Pages |
[497] |
γάρ.
~(Σωκράτης)
ἀνιώμενον
δέ
γε
|
χαίρειν |
δυνατὸν
ὡμολόγηκας.
~(Καλλίκλης)
φαίνεται.
~(Σωκράτης) |
[472] |
τοὺς
δ'
ἄλλους
πάντας
τούτους
|
χαίρειν |
ἐᾷς.
ἔστιν
μὲν
οὖν
~οὗτός |
[497] |
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ἄρα
τὸ
|
χαίρειν |
ἐστὶν
εὖ
πράττειν
οὐδὲ
τὸ |
[506] |
δὲ
μὴ
βούλεσθε,
ἐῶμεν
ἤδη
|
χαίρειν |
καὶ
~ἀπίωμεν.
~(Γοργίας)
~ἀλλ'
ἐμοὶ |
[510] |
νέου
~ἐθίζειν
αὑτὸν
τοῖς
αὐτοῖς
|
χαίρειν |
καὶ
ἄχθεσθαι
τῷ
δεσπότῃ,
καὶ |
[458] |
~δοκεῖ
χρῆναι
ἐᾶν,
ἐῶμεν
ἤδη
|
χαίρειν |
καὶ
διαλύωμεν
τὸν
λόγον.
~(Γοργίας) |
[474] |
ᾖ,
τοὺς
δὲ
~πολλοὺς
ἐῶ
|
χαίρειν, |
καὶ
ἕνα
ἐπιψηφίζειν
ἐπίσταμαι,
τοῖς |
[498] |
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
φῂς
παραπλησίως
|
χαίρειν |
καὶ
λυπεῖσθαι
τοὺς
φρονίμους
καὶ |
[476] |
~μόνον
ἐπιψηφίζων
τοὺς
ἄλλους
ἐῶ
|
χαίρειν. |
καὶ
τοῦτο
μὲν
ἡμῖν
οὕτως |
[496] |
οὖν
τὸ
συμβαῖνον,
ὅτι
λυπούμενον
|
χαίρειν |
λέγεις
ἅμα,
ὅταν
διψῶντα
~πίνειν |
[496] |
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
κατὰ
τὸ
πίνειν
|
χαίρειν |
λέγεις;
~(Καλλίκλης)
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
διψῶντά |
[498] |
πολεμίων
πότεροί
σοι
ἐδόκουν
μᾶλλον
|
χαίρειν, |
οἱ
δειλοὶ
ἢ
~οἱ
ἀνδρεῖοι; |
[526] |
κριτῇ
ὡς
ὑγιεστάτην
τὴν
ψυχήν·
|
χαίρειν |
οὖν
~ἐάσας
τὰς
τιμὰς
τὰς |
[474] |
τινα,
ἐὰν
ἐν
τῷ
θεωρεῖσθαι
|
χαίρειν |
ποιῇ
~τοὺς
θεωροῦντας;
ἔχεις
τι |
[495] |
ᾖ
τὸ
ἀγαθόν,
τὸ
πάντως
|
χαίρειν· |
ταῦτά
τε
γὰρ
τὰ
νυνδὴ |
[499] |
ἀνάγκη.
~(Σωκράτης)
~ἀνιᾶσθαι
δὲ
καὶ
|
χαίρειν |
τὸν
ἀγαθὸν
καὶ
κακὸν
ὁμοίως, |
[505] |
ἐὰν
δὲ
ἐμοὶ
πείθῃ,
ἐάσεις
|
χαίρειν |
τοῦτον
τὸν
λόγον,
ἢ
~καὶ |
[461] |
~διαλέγεσθαι,
εἰ
δὲ
μή,
ἐᾶν
|
χαίρειν. |
ὕστερον
δὲ
ἡμῶν
ἐπισκοπουμένων
ὁρᾷς |
[447] |
~Γοργίας.
~Καλλίκλης
Σωκράτης
|
Χαιρεφῶν |
Γοργίας
Πῶλος.
~(Καλλίκλης)
~πολέμου
καὶ |
[448] |
καλῶς
ἂν
ἐλέγομεν.
~(Πῶλος)
ναί.
|
~(Χαιρεφῶν) |
~εἰ
δέ
γε
ἧσπερ
Ἀριστοφῶν |
[481] |
σπουδάζει
ταῦτα
(Σωκράτης)
ἢ
παίζει;
|
~(Χαιρεφῶν) |
~ἐμοὶ
μὲν
δοκεῖ,
ὦ
Καλλίκλεις, |
[448] |
ἂν
δέ
γε
βούλῃ,
ὦ
|
(Χαιρεφῶν) |
ἐμοῦ.
(Γοργίας)
μὲν
γὰρ
καὶ |
[447] |
(Χαιρεφῶν)
ἐπιθυμεῖ
(Σωκράτης)
ἀκοῦσαι
Γοργίου;
|
~(Χαιρεφῶν) |
~ἐπ'
αὐτό
γέ
τοι
τοῦτο |
[447] |
αὖθις.
~(Καλλίκλης)
~τί
δέ,
ὦ
|
(Χαιρεφῶν) |
ἐπιθυμεῖ
(Σωκράτης)
ἀκοῦσαι
Γοργίου;
~(Χαιρεφῶν) |
[447] |
~(Σωκράτης)
~ἦ
καλῶς
λέγεις.
ὦ
|
(Χαιρεφῶν) |
ἐροῦ
αὐτόν.
~(Χαιρεφῶν)
τί
ἔρωμαι; |
[448] |
σὺ
βούλει,
ἀποκρίνου.
~(Πῶλος)
Ἐρώτα.
|
~(Χαιρεφῶν) |
~ἐρωτῶ
δή.
εἰ
ἐτύγχανε
(Γοργίας) |
[448] |
ἠρώτηκε
καινὸν
οὐδὲν
πολλῶν
ἐτῶν.
|
~(Χαιρεφῶν) |
ἦ
που
ἄρα
ῥᾳδίως
ἀποκρινῇ, |
[448] |
ὅπερ
ἐκεῖνον;
~(Πῶλος)
πάνυ
γε.
|
~(Χαιρεφῶν) |
ἰατρὸν
ἄρα
φάσκοντες
αὐτὸν
εἶναι |
[448] |
ὥσπερ
τὰ
ἔμπροσθέν
σοι
ὑπετείνατο
|
Χαιρεφῶν |
~καὶ
αὐτῷ
καλῶς
(καὶ
διὰ |
[448] |
σε
ἐρωτᾷ;
~(Γοργίας)
~ἀληθῆ,
ὦ
|
(Χαιρεφῶν) |
καὶ
γὰρ
νυνδὴ
αὐτὰ
ταῦτα |
[458] |
~(Καλλίκλης)
~νὴ
τοὺς
θεούς,
ὦ
|
(Χαιρεφῶν) |
καὶ
μὲν
δὴ
καὶ
αὐτὸς |
[448] |
~(Γοργίας)
πάρεστι
τούτου
πεῖραν,
ὦ
|
(Χαιρεφῶν) |
λαμβάνειν.
