Pages |
[514] |
τοιούτους
παρακαλεῖν;
οὐκ
~ἀνόητόν
σοι
|
δοκεῖ |
ἂν
εἶναι
οὕτω
πράττειν;
~(Καλλίκλης) |
[506] |
ἐστιν,
ἀρετῆς
~τινος
παραγενομένης;
~ἔμοιγε
|
δοκεῖ |
ἀναγκαῖον
εἶναι,
ὦ
Καλλίκλεις.
~ἀλλὰ |
[467] |
~οὐκ
ἄρτι
ὡμολόγεις
ποιεῖν
ἃ
|
δοκεῖ |
αὐτοῖς
βέλτιστα
εἶναι,
(τούτου
πρόσθεν) |
[467] |
~ποιοῦντες
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
ἃ
|
δοκεῖ |
αὐτοῖς
καὶ
οἱ
τύραννοι
οὐδὲν |
[467] |
οὔ
φημι.
~(Πῶλος)
ποιοῦντες
ἃ
|
δοκεῖ |
αὐτοῖς;
~(Σωκράτης)
φημί.
~(Πῶλος)
σχέτλιά |
[469] |
μέγα
δύνασθαι,
τὸ
ποιεῖν
ἃ
|
δοκεῖ |
αὐτῷ·
ἢ
δοκεῖ
σοι;
~(Πῶλος) |
[468] |
κάκιον,
οὗτος
δήπου
ποιεῖ
ἃ
|
δοκεῖ |
αὐτῷ·
ἦ
γάρ;
~(Πῶλος)
ναί. |
[468] |
ἄνθρωπον
ποιοῦντα
ἐν
πόλει
ἃ
|
δοκεῖ |
~αὐτῷ
μὴ
μέγα
δύνασθαι
μηδὲ |
[471] |
~(Πῶλος)
~οὐ
γὰρ
ἐθέλεις,
ἐπεὶ
|
δοκεῖ |
γέ
σοι
ὡς
ἐγὼ
λέγω. |
[484] |
(ἐξέλαμψεν
τὸ
τῆς
φύσεως
δίκαιον.
|
δοκεῖ |
δέ
μοι
καὶ
~Πίνδαρος
ἅπερ |
[495] |
~ἴθι
δή
μοι,
ἐπειδὴ
οὕτω
|
δοκεῖ, |
διελοῦ
τάδε·
ἐπιστήμην
που
καλεῖς |
[485] |
μου
τὰ
ὦτα
καί
μοι
|
δοκεῖ |
δουλοπρεπές
τι
εἶναι·
ὅταν
δὲ |
[470] |
γε.
~(Πῶλος)
~εὐδαίμων
οὖν
σοι
|
δοκεῖ |
εἶναι
ἢ
ἄθλιος;
~(Σωκράτης)
~οὐκ |
[511] |
νεῖν
ἐπιστήμη
σεμνή
τίς
σοι
|
δοκεῖ |
εἶναι;
~(Καλλίκλης)
μὰ
Δί'
οὐκ |
[462] |
ἐρωτᾷς
εἰ
οὐ
καλή
μοι
|
δοκεῖ |
εἶναι;
~(Πῶλος)
~οὐ
γὰρ
πέπυσμαι |
[510] |
δοκῶ
εὖ
λέγειν.
φίλος
μοι
|
δοκεῖ |
ἕκαστος
ἑκάστῳ
εἶναι
~ὡς
οἷόν |
[462] |
νυνδὴ
ἔλεγον,
ἀναθέμενος
ὅτι
σοι
|
δοκεῖ, |
ἐν
τῷ
μέρει
~ἐρωτῶν
τε |
[470] |
φαίνεται,
ἐὰν
μὲν
~πράττοντι
ἃ
|
δοκεῖ |
ἕπηται
τὸ
ὠφελίμως
πράττειν,
ἀγαθόν |
[469] |
~(Πῶλος)
~τί
δέ;
οὕτω
σοι
|
δοκεῖ |
ἔχειν
περὶ
ὧν
ἐγὼ
λέγω |
[516] |
ἡμερώτερα
~ἀποδείξῃ
ἀγριώτερα
ἢ
παρέλαβε;
|
δοκεῖ |
ἢ
οὔ;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε, |
[462] |
τινα.
