Pages |
[526] |
ἀρετὴν
τὴν
τοῦ
δικαίως
(διαχειρίζειν
|
ἃ |
ἄν
τις
~ἐπιτρέπῃ·
εἷς
δὲ |
[466] |
εἶναι,
ἐάν
τις
ποιῇ
ταῦτα
|
ἃ |
ἂν
δοκῇ
αὐτῷ
βέλτιστα
εἶναι, |
[503] |
καὶ
ἐπὶ
τὸ
βέλτιστον
λέγων,
|
ἃ |
ἂν
λέγῃ
ἄλλο
τι
οὐκ |
[491] |
ἀλλὰ
καὶ
ἀνδρεῖοι,
~ἱκανοὶ
ὄντες
|
ἃ |
ἂν
νοήσωσιν
ἐπιτελεῖν,
καὶ
μὴ |
[525] |
γίγνεσθαι,
ἵνα
ἄλλοι
~ὁρῶντες
πάσχοντα
|
ἃ |
ἂν
πάσχῃ
φοβούμενοι
βελτίους
γίγνωνται. |
[507] |
εὖ
τε
καὶ
~καλῶς
πράττειν
|
ἃ |
ἂν
πράττῃ,
τὸν
δ'
εὖ |
[468] |
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν
καὶ
|
ἃ |
βούλεται,
εἴπερ
τυγχάνει
ταῦτα
κακὰ |
[468] |
μὴ
μέγα
δύνασθαι
μηδὲ
ποιεῖν
|
ἃ |
βούλεται.
~(Πῶλος)
~ὡς
δὴ
σύ, |
[468] |
ἀλλ'
οὔ
μοι
δοκεῖ
ποιεῖν
|
ἃ |
βούλεται.
~(Σωκράτης)
~ἔστιν
οὖν
ὅπως |
[467] |
~(Σωκράτης)
~οὔ
φημι
ποιεῖν
αὐτοὺς
|
ἃ |
βούλονται·
ἀλλά
μ'
ἔλεγχε.
~(Πῶλος) |
[467] |
ἐξελεγχθῇ
ὑπὸ
Πώλου
ὅτι
ποιοῦσιν
|
ἃ |
βούλονται;
~(Πῶλος)
οὗτος
ἀνήρ
~(Σωκράτης) |
[467] |
ὁμολογῶ.
~(Πῶλος)
οὐκ
οὖν
ποιοῦσιν
|
ἃ |
βούλονται;
~(Σωκράτης)
οὔ
φημι.
~(Πῶλος) |
[507] |
φεύγειν
ἃ
μὴ
προσήκει,
ἀλλ'
|
ἃ |
δεῖ
καὶ
πράγματα
καὶ
ἀνθρώπους |
[481] |
ἐναντία
πράττομεν,
ὡς
ἔοικεν,
ἢ
|
ἃ |
δεῖ;
~(Σωκράτης)
~ὦ
Καλλίκλεις,
εἰ |
[489] |
ὁ
νόμος
καὶ
ἡ
~φύσις,
|
ἃ |
δὴ
καὶ
ἐγὼ
γνοὺς
κακουργῶ |
[524] |
τῆς
φύσεως
καὶ
τὰ
παθήματα
|
ἃ |
διὰ
~τὴν
ἐπιτήδευσιν
ἑκάστου
πράγματος |
[481] |
εἴ
τίς
σου
λέγοντος
ἑκάστοτε
|
ἃ |
διὰ
τούτους
λέγεις
θαυμάζοι
~ὡς |
[473] |
σε
~ἡγοῦμαι.
νῦν
μὲν
οὖν
|
ἃ |
διαφερόμεθα
ταῦτ'
ἐστιν·
σκόπει
δὲ |
[467] |
~(Πῶλος)
~οὐκ
ἄρτι
ὡμολόγεις
ποιεῖν
|
ἃ |
δοκεῖ
αὐτοῖς
βέλτιστα
εἶναι,
(τούτου |
[467] |
οἱ
~ποιοῦντες
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
|
ἃ |
δοκεῖ
αὐτοῖς
καὶ
οἱ
τύραννοι |
[467] |
~(Σωκράτης)
οὔ
φημι.
