Pages
[483]	τοῦ δικαίου ταῦτα πράττουσιν, καὶ	ναὶ	μὰ Δία κατὰ νόμον γε
[511]	ἐν τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης)	ναὶ	μὰ Δία ὀρθῶς γέ σοι
[527]	καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται, καὶ	ναὶ	μὰ Δία σύ γε θαρρῶν
[473]	καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος)	ναὶ	μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ὡς σύ
[489]	ἢ ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ	ναὶ	μὰ Δία τούτους λέγω, καὶ
[513]	φιλίαν τῷ Ἀθηναίων δήμῳ καὶ	~ναὶ	μὰ Δία τῷ Πυριλάμπους γε
[496]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν τὸ συμβαῖνον,
[516]	τί φῄς; οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους γε
[497]	τῶν ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν τῶν ἀγαθῶν
[499]	δὲ κακαί· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ μὲν
[467]	ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα πράττει; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἔστιν τι
[468]	δοκεῖ αὐτῷ· ἦ γάρ; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ ἃ
[478]	ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι
[477]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω
[477]	ἀπαλλάττεται ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἆρα οὖν τοῦ μεγίστου
[479]	διδόναι ἐμμονὴ τοῦ κακοῦ; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα ἐστὶν τῶν
[520]	ἀργύριον διδῷ. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ ὅτι τοῦτο
[476]	ὀρθῶς κολάζων (δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) δίκαια ποιῶν ἢ οὔ;
[460]	καὶ ἀδίκου· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν σου τότε
[510]	ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα τις ἐννοήσειεν
[453]	γράφοντες ἄλλα πολλὰ ζῷα; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε μηδεὶς
[478]	γίγνεται πονηρίας ἡ δίκη. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα ὁ
[477]	κακὸν εἴη τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία ἄρα καὶ
[476]	λόγος; τέμνεται γάρ τι. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ μέγα γε
[504]	οὐκοῦν καὶ πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) καὶ μὴν καὶ τὰ
[474]	τὴν μουσικὴν πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν τά γε
[460]	ὁ τὰ μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ τὰ ἰατρικὰ
[496]	ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ βραδυτῆτα;
[473]	σὺ δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους
[478]	ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην διδούς. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) κάκιστα ἄρα ζῇ ὁ
[499]	δὲ αὖ τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον;
[499]	ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα
[478]	ὠφέλιμόν γε. ἦ γάρ; ~(Πῶλος)	(ναί.	~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ κακοῦ ἀπαλλάττεται,
[449]	τὴν τῶν μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν Ἥραν, ὦ
[475]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) νῦν δέ γε κάκιον
[459]	γε ὤν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ μὴ ἰατρός
[455]	δίκαιόν τε καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς ὁ
[460]	τοῦ λόγου δίκαιον εἶναι. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὁ
[454]	περὶ ὅτι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ῥητορικὴ μόνη
[460]	δίκαιος δίκαιά που πράττει. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν
[479]	τὰ ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ
[520]	ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ τις αὐτὸ
[476]	δὲ πάσχει, ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ καλά, ἀγαθά;
[468]	τοῦ ἀγαθοῦ· ἢ οὔ; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ
[449]	ἱματίων ἐργασίαν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ μουσικὴ
[460]	μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ οὔ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ὁ τὰ
[505]	μοχθηρῶς. ἢ οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὰς ἐπιθυμίας
[496]	τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ τὸ πίνειν
[499]	καὶ μᾶλλον τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς
[515]	~χειρόνων. ἐποίει ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς ἤρχετο
[458]	βούληται παρὰ σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ πάντων ὥστ'
[449]	λέγειν γε ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ λέγειν,
[488]	κατὰ τὸν σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τούτων νόμιμα
[510]	ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ τὸ μὲν
[498]	οἳ δὲ παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως χαίρειν
[498]	δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν καὶ
[450]	ἡμῖν τέχναι. ἦ γάρ; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ οἶμαι τῶν
[453]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πείθει; ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα δημιουργός ἐστιν
[470]	καὶ παρ' ἐμοῦ ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~πότε οὖν σὺ φῂς
[498]	οἱ ἄφρονες, ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ οἱ δειλοὶ
[454]	ἄν, ὡς ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν
[501]	ἡ ἐν τοῖς ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ ἡ τῶν
[498]	ἀγαθοί εἰσιν οἱ χαίροντες; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) τί δέ; τοῖς ἀνιωμένοις
[516]	οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; οὐκ ἔδει
[477]	πενίας ἀπαλλάττει; οὐ χρηματιστική; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) τίς δὲ νόσου; οὐκ
[477]	~πονηρίας, πενίαν, νόσον, ἀδικίαν; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τίς οὖν τούτων τῶν
[496]	διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) τὸ δὲ πίνειν πλήρωσίς
[505]	ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι ἄρα τῇ
[476]	καὶ τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα πάθος τῷ
[450]	ἔοικεν, περὶ λόγους ἐστίν. ~(Γοργίας)	ναί.	~(Σωκράτης) τούς γε περὶ τὰ
[475]	οὐκοῦν τῷ ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) τῷ κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν.
