Pages
[499]	δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ που	τῶν	ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον
[500]	ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τῶν	ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ
[497]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	τῶν	ἀγαθῶν γε καὶ κακῶν οὐχ
[492]	τοῖς ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν	τῶν	ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος,
[468]	οὖν τὰ μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα	τῶν	ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν πράττωσιν, ἢ
[468]	μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ δήπου	τῶν	ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα
[480]	τῇ ῥητορικῇ, ὅπως ἂν καταδήλων	τῶν	ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου
[525]	ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ	τῶν	ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ νουθετήματα.
[493]	μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς κοσμίους	τῶν	~ἀκολάστων, ἢ οὐδ' ἂν ἄλλα
[479]	τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ τὸν
[459]	ἢ μὴ ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ	τῶν	ἄλλων διὰ τὸ οὕτως ἔχειν,
[503]	καὶ τὰς αὑτοῦ καὶ τὰς	τῶν	ἄλλων· εἰ δὲ μὴ τοῦτο,
[527]	~συμφέρων. ἀλλ' ἐν τοσούτοις λόγοις	τῶν	ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ
[497]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν καὶ	τῶν	ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν ἅμα
[483]	ἐστιν τὸ ἀδικεῖν, τὸ πλέον	τῶν	ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ
[456]	μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ μετὰ	τῶν	ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά τινα
[473]	εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν καὶ	τῶν	ἄλλων ξένων; ταῦτα λέγεις ἀδύνατον
[480]	ὄντα κατήγορον καὶ αὑτοῦ καὶ	τῶν	ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ τοῦτο
[511]	καὶ Πώλου ἄρτι ~πολλάκις καὶ	τῶν	ἄλλων ὀλίγου πάντων τῶν ἐν
[480]	δὲ καὶ τῶν οἰκείων καὶ	τῶν	ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ τῶν
[455]	ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων τε καὶ	τῶν	ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε πέρι
[500]	τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο	τῶν	ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν εἶ καὶ
[512]	καὶ μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ καὶ	τῶν	ἄλλων τεχνῶν ὅσαι τοῦ σῴζειν
[520]	~ἀργύριον, οἷον οἰκοδομίας πέρι ἢ	τῶν	ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης)
[491]	τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον ἔχειν τούτους	τῶν	ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων.
[512]	λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ	(τῶν	ἄλλων ὧν νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ'
[498]	φῄς, μᾶλλον δὲ οἱ δειλοὶ	τῶν	~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[458]	καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε τούτων	τῶν	ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν ἐάν τι
[515]	μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ ἐκείνων	τῶν	ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες,
[484]	τῶν ἡδονῶν τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν	τῶν	ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην τῶν ἠθῶν
[451]	~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας) τὰ μέγιστα	τῶν	ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ Σώκρατες, καὶ
[484]	περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ	τῶν	~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ καὶ πάνυ
[483]	ἐν ~τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ	τῶν	ἀνθρώπων ἐν ὅλαις ταῖς πόλεσι
[518]	ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες τὰ σώματα	τῶν	~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν
[483]	~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους	τῶν	ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς ὄντας πλέον
[481]	ὁ βίος ἀνατετραμμένος ἂν εἴη	τῶν	ἀνθρώπων καὶ ~πάντα τὰ ἐναντία
[482]	φάναι διδάξειν διὰ τὸ ἔθος	τῶν	~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ
[469]	ἔχειν περὶ ὧν ἐγὼ λέγω	τῶν	ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς γὰρ οὔ;
[523]	νῦν ~ἔτι ἔστιν ἐν θεοῖς,	τῶν	ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως τὸν
[469]	ἄρα ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ	τῶν	ἀνθρώπων ὧν σὺ ὁρᾷς αὐτίκα
[458]	εἰ μὲν καὶ σὺ εἶ	τῶν	ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ ἐγώ, ~ἡδέως
[493]	δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν	τῶν	ἀνοήτων ὡς τετρημένην, ἅτε οὐ
[449]	~εἰσὶ μέν, ὦ Σώκρατες, ἔνιαι	τῶν	ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν τοὺς
[518]	~αἰτίους εἶναι καὶ τῆς ἀποβολῆς	τῶν	ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ' οἳ ἂν
[491]	τούτους τῶν ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας	τῶν	ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; αὑτῶν,
[490]	καὶ πλέον ἔχειν τὸν ἄρχοντα	τῶν	~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ μοι δοκεῖς
