Pages |
[527] |
ἀνδρὶ
μελετητέον
οὐ
τὸ
δοκεῖν
|
εἶναι |
ἀγαθὸν
ἀλλὰ
τὸ
εἶναι,
καὶ |
[467] |
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
λέγεις
|
εἶναι |
ἀγαθὸν
μὲν
σοφίαν
τε
καὶ |
[519] |
Φιλίου,
οὐ
δοκεῖ
σοι
ἄλογον
|
εἶναι |
ἀγαθὸν
~φάσκοντα
πεποιηκέναι
τινὰ
μέμφεσθαι |
[498] |
τοὺς
ἀγαθοὺς
ἀγαθῶν
φῂς
παρουσίᾳ
|
εἶναι |
ἀγαθούς,
καὶ
κακοὺς
δὲ
~κακῶν; |
[461] |
αὖ
ὁμολογεῖται
τὸν
ῥητορικὸν
ἀδύνατον
|
εἶναι |
ἀδίκως
χρῆσθαι
τῇ
~ῥητορικῇ
καὶ |
[465] |
οὖν
ἐγώ
φημι
τὴν
ῥητορικὴν
|
εἶναι, |
ἀκήκοας·
~ἀντίστροφον
(ὀψοποιίας
ἐν
ψυχῇ, |
[513] |
Καλλίκλεις·
οὐ
γὰρ
μιμητὴν
δεῖ
|
εἶναι |
ἀλλ'
αὐτοφυῶς
ὅμοιον
~τούτοις,
εἰ |
[500] |
ὀψοποιικὴ
οὔ
μοι
δοκεῖ
τέχνη
|
εἶναι |
ἀλλ'
~ἐμπειρία,
~(ἡ
δ'
ἰατρική, |
[465] |
τέχνην
δὲ
αὐτὴν
οὔ
~φημι
|
εἶναι |
ἀλλ'
ἐμπειρίαν,
ὅτι
οὐκ
ἔχει |
[482] |
καὶ
τὴν
λύραν
μοι
κρεῖττον
|
εἶναι |
ἀνάρμοστόν
τε
~καὶ
διαφωνεῖν,
καὶ |
[462] |
ῥητορικὴ
εἶναι,
χαρίζεσθαι
οἷόν
τε
|
εἶναι |
ἀνθρώποις;
~(Σωκράτης)
~τί
δέ,
ὦ |
[458] |
οὐδὲν
γὰρ
οἶμαι
~τοσοῦτον
κακὸν
|
εἶναι |
ἀνθρώπῳ,
ὅσον
δόξα
(ψευδὴς
περὶ |
[499] |
καὶ
σοὶ
συνδοκεῖ
οὕτω,
τέλος
|
εἶναι |
ἁπασῶν
τῶν
πράξεων
~τὸ
ἀγαθόν, |
[496] |
ἔλεγες
πότερον
ἡδὺ
ἢ
ἀνιαρὸν
|
~εἶναι; |
αὐτὸ
λέγω
τὸ
πεινῆν.
~(Καλλίκλης) |
[452] |
τοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
σὲ
~δημιουργὸν
|
εἶναι |
αὐτοῦ.
~(Γοργίας)
~ὅπερ
ἐστίν,
ὦ |
[468] |
ὢν
εἴτε
ῥήτωρ,
οἰόμενος
ἄμεινον
|
εἶναι |
αὐτῷ,
~τυγχάνει
δὲ
ὂν
κάκιον, |
[460] |
ἀνάγκη
ἐκ
τοῦ
λόγου
δίκαιον
|
εἶναι. |
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐδέποτε
ἄρα |
[500] |
σὺ
εἶναι
μέν
τι
~ἀγαθόν,
|
εἶναι |
δέ
τι
ἡδύ,
ἕτερον
δὲ |
[458] |
οὖν
καὶ
σὺ
φῂς
τοιοῦτος
|
εἶναι, |
διαλεγώμεθα·
εἰ
δὲ
καὶ
~δοκεῖ |
[479] |
~δίκην
ἀδικῶν,
τούτῳ
προσήκειν
ἀθλίῳ
|
εἶναι |
διαφερόντως
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων,
~καὶ |
[527] |
τοῦτο
~δεύτερον
ἀγαθὸν
μετὰ
τὸ
|
εἶναι |
δίκαιον,
τὸ
γίγνεσθαι
καὶ
(κολαζόμενον |
[494] |
ἢ
τούτους
τολμήσεις
λέγειν
εὐδαίμονας
|
εἶναι, |
ἐὰν
ἀφθόνως
ἔχωσιν
ὧν
~δέονται; |
[458] |
ῥητορικὸν
φῂς
ποιεῖν
οἷός
τ'
|
εἶναι, |
~ἐάν
τις
βούληται
παρὰ
σοῦ |
[466] |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~ἀγαθὸν
οὖν
οἴει
|
εἶναι, |
ἐάν
τις
ποιῇ
ταῦτα
ἃ |
[474] |
ἐλέγχου
οἷον
ἐγὼ
οἶμαι
δεῖν
|
εἶναι. |
ἐγὼ
γὰρ
ὧν
ἂν
λέγω |
[454] |
ἀνέρωμαι,
ὃ
δοκεῖ
~μὲν
δῆλον
|
(εἶναι, |
ἐγὼ
δ'
ἐπανερωτῶ
ὅπερ
γὰρ |
[463] |
ἐπανερωτᾷ
εἰ
~οὐ
καλὸν
ἡγοῦμαι
|
εἶναι. |
ἐγὼ
δὲ
αὐτῷ
οὐκ
ἀποκρινοῦμαι |
[473] |
