Alphabétiquement     [«   »]
Τιτυόν 1
τμῆμα 2
τό 7
τὸ 368
τόδε 10
τοί 2
τοι 13
Fréquences     [«    »]
354 δὲ
350
281
368 τὸ
535 Σωκράτης
1473 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Gorgias

τὸ


Pages
[452]   ἄν· καὶ τί ἐστιν (τοῦτο  τὸ   ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν
[468]   (μεταξὺ δήπου τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης)  ~τὸ   ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν
[506]   ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον,  τὸ   ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος; ~τὸ
[512]   ἄλλο τι τὸ γενναῖον καὶ  τὸ   ἀγαθὸν ~ἢ τὸ σῴζειν
[499]   τέλος εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων  ~τὸ   ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν
[480]   ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν ἰατρῷ,  τὸ   ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ
[500]   οὐ τέχνην, τῶν δὲ περὶ  τὸ   ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ
[506]   λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ  τὸ   ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ
[495]   ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο  τὸ   ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν· ταῦτά
[511]   ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ  τὸ   ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν γε
[482]   ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι σοι συνεχώρησεν  τὸ   ~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι·
[509]   ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν κακὸν  τὸ   ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι.
[482]   ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον, ὡς οὐ  τὸ   ἀδικεῖν ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα δίκην
[474]   ~τί δὲ δή; αἴσχιον πότερον  τὸ   ἀδικεῖν τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου.
[474]   σοι, ~Πῶλε, κάκιον εἶναι,  τὸ   ἀδικεῖν τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)
[475]   ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον  τὸ   ἀδικεῖν κάκιον ἂν εἴη τοῦ
[527]   λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν  τὸ   ἀδικεῖν μᾶλλον τὸ ἀδικεῖσθαι,
[483]   κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ  τὸ   ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό
[469]   μέγιστον τῶν κακῶν τυγχάνει ὂν  τὸ   ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) γὰρ τοῦτο
[479]   μέγιστον κακὸν ἀδικία καὶ  τὸ   (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)
[474]   τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)  τὸ   ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ κάκιον,
[479]   ἄρα ἐστὶν τῶν κακῶν μεγέθει  τὸ   ἀδικεῖν· τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ
[483]   τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν  τὸ   ἀδικεῖν, τὸ πλέον τῶν ἄλλων
[489]   τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον  τὸ   ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα
[475]   ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον  τὸ   ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν
[475]   δὴ σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει  τὸ   ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι
[473]   ἐγώ ~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν  τὸ   ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι.
[474]   σὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους  τὸ   ~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι
[489]   πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον  τὸ   ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει
[508]   ἀληθῆ ~ἄρα ἦν, τὸ εἶναι  τὸ   ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον
[489]   νόμῳ ἄρα μόνον ἐστὶν αἴσχιον  τὸ   ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον
[475]   τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι  τὸ   ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί.
[483]   τοῦτό γ' ἐστὶν τὸ πάθημα,  τὸ   ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς
[474]   αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν  τὸ   ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν.
[474]   ἀδικεῖν τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)  τὸ   ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[527]   ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον  τὸ   ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ
[469]   γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ  τὸ   ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά γε.
[483]   ~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ καὶ κάκιον,  τὸ   ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν.
[473]   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ  τὸ   ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[474]   κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν  τὸ   ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε.
