Pages
[503]	τούτων τοιοῦτος γέγονεν· φέρε γάρ,	~ὁ	ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ τὸ
[448]	~εἰ δέ γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν	ὁ	Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ
[448]	ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ	ὁ	ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν ~τέχνης,
[448]	ἐπιστήμων ὢν τῆς τέχνης ἧσπερ	ὁ	ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί ἂν
[472]	Πῶλε, ὁ ἀδικῶν τε καὶ	ὁ	ἄδικος πάντως μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος
[472]	ἐὰν ἄρα μὴ τυγχάνῃ δίκης	ὁ	ἀδικῶν, κατὰ τὸν σὸν λόγον
[472]	τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ Πῶλε,	ὁ	ἀδικῶν τε καὶ ὁ ἄδικος
[481]	τι σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος	ὁ	Ἀθηναίων μὴ φῇ οὕτως ἔχειν,
[526]	ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ	ὁ	Αἰακός ἑκάτερος τούτων ῥάβδον ἔχων
[507]	ὁ ἐναντίως ~ἔχων τῷ σώφρονι,	ὁ	ἀκόλαστος, ὃν σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ
[495]	~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ γε ἡμῖν	ὁ	Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα. ἢ
[506]	ὥστε, ἂν τὶ φαίνηται ~λέγων	ὁ	ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι.
[485]	ἤδη δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες, οὗτος	ὁ	ἀνήρ. ὃ γὰρ νυνδὴ ἔλεγον,
[516]	μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ	ὁ	ἄνθρωπος ἓν τῶν ~ζῴων ἐστὶν
[524]	πράγματος ἔσχεν ἐν τῇ ψυχῇ	ὁ	ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ
[495]	δήπου ὑγιαίνει τε καὶ νοσεῖ	ὁ	ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας
[524]	αὑτοῦ ἥνπερ καὶ ὅτε ἔζη	ὁ	ἄνθρωπος, τό τε σῶμα τὴν
[478]	δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος δέ που	ὁ	ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος
[469]	ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ	ὁ	ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε, καὶ ἧττον
[453]	ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ	ὁ	ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[518]	ἔλεγές μοι πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων	ὁ	ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος ὁ ~τὴν
[471]	~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα οὗτός ἐστιν	ὁ	Ἀρχέλαος κατὰ τὸν σὸν λόγον;
[521]	ὅτι ~λέγω ἐν τῷ δικαστηρίῳ.	ὁ	αὐτὸς δέ μοι ἥκει λόγος
[457]	οἱ μὴ χρώμενοι οἶμαι ὀρθῶς.	ὁ	αὐτὸς δὴ λόγος καὶ περὶ
[509]	λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε	ὁ	αὐτὸς ~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι
[476]	οὐκοῦν καὶ εἰ τέμνει τι,	ὁ	αὐτὸς λόγος; τέμνεται γάρ τι.
[488]	μὲν εἶναι, μοχθηρότερον δέ· ἢ	ὁ	αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ βελτίονος
[460]	ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν (δέ γε	ὁ	αὐτὸς οὗτος φαίνεται, ὁ ῥητορικός,
[505]	δὲ ψυχήν, ὦ ἄριστε, οὐχ	ὁ	αὐτὸς τρόπος; ἕως μὲν ἂν
[481]	λέγεις, ἄλλο τι ἢ ἡμῶν	ὁ	βίος ἀνατετραμμένος ἂν εἴη τῶν
[492]	ὥς γε σὺ λέγεις δεινὸς	ὁ	βίος. οὐ γάρ τοι θαυμάζοιμ'
[521]	πολλάκις εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ με	ὁ	βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ καὶ
[482]	(βουλόμενος μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι αὐτὸν	ὁ	(Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ φάναι
[457]	γὰρ ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν,	ὁ	~δ' ἐναντίως χρῆται. τὸν οὖν
[493]	μὲν οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος,	ὁ	δὲ γάλακτος, καὶ ἄλλοι πολλοὶ
[508]	ἐστιν, ὡς ὁ σὸς λόγος.	ὁ	δὲ δὴ ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις
[460]	δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)	~ὁ	δὲ δίκαιος δίκαιά που πράττει.
[526]	ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι·	ὁ	δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα
[463]	ἀλλ' αὐτὸν λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος,	ὁ	δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν
[493]	καὶ ~πλήρεις, ὁ μὲν οἴνου,	ὁ	δὲ μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος,
[459]	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~ὁ	δὲ μὴ ἰατρός γε δήπου
[526]	ἑκάτερος τούτων ῥάβδον ἔχων δικάζει	ὁ	δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος
[518]	θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ δὲ ὄψον,	ὁ	δὲ οἶνον. ἴσως ἂν οὖν
[476]	ὑπό γε τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης)	ὁ	δὲ ὀρθῶς κολάζων (δικαίως κολάζει;
[518]	ὁ μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων,	ὁ	δὲ ὄψον, ὁ δὲ οἶνον.
[476]	ἄρα ὁ μὲν ποιεῖ καλά,	ὁ	δὲ πάσχει, ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος)
[471]	μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους,	ὁ	δὲ τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ
[452]	ἰατρόν, δοῦλον δὲ τὸν παιδοτρίβην·	ὁ	δὲ χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται
[481]	ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι σοῦ λέγοντος	ὁ	~δῆμος ὁ Ἀθηναίων μὴ φῇ
[513]	οὐ πάνυ σοι πείθομαι. ~(Σωκράτης)	~ὁ	δήμου γὰρ ἔρως, ὦ Καλλίκλεις,
[473]	(οὐκ ἂν εἴη ἀθλιώτερος μέντοι	ὁ	διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας. τί τοῦτο,
[473]	~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα ἀδίκως οὔτε	ὁ	διδοὺς δίκην δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν
[469]	ὦ Πῶλε, καὶ ἧττον ἢ	ὁ	δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς δῆτα,
[477]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα πάσχει	ὁ	δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)
[477]	~(Σωκράτης) κακίας ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται	ὁ	δίκην διδούς; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[484]	ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος	ὁ	~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ
[490]	καὶ οὐ ῥήματι θηρεύω εἰ	ὁ	~εἷς τῶν μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης)
[521]	λέγεις, πονηρός τίς μ' ~ἔσται	ὁ	εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ ἂν χρηστὸς
[506]	τις ἄρα ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ	ὁ	ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον
[472]	παρέχηται ἢ μηδένα. ~οὗτος δὲ	ὁ	ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν πρὸς
[475]	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν, ὦ Πῶλε,	ὁ	ἔλεγχος παρὰ τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος
[463]	μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς δὲ	ὁ	ἐμὸς λόγος, οὐκ ἔστιν τέχνη
[507]	ἄθλιον· οὗτος δ' ἂν εἴη	ὁ	ἐναντίως ~ἔχων τῷ σώφρονι, ὁ
[457]	του ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ φῇ	ὁ	~ἕτερος τὸν ἕτερον ὀρθῶς λέγειν
[485]	ὁ ~Ζῆθος πρὸς τὸν Ἀμφίονα	ὁ	Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ γὰρ
[481]	διαφύγῃ καὶ μὴ δῷ δίκην	ὁ	ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον ᾖ>
[480]	~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ ἄλλον ἀδικῇ	ὁ	ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ
[478]	ναί. ~(Σωκράτης) κάκιστα ἄρα ζῇ	ὁ	ἔχων (ἀδικίαν) καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος.
[511]	δύο δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς	ὁ	ἔχων τὴν τέχνην καὶ ταῦτα
[523]	ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν	ὁ	Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ, ἔφη, παύσω
[523]	Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν	ὁ	Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ
[485]	κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι νῦν ὅπερ	ὁ	~Ζῆθος πρὸς τὸν Ἀμφίονα ὁ
[524]	λόγων τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν.	ὁ	θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς ~ἐμοὶ
[478]	ἐν σώματι εἴτ' ἐν ψυχῇ,	ὁ	~ἰατρευόμενος καὶ ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ,
[459]	ἰατρός γε δήπου ἀνεπιστήμων ὧν	ὁ	ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον ὅτι.
[464]	τῶν χρηστῶν σιτίων καὶ ~(πονηρῶν,	ὁ	ἰατρὸς ἢ ὁ ὀψοποιός, λιμῷ
[452]	χρηματιστής, καὶ εἴποι πρῶτον μὲν	ὁ	~ἰατρὸς ὅτι ὦ Σώκρατες, ἐξαπατᾷ
[499]	ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς	ὁ	κακός; οὐ ταῦτα συμβαίνει καὶ
[518]	συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν καὶ Σάραμβος	ὁ	κάπηλος, ὅτι οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν
[473]	οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε	ὁ	~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα ἀδίκως οὔτε
[476]	οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ὁ	κολαζόμενος δίκην διδοὺς δίκαια πάσχει;
[476]	ποιεῖ καλά, ὁ δὲ πάσχει,	ὁ	κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[491]	~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς περὶ τίνων	ὁ	κρείττων τε καὶ φρονιμώτερος πλέον
[512]	~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ	ὁ	λόγος. ἀλλὰ σὺ οὐδὲν ἧττον
[495]	δή μοι μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ	ὁ	λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι,
[505]	αὐτὸς τοῦτο πάσχων περὶ οὗ	ὁ	λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ
[453]	εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο περὶ ὅτου	ὁ	λόγος ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ εἶναι
[472]	αὐτίκα πρῶτον, περὶ οὗ νῦν	ὁ	λόγος ἐστίν, σὺ ἡγῇ οἷόν
[472]	~πεπεράνθαι περὶ ὧν ἂν (ἡμῖν	ὁ	λόγος ᾖ· οἶμαι δὲ οὐδὲ
[474]	αὐτὸν πρὸς ὃν ἄν μοι	ὁ	λόγος ᾖ, τοὺς δὲ ~πολλοὺς
[508]	εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος	ὁ	λόγος (ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς οὐ
[501]	συγχωρῶ, ἵνα σοι καὶ περανθῇ	ὁ	λόγος καὶ Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι.
[505]	καὶ τὰ λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν	ὁ	λόγος κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς
[487]	~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε φῂς καὶ	ὁ	λόγος ὃν ὀλίγον πρότερον ἔλεγες
[511]	~οὐ νοῦν γε ἔχοντι, ὡς	ὁ	λόγος σημαίνει. ἢ οἴει δεῖν
[527]	καὶ ζῶν καὶ τελευτήσας, ὡς	~ὁ	λόγος σημαίνει. καὶ ἔασόν τινά
[471]	νῦν ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν	ὁ	λόγος, ᾧ με καὶ ἂν
[458]	περὶ ὧν τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν	ὁ	λόγος ὤν. εἰ μὲν οὖν
[527]	ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ	ὁ	λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ
[526]	εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης	ὁ	Λυσιμάχου· οἱ δὲ πολλοί, ὦ
[460]	οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον,	ὁ	μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός ἐστιν οἷον
[518]	οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί,	ὁ	μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ
[482]	~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔμπληκτος·	ὁ	μὲν γὰρ Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε
[493]	μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις,	ὁ	μὲν οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος,
[493]	πολλῶν πόνων καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα·	ὁ	μὲν οὖν ἕτερος πληρωσάμενος μήτ'
[476]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τούτων ἄρα	ὁ	μὲν ποιεῖ καλά, ὁ δὲ
[478]	ναί. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα	ὁ	μὴ ἔχων κακίαν ἐν ψυχῇ,
[478]	καὶ ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ, ἢ	ὁ	μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων δέ; ~(Πῶλος)
[478]	ἔχων δέ; ~(Πῶλος) φαίνεταί μοι	ὁ	μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ
[511]	ἢ οὐκ ~οἶσθα ὅτι οὗτος	ὁ	μιμούμενος τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον
[524]	ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης τούτου καὶ	ὁ	νεκρός. μαστιγίας ~αὖ εἴ τις
[524]	ζῶντος, τούτου καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ	ὁ	νεκρὸς μέγας, καὶ εἰ παχύς,
[472]	σοι, ~ἐὰν μὲν βούλῃ, Νικίας	ὁ	Νικηράτου καὶ οἱ ἀδελφοὶ μετ'
[482]	ἐστίν, ἥ τε φύσις καὶ	ὁ	νόμος· ~ἐὰν οὖν τις αἰσχύνηται
[489]	κατηγορεῖν λέγων ὅτι ἐναντίον ἐστὶν	ὁ	νόμος καὶ ἡ ~φύσις, ἃ
[478]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος δ' ἦν	ὁ	νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ
[526]	χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς φησιν Ὀδυσσεὺς	ὁ	~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν ~χρύσεον σκῆπτρον
[510]	παλαιοί τε καὶ σοφοὶ λέγουσιν,	ὁ	ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ
[459]	ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον ὅτι. ~(Σωκράτης)	~ὁ	οὐκ εἰδὼς ἄρα τοῦ εἰδότος
[464]	καὶ ~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς ἢ	ὁ	ὀψοποιός, λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν τὸν
[452]	εἰ δ' αὖ μετὰ τοῦτον	ὁ	~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί τἄν,
[520]	τὴν χάριν, εἰ προοῖτο ~αὐτῷ	ὁ	παιδοτρίβης καὶ μὴ συνθέμενος αὐτῷ
[484]	ἐν ᾧ λέγει ὅτι ~νόμος	ὁ	πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν τε καὶ
[483]	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν ἢ	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας; ἢ
[502]	γε πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ πρὸς
[523]	Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ	ὁ	Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ ~πατρὸς
[451]	γενέσθαι, τρίτον δέ, ὥς φησιν	ὁ	ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν
[485]	τὰς ~ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη	ὁ	ποιητὴς τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι,
[523]	τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ	ὁ	Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ
[493]	κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς ἔφη	ὁ	πρὸς ἐμὲ (λέγων, τὴν ψυχὴν
[460]	ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων, ἐὰν	ὁ	πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί τε
[526]	δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν	ὁ	Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα λάβῃ,
[524]	τῆς Ἀσίας (παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν,	~ὁ	Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου
[460]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται	ὁ	ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί
[456]	ὅτου οὐκ ἂν πιθανώτερον εἴποι	ὁ	ῥητορικὸς ἢ ἄλλος ὁστισοῦν τῶν
[456]	~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι	ὁ	ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ ἄλλος ὁστισοῦν·
[455]	ἔθνους, ἄλλο ~τι ἢ τότε	ὁ	ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει; δῆλον γὰρ
[460]	γε ὁ αὐτὸς οὗτος φαίνεται,	ὁ	ῥητορικός, οὐκ ἄν ποτε ἀδικήσας.
[459]	~ἀγαθὸν καὶ κακὸν οὕτως ἔχων	ὁ	ῥητορικὸς ὡς περὶ τὸ ὑγιεινὸν
[459]	ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται	ὁ	~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ γὰρ ἔλεγον,
[504]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα βλέπων	ὁ	ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός τε
[455]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς	ὁ	ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων τε καὶ
[459]	ἄλλας ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως ἔχει	ὁ	ῥήτωρ καὶ ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ
[457]	μὲν γὰρ πρὸς ἅπαντάς ἐστιν	ὁ	ῥήτωρ καὶ περὶ παντὸς λέγειν,
[460]	ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ ἐὰν	ὁ	ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως χρῆται,
[461]	δὲ ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι	ὁ	ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως
[459]	οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος ἔσται, ὅταν	ὁ	ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ.
[459]	μὲν ἐλαττοῦται ἢ μὴ ἐλαττοῦται	ὁ	ῥήτωρ τῶν ἄλλων διὰ τὸ
[472]	Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης	(ὁ	~Σκελλίου, οὗ αὖ ἐστιν ἐν
[507]	εὐδαίμων εἶναι. οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ	ὁ	σκοπὸς εἶναι πρὸς ὃν βλέποντα
[508]	πάντων δὴ αἴσχιστόν ἐστιν, ὡς	ὁ	σὸς λόγος. ὁ δὲ δὴ
[477]	ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι γε, ὡς	ὁ	~σὸς λόγος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[514]	φέρε πρὸς θεῶν, αὐτὸς δὲ	ὁ	(Σωκράτης) πῶς ἔχει τὸ σῶμα
[460]	κατὰ τοῦτον τὸν λόγον καὶ	ὁ	τὰ δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας)
[453]	Ζεῦξις, εἴ μοι εἶπες ὅτι	ὁ	τὰ ζῷα ~γράφων, ἆρ' οὐκ
[460]	μουσικός; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ὁ	τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ τἆλλα
[460]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	ὁ	τὰ μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας) ναί.
[453]	οὐκ ἂν δικαίως σε ἠρόμην	ὁ	τὰ ποῖα τῶν ζῴων γράφων
[460]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;	ὁ	τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ
[504]	ταῦτα βλέπων ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος,	ὁ	τεχνικός τε καὶ ἀγαθός, καὶ
[518]	Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος	ὁ	~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν
[482]	~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος τὰ δίκαια	ὁ	τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν, εἰ
[459]	~ῥητορικήν; εἰ δὲ μή, σὺ	ὁ	τῆς ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων μὲν
[452]	οἱ δημιουργοὶ τούτων ὧν ἐπῄνεσεν	ὁ	τὸ σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε
[521]	~σκόπει γάρ, τί ἂν ἀπολογοῖτο	ὁ	τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν τούτοις ληφθείς,
[468]	βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν ὅπως	ὁ	τοιοῦτος (μέγα δύναται ἐν τῇ
[507]	ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη	ὁ	τοιοῦτος οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ
[519]	ἀδίκως ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται, ὡς	ὁ	τούτων ~λόγος. τὸ δὲ ὅλον
[527]	ὃς ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι οὗτος	ὁ	τρόπος ἄριστος τοῦ βίου, καὶ
[476]	εἰ σφόδρα τύπτει ἢ ταχὺ	ὁ	(τύπτων, οὕτω καὶ τὸ τυπτόμενον
[510]	οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ ἂν αὐτοῦ	ὁ	~τύραννος καὶ οὐκ ἄν ποτε
[510]	εἴη, φοβοῖτο δήπου ἂν αὐτὸν	ὁ	τύραννος καὶ τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος
[494]	καὶ τούτων ~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον,	ὁ	τῶν κιναίδων βίος, οὗτος οὐ
[510]	ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα (δύνασθαι, ὡς	ὁ	ὑμέτερος ~λόγος, ἐν τῇ πόλει
[452]	δὲ τὸν παιδοτρίβην εἴποι ἂν	ὁ	χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν
[512]	ὁποῖός τις ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι	ὁ	ψόγος ~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ καὶ
[460]	εἴη ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον πρᾶγμα,	ὅ	γ' ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης τοὺς
[469]	δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ που	ὅ	γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός τε
[460]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται	ὅ	γε δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη.
[449]	γε, ὦ Σώκρατες, εἰ δὴ	ὅ	γε εὔχομαι εἶναι, ὡς ἔφη
[463]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι φράσαι	ὅ	γέ μοι φαίνεται εἶναι ἡ
[507]	ἀκόλαστος. ~πάνυ γε. ~καὶ μὴν	ὅ	γε σώφρων τὰ προσήκοντα πράττοι
[523]	~κακῶς οὖν αἱ δίκαι ἐκρίνοντο.	ὅ	τε οὖν Πλούτων καὶ οἱ
[469]	ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν τῇ πόλει,	ὃ	ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο,
[474]	χρείαν λέγεις καλὰ εἶναι, πρὸς	ὃ	ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ, πρὸς
[465]	ἐγὼ δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ	ὃ	ἂν ᾖ ἄλογον πρᾶγμα· τούτων
[467]	δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι	ὃ	ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο
[503]	τάξιν τινὰ ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν	ὃ	~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει τὸ
[476]	~συλλήβδην δὴ ὅρα εἰ ὁμολογεῖς,	ὃ	ἄρτι ἔλεγον, περὶ πάντων, οἷον
[508]	εἶναι καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων,	ὃ	αὖ Γοργίαν ἔφη πῶλος δι'
[520]	ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ τῷ πράγματι	ὃ	~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν ἐστιν
[467]	χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό ~ἐστιν	ὃ	βούλονται, ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς
[485]	ὦ ~Σώκρατες, οὗτος ὁ ἀνήρ.	ὃ	γὰρ νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ
[463]	ἐγένετο τί ποτε οὗτος ἡγεῖται	~ὃ	δ' ἐγὼ καλῶ τὴν ῥητορικήν,
[461]	~συνέβη ἐν τοῖς (λόγοις τοῦτο	ὃ>	δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ
[483]	ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν.	ὃ	δὴ καὶ σὺ τοῦτο τὸ
[523]	τίσεώς τε καὶ δίκης ~δεσμωτήριον,	ὃ	δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων
[453]	ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον	ὃ	διδάσκει πείθει ἢ οὔ; ~(Γοργίας)
[454]	ὕστερον τοιοῦτόν τί σε ἀνέρωμαι,	ὃ	δοκεῖ ~μὲν δῆλον (εἶναι, ἐγὼ
[463]	ἓν δὲ καὶ ἡ ὀψοποιική·	ὃ	δοκεῖ μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς
[493]	ὑπό τι ~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν	ὃ	ἐγὼ βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν
[462]	ποιῆσαι τέχνην ἐν τῷ συγγράμματι	(ὃ	ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί
[512]	δὲ βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν	ὃ	ἐγὼ λέγω, ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ'
[491]	κατὰ φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον,	ὃ	ἐγώ σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω,
[447]	τοῦ ἀνδρός, καὶ τί ~ἐστιν	ὃ	ἐπαγγέλλεταί τε καὶ διδάσκει· τὴν
[488]	μοι ἔνδειξαι τί ἔστιν τοῦτο	ὃ	ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ τίνα τρόπον
[503]	εἶδός τι αὐτῷ σχῇ τοῦτο	ὃ	ἐργάζεται. οἷον εἰ βούλει ἰδεῖν
[513]	σῶμα τυγχάνει ὂν εἴτε ψυχή,	ὃ	~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[465]	γὰρ (ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι	ὃ	κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ
[464]	σοι, ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω	ὃ	λέγω. δυοῖν ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν
[465]	ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν.	ὃ	μὲν οὖν ἐγώ φημι τὴν
[504]	ἢ ποτὰ ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν,	ὃ	μὴ ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ' ὅτι
[499]	ἔστιν δὲ δή, ὡς ἔοικεν,	ὃ	νῦν λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί τινές
[494]	ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν,	ὃ	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τὸ ὥσπερ
[495]	ἢ εἶναί τι τῶν ἡδέων	ὃ	οὐκ ἔστιν ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης) ~ἵνα
[467]	οὖν ἔστιν τι τῶν ὄντων	ὃ	οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν γ' ἐστὶν
[465]	σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν, καὶ ὅτι	ὃ	ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ
[464]	σώματι εἶναι καὶ ἐν ψυχῇ,	ὃ	ποιεῖ μὲν δοκεῖν εὖ ἔχειν
[467]	οὐ τοῦτό ~ἐστιν ὃ βούλονται,	ὃ	ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς γὰρ βούλεται
[521]	γε ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς	ὃ	πολλάκις εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ με
[467]	ἕνεκά του, οὐ τοῦτο ~βούλεται	ὃ	πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ ἕνεκα
[467]	ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ'	ὃ	πράττουσιν; οἷον οἱ τὰ φάρμακα
[521]	~δικαστήριον περὶ (τούτων τινὸς κινδυνεύων,	ὃ	σὺ λέγεις, πονηρός τίς μ'
[522]	ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ Καλλίκλεις,	ὃ	σὺ πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς
[476]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο πάσχον	ὃ	τὸ ποιοῦν ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον
[448]	παρεσκευάσθαι εἰς λόγους· ἀλλὰ γὰρ	ὃ	~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι οὐ ποιεῖ.
[452]	ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί ἐστιν τοῦτο	ὃ	φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι
[462]	ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα	ὃ	φῂς σὺ ποιῆσαι τέχνην ἐν
[511]	Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ, οἶμαι δύ'	ὀβολοὺς	ἐπράξατο, ἐὰν δὲ ἐξ Αἰγύπτου
[521]	παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς καὶ κακὰ	ὅδε	εἴργασται ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς, καὶ
[464]	τοῦτο, ~εἰ δὲ μὴ Πῶλος	ὅδε	(ἐλέγξει. σῶμά που καλεῖς τι
[447]	μέντοι, ὦ Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν)	ὅδε,	ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι.
[448]	ἄριστοι· ὧν καὶ (Γοργίας) ἐστὶν	ὅδε,	καὶ μετέχει τῆς ~καλλίστης τῶν
[463]	πω σαφὲς λέγω, πῶλος δὲ	ὅδε	νέος ἐστὶ καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας)
[447]	ὦ Γοργία, ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς	ὅδε	ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἄν
[523]	~πατρὸς παρέλαβον. ἦν οὖν νόμος	ὅδε	περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου, καὶ
[452]	καὶ μὴν ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας)	ὅδε	τὴν παρ' αὑτῷ ~τέχνην μείζονος
[510]	ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς ἔοικεν, αὐτῷ	ὁδός	ἐστιν, εὐθὺς ἐκ νέου ~ἐθίζειν
[525]	~τὰς ἁμαρτίας τὰ μέγιστα καὶ	ὀδυνηρότατα	καὶ φοβερώτατα πάθη πάσχοντας τὸν
[525]	ὅμως δὲ δι' ἀλγηδόνων καὶ	ὀδυνῶν	γίγνεται αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία καὶ
[526]	ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς φησιν	Ὀδυσσεὺς	ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν ~χρύσεον
[524]	τριόδῳ ~ἐξ ἧς φέρετον τὼ	ὁδώ,	ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους,
[501]	Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ τι τοιοῦτον	~ὅθεν	ἂν οἱ ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο,
[517]	~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο	ὅθεν	ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ πολῖται,
[504]	κοσμήσεσιν νόμιμόν τε καὶ νόμος,	ὅθεν	καὶ ~νόμιμοι γίγνονται καὶ κόσμιοι·
[479]	~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ,	ὅθεν	καὶ πᾶν ποιοῦσιν ὥστε δίκην
[497]	δ' οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι.	ὅθεν	οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ οὐχ
[492]	οἶμαι τοῖς πολλοῖς οὐ δυνατόν·	~ὅθεν	ψέγουσιν τοὺς τοιούτους δι' αἰσχύνην,
[498]	ἢ καὶ ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ	(οἱ	ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί) εἰσιν
[498]	~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν καὶ λυποῦνται	οἱ	ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης)
[466]	ἐν ταῖς πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι	οἱ	ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα τοῦτ'
[498]	παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ	οἱ	ἀγαθοί τε καὶ οἱ κακοί;
[472]	βούλῃ, Νικίας ὁ Νικηράτου καὶ	οἱ	ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ, ὧν οἱ
[475]	ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες ἢ	οἱ	ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες,
[475]	τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον	οἱ	ἀδικοῦντες ἢ οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος)
[515]	ἐν τῷ δήμῳ, χείρους ἦσαν	οἱ	Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε ~τὰ τελευταῖα
[508]	εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες, κακίας δὲ	~οἱ	ἄθλιοι, ἢ εἰ οὗτος ἀληθής
[501]	ἐρεῖ τι τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν	οἱ	ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι
[465]	χρήσονται οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε	οἱ	ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ γὰρ
[492]	γὰρ ~σὺ νῦν λέγεις ἃ	οἱ	ἄλλοι διανοοῦνται μέν, λέγειν δὲ
[481]	ἴδιόν τι ἔπασχεν πάθος ἢ	οἱ	ἄλλοι, οὐκ ἂν ἦν ῥᾴδιον
[487]	δὲ ταῦτα πάντα ἔχεις ἃ	οἱ	ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί τε
[503]	~(ἀποβλέπων πρός τι; ὥσπερ καὶ	οἱ	ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς
[475]	οὐδὲν ~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ μὲν	οἱ	ἄλλοι πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ,
[474]	καὶ σύ γ' ἂν καὶ	οἱ	ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ γε
[493]	λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν,	οἱ	~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν εἰς τὸν
[498]	μὴν οἵ γε φρόνιμοι καὶ	οἱ	ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ δὲ δειλοὶ
[498]	μᾶλλον χαίρειν, οἱ δειλοὶ ἢ	~οἱ	ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον)
[498]	δειλοὶ μόνον λυποῦνται ἢ καὶ	οἱ	ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα
[498]	φρόνιμοι καὶ οἱ δειλοὶ ~καὶ	οἱ	ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς σὺ φῄς,
[520]	δὴ τῇ βραδυτῆτι οἶμαι ἀδικοῦσιν	~οἱ	ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ γάρ;
[467]	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν σοι δοκοῦσιν	οἱ	ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι ὃ ἂν
[448]	ἄλλων ~ἄλλως, τῶν δὲ ἀρίστων	οἱ	ἄριστοι· ὧν καὶ (Γοργίας) ἐστὶν
[455]	λιμένων ~κατασκευῆς ἢ νεωρίων, ἀλλ'	οἱ	ἀρχιτέκτονες· οὐδ' αὖ ὅταν στρατηγῶν
[483]	οἶμαι οἱ τιθέμενοι ~τοὺς νόμους	οἱ	ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν καὶ οἱ
[508]	δὲ ~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ ὥσπερ	οἱ	ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν
[498]	λυποῦνται μὲν καὶ χαίρουσιν καὶ	οἱ	ἄφρονες καὶ οἱ φρόνιμοι καὶ
[498]	καὶ λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι ἢ	οἱ	ἄφρονες; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε οὐ
[498]	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ	οἱ	ἄφρονες, ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί.
[491]	σοῦ λέγονται οἱ κρείττους καὶ	οἱ	~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν ἀπαλλάγηθι
[488]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τῶν βελτιόνων;	οἱ	γὰρ κρείττους βελτίους πολὺ κατὰ
[465]	μακρολογῶ, ἐθέλω σοι εἰπεῖν ὥσπερ	οἱ	~γεωμέτραι ἤδη γὰρ (ἂν ἴσως
[490]	δὲ παντοδαποί, οἱ μὲν ~ἰσχυροί,	οἱ	δ' ἀσθενεῖς, εἷς δὲ ἡμῶν
[518]	αὐτῶν καὶ τὰς ἀρχαίας ~σάρκας·	οἱ	(δ' αὖ δι' ἀπειρίαν οὐ
[498]	φρόνιμοι καὶ οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί,	οἱ	δὲ δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί;
[451]	αὕτη λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα,	οἱ	~δὲ λόγοι οἱ τῆς ἀστρονομίας,
[457]	τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας·	~(οἱ	δὲ μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ ἰσχύϊ
[526]	ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου·	οἱ	δὲ πολλοί, ὦ ἄριστε, κακοὶ
[498]	πότεροί σοι ἐδόκουν μᾶλλον χαίρειν,	οἱ	δειλοὶ ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης)
[498]	ἄφρονες καὶ οἱ φρόνιμοι καὶ	οἱ	δειλοὶ ~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως,
[498]	διαφέρει. χαίρουσιν δ' οὖν καὶ	οἱ	δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[498]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ	οἱ	δειλοὶ μόνον λυποῦνται ἢ καὶ
[498]	ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως	οἱ	δειλοί. ~(Σωκράτης) ἀπιόντων δ' οὐ
[498]	(ὡς σὺ φῄς, μᾶλλον δὲ	οἱ	δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί.
[452]	~ὅτι εἴ σοι αὐτίκα παρασταῖεν	οἱ	δημιουργοὶ τούτων ὧν ἐπῄνεσεν ὁ
[457]	τῇ τέχνῃ οὐκ ὀρθῶς. οὔκουν	~οἱ	διδάξαντες πονηροί, οὐδὲ ἡ τέχνη
[523]	οὖν Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ	οἱ	ἐκ μακάρων ~νήσων ἰόντες ἔλεγον
[517]	~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα, ὡς ἔοικεν,	οἱ	ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν, (ὅτι οὐδένα
[471]	γάρ με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ	οἱ	ἐν τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν.
[451]	~περὶ τί; εἴποιμ' ἂν ὥσπερ	οἱ	ἐν τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι
[523]	ὅ τε οὖν Πλούτων καὶ	οἱ	ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων ~νήσων
[471]	~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ γὰρ ἐκεῖ	οἱ	ἕτεροι τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν,
[508]	δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες	οἱ	εὐδαίμονες, κακίας δὲ ~οἱ ἄθλιοι,
[472]	μετ' αὐτοῦ, ὧν οἱ τρίποδες	οἱ	~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν ἐν τῷ
[478]	ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν, καὶ χαίρουσιν	οἱ	ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.
[505]	~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα μὲν ἐῶσιν	οἱ	ἰατροὶ ὡς τὰ πολλά, κάμνοντα
[498]	~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ καὶ	οἱ	κακοί) εἰσιν οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης)
[498]	κακοὶ οἱ ἀγαθοί τε καὶ	οἱ	κακοί; ἢ καὶ ἔτι ~μᾶλλον
[498]	ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί) εἰσιν	οἱ	κακοί; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ μὰ Δί'
[498]	καὶ λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ καὶ	οἱ	κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[491]	ἀνδρειότεροί τινες ὑπὸ σοῦ λέγονται	οἱ	κρείττους καὶ οἱ ~βελτίους. ἀλλ'
[523]	δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη,	οἱ	κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται.
[492]	μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης)	~οἱ	λίθοι γὰρ ἂν οὕτω γε
[451]	τῶν ὄντων, περὶ οὗ οὗτοι	οἱ	λόγοι εἰσὶν οἷς ἡ ~ῥητορικὴ
[497]	καὶ ἡμῶν ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν	οἱ	~λόγοι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός
[502]	ὄχλον καὶ δῆμον οὗτοι λέγονται	οἱ	λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία
[500]	ὅτι περὶ τούτου ἡμῖν εἰσιν	οἱ	λόγοι, οὗ τί ~ἂν μᾶλλον
[524]	οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ τὸν δικαστήν,	οἱ	μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας (παρὰ
[490]	καὶ ποτά, ὦμεν δὲ παντοδαποί,	οἱ	μὲν ~ἰσχυροί, οἱ δ' ἀσθενεῖς,
[525]	φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν δὲ	οἱ	μὲν ~ὠφελούμενοί τε καὶ δίκην
[457]	πονηρὰ τούτου ἕνεκά ἐστιν, ~ἀλλ'	οἱ	μὴ χρώμενοι οἶμαι ὀρθῶς. ὁ
[492]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ὀρθῶς λέγονται	οἱ	μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης)
[492]	γὰρ ἂν οὕτω γε καὶ	οἱ	νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[461]	πρεσβύτεροι γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς	οἱ	νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν βίον
[456]	ῥήτορές ~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες καὶ	οἱ	νικῶντες τὰς γνώμας περὶ τούτων.
[472]	πάντες συμφήσουσιν ταὐτὰ Ἀθηναῖοι καὶ	οἱ	ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ κατ' ἐμοῦ
[478]	οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ χρώμενοι κολάζουσιν	οἱ	ὀρθῶς κολάζοντες; ~(Πῶλος) δῆλον δή.
