Pages
[460]	ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον πρᾶγμα, ὅ	γ'	ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης τοὺς λόγους
[472]	~(Πῶλος) ἥκιστά γε, ἐπεὶ οὕτω	γ'	ἂν ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[455]	μόνον· οὐ γὰρ δήπου ὄχλον	γ'	ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ
[527]	καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ οὐδέν	γ'	ἂν ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων,
[474]	ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) καὶ σύ	γ'	ἂν καὶ οἱ ἄλλοι πάντες.
[494]	πλεῖστον ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη	γ'	ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ
[511]	ὠγαθὲ Καλλίκλεις, εἰ μὴ κωφός	γ'	εἰμί, καὶ σοῦ ἀκούων καὶ
[458]	~ἀλλὰ μήν, ὦ Καλλίκλεις, τό	γ'	ἐμὸν οὐδὲν κωλύει, εἴπερ ἐθέλει
[467]	ὄντων ὃ οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν	γ'	ἐστὶν ἢ κακὸν ἢ μεταξὺ
[483]	ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό	γ'	ἐστὶν τὸ πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι,
[515]	ἐκ τῶν ὡμολογημένων, εἴπερ ἀγαθός	γ'	ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης. ~(Καλλίκλης) τί
[493]	ὁ δὲ μέλιτος, ὁ δὲ	γάλακτος,	καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα
[468]	δὲ ὄντα οὐ βουλόμεθα. τὰ	γὰρ	ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ,
[505]	λέγομεν καὶ τί ψεῦδος· κοινὸν	γὰρ	ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν γενέσθαι αὐτό.
[522]	τὸ δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν	γὰρ	ἀδικημάτων γέμοντα ~τὴν ψυχὴν εἰς
[509]	ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ' ἐστίν οὐ	γὰρ	~ἀδικήσει ἢ καὶ ἐπὶ (τοῦτο
[507]	ὁ τοιοῦτος οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν	γὰρ	ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ μὴ ἔνι
[502]	οὐδὲ πρὸς τὸ ἥδιστον; ἠνία	γὰρ	ᾄδων τοὺς θεατάς. ἀλλὰ δὴ
[473]	οὔτε ὁ διδοὺς δίκην δυοῖν	γὰρ	ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ ἂν
[473]	ὦ Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ	γὰρ	ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς
[468]	βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ κακά. ἦ	γάρ;	ἀληθῆ σοι δοκῶ ~λέγειν, ὦ
[451]	τὸ ~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα	γάρ·	ἀλλὰ πρὸς τί τοῦτο λέγεις;
[495]	ὑγιείας ἔχει καὶ νόσου; οὐ	γὰρ	ἅμα δήπου ὑγιαίνει τε καὶ
[497]	κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν	γὰρ	ἅμα παύεται, τῶν δὲ οὔ,
[508]	πλεονεξίαν οἴει δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας	γὰρ	ἀμελεῖς. εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος δὴ
[465]	οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ	γὰρ	ἄν, εἰ μὴ ἡ ψυχὴ
[487]	ἐπ' ἄλλην βάσανον ἀναφέρειν. οὐ	γὰρ	ἄν ποτε αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ
[507]	κακόν, λῃστοῦ βίον ζῶντα. οὔτε	γὰρ	ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν
[510]	εἴη, οὐδ' ἂν οὗτος· καταφρονοῖ	γὰρ	ἂν αὐτοῦ ὁ ~τύραννος καὶ
[517]	τῇ ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ ἐχρῶντο οὐ	γὰρ	ἂν ἐξέπεσον οὔτε τῇ κολακικῇ.
[465]	εἰπεῖν ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι ἤδη	γὰρ	(ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ
[472]	ἐστιν πρὸς τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε	γὰρ	ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ
[492]	εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι	γὰρ	ἂν οὕτω γε καὶ οἱ
[507]	θεοὺς καὶ περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ	γὰρ	ἂν σωφρονοῖ τὰ μὴ προσήκοντα
[521]	μ' ~ἔσται ὁ εἰσάγων οὐδεὶς	γὰρ	ἂν χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον
[512]	ζῆν τῷ μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ· κακῶς	γὰρ	ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν. ~διὰ ταῦτα
[483]	νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ	(γὰρ	~ἀνδρὸς τοῦτό γ' ἐστὶν τὸ
[448]	ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ	γὰρ	ἀπεκρινάμην ὅτι εἴη ἡ καλλίστη;
[469]	τυραννὶς θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν	γὰρ	ἄρα ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ
[519]	τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες	γὰρ	~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν
[497]	καλεῖς ἄφρονας καὶ δειλούς; οὐ	γὰρ	ἄρτι γε, ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους
[448]	καὶ ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ· πολλὰ	γὰρ	ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί δέ,
[463]	Γοργίας (ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα ~καὶ	γὰρ	ἄρτι ἐκ τοῦ λόγου οὐδὲν
[484]	ἀπριάτας ~λέγει οὕτω πως τὸ	γὰρ	ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι λέγει δ'
[500]	καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον	~γὰρ	αὖ, εἰ μνημονεύεις, (ὅτι εἶεν
[449]	γε ὡς διὰ βραχυτάτων. καὶ	γὰρ	αὖ καὶ ~τοῦτο ἕν ἐστιν
[482]	εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης	γὰρ	αὖ τῆς ὁμολογίας ~αὐτὸς ὑπὸ
[502]	ἣν οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα· κολακικὴν	γὰρ	αὐτήν φαμεν εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ
[458]	μεντἂν ἐλεγχθέντων ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον	γὰρ	αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον
[455]	ὦ ~Γοργία, τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ	γὰρ	αὐτός τε φῂς ῥήτωρ εἶναι
[447]	αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες. καὶ	γὰρ	αὐτῷ ἓν τοῦτ' ἦν τῆς
[512]	ὡς οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν· ἱκανὸς	γὰρ	αὐτῷ ὁ λόγος. ἀλλὰ σὺ
[475]	ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι, ὦ Πῶλε· οὐδὲν	γὰρ	βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως τῷ λόγῳ
[467]	βούλονται, ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε τίς	γὰρ	βούλεται πλεῖν τε καὶ ~κινδυνεύειν
[451]	~διαπραττομένων τε καὶ κυρουμένων· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε
[447]	ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ	γὰρ	(Γοργίας) καταλύει ~καὶ ἐπιδείξεται ὑμῖν.