[509]   κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ  τὸ   ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος
[480]   ἀλλ' εἰς τὸ φανερὸν ἄγειν  τὸ   ἀδίκημα, ἵνα δῷ δίκην καὶ
[477]   ἐστιν τοῦ πένεσθαι καὶ κάμνειν  τὸ   ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ
[459]   ~(τυγχάνει περὶ τὸ δίκαιον καὶ  τὸ   ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ
[476]   οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα,  τὸ   ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον
[509]   μεγίστου ὄντος, εἰ οἷόν τε,  τὸ   ~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην, τίνα
[493]   ~ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν Ἅιδου  τὸ   ἀιδὲς δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι
[475]   σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον καὶ  τὸ   αἴσχιον ἀντὶ τοῦ ἧττον; μὴ
[477]   Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ  τὸ   αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον
[459]   δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον καὶ  τὸ   αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν καὶ
[475]   ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  τὸ   αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε
[487]   τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε διὰ  τὸ   αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς
[493]   ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί,  τὸ   ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν,
[479]   τὴν δίκην φεύγοντες, ~Πῶλε,  τὸ   ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ
[480]   ~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον  τὸ   ἀλγεινόν, ἐὰν μέν γε πληγῶν
[462]   ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον  τὸ   ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ Γοργίου
[522]   ἰδίᾳ δημοσίᾳ, οὔτε  τὸ   ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως
[505]   φιλονίκως ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι  τὸ   ἀληθὲς τί ἐστιν ~περὶ ὧν
[525]   ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ  τὸ   ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ
[497]   χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ  τὸ   ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται
[504]   εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν  τὸ   (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε καὶ
[494]   ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ  τὸ   ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα
[522]   (τὸν θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ  τὸ   ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις μὴ
[480]   Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν ἄρα  τὸ   ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς ἀδικίας τῆς
[520]   ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους λαμβάνοι  (τὸ   ἀργύριον· οὐ γὰρ δὴ τῇ
[451]   ~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν καὶ  τὸ   ἄρτιον λογιστική. καὶ εἴ
[451]   εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν περὶ  τὸ   ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν (γνῶσις)
[454]   ~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ  τὸ   (ἄρτιόν τε καὶ τὸ περιττὸν
[517]   ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς  τὸ   αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες
[481]   τοῖς δὲ ἄλλο τι ~(ἢ)  τὸ   αὐτό, ἀλλά τις ἡμῶν ἴδιόν
[451]   ἀριθμητικὴ λογιστικὴ ἔχει περὶ  τὸ   αὐτὸ γάρ ἐστιν, τό τε
[479]   γάρ που οὗτοι, ἄριστε,  τὸ   αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν
[506]   τὸ ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν  τὸ   ~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς
[495]   νῦν λέγε πότερον φῂς εἶναι  τὸ   αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν,
[476]   τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα  ~τὸ   αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[464]   μὲν δὴ ἀλλήλαις, ἅτε περὶ  τὸ   αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων,
[495]   λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι,  τὸ   αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις,
[483]   πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν καὶ  τὸ   ~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε νόμους
[481]   ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι οἷον  τὸ   αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς
[447]   ~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον  τὸ   αὐτὸν ἐρωτᾶν, Σώκρατες. καὶ
[503]   ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς τὸ ἔργον  τὸ   ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός
[503]   ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς  τὸ   αὑτῶν ἔργον ἕκαστος οὐκ εἰκῇ
[508]   τὸ σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε  τὸ   βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ
[516]   ~Μιλτιάδην δὲ τὸν Μαραθῶνι εἰς  τὸ   βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ
[513]   ὄντα τῇ πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ  τὸ   βέλτιον εἴτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον,
[488]   ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον καὶ  τὸ   βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης)
[489]   λέγω ὅτι ταὐτόν φημι εἶναι  τὸ   βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον;
[500]   ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ  τὸ   βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον, αἱ
[489]   λέγειν τὸ κρείττους εἶναι  τὸ   βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι λέγω
[502]   ἐστίν; ~πότερόν σοι δοκοῦσιν πρὸς  τὸ   βέλτιστον ἀεὶ λέγειν οἱ ῥήτορες,
[502]   πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; πρὸς  τὸ   βέλτιστον βλέπων ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν;
[464]   τούτων οὐσῶν, καὶ ἀεὶ πρὸς  τὸ   ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν τὸ
[501]   ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον  τὸ   βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[503]   ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ  τὸ   βέλτιστον λέγων, ἂν λέγῃ
[513]   ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν δὲ ~πρὸς  τὸ   βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον.