~καὶ
τοὺς
ἀδικοῦντας
ἀθλίους
ἔφην
|
εἶναι |
ἐγώ,
καὶ
ἐξηλέγχθην
ὑπὸ
σοῦ. |
[509] |
ἄλλως
λέγων
μὴ
οὐ
καταγέλαστος
|
εἶναι. |
ἐγὼ
μὲν
~οὖν
αὖ
τίθημι |
[511] |
δ'
αὕτη
σοι
δοκεῖ
σμικρὰ
|
εἶναι, |
ἐγώ
σοι
~(μείζω
ταύτης
ἐρῶ, |
[507] |
τίθεμαι
καί
φημι
ταῦτα
ἀληθῆ
|
εἶναι· |
εἰ
δὲ
ἔστιν
ἀληθῆ,
~τὸν |
[481] |
μοι
δοκεῖ
ἡ
χρεία
αὐτῆς
|
εἶναι, |
εἰ
δὴ
καὶ
ἔστιν
τις |
[520] |
ὥστε
καλὸν
δοκεῖ
τὸ
σημεῖον
|
εἶναι, |
εἰ
εὖ
ποιήσας
~ταύτην
τὴν |
[522] |
ἑαυτῷ
πολλάκις
~ἡμῖν
ὡμολόγηται
κρατίστη
|
εἶναι. |
εἰ
μὲν
οὖν
ἐμέ
τις |
[499] |
ἀγαθῶν
ἅπαντα
ἡμῖν
ἔδοξεν
πρακτέον
|
εἶναι, |
εἰ
μνημονεύεις,
~ἐμοί
τε
καὶ |
[516] |
τοιοῦτος
ὢν
κακὸς
ἂν
ἐδόκει
|
εἶναι, |
~εἰ
παραλαβὼν
μὴ
λακτίζοντας
ἑαυτὸν |
[486] |
~ἀφείς,
εἴτε
ληρήματα
χρὴ
φάναι
|
εἶναι |
εἴτε
φλυαρίας,
ἐξ
ὧν
κενοῖσιν |
[464] |
~οὐκοῦν
καὶ
τούτων
οἴει
τινὰ
|
εἶναι |
ἑκατέρου
εὐεξίαν;
~(Γοργίας)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης) |
[517] |
καὶ
ἐγώ
~σοι
ὁμολογῶ
δεινοτέρους
|
εἶναι |
ἐκείνους
τούτων
ἐκπορίζειν.
πρᾶγμα
οὖν |
[517] |
ἑτέρα
διακονική
ἐστιν,
ᾗ
δυνατὸν
|
εἶναι |
ἐκπορίζειν,
ἐὰν
μὲν
πεινῇ
τὰ |
[457] |
περὶ
παντὸς
λέγειν,
ὥστε
~πιθανώτερος
|
εἶναι |
ἐν
τοῖς
πλήθεσιν
(ἔμβραχυ
περὶ |
[463] |
~πολλὰ
μὲν
καὶ
ἄλλα
μόρια
|
εἶναι, |
ἓν
δὲ
καὶ
ἡ
ὀψοποιική· |
[499] |
~κατ'
ἀρχὰς
ὑπὸ
σοῦ
ἑκόντος
|
εἶναι |
ἐξαπατηθήσεσθαι,
ὡς
ὄντος
φίλου·
νῦν |
[473] |
ἄλλων
ξένων;
ταῦτα
λέγεις
ἀδύνατον
|
εἶναι |
ἐξελέγχειν;
~(Σωκράτης)
~μορμολύττῃ
αὖ,
ὦ |
[454] |
ἢ
οὐ
δοκεῖ
σοι
~(δίκαιον
|
εἶναι |
ἐπανερέσθαι;
~(Γοργίας)
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~ἀπόκριναι |
[481] |
ὦ
Πῶλε,
ἡ
ῥητορικὴ
χρήσιμος
|
εἶναι, |
ἐπεὶ
τῷ
γε
μὴ
μέλλοντι |
[516] |
ἢ
οὐ
δοκεῖ
σοι
(κακὸς
|
~εἶναι |
ἐπιμελητὴς
ὁστισοῦν
ὁτουοῦν
ζῴου,
ὃς |
[495] |
ἡδὺ
μὲν
καὶ
~ἀγαθὸν
ταὐτὸν
|
εἶναι, |
ἐπιστήμην
δὲ
καὶ
ἀνδρείαν
καὶ |
[507] |
πράττοντα
ἀνάγκη
δίκαιον
καὶ
ὅσιον
|
εἶναι. |
~ἔστι
ταῦτα.
~καὶ
μὲν
δὴ |
[472] |
εἴπερ
Ἀρχέλαον
ἄδικον
μὲν
ἡγῇ
|
~εἶναι, |
εὐδαίμονα
δέ.
ἄλλο
τι
ὡς |
[509] |
οὕτω
καὶ
κάλλος
τοῦ
δυνατὸν
|
εἶναι |
~ἐφ'
ἕκαστα
βοηθεῖν
καὶ
αἰσχύνη |
[492] |
εἰ
μέλλει
τις
οἷον
δεῖ
|
εἶναι, |
ἐῶντα
~δὲ
αὐτὰς
ὡς
μεγίστας |
[470] |
~(Πῶλος)
~εὐδαίμων
οὖν
σοι
δοκεῖ
|
εἶναι |
ἢ
ἄθλιος;
~(Σωκράτης)
~οὐκ
οἶδα, |
[492] |
ἀρχῆς
ὑπῆρξεν
ἢ
βασιλέων
~ὑέσιν
|
εἶναι |
ἢ
αὐτοὺς
τῇ
φύσει
ἱκανοὺς |
[508] |
ἀδικοῦντι
καὶ
κάκιον
καὶ
αἴσχιον
|
εἶναι |
ἢ
ἐμοὶ
τῷ
ἀδικουμένῳ.
ταῦτα |
[474] |
τὰ
καλά,
τοῦ
ἢ
ὠφέλιμα
|
εἶναι |
ἢ
ἡδέα
ἢ
ἀμφότερα.
