Pages
[454]	ἄρτι ἔλεγον, καὶ περὶ τούτων	ἅ	ἐστι δίκαιά τε καὶ ἄδικα.
[526]	ἀρετὴν τὴν τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν	ἃ	ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ
[466]	εἶναι, ἐάν τις ποιῇ ταῦτα	ἃ	ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα εἶναι,
[503]	καὶ ἐπὶ τὸ βέλτιστον λέγων,	ἃ	ἂν λέγῃ ἄλλο τι οὐκ
[491]	ἀλλὰ καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες	ἃ	ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ
[525]	γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες πάσχοντα	ἃ	ἂν πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται.
[507]	εὖ τε καὶ ~καλῶς πράττειν	ἃ	ἂν πράττῃ, τὸν δ' εὖ
[468]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ	ἃ	βούλεται, εἴπερ τυγχάνει ταῦτα κακὰ
[468]	μὴ μέγα δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν	ἃ	βούλεται. ~(Πῶλος) ~ὡς δὴ σύ,
[468]	ἀλλ' οὔ μοι δοκεῖ ποιεῖν	ἃ	βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν ὅπως
[467]	~(Σωκράτης) ~οὔ φημι ποιεῖν αὐτοὺς	ἃ	βούλονται· ἀλλά μ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος)
[467]	ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου ὅτι ποιοῦσιν	ἃ	βούλονται; ~(Πῶλος) οὗτος ἀνήρ ~(Σωκράτης)
[467]	ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ οὖν ποιοῦσιν	ἃ	βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ φημι. ~(Πῶλος)
[507]	φεύγειν ἃ μὴ προσήκει, ἀλλ'	ἃ	δεῖ καὶ πράγματα καὶ ἀνθρώπους
[481]	ἐναντία πράττομεν, ὡς ἔοικεν, ἢ	ἃ	δεῖ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Καλλίκλεις, εἰ
[489]	ὁ νόμος καὶ ἡ ~φύσις,	ἃ	δὴ καὶ ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ
[524]	τῆς φύσεως καὶ τὰ παθήματα	ἃ	διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματος
[481]	εἴ τίς σου λέγοντος ἑκάστοτε	ἃ	διὰ τούτους λέγεις θαυμάζοι ~ὡς
[473]	σε ~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν οὖν	ἃ	διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν· σκόπει δὲ
[467]	~(Πῶλος) ~οὐκ ἄρτι ὡμολόγεις ποιεῖν	ἃ	δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι, (τούτου
[467]	οἱ ~ποιοῦντες ἐν ταῖς πόλεσιν	ἃ	δοκεῖ αὐτοῖς καὶ οἱ τύραννοι
[467]	~(Σωκράτης) οὔ φημι. ~(Πῶλος) ποιοῦντες	ἃ	δοκεῖ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) φημί. ~(Πῶλος)
[469]	τὸ μέγα δύνασθαι, τὸ ποιεῖν	ἃ	δοκεῖ αὐτῷ· ἢ δοκεῖ σοι;
[468]	ὂν κάκιον, οὗτος δήπου ποιεῖ	ἃ	δοκεῖ αὐτῷ· ἦ γάρ; ~(Πῶλος)
[468]	ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν πόλει	ἃ	δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ μέγα δύνασθαι
[470]	σοι φαίνεται, ἐὰν μὲν ~πράττοντι	ἃ	δοκεῖ ἕπηται τὸ ὠφελίμως πράττειν,
[467]	τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ	ἃ	~δοκεῖ καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν
[524]	ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις,	ἃ	ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι·
[463]	σοι ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη ~εἰδότι	ἃ	ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν
[525]	μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ ἀδικίας,	ἃ	~ἑκάστη ἡ πρᾶξις αὐτοῦ ἐξωμόρξατο
[481]	φῇ οὕτως ἔχειν, μεταβαλλόμενος λέγεις	ἃ	ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ πρὸς τὸν
[468]	~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν,	ἃ	ἕνεκά του ποιοῦμεν, μὴ ἐκεῖνα
[467]	μήτε κακὰ ἆρα τοιάδε λέγεις,	ἃ	ἐνίοτε μὲν μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ,
[482]	ἐν τοῖς λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς	ἃ	ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ γὰρ τῷ
[475]	καὶ ἢ (φάθι ἢ μὴ	ἃ	ἐρωτῶ. ~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ ἂν
[458]	~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή, ὦ Γοργία,	ἃ	θαυμάζω ἐν τοῖς λεγομένοις ὑπὸ
[500]	οὕτως φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή,	ἃ	καὶ πρὸς τούσδε ἐγὼ ἔλεγον,
[481]	καὶ τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα	ἃ	λέγεις, ἄλλο τι ἢ ἡμῶν
[503]	οἳ κηδόμενοι τῶν πολιτῶν λέγουσιν	ἃ	~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ καὶ οἵους
[506]	γάρ ~τοι ἔγωγε εἰδὼς λέγω	ἃ	λέγω, ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ μεθ'
[490]	κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν	ἃ	λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι ἐγὼ
[523]	ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι λέξω	ἃ	μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος
[507]	ἐστιν οὔτε ~διώκειν οὔτε φεύγειν	ἃ	μὴ προσήκει, ἀλλ' ἃ δεῖ
[521]	ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ, διατελεῖν	ἃ	νοεῖς λέγων. ~καὶ νῦν εὖ
[482]	λέγει γάρ, ὦ φίλε ἑταῖρε,	ἃ	νῦν ἐμοῦ ἀκούεις, καί μοί
[470]	μὲν ἄμεινον εἶναι ταῦτα ~ποιεῖν	ἃ	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε καὶ
[511]	ταύτης τῆς μεγάλης εὐεργεσίας, σώσασα	ἃ	~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ αὐτὸν καὶ
[492]	σαφῶς γὰρ ~σὺ νῦν λέγεις	ἃ	οἱ ἄλλοι διανοοῦνται μέν, λέγειν
[487]	σὺ δὲ ταῦτα πάντα ἔχεις	ἃ	οἱ ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί
[473]	ὦ Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα λέγῃς	ἃ	οὐδεὶς ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ
[505]	μοι τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται,	ἃ	πρὸ τοῦ δύο ἄνδρες ἔλεγον,
[465]	ἔχει λόγον οὐδένα ᾧ προσφέρει	ἃ	προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα τὴν φύσιν
[508]	ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο χρηστέον· καὶ	ἃ	Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ
[508]	ἐχόντων σκεψώμεθα τί ποτ' ἐστὶν	ἃ	σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις, ἆρα ~καλῶς
[482]	ἀεὶ (τῶν αὐτῶν, λέγει δὲ	ἃ	σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ
[487]	μὴ τρία ἄρα δεῖ ἔχειν	ἃ	σὺ πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην τε
[521]	ἥδιστον, καὶ οὐκ ἐθέλων ποιεῖν	ἃ	σὺ παραινεῖς, τὰ κομψὰ ταῦτα,
[513]	ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ ταῦτα ἦν	ἃ	τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[482]	δημηγορικά, ~φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν,	ἃ	φύσει μὲν οὐκ ἔστιν καλά,
[461]	τοῦτο ὃ> δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς	ἀγαγὼν	ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ τίνα
[477]	ἢ ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	ἀγαθὰ	ἄρα πάσχει ὁ δίκην διδούς;
[468]	ὄντα οὐ βουλόμεθα. τὰ γὰρ	ἀγαθὰ	βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ, τὰ
[499]	ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε καὶ	ἀγαθὰ	εἶναι; οὐ ταῦτα ἀνάγκη, ὦ
[498]	κακοὺς δὲ ~κακῶν; τὰ δὲ	ἀγαθὰ	εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ δὲ
[506]	ἡμεῖς καὶ τἆλλα πάντα ὅσ'	ἀγαθά	ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε
[477]	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ καλά,	ἀγαθά;	ἢ γὰρ ἡδέα ἢ ὠφέλιμα.
[461]	καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ	ἀγαθά,	καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα
[467]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ μήτε	ἀγαθὰ	μήτε κακὰ ἆρα τοιάδε λέγεις,
[468]	φῂς σύ, τὰ ~δὲ μήτε	ἀγαθὰ	μήτε κακὰ οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ
[468]	ἄλλ' ἄττα καλεῖς τὰ μήτε	ἀγαθὰ	μήτε κακά; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ
[486]	καὶ δόξα καὶ ἄλλα πολλὰ	ἀγαθά.	~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον
[519]	ὡς δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ καὶ	~ἀγαθὰ	τὴν πόλιν πεποιηκότες ἄρα ἀδίκως
[500]	παντὸς ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα	ἀγαθὰ	τῶν ἡδέων ἐστὶν καὶ ὁποῖα
[499]	ἡδοναί τινές εἰσιν αἱ μὲν	ἀγαθαί,	αἱ δὲ κακαί· ἦ γάρ;
[499]	ἀρετὴν τοῦ σώματος, αὗται μὲν	ἀγαθαί,	αἱ δὲ (τἀναντία τούτων ~κακαί;
[495]	μὴ διορίζηται τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι	ἀγαθαὶ	καὶ κακαί; ἀλλ' ἔτι καὶ
[499]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν	ἀγαθαὶ	μὲν αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ
[507]	ἀνάγκη. ~ἡ ἄρα σώφρων ψυχὴ	ἀγαθή.	ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω παρὰ
[507]	δὴ ὅτι, εἰ ἡ σώφρων	ἀγαθή	ἐστιν, ἡ τοὐναντίον τῇ σώφρονι
[498]	οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	ἀγαθοὶ	ἄρα οἳ ἂν χαίρωσι, κακοὶ
[506]	ἐσμεν; ~πάνυ γε. ~ἀλλὰ μὴν	ἀγαθοί	γέ ἐσμεν καὶ ἡμεῖς καὶ
[518]	τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες	ἀγαθοὶ	γεγόνασιν ἢ εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί,
[515]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ	ἀγαθοί,	δῆλον ὅτι ἕκαστος αὐτῶν βελτίους
[498]	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων	ἀγαθοί	εἰσιν οἱ χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί.
[506]	ἡδόμεθα, ἀγαθὸν δὲ οὗ παρόντος	~ἀγαθοί	ἐσμεν; ~πάνυ γε. ~ἀλλὰ μὴν
[516]	ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν οἵ γε	ἀγαθοὶ	ἡνίοχοι κατ' ἀρχὰς μὲν ~οὐκ
[498]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παραπλησίως εἰσὶν	ἀγαθοὶ	καὶ κακοὶ οἱ ἀγαθοί τε
[498]	καὶ ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ	ἀγαθοὶ	καὶ οἱ κακοί) εἰσιν οἱ
[498]	ἄρα χαίρουσιν καὶ λυποῦνται οἱ	ἀγαθοὶ	καὶ οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί.
[498]	κακοί; ἢ καὶ ἔτι ~μᾶλλον	ἀγαθοὶ	(οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί)
[498]	γε φρόνιμοι καὶ οἱ ἀνδρεῖοι	ἀγαθοί,	οἱ δὲ δειλοὶ καὶ ἄφρονες
[515]	ἔλεγες, εἰ ἔτι σοι ~δοκοῦσιν	ἀγαθοὶ	πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ Κίμων
[466]	ταῖς πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ	ἀγαθοὶ	~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα τοῦτ' ἐρωτᾷς
[498]	εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ οἱ	ἀγαθοί	τε καὶ οἱ κακοί; ἢ
[516]	καίτοι οὗτοι, εἰ ἦσαν ἄνδρες	ἀγαθοί,	ὡς σὺ ~φῄς, οὐκ ἄν
[497]	ἂν εἴη τὰ ~ἡδέα τοῖς	ἀγαθοῖς	ἢ τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς;
[527]	μελετητέον οὐ τὸ δοκεῖν εἶναι	ἀγαθὸν	ἀλλὰ τὸ εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ
[507]	~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον	ἀγαθὸν	ἄνδρα εἶναι τελέως, τὸν δὲ
[470]	τὸν μὲν γὰρ καλὸν καὶ	ἀγαθὸν	ἄνδρα καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί
[515]	εἰ ~τοίνυν τοῦτο δεῖ τὸν	ἀγαθὸν	ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ πόλει,
[452]	ὑγίεια; ~τί δ' ἐστὶν μεῖζον	ἀγαθὸν	(ἀνθρώποις ὑγιείας; εἰ δ' αὖ
[505]	καὶ τί ψεῦδος· κοινὸν γὰρ	ἀγαθὸν	ἅπασι φανερὸν γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι
[452]	καὶ τί ἐστιν (τοῦτο τὸ	ἀγαθόν;	ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν νομίσας,
[468]	δήπου τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ	ἀγαθὸν	ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν ὅταν
[467]	τῶν ὄντων ὃ οὐχὶ ἤτοι	ἀγαθόν	γ' ἐστὶν ἢ κακὸν ἢ
[449]	ἄρα χρή σε καλεῖν; ~(Γοργίας)	~ἀγαθόν	γε, ὦ Σώκρατες, εἰ δὴ
[503]	δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις ἄνδρα	ἀγαθὸν	γεγονότα καὶ Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην
[517]	(ὅτι οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα	ἀγαθὸν	γεγονότα τὰ πολιτικὰ ἐν τῇδε
[499]	δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	ἀγαθὸν	δὲ αὖ τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης)
[506]	ἐστιν τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα,	ἀγαθὸν	δὲ οὗ παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν;
[500]	καὶ σὺ εἶναι μέν τι	~ἀγαθόν,	εἶναι δέ τι ἡδύ, ἕτερον
[459]	τοιαῦτα οὐκ εἰδότα καὶ δοκεῖν	ἀγαθὸν	εἶναι οὐκ ὄντα; ἢ τὸ
[452]	οὖν; κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνθρώποις	ἀγαθὸν	εἶναι πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς γὰρ
[452]	τοῦτο ὃ φῂς σὺ μέγιστον	ἀγαθὸν	εἶναι τοῖς ἀνθρώποις καὶ σὲ
[466]	ἐπεὶ τὸ μέγα δύνασθαι ἔφης	ἀγαθὸν	εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ
[506]	τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ τὸ	ἀγαθὸν	ἕνεκα τοῦ ἡδέος; ~τὸ ἡδὺ
[452]	εἴ σοι ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον	ἀγαθὸν	ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ τέχνης ἢ
[458]	αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον	ἀγαθόν	ἐστιν ~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι κακοῦ τοῦ
[507]	ἄνδρα εἶναι τελέως, τὸν δὲ	ἀγαθὸν	εὖ τε καὶ ~καλῶς πράττειν
[495]	εἶναι τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ	ἀγαθόν,	ἢ εἶναί τι τῶν ἡδέων
[459]	αὐτὰ μὲν οὐκ εἰδώς, τί	ἀγαθὸν	ἢ τί κακόν ἐστιν ἢ
[512]	τι τὸ γενναῖον καὶ τὸ	ἀγαθὸν	ᾖ ~ἢ τὸ σῴζειν τε
[458]	ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ αὐτὸ	ἀγαθὸν	ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν ἐστιν
[452]	ὦ Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον	ἀγαθὸν	καὶ αἴτιον ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας
[499]	εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ	ἀγαθόν,	~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα
[474]	ὡς ἔοικας, καλόν τε καὶ	ἀγαθὸν	καὶ κακὸν ~καὶ αἰσχρόν. ~(Πῶλος)
[499]	~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ χαίρειν τὸν	ἀγαθὸν	καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ
[459]	αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν καὶ	~ἀγαθὸν	καὶ κακὸν οὕτως ἔχων ὁ
[480]	τέμνειν καὶ κάειν ἰατρῷ, τὸ	ἀγαθὸν	~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον
[500]	αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι τε	ἀγαθὸν	καὶ ὅτι κακόν· καὶ ἐτίθην
[496]	οὐκ ἂν εἴη τό τε	ἀγαθὸν	καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα;
[495]	τῶν ἡδέων ὃ οὐκ ἔστιν	ἀγαθόν;	~(Καλλίκλης) ~ἵνα δή μοι μὴ
[499]	καλὰ λέγειν τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι.	ἀγαθὸν	μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον καὶ
[467]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις εἶναι	ἀγαθὸν	μὲν σοφίαν τε καὶ ὑγίειαν
[527]	κολαστέος ἐστί, καὶ τοῦτο ~δεύτερον	ἀγαθὸν	μετὰ τὸ εἶναι δίκαιον, τὸ
[452]	~σοι πλούτου φανῇ τι μεῖζον	ἀγαθὸν	ὂν ἢ παρὰ Γοργίᾳ ἢ
[521]	~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε ὢν	ἀγαθὸν	ὄντα· μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν
[466]	~(Πῶλος) φημὶ γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης)	~ἀγαθὸν	οὖν οἴει εἶναι, ἐάν τις
[467]	κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων, ~οὔτε	ἀγαθὸν	οὔτε κακόν; ~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη,
[506]	ἐν ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου οἰκεῖος	ἀγαθὸν	παρέχει ~ἕκαστον τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε
[452]	σῆς τέχνης ~ἔργον μέγιστόν ἐστιν	ἀγαθόν;	πῶς γὰρ οὔ, φαίη ἂν
[495]	ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν καὶ	~ἀγαθὸν	ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ καὶ
[470]	δοκεῖ ἕπηται τὸ ὠφελίμως πράττειν,	ἀγαθόν	τε εἶναι, καὶ τοῦτο, ὡς
[500]	τέχνην, τῶν δὲ περὶ τὸ	ἀγαθὸν	τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ πρὸς
[466]	εἰ τὸ δύνασθαί γε λέγεις	ἀγαθόν	τι εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος)
[468]	εἴπερ ἐστὶ τὸ ~μέγα δύνασθαι	ἀγαθόν	τι κατὰ τὴν σὴν ὁμολογίαν;
[499]	~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ γε αἱ	ἀγαθόν	τι ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ αἱ
[506]	ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ τὸ	ἀγαθὸν	τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν,
[467]	δύναμίς ἐστιν, ὡς σὺ φῄς,	ἀγαθόν,	τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ
[495]	~μὴ οὐ τοῦτο ᾖ τὸ	ἀγαθόν,	τὸ πάντως χαίρειν· ταῦτά τε
[452]	τούτου τέχνη περὶ ~τὸ μέγιστον	ἀγαθὸν	τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ ἐμή”
[467]	αὐτοῖς καὶ οἱ τύραννοι οὐδὲν	ἀγαθὸν	τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ δὲ δύναμίς
[490]	~φρόνιμόν τε καὶ καλὸν καὶ	ἀγαθόν,	τοῦτον δὴ ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν
[519]	οὐ δοκεῖ σοι ἄλογον εἶναι	ἀγαθὸν	~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι τούτῳ
[503]	τοιοῦτος γέγονεν· φέρε γάρ, ~ὁ	ἀγαθὸς	ἀνὴρ καὶ ἐπὶ τὸ βέλτιστον
[515]	ἀνάγκη ἐκ τῶν ὡμολογημένων, εἴπερ	ἀγαθός	γ' ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης. ~(Καλλίκλης)
[519]	μέμφεσθαι τούτῳ ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ	ἀγαθὸς	γεγονώς τε ~καὶ ὢν ἔπειτα
[504]	ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός τε καὶ	ἀγαθός,	καὶ τοὺς ~λόγους προσοίσει ταῖς
[499]	τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον	~(ἀγαθὸς	ὁ κακός; οὐ ταῦτα συμβαίνει
[516]	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ'	ἀγαθὸς	τὰ πολιτικὰ Περικλῆς ἦν ἐκ
[499]	~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ	ἀγαθὸς	τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον
[516]	ἐκείνου, εἴπερ (ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο αὐτῶν	ἀγαθὸς	ὢν τὰ ~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[452]	τὴν παρ' αὑτῷ ~τέχνην μείζονος	ἀγαθοῦ	αἰτίαν εἶναι ἢ τὴν σήν,
[468]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκ' ἄρα τοῦ	ἀγαθοῦ	ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες.
[500]	ἡδέος θήραν, τὴν ~δὲ τοῦ	ἀγαθοῦ	αὐτὸ δέ μοι τοῦτο πρῶτον
[500]	ἕτερον δὲ τὸ ἡδὺ τοῦ	ἀγαθοῦ,	ἑκατέρου δὲ αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ
[467]	ἃ ἐνίοτε μὲν μετέχει τοῦ	ἀγαθοῦ,	~(ἐνίοτε δὲ τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε
[495]	ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ τοῦ	ἀγαθοῦ	~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ γε
[468]	ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα, τοῦ	ἀγαθοῦ·	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[506]	ἡδέος; ~τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ	ἀγαθοῦ.	~ἡδὺ δέ ἐστιν τοῦτο οὗ
[497]	ἕτερον ~γίγνεται τὸ ἡδὺ τοῦ	ἀγαθοῦ.	~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα σοφίζῃ,
[517]	ἐκεῖνοι· ὅπερ μόνον ἔργον ἐστὶν	~ἀγαθοῦ	πολίτου. ναῦς δὲ καὶ τείχη
[506]	δὲ τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ	ἀγαθοῦ	πρακτέον, ἢ τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα
[498]	~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ' ὅτι τοὺς	ἀγαθοὺς	ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς,
[526]	~μὴν κωλύει καὶ ἐν τούτοις	ἀγαθοὺς	ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα γε
[497]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	ἀγαθοὺς	ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας καὶ δειλούς;
[519]	ἂν ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους	ἀγαθοὺς	καὶ δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν
[514]	ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους τε ἡμῶν	ἀγαθοὺς	καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα
[498]	ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ εἶναι	ἀγαθούς,	καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν; τὰ
[497]	φρονίμους ἔλεγες· ἢ οὐ τούτους	ἀγαθοὺς	καλεῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.
[497]	τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ	ἀγαθοὺς	καλεῖς, ὥσπερ τοὺς καλοὺς οἷς
[497]	ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει δέ̓ τοὺς	ἀγαθοὺς	οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς,
[520]	εἴπερ τῷ ὄντι ~δύναιτό τις	ἀγαθοὺς	ποιεῖν. οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί.
[499]	γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ	ἀγαθῷ	ἢ καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ
[475]	ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ τε καὶ	ἀγαθῷ	ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[499]	~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ που τῶν	ἀγαθῶν	ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον εἶναι,
[500]	τρίτων; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν	ἀγαθῶν	ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ τἆλλα
[497]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν τῶν	ἀγαθῶν	γε καὶ κακῶν οὐχ ἅμα
[492]	ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν	ἀγαθῶν	καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ
[498]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ἀγαθῶν	παρόντων ἀγαθοί εἰσιν οἱ χαίροντες;
[497]	ἄθρει δέ̓ τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ	~ἀγαθῶν	παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ τοὺς
[468]	τὰ μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα τῶν	ἀγαθῶν	πράττουσιν ὅταν πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ
[468]	~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ δήπου τῶν	ἀγαθῶν.	~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες
[498]	~οὐκ οἶσθ' ὅτι τοὺς ἀγαθοὺς	ἀγαθῶν	φῂς παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς, καὶ
[449]	~νὴ τὴν Ἥραν, ὦ Γοργία,	ἄγαμαί	γε τὰς ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ
[485]	μὲν γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν	ἄγαμαι,	καὶ ~πρέπειν μοι δοκεῖ, καὶ
[482]	ἔγωγε κατ' αὐτὸ τοῦτο οὐκ	ἄγαμαι	Πῶλον, ὅτι σοι συνεχώρησεν τὸ
[502]	καὶ ἐλευθέρων, ἣν οὐ πάνυ	~ἀγάμεθα·	κολακικὴν γὰρ αὐτήν φαμεν εἶναι.
[511]	οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ τὸ	ἀγανακτητόν;	~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν γε ἔχοντι,
[482]	τὸ ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι	ἀγανακτοῖεν	ἂν εἴ τις μὴ φαίη
[522]	διὰ ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι,	ἀγανακτοίην	ἄν· εἰ δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς
[519]	πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα,	ἀγανακτούντων	καὶ σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ πάσχουσι·
[482]	εἰπεῖν, σὲ δὲ αὐτὸ τοῦτο	ἀγαπᾶν	καί σου ~καταγελᾶν, ὥς γέ
[461]	τοῖς (λόγοις τοῦτο ὃ> δὴ	ἀγαπᾷς,	αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα
[483]	πλέον τῶν ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν·	ἀγαπῶσι	γὰρ οἶμαι αὐτοὶ ἂν τὸ
[526]	ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα γε ἄξιον	~ἄγασθαι	τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ, ὦ
[493]	πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ, τὰ δ'	ἀγγεῖα	τετρημένα καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ'
[484]	ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ δή, φησίν,	~ἄγει	δικαιῶν τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί·
[488]	καὶ Πίνδαρος τὸ κατὰ ~φύσιν;	ἄγειν	βίᾳ τὸν κρείττω τὰ τῶν
[461]	διδάξειν; ἀλλ' εἰς τὰ τοιαῦτα	ἄγειν	πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν ~τοὺς λόγους.
[480]	ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς τὸ φανερὸν	ἄγειν	τὸ ἀδίκημα, ἵνα δῷ δίκην
[482]	ὄντι, ὦ Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα	ἄγεις	φορτικὰ καὶ δημηγορικά, ~φάσκων τὴν
[465]	κακοῦργός τε καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ	ἀγεννὴς	καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ χρώμασιν
[513]	μὲν ἑτέρα, ἡ πρὸς ἡδονήν,	ἀγεννὴς	καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ κολακεία
[492]	καὶ οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἀγεννῶς	γε, ὦ Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ
[527]	Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος	~ἄγῃ,	χασμήσῃ καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον
[448]	δέ γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ	Ἀγλαοφῶντος	ἢ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος
[518]	τὰς δ' ἄλλας πάσας ταύτας	~ἀγνοεῖν·	διὸ δὴ καὶ ταύτας μὲν
[472]	αὐτῶν ἐστιν ἢ γιγνώσκειν ἢ	ἀγνοεῖν	ὅστις τε εὐδαίμων ἐστὶν καὶ
[479]	τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ	~ἀγνοεῖν	ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ ὑγιοῦς
[520]	πρὸς ~Πῶλον· σὺ δὲ δι'	ἄγνοιαν	(τὸ μὲν πάγκαλόν τι οἴει
[517]	τὸ αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ	ἀγνοοῦντες	ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ γοῦν
[500]	ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι,	ἀγνοοῦσαι	δὲ τὸ βέλτιον καὶ τὸ
[479]	σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~ἀγνοῶν	γε, ὡς ἔοικεν, οἷόν ἐστιν
[478]	οὕτως εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει· ποῖ	ἄγομεν	καὶ ~παρὰ τίνας τοὺς κάμνοντας
[447]	Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν	ἀγορᾷ	ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν
[469]	ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ ἐγὼ ἐν	ἀγορᾷ	~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ μάλης ἐγχειρίδιον
[485]	μέσα τῆς πόλεως καὶ τὰς	~ἀγοράς,	ἐν αἷς ἔφη ὁ ποιητὴς
[510]	~οὐκοῦν ὅπου τύραννός ἐστιν ἄρχων	ἄγριος	καὶ ἀπαίδευτος, εἴ τις τούτου
[516]	~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας δι'	ἀγριότητα.	ἢ οὐ δοκεῖ σοι (κακὸς
[516]	ὃς ἂν παραλαβὼν ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ	ἀγριώτερα	ἢ παρέλαβε; δοκεῖ ἢ οὔ;
[516]	δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ	ἀγριωτέρους,	ἀδικωτέρους τε καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης)
[516]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	ἀγριωτέρους	γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ οἵους
[461]	εἰς τὰ τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ	ἀγροικία	ἐστὶν ~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ
[486]	δὲ ~τοιοῦτον, εἴ τι καὶ	ἀγροικότερον	εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης τύπτοντα
[462]	τίνος λέγεις ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ	ἀγροικότερον	ᾖ τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ
[509]	κατέχεται καὶ δέδεται, ~καὶ (εἰ	ἀγροικότερόν	τι εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς καὶ
[494]	λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ ἐγὼ	ἄγω	ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος
[489]	φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν νόμον	ἄγων,	ἐὰν δέ τις κατὰ νόμον,
[494]	~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα	ἄγων,	ὦ Σώκρατες, τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης)
[526]	τοῦτον τὸν βίον καὶ τὸν	ἀγῶνα	τοῦτον, ~ὃν ἐγώ φημι ἀντὶ
[457]	~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ καὶ τῇ	ἀγωνίᾳ.	ἐὰν δὲ οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός
[456]	χρῆσθαι ὥσπερ τῇ ἄλλῃ πάσῃ	ἀγωνίᾳ.	καὶ ~γὰρ (τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ
[456]	ἀγωνίᾳ. καὶ ~γὰρ (τῇ ἄλλῃ	ἀγωνίᾳ	οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ πρὸς
[456]	πρὸς ἄλλον γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν	~ἀγωνίζοιτο,	πείσειεν ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ
[526]	φημι ἀντὶ πάντων τῶν ἐνθάδε	ἀγώνων	εἶναι, καὶ ὀνειδίζω σοι ὅτι
[501]	ἡ κιθαριστικὴ ἡ ἐν τοῖς	ἀγῶσιν;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[509]	τι εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς καὶ	ἀδαμαντίνοις	~λόγοις, ὡς γοῦν ἂν δόξειεν
[472]	Νικίας ὁ Νικηράτου καὶ οἱ	ἀδελφοὶ	μετ' αὐτοῦ, ὧν οἱ τρίποδες
[485]	λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς τὸν	ἀδελφόν,	ὅτι ἀμελεῖς, ὦ ~Σώκρατες, ὧν
[471]	αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν	ἀδελφόν,	τὸν γνήσιον τοῦ Περδίκκου ὑόν,
[448]	Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ	ἀδελφὸς	αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν ~τέχνης, τίνα
[448]	ὢν τῆς τέχνης ἧσπερ ὁ	ἀδελφὸς	αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί ἂν αὐτὸν
[471]	ἦν δούλη Ἀλκέτου τοῦ Περδίκκου	ἀδελφοῦ,	καὶ κατὰ μὲν τὸ ~δίκαιον
[456]	γὰρ ἤδη ~ἔγωγε μετὰ τοῦ	ἀδελφοῦ	καὶ μετὰ τῶν ἄλλων ἰατρῶν
[511]	λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι ἐπίσταται ὅτι	ἄδηλόν	ἐστιν οὕστινάς τε ὠφέληκεν ~τῶν
[460]	~εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ τὰ	ἄδικα	ἤτοι πρότερόν γε ἢ ὕστερον
[454]	ἅ ἐστι δίκαιά τε καὶ	ἄδικα.	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ τοι ὑπώπτευον
[482]	Πῶλον, ὅτι σοι συνεχώρησεν τὸ	~ἀδικεῖν	αἴσχιον εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ
[475]	~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ δὲ	ἀδικεῖν	αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[509]	οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν μηδένα ~βουλόμενον	ἀδικεῖν,	ἀλλ' ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας πάντας
[483]	ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν, καὶ	ἀδικεῖν	αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ δέ γε
[526]	~ἄξιον ἐν μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ	ἀδικεῖν	γενόμενον δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ
[460]	ἄρα βουλήσεται ὅ γε δίκαιος	ἀδικεῖν.	~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν δὲ
[460]	~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς	ἀδικεῖν.	~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)
[509]	μεῖζον μέν φαμεν κακὸν τὸ	~ἀδικεῖν,	ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. τί
[482]	~ἄρτι ἔλεγον, ὡς οὐ τὸ	ἀδικεῖν	ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα δίκην μὴ
[469]	οὐδέτερα· εἰ δ' ἀναγκαῖον εἴη	ἀδικεῖν	ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον
[475]	οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον	ἀδικεῖν	ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ τυγχάνει
[510]	~ἆρ' οὖν καὶ τὸ μὴ	ἀδικεῖν;	ἢ πολλοῦ δεῖ, εἴπερ ὅμοιος
[474]	δὲ δή; αἴσχιον πότερον τὸ	ἀδικεῖν	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)
[474]	ὦ ~Πῶλε, κάκιον εἶναι, τὸ	ἀδικεῖν	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ
[509]	ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν μὴ βούληται	ἀδικεῖν,	ἱκανὸν τοῦτ' ἐστίν οὐ γὰρ
[475]	πῶς ἐλέγετο νυνδὴ περὶ τοῦ	ἀδικεῖν	καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες τὸ
[510]	οἵῳ τε εἶναι ὡς πλεῖστα	ἀδικεῖν	καὶ ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι δίκην.
[508]	καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν	ἀδικεῖν	καὶ ἐμὲ καὶ ~τὰ ἐμὰ
[509]	τήν τε ἀπὸ ~τοῦ μὴ	ἀδικεῖν	καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ μὴ
[475]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον τὸ	ἀδικεῖν	κάκιον ἂν εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι.
[509]	ἀλλ' ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας πάντας	ἀδικεῖν;	~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι τοῦτο, ὦ
[527]	λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ	ἀδικεῖν	μᾶλλον ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ
[486]	εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων	ἀδικεῖν	μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι οὐκ
[481]	ἐπεὶ τῷ γε μὴ μέλλοντι	~ἀδικεῖν	οὐ μεγάλη τίς μοι δοκεῖ
[483]	τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ	ἀδικεῖν.	οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό γ'
[509]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ τοῦ	ἀδικεῖν;	πότερον ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖν,
[469]	τῶν κακῶν τυγχάνει ὂν τὸ	ἀδικεῖν.	~(Πῶλος) ἦ γὰρ τοῦτο μέγιστον;
[469]	~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ	ἀδικεῖν.	~(Πῶλος) σὺ ἄρα τυραννεῖν οὐκ
[479]	κακὸν ἡ ἀδικία καὶ τὸ	(ἀδικεῖν;	~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[469]	βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ	ἀδικεῖν;	~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν ἂν ἔγωγε
[474]	δέξαι' ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἢ	ἀδικεῖν;	~(Σωκράτης) καὶ σύ γ' ἂν
[474]	τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ	ἀδικεῖν.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ κάκιον, εἴπερ
[461]	χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν	ἀδικεῖν.	ταῦτα οὖν ὅπῃ ποτὲ ἔχει,
[509]	~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν ὄντοιν, τοῦ	ἀδικεῖν	τε καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν
[483]	~ὥσπερ αὐτίκα ἐν τούτοις, τῷ	ἀδικεῖν	τε καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου
[479]	ἐστὶν τῶν κακῶν μεγέθει τὸ	ἀδικεῖν·	τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ διδόναι
[483]	πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ	ἀδικεῖν,	τὸ πλέον τῶν ἄλλων ~ζητεῖν
[489]	ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον τὸ	ἀδικεῖν	(τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα ἢ
[475]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν ἐστιν
[475]	σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον
[473]	~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι. ~(Πῶλος)
[474]	καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὸ	~ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ
[489]	δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει ~μοι
[508]	~ἄρα ἦν, τὸ εἶναι τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ
[489]	ἄρα μόνον ἐστὶν αἴσχιον τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον ~τὸ
[475]	~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι τὸ	ἀδικεῖν	τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[519]	τοῦ διδασκάλου, σχόντας δὲ δικαιοσύνην,	ἀδικεῖν	τούτῳ ᾧ οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ
[522]	καὶ ἄνανδρός ἐστιν, τὸ δὲ	ἀδικεῖν	φοβεῖται· πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα
[483]	γ' ἐστὶν τὸ πάθημα, τὸ	ἀδικεῖσθαι,	ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ ~κρεῖττόν
[474]	πότερον τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ	ἀδικεῖσθαι;	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης)
[482]	τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι τοῦ	ἀδικεῖσθαι·	ἐκ (ταύτης γὰρ αὖ τῆς
[469]	δ' ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἢ	ἀδικεῖσθαι,	~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ
[474]	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ	ἀδικεῖσθαι	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή;
[489]	~καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν (τοῦ	ἀδικεῖσθαι;	ἔστιν ταῦτα ἢ οὔ; καὶ
[469]	ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον	ἀδικεῖσθαι	ἢ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα
[474]	ἐπεὶ σὺ δέξαι' ἂν μᾶλλον	~ἀδικεῖσθαι	ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) καὶ σύ
[510]	τέχνη τῆς παρασκευῆς τοῦ μηδὲν	ἀδικεῖσθαι	ἢ ὡς ὀλίγιστα; ~σκέψαι εἰ
[475]	εἴπερ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι,	ἤτοι λυπηρότερόν ἐστιν καὶ λύπῃ
[475]	λύπῃ ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν τοῦ	~ἀδικεῖσθαι,	καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες
[510]	~οὐκοῦν τούτῳ τὸ μὲν μὴ	ἀδικεῖσθαι	καὶ μέγα (δύνασθαι, ὡς ὁ
[527]	τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ τὸ	ἀδικεῖσθαι,	καὶ ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον
[475]	~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ	ἀδικεῖσθαι·	κάκιον γὰρ τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος)
[473]	τοῖς ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι	κάκιον εἶναι. ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[475]	ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες τὸ μὲν	~ἀδικεῖσθαι	κάκιον εἶναι, τὸ δὲ ἀδικεῖν
[474]	ἄλλους ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι	κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ τὸ μὴ
[469]	~(Πῶλος) σὺ ἄρα βούλοιο ἂν	ἀδικεῖσθαι	μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην
[509]	ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν τε καὶ	ἀδικεῖσθαι,	μεῖζον μέν φαμεν κακὸν τὸ
[469]	γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ τὸ	ἀδικεῖσθαι	μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά γε. ~(Πῶλος)
[489]	καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι;	μὴ φθόνει ~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο,
[483]	ἐστιν ὅπερ καὶ κάκιον, τὸ	ἀδικεῖσθαι,	νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ
[508]	τὸ εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι	ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ
[489]	ἐστὶν αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ	(ἀδικεῖσθαι,	οὐδὲ δίκαιον ~τὸ ἴσον ἔχειν,
[509]	λέγω· πότερον ἐὰν μὴ βούληται	ἀδικεῖσθαι,	οὐκ ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν δύναμιν
[509]	ἐὰν δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ μὴ	ἀδικεῖσθαι,	οὐκ ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ
[475]	νυνδὴ περὶ τοῦ ἀδικεῖν καὶ	ἀδικεῖσθαι;	οὐκ ἔλεγες τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι
[509]	καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ μὴ	ἀδικεῖσθαι;	πότερα δύναμιν ἢ βούλησιν; ὧδε
[475]	ἀδικεῖν κάκιον ἂν εἴη τοῦ	ἀδικεῖσθαι.	~(Πῶλος) δῆλον δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης)
[473]	γε. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ τὸ	ἀδικεῖσθαι.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς
[475]	αἴσχιον εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ	ἀδικεῖσθαι;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) νῦν δέ
[474]	εἶναι, τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ	ἀδικεῖσθαι;	~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[483]	τῷ ἀδικεῖν τε καὶ τῷ	ἀδικεῖσθαι,	Πώλου τὸ κατὰ νόμον ~αἴσχιον
[509]	τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ	ἀδικεῖσθαι.	τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος
[508]	ὑέος καὶ ἑταίρου, ἐάν τι	ἀδικῇ,	καὶ ~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο
[480]	γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ ἄλλον	ἀδικῇ	ὁ ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον,
[457]	τῇ δυνάμει καὶ τῇ τέχνῃ	ἀδικῇ,	οὐ τὸν διδάξαντα δεῖ μισεῖν
[460]	τε καὶ ἀδίκως ~χρῆται καὶ	ἀδικῇ,	ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ ἐὰν
[520]	ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν αὐτῷ μήποτε	~ἀδικηθῇ,	ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς ταύτην τὴν
[480]	εἰς τὸ φανερὸν ἄγειν τὸ	ἀδίκημα,	ἵνα δῷ δίκην καὶ ~ὑγιὴς
[525]	ἀδικήσωσι καὶ διὰ τὰ τοιαῦτα	ἀδικήματα	ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ τούτων τὰ
[522]	δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ	ἀδικημάτων	γέμοντα ~τὴν ψυχὴν εἰς Ἅιδου
[480]	ῥητορικῇ, ὅπως ἂν καταδήλων τῶν	ἀδικημάτων	γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου κακοῦ,
[471]	καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα	ἀδικήσας	ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ
[460]	ὁ ῥητορικός, οὐκ ἄν ποτε	ἀδικήσας.	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[509]	ἱκανὸν τοῦτ' ἐστίν οὐ γὰρ	~ἀδικήσει	ἢ καὶ ἐπὶ (τοῦτο δεῖ
[510]	πόλει δυνήσεται, τοῦτον οὐδεὶς χαίρων	ἀδικήσει.	οὐχ ~οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) ναί.
[509]	μὴ μάθῃ αὐτὰ καὶ ἀσκήσῃ,	ἀδικήσει;	τί οὐκ αὐτό γέ μοι
[480]	ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν ὅπως ~μὴ	ἀδικήσει,	ὡς ἱκανὸν κακὸν ἕξοντα. οὐ
[509]	ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ	ἀδικήσεται,	ἢ ἐὰν δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ
[509]	~παρασκευάσηται τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ	ἀδικήσεται;	~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό γε,
[480]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν δέ γε	ἀδικήσῃ	ἢ αὐτὸς ἢ ἄλλος τις
[510]	τινα καὶ τέχνην, ~ὅπως μὴ	ἀδικήσωμεν.	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τίς
[525]	~(οἳ δ' ἂν τὰ ἔσχατα	ἀδικήσωσι	καὶ διὰ τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα
[480]	~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον μὴ αὐτὸς	ἀδικῆται	ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο μὲν
[477]	~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ	ἀδικία	ἄρα καὶ ἡ ἀκολασία καὶ
[504]	μὲν ἐν ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται,	ἀδικία	δὲ ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη μὲν
[478]	μέγιστα ἀδικῶν καὶ χρώμενος μεγίστῃ	ἀδικίᾳ	~διαπράξηται ~ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε
[520]	οἶμαι ἀδικοῦσιν ~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ'	ἀδικίᾳ·	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[477]	τῶν πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ ἡ	ἀδικία	καὶ συλλήβδην ἡ τῆς ψυχῆς
[477]	~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ	ἀδικία	καὶ σύμπασα ψυχῆς πονηρία νυνδὴ
[479]	οὖν συμβαίνει μέγιστον κακὸν ἡ	ἀδικία	καὶ τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί
[509]	μέγιστον τῶν κακῶν ~ἐστιν ἡ	ἀδικία	τῷ ἀδικοῦντι καὶ ἔτι τούτου
[478]	κάκιστα ἄρα ζῇ ὁ ἔχων	(ἀδικίαν)	καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται.
[477]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ταύτην οὖν οὐκ	ἀδικίαν	καλεῖς καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν
[520]	τις αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν	ἀδικίαν,	οὐδὲν δεινὸν αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ,
[477]	τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν, νόσον,	ἀδικίαν;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν
[519]	καὶ δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν	~ἀδικίαν	ὑπὸ τοῦ διδασκάλου, σχόντας δὲ
[525]	οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ	ἀδικίας,	ἃ ~ἑκάστη ἡ πρᾶξις αὐτοῦ
[525]	οὐ γὰρ οἷόν τε ἄλλως	ἀδικίας	ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ' ἂν τὰ
[478]	~(Σωκράτης) ~τίς δὲ πονηρίας καὶ	ἀδικίας;	εἰ μὴ οὕτως εὐπορεῖς, ὧδε
[478]	νόσου, δίκη δὲ ~ἀκολασίας καὶ	ἀδικίας.	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί οὖν
[480]	ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς	ἀδικίας	τῆς αὑτοῦ ἢ γονέων ἢ
[480]	μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ νόσημα τῆς	ἀδικίας	ὕπουλον τὴν ψυχὴν ~ποιήσει καὶ
[480]	γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου κακοῦ,	ἀδικίας.	φῶμεν οὕτως ἢ μὴ φῶμεν,
[510]	μέγα ~δυναίμην καὶ μηδείς με	ἀδικοῖ;	αὕτη, ὡς ἔοικεν, αὐτῷ ὁδός
[455]	περὶ τὸ δίκαιόν τε καὶ	ἄδικον.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα
[477]	τοῦ πένεσθαι καὶ κάμνειν τὸ	ἄδικον	εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν
[483]	~ταῦτα δὴ νόμῳ μὲν τοῦτο	ἄδικον	καὶ αἰσχρὸν λέγεται, τὸ πλέον
[470]	~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν δὲ	ἄδικον	καὶ πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος
[459]	περὶ τὸ δίκαιον καὶ τὸ	ἄδικον	καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ
[472]	καὶ ἄδικον ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον	ἄδικον	μὲν ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα δέ.
[522]	περὶ (ἀνθρώπους μήτε περὶ θεοὺς	ἄδικον	~μηδὲν μήτε εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος.
[472]	~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά τε καὶ	ἄδικον	ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν
[459]	~τί αἰσχρὸν ἢ δίκαιον ἢ	ἄδικον,	πειθὼ δὲ περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος
[460]	οὐδέποτ' ἂν εἴη ἡ ῥητορικὴ	~ἄδικον	πρᾶγμα, ὅ γ' ἀεὶ περὶ
[483]	ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν ~καὶ	ἄδικον	τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν
[505]	τε ~οὖσα καὶ ἀκόλαστος καὶ	ἄδικος	καὶ ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν δεῖ
[472]	ὁ ἀδικῶν τε καὶ ὁ	ἄδικος	πάντως μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι
[471]	~(Σωκράτης) εἴπερ γε, ὦ φίλε,	ἄδικος.	~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μὲν δὴ πῶς
[515]	ἔστιν ὅστις πρότερον πονηρὸς ὤν,	ἄδικός	τε καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄφρων,
[471]	~ἀλλὰ μὲν δὴ πῶς οὐκ	ἄδικος;	ᾧ γε προσῆκε μὲν τῆς
[455]	πότερον ~περὶ δικαίου μόνον καὶ	ἀδίκου	ἢ καὶ περὶ ὧν νυνδὴ
[460]	ἀλλὰ τοὺς τοῦ δικαίου καὶ	ἀδίκου·	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[475]	μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες ἢ οἱ	ἀδικούμενοι;	~(Πῶλος) οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, τοῦτό
[483]	ἐστιν τεθνάναι ἢ ζῆν, ὅστις	ἀδικούμενος	καὶ προπηλακιζόμενος μὴ οἷός ~τέ
[479]	~καὶ ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα τοῦ	ἀδικουμένου	ἀθλιώτερον εἶναι καὶ τὸν μὴ
[508]	αἴσχιον εἶναι ἢ ἐμοὶ τῷ	ἀδικουμένῳ.	ταῦτα ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ ἐν
[521]	οὐδεὶς γὰρ ἂν χρηστὸς μὴ	ἀδικοῦντ'	ἄνθρωπον εἰσαγάγοι καὶ ~οὐδέν γε
[519]	τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς	~ἀδικοῦντα,	ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ
[476]	δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι δικαίως	ἀδικοῦντα	ἆρα ~τὸ αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος)
[476]	τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ	ἀδικοῦντα	διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον τῶν
[482]	οὐ τὸ ἀδικεῖν ἐστιν καὶ	ἀδικοῦντα	δίκην μὴ διδόναι ἁπάντων ~ἔσχατον
[479]	Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ μέγιστα	ἀδικοῦντα	(δίκην οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ δὲ
[510]	εἶναι ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ	ἀδικοῦντα	μὴ ~διδόναι δίκην. ἦ γάρ;
[479]	μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ δὲ	ἀδικοῦντα	μὴ διδόναι ~δίκην πάντων μέγιστόν
[509]	ὄντος, εἰ οἷόν τε, τὸ	~ἀδικοῦντα	μὴ διδόναι δίκην, τίνα ἂν
[486]	δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν	~ἀδικοῦντα,	οἶσθ' ὅτι οὐκ ἂν ἔχοις
[471]	τούτῳ τῷ λόγῳ, φάσκων τὸν	ἀδικοῦντα	οὐκ εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ;
[472]	οἷόν τε εἶναι ~μακάριον ἄνδρα	ἀδικοῦντά	τε καὶ ἄδικον ὄντα, εἴπερ
[479]	ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ τὸν	ἀδικοῦντα	τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι καὶ
[473]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς	ἀδικοῦντας	ἀθλίους ἔφην εἶναι ἐγώ, καὶ
[456]	πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ τοὺς	ἀδικοῦντας,	ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ δὲ
[473]	δέ γε εὐδαίμονας αὖ τοὺς	ἀδικοῦντας,	ἐὰν μὴ διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος)
[478]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ δὲ τοὺς	ἀδικοῦντας	καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ
[509]	~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας τοὺς	ἀδικοῦντας	πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι
[470]	ἐστὶν καὶ ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ	ἀδικοῦντες	ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ
[475]	~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ	ἀδικοῦντες	ἢ οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς,
[509]	κακῶν ~ἐστιν ἡ ἀδικία τῷ	ἀδικοῦντι	καὶ ἔτι τούτου μεῖζον μεγίστου
[508]	ἐμὲ καὶ ~τὰ ἐμὰ τῷ	ἀδικοῦντι	καὶ κάκιον καὶ αἴσχιον εἶναι
[460]	ἐκ τῆς πόλεως, ἀλλὰ τῷ	ἀδικοῦντι	καὶ ~οὐκ ὀρθῶς χρωμένῳ τῇ
[480]	ἑταίρων ἢ ~παίδων ἢ πατρίδος	ἀδικούσης	οὐ χρήσιμος οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ
[519]	πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν ὡς	ἀδικοῦσι	σφᾶς ~(αὑτούς) τούς τε μισθοὺς
[520]	γὰρ δὴ τῇ βραδυτῆτι οἶμαι	ἀδικοῦσιν	~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ
[479]	ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ	ἀδίκῳ	(καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν
[510]	ὅμοιος ἔσται τῷ ἄρχοντι ὄντι	ἀδίκῳ	~καὶ παρὰ τούτῳ μέγα δυνήσεται;
[455]	ὄχλων ~δικαίων τε πέρι καὶ	ἀδίκων,	ἀλλὰ πιστικὸς μόνον· οὐ γὰρ
[473]	ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις; ἐὰν	ἀδικῶν	ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ
[525]	τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ τῶν	ἀδίκων	ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ νουθετήματα. ~(ὧν
[472]	ἓν μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν·	ἀδικῶν	δὲ δὴ εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ'
[454]	~περὶ τῶν δικαίων τε καὶ	ἀδίκων;	ἐξ ἧς πιστεύειν γίγνεται ἄνευ
[472]	διδῷ δίκην μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας	ἀδικῶν,	ἧττον δὲ ~ἄθλιος ἐὰν διδῷ
[480]	ἂν ἀεὶ τῶν φίλων τυγχάνῃ	ἀδικῶν,	~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς
[478]	ὢν ὃς ἂν τὰ μέγιστα	ἀδικῶν	καὶ χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται
[472]	ἄρα μὴ τυγχάνῃ δίκης ὁ	ἀδικῶν,	κατὰ τὸν σὸν λόγον εὐδαίμων
[472]	ἐμὴν δόξαν, ὦ Πῶλε, ὁ	ἀδικῶν	τε καὶ ὁ ἄδικος πάντως
[479]	ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ δίδωσι ~δίκην	ἀδικῶν,	τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως
[508]	~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης	ἀδίκως	αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ γε τὸ
[521]	(λαβὼν ἀδίκως χρήσεται, εἰ δὲ	ἀδίκως,	αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς, κακῶς.
