Pages |
[499] |
~ὅτι
ἡδοναί
τινές
εἰσιν
αἱ
|
μὲν |
ἀγαθαί,
αἱ
δὲ
κακαί·
ἦ |
[499] |
τινὰ
ἀρετὴν
τοῦ
σώματος,
αὗται
|
μὲν |
ἀγαθαί,
αἱ
δὲ
(τἀναντία
τούτων |
[475] |
καὶ
ἀδικεῖσθαι;
οὐκ
ἔλεγες
τὸ
|
μὲν |
~ἀδικεῖσθαι
κάκιον
εἶναι,
τὸ
δὲ |
[519] |
ἀγαθοὺς
καὶ
δικαίους
γενομένους,
ἐξαιρεθέντας
|
μὲν |
~ἀδικίαν
ὑπὸ
τοῦ
διδασκάλου,
σχόντας |
[472] |
τε
καὶ
ὁ
ἄδικος
πάντως
|
μὲν |
ἄθλιος,
~ἀθλιώτερος
μέντοι
ἐὰν
μὴ |
[512] |
σῶμα
συνεχόμενος
μὴ
ἀπεπνίγη,
οὗτος
|
μὲν |
ἄθλιός
ἐστιν
ὅτι
οὐκ
~ἀπέθανεν, |
[499] |
ναί.
~(Σωκράτης)
ἆρ'
οὖν
ἀγαθαὶ
|
μὲν |
αἱ
ὠφέλιμοι,
κακαὶ
δὲ
αἱ |
[481] |
δύο
ὄντε
δυοῖν
ἑκάτερος,
ἐγὼ
|
~μὲν |
Ἀλκιβιάδου
τε
τοῦ
Κλεινίου
καὶ |
[451] |
τῷ
δήμῳ
(συγγραφόμενοι,
ὅτι
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
~καθάπερ
ἡ
ἀριθμητικὴ
ἡ |
[520] |
ταῦτ'
ἄρα,
ὡς
ἔοικε,
τὰς
|
μὲν |
ἄλλας
συμβουλὰς
συμβουλεύειν
λαμβάνοντα
~ἀργύριον, |
[481] |
ἦν
τοῖς
ἀνθρώποις
πάθος,
τοῖς
|
μὲν |
ἄλλο
τι,
τοῖς
δὲ
ἄλλο |
[450] |
~(Γοργίας)
~ὅτι,
ὦ
Σώκρατες,
τῶν
|
μὲν |
ἄλλων
τεχνῶν
περὶ
χειρουργίας
τε |
[470] |
τόδε·
ἄλλο
τι
ὁμολογοῦμεν
ἐνίοτε
|
μὲν |
ἄμεινον
εἶναι
ταῦτα
~ποιεῖν
ἃ |
[501] |
εἰ
~βούλει,
ἐμοῦ
ἐρωτῶντος,
ἣ
|
μὲν |
ἄν
σοι
δοκῇ
τούτων
εἶναι, |
[469] |
μᾶλλον
ἢ
ἀδικεῖν;
~(Σωκράτης)
~βουλοίμην
|
μὲν |
ἂν
ἔγωγε
οὐδέτερα·
εἰ
δ' |
[458] |
δὲ
τίνων
εἰμί;
τῶν
ἡδέως
|
μὲν |
ἂν
ἐλεγχθέντων
εἴ
τι
μὴ |
[506] |
ὦ
Γοργία,
καὶ
αὐτὸς
ἡδέως
|
μὲν |
ἂν
Καλλικλεῖ
τούτῳ
ἔτι
διελεγόμην, |
[505] |
οὐχ
ὁ
αὐτὸς
τρόπος;
ἕως
|
μὲν |
ἂν
πονηρὰ
ᾖ,
ἀνόητός
τε |
[507] |
εἶναι
οὕτω.
~καὶ
μὴν
περὶ
|
μὲν |
ἀνθρώπους
τὰ
προσήκοντα
πράττων
δίκαι' |
[503] |
βελτίω
ποιοῦσι
τὸν
ἄνθρωπον,
(ταύτας
|
μὲν |
~ἀποτελεῖν,
αἳ
δὲ
χείρω,
μή, |
[478] |
δίκη.
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~εὐδαιμονέστατος
|
μὲν |
ἄρα
ὁ
μὴ
ἔχων
κακίαν |
[478] |
~(Πῶλος)
δῆλον
δή.
~(Σωκράτης)
~χρηματιστικὴ
|
μὲν |
ἄρα
πενίας
ἀπαλλάττει,
(ἰατρικὴ
δὲ |
[480] |
φῶμεν,
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
~ἐπὶ
|
μὲν |
ἄρα
τὸ
ἀπολογεῖσθαι
ὑπὲρ
τῆς |
[451] |
ᾧ
καταριθμοῦνται
ᾄδοντες
ὅτι
ὑγιαίνειν
|
μὲν |
ἄριστόν
ἐστιν,
τὸ
δὲ
~δεύτερον |
[518] |
~θαυμάσιοι
γεγόνασιν
σωμάτων
θεραπευταί,
ὁ
|
μὲν |
ἄρτους
θαυμαστοὺς
~(παρασκευάζων,
ὁ
δὲ |
[490] |
ὅτι
βελτίων
ἐστίν,
ἢ
τῷ
|
μὲν |
~ἄρχειν
πάντα
ἐκεῖνον
δεῖ
νέμειν, |
[515] |
ὦ
βέλτιστε
ἀνδρῶν,
ἐπειδὴ
σὺ
|
μὲν |
αὐτὸς
ἄρτι
ἄρχῃ
πράττειν
τὰ |
[448] |
τίνος
(Γοργίας)
ἐπιστήμων
τέχνης,
~ἐγκωμιάζεις
|
μὲν |
αὐτοῦ
τὴν
τέχνην
ὥσπερ
τινὸς |
[499] |
ὁντινοῦν
ἀνθρώπων
οὐχ
ἡγεῖσθαι
τὰς
|
μὲν |
βελτίους
ἡδονάς,
τὰς
~δὲ
χείρους. |
[464] |
τοῦτο
ὅπερ
ὑπέδυ,
~καὶ
τοῦ
|
μὲν |
βελτίστου
οὐδὲν
φροντίζει,
τῷ
δὲ |
[472] |
ἀληθῆ
λέγω·
μαρτυρήσουσί
σοι,
~ἐὰν
|
μὲν |
βούλῃ,
Νικίας
ὁ
Νικηράτου
καὶ |
[497] |
τὰ
κακὰ
τοῖς
ἀνιαροῖς.