~(Πῶλος) |
[517] |
ῥᾷον
καταμάθῃς.
τούτων
γὰρ
ποριστικὸν
|
εἶναι |
ἢ
κάπηλον
ὄντα
ἢ
~ἔμπορον |
[488] |
τι
ἄλλο
λέγεις
τὸ
~δίκαιον
|
εἶναι, |
ἢ
ὀρθῶς
μέμνημαι;
~(Καλλίκλης)
ἀλλὰ |
[494] |
κόσμιον
βίον
τοῦ
ἀκολάστου
ἀμείνω
|
εἶναι, |
ἢ
οὐ
πείθω;
~(Καλλίκλης)
~οὐ |
[450] |
ἃς
οὐ
φῂς
τὴν
ῥητορικὴν
|
εἶναι· |
ἢ
οὔ;
~(Γοργίας)
~πάνυ
μὲν |
[467] |
~δοκεῖ
καὶ
σὺ
ὁμολογεῖς
κακὸν
|
εἶναι· |
ἢ
οὔ;
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης) |
[452] |
αὑτῷ
~τέχνην
μείζονος
ἀγαθοῦ
αἰτίαν
|
εἶναι |
ἢ
τὴν
σήν,
φαῖμεν
ἂν |
[489] |
ἄλλο
τι
λέγειν
τὸ
κρείττους
|
εἶναι |
ἢ
τὸ
βελτίους;
οὐ
~πάλαι |
[494] |
λέγεις
τὸν
τοῦ
~ἀκολάστου
εὐδαιμονέστερον
|
εἶναι |
ἢ
τὸν
τοῦ
κοσμίου;
πείθω |
[466] |
οὖν
φῄς;
κολακεία
δοκεῖ
σοι
|
εἶναι |
ἡ
ῥητορική;
~(Σωκράτης)
~κολακείας
μὲν |
[463] |
φράσαι
ὅ
γέ
μοι
φαίνεται
|
εἶναι |
ἡ
ῥητορική·
~τυγχάνει
ὂν
τοῦτο, |
[468] |
καὶ
~ἀφαιρούμεθα
χρήματα,
οἰόμενοι
ἄμεινον
|
εἶναι |
ἡμῖν
ταῦτα
ποιεῖν
ἢ
μή; |
[488] |
ὄν,
ἢ
ἔστι
βελτίω
μὲν
|
εἶναι, |
ἥττω
δὲ
καὶ
ἀσθενέστερον,
καὶ |
[489] |
~ἀλλ'
οὐ
τὸ
πλέον
δίκαιον
|
εἶναι, |
καὶ
αἴσχιον
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ |
[477] |
πένεσθαι
καὶ
κάμνειν
τὸ
ἄδικον
|
εἶναι |
καὶ
~ἀκόλαστον
καὶ
δειλὸν
καὶ |
[455] |
γὰρ
αὐτός
τε
φῂς
ῥήτωρ
|
εἶναι |
καὶ
ἄλλους
ποιεῖν
~ῥητορικούς,
εὖ |
[485] |
πικρόν
τί
μοι
δοκεῖ
χρῆμα
|
εἶναι |
~καὶ
ἀνιᾷ
μου
τὰ
ὦτα |
[503] |
ἕτερον
τῷ
ἑτέρῳ
πρέπον
τε
|
εἶναι |
καὶ
ἁρμόττειν,
~ἕως
ἂν
τὸ |
[501] |
γάρ,
ὦ
Καλλίκλεις,
δοκοῦσίν
τε
|
εἶναι, |
καὶ
ἔγωγέ
φημι
τὸ
τοιοῦτον |
[453] |
τὴν
(ῥητορικὴν
ἥντινα
τέχνην
~ἡγῇ
|
εἶναι, |
καὶ
εἴ
τι
ἐγὼ
συνίημι, |
[512] |
οἶδ'
ὅτι
φαίης
ἂν
βελτίων
|
εἶναι |
καὶ
ἐκ
~βελτιόνων.
τὸ
δὲ |
[524] |
ἃ
ἐγὼ
ἀκηκοὼς
πιστεύω
(ἀληθῆ
|
εἶναι· |
καὶ
ἐκ
~τούτων
τῶν
λόγων |
[469] |
δικαίως
ἀποκτεινύς,
ἄθλιος
δοκεῖ
σοι
|
~εἶναι |
καὶ
ἐλεινός;
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ἔμοιγε, |
[464] |
τοιοῦτον
λέγω
καὶ
ἐν
σώματι
|
εἶναι |
καὶ
ἐν
ψυχῇ,
ὃ
ποιεῖ |
[482] |
ἕνα
ὄντα
ἐμὲ
ἐμαυτῷ
ἀσύμφωνον
|
~εἶναι |
καὶ
ἐναντία
λέγειν.
~(Καλλίκλης)
~ὦ |
[508] |
ῥητορικὸν
ἔσεσθαι
δίκαιον
ἄρα
δεῖ
|
εἶναι |
καὶ
ἐπιστήμονα
~τῶν
δικαίων,
ὃ |
[527] |
δοκεῖν
εἶναι
ἀγαθὸν
ἀλλὰ
τὸ
|
εἶναι, |
καὶ
~ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ·
ἐὰν |
[513] |
Ἀθηναίων,
εἰ
~μέλλεις
τούτῳ
προσφιλὴς
|
εἶναι |
καὶ
μέγα
δύνασθαι
ἐν
τῇ |
[494] |
ἐπιρρέῃ,
πολὺ
καὶ
τὸ
ἀπιὸν
|
εἶναι, |
καὶ
μεγάλ'
ἄττα
τὰ
~τρήματα |
[495] |
~χαίροντας,
ὅπως
ἂν
χαίρωσιν,
~(εὐδαίμονας
|
εἶναι, |
καὶ
μὴ
διορίζηται
τῶν
ἡδονῶν |
[491] |
τὰς
~ἑαυτοῦ
ἐᾶν
ὡς
μεγίστας
|
εἶναι |
καὶ
μὴ
κολάζειν,
~(ταύταις
δὲ |
[488] |
ὡμολόγησα,
πάνυ
με
ἡγοῦ
βλᾶκα
|
~εἶναι |
καὶ
(μηκέτι
ποτέ
με
νουθετήσῃς |
[477] |
κατασκευῇ;
κακίαν
ἂν
φήσαις
ἀσθένειαν
|
εἶναι |
καὶ
νόσον
καὶ
~αἶσχος
καὶ |
[526] |
ἀντὶ
πάντων
τῶν
ἐνθάδε
ἀγώνων
|
εἶναι, |
καὶ
ὀνειδίζω
σοι
ὅτι
οὐχ |
[519] |
~εἶναι,
ὅσοι
τε
πολιτικοὶ
προσποιοῦνται
|
εἶναι |
καὶ
ὅσοι
σοφισταί.
