Pages
[468]	δὲ οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ	βαδίζειν	καὶ ~τρέχειν καὶ πλεῖν, καὶ
[468]	~τὸ ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες καὶ	βαδίζομεν	ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι,
[468]	ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν ὅταν	βαδίζωμεν,	οἰόμενοι βέλτιον εἶναι, ~καὶ τὸ
[476]	~καὶ εἰ μέγα γε ἢ	βαθὺ	τὸ τμῆμα ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον
[508]	σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε τὸ	βαλλάντιον,	ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ ~ἐμὲ
[516]	δὲ τὸν Μαραθῶνι εἰς τὸ	βάραθρον	(ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ ~μὴ
[487]	~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι τὸν μέλλοντα	βασανιεῖν	ἱκανῶς ψυχῆς πέρι ~ὀρθῶς τε
[487]	ἐμὲ οὐχ οἷοί τέ εἰσιν	~βασανίζειν	διὰ τὸ μὴ σοφοὶ εἶναι
[486]	τούτων τινὰ τῶν λίθων ᾗ	βασανίζουσιν	τὸν χρυσόν, τὴν ἀρίστην, πρὸς
[487]	~οὐκέτι αὐτὸ δεήσει ἐπ' ἄλλην	βάσανον	ἀναφέρειν. οὐ γὰρ ἄν ποτε
[486]	καὶ οὐδέν με δεῖ ἄλλης	~βασάνου;	~(Καλλίκλης) πρὸς τί δὴ τοῦτο
[470]	Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ τὸν μέγαν	βασιλέα	γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης)
[525]	μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ Ὅμηρος·	βασιλέας	γὰρ καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν
[484]	λέγει ὅτι ~νόμος ὁ πάντων	βασιλεὺς	~θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος
[525]	τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων καὶ	βασιλέων	καὶ δυναστῶν καὶ τὰ τῶν
[492]	ὅσοις ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν ἢ	βασιλέων	~ὑέσιν εἶναι ἢ αὐτοὺς τῇ
[524]	~ἐστίν, ἀλλὰ πολλάκις τοῦ μεγάλου	βασιλέως	ἐπιλαβόμενος ἢ ἄλλου ὁτουοῦν ~βασιλέως
[524]	βασιλέως ἐπιλαβόμενος ἢ ἄλλου ὁτουοῦν	~βασιλέως	ἢ δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς
[489]	Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν μοι ὁμολογήσῃς,	βεβαιώσωμαι	ἤδη ~παρὰ σοῦ, ἅτε ἱκανοῦ
[487]	ἐν τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς μοι,	βεβασανισμένον	τοῦτ' ἤδη ἔσται ἱκανῶς ὑπ'
[523]	πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως	βεβιώκασιν·	(οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό τε
[526]	ἐνίοτε δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως	βεβιωκυῖαν	καὶ μετ' ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου
[522]	ὃ σὺ πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ	~βεβοηθηκὼς	εἴη αὑτῷ, μήτε περὶ (ἀνθρώπους
[512]	καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ	βέλτιον	εἰ μὴ ἔστιν ὃ ἐγὼ
[468]	καὶ βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι	βέλτιον	εἶναι, ~καὶ τὸ ἐναντίον ἕσταμεν
[513]	τῇ πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ τὸ	βέλτιον	εἴτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον, ὡς
[501]	ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε	βέλτιον	εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν γάρ,
[488]	ἐστιν τὸ ~κρεῖττον καὶ τὸ	βέλτιον	καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ'
[489]	ὅτι ταὐτόν φημι εἶναι τὸ	βέλτιον	καὶ τὸ κρεῖττον; ἢ οἴει
[500]	μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ	βέλτιον	καὶ τὸ χεῖρον, αἱ δὲ
[513]	ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως καὶ)	βέλτιον	(ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι
[488]	κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ	βέλτιον	ταὐτὸν ὄν, ἢ ἔστι βελτίω
[525]	ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς τιμωρουμένῳ, ἢ	βελτίονι	~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι
[488]	ὁ αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ	βελτίονος	~καὶ τοῦ κρείττονος; τοῦτό μοι
[484]	τἆλλα κτήματα εἶναι πάντα τοῦ	βελτίονός	τε καὶ κρείττονος ~τὰ τῶν
[488]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τῶν	βελτιόνων;	οἱ γὰρ κρείττους βελτίους πολὺ
[512]	ἂν βελτίων εἶναι καὶ ἐκ	~βελτιόνων.	τὸ δὲ βέλτιον εἰ μὴ
[491]	λέγονται οἱ κρείττους καὶ οἱ	~βελτίους.	ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας
[503]	δι' ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι	βελτίους	~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν,
[515]	εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα	βελτίους	~γεγονέναι, ἢ πᾶν τοὐναντίον διαφθαρῆναι
[501]	τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν οἱ ἀκούοντες	βελτίους	γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι
[525]	πάσχοντα ἃ ἂν πάσχῃ φοβούμενοι	βελτίους	γίγνωνται. εἰσὶν δὲ οἱ μὲν
[489]	ἴθι εἰπέ, τίνας λέγεις τοὺς	βελτίους	εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους ἔγωγε.