~τῶν
|
μὲν |
γὰρ
ἅμα
παύεται,
τῶν
δὲ |
[480] |
χρεία
ἐστὶν
τῆς
ῥητορικῆς;
δεῖ
|
~μὲν |
γὰρ
δὴ
ἐκ
τῶν
νῦν |
[451] |
καὶ
σύ,
ὦ
Γοργία.
τυγχάνει
|
μὲν |
γὰρ
δὴ
ἡ
ῥητορικὴ
οὖσα |
[510] |
σοὶ
δοκεῖ
ἥπερ
ἐμοί.
ἐμοὶ
|
μὲν |
γὰρ
δοκεῖ
ἥδε·
ἢ
αὐτὸν |
[491] |
κατηγορεῖς
καὶ
ἐγὼ
σοῦ;
σὺ
|
~μὲν |
γὰρ
ἐμὲ
φῂς
ἀεὶ
ταὐτὰ |
[457] |
~ἐκβάλλειν
ἐκ
τῶν
πόλεων.
ἐκεῖνος
|
μὲν |
γὰρ
ἐπὶ
(δικαίου
χρείᾳ
παρέδωκεν, |
[520] |
~ἐνεχώρει,
εἴπερ
ἀληθῆ
ἔλεγον.
ἄλλην
|
μὲν |
γὰρ
εὐεργεσίαν
τις
εὐεργετηθείς,
οἷον |
[480] |
ἀδικῆται
ὑπὸ
τοῦ
ἐχθροῦ
τοῦτο
|
μὲν |
γὰρ
~εὐλαβητέον
ἐὰν
δὲ
ἄλλον |
[448] |
βούλῃ,
ὦ
(Χαιρεφῶν)
ἐμοῦ.
(Γοργίας)
|
μὲν |
γὰρ
καὶ
ἀπειρηκέναι
μοι
~δοκεῖ· |
[523] |
ἔφη,
παύσω
τοῦτο
γιγνόμενον.
~νῦν
|
μὲν |
γὰρ
κακῶς
αἱ
δίκαι
δικάζονται. |
[470] |
ἐγὼ
λέγω,
ὦ
Πῶλε·
τὸν
|
μὲν |
γὰρ
καλὸν
καὶ
ἀγαθὸν
ἄνδρα |
[482] |
παιδικῶν
πολὺ
ἧττον
ἔμπληκτος·
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
Κλεινίειος
οὗτος
ἄλλοτε
~ἄλλων |
[485] |
πρὸς
τοὺς
~φιλοσοφοῦντας.
παρὰ
νέῳ
|
μὲν |
γὰρ
μειρακίῳ
ὁρῶν
φιλοσοφίαν
ἄγαμαι, |
[503] |
ἁπλοῦν
ἔτι
τοῦτο
ἐρωτᾷς·
εἰσὶ
|
μὲν |
γὰρ
οἳ
κηδόμενοι
τῶν
πολιτῶν |
[503] |
πρόσθεν
χρόνῳ
χείρους
~ὄντες;
ἐγὼ
|
μὲν |
γὰρ
οὐκ
οἶδα
τίς
ἐστιν |
[485] |
τοὺς
ψελλιζομένους
καὶ
παίζοντας.
ὅταν
|
μὲν |
γὰρ
~παιδίον
ἴδω,
ᾧ
ἔτι |
[483] |
λόγον
ἐδιώκαθες
κατὰ
φύσιν.
φύσει
|
μὲν |
γὰρ
πᾶν
~αἴσχιόν
ἐστιν
ὅπερ |
[456] |
~ἐκβάλλειν
ἐκ
τῶν
πόλεων.
ἐκεῖνοι
|
μὲν |
γὰρ
παρέδοσαν
ἐπὶ
τῷ
δικαίως |
[494] |
~οὐ
πείθεις,
ὦ
Σώκρατες.
τῷ
|
μὲν |
γὰρ
πληρωσαμένῳ
ἐκείνῳ
οὐκέτ'
ἔστιν |
[448] |
τῶν
ἐμπειριῶν
ἐμπείρως
~ηὑρημέναι·
ἐμπειρία
|
μὲν |
γὰρ
ποιεῖ
τὸν
αἰῶνα
ἡμῶν |
[457] |
καὶ
περὶ
τῆς
ῥητορικῆς.
~δυνατὸς
|
μὲν |
γὰρ
πρὸς
ἅπαντάς
ἐστιν
ὁ |
[481] |
νυνὶ
~σπουδάζοντα
ἢ
παίζοντα;
εἰ
|
μὲν |
γὰρ
σπουδάζεις
τε
καὶ
τυγχάνει |
[522] |
με
φέροντα
(τὸν
θάνατον.
~αὐτὸ
|
μὲν |
γὰρ
τὸ
ἀποθνῄσκειν
οὐδεὶς
φοβεῖται, |
[455] |
λέγομεν
περὶ
τῆς
(ῥητορικῆς·
ἐγὼ
|
μὲν |
γάρ
τοι
~οὐδ'
αὐτός
πω |
[506] |
αὐτῶν·
ἆρα
ἔστιν
ταῦτα;
~ἐγὼ
|
μὲν |
γάρ
φημι.
~(τάξει
ἆρα
τεταγμένον |
[501] |
εἴτε
βέλτιον
εἴτε
χεῖρον.
ἐμοὶ
|
~μὲν |
γάρ,
ὦ
Καλλίκλεις,
δοκοῦσίν
τε |
[464] |
~θεραπείας
δύο
μόρια
λέγω,
τὴν
|
μὲν |
γυμναστικήν,
τὴν
δὲ
ἰατρικήν·
τῆς |
[464] |
τῇ
ἰατρικῇ
~τὴν
δικαιοσύνην.
