Alphabétiquement     [«   »]
κάθηται 1
καθομολογῶν 1
καθορᾶν 1
καὶ 1473
καί 15
καινὸν 1
καίπερ 2
Fréquences     [«    »]
354 δὲ
535 Σωκράτης
368 τὸ
1473 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Gorgias

καὶ


Pages
[468]   ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν  καὶ   βούλεται, εἴπερ τυγχάνει ταῦτα
[508]   ~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο χρηστέον·  καὶ   Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν,
[499]   τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε  καὶ   ἀγαθὰ εἶναι; οὐ ταῦτα ἀνάγκη,
[519]   σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ  καὶ   ~ἀγαθὰ τὴν πόλιν πεποιηκότες ἄρα
[470]   Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ καλὸν  καὶ   ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα
[495]   φῂς εἶναι τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ  καὶ   ἀγαθόν, εἶναί τι τῶν
[474]   σύ, ὡς ἔοικας, καλόν τε  καὶ   ἀγαθὸν καὶ κακὸν ~καὶ αἰσχρόν.
[459]   τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν  καὶ   ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν οὕτως ἔχων
[495]   Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν  καὶ   ~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ
[490]   γῆν ~φρόνιμόν τε καὶ καλὸν  καὶ   ἀγαθόν, τοῦτον δὴ ἴσως δεῖ
[504]   ῥήτωρ ἐκεῖνος, τεχνικός τε  καὶ   ἀγαθός, καὶ τοὺς ~λόγους προσοίσει
[499]   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς  καὶ   ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ καὶ
[475]   ὁρίζῃ, Σώκρατες, ἡδονῇ τε  καὶ   ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης)
[465]   κομμωτική, κακοῦργός τε καὶ ~ἀπατηλὴ  καὶ   ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ
[479]   δὲ τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν  καὶ   ~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ
[517]   εἰς τὸ αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι  καὶ   ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ
[486]   τὸν δὲ ~τοιοῦτον, εἴ τι  καὶ   ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης
[509]   ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς  καὶ   ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς γοῦν ἂν
[454]   τούτων ἐστι δίκαιά τε  καὶ   ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ τοι
[483]   πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν,  καὶ   ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· δέ
[509]   οὖν ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν τε  καὶ   ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν κακὸν
[475]   ἐλέγετο νυνδὴ περὶ τοῦ ἀδικεῖν  καὶ   ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες τὸ μὲν
[460]   χρῆταί τε καὶ ἀδίκως ~χρῆται  καὶ   ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ
[525]   καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν  καὶ   ἀδικίας, ~ἑκάστη πρᾶξις
[478]   ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς δὲ πονηρίας  καὶ   ἀδικίας; εἰ μὴ οὕτως εὐπορεῖς,
[478]   δὲ νόσου, δίκη δὲ ~ἀκολασίας  καὶ   ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί
[455]   ~διδασκαλικῆς περὶ τὸ δίκαιόν τε  καὶ   ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ'
[472]   εἶναι ~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά τε  καὶ   ἄδικον ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον
[483]   πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν  ~καὶ   ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό
[505]   ἀνόητός τε ~οὖσα καὶ ἀκόλαστος  καὶ   ἄδικος καὶ ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν
[455]   ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ δικαίου μόνον  καὶ   ἀδίκου καὶ περὶ ὧν
[460]   περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς τοῦ δικαίου  καὶ   ἀδίκου· γάρ; ~(Γοργίας) ναί.
[482]   ὡς οὐ τὸ ἀδικεῖν ἐστιν  καὶ   ἀδικοῦντα δίκην μὴ διδόναι ἁπάντων
[510]   τε εἶναι ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν  καὶ   ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι δίκην.
[479]   ὑγιεῖ ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ  καὶ   ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ
[455]   ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε πέρι  καὶ   ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς μόνον· οὐ
[454]   ὄχλοις ~περὶ τῶν δικαίων τε  καὶ   ἀδίκων; ἐξ ἧς πιστεύειν γίγνεται
[460]   πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί τε  καὶ   ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως
[522]   ἄνθρωπος ἐν πόλει οὕτως διακείμενος  ~καὶ   ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης)
[523]   ὅδε περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου,  καὶ   ἀεὶ καὶ νῦν ~ἔτι ἔστιν
[464]   ἀλλήλων. τεττάρων δὴ τούτων οὐσῶν,  καὶ   ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν
[479]   εἶναι διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων,  ~καὶ   ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου
[484]   πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν τε  καὶ   ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ δή, φησίν,
[481]   καὶ εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως  καὶ   ἀθέως, ἐάντε αὖ θανάτου ἄξια
[523]   ἐκτὸς κακῶν, τὸν δὲ ἀδίκως  καὶ   ἀθέως εἰς τὸ τῆς τίσεώς
[469]   γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός τε  καὶ   ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον
[494]   οὗτος οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς  καὶ   ~ἄθλιος; τούτους τολμήσεις λέγειν
[496]   καὶ τἀναντία τούτων, κακά τε  καὶ   ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει καὶ
[501]   καὶ περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν
[450]   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν  καὶ   αἱ ἄλλαι τέχναι, Γοργία,
[501]   ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  καὶ   αἱ τοιαίδε ἅπασαι, οἷον
[469]   καὶ τά γε ~Ἀθηναίων νεώρια  καὶ   αἱ τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα
[499]   χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ λύπας  καὶ   αἱρετέον ἐστὶν καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης)
[508]   ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ κάκιον  καὶ   αἴσχιον εἶναι ἐμοὶ τῷ
[508]   τὰ ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν  καὶ   αἴσχιον καὶ κάκιον, καὶ κλέπτειν
[489]   ~δίκαιον εἶναι τὸ ἴσον ἔχειν  ~καὶ   αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι;
[489]   οὐ τὸ πλέον δίκαιον εἶναι,  καὶ   αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι;
[477]   φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον  καὶ   ~αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)
[503]   που τούτου κολακεία ἂν εἴη  ~καὶ   αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον
[495]   γὰρ τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ  καὶ   αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο
[492]   αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν,  ~καὶ   αἰσχρὸν δή φασιν εἶναι τὴν
[483]   δὴ νόμῳ μὲν τοῦτο ἄδικον  καὶ   αἰσχρὸν λέγεται, τὸ πλέον ζητεῖν
[474]   τε καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν  ~καὶ   αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[465]   ~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ καλῶ,  ~καὶ   αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ τοιοῦτον,
[494]   κιναίδων βίος, οὗτος οὐ δεινὸς  καὶ   αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος; τούτους
[525]   ἀκρατίας τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε  ~καὶ   αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν ψυχὴν εἶδεν·
[494]   μὲν καὶ Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα  καὶ   αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ δὲ οὐ
[509]   δυνατὸν εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν  καὶ   αἰσχύνη τοῦ μή. ἆρα ἄλλως
[487]   ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας  καὶ   αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος· πῶς
[452]   Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν  καὶ   αἴτιον ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς
[518]   ὦσι, τοὺς δὲ ~προτέρους ἐκείνους  καὶ   αἰτίους τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ
[492]   σὺ διώκειν, ὧδ' ἔχει· τρυφὴ  καὶ   ~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν
[477]   καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι  καὶ   ~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν καὶ ἀμαθῆ;
[505]   πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός τε ~οὖσα  καὶ   ἀκόλαστος καὶ ἄδικος καὶ ἀνόσιος,
[515]   πρότερον πονηρὸς ὤν, ἄδικός τε  καὶ   ἀκόλαστος καὶ ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα
[507]   δὲ αὕτη ἄφρων τε  καὶ   ἀκόλαστος. ~πάνυ γε. ~καὶ μὴν
[493]   πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως  καὶ   ἀκολάστως ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως
[457]   ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε ~καὶ εἰπόντες  καὶ   ἀκούσαντες περὶ σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα
[519]   πρᾶγμα καὶ νῦν ὁρῶ γιγνόμενον  καὶ   ἀκούω τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι.
[525]   ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ ὕβρεως  καὶ   ἀκρατίας τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε
[525]   καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους  καὶ   ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ
[467]   ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ φάρμακον  καὶ   ἀλγεῖν, ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν,
[475]   ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι,  καὶ   ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες
[527]   πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω  καὶ   ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν δὲ ὁρᾷς
[470]   γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   ἀληθῆ γε ἐρῶ· οὐ γὰρ
[454]   ~τί δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς  καὶ   ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον
[454]   τις, Γοργία, ~πίστις ψευδὴς  καὶ   ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς ἐγὼ
[463]   δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν  καὶ   ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν δὲ
[486]   ἔστιν καὶ βίος καὶ δόξα  καὶ   ἄλλα πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[495]   συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει,  καὶ   ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς σύ
[517]   δὲ καὶ τείχη καὶ νεώρια  καὶ   ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα καὶ ἐγώ
[454]   ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ ἔργον, ἀλλὰ  καὶ   ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ περὶ τοῦ
[450]   σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία  καὶ   ἄλλαι πολλαί. τὰς τοιαύτας (μοι
[450]   ~καὶ γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική γε  καὶ   ἄλλαι πολλαὶ τέχναι, ὧν ἔνιαι
[453]   ποιεῖν ῥητορικὴ ~μόνη  καὶ   ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ τὸ
[451]   πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ  ~καὶ   ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν
[473]   ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται,  καὶ   ἄλλας ~πολλὰς καὶ μεγάλας καὶ
[495]   εἶναι, ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν  καὶ   ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον.
[519]   ~(αὑτούς) τούς τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες  καὶ   ἄλλην χάριν οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ
[458]   τινας αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους τι  καὶ   ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν
[526]   οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε  καὶ   ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι δὲ καὶ
[449]   ταῦτα οὐ μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ  καὶ   ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις
[453]   ~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ τοῦτο, ὅτι  καὶ   ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα
[472]   ἐλέγχου, ὡς σύ τε οἴει  καὶ   ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ καὶ
[493]   δὲ μέλιτος, δὲ γάλακτος,  καὶ   ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα δὲ
[499]   δὴ σὺ οἴει ~ἐμὲ  καὶ   ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι
[525]   ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει πῶλος,  καὶ   ἄλλον ~ὅστις ἂν τοιοῦτος τύραννος
[449]   τέχνης (εἶναι καὶ ποιῆσαι ἂν  καὶ   ~ἄλλον ῥήτορα· ῥητορικὴ περὶ
[472]   καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ  καὶ   ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ οἶμαι.
[461]   καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια  καὶ   ἄλλους διδάξειν; ἀλλ' εἰς τὰ
[455]   αὐτός τε φῂς ῥήτωρ εἶναι  καὶ   ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει
[449]   ~(Γοργίας) κάλει δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν εἶναι
[514]   ~καὶ αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν  καὶ   ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν
[522]   τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ  καὶ   ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ
[505]   χαίρειν τοῦτον τὸν λόγον,  ~καὶ   ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς
[496]   γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι  καὶ   ἄλογον γίγνεται· γάρ; ~(Καλλίκλης)
[496]   ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος  καὶ   ἅμα ἔχει, δῆλον ~ὅτι ταῦτά
[497]   διψῶν τε ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται  καὶ   ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ πίνειν;
[523]   δικασταὶ ὑπό τε τούτων ~ἐκπλήττονται,  καὶ   ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι,
[477]   εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν  καὶ   ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ,
[477]   ~ταύτην οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς  καὶ   ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ τὰ
[471]   ~ἐστιν λόγος, με  καὶ   ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ
[485]   παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται  καὶ   ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν
[522]   ὅστις μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε  καὶ   ἄνανδρός ἐστιν, τὸ δὲ ἀδικεῖν
[508]   κάκιον, καὶ κλέπτειν γε ἅμα  ~καὶ   ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην
[495]   σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης)  καὶ   ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς
[495]   ~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ  καὶ   ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ τοῦ
[495]   τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ  καὶ   ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές τινα εἶναι
[463]   μὲν οὔ, ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς  καὶ   ἀνδρείας καὶ φύσει δεινῆς προσομιλεῖν
[491]   καὶ μὴ μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ  καὶ   ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες ἂν
[507]   ~ἔστι ταῦτα. ~καὶ μὲν δὴ  καὶ   ἀνδρεῖόν γε ἀνάγκη· οὐ γὰρ
[507]   σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα  καὶ   ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα
[499]   ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον  καὶ   ἀνδρεῖόν φαμεν. γάρ; ~(Καλλίκλης)
[491]   εἰς τὰ τῆς πόλεως πράγματα  καὶ   ~ἀνδρείους. τούτους γὰρ (προσήκει τῶν
[480]   ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα εὖ  καὶ   ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν
[450]   καὶ διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ  καὶ   ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι πολλαί. τὰς
[502]   παίδων τε ~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν  καὶ   ἀνδρῶν, καὶ δούλων καὶ ἐλευθέρων,
[487]   τε καὶ Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον  καὶ   ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην
[465]   τε καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς  καὶ   ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ χρώμασιν καὶ
[518]   μὲν δουλοπρεπεῖς τε καὶ διακονικὰς  καὶ   ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν,
[489]   τί σε λέγειν τὸ ~κρεῖττον,  καὶ   ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι ὅτι
[507]   ἀλλ' δεῖ καὶ πράγματα  καὶ   ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας
[508]   οὐρανὸν καὶ (γῆν καὶ θεοὺς  καὶ   ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ
[525]   δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν τε  καὶ   ἀνθρώπων οὗτοι οἳ ἂν ἰάσιμα
[472]   τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν τε  καὶ   ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά γε,
[485]   τί μοι δοκεῖ χρῆμα εἶναι  ~καὶ   ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα καί
[477]   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνιαρότατόν ἐστι  καὶ   ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων ἐστὶν
[512]   τῇ ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα ἔχει  καὶ   ἀνίατα, τούτῳ δὲ βιωτέον ἐστὶν
[512]   οὐκ, εἰ μέν τις μεγάλοις  καὶ   ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ τὸ σῶμα
[480]   ἀδικίας ὕπουλον τὴν ψυχὴν ~ποιήσει  καὶ   ἀνίατον· πῶς λέγομεν,
[505]   ~οὖσα καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄδικος  καὶ   ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν δεῖ τῶν
[479]   συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ  (καὶ   ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν
[525]   γὰρ διὰ τὴν ἐξουσίαν μέγιστα  καὶ   ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ
[510]   ὅπου τύραννός ἐστιν ἄρχων ἄγριος  καὶ   ἀπαίδευτος, εἴ τις τούτου ἐν
[470]   καὶ σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς  καὶ   ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ κάμῃς
[478]   εἴτ' ἐν ψυχῇ, ~ἰατρευόμενος  καὶ   ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ,
[465]   τοῦτον κομμωτική, κακοῦργός τε  καὶ   ~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος,
[448]   (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν γὰρ  καὶ   ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ
[506]   μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν  καὶ   ~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν
[470]   ταῦτα ἱκανά σε ἐξελέγξαι ἐστὶν  καὶ   ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι
[471]   ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας  καὶ   ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ'
[471]   Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν  καὶ   ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν, ἅτε μέγιστα
[524]   μέγας, καὶ εἰ παχύς, παχὺς  καὶ   ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως· καὶ
[463]   τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή,  καὶ   ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[466]   δύο ταῦτ' ἐστιν τὰ ἐρωτήματα,  καὶ   ἀποκρινοῦμαί γέ σοι πρὸς ~ἀμφότερα.
[468]   οὔ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ
[457]   χρώμενον μισεῖν δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν  ~καὶ   ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ τὸν διδάξαντα.
[456]   δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν τε  καὶ   ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ Δία
[469]   ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο,  καὶ   ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι καὶ πάντα
[496]   μέρει οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει  καὶ   ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[492]   ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν,  καὶ   ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν ἀεὶ
[471]   ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν  καὶ   ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ
[479]   ἔοικεν, οἷόν ἐστιν ὑγίεια  καὶ   ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ
[451]   τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων, Σώκρατες,  καὶ   ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' Γοργία,
[520]   τις τρόπον ὡς βέλτιστος εἴη  καὶ   ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ
[503]   τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε εἶναι  καὶ   ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ (ἅπαν
[454]   ἐν τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ  καὶ   ἄρτι ἔλεγον, καὶ περὶ τούτων
[490]   τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον  καὶ   ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν τῶν
[488]   τὸν κρείττω τὰ τῶν ἡττόνων  καὶ   ἄρχειν τὸν βελτίω τῶν ~χειρόνων
[525]   νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ φημι ἕνα  καὶ   Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει
[473]   ἐὰν διαφυγὼν τύραννος καταστῇ  καὶ   ἄρχων ἐν τῇ πόλει ~διαβιῷ
[502]   ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ καὶ λέξει  καὶ   ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε μή;
[496]   φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν  καὶ   ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[488]   βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω δὲ  καὶ   ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι,
[486]   ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει,  καὶ   ἄσκει ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις
[509]   ~ὡς, ἐὰν μὴ μάθῃ αὐτὰ  καὶ   ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί οὐκ αὐτό
[507]   εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην μὲν διωκτέον  ~καὶ   ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ φευκτέον ὡς
[494]   ὡς ἄτοπος εἶ, Σώκρατες,  καὶ   ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι,
[511]   ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν σῴζει γε  καὶ   αὕτη ἐκ θανάτου τοὺς ἀνθρώπους,
[451]   καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν ὅτι  καὶ   αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ τὸ
[451]   ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος ὅτι  καὶ   αὕτη λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα,
[511]   ἐσχάτων κινδύνων, ὥσπερ ῥητορική.  καὶ   ~αὕτη μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ
[516]   ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους  καὶ   αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι, τότ'
[523]   τε τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα  καὶ   αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς
[492]   τοὺς βελτίους τὴν φύσιν ἀνθρώπους,  καὶ   αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς
[461]   τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ  καὶ   αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια καὶ
[511]   εὐεργεσίας, σώσασα ~νυνδὴ ἔλεγον,  καὶ   αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ χρήματα
[506]   ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ ἔγωγε  καὶ   ~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ διιόντος
[452]   ὅτι θαυμάζοιμί τἄν, Σώκρατες,  καὶ   αὐτὸς εἴ σοι ἔχοι ~(Γοργίας)
[506]   ~ἀλλὰ μὲν δή, Γοργία,  καὶ   αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ
[455]   Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ  καὶ   αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν
[482]   σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ  καὶ   αὐτὸς λεγομένοις. οὖν ἐκείνην
[511]   ~τὸν λιμένα δύο δραχμὰς ἐπράξατο,  καὶ   αὐτὸς ἔχων τὴν τέχνην
[461]   δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ  καὶ   ~αὐτὸς ὅτι αὖ ὁμολογεῖται τὸν
[489]   ~ἀλλ' ἐγὼ μέν, δαιμόνιε,  καὶ   αὐτὸς πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν τί
[458]   (Χαιρεφῶν) καὶ μὲν δὴ  καὶ   αὐτὸς πολλοῖς ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος
[458]   φημὶ μὲν ἔγωγε, Σώκρατες,  καὶ   αὐτὸς τοιοῦτος εἶναι οἷον σὺ
[505]   ~οὗτος ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος  καὶ   αὐτὸς τοῦτο πάσχων περὶ οὗ
[487]   φίλος γάρ μοι εἶ, ὡς  καὶ   αὐτὸς φῄς. τῷ ὄντι οὖν
[480]   ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα κατήγορον  καὶ   αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων οἰκείων
[508]   λέγοιμι, ~λέγοντα ὅτι κατηγορητέον εἴη  καὶ   αὑτοῦ καὶ ὑέος καὶ ἑταίρου,
[521]   καὶ κακὰ ὅδε εἴργασται ἀνὴρ  καὶ   ~αὐτούς, καὶ τοὺς νεωτάτους ὑμῶν
[514]   πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν,  ~καὶ   αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ
[449]   τὰ ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν  ~καὶ   αὐτῷ καλῶς (καὶ διὰ βραχέων
[458]   τι λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν  καὶ   αὐτῷ μὴ γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία,
[517]   θαυμαστόν ἐστιν ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι  καὶ   αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν
[470]   ἀποκτεινύναι τε καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους  καὶ   ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε δὲ οὔ;
[511]   μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται,  καὶ   ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα,
[468]   εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν  καὶ   ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι
[466]   ἀποκτεινύασίν τε (ὃν ἂν βούλωνται,  καὶ   ~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ
[498]   ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ δὲ δειλοὶ  καὶ   ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[515]   ὤν, ἄδικός τε καὶ ἀκόλαστος  καὶ   ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα καλός τε
[510]   ~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς χαίρειν  καὶ   ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν
[468]   ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι  καὶ   βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ πλεῖν,
[468]   ~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες  καὶ   βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον
[525]   τούτων τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων  καὶ   βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ τὰ
[513]   μοι· ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως  καὶ)   βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ.
