Alphabétiquement     [«   »]
δαιμονία 1
δαιμόνιε 3
δάκνοντας 1
δὲ 354
δέ 89
δέδεται 1
δεηθῇ 1
Fréquences     [«    »]
350
256 τῶν
281
354 δὲ
368 τὸ
535 Σωκράτης
1473 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Gorgias

δὲ


Pages
[482]   φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν αὐτῶν, λέγει  δὲ   σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα
[498]   καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν; τὰ  δὲ   ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ
[507]   ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως, τὸν  δὲ   ἀγαθὸν εὖ τε καὶ ~καλῶς
[475]   μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ  δὲ   ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης)
[522]   ~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν, τὸ  δὲ   ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων
[477]   ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον  δὲ   ἀδικία καὶ σύμπασα ψυχῆς πονηρία
[470]   γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν  δὲ   ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος)
[479]   κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ  δὲ   ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην πάντων
[521]   καὶ (λαβὼν ἀδίκως χρήσεται, εἰ  δὲ   ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς,
[523]   πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν  δὲ   ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς τὸ
[470]   ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον εἶναι, ὅταν  δὲ   ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ
[464]   μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει, τῷ  δὲ   ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν ἄνοιαν
[472]   μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον  δὲ   ~ἄθλιος ἐὰν διδῷ δίκην καὶ
[499]   ἀγαθαὶ μὲν αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ  δὲ   αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[499]   αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι, κακαὶ  δὲ   αἱ κακόν τι; ~(Καλλίκλης) φημί.
[521]   εἰ δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ  δὲ   αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι
[478]   ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ νόσου, δίκη  δὲ   ~ἀκολασίας καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται.
[520]   ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς. τῇ  δὲ   ἀληθείᾳ κάλλιόν ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς
[492]   ἀρετή τε καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ  δὲ   ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα,
[447]   ἐπαγγέλλεταί τε καὶ διδάσκει· τὴν  δὲ   ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς αὖθις, ὥσπερ
[481]   τοῖς μὲν ἄλλο τι, τοῖς  δὲ   ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ αὐτό,
[480]   τοῦτο μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν  δὲ   ἄλλον ἀδικῇ ἐχθρός, παντὶ
[513]   τῶν λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ  ~δὲ   ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ μή τι
[491]   δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν  δὲ   ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα
[472]   οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ  δὲ   ἂν μὴ σὲ αὐτὸν ἕνα
[490]   ἐκεῖνον δεῖ νέμειν, ἐν τῷ  δὲ   ἀναλίσκειν τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι
[485]   δοκεῖ δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν  δὲ   (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου
[517]   προείλου τούτους τοὺς ἄνδρας· οὗτοι  δὲ   ~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου τοῖς νῦν
[493]   καὶ πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς  δὲ   ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων
[504]   καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία  δὲ   ~ἀπαλλάττηται, καὶ ἄλλη ἀρετὴ
[504]   ἐν ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία  δὲ   ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται,
[504]   ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία  δὲ   ἀπίῃ. συγχωρεῖς οὔ; ~(Καλλίκλης)
[513]   ἂν οἰκῇ, ~καὶ νῦν  δὲ   ἄρα δεῖ σὲ ὡς ὁμοιότατον
[448]   μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως, τῶν  δὲ   ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν καὶ
[490]   εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος, τῶν  δὲ   ἀσθενέστερος, ἄλλο τι οὗτος,
[486]   ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς  δὲ   ἄτιμον ζῆν ἐν τῇ πόλει;
[525]   γέμουσαν τὴν ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν  δὲ   ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς
[499]   ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν  δὲ   αὖ τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί.
[504]   ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί  δὲ   αὖ τῷ ἐν τῇ ψυχῇ
[492]   τις οἷον δεῖ εἶναι, ἐῶντα  ~δὲ   αὐτὰς ὡς μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς
[507]   σώφρονι πεπονθυῖα κακή ~ἐστιν· ἦν  δὲ   αὕτη ἄφρων τε καὶ
[465]   στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου· τέχνην  δὲ   αὐτὴν οὔ ~φημι εἶναι ἀλλ'
[482]   ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ  δὲ   αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν καί σου
[470]   δέ; συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως  δὲ   αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ;
[500]   τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου  δὲ   αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ εἶναι καὶ
[463]   δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ  δὲ   ~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον κολακείαν.