[460]	τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν
[459]	οὐκ ἰατρός γε ὤν· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ
[449]	τὴν τῶν ἱματίων ἐργασίαν· ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[450]	~ἀπόκριναι· εἰσὶν ἡμῖν τέχναι. ἦ	γάρ;	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ
[462]	ᾖ τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ	γὰρ	Γοργίου ἕνεκα λέγειν, μὴ οἴηταί
[523]	γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας	γὰρ	δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν κριτὴν
[527]	τὴν ~(ἄτιμον ταύτην πληγήν· οὐδὲν	γὰρ	δεινὸν πείσῃ, ἐὰν τῷ ὄντι
[480]	ἐστὶν τῆς ῥητορικῆς; δεῖ ~μὲν	γὰρ	δὴ ἐκ τῶν νῦν ὡμολογημένων
[451]	σύ, ὦ Γοργία. τυγχάνει μὲν	γὰρ	δὴ ἡ ῥητορικὴ οὖσα τῶν
[474]	ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ	γὰρ	δὴ οἶμαι καὶ ἐμὲ καὶ
[507]	καὶ ἀνδρεῖόν γε ἀνάγκη· οὐ	γὰρ	δὴ σώφρονος ἀνδρός ἐστιν οὔτε
[520]	τάχους λαμβάνοι (τὸ ἀργύριον· οὐ	γὰρ	δὴ τῇ βραδυτῆτι οἶμαι ἀδικοῦσιν
[513]	αὐτοὺς τοὺς πολίτας ποιοῦντας; ἄνευ	γὰρ	δὴ τούτου, ὡς ἐν τοῖς
[480]	ἄλλως δὲ μή; ~(Πῶλος) τί	γὰρ	δὴ φῶμεν, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[459]	ἐν τοῖς μὴ εἰδόσιν; οὐ	γὰρ	δήπου ἔν γε τοῖς εἰδόσι
[462]	ἔλεγχέ τε καὶ ἐλέγχου. ~φῂς	γὰρ	δήπου καὶ σὺ ἐπίστασθαι ἅπερ
[455]	αὐτὸς γὰρ καλῶς ὑφηγήσω. οἶσθα	γὰρ	δήπου ὅτι τὰ νεώρια ~ταῦτα
[455]	ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς μόνον· οὐ	γὰρ	δήπου ὄχλον γ' ἂν ~δύναιτο
[489]	σαφῶς εἰδέναι ὅτι λέγεις. οὐ	γὰρ	δήπου σύ γε ~τοὺς δύο
[525]	τῶν πόλεων ~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι	γὰρ	διὰ τὴν ἐξουσίαν μέγιστα καὶ
[463]	πρῶτον ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν. οὐ	~γὰρ	δίκαιον, ὦ Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ
[510]	δοκεῖ ἥπερ ἐμοί. ἐμοὶ μὲν	γὰρ	δοκεῖ ἥδε· ἢ αὐτὸν ἄρχειν
[504]	ἔλεγχε καὶ μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ	γὰρ	δοκεῖ ταῖς μὲν τοῦ σώματος
[494]	Σώκρατες, τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ	γὰρ	ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε,
[469]	λέγοντος τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ	γὰρ	ἐγὼ ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν
[515]	τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ	γὰρ	ἔγωγε ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους
[506]	καὶ τοῖς ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι	γὰρ	ἔγωγε καὶ ~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου
[471]	ὧν σὺ φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ	γὰρ	ἐθέλεις, ἐπεὶ δοκεῖ γέ σοι
[493]	αὐτοῦ γυμνασίου τῇ νῦν. σκόπει	γὰρ	εἰ ~τοιόνδε λέγεις περὶ τοῦ
[453]	ποιοῖ ~περὶ ὅτου λέγεται. σκόπει	γὰρ	εἴ σοι δοκῶ δικαίως ἀνερωτᾶν
[488]	~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ὄντα. ἐγὼ	γὰρ	εἴ τι μὴ ὀρθῶς πράττω
[486]	πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν	γὰρ	εἴ τις σοῦ λαβόμενος ἢ
[494]	ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος	γὰρ	εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης)
[521]	μοι εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος	γὰρ	εἶ, ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς
[479]	ὑγίεια καὶ ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι	γὰρ	~ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων
[471]	τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ	γὰρ	ἐκεῖ οἱ ἕτεροι τοὺς ἑτέρους
[459]	ἔσται ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ	γὰρ	ἔλεγον, ἔν γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης)
[491]	καὶ ἐγὼ σοῦ; σὺ ~μὲν	γὰρ	ἐμὲ φῂς ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν,
[485]	ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ	γὰρ	ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται πρὸς
[467]	οὗ ἕνεκα πλέουσιν, πλουτεῖν· ~πλούτου	γὰρ	ἕνεκα πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[457]	ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνος μὲν	γὰρ	ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ
[474]	~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν οὖν· καὶ	γὰρ	ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι ποτ' ἐρεῖς.
[486]	καί μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ	γὰρ	ἐρῶ ~τῇ σῇ οὐκ αἰσχρὸν
[513]	σοι πείθομαι. ~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου	γὰρ	ἔρως, ὦ Καλλίκλεις, ἐνὼν ἐν
[452]	Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε Γοργίας· οὐ	γάρ	ἐστιν ἡ τούτου τέχνη περὶ
[451]	λογιστικὴ ἔχει περὶ τὸ αὐτὸ	γάρ	ἐστιν, τό τε ἄρτιον καὶ
[512]	ἐλάττω ἐνίοτε δύναται σῴζειν· πόλεις	γὰρ	ἔστιν ὅτε ὅλας ~σῴζει. μή
[456]	μᾶλλον ἢ ἄλλος ὁστισοῦν· οὐ	~γὰρ	ἔστιν περὶ ὅτου οὐκ ἂν
[453]	~ἄκουσον δή, ὦ Γοργία. ἐγὼ	γὰρ	εὖ ἴσθ' ὅτι, ὡς (ἐμαυτὸν
[520]	εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην μὲν	γὰρ	εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς
[480]	ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο μὲν	γὰρ	~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ ἄλλον ἀδικῇ
[523]	κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι	γάρ,	ἔφη, οἱ κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες
[470]	δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ	~γὰρ	ἐχθὲς καὶ πρώην γεγονότα ταῦτα
[527]	ὄντες βουλεύεσθαι ἢ νῦν. αἰσχρὸν	γὰρ	ἔχοντάς γε ὡς νῦν φαινόμεθα
[463]	οὖν ἂν μάθοις ἀποκριναμένου; ἔστιν	γὰρ	ἡ ῥητορικὴ κατὰ τὸν ἐμὸν
[477]	οὐκοῦν εἴπερ καλά, ἀγαθά; ἢ	γὰρ	ἡδέα ἢ ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη.
[456]	δέ σοι τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις	γὰρ	ἤδη ~ἔγωγε μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ
[522]	ἂν εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον. ~οὔτε	γὰρ	ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς
[513]	πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν	γὰρ	(ἤθει λεγομένων τῶν λόγων ἕκαστοι
[487]	ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί τε	γὰρ	ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ ἂν φήσαιεν
[448]	ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν	γὰρ	καὶ ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ· πολλὰ
[525]	δὲ τούτοις καὶ Ὅμηρος· βασιλέας	γὰρ	καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς
[447]	~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες· ἐγὼ	γὰρ	καὶ ἰάσομαι. φίλος γάρ μοι
[447]	μάλα γε ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ	γὰρ	καὶ καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον
[466]	ἔχω, ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον	γάρ.	καὶ νῦν ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει
[484]	ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν	γὰρ	καὶ πάνυ εὐφυὴς ᾖ καὶ
[503]	σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ	γὰρ	καὶ τοῦτό ἐστι διπλοῦν, τὸ
[472]	εἴ τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ	γὰρ	καὶ τυγχάνει περὶ ὧν ἀμφισβητοῦμεν
[455]	καὶ τὸ σὸν σπεύδειν· ἴσως	γὰρ	καὶ τυγχάνει τις τῶν ἔνδον
[463]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ	γὰρ	κακὰ αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ δεῖ
[478]	γάρ; ~(Πῶλος) (ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου	γὰρ	κακοῦ ἀπαλλάττεται, ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι
[523]	παύσω τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν μὲν	γὰρ	κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι
[513]	ἢ κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ βούλει, σοὶ
[499]	ἀγαθαί, αἱ δὲ κακαί· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν
[520]	τις αὐτῷ ἀργύριον διδῷ. ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ
[499]	φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ
[520]	~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ
[496]	(οἶμαι καὶ ἄλογον γίγνεται· ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ'
[510]	ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι δίκην. ἦ	γάρ;	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ
[470]	λέγω, ὦ Πῶλε· τὸν μὲν	γὰρ	καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ
[455]	τῆς ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς	γὰρ	καλῶς ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ δήπου
[472]	μὴ εἰδέναι τε αἴσχιστον· τὸ	~γὰρ	κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν ἢ γιγνώσκειν
[482]	πολὺ ἧττον ἔμπληκτος· ὁ μὲν	γὰρ	Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ
[488]	~οὐκοῦν τὰ τῶν βελτιόνων; οἱ	γὰρ	κρείττους βελτίους πολὺ κατὰ τὸν