[451]	εἴποιμ' ἂν ὅτι ~περὶ τὴν	τῶν	ἄστρων φορὰν καὶ ἡλίου καὶ
[514]	σῶμα, μήτε τῶν ξένων μήτε	τῶν	ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα μήτε γυναῖκα,
[491]	ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ λέγεις περὶ	τῶν	αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ μὲν τοὺς
[517]	ἐπιθυμίαν· καὶ ἐξεπίτηδές σοι διὰ	τῶν	αὐτῶν εἰκόνων ~λέγω, ἵνα ῥᾷον
[527]	οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ περὶ	τῶν	~αὐτῶν, καὶ ταῦτα περὶ (τῶν
[490]	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ περὶ	τῶν	αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς,
[482]	λόγων, ἡ δὲ φιλοσοφία ἀεὶ	(τῶν	αὐτῶν, λέγει δὲ ἃ σὺ
[453]	πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ ἐπὶ	τῶν	αὐτῶν τεχνῶν λέγωμεν ὧνπερ νυνδή·
[488]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ	τῶν	βελτιόνων; οἱ γὰρ κρείττους βελτίους
[517]	εἶναι πόλεως, ἀλλά μοι ~δοκοῦσι	τῶν	γε νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ
[517]	τῇ πόλει. σὺ δὲ ὡμολόγεις	τῶν	γε ~νῦν οὐδένα, τῶν μέντοι
[503]	οὐκ ἔχω ἔγωγέ σοι εἰπεῖν	τῶν	γε νῦν ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης)
[526]	καὶ σφόδρα γε ἄξιον ~ἄγασθαι	τῶν	γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ, ὦ Καλλίκλεις,
[464]	ἀλλ' ἢ ~ἰατρός τε καὶ	τῶν	γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.
[493]	~πίθον, τοὺς δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους,	(τῶν	δ' ἀνοήτων τοῦτο τῆς ψυχῆς
[490]	ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν μὲν ~πλέον,	τῶν	δ' ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν δὲ
[491]	οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν,	τῶν	δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ
[448]	τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως,	τῶν	δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν
[490]	~οἷον εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος,	τῶν	δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο τι ἢ
[497]	~τῶν μὲν γὰρ ἅμα παύεται,	τῶν	δὲ οὔ, ὡς ἑτέρων ὄντων·
[500]	μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ τέχνην,	τῶν	δὲ περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν
[464]	θεραπευουσῶν τῶν μὲν τὸ σῶμα,	τῶν	δὲ τὴν ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ
[456]	ὁ ῥητορικὸς ἢ ἄλλος ὁστισοῦν	τῶν	~δημιουργῶν ἐν πλήθει. ἡ μὲν
[459]	~ἀλλὰ μίαν ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι	τῶν	δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν ἐλαττοῦται
[455]	τῆς Περικλέους ἀλλ' οὐκ ἐκ	τῶν	~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα, ὦ
[451]	αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ ἄρτι, ὅτι	τῶν	διὰ λόγου τις τὸ κῦρος
[514]	δὲ καὶ ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ	τῶν	διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν διακειμένων,
[514]	πολλὰ μὲν καὶ καλὰ μετὰ	τῶν	~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ δὲ
[502]	δοκεῖ σοι πᾶσα καὶ ἡ	τῶν	διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι;
[501]	τῶν χορῶν διδασκαλία καὶ ἡ	τῶν	διθυράμβων ποίησις; οὐ τοιαύτη τίς
[508]	ἄρα δεῖ εἶναι καὶ ἐπιστήμονα	~τῶν	δικαίων, ὃ αὖ Γοργίαν ἔφη
[454]	καὶ τοῖς ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ	τῶν	δικαίων τε καὶ ἀδίκων; ἐξ
[526]	ἀλλὰ γάρ, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ	τῶν	(δυναμένων εἰσὶ καὶ οἱ σφόδρα
[526]	πολλοί, ὦ ἄριστε, κακοὶ γίγνονται	τῶν	δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν
[459]	τοῖς οὐκ εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι	τῶν	εἰδότων. ~(Γοργίας) ~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη,
[502]	ἐν ~ταῖς πόλεσιν δήμους τοὺς	τῶν	ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί ποτε ἡμῖν
[448]	τέχναι ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ	τῶν	ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν
[493]	σοί, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς	τῶν	ἐν Ἅιδου τὸ ἀιδὲς δὴ
[491]	~τῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα	τῶν	ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς
[471]	τοιγάρτοι νῦν, ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς	τῶν	ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν πάντων
[511]	καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγου πάντων	τῶν	ἐν τῇ πόλει· ἀλλὰ καὶ
[466]	~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν μοι δοκοῦσι	τῶν	ἐν τῇ πόλει δύνασθαι οἱ
[447]	νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλοιτο	τῶν	ἔνδον ὄντων, καὶ ~πρὸς ἅπαντα
[455]	ἴσως γὰρ καὶ τυγχάνει τις	τῶν	ἔνδον ὄντων ~μαθητής σου βουλόμενος
[526]	~ὃν ἐγώ φημι ἀντὶ πάντων	τῶν	ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι, καὶ ὀνειδίζω
[472]	ἄλλη συγγένεια ἥντινα ἂν βούλῃ	τῶν	ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ' ἐγώ σοι
[505]	καὶ ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν δεῖ	τῶν	ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ'
[503]	ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι αἳ μὲν	τῶν	~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι τὸν
[511]	σώματα καὶ τὰ χρήματα ἐκ	τῶν	ἐσχάτων κινδύνων, ὥσπερ ἡ ῥητορική.
