Pages
[482]	αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ δὲ αὐτὸ	τοῦτο	ἀγαπᾶν καί σου ~καταγελᾶν, ὥς
[483]	διὰ ~ταῦτα δὴ νόμῳ μὲν	τοῦτο	ἄδικον καὶ αἰσχρὸν λέγεται, τὸ
[504]	ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς	τοῦτο	ἀεὶ τὸν νοῦν ~ἔχων, ὅπως
[520]	ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ ὅτι	τοῦτο	αἴτιόν ἐστιν, ὅτι μόνη αὕτη
[481]	ᾖ> ἡρπακὼς πολύ, μὴ ἀποδιδῷ	τοῦτο	ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ εἰς
[503]	τῶν ἄλλων· εἰ δὲ μὴ	τοῦτο,	ἀλλ' ~ὅπερ ἐν τῷ ὑστέρῳ
[475]	κακῷ ἢ ἀμφοτέροις; οὐ καὶ	τοῦτο	ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;
[509]	τί οὐκ αὐτό γέ μοι	τοῦτο	ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν σοι
[493]	καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ	τοῦτο	ἄρα τις μυθολογῶν κομψὸς ἀνήρ,
[510]	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ	τοῦτο	ἄρα, ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ
[519]	οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ σοι	τοῦτο	ἄτοπον εἶναι, ὦ ἑταῖρε; ὡς
[519]	οἱ ~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ ὄντες,	τοῦτο	ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ
[520]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ τις αὐτὸ	τοῦτο	ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν
[467]	οὖν σοι δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι	τοῦτο	βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε,
[467]	τῶν ἰατρῶν πότερόν σοι δοκοῦσιν	τοῦτο	βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ
[467]	τι πράττῃ ἕνεκά του, οὐ	τοῦτο	~βούλεται ὃ πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο
[490]	ἔχειν τὸν ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων·	τοῦτο	γάρ μοι δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν
[490]	~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν ἃ λέγω.	τοῦτο	γὰρ οἶμαι ἐγὼ τὸ δίκαιον
[465]	(εἶναι τὸ τοιοῦτον, ὦ Πῶλε	τοῦτο	γὰρ ~πρὸς σὲ λέγω ὅτι
[496]	~πίνειν λέγῃς; ἢ οὐχ ἅμα	τοῦτο	γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον
[523]	Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ, ἔφη, παύσω	τοῦτο	γιγνόμενον. ~νῦν μὲν γὰρ κακῶς
[502]	τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον,	τοῦτο	~δὲ καὶ λέξει καὶ ᾄσεται,
[476]	μὲν ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ	τοῦτο	~δὲ περὶ οὗ τὸ δεύτερον
[503]	~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ χείρω, μή,	τοῦτο	δὲ τέχνη τις εἴη τοιοῦτον
[509]	γὰρ ~ἀδικήσει ἢ καὶ ἐπὶ	(τοῦτο	δεῖ δύναμίν τινα καὶ τέχνην
[515]	ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν	τοῦτο	δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν
[515]	ἢ οὐ ~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν	τοῦτο	δεῖν πράττειν τὸν πολιτικὸν ἄνδρα;
[527]	κακὸς γίγνηται, κολαστέος ἐστί, καὶ	τοῦτο	~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι
[499]	τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν ~καὶ	τοῦτο	δέχεσθαι τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ.