[523]	μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν·	(οἱ	οὖν δικασταὶ ὑπό τε τούτων
[464]	ἐν ἀνδράσιν οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ	οἱ	παῖδες, πότερος ἐπαί̈ ει περὶ
[510]	~ὡς οἷόν τε μάλιστα, ὅνπερ	οἱ	παλαιοί τε καὶ σοφοὶ λέγουσιν,
[454]	γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ	οἱ	πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[504]	δημιουργοὶ καὶ οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν,	οἱ	περὶ τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε
[467]	τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	οἱ	πλέοντές τε καὶ τὸν ἄλλον
[502]	ἢ οὐ ῥητορεύειν δοκοῦσί σοι	οἱ	ποιηταὶ ἐν τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης)
[467]	με ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες	οἱ	~ποιοῦντες ἐν ταῖς πόλεσιν ἃ
[468]	τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν	οἱ	ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[515]	πράγματα ἢ ὅπως ὅτι βέλτιστοι	οἱ	πολῖται ὦμεν; ἢ οὐ ~πολλάκις
[502]	οἱ ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι, ὅπως	οἱ	πολῖται ὡς βέλτιστοι ἔσονται διὰ
[517]	τοῦτο ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι	οἱ	πολῖται, ~ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν
[484]	~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ γε οἶμαι	οἱ	πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ εἰς τὰς
[488]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν	οἱ	πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως, ὡς ἄρτι
[483]	οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν καὶ	οἱ	πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν καὶ
[491]	~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ' ὥσπερ	οἱ	πολλοί, σώφρονα ὄντα καὶ ἐγκρατῆ
[489]	αὖ αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν, ἢ οὔ,	οἱ	πολλοὶ τὸ ἴσον ἔχειν ~ἀλλ'
[488]	ὅτι ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οἱ	πολλοὶ τοῦ ἑνὸς κρείττους εἰσὶν
[456]	ἔλεγες, ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι	οἱ	ῥήτορές ~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες καὶ
[467]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν οὖν	οἱ	ῥήτορες μέγα δύναιντο ἢ οἱ
[467]	εἰ δέ με ἐάσεις ἀνέλεγκτον,	οἱ	ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες ἐν ταῖς
[466]	πως ἔλεγες· ἦ οὐχὶ ἀποκτεινύασιν	(οἱ	ῥήτορες οὓς ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ
[466]	τῶν ἐν τῇ πόλει δύνασθαι	οἱ	ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί δέ; οὐχ,
[502]	πρὸς τὸ βέλτιστον ἀεὶ λέγειν	οἱ	ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι, ὅπως οἱ
[455]	~ἀλλ' οἱ στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν,	οἱ	ῥητορικοὶ δὲ οὔ· ἢ πῶς
[519]	καὶ ὅσοι σοφισταί. καὶ γὰρ	οἱ	~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ ὄντες, τοῦτο
[507]	οὐκ ἂν εἴη. φασὶ δ'	οἱ	σοφοί, ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν
[455]	χωρίων (καταλήψεως συμβουλὴ ᾖ, ~ἀλλ'	οἱ	στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ
[456]	ὁρᾷς ὅτι οἱ ῥήτορές ~εἰσιν	οἱ	συμβουλεύοντες καὶ οἱ νικῶντες τὰς
[526]	~ἐκ τῶν (δυναμένων εἰσὶ καὶ	οἱ	σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν
[467]	πράττουσιν τοῦθ' ὃ πράττουσιν; οἷον	οἱ	τὰ φάρμακα ~πίνοντες παρὰ τῶν
[479]	ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι ποιεῖν καὶ	οἱ	τὴν δίκην φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε,
[451]	τὰ πάντα, οἱ ~δὲ λόγοι	οἱ	τῆς ἀστρονομίας, εἰ φαίη, περὶ
[483]	οὗ ἂν κήδηται. ἀλλ' οἶμαι	οἱ	τιθέμενοι ~τοὺς νόμους οἱ ἀσθενεῖς
[526]	δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται	οἱ	τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε καὶ
[525]	ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι δὲ ὀνίνανται	οἱ	τούτους ὁρῶντες διὰ ~τὰς ἁμαρτίας
[472]	οἱ ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ, ὧν	οἱ	τρίποδες οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν
[466]	~(Πῶλος) ~τί δέ; οὐχ, ὥσπερ	οἱ	τύραννοι, ἀποκτεινύασίν τε (ὃν ἂν
[467]	οἱ ῥήτορες μέγα δύναιντο ἢ	οἱ	τύραννοι ἐν ταῖς πόλεσιν, ἐὰν
[466]	ῥήτορες οὓς ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ	οἱ	τύραννοι, καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ
[467]	πόλεσιν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς καὶ	οἱ	τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται,
[498]	δὲ μᾶλλον χαίρουσι καὶ λυποῦνται,	οἱ	φρόνιμοι ἢ οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης)
[498]	χαίρουσιν καὶ οἱ ἄφρονες καὶ	οἱ	φρόνιμοι καὶ οἱ δειλοὶ ~καὶ
[498]	οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί εἰσιν	οἱ	χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τί
[518]	καλὸν κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν,	οἵ,	ἂν οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ
[516]	ἄν ποτε ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν	οἵ	γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι κατ' ἀρχὰς
[516]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οἵ	γε δίκαιοι ἥμεροι, ὡς ἔφη
[489]	ἀνδρὸς διαγνῶναι ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'	οἵ	γε πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης)
[498]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	οἵ	γε φρόνιμοι καὶ οἱ ἀνδρεῖοι
[491]	λέγω. πρῶτον μὲν τοὺς κρείττους	οἵ	εἰσιν οὐ σκυτοτόμους ~λέγω οὐδὲ
[454]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ μὴν	οἵ	τέ γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν
[504]	τε καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ	~οἵ	τε δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ καὶ
[498]	οἳ ἂν χαίρωσι, κακοὶ δὲ	οἳ	ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[518]	ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ'	οἳ	ἂν αὐτοῖς τύχωσι ~τότε παρόντες
[491]	σκυτοτόμους ~λέγω οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ'	(οἳ	ἂν εἰς τὰ τῆς πόλεως
[525]	θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων οὗτοι	οἳ	ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως
[498]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα	οἳ	ἂν χαίρωσι, κακοὶ δὲ οἳ
[525]	οἷόν τε ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι.	~(οἳ	δ' ἂν τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι
[498]	~οἳ μέν γε μᾶλλον μᾶλλον,	οἳ	δ' ἧττον ἧττον, οἳ δὲ
[498]	μᾶλλον, οἳ δ' ἧττον ἧττον,	οἳ	δὲ παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί.
[488]	ἑνὸς κρείττους εἰσὶν κατὰ φύσιν;	οἳ	δὴ καὶ τοὺς νόμους ~τίθενται
[449]	~ποίους τούτους, ὦ Γοργία; ἆρα	οἳ	δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας, ὡς ἂν
[487]	παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω	οἳ	ἐμὲ οὐχ οἷοί τέ εἰσιν
[455]	τινας σχεδὸν καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι,	οἳ	ἴσως αἰσχύνοιντ' ἄν σε ἀνερέσθαι.
[503]	τοῦτο ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν γὰρ	οἳ	κηδόμενοι τῶν πολιτῶν λέγουσιν ἃ
[498]	ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οἳ	μέν γε μᾶλλον μᾶλλον, οἳ
[518]	ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους,	οἳ	τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν.
[450]	αὐτῶν περὶ ~λόγους ἐστὶν τούτους,	οἳ	τυγχάνουσιν ὄντες περὶ τὸ πρᾶγμα
[520]	δ' ἂν περὶ ἐκείνων λέγοις,	οἳ	φάσκοντες προεστάναι τῆς πόλεως καὶ
[527]	ἐμοὶ οὖν πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα,	οἷ	ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν καὶ
[525]	ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς,	οἷ	μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα
[457]	ἀκούσαντες περὶ σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα	οἷα	καὶ τοὺς παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ
[517]	τῶν νῦν ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται	οἷα	τούτων ὅστις (βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης)
[450]	φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν μανθάνω	οἵαν	αὐτὴν βούλει καλεῖν; τάχα δὲ
[485]	~ἄττα ἐπέρχεται πρὸς σὲ λέγειν,	οἷάπερ	ἐκεῖνος πρὸς τὸν ἀδελφόν, ὅτι
[505]	σὺ νυνδὴ ᾤου. ~(Καλλίκλης) οὐκ	οἶδ'	ἅττα λέγεις, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'
[497]	ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης) οὐκ	οἶδ'	ἅττα σοφίζῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[458]	πολλοῖς ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος οὐκ	οἶδ'	εἰ πώποτε ἥσθην οὕτως ὥσπερ
[513]	~ταῦτα, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ	οἶδ'	ὅντινά μοι τρόπον δοκεῖς εὖ
[511]	δεσπότου καὶ δύναμιν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκ	οἶδ'	ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε τοὺς λόγους
[486]	~(Καλλίκλης) τί δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ	οἶδ'	ὅτι, ἅν μοι σὺ ὁμολογήσῃς
[521]	τοῦτο παθεῖν. τόδε μέντοι εὖ	οἶδ'	ὅτι, ἐάνπερ εἰσίω εἰς ~δικαστήριον
[498]	~(Καλλίκλης) ἀλλὰ μὰ Δί' οὐκ	οἶδ'	ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ'
[512]	(τῶν ἄλλων ὧν νυνδὴ ἔλεγον;	οἶδ'	ὅτι φαίης ἂν βελτίων εἶναι
[463]	ῥητορικὴ ἣν Γοργίας (ἐπιτηδεύει, οὐκ	οἶδα	~καὶ γὰρ ἄρτι ἐκ τοῦ
[509]	ἀεί, ὅτι ἐγὼ ταῦτα οὐκ	οἶδα	ὅπως ἔχει, ὅτι μέντοι ὧν
[487]	τὴν σοφίαν ἀσκητέον εἴη, καὶ	οἶδα	ὅτι ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν τοιάδε
[497]	διὰ τοῦ πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ	οἶδα	ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας) ~μηδαμῶς, ὦ
[522]	~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι καὶ ἐγὼ	οἶδα	ὅτι πάθος πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν
[522]	ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε, εὖ	οἶδα	ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις ἄν με
[453]	μὲν εὖ ἴσθ' ὅτι οὐκ	οἶδα,	οὐ μὴν ~ἀλλ' ὑποπτεύω γε
[470]	ἀληθῆ γε ἐρῶ· οὐ γὰρ	οἶδα	παιδείας ὅπως ἔχει καὶ δικαιοσύνης.
[515]	~ἀλλὰ τάδε οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ'	οἶδα	σαφῶς καὶ ἐγὼ καὶ σύ,
[503]	~ὄντες; ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ	οἶδα	τίς ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί
[487]	τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ σοι ἐρῶ.	οἶδα	ὑμᾶς ἐγώ, ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας
[470]	εἶναι ἢ ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ	οἶδα,	ὦ Πῶλε· οὐ γάρ πω
[511]	καὶ ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης)	~οἶδα,	ὠγαθὲ Καλλίκλεις, εἰ μὴ κωφός
[519]	πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι δὲ	οἰδεῖ	καὶ ὕπουλός ἐστιν (δι' ἐκείνους
[492]	τοῖσδε λέγει, λέγων ~τίς δ'	οἶδεν,	εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι
[512]	ἐάντε ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν (σώσῃ, ἀλλ'	οἶδεν	ὅτι οὐκ ἄμεινόν ἐστιν ζῆν
[526]	ἄλλο μὲν ~περὶ αὐτοῦ οὐκ	οἶδεν	οὐδέν, οὔθ' ὅστις οὔθ' ὧντινων,
[489]	ἕρμαιον ~τοῦτο ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ	οἴει	ἄλλο τι λέγειν τὸ κρείττους
[522]	ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον τι	οἴει	~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους δικαστάς;
[461]	ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ τίνα	οἴει	ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ καὶ αὐτὸν
[454]	Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ	οἴει·	γνώσῃ δὲ ἐνθένδε. εἰ γάρ
[508]	μέγα δύναται, σὺ δὲ πλεονεξίαν	οἴει	δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς.
[515]	βουλόμενος εἰδέναι ὅντινά ποτε ~τρόπον	οἴει	δεῖν πολιτεύεσθαι ἐν ἡμῖν. ἢ
[511]	ὡς ὁ λόγος σημαίνει. ἢ	οἴει	δεῖν τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς
[466]	γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν	οἴει	εἶναι, ἐάν τις ποιῇ ταῦτα
[520]	ἄγνοιαν (τὸ μὲν πάγκαλόν τι	οἴει	εἶναι, τὴν ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ
[499]	τὰ μειράκια. ὡς δὴ σὺ	οἴει	~ἐμὲ ἢ καὶ ἄλλον ὁντινοῦν
[522]	οἴεσθαί γε χρή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οἴει	ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν αὐτὸν
[522]	παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί ἂν	οἴει	ἐν τούτῳ τῷ κακῷ ἀποληφθέντα
[471]	ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς σὺ	οἴει,	~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ λόγῳ, φάσκων
[473]	ἐλέγχειν δὲ μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ	οἴει	ἐξεληλέγχθαι, ὦ Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα
[472]	τρόπος ἐλέγχου, ὡς σύ τε	οἴει	καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ
[486]	ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἂν	οἴει	με ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων τινὰ
[489]	βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον; ἢ	οἴει	με λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ
[513]	τῇ πόλει. εἰ δέ σοι	οἴει	ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν ~τέχνην τινὰ
[461]	δοξάζεις ὥσπερ νῦν λέγεις; ἢ	~οἴει	ὅτι Γοργίας ᾐσχύνθη σοι μὴ
[448]	~(Χαιρεφῶν) τί δέ, ὦ Πῶλε;	οἴει	σὺ κάλλιον ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι;
[520]	κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης;	οἴει	τι διαφέρειν τούτους ἐκείνων; ταὐτόν,
[464]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τούτων	οἴει	τινὰ εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας)
[473]	Δία. ~(Σωκράτης) ὡς σύ γε	οἴει,	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ γε
[451]	ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γὰρ	οἴει,	ὦ Σώκρατες, καὶ δικαίως ὑπολαμβάνεις.
[495]	πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς σύ γε	οἴει,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ
[522]	δικαστάς; οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης) ἴσως·	οἴεσθαί	γε χρή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἴει
[462]	γὰρ Γοργίου ἕνεκα λέγειν, μὴ	οἴηταί	~με διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα.
[447]	ὅταν βούλησθε παρ' ἐμὲ ἥκειν	οἴκαδε·	παρ' ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας) καταλύει
[523]	τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα	οἰκεῖν	ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν,
[509]	τοῖς αὑτοῦ φίλοις τε καὶ	οἰκείοις,	~δευτέραν δὲ (τὴν τοῦ δευτέρου
[506]	ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου	οἰκεῖος	ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον τῶν ὄντων;
[465]	ποιεῖν ἀλλότριον κάλλος ἐφελκομένους τοῦ	οἰκείου	τοῦ ~διὰ τῆς γυμναστικῆς ἀμελεῖν.
[507]	~αὐτὸς ἢ ἄλλος τις τῶν	οἰκείων,	ἢ ἰδιώτης ἢ πόλις, ἐπιθετέον
[456]	μητέρα ἢ ἄλλον τινὰ τῶν	οἰκείων	ἢ τῶν φίλων, οὐ τούτου
[480]	καὶ αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων	οἰκείων	καὶ ἐπὶ τοῦτο ~χρώμενον τῇ
[480]	ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ καὶ τῶν	οἰκείων	καὶ τῶν ἄλλων ὃς ἂν
[508]	τῶν ~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ τῶν	οἰκείων,	οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν μεγίστων
[513]	πολιτείᾳ ταύτῃ ἐν ᾗ ἂν	οἰκῇ,	~καὶ νῦν δὲ ἄρα δεῖ
[472]	δὲ βούλῃ, ἡ ~Περικλέους ὅλη	οἰκία	ἢ ἄλλη συγγένεια ἥντινα ἂν
[469]	μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη	οἰκία	τούτῳ τῷ τρόπῳ ἥντινά σοι
[504]	~τάξεως ἄρα καὶ κόσμου τυχοῦσα	οἰκία	χρηστὴ ἂν εἴη, ἀταξίας δὲ
[520]	εἴη καὶ ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ	οἰκίαν	διοικοῖ ἢ πόλιν, αἰσχρὸν νενόμισται
[514]	ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ τοῦτο τὸ	οἰκοδόμημα	καλὸν ἢ αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ
[514]	αὖ τόδε, εἴ τι πώποτε	οἰκοδόμημα	ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ τῶν ~φίλων
[514]	ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ	οἰκοδομήματα	πολλὰ μὲν καὶ καλὰ μετὰ
[514]	ἢ ἱερῶν ἐπὶ τὰ ~μέγιστα	οἰκοδομήματα,	πότερον ἔδει ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι
[514]	διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι	οἰκοδομήματά	τε ἢ ~μηδὲν ἢ πολλὰ
[455]	αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν τειχῶν περὶ	οἰκοδομήσεως	ἢ λιμένων ~κατασκευῆς ἢ νεωρίων,
[520]	συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα ~ἀργύριον, οἷον	οἰκοδομίας	πέρι ἢ τῶν ἄλλων τεχνῶν,
[514]	τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰ	οἰκοδομικά,	ἢ τειχῶν ἢ νεωρίων ἢ
[514]	τέχνην ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν	~οἰκοδομικήν,	καὶ παρὰ τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει
[503]	βούλει ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους, τοὺς	οἰκοδόμους,	τοὺς ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους πάντας
[491]	~ὦσιν, ὅντινα ἂν τρόπον εὖ	οἰκοῖτο,	καὶ μὴ μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ
[521]	ἂν ἓν τούτων παθεῖν, ὡς	οἰκῶν	~ἐκποδὼν καὶ οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς
[520]	οὐ γὰρ δὴ τῇ βραδυτῆτι	οἶμαι	ἀδικοῦσιν ~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ·
[472]	ὁμολογοῦντα περὶ ὧν λέγω, οὐδὲν	οἶμαι	ἄξιον λόγου μοι ~πεπεράνθαι περὶ
[483]	ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ	οἶμαι	αὐτοὶ ἂν τὸ ἴσον ἔχωσιν
[497]	δὲ βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι	~οἶμαι	γάρ σοι οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι·
[454]	ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς ἐγὼ	οἶμαι.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[495]	ἢ ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ·	οἶμαι	δέ γε οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν
[526]	καὶ ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν,	οἶμαι	δὲ καὶ ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ
[525]	~ὅστις ἂν τοιοῦτος τύραννος ᾖ·	οἶμαι	δὲ καὶ τοὺς πολλοὺς εἶναι
[472]	ἂν (ἡμῖν ὁ λόγος ᾖ·	οἶμαι	δὲ οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ
[474]	πείρασαι τοῦ ἐλέγχου οἷον ἐγὼ	οἶμαι	δεῖν εἶναι. ἐγὼ γὰρ ὧν
[496]	εἴτε σώματος βούλει; οὐδὲν γὰρ	οἶμαι	διαφέρει. ἔστι ταῦτα ἢ οὔ;
[511]	~μὲν ἐξ Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ,	οἶμαι	δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο, ἐὰν δὲ
[523]	μὲν ἡγήσῃ μῦθον, ὡς ἐγὼ	οἶμαι,	ἐγὼ δὲ ~λόγον· ὡς ἀληθῆ
[486]	~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ· νῦν	οἶμαι	ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ
[490]	ἔστιν ἃ λέγω. τοῦτο γὰρ	οἶμαι	ἐγὼ τὸ δίκαιον εἶναι φύσει,
[497]	οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης)	οἶμαι	ἔγωγε· ἀλλὰ τί τοῦτο; ~(Σωκράτης)
[498]	φρόνιμοι ἢ οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης)	οἶμαι	ἔγωγε οὐ πολύ τι διαφέρειν.
[510]	παρὰ τούτῳ μέγα δυνήσεται; ἀλλ'	οἶμαι	ἔγωγε, πᾶν τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ
[501]	μηδὲν σκοπούμενον τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης)	οἶμαι	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν
[505]	εἶναι οὕτως. εἰ μέντοι ποιήσομεν,	οἶμαι	~ἔγωγε χρῆναι πάντας ἡμᾶς φιλονίκως
[496]	γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν μέρει	οἶμαι	ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει;
[525]	συνεχόμενον ὡς ἀνίατον οὐ γὰρ	~οἶμαι	ἐξῆν αὐτῷ· διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος
[511]	ἐν μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ	οἶμαι	ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς
[486]	οὕτως ἔχειν ὡς ἐγὼ σὲ	οἶμαι	ἔχειν καὶ τοὺς ~ἄλλους τοὺς
[496]	ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ	(οἶμαι	καὶ ἄλογον γίγνεται· ἦ γάρ;
[474]	τὰ ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ δὴ	οἶμαι	καὶ ἐμὲ καὶ σὲ καὶ
[505]	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ	οἶμαι	λυσιτελεῖ μετὰ μοχθηρίας σώματος ζῆν
[521]	προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οἶμαι	μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα μὴ
[484]	(πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ γε	οἶμαι	οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ εἰς
[483]	ἄλλῳ οὗ ἂν κήδηται. ἀλλ'	οἶμαι	οἱ τιθέμενοι ~τοὺς νόμους οἱ
[457]	ἐστιν, ~ἀλλ' οἱ μὴ χρώμενοι	οἶμαι	ὀρθῶς. ὁ αὐτὸς δὴ λόγος
[467]	καὶ πράγματ' ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο	οἶμαι	οὗ ἕνεκα πλέουσιν, πλουτεῖν· ~πλούτου
[483]	τις ἔχοι τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ'	οἶμαι	οὗτοι κατὰ ~φύσιν τὴν τοῦ
[472]	καὶ ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ	οἶμαι.	παραβαλόντες οὖν παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα
[514]	δοῦλος ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν ἐγὼ	οἶμαι	περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα ἐσκόπουν·
[457]	καὶ τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ	οἶμαι	ῥητορικὸς γενόμενός τις ~κᾆτα ταύτῃ
[450]	~ἀλλ' οὔτοι τούτων γε οὐδεμίαν	οἶμαί	σε βούλεσθαι ῥητορικὴν καλεῖν, οὐχ
[453]	μὴν ~ἀλλ' ὑποπτεύω γε ἣν	οἶμαί	σε λέγειν καὶ περὶ ὧν·
[450]	ὦ Γοργία, λέγεις; ἀλλ' οὐκ	οἶμαί	σε οὔτε τὴν ἀριθμητικὴν οὔτε
[485]	οὕτως αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ'	οἶμαι	τὸ ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν.
[492]	ἡ ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ'	οἶμαι	τοῖς πολλοῖς οὐ δυνατόν· ~ὅθεν
[458]	ἢ ἄλλον ἀπαλλάξαι. οὐδὲν γὰρ	οἶμαι	~τοσοῦτον κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον
[450]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ	οἶμαι	τῶν τεχνῶν τῶν μὲν ἐργασία
[484]	τὸ δίκαιον. ἐὰν δέ γε	οἶμαι	φύσιν ~ἱκανὴν γένηται ἔχων ἀνήρ,
[483]	αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ δέ γε	οἶμαι	φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι
[482]	ἅπαντι τῷ βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε	οἶμαι,	ὦ βέλτιστε, καὶ τὴν λύραν
[457]	ἀλλ' οὐ τὸν διδάξαντα. ~(Σωκράτης)	~οἶμαι,	ὦ Γοργία, καὶ σὲ ἔμπειρον
[460]	ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ μὲν	οἶμαι,	ὦ Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ μὴ
[449]	διὰ ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ	οἶμαι,	ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο ποιεῖν.
[517]	~λέγομεν. ἐγὼ γοῦν σε πολλάκις	οἶμαι	ὡμολογηκέναι καὶ ἐγνωκέναι ὡς ἄρα
[518]	ὁ δὲ ὄψον, ὁ δὲ	οἶνον.	ἴσως ἂν οὖν ἠγανάκτεις, εἴ
[493]	ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις, ὁ μὲν	οἴνου,	ὁ δὲ μέλιτος, ὁ δὲ
[512]	οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ	οἷοι	ἐνέβησαν, οὔτε τὰ σώματα ~οὔτε
[518]	καὶ κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν	οἷοί	τ' ὦσι, τοὺς δὲ ~προτέρους
[487]	πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ οὐχ	οἷοί	τέ εἰσιν ~βασανίζειν διὰ τὸ
[517]	νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ μᾶλλον	οἷοί	τε ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει ὧν
[455]	περὶ τίνων τῇ πόλει συμβουλεύειν	οἷοί	τε ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ δικαίου
[451]	λέγεις (καὶ οὐδέν πω σαφές.	~οἴομαι	γάρ σε ἀκηκοέναι ἐν τοῖς
[521]	Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς, εἰ μὴ	οἴομαι	ἐν τῇδε τῇ πόλει ~ὁντινοῦν
[454]	πίστις, ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας)	οἴομαι	μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἄλλο.
[468]	καὶ ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα,	οἰόμενοι	ἄμεινον εἶναι ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν
[468]	διώκοντες καὶ βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν,	οἰόμενοι	βέλτιον εἶναι, ~καὶ τὸ ἐναντίον
[468]	εἴτε τύραννος ὢν εἴτε ῥήτωρ,	οἰόμενος	ἄμεινον εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ
[479]	οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον	οἰόμενος,	εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ' ἄλλος ἀνθρώπων
[473]	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ γε	οἰόμενος.	~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ δέ γε
[476]	ὃ ἄρτι ἔλεγον, περὶ πάντων,	οἷον	ἂν ποιῇ τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον
[476]	ἄρα πάθος τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν	οἷον	ἂν τὸ τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος)
[493]	ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει ὂν	οἷον	ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω κάτω,
[468]	καὶ ~τρέχειν καὶ πλεῖν, καὶ	οἷον	αὖ λίθους καὶ ξύλα καὶ
[490]	τοιαῦτα λέγεις, ἴσως τὰ τοιάδε·	οἷον	γεωργικὸν ἄνδρα περὶ γῆν ~φρόνιμόν
[450]	περαίνοιτο ἂν καὶ διὰ σιγῆς,	οἷον	~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι
[492]	οὐ κολαστέον, εἰ μέλλει τις	οἷον	δεῖ εἶναι, ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς
[474]	παράδος, ~καὶ πείρασαι τοῦ ἐλέγχου	οἷον	ἐγὼ οἶμαι δεῖν εἶναι. ἐγὼ
[503]	αὐτῷ σχῇ τοῦτο ὃ ἐργάζεται.	οἷον	εἰ βούλει ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους,
[493]	τε σώφρονος καὶ τοῦ ἀκολάστου,	οἷον	~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι
[524]	καὶ τὰ παθήματα ἔνδηλα (πάντα.	~οἷον	εἴ τινος μέγα ἦν τὸ
[490]	ταῦτα, ἰατρὸς ὤν, ᾖ δέ,	~οἷον	εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος, τῶν
[479]	~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε, ὡς ἔοικεν,	οἷόν	ἐστιν ἡ ὑγίεια καὶ ἀρετὴ
[450]	οὐδενὸς προσδέονται ἢ βραχέος πάνυ,	οἷον	ἡ ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ ~καὶ
[460]	ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός ἐστιν	οἷον	ἡ ἐπιστήμη ἕκαστον ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας)
[501]	οὐκοῦν καὶ αἱ τοιαίδε ἅπασαι,	οἷον	ἡ κιθαριστικὴ ἡ ἐν τοῖς
[468]	τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου,	οἷον	καθῆσθαι καὶ βαδίζειν καὶ ~τρέχειν
[449]	δὲ μῆκος τῶν λόγων τοῦτο,	οἷον	καὶ πῶλος ~ἤρξατο, εἰς αὖθις
[474]	δὲ τόδε; τὰ καλὰ πάντα,	οἷον	καὶ σώματα καὶ χρώματα καὶ
[499]	~ἆρ' οὖν τὰς τοιάσδε λέγεις,	οἷον	κατὰ τὸ σῶμα ἃς νυνδὴ
[488]	ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους,	οἷόν	μοι δοκεῖς καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι,
[467]	ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ' ὃ πράττουσιν;	οἷον	οἱ τὰ φάρμακα ~πίνοντες παρὰ
[520]	ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα ~ἀργύριον,	οἷον	οἰκοδομίας πέρι ἢ τῶν ἄλλων
[502]	ῥητορικήν τινα πρὸς δῆμον τοιοῦτον	οἷον	παίδων τε ~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν
[494]	μοι λέγε· τὸ ~τοιόνδε λέγεις	οἷον	πεινῆν καὶ πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης)
[505]	~οὐκοῦν καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι,	οἷον	πεινῶντα φαγεῖν ὅσον βούλεται ἢ
[496]	νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)	οἷον	περὶ ὅτου βούλει τοῦ σώματος
[476]	τὸ ποιοῦν ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον	οἷον	ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω δὲ
[474]	οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε καλά;	οἷον	πρῶτον τὰ ~σώματα τὰ καλὰ
[458]	Σώκρατες, καὶ αὐτὸς τοιοῦτος εἶναι	οἷον	σὺ ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι χρῆν
[452]	λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν ἔγωγ'	οἷόν	τ' εἶναι τοῖς λόγοις καὶ
[520]	μὲν γὰρ εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς,	οἷον	~ταχὺς γενόμενος διὰ παιδοτρίβην, ἴσως
[525]	καὶ ἐν Ἅιδου· οὐ γὰρ	οἷόν	τε ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ
[509]	ἢ σοῦ τις νεανικώτερος, ~οὐχ	οἷόν	τε ἄλλως λέγοντα ἢ ὡς
[449]	τὰς ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς	οἷόν	τε διὰ ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ
[462]	δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι, χαρίζεσθαι	οἷόν	τε εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί
[472]	ὁ λόγος ἐστίν, σὺ ἡγῇ	οἷόν	τε εἶναι ~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά
[510]	δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς	οἷόν	τε μάλιστα, ὅνπερ οἱ παλαιοί
[509]	τούτου μεῖζον μεγίστου ὄντος, εἰ	οἷόν	τε, τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι
[481]	Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι	οἷον	τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ
[447]	σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν	οἷον	τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες.
[476]	τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον	οἷον	τὸ τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται.
[464]	μὲν εὐεξίαν, οὖσαν δ' οὔ;	οἷον	τοιόνδε λέγω· πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ
[457]	χαλεπαίνουσί τε καὶ κατὰ φθόνον	~οἴονται	τὸν ἑαυτῶν λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ'
[524]	~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ λόγῳ,	οἷος	εἶναι παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν,
[487]	εἶ. καὶ μὴν ὅτι γε	οἷος	παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός
[481]	βουλεύμασίν τε καὶ λόγοις οὐχ	οἷός	τ' εἶ ~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε, εἴ
[519]	~(Καλλίκλης) ~σὺ δ' οὐκ ἂν	οἷός	τ' εἴης λέγειν, εἰ μή
[508]	οὔ, ὡς ἄρα ἐγὼ οὐχ	οἷός	τ' εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ
[458]	ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν	οἷός	τ' εἶναι, ~ἐάν τις βούληται
[526]	καὶ ὀνειδίζω σοι ὅτι οὐχ	οἷός	~τ' ἔσῃ σαυτῷ βοηθῆσαι, ὅταν
[509]	ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς	οἷός	τ' ἐστὶν ἄλλως λέγων μὴ
[488]	κρείττω; (οὐδὲ γάρ τοι τότε	οἷός	~τ' ἦ μαθεῖν σου τί
[465]	ἀποκρίσει ἥν σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν	~οἷός	τ' ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως.
[459]	ὄντα; ἢ τὸ παράπαν ~οὐχ	οἷός	τε ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι τὴν
[483]	ὅστις ἀδικούμενος καὶ προπηλακιζόμενος μὴ	οἷός	~τέ ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν
[493]	βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν πως	οἷός	τε ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ
[500]	Φιλίου, ὦ Καλλίκλεις, μήτε αὐτὸς	οἴου	δεῖν πρὸς ἐμὲ παίζειν ~μηδ'
[516]	ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ	οἵους	παρέλαβεν, καὶ ταῦτ' εἰς ~αὑτόν,
[503]	ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ καὶ	οἵους	σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ
[527]	ὁρᾷς ὅτι τρεῖς ὄντες ὑμεῖς,	~οἵπερ	σοφώτατοί ἐστε τῶν νῦν Ἑλλήνων,
[497]	ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ τοὺς καλοὺς	οἷς	ἂν κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[484]	τὴν πόλιν, καὶ τῶν λόγων	οἷς	δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν τοῖς
[519]	καὶ τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς	οἷς	~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων ὄντων τῶν
[525]	διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ	οἷς	ἐξῆν ἀλλὰ γάρ, ὦ Καλλίκλεις,
[492]	καὶ ~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς ἀνθρώποις,	οἷς	ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν καὶ
[486]	ἄνδρας τὰ μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ'	~οἷς	ἔστιν καὶ βίος καὶ δόξα
[451]	οὗ οὗτοι οἱ λόγοι εἰσὶν	οἷς	ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας) τὰ
[527]	ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς τὶ ὄντας,	οἷς	οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ περὶ τῶν
[522]	οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ οὔτε	οἷς	πορίζεται· ἐάν ~τέ τίς με
[508]	ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει πάντα, ἐφ'	οἷς	σύ με ἤρου εἰ σπουδάζων
[457]	πάνυ ἀκόλουθα ~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα	οἷς	τὸ πρῶτον ἔλεγες περὶ τῆς
[486]	ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν ~ἀδικοῦντα,	οἶσθ'	ὅτι οὐκ ἂν ἔχοις ὅτι
[498]	οἶδ' ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	οἶσθ'	ὅτι τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς
[497]	ἅττα σοφίζῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~οἶσθα,	ἀλλὰ ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις· καὶ
[455]	ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ καλῶς ὑφηγήσω.	οἶσθα	γὰρ δήπου ὅτι τὰ νεώρια
[511]	κάτω, ὦ Σώκρατες· ἢ οὐκ	~οἶσθα	ὅτι οὗτος ὁ μιμούμενος τὸν
[500]	βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως οὖν οὔπω	οἶσθα	τί λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα.
[518]	περὶ τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος	οἵτινες	ἀγαθοὶ γεγόνασιν ἢ εἰσὶν σωμάτων
[518]	πόλει, καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ	οἵτινες,	δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους
[510]	~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ ἐπὶ τὸ	οἵῳ	τε εἶναι ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν
[475]	αἴσχιον ἀντὶ τοῦ ἧττον; μὴ	ὄκνει	~ἀποκρίνασθαι, ὦ Πῶλε· οὐδὲν γὰρ
[515]	ἄνθρωπον τῇ συνουσίᾳ τῇ σῇ;	ὀκνεῖς	ἀποκρίνασθαι, ~εἴπερ ἔστιν τι ἔργον
[462]	ἀγροικότερον ᾖ τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν·	ὀκνῶ	γὰρ Γοργίου ἕνεκα λέγειν, μὴ
[483]	ζῴοις καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν	ὅλαις	ταῖς πόλεσι καὶ τοῖς γένεσιν,
[512]	σῴζειν· πόλεις γὰρ ἔστιν ὅτε	ὅλας	~σῴζει. μή σοι δοκεῖ κατὰ
[472]	ἐὰν δὲ βούλῃ, ἡ ~Περικλέους	ὅλη	οἰκία ἢ ἄλλη συγγένεια ἥντινα
[458]	ὥστ' ἔμοιγε, κἂν ~τὴν ἡμέραν	ὅλην	ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[461]	τὸν (κύνα, ὦ ~Γοργία, οὐκ	ὀλίγης	συνουσίας ἐστὶν ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι.
[510]	τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ ὡς	ὀλίγιστα;	~σκέψαι εἰ σοὶ δοκεῖ ἥπερ
[526]	τοῦ ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως διαβιῶναι.	ὀλίγοι	δὲ ~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ
[522]	καὶ ἐν ~πολλοῖς καὶ ἐν	ὀλίγοις	ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος ὑπὸ μόνου,
[487]	φῂς καὶ ὁ λόγος ὃν	ὀλίγον	πρότερον ἔλεγες ὁμολογεῖ σοι. ~ἔχει
[447]	γὰρ καὶ καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν	ὀλίγον	πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι,
[460]	τοὺς λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ	ὀλίγον	ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι ὁ ῥήτωρ
[518]	ὅτι ~ἐγὼ λέγω· ἥκεις δὲ	ὀλίγον	ὕστερον λέγων ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ
[454]	ἵνα μὴ θαυμάζῃς ἐὰν καὶ	ὀλίγον	ὕστερον τοιοῦτόν τί σε ἀνέρωμαι,
[471]	καὶ οὐ μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ'	ὀλίγον	~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν, τὸν γνήσιον
[497]	(Σωκράτης) ὦ Γοργία· σμικρὰ καὶ	ὀλίγου	ἄξια ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας)
[516]	τοῦ Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο,	ὀλίγου	δὲ καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον
[511]	ἄρτι ~πολλάκις καὶ τῶν ἄλλων	ὀλίγου	πάντων τῶν ἐν τῇ πόλει·
[472]	νῦν περὶ ὧν σὺ λέγεις	ὀλίγου	σοι πάντες συμφήσουσιν ταὐτὰ Ἀθηναῖοι
[527]	περὶ τοὺς ~ἄλλους, καὶ περὶ	ὀλίγους	καὶ περὶ πολλούς, φευκτέον· καὶ
[515]	περὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὧν	ὀλίγῳ	πρότερον ἔλεγες, εἰ ἔτι σοι
[460]	γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν λέγων	ὀλίγῳ	πρότερον ὅτι οὐ δεῖ τοῖς
[455]	γ' ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον ἐν	ὀλίγῳ	χρόνῳ διδάξαι οὕτω μεγάλα πράγματα.