[482]	ἐμοῦ ἀκούεις, καί μοί ἐστιν	τῶν	~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔμπληκτος·
[520]	αἴτιόν ἐστιν, ὅτι μόνη αὕτη	τῶν	εὐεργεσιῶν τὸν εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν
[486]	μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ δὲ	(τῶν	ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν οὐσίαν,
[516]	ἀρχὰς μὲν ~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ	τῶν	ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς
[453]	~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν τίς ἐστιν	τῶν	ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ μοι εἶπες
[453]	σε ἠρόμην ὁ τὰ ποῖα	τῶν	ζῴων γράφων καὶ ποῦ; ~(Γοργίας)
[516]	πότερον καὶ ὁ ἄνθρωπος ἓν	τῶν	~ζῴων ἐστὶν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[500]	ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ	τῶν	ἡδέων ἐστὶν καὶ ὁποῖα ~κακά,
[500]	ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ	τῶν	~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[495]	καὶ ἀγαθόν, ἢ εἶναί τι	τῶν	ἡδέων ὃ οὐκ ἔστιν ἀγαθόν;
[458]	ἄν. ~ἐγὼ δὲ τίνων εἰμί;	τῶν	ἡδέως μὲν ἂν ἐλεγχθέντων εἴ
[497]	οὐκοῦν καὶ τῶν λυπῶν (καὶ	τῶν	ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί.
[491]	ὄντα καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ,	~τῶν	ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν
[495]	~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ μὴ διορίζηται	τῶν	ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ κακαί;
[501]	δὲ ἢ βελτίων ἢ χείρων	τῶν	ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον
[484]	καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, καὶ	τῶν	ἡδονῶν τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν
[484]	~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην	τῶν	ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν
[488]	ἄγειν βίᾳ τὸν κρείττω τὰ	τῶν	ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν βελτίω
[502]	ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ	τῶν	θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό
[467]	οἱ τὰ φάρμακα ~πίνοντες παρὰ	τῶν	ἰατρῶν πότερόν σοι δοκοῦσιν τοῦτο
[449]	ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ τὴν	τῶν	ἱματίων ἐργασίαν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)
[519]	οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων ὄντων	τῶν	κακῶν ἀλλ' ἴσως συναιτίων. καίτοι
[518]	δὲ ~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους	τῶν	κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ νῦν,
[509]	δὲ οὕτως ἔχει καὶ μέγιστον	τῶν	κακῶν ~ἐστιν ἡ ἀδικία τῷ
[476]	ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον	τῶν	κακῶν ἐστιν, ὡς σὺ ᾤου,
[478]	ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο ~(μέγιστον	τῶν	κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον δή.
[479]	ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα ἐστὶν	τῶν	κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ
[519]	καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους	τῶν	κακῶν· σοῦ δὲ ἴσως ἐπιλήψονται,
[469]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς μέγιστον	τῶν	κακῶν τυγχάνει ὂν τὸ ἀδικεῖν.