[511]	καλὸν κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν	τοῦτο	δὴ καὶ τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης)
[508]	καὶ δικαιότητα, καὶ τὸ ὅλον	τοῦτο	διὰ ~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ
[448]	Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί δὲ	τοῦτο,	ἐὰν σοί γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν)
[482]	ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν· ἢ εἰ	τοῦτο	ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν κύνα
[463]	εἶναι ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν	τοῦτο,	~εἰ δὲ μὴ Πῶλος ὅδε
[473]	ὦ Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ	τοῦτο	εἶδος ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς
[492]	ἁμόθεν γέ ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ	~(τοῦτο	εἶναι τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ
[513]	ἑτέρα, ὅπως ὡς βέλτιστον ἔσται	τοῦτο,	εἴτε σῶμα τυγχάνει ὂν εἴτε
[473]	διδόντας δίκην ἧττον. βούλει καὶ	~τοῦτο	ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι τοῦτ'
[498]	διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ	τοῦτο.	ἐν πολέμῳ δὲ ἤδη εἶδες
[514]	τὴν ~τέχνην, τὸ λεγόμενον δὴ	τοῦτο	ἐν τῷ πίθῳ τὴν κεραμείαν
[493]	ἡμῖν σῆμα, τῆς ~δὲ ψυχῆς	τοῦτο	ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει
[449]	βραχυτάτων. καὶ γὰρ αὖ καὶ	~τοῦτο	ἕν ἐστιν ὧν φημι, μηδένα
[459]	συμβαίνει ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας)	τοῦτο	ἐνταῦθά γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[482]	νῦν δὲ πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν	τοῦτο	~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε κατ' αὐτὸ
[454]	~ὥσπερ περὶ τοῦ ζωγράφου μετὰ	τοῦτο	ἐπανεροίμεθ' ἂν τὸν λέγοντα· ποίας
[452]	δῆλον οὖν ὅτι ~τὸ μετὰ	τοῦτο	ἔροιτ' ἄν· καὶ τί ἐστιν
[462]	(αὐτὴν εἶναι, ὥστε τὸ μετὰ	~τοῦτο	ἐρωτᾷς εἰ οὐ καλή μοι
[503]	φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι	τοῦτο	ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν γὰρ οἳ
[486]	~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς τί δὴ	τοῦτο	ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ
[466]	δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν	τοῦτο	ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης)
[474]	ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ, πρὸς	τοῦτο,	ἢ κατὰ ἡδονήν τινα, ἐὰν
[495]	ὦ μακάριε, ἄθρει ~μὴ οὐ	τοῦτο	ᾖ τὸ ἀγαθόν, τὸ πάντως
[469]	ὃ ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν	~τοῦτο,	καὶ ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι καὶ
[466]	εἶναι, νοῦν μὴ ~ἔχων; καὶ	τοῦτο	καλεῖς σὺ μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος)
[489]	ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει ~μοι ἀποκρίνασθαι	τοῦτο,	Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν μοι ὁμολογήσῃς,
[526]	ὅτι δὲ πονηρός τις· καὶ	τοῦτο	~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος,
[467]	καὶ οἱ τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν	τοῦτο	~κεκτήσονται, ἡ δὲ δύναμίς ἐστιν,
[452]	~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης) τί οὖν δὴ	τοῦτο	λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν ἔγωγ'
[451]	~ἀλλ' ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ	τοῦτο	λέγεις (καὶ οὐδέν πω σαφές.
[462]	ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα.
[451]	ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ πρὸς τί	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ σοι
[461]	ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν, ὦ
[491]	οὐκ ἂν γνοίη ὅτι οὐ	τοῦτο	λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε σφόδρα,
[469]	ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε	τοῦτο	λέγω ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν
[469]	τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ γὰρ	τοῦτο	μέγιστον; οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον;
[478]	ἔχων κακίαν ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ	τοῦτο	~(μέγιστον τῶν κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος)
[480]	αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ	τοῦτο	μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ
[470]	οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τοῦτο	μὲν δή, ὡς ἔοικε, καὶ
[476]	τοὺς ἄλλους ἐῶ χαίρειν. καὶ	τοῦτο	μὲν ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ
[502]	καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ, ὅπως	τοῦτο	μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ δέ
[491]	λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ	τοῦτο	μὲν οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ
[523]	θάνατον· νῦν ~γὰρ προί̈ σασι.	τοῦτο	μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται
[512]	τε καὶ σῴζεσθαι. μὴ γὰρ	τοῦτο	μέν, τὸ ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον,
[500]	αἱ μὲν μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ	~τοῦτο	μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ
[461]	τι ~συνέβη ἐν τοῖς (λόγοις	τοῦτο	ὃ> δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν
[488]	ἱκανῶς μοι ἔνδειξαι τί ἔστιν	τοῦτο	ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ τίνα
[503]	ἂν εἶδός τι αὐτῷ σχῇ	τοῦτο	ὃ ἐργάζεται. οἷον εἰ βούλει
[452]	ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί ἐστιν	τοῦτο	ὃ φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν
[517]	ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ	τοῦτο	ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ
[449]	τὸ δὲ μῆκος τῶν λόγων	τοῦτο,	οἷον καὶ πῶλος ~ἤρξατο, εἰς
[500]	σμικρὸν νοῦν ἔχων ἄνθρωπος, ἢ	τοῦτο,	ὅντινα χρὴ ~τρόπον ζῆν, πότερον
[464]	ἕκαστον τῶν μορίων, προσποιεῖται (εἶναι	τοῦτο	ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ μὲν
[453]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ	τοῦτο,	ὅτι καὶ ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι
[488]	βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι	τοῦτο	ὅτι οὐχ ἑκὼν ἐξαμαρτάνω ἀλλ'
[506]	τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ δέ ἐστιν	τοῦτο	οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν δὲ
[482]	~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε κατ' αὐτὸ	τοῦτο	οὐκ ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι σοι
[495]	ποιῶ οὔτ' ἐγώ, εἴπερ ποιῶ	τοῦτο,	οὔτε σύ. ἀλλ' ὦ μακάριε,
[504]	~ἔχειν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω	τοῦτο	οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα καὶ
[522]	δὲ βούλει, σοὶ ~ἐγώ, ὡς	τοῦτο	οὕτως ἔχει, ἐθέλω λόγον λέξαι.
