Pages |
[468] |
~δὲ
μήτε
ἀγαθὰ
μήτε
κακὰ
|
οὐ |
βουλόμεθα,
οὐδὲ
τὰ
κακά.
ἦ |
[468] |
πράττειν
~αὐτά,
βλαβερὰ
δὲ
ὄντα
|
οὐ |
βουλόμεθα.
τὰ
γὰρ
ἀγαθὰ
βουλόμεθα, |
[509] |
βούληται
ἀδικεῖν,
ἱκανὸν
τοῦτ'
ἐστίν
|
οὐ |
γὰρ
~ἀδικήσει
ἢ
καὶ
ἐπὶ |
[495] |
~περὶ
ὑγιείας
ἔχει
καὶ
νόσου;
|
οὐ |
γὰρ
ἅμα
δήπου
ὑγιαίνει
τε |
[487] |
δεήσει
ἐπ'
ἄλλην
βάσανον
ἀναφέρειν.
|
οὐ |
γὰρ
ἄν
ποτε
αὐτὸ
~συνεχώρησας |
[517] |
οὔτε
τῇ
ἀληθινῇ
~ῥητορικῇ
ἐχρῶντο
|
οὐ |
γὰρ
ἂν
ἐξέπεσον
οὔτε
τῇ |
[507] |
περὶ
θεοὺς
καὶ
περὶ
~ἀνθρώπους·
|
οὐ |
γὰρ
ἂν
σωφρονοῖ
τὰ
μὴ |
[448] |
δέ
ἐστιν
οὐκ
~ἀπεκρίνω.
~(Πῶλος)
|
οὐ |
γὰρ
ἀπεκρινάμην
ὅτι
εἴη
ἡ |
[497] |
ἄνδρας
καλεῖς
ἄφρονας
καὶ
δειλούς;
|
οὐ |
γὰρ
ἄρτι
γε,
ἀλλὰ
τοὺς |
[507] |
δὴ
καὶ
ἀνδρεῖόν
γε
ἀνάγκη·
|
οὐ |
γὰρ
δὴ
σώφρονος
ἀνδρός
ἐστιν |
[520] |
~τοῦ
τάχους
λαμβάνοι
(τὸ
ἀργύριον·
|
οὐ |
γὰρ
δὴ
τῇ
βραδυτῆτι
οἶμαι |
[459] |
ἐστιν,
ἐν
τοῖς
μὴ
εἰδόσιν;
|
οὐ |
γὰρ
δήπου
ἔν
γε
τοῖς |
[455] |
καὶ
ἀδίκων,
ἀλλὰ
πιστικὸς
μόνον·
|
οὐ |
γὰρ
δήπου
ὄχλον
γ'
ἂν |
[489] |
γλιχόμενος
σαφῶς
εἰδέναι
ὅτι
λέγεις.
|
οὐ |
γὰρ
δήπου
σύ
γε
~τοὺς |
[463] |
ἂν
πρῶτον
ἀποκρίνωμαι
ὅτι
ἐστίν.
|
οὐ |
~γὰρ
δίκαιον,
ὦ
Πῶλε·
ἀλλ' |
[471] |
ὁμολογῶ
ὧν
σὺ
φῄς.
~(Πῶλος)
|
~οὐ |
γὰρ
ἐθέλεις,
ἐπεὶ
δοκεῖ
γέ |
[452] |
ὦ
Σώκρατες,
ἐξαπατᾷ
σε
Γοργίας·
|
οὐ |
γάρ
ἐστιν
ἡ
τούτου
τέχνη |
[456] |
ῥητορικὸς
μᾶλλον
ἢ
ἄλλος
ὁστισοῦν·
|
οὐ |
~γὰρ
ἔστιν
περὶ
ὅτου
οὐκ |
[472] |
σοι
εἷς
ὢν
οὐχ
ὁμολογῶ·
|
οὐ |
γάρ
με
σὺ
ἀναγκάζεις,
ἀλλὰ |
[513] |
οὐκ
~ὀρθῶς
βουλεύῃ,
ὦ
Καλλίκλεις·
|
οὐ |
γὰρ
μιμητὴν
δεῖ
εἶναι
ἀλλ' |
[470] |
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἀληθῆ
γε
ἐρῶ·
|
οὐ |
γὰρ
οἶδα
παιδείας
ὅπως
ἔχει |
[525] |
μεγάλαις
τιμωρίαις
συνεχόμενον
ὡς
ἀνίατον
|
οὐ |
γὰρ
~οἶμαι
ἐξῆν
αὐτῷ·
διὸ |
[505] |
ἔστι
ταῦτα;
~(Καλλίκλης)
ἔστω.
