Pages
[497]	γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ γε	χαίρειν	δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[472]	τοὺς δ' ἄλλους πάντας τούτους	χαίρειν	ἐᾷς. ἔστιν μὲν οὖν ~οὗτός
[497]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα τὸ	χαίρειν	ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ τὸ
[506]	δὲ μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη	χαίρειν	καὶ ~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ
[510]	νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς	χαίρειν	καὶ ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ, καὶ
[458]	~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη	χαίρειν	καὶ διαλύωμεν τὸν λόγον. ~(Γοργίας)
[474]	ᾖ, τοὺς δὲ ~πολλοὺς ἐῶ	χαίρειν,	καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς
[498]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως	χαίρειν	καὶ λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους καὶ
[476]	~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους ἐῶ	χαίρειν.	καὶ τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτως
[496]	οὖν τὸ συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον	χαίρειν	λέγεις ἅμα, ὅταν διψῶντα ~πίνειν
[496]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ τὸ πίνειν	χαίρειν	λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά
[498]	πολεμίων πότεροί σοι ἐδόκουν μᾶλλον	χαίρειν,	οἱ δειλοὶ ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι;
[526]	κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν·	χαίρειν	οὖν ~ἐάσας τὰς τιμὰς τὰς
[474]	τινα, ἐὰν ἐν τῷ θεωρεῖσθαι	χαίρειν	ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας; ἔχεις τι
[495]	ᾖ τὸ ἀγαθόν, τὸ πάντως	χαίρειν·	ταῦτά τε γὰρ τὰ νυνδὴ
[499]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ	χαίρειν	τὸν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως,
[505]	ἐὰν δὲ ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις	χαίρειν	τοῦτον τὸν λόγον, ἢ ~καὶ
[461]	~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ μή, ἐᾶν	χαίρειν.	ὕστερον δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς
[447]	~Γοργίας. ~Καλλίκλης Σωκράτης	Χαιρεφῶν	Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ
[448]	καλῶς ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί.	~(Χαιρεφῶν)	~εἰ δέ γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν
[481]	σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης) ἢ παίζει;	~(Χαιρεφῶν)	~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ Καλλίκλεις,
[448]	ἂν δέ γε βούλῃ, ὦ	(Χαιρεφῶν)	ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν γὰρ καὶ
[447]	(Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου;	~(Χαιρεφῶν)	~ἐπ' αὐτό γέ τοι τοῦτο
[447]	αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ, ὦ	(Χαιρεφῶν)	ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν)
[447]	~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς λέγεις. ὦ	(Χαιρεφῶν)	ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί ἔρωμαι;
[448]	σὺ βούλει, ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) Ἐρώτα.	~(Χαιρεφῶν)	~ἐρωτῶ δή. εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας)
[448]	ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν.	~(Χαιρεφῶν)	ἦ που ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ,
[448]	ὅπερ ἐκεῖνον; ~(Πῶλος) πάνυ γε.	~(Χαιρεφῶν)	ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες αὐτὸν εἶναι
[448]	ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο	Χαιρεφῶν	~καὶ αὐτῷ καλῶς (καὶ διὰ
[448]	σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ	(Χαιρεφῶν)	καὶ γὰρ νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα
[458]	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς, ὦ	(Χαιρεφῶν)	καὶ μὲν δὴ καὶ αὐτὸς
[448]	~(Γοργίας) πάρεστι τούτου πεῖραν, ὦ	(Χαιρεφῶν)	λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία· ἂν
[447]	ἢ οὐ μανθάνεις ὡς λέγω;	~(Χαιρεφῶν)	~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ μοι,
[448]	ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι ζωγράφον.	~(Χαιρεφῶν)	~νῦν δ' ἐπειδὴ τίνος τέχνης
[447]	~τούτων μέντοι, ὦ Καλλίκλεις, αἴτιος	(Χαιρεφῶν)	ὅδε, ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς
[448]	τοῦτο, ἐὰν σοί γε ἱκανῶς;	~(Χαιρεφῶν)	οὐδέν· ἀλλ' ἐπειδὴ σὺ βούλει,
[447]	ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι.	~(Χαιρεφῶν)	~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες· ἐγὼ
[448]	αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ	(Χαιρεφῶν)	πολλαὶ τέχναι ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν
[447]	τί ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν.	~(Χαιρεφῶν)	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν
[481]	οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ μοι, ὦ	(Χαιρεφῶν)	σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης) ἢ παίζει;
[448]	~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ ἄρτι διελήλυθεν.	~(Χαιρεφῶν)	τί δέ, ὦ Πῶλε; οἴει
[447]	λέγεις. ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν.	~(Χαιρεφῶν)	τί ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν.
