Pages |
[515] |
ἀποκρινοῦμαι.
εἰ
~τοίνυν
τοῦτο
δεῖ
|
τὸν |
ἀγαθὸν
ἄνδρα
παρασκευάζειν
τῇ
ἑαυτοῦ |
[499] |
~(Σωκράτης)
~ἀνιᾶσθαι
δὲ
καὶ
χαίρειν
|
τὸν |
ἀγαθὸν
καὶ
κακὸν
ὁμοίως,
ἴσως |
[526] |
ἐπὶ
τοῦτον
τὸν
βίον
καὶ
|
τὸν |
ἀγῶνα
τοῦτον,
~ὃν
ἐγώ
φημι |
[485] |
σὲ
λέγειν,
οἷάπερ
ἐκεῖνος
πρὸς
|
τὸν |
ἀδελφόν,
ὅτι
ἀμελεῖς,
ὦ
~Σώκρατες, |
[471] |
μετεμέλησεν
αὐτῷ,
ἀλλ'
ὀλίγον
~(ὕστερον
|
τὸν |
ἀδελφόν,
τὸν
γνήσιον
τοῦ
Περδίκκου |
[471] |
~ἐξελήλεγμαι
τούτῳ
τῷ
λόγῳ,
φάσκων
|
τὸν |
ἀδικοῦντα
οὐκ
εὐδαίμονα
εἶναι;
πόθεν, |
[479] |
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων,
~καὶ
ἀεὶ
|
τὸν |
ἀδικοῦντα
τοῦ
ἀδικουμένου
ἀθλιώτερον
εἶναι |
[469] |
ἄρτι
ἄθλιον
ἔφησθα
εἶναι;
~(Σωκράτης)
|
~τὸν |
ἀδίκως
γε,
ὦ
ἑταῖρε,
ἀποκτείναντα, |
[525] |
ὀδυνηρότατα
καὶ
φοβερώτατα
πάθη
πάσχοντας
|
τὸν |
~ἀεὶ
χρόνον,
ἀτεχνῶς
παραδείγματα
ἀνηρτημένους |
[525] |
ἐκεῖνος
πεποίηκεν
(τοὺς
ἐν
Ἅιδου
|
τὸν |
ἀεὶ
χρόνον
τιμωρουμένους,
~Τάνταλον
καὶ |
[502] |
~εἶεν·
τί
δὲ
ἡ
πρὸς
|
τὸν |
Ἀθηναίων
δῆμον
ῥητορικὴ
(καὶ
τοὺς |
[482] |
ἐάσεις
ἀνέλεγκτον,
μὰ
τὸν
κύνα
|
τὸν |
Αἰγυπτίων
θεόν,
~οὔ
σοι
ὁμολογήσει |
[448] |
~ηὑρημέναι·
ἐμπειρία
μὲν
γὰρ
ποιεῖ
|
τὸν |
αἰῶνα
ἡμῶν
πορεύεσθαι
κατὰ
τέχνην, |
[467] |
καὶ
οἱ
πλέοντές
τε
καὶ
|
τὸν |
ἄλλον
χρηματισμὸν
χρηματιζόμενοι
οὐ
τοῦτό |
[488] |
τῶν
~χειρόνων
καὶ
πλέον
ἔχειν
|
τὸν |
ἀμείνω
τοῦ
φαυλοτέρου;
μή
τι |
[483] |
ἀποφαίνει
~(αὐτό,
ὅτι
δίκαιόν
ἐστιν
|
τὸν |
ἀμείνω
τοῦ
χείρονος
πλέον
ἔχειν |
[485] |
νῦν
ὅπερ
ὁ
~Ζῆθος
πρὸς
|
τὸν |
Ἀμφίονα
ὁ
Εὐριπίδου,
οὗπερ
ἐμνήσθην. |
[488] |
ἐπετίμησας,
~ποῖόν
τινα
χρὴ
εἶναι
|
τὸν |
ἄνδρα
καὶ
τί
(ἐπιτηδεύειν
καὶ |
[487] |
Τείσανδρον
τὸν
Ἀφιδναῖον
καὶ
~Ἄνδρωνα
|
τὸν |
Ἀνδροτίωνος
καὶ
Ναυσικύδην
τὸν
Χολαργέα· |
[503] |
τῶν
~ἐπιθυμιῶν
πληρούμεναι
βελτίω
ποιοῦσι
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
(ταύτας
μὲν
~ἀποτελεῖν,
αἳ |
[485] |
ἡγοῦμαι
ἐλεύθερόν
τινα
εἶναι
τοῦτον
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
τὸν
~δὲ
μὴ
φιλοσοφοῦντα |
[499] |
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
κακὸν
δὲ
|
τὸν |
ἀνιώμενον;
~(Καλλίκλης)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~ἀνιᾶσθαι |
[479] |
ὦ
φίλε,
ἠμφεσβητήσαμεν,
σὺ
μὲν
|
τὸν |
Ἀρχέλαον
~εὐδαιμονίζων
τὸν
τὰ
μέγιστα |
[490] |
δ'
ἄρχεσθαι,
καὶ
πλέον
ἔχειν
|
τὸν |
ἄρχοντα
τῶν
~ἀρχομένων·
τοῦτο
γάρ |
[488] |
νῦν
λέγω.