~(Σωκράτης)
|
~οὐ |
γὰρ
οἶμαι
λυσιτελεῖ
μετὰ
μοχθηρίας |
[525] |
καὶ
ἐνθάδε
καὶ
ἐν
Ἅιδου·
|
οὐ |
γὰρ
οἷόν
τε
ἄλλως
ἀδικίας |
[462] |
καλή
μοι
δοκεῖ
εἶναι;
~(Πῶλος)
|
~οὐ |
γὰρ
πέπυσμαι
ὅτι
ἐμπειρίαν
τινὰ |
[463] |
οὖν
βούλεται
πῶλος
πυνθάνεσθαι,
~πυνθανέσθω·
|
οὐ |
γάρ
(πω
πέπυσται
ὁποῖόν
φημι |
[470] |
~(Σωκράτης)
~οὐκ
οἶδα,
ὦ
Πῶλε·
|
οὐ |
γάρ
πω
συγγέγονα
τῷ
ἀνδρί. |
[480] |
ἀδικήσει,
ὡς
ἱκανὸν
κακὸν
ἕξοντα.
|
οὐ |
γάρ;
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[459] |
μὲν
οὐδὲν
διδάξεις
~τὸν
ἀφικνούμενον
|
οὐ |
γὰρ
σὸν
ἔργον
ποιήσεις
δ' |
[492] |
σὺ
λέγεις
δεινὸς
ὁ
βίος.
|
οὐ |
γάρ
τοι
θαυμάζοιμ'
ἂν
εἰ |
[478] |
δῆλον
ὅτι
μηδὲ
κάμνων.
~(Σωκράτης)
|
~οὐ |
γὰρ
τοῦτ'
ἦν
εὐδαιμονία,
ὡς |
[470] |
ἂν
γνοίης,
ἄλλως
δὲ
αὐτόθεν
|
οὐ |
γιγνώσκεις
ὅτι
εὐδαιμονεῖ;
~(Σωκράτης)
μὰ |
[464] |
τὴν
ψυχήν,
ἡ
κολακευτικὴ
~αἰσθομένη
|
οὐ |
γνοῦσα
λέγω
ἀλλὰ
στοχασαμένη
τέτραχα |
[460] |
οὖν
λέγων
ὀλίγῳ
πρότερον
ὅτι
|
οὐ |
δεῖ
τοῖς
(παιδοτρίβαις
ἐγκαλεῖν
~οὐδ' |
[461] |
μὴ
ἐθέλοντος
τὸ
ἐρωτώμενον
~ἀποκρίνεσθαι,
|
οὐ |
δεινὰ
ἂν
αὖ
ἐγὼ
πάθοιμι, |
[494] |
ὁ
τῶν
κιναίδων
βίος,
οὗτος
|
οὐ |
δεινὸς
καὶ
αἰσχρὸς
καὶ
~ἄθλιος; |
[474] |
τοὺς
νόμους
καὶ
τὰ
ἐπιτηδεύματα
|
οὐ |
δήπου
ἐκτὸς
τούτων
~ἐστίν,
τὰ |
[496] |
~(Καλλίκλης)
πῶς
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης)
|
οὐ |
δήπου
καὶ
ὑγιαίνει
γε
ἅμα |
[469] |
αὐτῷ·
ἢ
δοκεῖ
σοι;
~(Πῶλος)
|
οὐ |
δῆτα
οὕτω
γε.
~(Σωκράτης)
ἔχεις |
[470] |
ὅτι
εὐδαιμονεῖ;
~(Σωκράτης)
μὰ
Δί'
|
οὐ |
δῆτα.
~(Πῶλος)
~δῆλον
δή,
ὦ |
[500] |
οὔπω
οἶσθα
τί
λέγω.
~(Καλλίκλης)
|
οὐ |
δῆτα.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
ἐγώ
σοι |
[449] |
λόγους
ἡ
ῥητορική
ἐστιν.
~(Γοργίας)
|
οὐ |
δῆτα.
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
μὴν
λέγειν |
[475] |
ἄρα
λύπῃ
γε
ὑπερέχει.
~(Πῶλος)
|
οὐ |
δῆτα.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
εἰ
μὴ |
[474] |
καὶ
κακὸν
~καὶ
αἰσχρόν.
~(Πῶλος)
|
οὐ |
δῆτα.
~(Σωκράτης)
~τί
δὲ
τόδε; |
[455] |
διδάξαι
οὕτω
μεγάλα
πράγματα.
~(Γοργίας)
|
οὐ |
δῆτα.
~(Σωκράτης)
~φέρε
δή,
ἴδωμεν |
[473] |
ἐστιν,
ὦ
Σώκρατες,
ἐξελέγξαι.