~(Πῶλος)
~νὴ
Δία·
ἂν |
[447] |
ἢ
οὐ
μανθάνεις
ὡς
λέγω;
|
~(Χαιρεφῶν) |
~μανθάνω
καὶ
ἐρήσομαι.
εἰπέ
μοι, |
[448] |
ἐκαλοῦμεν;
~(Πῶλος)
δῆλον
ὅτι
ζωγράφον.
|
~(Χαιρεφῶν) |
~νῦν
δ'
ἐπειδὴ
τίνος
τέχνης |
[447] |
~τούτων
μέντοι,
ὦ
Καλλίκλεις,
αἴτιος
|
(Χαιρεφῶν) |
ὅδε,
ἐν
ἀγορᾷ
ἀναγκάσας
ἡμᾶς |
[448] |
τοῦτο,
ἐὰν
σοί
γε
ἱκανῶς;
|
~(Χαιρεφῶν) |
οὐδέν·
ἀλλ'
ἐπειδὴ
σὺ
βούλει, |
[447] |
ἐν
ἀγορᾷ
ἀναγκάσας
ἡμᾶς
~διατρῖψαι.
|
~(Χαιρεφῶν) |
~οὐδὲν
πρᾶγμα,
ὦ
Σώκρατες·
ἐγὼ |
[448] |
αὐτὸν
ὀρθῶς
~καλοῖμεν;
~(Πῶλος)
~ὦ
|
(Χαιρεφῶν) |
πολλαὶ
τέχναι
ἐν
ἀνθρώποις
εἰσὶν |
[447] |
τί
ἔρωμαι;
~(Σωκράτης)
ὅστις
ἐστίν.
|
~(Χαιρεφῶν) |
πῶς
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~ὥσπερ
ἂν |
[481] |
οὖσα.
~(Καλλίκλης)
~εἰπέ
μοι,
ὦ
|
(Χαιρεφῶν) |
σπουδάζει
ταῦτα
(Σωκράτης)
ἢ
παίζει; |
[448] |
~δοκεῖ·
πολλὰ
γὰρ
ἄρτι
διελήλυθεν.
|
~(Χαιρεφῶν) |
τί
δέ,
ὦ
Πῶλε;
οἴει |
[447] |
λέγεις.
ὦ
(Χαιρεφῶν)
ἐροῦ
αὐτόν.
|
~(Χαιρεφῶν) |
τί
ἔρωμαι;
~(Σωκράτης)
ὅστις
ἐστίν. |
[448] |
λόγους·
ἀλλὰ
γὰρ
ὃ
~ὑπέσχετο
|
(Χαιρεφῶν) |
τι
οὐ
ποιεῖ.
~(Γοργίας)
τί |
[448] |
~(Σωκράτης)
~ὅτι,
ὦ
Πῶλε,
ἐρομένου
|
(Χαιρεφῶν) |
τος
τίνος
(Γοργίας)
ἐπιστήμων
τέχνης, |
[458] |
~βουλομένους
τι
καὶ
ἄλλο
πράττειν.
|
~(Χαιρεφῶν) |
~τοῦ
μὲν
θορύβου,
ὦ
Γοργία |
[494] |
λίθον
ζῆν,
ἐπειδὰν
~(πληρώσῃ,
μήτε
|
χαίροντα |
ἔτι
μήτε
λυπούμενον.
ἀλλ'
ἐν |
[494] |
ἁπάσας
ἔχοντα
καὶ
δυνάμενον
πληροῦντα
|
~χαίροντα |
εὐδαιμόνως
ζῆν.
~(Σωκράτης)
~εὖγε,
ὦ |
[497] |
~(Σωκράτης)
τί
δέ;
παῖδα
ἀνόητον
|
χαίροντα |
ἤδη
εἶδες;
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης) |
[499] |
~(Σωκράτης)
ἀγαθὸν
δὲ
αὖ
τὸν
|
χαίροντα; |
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
κακὸν
δὲ |
[497] |
ἄνδρα
δὲ
οὔπω
εἶδες
ἀνόητον
|
χαίροντα; |
~(Καλλίκλης)
οἶμαι
ἔγωγε·
ἀλλὰ
τί |
[498] |
δέ;
νοῦν
ἔχοντα
λυπούμενον
καὶ
|
χαίροντα; |
~(Καλλίκλης)
φημί.
~(Σωκράτης)
~πότεροι
δὲ |
[494] |
ἂν
φῇ
ἀνέδην
οὕτω
τοὺς
|
~χαίροντας, |
ὅπως
ἂν
χαίρωσιν,
~(εὐδαίμονας
εἶναι, |
[498] |
ἀγαθῶν
παρόντων
ἀγαθοί
εἰσιν
οἱ
|
χαίροντες; |
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
τί
δέ; |
[498] |
φημί.
~(Σωκράτης)
~πότεροι
δὲ
μᾶλλον
|
χαίρουσι |
καὶ
λυποῦνται,
οἱ
φρόνιμοι
ἢ |
[513] |
(ἤθει
λεγομένων
τῶν
λόγων
ἕκαστοι
|
χαίρουσι, |
τῷ
~δὲ
ἀλλοτρίῳ
ἄχθονται,
εἰ |
[498] |
παραπλησίως
γε.
~(Σωκράτης)
οὐδὲν
διαφέρει.
|
χαίρουσιν |
δ'
οὖν
καὶ
οἱ
δειλοί; |
[498] |
~(Καλλίκλης)
ναί.
~(Σωκράτης)
~παραπλησίως
ἄρα
|
χαίρουσιν |
καὶ
λυποῦνται
οἱ
ἀγαθοὶ
καὶ |
[498] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
λυποῦνται
μὲν
καὶ
|
χαίρουσιν |
καὶ
οἱ
ἄφρονες
καὶ
οἱ |
[498] |
~(Σωκράτης)
ἀπιόντων
δ'
οὐ
μᾶλλον
|
χαίρουσιν; |
~(Καλλίκλης)
ἴσως.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
λυποῦνται |
[498] |
πάρεστιν
τἀγαθά,
αἱ
ἡδοναί,
εἴπερ
|
χαίρουσιν; |
~(Καλλίκλης)
πῶς
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης) |
[478] |
τὸ
ἰατρεύεσθαι
ἡδύ
ἐστιν,
καὶ
|
χαίρουσιν |
οἱ
ἰατρευόμενοι;
~(Πῶλος)
οὐκ
ἔμοιγε |
[498] |
~(Καλλίκλης)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τοῖς
|
χαίρουσιν |
πάρεστιν
τἀγαθά,
αἱ
ἡδοναί,
εἴπερ |
[485] |
διαλέγεσθαι
οὕτω,
ψελλιζόμενον
καὶ
παῖζον,
|
χαίρω |
~τε
καὶ
χαρίεν
μοι
φαίνεται |
[510] |
τῇ
πόλει
δυνήσεται,
τοῦτον
οὐδεὶς
|
χαίρων |
ἀδικήσει.
