Alphabétiquement     [«   »]
τολμᾷ 2
τολμήσεις 1
τόν 1
τὸν 169
τόνδε 1
τοπάζω 1
τόπον 1
Fréquences     [«    »]
167 εἰ
168 οὐκ
168 οὖν
169 τὸν
173 μὴ
176
178 τε
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Gorgias

τὸν


Pages
[515]   ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν τοῦτο δεῖ  τὸν   ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ
[499]   ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ χαίρειν  τὸν   ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως
[526]   ἐπὶ τοῦτον τὸν βίον καὶ  τὸν   ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν ἐγώ φημι
[485]   σὲ λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς  τὸν   ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς, ~Σώκρατες,
[471]   μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον  τὸν   ἀδελφόν, τὸν γνήσιον τοῦ Περδίκκου
[471]   ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ λόγῳ, φάσκων  τὸν   ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν,
[479]   τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ  τὸν   ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι
[469]   ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης)  ~τὸν   ἀδίκως γε, ἑταῖρε, ἀποκτείναντα,
[525]   ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα πάθη πάσχοντας  τὸν   ~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους
[525]   ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς ἐν Ἅιδου  τὸν   ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ
[502]   ~εἶεν· τί δὲ πρὸς  τὸν   Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ (καὶ τοὺς
[482]   ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν κύνα  τὸν   Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ σοι ὁμολογήσει
[448]   ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν γὰρ ποιεῖ  τὸν   αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην,
[467]   καὶ οἱ πλέοντές τε καὶ  τὸν   ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό
[488]   τῶν ~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν  τὸν   ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου; μή τι
[483]   ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν ἐστιν  τὸν   ἀμείνω τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν
[485]   νῦν ὅπερ ~Ζῆθος πρὸς  τὸν   Ἀμφίονα Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην.
[488]   ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα χρὴ εἶναι  τὸν   ἄνδρα καὶ τί (ἐπιτηδεύειν καὶ
[487]   Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα  τὸν   Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα·
[503]   τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι  τὸν   ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ
[485]   ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα εἶναι τοῦτον  τὸν   ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα
[499]   ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ  τὸν   ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι
[479]   φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν  τὸν   Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ μέγιστα
[490]   δ' ἄρχεσθαι, καὶ πλέον ἔχειν  τὸν   ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ
[488]   νῦν λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ  τὸν   αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ καὶ
[460]   ἰατρικός; καὶ τἆλλα οὕτω κατὰ  τὸν   αὐτὸν λόγον, μεμαθηκὼς ~ἕκαστα
[496]   οὐχ ἅμα τοῦτο γίγνεται κατὰ  τὸν   αὐτὸν τόπον καὶ χρόνον εἴτε
[465]   ὑπόκειται· τῇ δὲ ~γυμναστικῇ κατὰ  τὸν   αὐτὸν τρόπον τοῦτον κομμωτική,
[487]   σοφίας, σέ τε καὶ Τείσανδρον  τὸν   Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος
[459]   διδάσκαλος τούτων μὲν οὐδὲν διδάξεις  ~τὸν   ἀφικνούμενον οὐ γὰρ σὸν ἔργον
[499]   ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ  τὸν   ἄφρονα καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[490]   ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ  τὸν   βελτίω πλέον δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης)
[488]   τὰ τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν  τὸν   βελτίω τῶν ~χειρόνων καὶ πλέον
[523]   τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως  τὸν   βίον διελθόντα καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν
[494]   ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα  τὸν   βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης)
[461]   ὑμεῖς οἱ νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν  τὸν   βίον καὶ ἐν ἔργοις καὶ
[526]   καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον  τὸν   βίον καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον,
[488]   τι μὴ ὀρθῶς πράττω κατὰ  τὸν   βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι
[500]   νῦν πολιτεύεσθε, (ἐπὶ) τόνδε  τὸν   βίον τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ
[507]   εἶναι· εἰ δὲ ἔστιν ἀληθῆ,  ~τὸν   βουλόμενον, ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι
[471]   ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν,  τὸν   γνήσιον τοῦ Περδίκκου ὑόν, παῖδα
[448]   τίς, καὶ ὅντινα δέοι ~καλεῖν  τὸν   Γοργίαν· ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν σοι
[507]   ~καλῶς πράττειν ἂν πράττῃ,  τὸν   δ' εὖ πράττοντα μακάριόν τε
[507]   ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως,  τὸν   δὲ ἀγαθὸν εὖ τε καὶ
[470]   καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι,  τὸν   δὲ ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθλιον.