[512]	ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς	βελτίους	ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε
[489]	εἰπὲ τί ποτε λέγεις τοὺς	βελτίους,	~ἐπειδὴ οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους; καὶ
[515]	ἀγαθοί, δῆλον ὅτι ἕκαστος αὐτῶν	βελτίους	ἐποίει τοὺς πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων.
[503]	πειρώμενοι μόνον, ~εἰ δέ γε	βελτίους	ἔσονται ἢ χείρους (διὰ ταῦτα,
[489]	δήπου σύ γε ~τοὺς δύο	βελτίους	ἡγῇ τοῦ ἑνός, οὐδὲ τοὺς
[499]	ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς μὲν	βελτίους	ἡδονάς, τὰς ~δὲ χείρους. ~(Σωκράτης)
[489]	δὲ οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς, τοὺς	βελτίους	~καὶ κρείττους πότερον τοὺς φρονιμωτέρους
[527]	τι ἡμῖν δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα,	~βελτίους	ὄντες βουλεύεσθαι ἢ νῦν. αἰσχρὸν
[489]	τὸ κρείττους εἶναι ἢ τὸ	βελτίους;	οὐ ~πάλαι σοι λέγω ὅτι
[488]	τῶν βελτιόνων; οἱ γὰρ κρείττους	βελτίους	πολὺ κατὰ τὸν σὸν λόγον.
[489]	ἑνός, οὐδὲ τοὺς σοὺς δούλους	βελτίους	σοῦ, ὅτι ~ἰσχυρότεροί εἰσιν ἢ
[491]	ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ λέγεις τοὺς	βελτίους	τε καὶ ~κρείττους καὶ εἰς
[491]	αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ μὲν τοὺς	(βελτίους	τε καὶ ~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους
[492]	πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς	βελτίους	τὴν φύσιν ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ
[466]	ταῦτα ἃ ἂν δοκῇ αὐτῷ	βέλτιστα	εἶναι, νοῦν μὴ ~ἔχων; καὶ
[467]	ὡμολόγεις ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς	βέλτιστα	εἶναι, (τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ
[503]	ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ	βέλτιστα,	εἴτε ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται
[464]	~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν, καὶ προσποιεῖται τὰ	βέλτιστα	σιτία τῷ σώματι εἰδέναι, ~ὥστ'
[503]	καλόν, τὸ παρασκευάζειν ὅπως ὡς	βέλτισται	~ἔσονται τῶν πολιτῶν αἱ ψυχαί,
[515]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως δή, ὦ	βέλτιστε,	ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ τῶν ὡμολογημένων,
[515]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν δέ, ὦ	βέλτιστε	ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ μὲν αὐτὸς
[494]	εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε, ὦ	βέλτιστε·	διατέλει γὰρ ὥσπερ ἤρξω, καὶ
[461]	~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν πάθοις, ὦ	βέλτιστε,	εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ τῆς
[511]	συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ	βέλτιστε;	ἦ καὶ ἡ τοῦ νεῖν
[482]	βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι, ὦ	βέλτιστε,	καὶ τὴν λύραν μοι κρεῖττον
[491]	τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ	βέλτιστε	Καλλίκλεις, ὡς οὐ ταὐτὰ σύ
[520]	πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς	βελτίστη	ἔσται, πάλιν αὐτῆς κατηγοροῦσιν, ὅταν
[502]	~στοχαζόμενοι, ὅπως οἱ πολῖται ὡς	βέλτιστοι	ἔσονται διὰ τοὺς αὑτῶν λόγους,
[521]	τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως ὡς	βέλτιστοι	ἔσονται, ὡς ἰατρόν, ἢ ὡς
[515]	πόλεως πράγματα ἢ ὅπως ὅτι	βέλτιστοι	οἱ πολῖται ὦμεν; ἢ οὐ
[502]	~πότερόν σοι δοκοῦσιν πρὸς τὸ	βέλτιστον	ἀεὶ λέγειν οἱ ῥήτορες, τούτου
[502]	αὐτοῦ Μέλης; ἦ πρὸς τὸ	βέλτιστον	βλέπων ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ
[466]	μέντοι ὅτι ἂν αὐτοῖς δόξῃ	~βέλτιστον	εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν
[513]	δέ γε ἑτέρα, ὅπως ὡς	βέλτιστον	ἔσται τοῦτο, εἴτε σῶμα τυγχάνει
[500]	οὗτος ἐκείνου διαφέρων. ἴσως (οὖν	βέλτιστόν	~ἐστιν, ὡς ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα,
[464]	οὐσῶν, καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ	~βέλτιστον	θεραπευουσῶν τῶν μὲν τὸ σῶμα,
