Pages |
[468] |
πόλεων
οὐδὲ
χρήματα
~ἀφαιρεῖσθαι
ἁπλῶς
|
οὕτως, |
ἀλλ'
ἐὰν
μὲν
ὠφέλιμα
ᾖ |
[478] |
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν
|
οὕτως |
ἂν
περὶ
σῶμα
εὐδαιμονέστατος
ἄνθρωπος |
[464] |
καὶ
ἰατρόν,
ἢ
ἐν
ἀνδράσιν
|
οὕτως |
~ἀνοήτοις
ὥσπερ
οἱ
παῖδες,
πότερος |
[500] |
μήτ'
(αὖ
τὰ
παρ'
ἐμοῦ
|
~οὕτως |
ἀποδέχου
ὡς
παίζοντος·
ὁρᾷς
γὰρ |
[485] |
ἐπαινεῖ,
εὐνοίᾳ
τῇ
ἑαυτοῦ,
ἡγούμενος
|
οὕτως |
αὐτὸς
ἑαυτὸν
ἐπαινεῖν.
~ἀλλ'
οἶμαι |
[454] |
ἐπειδή
γε
καὶ
σοὶ
δοκεῖ
|
οὕτως. |
~(Γοργίας)
~ταύτης
τοίνυν
τῆς
πειθοῦς |
[522] |
καλῶς
ἔχειν
ἄνθρωπος
ἐν
πόλει
|
οὕτως |
διακείμενος
~καὶ
ἀδύνατος
ὢν
ἑαυτῷ |
[505] |
~γένωμαι.
ἀτὰρ
κινδυνεύει
ἀναγκαιότατον
εἶναι
|
οὕτως. |
εἰ
μέντοι
ποιήσομεν,
οἶμαι
~ἔγωγε |
[449] |
διὰ
βραχέων
ἀπεκρίνω,
καὶ
νῦν
|
οὕτως |
εἰπὲ
τίς
ἡ
τέχνη
~καὶ |
[450] |
καλεῖν,
οὐχ
ὅτι
τῷ
~ῥήματι
|
οὕτως |
εἶπες,
ὅτι
ἡ
διὰ
λόγου |
[513] |
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν
|
οὕτως |
ἐπιχειρητέον
ἡμῖν
ἐστιν
τῇ
πόλει |
[478] |
πονηρίας
καὶ
ἀδικίας;
εἰ
μὴ
|
οὕτως |
εὐπορεῖς,
ὧδε
σκόπει·
ποῖ
ἄγομεν |
[484] |
ἡττόνων.
~τὸ
μὲν
οὖν
ἀληθὲς
|
οὕτως |
ἔχει,
γνώσῃ
δέ,
ἂν
ἐπὶ |
[522] |
βούλει,
σοὶ
~ἐγώ,
ὡς
τοῦτο
|
οὕτως |
ἔχει,
ἐθέλω
λόγον
λέξαι.
~(Καλλίκλης) |
[495] |
αἰσχρὰ
φαίνεται
συμβαίνοντα,
εἰ
τοῦτο
|
οὕτως |
ἔχει,
καὶ
ἄλλα
πολλά.
~(Καλλίκλης) |
[483] |
δηλοῖ
δὲ
ταῦτα
πολλαχοῦ
ὅτι
|
οὕτως |
ἔχει,
καὶ
ἐν
~τοῖς
ἄλλοις |
[509] |
(ταῦτα
οὕτως
ἔχειν·
εἰ
δὲ
|
οὕτως |
ἔχει
καὶ
μέγιστον
τῶν
κακῶν |
[510] |
τοῦτον
οὐδεὶς
χαίρων
ἀδικήσει.
οὐχ
|
~οὕτως |
ἔχει;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~εἰ |
[520] |
ὠφελήκασιν
οὕς
φασιν
ὠφελεῖν.
οὐχ
|
οὕτως |
ἔχει;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[480] |
συμβαίνειν;
~(Πῶλος)
ναί,
τοῦτό
γε
|
οὕτως |
ἔχει.
~(Σωκράτης)
~τοὐναντίον
δέ
γε |
[509] |
τοῦ
μή.
ἆρα
ἄλλως
ἢ
|
οὕτως |
ἔχει,
ὦ
Καλλίκλεις;
~(Καλλίκλης)
οὐκ |
[459] |
ῥήτωρ
τῶν
ἄλλων
διὰ
τὸ
|
οὕτως |
ἔχειν,
αὐτίκα
~ἐπισκεψόμεθα,
ἐάν
τι |
[509] |
μὲν
~οὖν
αὖ
τίθημι
(ταῦτα
|
οὕτως |
ἔχειν·
εἰ
δὲ
οὕτως
ἔχει |
[514] |
ἢ
ἄλλην
δύναμιν
ἡντινοῦν.
