Pages
[527]	βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι ἢ	νῦν.	αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς γε ὡς
[471]	τοῦ δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ	νῦν	ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν ὁ
[502]	τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~νῦν	ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα
[471]	διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι	νῦν,	ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν ἐν
[521]	πράττειν τὰ πολιτικὰ μόνος τῶν	νῦν·	ἅτε οὖν οὐ πρὸς χάριν
[486]	τοὺς πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας;	νῦν	γὰρ εἴ τις σοῦ λαβόμενος
[523]	ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς τὸν θάνατον·	νῦν	~γὰρ προί̈ σασι. τοῦτο μὲν
[519]	σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης) ~ἔοικά γε·	νῦν	γοῦν συχνοὺς τείνω τῶν λόγων,
[491]	ὡρίζου, αὖθις δὲ τοὺς φρονιμωτέρους,	νῦν	δ' αὖ ~ἕτερόν τι ἥκεις
[448]	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν)	~νῦν	δ' ἐπειδὴ τίνος τέχνης ἐπιστήμων
[513]	ἐν ᾗ ἂν οἰκῇ, ~καὶ	νῦν	δὲ ἄρα δεῖ σὲ ὡς
[475]	τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	νῦν	δέ γε κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος)
[460]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης)	~νῦν	(δέ γε ὁ αὐτὸς οὗτος
[499]	εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου·	νῦν	δὲ ~ἐψεύσθην, καὶ ὡς ἔοικεν
[471]	εὐδαίμων κατὰ τὸν σὸν λόγον.	νῦν	δὲ θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν,
[527]	αὐτῶν βελτίω καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν·	νῦν	δὲ ὁρᾷς ὅτι τρεῖς ὄντες
[497]	ἅμα παύεται, ὡς σὺ ὡμολόγεις·	νῦν	δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε·
[482]	γέ μοι δοκεῖν ὀρθῶς, τότε·	νῦν	δὲ πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο
[459]	τι ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ·	νῦν	δὲ τόδε πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα
[515]	οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~νῦν	δέ, ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ
[462]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~καὶ	νῦν	δὴ τούτων ὁπότερον βούλει ποίει,
[517]	ἀλλά μοι ~δοκοῦσι τῶν γε	νῦν	διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ μᾶλλον οἷοί
[449]	ἐθελήσαις ἄν, ὦ Γοργία, ὥσπερ	νῦν	διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν,
[447]	~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ μὲν δοκεῖ,	νῦν,	ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις.
[453]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ	νῦν.	ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς
[461]	ἔργοις καὶ ἐν λόγοις. καὶ	νῦν	εἴ τι ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας)
[527]	ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε τῶν	νῦν	Ἑλλήνων, σύ τε καὶ πῶλος
[457]	δὴ ἕνεκα λέγω ταῦτα; ὅτι	νῦν	ἐμοὶ δοκεῖς σὺ οὐ πάνυ
[482]	γάρ, ὦ φίλε ἑταῖρε, ἃ	νῦν	ἐμοῦ ἀκούεις, καί μοί ἐστιν
[517]	Σώκρατες, μή ποτέ τις τῶν	νῦν	ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα τούτων
[523]	ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ	νῦν	~ἔτι ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν
[521]	διατελεῖν ἃ νοεῖς λέγων. ~καὶ	νῦν	εὖ καὶ γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης)
[471]	μὲν τῆς ἀρχῆς οὐδὲν ἣν	νῦν	ἔχει, ὄντι ~ἐκ γυναικὸς ἣ
[493]	καὶ ~ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς	νῦν	ἡμεῖς τέθναμεν καὶ τὸ μὲν
[458]	δόξα (ψευδὴς περὶ ὧν τυγχάνει	νῦν	~ἡμῖν ὁ λόγος ὤν. εἰ
[479]	σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ τῶν	νῦν	ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι ποιεῖν
[482]	αὐτῶν, λέγει δὲ ἃ σὺ	νῦν	~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ καὶ αὐτὸς
[458]	τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ	νῦν	ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν διαλεγώμεθα.