[519]	πόλεως (οὐδ' ἂν εἷς ποτε	~ἀδίκως	ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς τῆς πόλεως
[521]	χρήσεται αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ με	~ἀδίκως	ἀφείλετο, οὕτως καὶ (λαβὼν ἀδίκως
[469]	ἄθλιον ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν	ἀδίκως	γε, ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ
[469]	~ἦ που ὅ γε ἀποθνῄσκων	ἀδίκως	ἐλεινός τε καὶ ἄθλιός ἐστιν.
[473]	δὲ ~ὑπόμνησόν με σμικρόν. ἐὰν	ἀδίκως	ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[481]	~ἑαυτὸν καὶ εἰς τοὺς ἑαυτοῦ	ἀδίκως	καὶ ἀθέως, ἐάντε αὖ θανάτου
[523]	~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν δὲ	ἀδίκως	καὶ ἀθέως εἰς τὸ τῆς
[508]	καὶ ~ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ	ἀδίκως	καὶ τέμνειν καὶ αἴσχιον καὶ
[470]	ποιῇ, ἄμεινον εἶναι, ὅταν δὲ	ἀδίκως,	κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ σε
[473]	οὔτε ὁ ~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα	ἀδίκως	οὔτε ὁ διδοὺς δίκην δυοῖν
[468]	δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις ἢ	ἀδίκως;	~(Πῶλος) ~ὁπότερ' ἂν ποιῇ, οὐκ
[519]	~ἀγαθὰ τὴν πόλιν πεποιηκότες ἄρα	ἀδίκως	ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται, ὡς ὁ
[521]	~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως καὶ (λαβὼν	ἀδίκως	χρήσεται, εἰ δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς,
[461]	ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι	ἀδίκως	χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν
[460]	τῇ πυκτικῇ χρῆταί τε καὶ	ἀδίκως	~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ
[460]	ἐὰν ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ	ἀδίκως	χρῆται, ~μὴ τῷ διδάξαντι ἐγκαλεῖν
[461]	ὁ ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ κἂν	ἀδίκως	χρῷτο, οὕτω ~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος
[516]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους,	ἀδικωτέρους	τε καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω.
[516]	ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους γεγονέναι ἀντὶ	~ἀδικωτέρων	ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ (ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο
[451]	ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν	ἀδόλως.	~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ πρὸς
[451]	τὸ ~σκολιόν, ἐν ᾧ καταριθμοῦνται	ᾄδοντες	ὅτι ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν,
[451]	σε ἀκηκοέναι ἐν τοῖς συμποσίοις	ᾀδόντων	ἀνθρώπων τοῦτο τὸ ~σκολιόν, ἐν
[522]	καὶ εἰ διὰ ταύτην ~τὴν	ἀδυναμίαν	ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν· εἰ δὲ
[492]	δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν	ἀδυναμίαν,	~καὶ αἰσχρὸν δή φασιν εἶναι
[461]	ὅτι αὖ ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν	ἀδύνατον	εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ
[473]	τῶν ἄλλων ξένων; ταῦτα λέγεις	ἀδύνατον	εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ,
[472]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ φημι	ἀδύνατον.	ἓν μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν·
[522]	τις ἐξελέγχοι ταύτην τὴν ~βοήθειαν	ἀδύνατον	ὄντα ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν,
[473]	~οὐ δῆτα, ὦ Πῶλε, ἀλλ'	ἀδύνατον·	τὸ γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται.
[497]	γε πράττοντα κακῶς (πράττειν ἅμα	ἀδύνατον	φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ.
[507]	τοιοῦτος οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ	ἀδύνατος,	ὅτῳ δὲ μὴ ἔνι ~κοινωνία,
[522]	ἐν πόλει οὕτως διακείμενος ~καὶ	ἀδύνατος	ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ
[483]	ἔχειν καὶ τὸν ~δυνατώτερον τοῦ	ἀδυνατωτέρου.	δηλοῖ δὲ ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι
[502]	πρὸς τὸ ἥδιστον; ἠνία γὰρ	ᾄδων	τοὺς θεατάς. ἀλλὰ δὴ σκόπει·
[511]	τὰς τέχνας ταύτας αἳ ἡμᾶς	ἀεὶ	~ἐκ τῶν (κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ
[492]	φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν	ἀεὶ	ἡ ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ'
[464]	βελτίστου οὐδὲν φροντίζει, τῷ δὲ	ἀεὶ	ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν ἄνοιαν ~καὶ
[494]	τετρημένα καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ'	ἀεὶ	καὶ νύκτα καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι
[523]	περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου, καὶ	ἀεὶ	καὶ νῦν ~ἔτι ἔστιν ἐν
[527]	οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ τὸ δίκαιον	ἀεί,	καὶ τῇ ἄλλῃ πάσῃ πράξει.
[502]	σοι δοκοῦσιν πρὸς τὸ βέλτιστον	ἀεὶ	λέγειν οἱ ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι,
[509]	ἔμοιγε ὁ αὐτὸς ~λόγος ἐστιν	ἀεί,	ὅτι ἐγὼ ταῦτα οὐκ οἶδα
[493]	βίου τὸν κοσμίως καὶ ~τοῖς	ἀεὶ	παροῦσιν ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως ἔχοντα
[460]	ῥητορικὴ ~ἄδικον πρᾶγμα, ὅ γ'	ἀεὶ	περὶ δικαιοσύνης τοὺς λόγους ποιεῖται·
[517]	~οὐδὲν παυόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ	ἀεὶ	περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι
[464]	τεττάρων δὴ τούτων οὐσῶν, καὶ	ἀεὶ	πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν
[491]	~νὴ τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς γε	ἀεὶ	σκυτέας τε καὶ κναφέας καὶ
[491]	σὺ ~μὲν γὰρ ἐμὲ φῂς	ἀεὶ	ταὐτὰ λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι·
[490]	τὴν αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς	ἀεὶ	ταὐτὰ λέγεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[477]	ὦ Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί·	ἀεὶ	τὸ αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην
[497]	περανθῶσιν οἱ ~λόγοι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ'	ἀεὶ	τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης) ὦ Γοργία·
[479]	διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ	ἀεὶ	τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον
[504]	τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο	ἀεὶ	τὸν νοῦν ~ἔχων, ὅπως ἂν
[525]	Ἅιδου ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς	ἀεὶ	τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ
[482]	ἐστὶ λόγων, ἡ δὲ φιλοσοφία	ἀεὶ	(τῶν αὐτῶν, λέγει δὲ ἃ
[480]	καὶ τῶν ἄλλων ὃς ἂν	ἀεὶ	τῶν φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν, ~καὶ
[486]	καὶ τοὺς ~ἄλλους τοὺς πόρρω	ἀεὶ	φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν γὰρ εἴ
[525]	καὶ φοβερώτατα πάθη πάσχοντας τὸν	~ἀεὶ	χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους ἐκεῖ
[525]	πεποίηκεν (τοὺς ἐν Ἅιδου τὸν	ἀεὶ	χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ Σίσυφον
[469]	γε πρός τὸν δὲ δικαίως	~ἀζήλωτον.	~(Πῶλος) ~ἦ που ὅ γε
[469]	~ὅτι οὐ χρὴ οὔτε τοὺς	ἀζηλώτους	ζηλοῦν οὔτε τοὺς ἀθλίους, ἀλλ'
[502]	ἐρεῖ, εἰ δέ τι τυγχάνει	ἀηδὲς	καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ καὶ
[503]	τὰ βέλτιστα, εἴτε ἡδίω ~εἴτε	ἀηδέστερα	ἔσται τοῖς ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ
[458]	τι μὴ ἀληθὲς λέγοι, οὐκ	ἀηδέστερον	μεντἂν ἐλεγχθέντων ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον
[481]	ἀποθανεῖται, μάλιστα μὲν μηδέποτε, ἀλλ'	ἀθάνατος	ἔσται πονηρὸς ~ὤν, εἰ δὲ
[484]	πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν τε καὶ	ἀθανάτων·	~οὗτος δὲ δή, φησίν, ~ἄγει
[481]	εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ	ἀθέως,	ἐάντε αὖ θανάτου ἄξια ἠδικηκὼς
[523]	κακῶν, τὸν δὲ ἀδίκως καὶ	ἀθέως	εἰς τὸ τῆς τίσεώς τε
[461]	μεντἂν πάθοις, ὦ βέλτιστε, εἰ	Ἀθήναζε	ἀφικόμενος, οὗ τῆς Ἑλλάδος ~πλείστη
[503]	εἰπεῖν δι' ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν	Ἀθηναῖοι	βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο
[515]	εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ, εἰ λέγονται	Ἀθηναῖοι	διὰ Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι, ἢ
[515]	τῷ δήμῳ, χείρους ἦσαν οἱ	Ἀθηναῖοι	ἢ ὅτε ~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν;
[515]	οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ	Ἀθηναῖοι,	~ἡνίκα χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ
[472]	ὀλίγου σοι πάντες συμφήσουσιν ταὐτὰ	Ἀθηναῖοι	καὶ οἱ ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ
[521]	διόρισόν μοι· τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι	Ἀθηναίοις	ὅπως ὡς βέλτιστοι ἔσονται, ὡς
[515]	γὰρ ἔγωγε ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι	Ἀθηναίους	ἀργοὺς καὶ δειλοὺς καὶ λάλους
[471]	εὐδαιμονέστατος, καὶ ἴσως ἔστιν ὅστις	~Ἀθηναίων	ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν
[502]	τί δὲ ἡ πρὸς τὸν	Ἀθηναίων	δῆμον ῥητορικὴ (καὶ τοὺς ἄλλους
[481]	σὺ δὲ δυοῖν, τοῦ τε	Ἀθηναίων	~δήμου καὶ τοῦ Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι
[513]	γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν τῷ	Ἀθηναίων	δήμῳ καὶ ~ναὶ μὰ Δία
[513]	ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ δήμῳ τῷ	Ἀθηναίων,	εἰ ~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς εἶναι
[521]	γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ' ὀλίγων	Ἀθηναίων,	ἵνα μὴ εἴπω μόνος, ἐπιχειρεῖν
[487]	ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ ἂν φήσαιεν	Ἀθηναίων,	καὶ ἐμοὶ εἶ εὔνους. ~(τίνι
[455]	~ταῦτα (καὶ τὰ τείχη τὰ	Ἀθηναίων	καὶ ἡ τῶν λιμένων κατασκευὴ
[481]	σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος ὁ	Ἀθηναίων	μὴ φῇ οὕτως ἔχειν, μεταβαλλόμενος
[469]	σοι δοκοῖ, καὶ τά γε	~Ἀθηναίων	νεώρια καὶ αἱ τριήρεις καὶ
[492]	ψόγον; ἢ πῶς οὐκ ἂν	ἄθλιοι	γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ τοῦ καλοῦ
[508]	οἱ εὐδαίμονες, κακίας δὲ ~οἱ	ἄθλιοι,	ἢ εἰ οὗτος ἀληθής ἐστιν,
[473]	ὁ διδοὺς δίκην δυοῖν γὰρ	ἀθλίοιν	~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ ἂν εἴη
[469]	μέντοι ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι	ἄθλιον	ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως
[507]	δὲ πονηρὸν καὶ κακῶς πράττοντα	ἄθλιον·	οὗτος δ' ἂν εἴη ὁ
[470]	τὸν δὲ ἄδικον καὶ πονηρὸν	ἄθλιον.	~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα οὗτός ἐστιν
[472]	καὶ ὁ ἄδικος πάντως μὲν	ἄθλιος,	~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν μὴ διδῷ
[471]	ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος)	ἄθλιος	ἄρα οὗτός ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος
[471]	λόγον. νῦν δὲ θαυμασίως ὡς	ἄθλιος	~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν·
[469]	ἂν δόξῃ αὐτῷ, δικαίως ἀποκτεινύς,	ἄθλιος	δοκεῖ σοι ~εἶναι καὶ ἐλεινός;
[472]	τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον δὲ	~ἄθλιος	ἐὰν διδῷ δίκην καὶ τυγχάνῃ
[512]	συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος μὲν	ἄθλιός	ἐστιν ὅτι οὐκ ~ἀπέθανεν, καὶ
[469]	ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός τε καὶ	ἄθλιός	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ ὁ
[494]	οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς καὶ	~ἄθλιος;	ἢ τούτους τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας
[470]	οὖν σοι δοκεῖ εἶναι ἢ	ἄθλιος;	~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα, ὦ Πῶλε·
[496]	τἀναντία τούτων, κακά τε καὶ	ἀθλιότητα,	~ἐν μέρει λαμβάνει καὶ ἐν
[469]	τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε τοὺς	ἀθλίους,	ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί δέ;
[473]	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας	ἀθλίους	ἔφην εἶναι ἐγώ, καὶ ἐξηλέγχθην
[479]	δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν	ἀθλίῳ	εἶναι διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων,
[493]	τὸ ἀιδὲς δὴ λέγων οὗτοι	ἀθλιώτατοι	ἂν εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι, καὶ
[471]	καὶ ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν	ἀθλιώτατος	γενόμενος καὶ οὐ μετεμέλησεν αὐτῷ,
[472]	γε, ἐπεὶ οὕτω γ' ἂν	ἀθλιώτατος	εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐὰν ἄρα
[471]	μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν ἐν Μακεδονίᾳ,	ἀθλιώτατός	~ἐστιν πάντων Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ
[473]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ γε αὐτοὺς	ἀθλιωτάτους	φημί, τοὺς δὲ διδόντας δίκην
[479]	ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου	ἀθλιώτερον	εἶναι καὶ τὸν μὴ διδόντα
[479]	τυφλῶς ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν ὅσῳ	ἀθλιώτερόν	ἐστι μὴ ὑγιοῦς σώματος μὴ
[472]	ὁ ἄδικος πάντως μὲν ἄθλιος,	~ἀθλιώτερος	μέντοι ἐὰν μὴ διδῷ δίκην
[473]	~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ ἂν εἴη	ἀθλιώτερος	μέντοι ὁ διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας.
[478]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	ἀθλιώτερος	πότερος δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν εἴτ'
[497]	γάρ σοι οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι·	ἄθρει	δέ̓ τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν
[495]	οὔτε σύ. ἀλλ' ὦ μακάριε,	ἄθρει	~μὴ οὐ τοῦτο ᾖ τὸ
[501]	περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	ἁθρόαις	ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον
[490]	αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ νῦν, πολλοὶ	~ἁθρόοι,	καὶ ἡμῖν ᾖ ἐν κοινῷ
[499]	γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ γε	αἱ	ἀγαθόν τι ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ
[459]	καὶ περὶ τὰ ἄλλα ~ὧν	αἱ	ἄλλαι τέχναι, αὐτὰ μὲν οὐκ
[450]	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ	αἱ	ἄλλαι τέχναι, ὦ Γοργία, οὕτως
[499]	μὲν αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ	αἱ	βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[500]	τὸ βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον,	αἱ	δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι τε ἀγαθὸν
[499]	τινές εἰσιν αἱ μὲν ἀγαθαί,	αἱ	δὲ κακαί· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[450]	τοὺς λόγους ἔχουσι ταῖς πράξεσιν,	αἱ	δὲ πολλαὶ πλείους, καὶ τὸ
[499]	ὡσαύτως αἱ μὲν χρησταί εἰσιν,	αἱ	δὲ πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[499]	τοῦ σώματος, αὗται μὲν ἀγαθαί,	αἱ	δὲ (τἀναντία τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης)
[501]	τοῦ βελτίστου περὶ τὴν ψυχήν,	αἱ	δὲ τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι
[523]	γιγνόμενον. ~νῦν μὲν γὰρ κακῶς	αἱ	δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη,
[523]	ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν· ~κακῶς οὖν	αἱ	δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ τε οὖν
[493]	ἀνοήτων τοῦτο τῆς ψυχῆς οὗ	αἱ	~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ
[501]	~ἔχεις οὖν εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν	αἱ	ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον
[498]	~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά,	αἱ	ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) πῶς
[499]	ἀγαθόν τι ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ	αἱ	κακόν τι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[498]	ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν τὰ κακά,	αἱ	λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν
[488]	δοκεῖς καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς	αἱ	μεγάλαι πόλεις ἐπὶ τὰς σμικρὰς
[499]	λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί τινές εἰσιν	αἱ	μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ κακαί·
[500]	εἰ μνημονεύεις, (ὅτι εἶεν παρασκευαὶ	αἱ	μὲν μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ ~τοῦτο
[501]	περὶ ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι,	αἱ	μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα ἔχουσαι
[499]	πίνειν ἡδονάς, ἦ ἄρα τούτων	αἱ	μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν τῷ
[499]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ λῦπαι ὡσαύτως	αἱ	μὲν χρησταί εἰσιν, αἱ δὲ
[501]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	αἱ	τοιαίδε ἅπασαι, οἷον ἡ κιθαριστικὴ
[501]	εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις	αἱ	τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ, εἰ
[469]	τά γε ~Ἀθηναίων νεώρια καὶ	αἱ	τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα πάντα
[503]	ὡς βέλτισται ~ἔσονται τῶν πολιτῶν	αἱ	ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ
[499]	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ μὲν	αἱ	ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ αἱ βλαβεραί;
[503]	τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν,	αἳ	δὲ χείρω, μή, τοῦτο δὲ
[450]	δέ γέ εἰσι τῶν τεχνῶν	αἳ	διὰ λόγου πᾶν περαίνουσι, καὶ
[511]	καὶ μελετᾶν τὰς τέχνας ταύτας	αἳ	ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ τῶν (κινδύνων
[503]	λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι	αἳ	μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω
[524]	~(ἕνα δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης,	Αἰακόν·	~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν
[526]	~ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ ὁ	Αἰακός	ἑκάτερος τούτων ῥάβδον ἔχων δικάζει
[524]	τοὺς δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης	Αἰακός·	Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν,
[511]	τῇ δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν ἐξ	Αἰγίνης	δεῦρο σώσῃ, οἶμαι δύ' ὀβολοὺς
[527]	παρὰ τὸν δικαστήν, ~(τὸν τῆς	Αἰγίνης	ὑόν, ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ,
[482]	ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν κύνα τὸν	Αἰγυπτίων	θεόν, ~οὔ σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς,
[511]	ὀβολοὺς ἐπράξατο, ἐὰν δὲ ἐξ	Αἰγύπτου	ἢ ἐκ ~τοῦ Πόντου, (ἐὰν
[493]	ὡς τῶν ἐν Ἅιδου τὸ	ἀιδὲς	δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν
[522]	ἀδικημάτων γέμοντα ~τὴν ψυχὴν εἰς	Ἅιδου	ἀφικέσθαι πάντων ἔσχατον κακῶν ἐστιν.
[525]	ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν	Ἅιδου	ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ
[525]	~ὠφελία καὶ ἐνθάδε καὶ ἐν	Ἅιδου·	οὐ γὰρ οἷόν τε ἄλλως
[493]	Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν	Ἅιδου	τὸ ἀιδὲς δὴ λέγων οὗτοι
[525]	~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς ἐν	Ἅιδου	τὸν ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον
[495]	ταῦτά τε γὰρ τὰ νυνδὴ	αἰνιχθέντα	~πολλὰ καὶ αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα,
[456]	(ἂν φανῆναι τὸν ἰατρόν, ἀλλ'	αἱρεθῆναι	ἂν τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ
[456]	ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον δεῖ	~αἱρεθῆναι	ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν φανῆναι τὸν
[455]	ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν ~τεχνικώτατον δεῖ	αἱρεῖσθαι.	οὐδ' ὅταν τειχῶν περὶ οἰκοδομήσεως
[455]	δῆλον γὰρ ὅτι ἐν ἑκάστῃ	αἱρέσει	τὸν ~τεχνικώτατον δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ'
[455]	ὅτι λέγω. ὅταν περὶ ἰατρῶν	αἱρέσεως	ᾖ τῇ ~πόλει σύλλογος ἢ
[455]	ἀρχιτέκτονες· οὐδ' αὖ ὅταν στρατηγῶν	αἱρέσεως	~πέρι ἢ τάξεώς τινος πρὸς
[456]	~(Γοργίας) ~καὶ ὅταν γέ τις	αἵρεσις	ᾖ ὧν νυνδὴ σὺ ἔλεγες,
[513]	Θετταλίδας· σὺν τοῖς φιλτάτοις ἡ	αἵρεσις	ἡμῖν ἔσται ταύτης ~τῆς δυνάμεως
[499]	καὶ ἡδονὰς καὶ λύπας καὶ	αἱρετέον	ἐστὶν καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[485]	πόλεως καὶ τὰς ~ἀγοράς, ἐν	αἷς	ἔφη ὁ ποιητὴς τοὺς ἄνδρας
[496]	~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~αἰσθάνῃ	οὖν τὸ συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον
[479]	ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε, ἆρ'	αἰσθάνῃ	τὰ συμβαίνοντα ἐκ τοῦ λόγου;
[519]	ἀκούω τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι.	~αἰσθάνομαι	γάρ, ὅταν ἡ πόλις τινὰ
[455]	ἐγώ τινας σχεδὸν καὶ συχνοὺς	~αἰσθάνομαι,	οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ' ἄν σε
[481]	Ἀθηναίων ~δήμου καὶ τοῦ Πυριλάμπους.	αἰσθάνομαι	οὖν σου ἑκάστοτε, καίπερ ὄντος
[519]	(δι' ἐκείνους τοὺς παλαιούς, ~οὐκ	αἰσθάνονται.	ἄνευ γὰρ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης
[464]	σώματα, οὓς οὐκ ἂν ῥᾳδίως	αἴσθοιτό	τις ὅτι οὐκ εὖ ἔχουσιν,
[464]	δὲ τὴν ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ	~αἰσθομένη	οὐ γνοῦσα λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη
[475]	λυπηρότερόν ἐστιν καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον	αἴσχιον	ἂν εἴη ἢ κακῷ ἢ
[475]	μᾶλλον τὸ κάκιον καὶ τὸ	αἴσχιον	ἀντὶ τοῦ ἧττον; μὴ ὄκνει
[508]	τῷ ἀδικοῦντι καὶ κάκιον καὶ	αἴσχιον	εἶναι ἢ ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ.
[475]	ἡμῖν ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ	αἴσχιον	εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι;
[482]	ὅτι σοι συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν	αἴσχιον	εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης
[475]	ἤτοι λύπῃ ἢ κακῷ ~ὑπερβάλλον	αἴσχιον	ἔσται· ἢ οὐκ ἀνάγκη; ~(Πῶλος)
[483]	φύσιν. φύσει μὲν γὰρ πᾶν	~αἴσχιόν	ἐστιν ὅπερ καὶ κάκιον, τὸ
[475]	δὴ δυοῖν αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον	αἴσχιον	ᾖ, ἤτοι λύπῃ ἢ κακῷ
[492]	~δυναστείαν, τί ἂν> τῇ ἀληθείᾳ	αἴσχιον	καὶ κάκιον εἴη σωφροσύνης καὶ
[508]	ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν καὶ	αἴσχιον	καὶ κάκιον, καὶ κλέπτειν γε
[483]	ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ κατὰ νόμον	~αἴσχιον	λέγοντος, σὺ τὸν λόγον ἐδιώκαθες
[474]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή;	αἴσχιον	πότερον τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ
[475]	κάκιον εἶναι, τὸ δὲ ἀδικεῖν	αἴσχιον;	~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ
[474]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ κάκιον, εἴπερ	αἴσχιον.	~(Πῶλος) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω·
[489]	εἶναι τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ	αἴσχιον	τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν
[475]	~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ	αἴσχιον	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι
[489]	τὸ πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ	αἴσχιον	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ
[489]	~οὐ νόμῳ ἄρα μόνον ἐστὶν	αἴσχιον	τὸ ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ
[508]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ	(αἴσχιον	τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ τὸν μέλλοντα
[457]	λόγῳ· καὶ ἔνιοί γε τελευτῶντες	αἴσχιστα	ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε ~καὶ εἰπόντες
[477]	πολύ γε. ~(Σωκράτης) εἰ δὴ	αἰσχίστη,	καὶ κακίστη; ~(Πῶλος) πῶς, ὦ
[477]	~τίς οὖν τούτων τῶν πονηριῶν	αἰσχίστη;	οὐχ ἡ ἀδικία καὶ συλλήβδην
[509]	πολλὴ ἀνάγκη ταύτην εἶναι τὴν	αἰσχίστην	~βοήθειαν μὴ δύνασθαι βοηθεῖν μήτε
[477]	τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης)	~αἴσχιστον	δὲ ἀδικία καὶ σύμπασα ψυχῆς
[508]	τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης ἀδίκως	αἴσχιστον	εἶναι, οὐδέ γε τὸ ~τέμνεσθαι
[477]	~(τἆλλα ἡ τῆς ψυχῆς πονηρία	αἴσχιστόν	ἐστι πάντων, ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι
[477]	παρέχον ἢ βλάβην ἢ ἀμφότερα	~αἴσχιστόν	ἐστιν ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐν
[508]	καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων δὴ	αἴσχιστόν	ἐστιν, ὡς ὁ σὸς λόγος.
[477]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ τὸ	αἴσχιστον	ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον ἢ
[472]	τε κάλλιστον μὴ εἰδέναι τε	αἴσχιστον·	τὸ ~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν
[477]	ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον	αἴσχιστον	τούτων ἐστὶν ἢ ~βλάβῃ ἢ
[477]	ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον καὶ	~αἶσχος	καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[503]	τούτου κολακεία ἂν εἴη ~καὶ	αἰσχρὰ	δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον καλόν,
[463]	~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ γὰρ κακὰ	αἰσχρὰ	καλῶ ἐπειδὴ δεῖ σοι ἀποκρίνασθαι
[495]	τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ καὶ	αἰσχρὰ	φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο οὕτως
[515]	πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν	αἰσχρὰν	δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα
[475]	~καὶ ὅταν δὲ δὴ δυοῖν	αἰσχροῖν	τὸ (ἕτερον αἴσχιον ᾖ, ἤτοι
[527]	~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι ἢ νῦν.	αἰσχρὸν	γὰρ ἔχοντάς γε ὡς νῦν
[458]	κωλύει, εἴπερ ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας)	~αἰσχρὸν	δὴ τὸ λοιπόν, ὦ Σώκρατες,
[492]	ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν, ~καὶ	αἰσχρὸν	δή φασιν εἶναι τὴν ἀκολασίαν,
[486]	γὰρ ἐρῶ ~τῇ σῇ οὐκ	αἰσχρὸν	δοκεῖ σοι εἶναι οὕτως ἔχειν
[463]	αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης)	~αἰσχρὸν	ἔγωγε τὰ γὰρ κακὰ αἰσχρὰ
[514]	τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα καλὸν ἢ	αἰσχρόν	ἐστιν· ~καὶ εἰ μὲν ηὑρίσκομεν
[459]	ἢ τί καλὸν ἢ ~τί	αἰσχρὸν	ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον, πειθὼ
[463]	ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε καλὸν εἴτε	~αἰσχρὸν	ἡγοῦμαι εἶναι τὴν ῥητορικὴν πρὶν
[483]	αὐτῶν πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς	αἰσχρὸν	~καὶ ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ
[459]	καὶ τὸ ἄδικον καὶ τὸ	αἰσχρὸν	καὶ τὸ καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν
[520]	ἢ τῶν ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν	αἰσχρόν.	~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ
[463]	~(Πῶλος) ~τί οὖν; καλὸν ἢ	αἰσχρὸν	λέγεις αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν
[483]	νόμῳ μὲν τοῦτο ἄδικον καὶ	αἰσχρὸν	λέγεται, τὸ πλέον ζητεῖν ἔχειν
[485]	χάριν καλὸν μετέχειν, καὶ οὐκ	αἰσχρὸν	μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ
[520]	αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ ἢ πόλιν,	αἰσχρὸν	νενόμισται μὴ φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν
[474]	καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν ~καὶ	αἰσχρόν.	~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί
[475]	τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ	αἰσχρὸν	τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε καὶ
[465]	μὲν οὖν αὐτὸ καλῶ, ~καὶ	αἰσχρόν	φημι (εἶναι τὸ τοιοῦτον, ὦ
[494]	βίος, οὗτος οὐ δεινὸς καὶ	αἰσχρὸς	καὶ ~ἄθλιος; ἢ τούτους τολμήσεις
[525]	τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε ~καὶ	αἰσχρότητος	γέμουσαν τὴν ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν
[521]	ἀδίκως χρήσεται, εἰ δὲ ἀδίκως,	αἰσχρῶς,	~εἰ δὲ αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης)
[521]	δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ	αἰσχρῶς,	κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι δοκεῖς,
[487]	γε οἷος παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ	~αἰσχύνεσθαι,	αὐτός τε φῂς καὶ ὁ
[494]	καὶ Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα καὶ	αἰσχύνεσθαι	~ἐποίησα, σὺ δὲ οὐ μὴ
[487]	αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε διὰ τὸ	αἰσχύνεσθαι	τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ
[494]	ἔχωσιν ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης) οὐκ	αἰσχύνῃ	εἰς τοιαῦτα ἄγων, ὦ Σώκρατες,
[489]	εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες, οὐκ	αἰσχύνῃ	~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα θηρεύων, καὶ
[509]	εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν καὶ	αἰσχύνη	τοῦ μή. ἆρα ἄλλως ἢ
[508]	τοῦτο χρηστέον· καὶ ἃ Πῶλον	αἰσχύνῃ	ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα ἦν,
[492]	~ὅθεν ψέγουσιν τοὺς τοιούτους δι'	αἰσχύνην,	ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν, ~καὶ
[508]	αὖ Γοργίαν ἔφη πῶλος δι'	αἰσχύνην	ὁμολογῆσαι. ~τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων
[487]	οὔ; ~ὥ γε εἰς τοσοῦτον	αἰσχύνης	ἐληλύθατον, ὥστε διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι
[487]	σὺ οὔτε σοφίας ἐνδείᾳ οὔτ'	αἰσχύνης	περιουσίᾳ, οὐδ' αὖ ἀπατῶν ~ἐμὲ
[483]	ὁ νόμος· ~ἐὰν οὖν τις	αἰσχύνηται	(καὶ μὴ τολμᾷ λέγειν ἅπερ
[482]	συμποδισθεὶς ἐν τοῖς λόγοις ἐπεστομίσθη,	αἰσχυνθεὶς	ἃ ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ γὰρ
[482]	εἰ ~διδάξοι αὐτὸν ὁ (Γοργίας)	αἰσχυνθῆναι	αὐτὸν καὶ φάναι διδάξειν διὰ
[494]	οὐ μὴ ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ	αἰσχυνθῇς·	ἀνδρεῖος γὰρ εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου
[463]	ὦ Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ	αἰσχυνθῇς.	~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ
[522]	ὄντα ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν,	αἰσχυνοίμην	ἂν καὶ ἐν ~πολλοῖς καὶ
[455]	καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ ἴσως	αἰσχύνοιντ'	ἄν σε ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ
[489]	μὴ ~ἁλώσῃ ἐνταῦθα σὺ αὖ	αἰσχυνόμενος.	νομίζουσιν, ἢ οὔ, οἱ πολλοὶ
[487]	ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας καὶ	αἰσχυντηροτέρω	μᾶλλον τοῦ δέοντος· πῶς γὰρ
[457]	πονηροί, οὐδὲ ἡ τέχνη οὔτε	αἰτία	οὔτε πονηρὰ τούτου ἕνεκά ἐστιν,
[501]	σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς οὔτε τὴν	~αἰτίαν,	ἀλόγως τε παντάπασιν ὡς ἔπος
[452]	παρ' αὑτῷ ~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ	αἰτίαν	εἶναι ἢ τὴν σήν, φαῖμεν
[465]	τὴν φύσιν ἐστίν, ὥστε τὴν	αἰτίαν	ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν. ἐγὼ
[503]	ἔχεις τινὰ εἰπεῖν δι' ὅντινα	αἰτίαν	ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ
[501]	τὴν φύσιν ~ἔσκεπται καὶ τὴν	αἰτίαν	ὧν πράττει, καὶ λόγον ἔχει
[518]	ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους	~αἰτιάσονται	καὶ ψέξουσιν καὶ κακόν τι
[519]	τῆς ἀσθενείας, τοὺς τότε παρόντας	αἰτιάσονται	~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ καὶ Κίμωνα
[518]	δι' ἀπειρίαν οὐ τοὺς ἑστιῶντας	αἰτιάσονται	τῶν νόσων ~αἰτίους εἶναι καὶ
[501]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν	αἵτινές	εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο
[452]	τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν καὶ	αἴτιον	ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς
[520]	~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ ὅτι τοῦτο	αἴτιόν	ἐστιν, ὅτι μόνη αὕτη τῶν
[447]	~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι, ὦ Καλλίκλεις,	αἴτιος	(Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας
[518]	τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν νόσων	~αἰτίους	εἶναι καὶ τῆς ἀποβολῆς τῶν
[518]	τοὺς δὲ ~προτέρους ἐκείνους καὶ	αἰτίους	τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ
[519]	Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς	~αἰτίους	τῶν κακῶν· σοῦ δὲ ἴσως
[519]	προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ	αἰτίων	ὄντων τῶν κακῶν ἀλλ' ἴσως
[448]	ἐμπειρία μὲν γὰρ ποιεῖ τὸν	αἰῶνα	ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία
[451]	σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας)	ἀκήκοα	γάρ· ἀλλὰ πρὸς τί τοῦτο
[465]	ἐγώ φημι τὴν ῥητορικὴν εἶναι,	ἀκήκοας·	~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ, ὡς
[503]	νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ καὶ σὺ	ἀκήκοας;	~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν γε, ὦ
[451]	πω σαφές. ~οἴομαι γάρ σε	ἀκηκοέναι	ἐν τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων
[524]	ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ	ἀκηκοὼς	πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ
[497]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα, ἀλλὰ	ἀκκίζῃ,	ὦ Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί γε
[504]	ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται,	ἀκολασία	δὲ ~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ ἄλλη
[492]	διώκειν, ὧδ' ἔχει· τρυφὴ καὶ	~ἀκολασία	καὶ ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ,
[477]	~ἡ ἀδικία ἄρα καὶ ἡ	ἀκολασία	καὶ ἡ ἄλλη ψυχῆς πονηρία
[505]	ψυχῇ ἄμεινόν ἐστιν ἢ ἡ	ἀκολασία,	ὥσπερ σὺ νυνδὴ ᾤου. ~(Καλλίκλης)
[507]	σωφροσύνην μὲν διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον,	ἀκολασίαν	δὲ φευκτέον ὡς ἔχει ποδῶν
[492]	αἰσχρὸν δή φασιν εἶναι τὴν	ἀκολασίαν,	ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν ἐγὼ
[508]	~ὦ ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ	ἀκολασίαν.	σὺ δέ μοι δοκεῖς οὐ
[478]	(ἰατρικὴ δὲ νόσου, δίκη δὲ	~ἀκολασίας	καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[478]	δὲ τοὺς ἀδικοῦντας καὶ τοὺς	ἀκολασταίνοντας;	~(Πῶλος) παρὰ τοὺς δικαστὰς λέγεις;
[493]	οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ	ἀκόλαστον	αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν, ὡς
[477]	κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι καὶ	~ἀκόλαστον	καὶ δειλὸν καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος)
[505]	ᾖ, ἀνόητός τε ~οὖσα καὶ	ἀκόλαστος	καὶ ἄδικος καὶ ἀνόσιος, εἴργειν
[515]	πονηρὸς ὤν, ἄδικός τε καὶ	ἀκόλαστος	καὶ ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα καλός
[507]	ἐναντίως ~ἔχων τῷ σώφρονι, ὁ	ἀκόλαστος,	ὃν σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν
[507]	αὕτη ἡ ἄφρων τε καὶ	ἀκόλαστος.	~πάνυ γε. ~καὶ μὴν ὅ
[494]	~συγχωρῆσαι τὸν κόσμιον βίον τοῦ	ἀκολάστου	ἀμείνω εἶναι, ἢ οὐ πείθω;
[494]	τοῦ βίου, λέγεις τὸν τοῦ	~ἀκολάστου	εὐδαιμονέστερον εἶναι ἢ τὸν τοῦ
[493]	τοῦ τε σώφρονος καὶ τοῦ	ἀκολάστου,	οἷον ~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ
[507]	οὕτω ~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα	ἀκολάστους	εἶναι καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν,
[493]	εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς κοσμίους τῶν	~ἀκολάστων,	ἢ οὐδ' ἂν ἄλλα πολλὰ
[493]	~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως καὶ	ἀκολάστως	ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως καὶ
[457]	ἐμοὶ δοκεῖς σὺ οὐ πάνυ	ἀκόλουθα	~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα οἷς τὸ
[465]	~γεωμέτραι ἤδη γὰρ (ἂν ἴσως	ἀκολουθήσαις	ὅτι ὃ κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν,
[527]	πάσῃ πράξει. ἐμοὶ οὖν πειθόμενος	~ἀκολούθησον	ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ
[509]	ὡμολογήσαμεν μηδένα ~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ'	ἄκοντας	τοὺς ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης)
[506]	ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς ἀμείνων τῆς	ἀκοσμήτου;	~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ μὴν ἥ γε
[508]	κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε, οὐκ	ἀκοσμίαν	οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ δέ μοι
[506]	ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ πέραινε. ~(Σωκράτης)	~ἄκουε	δὴ ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ ἀναλαβόντος
[523]	ἐπέρανας, καὶ τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης)	~Ἄκουε	δή, φασί, μάλα καλοῦ λόγου,
[458]	καὶ ἐρώτα ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης)	~ἄκουε	δή, ὦ Γοργία, ἃ θαυμάζω
[511]	πόλει· ἀλλὰ καὶ σὺ ἐμοῦ	~ἄκουε,	ὅτι ἀποκτενεῖ μέν, ἂν βούληται,
[458]	ἀκούετε τούτων τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων	ἀκούειν	ἐάν τι λέγητε· ἐμοὶ δ'
[482]	παρ' ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα	ἀκούειν,	καὶ μὴ ~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ
[470]	σοι παρ' ἐμοῦ ἥδιόν ἐστιν	ἀκούειν,	ὅταν μὲν ~δικαίως τις ταῦτα
[462]	ἐξέσται (μοι ἀπιέναι καὶ μὴ	ἀκούειν	σου; ~ἀλλ' εἴ τι κήδῃ
[503]	~(Καλλίκλης) ~τί δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ	ἀκούεις	ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα καὶ Κίμωνα
[482]	φίλε ἑταῖρε, ἃ νῦν ἐμοῦ	ἀκούεις,	καί μοί ἐστιν τῶν ~ἑτέρων
[515]	~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων	ἀκούεις	ταῦτα, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[519]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἀκούεις	τοιαῦτα λεγόντων τῶν φασκόντων παιδεύειν
[458]	Γοργία τε καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ	ἀκούετε	τούτων τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν
[501]	τι τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν οἱ	ἀκούοντες	βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι μέλλει
[503]	ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται τοῖς	ἀκούουσιν.	(ἀλλ' οὐ πώποτε σὺ ταύτην
[453]	ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ πειθὼ τοῖς	ἀκούουσιν	ἐν τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν; ~(Γοργίας)
[447]	δέ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης)	ἀκοῦσαι	Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό γέ
[506]	βούλομαι γὰρ ἔγωγε καὶ ~αὐτὸς	ἀκοῦσαί	σου αὐτοῦ διιόντος τὰ ἐπίλοιπα.
[449]	ποιήσω, καὶ οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου	ἀκοῦσαι.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή· ῥητορικῆς γὰρ
[457]	λοιδορηθέντες τε ~καὶ εἰπόντες καὶ	ἀκούσαντες	περὶ σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα οἷα
[516]	ἵνα αὐτοῦ δέκα ἐτῶν μὴ	ἀκούσειαν	~τῆς φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ
[485]	τι εἶναι· ὅταν δὲ (ἀνδρὸς	~ἀκούσῃ	τις ψελλιζομένου ἢ παίζοντα ὁρᾷ,
[453]	τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης)	~ἄκουσον	δή, ὦ Γοργία. ἐγὼ γὰρ
[485]	~ὅταν δὲ σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου	ἀκούσω,	πικρόν τί μοι δοκεῖ χρῆμα
[515]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι	ἀκούω,	ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ ἐγὼ
[470]	~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μή, ἀλλ'	ἀκούω	γε. ~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν σοι
[515]	ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ ἔγωγε	ἀκούω,	~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ
[487]	λήσετε διαφθαρέντες. ἐπειδὴ οὖν σου	ἀκούω	ταὐτὰ ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος ἅπερ τοῖς
[519]	καὶ νῦν ὁρῶ γιγνόμενον καὶ	ἀκούω	τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι
[506]	λόγον, ἀλλ' οὖν ἐμοῦ γε	ἀκούων	~ἐπιλαμβάνου, ἐάν τί σοι δοκῶ
[511]	κωφός γ' εἰμί, καὶ σοῦ	ἀκούων	καὶ Πώλου ἄρτι ~πολλάκις καὶ
[525]	καὶ τρυφῆς καὶ ὕβρεως καὶ	ἀκρατίας	τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε ~καὶ
[487]	δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι εἰς τὴν	ἀκρίβειαν	φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις
[465]	χρήματα ἐφύρετο ἐν τῷ αὐτῷ,	ἀκρίτων	ὄντων τῶν τε ἰατρικῶν καὶ
[488]	ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς καὶ ~δεῖ	ἀκροᾶσθαι	τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν
[457]	αὐτῶν, ὅτι τοιούτων ἀνθρώπων ἠξίωσαν	(ἀκροαταὶ	~γενέσθαι. τοῦ δὴ ἕνεκα λέγω
[499]	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~πάλαι τοί σου	ἀκροῶμαι,	ὦ Σώκρατες, καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι,
[525]	πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους καὶ	ἀλαζονείας	καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ τὸ
[467]	~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ φάρμακον καὶ	ἀλγεῖν,	ἢ ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν, οὗ
[479]	δίκην φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε, τὸ	ἀλγεινὸν	αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ τὸ
[480]	καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ	ἀλγεινόν,	ἐὰν μέν γε πληγῶν ἄξια
[479]	κάεσθαι καὶ τὸ τέμνεσθαι, ὅτι	(ἀλγεινόν.	ἢ οὐ δοκεῖ καὶ σοὶ
[476]	ἢ βαθὺ τὸ τμῆμα ἢ	ἀλγεινόν,	τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον
[477]	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	ἀλγεινότερόν	ἐστιν τοῦ πένεσθαι καὶ κάμνειν
[476]	εἰ σφόδρα γε κάει ἢ	ἀλγεινῶς,	οὕτω κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς
[478]	ἀπαλλάττεται, ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι τὴν	ἀλγηδόνα	καὶ ~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος) πῶς
[477]	αἴσχιστόν ἐστι πάντων, ἐπειδὴ οὐκ	ἀλγηδόνι	γε, ὡς ὁ ~σὸς λόγος.