[523]	ἔφη, οἱ κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες	γὰρ	κρίνονται. ~Πολλοὶ οὖν, ἦ δ'
[460]	~μαθήσεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δή· καλῶς	γὰρ	λέγεις. ἐάνπερ ῥητορικὸν σύ τινα
[454]	(εἶναι, ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ	γὰρ	λέγω, τοῦ ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι
[471]	λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς	γάρ	με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ
[472]	εἷς ὢν οὐχ ὁμολογῶ· οὐ	γάρ	με σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας
[485]	τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ μὲν	γὰρ	μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ
[517]	τῇ ~πόλει ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ	γὰρ	μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας καὶ μὴ
[513]	~ὀρθῶς βουλεύῃ, ὦ Καλλίκλεις· οὐ	γὰρ	μιμητὴν δεῖ εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς
[447]	ἐγὼ γὰρ καὶ ἰάσομαι. φίλος	γάρ	μοι (Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν,
[490]	τὸν ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο	γάρ	μοι δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν καὶ
[487]	ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν· φίλος	γάρ	μοι εἶ, ὡς καὶ αὐτὸς
[448]	πολὺ ἂν ἥδιον σέ. ~δῆλος	γάρ	μοι πῶλος καὶ ἐξ ὧν
[495]	αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ	γάρ	μοι, τοὺς εὖ πράττοντας τοῖς
[465]	ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν ἐστίν· λέγοντος	γάρ	μου ~βραχέα οὐκ ἐμάνθανες, οὐδὲ
[467]	εἶναι, (τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ	γὰρ	νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ οὖν
[448]	~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ	γὰρ	νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ
[485]	~Σώκρατες, οὗτος ὁ ἀνήρ. ὃ	γὰρ	νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ τῷ
[503]	τις τούτων τοιοῦτος γέγονεν· φέρε	γάρ,	~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ
[448]	πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς λόγους· ἀλλὰ	γὰρ	ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι οὐ
[519]	εἶναι καὶ ὅσοι σοφισταί. καὶ	γὰρ	οἱ ~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ ὄντες,
[503]	ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν	γὰρ	οἳ κηδόμενοι τῶν πολιτῶν λέγουσιν
[470]	~καὶ ἀληθῆ γε ἐρῶ· οὐ	γὰρ	οἶδα παιδείας ὅπως ἔχει καὶ
[489]	ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο ποιούμενος; ἐμὲ	γὰρ	οἴει ἄλλο τι λέγειν τὸ
[454]	ὦ Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς	γὰρ	οἴει· γνώσῃ δὲ ἐνθένδε. εἰ
[451]	~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς	γὰρ	οἴει, ὦ Σώκρατες, καὶ δικαίως
[483]	τῶν ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι	γὰρ	οἶμαι αὐτοὶ ἂν τὸ ἴσον
[496]	~ψυχῆς εἴτε σώματος βούλει; οὐδὲν	γὰρ	οἶμαι διαφέρει. ἔστι ταῦτα ἢ
[490]	ταῦτ' ἔστιν ἃ λέγω. τοῦτο	γὰρ	οἶμαι ἐγὼ τὸ δίκαιον εἶναι
[525]	τιμωρίαις συνεχόμενον ὡς ἀνίατον οὐ	γὰρ	~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ· διὸ καὶ
[511]	περιπατεῖ ἐν μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι	γὰρ	οἶμαι ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν ἐστιν
[496]	~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον	γὰρ	(οἶμαι καὶ ἄλογον γίγνεται· ἦ
[505]	ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ	γὰρ	οἶμαι λυσιτελεῖ μετὰ μοχθηρίας σώματος
[458]	μεγίστου ἢ ἄλλον ἀπαλλάξαι. οὐδὲν	γὰρ	οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ,
[449]	τε διὰ ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ	γὰρ	οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο
[525]	ἐνθάδε καὶ ἐν Ἅιδου· οὐ	γὰρ	οἷόν τε ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι.
[523]	λέξω ἃ μέλλω λέγειν. ὥσπερ	γὰρ	Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν
[523]	ἐγὼ δὲ ~λόγον· ὡς ἀληθῆ	γὰρ	ὄντα σοι λέξω ἃ μέλλω
[519]	τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι	γάρ,	ὅταν ἡ πόλις τινὰ τῶν
[455]	ὁ ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει; δῆλον	γὰρ	ὅτι ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν
[500]	~οὕτως ἀποδέχου ὡς παίζοντος· ὁρᾷς	γὰρ	ὅτι περὶ τούτου ἡμῖν εἰσιν
[487]	ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ	γὰρ	(ὅτι τὸν μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς
[520]	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον	γὰρ	ὅτι τοῦτο αἴτιόν ἐστιν, ὅτι
[506]	γε κόσμον ἔχουσα κοσμία; ~πῶς	γὰρ	οὐ μέλλει; ~ἡ δέ (γε
[491]	λέγεις τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς	γὰρ	(οὔ) οὐδεὶς ὅστις οὐκ ἂν
[469]	λέγω τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Πῶλος) ~ὅστις οὖν ἀποκτείνυσιν
[449]	λέγειν, καὶ φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν, (ἣν
[478]	καὶ ~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως
[453]	ἄν σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ
[476]	ἀνάγκη τι κάεσθαι; ~(Πῶλος) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα
[496]	ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ δήπου καὶ
[498]	ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων
[516]	ἐστὶν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς
[464]	τι καὶ ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τούτων
[499]	αἱ δὲ πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς μὲν
[475]	καὶ τοῦτο ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~πρῶτον (μὲν δὴ
[488]	σὺ ἄρτι ἔλεγες. ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ τῶν πολλῶν
[477]	ἡγῇ τινα εἶναι; ~(Πῶλος) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~ταύτην οὖν οὐκ
[498]	εἶδες ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἀπιόντων
[495]	ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ ὅπως
[476]	ὑπό τινος ποιοῦντος; ~(Πῶλος) πῶς	γὰρ	οὔ; ὑπό γε τοῦ κολάζοντος.
[452]	~ἔργον μέγιστόν ἐστιν ἀγαθόν; πῶς	γὰρ	οὔ, φαίη ἂν ἴσως, ὦ
[487]	αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος· πῶς	γὰρ	οὔ; ~ὥ γε εἰς τοσοῦτον
[527]	σὺ πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς· ἔστι	γὰρ	οὐδενὸς ~ἄξιος ὦ Καλλίκλεις.
[503]	χρόνῳ χείρους ~ὄντες; ἐγὼ μὲν	γὰρ	οὐκ οἶδα τίς ἐστιν οὗτος.
[452]	ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς	γὰρ	οὔκ; ἐρεῖ. καὶ μὴν ἀμφισβητεῖ
[466]	εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ	γὰρ	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν οἴει
[505]	μοχθηρίας σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη	γὰρ	~οὕτω καὶ ζῆν μοχθηρῶς. ἢ
[504]	οὔ; ~(Καλλίκλης) συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί	γὰρ	ὄφελος, ὦ Καλλίκλεις, σώματί γε
[485]	ψελλιζομένους καὶ παίζοντας. ὅταν μὲν	γὰρ	~παιδίον ἴδω, ᾧ ἔτι προσήκει
[483]	ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν. φύσει μὲν	γὰρ	πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ καὶ
[456]	ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν	γὰρ	παρέδοσαν ἐπὶ τῷ δικαίως χρῆσθαι
[462]	μοι δοκεῖ εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ	γὰρ	πέπυσμαι ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν
[494]	πείθεις, ὦ Σώκρατες. τῷ μὲν	γὰρ	πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ
[448]	ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν	γὰρ	ποιεῖ τὸν αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι
[466]	σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον· οὐδὲν	~(γὰρ	ποιεῖν ὧν βούλονται ὡς ἔπος
[519]	δὲ ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης	γὰρ	πόλεως (οὐδ' ἂν εἷς ποτε
[487]	καὶ ~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν. ἐγὼ	γὰρ	πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ οὐχ
[517]	~λέγω, ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων	γὰρ	ποριστικὸν εἶναι ἢ κάπηλον ὄντα
[505]	οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω	γάρ	που αὐτῇ ἄμεινον τῇ ψυχῇ;
[482]	κατηγόρει ~πρὸς σὲ παθεῖν. ἔφη	γάρ	που Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ,
[478]	~(Πῶλος) ἦν γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει	γάρ	που καὶ δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ
[479]	δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν	γάρ	που οὗτοι, ὦ ἄριστε, τὸ
[499]	~(Καλλίκλης) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα	γάρ	που τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν
[523]	προειδότας αὐτοὺς τὸν θάνατον· νῦν	~γὰρ	προί̈ σασι. τοῦτο μὲν οὖν