(ἐπικοινωνοῦσι
|
μὲν |
δὴ
ἀλλήλαις,
ἅτε
περὶ
τὸ |
[506] |
ἀναγκαῖον
εἶναι,
ὦ
Καλλίκλεις.
~ἀλλὰ
|
μὲν |
δὴ
ἥ
γε
ἀρετὴ
ἑκάστου, |
[507] |
ὅσιον
εἶναι.
~ἔστι
ταῦτα.
~καὶ
|
μὲν |
δὴ
καὶ
ἀνδρεῖόν
γε
ἀνάγκη· |
[458] |
τοὺς
θεούς,
ὦ
(Χαιρεφῶν)
καὶ
|
μὲν |
δὴ
καὶ
αὐτὸς
πολλοῖς
ἤδη |
[492] |
νεκροὶ
εὐδαιμονέστατοι
εἶεν.
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
|
μὲν |
δὴ
καὶ
ὥς
γε
σὺ |
[471] |
ὦ
φίλε,
ἄδικος.
~(Πῶλος)
~ἀλλὰ
|
μὲν |
δὴ
πῶς
οὐκ
ἄδικος;
ᾧ |
[475] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης)
~πρῶτον
|
(μὲν |
δὴ
σκεψώμεθα,
ἆρα
λύπῃ
ὑπερβάλλει |
[506] |
διιόντος
τὰ
ἐπίλοιπα.
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
|
μὲν |
δή,
ὦ
Γοργία,
καὶ
αὐτὸς |
[470] |
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~τοῦτο
|
μὲν |
δή,
ὡς
ἔοικε,
καὶ
παρὰ |
[454] |
τί
σε
ἀνέρωμαι,
ὃ
δοκεῖ
|
~μὲν |
δῆλον
(εἶναι,
ἐγὼ
δ'
ἐπανερωτῶ |
[514] |
ἐπειδὴ
τῶν
διδασκάλων
~ἀπηλλάγημεν,
οὕτω
|
μὲν |
διακειμένων,
νοῦν
ἐχόντων
ἦν
ἂν |
[470] |
ἐμοῦ
ἥδιόν
ἐστιν
ἀκούειν,
ὅταν
|
μὲν |
~δικαίως
τις
ταῦτα
ποιῇ,
ἄμεινον |
[523] |
ἐν
θεοῖς,
τῶν
ἀνθρώπων
τὸν
|
μὲν |
δικαίως
τὸν
βίον
διελθόντα
καὶ |
[496] |
οὐκοῦν
τούτου
οὗ
λέγεις
τὸ
|
μὲν |
διψῶντα
λυπούμενον
δήπου
ἐστίν;
~(Καλλίκλης) |
[507] |
ὡς
ἔοικεν,
εὐδαίμονα
(εἶναι
σωφροσύνην
|
μὲν |
διωκτέον
~καὶ
ἀσκητέον,
ἀκολασίαν
δὲ |
[447] |
(Γοργίας)
ὥστ'
~ἐπιδείξεται
ἡμῖν,
εἰ
|
μὲν |
δοκεῖ,
νῦν,
ἐὰν
δὲ
βούλῃ, |
[481] |
(Σωκράτης)
ἢ
παίζει;
~(Χαιρεφῶν)
~ἐμοὶ
|
μὲν |
δοκεῖ,
ὦ
Καλλίκλεις,
ὑπερφυῶς
σπουδάζειν· |
[464] |
καὶ
ἐν
ψυχῇ,
ὃ
ποιεῖ
|
μὲν |
δοκεῖν
εὖ
ἔχειν
τὸ
~σῶμα |
[518] |
~ἀγνοεῖν·
διὸ
δὴ
καὶ
ταύτας
|
μὲν |
δουλοπρεπεῖς
τε
καὶ
διακονικὰς
καὶ |
[463] |
καὶ
ὀξύς.
~(Γοργίας)
~ἀλλὰ
τοῦτον
|
μὲν |
ἔα,
ἐμοὶ
δ'
εἰπὲ
πῶς |
[480] |
ἐπὶ
τοὐναντίον
κατηγορεῖν
δεῖν
μάλιστα
|
μὲν |
ἑαυτοῦ,
~ἔπειτα
δὲ
καὶ
τῶν |
[504] |
ἀδικία
δὲ
ἀπαλλάττηται,
καὶ
σωφροσύνη
|
μὲν |
ἐγγίγνηται,
ἀκολασία
δὲ
~ἀπαλλάττηται,
καὶ |
[454] |
ἢ
ἄλλο
τι;
~(Γοργίας)
οἴομαι
|
μὲν |
ἔγωγε,
ὦ
Σώκρατες,
ἄλλο.
~(Σωκράτης) |
[458] |
τὸν
λόγον.
~(Γοργίας)
~ἀλλὰ
φημὶ
|
μὲν |
ἔγωγε,
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
αὐτὸς |
[514] |
ἡμᾶς
αὐτοὺς
καὶ
~(ἐξετάσαι
πρῶτον
|
μὲν |
εἰ
ἐπιστάμεθα
τὴν
τέχνην
ἢ |
[488] |
ταὐτὸν
ὄν,
ἢ
ἔστι
βελτίω
|
μὲν |
εἶναι,
ἥττω
δὲ
καὶ
ἀσθενέστερον, |
[488] |
δὲ
καὶ
ἀσθενέστερον,
καὶ
~κρείττω
|
μὲν |
εἶναι,
μοχθηρότερον
δέ·
ἢ
ὁ |
[463] |
καὶ
ἡ
ὀψοποιική·
ὃ
δοκεῖ
|
μὲν |
εἶναι
τέχνη,
~ὡς
δὲ
ὁ |
[499] |
λέγειν
τε
καὶ
~ἐπισκοπεῖσθαι.
ἀγαθὸν
|
μὲν |
εἶναι
τὸν
φρόνιμον
καὶ
ἀνδρεῖόν |
[494] |
μηδ'
ἐμὲ
ἀπαισχυνθῆναι.
