Pages |
[475] |
ἀποκρίνου,
καὶ
ἢ
(φάθι
ἢ
|
μὴ |
ἃ
ἐρωτῶ.
~(Πῶλος)
ἀλλ'
οὐκ |
[462] |
~(Πῶλος)
τίνος
λέγεις
ταύτης;
~(Σωκράτης)
|
~μὴ |
ἀγροικότερον
ᾖ
τὸ
ἀληθὲς
εἰπεῖν· |
[510] |
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν
καὶ
τὸ
|
μὴ |
ἀδικεῖν;
ἢ
πολλοῦ
δεῖ,
εἴπερ |
[509] |
ἔχειν,
τήν
τε
ἀπὸ
~τοῦ
|
μὴ |
ἀδικεῖν
καὶ
τὴν
ἀπὸ
τοῦ |
[510] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τούτῳ
τὸ
μὲν
|
μὴ |
ἀδικεῖσθαι
καὶ
μέγα
(δύνασθαι,
ὡς |
[509] |
ἢ
ἐὰν
δύναμιν
~παρασκευάσηται
τοῦ
|
μὴ |
ἀδικεῖσθαι,
οὐκ
ἀδικήσεται;
~(Καλλίκλης)
δῆλον |
[509] |
ἀδικεῖν
καὶ
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
|
μὴ |
ἀδικεῖσθαι;
πότερα
δύναμιν
ἢ
βούλησιν; |
[480] |
αὐτὸν
ἑαυτὸν
μάλιστα
φυλάττειν
ὅπως
|
~μὴ |
ἀδικήσει,
ὡς
ἱκανὸν
κακὸν
ἕξοντα. |
[510] |
δύναμίν
τινα
καὶ
τέχνην,
~ὅπως
|
μὴ |
ἀδικήσωμεν.
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[521] |
εἰσάγων
οὐδεὶς
γὰρ
ἂν
χρηστὸς
|
μὴ |
ἀδικοῦντ'
ἄνθρωπον
εἰσαγάγοι
καὶ
~οὐδέν |
[487] |
ὅτι
γε
οἷος
παρρησιάζεσθαι
καὶ
|
μὴ |
~αἰσχύνεσθαι,
αὐτός
τε
φῂς
καὶ |
[494] |
δὲ
οὐ
μὴ
ἐκπλαγῇς
οὐδὲ
|
μὴ |
αἰσχυνθῇς·
ἀνδρεῖος
γὰρ
εἶ.
ἀλλ' |
[462] |
μὴ
ἐξέσται
(μοι
ἀπιέναι
καὶ
|
μὴ |
ἀκούειν
σου;
~ἀλλ'
εἴ
τι |
[516] |
ἐθεράπευεν,
ἵνα
αὐτοῦ
δέκα
ἐτῶν
|
μὴ |
ἀκούσειαν
~τῆς
φωνῆς;
καὶ
Θεμιστοκλέα |
[458] |
ἂν
~ἐλεγξάντων
εἴ
τίς
τι
|
μὴ |
ἀληθὲς
λέγοι,
οὐκ
ἀηδέστερον
μεντἂν |
[458] |
μὲν
ἂν
ἐλεγχθέντων
εἴ
τι
|
μὴ |
ἀληθὲς
λέγω,
ἡδέως
δ'
ἂν |
[512] |
πεποίηνται.
ἀλλ'
ὦ
μακάριε,
ὅρα
|
μὴ |
ἄλλο
τι
τὸ
γενναῖον
καὶ |
[489] |
ταῦτα
ἢ
οὔ;
καὶ
ὅπως
|
μὴ |
~ἁλώσῃ
ἐνταῦθα
σὺ
αὖ
αἰσχυνόμενος. |
[505] |
(καταλείπειν,
ἀλλ'
~ἐπιθέντας
κεφαλήν,
ἵνα
|
μὴ |
ἄνευ
κεφαλῆς
περιίῃ.
ἀπόκριναι
οὖν |
[495] |
ἀγαθόν;
~(Καλλίκλης)
~ἵνα
δή
μοι
|
μὴ |
ἀνομολογούμενος
ᾖ
ὁ
λόγος,
ἐὰν |
[494] |
γὰρ
ὥσπερ
ἤρξω,
καὶ
ὅπως
|
μὴ |
ἀπαισχυνῇ.
δεῖ
δέ,
ὡς
~ἔοικε, |
[485] |
πρεσβύτερον
ἴδω
ἔτι
~φιλοσοφοῦντα
καὶ
|
μὴ |
ἀπαλλαττόμενον,
πληγῶν
μοι
δοκεῖ
ἤδη |
[478] |
ζῇ
ὁ
ἔχων
(ἀδικίαν)
καὶ
|
μὴ |
ἀπαλλαττόμενος.