~(Σωκράτης)
|
~οὐ |
δῆτα,
ὦ
Πῶλε,
ἀλλ'
ἀδύνατον· |
[453] |
διδάσκει
πείθει
ἢ
οὔ;
~(Γοργίας)
|
~οὐ |
δῆτα,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλὰ
πάντων |
[455] |
πειθοῦς
(δημιουργός
ἐστιν
πιστευτικῆς
ἀλλ'
|
οὐ |
~διδασκαλικῆς
περὶ
τὸ
δίκαιόν
τε |
[453] |
λέγωμεν
ὧνπερ
νυνδή·
ἡ
ἀριθμητικὴ
|
οὐ |
διδάσκει
~ἡμᾶς
ὅσα
ἐστὶν
τὰ |
[459] |
ὥστ'
ἐν
ὄχλῳ
πιθανὸν
εἶναι,
|
οὐ |
διδάσκοντα
ἀλλὰ
~(πείθοντα;
~(Γοργίας)
πάνυ |
[478] |
~(Πῶλος)
φημί.
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν
|
οὐ |
δικαιοσύνῃ
τινὶ
χρώμενοι
κολάζουσιν
οἱ |
[508] |
ὁ
λόγος
(ἡμῖν
ἐστιν,
~ὡς
|
οὐ |
δικαιοσύνης
καὶ
σωφροσύνης
κτήσει
εὐδαίμονες |
[479] |
τὸ
τέμνεσθαι,
ὅτι
(ἀλγεινόν.
ἢ
|
οὐ |
δοκεῖ
καὶ
σοὶ
οὕτω;
~(Πῶλος) |
[519] |
ἀλλ'
ὠγαθέ,
εἰπὲ
πρὸς
Φιλίου,
|
οὐ |
δοκεῖ
σοι
ἄλογον
εἶναι
ἀγαθὸν |
[454] |
ἡ
ῥητορική
ἐστιν
τέχνη;
ἢ
|
οὐ |
δοκεῖ
σοι
~(δίκαιον
εἶναι
ἐπανερέσθαι; |
[516] |
ἅπαντα
ποιοῦντας
δι'
ἀγριότητα.
ἢ
|
οὐ |
δοκεῖ
σοι
(κακὸς
~εἶναι
ἐπιμελητὴς |
[501] |
(πρῶτον
δὲ
σκεψώμεθα
τὴν
αὐλητικήν.
|
οὐ |
δοκεῖ
σοι
τοιαύτη
τις
εἶναι, |
[519] |
ἀδικεῖν
τούτῳ
ᾧ
οὐκ
~ἔχουσιν;
|
οὐ |
δοκεῖ
σοι
τοῦτο
ἄτοπον
εἶναι, |
[506] |
~ἀπίωμεν.
~(Γοργίας)
~ἀλλ'
ἐμοὶ
μὲν
|
οὐ |
δοκεῖ,
ὦ
Σώκρατες,
χρῆναί
πω |
[493] |
τῶν
ἀνοήτων
ὡς
τετρημένην,
ἅτε
|
οὐ |
~δυναμένην
στέγειν
δι'
ἀπιστίαν
τε |
[492] |
τὴν
φύσιν
ἀνθρώπους,
καὶ
αὐτοὶ
|
οὐ |
δυνάμενοι
~ἐκπορίζεσθαι
ταῖς
ἡδοναῖς
πλήρωσιν |
[481] |
καὶ
ὅπως
ἂν
φῇ
ἔχειν,
|
οὐ |
δυναμένου
ἀντιλέγειν,
ἀλλ'
~ἄνω
(καὶ |
[456] |
ἢ
καῦσαι
παρασχεῖν
τῷ
~ἰατρῷ,
|
οὐ |
δυναμένου
τοῦ
ἰατροῦ
πεῖσαι,
ἐγὼ |
[492] |
~ἀλλὰ
τοῦτ'
οἶμαι
τοῖς
πολλοῖς
|
οὐ |
δυνατόν·
~ὅθεν
ψέγουσιν
τοὺς
τοιούτους |
[457] |
τὸν
ἑαυτῶν
λέγειν,
φιλονικοῦντας
ἀλλ'
|
οὐ |
ζητοῦντας
τὸ
προκείμενον
ἐν
~τῷ |
[495] |
καλεῖς
τι;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
|
οὐ |
καὶ
ἀνδρείαν
νυνδὴ
ἔλεγές
τινα |
[510] |
λέγουσιν,
ὁ
ὅμοιος
τῷ
ὁμοίῳ.
|
~οὐ |
καὶ
σοί;
~(Καλλίκλης)
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης) |
[474] |
καλὰ
προσαγορεύεις;
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
|
~οὐ |
καὶ
τὰς
φωνὰς
καὶ
τὰ |
[475] |
εἴη
ἢ
κακῷ
ἢ
ἀμφοτέροις;
|
οὐ |
καὶ
τοῦτο
ἀνάγκη;
~(Πῶλος)
πῶς |
[470] |
ἐστιν.
