Pages |
[482] |
αὑτῷ
εἰπεῖν,
σὲ
δὲ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
ἀγαπᾶν
καί
σου
~καταγελᾶν,
ὥς |
[483] |
διὰ
~ταῦτα
δὴ
νόμῳ
μὲν
|
τοῦτο |
ἄδικον
καὶ
αἰσχρὸν
λέγεται,
τὸ |
[504] |
ἐάν
τι
ἀφαιρῆται,
ἀφαιρήσεται,
πρὸς
|
τοῦτο |
ἀεὶ
τὸν
νοῦν
~ἔχων,
ὅπως |
[520] |
ναί.
~(Σωκράτης)
~δῆλον
γὰρ
ὅτι
|
τοῦτο |
αἴτιόν
ἐστιν,
ὅτι
μόνη
αὕτη |
[481] |
ᾖ>
ἡρπακὼς
πολύ,
μὴ
ἀποδιδῷ
|
τοῦτο |
ἀλλ'
ἔχων
ἀναλίσκῃ
καὶ
εἰς |
[503] |
τῶν
ἄλλων·
εἰ
δὲ
μὴ
|
τοῦτο, |
ἀλλ'
~ὅπερ
ἐν
τῷ
ὑστέρῳ |
[475] |
κακῷ
ἢ
ἀμφοτέροις;
οὐ
καὶ
|
τοῦτο |
ἀνάγκη;
~(Πῶλος)
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[509] |
τί
οὐκ
αὐτό
γέ
μοι
|
τοῦτο |
ἀπεκρίνω,
~ὦ
Καλλίκλεις,
πότερόν
σοι |
[493] |
καὶ
~μεταπίπτειν
ἄνω
κάτω,
καὶ
|
τοῦτο |
ἄρα
τις
μυθολογῶν
κομψὸς
ἀνήρ, |
[510] |
τὸν
λόγον.
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἐπὶ
|
τοῦτο |
ἄρα,
ὡς
ἔοικεν,
παρασκευαστέον
ἐστὶ |
[519] |
οὐκ
~ἔχουσιν;
οὐ
δοκεῖ
σοι
|
τοῦτο |
ἄτοπον
εἶναι,
ὦ
ἑταῖρε;
ὡς |
[519] |
οἱ
~σοφισταί,
τἆλλα
σοφοὶ
ὄντες,
|
τοῦτο |
ἄτοπον
ἐργάζονται
πρᾶγμα·
φάσκοντες
γὰρ |
[520] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
εἴ
τις
αὐτὸ
|
τοῦτο |
ἀφαιρεῖ,
τὴν
ἀδικίαν,
οὐδὲν
δεινὸν |
[467] |
οὖν
σοι
δοκοῦσιν
οἱ
ἄνθρωποι
|
τοῦτο |
βούλεσθαι
ὃ
ἂν
πράττωσιν
~ἑκάστοτε, |
[467] |
τῶν
ἰατρῶν
πότερόν
σοι
δοκοῦσιν
|
τοῦτο |
βούλεσθαι
ὅπερ
~ποιοῦσιν,
πίνειν
τὸ |
[467] |
τι
πράττῃ
ἕνεκά
του,
οὐ
|
τοῦτο |
~βούλεται
ὃ
πράττει,
ἀλλ'
ἐκεῖνο |
[490] |
ἔχειν
τὸν
ἄρχοντα
τῶν
~ἀρχομένων·
|
τοῦτο |
γάρ
μοι
δοκεῖς
βούλεσθαι
λέγειν |
[490] |
~ἀλλὰ
ταῦτ'
ἔστιν
ἃ
λέγω.
|
τοῦτο |
γὰρ
οἶμαι
ἐγὼ
τὸ
δίκαιον |
[465] |
(εἶναι
τὸ
τοιοῦτον,
ὦ
Πῶλε
|
τοῦτο |
γὰρ
~πρὸς
σὲ
λέγω
ὅτι |
[496] |
~πίνειν
λέγῃς;
ἢ
οὐχ
ἅμα
|
τοῦτο |
γίγνεται
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τόπον |
[523] |
Ζεύς·
ἀλλ'
ἐγώ,
ἔφη,
παύσω
|
τοῦτο |
γιγνόμενον.