[463]   ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ  δὲ   αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε
[512]   εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ  δὲ   βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν
[512]   νοσήματα ἔχει καὶ ἀνίατα, τούτῳ  δὲ   βιωτέον ἐστὶν ~καὶ τοῦτον ὀνήσει,
[522]   πάντων ἔσχατον κακῶν ἐστιν. εἰ  δὲ   βούλει, σοὶ ~ἐγώ, ὡς τοῦτο
[472]   εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν  δὲ   βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου, οὗ
[447]   εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν, ἐὰν  δὲ   βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί
[472]   τοῦτο τὸ καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν  δὲ   βούλῃ, ~Περικλέους ὅλη οἰκία
[497]   τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς; ἐὰν  δὲ   βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι
[493]   οἴνου, δὲ μέλιτος,  δὲ   γάλακτος, καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν,
[526]   ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι  δὲ   ~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ
[500]   βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον, αἱ  δὲ   ~γιγνώσκουσαι ὅτι τε ἀγαθὸν καὶ
[465]   ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται· τῇ  δὲ   ~γυμναστικῇ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[518]   πραγματείαν, τὰς ἄλλας τέχνας, τὴν  δὲ   γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ
[507]   μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν  δὲ   δεηθῇ ~αὐτὸς ἄλλος
[498]   καὶ οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ  δὲ   δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης)
[480]   ~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν  δὲ   δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας,
[451]   ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν, τὸ  δὲ   ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον δέ,
[474]   τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί  δὲ   δή; αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν
[475]   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν  δὲ   δὴ δυοῖν αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον
[508]   ὡς σὸς λόγος.  δὲ   δὴ ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις μὲν
[472]   μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν  δὲ   δὴ εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ' ἂν
[452]   ἂν οὖν πρὸς αὐτόν· τί  δὲ   δή; σὺ τούτου δημιουργός;
[502]   ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί  δὲ   δὴ σεμνὴ αὕτη καὶ
[496]   μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα  δὲ   δὴ πίνειν ἄλλο τι
[501]   τε καὶ τοῦ χείρονος· σὺ  δὲ   δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ
[485]   ~καλοῦ οὔτε γενναίου (πράγματος· ὅταν  δὲ   δὴ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα
[452]   ~αὖ καὶ πρὸς τοῦτον· σὺ  δὲ   δὴ τίς εἶ, ἄνθρωπε,
[509]   ὅτι ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί  δὲ   δὴ τοῦ ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν
[484]   ~θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος  δὲ   δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν τὸ
[499]   τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν  δὲ   δή, ὡς ἔοικεν, νῦν
[520]   ἐγὼ ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ  δὲ   δι' ἄγνοιαν (τὸ μὲν πάγκαλόν
[525]   ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως  δὲ   δι' ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν γίγνεται
[471]   πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ  δὲ   διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ νῦν ἄλλο
[524]   τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν  δὲ   διαλυθῆτον ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ
[464]   δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως  δὲ   διαφέρουσίν τι ἀλλήλων. τεττάρων δὴ
[473]   γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς  δὲ   διδόντας δίκην ἧττον. βούλει καὶ
[476]   πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ  δὲ   δίκαιά που καλὰ ὡμολόγηται; ~(Πῶλος)
[460]   τὸν ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι, τὸν  δὲ   δίκαιον βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας)
[460]   ~(Γοργίας) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ  δὲ   δίκαιος δίκαιά που πράττει. ~(Γοργίας)
[519]   ~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ διδασκάλου, σχόντας  δὲ   δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ οὐκ
[469]   καὶ ἐλεινόν γε πρός τὸν  δὲ   δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ που
[523]   δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων  δὲ   δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι
[517]   τὰ σώματα ~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν  δὲ   διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ ῥιγῷ,
[467]   οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται,  δὲ   δύναμίς ἐστιν, ὡς σὺ φῄς,
[501]   μίαν ψυχὴν ἔστιν τοῦτο, περὶ  δὲ   δύο καὶ πολλὰς οὐκ ἔστιν;
[481]   τοῦ Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας, σὺ  δὲ   δυοῖν, τοῦ τε Ἀθηναίων ~δήμου
[449]   τούτου ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας  δὲ   εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω,
[450]   οἵαν αὐτὴν βούλει καλεῖν; τάχα  δὲ   εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν
[524]   Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα  δὲ   ἐκ τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι
[524]   τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς  δὲ   ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ
[526]   ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι·  δὲ   ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα πάσχει.
