Pages |
[482] |
φιλοσοφία
ἀεὶ
(τῶν
αὐτῶν,
λέγει
|
δὲ |
ἃ
σὺ
νῦν
~θαυμάζεις,
παρῆσθα |
[498] |
καὶ
κακοὺς
δὲ
~κακῶν;
τὰ
|
δὲ |
ἀγαθὰ
εἶναι
τὰς
ἡδονάς,
κακὰ |
[507] |
ἀγαθὸν
ἄνδρα
εἶναι
τελέως,
τὸν
|
δὲ |
ἀγαθὸν
εὖ
τε
καὶ
~καλῶς |
[475] |
μὲν
~ἀδικεῖσθαι
κάκιον
εἶναι,
τὸ
|
δὲ |
ἀδικεῖν
αἴσχιον;
~(Πῶλος)
ἔλεγον.
~(Σωκράτης) |
[522] |
~τε
καὶ
ἄνανδρός
ἐστιν,
τὸ
|
δὲ |
ἀδικεῖν
φοβεῖται·
πολλῶν
γὰρ
ἀδικημάτων |
[477] |
ἔμπροσθεν.
~(Πῶλος)
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
~αἴσχιστον
|
δὲ |
ἀδικία
καὶ
σύμπασα
ψυχῆς
πονηρία |
[470] |
γυναῖκα
~εὐδαίμονα
εἶναί
φημι,
τὸν
|
δὲ |
ἄδικον
καὶ
πονηρὸν
ἄθλιον.
~(Πῶλος) |
[479] |
κακῶν
μεγέθει
τὸ
ἀδικεῖν·
τὸ
|
δὲ |
ἀδικοῦντα
μὴ
διδόναι
~δίκην
πάντων |
[521] |
καὶ
(λαβὼν
ἀδίκως
χρήσεται,
εἰ
|
δὲ |
ἀδίκως,
αἰσχρῶς,
~εἰ
δὲ
αἰσχρῶς, |
[523] |
πάσῃ
~εὐδαιμονίᾳ
ἐκτὸς
κακῶν,
τὸν
|
δὲ |
ἀδίκως
καὶ
ἀθέως
εἰς
τὸ |
[470] |
ταῦτα
ποιῇ,
ἄμεινον
εἶναι,
ὅταν
|
δὲ |
ἀδίκως,
κάκιον.
~(Πῶλος)
~χαλεπόν
γέ |
[464] |
μὲν
βελτίστου
οὐδὲν
φροντίζει,
τῷ
|
δὲ |
ἀεὶ
ἡδίστῳ
θηρεύεται
τὴν
ἄνοιαν |
[472] |
μηδὲ
τυγχάνῃ
τιμωρίας
ἀδικῶν,
ἧττον
|
δὲ |
~ἄθλιος
ἐὰν
διδῷ
δίκην
καὶ |
[499] |
ἀγαθαὶ
μὲν
αἱ
ὠφέλιμοι,
κακαὶ
|
δὲ |
αἱ
βλαβεραί;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε. |
[499] |
αἱ
ἀγαθόν
τι
ποιοῦσαι,
κακαὶ
|
δὲ |
αἱ
κακόν
τι;
~(Καλλίκλης)
φημί. |
[521] |
εἰ
δὲ
ἀδίκως,
αἰσχρῶς,
~εἰ
|
δὲ |
αἰσχρῶς,
κακῶς.
~(Καλλίκλης)
~ὥς
μοι |
[478] |
ἀπαλλάττει,
(ἰατρικὴ
δὲ
νόσου,
δίκη
|
δὲ |
~ἀκολασίας
καὶ
ἀδικίας.
~(Πῶλος)
φαίνεται. |
[520] |
ῥητορικήν,
τοῦ
~δὲ
καταφρονεῖς.
τῇ
|
δὲ |
ἀληθείᾳ
κάλλιόν
ἐστιν
σοφιστικὴ
ῥητορικῆς |
[492] |
ἀρετή
τε
καὶ
~εὐδαιμονία,
τὰ
|
δὲ |
ἄλλα
ταῦτ'
ἐστὶν
τὰ
καλλωπίσματα, |
[447] |
ἐπαγγέλλεταί
τε
καὶ
διδάσκει·
τὴν
|
δὲ |
ἄλλην
ἐπίδειξιν
εἰς
αὖθις,
ὥσπερ |
[481] |
τοῖς
μὲν
ἄλλο
τι,
τοῖς
|
δὲ |
ἄλλο
τι
~(ἢ)
τὸ
αὐτό, |
[480] |
τοῦτο
μὲν
γὰρ
~εὐλαβητέον
ἐὰν
|
δὲ |
ἄλλον
ἀδικῇ
ὁ
ἐχθρός,
παντὶ |
[513] |
τῶν
λόγων
ἕκαστοι
χαίρουσι,
τῷ
|
~δὲ |
ἀλλοτρίῳ
ἄχθονται,
εἰ
μή
τι |
[491] |
δεῖ,
αὐτὸν
ἑαυτοῦ
~ἄρχειν,
τῶν
|
δὲ |
ἄλλων;
~(Καλλίκλης)
πῶς
ἑαυτοῦ
ἄρχοντα |
[472] |
οὐσίας
καὶ
τοῦ
ἀληθοῦς.
ἐγὼ
|
δὲ |
ἂν
μὴ
σὲ
αὐτὸν
ἕνα |
[490] |
ἐκεῖνον
δεῖ
νέμειν,
ἐν
τῷ
|
δὲ |
ἀναλίσκειν
τε
αὐτὰ
καὶ
καταχρῆσθαι |
[485] |
δοκεῖ
δουλοπρεπές
τι
εἶναι·
ὅταν
|
δὲ |
(ἀνδρὸς
~ἀκούσῃ
τις
ψελλιζομένου
ἢ |
[517] |
προείλου
τούτους
τοὺς
ἄνδρας·
οὗτοι
|
δὲ |
~ἀνεφάνησαν
ἐξ
ἴσου
τοῖς
νῦν |
[493] |
καὶ
πειστικὸν
ὠνόμασε
~πίθον,
τοὺς
|
δὲ |
ἀνοήτους
ἀμυήτους,
(τῶν
δ'
ἀνοήτων |
[504] |
καὶ
σωφροσύνη
μὲν
ἐγγίγνηται,
ἀκολασία
|
δὲ |
~ἀπαλλάττηται,
καὶ
ἡ
ἄλλη
ἀρετὴ |
[504] |
ἐν
ταῖς
ψυχαῖς
~γίγνηται,
ἀδικία
|
δὲ |
ἀπαλλάττηται,
καὶ
σωφροσύνη
μὲν
ἐγγίγνηται, |
[504] |
ἡ
ἄλλη
ἀρετὴ
ἐγγίγνηται,
κακία
|
δὲ |
ἀπίῃ.
συγχωρεῖς
ἢ
οὔ;
~(Καλλίκλης) |
[513] |
ᾗ
ἂν
οἰκῇ,
~καὶ
νῦν
|
δὲ |
ἄρα
δεῖ
σὲ
ὡς
ὁμοιότατον |
[448] |
μεταλαμβάνουσιν
ἄλλοι
ἄλλων
~ἄλλως,
τῶν
|
δὲ |
ἀρίστων
οἱ
ἄριστοι·
ὧν
καὶ |
[490] |
εἰκός,
τῶν
μὲν
ἰσχυρότερος,
τῶν
|
δὲ |
ἀσθενέστερος,
ἄλλο
τι
ἢ
οὗτος, |
[486] |
~περισυλᾶσθαι
πᾶσαν
τὴν
οὐσίαν,
ἀτεχνῶς
|
δὲ |
ἄτιμον
ζῆν
ἐν
τῇ
πόλει; |
[525] |
γέμουσαν
τὴν
ψυχὴν
εἶδεν·
ἰδὼν
|
δὲ |
ἀτίμως
ταύτην
ἀπέπεμψεν
~εὐθὺ
τῆς |
[499] |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
ἀγαθὸν
|
δὲ |
αὖ
τὸν
χαίροντα;
~(Καλλίκλης)
ναί. |
[504] |
ἴσως
λέγεις.
~(Σωκράτης)
~ἔγωγε.
τί
|
δὲ |
αὖ
τῷ
ἐν
τῇ
ψυχῇ |
[492] |
τις
οἷον
δεῖ
εἶναι,
ἐῶντα
|
~δὲ |
αὐτὰς
ὡς
μεγίστας
πλήρωσιν
αὐταῖς |
[507] |
σώφρονι
πεπονθυῖα
κακή
~ἐστιν·
ἦν
|
δὲ |
αὕτη
ἡ
ἄφρων
τε
καὶ |
[465] |
στοχάζεται
ἄνευ
τοῦ
βελτίστου·
τέχνην
|
δὲ |
αὐτὴν
οὔ
~φημι
εἶναι
ἀλλ' |
[482] |
ἐναντία
αὐτὸν
αὑτῷ
εἰπεῖν,
σὲ
|
δὲ |
αὐτὸ
τοῦτο
ἀγαπᾶν
καί
σου |
[470] |
δέ;
συγγενόμενος
ἂν
γνοίης,
ἄλλως
|
δὲ |
αὐτόθεν
οὐ
γιγνώσκεις
ὅτι
εὐδαιμονεῖ; |
[500] |
τὸ
ἡδὺ
τοῦ
ἀγαθοῦ,
ἑκατέρου
|
δὲ |
αὐτοῖν
~μελέτην
τινὰ
εἶναι
καὶ |
[463] |
δεινῆς
προσομιλεῖν
τοῖς
ἀνθρώποις·
καλῶ
|
δὲ |
~αὐτοῦ
(ἐγὼ
τὸ
κεφάλαιον
κολακείαν. |
[463] |
~οὐ
καλὸν
ἡγοῦμαι
εἶναι.