[463]	πράγματός τινός ἐστι μόριον οὐδενὸς	τῶν	καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ Σώκρατες;
[456]	ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά τινα	τῶν	~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ φάρμακον
[450]	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ περὶ	τῶν	καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν
[484]	γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι ~γίγνονται	τῶν	κατὰ τὴν πόλιν, καὶ τῶν
[494]	τούτων ~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον, ὁ	τῶν	κιναίδων βίος, οὗτος οὐ δεινὸς
[511]	ταύτας αἳ ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ	τῶν	(κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ καὶ ἣν
[488]	τῶν πολλῶν ἄρα νόμιμα τὰ	τῶν	κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[523]	τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ	τῶν	κρινομένων. ~πρῶτον μὲν οὖν, ἔφη,
[486]	με ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων τινὰ	τῶν	λίθων ᾗ βασανίζουσιν τὸν χρυσόν,
[455]	τείχη τὰ Ἀθηναίων καὶ ἡ	τῶν	λιμένων κατασκευὴ ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους
[451]	γὰρ δὴ ἡ ῥητορικὴ οὖσα	τῶν	λόγῳ τὰ πάντα ~διαπραττομένων τε
[451]	ἂν ὅτι καὶ αὕτη ἐστὶν	τῶν	λόγῳ τὸ πᾶν κυρουμένων· καὶ
[513]	τῷ αὑτῶν γὰρ (ἤθει λεγομένων	τῶν	λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ ~δὲ
[519]	γε· νῦν γοῦν συχνοὺς τείνω	τῶν	λόγων, ἐπειδή μοι οὐκ ἐθέλεις
[484]	τῶν κατὰ τὴν πόλιν, καὶ	τῶν	λόγων οἷς δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν
[482]	παύσει τὰ (σὰ παιδικὰ τούτων	τῶν	λόγων, οὐδὲ σὺ παύσῃ ποτὲ
[526]	ὦ Καλλίκλεις, ὑπό τε τούτων	τῶν	λόγων πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ ὅπως
[524]	(ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ ~τούτων	τῶν	λόγων τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν.
[449]	δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος	τῶν	λόγων τοῦτο, οἷον καὶ πῶλος
[471]	Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ κατ' ἀρχὰς	τῶν	λόγων, ὦ Πῶλε, ἔγωγέ σε
[471]	τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν	τῶν	λόγων ὧν ἂν λέγωσι μάρτυρας
[497]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	τῶν	λυπῶν (καὶ τῶν ἡδονῶν ἅμα
[475]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὸ	τῶν	μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ
[519]	~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν	τῶν	μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς)
[527]	τῶν ~αὐτῶν, καὶ ταῦτα περὶ	(τῶν	μεγίστων εἰς τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας
[508]	τῶν οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ	τῶν	μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ
[486]	δυνάμενον βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ	τῶν	~μεγίστων κινδύνων μήτε ἑαυτὸν μήτε
[487]	πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα περὶ	τῶν	μεγίστων. σὺ δὲ ταῦτα πάντα
[514]	καλὴ κἀγαθὴ ἡ διάνοια ᾖ	τῶν	μελλόντων ἢ χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν
[449]	καὶ ἡ μουσικὴ περὶ τὴν	τῶν	μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[450]	λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ Σώκρατες,	τῶν	μὲν ἄλλων τεχνῶν περὶ χειρουργίας
[497]	οὐδὲ τὰ κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς.	~τῶν	μὲν γὰρ ἅμα παύεται, τῶν
[450]	~πασῶν δὴ οἶμαι τῶν τεχνῶν	τῶν	μὲν ἐργασία τὸ πολύ ἐστιν
[490]	ὤν, ᾖ δέ, ~οἷον εἰκός,	τῶν	μὲν ἰσχυρότερος, τῶν δὲ ἀσθενέστερος,
[500]	καὶ ὅτι κακόν· καὶ ἐτίθην	τῶν	μὲν περὶ τὰς ἡδονὰς ~τὴν
[490]	εἰ μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ	τῶν	μὲν ~πλέον, τῶν δ' ἔλαττον
[464]	ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν	τῶν	μὲν τὸ σῶμα, τῶν δὲ
[517]	ὡμολόγεις τῶν γε ~νῦν οὐδένα,	τῶν	μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ προείλου τούτους
[468]	πράττουσιν ὅταν πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ	τῶν	μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ δήπου
[464]	ἑαυτὴν διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον	τῶν	μορίων, προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο ὅπερ
[490]	ῥήματι θηρεύω εἰ ὁ ~εἷς	τῶν	μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ'
[510]	ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ τῇ πόλει	τῶν	νέων, τίνα ἂν τρόπον ἐγὼ
[484]	εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ γὰρ	τῶν	νόμων ἄπειροι ~γίγνονται τῶν κατὰ
[518]	ἀπειρίαν οὐ τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται	τῶν	νόσων ~αἰτίους εἶναι καὶ τῆς
[521]	καὶ πράττειν τὰ πολιτικὰ μόνος	τῶν	νῦν· ἅτε οὖν οὐ πρὸς
[527]	ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε	τῶν	νῦν Ἑλλήνων, σύ τε καὶ
[517]	ὦ Σώκρατες, μή ποτέ τις	τῶν	νῦν ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα
[479]	ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ	τῶν	νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι
[480]	δεῖ ~μὲν γὰρ δὴ ἐκ	τῶν	νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα
[514]	(βελτίω γεγονότα τὸ σῶμα, μήτε	τῶν	ξένων μήτε τῶν ἀστῶν, μήτε
[507]	ἢ ~αὐτὸς ἢ ἄλλος τις	τῶν	οἰκείων, ἢ ἰδιώτης ἢ πόλις,
[456]	~τὴν μητέρα ἢ ἄλλον τινὰ	τῶν	οἰκείων ἢ τῶν φίλων, οὐ
[480]	μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ καὶ	τῶν	οἰκείων καὶ τῶν ἄλλων ὃς
[508]	οὔτε τῶν ~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ	τῶν	οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν
[506]	ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον	τῶν	ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ
[449]	περὶ τῆς ῥητορικῆς, περὶ τί	τῶν	ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ
[477]	ἡ ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον	τῶν	ὄντων ~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται.