[488]   τὸ κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον  ~καὶ   βέλτιον ταὐτὸν ὄν, ἔστι
[490]   πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα  ~καὶ   βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα
[517]   ἐπιθυμίας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες  καὶ   βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο ὅθεν ἔμελλον
[486]   μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς ἔστιν  καὶ   βίος καὶ δόξα καὶ ἄλλα
[484]   τούτου ὄντος τοῦ δικαίου ~φύσει,  καὶ   βοῦς καὶ τἆλλα κτήματα εἶναι
[516]   γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων  καὶ   βοῶν τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν
[496]   ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος  καὶ   βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[465]   οὔτε οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις.  καὶ   γὰρ ἄν, εἰ μὴ
[463]   ἣν Γοργίας (ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα  ~καὶ   γὰρ ἄρτι ἐκ τοῦ λόγου
[449]   (πειράσομαί γε ὡς διὰ βραχυτάτων.  καὶ   γὰρ αὖ καὶ ~τοῦτο ἕν
[447]   τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν, Σώκρατες.  καὶ   γὰρ αὐτῷ ἓν τοῦτ' ἦν
[471]   ἐν τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν.  καὶ   γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι τοὺς
[459]   πιθανώτερος ἔσται ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας)  καὶ   γὰρ ἔλεγον, ἔν γε ὄχλῳ.
[485]   Ἀμφίονα Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην.  καὶ   γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται
[474]   ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν οὖν·  καὶ   γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι ποτ'
[472]   σκεψώμεθα εἴ τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων.  καὶ   γὰρ καὶ τυγχάνει περὶ ὧν
[467]   βέλτιστα εἶναι, (τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης)  καὶ   γὰρ νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ
[448]   ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, (Χαιρεφῶν)  καὶ   γὰρ νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην,
[519]   προσποιοῦνται εἶναι καὶ ὅσοι σοφισταί.  καὶ   γὰρ οἱ ~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ
[495]   τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης)  καὶ   γὰρ σύ, Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[456]   ὥσπερ τῇ ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ.  καὶ   ~γὰρ (τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ
[484]   κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα.  καὶ   γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι ~γίγνονται
[523]   ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ  καὶ   γένη καὶ ~πλούτους, καί, ἐπειδὰν
[521]   νοεῖς λέγων. ~καὶ νῦν εὖ  καὶ   γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν
[450]   οἷον ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ  ~καὶ   γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική γε καὶ
[508]   σοφοί, Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν  καὶ   (γῆν καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους
[466]   λέγεις πότερον αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις  καὶ   γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἐμὲ
[484]   λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές τε  καὶ   γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς τὸ
[501]   σοι καὶ περανθῇ λόγος  καὶ   Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον
[500]   ὧν αὖ ἐγὼ πρὸς Πῶλον  καὶ   Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον ~γὰρ
[494]   ~τοιγάρτοι, Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν  καὶ   Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι
[462]   καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ τε  καὶ   (Γοργίας) ἔλεγχέ τε καὶ ἐλέγχου.
[461]   καὶ νῦν εἴ τι ἐγὼ  καὶ   ~(Γοργίας) ἐν τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα,
[448]   δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν  καὶ   (Γοργίας) ἐστὶν ὅδε, καὶ μετέχει
[527]   Ἑλλήνων, σύ τε καὶ πῶλος  καὶ   (Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς
[514]   ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ δὲ κατορθῶσαι  καὶ   γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην, τὸ
[520]   σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ δικαστικῆς  καὶ   γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ' ἔγωγε
[470]   γὰρ καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα  καὶ   γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν
[473]   τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε  καὶ   γυναῖκα τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ
[511]   αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ χρήματα  καὶ   γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν λιμένα
[502]   τοιοῦτον οἷον παίδων τε ~ὁμοῦ  καὶ   γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων
[508]   φανέντα, ὡς ἐγὼ λέγω, κατέχεται  καὶ   δέδεται, ~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν τι
[488]   πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς  καὶ   ~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς
[459]   τοῦ εἰδότος; ἀνάγκη εἰδέναι,  καὶ   ~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ
[490]   ~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως ἱματίων,  καὶ   δεῖ τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον
[477]   οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ ἀμαθίαν  καὶ   δειλίαν καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)
[477]   τὸ ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον  καὶ   δειλὸν καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ
[499]   ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα  καὶ   δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[515]   ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς  καὶ   δειλοὺς καὶ λάλους καὶ ~φιλαργύρους,
[497]   δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας  καὶ   δειλούς; οὐ γὰρ ἄρτι γε,
[523]   προί̈ σασι. τοῦτο μὲν οὖν  καὶ   δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ (ὅπως
[526]   πάντας ἀνθρώπους, καθ' ὅσον ~δύναμαι,  καὶ   δὴ καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ
[482]   Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ  καὶ   δημηγορικά, ~φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν,
[502]   ~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς πολὺν ὄχλον  καὶ   δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι;
[527]   ἀλλὰ τὸ εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ  καὶ   δημοσίᾳ· ἐὰν δέ τις κατά
[484]   ~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ  καὶ   δημοσίᾳ, καὶ τῶν ἡδονῶν τε
[449]   ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ καλῶς  (καὶ   διὰ βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ νῦν
[450]   τὸ τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν  καὶ   διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ
[525]   δ' ἂν τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι  καὶ   διὰ τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι
[518]   καὶ ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς τε  καὶ   διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ
[458]   χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν  καὶ   διαλύωμεν τὸν λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ
[502]   χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς μόνον,  καὶ   διαμάχεσθαι, ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ
[503]   ~ἔσονται τῶν πολιτῶν αἱ ψυχαί,  καὶ   διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ βέλτιστα, εἴτε
[484]   ἔχων ἀνήρ, πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος  καὶ   διαρρήξας καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ
[476]   καλά ἐστιν, καθ' ὅσον δίκαια;  καὶ   ~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά μοι
[484]   πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας  καὶ   ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ ἡμέτερα γράμματα
[482]   μοι κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν τε  ~καὶ   διαφωνεῖν, καὶ χορὸν χορηγοίην,
[457]   ~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ μαθόντες  καὶ   διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς
[447]   τί ~ἐστιν ἐπαγγέλλεταί τε  καὶ   διδάσκει· τὴν δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν
[465]   καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο  καὶ   διεκρίνετο τε ὀψοποιικὴ καὶ
[491]   ἐστὶν τὸ κατὰ φύσιν καλὸν  καὶ   δίκαιον, ἐγώ σοι ~νῦν
[519]   ~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ σωφροσύνης  καὶ   δικαιοσύνης λιμένων καὶ ~νεωρίων καὶ
[470]   γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως ἔχει  καὶ   δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί δέ; ἐν
[492]   αἴσχιον καὶ κάκιον εἴη σωφροσύνης  καὶ   ~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς ἀνθρώποις, οἷς
[478]   γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ που  καὶ   δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται
[508]   φιλίαν καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην  καὶ   δικαιότητα, καὶ τὸ ὅλον τοῦτο
[519]   ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς  καὶ   δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν
[451]   ὀρθῶς γὰρ οἴει, Σώκρατες,  καὶ   δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν
[525]   δὲ οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε  καὶ   δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν τε
[478]   νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπληττόμενος  καὶ   δίκην διδούς. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[523]   εἰς τὸ τῆς τίσεώς τε  καὶ   δίκης ~δεσμωτήριον, δὴ Τάρταρον
[499]   ἡμῖν συμβαίνει ἐκ τῶν ὡμολογημένων·  ~καὶ   δὶς γάρ τοι καὶ τρίς
[522]   πικρότατα πώματα διδοὺς καὶ πεινῆν  ~καὶ   διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ
[494]   πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)  καὶ   διψῆν γε καὶ διψῶντα πίνειν;
[494]   ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε  καὶ   διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ
[507]   καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας φεύγειν  καὶ   διώκειν, καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου
[458]   τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ δὲ  καὶ   ~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη
[459]   ~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα οὐκ εἰδότα  καὶ   δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα;
[472]   καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν  καὶ   δοκούντων εἶναί τι. ~καὶ νῦν
[486]   ἀλλ' ~οἷς ἔστιν καὶ βίος  καὶ   δόξα καὶ ἄλλα πολλὰ ἀγαθά.
[502]   ~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν,  καὶ   δούλων καὶ ἐλευθέρων, ἣν οὐ
[494]   τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα  καὶ   δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν.
[511]   διὰ τὴν μίμησιν τοῦ δεσπότου  καὶ   δύναμιν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅπῃ
[525]   τούτοις καὶ Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ  καὶ   ~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς ἐν
[479]   τοὺς ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας  καὶ   δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν
[525]   ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων καὶ βασιλέων  καὶ   δυναστῶν καὶ τὰ τῶν πόλεων
[483]   ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων  καὶ   ~δυνατοὺς ὄντας πλέον ἔχειν, ἵνα
[504]   λέγῃ, καὶ τὰς πράξεις ἁπάσας,  καὶ   δῶρον ~ἐάν τι διδῷ, δώσει,
[488]   τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό,  καὶ   ἐάν με λάβῃς νῦν μέν
[461]   τὰ καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά,  καὶ   ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς
[460]   καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως  καὶ   ἐὰν ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ
[504]   δῶρον ~ἐάν τι διδῷ, δώσει,  καὶ   ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς
[489]   αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα θηρεύων,  καὶ   (ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον
[527]   τελευτήσας, ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει.  καὶ   ἔασόν τινά σου καταφρονῆσαι ὡς
[520]   τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα  καὶ   ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν
[491]   ὥσπερ οἱ πολλοί, σώφρονα ὄντα  καὶ   ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν
[517]   γοῦν σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι  καὶ   ἐγνωκέναι ὡς ἄρα διττὴ ~αὕτη
[489]   καὶ ~φύσις, δὴ  καὶ   ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς
[461]   παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος δ' εἶ  ~καὶ   ἐγὼ ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων εἴ
[521]   βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ  καὶ   ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε
[458]   σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ  καὶ   ἐγώ, ~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην·
[515]   οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς  καὶ   ἐγὼ καὶ σύ, ὅτι τὸ
[522]   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι  καὶ   ἐγὼ οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι
[476]   (μόνος καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν,  καὶ   ἐγὼ σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς
[517]   νεώρια καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα  καὶ   ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι
[466]   ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν  καὶ   (ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω
[491]   ταὐτὰ σύ τ' ἐμοῦ κατηγορεῖς  καὶ   ἐγὼ σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ
[454]   δίκαιά τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   ἐγώ τοι ὑπώπτευον ταύτην σε
[471]   με καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε,  καὶ   ἐγὼ ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς
[482]   πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν.  καὶ   ἔγωγε κατ' αὐτὸ τοῦτο οὐκ
[485]   ~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται,  καὶ   ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς
[501]   Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι,  καὶ   ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν
[473]   λαχών, ἐπειδὴ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε  καὶ   ἔδει με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον
[461]   εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ  καὶ   ἐθέλειν ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ
[509]   ἐγὼ λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται,  ~καὶ   (εἰ ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν ἔστιν,
[524]   καὶ ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως·  καὶ   εἰ αὖ ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης
[522]   ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος ὑπὸ μόνου,  καὶ   εἰ διὰ ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν
[471]   τὸ ~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου,  καὶ   εἰ ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν,
[451]   τῶν λόγῳ τὸ πᾶν κυρουμένων·  καὶ   εἰ ἐπανέροιτο· ~περὶ τί;
[476]   ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  καὶ   εἰ κάει τις, ἀνάγκη τι
[476]   γάρ τι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   εἰ μέγα γε βαθὺ
[514]   οἰκοδόμημα καλὸν αἰσχρόν ἐστιν·  ~καὶ   εἰ μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους
[516]   εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο,  καὶ   εἰ ~μὴ διὰ τὸν πρύτανιν,
[514]   περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα ἐσκόπουν·  καὶ   εἰ μὴ ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς
[524]   ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ νεκρὸς μέγας,  καὶ   εἰ παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος,
[456]   τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο.  καὶ   εἰ πρὸς ἄλλον γε δημιουργὸν
[476]   ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)  ~καὶ   εἰ σφόδρα γε κάει
[476]   τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   εἰ σφόδρα τύπτει ταχὺ
[476]   ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  καὶ   εἰ τέμνει τι, αὐτὸς
[451]   λόγου τις τὸ κῦρος ἐχουσῶν.  καὶ   εἴ με ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ
[453]   (ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ εἶναι,  καὶ   εἴ τι ἐγὼ συνίημι, λέγεις
[525]   Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην δέ,  καὶ   εἴ τις ἄλλος πονηρὸς ἦν
[451]   καὶ τὸ ἄρτιον λογιστική.  καὶ   εἴ τις τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο,
[467]   ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα  καὶ   εἰδῶ ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[501]   εἰ δοκεῖ σοι ἱκανῶς λέγεσθαι,  καὶ   ~εἶναί τινες καὶ περὶ ψυχὴν
[504]   καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν  καὶ   εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα.
[452]   τε καὶ παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής,  καὶ   εἴποι πρῶτον μὲν ~ἰατρὸς
[457]   τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε  ~καὶ   εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες περὶ σφῶν
[481]   ἀποδιδῷ τοῦτο ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ  καὶ   εἰς ~ἑαυτὸν καὶ εἰς τοὺς
[491]   τοὺς βελτίους τε καὶ ~κρείττους  καὶ   εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά
[456]   τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ  καὶ   εἰς πόλιν ὅπῃ βούλει ἐλθόντα
[486]   ~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι εἴποις,  καὶ   εἰς τὸ δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου
[526]   δὲ καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν  καὶ   εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης
[481]   ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ εἰς ~ἑαυτὸν  καὶ   εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ
[512]   ὅτι φαίης ἂν βελτίων εἶναι  καὶ   ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ βέλτιον
[524]   ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι·  καὶ   ἐκ ~τούτων τῶν λόγων τοιόνδε
[456]   ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν τε  καὶ   ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι
[457]   τὸν διδάξαντα δεῖ μισεῖν τε  καὶ   ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνος
[457]   οὐκ ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν δίκαιον  καὶ   ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ
[468]   καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν,  καὶ   ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι
[469]   αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι  καὶ   ἐκβάλλοντι καὶ πάντα πράττοντι κατὰ
[466]   ἂν βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα  καὶ   ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν πόλεων ὃν
[500]   ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ ἀγαθόν,  ~καὶ   ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα τἆλλα
[493]   ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ  ~καὶ   ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ
[527]   βίον ζῆν τοῦτον, ὅσπερ  καὶ   ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ' ἐν
[473]   τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται  καὶ   ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται,
[504]   κατά γε τὸν δίκαιον λόγον  καὶ   ἔλαττον; ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω.
[506]   δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι  καὶ   ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ ~τοι ἔγωγε
[462]   τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ τε  καὶ   ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ δήπου καὶ
[469]   ἀδίκως γε, ἑταῖρε, ἀποκτείναντα,  καὶ   ἐλεινόν γε πρός τὸν δὲ
[469]   ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι ~εἶναι  καὶ   ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ
[492]   ὧδ' ἔχει· τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία  καὶ   ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ'
[485]   ~τε καὶ χαρίεν μοι φαίνεται  καὶ   ἐλευθέριον καὶ πρέπον τῇ τοῦ
[502]   γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων  καὶ   ἐλευθέρων, ἣν οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα·
[514]   σκοπούμενοι διδασκάλους τε ἡμῶν ἀγαθοὺς  καὶ   ~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ
[453]   περὶ ὅτου λόγος ἐστίν,  ~καὶ   ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ
[474]   ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι  καὶ   ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τοὺς
[508]   τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν  καὶ   ~ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως
[508]   τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν  καὶ   ἐμὲ καὶ ~τὰ ἐμὰ τῷ
[455]   σῆς τέχνης παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι.  καὶ   ἐμὲ νῦν ~νόμισον καὶ τὸ
[503]   ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν, τί οὐχὶ  καὶ   ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν;
[487]   ὡς πολλοὶ ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων,  καὶ   ἐμοὶ εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ
[513]   τοῦθ' ὅρα εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ  καὶ   ἐμοί, ὅπως μή, δαιμόνιε,
[501]   ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ  καὶ   ~ἐμπειρίᾳ μνήμην μόνον σῳζομένη (τοῦ
[525]   αὐτοῖς ~ὠφελία καὶ ἐνθάδε  καὶ   ἐν Ἅιδου· οὐ γὰρ οἷόν
[452]   βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς  καὶ   ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί, ὅστις
[508]   γεωμετρικὴ καὶ ἐν ~θεοῖς  καὶ   ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ
[452]   λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς  καὶ   ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ ἐν
[452]   οἷόν τ' εἶναι τοῖς λόγοις  καὶ   ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ ἐν
[452]   δικαστὰς καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς  καὶ   ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν
[461]   νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν βίον  καὶ   ἐν ἔργοις καὶ ἐν λόγοις.
