Alphabétiquement     [«   »]
εἰμι 1
εἰμὶ 3
εἶναί 5
εἶναι 226
εἰπέ 10
εἰπὲ 11
εἰπεῖν 25
Fréquences     [«    »]
209 γὰρ
214 ὅτι
210 Πῶλος
226 εἶναι
236 μὲν
237 Καλλίκλης
241 γε
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Gorgias

εἶναι


Pages
[527]   ἀνδρὶ μελετητέον οὐ τὸ δοκεῖν  εἶναι   ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ εἶναι, καὶ
[467]   Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις  εἶναι   ἀγαθὸν μὲν σοφίαν τε καὶ
[519]   Φιλίου, οὐ δοκεῖ σοι ἄλογον  εἶναι   ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι
[498]   τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ  εἶναι   ἀγαθούς, καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν;
[461]   αὖ ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον  εἶναι   ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ καὶ
[465]   οὖν ἐγώ φημι τὴν ῥητορικὴν  εἶναι,   ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ,
[513]   Καλλίκλεις· οὐ γὰρ μιμητὴν δεῖ  εἶναι   ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις, εἰ
[500]   ὀψοποιικὴ οὔ μοι δοκεῖ τέχνη  εἶναι   ἀλλ' ~ἐμπειρία, ~(ἡ δ' ἰατρική,
[465]   τέχνην δὲ αὐτὴν οὔ ~φημι  εἶναι   ἀλλ' ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ ἔχει
[482]   καὶ τὴν λύραν μοι κρεῖττον  εἶναι   ἀνάρμοστόν τε ~καὶ διαφωνεῖν, καὶ
[462]   ῥητορικὴ εἶναι, χαρίζεσθαι οἷόν τε  εἶναι   ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί δέ,
[458]   οὐδὲν γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν  εἶναι   ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα (ψευδὴς περὶ
[499]   καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτω, τέλος  εἶναι   ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ ἀγαθόν,
[496]   ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἀνιαρὸν  ~εἶναι;   αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης)
[452]   τοῖς ἀνθρώποις καὶ σὲ ~δημιουργὸν  εἶναι   αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ ἐστίν,
[468]   ὢν εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον  εἶναι   αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ ὂν κάκιον,
[460]   ἀνάγκη ἐκ τοῦ λόγου δίκαιον  εἶναι.   ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα
[500]   σὺ εἶναι μέν τι ~ἀγαθόν,  εἶναι   δέ τι ἡδύ, ἕτερον δὲ
[458]   οὖν καὶ σὺ φῂς τοιοῦτος  εἶναι,   διαλεγώμεθα· εἰ δὲ καὶ ~δοκεῖ
[479]   ~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ  εἶναι   διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ
[527]   τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ τὸ  εἶναι   δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον
[494]   τούτους τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας  εἶναι,   ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται;
[458]   ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν οἷός τ'  εἶναι,   ~ἐάν τις βούληται παρὰ σοῦ
[466]   οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν οἴει  εἶναι,   ἐάν τις ποιῇ ταῦτα
[474]   ἐλέγχου οἷον ἐγὼ οἶμαι δεῖν  εἶναι.   ἐγὼ γὰρ ὧν ἂν λέγω
[454]   ἀνέρωμαι, δοκεῖ ~μὲν δῆλον  (εἶναι,   ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ
[463]   ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι  εἶναι.   ἐγὼ δὲ αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι
[473]   ~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην  εἶναι   ἐγώ, καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ.