καὶ
πρῶτον
|
μὲν |
εἰπὲ
εἰ
καὶ
ψωρῶντα
καὶ |
[524] |
ἧς
φέρετον
τὼ
ὁδώ,
ἡ
|
μὲν |
εἰς
μακάρων
νήσους,
ἡ
δ' |
[523] |
ἐποιησάμην
δικαστὰς
ὑεῖς
ἐμαυτοῦ,
~δύο
|
μὲν |
ἐκ
τῆς
Ἀσίας,
Μίνω
τε |
[524] |
~ἀφίκωνται
παρὰ
τὸν
δικαστήν,
οἱ
|
μὲν |
ἐκ
τῆς
Ἀσίας
(παρὰ
τὸν |
[524] |
δ'
εἰς
Τάρταρον.
καὶ
τοὺς
|
μὲν |
~ἐκ
τῆς
Ἀσίας
Ῥαδάμανθυς
κρινεῖ, |
[459] |
ἐλαττοῦσθαι
τῶν
δημιουργῶν;
~(Σωκράτης)
~εἰ
|
μὲν |
ἐλαττοῦται
ἢ
μὴ
ἐλαττοῦται
ὁ |
[452] |
μέγιστον
ἀγαθὸν
καὶ
αἴτιον
ἅμα
|
μὲν |
~ἐλευθερίας
αὐτοῖς
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἅμα |
[466] |
ῥήτορας
καὶ
τοὺς
τυράννους
~δύνασθαι
|
μὲν |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
σμικρότατον,
ὥσπερ |
[504] |
ἂν
αὐτοῦ
τοῖς
πολίταις
(δικαιοσύνη
|
μὲν |
ἐν
ταῖς
ψυχαῖς
~γίγνηται,
ἀδικία |
[511] |
ταὐτὰ
διαπραξαμένη
τῇ
δικανικῇ,
ἐὰν
|
~μὲν |
ἐξ
Αἰγίνης
δεῦρο
σώσῃ,
οἶμαι |
[452] |
ἐν
ταύτῃ
τῇ
δυνάμει
δοῦλον
|
~μὲν |
ἕξεις
τὸν
ἰατρόν,
δοῦλον
δὲ |
[464] |
~πραγμάτοιν
δύο
λέγω
τέχνας·
τὴν
|
μὲν |
ἐπὶ
τῇ
ψυχῇ
πολιτικὴν
καλῶ, |
[491] |
δεῖ
τὸν
ὀρθῶς
βιωσόμενον
τὰς
|
μὲν |
ἐπιθυμίας
τὰς
~ἑαυτοῦ
ἐᾶν
ὡς |
[492] |
βιωτέον.
καί
~μοι
λέγε·
τὰς
|
μὲν |
ἐπιθυμίας
φῂς
οὐ
κολαστέον,
εἰ |
[462] |
~οὐδαμῶς
γε,
ἀλλὰ
τῆς
αὐτῆς
|
μὲν |
ἐπιτηδεύσεως
μόριον.
~(Πῶλος)
τίνος
λέγεις |
[450] |
δὴ
οἶμαι
τῶν
τεχνῶν
τῶν
|
μὲν |
ἐργασία
τὸ
πολύ
ἐστιν
καὶ |
[449] |
ὥσπερ
νῦν
διαλεγόμεθα,
διατελέσαι
τὸ
|
μὲν |
~ἐρωτῶν,
τὸ
δ'
ἀποκρινόμενος,
τὸ |
[517] |
περὶ
τὴν
ψυχήν,
καὶ
ἡ
|
~μὲν |
ἑτέρα
διακονική
ἐστιν,
ᾗ
δυνατὸν |
[513] |
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ἡ
|
μὲν |
ἑτέρα,
ἡ
πρὸς
ἡδονήν,
ἀγεννὴς |
[503] |
καὶ
τοῦτό
ἐστι
διπλοῦν,
τὸ
|
μὲν |
ἕτερόν
που
τούτου
κολακεία
ἂν |
[493] |
πίθοι
πολλοὶ
εἶεν
καὶ
τῷ
|
μὲν |
(ἑτέρῳ
ὑγιεῖς
καὶ
~πλήρεις,
ὁ |
[453] |
ὧντινων
πραγμάτων
ἐστὶν
πειθώ,
σαφῶς
|
μὲν |
εὖ
ἴσθ'
ὅτι
οὐκ
οἶδα, |
[464] |
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~τί
δέ;
δοκοῦσαν
|
μὲν |
εὐεξίαν,
οὖσαν
δ'
οὔ;
οἷον |
[467] |
σε
(κατὰ
σέ·
ἀλλ'
εἰ
|
μὲν |
ἔχεις
~ἐμὲ
ἐρωτᾶν,
ἐπίδειξον
ὅτι |
[505] |
βούλεται
ἢ
~διψῶντα
πιεῖν,
ὑγιαίνοντα
|
μὲν |
ἐῶσιν
οἱ
ἰατροὶ
ὡς
τὰ |
[502] |
διαμάχεσθαι,
ἐάν
τι
αὐτοῖς
ἡδὺ
|
μὲν |
ᾖ
καὶ
κεχαρισμένον,
~πονηρὸν
δέ, |
[472] |
ἄδικον
ὄντα,
εἴπερ
Ἀρχέλαον
ἄδικον
|
μὲν |
ἡγῇ
~εἶναι,
εὐδαίμονα
δέ.
ἄλλο |
[523] |
μάλα
καλοῦ
λόγου,
ὃν
σὺ
|
μὲν |
ἡγήσῃ
μῦθον,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι, |
[508] |
δὲ
δὴ
ἐμὸς
ὅστις,
~πολλάκις
|
μὲν |
ἤδη
εἴρηται,
οὐδὲν
δὲ
κωλύει |
[476] |
ἄλλους
ἐῶ
χαίρειν.