[486]   ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου, παῦσαι  δὲ   ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει,
[481]   ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν· ~ἐὰν  δὲ   ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν διαφύγῃ
[473]   Πῶλε, καὶ οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι  δὲ   ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν με
[505]   βίαιος εἶ, Σώκρατες. ἐὰν  δὲ   ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν τοῦτον
[454]   ~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ οἴει· γνώσῃ  δὲ   ἐνθένδε. εἰ γάρ τίς σε
[511]   οἶμαι δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο, ἐὰν  δὲ   ἐξ Αἰγύπτου ἐκ ~τοῦ
[463]   αὐτὸν λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος,  δὲ   ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι
[464]   τῇ ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ, τὴν  δὲ   ἐπὶ ~σώματι μίαν μὲν οὕτως
[508]   ἐκ τῶν μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ  δὲ   ~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ ὥσπερ οἱ
[452]   ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν, τὸ  δὲ   ἔργον μού ἐστιν καλούς τε
[507]   φημι ταῦτα ἀληθῆ εἶναι· εἰ  δὲ   ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον, ὡς
[499]   αὐτὰ φάσκων οὕτως ἔχειν, τοτὲ  δὲ   ἑτέρως, ἐξαπατῶν με. καίτοι οὐκ
[466]   ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν  δὲ   ἔχω, ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον
[499]   ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου· νῦν  δὲ   ~ἐψεύσθην, καὶ ὡς ἔοικεν ἀνάγκη
[480]   ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν  δὲ   ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς,
[470]   πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ  δὲ   ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ
[492]   μέν ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν  δὲ   ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς τῷ ὄντι
[501]   ἂν ~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο, ἥτις  δὲ   βελτίων χείρων τῶν
[502]   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί  δὲ   πρὸς τὸν Ἀθηναίων δῆμον
[501]   ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί  δὲ   τῶν χορῶν διδασκαλία καὶ
[498]   ἀρκεῖ καὶ τοῦτο. ἐν πολέμῳ  δὲ   ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης)
[485]   αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν  δὲ   ἤδη πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος ἔτι
[479]   ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν· εἰ  δὲ   ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, Πῶλε,
[461]   δὲ μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον  δὲ   ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ καὶ
[490]   ~ἰσχυροί, οἱ δ' ἀσθενεῖς, εἷς  δὲ   ἡμῶν φρονιμώτερος περὶ ταῦτα,
[480]   ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν  δὲ   θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα
[471]   κατὰ τὸν σὸν λόγον. νῦν  δὲ   θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ
[507]   πράττων δίκαι' ἂν πράττοι, περὶ  δὲ   ~θεοὺς ὅσια· τὸν δὲ τὰ
[516]   ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν  δὲ   θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους καὶ αὐτοὶ
[464]   λέγω, τὴν μὲν γυμναστικήν, τὴν  δὲ   ἰατρικήν· τῆς δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ
[519]   τοὺς ~αἰτίους τῶν κακῶν· σοῦ  δὲ   ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ,
[451]   τὸ πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν  δὲ   ~καὶ ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ
[472]   οἴει καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν  δὲ   καὶ ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ
[495]   καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην  δὲ   καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ
[488]   ἔστι βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω  δὲ   καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν
[455]   Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους  δὲ   καὶ αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν
[482]   σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα  δὲ   καὶ αὐτὸς λεγομένοις. οὖν
[458]   φῂς τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ  δὲ   καὶ ~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν
[456]   τέχνῃ τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ  δὲ   καὶ εἰς πόλιν ὅπῃ βούλει
[526]   ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι  δὲ   καὶ ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην
[463]   καὶ ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν  δὲ   καὶ ὀψοποιική· δοκεῖ