~(Σωκράτης)
~πότερον
δὲ
|
τὸν |
αὐτὸν
βελτίω
καλεῖς
σὺ
καὶ |
[460] |
ἰατρικός;
καὶ
τἆλλα
οὕτω
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
λόγον,
ὁ
μεμαθηκὼς
~ἕκαστα |
[496] |
οὐχ
ἅμα
τοῦτο
γίγνεται
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
τόπον
καὶ
χρόνον
εἴτε |
[465] |
ὑπόκειται·
τῇ
δὲ
~γυμναστικῇ
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
τοῦτον
ἡ
κομμωτική, |
[487] |
σοφίας,
σέ
τε
καὶ
Τείσανδρον
|
τὸν |
Ἀφιδναῖον
καὶ
~Ἄνδρωνα
τὸν
Ἀνδροτίωνος |
[459] |
διδάσκαλος
τούτων
μὲν
οὐδὲν
διδάξεις
|
~τὸν |
ἀφικνούμενον
οὐ
γὰρ
σὸν
ἔργον |
[499] |
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
κακὸν
δὲ
|
τὸν |
ἄφρονα
καὶ
δειλόν;
~(Καλλίκλης)
πάνυ |
[490] |
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
ἀλλ'
οὐ
|
τὸν |
βελτίω
πλέον
δεῖν
ἔχειν;
~(Καλλίκλης) |
[488] |
τὰ
τῶν
ἡττόνων
καὶ
ἄρχειν
|
τὸν |
βελτίω
τῶν
~χειρόνων
καὶ
πλέον |
[523] |
τῶν
ἀνθρώπων
τὸν
μὲν
δικαίως
|
τὸν |
βίον
διελθόντα
καὶ
~(ὁσίως,
ἐπειδὰν |
[494] |
ἔχοντα
τοῦ
κνῆσθαι,
κνώμενον
διατελοῦντα
|
τὸν |
βίον
~εὐδαιμόνως
ἔστι
ζῆν.
~(Καλλίκλης) |
[461] |
ὑμεῖς
οἱ
νεώτεροι
~ἐπανορθῶτε
ἡμῶν
|
τὸν |
βίον
καὶ
ἐν
ἔργοις
καὶ |
[526] |
καὶ
σὲ
ἀντιπαρακαλῶ
ἐπὶ
τοῦτον
|
τὸν |
βίον
καὶ
τὸν
ἀγῶνα
τοῦτον, |
[488] |
τι
μὴ
ὀρθῶς
πράττω
κατὰ
|
τὸν |
βίον
τὸν
~ἐμαυτοῦ,
εὖ
ἴσθι |
[500] |
νῦν
πολιτεύεσθε,
ἢ
(ἐπὶ)
τόνδε
|
τὸν |
βίον
τὸν
ἐν
~φιλοσοφίᾳ,
καὶ |
[507] |
εἶναι·
εἰ
δὲ
ἔστιν
ἀληθῆ,
|
~τὸν |
βουλόμενον,
ὡς
ἔοικεν,
εὐδαίμονα
(εἶναι |
[471] |
ἀλλ'
ὀλίγον
~(ὕστερον
τὸν
ἀδελφόν,
|
τὸν |
γνήσιον
τοῦ
Περδίκκου
ὑόν,
παῖδα |
[448] |
τίς,
καὶ
ὅντινα
δέοι
~καλεῖν
|
τὸν |
Γοργίαν·
ὥσπερ
τὰ
ἔμπροσθέν
σοι |
[507] |
~καλῶς
πράττειν
ἃ
ἂν
πράττῃ,
|
τὸν |
δ'
εὖ
πράττοντα
μακάριόν
τε |
[507] |
ὅσιον
ἀγαθὸν
ἄνδρα
εἶναι
τελέως,
|
τὸν |
δὲ
ἀγαθὸν
εὖ
τε
καὶ |
[470] |
καὶ
γυναῖκα
~εὐδαίμονα
εἶναί
φημι,
|
τὸν |
δὲ
ἄδικον
καὶ
πονηρὸν
ἄθλιον. |
[523] |
ἐν
πάσῃ
~εὐδαιμονίᾳ
ἐκτὸς
κακῶν,
|
τὸν |
δὲ
ἀδίκως
καὶ
ἀθέως
εἰς |
[460] |
ἀνάγκη
τὸν
ῥητορικὸν
δίκαιον
εἶναι,
|
τὸν |
δὲ
δίκαιον
βούλεσθαι
δίκαια
~πράττειν; |
[469] |
ἀποκτείναντα,
καὶ
ἐλεινόν
γε
πρός
|
τὸν |
δὲ
δικαίως
~ἀζήλωτον.