[475]	ἔσται· ἢ οὐκ ἀνάγκη; ~(Πῶλος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πῶς ἐλέγετο
[480]	ἢ τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος)	ναί,	τοῦτό γε οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης)
[448]	εἶναι καλῶς ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος)	ναί.	~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ γε ἧσπερ
[493]	γάλακτος, καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν,	~νάματα	δὲ σπάνια καὶ χαλεπὰ ἑκάστου
[493]	τῷ δ' ἑτέρῳ τὰ μὲν	νάματα,	ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν
[511]	παρὰ τὴν θάλατταν καὶ τὴν	ναῦν	περιπατεῖ ἐν μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι
[503]	~τοὺς ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς	ναυπηγούς,	τοὺς ἄλλους πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα
[455]	τῇ ~πόλει σύλλογος ἢ περὶ	ναυπηγῶν	ἢ περὶ ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ
[517]	μόνον ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου.	ναῦς	δὲ καὶ τείχη καὶ νεώρια
[487]	καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ	Ναυσικύδην	τὸν Χολαργέα· καί ποτε ὑμῶν
[481]	~βούλεται, καὶ πρὸς τὸν Πυριλάμπους	νεανίαν	τὸν καλὸν τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα
[482]	λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς	νεανιεύεσθαι	ἐν τοῖς λόγοις ὡς ἀληθῶς
[527]	ὡς νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα	νεανιεύεσθαι	ὡς τὶ ὄντας, οἷς οὐδέποτε
[486]	ἂν λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου	νεανικὸν	βούλευμα βουλεύσαιο. ~καίτοι, ὦ φίλε
[508]	ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν βούληται, ~τὸ	νεανικὸν	δὴ τοῦτο τὸ τοῦ σοῦ
[509]	μὴ λύσεις ἢ σοῦ τις	νεανικώτερος,	~οὐχ οἷόν τε ἄλλως λέγοντα
[511]	βέλτιστε; ἦ καὶ ἡ τοῦ	νεῖν	ἐπιστήμη σεμνή τίς σοι δοκεῖ
[492]	ἂν οὕτω γε καὶ οἱ	νεκροὶ	εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν
[524]	κομᾶν, κομήτης τούτου καὶ ὁ	νεκρός.	μαστιγίας ~αὖ εἴ τις ἦν
[524]	τούτου καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ	νεκρὸς	μέγας, καὶ εἰ παχύς, παχὺς
[494]	σὺ βίον λέγεις, ἀλλ' οὐ	νεκροῦ	οὐδὲ λίθου. καί μοι λέγε·
[526]	αὐτὸν ~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα	νέκυσσιν.	~ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Καλλίκλεις,
[490]	μὲν ~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον δεῖ	νέμειν,	ἐν τῷ δὲ ἀναλίσκειν τε
[492]	καὶ τῆς σωφροσύνης, μηδὲν πλέον	~νέμοντες	τοῖς φίλοις τοῖς αὑτῶν ἢ
[484]	τούτῳ, καὶ ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται,	~νέμων	τὸ πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ μέρος,
[520]	οἰκίαν διοικοῖ ἢ πόλιν, αἰσχρὸν	νενόμισται	μὴ φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή
[463]	σαφὲς λέγω, πῶλος δὲ ὅδε	νέος	ἐστὶ καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ
[510]	αὐτῷ ὁδός ἐστιν, εὐθὺς ἐκ	νέου	~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς χαίρειν
[485]	καὶ πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ	νέῳ	μὲν γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν
[483]	καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ	νέων	λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές τε
[510]	ἐν ταύτῃ τῇ πόλει τῶν	νέων,	τίνα ἂν τρόπον ἐγὼ μέγα
[469]	δοκοῖ, καὶ τά γε ~Ἀθηναίων	νεώρια	καὶ αἱ τριήρεις καὶ τὰ
