Pages |
[508] |
καλοῦσιν,
~ὦ
ἑταῖρε,
οὐκ
ἀκοσμίαν
|
οὐδὲ |
ἀκολασίαν.
σὺ
δέ
μοι
δοκεῖς |
[495] |
τε
καὶ
νοσεῖ
ὁ
ἄνθρωπος,
|
~οὐδὲ |
ἅμα
ἀπαλλάττεται
ὑγιείας
τε
καὶ |
[463] |
Δία,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ'
ἐγὼ
|
οὐδὲ |
αὐτὸς
συνίημι
ὅτι
λέγεις.
~(Σωκράτης) |
[483] |
ἀδικεῖσθαι,
νόμῳ
δὲ
τὸ
ἀδικεῖν.
|
οὐδὲ |
(γὰρ
~ἀνδρὸς
τοῦτό
γ'
ἐστὶν |
[506] |
ἐμαυτῷ,
χρὴ
ἀντιλαμβάνεσθαι
καὶ
ἐλέγχειν.
|
οὐδὲ |
γάρ
~τοι
ἔγωγε
εἰδὼς
λέγω |
[488] |
βελτίω
καλεῖς
σὺ
καὶ
κρείττω;
|
(οὐδὲ |
γάρ
τοι
τότε
οἷός
~τ' |
[474] |
ἐπιψηφίζειν
ἐπίσταμαι,
τοῖς
δὲ
(πολλοῖς
|
οὐδὲ |
~διαλέγομαι.
ὅρα
οὖν
εἰ
ἐθελήσεις |
[489] |
αἴσχιον
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
(ἀδικεῖσθαι,
|
οὐδὲ |
δίκαιον
~τὸ
ἴσον
ἔχειν,
ἀλλὰ |
[468] |
τῇ
πόλει
~μᾶλλον
ἢ
μή,
|
οὐδὲ |
ζηλοῖς
ὅταν
ἴδῃς
τινὰ
ἢ |
[457] |
ὀρθῶς.
οὔκουν
~οἱ
διδάξαντες
πονηροί,
|
οὐδὲ |
ἡ
τέχνη
οὔτε
αἰτία
οὔτε |
[495] |
~οὐχ
ὁμολογεῖ·
οἶμαι
δέ
γε
|
οὐδὲ |
Καλλικλῆς,
ὅταν
αὐτὸς
αὑτὸν
θεάσηται |
[456] |
ἕνεκα
τοὺς
φίλους
δεῖ
~τύπτειν
|
οὐδὲ |
κεντεῖν
τε
καὶ
ἀποκτεινύναι.
οὐδέ |
[494] |
βίον
λέγεις,
ἀλλ'
οὐ
νεκροῦ
|
οὐδὲ |
λίθου.
καί
μοι
λέγε·
τὸ |
[491] |
οἵ
εἰσιν
οὐ
σκυτοτόμους
~λέγω
|
οὐδὲ |
μαγείρους,
ἀλλ'
(οἳ
ἂν
εἰς |
[469] |
καὶ
ἐλεινός;
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ἔμοιγε,
|
οὐδὲ |
μέντοι
ζηλωτός.
~(Πῶλος)
οὐκ
ἄρτι |
[494] |
σὺ
δὲ
οὐ
μὴ
ἐκπλαγῇς
|
οὐδὲ |
μὴ
αἰσχυνθῇς·
ἀνδρεῖος
γὰρ
εἶ. |
[466] |
λέγεις;
~(Πῶλος)
ἐρωτῶ
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
|
~οὐδὲ |
νομίζεσθαι
ἔμοιγε
δοκοῦσιν.
~(Πῶλος)
~πῶς |
[489] |
ἀληθῆ
λέγειν
ἐν
τοῖς
~πρόσθεν
|
οὐδὲ |
ὀρθῶς
ἐμοῦ
κατηγορεῖν
λέγων
ὅτι |
[490] |
ἔχειν;
~(Καλλίκλης)
οὐ
σιτίων
γε
|
οὐδὲ |
ποτῶν.
~(Σωκράτης)
~μανθάνω,
ἀλλ'
ἴσως |
[502] |
σοι
κιθαρῳδεῖν;
ἢ
~ἐκεῖνος
μὲν
|
οὐδὲ |
πρὸς
τὸ
ἥδιστον;
ἠνία
γὰρ |
[472] |
ὁ
λόγος
ᾖ·
οἶμαι
δὲ
|
οὐδὲ |
σοί,
ἐὰν
μὴ
ἐγώ
σοι |
[482] |
(σὰ
παιδικὰ
τούτων
τῶν
λόγων,
|
οὐδὲ |
σὺ
παύσῃ
ποτὲ
~ταῦτα
λέγων. |
[457] |
σὺ
οὐ
πάνυ
ἀκόλουθα
~λέγειν
|
οὐδὲ |
σύμφωνα
οἷς
τὸ
πρῶτον
ἔλεγες |
[468] |
ἀγαθὰ
μήτε
κακὰ
οὐ
βουλόμεθα,
|
οὐδὲ |
τὰ
κακά.
ἦ
γάρ;
ἀληθῆ |
[497] |
ὦ
φίλε,
τἀγαθὰ
τοῖς
ἡδέσιν
|
οὐδὲ |
τὰ
κακὰ
τοῖς
ἀνιαροῖς.
~τῶν |
[497] |
τῇδε
ἐπίσκεψαι
~οἶμαι
γάρ
σοι
|
οὐδὲ |
ταύτῃ
(ὁμολογεῖσθαι·
ἄθρει
δέ̓
τοὺς |
[497] |
τὸ
χαίρειν
ἐστὶν
εὖ
πράττειν
|
οὐδὲ |
τὸ
ἀνιᾶσθαι
κακῶς,
ὥστε
ἕτερον |
[470] |
~δῆλον
δή,
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι
|
οὐδὲ |
τὸν
μέγαν
βασιλέα
γιγνώσκειν
φήσεις |
[505] |
~(Καλλίκλης)
αὐτὸς
γνώσῃ.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
|
οὐδὲ |
τοὺς
μύθους
φασὶ
μεταξὺ
θέμις |
[489] |
δύο
βελτίους
ἡγῇ
τοῦ
ἑνός,
|
οὐδὲ |
τοὺς
σοὺς
δούλους
βελτίους
σοῦ, |
[508] |
ἐμαυτῷ
οὔτε
τῶν
~φίλων
οὐδενὶ
|
οὐδὲ |
τῶν
οἰκείων,
οὐδ'
ἐκσῶσαι
ἐκ |
[468] |
οὐδ'
ἐκβάλλειν
ἐκ
τῶν
πόλεων
|
οὐδὲ |
χρήματα
~ἀφαιρεῖσθαι
ἁπλῶς
οὕτως,
ἀλλ' |
[465] |
γάρ
μου
~βραχέα
οὐκ
ἐμάνθανες,
|
οὐδὲ |
χρῆσθαι
τῇ
ἀποκρίσει
ἥν
σοι |