[457]	περὶ τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν	γὰρ	πρὸς ἅπαντάς ἐστιν ὁ ῥήτωρ
[465]	τὸ τοιοῦτον, ὦ Πῶλε τοῦτο	γὰρ	~πρὸς σὲ λέγω ὅτι τοῦ
[491]	πόλεως πράγματα καὶ ~ἀνδρείους. τούτους	γὰρ	(προσήκει τῶν πόλεων ἄρχειν, καὶ
[447]	ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι	γὰρ	πυθέσθαι παρ' αὐτοῦ τίς ἡ
[463]	βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω· οὐ	γάρ	(πω πέπυσται ὁποῖόν φημι ἐγὼ
[463]	~εἰκότως γε, ὦ Γοργία· οὐδὲν	γάρ	πω σαφὲς λέγω, πῶλος δὲ
[470]	~οὐκ οἶδα, ὦ Πῶλε· οὐ	γάρ	πω συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος)
[468]	ποιεῖ ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἦ	γάρ;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[478]	~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν γε. ἦ	γάρ;	~(Πῶλος) (ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ
[480]	ὡς ἱκανὸν κακὸν ἕξοντα. οὐ	γάρ;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν
[451]	ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην διαπέρανον. ἐπεὶ	γὰρ	ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν οὖσα τούτων
[451]	(καὶ οὐδέν πω σαφές. ~οἴομαι	γάρ	σε ἀκηκοέναι ἐν τοῖς συμποσίοις
[473]	ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν· φίλον	γάρ	σε ~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν οὖν
[497]	βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι	γάρ	σοι οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει
[459]	οὐδὲν διδάξεις ~τὸν ἀφικνούμενον οὐ	γὰρ	σὸν ἔργον ποιήσεις δ' ἐν
[481]	~σπουδάζοντα ἢ παίζοντα; εἰ μὲν	γὰρ	σπουδάζεις τε καὶ τυγχάνει ταῦτα
[492]	ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς	γὰρ	~σὺ νῦν λέγεις ἃ οἱ
[495]	δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ	γὰρ	σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[495]	εἶναι μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον	γάρ.	~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν ὡς
[497]	ἀδύνατον φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ	γάρ.	~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ γε χαίρειν
[477]	νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος) ὡμολόγηται	γάρ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι
[478]	ἀπαλλαγὴ ἦν, πονηρίας; ~(Πῶλος) ἦν	γάρ.	~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ που καὶ
[519]	τοὺς παλαιούς, ~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ	γὰρ	σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης λιμένων καὶ
[495]	τὸ πάντως χαίρειν· ταῦτά τε	γὰρ	τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ καὶ
[519]	τῆς πόλεως ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει	γὰρ	ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι τε πολιτικοὶ
[456]	τῇ ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ. καὶ	~γὰρ	(τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ τούτου
[522]	μήτε εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος. αὕτη	γὰρ	τῆς βοηθείας ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν
[521]	ἂν κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει	γάρ,	τί ἂν ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος
[476]	τι, ὁ αὐτὸς λόγος; τέμνεται	γάρ	τι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[456]	δύναμίς ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία	γάρ	τις ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ μέγεθος
[454]	οἴει· γνώσῃ δὲ ἐνθένδε. εἰ	γάρ	τίς σε ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν
[522]	φέροντα (τὸν θάνατον. ~αὐτὸ μὲν	γὰρ	τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις
[484]	τοὺς λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει	γὰρ	τὸ τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ
[505]	τίς οὖν ἄλλος ἐθέλει; μὴ	γάρ	τοι ἀτελῆ γε τὸν λόγον
[506]	χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ	γάρ	~τοι ἔγωγε εἰδὼς λέγω ἃ
[484]	ἔλθῃς ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία	γάρ	τοί ἐστιν, ὦ Σώκρατες, χαρίεν,
[492]	λέγεις δεινὸς ὁ βίος. οὐ	γάρ	τοι θαυμάζοιμ' ἂν εἰ ~Εὐριπίδης
[499]	ἐκ τῶν ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς	γάρ	τοι καὶ τρίς φασιν καλὸν
[455]	περὶ τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν	γάρ	τοι ~οὐδ' αὐτός πω δύναμαι
[458]	καὶ τὸ τῶν παρόντων. πάλαι	γάρ	τοι, πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν,
[458]	τοῖς λεγομένοις ὑπὸ σοῦ· ἴσως	γάρ	τοι σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος ἐγὼ
[488]	καλεῖς σὺ καὶ κρείττω; (οὐδὲ	γάρ	τοι τότε οἷός ~τ' ἦ
[493]	τῷ ὄντι ἴσως τέθναμεν· ἤδη	γάρ	του ἔγωγε καὶ ~ἤκουσα τῶν
[478]	ὅτι μηδὲ κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ	γὰρ	τοῦτ' ἦν εὐδαιμονία, ὡς ἔοικε,
[469]	ὂν τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ	γὰρ	τοῦτο μέγιστον; οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι
[512]	σῴζειν τε καὶ σῴζεσθαι. μὴ	γὰρ	τοῦτο μέν, τὸ ζῆν ὁποσονδὴ
[453]	μοι δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν	γὰρ	τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης)
[465]	ἦν, ὦ φίλε Πῶλε σὺ	γὰρ	τούτων ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν ~πάντα
[475]	μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον	γὰρ	τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[482]	αἰσχυνθεὶς ἃ ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ	γὰρ	τῷ ὄντι, ὦ Σώκρατες, εἰς
[517]	ἐν τοῖς λόγοις· ἐν παντὶ	γὰρ	τῷ χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν
[484]	καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ	γὰρ	τῶν νόμων ἄπειροι ~γίγνονται τῶν
[481]	τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς	γὰρ	τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν τε καὶ
[506]	ἆρα ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν	γάρ	φημι. ~(τάξει ἆρα τεταγμένον καὶ
[449]	ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή· ῥητορικῆς	γὰρ	φῂς ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι καὶ
[501]	βέλτιον εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν	γάρ,	ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι,
[525]	ἦν ἢ οἷς ἐξῆν ἀλλὰ	γάρ,	ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν (δυναμένων
[526]	ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν	γάρ,	ὦ Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ ἐπαίνου
[466]	γέ σοι πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ	γάρ,	ὦ Πῶλε, ἐγὼ καὶ τοὺς
[482]	παιδικά, παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν. λέγει	γάρ,	ὦ φίλε ἑταῖρε, ἃ νῦν
[474]	ἐγὼ οἶμαι δεῖν εἶναι. ἐγὼ	γὰρ	ὧν ἂν λέγω ἕνα μὲν
[521]	ὅνπερ πρὸς Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι	γὰρ	ὡς ἐν παιδίοις ἰατρὸς ἂν
[494]	~(Σωκράτης) ~εὖγε, ὦ βέλτιστε· διατέλει	γὰρ	ὥσπερ ἤρξω, καὶ ὅπως μὴ
[516]	ποτε ταῦτα ἔπασχον. οὔκουν οἵ	γε	ἀγαθοὶ ἡνίοχοι κατ' ἀρχὰς μὲν
[480]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν δέ	γε	ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς ἢ ἄλλος
[491]	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς	γε	ἀεὶ σκυτέας τε καὶ κναφέας
[469]	ἥντινά σοι δοκοῖ, καὶ τά	γε	~Ἀθηναίων νεώρια καὶ αἱ τριήρεις
[499]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ	γε	αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι, κακαὶ
[506]	τὸν λόγον, ἀλλ' οὖν ἐμοῦ	γε	ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν τί σοι
[506]	οὗ παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ	γε.	~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί γέ ἐσμεν
[462]	ὀψοποιία καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς	γε,	ἀλλὰ τῆς αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως
[497]	καὶ δειλούς; οὐ γὰρ ἄρτι	γε,	ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους καὶ φρονίμους
[508]	αἴσχιον καὶ κάκιον, καὶ κλέπτειν	γε	ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν
[496]	~(Σωκράτης) οὐ δήπου καὶ ὑγιαίνει	γε	ἅμα τοὺς αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ'
[507]	~καὶ μὲν δὴ καὶ ἀνδρεῖόν	γε	ἀνάγκη· οὐ γὰρ δὴ σώφρονος
[526]	ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα	γε	ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν
[469]	~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ που ὅ	γε	ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός τε καὶ
[506]	Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν δὴ ἥ	γε	ἀρετὴ ἑκάστου, καὶ σκεύους καὶ
[447]	καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα	γε	ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ καὶ
