Pages |
[519] |
καὶ
~ἀγαθὰ
τὴν
πόλιν
πεποιηκότες
|
ἄρα |
ἀδίκως
ὑπ'
αὐτῆς
ἀπόλλυνται,
ὡς |
[524] |
~ἀπ'
ἀλλήλοιν·
ἐπειδὰν
δὲ
διαλυθῆτον
|
ἄρα |
ἀπ'
ἀλλήλοιν,
οὐ
πολὺ
ἧττον |
[496] |
πάντως
δήπου.
~(Σωκράτης)
~ἐὰν
εὕρωμεν
|
ἄρα |
ἄττα
ὧν
ἅμα
τε
ἀπαλλάττεται |
[460] |
εἶναι.
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐδέποτε
|
ἄρα |
βουλήσεται
ὁ
ῥητορικὸς
ἀδικεῖν.
~(Γοργίας) |
[460] |
~(Γοργίας)
φαίνεταί
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐδέποτε
|
ἄρα |
βουλήσεται
ὅ
γε
δίκαιος
ἀδικεῖν. |
[469] |
~(Σωκράτης)
ἥκιστά
γε.
~(Πῶλος)
σὺ
|
ἄρα |
βούλοιο
ἂν
ἀδικεῖσθαι
μᾶλλον
ἢ |
[508] |
μέλλοντα
ὀρθῶς
ῥητορικὸν
ἔσεσθαι
δίκαιον
|
ἄρα |
δεῖ
εἶναι
καὶ
ἐπιστήμονα
~τῶν |
[487] |
τε
ζώσης
καὶ
μὴ
τρία
|
ἄρα |
δεῖ
ἔχειν
ἃ
σὺ
πάντα |
[513] |
ἂν
οἰκῇ,
~καὶ
νῦν
δὲ
|
ἄρα |
δεῖ
σὲ
ὡς
ὁμοιότατον
γίγνεσθαι |
[480] |
δέ
γε
αὖ
μεταβαλόντα,
εἰ
|
ἄρα |
δεῖ
τινα
κακῶς
ποιεῖν,
εἴτ' |
[453] |
πείθει;
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~πειθοῦς
|
ἄρα |
δημιουργός
ἐστιν
καὶ
ἡ
ἀριθμητική; |
[455] |
ἄδικον.
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐδ'
|
ἄρα |
διδασκαλικὸς
ὁ
ῥήτωρ
ἐστὶν
δικαστηρίων |
[517] |
οἶμαι
ὡμολογηκέναι
καὶ
ἐγνωκέναι
ὡς
|
ἄρα |
διττὴ
~αὕτη
τις
(ἡ
πραγματεία |
[468] |
τῶν
ἀγαθῶν.
~(Σωκράτης)
~τὸ
ἀγαθὸν
|
ἄρα |
διώκοντες
καὶ
βαδίζομεν
ὅταν
βαδίζωμεν, |
[475] |
κακῷ;
~(Πῶλος)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~ὅταν
|
ἄρα |
δυοῖν
καλοῖν
θάτερον
κάλλιον
ᾖ, |
[506] |
~φαίην
ἂν
ἔγωγε.
~κόσμος
τις
|
ἄρα |
ἐγγενόμενος
ἐν
ἑκάστῳ
ὁ
ἑκάστου |
[468] |
~(Πῶλος)
οὐκ
ἔστιν.
~(Σωκράτης)
~ἀληθῆ
|
ἄρα |
ἐγὼ
ἔλεγον,
λέγων
ὅτι
ἔστιν |
[475] |
τοῦτον
τὸν
λόγον.
~(Σωκράτης)
~ἀληθῆ
|
ἄρα |
ἐγὼ
ἔλεγον,
ὅτι
οὔτ'
ἂν |
[508] |
~καλῶς
λέγεται
ἢ
οὔ,
ὡς
|
ἄρα |
ἐγὼ
οὐχ
οἷός
τ'
εἰμὶ |
[470] |
οὐκ
~ἀληθῆ
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~πολλὴν
|
ἄρα |
ἐγὼ
τῷ
παιδὶ
χάριν
ἕξω, |
[521] |
~ἀνθρώπου
καὶ
φαύλου.