οὐχ
~οὕτως
ἔχει;
~(Καλλίκλης) |
[498] |
~(Σωκράτης)
ἀγαθοὶ
ἄρα
οἳ
ἂν
|
χαίρωσι, |
κακοὶ
δὲ
οἳ
ἂν
ἀνιῶνται; |
[502] |
καὶ
λέξει
καὶ
ᾄσεται,
ἐάντε
|
χαίρωσιν |
ἐάντε
μή;
ποτέρως
σοι
δοκεῖ |
[494] |
οὕτω
τοὺς
~χαίροντας,
ὅπως
ἂν
|
χαίρωσιν, |
~(εὐδαίμονας
εἶναι,
καὶ
μὴ
διορίζηται |
[493] |
~καὶ
ἐκείνῳ,
δυνατὰ
μὲν
πορίζεσθαι,
|
χαλεπὰ |
δέ,
τὰ
δ'
ἀγγεῖα
τετρημένα |
[493] |
πολλῶν,
~νάματα
δὲ
σπάνια
καὶ
|
χαλεπὰ |
ἑκάστου
τούτων
εἴη
καὶ
μετὰ |
[457] |
ὀρθῶς
λέγειν
ἢ
μὴ
σαφῶς,
|
χαλεπαίνουσί |
τε
καὶ
κατὰ
φθόνον
~οἴονται |
[526] |
γε
ἄξιον
~ἄγασθαι
τῶν
γιγνομένων·
|
χαλεπὸν |
γάρ,
ὦ
Καλλίκλεις,
καὶ
πολλοῦ |
[470] |
ὅταν
δὲ
ἀδίκως,
κάκιον.
~(Πῶλος)
|
~χαλεπόν |
γέ
σε
ἐλέγξαι,
ὦ
Σώκρατες· |
[493] |
καὶ
μετὰ
πολλῶν
πόνων
καὶ
|
~χαλεπῶν |
ἐκποριζόμενα·
ὁ
μὲν
οὖν
ἕτερος |
[473] |
~(Πῶλος)
~ἀλλ'
ἔτι
τοῦτ'
ἐκείνου
|
χαλεπώτερόν |
ἐστιν,
ὦ
Σώκρατες,
ἐξελέγξαι.
~(Σωκράτης) |
[494] |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
μὲν
οὖν.
~(Σωκράτης)
|
~χαραδριοῦ |
τινα
αὖ
σὺ
βίον
λέγεις, |
[502] |
βελτίους
γίγνοιντο,
~ἢ
ὅτι
μέλλει
|
(χαριεῖσθαι |
τῷ
ὄχλῳ
τῶν
θεατῶν;
~(Καλλίκλης) |
[458] |
~τὴν
ἡμέραν
ὅλην
ἐθέλητε
διαλέγεσθαι,
|
χαριεῖσθε. |
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
μήν,
ὦ
Καλλίκλεις, |
[484] |
γάρ
τοί
ἐστιν,
ὦ
Σώκρατες,
|
χαρίεν, |
ἄν
τις
αὐτοῦ
μετρίως
~ἅψηται |
[485] |
καὶ
παῖζον,
χαίρω
~τε
καὶ
|
χαρίεν |
μοι
φαίνεται
καὶ
ἐλευθέριον
καὶ |
[502] |
ὥσπερ
παισὶ
προσομιλοῦσι
τοῖς
δήμοις,
|
~χαρίζεσθαι |
αὐτοῖς
πειρώμενοι
μόνον,
~εἰ
δέ |
[501] |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
ἁθρόαις
ἅμα
|
χαρίζεσθαι |
ἔστι,
μηδὲν
σκοπούμενον
τὸ
βέλτιστον; |
[501] |
~οὔτε
μέλον
αὐταῖς
ἄλλο
ἢ
|
χαρίζεσθαι |
(μόνον,
εἴτε
βέλτιον
εἴτε
χεῖρον. |
[462] |
σοι
δοκεῖ
ἡ
ῥητορικὴ
εἶναι,
|
χαρίζεσθαι |
οἷόν
τε
εἶναι
ἀνθρώποις;
~(Σωκράτης) |
[462] |
~βούλει
οὖν,
ἐπειδὴ
τιμᾷς
τὸ
|
χαρίζεσθαι, |
σμικρόν
τί
μοι
χαρίσασθαι;
~(Πῶλος) |
[502] |
ἡ
σπουδή,
ὡς
σοὶ
δοκεῖ,
|
χαρίζεσθαι |
τοῖς
~θεαταῖς
μόνον,
ἢ
καὶ |
[502] |
(ἡδονὴν
μᾶλλον
ὥρμηται
καὶ
~τὸ
|
χαρίζεσθαι |
τοῖς
θεαταῖς.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
τὸ |
[502] |
ἢ
~καὶ
οὗτοι
πρὸς
τὸ
|
χαρίζεσθαι |
τοῖς
πολίταις
ὡρμημένοι,
καὶ
ἕνεκα |
[505] |
λέγεις,
καὶ
ταῦτά
σοι
Γοργίου
|
χάριν |
ἀπεκρινάμην.
~(Σωκράτης)
εἶεν·
τί
οὖν |
[520] |
παιδοτρίβην,
ἴσως
ἂν
ἀποστερήσειε
τὴν
|
χάριν, |
εἰ
προοῖτο
~αὐτῷ
ὁ
παιδοτρίβης |
[470] |
~πολλὴν
ἄρα
ἐγὼ
τῷ
παιδὶ
|
χάριν |
ἕξω,
ἴσην
δὲ
καὶ
σοί, |
[502] |
ἡ
τῶν
διθυράμβων
ποίησις
ἡδονῆς
|
χάριν |
~ηὑρῆσθαι;
~(Καλλίκλης)
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~τί |
[485] |
μετασχεῖν.