[521]   οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς  τὸ   βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ ἥδιστον,
[490]   ἐγὼ τὸ δίκαιον εἶναι φύσει,  τὸ   βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ
[484]   δὲ δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν  τὸ   βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν
[473]   δῆτα, Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον·  τὸ   γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος)
[484]   ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει οὕτω πως  τὸ   γὰρ ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι λέγει
[472]   κάλλιστον μὴ εἰδέναι τε αἴσχιστον·  τὸ   ~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν
[512]   μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο τι  τὸ   γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν
[527]   ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι δίκαιον,  τὸ   γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην·
[449]   διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν,  τὸ   δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος
[454]   πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ εἰδέναι,  ~τὸ   δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[485]   ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ τοῦτο,  ~τὸ   δ' ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ
[503]   ἂν εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία,  τὸ   δ' ἕτερον καλόν, τὸ παρασκευάζειν
[475]   τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι,  τὸ   δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον.
[522]   ἀλόγιστός ~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν,  τὸ   δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ
[479]   τῶν κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν·  τὸ   δὲ ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην
[512]   βελτίων εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων.  τὸ   δὲ βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν
[479]   δίκην διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης)  τὸ   δέ γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ
[451]   ὅτι ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν,  τὸ   δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον
[452]   σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν,  τὸ   δὲ ἔργον μού ἐστιν καλούς
[470]   οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης)  τὸ   δὲ ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος)
[493]   ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ.  τὸ   δὲ κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς
[449]   μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος,  τὸ   δὲ μῆκος τῶν λόγων τοῦτο,
[519]   ἀπόλλυνται, ὡς τούτων ~λόγος.  τὸ   δὲ ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης
[496]   δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)  τὸ   δὲ πίνειν πλήρωσίς τε τῆς
[467]   ἐστιν, ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν,  τὸ   δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ
[512]   ~λόγοις, λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ  τὸ   δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν
[486]   ~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοιούτων εἰς  τὸ   δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν
[476]   μετὰ τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ  τὸ   δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα
[499]   εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο δέχεσθαι  τὸ   διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν δὲ
[476]   ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε·  τὸ   διδόναι δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι
[527]   τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ  τὸ   δίκαιον ἀεί, καὶ τῇ ἄλλῃ
[518]   δὲ γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ  τὸ   δίκαιον δεσποίνας εἶναι τούτων. ταὐτὰ
[471]   Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ μὲν  τὸ   ~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου, καὶ
[484]   τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν καὶ  τὸ   δίκαιον. ἐὰν δέ γε οἶμαι
[488]   φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο λέγεις  τὸ   ~δίκαιον εἶναι, ὀρθῶς μέμνημαι;
[490]   λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι ἐγὼ  τὸ   δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ βελτίω
[488]   δέ μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς  τὸ   δίκαιον ἔχειν καὶ σὺ καὶ
[459]   πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει περὶ  τὸ   δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον καὶ
[483]   καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι ~οὕτω  τὸ   δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω τοῦ
[471]   οὗ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο κατὰ  τὸ   δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι
[455]   πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ  τὸ   δίκαιόν τε καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας)
[491]   (προσήκει τῶν πόλεων ἄρχειν, καὶ  τὸ   δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον ἔχειν
[486]   ἔχων ὅτι εἴποις, καὶ εἰς  τὸ   δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ
[478]   μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  τὸ   δίκην διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ
[476]   ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ ὁμολογουμένων,  τὸ   δίκην διδόναι πότερον πάσχειν τί
[479]   γε ἐφάνη τούτου τοῦ κακοῦ  τὸ   δίκην διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης)