~(Πῶλος)
~ἦ |
[485] |
τινα
εἶναι
τοῦτον
τὸν
ἄνθρωπον,
|
τὸν |
~δὲ
μὴ
φιλοσοφοῦντα
ἀνελεύθερον
καὶ |
[507] |
μακάριόν
τε
καὶ
εὐδαίμονα
~εἶναι,
|
τὸν |
δὲ
πονηρὸν
καὶ
κακῶς
πράττοντα |
[460] |
δίκαιος
ἀδικεῖν.
~(Γοργίας)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
|
~τὸν |
δὲ
ῥητορικὸν
ἀνάγκη
ἐκ
τοῦ |
[507] |
πράττοι,
περὶ
δὲ
~θεοὺς
ὅσια·
|
τὸν |
δὲ
τὰ
δίκαια
καὶ
ὅσια |
[486] |
ἄτιμον
ζῆν
ἐν
τῇ
πόλει;
|
τὸν |
δὲ
~τοιοῦτον,
εἴ
τι
καὶ |
[471] |
γε
πρῶτον
μὲν
τοῦτον
αὐτὸν
|
τὸν |
~δεσπότην
καὶ
θεῖον
μεταπεμψάμενος
ὡς |
[523] |
μακάρων
~νήσων
ἰόντες
ἔλεγον
πρὸς
|
τὸν |
Δία
ὅτι
φοιτῷέν
(σφιν
ἄνθρωποι |
[463] |
ἃ
ἐγὼ
λέγω.
~(Γοργίας)
~μὰ
|
τὸν |
Δία,
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλ'
ἐγὼ |
[457] |
καὶ
τῇ
τέχνῃ
ἀδικῇ,
οὐ
|
τὸν |
διδάξαντα
δεῖ
μισεῖν
τε
καὶ |
[457] |
ἐκβάλλειν
~καὶ
ἀποκτεινύναι
ἀλλ'
οὐ
|
τὸν |
διδάξαντα.
~(Σωκράτης)
~οἶμαι,
ὦ
Γοργία, |
[504] |
~πλέον
ἢ
τοὐναντίον
κατά
γε
|
τὸν |
δίκαιον
λόγον
καὶ
ἔλαττον;
ἔστι |
[512] |
~σῴζει.
μή
σοι
δοκεῖ
κατὰ
|
τὸν |
δικανικὸν
εἶναι;
καίτοι
εἰ
βούλοιτο |
[481] |
δῷ
δίκην
μηδὲ
ἔλθῃ
παρὰ
|
τὸν |
δικαστήν·
~ἐὰν
δὲ
ἔλθῃ,
μηχανητέον |
[524] |
ἄνθρωπος.
ἐπειδὰν
οὖν
~ἀφίκωνται
παρὰ
|
τὸν |
δικαστήν,
οἱ
μὲν
ἐκ
τῆς |
[526] |
ἐγὼ
ἔλεγον,
~ἀλλὰ
ἐλθὼν
παρὰ
|
τὸν |
δικαστήν,
~(τὸν
τῆς
Αἰγίνης
ὑόν, |
[480] |
ὡς
τάχιστα
δώσει
δίκην,
παρὰ
|
τὸν |
δικαστὴν
ὥσπερ
παρὰ
τὸν
ἰατρόν, |
[483] |
τοῦ
χείρονος
πλέον
ἔχειν
καὶ
|
τὸν |
~δυνατώτερον
τοῦ
ἀδυνατωτέρου.