φιλοσοφίας
μὲν
ὅσον
~παιδείας
|
χάριν |
καλὸν
μετέχειν,
καὶ
οὐκ
αἰσχρὸν |
[521] |
νῦν·
ἅτε
οὖν
οὐ
πρὸς
|
χάριν |
~λέγων
τοὺς
λόγους
οὓς
λέγω |
[521] |
ἢ
ὡς
~διακονήσοντα
καὶ
πρὸς
|
χάριν |
ὁμιλήσοντα;
τἀληθῆ
μοι
εἰπέ,
ὦ |
[519] |
τε
μισθοὺς
ἀποστεροῦντες
καὶ
ἄλλην
|
χάριν |
οὐκ
ἀποδιδόντες,
~(εὖ
παθόντες
ὑπ' |
[516] |
~(Σωκράτης)
~καὶ
τόδε
τοίνυν
μοι
|
χάρισαι |
ἀποκρινάμενος·
πότερον
καὶ
ὁ
ἄνθρωπος |
[462] |
τὸ
χαρίζεσθαι,
σμικρόν
τί
μοι
|
χαρίσασθαι; |
~(Πῶλος)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
ἐροῦ
νῦν |
[465] |
τὸ
σῶμα
ἔκρινε
σταθμώμενον
ταῖς
|
χάρισι |
ταῖς
πρὸς
αὑτό,
τὸ
~τοῦ |
[516] |
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε,
ἵνα
σοι
|
χαρίσωμαι. |
~(Σωκράτης)
~καὶ
τόδε
τοίνυν
μοι |
[501] |
ὁ
λόγος
καὶ
Γοργίᾳ
τῷδε
|
~χαρίσωμαι. |
(Σωκράτης)
~πότερον
δὲ
περὶ
μὲν |
[462] |
τίς;
φάθι.
~(Σωκράτης)
~φημὶ
δή,
|
χάριτος |
καὶ
ἡδονῆς
(ἀπεργασίας,
ὦ
Πῶλε. |
[462] |
λέγεις.
~(Πῶλος)
τίνος
ἐμπειρία;
~(Σωκράτης)
|
χάριτός |
τινος
καὶ
ἡδονῆς
ἀπεργασίας.
~(Πῶλος) |
[527] |
ὑόν,
ἐπειδάν
σου
ἐπιλαβόμενος
~ἄγῃ,
|
χασμήσῃ |
καὶ
ἰλιγγιάσεις
οὐδὲν
ἧττον
ἢ |
[486] |
σαυτῷ,
ἀλλ'
ἰλιγγιῴης
ἂν
καὶ
|
~χασμῷο |
οὐκ
ἔχων
ὅτι
εἴποις,
καὶ |
[484] |
~ἄγει
δικαιῶν
τὸ
βιαιότατον
~ὑπερτάτᾳ
|
χειρί· |
τεκμαίρομαι
~ἔργοισιν
Ἡρακλέος,
ἐπεὶ
ἀπριάτας |
[500] |
δὲ
τὸ
βέλτιον
καὶ
τὸ
|
χεῖρον, |
αἱ
δὲ
~γιγνώσκουσαι
ὅτι
τε |
[501] |
χαρίζεσθαι
(μόνον,
εἴτε
βέλτιον
εἴτε
|
χεῖρον. |
ἐμοὶ
~μὲν
γάρ,
ὦ
Καλλίκλεις, |
[513] |
τὸ
βέλτιον
εἴτ'
ἐπὶ
τὸ
|
χεῖρον, |
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ,
οὐκ
~ὀρθῶς |
[486] |
εὐφυῆ
λαβοῦσα
τέχνη
φῶτα
~ἔθηκε
|
χείρονα, |
μήτε
αὐτὸν
αὑτῷ
δυνάμενον
βοηθεῖν |
[483] |
δίκαιόν
ἐστιν
τὸν
ἀμείνω
τοῦ
|
χείρονος |
πλέον
ἔχειν
καὶ
τὸν
~δυνατώτερον |
[501] |
τοῦ
ἀμείνονός
τε
καὶ
τοῦ
|
χείρονος· |
σὺ
δὲ
δὴ
πότερον
~συγκατατίθεσαι |
[515] |
βελτίους
ἐποίει
τοὺς
πολίτας
ἀντὶ
|
~χειρόνων. |
ἐποίει
ἢ
οὔ;
~(Καλλίκλης)
ναί. |
[488] |
καὶ
ἄρχειν
τὸν
βελτίω
τῶν
|
~χειρόνων |
καὶ
πλέον
ἔχειν
τὸν
ἀμείνω |
[484] |
τε
καὶ
κρείττονος
~τὰ
τῶν
|
χειρόνων |
τε
καὶ
ἡττόνων.
~τὸ
μὲν |
[450] |
δὲ
ῥητορικῆς
οὐδέν
ἐστιν
~τοιοῦτον
|
χειρούργημα, |
ἀλλὰ
πᾶσα
ἡ
πρᾶξις
καὶ |
[450] |
τῶν
μὲν
ἄλλων
τεχνῶν
περὶ
|
χειρουργίας |
τε
καὶ
τοιαύτας
~πράξεις
ὡς |
[503] |
δέ
γε
βελτίους
ἔσονται
ἢ
|
χείρους |
(διὰ
ταῦτα,
οὐδὲν
φροντίζουσιν;
~(Καλλίκλης) |
[515] |
δίκην
κατεψηφίσαντο
αὐτοῦ
Ἀθηναῖοι,
~ἡνίκα
|
χείρους |
ἦσαν·
~ἐπειδὴ
δὲ
καλοὶ
κἀγαθοὶ |
[515] |
ἤρχετο
λέγειν
ἐν
τῷ
δήμῳ,
|
χείρους |
ἦσαν
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἢ
ὅτε |
[516] |
εἴπερ
ἀγριωτέρους,
ἀδικωτέρους
τε
καὶ
|
χείρους; |
~(Καλλίκλης)
ἔστω.