[448]	λόγους· ἀλλὰ γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο	(Χαιρεφῶν)	τι οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας) τί
[448]	~(Σωκράτης) ~ὅτι, ὦ Πῶλε, ἐρομένου	(Χαιρεφῶν)	τος τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης,
[458]	~βουλομένους τι καὶ ἄλλο πράττειν.	~(Χαιρεφῶν)	~τοῦ μὲν θορύβου, ὦ Γοργία
[494]	λίθον ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε	χαίροντα	ἔτι μήτε λυπούμενον. ἀλλ' ἐν
[494]	ἁπάσας ἔχοντα καὶ δυνάμενον πληροῦντα	~χαίροντα	εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε, ὦ
[497]	~(Σωκράτης) τί δέ; παῖδα ἀνόητον	χαίροντα	ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[499]	~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν	χαίροντα;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ
[497]	ἄνδρα δὲ οὔπω εἶδες ἀνόητον	χαίροντα;	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ τί
[498]	δέ; νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ	χαίροντα;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ
[494]	ἂν φῇ ἀνέδην οὕτω τοὺς	~χαίροντας,	ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι,
[498]	ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί εἰσιν οἱ	χαίροντες;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τί δέ;
[498]	φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ μᾶλλον	χαίρουσι	καὶ λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι ἢ
[513]	(ἤθει λεγομένων τῶν λόγων ἕκαστοι	χαίρουσι,	τῷ ~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ
[498]	παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν διαφέρει.	χαίρουσιν	δ' οὖν καὶ οἱ δειλοί;
[498]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα	χαίρουσιν	καὶ λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ καὶ
[498]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν καὶ	χαίρουσιν	καὶ οἱ ἄφρονες καὶ οἱ
[498]	~(Σωκράτης) ἀπιόντων δ' οὐ μᾶλλον	χαίρουσιν;	~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται
[498]	πάρεστιν τἀγαθά, αἱ ἡδοναί, εἴπερ	χαίρουσιν;	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[478]	τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν, καὶ	χαίρουσιν	οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε
[498]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς	χαίρουσιν	πάρεστιν τἀγαθά, αἱ ἡδοναί, εἴπερ
[485]	διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ παῖζον,	χαίρω	~τε καὶ χαρίεν μοι φαίνεται
[510]	τῇ πόλει δυνήσεται, τοῦτον οὐδεὶς	χαίρων	ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης)
[498]	~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ ἂν	χαίρωσι,	κακοὶ δὲ οἳ ἂν ἀνιῶνται;
[502]	καὶ λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε	χαίρωσιν	ἐάντε μή; ποτέρως σοι δοκεῖ
[494]	οὕτω τοὺς ~χαίροντας, ὅπως ἂν	χαίρωσιν,	~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ μὴ διορίζηται
[493]	~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι,	χαλεπὰ	δέ, τὰ δ' ἀγγεῖα τετρημένα
[493]	πολλῶν, ~νάματα δὲ σπάνια καὶ	χαλεπὰ	ἑκάστου τούτων εἴη καὶ μετὰ
[457]	ὀρθῶς λέγειν ἢ μὴ σαφῶς,	χαλεπαίνουσί	τε καὶ κατὰ φθόνον ~οἴονται
[526]	γε ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων·	χαλεπὸν	γάρ, ὦ Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ
[470]	ὅταν δὲ ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος)	~χαλεπόν	γέ σε ἐλέγξαι, ὦ Σώκρατες·
[493]	καὶ μετὰ πολλῶν πόνων καὶ	~χαλεπῶν	ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν οὖν ἕτερος
[473]	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι τοῦτ' ἐκείνου	χαλεπώτερόν	ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης)
[494]	~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~χαραδριοῦ	τινα αὖ σὺ βίον λέγεις,
[502]	βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι μέλλει	(χαριεῖσθαι	τῷ ὄχλῳ τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης)
[458]	~τὴν ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι,	χαριεῖσθε.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν, ὦ Καλλίκλεις,
[484]	γάρ τοί ἐστιν, ὦ Σώκρατες,	χαρίεν,	ἄν τις αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται
[485]	καὶ παῖζον, χαίρω ~τε καὶ	χαρίεν	μοι φαίνεται καὶ ἐλευθέριον καὶ
[502]	ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι τοῖς δήμοις,	~χαρίζεσθαι	αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον, ~εἰ δέ
[501]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις ἅμα	χαρίζεσθαι	ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον τὸ βέλτιστον;
[501]	~οὔτε μέλον αὐταῖς ἄλλο ἢ	χαρίζεσθαι	(μόνον, εἴτε βέλτιον εἴτε χεῖρον.