~(Πῶλος)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν |
[512] |
νοσήμασιν
~κατὰ
τὸ
σῶμα
συνεχόμενος
|
μὴ |
ἀπεπνίγη,
οὗτος
μὲν
ἄθλιός
ἐστιν |
[480] |
τε
αὑτὸν
καὶ
τοὺς
ἄλλους
|
μὴ |
ἀποδειλιᾶν
ἀλλὰ
~παρέχειν
μύσαντα
εὖ |
[481] |
ἐάντε
~χρυσίον
ᾖ>
ἡρπακὼς
πολύ,
|
μὴ |
ἀποδιδῷ
τοῦτο
ἀλλ'
ἔχων
ἀναλίσκῃ |
[481] |
θανάτου
ἄξια
ἠδικηκὼς
~ᾖ,
ὅπως
|
μὴ |
ἀποθανεῖται,
μάλιστα
μὲν
μηδέποτε,
ἀλλ' |
[491] |
ἃ
ἂν
νοήσωσιν
ἐπιτελεῖν,
καὶ
|
μὴ |
ἀποκάμνωσι
διὰ
μαλακίαν
τῆς
ψυχῆς. |
[480] |
τῶν
φίλων
τυγχάνῃ
ἀδικῶν,
~καὶ
|
μὴ |
ἀποκρύπτεσθαι
ἀλλ'
εἰς
τὸ
φανερὸν |
[488] |
οὖν,
ὥσπερ
~ἤρξω
νουθετεῖν
με,
|
μὴ |
ἀποστῇς,
ἀλλ'
ἱκανῶς
μοι
ἔνδειξαι |
[489] |
θαυμάσιε
πρᾳότερόν
με
προδίδασκε,
ἵνα
|
μὴ |
~ἀποφοιτήσω
παρὰ
σοῦ.
~(Καλλίκλης)
εἰρωνεύῃ, |
[521] |
ἀφαιρήσεται
ἐάν
τι
ἔχω,
ἵνα
|
μὴ |
αὖ
~ἐγὼ
εἴπω
ὅτι
ἀλλ' |
[521] |
ἀποκτενεῖ
με
ὁ
βουλόμενος,
ἵνα
|
μὴ |
αὖ
καὶ
ἐγὼ
~εἴπω,
ὅτι |
[480] |
ἐχθρὸν
εἴτε
~ὁντινοῦν,
ἐὰν
μόνον
|
μὴ |
αὐτὸς
ἀδικῆται
ὑπὸ
τοῦ
ἐχθροῦ |
[483] |
~δυνατοὺς
ὄντας
πλέον
ἔχειν,
ἵνα
|
μὴ |
αὐτῶν
πλέον
ἔχωσιν,
λέγουσιν
ὡς |
[506] |
διαπερανθῆναι
τὸν
λόγον·
εἰ
δὲ
|
μὴ |
βούλεσθε,
ἐῶμεν
ἤδη
χαίρειν
καὶ |
[509] |
δὴ
τοῦ
ἀδικεῖν;
πότερον
ἐὰν
|
μὴ |
βούληται
ἀδικεῖν,
ἱκανὸν
τοῦτ'
ἐστίν |
[509] |
ὧδε
~δὲ
λέγω·
πότερον
ἐὰν
|
μὴ |
βούληται
ἀδικεῖσθαι,
οὐκ
ἀδικήσεται,
ἢ |
[505] |
~(Σωκράτης)
τίς
οὖν
ἄλλος
ἐθέλει;
|
μὴ |
γάρ
τοι
ἀτελῆ
γε
τὸν |
[512] |
τὸ
σῴζειν
τε
καὶ
σῴζεσθαι.
|
μὴ |
γὰρ
τοῦτο
μέν,
τὸ
ζῆν |
[458] |
ἐμοὶ
δ'
οὖν
καὶ
αὐτῷ
|
μὴ |
γένοιτο
τοσαύτη
~ἀσχολία,
ὥστε
τοιούτων |
[516] |
βάραθρον
(ἐμβαλεῖν
ἐψηφίσαντο,
καὶ
εἰ
|
~μὴ |
διὰ
τὸν
πρύτανιν,
ἐνέπεσεν
ἄν; |
[482] |
ἀδικεῖν
ἐστιν
καὶ
ἀδικοῦντα
δίκην
|
μὴ |
διδόναι
ἁπάντων
~ἔσχατον
κακῶν·
ἢ |
[486] |
εἰρῆσθαι,
ἔξεστιν
ἐπὶ
κόρρης
τύπτοντα
|
μὴ |
~διδόναι
δίκην.