[525]	~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ δι'	ἀλγηδόνων	καὶ ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς ἡ
[475]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ	ἀλγοῦσι	μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες ἢ οἱ
[471]	τε καὶ τὸν ὑὸν αὐτοῦ	~Ἀλέξανδρον,	ἀνεψιὸν αὑτοῦ, σχεδὸν ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν
[492]	ἢ ~δυναστείαν, τί ἂν> τῇ	ἀληθείᾳ	αἴσχιον καὶ κάκιον εἴη σωφροσύνης
[509]	βοηθεῖν ~ἑαυτῷ καταγέλαστος ἂν τῇ	ἀληθείᾳ	εἴη; ἆρα οὐ ταύτην, ἥτις
[514]	οὐ καταγέλαστον ἂν ἦν τῇ	~ἀληθείᾳ,	εἰς τοσοῦτον ἀνοίας ἐλθεῖν ἀνθρώπους,
[520]	τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς. τῇ δὲ	ἀληθείᾳ	κάλλιόν ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ
[452]	~ὅπερ ἐστίν, ὦ Σώκρατες, τῇ	ἀληθείᾳ	μέγιστον ἀγαθὸν καὶ αἴτιον ἅμα
[492]	τῇ ἑαυτῶν ~πόλει; ἀλλὰ τῇ	ἀληθείᾳ,	ὦ Σώκρατες, ἣν φῂς σὺ
[526]	τὰς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν	ἀλήθειαν	ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ ὄντι ὡς
[487]	~ἐθέλουσιν δέ μοι λέγειν τὴν	ἀλήθειαν	διὰ τὸ μὴ κήδεσθαί μου
[482]	φορτικὰ καὶ δημηγορικά, ~φάσκων τὴν	ἀλήθειαν	διώκειν, ἃ φύσει μὲν οὐκ
[472]	οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν πρὸς τὴν	(ἀλήθειαν·	~ἐνίοτε γὰρ ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη
[459]	μὴ προειδῇ περὶ τούτων τὴν	~ἀλήθειαν;	ἢ πῶς τὰ τοιαῦτα ἔχει,
[522]	εἰπεῖν; ἢ εἰ εἴποι ~τὴν	ἀλήθειαν,	ὅτι ταῦτα πάντα ἐγὼ ἐποίουν,
[526]	~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ μετ'	ἀληθείας,	ἀνδρὸς ἰδιώτου ἢ ἄλλου τινός,
[487]	ὁμολογία τέλος ἤδη ἕξει τῆς	ἀληθείας.	πάντων δὲ καλλίστη ἐστὶν ἡ
[525]	οὐδὲν εὐθὺ διὰ τὸ ἄνευ	ἀληθείας	τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ
[517]	σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~ἀληθεῖς	ἄρα, ὡς ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν
[462]	~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον ᾖ τὸ	ἀληθὲς	εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ Γοργίου ἕνεκα
[522]	ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ, οὔτε τὸ	ἀληθὲς	ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα
[458]	~ἐλεγξάντων εἴ τίς τι μὴ	ἀληθὲς	λέγοι, οὐκ ἀηδέστερον μεντἂν ἐλεγχθέντων
[458]	ἂν ἐλεγχθέντων εἴ τι μὴ	ἀληθὲς	λέγω, ἡδέως δ' ἂν ~ἐλεγξάντων
[473]	Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ γὰρ	ἀληθὲς	οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις;
[484]	καὶ ἡττόνων. ~τὸ μὲν οὖν	ἀληθὲς	οὕτως ἔχει, γνώσῃ δέ, ἂν
[505]	ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι τὸ	ἀληθὲς	τί ἐστιν ~περὶ ὧν λέγομεν
[527]	ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω καὶ	ἀληθέστερα	εὑρεῖν· νῦν δὲ ὁρᾷς ὅτι
[493]	τι μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ'	ἀληθέστερον	εἴρηκας, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[468]	ὁμολογίαν; ~(Πῶλος) οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης)	~ἀληθῆ	ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, λέγων ὅτι
[475]	γε τοῦτον τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)	~ἀληθῆ	ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι οὔτ'
[508]	ἃ Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν,	ἀληθῆ	~ἄρα ἦν, τὸ εἶναι τὸ
[523]	οἶμαι, ἐγὼ δὲ ~λόγον· ὡς	ἀληθῆ	γὰρ ὄντα σοι λέξω ἃ
[470]	φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἀληθῆ	γε ἐρῶ· οὐ γὰρ οἶδα
[473]	γε οἴει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)	ἀληθῆ	γε οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ
[507]	οὕτω τίθεμαι καί φημι ταῦτα	ἀληθῆ	εἶναι· εἰ δὲ ἔστιν ἀληθῆ,
[524]	Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω	(ἀληθῆ	εἶναι· καὶ ἐκ ~τούτων τῶν
[479]	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀποδέδεικται ὅτι	ἀληθῆ	ἐλέγετο; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἶεν·
[520]	εἰκός, μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ	ἀληθῆ	ἔλεγον. ἄλλην μὲν γὰρ εὐεργεσίαν
[492]	τοι θαυμάζοιμ' ἂν εἰ ~Εὐριπίδης	ἀληθῆ	ἐν τοῖσδε λέγει, λέγων ~τίς
[447]	ἐρήσομαι. εἰπέ μοι, ὦ Γοργία,	ἀληθῆ	λέγει Καλλικλῆς ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ
[525]	ἕνα καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ	ἀληθῆ	λέγει πῶλος, καὶ ἄλλον ~ὅστις
[500]	εἰ ἄρα σοι ἔδοξα τότε	~ἀληθῆ	λέγειν. ἔλεγον δέ που ὅτι
[489]	καὶ φύσει· ὥστε κινδυνεύεις οὐκ	ἀληθῆ	λέγειν ἐν τοῖς ~πρόσθεν οὐδὲ
[516]	~(Σωκράτης) εἰ δοκῶ γε σοι	ἀληθῆ	λέγειν. ~(Καλλίκλης) ἔστω δὴ ταῦτα.
[450]	~δοκεῖς λέγειν τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας)	ἀληθῆ	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὔτοι τούτων
[454]	ὅτι οὐ ταὐτόν ἐστιν. ~(Γοργίας)	ἀληθῆ	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ μὴν οἵ
[454]	μόνη πειθοῦς ἐστιν δημιουργός. ~(Γοργίας)	ἀληθῆ	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ
[459]	~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται. ~(Γοργίας)	ἀληθῆ	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ τοῦ
[470]	παῖς σε ἐλέγξειεν ὅτι οὐκ	~ἀληθῆ	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα ἐγὼ
[464]	καὶ τῶν γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας)	ἀληθῆ	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον λέγω
[472]	ἐμοῦ μάρτυρας παρασχέσθαι ὡς οὐκ	ἀληθῆ	λέγω· μαρτυρήσουσί σοι, ~ἐὰν μὲν
[481]	σπουδάζεις τε καὶ τυγχάνει ταῦτα	ἀληθῆ	~ὄντα ἃ λέγεις, ἄλλο τι
[468]	οὐδὲ τὰ κακά. ἦ γάρ;	ἀληθῆ	σοι δοκῶ ~λέγειν, ὦ Πῶλε,
[510]	φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ ταῦτ'	ἀληθῆ.	~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ ἐκεῖνος μόνος
[468]	οὔ; τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος)	ἀληθῆ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦμεν,
[507]	ἀληθῆ εἶναι· εἰ δὲ ἔστιν	ἀληθῆ,	~τὸν βουλόμενον, ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα
[480]	~εἶεν· εἰ οὖν δὴ ταῦτα	ἀληθῆ,	ὦ Πῶλε, τίς ἡ μεγάλη
[448]	ἄν τίς σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας)	~ἀληθῆ,	ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ νυνδὴ
[479]	πιθανώτατοι λέγειν· εἰ δὲ ἡμεῖς	ἀληθῆ	~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε, ἆρ' αἰσθάνῃ
[454]	δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς καὶ	ἀληθής;	~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον ἄρ'
[508]	~οἱ ἄθλιοι, ἢ εἰ οὗτος	ἀληθής	ἐστιν, σκεπτέον τί τὰ συμβαίνοντα.
[503]	ἣν πρότερον σὺ ἔλεγες ἀρετήν,	ἀληθής,	τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ
[454]	ὦ Γοργία, ~πίστις ψευδὴς καὶ	ἀληθής;	φαίης ἄν, ὡς ἐγὼ οἶμαι.
[517]	οὗτοι ῥήτορες ἦσαν, οὔτε τῇ	ἀληθινῇ	~ῥητορικῇ ἐχρῶντο οὐ γὰρ ἂν
[472]	ἐκ ~τῆς οὐσίας καὶ τοῦ	ἀληθοῦς.	ἐγὼ δὲ ἂν μὴ σὲ
[512]	ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν γε ὡς	ἀληθῶς	ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν καὶ οὐ
[515]	φιλονικίᾳ γε ἐρωτῶ, ἀλλ' ὡς	ἀληθῶς	βουλόμενος εἰδέναι ὅντινά ποτε ~τρόπον
[519]	ἄτοπον εἶναι, ὦ ἑταῖρε; ὡς	ἀληθῶς	δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας, ὦ Καλλίκλεις,
[482]	νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς λόγοις ὡς	ἀληθῶς	δημηγόρος ὤν· καὶ ~νῦν ταῦτα
[521]	ἄρα εἰμί, ὦ Καλλίκλεις, ὡς	ἀληθῶς,	εἰ μὴ οἴομαι ἐν τῇδε
[487]	μοι τεκμήριόν ἐστιν ὅτι ~ὡς	ἀληθῶς	μοι εὔνους εἶ. καὶ μὴν
[521]	εἴπω μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς	ἀληθῶς	~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ πράττειν τὰ
[471]	τὰ δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν	~Ἀλκέτῃ	καὶ ἦν εὐδαίμων κατὰ τὸν
[471]	μὲν τὸ ~δίκαιον δοῦλος ἦν	Ἀλκέτου,	καὶ εἰ ἐβούλετο τὰ δίκαια
[471]	~ἐκ γυναικὸς ἣ ἦν δούλη	Ἀλκέτου	τοῦ Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ
[519]	εὐλαβῇ, καὶ τοῦ ἐμοῦ ~ἑταίρου	Ἀλκιβιάδου,	ὅταν καὶ τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι
[481]	ὄντε δυοῖν ἑκάτερος, ἐγὼ ~μὲν	Ἀλκιβιάδου	τε τοῦ Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας,
[507]	οὔτε φεύγειν ἃ μὴ προσήκει,	ἀλλ'	ἃ δεῖ καὶ πράγματα καὶ
[520]	βραδυτῆτι οἶμαι ἀδικοῦσιν ~οἱ ἄνθρωποι,	ἀλλ'	ἀδικίᾳ· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.
[473]	~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα, ὦ Πῶλε,	ἀλλ'	ἀδύνατον· τὸ γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε
[497]	ἵνα περανθῶσιν οἱ ~λόγοι. ~(Καλλίκλης)	~ἀλλ'	ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης) ὦ
[481]	μὴ ἀποθανεῖται, μάλιστα μὲν μηδέποτε,	ἀλλ'	ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς ~ὤν, εἰ
[456]	οὐδαμοῦ (ἂν φανῆναι τὸν ἰατρόν,	ἀλλ'	αἱρεθῆναι ἂν τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν,
[509]	ἡνίκα ὡμολογήσαμεν μηδένα ~βουλόμενον ἀδικεῖν,	ἀλλ'	ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν;
[470]	Μακεδονίας; ~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μή,	ἀλλ'	ἀκούω γε. ~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν
[505]	οἶδ' ἅττα λέγεις, ὦ Σώκρατες,	ἀλλ'	ἄλλον τινὰ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) ~οὗτος
[488]	τοῦτο ὅτι οὐχ ἑκὼν ἐξαμαρτάνω	ἀλλ'	ἀμαθίᾳ τῇ ἐμῇ· σὺ οὖν,
[515]	~οὐκ ἴσως δή, ὦ βέλτιστε,	ἀλλ'	ἀνάγκη ἐκ τῶν ὡμολογημένων, εἴπερ
[483]	ἐστὶν τὸ πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι,	ἀλλ'	ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ ~κρεῖττόν ἐστιν
[481]	φῇ ἔχειν, οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν,	ἀλλ'	~ἄνω (καὶ κάτω μεταβαλλομένου· ἔν
[503]	ἄλλο τι οὐκ εἰκῇ ἐρεῖ,	ἀλλ'	~(ἀποβλέπων πρός τι; ὥσπερ καὶ
[450]	καλεῖν; τάχα δὲ εἴσομαι σαφέστερον.	ἀλλ'	~ἀπόκριναι· εἰσὶν ἡμῖν τέχναι. ἦ
[497]	λέγεις. ~(Γοργίας) ~μηδαμῶς, ὦ Καλλίκλεις,	ἀλλ'	ἀποκρίνου καὶ ἡμῶν ἕνεκα, ἵνα
[498]	ἀλλὰ τί τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν·	ἀλλ'	ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης) τί
[494]	μὴ αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος γὰρ εἶ.	ἀλλ'	~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν
[447]	~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις, ὦ Καλλίκλεις.	ἀλλ'	ἆρα ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι;
[498]	οὐ πολύ τι διαφέρειν. ~(Σωκράτης)	ἀλλ'	ἀρκεῖ καὶ τοῦτο. ἐν πολέμῳ
[465]	ἡ ψυχὴ τῷ σώματι (ἐπεστάτει,	ἀλλ'	~αὐτὸ αὑτῷ, καὶ μὴ ὑπὸ
[465]	τε ὀψοποιικὴ καὶ ἡ ~ἰατρική,	ἀλλ'	αὐτὸ τὸ σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον
[512]	μὴ ἔστιν ὃ ἐγὼ λέγω,	ἀλλ'	αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή, τὸ
[463]	κολακείας μόριον ~εἶναι τὴν ῥητορικήν,	ἀλλ'	αὐτὸν λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ
[513]	οὐ γὰρ μιμητὴν δεῖ εἶναι	ἀλλ'	αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις, εἰ μέλλεις
[521]	μὴ αὖ ~ἐγὼ εἴπω ὅτι	ἀλλ'	ἀφελόμενος οὐχ ἕξει ὅτι χρήσεται
[472]	γ' ἂν ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	ἐὰν ἄρα μὴ τυγχάνῃ δίκης
[503]	ἔχω ἔγωγε πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης)	ἀλλ'	ἐὰν ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις. ~(Σωκράτης)
[468]	οὐδὲ χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως,	ἀλλ'	ἐὰν μὲν ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα,
[457]	ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας,	ἀλλ'	ἐὰν περί του ἀμφισβητήσωσιν καὶ
[513]	ψυχῇ τῇ σῇ ἀντιστατεῖ μοι·	ἀλλ'	ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως καὶ) βέλτιον
[481]	μὴ δῷ δίκην ὁ ἐχθρός,	ἀλλ'	ἐάντε ~χρυσίον ᾖ> ἡρπακὼς πολύ,
[523]	~ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς·	ἀλλ'	ἐγώ, ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον.
[460]	~ποθ' ἡ δύναμίς ἐστιν. ~(Γοργίας)	~ἀλλ'	ἐγὼ μὲν οἶμαι, ὦ Σώκρατες,
[489]	~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	ἐγὼ μέν, ὦ δαιμόνιε, καὶ
[463]	~μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες,	ἀλλ'	ἐγὼ οὐδὲ αὐτὸς συνίημι ὅτι
[463]	εἴδωλον εἶναι τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ γέ
[472]	ἂν βούλῃ τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι.	ἀλλ'	ἐγώ σοι εἷς ὢν οὐχ
[455]	πειρῶ οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας)	~ἀλλ'	ἐγώ σοι πειράσομαι, ὦ Σώκρατες,
[500]	λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	ἐγώ σοι σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ
[488]	βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης)	ἀλλ'	ἐγώ σοι σαφῶς λέγω, ὅτι
[491]	ἀνέξῃ οὔτ' αὐτὸς ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης)	~ἀλλ'	ἔγωγε καὶ πάλαι λέγω. πρῶτον
[466]	ἀποφαίνῃ, ἢ ἐμὲ ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος)	ἀλλ'	ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν,
[469]	γε λέγεις ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος)	~ἀλλ'	ἔγωγε τοῦτο λέγω ὅπερ ἄρτι,
[465]	ἀπεκρινάμην οὐδὲν ~οἷός τ' ἦσθα,	ἀλλ'	ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν
[467]	δὲ μή, αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)	~ἀλλ'	ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ εἰδῶ
[458]	~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλεται.	(ἀλλ'	εἰ δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου ~τε
[467]	ἵνα προσείπω σε (κατὰ σέ·	ἀλλ'	εἰ μὲν ἔχεις ~ἐμὲ ἐρωτᾶν,
[474]	με κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας,	ἀλλ'	εἰ μὴ ~ἔχεις τούτων βελτίω
[490]	ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	εἰ μὴ τὰ τοιαῦτα λέγεις,
[504]	αὐτὸς λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	εἴ σοι ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ
[462]	ἀπιέναι καὶ μὴ ἀκούειν σου;	~ἀλλ'	εἴ τι κήδῃ τοῦ λόγου
[463]	οὐ ~γὰρ δίκαιον, ὦ Πῶλε·	ἀλλ'	εἴπερ βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον
[491]	~κρείττους καὶ εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης)	~ἀλλ'	εἴρηκά γε ἔγωγε τοὺς φρονίμους
[461]	τὰ ~δίκαια καὶ ἄλλους διδάξειν;	ἀλλ'	εἰς τὰ τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ
[480]	τυγχάνῃ ἀδικῶν, ~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι	ἀλλ'	εἰς τὸ φανερὸν ἄγειν τὸ
[490]	περιιέναι; ~(Καλλίκλης) ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	εἰς ὑποδήματα δῆλον ὅτι δεῖ
[471]	καὶ ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ,	ἀλλ'	εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ ἀποπνίξας
[467]	καὶ ~κινδυνεύειν καὶ πράγματ' ἔχειν;	ἀλλ'	ἐκεῖνο οἶμαι οὗ ἕνεκα πλέουσιν,
[467]	οὐ τοῦτο ~βούλεται ὃ πράττει,	ἀλλ'	ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα πράττει; ~(Πῶλος)
[468]	του ποιοῦμεν, μὴ ἐκεῖνα βούλεσθαι,	(ἀλλ'	~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα ταῦτα ποιοῦμεν;
[470]	μὴ κάμῃς φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν,	ἀλλ'	ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μήν, ὦ
[469]	ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε τοὺς ἀθλίους,	ἀλλ'	ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί δέ; οὕτω
[506]	ἤδη χαίρειν καὶ ~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας)	~ἀλλ'	ἐμοὶ μὲν οὐ δοκεῖ, ὦ
[500]	οὔ μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι	ἀλλ'	~ἐμπειρία, ~(ἡ δ' ἰατρική, λέγων
[463]	ἐμὸς λόγος, οὐκ ἔστιν τέχνη	ἀλλ'	ἐμπειρία καὶ τριβή. ταύτης μόριον
[465]	δὲ αὐτὴν οὔ ~φημι εἶναι	ἀλλ'	ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ ἔχει λόγον
[496]	γάρ; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)	ἀλλ'	ἐν μέρει οἶμαι ἑκάτερον καὶ
[527]	ὅσπερ καὶ ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων.	ἀλλ'	ἐν τοσούτοις λόγοις τῶν ἄλλων
[494]	μήτε χαίροντα ἔτι μήτε λυπούμενον.	ἀλλ'	ἐν τούτῳ ἐστὶν τὸ ~ἡδέως
[482]	πλείστους ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν μοι	ἀλλ'	ἐναντία λέγειν μᾶλλον ἢ ἕνα
[493]	μήτ' ἐποχετεύοι μήτε τι ~φροντίζοι,	ἀλλ'	ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ
[448]	σοί γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν) οὐδέν·	ἀλλ'	ἐπειδὴ σὺ βούλει, ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)
[522]	ἔχει, ἐθέλω λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης)	ἀλλ'	ἐπείπερ γε καὶ τἆλλα ἐπέρανας,
[505]	φασὶ μεταξὺ θέμις εἶναι (καταλείπειν,	ἀλλ'	~ἐπιθέντας κεφαλήν, ἵνα μὴ ἄνευ
[481]	~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεοὺς	ἀλλ'	ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες,
[495]	ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ κακαί;	ἀλλ'	ἔτι καὶ νῦν λέγε πότερον
[473]	βούλει καὶ ~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος)	~ἀλλ'	ἔτι τοῦτ' ἐκείνου χαλεπώτερόν ἐστιν,
[481]	ἡρπακὼς πολύ, μὴ ἀποδιδῷ τοῦτο	ἀλλ'	ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ εἰς ~ἑαυτὸν
[464]	τις ὅτι οὐκ εὖ ἔχουσιν,	ἀλλ'	ἢ ~ἰατρός τε καὶ τῶν
[447]	ὦ Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	ἦ, τὸ λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς
[452]	~τὸ μέγιστον ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις,	ἀλλ'	ἡ ἐμή” εἰ οὖν αὐτὸν
[489]	πολλὰ νυνδὴ εἰρωνεύου πρός με·	~ἀλλ'	ἴθι εἰπέ, τίνας λέγεις τοὺς
[488]	~ἤρξω νουθετεῖν με, μὴ ἀποστῇς,	ἀλλ'	ἱκανῶς μοι ἔνδειξαι τί ἔστιν
[486]	ἂν ἔχοις ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ,	ἀλλ'	ἰλιγγιῴης ἂν καὶ ~χασμῷο οὐκ
[454]	λόγον ἐρωτῶ, οὐ σοῦ ἕνεκα	ἀλλ'	ἵνα μὴ ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν
[454]	καὶ περὶ τούτων, ὦ Γοργία·	~ἀλλ'	ἵνα μὴ θαυμάζῃς ἐὰν καὶ
[490]	γε οὐδὲ ποτῶν. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω,	ἀλλ'	ἴσως ἱματίων, καὶ δεῖ τὸν
[519]	οὐκ αἰτίων ὄντων τῶν κακῶν	ἀλλ'	ἴσως συναιτίων. καίτοι ἔγωγε ~ἀνόητον
[455]	ἢ λιμένων ~κατασκευῆς ἢ νεωρίων,	ἀλλ'	οἱ ἀρχιτέκτονες· οὐδ' αὖ ὅταν
[457]	οὔτε πονηρὰ τούτου ἕνεκά ἐστιν,	~ἀλλ'	οἱ μὴ χρώμενοι οἶμαι ὀρθῶς.
[455]	ἢ χωρίων (καταλήψεως συμβουλὴ ᾖ,	~ἀλλ'	οἱ στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν, οἱ
[489]	ἱκανοῦ ἀνδρὸς διαγνῶναι ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης)	ἀλλ'	οἵ γε πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως.
[518]	τῆς ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων σαρκῶν,	ἀλλ'	οἳ ἂν αὐτοῖς τύχωσι ~τότε
[491]	οὐ σκυτοτόμους ~λέγω οὐδὲ μαγείρους,	ἀλλ'	(οἳ ἂν εἰς τὰ τῆς
[515]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι ἀκούω,	ἀλλ'	οἶδα σαφῶς καὶ ἐγὼ καὶ
[512]	δικαστηρίου ἐάντε ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν (σώσῃ,	ἀλλ'	οἶδεν ὅτι οὐκ ἄμεινόν ἐστιν
[510]	~καὶ παρὰ τούτῳ μέγα δυνήσεται;	ἀλλ'	οἶμαι ἔγωγε, πᾶν τοὐναντίον οὑτωσὶ
[483]	μηδὲ ἄλλῳ οὗ ἂν κήδηται.	ἀλλ'	οἶμαι οἱ τιθέμενοι ~τοὺς νόμους
[483]	ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα λέγειν.	ἀλλ'	οἶμαι οὗτοι κατὰ ~φύσιν τὴν
[485]	ἡγούμενος οὕτως αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν.	~ἀλλ'	οἶμαι τὸ ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων
[486]	ἐλέγχοντας ἄνδρας τὰ μικρὰ (ταῦτα,	ἀλλ'	~οἷς ἔστιν καὶ βίος καὶ
[471]	γενόμενος καὶ οὐ μετεμέλησεν αὐτῷ,	ἀλλ'	ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν, τὸν
[476]	τοιοῦτον τὸ πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος)	ἀλλ'	ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ ὁμολογουμένων,
[503]	ἄλλων· εἰ δὲ μὴ τοῦτο,	ἀλλ'	~ὅπερ ἐν τῷ ὑστέρῳ λόγῳ
[449]	πῶλος ~ἤρξατο, εἰς αὖθις ἀποθέσθαι;	ἀλλ'	ὅπερ ὑπισχνῇ, μὴ ψεύσῃ, ἀλλὰ
[503]	(πρὸς τὸ ἔργον τὸ ~αὑτῶν,	ἀλλ'	ὅπως ἂν εἶδός τι αὐτῷ
[455]	ἔοικεν, πειθοῦς (δημιουργός ἐστιν πιστευτικῆς	ἀλλ'	οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ τὸ δίκαιόν
[457]	~οἴονται τὸν ἑαυτῶν λέγειν, φιλονικοῦντας	ἀλλ'	οὐ ζητοῦντας τὸ προκείμενον ἐν
[466]	μὲν οὖν ἔγωγε εἶπον μόριον.	ἀλλ'	οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος ὤν, ὦ
[494]	τινα αὖ σὺ βίον λέγεις,	ἀλλ'	οὐ νεκροῦ οὐδὲ λίθου. καί
[503]	~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται τοῖς ἀκούουσιν.	(ἀλλ'	οὐ πώποτε σὺ ταύτην εἶδες
[500]	τἆλλα καὶ τὰ ἡδέα πράττειν,	ἀλλ'	οὐ τἀγαθὰ τῶν ~ἡδέων. ~(Καλλίκλης)
[489]	οἱ πολλοὶ τὸ ἴσον ἔχειν	~ἀλλ'	οὐ τὸ πλέον δίκαιον εἶναι,
[490]	ἢ μή. ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	ἀλλ'	οὐ τὸν βελτίω πλέον δεῖν
[457]	δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι	ἀλλ'	οὐ τὸν διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι,
[515]	φιλόνικος εἶ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	οὐ φιλονικίᾳ γε ἐρωτῶ, ἀλλ'
[468]	ὄντα; τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος)	ἀλλ'	οὔ μοι δοκεῖ ποιεῖν ἃ
[505]	καταλύομεν; ~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	οὐδὲ τοὺς μύθους φασὶ μεταξὺ
[448]	ἡ καλλίστη; ~(Σωκράτης) ~καὶ μάλα.	ἀλλ'	οὐδεὶς ἐρωτᾷ ποία τις ἡ
[457]	(ἔμβραχυ περὶ ὅτου ἂν βούληται·	ἀλλ'	~οὐδέν τι μᾶλλον τούτου ἕνεκα
[475]	ἢ μὴ ἃ ἐρωτῶ. ~(Πῶλος)	ἀλλ'	οὐκ ἂν δεξαίμην, ὦ Σώκρατες.
[469]	τὰ δημόσια καὶ τὰ ἴδια·	~ἀλλ'	οὐκ ἄρα τοῦτ' ἔστιν τὸ
[453]	δὴ αὐτὸς ὑποπτεύων σὲ ἐρήσομαι,	ἀλλ'	οὐκ αὐτὸς λέγω; οὐ σοῦ
[455]	τὰ δ' ἐκ τῆς Περικλέους	ἀλλ'	οὐκ ἐκ τῶν ~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης)
[500]	ἕνεκα δεῖν πάντα τἆλλα πράττεσθαι	(ἀλλ'	οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν ἄλλων; σύμψηφος
[471]	Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν πάντων Μακεδόνων,	ἀλλ'	οὐκ εὐδαιμονέστατος, καὶ ἴσως ἔστιν
[450]	ἄρα ~ῥητορικήν, ὦ Γοργία, λέγεις;	ἀλλ'	οὐκ οἶμαί σε οὔτε τὴν
[506]	οὐκ ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι τὸν λόγον,	ἀλλ'	οὖν ἐμοῦ γε ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου,
[496]	ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης) μανθάνω·	ἀλλ'	οὖν τό γε πεινῆν αὐτὸ
[474]	πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ γε δεῖ,	ἀλλ'	οὔτ' ἐγὼ οὔτε σὺ οὔτ'
[450]	ῥητορικήν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	οὔτοι τούτων γε οὐδεμίαν οἶμαί
[470]	γέ σε ἐλέγξαι, ὦ Σώκρατες·	ἀλλ'	οὐχὶ κἂν παῖς σε ἐλέγξειεν
[496]	εὖ ~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης)	ἀλλ'	ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[453]	ὅτι οὐκ οἶδα, οὐ μὴν	~ἀλλ'	ὑποπτεύω γε ἣν οἶμαί σε
[497]	αὕτη ἡ τιμή, ὦ Καλλίκλεις·	ἀλλ'	ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως ἂν
[451]	ὦ Σώκρατες, καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο
[495]	εἴπερ ποιῶ τοῦτο, οὔτε σύ.	ἀλλ'	ὦ μακάριε, ἄθρει ~μὴ οὐ
[512]	ὅσαι τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται.	ἀλλ'	ὦ μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο
[519]	ἐπειδή μοι οὐκ ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι.	ἀλλ'	ὠγαθέ, εἰπὲ πρὸς Φιλίου, οὐ
[491]	οἱ κρείττους καὶ οἱ ~βελτίους.	ἀλλ'	ὠγαθέ, εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ
[486]	κόρρης τύπτοντα μὴ ~διδόναι δίκην.	ἀλλ'	ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου, παῦσαι δὲ
[515]	~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ γε ἐρωτῶ,	ἀλλ'	ὡς ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι ὅντινά
[521]	οὐχ ἕξει ὅτι χρήσεται αὐτοῖς,	ἀλλ'	ὥσπερ με ~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως
[491]	ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ποικίλον	ἀλλ'	ὥσπερ οἱ πολλοί, σώφρονα ὄντα
[478]	~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	ἀλλ'	ὠφέλιμόν γε. ἦ γάρ; ~(Πῶλος)
[468]	τοιαῦτα; οὐ ταῦτα ~λέγεις; ἢ	ἄλλ'	ἄττα καλεῖς τὰ μήτε ἀγαθὰ
[505]	τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν	ἄλλ'	ἄττα ποιεῖν ἢ ἀφ' ὧν
[504]	τὰ ἥδιστα ἢ ποτὰ ἢ	ἄλλ'	ὁτιοῦν, ὃ μὴ ὀνήσει αὐτὸ
[517]	δὲ ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα,	ἄλλ'	~ὧν ἔρχεται σώματα εἰς ἐπιθυμίαν·
[497]	σοφίζῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα,	ἀλλὰ	ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί
[461]	σὺ ἐνταῦθα τούτου μόνος ἀτυχήσαις.	~ἀλλὰ	ἀντίθες τοι· σοῦ μακρὰ λέγοντος
[449]	Ὅμηρος, βούλει με καλεῖν. ~(Σωκράτης)	ἀλλὰ	βούλομαι. ~(Γοργίας) κάλει δή. ~(Σωκράτης)
[517]	ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει ὧν ἐπεθύμει.	ἀλλὰ	γὰρ μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας καὶ
[448]	φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς λόγους·	ἀλλὰ	γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι
[525]	εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ οἷς ἐξῆν	ἀλλὰ	γάρ, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν
[475]	ὦ Πῶλε· οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ·	ἀλλὰ	γενναίως τῷ λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ
[502]	ἠνία γὰρ ᾄδων τοὺς θεατάς.	ἀλλὰ	δὴ σκόπει· ~οὐχὶ ἥ τε
[513]	~πρὸς τὸ βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον	ἀλλὰ	διαμαχόμενον. οὐ ταῦτα ἦν ἃ
[525]	οὐδὲν ὑγιὲς ὂν τῆς ψυχῆς,	~ἀλλὰ	διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ
[482]	σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς, ὦ Καλλίκλεις,	ἀλλὰ	διαφωνήσει ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ.
[506]	ὦ Σώκρατες, χρῆναί πω (ἀπιέναι,	ἀλλὰ	διεξελθεῖν ~σε τὸν λόγον· φαίνεται
[457]	ποιῆσαι οὔτε τοὺς ἄλλους δημιουργούς,	ἀλλὰ	δικαίως καὶ τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι,
[449]	ἀλλ' ὅπερ ὑπισχνῇ, μὴ ψεύσῃ,	ἀλλὰ	ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον
[526]	κρίσις ἣν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,	~ἀλλὰ	ἐλθὼν παρὰ τὸν δικαστήν, ~(τὸν
[512]	ἐατέον ἐστὶν καὶ οὐ φιλοψυχητέον,	ἀλλὰ	ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων τῷ θεῷ
[487]	προθυμεῖσθαι εἰς τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν,	ἀλλὰ	~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις ὅπως μὴ
[506]	ἔγωγε εἰδὼς λέγω ἃ λέγω,	ἀλλὰ	ζητῶ κοινῇ μεθ' ὑμῶν, ὥστε,
[454]	μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ ἔργον,	ἀλλὰ	καὶ ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ περὶ
[449]	δὴ ταῦτα οὐ μόνον ἐνθάδε	ἀλλὰ	καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[491]	οἰκοῖτο, καὶ μὴ μόνον φρόνιμοι,	ἀλλὰ	καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες ἃ
[501]	πολλὰς οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ,	ἀλλὰ	καὶ περὶ δύο καὶ περὶ
[490]	οὐ μόνον γε, ὦ Καλλίκλεις,	ἀλλὰ	καὶ περὶ τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης)
[511]	πάντων τῶν ἐν τῇ πόλει·	ἀλλὰ	καὶ σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι
[511]	οὐ μόνον τὰς ψυχὰς σῴζει	ἀλλὰ	~καὶ τὰ σώματα καὶ τὰ
[489]	οὐδὲ δίκαιον ~τὸ ἴσον ἔχειν,	ἀλλὰ	καὶ φύσει· ὥστε κινδυνεύεις οὐκ
[508]	~τούτοις, καὶ ταῦτα σοφὸς ὤν,	ἀλλὰ	λέληθέν σε ὅτι ἡ ἰσότης
[467]	φημι ποιεῖν αὐτοὺς ἃ βούλονται·	ἀλλά	μ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~οὐκ ἄρτι
[498]	κακοί) εἰσιν οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ	μὰ Δί' οὐκ οἶδ' ὅτι
[503]	αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ	μὰ Δία οὐκ ἔχω ἔγωγέ
[506]	~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ σὺ ἐμοί,	ἀλλὰ	μέγιστος εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ.
[506]	δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ Καλλίκλεις.	~ἀλλὰ	μὲν δὴ ἥ γε ἀρετὴ
[492]	οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὲν δὴ καὶ ὥς γε
[471]	γε, ὦ φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος)	~ἀλλὰ	μὲν δὴ πῶς οὐκ ἄδικος;
[506]	αὐτοῦ διιόντος τὰ ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὲν δή, ὦ Γοργία, καὶ
[517]	ἐξέπεσον οὔτε τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ	μέντοι πολλοῦ γε δεῖ, ὦ
[496]	ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ,	ἀλλὰ	μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα
[470]	με ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας.	ἀλλὰ	μὴ κάμῃς φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν,
[467]	ἔχοντας καὶ (τέχνην τὴν ῥητορικὴν	~ἀλλὰ	μὴ κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ
[506]	παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ γε.	~ἀλλὰ	μὴν ἀγαθοί γέ ἐσμεν καὶ
[516]	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν
[497]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν εὖ γε πράττοντα κακῶς
[506]	ἑαυτῆς ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη.	~ἀλλὰ	μὴν ἥ γε κόσμον ἔχουσα
[449]	ἐστιν. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν λέγειν γε ποιεῖ δυνατούς.
[466]	τι εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος)	ἀλλὰ	μὴν λέγω γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον
[498]	τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν οἵ γε φρόνιμοι καὶ
[454]	ἐστιν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~(ἀλλὰ	μὴν οἵ τέ γε μεμαθηκότες
[477]	~σὸς λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μήν που τό γε μεγίστῃ
[497]	ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν τῶν ἀγαθῶν γε καὶ
[458]	ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μήν, ὦ Καλλίκλεις, τό γ'
[470]	ἄνδρα εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος)	~ἀλλὰ	μήν, ὦ Σώκρατες, οὐδέν γέ
[459]	μὴ μαθόντα τὰς ἄλλας τέχνας	~ἀλλὰ	μίαν ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν
[476]	δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος)	ἀλλά	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[453]	~ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες,	ἀλλά	μοι δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν
[517]	ὥς γε διακόνους εἶναι πόλεως,	ἀλλά	μοι ~δοκοῦσι τῶν γε νῦν
[520]	οὐδὲν δεινὸν αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ,	ἀλλὰ	μόνῳ ἀσφαλὲς ταύτην τὴν εὐεργεσίαν
[489]	λέγεις ἢ ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ	ναὶ μὰ Δία τούτους λέγω,
[500]	τὰς ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν	ἀλλὰ	οὐ τέχνην, τῶν δὲ περὶ
[489]	ὅτι ~ἰσχυρότεροί εἰσιν ἢ σύ.	ἀλλὰ	πάλιν ἐξ ἀρχῆς εἰπὲ τί
[453]	~(Γοργίας) ~οὐ δῆτα, ὦ Σώκρατες,	ἀλλὰ	πάντων μάλιστα πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν
[480]	καὶ τοὺς ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν	ἀλλὰ	~παρέχειν μύσαντα εὖ καὶ ἀνδρείως
[450]	ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα,	ἀλλὰ	πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ ἡ
[459]	ὄχλῳ πιθανὸν εἶναι, οὐ διδάσκοντα	ἀλλὰ	~(πείθοντα; ~(Γοργίας) πάνυ μὲν οὖν.
[449]	τοὺς λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν	ἀλλὰ	(πειράσομαί γε ὡς διὰ βραχυτάτων.
[477]	ἐνορᾷς ἢ πενίαν; ~(Πῶλος) οὔκ,	ἀλλὰ	πενίαν. ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐν
[455]	~δικαίων τε πέρι καὶ ἀδίκων,	ἀλλὰ	πιστικὸς μόνον· οὐ γὰρ δήπου
[449]	μακρολογίας δὲ εἰς αὖθις. ~(Γοργίας)	~ἀλλὰ	ποιήσω, καὶ οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου
[462]	ποίει, ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)	~ἀλλὰ	ποιήσω ταῦτα. καί μοι ἀπόκριναι,
[524]	ψυχήν, οὐκ εἰδὼς ὅτου ~ἐστίν,	ἀλλὰ	πολλάκις τοῦ μεγάλου βασιλέως ἐπιλαβόμενος
[509]	ἀποτρέψει τὴν ~μεγίστην ἡμῶν βλάβην;	ἀλλὰ	πολλὴ ἀνάγκη ταύτην εἶναι τὴν
[448]	γε σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι,	ἀλλὰ	πολὺ ἂν ἥδιον σέ. ~δῆλος
[511]	ὅτι ἀποκτενεῖ μέν, ἂν βούληται,	ἀλλὰ	πονηρὸς ὢν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα.
[493]	καὶ ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον ἑλέσθαι.	ἀλλὰ	πότερον ~(πείθω τί σε καὶ
[457]	φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ ~καταφανὲς γενέσθαι,	ἀλλὰ	πρὸς σέ. ~(ἐγὼ οὖν, εἰ
[451]	~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ·	ἀλλὰ	πρὸς τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)
[521]	τοὺς λόγους οὓς λέγω ἑκάστοτε,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ βέλτιστον, οὐ πρὸς
[479]	σώματος μὴ ὑγιεῖ ψυχῇ συνοικεῖν,	ἀλλὰ	~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ,
[475]	ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν,	ἀλλὰ	σοὶ μὲν οἱ ἄλλοι πάντες
[452]	~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ οὐχ αὑτῷ,	ἀλλὰ	σοὶ τῷ δυναμένῳ λέγειν καὶ
[464]	κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ γνοῦσα λέγω	ἀλλὰ	στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν διανείμασα, ~ὑποδῦσα
[448]	πάνυ μοι φαίνεται ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας)	ἀλλὰ	σύ, εἰ βούλει, ἐροῦ αὐτόν.
[512]	ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ ὁ λόγος.	ἀλλὰ	σὺ οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς
[454]	ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν ἀλλήλων τὰ λεγόμενα,	ἀλλὰ	σὺ τὰ σαυτοῦ κατὰ τὴν
[501]	ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ ἔγωγε,	ἀλλὰ	συγχωρῶ, ἵνα σοι καὶ περανθῇ
[472]	ἀμφισβητοῦμεν οὐ πάνυ σμικρὰ ὄντα,	~ἀλλὰ	σχεδόν τι ταῦτα περὶ ὧν
[515]	ἀκούεις ταῦτα, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	τάδε οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ' οἶδα
[506]	οὐ τῷ εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται,	ἀλλὰ	τάξει καὶ ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ,
[490]	~εἷς τῶν μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ	ταῦτ' ἔστιν ἃ λέγω. τοῦτο
[488]	εἶναι, ἢ ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ	ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε καὶ
[468]	ἀγαθὰ μήτε κακά; ~(Πῶλος) οὔκ,	ἀλλὰ	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν τὰ
[511]	ἐσχηματισμένη ~ὡς ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη,	ἀλλὰ	ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ, ἐὰν
[492]	ἄρχοντες ἐν τῇ ἑαυτῶν ~πόλει;	ἀλλὰ	τῇ ἀληθείᾳ, ὦ Σώκρατες, ἣν
[478]	εὐδαιμονία, ὡς ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή,	ἀλλὰ	τὴν ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος)
[482]	~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ ταῦτα λέγω,	ἀλλὰ	τὴν φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ παιδικά,
[462]	καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε,	ἀλλὰ	τῆς αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον.
[520]	ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε·	ἀλλὰ	τί ἂν λέγοις ἀνθρώπων πέρι
[497]	ἄξια ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας)	~ἀλλὰ	τί σοὶ διαφέρει; πάντως οὐ
[462]	πρὸς σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος)	ἀλλὰ	τί σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ
[497]	ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε·	ἀλλὰ	τί τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ'
[462]	~(Σωκράτης) οὐδεμία, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)	ἀλλὰ	τί; φάθι. ~(Σωκράτης) φημὶ δή,
[481]	ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ αὐτό,	ἀλλά	τις ἡμῶν ἴδιόν τι ἔπασχεν
[448]	ποία τις ἡ Γοργίου τέχνη,	ἀλλὰ	τίς, καὶ ὅντινα δέοι ~καλεῖν
[527]	οὐ τὸ δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν	ἀλλὰ	τὸ εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ
[450]	βραχέος ~δέονται, ἔνιαι δὲ οὐδενὸς	ἀλλὰ	τὸ τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν
[508]	τὸ ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον,	ἀλλὰ	τὸ τύπτειν καὶ ~ἐμὲ καὶ
[515]	τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν·	ἀλλὰ	τόδε μοι εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ,
[461]	λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε Πῶλε,	ἀλλά	τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα ἑταίρους καὶ
[491]	ταὐτὰ λέγεις περὶ τῶν αὐτῶν,	ἀλλὰ	τοτὲ μὲν τοὺς (βελτίους τε
[453]	αὐτὸς λέγω; οὐ σοῦ ~ἕνεκα	ἀλλὰ	τοῦ λόγου, ἵνα οὕτω προί̈
[497]	δειλούς; οὐ γὰρ ἄρτι γε,	ἀλλὰ	τοὺς ~ἀνδρείους καὶ φρονίμους ἔλεγες·
[460]	τοὺς τοῦ ἀρτίου καὶ περιττοῦ,	ἀλλὰ	τοὺς τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου·
[491]	εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν;	ἀλλὰ	τοῦτ' ἐστὶν τὸ κατὰ φύσιν
[494]	ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία,	ἀλλὰ	τοῦτ' ἔστιν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ
[492]	ἂν ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία γίγνηται.	~ἀλλὰ	τοῦτ' οἶμαι τοῖς πολλοῖς οὐ
[463]	νέος ἐστὶ καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας)	~ἀλλὰ	τοῦτον μὲν ἔα, ἐμοὶ δ'
[460]	μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ τῆς πόλεως,	ἀλλὰ	τῷ ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ ὀρθῶς
[490]	πλεονεκτητέον, εἰ μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι,	ἀλλὰ	τῶν μὲν ~πλέον, τῶν δ'
[458]	καὶ διαλύωμεν τὸν λόγον. ~(Γοργίας)	~ἀλλὰ	φημὶ μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες,
[472]	οὐ γάρ με σὺ ἀναγκάζεις,	ἀλλὰ	~ψευδομάρτυρας πολλοὺς κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος
[451]	δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ μὲν	ἄλλα	~καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ
[514]	~οὐκοῦν οὕτω πάντα, τά τε	ἄλλα	κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν
[463]	τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν καὶ	ἄλλα	μόρια εἶναι, ἓν δὲ καὶ
[483]	πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ	(ἄλλα	μυρία ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα
[486]	καὶ βίος καὶ δόξα καὶ	ἄλλα	πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν
[453]	καὶ ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες	ἄλλα	πολλὰ ζῷα; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[495]	εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει, καὶ	ἄλλα	πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς σύ γε
[517]	καὶ τείχη καὶ νεώρια καὶ	ἄλλα	πολλὰ τοιαῦτα καὶ ἐγώ ~σοι
[493]	τῶν ~ἀκολάστων, ἢ οὐδ' ἂν	ἄλλα	πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν τι
[492]	τε καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ δὲ	ἄλλα	ταῦτ' ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα, τὰ
[507]	μὲν οὐκ ἔχω παρὰ ταῦτα	ἄλλα	φάναι, ὦ φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ
[459]	τὸ ὑγιεινὸν καὶ περὶ τὰ	ἄλλα	~ὧν αἱ ἄλλαι τέχναι, αὐτὰ
[454]	τοῦτο τὸ ἔργον, ἀλλὰ καὶ	ἄλλαι,	δικαίως ~ὥσπερ περὶ τοῦ ζωγράφου
[450]	οἷον ~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ	ἄλλαι	πολλαί. τὰς τοιαύτας (μοι δοκεῖς
[450]	γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική γε καὶ	ἄλλαι	πολλαὶ τέχναι, ὧν ἔνιαι σχεδόν
[501]	τινες καὶ περὶ ψυχὴν τοιαῦται	ἄλλαι	πραγματεῖαι, αἱ μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν
[459]	περὶ τὰ ἄλλα ~ὧν αἱ	ἄλλαι	τέχναι, αὐτὰ μὲν οὐκ εἰδώς,
[453]	ἡ ῥητορικὴ ~μόνη ἢ καὶ	ἄλλαι	τέχναι; λέγω δὲ τὸ τοιόνδε·
[450]	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ αἱ	ἄλλαι	τέχναι, ὦ Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν·
[451]	λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ	ἄλλαι	τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν ἡ
[459]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ τὰς	ἄλλας	ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως ἔχει ὁ
[454]	περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ ~τὰς	ἄλλας	ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας ἁπάσας
[494]	πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ τὰς	ἄλλας	ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα καὶ δυνάμενον
[518]	εἰς ἀρετὴν (σώματος, τὰς δ'	ἄλλας	πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ
[473]	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ	ἄλλας	~πολλὰς καὶ μεγάλας καὶ παντοδαπὰς
[520]	ἄρα, ὡς ἔοικε, τὰς μὲν	ἄλλας	συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα ~ἀργύριον, οἷον
[459]	Σώκρατες, γίγνεται, μὴ μαθόντα τὰς	ἄλλας	τέχνας ~ἀλλὰ μίαν ταύτην, μηδὲν
[450]	~τί οὖν δή ποτε τὰς	ἄλλας	τέχνας οὐ ῥητορικὰς καλεῖς, οὔσας
[518]	~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν, τὰς	ἄλλας	τέχνας, τὴν δὲ γυμναστικὴν καὶ
[456]	πάσῃ ἀγωνίᾳ. καὶ ~γὰρ (τῇ	ἄλλῃ	ἀγωνίᾳ οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ
[504]	ἀκολασία δὲ ~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ	ἄλλη	ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία δὲ ἀπίῃ.
[504]	ἡ ὑγίεια γίγνεται καὶ ἡ	ἄλλη	ἀρετὴ τοῦ ~σώματος. ἔστιν ταῦτα
[456]	τῇ ῥητορικῇ χρῆσθαι ὥσπερ τῇ	ἄλλῃ	πάσῃ ἀγωνίᾳ. καὶ ~γὰρ (τῇ
[527]	τὸ δίκαιον ἀεί, καὶ τῇ	ἄλλῃ	πάσῃ πράξει. ἐμοὶ οὖν πειθόμενος
[472]	ἡ ~Περικλέους ὅλη οἰκία ἢ	ἄλλη	συγγένεια ἥντινα ἂν βούλῃ τῶν
[456]	ἰατροῦ πεῖσαι, ἐγὼ ἔπεισα, οὐκ	ἄλλῃ	τέχνῃ ἢ τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ
[477]	καὶ ἡ ἀκολασία καὶ ἡ	ἄλλη	ψυχῆς πονηρία μέγιστον τῶν ὄντων
[451]	καὶ πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς	ἄλληλα	πῶς ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ
[451]	ἡλίου καὶ σελήνης, πῶς πρὸς	ἄλληλα	τάχους ἔχει. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γε
[464]	~τὴν δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι μὲν δὴ	ἀλλήλαις,	ἅτε περὶ τὸ αὐτὸ οὖσαι,
[524]	ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ~ἀπ'	ἀλλήλοιν·	ἐπειδὰν δὲ διαλυθῆτον ἄρα ἀπ'
[500]	βίω, σκέψασθαι τί τε διαφέρετον	ἀλλήλοιν	καὶ ~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως
[524]	ἐπειδὰν δὲ διαλυθῆτον ἄρα ἀπ'	ἀλλήλοιν,	οὐ πολὺ ἧττον ἑκάτερον ~αὐτοῖν
[495]	οὖν, εἴπερ ἐναντία ἐστὶν ταῦτα	ἀλλήλοις,	ἀνάγκη περὶ αὐτῶν ἔχειν ὥσπερ
[500]	διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ καὶ ὁμολογήσαντας	~ἀλλήλοις,	εἰ ἔστιν τούτω διττὼ τὼ
[482]	τὰ ~πολλὰ δὲ ταῦτα ἐναντί'	ἀλλήλοις	ἐστίν, ἥ τε φύσις καὶ
[487]	ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε	ἀλλήλοις	ὅπως μὴ πέρα τοῦ δέοντος
[514]	τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις καὶ παρακαλεῖν	ἀλλήλους	ἐπ' αὐτά. φῶμεν ταῦτα ὀρθῶς
[457]	ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς	ἀλλήλους	καὶ μαθόντες καὶ διδάξαντες ἑαυτούς,
[472]	αὖ οἶμαι. παραβαλόντες οὖν παρ'	ἀλλήλους	σκεψώμεθα εἴ τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων.