[467]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἔστιν τι	τῶν	ὄντων ὃ οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν
[451]	περὶ τί; τί> ἐστι τοῦτο	τῶν	ὄντων, περὶ οὗ οὗτοι οἱ
[477]	ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν κακὸν εἴη	τῶν	~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ
[449]	ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ περὶ τί	τῶν	ὄντων τυγχάνει οὖσα; ὥσπερ ἡ
[496]	τότε καὶ τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται	~τῶν	ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων
[481]	τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς γὰρ	τῶν	παιδικῶν βουλεύμασίν τε καὶ λόγοις
[519]	νῦν ὁρῶ γιγνόμενον καὶ ἀκούω	τῶν	παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ,
[503]	ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	τῶν	παλαιῶν ἔχεις τινὰ εἰπεῖν δι'
[525]	καὶ τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων	τῶν	~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων καὶ βασιλέων
[458]	~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν καὶ τὸ	τῶν	παρόντων. πάλαι γάρ τοι, πρὶν
[451]	ἐχουσῶν. καὶ εἴ με ἐπανέροιτο·	~τῶν	περὶ τί; εἴποιμ' ἂν ὅτι
[451]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ	τῶν	περὶ τί; τί> ἐστι τοῦτο
[451]	περὶ τί; εἴποιμ' ἂν ὅτι	τῶν	περὶ τὸ ἄρτιόν τε καὶ
[479]	συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ διδόναι δίκην	τῶν	περὶ ~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς
[524]	τις ἦν καὶ ἴχνη εἶχε	τῶν	πληγῶν οὐλὰς ἐν τῷ σώματι
[498]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἀπιόντων	τῶν	πολεμίων πότεροί σοι ἐδόκουν μᾶλλον
[491]	καὶ ~ἀνδρείους. τούτους γὰρ (προσήκει	τῶν	πόλεων ἄρχειν, καὶ τὸ δίκαιον
[460]	(παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων, ἐὰν ὁ πύκτης τῇ
[456]	μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ παρέδοσαν
[457]	μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων. ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἐπὶ
[466]	~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ	τῶν	πόλεων ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς;
[466]	χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ	~τῶν	πόλεων ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς;
[468]	σφάττειν βουλόμεθα οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων οὐδὲ χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς
[525]	βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ τὰ	τῶν	πόλεων ~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι γὰρ
[519]	γάρ, ὅταν ἡ πόλις τινὰ	τῶν	πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα,
[473]	~(Σωκράτης) ~ὦ Πῶλε, οὐκ εἰμὶ	τῶν	πολιτικῶν, καὶ πέρυσι βουλεύειν λαχών,
[514]	ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες	τῶν	~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά,
[503]	παρασκευάζειν ὅπως ὡς βέλτισται ~ἔσονται	τῶν	πολιτῶν αἱ ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι
[515]	Καλλικλῆς ἤδη τινὰ βελτίω πεποίηκεν	τῶν	~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις πρότερον πονηρὸς
[473]	ζηλωτὸς ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ	τῶν	~(πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων ξένων;
[503]	εἰσὶ μὲν γὰρ οἳ κηδόμενοι	τῶν	πολιτῶν λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν
[475]	~ἄλλο τι οὖν ὑπὸ μὲν	τῶν	πολλῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ σοῦ
[492]	αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν	τῶν	πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον τε καὶ
[526]	οὖν ~ἐάσας τὰς τιμὰς τὰς	τῶν	πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν
[488]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ	τῶν	πολλῶν ἄρα νόμιμα τὰ τῶν
[483]	λέγεται, τὸ πλέον ζητεῖν ἔχειν	τῶν	~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν·
[513]	ὦ Σώκρατες, πέπονθα δὲ τὸ	τῶν	~πολλῶν πάθος· οὐ πάνυ σοι
[477]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν τούτων	τῶν	πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ ἡ ἀδικία
[525]	τρυφῆς καὶ ὕβρεως καὶ ἀκρατίας	τῶν	πράξεων ἀσυμμετρίας τε ~καὶ αἰσχρότητος