[509]   ἄλλως λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος  εἶναι.   ἐγὼ μὲν ~οὖν αὖ τίθημι
[511]   δ' αὕτη σοι δοκεῖ σμικρὰ  εἶναι,   ἐγώ σοι ~(μείζω ταύτης ἐρῶ,
[507]   τίθεμαι καί φημι ταῦτα ἀληθῆ  εἶναι·   εἰ δὲ ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν
[481]   μοι δοκεῖ χρεία αὐτῆς  εἶναι,   εἰ δὴ καὶ ἔστιν τις
[520]   ὥστε καλὸν δοκεῖ τὸ σημεῖον  εἶναι,   εἰ εὖ ποιήσας ~ταύτην τὴν
[522]   ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη  εἶναι.   εἰ μὲν οὖν ἐμέ τις
[499]   ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον  εἶναι,   εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί τε καὶ
[516]   τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν ἐδόκει  εἶναι,   ~εἰ παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν
[486]   ~ἀφείς, εἴτε ληρήματα χρὴ φάναι  εἶναι   εἴτε φλυαρίας, ἐξ ὧν κενοῖσιν
[464]   ~οὐκοῦν καὶ τούτων οἴει τινὰ  εἶναι   ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[517]   καὶ ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους  εἶναι   ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν
[517]   ἑτέρα διακονική ἐστιν, δυνατὸν  εἶναι   ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν πεινῇ τὰ
[457]   περὶ παντὸς λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος  εἶναι   ἐν τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ
[463]   ~πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα μόρια  εἶναι,   ἓν δὲ καὶ ὀψοποιική·
[499]   ~κατ' ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ ἑκόντος  εἶναι   ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου· νῦν
[473]   ἄλλων ξένων; ταῦτα λέγεις ἀδύνατον  εἶναι   ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ,
[454]   οὐ δοκεῖ σοι ~(δίκαιον  εἶναι   ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι
[481]   Πῶλε, ῥητορικὴ χρήσιμος  εἶναι,   ἐπεὶ τῷ γε μὴ μέλλοντι
[516]   οὐ δοκεῖ σοι (κακὸς  ~εἶναι   ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου, ὃς
[495]   ἡδὺ μὲν καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν  εἶναι,   ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν καὶ
[507]   πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον καὶ ὅσιον  εἶναι.   ~ἔστι ταῦτα. ~καὶ μὲν δὴ
[472]   εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν ἡγῇ  ~εἶναι,   εὐδαίμονα δέ. ἄλλο τι ὡς
[509]   οὕτω καὶ κάλλος τοῦ δυνατὸν  εἶναι   ~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν καὶ αἰσχύνη
[492]   εἰ μέλλει τις οἷον δεῖ  εἶναι,   ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς ὡς μεγίστας
[470]   ~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν σοι δοκεῖ  εἶναι   ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα,
[492]   ἀρχῆς ὑπῆρξεν βασιλέων ~ὑέσιν  εἶναι   αὐτοὺς τῇ φύσει ἱκανοὺς
[508]   ἀδικοῦντι καὶ κάκιον καὶ αἴσχιον  εἶναι   ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα
[474]   τὰ καλά, τοῦ ὠφέλιμα  εἶναι   ἡδέα ἀμφότερα. ~(Πῶλος)
[517]   ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων γὰρ ποριστικὸν  εἶναι   κάπηλον ὄντα ~ἔμπορον
[488]   τι ἄλλο λέγεις τὸ ~δίκαιον  εἶναι,   ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ
[494]   κόσμιον βίον τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω  εἶναι,   οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ
[450]   ἃς οὐ φῂς τὴν ῥητορικὴν  εἶναι·   οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ μὲν
[467]   ~δοκεῖ καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν  εἶναι·   οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[452]   αὑτῷ ~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν  εἶναι   τὴν σήν, φαῖμεν ἂν
[489]   ἄλλο τι λέγειν τὸ κρείττους  εἶναι   τὸ βελτίους; οὐ ~πάλαι
[494]   λέγεις τὸν τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον  εἶναι   τὸν τοῦ κοσμίου; πείθω
[466]   οὖν φῄς; κολακεία δοκεῖ σοι  εἶναι   ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας μὲν
[463]   φράσαι γέ μοι φαίνεται  εἶναι   ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν τοῦτο,
[468]   καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον  εἶναι   ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν μή;
[488]   ὄν, ἔστι βελτίω μὲν  εἶναι,   ἥττω δὲ καὶ ἀσθενέστερον, καὶ
[489]   ~ἀλλ' οὐ τὸ πλέον δίκαιον  εἶναι,   καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[477]   πένεσθαι καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον  εἶναι   καὶ ~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν καὶ
[455]   γὰρ αὐτός τε φῂς ῥήτωρ  εἶναι   καὶ ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ
[485]   πικρόν τί μοι δοκεῖ χρῆμα  εἶναι   ~καὶ ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα
[503]   ἕτερον τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε  εἶναι   καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ
[501]   γάρ, Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε  εἶναι,   καὶ ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον
[453]   τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ  εἶναι,   καὶ εἴ τι ἐγὼ συνίημι,
[512]   οἶδ' ὅτι φαίης ἂν βελτίων  εἶναι   καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ
[524]   ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ  εἶναι·   καὶ ἐκ ~τούτων τῶν λόγων
[469]   δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι  ~εἶναι   καὶ ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε,
[464]   τοιοῦτον λέγω καὶ ἐν σώματι  εἶναι   καὶ ἐν ψυχῇ, ποιεῖ
[482]   ἕνα ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον  ~εἶναι   καὶ ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ
[508]   ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα δεῖ  εἶναι   καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων,
[527]   δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ  εἶναι,   καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν
[513]   Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς  εἶναι   καὶ μέγα δύνασθαι ἐν τῇ
[494]   ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ τὸ ἀπιὸν  εἶναι,   καὶ μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα
[495]   ~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας  εἶναι,   καὶ μὴ διορίζηται τῶν ἡδονῶν
[491]   τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας  εἶναι   καὶ μὴ κολάζειν, ~(ταύταις δὲ
[488]   ὡμολόγησα, πάνυ με ἡγοῦ βλᾶκα  ~εἶναι   καὶ (μηκέτι ποτέ με νουθετήσῃς
[477]   κατασκευῇ; κακίαν ἂν φήσαις ἀσθένειαν  εἶναι   καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος καὶ
[526]   ἀντὶ πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων  εἶναι,   καὶ ὀνειδίζω σοι ὅτι οὐχ
[519]   ~εἶναι, ὅσοι τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται  εἶναι   καὶ ὅσοι σοφισταί. καὶ γὰρ
[500]   ἑκατέρου δὲ αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ  εἶναι   καὶ παρασκευὴν τῆς κτήσεως, τὴν
[476]   τίς τι ποιεῖ, ἀνάγκη τι  εἶναι   καὶ πάσχον ὑπὸ τούτου τοῦ
[501]   ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν  ~εἶναι   καὶ περὶ σῶμα καὶ περὶ
[449]   ῥητορικῆς γὰρ φῂς ἐπιστήμων τέχνης  (εἶναι   καὶ ποιῆσαι ἂν καὶ ~ἄλλον
[507]   ~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους  εἶναι   καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον
[518]   ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν νόσων ~αἰτίους  εἶναι   καὶ τῆς ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων
[468]   βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον  εἶναι,   ~καὶ τὸ ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν
[479]   τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον  εἶναι   καὶ τὸν μὴ διδόντα ~δίκην
[470]   τὸ ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε  εἶναι,   καὶ τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν
[456]   ἐν ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων  εἶναι   καὶ φίλων καὶ ἐχθρῶν, οὐ
[512]   σοι δοκεῖ κατὰ τὸν δικανικὸν  εἶναι;   καίτοι εἰ βούλοιτο λέγειν,
[498]   δέ γε παρουσίᾳ φῂς σὺ  εἶναι   κακοὺς τοὺς κακούς· οὐκέτι
[496]   ἄλλο τι ἡδὺ φῂς  εἶναι;   ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου
[511]   ἐπιστήμη σεμνή τίς σοι δοκεῖ  εἶναι;   ~(Καλλίκλης) μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε.
[492]   λέγονται οἱ μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες  εἶναι.   ~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι γὰρ ἂν
[496]   ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν  εἶναι;   ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα.
[510]   τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον  εἶναι.   ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, Σώκρατες, ὡς
[502]   ~ἀγάμεθα· κολακικὴν γὰρ αὐτήν φαμεν  εἶναι.   ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν·
[502]   Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν  εἶναι;   ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[489]   εἰπέ, τίνας λέγεις τοὺς βελτίους  εἶναι;   ~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[497]   κακῶς (πράττειν ἅμα ἀδύνατον φῂς  εἶναι.   ~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον
[448]   ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες αὐτὸν  εἶναι   καλῶς ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί.