[521]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ'	ὀλίγων	Ἀθηναίων, ἵνα μὴ εἴπω μόνος,
[502]	ἕνεκα τοῦ ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν	ὀλιγωροῦντες	τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι
[501]	ψυχήν, αἱ δὲ τούτου μὲν	~ὀλιγωροῦσαι,	ἐσκεμμέναι δ' αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ,
[523]	~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ	ὅλον	τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ
[508]	σωφροσύνην καὶ δικαιότητα, καὶ τὸ	ὅλον	τοῦτο διὰ ~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν,
[519]	ὁ τούτων ~λόγος. τὸ δὲ	ὅλον	ψεῦδός ἐστιν· προστάτης γὰρ πόλεως
[525]	ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ	Ὅμηρος·	βασιλέας γὰρ καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος
[449]	γε εὔχομαι εἶναι, ὡς ἔφη	Ὅμηρος,	βούλει με καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ
[523]	ἃ μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ	Ὅμηρος	λέγει, ~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ
[516]	γε δίκαιοι ἥμεροι, ὡς ἔφη	Ὅμηρος·	σὺ δὲ τί φῄς; οὐχ
[526]	(σκῆπτρον, ὥς φησιν Ὀδυσσεὺς ὁ	~Ὁμήρου	ἰδεῖν αὐτὸν ~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα,
[484]	τῶν λόγων οἷς δεῖ χρώμενον	ὁμιλεῖν	ἐν τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις
[513]	ψυχήν, μίαν μὲν πρὸς ἡδονὴν	ὁμιλεῖν,	τὴν ἑτέραν δὲ ~πρὸς τὸ
[521]	ὡς ~διακονήσοντα καὶ πρὸς χάριν	ὁμιλήσοντα;	τἀληθῆ μοι εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις·
[510]	φίλος τῷ τοιούτῳ, ὃς ἂν	ὁμοήθης	ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων καὶ ἐπαινῶν,
[513]	μιμητὴν δεῖ εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς	ὅμοιον	~τούτοις, εἰ μέλλεις τι γνήσιον
[510]	καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι μάλιστα	ὅμοιος	ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)
[510]	ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ δεῖ, εἴπερ	ὅμοιος	ἔσται τῷ ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ
[510]	τε καὶ σοφοὶ λέγουσιν, ὁ	ὅμοιος	τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ σοί;
[513]	πρός. ὅστις οὖν σε τούτοις	ὁμοιότατον	~ἀπεργάσεται, οὗτός σε ποιήσει, ὡς
[513]	δὲ ἄρα δεῖ σὲ ὡς	ὁμοιότατον	γίγνεσθαι τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων,
[485]	τὸ χρῆμα γίγνεται, καὶ ἔγωγε	(ὁμοιότατον	πάσχω πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ
[518]	καὶ σὺ νῦν, ὦ ~Καλλίκλεις,	ὁμοιότατον	τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ
[518]	ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς μοι	~ὁμοιοτάτους	προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ τὰ πολιτικά,
[510]	σοφοὶ λέγουσιν, ὁ ὅμοιος τῷ	ὁμοίῳ.	~οὐ καὶ σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[499]	~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ὁμοίως	γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ
[499]	χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ κακὸν	ὁμοίως,	ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον τὸν
[498]	ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα	ὁμοίως;	~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως οἱ δειλοί.
[495]	ταῦτα. ἢ ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ	ὁμολογεῖ·	οἶμαι δέ γε οὐδὲ Καλλικλῆς,
[487]	λόγος ὃν ὀλίγον πρότερον ἔλεγες	ὁμολογεῖ	σοι. ~ἔχει δὴ οὑτωσὶ δῆλον
[495]	Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα. ἢ	ὁμολογεῖ;	~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι δέ
[495]	γε ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ	ὁμολογεῖ	ταῦτα. ἢ ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ
[506]	ὑμῶν μὴ ~τὰ ὄντα δοκῶ	ὁμολογεῖν	ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν.
[509]	πότερόν σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι	ὁμολογεῖν	ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ
[482]	χορηγοίην, (καὶ πλείστους ἀνθρώπους μὴ	~ὁμολογεῖν	μοι ἀλλ' ἐναντία λέγειν μᾶλλον
[503]	τῷ ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς	ὁμολογεῖν	ὅτι αἳ μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν
[496]	οὖν ἔτι πλείω ἐρωτῶ, ἢ	ὁμολογεῖς	ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν
[467]	νοῦ ἃ ~δοκεῖ καὶ σὺ	ὁμολογεῖς	κακὸν εἶναι· ἢ οὔ; ~(Πῶλος)
[497]	σὺ ὡμολόγεις· νῦν δὲ ~οὐχ	ὁμολογεῖς;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί οὖν δή;
[476]	~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ ὅρα εἰ	ὁμολογεῖς,	ὃ ἄρτι ἔλεγον, περὶ πάντων,
[518]	δοκεῖς μανθάνειν ὅτι λέγω, καὶ	ὁμολογεῖς	ὡς εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ λέγω·
[497]	~οἶμαι γάρ σοι οὐδὲ ταύτῃ	(ὁμολογεῖσθαι·	ἄθρει δέ̓ τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ
[470]	παρὰ σοῦ καὶ παρ' ἐμοῦ	ὁμολογεῖται.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~πότε οὖν
[480]	τοῖς μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως σοι	~ὁμολογεῖται.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα λυτέον
[461]	δὴ καὶ ~αὐτὸς ὅτι αὖ	ὁμολογεῖται	τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι ἀδίκως
[480]	εἴπερ τὰ πρότερον μένει ἡμῖν	~ὁμολογήματα;	οὐκ ἀνάγκη ταῦτα ἐκείνοις οὕτω
[508]	Γοργίαν ἔφη πῶλος δι' αἰσχύνην	ὁμολογῆσαι.	~τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα
[488]	με λάβῃς νῦν μέν σοι	ὁμολογήσαντα,	ἐν ~δὲ τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ
[500]	ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ καὶ	ὁμολογήσαντας	~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν τούτω διττὼ
[482]	τὸν Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ σοι	ὁμολογήσει	Καλλικλῆς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει
[486]	ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ μοι	ὁμολογήσειεν	ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι τὴν ψυχήν,
[489]	τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν μοι	ὁμολογήσῃς,	βεβαιώσωμαι ἤδη ~παρὰ σοῦ, ἅτε
[487]	τι σὺ ἐν τοῖς λόγοις	~ὁμολογήσῃς	μοι, βεβασανισμένον τοῦτ' ἤδη ἔσται
[486]	οἶδ' ὅτι, ἅν μοι σὺ	ὁμολογήσῃς	περὶ ὧν ἡ ἐμὴ ψυχὴ
[516]	ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει σοι	ὁμολογήσω;	~(Σωκράτης) εἰ δοκῶ γε σοι
[487]	ἡ ἐμὴ καὶ ἡ ~σὴ	ὁμολογία	τέλος ἤδη ἕξει τῆς ἀληθείας.
[482]	φαίη διὰ δὴ ταύτην τὴν	ὁμολογίαν	~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν,
[468]	ἀγαθόν τι κατὰ τὴν σὴν	ὁμολογίαν;	~(Πῶλος) οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ
[482]	ἐκ (ταύτης γὰρ αὖ τῆς	ὁμολογίας	~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς ἐν
[461]	ἔπειτα ἐκ ταύτης ἴσως τῆς	ὁμολογίας	ἐναντίον τι ~συνέβη ἐν τοῖς
[468]	ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα	ὁμολογοῦμεν,	εἴ τις ἀποκτείνει τινὰ ἢ
[470]	δὲ καὶ τόδε· ἄλλο τι	ὁμολογοῦμεν	ἐνίοτε μὲν ἄμεινον εἶναι ταῦτα
[504]	που τὸ σῶμα καὶ συντάττουσιν.	ὁμολογοῦμεν	οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν ἢ οὔ;
[496]	τε ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν.	ὁμολογοῦμεν	ταῦτα; καὶ εὖ ~μάλα σκεψάμενος
[476]	ἀλλ' ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ	ὁμολογουμένων,	τὸ δίκην διδόναι πότερον πάσχειν
[472]	αὐτὸν ἕνα ὄντα μάρτυρα ~παράσχωμαι	ὁμολογοῦντα	περὶ ὧν λέγω, οὐδὲν οἶμαι
[475]	σοὶ μὲν οἱ ἄλλοι πάντες	ὁμολογοῦσιν	πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ δὲ σὺ
[496]	καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης)	ὁμολογῶ,	ἀλλὰ μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν·
[517]	πολλὰ τοιαῦτα καὶ ἐγώ ~σοι	ὁμολογῶ	δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν.
[472]	ἐγώ σοι εἷς ὢν οὐχ	ὁμολογῶ·	οὐ γάρ με σὺ ἀναγκάζεις,
[467]	πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ γὰρ νῦν	ὁμολογῶ.	~(Πῶλος) οὐκ οὖν ποιοῦσιν ἃ
[496]	ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς	ὁμολογῶ.	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ ἐπὶ τὰ
[476]	τὸ πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ'	ὁμολογῶ.	~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ ὁμολογουμένων, τὸ
[471]	μὴν οὐδέν γέ σοι τούτων	ὁμολογῶ	ὧν σὺ φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ
[476]	ἐξαρκεῖς εἷς ὢν (μόνος καὶ	ὁμολογῶν	καὶ μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ σὲ
[465]	Πῶλε σὺ γὰρ τούτων ἔμπειρος	ὁμοῦ	ἂν ~πάντα χρήματα ἐφύρετο ἐν
[502]	δῆμον τοιοῦτον οἷον παίδων τε	~ὁμοῦ	καὶ γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, καὶ
[525]	οἳ ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν·	ὅμως	δὲ δι' ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν
[464]	καὶ ἡ δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ·	~ὅμως	δὲ διαφέρουσίν τι ἀλλήλων. τεττάρων
[473]	οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου.	ὅμως	δὲ ~ὑπόμνησόν με σμικρόν. ἐὰν
[488]	τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον ταὐτὸν	ὄν,	ἢ ἔστι βελτίω μὲν εἶναι,
[475]	ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ τυγχάνει	ὄν.	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν,
[513]	ἔσται τοῦτο, εἴτε σῶμα τυγχάνει	ὂν	εἴτε ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης)
[452]	πλούτου φανῇ τι μεῖζον ἀγαθὸν	ὂν	ἢ παρὰ Γοργίᾳ ἢ παρ'
[468]	ἄμεινον εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ	ὂν	κάκιον, οὗτος δήπου ποιεῖ ἃ
[493]	ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει	ὂν	οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω
[524]	ἢ δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς	ὂν	τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ
[469]	ὡς μέγιστον τῶν κακῶν τυγχάνει	ὂν	τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ γὰρ
[463]	φαίνεται εἶναι ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει	ὂν	τοῦτο, ~εἰ δὲ μὴ Πῶλος
[474]	~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν πρὸς	ὃν	ἄν μοι ὁ λόγος ᾖ,
[466]	ὥσπερ οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν τε	(ὃν	ἂν βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα
[466]	καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν πόλεων	ὃν	ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[466]	καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν πόλεων	ὃν	ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ
[469]	οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις οὖν ἀποκτείνυσιν	ὃν	ἂν δόξῃ αὐτῷ, δικαίως ἀποκτεινύς,
[469]	μάλα δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει ~οὗτος	ὃν	ἂν δόξῃ· κἄν τινα δόξῃ
[507]	δοκεῖ ὁ σκοπὸς εἶναι πρὸς	ὃν	βλέποντα δεῖ ~ζῆν, καὶ πάντα
[517]	ἐν παντὶ γὰρ τῷ χρόνῳ	ὃν	διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς τὸ
[472]	πολλοί· ἔστιν δὲ καὶ ἄλλος,	ὃν	~ἐγὼ αὖ οἶμαι. παραβαλόντες οὖν
[526]	βίον καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον,	~ὃν	ἐγώ φημι ἀντὶ πάντων τῶν
[468]	ὅταν ἴδῃς τινὰ ἢ ἀποκτείναντα	ὃν	ἔδοξεν αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα
[516]	παρέλαβεν, καὶ ταῦτ' εἰς ~αὑτόν,	ὃν	ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει
[483]	οὐ μέντοι ἴσως κατὰ τοῦτον	ὃν	ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους
[512]	σκεπτέον τίν' ἂν τρόπον τοῦτον	ὃν	μέλλοι χρόνον ~βιῶναι ὡς ἄριστα
[487]	τε φῂς καὶ ὁ λόγος	ὃν	ὀλίγον πρότερον ἔλεγες ὁμολογεῖ σοι.
[507]	~ἔχων τῷ σώφρονι, ὁ ἀκόλαστος,	ὃν	σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν οὖν
[523]	δή, φασί, μάλα καλοῦ λόγου,	ὃν	σὺ μὲν ἡγήσῃ μῦθον, ὡς
[500]	χρὴ ~τρόπον ζῆν, πότερον ἐπὶ	ὃν	σὺ παρακαλεῖς ἐμέ, τὰ τοῦ
[500]	καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον τὸν τρόπον	ὃν	ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ)
[512]	τῆς ἐκείνου, καὶ ὡς ἐν	ὀνείδει	ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν, καὶ ~τῷ
[508]	ποτ' ἐστὶν ἃ σὺ ἐμοὶ	ὀνειδίζεις,	ἆρα ~καλῶς λέγεται ἢ οὔ,
[515]	πράγματα, ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς καὶ	ὀνειδίζεις	ὅτι οὐ πράττω, οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα
[526]	τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι, καὶ	ὀνειδίζω	σοι ὅτι οὐχ οἷός ~τ'
[512]	δὲ βιωτέον ἐστὶν ~καὶ τοῦτον	ὀνήσει,	ἄντε ἐκ θαλάττης ἄντε ἐκ
[504]	ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ μὴ	ὀνήσει	αὐτὸ ἔσθ' ὅτι ~πλέον ἢ
[525]	ἅτε ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι δὲ	ὀνίνανται	οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ ~τὰς
[525]	καὶ οὗτοι αὐτοὶ μὲν οὐκέτι	~ὀνίνανται	οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι
[525]	τιμωρουμένῳ, ἢ βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ	ὀνίνασθαι	ἢ παραδείγματι τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι,
[504]	ταῖς μὲν τοῦ σώματος τάξεσιν	~ὄνομα	εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ οὗ ἐν
[504]	τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν	ὄνομά	ἐστιν ἐν τῷ σώματι τῷ
[504]	καὶ εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ	ὄνομα.	~(Καλλίκλης) τί δὲ οὐκ αὐτὸς
[496]	νοσεῖ ~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ	ὄνομα	ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[464]	ἐπὶ ~σώματι μίαν μὲν οὕτως	ὀνομάσαι	οὐκ ἔχω σοι, μιᾶς δὲ
[489]	Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν	ὀνόματα	θηρεύων, καὶ (ἐάν τις ῥήματι
[489]	~ὁρᾷς ἄρα ὅτι σὺ αὐτὸς	ὀνόματα	λέγεις, δηλοῖς δὲ οὐδέν; οὐκ
[493]	~τις ἢ Ἰταλικός, παράγων τῷ	ὀνόματι	διὰ τὸ πιθανόν τε καὶ
[510]	εἶναι ~ὡς οἷόν τε μάλιστα,	ὅνπερ	οἱ παλαιοί τε καὶ σοφοὶ
[521]	αὐτὸς δέ μοι ἥκει λόγος	ὅνπερ	πρὸς Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ
[481]	τε καὶ τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ	~ὄντα	ἃ λέγεις, ἄλλο τι ἢ
[472]	ὧν ἀμφισβητοῦμεν οὐ πάνυ σμικρὰ	ὄντα,	~ἀλλὰ σχεδόν τι ταῦτα περὶ
[506]	δέ τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ	ὄντα	δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι
[488]	τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον	ὄντα.	ἐγὼ γὰρ εἴ τι μὴ
[451]	(γνῶσις) ὅσα ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ	ὄντα.	εἰ δ' αὖ ἔροιτο· τὴν
[472]	ἄνδρα ἀδικοῦντά τε καὶ ἄδικον	ὄντα,	εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν ἡγῇ
[522]	ἐξελέγχοι ταύτην τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον	ὄντα	ἐμαυτῷ καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην
[482]	ἐναντία λέγειν μᾶλλον ἢ ἕνα	ὄντα	ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ
[488]	νουθετήσῃς ὕστερον, ὡς μηδενὸς ἄξιον	ὄντα.	ἐξ ~ἀρχῆς δέ μοι ἐπανάλαβε
[495]	ἔτι μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ	ὄντα	ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ τὰ δοκοῦντα
[517]	γὰρ ποριστικὸν εἶναι ἢ κάπηλον	ὄντα	ἢ ~ἔμπορον ἢ δημιουργόν του
[459]	καὶ δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι οὐκ	ὄντα;	ἢ τὸ παράπαν ~οὐχ οἷός
[507]	τὸν σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον	~ὄντα	καὶ ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον ἀγαθὸν
[491]	ἀλλ' ὥσπερ οἱ πολλοί, σώφρονα	ὄντα	καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν
[490]	δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ βελτίω	~ὄντα	καὶ φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν καὶ
[511]	ἀλλὰ πονηρὸς ὢν καλὸν κἀγαθὸν	ὄντα.	~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ
[480]	δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον	ὄντα	κατήγορον καὶ αὑτοῦ καὶ τῶν
[472]	ἂν μὴ σὲ αὐτὸν ἕνα	ὄντα	μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ ὧν
[521]	ὅτι Πονηρός γε ὢν ἀγαθὸν	ὄντα·	μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν τι
[512]	~σῴζειν αὑτὸν καὶ τὰ ἑαυτοῦ	ὄντα	ὁποῖός τις ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι
[468]	βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ δὲ	ὄντα	οὐ βουλόμεθα. τὰ γὰρ ἀγαθὰ
[523]	δὲ ~λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ	ὄντα	σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν.
[470]	μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα	~ὄντα.	~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ γε ἐρῶ·
[511]	ἐὰν ~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται τὰ	ὄντα.	~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις, εἰ
[513]	ἐν τῇ πόλει τῇδε ~ἀνόμοιον	ὄντα	τῇ πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ τὸ
[468]	βούλεται, εἴπερ τυγχάνει ταῦτα κακὰ	ὄντα;	τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀλλ'
[517]	ἢ σκυτοδεψόν, οὐδὲν θαυμαστόν ἐστιν	ὄντα	τοιοῦτον ~δόξαι καὶ αὑτῷ καὶ
[491]	παύῃ, ὡς περὶ τούτων ἡμῖν	ὄντα	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ
[518]	~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈	οντας	καλὸν κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν,
[487]	ὑμᾶς ἐγώ, ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας	~ὄντας	κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας, σέ τε
[527]	~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς τὶ	ὄντας,	οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ περὶ
[483]	ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς	ὄντας	πλέον ἔχειν, ἵνα μὴ αὐτῶν
[481]	ταὐτόν τι πεπονθότες, ἐρῶντε δύο	ὄντε	δυοῖν ἑκάτερος, ἐγὼ ~μὲν Ἀλκιβιάδου
[491]	φρόνιμοι, ἀλλὰ καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ	ὄντες	ἃ ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ
[525]	οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι	ὄντες,	ἄλλοι δὲ ὀνίνανται οἱ τούτους
[527]	ἡμῖν δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα, ~βελτίους	ὄντες	βουλεύεσθαι ἢ νῦν. αἰσχρὸν γὰρ
[483]	ἂν τὸ ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι	ὄντες.	διὰ ~ταῦτα δὴ νόμῳ μὲν
[503]	ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ χείρους	~ὄντες;	ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ οἶδα
[514]	~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους ὡς ἱκανοὶ ἰατροὶ	ὄντες,	ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν ἐγώ τε
[450]	~λόγους ἐστὶν τούτους, οἳ τυγχάνουσιν	ὄντες	περὶ τὸ πρᾶγμα οὗ ἑκάστη
[519]	γὰρ οἱ ~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ	ὄντες,	τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες
[527]	νῦν δὲ ὁρᾷς ὅτι τρεῖς	ὄντες	ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε τῶν
[517]	~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου τοῖς νῦν	ὄντες,	ὥστε, εἰ οὗτοι ῥήτορες ἦσαν,
[510]	εἴπερ ὅμοιος ἔσται τῷ ἄρχοντι	ὄντι	ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ τούτῳ μέγα
[517]	καὶ ἰατρική, ἣ δὴ τῷ	ὄντι	γε ~ἐστὶν σώματος θεραπεία, ἥνπερ
[520]	τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ τῷ	ὄντι	~δύναιτό τις ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ
[471]	ἀρχῆς οὐδὲν ἣν νῦν ἔχει,	ὄντι	~ἐκ γυναικὸς ἣ ἦν δούλη
[527]	γὰρ δεινὸν πείσῃ, ἐὰν τῷ	ὄντι	ᾖς καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν.
[493]	δὲ ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς τῷ	ὄντι	ἴσως τέθναμεν· ἤδη γάρ του
[492]	μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα τῷ	ὄντι	κατάδηλον γένηται πῶς βιωτέον. καί
[487]	ὡς καὶ αὐτὸς φῄς. τῷ	ὄντι	οὖν ἡ ἐμὴ καὶ ἡ
[511]	μέγιστον αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ	ὄντι	τὴν ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ διὰ
[525]	δὲ παντὶ τῷ ἐν τιμωρίᾳ	ὄντι,	ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς τιμωρουμένῳ, ἢ
[485]	μετέχειν, καὶ οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ	ὄντι	φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ ἤδη πρεσβύτερος
[495]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ τῷ	ὄντι,	ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης)
[482]	ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ γὰρ τῷ	ὄντι,	ὦ Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα ἄγεις
[526]	τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ	ὄντι	ὡς ἂν δύνωμαι βέλτιστος ὢν
[520]	δέ γε ταύτης τῆς πράξεως,	ὅντιν'	ἄν τις τρόπον ὡς βέλτιστος
[503]	παλαιῶν ἔχεις τινὰ εἰπεῖν δι'	ὅντινα	αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους ~γεγονέναι,
[491]	τῆς πόλεως πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν,	ὅντινα	ἂν τρόπον εὖ οἰκοῖτο, καὶ
[503]	ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους πάντας ~δημιουργούς,	ὅντινα	βούλει αὐτῶν, ὡς εἰς τάξιν
[448]	Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ τίς, καὶ	ὅντινα	δέοι ~καλεῖν τὸν Γοργίαν· ὥσπερ
[513]	ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ'	ὅντινά	μοι τρόπον δοκεῖς εὖ λέγειν,
[515]	ἀλλ' ὡς ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι	ὅντινά	ποτε ~τρόπον οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι
[500]	νοῦν ἔχων ἄνθρωπος, ἢ τοῦτο,	ὅντινα	χρὴ ~τρόπον ζῆν, πότερον ἐπὶ
[456]	εἰ πρὸς ἄλλον γε δημιουργὸν	ὁντιναοῦν	~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν αὑτὸν ἑλέσθαι
[521]	οἴομαι ἐν τῇδε τῇ πόλει	~ὁντινοῦν	ἂν ὅτι τύχοι, τοῦτο παθεῖν.
[499]	οἴει ~ἐμὲ ἢ καὶ ἄλλον	ὁντινοῦν	ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς μὲν
[513]	πόλει. εἰ δέ σοι οἴει	ὁντινοῦν	ἀνθρώπων παραδώσειν ~τέχνην τινὰ τοιαύτην,
[480]	κακῶς ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε	~ὁντινοῦν,	ἐὰν μόνον μὴ αὐτὸς ἀδικῆται
[464]	σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ λέγω. δυοῖν	ὄντοιν	τοῖν ~πραγμάτοιν δύο λέγω τέχνας·
[509]	οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν	ὄντοιν,	τοῦ ἀδικεῖν τε καὶ ἀδικεῖσθαι,
[492]	τῶν ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν	ὄντος,	αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν
[481]	αἰσθάνομαι οὖν σου ἑκάστοτε, καίπερ	ὄντος	δεινοῦ, ~ὅτι ἂν φῇ σου
[509]	καὶ ἔτι τούτου μεῖζον μεγίστου	ὄντος,	εἰ οἷόν τε, τὸ ~ἀδικοῦντα
[516]	ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι ὡς πονηροῦ	ὄντος.	~(Καλλίκλης) τί οὖν; τούτου ἕνεκα
[494]	λυποῖτο λύπας· ἆρα τοιούτου ἑκατέρου	ὄντος	τοῦ βίου, λέγεις τὸν τοῦ
[484]	ἠλάσατο τὰς βοῦς, (ὡς τούτου	ὄντος	τοῦ δικαίου ~φύσει, καὶ βοῦς
[499]	σοῦ ἑκόντος εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς	ὄντος	φίλου· νῦν δὲ ~ἐψεύσθην, καὶ
[506]	οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον τῶν	ὄντων;	~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ ἄρα
[449]	τῆς ῥητορικῆς, περὶ τί τῶν	ὄντων	~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ λόγους.
[447]	ὅτι τις βούλοιτο τῶν ἔνδον	ὄντων,	καὶ ~πρὸς ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι.
[477]	ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον τῶν	ὄντων	~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[488]	κατὰ φύσιν καλά, κρειττόνων γε	ὄντων;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν
[494]	ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ τούτων ~τοιούτων	ὄντων	κεφάλαιον, ὁ τῶν κιναίδων βίος,
[455]	καὶ τυγχάνει τις τῶν ἔνδον	ὄντων	~μαθητής σου βουλόμενος γενέσθαι, ὡς
[467]	~ἆρ' οὖν ἔστιν τι τῶν	ὄντων	ὃ οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν γ'
[451]	τί; τί> ἐστι τοῦτο τῶν	ὄντων,	περὶ οὗ οὗτοι οἱ λόγοι
[477]	μέγιστον ἂν κακὸν εἴη τῶν	~ὄντων.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία
[497]	τῶν δὲ οὔ, ὡς ἑτέρων	ὄντων·	πῶς οὖν ταὐτὰ ἂν εἴη
[477]	(καὶ σώματος καὶ ψυχῆς, τριῶν	ὄντων,	τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν, νόσον,
[449]	ἡ ῥητορικὴ περὶ τί τῶν	ὄντων	τυγχάνει οὖσα; ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ
[519]	(πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων	ὄντων	τῶν κακῶν ἀλλ' ἴσως συναιτίων.
[465]	ἐφύρετο ἐν τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων	ὄντων	τῶν τε ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν
[465]	~οὕτω φύσει, ἅτε δ' ἐγγὺς	ὄντων	φύρονται ἐν τῷ αὐτῷ καὶ
[516]	ἕνεκα κακὸς ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης)	~ὄνων	γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων
[463]	δὲ ὅδε νέος ἐστὶ καὶ	ὀξύς.	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον μὲν ἔα,
[482]	λεγομένοις. ἢ οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον,	ὅπερ	~ἄρτι ἔλεγον, ὡς οὐ τὸ
[469]	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο λέγω	ὅπερ	ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν τῇ πόλει,
[454]	δῆλον (εἶναι, ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ	ὅπερ	γὰρ λέγω, τοῦ ἑξῆς ἕνεκα
[482]	δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος Πώλου πάθος	ὅπερ	Γοργίου κατηγόρει ~πρὸς σὲ παθεῖν.
[469]	εἰ τὸ τυραννεῖν γε λέγεις	ὅπερ	ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο
[448]	ἂν αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ	ὅπερ	ἐκεῖνον; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Χαιρεφῶν)
[492]	δή φασιν εἶναι τὴν ἀκολασίαν,	ὅπερ	ἐν τοῖς πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον,
[503]	εἰ δὲ μὴ τοῦτο, ἀλλ'	~ὅπερ	ἐν τῷ ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν
[452]	σὲ ~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας)	~ὅπερ	ἐστίν, ὦ Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ
[483]	μὲν γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν	ὅπερ	καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ
[465]	~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην.	ὅπερ	μέντοι λέγω, διέστηκε μὲν ~οὕτω
[517]	εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων διέφερον ἐκεῖνοι·	ὅπερ	μόνον ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου.
[474]	μὴ ~ἔχεις τούτων βελτίω ἔλεγχον,	ὅπερ	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν
[485]	φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι νῦν	ὅπερ	ὁ ~Ζῆθος πρὸς τὸν Ἀμφίονα
[526]	ἄριστε, κακοὶ γίγνονται τῶν δυναστῶν.	~ὅπερ	οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς
[467]	πότερόν σοι δοκοῦσιν τοῦτο βούλεσθαι	ὅπερ	~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ φάρμακον καὶ
[464]	τῶν μορίων, προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο	ὅπερ	ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ μὲν βελτίστου
[449]	~ἤρξατο, εἰς αὖθις ἀποθέσθαι; ἀλλ'	ὅπερ	ὑπισχνῇ, μὴ ψεύσῃ, ἀλλὰ ἐθέλησον
[513]	ὅπως μή, ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα	ὅπερ	φασὶ τὰς τὴν σελήνην ~καθαιρούσας,
[456]	φημὶ δὲ καὶ εἰς πόλιν	ὅπῃ	βούλει ἐλθόντα ῥητορικὸν ἄνδρα καὶ
[461]	καὶ ἐθέλειν ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν	ὅπῃ	ποτὲ ἔχει, μὰ τὸν (κύνα,
[511]	καὶ δύναμιν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ'	ὅπῃ	στρέφεις ἑκάστοτε τοὺς λόγους ἄνω
[456]	~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς ἐν τοῖς	ὅπλοις	διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν τε καὶ
[456]	τε καὶ παγκρατιάζειν καὶ ἐν	ὅπλοις	μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων εἶναι καὶ
[486]	δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ ἄσκει	ὁπόθεν	δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις τὰ κομψὰ
[512]	ἄντε ἐκ δικαστηρίου ἐάντε ἄλλοθεν	~ὁποθενοῦν	(σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν ὅτι οὐκ
[465]	οὐδένα ᾧ προσφέρει ἃ προσφέρει	~ὁποῖ'	ἄττα τὴν φύσιν ἐστίν, ὥστε
[487]	ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι	ὅποι	τὴν σοφίαν ἀσκητέον εἴη, καὶ
[500]	ἀγαθὰ τῶν ἡδέων ἐστὶν καὶ	ὁποῖα	~κακά, ἢ τεχνικοῦ δεῖ εἰς
[495]	καὶ μὴ διορίζηται τῶν ἡδονῶν	~ὁποῖαι	ἀγαθαὶ καὶ κακαί; ἀλλ' ἔτι
[527]	χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς, ἢ	ὁποῖον	ἄν τι ἡμῖν δοκῇ, τότε
[463]	~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή, καὶ ἀπόκριναι	ὁποῖον	μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἂν
[463]	ἀλλ' εἴπερ βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα	ὁποῖον	μόριον τῆς ~κολακείας φημὶ εἶναι
[463]	~πυνθανέσθω· οὐ γάρ (πω πέπυσται	ὁποῖόν	φημι ἐγὼ τῆς κολακείας μόριον
[512]	αὑτὸν καὶ τὰ ἑαυτοῦ ὄντα	ὁποῖός	τις ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι ὁ
[461]	δέ; οὐκ ἐξέσται μοι λέγειν	ὁπόσα	ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ μεντἂν
[512]	γὰρ τοῦτο μέν, τὸ ζῆν	ὁποσονδὴ	(χρόνον, ~τόν γε ὡς ἀληθῶς
[469]	δικαίως λέγεις ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος)	~ὁπότερ'	ἂν ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν
[500]	τί τε διαφέρετον ἀλλήλοιν καὶ	~ὁπότερον	βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως οὖν οὔπω
[462]	~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν δὴ τούτων	ὁπότερον	βούλει ποίει, ἐρώτα ἢ ἀποκρίνου.
[456]	ἢ ἐν ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ	ὁπότερον	δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν
[485]	αὑτοῦ τυγχάνει βέλτιστος ὤν" ~αντιοπε	(ὅπου	δ' ἂν φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν
[507]	καὶ διώκειν, καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν	ὅπου	δεῖ· ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη, ὦ
[510]	σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ὅπου	τύραννός ἐστιν ἄρχων ἄγριος καὶ
[480]	κήδηται, αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε	~ὅπου	ὡς τάχιστα δώσει δίκην, παρὰ
[504]	τοῦτο ἀεὶ τὸν νοῦν ~ἔχων,	ὅπως	ἂν αὐτοῦ τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη
[454]	τὰ σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν	~ὅπως	ἂν βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ
[497]	Καλλίκλεις· ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι	ὅπως	ἂν βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ
[481]	δικαστήν· ~ἐὰν δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον	ὅπως	ἂν διαφύγῃ καὶ μὴ δῷ
[503]	τὸ ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ'	ὅπως	ἂν εἶδός τι αὐτῷ σχῇ
[480]	ἐπὶ τοῦτο ~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ,	ὅπως	ἂν καταδήλων τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων
[523]	καὶ δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ	(ὅπως	ἂν παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς
[481]	φῇ σου τὰ παιδικὰ καὶ	ὅπως	ἂν φῇ ἔχειν, οὐ δυναμένου
[494]	φῇ ἀνέδην οὕτω τοὺς ~χαίροντας,	ὅπως	ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ
[479]	χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους καὶ	ὅπως	ἂν ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν·
[526]	τῶν λόγων πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ	ὅπως	ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην
[507]	συντείνοντα καὶ τὰ τῆς πόλεως,	ὅπως	~δικαιοσύνη παρέσται καὶ σωφροσύνη (τῷ
[501]	τι φροντίζειν Κινησίαν τὸν Μέλητος,	ὅπως	ἐρεῖ τι τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν
[514]	ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν	ὅπως	ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ δὲ κατορθῶσαι
[470]	ἐρῶ· οὐ γὰρ οἶδα παιδείας	ὅπως	ἔχει καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί
[459]	πράγματα οὐδὲν δεῖ αὐτὴν εἰδέναι	ὅπως	ἔχει, μηχανὴν (δέ τινα ~πειθοῦς
[509]	ὅτι ἐγὼ ταῦτα οὐκ οἶδα	ὅπως	ἔχει, ὅτι μέντοι ὧν ἐγὼ
[495]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ	ὅπως	μεμνησόμεθα ταῦτα, ὅτι Καλλικλῆς ἔφη
[480]	ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα φυλάττειν	ὅπως	~μὴ ἀδικήσει, ὡς ἱκανὸν κακὸν
[510]	ἐστὶ δύναμίν τινα καὶ τέχνην,	~ὅπως	μὴ ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[489]	ἔστιν ταῦτα ἢ οὔ; καὶ	ὅπως	μὴ ~ἁλώσῃ ἐνταῦθα σὺ αὖ
[494]	διατέλει γὰρ ὥσπερ ἤρξω, καὶ	ὅπως	μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ δέ, ὡς
[481]	αὖ θανάτου ἄξια ἠδικηκὼς ~ᾖ,	ὅπως	μὴ ἀποθανεῖται, μάλιστα μὲν μηδέποτε,
[481]	παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα καὶ λέγοντα,	ὅπως	μὴ δῷ δίκην μηδὲ ἔλθῃ
[480]	ὥσπερ παρὰ τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα	ὅπως	μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ νόσημα τῆς
[487]	φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις	ὅπως	μὴ πέρα τοῦ δέοντος ~σοφώτεροι
[513]	εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί,	ὅπως	μή, ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ
[468]	ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν	ὅπως	ὁ τοιοῦτος (μέγα δύναται ἐν
[502]	λέγειν οἱ ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι,	ὅπως	οἱ πολῖται ὡς βέλτιστοι ἔσονται
[515]	τὰ (τῆς πόλεως πράγματα ἢ	ὅπως	ὅτι βέλτιστοι οἱ πολῖται ὦμεν;
[510]	ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν	~ὅπως	ὅτι μάλιστα ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ.