~νῦν
μὲν
γὰρ
κακῶς |
[502] |
τι
τυγχάνει
ἀηδὲς
καὶ
ὠφέλιμον,
|
τοῦτο |
~δὲ
καὶ
λέξει
καὶ
ᾄσεται, |
[476] |
μὲν
ἡμῖν
οὕτως
ἐχέτω·
μετὰ
|
τοῦτο |
~δὲ
περὶ
οὗ
τὸ
δεύτερον |
[503] |
~ἀποτελεῖν,
αἳ
δὲ
χείρω,
μή,
|
τοῦτο |
δὲ
τέχνη
τις
εἴη
τοιοῦτον |
[509] |
γὰρ
~ἀδικήσει
ἢ
καὶ
ἐπὶ
|
(τοῦτο |
δεῖ
δύναμίν
τινα
καὶ
τέχνην |
[515] |
ὑπὲρ
σοῦ
ἀποκρινοῦμαι.
εἰ
~τοίνυν
|
τοῦτο |
δεῖ
τὸν
ἀγαθὸν
ἄνδρα
παρασκευάζειν |
[515] |
ἢ
οὐ
~πολλάκις
ἤδη
ὡμολογήκαμεν
|
τοῦτο |
δεῖν
πράττειν
τὸν
πολιτικὸν
ἄνδρα; |
[527] |
κακὸς
γίγνηται,
κολαστέος
ἐστί,
καὶ
|
τοῦτο |
~δεύτερον
ἀγαθὸν
μετὰ
τὸ
εἶναι |
[499] |
τὸ
παρὸν
εὖ
ποιεῖν
~καὶ
|
τοῦτο |
δέχεσθαι
τὸ
διδόμενον
παρὰ
σοῦ. |
[511] |
καλὸν
κἀγαθὸν
ὄντα.
~(Καλλίκλης)
οὐκοῦν
|
τοῦτο |
δὴ
καὶ
τὸ
ἀγανακτητόν;
~(Σωκράτης) |
[508] |
καὶ
δικαιότητα,
καὶ
τὸ
ὅλον
|
τοῦτο |
διὰ
~ταῦτα
κόσμον
καλοῦσιν,
~ὦ |
[448] |
Γοργίου
ἀποκρίνασθαι;
~(Πῶλος)
τί
δὲ
|
τοῦτο, |
ἐὰν
σοί
γε
ἱκανῶς;
~(Χαιρεφῶν) |
[482] |
ἁπάντων
~ἔσχατον
κακῶν·
ἢ
εἰ
|
τοῦτο |
ἐάσεις
ἀνέλεγκτον,
μὰ
τὸν
κύνα |
[463] |
εἶναι
ἡ
ῥητορική·
~τυγχάνει
ὂν
|
τοῦτο, |
~εἰ
δὲ
μὴ
Πῶλος
ὅδε |
[473] |
ὦ
Πῶλε;
γελᾷς;
ἄλλο
αὖ
|
τοῦτο |
εἶδος
ἐλέγχου
ἐστίν,
~ἐπειδάν
τίς |
[492] |
ἁμόθεν
γέ
ποθεν
ἑτοιμάζειν,
καὶ
|
~(τοῦτο |
εἶναι
τὴν
ἀρετήν;
~(Καλλίκλης)
φημὶ |
[513] |
ἑτέρα,
ὅπως
ὡς
βέλτιστον
ἔσται
|
τοῦτο, |
εἴτε
σῶμα
τυγχάνει
ὂν
εἴτε |
[473] |
διδόντας
δίκην
ἧττον.
βούλει
καὶ
|
~τοῦτο |
ἐλέγχειν;
~(Πῶλος)
~ἀλλ'
ἔτι
τοῦτ' |
[498] |
διαφέρειν.