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ἄρ' |
[503] |
δημηγορεῖν,
ἐν
τῷ
πρόσθεν
χρόνῳ
|
χείρους |
~ὄντες;
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
οὐκ |
[499] |
μὲν
βελτίους
ἡδονάς,
τὰς
~δὲ
|
χείρους. |
~(Σωκράτης)
~ἰοῦ
ἰοῦ,
ὦ
Καλλίκλεις, |
[503] |
(ταύτας
μὲν
~ἀποτελεῖν,
αἳ
δὲ
|
χείρω, |
μή,
τοῦτο
δὲ
τέχνη
τις |
[501] |
ἥτις
δὲ
ἢ
βελτίων
ἢ
|
χείρων |
τῶν
ἡδονῶν,
οὔτε
σκοπούμεναι
~οὔτε |
[471] |
~πρὸς
τὴν
μητέρα
αὐτοῦ
Κλεοπάτραν
|
χῆνα |
ἔφη
διώκοντα
ἐμπεσεῖν
καὶ
~ἀποθανεῖν. |
[487] |
τὸν
Ἀνδροτίωνος
καὶ
Ναυσικύδην
τὸν
|
Χολαργέα· |
καί
ποτε
ὑμῶν
ἐγὼ
~ἐπήκουσα |
[482] |
~καὶ
διαφωνεῖν,
καὶ
χορὸν
ᾧ
|
χορηγοίην, |
(καὶ
πλείστους
ἀνθρώπους
μὴ
~ὁμολογεῖν |
[482] |
ἀνάρμοστόν
τε
~καὶ
διαφωνεῖν,
καὶ
|
χορὸν |
ᾧ
χορηγοίην,
(καὶ
πλείστους
ἀνθρώπους |
[501] |
~(Σωκράτης)
~τί
δὲ
ἡ
τῶν
|
χορῶν |
διδασκαλία
καὶ
ἡ
τῶν
διθυράμβων |
[481] |
μεγάλη
τίς
μοι
δοκεῖ
ἡ
|
χρεία |
αὐτῆς
εἶναι,
εἰ
δὴ
καὶ |
[480] |
ὦ
Πῶλε,
τίς
ἡ
μεγάλη
|
χρεία |
ἐστὶν
τῆς
ῥητορικῆς;
δεῖ
~μὲν |
[457] |
ἐκεῖνος
μὲν
γὰρ
ἐπὶ
(δικαίου
|
χρείᾳ |
παρέδωκεν,
ὁ
~δ'
ἐναντίως
χρῆται. |
[481] |
εἰ
δὴ
καὶ
ἔστιν
τις
|
χρεία, |
ὡς
~ἔν
γε
τοῖς
πρόσθεν |
[474] |
καλὰ
οὐχὶ
ἤτοι
κατὰ
τὴν
|
χρείαν |
λέγεις
καλὰ
εἶναι,
πρὸς
ὃ |
[506] |
~τὰ
ὄντα
δοκῶ
ὁμολογεῖν
ἐμαυτῷ,
|
χρὴ |
ἀντιλαμβάνεσθαι
καὶ
ἐλέγχειν.
οὐδὲ
γάρ |
[488] |
δή
μοι
ἐπετίμησας,
~ποῖόν
τινα
|
χρὴ |
εἶναι
τὸν
ἄνδρα
καὶ
τί |
[522] |
ἀπορίᾳ
ἂν
αὐτὸν
ἔχεσθαι
ὅτι
|
(χρὴ |
εἰπεῖν;
~(Καλλίκλης)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης) |
[484] |
~πάντων
ἄπειρον
γεγονέναι
(ἐστὶν
ὧν
|
χρὴ |
ἔμπειρον
εἶναι
τὸν
μέλλοντα
~καλὸν |
[484] |
καταδουλούμεθα
(λέγοντες
~ὡς
τὸ
ἴσον
|
χρὴ |
ἔχειν
καὶ
τοῦτό
ἐστιν
τὸ |
[449] |
τέχνη
~καὶ
τίνα
Γοργίαν
καλεῖν
|
χρὴ |
ἡμᾶς.
μᾶλλον
δέ,
ὦ
Γοργία, |
[458] |
ἀποτενοῦμεν,
~(ἢν
διαλεγώμεθα.
σκοπεῖν
οὖν
|
χρὴ |
καὶ
τὸ
τούτων,
μή
τινας |
[449] |
αὐτὸς
ἡμῖν
εἰπὲ
τίνα
σε
|
χρὴ |
~καλεῖν
ὡς
τίνος
ἐπιστήμονα
τέχνης. |
[469] |
τί
δή;
~(Σωκράτης)
~ὅτι
οὐ
|
χρὴ |
οὔτε
τοὺς
ἀζηλώτους
ζηλοῦν
οὔτε |
[449] |
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
ῥήτορα
ἄρα
|
χρή |
σε
καλεῖν;
~(Γοργίας)
~ἀγαθόν
γε, |
[522] |
μέγα;
~(Καλλίκλης)
ἴσως·
οἴεσθαί
γε
|
χρή. |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
οἴει
ἐν
πάσῃ |
[499] |
εἶ
καί
μοι
(ὥσπερ
παιδὶ
|
χρῇ, |
τοτὲ
μὲν
~τὰ
αὐτὰ
φάσκων |
[500] |
ἔχων
ἄνθρωπος,
ἢ
τοῦτο,
ὅντινα
|
χρὴ |
~τρόπον
ζῆν,
πότερον
ἐπὶ
ὃν |
[486] |
κομψὰ
ταῦτα
~ἀφείς,
εἴτε
ληρήματα
|
χρὴ |
φάναι
εἶναι
εἴτε
φλυαρίας,
ἐξ |
[485] |
φιλοσοφῇ,
καταγέλαστον,
ὦ
~Σώκρατες,
τὸ
|
χρῆμα |
γίγνεται,
καὶ
ἔγωγε
(ὁμοιότατον
πάσχω |
[485] |
ἀκούσω,
πικρόν
τί
μοι
δοκεῖ
|
χρῆμα |
εἶναι
~καὶ
ἀνιᾷ
μου
τὰ |
[468] |
ἐκβάλλειν
ἐκ
τῶν
πόλεων
οὐδὲ
|
χρήματα |
~ἀφαιρεῖσθαι
ἁπλῶς
οὕτως,
ἀλλ'
ἐὰν |
[508] |
σοῦ
λόγου,
ἐπὶ
κόρρης,
ἐάντε
|
χρήματα |
ἀφαιρεῖσθαι,
~ἐάντε
ἐκβάλλειν
ἐκ
τῆς |
[466] |
~βούλωνται,
ὥσπερ
οἱ
τύραννοι,
καὶ
|
χρήματα |
ἀφαιροῦνται
καὶ
ἐξελαύνουσιν
ἐκ
~τῶν |
[468] |
ἐκβάλλει
ἐκ
πόλεως
ἢ
~ἀφαιρεῖται
|
χρήματα, |
εἴτε
τύραννος
ὢν
εἴτε
ῥήτωρ, |
[511] |
~καὶ
τὰ
σώματα
καὶ
τὰ
|
χρήματα |
ἐκ
τῶν
ἐσχάτων
κινδύνων,
ὥσπερ |
[470] |
καὶ
ἐξελαύνειν
ἀνθρώπους
καὶ
~ἀφαιρεῖσθαι
|
χρήματα, |
ἐνίοτε
δὲ
οὔ;
~(Πῶλος)
πάνυ |
[465] |
τούτων
ἔμπειρος
ὁμοῦ
ἂν
~πάντα
|
χρήματα |
ἐφύρετο
ἐν
τῷ
αὐτῷ,
ἀκρίτων |
[468] |
ὃν
ἔδοξεν
αὐτῷ
ἢ
~ἀφελόμενον
|
χρήματα |
ἢ
δήσαντα.