ἀλλ'
ὠγαθέ,
ἐμοὶ |
[510] |
ὡς
πλεῖστα
ἀδικεῖν
καὶ
ἀδικοῦντα
|
μὴ |
~διδόναι
δίκην.
ἦ
γάρ;
~(Καλλίκλης) |
[479] |
τὸ
ἀδικεῖν·
τὸ
δὲ
ἀδικοῦντα
|
μὴ |
διδόναι
~δίκην
πάντων
μέγιστόν
τε |
[509] |
εἰ
οἷόν
τε,
τὸ
~ἀδικοῦντα
|
μὴ |
διδόναι
δίκην,
τίνα
ἂν
βοήθειαν |
[474] |
ἀδικεῖσθαι
κάκιον
ἡγεῖσθαι
καὶ
τὸ
|
μὴ |
διδόναι
δίκην
τοῦ
διδόναι.
~(Πῶλος) |
[479] |
~τοῖς
μεγίστοις
νοσήμασιν
συνισχόμενος
διαπράξαιτο
|
μὴ |
διδόναι
δίκην
τῶν
περὶ
~τὸ |
[479] |
κινδυνεύει.
~(Σωκράτης)
τὸ
δέ
γε
|
μὴ |
διδόναι
ἐμμονὴ
τοῦ
κακοῦ;
~(Πῶλος) |
[479] |
καὶ
πᾶν
ποιοῦσιν
ὥστε
δίκην
|
μὴ |
διδόναι
~μηδ'
ἀπαλλάττεσθαι
τοῦ
μεγίστου |
[476] |
σὺ
ᾤου,
ἢ
μεῖζον
τὸ
|
μὴ |
διδόναι,
ὡς
αὖ
ἐγὼ
ᾤμην. |
[479] |
ἀδικουμένου
ἀθλιώτερον
εἶναι
καὶ
τὸν
|
μὴ |
διδόντα
~δίκην
τοῦ
διδόντος;
οὐ |
[472] |
μὲν
ἄθλιος,
~ἀθλιώτερος
μέντοι
ἐὰν
|
μὴ |
διδῷ
δίκην
μηδὲ
τυγχάνῃ
τιμωρίας |
[479] |
Ἀρχέλαος
εἴτ'
ἄλλος
ἀνθρώπων
ὁστισοῦν
|
μὴ |
δίδωσι
~δίκην
ἀδικῶν,
τούτῳ
προσήκειν |
[473] |
εὐδαίμονας
αὖ
τοὺς
ἀδικοῦντας,
ἐὰν
|
μὴ |
διδῶσι
δίκην.
~(Πῶλος)
πάνυ
μὲν |
[495] |
ἂν
χαίρωσιν,
~(εὐδαίμονας
εἶναι,
καὶ
|
μὴ |
διορίζηται
τῶν
ἡδονῶν
~ὁποῖαι
ἀγαθαὶ |
[509] |
διδόναι
δίκην,
τίνα
ἂν
βοήθειαν
|
μὴ |
δυνάμενος
ἄνθρωπος
βοηθεῖν
~ἑαυτῷ
καταγέλαστος |
[509] |
ταύτην
εἶναι
τὴν
αἰσχίστην
~βοήθειαν
|
μὴ |
δύνασθαι
βοηθεῖν
μήτε
αὑτῷ
μήτε |
[481] |
~καὶ
(πράττοντα
καὶ
λέγοντα,
ὅπως
|
μὴ |
δῷ
δίκην
μηδὲ
ἔλθῃ
παρὰ |
[481] |
μηχανητέον
ὅπως
ἂν
διαφύγῃ
καὶ
|
μὴ |
δῷ
δίκην
ὁ
ἐχθρός,
ἀλλ' |
[480] |
παρὰ
τὸν
ἰατρόν,
~(σπεύδοντα
ὅπως
|
μὴ |
ἐγχρονισθὲν
τὸ
νόσημα
τῆς
ἀδικίας |
[472] |
οἶμαι
δὲ
οὐδὲ
σοί,
ἐὰν
|
μὴ |
ἐγώ
σοι
~μαρτυρῶ
εἷς
ὢν |
[458] |
ὦ
Σώκρατες,
γίγνεται
ἐμέ
γε
|
μὴ |
ἐθέλειν,
αὐτὸν
~ἐπαγγειλάμενον
ἐρωτᾶν
ὅτι |
[461] |