[502]	ᾖ καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ,	ὅπως	τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ
[503]	δ' ἕτερον καλόν, τὸ παρασκευάζειν	ὅπως	ὡς βέλτισται ~ἔσονται τῶν πολιτῶν
[520]	προεστάναι τῆς πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι	ὅπως	ὡς βελτίστη ἔσται, πάλιν αὐτῆς
[521]	μοι· τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις	ὅπως	ὡς βέλτιστοι ἔσονται, ὡς ἰατρόν,
[513]	~(Σωκράτης) ~ἡ δέ γε ἑτέρα,	ὅπως	ὡς βέλτιστον ἔσται τοῦτο, εἴτε
[481]	πονηρὸς ~ὤν, εἰ δὲ μή,	ὅπως	ὡς (πλεῖστον χρόνον βιώσεται τοιοῦτος
[496]	ἅμα τοὺς αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ'	ὁπωστιοῦν.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὅταν τῆς
[485]	~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου ἢ παίζοντα	ὁρᾷ,	καταγέλαστον φαίνεται καὶ ἄνανδρον ~καὶ
[476]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ	ὅρα	εἰ ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι ἔλεγον,
[513]	δύνασθαι ἐν τῇ πόλει· τοῦθ'	ὅρα	εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί,
[512]	~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ' ὦ μακάριε,	ὅρα	μὴ ἄλλο τι τὸ γενναῖον
[474]	τοῖς δὲ (πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι.	ὅρα	οὖν εἰ ἐθελήσεις ἐν τῷ
[494]	ἢ ἔτι τί σε ἐρωτῶ;	ὅρα,	ὦ Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν
[489]	~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς	ἄρα ὅτι σὺ αὐτὸς ὀνόματα
[470]	~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον τὸν Περδίκκου	ὁρᾷς	ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ
[469]	τουτωνὶ τῶν ἀνθρώπων ὧν σὺ	ὁρᾷς	αὐτίκα μάλα δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει
[500]	ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου ὡς παίζοντος·	ὁρᾷς	γὰρ ὅτι περὶ τούτου ἡμῖν
[461]	χαίρειν. ὕστερον δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων	ὁρᾷς	δὴ καὶ ~αὐτὸς ὅτι αὖ
[456]	νυνδὴ σὺ ἔλεγες, ὦ Σώκρατες,	ὁρᾷς	ὅτι οἱ ῥήτορές ~εἰσιν οἱ
[527]	καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν δὲ	ὁρᾷς	ὅτι τρεῖς ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ
[475]	τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς	οὖν, ὦ Πῶλε, ὁ ἔλεγχος
[491]	διὰ μαλακίαν τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς,	ὦ βέλτιστε Καλλίκλεις, ὡς οὐ
[510]	ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης)	~ὁρᾷς,	ὦ Σώκρατες, ὡς ἐγὼ ἕτοιμός
[485]	ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι τὸ	ὀρθότατόν	ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν
[506]	κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει καὶ	ὀρθότητι	καὶ ~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται
[509]	~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν σοι δοκοῦμεν	ὀρθῶς	ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν
[491]	παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι δεῖ τὸν	ὀρθῶς	βιωσόμενον τὰς μὲν ἐπιθυμίας τὰς
[513]	χεῖρον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ	~ὀρθῶς	βουλεύῃ, ὦ Καλλίκλεις· οὐ γὰρ
[451]	τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας)	ὀρθῶς	γὰρ οἴει, ὦ Σώκρατες, καὶ
[451]	πρὸς ἄλληλα τάχους ἔχει. ~(Γοργίας)	ὀρθῶς	γε λέγων σύ, ὦ Σώκρατες.
[454]	ἂν βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ	ὀρθῶς	γέ μοι δοκεῖς ποιεῖν, ὦ
[511]	διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ Δία	ὀρθῶς	γέ σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί
[495]	Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται	ὀρθῶς.	~εἰπὲ γάρ μοι, τοὺς εὖ
[448]	ἦν ~τέχνης, τίνα ἂν αὐτὸν	ὀρθῶς	ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι ζωγράφον.
[489]	λέγειν ἐν τοῖς ~πρόσθεν οὐδὲ	ὀρθῶς	ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων ὅτι ἐναντίον
[448]	ἐστίν, τίνα ἂν καλοῦντες αὐτὸν	ὀρθῶς	~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ
[478]	δικαιοσύνῃ τινὶ χρώμενοι κολάζουσιν οἱ	ὀρθῶς	κολάζοντες; ~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)
[476]	τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ δὲ	ὀρθῶς	κολάζων (δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος) ναί.
[457]	φῇ ὁ ~ἕτερος τὸν ἕτερον	ὀρθῶς	λέγειν ἢ μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί
[514]	ἀλλήλους ἐπ' αὐτά. φῶμεν ταῦτα	ὀρθῶς	~λέγεσθαι (ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[492]	ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα	ὀρθῶς	λέγονται οἱ μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες
[458]	σοῦ· ἴσως γάρ τοι σοῦ	~ὀρθῶς	λέγοντος ἐγὼ οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω.
[450]	τέχνην ἀξιῶ εἶναι περὶ λόγους,	ὀρθῶς	λέγων, ~ὡς ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης)
[486]	ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν	ὀρθῶς	λόγον, οὔτ' εἰκὸς ἂν καὶ
[488]	λέγεις τὸ ~δίκαιον εἶναι, ἢ	ὀρθῶς	μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον
[457]	~ἀλλ' οἱ μὴ χρώμενοι οἶμαι	ὀρθῶς.	ὁ αὐτὸς δὴ λόγος καὶ
[457]	ἰσχύϊ καὶ τῇ τέχνῃ οὐκ	ὀρθῶς.	οὔκουν ~οἱ διδάξαντες πονηροί, οὐδὲ
[495]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ τοίνυν	ὀρθῶς	ποιῶ οὔτ' ἐγώ, εἴπερ ποιῶ
[488]	ἐγὼ γὰρ εἴ τι μὴ	ὀρθῶς	πράττω κατὰ τὸν βίον τὸν
[508]	τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ τὸν μέλλοντα	ὀρθῶς	ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα δεῖ
[487]	μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς πέρι	~ὀρθῶς	τε ζώσης καὶ μὴ τρία
[525]	ἐν τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ' ἄλλου	ὀρθῶς	τιμωρουμένῳ, ἢ βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ
[482]	~καταγελᾶν, ὥς γέ μοι δοκεῖν	ὀρθῶς,	τότε· νῦν δὲ πάλιν αὐτὸς
[458]	σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος ἐγὼ οὐκ	ὀρθῶς	ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν οἷός
[457]	ἐναντίως χρῆται. τὸν οὖν οὐκ	ὀρθῶς	χρώμενον μισεῖν δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν
[460]	ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ	ὀρθῶς	χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη ταῦτα
[453]	Σώκρατες, ἀλλά μοι δοκεῖς ἱκανῶς	ὁρίζεσθαι·	ἔστιν γὰρ τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον
[470]	ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ τίνα ὅρον	ὁρίζῃ.	~(Πῶλος) ~σὺ μὲν οὖν, ὦ
[475]	γε· καὶ καλῶς γε νῦν	ὁρίζῃ,	ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ τε καὶ
[475]	Σώκρατες, ἡδονῇ τε καὶ ἀγαθῷ	ὁριζόμενος	τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ
[470]	εἶναι ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ τίνα	ὅρον	ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ μὲν οὖν,
[488]	μοχθηρότερον δέ· ἢ ὁ αὐτὸς	(ὅρος	ἐστὶν τοῦ βελτίονος ~καὶ τοῦ
[519]	ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ νῦν	ὁρῶ	γιγνόμενον καὶ ἀκούω τῶν παλαιῶν
[485]	παρὰ νέῳ μὲν γὰρ μειρακίῳ	ὁρῶν	φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν μοι
[525]	ἄλλοι δὲ ὀνίνανται οἱ τούτους	ὁρῶντες	διὰ ~τὰς ἁμαρτίας τὰ μέγιστα
[525]	τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι	~ὁρῶντες	πάσχοντα ἃ ἂν πάσχῃ φοβούμενοι
[506]	καὶ ἡμεῖς καὶ τἆλλα πάντα	ὅσ'	ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης;
[471]	~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν·	(ὅς	γε πρῶτον μὲν τοῦτον αὐτὸν
[523]	κρίνονται. ~Πολλοὶ οὖν, ἦ δ'	ὅς,	ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ
[480]	τῶν οἰκείων καὶ τῶν ἄλλων	ὃς	ἂν ἀεὶ τῶν φίλων τυγχάνῃ
[510]	ἄξιος λόγου φίλος τῷ τοιούτῳ,	ὃς	ἂν ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων
[516]	~εἶναι ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου,	ὃς	ἂν παραλαβὼν ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα
[478]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει ὢν	ὃς	ἂν τὰ μέγιστα ἀδικῶν καὶ
[494]	ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος	ὃς	ἂν φῇ ἀνέδην οὕτω τοὺς
[527]	λόγῳ χρησώμεθα τῷ νῦν παραφανέντι,	ὃς	ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι οὗτος ὁ
[512]	γε, ὦ θαυμάσιε, τὸν μηχανοποιόν,	ὃς	οὔτε στρατηγοῦ, μὴ ὅτι κυβερνήτου,
[451]	ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν (γνῶσις)	ὅσα	ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα. εἰ
[453]	ἡ ἀριθμητικὴ οὐ διδάσκει ~ἡμᾶς	ὅσα	ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ
[512]	ἰατροῦ καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν	ὅσαι	τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ'
[507]	τὸν δὲ τὰ δίκαια καὶ	ὅσια	πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον καὶ ὅσιον
[507]	ἂν πράττοι, περὶ δὲ ~θεοὺς	ὅσια·	τὸν δὲ τὰ δίκαια καὶ
[507]	δίκαιον ~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον καὶ	ὅσιον	ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως, τὸν
[507]	ὅσια πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον καὶ	ὅσιον	εἶναι. ~ἔστι ταῦτα. ~καὶ μὲν
[526]	πάσχει. ἐνίοτε δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν	ὁσίως	βεβιωκυῖαν καὶ μετ' ἀληθείας, ἀνδρὸς
[523]	δικαίως τὸν βίον διελθόντα καὶ	~(ὁσίως,	ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους
[519]	τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι καὶ	ὅσοι	σοφισταί. καὶ γὰρ οἱ ~σοφισταί,
[519]	προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι,	ὅσοι	τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι καὶ
[492]	διὰ τὴν αὑτῶν ἀνανδρίαν. ἐπεὶ	ὅσοις	ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν ἢ βασιλέων
[505]	ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα φαγεῖν	ὅσον	βούλεται ἢ ~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα
[476]	δίκαια πάντα καλά ἐστιν, καθ'	ὅσον	δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος)
[458]	οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ,	ὅσον	δόξα (ψευδὴς περὶ ὧν τυγχάνει
[526]	τοὺς ἄλλους πάντας ἀνθρώπους, καθ'	ὅσον	~δύναμαι, καὶ δὴ καὶ σὲ
[454]	(ἄρτιόν τε καὶ τὸ περιττὸν	ὅσον	ἐστίν· καὶ ~τὰς ἄλλας ἃς
[485]	ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν	ὅσον	~παιδείας χάριν καλὸν μετέχειν, καὶ
[527]	τινὰ βίον ζῆν ἢ τοῦτον,	ὅσπερ	καὶ ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ'
[483]	~κρεῖττόν ἐστιν τεθνάναι ἢ ζῆν,	ὅστις	ἀδικούμενος καὶ προπηλακιζόμενος μὴ οἷός
[471]	οὐκ εὐδαιμονέστατος, καὶ ἴσως ἔστιν	ὅστις	~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ'
[452]	καὶ ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί,	ὅστις	ἂν πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται. καίτοι
[525]	ἀληθῆ λέγει πῶλος, καὶ ἄλλον	~ὅστις	ἂν τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι
[517]	ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα τούτων	ὅστις	(βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε,
[453]	τέχναι; λέγω δὲ τὸ τοιόνδε·	ὅστις	διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον ὃ
[447]	αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί ἔρωμαι; ~(Σωκράτης)	ὅστις	ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)
[472]	ὅστις τε εὐδαίμων ἐστὶν καὶ	~(ὅστις	μή. αὐτίκα πρῶτον, περὶ οὗ
[522]	γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται,	ὅστις	μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε καὶ
[526]	αὐτοῦ οὐκ οἶδεν οὐδέν, οὔθ'	ὅστις	οὔθ' ὧντινων, ὅτι δὲ πονηρός
[491]	~(Σωκράτης) ~πῶς γὰρ (οὔ) οὐδεὶς	ὅστις	οὐκ ἂν γνοίη ὅτι οὐ
[469]	~(Σωκράτης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Πῶλος)	~ὅστις	οὖν ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν δόξῃ
[513]	Δία τῷ Πυριλάμπους γε πρός.	ὅστις	οὖν σε τούτοις ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται,
[508]	λόγος. ὁ δὲ δὴ ἐμὸς	ὅστις,	~πολλάκις μὲν ἤδη εἴρηται, οὐδὲν
[515]	βελτίω πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν	ὅστις	πρότερον πονηρὸς ὤν, ἄδικός τε
[472]	ἐστιν ἢ γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν	ὅστις	τε εὐδαίμων ἐστὶν καὶ ~(ὅστις
[471]	σοῦ (ἀρξάμενος δέξαιτ' ἂν ἄλλος	ὁστισοῦν	Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος.
[479]	εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ' ἄλλος ἀνθρώπων	ὁστισοῦν	μὴ δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ
[516]	δοκεῖ σοι (κακὸς ~εἶναι ἐπιμελητὴς	ὁστισοῦν	ὁτουοῦν ζῴου, ὃς ἂν παραλαβὼν
[456]	ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ ἄλλος	ὁστισοῦν·	οὐ ~γὰρ ἔστιν περὶ ὅτου
[456]	εἴποι ὁ ῥητορικὸς ἢ ἄλλος	ὁστισοῦν	τῶν ~δημιουργῶν ἐν πλήθει. ἡ
[479]	ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν	ὅσῳ	ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ ὑγιοῦς σώματος
[508]	εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι	ὅσῳπερ	(αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ τὸν
[458]	μεῖζον γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι,	ὅσῳπερ	μεῖζον ἀγαθόν ἐστιν ~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι
[520]	ἀληθείᾳ κάλλιόν ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς	ὅσῳπερ	~νομοθετικὴ δικαστικῆς καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς·
[475]	καὶ κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~ὅταν	ἄρα δυοῖν καλοῖν θάτερον κάλλιον
[495]	οἶμαι δέ γε οὐδὲ Καλλικλῆς,	ὅταν	αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ
[468]	ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν	ὅταν	βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι, ~καὶ
[447]	τοι τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν	ὅταν	βούλησθε παρ' ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε·
[456]	διὰ μέσου τείχους. ~(Γοργίας) ~καὶ	ὅταν	γέ τις αἵρεσις ᾖ ὧν
[470]	τις ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον εἶναι,	ὅταν	δὲ ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν
[485]	μοι δοκεῖ δουλοπρεπές τι εἶναι·	ὅταν	δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου
[475]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ὅταν	δὲ δὴ δυοῖν αἰσχροῖν τὸ
[485]	οὔτε ~καλοῦ οὔτε γενναίου (πράγματος·	ὅταν	δὲ δὴ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι
[485]	πρέπον τῇ τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ,	~ὅταν	δὲ σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω,
[518]	~τότε παρόντες καὶ συμβουλεύοντές τι,	ὅταν	δὴ αὐτοῖς ἥκῃ ἡ τότε
[496]	ὅτι λυπούμενον χαίρειν λέγεις ἅμα,	ὅταν	διψῶντα ~πίνειν λέγῃς; ἢ οὐχ
[511]	αὕτη ἐκ θανάτου τοὺς ἀνθρώπους,	ὅταν	εἴς τι τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ
[468]	εἶναι, ~καὶ τὸ ἐναντίον ἕσταμεν	ὅταν	ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα, τοῦ
[526]	οἷός ~τ' ἔσῃ σαυτῷ βοηθῆσαι,	ὅταν	ἡ δίκη σοι ᾖ καὶ
[519]	παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ,	ὅταν	ἡ πόλις τινὰ τῶν πολιτικῶν
[468]	~μᾶλλον ἢ μή, οὐδὲ ζηλοῖς	ὅταν	ἴδῃς τινὰ ἢ ἀποκτείναντα ὃν
[519]	καὶ τοῦ ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου,	ὅταν	καὶ τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς
[485]	πρὸς τοὺς ψελλιζομένους καὶ παίζοντας.	ὅταν	μὲν γὰρ ~παιδίον ἴδω, ᾧ
[470]	παρ' ἐμοῦ ἥδιόν ἐστιν ἀκούειν,	ὅταν	μὲν ~δικαίως τις ταῦτα ποιῇ,
[459]	ἐν οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος ἔσται,	ὅταν	ὁ ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος
[519]	τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν·	~ὅταν	οὖν ἔλθῃ ἡ καταβολὴ αὕτη
[455]	πω δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι λέγω.	ὅταν	περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως ᾖ τῇ
[468]	ταῦτα ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν	ὅταν	πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ;
[455]	ἀλλ' οἱ ἀρχιτέκτονες· οὐδ' αὖ	ὅταν	στρατηγῶν αἱρέσεως ~πέρι ἢ τάξεώς
[455]	τὸν ~τεχνικώτατον δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ'	ὅταν	τειχῶν περὶ οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων
[496]	οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	ὅταν	τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε
[473]	~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι, ὦ Σώκρατες,	ὅταν	τοιαῦτα λέγῃς ἃ οὐδεὶς ἂν
[520]	βελτίστη ἔσται, πάλιν αὐτῆς κατηγοροῦσιν,	ὅταν	τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης; οἴει τι
[524]	ἕξιν τὴν αὑτοῦ ἥνπερ καὶ	ὅτε	ἔζη ὁ ἄνθρωπος, τό τε
[512]	δύναται σῴζειν· πόλεις γὰρ ἔστιν	ὅτε	ὅλας ~σῴζει. μή σοι δοκεῖ
[515]	οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ὅτε	Περικλῆς ἤρχετο λέγειν ἐν τῷ
[455]	Περικλέους δὲ καὶ αὐτὸς ἤκουον	~ὅτε	συνεβούλευεν ἡμῖν περὶ τοῦ διὰ
[515]	χείρους ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι ἢ	ὅτε	~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης) ἴσως.
[482]	διὰ τὸ ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων,	ὅτι	ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ τις μὴ
[511]	~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι ἐπίσταται	ὅτι	ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς τε ὠφέληκεν
[503]	ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν	ὅτι	αἳ μὲν τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι
[479]	τὸ κάεσθαι καὶ τὸ τέμνεσθαι,	ὅτι	(ἀλγεινόν. ἢ οὐ δοκεῖ καὶ
[479]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀποδέδεικται	ὅτι	ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[521]	ἵνα μὴ αὖ ~ἐγὼ εἴπω	ὅτι	ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ ἕξει ὅτι
[485]	οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς τὸν ἀδελφόν,	ὅτι	ἀμελεῖς, ὦ ~Σώκρατες, ὧν δεῖ
[462]	σὺ κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε	ὅτι	ἄν τις βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος
[447]	Καλλικλῆς ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι	ὅτι	ἄν τίς σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας)
[466]	ὡς ἔπος εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι	ὅτι	ἂν αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι.
[473]	ἐν τῇ πόλει ~διαβιῷ ποιῶν	ὅτι	ἂν βούληται, ζηλωτὸς ὢν καὶ
[461]	δοκεῖ μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι	ὅτι	ἂν σὺ βούλῃ, ἐάν μοι
[500]	δεῖν πρὸς ἐμὲ παίζειν ~μηδ'	ὅτι	ἂν τύχῃς παρὰ τὰ δοκοῦντα
[522]	οὔτε ἄλλο οὐδέν· ὥστε ἴσως,	ὅτι	ἂν τύχω, τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης)
[481]	σου ἑκάστοτε, καίπερ ὄντος δεινοῦ,	~ὅτι	ἂν φῇ σου τὰ παιδικὰ
[486]	τί δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ'	ὅτι,	ἅν μοι σὺ ὁμολογήσῃς περὶ
[470]	~(Σωκράτης) τί δή; λέγε. ~(Πῶλος)	~ὅτι	ἀναγκαῖον τὸν οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί
[518]	ἠγανάκτεις, εἴ σοι ἔλεγον ἐγὼ	~ὅτι	Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις οὐδὲν περὶ
[518]	ἥκεις δὲ ὀλίγον ὕστερον λέγων	ὅτι	ἄνθρωποι (καλοὶ κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν πολῖται
[449]	Γοργία, ἄγαμαί γε τὰς ἀποκρίσεις,	ὅτι	ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν τε διὰ
[521]	~μὴ εἴπῃς ὃ πολλάκις εἴρηκας,	ὅτι	ἀποκτενεῖ με ὁ βουλόμενος, ἵνα
[511]	ἀλλὰ καὶ σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε,	ὅτι	ἀποκτενεῖ μέν, ἂν βούληται, ἀλλὰ
[461]	ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ καὶ ~αὐτὸς	ὅτι	αὖ ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον
[521]	γε ὢν ἀγαθὸν ὄντα· μηδ'	ὅτι	ἀφαιρήσεται ἐάν τι ἔχω, ἵνα
[515]	(τῆς πόλεως πράγματα ἢ ὅπως	ὅτι	βέλτιστοι οἱ πολῖται ὦμεν; ἢ
[490]	σιτίων πλέον ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ,	ὅτι	βελτίων ἐστίν, ἢ τῷ μὲν
[458]	τουτοισί, διαλέγου ~τε καὶ ἐρώτα	ὅτι	βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή, ὦ
[487]	μοι εὔνους εἶ. καὶ μὴν	ὅτι	γε οἷος παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ
[461]	ὥσπερ νῦν λέγεις; ἢ ~οἴει	ὅτι	Γοργίας ᾐσχύνθη σοι μὴ προσομολογῆσαι
[519]	μεγάλην τὴν πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς·	~ὅτι	δὲ οἰδεῖ καὶ ὕπουλός ἐστιν
[526]	οὐδέν, οὔθ' ὅστις οὔθ' ὧντινων,	ὅτι	δὲ πονηρός τις· καὶ τοῦτο
[490]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς ὑποδήματα δῆλον	ὅτι	δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον εἰς
[491]	ἐγώ σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω,	ὅτι	δεῖ τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς
[483]	οἶμαι φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό,	ὅτι	δίκαιόν ἐστιν τὸν ἀμείνω τοῦ
[522]	οὔτε τὸ ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν,	~ὅτι	δικαίως (πάντα ταῦτα ἐγὼ λέγω,
[468]	ἂν δέξαιο ἐξεῖναί σοι ποιεῖν	ὅτι	δοκεῖ σοι ἐν τῇ πόλει
[513]	διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ' οὖν	ὅτι	δύ' ἔφαμεν εἶναι τὰς παρασκευὰς
[457]	τοὺς ἰατροὺς τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι	ὅτι	~δύναιτο ἂν τοῦτο ποιῆσαι οὔτε
[466]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν σοι	ὅτι	δύο ταῦτ' ἐστιν τὰ ἐρωτήματα,
[509]	~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό γε,	ὅτι	ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[521]	παθεῖν. τόδε μέντοι εὖ οἶδ'	ὅτι,	ἐάνπερ εἰσίω εἰς ~δικαστήριον περὶ
[518]	λέγω, καὶ ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς	ὅτι	~ἐγὼ λέγω· ἥκεις δὲ ὀλίγον
[482]	τοιαῦτα ἀκούειν, καὶ μὴ ~θαύμαζε	ὅτι	ἐγὼ ταῦτα λέγω, ἀλλὰ τὴν
[509]	ὁ αὐτὸς ~λόγος ἐστιν ἀεί,	ὅτι	ἐγὼ ταῦτα οὐκ οἶδα ὅπως
[481]	ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας	ὅτι	ἐγώ τε καὶ ~σὺ νῦν
[507]	λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ	ὅτι,	εἰ ἡ σώφρων ἀγαθή ἐστιν,
[461]	λεγόμενα ἐκείνους εἶπον τοὺς ~λόγους,	ὅτι	εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο εἶναι
[482]	αὐτῷ, εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν,	~ὅτι	εἰ μή τις παύσει τὰ
[452]	πρὸς τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	εἴ σοι αὐτίκα παρασταῖεν οἱ
[500]	ἔλεγον ~γὰρ αὖ, εἰ μνημονεύεις,	(ὅτι	εἶεν παρασκευαὶ αἱ μὲν μέχρι
[448]	~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ γὰρ ἀπεκρινάμην	ὅτι	εἴη ἡ καλλίστη; ~(Σωκράτης) ~καὶ
[486]	ἂν καὶ ~χασμῷο οὐκ ἔχων	ὅτι	εἴποις, καὶ εἰς τὸ δικαστήριον
[515]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον	ὅτι	ἕκαστος αὐτῶν βελτίους ἐποίει τοὺς
[456]	δεῖ πρὸς ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους,	ὅτι	ἔμαθεν πυκτεύειν τε καὶ παγκρατιάζειν
[462]	εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ πέπυσμαι	ὅτι	ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν φῂς εἶναι;
[455]	ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει; δῆλον γὰρ	ὅτι	ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν ~τεχνικώτατον
[489]	οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων	ὅτι	ἐναντίον ἐστὶν ὁ νόμος καὶ
[487]	σοφίαν ἀσκητέον εἴη, καὶ οἶδα	ὅτι	ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν τοιάδε τις
[454]	~(Γοργίας) δῆλον δήπου, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	ἐξ ἧς τὸ πιστεύειν. ~(Σωκράτης)
[447]	Γοργία, ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς ὅδε	ὅτι	~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἄν τίς
[463]	ῥητορικὴν πρὶν ἂν πρῶτον ἀποκρίνωμαι	ὅτι	ἐστίν. οὐ ~γὰρ δίκαιον, ὦ
[468]	~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, λέγων	ὅτι	ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν πόλει
[518]	εἶναι τούτων. ταὐτὰ οὖν ταῦτα	ὅτι	ἔστιν καὶ ~περὶ ψυχήν, τοτὲ
[517]	σώματος, παντὶ τῷ μὴ εἰδότι	ὅτι	~ἔστιν τις παρὰ ταύτας ἁπάσας
[470]	ἄλλως δὲ αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις	ὅτι	εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης) μὰ Δί' οὐ
[497]	γε ἔτι εἰς τὸ ἔμπροσθεν,	(ὅτι	ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα εἰδῇς ὡς
[448]	αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος) δῆλον	ὅτι	ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν) ~νῦν δ' ἐπειδὴ
[454]	οὔσας καὶ ἧστινος καὶ περὶ	ὅτι·	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[450]	ὅτι τῷ ~ῥήματι οὕτως εἶπες,	ὅτι	ἡ διὰ λόγου τὸ κῦρος
[508]	σοφὸς ὤν, ἀλλὰ λέληθέν σε	ὅτι	ἡ ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ καὶ
[500]	~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον δέ που	ὅτι	ἡ μὲν ὀψοποιικὴ οὔ μοι
[501]	~ἐμπειρία, ~(ἡ δ' ἰατρική, λέγων	ὅτι	ἡ μὲν τούτου οὗ θεραπεύει
[460]	γε, ὦ Γοργία, λόγοις ἐλέγετο	ὅτι	ἡ ῥητορικὴ περὶ λόγους εἴη
[499]	ὡς ἔοικεν, ὃ νῦν λέγεις,	~ὅτι	ἡδοναί τινές εἰσιν αἱ μὲν
[452]	μετὰ τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι	ὅτι	θαυμάζοιμί τἄν, ὦ Σώκρατες, καὶ
[452]	ταῦτα λέγεις; εἴποι ἂν ἴσως	ὅτι	ἰατρός. τί οὖν λέγεις; ἦ
[486]	~τεθεραπεῦσθαι τὴν ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι	ὅτι	ἱκανῶς ἔχω καὶ οὐδέν με
[489]	τοὺς σοὺς δούλους βελτίους σοῦ,	ὅτι	~ἰσχυρότεροί εἰσιν ἢ σύ. ἀλλὰ
[453]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ τοῦτο,	ὅτι	καὶ ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες
[451]	τίνα καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν	ὅτι	καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ
[451]	τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος	ὅτι	καὶ αὕτη λόγῳ κυροῦται τὰ
[459]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἔλεγές τοι νυνδὴ	ὅτι	καὶ περὶ τοῦ ὑγιεινοῦ τοῦ
[451]	~τὸ περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον,	ὅτι	καὶ πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς
[500]	~γιγνώσκουσαι ὅτι τε ἀγαθὸν καὶ	ὅτι	κακόν· καὶ ἐτίθην τῶν μὲν
[491]	τε καὶ ~κρείττους καὶ εἰς	ὅτι.	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά γε ἔγωγε
[495]	~φέρε δὴ ὅπως μεμνησόμεθα ταῦτα,	ὅτι	Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν
[499]	ἀκροῶμαι, ὦ Σώκρατες, καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος	ὅτι,	κἂν ~παίζων τίς σοι ἐνδῷ
[508]	ἤρου εἰ σπουδάζων λέγοιμι, ~λέγοντα	ὅτι	κατηγορητέον εἴη καὶ αὑτοῦ καὶ
[488]	κατὰ τὸ φύσει δίκαιον ~ἔρχονται,	ὅτι	κρείττους εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς
[512]	μηχανοποιόν, ὃς οὔτε στρατηγοῦ, μὴ	ὅτι	κυβερνήτου, ~οὔτε ἄλλου οὐδενὸς ἐλάττω
[497]	τοῦ πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα	ὅτι	λέγεις. ~(Γοργίας) ~μηδαμῶς, ὦ Καλλίκλεις,
[489]	καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι	ὅτι	λέγεις. οὐ γὰρ δήπου σύ
[463]	ἀλλ' ἐγὼ οὐδὲ αὐτὸς συνίημι	ὅτι	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε, ὦ
[498]	ἀλλὰ μὰ Δί' οὐκ οἶδ'	ὅτι	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ' ὅτι
[467]	ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ εἰδῶ	ὅτι	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν σοι
[517]	ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων	ὅτι	~λέγομεν. ἐγὼ γοῦν σε πολλάκις
[521]	τὰ κομψὰ ταῦτα, οὐχ ἕξω	ὅτι	~λέγω ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ὁ
[518]	τοτὲ μέν μοι δοκεῖς μανθάνειν	ὅτι	λέγω, καὶ ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς
[455]	~οὐδ' αὐτός πω δύναμαι κατανοῆσαι	ὅτι	λέγω. ὅταν περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως
[496]	~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν τὸ συμβαῖνον,	ὅτι	λυπούμενον χαίρειν λέγεις ἅμα, ὅταν
[520]	καὶ μὴ συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν	ὅτι	μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους
[510]	τῷ δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως	ὅτι	μάλιστα ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ
[502]	οἱ ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο, ~ἢ	ὅτι	μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ τῶν
[470]	~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν εἰπεῖν δι'	ὅτι	μέμφῃ τὴν τοιαύτην δύναμιν; ~(Πῶλος)
[509]	ταῦτα οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει,	ὅτι	μέντοι ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ
[478]	~μηδὲ κάμνων ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον	ὅτι	μηδὲ κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ
[471]	ὦ Πῶλε, ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα	ὅτι	μοι δοκεῖς εὖ πρὸς τὴν
[520]	γὰρ ὅτι τοῦτο αἴτιόν ἐστιν,	ὅτι	μόνη αὕτη τῶν εὐεργεσιῶν τὸν
[484]	τῷ ᾄσματι ἐν ᾧ λέγει	ὅτι	~νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν
[457]	τοῦ δὴ ἕνεκα λέγω ταῦτα;	ὅτι	νῦν ἐμοὶ δοκεῖς σὺ οὐ
[461]	~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες	~ὅτι	ὁ ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ κἂν
[453]	ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ μοι εἶπες	ὅτι	ὁ τὰ ζῷα ~γράφων, ἆρ'
[465]	ἤδη γὰρ (ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις	ὅτι	ὃ κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν, τοῦτο
[465]	τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν, καὶ	ὅτι	ὃ ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν, τοῦτο
[456]	σὺ ἔλεγες, ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς	ὅτι	οἱ ῥήτορές ~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες
[460]	~μέμνησαι οὖν λέγων ὀλίγῳ πρότερον	ὅτι	οὐ δεῖ τοῖς (παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν
[515]	ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις	ὅτι	οὐ πράττω, οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους,
[457]	καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε,	ὅτι	οὐ ῥᾳδίως δύνανται περὶ ὧν
[497]	ἔγωγε· τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	οὐ τὰ αὐτὰ γίγνεται, ὦ
[454]	οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον ἄρ' αὖ	ὅτι	οὐ ταὐτόν ἐστιν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ
[491]	οὐδεὶς ὅστις οὐκ ἂν γνοίη	ὅτι	οὐ τοῦτο λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ
[469]	Πῶλε. ~(Πῶλος) τί δή; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	οὐ χρὴ οὔτε τοὺς ἀζηλώτους
[470]	~(Πῶλος) ~δῆλον δή, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	οὐδὲ τὸν μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν
[448]	αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω	ὅτι	~οὐδείς μέ πω ἠρώτηκε καινὸν
[512]	καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς	ὅτι	οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ
[475]	ἔλεγχος παρὰ τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος	ὅτι	οὐδὲν ~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ μὲν
[520]	τούτῳ ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν	ὅτι	οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς φασιν ὠφελεῖν.
[517]	ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν,	(ὅτι	οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν
[491]	μοι· ἐγὼ δὲ σοῦ τοὐναντίον,	ὅτι	~οὐδέποτε ταὐτὰ λέγεις περὶ τῶν
[470]	οὐχὶ κἂν παῖς σε ἐλέγξειεν	ὅτι	οὐκ ~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν
[512]	ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν (σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν	ὅτι	οὐκ ἄμεινόν ἐστιν ζῆν τῷ
[486]	φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ'	ὅτι	οὐκ ἂν ἔχοις ὅτι (χρήσαιο
[512]	ἀπεπνίγη, οὗτος μὲν ἄθλιός ἐστιν	ὅτι	οὐκ ~ἀπέθανεν, καὶ οὐδὲν ὑπ'
[512]	~οὔτε τὰς ψυχάς. λογίζεται οὖν	ὅτι	οὐκ, εἰ μέν τις μεγάλοις
[464]	οὐκ ἂν ῥᾳδίως αἴσθοιτό τις	ὅτι	οὐκ εὖ ἔχουσιν, ἀλλ' ἢ
[465]	οὔ ~φημι εἶναι ἀλλ' ἐμπειρίαν,	ὅτι	οὐκ ἔχει λόγον οὐδένα ᾧ
[453]	πειθώ, σαφῶς μὲν εὖ ἴσθ'	ὅτι	οὐκ οἶδα, οὐ μὴν ~ἀλλ'
[475]	~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον,	ὅτι	οὔτ' ἂν ἐγὼ οὔτ' ἂν
[484]	ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι λέγει δ'	ὅτι	οὔτε πριάμενος οὔτε ~δόντος τοῦ
[518]	Σικελικὴν καὶ Σάραμβος ὁ κάπηλος,	ὅτι	οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί,
[511]	ὦ Σώκρατες· ἢ οὐκ ~οἶσθα	ὅτι	οὗτος ὁ μιμούμενος τὸν μὴ
[527]	νῦν παραφανέντι, ὃς ἡμῖν σημαίνει	~ὅτι	οὗτος ὁ τρόπος ἄριστος τοῦ
[483]	ταῖς πόλεσι καὶ τοῖς γένεσιν,	ὅτι	~οὕτω τὸ δίκαιον κέκριται, τὸν
[483]	ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ ταῦτα πολλαχοῦ	ὅτι	οὕτως ἔχει, καὶ ἐν ~τοῖς
[488]	τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι τοῦτο	ὅτι	οὐχ ἑκὼν ἐξαμαρτάνω ἀλλ' ἀμαθίᾳ
[526]	ἀγώνων εἶναι, καὶ ὀνειδίζω σοι	ὅτι	οὐχ οἷός ~τ' ἔσῃ σαυτῷ
[522]	~τοιοῦτον μέντοι καὶ ἐγὼ οἶδα	ὅτι	πάθος πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν εἰς
[453]	εἴ τι ἐγὼ συνίημι, λέγεις	ὅτι	πειθοῦς δημιουργός ἐστιν ἡ ῥητορική,
[451]	εἰσιν, ὦ Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν	ὅτι	~περὶ τὴν τῶν ἄστρων φορὰν
[500]	ἀποδέχου ὡς παίζοντος· ὁρᾷς γὰρ	ὅτι	περὶ τούτου ἡμῖν εἰσιν οἱ
[504]	ὃ μὴ ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ'	ὅτι	~πλέον ἢ τοὐναντίον κατά γε
[467]	μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου	ὅτι	ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Πῶλος) οὗτος
[521]	μὴ αὖ καὶ ἐγὼ ~εἴπω,	ὅτι	Πονηρός γε ὢν ἀγαθὸν ὄντα·
[474]	οὖν· καὶ γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι	ὅτι	ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης) ~λέγε δή
[502]	δὴ τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	πρὸς τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται
[522]	ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε, εὖ οἶδα	ὅτι	ῥᾳδίως ἴδοις ἄν με φέροντα
[465]	ἴσως μὲν οὖν ~ἄτοπον πεποίηκα,	ὅτι	σε οὐκ ἐῶν μακροὺς λόγους
[447]	δημιουργός, ἀπεκρίνατο ἂν δήπου σοι	~ὅτι	σκυτοτόμος· ἢ οὐ μανθάνεις ὡς
[462]	βούλει, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον, ἀναθέμενος	ὅτι	σοι δοκεῖ, ἐν τῷ μέρει
[482]	αὐτὸ τοῦτο οὐκ ἄγαμαι Πῶλον,	ὅτι	σοι συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον
[489]	ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα	ὅτι	σὺ αὐτὸς ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς
[475]	τοῦ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) δῆλον δὴ	ὅτι.	~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν ὑπὸ
[459]	ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας) δῆλον	ὅτι.	~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ εἰδὼς ἄρα
[497]	~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ, ὦ Καλλίκλεις,	ὅτι	τὰ μεγάλα μεμύησαι πρὶν τὰ
[451]	οἱ ἐν τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι,	ὅτι	τὰ μὲν ἄλλα ~καθάπερ ἡ
[455]	καλῶς ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ δήπου	ὅτι	τὰ νεώρια ~ταῦτα (καὶ τὰ
[496]	ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἔχει, δῆλον	~ὅτι	ταῦτά γε οὐκ ἂν εἴη
[522]	ἢ εἰ εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν,	ὅτι	ταῦτα πάντα ἐγὼ ἐποίουν, ὦ
[521]	ἀποθάνοιμι. βούλει σοι εἴπω δι'	ὅτι	ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[488]	ἀλλ' ἐγώ σοι σαφῶς λέγω,	ὅτι	ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ
[489]	βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι λέγω	ὅτι	ταὐτόν φημι εἶναι τὸ βέλτιον
[500]	τὸ χεῖρον, αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι	ὅτι	τε ἀγαθὸν καὶ ὅτι κακόν·
[512]	θεῷ καὶ πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν	ὅτι	τὴν εἱμαρμένην οὐδ' ἂν ~εἷς
[448]	πῶλος καὶ ἐξ ὧν εἴρηκεν	ὅτι	τὴν καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν
[454]	περὶ τί, ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ	~ὅτι	τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ τὸ
[458]	μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν	ὅτι	τις βούλεται. (ἀλλ' εἰ δοκεῖ
[447]	~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν	ὅτι	τις βούλοιτο τῶν ἔνδον ὄντων,
[515]	σαφῶς καὶ ἐγὼ καὶ σύ,	ὅτι	τὸ μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς
[452]	φαῖμεν ἂν ἡμεῖς. δῆλον οὖν	ὅτι	~τὸ μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν·
[467]	οὗ ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος) δῆλον	ὅτι	τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[457]	παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν,	ὅτι	τοιούτων ἀνθρώπων ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι.