[517]	ναῦς δὲ καὶ τείχη καὶ	νεώρια	καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα καὶ
[455]	οἶσθα γὰρ δήπου ὅτι τὰ	νεώρια	~ταῦτα (καὶ τὰ τείχη τὰ
[455]	οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων ~κατασκευῆς ἢ	νεωρίων,	ἀλλ' οἱ ἀρχιτέκτονες· οὐδ' αὖ
[514]	τὰ οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν ἢ	νεωρίων	ἢ ἱερῶν ἐπὶ τὰ ~μέγιστα
[519]	σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης λιμένων καὶ	~νεωρίων	καὶ τειχῶν καὶ φόρων καὶ
[503]	~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα τουτονὶ τὸν	νεωστὶ	τετελευτηκότα, οὗ καὶ σὺ ἀκήκοας;
[523]	δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι	νεωστὶ	τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος
[521]	ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς, καὶ τοὺς	νεωτάτους	ὑμῶν διαφθείρει τέμνων τε καὶ
[461]	γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς οἱ	νεώτεροι	~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν βίον καὶ
[488]	μέχρι τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον καὶ	νεώτερον	ὄντα. ἐγὼ γὰρ εἴ τι
[522]	ἐάν ~τέ τίς με ἢ	νεωτέρους	φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ
[448]	πεῖραν, ὦ (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος)	~νὴ	Δία· ἂν δέ γε βούλῃ,
[449]	μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~νὴ	τὴν Ἥραν, ὦ Γοργία, ἄγαμαί
[466]	ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης)	~νὴ	τὸν κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι, ὦ
[481]	οἷον τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης)	~νὴ	τοὺς θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ
[491]	καὶ περὶ τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης)	~νὴ	τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς γε ἀεὶ
[458]	τι ~γενέσθαι ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης)	~νὴ	τοὺς θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ
[526]	ἠγάσθη τε καὶ ἐς μακάρων	νήσους	ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ
[523]	~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων	νήσους	ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ
[524]	ὁδώ, ἡ μὲν εἰς μακάρων	νήσους,	ἡ δ' εἰς Τάρταρον. καὶ
[523]	οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων	~νήσων	ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν Δία
[472]	~ἐὰν μὲν βούλῃ, Νικίας ὁ	Νικηράτου	καὶ οἱ ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ,
[472]	μαρτυρήσουσί σοι, ~ἐὰν μὲν βούλῃ,	Νικίας	ὁ Νικηράτου καὶ οἱ ἀδελφοὶ
[456]	~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες καὶ οἱ	νικῶντες	τὰς γνώμας περὶ τούτων. ~(Σωκράτης)
[483]	(καὶ μὴ τολμᾷ λέγειν ἅπερ	νοεῖ,	ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν. ὃ δὴ
[521]	παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ, διατελεῖν ἃ	νοεῖς	λέγων. ~καὶ νῦν εὖ καὶ
[491]	ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες ἃ ἂν	νοήσωσιν	ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ ἀποκάμνωσι διὰ
[482]	σὺ παύσῃ ποτὲ ~ταῦτα λέγων.	νόμιζε	τοίνυν καὶ παρ' ἐμοῦ χρῆναι
[466]	~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ	νομίζεσθαι	ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Πῶλος) ~πῶς οὐ
[466]	κόλακες ἐν ταῖς πόλεσι φαῦλοι	νομίζεσθαι	οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα
[466]	ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Πῶλος) ~πῶς οὐ	νομίζεσθαι;	οὐ μέγιστον δύνανται ἐν ταῖς
[472]	ἄλλο τι ὡς οὕτω σου	νομίζοντος	διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[522]	ἃς οὗτοι εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας	νομίζουσιν,	ἐγὼ δὲ οὔτε τοὺς πορίζοντας
[489]	~ἁλώσῃ ἐνταῦθα σὺ αὖ αἰσχυνόμενος.	νομίζουσιν,	ἢ οὔ, οἱ πολλοὶ τὸ
[489]	~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ γε πολλοὶ	νομίζουσιν	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ ἄρα
[488]	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν οἱ πολλοὶ	νομίζουσιν	οὕτως, ὡς ἄρτι αὖ σὺ
[488]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τούτων	νόμιμα	κατὰ φύσιν καλά, κρειττόνων γε
[489]	οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα εἶναι	νόμιμα;	~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις·
[488]	~(Σωκράτης) τὰ τῶν πολλῶν ἄρα	νόμιμα	τὰ τῶν κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης)
[504]	τε καὶ νόμος, ὅθεν καὶ	~νόμιμοι	γίγνονται καὶ κόσμιοι· ταῦτα δ'
[504]	τῆς ψυχῆς τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν	νόμιμόν	τε καὶ νόμος, ὅθεν καὶ
[452]	ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν	νομίσας,	ὦ Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ'
[455]	σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ νῦν	~νόμισον	καὶ τὸ σὸν σπεύδειν· ἴσως
[455]	ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ οὖν ~ἀνερωτώμενος	νόμισον	καὶ ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί
[520]	κάλλιόν ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ	~νομοθετικὴ	δικαστικῆς καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις
[464]	γυμναστικῇ καὶ ἡ δικαιοσύνη τῇ	νομοθετικῇ·	~ὅμως δὲ διαφέρουσίν τι ἀλλήλων.
[464]	ἀντὶ μὲν τῆς γυμναστικῆς τὴν	νομοθετικήν,	ἀντίστροφον δὲ τῇ ἰατρικῇ ~τὴν
[465]	πρὸς ~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς	νομοθετικήν,	καὶ ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ πρὸς
[489]	κατὰ φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν	νόμον	ἄγων, ἐὰν δέ τις κατὰ
[483]	τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ κατὰ	νόμον	~αἴσχιον λέγοντος, σὺ τὸν λόγον
[483]	καὶ ναὶ μὰ Δία κατὰ	νόμον	γε τὸν τῆς ~φύσεως, οὐ
[489]	ἄγων, ἐὰν δέ τις κατὰ	νόμον,	ἐπὶ τὴν φύσιν. ~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ
[483]	λόγοις, ἐὰν μέν τις ~κατὰ	νόμον	λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν
[492]	ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων	νόμον	τε καὶ λόγον καὶ ψόγον;
[482]	ἥ τε φύσις καὶ ὁ	νόμος·	~ἐὰν οὖν τις αἰσχύνηται (καὶ
[512]	ἐστὶν ζῆν. ~διὰ ταῦτα οὐ	νόμος	ἐστὶ σεμνύνεσθαι τὸν κυβερνήτην, καίπερ
[489]	λέγων ὅτι ἐναντίον ἐστὶν ὁ	νόμος	καὶ ἡ ~φύσις, ἃ δὴ
[484]	ᾄσματι ἐν ᾧ λέγει ὅτι	~νόμος	ὁ πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν τε
[523]	τοῦ ~πατρὸς παρέλαβον. ἦν οὖν	νόμος	ὅδε περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου,
[504]	καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν τε καὶ	νόμος,	ὅθεν καὶ ~νόμιμοι γίγνονται καὶ
[483]	τὰ τῆς φύσεως, τὰ τοῦ	νόμου.	~ὥσπερ αὐτίκα ἐν τούτοις, τῷ
[474]	μὴν τά γε κατὰ τοὺς	νόμους	καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου
[483]	ἀλλ' οἶμαι οἱ τιθέμενοι ~τοὺς	νόμους	οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν καὶ
