Pages |
[500] |
χεῖρον,
αἱ
δὲ
~γιγνώσκουσαι
ὅτι
|
τε |
ἀγαθὸν
καὶ
ὅτι
κακόν·
καὶ |
[496] |
γε
οὐκ
ἂν
εἴη
τό
|
τε |
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
κακόν.
ὁμολογοῦμεν |
[481] |
φιλοσοφίας,
σὺ
δὲ
δυοῖν,
τοῦ
|
τε |
Ἀθηναίων
~δήμου
καὶ
τοῦ
Πυριλάμπους. |
[472] |
εἰδέναι
τε
κάλλιστον
μὴ
εἰδέναι
|
τε |
αἴσχιστον·
τὸ
~γὰρ
κεφάλαιον
αὐτῶν |
[514] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
οὕτω
πάντα,
τά
|
τε |
ἄλλα
κἂν
εἰ
ἐπιχειρήσαντες
δημοσιεύειν |
[525] |
ἐν
Ἅιδου·
οὐ
γὰρ
οἷόν
|
τε |
ἄλλως
ἀδικίας
ἀπαλλάττεσθαι.
~(οἳ
δ' |
[509] |
σοῦ
τις
νεανικώτερος,
~οὐχ
οἷόν
|
τε |
ἄλλως
λέγοντα
ἢ
ὡς
ἐγὼ |
[496] |
εὕρωμεν
ἄρα
ἄττα
ὧν
ἅμα
|
τε |
ἀπαλλάττεται
ἄνθρωπος
καὶ
ἅμα
ἔχει, |
[509] |
τὰς
ὠφελίας
ταύτας
ἔχειν,
τήν
|
τε |
ἀπὸ
~τοῦ
μὴ
ἀδικεῖν
καὶ |
[451] |
τὸ
αὐτὸ
γάρ
ἐστιν,
τό
|
τε |
ἄρτιον
καὶ
~τὸ
περιττόν
διαφέρει |
[490] |
νέμειν,
ἐν
τῷ
δὲ
ἀναλίσκειν
|
τε |
αὐτὰ
καὶ
καταχρῆσθαι
~εἰς
τὸ |
[480] |
δίκην
καὶ
~ὑγιὴς
γένηται,
ἀναγκάζειν
|
τε |
αὑτὸν
καὶ
τοὺς
ἄλλους
μὴ |
[487] |
οἱ
ἄλλοι
οὐκ
ἔχουσιν·
~πεπαίδευσαί
|
τε |
γὰρ
ἱκανῶς,
ὡς
πολλοὶ
ἂν |
[495] |
ἀγαθόν,
τὸ
πάντως
χαίρειν·
ταῦτά
|
τε |
γὰρ
τὰ
νυνδὴ
αἰνιχθέντα
~πολλὰ |
[504] |
καὶ
κεκοσμημένον
πρᾶγμα·
καὶ
~οἵ
|
τε |
δὴ
ἄλλοι
δημιουργοὶ
καὶ
οὓς |
[514] |
κεραμείαν
ἐπιχειρεῖν
μανθάνειν,
~καὶ
αὐτούς
|
τε |
δημοσιεύειν
ἐπιχειρεῖν
καὶ
ἄλλους
τοιούτους |
[449] |
ἀποκρίσεις,
ὅτι
ἀποκρίνῃ
ὡς
οἷόν
|
τε |
διὰ
~βραχυτάτων.
~(Γοργίας)
~πάνυ
γὰρ |
[500] |
διττὼ
τὼ
βίω,
σκέψασθαι
τί
|
τε |
διαφέρετον
ἀλλήλοιν
καὶ
~ὁπότερον
βιωτέον |
[462] |
ἡ
ῥητορικὴ
εἶναι,
χαρίζεσθαι
οἷόν
|
τε |
εἶναι
ἀνθρώποις;
~(Σωκράτης)
~τί
δέ, |
[503] |
τὸ
ἕτερον
τῷ
ἑτέρῳ
πρέπον
|
τε |
εἶναι
καὶ
ἁρμόττειν,
~ἕως
ἂν |
[501] |
~μὲν
γάρ,
ὦ
Καλλίκλεις,
δοκοῦσίν
|
τε |
εἶναι,
καὶ
ἔγωγέ
φημι
τὸ |
[470] |
ἕπηται
τὸ
ὠφελίμως
πράττειν,
ἀγαθόν
|
τε |
εἶναι,
καὶ
τοῦτο,
ὡς
~ἔοικεν, |
[472] |
λόγος
ἐστίν,
σὺ
ἡγῇ
οἷόν
|
τε |
εἶναι
~μακάριον
ἄνδρα
ἀδικοῦντά
τε |
[510] |
ἔσται
αὐτῷ
ἐπὶ
τὸ
οἵῳ
|
τε |
εἶναι
ὡς
πλεῖστα
ἀδικεῖν
καὶ |
[497] |
με
νουθετεῖς.