καὶ
γὰρ |
[500] |
ἑκατέρου
δὲ
αὐτοῖν
~μελέτην
τινὰ
|
εἶναι |
καὶ
παρασκευὴν
τῆς
κτήσεως,
τὴν |
[476] |
τίς
τι
ποιεῖ,
ἀνάγκη
τι
|
εἶναι |
καὶ
πάσχον
ὑπὸ
τούτου
τοῦ |
[501] |
ἔγωγέ
φημι
τὸ
τοιοῦτον
κολακείαν
|
~εἶναι |
καὶ
περὶ
σῶμα
καὶ
περὶ |
[449] |
ῥητορικῆς
γὰρ
φῂς
ἐπιστήμων
τέχνης
|
(εἶναι |
καὶ
ποιῆσαι
ἂν
καὶ
~ἄλλον |
[507] |
~πράττειν,
οὐκ
ἐπιθυμίας
ἐῶντα
ἀκολάστους
|
εἶναι |
καὶ
ταύτας
ἐπιχειροῦντα
~πληροῦν,
ἀνήνυτον |
[518] |
ἑστιῶντας
αἰτιάσονται
τῶν
νόσων
~αἰτίους
|
εἶναι |
καὶ
τῆς
ἀποβολῆς
τῶν
ἀρχαίων |
[468] |
βαδίζομεν
ὅταν
βαδίζωμεν,
οἰόμενοι
βέλτιον
|
εἶναι, |
~καὶ
τὸ
ἐναντίον
ἕσταμεν
ὅταν |
[479] |
τὸν
ἀδικοῦντα
τοῦ
ἀδικουμένου
ἀθλιώτερον
|
εἶναι |
καὶ
τὸν
μὴ
διδόντα
~δίκην |
[470] |
τὸ
ὠφελίμως
πράττειν,
ἀγαθόν
τε
|
εἶναι, |
καὶ
τοῦτο,
ὡς
~ἔοικεν,
ἐστὶν |
[456] |
ἐν
ὅπλοις
μάχεσθαι,
~ὥστε
κρείττων
|
εἶναι |
καὶ
φίλων
καὶ
ἐχθρῶν,
οὐ |
[512] |
σοι
δοκεῖ
κατὰ
τὸν
δικανικὸν
|
εἶναι; |
καίτοι
εἰ
βούλοιτο
λέγειν,
ὦ |
[498] |
δέ
γε
παρουσίᾳ
φῂς
σὺ
|
εἶναι |
κακοὺς
τοὺς
κακούς·
ἢ
οὐκέτι |
[496] |
ἄλλο
τι
ἢ
ἡδὺ
φῂς
|
εἶναι; |
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
τούτου |
[511] |
ἐπιστήμη
σεμνή
τίς
σοι
δοκεῖ
|
εἶναι; |
~(Καλλίκλης)
μὰ
Δί'
οὐκ
ἔμοιγε. |
[492] |
λέγονται
οἱ
μηδενὸς
δεόμενοι
εὐδαίμονες
|
εἶναι. |
~(Καλλίκλης)
~οἱ
λίθοι
γὰρ
ἂν |
[496] |
ἅπασαν
ἔνδειαν
καὶ
ἐπιθυμίαν
~ἀνιαρὸν
|
εἶναι; |
~(Καλλίκλης)
ὁμολογῶ,
ἀλλὰ
μὴ
ἐρώτα. |
[510] |
ἢ
τῆς
ὑπαρχούσης
πολιτείας
ἑταῖρον
|
εἶναι. |
~(Καλλίκλης)
~ὁρᾷς,
ὦ
Σώκρατες,
ὡς |
[502] |
~ἀγάμεθα·
κολακικὴν
γὰρ
αὐτήν
φαμεν
|
εἶναι. |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~εἶεν· |
[502] |
ὦ
Καλλίκλεις,
ἔφαμεν
νυνδὴ
κολακείαν
|
εἶναι; |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~φέρε |
[489] |
εἰπέ,
τίνας
λέγεις
τοὺς
βελτίους
|
εἶναι; |
~(Καλλίκλης)
τοὺς
ἀμείνους
ἔγωγε.
~(Σωκράτης) |
[497] |
κακῶς
(πράττειν
ἅμα
ἀδύνατον
φῂς
|
εἶναι. |
~(Καλλίκλης)
φημὶ
γάρ.
~(Σωκράτης)
ἀνιώμενον |
[448] |
~(Χαιρεφῶν)
ἰατρὸν
ἄρα
φάσκοντες
αὐτὸν
|
εἶναι |
καλῶς
ἂν
ἐλέγομεν.