δηλοῖ
δὲ |
[506] |
~καὶ
ψυχὴ
ἄρα
κόσμον
ἔχουσα
|
τὸν |
ἑαυτῆς
ἀμείνων
τῆς
ἀκοσμήτου;
~ἀνάγκη. |
[457] |
τε
καὶ
κατὰ
φθόνον
~οἴονται
|
τὸν |
ἑαυτῶν
λέγειν,
φιλονικοῦντας
ἀλλ'
οὐ |
[456] |
τὸν
ἰατρόν,
ἀλλ'
αἱρεθῆναι
ἂν
|
τὸν |
~εἰπεῖν
δυνατόν,
εἰ
βούλοιτο.
καὶ |
[475] |
ὦ
Πῶλε,
ὁ
ἔλεγχος
παρὰ
|
τὸν |
ἔλεγχον
παραβαλλόμενος
ὅτι
οὐδὲν
~ἔοικεν, |
[488] |
ὀρθῶς
πράττω
κατὰ
τὸν
βίον
|
τὸν |
~ἐμαυτοῦ,
εὖ
ἴσθι
τοῦτο
ὅτι |
[463] |
ἔστιν
γὰρ
ἡ
ῥητορικὴ
κατὰ
|
τὸν |
ἐμὸν
λόγον
~πολιτικῆς
μορίου
εἴδωλον. |
[500] |
ἢ
(ἐπὶ)
τόνδε
τὸν
βίον
|
τὸν |
ἐν
~φιλοσοφίᾳ,
καὶ
τί
ποτ' |
[457] |
καὶ
μὴ
φῇ
ὁ
~ἕτερος
|
τὸν |
ἕτερον
ὀρθῶς
λέγειν
ἢ
μὴ |
[520] |
ὅτι
μόνη
αὕτη
τῶν
εὐεργεσιῶν
|
τὸν |
εὖ
παθόντα
~ἐπιθυμεῖν
ποιεῖ
ἀντ' |
[489] |
εἰρωνεύῃ,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~μὰ
|
τὸν |
Ζῆθον,
ὦ
Καλλίκλεις,
ᾧ
σὺ |
[522] |
ῥᾳδίως
ἴδοις
ἄν
με
φέροντα
|
(τὸν |
θάνατον.
~αὐτὸ
μὲν
γὰρ
τὸ |
[523] |
ἔφη,
παυστέον
ἐστὶν
προειδότας
αὐτοὺς
|
τὸν |
θάνατον·
νῦν
~γὰρ
προί̈
σασι. |
[456] |
~αἱρεθῆναι
ἰατρόν,
οὐδαμοῦ
(ἂν
φανῆναι
|
τὸν |
ἰατρόν,
ἀλλ'
αἱρεθῆναι
ἂν
τὸν |
[452] |
τῇ
δυνάμει
δοῦλον
~μὲν
ἕξεις
|
τὸν |
ἰατρόν,
δοῦλον
δὲ
τὸν
παιδοτρίβην· |
[464] |
ὁ
ὀψοποιός,
λιμῷ
ἂν
ἀποθανεῖν
|
τὸν |
ἰατρόν.
~κολακείαν
μὲν
οὖν
αὐτὸ |
[480] |
παρὰ
τὸν
δικαστὴν
ὥσπερ
παρὰ
|
τὸν |
ἰατρόν,
~(σπεύδοντα
ὅπως
μὴ
ἐγχρονισθὲν |
[499] |
ὁμοίως,
ἴσως
δὲ
καὶ
μᾶλλον
|
τὸν |
~κακόν;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν |
[481] |
καὶ
πρὸς
τὸν
Πυριλάμπους
νεανίαν
|
τὸν |
καλὸν
τοῦτον
τοιαῦτα
ἕτερα
~πέπονθας. |
[494] |
μόνον.
~(Καλλίκλης)
φημὶ
τοίνυν
καὶ
|
τὸν |
κνώμενον
ἡδέως
ἂν
βιῶναι.
