Alphabétiquement     [«   »]
Καλλικλέα 1
Καλλικλεῖ 1
Καλλίκλεις 62
Καλλίκλης 237
Καλλικλῆς 6
κάλλιόν 2
κάλλιον 2
Fréquences     [«    »]
226 εἶναι
236 μὲν
214 ὅτι
237 Καλλίκλης
241 γε
244 ἂν
256 τῶν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Gorgias

Καλλίκλης


Pages
[497]   ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν οἱ ~λόγοι.  ~(Καλλίκλης)   ~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης)
[503]   οὐκ ἔχω ἔγωγε πῶς εἴπω.  ~(Καλλίκλης)   ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις.
[488]   τὸ βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον;  ~(Καλλίκλης)   ἀλλ' ἐγώ σοι σαφῶς λέγω,
[491]   ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ' αὐτὸς ἐρεῖς;  ~(Καλλίκλης)   ~ἀλλ' ἔγωγε καὶ πάλαι λέγω.
[491]   καὶ ~κρείττους καὶ εἰς ὅτι.  ~(Καλλίκλης)   ~ἀλλ' εἴρηκά γε ἔγωγε τοὺς
[522]   οὕτως ἔχει, ἐθέλω λόγον λέξαι.  ~(Καλλίκλης)   ἀλλ' ἐπείπερ γε καὶ τἆλλα
[489]   ἅτε ἱκανοῦ ἀνδρὸς διαγνῶναι ὡμολογηκότος.  ~(Καλλίκλης)   ἀλλ' οἵ γε πολλοὶ νομίζουσιν
[496]   καὶ εὖ ~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου.  ~(Καλλίκλης)   ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης)
[498]   οἱ κακοί) εἰσιν οἱ κακοί;  ~(Καλλίκλης)   ἀλλὰ μὰ Δί' οὐκ οἶδ'
[503]   ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν;  ~(Καλλίκλης)   ~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ ἔχω
[517]   ἂν ἐξέπεσον οὔτε τῇ κολακικῇ.  ~(Καλλίκλης)   ~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ γε δεῖ,
[489]   φρονιμωτέρους λέγεις ἄλλους τινάς;  ~(Καλλίκλης)   ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία τούτους
[490]   ~εἷς τῶν μυρίων κρείττων.  ~(Καλλίκλης)   ~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν λέγω.
[488]   ~δίκαιον εἶναι, ὀρθῶς μέμνημαι;  ~(Καλλίκλης)   ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε
[498]   οἱ δειλοὶ ~οἱ ἀνδρεῖοι;  ~(Καλλίκλης)   ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ δὲ
[498]   λυποῦνται καὶ οἱ ἀνδρεῖοι;  ~(Καλλίκλης)   ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης)
[504]   τάξεώς τε καὶ κόσμου τινός;  ~(Καλλίκλης)   ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν καὶ
[499]   ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον;  ~(Καλλίκλης)   ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ
[502]   λόγοι γίγνονται τὸ λειπόμενον;  ~(Καλλίκλης)   ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς πολὺν
[496]   ~εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν.  ~(Καλλίκλης)   ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ μέντοι πεινῶντα
[505]   ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν λόγον καταλύομεν;  ~(Καλλίκλης)   αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ
[505]   ἀτελῆ γε τὸν λόγον καταλίπωμεν.  ~(Καλλίκλης)   ~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν δύναιο
[516]   ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο.  ~(Καλλίκλης)   βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ
[499]   ~(Σωκράτης) τὰς δὲ πονηρὰς οὔ;  ~(Καλλίκλης)   δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ
[509]   τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται;  ~(Καλλίκλης)   δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὅτι
[502]   (χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ τῶν θεατῶν;  ~(Καλλίκλης)   δῆλον δὴ τοῦτό γε,
[502]   ~παρεσκευάσθαι τῶν τραγῳδιῶν ποίησις;  ~(Καλλίκλης)   ~δῆλον δὴ τοῦτό γε,
[522]   ὅτι ἂν τύχω, τοῦτο πείσομαι.  ~(Καλλίκλης)   ~δοκεῖ οὖν σοι, Σώκρατες,
[520]   φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν;  ~(Καλλίκλης)   ~ἔγωγε· ἀλλὰ τί ἂν λέγοις
[498]   τοὺς κακούς· οὐκέτι φῄς;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ
[490]   βελτίω λέγεις; φάθι μή.  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν
[497]   παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ οὔπω
[495]   οὐ τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, εἴπερ
[495]   ὄντι, Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ
[494]   οἷον πεινῆν καὶ πεινῶντα ἐσθίειν;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε
[495]   τάδε· ἐπιστήμην που καλεῖς τι;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ ἀνδρείαν
[498]   ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς ἀνίας;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν
[496]   τι ἡδὺ φῂς εἶναι;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ
[505]   συγχωρεῖς τοῦτό γε καὶ σύ;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν,
[498]   καὶ μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ κοινῇ
[497]   καλοὺς οἷς ἂν κάλλος παρῇ;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀγαθοὺς
[500]   εἶ καὶ σὺ ἐκ τρίτων;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα
[497]   ὡμολόγεις· νῦν δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς;  ~(Καλλίκλης)   ἔγωγε· τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)
[521]   ἄρα με, γενναιότατε, παρακαλεῖς.  ~(Καλλίκλης)   ~εἴ σοι Μυσόν γε ἥδιον
[498]   τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου.  ~(Καλλίκλης)   εἶδον. ~(Σωκράτης) τί δέ; νοῦν
[481]   τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα.  ~(Καλλίκλης)   ~εἰπέ μοι, (Χαιρεφῶν) σπουδάζει
[489]   ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ.  ~(Καλλίκλης)   εἰρωνεύῃ, Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ
[495]   ἔλεγές τινα εἶναι μετὰ ἐπιστήμης;  ~(Καλλίκλης)   ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι
[519]   ~καὶ ὢν ἔπειτα πονηρός ἐστιν;  ~(Καλλίκλης)   ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις
[501]   διώκειν, ἄλλο δ' οὐδὲν φροντίζειν;  ~(Καλλίκλης)   ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[502]   οἱ ποιηταὶ ἐν τοῖς ~θεάτροις;  ~(Καλλίκλης)   ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα ἡμεῖς
[514]   δοκεῖ ἂν εἶναι οὕτω πράττειν;  ~(Καλλίκλης)   ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν δέ,
[515]   Κίμων καὶ Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς.  ~(Καλλίκλης)   ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί,
[510]   τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ σοί;  ~(Καλλίκλης)   ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου τύραννός
[502]   διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι;  ~(Καλλίκλης)   ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ
[520]   τῶν ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν.  ~(Καλλίκλης)   ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δέ
[497]   ~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως ἂν βούληται.  ~(Καλλίκλης)   ~Ἐρώτα δὴ σὺ τὰ σμικρά
[510]   ἄν ποτε δύναιτο φίλος γενέσθαι;  ~(Καλλίκλης)   ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε
[497]   ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν ἅμα παύεται;  ~(Καλλίκλης)   ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[496]   διαφέρει. ἔστι ταῦτα οὔ;  ~(Καλλίκλης)   ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν εὖ
[521]   οὔ. ἔστι ταῦτα οὕτως ἔχοντα;  ~(Καλλίκλης)   ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν οὖν
[504]   ἔστιν ταῦτα οὐκ ἔστιν;  ~(Καλλίκλης)   ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ γε
[516]   δοκῶ γε σοι ἀληθῆ λέγειν.  ~(Καλλίκλης)   ἔστω δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[513]   κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· γάρ;  ~(Καλλίκλης)   ἔστω, εἰ βούλει, σοὶ οὕτως.
[510]   ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν;  ~(Καλλίκλης)   ~ἔστω σοι τοῦτο, Σώκρατες,
[505]   λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι ταῦτα;  ~(Καλλίκλης)   ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ οἶμαι
[516]   ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε καὶ χείρους;  ~(Καλλίκλης)   ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς
[504]   καὶ σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ;  ~(Καλλίκλης)   ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα
[504]   οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν οὔ;  ~(Καλλίκλης)   ἔστω τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως
[495]   καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἕτερον;  ~(Καλλίκλης)   ἕτερον δήπου, σοφώτατε σύ.