~(Πῶλος)
ποιοῦντες
|
ἃ |
δοκεῖ
αὐτοῖς;
~(Σωκράτης)
φημί.
~(Πῶλος) |
[469] |
τὸ
μέγα
δύνασθαι,
τὸ
ποιεῖν
|
ἃ |
δοκεῖ
αὐτῷ·
ἢ
δοκεῖ
σοι; |
[468] |
ὂν
κάκιον,
οὗτος
δήπου
ποιεῖ
|
ἃ |
δοκεῖ
αὐτῷ·
ἦ
γάρ;
~(Πῶλος) |
[468] |
ἔστιν
ἄνθρωπον
ποιοῦντα
ἐν
πόλει
|
ἃ |
δοκεῖ
~αὐτῷ
μὴ
μέγα
δύνασθαι |
[470] |
σοι
φαίνεται,
ἐὰν
μὲν
~πράττοντι
|
ἃ |
δοκεῖ
ἕπηται
τὸ
ὠφελίμως
πράττειν, |
[467] |
τὸ
δὲ
ποιεῖν
ἄνευ
νοῦ
|
ἃ |
~δοκεῖ
καὶ
σὺ
ὁμολογεῖς
κακὸν |
[524] |
ἀνθρώποις.
~ταῦτ'
ἔστιν,
ὦ
Καλλίκλεις,
|
ἃ |
ἐγὼ
ἀκηκοὼς
πιστεύω
(ἀληθῆ
εἶναι· |
[463] |
σοι
ἀποκρίνασθαι
ὡς
ἤδη
~εἰδότι
|
ἃ |
ἐγὼ
λέγω.
~(Γοργίας)
~μὰ
τὸν |
[525] |
μεστὴν
ὑπὸ
(ἐπιορκιῶν
καὶ
ἀδικίας,
|
ἃ |
~ἑκάστη
ἡ
πρᾶξις
αὐτοῦ
ἐξωμόρξατο |
[481] |
φῇ
οὕτως
ἔχειν,
μεταβαλλόμενος
λέγεις
|
ἃ |
ἐκεῖνος
~βούλεται,
καὶ
πρὸς
τὸν |
[468] |
~(Πῶλος)
φημί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ὡμολογήσαμεν,
|
ἃ |
ἕνεκά
του
ποιοῦμεν,
μὴ
ἐκεῖνα |
[467] |
μήτε
κακὰ
ἆρα
τοιάδε
λέγεις,
|
ἃ |
ἐνίοτε
μὲν
μετέχει
τοῦ
ἀγαθοῦ, |
[482] |
ἐν
τοῖς
λόγοις
ἐπεστομίσθη,
αἰσχυνθεὶς
|
ἃ |
ἐνόει
~εἰπεῖν.
σὺ
γὰρ
τῷ |
[475] |
καὶ
ἢ
(φάθι
ἢ
μὴ
|
ἃ |
ἐρωτῶ.
~(Πῶλος)
ἀλλ'
οὐκ
ἂν |
[458] |
~(Σωκράτης)
~ἄκουε
δή,
ὦ
Γοργία,
|
ἃ |
θαυμάζω
ἐν
τοῖς
λεγομένοις
ὑπὸ |
[500] |
οὕτως
φημί.
~(Σωκράτης)
~ἴθι
δή,
|
ἃ |
καὶ
πρὸς
τούσδε
ἐγὼ
ἔλεγον, |
[481] |
καὶ
τυγχάνει
ταῦτα
ἀληθῆ
~ὄντα
|
ἃ |
λέγεις,
ἄλλο
τι
ἢ
ἡμῶν |
[503] |
οἳ
κηδόμενοι
τῶν
πολιτῶν
λέγουσιν
|
ἃ |
~λέγουσιν,
εἰσὶν
δὲ
καὶ
οἵους |
[506] |
γάρ
~τοι
ἔγωγε
εἰδὼς
λέγω
|
ἃ |
λέγω,
ἀλλὰ
ζητῶ
κοινῇ
μεθ' |
[490] |
κρείττων.