~(Σωκράτης)
τὸ
δὲ
ζημιοῦσθαι
|
οὐ |
κακόν;
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[462] |
τὸ
μετὰ
~τοῦτο
ἐρωτᾷς
εἰ
|
οὐ |
καλή
μοι
δοκεῖ
εἶναι;
~(Πῶλος) |
[463] |
ἀποκεκριμένος,
ὁ
δὲ
ἐπανερωτᾷ
εἰ
|
~οὐ |
καλὸν
ἡγοῦμαι
εἶναι.
ἐγὼ
δὲ |
[465] |
ἔχειν
εἰπεῖν.
ἐγὼ
δὲ
~τέχνην
|
οὐ |
καλῶ
ὃ
ἂν
ᾖ
ἄλογον |
[514] |
γυναῖκα,
πρὸς
Διός,
ὦ
Καλλίκλεις,
|
οὐ |
καταγέλαστον
ἂν
ἦν
τῇ
~ἀληθείᾳ, |
[509] |
τ'
ἐστὶν
ἄλλως
λέγων
μὴ
|
οὐ |
καταγέλαστος
εἶναι.
ἐγὼ
μὲν
~οὖν |
[492] |
λέγε·
τὰς
μὲν
ἐπιθυμίας
φῂς
|
οὐ |
κολαστέον,
εἰ
μέλλει
τις
οἷον |
[498] |
οἱ
δειλοί.
~(Σωκράτης)
ἀπιόντων
δ'
|
οὐ |
μᾶλλον
χαίρουσιν;
~(Καλλίκλης)
ἴσως.
~(Σωκράτης) |
[447] |
δήπου
σοι
~ὅτι
σκυτοτόμος·
ἢ
|
οὐ |
μανθάνεις
ὡς
λέγω;
~(Χαιρεφῶν)
~μανθάνω |
[522] |
~ἂν
ἀναβοῆσαι
τοὺς
τοιούτους
δικαστάς;
|
οὐ |
μέγα;
~(Καλλίκλης)
ἴσως·
οἴεσθαί
γε |
[481] |
τῷ
γε
μὴ
μέλλοντι
~ἀδικεῖν
|
οὐ |
μεγάλη
τίς
μοι
δοκεῖ
ἡ |
[466] |
δοκοῦσιν.
~(Πῶλος)
~πῶς
οὐ
νομίζεσθαι;
|
οὐ |
μέγιστον
δύνανται
ἐν
ταῖς
πόλεσιν; |
[506] |
κόσμον
ἔχουσα
κοσμία;
~πῶς
γὰρ
|
οὐ |
μέλλει;
~ἡ
δέ
(γε
κοσμία |
[483] |
νόμον
γε
τὸν
τῆς
~φύσεως,
|
οὐ |
μέντοι
ἴσως
κατὰ
τοῦτον
ὃν |
[471] |
ἔλαθεν
~ἑαυτὸν
ἀθλιώτατος
γενόμενος
καὶ
|
οὐ |
μετεμέλησεν
αὐτῷ,
ἀλλ'
ὀλίγον
~(ὕστερον |
[494] |
καὶ
αἰσχύνεσθαι
~ἐποίησα,
σὺ
δὲ
|
οὐ |
μὴ
ἐκπλαγῇς
οὐδὲ
μὴ
αἰσχυνθῇς· |
[453] |
εὖ
ἴσθ'
ὅτι
οὐκ
οἶδα,
|
οὐ |
μὴν
~ἀλλ'
ὑποπτεύω
γε
ἣν |
[449] |
διὰ
μακρῶν
τοὺς
λόγους
~ποιεῖσθαι·
|
οὐ |
μὴν
ἀλλὰ
(πειράσομαί
γε
ὡς |
[466] |
οὖν
ἔγωγε
εἶπον
μόριον.
ἀλλ'
|
οὐ |
μνημονεύεις
τηλικοῦτος
ὤν,
ὦ
~Πῶλε; |
[454] |
ἀληθῆ
λέγεις.