~(Πῶλος)
ναί. |
[505] |
τοὺς
μύθους
φασὶ
μεταξὺ
θέμις
|
εἶναι |
(καταλείπειν,
ἀλλ'
~ἐπιθέντας
κεφαλήν,
ἵνα |
[472] |
ἐστίν,
σὺ
ἡγῇ
οἷόν
τε
|
εἶναι |
~μακάριον
ἄνδρα
ἀδικοῦντά
τε
καὶ |
[454] |
~πότερον
οὖν
ταὐτὸν
δοκεῖ
σοι
|
εἶναι |
μεμαθηκέναι
καὶ
πεπιστευκέναι,
καὶ
μάθησις |
[500] |
ὡμολογήκαμεν
ἐγώ
τε
καὶ
σὺ
|
εἶναι |
μέν
τι
~ἀγαθόν,
εἶναι
δέ |
[495] |
καὶ
ἀνδρείαν
νυνδὴ
ἔλεγές
τινα
|
εἶναι |
μετὰ
ἐπιστήμης;
~(Καλλίκλης)
ἔλεγον
γάρ. |
[488] |
καὶ
ἀσθενέστερον,
καὶ
~κρείττω
μὲν
|
εἶναι, |
μοχθηρότερον
δέ·
ἢ
ὁ
αὐτὸς |
[489] |
καὶ
οὗτοι
φῶσιν,
αὐτὰ
ταῦτα
|
εἶναι |
νόμιμα;
~(Σωκράτης)
εἶεν,
ὦ
σοφώτατε |
[466] |
ἃ
ἂν
δοκῇ
αὐτῷ
βέλτιστα
|
εἶναι, |
νοῦν
μὴ
~ἔχων;
καὶ
τοῦτο |
[526] |
ἐάντε
ἰάσιμος
ἐάντε
ἀνίατος
~δοκῇ
|
εἶναι· |
ὁ
δὲ
ἐκεῖσε
ἀφικόμενος
(τὰ |
[497] |
ἐγὼ
δ'
οὐκ
~ᾤμην
θεμιτὸν
|
εἶναι. |
ὅθεν
οὖν
ἀπέλιπες
ἀποκρίνου,
εἰ |
[458] |
ὦ
Σώκρατες,
καὶ
αὐτὸς
τοιοῦτος
|
εἶναι |
οἷον
σὺ
ὑφηγῇ·
ἴσως
~μέντοι |
[519] |
ἧς
προστατεῖ.
κινδυνεύει
γὰρ
ταὐτὸν
|
~εἶναι, |
ὅσοι
τε
πολιτικοὶ
προσποιοῦνται
εἶναι |
[470] |
~δικαίως
τις
ταῦτα
ποιῇ,
ἄμεινον
|
εἶναι, |
ὅταν
δὲ
ἀδίκως,
κάκιον.
~(Πῶλος) |
[485] |
καί
μοι
δοκεῖ
δουλοπρεπές
τι
|
εἶναι· |
ὅταν
δὲ
(ἀνδρὸς
~ἀκούσῃ
τις |
[459] |
πάντων
ὥστ'
ἐν
ὄχλῳ
πιθανὸν
|
εἶναι, |
οὐ
διδάσκοντα
ἀλλὰ
~(πείθοντα;
~(Γοργίας) |
[499] |
φῇ
~ἡδέα
τε
καὶ
ἀγαθὰ
|
εἶναι; |
οὐ
ταῦτα
ἀνάγκη,
ὦ
Καλλίκλεις; |
[508] |
τύπτεσθαι
ἐπὶ
κόρρης
ἀδίκως
αἴσχιστον
|
εἶναι, |
οὐδέ
γε
τὸ
~τέμνεσθαι
(οὔτε |
[459] |
οὐκ
εἰδότα
καὶ
δοκεῖν
ἀγαθὸν
|
εἶναι |
οὐκ
ὄντα;
ἢ
τὸ
παράπαν |
[507] |
καὶ
κολαστέον,
~εἰ
μέλλει
εὐδαίμων
|
εἶναι. |
οὗτος
ἔμοιγε
δοκεῖ
ὁ
σκοπὸς |
[507] |
μὴ
προσήκοντα
πράττων;
~(ἀνάγκη
ταῦτ'
|
εἶναι |
οὕτω.
~καὶ
μὴν
περὶ
μὲν |
[514] |
οὐκ
~ἀνόητόν
σοι
δοκεῖ
ἂν
|
εἶναι |
οὕτω
πράττειν;
~(Καλλίκλης)
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης) |
[505] |
ἱκανὸς
~γένωμαι.
ἀτὰρ
κινδυνεύει
ἀναγκαιότατον
|
εἶναι |
οὕτως.
εἰ
μέντοι
ποιήσομεν,
οἶμαι |
[486] |
σῇ
οὐκ
αἰσχρὸν
δοκεῖ
σοι
|
εἶναι |
οὕτως
ἔχειν
ὡς
ἐγὼ
σὲ |
[484] |
καὶ
βοῦς
καὶ
τἆλλα
κτήματα
|
εἶναι |
πάντα
τοῦ
βελτίονός
τε
καὶ |
[524] |
ἔνδηλα.
ἑνὶ
δὲ
λόγῳ,
οἷος
|
εἶναι |
παρεσκεύαστο
τὸ
σῶμα
ζῶν,
ἔνδηλα |
[450] |
ἐγὼ
τὴν
ῥητορικὴν
τέχνην
ἀξιῶ
|
εἶναι |
περὶ
λόγους,
ὀρθῶς
λέγων,
~ὡς |
[518] |
τε
καὶ
διακονικὰς
καὶ
ἀνελευθέρους
|
~εἶναι |
περὶ
σώματος
πραγματείαν,
τὰς
ἄλλας |
[452] |
κρίνεις
σὺ
μέγιστον
ἀνθρώποις
ἀγαθὸν
|
εἶναι |
πλοῦτον;
~φήσομεν.