ἐγὼ
|
δὲ |
αὐτῷ
οὐκ
ἀποκρινοῦμαι
πρότερον
εἴτε |
[512] |
εἶναι
καὶ
ἐκ
~βελτιόνων.
τὸ
|
δὲ |
βέλτιον
εἰ
μὴ
ἔστιν
ὃ |
[512] |
νοσήματα
ἔχει
καὶ
ἀνίατα,
τούτῳ
|
δὲ |
βιωτέον
ἐστὶν
~καὶ
τοῦτον
ὀνήσει, |
[522] |
πάντων
ἔσχατον
κακῶν
ἐστιν.
εἰ
|
δὲ |
βούλει,
σοὶ
~ἐγώ,
ὡς
τοῦτο |
[472] |
εἰσιν
ἐν
τῷ
Διονυσίῳ,
ἐὰν
|
δὲ |
βούλῃ,
Ἀριστοκράτης
(ὁ
~Σκελλίου,
οὗ |
[447] |
εἰ
μὲν
δοκεῖ,
νῦν,
ἐὰν
|
δὲ |
βούλῃ,
εἰς
αὖθις.
~(Καλλίκλης)
~τί |
[472] |
τοῦτο
τὸ
καλὸν
ἀνάθημα,
ἐὰν
|
δὲ |
βούλῃ,
ἡ
~Περικλέους
ὅλη
οἰκία |
[497] |
τὰ
ἀνιαρὰ
τοῖς
κακοῖς;
ἐὰν
|
δὲ |
βούλῃ,
καὶ
τῇδε
ἐπίσκεψαι
~οἶμαι |
[493] |
οἴνου,
ὁ
δὲ
μέλιτος,
ὁ
|
δὲ |
γάλακτος,
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ
πολλῶν, |
[526] |
ἀδικεῖν
γενόμενον
δικαίως
διαβιῶναι.
ὀλίγοι
|
δὲ |
~γίγνονται
οἱ
τοιοῦτοι·
ἐπεὶ
καὶ |
[500] |
βέλτιον
καὶ
τὸ
χεῖρον,
αἱ
|
δὲ |
~γιγνώσκουσαι
ὅτι
τε
ἀγαθὸν
καὶ |
[465] |
ἡ
ὀψοποιικὴ
κολακεία
ὑπόκειται·
τῇ
|
δὲ |
~γυμναστικῇ
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον |
[518] |
πραγματείαν,
τὰς
ἄλλας
τέχνας,
τὴν
|
δὲ |
γυμναστικὴν
καὶ
~ἰατρικὴν
κατὰ
τὸ |
[507] |
μηδὲν
δεῖσθαι
τοῦ
κολάζεσθαι,
ἐὰν
|
δὲ |
δεηθῇ
ἢ
~αὐτὸς
ἢ
ἄλλος |
[498] |
καὶ
οἱ
ἀνδρεῖοι
ἀγαθοί,
οἱ
|
δὲ |
δειλοὶ
καὶ
ἄφρονες
κακοί;
~(Καλλίκλης) |
[480] |
~ἠδικηκὼς
(ᾖ,
τύπτειν
παρέχοντα,
ἐὰν
|
δὲ |
δεσμοῦ,
δεῖν,
ἐὰν
δὲ
ζημίας, |
[451] |
ὑγιαίνειν
μὲν
ἄριστόν
ἐστιν,
τὸ
|
δὲ |
~δεύτερον
καλὸν
γενέσθαι,
τρίτον
δέ, |
[474] |
τὸ
ἀδικεῖσθαι
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~τί
|
δὲ |
δή;
αἴσχιον
πότερον
τὸ
ἀδικεῖν |
[475] |
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~καὶ
ὅταν
|
δὲ |
δὴ
δυοῖν
αἰσχροῖν
τὸ
(ἕτερον |
[508] |
ὡς
ὁ
σὸς
λόγος.
ὁ
|
δὲ |
δὴ
ἐμὸς
ὅστις,
~πολλάκις
μὲν |
[472] |
μὲν
τουτὶ
ἀμφισβητοῦμεν.
εἶεν·
ἀδικῶν
|
δὲ |
δὴ
εὐδαίμων
~ἔσται
ἆρ'
ἂν |
[452] |
ἂν
οὖν
πρὸς
αὐτόν·
τί
|
δὲ |
δή;
ἦ
σὺ
τούτου
δημιουργός; |
[502] |
~ηὑρῆσθαι;
~(Καλλίκλης)
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~τί
|
δὲ |
δὴ
ἡ
σεμνὴ
αὕτη
καὶ |
[496] |
μὴ
ἐρώτα.
~(Σωκράτης)
εἶεν·
διψῶντα
|
δὲ |
δὴ
πίνειν
ἄλλο
τι
ἢ |
[501] |
τε
καὶ
τοῦ
χείρονος·
σὺ
|
δὲ |
δὴ
πότερον
~συγκατατίθεσαι
ἡμῖν
περὶ |
[485] |
~καλοῦ
οὔτε
γενναίου
(πράγματος·
ὅταν
|
δὲ |
δὴ
πρεσβύτερον
ἴδω
ἔτι
~φιλοσοφοῦντα |
[452] |
~αὖ
καὶ
πρὸς
τοῦτον·
σὺ
|
δὲ |
δὴ
τίς
εἶ,
ὦ
ἄνθρωπε, |
[509] |
ὅτι
ἐὰν
δύναμιν.
~(Σωκράτης)
~τί
|
δὲ |
δὴ
τοῦ
ἀδικεῖν;
πότερον
ἐὰν |
[484] |
~θνατῶν
τε
καὶ
ἀθανάτων·
~οὗτος
|
δὲ |
δή,
φησίν,
~ἄγει
δικαιῶν
τὸ |
[499] |
τὸ
διδόμενον
παρὰ
σοῦ.
ἔστιν
|
δὲ |
δή,
ὡς
ἔοικεν,
ὃ
νῦν |
[520] |
ἐγὼ
ἔλεγον
πρὸς
~Πῶλον·
σὺ
|
δὲ |
δι'
ἄγνοιαν
(τὸ
μὲν
πάγκαλόν |
[525] |
ἂν
ἰάσιμα
~ἁμαρτήματα
ἁμάρτωσιν·
ὅμως
|
δὲ |
δι'
ἀλγηδόνων
καὶ
ὀδυνῶν
γίγνεται |
[471] |
πρὸς
τὴν
~ῥητορικὴν
πεπαιδεῦσθαι,
τοῦ
|
δὲ |
διαλέγεσθαι
ἠμεληκέναι·
καὶ
νῦν
ἄλλο |
[524] |
τοῦ
σώματος,
~ἀπ'
ἀλλήλοιν·
ἐπειδὰν
|
δὲ |
διαλυθῆτον
ἄρα
ἀπ'
ἀλλήλοιν,
οὐ |
[464] |
ἡ
δικαιοσύνη
τῇ
νομοθετικῇ·
~ὅμως
|
δὲ |
διαφέρουσίν
τι
ἀλλήλων.
τεττάρων
δὴ |
[473] |
γε
αὐτοὺς
ἀθλιωτάτους
φημί,
τοὺς
|
δὲ |
διδόντας
δίκην
ἧττον.
βούλει
καὶ |
[476] |
πάσχει;
~(Πῶλος)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
τὰ
|
δὲ |
δίκαιά
που
καλὰ
ὡμολόγηται;
~(Πῶλος) |
[460] |
τὸν
ῥητορικὸν
δίκαιον
εἶναι,
τὸν
|
δὲ |
δίκαιον
βούλεσθαι
δίκαια
~πράττειν;
~(Γοργίας) |
[460] |
~(Γοργίας)
πάντως
δήπου.
~(Σωκράτης)
~ὁ
|
δὲ |
δίκαιος
δίκαιά
που
πράττει.
~(Γοργίας) |
[519] |
~ἀδικίαν
ὑπὸ
τοῦ
διδασκάλου,
σχόντας
|
δὲ |
δικαιοσύνην,
ἀδικεῖν
τούτῳ
ᾧ
οὐκ |
[469] |
καὶ
ἐλεινόν
γε
πρός
τὸν
|
δὲ |
δικαίως
~ἀζήλωτον.