οὐχ
ἅμα
διψῶν
|
τε |
ἕκαστος
~ἡμῶν
πέπαυται
καὶ
ἅμα |
[517] |
διακονικώτεροι
γεγονέναι
καὶ
μᾶλλον
οἷοί
|
τε |
ἐκπορίζειν
τῇ
~πόλει
ὧν
ἐπεθύμει. |
[500] |
ἀνδρὸς
δὴ
ταῦτα
~πράττοντα,
λέγοντά
|
τε |
ἐν
τῷ
δήμῳ
καὶ
ῥητορικὴν |
[459] |
ἢ
τὸ
παράπαν
~οὐχ
οἷός
|
τε |
ἔσῃ
αὐτὸν
διδάξαι
τὴν
ῥητορικήν, |
[455] |
τίνων
τῇ
πόλει
συμβουλεύειν
οἷοί
|
τε |
ἐσόμεθα;
πότερον
~περὶ
δικαίου
μόνον |
[472] |
ἢ
γιγνώσκειν
ἢ
ἀγνοεῖν
ὅστις
|
τε |
εὐδαίμων
ἐστὶν
καὶ
~(ὅστις
μή. |
[487] |
βασανιεῖν
ἱκανῶς
ψυχῆς
πέρι
~ὀρθῶς
|
τε |
ζώσης
καὶ
μὴ
τρία
ἄρα |
[514] |
εἴχομεν
ἡμῶν
αὐτῶν
ἐπιδεῖξαι
οἰκοδομήματά
|
τε |
ἢ
~μηδὲν
ἢ
πολλὰ
καὶ |
[514] |
εἰ
μὲν
ηὑρίσκομεν
σκοπούμενοι
διδασκάλους
|
τε |
ἡμῶν
ἀγαθοὺς
καὶ
~(ἐλλογίμους
γεγονότας |
[464] |
αὐτὸ
οὖσαι,
~ἑκάτεραι
τούτων,
ἥ
|
τε |
ἰατρικὴ
τῇ
γυμναστικῇ
καὶ
ἡ |
[465] |
τῷ
αὐτῷ,
ἀκρίτων
ὄντων
τῶν
|
τε |
ἰατρικῶν
καὶ
~ὑγιεινῶν
καὶ
ὀψοποιικῶν. |
[515] |
καὶ
ἄφρων,
~διὰ
Καλλικλέα
καλός
|
τε |
κἀγαθὸς
γέγονεν,
ἢ
ξένος
ἢ |
[499] |
ἐάν
τις
ταὐτὰ
φῇ
~ἡδέα
|
τε |
καὶ
ἀγαθὰ
εἶναι;
οὐ
ταῦτα |
[474] |
ἡγῇ
σύ,
ὡς
ἔοικας,
καλόν
|
τε |
καὶ
ἀγαθὸν
καὶ
κακὸν
~καὶ |
[504] |
ὁ
ῥήτωρ
ἐκεῖνος,
ὁ
τεχνικός
|
τε |
καὶ
ἀγαθός,
καὶ
τοὺς
~λόγους |
[475] |
νῦν
ὁρίζῃ,
ὦ
Σώκρατες,
ἡδονῇ
|
τε |
καὶ
ἀγαθῷ
ὁριζόμενος
τὸ
~καλόν. |
[454] |
περὶ
τούτων
ἅ
ἐστι
δίκαιά
|
τε |
καὶ
ἄδικα.
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἐγώ |
[509] |
~δυοῖν
οὖν
ὄντοιν,
τοῦ
ἀδικεῖν
|
τε |
καὶ
ἀδικεῖσθαι,
μεῖζον
μέν
φαμεν |
[455] |
οὐ
~διδασκαλικῆς
περὶ
τὸ
δίκαιόν
|
τε |
καὶ
ἄδικον.