~(Σωκράτης)
δικαίως
λέγεις |
[511] |
καὶ
αὐτὸν
καὶ
παῖδας
καὶ
|
χρήματα |
καὶ
γυναῖκας,
ἀποβιβάσασ'
εἰς
~τὸν |
[466] |
(ὃν
ἂν
βούλωνται,
καὶ
~ἀφαιροῦνται
|
χρήματα |
καὶ
ἐκβάλλουσιν
ἐκ
τῶν
πόλεων |
[468] |
ἀποκτείνυμεν,
καὶ
ἐκβάλλομεν
καὶ
~ἀφαιρούμεθα
|
χρήματα, |
οἰόμενοι
ἄμεινον
εἶναι
ἡμῖν
ταῦτα |
[479] |
ἀπαλλάττεσθαι
τοῦ
μεγίστου
κακοῦ,
καὶ
|
χρήματα |
παρασκευαζόμενοι
καὶ
~φίλους
καὶ
ὅπως |
[514] |
διάνοια
ᾖ
τῶν
μελλόντων
ἢ
|
χρήματα |
πολλὰ
~λαμβάνειν
ἢ
ἀρχήν
τινων |
[467] |
τε
καὶ
τὸν
ἄλλον
χρηματισμὸν
|
χρηματιζόμενοι |
οὐ
τοῦτό
~ἐστιν
ὃ
βούλονται, |
[452] |
δὲ
χρηματιστὴς
οὗτος
ἄλλῳ
~ἀναφανήσεται
|
χρηματιζόμενος |
καὶ
οὐχ
αὑτῷ,
ἀλλὰ
σοὶ |
[467] |
πλέοντές
τε
καὶ
τὸν
ἄλλον
|
χρηματισμὸν |
χρηματιζόμενοι
οὐ
τοῦτό
~ἐστιν
ὃ |
[452] |
ἰατρός
τε
καὶ
παιδοτρίβης
καὶ
|
χρηματιστής, |
καὶ
εἴποι
πρῶτον
μὲν
ὁ |
[452] |
δὲ
τὸν
παιδοτρίβην·
ὁ
δὲ
|
χρηματιστὴς |
οὗτος
ἄλλῳ
~ἀναφανήσεται
χρηματιζόμενος
καὶ |
[452] |
δημιουργός;
φαίη
ἄν.
τίς
ὤν;
|
~χρηματιστής. |
τί
οὖν;
κρίνεις
σὺ
μέγιστον |
[452] |
τὸν
παιδοτρίβην
εἴποι
ἂν
ὁ
|
χρηματιστής, |
~ὡς
ἐγᾦμαι
πάνυ
καταφρονῶν
ἁπάντων· |
[478] |
κολάζοντες;
~(Πῶλος)
δῆλον
δή.
~(Σωκράτης)
|
~χρηματιστικὴ |
μὲν
ἄρα
πενίας
ἀπαλλάττει,
(ἰατρικὴ |
[477] |
οὖν
τέχνη
πενίας
ἀπαλλάττει;
οὐ
|
χρηματιστική; |
~(Πῶλος)
ναί.
~(Σωκράτης)
τίς
δὲ |
[478] |
λέγεις)
~(Πῶλος)
τίνων
λέγεις;
~(Σωκράτης)
|
χρηματιστικῆς, |
ἰατρικῆς,
δίκης.
~(Πῶλος)
πολὺ
διαφέρει, |
[477] |
πάνυ
μὲν
οὖν.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
χρημάτων |
(καὶ
σώματος
καὶ
ψυχῆς,
τριῶν |
[477] |
(κακοῦ;
ὧδε
δὲ
σκόπει·
ἐν
|
χρημάτων |
~κατασκευῇ
ἀνθρώπου
κακίαν
ἄλλην
τινὰ |
[458] |
οἷον
σὺ
ὑφηγῇ·
ἴσως
~μέντοι
|
χρῆν |
ἐννοεῖν
καὶ
τὸ
τῶν
παρόντων. |
[506] |
λέγω
μέντοι
ταῦτα,
εἰ
~δοκεῖ
|
χρῆναι |
διαπερανθῆναι
τὸν
λόγον·
εἰ
δὲ |
[458] |
διαλεγώμεθα·
εἰ
δὲ
καὶ
~δοκεῖ
|
χρῆναι |
ἐᾶν,
ἐῶμεν
ἤδη
χαίρειν
καὶ |
[527] |
ἀσκήσαντες,
τότε
ἤδη,
ἐὰν
δοκῇ
|
χρῆναι, |
~ἐπιθησόμεθα
τοῖς
πολιτικοῖς,
ἢ
ὁποῖον |
[482] |
νόμιζε
τοίνυν
καὶ
παρ'
ἐμοῦ
|
χρῆναι |
ἕτερα
τοιαῦτα
ἀκούειν,
καὶ
μὴ |
[505] |
εἰ
μέντοι
ποιήσομεν,
οἶμαι
~ἔγωγε
|
χρῆναι |
πάντας
ἡμᾶς
φιλονίκως
ἔχειν
πρὸς |
[506] |
μὲν
οὐ
δοκεῖ,
ὦ
Σώκρατες,
|
χρῆναί |
πω
(ἀπιέναι,
ἀλλὰ
διεξελθεῖν
~σε |
[447] |
~(Καλλίκλης)
~πολέμου
καὶ
μάχης
φασὶ
|
χρῆναι, |
ὦ
Σώκρατες,
οὕτω
μεταλαγχάνειν.
~(Σωκράτης) |
[486] |
ὅτι
οὐκ
ἂν
ἔχοις
ὅτι
|
(χρήσαιο |
σαυτῷ,
ἀλλ'
ἰλιγγιῴης
ἂν
καὶ |
[521] |
ἀλλ'
ἀφελόμενος
οὐχ
ἕξει
ὅτι
|
χρήσεται |
αὐτοῖς,
ἀλλ'
ὥσπερ
με
~ἀδίκως |
[521] |
ἀφείλετο,
οὕτως
καὶ
(λαβὼν
ἀδίκως
|
χρήσεται, |
εἰ
δὲ
ἀδίκως,
αἰσχρῶς,
~εἰ |
[456] |
τούτου
ἕνεκα
δεῖ
πρὸς
ἅπαντας
|
χρῆσθαι |
~ἀνθρώπους,
ὅτι
ἔμαθεν
πυκτεύειν
τε |
[466] |
ἐὰν
δὲ
ἔχω,
ἔα
με
|
χρῆσθαι· |
δίκαιον
γάρ.
καὶ
νῦν
ταύτῃ |
[490] |
~σπερμάτων
καὶ
ὡς
πλείστῳ
σπέρματι
|
χρῆσθαι |
εἰς
τὴν
αὑτοῦ
γῆν.