~(Πῶλος)
ἐμπειρία
ἄρα
σοι
|
δοκεῖ |
ἡ
ῥητορικὴ
εἶναι;
~(Σωκράτης)
ἔμοιγε, |
[462] |
εἰρῆσθαι.
~(Πῶλος)
ἀλλὰ
τί
σοι
|
δοκεῖ |
ἡ
ῥητορικὴ
εἶναι;
~(Σωκράτης)
~πρᾶγμα |
[462] |
ἀπεργασίας.
~(Πῶλος)
~οὐκοῦν
καλόν
σοι
|
δοκεῖ |
ἡ
ῥητορικὴ
εἶναι,
χαρίζεσθαι
οἷόν |
[481] |
~ἀδικεῖν
οὐ
μεγάλη
τίς
μοι
|
δοκεῖ |
ἡ
χρεία
αὐτῆς
εἶναι,
εἰ |
[510] |
ἥπερ
ἐμοί.
ἐμοὶ
μὲν
γὰρ
|
δοκεῖ |
ἥδε·
ἢ
αὐτὸν
ἄρχειν
δεῖν |
[485] |
καὶ
μὴ
ἀπαλλαττόμενον,
πληγῶν
μοι
|
δοκεῖ |
ἤδη
δεῖσθαι,
ὦ
~Σώκρατες,
οὗτος |
[510] |
ὡς
ὀλίγιστα;
~σκέψαι
εἰ
σοὶ
|
δοκεῖ |
ἥπερ
ἐμοί.
ἐμοὶ
μὲν
γὰρ |
[485] |
φιλοσοφίαν
ἄγαμαι,
καὶ
~πρέπειν
μοι
|
δοκεῖ, |
καὶ
ἡγοῦμαι
ἐλεύθερόν
τινα
εἶναι |
[479] |
τέμνεσθαι,
ὅτι
(ἀλγεινόν.
ἢ
οὐ
|
δοκεῖ |
καὶ
σοὶ
οὕτω;
~(Πῶλος)
ἔμοιγε. |
[467] |
δὲ
ποιεῖν
ἄνευ
νοῦ
ἃ
|
~δοκεῖ |
καὶ
σὺ
ὁμολογεῖς
κακὸν
εἶναι· |
[506] |
παρέχει
~ἕκαστον
τῶν
ὄντων;
~ἔμοιγε
|
δοκεῖ. |
~καὶ
ψυχὴ
ἄρα
κόσμον
ἔχουσα |
[475] |
τις
ἀνθρώπων;
~(Πῶλος)
οὔ
μοι
|
δοκεῖ |
κατά
γε
τοῦτον
τὸν
λόγον. |
[512] |
ὅτε
ὅλας
~σῴζει.
μή
σοι
|
δοκεῖ |
κατὰ
τὸν
δικανικὸν
εἶναι;
καίτοι |
[527] |
δ'
οὖν
ταῦτα
μῦθός
σοι
|
δοκεῖ |
λέγεσθαι
ὥσπερ
γραὸς
καὶ
καταφρονεῖς |
[454] |
τοιοῦτόν
τί
σε
ἀνέρωμαι,
ὃ
|
δοκεῖ |
~μὲν
δῆλον
(εἶναι,
ἐγὼ
δ' |
[463] |
δὲ
καὶ
ἡ
ὀψοποιική·
ὃ
|
δοκεῖ |
μὲν
εἶναι
τέχνη,
~ὡς
δὲ |
[461] |
τῶν
ὡμολογημένων
εἴ
τί
σοι
|
δοκεῖ |
μὴ
καλῶς
ὡμολογῆσθαι,
~ἀναθέσθαι
ὅτι |
[447] |
ὥστ'
~ἐπιδείξεται
ἡμῖν,
εἰ
μὲν
|
δοκεῖ, |
νῦν,
ἐὰν
δὲ
βούλῃ,
εἰς |
[507] |
μέλλει
εὐδαίμων
εἶναι.