[508]   ὅτι ἰσότης γεωμετρικὴ  καὶ   ἐν ~θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις
[461]   τὸν βίον καὶ ἐν ἔργοις  καὶ   ἐν λόγοις. καὶ νῦν εἴ
[496]   καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει  καὶ   ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης)
[522]   αἰσχυνοίμην ἂν καὶ ἐν ~πολλοῖς  καὶ   ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος
[456]   ἔμαθεν πυκτεύειν τε καὶ παγκρατιάζειν  καὶ   ἐν ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων
[522]   καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν  καὶ   ἐν ~πολλοῖς καὶ ἐν ὀλίγοις
[464]   λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον λέγω  καὶ   ἐν σώματι εἶναι καὶ ἐν
[483]   ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει,  καὶ   ἐν ~τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ
[454]   Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς δικαστηρίοις  καὶ   ἐν τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ
[460]   οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   ἐν τοῖς πρώτοις γε,
[526]   γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν κωλύει  καὶ   ἐν τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι,
[464]   λέγω καὶ ἐν σώματι εἶναι  καὶ   ἐν ψυχῇ, ποιεῖ μὲν
[477]   τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  καὶ   ἐν ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ τινα
[474]   τοὺς δὲ ~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν,  καὶ   ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ
[482]   ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι  καὶ   ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες,
[502]   τὸ χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις ὡρμημένοι,  καὶ   ἕνεκα τοῦ ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν
[526]   δὲ ~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ  καὶ   ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι
[525]   ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς ~ὠφελία  καὶ   ἐνθάδε καὶ ἐν Ἅιδου· οὐ
[457]   τὸ προκείμενον ἐν ~τῷ λόγῳ·  καὶ   ἔνιοί γε τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται,
[484]   ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος ~δοῦλος,  καὶ   ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ τῆς φύσεως
[448]   σέ. ~δῆλος γάρ μοι πῶλος  καὶ   ἐξ ὧν εἴρηκεν ὅτι τὴν
[464]   ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν ἄνοιαν  ~καὶ   ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ πλείστου ἀξία
[493]   καὶ ~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς  καὶ   ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ
[470]   νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε  καὶ   ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα,
[466]   οἱ τύραννοι, καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται  καὶ   ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν πόλεων ὃν
[497]   σμικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ  καὶ   ~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί σοὶ
[517]   ~ὧν ἔρχεται σώματα εἰς ἐπιθυμίαν·  καὶ   ἐξεπίτηδές σοι διὰ τῶν αὐτῶν
[494]   Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν καὶ Γοργίαν  καὶ   ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ
[514]   ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς  καὶ   ~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν εἰ ἐπιστάμεθα
[473]   ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι ἐγώ,  καὶ   ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ
[510]   ἂν ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων  καὶ   ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι
[462]   κήδῃ τοῦ λόγου τοῦ εἰρημένου  καὶ   ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν βούλει, ὥσπερ νυνδὴ
[524]   τροφῇ ἀμφότερα ζῶντος, τούτου  καὶ   ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ νεκρὸς μέγας,
[526]   δύνωμαι βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν  καὶ   ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ
[518]   ~γεγόνασιν πολῖται ἐν τῇ πόλει,  καὶ   ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς
[527]   καί σε ἴσως ~τυπτήσει τις  καὶ   ἐπὶ κόρρης ἀτίμως καὶ πάντως
[503]   φέρε γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ  καὶ   ἐπὶ τὸ βέλτιστον λέγων,
[484]   τέ ἐστιν ἕκαστος ἐν τούτῳ,  καὶ   ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων τὸ
[510]   ἵνα διαπεράνῃς τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   ἐπὶ τοῦτο ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[509]   ἐστίν οὐ γὰρ ~ἀδικήσει  καὶ   ἐπὶ (τοῦτο δεῖ δύναμίν τινα
[480]   αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων οἰκείων  καὶ   ἐπὶ τοῦτο ~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ,
[447]   παρ' ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας) καταλύει  ~καὶ   ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις,
[496]   ἐρωτῶ, ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν  καὶ   ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ,
[491]   ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν  καὶ   ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν ἑαυτῷ.
[518]   περὶ γυμναστικῆς· διακόνους μοι λέγεις  καὶ   ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈
[484]   δημοσίᾳ, καὶ τῶν ἡδονῶν τε  καὶ   ~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην
[520]   οἳ φάσκοντες προεστάναι τῆς πόλεως  καὶ   ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς βελτίστη ἔσται,
[478]   δ' ἦν νουθετούμενός τε  καὶ   ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην διδούς. ~(Πῶλος)
[499]   (εἶναι τὰ καλὰ λέγειν τε  καὶ   ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν
[495]   γε. ~(Σωκράτης) τί δέ; ἡδονὴν  καὶ   ἐπιστήμην ταὐτὸν ἕτερον; ~(Καλλίκλης)
[508]   ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα δεῖ εἶναι  καὶ   ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων, αὖ
[474]   χρώματα καὶ σχήματα καὶ φωνὰς  ~καὶ   ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς
[484]   τὰ ἡμέτερα γράμματα καὶ μαγγανεύματα  καὶ   ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους τοὺς παρὰ
[450]   αἳ διὰ λόγου πᾶν περαίνουσι,  καὶ   ἔργου ὡς ἔπος ~εἰπεῖν
[447]   μανθάνεις ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω  καὶ   ἐρήσομαι. εἰπέ μοι, Γοργία,
[483]   ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους  καὶ   ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ νέων
[458]   εἰ δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου ~τε  καὶ   ἐρώτα ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε
[462]   ἐν τῷ μέρει ~ἐρωτῶν τε  καὶ   ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ τε καὶ
[526]   ἐν τῷ βίῳ, ἠγάσθη τε  καὶ   ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ
[465]   σχήμασιν καὶ χρώμασιν καὶ λειότητι  καὶ   ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον
[526]   καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι δὲ  καὶ   ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην τὴν
[481]   χρεία αὐτῆς εἶναι, εἰ δὴ  καὶ   ἔστιν τις χρεία, ὡς ~ἔν
[508]   εἴη καὶ αὑτοῦ καὶ ὑέος  καὶ   ἑταίρου, ἐάν τι ἀδικῇ, καὶ
[508]   ἤδη εἴρηται, οὐδὲν δὲ κωλύει  καὶ   ἔτι λέγεσθαι· οὔ φημι,
[498]   τε καὶ οἱ κακοί;  καὶ   ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ
[523]   ~Τούτων δὲ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου  καὶ   ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν
[509]   ~ἐστιν ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι  καὶ   ἔτι τούτου μεῖζον μεγίστου ὄντος,
[500]   τε ἀγαθὸν καὶ ὅτι κακόν·  καὶ   ἐτίθην τῶν μὲν περὶ τὰς
[496]   καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα;  καὶ   εὖ ~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης)
[507]   δ' εὖ πράττοντα μακάριόν τε  καὶ   εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν δὲ πονηρὸν
[525]   γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ· διὸ  καὶ   εὐδαιμονέστερος ἦν οἷς ἐξῆν
[492]   ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή τε  καὶ   ~εὐδαιμονία, τὰ δὲ ἄλλα ταῦτ'
[473]   ὅτι ἂν βούληται, ζηλωτὸς ὢν  καὶ   εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν καὶ
[494]   βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως,  καὶ   εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[484]   εἶναι τὸν μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν  καὶ   εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ γὰρ
[471]   ἂν λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται  καὶ   ~εὐδοκίμους, δὲ τἀναντία λέγων
[487]   σὺ πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην τε  καὶ   ~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ
[456]   ~ὥστε κρείττων εἶναι καὶ φίλων  καὶ   ἐχθρῶν, οὐ τούτου ἕνεκα τοὺς
[526]   ὡς ἂν δύνωμαι βέλτιστος ὢν  καὶ   ζῆν καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν.
[527]   καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας  καὶ   ζῆν καὶ τεθνάναι. τούτῳ οὖν
[505]   ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ ~οὕτω  καὶ   ζῆν μοχθηρῶς. οὐχ οὕτως;
[527]   ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις  καὶ   ζῶν καὶ τελευτήσας, ὡς ~ὁ
[506]   καὶ σώματος καὶ ψυχῆς αὖ  καὶ   ~ζῴου παντός, οὐ τῷ εἰκῇ
[475]   λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου,  καὶ   (φάθι μὴ
[477]   ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία ἄρα  καὶ   ἀκολασία καὶ ἄλλη
[504]   μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ ~ἀπαλλάττηται,  καὶ   ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία
[504]   ἐν αὐτῷ ὑγίεια γίγνεται  καὶ   ἄλλη ἀρετὴ τοῦ ~σώματος.
[477]   ἀδικία ἄρα καὶ ἀκολασία  καὶ   ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον
[453]   ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα δημιουργός ἐστιν  καὶ   ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[450]   νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   γυμναστικὴ περὶ λόγους ἐστὶν
[464]   τε ἰατρικὴ τῇ γυμναστικῇ  καὶ   δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως
[465]   καὶ διεκρίνετο τε ὀψοποιικὴ  καὶ   ~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ τὸ
[450]   καὶ λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   ἰατρικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[526]   ὅταν δίκη σοι  καὶ   κρίσις ἣν νυνδὴ ἐγὼ
[450]   χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα πρᾶξις  καὶ   κύρωσις διὰ λόγων ~(ἐστίν.
[517]   σῶμα καὶ περὶ τὴν ψυχήν,  καὶ   ~μὲν ἑτέρα διακονική ἐστιν,
[449]   γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   μουσικὴ περὶ τὴν τῶν
[463]   ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν δὲ  καὶ   ὀψοποιική· δοκεῖ μὲν
[453]   πειθοῦς δημιουργός ἐστιν ῥητορική,  ~καὶ   πραγματεία αὐτῆς ἅπασα καὶ
[459]   τέχνας ὡσαύτως ἔχει ῥήτωρ  καὶ   ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν τὰ
[487]   τῷ ὄντι οὖν ἐμὴ  καὶ   ~σὴ ὁμολογία τέλος ἤδη
[502]   ~πότερόν ἐστιν αὐτῆς τὸ ἐπιχείρημα  καὶ   σπουδή, ὡς σοὶ δοκεῖ,
[511]   ~τί δέ, βέλτιστε;  καὶ   τοῦ νεῖν ἐπιστήμη σεμνή
[502]   τε κιθαρῳδικὴ δοκεῖ σοι πᾶσα  καὶ   τῶν διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς
[501]   δὲ τῶν χορῶν διδασκαλία  καὶ   τῶν διθυράμβων ποίησις; οὐ
[455]   (καὶ τὰ τείχη τὰ Ἀθηναίων  καὶ   τῶν λιμένων κατασκευὴ ἐκ
[489]   ὅτι ἐναντίον ἐστὶν νόμος  καὶ   ~φύσις, δὴ καὶ
[461]   κἂν ἀδίκως χρῷτο, οὕτω ~θαυμάσας  καὶ   ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν τὰ λεγόμενα
[485]   ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν μοι δοκεῖ,  καὶ   ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα εἶναι τοῦτον
[522]   ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ  καὶ   ἡδέα καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς·
[497]   ἅμα παύεται διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν  καὶ   ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[499]   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς μὲν χρηστὰς  καὶ   ἡδονὰς καὶ λύπας καὶ αἱρετέον
[507]   δεῖ καὶ πράγματα καὶ ἀνθρώπους  καὶ   ~ἡδονὰς καὶ λύπας φεύγειν καὶ
[496]   πίνειν πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας  καὶ   ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[462]   τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός τινος  καὶ   ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν καλόν
[462]   φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ δή, χάριτος  καὶ   ἡδονῆς (ἀπεργασίας, Πῶλε. ~(Πῶλος)
[497]   πεινῶν καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν  καὶ   ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι
[493]   τέθναμεν· ἤδη γάρ του ἔγωγε  καὶ   ~ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς νῦν
[451]   ~περὶ τὴν τῶν ἄστρων φορὰν  καὶ   ἡλίου καὶ σελήνης, πῶς πρὸς
[506]   ~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί γέ ἐσμεν  καὶ   ἡμεῖς καὶ τἆλλα πάντα ὅσ'
[493]   κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν;  ~(καὶ   ἡμεῖς τῷ ὄντι ἴσως τέθναμεν·
[494]   ~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ καὶ νύκτα  καὶ   (ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά, τὰς
[490]   ὦμεν, ὥσπερ νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι,  καὶ   ἡμῖν ἐν κοινῷ πολλὰ
[497]   ~μηδαμῶς, Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου  καὶ   ἡμῶν ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν οἱ
[471]   δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ  καὶ   ἦν εὐδαίμων κατὰ τὸν σὸν
[511]   ~ἐκ τῶν (κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ  καὶ   ἣν σὺ κελεύεις ἐμὲ μελετᾶν
[454]   ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας  καὶ   ἧστινος καὶ περὶ ὅτι·
[469]   ἀποκτεινύς, Πῶλε,  καὶ   ἧττον δικαίως ἀποθνῄσκων.
[484]   κρείττονος ~τὰ τῶν χειρόνων τε  καὶ   ἡττόνων. ~τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς
[471]   ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε  καὶ   ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα ἀδικήσας
[516]   κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου δὲ  καὶ   ~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι ὡς
[456]   γνώμας περὶ τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα  καὶ   θαυμάζων, Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ
[502]   δὲ δὴ σεμνὴ αὕτη  καὶ   θαυμαστή, τῆς τραγῳδίας ποίησις,
[471]   μὲν τοῦτον αὐτὸν τὸν ~δεσπότην  καὶ   θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων τὴν
[516]   ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς;  καὶ   Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν καὶ
[515]   (Περικλῆς καὶ Κίμων καὶ Μιλτιάδης  ~καὶ   Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[508]   Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν καὶ (γῆν  καὶ   θεοὺς καὶ ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν
[447]   πρᾶγμα, Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ  καὶ   ἰάσομαι. φίλος γάρ μοι (Γοργίας)
[478]   γάρ που καὶ δικαιοτέρους ποιεῖ  καὶ   ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας δίκη.
[517]   ταύτας ἁπάσας τέχνη γυμναστική τε  καὶ   ἰατρική, δὴ τῷ ὄντι
[518]   ἄλλας τέχνας, τὴν δὲ γυμναστικὴν  καὶ   ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ δίκαιον δεσποίνας
[504]   περὶ τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε  καὶ   ἰατροί, κοσμοῦσί που τὸ σῶμα
[456]   ὅπῃ βούλει ἐλθόντα ῥητορικὸν ἄνδρα  καὶ   ἰατρόν, ~εἰ δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι
[464]   ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε  καὶ   ἰατρόν, ἐν ἀνδράσιν οὕτως
[512]   ψόγος ~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ  καὶ   ἰατροῦ καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν
[490]   ~περὶ σιτία, λέγεις, καὶ ποτὰ  καὶ   ἰατροὺς καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ
[491]   καὶ κναφέας καὶ μαγείρους λέγων  καὶ   ~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ, ὡς περὶ
[527]   εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ εἶναι,  καὶ   ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν δέ
[484]   ἐν τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις  καὶ   ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, καὶ τῶν
[514]   ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ δὲ  καὶ   ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων
[485]   ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ καὶ μέγα  καὶ   ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ,
[527]   ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ, χασμήσῃ  καὶ   ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον ἐγὼ
[516]   ~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς  καὶ   ἵππων καὶ βοῶν τοιοῦτος ὢν
[522]   διαφθείρει τέμνων τε καὶ κάων,  ~καὶ   (ἰσχναίνων καὶ πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ,
[504]   τοῦ κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν  καὶ   ἰσχὺν ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε.
