Pages
[497]	παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας καὶ
[478]	~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν
[472]	ἄδικον μὲν ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα	δέ.	ἄλλο τι ὡς οὕτω σου
[484]	οὖν ἀληθὲς οὕτως ἔχει, γνώσῃ	δέ,	ἂν ἐπὶ τὰ μείζω ἔλθῃς
[504]	ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ· σὺ	δέ,	ἂν μέν σοι δοκῶ ἐγὼ
[491]	ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε, τί; ἦ
[480]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν	δέ	γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς ἢ
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι	δέ	γε αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι,
[480]	γε οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον	δέ	γε αὖ μεταβαλόντα, εἰ ἄρα
[473]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	δέ	γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς
[503]	~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον, ~εἰ	δέ	γε βελτίους ἔσονται ἢ χείρους
[448]	λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία· ἂν	δέ	γε βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ.
[450]	ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι	δέ	γέ εἰσι τῶν τεχνῶν αἳ
[513]	βούλει, σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ	δέ	γε ἑτέρα, ὅπως ὡς βέλτιστον
[473]	γε οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ	δέ	γε εὐδαίμονας αὖ τοὺς ἀδικοῦντας,
[495]	τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης	δέ	γε ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ
[448]	ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ	δέ	γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος
[473]	Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι	δέ	γε καὶ σὲ ποιῆσαι, ὦ
[475]	ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) νῦν	δέ	γε κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε.
[507]	~πῶς γὰρ οὐ μέλλει; ~ἡ	δέ	(γε κοσμία σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη.
[479]	διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ	δέ	γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ τοῦ
[453]	ζῷα; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ	δέ	γε μηδεὶς ἄλλος ἢ Ζεῦξις
[460]	οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν	(δέ	γε ὁ αὐτὸς οὗτος φαίνεται,
[484]	καλὸν καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν	δέ	γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν γένηται
[483]	καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ	δέ	γε οἶμαι φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει
[495]	ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι	δέ	γε οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς
[474]	δίκην τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ	δέ	γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ' ἄλλον
[498]	λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν	δέ	γε παρουσίᾳ φῂς σὺ εἶναι
[520]	~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ	δέ	γε ταύτης τῆς πράξεως, ὅντιν'
[472]	ἔσται; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ	δέ	γε τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ
[504]	ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς	δέ	γε τῆς ψυχῆς τάξεσι καὶ
[497]	~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον	δέ	γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης)
[464]	εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν, οὖσαν δ'
[501]	ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον	δέ,	εἰ ~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ
[462]	διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ	δέ,	~εἰ μὲν τοῦτό ἐστιν ἡ
[470]	ἔχει καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	ἐν τούτῳ ἡ πᾶσα εὐδαιμονία
[454]	οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς καὶ ἀληθής;
[448]	τέχνην ὥσπερ τινὸς ψέγοντος, ἥτις	δέ	ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ
[506]	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ	δέ	ἐστιν τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα,
[488]	καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι, μοχθηρότερον	δέ·	ἢ ὁ αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν
[495]	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ
[503]	τίς ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί	δέ;	Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν
[525]	καὶ Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην	δέ,	καὶ εἴ τις ἄλλος πονηρὸς
[467]	μὴ κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ	δέ	με ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες
[508]	οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ	δέ	μοι δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν
[488]	μηδενὸς ἄξιον ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς	δέ	μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς τὸ
[521]	ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς	δέ	μοι ἥκει λόγος ὅνπερ πρὸς
[484]	τὸ τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ	δέ	μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ
[506]	διεξελθεῖν ~σε τὸν λόγον· φαίνεται	δέ	μοι καὶ τοῖς ἄλλοις δοκεῖν.
[487]	σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν	δέ	μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ
[500]	τὴν ~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ	δέ	μοι τοῦτο πρῶτον ἢ (σύμφαθι
[498]	ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα;
[490]	περὶ ταῦτα, ἰατρὸς ὤν, ᾖ	δέ,	~οἷον εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος,
[502]	μὲν ᾖ καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν	δέ,	ὅπως τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ,
[461]	πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί	δέ;	οὐκ ἐξέσται μοι λέγειν ὁπόσα
[469]	ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ
[466]	δύνασθαι οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	οὐχ, ὥσπερ οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν
[497]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες;
[454]	μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[478]	~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος	δέ	που ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν.
[500]	ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον	δέ	που ὅτι ἡ μὲν ὀψοποιικὴ
[478]	ἢ ὁ μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων	δέ;	~(Πῶλος) φαίνεταί μοι ὁ μὴ
[513]	τῆς ἐν τῇ πόλει. εἰ	δέ	σοι οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν
[456]	~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει. (μέγα	δέ	σοι τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις γὰρ
[470]	συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως δὲ
[493]	ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ	δέ,	τὰ δ' ἀγγεῖα τετρημένα καὶ
[500]	εἶναι μέν τι ~ἀγαθόν, εἶναι	δέ	τι ἡδύ, ἕτερον δὲ τὸ
[502]	τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ	δέ	τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον,
[459]	αὐτὴν εἰδέναι ὅπως ἔχει, μηχανὴν	(δέ	τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι
[475]	δεξαίμην, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος	δέ	τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ μοι
[512]	οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ	δέ	τις ἄρα ἐν τῷ τοῦ
[489]	~ἐπὶ τὸν νόμον ἄγων, ἐὰν	δέ	τις κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν
[527]	καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν	δέ	τις κατά τι κακὸς γίγνηται,
[498]	χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	τοῖς ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν τὰ
[497]	σοι οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει	δέ̓	τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ
[506]	ἄν μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν	δέ	τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ ὄντα
[503]	νῦν ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	τῶν παλαιῶν ἔχεις τινὰ εἰπεῖν
[472]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	δέ	φημι ἀδύνατον. ἓν μὲν τουτὶ
[515]	πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν	δέ,	ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ
[511]	γέ σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ,	ὦ βέλτιστε; ἦ καὶ ἡ
[449]	Γοργίαν καλεῖν χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον	δέ,	ὦ Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ
[462]	τε εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί	δέ,	ὦ Πῶλε; ἤδη πέπυσαι παρ'
[448]	γὰρ ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί	δέ,	ὦ Πῶλε; οἴει σὺ κάλλιον
[461]	ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί	δέ,	ὦ Σώκρατες; οὕτω καὶ σὺ
[485]	καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ	δέ,	ὦ ~Σώκρατες, πρὸς σὲ ἐπιεικῶς
[447]	βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί	δέ,	ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι
[494]	καὶ ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ	δέ,	ὡς ~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι.
[482]	μὲν οὐκ ἔστιν καλά, νόμῳ	δέ.	ὡς τὰ ~πολλὰ δὲ ταῦτα
[451]	δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον	δέ,	ὥς φησιν ὁ ποιητὴς τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005