οὗτος
ἔμοιγε
|
δοκεῖ |
ὁ
σκοπὸς
εἶναι
πρὸς
ὃν |
[524] |
θάνατος
τυγχάνει
ὤν,
ὡς
~ἐμοὶ
|
δοκεῖ, |
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ
δυοῖν
πραγμάτοιν |
[513] |
ἐπὶ
τὸ
χεῖρον,
ὡς
ἐμοὶ
|
δοκεῖ, |
οὐκ
~ὀρθῶς
βουλεύῃ,
ὦ
Καλλίκλεις· |
[522] |
ἂν
τύχω,
τοῦτο
πείσομαι.
~(Καλλίκλης)
|
~δοκεῖ |
οὖν
σοι,
ὦ
Σώκρατες,
καλῶς |
[454] |
Γοργία,
ἐπειδή
γε
καὶ
σοὶ
|
δοκεῖ |
οὕτως.
~(Γοργίας)
~ταύτης
τοίνυν
τῆς |
[497] |
καὶ
στενὰ
ταῦτα,
ἐπείπερ
Γοργίᾳ
|
δοκεῖ |
οὕτως.
~(Σωκράτης)
~εὐδαίμων
εἶ,
ὦ |
[502] |
χαίρωσιν
ἐάντε
μή;
ποτέρως
σοι
|
δοκεῖ |
~παρεσκευάσθαι
ἡ
τῶν
τραγῳδιῶν
ποίησις; |
[453] |
τῆς
ῥητορικῆς
εἰπέ·
πότερόν
σοι
|
δοκεῖ |
πειθὼ
ποιεῖν
ἡ
ῥητορικὴ
~μόνη |
[462] |
Σώκρατες·
ἐπειδὴ
(Γοργίας)
ἀπορεῖν
σοι
|
~δοκεῖ |
περὶ
τῆς
ῥητορικῆς,
σὺ
αὐτὴν |
[527] |
τὶ
ὄντας,
οἷς
οὐδέποτε
ταὐτὰ
|
δοκεῖ |
περὶ
τῶν
~αὐτῶν,
καὶ
ταῦτα |
[464] |
τὴν
ἄνοιαν
~καὶ
ἐξαπατᾷ,
ὥστε
|
δοκεῖ |
πλείστου
ἀξία
εἶναι.
ὑπὸ
μὲν |
[468] |
ἀποκρίνῃ;
~(Πῶλος)
ἀλλ'
οὔ
μοι
|
δοκεῖ |
ποιεῖν
ἃ
βούλεται.
~(Σωκράτης)
~ἔστιν |
[448] |
μὲν
γὰρ
καὶ
ἀπειρηκέναι
μοι
|
~δοκεῖ· |
πολλὰ
γὰρ
ἄρτι
διελήλυθεν.
~(Χαιρεφῶν) |
[511] |
ἐπιστήμης.