~(Πῶλος)
~ἦ
που |
[523] |
δὴ
Τάρταρον
καλοῦσιν,
ἰέναι.
~Τούτων
|
δὲ |
δικασταὶ
ἐπὶ
Κρόνου
καὶ
ἔτι |
[517] |
τὰ
σώματα
~ἡμῶν,
σιτία,
ἐὰν
|
δὲ |
διψῇ,
ποτά,
ἐὰν
δὲ
ῥιγῷ, |
[467] |
οὐδὲν
ἀγαθὸν
τοῦτο
~κεκτήσονται,
ἡ
|
δὲ |
δύναμίς
ἐστιν,
ὡς
σὺ
φῄς, |
[501] |
μίαν
ψυχὴν
ἔστιν
τοῦτο,
περὶ
|
δὲ |
δύο
καὶ
πολλὰς
οὐκ
ἔστιν; |
[481] |
τοῦ
Κλεινίου
καὶ
φιλοσοφίας,
σὺ
|
δὲ |
δυοῖν,
τοῦ
τε
Ἀθηναίων
~δήμου |
[449] |
τούτου
ποίησαι,
τῆς
~βραχυλογίας,
μακρολογίας
|
δὲ |
εἰς
αὖθις.
~(Γοργίας)
~ἀλλὰ
ποιήσω, |
[450] |
οἵαν
αὐτὴν
βούλει
καλεῖν;
τάχα
|
δὲ |
εἴσομαι
σαφέστερον.
ἀλλ'
~ἀπόκριναι·
εἰσὶν |
[524] |
Μίνω
τε
καὶ
Ῥαδάμανθυν,
~(ἕνα
|
δὲ |
ἐκ
τῆς
Εὐρώπης,
Αἰακόν·
~οὗτοι |
[524] |
τῆς
Ἀσίας
Ῥαδάμανθυς
κρινεῖ,
τοὺς
|
δὲ |
ἐκ
τῆς
Εὐρώπης
Αἰακός·
Μίνῳ |
[526] |
ἐάντε
ἀνίατος
~δοκῇ
εἶναι·
ὁ
|
δὲ |
ἐκεῖσε
ἀφικόμενος
(τὰ
προσήκοντα
πάσχει. |
[486] |
ἀλλ'
ὠγαθέ,
ἐμοὶ
πείθου,
παῦσαι
|
δὲ |
ἐλέγχων,
πραγμάτων
δ'
~εὐμουσίαν
ἄσκει, |
[481] |
ἔλθῃ
παρὰ
τὸν
δικαστήν·
~ἐὰν
|
δὲ |
ἔλθῃ,
μηχανητέον
ὅπως
ἂν
διαφύγῃ |
[473] |
Πῶλε,
καὶ
οὐκ
ἐλέγχεις·
ἄρτι
|
δὲ |
ἐμαρτύρου.
ὅμως
δὲ
~ὑπόμνησόν
με |
[505] |
βίαιος
εἶ,
ὦ
Σώκρατες.
ἐὰν
|
δὲ |
ἐμοὶ
πείθῃ,
ἐάσεις
χαίρειν
τοῦτον |
[454] |
~(Σωκράτης)
~καλῶς
γὰρ
οἴει·
γνώσῃ
|
δὲ |
ἐνθένδε.
εἰ
γάρ
τίς
σε |
[511] |
οἶμαι
δύ'
ὀβολοὺς
ἐπράξατο,
ἐὰν
|
δὲ |
ἐξ
Αἰγύπτου
ἢ
ἐκ
~τοῦ |
[463] |
αὐτὸν
λέληθα
οὔπω
ἀποκεκριμένος,
ὁ
|
δὲ |
ἐπανερωτᾷ
εἰ
~οὐ
καλὸν
ἡγοῦμαι |
[464] |
τῇ
ψυχῇ
πολιτικὴν
καλῶ,
τὴν
|
δὲ |
ἐπὶ
~σώματι
μίαν
μὲν
οὕτως |
[508] |
ἐκ
τῶν
μεγίστων
κινδύνων,
εἰμὶ
|
δὲ |
~ἐπὶ
τῷ
βουλομένῳ
ὥσπερ
οἱ |
[452] |
ἔργον;
~παιδοτρίβης,
φαίη
ἄν,
τὸ
|
δὲ |
ἔργον
μού
ἐστιν
καλούς
τε |
[507] |
φημι
ταῦτα
ἀληθῆ
εἶναι·
εἰ
|
δὲ |
ἔστιν
ἀληθῆ,
~τὸν
βουλόμενον,
ὡς |
[499] |
αὐτὰ
φάσκων
οὕτως
ἔχειν,
τοτὲ
|
δὲ |
ἑτέρως,
ἐξαπατῶν
με.
καίτοι
οὐκ |
[466] |
ἀπότεινε
~καὶ
σὺ
λόγον,
ἐὰν
|
δὲ |
ἔχω,
ἔα
με
χρῆσθαι·
δίκαιον |
[499] |
ἐξαπατηθήσεσθαι,
ὡς
ὄντος
φίλου·
νῦν
|
δὲ |
~ἐψεύσθην,
καὶ
ὡς
ἔοικεν
ἀνάγκη |
[480] |
ἐὰν
δὲ
δεσμοῦ,
δεῖν,
ἐὰν
|
δὲ |
ζημίας,
~ἀποτίνοντα,
ἐὰν
δὲ
φυγῆς, |
[470] |
πράττοντα
ζημιοῦσθαί
ἐστιν.
~(Σωκράτης)
τὸ
|
δὲ |
ζημιοῦσθαι
οὐ
κακόν;
~(Πῶλος)
πάνυ |
[492] |
μέν
ἐστι
κατθανεῖν,
~τὸ
κατθανεῖν
|
δὲ |
ζῆν;
~(καὶ
ἡμεῖς
τῷ
ὄντι |
[501] |
ἂν
~αὐτῇ
τρόπον
γίγνοιτο,
ἥτις
|
δὲ |
ἢ
βελτίων
ἢ
χείρων
τῶν |
[502] |
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~εἶεν·
τί
|
δὲ |
ἡ
πρὸς
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον |
[501] |
ἀγῶσιν;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~τί
|
δὲ |
ἡ
τῶν
χορῶν
διδασκαλία
καὶ |
[498] |
ἀρκεῖ
καὶ
τοῦτο.
ἐν
πολέμῳ
|
δὲ |
ἤδη
εἶδες
ἄνδρα
δειλόν;
~(Καλλίκλης) |
[485] |
αἰσχρὸν
μειρακίῳ
ὄντι
φιλοσοφεῖν·
~ἐπειδὰν
|
δὲ |
ἤδη
πρεσβύτερος
ὢν
ἄνθρωπος
ἔτι |
[479] |
ὦσιν
ὡς
πιθανώτατοι
λέγειν·
εἰ
|
δὲ |
ἡμεῖς
ἀληθῆ
~ὡμολογήκαμεν,
ὦ
Πῶλε, |
[461] |
δὲ
μή,
ἐᾶν
χαίρειν.
ὕστερον
|
δὲ |
ἡμῶν
ἐπισκοπουμένων
ὁρᾷς
δὴ
καὶ |
[490] |
~ἰσχυροί,
οἱ
δ'
ἀσθενεῖς,
εἷς
|
δὲ |
ἡμῶν
ᾖ
φρονιμώτερος
περὶ
ταῦτα, |
[480] |
ἐὰν
δὲ
φυγῆς,
φεύγοντα,
ἐὰν
|
δὲ |
θανάτου,
ἀποθνῄσκοντα,
αὐτὸν
~πρῶτον
ὄντα |
[471] |
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον.
νῦν
|
δὲ |
θαυμασίως
ὡς
ἄθλιος
~γέγονεν,
ἐπεὶ |
[507] |
πράττων
δίκαι'
ἂν
πράττοι,
περὶ
|
δὲ |
~θεοὺς
ὅσια·
τὸν
δὲ
τὰ |
[516] |
ἐκπίπτουσιν
ἐκ
τῶν
ζευγῶν,
ἐπειδὰν
|
δὲ |
θεραπεύσωσιν
τοὺς
ἵππους
καὶ
αὐτοὶ |
[464] |
λέγω,
τὴν
μὲν
γυμναστικήν,
τὴν
|
δὲ |
ἰατρικήν·
τῆς
δὲ
~πολιτικῆς
ἀντὶ |
[519] |
τοὺς
~αἰτίους
τῶν
κακῶν·
σοῦ
|
δὲ |
ἴσως
ἐπιλήψονται,
ἐὰν
μὴ
εὐλαβῇ, |
[451] |
τὸ
πολὺ
λόγῳ
χρωμένων,
τυγχάνουσιν
|
δὲ |
~καὶ
ἄλλαι
τοιαῦται
οὖσαι,
πειρῶ |
[472] |
οἴει
καὶ
ἄλλοι
πολλοί·
ἔστιν
|
δὲ |
καὶ
ἄλλος,
ὃν
~ἐγὼ
αὖ |
[495] |
καὶ
~ἀγαθὸν
ταὐτὸν
εἶναι,
ἐπιστήμην
|
δὲ |
καὶ
ἀνδρείαν
καὶ
ἀλλήλων
καὶ |
[488] |
ἔστι
βελτίω
μὲν
εἶναι,
ἥττω
|
δὲ |
καὶ
ἀσθενέστερον,
καὶ
~κρείττω
μὲν |
[455] |
ὦ
Γοργία,
περὶ
Θεμιστοκλέους·
Περικλέους
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸς
ἤκουον
~ὅτε
συνεβούλευεν |
[482] |
ἃ
σὺ
νῦν
~θαυμάζεις,
παρῆσθα
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸς
λεγομένοις.