[521]	ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι καὶ ~οὐδέν	γε	ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει σοι
[480]	οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον δέ	γε	αὖ μεταβαλόντα, εἰ ἄρα δεῖ
[473]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ	γε	αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς δὲ
[516]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους	γε	αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ οἵους παρέλαβεν,
[503]	αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον, ~εἰ δέ	γε	βελτίους ἔσονται ἢ χείρους (διὰ
[448]	~(Πῶλος) ~νὴ Δία· ἂν δέ	γε	βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας)
[452]	οὔκ; ἐρεῖ. καὶ μὴν ἀμφισβητεῖ	γε	(Γοργίας) ὅδε τὴν παρ' αὑτῷ
[474]	οἱ ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ	γε	δεῖ, ἀλλ' οὔτ' ἐγὼ οὔτε
[517]	κολακικῇ. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ	γε	δεῖ, ὦ Σώκρατες, μή ποτέ
[449]	δυνατὸν εἶναι ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί	γε	δὴ ταῦτα οὐ μόνον ἐνθάδε
[456]	βούλοιτο. καὶ εἰ πρὸς ἄλλον	γε	δημιουργὸν ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν
[459]	~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ μὴ ἰατρός	γε	δήπου ἀνεπιστήμων ὧν ὁ ἰατρὸς
[520]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι	γε	δήπου τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ,
[517]	οὐδ' ἐγὼ ψέγω τούτους ὥς	γε	διακόνους εἶναι πόλεως, ἀλλά μοι
[476]	οὖν λέγειν ὡς οὐχὶ τά	γε	δίκαια πάντα καλά ἐστιν, καθ'
[516]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ	γε	δίκαιοι ἥμεροι, ὡς ἔφη Ὅμηρος·
[460]	~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὅ	γε	δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[479]	~συλλογισώμεθα αὐτά; ~(Πῶλος) εἰ σοί	γε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν συμβαίνει
[470]	πᾶσα εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς	γε	ἐγὼ λέγω, ὦ Πῶλε· τὸν
[491]	εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά	γε	ἔγωγε τοὺς φρονίμους εἰς τὰ
[514]	φῶμεν οὕτως ἔχειν; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε,	εἴ σοι ἥδιον. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[510]	~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ	γε	εἴ τις πολὺ φαυλότερος εἴη,
[456]	οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ πάντα	γε	εἰδείης, ὦ Σώκρατες, ὅτι ὡς
[487]	δέοντος· πῶς γὰρ οὔ; ~ὥ	γε	εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε
[450]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ	γέ	εἰσι τῶν τεχνῶν αἳ διὰ
[522]	ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό	γε	ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ Καλλίκλεις,
[472]	τε καὶ τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά	γε,	ἐπεὶ οὕτω γ' ἂν ἀθλιώτατος
[466]	~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν οὐ σύ	γε,	ἐπεὶ τὸ μέγα δύνασθαι ἔφης
[470]	εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ	γε	ἐρῶ· οὐ γὰρ οἶδα παιδείας
[515]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ	γε	ἐρωτῶ, ἀλλ' ὡς ἀληθῶς βουλόμενος
[506]	~πάνυ γε. ~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί	γέ	ἐσμεν καὶ ἡμεῖς καὶ τἆλλα
[517]	ἰατρική, ἣ δὴ τῷ ὄντι	γε	~ἐστὶν σώματος θεραπεία, ἥνπερ καὶ
[513]	σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ δέ	γε	ἑτέρα, ὅπως ὡς βέλτιστον ἔσται
[497]	ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί	γε	ἔτι εἰς τὸ ἔμπροσθεν, (ὅτι
[473]	οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ δέ	γε	εὐδαίμονας αὖ τοὺς ἀδικοῦντας, ἐὰν
[449]	ὦ Σώκρατες, εἰ δὴ ὅ	γε	εὔχομαι εἶναι, ὡς ἔφη Ὅμηρος,
[479]	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν ἀπαλλαγή	γε	ἐφάνη τούτου τοῦ κακοῦ τὸ
[511]	τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν	γε	ἔχοντι, ὡς ὁ λόγος σημαίνει.
[476]	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ μέγα	γε	ἢ βαθὺ τὸ τμῆμα ἢ
[460]	καὶ τὰ ἄδικα ἤτοι πρότερόν	γε	ἢ ὕστερον μαθόντα παρὰ σοῦ.
[478]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν	γε.	ἦ γάρ; ~(Πῶλος) (ναί. ~(Σωκράτης)
[521]	παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι Μυσόν	γε	ἥδιον καλεῖν, ὦ Σώκρατες· ὡς
[495]	ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ	γε	ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ
[453]	οἶδα, οὐ μὴν ~ἀλλ' ὑποπτεύω	γε	ἣν οἶμαί σε λέγειν καὶ
[448]	~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ	γε	ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ
[527]	καὶ ναὶ μὰ Δία σύ	γε	θαρρῶν πατάξαι τὴν ~(ἄτιμον ταύτην
[448]	τί δὲ τοῦτο, ἐὰν σοί	γε	ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν) οὐδέν· ἀλλ' ἐπειδὴ
[516]	δοκεῖ ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε,	ἵνα σοι χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[476]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα	γε	κάει ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι
[450]	λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική	γε	καὶ ἄλλαι πολλαὶ τέχναι, ὧν
[511]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν σῴζει	γε	καὶ αὕτη ἐκ θανάτου τοὺς
[494]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν	γε	καὶ διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω,
[497]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν τῶν ἀγαθῶν	γε	καὶ κακῶν οὐχ ἅμα παύεται,
[475]	μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ	γε·	καὶ καλῶς γε νῦν ὁρίζῃ,
[507]	ἄφρων τε καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ	γε.	~καὶ μὴν ὅ γε σώφρων
[492]	~οἱ λίθοι γὰρ ἂν οὕτω	γε	καὶ οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν.
[473]	ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι δέ	γε	καὶ σὲ ποιῆσαι, ὦ ἑταῖρε,
[454]	~ἀπόκριναι δή, ὦ Γοργία, ἐπειδή	γε	καὶ σοὶ δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας)
[505]	ἐμπίμπλασθαι ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς τοῦτό	γε	καὶ σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[522]	λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ	γε	καὶ τἆλλα ἐπέρανας, καὶ τοῦτο
[475]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) νῦν δέ	γε	κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης)
[496]	λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά	γε.	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης)
[504]	γὰρ ὄφελος, ὦ Καλλίκλεις, σώματί	γε	κάμνοντι καὶ μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία
[499]	ἐξαπατῶν με. καίτοι οὐκ ᾤμην	γε	~κατ' ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ ἑκόντος
[474]	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν τά	γε	κατὰ τοὺς νόμους καὶ τὰ
[463]	ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ καὶ τήν	γε	κομμωτικὴν καὶ τὴν σοφιστικήν, τέτταρα
[507]	γὰρ οὐ μέλλει; ~ἡ δέ	(γε	κοσμία σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη. ~ἡ
[506]	ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ μὴν ἥ	γε	κόσμον ἔχουσα κοσμία; ~πῶς γὰρ
[466]	~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ δύνασθαί	γε	λέγεις ἀγαθόν τι εἶναι τῷ
[467]	αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά	γε	λέγεις καὶ ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες.
[469]	~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ τυραννεῖν	γε	λέγεις ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'
[451]	ἄλληλα τάχους ἔχει. ~(Γοργίας) ὀρθῶς	γε	λέγων σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[456]	κεντεῖν τε καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ	γε	μὰ Δία ἐάν τις εἰς
[498]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ μέν	γε	μᾶλλον μᾶλλον, οἳ δ' ἧττον
[477]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν που τό	γε	μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν
[454]	~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ μὴν οἵ τέ	γε	μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ οἱ
[479]	~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ δέ	γε	μὴ διδόναι ἐμμονὴ τοῦ κακοῦ;
[458]	λοιπόν, ὦ Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ	γε	μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν
[481]	ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι, ἐπεὶ τῷ	γε	μὴ μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη
[453]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ δέ	γε	μηδεὶς ἄλλος ἢ Ζεῦξις ἔγραφε,
[482]	ἀγαπᾶν καί σου ~καταγελᾶν, ὥς	γέ	μοι δοκεῖν ὀρθῶς, τότε· νῦν
[454]	βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς	γέ	μοι δοκεῖς ποιεῖν, ὦ Σώκρατες.
