Pages
[452]	ἄν· καὶ τί ἐστιν (τοῦτο	τὸ	ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν
[468]	(μεταξὺ δήπου τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης)	~τὸ	ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν
[506]	ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ	τὸ	ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος; ~τὸ
[512]	ἄλλο τι τὸ γενναῖον καὶ	τὸ	ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ τὸ σῴζειν
[499]	τέλος εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων	~τὸ	ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν
[480]	ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν ἰατρῷ,	τὸ	ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ
[500]	οὐ τέχνην, τῶν δὲ περὶ	τὸ	ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ
[506]	λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ	τὸ	ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ
[495]	ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο ᾖ	τὸ	ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν· ταῦτά
[511]	~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ	τὸ	ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν γε
[482]	ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι σοι συνεχώρησεν	τὸ	~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι·
[509]	ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν κακὸν	τὸ	~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι.
[482]	ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον, ὡς οὐ	τὸ	ἀδικεῖν ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα δίκην
[474]	~τί δὲ δή; αἴσχιον πότερον	τὸ	ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου.
[474]	σοι, ὦ ~Πῶλε, κάκιον εἶναι,	τὸ	ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)
[475]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον	τὸ	ἀδικεῖν κάκιον ἂν εἴη τοῦ
[527]	ὁ λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν	τὸ	ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι,
[483]	κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ	τὸ	ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό
[469]	μέγιστον τῶν κακῶν τυγχάνει ὂν	τὸ	ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ γὰρ τοῦτο
[479]	μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία καὶ	τὸ	(ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)
[474]	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)	τὸ	ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ κάκιον,
[479]	ἄρα ἐστὶν τῶν κακῶν μεγέθει	τὸ	ἀδικεῖν· τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ
[483]	τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν	τὸ	ἀδικεῖν, τὸ πλέον τῶν ἄλλων
[489]	τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα
[475]	ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν
[475]	δὴ σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι
[473]	ἐγώ ~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι.
[474]	σὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους	τὸ	~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι
[489]	πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει
[508]	ἀληθῆ ~ἄρα ἦν, τὸ εἶναι	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον
[489]	νόμῳ ἄρα μόνον ἐστὶν αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον
[475]	τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί.
[483]	τοῦτό γ' ἐστὶν τὸ πάθημα,	τὸ	ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ
[474]	αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν ἢ	τὸ	ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν.
[474]	ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)	τὸ	ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[527]	ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ	τὸ	ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ
[469]	ἦ γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ	τὸ	ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά γε.
[483]	~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ καὶ κάκιον,	τὸ	ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν.
[473]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ	τὸ	ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[474]	κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν ἢ	τὸ	ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε.
[509]	κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ	τὸ	ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος
[480]	ἀλλ' εἰς τὸ φανερὸν ἄγειν	τὸ	ἀδίκημα, ἵνα δῷ δίκην καὶ
[477]	ἐστιν τοῦ πένεσθαι καὶ κάμνειν	τὸ	ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ
[459]	~(τυγχάνει περὶ τὸ δίκαιον καὶ	τὸ	ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ
[476]	οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα,	τὸ	ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον
[509]	μεγίστου ὄντος, εἰ οἷόν τε,	τὸ	~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην, τίνα
[493]	~ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν Ἅιδου	τὸ	ἀιδὲς δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι
[475]	σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον καὶ	τὸ	αἴσχιον ἀντὶ τοῦ ἧττον; μὴ
[477]	Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ	τὸ	αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον
[459]	δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον καὶ	τὸ	αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν καὶ
[475]	ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε
[487]	τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε διὰ	τὸ	αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς
[493]	ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί,	τὸ	ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν,
[479]	τὴν δίκην φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε,	τὸ	ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ
[480]	~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον	τὸ	ἀλγεινόν, ἐὰν μέν γε πληγῶν
[462]	ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον ᾖ	τὸ	ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ Γοργίου
