Pages |
[452] |
τῆς
σῆς
τέχνης
~ἔργον
μέγιστόν
|
ἐστιν |
ἀγαθόν;
πῶς
γὰρ
οὔ,
φαίη |
[509] |
ἐπεὶ
ἔμοιγε
ὁ
αὐτὸς
~λόγος
|
ἐστιν |
ἀεί,
ὅτι
ἐγὼ
ταῦτα
οὐκ |
[470] |
εἴ
σοι
παρ'
ἐμοῦ
ἥδιόν
|
ἐστιν |
ἀκούειν,
ὅταν
μὲν
~δικαίως
τις |
[457] |
αἰτία
οὔτε
πονηρὰ
τούτου
ἕνεκά
|
ἐστιν, |
~ἀλλ'
οἱ
μὴ
χρώμενοι
οἶμαι |
[485] |
ἐπαινεῖν.
~ἀλλ'
οἶμαι
τὸ
ὀρθότατόν
|
ἐστιν |
ἀμφοτέρων
μετασχεῖν.
φιλοσοφίας
μὲν
ὅσον |
[501] |
πρὸς
ἣν
ἡ
θεραπεία
αὐτῇ
|
ἐστιν |
ἅπασα,
κομιδῇ
~ἀτέχνως
ἐπ'
αὐτὴν |
[506] |
καὶ
τἆλλα
πάντα
ὅσ'
ἀγαθά
|
ἐστιν, |
ἀρετῆς
~τινος
παραγενομένης;
~ἔμοιγε
δοκεῖ |
[510] |
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ὅπου
τύραννός
|
ἐστιν |
ἄρχων
ἄγριος
καὶ
ἀπαίδευτος,
εἴ |
[502] |
ποίησις,
ἐφ'
ᾧ
ἐσπούδακεν;
~πότερόν
|
ἐστιν |
αὐτῆς
τὸ
ἐπιχείρημα
καὶ
ἡ |
[458] |
ἀγαθὸν
ἡγοῦμαι,
ὅσῳπερ
μεῖζον
ἀγαθόν
|
ἐστιν |
~αὐτὸν
ἀπαλλαγῆναι
κακοῦ
τοῦ
μεγίστου |
[483] |
καὶ
προπηλακιζόμενος
μὴ
οἷός
~τέ
|
ἐστιν |
αὐτὸς
αὑτῷ
βοηθεῖν
μηδὲ
ἄλλῳ |
[454] |
ἄρ'
αὖ
ὅτι
οὐ
ταὐτόν
|
ἐστιν. |
~(Γοργίας)
ἀληθῆ
λέγεις.
~(Σωκράτης)
~(ἀλλὰ |
[460] |
εἰπὲ
τίς
~ποθ'
ἡ
δύναμίς
|
ἐστιν. |
~(Γοργίας)
~ἀλλ'
ἐγὼ
μὲν
οἶμαι, |
[449] |
γε
τοὺς
λόγους
ἡ
ῥητορική
|
ἐστιν. |
~(Γοργίας)
οὐ
δῆτα.
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ |
[454] |
~οὐκ
ἄρα
ῥητορικὴ
μόνη
πειθοῦς
|
ἐστιν |
δημιουργός.
~(Γοργίας)
ἀληθῆ
λέγεις.