τοι·
σοῦ
μακρὰ
λέγοντος
καὶ
|
μὴ |
ἐθέλοντος
τὸ
ἐρωτώμενον
~ἀποκρίνεσθαι,
οὐ |
[454] |
οὐ
σοῦ
ἕνεκα
ἀλλ'
ἵνα
|
μὴ |
ἐθιζώμεθα
ὑπονοοῦντες
~προαρπάζειν
ἀλλήλων
τὰ |
[480] |
ῥητορικὴ
ἡμῖν,
ὦ
Πῶλε,
εἰ
|
μὴ |
~εἴ
τις
(ὑπολάβοι
ἐπὶ
τοὐναντίον |
[472] |
περὶ
ὧν
εἰδέναι
τε
κάλλιστον
|
μὴ |
εἰδέναι
τε
αἴσχιστον·
τὸ
~γὰρ |
[459] |
ὄχλῳ
τοῦτό
ἐστιν,
ἐν
τοῖς
|
μὴ |
εἰδόσιν;
οὐ
γὰρ
δήπου
ἔν |
[517] |
θεραπευτὴν
εἶναι
σώματος,
παντὶ
τῷ
|
μὴ |
εἰδότι
ὅτι
~ἔστιν
τις
παρὰ |
[460] |
οἶμαι,
ὦ
Σώκρατες,
ἐὰν
τύχῃ
|
μὴ |
εἰδώς,
καὶ
ταῦτα
παρ'
ἐμοῦ |
[521] |
μὴ
ταῦτά
γε
ποιήσεις
~(Σωκράτης)
|
~μὴ |
εἴπῃς
ὃ
πολλάκις
εἴρηκας,
ὅτι |
[521] |
~οἶμαι
μετ'
ὀλίγων
Ἀθηναίων,
ἵνα
|
μὴ |
εἴπω
μόνος,
ἐπιχειρεῖν
τῇ
ὡς |
[468] |
ὡμολογήσαμεν,
ἃ
ἕνεκά
του
ποιοῦμεν,
|
μὴ |
ἐκεῖνα
βούλεσθαι,
(ἀλλ'
~ἐκεῖνο
οὗ |
[527] |
ἑπώμεθα,
καὶ
τοὺς
ἄλλους
~παρακαλῶμεν,
|
μὴ |
ἐκείνῳ,
ᾧ
σὺ
πιστεύων
ἐμὲ |
[494] |
αἰσχύνεσθαι
~ἐποίησα,
σὺ
δὲ
οὐ
|
μὴ |
ἐκπλαγῇς
οὐδὲ
μὴ
αἰσχυνθῇς·
ἀνδρεῖος |
[459] |
~(Σωκράτης)
~εἰ
μὲν
ἐλαττοῦται
ἢ
|
μὴ |
ἐλαττοῦται
ὁ
ῥήτωρ
τῶν
ἄλλων |
[461] |
καὶ
τὰ
ἀγαθά,
καὶ
ἐὰν
|
μὴ |
ἔλθῃ
ταῦτα
εἰδὼς
~παρ'
αὐτόν, |
[507] |
κοινωνεῖν
γὰρ
ἀδύνατος,
ὅτῳ
δὲ
|
μὴ |
ἔνι
~κοινωνία,
φιλία
οὐκ
ἂν |
[462] |
ἂν
αὖ
ἐγὼ
πάθοιμι,
~εἰ
|
μὴ |
ἐξέσται
(μοι
ἀπιέναι
καὶ
μὴ |
[482] |
σοῦ,
ἐὰν
ἀφίκηται
παρ'
~αὐτὸν
|
μὴ |
ἐπιστάμενος
τὰ
δίκαια
ὁ
τὴν |
[504] |
~εἰ
δὲ
μή,
ἔλεγχε
καὶ
|
μὴ |
ἐπίτρεπε.
ἐμοὶ
γὰρ
δοκεῖ
ταῖς |
[505] |
αὐτὴν
δεῖ
τῶν
ἐπιθυμιῶν
καὶ
|
~μὴ |
ἐπιτρέπειν
ἄλλ'
ἄττα
ποιεῖν
ἢ |
[517] |
γὰρ
μεταβιβάζειν
τὰς
ἐπιθυμίας
καὶ
|
μὴ |
ἐπιτρέπειν,
~πείθοντες
καὶ
βιαζόμενοι
ἐπὶ |
[502] |
~πονηρὸν
δέ,
ὅπως
τοῦτο
μὲν
|
μὴ |
ἐρεῖ,
εἰ
δέ
τι
τυγχάνει |
[496] |
~ἀνιαρὸν
εἶναι;
~(Καλλίκλης)
ὁμολογῶ,
ἀλλὰ
|
μὴ |
ἐρώτα.