[496]   καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται;  ~(Καλλίκλης)   ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ
[495]   ἡδέων οὐκ ἔστιν ἀγαθόν;  ~(Καλλίκλης)   ~ἵνα δή μοι μὴ ἀνομολογούμενος
[522]   τοὺς τοιούτους δικαστάς; οὐ μέγα;  ~(Καλλίκλης)   ἴσως· οἴεσθαί γε χρή. ~(Σωκράτης)
[515]   ὅτε ~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν;  ~(Καλλίκλης)   ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως δή,
[498]   ἀπιόντων δ' οὐ μᾶλλον χαίρουσιν;  ~(Καλλίκλης)   ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν
[495]   παρὰ τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς.  ~(Καλλίκλης)   καὶ γὰρ σύ, Σώκρατες.
[447]   κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν;  ~(Καλλίκλης)   ~καὶ μάλα γε ἀστείας ἑορτῆς·
[510]   ποτε ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν.  ~(Καλλίκλης)   καὶ ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται
[507]   σὺ δ' εἰ ἔχεις, δίδασκε.  ~(Καλλίκλης)   λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ
[506]   μέγιστος εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ.  ~(Καλλίκλης)   λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ πέραινε.
[494]   διψῆν γε καὶ διψῶντα πίνειν;  ~(Καλλίκλης)   ~λέγω, καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας
[521]   νῦν εὖ καὶ γενναίως εἰπέ.  ~(Καλλίκλης)   λέγω τοίνυν ὅτι ὡς διακονήσοντα.
[511]   σεμνή τίς σοι δοκεῖ εἶναι;  ~(Καλλίκλης)   μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[496]   κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις;  ~(Καλλίκλης)   μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης)
[498]   ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως;  ~(Καλλίκλης)   μᾶλλον ἴσως οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης)
[511]   τὴν ἐν τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν;  ~(Καλλίκλης)   ναὶ μὰ Δία ὀρθῶς γέ
[496]   γε. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν τὸ
[516]   δὲ τί φῄς; οὐχ οὕτως;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους
[497]   (καὶ τῶν ἡδονῶν ἅμα παύεται;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν τῶν
[499]   αἱ δὲ κακαί· γάρ;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ
[520]   αὐτῷ ἀργύριον διδῷ. γάρ;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ ὅτι
[510]   χαίρων ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως ἔχει;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα τις
[504]   ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον ὡσαύτως;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν καὶ
[496]   καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ
[499]   καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. γάρ;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν
[499]   ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν χαίροντα;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν
[520]   ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ· γάρ;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ τις
[505]   ζῆν μοχθηρῶς. οὐχ οὕτως;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὰς
[496]   τε τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ τὸ
[499]   δὲ καὶ μᾶλλον τὸν ~κακόν;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται
[515]   ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει οὔ;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς
[488]   πολὺ κατὰ τὸν σὸν λόγον.  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τούτων
[510]   ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ τὸ
[498]   ἧττον, οἳ δὲ παραπλησίως παραπλησίως;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως
[498]   δὲ δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν
[498]   καὶ οἱ ἄφρονες, ὡς ἔοικεν.  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ οἱ
[501]   κιθαριστικὴ ἐν τοῖς ἀγῶσιν;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[498]   παρόντων ἀγαθοί εἰσιν οἱ χαίροντες;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) τί δέ; τοῖς
[516]   ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; οὐκ
[496]   μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ πίνειν
[505]   ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν;  ~(Καλλίκλης)   ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι ἄρα
[481]   μέντοι οἷον τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν.  ~(Καλλίκλης)   ~νὴ τοὺς θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ.