[501]	χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον τὸ	βέλτιστον;	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις
[503]	ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ τὸ	βέλτιστον	λέγων, ἃ ἂν λέγῃ ἄλλο
[513]	τὴν ἑτέραν δὲ ~πρὸς τὸ	βέλτιστον,	μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ
[521]	λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς τὸ	βέλτιστον,	οὐ πρὸς ~(τὸ ἥδιστον, καὶ
[490]	τὸν (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα ~καὶ	βέλτιστον.	τὸν σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα δεῖ
[520]	ὅντιν' ἄν τις τρόπον ὡς	βέλτιστος	εἴη καὶ ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ
[484]	μέρος, ~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει	βέλτιστος	ὤν" ~αντιοπε (ὅπου δ' ἂν
[526]	~τῷ ὄντι ὡς ἂν δύνωμαι	βέλτιστος	ὢν καὶ ζῆν καὶ ἐπειδὰν
[464]	ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ μὲν	βελτίστου	οὐδὲν φροντίζει, τῷ δὲ ἀεὶ
[501]	τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα ἔχουσαι τοῦ	βελτίστου	περὶ τὴν ψυχήν, αἱ δὲ
[465]	τοῦ ἡδέος στοχάζεται ἄνευ τοῦ	βελτίστου·	τέχνην δὲ αὐτὴν οὔ ~φημι
[513]	καὶ τοῖς πολίταις θεραπεύειν, ὡς	~βελτίστους	αὐτοὺς τοὺς πολίτας ποιοῦντας; ἄνευ
[483]	ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς	~βελτίστους	καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ
[490]	ἀσθενέστατος ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον τῷ	βελτίστῳ,	ὦ Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ;
[514]	μὴ ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς ~μηδένα	(βελτίω	γεγονότα τὸ σῶμα, μήτε τῶν
[474]	ἀλλ' εἰ μὴ ~ἔχεις τούτων	βελτίω	ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,
[527]	εἴ πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν	βελτίω	καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν δὲ
[488]	~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ τὸν αὐτὸν	βελτίω	καλεῖς σὺ καὶ κρείττω; (οὐδὲ
[490]	~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ τὸν φρονιμώτερον	βελτίω	λέγεις; φάθι ἢ μή. ~(Καλλίκλης)
[488]	βέλτιον ταὐτὸν ὄν, ἢ ἔστι	βελτίω	μὲν εἶναι, ἥττω δὲ καὶ
[490]	τὸ δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ	βελτίω	~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν
[515]	ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς ἤδη τινὰ	βελτίω	πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις
[515]	Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις	βελτίω	πεποιηκέναι ἄνθρωπον τῇ συνουσίᾳ τῇ
[490]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν	βελτίω	πλέον δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ
[503]	αἳ μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι	βελτίω	ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν
[488]	τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν	βελτίω	τῶν ~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν
[510]	τούτου ἐν τῇ ~πόλει πολὺ	βελτίων	εἴη, φοβοῖτο δήπου ἂν αὐτὸν
[512]	ἔλεγον; οἶδ' ὅτι φαίης ἂν	βελτίων	εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ
[505]	ἄττα ποιεῖν ἢ ἀφ' ὧν	βελτίων	ἔσται· φῂς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[490]	πλέον ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ, ὅτι	βελτίων	ἐστίν, ἢ τῷ μὲν ~ἄρχειν
[501]	τρόπον γίγνοιτο, ἥτις δὲ ἢ	βελτίων	ἢ χείρων τῶν ἡδονῶν, οὔτε
[490]	ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν,	βελτίων	καὶ κρείττων ἔσται εἰς ταῦτα;
[477]	ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν;	βελτίων	τὴν ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως
[488]	Πίνδαρος τὸ κατὰ ~φύσιν; ἄγειν	βίᾳ	τὸν κρείττω τὰ τῶν ἡττόνων
[517]	καὶ μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ	βιαζόμενοι	ἐπὶ τοῦτο ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους
[505]	λόγος κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς	βίαιος	εἶ, ὦ Σώκρατες. ἐὰν δὲ
[484]	δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν τὸ	βιαιότατον	~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν Ἡρακλέος,
[512]	μέλλοι χρόνον ~βιῶναι ὡς ἄριστα	βιοίη,	~ἆρα ἐξομοιῶν (αὑτὸν τῇ πολιτείᾳ
[485]	γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ ~τὸν λοιπὸν	βίον	βιῶναι μετὰ μειρακίων ἐν γωνίᾳ
[523]	ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως τὸν	βίον	διελθόντα καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ,
[493]	παροῦσιν ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως ἔχοντα	βίον	ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον ~(πείθω τί
[494]	τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα τὸν	βίον	~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς
[527]	ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ ἄλλον τινὰ	βίον	ζῆν ἢ τοῦτον, ὅσπερ καὶ
[507]	ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ	βίον	ζῶντα. οὔτε γὰρ ἂν ἄλλῳ
[461]	οἱ νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν	βίον	καὶ ἐν ἔργοις καὶ ἐν
[526]	σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον τὸν	βίον	καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν
[494]	~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ τινα αὖ σὺ	βίον	λέγεις, ἀλλ' οὐ νεκροῦ οὐδὲ
[488]	μὴ ὀρθῶς πράττω κατὰ τὸν	βίον	τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι τοῦτο
[500]	πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ) τόνδε τὸν	βίον	τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί
[494]	ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν κόσμιον	βίον	τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι, ἢ
[481]	ἄλλο τι ἢ ἡμῶν ὁ	βίος	ἀνατετραμμένος ἂν εἴη τῶν ἀνθρώπων
[486]	(ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς ἔστιν καὶ	βίος	καὶ δόξα καὶ ἄλλα πολλὰ
[492]	γε σὺ λέγεις δεινὸς ὁ	βίος.	οὐ γάρ τοι θαυμάζοιμ' ἂν
[494]	ὄντων κεφάλαιον, ὁ τῶν κιναίδων	βίος,	οὗτος οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς
[493]	εἰ ~τοιόνδε λέγεις περὶ τοῦ	βίου	ἑκατέρου, τοῦ τε σώφρονος καὶ
[527]	οὗτος ὁ τρόπος ἄριστος τοῦ	βίου,	καὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν
[494]	ἆρα τοιούτου ἑκατέρου ὄντος τοῦ	βίου,	λέγεις τὸν τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον
[493]	τοῦ ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως ἔχοντος	βίου	τὸν κοσμίως καὶ ~τοῖς ἀεὶ
[516]	(ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ ~τελευτῇ τοῦ	βίου	τοῦ Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο,
[526]	καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ	βίῳ,	ἠγάσθη τε καὶ ἐς μακάρων
[482]	ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν ἅπαντι τῷ	βίῳ.	~καίτοι ἔγωγε οἶμαι, ὦ βέλτιστε,
[500]	εἰ ἔστιν τούτω διττὼ τὼ	βίω,	σκέψασθαι τί τε διαφέρετον ἀλλήλοιν
[485]	καταδεδυκότι δὲ ~τὸν λοιπὸν βίον	βιῶναι	μετὰ μειρακίων ἐν γωνίᾳ τριῶν
[494]	καὶ τὸν κνώμενον ἡδέως ἂν	βιῶναι.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως, καὶ
[512]	τρόπον τοῦτον ὃν μέλλοι χρόνον	~βιῶναι	ὡς ἄριστα βιοίη, ~ἆρα ἐξομοιῶν
[481]	μή, ὅπως ὡς (πλεῖστον χρόνον	βιώσεται	τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα
[491]	λέγω, ὅτι δεῖ τὸν ὀρθῶς	βιωσόμενον	τὰς μὲν ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ
[500]	τε διαφέρετον ἀλλήλοιν καὶ ~ὁπότερον	βιωτέον	αὐτοῖν. ἴσως οὖν οὔπω οἶσθα
[512]	ἔχει καὶ ἀνίατα, τούτῳ δὲ	βιωτέον	ἐστὶν ~καὶ τοῦτον ὀνήσει, ἄντε
[492]	τῷ ὄντι κατάδηλον γένηται πῶς	βιωτέον.	καί ~μοι λέγε· τὰς μὲν
[468]	ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά,	βλαβερὰ	δὲ ὄντα οὐ βουλόμεθα. τὰ
[499]	αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ αἱ	βλαβεραί;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι
[477]	ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων ἐστὶν ἢ	~βλάβῃ	ἢ ἀμφότερα; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[477]	~ὑπερφυεῖ τινι ἄρα ὡς μεγάλῃ	βλάβῃ	καὶ κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα
[477]	μήν που τό γε μεγίστῃ	βλάβῃ	ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν κακὸν εἴη
[509]	ἥτις ἀποτρέψει τὴν ~μεγίστην ἡμῶν	βλάβην;	ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη ταύτην εἶναι
[477]	ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον ἢ	βλάβην	ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ
[475]	~ἀποκρίνασθαι, ὦ Πῶλε· οὐδὲν γὰρ	βλαβήσῃ·	ἀλλὰ γενναίως τῷ λόγῳ ὥσπερ
[488]	ἅπερ ὡμολόγησα, πάνυ με ἡγοῦ	βλᾶκα	~εἶναι καὶ (μηκέτι ποτέ με
[507]	ὁ σκοπὸς εἶναι πρὸς ὃν	βλέποντα	δεῖ ~ζῆν, καὶ πάντα εἰς
[503]	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ	(βλέποντες)	~πρὸς τὸ αὑτῶν ἔργον ἕκαστος
[502]	Μέλης; ἦ πρὸς τὸ βέλτιστον	βλέπων	ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος
[504]	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα	βλέπων	ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός
[522]	ἐμέ τις ἐξελέγχοι ταύτην τὴν	~βοήθειαν	ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ
[509]	μὴ διδόναι δίκην, τίνα ἂν	βοήθειαν	μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ
[509]	ἀνάγκη ταύτην εἶναι τὴν αἰσχίστην	~βοήθειαν	μὴ δύνασθαι βοηθεῖν μήτε αὑτῷ
[522]	μήτε εἰργασμένος. αὕτη γὰρ τῆς	βοηθείας	ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη
[522]	ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ	βοηθεῖν,	αἰσχυνοίμην ἂν καὶ ἐν ~πολλοῖς
[509]	ἂν βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος	βοηθεῖν	~ἑαυτῷ καταγέλαστος ἂν τῇ ἀληθείᾳ
[509]	τοῦ δυνατὸν εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα	βοηθεῖν	καὶ αἰσχύνη τοῦ μή. ἆρα
[486]	χείρονα, μήτε αὐτὸν αὑτῷ δυνάμενον	βοηθεῖν	μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν ~μεγίστων
[483]	οἷός ~τέ ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ	βοηθεῖν	μηδὲ ἄλλῳ οὗ ἂν κήδηται.
[509]	τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ δύνασθαι	βοηθεῖν	μήτε αὑτῷ μήτε τοῖς αὑτοῦ
[522]	διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ	βοηθεῖν;	~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε ἓν
[526]	οὐχ οἷός ~τ' ἔσῃ σαυτῷ	βοηθῆσαι,	ὅταν ἡ δίκη σοι ᾖ
[508]	ἐγὼ οὐχ οἷός τ' εἰμὶ	βοηθῆσαι	οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε τῶν ~φίλων
[509]	τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος	~βοηθήσειεν	αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας
[486]	μορφώματι, καὶ ~οὔτ' ἂν δίκης	βουλαῖσι	προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς λόγον, οὔτ'
[448]	~(Χαιρεφῶν) οὐδέν· ἀλλ' ἐπειδὴ σὺ	βούλει,	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ
[503]	τοὺς ἄλλους πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα	βούλει	αὐτῶν, ὡς εἰς τάξιν τινὰ
[517]	τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα τούτων ὅστις	(βούλει	εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε, οὐδ'
[456]	δὲ καὶ εἰς πόλιν ὅπῃ	βούλει	ἐλθόντα ῥητορικὸν ἄνδρα καὶ ἰατρόν,
[501]	τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ, εἰ	~βούλει,	ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ μὲν ἄν
[448]	ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ, εἰ	βούλει,	ἐροῦ αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ
[503]	τοῦτο ὃ ἐργάζεται. οἷον εἰ	βούλει	ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους,
[473]	τοὺς δὲ διδόντας δίκην ἧττον.	βούλει	καὶ ~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ'
[450]	~ἆρ' οὖν μανθάνω οἵαν αὐτὴν	βούλει	καλεῖν; τάχα δὲ εἴσομαι σαφέστερον.
[449]	εὔχομαι εἶναι, ὡς ἔφη Ὅμηρος,	βούλει	με καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ βούλομαι.
