Pages
[468]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκ' ἄρα	τοῦ	ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν οἱ
[500]	τοῦ ἡδέος θήραν, τὴν ~δὲ	τοῦ	ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ μοι τοῦτο
[500]	ἡδύ, ἕτερον δὲ τὸ ἡδὺ	τοῦ	ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ αὐτοῖν ~μελέτην
[467]	λέγεις, ἃ ἐνίοτε μὲν μετέχει	τοῦ	ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε δὲ τοῦ κακοῦ,
[495]	καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ	τοῦ	ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ
[468]	ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα,	τοῦ	ἀγαθοῦ· ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ναί.
[506]	τοῦ ἡδέος; ~τὸ ἡδὺ ἕνεκα	τοῦ	ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ δέ ἐστιν τοῦτο
[497]	ὥστε ἕτερον ~γίγνεται τὸ ἡδὺ	τοῦ	ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα
[506]	~πότερον δὲ τὸ ἡδὺ ἕνεκα	τοῦ	ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ τὸ ἀγαθὸν
[456]	πολλάκις γὰρ ἤδη ~ἔγωγε μετὰ	τοῦ	ἀδελφοῦ καὶ μετὰ τῶν ἄλλων
[526]	ἐπαίνου ~ἄξιον ἐν μεγάλῃ ἐξουσίᾳ	τοῦ	ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι
[475]	δή, πῶς ἐλέγετο νυνδὴ περὶ	τοῦ	ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες
[509]	δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ	τοῦ	ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν μὴ βούληται
[509]	ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν ὄντοιν,	τοῦ	ἀδικεῖν τε καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον
[482]	συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι	τοῦ	ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης γὰρ αὖ
[489]	ἔχειν ~καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν	(τοῦ	ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα ἢ οὔ;
[475]	~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν ἐστιν καὶ
[475]	ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ
[473]	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι. ~(Πῶλος) πάνυ
[474]	τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ τὸ
[489]	εἶναι, καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει ~μοι ἀποκρίνασθαι
[508]	ἦν, τὸ εἶναι τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον·
[489]	μόνον ἐστὶν αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	(ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον ~τὸ ἴσον
[475]	τὸ ἀδικεῖν κάκιον ἂν εἴη	τοῦ	ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) δῆλον δὴ ὅτι.
[475]	χρόνῳ αἴσχιον εἶναι τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) νῦν
[479]	ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα	τοῦ	ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι καὶ τὸν
[483]	πλέον ἔχειν καὶ τὸν ~δυνατώτερον	τοῦ	ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ ταῦτα πολλαχοῦ
[494]	λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν κόσμιον βίον	τοῦ	ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι, ἢ οὐ
[494]	ὄντος τοῦ βίου, λέγεις τὸν	τοῦ	~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι ἢ τὸν
[493]	ἑκατέρου, τοῦ τε σώφρονος καὶ	τοῦ	ἀκολάστου, οἷον ~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν
[472]	με ἐκ ~τῆς οὐσίας καὶ	τοῦ	ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ ἂν μὴ
[452]	αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα δὲ	τοῦ	ἄλλων ἄρχειν ἐν τῇ αὑτοῦ
[501]	τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων	τοῦ	ἀμείνονός τε καὶ τοῦ χείρονος·
[506]	ἔτι διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ τὴν	τοῦ	Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν ἀντὶ τῆς
[465]	χάρισι ταῖς πρὸς αὑτό, τὸ	~τοῦ	Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν, ὦ
[500]	ὃν σὺ παρακαλεῖς ἐμέ, τὰ	τοῦ	ἀνδρὸς δὴ ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά
[447]	τίς ἡ δύναμις τῆς τέχνης	τοῦ	ἀνδρός, καὶ τί ~ἐστιν ὃ
[493]	τε ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ	τοῦ	ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως ἔχοντος βίου