~(Σωκράτης)
ἀλλ'
ἀρκεῖ
καὶ
|
τοῦτο. |
ἐν
πολέμῳ
δὲ
ἤδη
εἶδες |
[514] |
τὴν
~τέχνην,
τὸ
λεγόμενον
δὴ
|
τοῦτο |
ἐν
τῷ
πίθῳ
τὴν
κεραμείαν |
[493] |
ἡμῖν
σῆμα,
τῆς
~δὲ
ψυχῆς
|
τοῦτο |
ἐν
ᾧ
ἐπιθυμίαι
εἰσὶ
τυγχάνει |
[449] |
βραχυτάτων.
καὶ
γὰρ
αὖ
καὶ
|
~τοῦτο |
ἕν
ἐστιν
ὧν
φημι,
μηδένα |
[459] |
συμβαίνει
ἢ
ἄλλο
τι;
~(Γοργίας)
|
τοῦτο |
ἐνταῦθά
γε
συμβαίνει.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν |
[482] |
νῦν
δὲ
πάλιν
αὐτὸς
ταὐτὸν
|
τοῦτο |
~ἔπαθεν.
καὶ
ἔγωγε
κατ'
αὐτὸ |
[454] |
~ὥσπερ
περὶ
τοῦ
ζωγράφου
μετὰ
|
τοῦτο |
ἐπανεροίμεθ'
ἂν
τὸν
λέγοντα·
ποίας |
[452] |
δῆλον
οὖν
ὅτι
~τὸ
μετὰ
|
τοῦτο |
ἔροιτ'
ἄν·
καὶ
τί
ἐστιν |
[462] |
(αὐτὴν
εἶναι,
ὥστε
τὸ
μετὰ
|
~τοῦτο |
ἐρωτᾷς
εἰ
οὐ
καλή
μοι |
[503] |
φροντίζουσιν;
~(Καλλίκλης)
~οὐχ
ἁπλοῦν
ἔτι
|
τοῦτο |
ἐρωτᾷς·
εἰσὶ
μὲν
γὰρ
οἳ |
[486] |
~βασάνου;
~(Καλλίκλης)
πρὸς
τί
δὴ
|
τοῦτο |
ἐρωτᾷς,
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
~ἐγώ |
[466] |
δόξῃ
~βέλτιστον
εἶναι.
~(Πῶλος)
οὐκοῦν
|
τοῦτο |
ἔστιν
τὸ
μέγα
δύνασθαι;
~(Σωκράτης) |
[474] |
ἂν
ἕκαστον
~χρήσιμον
ᾖ,
πρὸς
|
τοῦτο, |
ἢ
κατὰ
ἡδονήν
τινα,
ἐὰν |
[495] |
ὦ
μακάριε,
ἄθρει
~μὴ
οὐ
|
τοῦτο |
ᾖ
τὸ
ἀγαθόν,
τὸ
πάντως |
[469] |
ὃ
ἂν
δοκῇ
αὐτῷ,
ποιεῖν
|
~τοῦτο, |
καὶ
ἀποκτεινύντι
καὶ
ἐκβάλλοντι
καὶ |
[466] |
εἶναι,
νοῦν
μὴ
~ἔχων;
καὶ
|
τοῦτο |
καλεῖς
σὺ
μέγα
δύνασθαι;
~(Πῶλος) |
[489] |
ἀδικεῖσθαι;
μὴ
φθόνει
~μοι
ἀποκρίνασθαι
|
τοῦτο, |
Καλλίκλεις,
ἵν'
ἐάν
μοι
ὁμολογήσῃς, |
[526] |
ὅτι
δὲ
πονηρός
τις·
καὶ
|
τοῦτο |
~κατιδὼν
ἀπέπεμψεν
εἰς
Τάρταρον,
ἐπισημηνάμενος, |
[467] |
καὶ
οἱ
τύραννοι
οὐδὲν
ἀγαθὸν
|
τοῦτο |
~κεκτήσονται,
ἡ
δὲ
δύναμίς
ἐστιν, |
[452] |
~ἑκάστῳ.