[495]	καὶ αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ	τοῦτο	οὕτως ἔχει, καὶ ἄλλα πολλά.
[521]	πόλει ~ὁντινοῦν ἂν ὅτι τύχοι,	τοῦτο	παθεῖν. τόδε μέντοι εὖ οἶδ'
[511]	λόγος σημαίνει. ἢ οἴει δεῖν	τοῦτο	παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον χρόνον
[447]	~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό γέ τοι	τοῦτο	πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε
[476]	~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	τοῦτο	πάσχον ὃ τὸ ποιοῦν ποιεῖ,
[485]	πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν οὖν ἔγωγε	τοῦτο	πάσχω καὶ πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας.
[505]	οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ αὐτὸς	τοῦτο	πάσχων περὶ οὗ ὁ λόγος
[522]	ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν τύχω,	τοῦτο	πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν σοι,
[522]	γε καὶ τἆλλα ἐπέρανας, καὶ	τοῦτο	πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή, φασί,
[501]	περὶ μὲν μίαν ψυχὴν ἔστιν	τοῦτο,	περὶ δὲ δύο καὶ πολλὰς
[453]	ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ	τοῦτο	περὶ ὅτου ὁ λόγος ἐστίν,
[449]	γὰρ οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς	τοῦτο	ποιεῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις. ἴθι
[457]	δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο ἂν	τοῦτο	ποιῆσαι οὔτε τοὺς ἄλλους δημιουργούς,
[489]	(ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον	~τοῦτο	ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ οἴει ἄλλο
[501]	αἵτινές εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ	τοῦτο	ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ, εἰ ~βούλει,
[500]	τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ μοι	τοῦτο	πρῶτον ἢ (σύμφαθι ἢ μή
[465]	ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν,	τοῦτο	ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι
[465]	ὅτι ὃ κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν,	τοῦτο	σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν, καὶ ὅτι
[459]	ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ.	τοῦτο	συμβαίνει ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας)
[504]	ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν καὶ	τοῦτο	συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν ὄνομά
[470]	οὖν, ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ)	τοῦτο.	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν τοίνυν φημί,
[497]	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ τί	τοῦτο;	~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης)
[507]	δεῖ ~ζῆν, καὶ πάντα εἰς	τοῦτο	τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ
[453]	ἅπασα καὶ τὸ κεφάλαιον εἰς	τοῦτο	τελευτᾷ· ἢ ἔχεις τι ~λέγειν
[493]	ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων	τοῦτο	τῆς ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι
[452]	ἔροιτ' ἄν· καὶ τί ἐστιν	(τοῦτο	τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι
[485]	ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ	τοῦτο,	~τὸ δ' ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ
[454]	~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνη ἀπεργάζεται	τοῦτο	τὸ ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι,
[472]	οὗ αὖ ἐστιν ἐν Πυθίου	τοῦτο	τὸ καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν δὲ
[453]	δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ	τοῦτο	τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον
[514]	τινὶ ἢ ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ	τοῦτο	τὸ οἰκοδόμημα καλὸν ἢ αἰσχρόν
[451]	ἐν τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων	τοῦτο	τὸ ~σκολιόν, ἐν ᾧ καταριθμοῦνται
[483]	~λέγειν. ὃ δὴ καὶ σὺ	τοῦτο	τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν
[508]	τύπτειν βούληται, ~τὸ νεανικὸν δὴ	τοῦτο	τὸ τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ
[451]	τῶν περὶ τί; τί> ἐστι	τοῦτο	τῶν ὄντων, περὶ οὗ οὗτοι
[508]	ἀδικῇ, καὶ ~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ	τοῦτο	χρηστέον· καὶ ἃ Πῶλον αἰσχύνῃ
[480]	τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ	τοῦτο	~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ, ὅπως ἂν
[522]	καὶ πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ	τοῦτο,	ὦ ~ἄνδρες δικασταί, οὔτε ἄλλο
[473]	ὁ διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας. τί	τοῦτο,	ὦ Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ
[510]	πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι	τοῦτο,	ὦ Σώκρατες, οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς
[470]	πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι, καὶ	τοῦτο,	ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ μέγα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005