~(Σωκράτης)
~ἀνόητος
|
ἄρα |
εἰμί,
ὦ
Καλλίκλεις,
ὡς
ἀληθῶς, |
[490] |
καὶ
σφόδρα
γε.
~(Σωκράτης)
~πολλάκις
|
ἄρα |
εἷς
φρονῶν
μυρίων
μὴ
φρονούντων |
[469] |
θαυμασία
ἄρτι
προσγέγονεν·
ἐὰν
γὰρ
|
ἄρα |
ἐμοὶ
δόξῃ
~τινὰ
τουτωνὶ
τῶν |
[512] |
αὐτοῦ
ὠφέληται·
εἰ
δέ
τις
|
ἄρα |
ἐν
τῷ
τοῦ
σώματος
~τιμιωτέρῳ, |
[500] |
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~τῶν
ἀγαθῶν
|
ἄρα |
ἕνεκα
δεῖ
καὶ
τἆλλα
καὶ |
[515] |
ἐν
ἡμῖν.
ἢ
ἄλλου
του
|
ἄρα |
ἐπιμελήσῃ
ἡμῖν
ἐλθὼν
~ἐπὶ
τὰ |
[479] |
κακοῦ;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~δεύτερον
|
ἄρα |
ἐστὶν
τῶν
κακῶν
μεγέθει
τὸ |
[478] |
διδούς.
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
κάκιστα
|
ἄρα |
ζῇ
ὁ
ἔχων
(ἀδικίαν)
καὶ |
[502] |
~θεάτροις;
~(Καλλίκλης)
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~νῦν
|
ἄρα |
ἡμεῖς
ηὑρήκαμεν
ῥητορικήν
τινα
πρὸς |
[508] |
Πῶλον
αἰσχύνῃ
ᾤου
συγχωρεῖν,
ἀληθῆ
|
~ἄρα |
ἦν,
τὸ
εἶναι
τὸ
ἀδικεῖν |
[477] |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἡ
ἀδικία
|
ἄρα |
καὶ
ἡ
ἀκολασία
καὶ
ἡ |
[504] |
ἔστω
τοῦτο
οὕτω.
~(Σωκράτης)
~τάξεως
|
ἄρα |
καὶ
κόσμου
τυχοῦσα
οἰκία
χρηστὴ |
[524] |
ταὐτὸν
δή
μοι
δοκεῖ
~τοῦτ'
|
ἄρα |
καὶ
περὶ
τὴν
ψυχὴν
εἶναι, |
[506] |
ὄντων;
~ἔμοιγε
δοκεῖ.
~καὶ
ψυχὴ
|
ἄρα |
κόσμον
ἔχουσα
τὸν
ἑαυτῆς
ἀμείνων |
[493] |
τετρημένῳ
~κοσκίνῳ.
τὸ
δὲ
κόσκινον
|
ἄρα |
λέγει,
ὡς
ἔφη
ὁ
πρὸς |
[475] |
Σώκρατες,
τοῦτό
γε.
~(Σωκράτης)
οὐκ
|
ἄρα |
λύπῃ
γε
ὑπερέχει.
~(Πῶλος)
οὐ |
[521] |
ὅτι
ὡς
διακονήσοντα.
~(Σωκράτης)
~κολακεύσοντα
|
ἄρα |
με,
ὦ
γενναιότατε,
παρακαλεῖς.
~(Καλλίκλης) |
[472] |
ἀθλιώτατος
εἴη.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
ἐὰν
|
ἄρα |
μὴ
τυγχάνῃ
δίκης
ὁ
ἀδικῶν, |
[489] |
νομίζουσιν
οὕτως.