~(Σωκράτης) |
[494] |
τί
σε
ταῦτα
λέγων
~συγχωρῆσαι
|
τὸν |
κόσμιον
βίον
τοῦ
ἀκολάστου
ἀμείνω |
[493] |
ἀπλήστως
καὶ
ἀκολάστως
ἔχοντος
βίου
|
τὸν |
κοσμίως
καὶ
~τοῖς
ἀεὶ
παροῦσιν |
[523] |
ἐπὶ
τῆς
γῆς
πάντα
ἐκεῖνον
|
τὸν |
κόσμον,
ἵνα
δικαία
ἡ
κρίσις |
[488] |
τὸ
κατὰ
~φύσιν;
ἄγειν
βίᾳ
|
τὸν |
κρείττω
τὰ
τῶν
ἡττόνων
καὶ |
[483] |
ὅτι
~οὕτω
τὸ
δίκαιον
κέκριται,
|
τὸν |
κρείττω
τοῦ
ἥττονος
ἄρχειν
καὶ |
[523] |
τεθνεῶτας
γὰρ
δεῖ
κρίνεσθαι.
~καὶ
|
τὸν |
κριτὴν
δεῖ
γυμνὸν
εἶναι,
τεθνεῶτα, |
[512] |
ταῦτα
οὐ
νόμος
ἐστὶ
σεμνύνεσθαι
|
τὸν |
κυβερνήτην,
καίπερ
σῴζοντα
ἡμᾶς,
~οὐδέ |
[466] |
ἂν
δοκῇ
αὐτοῖς;
~(Σωκράτης)
~νὴ
|
τὸν |
κύνα,
ἀμφιγνοῶ
μέντοι,
ὦ
Πῶλε, |
[482] |
εἰ
τοῦτο
ἐάσεις
ἀνέλεγκτον,
μὰ
|
τὸν |
κύνα
τὸν
Αἰγυπτίων
θεόν,
~οὔ |
[461] |
οὖν
ὅπῃ
ποτὲ
ἔχει,
μὰ
|
τὸν |
(κύνα,
ὦ
~Γοργία,
οὐκ
ὀλίγης |
[454] |
ζωγράφου
μετὰ
τοῦτο
ἐπανεροίμεθ'
ἂν
|
τὸν |
λέγοντα·
ποίας
δὴ
~πειθοῦς
καὶ |
[511] |
χρήματα
καὶ
γυναῖκας,
ἀποβιβάσασ'
εἰς
|
~τὸν |
λιμένα
δύο
δραχμὰς
ἐπράξατο,
καὶ |
[506] |
ὦ
~Καλλίκλεις,
οὐκ
ἐθέλεις
συνδιαπερᾶναι
|
τὸν |
λόγον,
ἀλλ'
οὖν
ἐμοῦ
γε |
[506] |
δὴ
ἐξ
ἀρχῆς
ἐμοῦ
ἀναλαβόντος
|
τὸν |
λόγον.
ἆρα
τὸ
ἡδὺ
καὶ |
[458] |
ἐῶμεν
ἤδη
χαίρειν
καὶ
διαλύωμεν
|
τὸν |
λόγον.
~(Γοργίας)
~ἀλλὰ
φημὶ
μὲν |
[483] |
κατὰ
νόμον
~αἴσχιον
λέγοντος,
σὺ
|
τὸν |
λόγον
ἐδιώκαθες
κατὰ
φύσιν.
φύσει |
[506] |
ταῦτα,
εἰ
~δοκεῖ
χρῆναι
διαπερανθῆναι
|
τὸν |
λόγον·
εἰ
δὲ
μὴ
βούλεσθε, |
[454] |
λέγω,
τοῦ
ἑξῆς
ἕνεκα
~περαίνεσθαι
|
τὸν |
λόγον
ἐρωτῶ,
οὐ
σοῦ
ἕνεκα |
[505] |
ἐμοὶ
πείθῃ,
ἐάσεις
χαίρειν
τοῦτον
|
τὸν |
λόγον,
ἢ
~καὶ
ἄλλῳ
τῳ |
[505] |
δὲ
οὐκ
ἂν
δύναιο
διελθεῖν
|
τὸν |
λόγον,
ἢ
λέγων
κατὰ
σαυτὸν |
[460] |
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
κατὰ
τοῦτον
|
τὸν |
λόγον
καὶ
ὁ
τὰ
δίκαια |
[505] |
μὴ
γάρ
τοι
ἀτελῆ
γε
|
τὸν |
λόγον
καταλίπωμεν.