καὶ
τοῦτο
|
μὲν |
ἡμῖν
οὕτως
ἐχέτω·
μετὰ
τοῦτο |
[514] |
ἢ
αἰσχρόν
ἐστιν·
~καὶ
εἰ
|
μὲν |
ηὑρίσκομεν
σκοπούμενοι
διδασκάλους
τε
ἡμῶν |
[458] |
καὶ
ἄλλο
πράττειν.
~(Χαιρεφῶν)
~τοῦ
|
μὲν |
θορύβου,
ὦ
Γοργία
τε
καὶ |
[490] |
ποτά,
ὦμεν
δὲ
παντοδαποί,
οἱ
|
μὲν |
~ἰσχυροί,
οἱ
δ'
ἀσθενεῖς,
εἷς |
[490] |
ᾖ
δέ,
~οἷον
εἰκός,
τῶν
|
μὲν |
ἰσχυρότερος,
τῶν
δὲ
ἀσθενέστερος,
ἄλλο |
[495] |
ὅτι
Καλλικλῆς
ἔφη
Ἀχαρνεὺς
ἡδὺ
|
μὲν |
καὶ
~ἀγαθὸν
ταὐτὸν
εἶναι,
ἐπιστήμην |
[463] |
μοι
δοκεῖ
τῆς
ἐπιτηδεύσεως
~πολλὰ
|
μὲν |
καὶ
ἄλλα
μόρια
εἶναι,
ἓν |
[494] |
~(Σωκράτης)
~τοιγάρτοι,
ὦ
Καλλίκλεις,
Πῶλον
|
μὲν |
καὶ
Γοργίαν
καὶ
ἐξέπληξα
καὶ |
[514] |
~(ἐλλογίμους
γεγονότας
καὶ
οἰκοδομήματα
πολλὰ
|
μὲν |
καὶ
καλὰ
μετὰ
τῶν
~διδασκάλων |
[458] |
πρὸς
σέ.
~(ἐγὼ
οὖν,
εἰ
|
μὲν |
καὶ
σὺ
εἶ
τῶν
ἀνθρώπων |
[487] |
Γοργίας
τε
καὶ
Πῶλος,
σοφὼ
|
μὲν |
καὶ
(φίλω
ἐστὸν
ἐμώ,
~ἐνδεεστέρω |
[498] |
~(Καλλίκλης)
ἴσως.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
λυποῦνται
|
μὲν |
καὶ
χαίρουσιν
καὶ
οἱ
ἄφρονες |
[461] |
εἶπον
τοὺς
~λόγους,
ὅτι
εἰ
|
μὲν |
κέρδος
ἡγοῖο
εἶναι
τὸ
ἐλέγχεσθαι |
[467] |
ἆρα
τοιάδε
λέγεις,
ἃ
ἐνίοτε
|
μὲν |
μετέχει
τοῦ
ἀγαθοῦ,
~(ἐνίοτε
δὲ |
[500] |
μνημονεύεις,
(ὅτι
εἶεν
παρασκευαὶ
αἱ
|
μὲν |
μέχρι
ἡδονῆς,
αὐτὸ
~τοῦτο
μόνον |
[510] |
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τούτῳ
τὸ
|
μὲν |
μὴ
ἀδικεῖσθαι
καὶ
μέγα
(δύνασθαι, |
[502] |
κεχαρισμένον,
~πονηρὸν
δέ,
ὅπως
τοῦτο
|
μὲν |
μὴ
ἐρεῖ,
εἰ
δέ
τι |
[507] |
ἕκαστος
ἡμῶν,
καὶ
~παρασκευαστέον
μάλιστα
|
μὲν |
μηδὲν
δεῖσθαι
τοῦ
κολάζεσθαι,
ἐὰν |
[481] |
~ᾖ,
ὅπως
μὴ
ἀποθανεῖται,
μάλιστα
|
μὲν |
μηδέποτε,
ἀλλ'
ἀθάνατος
ἔσται
πονηρὸς |
[501] |
~χαρίσωμαι.
(Σωκράτης)
~πότερον
δὲ
περὶ
|
μὲν |
μίαν
ψυχὴν
ἔστιν
τοῦτο,
περὶ |
[493] |
ἔχοι·
τῷ
δ'
ἑτέρῳ
τὰ
|
μὲν |
νάματα,
ὥσπερ
~καὶ
ἐκείνῳ,
δυνατὰ |
[452] |
καὶ
χρηματιστής,
καὶ
εἴποι
πρῶτον
|
μὲν |
ὁ
~ἰατρὸς
ὅτι
ὦ
Σώκρατες, |
[475] |
ὅτι
οὐδὲν
~ἔοικεν,
ἀλλὰ
σοὶ
|
μὲν |
οἱ
ἄλλοι
πάντες
ὁμολογοῦσιν
πλὴν |
[460] |
δύναμίς
ἐστιν.
~(Γοργίας)
~ἀλλ'
ἐγὼ
|
μὲν |
οἶμαι,
ὦ
Σώκρατες,
ἐὰν
τύχῃ |
[493] |
(ἑτέρῳ
ὑγιεῖς
καὶ
~πλήρεις,
ὁ
|
μὲν |
οἴνου,
ὁ
δὲ
μέλιτος,
ὁ |
[501] |
τὴν
ψυχήν,
αἱ
δὲ
τούτου
|
μὲν |
~ὀλιγωροῦσαι,
ἐσκεμμέναι
δ'
αὖ,
ὥσπερ |
[514] |
ἀνθρώπους,
ὥστε,
πρὶν
ἰδιωτεύοντας
πολλὰ
|
~μὲν |
ὅπως
ἐτύχομεν
ποιῆσαι,
πολλὰ
δὲ |
[485] |
ὀρθότατόν
ἐστιν
ἀμφοτέρων
μετασχεῖν.
φιλοσοφίας
|
μὲν |
ὅσον
~παιδείας
χάριν
καλὸν
μετέχειν, |
[506] |
καὶ
~ἀπίωμεν.