[522]	ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ, οὔτε	τὸ	ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως
[505]	φιλονίκως ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι	τὸ	ἀληθὲς τί ἐστιν ~περὶ ὧν
[525]	ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ	τὸ	ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ
[497]	χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ	τὸ	ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται
[504]	εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν	τὸ	(ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε καὶ
[494]	ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ	τὸ	ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα
[522]	(τὸν θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ	τὸ	ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις μὴ
[480]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν ἄρα	τὸ	ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς ἀδικίας τῆς
[520]	ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους λαμβάνοι	(τὸ	ἀργύριον· οὐ γὰρ δὴ τῇ
[451]	~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν καὶ	τὸ	ἄρτιον ἡ λογιστική. καὶ εἴ
[451]	εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν περὶ	τὸ	ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν (γνῶσις)
[454]	~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ	τὸ	(ἄρτιόν τε καὶ τὸ περιττὸν
[517]	ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς	τὸ	αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες
[481]	τοῖς δὲ ἄλλο τι ~(ἢ)	τὸ	αὐτό, ἀλλά τις ἡμῶν ἴδιόν
[451]	ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ ἔχει περὶ	τὸ	αὐτὸ γάρ ἐστιν, τό τε
[479]	γάρ που οὗτοι, ὦ ἄριστε,	τὸ	αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν
[506]	τὸ ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν	τὸ	~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς
[495]	νῦν λέγε πότερον φῂς εἶναι	τὸ	αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, ἢ
[476]	τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα	~τὸ	αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[464]	μὲν δὴ ἀλλήλαις, ἅτε περὶ	τὸ	αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων, ἥ
[495]	λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι,	τὸ	αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις,
[483]	πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν καὶ	τὸ	~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε νόμους
[481]	ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι οἷον	τὸ	αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς
[447]	~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον	τὸ	αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες. καὶ
[503]	ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς τὸ ἔργον	τὸ	~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός
[503]	ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς	τὸ	αὑτῶν ἔργον ἕκαστος οὐκ εἰκῇ
[508]	τὸ σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε	τὸ	βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ
[516]	~Μιλτιάδην δὲ τὸν Μαραθῶνι εἰς	τὸ	βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ
[513]	ὄντα τῇ πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ	τὸ	βέλτιον εἴτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον,
[488]	ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον καὶ	τὸ	βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης)
[489]	λέγω ὅτι ταὐτόν φημι εἶναι	τὸ	βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον; ἢ
[500]	~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ	τὸ	βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον, αἱ
[489]	λέγειν τὸ κρείττους εἶναι ἢ	τὸ	βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι λέγω
[502]	ἐστίν; ~πότερόν σοι δοκοῦσιν πρὸς	τὸ	βέλτιστον ἀεὶ λέγειν οἱ ῥήτορες,
[502]	πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ πρὸς	τὸ	βέλτιστον βλέπων ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν;
[464]	τούτων οὐσῶν, καὶ ἀεὶ πρὸς	τὸ	~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν τὸ
[501]	ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον	τὸ	βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[503]	~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ	τὸ	βέλτιστον λέγων, ἃ ἂν λέγῃ
[513]	ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν δὲ ~πρὸς	τὸ	βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον.
[521]	οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς	τὸ	βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ ἥδιστον,
[490]	ἐγὼ τὸ δίκαιον εἶναι φύσει,	τὸ	βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ
[484]	δὲ δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν	τὸ	βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν
[473]	δῆτα, ὦ Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον·	τὸ	γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος)
[484]	ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει οὕτω πως	τὸ	γὰρ ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι λέγει
[472]	κάλλιστον μὴ εἰδέναι τε αἴσχιστον·	τὸ	~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν ἢ
[512]	μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο τι	τὸ	γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ
[527]	ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι δίκαιον,	τὸ	γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην·
[449]	διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν,	τὸ	δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος
[454]	πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ εἰδέναι,	~τὸ	δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[485]	ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ τοῦτο,	~τὸ	δ' ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ
[503]	ἂν εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία,	τὸ	δ' ἕτερον καλόν, τὸ παρασκευάζειν
[475]	τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι,	τὸ	δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον.