[462]	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι,	χαρίζεσθαι	οἷόν τε εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης)
[462]	~βούλει οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς τὸ	χαρίζεσθαι,	σμικρόν τί μοι χαρίσασθαι; ~(Πῶλος)
[502]	ἡ σπουδή, ὡς σοὶ δοκεῖ,	χαρίζεσθαι	τοῖς ~θεαταῖς μόνον, ἢ καὶ
[502]	(ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται καὶ ~τὸ	χαρίζεσθαι	τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ
[502]	ἢ ~καὶ οὗτοι πρὸς τὸ	χαρίζεσθαι	τοῖς πολίταις ὡρμημένοι, καὶ ἕνεκα
[505]	λέγεις, καὶ ταῦτά σοι Γοργίου	χάριν	ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης) εἶεν· τί οὖν
[520]	παιδοτρίβην, ἴσως ἂν ἀποστερήσειε τὴν	χάριν,	εἰ προοῖτο ~αὐτῷ ὁ παιδοτρίβης
[470]	~πολλὴν ἄρα ἐγὼ τῷ παιδὶ	χάριν	ἕξω, ἴσην δὲ καὶ σοί,
[502]	ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς	χάριν	~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί
[485]	μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν ὅσον ~παιδείας	χάριν	καλὸν μετέχειν, καὶ οὐκ αἰσχρὸν
[521]	νῦν· ἅτε οὖν οὐ πρὸς	χάριν	~λέγων τοὺς λόγους οὓς λέγω
[521]	ἢ ὡς ~διακονήσοντα καὶ πρὸς	χάριν	ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι εἰπέ, ὦ
[519]	τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες καὶ ἄλλην	χάριν	οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ παθόντες ὑπ'
[516]	~(Σωκράτης) ~καὶ τόδε τοίνυν μοι	χάρισαι	ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ ὁ ἄνθρωπος
[462]	τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν τί μοι	χαρίσασθαι;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν
[465]	τὸ σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς	χάρισι	ταῖς πρὸς αὑτό, τὸ ~τοῦ
[516]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε, ἵνα σοι	χαρίσωμαι.	~(Σωκράτης) ~καὶ τόδε τοίνυν μοι
[501]	ὁ λόγος καὶ Γοργίᾳ τῷδε	~χαρίσωμαι.	(Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ μὲν
[462]	τίς; φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ δή,	χάριτος	καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε.
[462]	λέγεις. ~(Πῶλος) τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης)	χάριτός	τινος καὶ ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος)
[527]	ὑόν, ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ,	χασμήσῃ	καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον ἢ
[486]	σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν καὶ	~χασμῷο	οὐκ ἔχων ὅτι εἴποις, καὶ
[484]	~ἄγει δικαιῶν τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ	χειρί·	τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας
[500]	δὲ τὸ βέλτιον καὶ τὸ	χεῖρον,	αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι τε
[501]	χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε βέλτιον εἴτε	χεῖρον.	ἐμοὶ ~μὲν γάρ, ὦ Καλλίκλεις,
[513]	τὸ βέλτιον εἴτ' ἐπὶ τὸ	χεῖρον,	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς
[486]	εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη φῶτα ~ἔθηκε	χείρονα,	μήτε αὐτὸν αὑτῷ δυνάμενον βοηθεῖν
[483]	δίκαιόν ἐστιν τὸν ἀμείνω τοῦ	χείρονος	πλέον ἔχειν καὶ τὸν ~δυνατώτερον
[501]	τοῦ ἀμείνονός τε καὶ τοῦ	χείρονος·	σὺ δὲ δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι
[515]	βελτίους ἐποίει τοὺς πολίτας ἀντὶ	~χειρόνων.	ἐποίει ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί.