~(Καλλίκλης)
~αὐτὸς
δὲ |
[505] |
τί
οὖν
δὴ
ποιήσομεν;
μεταξὺ
|
τὸν |
λόγον
καταλύομεν;
~(Καλλίκλης)
αὐτὸς
γνώσῃ. |
[475] |
μοι
δοκεῖ
κατά
γε
τοῦτον
|
τὸν |
λόγον.
~(Σωκράτης)
~ἀληθῆ
ἄρα
ἐγὼ |
[510] |
ὦ
Σώκρατες,
οὕτως,
ἵνα
διαπεράνῃς
|
τὸν |
λόγον.
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἐπὶ
τοῦτο |
[491] |
ὡς
περὶ
τούτων
ἡμῖν
ὄντα
|
τὸν |
λόγον.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
σὺ
ἐρεῖς |
[506] |
πω
(ἀπιέναι,
ἀλλὰ
διεξελθεῖν
~σε
|
τὸν |
λόγον·
φαίνεται
δέ
μοι
καὶ |
[485] |
ἄνδρας
ἀριπρεπεῖς
γίγνεσθαι,
καταδεδυκότι
δὲ
|
~τὸν |
λοιπὸν
βίον
βιῶναι
μετὰ
μειρακίων |
[516] |
καὶ
φυγῇ
προσεζημίωσαν;
~Μιλτιάδην
δὲ
|
τὸν |
Μαραθῶνι
εἰς
τὸ
βάραθρον
(ἐμβαλεῖν |
[470] |
δή,
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι
οὐδὲ
|
τὸν |
μέγαν
βασιλέα
γιγνώσκειν
φήσεις
εὐδαίμονα |
[501] |
ἢ
ἡγῇ
τι
φροντίζειν
Κινησίαν
|
τὸν |
Μέλητος,
ὅπως
ἐρεῖ
τι
τοιοῦτον |
[487] |
~αὐτὰ
τἀληθῆ.
~ἐννοῶ
γὰρ
(ὅτι
|
τὸν |
μέλλοντα
βασανιεῖν
ἱκανῶς
ψυχῆς
πέρι |
[484] |
(ἐστὶν
ὧν
χρὴ
ἔμπειρον
εἶναι
|
τὸν |
μέλλοντα
~καλὸν
κἀγαθὸν
καὶ
εὐδόκιμον |
[459] |
προεπιστάμενον
ταῦτα
ἀφικέσθαι
παρὰ
σὲ
|
τὸν |
μέλλοντα
μαθήσεσθαι
τὴν
~ῥητορικήν;
εἰ |
[508] |
ὅσῳπερ
(αἴσχιον
τοσούτῳ
κάκιον·
~καὶ
|
τὸν |
μέλλοντα
ὀρθῶς
ῥητορικὸν
ἔσεσθαι
δίκαιον |
[470] |
γε
ἐγὼ
λέγω,
ὦ
Πῶλε·
|
τὸν |
μὲν
γὰρ
καλὸν
καὶ
ἀγαθὸν |
[523] |
ἔστιν
ἐν
θεοῖς,
τῶν
ἀνθρώπων
|
τὸν |
μὲν
δικαίως
τὸν
βίον
διελθόντα |
[479] |
τοῦ
ἀδικουμένου
ἀθλιώτερον
εἶναι
καὶ
|
τὸν |
μὴ
διδόντα
~δίκην
τοῦ
διδόντος; |
[511] |
~οἶσθα
ὅτι
οὗτος
ὁ
μιμούμενος
|
τὸν |
μὴ
μιμούμενον
ἐκεῖνον
ἀποκτενεῖ,
ἐὰν |
[512] |
ἡμᾶς,
~οὐδέ
γε,
ὦ
θαυμάσιε,
|
τὸν |
μηχανοποιόν,
ὃς
οὔτε
στρατηγοῦ,
μὴ |
[503] |
καὶ
~Μιλτιάδην
καὶ
Περικλέα
τουτονὶ
|
τὸν |
νεωστὶ
τετελευτηκότα,
οὗ
καὶ
σὺ |
[489] |
τις
κατὰ
φύσιν
λέγῃ,
~ἐπὶ
|
τὸν |
νόμον
ἄγων,
ἐὰν
δέ
τις |
[504] |
ἀφαιρῆται,
ἀφαιρήσεται,
πρὸς
τοῦτο
ἀεὶ
|
τὸν |
νοῦν
~ἔχων,
ὅπως
ἂν
αὐτοῦ |
[508] |
δέ
μοι
δοκεῖς
οὐ
προσέχειν
|
τὸν |
νοῦν
~τούτοις,
καὶ
ταῦτα
σοφὸς |
[491] |
~νῦν
παρρησιαζόμενος
λέγω,
ὅτι
δεῖ
|
τὸν |
ὀρθῶς
βιωσόμενον
τὰς
μὲν
ἐπιθυμίας |
[466] |
μὲν
οὖν
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~μὰ
|
τὸν |
οὐ
σύ
γε,
ἐπεὶ
τὸ |
[457] |
παρέδωκεν,
ὁ
~δ'
ἐναντίως
χρῆται.