πῶς
γὰρ
οὔκ; |
[471] |
φάσκων
τὸν
ἀδικοῦντα
οὐκ
εὐδαίμονα
|
εἶναι; |
πόθεν,
~ὠγαθέ;
καὶ
μὴν
οὐδέν |
[449] |
καὶ
ἄλλους
σε
φῶμεν
δυνατὸν
|
εἶναι |
ποιεῖν;
~(Γοργίας)
~ἐπαγγέλλομαί
γε
δὴ |
[517] |
ψέγω
τούτους
ὥς
γε
διακόνους
|
εἶναι |
πόλεως,
ἀλλά
μοι
~δοκοῦσι
τῶν |
[513] |
σε
ποιήσει,
ὡς
ἐπιθυμεῖς
πολιτικὸς
|
εἶναι, |
πολιτικὸν
καὶ
~ῥητορικόν·
τῷ
αὑτῶν |
[519] |
πρᾶγμα·
φάσκοντες
γὰρ
~ἀρετῆς
διδάσκαλοι
|
εἶναι |
πολλάκις
κατηγοροῦσιν
τῶν
μαθητῶν
ὡς |
[457] |
ὦ
Γοργία,
καὶ
σὲ
ἔμπειρον
|
εἶναι |
πολλῶν
λόγων
καὶ
καθεωρακέναι
ἐν |
[474] |
κατὰ
τὴν
χρείαν
λέγεις
καλὰ
|
εἶναι, |
πρὸς
ὃ
ἂν
ἕκαστον
~χρήσιμον |
[507] |
οὗτος
ἔμοιγε
δοκεῖ
ὁ
σκοπὸς
|
εἶναι |
πρὸς
ὃν
βλέποντα
δεῖ
~ζῆν, |
[462] |
~ἆρα
ἐρωτᾷς
ἥντινα
τέχνην
φημὶ
|
εἶναι; |
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~οὐδεμία
ἔμοιγε |
[462] |
ὀψοποιία
ἥτις
μοι
δοκεῖ
τέχνη
|
εἶναι. |
~(Πῶλος)
ἐρωτῶ
δή,
τίς
τέχνη |
[462] |
εἰ
οὐ
καλή
μοι
δοκεῖ
|
εἶναι; |
~(Πῶλος)
~οὐ
γὰρ
πέπυσμαι
ὅτι |
[466] |
ὅτι
ἂν
αὐτοῖς
δόξῃ
~βέλτιστον
|
εἶναι. |
~(Πῶλος)
οὐκοῦν
τοῦτο
ἔστιν
τὸ |
[473] |
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
ἀδικεῖσθαι
κάκιον
|
εἶναι. |
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
σὺ |
[477] |
ἐν
ψυχῇ
πονηρίαν
ἡγῇ
τινα
|
εἶναι; |
~(Πῶλος)
πῶς
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης) |
[478] |
ὑπομεῖναι
τὴν
ἀλγηδόνα
καὶ
~ὑγιῆ
|
εἶναι. |
~(Πῶλος)
πῶς
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης) |
[463] |
καλὸν
ἢ
αἰσχρὸν
λέγεις
αὐτὴν
|
εἶναι; |
~(Σωκράτης)
~αἰσχρὸν
ἔγωγε
τὰ
γὰρ |
[462] |
ῥητορικῆς,
σὺ
αὐτὴν
τίνα
φῂς
|
εἶναι; |
~(Σωκράτης)
~ἆρα
ἐρωτᾷς
ἥντινα
τέχνην |
[462] |
ὅτι
ἐμπειρίαν
τινὰ
αὐτὴν
φῂς
|
εἶναι; |
~(Σωκράτης)
~βούλει
οὖν,
ἐπειδὴ
τιμᾷς |
[495] |
φήσω
εἶναι,
τὸ
αὐτό
φημι
|
~εἶναι. |
~(Σωκράτης)
~διαφθείρεις,
ὦ
Καλλίκλεις,
τοὺς |
[462] |
ἄρα
σοι
δοκεῖ
ἡ
ῥητορικὴ
|
εἶναι; |
~(Σωκράτης)
ἔμοιγε,
εἰ
μή
τι |
[462] |
τί
σοι
δοκεῖ
ἡ
ῥητορικὴ
|
εἶναι; |
~(Σωκράτης)
~πρᾶγμα
ὃ
φῂς
σὺ |
[469] |
~(Πῶλος)
οὐκ
ἄρτι
ἄθλιον
ἔφησθα
|
εἶναι; |
~(Σωκράτης)
~τὸν
ἀδίκως
γε,
ὦ |
[517] |
αὑτῷ
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
θεραπευτὴν
|
εἶναι |
σώματος,
παντὶ
τῷ
μὴ
εἰδότι |
[507] |
~τὸν
βουλόμενον,
ὡς
ἔοικεν,
εὐδαίμονα
|
(εἶναι |
σωφροσύνην
μὲν
διωκτέον
~καὶ
ἀσκητέον, |
[499] |
τοι
καὶ
τρίς
φασιν
καλὸν
|
(εἶναι |
τὰ
καλὰ
λέγειν
τε
καὶ |
[494] |
καὶ
μεγάλ'
ἄττα
τὰ
~τρήματα
|
εἶναι |
ταῖς
ἐκροαῖς;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
μὲν |
[498] |
δὲ
~κακῶν;
τὰ
δὲ
ἀγαθὰ
|
εἶναι |
τὰς
ἡδονάς,
κακὰ
δὲ
τὰς |
[513] |
δ'
οὖν
ὅτι
δύ'
ἔφαμεν
|
εἶναι |
τὰς
παρασκευὰς
ἐπὶ
τὸ
ἕκαστον |
[470] |
τι
ὁμολογοῦμεν