[522]	ἀλόγιστός ~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν,	τὸ	δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ
[479]	τῶν κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν·	τὸ	δὲ ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην
[512]	βελτίων εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων.	τὸ	δὲ βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν
[479]	δίκην διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης)	τὸ	δέ γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ
[451]	ὅτι ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν,	τὸ	δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον
[452]	σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν,	τὸ	δὲ ἔργον μού ἐστιν καλούς
[470]	οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης)	τὸ	δὲ ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος)
[493]	ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ.	τὸ	δὲ κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς
[449]	μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος,	τὸ	δὲ μῆκος τῶν λόγων τοῦτο,
[519]	ἀπόλλυνται, ὡς ὁ τούτων ~λόγος.	τὸ	δὲ ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης
[496]	δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	τὸ	δὲ πίνειν πλήρωσίς τε τῆς
[467]	ἐστιν, ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν,	τὸ	δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ
[512]	~λόγοις, λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ	τὸ	δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν
[486]	~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοιούτων εἰς	τὸ	δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν
[476]	μετὰ τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ	τὸ	δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα
[499]	εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο δέχεσθαι	τὸ	διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν δὲ
[476]	ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε·	τὸ	διδόναι δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι
[527]	τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ	τὸ	δίκαιον ἀεί, καὶ τῇ ἄλλῃ
[518]	δὲ γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ	τὸ	δίκαιον δεσποίνας εἶναι τούτων. ταὐτὰ
[471]	Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ μὲν	τὸ	~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου, καὶ
[484]	τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν καὶ	τὸ	δίκαιον. ἐὰν δέ γε οἶμαι
[488]	φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο λέγεις	τὸ	~δίκαιον εἶναι, ἢ ὀρθῶς μέμνημαι;
[490]	λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι ἐγὼ	τὸ	δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ βελτίω
[488]	δέ μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς	τὸ	δίκαιον ἔχειν καὶ σὺ καὶ
[459]	πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει περὶ	τὸ	δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον καὶ
[483]	καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι ~οὕτω	τὸ	δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω τοῦ
[471]	οὗ ἡ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο κατὰ	τὸ	δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι
[455]	πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ	τὸ	δίκαιόν τε καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας)
[491]	(προσήκει τῶν πόλεων ἄρχειν, καὶ	τὸ	δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον ἔχειν
[486]	ἔχων ὅτι εἴποις, καὶ εἰς	τὸ	δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ
[478]	ὁ μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	δίκην διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ
[476]	ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ ὁμολογουμένων,	τὸ	δίκην διδόναι πότερον πάσχειν τί
[479]	γε ἐφάνη τούτου τοῦ κακοῦ	τὸ	δίκην διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης)
[496]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	τὸ	διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[527]	~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον οὐ	τὸ	δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ
[466]	ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ	τὸ	δύνασθαί γε λέγεις ἀγαθόν τι
[462]	λέγειν, μὴ οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν	τὸ	ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ, ~εἰ
[481]	ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ	τὸ	ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας
[490]	τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς	τὸ	ἑαυτοῦ σῶμα οὐ πλεονεκτητέον, εἰ
[469]	εἰ οὖν ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι	~τὸ	ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν
[482]	αὐτὸν καὶ φάναι διδάξειν διὰ	τὸ	ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν
[454]	τοῦ εἰδέναι ἢ ἐξ ἧς	~τὸ	εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον δήπου, ὦ
[518]	χρῆσθαι τοῖς τούτων ἔργοις διὰ	τὸ	εἰδέναι ὅτι χρηστὸν καὶ πονηρὸν