[505]   τοὺς μύθους φασὶ μεταξὺ θέμις  εἶναι   (καταλείπειν, ἀλλ' ~ἐπιθέντας κεφαλήν, ἵνα
[472]   ἐστίν, σὺ ἡγῇ οἷόν τε  εἶναι   ~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά τε καὶ
[454]   ~πότερον οὖν ταὐτὸν δοκεῖ σοι  εἶναι   μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις
[500]   ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε καὶ σὺ  εἶναι   μέν τι ~ἀγαθόν, εἶναι δέ
[495]   καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές τινα  εἶναι   μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ.
[488]   καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν  εἶναι,   μοχθηρότερον δέ· αὐτὸς
[489]   καὶ οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα  εἶναι   νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν, σοφώτατε
[466]   ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα  εἶναι,   νοῦν μὴ ~ἔχων; καὶ τοῦτο
[526]   ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ  εἶναι·   δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ
[497]   ἐγὼ δ' οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν  εἶναι.   ὅθεν οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ
[458]   Σώκρατες, καὶ αὐτὸς τοιοῦτος  εἶναι   οἷον σὺ ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι
[519]   ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν  ~εἶναι,   ὅσοι τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι
[470]   ~δικαίως τις ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον  εἶναι,   ὅταν δὲ ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος)
[485]   καί μοι δοκεῖ δουλοπρεπές τι  εἶναι·   ὅταν δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις
[459]   πάντων ὥστ' ἐν ὄχλῳ πιθανὸν  εἶναι,   οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ ~(πείθοντα; ~(Γοργίας)
[499]   φῇ ~ἡδέα τε καὶ ἀγαθὰ  εἶναι;   οὐ ταῦτα ἀνάγκη, Καλλίκλεις;
[508]   τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον  εἶναι,   οὐδέ γε τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε
[459]   οὐκ εἰδότα καὶ δοκεῖν ἀγαθὸν  εἶναι   οὐκ ὄντα; τὸ παράπαν
[507]   καὶ κολαστέον, ~εἰ μέλλει εὐδαίμων  εἶναι.   οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ σκοπὸς
[507]   μὴ προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ'  εἶναι   οὕτω. ~καὶ μὴν περὶ μὲν
[514]   οὐκ ~ἀνόητόν σοι δοκεῖ ἂν  εἶναι   οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[505]   ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον  εἶναι   οὕτως. εἰ μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι
[486]   σῇ οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ σοι  εἶναι   οὕτως ἔχειν ὡς ἐγὼ σὲ
[484]   καὶ βοῦς καὶ τἆλλα κτήματα  εἶναι   πάντα τοῦ βελτίονός τε καὶ
[524]   ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ λόγῳ, οἷος  εἶναι   παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα
[450]   ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ  εἶναι   περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων, ~ὡς
[518]   τε καὶ διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους  ~εἶναι   περὶ σώματος πραγματείαν, τὰς ἄλλας
[452]   κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν  εἶναι   πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς γὰρ οὔκ;
[471]   φάσκων τὸν ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα  εἶναι;   πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ μὴν οὐδέν
[449]   καὶ ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν  εἶναι   ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ
[517]   ψέγω τούτους ὥς γε διακόνους  εἶναι   πόλεως, ἀλλά μοι ~δοκοῦσι τῶν
[513]   σε ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς  εἶναι,   πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν
[519]   πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι  εἶναι   πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν ὡς
[457]   Γοργία, καὶ σὲ ἔμπειρον  εἶναι   πολλῶν λόγων καὶ καθεωρακέναι ἐν
[474]   κατὰ τὴν χρείαν λέγεις καλὰ  εἶναι,   πρὸς ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον
[507]   οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ σκοπὸς  εἶναι   πρὸς ὃν βλέποντα δεῖ ~ζῆν,
[462]   ~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην φημὶ  εἶναι;   ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε
[462]   ὀψοποιία ἥτις μοι δοκεῖ τέχνη  εἶναι.   ~(Πῶλος) ἐρωτῶ δή, τίς τέχνη
[462]   εἰ οὐ καλή μοι δοκεῖ  εἶναι;   ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ πέπυσμαι ὅτι
[466]   ὅτι ἂν αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον  εἶναι.   ~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν τὸ
[473]   τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον  εἶναι.   ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ
[477]   ἐν ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ τινα  εἶναι;   ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[478]   ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ  εἶναι.   ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[463]   καλὸν αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν  εἶναι;   ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ γὰρ
[462]   ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν τίνα φῂς  εἶναι;   ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην
[462]   ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν φῂς  εἶναι;   ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς
[495]   φήσω εἶναι, τὸ αὐτό φημι  ~εἶναι.   ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, Καλλίκλεις, τοὺς
[462]   ἄρα σοι δοκεῖ ῥητορικὴ  εἶναι;   ~(Σωκράτης) ἔμοιγε, εἰ μή τι
[462]   τί σοι δοκεῖ ῥητορικὴ  εἶναι;   ~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα φῂς σὺ
[469]   ~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα  εἶναι;   ~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως γε,
[517]   αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν  εἶναι   σώματος, παντὶ τῷ μὴ εἰδότι
[507]   ~τὸν βουλόμενον, ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα  (εἶναι   σωφροσύνην μὲν διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον,
[499]   τοι καὶ τρίς φασιν καλὸν  (εἶναι   τὰ καλὰ λέγειν τε καὶ
[494]   καὶ μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα  εἶναι   ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν
[498]   δὲ ~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ  εἶναι   τὰς ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς
[513]   δ' οὖν ὅτι δύ' ἔφαμεν  εἶναι   τὰς παρασκευὰς ἐπὶ τὸ ἕκαστον
[470]   τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν ἄμεινον  εἶναι   ταῦτα ~ποιεῖν νυνδὴ ἐλέγομεν,
[470]   ~πότε οὖν σὺ φῂς ἄμεινον  εἶναι   ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ τίνα ὅρον
[523]   ~καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν  εἶναι,   τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν
[507]   ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα  εἶναι   τελέως, τὸν δὲ ἀγαθὸν εὖ
[463]   ὀψοποιική· δοκεῖ μὲν  εἶναι   τέχνη, ~ὡς δὲ ἐμὸς
[509]   βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη ταύτην  εἶναι   τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ δύνασθαι
[492]   ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν δή φασιν  εἶναι   τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν τοῖς
[492]   γέ ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο  εἶναι   τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα
[493]   πρὸς ἐμὲ (λέγων, τὴν ψυχὴν  ~εἶναι·   τὴν δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν
[463]   φημι ἐγὼ τῆς κολακείας μόριον  ~εἶναι   τὴν ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν λέληθα
[463]   εἴτε καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι  εἶναι   τὴν ῥητορικὴν πρὶν ἂν πρῶτον
[463]   ὁποῖον μόριον τῆς ~κολακείας φημὶ  εἶναι   τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή,
[463]   πῶς λέγεις πολιτικῆς μορίου εἴδωλον  εἶναι   τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ
[520]   (τὸ μὲν πάγκαλόν τι οἴει  εἶναι,   τὴν ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς.