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[472] |
τε
εἶναι
~μακάριον
ἄνδρα
ἀδικοῦντά
|
τε |
καὶ
ἄδικον
ὄντα,
εἴπερ
Ἀρχέλαον |
[454] |
ἄλλοις
ὄχλοις
~περὶ
τῶν
δικαίων
|
τε |
καὶ
ἀδίκων;
ἐξ
ἧς
πιστεύειν |
[460] |
ὁ
πύκτης
τῇ
πυκτικῇ
χρῆταί
|
τε |
καὶ
ἀδίκως
~χρῆται
καὶ
ἀδικῇ, |
[484] |
~νόμος
ὁ
πάντων
βασιλεὺς
~θνατῶν
|
τε |
καὶ
ἀθανάτων·
~οὗτος
δὲ
δή, |
[469] |
ὅ
γε
ἀποθνῄσκων
ἀδίκως
ἐλεινός
|
τε |
καὶ
ἄθλιός
ἐστιν.
~(Σωκράτης)
~ἧττον |
[496] |
εὐδαιμονίαν
καὶ
τἀναντία
τούτων,
κακά
|
τε |
καὶ
ἀθλιότητα,
~ἐν
μέρει
λαμβάνει |
[525] |
καὶ
ἀκρατίας
τῶν
πράξεων
ἀσυμμετρίας
|
τε |
~καὶ
αἰσχρότητος
γέμουσαν
τὴν
ψυχὴν |
[515] |
ὅστις
πρότερον
πονηρὸς
ὤν,
ἄδικός
|
τε |
καὶ
ἀκόλαστος
καὶ
ἄφρων,
~διὰ |
[507] |
ἦν
δὲ
αὕτη
ἡ
ἄφρων
|
τε |
καὶ
ἀκόλαστος.
~πάνυ
γε.
~καὶ |
[522] |
φοβεῖται,
ὅστις
μὴ
παντάπασιν
ἀλόγιστός
|
~τε |
καὶ
ἄνανδρός
ἐστιν,
τὸ
δὲ |
[525] |
καὶ
δίκην
διδόντες
ὑπὸ
θεῶν
|
τε |
καὶ
ἀνθρώπων
οὗτοι
οἳ
ἂν |
[472] |
καὶ
τυγχάνῃ
δίκης
ὑπὸ
θεῶν
|
τε |
καὶ
ἀνθρώπων.
~(Πῶλος)
ἄτοπά
γε, |
[465] |
τρόπον
τοῦτον
ἡ
κομμωτική,
κακοῦργός
|
τε |
καὶ
~ἀπατηλὴ
καὶ
ἀγεννὴς
καὶ |
[456] |
φίλους
δεῖ
~τύπτειν
οὐδὲ
κεντεῖν
|
τε |
καὶ
ἀποκτεινύναι.
οὐδέ
γε
μὰ |
[484] |
νέων
λαμβάνοντες,
~ὥσπερ
λέοντας,
κατεπᾴδοντές
|
τε |
καὶ
γοητεύοντες
καταδουλούμεθα
(λέγοντες
~ὡς |
[462] |
τε
καὶ
ἐρωτώμενος,
ὥσπερ
ἐγώ
|
τε |
καὶ
(Γοργίας)
ἔλεγχέ
τε
καὶ |
[473] |
καὶ
τοὺς
αὑτοῦ
~ἐπιδὼν
παῖδάς
|
τε |
καὶ
γυναῖκα
τὸ
ἔσχατον
ἀνασταυρωθῇ |
[518] |
δὴ
καὶ
ταύτας
μὲν
δουλοπρεπεῖς
|
τε |
καὶ
διακονικὰς
καὶ
ἀνελευθέρους
~εἶναι |
[482] |
λύραν
μοι
κρεῖττον
εἶναι
ἀνάρμοστόν
|
τε |
~καὶ
διαφωνεῖν,
καὶ
χορὸν
ᾧ |
[447] |
καὶ
τί
~ἐστιν
ὃ
ἐπαγγέλλεταί
|
τε |
καὶ
διδάσκει·
τὴν
δὲ
ἄλλην |
[525] |
εἰσὶν
δὲ
οἱ
μὲν
~ὠφελούμενοί
|
τε |
καὶ
δίκην
διδόντες
ὑπὸ
θεῶν |
[523] |
ἀθέως
εἰς
τὸ
τῆς
τίσεώς
|
τε |
καὶ
δίκης
~δεσμωτήριον,
ὃ
δὴ |
[457] |
γε
τελευτῶντες
αἴσχιστα
ἀπαλλάττονται,
λοιδορηθέντες
|
τε |
~καὶ
εἰπόντες
καὶ
ἀκούσαντες
περὶ |
[457] |
οὐ
τὸν
διδάξαντα
δεῖ
μισεῖν
|
τε |
καὶ
~ἐκβάλλειν
ἐκ
τῶν
πόλεων. |
[456] |
τοῖς
ὅπλοις
διδάσκοντας
μάχεσθαι
μισεῖν
|
τε |
καὶ
~ἐκβάλλειν
ἐκ
τῶν
πόλεων. |
[462] |
ἐγώ
τε
καὶ
(Γοργίας)
ἔλεγχέ
|
τε |
καὶ
ἐλέγχου.