[496]   ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  καὶ   ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης)
[488]   δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι κρείττους εἰσὶν  καὶ   ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον καὶ
[452]   ἔργον μού ἐστιν καλούς τε  καὶ   ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους τὰ
[471]   πάντων Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος,  καὶ   ἴσως ἔστιν ὅστις ~Ἀθηναίων ἀπὸ
[524]   μαστιγίας ~αὖ εἴ τις ἦν  καὶ   ἴχνη εἶχε τῶν πληγῶν οὐλὰς
[480]   εὖ καὶ ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν  καὶ   κάειν ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν ~καὶ
[457]   σὲ ἔμπειρον εἶναι πολλῶν λόγων  καὶ   καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε,
[521]   ὅτι παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς  καὶ   κακὰ ὅδε εἴργασται ἀνὴρ καὶ
[495]   διορίζηται τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ  καὶ   κακαί; ἀλλ' ἔτι καὶ νῦν
[492]   τί ἂν> τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον  καὶ   κάκιον εἴη σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης
[474]   ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  καὶ   κάκιον, εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά
[508]   καὶ ~τὰ ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι  καὶ   κάκιον καὶ αἴσχιον εἶναι
[508]   ἀδίκως καὶ τέμνειν καὶ αἴσχιον  καὶ   κάκιον, καὶ κλέπτειν γε ἅμα
[483]   γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ  καὶ   κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ
[477]   γε. ~(Σωκράτης) εἰ δὴ αἰσχίστη,  καὶ   κακίστη; ~(Πῶλος) πῶς, Σώκρατες,
[498]   ~ἆρ' οὖν παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ  καὶ   κακοὶ οἱ ἀγαθοί τε καὶ
[474]   ἔοικας, καλόν τε καὶ ἀγαθὸν  καὶ   κακὸν ~καὶ αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ
[499]   δὲ καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν  καὶ   κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ
[459]   καὶ τὸ καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν  καὶ   κακὸν οὕτως ἔχων ῥητορικὸς
[518]   γεγονυῖα, τούτους ~αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν  καὶ   κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν οἷοί
[498]   ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς,  καὶ   κακοὺς δὲ ~κακῶν; τὰ δὲ
[477]   τινι ἄρα ὡς μεγάλῃ βλάβῃ  καὶ   κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα
[475]   αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε  καὶ   κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν
[497]   ~ἀλλὰ μὴν τῶν ἀγαθῶν γε  καὶ   κακῶν οὐχ ἅμα παύεται, ὡς
[507]   εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν δὲ πονηρὸν  καὶ   κακῶς πράττοντα ἄθλιον· οὗτος δ'
[447]   γε ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ  καὶ   καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον πρότερον
[514]   γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν  καὶ   καλὰ μετὰ τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα
[506]   ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς ἐγὼ  καὶ   Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ τὸ
[490]   μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ πλεῖστα  καὶ   κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης) ποίων
[509]   ἑκάστου κακοῦ μέγεθος πέφυκεν, οὕτω  καὶ   κάλλος τοῦ δυνατὸν εἶναι ~ἐφ'
[480]   καὶ κάειν ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν  ~καὶ   καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ
[490]   ἄνδρα περὶ γῆν ~φρόνιμόν τε  καὶ   καλὸν καὶ ἀγαθόν, τοῦτον δὴ
[475]   κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ γε·  καὶ   καλῶς γε νῦν ὁρίζῃ,
[507]   τὸν δὲ ἀγαθὸν εὖ τε  καὶ   ~καλῶς πράττειν ἂν πράττῃ,
[477]   οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ πένεσθαι  καὶ   κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι καὶ
[471]   ~γενέσθαι μᾶλλον Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   κατ' ἀρχὰς τῶν λόγων,
[471]   δούλη Ἀλκέτου τοῦ Περδίκκου ἀδελφοῦ,  καὶ   κατὰ μὲν τὸ ~δίκαιον δοῦλος
[457]   μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε  καὶ   κατὰ φθόνον ~οἴονται τὸν ἑαυτῶν
[523]   ἑκάστου, ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν  καὶ   ~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα
[471]   ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας  καὶ   καταμεθύσας αὐτόν τε καὶ τὸν
[527]   σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς  καὶ   καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ οὐδέν γ'
[490]   τῷ δὲ ἀναλίσκειν τε αὐτὰ  καὶ   καταχρῆσθαι ~εἰς τὸ ἑαυτοῦ σῶμα
[472]   τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ ἂν  καὶ   καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν καὶ
[481]   οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ' ~ἄνω  (καὶ   κάτω μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ
[511]   στρέφεις ἑκάστοτε τοὺς λόγους ἄνω  καὶ   κάτω, Σώκρατες· οὐκ
[450]   περὶ εὐεξίαν τε τῶν σωμάτων  ~καὶ   καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[521]   νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει τέμνων τε  καὶ   κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων καὶ πνίγων
[506]   γάρ φημι. ~(τάξει ἆρα τεταγμένον  καὶ   κεκοσμημένον ἐστὶν ἀρετὴ ἑκάστου;
[504]   τὸ (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε  καὶ   κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ ~οἵ τε
[502]   τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν  καὶ   κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ, ὅπως τοῦτο
[515]   ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς  καὶ   Κίμων καὶ Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς.
[503]   οὐκ ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα  καὶ   Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα
[519]   παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ  καὶ   Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς
[467]   τίς γὰρ βούλεται πλεῖν τε  καὶ   ~κινδυνεύειν καὶ πράγματ' ἔχειν; ἀλλ'
[508]   τέμνειν καὶ αἴσχιον καὶ κάκιον,  καὶ   κλέπτειν γε ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι
[491]   ἀτεχνῶς γε ἀεὶ σκυτέας τε  καὶ   κναφέας καὶ μαγείρους λέγων καὶ
[494]   μὲν εἰπὲ εἰ καὶ ψωρῶντα  καὶ   ~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι,
[527]   τὸ εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι  καὶ   (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην· καὶ πᾶσαν
[507]   ἰδιώτης πόλις, ἐπιθετέον δίκην  καὶ   κολαστέον, ~εἰ μέλλει εὐδαίμων εἶναι.
[504]   δέ γε τῆς ψυχῆς τάξεσι  καὶ   κοσμήσεσιν νόμιμόν τε καὶ νόμος,
[511]   καὶ ~αὕτη μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν  καὶ   κοσμία, καὶ οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη
[504]   νόμος, ὅθεν καὶ ~νόμιμοι γίγνονται  καὶ   κόσμιοι· ταῦτα δ' ἔστιν δικαιοσύνη
[508]   τὴν κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ φιλίαν  καὶ   κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα,
[504]   ἔσται χρηστή, τάξεώς τε  καὶ   κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ
[504]   τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα  καὶ   κόσμου τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ ἂν
[484]   εἶναι πάντα τοῦ βελτίονός τε  καὶ   κρείττονος ~τὰ τῶν χειρόνων τε
[491]   ποτὲ λέγεις τοὺς βελτίους τε  καὶ   ~κρείττους καὶ εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης)
[489]   οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς, τοὺς βελτίους  ~καὶ   κρείττους πότερον τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις
[491]   τοτὲ μὲν τοὺς (βελτίους τε  καὶ   ~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις
[488]   εἶναι, ἥττω δὲ καὶ ἀσθενέστερον,  καὶ   ~κρείττω μὲν εἶναι, μοχθηρότερον δέ·
[488]   τὸν αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ  καὶ   κρείττω; (οὐδὲ γάρ τοι τότε
[490]   οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν, βελτίων  καὶ   κρείττων ἔσται εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης)
[451]   λόγῳ τὰ πάντα ~διαπραττομένων τε  καὶ   κυρουμένων· γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι
[521]   ὥσπερ με ~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως  καὶ   (λαβὼν ἀδίκως χρήσεται, εἰ δὲ
[515]   πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ δειλοὺς  καὶ   λάλους καὶ ~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν
[496]   ἀλλ' ἐν μέρει οἶμαι ἑκάτερον  καὶ   λαμβάνει καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί.
[450]   καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν  καὶ   λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[455]   ~φέρε δή, ἴδωμεν τί ποτε  καὶ   λέγομεν περὶ τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ
[481]   παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα  καὶ   λέγοντα, ὅπως μὴ δῷ δίκην
[448]   γὰρ νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην,  καὶ   λέγω ὅτι ~οὐδείς μέ πω
[465]   καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ χρώμασιν  καὶ   λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε
[511]   ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι τὴν ψυχὴν  καὶ   ~λελωβημένῳ διὰ τὴν μίμησιν τοῦ
[502]   ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ  καὶ   λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν
[493]   ~δυναμένην στέγειν δι' ἀπιστίαν τε  καὶ   λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν ἐστιν
[473]   ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων,  καὶ   ~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται καὶ
[450]   βραχέος πάνυ, οἷον ἀριθμητικὴ  καὶ   λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική
[481]   γὰρ τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν τε  καὶ   λόγοις οὐχ οἷός τ' εἶ
[501]   καὶ τὴν αἰτίαν ὧν πράττει,  καὶ   λόγον ἔχει τούτων ἑκάστου δοῦναι,
[492]   τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον τε  καὶ   λόγον καὶ ψόγον; πῶς
[450]   μὲν ἐργασία τὸ πολύ ἐστιν  καὶ   λόγου βραχέος ~δέονται, ἔνιαι δὲ
[485]   ἂν φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει  καὶ   λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ δ' ἕτερον
[499]   ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  καὶ   λῦπαι ὡσαύτως αἱ μὲν χρησταί
[499]   τὰς μὲν χρηστὰς καὶ ἡδονὰς  καὶ   λύπας καὶ αἱρετέον ἐστὶν καὶ
[507]   πράγματα καὶ ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς  καὶ   λύπας φεύγειν καὶ διώκειν, καὶ
[498]   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως χαίρειν  καὶ   λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους καὶ τοὺς
[475]   τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν ἐστιν  καὶ   λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν εἴη
[498]   ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν  καὶ   λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ
[498]   ~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ μᾶλλον χαίρουσι  καὶ   λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι οἱ
[484]   ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ ἡμέτερα γράμματα  καὶ   μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους
[491]   ἀεὶ σκυτέας τε καὶ κναφέας  καὶ   μαγείρους λέγων καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν
[454]   σοι εἶναι μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι,  καὶ   μάθησις ~καὶ πίστις, ἄλλο
[457]   ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους  καὶ   μαθόντες καὶ διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω
[448]   ὅτι εἴη καλλίστη; ~(Σωκράτης)  ~καὶ   μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ ποία
[447]   ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης)  ~καὶ   μάλα γε ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ
[499]   καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ  καὶ   μᾶλλον ~(ἀγαθὸς κακός; οὐ
[498]   δειλοὺς καὶ τοὺς ἀνδρείους,  καὶ   μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης)
[517]   τῶν γε νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι  καὶ   μᾶλλον οἷοί τε ἐκπορίζειν τῇ
[499]   καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ  καὶ   μᾶλλον τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί.
[476]   εἷς ὢν (μόνος καὶ ὁμολογῶν  καὶ   μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ σὲ ~μόνον
[447]   Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου  καὶ   μάχης φασὶ χρῆναι, Σώκρατες,
[513]   εἰ ~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς εἶναι  καὶ   μέγα δύνασθαι ἐν τῇ πόλει·
[510]   τούτῳ τὸ μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι  καὶ   μέγα (δύνασθαι, ὡς ὑμέτερος
[485]   (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ  καὶ   μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι.
[494]   πολὺ καὶ τὸ ἀπιὸν εἶναι,  καὶ   μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα εἶναι
[473]   ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ ἄλλας ~πολλὰς  καὶ   μεγάλας καὶ παντοδαπὰς λώβας αὐτός
[509]   ἔχειν· εἰ δὲ οὕτως ἔχει  καὶ   μέγιστον τῶν κακῶν ~ἐστιν
[511]   ~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον χρόνον ζῆν,  καὶ   μελετᾶν τὰς τέχνας ταύτας αἳ
[491]   ἐμὲ φῂς ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν,  καὶ   μέμφῃ μοι· ἐγὼ δὲ σοῦ
[507]   καὶ ὅσιον εἶναι. ~ἔστι ταῦτα.  ~καὶ   μὲν δὴ καὶ ἀνδρεῖόν γε
[458]   ~νὴ τοὺς θεούς, (Χαιρεφῶν)  καὶ   μὲν δὴ καὶ αὐτὸς πολλοῖς
[526]   δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν  καὶ   μετ' ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου
[493]   καὶ χαλεπὰ ἑκάστου τούτων εἴη  καὶ   μετὰ πολλῶν πόνων καὶ ~χαλεπῶν
[456]   ἤδη ~ἔγωγε μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ  καὶ   μετὰ τῶν ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν
[493]   εἰσὶ τυγχάνει ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι  καὶ   ~μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ τοῦτο
[493]   ἀλλὰ πότερον ~(πείθω τί σε  καὶ   μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς κοσμίους
[448]   ὧν καὶ (Γοργίας) ἐστὶν ὅδε,  καὶ   μετέχει τῆς ~καλλίστης τῶν τεχνῶν.
[488]   τὸν ἄνδρα καὶ τί (ἐπιτηδεύειν  καὶ   μέχρι τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον καὶ
[487]   μὴν ὅτι γε οἷος παρρησιάζεσθαι  καὶ   μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε φῂς
[462]   ~εἰ μὴ ἐξέσται (μοι ἀπιέναι  καὶ   μὴ ἀκούειν σου; ~ἀλλ' εἴ
[485]   δὴ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα  καὶ   μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν μοι δοκεῖ
[478]   ἄρα ζῇ ἔχων (ἀδικίαν)  καὶ   μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[491]   ὄντες ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν,  καὶ   μὴ ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν τῆς
[480]   ἀεὶ τῶν φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν,  ~καὶ   μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς τὸ
[495]   ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι,  καὶ   μὴ διορίζηται τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι
[481]   ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν διαφύγῃ  καὶ   μὴ δῷ δίκην ἐχθρός,
[461]   ἀντίθες τοι· σοῦ μακρὰ λέγοντος  καὶ   μὴ ἐθέλοντος τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι,
[504]   φάθι, ~εἰ δὲ μή, ἔλεγχε  καὶ   μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ
[505]   εἴργειν αὐτὴν δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν  καὶ   ~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ' ἄττα ποιεῖν
[517]   ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας  καὶ   μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι
[482]   ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα ἀκούειν,  καὶ   μὴ ~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ ταῦτα
[491]   ~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας εἶναι  καὶ   μὴ κολάζειν, ~(ταύταις δὲ ὡς
[491]   ὅντινα ἂν τρόπον εὖ οἰκοῖτο,  καὶ   μὴ μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ καὶ
[520]   εἰ προοῖτο ~αὐτῷ παιδοτρίβης  καὶ   μὴ συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν ὅτι
[483]   νόμος· ~ἐὰν οὖν τις αἰσχύνηται  (καὶ   μὴ τολμᾷ λέγειν ἅπερ νοεῖ,
[487]   ψυχῆς πέρι ~ὀρθῶς τε ζώσης  καὶ   μὴ τρία ἄρα δεῖ ἔχειν
[465]   σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ,  καὶ   μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο καὶ
[457]   ἀλλ' ἐὰν περί του ἀμφισβητήσωσιν  καὶ   μὴ φῇ ~ἕτερος τὸν
[510]   ἂν τρόπον ἐγὼ μέγα ~δυναίμην  καὶ   μηδείς με ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς
[514]   τε ~μηδὲν πολλὰ  καὶ   μηδενὸς ἄξια, οὕτω δὴ ἀνόητον
[492]   οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν  καὶ   ~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς
[488]   πάνυ με ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι  καὶ   (μηκέτι ποτέ με νουθετήσῃς ὕστερον,
[452]   ~φήσομεν. πῶς γὰρ οὔκ; ἐρεῖ.  καὶ   μὴν ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας) ὅδε
[479]   (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   μὴν ἀπαλλαγή γε ἐφάνη τούτου
[450]   καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   μὴν καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι,
[504]   πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)  καὶ   μὴν καὶ τὰ σώματά φαμεν
[507]   τε καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ γε.  ~καὶ   μὴν γε σώφρων τὰ
[487]   ~ὡς ἀληθῶς μοι εὔνους εἶ.  καὶ   μὴν ὅτι γε οἷος παρρησιάζεσθαι
[471]   οὐκ εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ;  καὶ   μὴν οὐδέν γέ σοι τούτων
[507]   πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι οὕτω.  ~καὶ   μὴν περὶ μὲν ἀνθρώπους τὰ
[511]   μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   μὴν σῴζει γε καὶ αὕτη
[474]   πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   μὴν τά γε κατὰ τοὺς
[512]   καταγέλαστός σοι ψόγος ~γίγνεται  καὶ   μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ καὶ τῶν
[518]   πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων ἀρτοκόπος  καὶ   Μίθαικος ~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς
[503]   ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα καὶ Κίμωνα  καὶ   ~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα τουτονὶ τὸν
[515]   πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ Κίμων  καὶ   Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[522]   ~πολλοῖς καὶ ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος  καὶ   μόνος ὑπὸ μόνου, καὶ εἰ
[486]   ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ φαύλου  καὶ   μοχθηροῦ, ἀποθάνοις ἄν, εἰ βούλοιτο
[504]   Καλλίκλεις, σώματί γε κάμνοντι  καὶ   μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ διδόναι
[483]   τὴν τοῦ δικαίου ταῦτα πράττουσιν,  καὶ   ναὶ μὰ Δία κατὰ νόμον
[527]   ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται,  καὶ   ναὶ μὰ Δία σύ γε
[513]   εἰς φιλίαν τῷ Ἀθηναίων δήμῳ  καὶ   ~ναὶ μὰ Δία τῷ Πυριλάμπους
[487]   Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος  καὶ   Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα· καί ποτε
[517]   πολίτου. ναῦς δὲ καὶ τείχη  καὶ   νεώρια καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα
[519]   γὰρ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης λιμένων  καὶ   ~νεωρίων καὶ τειχῶν καὶ φόρων
[488]   καὶ μέχρι τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον  καὶ   νεώτερον ὄντα. ἐγὼ γὰρ εἴ
[504]   νόμιμόν τε καὶ νόμος, ὅθεν  καὶ   ~νόμιμοι γίγνονται καὶ κόσμιοι· ταῦτα
[504]   τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν τε  καὶ   νόμος, ὅθεν καὶ ~νόμιμοι γίγνονται
[484]   γράμματα καὶ μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς  ~καὶ   νόμους τοὺς παρὰ φύσιν ἅπαντας,
[495]   γὰρ ἅμα δήπου ὑγιαίνει τε  καὶ   νοσεῖ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα
[477]   κακίαν ἂν φήσαις ἀσθένειαν εἶναι  καὶ   νόσον καὶ ~αἶσχος καὶ τὰ
[495]   ~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε  καὶ   νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)
[495]   ἔχειν ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας ἔχει  καὶ   νόσου; οὐ γὰρ ἅμα δήπου
[525]   ἀεὶ τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα  καὶ   νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ φημι ἕνα
[494]   καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ  καὶ   νύκτα καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά,
[471]   πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι·  καὶ   νῦν ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν
[513]   ταύτῃ ἐν ἂν οἰκῇ,  ~καὶ   νῦν δὲ ἄρα δεῖ σὲ
[462]   ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   νῦν δὴ τούτων ὁπότερον βούλει
[461]   ἐν ἔργοις καὶ ἐν λόγοις.  καὶ   νῦν εἴ τι ἐγὼ καὶ
[523]   ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ  καὶ   νῦν ~ἔτι ἔστιν ἐν θεοῖς,
[521]   ἐμέ, διατελεῖν νοεῖς λέγων.  ~καὶ   νῦν εὖ καὶ γενναίως εἰπέ.