~(Σωκράτης)
τί
οὖν
δὴ
|
τοῦτο |
λέγεις;
~(Γοργίας)
~τὸ
πείθειν
ἔγωγ' |
[451] |
~ἀλλ'
ὦ
Γοργία,
ἀμφισβητήσιμον
καὶ
|
τοῦτο |
λέγεις
(καὶ
οὐδέν
πω
σαφές. |
[462] |
ἐγὼ
ἔναγχος
~ἀνέγνων.
~(Πῶλος)
τί
|
τοῦτο |
λέγεις;
~(Σωκράτης)
ἐμπειρίαν
ἔγωγέ
τινα. |
[451] |
ἀκήκοα
γάρ·
ἀλλὰ
πρὸς
τί
|
τοῦτο |
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~ὅτι
εἴ
σοι |
[461] |
ἓν
μόνον
φυλάττῃς.
~(Πῶλος)
τί
|
τοῦτο |
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~τὴν
μακρολογίαν,
ὦ |
[491] |
οὐκ
ἂν
γνοίη
ὅτι
οὐ
|
τοῦτο |
λέγω.
~(Καλλίκλης)
~πάνυ
γε
σφόδρα, |
[469] |
ὅπερ
ἐγώ.
~(Πῶλος)
~ἀλλ'
ἔγωγε
|
τοῦτο |
λέγω
ὅπερ
ἄρτι,
ἐξεῖναι
ἐν |
[469] |
τὸ
ἀδικεῖν.
~(Πῶλος)
ἦ
γὰρ
|
τοῦτο |
μέγιστον;
οὐ
τὸ
ἀδικεῖσθαι
μεῖζον; |
[478] |
ἔχων
κακίαν
ἐν
ψυχῇ,
ἐπειδὴ
|
τοῦτο |
~(μέγιστον
τῶν
κακῶν
ἐφάνη.
~(Πῶλος) |
[480] |
αὐτὸς
ἀδικῆται
ὑπὸ
τοῦ
ἐχθροῦ
|
τοῦτο |
μὲν
γὰρ
~εὐλαβητέον
ἐὰν
δὲ |
[470] |
οὔ;
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
|
~τοῦτο |
μὲν
δή,
ὡς
ἔοικε,
καὶ |
[476] |
τοὺς
ἄλλους
ἐῶ
χαίρειν.
καὶ
|
τοῦτο |
μὲν
ἡμῖν
οὕτως
ἐχέτω·
μετὰ |
[502] |
καὶ
κεχαρισμένον,
~πονηρὸν
δέ,
ὅπως
|
τοῦτο |
μὲν
μὴ
ἐρεῖ,
εἰ
δέ |
[491] |
λέγω
αὐτὸν
ἑαυτοῦ
ἄρχοντα·
ἢ
|
τοῦτο |
μὲν
οὐδὲν
δεῖ,
αὐτὸν
ἑαυτοῦ |
[523] |
θάνατον·
νῦν
~γὰρ
προί̈
σασι.
|
τοῦτο |
μὲν
οὖν
καὶ
δὴ
εἴρηται |
[512] |
τε
καὶ
σῴζεσθαι.
μὴ
γὰρ
|
τοῦτο |
μέν,
τὸ
ζῆν
ὁποσονδὴ
(χρόνον, |
[500] |
αἱ
μὲν
μέχρι
ἡδονῆς,
αὐτὸ
|
~τοῦτο |
μόνον
παρασκευάζουσαι,
ἀγνοοῦσαι
δὲ
τὸ |
[461] |
τι
~συνέβη
ἐν
τοῖς
(λόγοις
|
τοῦτο |
ὃ>
δὴ
ἀγαπᾷς,
αὐτὸς
ἀγαγὼν |
[488] |
ἱκανῶς
μοι
ἔνδειξαι
τί
ἔστιν
|
τοῦτο |
ὃ
ἐπιτηδευτέον
~μοι,
καὶ
τίνα |
[503] |
ἂν
εἶδός
τι
αὐτῷ
σχῇ
|
τοῦτο |
ὃ
ἐργάζεται.
