Pages
[498]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ' ὅτι	τοὺς	ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ εἶναι
[497]	οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει δέ̓	τοὺς	ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς
[473]	ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	τοὺς	ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι ἐγώ,
[456]	~τούτοις πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ	τοὺς	ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ
[473]	σὺ δέ γε εὐδαίμονας αὖ	τοὺς	ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ διδῶσι δίκην.
[478]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ δὲ	τοὺς	ἀδικοῦντας καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος)
[509]	μηδένα ~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας	τοὺς	ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω
[469]	~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ χρὴ οὔτε	τοὺς	ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε τοὺς ἀθλίους,
[469]	οὔτε τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε	τοὺς	ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί
[519]	καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν,	τοὺς	~αἰτίους τῶν κακῶν· σοῦ δὲ
[478]	ποῖ δὲ τοὺς ἀδικοῦντας καὶ	τοὺς	ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς δικαστὰς
[474]	καὶ ἐμὲ καὶ σὲ καὶ	τοὺς	ἄλλους ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ
[457]	~δύναιτο ἂν τοῦτο ποιῆσαι οὔτε	τοὺς	ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ δικαίως καὶ
[526]	πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ εἰς	τοὺς	ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου·
[476]	καὶ ἐγὼ σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων	τοὺς	ἄλλους ἐῶ χαίρειν. καὶ τοῦτο
[527]	περὶ ἑαυτὸν καὶ τὴν περὶ	τοὺς	~ἄλλους, καὶ περὶ ὀλίγους καὶ
[480]	γένηται, ἀναγκάζειν τε αὑτὸν καὶ	τοὺς	ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν
[526]	ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ καὶ	τοὺς	ἄλλους πάντας ἀνθρώπους, καθ' ὅσον
[503]	ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς,	τοὺς	ἄλλους πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα βούλει
[527]	τεθνάναι. τούτῳ οὖν ἑπώμεθα, καὶ	τοὺς	ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ, ᾧ
[502]	τὸν Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ (καὶ	τοὺς	ἄλλους τοὺς ἐν ~ταῖς πόλεσιν
[486]	ἐγὼ σὲ οἶμαι ἔχειν καὶ	τοὺς	~ἄλλους τοὺς πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας
[479]	σὺ φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ	τοὺς	ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας καὶ
[489]	λέγεις τοὺς βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης)	τοὺς	ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα
[485]	ἐν αἷς ἔφη ὁ ποιητὴς	τοὺς	ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ
[517]	μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ προείλου τούτους	τοὺς	ἄνδρας· οὗτοι δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ
[498]	~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς καὶ	τοὺς	ἀνδρείους, ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι
[497]	οὐ γὰρ ἄρτι γε, ἀλλὰ	τοὺς	~ἀνδρείους καὶ φρονίμους ἔλεγες· ἢ
[511]	γε καὶ αὕτη ἐκ θανάτου	τοὺς	ἀνθρώπους, ὅταν εἴς τι τοιοῦτον
[452]	καλούς τε καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν	~τοὺς	ἀνθρώπους τὰ σώματα. μετὰ δὲ
[491]	πλέον ἔχειν τούτους τῶν ἄλλων,	τοὺς	ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί
[488]	καὶ ~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου	τοὺς	ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι δοκεῖς καὶ
[473]	λώβας αὐτός τε λωβηθεὶς καὶ	τοὺς	αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε καὶ
[496]	δήπου καὶ ὑγιαίνει γε ἅμα	τοὺς	αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης)
[502]	πολῖται ὡς βέλτιστοι ἔσονται διὰ	τοὺς	αὑτῶν λόγους, ἢ ~καὶ οὗτοι
[498]	καὶ λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους καὶ	τοὺς	~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς καὶ
[489]	~ἀλλ' ἴθι εἰπέ, τίνας λέγεις	τοὺς	βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους
[489]	ἀρχῆς εἰπὲ τί ποτε λέγεις	τοὺς	βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους;
[489]	δηλοῖς δὲ οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς,	τοὺς	βελτίους ~καὶ κρείττους πότερον τοὺς
[491]	εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ λέγεις	τοὺς	βελτίους τε καὶ ~κρείττους καὶ
[491]	τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ μὲν	τοὺς	(βελτίους τε καὶ ~κρείττους τοὺς
[492]	τοῖς πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι	τοὺς	βελτίους τὴν φύσιν ἀνθρώπους, καὶ
[483]	τοῦτον ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες	τοὺς	~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν,
[472]	σοι ~μαρτυρῶ εἷς ὢν μόνος,	τοὺς	δ' ἄλλους πάντας τούτους χαίρειν
[490]	~λόγον, καὶ τοῦτον ἄρχειν δεῖ,	τοὺς	δ' ἄρχεσθαι, καὶ πλέον ἔχειν