~φῂς
γὰρ
δήπου |
[470] |
~ποιεῖν
ἃ
νυνδὴ
ἐλέγομεν,
ἀποκτεινύναι
|
τε |
καὶ
ἐξελαύνειν
ἀνθρώπους
καὶ
~ἀφαιρεῖσθαι |
[484] |
καὶ
δημοσίᾳ,
καὶ
τῶν
ἡδονῶν
|
τε |
καὶ
~ἐπιθυμιῶν
τῶν
ἀνθρωπείων,
καὶ |
[478] |
οὗτος
δ'
ἦν
ὁ
νουθετούμενός
|
τε |
καὶ
ἐπιπληττόμενος
καὶ
δίκην
διδούς. |
[499] |
καλὸν
(εἶναι
τὰ
καλὰ
λέγειν
|
τε |
καὶ
~ἐπισκοπεῖσθαι.
ἀγαθὸν
μὲν
εἶναι |
[458] |
(ἀλλ'
εἰ
δοκεῖ
τουτοισί,
διαλέγου
|
~τε |
καὶ
ἐρώτα
ὅτι
βούλει.
~(Σωκράτης) |
[462] |
δοκεῖ,
ἐν
τῷ
μέρει
~ἐρωτῶν
|
τε |
καὶ
ἐρωτώμενος,
ὥσπερ
ἐγώ
τε |
[526] |
~πολυπραγμονήσαντος
ἐν
τῷ
βίῳ,
ἠγάσθη
|
τε |
καὶ
ἐς
μακάρων
νήσους
ἀπέπεμψε. |
[507] |
τὸν
δ'
εὖ
πράττοντα
μακάριόν
|
τε |
καὶ
εὐδαίμονα
~εἶναι,
τὸν
δὲ |
[492] |
ἐπικουρίαν
ἔχῃ,
τοῦτ'
ἐστὶν
ἀρετή
|
τε |
καὶ
~εὐδαιμονία,
τὰ
δὲ
ἄλλα |
[487] |
ἃ
σὺ
πάντα
ἔχεις,
ἐπιστήμην
|
τε |
καὶ
~εὔνοιαν
καὶ
παρρησίαν.
ἐγὼ |
[484] |
καὶ
κρείττονος
~τὰ
τῶν
χειρόνων
|
τε |
καὶ
ἡττόνων.
~τὸ
μὲν
οὖν |
[471] |
εἰς
ἅμαξαν,
νύκτωρ
~ἐξαγαγὼν
ἀπέσφαξέν
|
τε |
καὶ
ἠφάνισεν
ἀμφοτέρους.
καὶ
ταῦτα |
[517] |
παρὰ
ταύτας
ἁπάσας
τέχνη
γυμναστική
|
τε |
καὶ
ἰατρική,
ἣ
δὴ
τῷ |
[504] |
οἱ
περὶ
τὸ
σῶμα,
παιδοτρίβαι
|
~τε |
καὶ
ἰατροί,
κοσμοῦσί
που
τὸ |
[464] |
δέοι
ἐν
παισὶ
διαγωνίζεσθαι
ὀψοποιόν
|
τε |
καὶ
ἰατρόν,
ἢ
ἐν
ἀνδράσιν |
[452] |
δὲ
ἔργον
μού
ἐστιν
καλούς
|
τε |
καὶ
ἰσχυροὺς
ποιεῖν
~τοὺς
ἀνθρώπους |
[475] |
τὸ
αἰσχρὸν
τῷ
ἐναντίῳ,
λύπῃ
|
τε |
καὶ
κακῷ;
~(Πῶλος)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης) |
[490] |
γεωργικὸν
ἄνδρα
περὶ
γῆν
~φρόνιμόν
|
τε |
καὶ
καλὸν
καὶ
ἀγαθόν,
τοῦτον |
[507] |
τελέως,
τὸν
δὲ
ἀγαθὸν
εὖ
|
τε |
καὶ
~καλῶς
πράττειν
ἃ
ἂν |
[457] |
λέγειν
ἢ
μὴ
σαφῶς,
χαλεπαίνουσί
|
τε |
καὶ
κατὰ
φθόνον
~οἴονται
τὸν |
[521] |
τοὺς
νεωτάτους
ὑμῶν
διαφθείρει
τέμνων
|
τε |
καὶ
κάων,
~καὶ
(ἰσχναίνων
καὶ |