φῶμεν
|
οὕτως |
ἔχειν;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε,
εἴ |
[481] |
~δῆμος
ὁ
Ἀθηναίων
μὴ
φῇ
|
οὕτως |
ἔχειν,
μεταβαλλόμενος
λέγεις
ἃ
ἐκεῖνος |
[499] |
τοτὲ
μὲν
~τὰ
αὐτὰ
φάσκων
|
οὕτως |
ἔχειν,
τοτὲ
δὲ
ἑτέρως,
ἐξαπατῶν |
[486] |
οὐκ
αἰσχρὸν
δοκεῖ
σοι
εἶναι
|
οὕτως |
ἔχειν
ὡς
ἐγὼ
σὲ
οἶμαι |
[476] |
χαίρειν.
καὶ
τοῦτο
μὲν
ἡμῖν
|
οὕτως |
ἐχέτω·
μετὰ
τοῦτο
~δὲ
περὶ |
[520] |
δὲ
μή,
οὔ.
ἔστι
ταῦτα
|
οὕτως |
ἔχοντα;
~(Καλλίκλης)
ἔστιν.
~(Σωκράτης)
~ἐπὶ |
[508] |
δι'
αἰσχύνην
ὁμολογῆσαι.
~τούτων
δὲ
|
οὕτως |
ἐχόντων
σκεψώμεθα
τί
ποτ'
ἐστὶν |
[450] |
αἱ
ἄλλαι
τέχναι,
ὦ
Γοργία,
|
οὕτως |
(ἔχουσιν·
ἑκάστη
αὐτῶν
περὶ
~λόγους |
[459] |
καλὸν
καὶ
~ἀγαθὸν
καὶ
κακὸν
|
οὕτως |
ἔχων
ὁ
ῥητορικὸς
ὡς
περὶ |
[480] |
τοῦ
μεγίστου
κακοῦ,
ἀδικίας.
φῶμεν
|
οὕτως |
ἢ
μὴ
φῶμεν,
ὦ
Πῶλε; |
[510] |
~ἔστω
σοι
τοῦτο,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὕτως, |
ἵνα
διαπεράνῃς
τὸν
λόγον.
~(Σωκράτης) |
[460] |
~χρῆται
καὶ
ἀδικῇ,
ὡσαύτως
δὲ
|
οὕτως |
καὶ
ἐὰν
ὁ
ῥήτωρ
τῇ |
[524] |
παχὺς
καὶ
ἀποθανόντος,
καὶ
~τἆλλα
|
οὕτως· |
καὶ
εἰ
αὖ
ἐπετήδευε
κομᾶν, |
[521] |
ἀλλ'
ὥσπερ
με
~ἀδίκως
ἀφείλετο,
|
οὕτως |
καὶ
(λαβὼν
ἀδίκως
χρήσεται,
εἰ |
[449] |
λέγεις.
ἴθι
δή
μοι
ἀπόκριναι
|
οὕτως |
καὶ
περὶ
τῆς
ῥητορικῆς,
περὶ |
[516] |
σὺ
δὲ
τί
φῄς;
οὐχ
|
οὕτως; |
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
μὴν |
[505] |
καὶ
ζῆν
μοχθηρῶς.
ἢ
οὐχ
|
οὕτως; |
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ |
[510] |
μάλιστα
ὅμοιος
ἔσται
ἐκείνῳ.
οὐχ
|
οὕτως; |
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τούτῳ |
[464] |
δὲ
ἐπὶ
~σώματι
μίαν
μὲν
|
οὕτως |
ὀνομάσαι
οὐκ
ἔχω
σοι,
μιᾶς |
[497] |
στενὰ
ταῦτα,
ἐπείπερ
Γοργίᾳ
δοκεῖ
|
οὕτως. |
~(Σωκράτης)
~εὐδαίμων
εἶ,
ὦ
Καλλίκλεις, |
[513] |
~(Καλλίκλης)
ἔστω,
εἰ
βούλει,
σοὶ
|
οὕτως. |
~(Σωκράτης)
~ἡ
δέ
γε
ἑτέρα, |
[489] |
ἀλλ'
οἵ
γε
πολλοὶ
νομίζουσιν
|
οὕτως. |
~(Σωκράτης)
~οὐ
νόμῳ
ἄρα
μόνον |
[500] |
(σύμφαθι
ἢ
μή
σύμφῃς;
~(Καλλίκλης)
|
οὕτως |
φημί.
~(Σωκράτης)
~ἴθι
δή,
ἃ |
[490] |
τῷ
βελτίστῳ,
ὦ
Καλλίκλεις;
οὐχ
|
οὕτως, |
ὠγαθέ;
~(Καλλίκλης)
~περὶ
σιτία,
λέγεις, |
[488] |
ἆρ'
οὖν
οἱ
πολλοὶ
νομίζουσιν
|
οὕτως, |
ὡς
ἄρτι
αὖ
σὺ
ἔλεγες, |
[509] |
τὴν
τοῦ
τρίτου
καὶ
τἆλλα
|
~οὕτως· |
ὡς
ἑκάστου
κακοῦ
μέγεθος
πέφυκεν, |
[469] |
πῶς
δῆτα,
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
|
~οὕτως, |
ὡς
μέγιστον
τῶν
κακῶν
τυγχάνει |
[458] |
οὐκ
οἶδ'
εἰ
πώποτε
ἥσθην
|
οὕτως |
ὥσπερ
νυνί·
ὥστ'
ἔμοιγε,
κἂν |