[493]	τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον,	τοὺς	δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ'
[473]	δέ γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί,	τοὺς	δὲ διδόντας δίκην ἧττον. βούλει
[524]	~ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ,	τοὺς	δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός·
[474]	ἄν μοι ὁ λόγος ᾖ,	τοὺς	δὲ ~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ
[518]	ποιήσουσιν, ἂν οἷοί τ' ὦσι,	τοὺς	δὲ ~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους
[498]	φρονίμους καὶ τοὺς ~ἄφρονας καὶ	τοὺς	δειλοὺς καὶ τοὺς ἀνδρείους, ἢ
[498]	ἀνδρείους, ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι	τοὺς	δειλούς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι
[478]	καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ	τοὺς	δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην
[489]	οὐ γὰρ δήπου σύ γε	~τοὺς	δύο βελτίους ἡγῇ τοῦ ἑνός,
[481]	καὶ εἰς ~ἑαυτὸν καὶ εἰς	τοὺς	ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ ἀθέως, ἐάντε
[525]	γὰρ καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν	(τοὺς	ἐν Ἅιδου τὸν ἀεὶ χρόνον
[502]	δῆμον ῥητορικὴ (καὶ τοὺς ἄλλους	τοὺς	ἐν ~ταῖς πόλεσιν δήμους τοὺς
[456]	ἕνεκα δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ	τοὺς	ἐν τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι
[483]	τούς τε νόμους τίθενται καὶ	τοὺς	ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς ~(ψόγους
[483]	καὶ τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες	τοὺς	ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς
[518]	(δ' αὖ δι' ἀπειρίαν οὐ	τοὺς	ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν νόσων ~αἰτίους
[471]	καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι	τοὺς	ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν
[495]	θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ μοι,	τοὺς	εὖ πράττοντας τοῖς κακῶς πράττουσιν
[503]	ἐργάζεται. οἷον εἰ βούλει ἰδεῖν	~τοὺς	ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς,
[491]	ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς εἶ·	τοὺς	ἠλιθίους λέγεις τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης)
[502]	τὸ ἥδιστον; ἠνία γὰρ ᾄδων	τοὺς	θεατάς. ἀλλὰ δὴ σκόπει· ~οὐχὶ
[481]	τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ	τοὺς	θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι,
[491]	περὶ τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ	τοὺς	θεούς, ἀτεχνῶς γε ἀεὶ σκυτέας
[458]	~γενέσθαι ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ	τοὺς	θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ μὲν
[474]	ἐν τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ	~τοὺς	θεωροῦντας; ἔχεις τι ἐκτὸς τούτων
[457]	μᾶλλον τούτου ἕνεκα δεῖ οὔτε	τοὺς	ἰατροὺς τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι
[478]	κάμνοντας τὰ σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ	τοὺς	ἰατρούς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ
[516]	τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν	τοὺς	ἵππους καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται
[489]	λέγεις τοὺς βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ	τοὺς	ἰσχυροτέρους; καὶ ὦ θαυμάσιε πρᾳότερόν
[488]	σου τί ποτε λέγοις. πότερον	τοὺς	ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς καὶ ~δεῖ
[491]	τοὺς (βελτίους τε καὶ ~κρείττους	τοὺς	ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις δὲ τοὺς
[498]	παρουσίᾳ φῂς σὺ εἶναι κακοὺς	τοὺς	κακούς· ἢ οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης)
[497]	~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ	τοὺς	καλοὺς οἷς ἂν κάλλος παρῇ;
[478]	ποῖ ἄγομεν καὶ ~παρὰ τίνας	τοὺς	κάμνοντας τὰ σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ
[449]	ὦ Γοργία; ἆρα οἳ δηλοῦσι	τοὺς	κάμνοντας, ὡς ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν;
[493]	σε καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι	τοὺς	κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων, ἢ οὐδ'
[491]	καὶ πάλαι λέγω. πρῶτον μὲν	τοὺς	κρείττους οἵ εἰσιν οὐ σκυτοτόμους
[511]	~οὐκ οἶδ' ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε	τοὺς	λόγους ἄνω καὶ κάτω, ὦ
[450]	ὧν ἔνιαι σχεδόν τι ~ἴσους	τοὺς	λόγους ἔχουσι ταῖς πράξεσιν, αἱ
[449]	~οὐκ ἄρα περὶ πάντας γε	τοὺς	λόγους ἡ ῥητορική ἐστιν. ~(Γοργίας)
[484]	τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ	τοὺς	λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ
[461]	συνᾴδειν τὰ λεγόμενα ἐκείνους εἶπον	τοὺς	~λόγους, ὅτι εἰ μὲν κέρδος
[521]	οὖν οὐ πρὸς χάριν ~λέγων	τοὺς	λόγους οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ
[449]	τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν	τοὺς	λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν ἀλλὰ
[460]	ὅ γ' ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης	τοὺς	λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον
[504]	τεχνικός τε καὶ ἀγαθός, καὶ	τοὺς	~λόγους προσοίσει ταῖς ψυχαῖς οὓς
[494]	εἰς τοιαῦτα ἄγων, ὦ Σώκρατες,	τοὺς	λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ ἐγὼ