[505]	λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ	γέ	μοι μέλει οὐδὲν ὧν σὺ
[509]	ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί οὐκ αὐτό	γέ	μοι τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις,
[463]	~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ	γέ	μοι φαίνεται εἶναι ἡ ῥητορική·
[519]	τίς σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης) ~ἔοικά	γε·	νῦν γοῦν συχνοὺς τείνω τῶν
[517]	πόλεως, ἀλλά μοι ~δοκοῦσι τῶν	γε	νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ μᾶλλον
[475]	~(Πῶλος) ~πάνυ γε· καὶ καλῶς	γε	νῦν ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ
[517]	πόλει. σὺ δὲ ὡμολόγεις τῶν	γε	~νῦν οὐδένα, τῶν μέντοι ἔμπροσθεν,
[503]	ἔχω ἔγωγέ σοι εἰπεῖν τῶν	γε	νῦν ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί
[460]	~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν (δέ	γε	ὁ αὐτὸς οὗτος φαίνεται, ὁ
[473]	μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ὡς σύ	γε	οἴει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ
[495]	ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς σύ	γε	οἴει, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ
[484]	πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ	γε	οἶμαι οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ
[484]	καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν δέ	γε	οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν γένηται ἔχων
[483]	ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ δέ	γε	οἶμαι φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό,
[473]	οἴει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀληθῆ	γε	οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ δέ
[487]	εὔνους εἶ. καὶ μὴν ὅτι	γε	οἷος παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι,
[488]	νόμιμα κατὰ φύσιν καλά, κρειττόνων	γε	ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ'
[509]	ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό	γε,	ὅτι ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί
[495]	~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι δέ	γε	οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς αὑτὸν
[490]	δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων	γε	οὐδὲ ποτῶν. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ'
[450]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὔτοι τούτων	γε	οὐδεμίαν οἶμαί σε βούλεσθαι ῥητορικὴν
[496]	ἅμα ἔχει, δῆλον ~ὅτι ταῦτά	γε	οὐκ ἂν εἴη τό τε
[474]	τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ	γε	οὔτ' ἐμὲ οὔτ' ἄλλον ἀνθρώπων
[480]	ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί, τοῦτό	γε	οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον δέ
[459]	~(Γοργίας) καὶ γὰρ ἔλεγον, ἔν	γε	ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ ἐν
[498]	~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ	γε	παρουσίᾳ φῂς σὺ εἶναι κακοὺς
[496]	~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ' οὖν τό	γε	πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ οὐχί;
[502]	τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες, Κινησίου	γε	πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὁ
[450]	ἐστίν. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) τούς	γε	περὶ τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα.
[480]	ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν μέν	γε	πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν
[492]	ὡς μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν	γέ	ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο εἶναι
[449]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν λέγειν	γε	ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[521]	Σώκρατες· ὡς εἰ μὴ ταῦτά	γε	ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς ὃ
[489]	διαγνῶναι ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ	γε	πολλοὶ νομίζουσιν οὕτως. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[497]	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν εὖ	γε	πράττοντα κακῶς (πράττειν ἅμα ἀδύνατον
[513]	~ναὶ μὰ Δία τῷ Πυριλάμπους	γε	πρός. ὅστις οὖν σε τούτοις
[462]	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ὥς	γε	πρὸς σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος)
[469]	ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν	γε	πρός τὸν δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον.
[471]	δὴ πῶς οὐκ ἄδικος; ᾧ	γε	προσῆκε μὲν τῆς ἀρχῆς οὐδὲν
[471]	ἐπεὶ τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς	γε	πρῶτον μὲν τοῦτον αὐτὸν τὸν
[470]	~εἰ δὲ μή, ἀλλ' ἀκούω	γε.	~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν σοι δοκεῖ
[469]	τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά	γε.	~(Πῶλος) σὺ ἄρα βούλοιο ἂν
[470]	~ἀλλὰ μήν, ὦ Σώκρατες, οὐδέν	γέ	σε δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν·
[470]	δὲ ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν	γέ	σε ἐλέγξαι, ὦ Σώκρατες· ἀλλ'
[516]	σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ δοκῶ	γε	σοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης) ἔστω
[448]	αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ αὐτῷ	γε	σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ
[466]	ἐστιν τὰ ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί	γέ	σοι πρὸς ~ἀμφότερα. φημὶ γάρ,
[511]	~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ Δία ὀρθῶς	γέ	σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ,
[471]	πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ μὴν οὐδέν	γέ	σοι τούτων ὁμολογῶ ὧν σὺ
[471]	~οὐ γὰρ ἐθέλεις, ἐπεὶ δοκεῖ	γέ	σοι ὡς ἐγὼ λέγω. ~(Σωκράτης)
[516]	φῄς. ~(Σωκράτης) ~μὰ Δί' οὐδέ	γε	σὺ ἐξ ὧν ὡμολόγεις. πάλιν
[492]	~ἀλλὰ μὲν δὴ καὶ ὥς	γε	σὺ λέγεις δεινὸς ὁ βίος.
[459]	ἄλλο τι; ~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά	γε	συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ
[495]	ὡς σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε	σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή μοι,
[491]	οὐ τοῦτο λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ	γε	σφόδρα, ὦ Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς
[499]	ἄφρονα καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν
[496]	γίγνεται· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) σφόδρα	γε.	~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν μέρει οἶμαι
[467]	γὰρ ἕνεκα πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν οὕτω
[510]	τῇ πόλει διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ τὸ
[513]	ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως ἐπιχειρητέον
[500]	τἀγαθὰ τῶν ~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παντὸς ἀνδρός
[453]	γράφων καὶ ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ τοῦτο, ὅτι
[480]	ἕξοντα. οὐ γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἐὰν δέ γε ἀδικήσῃ
[472]	σου νομίζοντος διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ φημι ἀδύνατον.
[477]	τῆς ψυχῆς ~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ	γε.	~(Σωκράτης) εἰ δὴ αἰσχίστη, καὶ
[502]	αὐτήν φαμεν εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί δὲ ἡ
[466]	δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν λέγω	γε.	~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν μοι δοκοῦσι
[468]	ποιεῖν ἢ μή; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἕνεκ' ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ
[469]	σοι; ~(Πῶλος) οὐ δῆτα οὕτω	γε.	~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν εἰπεῖν δι'
[496]	τάχος καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ τἀγαθὰ καὶ
[490]	ἔσται εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν τούτων τῶν
[496]	ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά	γε.	~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι καὶ
[479]	καὶ τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί	γε.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν ἀπαλλαγή γε
[450]	σωμάτων ~καὶ καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ αἱ
[498]	καὶ οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα	γε.	~(Σωκράτης) καὶ οἱ ἄφρονες, ὡς
[475]	ὠφελίᾳ ἢ ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν δὲ δὴ
[520]	οὐχ οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι γε δήπου
[477]	εἴπερ ~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός	γε.	~(Σωκράτης) κακίας ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται
[474]	κάκιον, εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά	γε.	~(Σωκράτης) ~μανθάνω· οὐ (ταὐτὸν ἡγῇ
[460]	ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ φαίνεταί	γε.	~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν λέγων ὀλίγῳ
[498]	οἳ ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οἳ μέν γε μᾶλλον
[521]	ὅτι ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων,
[498]	(μᾶλλον) εἰ δὲ μή, παραπλησίως	γε.	~(Σωκράτης) οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν δ'
[460]	βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὅ
[475]	~(Πῶλος) οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, τοῦτό	γε.	~(Σωκράτης) οὐκ ἄρα λύπῃ γε
[459]	εἰδότος πιθανώτερος γίγνεται; ~(Γοργίας) πάνυ	(γε.	~(Σωκράτης) οὐκ ἰατρός γε ὤν·
[514]	ἂν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον αὖ τόδε,
[513]	ἃ τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ μὲν ἑτέρα,
[476]	τὸ τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ κάει
[476]	τὸ κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ τέμνει
[499]	(τἀναντία τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ λῦπαι ὡσαύτως
[453]	ὁ ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πείθει; ~(Γοργίας)
[460]	ἐπιστήμη ἕκαστον ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον τὸν
[516]	ὢν τὰ ~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ γε δίκαιοι
[514]	~λέγεσθαι (ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω πάντα, τά
[488]	τῶν κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τῶν βελτιόνων;
[505]	ἄμεινον τῇ ψυχῇ; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ εἴργειν ἐστὶν
[470]	ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε, (τὸ
[520]	τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ	γε.	~(Σωκράτης) ~περὶ δέ γε ταύτης
[489]	Δία τούτους λέγω, καὶ σφόδρα	γε.	~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα εἷς φρονῶν
[454]	~τὸ δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~ποτέραν οὖν ἡ ῥητορικὴ
[494]	ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ τὴν κεφαλὴν
[496]	καὶ τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα	γε.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ἔτι πλείω
[473]	ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι. ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) σὺ δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι.