[505]	πάντας ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν πρὸς	τὸ	εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν
[520]	τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ, ὡς	τὸ	εἰκός, μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ
[527]	καὶ τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ	τὸ	εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ
[527]	τὸ δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ	τὸ	εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ·
[508]	ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα ἦν,	τὸ	εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι
[505]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	τὸ	εἴργειν ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ
[513]	ἔφαμεν εἶναι τὰς παρασκευὰς ἐπὶ	τὸ	ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ σῶμα καὶ
[461]	εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο εἶναι	τὸ	ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον εἴη
[508]	τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα	τὸ	ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ
[497]	καὶ πρόιθί γε ἔτι εἰς	τὸ	ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα
[459]	ἔν γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν, ἐν
[468]	βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι, ~καὶ	τὸ	ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ
[512]	εἱμαρμένην οὐδ' ἂν ~εἷς ἐκφύγοι,	τὸ	ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν' ἂν
[502]	ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν αὐτῆς	τὸ	ἐπιχείρημα καὶ ἡ σπουδή, ὡς
[454]	τοίνυν οὐ μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο	τὸ	ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι, δικαίως
[503]	οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς	τὸ	ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως
[449]	ψεύσῃ, ἀλλὰ ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ	τὸ	ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν,
[461]	μακρὰ λέγοντος καὶ μὴ ἐθέλοντος	τὸ	ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν
[448]	τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~τὸ	ἐρωτώμενον οὐ πάνυ μοι φαίνεται
[473]	~ἐπιδὼν παῖδάς τε καὶ γυναῖκα	τὸ	ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος
[508]	ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως, ἐάντε,	τὸ	ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι
[475]	ὅταν δὲ δὴ δυοῖν αἰσχροῖν	τὸ	(ἕτερον αἴσχιον ᾖ, ἤτοι λύπῃ
[503]	ὃ ~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει	τὸ	ἕτερον τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε
[492]	λέγων ~τίς δ' οἶδεν, εἰ	τὸ	ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ
[512]	σῴζεσθαι. μὴ γὰρ τοῦτο μέν,	τὸ	ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν γε
[494]	λυπούμενον. ἀλλ' ἐν τούτῳ ἐστὶν	τὸ	~ἡδέως ζῆν, ἐν τῷ ὡς
[502]	ἢ ~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ πρὸς	τὸ	ἥδιστον; ἠνία γὰρ ᾄδων τοὺς
[521]	πρὸς τὸ βέλτιστον, οὐ πρὸς	~(τὸ	ἥδιστον, καὶ οὐκ ἐθέλων ποιεῖν
[506]	τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος;	~τὸ	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ
[506]	καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ	τὸ	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον,
[506]	ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν λόγον. ἆρα	τὸ	ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν τὸ
[500]	δέ τι ἡδύ, ἕτερον δὲ	τὸ	ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ
[497]	ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται	τὸ	ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης) οὐκ
[478]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν	τὸ	ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν, καὶ χαίρουσιν
[489]	νομίζουσιν, ἢ οὔ, οἱ πολλοὶ	τὸ	ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ τὸ
[489]	ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον	~τὸ	ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ καὶ φύσει·
[488]	αὖ σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον εἶναι	τὸ	ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον τὸ
[483]	ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι αὐτοὶ ἂν	τὸ	ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες. διὰ
[484]	καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς	τὸ	ἴσον χρὴ ἔχειν καὶ τοῦτό
[488]	ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον καὶ	τὸ	ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον ταὐτὸν ὄν,
[488]	~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον καὶ	τὸ	ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ σοι
[479]	μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς	τὸ	κάεσθαι καὶ τὸ τέμνεσθαι, ὅτι
[475]	~δέξαιο ἂν οὖν σὺ μᾶλλον	τὸ	κάκιον καὶ τὸ αἴσχιον ἀντὶ
[496]	εἴη τό τε ἀγαθὸν καὶ	τὸ	κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ εὖ