[461]	τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν	~τοὺς	λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε Πῶλε,
[524]	ἡ δ' εἰς Τάρταρον. καὶ	τοὺς	μὲν ~ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς
[505]	αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ	τοὺς	μύθους φασὶ μεταξὺ θέμις εἶναι
[503]	ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους,	τοὺς	ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους πάντας ~δημιουργούς,
[521]	εἴργασται ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς, καὶ	τοὺς	νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει τέμνων τε
[474]	~καὶ μὴν τά γε κατὰ	τοὺς	νόμους καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ
[483]	κήδηται. ἀλλ' οἶμαι οἱ τιθέμενοι	~τοὺς	νόμους οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν
[488]	κατὰ φύσιν; οἳ δὴ καὶ	τοὺς	νόμους ~τίθενται ἐπὶ τῷ ἑνί,
[503]	εἰ βούλει ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους,	τοὺς	οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους
[473]	~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται καὶ	τοὺς	ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ ἄλλας ~πολλὰς
[456]	φίλων, οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ	τοὺς	~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς ἐν τοῖς
[519]	καὶ ὕπουλός ἐστιν (δι' ἐκείνους	τοὺς	παλαιούς, ~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ
[484]	μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους	τοὺς	παρὰ φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη
[474]	μηδὲ νῦν με κέλευε ἐπιψηφίζειν	τοὺς	παρόντας, ἀλλ' εἰ μὴ ~ἔχεις
[457]	σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα οἷα καὶ	τοὺς	παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν,
[450]	ἡ γυμναστικὴ περὶ λόγους ἐστὶν	τοὺς	περὶ εὐεξίαν τε τῶν σωμάτων
[456]	τῷ δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς	τοὺς	πολεμίους καὶ τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους,
[515]	ὅτι ἕκαστος αὐτῶν βελτίους ἐποίει	τοὺς	πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει ἢ
[513]	πολίταις θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς	τοὺς	πολίτας ποιοῦντας; ἄνευ γὰρ δὴ
[525]	τύραννος ᾖ· οἶμαι δὲ καὶ	τοὺς	πολλοὺς εἶναι τούτων τῶν ~παραδειγμάτων
[522]	~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ οὔτε	τοὺς	πορίζοντας ζηλῶ οὔτε οἷς πορίζεται·
[486]	οἶμαι ἔχειν καὶ τοὺς ~ἄλλους	τοὺς	πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν
[522]	φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ	τοὺς	πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς λόγους
[495]	~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις,	τοὺς	πρώτους λόγους, καὶ οὐκ ἂν
[466]	γάρ, ὦ Πῶλε, ἐγὼ καὶ	τοὺς	ῥήτορας καὶ τοὺς τυράννους ~δύνασθαι
[467]	οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις	τοὺς	ῥήτορας νοῦν ἔχοντας καὶ (τέχνην
[489]	βελτίους ἡγῇ τοῦ ἑνός, οὐδὲ	τοὺς	σοὺς δούλους βελτίους σοῦ, ὅτι
[491]	ἡδὺς εἶ· τοὺς ἠλιθίους λέγεις	τοὺς	σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς γὰρ (οὔ)
[492]	πολλοῖς οὐ δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν	τοὺς	τοιούτους δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν
[522]	πόσον τι οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι	τοὺς	τοιούτους δικαστάς; οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης)
[519]	ἡ καταβολὴ αὕτη τῆς ἀσθενείας,	τοὺς	τότε παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα
[460]	ῥητορικὴ περὶ λόγους εἴη ~οὐ	τοὺς	τοῦ ἀρτίου καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ
[460]	τοῦ ἀρτίου καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ	τοὺς	τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου· ἦ
[466]	ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ	τοὺς	τυράννους ~δύνασθαι μὲν ἐν ταῖς
[502]	τοὺς ἐν ~ταῖς πόλεσιν δήμους	τοὺς	τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί ποτε
[485]	ἔγωγε τοῦτο πάσχω καὶ πρὸς	τοὺς	~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ μὲν γὰρ
[485]	καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω πρὸς	τοὺς	~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς ψελλιζομένους
[456]	καὶ ἐχθρῶν, οὐ τούτου ἕνεκα	τοὺς	φίλους δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν
[491]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά γε ἔγωγε	τοὺς	φρονίμους εἰς τὰ τῆς πόλεως
[498]	φῂς παραπλησίως χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι	τοὺς	φρονίμους καὶ τοὺς ~ἄφρονας καὶ
[489]	τοὺς βελτίους ~καὶ κρείττους πότερον	τοὺς	φρονιμωτέρους λέγεις ἢ ἄλλους τινάς;
[491]	τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις δὲ	τοὺς	φρονιμωτέρους, νῦν δ' αὖ ~ἕτερόν
[494]	ὃς ἂν φῇ ἀνέδην οὕτω	τοὺς	~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας
[485]	πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς	τοὺς	ψελλιζομένους καὶ παίζοντας. ὅταν μὲν
[483]	καὶ τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ	τοὺς	~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005