[515]	ὅτι οὐ πράττω, οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα	ἀλλήλους,	φέρε, Καλλικλῆς ἤδη τινὰ βελτίω
[514]	ἥδιον. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν	ἀλλήλους,	ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες τῶν
[514]	κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν	ἀλλήλους	ὡς ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα
[472]	ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ τι διοίσουσιν	~ἀλλήλων.	καὶ γὰρ καὶ τυγχάνει περὶ
[495]	ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν καὶ	ἀλλήλων	καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης)
[517]	αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες	ἀλλήλων	ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ γοῦν σε
[454]	ἵνα μὴ ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν	ἀλλήλων	τὰ λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ τὰ
[464]	νομοθετικῇ· ~ὅμως δὲ διαφέρουσίν τι	ἀλλήλων.	τεττάρων δὴ τούτων οὐσῶν, καὶ
[527]	καὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν	ἄλλην	ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν καὶ
[487]	καὶ ~οὐκέτι αὐτὸ δεήσει ἐπ'	ἄλλην	βάσανον ἀναφέρειν. οὐ γὰρ ἄν
[514]	~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν τινων ἢ	ἄλλην	δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως ἔχειν;
[526]	(τὰ προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε δ'	ἄλλην	~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ μετ'
[447]	τε καὶ διδάσκει· τὴν δὲ	ἄλλην	ἐπίδειξιν εἰς αὖθις, ὥσπερ σὺ
[514]	τοῖς ~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος	ἄλλην	εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ
[520]	τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον.	ἄλλην	μὲν γὰρ εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς,
[493]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,	ἄλλην	σοι εἰκόνα λέγω ἐκ τοῦ
[499]	τῷ σώματι, ἢ ἰσχὺν ἢ	~ἄλλην	τινὰ ἀρετὴν τοῦ σώματος, αὗται
[477]	ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν	ἄλλην	τινὰ ἐνορᾷς ἢ πενίαν; ~(Πῶλος)
[519]	τούς τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες καὶ	ἄλλην	χάριν οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ παθόντες
[486]	ἔχω καὶ οὐδέν με δεῖ	ἄλλης	~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς τί δὴ
[473]	τί τοῦτο, ὦ Πῶλε; γελᾷς;	ἄλλο	αὖ τοῦτο εἶδος ἐλέγχου ἐστίν,
[501]	τὴν ἡδονὴν ἡμῶν μόνον διώκειν,	ἄλλο	δ' οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε
[524]	ὤν, ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν	ἄλλο	ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς
[513]	πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν	ἄλλο	ἢ κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· ἦ
[501]	οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον αὐταῖς	ἄλλο	ἢ χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε βέλτιον
[462]	ἔμοιγε, εἰ μή τι σὺ	ἄλλο	λέγεις. ~(Πῶλος) τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης)
[488]	ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου; μή τι	ἄλλο	λέγεις τὸ ~δίκαιον εἶναι, ἢ
[513]	ἄχθονται, εἰ μή τι σὺ	ἄλλο	λέγεις, ὦ φίλη κεφαλή. λέγομέν
[526]	Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα λάβῃ,	ἄλλο	μὲν ~περὶ αὐτοῦ οὐκ οἶδεν
[501]	καὶ περὶ ψυχὴν καὶ περὶ	ἄλλο	ὅτου ἄν τις τὴν ἡδονὴν
[522]	τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες δικασταί, οὔτε	ἄλλο	οὐδέν· ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν
[458]	λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι	ἄλλο	πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς,
[458]	αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους τι καὶ	ἄλλο	πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν θορύβου,
[454]	οἴομαι μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες,	ἄλλο.	~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ οἴει· γνώσῃ
[454]	καὶ μάθησις ~καὶ πίστις, ἢ	ἄλλο	τι; ~(Γοργίας) οἴομαι μὲν ἔγωγε,
[459]	πιθανώτερος ᾖ. τοῦτο συμβαίνει ἢ	ἄλλο	τι; ~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά γε
[496]	εἶεν· διψῶντα δὲ δὴ πίνειν	ἄλλο	τι ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι;
[481]	ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα ἃ λέγεις,	ἄλλο	τι ἢ ἡμῶν ὁ βίος
[502]	τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ ~μέτρον,	ἄλλο	τι ἢ λόγοι γίγνονται τὸ
[490]	μὲν ἰσχυρότερος, τῶν δὲ ἀσθενέστερος,	ἄλλο	τι ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν
[481]	μὲν ἄλλο τι, τοῖς δὲ	ἄλλο	τι ~(ἢ) τὸ αὐτό, ἀλλά
[455]	περὶ ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους,	ἄλλο	~τι ἢ τότε ὁ ῥητορικὸς
[489]	~τοῦτο ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ οἴει	ἄλλο	τι λέγειν τὸ κρείττους εἶναι
[470]	δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ καὶ τόδε·	ἄλλο	τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν ἄμεινον
[503]	βέλτιστον λέγων, ἃ ἂν λέγῃ	ἄλλο	τι οὐκ εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ'
[467]	πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἄλλο	τι οὖν οὕτω καὶ περὶ
[475]	~(Πῶλος) δῆλον δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης)	~ἄλλο	τι οὖν ὑπὸ μὲν τῶν
[495]	ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης)	ἄλλο	τι οὖν ὡς ἕτερον τὴν
[471]	δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ νῦν	ἄλλο	τι οὗτός ~ἐστιν ὁ λόγος,
[512]	ἀλλ' ὦ μακάριε, ὅρα μὴ	ἄλλο	τι τὸ γενναῖον καὶ τὸ
[481]	τοῖς ἀνθρώποις πάθος, τοῖς μὲν	ἄλλο	τι, τοῖς δὲ ἄλλο τι
[472]	μὲν ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα δέ.	ἄλλο	τι ὡς οὕτω σου νομίζοντος
[512]	θαλάττης ἄντε ἐκ δικαστηρίου ἐάντε	ἄλλοθεν	~ὁποθενοῦν (σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν ὅτι
[526]	τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε καὶ	ἄλλοθι	γεγόνασιν, οἶμαι δὲ καὶ ἔσονται
[449]	οὐ μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ	ἄλλοθι.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις ἄν,
[448]	τύχην. ἑκάστων δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν	ἄλλοι	ἄλλων ~ἄλλως, τῶν δὲ ἀρίστων
[465]	οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε οἱ	ἄλλοι	~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ γὰρ ἄν,
[525]	~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι ὄντες,	ἄλλοι	δὲ ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες
[504]	πρᾶγμα· καὶ ~οἵ τε δὴ	ἄλλοι	δημιουργοὶ καὶ οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν,
[492]	~σὺ νῦν λέγεις ἃ οἱ	ἄλλοι	διανοοῦνται μέν, λέγειν δὲ οὐκ
[453]	~ἆρα διὰ τοῦτο, ὅτι καὶ	ἄλλοι	εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα πολλὰ
[525]	παραδείγματι τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα	ἄλλοι	~ὁρῶντες πάσχοντα ἃ ἂν πάσχῃ
[481]	τι ἔπασχεν πάθος ἢ οἱ	ἄλλοι,	οὐκ ἂν ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι
[487]	ταῦτα πάντα ἔχεις ἃ οἱ	ἄλλοι	οὐκ ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί τε γὰρ
[503]	πρός τι; ὥσπερ καὶ οἱ	ἄλλοι	πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς τὸ
[475]	~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ μὲν οἱ	ἄλλοι	πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ
[474]	σύ γ' ἂν καὶ οἱ	ἄλλοι	πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ γε δεῖ,
[472]	ὡς σύ τε οἴει καὶ	ἄλλοι	πολλοί· ἔστιν δὲ καὶ ἄλλος,
[493]	μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος, καὶ	ἄλλοι	πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα δὲ σπάνια
[525]	καὶ ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι τοῖς	ἄλλοις	γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες πάσχοντα
[506]	φαίνεται δέ μοι καὶ τοῖς	ἄλλοις	δοκεῖν. βούλομαι γὰρ ἔγωγε καὶ
[483]	οὕτως ἔχει, καὶ ἐν ~τοῖς	ἄλλοις	ζῴοις καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν
[517]	~δόξαι καὶ αὑτῷ καὶ τοῖς	ἄλλοις	θεραπευτὴν εἶναι σώματος, παντὶ τῷ
[454]	ἐν δικαστηρίοις τε καὶ τοῖς	ἄλλοις	ὄχλοις ~περὶ τῶν δικαίων τε
[454]	τοῖς δικαστηρίοις καὶ ἐν τοῖς	~ἄλλοις	ὄχλοις, ὥσπερ καὶ ἄρτι ἔλεγον,
[486]	καὶ ἄσκει ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν,	ἄλλοις	τὰ κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε
[480]	μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ	ἄλλον	ἀδικῇ ὁ ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ
[474]	δέ γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ'	ἄλλον	ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ σὺ δέξαι'
[458]	ἀπαλλαγῆναι κακοῦ τοῦ μεγίστου ἢ	ἄλλον	ἀπαλλάξαι. οὐδὲν γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον
[456]	εἰ βούλοιτο. καὶ εἰ πρὸς	ἄλλον	γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν
[486]	~μεγίστων κινδύνων μήτε ἑαυτὸν μήτε	ἄλλον	μηδένα, ὑπὸ δὲ (τῶν ἐχθρῶν
[499]	σὺ οἴει ~ἐμὲ ἢ καὶ	ἄλλον	ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς
[525]	εἰ ἀληθῆ λέγει πῶλος, καὶ	ἄλλον	~ὅστις ἂν τοιοῦτος τύραννος ᾖ·
[449]	(εἶναι καὶ ποιῆσαι ἂν καὶ	~ἄλλον	ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ περὶ τί
[527]	οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ	ἄλλον	τινὰ βίον ζῆν ἢ τοῦτον,
[505]	ἅττα λέγεις, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'	ἄλλον	τινὰ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) ~οὗτος ἀνὴρ
[456]	τύπτῃ καὶ ~τὴν μητέρα ἢ	ἄλλον	τινὰ τῶν οἰκείων ἢ τῶν
[467]	οἱ πλέοντές τε καὶ τὸν	ἄλλον	χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό ~ἐστιν
[453]	ὡς (ἐμαυτὸν πείθω, εἴπερ τις	~ἄλλος	ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ
[479]	~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ'	ἄλλος	ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ δίδωσι ~δίκην
[475]	ἂν δεξαίμην, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	ἄλλος	δέ τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ
[514]	πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ ἤδη τις	ἄλλος	διὰ Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου, ἢ
[505]	τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς οὖν	ἄλλος	ἐθέλει; μὴ γάρ τοι ἀτελῆ
[453]	~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε μηδεὶς	ἄλλος	ἢ Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς ἄν
[472]	ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ καὶ	ἄλλος,	ὃν ~ἐγὼ αὖ οἶμαι. παραβαλόντες
[471]	ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν	ἄλλος	ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον ἢ
[456]	ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ	ἄλλος	ὁστισοῦν· οὐ ~γὰρ ἔστιν περὶ
[456]	πιθανώτερον εἴποι ὁ ῥητορικὸς ἢ	ἄλλος	ὁστισοῦν τῶν ~δημιουργῶν ἐν πλήθει.
[475]	ἐγὼ οὔτ' ἂν σὺ οὔτ'	ἄλλος	οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον
[474]	οὔτ' ἐγὼ οὔτε σὺ οὔτ'	ἄλλος	οὐδείς. ~(Σωκράτης) οὔκουν ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος)
[525]	Θερσίτην δέ, καὶ εἴ τις	ἄλλος	πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς πεποίηκεν
[507]	δὲ δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς ἢ	ἄλλος	τις τῶν οἰκείων, ἢ ἰδιώτης
[480]	γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς ἢ	ἄλλος	τις ὧν ἂν κήδηται, αὐτὸν
[482]	ὁ μὲν γὰρ Κλεινίειος οὗτος	ἄλλοτε	~ἄλλων ἐστὶ λόγων, ἡ δὲ
[465]	καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν	ἀλλότριον	κάλλος ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου τοῦ
[513]	λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ ~δὲ	ἀλλοτρίῳ	ἄχθονται, εἰ μή τι σὺ
[486]	πιθανὸν ἂν λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ	ἄλλου	νεανικὸν βούλευμα βουλεύσαιο. ~καίτοι, ὦ
[525]	τῷ ἐν τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ'	ἄλλου	ὀρθῶς τιμωρουμένῳ, ἢ βελτίονι ~γίγνεσθαι
[524]	τοῦ μεγάλου βασιλέως ἐπιλαβόμενος ἢ	ἄλλου	ὁτουοῦν ~βασιλέως ἢ δυνάστου κατεῖδεν
[486]	εἴ τις σοῦ λαβόμενος ἢ	~ἄλλου	ὁτουοῦν τῶν τοιούτων εἰς τὸ
[512]	στρατηγοῦ, μὴ ὅτι κυβερνήτου, ~οὔτε	ἄλλου	οὐδενὸς ἐλάττω ἐνίοτε δύναται σῴζειν·
[455]	ἢ περὶ ναυπηγῶν ἢ περὶ	ἄλλου	τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο ~τι
[526]	μετ' ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου ἢ	ἄλλου	τινός, ~μάλιστα μέν, ἔγωγέ φημι,
[515]	δεῖν πολιτεύεσθαι ἐν ἡμῖν. ἢ	ἄλλου	του ἄρα ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν
[474]	ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τοὺς	ἄλλους	ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι
[457]	ἂν τοῦτο ποιῆσαι οὔτε τοὺς	ἄλλους	δημιουργούς, ἀλλὰ δικαίως καὶ τῇ
[461]	αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια καὶ	ἄλλους	διδάξειν; ἀλλ' εἰς τὰ τοιαῦτα
[526]	ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ εἰς τοὺς	ἄλλους	Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου· οἱ
[476]	ἐγὼ σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς	ἄλλους	ἐῶ χαίρειν. καὶ τοῦτο μὲν
[527]	ἑαυτὸν καὶ τὴν περὶ τοὺς	~ἄλλους,	καὶ περὶ ὀλίγους καὶ περὶ
[480]	ἀναγκάζειν τε αὑτὸν καὶ τοὺς	ἄλλους	μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα
[526]	~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ καὶ τοὺς	ἄλλους	πάντας ἀνθρώπους, καθ' ὅσον ~δύναμαι,
[503]	τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς, τοὺς	ἄλλους	πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα βούλει αὐτῶν,
[472]	εἷς ὢν μόνος, τοὺς δ'	ἄλλους	πάντας τούτους χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν
[527]	τούτῳ οὖν ἑπώμεθα, καὶ τοὺς	ἄλλους	~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ, ᾧ σὺ
[455]	τε φῂς ῥήτωρ εἶναι καὶ	ἄλλους	ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει τὰ
[449]	κάλει δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	ἄλλους	σε φῶμεν δυνατὸν εἶναι ποιεῖν;
[489]	πότερον τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις ἢ	ἄλλους	τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ μὰ
[514]	αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ	ἄλλους	τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν σοι
[502]	Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ (καὶ τοὺς	ἄλλους	τοὺς ἐν ~ταῖς πόλεσιν δήμους
[486]	σὲ οἶμαι ἔχειν καὶ τοὺς	~ἄλλους	τοὺς πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας;
[479]	φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς	ἄλλους	τυράννους καὶ ~ῥήτορας καὶ δυνάστας;
[452]	παιδοτρίβην· ὁ δὲ χρηματιστὴς οὗτος	ἄλλῳ	~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ οὐχ αὑτῷ,
[507]	βίον ζῶντα. οὔτε γὰρ ἂν	ἄλλῳ	ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη ὁ
[522]	~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ καὶ	ἄλλῳ	βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ ἐν
[453]	(ἐμαυτὸν πείθω, εἴπερ τις ~ἄλλος	ἄλλῳ	διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο
[516]	οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν	ἄλλῳ	ἔργῳ οὐδενί· ἢ δοκεῖ σοι;
[452]	ἢ παρὰ Γοργίᾳ ἢ παρ'	ἄλλῳ	ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν οὖν πρὸς
[483]	ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ	ἄλλῳ	οὗ ἂν κήδηται. ἀλλ' οἶμαι
[452]	ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν	ἄλλῳ	συλλόγῳ ~παντί, ὅστις ἂν πολιτικὸς
[456]	διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ ἐν	ἄλλῳ	τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι
[505]	τοῦτον τὸν λόγον, ἢ ~καὶ	ἄλλῳ	τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς οὖν
[448]	ἑκάστων δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι	ἄλλων	~ἄλλως, τῶν δὲ ἀρίστων οἱ
[479]	προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως τῶν	ἄλλων	ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα
[452]	τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα δὲ τοῦ	ἄλλων	ἄρχειν ἐν τῇ αὑτοῦ πόλει
[459]	μὴ ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ τῶν	ἄλλων	διὰ τὸ οὕτως ἔχειν, αὐτίκα
[503]	τὰς αὑτοῦ καὶ τὰς τῶν	ἄλλων·	εἰ δὲ μὴ τοῦτο, ἀλλ'
[527]	ἀλλ' ἐν τοσούτοις λόγοις τῶν	ἄλλων	ἐλεγχομένων μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ
[497]	~οὐκοῦν καὶ πεινῶν καὶ τῶν	ἄλλων	ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν ἅμα παύεται;
[482]	μὲν γὰρ Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε	~ἄλλων	ἐστὶ λόγων, ἡ δὲ φιλοσοφία
[483]	τὸ ἀδικεῖν, τὸ πλέον τῶν	ἄλλων	~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι
[456]	τοῦ ἀδελφοῦ καὶ μετὰ τῶν	ἄλλων	ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά τινα τῶν
[491]	αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν δὲ	ἄλλων;	~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις;
[473]	ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν καὶ τῶν	ἄλλων	ξένων; ταῦτα λέγεις ἀδύνατον εἶναι
[480]	κατήγορον καὶ αὑτοῦ καὶ τῶν	ἄλλων	οἰκείων καὶ ἐπὶ τοῦτο ~χρώμενον
[511]	Πώλου ἄρτι ~πολλάκις καὶ τῶν	ἄλλων	ὀλίγου πάντων τῶν ἐν τῇ
[480]	καὶ τῶν οἰκείων καὶ τῶν	ἄλλων	ὃς ἂν ἀεὶ τῶν φίλων
[455]	ἐστὶν δικαστηρίων τε καὶ τῶν	ἄλλων	ὄχλων ~δικαίων τε πέρι καὶ
[500]	πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν	ἄλλων;	σύμψηφος ἡμῖν εἶ καὶ σὺ
[512]	μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ καὶ τῶν	ἄλλων	τεχνῶν ὅσαι τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα
[520]	οἷον οἰκοδομίας πέρι ἢ τῶν	ἄλλων	τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ
[450]	~ὅτι, ὦ Σώκρατες, τῶν μὲν	ἄλλων	τεχνῶν περὶ χειρουργίας τε καὶ
[491]	~ἐστίν, πλέον ἔχειν τούτους τῶν	ἄλλων,	τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης)
[524]	σώματι ἢ ὑπὸ μαστίγων ἢ	~ἄλλων	τραυμάτων ζῶν, καὶ τεθνεῶτος τὸ
[512]	τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ (τῶν	ἄλλων	ὧν νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ' ὅτι
[525]	Ἅιδου· οὐ γὰρ οἷόν τε	ἄλλως	ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ' ἂν
[470]	~τί δέ; συγγενόμενος ἂν γνοίης,	ἄλλως	δὲ αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις ὅτι
[480]	ταῦτα ἐκείνοις οὕτω μὲν συμφωνεῖν,	ἄλλως	δὲ μή; ~(Πῶλος) τί γὰρ
[509]	καὶ αἰσχύνη τοῦ μή. ἆρα	ἄλλως	ἢ οὕτως ἔχει, ὦ Καλλίκλεις;
[509]	τις νεανικώτερος, ~οὐχ οἷόν τε	ἄλλως	λέγοντα ἢ ὡς ἐγὼ νῦν
[509]	νῦν, οὐδεὶς οἷός τ' ἐστὶν	ἄλλως	λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος εἶναι.
[509]	ἔχει, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ	ἄλλως.	~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν ὄντοιν, τοῦ
[448]	δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων	~ἄλλως,	τῶν δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι·
[522]	οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις μὴ παντάπασιν	ἀλόγιστός	~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν, τὸ
[496]	~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι καὶ	ἄλογον	γίγνεται· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) σφόδρα
[519]	πρὸς Φιλίου, οὐ δοκεῖ σοι	ἄλογον	εἶναι ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ
[465]	οὐ καλῶ ὃ ἂν ᾖ	ἄλογον	πρᾶγμα· τούτων δὲ πέρι εἰ
[501]	τῆς ἡδονῆς οὔτε τὴν ~αἰτίαν,	ἀλόγως	τε παντάπασιν ὡς ἔπος εἰπεῖν
[519]	τούτου τοῦ λόγου τί ἂν	ἀλογώτερον	εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς καὶ
[495]	~Σωκράτης δέ γε ἡμῖν ὁ	Ἀλωπεκῆθεν	οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα. ἢ ὁμολογεῖ;
[489]	ἢ οὔ; καὶ ὅπως μὴ	~ἁλώσῃ	ἐνταῦθα σὺ αὖ αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν,
[497]	εὖ γε πράττοντα κακῶς (πράττειν	ἅμα	ἀδύνατον φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ
[496]	ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν	ἅμα	ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε.
[495]	καὶ νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ	ἅμα	ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε καὶ νόσου.
[452]	μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις,	ἅμα	δὲ τοῦ ἄλλων ἄρχειν ἐν
[495]	ἔχει καὶ νόσου; οὐ γὰρ	ἅμα	δήπου ὑγιαίνει τε καὶ νοσεῖ
[497]	σοφὸς (ὤν με νουθετεῖς. οὐχ	ἅμα	διψῶν τε ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται
[496]	ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ	ἅμα	ἔχει, δῆλον ~ὅτι ταῦτά γε
[497]	τε ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται καὶ	ἅμα	ἡδόμενος διὰ τοῦ πίνειν; ~(Καλλίκλης)
[508]	καὶ κάκιον, καὶ κλέπτειν γε	ἅμα	~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ
[523]	ὑπό τε τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ	ἅμα	καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ
[520]	ἢ τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ	ἅμα	καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν
[466]	~εἶεν, ὦ φίλε· ἔπειτα δύο	ἅμα	με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος) πῶς δύο;
[452]	ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν καὶ αἴτιον	ἅμα	μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις,
[520]	συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν ὅτι μάλιστα	ἅμα	μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους λαμβάνοι (τὸ
[496]	συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν λέγεις	ἅμα,	ὅταν διψῶντα ~πίνειν λέγῃς; ἢ
[497]	οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ οὐχ	ἅμα	παύεται διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν καὶ
[497]	τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν	ἅμα	παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[497]	τῶν λυπῶν (καὶ τῶν ἡδονῶν	ἅμα	παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[497]	τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν γὰρ	ἅμα	παύεται, τῶν δὲ οὔ, ὡς
[497]	ἀγαθῶν γε καὶ κακῶν οὐχ	ἅμα	παύεται, ὡς σὺ ὡμολόγεις· νῦν
[496]	~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν	ἅμα	τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ ἅμα
[496]	οὐ δήπου καὶ ὑγιαίνει γε	ἅμα	τοὺς αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν.
[496]	διψῶντα ~πίνειν λέγῃς; ἢ οὐχ	ἅμα	τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν
[501]	πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις	ἅμα	χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον τὸ
[477]	καὶ ~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν καὶ	ἀμαθῆ;	~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ
[488]	ὅτι οὐχ ἑκὼν ἐξαμαρτάνω ἀλλ'	ἀμαθίᾳ	τῇ ἐμῇ· σὺ οὖν, ὥσπερ
[477]	οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ	ἀμαθίαν	καὶ δειλίαν καὶ τὰ τοιαῦτα;
[471]	αὑτοῦ, σχεδὸν ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν εἰς	ἅμαξαν,	νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε καὶ
[525]	ἐξουσίαν μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα	ἁμαρτάνουσι.	μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ Ὅμηρος·
[489]	θηρεύων, καὶ (ἐάν τις ῥήματι	ἁμάρτῃ,	ἕρμαιον ~τοῦτο ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ
[525]	τὴν ἐξουσίαν μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα	~ἁμαρτήματα	ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ
[525]	ἀνθρώπων οὗτοι οἳ ἂν ἰάσιμα	~ἁμαρτήματα	ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ δι' ἀλγηδόνων
[479]	δίκην τῶν περὶ ~τὸ σῶμα	ἁμαρτημάτων	τοῖς ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος
[525]	οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ ~τὰς	ἁμαρτίας	τὰ μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα καὶ
[525]	οὗτοι οἳ ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα	ἁμάρτωσιν·	ὅμως δὲ δι' ἀλγηδόνων καὶ
[468]	τύραννος ὢν εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος	ἄμεινον	εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ ὂν
[468]	ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι	ἄμεινον	εἶναι ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν ἢ
[470]	μὲν ~δικαίως τις ταῦτα ποιῇ,	ἄμεινον	εἶναι, ὅταν δὲ ἀδίκως, κάκιον.
[470]	ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν	ἄμεινον	εἶναι ταῦτα ~ποιεῖν ἃ νυνδὴ
[470]	~(Σωκράτης) ~πότε οὖν σὺ φῂς	ἄμεινον	εἶναι ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ τίνα
[512]	(σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν ὅτι οὐκ	ἄμεινόν	ἐστιν ζῆν τῷ μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ·
[505]	~τὸ κολάζεσθαι ἄρα τῇ ψυχῇ	ἄμεινόν	ἐστιν ἢ ἡ ἀκολασία, ὥσπερ
[505]	~(Σωκράτης) οὕτω γάρ που αὐτῇ	ἄμεινον	τῇ ψυχῇ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[501]	ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων τοῦ	ἀμείνονός	τε καὶ τοῦ χείρονος· σὺ
[516]	θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους καὶ αὐτοὶ	~ἀμείνους	γένωνται ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ
[489]	τοὺς βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς	ἀμείνους	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα ὅτι
[517]	βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο ὅθεν ἔμελλον	ἀμείνους	ἔσεσθαι οἱ πολῖται, ~ὡς ἔπος
[494]	τὸν κόσμιον βίον τοῦ ἀκολάστου	ἀμείνω	εἶναι, ἢ οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης)
[488]	~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν τὸν	ἀμείνω	τοῦ φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο
[483]	~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν ἐστιν τὸν	ἀμείνω	τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν καὶ
[506]	ἄρα κόσμον ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς	ἀμείνων	τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ μὴν
[465]	οἰκείου τοῦ ~διὰ τῆς γυμναστικῆς	ἀμελεῖν.	ἵν' οὖν μὴ μακρολογῶ, ἐθέλω
[508]	οἴει δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ	ἀμελεῖς.	εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος
[485]	ἐκεῖνος πρὸς τὸν ἀδελφόν, ὅτι	ἀμελεῖς,	ὦ ~Σώκρατες, ὧν δεῖ σε
[492]	αὐτὰς ὡς μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς	ἁμόθεν	γέ ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο
[523]	γὰρ κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται.	ἀμπεχόμενοι	γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι ~κρίνονται·
[523]	~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ	ἀμπεχόμενοι	δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς
[490]	ἔχειν ~καὶ πλεῖστα καὶ κάλλιστα	ἀμπεχόμενον	περιιέναι; ~(Καλλίκλης) ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης)
[493]	οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν, οἱ	~ἀμύητοι,	καὶ φοροῖεν εἰς τὸν τετρημένον
[493]	ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς δὲ ἀνοήτους	ἀμυήτους,	(τῶν δ' ἀνοήτων τοῦτο τῆς
[456]	τοὺς πολεμίους καὶ τοὺς ἀδικοῦντας,	ἀμυνομένους,	μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ δὲ μεταστρέψαντες
[466]	αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν κύνα,	ἀμφιγνοῶ	μέντοι, ὦ Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου
[523]	ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν	ἀμφιέσματα	καὶ τὰ τῶν κρινομένων. ~πρῶτον
[485]	ὅπερ ὁ ~Ζῆθος πρὸς τὸν	Ἀμφίονα	ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ
[506]	διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ τὴν τοῦ	Ἀμφίονος	ἀπέδωκα ῥῆσιν ἀντὶ τῆς τοῦ
[452]	γὰρ οὔκ; ἐρεῖ. καὶ μὴν	ἀμφισβητεῖ	γε (Γοργίας) ὅδε τὴν παρ'
[465]	πρᾶγμα· τούτων δὲ πέρι εἰ	ἀμφισβητεῖς,	ἐθέλω ~ὑποσχεῖν λόγον. ~(τῇ μὲν
[451]	ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ Γοργία,	ἀμφισβητήσιμον	καὶ τοῦτο λέγεις (καὶ οὐδέν
[457]	συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν περί του	ἀμφισβητήσωσιν	καὶ μὴ φῇ ὁ ~ἕτερος
[472]	φημι ἀδύνατον. ἓν μὲν τουτὶ	ἀμφισβητοῦμεν.	εἶεν· ἀδικῶν δὲ δὴ εὐδαίμων
[472]	γὰρ καὶ τυγχάνει περὶ ὧν	ἀμφισβητοῦμεν	οὐ πάνυ σμικρὰ ὄντα, ~ἀλλὰ
[506]	ἂν τὶ φαίνηται ~λέγων ὁ	ἀμφισβητῶν	ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω
[477]	μεγίστην παρέχον ἢ βλάβην ἢ	ἀμφότερα	~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ τῶν ὡμολογημένων
[478]	πλείστην ποιεῖ ἢ ὠφελίαν ἢ	ἀμφότερα,	εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί.
[524]	σῶμα φύσει ἢ τροφῇ ἢ	ἀμφότερα	ζῶντος, τούτου καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ
[474]	ἢ διὰ ~ὠφελίαν ἢ δι'	ἀμφότερα	καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[477]	τούτων ἐστὶν ἢ ~βλάβῃ ἢ	ἀμφότερα;	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[474]	ὠφέλιμα εἶναι ἢ ἡδέα ἢ	ἀμφότερα.	~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[466]	καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ σοι πρὸς	~ἀμφότερα.	φημὶ γάρ, ὦ Πῶλε, ἐγὼ
[509]	παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε	ἀμφοτέρας	τὰς ὠφελίας ταύτας ἔχειν, τήν
[498]	δειλοὶ ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης)	ἀμφότεροι	ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ δὲ μή,
[498]	ἢ καὶ οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης)	ἀμφότεροι.	~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης) μᾶλλον
[475]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὴ λύπῃ,	ἀμφοτέροις	μὲν οὐκ ἂν ἔτι ὑπερβάλλοι.
[475]	ἂν εἴη ἢ κακῷ ἢ	ἀμφοτέροις;	οὐ καὶ τοῦτο ἀνάγκη; ~(Πῶλος)
[475]	ἤτοι ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ ἢ	ἀμφοτέροις.	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[475]	ἢ τῷ ἑτέρῳ τούτοιν ἢ	ἀμφοτέροις	~ὑπερβάλλον κάλλιόν ἐστιν, ἤτοι ἡδονῇ
[471]	~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε καὶ ἠφάνισεν	ἀμφοτέρους.	καὶ ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν
[496]	~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν ἅμα	ἀμφοτέρων	ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης)
[485]	~ἀλλ' οἶμαι τὸ ὀρθότατόν ἐστιν	ἀμφοτέρων	μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν ὅσον ~παιδείας
[469]	~(Πῶλος) ~ὁπότερ' ἂν ποιῇ, οὐκ	ἀμφοτέρως	ζηλωτόν ἐστιν; ~(Σωκράτης) εὐφήμει, ὦ
[458]	διερωτῴην· εἰ δὲ μή, ἐῴην	ἄν.	~ἐγὼ δὲ τίνων εἰμί; τῶν
[486]	~πάνυ φαύλου καὶ μοχθηροῦ, ἀποθάνοις	ἄν,	εἰ βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι.
[522]	ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην	ἄν·	εἰ δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ
[465]	ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ γὰρ	ἄν,	εἰ μὴ ἡ ψυχὴ τῷ
[452]	ὅτι ~τὸ μετὰ τοῦτο ἔροιτ'	ἄν·	καὶ τί ἐστιν (τοῦτο τὸ
[516]	~μὴ διὰ τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν	ἄν;	καίτοι οὗτοι, εἰ ἦσαν ἄνδρες
[522]	εὖ οἶδα ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις	ἄν	με φέροντα (τὸν θάνατον. ~αὐτὸ
[506]	οὖν τῷ λόγῳ ἐγὼ ὡς	ἄν	μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν δέ
[474]	μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς ὃν	ἄν	μοι ὁ λόγος ᾖ, τοὺς
[460]	οὗτος φαίνεται, ὁ ῥητορικός, οὐκ	ἄν	ποτε ἀδικήσας. ἢ οὔ; ~(Γοργίας)
[487]	ἄλλην βάσανον ἀναφέρειν. οὐ γὰρ	ἄν	ποτε αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ οὔτε
[510]	ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ νοῦ οὐκ	ἄν	ποτε δύναιτο φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης)
[516]	ἀγαθοί, ὡς σὺ ~φῄς, οὐκ	ἄν	ποτε ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν οἵ
[510]	αὐτοῦ ὁ ~τύραννος καὶ οὐκ	ἄν	ποτε ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν.
[455]	συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ'	ἄν	σε ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ οὖν
[458]	ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ ἐγώ, ~ἡδέως	ἄν	σε διερωτῴην· εἰ δὲ μή,
[453]	ἄλλος ἢ Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς	ἄν	σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ
[501]	~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ μὲν	ἄν	σοι δοκῇ τούτων εἶναι, φάθι,
[527]	~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον	ἄν	τι ἡμῖν δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα,
[510]	ὡς ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν,	(ἄν	τι καλῶς λέγῃς; τοῦτό ~μοι
[484]	τοί ἐστιν, ὦ Σώκρατες, χαρίεν,	ἄν	τις αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται ἐν
[462]	κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε ὅτι	ἄν	τις βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι;
[450]	ἔχουσα ῥητορική ἐστιν, καὶ ~ὑπολάβοι	ἄν	τις, εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν
[526]	τὴν τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν ἃ	ἄν	τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ καὶ
[483]	ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ (ἄλλα μυρία	ἄν	τις ἔχοι τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ'
[447]	ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι	ἄν	τίς σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ,
[501]	ψυχὴν καὶ περὶ ἄλλο ὅτου	ἄν	τις τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως
[520]	γε ταύτης τῆς πράξεως, ὅντιν'	ἄν	τις τρόπον ὡς βέλτιστος εἴη
[452]	ἦ σὺ τούτου δημιουργός; φαίη	ἄν.	τίς ὤν; ~χρηματιστής. τί οὖν;
[452]	τὸ σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη	ἄν,	τὸ δὲ ἔργον μού ἐστιν
[487]	οὐδ' αὖ ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις	ἄν·	φίλος γάρ μοι εἶ, ὡς
[449]	ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις	ἄν,	ὦ Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα,
[454]	~πίστις ψευδὴς καὶ ἀληθής; φαίης	ἄν,	ὡς ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί.
[469]	γε. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα βούλοιο	ἂν	ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης)
[492]	~καὶ φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν	ἂν	ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ
[480]	οἰκείων καὶ τῶν ἄλλων ὃς	ἂν	ἀεὶ τῶν φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν,
[492]	καὶ ψόγον; ἢ πῶς οὐκ	ἂν	ἄθλιοι γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ τοῦ
[472]	ἥκιστά γε, ἐπεὶ οὕτω γ'	ἂν	ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐὰν
[471]	ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν	ἂν	~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν εὐδαίμων κατὰ
[493]	κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων, ἢ οὐδ'	ἂν	ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν
[471]	~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ'	ἂν	ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον
[507]	λῃστοῦ βίον ζῶντα. οὔτε γὰρ	ἂν	ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη
[519]	καὶ τούτου τοῦ λόγου τί	ἂν	ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς
[522]	παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον τι οἴει	~ἂν	ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους δικαστάς; οὐ
[498]	ἂν χαίρωσι, κακοὶ δὲ οἳ	ἂν	ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[464]	ἰατρὸς ἢ ὁ ὀψοποιός, λιμῷ	ἂν	ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν
[521]	κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ, τί	ἂν	ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν
[520]	~ταχὺς γενόμενος διὰ παιδοτρίβην, ἴσως	ἂν	ἀποστερήσειε τὴν χάριν, εἰ προοῖτο
[461]	τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ	ἂν	αὖ ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ μὴ
[452]	ἢ ἐγὼ τῆς ἐμῆς· εἴποιμ'	ἂν	~αὖ καὶ πρὸς τοῦτον· σὺ
[501]	ἡδονὴν μόνον τῆς ψυχῆς, τίνα	ἂν	~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο, ἥτις δὲ
[488]	~μοι, καὶ τίνα τρόπον κτησαίμην	ἂν	αὐτό, καὶ ἐάν με λάβῃς
[466]	ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι ὅτι	ἂν	αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος)
[518]	τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ' οἳ	ἂν	αὐτοῖς τύχωσι ~τότε παρόντες καὶ
[522]	~οὐκοῦν οἴει ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ	ἂν	αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ εἰπεῖν;
[510]	πολὺ βελτίων εἴη, φοβοῖτο δήπου	ἂν	αὐτὸν ὁ τύραννος καὶ τούτῳ
[448]	αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν ~τέχνης, τίνα	ἂν	αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον
[448]	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί	ἂν	αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ ὅπερ
[456]	γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν	ἂν	αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον
[512]	ἂν δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ'	ἂν	αὐτὸς λαβεῖν τὴν ἐκείνου. ~καίτοι
[510]	οὐδ' ἂν οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ	ἂν	αὐτοῦ ὁ ~τύραννος καὶ οὐκ
[504]	ἀεὶ τὸν νοῦν ~ἔχων, ὅπως	ἂν	αὐτοῦ τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη μὲν
[481]	~ὡς ἄτοπά ἐστιν, ἴσως εἴποις	ἂν	αὐτῷ, εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν,
[451]	(ἐστιν ἡ ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ'	ἂν	αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ ἄρτι, ὅτι
[512]	νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ' ὅτι φαίης	ἂν	βελτίων εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων.
[494]	τοίνυν καὶ τὸν κνώμενον ἡδέως	ἂν	βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως,
[509]	~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην, τίνα	ἂν	βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν
[454]	σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν ~ὅπως	ἂν	βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς
[472]	οἰκία ἢ ἄλλη συγγένεια ἥντινα	ἂν	βούλῃ τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ'
[457]	τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ ὅτου	ἂν	βούληται· ἀλλ' ~οὐδέν τι μᾶλλον
[511]	ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ μέν,	ἂν	βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς ὢν καλὸν
[473]	τῇ πόλει ~διαβιῷ ποιῶν ὅτι	ἂν	βούληται, ζηλωτὸς ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος
[497]	ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως	ἂν	βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ σὺ
[461]	οὐκ ἐξέσται μοι λέγειν ὁπόσα	ἂν	βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν πάθοις,
[466]	οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν τε (ὃν	ἂν	βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ
[466]	οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες οὓς	ἂν	~βούλωνται, ὥσπερ οἱ τύραννοι, καὶ
[491]	γὰρ (οὔ) οὐδεὶς ὅστις οὐκ	ἂν	γνοίη ὅτι οὐ τοῦτο λέγω.
[470]	ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί δέ; συγγενόμενος	ἂν	γνοίης, ἄλλως δὲ αὐτόθεν οὐ
[448]	ὦ Πῶλε; οἴει σὺ κάλλιον	ἂν	Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί δὲ
[448]	(Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία·	ἂν	δέ γε βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν)
[475]	ἃ ἐρωτῶ. ~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ	ἂν	δεξαίμην, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος
[468]	δὴ σύ, ὦ Σώκρατες, οὐκ	ἂν	δέξαιο ἐξεῖναί σοι ποιεῖν ὅτι
[469]	~(Πῶλος) σὺ ἄρα τυραννεῖν οὐκ	ἂν	δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ
[447]	ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων δημιουργός, ἀπεκρίνατο	ἂν	δήπου σοι ~ὅτι σκυτοτόμος· ἢ
[449]	οἳ δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας, ὡς	ἂν	διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ. ~(Σωκράτης)
[481]	~ἐὰν δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως	ἂν	διαφύγῃ καὶ μὴ δῷ δίκην
[453]	τὰ ζῷα ~γράφων, ἆρ' οὐκ	ἂν	δικαίως σε ἠρόμην ὁ τὰ
[486]	(τινὶ διατρέπεις μορφώματι, καὶ ~οὔτ'	ἂν	δίκης βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς
[466]	ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν πόλεων ὃν	ἂν	δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[466]	ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν πόλεων ὃν	ἂν	δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν
[466]	ἐάν τις ποιῇ ταῦτα ἃ	ἂν	δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα εἶναι, νοῦν
[469]	ἐξεῖναι ἐν τῇ πόλει, ὃ	ἂν	δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ
[509]	καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς γοῦν	ἂν	δόξειεν οὑτωσί, οὓς σὺ εἰ
[469]	~(Πῶλος) ~ὅστις οὖν ἀποκτείνυσιν ὃν	ἂν	δόξῃ αὐτῷ, δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος
[469]	δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει ~οὗτος ὃν	ἂν	δόξῃ· κἄν τινα δόξῃ μοι
[512]	καὶ ~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ'	ἂν	δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ' ἂν
[505]	καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ οὐκ	ἂν	δύναιο διελθεῖν τὸν λόγον, ἢ
[455]	οὐ γὰρ δήπου ὄχλον γ'	ἂν	~δύναιτο τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ
[526]	ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ ὄντι ὡς	ἂν	δύνωμαι βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν
[516]	ταῦτ' εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ'	ἂν	ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει σοι ὁμολογήσω;
[475]	ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι οὔτ'	ἂν	ἐγὼ οὔτ' ἂν σὺ οὔτ'
[514]	ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου	ἂν	ἐγώ τε ~σὲ καὶ σὺ
[506]	ἐστὶν ἡ ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην	ἂν	ἔγωγε. ~κόσμος τις ἄρα ἐγγενόμενος
[469]	ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν	ἂν	ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ δ' ἀναγκαῖον
[516]	καὶ βοῶν τοιοῦτος ὢν κακὸς	ἂν	ἐδόκει εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν μὴ
[474]	δή μοι, ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ	ἂν	εἰ ἐξ ἀρχῆς σε ἠρώτων·
[447]	~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ	ἂν	εἰ ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων δημιουργός,
[453]	δοκῶ δικαίως ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ	ἂν	εἰ ~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν τίς
[492]	βίος. οὐ γάρ τοι θαυμάζοιμ'	ἂν	εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν τοῖσδε
[518]	ἀνθρώπους περὶ τὰ πολιτικά, ὥσπερ	ἂν	εἰ περὶ τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ
[451]	κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ	ἂν	εἴ τίς με ἔροιτο ὧν
[482]	ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν	ἂν	εἴ τις μὴ φαίη διὰ
[479]	τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ	ἂν	εἴ τις ~τοῖς μεγίστοις νοσήμασιν
[503]	ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως	ἂν	εἶδός τι αὐτῷ σχῇ τοῦτο
[493]	ἀιδὲς δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι	ἂν	εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν
[473]	γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ	ἂν	εἴη ἀθλιώτερος μέντοι ὁ διαφεύγων
[504]	καὶ κόσμου τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ	ἂν	εἴη, ἀταξίας δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης)
[475]	ἐστιν καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον	ἂν	εἴη ἢ κακῷ ἢ ἀμφοτέροις;
[502]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία	ἂν	εἴη· ἢ οὐ ῥητορεύειν δοκοῦσί
[460]	ταῦτα λέγοντος ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ'	ἂν	εἴη ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον πρᾶγμα,
[503]	μὲν ἕτερόν που τούτου κολακεία	ἂν	εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ
[507]	κακῶς πράττοντα ἄθλιον· οὗτος δ'	ἂν	εἴη ὁ ἐναντίως ~ἔχων τῷ
[507]	γὰρ ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς	ἂν	εἴη ὁ τοιοῦτος οὔτε θεῷ·
[497]	ἑτέρων ὄντων· πῶς οὖν ταὐτὰ	ἂν	εἴη τὰ ~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς
[496]	δῆλον ~ὅτι ταῦτά γε οὐκ	ἂν	εἴη τό τε ἀγαθὸν καὶ
[475]	κακῷ ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν κάκιον	ἂν	εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) δῆλον
[481]	ἢ ἡμῶν ὁ βίος ἀνατετραμμένος	ἂν	εἴη τῶν ἀνθρώπων καὶ ~πάντα
[507]	μὴ ἔνι ~κοινωνία, φιλία οὐκ	ἂν	εἴη. φασὶ δ' οἱ σοφοί,
[514]	παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν σοι δοκεῖ	ἂν	εἶναι οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[469]	σοι δείξαιμι ~τὸ ἐγχειρίδιον, ἴσως	ἂν	εἴποις ἰδὼν ὅτι ὦ Σώκρατες,
[491]	~λέγω οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ' (οἳ	ἂν	εἰς τὰ τῆς πόλεως πράγματα
[512]	γυναιξὶν ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ'	ἂν	~εἷς ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ τούτῳ
[519]	ἐστιν· προστάτης γὰρ πόλεως (οὐδ'	ἂν	εἷς ποτε ~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ'
[521]	ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ οὐκ	ἂν	εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον ὑπὸ πάνυ
[522]	ἐγὼ οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι	ἂν	εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ
[474]	λέγεις καλὰ εἶναι, πρὸς ὃ	ἂν	ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ, πρὸς τοῦτο,
[451]	τε καὶ περιττὸν (γνῶσις) ὅσα	ἂν	~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα. εἰ δ'
[458]	μὴ ἀληθὲς λέγω, ἡδέως δ'	ἂν	~ἐλεγξάντων εἴ τίς τι μὴ
[448]	ἄρα φάσκοντες αὐτὸν εἶναι καλῶς	ἂν	ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ
[458]	τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως μὲν	ἂν	ἐλεγχθέντων εἴ τι μὴ ἀληθὲς
[449]	ἕν ἐστιν ὧν φημι, μηδένα	ἂν	ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ αὐτὰ
[521]	δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, πιστεύειν μηδ'	ἂν	ἓν τούτων παθεῖν, ὡς οἰκῶν
[517]	ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ ἐχρῶντο οὐ γὰρ	ἂν	ἐξέπεσον οὔτε τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης)
[484]	ἀληθὲς οὕτως ἔχει, γνώσῃ δέ,	ἂν	ἐπὶ τὰ μείζω ἔλθῃς ἐάσας
[516]	ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν	ἂν	ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων καὶ βοῶν
[457]	οὐ ῥᾳδίως δύνανται περὶ ὧν	ἂν	ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους
[495]	τοὺς πρώτους λόγους, καὶ οὐκ	ἂν	ἔτι μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ
[475]	μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις μὲν οὐκ	ἂν	ἔτι ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ φαίνεται.