[504] |
ἂν
τὸ
(ἅπαν
συστήσηται
τεταγμένον
|
τε |
καὶ
κεκοσμημένον
πρᾶγμα·
καὶ
~οἵ |
[467] |
ἑκάστοτε
τίς
γὰρ
βούλεται
πλεῖν
|
τε |
καὶ
~κινδυνεύειν
καὶ
πράγματ'
ἔχειν; |
[491] |
θεούς,
ἀτεχνῶς
γε
ἀεὶ
σκυτέας
|
τε |
καὶ
κναφέας
καὶ
μαγείρους
λέγων |
[504] |
τυχοῦσα
ἔσται
χρηστή,
ἢ
τάξεώς
|
τε |
καὶ
κόσμου
τινός;
~(Καλλίκλης)
ἀνάγκη |
[484] |
κτήματα
εἶναι
πάντα
τοῦ
βελτίονός
|
τε |
καὶ
κρείττονος
~τὰ
τῶν
χειρόνων |
[491] |
τίνας
ποτὲ
λέγεις
τοὺς
βελτίους
|
τε |
καὶ
~κρείττους
καὶ
εἰς
ὅτι. |
[491] |
ἀλλὰ
τοτὲ
μὲν
τοὺς
(βελτίους
|
τε |
καὶ
~κρείττους
τοὺς
ἰσχυροτέρους
ὡρίζου, |
[451] |
τῶν
λόγῳ
τὰ
πάντα
~διαπραττομένων
|
τε |
καὶ
κυρουμένων·
ἦ
γάρ;
~(Γοργίας) |
[493] |
οὐ
~δυναμένην
στέγειν
δι'
ἀπιστίαν
|
τε |
καὶ
λήθην.
ταῦτ'
ἐπιεικῶς
μέν |
[481] |
τοῖς
γὰρ
τῶν
παιδικῶν
βουλεύμασίν
|
τε |
καὶ
λόγοις
οὐχ
οἷός
τ' |
[492] |
τὸν
τῶν
πολλῶν
~ἀνθρώπων
νόμον
|
τε |
καὶ
λόγον
καὶ
ψόγον;
ἢ |
[504] |
ψυχῆς
τάξεσι
καὶ
κοσμήσεσιν
νόμιμόν
|
τε |
καὶ
νόμος,
ὅθεν
καὶ
~νόμιμοι |
[495] |
οὐ
γὰρ
ἅμα
δήπου
ὑγιαίνει
|
τε |
καὶ
νοσεῖ
ὁ
ἄνθρωπος,
~οὐδὲ |
[495] |
ἄνθρωπος,
~οὐδὲ
ἅμα
ἀπαλλάττεται
ὑγιείας
|
τε |
καὶ
νόσου.
~(Καλλίκλης)
πῶς
λέγεις; |
[472] |
δόξαν,
ὦ
Πῶλε,
ὁ
ἀδικῶν
|
τε |
καὶ
ὁ
ἄδικος
πάντως
μὲν |
[498] |
ἀγαθοὶ
καὶ
κακοὶ
οἱ
ἀγαθοί
|
τε |
καὶ
οἱ
κακοί;
ἢ
καὶ |
[509] |
αὑτῷ
μήτε
τοῖς
αὑτοῦ
φίλοις
|
τε |
καὶ
οἰκείοις,
~δευτέραν
δὲ
(τὴν |
[456] |
χρῆσθαι
~ἀνθρώπους,
ὅτι
ἔμαθεν
πυκτεύειν
|
τε |
καὶ
παγκρατιάζειν
καὶ
ἐν
ὅπλοις |
[452] |
ὁ
τὸ
σκολιὸν
~ποιήσας,
ἰατρός
|
τε |
καὶ
παιδοτρίβης
καὶ
χρηματιστής,
καὶ |
[493] |
τῷ
ὀνόματι
διὰ
τὸ
πιθανόν
|
τε |
καὶ
πειστικὸν
ὠνόμασε
~πίθον,
τοὺς |
[451] |
ὅτι
τῶν
περὶ
τὸ
ἄρτιόν
|
τε |
καὶ
περιττὸν
(γνῶσις)
ὅσα
ἂν |
[479] |
μὴ
διδόναι
~δίκην
πάντων
μέγιστόν
|
τε |
καὶ
πρῶτον
κακῶν
πέφυκεν.