~(Σωκράτης)
εἶεν·
διψῶντα
δὲ |
[512] |
~βελτιόνων.
τὸ
δὲ
βέλτιον
εἰ
|
μὴ |
ἔστιν
ὃ
ἐγὼ
λέγω,
ἀλλ' |
[519] |
σοῦ
δὲ
ἴσως
ἐπιλήψονται,
ἐὰν
|
μὴ |
εὐλαβῇ,
καὶ
τοῦ
ἐμοῦ
~ἑταίρου |
[465] |
ἐστίν,
ὥστε
τὴν
αἰτίαν
ἑκάστου
|
μὴ |
ἔχειν
εἰπεῖν.
ἐγὼ
δὲ
~τέχνην |
[474] |
ἐπιψηφίζειν
τοὺς
παρόντας,
ἀλλ'
εἰ
|
μὴ |
~ἔχεις
τούτων
βελτίω
ἔλεγχον,
ὅπερ |
[466] |
οὖν
καὶ
(ἐγὼ
σοῦ
ἀποκρινομένου
|
μὴ |
ἔχω
ὅτι
χρήσωμαι,
ἀπότεινε
~καὶ |
[466] |
δοκῇ
αὐτῷ
βέλτιστα
εἶναι,
νοῦν
|
μὴ |
~ἔχων;
καὶ
τοῦτο
καλεῖς
σὺ |
[478] |
~(Σωκράτης)
~εὐδαιμονέστατος
μὲν
ἄρα
ὁ
|
μὴ |
ἔχων
κακίαν
ἐν
ψυχῇ,
ἐπειδὴ |
[465] |
τούτοις.
καὶ
γὰρ
ἄν,
εἰ
|
μὴ |
ἡ
ψυχὴ
τῷ
σώματι
(ἐπεστάτει, |
[514] |
ἕτερα
τοιαῦτα
ἐσκόπουν·
καὶ
εἰ
|
μὴ |
ηὑρίσκομεν
δι'
ἡμᾶς
~μηδένα
(βελτίω |
[482] |
χρῆναι
ἕτερα
τοιαῦτα
ἀκούειν,
καὶ
|
μὴ |
~θαύμαζε
ὅτι
ἐγὼ
ταῦτα
λέγω, |
[454] |
τούτων,
ὦ
Γοργία·
~ἀλλ'
ἵνα
|
μὴ |
θαυμάζῃς
ἐὰν
καὶ
ὀλίγον
ὕστερον |
[478] |
ἀπαλλαττόμενος
τοῦ
κακοῦ,
ἢ
ὁ
|
μὴ |
ἰατρευόμενος,
ἔχων
δέ;
~(Πῶλος)
φαίνεταί |
[478] |
δέ;
~(Πῶλος)
φαίνεταί
μοι
ὁ
|
μὴ |
ἰατρευόμενος.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τὸ
δίκην |
[459] |
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ὁ
δὲ
|
μὴ |
ἰατρός
γε
δήπου
ἀνεπιστήμων
ὧν |
[467] |
καὶ
ὑπερφυῆ,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
|
~μὴ |
κακηγόρει,
ὦ
λῷστε
Πῶλε,
ἵνα |
[514] |
ἄλλην
εὐεργεσίαν
οὐδεμίαν
(προσφέρειν,
~ἐὰν
|
μὴ |
καλὴ
κἀγαθὴ
ἡ
διάνοια
ᾖ |
[506] |
~ἐπιλαμβάνου,
ἐάν
τί
σοι
δοκῶ
|
μὴ |
(καλῶς
λέγειν.
καί
με
ἐὰν |
[461] |
ὡμολογημένων
εἴ
τί
σοι
δοκεῖ
|
μὴ |
καλῶς
ὡμολογῆσθαι,
~ἀναθέσθαι
ὅτι
ἂν |
[470] |
ἐλέγξῃς
καὶ
~ἀπαλλάξῃς
φλυαρίας.
ἀλλὰ
|
μὴ |
κάμῃς
φίλον
ἄνδρα
εὐεργετῶν,
ἀλλ' |
[513] |
ἑτέραν
δὲ
~πρὸς
τὸ
βέλτιστον,
|
μὴ |
καταχαριζόμενον
ἀλλὰ
διαμαχόμενον.