[516]   Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου  δὲ   καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι
[514]   τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ  δὲ   καὶ ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν
[519]   τότε παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα  δὲ   καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν,
[502]   τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο  ~δὲ   καὶ λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε
[499]   ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως  δὲ   καὶ μᾶλλον τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης)
[485]   τριῶν (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον  δὲ   καὶ μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε
[503]   πολιτῶν λέγουσιν ~λέγουσιν, εἰσὶν  δὲ   καὶ οἵους σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[500]   ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους  δὲ   καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν
[526]   ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς  δὲ   καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ
[453]   ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ  δὲ   καὶ σέ. ~(Γοργίας) τί οὖν
[470]   τῷ παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην  δὲ   καὶ σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς
[473]   διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν· σκόπει  δὲ   καὶ σύ. εἶπον ἐγώ ~που
[517]   ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς  δὲ   καὶ τείχη καὶ νεώρια καὶ
[470]   κακὸν καὶ σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα  δὲ   καὶ τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν
[526]   καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ  δὲ   καὶ τοὺς ἄλλους πάντας ἀνθρώπους,
[525]   ἂν τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι  δὲ   καὶ τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων
[480]   δεῖν μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα  δὲ   καὶ τῶν οἰκείων καὶ τῶν
[499]   ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι  δὲ   καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ
[499]   εἰσιν αἱ μὲν ἀγαθαί, αἱ  δὲ   κακαί· γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.
[498]   παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς, καὶ κακοὺς  δὲ   ~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι
[487]   ἤδη ἕξει τῆς ἀληθείας. πάντων  δὲ   καλλίστη ἐστὶν σκέψις,
[516]   Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ  δὲ   καλοὶ κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ,
[448]   ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία  δὲ   κατὰ τύχην. ἑκάστων δὲ τούτων
[520]   οἴει εἶναι, τὴν ῥητορικήν, τοῦ  ~δὲ   καταφρονεῖς. τῇ δὲ ἀληθείᾳ κάλλιόν
[514]   ~μὲν ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ  δὲ   κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν
[522]   ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν· εἰ  δὲ   κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε,
[493]   ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ  δὲ   κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς ἔφη
[508]   ~πολλάκις μὲν ἤδη εἴρηται, οὐδὲν  δὲ   κωλύει καὶ ἔτι λέγεσθαι· οὔ
[516]   σὺ ἐξ ὧν ὡμολόγεις. πάλιν  δὲ   λέγε μοι περὶ Κίμωνος· οὐκ
[509]   πότερα δύναμιν βούλησιν; ὧδε  ~δὲ   λέγω· πότερον ἐὰν μὴ βούληται
[451]   εἰ δ' αὖ ἔροιτο· τὴν  δὲ   λογιστικὴν τίνα καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ'
[451]   λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα, οἱ  ~δὲ   λόγοι οἱ τῆς ἀστρονομίας, εἰ
[523]   μῦθον, ὡς ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ  δὲ   ~λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα
[524]   (τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ  δὲ   λόγῳ, οἷος εἶναι παρεσκεύαστο τὸ
[498]   χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι  δὲ   μᾶλλον χαίρουσι καὶ λυποῦνται, οἱ
[493]   ~πλήρεις, μὲν οἴνου,  δὲ   μέλιτος, δὲ γάλακτος, καὶ
[457]   ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ  δὲ   μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ ἰσχύϊ καὶ
[470]   ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης) ~εἰ  δὲ   μή, ἀλλ' ἀκούω γε. ~(Πῶλος)
[467]   ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι, εἰ  δὲ   μή, αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'
[506]   χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν λόγον· εἰ  δὲ   μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν
[461]   ἐγώ, ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ  δὲ   μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον δὲ
[504]   ἐγὼ καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ  δὲ   μή, ἔλεγχε καὶ μὴ ἐπίτρεπε.