οἷον
εἰ
βούλει |
[452] |
ὑπ'
ἐμοῦ,
~ἀπόκριναι
τί
ἐστιν
|
τοῦτο |
ὃ
φῂς
σὺ
μέγιστον
ἀγαθὸν |
[517] |
ἐπιτρέπειν,
~πείθοντες
καὶ
βιαζόμενοι
ἐπὶ
|
τοῦτο |
ὅθεν
ἔμελλον
ἀμείνους
ἔσεσθαι
οἱ |
[449] |
τὸ
δὲ
μῆκος
τῶν
λόγων
|
τοῦτο, |
οἷον
καὶ
πῶλος
~ἤρξατο,
εἰς |
[500] |
σμικρὸν
νοῦν
ἔχων
ἄνθρωπος,
ἢ
|
τοῦτο, |
ὅντινα
χρὴ
~τρόπον
ζῆν,
πότερον |
[464] |
ἕκαστον
τῶν
μορίων,
προσποιεῖται
(εἶναι
|
τοῦτο |
ὅπερ
ὑπέδυ,
~καὶ
τοῦ
μὲν |
[453] |
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~ἆρα
διὰ
|
τοῦτο, |
ὅτι
καὶ
ἄλλοι
εἰσὶ
ζωγράφοι |
[488] |
βίον
τὸν
~ἐμαυτοῦ,
εὖ
ἴσθι
|
τοῦτο |
ὅτι
οὐχ
ἑκὼν
ἐξαμαρτάνω
ἀλλ' |
[506] |
τοῦ
ἀγαθοῦ.
~ἡδὺ
δέ
ἐστιν
|
τοῦτο |
οὗ
(παραγενομένου
ἡδόμεθα,
ἀγαθὸν
δὲ |
[482] |
~ἔπαθεν.
καὶ
ἔγωγε
κατ'
αὐτὸ
|
τοῦτο |
οὐκ
ἄγαμαι
Πῶλον,
ὅτι
σοι |
[495] |
ποιῶ
οὔτ'
ἐγώ,
εἴπερ
ποιῶ
|
τοῦτο, |
οὔτε
σύ.
ἀλλ'
ὦ
μακάριε, |
[504] |
~ἔχειν
ἢ
οὔ;
~(Καλλίκλης)
ἔστω
|
τοῦτο |
οὕτω.
~(Σωκράτης)
~τάξεως
ἄρα
καὶ |
[522] |
δὲ
βούλει,
σοὶ
~ἐγώ,
ὡς
|
τοῦτο |
οὕτως
ἔχει,
ἐθέλω
λόγον
λέξαι. |
[495] |
καὶ
αἰσχρὰ
φαίνεται
συμβαίνοντα,
εἰ
|
τοῦτο |
οὕτως
ἔχει,
καὶ
ἄλλα
πολλά. |
[521] |
πόλει
~ὁντινοῦν
ἂν
ὅτι
τύχοι,
|
τοῦτο |
παθεῖν.
τόδε
μέντοι
εὖ
οἶδ' |
[511] |
λόγος
σημαίνει.
ἢ
οἴει
δεῖν
|
τοῦτο |
παρασκευάζεσθαι
~ἄνθρωπον,
ὡς
πλεῖστον
χρόνον |
[447] |
~(Χαιρεφῶν)
~ἐπ'
αὐτό
γέ
τοι
|
τοῦτο |
πάρεσμεν.
~(Καλλίκλης)
~οὐκοῦν
ὅταν
βούλησθε |
[476] |
~(Πῶλος)
ἔμοιγε
δοκεῖ.