[488]	φύσιν; οἳ δὴ καὶ τοὺς	νόμους	~τίθενται ἐπὶ τῷ ἑνί, ὥσπερ
[483]	τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε	νόμους	τίθενται καὶ τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν
[484]	καὶ μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ	νόμους	τοὺς παρὰ φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς
[489]	πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ	νόμῳ	ἄρα μόνον ἐστὶν αἴσχιον τὸ
[483]	ὅπερ καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι,	νόμῳ	δὲ τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ
[482]	φύσει μὲν οὐκ ἔστιν καλά,	νόμῳ	δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ δὲ
[483]	φαυλότεροι ὄντες. διὰ ~ταῦτα δὴ	νόμῳ	μὲν τοῦτο ἄδικον καὶ αἰσχρὸν
[484]	ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ γὰρ τῶν	νόμων	ἄπειροι ~γίγνονται τῶν κατὰ τὴν
[495]	ἅμα δήπου ὑγιαίνει τε καὶ	νοσεῖ	ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται
[496]	βούλει τοῦ σώματος ἀπολαβὼν (σκόπει.	νοσεῖ	~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα
[480]	~(σπεύδοντα ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ	νόσημα	τῆς ἀδικίας ὕπουλον τὴν ψυχὴν
[512]	μέν τις μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις	νοσήμασιν	~κατὰ τὸ σῶμα συνεχόμενος μὴ
[479]	ἂν εἴ τις ~τοῖς μεγίστοις	νοσήμασιν	συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ διδόναι δίκην
[450]	~(Σωκράτης) τούς γε περὶ τὰ	νοσήματα;	~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[512]	σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ, πολλὰ	νοσήματα	ἔχει καὶ ἀνίατα, τούτῳ δὲ
[477]	ὄντων, τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν,	νόσον,	ἀδικίαν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς
[477]	ἂν φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ	νόσον	καὶ ~αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα;
[518]	αὐτοῖς ἥκῃ ἡ τότε πλησμονὴ	~νόσον	φέρουσα συχνῷ ὕστερον χρόνῳ, ἅτε
[478]	ἄρα πενίας ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ	νόσου,	δίκη δὲ ~ἀκολασίας καὶ ἀδικίας.
[514]	τις ἄλλος διὰ Σωκράτην ἀπηλλάγη	νόσου,	ἢ δοῦλος ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν
[495]	ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε καὶ	νόσου.	~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον
[495]	ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας ἔχει καὶ	νόσου;	οὐ γὰρ ἅμα δήπου ὑγιαίνει
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τίς δὲ	νόσου;	οὐκ ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[518]	οὐ τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν	νόσων	~αἰτίους εἶναι καὶ τῆς ἀποβολῆς
[467]	ἀγαθόν, τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ	νοῦ	ἃ ~δοκεῖ καὶ σὺ ὁμολογεῖς
[510]	καὶ τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ	νοῦ	οὐκ ἄν ποτε δύναιτο φίλος
[488]	ἐμῇ· σὺ οὖν, ὥσπερ ~ἤρξω	νουθετεῖν	με, μὴ ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς
[497]	εἰδῇς ὡς σοφὸς (ὤν με	νουθετεῖς.	οὐχ ἅμα διψῶν τε ἕκαστος
[479]	μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε μήτε	νουθετεῖσθαι	(μήτε κολάζεσθαι μήτε δίκην διδόναι,
[525]	τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ	νουθετήματα.	~(ὧν ἐγώ φημι ἕνα καὶ
[488]	~εἶναι καὶ (μηκέτι ποτέ με	νουθετήσῃς	ὕστερον, ὡς μηδενὸς ἄξιον ὄντα.