[453]	διδάσκει ~ἡμᾶς ὅσα ἐστὶν τὰ	τοῦ	ἀριθμοῦ, καὶ ὁ ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος;
[460]	περὶ λόγους εἴη ~οὐ τοὺς	τοῦ	ἀρτίου καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς
[493]	ἄλλην σοι εἰκόνα λέγω ἐκ	τοῦ	αὐτοῦ γυμνασίου τῇ νῦν. σκόπει
[468]	τὸ ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν,	τοῦ	αὐτοῦ ἕνεκα, τοῦ ἀγαθοῦ· ἢ
[502]	ὡρμημένοι, καὶ ἕνεκα τοῦ ἰδίου	τοῦ	~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ
[488]	ἢ ὁ αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν	τοῦ	βελτίονος ~καὶ τοῦ κρείττονος; τοῦτό
[484]	καὶ τἆλλα κτήματα εἶναι πάντα	τοῦ	βελτίονός τε καὶ κρείττονος ~τὰ
[501]	μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα ἔχουσαι	τοῦ	βελτίστου περὶ τὴν ψυχήν, αἱ
[465]	ὅτι τοῦ ἡδέος στοχάζεται ἄνευ	τοῦ	βελτίστου· τέχνην δὲ αὐτὴν οὔ
[493]	γὰρ εἰ ~τοιόνδε λέγεις περὶ	τοῦ	βίου ἑκατέρου, τοῦ τε σώφρονος
[527]	~ὅτι οὗτος ὁ τρόπος ἄριστος	τοῦ	βίου, καὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ
[494]	λύπας· ἆρα τοιούτου ἑκατέρου ὄντος	τοῦ	βίου, λέγεις τὸν τοῦ ~ἀκολάστου
[516]	ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ ~τελευτῇ	τοῦ	βίου τοῦ Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ
[484]	ὅτι οὔτε πριάμενος οὔτε ~δόντος	τοῦ	Γηρυόνου ἠλάσατο τὰς βοῦς, (ὡς
[471]	εὖ πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι,	τοῦ	δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ νῦν
[520]	τι οἴει εἶναι, τὴν ῥητορικήν,	τοῦ	~δὲ καταφρονεῖς. τῇ δὲ ἀληθείᾳ
[484]	τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ περαιτέρω	τοῦ	δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων.
[487]	δὲ παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον	τοῦ	δέοντος· πῶς γὰρ οὔ; ~ὥ
[487]	(παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις ὅπως μὴ πέρα	τοῦ	δέοντος ~σοφώτεροι γενόμενοι λήσετε διαφθαρέντες.
[511]	καὶ ~λελωβημένῳ διὰ τὴν μίμησιν	τοῦ	δεσπότου καὶ δύναμιν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκ
[509]	καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ (τὴν	τοῦ	δευτέρου κακοῦ καὶ τρίτην τὴν
[457]	τοιούτων ἀνθρώπων ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι.	τοῦ	δὴ ἕνεκα λέγω ταῦτα; ὅτι
[455]	ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν περὶ	τοῦ	διὰ μέσου τείχους. ~(Γοργίας) ~καὶ
[465]	ἀλλότριον κάλλος ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου	τοῦ	~διὰ τῆς γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν'
[521]	τῆς πόλεως, διόρισόν μοι· τὴν	τοῦ	~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως ὡς βέλτιστοι
[519]	γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν ὑπὸ	τοῦ	διδασκάλου, σχόντας δὲ δικαιοσύνην, ἀδικεῖν
[474]	καὶ τὸ μὴ διδόναι δίκην	τοῦ	διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ γε
[479]	καὶ τὸν μὴ διδόντα ~δίκην	τοῦ	διδόντος; οὐ ταῦτ' ἦν τὰ
[460]	ἀρτίου καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς	τοῦ	δικαίου καὶ ἀδίκου· ἦ γάρ;
[483]	οἶμαι οὗτοι κατὰ ~φύσιν τὴν	τοῦ	δικαίου ταῦτα πράττουσιν, καὶ ναὶ
[484]	τὰς βοῦς, (ὡς τούτου ὄντος	τοῦ	δικαίου ~φύσει, καὶ βοῦς καὶ
[526]	κἀγαθοὶ ταύτην τὴν ἀρετὴν τὴν	τοῦ	δικαίως (διαχειρίζειν ἃ ἄν τις
[523]	ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ	τοῦ	Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες
[509]	μέγεθος πέφυκεν, οὕτω καὶ κάλλος	τοῦ	δυνατὸν εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν
[505]	τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ πρὸ	τοῦ	δύο ἄνδρες ἔλεγον, εἷς ὢν
[508]	τῷ βουλομένῳ ὥσπερ οἱ ἄτιμοι	τοῦ	ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν βούληται, ~τὸ
[454]	ἐξ ἧς πιστεύειν γίγνεται ἄνευ	τοῦ	εἰδέναι ἢ ἐξ ἧς ~τὸ
[454]	τὸ μὲν πίστιν παρεχόμενον ἄνευ	τοῦ	εἰδέναι, ~τὸ δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας)
[459]	~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ εἰδὼς ἄρα	τοῦ	εἰδότος ἐν οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος
[459]	εἰδὼς ἐν οὐκ εἰδόσιν (μᾶλλον	τοῦ	εἰδότος; ἢ ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ
[459]	εἴπερ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται,	τοῦ	εἰδότος πιθανώτερος γίγνεται; ~(Γοργίας) πάνυ
[462]	εἴ τι κήδῃ τοῦ λόγου	τοῦ	εἰρημένου καὶ ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν βούλει,
[501]	καὶ ~ἐμπειρίᾳ μνήμην μόνον σῳζομένη	(τοῦ	εἰωθότος γίγνεσθαι, ᾧ δὴ καὶ
[474]	τῷ μέρει παράδος, ~καὶ πείρασαι	τοῦ	ἐλέγχου οἷον ἐγὼ οἶμαι δεῖν
[514]	ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ	τοῦ	ἐμάθομεν; ἔδει ἂν ἢ οὔ;
[519]	ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ, καὶ	τοῦ	ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ
[453]	καὶ περὶ τίνων αὐτὴν ~εἶναι.	τοῦ	ἕνεκα δὴ αὐτὸς ὑποπτεύων σὲ
[488]	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ	τοῦ	ἑνὸς κρείττους εἰσὶν κατὰ φύσιν;
[489]	γε ~τοὺς δύο βελτίους ἡγῇ	τοῦ	ἑνός, οὐδὲ τοὺς σοὺς δούλους
[454]	δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ λέγω,	τοῦ	ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν λόγον
[505]	σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι τὸ	τοῦ	Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ πρὸ τοῦ
[484]	καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ τὸ	τοῦ	Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ ἐστιν ἕκαστος
[480]	μόνον μὴ αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ	τοῦ	ἐχθροῦ τοῦτο μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον
[506]	Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν ἀντὶ τῆς	τοῦ	Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ σύ, ὦ
[454]	καὶ ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ περὶ	τοῦ	ζωγράφου μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν
[474]	ἐκτὸς τούτων ~ἐστίν, τὰ καλά,	τοῦ	ἢ ὠφέλιμα εἶναι ἢ ἡδέα
[500]	παρασκευὴν τῆς κτήσεως, τὴν μὲν	τοῦ	ἡδέος θήραν, τὴν ~δὲ τοῦ
[465]	γὰρ ~πρὸς σὲ λέγω ὅτι	τοῦ	ἡδέος στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου·
[506]	πρακτέον, ἢ τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα	τοῦ	ἡδέος; ~τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ
[475]	κάκιον καὶ τὸ αἴσχιον ἀντὶ	τοῦ	ἧττον; μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι, ὦ
[483]	τὸ δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω	τοῦ	ἥττονος ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν.
[456]	παρασχεῖν τῷ ~ἰατρῷ, οὐ δυναμένου	τοῦ	ἰατροῦ πεῖσαι, ἐγὼ ἔπεισα, οὐκ
[459]	δήπου ἔν γε τοῖς εἰδόσι	~τοῦ	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται. ~(Γοργίας) ἀληθῆ
[459]	ὅτι καὶ περὶ τοῦ ὑγιεινοῦ	τοῦ	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται ὁ ~ῥήτωρ.
[459]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ	τοῦ	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται, τοῦ εἰδότος
[459]	πιθανώτερος ἔσται, ὅταν ὁ ῥήτωρ	τοῦ	~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ. τοῦτο συμβαίνει
[502]	τοῖς πολίταις ὡρμημένοι, καὶ ἕνεκα	τοῦ	ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες τοῦ
[488]	κρείττους καλεῖς καὶ ~δεῖ ἀκροᾶσθαι	τοῦ	ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι
[488]	καὶ τί (ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι	τοῦ,	καὶ ~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ὄντα.
[468]	μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε δὲ	τοῦ	κακοῦ, ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου, οἷον
[478]	ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος καὶ ἀπαλλαττόμενος	τοῦ	κακοῦ, ἢ ὁ μὴ ἰατρευόμενος,
[479]	δέ γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ	τοῦ	κακοῦ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον
[479]	μὴν ἀπαλλαγή γε ἐφάνη τούτου	τοῦ	κακοῦ τὸ δίκην διδόναι; ~(Πῶλος)
[492]	ἂν ἄθλιοι γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ	τοῦ	καλοῦ τοῦ τῆς δικαιοσύνης καὶ
[457]	πρὸς τὸ πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν	τοῦ	~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς σέ.