~(Σωκράτης) |
[519] |
~ὅτι
δὲ
οἰδεῖ
καὶ
ὕπουλός
|
ἐστιν |
(δι'
ἐκείνους
τοὺς
παλαιούς,
~οὐκ |
[504] |
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
εἴ
σοι
ἥδιόν
|
ἐστιν, |
ἐγὼ
ἐρῶ·
σὺ
δέ,
ἂν |
[522] |
Ἅιδου
ἀφικέσθαι
πάντων
ἔσχατον
κακῶν
|
ἐστιν. |
εἰ
δὲ
βούλει,
σοὶ
~ἐγώ, |
[518] |
πονηρὸν
τῶν
~σιτίων
ἢ
ποτῶν
|
ἐστιν |
εἰς
ἀρετὴν
(σώματος,
τὰς
δ' |
[520] |
ὃ
~αὐτοὶ
παιδεύουσιν,
ὡς
πονηρόν
|
ἐστιν |
εἰς
σφᾶς,
ἢ
τῷ
αὐτῷ |
[477] |
ἢ
βλάβην
ἢ
ἀμφότερα
~αἴσχιστόν
|
ἐστιν |
ἐκ
τῶν
ὡμολογημένων
ἐν
τῷ |
[484] |
τὸ
τοῦ
Εὐριπίδου·
~αντιοπε
τέ
|
ἐστιν |
ἕκαστος
ἐν
τούτῳ,
καὶ
ἐπὶ |
[500] |
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν
παντὸς
ἀνδρός
|
ἐστιν |
ἐκλέξασθαι
ποῖα
ἀγαθὰ
τῶν
ἡδέων |
[472] |
Ἀριστοκράτης
(ὁ
~Σκελλίου,
οὗ
αὖ
|
ἐστιν |
ἐν
Πυθίου
τοῦτο
τὸ
καλὸν |
[459] |
~οὐκοῦν
τὸ
ἐν
ὄχλῳ
τοῦτό
|
ἐστιν, |
ἐν
τοῖς
μὴ
εἰδόσιν;
οὐ |
[504] |
συνομολογεῖν.
~(Σωκράτης)
~τί
οὖν
ὄνομά
|
ἐστιν |
ἐν
τῷ
σώματι
τῷ
ἐκ |
[510] |
αὕτη,
ὡς
ἔοικεν,
αὐτῷ
ὁδός
|
ἐστιν, |
εὐθὺς
ἐκ
νέου
~ἐθίζειν
αὑτὸν |
[512] |
ἀλλ'
οἶδεν
ὅτι
οὐκ
ἄμεινόν
|
ἐστιν |
ζῆν
τῷ
μοχθηρῷ
~ἀνθρώπῳ·
κακῶς |
[472] |
αἴσχιστον·
τὸ
~γὰρ
κεφάλαιον
αὐτῶν
|
ἐστιν |
ἢ
γιγνώσκειν
ἢ
ἀγνοεῖν
ὅστις |
[505] |
κολάζεσθαι
ἄρα
τῇ
ψυχῇ
ἄμεινόν
|
ἐστιν |
ἢ
ἡ
ἀκολασία,
ὥσπερ
σὺ |
[476] |
δίκην
διδόναι
πότερον
πάσχειν
τί
|
ἐστιν |
ἢ
ποιεῖν;
~(Πῶλος)
ἀνάγκη,
ὦ |
[459] |
τί
ἀγαθὸν
ἢ
τί
κακόν
|
ἐστιν |
ἢ
τί
καλὸν
ἢ
~τί |
[509] |
ἔχει
καὶ
μέγιστον
τῶν
κακῶν
|
~ἐστιν |
ἡ
ἀδικία
τῷ
ἀδικοῦντι
καὶ |
[451] |
τῶν
~τεχνῶν·
ὦ
Σώκρατες,
τίς
|
(ἐστιν |
ἡ
ἀριθμητικὴ
τέχνη;
εἴποιμ'
ἂν |
[450] |
~πράξεις
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
πᾶσά
|
ἐστιν |
ἡ
ἐπιστήμη,
τῆς
δὲ
ῥητορικῆς |
[502] |
φημί.
~(Σωκράτης)
δημηγορία
ἄρα
τίς
|
ἐστιν |
ἡ
ποιητική.
~(Καλλίκλης)
φαίνεται.