[478]	~(Σωκράτης) οὗτος δ' ἦν ὁ	νουθετούμενός	τε καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην
[511]	καὶ τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ	νοῦν	γε ἔχοντι, ὡς ὁ λόγος
[498]	~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης) τί δέ;	νοῦν	ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης)
[467]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας	νοῦν	ἔχοντας καὶ (τέχνην τὴν ῥητορικὴν
[514]	διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν διακειμένων,	νοῦν	ἐχόντων ἦν ἂν ἰέναι ἐπὶ
[500]	μᾶλλον σπουδάσειέ τις καὶ σμικρὸν	νοῦν	ἔχων ἄνθρωπος, ἢ τοῦτο, ὅντινα
[504]	ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὸν	νοῦν	~ἔχων, ὅπως ἂν αὐτοῦ τοῖς
[466]	ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα εἶναι,	νοῦν	μὴ ~ἔχων; καὶ τοῦτο καλεῖς
[508]	μοι δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν	νοῦν	~τούτοις, καὶ ταῦτα σοφὸς ὤν,
[494]	σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ καὶ	νύκτα	καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά, ἢ
[471]	σχεδὸν ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν εἰς ἅμαξαν,	νύκτωρ	~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε καὶ ἠφάνισεν
[527]	βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι ἢ	νῦν.	αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς γε ὡς
[471]	τοῦ δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ	νῦν	ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν ὁ
[502]	τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~νῦν	ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα
[471]	διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι	νῦν,	ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν ἐν
[521]	πράττειν τὰ πολιτικὰ μόνος τῶν	νῦν·	ἅτε οὖν οὐ πρὸς χάριν
[486]	τοὺς πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας;	νῦν	γὰρ εἴ τις σοῦ λαβόμενος
[523]	ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς τὸν θάνατον·	νῦν	~γὰρ προί̈ σασι. τοῦτο μὲν
[519]	σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης) ~ἔοικά γε·	νῦν	γοῦν συχνοὺς τείνω τῶν λόγων,
[491]	ὡρίζου, αὖθις δὲ τοὺς φρονιμωτέρους,	νῦν	δ' αὖ ~ἕτερόν τι ἥκεις
[448]	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν)	~νῦν	δ' ἐπειδὴ τίνος τέχνης ἐπιστήμων
[513]	ἐν ᾗ ἂν οἰκῇ, ~καὶ	νῦν	δὲ ἄρα δεῖ σὲ ὡς
[475]	τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	νῦν	δέ γε κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος)
[460]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης)	~νῦν	(δέ γε ὁ αὐτὸς οὗτος
[499]	εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου·	νῦν	δὲ ~ἐψεύσθην, καὶ ὡς ἔοικεν
[471]	εὐδαίμων κατὰ τὸν σὸν λόγον.	νῦν	δὲ θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν,
[527]	αὐτῶν βελτίω καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν·	νῦν	δὲ ὁρᾷς ὅτι τρεῖς ὄντες
[497]	ἅμα παύεται, ὡς σὺ ὡμολόγεις·	νῦν	δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε·
[482]	γέ μοι δοκεῖν ὀρθῶς, τότε·	νῦν	δὲ πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο
[459]	τι ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ·	νῦν	δὲ τόδε πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα
[515]	οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~νῦν	δέ, ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ
[462]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~καὶ	νῦν	δὴ τούτων ὁπότερον βούλει ποίει,
[517]	ἀλλά μοι ~δοκοῦσι τῶν γε	νῦν	διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ μᾶλλον οἷοί
[449]	ἐθελήσαις ἄν, ὦ Γοργία, ὥσπερ	νῦν	διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν,
[447]	~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ μὲν δοκεῖ,	νῦν,	ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις.
[453]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ	νῦν.	ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς
[461]	ἔργοις καὶ ἐν λόγοις. καὶ	νῦν	εἴ τι ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας)
[527]	ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε τῶν	νῦν	Ἑλλήνων, σύ τε καὶ πῶλος
[457]	δὴ ἕνεκα λέγω ταῦτα; ὅτι	νῦν	ἐμοὶ δοκεῖς σὺ οὐ πάνυ
[482]	γάρ, ὦ φίλε ἑταῖρε, ἃ	νῦν	ἐμοῦ ἀκούεις, καί μοί ἐστιν
[517]	Σώκρατες, μή ποτέ τις τῶν	νῦν	ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα τούτων
[523]	ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ	νῦν	~ἔτι ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν
[521]	διατελεῖν ἃ νοεῖς λέγων. ~καὶ	νῦν	εὖ καὶ γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης)
[471]	μὲν τῆς ἀρχῆς οὐδὲν ἣν	νῦν	ἔχει, ὄντι ~ἐκ γυναικὸς ἣ
[493]	καὶ ~ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς	νῦν	ἡμεῖς τέθναμεν καὶ τὸ μὲν
[458]	δόξα (ψευδὴς περὶ ὧν τυγχάνει	νῦν	~ἡμῖν ὁ λόγος ὤν. εἰ
[479]	σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ τῶν	νῦν	ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι ποιεῖν
[482]	αὐτῶν, λέγει δὲ ἃ σὺ	νῦν	~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ καὶ αὐτὸς
[458]	τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ	νῦν	ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν διαλεγώμεθα.