[458]   ~ἐγὼ τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην,  καὶ   νῦν ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν
[495]   ἀγαθαὶ καὶ κακαί; ἀλλ' ἔτι  καὶ   νῦν λέγε πότερον φῂς εἶναι
[488]   ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε  καὶ   νῦν λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ
[519]   συναιτίων. καίτοι ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα  καὶ   νῦν ὁρῶ γιγνόμενον καὶ ἀκούω
[449]   καλῶς (καὶ διὰ βραχέων ἀπεκρίνω,  καὶ   νῦν οὕτως εἰπὲ τίς
[472]   πολλῶν καὶ δοκούντων εἶναί τι.  ~καὶ   νῦν περὶ ὧν σὺ λέγεις
[482]   λόγοις ὡς ἀληθῶς δημηγόρος ὤν·  καὶ   ~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος
[466]   ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ.  καὶ   νῦν ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει εἴ
[468]   πλεῖν, καὶ οἷον αὖ λίθους  καὶ   ξύλα καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα;
[472]   Πῶλε, ἀδικῶν τε  καὶ   ἄδικος πάντως μὲν ἄθλιος,
[526]   νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ ταῦτα  καὶ   Αἰακός ἑκάτερος τούτων ῥάβδον
[516]   τοίνυν μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον  καὶ   ἄνθρωπος ἓν τῶν ~ζῴων
[453]   ὅσα ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ,  καὶ   ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ
[487]   μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε φῂς  καὶ   λόγος ὃν ὀλίγον πρότερον
[524]   αὖ ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης τούτου  καὶ   νεκρός. μαστιγίας ~αὖ εἴ
[482]   ἀλλήλοις ἐστίν, τε φύσις  καὶ   νόμος· ~ἐὰν οὖν τις
[523]   Ζεὺς καὶ Ποσειδῶν  καὶ   Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ
[523]   ~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν Ζεὺς  καὶ   Ποσειδῶν καὶ Πλούτων,
[460]   ~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον τὸν λόγον  καὶ   τὰ δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος;
[460]   μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ
[460]   οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   τὰ μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας)
[525]   διὰ ~τὰς ἁμαρτίας τὰ μέγιστα  καὶ   ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα πάθη πάσχοντας
[525]   ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ δι' ἀλγηδόνων  καὶ   ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς ~ὠφελία
[472]   μὲν βούλῃ, Νικίας Νικηράτου  καὶ   οἱ ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ, ὧν
[503]   ἀλλ' ~(ἀποβλέπων πρός τι; ὥσπερ  καὶ   οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες)
[474]   ~(Σωκράτης) καὶ σύ γ' ἂν  καὶ   οἱ ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ
[498]   ~ἀλλὰ μὴν οἵ γε φρόνιμοι  καὶ   οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ δὲ
[498]   οἱ δειλοὶ μόνον λυποῦνται  καὶ   οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης)
[498]   οἱ φρόνιμοι καὶ οἱ δειλοὶ  ~καὶ   οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς σὺ
[498]   ~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν καὶ χαίρουσιν  καὶ   οἱ ἄφρονες καὶ οἱ φρόνιμοι
[498]   δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)  καὶ   οἱ ἄφρονες, ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης)
[491]   ὑπὸ σοῦ λέγονται οἱ κρείττους  καὶ   οἱ ~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν
[498]   οἱ ἄφρονες καὶ οἱ φρόνιμοι  καὶ   οἱ δειλοὶ ~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι
[498]   οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν δ' οὖν  καὶ   οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.
[523]   ἐκρίνοντο. τε οὖν Πλούτων  καὶ   οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων
[498]   ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ  καὶ   οἱ κακοί) εἰσιν οἱ κακοί;
[498]   καὶ κακοὶ οἱ ἀγαθοί τε  καὶ   οἱ κακοί; καὶ ἔτι
[498]   χαίρουσιν καὶ λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ  καὶ   οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[492]   λίθοι γὰρ ἂν οὕτω γε  καὶ   οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης)
[456]   οἱ ῥήτορές ~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες  καὶ   οἱ νικῶντες τὰς γνώμας περὶ
[472]   σοι πάντες συμφήσουσιν ταὐτὰ Ἀθηναῖοι  καὶ   οἱ ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ κατ'
[454]   τέ γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν  καὶ   οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.
[467]   ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   οἱ πλέοντές τε καὶ τὸν
[483]   νόμους οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν  καὶ   οἱ πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν
[526]   Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν (δυναμένων εἰσὶ  καὶ   οἱ σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι·
[479]   ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι ποιεῖν  καὶ   οἱ τὴν δίκην φεύγοντες,
[467]   ταῖς πόλεσιν δοκεῖ αὐτοῖς  καὶ   οἱ τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο
[498]   καὶ χαίρουσιν καὶ οἱ ἄφρονες  καὶ   οἱ φρόνιμοι καὶ οἱ δειλοὶ
[504]   τεταγμένον τε καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα·  καὶ   ~οἵ τε δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ
[487]   ὅποι τὴν σοφίαν ἀσκητέον εἴη,  καὶ   οἶδα ὅτι ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν
[509]   μήτε τοῖς αὑτοῦ φίλοις τε  καὶ   οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ (τὴν τοῦ
[514]   ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας  καὶ   οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν καὶ καλὰ
[468]   βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ πλεῖν,  καὶ   οἷον αὖ λίθους καὶ ξύλα
[503]   λέγουσιν ~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ  καὶ   οἵους σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ.
[454]   ~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς ἐὰν  καὶ   ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν τί σε
[497]   ἐστιν (Σωκράτης) Γοργία· σμικρὰ  καὶ   ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει.
[523]   τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα  καὶ   ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα
[525]   ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ τούτοις  καὶ   Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ καὶ ~δυνάστας
[518]   μοι δοκεῖς μανθάνειν ὅτι λέγω,  καὶ   ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ
[500]   ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ  καὶ   ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν τούτω
[476]   σὺ ἐξαρκεῖς εἷς ὢν (μόνος  καὶ   ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ
[515]   ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς  καὶ   ὀνειδίζεις ὅτι οὐ πράττω, οὐκ
[526]   πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι,  καὶ   ὀνειδίζω σοι ὅτι οὐχ οἷός
[525]   ὀρθῶς τιμωρουμένῳ, βελτίονι ~γίγνεσθαι  καὶ   ὀνίνασθαι παραδείγματι τοῖς ἄλλοις
[448]   Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ τίς,  καὶ   ὅντινα δέοι ~καλεῖν τὸν Γοργίαν·
[463]   πῶλος δὲ ὅδε νέος ἐστὶ  καὶ   ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον μὲν
[500]   ποῖα ἀγαθὰ τῶν ἡδέων ἐστὶν  καὶ   ὁποῖα ~κακά, τεχνικοῦ δεῖ
[500]   σκέψασθαι τί τε διαφέρετον ἀλλήλοιν  καὶ   ~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως οὖν
[481]   ἂν φῇ σου τὰ παιδικὰ  καὶ   ὅπως ἂν φῇ ἔχειν, οὐ
[479]   καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους  καὶ   ὅπως ἂν ὦσιν ὡς πιθανώτατοι
[489]   ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα οὔ;  καὶ   ὅπως μὴ ~ἁλώσῃ ἐνταῦθα σὺ
[494]   βέλτιστε· διατέλει γὰρ ὥσπερ ἤρξω,  καὶ   ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ δέ,
[506]   εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει  καὶ   ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ
[454]   ~ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας)  ~καὶ   ὀρθῶς γέ μοι δοκεῖς ποιεῖν,
[507]   ὅσια· τὸν δὲ τὰ δίκαια  καὶ   ὅσια πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον καὶ
[507]   διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον  καὶ   ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως,
[507]   καὶ ὅσια πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον  καὶ   ὅσιον εἶναι. ~ἔστι ταῦτα. ~καὶ
[523]   μὲν δικαίως τὸν βίον διελθόντα  καὶ   ~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων
[519]   ὅσοι τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι  καὶ   ὅσοι σοφισταί. καὶ γὰρ οἱ
[472]   ἀγνοεῖν ὅστις τε εὐδαίμων ἐστὶν  καὶ   ~(ὅστις μή. αὐτίκα πρῶτον, περὶ
[456]   τοῦ διὰ μέσου τείχους. ~(Γοργίας)  ~καὶ   ὅταν γέ τις αἵρεσις
[475]   ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   ὅταν δὲ δὴ δυοῖν αἰσχροῖν
[524]   τὴν ἕξιν τὴν αὑτοῦ ἥνπερ  καὶ   ὅτε ἔζη ἄνθρωπος, τό
[500]   δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι τε ἀγαθὸν  καὶ   ὅτι κακόν· καὶ ἐτίθην τῶν
[465]   ~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν,  καὶ   ὅτι ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν,
[471]   ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος  καὶ   οὐ μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον
[526]   Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος  καὶ   οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ βίῳ,
[490]   γάρ μοι δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν  καὶ   οὐ ῥήματι θηρεύω εἰ
[511]   μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ κοσμία,  καὶ   οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ~ὡς ὑπερήφανόν
[493]   ~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ  καὶ   οὐ στεγανόν, ὡς τετρημένος εἴη
[512]   ὡς ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν  καὶ   οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ
[515]   τὸ μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς  καὶ   οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ
[513]   ἑτέρα, πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς  καὶ   οὐδὲν ἄλλο κολακεία ~τυγχάνει
[527]   ὥσπερ γραὸς καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν,  καὶ   οὐδέν γ' ἂν ἦν θαυμαστὸν
[521]   χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι  καὶ   ~οὐδέν γε ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι.
[525]   σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους καὶ ἀλαζονείας  καὶ   οὐδὲν εὐθὺ διὰ τὸ ἄνευ
[486]   εὖ εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς ἔχω  καὶ   οὐδέν με δεῖ ἄλλης ~βασάνου;
[451]   Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις  (καὶ   οὐδέν πω σαφές. ~οἴομαι γάρ
[512]   ἄθλιός ἐστιν ὅτι οὐκ ~ἀπέθανεν,  καὶ   οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ
[492]   παρὰ φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία  καὶ   οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς
[449]   εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω,  καὶ   οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης)
[485]   τὸν ~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον  καὶ   οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε
[485]   ὅσον ~παιδείας χάριν καλὸν μετέχειν,  καὶ   οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν·
[510]   γὰρ ἂν αὐτοῦ ~τύραννος  καὶ   οὐκ ἄν ποτε ὡς πρὸς
[521]   τούτων παθεῖν, ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν  καὶ   οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον
[495]   Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους λόγους,  καὶ   οὐκ ἂν ἔτι μετ' ἐμοῦ
[521]   βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ ἥδιστον,  καὶ   οὐκ ἐθέλων ποιεῖν σὺ
[473]   ~μορμολύττῃ αὖ, γενναῖε Πῶλε,  καὶ   οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου.
[465]   περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες,  καὶ   οὐκ ἔχουσιν ὅτι χρήσονται οὔτε
[474]   ἔδει με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον  καὶ   οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν
[460]   τῆς πόλεως, ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι  καὶ   ~οὐκ ὀρθῶς χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ;
[487]   ὑπ' ἐμοῦ τε καὶ σοῦ,  καὶ   ~οὐκέτι αὐτὸ δεήσει ἐπ' ἄλλην
[525]   ὂν τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην  καὶ   οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ
[508]   δ' οἱ σοφοί, Καλλίκλεις,  ~καὶ   οὐρανὸν καὶ (γῆν καὶ θεοὺς
[504]   ~οἵ τε δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ  καὶ   οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ περὶ
[511]   ~τῶν συμπλεόντων οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι  καὶ   οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν
[486]   γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις μορφώματι,  καὶ   ~οὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ'
[525]   ἐκ τούτων τὰ παραδείγματα γίγνεται,  καὶ   οὗτοι αὐτοὶ μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται
[502]   διὰ τοὺς αὑτῶν λόγους,  ~καὶ   οὗτοι πρὸς τὸ χαρίζεσθαι τοῖς
[489]   πλὴν ~ἴσως τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι,  καὶ   οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα εἶναι
[508]   πόλεως, ἐάντε, τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι·  καὶ   οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων δὴ αἴσχιστόν
[458]   τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων λόγων  καὶ   οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι
[452]   χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος  καὶ   οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ τῷ
[465]   τῶν τε ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν  καὶ   ὀψοποιικῶν. μὲν οὖν ἐγώ
[456]   ~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν τε  καὶ   παγκρατιάζειν καὶ ἐν ὅπλοις μάχεσθαι,
[511]   ~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ αὐτὸν  καὶ   παῖδας καὶ χρήματα καὶ γυναῖκας,
[452]   τὸ σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε  καὶ   παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής, καὶ εἴποι
[485]   ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον  καὶ   παῖζον, χαίρω ~τε καὶ χαρίεν
[485]   ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς ψελλιζομένους  καὶ   παίζοντας. ὅταν μὲν γὰρ ~παιδίον
[491]   αὐτὸς ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε  καὶ   πάλαι λέγω. πρῶτον μὲν τοὺς
[479]   καὶ ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν  καὶ   πᾶν ποιοῦσιν ὥστε δίκην μὴ
[507]   πρὸς ὃν βλέποντα δεῖ ~ζῆν,  καὶ   πάντα εἰς τοῦτο τὰ αὑτοῦ
[469]   ~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι  καὶ   πάντα πράττοντι κατὰ τὴν αὐτοῦ
[525]   αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰς τὴν ψυχήν,  καὶ   πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους καὶ
[481]   ἀνατετραμμένος ἂν εἴη τῶν ἀνθρώπων  καὶ   ~πάντα τὰ ἐναντία πράττομεν, ὡς
[522]   ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ καὶ ἡδέα  καὶ   παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί ἂν
[473]   καὶ ἄλλας ~πολλὰς καὶ μεγάλας  καὶ   παντοδαπὰς λώβας αὐτός τε λωβηθεὶς
[489]   λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ δούλων  καὶ   παντοδαπῶν ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων πλὴν
[527]   ἀδικεῖν μᾶλλον τὸ ἀδικεῖσθαι,  καὶ   ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον οὐ
[527]   τις καὶ ἐπὶ κόρρης ἀτίμως  καὶ   πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα δ' οὖν
[526]   ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ  καὶ   πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ εἰς
[484]   διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ  καὶ   πάνυ εὐφυὴς καὶ πόρρω
[470]   ὡς ἔοικε, καὶ παρὰ σοῦ  καὶ   παρ' ἐμοῦ ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί.
[482]   ποτὲ ~ταῦτα λέγων. νόμιζε τοίνυν  καὶ   παρ' ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα
[470]   ~τοῦτο μὲν δή, ὡς ἔοικε,  καὶ   παρὰ σοῦ καὶ παρ' ἐμοῦ
[478]   εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει· ποῖ ἄγομεν  καὶ   ~παρὰ τίνας τοὺς κάμνοντας τὰ
[514]   οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν,  καὶ   παρὰ τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει ἂν
[510]   ἔσται τῷ ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ  ~καὶ   παρὰ τούτῳ μέγα δυνήσεται; ἀλλ'
[514]   δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις  καὶ   παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ' αὐτά. φῶμεν
[512]   ἂν ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις, λέγων  καὶ   παρακαλῶν ἐπὶ τὸ δεῖν γίγνεσθαι
[520]   καὶ ῥήτωρ, ἐγγύς τι  καὶ   παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον πρὸς
[510]   χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ,  καὶ   παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι μάλιστα ὅμοιος
[507]   ὡς ἔχει ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν,  καὶ   ~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν μηδὲν δεῖσθαι
[500]   δὲ αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ εἶναι  καὶ   παρασκευὴν τῆς κτήσεως, τὴν μὲν
[487]   ἔχεις, ἐπιστήμην τε καὶ ~εὔνοιαν  καὶ   παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω
[527]   γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην·  καὶ   πᾶσαν κολακείαν καὶ τὴν περὶ
[476]   τι ποιεῖ, ἀνάγκη τι εἶναι  καὶ   πάσχον ὑπὸ τούτου τοῦ ~ποιοῦντος;
[518]   οἵ, ἂν οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες  καὶ   παχύναντες τὰ σώματα τῶν ~ἀνθρώπων,
[453]   ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  καὶ   πείθει; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς
[452]   ἀλλὰ σοὶ τῷ δυναμένῳ λέγειν  καὶ   ~πείθειν τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[522]   ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα πώματα διδοὺς  καὶ   πεινῆν ~καὶ διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ
[497]   ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   πεινῶν καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν
[494]   τὸ ~τοιόνδε λέγεις οἷον πεινῆν  καὶ   πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[474]   ἐμοὶ ἐν τῷ μέρει παράδος,  ~καὶ   πείρασαι τοῦ ἐλέγχου οἷον ἐγὼ
[493]   ὀνόματι διὰ τὸ πιθανόν τε  καὶ   πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς δὲ
[454]   ταὐτὸν δοκεῖ σοι εἶναι μεμαθηκέναι  καὶ   πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις ~καὶ πίστις,
[506]   ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς  καὶ   πέραινε. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δὴ ἐξ
[501]   ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα σοι  καὶ   περανθῇ λόγος καὶ Γοργίᾳ
[501]   περὶ σῶμα καὶ περὶ ψυχὴν  καὶ   περὶ ἄλλο ὅτου ἄν τις
[507]   πράττοι ἂν καὶ περὶ θεοὺς  καὶ   περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ ἂν
[501]   οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ  καὶ   περὶ δύο καὶ περὶ πολλάς.