[495]	καὶ κακαί; ἀλλ' ἔτι καὶ	νῦν	λέγε πότερον φῂς εἶναι τὸ
[492]	λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ ~σὺ	νῦν	λέγεις ἃ οἱ ἄλλοι διανοοῦνται
[490]	δὴ αὐτοῦ. τί ποτε αὖ	νῦν	λέγεις; ἐὰν ἐν τῷ αὐτῷ
[461]	περὶ τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ	νῦν	λέγεις; ἢ ~οἴει ὅτι Γοργίας
[499]	δὲ δή, ὡς ἔοικεν, ὃ	νῦν	λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί τινές εἰσιν
[509]	ἄλλως λέγοντα ἢ ὡς ἐγὼ	νῦν	λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε
[488]	ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε καὶ	νῦν	λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ τὸν
[474]	ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν μηδὲ	νῦν	με κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας,
[462]	χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ	νῦν	με, ὀψοποιία ἥτις μοι δοκεῖ
[523]	ἐγώ, ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον.	~νῦν	μὲν γὰρ κακῶς αἱ δίκαι
[473]	λέγειν· φίλον γάρ σε ~ἡγοῦμαι.	νῦν	μὲν οὖν ἃ διαφερόμεθα ταῦτ'
[488]	αὐτό, καὶ ἐάν με λάβῃς	νῦν	μέν σοι ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ
[515]	ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ πόλει,	νῦν	μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ ἐκείνων
[453]	καὶ ~πείθειν τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης)	~νῦν	μοι δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία,
[455]	παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ	νῦν	~νόμισον καὶ τὸ σὸν σπεύδειν·
[472]	μή. αὐτίκα πρῶτον, περὶ οὗ	νῦν	ὁ λόγος ἐστίν, σὺ ἡγῇ
[486]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ·	νῦν	οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ
[467]	(τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ γὰρ	νῦν	ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ οὖν ποιοῦσιν
[517]	δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου τοῖς	νῦν	ὄντες, ὥστε, εἰ οὗτοι ῥήτορες
[485]	ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι	νῦν	ὅπερ ὁ ~Ζῆθος πρὸς τὸν
[475]	~πάνυ γε· καὶ καλῶς γε	νῦν	ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ τε
[519]	καίτοι ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ	νῦν	ὁρῶ γιγνόμενον καὶ ἀκούω τῶν
[509]	μέντοι ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ	νῦν,	οὐδεὶς οἷός τ' ἐστὶν ἄλλως
[517]	σὺ δὲ ὡμολόγεις τῶν γε	~νῦν	οὐδένα, τῶν μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ
[449]	(καὶ διὰ βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ	νῦν	οὕτως εἰπὲ τίς ἡ τέχνη
[527]	ἡγεμόνι τῷ λόγῳ χρησώμεθα τῷ	νῦν	παραφανέντι, ὃς ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι
[491]	καὶ δίκαιον, ὃ ἐγώ σοι	~νῦν	παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι δεῖ τὸν
[472]	καὶ δοκούντων εἶναί τι. ~καὶ	νῦν	περὶ ὧν σὺ λέγεις ὀλίγου
[500]	~τοῦτον τὸν τρόπον ὃν ὑμεῖς	νῦν	πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ) τόνδε τὸν
[490]	ἐν τῷ αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ	νῦν,	πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν ᾖ
[503]	ἔγωγέ σοι εἰπεῖν τῶν γε	νῦν	ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[493]	ἐκ τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου τῇ	νῦν.	σκόπει γὰρ εἰ ~τοιόνδε λέγεις
[482]	ὡς ἀληθῶς δημηγόρος ὤν· καὶ	~νῦν	ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος Πώλου
[466]	με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ. καὶ	νῦν	ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει εἴ ~τι
[481]	ὅτι ἐγώ τε καὶ ~σὺ	νῦν	τυγχάνομεν ταὐτόν τι πεπονθότες, ἐρῶντε
[527]	αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς γε ὡς	νῦν	φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς
[518]	τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ	νῦν,	ὦ ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ·
[480]	~μὲν γὰρ δὴ ἐκ τῶν	νῦν	ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν
[471]	ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ ὑπὸ σοῦ	νῦν,	ὡς σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005