~(Σωκράτης) |
[463] |
ἐγὼ
δέ,
~εἰ
μὲν
τοῦτό
|
ἐστιν |
ἡ
ῥητορικὴ
ἣν
Γοργίας
(ἐπιτηδεύει, |
[453] |
συνίημι,
λέγεις
ὅτι
πειθοῦς
δημιουργός
|
ἐστιν |
ἡ
ῥητορική,
~καὶ
ἡ
πραγματεία |
[507] |
ὅτι,
εἰ
ἡ
σώφρων
ἀγαθή
|
ἐστιν, |
ἡ
τοὐναντίον
τῇ
σώφρονι
πεπονθυῖα |
[452] |
ἐξαπατᾷ
σε
Γοργίας·
οὐ
γάρ
|
ἐστιν |
ἡ
τούτου
τέχνη
περὶ
~τὸ |
[479] |
~ἀγνοῶν
γε,
ὡς
ἔοικεν,
οἷόν
|
ἐστιν |
ἡ
ὑγίεια
καὶ
ἀρετὴ
σώματος. |
[517] |
καὶ
ἡ
~μὲν
ἑτέρα
διακονική
|
ἐστιν, |
ᾗ
δυνατὸν
εἶναι
ἐκπορίζειν,
ἐὰν |
[493] |
τέθναμεν
καὶ
τὸ
μὲν
σῶμά
|
ἐστιν |
ἡμῖν
σῆμα,
τῆς
~δὲ
ψυχῆς |
[507] |
τοὐναντίον
τῇ
σώφρονι
πεπονθυῖα
κακή
|
~ἐστιν· |
ἦν
δὲ
αὕτη
ἡ
ἄφρων |
[475] |
τούτοιν
ἢ
ἀμφοτέροις
~ὑπερβάλλον
κάλλιόν
|
ἐστιν, |
ἤτοι
ἡδονῇ
ἢ
ὠφελίᾳ
ἢ |
[512] |
γίγνεσθαι
μηχανοποιούς,
ὡς
οὐδὲν
~τἆλλά
|
ἐστιν· |
ἱκανὸς
γὰρ
αὐτῷ
ὁ
λόγος. |
[481] |
τούτους
λέγεις
θαυμάζοι
~ὡς
ἄτοπά
|
ἐστιν, |
ἴσως
εἴποις
ἂν
αὐτῷ,
εἰ |
[476] |
τά
γε
δίκαια
πάντα
καλά
|
ἐστιν, |
καθ'
ὅσον
δίκαια;
καὶ
~διασκεψάμενος |
[482] |
ἔλεγον,
ὡς
οὐ
τὸ
ἀδικεῖν
|
ἐστιν |
καὶ
ἀδικοῦντα
δίκην
μὴ
διδόναι |
[514] |
τὸ
οἰκοδόμημα
καλὸν
ἢ
αἰσχρόν
|
ἐστιν· |
~καὶ
εἰ
μὲν
ηὑρίσκομεν
σκοπούμενοι |
[453] |
ναί.
~(Σωκράτης)
~πειθοῦς
ἄρα
δημιουργός
|
ἐστιν |
καὶ
ἡ
ἀριθμητική;
~(Γοργίας)
φαίνεται. |
[450] |
τῶν
μὲν
ἐργασία
τὸ
πολύ
|
ἐστιν |
καὶ
λόγου
βραχέος
~δέονται,
ἔνιαι |
[475] |
ἀδικεῖν
τοῦ
ἀδικεῖσθαι,
ἤτοι
λυπηρότερόν
|
ἐστιν |
καὶ
λύπῃ
~ὑπερβάλλον
αἴσχιον
ἂν |
[450] |
λόγου
τὸ
κῦρος
ἔχουσα
ῥητορική
|
ἐστιν, |
καὶ
~ὑπολάβοι
ἄν
τις,
εἰ |
[478] |
ἆρ'
οὖν
τὸ
ἰατρεύεσθαι
ἡδύ
|
ἐστιν, |
καὶ
χαίρουσιν
οἱ
ἰατρευόμενοι;
~(Πῶλος) |
[503] |
καὶ
ἐμοὶ
αὐτὸν
~ἔφρασας
τίς
|
ἐστιν; |
~(Καλλίκλης)
~ἀλλὰ
μὰ
Δία
οὐκ |
[519] |
τε
~καὶ
ὢν
ἔπειτα
πονηρός
|
ἐστιν; |
~(Καλλίκλης)
ἔμοιγε
δοκεῖ.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν |
[452] |
ἄν,
τὸ
δὲ
ἔργον
μού
|
ἐστιν |
καλούς
τε
καὶ
ἰσχυροὺς
ποιεῖν |
[471] |
ἄθλιον.