[507]   σώφρων τὰ προσήκοντα πράττοι ἂν  καὶ   περὶ θεοὺς καὶ περὶ ~ἀνθρώπους·
[527]   καὶ τὴν περὶ τοὺς ~ἄλλους,  καὶ   περὶ ὀλίγους καὶ περὶ πολλούς,
[454]   πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας καὶ ἧστινος  καὶ   περὶ ὅτι· οὔ; ~(Γοργίας)
[457]   πρὸς ἅπαντάς ἐστιν ῥήτωρ  καὶ   περὶ παντὸς λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος
[467]   ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν οὕτω  καὶ   περὶ πάντων; ἐάν τίς τι
[501]   οὔκ, ἀλλὰ καὶ περὶ δύο  καὶ   περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[527]   τοὺς ~ἄλλους, καὶ περὶ ὀλίγους  καὶ   περὶ πολλούς, φευκτέον· καὶ τῇ
[501]   φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι  καὶ   περὶ σῶμα καὶ περὶ ψυχὴν
[459]   ῥητορικὸς ὡς περὶ τὸ ὑγιεινὸν  καὶ   περὶ τὰ ἄλλα ~ὧν αἱ
[459]   ἐνταῦθά γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   περὶ τὰς ἄλλας ἁπάσας τέχνας
[465]   ὄντων φύρονται ἐν τῷ αὐτῷ  καὶ   περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες,
[524]   δή μοι δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα  καὶ   περὶ τὴν ψυχὴν εἶναι,
[517]   ἔστιν καὶ περὶ τὸ σῶμα  καὶ   περὶ τὴν ψυχήν, καὶ
[457]   ὀρθῶς. αὐτὸς δὴ λόγος  καὶ   περὶ τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν
[453]   γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ  καὶ   περὶ τῆς ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν
[449]   ἴθι δή μοι ἀπόκριναι οὕτως  καὶ   περὶ τῆς ῥητορικῆς, περὶ τί
[453]   τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας πειθοῦς  καὶ   περὶ τί, ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ
[453]   πειθὼ τὴν ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς  καὶ   περὶ τίνων αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ
[517]   ~αὕτη τις (ἡ πραγματεία ἔστιν  καὶ   περὶ τὸ σῶμα καὶ περὶ
[459]   ~(Σωκράτης) ~ἔλεγές τοι νυνδὴ ὅτι  καὶ   περὶ τοῦ ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ
[454]   ὄχλοις, ὥσπερ καὶ ἄρτι ἔλεγον,  καὶ   περὶ τούτων ἐστι δίκαιά
[454]   ταύτην σε λέγειν τὴν πειθὼ  καὶ   περὶ τούτων, Γοργία· ~ἀλλ'
[490]   μόνον γε, Καλλίκλεις, ἀλλὰ  καὶ   περὶ τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ
[501]   κολακείαν ~εἶναι καὶ περὶ σῶμα  καὶ   περὶ ψυχὴν καὶ περὶ ἄλλο
[501]   ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ ~εἶναί τινες  καὶ   περὶ ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι,
[518]   ταὐτὰ οὖν ταῦτα ὅτι ἔστιν  καὶ   ~περὶ ψυχήν, τοτὲ μέν μοι
[455]   δικαίου μόνον καὶ ἀδίκου  καὶ   περὶ ὧν νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν;
[453]   γε ἣν οἶμαί σε λέγειν  καὶ   περὶ ὧν· οὐδὲν μέντοι ἧττον
[453]   ποτ' ἐστὶν ἣν σὺ λέγεις  καὶ   ~περὶ ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν πειθώ,
[519]   ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ καὶ Κίμωνα  καὶ   Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους τῶν
[503]   γεγονότα καὶ Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην  καὶ   Περικλέα τουτονὶ τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα,
[451]   τῶν περὶ τὸ ἄρτιόν τε  καὶ   περιττὸν (γνῶσις) ὅσα ἂν ~ἑκάτερα
[460]   εἴη ~οὐ τοὺς τοῦ ἀρτίου  καὶ   περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς τοῦ δικαίου
[473]   Πῶλε, οὐκ εἰμὶ τῶν πολιτικῶν,  καὶ   πέρυσι βουλεύειν λαχών, ἐπειδὴ
[450]   ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ  καὶ   πεττευτική γε καὶ ἄλλαι πολλαὶ
[486]   ὀρθῶς λόγον, οὔτ' εἰκὸς ἂν  καὶ   πιθανὸν ἂν λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ
[484]   φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ μοι  καὶ   ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι
[488]   τὸ δίκαιον ἔχειν καὶ σὺ  καὶ   Πίνδαρος τὸ κατὰ ~φύσιν; ἄγειν
[499]   νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν τῷ ἐσθίειν  ~καὶ   πίνειν ἡδονάς, ἄρα τούτων
[512]   ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων τῷ θεῷ  καὶ   πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν ὅτι τὴν
[454]   μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις  ~καὶ   πίστις, ἄλλο τι; ~(Γοργίας)
[468]   καθῆσθαι καὶ βαδίζειν καὶ ~τρέχειν  καὶ   πλεῖν, καὶ οἷον αὖ λίθους
[490]   τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν  ~καὶ   πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι;
[490]   σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα δεῖ ὑποδήματα  καὶ   πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης) ποῖα
[482]   διαφωνεῖν, καὶ χορὸν χορηγοίην,  (καὶ   πλείστους ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν μοι
[483]   τὸν κρείττω τοῦ ἥττονος ἄρχειν  καὶ   πλέον ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ
[488]   ἄρχειν τὸν βελτίω τῶν ~χειρόνων  καὶ   πλέον ἔχειν τὸν ἀμείνω τοῦ
[490]   ἄρχειν δεῖ, τοὺς δ' ἄρχεσθαι,  καὶ   πλέον ἔχειν τὸν ἄρχοντα τῶν
[490]   ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν  καὶ   πλέον ἔχειν τῶν φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης)
[485]   ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται καὶ ἄνανδρον  ~καὶ   πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν οὖν ἔγωγε
[493]   καὶ τῷ μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς  καὶ   ~πλήρεις, μὲν οἴνου,
[504]   μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  καὶ   πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[467]   μὲν σοφίαν τε καὶ ὑγίειαν  καὶ   πλοῦτον καὶ τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα,
[523]   σώματά τε καλὰ καὶ γένη  καὶ   ~πλούτους, καί, ἐπειδὰν κρίσις
[522]   τε καὶ κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων  καὶ   πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα πώματα
[449]   γὰρ φῂς ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι  καὶ   ποιῆσαι ἂν καὶ ~ἄλλον ῥήτορα·
[500]   τῷ δήμῳ καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα  καὶ   πολιτευόμενον ~τοῦτον τὸν τρόπον ὃν
[501]   ἔστιν τοῦτο, περὶ δὲ δύο  καὶ   πολλὰς οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ,
[526]   γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ, Καλλίκλεις,  καὶ   πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον ἐν μεγάλῃ
[470]   εἶναί φημι, τὸν δὲ ἄδικον  καὶ   πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα
[518]   διὰ τὸ εἰδέναι ὅτι χρηστὸν  καὶ   πονηρὸν τῶν ~σιτίων ποτῶν
[464]   ει περὶ τῶν χρηστῶν σιτίων  καὶ   ~(πονηρῶν, ἰατρὸς
[501]   (τοῦ εἰωθότος γίγνεσθαι, δὴ  καὶ   ~πορίζεται τὰς ἡδονάς. ταῦτ' οὖν
[484]   γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς  καὶ   πόρρω τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη
[490]   ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία, λέγεις,  καὶ   ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας·
[490]   ἐν κοινῷ πολλὰ σιτία  καὶ   ποτά, ὦμεν δὲ παντοδαποί, οἱ
[453]   τὰ ποῖα τῶν ζῴων γράφων  καὶ   ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[467]   βούλεται πλεῖν τε καὶ ~κινδυνεύειν  καὶ   πράγματ' ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι
[507]   μὴ προσήκει, ἀλλ' δεῖ  καὶ   πράγματα καὶ ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς
[499]   καὶ λύπας καὶ αἱρετέον ἐστὶν  καὶ   πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[521]   τῇ ὡς ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ  καὶ   πράττειν τὰ πολιτικὰ μόνος τῶν
[481]   ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον,  ~καὶ   (πράττοντα καὶ λέγοντα, ὅπως μὴ
[522]   δικαίως (πάντα ταῦτα ἐγὼ λέγω,  καὶ   πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ τοῦτο,
[485]   γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι,  καὶ   ~πρέπειν μοι δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι
[485]   χαρίεν μοι φαίνεται καὶ ἐλευθέριον  καὶ   πρέπον τῇ τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ,
[488]   τί (ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι τοῦ,  καὶ   ~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ὄντα. ἐγὼ
[517]   ~νῦν οὐδένα, τῶν μέντοι ἔμπροσθεν,  καὶ   προείλου τούτους τοὺς ἄνδρας· οὗτοι
[520]   ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   προέσθαι γε δήπου τὴν εὐεργεσίαν
[497]   ~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ, Καλλίκλεις·  καὶ   πρόιθί γε ἔτι εἰς τὸ
[483]   τεθνάναι ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος  καὶ   προπηλακιζόμενος μὴ οἷός ~τέ ἐστιν
[527]   τινά σου καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου  καὶ   ~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται, καὶ ναὶ
[451]   τοσοῦτον, ὅτι καὶ πρὸς αὑτὰ  καὶ   πρὸς ἄλληλα πῶς ἔχει ~πλήθους
[447]   τις βούλοιτο τῶν ἔνδον ὄντων,  καὶ   ~πρὸς ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης)
[451]   περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι  καὶ   πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα
[460]   τὰ τοιαῦτα ἔχει, Γοργία;  ~(καὶ   πρὸς Διός, ὥσπερ ἄρτι εἶπες,
[481]   μεταβαλλόμενος λέγεις ἐκεῖνος ~βούλεται,  καὶ   πρὸς τὸν Πυριλάμπους νεανίαν τὸν
[485]   ταὐτὸν οὖν ἔγωγε τοῦτο πάσχω  καὶ   πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ
[500]   φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή,  καὶ   πρὸς τούσδε ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί
[452]   τῆς ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ  καὶ   πρὸς τοῦτον· σὺ δὲ δὴ
[500]   τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην.  καὶ   πρὸς Φιλίου, Καλλίκλεις, μήτε
[521]   ὡς ἰατρόν, ὡς ~διακονήσοντα  καὶ   πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι
[503]   ἕκαστον τίθησιν ~ἂν τιθῇ,  καὶ   προσαναγκάζει τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ
[517]   γε ~ἐστὶν σώματος θεραπεία, ἥνπερ  καὶ   προσήκει τούτων ἄρχειν πασῶν τῶν
[464]   τὴν ἰατρικὴν ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν,  καὶ   προσποιεῖται τὰ βέλτιστα σιτία τῷ
[470]   (πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ ἐχθὲς  καὶ   πρώην γεγονότα ταῦτα ἱκανά σε
[479]   διδόναι ~δίκην πάντων μέγιστόν τε  καὶ   πρῶτον κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν.
[494]   ὡς ~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι.  καὶ   πρῶτον μὲν εἰπὲ εἰ καὶ
[456]   ~φοιτήσας εὖ ἔχων τὸ σῶμα  καὶ   πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα τὸν πατέρα
[509]   τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ τε  καὶ   πῶλος οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν
[449]   μῆκος τῶν λόγων τοῦτο, οἷον  καὶ   πῶλος ~ἤρξατο, εἰς αὖθις ἀποθέσθαι;
[527]   τῶν νῦν Ἑλλήνων, σύ τε  καὶ   πῶλος καὶ (Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε
[487]   δὲ ~ξένω τώδε, Γοργίας τε  καὶ   Πῶλος, σοφὼ μὲν καὶ (φίλω
[511]   γ' εἰμί, καὶ σοῦ ἀκούων  καὶ   Πώλου ἄρτι ~πολλάκις καὶ τῶν
[499]   εἶναι, εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί τε  καὶ   Πώλῳ. ἆρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ
[523]   ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε  καὶ   Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ ἐκ τῆς
[479]   παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς ἄλλους τυράννους  καὶ   ~ῥήτορας καὶ δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε.
[465]   αὐτῷ καὶ περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ  καὶ   ~ῥήτορες, καὶ οὐκ ἔχουσιν ὅτι
[462]   ~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν ὀψοποιία  καὶ   ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ
[500]   λέγοντά τε ἐν τῷ δήμῳ  καὶ   ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον
[513]   ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν  καὶ   ~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν γὰρ (ἤθει
[520]   ταὐτόν, μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς  καὶ   ῥήτωρ, ἐγγύς τι καὶ
[493]   δέ, τὰ δ' ἀγγεῖα τετρημένα  καὶ   σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ καὶ
[518]   ~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν  καὶ   Σάραμβος κάπηλος, ὅτι οὗτοι
[526]   καθ' ὅσον ~δύναμαι, καὶ δὴ  καὶ   σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον τὸν
[453]   εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ δὲ  καὶ   σέ. ~(Γοργίας) τί οὖν δή,
[452]   μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι τοῖς ἀνθρώποις  καὶ   σὲ ~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας)
[457]   διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι, Γοργία,  καὶ   σὲ ἔμπειρον εἶναι πολλῶν λόγων
[474]   γὰρ δὴ οἶμαι καὶ ἐμὲ  καὶ   σὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους
[473]   λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι δέ γε  καὶ   σὲ ποιῆσαι, ἑταῖρε, ταὐτὰ
[451]   τῶν ἄστρων φορὰν καὶ ἡλίου  καὶ   σελήνης, πῶς πρὸς ἄλληλα τάχους
[525]   τὸν ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον  καὶ   Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην δέ,
[506]   δὴ γε ἀρετὴ ἑκάστου,  καὶ   σκεύους καὶ σώματος καὶ ψυχῆς
[526]   τε τούτων τῶν λόγων πέπεισμαι,  ~καὶ   σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ
[470]   δύνασθαι· εἰ δὲ μή, κακὸν  καὶ   σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ καὶ
[500]   τί ~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ τις  καὶ   σμικρὸν νοῦν ἔχων ἄνθρωπος,
[454]   δή, Γοργία, ἐπειδή γε  καὶ   σοὶ δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης
[470]   παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην δὲ  καὶ   σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς καὶ
[510]   ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ  καὶ   σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[479]   ὅτι (ἀλγεινόν. οὐ δοκεῖ  καὶ   σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[499]   ~ἐμοί τε καὶ Πώλῳ. ἆρα  καὶ   σοὶ συνδοκεῖ οὕτω, τέλος εἶναι
[511]   εἰ μὴ κωφός γ' εἰμί,  καὶ   σοῦ ἀκούων καὶ Πώλου ἄρτι
[487]   ἔσται ἱκανῶς ὑπ' ἐμοῦ τε  καὶ   σοῦ, καὶ ~οὐκέτι αὐτὸ δεήσει
[520]   καὶ ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις τε  καὶ   σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ
[510]   μάλιστα, ὅνπερ οἱ παλαιοί τε  καὶ   σοφοὶ λέγουσιν, ὅμοιος τῷ
[497]   δὴ σὺ τὰ σμικρά τε  καὶ   στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ
[503]   τουτονὶ τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ  καὶ   σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν
[488]   ~τίθενται ἐπὶ τῷ ἑνί, ὥσπερ  καὶ   σὺ ἄρτι ἔλεγες. ~(Καλλίκλης) πῶς
[474]   μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης)  καὶ   σύ γ' ἂν καὶ οἱ
[458]   σέ. ~(ἐγὼ οὖν, εἰ μὲν  καὶ   σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ
[500]   ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε  καὶ   σὺ εἶναι μέν τι ~ἀγαθόν,
[473]   διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν· σκόπει δὲ  καὶ   σύ. εἶπον ἐγώ ~που ἐν
[500]   τῶν ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν εἶ  καὶ   σὺ ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[514]   δήπου ἂν ἐγώ τε ~σὲ  καὶ   σὺ ἐμέ, φέρε πρὸς θεῶν,
[511]   τῶν ἐν τῇ πόλει· ἀλλὰ  καὶ   σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ
[517]   οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ τε  καὶ   σὺ ἐν τοῖς λόγοις· ἐν
[462]   καὶ ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ δήπου  καὶ   σὺ ἐπίστασθαι ἅπερ (Γοργίας)
[488]   πῶς φῂς τὸ δίκαιον ἔχειν  καὶ   σὺ καὶ Πίνδαρος τὸ κατὰ
[505]   ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς τοῦτό γε  καὶ   σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ
[462]   οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   σὺ κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε
[466]   μὴ ἔχω ὅτι χρήσωμαι, ἀπότεινε  ~καὶ   σὺ λόγον, ἐὰν δὲ ἔχω,
[481]   δ' ἐννοήσας ὅτι ἐγώ τε  καὶ   ~σὺ νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν τι
[518]   καὶ αἰτίους τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν.  καὶ   σὺ νῦν, ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον
[467]   ποιεῖν ἄνευ νοῦ ~δοκεῖ  καὶ   σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι·
[515]   ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ ἐγὼ  καὶ   σύ, ὅτι τὸ μὲν πρῶτον
[461]   ~τί δέ, Σώκρατες; οὕτω  καὶ   σὺ περὶ τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις
[451]   δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν  καὶ   σὺ τὴν ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην
[483]   ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν. δὴ  καὶ   σὺ τοῦτο τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς
[458]   λόγος ὤν. εἰ μὲν οὖν  καὶ   σὺ φῂς τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα·
[451]   Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ  καὶ   σύ, Γοργία. τυγχάνει μὲν
[477]   πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ ἀδικία  καὶ   συλλήβδην τῆς ψυχῆς ~πονηρία;
[508]   ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν  καὶ   συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ
[484]   τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων,  καὶ   συλλήβδην τῶν ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι
[518]   ἂν αὐτοῖς τύχωσι ~τότε παρόντες  καὶ   συμβουλεύοντές τι, ὅταν δὴ αὐτοῖς
[477]   μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ ἀδικία  καὶ   σύμπασα ψυχῆς πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται
[504]   ἰατροί, κοσμοῦσί που τὸ σῶμα  καὶ   συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν
[455]   γενέσθαι, ὡς ἐγώ τινας σχεδὸν  καὶ   συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ'
[526]   ἐν τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι,  καὶ   σφόδρα γε ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν
[489]   ναὶ μὰ Δία τούτους λέγω,  καὶ   σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα
[519]   ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων  καὶ   σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ
[474]   οἷον καὶ σώματα καὶ χρώματα  καὶ   σχήματα καὶ φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα,
[474]   ~οὐκοῦν καὶ τἆλλα πάντα οὕτω  καὶ   σχήματα καὶ χρώματα διὰ
[512]   ~ἢ τὸ σῴζειν τε  καὶ   σῴζεσθαι. μὴ γὰρ τοῦτο μέν,
[458]   μὲν θορύβου, Γοργία τε  καὶ   Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε τούτων τῶν
[513]   παρασκευὰς ἐπὶ τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν,  καὶ   σῶμα καὶ ψυχήν, μίαν μὲν
[474]   τόδε; τὰ καλὰ πάντα, οἷον  καὶ   σώματα καὶ χρώματα καὶ σχήματα
[506]   γε ἀρετὴ ἑκάστου, καὶ σκεύους  καὶ   σώματος καὶ ψυχῆς αὖ καὶ
[477]   μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων  (καὶ   σώματος καὶ ψυχῆς, τριῶν ὄντων,
[504]   ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται,  καὶ   σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ
[507]   τῆς πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται  καὶ   σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι,
[504]   ταῦτα δ' ἔστιν δικαιοσύνη τε  καὶ   σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[508]   συνέχειν ~καὶ φιλίαν καὶ κοσμιότητα  καὶ   σωφροσύνην καὶ δικαιότητα, καὶ τὸ
[508]   (ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς οὐ δικαιοσύνης  καὶ   σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες,
[461]   δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ  καὶ   τὰ ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ
[460]   ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ δίκαια  καὶ   τὰ ἄδικα ἤτοι πρότερόν γε
[519]   τοῦ ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν  καὶ   τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς
[523]   δὴ αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται,  καὶ   τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ
[469]   τῷ τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ,  καὶ   τά γε ~Ἀθηναίων νεώρια καὶ
[469]   τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα πάντα  καὶ   τὰ δημόσια καὶ τὰ ἴδια·
[461]   τὸν ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ  ~καὶ   τὰ δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ
[512]   ἐστὶν ἀρετή, τὸ ~σῴζειν αὑτὸν  καὶ   τὰ ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός τις
[508]   ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ ~ἐμὲ  καὶ   τὰ ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν
[508]   συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ  καὶ   ~τὰ ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ
[474]   τά γε κατὰ τοὺς νόμους  καὶ   τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου ἐκτὸς
[500]   ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ τἆλλα  καὶ   τὰ ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ
[504]   μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ διδόναι  καὶ   τὰ ἥδιστα ποτὰ
[524]   σῶμα τὴν ~φύσιν τὴν αὑτοῦ  καὶ   τὰ θεραπεύματα καὶ τὰ παθήματα
[469]   πλοῖα πάντα καὶ τὰ δημόσια  καὶ   τὰ ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ ἄρα
[461]   οὐχὶ ~καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι  καὶ   τὰ καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά,
[474]   ~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ τὰς φωνὰς  καὶ   τὰ κατὰ τὴν μουσικὴν πάντα
[505]   ἄνευ κεφαλῆς περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν  καὶ   τὰ λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν
[524]   σώματος, τά τε τῆς φύσεως  καὶ   τὰ παθήματα διὰ ~τὴν
[524]   τὴν αὑτοῦ καὶ τὰ θεραπεύματα  καὶ   τὰ παθήματα ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον
[469]   ~Ἀθηναίων νεώρια καὶ αἱ τριήρεις  καὶ   τὰ πλοῖα πάντα καὶ τὰ
[499]   κακός; οὐ ταῦτα συμβαίνει  καὶ   τὰ πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν τις
[511]   μόνον τὰς ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ  ~καὶ   τὰ σώματα καὶ τὰ χρήματα
[504]   ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν  καὶ   τὰ σώματά φαμεν τὰ ἡμέτερα;
[455]   δήπου ὅτι τὰ νεώρια ~ταῦτα  (καὶ   τὰ τείχη τὰ Ἀθηναίων καὶ
[507]   εἰς τοῦτο τὰ αὑτοῦ συντείνοντα  καὶ   τὰ τῆς πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη
[477]   εἶναι καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος  καὶ   τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[477]   καλεῖς καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν  καὶ   τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν
[523]   γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα  καὶ   τὰ τῶν κρινομένων. ~πρῶτον μὲν
[525]   τυράννων καὶ βασιλέων καὶ δυναστῶν  καὶ   τὰ τῶν πόλεων ~πραξάντων γεγονότας·
[511]   σῴζει ἀλλὰ ~καὶ τὰ σώματα  καὶ   τὰ χρήματα ἐκ τῶν ἐσχάτων
[496]   ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ  καὶ   τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ
[522]   λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ γε  καὶ   τἆλλα ἐπέρανας, καὶ τοῦτο πέρανον.