[487]	ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ	(ὅτι	τὸν μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς
[465]	τοῦτο γὰρ ~πρὸς σὲ λέγω	ὅτι	τοῦ ἡδέος στοχάζεται ἄνευ τοῦ
[498]	ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ'	ὅτι	τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ
[520]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ	ὅτι	τοῦτο αἴτιόν ἐστιν, ὅτι μόνη
[487]	σοι. ~ἔχει δὴ οὑτωσὶ δῆλον	ὅτι	τούτων πέρι νυνί· (ἐάν τι
[527]	ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν δὲ ὁρᾷς	ὅτι	τρεῖς ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί
[521]	τῇδε τῇ πόλει ~ὁντινοῦν ἂν	ὅτι	τύχοι, τοῦτο παθεῖν. τόδε μέντοι
[450]	σε βούλεσθαι ῥητορικὴν καλεῖν, οὐχ	ὅτι	τῷ ~ῥήματι οὕτως εἶπες, ὅτι
[451]	ἂν αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ ἄρτι,	ὅτι	τῶν διὰ λόγου τις τὸ
[451]	~τῶν περὶ τί; εἴποιμ' ἂν	ὅτι	τῶν περὶ τὸ ἄρτιόν τε
[451]	~σκολιόν, ἐν ᾧ καταριθμοῦνται ᾄδοντες	ὅτι	ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν, τὸ
[519]	~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι τούτῳ	ὅτι	ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς τε
[512]	ἄλλων ὧν νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ'	ὅτι	φαίης ἂν βελτίων εἶναι καὶ
[462]	Πῶλε; ἤδη πέπυσαι παρ' ἐμοῦ	ὅτι	φημὶ (αὐτὴν εἶναι, ὥστε τὸ
[523]	ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν Δία	ὅτι	φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι.
[522]	πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν αὐτὸν ἔχεσθαι	ὅτι	(χρὴ εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[486]	οἶσθ' ὅτι οὐκ ἂν ἔχοις	ὅτι	(χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν
[521]	ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ ἕξει	ὅτι	χρήσεται αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ με
[465]	καὶ ~ῥήτορες, καὶ οὐκ ἔχουσιν	ὅτι	χρήσονται οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε
[518]	τούτων ἔργοις διὰ τὸ εἰδέναι	ὅτι	χρηστὸν καὶ πονηρὸν τῶν ~σιτίων
[466]	(ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω	ὅτι	χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον,
[467]	μὲν ἔχεις ~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον	ὅτι	ψεύδομαι, εἰ δὲ μή, αὐτὸς
[521]	εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις λέγων	ὅτι	ὦ παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς καὶ
[469]	μάλης ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς σὲ	ὅτι	ὦ Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς τις
[448]	τί δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ὅτι,	ὦ Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος
[452]	εἴποι πρῶτον μὲν ὁ ~ἰατρὸς	ὅτι	ὦ Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε Γοργίας·
[469]	ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν	ὅτι	ὦ Σώκρατες, οὕτω μὲν πάντες
[450]	ἂν ᾖ περὶ λόγους; ~(Γοργίας)	~ὅτι,	ὦ Σώκρατες, τῶν μὲν ἄλλων
[487]	ἑταιροτάτοις, ἱκανόν μοι τεκμήριόν ἐστιν	ὅτι	~ὡς ἀληθῶς μοι εὔνους εἶ.
[521]	γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν	ὅτι	ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα
[453]	Γοργία. ἐγὼ γὰρ εὖ ἴσθ'	ὅτι,	ὡς (ἐμαυτὸν πείθω, εἴπερ τις
[456]	πάντα γε εἰδείης, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἁπάσας τὰς
[516]	δὲ καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον	ὅτι	ὡς πονηροῦ ὄντος. ~(Καλλίκλης) τί
[508]	ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην	ὁτιοῦν	ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ καὶ ~τὰ
[504]	ἥδιστα ἢ ποτὰ ἢ ἄλλ'	ὁτιοῦν,	ὃ μὴ ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ'
[453]	δὲ τὸ τοιόνδε· ὅστις διδάσκει	ὁτιοῦν	πρᾶγμα, ~πότερον ὃ διδάσκει πείθει
[499]	κἂν ~παίζων τίς σοι ἐνδῷ	ὁτιοῦν,	τούτου ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ τὰ
[501]	περὶ ψυχὴν καὶ περὶ ἄλλο	ὅτου	ἄν τις τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ,
[457]	ἐν τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ	ὅτου	ἂν βούληται· ἀλλ' ~οὐδέν τι
[496]	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον περὶ	ὅτου	βούλει τοῦ σώματος ἀπολαβὼν (σκόπει.
[524]	ἑκάστου τὴν ψυχήν, οὐκ εἰδὼς	ὅτου	~ἐστίν, ἀλλὰ πολλάκις τοῦ μεγάλου
[453]	ἂν ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ ~περὶ	ὅτου	λέγεται. σκόπει γὰρ εἴ σοι
[453]	βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο περὶ	ὅτου	ὁ λόγος ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ
[456]	ὁστισοῦν· οὐ ~γὰρ ἔστιν περὶ	ὅτου	οὐκ ἂν πιθανώτερον εἴποι ὁ
[524]	μεγάλου βασιλέως ἐπιλαβόμενος ἢ ἄλλου	ὁτουοῦν	~βασιλέως ἢ δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν
[516]	σοι (κακὸς ~εἶναι ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν	ὁτουοῦν	ζῴου, ὃς ἂν παραλαβὼν ἡμερώτερα
[486]	τις σοῦ λαβόμενος ἢ ~ἄλλου	ὁτουοῦν	τῶν τοιούτων εἰς τὸ δεσμωτήριον
[507]	οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος,	ὅτῳ	δὲ μὴ ἔνι ~κοινωνία, φιλία
[491]	ἂν εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων	ὁτῳοῦν;	ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν τὸ κατὰ
[452]	παρὰ Γοργίᾳ ἢ παρ' ἄλλῳ	ὁτῳοῦν.	~φαῖμεν ἂν οὖν πρὸς αὐτόν·
[468]	~δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ	οὐ	βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ κακά. ἦ
[468]	πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ δὲ ὄντα	οὐ	βουλόμεθα. τὰ γὰρ ἀγαθὰ βουλόμεθα,
[509]	βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ' ἐστίν	οὐ	γὰρ ~ἀδικήσει ἢ καὶ ἐπὶ
[495]	~περὶ ὑγιείας ἔχει καὶ νόσου;	οὐ	γὰρ ἅμα δήπου ὑγιαίνει τε
[487]	δεήσει ἐπ' ἄλλην βάσανον ἀναφέρειν.	οὐ	γὰρ ἄν ποτε αὐτὸ ~συνεχώρησας
[517]	οὔτε τῇ ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ ἐχρῶντο	οὐ	γὰρ ἂν ἐξέπεσον οὔτε τῇ
[507]	περὶ θεοὺς καὶ περὶ ~ἀνθρώπους·	οὐ	γὰρ ἂν σωφρονοῖ τὰ μὴ
[448]	δέ ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος)	οὐ	γὰρ ἀπεκρινάμην ὅτι εἴη ἡ
[497]	ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας καὶ δειλούς;	οὐ	γὰρ ἄρτι γε, ἀλλὰ τοὺς
[507]	δὴ καὶ ἀνδρεῖόν γε ἀνάγκη·	οὐ	γὰρ δὴ σώφρονος ἀνδρός ἐστιν
[520]	~τοῦ τάχους λαμβάνοι (τὸ ἀργύριον·	οὐ	γὰρ δὴ τῇ βραδυτῆτι οἶμαι
[459]	ἐστιν, ἐν τοῖς μὴ εἰδόσιν;	οὐ	γὰρ δήπου ἔν γε τοῖς
[455]	καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς μόνον·	οὐ	γὰρ δήπου ὄχλον γ' ἂν
[489]	γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι ὅτι λέγεις.	οὐ	γὰρ δήπου σύ γε ~τοὺς
[463]	ἂν πρῶτον ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν.	οὐ	~γὰρ δίκαιον, ὦ Πῶλε· ἀλλ'
[471]	ὁμολογῶ ὧν σὺ φῄς. ~(Πῶλος)	~οὐ	γὰρ ἐθέλεις, ἐπεὶ δοκεῖ γέ
[452]	ὦ Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε Γοργίας·	οὐ	γάρ ἐστιν ἡ τούτου τέχνη
[456]	ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ ἄλλος ὁστισοῦν·	οὐ	~γὰρ ἔστιν περὶ ὅτου οὐκ
[472]	σοι εἷς ὢν οὐχ ὁμολογῶ·	οὐ	γάρ με σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ
[513]	οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ, ὦ Καλλίκλεις·	οὐ	γὰρ μιμητὴν δεῖ εἶναι ἀλλ'
[470]	~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ γε ἐρῶ·	οὐ	γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως ἔχει
[525]	μεγάλαις τιμωρίαις συνεχόμενον ὡς ἀνίατον	οὐ	γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ· διὸ
[505]	ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης)	~οὐ	γὰρ οἶμαι λυσιτελεῖ μετὰ μοχθηρίας
[525]	καὶ ἐνθάδε καὶ ἐν Ἅιδου·	οὐ	γὰρ οἷόν τε ἄλλως ἀδικίας
[462]	καλή μοι δοκεῖ εἶναι; ~(Πῶλος)	~οὐ	γὰρ πέπυσμαι ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ
[463]	οὖν βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω·	οὐ	γάρ (πω πέπυσται ὁποῖόν φημι
[470]	~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα, ὦ Πῶλε·	οὐ	γάρ πω συγγέγονα τῷ ἀνδρί.
[480]	ἀδικήσει, ὡς ἱκανὸν κακὸν ἕξοντα.	οὐ	γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[459]	μὲν οὐδὲν διδάξεις ~τὸν ἀφικνούμενον	οὐ	γὰρ σὸν ἔργον ποιήσεις δ'
[492]	σὺ λέγεις δεινὸς ὁ βίος.	οὐ	γάρ τοι θαυμάζοιμ' ἂν εἰ
[478]	δῆλον ὅτι μηδὲ κάμνων. ~(Σωκράτης)	~οὐ	γὰρ τοῦτ' ἦν εὐδαιμονία, ὡς
[470]	ἂν γνοίης, ἄλλως δὲ αὐτόθεν	οὐ	γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης) μὰ
[464]	τὴν ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη	οὐ	γνοῦσα λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα
[460]	οὖν λέγων ὀλίγῳ πρότερον ὅτι	οὐ	δεῖ τοῖς (παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ'
[461]	μὴ ἐθέλοντος τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι,	οὐ	δεινὰ ἂν αὖ ἐγὼ πάθοιμι,
[494]	ὁ τῶν κιναίδων βίος, οὗτος	οὐ	δεινὸς καὶ αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος;
[474]	τοὺς νόμους καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα	οὐ	δήπου ἐκτὸς τούτων ~ἐστίν, τὰ
[496]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	οὐ	δήπου καὶ ὑγιαίνει γε ἅμα
[469]	αὐτῷ· ἢ δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος)	οὐ	δῆτα οὕτω γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις
[470]	ὅτι εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης) μὰ Δί'	οὐ	δῆτα. ~(Πῶλος) ~δῆλον δή, ὦ
[500]	οὔπω οἶσθα τί λέγω. ~(Καλλίκλης)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ σοι
[449]	λόγους ἡ ῥητορική ἐστιν. ~(Γοργίας)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν λέγειν
[475]	ἄρα λύπῃ γε ὑπερέχει. ~(Πῶλος)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὴ
[474]	καὶ κακὸν ~καὶ αἰσχρόν. ~(Πῶλος)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε;
[455]	διδάξαι οὕτω μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἴδωμεν
[473]	ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης)	~οὐ	δῆτα, ὦ Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον·
[453]	διδάσκει πείθει ἢ οὔ; ~(Γοργίας)	~οὐ	δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων
[455]	πειθοῦς (δημιουργός ἐστιν πιστευτικῆς ἀλλ'	οὐ	~διδασκαλικῆς περὶ τὸ δίκαιόν τε
[453]	λέγωμεν ὧνπερ νυνδή· ἡ ἀριθμητικὴ	οὐ	διδάσκει ~ἡμᾶς ὅσα ἐστὶν τὰ
[459]	ὥστ' ἐν ὄχλῳ πιθανὸν εἶναι,	οὐ	διδάσκοντα ἀλλὰ ~(πείθοντα; ~(Γοργίας) πάνυ
[478]	~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	οὐ	δικαιοσύνῃ τινὶ χρώμενοι κολάζουσιν οἱ
[508]	ὁ λόγος (ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς	οὐ	δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες
[479]	τὸ τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ	οὐ	δοκεῖ καὶ σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος)
[519]	ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὲ πρὸς Φιλίου,	οὐ	δοκεῖ σοι ἄλογον εἶναι ἀγαθὸν
[454]	ἡ ῥητορική ἐστιν τέχνη; ἢ	οὐ	δοκεῖ σοι ~(δίκαιον εἶναι ἐπανερέσθαι;
[516]	ἅπαντα ποιοῦντας δι' ἀγριότητα. ἢ	οὐ	δοκεῖ σοι (κακὸς ~εἶναι ἐπιμελητὴς
[501]	(πρῶτον δὲ σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν.	οὐ	δοκεῖ σοι τοιαύτη τις εἶναι,
[519]	ἀδικεῖν τούτῳ ᾧ οὐκ ~ἔχουσιν;	οὐ	δοκεῖ σοι τοῦτο ἄτοπον εἶναι,
[506]	~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν	οὐ	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, χρῆναί πω
[493]	τῶν ἀνοήτων ὡς τετρημένην, ἅτε	οὐ	~δυναμένην στέγειν δι' ἀπιστίαν τε
[492]	τὴν φύσιν ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ	οὐ	δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς ἡδοναῖς πλήρωσιν
[481]	καὶ ὅπως ἂν φῇ ἔχειν,	οὐ	δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ' ~ἄνω (καὶ
[456]	ἢ καῦσαι παρασχεῖν τῷ ~ἰατρῷ,	οὐ	δυναμένου τοῦ ἰατροῦ πεῖσαι, ἐγὼ
[492]	~ἀλλὰ τοῦτ' οἶμαι τοῖς πολλοῖς	οὐ	δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν τοὺς τοιούτους
[457]	τὸν ἑαυτῶν λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ'	οὐ	ζητοῦντας τὸ προκείμενον ἐν ~τῷ
[495]	καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	οὐ	καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές τινα
[510]	λέγουσιν, ὁ ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ.	~οὐ	καὶ σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[474]	καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐ	καὶ τὰς φωνὰς καὶ τὰ
[475]	εἴη ἢ κακῷ ἢ ἀμφοτέροις;	οὐ	καὶ τοῦτο ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς
[470]	ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ ζημιοῦσθαι	οὐ	κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[462]	τὸ μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ	οὐ	καλή μοι δοκεῖ εἶναι; ~(Πῶλος)
[463]	ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ	~οὐ	καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ δὲ
[465]	ἔχειν εἰπεῖν. ἐγὼ δὲ ~τέχνην	οὐ	καλῶ ὃ ἂν ᾖ ἄλογον
[514]	γυναῖκα, πρὸς Διός, ὦ Καλλίκλεις,	οὐ	καταγέλαστον ἂν ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ,
[509]	τ' ἐστὶν ἄλλως λέγων μὴ	οὐ	καταγέλαστος εἶναι. ἐγὼ μὲν ~οὖν
[492]	λέγε· τὰς μὲν ἐπιθυμίας φῂς	οὐ	κολαστέον, εἰ μέλλει τις οἷον
[498]	οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης) ἀπιόντων δ'	οὐ	μᾶλλον χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης)
[447]	δήπου σοι ~ὅτι σκυτοτόμος· ἢ	οὐ	μανθάνεις ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω
[522]	~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους δικαστάς;	οὐ	μέγα; ~(Καλλίκλης) ἴσως· οἴεσθαί γε
[481]	τῷ γε μὴ μέλλοντι ~ἀδικεῖν	οὐ	μεγάλη τίς μοι δοκεῖ ἡ
[466]	δοκοῦσιν. ~(Πῶλος) ~πῶς οὐ νομίζεσθαι;	οὐ	μέγιστον δύνανται ἐν ταῖς πόλεσιν;
[506]	κόσμον ἔχουσα κοσμία; ~πῶς γὰρ	οὐ	μέλλει; ~ἡ δέ (γε κοσμία
[483]	νόμον γε τὸν τῆς ~φύσεως,	οὐ	μέντοι ἴσως κατὰ τοῦτον ὃν
[471]	ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ	οὐ	μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον
[494]	καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ δὲ	οὐ	μὴ ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ αἰσχυνθῇς·
[453]	εὖ ἴσθ' ὅτι οὐκ οἶδα,	οὐ	μὴν ~ἀλλ' ὑποπτεύω γε ἣν
[449]	διὰ μακρῶν τοὺς λόγους ~ποιεῖσθαι·	οὐ	μὴν ἀλλὰ (πειράσομαί γε ὡς
[466]	οὖν ἔγωγε εἶπον μόριον. ἀλλ'	οὐ	μνημονεύεις τηλικοῦτος ὤν, ὦ ~Πῶλε;
[454]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν	οὐ	μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ ἔργον,
[490]	ταὐτὰ λέγεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	οὐ	μόνον γε, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ
[449]	~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ ταῦτα	οὐ	μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ ἄλλοθι.
[511]	ταύτης ἐρῶ, τὴν κυβερνητικήν, ἣ	οὐ	μόνον τὰς ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ
[494]	αὖ σὺ βίον λέγεις, ἀλλ'	οὐ	νεκροῦ οὐδὲ λίθου. καί μοι
[466]	νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Πῶλος) ~πῶς	οὐ	νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον δύνανται ἐν
[512]	ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν. ~διὰ ταῦτα	οὐ	νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι τὸν κυβερνήτην,
[489]	γε πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης)	~οὐ	νόμῳ ἄρα μόνον ἐστὶν αἴσχιον
[511]	δὴ καὶ τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης)	~οὐ	νοῦν γε ἔχοντι, ὡς ὁ
[489]	κρείττους εἶναι ἢ τὸ βελτίους;	οὐ	~πάλαι σοι λέγω ὅτι ταὐτόν
[502]	καὶ δούλων καὶ ἐλευθέρων, ἣν	οὐ	πάνυ ~ἀγάμεθα· κολακικὴν γὰρ αὐτήν
[457]	ὅτι νῦν ἐμοὶ δοκεῖς σὺ	οὐ	πάνυ ἀκόλουθα ~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα
[448]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ ἐρωτώμενον	οὐ	πάνυ μοι φαίνεται ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας)
[472]	καὶ τυγχάνει περὶ ὧν ἀμφισβητοῦμεν	οὐ	πάνυ σμικρὰ ὄντα, ~ἀλλὰ σχεδόν
[513]	δὲ τὸ τῶν ~πολλῶν πάθος·	οὐ	πάνυ σοι πείθομαι. ~(Σωκράτης) ~ὁ
[498]	~(Σωκράτης) τί δέ; τοῖς ἀνιωμένοις	οὐ	πάρεστιν τὰ κακά, αἱ λῦπαι;
[489]	τὴν φύσιν. ~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ ἀνὴρ	οὐ	παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ μοι, ὦ
[494]	εἶναι, ἢ οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης)	~οὐ	πείθεις, ὦ Σώκρατες. τῷ μὲν
[494]	τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι, ἢ	οὐ	πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις, ὦ
[479]	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	οὐ	περὶ τούτου, ὦ φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν,
[490]	καταχρῆσθαι ~εἰς τὸ ἑαυτοῦ σῶμα	οὐ	πλεονεκτητέον, εἰ μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι,
[448]	γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι	οὐ	ποιεῖ. ~(Γοργίας) τί μάλιστα, ὦ
[515]	βέλτιστοι οἱ πολῖται ὦμεν; ἢ	οὐ	~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο δεῖν
[524]	δὲ διαλυθῆτον ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν,	οὐ	πολὺ ἧττον ἑκάτερον ~αὐτοῖν ἔχει
[498]	οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε	οὐ	πολύ τι διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ'
[526]	φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος καὶ	οὐ	~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ βίῳ, ἠγάσθη
[515]	δὲ παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις ὅτι	οὐ	πράττω, οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους, φέρε,
[521]	ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς τὸ βέλτιστον,	οὐ	πρὸς ~(τὸ ἥδιστον, καὶ οὐκ
[457]	~διελέγχειν σε, μή με ὑπολάβῃς	οὐ	πρὸς τὸ πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν
[521]	μόνος τῶν νῦν· ἅτε οὖν	οὐ	πρὸς χάριν ~λέγων τοὺς λόγους
[508]	ἀκολασίαν. σὺ δέ μοι δοκεῖς	οὐ	προσέχειν τὸν νοῦν ~τούτοις, καὶ
[503]	ἀηδέστερα ἔσται τοῖς ἀκούουσιν. (ἀλλ'	οὐ	πώποτε σὺ ταύτην εἶδες τὴν
[457]	ἐν ~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε, ὅτι	οὐ	ῥᾳδίως δύνανται περὶ ὧν ἂν
[490]	μοι δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν καὶ	οὐ	ῥήματι θηρεύω εἰ ὁ ~εἷς
[502]	ῥητορικὴ δημηγορία ἂν εἴη· ἢ	οὐ	ῥητορεύειν δοκοῦσί σοι οἱ ποιηταὶ
[450]	δή ποτε τὰς ἄλλας τέχνας	οὐ	ῥητορικὰς καλεῖς, οὔσας περὶ λόγους,
[511]	προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ κοσμία, καὶ	οὐ	σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ~ὡς ὑπερήφανόν τι
[497]	~ἀλλὰ τί σοὶ διαφέρει; πάντως	οὐ	σὴ αὕτη ἡ τιμή, ὦ
[490]	βελτίω πλέον δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης)	οὐ	σιτίων γε οὐδὲ ποτῶν. ~(Σωκράτης)
[491]	μὲν τοὺς κρείττους οἵ εἰσιν	οὐ	σκυτοτόμους ~λέγω οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ'
[454]	ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν λόγον ἐρωτῶ,	οὐ	σοῦ ἕνεκα ἀλλ' ἵνα μὴ
[453]	ἐρήσομαι, ἀλλ' οὐκ αὐτὸς λέγω;	οὐ	σοῦ ~ἕνεκα ἀλλὰ τοῦ λόγου,
[493]	εἰσί, τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ	οὐ	στεγανόν, ὡς τετρημένος εἴη πίθος,
[466]	οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν	οὐ	σύ γε, ἐπεὶ τὸ μέγα
[516]	ἐκ τούτου τοῦ λόγου. ~(Καλλίκλης)	οὐ	σύ γε φῄς. ~(Σωκράτης) ~μὰ
[455]	~τι ἢ τότε ὁ ῥητορικὸς	οὐ	συμβουλεύσει; δῆλον γὰρ ὅτι ἐν
[461]	χρῷτο, οὕτω ~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος	οὐ	συνᾴδειν τὰ λεγόμενα ἐκείνους εἶπον
[497]	τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι	οὐ	τὰ αὐτὰ γίγνεται, ὦ φίλε,
[500]	καὶ τὰ ἡδέα πράττειν, ἀλλ'	οὐ	τἀγαθὰ τῶν ~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ
[479]	μὴ διδόντα ~δίκην τοῦ διδόντος;	οὐ	ταῦτ' ἦν τὰ ὑπ' ἐμοῦ
[499]	~ἡδέα τε καὶ ἀγαθὰ εἶναι;	οὐ	ταῦτα ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης)
[513]	βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον.	οὐ	ταῦτα ἦν ἃ τότε ~ὡριζόμεθα;
[468]	ξύλα καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα;	οὐ	ταῦτα ~λέγεις; ἢ ἄλλ' ἄττα
[490]	ἰατροὺς καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ	οὐ	ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ
[499]	καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ κακός;	οὐ	ταῦτα συμβαίνει καὶ τὰ πρότερα
[491]	~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε Καλλίκλεις, ὡς	οὐ	ταὐτὰ σύ τ' ἐμοῦ κατηγορεῖς
[509]	ἂν τῇ ἀληθείᾳ εἴη; ἆρα	οὐ	ταύτην, ἥτις ἀποτρέψει τὴν ~μεγίστην
[454]	~(Σωκράτης) ~δῆλον ἄρ' αὖ ὅτι	οὐ	ταὐτόν ἐστιν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.
[474]	~(Πῶλος) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω·	οὐ	(ταὐτὸν ἡγῇ σύ, ὡς ἔοικας,
[506]	τὸ ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν;	οὐ	ταὐτόν, ὡς ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς
[500]	ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ	οὐ	τέχνην, τῶν δὲ περὶ τὸ
[482]	ἐξέλεγξον, ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον, ὡς	οὐ	τὸ ἀδικεῖν ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα
[469]	~(Πῶλος) ἦ γὰρ τοῦτο μέγιστον;	οὐ	τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά
[527]	καὶ ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον	οὐ	τὸ δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ
[489]	πολλοὶ τὸ ἴσον ἔχειν ~ἀλλ'	οὐ	τὸ πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ
[501]	καὶ ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις;	οὐ	τοιαύτη τίς σοι ~καταφαίνεται; ἢ
[495]	γὰρ σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~οὐ	τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ οὔτ' ἐγώ,
[490]	μή. ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ'	οὐ	τὸν βελτίω πλέον δεῖν ἔχειν;
[457]	δυνάμει καὶ τῇ τέχνῃ ἀδικῇ,	οὐ	τὸν διδάξαντα δεῖ μισεῖν τε
[457]	καὶ ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ'	οὐ	τὸν διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι, ὦ
[490]	οὐ ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον	οὐ	τὸν φρονιμώτερον βελτίω λέγεις; φάθι
[495]	εὖ πράττοντας τοῖς κακῶς πράττουσιν	οὐ	τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης)
[518]	οἱ (δ' αὖ δι' ἀπειρίαν	οὐ	τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν νόσων
[489]	ποτε λέγεις τοὺς βελτίους, ~ἐπειδὴ	οὐ	τοὺς ἰσχυροτέρους; καὶ ὦ θαυμάσιε
[460]	ἡ ῥητορικὴ περὶ λόγους εἴη	~οὐ	τοὺς τοῦ ἀρτίου καὶ περιττοῦ,
[467]	τίς τι πράττῃ ἕνεκά του,	οὐ	τοῦτο ~βούλεται ὃ πράττει, ἀλλ'
[467]	καὶ τὸν ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι	οὐ	τοῦτό ~ἐστιν ὃ βούλονται, ὃ
[495]	ἀλλ' ὦ μακάριε, ἄθρει ~μὴ	οὐ	τοῦτο ᾖ τὸ ἀγαθόν, τὸ
[491]	ὅστις οὐκ ἂν γνοίη ὅτι	οὐ	τοῦτο λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε
[456]	καὶ ~γὰρ (τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ	οὐ	τούτου ἕνεκα δεῖ πρὸς ἅπαντας
[456]	τῶν οἰκείων ἢ τῶν φίλων,	οὐ	τούτου ἕνεκα δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας
[456]	εἶναι καὶ φίλων καὶ ἐχθρῶν,	οὐ	τούτου ἕνεκα τοὺς φίλους δεῖ
[497]	~ἀνδρείους καὶ φρονίμους ἔλεγες· ἢ	οὐ	τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[506]	ψυχῆς αὖ καὶ ~ζῴου παντός,	οὐ	τῷ εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ
[460]	βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας)	οὐ	φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν
[475]	οὐκ ἂν ἔτι ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος)	οὐ	φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ ἑτέρῳ
[450]	(μοι δοκεῖς ~λέγειν, περὶ ἃς	οὐ	φῂς τὴν ῥητορικὴν εἶναι· ἢ
[515]	εἶ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	οὐ	φιλονικίᾳ γε ἐρωτῶ, ἀλλ' ὡς
[512]	ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν καὶ	οὐ	φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων
[469]	~(Πῶλος) τί δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι	οὐ	χρὴ οὔτε τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν
[477]	τίς οὖν τέχνη πενίας ἀπαλλάττει;	οὐ	χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τίς
[480]	ἢ ~παίδων ἢ πατρίδος ἀδικούσης	οὐ	χρήσιμος οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν,
[515]	τὸν πολιτικὸν ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν ἢ	οὔ;	ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν· ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ
[460]	τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη ταῦτα ἢ	οὔ;	~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν (δέ
[454]	ἧστινος καὶ περὶ ὅτι· ἢ	οὔ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα
[460]	τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ	οὔ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[453]	~πότερον ὃ διδάσκει πείθει ἢ	οὔ;	~(Γοργίας) ~οὐ δῆτα, ὦ Σώκρατες,
[450]	φῂς τὴν ῥητορικὴν εἶναι· ἢ	οὔ;	~(Γοργίας) ~πάνυ μὲν οὖν καλῶς
[460]	οὐκ ἄν ποτε ἀδικήσας. ἢ	οὔ;	~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν
[520]	εὖ πείσεται· εἰ δὲ μή,	οὔ.	ἔστι ταῦτα οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης)
[455]	τότε συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ δὲ	οὔ·	ἢ πῶς λέγεις, ὦ ~Γοργία,
[509]	ἐγώ τε καὶ πῶλος ἢ	οὔ,	ἡνίκα ὡμολογήσαμεν μηδένα ~βουλόμενον ἀδικεῖν,
[489]	(τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα ἢ	οὔ;	καὶ ὅπως μὴ ~ἁλώσῃ ἐνταῦθα
[499]	γε. ~(Σωκράτης) τὰς δὲ πονηρὰς	οὔ;	~(Καλλίκλης) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα
[496]	οἶμαι διαφέρει. ἔστι ταῦτα ἢ	οὔ;	~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[504]	τε καὶ σωφροσύνη. φῂς ~ἢ	οὔ;	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς
[504]	ὁμολογοῦμεν οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν ἢ	οὔ;	~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης)
[515]	πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει ἢ	οὔ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε
[516]	ἀγριώτερα ἢ παρέλαβε; δοκεῖ ἢ	οὔ;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε, ἵνα σοι
[514]	φῶμεν ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ	οὔ;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[514]	τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει ἂν ἢ	οὔ;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[516]	ἓν τῶν ~ζῴων ἐστὶν ἢ	οὔ;	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[504]	κακία δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ	οὔ;	~(Καλλίκλης) συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί γὰρ
[505]	ὧν βελτίων ἔσται· φῂς ἢ	οὔ;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω γάρ
[475]	ἄλλος δέ τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος)	οὔ	μοι δοκεῖ κατά γε τοῦτον
[468]	τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀλλ'	οὔ	μοι δοκεῖ ποιεῖν ἃ βούλεται.
[500]	που ὅτι ἡ μὲν ὀψοποιικὴ	οὔ	μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι ἀλλ'
[489]	σὺ αὖ αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν, ἢ	οὔ,	οἱ πολλοὶ τὸ ἴσον ἔχειν
[464]	δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν, οὖσαν δ'	οὔ;	οἷον τοιόνδε λέγω· πολλοὶ δοκοῦσιν
[491]	τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς γὰρ	(οὔ)	οὐδεὶς ὅστις οὐκ ἂν γνοίη
[476]	ναί. ~(Σωκράτης) δίκαια ποιῶν ἢ	οὔ;	~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ
[462]	σὺ ἐπίστασθαι ἅπερ (Γοργίας) ἢ	οὔ;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[467]	σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι· ἢ	οὔ;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν
[468]	αὐτοῦ ἕνεκα, τοῦ ἀγαθοῦ· ἢ	οὔ;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[469]	τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Πῶλος) ~ὅστις οὖν ἀποκτείνυσιν ὃν
[470]	καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε δὲ	οὔ;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο
[482]	τὸν κύνα τὸν Αἰγυπτίων θεόν,	~οὔ	σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς, ὦ Καλλίκλεις,
[449]	καὶ φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν, (ἣν νυνδὴ
[478]	~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως ἂν
[453]	σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ περὶ
[476]	τι κάεσθαι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα γε
[496]	ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) οὐ δήπου καὶ ὑγιαίνει
[449]	ὡς ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας)	οὔ.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα περὶ πάντας
[498]	εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί
[516]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο;
[464]	καὶ ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τούτων οἴει
[499]	δὲ πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς μὲν χρηστὰς
[475]	τοῦτο ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) ~πρῶτον (μὲν δὴ σκεψώμεθα,
[488]	ἄρτι ἔλεγες. ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) τὰ τῶν πολλῶν ἄρα
[477]	τινα εἶναι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) ~ταύτην οὖν οὐκ ἀδικίαν
[498]	ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἀπιόντων τῶν
[495]	ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ ὅπως μεμνησόμεθα
[468]	δοκῶ ~λέγειν, ὦ Πῶλε, ἢ	οὔ;	τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀληθῆ.
[476]	τινος ποιοῦντος; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ	οὔ;	ὑπό γε τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης)
[452]	μέγιστόν ἐστιν ἀγαθόν; πῶς γὰρ	οὔ,	φαίη ἂν ἴσως, ὦ Σώκρατες,
[465]	τοῦ βελτίστου· τέχνην δὲ αὐτὴν	οὔ	~φημι εἶναι ἀλλ' ἐμπειρίαν, ὅτι
[467]	βούλονται; ~(Πῶλος) οὗτος ἀνήρ ~(Σωκράτης)	~οὔ	φημι ποιεῖν αὐτοὺς ἃ βούλονται·
[467]	οὖν ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Σωκράτης)	οὔ	φημι. ~(Πῶλος) ποιοῦντες ἃ δοκεῖ
[466]	γέ φησιν πῶλος. ~(Πῶλος) ἐγὼ	οὔ	φημι; φημὶ μὲν οὖν ἔγωγε.
