Pages |
[497] |
~(Καλλίκλης)
ἔστιν.
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
μὴν
|
εὖ |
γε
πράττοντα
κακῶς
(πράττειν
ἅμα |
[486] |
ἐκείνη
καλῶς
~τεθεραπεῦσθαι
τὴν
ψυχήν,
|
εὖ |
εἴσεσθαι
ὅτι
ἱκανῶς
ἔχω
καὶ |
[455] |
εἶναι
καὶ
ἄλλους
ποιεῖν
~ῥητορικούς,
|
εὖ |
ἔχει
τὰ
τῆς
σῆς
τέχνης |
[464] |
οἷον
τοιόνδε
λέγω·
πολλοὶ
δοκοῦσιν
|
εὖ |
~ἔχειν
τὰ
σώματα,
οὓς
οὐκ |
[464] |
ψυχῇ,
ὃ
ποιεῖ
μὲν
δοκεῖν
|
εὖ |
ἔχειν
τὸ
~σῶμα
καὶ
τὴν |
[464] |
ῥᾳδίως
αἴσθοιτό
τις
ὅτι
οὐκ
|
εὖ |
ἔχουσιν,
ἀλλ'
ἢ
~ἰατρός
τε |
[456] |
ἐάν
τις
εἰς
παλαίστραν
~φοιτήσας
|
εὖ |
ἔχων
τὸ
σῶμα
καὶ
πυκτικὸς |
[453] |
πραγμάτων
ἐστὶν
πειθώ,
σαφῶς
μὲν
|
εὖ |
ἴσθ'
ὅτι
οὐκ
οἶδα,
οὐ |
[453] |
δή,
ὦ
Γοργία.
ἐγὼ
γὰρ
|
εὖ |
ἴσθ'
ὅτι,
ὡς
(ἐμαυτὸν
πείθω, |
[488] |
κατὰ
τὸν
βίον
τὸν
~ἐμαυτοῦ,
|
εὖ |
ἴσθι
τοῦτο
ὅτι
οὐχ
ἑκὼν |
[480] |
μὴ
ἀποδειλιᾶν
ἀλλὰ
~παρέχειν
μύσαντα
|
εὖ |
καὶ
ἀνδρείως
ὥσπερ
τέμνειν
καὶ |
[521] |
ἃ
νοεῖς
λέγων.
~καὶ
νῦν
|
εὖ |
καὶ
γενναίως
εἰπέ.
~(Καλλίκλης)
λέγω |
[510] |
καὶ
τόδε
ἐάν
σοι
δοκῶ
|
εὖ |
λέγειν.
φίλος
μοι
δοκεῖ
ἕκαστος |
[513] |
οἶδ'
ὅντινά
μοι
τρόπον
δοκεῖς
|
εὖ |
λέγειν,
ὦ
Σώκρατες,
πέπονθα
δὲ |
[449] |
Σώκρατες,
ἐπιεικῶς
τοῦτο
ποιεῖν.
~(Σωκράτης)
|
~εὖ |
λέγεις.
ἴθι
δή
μοι
ἀπόκριναι |
[447] |
καταλύει
~καὶ
ἐπιδείξεται
ὑμῖν.
~(Σωκράτης)
|
~εὖ |
λέγεις,
ὦ
Καλλίκλεις.
ἀλλ'
ἆρα |
[496] |
τὸ
κακόν.
ὁμολογοῦμεν
ταῦτα;
καὶ
|
εὖ |
~μάλα
σκεψάμενος
ἀποκρίνου.
~(Καλλίκλης)
ἀλλ' |
[486] |
ἐντετυχηκέναι.
~(Καλλίκλης)
τί
δή;
~(Σωκράτης)
|
~εὖ |
οἶδ'
ὅτι,
ἅν
μοι
σὺ |
[521] |
τύχοι,
τοῦτο
παθεῖν.
τόδε
μέντοι
|
εὖ |
οἶδ'
ὅτι,
ἐάνπερ
εἰσίω
εἰς |
[522] |
κολακικῆς
ῥητορικῆς
ἐνδείᾳ
~τελευτῴην
ἔγωγε,
|
εὖ |
οἶδα
ὅτι
ῥᾳδίως
ἴδοις
ἄν |
[491] |
φρόνιμοι
~ὦσιν,
ὅντινα
ἂν
τρόπον
|
εὖ |
οἰκοῖτο,
καὶ
μὴ
μόνον
φρόνιμοι, |
[520] |
μόνη
αὕτη
τῶν
εὐεργεσιῶν
τὸν
|
εὖ |
παθόντα
~ἐπιθυμεῖν
ποιεῖ
ἀντ'
εὖ |
[519] |
καὶ
ἄλλην
χάριν
οὐκ
ἀποδιδόντες,
|
~(εὖ |
παθόντες
ὑπ'
αὐτῶν.
καὶ
τούτου |
[520] |
ποιήσας
~ταύτην
τὴν
εὐεργεσίαν
ἀντ'
|
εὖ |
πείσεται·
εἰ
δὲ
μή,
οὔ. |
[499] |
τὸν
παλαιὸν
λόγον
τὸ
παρὸν
|
εὖ |
ποιεῖν
~καὶ
τοῦτο
δέχεσθαι
τὸ |
[520] |
εὖ
παθόντα
~ἐπιθυμεῖν
ποιεῖ
ἀντ'
|
εὖ |
ποιεῖν,
ὥστε
καλὸν
δοκεῖ
τὸ |
[520] |
δοκεῖ
τὸ
σημεῖον
εἶναι,
εἰ
|
εὖ |
ποιήσας
~ταύτην
τὴν
εὐεργεσίαν
ἀντ' |
[497] |
~οὐκ
ἄρα
τὸ
χαίρειν
ἐστὶν
|
εὖ |
πράττειν
οὐδὲ
τὸ
ἀνιᾶσθαι
κακῶς, |
[507] |
ἃ
ἂν
πράττῃ,
τὸν
δ'
|
εὖ |
πράττοντα
μακάριόν
τε
καὶ
εὐδαίμονα |
[495] |
ὀρθῶς.
~εἰπὲ
γάρ
μοι,
τοὺς
|
εὖ |
πράττοντας
τοῖς
κακῶς
πράττουσιν
οὐ |
[471] |
σε
ἐπῄνεσα
ὅτι
μοι
δοκεῖς
|
εὖ |
πρὸς
τὴν
~ῥητορικὴν
πεπαιδεῦσθαι,
τοῦ |
[507] |
εἶναι
τελέως,
τὸν
δὲ
ἀγαθὸν
|
εὖ |
τε
καὶ
~καλῶς
πράττειν
ἃ |