~(Πῶλος)
ἄθλιος
ἄρα
οὗτός
|
ἐστιν |
ὁ
Ἀρχέλαος
κατὰ
τὸν
σὸν |
[471] |
καὶ
νῦν
ἄλλο
τι
οὗτός
|
~ἐστιν |
ὁ
λόγος,
ᾧ
με
καὶ |
[457] |
~δυνατὸς
μὲν
γὰρ
πρὸς
ἅπαντάς
|
ἐστιν |
ὁ
ῥήτωρ
καὶ
περὶ
παντὸς |
[467] |
ἄλλον
χρηματισμὸν
χρηματιζόμενοι
οὐ
τοῦτό
|
~ἐστιν |
ὃ
βούλονται,
ὃ
ποιοῦσιν
ἑκάστοτε |
[447] |
τέχνης
τοῦ
ἀνδρός,
καὶ
τί
|
~ἐστιν |
ὃ
ἐπαγγέλλεταί
τε
καὶ
διδάσκει· |
[460] |
λόγον,
ὁ
μεμαθηκὼς
~ἕκαστα
τοιοῦτός
|
ἐστιν |
οἷον
ἡ
ἐπιστήμη
ἕκαστον
ἀπεργάζεται; |
[517] |
σκυτοτόμον
ἢ
σκυτοδεψόν,
οὐδὲν
θαυμαστόν
|
ἐστιν |
ὄντα
τοιοῦτον
~δόξαι
καὶ
αὑτῷ |
[483] |
φύσει
μὲν
γὰρ
πᾶν
~αἴσχιόν
|
ἐστιν |
ὅπερ
καὶ
κάκιον,
τὸ
ἀδικεῖσθαι, |
[520] |
~δῆλον
γὰρ
ὅτι
τοῦτο
αἴτιόν
|
ἐστιν, |
ὅτι
μόνη
αὕτη
τῶν
εὐεργεσιῶν |
[512] |
μὴ
ἀπεπνίγη,
οὗτος
μὲν
ἄθλιός
|
ἐστιν |
ὅτι
οὐκ
~ἀπέθανεν,
καὶ
οὐδὲν |
[487] |
σεαυτοῦ
ἑταιροτάτοις,
ἱκανόν
μοι
τεκμήριόν
|
ἐστιν |
ὅτι
~ὡς
ἀληθῶς
μοι
εὔνους |
[506] |
καὶ
τὸ
ἀγαθὸν
τὸ
~αὐτό
|
ἐστιν; |
οὐ
ταὐτόν,
ὡς
ἐγὼ
καὶ |
[448] |
ὥσπερ
τινὸς
ψέγοντος,
ἥτις
δέ
|
ἐστιν |
οὐκ
~ἀπεκρίνω.
~(Πῶλος)
οὐ
γὰρ |
[511] |
γὰρ
οἶμαι
ἐπίσταται
ὅτι
ἄδηλόν
|
ἐστιν |
οὕστινάς
τε
ὠφέληκεν
~τῶν
συμπλεόντων |
[507] |
οὐ
γὰρ
δὴ
σώφρονος
ἀνδρός
|
ἐστιν |
οὔτε
~διώκειν
οὔτε
φεύγειν
ἃ |
[503] |
μὲν
γὰρ
οὐκ
οἶδα
τίς
|
ἐστιν |
οὗτος.
~(Καλλίκλης)
~τί
δέ;
Θεμιστοκλέα |
[471] |
ἠδικηκὼς
τῶν
ἐν
Μακεδονίᾳ,
ἀθλιώτατός
|
~ἐστιν |
πάντων
Μακεδόνων,
ἀλλ'
οὐκ
εὐδαιμονέστατος, |
[505] |
τὸ
εἰδέναι
τὸ
ἀληθὲς
τί
|
ἐστιν |
~περὶ
ὧν
λέγομεν
καὶ
τί |
[455] |
ἄρα,
ὡς
ἔοικεν,
πειθοῦς
(δημιουργός
|
ἐστιν |
πιστευτικῆς
ἀλλ'
οὐ
~διδασκαλικῆς
περὶ |
[472] |
δὲ
ὁ
ἔλεγχος
οὐδενὸς
ἄξιός
|
ἐστιν |
πρὸς
τὴν
(ἀλήθειαν·
~ἐνίοτε
γὰρ |
[519] |
~λόγος.