~(Σωκράτης)
~ἐπειδὴ
τοίνυν
|
οὐ |
μόνη
ἀπεργάζεται
τοῦτο
τὸ
ἔργον, |
[490] |
ταὐτὰ
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
|
οὐ |
μόνον
γε,
ὦ
Καλλίκλεις,
ἀλλὰ |
[449] |
~(Γοργίας)
~ἐπαγγέλλομαί
γε
δὴ
ταῦτα
|
οὐ |
μόνον
ἐνθάδε
ἀλλὰ
καὶ
ἄλλοθι. |
[511] |
ταύτης
ἐρῶ,
τὴν
κυβερνητικήν,
ἣ
|
οὐ |
μόνον
τὰς
ψυχὰς
σῴζει
ἀλλὰ |
[494] |
αὖ
σὺ
βίον
λέγεις,
ἀλλ'
|
οὐ |
νεκροῦ
οὐδὲ
λίθου.
καί
μοι |
[466] |
νομίζεσθαι
ἔμοιγε
δοκοῦσιν.
~(Πῶλος)
~πῶς
|
οὐ |
νομίζεσθαι;
οὐ
μέγιστον
δύνανται
ἐν |
[512] |
ἀνάγκη
ἐστὶν
ζῆν.
~διὰ
ταῦτα
|
οὐ |
νόμος
ἐστὶ
σεμνύνεσθαι
τὸν
κυβερνήτην, |
[489] |
γε
πολλοὶ
νομίζουσιν
οὕτως.
~(Σωκράτης)
|
~οὐ |
νόμῳ
ἄρα
μόνον
ἐστὶν
αἴσχιον |
[511] |
δὴ
καὶ
τὸ
ἀγανακτητόν;
~(Σωκράτης)
|
~οὐ |
νοῦν
γε
ἔχοντι,
ὡς
ὁ |
[489] |
κρείττους
εἶναι
ἢ
τὸ
βελτίους;
|
οὐ |
~πάλαι
σοι
λέγω
ὅτι
ταὐτόν |
[502] |
καὶ
δούλων
καὶ
ἐλευθέρων,
ἣν
|
οὐ |
πάνυ
~ἀγάμεθα·
κολακικὴν
γὰρ
αὐτήν |
[457] |
ὅτι
νῦν
ἐμοὶ
δοκεῖς
σὺ
|
οὐ |
πάνυ
ἀκόλουθα
~λέγειν
οὐδὲ
σύμφωνα |
[448] |
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
~τὸ
ἐρωτώμενον
|
οὐ |
πάνυ
μοι
φαίνεται
ἀποκρίνεσθαι.
~(Γοργίας) |
[472] |
καὶ
τυγχάνει
περὶ
ὧν
ἀμφισβητοῦμεν
|
οὐ |
πάνυ
σμικρὰ
ὄντα,
~ἀλλὰ
σχεδόν |
[513] |
δὲ
τὸ
τῶν
~πολλῶν
πάθος·
|
οὐ |
πάνυ
σοι
πείθομαι.
~(Σωκράτης)
~ὁ |
[498] |
~(Σωκράτης)
τί
δέ;
τοῖς
ἀνιωμένοις
|
οὐ |
πάρεστιν
τὰ
κακά,
αἱ
λῦπαι; |
[489] |
τὴν
φύσιν.
~(Καλλίκλης)
~οὑτοσὶ
ἀνὴρ
|
οὐ |
παύσεται
φλυαρῶν.
εἰπέ
μοι,
ὦ |
[494] |
εἶναι,
ἢ
οὐ
πείθω;
~(Καλλίκλης)
|
~οὐ |
πείθεις,
ὦ
Σώκρατες.
τῷ
μὲν |
[494] |
τοῦ
ἀκολάστου
ἀμείνω
εἶναι,
ἢ
|
οὐ |
πείθω;
~(Καλλίκλης)
~οὐ
πείθεις,
ὦ |
[479] |
~(Πῶλος)
ἔοικεν.
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν
|
οὐ |
περὶ
τούτου,
ὦ
φίλε,
ἠμφεσβητήσαμεν, |
[490] |
καταχρῆσθαι
~εἰς
τὸ
ἑαυτοῦ
σῶμα
|
οὐ |
πλεονεκτητέον,
εἰ
μὴ
μέλλει
ζημιοῦσθαι, |
[448] |
γὰρ
ὃ
~ὑπέσχετο
(Χαιρεφῶν)
τι
|
οὐ |
ποιεῖ.
~(Γοργίας)
τί
μάλιστα,
ὦ |
[515] |
βέλτιστοι
οἱ
πολῖται
ὦμεν;
ἢ
|
οὐ |
~πολλάκις
ἤδη
ὡμολογήκαμεν
τοῦτο
δεῖν |
[524] |
δὲ
διαλυθῆτον
ἄρα
ἀπ'
ἀλλήλοιν,
|
οὐ |
πολὺ
ἧττον
ἑκάτερον
~αὐτοῖν
ἔχει |
[498] |
οἱ
ἄφρονες;
~(Καλλίκλης)
οἶμαι
ἔγωγε
|
οὐ |
πολύ
τι
διαφέρειν.