|
τὸν |
οὖν
οὐκ
ὀρθῶς
χρώμενον
μισεῖν |
[470] |
δή;
λέγε.
~(Πῶλος)
~ὅτι
ἀναγκαῖον
|
τὸν |
οὕτω
πράττοντα
ζημιοῦσθαί
ἐστιν.
~(Σωκράτης) |
[452] |
ἀνθρώπους
τὰ
σώματα.
μετὰ
δὲ
|
τὸν |
παιδοτρίβην
εἴποι
ἂν
ὁ
χρηματιστής, |
[452] |
ἕξεις
τὸν
ἰατρόν,
δοῦλον
δὲ
|
τὸν |
παιδοτρίβην·
ὁ
δὲ
χρηματιστὴς
οὗτος |
[499] |
ὡς
ἔοικεν
ἀνάγκη
μοι
κατὰ
|
τὸν |
παλαιὸν
λόγον
τὸ
παρὸν
εὖ |
[456] |
σῶμα
καὶ
πυκτικὸς
γενόμενος,
ἔπειτα
|
τὸν |
πατέρα
τύπτῃ
καὶ
~τὴν
μητέρα |
[470] |
ταῦτα;
~(Πῶλος)
~Ἀρχέλαον
δήπου
τοῦτον
|
τὸν |
Περδίκκου
ὁρᾷς
ἄρχοντα
Μακεδονίας;
~(Σωκράτης) |
[515] |
ἤδη
ὡμολογήκαμεν
τοῦτο
δεῖν
πράττειν
|
τὸν |
πολιτικὸν
ἄνδρα;
~ὡμολογήκαμεν
ἢ
οὔ; |
[516] |
ἐψηφίσαντο,
καὶ
εἰ
~μὴ
διὰ
|
τὸν |
πρύτανιν,
ἐνέπεσεν
ἄν;
καίτοι
οὗτοι, |
[481] |
ἃ
ἐκεῖνος
~βούλεται,
καὶ
πρὸς
|
τὸν |
Πυριλάμπους
νεανίαν
τὸν
καλὸν
τοῦτον |
[524] |
μὲν
ἐκ
τῆς
Ἀσίας
(παρὰ
|
τὸν |
Ῥαδάμανθυν,
~ὁ
Ῥαδάμανθυς
ἐκείνους
ἐπιστήσας |
[461] |
καὶ
~αὐτὸς
ὅτι
αὖ
ὁμολογεῖται
|
τὸν |
ῥητορικὸν
ἀδύνατον
εἶναι
ἀδίκως
χρῆσθαι |
[461] |
Γοργίας
ᾐσχύνθη
σοι
μὴ
προσομολογῆσαι
|
τὸν |
ῥητορικὸν
ἄνδρα
μὴ
οὐχὶ
~καὶ |
[460] |
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ἀνάγκη
|
τὸν |
ῥητορικὸν
δίκαιον
εἶναι,
τὸν
δὲ |
[502] |
πάσης
τό
τε
μέλος
καὶ
|
τὸν |
ῥυθμὸν
καὶ
τὸ
~μέτρον,
ἄλλο |
[490] |
(φρονιμώτατον
εἰς
ταῦτα
~καὶ
βέλτιστον.
|
τὸν |
σκυτοτόμον
ἴσως
μέγιστα
δεῖ
ὑποδήματα |
[472] |
τυγχάνῃ
δίκης
ὁ
ἀδικῶν,
κατὰ
|
τὸν |
σὸν
λόγον
εὐδαίμων
ἔσται;
~(Πῶλος) |
[490] |
μὴ
φρονούντων
κρείττων
ἐστὶν
κατὰ
|
τὸν |
σὸν
~λόγον,
καὶ
τοῦτον
ἄρχειν |
[488] |
γὰρ
κρείττους
βελτίους
πολὺ
κατὰ
|
τὸν |
σὸν
λόγον.