ἐνίοτε
μὲν
ἄμεινον
|
εἶναι |
ταῦτα
~ποιεῖν
ἃ
νυνδὴ
ἐλέγομεν, |
[470] |
~πότε
οὖν
σὺ
φῂς
ἄμεινον
|
εἶναι |
ταῦτα
ποιεῖν;
εἰπὲ
τίνα
ὅρον |
[523] |
~καὶ
τὸν
κριτὴν
δεῖ
γυμνὸν
|
εἶναι, |
τεθνεῶτα,
αὐτῇ
τῇ
ψυχῇ
αὐτὴν |
[507] |
ἀνδρεῖον
καὶ
ὅσιον
ἀγαθὸν
ἄνδρα
|
εἶναι |
τελέως,
τὸν
δὲ
ἀγαθὸν
εὖ |
[463] |
ἡ
ὀψοποιική·
ὃ
δοκεῖ
μὲν
|
εἶναι |
τέχνη,
~ὡς
δὲ
ὁ
ἐμὸς |
[509] |
βλάβην;
ἀλλὰ
πολλὴ
ἀνάγκη
ταύτην
|
εἶναι |
τὴν
αἰσχίστην
~βοήθειαν
μὴ
δύνασθαι |
[492] |
ἀδυναμίαν,
~καὶ
αἰσχρὸν
δή
φασιν
|
εἶναι |
τὴν
ἀκολασίαν,
ὅπερ
ἐν
τοῖς |
[492] |
γέ
ποθεν
ἑτοιμάζειν,
καὶ
~(τοῦτο
|
εἶναι |
τὴν
ἀρετήν;
~(Καλλίκλης)
φημὶ
ταῦτα |
[493] |
πρὸς
ἐμὲ
(λέγων,
τὴν
ψυχὴν
|
~εἶναι· |
τὴν
δὲ
ψυχὴν
κοσκίνῳ
ἀπῄκασεν |
[463] |
φημι
ἐγὼ
τῆς
κολακείας
μόριον
|
~εἶναι |
τὴν
ῥητορικήν,
ἀλλ'
αὐτὸν
λέληθα |
[463] |
εἴτε
καλὸν
εἴτε
~αἰσχρὸν
ἡγοῦμαι
|
εἶναι |
τὴν
ῥητορικὴν
πρὶν
ἂν
πρῶτον |
[463] |
ὁποῖον
μόριον
τῆς
~κολακείας
φημὶ
|
εἶναι |
τὴν
ῥητορικήν.
~(Πῶλος)
~ἐρωτῶ
δή, |
[463] |
πῶς
λέγεις
πολιτικῆς
μορίου
εἴδωλον
|
εἶναι |
τὴν
~ῥητορικήν.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
ἐγὼ |
[520] |
(τὸ
μὲν
πάγκαλόν
τι
οἴει
|
εἶναι, |
τὴν
ῥητορικήν,
τοῦ
~δὲ
καταφρονεῖς. |
[474] |
δοκεῖ
σοι,
ὦ
~Πῶλε,
κάκιον
|
εἶναι, |
τὸ
ἀδικεῖν
ἢ
τὸ
ἀδικεῖσθαι; |
[508] |
συγχωρεῖν,
ἀληθῆ
~ἄρα
ἦν,
τὸ
|
εἶναι |
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
ἀδικεῖσθαι
ὅσῳπερ |
[475] |
ἐν
τῷ
~ἔμπροσθεν
χρόνῳ
αἴσχιον
|
εἶναι |
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
ἀδικεῖσθαι;
~(Πῶλος) |
[495] |
καὶ
νῦν
λέγε
πότερον
φῂς
|
εἶναι |
τὸ
αὐτὸ
~ἡδὺ
καὶ
ἀγαθόν, |
[495] |
ὁ
λόγος,
ἐὰν
ἕτερον
φήσω
|
εἶναι, |
τὸ
αὐτό
φημι
~εἶναι.
~(Σωκράτης) |
[489] |
σοι
λέγω
ὅτι
ταὐτόν
φημι
|
εἶναι |
τὸ
βέλτιον
καὶ
τὸ
κρεῖττον; |
[475] |
ἔλεγες
τὸ
μὲν
~ἀδικεῖσθαι
κάκιον
|
εἶναι, |
τὸ
δὲ
ἀδικεῖν
αἴσχιον;
~(Πῶλος) |
[461] |
ὅτι
εἰ
μὲν
κέρδος
ἡγοῖο
|
εἶναι |
τὸ
ἐλέγχεσθαι
ὥσπερ
ἐγώ,
ἄξιον |
[488] |
ἄρτι
αὖ
σὺ
ἔλεγες,
~δίκαιον
|
εἶναι |
τὸ
ἴσον
ἔχειν
~καὶ
αἴσχιον |
[465] |
αὐτὸ
καλῶ,
~καὶ
αἰσχρόν
φημι
|
(εἶναι |
τὸ
τοιοῦτον,
ὦ
Πῶλε
τοῦτο |
[452] |
ὃ
φῂς
σὺ
μέγιστον
ἀγαθὸν
|
εἶναι |
τοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
σὲ
~δημιουργὸν |
[452] |
~τὸ
πείθειν
ἔγωγ'
οἷόν
τ'
|
εἶναι |
τοῖς
λόγοις
καὶ
ἐν
δικαστηρίῳ |
[488] |
μοι
ἐπετίμησας,
~ποῖόν
τινα
χρὴ
|
εἶναι |
τὸν
ἄνδρα
καὶ
τί
(ἐπιτηδεύειν |
[460] |
~οὐκοῦν
ἀνάγκη
τὸν
ῥητορικὸν
δίκαιον
|
εἶναι, |
τὸν
δὲ
δίκαιον
βούλεσθαι
δίκαια |
[507] |
πράττοντα
μακάριόν
τε
καὶ
εὐδαίμονα
|
~εἶναι, |
τὸν
δὲ
πονηρὸν
καὶ
κακῶς |
[484] |
γεγονέναι
(ἐστὶν
ὧν
χρὴ
ἔμπειρον
|
εἶναι |
τὸν
μέλλοντα
~καλὸν
κἀγαθὸν
καὶ |
[499] |
τε
καὶ
~ἐπισκοπεῖσθαι.