~(Πῶλος) |
[509] |
ἐν
τοῖς
~ἔμπροσθεν
λόγοις
ἐγώ
|
τε |
καὶ
πῶλος
ἢ
οὔ,
ἡνίκα |
[527] |
ἐστε
τῶν
νῦν
Ἑλλήνων,
σύ
|
τε |
καὶ
πῶλος
καὶ
(Γοργίας)
οὐκ |
[487] |
τὼ
δὲ
~ξένω
τώδε,
Γοργίας
|
τε |
καὶ
Πῶλος,
σοφὼ
μὲν
καὶ |
[499] |
πρακτέον
εἶναι,
εἰ
μνημονεύεις,
~ἐμοί
|
τε |
καὶ
Πώλῳ.
ἆρα
καὶ
σοὶ |
[523] |
μὲν
ἐκ
τῆς
Ἀσίας,
Μίνω
|
τε |
καὶ
Ῥαδάμανθυν,
~(ἕνα
δὲ
ἐκ |
[487] |
ἤδη
ἔσται
ἱκανῶς
ὑπ'
ἐμοῦ
|
τε |
καὶ
σοῦ,
καὶ
~οὐκέτι
αὐτὸ |
[520] |
ἔγωγε
καὶ
ᾤμην
τοῖς
~δημηγόροις
|
τε |
καὶ
σοφισταῖς
οὐκ
ἐγχωρεῖν
μέμφεσθαι |
[510] |
τε
μάλιστα,
ὅνπερ
οἱ
παλαιοί
|
τε |
καὶ
σοφοὶ
λέγουσιν,
ὁ
ὅμοιος |
[497] |
~Ἐρώτα
δὴ
σὺ
τὰ
σμικρά
|
τε |
καὶ
στενὰ
ταῦτα,
ἐπείπερ
Γοργίᾳ |
[500] |
σαφέστερον
ἐρῶ.
ἐπειδὴ
ὡμολογήκαμεν
ἐγώ
|
τε |
καὶ
σὺ
εἶναι
μέν
τι |
[517] |
πρᾶγμα
οὖν
γελοῖον
~ποιοῦμεν
ἐγώ
|
τε |
καὶ
σὺ
ἐν
τοῖς
λόγοις· |
[481] |
λέγω
δ'
ἐννοήσας
ὅτι
ἐγώ
|
τε |
καὶ
~σὺ
νῦν
τυγχάνομεν
ταὐτόν |
[512] |
ἀγαθὸν
ᾖ
~ἢ
τὸ
σῴζειν
|
τε |
καὶ
σῴζεσθαι.
μὴ
γὰρ
τοῦτο |
[458] |
~τοῦ
μὲν
θορύβου,
ὦ
Γοργία
|
τε |
καὶ
Σώκρατες,
αὐτοὶ
ἀκούετε
τούτων |
[504] |
κόσμιοι·
ταῦτα
δ'
ἔστιν
δικαιοσύνη
|
τε |
καὶ
σωφροσύνη.
