρ δήπου ἔν γε	τοῖς	εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται.
[513]	γὰρ δὴ τούτου, ὡς ἐν	τοῖς	~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην
[509]	δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν	τοῖς	~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ τε καὶ
[473]	σύ. εἶπον ἐγώ ~που ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι
[492]	τοῖς φίλοις τοῖς αὑτῶν ἢ	τοῖς	ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα ἄρχοντες ἐν
[497]	αὐτὰ γίγνεται, ὦ φίλε, τἀγαθὰ	τοῖς	ἡδέσιν οὐδὲ τὰ κακὰ τοῖς
[502]	σπουδή, ὡς σοὶ δοκεῖ, χαρίζεσθαι	τοῖς	~θεαταῖς μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι,
[502]	μᾶλλον ὥρμηται καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι	τοῖς	θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον,
[502]	δοκοῦσί σοι οἱ ποιηταὶ ἐν	τοῖς	~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[479]	τῶν περὶ ~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων	τοῖς	ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ
[497]	τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τὰ ἀνιαρὰ	τοῖς	κακοῖς; ἐὰν δὲ βούλῃ, καὶ
[495]	γάρ μοι, τοὺς εὖ πράττοντας	τοῖς	κακῶς πράττουσιν οὐ τοὐναντίον ἡγῇ
[458]	ὦ Γοργία, ἃ θαυμάζω ἐν	τοῖς	λεγομένοις ὑπὸ σοῦ· ἴσως γάρ
[483]	τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν	τοῖς	λόγοις, ἐὰν μέν τις ~κατὰ
[489]	καὶ ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ ἐν	τοῖς	λόγοις, ἐὰν μέν τις κατὰ
[517]	ἐγώ τε καὶ σὺ ἐν	τοῖς	λόγοις· ἐν παντὶ γὰρ τῷ
[482]	~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς ἐν	τοῖς	λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἃ ἐνόει
[452]	πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ' εἶναι	τοῖς	λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς
[512]	(τὸ πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς	τοῖς	~λόγοις, λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ
[487]	νυνί· (ἐάν τι σὺ ἐν	τοῖς	λόγοις ~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον τοῦτ'
[461]	τι ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας) ἐν	τοῖς	λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν ἐπανόρθου
[450]	τις, εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν	τοῖς	λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν,
[461]	ὁμολογίας ἐναντίον τι ~συνέβη ἐν	τοῖς	(λόγοις τοῦτο ὃ> δὴ ἀγαπᾷς,
[482]	~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν	τοῖς	λόγοις ὡς ἀληθῶς δημηγόρος ὤν·
[479]	εἰσὶν ὥσπερ ἂν εἴ τις	~τοῖς	μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ
[481]	τι ἦν τοῖς ἀνθρώποις πάθος,	τοῖς	μὲν ἄλλο τι, τοῖς δὲ
[480]	μέν, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ,	τοῖς	μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται.
[459]	ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν, ἐν	τοῖς	μὴ εἰδόσιν; οὐ γὰρ δήπου
[517]	οὗτοι δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου	τοῖς	νῦν ὄντες, ὥστε, εἰ οὗτοι
[456]	τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς ἐν	τοῖς	ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν τε
[459]	τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι	τοῖς	οὐκ εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι τῶν
[460]	ὀλίγῳ πρότερον ὅτι οὐ δεῖ	τοῖς	(παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ
[458]	πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ	τοῖς	παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν
[457]	λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι ἐν	τοῖς	πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ ὅτου ἂν
[504]	νοῦν ~ἔχων, ὅπως ἂν αὐτοῦ	τοῖς	πολίταις (δικαιοσύνη μὲν ἐν ταῖς
[513]	ἡμῖν ἐστιν τῇ πόλει καὶ	τοῖς	πολίταις θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς
[502]	~καὶ οὗτοι πρὸς τὸ χαρίζεσθαι	τοῖς	πολίταις ὡρμημένοι, καὶ ἕνεκα τοῦ
[527]	ἤδη, ἐὰν δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα	τοῖς	πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον ἄν τι
[459]	σὸν ἔργον ποιήσεις δ' ἐν	τοῖς	πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ
[492]	ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ' οἶμαι	τοῖς	πολλοῖς οὐ δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν
[492]	εἶναι τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν	τοῖς	πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς
[508]	ταῦτα ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ ἐν	τοῖς	πρόσθεν λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς
[481]	τις χρεία, ὡς ~ἔν γε	τοῖς	πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης)
[489]	κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ λέγειν ἐν	τοῖς	~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν
[460]	~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν	τοῖς	πρώτοις γε, ὦ Γοργία, λόγοις
[487]	ἀκούω ταὐτὰ ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος ἅπερ	τοῖς	σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν μοι τεκμήριόν
[484]	οἷς δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν	τοῖς	~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ
[451]	~οἴομαι γάρ σε ἀκηκοέναι ἐν	τοῖς	συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο τὸ
[518]	πασῶν τῶν τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι	τοῖς	τούτων ἔργοις διὰ τὸ εἰδέναι
[492]	τῆς σωφροσύνης, μηδὲν πλέον ~νέμοντες	τοῖς	φίλοις τοῖς αὑτῶν ἢ τοῖς
[513]	σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας· σὺν	τοῖς	φιλτάτοις ἡ αἵρεσις ἡμῖν ἔσται
[498]	ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τοῖς	χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά, αἱ ἡδοναί,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005