οὐ
ταῦτα |
[487] |
λέγειν
τὴν
ἀλήθειαν
διὰ
τὸ
|
μὴ |
κήδεσθαί
μου
ὥσπερ
σύ·
τὼ |
[491] |
ἐᾶν
ὡς
μεγίστας
εἶναι
καὶ
|
μὴ |
κολάζειν,
~(ταύταις
δὲ
ὡς
μεγίσταις |
[467] |
καὶ
(τέχνην
τὴν
ῥητορικὴν
~ἀλλὰ
|
μὴ |
κολακείαν,
ἐμὲ
ἐξελέγξας;
εἰ
δέ |
[511] |
~(Σωκράτης)
~οἶδα,
ὠγαθὲ
Καλλίκλεις,
εἰ
|
μὴ |
κωφός
γ'
εἰμί,
καὶ
σοῦ |
[516] |
ἂν
ἐδόκει
εἶναι,
~εἰ
παραλαβὼν
|
μὴ |
λακτίζοντας
ἑαυτὸν
μηδὲ
κυρίττοντας
μηδὲ |
[475] |
οὐ
δῆτα.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
εἰ
|
μὴ |
λύπῃ,
ἀμφοτέροις
μὲν
οὐκ
ἂν |
[509] |
δόξειεν
οὑτωσί,
οὓς
σὺ
εἰ
|
μὴ |
λύσεις
ἢ
σοῦ
τις
νεανικώτερος, |
[509] |
καὶ
τέχνην
παρασκευάσασθαι,
~ὡς,
ἐὰν
|
μὴ |
μάθῃ
αὐτὰ
καὶ
ἀσκήσῃ,
ἀδικήσει; |
[459] |
πολλὴ
ῥᾳστώνη,
ὦ
Σώκρατες,
γίγνεται,
|
μὴ |
μαθόντα
τὰς
ἄλλας
τέχνας
~ἀλλὰ |
[465] |
τῆς
γυμναστικῆς
ἀμελεῖν.
ἵν'
οὖν
|
μὴ |
μακρολογῶ,
ἐθέλω
σοι
εἰπεῖν
ὥσπερ |
[468] |
ἐν
πόλει
ἃ
δοκεῖ
~αὐτῷ
|
μὴ |
μέγα
δύνασθαι
μηδὲ
ποιεῖν
ἃ |
[490] |
ἑαυτοῦ
σῶμα
οὐ
πλεονεκτητέον,
εἰ
|
μὴ |
μέλλει
ζημιοῦσθαι,
ἀλλὰ
τῶν
μὲν |
[481] |
χρήσιμος
εἶναι,
ἐπεὶ
τῷ
γε
|
μὴ |
μέλλοντι
~ἀδικεῖν
οὐ
μεγάλη
τίς |
[511] |
ὅτι
οὗτος
ὁ
μιμούμενος
τὸν
|
μὴ |
μιμούμενον
ἐκεῖνον
ἀποκτενεῖ,
ἐὰν
~βούληται, |
[491] |
ἂν
τρόπον
εὖ
οἰκοῖτο,
καὶ
|
μὴ |
μόνον
φρόνιμοι,
ἀλλὰ
καὶ
ἀνδρεῖοι, |
[462] |
ὀκνῶ
γὰρ
Γοργίου
ἕνεκα
λέγειν,
|
μὴ |
οἴηταί
~με
διακωμῳδεῖν
τὸ
ἑαυτοῦ |
[521] |
ὦ
Καλλίκλεις,
ὡς
ἀληθῶς,
εἰ
|
μὴ |
οἴομαι
ἐν
τῇδε
τῇ
πόλει |
[483] |
ζῆν,
ὅστις
ἀδικούμενος
καὶ
προπηλακιζόμενος
|
μὴ |
οἷός
~τέ
ἐστιν
αὐτὸς
αὑτῷ |
[475] |
τὸ
αἴσχιον
ἀντὶ
τοῦ
ἧττον;
|
μὴ |
ὄκνει
~ἀποκρίνασθαι,
ὦ
Πῶλε·
οὐδὲν |
[482] |
ᾧ
χορηγοίην,
(καὶ
πλείστους
ἀνθρώπους
|
μὴ |
~ὁμολογεῖν
μοι
ἀλλ'
ἐναντία
λέγειν |
[504] |
ποτὰ
ἢ
ἄλλ'
ὁτιοῦν,
ὃ
|
μὴ |
ὀνήσει
αὐτὸ
ἔσθ'
ὅτι
~πλέον |
[488] |
ὄντα.
ἐγὼ
γὰρ
εἴ
τι
|
μὴ |
ὀρθῶς
πράττω
κατὰ
τὸν
βίον |
[512] |
τὸν
μηχανοποιόν,
ὃς
οὔτε
στρατηγοῦ,
|
μὴ |
ὅτι
κυβερνήτου,
~οὔτε
ἄλλου
οὐδενὸς |
[509] |
οἷός
τ'
ἐστὶν
ἄλλως
λέγων
|
μὴ |
οὐ
καταγέλαστος
εἶναι.