εἰ
δ'
αὕτη
σοι
|
δοκεῖ |
σμικρὰ
εἶναι,
ἐγώ
σοι
~(μείζω |
[519] |
ὠγαθέ,
εἰπὲ
πρὸς
Φιλίου,
οὐ
|
δοκεῖ |
σοι
ἄλογον
εἶναι
ἀγαθὸν
~φάσκοντα |
[454] |
ῥητορική
ἐστιν
τέχνη;
ἢ
οὐ
|
δοκεῖ |
σοι
~(δίκαιον
εἶναι
ἐπανερέσθαι;
~(Γοργίας) |
[466] |
~(Πῶλος)
~τί
οὖν
φῄς;
κολακεία
|
δοκεῖ |
σοι
εἶναι
ἡ
ῥητορική;
~(Σωκράτης) |
[469] |
δόξῃ
αὐτῷ,
δικαίως
ἀποκτεινύς,
ἄθλιος
|
δοκεῖ |
σοι
~εἶναι
καὶ
ἐλεινός;
~(Σωκράτης) |
[454] |
(ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~πότερον
οὖν
ταὐτὸν
|
δοκεῖ |
σοι
εἶναι
μεμαθηκέναι
καὶ
πεπιστευκέναι, |
[486] |
ἐρῶ
~τῇ
σῇ
οὐκ
αἰσχρὸν
|
δοκεῖ |
σοι
εἶναι
οὕτως
ἔχειν
ὡς |
[468] |
δέξαιο
ἐξεῖναί
σοι
ποιεῖν
ὅτι
|
δοκεῖ |
σοι
ἐν
τῇ
πόλει
~μᾶλλον |
[501] |
ταῦτ'
οὖν
πρῶτον
σκόπει
εἰ
|
δοκεῖ |
σοι
ἱκανῶς
λέγεσθαι,
καὶ
~εἶναί |
[516] |
ποιοῦντας
δι'
ἀγριότητα.
ἢ
οὐ
|
δοκεῖ |
σοι
(κακὸς
~εἶναι
ἐπιμελητὴς
ὁστισοῦν |
[516] |
~ἐν
ἄλλῳ
ἔργῳ
οὐδενί·
ἢ
|
δοκεῖ |
σοι;
~(Καλλίκλης)
οὐκ
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης) |
[502] |
σκόπει·
~οὐχὶ
ἥ
τε
κιθαρῳδικὴ
|
δοκεῖ |
σοι
πᾶσα
καὶ
ἡ
τῶν |
[469] |
ποιεῖν
ἃ
δοκεῖ
αὐτῷ·
ἢ
|
δοκεῖ |
σοι;
~(Πῶλος)
οὐ
δῆτα
οὕτω |
[501] |
δὲ
σκεψώμεθα
τὴν
αὐλητικήν.
οὐ
|
δοκεῖ |
σοι
τοιαύτη
τις
εἶναι,
~ὦ |
[519] |
τούτῳ
ᾧ
οὐκ
~ἔχουσιν;
οὐ
|
δοκεῖ |
σοι
τοῦτο
ἄτοπον
εἶναι,
ὦ |
[474] |
ἐξ
ἀρχῆς
σε
ἠρώτων·
πότερον
|
δοκεῖ |
σοι,
ὦ
~Πῶλε,
κάκιον
εἶναι, |
[478] |
οἱ
ἰατρευόμενοι;
~(Πῶλος)
οὐκ
ἔμοιγε
|
δοκεῖ. |
~(Σωκράτης)
ἀλλ'
ὠφέλιμόν
γε.
ἦ |
[479] |
αὐτά;
~(Πῶλος)
εἰ
σοί
γε
|
δοκεῖ. |
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν
συμβαίνει
μέγιστον |
[476] |
τούτου
τοῦ
~ποιοῦντος;
~(Πῶλος)
ἔμοιγε
|
δοκεῖ. |
~(Σωκράτης)
~ἆρα
τοῦτο
πάσχον
ὃ |
[519] |
ἔπειτα
πονηρός
ἐστιν;
~(Καλλίκλης)
ἔμοιγε
|
δοκεῖ. |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ἀκούεις
τοιαῦτα
λεγόντων |
[501] |
δ'
οὐδὲν
φροντίζειν;
~(Καλλίκλης)
ἔμοιγε
|
δοκεῖ. |
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
καὶ
αἱ
τοιαίδε |
[475] |
ἢ
ἀμφότερα.
~(Πῶλος)
οὐκ
ἔμοιγε
|
δοκεῖ. |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
τὸ
τῶν |
[504] |
καὶ
μὴ
ἐπίτρεπε.