~(Γοργίας)
~ἀλλ'
ἐμοὶ
|
μὲν |
οὐ
δοκεῖ,
ὦ
Σώκρατες,
χρῆναί |
[463] |
Γοργία,
εἶναί
τι
ἐπιτήδευμα
τεχνικὸν
|
μὲν |
οὔ,
ψυχῆς
δὲ
~στοχαστικῆς
καὶ |
[502] |
ἐδόκει
σοι
κιθαρῳδεῖν;
ἢ
~ἐκεῖνος
|
μὲν |
οὐδὲ
πρὸς
τὸ
ἥδιστον;
ἠνία |
[491] |
αὐτὸν
ἑαυτοῦ
ἄρχοντα·
ἢ
τοῦτο
|
μὲν |
οὐδὲν
δεῖ,
αὐτὸν
ἑαυτοῦ
~ἄρχειν, |
[459] |
ὁ
τῆς
ῥητορικῆς
διδάσκαλος
τούτων
|
μὲν |
οὐδὲν
διδάξεις
~τὸν
ἀφικνούμενον
οὐ |
[473] |
δίκην
δυοῖν
γὰρ
ἀθλίοιν
~εὐδαιμονέστερος
|
μὲν |
(οὐκ
ἂν
εἴη
ἀθλιώτερος
μέντοι |
[475] |
~οὐκοῦν
εἰ
μὴ
λύπῃ,
ἀμφοτέροις
|
μὲν |
οὐκ
ἂν
ἔτι
ὑπερβάλλοι.
~(Πῶλος) |
[459] |
~ὧν
αἱ
ἄλλαι
τέχναι,
αὐτὰ
|
μὲν |
οὐκ
εἰδώς,
τί
ἀγαθὸν
ἢ |
[516] |
γε
ἀγαθοὶ
ἡνίοχοι
κατ'
ἀρχὰς
|
μὲν |
~οὐκ
ἐκπίπτουσιν
ἐκ
τῶν
ζευγῶν, |
[482] |
τὴν
ἀλήθειαν
διώκειν,
ἃ
φύσει
|
μὲν |
οὐκ
ἔστιν
καλά,
νόμῳ
δέ. |
[507] |
ἄρα
σώφρων
ψυχὴ
ἀγαθή.
ἐγὼ
|
μὲν |
οὐκ
ἔχω
παρὰ
ταῦτα
ἄλλα |
[525] |
παραδείγματα
γίγνεται,
καὶ
οὗτοι
αὐτοὶ
|
μὲν |
οὐκέτι
~ὀνίνανται
οὐδέν,
ἅτε
ἀνίατοι |
[473] |
φίλον
γάρ
σε
~ἡγοῦμαι.
νῦν
|
μὲν |
οὖν
ἃ
διαφερόμεθα
ταῦτ'
ἐστιν· |
[484] |
χειρόνων
τε
καὶ
ἡττόνων.
~τὸ
|
μὲν |
οὖν
ἀληθὲς
οὕτως
ἔχει,
γνώσῃ |
[465] |
ὡς
ἐκεῖνο
ἐν
σώματι.
ἴσως
|
μὲν |
οὖν
~ἄτοπον
πεποίηκα,
ὅτι
σε |
[509] |
μὴ
οὐ
καταγέλαστος
εἶναι.
ἐγὼ
|
μὲν |
~οὖν
αὖ
τίθημι
(ταῦτα
οὕτως |
[464] |
ἂν
ἀποθανεῖν
τὸν
ἰατρόν.
~κολακείαν
|
μὲν |
οὖν
αὐτὸ
καλῶ,
~καὶ
αἰσχρόν |
[456] |
τῶν
~δημιουργῶν
ἐν
πλήθει.
ἡ
|
μὲν |
οὖν
δύναμις
τοσαύτη
ἐστὶν
καὶ |
[465] |
καὶ
~ὑγιεινῶν
καὶ
ὀψοποιικῶν.
ὃ
|
μὲν |
οὖν
ἐγώ
φημι
τὴν
ῥητορικὴν |
[466] |
εἶναι
ἡ
ῥητορική;
~(Σωκράτης)
~κολακείας
|
μὲν |
οὖν
ἔγωγε
εἶπον
μόριον.
ἀλλ' |
[466] |
~(Πῶλος)
ἐγὼ
οὔ
φημι;
φημὶ
|
μὲν |
οὖν
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~μὰ
τὸν |
[522] |
~ἡμῖν
ὡμολόγηται
κρατίστη
εἶναι.
εἰ
|
μὲν |
οὖν
ἐμέ
τις
ἐξελέγχοι
ταύτην |
[465] |
αὐτὸς
συχνὸν
λόγον
~ἀποτέτακα.
ἄξιον
|
μὲν |
οὖν
ἐμοὶ
συγγνώμην
ἔχειν
ἐστίν· |
[493] |
πόνων
καὶ
~χαλεπῶν
ἐκποριζόμενα·
ὁ
|
μὲν |
οὖν
ἕτερος
πληρωσάμενος
μήτ'
ἐποχετεύοι |
[523] |
καὶ
τὰ
τῶν
κρινομένων.
~πρῶτον
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
παυστέον
ἐστὶν
προειδότας |
[465] |
ἀμφισβητεῖς,
ἐθέλω
~ὑποσχεῖν
λόγον.
~(τῇ
|
μὲν |
οὖν
ἰατρικῇ,
ὥσπερ
λέγω,
ἡ |
[474] |
~(Σωκράτης)
οὔκουν
ἀποκρινῇ;
~(Πῶλος)
~πάνυ
|
μὲν |
οὖν·
καὶ
γὰρ
ἐπιθυμῶ
εἰδέναι |
[523] |
νῦν
~γὰρ
προί̈
σασι.
τοῦτο
|
μὲν |
οὖν
καὶ
δὴ
εἴρηται
τῷ |
[466] |
ἦσθα,
ἀλλ'
ἐδέου
διηγήσεως.
~ἐὰν
|
μὲν |
οὖν
καὶ
(ἐγὼ
σοῦ
ἀποκρινομένου |
[458] |
~ἡμῖν
ὁ
λόγος
ὤν.