[472]	αὖ ἐστιν ἐν Πυθίου τοῦτο	τὸ	καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν δὲ βούλῃ,
[459]	ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ	τὸ	καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν
[484]	χρὴ ἔχειν καὶ τοῦτό ἐστιν	τὸ	καλὸν καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν
[475]	ἡδονῇ τε καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος	τὸ	~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν
[476]	κάει ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι	τὸ	καόμενον ὡς ἂν τὸ κᾶον
[476]	κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς ἂν	τὸ	κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[483]	τε καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου	τὸ	κατὰ νόμον ~αἴσχιον λέγοντος, σὺ
[488]	ἔχειν καὶ σὺ καὶ Πίνδαρος	τὸ	κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν
[491]	~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν	τὸ	κατὰ φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον,
[492]	τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,	~τὸ	κατθανεῖν δὲ ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς
[453]	ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ τοῦτο	τὸ	~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή,
[453]	ἡ πραγματεία αὐτῆς ἅπασα καὶ	τὸ	κεφάλαιον εἰς τοῦτο τελευτᾷ· ἢ
[463]	ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ	τὸ	κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ
[505]	ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~τὸ	κολάζεσθαι ἄρα τῇ ψυχῇ ἄμεινόν
[476]	τῇδε· τὸ διδόναι δίκην καὶ	τὸ	κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ
[489]	φημι εἶναι τὸ βέλτιον καὶ	τὸ	κρεῖττον; ἢ οἴει με λέγειν,
[489]	τοπάζω τοιοῦτόν τί σε λέγειν	τὸ	~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς
[488]	διόρισον, ταὐτὸν ἢ ἕτερόν ἐστιν	τὸ	~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον καὶ
[488]	κρείττους εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς	τὸ	κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ
[489]	γὰρ οἴει ἄλλο τι λέγειν	τὸ	κρείττους εἶναι ἢ τὸ βελτίους;
[450]	παράπαν ~πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ	τὸ	(κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων ἐστίν.
[450]	εἶπες, ὅτι ἡ διὰ λόγου	τὸ	κῦρος ἔχουσα ῥητορική ἐστιν, καὶ
[451]	ἡ περὶ τί ἐν λόγοις	τὸ	κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ
[451]	ὅτι τῶν διὰ λόγου τις	τὸ	κῦρος ἐχουσῶν. καὶ εἴ με
[514]	καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην,	τὸ	λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν τῷ
[447]	οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ,	τὸ	λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ
[502]	ἄλλο τι ἢ λόγοι γίγνονται	τὸ	λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[458]	ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ	τὸ	λοιπόν, ὦ Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ
[468]	τῇ πόλει ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ	τὸ	~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν τι κατὰ
[470]	καὶ τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν	τὸ	μέγα δύνασθαι· εἰ δὲ μή,
[466]	τὸν οὐ σύ γε, ἐπεὶ	τὸ	μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι
[470]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε,	(τὸ	μέγα δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι
[466]	εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν	τὸ	μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς
[469]	~ἀλλ' οὐκ ἄρα τοῦτ' ἔστιν	τὸ	μέγα δύνασθαι, τὸ ποιεῖν ἃ
[456]	δαιμονία γάρ τις ἔμοιγε καταφαίνεται	τὸ	μέγεθος οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ
[452]	ἐστιν ἡ τούτου τέχνη περὶ	~τὸ	μέγιστον ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ'
[511]	γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	μέγιστον αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ
[475]	ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες	τὸ	μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ
[496]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις	τὸ	μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν;
[449]	Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι	τὸ	μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος,
[503]	γὰρ καὶ τοῦτό ἐστι διπλοῦν,	τὸ	μὲν ἕτερόν που τούτου κολακεία
[510]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ	τὸ	μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα
[484]	τῶν χειρόνων τε καὶ ἡττόνων.	~τὸ	μὲν οὖν ἀληθὲς οὕτως ἔχει,
[520]	~Πῶλον· σὺ δὲ δι' ἄγνοιαν	(τὸ	μὲν πάγκαλόν τι οἴει εἶναι,
[454]	οὖν δύο εἴδη θῶμεν πειθοῦς,	τὸ	μὲν πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ
[515]	καὶ ἐγὼ καὶ σύ, ὅτι	τὸ	μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ
[493]	ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν καὶ	τὸ	μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα,
[496]	τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε·	τὸ	μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω.