[474]   δοκεῖ σοι, ~Πῶλε, κάκιον  εἶναι,   τὸ ἀδικεῖν τὸ ἀδικεῖσθαι;
[508]   συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα ἦν, τὸ  εἶναι   τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ
[475]   ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον  εἶναι   τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)
[495]   καὶ νῦν λέγε πότερον φῂς  εἶναι   τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν,
[495]   λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω  εἶναι,   τὸ αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης)
[489]   σοι λέγω ὅτι ταὐτόν φημι  εἶναι   τὸ βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον;
[475]   ἔλεγες τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον  εἶναι,   τὸ δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος)
[461]   ὅτι εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο  εἶναι   τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον
[488]   ἄρτι αὖ σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον  εἶναι   τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον
[465]   αὐτὸ καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν φημι  (εἶναι   τὸ τοιοῦτον, Πῶλε τοῦτο
[452]   φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν  εἶναι   τοῖς ἀνθρώποις καὶ σὲ ~δημιουργὸν
[452]   ~τὸ πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ'  εἶναι   τοῖς λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ
[488]   μοι ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα χρὴ  εἶναι   τὸν ἄνδρα καὶ τί (ἐπιτηδεύειν
[460]   ~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν δίκαιον  εἶναι,   τὸν δὲ δίκαιον βούλεσθαι δίκαια
[507]   πράττοντα μακάριόν τε καὶ εὐδαίμονα  ~εἶναι,   τὸν δὲ πονηρὸν καὶ κακῶς
[484]   γεγονέναι (ἐστὶν ὧν χρὴ ἔμπειρον  εἶναι   τὸν μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν καὶ
[499]   τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν  εἶναι   τὸν φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν.
[482]   σοι συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον  εἶναι   τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης γὰρ
[453]   (ῥητορικῆς καὶ περὶ τίνων αὐτὴν  ~εἶναι.   τοῦ ἕνεκα δὴ αὐτὸς ὑποπτεύων
[493]   τί σε καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους  εἶναι   τοὺς κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων,
[464]   ὑπὸ ἕκαστον τῶν μορίων, προσποιεῖται  (εἶναι   τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ
[485]   δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα  εἶναι   τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ
[467]   ποιεῖν δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα  εἶναι,   (τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ γὰρ
[453]   λόγος ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ  εἶναι   τούτων ἕνα· ἀξιῶ δὲ καὶ
[518]   ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ δίκαιον δεσποίνας  εἶναι   τούτων. ταὐτὰ οὖν ταῦτα ὅτι
[525]   οἶμαι δὲ καὶ τοὺς πολλοὺς  εἶναι   τούτων τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων
[466]   δύνασθαί γε λέγεις ἀγαθόν τι  εἶναι   τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν
[466]   τὸ μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν  εἶναι   τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ γὰρ
[504]   μὲν τοῦ σώματος τάξεσιν ~ὄνομα  εἶναι   ὑγιεινόν, ἐξ οὗ ἐν αὐτῷ
[492]   δὲ ὡς μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν  εἶναι   ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν,
[464]   ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ πλείστου ἀξία  εἶναι.   ὑπὸ μὲν οὖν τὴν ἰατρικὴν
[501]   μὲν ἄν σοι δοκῇ τούτων  εἶναι,   φάθι, δ' ἂν μή,
[450]   περὶ τῶν καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς  εἶναι   φρονεῖν καὶ λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη.
[490]   γὰρ οἶμαι ἐγὼ τὸ δίκαιον  εἶναι   φύσει, τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ
[462]   καλόν σοι δοκεῖ ῥητορικὴ  εἶναι,   χαρίζεσθαι οἷόν τε εἶναι ἀνθρώποις;
[519]   οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο ἄτοπον  εἶναι,   ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν
[506]   ~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον  εἶναι,   Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν δὴ
[524]   ἄρα καὶ περὶ τὴν ψυχὴν  εἶναι,   Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα ἐστὶν
[501]   οὐ δοκεῖ σοι τοιαύτη τις  εἶναι,   ~ὦ Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν ἡμῶν
[449]   εἰ δὴ γε εὔχομαι  εἶναι,   ὡς ἔφη Ὅμηρος, βούλει με
[510]   φίλος μοι δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ  εἶναι   ~ὡς οἷόν τε μάλιστα, ὅνπερ
[510]   αὐτῷ ἐπὶ τὸ οἵῳ τε  εἶναι   ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα
[487]   ~βασανίζειν διὰ τὸ μὴ σοφοὶ  εἶναι   ὥσπερ σύ· ἕτεροι δὲ σοφοὶ
[462]   παρ' ἐμοῦ ὅτι φημὶ (αὐτὴν  εἶναι,   ὥστε τὸ μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 25/11/2005