[523]   ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν,  τὸν   δὲ ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς
[460]   ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι,  τὸν   δὲ δίκαιον βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν;
[469]   ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν γε πρός  τὸν   δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ
[485]   τινα εἶναι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον,  τὸν   ~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ
[507]   μακάριόν τε καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι,  τὸν   δὲ πονηρὸν καὶ κακῶς πράττοντα
[460]   δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)  ~τὸν   δὲ ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ τοῦ
[507]   πράττοι, περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια·  τὸν   δὲ τὰ δίκαια καὶ ὅσια
[486]   ἄτιμον ζῆν ἐν τῇ πόλει;  τὸν   δὲ ~τοιοῦτον, εἴ τι καὶ
[471]   γε πρῶτον μὲν τοῦτον αὐτὸν  τὸν   ~δεσπότην καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς
[523]   μακάρων ~νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς  τὸν   Δία ὅτι φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι
[463]   ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ  τὸν   Δία, Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ
[457]   καὶ τῇ τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ  τὸν   διδάξαντα δεῖ μισεῖν τε καὶ
[457]   ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ  τὸν   διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι, Γοργία,
[504]   ~πλέον τοὐναντίον κατά γε  τὸν   δίκαιον λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι
[512]   ~σῴζει. μή σοι δοκεῖ κατὰ  τὸν   δικανικὸν εἶναι; καίτοι εἰ βούλοιτο
[481]   δῷ δίκην μηδὲ ἔλθῃ παρὰ  τὸν   δικαστήν· ~ἐὰν δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον
[524]   ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ  τὸν   δικαστήν, οἱ μὲν ἐκ τῆς
[526]   ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ  τὸν   δικαστήν, ~(τὸν τῆς Αἰγίνης ὑόν,
[480]   ὡς τάχιστα δώσει δίκην, παρὰ  τὸν   δικαστὴν ὥσπερ παρὰ τὸν ἰατρόν,
[483]   τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν καὶ  τὸν   ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ
[506]   ~καὶ ψυχὴ ἄρα κόσμον ἔχουσα  τὸν   ἑαυτῆς ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη.
[457]   τε καὶ κατὰ φθόνον ~οἴονται  τὸν   ἑαυτῶν λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ
[456]   τὸν ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν  τὸν   ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο. καὶ
[475]   Πῶλε, ἔλεγχος παρὰ  τὸν   ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν,
[488]   ὀρθῶς πράττω κατὰ τὸν βίον  τὸν   ~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι τοῦτο ὅτι
[463]   ἔστιν γὰρ ῥητορικὴ κατὰ  τὸν   ἐμὸν λόγον ~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον.
[500]   (ἐπὶ) τόνδε τὸν βίον  τὸν   ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί ποτ'
[457]   καὶ μὴ φῇ ~ἕτερος  τὸν   ἕτερον ὀρθῶς λέγειν μὴ
[520]   ὅτι μόνη αὕτη τῶν εὐεργεσιῶν  τὸν   εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ ἀντ'
[489]   εἰρωνεύῃ, Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ  τὸν   Ζῆθον, Καλλίκλεις, σὺ
[522]   ῥᾳδίως ἴδοις ἄν με φέροντα  (τὸν   θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ
[523]   ἔφη, παυστέον ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς  τὸν   θάνατον· νῦν ~γὰρ προί̈ σασι.
[456]   ~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν φανῆναι  τὸν   ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν τὸν
[452]   τῇ δυνάμει δοῦλον ~μὲν ἕξεις  τὸν   ἰατρόν, δοῦλον δὲ τὸν παιδοτρίβην·
[464]   ὀψοποιός, λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν  τὸν   ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ
[480]   παρὰ τὸν δικαστὴν ὥσπερ παρὰ  τὸν   ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν
[499]   ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον  τὸν   ~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[481]   καὶ πρὸς τὸν Πυριλάμπους νεανίαν  τὸν   καλὸν τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας.