[507]   θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ  δὲ   μὴ ἔνι ~κοινωνία, φιλία οὐκ
[458]   ~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην· εἰ  δὲ   μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ δὲ
[459]   γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ  δὲ   μὴ ἰατρός γε δήπου ἀνεπιστήμων
[470]   ἐστὶν τὸ μέγα δύνασθαι· εἰ  δὲ   μή, κακὸν καὶ σμικρὸν δύνασθαι.
[481]   ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς ~ὤν, εἰ  δὲ   μή, ὅπως ὡς (πλεῖστον χρόνον
[520]   εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ πείσεται· εἰ  δὲ   μή, οὔ. ἔστι ταῦτα οὕτως
[498]   ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ  δὲ   μή, παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν
[464]   ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν τοῦτο, ~εἰ  δὲ   μὴ Πῶλος ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά
[473]   τίς τι εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν  δὲ   μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι,
[480]   ἐκείνοις οὕτω μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως  δὲ   μή; ~(Πῶλος) τί γὰρ δὴ
[459]   μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν; εἰ  δὲ   μή, σὺ τῆς ῥητορικῆς
[503]   καὶ τὰς τῶν ἄλλων· εἰ  δὲ   μὴ τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ ἐν
[485]   εἶναι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, τὸν  ~δὲ   μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε
[449]   ~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ  δὲ   μῆκος τῶν λόγων τοῦτο, οἷον
[467]   τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ  δὲ   μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ ἆρα
[468]   βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ, τὰ  ~δὲ   μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ οὐ
[514]   ἐπὶ τὰ δημόσια ~ἔργα· εἰ  δὲ   μήτε διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν
[526]   τούτων ῥάβδον ἔχων δικάζει  δὲ   Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος ἔχων
[504]   οἰκία χρηστὴ ἂν εἴη, ἀταξίας  δὲ   μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[478]   μὲν ἄρα πενίας ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ  δὲ   νόσου, δίκη δὲ ~ἀκολασίας καὶ
[477]   χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τίς  δὲ   νόσου; οὐκ ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.
[487]   κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ· τὼ  δὲ   ~ξένω τώδε, Γοργίας τε καὶ
[472]   τινὰ παρέχηται μηδένα. ~οὗτος  δὲ   ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν
[463]   δοκεῖ μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς  δὲ   ἐμὸς λόγος, οὐκ ἔστιν
[502]   Κινησίου γε πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί  δὲ   πατὴρ αὐτοῦ Μέλης;
[514]   ἐμέ, φέρε πρὸς θεῶν, αὐτὸς  δὲ   (Σωκράτης) πῶς ἔχει τὸ
[463]   γάρ πω σαφὲς λέγω, πῶλος  δὲ   ὅδε νέος ἐστὶ καὶ ὀξύς.
[508]   κτήσει εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες, κακίας  δὲ   ~οἱ ἄθλιοι, εἰ οὗτος
[498]   ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων  δὲ   οἱ δειλοὶ μόνον λυποῦνται
[498]   παραπλησίως, (ὡς σὺ φῄς, μᾶλλον  δὲ   οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης)
[525]   πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν  δὲ   οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε καὶ
[498]   ἄρα οἳ ἂν χαίρωσι, κακοὶ  δὲ   οἳ ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[519]   τὴν πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι  δὲ   οἰδεῖ καὶ ὕπουλός ἐστιν (δι'
[457]   ὥσπερ καὶ τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν  δὲ   οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός τις ~κᾆτα
[518]   ~(παρασκευάζων, δὲ ὄψον,  δὲ   οἶνον. ἴσως ἂν οὖν ἠγανάκτεις,
[460]   δικαιοσύνης τοὺς λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ  δὲ   ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι
[518]   εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ λέγω· ἥκεις  δὲ   ὀλίγον ὕστερον λέγων ὅτι ἄνθρωποι
[519]   ὡς τούτων ~λόγος. τὸ  δὲ   ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης γὰρ
[468]   οἰόμενος ἄμεινον εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει  δὲ   ὂν κάκιον, οὗτος δήπου ποιεῖ
[525]   οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι  δὲ   ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ
[468]   ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ  δὲ   ὄντα οὐ βουλόμεθα. τὰ γὰρ
[527]   βελτίω καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν  δὲ   ὁρᾷς ὅτι τρεῖς ὄντες ὑμεῖς,
[476]   γε τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης)  δὲ   ὀρθῶς κολάζων (δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος)
[496]   ~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί  δὲ   ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα
[494]   ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ  δὲ   οὐ μὴ ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ
[490]   καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ  δὲ   οὐ ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[455]   στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ  δὲ   οὔ· πῶς λέγεις,
[470]   ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε  δὲ   οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[497]   μὲν γὰρ ἅμα παύεται, τῶν  δὲ   οὔ, ὡς ἑτέρων ὄντων· πῶς
[506]   τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν  δὲ   οὗ παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ
[472]   (ἡμῖν λόγος ᾖ· οἶμαι  δὲ   οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ ἐγώ
[464]   ~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, (ἔχει  δὲ   οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.