~(Σωκράτης)
~οὐ
νόμῳ
|
ἄρα |
μόνον
ἐστὶν
αἴσχιον
τὸ
ἀδικεῖν |
[488] |
οὔ;
~(Σωκράτης)
τὰ
τῶν
πολλῶν
|
ἄρα |
νόμιμα
τὰ
τῶν
κρειττόνων
ἐστίν. |
[476] |
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
τούτων
|
ἄρα |
ὁ
μὲν
ποιεῖ
καλά,
ὁ |
[478] |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~εὐδαιμονέστατος
μὲν
|
ἄρα |
ὁ
μὴ
ἔχων
κακίαν
ἐν |
[498] |
φῄς;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
ἀγαθοὶ
|
ἄρα |
οἳ
ἂν
χαίρωσι,
κακοὶ
δὲ |
[492] |
φημὶ
ταῦτα
ἐγώ.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
|
ἄρα |
ὀρθῶς
λέγονται
οἱ
μηδενὸς
δεόμενοι |
[489] |
τοὺς
ἀμείνους
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~ὁρᾷς
|
ἄρα |
ὅτι
σὺ
αὐτὸς
ὀνόματα
λέγεις, |
[471] |
καὶ
πονηρὸν
ἄθλιον.
~(Πῶλος)
ἄθλιος
|
ἄρα |
οὗτός
ἐστιν
ὁ
Ἀρχέλαος
κατὰ |
[476] |
τύπτεσθαι;
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~τοιοῦτον
|
ἄρα |
πάθος
τῷ
τυπτομένῳ
ἐστὶν
οἷον |
[477] |
ὠφέλιμα.
~(Πῶλος)
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
ἀγαθὰ
|
ἄρα |
πάσχει
ὁ
δίκην
διδούς;
~(Πῶλος) |
[478] |
δῆλον
δή.
~(Σωκράτης)
~χρηματιστικὴ
μὲν
|
ἄρα |
πενίας
ἀπαλλάττει,
(ἰατρικὴ
δὲ
νόσου, |
[449] |
~ὑγιαίνοιεν;
~(Γοργίας)
οὔ.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
|
ἄρα |
περὶ
πάντας
γε
τοὺς
λόγους |
[477] |
διδούς;
~(Πῶλος)
ἔοικεν.
~(Σωκράτης)
ὠφελεῖται
|
ἄρα; |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἆρα
ἥνπερ |
[448] |
πολλῶν
ἐτῶν.
~(Χαιρεφῶν)
ἦ
που
|
ἄρα |
ῥᾳδίως
ἀποκρινῇ,
ὦ
Γοργία.
~(Γοργίας) |
[454] |
οὔ;
~(Γοργίας)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
|
ἄρα |
ῥητορικὴ
μόνη
πειθοῦς
ἐστιν
δημιουργός. |
[450] |
ἐν
τοῖς
λόγοις,
τὴν
ἀριθμητικὴν
|
ἄρα |
~ῥητορικήν,
ὦ
Γοργία,
λέγεις;
ἀλλ' |
[462] |
ἐμπειρίαν
ἔγωγέ
τινα.
~(Πῶλος)
ἐμπειρία
|
ἄρα |
σοι
δοκεῖ
ἡ
ῥητορικὴ
εἶναι; |
[500] |
ἐγὼ
ἔλεγον,
διομολόγησαί
μοι,
εἰ
|
ἄρα |
σοι
ἔδοξα
τότε
~ἀληθῆ
λέγειν. |
[468] |
ποιοῦμεν;
~(Πῶλος)
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
|
ἄρα |
σφάττειν
βουλόμεθα
οὐδ'
ἐκβάλλειν
ἐκ |
[507] |
κοσμία
σώφρων;
~πολλὴ
ἀνάγκη.
~ἡ
|
ἄρα |
σώφρων
ψυχὴ
ἀγαθή.