τὸ
δὲ
ὅλον
ψεῦδός
|
ἐστιν· |
προστάτης
γὰρ
πόλεως
(οὐδ'
ἂν |
[478] |
ὠφελίαν
ἢ
ἀμφότερα,
εἴπερ
κάλλιστόν
|
~ἐστιν; |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
ἆρ'
οὖν |
[477] |
πονηρία
μέγιστον
τῶν
ὄντων
~κακόν
|
ἐστιν; |
~(Πῶλος)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
τίς
οὖν |
[508] |
ἄθλιοι,
ἢ
εἰ
οὗτος
ἀληθής
|
ἐστιν, |
σκεπτέον
τί
τὰ
συμβαίνοντα.
τὰ |
[473] |
μὲν
οὖν
ἃ
διαφερόμεθα
ταῦτ'
|
ἐστιν· |
σκόπει
δὲ
καὶ
σύ.
εἶπον |
[520] |
καταφρονεῖς.
τῇ
δὲ
ἀληθείᾳ
κάλλιόν
|
ἐστιν |
σοφιστικὴ
ῥητορικῆς
ὅσῳπερ
~νομοθετικὴ
δικαστικῆς |
[469] |
ἂν
ποιῇ,
οὐκ
ἀμφοτέρως
ζηλωτόν
|
ἐστιν; |
~(Σωκράτης)
εὐφήμει,
ὦ
Πῶλε.
~(Πῶλος) |
[469] |
ἀδίκως
ἐλεινός
τε
καὶ
ἄθλιός
|
ἐστιν. |
~(Σωκράτης)
~ἧττον
ἢ
ὁ
ἀποκτεινύς, |
[488] |
σοι
σαφῶς
λέγω,
ὅτι
ταὐτόν
|
ἐστιν. |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
οἱ
πολλοὶ
τοῦ |
[470] |
ἀναγκαῖον
τὸν
οὕτω
πράττοντα
ζημιοῦσθαί
|
ἐστιν. |
~(Σωκράτης)
τὸ
δὲ
ζημιοῦσθαι
οὐ |
[497] |
~λόγοι.
~(Καλλίκλης)
~ἀλλ'
ἀεὶ
τοιοῦτός
|
ἐστιν |
(Σωκράτης)
ὦ
Γοργία·
σμικρὰ
καὶ |
[466] |
τοίνυν
σοι
ὅτι
δύο
ταῦτ'
|
ἐστιν |
τὰ
ἐρωτήματα,
καὶ
ἀποκρινοῦμαί
γέ |
[483] |
ἀλλ'
ἀνδραπόδου
τινὸς
ᾧ
~κρεῖττόν
|
ἐστιν |
τεθνάναι
ἢ
ζῆν,
ὅστις
ἀδικούμενος |
[454] |
περὶ
τί
πειθοῦς
ἡ
ῥητορική
|
ἐστιν |
τέχνη;
ἢ
οὐ
δοκεῖ
σοι |
[513] |
~ἆρ'
οὖν
οὕτως
ἐπιχειρητέον
ἡμῖν
|
ἐστιν |
τῇ
πόλει
καὶ
τοῖς
πολίταις |
[456] |
ἐρωτῶ
τίς
ποτε
ἡ
δύναμίς
|
ἐστιν |
τῆς
~ῥητορικῆς.
δαιμονία
γάρ
τις |
[483] |
ἄδικον
τὸ
πλεονεκτεῖν,
καὶ
τοῦτό
|
ἐστιν |
τὸ
ἀδικεῖν,
τὸ
πλέον
τῶν |
[522] |
παντάπασιν
ἀλόγιστός
~τε
καὶ
ἄνανδρός
|
ἐστιν, |
τὸ
δὲ
ἀδικεῖν
φοβεῖται·
πολλῶν |
[451] |
ᾄδοντες
ὅτι
ὑγιαίνειν
μὲν
ἄριστόν
|
ἐστιν, |
τὸ
δὲ
~δεύτερον
καλὸν
γενέσθαι, |
[484] |
ἴσον
χρὴ
ἔχειν
καὶ
τοῦτό
|
ἐστιν |
τὸ
καλὸν
καὶ
τὸ
δίκαιον. |
[488] |
σαφῶς
διόρισον,
ταὐτὸν
ἢ
ἕτερόν
|
ἐστιν |
τὸ
~κρεῖττον
καὶ
τὸ
βέλτιον |
[451] |
ἔχει
περὶ
τὸ
αὐτὸ
γάρ
|
ἐστιν, |
τό
τε
ἄρτιον
καὶ
~τὸ |
[450] |
ἐπιστήμη,
τῆς
δὲ
ῥητορικῆς
οὐδέν
|
ἐστιν |
~τοιοῦτον
χειρούργημα,
ἀλλὰ
πᾶσα
ἡ |
[483] |
αὐτὴ
ἀποφαίνει
~(αὐτό,
ὅτι
δίκαιόν
|
ἐστιν |
τὸν
ἀμείνω
τοῦ
χείρονος
πλέον |
[477] |
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν
ἀλγεινότερόν
|
ἐστιν |
τοῦ
πένεσθαι
καὶ
κάμνειν
τὸ |
[452] |
καὶ
ὑπ'
ἐμοῦ,
~ἀπόκριναι
τί
|
ἐστιν |
τοῦτο
ὃ
φῂς
σὺ
μέγιστον |
[506] |
ἕνεκα
τοῦ
ἀγαθοῦ.