[496]	χρόνον εἴτε ~ψυχῆς εἴτε σώματος	βούλει;	οὐδὲν γὰρ οἶμαι διαφέρει. ἔστι
[454]	πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~βούλει	οὖν δύο εἴδη θῶμεν πειθοῦς,
[462]	τινὰ αὐτὴν φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης)	~βούλει	οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς τὸ χαρίζεσθαι,
[462]	~καὶ νῦν δὴ τούτων ὁπότερον	βούλει	ποίει, ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)
[463]	δίκαιον, ὦ Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ	βούλει	πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον μόριον τῆς
[522]	ἔσχατον κακῶν ἐστιν. εἰ δὲ	βούλει,	σοὶ ~ἐγώ, ὡς τοῦτο οὕτως
[521]	~οὐδέν γε ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι.	βούλει	σοι εἴπω δι' ὅτι ταῦτα
[516]	ὃν ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης)	βούλει	σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ δοκῶ
[513]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ	βούλει,	σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ δέ
[479]	συμβαίνοντα ἐκ τοῦ λόγου; ἢ	βούλει	~συλλογισώμεθα αὐτά; ~(Πῶλος) εἰ σοί
[458]	διαλέγου ~τε καὶ ἐρώτα ὅτι	βούλει.	~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή, ὦ Γοργία,
[496]	λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον περὶ ὅτου	βούλει	τοῦ σώματος ἀπολαβὼν (σκόπει. νοσεῖ
[462]	τοῦ εἰρημένου καὶ ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν	βούλει,	ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον, ἀναθέμενος ὅτι
[468]	ἕνεκά του ποιοῦμεν, μὴ ἐκεῖνα	βούλεσθαι,	(ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα ταῦτα
[460]	δίκαιον εἶναι, τὸν δὲ δίκαιον	βούλεσθαι	δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί γε.
[490]	~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ μοι δοκεῖς	βούλεσθαι	λέγειν καὶ οὐ ῥήματι θηρεύω
[467]	σοι δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τοῦτο	βούλεσθαι	ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ
[467]	ἰατρῶν πότερόν σοι δοκοῦσιν τοῦτο	βούλεσθαι	ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ φάρμακον
[450]	τούτων γε οὐδεμίαν οἶμαί σε	βούλεσθαι	ῥητορικὴν καλεῖν, οὐχ ὅτι τῷ
[506]	τὸν λόγον· εἰ δὲ μὴ	βούλεσθε,	ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ ~ἀπίωμεν.
[458]	αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν ὅτι τις	βούλεται.	(ἀλλ' εἰ δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου
[468]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ ἃ	βούλεται,	εἴπερ τυγχάνει ταῦτα κακὰ ὄντα;
[505]	ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα φαγεῖν ὅσον	βούλεται	ἢ ~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα μὲν
[481]	ἔχειν, μεταβαλλόμενος λέγεις ἃ ἐκεῖνος	~βούλεται,	καὶ πρὸς τὸν Πυριλάμπους νεανίαν
[467]	πράττῃ ἕνεκά του, οὐ τοῦτο	~βούλεται	ὃ πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ
[467]	ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς γὰρ	βούλεται	πλεῖν τε καὶ ~κινδυνεύειν καὶ
[463]	ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ οὖν	βούλεται	πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ γάρ
[468]	μέγα δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν ἃ	βούλεται.	~(Πῶλος) ~ὡς δὴ σύ, ὦ
[468]	οὔ μοι δοκεῖ ποιεῖν ἃ	βούλεται.	~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν ὅπως ὁ
[473]	εἰμὶ τῶν πολιτικῶν, καὶ πέρυσι	βουλεύειν	λαχών, ἐπειδὴ ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε
[527]	δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες	βουλεύεσθαι	ἢ νῦν. αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς
[513]	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς	βουλεύῃ,	ὦ Καλλίκλεις· οὐ γὰρ μιμητὴν
[486]	λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν	βούλευμα	βουλεύσαιο. ~καίτοι, ὦ φίλε Σώκρατες
[481]	~πέπονθας. τοῖς γὰρ τῶν παιδικῶν	βουλεύμασίν	τε καὶ λόγοις οὐχ οἷός
[487]	καί ποτε ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα	βουλευομένων	μέχρι ὅποι τὴν σοφίαν ἀσκητέον
[486]	~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν βούλευμα	βουλεύσαιο.	~καίτοι, ὦ φίλε Σώκρατες καί
[527]	ἄν τι ἡμῖν δοκῇ, τότε	βουλευσόμεθα,	~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι ἢ νῦν.
[452]	δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ	βουλευτὰς	καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ
[452]	ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ ἐν	~βουλευτηρίῳ	βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς
[472]	ἐν τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ	βούλῃ,	Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου, οὗ αὖ
[461]	ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν σὺ	βούλῃ,	ἐάν μοι ἓν μόνον φυλάττῃς.