φῂς
~ἢ
οὔ; |
[487] |
~ὄντας
κοινωνοὺς
γεγονότας
σοφίας,
σέ
|
τε |
καὶ
Τείσανδρον
τὸν
Ἀφιδναῖον
καὶ |
[472] |
~ἔσται
ἆρ'
ἂν
τυγχάνῃ
δίκης
|
τε |
καὶ
τιμωρίας;
~(Πῶλος)
ἥκιστά
γε, |
[454] |
διδασκαλικῆς
τῆς
περὶ
τὸ
(ἄρτιόν
|
τε |
καὶ
τὸ
περιττὸν
ὅσον
ἐστίν· |
[450] |
μὲν
ἄλλων
τεχνῶν
περὶ
χειρουργίας
|
τε |
καὶ
τοιαύτας
~πράξεις
ὡς
ἔπος |
[454] |
ῥητορικὴ
πειθὼ
ποιεῖ
ἐν
δικαστηρίοις
|
τε |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ὄχλοις
~περὶ |
[467] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
οἱ
πλέοντές
|
τε |
καὶ
τὸν
ἄλλον
χρηματισμὸν
χρηματιζόμενοι |
[471] |
ἀφείλετο,
ξενίσας
καὶ
καταμεθύσας
αὐτόν
|
τε |
καὶ
τὸν
ὑὸν
αὐτοῦ
~Ἀλέξανδρον, |
[504] |
σώματι
τῷ
ἐκ
τῆς
τάξεώς
|
τε |
καὶ
τοῦ
κόσμου
γιγνομένῳ;
~(Καλλίκλης) |
[501] |
~θεραπεύῃ,
ἀσκέπτως
ἔχων
τοῦ
ἀμείνονός
|
τε |
καὶ
τοῦ
χείρονος·
σὺ
δὲ |
[481] |
παίζοντα;
εἰ
μὲν
γὰρ
σπουδάζεις
|
τε |
καὶ
τυγχάνει
ταῦτα
ἀληθῆ
~ὄντα |
[483] |
αὐτίκα
ἐν
τούτοις,
τῷ
ἀδικεῖν
|
τε |
καὶ
τῷ
ἀδικεῖσθαι,
Πώλου
τὸ |
[455] |
διδασκαλικὸς
ὁ
ῥήτωρ
ἐστὶν
δικαστηρίων
|
τε |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ὄχλων
~δικαίων |
[464] |
εὖ
ἔχουσιν,
ἀλλ'
ἢ
~ἰατρός
|
τε |
καὶ
τῶν
γυμναστικῶν
τις.
~(Γοργίας) |
[467] |
λέγεις
εἶναι
ἀγαθὸν
μὲν
σοφίαν
|
τε |
καὶ
ὑγίειαν
καὶ
πλοῦτον
καὶ |
[491] |
ἐρεῖς
περὶ
τίνων
ὁ
κρείττων
|
τε |
καὶ
φρονιμώτερος
πλέον
ἔχων
δικαίως |
[485] |
οὕτω,
ψελλιζόμενον
καὶ
παῖζον,
χαίρω
|
~τε |
καὶ
χαρίεν
μοι
φαίνεται
καὶ |
[516] |
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
εἴπερ
ἀγριωτέρους,
ἀδικωτέρους
|
τε |
καὶ
χείρους;
~(Καλλίκλης)
ἔστω.
~(Σωκράτης) |
[519] |
ὅτι
ὑφ'
ἑαυτοῦ
ἀγαθὸς
γεγονώς
|
τε |
~καὶ
ὢν
ἔπειτα
πονηρός
ἐστιν; |
[523] |
πονηρὰς
ἔχοντες
ἠμφιεσμένοι
εἰσὶ
σώματά
|
τε |
καλὰ
καὶ
γένη
καὶ
~πλούτους, |
[472] |
τι
ταῦτα
περὶ
ὧν
εἰδέναι
|
τε |
κάλλιστον
μὴ
εἰδέναι
τε
αἴσχιστον· |
[502] |
ἀλλὰ
δὴ
σκόπει·
~οὐχὶ
ἥ
|
τε |
κιθαρῳδικὴ
δοκεῖ
σοι
πᾶσα
καὶ |
[473] |
μεγάλας
καὶ
παντοδαπὰς
λώβας
αὐτός
|
τε |
λωβηθεὶς
καὶ
τοὺς
αὑτοῦ
~ἐπιδὼν |
[510] |
ἕκαστος
ἑκάστῳ
εἶναι
~ὡς
οἷόν
|
τε |
μάλιστα,
ὅνπερ
οἱ
παλαιοί
τε |
[502] |
περιέλοι
τῆς
ποιήσεως
πάσης
τό
|
τε |
μέλος
καὶ
τὸν
ῥυθμὸν
καὶ |
[519] |
ὡς
ἀδικοῦσι
σφᾶς
~(αὑτούς)
τούς
|
τε |
μισθοὺς
ἀποστεροῦντες
καὶ
ἄλλην
χάριν |
[483] |
καὶ
τὸ
~αὑτοῖς
συμφέρον
τούς
|
τε |
νόμους
τίθενται
καὶ
τοὺς
ἐπαίνους |
[472] |
τις
τρόπος
ἐλέγχου,
ὡς
σύ
|
τε |
οἴει
καὶ
ἄλλοι
πολλοί·
ἔστιν |
[502] |
πρὸς
δῆμον
τοιοῦτον
οἷον
παίδων
|
τε |
~ὁμοῦ
καὶ
γυναικῶν
καὶ
ἀνδρῶν, |
[466] |
οὐχ,
ὥσπερ
οἱ
τύραννοι,
ἀποκτεινύασίν
|
τε |
(ὃν
ἂν
βούλωνται,
καὶ
~ἀφαιροῦνται |
[523] |
οὖν
αἱ
δίκαι
ἐκρίνοντο.