ἐγὼ
μὲν |
[495] |
σύ.
ἀλλ'
ὦ
μακάριε,
ἄθρει
|
~μὴ |
οὐ
τοῦτο
ᾖ
τὸ
ἀγαθόν, |
[474] |
παρεῖχον
καὶ
οὐκ
ἠπιστάμην
ἐπιψηφίζειν.
|
~μὴ |
οὖν
μηδὲ
νῦν
με
κέλευε |
[478] |
δὲ
πονηρίας
καὶ
ἀδικίας;
εἰ
|
μὴ |
οὕτως
εὐπορεῖς,
ὧδε
σκόπει·
ποῖ |
[461] |
~ἐρωτήματα
ἐπεὶ
τίνα
οἴει
ἀπαρνήσεσθαι
|
μὴ |
οὐχὶ
καὶ
αὐτὸν
ἐπίστασθαι
τὰ |
[461] |
μὴ
προσομολογῆσαι
τὸν
ῥητορικὸν
ἄνδρα
|
μὴ |
οὐχὶ
~καὶ
τὰ
δίκαια
εἰδέναι |
[522] |
τὸ
ἀποθνῄσκειν
οὐδεὶς
φοβεῖται,
ὅστις
|
μὴ |
παντάπασιν
ἀλόγιστός
~τε
καὶ
ἄνανδρός |
[487] |
ἀλλὰ
~εὐλαβεῖσθαι
(παρεκελεύεσθε
ἀλλήλοις
ὅπως
|
μὴ |
πέρα
τοῦ
δέοντος
~σοφώτεροι
γενόμενοι |
[459] |
αὐτὸν
διδάξαι
τὴν
ῥητορικήν,
ἐὰν
|
μὴ |
προειδῇ
περὶ
τούτων
τὴν
~ἀλήθειαν; |
[487] |
~ἐν
ὑμῖν
τοιάδε
τις
δόξα,
|
μὴ |
προθυμεῖσθαι
εἰς
τὴν
ἀκρίβειαν
φιλοσοφεῖν, |
[507] |
οὔτε
~διώκειν
οὔτε
φεύγειν
ἃ
|
μὴ |
προσήκει,
ἀλλ'
ἃ
δεῖ
καὶ |
[507] |
οὐ
γὰρ
ἂν
σωφρονοῖ
τὰ
|
μὴ |
προσήκοντα
πράττων;
~(ἀνάγκη
ταῦτ'
εἶναι |
[461] |
~οἴει
ὅτι
Γοργίας
ᾐσχύνθη
σοι
|
μὴ |
προσομολογῆσαι
τὸν
ῥητορικὸν
ἄνδρα
μὴ |
[464] |
~τυγχάνει
ὂν
τοῦτο,
~εἰ
δὲ
|
μὴ |
Πῶλος
ὅδε
(ἐλέγξει.
σῶμά
που |
[457] |
τὸν
ἕτερον
ὀρθῶς
λέγειν
ἢ
|
μὴ |
σαφῶς,
χαλεπαίνουσί
τε
καὶ
κατὰ |
[472] |
τοῦ
ἀληθοῦς.
ἐγὼ
δὲ
ἂν
|
μὴ |
σὲ
αὐτὸν
ἕνα
ὄντα
μάρτυρα |
[487] |
τέ
εἰσιν
~βασανίζειν
διὰ
τὸ
|
μὴ |
σοφοὶ
εἶναι
ὥσπερ
σύ·
ἕτεροι |
[520] |
προοῖτο
~αὐτῷ
ὁ
παιδοτρίβης
καὶ
|
μὴ |
συνθέμενος
αὐτῷ
μισθὸν
ὅτι
μάλιστα |
[467] |
τύραννοι
ἐν
ταῖς
πόλεσιν,
ἐὰν
|
μὴ |
~(Σωκράτης)
ἐξελεγχθῇ
ὑπὸ
Πώλου
ὅτι |
[506] |
ἔχειν·
ἐὰν
δέ
τῳ
ὑμῶν
|
μὴ |
~τὰ
ὄντα
δοκῶ
ὁμολογεῖν
ἐμαυτῷ, |
[490] |
φλυαρεῖς
ἔχων.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
εἰ
|
μὴ |
τὰ
τοιαῦτα
λέγεις,
ἴσως
τὰ |
[521] |
καλεῖν,
ὦ
Σώκρατες·
ὡς
εἰ
|
μὴ |
ταῦτά
γε
ποιήσεις
~(Σωκράτης)
~μὴ |
[488] |
ἐν
~δὲ
τῷ
ὑστέρῳ
χρόνῳ
|
μὴ |
ταὐτὰ
πράττοντα
ἅπερ