ἀγαθὸν
μὲν
|
εἶναι |
τὸν
φρόνιμον
καὶ
ἀνδρεῖόν
φαμεν. |
[482] |
σοι
συνεχώρησεν
τὸ
~ἀδικεῖν
αἴσχιον
|
εἶναι |
τοῦ
ἀδικεῖσθαι·
ἐκ
(ταύτης
γὰρ |
[453] |
(ῥητορικῆς
καὶ
περὶ
τίνων
αὐτὴν
|
~εἶναι. |
τοῦ
ἕνεκα
δὴ
αὐτὸς
ὑποπτεύων |
[493] |
τί
σε
καὶ
μετατίθεσθαι
εὐδαιμονεστέρους
|
εἶναι |
τοὺς
κοσμίους
τῶν
~ἀκολάστων,
ἢ |
[464] |
ὑπὸ
ἕκαστον
τῶν
μορίων,
προσποιεῖται
|
(εἶναι |
τοῦτο
ὅπερ
ὑπέδυ,
~καὶ
τοῦ |
[485] |
δοκεῖ,
καὶ
ἡγοῦμαι
ἐλεύθερόν
τινα
|
εἶναι |
τοῦτον
τὸν
ἄνθρωπον,
τὸν
~δὲ |
[467] |
ποιεῖν
ἃ
δοκεῖ
αὐτοῖς
βέλτιστα
|
εἶναι, |
(τούτου
πρόσθεν)
~(Σωκράτης)
καὶ
γὰρ |
[453] |
ὁ
λόγος
ἐστίν,
~καὶ
ἐμὲ
|
εἶναι |
τούτων
ἕνα·
ἀξιῶ
δὲ
καὶ |
[518] |
~ἰατρικὴν
κατὰ
τὸ
δίκαιον
δεσποίνας
|
εἶναι |
τούτων.
ταὐτὰ
οὖν
ταῦτα
ὅτι |
[525] |
οἶμαι
δὲ
καὶ
τοὺς
πολλοὺς
|
εἶναι |
τούτων
τῶν
~παραδειγμάτων
ἐκ
τυράννων |
[466] |
δύνασθαί
γε
λέγεις
ἀγαθόν
τι
|
εἶναι |
τῷ
δυναμένῳ.
~(Πῶλος)
ἀλλὰ
μὴν |
[466] |
τὸ
μέγα
δύνασθαι
ἔφης
ἀγαθὸν
|
εἶναι |
τῷ
δυναμένῳ.
~(Πῶλος)
φημὶ
γὰρ |
[504] |
μὲν
τοῦ
σώματος
τάξεσιν
~ὄνομα
|
εἶναι |
ὑγιεινόν,
ἐξ
οὗ
ἐν
αὐτῷ |
[492] |
δὲ
ὡς
μεγίσταις
οὔσαις
ἱκανὸν
|
εἶναι |
ὑπηρετεῖν
δι'
ἀνδρείαν
~καὶ
φρόνησιν, |
[464] |
ἐξαπατᾷ,
ὥστε
δοκεῖ
πλείστου
ἀξία
|
εἶναι. |
ὑπὸ
μὲν
οὖν
τὴν
ἰατρικὴν |
[501] |
μὲν
ἄν
σοι
δοκῇ
τούτων
|
εἶναι, |
φάθι,
ἣ
δ'
ἂν
μή, |
[450] |
περὶ
τῶν
καμνόντων
~ποιεῖ
δυνατοὺς
|
εἶναι |
φρονεῖν
καὶ
λέγειν;
~(Γοργίας)
ἀνάγκη. |
[490] |
γὰρ
οἶμαι
ἐγὼ
τὸ
δίκαιον
|
εἶναι |
φύσει,
τὸ
βελτίω
~ὄντα
καὶ |
[462] |
καλόν
σοι
δοκεῖ
ἡ
ῥητορικὴ
|
εἶναι, |
χαρίζεσθαι
οἷόν
τε
εἶναι
ἀνθρώποις; |
[519] |
οὐ
δοκεῖ
σοι
τοῦτο
ἄτοπον
|
εἶναι, |
ὦ
ἑταῖρε;
ὡς
ἀληθῶς
δημηγορεῖν |
[506] |
~τινος
παραγενομένης;
~ἔμοιγε
δοκεῖ
ἀναγκαῖον
|
εἶναι, |
ὦ
Καλλίκλεις.
~ἀλλὰ
μὲν
δὴ |
[524] |
ἄρα
καὶ
περὶ
τὴν
ψυχὴν
|
εἶναι, |
ὦ
Καλλίκλεις·
ἔνδηλα
πάντα
ἐστὶν |
[501] |
οὐ
δοκεῖ
σοι
τοιαύτη
τις
|
εἶναι, |
~ὦ
Καλλίκλεις,
τὴν
ἡδονὴν
ἡμῶν |
[449] |
εἰ
δὴ
ὅ
γε
εὔχομαι
|
εἶναι, |
ὡς
ἔφη
Ὅμηρος,
βούλει
με |
[510] |
φίλος
μοι
δοκεῖ
ἕκαστος
ἑκάστῳ
|
εἶναι |
~ὡς
οἷόν
τε
μάλιστα,
ὅνπερ |
[510] |
αὐτῷ
ἐπὶ
τὸ
οἵῳ
τε
|
εἶναι |
ὡς
πλεῖστα
ἀδικεῖν
καὶ
ἀδικοῦντα |
[487] |
~βασανίζειν
διὰ
τὸ
μὴ
σοφοὶ
|
εἶναι |
ὥσπερ
σύ·
ἕτεροι
δὲ
σοφοὶ |
[462] |
παρ'
ἐμοῦ
ὅτι
φημὶ
(αὐτὴν
|
εἶναι, |
ὥστε
τὸ
μετὰ
~τοῦτο
ἐρωτᾷς |