[481]	ἑκάτερος, ἐγὼ ~μὲν Ἀλκιβιάδου τε	τοῦ	Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας, σὺ δὲ
[494]	ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα	τοῦ	κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα τὸν βίον
[502]	τοῦ ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες	τοῦ	κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι τοῖς
[507]	~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν μηδὲν δεῖσθαι	τοῦ	κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ δεηθῇ ἢ
[476]	πῶς γὰρ οὔ; ὑπό γε	τοῦ	κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ δὲ ὀρθῶς
[494]	~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι ἢ τὸν	τοῦ	κοσμίου; πείθω τί σε ταῦτα
[504]	ἐκ τῆς τάξεώς τε καὶ	τοῦ	κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν καὶ
[504]	ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς τάξεως καὶ	τοῦ	κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν
[488]	(ὅρος ἐστὶν τοῦ βελτίονος ~καὶ	τοῦ	κρείττονος; τοῦτό μοι αὐτὸ σαφῶς
[461]	τῆς Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία	τοῦ	λέγειν, ἔπειτα σὺ ἐνταῦθα τούτου
[460]	~τὸν δὲ ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ	τοῦ	λόγου δίκαιον εἶναι. ~(Γοργίας) ναί.
[479]	ἆρ' αἰσθάνῃ τὰ συμβαίνοντα ἐκ	τοῦ	λόγου; ἢ βούλει ~συλλογισώμεθα αὐτά;
[453]	λέγω; οὐ σοῦ ~ἕνεκα ἀλλὰ	τοῦ	λόγου, ἵνα οὕτω προί̈ ῃ
[516]	πολιτικὰ Περικλῆς ἦν ἐκ τούτου	τοῦ	λόγου. ~(Καλλίκλης) οὐ σύ γε
[463]	οἶδα ~καὶ γὰρ ἄρτι ἐκ	τοῦ	λόγου οὐδὲν ἡμῖν καταφανὲς ἐγένετο
[519]	παθόντες ὑπ' αὐτῶν. καὶ τούτου	τοῦ	λόγου τί ἂν ἀλογώτερον εἴη
[462]	σου; ~ἀλλ' εἴ τι κήδῃ	τοῦ	λόγου τοῦ εἰρημένου καὶ ἐπανορθώσασθαι
[524]	εἰδὼς ὅτου ~ἐστίν, ἀλλὰ πολλάκις	τοῦ	μεγάλου βασιλέως ἐπιλαβόμενος ἢ ἄλλου
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα οὖν	τοῦ	μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε δὲ
[458]	ἀγαθόν ἐστιν ~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι κακοῦ	τοῦ	μεγίστου ἢ ἄλλον ἀπαλλάξαι. οὐδὲν
[480]	καταδήλων τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται	τοῦ	μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας. φῶμεν οὕτως
[479]	δίκην μὴ διδόναι ~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι	τοῦ	μεγίστου κακοῦ, καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι
[464]	(εἶναι τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ	τοῦ	μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει, τῷ
[458]	τι καὶ ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν)	~τοῦ	μὲν θορύβου, ὦ Γοργία τε
[509]	ταύτας ἔχειν, τήν τε ἀπὸ	~τοῦ	μὴ ἀδικεῖν καὶ τὴν ἀπὸ
[509]	ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν δύναμιν ~παρασκευάσηται	τοῦ	μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης)
[509]	μὴ ἀδικεῖν καὶ τὴν ἀπὸ	τοῦ	μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν ἢ
[509]	~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν καὶ αἰσχύνη	τοῦ	μή. ἆρα ἄλλως ἢ οὕτως
[510]	ποτ' ἐστὶν τέχνη τῆς παρασκευῆς	τοῦ	μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ ὡς ὀλίγιστα;
[512]	σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι δικαίῳ λόγῳ	τοῦ	μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ (τῶν ἄλλων
[511]	ὦ βέλτιστε; ἦ καὶ ἡ	τοῦ	νεῖν ἐπιστήμη σεμνή τίς σοι
[483]	δὲ τὰ τῆς φύσεως, τὰ	τοῦ	νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα ἐν τούτοις,