[491]   ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν αὐτῶν.  ~(Καλλίκλης)   ~νὴ τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς γε
[458]   προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο πράττειν.  ~(Καλλίκλης)   ~νὴ τοὺς θεούς, (Χαιρεφῶν)
[492]   οἱ μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι.  ~(Καλλίκλης)   ~οἱ λίθοι γὰρ ἂν οὕτω
[497]   δὲ οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα;  ~(Καλλίκλης)   οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ τί τοῦτο;
[498]   οἱ φρόνιμοι οἱ ἄφρονες;  ~(Καλλίκλης)   οἶμαι ἔγωγε οὐ πολύ τι
[501]   ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον τὸ βέλτιστον;  ~(Καλλίκλης)   οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν
[496]   ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι;  ~(Καλλίκλης)   ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης)
[510]   τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον εἶναι.  ~(Καλλίκλης)   ~ὁρᾷς, Σώκρατες, ὡς ἐγὼ
[500]   οὖν οὔπω οἶσθα τί λέγω.  ~(Καλλίκλης)   οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ
[494]   ἀμείνω εἶναι, οὐ πείθω;  ~(Καλλίκλης)   ~οὐ πείθεις, Σώκρατες. τῷ
[490]   τὸν βελτίω πλέον δεῖν ἔχειν;  ~(Καλλίκλης)   οὐ σιτίων γε οὐδὲ ποτῶν.
[516]   ἦν ἐκ τούτου τοῦ λόγου.  ~(Καλλίκλης)   οὐ σύ γε φῄς. ~(Σωκράτης)
[496]   ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς αὐτούς;  ~(Καλλίκλης)   οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[505]   οὗ λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος.  ~(Καλλίκλης)   ~οὐδέ γέ μοι μέλει οὐδὲν
[447]   αὖθις, ὥσπερ σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω.  ~(Καλλίκλης)   ~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν,
[494]   ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται;  ~(Καλλίκλης)   οὐκ αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα ἄγων,
[509]   οὕτως ἔχει, Καλλίκλεις;  ~(Καλλίκλης)   οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν
[501]   τὴν αὐτὴν δόξαν ἀντίφῃς;  ~(Καλλίκλης)   ~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα
[516]   ἔργῳ οὐδενί· δοκεῖ σοι;  ~(Καλλίκλης)   οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα,
[505]   ἀκολασία, ὥσπερ σὺ νυνδὴ ᾤου.  ~(Καλλίκλης)   οὐκ οἶδ' ἅττα λέγεις,
[497]   ~γίγνεται τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ.  ~(Καλλίκλης)   οὐκ οἶδ' ἅττα σοφίζῃ,
[513]   τι πρὸς ~ταῦτα, Καλλίκλεις;  ~(Καλλίκλης)   ~οὐκ οἶδ' ὅντινά μοι τρόπον
[511]   μίμησιν τοῦ δεσπότου καὶ δύναμιν.  ~(Καλλίκλης)   ~οὐκ οἶδ' ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε
[497]   ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ πίνειν;  ~(Καλλίκλης)   οὐκ οἶδα ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας)
[501]   δύο καὶ πολλὰς οὐκ ἔστιν;  ~(Καλλίκλης)   οὔκ, ἀλλὰ καὶ περὶ δύο
[447]   αὐτό γέ τοι τοῦτο πάρεσμεν.  ~(Καλλίκλης)   ~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε παρ' ἐμὲ
[511]   πονηρὸς ὢν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα.  ~(Καλλίκλης)   οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ τὸ
[489]   κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν φύσιν.  ~(Καλλίκλης)   ~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ παύσεται φλυαρῶν.
[500]   (σύμφαθι μή σύμφῃς;  ~(Καλλίκλης)   οὕτως φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή,
[503]   χείρους (διὰ ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν;  ~(Καλλίκλης)   ~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς·
[499]   οὐ ταῦτα ἀνάγκη, Καλλίκλεις;  ~(Καλλίκλης)   ~πάλαι τοί σου ἀκροῶμαι,
[496]   καὶ ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου;  ~(Καλλίκλης)   πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν
[514]   δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως ἔχειν;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε, εἴ σοι ἥδιον.
[516]   παρέλαβε; δοκεῖ οὔ;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε, ἵνα σοι χαρίσωμαι.
[495]   τῷ λόγῳ ὡς σοῦ σπουδάζοντος;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[491]   γνοίη ὅτι οὐ τοῦτο λέγω.  ~(Καλλίκλης)   ~πάνυ γε σφόδρα, Σώκρατες.