[491]	σφόδρα, ὦ Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς	ἂν	εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν;
[486]	μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι οὐκ	ἂν	ἔχοις ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ'
[514]	καὶ παρὰ τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει	ἂν	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[465]	δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ ὃ	ἂν	ᾖ ἄλογον πρᾶγμα· τούτων δὲ
[450]	εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ	ἂν	ᾖ περὶ λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι,
[448]	βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ	ἂν	ἥδιον σέ. ~δῆλος γάρ μοι
[514]	τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει	ἂν	ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ
[452]	εἶναι ἢ τὴν σήν, φαῖμεν	ἂν	ἡμεῖς. δῆλον οὖν ὅτι ~τὸ
[447]	ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν	ἂν	(ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι
[453]	οὕτω προί̈ ῃ ὡς μάλιστ'	ἂν	ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ ~περὶ ὅτου
[472]	λόγου μοι ~πεπεράνθαι περὶ ὧν	ἂν	(ἡμῖν ὁ λόγος ᾖ· οἶμαι
[527]	καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ οὐδέν γ'	ἂν	ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων, εἴ
[481]	πάθος ἢ οἱ ἄλλοι, οὐκ	ἂν	ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ
[514]	Διός, ὦ Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον	ἂν	ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον
[525]	τε καὶ ἀνθρώπων οὗτοι οἳ	ἂν	ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ
[514]	μὲν διακειμένων, νοῦν ἐχόντων ἦν	ἂν	ἰέναι ἐπὶ τὰ δημόσια ~ἔργα·
[465]	ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι ἤδη γὰρ	(ἂν	ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ κομμωτικὴ
[452]	τίς ὢν ταῦτα λέγεις; εἴποι	ἂν	ἴσως ὅτι ἰατρός. τί οὖν
[452]	ἀγαθόν; πῶς γὰρ οὔ, φαίη	ἂν	ἴσως, ὦ Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί
[449]	ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι καὶ ποιῆσαι	ἂν	καὶ ~ἄλλον ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ
[450]	ἀλλὰ τὸ τῆς τέχνης περαίνοιτο	ἂν	καὶ διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ
[522]	ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην	ἂν	καὶ ἐν ~πολλοῖς καὶ ἐν
[472]	πρὸς τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ	ἂν	καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν
[474]	ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) καὶ σύ γ'	ἂν	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος)
[507]	γε σώφρων τὰ προσήκοντα πράττοι	ἂν	καὶ περὶ θεοὺς καὶ περὶ
[486]	ἂν ὀρθῶς λόγον, οὔτ' εἰκὸς	ἂν	καὶ πιθανὸν ἂν λάβοις, ~οὔθ'
[486]	ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης	ἂν	καὶ ~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι
[477]	γε μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον	ἂν	κακὸν εἴη τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος)
[506]	Γοργία, καὶ αὐτὸς ἡδέως μὲν	ἂν	Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ~ἕως
[497]	καλεῖς, ὥσπερ τοὺς καλοὺς οἷς	ἂν	κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[448]	τίνος τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα	ἂν	καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος)
[480]	τοῦτο ~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ, ὅπως	ἂν	καταδήλων τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται
[483]	αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ οὗ	ἂν	κήδηται. ἀλλ' οἶμαι οἱ τιθέμενοι
[480]	αὐτὸς ἢ ἄλλος τις ὧν	ἂν	κήδηται, αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε
[521]	γὰρ ὡς ἐν παιδίοις ἰατρὸς	ἂν	κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ,
[486]	οὔτ' εἰκὸς ἂν καὶ πιθανὸν	ἂν	λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν
[503]	ἐπὶ τὸ βέλτιστον λέγων, ἃ	ἂν	λέγῃ ἄλλο τι οὐκ εἰκῇ
[504]	~λόγους προσοίσει ταῖς ψυχαῖς οὓς	ἂν	λέγῃ, καὶ τὰς πράξεις ἁπάσας,
[520]	~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ τί	ἂν	λέγοις ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς ἀξίων;
[474]	δεῖν εἶναι. ἐγὼ γὰρ ὧν	ἂν	λέγω ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα
[471]	ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν λόγων ὧν	ἂν	λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται καὶ
[463]	ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	ἂν	μάθοις ἀποκριναμένου; ἔστιν γὰρ ἡ
[475]	οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ'	ἂν	μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον
[469]	εἴη ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην	ἂν	μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος)
[474]	ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ σὺ δέξαι'	ἂν	μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης)
[500]	εἰσιν οἱ λόγοι, οὗ τί	~ἂν	μᾶλλον σπουδάσειέ τις καὶ σμικρὸν
[469]	ὦ Σώκρατες, οὕτω μὲν πάντες	ἂν	μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη
[504]	ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ· σὺ δέ,	ἂν	μέν σοι δοκῶ ἐγὼ καλῶς
[501]	τούτων εἶναι, φάθι, ἣ δ'	ἂν	μή, μὴ ~φάθι. (πρῶτον δὲ
[472]	καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ	ἂν	μὴ σὲ αὐτὸν ἕνα ὄντα
[512]	καὶ ὡς ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις	ἂν	μηχανοποιόν, καὶ ~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ
[491]	καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες ἃ	ἂν	νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ ἀποκάμνωσι
[452]	μετὰ δὲ τὸν παιδοτρίβην εἴποι	ἂν	ὁ χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ
[501]	ὅπως ἐρεῖ τι τοιοῦτον ~ὅθεν	ἂν	οἱ ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ
[522]	καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί	ἂν	οἴει ἐν τούτῳ τῷ κακῷ
[486]	τὴν ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ	ἂν	οἴει με ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων
[513]	τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ ἐν ᾗ	ἂν	οἰκῇ, ~καὶ νῦν δὲ ἄρα
[518]	ψέξουσιν καὶ κακόν τι ποιήσουσιν,	ἂν	οἷοί τ' ὦσι, τοὺς δὲ
[519]	ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης) ~σὺ δ' οὐκ	ἂν	οἷός τ' εἴης λέγειν, εἰ
[510]	λόγου φίλος τῷ τοιούτῳ, ὃς	ἂν	ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων καὶ
[486]	~οὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ'	ἂν	ὀρθῶς λόγον, οὔτ' εἰκὸς ἂν
[451]	λογιστικὴν τίνα καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ'	ἂν	ὅτι καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν
[451]	τί εἰσιν, ὦ Σώκρατες; εἴποιμ'	ἂν	ὅτι ~περὶ τὴν τῶν ἄστρων
[521]	ἐν τῇδε τῇ πόλει ~ὁντινοῦν	ἂν	ὅτι τύχοι, τοῦτο παθεῖν. τόδε
[451]	ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ τί; εἴποιμ'	ἂν	ὅτι τῶν περὶ τὸ ἄρτιόν
[518]	ὄψον, ὁ δὲ οἶνον. ἴσως	ἂν	οὖν ἠγανάκτεις, εἴ σοι ἔλεγον
[467]	οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς	ἂν	οὖν οἱ ῥήτορες μέγα δύναιντο
[452]	ἢ παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν	ἂν	οὖν πρὸς αὐτόν· τί δὲ
[475]	ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο	ἂν	οὖν σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον
[510]	τις πολὺ φαυλότερος εἴη, οὐδ'	ἂν	οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ ἂν αὐτοῦ
[492]	εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι γὰρ	ἂν	οὕτω γε καὶ οἱ νεκροὶ
[518]	κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν, οἵ,	ἂν	οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες
[471]	ὁ λόγος, ᾧ με καὶ	ἂν	παῖς ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ ὑπὸ
[465]	σὺ γὰρ τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ	ἂν	~πάντα χρήματα ἐφύρετο ἐν τῷ
[516]	ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου, ὃς	ἂν	παραλαβὼν ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ
[509]	δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν	ἂν	παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε
[525]	ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες πάσχοντα ἃ	ἂν	πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν
[523]	δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ (ὅπως	ἂν	παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον
[520]	οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί δ'	ἂν	περὶ ἐκείνων λέγοις, οἳ φάσκοντες
[478]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως	ἂν	περὶ σῶμα εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος εἴη,
[456]	~γὰρ ἔστιν περὶ ὅτου οὐκ	ἂν	πιθανώτερον εἴποι ὁ ῥητορικὸς ἢ
[469]	λέγεις ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος) ~ὁπότερ'	ἂν	ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν;
[476]	ἄρτι ἔλεγον, περὶ πάντων, οἷον	ἂν	ποιῇ τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ
[452]	ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί, ὅστις	ἂν	πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται. καίτοι ἐν
[494]	ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη γ'	ἂν	πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ τὸ
[465]	πρὸς αὑτό, τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου	ἂν	πολὺ ἦν, ὦ φίλε Πῶλε
[505]	ὁ αὐτὸς τρόπος; ἕως μὲν	ἂν	πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός τε ~οὖσα
[507]	τε καὶ ~καλῶς πράττειν ἃ	ἂν	πράττῃ, τὸν δ' εὖ πράττοντα
[507]	ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα πράττων δίκαι'	ἂν	πράττοι, περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια·
[467]	οἱ ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι ὃ	ἂν	πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο οὗ
[463]	ἡγοῦμαι εἶναι τὴν ῥητορικὴν πρὶν	ἂν	πρῶτον ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν. οὐ
[464]	~ἔχειν τὰ σώματα, οὓς οὐκ	ἂν	ῥᾳδίως αἴσθοιτό τις ὅτι οὐκ
[461]	μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι ὅτι	ἂν	σὺ βούλῃ, ἐάν μοι ἓν
[475]	ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ οὔτ'	ἂν	σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων
[507]	καὶ περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ	ἂν	σωφρονοῖ τὰ μὴ προσήκοντα πράττων;
[525]	ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ'	ἂν	τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ
[478]	~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει ὢν ὃς	ἂν	τὰ μέγιστα ἀδικῶν καὶ χρώμενος
[492]	ἢ τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν, τί	ἂν>	τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον καὶ κάκιον
[509]	δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ καταγέλαστος	ἂν	τῇ ἀληθείᾳ εἴη; ἆρα οὐ
[506]	ζητῶ κοινῇ μεθ' ὑμῶν, ὥστε,	ἂν	τὶ φαίνηται ~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν
[503]	τινὰ ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν ὃ	~ἂν	τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει τὸ ἕτερον
[504]	τε εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως	ἂν	τὸ (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε
[483]	ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι αὐτοὶ	ἂν	τὸ ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες.
[476]	οὕτω κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς	ἂν	τὸ κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ
[476]	πάθος τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον	ἂν	τὸ τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ
[525]	λέγει πῶλος, καὶ ἄλλον ~ὅστις	ἂν	τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι δὲ
[456]	φανῆναι τὸν ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι	ἂν	τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο.
[454]	τοῦ ζωγράφου μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ'	ἂν	τὸν λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς
[457]	τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο	ἂν	τοῦτο ποιῆσαι οὔτε τοὺς ἄλλους
[510]	τῇ πόλει τῶν νέων, τίνα	ἂν	τρόπον ἐγὼ μέγα ~δυναίμην καὶ
[491]	πόλεως πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα	ἂν	τρόπον εὖ οἰκοῖτο, καὶ μὴ
[512]	τὸ ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν'	ἂν	τρόπον τοῦτον ὃν μέλλοι χρόνον
[472]	δὲ δὴ εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ'	ἂν	τυγχάνῃ δίκης τε καὶ τιμωρίας;
[500]	πρὸς ἐμὲ παίζειν ~μηδ' ὅτι	ἂν	τύχῃς παρὰ τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου,
[522]	ἄλλο οὐδέν· ὥστε ἴσως, ὅτι	ἂν	τύχω, τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ
[512]	ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ πρᾶγμα, καταχώσειεν	ἂν	ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις, λέγων καὶ
[456]	ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ	(ἂν	φανῆναι τὸν ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι
[485]	βέλτιστος ὤν" ~αντιοπε (ὅπου δ'	ἂν	φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει καὶ
[494]	ὦ γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος ὃς	ἂν	φῇ ἀνέδην οὕτω τοὺς ~χαίροντας,
[481]	σου τὰ παιδικὰ καὶ ὅπως	ἂν	φῇ ἔχειν, οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν,
[481]	ἑκάστοτε, καίπερ ὄντος δεινοῦ, ~ὅτι	ἂν	φῇ σου τὰ παιδικὰ καὶ
[487]	τε γὰρ ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ	ἂν	φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ εἶ
[477]	δ' ἐν σώματος κατασκευῇ; κακίαν	ἂν	φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον
[473]	ὅταν τοιαῦτα λέγῃς ἃ οὐδεὶς	ἂν	φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ τινα
[498]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ	ἂν	χαίρωσι, κακοὶ δὲ οἳ ἂν
[494]	ἀνέδην οὕτω τοὺς ~χαίροντας, ὅπως	ἂν	χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ μὴ
[521]	~ἔσται ὁ εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ	ἂν	χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι
[479]	παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους καὶ ὅπως	ἂν	ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν· εἰ
[451]	ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ τί; εἴποιμ'	ἂν	ὥσπερ οἱ ἐν τῷ δήμῳ
[486]	δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ' ὅτι,	ἅν	μοι σὺ ὁμολογήσῃς περὶ ὧν
[486]	εἴποις, καὶ εἰς τὸ δικαστήριον	ἀναβάς,	κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ φαύλου καὶ
[522]	ὑγιεινῶς, πόσον τι οἴει ~ἂν	ἀναβοῆσαι	τοὺς τοιούτους δικαστάς; οὐ μέγα;
[506]	ἀλλὰ μέγιστος εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ	~ἀναγεγράψῃ.	~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ
[480]	δῷ δίκην καὶ ~ὑγιὴς γένηται,	ἀναγκάζειν	τε αὑτὸν καὶ τοὺς ἄλλους
[472]	ὁμολογῶ· οὐ γάρ με σὺ	ἀναγκάζεις,	ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας πολλοὺς κατ' ἐμοῦ
[483]	μὴ τολμᾷ λέγειν ἅπερ νοεῖ,	ἀναγκάζεται	ἐναντία ~λέγειν. ὃ δὴ καὶ
[494]	δ' ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σαθρά,	~ἀναγκάζοιτο	δ' ἀεὶ καὶ νύκτα καὶ
[522]	διδοὺς καὶ πεινῆν ~καὶ διψῆν	ἀναγκάζων,	οὐχ ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ καὶ
[449]	ὦ Σώκρατες, ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων	ἀναγκαῖαι	διὰ μακρῶν τοὺς λόγους ~ποιεῖσθαι·
[469]	ἂν ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ δ'	ἀναγκαῖον	εἴη ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην
[506]	ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ	ἀναγκαῖον	εἶναι, ὦ Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν
[470]	τί δή; λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι	ἀναγκαῖον	τὸν οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν.
[505]	ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει	ἀναγκαιότατον	εἶναι οὕτως. εἰ μέντοι ποιήσομεν,
[447]	αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν ἀγορᾷ	ἀναγκάσας	ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα,
[482]	διὰ δὴ ταύτην τὴν ὁμολογίαν	~ἀναγκασθῆναι	ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ
[509]	Καλλίκλεις, πότερόν σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς	ἀναγκασθῆναι	ὁμολογεῖν ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις
[506]	τὸν ἑαυτῆς ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου;	~ἀνάγκη.	~ἀλλὰ μὴν ἥ γε κόσμον
[460]	ἐάνπερ ῥητορικὸν σύ τινα ποιήσῃς,	ἀνάγκη	αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ
[494]	ὡς πλεῖστον ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἀνάγκη	γ' ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ
[505]	μετὰ μοχθηρίας σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ·	ἀνάγκη	γὰρ ~οὕτω καὶ ζῆν μοχθηρῶς.
[507]	τὰ δίκαια καὶ ὅσια πράττοντα	ἀνάγκη	δίκαιον καὶ ὅσιον εἶναι. ~ἔστι
[459]	εἰδόσιν (μᾶλλον τοῦ εἰδότος; ἢ	ἀνάγκη	εἰδέναι, καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα
[460]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν δὲ ῥητορικὸν	ἀνάγκη	ἐκ τοῦ λόγου δίκαιον εἶναι.
[504]	τε καὶ κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη	ἐκ τῶν πρόσθεν καὶ τοῦτο
[515]	ἴσως δή, ὦ βέλτιστε, ἀλλ'	ἀνάγκη	ἐκ τῶν ὡμολογημένων, εἴπερ ἀγαθός
[512]	τῷ μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ· κακῶς γὰρ	ἀνάγκη	ἐστὶν ζῆν. ~διὰ ταῦτα οὐ
[507]	δέ (γε κοσμία σώφρων; ~πολλὴ	ἀνάγκη.	~ἡ ἄρα σώφρων ψυχὴ ἀγαθή.
[499]	δὲ ~ἐψεύσθην, καὶ ὡς ἔοικεν	ἀνάγκη	μοι κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον
[507]	μὲν δὴ καὶ ἀνδρεῖόν γε	ἀνάγκη·	οὐ γὰρ δὴ σώφρονος ἀνδρός
[484]	καὶ πόρρω τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ,	ἀνάγκη	~πάντων ἄπειρον γεγονέναι (ἐστὶν ὧν
[495]	εἴπερ ἐναντία ἐστὶν ταῦτα ἀλλήλοις,	ἀνάγκη	περὶ αὐτῶν ἔχειν ὥσπερ ~περὶ
[475]	~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἔσται· ἢ οὐκ	ἀνάγκη;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,
[475]	ἢ ἀμφοτέροις; οὐ καὶ τοῦτο	ἀνάγκη;	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[480]	ἢ κἀκεῖνα λυτέον ἢ τάδε	ἀνάγκη	συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί, τοῦτό γε
[477]	γὰρ ἡδέα ἢ ὠφέλιμα. ~(Πῶλος)	ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα πάσχει ὁ
[499]	κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ χαίρειν
[477]	ἢ ~βλάβῃ ἢ ἀμφότερα; ~(Πῶλος)	ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν
[476]	τύπτει, ἀνάγκη τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος)	ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα τύπτει
[450]	εἶναι φρονεῖν καὶ λέγειν; ~(Γοργίας)	ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) ~καὶ ἡ ἰατρικὴ ἄρα,
[475]	λύπῃ τε καὶ κακῷ; ~(Πῶλος)	ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα δυοῖν καλοῖν
[502]	λόγοι γίγνονται τὸ λειπόμενον; ~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς πολὺν ὄχλον
[478]	δὲ νόσου; οὐκ ἰατρική; ~(Πῶλος)	ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) ~τίς δὲ πονηρίας καὶ
[460]	ὅ γε δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας)	ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) ~τὸν δὲ ῥητορικὸν ἀνάγκη
[507]	σωφρονοῖ τὰ μὴ προσήκοντα πράττων;	~(ἀνάγκη	ταῦτ' εἶναι οὕτω. ~καὶ μὴν
[480]	πρότερον μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ	ἀνάγκη	ταῦτα ἐκείνοις οὕτω μὲν συμφωνεῖν,
[509]	~μεγίστην ἡμῶν βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ	ἀνάγκη	ταύτην εἶναι τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν
[476]	ἆρα εἴ τίς τι ποιεῖ,	ἀνάγκη	τι εἶναι καὶ πάσχον ὑπὸ
[476]	οὐκοῦν καὶ εἰ κάει τις,	ἀνάγκη	τι κάεσθαι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ
[476]	~τὸ τοιόνδε· εἴ τις τύπτει,	ἀνάγκη	τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[460]	πράττει. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἀνάγκη	τὸν ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι, τὸν
[499]	καὶ ἀγαθὰ εἶναι; οὐ ταῦτα	ἀνάγκη,	ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~πάλαι τοί
[507]	καρτερεῖν ὅπου δεῖ· ὥστε ~πολλὴ	(ἀνάγκη,	ὦ Καλλίκλεις, τὸν σώφρονα, ὥσπερ
[476]	τί ἐστιν ἢ ποιεῖν; ~(Πῶλος)	ἀνάγκη,	ὦ Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[467]	ἀγαθὸν οὔτε κακόν; ~(Πῶλος) πολλὴ	ἀνάγκη,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις
[462]	~αὐτὸν βούλει, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον,	ἀναθέμενος	ὅτι σοι δοκεῖ, ἐν τῷ
[461]	σοι δοκεῖ μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι,	~ἀναθέσθαι	ὅτι ἂν σὺ βούλῃ, ἐάν
[472]	ἐν Πυθίου τοῦτο τὸ καλὸν	ἀνάθημα,	ἐὰν δὲ βούλῃ, ἡ ~Περικλέους
[506]	~ἄκουε δὴ ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ	ἀναλαβόντος	τὸν λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ
[490]	δεῖ νέμειν, ἐν τῷ δὲ	ἀναλίσκειν	τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς
[481]	μὴ ἀποδιδῷ τοῦτο ἀλλ' ἔχων	ἀναλίσκῃ	καὶ εἰς ~ἑαυτὸν καὶ εἰς
[515]	τῇ ἑαυτοῦ πόλει, νῦν μοι	~ἀναμνησθεὶς	εἰπὲ περὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν
[513]	βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ.	~ἀναμνήσθητι	δ' οὖν ὅτι δύ' ἔφαμεν
[500]	εἰς ἕκαστον; ~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης)	~ἀναμνησθῶμεν	δὴ ὧν αὖ ἐγὼ πρὸς
[492]	τὴν ~δικαιοσύνην διὰ τὴν αὑτῶν	ἀνανδρίαν.	ἐπεὶ ὅσοις ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν
[485]	παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται καὶ	ἄνανδρον	~καὶ πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν οὖν
[522]	μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε καὶ	ἄνανδρός	ἐστιν, τὸ δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται·
[485]	ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ εὐφυὴς ᾖ,	ἀνάνδρῳ	γενέσθαι φεύγοντι τὰ μέσα τῆς
[465]	ταῖς πρὸς αὑτό, τὸ ~τοῦ	Ἀναξαγόρου	ἂν πολὺ ἦν, ὦ φίλε
[523]	ὅτι φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε	~ἀνάξιοι.	εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς· ἀλλ'
[493]	ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει ὂν οἷον	ἀναπείθεσθαι	καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ
[482]	τὴν λύραν μοι κρεῖττον εἶναι	ἀνάρμοστόν	τε ~καὶ διαφωνεῖν, καὶ χορὸν
[473]	τε καὶ γυναῖκα τὸ ἔσχατον	ἀνασταυρωθῇ	ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται
[481]	τι ἢ ἡμῶν ὁ βίος	ἀνατετραμμένος	ἂν εἴη τῶν ἀνθρώπων καὶ
[525]	τῆς φρουρᾶς, οἷ μέλλει ἐλθοῦσα	ἀνατλῆναι	τὰ προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει δὲ
[452]	ὁ δὲ χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ	~ἀναφανήσεται	χρηματιζόμενος καὶ οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ
[487]	αὐτὸ δεήσει ἐπ' ἄλλην βάσανον	ἀναφέρειν.	οὐ γὰρ ἄν ποτε αὐτὸ
[503]	~τί δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις	ἄνδρα	ἀγαθὸν γεγονότα καὶ Κίμωνα καὶ
[517]	ἦσαν, (ὅτι οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν	~ἄνδρα	ἀγαθὸν γεγονότα τὰ πολιτικὰ ἐν
[472]	ἡγῇ οἷόν τε εἶναι ~μακάριον	ἄνδρα	ἀδικοῦντά τε καὶ ἄδικον ὄντα,
[497]	ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	ἄνδρα	δὲ οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα;
[498]	ἐν πολέμῳ δὲ ἤδη εἶδες	ἄνδρα	δειλόν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[512]	(χρόνον, ~τόν γε ὡς ἀληθῶς	ἄνδρα	ἐατέον ἐστὶν καὶ οὐ φιλοψυχητέον,
[507]	καὶ ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον ἀγαθὸν	ἄνδρα	εἶναι τελέως, τὸν δὲ ἀγαθὸν
[470]	φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ κάμῃς φίλον	ἄνδρα	εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ
[484]	~καλὸν κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι	ἄνδρα.	καὶ γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι
[470]	μὲν γὰρ καλὸν καὶ ἀγαθὸν	ἄνδρα	καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι,
[456]	πόλιν ὅπῃ βούλει ἐλθόντα ῥητορικὸν	ἄνδρα	καὶ ἰατρόν, ~εἰ δέοι λόγῳ
[488]	~ποῖόν τινα χρὴ εἶναι τὸν	ἄνδρα	καὶ τί (ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι
[461]	σοι μὴ προσομολογῆσαι τὸν ῥητορικὸν	ἄνδρα	μὴ οὐχὶ ~καὶ τὰ δίκαια
[514]	ξένων μήτε τῶν ἀστῶν, μήτε	~ἄνδρα	μήτε γυναῖκα, πρὸς Διός, ὦ
[515]	~τοίνυν τοῦτο δεῖ τὸν ἀγαθὸν	ἄνδρα	παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ πόλει, νῦν
[490]	ἴσως τὰ τοιάδε· οἷον γεωργικὸν	ἄνδρα	περὶ γῆν ~φρόνιμόν τε καὶ
[503]	δὲ τέχνη τις εἴη τοιοῦτον	ἄνδρα	τούτων τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω
[515]	τοῦτο δεῖν πράττειν τὸν πολιτικὸν	ἄνδρα;	~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ; ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν·
[508]	καὶ κλέπτειν γε ἅμα ~καὶ	ἀνδραποδίζεσθαι	καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν
[483]	τὸ πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ'	ἀνδραπόδου	τινὸς ᾧ ~κρεῖττόν ἐστιν τεθνάναι
[485]	αἷς ἔφη ὁ ποιητὴς τοὺς	ἄνδρας	ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ ~τὸν
[526]	κωλύει καὶ ἐν τούτοις ἀγαθοὺς	ἄνδρας	ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα γε ἄξιον
[497]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀγαθοὺς	ἄνδρας	καλεῖς ἄφρονας καὶ δειλούς; οὐ
[517]	ἔμπροσθεν, καὶ προείλου τούτους τοὺς	ἄνδρας·	οὗτοι δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου
[486]	~ἐγκατοικήσεις δόμοις· ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας	ἄνδρας	τὰ μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς
[464]	τε καὶ ἰατρόν, ἢ ἐν	ἀνδράσιν	οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ παῖδες,
[495]	σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης) ἦ καὶ	ἀνδρείαν	ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[495]	ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ καὶ	ἀνδρείαν	καὶ ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ
[492]	οὔσαις ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν δι'	ἀνδρείαν	~καὶ φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν
[495]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ	ἀνδρείαν	νυνδὴ ἔλεγές τινα εἶναι μετὰ
[495]	τι οὖν ὡς ἕτερον τὴν	ἀνδρείαν	τῆς ἐπιστήμης δύο ταῦτα ἔλεγες;
[463]	οὔ, ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς καὶ	ἀνδρείας	καὶ φύσει δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς
[498]	οἵ γε φρόνιμοι καὶ οἱ	ἀνδρεῖοι	ἀγαθοί, οἱ δὲ δειλοὶ καὶ
[491]	μὴ μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ καὶ	ἀνδρεῖοι,	~ἱκανοὶ ὄντες ἃ ἂν νοήσωσιν
[498]	χαίρειν, οἱ δειλοὶ ἢ ~οἱ	ἀνδρεῖοι;	~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ
[498]	μόνον λυποῦνται ἢ καὶ οἱ	ἀνδρεῖοι;	~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως;
[498]	καὶ οἱ δειλοὶ ~καὶ οἱ	ἀνδρεῖοι	παραπλησίως, (ὡς σὺ φῄς, μᾶλλον
[507]	ταῦτα. ~καὶ μὲν δὴ καὶ	ἀνδρεῖόν	γε ἀνάγκη· οὐ γὰρ δὴ
[507]	ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα καὶ	ἀνδρεῖον	καὶ ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι
[499]	μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον καὶ	ἀνδρεῖόν	φαμεν. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.
[494]	μὴ ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ αἰσχυνθῇς·	ἀνδρεῖος	γὰρ εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον.
[491]	αὖ ~ἕτερόν τι ἥκεις ἔχων·	ἀνδρειότεροί	τινες ὑπὸ σοῦ λέγονται οἱ
[498]	καὶ τοὺς δειλοὺς καὶ τοὺς	ἀνδρείους,	ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι τοὺς
[497]	γὰρ ἄρτι γε, ἀλλὰ τοὺς	~ἀνδρείους	καὶ φρονίμους ἔλεγες· ἢ οὐ
[491]	τὰ τῆς πόλεως πράγματα καὶ	~ἀνδρείους.	τούτους γὰρ (προσήκει τῶν πόλεων
[498]	μᾶλλον δὲ οἱ δειλοὶ τῶν	~ἀνδρείων;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[480]	ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα εὖ καὶ	ἀνδρείως	ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν ἰατρῷ,
[516]	ἄν; καίτοι οὗτοι, εἰ ἦσαν	ἄνδρες	ἀγαθοί, ὡς σὺ ~φῄς, οὐκ
[522]	τὸ ὑμέτερον δὴ τοῦτο, ὦ	~ἄνδρες	δικασταί, οὔτε ἄλλο οὐδέν· ὥστε
[505]	γένηται, ἃ πρὸ τοῦ δύο	ἄνδρες	ἔλεγον, εἷς ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι.
[527]	τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς μᾶλλον	ἀνδρὶ	μελετητέον οὐ τὸ δοκεῖν εἶναι
[470]	οὐ γάρ πω συγγέγονα τῷ	ἀνδρί.	~(Πῶλος) ~τί δέ; συγγενόμενος ἂν
[450]	διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ	ἀνδριαντοποιία	καὶ ἄλλαι πολλαί. τὰς τοιαύτας
[493]	τοῦ ἀκολάστου, οἷον ~εἰ δυοῖν	ἀνδροῖν	ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἶεν καὶ
[485]	δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν δὲ	(ἀνδρὸς	~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου ἢ παίζοντα
[500]	σὺ παρακαλεῖς ἐμέ, τὰ τοῦ	ἀνδρὸς	δὴ ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά τε
[489]	ἤδη ~παρὰ σοῦ, ἅτε ἱκανοῦ	ἀνδρὸς	διαγνῶναι ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ
[500]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παντὸς	ἀνδρός	ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ τῶν
[507]	ἀνάγκη· οὐ γὰρ δὴ σώφρονος	ἀνδρός	ἐστιν οὔτε ~διώκειν οὔτε φεύγειν
[526]	ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ μετ' ἀληθείας,	ἀνδρὸς	ἰδιώτου ἢ ἄλλου τινός, ~μάλιστα
[447]	ἡ δύναμις τῆς τέχνης τοῦ	ἀνδρός,	καὶ τί ~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί
[483]	δὲ τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ	~ἀνδρὸς	τοῦτό γ' ἐστὶν τὸ πάθημα,
[487]	τὸν Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν	Ἀνδροτίωνος	καὶ Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα· καί
[458]	Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε τούτων τῶν	ἀνδρῶν	~βουλομένων ἀκούειν ἐάν τι λέγητε·
[515]	~(Σωκράτης) ~νῦν δέ, ὦ βέλτιστε	ἀνδρῶν,	ἐπειδὴ σὺ μὲν αὐτὸς ἄρτι
[502]	τε ~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν καὶ	ἀνδρῶν,	καὶ δούλων καὶ ἐλευθέρων, ἣν
[519]	ἡ πόλις τινὰ τῶν πολιτικῶν	ἀνδρῶν	μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων καὶ
[519]	γιγνόμενον καὶ ἀκούω τῶν παλαιῶν	ἀνδρῶν	πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ, ὅταν ἡ
[502]	πόλεσιν δήμους τοὺς τῶν ἐλευθέρων	ἀνδρῶν,	τί ποτε ἡμῖν αὕτη ἐστίν;
[515]	~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ ἐκείνων τῶν	ἀνδρῶν	ὧν ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες, εἰ
[487]	καὶ Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον καὶ	~Ἄνδρωνα	τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην τὸν
[462]	τῷ συγγράμματι (ὃ ἐγὼ ἔναγχος	~ἀνέγνων.	~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)
[494]	ἢ ἐκεῖνος ὃς ἂν φῇ	ἀνέδην	οὕτω τοὺς ~χαίροντας, ὅπως ἂν
[492]	οὖν ~ἐγώ σου μηδενὶ τρόπῳ	ἀνεῖναι,	ἵνα τῷ ὄντι κατάδηλον γένηται
[482]	κακῶν· ἢ εἰ τοῦτο ἐάσεις	ἀνέλεγκτον,	μὰ τὸν κύνα τὸν Αἰγυπτίων
[467]	ἐξελέγξας; εἰ δέ με ἐάσεις	ἀνέλεγκτον,	οἱ ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες ἐν
[485]	ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα	ἀνελεύθερον	καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν
[465]	καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς καὶ	ἀνελεύθερος,	σχήμασιν καὶ χρώμασιν καὶ λειότητι
[518]	δουλοπρεπεῖς τε καὶ διακονικὰς καὶ	ἀνελευθέρους	~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν, τὰς
[491]	~πλεονεκτεῖ; ἢ οὔτε ἐμοῦ ὑποβάλλοντος	ἀνέξῃ	οὔτ' αὐτὸς ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ'
[459]	δὲ μὴ ἰατρός γε δήπου	ἀνεπιστήμων	ὧν ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας)
[455]	οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ' ἄν σε	ἀνερέσθαι.	ὑπ' (ἐμοῦ οὖν ~ἀνερωτώμενος νόμισον
[451]	καὶ εἴ τις τὴν ~ἀστρονομίαν	ἀνέροιτο,	ἐμοῦ λέγοντος ὅτι καὶ αὕτη
[454]	ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν τί σε	ἀνέρωμαι,	ὃ δοκεῖ ~μὲν δῆλον (εἶναι,
[497]	Γοργία· σμικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια	ἀνερωτᾷ	καὶ ~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί
[453]	γὰρ εἴ σοι δοκῶ δικαίως	ἀνερωτᾶν	σε· ὥσπερ ἂν εἰ ~ἐτύγχανόν
[455]	~ἀνερωτώμενος νόμισον καὶ ὑπ' ἐκείνων	ἀνερωτᾶσθαι·	τί ἡμῖν, ὦ Γοργία, ἔσται,
[489]	σε λέγειν τὸ ~κρεῖττον, καὶ	ἀνερωτῶ	γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι ὅτι λέγεις.
[455]	σε ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ οὖν	~ἀνερωτώμενος	νόμισον καὶ ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι·
[525]	καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ τὸ	ἄνευ	ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας
[513]	~βελτίστους αὐτοὺς τοὺς πολίτας ποιοῦντας;	ἄνευ	γὰρ δὴ τούτου, ὡς ἐν
[519]	ἐκείνους τοὺς παλαιούς, ~οὐκ αἰσθάνονται.	ἄνευ	γὰρ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης λιμένων
[505]	ἀλλ' ~ἐπιθέντας κεφαλήν, ἵνα μὴ	ἄνευ	κεφαλῆς περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν καὶ
[520]	προέσθαι γε δήπου τὴν εὐεργεσίαν	ἄνευ	μισθοῦ, ὡς τὸ εἰκός, μόνοις
[467]	φῄς, ἀγαθόν, τὸ δὲ ποιεῖν	ἄνευ	νοῦ ἃ ~δοκεῖ καὶ σὺ
[465]	λέγω ὅτι τοῦ ἡδέος στοχάζεται	ἄνευ	τοῦ βελτίστου· τέχνην δὲ αὐτὴν
[454]	ἀδίκων; ἐξ ἧς πιστεύειν γίγνεται	ἄνευ	τοῦ εἰδέναι ἢ ἐξ ἧς
[454]	πειθοῦς, τὸ μὲν πίστιν παρεχόμενον	ἄνευ	τοῦ εἰδέναι, ~τὸ δ' ἐπιστήμην;
[518]	φέρουσα συχνῷ ὕστερον χρόνῳ, ἅτε	ἄνευ	τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους ~αἰτιάσονται
[484]	τοὺς παρὰ φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς	ἀνεφάνη	δεσπότης ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος, καὶ
[517]	τούτους τοὺς ἄνδρας· οὗτοι δὲ	~ἀνεφάνησαν	ἐξ ἴσου τοῖς νῦν ὄντες,
[471]	καὶ τὸν ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον,	ἀνεψιὸν	αὑτοῦ, σχεδὸν ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν εἰς
[507]	εἶναι καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν,	ἀνήνυτον	κακόν, λῃστοῦ βίον ζῶντα. οὔτε
[493]	τοῦτο ἄρα τις μυθολογῶν κομψὸς	ἀνήρ,	ἴσως Σικελός ~τις ἢ Ἰταλικός,
[521]	ὑμᾶς καὶ κακὰ ὅδε εἴργασται	ἀνὴρ	καὶ ~αὐτούς, καὶ τοὺς νεωτάτους
[503]	γέγονεν· φέρε γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς	ἀνὴρ	καὶ ἐπὶ τὸ βέλτιστον λέγων,
[485]	δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες, οὗτος ὁ	ἀνήρ.	ὃ γὰρ νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει
[489]	ἐπὶ τὴν φύσιν. ~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ	ἀνὴρ	οὐ παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ μοι,
[505]	ἄλλον τινὰ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) ~οὗτος	ἀνὴρ	οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ αὐτὸς
[484]	οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν γένηται ἔχων	ἀνήρ,	πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας
[467]	ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Πῶλος) οὗτος	ἀνήρ	~(Σωκράτης) ~οὔ φημι ποιεῖν αὐτοὺς
[525]	τὸν ~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα	ἀνηρτημένους	ἐκεῖ ἐν Ἅιδου ἐν τῷ
[518]	εἴ σοι ἔλεγον ἐγὼ ~ὅτι	Ἄνθρωπε,	ἐπαί̈ εις οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς·
[452]	δὲ δὴ τίς εἶ, ὦ	ἄνθρωπε,	καὶ τί τὸ σὸν ἔργον;
[484]	ἡδονῶν τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν	ἀνθρωπείων,	καὶ συλλήβδην τῶν ἠθῶν παντάπασιν
[451]	χρῆται; ~(Γοργίας) τὰ μέγιστα τῶν	ἀνθρωπείων	πραγμάτων, ὦ Σώκρατες, καὶ ἄριστα.
[520]	τῇ βραδυτῆτι οἶμαι ἀδικοῦσιν ~οἱ	ἄνθρωποι,	ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[483]	τιθέμενοι ~τοὺς νόμους οἱ ἀσθενεῖς	ἄνθρωποί	εἰσιν καὶ οἱ πολλοί. πρὸς
[523]	τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν (σφιν	ἄνθρωποι	ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν ὁ
[470]	καὶ ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες	ἄνθρωποι	εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ ποῖα
[518]	δὲ ὀλίγον ὕστερον λέγων ὅτι	ἄνθρωποι	(καλοὶ κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν πολῖται ἐν
[526]	καὶ οἱ σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι	ἄνθρωποι·	οὐδὲν ~μὴν κωλύει καὶ ἐν
[467]	~πότερον οὖν σοι δοκοῦσιν οἱ	ἄνθρωποι	τοῦτο βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν
[465]	αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε οἱ ἄλλοι	~ἄνθρωποι	τούτοις. καὶ γὰρ ἄν, εἰ
[452]	τί οὖν; κρίνεις σὺ μέγιστον	ἀνθρώποις	ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς
[452]	περὶ ~τὸ μέγιστον ἀγαθὸν τοῖς	ἀνθρώποις,	ἀλλ' ἡ ἐμή” εἰ οὖν
[452]	ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς	ἀνθρώποις,	ἅμα δὲ τοῦ ἄλλων ἄρχειν
[448]	~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι ἐν	ἀνθρώποις	εἰσὶν ἐκ τῶν ἐμπειριῶν ἐμπείρως
[484]	ὁμιλεῖν ἐν τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς	ἀνθρώποις	καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, καὶ
[452]	σὺ μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι τοῖς	ἀνθρώποις	καὶ σὲ ~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ.
[463]	καὶ φύσει δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς	ἀνθρώποις·	καλῶ δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ
[508]	καὶ ἐν ~θεοῖς καὶ ἐν	ἀνθρώποις	μέγα δύναται, σὺ δὲ πλεονεξίαν
[492]	σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς	ἀνθρώποις,	οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν
[481]	εἰ μή τι ἦν τοῖς	ἀνθρώποις	πάθος, τοῖς μὲν ἄλλο τι,
[462]	εἶναι, χαρίζεσθαι οἷόν τε εἶναι	ἀνθρώποις;	~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ Πῶλε;
[524]	ᾖ περὶ τῆς πορείας τοῖς	ἀνθρώποις.	~ταῦτ' ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ
[452]	~τί δ' ἐστὶν μεῖζον ἀγαθὸν	(ἀνθρώποις	ὑγιείας; εἰ δ' αὖ μετὰ
[521]	γὰρ ἂν χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ'	ἄνθρωπον	εἰσαγάγοι καὶ ~οὐδέν γε ἄτοπον
[468]	ἐγὼ ἔλεγον, λέγων ὅτι ἔστιν	ἄνθρωπον	ποιοῦντα ἐν πόλει ἃ δοκεῖ
[503]	~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι τὸν	ἄνθρωπον,	(ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ
[515]	ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις βελτίω πεποιηκέναι	ἄνθρωπον	τῇ συνουσίᾳ τῇ σῇ; ὀκνεῖς
[485]	ἐλεύθερόν τινα εἶναι τοῦτον τὸν	ἄνθρωπον,	τὸν ~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον
[511]	ἢ οἴει δεῖν τοῦτο παρασκευάζεσθαι	~ἄνθρωπον,	ὡς πλεῖστον χρόνον ζῆν, καὶ
[509]	τίνα ἂν βοήθειαν μὴ δυνάμενος	ἄνθρωπος	βοηθεῖν ~ἑαυτῷ καταγέλαστος ἂν τῇ
[509]	ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος	ἄνθρωπος	~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας τὰς
[453]	τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ ὁ ἀριθμητικὸς	ἄνθρωπος;	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[491]	ἐπεὶ πῶς ἂν εὐδαίμων γένοιτο	ἄνθρωπος	~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν
[478]	οὕτως ἂν περὶ σῶμα εὐδαιμονέστατος	ἄνθρωπος	εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ ~μηδὲ κάμνων
[522]	σοι, ὦ Σώκρατες, καλῶς ἔχειν	ἄνθρωπος	ἐν πόλει οὕτως διακείμενος ~καὶ
[521]	τί ἂν ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος	ἄνθρωπος	ἐν τούτοις ληφθείς, εἰ αὐτοῦ
[516]	χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ ὁ	ἄνθρωπος	ἓν τῶν ~ζῴων ἐστὶν ἢ
[524]	ἔσχεν ἐν τῇ ψυχῇ ὁ	ἄνθρωπος.	ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ τὸν
[485]	~ἐπειδὰν δὲ ἤδη πρεσβύτερος ὢν	ἄνθρωπος	ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες,
[500]	τις καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχων	ἄνθρωπος,	ἢ τοῦτο, ὅντινα χρὴ ~τρόπον
[496]	ἄττα ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται	ἄνθρωπος	καὶ ἅμα ἔχει, δῆλον ~ὅτι
[473]	~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν	ἄνθρωπος	ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς
[495]	ὑγιαίνει τε καὶ νοσεῖ ὁ	ἄνθρωπος,	~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε
[496]	σώματος ἀπολαβὼν (σκόπει. νοσεῖ ~που	ἄνθρωπος	ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης)
[524]	ἥνπερ καὶ ὅτε ἔζη ὁ	ἄνθρωπος,	τό τε σῶμα τὴν ~φύσιν
[521]	δικαστήριον ὑπὸ πάνυ ἴσως μοχθηροῦ	~ἀνθρώπου	καὶ φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα
[477]	δὲ σκόπει· ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ	ἀνθρώπου	κακίαν ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς ἢ
[519]	τί ἂν ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα,	ἀνθρώπους	ἀγαθοὺς καὶ δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας
[519]	τοιαῦτα λεγόντων τῶν φασκόντων παιδεύειν	ἀνθρώπους	εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ
[526]	δὲ καὶ τοὺς ἄλλους πάντας	ἀνθρώπους,	καθ' ὅσον ~δύναμαι, καὶ δὴ
[492]	~δουλούμενοι τοὺς βελτίους τὴν φύσιν	ἀνθρώπους,	καὶ αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι
[470]	ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε καὶ ἐξελαύνειν	ἀνθρώπους	καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε δὲ
[507]	ἃ δεῖ καὶ πράγματα καὶ	ἀνθρώπους	καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας φεύγειν
[482]	χορὸν ᾧ χορηγοίην, (καὶ πλείστους	ἀνθρώπους	μὴ ~ὁμολογεῖν μοι ἀλλ' ἐναντία
[522]	~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ, μήτε περὶ	(ἀνθρώπους	μήτε περὶ θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν
[518]	~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις	ἀνθρώπους,	οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν
[511]	καὶ αὕτη ἐκ θανάτου τοὺς	ἀνθρώπους,	ὅταν εἴς τι τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν
[456]	ἕνεκα δεῖ πρὸς ἅπαντας χρῆσθαι	~ἀνθρώπους,	ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν τε καὶ
[507]	καὶ περὶ θεοὺς καὶ περὶ	~ἀνθρώπους·	οὐ γὰρ ἂν σωφρονοῖ τὰ
[518]	μοι λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς	ἀνθρώπους,	οὐκ ἐπαί̈ οντας καλὸν κἀγαθὸν
[518]	οἵτινες, δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι	ἀνθρώπους	περὶ τὰ πολιτικά, ὥσπερ ἂν
[507]	οὕτω. ~καὶ μὴν περὶ μὲν	ἀνθρώπους	τὰ προσήκοντα πράττων δίκαι' ἂν
[452]	τε καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς	ἀνθρώπους	τὰ σώματα. μετὰ δὲ τὸν
[508]	καὶ (γῆν καὶ θεοὺς καὶ	ἀνθρώπους	τὴν κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ φιλίαν
[474]	καὶ σὲ καὶ τοὺς ἄλλους	ἀνθρώπους	τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον
[514]	~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον ἀνοίας ἐλθεῖν	ἀνθρώπους,	ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν
[505]	λυσιτελεῖ μετὰ μοχθηρίας σώματος ζῆν	ἀνθρώπῳ·	ἀνάγκη γὰρ ~οὕτω καὶ ζῆν
[512]	ἄμεινόν ἐστιν ζῆν τῷ μοχθηρῷ	~ἀνθρώπῳ·	κακῶς γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν.
[485]	νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ τῷ	ἀνθρώπῳ,	κἂν ~πάνυ εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ
[458]	γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν εἶναι	ἀνθρώπῳ,	ὅσον δόξα (ψευδὴς περὶ ὧν
[507]	ζῶντα. οὔτε γὰρ ἂν ἄλλῳ	ἀνθρώπῳ	~προσφιλὴς ἂν εἴη ὁ τοιοῦτος
[475]	ἂν σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς	ἀνθρώπων	~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ
[484]	τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν	~ἀνθρώπων.	ἐὰν γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς
[483]	~τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ τῶν	ἀνθρώπων	ἐν ὅλαις ταῖς πόλεσι καὶ
[518]	καὶ παχύναντες τὰ σώματα τῶν	~ἀνθρώπων,	ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν
[473]	λέγῃς ἃ οὐδεὶς ἂν φήσειεν	~ἀνθρώπων;	ἐπεὶ ἐροῦ τινα τουτωνί. ~(Σωκράτης)
[523]	ἦν οὖν νόμος ὅδε περὶ	ἀνθρώπων	ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ
[457]	ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν, ὅτι τοιούτων	ἀνθρώπων	ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ δὴ
[479]	ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως τῶν ἄλλων	ἀνθρώπων,	~καὶ ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα τοῦ
[483]	ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν	ἀνθρώπων	καὶ ~δυνατοὺς ὄντας πλέον ἔχειν,
[481]	βίος ἀνατετραμμένος ἂν εἴη τῶν	ἀνθρώπων	καὶ ~πάντα τὰ ἐναντία πράττομεν,
[487]	αὑτῷ ἐναντία λέγειν ἐναντίον πολλῶν	ἀνθρώπων,	καὶ ~ταῦτα περὶ τῶν μεγίστων.
[475]	οὖν ὑπὸ μὲν τῶν πολλῶν	ἀνθρώπων	καὶ ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν
[489]	συρφετὸς συλλεγῇ δούλων καὶ παντοδαπῶν	ἀνθρώπων	μηδενὸς ἀξίων πλὴν ~ἴσως τῷ
[492]	δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν πολλῶν	~ἀνθρώπων	νόμον τε καὶ λόγον καὶ
[479]	οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ' ἄλλος	ἀνθρώπων	ὁστισοῦν μὴ δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν,
[482]	διδάξειν διὰ τὸ ἔθος τῶν	~ἀνθρώπων,	ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ τις
[474]	γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ' ἄλλον	ἀνθρώπων	οὐδένα. ἐπεὶ σὺ δέξαι' ἂν
[525]	διδόντες ὑπὸ θεῶν τε καὶ	ἀνθρώπων	οὗτοι οἳ ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα
[499]	~ἐμὲ ἢ καὶ ἄλλον ὁντινοῦν	ἀνθρώπων	οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς μὲν βελτίους
[513]	εἰ δέ σοι οἴει ὁντινοῦν	ἀνθρώπων	παραδώσειν ~τέχνην τινὰ τοιαύτην, ἥτις
[520]	~ἔγωγε· ἀλλὰ τί ἂν λέγοις	ἀνθρώπων	πέρι οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί
[516]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ἀνθρώπων	Περικλῆς ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[472]	δίκης ὑπὸ θεῶν τε καὶ	ἀνθρώπων.	~(Πῶλος) ἄτοπά γε, ὦ Σώκρατες,
[475]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος δέ τις	ἀνθρώπων;	~(Πῶλος) οὔ μοι δοκεῖ κατά
[469]	περὶ ὧν ἐγὼ λέγω τῶν	ἀνθρώπων;	~(Σωκράτης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Πῶλος)
[526]	τὰς τιμὰς τὰς τῶν πολλῶν	ἀνθρώπων,	τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ
[523]	~ἔτι ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν	ἀνθρώπων	τὸν μὲν δικαίως τὸν βίον
[451]	ἀκηκοέναι ἐν τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων	ἀνθρώπων	τοῦτο τὸ ~σκολιόν, ἐν ᾧ
[492]	καλλωπίσματα, τὰ παρὰ φύσιν ~συνθήματα	ἀνθρώπων,	φλυαρία καὶ οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης)
[469]	ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ τῶν	ἀνθρώπων	ὧν σὺ ὁρᾷς αὐτίκα μάλα
[458]	μὲν καὶ σὺ εἶ τῶν	ἀνθρώπων	ὧνπερ καὶ ἐγώ, ~ἡδέως ἄν
[485]	μοι δοκεῖ χρῆμα εἶναι ~καὶ	ἀνιᾷ	μου τὰ ὦτα καί μοι
[477]	~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ	ἀνίᾳ	ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων ἐστὶν ἢ
[497]	~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τὰ	ἀνιαρὰ	τοῖς κακοῖς; ἐὰν δὲ βούλῃ,
[497]	ἡδέσιν οὐδὲ τὰ κακὰ τοῖς	ἀνιαροῖς.	~τῶν μὲν γὰρ ἅμα παύεται,
[496]	αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης)	ἀνιαρὸν	ἔγωγε· τὸ μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν
[496]	πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἢ	ἀνιαρὸν	~εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν.