~(Σωκράτης)
~ἆρα
|
τοῦτο |
πάσχον
ὃ
τὸ
ποιοῦν
ποιεῖ, |
[485] |
πληγῶν
ἄξιον.
ταὐτὸν
οὖν
ἔγωγε
|
τοῦτο |
πάσχω
καὶ
πρὸς
τοὺς
~φιλοσοφοῦντας. |
[505] |
οὐχ
ὑπομένει
ὠφελούμενος
καὶ
αὐτὸς
|
τοῦτο |
πάσχων
περὶ
οὗ
ὁ
λόγος |
[522] |
ὥστε
ἴσως,
ὅτι
ἂν
τύχω,
|
τοῦτο |
πείσομαι.
~(Καλλίκλης)
~δοκεῖ
οὖν
σοι, |
[522] |
γε
καὶ
τἆλλα
ἐπέρανας,
καὶ
|
τοῦτο |
πέρανον.
~(Σωκράτης)
~Ἄκουε
δή,
φασί, |
[501] |
περὶ
μὲν
μίαν
ψυχὴν
ἔστιν
|
τοῦτο, |
περὶ
δὲ
δύο
καὶ
πολλὰς |
[453] |
ἄλλῳ
διαλέγεται
βουλόμενος
εἰδέναι
αὐτὸ
|
τοῦτο |
περὶ
ὅτου
ὁ
λόγος
ἐστίν, |
[449] |
γὰρ
οἶμαι,
ὦ
Σώκρατες,
ἐπιεικῶς
|
τοῦτο |
ποιεῖν.
~(Σωκράτης)
~εὖ
λέγεις.
ἴθι |
[457] |
δόξαν
ἀφαιρεῖσθαι
ὅτι
~δύναιτο
ἂν
|
τοῦτο |
ποιῆσαι
οὔτε
τοὺς
ἄλλους
δημιουργούς, |
[489] |
(ἐάν
τις
ῥήματι
ἁμάρτῃ,
ἕρμαιον
|
~τοῦτο |
ποιούμενος;
ἐμὲ
γὰρ
οἴει
ἄλλο |
[501] |
αἵτινές
εἰσιν
αἱ
ἐπιτηδεύσεις
αἱ
|
τοῦτο |
ποιοῦσαι;
μᾶλλον
δέ,
εἰ
~βούλει, |
[500] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
αὐτὸ
δέ
μοι
|
τοῦτο |
πρῶτον
ἢ
(σύμφαθι
ἢ
μή |
[465] |
ὅτι
ὃ
ὀψοποιικὴ
πρὸς
~ἰατρικήν,
|
τοῦτο |
ῥητορικὴ
πρὸς
δικαιοσύνην.
ὅπερ
μέντοι |
[465] |
ὅτι
ὃ
κομμωτικὴ
πρὸς
~γυμναστικήν,
|
τοῦτο |
σοφιστικὴ
πρὸς
νομοθετικήν,
καὶ
ὅτι |
[459] |
ῥήτωρ
τοῦ
~ἰατροῦ
πιθανώτερος
ᾖ.
|
τοῦτο |
συμβαίνει
ἢ
ἄλλο
τι;
~(Γοργίας) |
[504] |
ἀνάγκη
ἐκ
τῶν
πρόσθεν
καὶ
|
τοῦτο |
συνομολογεῖν.
~(Σωκράτης)
~τί
οὖν
ὄνομά |
[470] |
οὖν,
ὦ
Σώκρατες,
ἀπόκριναι
(ταὐτὸ)
|
τοῦτο. |
~(Σωκράτης)
~ἐγὼ
μὲν
τοίνυν
φημί, |
[497] |
~(Καλλίκλης)
οἶμαι
ἔγωγε·
ἀλλὰ
τί
|
τοῦτο; |
~(Σωκράτης)
οὐδέν·
ἀλλ'
ἀποκρίνου.