[508]	δὲ κωλύει καὶ ἔτι λέγεσθαι·	οὔ	φημι, ὦ ~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι
[463]	εἶναί τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν	οὔ,	ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας
[487]	μᾶλλον τοῦ δέοντος· πῶς γὰρ	οὔ;	~ὥ γε εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης
[508]	ὀνειδίζεις, ἆρα ~καλῶς λέγεται ἢ	οὔ,	ὡς ἄρα ἐγὼ οὐχ οἷός
[497]	γὰρ ἅμα παύεται, τῶν δὲ	οὔ,	ὡς ἑτέρων ὄντων· πῶς οὖν
[493]	δ' ἀνοήτων τοῦτο τῆς ψυχῆς	οὗ	αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ ἀκόλαστον
[483]	αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ	οὗ	ἂν κήδηται. ἀλλ' οἶμαι οἱ
[472]	δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου,	οὗ	αὖ ἐστιν ἐν Πυθίου τοῦτο
[511]	ὅταν εἴς τι τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν	οὗ	δεῖ ταύτης τῆς ἐπιστήμης. εἰ
[450]	τυγχάνουσιν ὄντες περὶ τὸ πρᾶγμα	οὗ	ἑκάστη ἐστὶν ἡ τέχνη. ~(Γοργίας)
[504]	τάξεσιν ~ὄνομα εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ	οὗ	ἐν αὐτῷ ἡ ὑγίεια γίγνεται
[467]	ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν,	οὗ	ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι
[467]	πράγματ' ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι	οὗ	ἕνεκα πλέουσιν, πλουτεῖν· ~πλούτου γὰρ
[467]	~βούλεται ὃ πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο	(οὗ	ἕνεκα πράττει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[467]	ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο	οὗ	ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ' ὃ πράττουσιν;
[468]	μὴ ἐκεῖνα βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο	οὗ	ἕνεκα ταῦτα ποιοῦμεν; ~(Πῶλος) μάλιστα.
[471]	Περδίκκου ὑόν, παῖδα ὡς ἑπτέτη,	οὗ	ἡ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο κατὰ τὸ
[501]	λέγων ὅτι ἡ μὲν τούτου	οὗ	θεραπεύει καὶ τὴν φύσιν ~ἔσκεπται
[503]	Περικλέα τουτονὶ τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα,	οὗ	καὶ σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ
[496]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου	οὗ	λέγεις τὸ μὲν διψῶντα λυπούμενον
[472]	~(ὅστις μή. αὐτίκα πρῶτον, περὶ	οὗ	νῦν ὁ λόγος ἐστίν, σὺ
[505]	καὶ αὐτὸς τοῦτο πάσχων περὶ	οὗ	ὁ λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης)
[451]	ἐστι τοῦτο τῶν ὄντων, περὶ	οὗ	οὗτοι οἱ λόγοι εἰσὶν οἷς
[506]	ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ δέ ἐστιν τοῦτο	οὗ	(παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν δὲ οὗ
[506]	οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν δὲ	οὗ	παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ γε.
[461]	ὦ βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος,	οὗ	τῆς Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία
[500]	τούτου ἡμῖν εἰσιν οἱ λόγοι,	οὗ	τί ~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ τις
[476]	ἐχέτω· μετὰ τοῦτο ~δὲ περὶ	οὗ	τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ
[493]	τοὺς κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων, ἢ	οὐδ'	ἂν ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ,
[512]	ταῖς γυναιξὶν ὅτι τὴν εἱμαρμένην	οὐδ'	ἂν ~εἷς ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ
[519]	ψεῦδός ἐστιν· προστάτης γὰρ πόλεως	(οὐδ'	ἂν εἷς ποτε ~ἀδίκως ἀπόλοιτο
[510]	εἴ τις πολὺ φαυλότερος εἴη,	οὐδ'	ἂν οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ ἂν
[455]	καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐδ'	ἄρα διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ ἐστὶν
[487]	σοφίας ἐνδείᾳ οὔτ' αἰσχύνης περιουσίᾳ,	οὐδ'	αὖ ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν·
[455]	ἢ νεωρίων, ἀλλ' οἱ ἀρχιτέκτονες·	οὐδ'	αὖ ὅταν στρατηγῶν αἱρέσεως ~πέρι
[455]	(ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν γάρ τοι	~οὐδ'	αὐτός πω δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι
[517]	(βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε,	οὐδ'	ἐγὼ ψέγω τούτους ὥς γε
[460]	οὐ δεῖ τοῖς (παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν	~οὐδ'	ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων, ἐὰν
[468]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σφάττειν βουλόμεθα	οὐδ'	ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων οὐδὲ
[508]	~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ τῶν οἰκείων,	οὐδ'	ἐκσῶσαι ἐκ τῶν μεγίστων κινδύνων,
[496]	γε ἅμα τοὺς αὐτούς; ~(Καλλίκλης)	οὐδ'	ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὅταν
[455]	αἱρέσει τὸν ~τεχνικώτατον δεῖ αἱρεῖσθαι.	οὐδ'	ὅταν τειχῶν περὶ οἰκοδομήσεως ἢ
[481]	ὡς ~ἔν γε τοῖς πρόσθεν	οὐδαμῇ	ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ μοι,
[456]	συλλόγῳ ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν,	οὐδαμοῦ	(ἂν φανῆναι τὸν ἰατρόν, ἀλλ'
[462]	ἐστὶν ὀψοποιία καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης)	~οὐδαμῶς	γε, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς μὲν
[454]	ἐστὶν ψευδὴς καὶ ἀληθής; ~(Γοργίας)	οὐδαμῶς.	~(Σωκράτης) ~δῆλον ἄρ' αὖ ὅτι
[453]	ἐν τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν; ~(Γοργίας)	~οὐδαμῶς,	ὦ Σώκρατες, ἀλλά μοι δοκεῖς
[475]	ἀδικοῦντες ἢ οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος)	οὐδαμῶς,	ὦ Σώκρατες, τοῦτό γε. ~(Σωκράτης)
[508]	καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν	οὐδὲ	ἀκολασίαν. σὺ δέ μοι δοκεῖς
[495]	τε καὶ νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος,	~οὐδὲ	ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε καὶ
[463]	Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ	οὐδὲ	αὐτὸς συνίημι ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης)
[483]	ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν.	οὐδὲ	(γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό γ' ἐστὶν
[506]	ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν.	οὐδὲ	γάρ ~τοι ἔγωγε εἰδὼς λέγω
[488]	βελτίω καλεῖς σὺ καὶ κρείττω;	(οὐδὲ	γάρ τοι τότε οἷός ~τ'
[510]	γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~οὐδέ	γε εἴ τις πολὺ φαυλότερος
[456]	οὐδὲ κεντεῖν τε καὶ ἀποκτεινύναι.	οὐδέ	γε μὰ Δία ἐάν τις
[505]	ὁ λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης)	~οὐδέ	γέ μοι μέλει οὐδὲν ὧν
[516]	γε φῄς. ~(Σωκράτης) ~μὰ Δί'	οὐδέ	γε σὺ ἐξ ὧν ὡμολόγεις.
[508]	ἐπὶ κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι,	οὐδέ	γε τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ
[512]	τὸν κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς,	~οὐδέ	γε, ὦ θαυμάσιε, τὸν μηχανοποιόν,
[474]	ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ (πολλοῖς	οὐδὲ	~διαλέγομαι. ὅρα οὖν εἰ ἐθελήσεις
[489]	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι,	οὐδὲ	δίκαιον ~τὸ ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ
[468]	τῇ πόλει ~μᾶλλον ἢ μή,	οὐδὲ	ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς τινὰ ἢ
[457]	ὀρθῶς. οὔκουν ~οἱ διδάξαντες πονηροί,	οὐδὲ	ἡ τέχνη οὔτε αἰτία οὔτε
[495]	~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι δέ γε	οὐδὲ	Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται
[456]	ἕνεκα τοὺς φίλους δεῖ ~τύπτειν	οὐδὲ	κεντεῖν τε καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ
[494]	βίον λέγεις, ἀλλ' οὐ νεκροῦ	οὐδὲ	λίθου. καί μοι λέγε· τὸ
[491]	οἵ εἰσιν οὐ σκυτοτόμους ~λέγω	οὐδὲ	μαγείρους, ἀλλ' (οἳ ἂν εἰς
[469]	καὶ ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε,	οὐδὲ	μέντοι ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι
[494]	σὺ δὲ οὐ μὴ ἐκπλαγῇς	οὐδὲ	μὴ αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος γὰρ εἶ.
[466]	λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐδὲ	νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Πῶλος) ~πῶς
[489]	ἀληθῆ λέγειν ἐν τοῖς ~πρόσθεν	οὐδὲ	ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων ὅτι
[490]	ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων γε	οὐδὲ	ποτῶν. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως
[502]	σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος μὲν	οὐδὲ	πρὸς τὸ ἥδιστον; ἠνία γὰρ
[472]	ὁ λόγος ᾖ· οἶμαι δὲ	οὐδὲ	σοί, ἐὰν μὴ ἐγώ σοι
[482]	(σὰ παιδικὰ τούτων τῶν λόγων,	οὐδὲ	σὺ παύσῃ ποτὲ ~ταῦτα λέγων.
[457]	σὺ οὐ πάνυ ἀκόλουθα ~λέγειν	οὐδὲ	σύμφωνα οἷς τὸ πρῶτον ἔλεγες
[468]	ἀγαθὰ μήτε κακὰ οὐ βουλόμεθα,	οὐδὲ	τὰ κακά. ἦ γάρ; ἀληθῆ
[497]	ὦ φίλε, τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν	οὐδὲ	τὰ κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν
[497]	τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι γάρ σοι	οὐδὲ	ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει δέ̓ τοὺς
[497]	τὸ χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν	οὐδὲ	τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον
[470]	~δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι	οὐδὲ	τὸν μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις
[505]	~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	οὐδὲ	τοὺς μύθους φασὶ μεταξὺ θέμις
[489]	δύο βελτίους ἡγῇ τοῦ ἑνός,	οὐδὲ	τοὺς σοὺς δούλους βελτίους σοῦ,
[508]	ἐμαυτῷ οὔτε τῶν ~φίλων οὐδενὶ	οὐδὲ	τῶν οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ
[468]	οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων	οὐδὲ	χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ'
[465]	γάρ μου ~βραχέα οὐκ ἐμάνθανες,	οὐδὲ	χρῆσθαι τῇ ἀποκρίσει ἥν σοι
[473]	Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα λέγῃς ἃ	οὐδεὶς	ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ
[475]	οὔτ' ἂν σὺ οὔτ' ἄλλος	οὐδεὶς	ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν
[521]	τίς μ' ~ἔσται ὁ εἰσάγων	οὐδεὶς	γὰρ ἂν χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ'
[448]	καλλίστη; ~(Σωκράτης) ~καὶ μάλα. ἀλλ'	οὐδεὶς	ἐρωτᾷ ποία τις ἡ Γοργίου
[448]	ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω ὅτι	~οὐδείς	μέ πω ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν
[509]	ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν,	οὐδεὶς	οἷός τ' ἐστὶν ἄλλως λέγων
[491]	σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς γὰρ (οὔ)	οὐδεὶς	ὅστις οὐκ ἂν γνοίη ὅτι
[525]	τις ἄλλος πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης,	οὐδεὶς	πεποίηκεν μεγάλαις τιμωρίαις συνεχόμενον ὡς
[474]	ἐγὼ οὔτε σὺ οὔτ' ἄλλος	οὐδείς.	~(Σωκράτης) οὔκουν ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ
[522]	~αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν	οὐδεὶς	φοβεῖται, ὅστις μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός
[510]	ταύτῃ τῇ πόλει δυνήσεται, τοῦτον	οὐδεὶς	χαίρων ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως ἔχει;
[494]	πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ	~οὐδεμία,	ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν, ὃ νυνδὴ
[462]	φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐδεμία	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ὥς
[462]	δή, τίς τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης)	οὐδεμία,	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί;
[515]	μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ	οὐδεμίαν	αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι,
[479]	τὸν τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην	οὐδεμίαν	διδόντα, ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος,
[450]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὔτοι τούτων γε	οὐδεμίαν	οἶμαί σε βούλεσθαι ῥητορικὴν καλεῖν,
[514]	ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν	οὐδεμίαν	(προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ καλὴ κἀγαθὴ
[467]	δοκεῖ αὐτοῖς καὶ οἱ τύραννοι	οὐδὲν	ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ δὲ
[520]	πέρι ἢ τῶν ἄλλων τεχνῶν,	οὐδὲν	αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης)
[498]	ἔγωγε· ἀλλὰ τί τοῦτο; ~(Σωκράτης)	οὐδέν·	ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης)
[448]	ἐὰν σοί γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν)	οὐδέν·	ἀλλ' ἐπειδὴ σὺ βούλει, ἀποκρίνου.
[515]	~(Καλλίκλης) τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)	~οὐδέν·	ἀλλὰ τόδε μοι εἰπὲ ἐπὶ
[524]	τυγχάνει ὤν, ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ,	οὐδὲν	ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις,
[513]	ἡ πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ	οὐδὲν	ἄλλο ἢ κολακεία ~τυγχάνει οὖσα·
[474]	καὶ φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς	οὐδὲν	ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε καλά; οἷον
[525]	οὗτοι αὐτοὶ μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται	οὐδέν,	ἅτε ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι δὲ
[512]	καὶ οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι	οὐδὲν	(αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι
[527]	γραὸς καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ	οὐδέν	γ' ἂν ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν
[475]	μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι, ὦ Πῶλε·	οὐδὲν	γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως τῷ
[527]	πατάξαι τὴν ~(ἄτιμον ταύτην πληγήν·	οὐδὲν	γὰρ δεινὸν πείσῃ, ἐὰν τῷ
[496]	εἴτε ~ψυχῆς εἴτε σώματος βούλει;	οὐδὲν	γὰρ οἶμαι διαφέρει. ἔστι ταῦτα
[458]	τοῦ μεγίστου ἢ ἄλλον ἀπαλλάξαι.	οὐδὲν	γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν εἶναι
[466]	πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον·	οὐδὲν	~(γὰρ ποιεῖν ὧν βούλονται ὡς
[463]	~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε, ὦ Γοργία·	οὐδὲν	γάρ πω σαφὲς λέγω, πῶλος
[521]	μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι καὶ	~οὐδέν	γε ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει
[470]	~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μήν, ὦ Σώκρατες,	οὐδέν	γέ σε δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν
[471]	εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ μὴν	οὐδέν	γέ σοι τούτων ὁμολογῶ ὧν
[508]	ὅστις, ~πολλάκις μὲν ἤδη εἴρηται,	οὐδὲν	δὲ κωλύει καὶ ἔτι λέγεσθαι·
[459]	ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν τὰ πράγματα	οὐδὲν	δεῖ αὐτὴν εἰδέναι ὅπως ἔχει,
[491]	ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ τοῦτο μὲν	οὐδὲν	δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν
[520]	αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν,	οὐδὲν	δεινὸν αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ
[501]	τε παντάπασιν ὡς ἔπος εἰπεῖν	οὐδὲν	διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ ~ἐμπειρίᾳ μνήμην
[498]	δὲ μή, παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης)	οὐδὲν	διαφέρει. χαίρουσιν δ' οὖν καὶ
[459]	τῆς ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων μὲν	οὐδὲν	διδάξεις ~τὸν ἀφικνούμενον οὐ γὰρ
[475]	παρὰ τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι	οὐδὲν	~ἔοικεν, ἀλλὰ σοὶ μὲν οἱ
[450]	ἡ ἐπιστήμη, τῆς δὲ ῥητορικῆς	οὐδέν	ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα
[525]	ὑπὸ ~ψεύδους καὶ ἀλαζονείας καὶ	οὐδὲν	εὐθὺ διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας
[480]	ἢ πατρίδος ἀδικούσης οὐ χρήσιμος	οὐδὲν	ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν, ὦ Πῶλε,
[463]	γὰρ ἄρτι ἐκ τοῦ λόγου	οὐδὲν	ἡμῖν καταφανὲς ἐγένετο τί ποτε
[471]	γε προσῆκε μὲν τῆς ἀρχῆς	οὐδὲν	ἣν νῦν ἔχει, ὄντι ~ἐκ
[512]	αὐτῷ ὁ λόγος. ἀλλὰ σὺ	οὐδὲν	ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ τῆς
[527]	ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ, χασμήσῃ καὶ ἰλιγγιάσεις	οὐδὲν	ἧττον ἢ ἐγὼ ἐνθάδε σὺ
[517]	~ὑφάντην ἢ σκυτοτόμον ἢ σκυτοδεψόν,	οὐδὲν	θαυμαστόν ἐστιν ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι
[458]	ὦ Καλλίκλεις, τό γ' ἐμὸν	οὐδὲν	κωλύει, εἴπερ ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας)
[464]	καὶ τὴν ψυχήν, (ἔχει δὲ	οὐδὲν	μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[486]	εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς ἔχω καὶ	οὐδέν	με δεῖ ἄλλης ~βασάνου; ~(Καλλίκλης)
[453]	σε λέγειν καὶ περὶ ὧν·	οὐδὲν	μέντοι ἧττον ἐρήσομαί ~σε τίνα
[481]	δοκεῖ, ὦ Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν·	οὐδὲν	μέντοι οἷον τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν.
[526]	οἱ σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι·	οὐδὲν	~μὴν κωλύει καὶ ἐν τούτοις
[472]	~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ ὧν λέγω,	οὐδὲν	οἶμαι ἄξιον λόγου μοι ~πεπεράνθαι
[447]	ὥσπερ σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης)	~οὐδὲν	οἷον τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ
[465]	τῇ ἀποκρίσει ἥν σοι ἀπεκρινάμην	οὐδὲν	~οἷός τ' ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου
[526]	μὲν ~περὶ αὐτοῦ οὐκ οἶδεν	οὐδέν,	οὔθ' ὅστις οὔθ' ὧντινων, ὅτι
[489]	αὐτὸς ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς δὲ	οὐδέν;	οὐκ ἐρεῖς, τοὺς βελτίους ~καὶ
[514]	ὡς ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν,	~οὐδὲν	ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν,
[491]	καὶ μαγείρους λέγων καὶ ~ἰατροὺς	οὐδὲν	παύῃ, ὡς περὶ τούτων ἡμῖν
[517]	γὰρ τῷ χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα	~οὐδὲν	παυόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ ἀεὶ
[518]	οὐκ ἐπαί̈ οντας καλὸν κἀγαθὸν	οὐδὲν	~περὶ αὐτῶν, οἵ, ἂν οὕτω
[518]	ἐγὼ ~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις	οὐδὲν	περὶ γυμναστικῆς· διακόνους μοι λέγεις
[491]	πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης)	~οὐδὲν	ποικίλον ἀλλ' ὥσπερ οἱ πολλοί,
[448]	~οὐδείς μέ πω ἠρώτηκε καινὸν	οὐδὲν	πολλῶν ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν) ἦ που
[447]	ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν)	~οὐδὲν	πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ
[451]	ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις (καὶ	οὐδέν	πω σαφές. ~οἴομαι γάρ σε
[512]	τὸ δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς	οὐδὲν	~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ
[493]	ἂν ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ,	οὐδέν	τι μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ'
[457]	περὶ ὅτου ἂν βούληται· ἀλλ'	~οὐδέν	τι μᾶλλον τούτου ἕνεκα δεῖ
[517]	οἱ πολῖται, ~ὡς ἔπος εἰπεῖν	οὐδὲν	(τούτων διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ μόνον
[524]	ὁτουοῦν ~βασιλέως ἢ δυνάστου κατεῖδεν	οὐδὲν	ὑγιὲς ὂν τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ
[512]	ἐστιν ὅτι οὐκ ~ἀπέθανεν, καὶ	οὐδὲν	ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ δέ
[464]	ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ μὲν βελτίστου	οὐδὲν	φροντίζει, τῷ δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ
[501]	ἡμῶν μόνον διώκειν, ἄλλο δ'	οὐδὲν	φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[503]	ἔσονται ἢ χείρους (διὰ ταῦτα,	οὐδὲν	φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι
[505]	~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ μοι μέλει	οὐδὲν	ὧν σὺ λέγεις, καὶ ταῦτά
[522]	ὦ ~ἄνδρες δικασταί, οὔτε ἄλλο	οὐδέν·	ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν τύχω,
[520]	ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι	οὐδὲν	ὠφελήκασιν οὕς φασιν ὠφελεῖν. οὐχ
[474]	οὔτ' ἐμὲ οὔτ' ἄλλον ἀνθρώπων	οὐδένα.	ἐπεὶ σὺ δέξαι' ἂν μᾶλλον
[517]	οἱ ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν, (ὅτι	οὐδένα	ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα
[503]	εἰπεῖν τῶν γε νῦν ῥητόρων	οὐδένα.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; τῶν παλαιῶν
[517]	δὲ ὡμολόγεις τῶν γε ~νῦν	οὐδένα,	τῶν μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ προείλου
[465]	ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ ἔχει λόγον	οὐδένα	ᾧ προσφέρει ἃ προσφέρει ~ὁποῖ'
[516]	ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ	οὐδενί·	ἢ δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ
[508]	οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε τῶν ~φίλων	οὐδενὶ	οὐδὲ τῶν οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι
[450]	λόγου βραχέος ~δέονται, ἔνιαι δὲ	οὐδενὸς	ἀλλὰ τὸ τῆς τέχνης περαίνοιτο
[492]	φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία καὶ	οὐδενὸς	ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς γε,
[472]	μηδένα. ~οὗτος δὲ ὁ ἔλεγχος	οὐδενὸς	ἄξιός ἐστιν πρὸς τὴν (ἀλήθειαν·
[527]	πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ	οὐδενὸς	~ἄξιος ὦ Καλλίκλεις.
[520]	τί ἂν λέγοις ἀνθρώπων πέρι	οὐδενὸς	ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἂν
[485]	μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε	οὐδενὸς	ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε ~καλοῦ οὔτε
[512]	μὴ ὅτι κυβερνήτου, ~οὔτε ἄλλου	οὐδενὸς	ἐλάττω ἐνίοτε δύναται σῴζειν· πόλεις
[450]	ἔργου ὡς ἔπος ~εἰπεῖν ἢ	οὐδενὸς	προσδέονται ἢ βραχέος πάνυ, οἷον
[463]	ῥητορικήν, πράγματός τινός ἐστι μόριον	οὐδενὸς	τῶν καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ
[449]	αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω, καὶ	οὐδενὸς	φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[460]	τότε ταῦτα λέγοντος ὑπέλαβον ὡς	οὐδέποτ'	ἂν εἴη ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον
[505]	κάμνοντα δὲ ὡς ἔπος ~εἰπεῖν	οὐδέποτ'	ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς
[460]	δίκαιον εἶναι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐδέποτε	ἄρα βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν.
[460]	~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)	~οὐδέποτε	ἄρα βουλήσεται ὅ γε δίκαιος
[473]	ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ γὰρ ἀληθὲς	οὐδέποτε	ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις; ἐὰν
[473]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν	οὐδέποτε	ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε ὁ
[485]	~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ	οὐδέποτε	οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε ~καλοῦ
[527]	νεανιεύεσθαι ὡς τὶ ὄντας, οἷς	οὐδέποτε	ταὐτὰ δοκεῖ περὶ τῶν ~αὐτῶν,
[491]	ἐγὼ δὲ σοῦ τοὐναντίον, ὅτι	~οὐδέποτε	ταὐτὰ λέγεις περὶ τῶν αὐτῶν,
[469]	~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν ἂν ἔγωγε	οὐδέτερα·	εἰ δ' ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν
[473]	~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν οὐδέποτε ἔσται	οὐδέτερος	αὐτῶν, οὔτε ὁ ~κατειργασμένος τὴν
[468]	δὲ τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε δὲ	οὐδετέρου,	οἷον καθῆσθαι καὶ βαδίζειν καὶ
[526]	~περὶ αὐτοῦ οὐκ οἶδεν οὐδέν,	οὔθ'	ὅστις οὔθ' ὧντινων, ὅτι δὲ
[486]	ἂν καὶ πιθανὸν ἂν λάβοις,	~οὔθ'	ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν βούλευμα βουλεύσαιο.
[526]	οὐκ οἶδεν οὐδέν, οὔθ' ὅστις	οὔθ'	ὧντινων, ὅτι δὲ πονηρός τις·
[482]	καὶ ἔγωγε κατ' αὐτὸ τοῦτο	οὐκ	ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι σοι συνεχώρησεν
[492]	φλυαρία καὶ οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἀγεννῶς γε, ὦ Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ
[509]	πότερον ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι,	οὐκ	ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν δύναμιν ~παρασκευάσηται
[509]	δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι,	οὐκ	ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό
[477]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ταύτην οὖν	οὐκ	ἀδικίαν καλεῖς καὶ ἀμαθίαν καὶ
[471]	~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μὲν δὴ πῶς	οὐκ	ἄδικος; ᾧ γε προσῆκε μὲν
[458]	τίς τι μὴ ἀληθὲς λέγοι,	οὐκ	ἀηδέστερον μεντἂν ἐλεγχθέντων ἢ ~ἐλεγξάντων·
[519]	ἐστιν (δι' ἐκείνους τοὺς παλαιούς,	~οὐκ	αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ σωφροσύνης καὶ
[486]	εὐνοίᾳ γὰρ ἐρῶ ~τῇ σῇ	οὐκ	αἰσχρὸν δοκεῖ σοι εἶναι οὕτως
[485]	~παιδείας χάριν καλὸν μετέχειν, καὶ	οὐκ	αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν
[494]	ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης)	οὐκ	αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα ἄγων, ὦ
[489]	φλυαρῶν. εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα θηρεύων,
[519]	ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο,	οὐκ	αἰτίων ὄντων τῶν κακῶν ἀλλ'
[508]	~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε,	οὐκ	ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ δέ
[503]	οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ; Θεμιστοκλέα	οὐκ	ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα καὶ
[477]	πονηρία αἴσχιστόν ἐστι πάντων, ἐπειδὴ	οὐκ	ἀλγηδόνι γε, ὡς ὁ ~σὸς
[489]	ἀλλὰ καὶ φύσει· ὥστε κινδυνεύεις	οὐκ	ἀληθῆ λέγειν ἐν τοῖς ~πρόσθεν
[470]	κἂν παῖς σε ἐλέγξειεν ὅτι	οὐκ	~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα
[472]	κατ' ἐμοῦ μάρτυρας παρασχέσθαι ὡς	οὐκ	ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί σοι, ~ἐὰν
[456]	τοῦ ἰατροῦ πεῖσαι, ἐγὼ ἔπεισα,	οὐκ	ἄλλῃ τέχνῃ ἢ τῇ ~ῥητορικῇ.
[509]	οὕτως ἔχει, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης)	οὐκ	ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν ὄντοιν,
[512]	~ὁποθενοῦν (σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν ὅτι	οὐκ	ἄμεινόν ἐστιν ζῆν τῷ μοχθηρῷ
[469]	ἀδίκως; ~(Πῶλος) ~ὁπότερ' ἂν ποιῇ,	οὐκ	ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν; ~(Σωκράτης) εὐφήμει,
[460]	αὐτὸς οὗτος φαίνεται, ὁ ῥητορικός,	οὐκ	ἄν ποτε ἀδικήσας. ἢ οὔ;
[510]	τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ νοῦ	οὐκ	ἄν ποτε δύναιτο φίλος γενέσθαι;
[516]	ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς σὺ ~φῄς,	οὐκ	ἄν ποτε ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν
[510]	ἂν αὐτοῦ ὁ ~τύραννος καὶ	οὐκ	ἄν ποτε ὡς πρὸς φίλον
[492]	λόγον καὶ ψόγον; ἢ πῶς	οὐκ	ἂν ἄθλιοι γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ
[491]	~πῶς γὰρ (οὔ) οὐδεὶς ὅστις	οὐκ	ἂν γνοίη ὅτι οὐ τοῦτο
[475]	μὴ ἃ ἐρωτῶ. ~(Πῶλος) ἀλλ'	οὐκ	ἂν δεξαίμην, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[468]	~ὡς δὴ σύ, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	ἂν δέξαιο ἐξεῖναί σοι ποιεῖν
[469]	ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα τυραννεῖν	οὐκ	ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ
[453]	ὁ τὰ ζῷα ~γράφων, ἆρ'	οὐκ	ἂν δικαίως σε ἠρόμην ὁ
[505]	λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ	οὐκ	ἂν δύναιο διελθεῖν τὸν λόγον,
[473]	δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος μὲν	(οὐκ	ἂν εἴη ἀθλιώτερος μέντοι ὁ
[496]	ἔχει, δῆλον ~ὅτι ταῦτά γε	οὐκ	ἂν εἴη τό τε ἀγαθὸν
[507]	δὲ μὴ ἔνι ~κοινωνία, φιλία	οὐκ	ἂν εἴη. φασὶ δ' οἱ
[521]	παθεῖν, ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ	οὐκ	ἂν εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον ὑπὸ
[495]	Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους λόγους, καὶ	οὐκ	ἂν ἔτι μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς
[475]	εἰ μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις μὲν	οὐκ	ἂν ἔτι ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ
[486]	ἀδικεῖν μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι	οὐκ	ἂν ἔχοις ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ,
[481]	ἔπασχεν πάθος ἢ οἱ ἄλλοι,	οὐκ	ἂν ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ
[486]	ἐτύγχανον τὴν ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις,	οὐκ	ἂν οἴει με ἅσμενον ~εὑρεῖν
[519]	ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης) ~σὺ δ'	οὐκ	ἂν οἷός τ' εἴης λέγειν,
[456]	οὐ ~γὰρ ἔστιν περὶ ὅτου	οὐκ	ἂν πιθανώτερον εἴποι ὁ ῥητορικὸς
[464]	εὖ ~ἔχειν τὰ σώματα, οὓς	οὐκ	ἂν ῥᾳδίως αἴσθοιτό τις ὅτι
[475]	κακῷ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἔσται· ἢ	οὐκ	ἀνάγκη; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[480]	τὰ πρότερον μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα;	οὐκ	ἀνάγκη ταῦτα ἐκείνοις οὕτω μὲν
[514]	ἐπιχειρεῖν καὶ ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν;	οὐκ	~ἀνόητόν σοι δοκεῖ ἂν εἶναι
[512]	οὗτος μὲν ἄθλιός ἐστιν ὅτι	οὐκ	~ἀπέθανεν, καὶ οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ
[448]	τινὸς ψέγοντος, ἥτις δέ ἐστιν	οὐκ	~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ γὰρ ἀπεκρινάμην
[519]	μισθοὺς ἀποστεροῦντες καὶ ἄλλην χάριν	οὐκ	ἀποδιδόντες, ~(εὖ παθόντες ὑπ' αὐτῶν.
[468]	ὦ Πῶλε, ἢ οὔ; τί	οὐκ	ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[468]	τυγχάνει ταῦτα κακὰ ὄντα; τί	οὐκ	ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀλλ' οὔ μοι
[463]	ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ δὲ αὐτῷ	οὐκ	ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε καλὸν εἴτε
[516]	καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἄρ' ἀγαθὸς τὰ πολιτικὰ Περικλῆς
[475]	ὦ Σώκρατες, τοῦτό γε. ~(Σωκράτης)	οὐκ	ἄρα λύπῃ γε ὑπερέχει. ~(Πῶλος)
[492]	~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἄρα ὀρθῶς λέγονται οἱ μηδενὸς
[449]	διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἄρα περὶ πάντας γε τοὺς
[454]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἄρα ῥητορικὴ μόνη πειθοῦς ἐστιν
[468]	ταῦτα ποιοῦμεν; ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἄρα σφάττειν βουλόμεθα οὐδ' ἐκβάλλειν
[497]	δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἄρα τὸ χαίρειν ἐστὶν εὖ
[469]	δημόσια καὶ τὰ ἴδια· ~ἀλλ'	οὐκ	ἄρα τοῦτ' ἔστιν τὸ μέγα
[469]	ἔμοιγε, οὐδὲ μέντοι ζηλωτός. ~(Πῶλος)	οὐκ	ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης)
[466]	ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος) πῶς δύο; ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἄρτι οὕτω πως ἔλεγες· ἦ
[467]	βούλονται· ἀλλά μ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος)	~οὐκ	ἄρτι ὡμολόγεις ποιεῖν ἃ δοκεῖ
[509]	αὐτὰ καὶ ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί	οὐκ	αὐτό γέ μοι τοῦτο ἀπεκρίνω,
[504]	τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί δὲ	οὐκ	αὐτὸς λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[453]	αὐτὸς ὑποπτεύων σὲ ἐρήσομαι, ἀλλ'	οὐκ	αὐτὸς λέγω; οὐ σοῦ ~ἕνεκα
[506]	λέγειν. καί με ἐὰν ἐξελέγχῃς,	οὐκ	~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ σὺ ἐμοί,
[511]	οὕστινάς τε ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων	οὐκ	ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας ἔβλαψεν,
[471]	~ἀρχὴ ἐγίγνετο κατὰ τὸ δίκαιον,	οὐκ	ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας
[520]	τοῖς ~δημηγόροις τε καὶ σοφισταῖς	οὐκ	ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ τῷ πράγματι
[501]	αὐτὴν δόξαν ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης)	~οὐκ	ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα σοι
[466]	καλεῖς σὺ μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος)	οὐκ	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς
[516]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;	οὐκ	ἔδει αὐτούς, ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν,
[519]	τείνω τῶν λόγων, ἐπειδή μοι	οὐκ	ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὲ
[506]	ἐπειδὴ δὲ σύ, ὦ ~Καλλίκλεις,	οὐκ	ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι τὸν λόγον, ἀλλ'
[487]	ἕτεροι δὲ σοφοὶ μέν εἰσιν,	οὐκ	~ἐθέλουσιν δέ μοι λέγειν τὴν
[492]	ἄλλοι διανοοῦνται μέν, λέγειν δὲ	οὐκ	ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν ~ἐγώ σου
[519]	δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας, ὦ Καλλίκλεις,	οὐκ	ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης) ~σὺ δ'
[521]	οὐ πρὸς ~(τὸ ἥδιστον, καὶ	οὐκ	ἐθέλων ποιεῖν ἃ σὺ παραινεῖς,
[512]	τὰς ψυχάς. λογίζεται οὖν ὅτι	οὐκ,	εἰ μέν τις μεγάλοις καὶ
[459]	~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι τοῖς	οὐκ	εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι τῶν εἰδότων.