[452]	ἂν ἡμεῖς. δῆλον οὖν ὅτι	~τὸ	μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν· καὶ
[462]	ὅτι φημὶ (αὐτὴν εἶναι, ὥστε	τὸ	μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ οὐ
[502]	μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν καὶ	τὸ	~μέτρον, ἄλλο τι ἢ λόγοι
[510]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ	τὸ	μὴ ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ δεῖ,
[474]	τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ	τὸ	μὴ διδόναι δίκην τοῦ διδόναι.
[476]	ὡς σὺ ᾤου, ἢ μεῖζον	τὸ	μὴ διδόναι, ὡς αὖ ἐγὼ
[487]	μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ	τὸ	μὴ κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ·
[487]	οἷοί τέ εἰσιν ~βασανίζειν διὰ	τὸ	μὴ σοφοὶ εἶναι ὥσπερ σύ·
[508]	τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν βούληται,	~τὸ	νεανικὸν δὴ τοῦτο τὸ τοῦ
[480]	ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν	τὸ	νόσημα τῆς ἀδικίας ὕπουλον τὴν
[514]	ἢ ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ τοῦτο	τὸ	οἰκοδόμημα καλὸν ἢ αἰσχρόν ἐστιν·
[510]	ἡ ~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ ἐπὶ	τὸ	οἵῳ τε εἶναι ὡς πλεῖστα
[508]	καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα, καὶ	τὸ	ὅλον τοῦτο διὰ ~ταῦτα κόσμον
[504]	~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ	τὸ	ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί δὲ οὐκ
[485]	αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι	τὸ	ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας
[459]	ὁ ῥήτωρ τῶν ἄλλων διὰ	τὸ	οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν
[483]	(γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό γ' ἐστὶν	τὸ	πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου
[451]	καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ	τὸ	πᾶν κυρουμένων· καὶ εἰ ἐπανέροιτο·
[495]	οὐ τοῦτο ᾖ τὸ ἀγαθόν,	τὸ	πάντως χαίρειν· ταῦτά τε γὰρ
[459]	ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα; ἢ	τὸ	παράπαν ~οὐχ οἷός τε ἔσῃ
[450]	αἱ δὲ πολλαὶ πλείους, καὶ	τὸ	παράπαν ~πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ
[503]	δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον καλόν,	τὸ	παρασκευάζειν ὅπως ὡς βέλτισται ~ἔσονται
[499]	μοι κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον	τὸ	παρὸν εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο
[476]	ἂν ποιῇ τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον	τὸ	πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ.
[452]	οὖν δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας)	~τὸ	πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ' εἶναι
[496]	δὴ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα.	τὸ	πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἢ
[496]	ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ λέγω	τὸ	πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ
[451]	ἐστιν, τό τε ἄρτιον καὶ	~τὸ	περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι
[451]	ἄλληλα πῶς ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ	τὸ	περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον ἡ
[454]	περὶ τὸ (ἄρτιόν τε καὶ	τὸ	περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ ~τὰς
[493]	Ἰταλικός, παράγων τῷ ὀνόματι διὰ	τὸ	πιθανόν τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε
[496]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ	τὸ	πίνειν χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα.
[454]	ὦ Σώκρατες, ὅτι ἐξ ἧς	τὸ	πιστεύειν. ~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ ἄρα,
[484]	καὶ ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων	τὸ	πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ μέρος, ~ἵν'
[489]	τὸ ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ	τὸ	πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον
[483]	τοῦτο ἄδικον καὶ αἰσχρὸν λέγεται,	τὸ	πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν,
[483]	καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν,	τὸ	πλέον τῶν ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν·
[483]	λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον	τὸ	πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ
[451]	φησιν ὁ ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ,	τὸ	~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ·
[469]	τοῦτ' ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι,	τὸ	ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἢ
[476]	ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον ποιεῖ	τὸ	ποιοῦν; λέγω δὲ ~τὸ τοιόνδε·
[476]	~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο πάσχον ὃ	τὸ	ποιοῦν ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον
[476]	περὶ πάντων, οἷον ἂν ποιῇ	τὸ	~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ πάσχον πάσχειν.