[496]   ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ  τὸ   διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[527]   ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον οὐ  τὸ   δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ
[466]   ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ  τὸ   δύνασθαί γε λέγεις ἀγαθόν τι
[462]   λέγειν, μὴ οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν  τὸ   ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ, ~εἰ
[481]   ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ  τὸ   ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας
[490]   τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς  τὸ   ἑαυτοῦ σῶμα οὐ πλεονεκτητέον, εἰ
[469]   εἰ οὖν ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι  ~τὸ   ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν
[482]   αὐτὸν καὶ φάναι διδάξειν διὰ  τὸ   ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν
[454]   τοῦ εἰδέναι ἐξ ἧς  ~τὸ   εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον δήπου,
[518]   χρῆσθαι τοῖς τούτων ἔργοις διὰ  τὸ   εἰδέναι ὅτι χρηστὸν καὶ πονηρὸν
[505]   πάντας ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν πρὸς  τὸ   εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν
[520]   τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ, ὡς  τὸ   εἰκός, μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ
[527]   καὶ τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ  τὸ   εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ
[527]   τὸ δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ  τὸ   εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ·
[508]   ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα ἦν,  τὸ   εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι
[505]   ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  τὸ   εἴργειν ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ
[513]   ἔφαμεν εἶναι τὰς παρασκευὰς ἐπὶ  τὸ   ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ σῶμα καὶ
[461]   εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο εἶναι  τὸ   ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον εἴη
[508]   τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα  τὸ   ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ
[497]   καὶ πρόιθί γε ἔτι εἰς  τὸ   ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα
[459]   ἔν γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  τὸ   ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν, ἐν
[468]   βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι, ~καὶ  τὸ   ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ
[512]   εἱμαρμένην οὐδ' ἂν ~εἷς ἐκφύγοι,  τὸ   ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν' ἂν
[502]   ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν αὐτῆς  τὸ   ἐπιχείρημα καὶ σπουδή, ὡς
[454]   τοίνυν οὐ μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο  τὸ   ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι, δικαίως
[503]   οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς  τὸ   ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως
[449]   ψεύσῃ, ἀλλὰ ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ  τὸ   ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν,
[461]   μακρὰ λέγοντος καὶ μὴ ἐθέλοντος  τὸ   ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν
[448]   τί μάλιστα, Σώκρατες; ~(Σωκράτης)  ~τὸ   ἐρωτώμενον οὐ πάνυ μοι φαίνεται
[473]   ~ἐπιδὼν παῖδάς τε καὶ γυναῖκα  τὸ   ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ καταπιττωθῇ, οὗτος
[508]   ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως, ἐάντε,  τὸ   ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι
[475]   ὅταν δὲ δὴ δυοῖν αἰσχροῖν  τὸ   (ἕτερον αἴσχιον ᾖ, ἤτοι λύπῃ
[503]   ~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει  τὸ   ἕτερον τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε
[492]   λέγων ~τίς δ' οἶδεν, εἰ  τὸ   ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ
[512]   σῴζεσθαι. μὴ γὰρ τοῦτο μέν,  τὸ   ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν γε
[494]   λυπούμενον. ἀλλ' ἐν τούτῳ ἐστὶν  τὸ   ~ἡδέως ζῆν, ἐν τῷ ὡς
[502]   ~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ πρὸς  τὸ   ἥδιστον; ἠνία γὰρ ᾄδων τοὺς
[521]   πρὸς τὸ βέλτιστον, οὐ πρὸς  ~(τὸ   ἥδιστον, καὶ οὐκ ἐθέλων ποιεῖν
[506]   τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος;  ~τὸ   ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ
[506]   καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ  τὸ   ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον,
[506]   ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν λόγον. ἆρα  τὸ   ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν τὸ
[500]   δέ τι ἡδύ, ἕτερον δὲ  τὸ   ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ
[497]   ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται  τὸ   ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης) οὐκ
[478]   ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν  τὸ   ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν, καὶ χαίρουσιν
[489]   νομίζουσιν, οὔ, οἱ πολλοὶ  τὸ   ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ τὸ
[489]   ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον  ~τὸ   ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ καὶ φύσει·
[488]   αὖ σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον εἶναι  τὸ   ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον τὸ
[483]   ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι αὐτοὶ ἂν  τὸ   ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες. διὰ
[484]   καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς  τὸ   ἴσον χρὴ ἔχειν καὶ τοῦτό