[451]	καὶ δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι	νυν	καὶ σὺ τὴν ἀπόκρισιν ἣν
[495]	καὶ κακαί; ἀλλ' ἔτι καὶ	νῦν	λέγε πότερον φῂς εἶναι τὸ
[492]	λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ ~σὺ	νῦν	λέγεις ἃ οἱ ἄλλοι διανοοῦνται
[490]	δὴ αὐτοῦ. τί ποτε αὖ	νῦν	λέγεις; ἐὰν ἐν τῷ αὐτῷ
[461]	περὶ τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ	νῦν	λέγεις; ἢ ~οἴει ὅτι Γοργίας
[499]	δὲ δή, ὡς ἔοικεν, ὃ	νῦν	λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί τινές εἰσιν
[509]	ἄλλως λέγοντα ἢ ὡς ἐγὼ	νῦν	λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε
[488]	ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε καὶ	νῦν	λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ τὸν
[474]	ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν μηδὲ	νῦν	με κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας,
[462]	χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ	νῦν	με, ὀψοποιία ἥτις μοι δοκεῖ
[523]	ἐγώ, ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον.	~νῦν	μὲν γὰρ κακῶς αἱ δίκαι
[473]	λέγειν· φίλον γάρ σε ~ἡγοῦμαι.	νῦν	μὲν οὖν ἃ διαφερόμεθα ταῦτ'
[488]	αὐτό, καὶ ἐάν με λάβῃς	νῦν	μέν σοι ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ
[515]	ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ πόλει,	νῦν	μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ ἐκείνων
[453]	καὶ ~πείθειν τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης)	~νῦν	μοι δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία,
[455]	παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ	νῦν	~νόμισον καὶ τὸ σὸν σπεύδειν·
[472]	μή. αὐτίκα πρῶτον, περὶ οὗ	νῦν	ὁ λόγος ἐστίν, σὺ ἡγῇ
[486]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ·	νῦν	οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ
[467]	(τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ γὰρ	νῦν	ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ οὖν ποιοῦσιν
[517]	δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου τοῖς	νῦν	ὄντες, ὥστε, εἰ οὗτοι ῥήτορες
[485]	ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι	νῦν	ὅπερ ὁ ~Ζῆθος πρὸς τὸν
[475]	~πάνυ γε· καὶ καλῶς γε	νῦν	ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ τε
[519]	καίτοι ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ	νῦν	ὁρῶ γιγνόμενον καὶ ἀκούω τῶν
[509]	μέντοι ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ	νῦν,	οὐδεὶς οἷός τ' ἐστὶν ἄλλως
[517]	σὺ δὲ ὡμολόγεις τῶν γε	~νῦν	οὐδένα, τῶν μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ
[449]	(καὶ διὰ βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ	νῦν	οὕτως εἰπὲ τίς ἡ τέχνη
[527]	ἡγεμόνι τῷ λόγῳ χρησώμεθα τῷ	νῦν	παραφανέντι, ὃς ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι
[491]	καὶ δίκαιον, ὃ ἐγώ σοι	~νῦν	παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι δεῖ τὸν
[472]	καὶ δοκούντων εἶναί τι. ~καὶ	νῦν	περὶ ὧν σὺ λέγεις ὀλίγου
[500]	~τοῦτον τὸν τρόπον ὃν ὑμεῖς	νῦν	πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ) τόνδε τὸν
[490]	ἐν τῷ αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ	νῦν,	πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν ᾖ
[503]	ἔγωγέ σοι εἰπεῖν τῶν γε	νῦν	ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[493]	ἐκ τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου τῇ	νῦν.	σκόπει γὰρ εἰ ~τοιόνδε λέγεις
[482]	ὡς ἀληθῶς δημηγόρος ὤν· καὶ	~νῦν	ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος Πώλου
[466]	με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ. καὶ	νῦν	ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει εἴ ~τι