[500]   ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα δεῖ  καὶ   τἆλλα καὶ τὰ ἡδέα πράττειν,
[484]   τοῦ δικαίου ~φύσει, καὶ βοῦς  καὶ   τἆλλα κτήματα εἶναι πάντα τοῦ
[460]   ~καὶ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός;  καὶ   τἆλλα οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν
[524]   εἰ παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος,  καὶ   ~τἆλλα οὕτως· καὶ εἰ αὖ
[509]   καὶ τρίτην τὴν τοῦ τρίτου  καὶ   τἆλλα ~οὕτως· ὡς ἑκάστου κακοῦ
[506]   ἀγαθοί γέ ἐσμεν καὶ ἡμεῖς  καὶ   τἆλλα πάντα ὅσ' ἀγαθά ἐστιν,
[474]   ~(Πῶλος) οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   τἆλλα πάντα οὕτω καὶ σχήματα
[467]   τε καὶ ὑγίειαν καὶ πλοῦτον  καὶ   τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ δὲ
[468]   οἷον αὖ λίθους καὶ ξύλα  καὶ   τἆλλα τὰ τοιαῦτα; οὐ ταῦτα
[496]   καὶ τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν  καὶ   τἀναντία τούτων, κακά τε καὶ
[485]   φεύγοντι τὰ μέσα τῆς πόλεως  καὶ   τὰς ~ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη
[454]   καὶ τὸ περιττὸν ὅσον ἐστίν·  καὶ   ~τὰς ἄλλας ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν
[494]   καὶ διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω,  καὶ   τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα
[518]   ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν  καὶ   τὰς ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ (δ'
[503]   ἀληθής, τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι  καὶ   τὰς αὑτοῦ καὶ τὰς τῶν
[505]   οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα
[504]   ταῖς ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ,  καὶ   τὰς πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον
[503]   ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς αὑτοῦ  καὶ   τὰς τῶν ἄλλων· εἰ δὲ
[474]   προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ  καὶ   τὰς φωνὰς καὶ τὰ κατὰ
[510]   ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης)  καὶ   ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ
[516]   αὐτοὺς ἀπέφηνεν οἵους παρέλαβεν,  καὶ   ταῦτ' εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ'
[471]   ἀπέσφαξέν τε καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους.  καὶ   ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος
[492]   τοῖς αὑτῶν τοῖς ἐχθροῖς,  καὶ   ταῦτα ἄρχοντες ἐν τῇ ἑαυτῶν
[511]   αὐτὸς ἔχων τὴν τέχνην  καὶ   ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ τὴν
[460]   Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ μὴ εἰδώς,  καὶ   ταῦτα παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης)
[527]   ταὐτὰ δοκεῖ περὶ τῶν ~αὐτῶν,  καὶ   ταῦτα περὶ (τῶν μεγίστων εἰς
[487]   ἐναντία λέγειν ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων,  καὶ   ~ταῦτα περὶ τῶν μεγίστων. σὺ
[505]   μέλει οὐδὲν ὧν σὺ λέγεις,  καὶ   ταῦτά σοι Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην.
[508]   οὐ προσέχειν τὸν νοῦν ~τούτοις,  καὶ   ταῦτα σοφὸς ὤν, ἀλλὰ λέληθέν
[507]   οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι  καὶ   ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν,
[518]   πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ  καὶ   ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς τε καὶ
[496]   ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)  καὶ   τάχος καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[527]   ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν  καὶ   τεθνάναι. τούτῳ οὖν ἑπώμεθα, καὶ
[524]   ἦν μέλη διεστραμμένα ζῶντος,  καὶ   (τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ
[524]   μαστίγων ~ἄλλων τραυμάτων ζῶν,  καὶ   τεθνεῶτος τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν
[487]   κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας, σέ τε  καὶ   Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα
[517]   ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς δὲ  καὶ   τείχη καὶ νεώρια καὶ ἄλλα
[519]   καὶ δικαιοσύνης λιμένων καὶ ~νεωρίων  καὶ   τειχῶν καὶ φόρων καὶ τοιούτων
[524]   τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα  ~καὶ   τελευτήσαντος πάντα τὰ
[527]   οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν  καὶ   τελευτήσας, ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει.
[496]   τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν  καὶ   τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης)
[508]   ~ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως  καὶ   τέμνειν καὶ αἴσχιον καὶ κάκιον,
[506]   παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει καὶ ὀρθότητι  καὶ   ~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν·
[510]   ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν τινα  καὶ   τέχνην, ~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης)
[509]   ἐπὶ (τοῦτο δεῖ δύναμίν τινα  καὶ   τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν μὴ
[467]   ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας νοῦν ἔχοντας  καὶ   (τέχνην τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ
[457]   καὶ τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ  καὶ   τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ οἶμαι
[527]   ~χρηστέον ἐπὶ τὸ δίκαιον ἀεί,  καὶ   τῇ ἄλλῃ πάσῃ πράξει. ἐμοὶ
[508]   καὶ ἑταίρου, ἐάν τι ἀδικῇ,  καὶ   ~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο χρηστέον·
[527]   ὀλίγους καὶ περὶ πολλούς, φευκτέον·  καὶ   τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ
[457]   τοὺς ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ δικαίως  καὶ   τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ καὶ
[457]   τις ~κᾆτα ταύτῃ τῇ δυνάμει  καὶ   τῇ τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ τὸν
[457]   δὲ μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ ἰσχύϊ  καὶ   τῇ τέχνῃ οὐκ ὀρθῶς. οὔκουν
[497]   τοῖς κακοῖς; ἐὰν δὲ βούλῃ,  καὶ   τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι γάρ σοι
[501]   θεραπεύει καὶ τὴν φύσιν ~ἔσκεπται  καὶ   τὴν αἰτίαν ὧν πράττει, καὶ
[527]   τοῦ βίου, καὶ τὴν δικαιοσύνην  καὶ   τὴν ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ
[509]   τε ἀπὸ ~τοῦ μὴ ἀδικεῖν  καὶ   τὴν ἀπὸ τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι;
[463]   καὶ ~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ  καὶ   τήν γε κομμωτικὴν καὶ τὴν
[492]   ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην  (καὶ   τὴν ~δικαιοσύνην διὰ τὴν αὑτῶν
[527]   τρόπος ἄριστος τοῦ βίου,  καὶ   τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν ἄλλην
[496]   γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ τἀγαθὰ  καὶ   τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία τούτων,
[482]   ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι, βέλτιστε,  καὶ   τὴν λύραν μοι κρεῖττον εἶναι
[456]   γενόμενος, ἔπειτα τὸν πατέρα τύπτῃ  καὶ   ~τὴν μητέρα ἄλλον τινὰ
[511]   ~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ τὴν θάλατταν  καὶ   τὴν ναῦν περιπατεῖ ἐν μετρίῳ
[527]   ~διδόναι δίκην· καὶ πᾶσαν κολακείαν  καὶ   τὴν περὶ ἑαυτὸν καὶ τὴν
[527]   κολακείαν καὶ τὴν περὶ ἑαυτὸν  καὶ   τὴν περὶ τοὺς ~ἄλλους, καὶ
[463]   ἐμπειρία καὶ τριβή. ταύτης μόριον  καὶ   ~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ καὶ
[463]   καλῶ καὶ τήν γε κομμωτικὴν  καὶ   τὴν σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα μόρια
[501]   μὲν τούτου οὗ θεραπεύει  καὶ   τὴν φύσιν ~ἔσκεπται καὶ τὴν
[464]   δοκεῖν εὖ ἔχειν τὸ ~σῶμα  καὶ   τὴν ψυχήν, (ἔχει δὲ οὐδὲν
[518]   αἰτιάσονται τῶν νόσων ~αἰτίους εἶναι  καὶ   τῆς ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων σαρκῶν,
[454]   τὸν λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς  καὶ   τῆς περὶ τί πειθοῦς
[492]   τοῦ καλοῦ τοῦ τῆς δικαιοσύνης  καὶ   τῆς σωφροσύνης, μηδὲν πλέον ~νέμοντες
[512]   σὺ οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς  ~καὶ   τῆς τέχνης τῆς ἐκείνου, καὶ
[496]   τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε  καὶ   τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν
[488]   τινα χρὴ εἶναι τὸν ἄνδρα  καὶ   τί (ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι τοῦ,
[447]   δύναμις τῆς τέχνης τοῦ ἀνδρός,  καὶ   τί ~ἐστιν ἐπαγγέλλεταί τε
[452]   ~τὸ μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν·  καὶ   τί ἐστιν (τοῦτο τὸ ἀγαθόν;
[500]   τὸν βίον τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ,  καὶ   τί ποτ' ἐστὶν οὗτος ἐκείνου
[452]   δὴ τίς εἶ, ἄνθρωπε,  καὶ   τί τὸ σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης,
[505]   τί ἐστιν ~περὶ ὧν λέγομεν  καὶ   τί ψεῦδος· κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν
[472]   ἆρ' ἂν τυγχάνῃ δίκης τε  καὶ   τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά γε, ἐπεὶ
[449]   οὕτως εἰπὲ τίς τέχνη  ~καὶ   τίνα Γοργίαν καλεῖν χρὴ ἡμᾶς.
[488]   ἔστιν τοῦτο ἐπιτηδευτέον ~μοι,  καὶ   τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό,
[525]   χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ Σίσυφον  καὶ   Τιτυόν· Θερσίτην δέ, καὶ εἴ
[512]   μὴ ἄλλο τι τὸ γενναῖον  καὶ   τὸ ἀγαθὸν ~ἢ τὸ
[506]   τὸν λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ  καὶ   τὸ ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν;
[511]   ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ  καὶ   τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν
[479]   συμβαίνει μέγιστον κακὸν ἀδικία  καὶ   τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε.
[459]   ἆρα ~(τυγχάνει περὶ τὸ δίκαιον  καὶ   τὸ ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν
[475]   οὖν σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον  καὶ   τὸ αἴσχιον ἀντὶ τοῦ ἧττον;
[459]   τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον  καὶ   τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν
[494]   γ' ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ  καὶ   τὸ ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ'
[451]   ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν  καὶ   τὸ ἄρτιον λογιστική. καὶ
[483]   οἱ πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν  καὶ   τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε
[488]   ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον  καὶ   τὸ βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον;
[484]   καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν  καὶ   τὸ δίκαιον. ἐὰν δέ γε
[491]   γὰρ (προσήκει τῶν πόλεων ἄρχειν,  καὶ   τὸ δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον
[496]   οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  καὶ   τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.
[468]   ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι,  ~καὶ   τὸ ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν,
[488]   καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον  καὶ   τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον ταὐτὸν
[488]   τὸ ~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον  καὶ   τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ
[496]   ἂν εἴη τό τε ἀγαθὸν  καὶ   τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ
[459]   τὸ ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν  καὶ   τὸ καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν καὶ
[453]   ~καὶ πραγματεία αὐτῆς ἅπασα  καὶ   τὸ κεφάλαιον εἰς τοῦτο τελευτᾷ·
[476]   δὲ τῇδε· τὸ διδόναι δίκην  καὶ   τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα
[489]   ταὐτόν φημι εἶναι τὸ βέλτιον  καὶ   τὸ κρεῖττον; οἴει με
[450]   τὸ παράπαν ~πᾶσα πρᾶξις  καὶ   τὸ (κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων
[493]   σοφῶν ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν  καὶ   τὸ μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν
[502]   τε μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν  καὶ   τὸ ~μέτρον, ἄλλο τι
[510]   πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν  καὶ   τὸ μὴ ἀδικεῖν; πολλοῦ
[474]   ~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι  καὶ   τὸ μὴ διδόναι δίκην τοῦ
[508]   κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα,  καὶ   τὸ ὅλον τοῦτο διὰ ~ταῦτα
[450]   πράξεσιν, αἱ δὲ πολλαὶ πλείους,  καὶ   τὸ παράπαν ~πᾶσα πρᾶξις
[451]   γάρ ἐστιν, τό τε ἄρτιον  καὶ   ~τὸ περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον,
[454]   τῆς περὶ τὸ (ἄρτιόν τε  καὶ   τὸ περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ
[455]   πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ νῦν ~νόμισον  καὶ   τὸ σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ
[479]   φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ κάεσθαι  καὶ   τὸ τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν.
[458]   ~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν χρὴ  καὶ   τὸ τούτων, μή τινας αὐτῶν
[476]   ταχὺ (τύπτων, οὕτω  καὶ   τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί.
[475]   οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   τὸ τῶν μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως;
[458]   ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν  καὶ   τὸ τῶν παρόντων. πάλαι γάρ
[502]   πρὸς τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται  καὶ   ~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης)
[500]   παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον  καὶ   τὸ χεῖρον, αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι
[470]   καὶ σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ  καὶ   τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε
[476]   Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ  καὶ   τόδε· ἆρα εἴ τίς τι
[510]   καλῶς εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ  καὶ   τόδε ἐάν σοι δοκῶ εὖ
[454]   Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ  καὶ   τόδε ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι μεμαθηκέναι;
[516]   γε, ἵνα σοι χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   τόδε τοίνυν μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος·
[450]   ἄλλων τεχνῶν περὶ χειρουργίας τε  καὶ   τοιαύτας ~πράξεις ὡς ἔπος εἰπεῖν
[456]   μὲν οὖν δύναμις τοσαύτη ἐστὶν  καὶ   τοιαύτη τῆς τέχνης· ~δεῖ μέντοι,
[476]   πάσχον τὸ ποιοῦν ποιεῖ,  καὶ   τοιοῦτον οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν;
[519]   ~νεωρίων καὶ τειχῶν καὶ φόρων  καὶ   τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν·
[493]   ἀκολάστως ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως  καὶ   ~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς καὶ
[506]   τὸν λόγον· φαίνεται δέ μοι  καὶ   τοῖς ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ
[517]   ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι καὶ αὑτῷ  καὶ   τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι σώματος,
[454]   πειθὼ ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις τε  καὶ   τοῖς ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ τῶν
[483]   ἀνθρώπων ἐν ὅλαις ταῖς πόλεσι  καὶ   τοῖς γένεσιν, ὅτι ~οὕτω τὸ
[513]   ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν τῇ πόλει  καὶ   τοῖς πολίταις θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους
[508]   κλέπτειν γε ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι  καὶ   τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν
[526]   ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον τὸν βίον  καὶ   τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν ἐγώ
[467]   ~οὐκοῦν καὶ οἱ πλέοντές τε  καὶ   τὸν ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ
[483]   ἀμείνω τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν  καὶ   τὸν ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ
[494]   ~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν  καὶ   τὸν κνώμενον ἡδέως ἂν βιῶναι.