ἐμοὶ
γὰρ
|
δοκεῖ |
ταῖς
μὲν
τοῦ
σώματος
τάξεσιν |
[500] |
ἡ
μὲν
ὀψοποιικὴ
οὔ
μοι
|
δοκεῖ |
τέχνη
εἶναι
ἀλλ'
~ἐμπειρία,
~(ἡ |
[462] |
νῦν
με,
ὀψοποιία
ἥτις
μοι
|
δοκεῖ |
τέχνη
εἶναι.
~(Πῶλος)
ἐρωτῶ
δή, |
[463] |
τὸ
κεφάλαιον
κολακείαν.
ταύτης
μοι
|
δοκεῖ |
τῆς
ἐπιτηδεύσεως
~πολλὰ
μὲν
καὶ |
[520] |
ἀντ'
εὖ
ποιεῖν,
ὥστε
καλὸν
|
δοκεῖ |
τὸ
σημεῖον
εἶναι,
εἰ
εὖ |
[463] |
εἰπέ·
μηδὲν
ἐμὲ
αἰσχυνθῇς.
~(Σωκράτης)
|
~δοκεῖ |
τοίνυν
μοι,
ὦ
Γοργία,
εἶναί |
[480] |
~ἄτοπα
μέν,
ὦ
Σώκρατες,
ἔμοιγε
|
δοκεῖ, |
τοῖς
μέντοι
ἔμπροσθεν
ἴσως
σοι |
[524] |
τινα
χρόνον.
ταὐτὸν
δή
μοι
|
δοκεῖ |
~τοῦτ'
ἄρα
καὶ
περὶ
τὴν |
[458] |
ὅτι
τις
βούλεται.
(ἀλλ'
εἰ
|
δοκεῖ |
τουτοισί,
διαλέγου
~τε
καὶ
ἐρώτα |
[502] |
καὶ
ἡ
σπουδή,
ὡς
σοὶ
|
δοκεῖ, |
χαρίζεσθαι
τοῖς
~θεαταῖς
μόνον,
ἢ |
[485] |
παιδαρίου
ἀκούσω,
πικρόν
τί
μοι
|
δοκεῖ |
χρῆμα
εἶναι
~καὶ
ἀνιᾷ
μου |
[506] |
συγχωρήσομαι.
λέγω
μέντοι
ταῦτα,
εἰ
|
~δοκεῖ |
χρῆναι
διαπερανθῆναι
τὸν
λόγον·
εἰ |
[458] |
εἶναι,
διαλεγώμεθα·
εἰ
δὲ
καὶ
|
~δοκεῖ |
χρῆναι
ἐᾶν,
ἐῶμεν
ἤδη
χαίρειν |
[481] |
ἢ
παίζει;
~(Χαιρεφῶν)
~ἐμοὶ
μὲν
|
δοκεῖ, |
ὦ
Καλλίκλεις,
ὑπερφυῶς
σπουδάζειν·
οὐδὲν |
[481] |
ὤν.
ἐπὶ
τὰ
~τοιαῦτα
ἔμοιγε
|
δοκεῖ, |
ὦ
Πῶλε,
ἡ
ῥητορικὴ
χρήσιμος |
[462] |
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~οὐδεμία
ἔμοιγε
|
δοκεῖ, |
ὦ
Πῶλε,
ὥς
γε
πρὸς |
[477] |
καὶ
ἀμαθῆ;
~(Πῶλος)
οὐκ
ἔμοιγε
|
δοκεῖ, |
ὦ
Σώκρατες,
ἀπὸ
τούτων
γε. |
[476] |
~διασκεψάμενος
εἰπέ.
~(Πῶλος)
ἀλλά
μοι
|
δοκεῖ, |
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~σκόπει
δὴ |
[506] |
~(Γοργίας)
~ἀλλ'
ἐμοὶ
μὲν
οὐ
|
δοκεῖ, |
ὦ
Σώκρατες,
χρῆναί
πω
(ἀπιέναι, |