[488]   ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον καὶ  τὸ   ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον ταὐτὸν ὄν,
[488]   ~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον καὶ  τὸ   ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ σοι
[479]   μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς  τὸ   κάεσθαι καὶ τὸ τέμνεσθαι, ὅτι
[475]   ~δέξαιο ἂν οὖν σὺ μᾶλλον  τὸ   κάκιον καὶ τὸ αἴσχιον ἀντὶ
[496]   εἴη τό τε ἀγαθὸν καὶ  τὸ   κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ εὖ
[472]   αὖ ἐστιν ἐν Πυθίου τοῦτο  τὸ   καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν δὲ βούλῃ,
[459]   ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ  τὸ   καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν
[484]   χρὴ ἔχειν καὶ τοῦτό ἐστιν  τὸ   καλὸν καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν
[475]   ἡδονῇ τε καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος  τὸ   ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν
[476]   κάει ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι  τὸ   καόμενον ὡς ἂν τὸ κᾶον
[476]   κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς ἂν  τὸ   κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[483]   τε καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου  τὸ   κατὰ νόμον ~αἴσχιον λέγοντος, σὺ
[488]   ἔχειν καὶ σὺ καὶ Πίνδαρος  τὸ   κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν
[491]   ~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν  τὸ   κατὰ φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον,
[492]   τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,  ~τὸ   κατθανεῖν δὲ ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς
[453]   ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ τοῦτο  τὸ   ~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή,
[453]   πραγματεία αὐτῆς ἅπασα καὶ  τὸ   κεφάλαιον εἰς τοῦτο τελευτᾷ·
[463]   ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ  τὸ   κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ
[505]   ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)  ~τὸ   κολάζεσθαι ἄρα τῇ ψυχῇ ἄμεινόν
[476]   τῇδε· τὸ διδόναι δίκην καὶ  τὸ   κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ
[489]   φημι εἶναι τὸ βέλτιον καὶ  τὸ   κρεῖττον; οἴει με λέγειν,
[489]   τοπάζω τοιοῦτόν τί σε λέγειν  τὸ   ~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς
[488]   διόρισον, ταὐτὸν ἕτερόν ἐστιν  τὸ   ~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον καὶ
[488]   κρείττους εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς  τὸ   κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ
[489]   γὰρ οἴει ἄλλο τι λέγειν  τὸ   κρείττους εἶναι τὸ βελτίους;
[450]   παράπαν ~πᾶσα πρᾶξις καὶ  τὸ   (κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων ἐστίν.
[450]   εἶπες, ὅτι διὰ λόγου  τὸ   κῦρος ἔχουσα ῥητορική ἐστιν, καὶ
[451]   περὶ τί ἐν λόγοις  τὸ   κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ
[451]   ὅτι τῶν διὰ λόγου τις  τὸ   κῦρος ἐχουσῶν. καὶ εἴ με
[514]   καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην,  τὸ   λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν τῷ
[447]   οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ,  τὸ   λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ
[502]   ἄλλο τι λόγοι γίγνονται  τὸ   λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[458]   ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ  τὸ   λοιπόν, Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ
[468]   τῇ πόλει ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ  τὸ   ~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν τι κατὰ
[470]   καὶ τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν  τὸ   μέγα δύνασθαι· εἰ δὲ μή,
[466]   τὸν οὐ σύ γε, ἐπεὶ  τὸ   μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι
[470]   γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, θαυμάσιε,  (τὸ   μέγα δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι
[466]   εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν  τὸ   μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς
[469]   ~ἀλλ' οὐκ ἄρα τοῦτ' ἔστιν  τὸ   μέγα δύνασθαι, τὸ ποιεῖν
[456]   δαιμονία γάρ τις ἔμοιγε καταφαίνεται  τὸ   μέγεθος οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ
[452]   ἐστιν τούτου τέχνη περὶ  ~τὸ   μέγιστον ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ'
[511]   γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  τὸ   μέγιστον αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ
[475]   ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες  τὸ   μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ
[496]   ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις  τὸ   μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν;
[449]   Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι  τὸ   μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος,
[503]   γὰρ καὶ τοῦτό ἐστι διπλοῦν,  τὸ   μὲν ἕτερόν που τούτου κολακεία
[510]   ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ  τὸ   μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα
[484]   τῶν χειρόνων τε καὶ ἡττόνων.  ~τὸ   μὲν οὖν ἀληθὲς οὕτως ἔχει,
[520]   ~Πῶλον· σὺ δὲ δι' ἄγνοιαν  (τὸ   μὲν πάγκαλόν τι οἴει εἶναι,
[454]   οὖν δύο εἴδη θῶμεν πειθοῦς,  τὸ   μὲν πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ
[515]   καὶ ἐγὼ καὶ σύ, ὅτι  τὸ   μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ
[493]   ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν καὶ  τὸ   μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα,
[496]   τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε·  τὸ   μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω.