[523]   τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι.  ~καὶ   τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι,
[508]   ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον·  ~καὶ   τὸν μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι
[479]   ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι  καὶ   τὸν μὴ διδόντα ~δίκην τοῦ
[502]   ποιήσεως πάσης τό τε μέλος  καὶ   τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ ~μέτρον,
[471]   ξενίσας καὶ καταμεθύσας αὐτόν τε  καὶ   τὸν ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν
[488]   τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι δοκεῖς  καὶ   τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ μεγάλαι
[488]   μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον  καὶ   τότε καὶ νῦν λέγω. ~(Σωκράτης)
[495]   δὲ καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων  καὶ   τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης
[493]   βίου ἑκατέρου, τοῦ τε σώφρονος  καὶ   τοῦ ἀκολάστου, οἷον ~εἰ δυοῖν
[472]   ἐκβάλλειν με ἐκ ~τῆς οὐσίας  καὶ   τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ ἂν
[519]   ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ,  καὶ   τοῦ ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν
[504]   τῷ ἐκ τῆς τάξεώς τε  καὶ   τοῦ κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν
[504]   ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς τάξεως  καὶ   τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ
[488]   αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ βελτίονος  ~καὶ   τοῦ κρείττονος; τοῦτό μοι αὐτὸ
[464]   προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ,  ~καὶ   τοῦ μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει,
[481]   δυοῖν, τοῦ τε Ἀθηναίων ~δήμου  καὶ   τοῦ Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι οὖν σου
[524]   δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς ψυχῆς  καὶ   τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν
[501]   ἀσκέπτως ἔχων τοῦ ἀμείνονός τε  καὶ   τοῦ χείρονος· σὺ δὲ δὴ
[473]   τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι
[456]   χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς τοὺς πολεμίους  καὶ   τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας·
[478]   ~(Σωκράτης) ποῖ δὲ τοὺς ἀδικοῦντας  καὶ   τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς
[474]   οἶμαι καὶ ἐμὲ καὶ σὲ  καὶ   τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν
[480]   ~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν τε αὑτὸν  καὶ   τοὺς ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ
[526]   ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ  καὶ   τοὺς ἄλλους πάντας ἀνθρώπους, καθ'
[527]   καὶ τεθνάναι. τούτῳ οὖν ἑπώμεθα,  καὶ   τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ,
[502]   πρὸς τὸν Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ  (καὶ   τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν ~ταῖς
[486]   ὡς ἐγὼ σὲ οἶμαι ἔχειν  καὶ   τοὺς ~ἄλλους τοὺς πόρρω ἀεὶ
[479]   ~ὥσπερ σὺ φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι  καὶ   τοὺς ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας
[498]   τοὺς ~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς  καὶ   τοὺς ἀνδρείους, καὶ μᾶλλον
[473]   παντοδαπὰς λώβας αὐτός τε λωβηθεὶς  καὶ   τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε
[498]   χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους  καὶ   τοὺς ~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς
[498]   τοὺς φρονίμους καὶ τοὺς ~ἄφρονας  καὶ   τοὺς δειλοὺς καὶ τοὺς ἀνδρείους,
[456]   τούτου ἕνεκα δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας  καὶ   τοὺς ἐν τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας
[483]   συμφέρον τούς τε νόμους τίθενται  καὶ   τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς
[484]   εἰς τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν  καὶ   τοὺς λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει
[504]   τεχνικός τε καὶ ἀγαθός,  καὶ   τοὺς ~λόγους προσοίσει ταῖς ψυχαῖς
[524]   νήσους, δ' εἰς Τάρταρον.  καὶ   τοὺς μὲν ~ἐκ τῆς Ἀσίας
[521]   ὅδε εἴργασται ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς,  καὶ   τοὺς νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει τέμνων
[488]   εἰσὶν κατὰ φύσιν; οἳ δὴ  καὶ   τοὺς νόμους ~τίθενται ἐπὶ τῷ
[473]   καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται  καὶ   τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ ἄλλας
[457]   περὶ σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα οἷα  καὶ   τοὺς παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν
[525]   τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι δὲ  καὶ   τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων τῶν
[466]   φημὶ γάρ, Πῶλε, ἐγὼ  καὶ   τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς τυράννους
[466]   Πῶλε, ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας  καὶ   τοὺς τυράννους ~δύνασθαι μὲν ἐν
[483]   τίθενται καὶ τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν  καὶ   τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς
[475]   κακῷ ἀμφοτέροις; οὐ  καὶ   τοῦτο ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ
[493]   ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω κάτω,  καὶ   τοῦτο ἄρα τις μυθολογῶν κομψὸς
[527]   τι κακὸς γίγνηται, κολαστέος ἐστί,  καὶ   τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ τὸ
[499]   λόγον τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν  ~καὶ   τοῦτο δέχεσθαι τὸ διδόμενον παρὰ
[492]   αὐταῖς ἁμόθεν γέ ποθεν ἑτοιμάζειν,  καὶ   ~(τοῦτο εἶναι τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης)
[473]   δὲ διδόντας δίκην ἧττον. βούλει  καὶ   ~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι
[498]   τι διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ  καὶ   τοῦτο. ἐν πολέμῳ δὲ ἤδη
[449]   διὰ βραχυτάτων. καὶ γὰρ αὖ  καὶ   ~τοῦτο ἕν ἐστιν ὧν φημι,
[503]   λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ  καὶ   τοῦτό ἐστι διπλοῦν, τὸ μὲν
[483]   αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν,  καὶ   τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν, τὸ
[484]   ~ὡς τὸ ἴσον χρὴ ἔχειν  καὶ   τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν καὶ
[466]   βέλτιστα εἶναι, νοῦν μὴ ~ἔχων;  καὶ   τοῦτο καλεῖς σὺ μέγα δύνασθαι;
[526]   ὧντινων, ὅτι δὲ πονηρός τις·  καὶ   τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον,
[451]   ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' Γοργία, ἀμφισβητήσιμον  καὶ   τοῦτο λέγεις (καὶ οὐδέν πω
[476]   ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους ἐῶ χαίρειν.  καὶ   τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτως ἐχέτω·
[522]   ἐπείπερ γε καὶ τἆλλα ἐπέρανας,  καὶ   τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή,
[504]   ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν  καὶ   τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν
[514]   ~φίλων τινὶ ἡμέτερον αὐτῶν,  καὶ   τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα καλὸν
[470]   ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι,  καὶ   τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ
[490]   ἐστὶν κατὰ τὸν σὸν ~λόγον,  καὶ   τοῦτον ἄρχειν δεῖ, τοὺς δ'
[512]   ἀνίατα, τούτῳ δὲ βιωτέον ἐστὶν  ~καὶ   τοῦτον ὀνήσει, ἄντε ἐκ θαλάττης
[519]   ἀποδιδόντες, ~(εὖ παθόντες ὑπ' αὐτῶν.  καὶ   τούτου τοῦ λόγου τί ἂν
[510]   δήπου ἂν αὐτὸν τύραννος  καὶ   τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ νοῦ
[464]   πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   τούτων οἴει τινὰ εἶναι ἑκατέρου
[494]   ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ.  καὶ   τούτων ~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον,
[468]   οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ βαδίζειν  καὶ   ~τρέχειν καὶ πλεῖν, καὶ οἷον
[463]   οὐκ ἔστιν τέχνη ἀλλ' ἐμπειρία  καὶ   τριβή. ταύτης μόριον καὶ ~τὴν
[499]   ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς γάρ τοι  καὶ   τρίς φασιν καλὸν (εἶναι τὰ
[509]   δὲ (τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ  καὶ   τρίτην τὴν τοῦ τρίτου καὶ
[525]   ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας  καὶ   τρυφῆς καὶ ὕβρεως καὶ ἀκρατίας
[472]   τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ γὰρ  καὶ   τυγχάνει περὶ ὧν ἀμφισβητοῦμεν οὐ
[481]   εἰ μὲν γὰρ σπουδάζεις τε  καὶ   τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα
[455]   τὸ σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ  καὶ   τυγχάνει τις τῶν ἔνδον ὄντων
[472]   δὲ ~ἄθλιος ἐὰν διδῷ δίκην  καὶ   τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν τε
[510]   δεῖν ἐν τῇ ~πόλει  καὶ   τυραννεῖν, τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας
[473]   εἴη ἀθλιώτερος μέντοι διαφεύγων  καὶ   ~τυραννεύσας. τί τοῦτο, Πῶλε;
[469]   Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς τις  καὶ   τυραννὶς θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν
[483]   ἐν τούτοις, τῷ ἀδικεῖν τε  καὶ   τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ κατὰ
[493]   ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἶεν  καὶ   τῷ μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ
[512]   ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν,  καὶ   ~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ' ἂν
[497]   φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν  καὶ   τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν
[473]   καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν  καὶ   τῶν ἄλλων ξένων; ταῦτα λέγεις
[480]   ~πρῶτον ὄντα κατήγορον καὶ αὑτοῦ  καὶ   τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ
[511]   ἀκούων καὶ Πώλου ἄρτι ~πολλάκις  καὶ   τῶν ἄλλων ὀλίγου πάντων τῶν
[480]   ~ἔπειτα δὲ καὶ τῶν οἰκείων  καὶ   τῶν ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ
[455]   ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων τε  καὶ   τῶν ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε
[512]   ~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ  καὶ   τῶν ἄλλων τεχνῶν ὅσαι τοῦ
[512]   δικαίῳ λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς  ~καὶ   (τῶν ἄλλων ὧν νυνδὴ ἔλεγον;
[483]   καὶ ἐν ~τοῖς ἄλλοις ζῴοις  καὶ   τῶν ἀνθρώπων ἐν ὅλαις ταῖς
[464]   ἔχουσιν, ἀλλ' ~ἰατρός τε  καὶ   τῶν γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ
[497]   ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τῶν λυπῶν  (καὶ   τῶν ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης)
[484]   ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ,  καὶ   τῶν ἡδονῶν τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν
[484]   ~γίγνονται τῶν κατὰ τὴν πόλιν,  καὶ   τῶν λόγων οἷς δεῖ χρώμενον
[497]   ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  καὶ   τῶν λυπῶν (καὶ τῶν ἡδονῶν
[480]   μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ  καὶ   τῶν οἰκείων καὶ τῶν ἄλλων
[525]   καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς  καὶ   ὕβρεως καὶ ἀκρατίας τῶν πράξεων
[496]   γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ δήπου  καὶ   ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς αὐτούς;
[467]   εἶναι ἀγαθὸν μὲν σοφίαν τε  καὶ   ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ τἆλλα
[465]   ἀκρίτων ὄντων τῶν τε ἰατρικῶν  καὶ   ~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν. μὲν
[478]   ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα  καὶ   ~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος) πῶς γὰρ
[480]   τὸ ἀδίκημα, ἵνα δῷ δίκην  καὶ   ~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν τε αὑτὸν
[461]   ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα ἑταίρους  καὶ   ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ πρεσβύτεροι
[508]   ὅτι κατηγορητέον εἴη καὶ αὑτοῦ  καὶ   ὑέος καὶ ἑταίρου, ἐάν τι
[458]   παρόντων. πάλαι γάρ τοι, πρὶν  καὶ   ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς παροῦσι
[455]   ὑπ' (ἐμοῦ οὖν ~ἀνερωτώμενος νόμισον  καὶ   ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν,
[452]   οὖν νομίσας, Γοργία, ἐρωτᾶσθαι  καὶ   ὑπ' ἐκείνων καὶ ὑπ' ἐμοῦ,
[452]   Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ' ἐκείνων  καὶ   ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί ἐστιν
[467]   φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά γε λέγεις  καὶ   ὑπερφυῆ, Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ
[525]   διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι·  καὶ   ~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ
[475]   ὑπὸ μὲν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων  καὶ   ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν
[510]   ψέγων καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι  καὶ   ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι. οὗτος ~μέγα
[450]   τὸ κῦρος ἔχουσα ῥητορική ἐστιν,  καὶ   ~ὑπολάβοι ἄν τις, εἰ βούλοιτο
[507]   καὶ λύπας φεύγειν καὶ διώκειν,  καὶ   ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου δεῖ· ὥστε
[519]   πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι δὲ οἰδεῖ  καὶ   ὕπουλός ἐστιν (δι' ἐκείνους τοὺς
[447]   τὸ λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν  καὶ   ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα γε
[482]   αὐτὸν (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν  καὶ   φάναι διδάξειν διὰ τὸ ἔθος
[521]   ὑπὸ πάνυ ἴσως μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου  καὶ   φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα εἰμί,
[515]   ἀργοὺς καὶ δειλοὺς καὶ λάλους  καὶ   ~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα.
[508]   καὶ ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν  ~καὶ   φιλίαν καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην
[481]   ~μὲν Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου  καὶ   φιλοσοφίας, σὺ δὲ δυοῖν, τοῦ
[479]   μεγίστου κακοῦ, καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι  καὶ   ~φίλους καὶ ὅπως ἂν ὦσιν
[487]   τε καὶ Πῶλος, σοφὼ μὲν  καὶ   (φίλω ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ
[456]   ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων εἶναι  καὶ   φίλων καὶ ἐχθρῶν, οὐ τούτου
[490]   λέγεις, καὶ ποτὰ καὶ ἰατροὺς  καὶ   φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ οὐ ταῦτα
[525]   ἁμαρτίας τὰ μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα  καὶ   φοβερώτατα πάθη πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ
[493]   ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι,  καὶ   φοροῖεν εἰς τὸν τετρημένον πίθον
[519]   λιμένων καὶ ~νεωρίων καὶ τειχῶν  καὶ   φόρων καὶ τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι
[449]   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ λέγειν,  καὶ   φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;
[492]   ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν  ~καὶ   φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν
[497]   ἄρτι γε, ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους  καὶ   φρονίμους ἔλεγες· οὐ τούτους
[490]   εἶναι φύσει, τὸ βελτίω ~ὄντα  καὶ   φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν καὶ πλέον
[491]   περὶ τίνων κρείττων τε  καὶ   φρονιμώτερος πλέον ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ;
[516]   καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν  καὶ   φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ τὸν
[463]   ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας  καὶ   φύσει δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις·
[489]   δίκαιον ~τὸ ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ  καὶ   φύσει· ὥστε κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ
[486]   ~Σώκρατες, ὧν δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι,  ~καὶ   φύσιν ψυχῆς ὧδε γενναίαν μειρακιώδει
[474]   σώματα καὶ χρώματα καὶ σχήματα  καὶ   φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν
[499]   ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ  καὶ   χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ κακὸν
[498]   τί δέ; νοῦν ἔχοντα λυπούμενον  καὶ   χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι
[498]   ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν  καὶ   χαίρουσιν καὶ οἱ ἄφρονες καὶ
[478]   οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν,  καὶ   χαίρουσιν οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ
[493]   πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα δὲ σπάνια  καὶ   χαλεπὰ ἑκάστου τούτων εἴη καὶ
[493]   εἴη καὶ μετὰ πολλῶν πόνων  καὶ   ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· μὲν οὖν
[485]   ψελλιζόμενον καὶ παῖζον, χαίρω ~τε  καὶ   χαρίεν μοι φαίνεται καὶ ἐλευθέριον
[486]   (χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν  καὶ   ~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι εἴποις,
[516]   οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε  καὶ   χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[482]   εἶναι ἀνάρμοστόν τε ~καὶ διαφωνεῖν,  καὶ   χορὸν χορηγοίην, (καὶ πλείστους
[466]   ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ οἱ τύραννοι,  καὶ   χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ
[511]   ἔλεγον, καὶ αὐτὸν καὶ παῖδας  καὶ   χρήματα καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς
[479]   ~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι τοῦ μεγίστου κακοῦ,  καὶ   χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους καὶ
[452]   ~ποιήσας, ἰατρός τε καὶ παιδοτρίβης  καὶ   χρηματιστής, καὶ εἴποι πρῶτον μὲν
[518]   τούτων ἄρχειν πασῶν τῶν τεχνῶν  ~καὶ   χρῆσθαι τοῖς τούτων ἔργοις διὰ
[496]   γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον  καὶ   χρόνον εἴτε ~ψυχῆς εἴτε σώματος
[465]   καὶ ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν  καὶ   χρώμασιν καὶ λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν
[474]   τἆλλα πάντα οὕτω καὶ σχήματα  καὶ   χρώματα διὰ ἡδονήν τινα
[474]   καλὰ πάντα, οἷον καὶ σώματα  καὶ   χρώματα καὶ σχήματα καὶ φωνὰς
[478]   ὃς ἂν τὰ μέγιστα ἀδικῶν  καὶ   χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε
[518]   τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους ~αἰτιάσονται  καὶ   ψέξουσιν καὶ κακόν τι ποιήσουσιν,
[492]   ~ἀνθρώπων νόμον τε καὶ λόγον  καὶ   ψόγον; πῶς οὐκ ἂν
[506]   ~ἕκαστον τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ.  ~καὶ   ψυχὴ ἄρα κόσμον ἔχουσα τὸν
[464]   (ἐλέγξει. σῶμά που καλεῖς τι  καὶ   ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;
[513]   τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ σῶμα  καὶ   ψυχήν, μίαν μὲν πρὸς ἡδονὴν
[506]   ἑκάστου, καὶ σκεύους καὶ σώματος  καὶ   ψυχῆς αὖ καὶ ~ζῴου παντός,
[477]   ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ σώματος  καὶ   ψυχῆς, τριῶν ὄντων, τριττὰς εἴρηκας
[494]   καὶ πρῶτον μὲν εἰπὲ εἰ  καὶ   ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα
[489]   βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους;  καὶ   θαυμάσιε πρᾳότερόν με προδίδασκε,
[520]   γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ' ἔγωγε  καὶ   ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις τε καὶ
[519]   ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς τε  ~καὶ   ὢν ἔπειτα πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης)
[512]   ~καὶ τῆς τέχνης τῆς ἐκείνου,  καὶ   ὡς ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν
[499]   ὄντος φίλου· νῦν δὲ ~ἐψεύσθην,  καὶ   ὡς ἔοικεν ἀνάγκη μοι κατὰ
[490]   ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων  καὶ   ὡς πλείστῳ σπέρματι χρῆσθαι εἰς
[492]   εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δὴ  καὶ   ὥς γε σὺ λέγεις δεινὸς
[523]   τῆς ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς  καὶ   ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα
[522]   αὐτοῖς λέγειν, ἃς οὗτοι εὐεργεσίας  καὶ   ~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ οὔτε
[502]   εἰ δέ τι τυγχάνει ἀηδὲς  καὶ   ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ καὶ λέξει




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 25/11/2005