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[471] |
~Ἀλκέτῃ
καὶ
ἦν
εὐδαίμων
κατὰ
|
τὸν |
σὸν
λόγον.
νῦν
δὲ
θαυμασίως |
[471] |
οὗτός
ἐστιν
ὁ
Ἀρχέλαος
κατὰ
|
τὸν |
σὸν
λόγον;
~(Σωκράτης)
εἴπερ
γε, |
[507] |
ὥστε
~πολλὴ
(ἀνάγκη,
ὦ
Καλλίκλεις,
|
τὸν |
σώφρονα,
ὥσπερ
διήλθομεν,
δίκαιον
~ὄντα |
[479] |
σὺ
μὲν
τὸν
Ἀρχέλαον
~εὐδαιμονίζων
|
τὸν |
τὰ
μέγιστα
ἀδικοῦντα
(δίκην
οὐδεμίαν |
[493] |
οἱ
~ἀμύητοι,
καὶ
φοροῖεν
εἰς
|
τὸν |
τετρημένον
πίθον
ὕδωρ
ἑτέρῳ
τοιούτῳ |
[455] |
γὰρ
ὅτι
ἐν
ἑκάστῃ
αἱρέσει
|
τὸν |
~τεχνικώτατον
δεῖ
αἱρεῖσθαι.
οὐδ'
ὅταν |
[527] |
~ἀλλὰ
ἐλθὼν
παρὰ
τὸν
δικαστήν,
|
~(τὸν |
τῆς
Αἰγίνης
ὑόν,
ἐπειδάν
σου |
[483] |
μὰ
Δία
κατὰ
νόμον
γε
|
τὸν |
τῆς
~φύσεως,
οὐ
μέντοι
ἴσως |
[494] |
ἑκατέρου
ὄντος
τοῦ
βίου,
λέγεις
|
τὸν |
τοῦ
~ἀκολάστου
εὐδαιμονέστερον
εἶναι
ἢ |
[494] |
τοῦ
~ἀκολάστου
εὐδαιμονέστερον
εἶναι
ἢ
|
τὸν |
τοῦ
κοσμίου;
πείθω
τί
σε |
[500] |
ῥητορικὴν
ἀσκοῦντα
καὶ
πολιτευόμενον
~τοῦτον
|
τὸν |
τρόπον
ὃν
ὑμεῖς
νῦν
πολιτεύεσθε, |
[492] |
ὄντος,
αὐτοὶ
ἑαυτοῖς
δεσπότην
ἐπαγάγοιντο
|
τὸν |
τῶν
πολλῶν
~ἀνθρώπων
νόμον
τε |
[471] |
καὶ
καταμεθύσας
αὐτόν
τε
καὶ
|
τὸν |
ὑὸν
αὐτοῦ
~Ἀλέξανδρον,
ἀνεψιὸν
αὑτοῦ, |
[490] |
ἀλλ'
ἴσως
ἱματίων,
καὶ
δεῖ
|
τὸν |
ὑφαντικώτατον
μέγιστον
ἱμάτιον
ἔχειν
~καὶ |
[499] |
καὶ
~ἐπισκοπεῖσθαι.
ἀγαθὸν
μὲν
εἶναι
|
τὸν |
φρόνιμον
καὶ
ἀνδρεῖόν
φαμεν.
ἦ |
[490] |
ὑποδήματα
δῆλον
ὅτι
δεῖ
πλεονεκτεῖν
|
τὸν |
(φρονιμώτατον
εἰς
ταῦτα
~καὶ
βέλτιστον. |
[490] |
ταῦτα
~λέγω.
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὐ
|
τὸν |
φρονιμώτερον
βελτίω
λέγεις;
φάθι
ἢ |
[499] |
γε.
~(Σωκράτης)
ἀγαθὸν
δὲ
αὖ
|
τὸν |
χαίροντα;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
κακὸν |
[487] |
~Ἄνδρωνα
τὸν
Ἀνδροτίωνος
καὶ
Ναυσικύδην
|
τὸν |
Χολαργέα·
καί
ποτε
ὑμῶν
ἐγὼ |
[486] |
τινὰ
τῶν
λίθων
ᾗ
βασανίζουσιν
|
τὸν |
χρυσόν,
τὴν
ἀρίστην,
πρὸς
~ἥντινα |