ἐγὼ
μὲν |
[505] |
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~τὸ
κολάζεσθαι
|
ἄρα |
τῇ
ψυχῇ
ἄμεινόν
ἐστιν
ἢ |
[510] |
ἔχει;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~εἰ
|
ἄρα |
τις
ἐννοήσειεν
ἐν
ταύτῃ
τῇ |
[502] |
λόγοι;
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
δημηγορία
|
ἄρα |
τίς
ἐστιν
ἡ
ποιητική.
~(Καλλίκλης) |
[493] |
~μεταπίπτειν
ἄνω
κάτω,
καὶ
τοῦτο
|
ἄρα |
τις
μυθολογῶν
κομψὸς
ἀνήρ,
ἴσως |
[480] |
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
~ἐπὶ
μὲν
|
ἄρα |
τὸ
ἀπολογεῖσθαι
ὑπὲρ
τῆς
ἀδικίας |
[497] |
ὡμολόγηκας.
~(Καλλίκλης)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
|
ἄρα |
τὸ
χαίρειν
ἐστὶν
εὖ
πράττειν |
[468] |
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~ἕνεκ'
|
ἄρα |
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἅπαντα
ταῦτα
ποιοῦσιν |
[459] |
ὅτι.
~(Σωκράτης)
~ὁ
οὐκ
εἰδὼς
|
ἄρα |
τοῦ
εἰδότος
ἐν
οὐκ
εἰδόσι |
[469] |
καὶ
τὰ
ἴδια·
~ἀλλ'
οὐκ
|
ἄρα |
τοῦτ'
ἔστιν
τὸ
μέγα
δύνασθαι, |
[499] |
ἐσθίειν
~καὶ
πίνειν
ἡδονάς,
ἦ
|
ἄρα |
τούτων
αἱ
μὲν
ὑγίειαν
ποιοῦσαι |
[469] |
ἀδικεῖσθαι
ἢ
ἀδικεῖν.
~(Πῶλος)
σὺ
|
ἄρα |
τυραννεῖν
οὐκ
ἂν
δέξαιο;
~(Σωκράτης) |
[495] |
ἰσχυρίζῃ;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~ἐπιχειρῶμεν
|
ἄρα |
τῷ
λόγῳ
ὡς
σοῦ
σπουδάζοντος; |
[448] |
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
~(Χαιρεφῶν)
ἰατρὸν
|
ἄρα |
φάσκοντες
αὐτὸν
εἶναι
καλῶς
ἂν |
[498] |
κακοί;
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~παραπλησίως
|
ἄρα |
χαίρουσιν
καὶ
λυποῦνται
οἱ
ἀγαθοὶ |
[449] |
ῥητορικῆς,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
ῥήτορα
|
ἄρα |
χρή
σε
καλεῖν;
~(Γοργίας)
~ἀγαθόν |
[477] |
~(Πῶλος)
εἰκός
γε.
~(Σωκράτης)
κακίας
|
ἄρα |
ψυχῆς
ἀπαλλάττεται
ὁ
δίκην
διδούς; |
[520] |
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
~διὰ
ταῦτ'
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικε,
τὰς
μὲν
ἄλλας |
[517] |
~(Καλλίκλης)
οὐκ
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~ἀληθεῖς
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
οἱ
ἔμπροσθεν
λόγοι |
[510] |
λόγον.
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἐπὶ
τοῦτο
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
παρασκευαστέον
ἐστὶ
δύναμίν |
[455] |
τὸ
πιστεύειν.
~(Σωκράτης)
~ἡ
ῥητορικὴ
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
πειθοῦς
(δημιουργός
ἐστιν |
[450] |
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~καὶ
ἡ
ἰατρικὴ
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
περὶ
λόγους
ἐστίν. |
[477] |
τούτων
γε.
~(Σωκράτης)
~ὑπερφυεῖ
τινι
|
ἄρα |
ὡς
μεγάλῃ
βλάβῃ
καὶ
κακῷ |