[488]	καὶ ἄρχειν τὸν βελτίω τῶν	~χειρόνων	καὶ πλέον ἔχειν τὸν ἀμείνω
[484]	τε καὶ κρείττονος ~τὰ τῶν	χειρόνων	τε καὶ ἡττόνων. ~τὸ μὲν
[450]	δὲ ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον	χειρούργημα,	ἀλλὰ πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ
[450]	τῶν μὲν ἄλλων τεχνῶν περὶ	χειρουργίας	τε καὶ τοιαύτας ~πράξεις ὡς
[503]	δέ γε βελτίους ἔσονται ἢ	χείρους	(διὰ ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης)
[515]	δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα	χείρους	ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ
[515]	ἤρχετο λέγειν ἐν τῷ δήμῳ,	χείρους	ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε
[516]	εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε καὶ	χείρους;	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ'
[503]	δημηγορεῖν, ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ	χείρους	~ὄντες; ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ
[499]	μὲν βελτίους ἡδονάς, τὰς ~δὲ	χείρους.	~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ Καλλίκλεις,
[503]	(ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ	χείρω,	μή, τοῦτο δὲ τέχνη τις
[501]	ἥτις δὲ ἢ βελτίων ἢ	χείρων	τῶν ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε
[471]	~πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν	χῆνα	ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν.
[487]	τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην τὸν	Χολαργέα·	καί ποτε ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα
[482]	~καὶ διαφωνεῖν, καὶ χορὸν ᾧ	χορηγοίην,	(καὶ πλείστους ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν
[482]	ἀνάρμοστόν τε ~καὶ διαφωνεῖν, καὶ	χορὸν	ᾧ χορηγοίην, (καὶ πλείστους ἀνθρώπους
[501]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ ἡ τῶν	χορῶν	διδασκαλία καὶ ἡ τῶν διθυράμβων
[481]	μεγάλη τίς μοι δοκεῖ ἡ	χρεία	αὐτῆς εἶναι, εἰ δὴ καὶ
[480]	ὦ Πῶλε, τίς ἡ μεγάλη	χρεία	ἐστὶν τῆς ῥητορικῆς; δεῖ ~μὲν
[457]	ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἐπὶ (δικαίου	χρείᾳ	παρέδωκεν, ὁ ~δ' ἐναντίως χρῆται.
[481]	εἰ δὴ καὶ ἔστιν τις	χρεία,	ὡς ~ἔν γε τοῖς πρόσθεν
[474]	καλὰ οὐχὶ ἤτοι κατὰ τὴν	χρείαν	λέγεις καλὰ εἶναι, πρὸς ὃ
[506]	~τὰ ὄντα δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ,	χρὴ	ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ
[488]	δή μοι ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα	χρὴ	εἶναι τὸν ἄνδρα καὶ τί
[522]	ἀπορίᾳ ἂν αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι	(χρὴ	εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[484]	~πάντων ἄπειρον γεγονέναι (ἐστὶν ὧν	χρὴ	ἔμπειρον εἶναι τὸν μέλλοντα ~καλὸν
[484]	καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς τὸ ἴσον	χρὴ	ἔχειν καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ
[449]	τέχνη ~καὶ τίνα Γοργίαν καλεῖν	χρὴ	ἡμᾶς. μᾶλλον δέ, ὦ Γοργία,
[458]	ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν	χρὴ	καὶ τὸ τούτων, μή τινας
[449]	αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ τίνα σε	χρὴ	~καλεῖν ὡς τίνος ἐπιστήμονα τέχνης.