εἰ
|
μὲν |
οὖν
καὶ
σὺ
φῂς
τοιοῦτος |
[450] |
εἶναι·
ἢ
οὔ;
~(Γοργίας)
~πάνυ
|
μὲν |
οὖν
καλῶς
ὑπολαμβάνεις,
ὦ
Σώκρατες. |
[472] |
πάντας
τούτους
χαίρειν
ἐᾷς.
ἔστιν
|
μὲν |
οὖν
~οὗτός
τις
τρόπος
ἐλέγχου, |
[489] |
Καλλίκλεις·
οὕτω
λέγεις;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
ἐγὼ
μέν, |
[473] |
μὴ
διδῶσι
δίκην.
~(Πῶλος)
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~ἐγὼ
δέ
γε |
[459] |
διδάσκοντα
ἀλλὰ
~(πείθοντα;
~(Γοργίας)
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~ἔλεγές
τοι
νυνδὴ |
[462] |
ὡς
~ἐπιστάμενος
ἀποκρίνεσθαι;
~(Πῶλος)
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~καὶ
νῦν
δὴ |
[477] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα;
~(Πῶλος)
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
χρημάτων
(καὶ |
[497] |
τούτους
ἀγαθοὺς
καλεῖς;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
τί
δέ;
παῖδα |
[494] |
εἶναι
ταῖς
ἐκροαῖς;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~χαραδριοῦ
τινα
αὖ |
[523] |
δικαία
ἡ
κρίσις
ᾖ.
~ἐγὼ
|
μὲν |
οὖν
ταῦτα
ἐγνωκὼς
πρότερος
ἢ |
[507] |
ἀκόλαστος,
ὃν
σὺ
ἐπῄνεις.
~ἐγὼ
|
μὲν |
οὖν
ταῦτα
οὕτω
τίθεμαι
καί |
[464] |
δοκεῖ
πλείστου
ἀξία
εἶναι.
ὑπὸ
|
μὲν |
οὖν
τὴν
ἰατρικὴν
ἡ
~ὀψοποιικὴ |
[506] |
ἅπασι
φανερὸν
γενέσθαι
αὐτό.
~δίειμι
|
(μὲν |
οὖν
τῷ
λόγῳ
ἐγὼ
ὡς |
[526] |
σκῆπτρον
ἔχοντα,
θεμιστεύοντα
νέκυσσιν.
~ἐγὼ
|
μὲν |
οὖν,
ὦ
Καλλίκλεις,
ὑπό
τε |
[470] |
τίνα
ὅρον
ὁρίζῃ.
~(Πῶλος)
~σὺ
|
μὲν |
οὖν,
ὦ
Σώκρατες,
ἀπόκριναι
(ταὐτὸ) |
[451] |
διαπέρανον.
ἐπεὶ
γὰρ
ῥητορικὴ
τυγχάνει
|
~μὲν |
οὖσα
τούτων
τις
τῶν
τεχνῶν |
[465] |
δικαιοσύνην.
ὅπερ
μέντοι
λέγω,
διέστηκε
|
μὲν |
~οὕτω
φύσει,
ἅτε
δ'
ἐγγὺς |
[464] |
τὴν
δὲ
ἐπὶ
~σώματι
μίαν
|
μὲν |
οὕτως
ὀνομάσαι
οὐκ
ἔχω
σοι, |
[500] |
ἔλεγον
δέ
που
ὅτι
ἡ
|
μὲν |
ὀψοποιικὴ
οὔ
μοι
δοκεῖ
τέχνη |
[520] |
σὺ
δὲ
δι'
ἄγνοιαν
(τὸ
|
μὲν |
πάγκαλόν
τι
οἴει
εἶναι,
τὴν |
[469] |
ἰδὼν
ὅτι
ὦ
Σώκρατες,
οὕτω
|
μὲν |
πάντες
ἂν
μέγα
~δύναιντο,
ἐπεὶ |
[474] |
γὰρ
ὧν
ἂν
λέγω
ἕνα
|
μὲν |
~παρασχέσθαι
μάρτυρα
ἐπίσταμαι,
αὐτὸν
πρὸς |
[517] |
ᾗ
δυνατὸν
εἶναι
ἐκπορίζειν,
ἐὰν
|
μὲν |
πεινῇ
τὰ
σώματα
~ἡμῶν,
σιτία, |
[526] |
ἐκεῖνος
τοιοῦτόν
τινα
λάβῃ,
ἄλλο
|
μὲν |
~περὶ
αὐτοῦ
οὐκ
οἶδεν
οὐδέν, |
[500] |
ὅτι
κακόν·
καὶ
ἐτίθην
τῶν
|
μὲν |
περὶ
τὰς
ἡδονὰς
~τὴν
μαγειρικὴν |
[454] |
δύο
εἴδη
θῶμεν
πειθοῦς,
τὸ
|
μὲν |
πίστιν
παρεχόμενον
ἄνευ
τοῦ
εἰδέναι, |
[490] |
μὴ
μέλλει
ζημιοῦσθαι,
ἀλλὰ
τῶν
|
μὲν |
~πλέον,
τῶν
δ'
ἔλαττον
ἑκτέον· |
[476] |
γε.
~(Σωκράτης)
τούτων
ἄρα
ὁ
|
μὲν |
ποιεῖ
καλά,
ὁ
δὲ
πάσχει, |
[493] |
νάματα,
ὥσπερ
~καὶ
ἐκείνῳ,
δυνατὰ
|
μὲν |
πορίζεσθαι,
χαλεπὰ
δέ,
τὰ
δ' |
[470] |
πάλιν
αὖ
σοι
φαίνεται,
ἐὰν
|
μὲν |
~πράττοντι
ἃ
δοκεῖ
ἕπηται
τὸ |
[513] |
καὶ
σῶμα
καὶ
ψυχήν,
μίαν
|
μὲν |
πρὸς
ἡδονὴν
ὁμιλεῖν,
τὴν
ἑτέραν |
[511] |
ὥσπερ
ἡ
ῥητορική.