ἢ
οὖν |
[458] |
φῂς
τοιοῦτος
εἶναι,
διαλεγώμεθα·
εἰ
|
δὲ |
καὶ
~δοκεῖ
χρῆναι
ἐᾶν,
ἐῶμεν |
[456] |
τέχνῃ
ἢ
τῇ
~ῥητορικῇ.
φημὶ
|
δὲ |
καὶ
εἰς
πόλιν
ὅπῃ
βούλει |
[526] |
ἐνθάδε
καὶ
ἄλλοθι
γεγόνασιν,
οἶμαι
|
δὲ |
καὶ
ἔσονται
~καλοὶ
κἀγαθοὶ
ταύτην |
[463] |
καὶ
ἄλλα
μόρια
εἶναι,
ἓν
|
δὲ |
καὶ
ἡ
ὀψοποιική·
ὃ
δοκεῖ |
[516] |
Περικλέους,
κλοπὴν
αὐτοῦ
κατεψηφίσαντο,
ὀλίγου
|
δὲ |
καὶ
~θανάτου
ἐτίμησαν,
δῆλον
ὅτι |
[514] |
τῶν
~διδασκάλων
ᾠκοδομημένα
ἡμῖν,
πολλὰ
|
δὲ |
καὶ
ἴδια
ἡμῶν
ἐπειδὴ
τῶν |
[519] |
τότε
παρόντας
αἰτιάσονται
~συμβούλους,
Θεμιστοκλέα
|
δὲ |
καὶ
Κίμωνα
καὶ
Περικλέα
ἐγκωμιάσουσιν, |
[502] |
τυγχάνει
ἀηδὲς
καὶ
ὠφέλιμον,
τοῦτο
|
~δὲ |
καὶ
λέξει
καὶ
ᾄσεται,
ἐάντε |
[499] |
ἀγαθὸν
καὶ
κακὸν
ὁμοίως,
ἴσως
|
δὲ |
καὶ
μᾶλλον
τὸν
~κακόν;
~(Καλλίκλης) |
[485] |
τριῶν
ἢ
(τεττάρων
~ψιθυρίζοντα,
ἐλεύθερον
|
δὲ |
καὶ
μέγα
καὶ
ἱκανὸν
μηδέποτε |
[503] |
πολιτῶν
λέγουσιν
ἃ
~λέγουσιν,
εἰσὶν
|
δὲ |
καὶ
οἵους
σὺ
λέγεις.
~(Σωκράτης) |
[500] |
ἄρτι
ἐγὼ
ἐπεχείρησα,
διαιρεῖσθαι,
διελομένους
|
δὲ |
καὶ
ὁμολογήσαντας
~ἀλλήλοις,
εἰ
ἔστιν |
[526] |
ἃ
ἄν
τις
~ἐπιτρέπῃ·
εἷς
|
δὲ |
καὶ
πάνυ
ἐλλόγιμος
γέγονεν
καὶ |
[453] |
ἐμὲ
εἶναι
τούτων
ἕνα·
ἀξιῶ
|
δὲ |
καὶ
σέ.
~(Γοργίας)
τί
οὖν |
[470] |
τῷ
παιδὶ
χάριν
ἕξω,
ἴσην
|
δὲ |
καὶ
σοί,
ἐάν
με
ἐλέγξῃς |
[473] |
ἃ
διαφερόμεθα
ταῦτ'
ἐστιν·
σκόπει
|
δὲ |
καὶ
σύ.
εἶπον
ἐγώ
~που |
[517] |
ἔργον
ἐστὶν
~ἀγαθοῦ
πολίτου.
ναῦς
|
δὲ |
καὶ
τείχη
καὶ
νεώρια
καὶ |
[470] |
κακὸν
καὶ
σμικρὸν
δύνασθαι.
~(σκεψώμεθα
|
δὲ |
καὶ
τόδε·
ἄλλο
τι
ὁμολογοῦμεν |
[526] |
καὶ
ἐπειδὰν
ἀποθνῄσκω
~(ἀποθνῄσκειν.
παρακαλῶ
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
πάντας
ἀνθρώπους, |
[525] |
ἂν
τοιοῦτος
τύραννος
ᾖ·
οἶμαι
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
πολλοὺς
εἶναι
τούτων |
[480] |
δεῖν
μάλιστα
μὲν
ἑαυτοῦ,
~ἔπειτα
|
δὲ |
καὶ
τῶν
οἰκείων
καὶ
τῶν |
[499] |
ἀνιώμενον;
~(Καλλίκλης)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~ἀνιᾶσθαι
|
δὲ |
καὶ
χαίρειν
τὸν
ἀγαθὸν
καὶ |
[499] |
εἰσιν
αἱ
μὲν
ἀγαθαί,
αἱ
|
δὲ |
κακαί·
ἦ
γάρ;
~(Καλλίκλης)
ναί. |
[498] |
παρουσίᾳ
εἶναι
ἀγαθούς,
καὶ
κακοὺς
|
δὲ |
~κακῶν;
τὰ
δὲ
ἀγαθὰ
εἶναι |
[487] |
ἤδη
ἕξει
τῆς
ἀληθείας.
πάντων
|
δὲ |
καλλίστη
ἐστὶν
ἡ
σκέψις,
ὦ |
[516] |
Ἀθηναῖοι,
~ἡνίκα
χείρους
ἦσαν·
~ἐπειδὴ
|
δὲ |
καλοὶ
κἀγαθοὶ
ἐγεγόνεσαν
(ὑπ'
αὐτοῦ, |
[448] |
ἡμῶν
πορεύεσθαι
κατὰ
τέχνην,
~ἀπειρία
|
δὲ |
κατὰ
τύχην.
ἑκάστων
δὲ
τούτων |
[520] |
οἴει
εἶναι,
τὴν
ῥητορικήν,
τοῦ
|
~δὲ |
καταφρονεῖς.
τῇ
δὲ
ἀληθείᾳ
κάλλιόν |
[514] |
~μὲν
ὅπως
ἐτύχομεν
ποιῆσαι,
πολλὰ
|
δὲ |
κατορθῶσαι
καὶ
γυμνάσασθαι
ἱκανῶς
τὴν |
[522] |
ἀδυναμίαν
ἀποθνῄσκοιμι,
ἀγανακτοίην
ἄν·
εἰ
|
δὲ |
κολακικῆς
ῥητορικῆς
ἐνδείᾳ
~τελευτῴην
ἔγωγε, |
[493] |
ἑτέρῳ
τοιούτῳ
τετρημένῳ
~κοσκίνῳ.
τὸ
|
δὲ |
κόσκινον
ἄρα
λέγει,
ὡς
ἔφη |
[508] |
~πολλάκις
μὲν
ἤδη
εἴρηται,
οὐδὲν
|
δὲ |
κωλύει
καὶ
ἔτι
λέγεσθαι·
οὔ |
[516] |
σὺ
ἐξ
ὧν
ὡμολόγεις.
πάλιν
|
δὲ |
λέγε
μοι
περὶ
Κίμωνος·
οὐκ |
[509] |
πότερα
δύναμιν
ἢ
βούλησιν;
ὧδε
|
~δὲ |
λέγω·
πότερον
ἐὰν
μὴ
βούληται |
[451] |
εἰ
δ'
αὖ
ἔροιτο·
τὴν
|
δὲ |
λογιστικὴν
τίνα
καλεῖς
τέχνην;
~εἴποιμ' |
[451] |
λόγῳ
κυροῦται
τὰ
πάντα,
οἱ
|
~δὲ |
λόγοι
οἱ
τῆς
ἀστρονομίας,
εἰ |
[523] |
μῦθον,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
ἐγὼ
|
δὲ |
~λόγον·
ὡς
ἀληθῆ
γὰρ
ὄντα |
[524] |
(τεθνεῶτος
ταὐτὰ
~ταῦτα
ἔνδηλα.
ἑνὶ
|
δὲ |
λόγῳ,
οἷος
εἶναι
παρεσκεύαστο
τὸ |
[498] |
χαίροντα;
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
~πότεροι
|
δὲ |
μᾶλλον
χαίρουσι
καὶ
λυποῦνται,
οἱ |
[493] |
~πλήρεις,
ὁ
μὲν
οἴνου,
ὁ
|
δὲ |
μέλιτος,
ὁ
δὲ
γάλακτος,
καὶ |
[457] |
ἀδικοῦντας,
ἀμυνομένους,
μὴ
ὑπάρχοντας·
~(οἱ
|
δὲ |
μεταστρέψαντες
χρῶνται
τῇ
ἰσχύϊ
καὶ |
[470] |
ὁρᾷς
ἄρχοντα
Μακεδονίας;
~(Σωκράτης)
~εἰ
|
δὲ |
μή,
ἀλλ'
ἀκούω
γε.
