Pages
[468]	βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ κακά. ἦ	γάρ;	ἀληθῆ σοι δοκῶ ~λέγειν, ὦ
[451]	τὸ ~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα	γάρ·	ἀλλὰ πρὸς τί τοῦτο λέγεις;
[451]	~διαπραττομένων τε καὶ κυρουμένων· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε
[460]	τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν
[459]	οὐκ ἰατρός γε ὤν· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ
[449]	τὴν τῶν ἱματίων ἐργασίαν· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[450]	~ἀπόκριναι· εἰσὶν ἡμῖν τέχναι. ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ
[452]	Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε Γοργίας· οὐ	γάρ	ἐστιν ἡ τούτου τέχνη περὶ
[451]	λογιστικὴ ἔχει περὶ τὸ αὐτὸ	γάρ	ἐστιν, τό τε ἄρτιον καὶ
[523]	κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι	γάρ,	ἔφη, οἱ κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες
[466]	ἔχω, ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον	γάρ.	καὶ νῦν ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει
[513]	ἢ κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ βούλει, σοὶ
[499]	ἀγαθαί, αἱ δὲ κακαί· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν
[520]	τις αὐτῷ ἀργύριον διδῷ. ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ
[499]	φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ
[520]	~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ
[496]	(οἶμαι καὶ ἄλογον γίγνεται· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ'
[510]	ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι δίκην. ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ
[471]	λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς	γάρ	με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ
[472]	εἷς ὢν οὐχ ὁμολογῶ· οὐ	γάρ	με σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας
[447]	ἐγὼ γὰρ καὶ ἰάσομαι. φίλος	γάρ	μοι (Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν,
[490]	τὸν ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο	γάρ	μοι δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν καὶ
[487]	ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν· φίλος	γάρ	μοι εἶ, ὡς καὶ αὐτὸς
[448]	πολὺ ἂν ἥδιον σέ. ~δῆλος	γάρ	μοι πῶλος καὶ ἐξ ὧν
[495]	αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ	γάρ	μοι, τοὺς εὖ πράττοντας τοῖς
[465]	ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν ἐστίν· λέγοντος	γάρ	μου ~βραχέα οὐκ ἐμάνθανες, οὐδὲ
[503]	τις τούτων τοιοῦτος γέγονεν· φέρε	γάρ,	~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ
[519]	τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι	γάρ,	ὅταν ἡ πόλις τινὰ τῶν
[505]	οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω	γάρ	που αὐτῇ ἄμεινον τῇ ψυχῇ;
[482]	κατηγόρει ~πρὸς σὲ παθεῖν. ἔφη	γάρ	που Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ,
[478]	~(Πῶλος) ἦν γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει	γάρ	που καὶ δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ
[479]	δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν	γάρ	που οὗτοι, ὦ ἄριστε, τὸ
[499]	~(Καλλίκλης) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα	γάρ	που τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν
[463]	βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ	γάρ	(πω πέπυσται ὁποῖόν φημι ἐγὼ
[463]	~εἰκότως γε, ὦ Γοργία· οὐδὲν	γάρ	πω σαφὲς λέγω, πῶλος δὲ
[470]	~οὐκ οἶδα, ὦ Πῶλε· οὐ	γάρ	πω συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος)
[468]	ποιεῖ ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἦ	γάρ;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[478]	~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν γε. ἦ	γάρ;	~(Πῶλος) (ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ
[480]	ὡς ἱκανὸν κακὸν ἕξοντα. οὐ	γάρ;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν
[451]	(καὶ οὐδέν πω σαφές. ~οἴομαι	γάρ	σε ἀκηκοέναι ἐν τοῖς συμποσίοις
[473]	ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν· φίλον	γάρ	σε ~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν οὖν
[497]	βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι	γάρ	σοι οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει
[495]	εἶναι μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον	γάρ.	~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν ὡς
[497]	ἀδύνατον φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ	γάρ.	~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ γε χαίρειν
[477]	νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται	γάρ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι
[478]	ἀπαλλαγὴ ἦν, πονηρίας; ~(Πῶλος) ἦν	γάρ.	~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ που καὶ
[521]	ἂν κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει	γάρ,	τί ἂν ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος
[476]	τι, ὁ αὐτὸς λόγος; τέμνεται	γάρ	τι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[456]	δύναμίς ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία	γάρ	τις ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ μέγεθος
[454]	οἴει· γνώσῃ δὲ ἐνθένδε. εἰ	γάρ	τίς σε ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν
[505]	τίς οὖν ἄλλος ἐθέλει; μὴ	γάρ	τοι ἀτελῆ γε τὸν λόγον
[506]	χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ	γάρ	~τοι ἔγωγε εἰδὼς λέγω ἃ
[484]	ἔλθῃς ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία	γάρ	τοί ἐστιν, ὦ Σώκρατες, χαρίεν,
[492]	λέγεις δεινὸς ὁ βίος. οὐ	γάρ	τοι θαυμάζοιμ' ἂν εἰ ~Εὐριπίδης
[499]	ἐκ τῶν ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς	γάρ	τοι καὶ τρίς φασιν καλὸν
[455]	περὶ τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν	γάρ	τοι ~οὐδ' αὐτός πω δύναμαι
[458]	καὶ τὸ τῶν παρόντων. πάλαι	γάρ	τοι, πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν,
[458]	τοῖς λεγομένοις ὑπὸ σοῦ· ἴσως	γάρ	τοι σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος ἐγὼ
[488]	καλεῖς σὺ καὶ κρείττω; (οὐδὲ	γάρ	τοι τότε οἷός ~τ' ἦ
[493]	τῷ ὄντι ἴσως τέθναμεν· ἤδη	γάρ	του ἔγωγε καὶ ~ἤκουσα τῶν
[506]	ἆρα ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν	γάρ	φημι. ~(τάξει ἆρα τεταγμένον καὶ
[501]	βέλτιον εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν	γάρ,	ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι,
[525]	ἦν ἢ οἷς ἐξῆν ἀλλὰ	γάρ,	ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν (δυναμένων
[526]	ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν	γάρ,	ὦ Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ ἐπαίνου
[466]	γέ σοι πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ	γάρ,	ὦ Πῶλε, ἐγὼ καὶ τοὺς
[482]	παιδικά, παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν. λέγει	γάρ,	ὦ φίλε ἑταῖρε, ἃ νῦν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005