Pages |
[515] |
Θεμιστοκλῆς.
~(Καλλίκλης)
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
εἴπερ |
ἀγαθοί,
δῆλον
ὅτι
ἕκαστος
αὐτῶν |
[515] |
ἀλλ'
ἀνάγκη
ἐκ
τῶν
ὡμολογημένων,
|
εἴπερ |
ἀγαθός
γ'
ἦν
~ἐκεῖνος
πολίτης. |
[516] |
ἔστω
δὴ
ταῦτα.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
|
εἴπερ |
ἀγριωτέρους,
ἀδικωτέρους
τε
καὶ
χείρους; |
[474] |
ἀδικεῖν.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
καὶ
κάκιον,
|
εἴπερ |
αἴσχιον.
~(Πῶλος)
ἥκιστά
γε.
~(Σωκράτης) |
[475] |
αἴσχιον;
~(Πῶλος)
ἔλεγον.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
εἴπερ |
αἴσχιον
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ
ἀδικεῖσθαι, |
[520] |
τὸ
εἰκός,
μόνοις
τούτοις
~ἐνεχώρει,
|
εἴπερ |
ἀληθῆ
ἔλεγον.
ἄλλην
μὲν
γὰρ |
[472] |
ἀδικοῦντά
τε
καὶ
ἄδικον
ὄντα,
|
εἴπερ |
Ἀρχέλαον
ἄδικον
μὲν
ἡγῇ
~εἶναι, |
[463] |
~γὰρ
δίκαιον,
ὦ
Πῶλε·
ἀλλ'
|
εἴπερ |
βούλει
πυθέσθαι,
ἐρώτα
ὁποῖον
μόριον |
[471] |
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον;
~(Σωκράτης)
|
εἴπερ |
γε,
ὦ
φίλε,
ἄδικος.
~(Πῶλος) |
[477] |
ὠφελίαν;
βελτίων
τὴν
ψυχὴν
γίγνεται,
|
εἴπερ |
~δικαίως
κολάζεται;
~(Πῶλος)
εἰκός
γε. |
[458] |
τό
γ'
ἐμὸν
οὐδὲν
κωλύει,
|
εἴπερ |
ἐθέλει
(Γοργίας)
~(Γοργίας)
~αἰσχρὸν
δὴ |
[516] |
γεγονέναι
ἀντὶ
~ἀδικωτέρων
ὑπ'
ἐκείνου,
|
εἴπερ |
(ἐκεῖνος
ἐπεμελεῖτο
αὐτῶν
ἀγαθὸς
ὢν |
[495] |
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν,
|
εἴπερ |
ἐναντία
ἐστὶν
ταῦτα
ἀλλήλοις,
ἀνάγκη |
[468] |
δύναται
ἐν
τῇ
πόλει
ταύτῃ,
|
εἴπερ |
ἐστὶ
τὸ
~μέγα
δύνασθαι
ἀγαθόν |
[515] |
συνουσίᾳ
τῇ
σῇ;
ὀκνεῖς
ἀποκρίνασθαι,
|
~εἴπερ |
ἔστιν
τι
ἔργον
σὸν
ἔτι |
[494] |
ἡδέως
ἂν
βιῶναι.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
|
εἴπερ |
ἡδέως,
καὶ
εὐδαιμόνως;
~(Καλλίκλης)
πάνυ |
[477] |
κολαζόμενος.
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
|
εἴπερ |
καλά,
ἀγαθά;
ἢ
γὰρ
ἡδέα |
[478] |
ποιεῖ
ἢ
ὠφελίαν
ἢ
ἀμφότερα,
|
εἴπερ |
κάλλιστόν
~ἐστιν;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[510] |
μὴ
ἀδικεῖν;
ἢ
πολλοῦ
δεῖ,
|
εἴπερ |
ὅμοιος
ἔσται
τῷ
ἄρχοντι
ὄντι |
[495] |
ἐμοῦ
ἱκανῶς
~τὰ
ὄντα
ἐξετάζοις,
|
εἴπερ |
παρὰ
τὰ
δοκοῦντα
σαυτῷ
ἐρεῖς. |
[495] |
τοίνυν
ὀρθῶς
ποιῶ
οὔτ'
ἐγώ,
|
εἴπερ |
ποιῶ
τοῦτο,
οὔτε
σύ.
ἀλλ' |
[480] |
ἢ
πῶς
λέγομεν,
ὦ
Πῶλε,
|
εἴπερ |
τὰ
πρότερον
μένει
ἡμῖν
~ὁμολογήματα; |
[468] |
ἀποκρίνῃ;
~(Πῶλος)
ἀληθῆ.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
εἴπερ |
ταῦτα
ὁμολογοῦμεν,
εἴ
τις
ἀποκτείνει |
[450] |
ῥητορικὰς
καλεῖς,
οὔσας
περὶ
λόγους,
|
εἴπερ |
~ταύτην
ῥητορικὴν
καλεῖς,
ἣ
ἂν |
[453] |
ἴσθ'
ὅτι,
ὡς
(ἐμαυτὸν
πείθω,
|
εἴπερ |
τις
~ἄλλος
ἄλλῳ
διαλέγεται
βουλόμενος |
[459] |
~(Γοργίας)
ἀληθῆ
λέγεις.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
εἴπερ |
τοῦ
ἰατροῦ
πιθανώτερος
ἔσται,
τοῦ |
[468] |
~ἆρ'
οὖν
καὶ
ἃ
βούλεται,
|
εἴπερ |
τυγχάνει
ταῦτα
κακὰ
ὄντα;
τί |
[520] |
ἀσφαλὲς
ταύτην
τὴν
εὐεργεσίαν
προέσθαι,
|
εἴπερ |
τῷ
ὄντι
~δύναιτό
τις
ἀγαθοὺς |
[498] |
χαίρουσιν
πάρεστιν
τἀγαθά,
αἱ
ἡδοναί,
|
εἴπερ |
χαίρουσιν;
~(Καλλίκλης)
πῶς
γὰρ
οὔ; |