~(Καλλίκλης) |
[507] |
δεῖ
~ζῆν,
καὶ
πάντα
εἰς
|
τοῦτο |
τὰ
αὑτοῦ
συντείνοντα
καὶ
τὰ |
[453] |
ἅπασα
καὶ
τὸ
κεφάλαιον
εἰς
|
τοῦτο |
τελευτᾷ·
ἢ
ἔχεις
τι
~λέγειν |
[493] |
ἀνοήτους
ἀμυήτους,
(τῶν
δ'
ἀνοήτων
|
τοῦτο |
τῆς
ψυχῆς
οὗ
αἱ
~ἐπιθυμίαι |
[452] |
ἔροιτ'
ἄν·
καὶ
τί
ἐστιν
|
(τοῦτο |
τὸ
ἀγαθόν;
ἀποκρινάσθω
~(Γοργίας)
ἴθι |
[485] |
ᾖ,
ἐντεῦθεν
φεύγει
καὶ
λοιδορεῖ
|
τοῦτο, |
~τὸ
δ'
ἕτερον
ἐπαινεῖ,
εὐνοίᾳ |
[454] |
~ἐπειδὴ
τοίνυν
οὐ
μόνη
ἀπεργάζεται
|
τοῦτο |
τὸ
ἔργον,
ἀλλὰ
καὶ
ἄλλαι, |
[472] |
οὗ
αὖ
ἐστιν
ἐν
Πυθίου
|
τοῦτο |
τὸ
καλὸν
ἀνάθημα,
ἐὰν
δὲ |
[453] |
δοκεῖς
ἱκανῶς
ὁρίζεσθαι·
ἔστιν
γὰρ
|
τοῦτο |
τὸ
~κεφάλαιον
αὐτῆς.
~(Σωκράτης)
~ἄκουσον |
[514] |
τινὶ
ἢ
ἡμέτερον
αὐτῶν,
καὶ
|
τοῦτο |
τὸ
οἰκοδόμημα
καλὸν
ἢ
αἰσχρόν |
[451] |
ἐν
τοῖς
συμποσίοις
ᾀδόντων
ἀνθρώπων
|
τοῦτο |
τὸ
~σκολιόν,
ἐν
ᾧ
καταριθμοῦνται |
[483] |
~λέγειν.
ὃ
δὴ
καὶ
σὺ
|
τοῦτο |
τὸ
σοφὸν
κατανενοηκὼς
κακουργεῖς
ἐν |
[508] |
τύπτειν
βούληται,
~τὸ
νεανικὸν
δὴ
|
τοῦτο |
τὸ
τοῦ
σοῦ
λόγου,
ἐπὶ |
[451] |
τῶν
περὶ
τί;
τί>
ἐστι
|
τοῦτο |
τῶν
ὄντων,
περὶ
οὗ
οὗτοι |
[508] |
ἀδικῇ,
καὶ
~τῇ
ῥητορικῇ
ἐπὶ
|
τοῦτο |
χρηστέον·
καὶ
ἃ
Πῶλον
αἰσχύνῃ |
[480] |
τῶν
ἄλλων
οἰκείων
καὶ
ἐπὶ
|
τοῦτο |
~χρώμενον
τῇ
ῥητορικῇ,
ὅπως
ἂν |
[522] |
καὶ
πράττω
τὸ
ὑμέτερον
δὴ
|
τοῦτο, |
ὦ
~ἄνδρες
δικασταί,
οὔτε
ἄλλο |
[473] |
ὁ
διαφεύγων
καὶ
~τυραννεύσας.
τί
|
τοῦτο, |
ὦ
Πῶλε;
γελᾷς;
ἄλλο
αὖ |
[510] |
πάντας
ἀδικεῖν;
~(Καλλίκλης)
~ἔστω
σοι
|
τοῦτο, |
ὦ
Σώκρατες,
οὕτως,
ἵνα
διαπεράνῃς |
[470] |
πράττειν,
ἀγαθόν
τε
εἶναι,
καὶ
|
τοῦτο, |
ὡς
~ἔοικεν,
ἐστὶν
τὸ
μέγα |