[499]	συνδοκεῖ οὕτω, τέλος εἶναι ἁπασῶν	τῶν	πράξεων ~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου
[504]	κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ	τῶν	πρόσθεν καὶ τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης)
[503]	~ῥητορικήν· ἢ εἴ τινα ἔχεις	τῶν	ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν, τί οὐχὶ
[518]	εἰδέναι ὅτι χρηστὸν καὶ πονηρὸν	τῶν	~σιτίων ἢ ποτῶν ἐστιν εἰς
[490]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν τούτων	τῶν	σιτίων πλέον ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ,
[493]	γάρ του ἔγωγε καὶ ~ἤκουσα	τῶν	σοφῶν ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν
[490]	τοῦτον δὴ ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν	τῶν	~σπερμάτων καὶ ὡς πλείστῳ σπέρματι
[523]	ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον πάντων	τῶν	συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς
[511]	ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς τε ὠφέληκεν	~τῶν	συμπλεόντων οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ
[450]	ἐστὶν τοὺς περὶ εὐεξίαν τε	τῶν	σωμάτων ~καὶ καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ
[515]	εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης)	~τῶν	τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα,
[465]	ἐν τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων	τῶν	τε ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ
[450]	~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ γέ εἰσι	τῶν	τεχνῶν αἳ διὰ λόγου πᾶν
[517]	καὶ προσήκει τούτων ἄρχειν πασῶν	τῶν	τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι τοῖς τούτων
[448]	ὅδε, καὶ μετέχει τῆς ~καλλίστης	τῶν	τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γε, ὦ
[450]	ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ οἶμαι	τῶν	τεχνῶν τῶν μὲν ἐργασία τὸ
[451]	τυγχάνει ~μὲν οὖσα τούτων τις	τῶν	τεχνῶν τῶν τὸ πολὺ λόγῳ
[451]	ὧν νυνδὴ ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν	τῶν	~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες, τίς (ἐστιν
[451]	οὖσα τούτων τις τῶν τεχνῶν	τῶν	τὸ πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν
[486]	σοῦ λαβόμενος ἢ ~ἄλλου ὁτουοῦν	τῶν	τοιούτων εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι,
[450]	(κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων ἐστίν.	τῶν	τοιούτων τινά μοι ~δοκεῖς λέγειν
[502]	ποτέρως σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι ἡ	τῶν	τραγῳδιῶν ποίησις; ~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ
[519]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων	τῶν	φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν;
[490]	καὶ ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν	τῶν	φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ αὐτοῦ.
[456]	ἄλλον τινὰ τῶν οἰκείων ἢ	τῶν	φίλων, οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ
[508]	εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε	τῶν	~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ τῶν οἰκείων,
[514]	πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ	τῶν	~φίλων τινὶ ἢ ἡμέτερον αὐτῶν,
[480]	τῶν ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ	τῶν	φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν, ~καὶ μὴ
[488]	ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν βελτίω	τῶν	~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν τὸν
[484]	βελτίονός τε καὶ κρείττονος ~τὰ	τῶν	χειρόνων τε καὶ ἡττόνων. ~τὸ
[501]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ἡ	τῶν	χορῶν διδασκαλία καὶ ἡ τῶν
[464]	παῖδες, πότερος ἐπαί̈ ει περὶ	τῶν	χρηστῶν σιτίων καὶ ~(πονηρῶν, ὁ
[461]	δ' εἶ ~καὶ ἐγὼ ἐθέλω	τῶν	ὡμολογημένων εἴ τί σοι δοκεῖ
[515]	ὦ βέλτιστε, ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων, εἴπερ ἀγαθός γ' ἦν
[477]	ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων ἐν τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος)
[498]	ἐμοῦ τί ἡμῖν συμβαίνει ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς γάρ τοι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005