[494]   μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν καὶ  τὸν   κνώμενον ἡδέως ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης)
[494]   τί σε ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι  τὸν   κόσμιον βίον τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω
[493]   ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως ἔχοντος βίου  τὸν   κοσμίως καὶ ~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν
[523]   ἐπὶ τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον  τὸν   κόσμον, ἵνα δικαία κρίσις
[488]   τὸ κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ  τὸν   κρείττω τὰ τῶν ἡττόνων καὶ
[483]   ὅτι ~οὕτω τὸ δίκαιον κέκριται,  τὸν   κρείττω τοῦ ἥττονος ἄρχειν καὶ
[523]   τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ  τὸν   κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα,
[512]   ταῦτα οὐ νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι  τὸν   κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ
[466]   ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ  τὸν   κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι, Πῶλε,
[482]   εἰ τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ  τὸν   κύνα τὸν Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ
[461]   οὖν ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μὰ  τὸν   (κύνα, ~Γοργία, οὐκ ὀλίγης
[454]   ζωγράφου μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν  τὸν   λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς καὶ
[511]   χρήματα καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς  ~τὸν   λιμένα δύο δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ
[506]   ~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι  τὸν   λόγον, ἀλλ' οὖν ἐμοῦ γε
[506]   δὴ ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ ἀναλαβόντος  τὸν   λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ
[458]   ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ διαλύωμεν  τὸν   λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ μὲν
[483]   κατὰ νόμον ~αἴσχιον λέγοντος, σὺ  τὸν   λόγον ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν. φύσει
[506]   ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι  τὸν   λόγον· εἰ δὲ μὴ βούλεσθε,
[454]   λέγω, τοῦ ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι  τὸν   λόγον ἐρωτῶ, οὐ σοῦ ἕνεκα
[505]   ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν τοῦτον  τὸν   λόγον, ~καὶ ἄλλῳ τῳ
[505]   δὲ οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν  τὸν   λόγον, λέγων κατὰ σαυτὸν
[460]   γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον  τὸν   λόγον καὶ τὰ δίκαια
[505]   μὴ γάρ τοι ἀτελῆ γε  τὸν   λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ
[505]   τί οὖν δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ  τὸν   λόγον καταλύομεν; ~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ.
[475]   μοι δοκεῖ κατά γε τοῦτον  τὸν   λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ
[510]   Σώκρατες, οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς  τὸν   λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ τοῦτο
[491]   ὡς περὶ τούτων ἡμῖν ὄντα  τὸν   λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς
[506]   πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε  τὸν   λόγον· φαίνεται δέ μοι καὶ
[485]   ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ  ~τὸν   λοιπὸν βίον βιῶναι μετὰ μειρακίων
[516]   καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ  τὸν   Μαραθῶνι εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν
[470]   δή, Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ  τὸν   μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα
[501]   ἡγῇ τι φροντίζειν Κινησίαν  τὸν   Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ τι τοιοῦτον
[487]   ~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι  τὸν   μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς πέρι
[484]   (ἐστὶν ὧν χρὴ ἔμπειρον εἶναι  τὸν   μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον
[459]   προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ σὲ  τὸν   μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν; εἰ
[508]   ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ  τὸν   μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον
[470]   γε ἐγὼ λέγω, Πῶλε·  τὸν   μὲν γὰρ καλὸν καὶ ἀγαθὸν
[523]   ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων  τὸν   μὲν δικαίως τὸν βίον διελθόντα
[479]   τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι καὶ  τὸν   μὴ διδόντα ~δίκην τοῦ διδόντος;
[511]   ~οἶσθα ὅτι οὗτος μιμούμενος  τὸν   μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν
[512]   ἡμᾶς, ~οὐδέ γε, θαυμάσιε,  τὸν   μηχανοποιόν, ὃς οὔτε στρατηγοῦ, μὴ
[503]   καὶ ~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα τουτονὶ  τὸν   νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ καὶ σὺ
[489]   τις κατὰ φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ  τὸν   νόμον ἄγων, ἐὰν δέ τις