[489]   σὺ αὐτὸς ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς  δὲ   οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς, τοὺς βελτίους
[450]   καὶ λόγου βραχέος ~δέονται, ἔνιαι  δὲ   οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ τῆς τέχνης
[468]   ~(ἐνίοτε δὲ τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε  δὲ   οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ βαδίζειν
[505]   τὸν λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς  δὲ   οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν τὸν
[504]   ἐκεῖ τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί  δὲ   οὐκ αὐτὸς λέγεις, Σώκρατες;
[492]   οἱ ἄλλοι διανοοῦνται μέν, λέγειν  δὲ   οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν ~ἐγώ
[497]   εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα  δὲ   οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης)
[464]   ὀνομάσαι οὐκ ἔχω σοι, μιᾶς  δὲ   οὔσης τῆς τοῦ σώματος ~θεραπείας
[522]   εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ  δὲ   οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ οὔτε
[509]   τίθημι (ταῦτα οὕτως ἔχειν· εἰ  δὲ   οὕτως ἔχει καὶ μέγιστον τῶν
[508]   πῶλος δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων  δὲ   οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα τί ποτ'
[460]   ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως  δὲ   οὕτως καὶ ἐὰν ῥήτωρ
[497]   παύεται, ὡς σὺ ὡμολόγεις· νῦν  δὲ   ~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί
[518]   μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων,  δὲ   ὄψον, δὲ οἶνον. ἴσως
[482]   μοι δοκεῖν ὀρθῶς, τότε· νῦν  δὲ   πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν.
[525]   ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει  δὲ   παντὶ τῷ ἐν τιμωρίᾳ ὄντι,
[490]   πολλὰ σιτία καὶ ποτά, ὦμεν  δὲ   παντοδαποί, οἱ μὲν ~ἰσχυροί, οἱ
[515]   τὰ τῆς ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ  δὲ   παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις ὅτι οὐ
[498]   οἳ δ' ἧττον ἧττον, οἳ  δὲ   παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[487]   καὶ (φίλω ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω  δὲ   παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ
[476]   μὲν ποιεῖ καλά,  δὲ   πάσχει, κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί.
[484]   ~ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν  δὲ   περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ
[459]   δίκαιον ἄδικον, πειθὼ  δὲ   περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν
[465]   ἂν ἄλογον πρᾶγμα· τούτων  δὲ   πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν
[501]   Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον  δὲ   περὶ μὲν μίαν ψυχὴν ἔστιν
[476]   ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ τοῦτο  ~δὲ   περὶ οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν
[500]   ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ τέχνην, τῶν  δὲ   περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν
[496]   ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τὸ  δὲ   πίνειν πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας
[508]   ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ  δὲ   πλεονεξίαν οἴει δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας
[467]   ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ  δὲ   ποιεῖν ἄνευ νοῦ ~δοκεῖ
[464]   γυμναστικήν, τὴν δὲ ἰατρικήν· τῆς  δὲ   ~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν τῆς γυμναστικῆς
[450]   λόγους ἔχουσι ταῖς πράξεσιν, αἱ  δὲ   πολλαὶ πλείους, καὶ τὸ παράπαν
[526]   Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης Λυσιμάχου· οἱ  δὲ   πολλοί, ἄριστε, κακοὶ γίγνονται
[474]   καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς  δὲ   (πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα οὖν
[474]   μοι λόγος ᾖ, τοὺς  δὲ   ~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ ἕνα
[499]   αἱ μὲν χρησταί εἰσιν, αἱ  δὲ   πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[499]   ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς  δὲ   πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον δή.
