Pages |
[469] |
ἔγωγε
οὐδέτερα·
εἰ
δ'
ἀναγκαῖον
|
εἴη |
ἀδικεῖν
ἢ
ἀδικεῖσθαι,
~ἑλοίμην
ἂν |
[473] |
ἀθλίοιν
~εὐδαιμονέστερος
μὲν
(οὐκ
ἂν
|
εἴη |
ἀθλιώτερος
μέντοι
ὁ
διαφεύγων
καὶ |
[509] |
~ἑαυτῷ
καταγέλαστος
ἂν
τῇ
ἀληθείᾳ
|
εἴη; |
ἆρα
οὐ
ταύτην,
ἥτις
ἀποτρέψει |
[504] |
κόσμου
τυχοῦσα
οἰκία
χρηστὴ
ἂν
|
εἴη, |
ἀταξίας
δὲ
μοχθηρά;
~(Καλλίκλης)
φημί. |
[522] |
σὺ
πολλάκις
ὡμολόγησας·
εἰ
~βεβοηθηκὼς
|
εἴη |
αὑτῷ,
μήτε
περὶ
(ἀνθρώπους
μήτε |
[461] |
τὸ
ἐλέγχεσθαι
ὥσπερ
ἐγώ,
ἄξιον
|
εἴη |
~διαλέγεσθαι,
εἰ
δὲ
μή,
ἐᾶν |
[475] |
καὶ
λύπῃ
~ὑπερβάλλον
αἴσχιον
ἂν
|
εἴη |
ἢ
κακῷ
ἢ
ἀμφοτέροις;
οὐ |
[502] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ῥητορικὴ
δημηγορία
ἂν
|
εἴη· |
ἢ
οὐ
ῥητορεύειν
δοκοῦσί
σοι |
[448] |
~(Πῶλος)
οὐ
γὰρ
ἀπεκρινάμην
ὅτι
|
εἴη |
ἡ
καλλίστη;
~(Σωκράτης)
~καὶ
μάλα. |
[460] |
λέγοντος
ὑπέλαβον
ὡς
οὐδέποτ'
ἂν
|
εἴη |
ἡ
ῥητορικὴ
~ἄδικον
πρᾶγμα,
ὅ |
[478] |
ἂν
περὶ
σῶμα
εὐδαιμονέστατος
ἄνθρωπος
|
εἴη, |
ἰατρευόμενος,
ἢ
~μηδὲ
κάμνων
ἀρχήν; |
[503] |
ἕτερόν
που
τούτου
κολακεία
ἂν
|
εἴη |
~καὶ
αἰσχρὰ
δημηγορία,
τὸ
δ' |
[520] |
ἄν
τις
τρόπον
ὡς
βέλτιστος
|
εἴη |
καὶ
ἄριστα
~τὴν
αὑτοῦ
οἰκίαν |
[508] |
σπουδάζων
λέγοιμι,
~λέγοντα
ὅτι
κατηγορητέον
|
εἴη |
καὶ
αὑτοῦ
καὶ
ὑέος
καὶ |
[493] |
σπάνια
καὶ
χαλεπὰ
ἑκάστου
τούτων
|
εἴη |
καὶ
μετὰ
πολλῶν
πόνων
καὶ |
[487] |
μέχρι
ὅποι
τὴν
σοφίαν
ἀσκητέον
|
εἴη, |
καὶ
οἶδα
ὅτι
ἐνίκα
~ἐν |
[507] |
πράττοντα
ἄθλιον·
οὗτος
δ'
ἂν
|
εἴη |
ὁ
ἐναντίως
~ἔχων
τῷ
σώφρονι, |
[507] |
ἂν
ἄλλῳ
ἀνθρώπῳ
~προσφιλὴς
ἂν
|
εἴη |
ὁ
τοιοῦτος
οὔτε
θεῷ·
κοινωνεῖν |
[460] |
ὅτι
ἡ
ῥητορικὴ
περὶ
λόγους
|
εἴη |
~οὐ
τοὺς
τοῦ
ἀρτίου
καὶ |
[510] |
γε
εἴ
τις
πολὺ
φαυλότερος
|
εἴη, |
οὐδ'
ἂν
οὗτος·
καταφρονοῖ
γὰρ |
[493] |
καὶ
οὐ
στεγανόν,
ὡς
τετρημένος
|
εἴη |
πίθος,
~διὰ
τὴν
ἀπληστίαν
ἀπεικάσας. |
[519] |
τοῦ
λόγου
τί
ἂν
ἀλογώτερον
|
εἴη |
~πρᾶγμα,
ἀνθρώπους
ἀγαθοὺς
καὶ
δικαίους |
[472] |
ἐπεὶ
οὕτω
γ'
ἂν
ἀθλιώτατος
|
εἴη. |
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
ἐὰν
ἄρα
μὴ |
[492] |
τῇ
ἀληθείᾳ
αἴσχιον
καὶ
κάκιον
|
εἴη |
σωφροσύνης
καὶ
~δικαιοσύνης
τούτοις
τοῖς |
[497] |
ὄντων·
πῶς
οὖν
ταὐτὰ
ἂν
|
εἴη |
τὰ
~ἡδέα
τοῖς
ἀγαθοῖς
ἢ |
[496] |
~ὅτι
ταῦτά
γε
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
τό
τε
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ |
[503] |
μή,
τοῦτο
δὲ
τέχνη
τις
|
εἴη |
τοιοῦτον
ἄνδρα
τούτων
τινὰ
~(γεγονέναι) |
[475] |
ὑπερβάλλον
τὸ
ἀδικεῖν
κάκιον
ἂν
|
εἴη |
τοῦ
ἀδικεῖσθαι.
~(Πῶλος)
δῆλον
δὴ |
[481] |
ἡμῶν
ὁ
βίος
ἀνατετραμμένος
ἂν
|
εἴη |
τῶν
ἀνθρώπων
καὶ
~πάντα
τὰ |
[477] |
βλάβῃ
ὑπερβάλλον
μέγιστον
ἂν
κακὸν
|
εἴη |
τῶν
~ὄντων.
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[507] |
ἔνι
~κοινωνία,
φιλία
οὐκ
ἂν
|
εἴη. |
φασὶ
δ'
οἱ
σοφοί,
ὦ |
[510] |
ἐν
τῇ
~πόλει
πολὺ
βελτίων
|
εἴη, |
φοβοῖτο
δήπου
ἂν
αὐτὸν
ὁ |