[447]	μὲν δοκεῖ, νῦν, ἐὰν δὲ	βούλῃ,	εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ,
[472]	τὸ καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν δὲ	βούλῃ,	ἡ ~Περικλέους ὅλη οἰκία ἢ
[497]	ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς; ἐὰν δὲ	βούλῃ,	καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι γάρ
[472]	Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξένοι, ~ἐὰν	βούλῃ	κατ' ἐμοῦ μάρτυρας παρασχέσθαι ὡς
[472]	λέγω· μαρτυρήσουσί σοι, ~ἐὰν μὲν	βούλῃ,	Νικίας ὁ Νικηράτου καὶ οἱ
[454]	κατὰ τὴν ὑπόθεσιν ~ὅπως ἂν	βούλῃ	περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς γέ
[472]	ἢ ἄλλη συγγένεια ἥντινα ἂν	βούλῃ	τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ' ἐγώ
[448]	~νὴ Δία· ἂν δέ γε	βούλῃ,	ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν
[460]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα	βουλήσεται	ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ
[460]	φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα	βουλήσεται	ὅ γε δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας)
[447]	τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν	βούλησθε	παρ' ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε· παρ'
[509]	μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν ἢ	βούλησιν;	ὧδε ~δὲ λέγω· πότερον ἐὰν
[509]	τοῦ ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν μὴ	βούληται	ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ' ἐστίν οὐ
[509]	~δὲ λέγω· πότερον ἐὰν μὴ	βούληται	ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν
[457]	πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ ὅτου ἂν	βούληται·	ἀλλ' ~οὐδέν τι μᾶλλον τούτου
[511]	~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ μέν, ἂν	βούληται,	ἀλλὰ πονηρὸς ὢν καλὸν κἀγαθὸν
[473]	πόλει ~διαβιῷ ποιῶν ὅτι ἂν	βούληται,	ζηλωτὸς ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ
[511]	μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν	~βούληται,	καὶ ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης)
[527]	ὡς ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν	βούληται,	καὶ ναὶ μὰ Δία σύ
[497]	ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως ἂν	βούληται.	~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ σὺ τὰ
[458]	οἷός τ' εἶναι, ~ἐάν τις	βούληται	παρὰ σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας) ναί.
[508]	ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν	βούληται,	~τὸ νεανικὸν δὴ τοῦτο τὸ
[462]	ἐρωτᾶν ἑκάστοτε ὅτι ἄν τις	βούληται,	ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ
[469]	ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης)	~βουλοίμην	μὲν ἂν ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ
[469]	ἥκιστά γε. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα	βούλοιο	ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν;
[481]	ἴσως εἴποις ἂν αὐτῷ, εἰ	βούλοιο	τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι εἰ μή
[450]	καὶ ~ὑπολάβοι ἄν τις, εἰ	βούλοιτο	δυσχεραίνειν ἐν τοῖς λόγοις, τὴν
[486]	καὶ μοχθηροῦ, ἀποθάνοις ἄν, εἰ	βούλοιτο	θανάτου σοι τιμᾶσθαι. ~καίτοι πῶς
[456]	ἂν τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ	βούλοιτο.	καὶ εἰ πρὸς ἄλλον γε
[512]	τὸν δικανικὸν εἶναι; καίτοι εἰ	βούλοιτο	λέγειν, ὦ ~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς,
[447]	γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι τις	βούλοιτο	τῶν ἔνδον ὄντων, καὶ ~πρὸς
[506]	μοι καὶ τοῖς ἄλλοις δοκεῖν.	βούλομαι	γὰρ ἔγωγε καὶ ~αὐτὸς ἀκοῦσαί
[447]	ἆρα ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι;	~βούλομαι	γὰρ πυθέσθαι παρ' αὐτοῦ τίς
[449]	βούλει με καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ	βούλομαι.	~(Γοργίας) κάλει δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[493]	~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν ὃ ἐγὼ	βούλομαί	σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν πως οἷός
[468]	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σφάττειν	βουλόμεθα	οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων
[468]	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ οὐ	βουλόμεθα,	οὐδὲ τὰ κακά. ἦ γάρ;