[504]   ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο ἀεὶ  τὸν   νοῦν ~ἔχων, ὅπως ἂν αὐτοῦ
[508]   δέ μοι δοκεῖς οὐ προσέχειν  τὸν   νοῦν ~τούτοις, καὶ ταῦτα σοφὸς
[491]   ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι δεῖ  τὸν   ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς μὲν ἐπιθυμίας
[466]   μὲν οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~μὰ  τὸν   οὐ σύ γε, ἐπεὶ τὸ
[457]   παρέδωκεν, ~δ' ἐναντίως χρῆται.  τὸν   οὖν οὐκ ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν
[470]   δή; λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον  τὸν   οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης)
[452]   ἀνθρώπους τὰ σώματα. μετὰ δὲ  τὸν   παιδοτρίβην εἴποι ἂν χρηματιστής,
[452]   ἕξεις τὸν ἰατρόν, δοῦλον δὲ  τὸν   παιδοτρίβην· δὲ χρηματιστὴς οὗτος
[499]   ὡς ἔοικεν ἀνάγκη μοι κατὰ  τὸν   παλαιὸν λόγον τὸ παρὸν εὖ
[456]   σῶμα καὶ πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα  τὸν   πατέρα τύπτῃ καὶ ~τὴν μητέρα
[470]   ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον  τὸν   Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης)
[515]   ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο δεῖν πράττειν  τὸν   πολιτικὸν ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν οὔ;
[516]   ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ ~μὴ διὰ  τὸν   πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι οὗτοι,
[481]   ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ πρὸς  τὸν   Πυριλάμπους νεανίαν τὸν καλὸν τοῦτον
[524]   μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας (παρὰ  τὸν   Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας
[461]   καὶ ~αὐτὸς ὅτι αὖ ὁμολογεῖται  τὸν   ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι
[461]   Γοργίας ᾐσχύνθη σοι μὴ προσομολογῆσαι  τὸν   ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ ~καὶ
[460]   ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη  τὸν   ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι, τὸν δὲ
[502]   πάσης τό τε μέλος καὶ  τὸν   ῥυθμὸν καὶ τὸ ~μέτρον, ἄλλο
[490]   (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα ~καὶ βέλτιστον.  τὸν   σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα δεῖ ὑποδήματα
[472]   τυγχάνῃ δίκης ἀδικῶν, κατὰ  τὸν   σὸν λόγον εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος)
[490]   μὴ φρονούντων κρείττων ἐστὶν κατὰ  τὸν   σὸν ~λόγον, καὶ τοῦτον ἄρχειν
[488]   γὰρ κρείττους βελτίους πολὺ κατὰ  τὸν   σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[471]   ~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν εὐδαίμων κατὰ  τὸν   σὸν λόγον. νῦν δὲ θαυμασίως
[471]   οὗτός ἐστιν Ἀρχέλαος κατὰ  τὸν   σὸν λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ γε,
[507]   ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη, Καλλίκλεις,  τὸν   σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα
[479]   σὺ μὲν τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων  τὸν   τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν
[493]   οἱ ~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν εἰς  τὸν   τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ
[455]   γὰρ ὅτι ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει  τὸν   ~τεχνικώτατον δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν
[527]   ~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ τὸν δικαστήν,  ~(τὸν   τῆς Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν σου
[483]   μὰ Δία κατὰ νόμον γε  τὸν   τῆς ~φύσεως, οὐ μέντοι ἴσως
[494]   ἑκατέρου ὄντος τοῦ βίου, λέγεις  τὸν   τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι
[494]   τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι  τὸν   τοῦ κοσμίου; πείθω τί σε
[500]   ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον  τὸν   τρόπον ὃν ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε,
[492]   ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο  τὸν   τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον τε
[471]   καὶ καταμεθύσας αὐτόν τε καὶ  τὸν   ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν αὑτοῦ,
[490]   ἀλλ' ἴσως ἱματίων, καὶ δεῖ  τὸν   ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ
[499]   καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι  τὸν   φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν.
[490]   ὑποδήματα δῆλον ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν  τὸν   (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα ~καὶ βέλτιστον.
[490]   ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ  τὸν   φρονιμώτερον βελτίω λέγεις; φάθι
[499]   γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ αὖ  τὸν   χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν
[487]   ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην  τὸν   Χολαργέα· καί ποτε ὑμῶν ἐγὼ
[486]   τινὰ τῶν λίθων βασανίζουσιν  τὸν   χρυσόν, τὴν ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 25/11/2005