[510]	τύραννος καὶ τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος	(τοῦ	νοῦ οὐκ ἄν ποτε δύναιτο
[465]	ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον κάλλος ἐφελκομένους	τοῦ	οἰκείου τοῦ ~διὰ τῆς γυμναστικῆς
[485]	καὶ ἐλευθέριον καὶ πρέπον τῇ	τοῦ	παιδίου ἡλικίᾳ, ~ὅταν δὲ σαφῶς
[523]	καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ	τοῦ	~πατρὸς παρέλαβον. ἦν οὖν νόμος
[477]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν	τοῦ	πένεσθαι καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον
[471]	γυναικὸς ἣ ἦν δούλη Ἀλκέτου	τοῦ	Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ μὲν
[471]	~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν, τὸν γνήσιον	τοῦ	Περδίκκου ὑόν, παῖδα ὡς ἑπτέτη,
[516]	αὐτοῦ, ἐπὶ ~τελευτῇ τοῦ βίου	τοῦ	Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου
[497]	πέπαυται καὶ ἅμα ἡδόμενος διὰ	τοῦ	πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα ὅτι
[476]	εἶναι καὶ πάσχον ὑπὸ τούτου	τοῦ	~ποιοῦντος; ~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[511]	δὲ ἐξ Αἰγύπτου ἢ ἐκ	~τοῦ	Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ, ταύτης τῆς
[481]	τοῦ τε Ἀθηναίων ~δήμου καὶ	τοῦ	Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι οὖν σου ἑκάστοτε,
[451]	δέ, ὥς φησιν ὁ ποιητὴς	τοῦ	σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας)
[508]	~τὸ νεανικὸν δὴ τοῦτο τὸ	τοῦ	σοῦ λόγου, ἐπὶ κόρρης, ἐάντε
[512]	καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν ὅσαι	τοῦ	σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ' ὦ
[524]	πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς ψυχῆς καὶ	τοῦ	σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν δὲ
[496]	~(Σωκράτης) οἷον περὶ ὅτου βούλει	τοῦ	σώματος ἀπολαβὼν (σκόπει. νοσεῖ ~που
[499]	ἰσχὺν ἢ ~ἄλλην τινὰ ἀρετὴν	τοῦ	σώματος, αὗται μὲν ἀγαθαί, αἱ
[504]	γίγνεται καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ	τοῦ	~σώματος. ἔστιν ταῦτα ἢ οὐκ
[464]	σοι, μιᾶς δὲ οὔσης τῆς	τοῦ	σώματος ~θεραπείας δύο μόρια λέγω,
[524]	ἐν τῇ ~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ	τοῦ	σώματος, τά τε τῆς φύσεως
[504]	ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ταῖς μὲν	τοῦ	σώματος τάξεσιν ~ὄνομα εἶναι ὑγιεινόν,
[512]	δέ τις ἄρα ἐν τῷ	τοῦ	σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ, πολλὰ
[520]	μισθὸν ὅτι μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς	~τοῦ	τάχους λαμβάνοι (τὸ ἀργύριον· οὐ
[481]	καὶ φιλοσοφίας, σὺ δὲ δυοῖν,	τοῦ	τε Ἀθηναίων ~δήμου καὶ τοῦ
[493]	λέγεις περὶ τοῦ βίου ἑκατέρου,	τοῦ	τε σώφρονος καὶ τοῦ ἀκολάστου,
[492]	γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ τοῦ καλοῦ	τοῦ	τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς σωφροσύνης,
[509]	δευτέρου κακοῦ καὶ τρίτην τὴν	τοῦ	τρίτου καὶ τἆλλα ~οὕτως· ὡς
[518]	συχνῷ ὕστερον χρόνῳ, ἅτε ἄνευ	τοῦ	ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους ~αἰτιάσονται καὶ
[459]	τοι νυνδὴ ὅτι καὶ περὶ	τοῦ	ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται
[488]	καὶ πλέον ἔχειν τὸν ἀμείνω	τοῦ	φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο λέγεις
[483]	ὅτι δίκαιόν ἐστιν τὸν ἀμείνω	τοῦ	χείρονος πλέον ἔχειν καὶ τὸν
[501]	ἔχων τοῦ ἀμείνονός τε καὶ	τοῦ	χείρονος· σὺ δὲ δὴ πότερον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005