[452]   ἂν ἡμεῖς. δῆλον οὖν ὅτι  ~τὸ   μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν· καὶ
[462]   ὅτι φημὶ (αὐτὴν εἶναι, ὥστε  τὸ   μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ οὐ
[502]   μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν καὶ  τὸ   ~μέτρον, ἄλλο τι λόγοι
[510]   γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ  τὸ   μὴ ἀδικεῖν; πολλοῦ δεῖ,
[474]   τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ  τὸ   μὴ διδόναι δίκην τοῦ διδόναι.
[476]   ὡς σὺ ᾤου, μεῖζον  τὸ   μὴ διδόναι, ὡς αὖ ἐγὼ
[487]   μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ  τὸ   μὴ κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ·
[487]   οἷοί τέ εἰσιν ~βασανίζειν διὰ  τὸ   μὴ σοφοὶ εἶναι ὥσπερ σύ·
[508]   τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν βούληται,  ~τὸ   νεανικὸν δὴ τοῦτο τὸ τοῦ
[480]   ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν  τὸ   νόσημα τῆς ἀδικίας ὕπουλον τὴν
[514]   ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ τοῦτο  τὸ   οἰκοδόμημα καλὸν αἰσχρόν ἐστιν·
[510]   ~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ ἐπὶ  τὸ   οἵῳ τε εἶναι ὡς πλεῖστα
[508]   καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα, καὶ  τὸ   ὅλον τοῦτο διὰ ~ταῦτα κόσμον
[504]   ~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ  τὸ   ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί δὲ οὐκ
[485]   αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι  τὸ   ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας
[459]   ῥήτωρ τῶν ἄλλων διὰ  τὸ   οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν
[483]   (γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό γ' ἐστὶν  τὸ   πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου
[451]   καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ  τὸ   πᾶν κυρουμένων· καὶ εἰ ἐπανέροιτο·
[495]   οὐ τοῦτο τὸ ἀγαθόν,  τὸ   πάντως χαίρειν· ταῦτά τε γὰρ
[459]   ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα;  τὸ   παράπαν ~οὐχ οἷός τε ἔσῃ
[450]   αἱ δὲ πολλαὶ πλείους, καὶ  τὸ   παράπαν ~πᾶσα πρᾶξις καὶ
[503]   δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον καλόν,  τὸ   παρασκευάζειν ὅπως ὡς βέλτισται ~ἔσονται
[499]   μοι κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον  τὸ   παρὸν εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο
[476]   ἂν ποιῇ τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον  τὸ   πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ.
[452]   οὖν δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας)  ~τὸ   πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ' εἶναι
[496]   δὴ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα.  τὸ   πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ
[496]   ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ λέγω  τὸ   πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ
[451]   ἐστιν, τό τε ἄρτιον καὶ  ~τὸ   περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι
[451]   ἄλληλα πῶς ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ  τὸ   περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον
[454]   περὶ τὸ (ἄρτιόν τε καὶ  τὸ   περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ ~τὰς
[493]   Ἰταλικός, παράγων τῷ ὀνόματι διὰ  τὸ   πιθανόν τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε
[496]   ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ  τὸ   πίνειν χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα.
[454]   Σώκρατες, ὅτι ἐξ ἧς  τὸ   πιστεύειν. ~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ ἄρα,
[484]   καὶ ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων  τὸ   πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ μέρος, ~ἵν'
[489]   τὸ ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ  τὸ   πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον
[483]   τοῦτο ἄδικον καὶ αἰσχρὸν λέγεται,  τὸ   πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν,
[483]   καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν,  τὸ   πλέον τῶν ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν·
[483]   λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον  τὸ   πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ
[451]   φησιν ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ,  τὸ   ~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ·
[469]   τοῦτ' ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι,  τὸ   ποιεῖν δοκεῖ αὐτῷ·
[476]   ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον ποιεῖ  τὸ   ποιοῦν; λέγω δὲ ~τὸ τοιόνδε·
[476]   ~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο πάσχον  τὸ   ποιοῦν ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον
[476]   περὶ πάντων, οἷον ἂν ποιῇ  τὸ   ~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ πάσχον πάσχειν.