~(Καλλίκλης) |
[461] |
καθέρξῃς,
ᾗ
τὸ
πρῶτον
ἐπεχείρησας
|
χρῆσθαι. |
~(Πῶλος)
τί
δέ;
οὐκ
ἐξέσται |
[465] |
μου
~βραχέα
οὐκ
ἐμάνθανες,
οὐδὲ
|
χρῆσθαι |
τῇ
ἀποκρίσει
ἥν
σοι
ἀπεκρινάμην |
[461] |
τὸν
ῥητορικὸν
ἀδύνατον
εἶναι
ἀδίκως
|
χρῆσθαι |
τῇ
~ῥητορικῇ
καὶ
ἐθέλειν
ἀδικεῖν. |
[518] |
ἄρχειν
πασῶν
τῶν
τεχνῶν
~καὶ
|
χρῆσθαι |
τοῖς
τούτων
ἔργοις
διὰ
τὸ |
[456] |
γὰρ
παρέδοσαν
ἐπὶ
τῷ
δικαίως
|
χρῆσθαι |
~τούτοις
πρὸς
τοὺς
πολεμίους
καὶ |
[466] |
τῇ
ἀποκρίσει
εἴ
~τι
ἔχεις
|
χρῆσθαι, |
χρῶ.
~(Πῶλος)
~τί
οὖν
φῄς; |
[457] |
ἀλλὰ
δικαίως
καὶ
τῇ
~ῥητορικῇ
|
χρῆσθαι, |
ὥσπερ
καὶ
τῇ
ἀγωνίᾳ.
ἐὰν |
[456] |
μέντοι,
ὦ
Σώκρατες,
τῇ
ῥητορικῇ
|
χρῆσθαι |
ὥσπερ
τῇ
ἄλλῃ
πάσῃ
ἀγωνίᾳ. |
[474] |
εἶναι,
πρὸς
ὃ
ἂν
ἕκαστον
|
~χρήσιμον |
ᾖ,
πρὸς
τοῦτο,
ἢ
κατὰ |
[481] |
δοκεῖ,
ὦ
Πῶλε,
ἡ
ῥητορικὴ
|
χρήσιμος |
εἶναι,
ἐπεὶ
τῷ
γε
μὴ |
[480] |
~παίδων
ἢ
πατρίδος
ἀδικούσης
οὐ
|
χρήσιμος |
οὐδὲν
ἡ
ῥητορικὴ
ἡμῖν,
ὦ |
[465] |
~ῥήτορες,
καὶ
οὐκ
ἔχουσιν
ὅτι
|
χρήσονται |
οὔτε
αὐτοὶ
ἑαυτοῖς
οὔτε
οἱ |
[499] |
καὶ
λῦπαι
ὡσαύτως
αἱ
μὲν
|
χρησταί |
εἰσιν,
αἱ
δὲ
πονηραί;
~(Καλλίκλης) |
[499] |
οὔ;
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τὰς
μὲν
|
χρηστὰς |
καὶ
ἡδονὰς
καὶ
λύπας
καὶ |
[527] |
φευκτέον·
καὶ
τῇ
ῥητορικῇ
οὕτω
|
~χρηστέον |
ἐπὶ
τὸ
δίκαιον
ἀεί,
καὶ |
[508] |
καὶ
~τῇ
ῥητορικῇ
ἐπὶ
τοῦτο
|
χρηστέον· |
καὶ
ἃ
Πῶλον
αἰσχύνῃ
ᾤου |
[504] |
ἄρα
καὶ
κόσμου
τυχοῦσα
οἰκία
|
χρηστὴ |
ἂν
εἴη,
ἀταξίας
δὲ
μοχθηρά; |
[504] |
ἡ
ψυχή;
ἀταξίας
τυχοῦσα
ἔσται
|
χρηστή, |
ἢ
τάξεώς
τε
καὶ
κόσμου |
[518] |
ἔργοις
διὰ
τὸ
εἰδέναι
ὅτι
|
χρηστὸν |
καὶ
πονηρὸν
τῶν
~σιτίων
ἢ |
[521] |
ὁ
εἰσάγων
οὐδεὶς
γὰρ
ἂν
|
χρηστὸς |
μὴ
ἀδικοῦντ'
ἄνθρωπον
εἰσαγάγοι
καὶ |
[464] |
πότερος
ἐπαί̈
ει
περὶ
τῶν
|
χρηστῶν |
σιτίων
καὶ
~(πονηρῶν,
ὁ
ἰατρὸς |
[466] |
σοῦ
ἀποκρινομένου
μὴ
ἔχω
ὅτι
|
χρήσωμαι, |
ἀπότεινε
~καὶ
σὺ
λόγον,
ἐὰν |
[527] |
~ὥσπερ
οὖν
ἡγεμόνι
τῷ
λόγῳ
|
χρησώμεθα |
τῷ
νῦν
παραφανέντι,
ὃς
ἡμῖν |
[451] |
λόγοι
εἰσὶν
οἷς
ἡ
~ῥητορικὴ
|
χρῆται; |
~(Γοργίας)
τὰ
μέγιστα
τῶν
ἀνθρωπείων |
[460] |
πυκτικῇ
χρῆταί
τε
καὶ
ἀδίκως
|
~χρῆται |
καὶ
ἀδικῇ,
ὡσαύτως
δὲ
οὕτως |
[460] |
ὁ
ῥήτωρ
τῇ
ῥητορικῇ
ἀδίκως
|
χρῆται, |
~μὴ
τῷ
διδάξαντι
ἐγκαλεῖν
μηδ' |
[460] |
ἐὰν
ὁ
πύκτης
τῇ
πυκτικῇ
|
χρῆταί |
τε
καὶ
ἀδίκως
~χρῆται
καὶ |
[457] |
χρείᾳ
παρέδωκεν,
ὁ
~δ'
ἐναντίως
|
χρῆται. |
τὸν
οὖν
οὐκ
ὀρθῶς
χρώμενον |
[525] |
φοβερώτατα
πάθη
πάσχοντας
τὸν
~ἀεὶ
|
χρόνον, |
ἀτεχνῶς
παραδείγματα
ἀνηρτημένους
ἐκεῖ
ἐν |
[512] |
ἂν
τρόπον
τοῦτον
ὃν
μέλλοι
|
χρόνον |
~βιῶναι
ὡς
ἄριστα
βιοίη,
~ἆρα |
[481] |
δὲ
μή,
ὅπως
ὡς
(πλεῖστον
|
χρόνον |
βιώσεται
τοιοῦτος
ὤν.