[469]	τί δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ	χρὴ	οὔτε τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε
[449]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ῥήτορα ἄρα	χρή	σε καλεῖν; ~(Γοργίας) ~ἀγαθόν γε,
[522]	μέγα; ~(Καλλίκλης) ἴσως· οἴεσθαί γε	χρή.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἴει ἐν πάσῃ
[499]	εἶ καί μοι (ὥσπερ παιδὶ	χρῇ,	τοτὲ μὲν ~τὰ αὐτὰ φάσκων
[500]	ἔχων ἄνθρωπος, ἢ τοῦτο, ὅντινα	χρὴ	~τρόπον ζῆν, πότερον ἐπὶ ὃν
[486]	κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε ληρήματα	χρὴ	φάναι εἶναι εἴτε φλυαρίας, ἐξ
[485]	φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες, τὸ	χρῆμα	γίγνεται, καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω
[485]	ἀκούσω, πικρόν τί μοι δοκεῖ	χρῆμα	εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ μου τὰ
[468]	ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων οὐδὲ	χρήματα	~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ' ἐὰν
[508]	σοῦ λόγου, ἐπὶ κόρρης, ἐάντε	χρήματα	ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ τῆς
[466]	~βούλωνται, ὥσπερ οἱ τύραννοι, καὶ	χρήματα	ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν
[468]	ἐκβάλλει ἐκ πόλεως ἢ ~ἀφαιρεῖται	χρήματα,	εἴτε τύραννος ὢν εἴτε ῥήτωρ,
[511]	~καὶ τὰ σώματα καὶ τὰ	χρήματα	ἐκ τῶν ἐσχάτων κινδύνων, ὥσπερ
[470]	καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι	χρήματα,	ἐνίοτε δὲ οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ
[465]	τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν ~πάντα	χρήματα	ἐφύρετο ἐν τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων
[468]	ὃν ἔδοξεν αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον	χρήματα	ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις
[511]	καὶ αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ	χρήματα	καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν
[466]	(ὃν ἂν βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται	χρήματα	καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν πόλεων
[468]	ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα	χρήματα,	οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι ἡμῖν ταῦτα
[479]	ἀπαλλάττεσθαι τοῦ μεγίστου κακοῦ, καὶ	χρήματα	παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους καὶ ὅπως
[514]	διάνοια ᾖ τῶν μελλόντων ἢ	χρήματα	πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν τινων
[467]	τε καὶ τὸν ἄλλον χρηματισμὸν	χρηματιζόμενοι	οὐ τοῦτό ~ἐστιν ὃ βούλονται,
[452]	δὲ χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται	χρηματιζόμενος	καὶ οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ
[467]	πλέοντές τε καὶ τὸν ἄλλον	χρηματισμὸν	χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό ~ἐστιν ὃ
[452]	ἰατρός τε καὶ παιδοτρίβης καὶ	χρηματιστής,	καὶ εἴποι πρῶτον μὲν ὁ
[452]	δὲ τὸν παιδοτρίβην· ὁ δὲ	χρηματιστὴς	οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ
[452]	δημιουργός; φαίη ἄν. τίς ὤν;	~χρηματιστής.	τί οὖν; κρίνεις σὺ μέγιστον
[452]	τὸν παιδοτρίβην εἴποι ἂν ὁ	χρηματιστής,	~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων·
[478]	κολάζοντες; ~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)	~χρηματιστικὴ	μὲν ἄρα πενίας ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ
[477]	οὖν τέχνη πενίας ἀπαλλάττει; οὐ	χρηματιστική;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τίς δὲ
[478]	λέγεις) ~(Πῶλος) τίνων λέγεις; ~(Σωκράτης)	χρηματιστικῆς,	ἰατρικῆς, δίκης. ~(Πῶλος) πολὺ διαφέρει,
[477]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	χρημάτων	(καὶ σώματος καὶ ψυχῆς, τριῶν
[477]	(κακοῦ; ὧδε δὲ σκόπει· ἐν	χρημάτων	~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην τινὰ
[458]	οἷον σὺ ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι	χρῆν	ἐννοεῖν καὶ τὸ τῶν παρόντων.
[506]	λέγω μέντοι ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ	χρῆναι	διαπερανθῆναι τὸν λόγον· εἰ δὲ
[458]	διαλεγώμεθα· εἰ δὲ καὶ ~δοκεῖ	χρῆναι	ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ
[527]	ἀσκήσαντες, τότε ἤδη, ἐὰν δοκῇ	χρῆναι,	~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον
[482]	νόμιζε τοίνυν καὶ παρ' ἐμοῦ	χρῆναι	ἕτερα τοιαῦτα ἀκούειν, καὶ μὴ
[505]	εἰ μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε	χρῆναι	πάντας ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν πρὸς
[506]	μὲν οὐ δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,	χρῆναί	πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε
[447]	~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ μάχης φασὶ	χρῆναι,	ὦ Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης)
[486]	ὅτι οὐκ ἂν ἔχοις ὅτι	(χρήσαιο	σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν καὶ
[521]	ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ ἕξει ὅτι	χρήσεται	αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ με ~ἀδίκως
[521]	ἀφείλετο, οὕτως καὶ (λαβὼν ἀδίκως	χρήσεται,	εἰ δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ
[456]	τούτου ἕνεκα δεῖ πρὸς ἅπαντας	χρῆσθαι	~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν τε
[466]	ἐὰν δὲ ἔχω, ἔα με	χρῆσθαι·	δίκαιον γάρ. καὶ νῦν ταύτῃ
[490]	~σπερμάτων καὶ ὡς πλείστῳ σπέρματι	χρῆσθαι	εἰς τὴν αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης)
[461]	καθέρξῃς, ᾗ τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας	χρῆσθαι.	~(Πῶλος) τί δέ; οὐκ ἐξέσται
[465]	μου ~βραχέα οὐκ ἐμάνθανες, οὐδὲ	χρῆσθαι	τῇ ἀποκρίσει ἥν σοι ἀπεκρινάμην
[461]	τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι ἀδίκως	χρῆσθαι	τῇ ~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν ἀδικεῖν.