καὶ
~αὕτη
|
μὲν |
προσεσταλμένη
ἐστὶν
καὶ
κοσμία,
καὶ |
[515] |
ἐγὼ
καὶ
σύ,
ὅτι
τὸ
|
μὲν |
πρῶτον
~ηὐδοκίμει
Περικλῆς
καὶ
οὐδεμίαν |
[467] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
λέγεις
εἶναι
ἀγαθὸν
|
μὲν |
σοφίαν
τε
καὶ
ὑγίειαν
καὶ |
[480] |
οὐκ
ἀνάγκη
ταῦτα
ἐκείνοις
οὕτω
|
μὲν |
συμφωνεῖν,
ἄλλως
δὲ
μή;
~(Πῶλος) |
[493] |
νῦν
ἡμεῖς
τέθναμεν
καὶ
τὸ
|
μὲν |
σῶμά
ἐστιν
ἡμῖν
σῆμα,
τῆς |
[499] |
μοι
(ὥσπερ
παιδὶ
χρῇ,
τοτὲ
|
μὲν |
~τὰ
αὐτὰ
φάσκων
οὕτως
ἔχειν, |
[459] |
ῥήτωρ
καὶ
ἡ
ῥητορική·
~αὐτὰ
|
μὲν |
τὰ
πράγματα
οὐδὲν
δεῖ
αὐτὴν |
[501] |
ψυχὴν
τοιαῦται
ἄλλαι
πραγματεῖαι,
αἱ
|
μὲν |
τεχνικαί,
~προμήθειάν
τινα
ἔχουσαι
τοῦ |
[471] |
οὐκ
ἄδικος;
ᾧ
γε
προσῆκε
|
μὲν |
τῆς
ἀρχῆς
οὐδὲν
ἣν
νῦν |
[464] |
ἰατρικήν·
τῆς
δὲ
~πολιτικῆς
ἀντὶ
|
μὲν |
τῆς
γυμναστικῆς
τὴν
νομοθετικήν,
ἀντίστροφον |
[471] |
τοῦ
Περδίκκου
ἀδελφοῦ,
καὶ
κατὰ
|
μὲν |
τὸ
~δίκαιον
δοῦλος
ἦν
Ἀλκέτου, |
[464] |
πρὸς
τὸ
~βέλτιστον
θεραπευουσῶν
τῶν
|
μὲν |
τὸ
σῶμα,
τῶν
δὲ
τὴν |
[473] |
εἶπες;
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~εὐδαιμονέστερος
|
μὲν |
τοίνυν
οὐδέποτε
ἔσται
οὐδέτερος
αὐτῶν, |
[470] |
ἀπόκριναι
(ταὐτὸ)
τοῦτο.
~(Σωκράτης)
~ἐγὼ
|
μὲν |
τοίνυν
φημί,
ὦ
Πῶλε,
εἴ |
[479] |
τούτου,
ὦ
φίλε,
ἠμφεσβητήσαμεν,
σὺ
|
μὲν |
τὸν
Ἀρχέλαον
~εὐδαιμονίζων
τὸν
τὰ |
[500] |
καὶ
παρασκευὴν
τῆς
κτήσεως,
τὴν
|
μὲν |
τοῦ
ἡδέος
θήραν,
τὴν
~δὲ |
[504] |
ἐπίτρεπε.
ἐμοὶ
γὰρ
δοκεῖ
ταῖς
|
μὲν |
τοῦ
σώματος
τάξεσιν
~ὄνομα
εἶναι |
[491] |
περὶ
τῶν
αὐτῶν,
ἀλλὰ
τοτὲ
|
μὲν |
τοὺς
(βελτίους
τε
καὶ
~κρείττους |
[491] |
ἔγωγε
καὶ
πάλαι
λέγω.
πρῶτον
|
μὲν |
τοὺς
κρείττους
οἵ
εἰσιν
οὐ |
[472] |
~ἐγὼ
δέ
φημι
ἀδύνατον.
ἓν
|
μὲν |
τουτὶ
ἀμφισβητοῦμεν.
εἶεν·
ἀδικῶν
δὲ |
[483] |
ὄντες.
διὰ
~ταῦτα
δὴ
νόμῳ
|
μὲν |
τοῦτο
ἄδικον
καὶ
αἰσχρὸν
λέγεται, |
[463] |
ἑαυτοῦ
ἐπιτήδευμα.
ἐγὼ
δέ,
~εἰ
|
μὲν |
τοῦτό
ἐστιν
ἡ
ῥητορικὴ
ἣν |
[471] |
μέγιστα
ἠδίκηκεν·
(ὅς
γε
πρῶτον
|
μὲν |
τοῦτον
αὐτὸν
τὸν
~δεσπότην
καὶ |
[501] |
δ'
ἰατρική,
λέγων
ὅτι
ἡ
|
μὲν |
τούτου
οὗ
θεραπεύει
καὶ
τὴν |
[503] |
ἠναγκάσθημεν
ἡμεῖς
ὁμολογεῖν
ὅτι
αἳ
|
μὲν |
τῶν
~ἐπιθυμιῶν
πληρούμεναι
βελτίω
ποιοῦσι |
[475] |
~(Σωκράτης)
~ἄλλο
τι
οὖν
ὑπὸ
|
μὲν |
τῶν
πολλῶν
ἀνθρώπων
καὶ
ὑπὸ |
[499] |
ἡδονάς,
ἦ
ἄρα
τούτων
αἱ
|
μὲν |
ὑγίειαν
ποιοῦσαι
ἐν
τῷ
σώματι, |
[499] |
οὐκοῦν
καὶ
λῦπαι
ὡσαύτως
αἱ
|
μὲν |
χρησταί
εἰσιν,
αἱ
δὲ
πονηραί; |
[499] |
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τὰς
|
μὲν |
χρηστὰς
καὶ
ἡδονὰς
καὶ
λύπας |
[468] |
~ἀφαιρεῖσθαι
ἁπλῶς
οὕτως,
ἀλλ'
ἐὰν
|
μὲν |
ὠφέλιμα
ᾖ
ταῦτα,
βουλόμεθα
πράττειν |
[525] |
βελτίους
γίγνωνται.
εἰσὶν
δὲ
οἱ
|
μὲν |
~ὠφελούμενοί
τε
καὶ
δίκην
διδόντες |