[459]	εἰδὼς ἄρα τοῦ εἰδότος ἐν	οὐκ	εἰδόσι πιθανώτερος ἔσται, ὅταν ὁ
[459]	δοκεῖν ~εἰδέναι οὐκ εἰδὼς ἐν	οὐκ	εἰδόσιν (μᾶλλον τοῦ εἰδότος; ἢ
[459]	δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα	οὐκ	εἰδότα καὶ δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι
[459]	~(Γοργίας) δῆλον ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ	οὐκ	εἰδὼς ἄρα τοῦ εἰδότος ἐν
[459]	αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν ~εἰδέναι	οὐκ	εἰδὼς ἐν οὐκ εἰδόσιν (μᾶλλον
[524]	ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου τὴν ψυχήν,	οὐκ	εἰδὼς ὅτου ~ἐστίν, ἀλλὰ πολλάκις
[459]	αἱ ἄλλαι τέχναι, αὐτὰ μὲν	οὐκ	εἰδώς, τί ἀγαθὸν ἢ τί
[503]	~πρὸς τὸ αὑτῶν ἔργον ἕκαστος	οὐκ	εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς τὸ
[503]	ἃ ἂν λέγῃ ἄλλο τι	οὐκ	εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ' ~(ἀποβλέπων πρός
[473]	τινα τουτωνί. ~(Σωκράτης) ~ὦ Πῶλε,	οὐκ	εἰμὶ τῶν πολιτικῶν, καὶ πέρυσι
[455]	δ' ἐκ τῆς Περικλέους ἀλλ'	οὐκ	ἐκ τῶν ~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται
[500]	δεῖν πάντα τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ'	οὐκ	~ἐκεῖνο τῶν ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν
[516]	ἀγαθοὶ ἡνίοχοι κατ' ἀρχὰς μὲν	~οὐκ	ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν
[475]	περὶ τοῦ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι;	οὐκ	ἔλεγες τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον
[473]	αὖ, ὦ γενναῖε Πῶλε, καὶ	οὐκ	ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου. ὅμως
[486]	ὧν κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις δόμοις· ζηλῶν	οὐκ	ἐλέγχοντας ἄνδρας τὰ μικρὰ (ταῦτα,
[465]	ἐστίν· λέγοντος γάρ μου ~βραχέα	οὐκ	ἐμάνθανες, οὐδὲ χρῆσθαι τῇ ἀποκρίσει
[478]	καὶ χαίρουσιν οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος)	οὐκ	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν
[475]	ἢ ἡδέα ἢ ἀμφότερα. ~(Πῶλος)	οὐκ	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[477]	καὶ δειλὸν καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος)	οὐκ	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἀπὸ
[469]	σοι ~εἶναι καὶ ἐλεινός; ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἔμοιγε, οὐδὲ μέντοι ζηλωτός. ~(Πῶλος)
[516]	οὐδενί· ἢ δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης)	οὐκ	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα, ὡς
[511]	δοκεῖ εἶναι; ~(Καλλίκλης) μὰ Δί'	οὐκ	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν σῴζει
[461]	ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί δέ;	οὐκ	ἐξέσται μοι λέγειν ὁπόσα ἂν
[516]	δὲ λέγε μοι περὶ Κίμωνος·	οὐκ	~ἐξωστράκισαν αὐτὸν οὗτοι οὓς ἐθεράπευεν,
[518]	λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους,	οὐκ	ἐπαί̈ οντας καλὸν κἀγαθὸν οὐδὲν
[507]	μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν,	οὐκ	ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι καὶ
[515]	καὶ ὀνειδίζεις ὅτι οὐ πράττω,	οὐκ	~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς ἤδη
[484]	οὕτω πως τὸ γὰρ ᾆσμα	οὐκ	ἐπίσταμαι λέγει δ' ὅτι οὔτε
[514]	εἰ ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην ἢ	οὐκ	ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ
[489]	ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς δὲ οὐδέν;	οὐκ	ἐρεῖς, τοὺς βελτίους ~καὶ κρείττους
[516]	~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν·	οὐκ	ἔστι ταῦτ' οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ
[495]	εἶναί τι τῶν ἡδέων ὃ	οὐκ	ἔστιν ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης) ~ἵνα δή
[482]	ἀλήθειαν διώκειν, ἃ φύσει μὲν	οὐκ	ἔστιν καλά, νόμῳ δέ. ὡς
[504]	τοῦ ~σώματος. ἔστιν ταῦτα ἢ	οὐκ	ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς
[501]	περὶ δὲ δύο καὶ πολλὰς	οὐκ	ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ καὶ
[468]	κατὰ τὴν σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος)	οὐκ	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ
[463]	~ὡς δὲ ὁ ἐμὸς λόγος,	οὐκ	ἔστιν τέχνη ἀλλ' ἐμπειρία καὶ
[464]	ἂν ῥᾳδίως αἴσθοιτό τις ὅτι	οὐκ	εὖ ἔχουσιν, ἀλλ' ἢ ~ἰατρός
[471]	τῷ λόγῳ, φάσκων τὸν ἀδικοῦντα	οὐκ	εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ
[471]	ἀθλιώτατός ~ἐστιν πάντων Μακεδόνων, ἀλλ'	οὐκ	εὐδαιμονέστατος, καὶ ἴσως ἔστιν ὅστις
[465]	~φημι εἶναι ἀλλ' ἐμπειρίαν, ὅτι	οὐκ	ἔχει λόγον οὐδένα ᾧ προσφέρει
[527]	τε καὶ πῶλος καὶ (Γοργίας)	οὐκ	~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ ἄλλον
[465]	ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες, καὶ	οὐκ	ἔχουσιν ὅτι χρήσονται οὔτε αὐτοὶ
[519]	δὲ δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ ᾧ	οὐκ	~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο
[487]	πάντα ἔχεις ἃ οἱ ἄλλοι	οὐκ	ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί τε γὰρ ἱκανῶς,
[503]	τοιοῦτον ἄνδρα τούτων τινὰ ~(γεγονέναι)	οὐκ	ἔχω ἔγωγε πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης)
[503]	ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ Δία	οὐκ	ἔχω ἔγωγέ σοι εἰπεῖν τῶν
[507]	σώφρων ψυχὴ ἀγαθή. ἐγὼ μὲν	οὐκ	ἔχω παρὰ ταῦτα ἄλλα φάναι,
[464]	~σώματι μίαν μὲν οὕτως ὀνομάσαι	οὐκ	ἔχω σοι, μιᾶς δὲ οὔσης
[474]	λέγειν περὶ σώματος κάλλους; ~(Πῶλος)	οὐκ	ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τἆλλα
[486]	ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν καὶ ~χασμῷο	οὐκ	ἔχων ὅτι εἴποις, καὶ εἰς
[465]	οὖν ~ἄτοπον πεποίηκα, ὅτι σε	οὐκ	ἐῶν μακροὺς λόγους λέγειν αὐτὸς
[474]	με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον καὶ	οὐκ	ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν μηδὲ
[477]	ναί. ~(Σωκράτης) τίς δὲ νόσου;	οὐκ	ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς
[459]	γίγνεται; ~(Γοργίας) πάνυ (γε. ~(Σωκράτης)	οὐκ	ἰατρός γε ὤν· ἦ γάρ;
[515]	τελευταῖα ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἴσως δή, ὦ βέλτιστε, ἀλλ'
[505]	ὥσπερ σὺ νυνδὴ ᾤου. ~(Καλλίκλης)	οὐκ	οἶδ' ἅττα λέγεις, ὦ Σώκρατες,
[497]	τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης)	οὐκ	οἶδ' ἅττα σοφίζῃ, ὦ Σώκρατες.
[458]	αὐτὸς πολλοῖς ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος	οὐκ	οἶδ' εἰ πώποτε ἥσθην οὕτως
[513]	πρὸς ~ταῦτα, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης)	~οὐκ	οἶδ' ὅντινά μοι τρόπον δοκεῖς
[511]	τοῦ δεσπότου καὶ δύναμιν. ~(Καλλίκλης)	~οὐκ	οἶδ' ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε τοὺς
[498]	κακοί; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ μὰ Δί'	οὐκ	οἶδ' ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[463]	ἡ ῥητορικὴ ἣν Γοργίας (ἐπιτηδεύει,	οὐκ	οἶδα ~καὶ γὰρ ἄρτι ἐκ
[509]	ἐστιν ἀεί, ὅτι ἐγὼ ταῦτα	οὐκ	οἶδα ὅπως ἔχει, ὅτι μέντοι
[497]	ἡδόμενος διὰ τοῦ πίνειν; ~(Καλλίκλης)	οὐκ	οἶδα ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας) ~μηδαμῶς,
[453]	σαφῶς μὲν εὖ ἴσθ' ὅτι	οὐκ	οἶδα, οὐ μὴν ~ἀλλ' ὑποπτεύω
[503]	χείρους ~ὄντες; ἐγὼ μὲν γὰρ	οὐκ	οἶδα τίς ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης)
[470]	δοκεῖ εἶναι ἢ ἄθλιος; ~(Σωκράτης)	~οὐκ	οἶδα, ὦ Πῶλε· οὐ γάρ
[526]	λάβῃ, ἄλλο μὲν ~περὶ αὐτοῦ	οὐκ	οἶδεν οὐδέν, οὔθ' ὅστις οὔθ'
[473]	καταγελᾶν, ἐλέγχειν δὲ μή; ~(Πῶλος)	~οὐκ	οἴει ἐξεληλέγχθαι, ὦ Σώκρατες, ὅταν
[450]	~ῥητορικήν, ὦ Γοργία, λέγεις; ἀλλ'	οὐκ	οἶμαί σε οὔτε τὴν ἀριθμητικὴν
[498]	οὐκ οἶδ' ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	οἶσθ' ὅτι τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθῶν
[511]	καὶ κάτω, ὦ Σώκρατες· ἢ	οὐκ	~οἶσθα ὅτι οὗτος ὁ μιμούμενος
[461]	μὰ τὸν (κύνα, ὦ ~Γοργία,	οὐκ	ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν ὥστε ἱκανῶς
[459]	εἰδότα καὶ δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι	οὐκ	ὄντα; ἢ τὸ παράπαν ~οὐχ
[513]	τὸ χεῖρον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	οὐκ	~ὀρθῶς βουλεύῃ, ὦ Καλλίκλεις· οὐ
[457]	τῇ ἰσχύϊ καὶ τῇ τέχνῃ	οὐκ	ὀρθῶς. οὔκουν ~οἱ διδάξαντες πονηροί,
[458]	τοι σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος ἐγὼ	οὐκ	ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν
[457]	~δ' ἐναντίως χρῆται. τὸν οὖν	οὐκ	ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν δίκαιον καὶ
[460]	πόλεως, ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ	~οὐκ	ὀρθῶς χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη
[467]	καὶ γὰρ νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος)	οὐκ	οὖν ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Σωκράτης)
[499]	δὲ ἑτέρως, ἐξαπατῶν με. καίτοι	οὐκ	ᾤμην γε ~κατ' ἀρχὰς ὑπὸ
[497]	πρὶν τὰ σμικρά· ἐγὼ δ'	οὐκ	~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι. ὅθεν οὖν
[501]	καὶ πολλὰς οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης)	οὔκ,	ἀλλὰ καὶ περὶ δύο καὶ
[477]	τινὰ ἐνορᾷς ἢ πενίαν; ~(Πῶλος)	οὔκ,	ἀλλὰ πενίαν. ~(Σωκράτης) ~τί δ'
[468]	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά; ~(Πῶλος)	οὔκ,	ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν
[448]	εἰ βούλει, ἐροῦ αὐτόν. ~(Σωκράτης)	~οὔκ,	εἰ αὐτῷ γε σοὶ βουλομένῳ
[466]	δύνανται ἐν ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης)	~οὔκ,	εἰ τὸ δύνασθαί γε λέγεις
[469]	τυραννεῖν οὐκ ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης)	~οὔκ,	εἰ τὸ τυραννεῖν γε λέγεις
[452]	εἶναι πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς γὰρ	οὔκ;	ἐρεῖ. καὶ μὴν ἀμφισβητεῖ γε
[494]	τῷ μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ	οὐκέτ'	ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ'
[515]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε	οὐκέτι	ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ
[487]	ἐμοῦ τε καὶ σοῦ, καὶ	~οὐκέτι	αὐτὸ δεήσει ἐπ' ἄλλην βάσανον
[525]	γίγνεται, καὶ οὗτοι αὐτοὶ μὲν	οὐκέτι	~ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι ὄντες,
[498]	εἶναι κακοὺς τοὺς κακούς· ἢ	οὐκέτι	φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ
[498]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί εἰσιν οἱ
[519]	ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων τῶν φασκόντων
[494]	τῷ ὡς πλεῖστον ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἀνάγκη γ' ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ,
[460]	που πράττει. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι,
[516]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης) ναί.
[479]	ἐμοῦ λεγόμενα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος)
[467]	δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας νοῦν ἔχοντας
[478]	ὦ Σώκρατες, ἡ δίκη. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	αὖ ἤτοι ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ
[514]	οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	δεύτερον αὖ τόδε, εἴ τι
[478]	παρὰ τοὺς δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)
[453]	ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἐάν τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας
[475]	ὑπερέχει. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἰ μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις μὲν
[520]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἴ τις αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ,
[515]	~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον ὅτι ἕκαστος
[516]	~(Καλλίκλης) ἔστω δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε καὶ
[475]	ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἴπερ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[494]	κνώμενον ἡδέως ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	εἴπερ ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης)
[477]	ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	εἴπερ καλά, ἀγαθά; ἢ γὰρ
[468]	οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀληθῆ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ τις
[459]	ἔσται. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἴπερ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται,
[477]	ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ ἀνίᾳ
[480]	ἔμπροσθεν ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ἢ κἀκεῖνα λυτέον ἢ τάδε
[513]	~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἡ μὲν ἑτέρα, ἡ πρὸς
[501]	δύο καὶ περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι,
[501]	φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ αἱ τοιαίδε ἅπασαι, οἷον
[449]	βούλομαι. ~(Γοργίας) κάλει δή. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν
[468]	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν,
[476]	ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ εἰ κάει τις, ἀνάγκη
[476]	κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ εἰ τέμνει τι, ὁ
[477]	τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ ἐν ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ
[450]	τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ἡ γυμναστικὴ περὶ λόγους
[449]	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ἡ μουσικὴ περὶ τὴν
[496]	καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως;
[474]	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ κάκιον, εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος)
[499]	~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ λῦπαι ὡσαύτως αἱ μὲν
[460]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ ὁ τὰ μουσικὰ μουσικός;
[467]	δῆλον ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ οἱ πλέοντές τε καὶ
[453]	ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ πείθει; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[497]	καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ πεινῶν καὶ τῶν ἄλλων
[459]	τοῦτο ἐνταῦθά γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ περὶ τὰς ἄλλας ἁπάσας
[504]	δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί.
[462]	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ σὺ κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν
[474]	κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ τἆλλα πάντα οὕτω καὶ
[505]	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον
[496]	ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα
[475]	~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ τὸ τῶν μαθημάτων κάλλος
[464]	~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ τούτων οἴει τινὰ εἶναι
[497]	παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ τῶν λυπῶν (καὶ τῶν
[475]	τῷ κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	κακῷ ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν κάκιον
[462]	τινος καὶ ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος)	~οὐκοῦν	καλόν σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ
[496]	καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις;
[460]	ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	κατὰ τοῦτον τὸν λόγον καὶ
[467]	πολλὴ ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	λέγεις εἶναι ἀγαθὸν μὲν σοφίαν
[498]	μᾶλλον χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	λυποῦνται μὲν καὶ χαίρουσιν καὶ
[476]	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ὁ κολαζόμενος δίκην διδοὺς δίκαια
[488]	λέγω, ὅτι ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οἱ πολλοὶ τοῦ ἑνὸς κρείττους
[516]	~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οἵ γε δίκαιοι ἥμεροι, ὡς
[522]	ἴσως· οἴεσθαί γε χρή. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οἴει ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν
[499]	τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς
[510]	καὶ σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ὅπου τύραννός ἐστιν ἄρχων ἄγριος
[447]	γέ τοι τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης)	~οὐκοῦν	ὅταν βούλησθε παρ' ἐμὲ ἥκειν
[515]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ὅτε Περικλῆς ἤρχετο λέγειν ἐν
[478]	μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οὗτος τυγχάνει ὢν ὃς ἂν
[514]	οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οὕτω πάντα, τά τε ἄλλα
[459]	σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	περὶ πάντων ὥστ' ἐν ὄχλῳ
[449]	ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	περὶ ὧνπερ λέγειν, καὶ φρονεῖν;
[459]	μᾶλλον εἰδέναι τῶν εἰδότων. ~(Γοργίας)	~οὐκοῦν	πολλὴ ῥᾳστώνη, ὦ Σώκρατες, γίγνεται,
[502]	τὸ λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	πρὸς πολὺν ὄχλον καὶ δῆμον
[504]	~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	πρὸς ταῦτα βλέπων ὁ ῥήτωρ
[502]	ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ῥητορικὴ δημηγορία ἂν εἴη· ἢ
[491]	ἡμῖν ὄντα τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	σὺ ἐρεῖς περὶ τίνων ὁ
[488]	σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὰ τούτων νόμιμα κατὰ φύσιν
[488]	ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὰ τῶν βελτιόνων; οἱ γὰρ
[499]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὰς μὲν χρηστὰς καὶ ἡδονὰς
[475]	ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὸ αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ
[478]	μοι ὁ μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὸ δίκην διδόναι μεγίστου κακοῦ
[505]	ψυχῇ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	τὸ εἴργειν ἐστὶν ἀφ' ὧν
[459]	ἔλεγον, ἔν γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὸ ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν,
[511]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τὸ μέγιστον αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει
[502]	~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	τὸ τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν
[498]	τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά, αἱ
[511]	ὢν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης)	οὐκοῦν	τοῦτο δὴ καὶ τὸ ἀγανακτητόν;
[466]	αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος)	οὐκοῦν	τοῦτο ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι;
[496]	φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	τούτου οὗ λέγεις τὸ μὲν
[510]	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τούτῳ τὸ μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι
[475]	ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	τῷ ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος) ναί.
[476]	ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ὑπό τινος ποιοῦντος; ~(Πῶλος) πῶς
[498]	παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	φῂς παραπλησίως χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι
[477]	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	χρημάτων (καὶ σώματος καὶ ψυχῆς,
[470]	κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν,	ὦ θαυμάσιε, (τὸ μέγα δύνασθαι)
[468]	οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ὡμολογήσαμεν, ἃ ἕνεκά του ποιοῦμεν,
[474]	σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδείς. ~(Σωκράτης)	οὔκουν	ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν οὖν·
[457]	καὶ τῇ τέχνῃ οὐκ ὀρθῶς.	οὔκουν	~οἱ διδάξαντες πονηροί, οὐδὲ ἡ
[516]	οὐκ ἄν ποτε ταῦτα ἔπασχον.	οὔκουν	οἵ γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι κατ'
[524]	καὶ ἴχνη εἶχε τῶν πληγῶν	οὐλὰς	ἐν τῷ σώματι ἢ ὑπὸ
[525]	τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ	οὐλῶν	μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ ἀδικίας,
[473]	γάρ σε ~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν	οὖν	ἃ διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν· σκόπει
[499]	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ'	οὖν	ἀγαθαὶ μὲν αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ
[523]	δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν· ~κακῶς	οὖν	αἱ δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ τε
[477]	ἀμφότερα; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ πένεσθαι καὶ
[484]	τε καὶ ἡττόνων. ~τὸ μὲν	οὖν	ἀληθὲς οὕτως ἔχει, γνώσῃ δέ,
[505]	ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς	οὖν	ἄλλος ἐθέλει; μὴ γάρ τοι
[463]	ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	ἂν μάθοις ἀποκριναμένου; ἔστιν γὰρ
[509]	ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. τί	οὖν	ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ,
[455]	ἄν σε ἀνερέσθαι. ὑπ' (ἐμοῦ	οὖν	~ἀνερωτώμενος νόμισον καὶ ὑπ' ἐκείνων
[497]	οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι. ὅθεν	οὖν	ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ οὐχ ἅμα
[498]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί	οὖν;	ἀπιόντων τῶν πολεμίων πότεροί σοι
[469]	ἐν τῇδε τῇ πόλει, εἰ	οὖν	ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι ~τὸ ἐγχειρίδιον,
[469]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις	οὖν	ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν δόξῃ αὐτῷ,
[465]	ἐκεῖνο ἐν σώματι. ἴσως μὲν	οὖν	~ἄτοπον πεποίηκα, ὅτι σε οὐκ
[509]	οὐ καταγέλαστος εἶναι. ἐγὼ μὲν	~οὖν	αὖ τίθημι (ταῦτα οὕτως ἔχειν·
[464]	ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν	οὖν	αὐτὸ καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν φημι
[455]	ὧν νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν; πειρῶ	οὖν	~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγώ
[452]	ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ ἐμή” εἰ	οὖν	αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην· σὺ ~δὲ
[524]	τῇ ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν	οὖν	~ἀφίκωνται παρὰ τὸν δικαστήν, οἱ
[500]	ἐστὶν οὗτος ἐκείνου διαφέρων. ἴσως	(οὖν	βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς ἄρτι ἐγὼ
[463]	μόρια ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ	οὖν	βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ
[517]	εἶναι ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα	οὖν	γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ τε καὶ
[505]	χάριν ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης) εἶεν· τί	οὖν	δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν λόγον
[450]	τέχνη. ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~τί	οὖν	δή ποτε τὰς ἄλλας τέχνας
[497]	~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί	οὖν	δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ τὰ
[515]	ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης. ~(Καλλίκλης) τί	οὖν	δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε
[480]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ	οὖν	δὴ ταῦτα ἀληθῆ, ὦ Πῶλε,
[452]	αὑτοῦ πόλει ~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης) τί	οὖν	δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ
[453]	δὲ καὶ σέ. ~(Γοργίας) τί	οὖν	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ
[457]	ἔλεγες περὶ τῆς ῥητορικῆς· φοβοῦμαι	οὖν	~διελέγχειν σε, μή με ὑπολάβῃς
[523]	~μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ	οὖν	δικασταὶ ὑπό τε τούτων ~ἐκπλήττονται,
[466]	τί τάχα δράσεις; ~(Πῶλος) ~ἆρ'	οὖν	δοκοῦσί σοι ὡς κόλακες ἐν
[456]	~δημιουργῶν ἐν πλήθει. ἡ μὲν	οὖν	δύναμις τοσαύτη ἐστὶν καὶ τοιαύτη
[454]	~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~βούλει	οὖν	δύο εἴδη θῶμεν πειθοῦς, τὸ
[526]	ὡς ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν· χαίρειν	οὖν	~ἐάσας τὰς τιμὰς τὰς τῶν
[492]	λέγειν δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι	οὖν	~ἐγώ σου μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι,
[465]	~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν	οὖν	ἐγώ φημι τὴν ῥητορικὴν εἶναι,
[466]	ἡ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας μὲν	οὖν	ἔγωγε εἶπον μόριον. ἀλλ' οὐ
[466]	ἐγὼ οὔ φημι; φημὶ μὲν	οὖν	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν οὐ
[485]	ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν	οὖν	ἔγωγε τοῦτο πάσχω καὶ πρὸς
[449]	ἀλλὰ καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	ἐθελήσαις ἄν, ὦ Γοργία, ὥσπερ
[474]	δὲ (πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα	οὖν	εἰ ἐθελήσεις ἐν τῷ μέρει
[458]	γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς σέ. ~(ἐγὼ	οὖν,	εἰ μὲν καὶ σὺ εἶ
[501]	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις	οὖν	εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις
[470]	δῆτα οὕτω γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις	οὖν	εἰπεῖν δι' ὅτι μέμφῃ τὴν
[495]	πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν,	εἴπερ ἐναντία ἐστὶν ταῦτα ἀλλήλοις,
[482]	δὲ καὶ αὐτὸς λεγομένοις. ἢ	οὖν	ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον,
[526]	κακοὶ γίγνονται τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ	οὖν	ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος
[519]	φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν· ~ὅταν	οὖν	ἔλθῃ ἡ καταβολὴ αὕτη τῆς
[484]	ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν	οὖν	ἔλθωσιν εἴς τινα ἰδίαν ἢ
[522]	ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι. εἰ μὲν	οὖν	ἐμέ τις ἐξελέγχοι ταύτην τὴν
[465]	συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα. ἄξιον μὲν	οὖν	ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν ἐστίν· λέγοντος
[506]	ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι τὸν λόγον, ἀλλ'	οὖν	ἐμοῦ γε ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν
[524]	ἐκ τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι	οὖν	ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ
[462]	αὐτὴν φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~βούλει	οὖν,	ἐπειδὴ τιμᾷς τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν
[527]	καὶ ζῆν καὶ τεθνάναι. τούτῳ	οὖν	ἑπώμεθα, καὶ τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν,
[467]	πράττει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	ἔστιν τι τῶν ὄντων ὃ
[493]	καὶ ~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν	οὖν	ἕτερος πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι μήτε
[496]	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον	οὖν	ἔτι πλείω ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς
[523]	τὰ τῶν κρινομένων. ~πρῶτον μὲν	οὖν,	ἔφη, παυστέον ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς
[523]	~κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται. ~Πολλοὶ	οὖν,	ἦ δ' ὅς, ψυχὰς πονηρὰς
[487]	καὶ αὐτὸς φῄς. τῷ ὄντι	οὖν	ἡ ἐμὴ καὶ ἡ ~σὴ
[454]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ποτέραν	οὖν	ἡ ῥητορικὴ πειθὼ ποιεῖ ἐν
[518]	ὁ δὲ οἶνον. ἴσως ἂν	οὖν	ἠγανάκτεις, εἴ σοι ἔλεγον ἐγὼ
[527]	εἰς τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ	οὖν	ἡγεμόνι τῷ λόγῳ χρησώμεθα τῷ
[450]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ἆρ'	οὖν,	(ἣν νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ
[465]	ἐθέλω ~ὑποσχεῖν λόγον. ~(τῇ μὲν	οὖν	ἰατρικῇ, ὥσπερ λέγω, ἡ ὀψοποιικὴ
[468]	γάρ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	καὶ ἃ βούλεται, εἴπερ τυγχάνει
[458]	ἐάν τι λέγητε· ἐμοὶ δ'	οὖν	καὶ αὐτῷ μὴ γένοιτο τοσαύτη
[474]	οὔκουν ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν	οὖν·	καὶ γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι
[523]	~γὰρ προί̈ σασι. τοῦτο μὲν	οὖν	καὶ δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ
[466]	ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν	οὖν	καὶ (ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου μὴ
[498]	~(Σωκράτης) οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν δ'	οὖν	καὶ οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα
[458]	ὁ λόγος ὤν. εἰ μὲν	οὖν	καὶ σὺ φῂς τοιοῦτος εἶναι,
[505]	μὴ ἄνευ κεφαλῆς περιίῃ. ἀπόκριναι	οὖν	καὶ τὰ λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν
[483]	καὶ οἱ πολλοί. πρὸς αὑτοὺς	οὖν	καὶ τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον τούς
[510]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	καὶ τὸ μὴ ἀδικεῖν; ἢ
[463]	~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος) ~τί	οὖν;	καλὸν ἢ αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν
[450]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ μὲν	οὖν	καλῶς ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[452]	ἄν. τίς ὤν; ~χρηματιστής. τί	οὖν;	κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν
[476]	καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις	οὖν	λέγειν ὡς οὐχὶ τά γε
[452]	ἂν ἴσως ὅτι ἰατρός. τί	οὖν	λέγεις; ἦ τὸ τῆς σῆς
[460]	οὐ φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι	οὖν	λέγων ὀλίγῳ πρότερον ὅτι οὐ
[450]	~ὡς ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	μανθάνω οἵαν αὐτὴν βούλει καλεῖν;
[521]	~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν	οὖν	με παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν τῆς
[465]	~διὰ τῆς γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν'	οὖν	μὴ μακρολογῶ, ἐθέλω σοι εἰπεῖν
[474]	καὶ οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ	οὖν	μηδὲ νῦν με κέλευε ἐπιψηφίζειν
[452]	τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι	οὖν	νομίσας, ὦ Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ
[523]	παρὰ τοῦ ~πατρὸς παρέλαβον. ἦν	οὖν	νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ
[523]	(σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι. εἶπεν	οὖν	ὁ Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ, ἔφη,
[460]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί	οὖν;	ὁ τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός,
[488]	ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ'	οὖν	οἱ πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως, ὡς
[467]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν	οὖν	οἱ ῥήτορες μέγα δύναιντο ἢ
[466]	φημὶ γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν	οὖν	οἴει εἶναι, ἐάν τις ποιῇ
[504]	καὶ τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί	οὖν	ὄνομά ἐστιν ἐν τῷ σώματι
[509]	~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν	οὖν	ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν τε καὶ
[461]	~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν ἀδικεῖν. ταῦτα	οὖν	ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μὰ τὸν
[468]	ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν	οὖν	ὅπως ὁ τοιοῦτος (μέγα δύναται
[513]	ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ'	οὖν	ὅτι δύ' ἔφαμεν εἶναι τὰς
[512]	σώματα ~οὔτε τὰς ψυχάς. λογίζεται	οὖν	ὅτι οὐκ, εἰ μέν τις
[452]	σήν, φαῖμεν ἂν ἡμεῖς. δῆλον	οὖν	ὅτι ~τὸ μετὰ τοῦτο ἔροιτ'
[478]	δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ χρώμενοι κολάζουσιν
[479]	πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	οὐ περὶ τούτου, ὦ φίλε,
[521]	πολιτικὰ μόνος τῶν νῦν· ἅτε	οὖν	οὐ πρὸς χάριν ~λέγων τοὺς
[477]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ταύτην	οὖν	οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ ἀμαθίαν
[516]	ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί	οὖν;	οὐκ ἔδει αὐτούς, ὡς ἄρτι
[457]	ὁ ~δ' ἐναντίως χρῆται. τὸν	οὖν	οὐκ ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν δίκαιον
[500]	καὶ ~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως	οὖν	οὔπω οἶσθα τί λέγω. ~(Καλλίκλης)
[472]	τούτους χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν μὲν	οὖν	~οὗτός τις τρόπος ἐλέγχου, ὡς
[467]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι	οὖν	οὕτω καὶ περὶ πάντων; ἐάν
[478]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	οὕτως ἂν περὶ σῶμα εὐδαιμονέστατος
[513]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	οὕτως ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν τῇ
[500]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	παντὸς ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα
[472]	ὃν ~ἐγὼ αὖ οἶμαι. παραβαλόντες	οὖν	παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ τι
[498]	κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ
[514]	εἴ σοι ἥδιον. ~(Σωκράτης) ~εἰ	οὖν	παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ
[527]	τῇ ἄλλῃ πάσῃ πράξει. ἐμοὶ	οὖν	πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος
[485]	σὲ ἐπιεικῶς ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω	οὖν	πεπονθέναι νῦν ὅπερ ὁ ~Ζῆθος
[523]	αἱ δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ τε	οὖν	Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ
[467]	γὰρ νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ	οὖν	ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ
[510]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τίς	οὖν	ποτ' ἐστὶν τέχνη τῆς παρασκευῆς
[452]	παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν	οὖν	πρὸς αὐτόν· τί δὲ δή;
[501]	καὶ ~πορίζεται τὰς ἡδονάς. ταῦτ'	οὖν	πρῶτον σκόπει εἰ δοκεῖ σοι
[513]	τῷ Πυριλάμπους γε πρός. ὅστις	οὖν	σε τούτοις ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται, οὗτός
[470]	ἀλλ' ἀκούω γε. ~(Πῶλος) ~εὐδαίμων	οὖν	σοι δοκεῖ εἶναι ἢ ἄθλιος;
[467]	εἰδῶ ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον	οὖν	σοι δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τοῦτο
[522]	τύχω, τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ	οὖν	σοι, ὦ Σώκρατες, καλῶς ἔχειν
[487]	~σοφώτεροι γενόμενοι λήσετε διαφθαρέντες. ἐπειδὴ	οὖν	σου ἀκούω ταὐτὰ ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος
[481]	~δήμου καὶ τοῦ Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι	οὖν	σου ἑκάστοτε, καίπερ ὄντος δεινοῦ,
[475]	~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν	οὖν	σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον καὶ
[470]	ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~πότε	οὖν	σὺ φῂς ἄμεινον εἶναι ταῦτα
[479]	σοί γε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	συμβαίνει μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία
[466]	τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ γὰρ	οὖν.	~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν οἴει εἶναι,
[489]	οὕτω λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ μέν, ὦ
[473]	διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ γε αὐτοὺς
[459]	ἀλλὰ ~(πείθοντα; ~(Γοργίας) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~ἔλεγές τοι νυνδὴ ὅτι
[462]	~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν δὴ τούτων
[477]	τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ σώματος
[497]	ἀγαθοὺς καλεῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) τί δέ; παῖδα ἀνόητον
[494]	ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ τινα αὖ σὺ
[468]	οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~πότερον	οὖν	τὰ μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα τῶν
[499]	τι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	τὰς τοιάσδε λέγεις, οἷον κατὰ
[523]	ἡ κρίσις ᾖ. ~ἐγὼ μὲν	οὖν	ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς
[527]	καὶ πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα δ'	οὖν	ταῦτα μῦθός σοι δοκεῖ λέγεσθαι
[518]	δίκαιον δεσποίνας εἶναι τούτων. ταὐτὰ	οὖν	ταῦτα ὅτι ἔστιν καὶ ~περὶ
[507]	ὃν σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν	οὖν	ταῦτα οὕτω τίθεμαι καί φημι
[497]	οὔ, ὡς ἑτέρων ὄντων· πῶς	οὖν	ταὐτὰ ἂν εἴη τὰ ~ἡδέα
[454]	πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον	οὖν	ταὐτὸν δοκεῖ σοι εἶναι μεμαθηκέναι
[477]	ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τίς	οὖν	τέχνη πενίας ἀπαλλάττει; οὐ χρηματιστική;
[464]	πλείστου ἀξία εἶναι. ὑπὸ μὲν	οὖν	τὴν ἰατρικὴν ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν,
[483]	φύσις καὶ ὁ νόμος· ~ἐὰν	οὖν	τις αἰσχύνηται (καὶ μὴ τολμᾷ
[496]	ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ'	οὖν	τό γε πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν.
[478]	~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ'	οὖν	τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν, καὶ
[496]	λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ	οὖν	τὸ συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν
[477]	διδούς; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	οὖν	τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε
[516]	ὡς πονηροῦ ὄντος. ~(Καλλίκλης) τί	οὖν;	τούτου ἕνεκα κακὸς ἦν Περικλῆς;
[478]	ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί	οὖν	τούτων κάλλιστόν ἐστιν (ὧν λέγεις)
[477]	ἀδικίαν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς	οὖν	τούτων τῶν πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ
[490]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ	οὖν	τούτων τῶν σιτίων πλέον ἡμῶν
[506]	φανερὸν γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι (μὲν	οὖν	τῷ λόγῳ ἐγὼ ὡς ἄν
[475]	δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι	οὖν	ὑπὸ μὲν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων
[466]	ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί	οὖν	φῄς; κολακεία δοκεῖ σοι εἶναι
[458]	πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν	οὖν	χρὴ καὶ τὸ τούτων, μή
[526]	ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν	οὖν,	ὦ Καλλίκλεις, ὑπό τε τούτων
[475]	ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς	οὖν,	ὦ Πῶλε, ὁ ἔλεγχος παρὰ
[470]	ὅρον ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ μὲν	οὖν,	ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο.
[495]	ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι	οὖν	ὡς ἕτερον τὴν ἀνδρείαν τῆς
[488]	ἀλλ' ἀμαθίᾳ τῇ ἐμῇ· σὺ	οὖν,	ὥσπερ ~ἤρξω νουθετεῖν με, μὴ
[485]	πρὸς τὸν Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου,	οὗπερ	ἐμνήσθην. καὶ γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ'
[463]	τὴν ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν λέληθα	οὔπω	ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ
[497]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ	οὔπω	εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι
[500]	~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως οὖν	οὔπω	οἶσθα τί λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ
[508]	οἱ σοφοί, ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ	οὐρανὸν	καὶ (γῆν καὶ θεοὺς καὶ
[520]	~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν	οὕς	φασιν ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως ἔχει;
[466]	ἦ οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες	οὓς	ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ οἱ τύραννοι,
[504]	τοὺς ~λόγους προσοίσει ταῖς ψυχαῖς	οὓς	ἂν λέγῃ, καὶ τὰς πράξεις
[516]	Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν οὗτοι	οὓς	ἐθεράπευεν, ἵνα αὐτοῦ δέκα ἐτῶν
[521]	πρὸς χάριν ~λέγων τοὺς λόγους	οὓς	λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς τὸ
[504]	τε δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ καὶ	οὓς	νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ περὶ τὸ
[464]	δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν τὰ σώματα,	οὓς	οὐκ ἂν ῥᾳδίως αἴσθοιτό τις
[509]	ὡς γοῦν ἂν δόξειεν οὑτωσί,	οὓς	σὺ εἰ μὴ λύσεις ἢ
[513]	οὐδὲν ἄλλο ἢ κολακεία ~τυγχάνει	οὖσα·	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ
[505]	ἂν πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός τε	~οὖσα	καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄδικος καὶ
[481]	γε τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη	οὖσα.	~(Καλλίκλης) ~εἰπέ μοι, ὦ (Χαιρεφῶν)
[451]	ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν	οὖσα	τούτων τις τῶν τεχνῶν τῶν
[451]	μὲν γὰρ δὴ ἡ ῥητορικὴ	οὖσα	τῶν λόγῳ τὰ πάντα ~διαπραττομένων
[449]	περὶ τί τῶν ὄντων τυγχάνει	οὖσα;	ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ τὴν
[464]	ἀλλήλαις, ἅτε περὶ τὸ αὐτὸ	οὖσαι,	~ἑκάτεραι τούτων, ἥ τε ἰατρικὴ
[451]	τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ ἄλλαι τοιαῦται	οὖσαι,	πειρῶ εἰπεῖν ἡ περὶ τί
[492]	κολάζειν, ~(ταύταις δὲ ὡς μεγίσταις	οὔσαις	ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν
[464]	~τί δέ; δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν,	οὖσαν	δ' οὔ; οἷον τοιόνδε λέγω·
[454]	ἁπάσας ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς	οὔσας	καὶ ἧστινος καὶ περὶ ὅτι·
[450]	ἄλλας τέχνας οὐ ῥητορικὰς καλεῖς,	οὔσας	περὶ λόγους, εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν
[464]	οὐκ ἔχω σοι, μιᾶς δὲ	οὔσης	τῆς τοῦ σώματος ~θεραπείας δύο
[486]	(τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν	οὐσίαν,	ἀτεχνῶς δὲ ἄτιμον ζῆν ἐν
[472]	ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με ἐκ ~τῆς	οὐσίας	καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ
[511]	συμπλεόντων οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ	οὕστινας	ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς
[511]	οἶμαι ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν ἐστιν	οὕστινάς	τε ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων οὐκ
[464]	τι ἀλλήλων. τεττάρων δὴ τούτων	οὐσῶν,	καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον
[487]	~συνεχώρησας σὺ οὔτε σοφίας ἐνδείᾳ	οὔτ'	αἰσχύνης περιουσίᾳ, οὐδ' αὖ ἀπατῶν
[474]	~ἐγὼ δέ γε οὔτ' ἐμὲ	οὔτ'	ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ σὺ
[475]	ἂν ἐγὼ οὔτ' ἂν σὺ	οὔτ'	ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν
[474]	ἀλλ' οὔτ' ἐγὼ οὔτε σὺ	οὔτ'	ἄλλος οὐδείς. ~(Σωκράτης) οὔκουν ἀποκρινῇ;
[512]	οὔτ' ἂν δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις,	οὔτ'	ἂν αὐτὸς λαβεῖν τὴν ἐκείνου.