[518]	ἄρχειν πασῶν τῶν τεχνῶν ~καὶ	χρῆσθαι	τοῖς τούτων ἔργοις διὰ τὸ
[456]	γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ τῷ δικαίως	χρῆσθαι	~τούτοις πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ
[466]	τῇ ἀποκρίσει εἴ ~τι ἔχεις	χρῆσθαι,	χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί οὖν φῄς;
[457]	ἀλλὰ δικαίως καὶ τῇ ~ῥητορικῇ	χρῆσθαι,	ὥσπερ καὶ τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν
[456]	μέντοι, ὦ Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ	χρῆσθαι	ὥσπερ τῇ ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ.
[474]	εἶναι, πρὸς ὃ ἂν ἕκαστον	~χρήσιμον	ᾖ, πρὸς τοῦτο, ἢ κατὰ
[481]	δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ	χρήσιμος	εἶναι, ἐπεὶ τῷ γε μὴ
[480]	~παίδων ἢ πατρίδος ἀδικούσης οὐ	χρήσιμος	οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν, ὦ
[465]	~ῥήτορες, καὶ οὐκ ἔχουσιν ὅτι	χρήσονται	οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε οἱ
[499]	καὶ λῦπαι ὡσαύτως αἱ μὲν	χρησταί	εἰσιν, αἱ δὲ πονηραί; ~(Καλλίκλης)
[499]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς μὲν	χρηστὰς	καὶ ἡδονὰς καὶ λύπας καὶ
[527]	φευκτέον· καὶ τῇ ῥητορικῇ οὕτω	~χρηστέον	ἐπὶ τὸ δίκαιον ἀεί, καὶ
[508]	καὶ ~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο	χρηστέον·	καὶ ἃ Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου
[504]	ἄρα καὶ κόσμου τυχοῦσα οἰκία	χρηστὴ	ἂν εἴη, ἀταξίας δὲ μοχθηρά;
[504]	ἡ ψυχή; ἀταξίας τυχοῦσα ἔσται	χρηστή,	ἢ τάξεώς τε καὶ κόσμου
[518]	ἔργοις διὰ τὸ εἰδέναι ὅτι	χρηστὸν	καὶ πονηρὸν τῶν ~σιτίων ἢ
[521]	ὁ εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ ἂν	χρηστὸς	μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι καὶ
[464]	πότερος ἐπαί̈ ει περὶ τῶν	χρηστῶν	σιτίων καὶ ~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς
[466]	σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω ὅτι	χρήσωμαι,	ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν
[527]	~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι τῷ λόγῳ	χρησώμεθα	τῷ νῦν παραφανέντι, ὃς ἡμῖν
[451]	λόγοι εἰσὶν οἷς ἡ ~ῥητορικὴ	χρῆται;	~(Γοργίας) τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων
[460]	πυκτικῇ χρῆταί τε καὶ ἀδίκως	~χρῆται	καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως
[460]	ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως	χρῆται,	~μὴ τῷ διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ'
[460]	ἐὰν ὁ πύκτης τῇ πυκτικῇ	χρῆταί	τε καὶ ἀδίκως ~χρῆται καὶ
[457]	χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ ~δ' ἐναντίως	χρῆται.	τὸν οὖν οὐκ ὀρθῶς χρώμενον
[525]	φοβερώτατα πάθη πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ	χρόνον,	ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν
[512]	ἂν τρόπον τοῦτον ὃν μέλλοι	χρόνον	~βιῶναι ὡς ἄριστα βιοίη, ~ἆρα
[481]	δὲ μή, ὅπως ὡς (πλεῖστον	χρόνον	βιώσεται τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ τὰ
[496]	κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον καὶ	χρόνον	εἴτε ~ψυχῆς εἴτε σώματος βούλει;
[511]	τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον	χρόνον	ζῆν, καὶ μελετᾶν τὰς τέχνας
[524]	ἢ τὰ πολλὰ ἐπί τινα	χρόνον.	ταὐτὸν δή μοι δοκεῖ ~τοῦτ'
[525]	(τοὺς ἐν Ἅιδου τὸν ἀεὶ	χρόνον	τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ Σίσυφον καὶ