[499]	ἐστὶν καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) τὰς δὲ πονηρὰς οὔ;
[504]	φαμεν τὰ ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἡ ψυχή;
[495]	δύο ταῦτα ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα	γε.	~(Σωκράτης) τί δέ; ἡδονὴν καὶ
[460]	μαθόντα παρὰ σοῦ. ~(Γοργίας) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ὁ τὰ
[510]	~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~τίς οὖν ποτ' ἐστὶν
[522]	ὅτι (χρὴ εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι καὶ ἐγὼ
[470]	ἐνίοτε δὲ οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν δή, ὡς
[476]	που καλὰ ὡμολόγηται; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) τούτων ἄρα ὁ μὲν
[477]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἀπὸ τούτων	γε.	~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι ἄρα ὡς
[502]	νυνδὴ κολακείαν εἶναι; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, εἴ τις
[499]	δὲ αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ	γε.	~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ γε αἱ
[507]	~πάνυ γε. ~καὶ μὴν ὅ	γε	σώφρων τὰ προσήκοντα πράττοι ἂν
[449]	τὴν Ἥραν, ὦ Γοργία, ἄγαμαί	γε	τὰς ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς
[520]	ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δέ	γε	ταύτης τῆς πράξεως, ὅντιν' ἄν
[457]	ἐν ~τῷ λόγῳ· καὶ ἔνιοί	γε	τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε
[472]	~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ	γε	τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ Πῶλε,
[504]	~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ	γε	τῆς ψυχῆς τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν
[456]	μέσου τείχους. ~(Γοργίας) ~καὶ ὅταν	γέ	τις αἵρεσις ᾖ ὧν νυνδὴ
[508]	κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ	γε	τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα
[447]	ἀκοῦσαι Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό	γέ	τοι τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν
[459]	εἰδόσιν; οὐ γὰρ δήπου ἔν	γε	τοῖς εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος
[481]	ἔστιν τις χρεία, ὡς ~ἔν	γε	τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα.
[504]	ὅτι ~πλέον ἢ τοὐναντίον κατά	γε	τὸν δίκαιον λόγον καὶ ἔλαττον;
[505]	ἐθέλει; μὴ γάρ τοι ἀτελῆ	γε	τὸν λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς
[483]	ναὶ μὰ Δία κατὰ νόμον	γε	τὸν τῆς ~φύσεως, οὐ μέντοι
[476]	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ὑπό	γε	τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ δὲ
[489]	λέγεις. οὐ γὰρ δήπου σύ	γε	~τοὺς δύο βελτίους ἡγῇ τοῦ
[449]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα περὶ πάντας	γε	τοὺς λόγους ἡ ῥητορική ἐστιν.
[475]	~(Πῶλος) οὔ μοι δοκεῖ κατά	γε	τοῦτον τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ
[475]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἄρα λύπῃ	γε	ὑπερέχει. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[516]	τοῦ λόγου. ~(Καλλίκλης) οὐ σύ	γε	φῄς. ~(Σωκράτης) ~μὰ Δί' οὐδέ
[466]	μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς	γέ	φησιν πῶλος. ~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ
[498]	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν οἵ	γε	φρόνιμοι καὶ οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί,
[497]	φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ	γε	χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης) φαίνεται.
[448]	οὐχ ὅπερ ἐκεῖνον; ~(Πῶλος) πάνυ	γε.	~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες αὐτὸν
[522]	οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης) ἴσως· οἴεσθαί	γε	χρή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἴει ἐν
[460]	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν τοῖς πρώτοις	γε,	ὦ Γοργία, λόγοις ἐλέγετο ὅτι
[463]	συνίημι ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως	γε,	ὦ Γοργία· οὐδὲν γάρ πω
[448]	~καλλίστης τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς	γε,	ὦ Γοργία, φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι
[469]	ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως	γε,	ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν
[512]	κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ	γε,	ὦ θαυμάσιε, τὸν μηχανοποιόν, ὃς
[490]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ μόνον	γε,	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ περὶ
[492]	οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς	γε,	ὦ Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ
[503]	σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν	γε,	ὦ Καλλίκλεις, ἣν πρότερον σὺ
[449]	χρή σε καλεῖν; ~(Γοργίας) ~ἀγαθόν	γε,	ὦ Σώκρατες, εἰ δὴ ὅ
[473]	τε καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά	γε,	ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης)
[502]	θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό	γε,	ὦ Σώκρατες, Κινησίου γε πέρι.
[502]	ποίησις; ~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ τοῦτό	γε,	ὦ Σώκρατες, ὅτι πρὸς τὴν
[471]	τὸν σὸν λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ	γε,	ὦ φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ
[459]	πάνυ (γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἰατρός	γε	ὤν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.
[521]	καὶ ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι Πονηρός	γε	ὢν ἀγαθὸν ὄντα· μηδ' ὅτι
[512]	τὸ ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν	γε	ὡς ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν
[449]	~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν ἀλλὰ (πειράσομαί	γε	ὡς διὰ βραχυτάτων. καὶ γὰρ
[479]	οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν	γε,	ὡς ἔοικεν, οἷόν ἐστιν ἡ
[527]	ἢ νῦν. αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς	γε	ὡς νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα
[477]	ἐστι πάντων, ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι	γε,	ὡς ὁ ~σὸς λόγος. ~(Πῶλος)
[518]	~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ	γεγόνασιν	ἢ εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί, ἔλεγές
[526]	ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι	γεγόνασιν,	οἶμαι δὲ καὶ ἔσονται ~καλοὶ
[518]	λέγων ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ κἀγαθοὶ	~γεγόνασιν	πολῖται ἐν τῇ πόλει, καὶ
[518]	ὁ κάπηλος, ὅτι οὗτοι ~θαυμάσιοι	γεγόνασιν	σωμάτων θεραπευταί, ὁ μὲν ἄρτους
[471]	νῦν δὲ θαυμασίως ὡς ἄθλιος	~γέγονεν,	ἐπεὶ τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς
[515]	~διὰ Καλλικλέα καλός τε κἀγαθὸς	γέγονεν,	ἢ ξένος ἢ ἀστός, ἢ
[526]	εἷς δὲ καὶ πάνυ ἐλλόγιμος	γέγονεν	καὶ εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας,
[455]	κατασκευὴ ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς	γέγονεν,	τὰ δ' ἐκ τῆς Περικλέους
[503]	σκοπούμενοι εἴ τις τούτων τοιοῦτος	γέγονεν·	φέρε γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ
[516]	αὐτούς, ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους	γεγονέναι	ἀντὶ ~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ
[503]	ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους	~γεγονέναι,	ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν
[484]	ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον	γεγονέναι	(ἐστὶν ὧν χρὴ ἔμπειρον εἶναι
[515]	λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα βελτίους	~γεγονέναι,	ἢ πᾶν τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ'
[517]	~δοκοῦσι τῶν γε νῦν διακονικώτεροι	γεγονέναι	καὶ μᾶλλον οἷοί τε ἐκπορίζειν
[503]	εἴη τοιοῦτον ἄνδρα τούτων τινὰ	~(γεγονέναι)	οὐκ ἔχω ἔγωγε πῶς εἴπω.