~(Πῶλος) |
[467] |
ἐρωτᾶν,
ἐπίδειξον
ὅτι
ψεύδομαι,
εἰ
|
δὲ |
μή,
αὐτὸς
ἀποκρίνου.
~(Πῶλος)
~ἀλλ' |
[506] |
χρῆναι
διαπερανθῆναι
τὸν
λόγον·
εἰ
|
δὲ |
μὴ
βούλεσθε,
ἐῶμεν
ἤδη
χαίρειν |
[461] |
ἐγώ,
ἄξιον
εἴη
~διαλέγεσθαι,
εἰ
|
δὲ |
μή,
ἐᾶν
χαίρειν.
ὕστερον
δὲ |
[504] |
ἐγὼ
καλῶς
λέγειν,
φάθι,
~εἰ
|
δὲ |
μή,
ἔλεγχε
καὶ
μὴ
ἐπίτρεπε. |
[507] |
θεῷ·
κοινωνεῖν
γὰρ
ἀδύνατος,
ὅτῳ
|
δὲ |
μὴ
ἔνι
~κοινωνία,
φιλία
οὐκ |
[458] |
~ἡδέως
ἄν
σε
διερωτῴην·
εἰ
|
δὲ |
μή,
ἐῴην
ἄν.
~ἐγὼ
δὲ |
[459] |
γάρ;
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ὁ
|
δὲ |
μὴ
ἰατρός
γε
δήπου
ἀνεπιστήμων |
[470] |
ἐστὶν
τὸ
μέγα
δύνασθαι·
εἰ
|
δὲ |
μή,
κακὸν
καὶ
σμικρὸν
δύνασθαι. |
[481] |
ἀθάνατος
ἔσται
πονηρὸς
~ὤν,
εἰ
|
δὲ |
μή,
ὅπως
ὡς
(πλεῖστον
χρόνον |
[520] |
εὐεργεσίαν
ἀντ'
εὖ
πείσεται·
εἰ
|
δὲ |
μή,
οὔ.
ἔστι
ταῦτα
οὕτως |
[498] |
~(Καλλίκλης)
ἀμφότεροι
ἔμοιγε
(μᾶλλον)
εἰ
|
δὲ |
μή,
παραπλησίως
γε.
~(Σωκράτης)
οὐδὲν |
[464] |
ῥητορική·
~τυγχάνει
ὂν
τοῦτο,
~εἰ
|
δὲ |
μὴ
Πῶλος
ὅδε
(ἐλέγξει.
σῶμά |
[473] |
τίς
τι
εἴπῃ,
καταγελᾶν,
ἐλέγχειν
|
δὲ |
μή;
~(Πῶλος)
~οὐκ
οἴει
ἐξεληλέγχθαι, |
[480] |
ἐκείνοις
οὕτω
μὲν
συμφωνεῖν,
ἄλλως
|
δὲ |
μή;
~(Πῶλος)
τί
γὰρ
δὴ |
[459] |
μέλλοντα
μαθήσεσθαι
τὴν
~ῥητορικήν;
εἰ
|
δὲ |
μή,
σὺ
ὁ
τῆς
ῥητορικῆς |
[503] |
καὶ
τὰς
τῶν
ἄλλων·
εἰ
|
δὲ |
μὴ
τοῦτο,
ἀλλ'
~ὅπερ
ἐν |
[485] |
εἶναι
τοῦτον
τὸν
ἄνθρωπον,
τὸν
|
~δὲ |
μὴ
φιλοσοφοῦντα
ἀνελεύθερον
καὶ
οὐδέποτε |
[449] |
~ἐρωτῶν,
τὸ
δ'
ἀποκρινόμενος,
τὸ
|
δὲ |
μῆκος
τῶν
λόγων
τοῦτο,
οἷον |
[467] |
τούτων;
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~τὰ
|
δὲ |
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε
κακὰ
ἆρα |
[468] |
βουλόμεθα,
ὡς
φῂς
σύ,
τὰ
|
~δὲ |
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε
κακὰ
οὐ |
[514] |
ἐπὶ
τὰ
δημόσια
~ἔργα·
εἰ
|
δὲ |
μήτε
διδάσκαλον
εἴχομεν
ἡμῶν
αὐτῶν |
[526] |
τούτων
ῥάβδον
ἔχων
δικάζει
ὁ
|
δὲ |
Μίνως
~ἐπισκοπῶν
κάθηται,
μόνος
ἔχων |
[504] |
οἰκία
χρηστὴ
ἂν
εἴη,
ἀταξίας
|
δὲ |
μοχθηρά;
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν |
[478] |
μὲν
ἄρα
πενίας
ἀπαλλάττει,
(ἰατρικὴ
|
δὲ |
νόσου,
δίκη
δὲ
~ἀκολασίας
καὶ |
[477] |
χρηματιστική;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
τίς
|
δὲ |
νόσου;
οὐκ
ἰατρική;
~(Πῶλος)
ἀνάγκη. |
[487] |
κήδεσθαί
μου
ὥσπερ
σύ·
τὼ
|
δὲ |
~ξένω
τώδε,
Γοργίας
τε
καὶ |
[472] |
τινὰ
παρέχηται
ἢ
μηδένα.
~οὗτος
|
δὲ |
ὁ
ἔλεγχος
οὐδενὸς
ἄξιός
ἐστιν |
[463] |
δοκεῖ
μὲν
εἶναι
τέχνη,
~ὡς
|
δὲ |
ὁ
ἐμὸς
λόγος,
οὐκ
ἔστιν |
[502] |
Κινησίου
γε
πέρι.
~(Σωκράτης)
~τί
|
δὲ |
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ
Μέλης;
ἦ |
[514] |
ἐμέ,
φέρε
πρὸς
θεῶν,
αὐτὸς
|
δὲ |
ὁ
(Σωκράτης)
πῶς
ἔχει
τὸ |
[463] |
γάρ
πω
σαφὲς
λέγω,
πῶλος
|
δὲ |
ὅδε
νέος
ἐστὶ
καὶ
ὀξύς. |
[508] |
κτήσει
εὐδαίμονες
οἱ
εὐδαίμονες,
κακίας
|
δὲ |
~οἱ
ἄθλιοι,
ἢ
εἰ
οὗτος |
[498] |
ἔοικεν.
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
προσιόντων
|
δὲ |
οἱ
δειλοὶ
μόνον
λυποῦνται
ἢ |
[498] |
παραπλησίως,
(ὡς
σὺ
φῄς,
μᾶλλον
|
δὲ |
οἱ
δειλοὶ
τῶν
~ἀνδρείων;
~(Καλλίκλης) |
[525] |
πάσχῃ
φοβούμενοι
βελτίους
γίγνωνται.
εἰσὶν
|
δὲ |
οἱ
μὲν
~ὠφελούμενοί
τε
καὶ |
[498] |
ἄρα
οἳ
ἂν
χαίρωσι,
κακοὶ
|
δὲ |
οἳ
ἂν
ἀνιῶνται;
~(Καλλίκλης)
πάνυ |
[519] |
τὴν
πόλιν
πεποιηκέναι
~αὐτούς·
~ὅτι
|
δὲ |
οἰδεῖ
καὶ
ὕπουλός
ἐστιν
(δι' |
[457] |
ὥσπερ
καὶ
τῇ
ἀγωνίᾳ.
ἐὰν
|
δὲ |
οἶμαι
ῥητορικὸς
γενόμενός
τις
~κᾆτα |
[518] |
~(παρασκευάζων,
ὁ
δὲ
ὄψον,
ὁ
|
δὲ |
οἶνον.
ἴσως
ἂν
οὖν
ἠγανάκτεις, |
[460] |
δικαιοσύνης
τοὺς
λόγους
ποιεῖται·
~ἐπειδὴ
|
δὲ |
ὀλίγον
ὕστερον
ἔλεγες
~ὅτι
ὁ |
[518] |
εἰδὼς
ὅτι
~ἐγὼ
λέγω·
ἥκεις
|
δὲ |
ὀλίγον
ὕστερον
λέγων
ὅτι
ἄνθρωποι |
[519] |
ὡς
ὁ
τούτων
~λόγος.
τὸ
|
δὲ |
ὅλον
ψεῦδός
ἐστιν·
προστάτης
γὰρ |
[468] |
οἰόμενος
ἄμεινον
εἶναι
αὐτῷ,
~τυγχάνει
|
δὲ |
ὂν
κάκιον,
οὗτος
δήπου
ποιεῖ |
[525] |
οὐδέν,
ἅτε
ἀνίατοι
ὄντες,
ἄλλοι
|
δὲ |
ὀνίνανται
οἱ
τούτους
ὁρῶντες
διὰ |
[468] |
ταῦτα,
βουλόμεθα
πράττειν
~αὐτά,
βλαβερὰ
|
δὲ |
ὄντα
οὐ
βουλόμεθα.
