Pages |
[481] |
τε
καὶ
τυγχάνει
ταῦτα
ἀληθῆ
|
~ὄντα |
ἃ
λέγεις,
ἄλλο
τι
ἢ |
[472] |
ὧν
ἀμφισβητοῦμεν
οὐ
πάνυ
σμικρὰ
|
ὄντα, |
~ἀλλὰ
σχεδόν
τι
ταῦτα
περὶ |
[506] |
δέ
τῳ
ὑμῶν
μὴ
~τὰ
|
ὄντα |
δοκῶ
ὁμολογεῖν
ἐμαυτῷ,
χρὴ
ἀντιλαμβάνεσθαι |
[488] |
τοῦ,
καὶ
~πρεσβύτερον
καὶ
νεώτερον
|
ὄντα. |
ἐγὼ
γὰρ
εἴ
τι
μὴ |
[451] |
(γνῶσις)
ὅσα
ἂν
~ἑκάτερα
τυγχάνῃ
|
ὄντα. |
εἰ
δ'
αὖ
ἔροιτο·
τὴν |
[472] |
ἄνδρα
ἀδικοῦντά
τε
καὶ
ἄδικον
|
ὄντα, |
εἴπερ
Ἀρχέλαον
ἄδικον
μὲν
ἡγῇ |
[522] |
ἐξελέγχοι
ταύτην
τὴν
~βοήθειαν
ἀδύνατον
|
ὄντα |
ἐμαυτῷ
καὶ
ἄλλῳ
βοηθεῖν,
αἰσχυνοίμην |
[482] |
ἐναντία
λέγειν
μᾶλλον
ἢ
ἕνα
|
ὄντα |
ἐμὲ
ἐμαυτῷ
ἀσύμφωνον
~εἶναι
καὶ |
[488] |
νουθετήσῃς
ὕστερον,
ὡς
μηδενὸς
ἄξιον
|
ὄντα. |
ἐξ
~ἀρχῆς
δέ
μοι
ἐπανάλαβε |
[495] |
ἔτι
μετ'
ἐμοῦ
ἱκανῶς
~τὰ
|
ὄντα |
ἐξετάζοις,
εἴπερ
παρὰ
τὰ
δοκοῦντα |
[517] |
γὰρ
ποριστικὸν
εἶναι
ἢ
κάπηλον
|
ὄντα |
ἢ
~ἔμπορον
ἢ
δημιουργόν
του |
[459] |
καὶ
δοκεῖν
ἀγαθὸν
εἶναι
οὐκ
|
ὄντα; |
ἢ
τὸ
παράπαν
~οὐχ
οἷός |
[507] |
τὸν
σώφρονα,
ὥσπερ
διήλθομεν,
δίκαιον
|
~ὄντα |
καὶ
ἀνδρεῖον
καὶ
ὅσιον
ἀγαθὸν |
[491] |
ἀλλ'
ὥσπερ
οἱ
πολλοί,
σώφρονα
|
ὄντα |
καὶ
ἐγκρατῆ
αὐτὸν
ἑαυτοῦ,
~τῶν |
[490] |
δίκαιον
εἶναι
φύσει,
τὸ
βελτίω
|
~ὄντα |
καὶ
φρονιμώτερον
καὶ
ἄρχειν
καὶ |
[511] |
ἀλλὰ
πονηρὸς
ὢν
καλὸν
κἀγαθὸν
|
ὄντα. |
~(Καλλίκλης)
οὐκοῦν
τοῦτο
δὴ
καὶ |
[480] |
δὲ
θανάτου,
ἀποθνῄσκοντα,
αὐτὸν
~πρῶτον
|
ὄντα |
κατήγορον
καὶ
αὑτοῦ
καὶ
τῶν |
[472] |
ἂν
μὴ
σὲ
αὐτὸν
ἕνα
|
ὄντα |
μάρτυρα
~παράσχωμαι
ὁμολογοῦντα
περὶ
ὧν |
[521] |
ὅτι
Πονηρός
γε
ὢν
ἀγαθὸν
|
ὄντα· |
μηδ'
ὅτι
ἀφαιρήσεται
ἐάν
τι |
[512] |
~σῴζειν
αὑτὸν
καὶ
τὰ
ἑαυτοῦ
|
ὄντα |
ὁποῖός
τις
ἔτυχεν,
καταγέλαστός
σοι |
[468] |
βουλόμεθα
πράττειν
~αὐτά,
βλαβερὰ
δὲ
|
ὄντα |
οὐ
βουλόμεθα.
τὰ
γὰρ
ἀγαθὰ |
[523] |
δὲ
~λόγον·
ὡς
ἀληθῆ
γὰρ
|
ὄντα |
σοι
λέξω
ἃ
μέλλω
λέγειν. |
[470] |
μέγαν
βασιλέα
γιγνώσκειν
φήσεις
εὐδαίμονα
|
~ὄντα. |
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἀληθῆ
γε
ἐρῶ· |
[511] |
ἐὰν
~βούληται,
καὶ
ἀφαιρήσεται
τὰ
|
ὄντα. |
~(Σωκράτης)
~οἶδα,
ὠγαθὲ
Καλλίκλεις,
εἰ |
[513] |
ἐν
τῇ
πόλει
τῇδε
~ἀνόμοιον
|
ὄντα |
τῇ
πολιτείᾳ
εἴτ'
ἐπὶ
τὸ |
[468] |
βούλεται,
εἴπερ
τυγχάνει
ταῦτα
κακὰ
|
ὄντα; |
τί
οὐκ
ἀποκρίνῃ;
~(Πῶλος)
ἀλλ' |
[517] |
ἢ
σκυτοδεψόν,
οὐδὲν
θαυμαστόν
ἐστιν
|
ὄντα |
τοιοῦτον
~δόξαι
καὶ
αὑτῷ
καὶ |
[491] |
παύῃ,
ὡς
περὶ
τούτων
ἡμῖν
|
ὄντα |
τὸν
λόγον.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
σὺ |