[496]	ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν	~ἀνιαρὸν	εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ
[496]	οὖν τό γε πεινῆν αὐτὸ	ἀνιαρόν.	ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[477]	ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ	ἀνιαρότατόν	ἐστι καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον
[498]	τὰς ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς	ἀνίας;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς
[499]	τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~ἀνιᾶσθαι	δὲ καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν
[497]	ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ τὸ	ἀνιᾶσθαι	κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται τὸ
[512]	ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα ἔχει καὶ	ἀνίατα,	τούτῳ δὲ βιωτέον ἐστὶν ~καὶ
[525]	καὶ διὰ τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα	ἀνίατοι	~γένωνται, ἐκ τούτων τὰ παραδείγματα
[525]	μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε	ἀνίατοι	ὄντες, ἄλλοι δὲ ὀνίνανται οἱ
[512]	εἰ μέν τις μεγάλοις καὶ	ἀνιάτοις	νοσήμασιν ~κατὰ τὸ σῶμα συνεχόμενος
[480]	ὕπουλον τὴν ψυχὴν ~ποιήσει καὶ	ἀνίατον·	ἢ πῶς λέγομεν, ὦ Πῶλε,
[525]	πεποίηκεν μεγάλαις τιμωρίαις συνεχόμενον ὡς	ἀνίατον	οὐ γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ·
[526]	Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε	ἀνίατος	~δοκῇ εἶναι· ὁ δὲ ἐκεῖσε
[498]	ναί. ~(Σωκράτης) τί δέ; τοῖς	ἀνιωμένοις	οὐ πάρεστιν τὰ κακά, αἱ
[497]	εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης)	ἀνιώμενον	δέ γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας.
[499]	ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν	ἀνιώμενον;	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ
[498]	χαίρωσι, κακοὶ δὲ οἳ ἂν	ἀνιῶνται;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ
[464]	ἰατρόν, ἢ ἐν ἀνδράσιν οὕτως	~ἀνοήτοις	ὥσπερ οἱ παῖδες, πότερος ἐπαί̈
[514]	καὶ μηδενὸς ἄξια, οὕτω δὴ	ἀνόητον	ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις
[519]	ἀλλ' ἴσως συναιτίων. καίτοι ἔγωγε	~ἀνόητον	πρᾶγμα καὶ νῦν ὁρῶ γιγνόμενον
[514]	καὶ ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ	~ἀνόητόν	σοι δοκεῖ ἂν εἶναι οὕτω
[497]	οὖν. ~(Σωκράτης) τί δέ; παῖδα	ἀνόητον	χαίροντα ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[497]	~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ οὔπω εἶδες	ἀνόητον	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ
[521]	μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου καὶ φαύλου. ~(Σωκράτης)	~ἀνόητος	ἄρα εἰμί, ὦ Καλλίκλεις, ὡς
[505]	ἕως μὲν ἂν πονηρὰ ᾖ,	ἀνόητός	τε ~οὖσα καὶ ἀκόλαστος καὶ
[527]	ἔασόν τινά σου καταφρονῆσαι ὡς	ἀνοήτου	καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται, καὶ
[493]	πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς δὲ	ἀνοήτους	ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων τοῦτο
[493]	δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ'	ἀνοήτων	τοῦτο τῆς ψυχῆς οὗ αἱ
[493]	ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν τῶν	ἀνοήτων	ὡς τετρημένην, ἅτε οὐ ~δυναμένην
[464]	δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν	ἄνοιαν	~καὶ ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ πλείστου
[514]	ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον	ἀνοίας	ἐλθεῖν ἀνθρώπους, ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας
[513]	δύνασθαι ἐν τῇ πόλει τῇδε	~ἀνόμοιον	ὄντα τῇ πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ
[495]	~(Καλλίκλης) ~ἵνα δή μοι μὴ	ἀνομολογούμενος	ᾖ ὁ λόγος, ἐὰν ἕτερον
[505]	καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄδικος καὶ	ἀνόσιος,	εἴργειν αὐτὴν δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν
[479]	ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ (καὶ	ἀνοσίῳ,	ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν ὥστε
[525]	διὰ τὴν ἐξουσίαν μέγιστα καὶ	ἀνοσιώτατα	~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ τούτοις
[520]	εὖ ποιήσας ~ταύτην τὴν εὐεργεσίαν	ἀντ'	εὖ πείσεται· εἰ δὲ μή,
[520]	τὸν εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ	ἀντ'	εὖ ποιεῖν, ὥστε καλὸν δοκεῖ
[512]	τοῦτον ὀνήσει, ἄντε ἐκ θαλάττης	ἄντε	ἐκ δικαστηρίου ἐάντε ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν
[512]	βιωτέον ἐστὶν ~καὶ τοῦτον ὀνήσει,	ἄντε	ἐκ θαλάττης ἄντε ἐκ δικαστηρίου
[508]	ὥσπερ οἱ ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος,	(ἄντε	τύπτειν βούληται, ~τὸ νεανικὸν δὴ
[516]	ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους γεγονέναι	ἀντὶ	~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ (ἐκεῖνος
[464]	δὲ ἰατρικήν· τῆς δὲ ~πολιτικῆς	ἀντὶ	μὲν τῆς γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν,
[526]	ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν ἐγώ φημι	ἀντὶ	πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι,
[506]	τὴν τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν	ἀντὶ	τῆς τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ
[493]	οἷός τε ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι,	ἀντὶ	τοῦ ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως ἔχοντος
[475]	τὸ κάκιον καὶ τὸ αἴσχιον	ἀντὶ	τοῦ ἧττον; μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι,
[515]	αὐτῶν βελτίους ἐποίει τοὺς πολίτας	ἀντὶ	~χειρόνων. ἐποίει ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[461]	ἐνταῦθα τούτου μόνος ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ	ἀντίθες	τοι· σοῦ μακρὰ λέγοντος καὶ
[506]	ὄντα δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ	ἀντιλαμβάνεσθαι	καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ ~τοι
[481]	ἂν φῇ ἔχειν, οὐ δυναμένου	ἀντιλέγειν,	ἀλλ' ~ἄνω (καὶ κάτω μεταβαλλομένου·
[485]	αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει βέλτιστος ὤν"	~αντιοπε	(ὅπου δ' ἂν φαῦλος ᾖ,
[484]	~συμβαίνει γὰρ τὸ τοῦ Εὐριπίδου·	~αντιοπε	τέ ἐστιν ἕκαστος ἐν τούτῳ,
[526]	~δύναμαι, καὶ δὴ καὶ σὲ	ἀντιπαρακαλῶ	ἐπὶ τοῦτον τὸν βίον καὶ
[513]	ἐν τῇ ψυχῇ τῇ σῇ	ἀντιστατεῖ	μοι· ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως
[464]	μὲν τῆς γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν,	ἀντίστροφον	δὲ τῇ ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην.
[465]	φημι τὴν ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας·	~ἀντίστροφον	(ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ, ὡς ἐκεῖνο
[501]	τούτων τὴν αὐτὴν δόξαν ἢ	ἀντίφῃς;	~(Καλλίκλης) ~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ,
[508]	ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν	ἄνω	~ἐκεῖ ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις
[481]	ἔχειν, οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ'	~ἄνω	(καὶ κάτω μεταβαλλομένου· ἔν τε
[511]	ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε τοὺς λόγους	ἄνω	καὶ κάτω, ὦ Σώκρατες· ἢ
[493]	ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν	ἄνω	κάτω, καὶ τοῦτο ἄρα τις
[464]	~καὶ ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ πλείστου	ἀξία	εἶναι. ὑπὸ μὲν οὖν τὴν
[497]	ὦ Γοργία· σμικρὰ καὶ ὀλίγου	ἄξια	ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ
[481]	καὶ ἀθέως, ἐάντε αὖ θανάτου	ἄξια	ἠδικηκὼς ~ᾖ, ὅπως μὴ ἀποθανεῖται,
[480]	ἀλγεινόν, ἐὰν μέν γε πληγῶν	ἄξια	~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν
[514]	~μηδὲν ἢ πολλὰ καὶ μηδενὸς	ἄξια,	οὕτω δὴ ἀνόητον ἦν δήπου
[492]	~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία καὶ οὐδενὸς	ἄξια.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς γε, ὦ
[526]	ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα γε	ἄξιον	~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ,
[461]	εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ,	ἄξιον	εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ μή,
[526]	ὦ Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ ἐπαίνου	~ἄξιον	ἐν μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν
[472]	περὶ ὧν λέγω, οὐδὲν οἶμαι	ἄξιον	λόγου μοι ~πεπεράνθαι περὶ ὧν
[465]	λέγειν αὐτὸς συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα.	ἄξιον	μὲν οὖν ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν
[488]	με νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς μηδενὸς	ἄξιον	ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς δέ μοι
[485]	φαίνεται καὶ ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν	ἄξιον.	ταὐτὸν οὖν ἔγωγε τοῦτο πάσχω
[472]	~οὗτος δὲ ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς	ἄξιός	ἐστιν πρὸς τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε
[510]	~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ ἐκεῖνος μόνος	ἄξιος	λόγου φίλος τῷ τοιούτῳ, ὃς
[527]	ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ οὐδενὸς	~ἄξιος	ὦ Καλλίκλεις.
[453]	~καὶ ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα·	ἀξιῶ	δὲ καὶ σέ. ~(Γοργίας) τί
[450]	ταῦτ' ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν τέχνην	ἀξιῶ	εἶναι περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων,
[489]	δούλων καὶ παντοδαπῶν ἀνθρώπων μηδενὸς	ἀξίων	πλὴν ~ἴσως τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι,
[520]	ἂν λέγοις ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς	ἀξίων;	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἂν περὶ
[485]	φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς	ἀξιώσοντα	ἑαυτὸν οὔτε ~καλοῦ οὔτε γενναίου
[524]	τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος,	~ἀπ'	ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν δὲ διαλυθῆτον ἄρα
[524]	ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν δὲ διαλυθῆτον ἄρα	ἀπ'	ἀλλήλοιν, οὐ πολὺ ἧττον ἑκάτερον
[486]	τῶν τοιούτων εἰς τὸ δεσμωτήριον	ἀπάγοι,	φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ'
[527]	(τῶν μεγίστων εἰς τοσοῦτον ἥκομεν	ἀπαιδευσίας	~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι τῷ λόγῳ
[510]	τύραννός ἐστιν ἄρχων ἄγριος καὶ	ἀπαίδευτος,	εἴ τις τούτου ἐν τῇ
[494]	ὥσπερ ἤρξω, καὶ ὅπως μὴ	ἀπαισχυνῇ.	δεῖ δέ, ὡς ~ἔοικε, μηδ'
[494]	δέ, ὡς ~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ	ἀπαισχυνθῆναι.	καὶ πρῶτον μὲν εἰπὲ εἰ
[478]	ἦν εὐδαιμονία, ὡς ἔοικε, κακοῦ	ἀπαλλαγή,	ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις.
[479]	φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν	ἀπαλλαγή	γε ἐφάνη τούτου τοῦ κακοῦ
[478]	τὸ δίκην διδόναι μεγίστου κακοῦ	ἀπαλλαγὴ	ἦν, πονηρίας; ~(Πῶλος) ἦν γάρ.
[491]	οἱ ~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν	ἀπαλλάγηθι	τίνας ποτὲ λέγεις τοὺς βελτίους
[458]	ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν ἐστιν ~αὐτὸν	ἀπαλλαγῆναι	κακοῦ τοῦ μεγίστου ἢ ἄλλον
[458]	κακοῦ τοῦ μεγίστου ἢ ἄλλον	ἀπαλλάξαι.	οὐδὲν γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν
[470]	σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς καὶ	~ἀπαλλάξῃς	φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ κάμῃς φίλον
[478]	~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ μὲν ἄρα πενίας	ἀπαλλάττει,	(ἰατρικὴ δὲ νόσου, δίκη δὲ
[477]	~(Σωκράτης) τίς οὖν τέχνη πενίας	ἀπαλλάττει;	οὐ χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[525]	γὰρ οἷόν τε ἄλλως ἀδικίας	ἀπαλλάττεσθαι.	~(οἳ δ' ἂν τὰ ἔσχατα
[479]	ὥστε δίκην μὴ διδόναι ~μηδ'	ἀπαλλάττεσθαι	τοῦ μεγίστου κακοῦ, καὶ χρήματα
[496]	ἄρα ἄττα ὧν ἅμα τε	ἀπαλλάττεται	ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἔχει, δῆλον
[496]	μέρει λαμβάνει καὶ ἐν μέρει	ἀπαλλάττεται	ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)
[477]	~(Σωκράτης) ~ἆρα οὖν τοῦ μεγίστου	ἀπαλλάττεται	(κακοῦ; ὧδε δὲ σκόπει· ἐν
[477]	γε. ~(Σωκράτης) κακίας ἄρα ψυχῆς	ἀπαλλάττεται	ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ναί.
[496]	ἆρα τότε καὶ τῆς ὑγιείας	ἀπαλλάττεται	~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν ἅμα
[495]	νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα	ἀπαλλάττεται	ὑγιείας τε καὶ νόσου. ~(Καλλίκλης)
[478]	(ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ κακοῦ	ἀπαλλάττεται,	ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα
[496]	~τί δὲ ὅταν τῆς ὀφθαλμίας	ἀπαλλάττηται;	ἆρα τότε καὶ τῆς ὑγιείας
[504]	σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ	~ἀπαλλάττηται,	καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται,
[504]	ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία δὲ	ἀπαλλάττηται,	καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία
[485]	ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ	ἀπαλλαττόμενον,	πληγῶν μοι δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι,
[478]	~(Σωκράτης) δεύτερος δέ που ὁ	ἀπαλλαττόμενος.	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος δ'
[478]	ὁ ἔχων (ἀδικίαν) καὶ μὴ	ἀπαλλαττόμενος.	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος
[478]	ἐν ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος καὶ	ἀπαλλαττόμενος	τοῦ κακοῦ, ἢ ὁ μὴ
[457]	καὶ ἔνιοί γε τελευτῶντες αἴσχιστα	ἀπαλλάττονται,	λοιδορηθέντες τε ~καὶ εἰπόντες καὶ
[480]	ἂν καταδήλων τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων	~ἀπαλλάττωνται	τοῦ μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας. φῶμεν
[504]	καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ	(ἅπαν	συστήσηται τεταγμένον τε καὶ κεκοσμημένον
[494]	σε τὰ ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς	ἅπαντα	ἐρωτᾷ. καὶ τούτων ~τοιούτων ὄντων
[447]	τῶν ἔνδον ὄντων, καὶ ~πρὸς	ἅπαντα	ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς
[499]	~ἕνεκα γάρ που τῶν ἀγαθῶν	ἅπαντα	ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον εἶναι, εἰ
[516]	κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα	ἅπαντα	ποιοῦντας δι' ἀγριότητα. ἢ οὐ
[468]	~(Σωκράτης) ~ἕνεκ' ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ	ἅπαντα	ταῦτα ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος)
[484]	~καὶ νόμους τοὺς παρὰ φύσιν	ἅπαντας,	ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος ὁ
[457]	ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν γὰρ πρὸς	ἅπαντάς	ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ περὶ
[456]	οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ πρὸς	ἅπαντας	χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν
[482]	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν	ἅπαντι	τῷ βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι,
[510]	ὁ τύραννος καὶ τούτῳ ἐξ	~ἅπαντος	(τοῦ νοῦ οὐκ ἄν ποτε
[482]	καὶ ἀδικοῦντα δίκην μὴ διδόναι	ἁπάντων	~ἔσχατον κακῶν· ἢ εἰ τοῦτο
[452]	χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν	ἁπάντων·	(σκόπει δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἐάν
[523]	παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον	ἁπάντων	τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι.
[461]	τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ τίνα οἴει	ἀπαρνήσεσθαι	μὴ οὐχὶ καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι
[453]	ῥητορική, ~καὶ ἡ πραγματεία αὐτῆς	ἅπασα	καὶ τὸ κεφάλαιον εἰς τοῦτο
[501]	ἣν ἡ θεραπεία αὐτῇ ἐστιν	ἅπασα,	κομιδῇ ~ἀτέχνως ἐπ' αὐτὴν ἔρχεται,
[501]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ αἱ τοιαίδε	ἅπασαι,	οἷον ἡ κιθαριστικὴ ἡ ἐν
[455]	ἀποκαλύψαι τὴν τῆς ῥητορικῆς ~δύναμιν	ἅπασαν·	αὐτὸς γὰρ καλῶς ὑφηγήσω. οἶσθα
[496]	ἔτι πλείω ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς	ἅπασαν	ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι;
[454]	ἄλλας ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας	ἁπάσας	ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας
[494]	~λέγω, καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας	ἁπάσας	ἔχοντα καὶ δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα
[504]	ἂν λέγῃ, καὶ τὰς πράξεις	ἁπάσας,	καὶ δῶρον ~ἐάν τι διδῷ,
[456]	Σώκρατες, ὅτι ὡς ἔπος εἰπεῖν	ἁπάσας	τὰς δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ
[459]	~οὐκοῦν καὶ περὶ τὰς ἄλλας	ἁπάσας	τέχνας ὡσαύτως ἔχει ὁ ῥήτωρ
[517]	ὅτι ~ἔστιν τις παρὰ ταύτας	ἁπάσας	τέχνη γυμναστική τε καὶ ἰατρική,
[505]	τί ψεῦδος· κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν	ἅπασι	φανερὸν γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι (μὲν
[499]	σοὶ συνδοκεῖ οὕτω, τέλος εἶναι	ἁπασῶν	τῶν πράξεων ~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ
[465]	ἡ κομμωτική, κακοῦργός τε καὶ	~ἀπατηλὴ	καὶ ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν
[487]	οὔτ' αἰσχύνης περιουσίᾳ, οὐδ' αὖ	ἀπατῶν	~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν· φίλος γάρ
[465]	χρώμασιν καὶ λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν	ἀπατῶσα,	ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον κάλλος ἐφελκομένους
[516]	ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας	~ἀπέδειξε	ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας δι' ἀγριότητα.
[506]	~ἕως αὐτῷ τὴν τοῦ Ἀμφίονος	ἀπέδωκα	ῥῆσιν ἀντὶ τῆς τοῦ Ζήθου·
[512]	μὲν ἄθλιός ἐστιν ὅτι οὐκ	~ἀπέθανεν,	καὶ οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται·
[493]	εἴη πίθος, ~διὰ τὴν ἀπληστίαν	ἀπεικάσας.	τοὐναντίον δὴ οὗτος σοί, ὦ
[448]	ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν γὰρ καὶ	ἀπειρηκέναι	μοι ~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ ἄρτι
[448]	αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην,	~ἀπειρία	δὲ κατὰ τύχην. ἑκάστων δὲ
[518]	~σάρκας· οἱ (δ' αὖ δι'	ἀπειρίαν	οὐ τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν
[484]	καὶ συλλήβδην τῶν ἠθῶν παντάπασιν	ἄπειροι	~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν εἴς
[484]	ἄνδρα. καὶ γὰρ τῶν νόμων	ἄπειροι	~γίγνονται τῶν κατὰ τὴν πόλιν,
[484]	τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων	ἄπειρον	γεγονέναι (ἐστὶν ὧν χρὴ ἔμπειρον
[453]	Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς ἄν σοι	ἀπεκέκριτο;	~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[448]	οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ γὰρ	ἀπεκρινάμην	ὅτι εἴη ἡ καλλίστη; ~(Σωκράτης)
[465]	χρῆσθαι τῇ ἀποκρίσει ἥν σοι	ἀπεκρινάμην	οὐδὲν ~οἷός τ' ἦσθα, ἀλλ'
[505]	καὶ ταῦτά σοι Γοργίου χάριν	ἀπεκρινάμην.	~(Σωκράτης) εἶεν· τί οὖν δὴ
[447]	εἰ ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων δημιουργός,	ἀπεκρίνατο	ἂν δήπου σοι ~ὅτι σκυτοτόμος·
[449]	αὐτῷ καλῶς (καὶ διὰ βραχέων	ἀπεκρίνω,	καὶ νῦν οὕτως εἰπὲ τίς
[448]	ψέγοντος, ἥτις δέ ἐστιν οὐκ	~ἀπεκρίνω.	~(Πῶλος) οὐ γὰρ ἀπεκρινάμην ὅτι
[509]	οὐκ αὐτό γέ μοι τοῦτο	ἀπεκρίνω,	~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν σοι δοκοῦμεν
[497]	~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι. ὅθεν οὖν	ἀπέλιπες	ἀποκρίνου, εἰ οὐχ ἅμα παύεται
[526]	τε καὶ ἐς μακάρων νήσους	ἀπέπεμψε.	~ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ ὁ
[526]	πονηρός τις· καὶ τοῦτο ~κατιδὼν	ἀπέπεμψεν	εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος
[525]	εἶδεν· ἰδὼν δὲ ἀτίμως ταύτην	ἀπέπεμψεν	~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς, οἷ μέλλει
[512]	~κατὰ τὸ σῶμα συνεχόμενος μὴ	ἀπεπνίγη,	οὗτος μὲν ἄθλιός ἐστιν ὅτι
[462]	γὰρ δήπου καὶ σὺ ἐπίστασθαι	ἅπερ	(Γοργίας) ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[484]	δοκεῖ δέ μοι καὶ ~Πίνδαρος	ἅπερ	ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ
[483]	αἰσχύνηται (καὶ μὴ τολμᾷ λέγειν	ἅπερ	νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν. ὃ
[487]	σου ἀκούω ταὐτὰ ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος	ἅπερ	τοῖς σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν μοι
[512]	εἰ βούλοιτο λέγειν, ὦ ~Καλλίκλεις,	ἅπερ	ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ πρᾶγμα, καταχώσειεν
[488]	ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ ταὐτὰ πράττοντα	ἅπερ	ὡμολόγησα, πάνυ με ἡγοῦ βλᾶκα
[513]	~τούτοις, εἰ μέλλεις τι γνήσιον	ἀπεργάζεσθαι	εἰς φιλίαν τῷ Ἀθηναίων δήμῳ
[460]	ἐστιν οἷον ἡ ἐπιστήμη ἕκαστον	ἀπεργάζεται;	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[454]	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνη	ἀπεργάζεται	τοῦτο τὸ ἔργον, ἀλλὰ καὶ
[513]	ὅστις οὖν σε τούτοις ὁμοιότατον	~ἀπεργάσεται,	οὗτός σε ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς
[462]	~(Σωκράτης) χάριτός τινος καὶ ἡδονῆς	ἀπεργασίας.	~(Πῶλος) ~οὐκοῦν καλόν σοι δοκεῖ
[462]	~φημὶ δή, χάριτος καὶ ἡδονῆς	(ἀπεργασίας,	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ'
[471]	ἐμβαλὼν εἰς ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν	ἀπέσφαξέν	τε καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ
[516]	~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς	ἀπέφηνεν	ἢ οἵους παρέλαβεν, καὶ ταῦτ'
[493]	~εἶναι· τὴν δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ	ἀπῄκασεν	τὴν τῶν ἀνοήτων ὡς τετρημένην,
[514]	ἤδη τις ἄλλος διὰ Σωκράτην	ἀπηλλάγη	νόσου, ἢ δοῦλος ἢ ἐλεύθερος;
[514]	ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων	~ἀπηλλάγημεν,	οὕτω μὲν διακειμένων, νοῦν ἐχόντων
[496]	ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων	ἀπήλλακται;	~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον
[506]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, χρῆναί πω	(ἀπιέναι,	ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε τὸν λόγον·
[462]	πάθοιμι, ~εἰ μὴ ἐξέσται (μοι	ἀπιέναι	καὶ μὴ ἀκούειν σου; ~ἀλλ'
[504]	ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία δὲ	ἀπίῃ.	συγχωρεῖς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) συγχωρῶ.
[494]	πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ τὸ	ἀπιὸν	εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα τὰ
[523]	ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους	ἀπιόντα	οἰκεῖν ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς
[498]	μᾶλλον ἴσως οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης)	ἀπιόντων	δ' οὐ μᾶλλον χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης)
[498]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;	ἀπιόντων	τῶν πολεμίων πότεροί σοι ἐδόκουν
[493]	ἅτε οὐ ~δυναμένην στέγειν δι'	ἀπιστίαν	τε καὶ λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς
[469]	τῇδε τῇ πόλει, εἰ οὖν	ἀπιστοῦντί	σοι δείξαιμι ~τὸ ἐγχειρίδιον, ἴσως
[506]	βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ	~ἀπίωμεν.	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν οὐ
[493]	τετρημένος εἴη πίθος, ~διὰ τὴν	ἀπληστίαν	ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ οὗτος σοί,
[493]	ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ	ἀπλήστως	καὶ ἀκολάστως ἔχοντος βίου τὸν
[503]	ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ	ἁπλοῦν	ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν
[468]	τῶν πόλεων οὐδὲ χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι	ἁπλῶς	οὕτως, ἀλλ' ἐὰν μὲν ὠφέλιμα
[471]	καὶ ἴσως ἔστιν ὅστις ~Ἀθηναίων	ἀπὸ	σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν ἄλλος
[453]	ποτὲ λέγεις τὴν πειθὼ τὴν	ἀπὸ	τῆς (ῥητορικῆς καὶ περὶ τίνων
[453]	~ἐγὼ ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν	ἀπὸ	τῆς ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις ποτ'
[509]	ὠφελίας ταύτας ἔχειν, τήν τε	ἀπὸ	~τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ τὴν
[509]	~τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ τὴν	ἀπὸ	τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν
[477]	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,	ἀπὸ	τούτων γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι
[511]	παῖδας καὶ χρήματα καὶ γυναῖκας,	ἀποβιβάσασ'	εἰς ~τὸν λιμένα δύο δραχμὰς
[474]	φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν	ἀποβλέπων	καλεῖς ἑκάστοτε καλά; οἷον πρῶτον
[503]	τι οὐκ εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ'	~(ἀποβλέπων	πρός τι; ὥσπερ καὶ οἱ
[518]	νόσων ~αἰτίους εἶναι καὶ τῆς	ἀποβολῆς	τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ' οἳ
[479]	λεγόμενα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ἀποδέδεικται	ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος) φαίνεται.
[506]	ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ	ἀποδέδοται	αὐτῶν· ἆρα ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ
[480]	αὑτὸν καὶ τοὺς ἄλλους μὴ	ἀποδειλιᾶν	ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα εὖ καὶ
[454]	νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας ἁπάσας ἕξομεν	ἀποδεῖξαι	πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας καὶ ἧστινος
[527]	πῶλος καὶ (Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε	ἀποδεῖξαι	ὡς δεῖ ἄλλον τινὰ βίον
[470]	ἱκανά σε ἐξελέγξαι ἐστὶν καὶ	ἀποδεῖξαι	ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές
[467]	~(Πῶλος) οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἀποδείξεις	τοὺς ῥήτορας νοῦν ἔχοντας καὶ
[516]	ζῴου, ὃς ἂν παραλαβὼν ἡμερώτερα	~ἀποδείξῃ	ἀγριώτερα ἢ παρέλαβε; δοκεῖ ἢ
[500]	(αὖ τὰ παρ' ἐμοῦ ~οὕτως	ἀποδέχου	ὡς παίζοντος· ὁρᾷς γὰρ ὅτι
[519]	ἀποστεροῦντες καὶ ἄλλην χάριν οὐκ	ἀποδιδόντες,	~(εὖ παθόντες ὑπ' αὐτῶν. καὶ
[481]	~χρυσίον ᾖ> ἡρπακὼς πολύ, μὴ	ἀποδιδῷ	τοῦτο ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ
[471]	εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ	ἀποδοὺς	τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς
[471]	~δεσπότην καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς	ἀποδώσων	τὴν ἀρχὴν ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν
[471]	χῆνα ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ	~ἀποθανεῖν.	τοιγάρτοι νῦν, ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς
[464]	ἢ ὁ ὀψοποιός, λιμῷ ἂν	ἀποθανεῖν	τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν οὖν
[481]	ἄξια ἠδικηκὼς ~ᾖ, ὅπως μὴ	ἀποθανεῖται,	μάλιστα μὲν μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος
[524]	ἀμφότερα ζῶντος, τούτου καὶ ~ἐπειδὰν	ἀποθάνῃ	ὁ νεκρὸς μέγας, καὶ εἰ
[521]	καὶ ~οὐδέν γε ἄτοπον εἰ	ἀποθάνοιμι.	βούλει σοι εἴπω δι' ὅτι
[486]	τυχὼν ~πάνυ φαύλου καὶ μοχθηροῦ,	ἀποθάνοις	ἄν, εἰ βούλοιτο θανάτου σοι
[523]	αὐτὴν τὴν ψυχὴν ~θεωροῦντα ἐξαίφνης	ἀποθανόντος	ἑκάστου, ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν
[524]	καὶ εἰ παχύς, παχὺς καὶ	ἀποθανόντος,	καὶ ~τἆλλα οὕτως· καὶ εἰ
[449]	καὶ πῶλος ~ἤρξατο, εἰς αὖθις	ἀποθέσθαι;	ἀλλ' ὅπερ ὑπισχνῇ, μὴ ψεύσῃ,
[522]	θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ	ἀποθνῄσκειν	οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις μὴ παντάπασιν
[526]	καὶ ζῆν καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω	~(ἀποθνῄσκειν.	παρακαλῶ δὲ καὶ τοὺς ἄλλους
[522]	εἰ διὰ ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν	ἀποθνῄσκοιμι,	ἀγανακτοίην ἄν· εἰ δὲ κολακικῆς
[480]	φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν δὲ θανάτου,	ἀποθνῄσκοντα,	αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα κατήγορον καὶ
[526]	ὢν καὶ ζῆν καὶ ἐπειδὰν	ἀποθνῄσκω	~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ καὶ τοὺς
[469]	~(Πῶλος) ~ἦ που ὅ γε	ἀποθνῄσκων	ἀδίκως ἐλεινός τε καὶ ἄθλιός
[469]	καὶ ἧττον ἢ ὁ δικαίως	ἀποθνῄσκων.	~(Πῶλος) πῶς δῆτα, ὦ Σώκρατες;
[512]	ἐκείνου, καὶ ὡς ἐν ὀνείδει	ἀποκαλέσαις	ἂν μηχανοποιόν, καὶ ~τῷ ὑεῖ
[455]	σοι πειράσομαι, ὦ Σώκρατες, σαφῶς	ἀποκαλύψαι	τὴν τῆς ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν·
[460]	πρὸς Διός, ὥσπερ ἄρτι εἶπες,	ἀποκαλύψας	τῆς ῥητορικῆς εἰπὲ τίς ~ποθ'
[491]	ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ	ἀποκάμνωσι	διὰ μαλακίαν τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης)
[463]	ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν λέληθα οὔπω	ἀποκεκριμένος,	ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ
[454]	εἶναι ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~ἀπόκριναι	δή, ὦ Γοργία, ἐπειδή γε
[450]	τάχα δὲ εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ'	~ἀπόκριναι·	εἰσὶν ἡμῖν τέχναι. ἦ γάρ;
[463]	ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή, καὶ	ἀπόκριναι	ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[505]	ἵνα μὴ ἄνευ κεφαλῆς περιίῃ.	ἀπόκριναι	οὖν καὶ τὰ λοιπά, ~ἵνα
[449]	~εὖ λέγεις. ἴθι δή μοι	ἀπόκριναι	οὕτως καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς,
[470]	~σὺ μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες,	ἀπόκριναι	(ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν
[452]	ὑπ' ἐκείνων καὶ ὑπ' ἐμοῦ,	~ἀπόκριναι	τί ἐστιν τοῦτο ὃ φῂς
[462]	~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα. καί μοι	ἀπόκριναι,	ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας) ἀπορεῖν
[516]	~καὶ τόδε τοίνυν μοι χάρισαι	ἀποκρινάμενος·	πότερον καὶ ὁ ἄνθρωπος ἓν
[463]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἂν μάθοις	ἀποκριναμένου;	ἔστιν γὰρ ἡ ῥητορικὴ κατὰ
[515]	τῇ συνουσίᾳ τῇ σῇ; ὀκνεῖς	ἀποκρίνασθαι,	~εἴπερ ἔστιν τι ἔργον σὸν
[448]	οἴει σὺ κάλλιον ἂν Γοργίου	ἀποκρίνασθαι;	~(Πῶλος) τί δὲ τοῦτο, ἐὰν
[489]	τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει ~μοι	ἀποκρίνασθαι	τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν μοι
[475]	ἀντὶ τοῦ ἧττον; μὴ ὄκνει	~ἀποκρίνασθαι,	ὦ Πῶλε· οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ·
[463]	αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ δεῖ σοι	ἀποκρίνασθαι	ὡς ἤδη ~εἰδότι ἃ ἐγὼ
[452]	τί ἐστιν (τοῦτο τὸ ἀγαθόν;	ἀποκρινάσθω	~(Γοργίας) ἴθι οὖν νομίσας, ὦ
[447]	ὄντων, καὶ ~πρὸς ἅπαντα ἔφη	ἀποκρινεῖσθαι.	~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς λέγεις. ὦ
[519]	λόγων, ἐπειδή μοι οὐκ ἐθέλεις	~ἀποκρίνεσθαι.	ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὲ πρὸς Φιλίου,
[448]	αὐτῷ γε σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν	ἀποκρίνεσθαι,	ἀλλὰ πολὺ ἂν ἥδιον σέ.
[455]	Σωκράτης ἔλεγεν; πειρῶ οὖν ~αὐτοῖς	ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ σοι πειράσομαι,
[448]	ἐρωτώμενον οὐ πάνυ μοι φαίνεται	ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ, εἰ βούλει,
[449]	ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον	ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν, ὦ Σώκρατες,
[467]	αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἐθέλω	ἀποκρίνεσθαι,	ἵνα καὶ εἰδῶ ὅτι λέγεις.
[519]	~ἠνάγκασας, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων	ἀποκρίνεσθαι.	~(Καλλίκλης) ~σὺ δ' οὐκ ἂν
[447]	λέγει Καλλικλῆς ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ	ἀποκρίνεσθαι	ὅτι ἄν τίς σε ἐρωτᾷ;
[461]	καὶ μὴ ἐθέλοντος τὸ ἐρωτώμενον	~ἀποκρίνεσθαι,	οὐ δεινὰ ἂν αὖ ἐγὼ
[462]	ἄν τις βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος	ἀποκρίνεσθαι;	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[494]	ἐρωτῶ; ὅρα, ὦ Καλλίκλεις, τί	~ἀποκρινῇ,	ἐάν τίς σε τὰ ἐχόμενα
[468]	Πῶλε, ἢ οὔ; τί οὐκ	ἀποκρίνῃ;	~(Πῶλος) ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ
[468]	ταῦτα κακὰ ὄντα; τί οὐκ	ἀποκρίνῃ;	~(Πῶλος) ἀλλ' οὔ μοι δοκεῖ
[474]	οὔτ' ἄλλος οὐδείς. ~(Σωκράτης) οὔκουν	ἀποκρινῇ;	~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν οὖν· καὶ
[448]	~(Χαιρεφῶν) ἦ που ἄρα ῥᾳδίως	ἀποκρινῇ,	ὦ Γοργία. ~(Γοργίας) πάρεστι τούτου
[449]	ἄγαμαί γε τὰς ἀποκρίσεις, ὅτι	ἀποκρίνῃ	ὡς οἷόν τε διὰ ~βραχυτάτων.
[519]	λέγειν, εἰ μή τίς σοι	ἀποκρίνοιτο;	~(Σωκράτης) ~ἔοικά γε· νῦν γοῦν
[505]	ἢ λέγων κατὰ σαυτὸν ἢ	~ἀποκρινόμενος	σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι τὸ
[474]	ἐν τῷ μέρει διδόναι ἔλεγχον	ἀποκρινόμενος	τὰ ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ δὴ
[449]	τὸ μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ'	ἀποκρινόμενος,	τὸ δὲ μῆκος τῶν λόγων
[466]	μὲν οὖν καὶ (ἐγὼ σοῦ	ἀποκρινομένου	μὴ ἔχω ὅτι χρήσωμαι, ἀπότεινε
[497]	θεμιτὸν εἶναι. ὅθεν οὖν ἀπέλιπες	ἀποκρίνου,	εἰ οὐχ ἅμα παύεται διψῶν
[475]	τῷ λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων	ἀποκρίνου,	καὶ ἢ (φάθι ἢ μὴ
[497]	~(Γοργίας) ~μηδαμῶς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλ'	ἀποκρίνου	καὶ ἡμῶν ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν
[496]	ταῦτα; καὶ εὖ ~μάλα σκεψάμενος	ἀποκρίνου.	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ.
[498]	τί τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ'	ἀποκρίνου.	~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης) τί δέ;
[500]	ἂν τύχῃς παρὰ τὰ δοκοῦντα	ἀποκρίνου,	μήτ' (αὖ τὰ παρ' ἐμοῦ
[494]	αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος γὰρ εἶ. ἀλλ'	~ἀποκρίνου	μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν καὶ
[467]	ψεύδομαι, εἰ δὲ μή, αὐτὸς	ἀποκρίνου.	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα
[462]	ὁπότερον βούλει ποίει, ἐρώτα ἢ	ἀποκρίνου.	~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα. καί
[448]	οὐδέν· ἀλλ' ἐπειδὴ σὺ βούλει,	ἀποκρίνου.	~(Πῶλος) Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ δή.
[474]	τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι;	ἀποκρίνου.	~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[515]	πολιτικὸν ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ;	ἀποκρίνου.	ὡμολογήκαμεν· ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι.
[466]	ταῦτ' ἐστιν τὰ ἐρωτήματα, καὶ	ἀποκρινοῦμαί	γέ σοι πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ
[515]	ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν· ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ	ἀποκρινοῦμαι.	εἰ ~τοίνυν τοῦτο δεῖ τὸν
[463]	εἶναι. ἐγὼ δὲ αὐτῷ οὐκ	ἀποκρινοῦμαι	πρότερον εἴτε καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν
[453]	ποίας πειθοῦς καὶ περὶ τί,	ἀποκρινούμεθά	που αὐτῷ ~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς
[463]	τὴν ῥητορικὴν πρὶν ἂν πρῶτον	ἀποκρίνωμαι	ὅτι ἐστίν. οὐ ~γὰρ δίκαιον,
[466]	γάρ. καὶ νῦν ταύτῃ τῇ	ἀποκρίσει	εἴ ~τι ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ.
[465]	οὐκ ἐμάνθανες, οὐδὲ χρῆσθαι τῇ	ἀποκρίσει	ἥν σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν ~οἷός
[449]	ὦ Γοργία, ἄγαμαί γε τὰς	ἀποκρίσεις,	ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν τε
[449]	μέν, ὦ Σώκρατες, ἔνιαι τῶν	ἀποκρίσεων	ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν τοὺς λόγους
[451]	~ἴθι νυν καὶ σὺ τὴν	ἀπόκρισιν	ἣν ἠρόμην διαπέρανον. ἐπεὶ γὰρ
[480]	φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν, ~καὶ μὴ	ἀποκρύπτεσθαι	ἀλλ' εἰς τὸ φανερὸν ἄγειν
[492]	ψέγουσιν τοὺς τοιούτους δι' αἰσχύνην,	ἀποκρυπτόμενοι	τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν
[508]	τῆς πόλεως, ἐάντε, τὸ ἔσχατον,	ἀποκτεῖναι·	καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων δὴ
[469]	~τὸν ἀδίκως γε, ὦ ἑταῖρε,	ἀποκτείναντα,	καὶ ἐλεινόν γε πρός τὸν
[468]	ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς τινὰ ἢ	ἀποκτείναντα	ὃν ἔδοξεν αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον
[468]	εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ τις	ἀποκτείνει	τινὰ ἢ ἐκβάλλει ἐκ πόλεως
[466]	οὕτω πως ἔλεγες· ἦ οὐχὶ	ἀποκτεινύασιν	(οἱ ῥήτορες οὓς ἂν ~βούλωνται,
[466]	δέ; οὐχ, ὥσπερ οἱ τύραννοι,	ἀποκτεινύασίν	τε (ὃν ἂν βούλωνται, καὶ
[468]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	ἀποκτείνυμεν,	εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν
[468]	~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν'	ἀποκτείνυμεν,	καὶ ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα,
[457]	μισεῖν δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν ~καὶ	ἀποκτεινύναι	ἀλλ' οὐ τὸν διδάξαντα. ~(Σωκράτης)
[456]	~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν τε καὶ	ἀποκτεινύναι.	οὐδέ γε μὰ Δία ἐάν
[470]	ταῦτα ~ποιεῖν ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν,	ἀποκτεινύναι	τε καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ
[469]	δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ	ἀποκτεινύντι	καὶ ἐκβάλλοντι καὶ πάντα πράττοντι
[469]	ὃν ἂν δόξῃ αὐτῷ, δικαίως	ἀποκτεινύς,	ἄθλιος δοκεῖ σοι ~εἶναι καὶ
[469]	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ ὁ	ἀποκτεινύς,	ὦ Πῶλε, καὶ ἧττον ἢ
[469]	γὰρ οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις οὖν	ἀποκτείνυσιν	ὃν ἂν δόξῃ αὐτῷ, δικαίως
[511]	μιμούμενος τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον	ἀποκτενεῖ,	ἐὰν ~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται τὰ
[521]	εἴπῃς ὃ πολλάκις εἴρηκας, ὅτι	ἀποκτενεῖ	με ὁ βουλόμενος, ἵνα μὴ
[511]	καὶ σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι	ἀποκτενεῖ	μέν, ἂν βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς
[496]	περὶ ὅτου βούλει τοῦ σώματος	ἀπολαβὼν	(σκόπει. νοσεῖ ~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς,
[492]	τούτοις τοῖς ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν	ἀπολαύειν	τῶν ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν
[522]	οἴει ἐν τούτῳ τῷ κακῷ	ἀποληφθέντα	ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν; ἢ εἰ
[496]	οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ	ἀπολλύει;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[519]	πεποιηκότες ἄρα ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς	ἀπόλλυνται,	ὡς ὁ τούτων ~λόγος. τὸ
[480]	~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν ἄρα τὸ	ἀπολογεῖσθαι	ὑπὲρ τῆς ἀδικίας τῆς αὑτοῦ
[521]	ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ, τί ἂν	ἀπολογοῖτο	ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν τούτοις
[519]	(οὐδ' ἂν εἷς ποτε ~ἀδίκως	ἀπόλοιτο	ὑπ' αὐτῆς τῆς πόλεως ἧς
[503]	ἀρετήν, ἀληθής, τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας	ἀποπιμπλάναι	καὶ τὰς αὑτοῦ καὶ τὰς
[505]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὰς ἐπιθυμίας	ἀποπιμπλάναι,	οἷον πεινῶντα φαγεῖν ὅσον βούλεται
[492]	δι' ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν, καὶ	ἀποπιμπλάναι	ὧν ἂν ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία
[471]	ἀλλ' εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ	ἀποπνίξας	~πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν
[522]	κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων καὶ πνίγων	ἀπορεῖν	ποιεῖ, πικρότατα πώματα διδοὺς καὶ
[522]	με ἢ νεωτέρους φῇ διαφθείρειν	ἀπορεῖν	ποιοῦντα, ἢ τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν
[462]	ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας)	ἀπορεῖν	σοι ~δοκεῖ περὶ τῆς ῥητορικῆς,
[524]	δὲ ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν	ἀπορῆτόν	τι τὼ ἑτέρω, ἵνα ὡς
[522]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἴει ἐν πάσῃ	ἀπορίᾳ	ἂν αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ
[484]	γένηται ἔχων ἀνήρ, πάντα ταῦτα	ἀποσεισάμενος	καὶ διαρρήξας καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας
[520]	γενόμενος διὰ παιδοτρίβην, ἴσως ἂν	ἀποστερήσειε	τὴν χάριν, εἰ προοῖτο ~αὐτῷ
[519]	σφᾶς ~(αὑτούς) τούς τε μισθοὺς	ἀποστεροῦντες	καὶ ἄλλην χάριν οὐκ ἀποδιδόντες,
[488]	ὥσπερ ~ἤρξω νουθετεῖν με, μὴ	ἀποστῇς,	ἀλλ' ἱκανῶς μοι ἔνδειξαι τί
[466]	ἀποκρινομένου μὴ ἔχω ὅτι χρήσωμαι,	ἀπότεινε	~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν δὲ
[503]	ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν	~ἀποτελεῖν,	αἳ δὲ χείρω, μή, τοῦτο
[458]	ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν ἴσως πόρρω	ἀποτενοῦμεν,	~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν χρὴ
[465]	λόγους λέγειν αὐτὸς συχνὸν λόγον	~ἀποτέτακα.	ἄξιον μὲν οὖν ἐμοὶ συγγνώμην
[480]	δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας,	~ἀποτίνοντα,	ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν
[509]	εἴη; ἆρα οὐ ταύτην, ἥτις	ἀποτρέψει	τὴν ~μεγίστην ἡμῶν βλάβην; ἀλλὰ
[483]	δέ γε οἶμαι φύσις αὐτὴ	ἀποφαίνει	~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν ἐστιν τὸν
[466]	~ταῦτα λέγεις καὶ γνώμην σαυτοῦ	ἀποφαίνῃ,	ἢ ἐμὲ ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ'
[526]	λόγων πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ ὅπως	ἀποφανοῦμαι	τῷ κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην τὴν
[489]	πρᾳότερόν με προδίδασκε, ἵνα μὴ	~ἀποφοιτήσω	παρὰ σοῦ. ~(Καλλίκλης) εἰρωνεύῃ, ὦ
[484]	χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ	ἀπριάτας	~λέγει οὕτω πως τὸ γὰρ
[516]	χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρ'	ἀγαθὸς τὰ πολιτικὰ Περικλῆς ἦν
[454]	ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον	ἄρ'	αὖ ὅτι οὐ ταὐτόν ἐστιν.
[462]	(ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν	ἄρ'	ἐστὶν ὀψοποιία καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης)
[479]	ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε,	ἆρ'	αἰσθάνῃ τὰ συμβαίνοντα ἐκ τοῦ
[472]	ἀδικῶν δὲ δὴ εὐδαίμων ~ἔσται	ἆρ'	ἂν τυγχάνῃ δίκης τε καὶ
[454]	εἰ γάρ τίς σε ἔροιτο·	ἆρ'	ἔστιν τις, ὦ Γοργία, ~πίστις
[453]	ὅτι ὁ τὰ ζῷα ~γράφων,	ἆρ'	οὐκ ἂν δικαίως σε ἠρόμην
[499]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	ἆρ'	οὖν ἀγαθαὶ μὲν αἱ ὠφέλιμοι,
[477]	ἢ ἀμφότερα; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ πένεσθαι
[463]	καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ἂν μάθοις ἀποκριναμένου; ἔστιν
[466]	~Πῶλε; τί τάχα δράσεις; ~(Πῶλος)	~ἆρ'	οὖν δοκοῦσί σοι ὡς κόλακες
[449]	ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ἐθελήσαις ἄν, ὦ Γοργία,
[495]	~πάθος πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν, εἴπερ ἐναντία ἐστὶν ταῦτα
[467]	ἕνεκα πράττει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ἔστιν τι τῶν ὄντων
[450]	~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	ἆρ'	οὖν, (ἣν νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡ
[468]	ἦ γάρ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν καὶ ἃ βούλεται, εἴπερ
[510]	διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν καὶ τὸ μὴ ἀδικεῖν;
[450]	λέγων, ~ὡς ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν μανθάνω οἵαν αὐτὴν βούλει
[488]	γε ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	ἆρ'	οὖν οἱ πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως,
[478]	δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ χρώμενοι
[479]	κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οὐ περὶ τούτου, ὦ
[478]	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οὕτως ἂν περὶ σῶμα
[513]	~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οὕτως ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν
[500]	~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν παντὸς ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι
[498]	οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ
[479]	εἰ σοί γε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν συμβαίνει μέγιστον κακὸν ἡ
[499]	κακόν τι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν τὰς τοιάσδε λέγεις, οἷον
[478]	κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	ἆρ'	οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν,
[519]	καὶ ~ἀγαθὰ τὴν πόλιν πεποιηκότες	ἄρα	ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται, ὡς
[524]	~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν δὲ διαλυθῆτον	ἄρα	ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ πολὺ ἧττον
[496]	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν	ἄρα	ἄττα ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται
[460]	εἶναι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε	ἄρα	βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας)
[460]	~(Γοργίας) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε	ἄρα	βουλήσεται ὅ γε δίκαιος ἀδικεῖν.