~(Σωκράτης)
ἀλλ' |
[526] |
φιλοσόφου
τὰ
αὑτοῦ
πράξαντος
καὶ
|
οὐ |
~πολυπραγμονήσαντος
ἐν
τῷ
βίῳ,
ἠγάσθη |
[515] |
δὲ
παρακαλεῖς
καὶ
ὀνειδίζεις
ὅτι
|
οὐ |
πράττω,
οὐκ
~ἐπισκεψόμεθα
ἀλλήλους,
φέρε, |
[521] |
ἑκάστοτε,
ἀλλὰ
πρὸς
τὸ
βέλτιστον,
|
οὐ |
πρὸς
~(τὸ
ἥδιστον,
καὶ
οὐκ |
[457] |
~διελέγχειν
σε,
μή
με
ὑπολάβῃς
|
οὐ |
πρὸς
τὸ
πρᾶγμα
φιλονικοῦντα
λέγειν |
[521] |
μόνος
τῶν
νῦν·
ἅτε
οὖν
|
οὐ |
πρὸς
χάριν
~λέγων
τοὺς
λόγους |
[508] |
ἀκολασίαν.
σὺ
δέ
μοι
δοκεῖς
|
οὐ |
προσέχειν
τὸν
νοῦν
~τούτοις,
καὶ |
[503] |
ἀηδέστερα
ἔσται
τοῖς
ἀκούουσιν.
(ἀλλ'
|
οὐ |
πώποτε
σὺ
ταύτην
εἶδες
τὴν |
[457] |
ἐν
~αὐτοῖς
τὸ
τοιόνδε,
ὅτι
|
οὐ |
ῥᾳδίως
δύνανται
περὶ
ὧν
ἂν |
[490] |
μοι
δοκεῖς
βούλεσθαι
λέγειν
καὶ
|
οὐ |
ῥήματι
θηρεύω
εἰ
ὁ
~εἷς |
[502] |
ῥητορικὴ
δημηγορία
ἂν
εἴη·
ἢ
|
οὐ |
ῥητορεύειν
δοκοῦσί
σοι
οἱ
ποιηταὶ |
[450] |
δή
ποτε
τὰς
ἄλλας
τέχνας
|
οὐ |
ῥητορικὰς
καλεῖς,
οὔσας
περὶ
λόγους, |
[511] |
προσεσταλμένη
ἐστὶν
καὶ
κοσμία,
καὶ
|
οὐ |
σεμνύνεται
ἐσχηματισμένη
~ὡς
ὑπερήφανόν
τι |
[497] |
~ἀλλὰ
τί
σοὶ
διαφέρει;
πάντως
|
οὐ |
σὴ
αὕτη
ἡ
τιμή,
ὦ |
[490] |
βελτίω
πλέον
δεῖν
ἔχειν;
~(Καλλίκλης)
|
οὐ |
σιτίων
γε
οὐδὲ
ποτῶν.
~(Σωκράτης) |
[491] |
μὲν
τοὺς
κρείττους
οἵ
εἰσιν
|
οὐ |
σκυτοτόμους
~λέγω
οὐδὲ
μαγείρους,
ἀλλ' |
[454] |
ἕνεκα
~περαίνεσθαι
τὸν
λόγον
ἐρωτῶ,
|
οὐ |
σοῦ
ἕνεκα
ἀλλ'
ἵνα
μὴ |
[453] |
ἐρήσομαι,
ἀλλ'
οὐκ
αὐτὸς
λέγω;
|
οὐ |
σοῦ
~ἕνεκα
ἀλλὰ
τοῦ
λόγου, |
[493] |
εἰσί,
τὸ
ἀκόλαστον
αὐτοῦ
καὶ
|
οὐ |
στεγανόν,
ὡς
τετρημένος
εἴη
πίθος, |
[466] |
οὖν
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~μὰ
τὸν
|
οὐ |
σύ
γε,
ἐπεὶ
τὸ
μέγα |
[516] |
ἐκ
τούτου
τοῦ
λόγου.
~(Καλλίκλης)
|
οὐ |
σύ
γε
φῄς.