ὡμολόγησα,
πάνυ |
[483] |
~ἐὰν
οὖν
τις
αἰσχύνηται
(καὶ
|
μὴ |
τολμᾷ
λέγειν
ἅπερ
νοεῖ,
ἀναγκάζεται |
[503] |
τὰς
τῶν
ἄλλων·
εἰ
δὲ
|
μὴ |
τοῦτο,
ἀλλ'
~ὅπερ
ἐν
τῷ |
[487] |
πέρι
~ὀρθῶς
τε
ζώσης
καὶ
|
μὴ |
τρία
ἄρα
δεῖ
ἔχειν
ἃ |
[472] |
εἴη.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
ἐὰν
ἄρα
|
μὴ |
τυγχάνῃ
δίκης
ὁ
ἀδικῶν,
κατὰ |
[460] |
ῥήτωρ
τῇ
ῥητορικῇ
ἀδίκως
χρῆται,
|
~μὴ |
τῷ
διδάξαντι
ἐγκαλεῖν
μηδ'
ἐξελαύνειν |
[479] |
ἀθλιώτερόν
ἐστι
μὴ
ὑγιοῦς
σώματος
|
μὴ |
ὑγιεῖ
ψυχῇ
συνοικεῖν,
ἀλλὰ
~σαθρᾷ |
[479] |
καὶ
~ἀγνοεῖν
ὅσῳ
ἀθλιώτερόν
ἐστι
|
μὴ |
ὑγιοῦς
σώματος
μὴ
ὑγιεῖ
ψυχῇ |
[456] |
πολεμίους
καὶ
τοὺς
ἀδικοῦντας,
ἀμυνομένους,
|
μὴ |
ὑπάρχοντας·
~(οἱ
δὲ
μεταστρέψαντες
χρῶνται |
[465] |
(ἐπεστάτει,
ἀλλ'
~αὐτὸ
αὑτῷ,
καὶ
|
μὴ |
ὑπὸ
ταύτης
κατεθεωρεῖτο
καὶ
διεκρίνετο |
[480] |
τὸ
ἀγαθὸν
~καὶ
καλὸν
διώκοντα,
|
μὴ |
ὑπολογιζόμενον
τὸ
ἀλγεινόν,
ἐὰν
μέν |
[501] |
φάθι,
ἣ
δ'
ἂν
μή,
|
μὴ |
~φάθι.
(πρῶτον
δὲ
σκεψώμεθα
τὴν |
[482] |
ὅτι
ἀγανακτοῖεν
ἂν
εἴ
τις
|
μὴ |
φαίη
διὰ
δὴ
ταύτην
τὴν |
[520] |
διοικοῖ
ἢ
πόλιν,
αἰσχρὸν
νενόμισται
|
μὴ |
φάναι
συμβουλεύειν,
~ἐὰν
μή
τις |
[457] |
ἐὰν
περί
του
ἀμφισβητήσωσιν
καὶ
|
μὴ |
φῇ
ὁ
~ἕτερος
τὸν
ἕτερον |
[481] |
λέγοντος
ὁ
~δῆμος
ὁ
Ἀθηναίων
|
μὴ |
φῇ
οὕτως
ἔχειν,
μεταβαλλόμενος
λέγεις |
[489] |
αἴσχιον
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
ἀδικεῖσθαι;
|
μὴ |
φθόνει
~μοι
ἀποκρίνασθαι
τοῦτο,
Καλλίκλεις, |
[485] |
τοῦτον
τὸν
ἄνθρωπον,
τὸν
~δὲ
|
μὴ |
φιλοσοφοῦντα
ἀνελεύθερον
καὶ
οὐδέποτε
οὐδενὸς |
[490] |
~πολλάκις
ἄρα
εἷς
φρονῶν
μυρίων
|
μὴ |
φρονούντων
κρείττων
ἐστὶν
κατὰ
τὸν |
[480] |
κακοῦ,
ἀδικίας.
φῶμεν
οὕτως
ἢ
|
μὴ |
φῶμεν,
ὦ
Πῶλε;
~(Πῶλος)
~ἄτοπα |
[457] |
τούτου
ἕνεκά
ἐστιν,
~ἀλλ'
οἱ
|
μὴ |
χρώμενοι
οἶμαι
ὀρθῶς.
ὁ
αὐτὸς |
[449] |
αὖθις
ἀποθέσθαι;
ἀλλ'
ὅπερ
ὑπισχνῇ,
|
μὴ |
ψεύσῃ,
ἀλλὰ
ἐθέλησον
κατὰ
~βραχὺ |