τὰ
γὰρ |
[527] |
βελτίω
καὶ
ἀληθέστερα
εὑρεῖν·
νῦν
|
δὲ |
ὁρᾷς
ὅτι
τρεῖς
ὄντες
ὑμεῖς, |
[476] |
γε
τοῦ
κολάζοντος.
~(Σωκράτης)
ὁ
|
δὲ |
ὀρθῶς
κολάζων
(δικαίως
κολάζει;
~(Πῶλος) |
[496] |
~(Καλλίκλης)
οὐδ'
ὁπωστιοῦν.
~(Σωκράτης)
~τί
|
δὲ |
ὅταν
τῆς
ὀφθαλμίας
ἀπαλλάττηται;
ἆρα |
[494] |
ἐξέπληξα
καὶ
αἰσχύνεσθαι
~ἐποίησα,
σὺ
|
δὲ |
οὐ
μὴ
ἐκπλαγῇς
οὐδὲ
μὴ |
[490] |
καὶ
ἰατροὺς
καὶ
φλυαρίας·
(ἐγὼ
|
δὲ |
οὐ
ταῦτα
~λέγω.
~(Σωκράτης)
~πότερον |
[455] |
στρατηγικοὶ
τότε
συμβουλεύσουσιν,
οἱ
ῥητορικοὶ
|
δὲ |
οὔ·
ἢ
πῶς
λέγεις,
ὦ |
[470] |
ἀνθρώπους
καὶ
~ἀφαιρεῖσθαι
χρήματα,
ἐνίοτε
|
δὲ |
οὔ;
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[497] |
μὲν
γὰρ
ἅμα
παύεται,
τῶν
|
δὲ |
οὔ,
ὡς
ἑτέρων
ὄντων·
πῶς |
[506] |
τοῦτο
οὗ
(παραγενομένου
ἡδόμεθα,
ἀγαθὸν
|
δὲ |
οὗ
παρόντος
~ἀγαθοί
ἐσμεν;
~πάνυ |
[472] |
(ἡμῖν
ὁ
λόγος
ᾖ·
οἶμαι
|
δὲ |
οὐδὲ
σοί,
ἐὰν
μὴ
ἐγώ |
[464] |
~σῶμα
καὶ
τὴν
ψυχήν,
(ἔχει
|
δὲ |
οὐδὲν
μᾶλλον.
~(Γοργίας)
ἔστι
ταῦτα. |
[489] |
σὺ
αὐτὸς
ὀνόματα
λέγεις,
δηλοῖς
|
δὲ |
οὐδέν;
οὐκ
ἐρεῖς,
τοὺς
βελτίους |
[450] |
καὶ
λόγου
βραχέος
~δέονται,
ἔνιαι
|
δὲ |
οὐδενὸς
ἀλλὰ
τὸ
τῆς
τέχνης |
[468] |
~(ἐνίοτε
δὲ
τοῦ
κακοῦ,
ἐνίοτε
|
δὲ |
οὐδετέρου,
οἷον
καθῆσθαι
καὶ
βαδίζειν |
[505] |
τὸν
λόγον
καταλίπωμεν.
~(Καλλίκλης)
~αὐτὸς
|
δὲ |
οὐκ
ἂν
δύναιο
διελθεῖν
τὸν |
[504] |
ἐκεῖ
τὸ
ὄνομα.
~(Καλλίκλης)
τί
|
δὲ |
οὐκ
αὐτὸς
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες; |
[492] |
οἱ
ἄλλοι
διανοοῦνται
μέν,
λέγειν
|
δὲ |
οὐκ
ἐθέλουσιν.
δέομαι
οὖν
~ἐγώ |
[497] |
εἶδες;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
ἄνδρα
|
δὲ |
οὔπω
εἶδες
ἀνόητον
χαίροντα;
~(Καλλίκλης) |
[464] |
ὀνομάσαι
οὐκ
ἔχω
σοι,
μιᾶς
|
δὲ |
οὔσης
τῆς
τοῦ
σώματος
~θεραπείας |
[522] |
εὐεργεσίας
καὶ
~ὠφελίας
νομίζουσιν,
ἐγὼ
|
δὲ |
οὔτε
τοὺς
πορίζοντας
ζηλῶ
οὔτε |
[509] |
τίθημι
(ταῦτα
οὕτως
ἔχειν·
εἰ
|
δὲ |
οὕτως
ἔχει
καὶ
μέγιστον
τῶν |
[508] |
πῶλος
δι'
αἰσχύνην
ὁμολογῆσαι.
~τούτων
|
δὲ |
οὕτως
ἐχόντων
σκεψώμεθα
τί
ποτ' |
[460] |
ἀδίκως
~χρῆται
καὶ
ἀδικῇ,
ὡσαύτως
|
δὲ |
οὕτως
καὶ
ἐὰν
ὁ
ῥήτωρ |
[497] |
παύεται,
ὡς
σὺ
ὡμολόγεις·
νῦν
|
δὲ |
~οὐχ
ὁμολογεῖς;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε·
τί |
[518] |
μὲν
ἄρτους
θαυμαστοὺς
~(παρασκευάζων,
ὁ
|
δὲ |
ὄψον,
ὁ
δὲ
οἶνον.
ἴσως |
[482] |
μοι
δοκεῖν
ὀρθῶς,
τότε·
νῦν
|
δὲ |
πάλιν
αὐτὸς
ταὐτὸν
τοῦτο
~ἔπαθεν. |
[525] |
ἀνατλῆναι
τὰ
προσήκοντα
πάθη.
~(προσήκει
|
δὲ |
παντὶ
τῷ
ἐν
τιμωρίᾳ
ὄντι, |
[490] |
πολλὰ
σιτία
καὶ
ποτά,
ὦμεν
|
δὲ |
παντοδαποί,
οἱ
μὲν
~ἰσχυροί,
οἱ |
[515] |
τὰ
τῆς
~πόλεως
πράγματα,
ἐμὲ
|
δὲ |
παρακαλεῖς
καὶ
ὀνειδίζεις
ὅτι
οὐ |
[498] |
οἳ
δ'
ἧττον
ἧττον,
οἳ
|
δὲ |
παραπλησίως
παραπλησίως;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[487] |
καὶ
(φίλω
ἐστὸν
ἐμώ,
~ἐνδεεστέρω
|
δὲ |
παρρησίας
καὶ
αἰσχυντηροτέρω
μᾶλλον
τοῦ |
[476] |
ὁ
μὲν
ποιεῖ
καλά,
ὁ
|
δὲ |
πάσχει,
ὁ
κολαζόμενος.
~(Πῶλος)
ναί. |
[484] |
~ἅψηται
ἐν
τῇ
ἡλικίᾳ·
ἐὰν
|
δὲ |
περαιτέρω
τοῦ
δέοντος
ἐνδιατρίψῃ,
διαφθορὰ |
[459] |
ἢ
δίκαιον
ἢ
ἄδικον,
πειθὼ
|
δὲ |
περὶ
αὐτῶν
μεμηχανημένος
ὥστε
δοκεῖν |
[465] |
ἂν
ᾖ
ἄλογον
πρᾶγμα·
τούτων
|
δὲ |
πέρι
εἰ
ἀμφισβητεῖς,
ἐθέλω
~ὑποσχεῖν |
[501] |
Γοργίᾳ
τῷδε
~χαρίσωμαι.
(Σωκράτης)
~πότερον
|
δὲ |
περὶ
μὲν
μίαν
ψυχὴν
ἔστιν |
[476] |
ἡμῖν
οὕτως
ἐχέτω·
μετὰ
τοῦτο
|
~δὲ |
περὶ
οὗ
τὸ
δεύτερον
ἠμφεσβητήσαμεν |
[500] |
ἐμπειρίαν
ἀλλὰ
οὐ
τέχνην,
τῶν
|
δὲ |
περὶ
τὸ
ἀγαθὸν
τὴν
ἰατρικὴν |
[496] |
ἐστίν;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
τὸ
|
δὲ |
πίνειν
πλήρωσίς
τε
τῆς
ἐνδείας |
[508] |
ἐν
ἀνθρώποις
μέγα
δύναται,
σὺ
|
δὲ |
πλεονεξίαν
οἴει
δεῖν
ἀσκεῖν·
~γεωμετρίας |
[467] |
ὡς
σὺ
φῄς,
ἀγαθόν,
τὸ
|
δὲ |
ποιεῖν
ἄνευ
νοῦ
ἃ
~δοκεῖ |
[464] |
γυμναστικήν,
τὴν
δὲ
ἰατρικήν·
τῆς
|
δὲ |
~πολιτικῆς
ἀντὶ
μὲν
τῆς
γυμναστικῆς |
[450] |
λόγους
ἔχουσι
ταῖς
πράξεσιν,
αἱ
|
δὲ |
πολλαὶ
πλείους,
καὶ
τὸ
παράπαν |
[526] |
Ἕλληνας,
~Ἀριστείδης
ὁ
Λυσιμάχου·
οἱ
|
δὲ |
πολλοί,
ὦ
ἄριστε,
κακοὶ
γίγνονται |
[474] |
καὶ
ἕνα
ἐπιψηφίζειν
ἐπίσταμαι,
τοῖς
|
δὲ |
(πολλοῖς
οὐδὲ
~διαλέγομαι.