[486]	μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις μορφώματι, καὶ	~οὔτ'	ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν
[512]	μηχανοποιόν, καὶ ~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ	οὔτ'	ἂν δοῦναι θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ'
[475]	~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι	οὔτ'	ἂν ἐγὼ οὔτ' ἂν σὺ
[475]	ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ	οὔτ'	ἂν σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς
[491]	ἢ οὔτε ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ	οὔτ'	αὐτὸς ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε
[495]	~(Σωκράτης) ~οὐ τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ	οὔτ'	ἐγώ, εἴπερ ποιῶ τοῦτο, οὔτε
[474]	~(Πῶλος) πολλοῦ γε δεῖ, ἀλλ'	οὔτ'	ἐγὼ οὔτε σὺ οὔτ' ἄλλος
[486]	βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς λόγον,	οὔτ'	εἰκὸς ἂν καὶ πιθανὸν ἂν
[474]	διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ γε	οὔτ'	ἐμὲ οὔτ' ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα.
[516]	ἔστι ταῦτ' οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ	οὔτ'	~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ οὐδενί· ἢ
[516]	τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι ταῦτ'	οὔτ'	ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ
[467]	ἢ κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων,	~οὔτε	ἀγαθὸν οὔτε κακόν; ~(Πῶλος) πολλὴ
[457]	διδάξαντες πονηροί, οὐδὲ ἡ τέχνη	οὔτε	αἰτία οὔτε πονηρὰ τούτου ἕνεκά
[522]	δὴ τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες δικασταί,	οὔτε	ἄλλο οὐδέν· ὥστε ἴσως, ὅτι
[512]	οὔτε στρατηγοῦ, μὴ ὅτι κυβερνήτου,	~οὔτε	ἄλλου οὐδενὸς ἐλάττω ἐνίοτε δύναται
[465]	καὶ οὐκ ἔχουσιν ὅτι χρήσονται	οὔτε	αὐτοὶ ἑαυτοῖς οὔτε οἱ ἄλλοι
[507]	ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ βίον ζῶντα.	οὔτε	γὰρ ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς
[522]	πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον.	~οὔτε	γὰρ ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω
[485]	οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε ~καλοῦ	οὔτε	γενναίου (πράγματος· ὅταν δὲ δὴ
[507]	γὰρ δὴ σώφρονος ἀνδρός ἐστιν	οὔτε	~διώκειν οὔτε φεύγειν ἃ μὴ
[484]	λέγει δ' ὅτι οὔτε πριάμενος	οὔτε	~δόντος τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο τὰς
[508]	οὐχ οἷός τ' εἰμὶ βοηθῆσαι	οὔτε	ἐμαυτῷ οὔτε τῶν ~φίλων οὐδενὶ
[491]	πλέον ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ; ἢ	οὔτε	ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ' αὐτὸς
[507]	~προσφιλὴς ἂν εἴη ὁ τοιοῦτος	οὔτε	θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ
[467]	ἢ μεταξὺ τούτων, ~οὔτε ἀγαθὸν	οὔτε	κακόν; ~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη, ὦ
[485]	καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν	οὔτε	~καλοῦ οὔτε γενναίου (πράγματος· ὅταν
[501]	χείρων τῶν ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι	~οὔτε	μέλον αὐταῖς ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι
[473]	ὁ ~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα ἀδίκως	οὔτε	ὁ διδοὺς δίκην δυοῖν γὰρ
[473]	τοίνυν οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν,	οὔτε	ὁ ~κατειργασμένος τὴν τυραννίδα ἀδίκως
[465]	ὅτι χρήσονται οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς	οὔτε	οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ
[522]	δὲ οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ	οὔτε	οἷς πορίζεται· ἐάν ~τέ τίς
[457]	οὐδὲ ἡ τέχνη οὔτε αἰτία	οὔτε	πονηρὰ τούτου ἕνεκά ἐστιν, ~ἀλλ'
[484]	οὐκ ἐπίσταμαι λέγει δ' ὅτι	οὔτε	πριάμενος οὔτε ~δόντος τοῦ Γηρυόνου
[501]	βελτίων ἢ χείρων τῶν ἡδονῶν,	οὔτε	σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον αὐταῖς ἄλλο
[487]	ἄν ποτε αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ	οὔτε	σοφίας ἐνδείᾳ οὔτ' αἰσχύνης περιουσίᾳ,
[512]	ὦ θαυμάσιε, τὸν μηχανοποιόν, ὃς	οὔτε	στρατηγοῦ, μὴ ὅτι κυβερνήτου, ~οὔτε
[495]	οὔτ' ἐγώ, εἴπερ ποιῶ τοῦτο,	οὔτε	σύ. ἀλλ' ὦ μακάριε, ἄθρει
[474]	γε δεῖ, ἀλλ' οὔτ' ἐγὼ	οὔτε	σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδείς. ~(Σωκράτης)
[512]	βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι ἐνέβησαν,	οὔτε	τὰ σώματα ~οὔτε τὰς ψυχάς.
[512]	οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε τὰ σώματα	~οὔτε	τὰς ψυχάς. λογίζεται οὖν ὅτι
[517]	ὥστε, εἰ οὗτοι ῥήτορες ἦσαν,	οὔτε	τῇ ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ ἐχρῶντο οὐ
[517]	ἐχρῶντο οὐ γὰρ ἂν ἐξέπεσον	οὔτε	τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μέντοι
[501]	τὴν φύσιν σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς	οὔτε	τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως τε παντάπασιν
[450]	λέγεις; ἀλλ' οὐκ οἶμαί σε	οὔτε	τὴν ἀριθμητικὴν οὔτε τὴν ~γεωμετρίαν
[450]	οἶμαί σε οὔτε τὴν ἀριθμητικὴν	οὔτε	τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας)
[501]	κομιδῇ ~ἀτέχνως ἐπ' αὐτὴν ἔρχεται,	οὔτε	τι τὴν φύσιν σκεψαμένη τῆς
[522]	λόγους ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ,	οὔτε	τὸ ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι
[508]	(οὔτε τὸ σῶμα τὸ ἐμὸν	οὔτε	τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν
[508]	εἶναι, οὐδέ γε τὸ ~τέμνεσθαι	(οὔτε	τὸ σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε
[469]	δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ χρὴ	οὔτε	τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε τοὺς
[469]	χρὴ οὔτε τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν	οὔτε	τοὺς ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος)
[457]	ὅτι ~δύναιτο ἂν τοῦτο ποιῆσαι	οὔτε	τοὺς ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ δικαίως
[457]	τι μᾶλλον τούτου ἕνεκα δεῖ	οὔτε	τοὺς ἰατροὺς τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι
[522]	καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ	οὔτε	τοὺς πορίζοντας ζηλῶ οὔτε οἷς
[508]	τ' εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ	οὔτε	τῶν ~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ τῶν
[507]	σώφρονος ἀνδρός ἐστιν οὔτε ~διώκειν	οὔτε	φεύγειν ἃ μὴ προσήκει, ἀλλ'
[450]	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	οὔτοι	τούτων γε οὐδεμίαν οἶμαί σε
[493]	Ἅιδου τὸ ἀιδὲς δὴ λέγων	οὗτοι	ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι,
[525]	τούτων τὰ παραδείγματα γίγνεται, καὶ	οὗτοι	αὐτοὶ μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται οὐδέν,
[525]	τὰ τῶν πόλεων ~πραξάντων γεγονότας·	οὗτοι	γὰρ διὰ τὴν ἐξουσίαν μέγιστα
[517]	καὶ προείλου τούτους τοὺς ἄνδρας·	οὗτοι	δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου τοῖς
[516]	τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι	οὗτοι,	εἰ ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς
[522]	ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς λέγειν, ἃς	οὗτοι	εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ
[518]	καὶ Σάραμβος ὁ κάπηλος, ὅτι	οὗτοι	~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί, ὁ
[483]	ἔχοι τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' οἶμαι	οὗτοι	κατὰ ~φύσιν τὴν τοῦ δικαίου
[502]	πρὸς πολὺν ὄχλον καὶ δῆμον	οὗτοι	λέγονται οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί.
[451]	τοῦτο τῶν ὄντων, περὶ οὗ	οὗτοι	οἱ λόγοι εἰσὶν οἷς ἡ
[525]	ὑπὸ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων	οὗτοι	οἳ ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν·
[524]	δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν·	~οὗτοι	οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν
[516]	περὶ Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν	οὗτοι	οὓς ἐθεράπευεν, ἵνα αὐτοῦ δέκα
[502]	τοὺς αὑτῶν λόγους, ἢ ~καὶ	οὗτοι	πρὸς τὸ χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις
[517]	τοῖς νῦν ὄντες, ὥστε, εἰ	οὗτοι	ῥήτορες ἦσαν, οὔτε τῇ ἀληθινῇ
[489]	~ἴσως τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ	οὗτοι	φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα εἶναι νόμιμα;
[479]	ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ που	οὗτοι,	ὦ ἄριστε, τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι
[508]	δὲ ~οἱ ἄθλιοι, ἢ εἰ	οὗτος	ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον τί τὰ
[482]	ἔμπληκτος· ὁ μὲν γὰρ Κλεινίειος	οὗτος	ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ λόγων, ἡ
[452]	τὸν παιδοτρίβην· ὁ δὲ χρηματιστὴς	οὗτος	ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ οὐχ
[505]	ἀλλ' ἄλλον τινὰ ἐρώτα. ~(Σωκράτης)	~οὗτος	ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ
[467]	ὅτι ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Πῶλος)	οὗτος	ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ φημι ποιεῖν
[507]	πονηρὸν καὶ κακῶς πράττοντα ἄθλιον·	οὗτος	δ' ἂν εἴη ὁ ἐναντίως
[478]	ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	οὗτος	δ' ἦν ὁ νουθετούμενός τε
[484]	βασιλεὺς ~θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων·	~οὗτος	δὲ δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν
[472]	ἕνα τινὰ παρέχηται ἢ μηδένα.	~οὗτος	δὲ ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός
[468]	αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ ὂν κάκιον,	οὗτος	δήπου ποιεῖ ἃ δοκεῖ αὐτῷ·
[500]	~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί ποτ' ἐστὶν	οὗτος	ἐκείνου διαφέρων. ἴσως (οὖν βέλτιστόν
[507]	κολαστέον, ~εἰ μέλλει εὐδαίμων εἶναι.	οὗτος	ἔμοιγε δοκεῖ ὁ σκοπὸς εἶναι
[471]	πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα	οὗτός	ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος κατὰ τὸν
[471]	ἠμεληκέναι· καὶ νῦν ἄλλο τι	οὗτός	~ἐστιν ὁ λόγος, ᾧ με
[473]	τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ,	οὗτος	~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ ἐὰν διαφυγὼν
[463]	ἡμῖν καταφανὲς ἐγένετο τί ποτε	οὗτος	ἡγεῖται ~ὃ δ' ἐγὼ καλῶ
[527]	λόγοις τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος	οὗτος	~ἠρεμεῖ ὁ λόγος, ὡς εὐλαβητέον
[503]	γὰρ οὐκ οἶδα τίς ἐστιν	οὗτος.	~(Καλλίκλης) ~τί δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ
[510]	πολὺ φαυλότερος εἴη, οὐδ' ἂν	οὗτος·	καταφρονοῖ γὰρ ἂν αὐτοῦ ὁ
[510]	ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι.	οὗτος	~μέγα (ἐν ταύτῃ τῇ πόλει
[512]	τὸ σῶμα συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη,	οὗτος	μὲν ἄθλιός ἐστιν ὅτι οὐκ
[485]	δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες,	οὗτος	ὁ ἀνήρ. ὃ γὰρ νυνδὴ
[508]	ἀμελεῖς. εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος δὴ	οὗτος	ὁ λόγος (ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς
[511]	Σώκρατες· ἢ οὐκ ~οἶσθα ὅτι	οὗτος	ὁ μιμούμενος τὸν μὴ μιμούμενον
[527]	παραφανέντι, ὃς ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι	οὗτος	ὁ τρόπος ἄριστος τοῦ βίου,
[469]	αὐτίκα μάλα δεῖν τεθνάναι, τεθνήξει	~οὗτος	ὃν ἂν δόξῃ· κἄν τινα
[494]	κεφάλαιον, ὁ τῶν κιναίδων βίος,	οὗτος	οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς καὶ
[513]	οὖν σε τούτοις ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται,	οὗτός	σε ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς
[493]	τὴν ἀπληστίαν ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ	οὗτος	σοί, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς
[472]	χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν μὲν οὖν	~οὗτός	τις τρόπος ἐλέγχου, ὡς σύ
[478]	ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οὗτος	τυγχάνει ὢν ὃς ἂν τὰ
[460]	~νῦν (δέ γε ὁ αὐτὸς	οὗτος	φαίνεται, ὁ ῥητορικός, οὐκ ἄν
[490]	δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο τι ἢ	οὗτος,	~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν, βελτίων καὶ
[489]	νόμον, ἐπὶ τὴν φύσιν. ~(Καλλίκλης)	~οὑτοσὶ	ἀνὴρ οὐ παύσεται φλυαρῶν. εἰπέ
[472]	τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά γε, ἐπεὶ	οὕτω	γ' ἂν ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης)
[505]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	οὕτω	γάρ που αὐτῇ ἄμεινον τῇ
[492]	~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι γὰρ ἂν	οὕτω	γε καὶ οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι
[469]	δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος) οὐ δῆτα	οὕτω	γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν εἰπεῖν
[514]	ἢ πολλὰ καὶ μηδενὸς ἄξια,	οὕτω	δὴ ἀνόητον ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν
[508]	ἐάντε, τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ	οὕτω	~διακεῖσθαι πάντων δὴ αἴσχιστόν ἐστιν,
[457]	καὶ μαθόντες καὶ διδάξαντες ἑαυτούς,	(οὕτω	~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν
[495]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δή μοι, ἐπειδὴ	οὕτω	δοκεῖ, διελοῦ τάδε· ἐπιστήμην που
[461]	(τῇ ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως χρῷτο,	οὕτω	~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν
[476]	σφόδρα γε κάει ἢ ἀλγεινῶς,	οὕτω	κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς ἂν
[505]	σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ	~οὕτω	καὶ ζῆν μοχθηρῶς. ἢ οὐχ
[509]	ὡς ἑκάστου κακοῦ μέγεθος πέφυκεν,	οὕτω	καὶ κάλλος τοῦ δυνατὸν εἶναι
[507]	προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι	οὕτω.	~καὶ μὴν περὶ μὲν ἀνθρώπους
[467]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν	οὕτω	καὶ περὶ πάντων; ἐάν τίς
[461]	~(Πῶλος) ~τί δέ, ὦ Σώκρατες;	οὕτω	καὶ σὺ περὶ τῆς ῥητορικῆς
[474]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τἆλλα πάντα	οὕτω	καὶ σχήματα καὶ χρώματα ἢ
[476]	τύπτει ἢ ταχὺ ὁ (τύπτων,	οὕτω	καὶ τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος)
[520]	~δύναιτό τις ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ	οὕτω;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ'
[460]	τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ τἆλλα	οὕτω	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, ὁ
[527]	καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα	οὕτω	κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε ἤδη, ἐὰν
[489]	~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις·	οὕτω	λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.
[458]	~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων λόγων καὶ	οὕτω	λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι
[469]	κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται	~οὕτω	(μέγα ἐγὼ δύναμαι ἐν τῇδε
[455]	τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι	οὕτω	μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα.
[514]	ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν,	οὕτω	μὲν διακειμένων, νοῦν ἐχόντων ἦν
[469]	εἴποις ἰδὼν ὅτι ὦ Σώκρατες,	οὕτω	μὲν πάντες ἂν μέγα ~δύναιντο,
[480]	~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη ταῦτα ἐκείνοις	οὕτω	μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ μή;
[447]	μάχης φασὶ χρῆναι, ὦ Σώκρατες,	οὕτω	μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ, τὸ
[514]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οὕτω	πάντα, τά τε ἄλλα κἂν
[514]	~ἀνόητόν σοι δοκεῖ ἂν εἶναι	οὕτω	πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[507]	σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι,	οὕτω	~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους
[470]	λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον τὸν	οὕτω	πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ
[453]	~ἕνεκα ἀλλὰ τοῦ λόγου, ἵνα	οὕτω	προί̈ ῃ ὡς μάλιστ' ἂν
[479]	ἢ οὐ δοκεῖ καὶ σοὶ	οὕτω;	~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε,
[466]	πῶς δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι	οὕτω	πως ἔλεγες· ἦ οὐχὶ ἀποκτεινύασιν
[484]	~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει	οὕτω	πως τὸ γὰρ ᾆσμα οὐκ
[456]	τις ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ μέγεθος	οὕτω	σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ πάντα γε
[469]	ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί δέ;	οὕτω	σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν
[472]	εὐδαίμονα δέ. ἄλλο τι ὡς	οὕτω	σου νομίζοντος διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ
[504]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο	οὕτω.	~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα καὶ κόσμου
[499]	Πώλῳ. ἆρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ	οὕτω,	τέλος εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων
[507]	ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα	οὕτω	τίθεμαι καί φημι ταῦτα ἀληθῆ
[483]	πόλεσι καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι	~οὕτω	τὸ δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω
[494]	ἐκεῖνος ὃς ἂν φῇ ἀνέδην	οὕτω	τοὺς ~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν,
[504]	τὸ σῶμα καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν	οὕτω	τοῦτ' ~ἔχειν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[518]	οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν, οἵ, ἂν	οὕτω	τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες τὰ
[508]	~ἐκεῖ ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις	οὕτω	φανέντα, ὡς ἐγὼ λέγω, κατέχεται
[465]	ὅπερ μέντοι λέγω, διέστηκε μὲν	~οὕτω	φύσει, ἅτε δ' ἐγγὺς ὄντων
[527]	πολλούς, φευκτέον· καὶ τῇ ῥητορικῇ	οὕτω	~χρηστέον ἐπὶ τὸ δίκαιον ἀεί,
[485]	ἴδω, ᾧ ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι	οὕτω,	ψελλιζόμενον καὶ παῖζον, χαίρω ~τε
[468]	πόλεων οὐδὲ χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς	οὕτως,	ἀλλ' ἐὰν μὲν ὠφέλιμα ᾖ
[478]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	οὕτως	ἂν περὶ σῶμα εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος
[464]	καὶ ἰατρόν, ἢ ἐν ἀνδράσιν	οὕτως	~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ παῖδες, πότερος
[500]	μήτ' (αὖ τὰ παρ' ἐμοῦ	~οὕτως	ἀποδέχου ὡς παίζοντος· ὁρᾷς γὰρ
[485]	ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος	οὕτως	αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι
[454]	ἐπειδή γε καὶ σοὶ δοκεῖ	οὕτως.	~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν τῆς πειθοῦς
[522]	καλῶς ἔχειν ἄνθρωπος ἐν πόλει	οὕτως	διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ
[505]	~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον εἶναι	οὕτως.	εἰ μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε
[449]	διὰ βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ νῦν	οὕτως	εἰπὲ τίς ἡ τέχνη ~καὶ
[450]	καλεῖν, οὐχ ὅτι τῷ ~ῥήματι	οὕτως	εἶπες, ὅτι ἡ διὰ λόγου
[513]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	οὕτως	ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν τῇ πόλει
[478]	πονηρίας καὶ ἀδικίας; εἰ μὴ	οὕτως	εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει· ποῖ ἄγομεν
[484]	ἡττόνων. ~τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς	οὕτως	ἔχει, γνώσῃ δέ, ἂν ἐπὶ
[522]	βούλει, σοὶ ~ἐγώ, ὡς τοῦτο	οὕτως	ἔχει, ἐθέλω λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης)
[495]	αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο	οὕτως	ἔχει, καὶ ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης)
[483]	δηλοῖ δὲ ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι	οὕτως	ἔχει, καὶ ἐν ~τοῖς ἄλλοις
[509]	(ταῦτα οὕτως ἔχειν· εἰ δὲ	οὕτως	ἔχει καὶ μέγιστον τῶν κακῶν
[510]	τοῦτον οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει. οὐχ	~οὕτως	ἔχει; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[520]	ὠφελήκασιν οὕς φασιν ὠφελεῖν. οὐχ	οὕτως	ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[480]	συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί, τοῦτό γε	οὕτως	ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον δέ γε
[509]	τοῦ μή. ἆρα ἄλλως ἢ	οὕτως	ἔχει, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ
[459]	ῥήτωρ τῶν ἄλλων διὰ τὸ	οὕτως	ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι
[509]	μὲν ~οὖν αὖ τίθημι (ταῦτα	οὕτως	ἔχειν· εἰ δὲ οὕτως ἔχει
[514]	ἢ ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν	οὕτως	ἔχειν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε, εἴ
[481]	~δῆμος ὁ Ἀθηναίων μὴ φῇ	οὕτως	ἔχειν, μεταβαλλόμενος λέγεις ἃ ἐκεῖνος
[499]	τοτὲ μὲν ~τὰ αὐτὰ φάσκων	οὕτως	ἔχειν, τοτὲ δὲ ἑτέρως, ἐξαπατῶν
[486]	οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ σοι εἶναι	οὕτως	ἔχειν ὡς ἐγὼ σὲ οἶμαι
[476]	χαίρειν. καὶ τοῦτο μὲν ἡμῖν	οὕτως	ἐχέτω· μετὰ τοῦτο ~δὲ περὶ
[520]	δὲ μή, οὔ. ἔστι ταῦτα	οὕτως	ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ
[508]	δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων δὲ	οὕτως	ἐχόντων σκεψώμεθα τί ποτ' ἐστὶν
[450]	αἱ ἄλλαι τέχναι, ὦ Γοργία,	οὕτως	(ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν περὶ ~λόγους
[459]	καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν	οὕτως	ἔχων ὁ ῥητορικὸς ὡς περὶ
[480]	τοῦ μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας. φῶμεν	οὕτως	ἢ μὴ φῶμεν, ὦ Πῶλε;
[510]	~ἔστω σοι τοῦτο, ὦ Σώκρατες,	οὕτως,	ἵνα διαπεράνῃς τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)
[460]	~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ	οὕτως	καὶ ἐὰν ὁ ῥήτωρ τῇ
[524]	παχὺς καὶ ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα	οὕτως·	καὶ εἰ αὖ ἐπετήδευε κομᾶν,
[521]	ἀλλ' ὥσπερ με ~ἀδίκως ἀφείλετο,	οὕτως	καὶ (λαβὼν ἀδίκως χρήσεται, εἰ
[449]	λέγεις. ἴθι δή μοι ἀπόκριναι	οὕτως	καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς, περὶ
[516]	σὺ δὲ τί φῄς; οὐχ	οὕτως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[505]	καὶ ζῆν μοχθηρῶς. ἢ οὐχ	οὕτως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[510]	μάλιστα ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ	οὕτως;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ
[464]	δὲ ἐπὶ ~σώματι μίαν μὲν	οὕτως	ὀνομάσαι οὐκ ἔχω σοι, μιᾶς
[497]	στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ	οὕτως.	~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ, ὦ Καλλίκλεις,
[513]	~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ βούλει, σοὶ	οὕτως.	~(Σωκράτης) ~ἡ δέ γε ἑτέρα,
[489]	ἀλλ' οἵ γε πολλοὶ νομίζουσιν	οὕτως.	~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ ἄρα μόνον
[500]	(σύμφαθι ἢ μή σύμφῃς; ~(Καλλίκλης)	οὕτως	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή, ἃ
[490]	τῷ βελτίστῳ, ὦ Καλλίκλεις; οὐχ	οὕτως,	ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία, λέγεις,
[488]	ἆρ' οὖν οἱ πολλοὶ νομίζουσιν	οὕτως,	ὡς ἄρτι αὖ σὺ ἔλεγες,
[509]	τὴν τοῦ τρίτου καὶ τἆλλα	~οὕτως·	ὡς ἑκάστου κακοῦ μέγεθος πέφυκεν,
[469]	πῶς δῆτα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~οὕτως,	ὡς μέγιστον τῶν κακῶν τυγχάνει
[458]	οὐκ οἶδ' εἰ πώποτε ἥσθην	οὕτως	ὥσπερ νυνί· ὥστ' ἔμοιγε, κἂν
[503]	καλῶς, εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ	οὑτωσὶ	ἀτρέμα σκοπούμενοι εἴ τις τούτων
[487]	ἔλεγες ὁμολογεῖ σοι. ~ἔχει δὴ	οὑτωσὶ	δῆλον ὅτι τούτων πέρι νυνί·
[510]	ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε, πᾶν τοὐναντίον	οὑτωσὶ	ἡ ~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ ἐπὶ
[509]	~λόγοις, ὡς γοῦν ἂν δόξειεν	οὑτωσί,	οὓς σὺ εἰ μὴ λύσεις
[497]	ὡς σοφὸς (ὤν με νουθετεῖς.	οὐχ	ἅμα διψῶν τε ἕκαστος ~ἡμῶν
[497]	ὅθεν οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ	οὐχ	ἅμα παύεται διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν
[497]	τῶν ἀγαθῶν γε καὶ κακῶν	οὐχ	ἅμα παύεται, ὡς σὺ ὡμολόγεις·
[496]	ὅταν διψῶντα ~πίνειν λέγῃς; ἢ	οὐχ	ἅμα τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν
[503]	(διὰ ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης)	~οὐχ	ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς· εἰσὶ
[452]	οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος καὶ	οὐχ	αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ τῷ δυναμένῳ
[488]	~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι τοῦτο ὅτι	οὐχ	ἑκὼν ἐξαμαρτάνω ἀλλ' ἀμαθίᾳ τῇ
[521]	~ἐγὼ εἴπω ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος	οὐχ	ἕξει ὅτι χρήσεται αὐτοῖς, ἀλλ'
[521]	σὺ παραινεῖς, τὰ κομψὰ ταῦτα,	οὐχ	ἕξω ὅτι ~λέγω ἐν τῷ
[477]	οὖν τούτων τῶν πονηριῶν αἰσχίστη;	οὐχ	ἡ ἀδικία καὶ συλλήβδην ἡ
[499]	ἢ καὶ ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων	οὐχ	ἡγεῖσθαι τὰς μὲν βελτίους ἡδονάς,
[505]	~περὶ δὲ ψυχήν, ὦ ἄριστε,	οὐχ	ὁ αὐτὸς τρόπος; ἕως μὲν
[487]	γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ	οὐχ	οἷοί τέ εἰσιν ~βασανίζειν διὰ
[509]	λύσεις ἢ σοῦ τις νεανικώτερος,	~οὐχ	οἷόν τε ἄλλως λέγοντα ἢ
[481]	παιδικῶν βουλεύμασίν τε καὶ λόγοις	οὐχ	οἷός τ' εἶ ~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε,
[508]	ἢ οὔ, ὡς ἄρα ἐγὼ	οὐχ	οἷός τ' εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε
[526]	εἶναι, καὶ ὀνειδίζω σοι ὅτι	οὐχ	οἷός ~τ' ἔσῃ σαυτῷ βοηθῆσαι,
[459]	οὐκ ὄντα; ἢ τὸ παράπαν	~οὐχ	οἷός τε ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι
[495]	ὁμολογεῖ ταῦτα. ἢ ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης)	~οὐχ	ὁμολογεῖ· οἶμαι δέ γε οὐδὲ
[495]	δέ γε ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν	οὐχ	ὁμολογεῖ ταῦτα. ἢ ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης)
[497]	ὡς σὺ ὡμολόγεις· νῦν δὲ	~οὐχ	ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί οὖν
[472]	ἀλλ' ἐγώ σοι εἷς ὢν	οὐχ	ὁμολογῶ· οὐ γάρ με σὺ
[448]	τί ἂν αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως;	οὐχ	ὅπερ ἐκεῖνον; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[450]	οἶμαί σε βούλεσθαι ῥητορικὴν καλεῖν,	οὐχ	ὅτι τῷ ~ῥήματι οὕτως εἶπες,
[520]	ὄντι ~δύναιτό τις ἀγαθοὺς ποιεῖν.	οὐχ	οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ
[510]	δυνήσεται, τοῦτον οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει.	οὐχ	~οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[520]	οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς φασιν ὠφελεῖν.	οὐχ	οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[516]	Ὅμηρος· σὺ δὲ τί φῄς;	οὐχ	οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[510]	ὅτι μάλιστα ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ.	οὐχ	οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[505]	~οὕτω καὶ ζῆν μοχθηρῶς. ἢ	οὐχ	οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[490]	~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ, ὦ Καλλίκλεις;	οὐχ	οὕτως, ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία,
[505]	τινὰ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) ~οὗτος ἀνὴρ	οὐχ	ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ αὐτὸς τοῦτο
[522]	καὶ πεινῆν ~καὶ διψῆν ἀναγκάζων,	οὐχ	ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ καὶ ἡδέα
[466]	οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί δέ;	οὐχ,	ὥσπερ οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν τε
[466]	ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης)	οὔχ,	ὥς γέ φησιν πῶλος. ~(Πῶλος)
[497]	(ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει δέ̓ τοὺς ἀγαθοὺς	οὐχὶ	~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ
[466]	ἄρτι οὕτω πως ἔλεγες· ἦ	οὐχὶ	ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες οὓς ἂν
[456]	εἰσελθὼν παρά τινα τῶν ~καμνόντων	οὐχὶ	ἐθέλοντα ἢ φάρμακον πιεῖν ἢ
[502]	τοὺς θεατάς. ἀλλὰ δὴ σκόπει·	~οὐχὶ	ἥ τε κιθαρῳδικὴ δοκεῖ σοι
[467]	ἔστιν τι τῶν ὄντων ὃ	οὐχὶ	ἤτοι ἀγαθόν γ' ἐστὶν ἢ
[474]	πρῶτον τὰ ~σώματα τὰ καλὰ	οὐχὶ	ἤτοι κατὰ τὴν χρείαν λέγεις
[461]	ἐπεὶ τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ	οὐχὶ	καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια
[503]	τῶν ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν, τί	οὐχὶ	καὶ ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς
[461]	προσομολογῆσαι τὸν ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ	οὐχὶ	~καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι καὶ
[496]	γε πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ	οὐχί;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[470]	σε ἐλέγξαι, ὦ Σώκρατες· ἀλλ'	οὐχὶ	κἂν παῖς σε ἐλέγξειεν ὅτι
[476]	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν λέγειν ὡς	οὐχὶ	τά γε δίκαια πάντα καλά
[514]	ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν	ὄφελος	ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν, ~ἐὰν
[504]	~(Καλλίκλης) συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί γὰρ	ὄφελος,	ὦ Καλλίκλεις, σώματί γε κάμνοντι
[496]	~που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα	ὀφθαλμία;	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[496]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὅταν τῆς	ὀφθαλμίας	ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε καὶ τῆς
[473]	στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται καὶ τοὺς	ὀφθαλμοὺς	ἐκκάηται, καὶ ἄλλας ~πολλὰς καὶ
[523]	πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν	ὀφθαλμοὺς	καὶ ὦτα καὶ ὅλον τὸ
[496]	ἀπολαβὼν (σκόπει. νοσεῖ ~που ἄνθρωπος	ὀφθαλμούς,	ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς
[496]	καὶ τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν	ὀφθαλμῶν	καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται;
[454]	δικαστηρίοις τε καὶ τοῖς ἄλλοις	ὄχλοις	~περὶ τῶν δικαίων τε καὶ
[454]	δικαστηρίοις καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις	ὄχλοις,	ὥσπερ καὶ ἄρτι ἔλεγον, καὶ
[455]	πιστικὸς μόνον· οὐ γὰρ δήπου	ὄχλον	γ' ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον ἐν
[502]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς πολὺν	ὄχλον	καὶ δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ
[459]	~οὐκοῦν περὶ πάντων ὥστ' ἐν	ὄχλῳ	πιθανὸν εἶναι, οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ
[459]	καὶ γὰρ ἔλεγον, ἔν γε	ὄχλῳ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ ἐν ὄχλῳ
[459]	ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ ἐν	ὄχλῳ	τοῦτό ἐστιν, ἐν τοῖς μὴ
[502]	~ἢ ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ	ὄχλῳ	τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ
[455]	δικαστηρίων τε καὶ τῶν ἄλλων	ὄχλων	~δικαίων τε πέρι καὶ ἀδίκων,
[518]	ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ δὲ	ὄψον,	ὁ δὲ οἶνον. ἴσως ἂν
[462]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν με,	ὀψοποιία	ἥτις μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι.
[462]	Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν	ὀψοποιία	καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε,
[462]	~(Πῶλος) ἐρωτῶ δή, τίς τέχνη	ὀψοποιία;	~(Σωκράτης) οὐδεμία, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)
[518]	ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος ὁ ~τὴν	ὀψοποιίαν	συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν καὶ Σάραμβος
[465]	τὴν ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον	(ὀψοποιίας	ἐν ψυχῇ, ὡς ἐκεῖνο ἐν
[465]	κατεθεωρεῖτο καὶ διεκρίνετο ἥ τε	ὀψοποιικὴ	καὶ ἡ ~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ
[465]	οὖν ἰατρικῇ, ὥσπερ λέγω, ἡ	ὀψοποιικὴ	κολακεία ὑπόκειται· τῇ δὲ ~γυμναστικῇ
[463]	εἶναι, ἓν δὲ καὶ ἡ	ὀψοποιική·	ὃ δοκεῖ μὲν εἶναι τέχνη,
[500]	δέ που ὅτι ἡ μὲν	ὀψοποιικὴ	οὔ μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι
[465]	πρὸς νομοθετικήν, καὶ ὅτι ὃ	ὀψοποιικὴ	πρὸς ~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ πρὸς
[464]	μὲν οὖν τὴν ἰατρικὴν ἡ	~ὀψοποιικὴ	ὑποδέδυκεν, καὶ προσποιεῖται τὰ βέλτιστα
[465]	τε ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ	ὀψοποιικῶν.	ὃ μὲν οὖν ἐγώ φημι
[517]	του αὐτῶν (τούτων, σιτοποιὸν ἢ	ὀψοποιὸν	ἢ ~ὑφάντην ἢ σκυτοτόμον ἢ
[464]	εἰ δέοι ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι	ὀψοποιόν	τε καὶ ἰατρόν, ἢ ἐν
[464]	~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς ἢ ὁ	ὀψοποιός,	λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν.
[521]	παιδίοις ἰατρὸς ἂν κρίνοιτο κατηγοροῦντος	ὀψοποιοῦ.	~σκόπει γάρ, τί ἂν ἀπολογοῖτο