[450]	τῶν τεχνῶν τῶν μὲν ἐργασία	τὸ	πολύ ἐστιν καὶ λόγου βραχέος
[451]	τούτων τις τῶν τεχνῶν τῶν	τὸ	πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ
[512]	ὦ ~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων	(τὸ	πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς τοῖς
[450]	τούτους, οἳ τυγχάνουσιν ὄντες περὶ	τὸ	πρᾶγμα οὗ ἑκάστη ἐστὶν ἡ
[457]	μή με ὑπολάβῃς οὐ πρὸς	τὸ	πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ ~καταφανὲς
[457]	λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ ζητοῦντας	τὸ	προκείμενον ἐν ~τῷ λόγῳ· καὶ
[457]	ἀκόλουθα ~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα οἷς	τὸ	πρῶτον ἔλεγες περὶ τῆς ῥητορικῆς·
[461]	ὦ Πῶλε, ἢν καθέρξῃς, ᾗ	τὸ	πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί
[520]	εὖ ποιεῖν, ὥστε καλὸν δοκεῖ	τὸ	σημεῖον εἶναι, εἰ εὖ ποιήσας
[451]	τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο	τὸ	~σκολιόν, ἐν ᾧ καταριθμοῦνται ᾄδοντες
[452]	δημιουργοὶ τούτων ὧν ἐπῄνεσεν ὁ	τὸ	σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε καὶ
[452]	εἶ, ὦ ἄνθρωπε, καὶ τί	τὸ	σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν,
[455]	καὶ ἐμὲ νῦν ~νόμισον καὶ	τὸ	σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ καὶ
[483]	ὃ δὴ καὶ σὺ τοῦτο	τὸ	σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν τοῖς
[496]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν	τὸ	συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν λέγεις
[512]	ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή,	τὸ	~σῴζειν αὑτὸν καὶ τὰ ἑαυτοῦ
[512]	καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ	τὸ	σῴζειν τε καὶ σῴζεσθαι. μὴ
[479]	μὴ διδόναι δίκην τῶν περὶ	~τὸ	σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς μηδὲ
[499]	τὰς τοιάσδε λέγεις, οἷον κατὰ	τὸ	σῶμα ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν
[465]	καὶ ἡ ~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ	τὸ	σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς χάρισι
[524]	~ἄλλων τραυμάτων ζῶν, καὶ τεθνεῶτος	τὸ	σῶμα ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα ἔχον·
[524]	δὲ λόγῳ, οἷος εἶναι παρεσκεύαστο	τὸ	σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ
[517]	(ἡ πραγματεία ἔστιν καὶ περὶ	τὸ	σῶμα καὶ περὶ τὴν ψυχήν,
[456]	εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ ἔχων	τὸ	σῶμα καὶ πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα
[504]	~τε καὶ ἰατροί, κοσμοῦσί που	τὸ	σῶμα καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω
[464]	ποιεῖ μὲν δοκεῖν εὖ ἔχειν	τὸ	~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, (ἔχει
[514]	δι' ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω γεγονότα	τὸ	σῶμα, μήτε τῶν ξένων μήτε
[504]	οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ περὶ	τὸ	σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε καὶ ἰατροί,
[523]	ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ ὅλον	τὸ	σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ αὐτοῖς
[514]	δὲ ὁ (Σωκράτης) πῶς ἔχει	τὸ	σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ ἤδη
[512]	μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ	τὸ	σῶμα συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος
[508]	οὐδέ γε τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε	τὸ	σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε τὸ
[464]	τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν	τὸ	σῶμα, τῶν δὲ τὴν ψυχήν,
[524]	~οἷον εἴ τινος μέγα ἦν	τὸ	σῶμα φύσει ἢ τροφῇ ἢ
[503]	πρότερον σὺ ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής,	τὸ	τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς
[479]	ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ κάεσθαι καὶ	τὸ	τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ οὐ
[508]	ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ γε	τὸ	~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα τὸ
[476]	ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται	τὸ	~τεμνόμενον οἷον τὸ τέμνον τέμνει;
[476]	(τμῆμα τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον οἷον	τὸ	τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[452]	ἰατρός. τί οὖν λέγεις; ἦ	τὸ	τῆς σῆς τέχνης ~ἔργον μέγιστόν
[450]	~δέονται, ἔνιαι δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ	τὸ	τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν καὶ
[523]	δὲ ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς	τὸ	τῆς τίσεώς τε καὶ δίκης