ὅρα
οὖν |
[474] |
μοι
ὁ
λόγος
ᾖ,
τοὺς
|
δὲ |
~πολλοὺς
ἐῶ
χαίρειν,
καὶ
ἕνα |
[499] |
αἱ
μὲν
χρησταί
εἰσιν,
αἱ
|
δὲ |
πονηραί;
~(Καλλίκλης)
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[499] |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
τὰς
|
δὲ |
πονηρὰς
οὔ;
~(Καλλίκλης)
δῆλον
δή. |
[478] |
ἰατρική;
~(Πῶλος)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~τίς
|
δὲ |
πονηρίας
καὶ
ἀδικίας;
εἰ
μὴ |
[507] |
τε
καὶ
εὐδαίμονα
~εἶναι,
τὸν
|
δὲ |
πονηρὸν
καὶ
κακῶς
πράττοντα
ἄθλιον· |
[526] |
οὔθ'
ὅστις
οὔθ'
ὧντινων,
ὅτι
|
δὲ |
πονηρός
τις·
καὶ
τοῦτο
~κατιδὼν |
[524] |
ἐκ
τῆς
Εὐρώπης
Αἰακός·
Μίνῳ
|
δὲ |
~πρεσβεῖα
δώσω
ἐπιδιακρίνειν,
ἐὰν
ἀπορῆτόν |
[513] |
πρὸς
ἡδονὴν
ὁμιλεῖν,
τὴν
ἑτέραν
|
δὲ |
~πρὸς
τὸ
βέλτιστον,
μὴ
καταχαριζόμενον |
[518] |
ἂν
οἷοί
τ'
ὦσι,
τοὺς
|
δὲ |
~προτέρους
ἐκείνους
καὶ
αἰτίους
τῶν |
[450] |
πᾶσά
ἐστιν
ἡ
ἐπιστήμη,
τῆς
|
δὲ |
ῥητορικῆς
οὐδέν
ἐστιν
~τοιοῦτον
χειρούργημα, |
[460] |
ἀδικεῖν.
~(Γοργίας)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~τὸν
|
δὲ |
ῥητορικὸν
ἀνάγκη
ἐκ
τοῦ
λόγου |
[517] |
ἐὰν
δὲ
διψῇ,
ποτά,
ἐὰν
|
δὲ |
ῥιγῷ,
ἱμάτια,
στρώματα,
ὑποδήματα,
ἄλλ' |
[485] |
τῇ
τοῦ
παιδίου
ἡλικίᾳ,
~ὅταν
|
δὲ |
σαφῶς
διαλεγομένου
παιδαρίου
ἀκούσω,
πικρόν |
[501] |
ἂν
μή,
μὴ
~φάθι.
(πρῶτον
|
δὲ |
σκεψώμεθα
τὴν
αὐλητικήν.
οὐ
δοκεῖ |
[477] |
τοῦ
μεγίστου
ἀπαλλάττεται
(κακοῦ;
ὧδε
|
δὲ |
σκόπει·
ἐν
χρημάτων
~κατασκευῇ
ἀνθρώπου |
[491] |
λέγειν,
καὶ
μέμφῃ
μοι·
ἐγὼ
|
δὲ |
σοῦ
τοὐναντίον,
ὅτι
~οὐδέποτε
ταὐτὰ |
[487] |
σοφοὶ
εἶναι
ὥσπερ
σύ·
ἕτεροι
|
δὲ |
σοφοὶ
μέν
εἰσιν,
οὐκ
~ἐθέλουσιν |
[493] |
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ
πολλῶν,
~νάματα
|
δὲ |
σπάνια
καὶ
χαλεπὰ
ἑκάστου
τούτων |
[463] |
ἐπιτήδευμα
τεχνικὸν
μὲν
οὔ,
ψυχῆς
|
δὲ |
~στοχαστικῆς
καὶ
ἀνδρείας
καὶ
φύσει |
[476] |
πάντες
ὁμολογοῦσιν
πλὴν
ἐμοῦ,
~ἐμοὶ
|
δὲ |
σὺ
ἐξαρκεῖς
εἷς
ὢν
(μόνος |
[506] |
ἀντὶ
τῆς
τοῦ
Ζήθου·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
σύ,
ὦ
~Καλλίκλεις,
οὐκ
ἐθέλεις |
[507] |
περὶ
δὲ
~θεοὺς
ὅσια·
τὸν
|
δὲ |
τὰ
δίκαια
καὶ
ὅσια
πράττοντα |
[483] |
λέγῃ,
κατὰ
φύσιν
ὑπερωτῶν,
ἐὰν
|
δὲ |
τὰ
τῆς
φύσεως,
τὰ
τοῦ |
[471] |
πολλοὺς
παρέχωνται
καὶ
~εὐδοκίμους,
ὁ
|
δὲ |
τἀναντία
λέγων
ἕνα
τινὰ
παρέχηται |
[499] |
σώματος,
αὗται
μὲν
ἀγαθαί,
αἱ
|
δὲ |
(τἀναντία
τούτων
~κακαί;
~(Καλλίκλης)
πάνυ |
[467] |
καὶ
τἆλλα
τὰ
~τοιαῦτα,
κακὰ
|
δὲ |
τἀναντία
τούτων;
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης) |
[498] |
ἀγαθὰ
εἶναι
τὰς
ἡδονάς,
κακὰ
|
δὲ |
τὰς
ἀνίας;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης) |
[482] |
νόμῳ
δέ.
ὡς
τὰ
~πολλὰ
|
δὲ |
ταῦτα
ἐναντί'
ἀλλήλοις
ἐστίν,
ἥ |
[526] |
ἐς
μακάρων
νήσους
ἀπέπεμψε.
~ταὐτὰ
|
δὲ |
ταῦτα
καὶ
ὁ
Αἰακός
ἑκάτερος |
[487] |
~ταῦτα
περὶ
τῶν
μεγίστων.
σὺ
|
δὲ |
ταῦτα
πάντα
ἔχεις
ἃ
οἱ |
[483] |
τὸν
~δυνατώτερον
τοῦ
ἀδυνατωτέρου.
δηλοῖ
|
δὲ |
ταῦτα
πολλαχοῦ
ὅτι
οὕτως
ἔχει, |
[503] |
αἳ
δὲ
χείρω,
μή,
τοῦτο
|
δὲ |
τέχνη
τις
εἴη
τοιοῦτον
ἄνδρα |
[465] |
ἑκάστου
μὴ
ἔχειν
εἰπεῖν.
ἐγὼ
|
δὲ |
~τέχνην
οὐ
καλῶ
ὃ
ἂν |
[464] |
τῆς
γυμναστικῆς
τὴν
νομοθετικήν,
ἀντίστροφον
|
δὲ |
τῇ
ἰατρικῇ
~τὴν
δικαιοσύνην.
(ἐπικοινωνοῦσι |
[476] |
ὡς
αὖ
ἐγὼ
ᾤμην.
~σκοπώμεθα
|
δὲ |
τῇδε·
τὸ
διδόναι
δίκην
καὶ |
[509] |
φίλοις
τε
καὶ
οἰκείοις,
~δευτέραν
|
δὲ |
(τὴν
τοῦ
δευτέρου
κακοῦ
καὶ |
[464] |
τῶν
μὲν
τὸ
σῶμα,
τῶν
|
δὲ |
τὴν
ψυχήν,
ἡ
κολακευτικὴ
~αἰσθομένη |
[516] |
ἥμεροι,
ὡς
ἔφη
Ὅμηρος·
σὺ
|
δὲ |
τί
φῄς;
οὐχ
οὕτως;
~(Καλλίκλης) |
[458] |
δὲ
μή,
ἐῴην
ἄν.
~ἐγὼ
|
δὲ |
τίνων
εἰμί;
τῶν
ἡδέως
μὲν |
[452] |
οὖν
αὐτὸν
ἐγὼ
ἐροίμην·
σὺ
|
~δὲ |
τίς
ὢν
ταῦτα
λέγεις;
εἴποι |
[483] |
καὶ
κάκιον,
τὸ
ἀδικεῖσθαι,
νόμῳ
|
δὲ |
τὸ
ἀδικεῖν.
οὐδὲ
(γὰρ
~ἀνδρὸς |
[473] |
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
σὺ
|
δὲ |
τὸ
ἀδικεῖσθαι.
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[509] |
φαμεν
κακὸν
τὸ
~ἀδικεῖν,
ἔλαττον
|
δὲ |
τὸ
ἀδικεῖσθαι.
τί
οὖν
ἂν |
[500] |
αὐτὸ
~τοῦτο
μόνον
παρασκευάζουσαι,
ἀγνοοῦσαι
|
δὲ |
τὸ
βέλτιον
καὶ
τὸ
χεῖρον, |
[506] |
ἐγὼ
καὶ
Καλλικλῆς
ὡμολογήσαμεν.