[469]	~(Σωκράτης) ἥκιστά γε. ~(Πῶλος) σὺ	ἄρα	βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ
[508]	μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον	ἄρα	δεῖ εἶναι καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν
[487]	τε ζώσης καὶ μὴ τρία	ἄρα	δεῖ ἔχειν ἃ σὺ πάντα
[513]	ἂν οἰκῇ, ~καὶ νῦν δὲ	ἄρα	δεῖ σὲ ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι
[480]	δέ γε αὖ μεταβαλόντα, εἰ	ἄρα	δεῖ τινα κακῶς ποιεῖν, εἴτ'
[453]	πείθει; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς	ἄρα	δημιουργός ἐστιν καὶ ἡ ἀριθμητική;
[455]	ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ'	ἄρα	διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων
[517]	οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ ἐγνωκέναι ὡς	ἄρα	διττὴ ~αὕτη τις (ἡ πραγματεία
[468]	τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν	ἄρα	διώκοντες καὶ βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν,
[475]	κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν	ἄρα	δυοῖν καλοῖν θάτερον κάλλιον ᾖ,
[506]	~φαίην ἂν ἔγωγε. ~κόσμος τις	ἄρα	ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου
[468]	~(Πῶλος) οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ	ἄρα	ἐγὼ ἔλεγον, λέγων ὅτι ἔστιν
[475]	τοῦτον τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ	ἄρα	ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν
[508]	~καλῶς λέγεται ἢ οὔ, ὡς	ἄρα	ἐγὼ οὐχ οἷός τ' εἰμὶ
[470]	οὐκ ~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν	ἄρα	ἐγὼ τῷ παιδὶ χάριν ἕξω,
[521]	~ἀνθρώπου καὶ φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος	ἄρα	εἰμί, ὦ Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς,
[490]	καὶ σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις	ἄρα	εἷς φρονῶν μυρίων μὴ φρονούντων
[469]	θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ	ἄρα	ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ τῶν
[512]	αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ δέ τις	ἄρα	ἐν τῷ τοῦ σώματος ~τιμιωτέρῳ,
[500]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν	ἄρα	ἕνεκα δεῖ καὶ τἆλλα καὶ
[515]	ἐν ἡμῖν. ἢ ἄλλου του	ἄρα	ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ
[479]	κακοῦ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον	ἄρα	ἐστὶν τῶν κακῶν μεγέθει τὸ
[478]	διδούς. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) κάκιστα	ἄρα	ζῇ ὁ ἔχων (ἀδικίαν) καὶ
[502]	~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν	ἄρα	ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα πρὸς
[508]	Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ	~ἄρα	ἦν, τὸ εἶναι τὸ ἀδικεῖν
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία	ἄρα	καὶ ἡ ἀκολασία καὶ ἡ
[504]	ἔστω τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως	ἄρα	καὶ κόσμου τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ
[524]	ταὐτὸν δή μοι δοκεῖ ~τοῦτ'	ἄρα	καὶ περὶ τὴν ψυχὴν εἶναι,
[506]	ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ	ἄρα	κόσμον ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς ἀμείνων
[493]	τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ κόσκινον	ἄρα	λέγει, ὡς ἔφη ὁ πρὸς
[475]	Σώκρατες, τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) οὐκ	ἄρα	λύπῃ γε ὑπερέχει. ~(Πῶλος) οὐ
[521]	ὅτι ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα	ἄρα	με, ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης)
[472]	ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐὰν	ἄρα	μὴ τυγχάνῃ δίκης ὁ ἀδικῶν,
[489]	νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ	ἄρα	μόνον ἐστὶν αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν
[488]	οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ τῶν πολλῶν	ἄρα	νόμιμα τὰ τῶν κρειττόνων ἐστίν.
[476]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τούτων	ἄρα	ὁ μὲν ποιεῖ καλά, ὁ
[478]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος μὲν	ἄρα	ὁ μὴ ἔχων κακίαν ἐν
[498]	φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ	ἄρα	οἳ ἂν χαίρωσι, κακοὶ δὲ
[492]	φημὶ ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	ὀρθῶς λέγονται οἱ μηδενὸς δεόμενοι
[489]	τοὺς ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς	ἄρα	ὅτι σὺ αὐτὸς ὀνόματα λέγεις,
[471]	καὶ πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος	ἄρα	οὗτός ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος κατὰ
[476]	τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον	ἄρα	πάθος τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον
[477]	ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ	ἄρα	πάσχει ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος)
[478]	δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ μὲν	ἄρα	πενίας ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ νόσου,
[449]	~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	περὶ πάντας γε τοὺς λόγους
[477]	διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται	ἄρα;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ
[448]	πολλῶν ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν) ἦ που	ἄρα	ῥᾳδίως ἀποκρινῇ, ὦ Γοργία. ~(Γοργίας)
[454]	οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	ῥητορικὴ μόνη πειθοῦς ἐστιν δημιουργός.
[450]	ἐν τοῖς λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν	ἄρα	~ῥητορικήν, ὦ Γοργία, λέγεις; ἀλλ'
[462]	ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία	ἄρα	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι;
[500]	ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί μοι, εἰ	ἄρα	σοι ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ λέγειν.
[468]	ποιοῦμεν; ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	σφάττειν βουλόμεθα οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ
[507]	κοσμία σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη. ~ἡ	ἄρα	σώφρων ψυχὴ ἀγαθή. ἐγὼ μὲν
[505]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι	ἄρα	τῇ ψυχῇ ἄμεινόν ἐστιν ἢ
[510]	ἔχει; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ	ἄρα	τις ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ τῇ
[502]	λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία	ἄρα	τίς ἐστιν ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης)
[493]	~μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ τοῦτο	ἄρα	τις μυθολογῶν κομψὸς ἀνήρ, ἴσως
[480]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν	ἄρα	τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς ἀδικίας
[497]	ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	τὸ χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν
[468]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκ'	ἄρα	τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν
[459]	ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ εἰδὼς	ἄρα	τοῦ εἰδότος ἐν οὐκ εἰδόσι
[469]	καὶ τὰ ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ	ἄρα	τοῦτ' ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι,
[499]	ἐσθίειν ~καὶ πίνειν ἡδονάς, ἦ	ἄρα	τούτων αἱ μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι
[469]	ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) σὺ	ἄρα	τυραννεῖν οὐκ ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης)
[495]	ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν	ἄρα	τῷ λόγῳ ὡς σοῦ σπουδάζοντος;
[448]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν	ἄρα	φάσκοντες αὐτὸν εἶναι καλῶς ἂν
[498]	κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως	ἄρα	χαίρουσιν καὶ λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ
[449]	ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ῥήτορα	ἄρα	χρή σε καλεῖν; ~(Γοργίας) ~ἀγαθόν
[477]	~(Πῶλος) εἰκός γε. ~(Σωκράτης) κακίας	ἄρα	ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ δίκην διδούς;
[520]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ'	ἄρα,	ὡς ἔοικε, τὰς μὲν ἄλλας
[517]	~(Καλλίκλης) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς	ἄρα,	ὡς ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν λόγοι
[510]	λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ τοῦτο	ἄρα,	ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν
[455]	τὸ πιστεύειν. ~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ	ἄρα,	ὡς ἔοικεν, πειθοῦς (δημιουργός ἐστιν
[450]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἡ ἰατρικὴ	ἄρα,	ὡς ἔοικεν, περὶ λόγους ἐστίν.
[477]	τούτων γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι	ἄρα	ὡς μεγάλῃ βλάβῃ καὶ κακῷ
[509]	βοηθεῖν καὶ αἰσχύνη τοῦ μή.	ἆρα	ἄλλως ἢ οὕτως ἔχει, ὦ
[453]	ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἆρα	διὰ τοῦτο, ὅτι καὶ ἄλλοι
[447]	~εὖ λέγεις, ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ'	ἆρα	ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι
[476]	~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ τόδε·	ἆρα	εἴ τίς τι ποιεῖ, ἀνάγκη
[513]	χρόνον ~βιῶναι ὡς ἄριστα βιοίη,	~ἆρα	ἐξομοιῶν (αὑτὸν τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ
[462]	αὐτὴν τίνα φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης)	~ἆρα	ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην φημὶ εἶναι;
[506]	~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν·	ἆρα	ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν γάρ
[477]	ὠφελεῖται ἄρα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἆρα	ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν;
[499]	μνημονεύεις, ~ἐμοί τε καὶ Πώλῳ.	ἆρα	καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτω, τέλος
[508]	ἐστὶν ἃ σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις,	ἆρα	~καλῶς λέγεται ἢ οὔ, ὡς
[475]	~(Σωκράτης) ~πρῶτον (μὲν δὴ σκεψώμεθα,	ἆρα	λύπῃ ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[476]	σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα διδόναι δίκην	~ἆρα	μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν, ὡς
[449]	~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους, ὦ Γοργία;	ἆρα	οἳ δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας, ὡς
[498]	οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης)	ἆρα	ὁμοίως; ~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως οἱ
[509]	καταγέλαστος ἂν τῇ ἀληθείᾳ εἴη;	ἆρα	οὐ ταύτην, ἥτις ἀποτρέψει τὴν
[477]	δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἆρα	οὖν τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ;
[506]	~ἐγὼ μὲν γάρ φημι. ~(τάξει	ἆρα	τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον ἐστὶν ἡ
[476]	καὶ τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα	ἆρα	~τὸ αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[506]	ἀρχῆς ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν λόγον.	ἆρα	τὸ ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν
[467]	δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ	ἆρα	τοιάδε λέγεις, ἃ ἐνίοτε μὲν
[494]	ἢ τὰς ~ἐσχάτας λυποῖτο λύπας·	ἆρα	τοιούτου ἑκατέρου ὄντος τοῦ βίου,
[496]	δὲ ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται;	ἆρα	τότε καὶ τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται
[476]	~ποιοῦντος; ~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~ἆρα	τοῦτο πάσχον ὃ τὸ ποιοῦν
[459]	νῦν δὲ τόδε πρότερον σκεψώμεθα,	ἆρα	~(τυγχάνει περὶ τὸ δίκαιον καὶ
[515]	ἔγωγε ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους	ἀργοὺς	καὶ δειλοὺς καὶ λάλους καὶ
[520]	συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή τις αὐτῷ	ἀργύριον	διδῷ. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.
[520]	μὲν ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα	~ἀργύριον,	οἷον οἰκοδομίας πέρι ἢ τῶν
[520]	μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους λαμβάνοι (τὸ	ἀργύριον·	οὐ γὰρ δὴ τῇ βραδυτῆτι
[504]	δὲ ~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ ἄλλη	ἀρετὴ	ἐγγίγνηται, κακία δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς
[506]	~ἀλλὰ μὲν δὴ ἥ γε	ἀρετὴ	ἑκάστου, καὶ σκεύους καὶ σώματος
[506]	τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον ἐστὶν ἡ	ἀρετὴ	ἑκάστου; ~φαίην ἂν ἔγωγε. ~κόσμος
[479]	οἷόν ἐστιν ἡ ὑγίεια καὶ	ἀρετὴ	σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ τῶν
[492]	ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν	ἀρετή	τε καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ δὲ
[512]	λέγω, ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν	ἀρετή,	τὸ ~σῴζειν αὑτὸν καὶ τὰ
[504]	ὑγίεια γίγνεται καὶ ἡ ἄλλη	ἀρετὴ	τοῦ ~σώματος. ἔστιν ταῦτα ἢ
[503]	Καλλίκλεις, ἣν πρότερον σὺ ἔλεγες	ἀρετήν,	ἀληθής, τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι
[527]	τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν ἄλλην	ἀρετὴν	~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν καὶ τεθνάναι.
[519]	τῶν φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς	~ἀρετήν;	~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ τί ἂν
[492]	ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο εἶναι τὴν	ἀρετήν;	~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης)
[527]	ὄντι ᾖς καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν	ἀρετήν.	κἄπειτα οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε
[518]	~σιτίων ἢ ποτῶν ἐστιν εἰς	ἀρετὴν	(σώματος, τὰς δ' ἄλλας πάσας
[526]	ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην τὴν	ἀρετὴν	τὴν τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν ἃ
[499]	ἢ ἰσχὺν ἢ ~ἄλλην τινὰ	ἀρετὴν	τοῦ σώματος, αὗται μὲν ἀγαθαί,
[519]	ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ	~ἀρετῆς	διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν
[506]	τἆλλα πάντα ὅσ' ἀγαθά ἐστιν,	ἀρετῆς	~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον
[453]	ἄρα δημιουργός ἐστιν καὶ ἡ	ἀριθμητική;	~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν
[451]	τὰ μὲν ἄλλα ~καθάπερ ἡ	ἀριθμητικὴ	ἡ λογιστικὴ ἔχει περὶ τὸ
[450]	ἢ βραχέος πάνυ, οἷον ἡ	ἀριθμητικὴ	καὶ λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ καὶ
[453]	τεχνῶν λέγωμεν ὧνπερ νυνδή· ἡ	ἀριθμητικὴ	οὐ διδάσκει ~ἡμᾶς ὅσα ἐστὶν
[451]	ὦ Σώκρατες, τίς (ἐστιν ἡ	ἀριθμητικὴ	τέχνη; εἴποιμ' ἂν αὐτῷ, ~ὥσπερ
[450]	δυσχεραίνειν ἐν τοῖς λόγοις, τὴν	ἀριθμητικὴν	ἄρα ~ῥητορικήν, ὦ Γοργία, λέγεις;
[450]	οὐκ οἶμαί σε οὔτε τὴν	ἀριθμητικὴν	οὔτε τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν.
[453]	τὰ τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ ὁ	ἀριθμητικὸς	ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[453]	~ἡμᾶς ὅσα ἐστὶν τὰ τοῦ	ἀριθμοῦ,	καὶ ὁ ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας)
[485]	ἔφη ὁ ποιητὴς τοὺς ἄνδρας	ἀριπρεπεῖς	γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ ~τὸν λοιπὸν
[512]	ὃν μέλλοι χρόνον ~βιῶναι ὡς	ἄριστα	βιοίη, ~ἆρα ἐξομοιῶν (αὑτὸν τῇ
[451]	ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ Σώκρατες, καὶ	ἄριστα.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον
[520]	τρόπον ὡς βέλτιστος εἴη καὶ	ἄριστα	~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ ἢ
[526]	Λυσιμάχου· οἱ δὲ πολλοί, ὦ	ἄριστε,	κακοὶ γίγνονται τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ
[505]	~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν, ὦ	ἄριστε,	οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος; ἕως
[479]	~σχεδὸν γάρ που οὗτοι, ὦ	ἄριστε,	τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ
[526]	καὶ εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας,	~Ἀριστείδης	ὁ Λυσιμάχου· οἱ δὲ πολλοί,
[486]	ᾗ βασανίζουσιν τὸν χρυσόν, τὴν	ἀρίστην,	πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν,
[448]	~ἄλλως, τῶν δὲ ἀρίστων οἱ	ἄριστοι·	ὧν καὶ (Γοργίας) ἐστὶν ὅδε,
[472]	τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ βούλῃ,	Ἀριστοκράτης	(ὁ ~Σκελλίου, οὗ αὖ ἐστιν
[451]	καταριθμοῦνται ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν μὲν	ἄριστόν	ἐστιν, τὸ δὲ ~δεύτερον καλὸν
[527]	σημαίνει ~ὅτι οὗτος ὁ τρόπος	ἄριστος	τοῦ βίου, καὶ τὴν δικαιοσύνην
[448]	~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ γε ἧσπερ	Ἀριστοφῶν	ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ ἀδελφὸς
[448]	ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως, τῶν δὲ	ἀρίστων	οἱ ἄριστοι· ὧν καὶ (Γοργίας)
[498]	πολύ τι διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ'	ἀρκεῖ	καὶ τοῦτο. ἐν πολέμῳ δὲ
[503]	ἑτέρῳ πρέπον τε εἶναι καὶ	ἁρμόττειν,	~ἕως ἂν τὸ (ἅπαν συστήσηται
[471]	ἔστιν ὅστις ~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ	(ἀρξάμενος	δέξαιτ' ἂν ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων
[469]	οὐδὲ μέντοι ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ	ἄρτι	ἄθλιον ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν
[515]	ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ μὲν αὐτὸς	ἄρτι	ἄρχῃ πράττειν τὰ τῆς ~πόλεως
[488]	οἱ πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως, ὡς	ἄρτι	αὖ σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον εἶναι
[497]	ἄφρονας καὶ δειλούς; οὐ γὰρ	ἄρτι	γε, ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους καὶ
[473]	γενναῖε Πῶλε, καὶ οὐκ ἐλέγχεις·	ἄρτι	δὲ ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν
[448]	ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ	ἄρτι	διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί δέ, ὦ
[500]	ἴσως (οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς	ἄρτι	ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ
[460]	Γοργία; ~(καὶ πρὸς Διός, ὥσπερ	ἄρτι	εἶπες, ἀποκαλύψας τῆς ῥητορικῆς εἰπὲ
[463]	(ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα ~καὶ γὰρ	ἄρτι	ἐκ τοῦ λόγου οὐδὲν ἡμῖν
[488]	τῷ ἑνί, ὥσπερ καὶ σὺ	ἄρτι	ἔλεγες. ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[454]	τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ καὶ	ἄρτι	ἔλεγον, καὶ περὶ τούτων ἅ
[476]	δὴ ὅρα εἰ ὁμολογεῖς, ὃ	ἄρτι	ἔλεγον, περὶ πάντων, οἷον ἂν
[482]	ἢ οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ	~ἄρτι	ἔλεγον, ὡς οὐ τὸ ἀδικεῖν
[469]	~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο λέγω ὅπερ	ἄρτι,	ἐξεῖναι ἐν τῇ πόλει, ὃ
[451]	εἴποιμ' ἂν αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ	ἄρτι,	ὅτι τῶν διὰ λόγου τις
[466]	~(Πῶλος) πῶς δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρτι	οὕτω πως ἔλεγες· ἦ οὐχὶ
[511]	καὶ σοῦ ἀκούων καὶ Πώλου	ἄρτι	~πολλάκις καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγου
[469]	~δύναμίς τις καὶ τυραννὶς θαυμασία	ἄρτι	προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ ἄρα ἐμοὶ
[467]	ἀλλά μ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~οὐκ	ἄρτι	ὡμολόγεις ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς
[516]	οὖν; οὐκ ἔδει αὐτούς, ὡς	ἄρτι	ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους γεγονέναι ἀντὶ ~ἀδικωτέρων
[451]	ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν καὶ τὸ	ἄρτιον	ἡ λογιστική. καὶ εἴ τις
[451]	αὐτὸ γάρ ἐστιν, τό τε	ἄρτιον	καὶ ~τὸ περιττόν διαφέρει δὲ
[451]	ἂν ὅτι τῶν περὶ τὸ	ἄρτιόν	τε καὶ περιττὸν (γνῶσις) ὅσα
[454]	τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ τὸ	(ἄρτιόν	τε καὶ τὸ περιττὸν ὅσον
[460]	λόγους εἴη ~οὐ τοὺς τοῦ	ἀρτίου	καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς τοῦ
[518]	μοι πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων ὁ	ἀρτοκόπος	καὶ Μίθαικος ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν
[518]	γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί, ὁ μὲν	ἄρτους	θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ δὲ ὄψον,
[519]	~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ τὰ	ἀρχαῖα	προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ
[518]	αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν καὶ τὰς	ἀρχαίας	~σάρκας· οἱ (δ' αὖ δι'
[518]	εἶναι καὶ τῆς ἀποβολῆς τῶν	ἀρχαίων	σαρκῶν, ἀλλ' οἳ ἂν αὐτοῖς
[516]	οἵ γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι κατ'	ἀρχὰς	μὲν ~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν
[471]	ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ κατ'	ἀρχὰς	τῶν λόγων, ὦ Πῶλε, ἔγωγέ
[499]	καίτοι οὐκ ᾤμην γε ~κατ'	ἀρχὰς	ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι,
[490]	τὸν σὸν ~λόγον, καὶ τοῦτον	ἄρχειν	δεῖ, τοὺς δ' ἄρχεσθαι, καὶ
[510]	γὰρ δοκεῖ ἥδε· ἢ αὐτὸν	ἄρχειν	δεῖν ἐν τῇ ~πόλει ἢ
[452]	ἀνθρώποις, ἅμα δὲ τοῦ ἄλλων	ἄρχειν	ἐν τῇ αὑτοῦ πόλει ~ἑκάστῳ.
[483]	κέκριται, τὸν κρείττω τοῦ ἥττονος	ἄρχειν	καὶ πλέον ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ
[490]	βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ	ἄρχειν	καὶ πλέον ἔχειν τῶν φαυλοτέρων.
[491]	τούτους γὰρ (προσήκει τῶν πόλεων	ἄρχειν,	καὶ τὸ δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν,
[490]	βελτίων ἐστίν, ἢ τῷ μὲν	~ἄρχειν	πάντα ἐκεῖνον δεῖ νέμειν, ἐν
[517]	θεραπεία, ἥνπερ καὶ προσήκει τούτων	ἄρχειν	πασῶν τῶν τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι
[488]	κρείττω τὰ τῶν ἡττόνων καὶ	ἄρχειν	τὸν βελτίω τῶν ~χειρόνων καὶ
[491]	μὲν οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ	~ἄρχειν,	τῶν δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς
[472]	τε καὶ ἄδικον ὄντα, εἴπερ	Ἀρχέλαον	ἄδικον μὲν ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα
[470]	~(Σωκράτης) τὰ ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος)	~Ἀρχέλαον	δήπου τοῦτον τὸν Περδίκκου ὁρᾷς
[525]	~(ὧν ἐγώ φημι ἕνα καὶ	Ἀρχέλαον	ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει πῶλος,
[479]	φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν τὸν	Ἀρχέλαον	~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα
[479]	δίκην διδόναι, ~ὥσπερ σὺ φῂς	Ἀρχέλαον	παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς ἄλλους τυράννους
[479]	ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε	Ἀρχέλαος	εἴτ' ἄλλος ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ
[471]	ἄθλιος ἄρα οὗτός ἐστιν ὁ	Ἀρχέλαος	κατὰ τὸν σὸν λόγον; ~(Σωκράτης)
[471]	ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον ἢ	Ἀρχέλαος.	~(Σωκράτης) ~καὶ κατ' ἀρχὰς τῶν
[490]	τοῦτον ἄρχειν δεῖ, τοὺς δ'	ἄρχεσθαι,	καὶ πλέον ἔχειν τὸν ἄρχοντα
[510]	~ταὐτὰ ψέγων καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ	ἄρχεσθαι	καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι. οὗτος
[471]	παῖδα ὡς ἑπτέτη, οὗ ἡ	~ἀρχὴ	ἐγίγνετο κατὰ τὸ δίκαιον, οὐκ
[515]	ἐπειδὴ σὺ μὲν αὐτὸς ἄρτι	ἄρχῃ	πράττειν τὰ τῆς ~πόλεως πράγματα,
[471]	δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς τὴν	ἀρχὴν	ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν
[523]	ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν	ἀρχὴν	ἔχοντος ζῶντες ~ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ
[471]	θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων τὴν	ἀρχὴν	ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας
[466]	τοῦτ' ἐρωτᾷς ἢ λόγου τινὸς	ἀρχὴν	λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[478]	ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν	ἀρχὴν	μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα.
[523]	γὰρ Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο τὴν	ἀρχὴν	ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν
[478]	εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ ~μηδὲ κάμνων	ἀρχήν;	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι μηδὲ κάμνων.
[492]	αὐτοὺς τῇ φύσει ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι	ἀρχήν	τινα ἢ τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν,
[514]	ἢ χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ	ἀρχήν	τινων ἢ ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν.
[488]	ὡς μηδενὸς ἄξιον ὄντα. ἐξ	~ἀρχῆς	δέ μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς
[489]	ἢ σύ. ἀλλὰ πάλιν ἐξ	ἀρχῆς	εἰπὲ τί ποτε λέγεις τοὺς
[506]	πέραινε. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δὴ ἐξ	ἀρχῆς	ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν λόγον. ἆρα
[471]	ᾧ γε προσῆκε μὲν τῆς	ἀρχῆς	οὐδὲν ἣν νῦν ἔχει, ὄντι
[474]	εἰδῇς, ὥσπερ ἂν εἰ ἐξ	ἀρχῆς	σε ἠρώτων· πότερον δοκεῖ σοι,
[492]	αὑτῶν ἀνανδρίαν. ἐπεὶ ὅσοις ἐξ	ἀρχῆς	ὑπῆρξεν ἢ βασιλέων ~ὑέσιν εἶναι
[455]	~κατασκευῆς ἢ νεωρίων, ἀλλ' οἱ	ἀρχιτέκτονες·	οὐδ' αὖ ὅταν στρατηγῶν αἱρέσεως
[491]	τί; ἦ τι ἄρχοντας ἢ	ἀρχομένους;	~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα
[491]	τῶν ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας τῶν	ἀρχομένων.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; αὑτῶν, ὦ
[490]	πλέον ἔχειν τὸν ἄρχοντα τῶν	~ἀρχομένων·	τοῦτο γάρ μοι δοκεῖς βούλεσθαι
[491]	~ἕνα ἕκαστον λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ	ἄρχοντα·	ἢ τοῦτο μὲν οὐδὲν δεῖ,
[491]	δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ	ἄρχοντα	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ'
[470]	δήπου τοῦτον τὸν Περδίκκου ὁρᾷς	ἄρχοντα	Μακεδονίας; ~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μή,
[490]	ἄρχεσθαι, καὶ πλέον ἔχειν τὸν	ἄρχοντα	τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ μοι
[491]	ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν	(ἄρχοντα	τῶν ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς
[491]	ὦ ἑταῖρε, τί; ἦ τι	ἄρχοντας	ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις;
[491]	ἔχειν τούτους τῶν ἄλλων, τοὺς	ἄρχοντας	τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[492]	ἢ τοῖς ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα	ἄρχοντες	ἐν τῇ ἑαυτῶν ~πόλει; ἀλλὰ
[510]	δεῖ, εἴπερ ὅμοιος ἔσται τῷ	ἄρχοντι	ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ τούτῳ
[510]	ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ	ἄρχοντι.	οὗτος ~μέγα (ἐν ταύτῃ τῇ
[510]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου τύραννός ἐστιν	ἄρχων	ἄγριος καὶ ἀπαίδευτος, εἴ τις
[473]	ἐὰν διαφυγὼν τύραννος καταστῇ καὶ	ἄρχων	ἐν τῇ πόλει ~διαβιῷ ποιῶν
[522]	εἰς δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ ἡδονὰς	ἃς	ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς λέγειν, ἃς
[499]	λέγεις, οἷον κατὰ τὸ σῶμα	ἃς	νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν τῷ ἐσθίειν
[454]	ὅσον ἐστίν· καὶ ~τὰς ἄλλας	ἃς	νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας ἁπάσας ἕξομεν
[450]	τοιαύτας (μοι δοκεῖς ~λέγειν, περὶ	ἃς	οὐ φῂς τὴν ῥητορικὴν εἶναι·
[522]	ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς λέγειν,	ἃς	οὗτοι εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν,
[502]	τοῦτο ~δὲ καὶ λέξει καὶ	ᾄσεται,	ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε μή; ποτέρως
[477]	σώματος κατασκευῇ; κακίαν ἂν φήσαις	ἀσθένειαν	εἶναι καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος
[496]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν καὶ	ἀσθένειαν	ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ
[519]	ἔλθῃ ἡ καταβολὴ αὕτη τῆς	ἀσθενείας,	τοὺς τότε παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους,
[483]	οἱ τιθέμενοι ~τοὺς νόμους οἱ	ἀσθενεῖς	ἄνθρωποί εἰσιν καὶ οἱ πολλοί.
[490]	οἱ μὲν ~ἰσχυροί, οἱ δ'	ἀσθενεῖς,	εἷς δὲ ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος
[490]	ἑκτέον· ἐὰν δὲ τύχῃ πάντων	ἀσθενέστατος	ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ,
[488]	μὲν εἶναι, ἥττω δὲ καὶ	ἀσθενέστερον,	καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι, μοχθηρότερον
[490]	τῶν μὲν ἰσχυρότερος, τῶν δὲ	ἀσθενέστερος,	ἄλλο τι ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος
[488]	~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς	ἀσθενεστέρους,	οἷόν μοι δοκεῖς καὶ τότε
[523]	ἐμαυτοῦ, ~δύο μὲν ἐκ τῆς	Ἀσίας,	Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα
[524]	δικαστήν, οἱ μὲν ἐκ τῆς	Ἀσίας	(παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς
[524]	καὶ τοὺς μὲν ~ἐκ τῆς	Ἀσίας	Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δὲ ἐκ
[486]	δὲ ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν	ἄσκει,	καὶ ἄσκει ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν,
[486]	πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ	ἄσκει	ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις τὰ
[508]	σὺ δὲ πλεονεξίαν οἴει δεῖν	ἀσκεῖν·	~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς. εἶεν· ἢ
[501]	ἄν τις τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ,	ἀσκέπτως	ἔχων τοῦ ἀμείνονός τε καὶ
[527]	~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω κοινῇ	ἀσκήσαντες,	τότε ἤδη, ἐὰν δοκῇ χρῆναι,
[509]	ἐὰν μὴ μάθῃ αὐτὰ καὶ	ἀσκήσῃ,	ἀδικήσει; τί οὐκ αὐτό γέ
[507]	(εἶναι σωφροσύνην μὲν διωκτέον ~καὶ	ἀσκητέον,	ἀκολασίαν δὲ φευκτέον ὡς ἔχει
[487]	βουλευομένων μέχρι ὅποι τὴν σοφίαν	ἀσκητέον	εἴη, καὶ οἶδα ὅτι ἐνίκα
[500]	ἐν τῷ δήμῳ καὶ ῥητορικὴν	ἀσκοῦντα	καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον τὸν τρόπον
[527]	δικαιοσύνην καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν	~ἀσκοῦντας	καὶ ζῆν καὶ τεθνάναι. τούτῳ
[527]	τῷ ὄντι ᾖς καλὸς κἀγαθός,	~ἀσκῶν	ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες,
[526]	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν	ἀσκῶν	πειράσομαι ~τῷ ὄντι ὡς ἂν
[484]	~λέγει οὕτω πως τὸ γὰρ	ᾆσμα	οὐκ ἐπίσταμαι λέγει δ' ὅτι
[484]	ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ	ᾄσματι	ἐν ᾧ λέγει ὅτι ~νόμος
[486]	Καλλίκλεις, οὐκ ἂν οἴει με	ἅσμενον	~εὑρεῖν τούτων τινὰ τῶν λίθων
[499]	τίς σοι ἐνδῷ ὁτιοῦν, τούτου	ἅσμενος	ἔχῃ ὥσπερ τὰ μειράκια. ὡς
[447]	ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα γε	ἀστείας	ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ καὶ καλὰ
[515]	κἀγαθὸς γέγονεν, ἢ ξένος ἢ	ἀστός,	ἢ δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε
[451]	λογιστική. καὶ εἴ τις τὴν	~ἀστρονομίαν	ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος ὅτι καὶ
[451]	οἱ ~δὲ λόγοι οἱ τῆς	ἀστρονομίας,	εἰ φαίη, περὶ τί εἰσιν,
[451]	ἂν ὅτι ~περὶ τὴν τῶν	ἄστρων	φορὰν καὶ ἡλίου καὶ σελήνης,
[514]	μήτε τῶν ξένων μήτε τῶν	ἀστῶν,	μήτε ~ἄνδρα μήτε γυναῖκα, πρὸς
[525]	ὕβρεως καὶ ἀκρατίας τῶν πράξεων	ἀσυμμετρίας	τε ~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν
[482]	ἢ ἕνα ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ	ἀσύμφωνον	~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης)
[520]	αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ	ἀσφαλὲς	ταύτην τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ
[458]	καὶ αὐτῷ μὴ γένοιτο τοσαύτη	~ἀσχολία,	ὥστε τοιούτων λόγων καὶ οὕτω
[504]	τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ ἂν εἴη,	ἀταξίας	δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[504]	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἡ ψυχή;	ἀταξίας	τυχοῦσα ἔσται χρηστή, ἢ τάξεώς
[505]	ἔλεγον, εἷς ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι.	ἀτὰρ	κινδυνεύει ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως. εἰ
[518]	~νόσον φέρουσα συχνῷ ὕστερον χρόνῳ,	ἅτε	ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους
[525]	αὐτοὶ μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν,	ἅτε	ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι δὲ ὀνίνανται
[465]	λέγω, διέστηκε μὲν ~οὕτω φύσει,	ἅτε	δ' ἐγγὺς ὄντων φύρονται ἐν
[489]	ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη ~παρὰ σοῦ,	ἅτε	ἱκανοῦ ἀνδρὸς διαγνῶναι ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης)
[471]	ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν,	ἅτε	μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν ἐν Μακεδονίᾳ,
[493]	τὴν τῶν ἀνοήτων ὡς τετρημένην,	ἅτε	οὐ ~δυναμένην στέγειν δι' ἀπιστίαν
[521]	τὰ πολιτικὰ μόνος τῶν νῦν·	ἅτε	οὖν οὐ πρὸς χάριν ~λέγων
[464]	δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι μὲν δὴ ἀλλήλαις,	ἅτε	περὶ τὸ αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι
[505]	ἄλλος ἐθέλει; μὴ γάρ τοι	ἀτελῆ	γε τὸν λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης)
[491]	αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς,	ἀτεχνῶς	γε ἀεὶ σκυτέας τε καὶ
[486]	ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν οὐσίαν,	ἀτεχνῶς	δὲ ἄτιμον ζῆν ἐν τῇ
[494]	ἄτοπος εἶ, ὦ Σώκρατες, καὶ	ἀτεχνῶς	δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις,
[501]	θεραπεία αὐτῇ ἐστιν ἅπασα, κομιδῇ	~ἀτέχνως	ἐπ' αὐτὴν ἔρχεται, οὔτε τι
[525]	πάθη πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ χρόνον,	ἀτεχνῶς	παραδείγματα ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν Ἅιδου
[508]	~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ ὥσπερ οἱ	ἄτιμοι	τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν βούληται,
[486]	πᾶσαν τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς δὲ	ἄτιμον	ζῆν ἐν τῇ πόλει; τὸν
[527]	σύ γε θαρρῶν πατάξαι τὴν	~(ἄτιμον	ταύτην πληγήν· οὐδὲν γὰρ δεινὸν
[527]	~τυπτήσει τις καὶ ἐπὶ κόρρης	ἀτίμως	καὶ πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα δ'
[525]	τὴν ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν δὲ	ἀτίμως	ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς,
[473]	θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος)	ἄτοπά	γε, ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν.
[493]	ἐπιεικῶς μέν ἐστιν ὑπό τι	~ἄτοπα,	δηλοῖ μὴν ὃ ἐγὼ βούλομαί
[481]	διὰ τούτους λέγεις θαυμάζοι ~ὡς	ἄτοπά	ἐστιν, ἴσως εἴποις ἂν αὐτῷ,
[480]	μὴ φῶμεν, ὦ Πῶλε; ~(Πῶλος)	~ἄτοπα	μέν, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ,
[521]	ἄνθρωπον εἰσαγάγοι καὶ ~οὐδέν γε	ἄτοπον	εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει σοι εἴπω
[519]	~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο	ἄτοπον	εἶναι, ὦ ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς
[519]	~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ ὄντες, τοῦτο	ἄτοπον	ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς
[465]	ἐν σώματι. ἴσως μὲν οὖν	~ἄτοπον	πεποίηκα, ὅτι σε οὐκ ἐῶν
[494]	~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς	ἄτοπος	εἶ, ὦ Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς
[503]	εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ οὑτωσὶ	ἀτρέμα	σκοπούμενοι εἴ τις τούτων τοιοῦτος
[485]	ἐμνήσθην. καὶ γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ'	~ἄττα	ἐπέρχεται πρὸς σὲ λέγειν, οἷάπερ
[468]	οὐ ταῦτα ~λέγεις; ἢ ἄλλ'	ἄττα	καλεῖς τὰ μήτε ἀγαθὰ μήτε
[505]	ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ'	ἄττα	ποιεῖν ἢ ἀφ' ὧν βελτίων
[494]	τὸ ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ'	ἄττα	τὰ ~τρήματα εἶναι ταῖς ἐκροαῖς;
[465]	ᾧ προσφέρει ἃ προσφέρει ~ὁποῖ'	ἄττα	τὴν φύσιν ἐστίν, ὥστε τὴν
[496]	δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα	ἄττα	ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος
[505]	νυνδὴ ᾤου. ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ'	ἅττα	λέγεις, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον
[497]	τοῦ ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ'	ἅττα	σοφίζῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα,
[461]	ἔπειτα σὺ ἐνταῦθα τούτου μόνος	ἀτυχήσαις.	~ἀλλὰ ἀντίθες τοι· σοῦ μακρὰ
[489]	ὅπως μὴ ~ἁλώσῃ ἐνταῦθα σὺ	αὖ	αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν, ἢ οὔ, οἱ
[487]	ἐνδείᾳ οὔτ' αἰσχύνης περιουσίᾳ, οὐδ'	αὖ	ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν· φίλος
[508]	καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων, ὃ	αὖ	Γοργίαν ἔφη πῶλος δι' αἰσχύνην
[518]	τὰς ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ (δ'	αὖ	δι' ἀπειρίαν οὐ τοὺς ἑστιῶντας
[521]	ἐάν τι ἔχω, ἵνα μὴ	αὖ	~ἐγὼ εἴπω ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος
[461]	ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν	αὖ	ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ μὴ ἐξέσται
[500]	τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν	αὖ	ἐγὼ πρὸς Πῶλον καὶ Γοργίαν
[476]	μεῖζον τὸ μὴ διδόναι, ὡς	αὖ	ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε·
[500]	Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον ~γὰρ	αὖ,	εἰ μνημονεύεις, (ὅτι εἶεν παρασκευαὶ
[524]	τούτου καὶ ὁ νεκρός. μαστιγίας	~αὖ	εἴ τις ἦν καὶ ἴχνη
[484]	γε οἶμαι οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν	αὖ	εἰς τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν
[524]	καὶ ~τἆλλα οὕτως· καὶ εἰ	αὖ	ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης τούτου καὶ
[451]	~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα. εἰ δ'	αὖ	ἔροιτο· τὴν δὲ λογιστικὴν τίνα
[472]	βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου, οὗ	αὖ	ἐστιν ἐν Πυθίου τοῦτο τὸ
[491]	δὲ τοὺς φρονιμωτέρους, νῦν δ'	αὖ	~ἕτερόν τι ἥκεις ἔχων· ἀνδρειότεροί
[478]	Σώκρατες, ἡ δίκη. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	αὖ	ἤτοι ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ ἢ
[481]	ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ ἀθέως, ἐάντε	αὖ	θανάτου ἄξια ἠδικηκὼς ~ᾖ, ὅπως
[521]	με ὁ βουλόμενος, ἵνα μὴ	αὖ	καὶ ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι Πονηρός
[506]	σκεύους καὶ σώματος καὶ ψυχῆς	αὖ	καὶ ~ζῴου παντός, οὐ τῷ
[452]	ἐγὼ τῆς ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν	~αὖ	καὶ πρὸς τοῦτον· σὺ δὲ
[449]	ὡς διὰ βραχυτάτων. καὶ γὰρ	αὖ	καὶ ~τοῦτο ἕν ἐστιν ὧν
[468]	~τρέχειν καὶ πλεῖν, καὶ οἷον	αὖ	λίθους καὶ ξύλα καὶ τἆλλα
[452]	ἀγαθὸν (ἀνθρώποις ὑγιείας; εἰ δ'	αὖ	μετὰ τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι
[480]	ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον δέ γε	αὖ	μεταβαλόντα, εἰ ἄρα δεῖ τινα
[490]	~ἔχε δὴ αὐτοῦ. τί ποτε	αὖ	νῦν λέγεις; ἐὰν ἐν τῷ
[472]	δὲ καὶ ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ	αὖ	οἶμαι. παραβαλόντες οὖν παρ' ἀλλήλους
[461]	ὁρᾷς δὴ καὶ ~αὐτὸς ὅτι	αὖ	ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι
[455]	νεωρίων, ἀλλ' οἱ ἀρχιτέκτονες· οὐδ'	αὖ	ὅταν στρατηγῶν αἱρέσεως ~πέρι ἢ
[454]	~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον ἄρ'	αὖ	ὅτι οὐ ταὐτόν ἐστιν. ~(Γοργίας)
[470]	θαυμάσιε, (τὸ μέγα δύνασθαι) πάλιν	αὖ	σοι φαίνεται, ἐὰν μὲν ~πράττοντι
[494]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ τινα	αὖ	σὺ βίον λέγεις, ἀλλ' οὐ
[488]	πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως, ὡς ἄρτι	αὖ	σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον εἶναι τὸ
[500]	παρὰ τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ'	(αὖ	τὰ παρ' ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου
[482]	τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης γὰρ	αὖ	τῆς ὁμολογίας ~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ
[509]	καταγέλαστος εἶναι. ἐγὼ μὲν ~οὖν	αὖ	τίθημι (ταῦτα οὕτως ἔχειν· εἰ
[514]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον	αὖ	τόδε, εἴ τι πώποτε οἰκοδόμημα
[499]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ	αὖ	τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[473]	~ἴσως. σὺ δέ γε εὐδαίμονας	αὖ	τοὺς ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ διδῶσι
[473]	τοῦτο, ὦ Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο	αὖ	τοῦτο εἶδος ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν
[504]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί δὲ	αὖ	τῷ ἐν τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ
[473]	ἀδύνατον εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ	αὖ,	ὦ γενναῖε Πῶλε, καὶ οὐκ
[501]	τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι δ'	αὖ,	ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν μόνον
[449]	οἷον καὶ πῶλος ~ἤρξατο, εἰς	αὖθις	ἀποθέσθαι; ἀλλ' ὅπερ ὑπισχνῇ, μὴ
[449]	τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ εἰς	αὖθις.	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω, καὶ οὐδενὸς
[491]	καὶ ~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου,	αὖθις	δὲ τοὺς φρονιμωτέρους, νῦν δ'
[447]	νῦν, ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς	αὖθις.	~(Καλλίκλης) ~τί δέ, ὦ (Χαιρεφῶν)
[447]	τὴν δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς	αὖθις,	ὥσπερ σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης)
[501]	~φάθι. (πρῶτον δὲ σκεψώμεθα τὴν	αὐλητικήν.	οὐ δοκεῖ σοι τοιαύτη τις
[468]	ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν	~αὐτά,	βλαβερὰ δὲ ὄντα οὐ βουλόμεθα.
[497]	δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ τὰ	αὐτὰ	γίγνεται, ὦ φίλε, τἀγαθὰ τοῖς
[449]	ἂν ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ	αὐτὰ	εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν δεῖ,
[494]	καὶ νύκτα καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι	αὐτά,	ἢ τὰς ~ἐσχάτας λυποῖτο λύπας·
[509]	παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν μὴ μάθῃ	αὐτὰ	καὶ ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί οὐκ
[490]	ἐν τῷ δὲ ἀναλίσκειν τε	αὐτὰ	καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς τὸ ἑαυτοῦ
[459]	ἄλλα ~ὧν αἱ ἄλλαι τέχναι,	αὐτὰ	μὲν οὐκ εἰδώς, τί ἀγαθὸν
[459]	ὁ ῥήτωρ καὶ ἡ ῥητορική·	~αὐτὰ	μὲν τὰ πράγματα οὐδὲν δεῖ
[479]	τοῦ λόγου; ἢ βούλει ~συλλογισώμεθα	αὐτά;	~(Πῶλος) εἰ σοί γε δοκεῖ.
[486]	ψυχὴ δοξάζει, ταῦτ' ἤδη ἐστὶν	~αὐτὰ	τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι τὸν
[489]	σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι φῶσιν,	αὐτὰ	ταῦτα εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν,
[448]	ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ νυνδὴ	αὐτὰ	ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω ὅτι
[499]	παιδὶ χρῇ, τοτὲ μὲν ~τὰ	αὐτὰ	φάσκων οὕτως ἔχειν, τοτὲ δὲ
[514]	ἔργοις καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ'	αὐτά.	φῶμεν ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ
[451]	δὲ τοσοῦτον, ὅτι καὶ πρὸς	αὑτὰ	καὶ πρὸς ἄλληλα πῶς ἔχει
[499]	~ἄλλην τινὰ ἀρετὴν τοῦ σώματος,	αὗται	μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ (τἀναντία
[501]	ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον	αὐταῖς	ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε
[492]	~δὲ αὐτὰς ὡς μεγίστας πλήρωσιν	αὐταῖς	ἁμόθεν γέ ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ
[450]	ἡ πρᾶξις καὶ τὸ (κῦρος	αὐταῖς	διὰ λόγων ἐστίν. τῶν τοιούτων
[492]	οἷον δεῖ εἶναι, ἐῶντα ~δὲ	αὐτὰς	ὡς μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν
[505]	φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω γάρ που	αὐτῇ	ἄμεινον τῇ ψυχῇ; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[483]	ἡ δέ γε οἶμαι φύσις	αὐτὴ	ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν ἐστιν
[501]	ἡδονῆς, πρὸς ἣν ἡ θεραπεία	αὐτῇ	ἐστιν ἅπασα, κομιδῇ ~ἀτέχνως ἐπ'
[523]	κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα,	αὐτῇ	τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν
[501]	μόνον τῆς ψυχῆς, τίνα ἂν	~αὐτῇ	τρόπον γίγνοιτο, ἥτις δὲ ἢ
[456]	ἁπάσας τὰς δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ'	αὑτῇ	ἔχει. (μέγα δέ σοι τεκμήριον
[522]	~μηδὲν μήτε εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος.	αὕτη	γὰρ τῆς βοηθείας ἑαυτῷ πολλάκις
[511]	~καὶ μὴν σῴζει γε καὶ	αὕτη	ἐκ θανάτου τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν
[502]	ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί ποτε ἡμῖν	αὕτη	ἐστίν; ~πότερόν σοι δοκοῦσιν πρὸς
[451]	τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν ὅτι καὶ	αὕτη	ἐστὶν τῶν λόγῳ τὸ πᾶν
[507]	πεπονθυῖα κακή ~ἐστιν· ἦν δὲ	αὕτη	ἡ ἄφρων τε καὶ ἀκόλαστος.