[481]	ὅτι ἐγώ τε καὶ ~σὺ	νῦν	τυγχάνομεν ταὐτόν τι πεπονθότες, ἐρῶντε
[527]	αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς γε ὡς	νῦν	φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς
[518]	τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ	νῦν,	ὦ ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ·
[480]	~μὲν γὰρ δὴ ἐκ τῶν	νῦν	ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν
[471]	ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ ὑπὸ σοῦ	νῦν,	ὡς σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ
[495]	χαίρειν· ταῦτά τε γὰρ τὰ	νυνδὴ	αἰνιχθέντα ~πολλὰ καὶ αἰσχρὰ φαίνεται
[448]	~ἀληθῆ, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ	νυνδὴ	αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω
[526]	ᾖ καὶ ἡ κρίσις ἣν	νυνδὴ	ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ
[474]	~ἔχεις τούτων βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ	νυνδὴ	ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν τῷ
[494]	~οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν, ὃ	νυνδὴ	ἐγὼ ἔλεγον, τὸ ὥσπερ λίθον
[489]	Καλλίκλεις, ᾧ σὺ χρώμενος πολλὰ	νυνδὴ	εἰρωνεύου πρός με· ~ἀλλ' ἴθι
[495]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ ἀνδρείαν	νυνδὴ	ἔλεγές τινα εἶναι μετὰ ἐπιστήμης;
[470]	ἄμεινον εἶναι ταῦτα ~ποιεῖν ἃ	νυνδὴ	ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε καὶ ἐξελαύνειν
[499]	οἷον κατὰ τὸ σῶμα ἃς	νυνδὴ	ἐλέγομεν ἐν τῷ ἐσθίειν ~καὶ
[450]	οὔ; ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν, (ἣν	νυνδὴ	ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ περὶ τῶν
[504]	δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ καὶ οὓς	νυνδὴ	ἐλέγομεν, οἱ περὶ τὸ σῶμα,
[454]	ἐστίν· καὶ ~τὰς ἄλλας ἃς	νυνδὴ	ἐλέγομεν τέχνας ἁπάσας ἕξομεν ἀποδεῖξαι
[462]	καὶ ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν βούλει, ὥσπερ	νυνδὴ	ἔλεγον, ἀναθέμενος ὅτι σοι δοκεῖ,
[511]	τῆς μεγάλης εὐεργεσίας, σώσασα ἃ	~νυνδὴ	ἔλεγον, καὶ αὐτὸν καὶ παῖδας
[512]	καταφρονεῖς ~καὶ (τῶν ἄλλων ὧν	νυνδὴ	ἔλεγον; οἶδ' ὅτι φαίης ἂν
[466]	ἐν ταῖς πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ	νυνδὴ	ἔλεγον· οὐδὲν ~(γὰρ ποιεῖν ὧν
[451]	εἴ τίς με ἔροιτο ὧν	νυνδὴ	ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν τῶν ~τεχνῶν·
[485]	οὗτος ὁ ἀνήρ. ὃ γὰρ	νυνδὴ	ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ,
[447]	ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν	νυνδὴ	ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλοιτο τῶν
[453]	τῶν αὐτῶν τεχνῶν λέγωμεν ὧνπερ	νυνδή·	ἡ ἀριθμητικὴ οὐ διδάσκει ~ἡμᾶς
[502]	τὸ τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν	νυνδὴ	κολακείαν εἶναι; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[459]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἔλεγές τοι	νυνδὴ	ὅτι καὶ περὶ τοῦ ὑγιεινοῦ
[475]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πῶς ἐλέγετο	νυνδὴ	περὶ τοῦ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι;
[456]	γέ τις αἵρεσις ᾖ ὧν	νυνδὴ	σὺ ἔλεγες, ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς
[455]	ἀδίκου ἢ καὶ περὶ ὧν	νυνδὴ	Σωκράτης ἔλεγεν; πειρῶ οὖν ~αὐτοῖς
[477]	ἀδικία καὶ σύμπασα ψυχῆς πονηρία	νυνδὴ	(ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται γάρ.
[505]	ἢ ἡ ἀκολασία, ὥσπερ σὺ	νυνδὴ	ᾤου. ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα
[487]	οὑτωσὶ δῆλον ὅτι τούτων πέρι	νυνί·	(ἐάν τι σὺ ἐν τοῖς
[481]	ὦ Σώκρατες, (πότερόν σε θῶμεν	νυνὶ	~σπουδάζοντα ἢ παίζοντα; εἰ μὲν
[458]	εἰ πώποτε ἥσθην οὕτως ὥσπερ	νυνί·	ὥστ' ἔμοιγε, κἂν ~τὴν ἡμέραν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005