~(Σωκράτης)
~μὰ |
[455] |
~τι
ἢ
τότε
ὁ
ῥητορικὸς
|
οὐ |
συμβουλεύσει;
δῆλον
γὰρ
ὅτι
ἐν |
[461] |
χρῷτο,
οὕτω
~θαυμάσας
καὶ
ἡγησάμενος
|
οὐ |
συνᾴδειν
τὰ
λεγόμενα
ἐκείνους
εἶπον |
[497] |
τί
οὖν
δή;
~(Σωκράτης)
~ὅτι
|
οὐ |
τὰ
αὐτὰ
γίγνεται,
ὦ
φίλε, |
[500] |
καὶ
τὰ
ἡδέα
πράττειν,
ἀλλ'
|
οὐ |
τἀγαθὰ
τῶν
~ἡδέων.
~(Καλλίκλης)
πάνυ |
[479] |
μὴ
διδόντα
~δίκην
τοῦ
διδόντος;
|
οὐ |
ταῦτ'
ἦν
τὰ
ὑπ'
ἐμοῦ |
[499] |
~ἡδέα
τε
καὶ
ἀγαθὰ
εἶναι;
|
οὐ |
ταῦτα
ἀνάγκη,
ὦ
Καλλίκλεις;
~(Καλλίκλης) |
[513] |
βέλτιστον,
μὴ
καταχαριζόμενον
ἀλλὰ
διαμαχόμενον.
|
οὐ |
ταῦτα
ἦν
ἃ
τότε
~ὡριζόμεθα; |
[468] |
ξύλα
καὶ
τἆλλα
τὰ
τοιαῦτα;
|
οὐ |
ταῦτα
~λέγεις;
ἢ
ἄλλ'
ἄττα |
[490] |
ἰατροὺς
καὶ
φλυαρίας·
(ἐγὼ
δὲ
|
οὐ |
ταῦτα
~λέγω.
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὐ |
[499] |
καὶ
μᾶλλον
~(ἀγαθὸς
ὁ
κακός;
|
οὐ |
ταῦτα
συμβαίνει
καὶ
τὰ
πρότερα |
[491] |
~ὁρᾷς,
ὦ
βέλτιστε
Καλλίκλεις,
ὡς
|
οὐ |
ταὐτὰ
σύ
τ'
ἐμοῦ
κατηγορεῖς |
[509] |
ἂν
τῇ
ἀληθείᾳ
εἴη;
ἆρα
|
οὐ |
ταύτην,
ἥτις
ἀποτρέψει
τὴν
~μεγίστην |
[454] |
~(Σωκράτης)
~δῆλον
ἄρ'
αὖ
ὅτι
|
οὐ |
ταὐτόν
ἐστιν.
~(Γοργίας)
ἀληθῆ
λέγεις. |
[474] |
~(Πῶλος)
ἥκιστά
γε.
~(Σωκράτης)
~μανθάνω·
|
οὐ |
(ταὐτὸν
ἡγῇ
σύ,
ὡς
ἔοικας, |
[506] |
τὸ
ἀγαθὸν
τὸ
~αὐτό
ἐστιν;
|
οὐ |
ταὐτόν,
ὡς
ἐγὼ
καὶ
Καλλικλῆς |
[500] |
ἡδονὰς
~τὴν
μαγειρικὴν
ἐμπειρίαν
ἀλλὰ
|
οὐ |
τέχνην,
τῶν
δὲ
περὶ
τὸ |
[482] |
ἐξέλεγξον,
ὅπερ
~ἄρτι
ἔλεγον,
ὡς
|
οὐ |
τὸ
ἀδικεῖν
ἐστιν
καὶ
ἀδικοῦντα |
[469] |
~(Πῶλος)
ἦ
γὰρ
τοῦτο
μέγιστον;
|
οὐ |
τὸ
ἀδικεῖσθαι
μεῖζον;
~(Σωκράτης)
ἥκιστά |
[527] |
καὶ
~παντὸς
μᾶλλον
ἀνδρὶ
μελετητέον
|
οὐ |
τὸ
δοκεῖν
εἶναι
ἀγαθὸν
ἀλλὰ |
[489] |
πολλοὶ
τὸ
ἴσον
ἔχειν
~ἀλλ'
|
οὐ |
τὸ
πλέον
δίκαιον
εἶναι,
καὶ |
[501] |
καὶ
ἡ
τῶν
διθυράμβων
ποίησις;
|
οὐ |
τοιαύτη
τίς
σοι
~καταφαίνεται;
ἢ |
[495] |
γὰρ
σύ,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
|
~οὐ |
τοίνυν
ὀρθῶς
ποιῶ
οὔτ'
ἐγώ, |
[490] |
μή.
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
ἀλλ'
|
οὐ |
τὸν
βελτίω
πλέον
δεῖν
ἔχειν; |
[457] |
δυνάμει
καὶ
τῇ
τέχνῃ
ἀδικῇ,
|
οὐ |
τὸν
διδάξαντα
δεῖ
μισεῖν
τε |
[457] |
καὶ
ἐκβάλλειν
~καὶ
ἀποκτεινύναι
ἀλλ'
|
οὐ |
τὸν
διδάξαντα.