[497]	σοὶ διαφέρει; πάντως οὐ σὴ	αὕτη	ἡ τιμή, ὦ Καλλίκλεις· ἀλλ'
[502]	~τί δὲ δὴ ἡ σεμνὴ	αὕτη	καὶ θαυμαστή, ἡ τῆς τραγῳδίας
[451]	ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος ὅτι καὶ	αὕτη	λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα, οἱ
[511]	κινδύνων, ὥσπερ ἡ ῥητορική. καὶ	~αὕτη	μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ κοσμία,
[511]	ταύτης τῆς ἐπιστήμης. εἰ δ'	αὕτη	σοι δοκεῖ σμικρὰ εἶναι, ἐγώ
[519]	~ὅταν οὖν ἔλθῃ ἡ καταβολὴ	αὕτη	τῆς ἀσθενείας, τοὺς τότε παρόντας
[517]	καὶ ἐγνωκέναι ὡς ἄρα διττὴ	~αὕτη	τις (ἡ πραγματεία ἔστιν καὶ
[520]	τοῦτο αἴτιόν ἐστιν, ὅτι μόνη	αὕτη	τῶν εὐεργεσιῶν τὸν εὖ παθόντα
[510]	~δυναίμην καὶ μηδείς με ἀδικοῖ;	αὕτη,	ὡς ἔοικεν, αὐτῷ ὁδός ἐστιν,
[450]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν μανθάνω οἵαν	αὐτὴν	βούλει καλεῖν; τάχα δὲ εἴσομαι
[505]	καὶ ἄδικος καὶ ἀνόσιος, εἴργειν	αὐτὴν	δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ
[501]	~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ τούτων τὴν	αὐτὴν	δόξαν ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ
[486]	ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν	αὐτήν,	εἴ μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς
[459]	μὲν τὰ πράγματα οὐδὲν δεῖ	αὐτὴν	εἰδέναι ὅπως ἔχει, μηχανὴν (δέ
[463]	οὖν; καλὸν ἢ αἰσχρὸν λέγεις	αὐτὴν	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ
[453]	τῆς (ῥητορικῆς καὶ περὶ τίνων	αὐτὴν	~εἶναι. τοῦ ἕνεκα δὴ αὐτὸς
[462]	πέπυσαι παρ' ἐμοῦ ὅτι φημὶ	(αὐτὴν	εἶναι, ὥστε τὸ μετὰ ~τοῦτο
[501]	ἐστιν ἅπασα, κομιδῇ ~ἀτέχνως ἐπ'	αὐτὴν	ἔρχεται, οὔτε τι τὴν φύσιν
[465]	ἄνευ τοῦ βελτίστου· τέχνην δὲ	αὐτὴν	οὔ ~φημι εἶναι ἀλλ' ἐμπειρίαν,
[523]	εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ	αὐτὴν	τὴν ψυχὴν ~θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος
[462]	~δοκεῖ περὶ τῆς ῥητορικῆς, σὺ	αὐτὴν	τίνα φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[502]	οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα· κολακικὴν γὰρ	αὐτήν	φαμεν εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[462]	γὰρ πέπυσμαι ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ	αὐτὴν	φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν,
[453]	ἡ ῥητορική, ~καὶ ἡ πραγματεία	αὐτῆς	ἅπασα καὶ τὸ κεφάλαιον εἰς
[519]	πόλιν πεποιηκότες ἄρα ἀδίκως ὑπ'	αὐτῆς	ἀπόλλυνται, ὡς ὁ τούτων ~λόγος.
[481]	τίς μοι δοκεῖ ἡ χρεία	αὐτῆς	εἶναι, εἰ δὴ καὶ ἔστιν
[520]	ὅπως ὡς βελτίστη ἔσται, πάλιν	αὐτῆς	κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης;
[462]	~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ τῆς	αὐτῆς	μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος) τίνος
[453]	ἔστιν γὰρ τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον	αὐτῆς.	~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή, ὦ Γοργία.
[519]	εἷς ποτε ~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ'	αὐτῆς	τῆς πόλεως ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει
[502]	ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν	αὐτῆς	τὸ ἐπιχείρημα καὶ ἡ σπουδή,
[483]	φύσεως, τὰ τοῦ νόμου. ~ὥσπερ	αὐτίκα	ἐν τούτοις, τῷ ἀδικεῖν τε
[459]	ἄλλων διὰ τὸ οὕτως ἔχειν,	αὐτίκα	~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι ἡμῖν πρὸς
[469]	τῶν ἀνθρώπων ὧν σὺ ὁρᾷς	αὐτίκα	μάλα δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει ~οὗτος
[469]	αὐτῶν καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται	αὐτίκα	μάλα, κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον
[452]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ σοι	αὐτίκα	παρασταῖεν οἱ δημιουργοὶ τούτων ὧν
[472]	εὐδαίμων ἐστὶν καὶ ~(ὅστις μή.	αὐτίκα	πρῶτον, περὶ οὗ νῦν ὁ
[458]	ἐλεγχθέντων ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ	αὐτὸ	ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν
[517]	διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς τὸ	αὐτὸ	ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων
[481]	δὲ ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ	αὐτό,	ἀλλά τις ἡμῶν ἴδιόν τι
[496]	ἀλλ' οὖν τό γε πεινῆν	αὐτὸ	ἀνιαρόν. ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί.
[465]	ψυχὴ τῷ σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ'	~αὐτὸ	αὑτῷ, καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης
[451]	ἡ λογιστικὴ ἔχει περὶ τὸ	αὐτὸ	γάρ ἐστιν, τό τε ἄρτιον
[509]	καὶ ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί οὐκ	αὐτό	γέ μοι τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ
[447]	(Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ'	αὐτό	γέ τοι τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης)
[500]	θήραν, τὴν ~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ	αὐτὸ	δέ μοι τοῦτο πρῶτον ἢ
[487]	τε καὶ σοῦ, καὶ ~οὐκέτι	αὐτὸ	δεήσει ἐπ' ἄλλην βάσανον ἀναφέρειν.
[479]	που οὗτοι, ὦ ἄριστε, τὸ	αὐτὸ	διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν εἴ
[505]	γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν γενέσθαι	αὐτό.	~δίειμι (μὲν οὖν τῷ λόγῳ
[504]	ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ μὴ ὀνήσει	αὐτὸ	ἔσθ' ὅτι ~πλέον ἢ τοὐναντίον
[506]	ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν τὸ	~αὐτό	ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς ἐγὼ
[495]	λέγε πότερον φῂς εἶναι τὸ	αὐτὸ	~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, ἢ εἶναί
[488]	καὶ τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν	αὐτό,	καὶ ἐάν με λάβῃς νῦν
[476]	κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ	αὐτὸ	καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις
[483]	ἔχειν τῶν ~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν	αὐτὸ	καλοῦσιν· ἡ δέ γε οἶμαι
[464]	τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν οὖν	αὐτὸ	καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν φημι (εἶναι
[496]	πότερον ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι;	αὐτὸ	λέγω τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν
[522]	ἄν με φέροντα (τὸν θάνατον.	~αὐτὸ	μὲν γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς
[483]	γε οἶμαι φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει	~(αὐτό,	ὅτι δίκαιόν ἐστιν τὸν ἀμείνω
[464]	δὴ ἀλλήλαις, ἅτε περὶ τὸ	αὐτὸ	οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων, ἥ τε
[488]	~καὶ τοῦ κρείττονος; τοῦτό μοι	αὐτὸ	σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν ἢ ἕτερόν
[487]	ἀναφέρειν. οὐ γὰρ ἄν ποτε	αὐτὸ	~συνεχώρησας σὺ οὔτε σοφίας ἐνδείᾳ
[465]	ὀψοποιικὴ καὶ ἡ ~ἰατρική, ἀλλ'	αὐτὸ	τὸ σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς
[512]	ἔστιν ὃ ἐγὼ λέγω, ἀλλ'	αὐτὸ	τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή, τὸ ~σῴζειν
[482]	αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ δὲ	αὐτὸ	τοῦτο ἀγαπᾶν καί σου ~καταγελᾶν,
[520]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ τις	αὐτὸ	τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν
[500]	παρασκευαὶ αἱ μὲν μέχρι ἡδονῆς,	αὐτὸ	~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ
[482]	τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε κατ'	αὐτὸ	τοῦτο οὐκ ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι
[453]	~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι	αὐτὸ	τοῦτο περὶ ὅτου ὁ λόγος
[495]	ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι, τὸ	αὐτό	φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ
[465]	σταθμώμενον ταῖς χάρισι ταῖς πρὸς	αὑτό,	τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ
[470]	συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως δὲ	αὐτόθεν	οὐ γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης)
[458]	ὦ Γοργία τε καὶ Σώκρατες,	αὐτοὶ	ἀκούετε τούτων τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων
[516]	δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους καὶ	αὐτοὶ	~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν·
[523]	τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ	αὐτοὶ	ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς
[483]	~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι	αὐτοὶ	ἂν τὸ ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι
[492]	ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος,	αὐτοὶ	ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν
[465]	οὐκ ἔχουσιν ὅτι χρήσονται οὔτε	αὐτοὶ	ἑαυτοῖς οὔτε οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι
[525]	τὰ παραδείγματα γίγνεται, καὶ οὗτοι	αὐτοὶ	μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε
[492]	βελτίους τὴν φύσιν ἀνθρώπους, καὶ	αὐτοὶ	οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς ἡδοναῖς
[520]	μέμφεσθαι τούτῳ τῷ πράγματι ὃ	~αὐτοὶ	παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν ἐστιν εἰς
[461]	ἑταίρους καὶ ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν	~αὐτοὶ	πρεσβύτεροι γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς
[524]	ἀλλήλοιν, οὐ πολὺ ἧττον ἑκάτερον	~αὐτοῖν	ἔχει τὴν ἕξιν τὴν αὑτοῦ
[500]	διαφέρετον ἀλλήλοιν καὶ ~ὁπότερον βιωτέον	αὐτοῖν.	ἴσως οὖν οὔπω οἶσθα τί
[500]	ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ	αὐτοῖν	~μελέτην τινὰ εἶναι καὶ παρασκευὴν
[521]	ἀφελόμενος οὐχ ἕξει ὅτι χρήσεται	αὐτοῖς,	ἀλλ' ὥσπερ με ~ἀδίκως ἀφείλετο,
[455]	νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν; πειρῶ οὖν	~αὐτοῖς	ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ σοι
[467]	ἄρτι ὡμολόγεις ποιεῖν ἃ δοκεῖ	αὐτοῖς	βέλτιστα εἶναι, (τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης)
[466]	εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι ὅτι ἂν	αὐτοῖς	δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν
[525]	δι' ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν γίγνεται	αὐτοῖς	ἡ ~ὠφελία καὶ ἐνθάδε καὶ
[502]	ἢ καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν τι	αὐτοῖς	ἡδὺ μὲν ᾖ καὶ κεχαρισμένον,
[518]	καὶ συμβουλεύοντές τι, ὅταν δὴ	αὐτοῖς	ἥκῃ ἡ τότε πλησμονὴ ~νόσον
[467]	ἐν ταῖς πόλεσιν ἃ δοκεῖ	αὐτοῖς	καὶ οἱ τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν
[522]	γὰρ ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω	αὐτοῖς	λέγειν, ἃς οὗτοι εὐεργεσίας καὶ
[523]	τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ	αὐτοῖς	~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ
[502]	παισὶ προσομιλοῦσι τοῖς δήμοις, ~χαρίζεσθαι	αὐτοῖς	πειρώμενοι μόνον, ~εἰ δέ γε
[523]	ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται	αὐτοῖς	πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως
[466]	~τῶν πόλεων ὃν ἂν δοκῇ	αὐτοῖς;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν
[466]	τῶν πόλεων ὃν ἂν δοκῇ	αὐτοῖς;	~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ
[467]	φημι. ~(Πῶλος) ποιοῦντες ἃ δοκεῖ	αὐτοῖς;	~(Σωκράτης) φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά γε
[457]	πολλῶν λόγων καὶ καθεωρακέναι ἐν	~αὐτοῖς	τὸ τοιόνδε, ὅτι οὐ ῥᾳδίως
[452]	καὶ αἴτιον ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας	αὐτοῖς	τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα δὲ τοῦ
[518]	ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ' οἳ ἂν	αὐτοῖς	τύχωσι ~τότε παρόντες καὶ συμβουλεύοντές
[510]	ἐκ νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς	αὐτοῖς	χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ,
[483]	πρὸς αὑτοὺς οὖν καὶ τὸ	~αὑτοῖς	συμφέρον τούς τε νόμους τίθενται
[458]	ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν ἐστιν	~αὐτὸν	ἀπαλλαγῆναι κακοῦ τοῦ μεγίστου ἢ
[510]	μὲν γὰρ δοκεῖ ἥδε· ἢ	αὐτὸν	ἄρχειν δεῖν ἐν τῇ ~πόλει
[461]	μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς ~παρ'	αὐτόν,	αὐτὸς διδάξειν, ἔπειτα ἐκ ταύτης
[486]	τέχνη φῶτα ~ἔθηκε χείρονα, μήτε	αὐτὸν	αὑτῷ δυνάμενον βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι
[482]	ταύτην τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία	αὐτὸν	αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ δὲ αὐτὸ
[471]	ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν ἣν Περδίκκας	~αὐτὸν	ἀφείλετο, ξενίσας καὶ καταμεθύσας αὐτόν
[488]	λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ τὸν	αὐτὸν	βελτίω καλεῖς σὺ καὶ κρείττω;
[462]	λόγου τοῦ εἰρημένου καὶ ἐπανορθώσασθαι	~αὐτὸν	βούλει, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον, ἀναθέμενος
[459]	παράπαν ~οὐχ οἷός τε ἔσῃ	αὐτὸν	διδάξαι τὴν ῥητορικήν, ἐὰν μὴ
[480]	δὴ ἐκ τῶν νῦν ὡμολογημένων	αὐτὸν	ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν ὅπως ~μὴ
[491]	ἢ τοῦτο μὲν οὐδὲν δεῖ,	αὐτὸν	ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν δὲ ἄλλων;
[491]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον λέγω	αὐτὸν	ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ τοῦτο μὲν
[491]	πολλοί, σώφρονα ὄντα καὶ ἐγκρατῆ	αὐτὸν	ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν
[452]	ἀλλ' ἡ ἐμή” εἰ οὖν	αὐτὸν	ἐγὼ ἐροίμην· σὺ ~δὲ τίς
[460]	ῥητορικὸν σύ τινα ποιήσῃς, ἀνάγκη	αὐτὸν	~εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ τὰ
[448]	γε. ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες	αὐτὸν	εἶναι καλῶς ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος)
[480]	ἄλλος τις ὧν ἂν κήδηται,	αὐτὸν	ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου ὡς
[472]	ἐγὼ δὲ ἂν μὴ σὲ	αὐτὸν	ἕνα ὄντα μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα
[458]	γίγνεται ἐμέ γε μὴ ἐθέλειν,	αὐτὸν	~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλεται.
[461]	οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ καὶ	αὐτὸν	ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια καὶ ἄλλους
[481]	σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι οἷον τὸ	αὐτὸν	~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεοὺς
[447]	ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον τὸ	αὐτὸν	ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ
[503]	εἰπεῖν, τί οὐχὶ καὶ ἐμοὶ	αὐτὸν	~ἔφρασας τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ
[522]	οἴει ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν	αὐτὸν	ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης)
[511]	σώσασα ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ	αὐτὸν	καὶ παῖδας καὶ χρήματα καὶ
[482]	~διδάξοι αὐτὸν ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι	αὐτὸν	καὶ φάναι διδάξειν διὰ τὸ
[463]	μόριον ~εἶναι τὴν ῥητορικήν, ἀλλ'	αὐτὸν	λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ
[460]	καὶ τἆλλα οὕτω κατὰ τὸν	αὐτὸν	λόγον, ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός
[482]	ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται παρ'	~αὐτὸν	μὴ ἐπιστάμενος τὰ δίκαια ὁ
[482]	ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι	αὐτὸν	ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ
[510]	βελτίων εἴη, φοβοῖτο δήπου ἂν	αὐτὸν	ὁ τύραννος καὶ τούτῳ ἐξ
[448]	ἔμπειρος ἦν ~τέχνης, τίνα ἂν	αὐτὸν	ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι
[448]	ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα ἂν καλοῦντες	αὐτὸν	ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν)
[516]	μοι περὶ Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν	αὐτὸν	οὗτοι οὓς ἐθεράπευεν, ἵνα αὐτοῦ
[474]	ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι,	αὐτὸν	πρὸς ὃν ἄν μοι ὁ
[480]	φεύγοντα, ἐὰν δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα,	αὐτὸν	~πρῶτον ὄντα κατήγορον καὶ αὑτοῦ
[448]	ἀλλὰ σύ, εἰ βούλει, ἐροῦ	αὐτόν.	~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ αὐτῷ γε
[459]	ἐν τοῖς πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι	~αὐτὸν	τὰ τοιαῦτα οὐκ εἰδότα καὶ
[471]	~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας καὶ καταμεθύσας	αὐτόν	τε καὶ τὸν ὑὸν αὐτοῦ
[452]	ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν οὖν πρὸς	αὐτόν·	τί δὲ δή; ἦ σὺ
[471]	(ὅς γε πρῶτον μὲν τοῦτον	αὐτὸν	τὸν ~δεσπότην καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος
[496]	ἅμα τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν	αὐτὸν	τόπον καὶ χρόνον εἴτε ~ψυχῆς
[465]	τῇ δὲ ~γυμναστικῇ κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον τοῦτον ἡ κομμωτική, κακοῦργός
[447]	καλῶς λέγεις. ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ	αὐτόν.	~(Χαιρεφῶν) τί ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις
[526]	φησιν Ὀδυσσεὺς ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν	αὐτὸν	~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν.
[448]	ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί ἂν	αὐτὸν	ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ ὅπερ ἐκεῖνον;
[456]	δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν	αὑτὸν	ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ
[495]	γε οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς	αὑτὸν	θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ μοι,
[512]	τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή, τὸ ~σῴζειν	αὑτὸν	καὶ τὰ ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός
[480]	καὶ ~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν τε	αὑτὸν	καὶ τοὺς ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν
[516]	οἵους παρέλαβεν, καὶ ταῦτ' εἰς	~αὑτόν,	ὃν ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης)
[513]	ὡς ἄριστα βιοίη, ~ἆρα ἐξομοιῶν	(αὑτὸν	τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ ἐν ᾗ
[510]	ἐστιν, εὐθὺς ἐκ νέου ~ἐθίζειν	αὑτὸν	τοῖς αὐτοῖς χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι
[461]	(λόγοις τοῦτο ὃ> δὴ ἀγαπᾷς,	αὐτὸς	ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ
[480]	εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον μὴ	αὐτὸς	ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο
[506]	δοκεῖν. βούλομαι γὰρ ἔγωγε καὶ	~αὐτὸς	ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ διιόντος τὰ
[467]	ὅτι ψεύδομαι, εἰ δὲ μή,	αὐτὸς	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι,
[515]	βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ μὲν	αὐτὸς	ἄρτι ἄρχῃ πράττειν τὰ τῆς
[495]	δέ γε οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν	αὐτὸς	αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ
[484]	πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ μέρος, ~ἵν'	αὐτὸς	αὑτοῦ τυγχάνει βέλτιστος ὤν" ~αντιοπε
[483]	προπηλακιζόμενος μὴ οἷός ~τέ ἐστιν	αὐτὸς	αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ οὗ
[487]	τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν	αὐτὸς	αὑτῷ ἐναντία λέγειν ἐναντίον πολλῶν
[455]	τὴν τῆς ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν·	αὐτὸς	γὰρ καλῶς ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ
[505]	μεταξὺ τὸν λόγον καταλύομεν; ~(Καλλίκλης)	αὐτὸς	γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ τοὺς
[521]	~λέγω ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ὁ	αὐτὸς	δέ μοι ἥκει λόγος ὅνπερ
[514]	σὺ ἐμέ, φέρε πρὸς θεῶν,	αὐτὸς	δὲ ὁ (Σωκράτης) πῶς ἔχει
[505]	γε τὸν λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης)	~αὐτὸς	δὲ οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν
[457]	μὴ χρώμενοι οἶμαι ὀρθῶς. ὁ	αὐτὸς	δὴ λόγος καὶ περὶ τῆς
[461]	ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς ~παρ' αὐτόν,	αὐτὸς	διδάξειν, ἔπειτα ἐκ ταύτης ἴσως
[485]	εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως	αὐτὸς	ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι τὸ
[452]	θαυμάζοιμί τἄν, ὦ Σώκρατες, καὶ	αὐτὸς	εἴ σοι ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον
[491]	οὔτε ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ'	αὐτὸς	ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε καὶ
[507]	κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ δεηθῇ ἢ	~αὐτὸς	ἢ ἄλλος τις τῶν οἰκείων,
[480]	~ἐὰν δέ γε ἀδικήσῃ ἢ	αὐτὸς	ἢ ἄλλος τις ὧν ἂν
[506]	μὲν δή, ὦ Γοργία, καὶ	αὐτὸς	ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ
[455]	περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ καὶ	αὐτὸς	ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν περὶ
[449]	ἡμᾶς. μᾶλλον δέ, ὦ Γοργία,	αὐτὸς	ἡμῖν εἰπὲ τίνα σε χρὴ
[506]	ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ,	αὐτὸς	καὶ πέραινε. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δὴ
[512]	δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ' ἂν	αὐτὸς	λαβεῖν τὴν ἐκείνου. ~καίτοι ἐξ
[504]	ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί δὲ οὐκ	αὐτὸς	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[482]	νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ καὶ	αὐτὸς	λεγομένοις. ἢ οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον,
[453]	ὑποπτεύων σὲ ἐρήσομαι, ἀλλ' οὐκ	αὐτὸς	λέγω; οὐ σοῦ ~ἕνεκα ἀλλὰ
[509]	καλῶς λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ	αὐτὸς	~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι ἐγὼ
[476]	καὶ εἰ τέμνει τι, ὁ	αὐτὸς	λόγος; τέμνεται γάρ τι. ~(Πῶλος)
[511]	λιμένα δύο δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ	αὐτὸς	ὁ ἔχων τὴν τέχνην καὶ
[500]	πρὸς Φιλίου, ὦ Καλλίκλεις, μήτε	αὐτὸς	οἴου δεῖν πρὸς ἐμὲ παίζειν
[489]	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα ὅτι σὺ	αὐτὸς	ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς δὲ οὐδέν;
[488]	εἶναι, μοχθηρότερον δέ· ἢ ὁ	αὐτὸς	(ὅρος ἐστὶν τοῦ βελτίονος ~καὶ
[461]	ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ καὶ	~αὐτὸς	ὅτι αὖ ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν
[460]	~(Σωκράτης) ~νῦν (δέ γε ὁ	αὐτὸς	οὗτος φαίνεται, ὁ ῥητορικός, οὐκ
[489]	ἐγὼ μέν, ὦ δαιμόνιε, καὶ	αὐτὸς	πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν τί σε
[458]	(Χαιρεφῶν) καὶ μὲν δὴ καὶ	αὐτὸς	πολλοῖς ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος οὐκ
[455]	ἐγὼ μὲν γάρ τοι ~οὐδ'	αὐτός	πω δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι λέγω.
[463]	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ οὐδὲ	αὐτὸς	συνίημι ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως
[465]	οὐκ ἐῶν μακροὺς λόγους λέγειν	αὐτὸς	συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα. ἄξιον μὲν
[466]	ἐφ' ἑκάστου ὧν λέγεις πότερον	αὐτὸς	~ταῦτα λέγεις καὶ γνώμην σαυτοῦ
[482]	ὀρθῶς, τότε· νῦν δὲ πάλιν	αὐτὸς	ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε
[473]	καὶ μεγάλας καὶ παντοδαπὰς λώβας	αὐτός	τε λωβηθεὶς καὶ τοὺς αὑτοῦ
[487]	οἷος παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι,	αὐτός	τε φῂς καὶ ὁ λόγος
[455]	~Γοργία, τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ	αὐτός	τε φῂς ῥήτωρ εἶναι καὶ
[458]	μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, καὶ	αὐτὸς	τοιοῦτος εἶναι οἷον σὺ ὑφηγῇ·
[505]	ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ	αὐτὸς	τοῦτο πάσχων περὶ οὗ ὁ
[505]	ψυχήν, ὦ ἄριστε, οὐχ ὁ	αὐτὸς	τρόπος; ἕως μὲν ἂν πονηρὰ
[482]	(ταύτης γὰρ αὖ τῆς ὁμολογίας	~αὐτὸς	ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς ἐν τοῖς
[453]	αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ ἕνεκα δὴ	αὐτὸς	ὑποπτεύων σὲ ἐρήσομαι, ἀλλ' οὐκ
[487]	γάρ μοι εἶ, ὡς καὶ	αὐτὸς	φῄς. τῷ ὄντι οὖν ἡ
[515]	καὶ οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο	αὐτοῦ	Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ
[471]	αὐτόν τε καὶ τὸν ὑὸν	αὐτοῦ	~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν αὑτοῦ, σχεδὸν ἡλικιώτην,
[452]	ἀνθρώποις καὶ σὲ ~δημιουργὸν εἶναι	αὐτοῦ.	~(Γοργίας) ~ὅπερ ἐστίν, ὦ Σώκρατες,
[493]	σοι εἰκόνα λέγω ἐκ τοῦ	αὐτοῦ	γυμνασίου τῇ νῦν. σκόπει γὰρ
[516]	αὐτὸν οὗτοι οὓς ἐθεράπευεν, ἵνα	αὐτοῦ	δέκα ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν ~τῆς
[506]	ἔγωγε καὶ ~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου	αὐτοῦ	διιόντος τὰ ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[469]	καὶ πάντα πράττοντι κατὰ τὴν	αὐτοῦ	δόξαν. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ἐμοῦ
[463]	προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ δὲ	~αὐτοῦ	(ἐγὼ τὸ κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης
[448]	ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ ἀδελφὸς	αὐτοῦ	ἔμπειρος ἦν ~τέχνης, τίνα ἂν
[468]	ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ	αὐτοῦ	ἕνεκα, τοῦ ἀγαθοῦ· ἢ οὔ;
[525]	ἀδικίας, ἃ ~ἑκάστη ἡ πρᾶξις	αὐτοῦ	ἐξωμόρξατο εἰς τὴν ψυχήν, καὶ
[483]	Ἑλλάδα ἐστράτευσεν ἢ ὁ πατὴρ	αὐτοῦ	ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ (ἄλλα μυρία
[516]	δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν (ὑπ'	αὐτοῦ,	ἐπὶ ~τελευτῇ τοῦ βίου τοῦ
[448]	τῆς τέχνης ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς	αὐτοῦ	~Ἡρόδικος, τί ἂν αὐτὸν ὠνομάζομεν
[479]	φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν	αὐτοῦ	καθορᾶν, πρὸς δὲ τὸ ὠφέλιμον
[493]	αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ ἀκόλαστον	αὐτοῦ	καὶ οὐ στεγανόν, ὡς τετρημένος
[512]	λόγος. ἀλλὰ σὺ οὐδὲν ἧττον	αὐτοῦ	καταφρονεῖς ~καὶ τῆς τέχνης τῆς
[516]	τοῦ βίου τοῦ Περικλέους, κλοπὴν	αὐτοῦ	κατεψηφίσαντο, ὀλίγου δὲ καὶ ~θανάτου
[521]	ἄνθρωπος ἐν τούτοις ληφθείς, εἰ	αὐτοῦ	~κατηγοροῖ τις λέγων ὅτι ὦ
[471]	καὶ ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν μητέρα	αὐτοῦ	Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν
[502]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὁ πατὴρ	αὐτοῦ	Μέλης; ἦ πρὸς τὸ βέλτιστον
[484]	ὦ Σώκρατες, χαρίεν, ἄν τις	αὐτοῦ	μετρίως ~ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ·
[510]	ἂν οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ ἂν	αὐτοῦ	ὁ ~τύραννος καὶ οὐκ ἄν
[526]	τινα λάβῃ, ἄλλο μὲν ~περὶ	αὐτοῦ	οὐκ οἶδεν οὐδέν, οὔθ' ὅστις
[512]	ἂν μηχανοποιόν, καὶ ~τῷ ὑεῖ	αὐτοῦ	οὔτ' ἂν δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις,
[448]	(Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις μὲν	αὐτοῦ	τὴν τέχνην ὥσπερ τινὸς ψέγοντος,
[490]	τῶν φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ	αὐτοῦ.	τί ποτε αὖ νῦν λέγεις;
[447]	διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι παρ'	αὐτοῦ	τίς ἡ δύναμις τῆς τέχνης
[504]	τὸν νοῦν ~ἔχων, ὅπως ἂν	αὐτοῦ	τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη μὲν ἐν
[449]	ὦ Γοργία· καί μοι ἐπίδειξιν	αὐτοῦ	τούτου ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας
[472]	Νικηράτου καὶ οἱ ἀδελφοὶ μετ'	αὐτοῦ,	ὧν οἱ τρίποδες οἱ ~ἐφεξῆς
[512]	οὐκ ~ἀπέθανεν, καὶ οὐδὲν ὑπ'	αὐτοῦ	ὠφέληται· εἰ δέ τις ἄρα
[490]	πλείστῳ σπέρματι χρῆσθαι εἰς τὴν	αὑτοῦ	γῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ ταὐτὰ
[473]	αὐτός τε λωβηθεὶς καὶ τοὺς	αὑτοῦ	~ἐπιδὼν παῖδάς τε καὶ γυναῖκα
[480]	ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς ἀδικίας τῆς	αὑτοῦ	ἢ γονέων ἢ ἑταίρων ἢ
[524]	~αὐτοῖν ἔχει τὴν ἕξιν τὴν	αὑτοῦ	ἥνπερ καὶ ὅτε ἔζη ὁ
[524]	τε σῶμα τὴν ~φύσιν τὴν	αὑτοῦ	καὶ τὰ θεραπεύματα καὶ τὰ
[503]	τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς	αὑτοῦ	καὶ τὰς τῶν ἄλλων· εἰ
[480]	αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα κατήγορον καὶ	αὑτοῦ	καὶ τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ
[508]	~λέγοντα ὅτι κατηγορητέον εἴη καὶ	αὑτοῦ	καὶ ὑέος καὶ ἑταίρου, ἐάν
[520]	βέλτιστος εἴη καὶ ἄριστα ~τὴν	αὑτοῦ	οἰκίαν διοικοῖ ἢ πόλιν, αἰσχρὸν
[452]	τοῦ ἄλλων ἄρχειν ἐν τῇ	αὑτοῦ	πόλει ~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης) τί οὖν
[526]	φημι, ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ	αὑτοῦ	πράξαντος καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν
[507]	καὶ πάντα εἰς τοῦτο τὰ	αὑτοῦ	συντείνοντα καὶ τὰ τῆς πόλεως,
[471]	τὸν ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν	αὑτοῦ,	σχεδὸν ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν εἰς ἅμαξαν,
[452]	~(Γοργίας) μεῖζον ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι τῆς	αὑτοῦ	τέχνης ἢ ἐγὼ τῆς ἐμῆς·
[484]	ἡμέρας τούτῳ μέρος, ~ἵν' αὐτὸς	αὑτοῦ	τυγχάνει βέλτιστος ὤν" ~αντιοπε (ὅπου
[509]	βοηθεῖν μήτε αὑτῷ μήτε τοῖς	αὑτοῦ	φίλοις τε καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν
[467]	ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ φημι ποιεῖν	αὐτοὺς	ἃ βούλονται· ἀλλά μ' ἔλεγχε.
[473]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ γε	αὐτοὺς	ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς δὲ διδόντας
[516]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους γε	αὐτοὺς	ἀπέφηνεν ἢ οἵους παρέλαβεν, καὶ
[512]	οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν	(αὐτοὺς	βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι ἐνέβησαν,
[514]	ἔδει ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς	αὐτοὺς	καὶ ~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν εἰ
[521]	κακὰ ὅδε εἴργασται ἀνὴρ καὶ	~αὐτούς,	καὶ τοὺς νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει
[496]	καὶ ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς	αὐτούς;	~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί
[518]	φασι μεγάλην τὴν πόλιν πεποιηκέναι	~αὐτούς·	~ὅτι δὲ οἰδεῖ καὶ ὕπουλός
[514]	τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ	αὐτούς	τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ ἄλλους
[492]	ἢ βασιλέων ~ὑέσιν εἶναι ἢ	αὐτοὺς	τῇ φύσει ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι ἀρχήν
[523]	οὖν, ἔφη, παυστέον ἐστὶν προειδότας	αὐτοὺς	τὸν θάνατον· νῦν ~γὰρ προί̈
[513]	τοῖς πολίταις θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους	αὐτοὺς	τοὺς πολίτας ποιοῦντας; ἄνευ γὰρ
[516]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; οὐκ ἔδει	αὐτούς,	ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους γεγονέναι
[483]	εἰσιν καὶ οἱ πολλοί. πρὸς	αὑτοὺς	οὖν καὶ τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον
[519]	τῶν μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς	~(αὑτούς)	τούς τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες καὶ
[513]	γὰρ μιμητὴν δεῖ εἶναι ἀλλ'	αὐτοφυῶς	ὅμοιον ~τούτοις, εἰ μέλλεις τι
[465]	~πάντα χρήματα ἐφύρετο ἐν τῷ	αὐτῷ,	ἀκρίτων ὄντων τῶν τε ἰατρικῶν
[471]	ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ οὐ μετεμέλησεν	αὐτῷ,	ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν,
[520]	φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή τις	αὐτῷ	ἀργύριον διδῷ. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[466]	ποιῇ ταῦτα ἃ ἂν δοκῇ	αὐτῷ	βέλτιστα εἶναι, νοῦν μὴ ~ἔχων;
[448]	ἐροῦ αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ	αὐτῷ	γε σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι,
[469]	οὖν ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν δόξῃ	αὐτῷ,	δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι
[525]	ἀνίατον οὐ γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν	αὐτῷ·	διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ
[481]	ἄτοπά ἐστιν, ἴσως εἴποις ἂν	αὐτῷ,	εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι
[447]	ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ	αὐτῷ	ἓν τοῦτ' ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως·
[510]	τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ ἔσται	αὐτῷ	ἐπὶ τὸ οἵῳ τε εἶναι
[468]	τινὰ ἢ ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν	αὐτῷ	ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα ἢ δήσαντα.
[469]	δύνασθαι, τὸ ποιεῖν ἃ δοκεῖ	αὐτῷ·	ἢ δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος) οὐ
[468]	οὗτος δήπου ποιεῖ ἃ δοκεῖ	αὐτῷ·	ἦ γάρ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[504]	εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ οὗ ἐν	αὐτῷ	ἡ ὑγίεια γίγνεται καὶ ἡ
[465]	ἐγγὺς ὄντων φύρονται ἐν τῷ	αὐτῷ	καὶ περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ
[511]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ μέγιστον	αὐτῷ	κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι τὴν
[449]	ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ	αὐτῷ	καλῶς (καὶ διὰ βραχέων ἀπεκρίνω,
[520]	ἐστιν εἰς σφᾶς, ἢ τῷ	αὐτῷ	λόγῳ τούτῳ ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν
[458]	λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν καὶ	αὐτῷ	μὴ γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε
[468]	ποιοῦντα ἐν πόλει ἃ δοκεῖ	~αὐτῷ	μὴ μέγα δύνασθαι μηδὲ ποιεῖν
[520]	ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν	αὐτῷ	μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς
[520]	ὁ παιδοτρίβης καὶ μὴ συνθέμενος	αὐτῷ	μισθὸν ὅτι μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς
[512]	οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ	αὐτῷ	ὁ λόγος. ἀλλὰ σὺ οὐδὲν
[520]	ἀποστερήσειε τὴν χάριν, εἰ προοῖτο	~αὐτῷ	ὁ παιδοτρίβης καὶ μὴ συνθέμενος
[510]	με ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς ἔοικεν,	αὐτῷ	ὁδός ἐστιν, εὐθὺς ἐκ νέου
[490]	τῶν σιτίων πλέον ἡμῶν ἑκτέον	αὐτῷ,	ὅτι βελτίων ἐστίν, ἢ τῷ
[453]	καὶ περὶ τί, ἀποκρινούμεθά που	αὐτῷ	~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ
[463]	καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ δὲ	αὐτῷ	οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε καλὸν
[469]	τῇ πόλει, ὃ ἂν δοκῇ	αὐτῷ,	ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι καὶ
[503]	ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός τι	αὐτῷ	σχῇ τοῦτο ὃ ἐργάζεται. οἷον
[506]	Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ~ἕως	αὐτῷ	τὴν τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν
[468]	εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον εἶναι	αὐτῷ,	~τυγχάνει δὲ ὂν κάκιον, οὗτος
[522]	~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε ἓν	αὐτῷ	ὑπάρχοι, ὦ Καλλίκλεις, ὃ σὺ
[490]	νῦν λέγεις; ἐὰν ἐν τῷ	αὐτῷ	ὦμεν, ὥσπερ νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι,
[451]	ἡ ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ' ἂν	αὐτῷ,	~ὥσπερ σὺ ἄρτι, ὅτι τῶν
[452]	ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ οὐχ	αὑτῷ,	ἀλλὰ σοὶ τῷ δυναμένῳ λέγειν
[483]	μὴ οἷός ~τέ ἐστιν αὐτὸς	αὑτῷ	βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ οὗ ἂν
[486]	φῶτα ~ἔθηκε χείρονα, μήτε αὐτὸν	αὑτῷ	δυνάμενον βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ
[482]	τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν	αὑτῷ	εἰπεῖν, σὲ δὲ αὐτὸ τοῦτο
[487]	αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς	αὑτῷ	ἐναντία λέγειν ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων,
[465]	τῷ σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ	αὑτῷ,	καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο
[517]	ἐστιν ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι καὶ	αὑτῷ	καὶ τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι
[522]	πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς εἴη	αὑτῷ,	μήτε περὶ (ἀνθρώπους μήτε περὶ
[509]	~βοήθειαν μὴ δύνασθαι βοηθεῖν μήτε	αὑτῷ	μήτε τοῖς αὑτοῦ φίλοις τε
[452]	γε (Γοργίας) ὅδε τὴν παρ'	αὑτῷ	~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι
[509]	οὖν ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν	αὑτῷ,	(ὥστε ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας ταύτας
[516]	ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ (ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο	αὐτῶν	ἀγαθὸς ὢν τὰ ~πολιτικά; ~(Καλλίκλης)
[491]	~οὐδέποτε ταὐτὰ λέγεις περὶ τῶν	αὐτῶν,	ἀλλὰ τοτὲ μὲν τοὺς (βελτίους
[506]	καὶ ~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται	αὐτῶν·	ἆρα ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν
[487]	διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος	αὐτῶν	αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία λέγειν ἐναντίον
[515]	εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον ὅτι ἕκαστος	αὐτῶν	βελτίους ἐποίει τοὺς πολίτας ἀντὶ
[527]	τούτων, εἴ πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν	αὐτῶν	βελτίω καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν
[517]	καὶ ἐξεπίτηδές σοι διὰ τῶν	αὐτῶν	εἰκόνων ~λέγω, ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς.
[483]	τοὺς ~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν	αὐτῶν,	ἐκ νέων λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας,
[523]	τῷ Προμηθεῖ (ὅπως ἂν παύσῃ	~αὐτῶν.	ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων·
[514]	δὲ μήτε διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν	αὐτῶν	ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε ἢ ~μηδὲν
[472]	τε αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ κεφάλαιον	αὐτῶν	ἐστιν ἢ γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν
[495]	ἐστὶν ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ	αὐτῶν	ἔχειν ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας ἔχει
[527]	λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς καὶ καταφρονεῖς	~αὐτῶν,	καὶ οὐδέν γ' ἂν ἦν
[518]	~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν	αὐτῶν	καὶ τὰς ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ
[527]	οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ περὶ τῶν	~αὐτῶν,	καὶ ταῦτα περὶ (τῶν μεγίστων
[514]	τῶν ~φίλων τινὶ ἢ ἡμέτερον	αὐτῶν,	καὶ τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα καλὸν
[519]	οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ παθόντες ὑπ'	αὐτῶν.	καὶ τούτου τοῦ λόγου τί
[490]	Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν	αὐτῶν.	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς
[469]	τινα δόξῃ μοι τῆς κεφαλῆς	αὐτῶν	καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα
[458]	καὶ τὸ τούτων, μή τινας	αὐτῶν	κατέχομεν ~βουλομένους τι καὶ ἄλλο
[482]	ἡ δὲ φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν	αὐτῶν,	λέγει δὲ ἃ σὺ νῦν
[459]	ἢ ἄδικον, πειθὼ δὲ περὶ	αὐτῶν	μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν ~εἰδέναι οὐκ
[518]	οντας καλὸν κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ	αὐτῶν,	οἵ, ἂν οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες
[457]	τοὺς παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν	αὐτῶν,	ὅτι τοιούτων ἀνθρώπων ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ
[473]	μὲν τοίνυν οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος	αὐτῶν,	οὔτε ὁ ~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα
[450]	ὦ Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη	αὐτῶν	περὶ ~λόγους ἐστὶν τούτους, οἳ
[483]	ὄντας πλέον ἔχειν, ἵνα μὴ	αὐτῶν	πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν
[518]	σώματα τῶν ~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ'	αὐτῶν,	προσαπολοῦσιν αὐτῶν καὶ τὰς ἀρχαίας
[453]	~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ ἐπὶ τῶν	αὐτῶν	τεχνῶν λέγωμεν ὧνπερ νυνδή· ἡ
[457]	εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες περὶ σφῶν	αὐτῶν	τοιαῦτα οἷα καὶ τοὺς παρόντας
[517]	ἢ ~ἔμπορον ἢ δημιουργόν του	αὐτῶν	(τούτων, σιτοποιὸν ἢ ὀψοποιὸν ἢ
[503]	ἄλλους πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα βούλει	αὐτῶν,	ὡς εἰς τάξιν τινὰ ἕκαστος
[492]	τοιούτους δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν	αὑτῶν	ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν δή φασιν
[503]	προσφέρει (πρὸς τὸ ἔργον τὸ	~αὑτῶν,	ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός τι
[523]	~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ	αὑτῶν	ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν κρινομένων.
[492]	(καὶ τὴν ~δικαιοσύνην διὰ τὴν	αὑτῶν	ἀνανδρίαν. ἐπεὶ ὅσοις ἐξ ἀρχῆς
[513]	εἶναι, πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν· τῷ	αὑτῶν	γὰρ (ἤθει λεγομένων τῶν λόγων
[503]	πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς τὸ	αὑτῶν	ἔργον ἕκαστος οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος
[492]	πλέον ~νέμοντες τοῖς φίλοις τοῖς	αὑτῶν	ἢ τοῖς ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα
[502]	ὡς βέλτιστοι ἔσονται διὰ τοὺς	αὑτῶν	λόγους, ἢ ~καὶ οὗτοι πρὸς
[502]	καὶ ἕνεκα τοῦ ἰδίου τοῦ	~αὑτῶν	ὀλιγωροῦντες τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ
[523]	δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς	~αὑτῶν	ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ ὅλον
[491]	τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	αὑτῶν,	ὦ ἑταῖρε, τί; ἦ τι
[505]	ἐπιτρέπειν ἄλλ' ἄττα ποιεῖν ἢ	ἀφ'	ὧν βελτίων ἔσται· φῂς ἢ
[505]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ εἴργειν ἐστὶν	ἀφ'	ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί.
[520]	~οὐκοῦν εἴ τις αὐτὸ τοῦτο	ἀφαιρεῖ,	τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν αὐτῷ
[468]	ἐκ τῶν πόλεων οὐδὲ χρήματα	~ἀφαιρεῖσθαι	ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ' ἐὰν μὲν
[508]	λόγου, ἐπὶ κόρρης, ἐάντε χρήματα	ἀφαιρεῖσθαι,	~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως,
[457]	οὔτε τοὺς ἰατροὺς τὴν δόξαν	ἀφαιρεῖσθαι	ὅτι ~δύναιτο ἂν τοῦτο ποιῆσαι
[470]	τε καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ	~ἀφαιρεῖσθαι	χρήματα, ἐνίοτε δὲ οὔ; ~(Πῶλος)
[468]	ἢ ἐκβάλλει ἐκ πόλεως ἢ	~ἀφαιρεῖται	χρήματα, εἴτε τύραννος ὢν εἴτε
[521]	ὢν ἀγαθὸν ὄντα· μηδ' ὅτι	ἀφαιρήσεται	ἐάν τι ἔχω, ἵνα μὴ
[504]	δώσει, καὶ ἐάν τι ἀφαιρῆται,	ἀφαιρήσεται,	πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὸν νοῦν
[511]	ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται, καὶ	ἀφαιρήσεται	τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ
[504]	διδῷ, δώσει, καὶ ἐάν τι	ἀφαιρῆται,	ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὸν
[468]	τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν καὶ	~ἀφαιρούμεθα	χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι ἡμῖν
[466]	ὥσπερ οἱ τύραννοι, καὶ χρήματα	ἀφαιροῦνται	καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν πόλεων
[466]	τε (ὃν ἂν βούλωνται, καὶ	~ἀφαιροῦνται	χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν
[471]	τὴν ἀρχὴν ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν	ἀφείλετο,	ξενίσας καὶ καταμεθύσας αὐτόν τε
[521]	αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ με ~ἀδίκως	ἀφείλετο,	οὕτως καὶ (λαβὼν ἀδίκως χρήσεται,
[486]	φρονεῖν, ἄλλοις τὰ κομψὰ ταῦτα	~ἀφείς,	εἴτε ληρήματα χρὴ φάναι εἶναι
[468]	ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν αὐτῷ ἢ	~ἀφελόμενον	χρήματα ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως
[521]	αὖ ~ἐγὼ εἴπω ὅτι ἀλλ'	ἀφελόμενος	οὐχ ἕξει ὅτι χρήσεται αὐτοῖς,
[458]	τοιούτων λόγων καὶ οὕτω λεγομένων	ἀφεμένῳ	προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο πράττειν.
[494]	εἰ καὶ ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα,	ἀφθόνως	ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα
[494]	τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν	ἀφθόνως	ἔχωσιν ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης) οὐκ
[487]	σέ τε καὶ Τείσανδρον τὸν	Ἀφιδναῖον	καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ
[522]	γέμοντα ~τὴν ψυχὴν εἰς Ἅιδου	ἀφικέσθαι	πάντων ἔσχατον κακῶν ἐστιν. εἰ
[459]	εἰδέναι, καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα	ἀφικέσθαι	παρὰ σὲ τὸν μέλλοντα μαθήσεσθαι
[482]	Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ, ἐὰν	ἀφίκηται	παρ' ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος τὰ
[525]	~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ τῶν ἀδίκων	ἀφικνουμένοις	θεάματα καὶ νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ
[459]	τούτων μὲν οὐδὲν διδάξεις ~τὸν	ἀφικνούμενον	οὐ γὰρ σὸν ἔργον ποιήσεις
[527]	οὖν πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ	ἀφικόμενος	εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν καὶ τελευτήσας,
[461]	πάθοις, ὦ βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε	ἀφικόμενος,	οὗ τῆς Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν
[526]	~δοκῇ εἶναι· ὁ δὲ ἐκεῖσε	ἀφικόμενος	(τὰ προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε δ'
[524]	ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν	~ἀφίκωνται	παρὰ τὸν δικαστήν, οἱ μὲν
[499]	ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν	ἄφρονα	καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[497]	~τί δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς	ἄφρονας	καὶ δειλούς; οὐ γὰρ ἄρτι
[498]	λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους καὶ τοὺς	~ἄφρονας	καὶ τοὺς δειλοὺς καὶ τοὺς
[498]	μὲν καὶ χαίρουσιν καὶ οἱ	ἄφρονες	καὶ οἱ φρόνιμοι καὶ οἱ
[498]	ἀγαθοί, οἱ δὲ δειλοὶ καὶ	ἄφρονες	κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως
[498]	λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι ἢ οἱ	ἄφρονες;	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε οὐ πολύ
[498]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ οἱ	ἄφρονες,	ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[515]	ἄδικός τε καὶ ἀκόλαστος καὶ	ἄφρων,	~διὰ Καλλικλέα καλός τε κἀγαθὸς
[507]	~ἐστιν· ἦν δὲ αὕτη ἡ	ἄφρων	τε καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ γε.
[495]	μεμνησόμεθα ταῦτα, ὅτι Καλλικλῆς ἔφη	Ἀχαρνεὺς	ἡδὺ μὲν καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν
[510]	αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς χαίρειν καὶ	ἄχθεσθαι	τῷ δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως
[457]	τοιαῦτα οἷα καὶ τοὺς παρόντας	~ἄχθεσθαι	ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν, ὅτι τοιούτων
[486]	φίλε Σώκρατες καί μοι μηδὲν	ἀχθεσθῇς·	εὐνοίᾳ γὰρ ἐρῶ ~τῇ σῇ
[506]	καί με ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ	~ἀχθεσθήσομαί	σοι ὥσπερ σὺ ἐμοί, ἀλλὰ
[513]	ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ ~δὲ ἀλλοτρίῳ	ἄχθονται,	εἰ μή τι σὺ ἄλλο
[484]	χαρίεν, ἄν τις αὐτοῦ μετρίως	~ἅψηται	ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