[478]   ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς  δὲ   πονηρίας καὶ ἀδικίας; εἰ μὴ
[507]   τε καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν  δὲ   πονηρὸν καὶ κακῶς πράττοντα ἄθλιον·
[526]   οὔθ' ὅστις οὔθ' ὧντινων, ὅτι  δὲ   πονηρός τις· καὶ τοῦτο ~κατιδὼν
[524]   ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ  δὲ   ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν
[513]   πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν  δὲ   ~πρὸς τὸ βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον
[518]   ἂν οἷοί τ' ὦσι, τοὺς  δὲ   ~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν
[450]   πᾶσά ἐστιν ἐπιστήμη, τῆς  δὲ   ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα,
[460]   ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν  δὲ   ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ τοῦ λόγου
[517]   ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν  δὲ   ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ'
[485]   τῇ τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ, ~ὅταν  δὲ   σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν
[501]   ἂν μή, μὴ ~φάθι. (πρῶτον  δὲ   σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν. οὐ δοκεῖ
[477]   τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε  δὲ   σκόπει· ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου
[491]   λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι· ἐγὼ  δὲ   σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ
[487]   σοφοὶ εἶναι ὥσπερ σύ· ἕτεροι  δὲ   σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν
[493]   καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα  δὲ   σπάνια καὶ χαλεπὰ ἑκάστου τούτων
[463]   ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν οὔ, ψυχῆς  δὲ   ~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας καὶ φύσει
[476]   πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ  δὲ   σὺ ἐξαρκεῖς εἷς ὢν (μόνος
[506]   ἀντὶ τῆς τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ  δὲ   σύ, ~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις
[507]   περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια· τὸν  δὲ   τὰ δίκαια καὶ ὅσια πράττοντα
[483]   λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν  δὲ   τὰ τῆς φύσεως, τὰ τοῦ
[471]   πολλοὺς παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους,  δὲ   τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται
[499]   σώματος, αὗται μὲν ἀγαθαί, αἱ  δὲ   (τἀναντία τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[467]   καὶ τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ  δὲ   τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[498]   ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ  δὲ   τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[482]   νόμῳ δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ  δὲ   ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν,
[526]   ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ  δὲ   ταῦτα καὶ Αἰακός ἑκάτερος
[487]   ~ταῦτα περὶ τῶν μεγίστων. σὺ  δὲ   ταῦτα πάντα ἔχεις οἱ
[483]   τὸν ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ  δὲ   ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει,
[503]   αἳ δὲ χείρω, μή, τοῦτο  δὲ   τέχνη τις εἴη τοιοῦτον ἄνδρα
[465]   ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν. ἐγὼ  δὲ   ~τέχνην οὐ καλῶ ἂν
[464]   τῆς γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον  δὲ   τῇ ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι
[476]   ὡς αὖ ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα  δὲ   τῇδε· τὸ διδόναι δίκην καὶ
[509]   φίλοις τε καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν  δὲ   (τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ καὶ
[464]   τῶν μὲν τὸ σῶμα, τῶν  δὲ   τὴν ψυχήν, κολακευτικὴ ~αἰσθομένη
[516]   ἥμεροι, ὡς ἔφη Ὅμηρος· σὺ  δὲ   τί φῄς; οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)
[458]   δὲ μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ  δὲ   τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως μὲν
[452]   οὖν αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην· σὺ  ~δὲ   τίς ὢν ταῦτα λέγεις; εἴποι
[483]   καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ  δὲ   τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς
[473]   ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ  δὲ   τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[509]   φαμεν κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον  δὲ   τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν
[500]   αὐτὸ ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι  δὲ   τὸ βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον,
[506]   ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον  δὲ   τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ
[500]   εἶναι δέ τι ἡδύ, ἕτερον  δὲ   τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου
[476]   οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω  δὲ   ~τὸ τοιόνδε· εἴ τις τύπτει,
[453]   καὶ ἄλλαι τέχναι; λέγω  δὲ   τὸ τοιόνδε· ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν
[513]   εὖ λέγειν, Σώκρατες, πέπονθα  δὲ   τὸ τῶν ~πολλῶν πάθος· οὐ
[479]   τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς  δὲ   τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ
[459]   ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ· νῦν  δὲ   τόδε πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει
[474]   ~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί  δὲ   τόδε; τὰ καλὰ πάντα, οἷον
[486]   ζῆν ἐν τῇ πόλει; τὸν  δὲ   ~τοιοῦτον, εἴ τι καὶ ἀγροικότερον
[499]   χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν  δὲ   τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[488]   καὶ νῦν λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον  δὲ   τὸν αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ
[499]   γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν  δὲ   τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης)
[485]   τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι  δὲ   ~τὸν λοιπὸν βίον βιῶναι μετὰ
[516]   ἐποίησαν καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην  δὲ   τὸν Μαραθῶνι εἰς τὸ βάραθρον
[452]   ~τοὺς ἀνθρώπους τὰ σώματα. μετὰ  δὲ   τὸν παιδοτρίβην εἴποι ἂν
[452]   ~μὲν ἕξεις τὸν ἰατρόν, δοῦλον  δὲ   τὸν παιδοτρίβην· δὲ χρηματιστὴς
[451]   ἄρτιον καὶ ~τὸ περιττόν διαφέρει  δὲ   τοσοῦτον, ὅτι καὶ πρὸς αὑτὰ
[500]   μὲν τοῦ ἡδέος θήραν, τὴν  ~δὲ   τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ μοι
[452]   ~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα  δὲ   τοῦ ἄλλων ἄρχειν ἐν τῇ
[468]   μὲν μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε  δὲ   τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου,
[479]   ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ  δὲ   ~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ'
[478]   ἰατρούς, Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ  δὲ   τοὺς ἀδικοῦντας καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας;
[491]   ~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις  δὲ   τοὺς φρονιμωτέρους, νῦν δ' αὖ
[448]   ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί  δὲ   τοῦτο, ἐὰν σοί γε ἱκανῶς;
[525]   καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ  δὲ   τούτοις καὶ Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ
[501]   βελτίστου περὶ τὴν ψυχήν, αἱ  δὲ   τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι δ'
[448]   ~ἀπειρία δὲ κατὰ τύχην. ἑκάστων  δὲ   τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως,
[490]   τῶν δ' ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν  δὲ   τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος ὤν, πάντων
[495]   οἴει, Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ  δὲ   τῷ ὄντι, Καλλίκλεις, ταῦτα
[488]   νῦν μέν σοι ὁμολογήσαντα, ἐν  ~δὲ   τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ ταὐτὰ
[486]   ἑαυτὸν μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ  δὲ   (τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν
[473]   ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου. ὅμως  δὲ   ~ὑπόμνησόν με σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως
[507]   μὲν διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν  δὲ   φευκτέον ὡς ἔχει ποδῶν ἕκαστος
[482]   ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ λόγων,  δὲ   φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν αὐτῶν, λέγει
[480]   ἐὰν δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν  δὲ   φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν δὲ θανάτου,
[499]   τὰς μὲν βελτίους ἡδονάς, τὰς  ~δὲ   χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ,
[503]   ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ  δὲ   χείρω, μή, τοῦτο δὲ τέχνη
[452]   δοῦλον δὲ τὸν παιδοτρίβην·  δὲ   χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος
[493]   (λέγων, τὴν ψυχὴν ~εἶναι· τὴν  δὲ   ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν τῶν
[505]   σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ  δὲ   ψυχήν, ἄριστε, οὐχ
[493]   σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα, τῆς  ~δὲ   ψυχῆς τοῦτο ἐν ἐπιθυμίαι
[517]   ἐν τῇδε τῇ πόλει. σὺ  δὲ   ὡμολόγεις τῶν γε ~νῦν οὐδένα,
[505]   ἰατροὶ ὡς τὰ πολλά, κάμνοντα  δὲ   ὡς ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν
[492]   εἶναι καὶ μὴ κολάζειν, ~(ταύταις  δὲ   ὡς μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν εἶναι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 25/11/2005