[450]   τῶν τεχνῶν τῶν μὲν ἐργασία  τὸ   πολύ ἐστιν καὶ λόγου βραχέος
[451]   τούτων τις τῶν τεχνῶν τῶν  τὸ   πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ
[512]   ~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων  (τὸ   πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς τοῖς
[450]   τούτους, οἳ τυγχάνουσιν ὄντες περὶ  τὸ   πρᾶγμα οὗ ἑκάστη ἐστὶν
[457]   μή με ὑπολάβῃς οὐ πρὸς  τὸ   πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ ~καταφανὲς
[457]   λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ ζητοῦντας  τὸ   προκείμενον ἐν ~τῷ λόγῳ· καὶ
[457]   ἀκόλουθα ~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα οἷς  τὸ   πρῶτον ἔλεγες περὶ τῆς ῥητορικῆς·
[461]   Πῶλε, ἢν καθέρξῃς,  τὸ   πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί
[520]   εὖ ποιεῖν, ὥστε καλὸν δοκεῖ  τὸ   σημεῖον εἶναι, εἰ εὖ ποιήσας
[451]   τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο  τὸ   ~σκολιόν, ἐν καταριθμοῦνται ᾄδοντες
[452]   δημιουργοὶ τούτων ὧν ἐπῄνεσεν  τὸ   σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε καὶ
[452]   εἶ, ἄνθρωπε, καὶ τί  τὸ   σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν,
[455]   καὶ ἐμὲ νῦν ~νόμισον καὶ  τὸ   σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ καὶ
[483]   δὴ καὶ σὺ τοῦτο  τὸ   σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν τοῖς
[496]   ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν  τὸ   συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν λέγεις
[512]   ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή,  τὸ   ~σῴζειν αὑτὸν καὶ τὰ ἑαυτοῦ
[512]   καὶ τὸ ἀγαθὸν ~ἢ  τὸ   σῴζειν τε καὶ σῴζεσθαι. μὴ
[479]   μὴ διδόναι δίκην τῶν περὶ  ~τὸ   σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς μηδὲ
[499]   τὰς τοιάσδε λέγεις, οἷον κατὰ  τὸ   σῶμα ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν
[465]   καὶ ~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ  τὸ   σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς χάρισι
[524]   ~ἄλλων τραυμάτων ζῶν, καὶ τεθνεῶτος  τὸ   σῶμα ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα ἔχον·
[524]   δὲ λόγῳ, οἷος εἶναι παρεσκεύαστο  τὸ   σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ
[517]   (ἡ πραγματεία ἔστιν καὶ περὶ  τὸ   σῶμα καὶ περὶ τὴν ψυχήν,
[456]   εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ ἔχων  τὸ   σῶμα καὶ πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα
[504]   ~τε καὶ ἰατροί, κοσμοῦσί που  τὸ   σῶμα καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω
[464]   ποιεῖ μὲν δοκεῖν εὖ ἔχειν  τὸ   ~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, (ἔχει
[514]   δι' ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω γεγονότα  τὸ   σῶμα, μήτε τῶν ξένων μήτε
[504]   οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ περὶ  τὸ   σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε καὶ ἰατροί,
[523]   ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ ὅλον  τὸ   σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ αὐτοῖς
[514]   δὲ (Σωκράτης) πῶς ἔχει  τὸ   σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν; ἤδη
[512]   μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ  τὸ   σῶμα συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος
[508]   οὐδέ γε τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε  τὸ   σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε τὸ
[464]   τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν  τὸ   σῶμα, τῶν δὲ τὴν ψυχήν,
[524]   ~οἷον εἴ τινος μέγα ἦν  τὸ   σῶμα φύσει τροφῇ
[503]   πρότερον σὺ ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής,  τὸ   τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς
[479]   ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ κάεσθαι καὶ  τὸ   τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν. οὐ
[508]   ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ γε  τὸ   ~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα τὸ
[476]   ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται  τὸ   ~τεμνόμενον οἷον τὸ τέμνον τέμνει;
[476]   (τμῆμα τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον οἷον  τὸ   τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[452]   ἰατρός. τί οὖν λέγεις;  τὸ   τῆς σῆς τέχνης ~ἔργον μέγιστόν
[450]   ~δέονται, ἔνιαι δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ  τὸ   τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν καὶ
[523]   δὲ ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς  τὸ   τῆς τίσεώς τε καὶ δίκης