[512]	τοῦτο μέν, τὸ ζῆν ὁποσονδὴ	(χρόνον,	~τόν γε ὡς ἀληθῶς ἄνδρα
[475]	ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν	χρόνῳ	αἴσχιον εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[518]	πλησμονὴ ~νόσον φέρουσα συχνῷ ὕστερον	χρόνῳ,	ἅτε ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα,
[455]	ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ	χρόνῳ	διδάξαι οὕτω μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας)
[488]	ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ τῷ ὑστέρῳ	χρόνῳ	μὴ ταὐτὰ πράττοντα ἅπερ ὡμολόγησα,
[517]	λόγοις· ἐν παντὶ γὰρ τῷ	χρόνῳ	ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς
[503]	ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν τῷ πρόσθεν	χρόνῳ	χείρους ~ὄντες; ἐγὼ μὲν γὰρ
[526]	Ὀδυσσεὺς ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν	~χρύσεον	σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ
[486]	ἄλλα πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ	χρυσῆν	ἔχων ἐτύγχανον τὴν ψυχήν, ὦ
[481]	δίκην ὁ ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε	~χρυσίον	ᾖ> ἡρπακὼς πολύ, μὴ ἀποδιδῷ
[486]	τῶν λίθων ᾗ βασανίζουσιν τὸν	χρυσόν,	τὴν ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον
[526]	Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος ἔχων	χρυσοῦν	(σκῆπτρον, ὥς φησιν Ὀδυσσεὺς ὁ
[466]	ἀποκρίσει εἴ ~τι ἔχεις χρῆσθαι,	χρῶ.	~(Πῶλος) ~τί οὖν φῄς; κολακεία
[487]	ἐμοὶ εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ	χρῶμαι;	ἐγώ σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς
[465]	ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ	χρώμασιν	καὶ λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα,
[474]	πάντα οὕτω καὶ σχήματα καὶ	χρώματα	ἢ διὰ ἡδονήν τινα ἢ
[474]	πάντα, οἷον καὶ σώματα καὶ	χρώματα	καὶ σχήματα καὶ φωνὰς ~καὶ
[478]	~ἆρ' οὖν οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ	χρώμενοι	κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς κολάζοντες; ~(Πῶλος)
[457]	ἕνεκά ἐστιν, ~ἀλλ' οἱ μὴ	χρώμενοι	οἶμαι ὀρθῶς. ὁ αὐτὸς δὴ
[457]	χρῆται. τὸν οὖν οὐκ ὀρθῶς	χρώμενον	μισεῖν δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν ~καὶ
[484]	καὶ τῶν λόγων οἷς δεῖ	χρώμενον	ὁμιλεῖν ἐν τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς
[480]	ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ τοῦτο	~χρώμενον	τῇ ῥητορικῇ, ὅπως ἂν καταδήλων
[478]	ἂν τὰ μέγιστα ἀδικῶν καὶ	χρώμενος	μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε μήτε
[483]	πλέον ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ	χρώμενος	Ξέρξης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν
[489]	Ζῆθον, ὦ Καλλίκλεις, ᾧ σὺ	χρώμενος	πολλὰ νυνδὴ εἰρωνεύου πρός με·
[460]	τῷ ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ ὀρθῶς	χρωμένῳ	τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη ταῦτα ἢ
[451]	τεχνῶν τῶν τὸ πολὺ λόγῳ	χρωμένων,	τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ ἄλλαι τοιαῦται
[457]	μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ δὲ μεταστρέψαντες	χρῶνται	τῇ ἰσχύϊ καὶ τῇ τέχνῃ
[461]	ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως	χρῷτο,	οὕτω ~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος οὐ
[455]	τάξεώς τινος πρὸς πολεμίους ἢ	χωρίων	(καταλήψεως συμβουλὴ ᾖ, ~ἀλλ' οἱ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005