~πότερον
|
δὲ |
τὸ
ἡδὺ
ἕνεκα
τοῦ
ἀγαθοῦ |
[500] |
εἶναι
δέ
τι
ἡδύ,
ἕτερον
|
δὲ |
τὸ
ἡδὺ
τοῦ
ἀγαθοῦ,
ἑκατέρου |
[476] |
οἷον
ποιεῖ
τὸ
ποιοῦν;
λέγω
|
δὲ |
~τὸ
τοιόνδε·
εἴ
τις
τύπτει, |
[453] |
ἢ
καὶ
ἄλλαι
τέχναι;
λέγω
|
δὲ |
τὸ
τοιόνδε·
ὅστις
διδάσκει
ὁτιοῦν |
[513] |
εὖ
λέγειν,
ὦ
Σώκρατες,
πέπονθα
|
δὲ |
τὸ
τῶν
~πολλῶν
πάθος·
οὐ |
[479] |
τὸ
ἀλγεινὸν
αὐτοῦ
καθορᾶν,
πρὸς
|
δὲ |
τὸ
ὠφέλιμον
τυφλῶς
ἔχειν
καὶ |
[459] |
ἡμῖν
πρὸς
λόγου
ᾖ·
νῦν
|
δὲ |
τόδε
πρότερον
σκεψώμεθα,
ἆρα
~(τυγχάνει |
[474] |
~(Πῶλος)
οὐ
δῆτα.
~(Σωκράτης)
~τί
|
δὲ |
τόδε;
τὰ
καλὰ
πάντα,
οἷον |
[486] |
ζῆν
ἐν
τῇ
πόλει;
τὸν
|
δὲ |
~τοιοῦτον,
εἴ
τι
καὶ
ἀγροικότερον |
[499] |
χαίροντα;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
κακὸν
|
δὲ |
τὸν
ἀνιώμενον;
~(Καλλίκλης)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης) |
[488] |
καὶ
νῦν
λέγω.
~(Σωκράτης)
~πότερον
|
δὲ |
τὸν
αὐτὸν
βελτίω
καλεῖς
σὺ |
[499] |
γάρ;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
κακὸν
|
δὲ |
τὸν
ἄφρονα
καὶ
δειλόν;
~(Καλλίκλης) |
[485] |
τοὺς
ἄνδρας
ἀριπρεπεῖς
γίγνεσθαι,
καταδεδυκότι
|
δὲ |
~τὸν
λοιπὸν
βίον
βιῶναι
μετὰ |
[516] |
ἐποίησαν
καὶ
φυγῇ
προσεζημίωσαν;
~Μιλτιάδην
|
δὲ |
τὸν
Μαραθῶνι
εἰς
τὸ
βάραθρον |
[452] |
~τοὺς
ἀνθρώπους
τὰ
σώματα.
μετὰ
|
δὲ |
τὸν
παιδοτρίβην
εἴποι
ἂν
ὁ |
[452] |
~μὲν
ἕξεις
τὸν
ἰατρόν,
δοῦλον
|
δὲ |
τὸν
παιδοτρίβην·
ὁ
δὲ
χρηματιστὴς |
[451] |
ἄρτιον
καὶ
~τὸ
περιττόν
διαφέρει
|
δὲ |
τοσοῦτον,
ὅτι
καὶ
πρὸς
αὑτὰ |
[500] |
μὲν
τοῦ
ἡδέος
θήραν,
τὴν
|
~δὲ |
τοῦ
ἀγαθοῦ
αὐτὸ
δέ
μοι |
[452] |
~ἐλευθερίας
αὐτοῖς
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἅμα
|
δὲ |
τοῦ
ἄλλων
ἄρχειν
ἐν
τῇ |
[468] |
μὲν
μετέχει
τοῦ
ἀγαθοῦ,
~(ἐνίοτε
|
δὲ |
τοῦ
κακοῦ,
ἐνίοτε
δὲ
οὐδετέρου, |
[479] |
ἀδικοῦντα
(δίκην
οὐδεμίαν
διδόντα,
ἐγὼ
|
δὲ |
~τοὐναντίον
οἰόμενος,
εἴτε
Ἀρχέλαος
εἴτ' |
[478] |
ἰατρούς,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
ποῖ
|
δὲ |
τοὺς
ἀδικοῦντας
καὶ
τοὺς
ἀκολασταίνοντας; |
[491] |
~κρείττους
τοὺς
ἰσχυροτέρους
ὡρίζου,
αὖθις
|
δὲ |
τοὺς
φρονιμωτέρους,
νῦν
δ'
αὖ |
[448] |
ἂν
Γοργίου
ἀποκρίνασθαι;
~(Πῶλος)
τί
|
δὲ |
τοῦτο,
ἐὰν
σοί
γε
ἱκανῶς; |
[525] |
καὶ
ἀνοσιώτατα
~ἁμαρτήματα
ἁμαρτάνουσι.
μαρτυρεῖ
|
δὲ |
τούτοις
καὶ
Ὅμηρος·
βασιλέας
γὰρ |
[501] |
βελτίστου
περὶ
τὴν
ψυχήν,
αἱ
|
δὲ |
τούτου
μὲν
~ὀλιγωροῦσαι,
ἐσκεμμέναι
δ' |
[448] |
~ἀπειρία
δὲ
κατὰ
τύχην.
ἑκάστων
|
δὲ |
τούτων
μεταλαμβάνουσιν
ἄλλοι
ἄλλων
~ἄλλως, |
[490] |
τῶν
δ'
ἔλαττον
ἑκτέον·
ἐὰν
|
δὲ |
τύχῃ
πάντων
ἀσθενέστατος
ὤν,
πάντων |
[495] |
οἴει,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
σὺ
|
δὲ |
τῷ
ὄντι,
ὦ
Καλλίκλεις,
ταῦτα |
[488] |
νῦν
μέν
σοι
ὁμολογήσαντα,
ἐν
|
~δὲ |
τῷ
ὑστέρῳ
χρόνῳ
μὴ
ταὐτὰ |
[486] |
ἑαυτὸν
μήτε
ἄλλον
μηδένα,
ὑπὸ
|
δὲ |
(τῶν
ἐχθρῶν
~περισυλᾶσθαι
πᾶσαν
τὴν |
[473] |
ἐλέγχεις·
ἄρτι
δὲ
ἐμαρτύρου.
ὅμως
|
δὲ |
~ὑπόμνησόν
με
σμικρόν.
ἐὰν
ἀδίκως |
[507] |
μὲν
διωκτέον
~καὶ
ἀσκητέον,
ἀκολασίαν
|
δὲ |
φευκτέον
ὡς
ἔχει
ποδῶν
ἕκαστος |
[482] |
ἄλλοτε
~ἄλλων
ἐστὶ
λόγων,
ἡ
|
δὲ |
φιλοσοφία
ἀεὶ
(τῶν
αὐτῶν,
λέγει |
[480] |
ἐὰν
δὲ
ζημίας,
~ἀποτίνοντα,
ἐὰν
|
δὲ |
φυγῆς,
φεύγοντα,
ἐὰν
δὲ
θανάτου, |
[499] |
τὰς
μὲν
βελτίους
ἡδονάς,
τὰς
|
~δὲ |
χείρους.
~(Σωκράτης)
~ἰοῦ
ἰοῦ,
ὦ |
[503] |
ἄνθρωπον,
(ταύτας
μὲν
~ἀποτελεῖν,
αἳ
|
δὲ |
χείρω,
μή,
τοῦτο
δὲ
τέχνη |
[452] |
δοῦλον
δὲ
τὸν
παιδοτρίβην·
ὁ
|
δὲ |
χρηματιστὴς
οὗτος
ἄλλῳ
~ἀναφανήσεται
χρηματιζόμενος |
[493] |
(λέγων,
τὴν
ψυχὴν
~εἶναι·
τὴν
|
δὲ |
ψυχὴν
κοσκίνῳ
ἀπῄκασεν
τὴν
τῶν |
[505] |
σύ;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~περὶ
|
δὲ |
ψυχήν,
ὦ
ἄριστε,
οὐχ
ὁ |
[493] |
σῶμά
ἐστιν
ἡμῖν
σῆμα,
τῆς
|
~δὲ |
ψυχῆς
τοῦτο
ἐν
ᾧ
ἐπιθυμίαι |
[517] |
ἐν
τῇδε
τῇ
πόλει.
σὺ
|
δὲ |
ὡμολόγεις
τῶν
γε
~νῦν
οὐδένα, |
[505] |
ἰατροὶ
ὡς
τὰ
πολλά,
κάμνοντα
|
δὲ |
ὡς
ἔπος
~εἰπεῖν
οὐδέποτ'
ἐῶσιν |
[492] |
εἶναι
καὶ
μὴ
κολάζειν,
~(ταύταις
|
δὲ |
ὡς
μεγίσταις
οὔσαις
ἱκανὸν
εἶναι |