[484]   ~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν  τὸ   τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ
[476]   εἰ μέγα γε βαθὺ  τὸ   τμῆμα ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα
[476]   ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω δὲ  ~τὸ   τοιόνδε· εἴ τις τύπτει, ἀνάγκη
[494]   οὐδὲ λίθου. καί μοι λέγε·  τὸ   ~τοιόνδε λέγεις οἷον πεινῆν καὶ
[453]   καὶ ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ  τὸ   τοιόνδε· ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα,
[457]   λόγων καὶ καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς  τὸ   τοιόνδε, ὅτι οὐ ῥᾳδίως δύνανται
[501]   τε εἶναι, καὶ ἔγωγέ φημι  τὸ   τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι καὶ περὶ
[464]   τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)  ~τὸ   τοιοῦτον λέγω καὶ ἐν σώματι
[502]   χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  τὸ   τοιοῦτον, Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ
[465]   καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν φημι (εἶναι  τὸ   τοιοῦτον, Πῶλε τοῦτο γὰρ
[465]   ταῖς χάρισι ταῖς πρὸς αὑτό,  τὸ   ~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν,
[505]   ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι  τὸ   τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, πρὸ
[484]   λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ  τὸ   τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ ἐστιν
[508]   βούληται, ~τὸ νεανικὸν δὴ τοῦτο  τὸ   τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ κόρρης,
[458]   διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν χρὴ καὶ  τὸ   τούτων, μή τινας αὐτῶν κατέχομεν
[508]   ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ  τὸ   τύπτειν καὶ ~ἐμὲ καὶ τὰ
[508]   λέγεσθαι· οὔ φημι, ~Καλλίκλεις,  τὸ   τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον
[476]   ταχὺ (τύπτων, οὕτω καὶ  τὸ   τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[476]   τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν  τὸ   τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[469]   ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ  τὸ   τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ ἐγώ.
[475]   ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ  τὸ   τῶν μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος)
[458]   ἴσως ~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν καὶ  τὸ   τῶν παρόντων. πάλαι γάρ τοι,
[513]   λέγειν, Σώκρατες, πέπονθα δὲ  τὸ   τῶν ~πολλῶν πάθος· οὐ πάνυ
[467]   φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἐκεῖνο,  τὸ   ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος)
[467]   ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι  τὸ   (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οἱ
[459]   ἔχων ῥητορικὸς ὡς περὶ  τὸ   ὑγιεινὸν καὶ περὶ τὰ ἄλλα
[522]   ταῦτα ἐγὼ λέγω, καὶ πράττω  τὸ   ὑμέτερον δὴ τοῦτο, ~ἄνδρες
[480]   ~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς  τὸ   φανερὸν ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα
[467]   τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν  τὸ   φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἐκεῖνο,
[488]   πόλεις ἐπὶ τὰς σμικρὰς κατὰ  τὸ   φύσει δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι κρείττους
[497]   ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα  τὸ   χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ
[462]   ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς  τὸ   χαρίζεσθαι, σμικρόν τί μοι χαρίσασθαι;
[502]   τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται καὶ  ~τὸ   χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[502]   λόγους, ~καὶ οὗτοι πρὸς  τὸ   χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις ὡρμημένοι, καὶ
[500]   ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον καὶ  τὸ   χεῖρον, αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι
[513]   ἐπὶ τὸ βέλτιον εἴτ' ἐπὶ  τὸ   χεῖρον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ
[485]   ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ~Σώκρατες,  τὸ   χρῆμα γίγνεται, καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον
[494]   ἔστιν, νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,  τὸ   ὥσπερ λίθον ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ,
[479]   ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ  τὸ   ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν
[470]   μὲν ~πράττοντι δοκεῖ ἕπηται  τὸ   ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 25/11/2005