~(Καλλίκλης)
~ἀλλὰ
ταῦτ'
ἔστιν
|
ἃ |
λέγω.
τοῦτο
γὰρ
οἶμαι
ἐγὼ |
[523] |
ἀληθῆ
γὰρ
ὄντα
σοι
λέξω
|
ἃ |
μέλλω
λέγειν.
ὥσπερ
γὰρ
Ὅμηρος |
[507] |
ἐστιν
οὔτε
~διώκειν
οὔτε
φεύγειν
|
ἃ |
μὴ
προσήκει,
ἀλλ'
ἃ
δεῖ |
[521] |
ἤρξω
παρρησιάζεσθαι
πρὸς
ἐμέ,
διατελεῖν
|
ἃ |
νοεῖς
λέγων.
~καὶ
νῦν
εὖ |
[482] |
λέγει
γάρ,
ὦ
φίλε
ἑταῖρε,
|
ἃ |
νῦν
ἐμοῦ
ἀκούεις,
καί
μοί |
[470] |
μὲν
ἄμεινον
εἶναι
ταῦτα
~ποιεῖν
|
ἃ |
νυνδὴ
ἐλέγομεν,
ἀποκτεινύναι
τε
καὶ |
[511] |
ταύτης
τῆς
μεγάλης
εὐεργεσίας,
σώσασα
|
ἃ |
~νυνδὴ
ἔλεγον,
καὶ
αὐτὸν
καὶ |
[492] |
σαφῶς
γὰρ
~σὺ
νῦν
λέγεις
|
ἃ |
οἱ
ἄλλοι
διανοοῦνται
μέν,
λέγειν |
[487] |
σὺ
δὲ
ταῦτα
πάντα
ἔχεις
|
ἃ |
οἱ
ἄλλοι
οὐκ
ἔχουσιν·
~πεπαίδευσαί |
[473] |
ὦ
Σώκρατες,
ὅταν
τοιαῦτα
λέγῃς
|
ἃ |
οὐδεὶς
ἂν
φήσειεν
~ἀνθρώπων;
ἐπεὶ |
[505] |
μοι
τὸ
τοῦ
Ἐπιχάρμου
γένηται,
|
ἃ |
πρὸ
τοῦ
δύο
ἄνδρες
ἔλεγον, |
[465] |
ἔχει
λόγον
οὐδένα
ᾧ
προσφέρει
|
ἃ |
προσφέρει
~ὁποῖ'
ἄττα
τὴν
φύσιν |
[508] |
ῥητορικῇ
ἐπὶ
τοῦτο
χρηστέον·
καὶ
|
ἃ |
Πῶλον
αἰσχύνῃ
ᾤου
συγχωρεῖν,
ἀληθῆ |
[508] |
ἐχόντων
σκεψώμεθα
τί
ποτ'
ἐστὶν
|
ἃ |
σὺ
ἐμοὶ
ὀνειδίζεις,
ἆρα
~καλῶς |
[482] |
ἀεὶ
(τῶν
αὐτῶν,
λέγει
δὲ
|
ἃ |
σὺ
νῦν
~θαυμάζεις,
παρῆσθα
δὲ |
[487] |
μὴ
τρία
ἄρα
δεῖ
ἔχειν
|
ἃ |
σὺ
πάντα
ἔχεις,
ἐπιστήμην
τε |
[521] |
ἥδιστον,
καὶ
οὐκ
ἐθέλων
ποιεῖν
|
ἃ |
σὺ
παραινεῖς,
τὰ
κομψὰ
ταῦτα, |
[513] |
ἀλλὰ
διαμαχόμενον.
οὐ
ταῦτα
ἦν
|
ἃ |
τότε
~ὡριζόμεθα;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε. |
[482] |
δημηγορικά,
~φάσκων
τὴν
ἀλήθειαν
διώκειν,
|
ἃ |
φύσει
μὲν
οὐκ
ἔστιν
καλά, |