~ἡδὺ
δέ
|
ἐστιν |
τοῦτο
οὗ
(παραγενομένου
ἡδόμεθα,
ἀγαθὸν |
[452] |
τοῦτο
ἔροιτ'
ἄν·
καὶ
τί
|
ἐστιν |
(τοῦτο
τὸ
ἀγαθόν;
ἀποκρινάσθω
~(Γοργίας) |
[482] |
νῦν
ἐμοῦ
ἀκούεις,
καί
μοί
|
ἐστιν |
τῶν
~ἑτέρων
παιδικῶν
πολὺ
ἧττον |
[453] |
εἰ
~ἐτύγχανόν
σε
ἐρωτῶν
τίς
|
ἐστιν |
τῶν
ζωγράφων
Ζεῦξις,
εἴ
μοι |
[493] |
καὶ
λήθην.
ταῦτ'
ἐπιεικῶς
μέν
|
ἐστιν |
ὑπό
τι
~ἄτοπα,
δηλοῖ
μὴν |
[473] |
~ἀλλ'
ἔτι
τοῦτ'
ἐκείνου
χαλεπώτερόν
|
ἐστιν, |
ὦ
Σώκρατες,
ἐξελέγξαι.
~(Σωκράτης)
~οὐ |
[486] |
τιμᾶσθαι.
~καίτοι
πῶς
σοφὸν
τοῦτό
|
ἐστιν, |
ὦ
Σώκρατες,
ἥτις
εὐφυῆ
λαβοῦσα |
[484] |
ἤδη
~φιλοσοφίαν.
φιλοσοφία
γάρ
τοί
|
ἐστιν, |
ὦ
Σώκρατες,
χαρίεν,
ἄν
τις |
[478] |
~(Σωκράτης)
τί
οὖν
τούτων
κάλλιστόν
|
ἐστιν |
(ὧν
λέγεις)
~(Πῶλος)
τίνων
λέγεις; |
[449] |
γὰρ
αὖ
καὶ
~τοῦτο
ἕν
|
ἐστιν |
ὧν
φημι,
μηδένα
ἂν
ἐν |
[500] |
ἐκείνου
διαφέρων.
ἴσως
(οὖν
βέλτιστόν
|
~ἐστιν, |
ὡς
ἄρτι
ἐγὼ
ἐπεχείρησα,
διαιρεῖσθαι, |
[508] |
οὕτω
~διακεῖσθαι
πάντων
δὴ
αἴσχιστόν
|
ἐστιν, |
ὡς
ὁ
σὸς
λόγος.
ὁ |
[508] |
δὴ
οὗτος
ὁ
λόγος
(ἡμῖν
|
ἐστιν, |
~ὡς
οὐ
δικαιοσύνης
καὶ
σωφροσύνης |
[467] |
τοῦτο
~κεκτήσονται,
ἡ
δὲ
δύναμίς
|
ἐστιν, |
ὡς
σὺ
φῄς,
ἀγαθόν,
τὸ |
[476] |
δίκην
~ἆρα
μέγιστον
τῶν
κακῶν
|
ἐστιν, |
ὡς
σὺ
ᾤου,
ἢ
μεῖζον |
[451] |
λόγοις
τὸ
κῦρος
ἔχουσα
~ῥητορική
|
ἐστιν. |
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τίς
με |