[484]	ὁ ~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν	τὸ	τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ
[476]	εἰ μέγα γε ἢ βαθὺ	τὸ	τμῆμα ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα
[476]	ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω δὲ	~τὸ	τοιόνδε· εἴ τις τύπτει, ἀνάγκη
[494]	οὐδὲ λίθου. καί μοι λέγε·	τὸ	~τοιόνδε λέγεις οἷον πεινῆν καὶ
[453]	καὶ ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ	τὸ	τοιόνδε· ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα,
[457]	λόγων καὶ καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς	τὸ	τοιόνδε, ὅτι οὐ ῥᾳδίως δύνανται
[501]	τε εἶναι, καὶ ἔγωγέ φημι	τὸ	τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι καὶ περὶ
[464]	τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~τὸ	τοιοῦτον λέγω καὶ ἐν σώματι
[502]	χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	τὸ	τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ
[465]	καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν φημι (εἶναι	τὸ	τοιοῦτον, ὦ Πῶλε τοῦτο γὰρ
[465]	ταῖς χάρισι ταῖς πρὸς αὑτό,	τὸ	~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν,
[505]	~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι	τὸ	τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ πρὸ
[484]	λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ	τὸ	τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ ἐστιν
[508]	βούληται, ~τὸ νεανικὸν δὴ τοῦτο	τὸ	τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ κόρρης,
[458]	διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν χρὴ καὶ	τὸ	τούτων, μή τινας αὐτῶν κατέχομεν
[508]	ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ	τὸ	τύπτειν καὶ ~ἐμὲ καὶ τὰ
[508]	λέγεσθαι· οὔ φημι, ὦ ~Καλλίκλεις,	τὸ	τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον
[476]	ταχὺ ὁ (τύπτων, οὕτω καὶ	τὸ	τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[476]	τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν	τὸ	τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[469]	ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ	τὸ	τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ ἐγώ.
[475]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	τὸ	τῶν μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος)
[458]	ἴσως ~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν καὶ	τὸ	τῶν παρόντων. πάλαι γάρ τοι,
[513]	λέγειν, ὦ Σώκρατες, πέπονθα δὲ	τὸ	τῶν ~πολλῶν πάθος· οὐ πάνυ
[467]	φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο,	τὸ	ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος)
[467]	ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι	τὸ	(ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οἱ
[459]	ἔχων ὁ ῥητορικὸς ὡς περὶ	τὸ	ὑγιεινὸν καὶ περὶ τὰ ἄλλα
[522]	ταῦτα ἐγὼ λέγω, καὶ πράττω	τὸ	ὑμέτερον δὴ τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες
[480]	~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς	τὸ	φανερὸν ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα
[467]	τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν	τὸ	φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο,
[488]	πόλεις ἐπὶ τὰς σμικρὰς κατὰ	τὸ	φύσει δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι κρείττους
[497]	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα	τὸ	χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ
[462]	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς	τὸ	χαρίζεσθαι, σμικρόν τί μοι χαρίσασθαι;
[502]	τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται καὶ	~τὸ	χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[502]	λόγους, ἢ ~καὶ οὗτοι πρὸς	τὸ	χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις ὡρμημένοι, καὶ
[500]	ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον καὶ	τὸ	χεῖρον, αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι
[513]	ἐπὶ τὸ βέλτιον εἴτ' ἐπὶ	τὸ	χεῖρον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ
[485]	ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες,	τὸ	χρῆμα γίγνεται, καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον
[494]	ἔστιν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,	τὸ	ὥσπερ λίθον ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ,
[479]	ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ	τὸ	ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν
[470]	μὲν ~πράττοντι ἃ δοκεῖ ἕπηται	τὸ	ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005