Pages |
[474] |
ἐμὲ
καὶ
σὲ
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
ἀνθρώπους
τὸ
~ἀδικεῖν
τοῦ
ἀδικεῖσθαι |
[457] |
ἂν
τοῦτο
ποιῆσαι
οὔτε
τοὺς
|
ἄλλους |
δημιουργούς,
ἀλλὰ
δικαίως
καὶ
τῇ |
[461] |
αὐτὸν
ἐπίστασθαι
τὰ
~δίκαια
καὶ
|
ἄλλους |
διδάξειν;
ἀλλ'
εἰς
τὰ
τοιαῦτα |
[526] |
ἐλλόγιμος
γέγονεν
καὶ
εἰς
τοὺς
|
ἄλλους |
Ἕλληνας,
~Ἀριστείδης
ὁ
Λυσιμάχου·
οἱ |
[476] |
ἐγὼ
σὲ
~μόνον
ἐπιψηφίζων
τοὺς
|
ἄλλους |
ἐῶ
χαίρειν.
καὶ
τοῦτο
μὲν |
[527] |
ἑαυτὸν
καὶ
τὴν
περὶ
τοὺς
|
~ἄλλους, |
καὶ
περὶ
ὀλίγους
καὶ
περὶ |
[480] |
ἀναγκάζειν
τε
αὑτὸν
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
μὴ
ἀποδειλιᾶν
ἀλλὰ
~παρέχειν
μύσαντα |
[526] |
~(ἀποθνῄσκειν.
παρακαλῶ
δὲ
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
πάντας
ἀνθρώπους,
καθ'
ὅσον
~δύναμαι, |
[503] |
τοὺς
οἰκοδόμους,
τοὺς
ναυπηγούς,
τοὺς
|
ἄλλους |
πάντας
~δημιουργούς,
ὅντινα
βούλει
αὐτῶν, |
[472] |
εἷς
ὢν
μόνος,
τοὺς
δ'
|
ἄλλους |
πάντας
τούτους
χαίρειν
ἐᾷς.
ἔστιν |
[527] |
τούτῳ
οὖν
ἑπώμεθα,
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
~παρακαλῶμεν,
μὴ
ἐκείνῳ,
ᾧ
σὺ |
[455] |
τε
φῂς
ῥήτωρ
εἶναι
καὶ
|
ἄλλους |
ποιεῖν
~ῥητορικούς,
εὖ
ἔχει
τὰ |
[449] |
κάλει
δή.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
|
ἄλλους |
σε
φῶμεν
δυνατὸν
εἶναι
ποιεῖν; |
[489] |
πότερον
τοὺς
φρονιμωτέρους
λέγεις
ἢ
|
ἄλλους |
τινάς;
~(Καλλίκλης)
ἀλλὰ
ναὶ
μὰ |
[514] |
αὐτούς
τε
δημοσιεύειν
ἐπιχειρεῖν
καὶ
|
ἄλλους |
τοιούτους
παρακαλεῖν;
οὐκ
~ἀνόητόν
σοι |
[502] |
Ἀθηναίων
δῆμον
ῥητορικὴ
(καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
τοὺς
ἐν
~ταῖς
πόλεσιν
δήμους |
[486] |
σὲ
οἶμαι
ἔχειν
καὶ
τοὺς
|
~ἄλλους |
τοὺς
πόρρω
ἀεὶ
φιλοσοφίας
ἐλαύνοντας; |
[479] |
φῂς
Ἀρχέλαον
παρεσκευάσθαι
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
τυράννους
καὶ
~ῥήτορας
καὶ
δυνάστας; |