[499]   δὲ τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ
[513]   ὂν εἴτε ψυχή, ~θεραπεύομεν;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[510]   ~λόγος, ἐν τῇ πόλει διαπεπράξεται.  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[500]   ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ τῶν ~ἡδέων.  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[502]   κολακικὴν γὰρ αὐτήν φαμεν εἶναι.  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί
[496]   ~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ βραδυτῆτα;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ
[490]   καὶ κρείττων ἔσται εἰς ταῦτα;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν
[520]   φασιν ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως ἔχει;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι
[498]   κακοὶ δὲ οἳ ἂν ἀνιῶνται;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ μέν
[521]   εἴπω δι' ὅτι ταῦτα προσδοκῶ;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ'
[514]   ἐμάθομεν; ἔδει ἂν οὔ;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον
[513]   ταῦτα ἦν τότε ~ὡριζόμεθα;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[499]   αἱ δὲ (τἀναντία τούτων ~κακαί;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[516]   αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν τὰ ~πολιτικά;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ
[514]   ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ οὔ;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω
[488]   νόμιμα τὰ τῶν κρειττόνων ἐστίν.  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ
[505]   που αὐτῇ ἄμεινον τῇ ψυχῇ;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ
[494]   οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ
[499]   καὶ αἱρετέον ἐστὶν καὶ πρακτέον;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς δὲ
[504]   τὰ σώματά φαμεν τὰ ἡμέτερα;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'
[510]   καὶ τέχνην, ~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν.  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν
[522]   αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ εἰπεῖν;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι
[502]   Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,
[499]   ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ αἱ βλαβεραί;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ
[489]   σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[497]   οὐ τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) τί
[494]   τὰ ~τρήματα εἶναι ταῖς ἐκροαῖς;  ~(Καλλίκλης)   πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ
[498]   πάρεστιν τὰ κακά, αἱ λῦπαι;  ~(Καλλίκλης)   πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ γε
[490]   Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ;  ~(Καλλίκλης)   ~περὶ σιτία, λέγεις, καὶ ποτὰ
[490]   ὑποδήματα καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν.  ~(Καλλίκλης)   ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων. ~(Σωκράτης)
[490]   πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι;  ~(Καλλίκλης)   ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς
[447]   ~Καλλίκλης Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος.  ~(Καλλίκλης)   ~πολέμου καὶ μάχης φασὶ χρῆναι,
[486]   οὐδέν με δεῖ ἄλλης ~βασάνου;  ~(Καλλίκλης)   πρὸς τί δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς,
[496]   ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ὄνομα ὀφθαλμία;  ~(Καλλίκλης)   πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ
[498]   τἀγαθά, αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν;  ~(Καλλίκλης)   πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[499]   χρησταί εἰσιν, αἱ δὲ πονηραί;  ~(Καλλίκλης)   πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[516]   τῶν ~ζῴων ἐστὶν οὔ;  ~(Καλλίκλης)   πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[488]   ὥσπερ καὶ σὺ ἄρτι ἔλεγες.  ~(Καλλίκλης)   πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ
[498]   δὲ ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν;  ~(Καλλίκλης)   πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί
[495]   καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς;  ~(Καλλίκλης)   πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε
[491]   ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν δὲ ἄλλων;  ~(Καλλίκλης)   πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης)
[491]   τι ἄρχοντας ἀρχομένους;  ~(Καλλίκλης)   πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον
[495]   ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε καὶ νόσου.  ~(Καλλίκλης)   πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον περὶ
[519]   Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι.  ~(Καλλίκλης)   ~σὺ δ' οὐκ ἂν οἷός
[504]   δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς οὔ;  ~(Καλλίκλης)   συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί γὰρ ὄφελος,
[496]   καὶ ἄλογον γίγνεται· γάρ;  ~(Καλλίκλης)   σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν
[498]   δ' οὖν καὶ οἱ δειλοί;  ~(Καλλίκλης)   σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ οἱ
[496]   ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ διψῆν;  ~(Καλλίκλης)   σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν
[495]   τῆς ἐπιστήμης δύο ταῦτα ἔλεγες;  ~(Καλλίκλης)   σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί δέ;
[495]   ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον.  ~(Καλλίκλης)   ~Σωκράτης δέ γε ἡμῖν
[447]   ~Γοργίας.  ~Καλλίκλης   Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης)
[500]   τεχνικοῦ δεῖ εἰς ἕκαστον;  ~(Καλλίκλης)   τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν
[503]   οὐκ οἶδα τίς ἐστιν οὗτος.  ~(Καλλίκλης)   ~τί δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις
[504]   εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα.  ~(Καλλίκλης)   τί δὲ οὐκ αὐτὸς λέγεις,
[447]   ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις.  ~(Καλλίκλης)   ~τί δέ, (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ
[486]   σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι.  ~(Καλλίκλης)   τί δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ'
[515]   ἀγαθός γ' ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης.  ~(Καλλίκλης)   τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν·
[516]   δῆλον ὅτι ὡς πονηροῦ ὄντος.  ~(Καλλίκλης)   τί οὖν; τούτου ἕνεκα κακὸς
[489]   τίνας λέγεις τοὺς βελτίους εἶναι;  ~(Καλλίκλης)   τοὺς ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς
[493]   μυθολογῶ, οὐδέν τι μᾶλλον μεταθήσῃ;  ~(Καλλίκλης)   τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας, Σώκρατες.
[515]   ~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα.  ~(Καλλίκλης)   ~τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις
[504]   τε καὶ τοῦ κόσμου γιγνομένῳ;  ~(Καλλίκλης)   Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως λέγεις.
[497]   δέ γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας.  ~(Καλλίκλης)   φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα τὸ
[502]   ἄρα τίς ἐστιν ποιητική.  ~(Καλλίκλης)   φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία
[510]   μὴ ~διδόναι δίκην. γάρ;  ~(Καλλίκλης)   φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ μέγιστον
[497]   (πράττειν ἅμα ἀδύνατον φῂς εἶναι.  ~(Καλλίκλης)   φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ
[498]   δὲ οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων;  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν οἵ
[488]   φύσιν καλά, κρειττόνων γε ὄντων;  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν οἱ
[498]   οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί;  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παραπλησίως
[499]   κακαὶ δὲ αἱ κακόν τι;  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν τὰς
[502]   δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι;  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα τίς
[520]   τις ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ οὕτω;  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ' ἄρα,
[496]   ~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε.  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί.
[496]   ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει;  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν
[497]   διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν καὶ ἡδόμενος.  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν
[504]   ἂν εἴη, ἀταξίας δὲ μοχθηρά;  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον
[496]   πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. οὐχί;  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ
[505]   βελτίων ἔσται· φῂς οὔ;  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω γάρ που
[498]   νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα;  ~(Καλλίκλης)   φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ μᾶλλον
[492]   καὶ ~(τοῦτο εἶναι τὴν ἀρετήν;  ~(Καλλίκλης)   φημὶ ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[494]   γὰρ εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον.  ~(Καλλίκλης)   φημὶ τοίνυν καὶ τὸν κνώμενον
[515]   ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν;  ~(Καλλίκλης)   φιλόνικος εἶ, Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[482]   ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν.  ~(Καλλίκλης)   ~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν
[490]   χρῆσθαι εἰς τὴν αὑτοῦ γῆν.  ~(Καλλίκλης)   ὡς ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις,
[494]   τὸν βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν.  ~(Καλλίκλης)   ὡς ἄτοπος εἶ, Σώκρατες,
[505]   ἡμῖν λόγος κεφαλὴν λάβῃ.  ~(Καλλίκλης)   ~ὡς βίαιος εἶ, Σώκρατες.
[491]   ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν ἑαυτῷ.  ~(Καλλίκλης)   ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς ἠλιθίους
[495]   οὕτως ἔχει, καὶ ἄλλα πολλά.  ~(Καλλίκλης)   ὡς σύ γε οἴει,
[521]   αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς, κακῶς.  ~(Καλλίκλης)   ~ὥς μοι δοκεῖς, Σώκρατες,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 25/11/2005