ὅ
|
τε |
οὖν
Πλούτων
καὶ
οἱ
ἐπιμεληταὶ |
[505] |
μὲν
ἂν
πονηρὰ
ᾖ,
ἀνόητός
|
τε |
~οὖσα
καὶ
ἀκόλαστος
καὶ
ἄδικος |
[465] |
ταύτης
κατεθεωρεῖτο
καὶ
διεκρίνετο
ἥ
|
τε |
ὀψοποιικὴ
καὶ
ἡ
~ἰατρική,
ἀλλ' |
[501] |
ἡδονῆς
οὔτε
τὴν
~αἰτίαν,
ἀλόγως
|
τε |
παντάπασιν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
οὐδὲν |
[455] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ὄχλων
~δικαίων
|
τε |
πέρι
καὶ
ἀδίκων,
ἀλλὰ
πιστικὸς |
[519] |
κινδυνεύει
γὰρ
ταὐτὸν
~εἶναι,
ὅσοι
|
τε |
πολιτικοὶ
προσποιοῦνται
εἶναι
καὶ
ὅσοι |
[514] |
ὄντες,
ἐπεσκεψάμεθα
δήπου
ἂν
ἐγώ
|
τε |
~σὲ
καὶ
σὺ
ἐμέ,
φέρε |
[524] |
ὅτε
ἔζη
ὁ
ἄνθρωπος,
τό
|
τε |
σῶμα
τὴν
~φύσιν
τὴν
αὑτοῦ |
[493] |
περὶ
τοῦ
βίου
ἑκατέρου,
τοῦ
|
τε |
σώφρονος
καὶ
τοῦ
ἀκολάστου,
οἷον |
[481] |
~ἄνω
(καὶ
κάτω
μεταβαλλομένου·
ἔν
|
τε |
τῇ
ἐκκλησίᾳ,
ἐάν
τι
σοῦ |
[496] |
~(Σωκράτης)
τὸ
δὲ
πίνειν
πλήρωσίς
|
τε |
τῆς
ἐνδείας
καὶ
ἡδονή;
~(Καλλίκλης) |
[524] |
ἐπειδὰν
γυμνωθῇ
τοῦ
σώματος,
τά
|
τε |
τῆς
φύσεως
καὶ
τὰ
παθήματα |
[509] |
μεῖζον
μεγίστου
ὄντος,
εἰ
οἷόν
|
τε, |
τὸ
~ἀδικοῦντα
μὴ
διδόναι
δίκην, |
[481] |
δυοῖν
ἑκάτερος,
ἐγὼ
~μὲν
Ἀλκιβιάδου
|
τε |
τοῦ
Κλεινίου
καὶ
φιλοσοφίας,
σὺ |
[523] |
βεβιώκασιν·
(οἱ
οὖν
δικασταὶ
ὑπό
|
τε |
τούτων
~ἐκπλήττονται,
καὶ
ἅμα
καὶ |
[526] |
μὲν
οὖν,
ὦ
Καλλίκλεις,
ὑπό
|
τε |
τούτων
τῶν
λόγων
πέπεισμαι,
~καὶ |
[450] |
λόγους
ἐστὶν
τοὺς
περὶ
εὐεξίαν
|
τε |
τῶν
σωμάτων
~καὶ
καχεξίαν;
~(Γοργίας) |
[487] |
παρρησιάζεσθαι
καὶ
μὴ
~αἰσχύνεσθαι,
αὐτός
|
τε |
φῂς
καὶ
ὁ
λόγος
ὃν |
[455] |
τὰ
τοιαῦτα;
ἐπειδὴ
γὰρ
αὐτός
|
τε |
φῂς
ῥήτωρ
εἶναι
καὶ
ἄλλους |
[482] |
ταῦτα
ἐναντί'
ἀλλήλοις
ἐστίν,
ἥ
|
τε |
φύσις
καὶ
ὁ
νόμος·
~ἐὰν |
[493] |
σοι
ἐνδειξάμενος,
ἐάν
πως
οἷός
|
τε |
ὦ,
πεῖσαι
~μεταθέσθαι,
ἀντὶ
τοῦ |
[511] |
ἐπίσταται
ὅτι
ἄδηλόν
ἐστιν
οὕστινάς
|
τε |
ὠφέληκεν
~τῶν
συμπλεόντων
οὐκ
ἐάσας |