ἐπὶ
τὰ |
[496] |
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
τόπον
καὶ
|
χρόνον |
εἴτε
~ψυχῆς
εἴτε
σώματος
βούλει; |
[511] |
τοῦτο
παρασκευάζεσθαι
~ἄνθρωπον,
ὡς
πλεῖστον
|
χρόνον |
ζῆν,
καὶ
μελετᾶν
τὰς
τέχνας |
[524] |
ἢ
τὰ
πολλὰ
ἐπί
τινα
|
χρόνον. |
ταὐτὸν
δή
μοι
δοκεῖ
~τοῦτ' |
[525] |
(τοὺς
ἐν
Ἅιδου
τὸν
ἀεὶ
|
χρόνον |
τιμωρουμένους,
~Τάνταλον
καὶ
Σίσυφον
καὶ |
[512] |
τοῦτο
μέν,
τὸ
ζῆν
ὁποσονδὴ
|
(χρόνον, |
~τόν
γε
ὡς
ἀληθῶς
ἄνδρα |
[475] |
ὡμολογεῖτο
ἡμῖν
ἐν
τῷ
~ἔμπροσθεν
|
χρόνῳ |
αἴσχιον
εἶναι
τὸ
ἀδικεῖν
τοῦ |
[518] |
πλησμονὴ
~νόσον
φέρουσα
συχνῷ
ὕστερον
|
χρόνῳ, |
ἅτε
ἄνευ
τοῦ
ὑγιεινοῦ
γεγονυῖα, |
[455] |
ἂν
~δύναιτο
τοσοῦτον
ἐν
ὀλίγῳ
|
χρόνῳ |
διδάξαι
οὕτω
μεγάλα
πράγματα.
~(Γοργίας) |
[488] |
ὁμολογήσαντα,
ἐν
~δὲ
τῷ
ὑστέρῳ
|
χρόνῳ |
μὴ
ταὐτὰ
πράττοντα
ἅπερ
ὡμολόγησα, |
[517] |
λόγοις·
ἐν
παντὶ
γὰρ
τῷ
|
χρόνῳ |
ὃν
διαλεγόμεθα
~οὐδὲν
παυόμεθα
εἰς |
[503] |
ἤρξατο
δημηγορεῖν,
ἐν
τῷ
πρόσθεν
|
χρόνῳ |
χείρους
~ὄντες;
ἐγὼ
μὲν
γὰρ |
[526] |
Ὀδυσσεὺς
ὁ
~Ὁμήρου
ἰδεῖν
αὐτὸν
|
~χρύσεον |
σκῆπτρον
ἔχοντα,
θεμιστεύοντα
νέκυσσιν.
~ἐγὼ |
[486] |
ἄλλα
πολλὰ
ἀγαθά.
~(Σωκράτης)
~εἰ
|
χρυσῆν |
ἔχων
ἐτύγχανον
τὴν
ψυχήν,
ὦ |
[481] |
δίκην
ὁ
ἐχθρός,
ἀλλ'
ἐάντε
|
~χρυσίον |
ᾖ>
ἡρπακὼς
πολύ,
μὴ
ἀποδιδῷ |
[486] |
τῶν
λίθων
ᾗ
βασανίζουσιν
τὸν
|
χρυσόν, |
τὴν
ἀρίστην,
πρὸς
~ἥντινα
ἔμελλον |
[526] |
Μίνως
~ἐπισκοπῶν
κάθηται,
μόνος
ἔχων
|
χρυσοῦν |
(σκῆπτρον,
ὥς
φησιν
Ὀδυσσεὺς
ὁ |
[466] |
ἀποκρίσει
εἴ
~τι
ἔχεις
χρῆσθαι,
|
χρῶ. |
~(Πῶλος)
~τί
οὖν
φῄς;
κολακεία |
[487] |
ἐμοὶ
εἶ
εὔνους.
~(τίνι
τεκμηρίῳ
|
χρῶμαι; |
ἐγώ
σοι
ἐρῶ.
οἶδα
ὑμᾶς |
[465] |
ἀγεννὴς
καὶ
ἀνελεύθερος,
σχήμασιν
καὶ
|
χρώμασιν |
καὶ
λειότητι
καὶ
~ἐσθῆσιν
ἀπατῶσα, |
[474] |
πάντα
οὕτω
καὶ
σχήματα
καὶ
|
χρώματα |
ἢ
διὰ
ἡδονήν
τινα
ἢ |
[474] |
πάντα,
οἷον
καὶ
σώματα
καὶ
|
χρώματα |
καὶ
σχήματα
καὶ
φωνὰς
~καὶ |
[478] |
~ἆρ'
οὖν
οὐ
δικαιοσύνῃ
τινὶ
|
χρώμενοι |
κολάζουσιν
οἱ
ὀρθῶς
κολάζοντες;
~(Πῶλος) |
[457] |
ἕνεκά
ἐστιν,
~ἀλλ'
οἱ
μὴ
|
χρώμενοι |
οἶμαι
ὀρθῶς.
ὁ
αὐτὸς
δὴ |
[457] |
χρῆται.
τὸν
οὖν
οὐκ
ὀρθῶς
|
χρώμενον |
μισεῖν
δίκαιον
καὶ
ἐκβάλλειν
~καὶ |
[484] |
καὶ
τῶν
λόγων
οἷς
δεῖ
|
χρώμενον |
ὁμιλεῖν
ἐν
τοῖς
~συμβολαίοις
τοῖς |
[480] |
ἄλλων
οἰκείων
καὶ
ἐπὶ
τοῦτο
|
~χρώμενον |
τῇ
ῥητορικῇ,
ὅπως
ἂν
καταδήλων |
[478] |
ἂν
τὰ
μέγιστα
ἀδικῶν
καὶ
|
χρώμενος |
μεγίστῃ
ἀδικίᾳ
~διαπράξηται
~ὥστε
μήτε |
[483] |
πλέον
ἔχειν.
ἐπεὶ
~ποίῳ
δικαίῳ
|
χρώμενος |
Ξέρξης
ἐπὶ
τὴν
Ἑλλάδα
ἐστράτευσεν |
[489] |
Ζῆθον,
ὦ
Καλλίκλεις,
ᾧ
σὺ
|
χρώμενος |
πολλὰ
νυνδὴ
εἰρωνεύου
πρός
με· |
[460] |
τῷ
ἀδικοῦντι
καὶ
~οὐκ
ὀρθῶς
|
χρωμένῳ |
τῇ
ῥητορικῇ;
ἐρρήθη
ταῦτα
ἢ |
[451] |
τεχνῶν
τῶν
τὸ
πολὺ
λόγῳ
|
χρωμένων, |
τυγχάνουσιν
δὲ
~καὶ
ἄλλαι
τοιαῦται |
[457] |
μὴ
ὑπάρχοντας·
~(οἱ
δὲ
μεταστρέψαντες
|
χρῶνται |
τῇ
ἰσχύϊ
καὶ
τῇ
τέχνῃ |
[461] |
ῥήτωρ
(τῇ
ῥητορικῇ
κἂν
ἀδίκως
|
χρῷτο, |
οὕτω
~θαυμάσας
καὶ
ἡγησάμενος
οὐ |
[455] |
τάξεώς
τινος
πρὸς
πολεμίους
ἢ
|
χωρίων |
(καταλήψεως
συμβουλὴ
ᾖ,
~ἀλλ'
οἱ |