[468]	ἐὰν μὲν ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα,	βουλόμεθα	πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ δὲ ὄντα
[468]	~αὐτά, βλαβερὰ δὲ ὄντα οὐ	βουλόμεθα.	τὰ γὰρ ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς
[468]	οὐ βουλόμεθα. τὰ γὰρ ἀγαθὰ	βουλόμεθα,	ὡς φῂς σύ, τὰ ~δὲ
[509]	ἢ οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν μηδένα	~βουλόμενον	ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας
[507]	εἰ δὲ ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν	βουλόμενον,	ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην
[455]	τῶν ἔνδον ὄντων ~μαθητής σου	βουλόμενος	γενέσθαι, ὡς ἐγώ τινας σχεδὸν
[453]	εἴπερ τις ~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται	βουλόμενος	εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο περὶ ὅτου
[515]	γε ἐρωτῶ, ἀλλ' ὡς ἀληθῶς	βουλόμενος	εἰδέναι ὅντινά ποτε ~τρόπον οἴει
[521]	εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ με ὁ	βουλόμενος,	ἵνα μὴ αὖ καὶ ἐγὼ
[482]	τὰ δίκαια ὁ τὴν ῥητορικὴν	(βουλόμενος	μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι αὐτὸν ὁ
[458]	τούτων, μή τινας αὐτῶν κατέχομεν	~βουλομένους	τι καὶ ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν)
[448]	~οὔκ, εἰ αὐτῷ γε σοὶ	βουλομένῳ	ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ ἂν
[508]	κινδύνων, εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ τῷ	βουλομένῳ	ὥσπερ οἱ ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος,
[458]	αὐτοὶ ἀκούετε τούτων τῶν ἀνδρῶν	~βουλομένων	ἀκούειν ἐάν τι λέγητε· ἐμοὶ
[467]	~οὔ φημι ποιεῖν αὐτοὺς ἃ	βούλονται·	ἀλλά μ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~οὐκ
[467]	χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό ~ἐστιν ὃ	βούλονται,	ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς γὰρ
[467]	ὑπὸ Πώλου ὅτι ποιοῦσιν ἃ	βούλονται;	~(Πῶλος) οὗτος ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ
[467]	~(Πῶλος) οὐκ οὖν ποιοῦσιν ἃ	βούλονται;	~(Σωκράτης) οὔ φημι. ~(Πῶλος) ποιοῦντες
[466]	ἔλεγον· οὐδὲν ~(γὰρ ποιεῖν ὧν	βούλονται	ὡς ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι
[461]	ἐξέσται μοι λέγειν ὁπόσα ἂν	βούλωμαι;	~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν πάθοις, ὦ
[466]	τύραννοι, ἀποκτεινύασίν τε (ὃν ἂν	βούλωνται,	καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν
[466]	ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες οὓς ἂν	~βούλωνται,	ὥσπερ οἱ τύραννοι, καὶ χρήματα
[484]	ὄντος τοῦ δικαίου ~φύσει, καὶ	βοῦς	καὶ τἆλλα κτήματα εἶναι πάντα
[484]	~δόντος τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο τὰς	βοῦς,	(ὡς τούτου ὄντος τοῦ δικαίου
[516]	ἂν ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων καὶ	βοῶν	τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν ἐδόκει
[496]	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ	βραδυτῆτα;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ
[520]	ἀργύριον· οὐ γὰρ δὴ τῇ	βραδυτῆτι	οἶμαι ἀδικοῦσιν ~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ'
[465]	ἔχειν ἐστίν· λέγοντος γάρ μου	~βραχέα	οὐκ ἐμάνθανες, οὐδὲ χρῆσθαι τῇ
[450]	τὸ πολύ ἐστιν καὶ λόγου	βραχέος	~δέονται, ἔνιαι δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ
[450]	~εἰπεῖν ἢ οὐδενὸς προσδέονται ἢ	βραχέος	πάνυ, οἷον ἡ ἀριθμητικὴ καὶ
[449]	~καὶ αὐτῷ καλῶς (καὶ διὰ	βραχέων	ἀπεκρίνω, καὶ νῦν οὕτως εἰπὲ
[449]	μὴ ψεύσῃ, ἀλλὰ ἐθέλησον κατὰ	~βραχὺ	τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ
[449]	ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου ποίησαι, τῆς	~βραχυλογίας,	μακρολογίας δὲ εἰς αὖθις. ~(Γοργίας)
[449]	~ἀλλὰ ποιήσω, καὶ οὐδενὸς φήσεις	βραχυλογωτέρου	ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή· ῥητορικῆς
[449]	ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν τε διὰ	~βραχυτάτων.	~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ οἶμαι, ὦ
[449]	ἀλλὰ (πειράσομαί γε ὡς διὰ	βραχυτάτων.	καὶ γὰρ αὖ καὶ ~τοῦτο
[449]	ὧν φημι, μηδένα ἂν ἐν	βραχυτέροις	ἐμοῦ τὰ αὐτὰ εἰπεῖν. ~(Σωκράτης)

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005