~(Σωκράτης)
~οἶμαι,
ὦ |
[490] |
οὐ
ταῦτα
~λέγω.
~(Σωκράτης)
~πότερον
|
οὐ |
τὸν
φρονιμώτερον
βελτίω
λέγεις;
φάθι |
[495] |
εὖ
πράττοντας
τοῖς
κακῶς
πράττουσιν
|
οὐ |
τοὐναντίον
ἡγῇ
~πάθος
πεπονθέναι;
~(Καλλίκλης) |
[518] |
οἱ
(δ'
αὖ
δι'
ἀπειρίαν
|
οὐ |
τοὺς
ἑστιῶντας
αἰτιάσονται
τῶν
νόσων |
[489] |
ποτε
λέγεις
τοὺς
βελτίους,
~ἐπειδὴ
|
οὐ |
τοὺς
ἰσχυροτέρους;
καὶ
ὦ
θαυμάσιε |
[460] |
ἡ
ῥητορικὴ
περὶ
λόγους
εἴη
|
~οὐ |
τοὺς
τοῦ
ἀρτίου
καὶ
περιττοῦ, |
[467] |
τίς
τι
πράττῃ
ἕνεκά
του,
|
οὐ |
τοῦτο
~βούλεται
ὃ
πράττει,
ἀλλ' |
[467] |
καὶ
τὸν
ἄλλον
χρηματισμὸν
χρηματιζόμενοι
|
οὐ |
τοῦτό
~ἐστιν
ὃ
βούλονται,
ὃ |
[495] |
ἀλλ'
ὦ
μακάριε,
ἄθρει
~μὴ
|
οὐ |
τοῦτο
ᾖ
τὸ
ἀγαθόν,
τὸ |
[491] |
ὅστις
οὐκ
ἂν
γνοίη
ὅτι
|
οὐ |
τοῦτο
λέγω.
~(Καλλίκλης)
~πάνυ
γε |
[456] |
καὶ
~γὰρ
(τῇ
ἄλλῃ
ἀγωνίᾳ
|
οὐ |
τούτου
ἕνεκα
δεῖ
πρὸς
ἅπαντας |
[456] |
τῶν
οἰκείων
ἢ
τῶν
φίλων,
|
οὐ |
τούτου
ἕνεκα
δεῖ
τοὺς
~(παιδοτρίβας |
[456] |
εἶναι
καὶ
φίλων
καὶ
ἐχθρῶν,
|
οὐ |
τούτου
ἕνεκα
τοὺς
φίλους
δεῖ |
[497] |
~ἀνδρείους
καὶ
φρονίμους
ἔλεγες·
ἢ
|
οὐ |
τούτους
ἀγαθοὺς
καλεῖς;
~(Καλλίκλης)
πάνυ |
[506] |
ψυχῆς
αὖ
καὶ
~ζῴου
παντός,
|
οὐ |
τῷ
εἰκῇ
κάλλιστα
παραγίγνεται,
ἀλλὰ |
[460] |
βουλήσεται
ὁ
ῥητορικὸς
ἀδικεῖν.
~(Γοργίας)
|
οὐ |
φαίνεταί
γε.
~(Σωκράτης)
~μέμνησαι
οὖν |
[475] |
οὐκ
ἂν
ἔτι
ὑπερβάλλοι.
~(Πῶλος)
|
οὐ |
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
τῷ
ἑτέρῳ |
[450] |
(μοι
δοκεῖς
~λέγειν,
περὶ
ἃς
|
οὐ |
φῂς
τὴν
ῥητορικὴν
εἶναι·
ἢ |
[515] |
εἶ,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
|
οὐ |
φιλονικίᾳ
γε
ἐρωτῶ,
ἀλλ'
ὡς |
[512] |
ἀληθῶς
ἄνδρα
ἐατέον
ἐστὶν
καὶ
|
οὐ |
φιλοψυχητέον,
ἀλλὰ
ἐπιτρέψαντα
~περὶ
τούτων |
[469] |
~(Πῶλος)
τί
δή;
~(Σωκράτης)
~ὅτι
|
οὐ |
χρὴ
οὔτε
τοὺς
ἀζηλώτους
ζηλοῦν |
[477] |
τίς
οὖν
τέχνη
πενίας
ἀπαλλάττει;
|
οὐ |
χρηματιστική;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
τίς |
[480] |
ἢ
~παίδων
ἢ
πατρίδος
ἀδικούσης
|
οὐ |
χρήσιμος
οὐδὲν
ἡ
ῥητορικὴ
ἡμῖν, |