[515]	ἔτι σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται	γεγονέναι,	(Περικλῆς καὶ Κίμων καὶ Μιλτιάδης
[503]	Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν	γεγονότα	καὶ Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην καὶ
[517]	οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν	γεγονότα	τὰ πολιτικὰ ἐν τῇδε τῇ
[470]	τὰ ~γὰρ ἐχθὲς καὶ πρώην	γεγονότα	ταῦτα ἱκανά σε ἐξελέγξαι ἐστὶν
[514]	ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω	γεγονότα	τὸ σῶμα, μήτε τῶν ξένων
[514]	τε ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους	γεγονότας	καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν καὶ
[525]	καὶ τὰ τῶν πόλεων ~πραξάντων	γεγονότας·	οὗτοι γὰρ διὰ τὴν ἐξουσίαν
[487]	ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς	γεγονότας	σοφίας, σέ τε καὶ Τείσανδρον
[492]	ἢ πῶς οὐκ ἂν ἄθλιοι	γεγονότες	~(εἶεν ὑπὸ τοῦ καλοῦ τοῦ
[518]	χρόνῳ, ἅτε ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ	γεγονυῖα,	τούτους ~αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν καὶ
[519]	τούτῳ ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς	γεγονώς	τε ~καὶ ὢν ἔπειτα πονηρός
[473]	~τυραννεύσας. τί τοῦτο, ὦ Πῶλε;	γελᾷς;	ἄλλο αὖ τοῦτο εἶδος ἐλέγχου
[517]	ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν	γελοῖον	~ποιοῦμεν ἐγώ τε καὶ σὺ
[474]	~ἐπρυτάνευε καὶ ἔδει με ἐπιψηφίζειν,	~(γέλωτα	παρεῖχον καὶ οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν.
[522]	ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων	γέμοντα	~τὴν ψυχὴν εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι
[525]	πράξεων ἀσυμμετρίας τε ~καὶ αἰσχρότητος	γέμουσαν	τὴν ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν δὲ
[457]	πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ ~καταφανὲς	γενέσθαι,	ἀλλὰ πρὸς σέ. ~(ἐγὼ οὖν,
[458]	οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι	~γενέσθαι	ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς
[505]	κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν	γενέσθαι	αὐτό. ~δίειμι (μὲν οὖν τῷ
[471]	τὸ δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων	γενέσθαι	δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς τὴν
[510]	οὐκ ἄν ποτε δύναιτο φίλος	γενέσθαι;	~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ
[471]	δέξαιτ' ἂν ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων	~γενέσθαι	μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[457]	ὅτι τοιούτων ἀνθρώπων ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ	~γενέσθαι.	τοῦ δὴ ἕνεκα λέγω ταῦτα;
[451]	ἐστιν, τὸ δὲ ~δεύτερον καλὸν	γενέσθαι,	τρίτον δέ, ὥς φησιν ὁ
[485]	κἂν ~πάνυ εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ	γενέσθαι	φεύγοντι τὰ μέσα τῆς πόλεως
[455]	ἔνδον ὄντων ~μαθητής σου βουλόμενος	γενέσθαι,	ὡς ἐγώ τινας σχεδὸν καὶ
[483]	ὅλαις ταῖς πόλεσι καὶ τοῖς	γένεσιν,	ὅτι ~οὕτω τὸ δίκαιον κέκριται,
[523]	εἰσὶ σώματά τε καλὰ καὶ	γένη	καὶ ~πλούτους, καί, ἐπειδὰν ἡ
[505]	~ἵνα μοι τὸ τοῦ Ἐπιχάρμου	γένηται,	ἃ πρὸ τοῦ δύο ἄνδρες
[480]	ἵνα δῷ δίκην καὶ ~ὑγιὴς	γένηται,	ἀναγκάζειν τε αὑτὸν καὶ τοὺς
[484]	δέ γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν	γένηται	ἔχων ἀνήρ, πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος
[492]	ἀνεῖναι, ἵνα τῷ ὄντι κατάδηλον	γένηται	πῶς βιωτέον. καί ~μοι λέγε·
[486]	ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν ψυχῆς ὧδε	γενναίαν	μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις μορφώματι, καὶ
[494]	γὰρ ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα, ὦ	γενναῖε,	ἢ ἐκεῖνος ὃς ἂν φῇ
[473]	ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ, ὦ	γενναῖε	Πῶλε, καὶ οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι
[512]	ὅρα μὴ ἄλλο τι τὸ	γενναῖον	καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ
[521]	~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα με, ὦ	γενναιότατε,	παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι Μυσόν
[485]	ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε ~καλοῦ οὔτε	γενναίου	(πράγματος· ὅταν δὲ δὴ πρεσβύτερον
[521]	λέγων. ~καὶ νῦν εὖ καὶ	γενναίως	εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν ὅτι
[475]	Πῶλε· οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ	γενναίως	τῷ λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων
[491]	Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς ἂν εὐδαίμων	γένοιτο	ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ'
[458]	δ' οὖν καὶ αὐτῷ μὴ	γένοιτο	τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων λόγων
[487]	μὴ πέρα τοῦ δέοντος ~σοφώτεροι	γενόμενοι	λήσετε διαφθαρέντες. ἐπειδὴ οὖν σου
[461]	ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ πρεσβύτεροι	γενόμενοι	σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς οἱ νεώτεροι
[526]	ἐν μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν	γενόμενον	δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται
[520]	εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς	γενόμενος	διὰ παιδοτρίβην, ἴσως ἂν ἀποστερήσειε
[456]	ἔχων τὸ σῶμα καὶ πυκτικὸς	γενόμενος,	ἔπειτα τὸν πατέρα τύπτῃ καὶ
[471]	ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος	γενόμενος	καὶ οὐ μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ'
[457]	ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ οἶμαι ῥητορικὸς	γενόμενός	τις ~κᾆτα ταύτῃ τῇ δυνάμει
[519]	~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς καὶ δικαίους	γενομένους,	ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ
[505]	ἄνδρες ἔλεγον, εἷς ὢν ἱκανὸς	~γένωμαι.	ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως.
[525]	διὰ τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι	~γένωνται,	ἐκ τούτων τὰ παραδείγματα γίγνεται,
[516]	τοὺς ἵππους καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους	γένωνται	ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι
[465]	ἐθέλω σοι εἰπεῖν ὥσπερ οἱ	~γεωμέτραι	ἤδη γὰρ (ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις
[450]	οὔτε τὴν ἀριθμητικὴν οὔτε τὴν	~γεωμετρίαν	ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γὰρ
[508]	δὲ πλεονεξίαν οἴει δεῖν ἀσκεῖν·	~γεωμετρίας	γὰρ ἀμελεῖς. εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος
[508]	σε ὅτι ἡ ἰσότης ἡ	γεωμετρικὴ	καὶ ἐν ~θεοῖς καὶ ἐν
[450]	ἡ ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ ~καὶ	γεωμετρικὴ	καὶ πεττευτική γε καὶ ἄλλαι
[490]	λέγεις, ἴσως τὰ τοιάδε· οἷον	γεωργικὸν	ἄνδρα περὶ γῆν ~φρόνιμόν τε
[508]	ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν καὶ	(γῆν	καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους τὴν
[490]	σπέρματι χρῆσθαι εἰς τὴν αὑτοῦ	γῆν.	~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις,
[490]	τοιάδε· οἷον γεωργικὸν ἄνδρα περὶ	γῆν	~φρόνιμόν τε καὶ καλὸν καὶ
[484]	οὔτε πριάμενος οὔτε ~δόντος τοῦ	Γηρυόνου	ἠλάσατο τὰς βοῦς, (ὡς τούτου
[523]	συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς	γῆς	πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα
[525]	ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι τοῖς ἄλλοις	γίγνεσθαι,	ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες πάσχοντα ἃ
[527]	μετὰ τὸ εἶναι δίκαιον, τὸ	γίγνεσθαι	καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην· καὶ
[525]	ἄλλου ὀρθῶς τιμωρουμένῳ, ἢ βελτίονι	~γίγνεσθαι	καὶ ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι τοῖς
[485]	ὁ ποιητὴς τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς	γίγνεσθαι,	καταδεδυκότι δὲ ~τὸν λοιπὸν βίον
[512]	καὶ παρακαλῶν ἐπὶ τὸ δεῖν	γίγνεσθαι	μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν ~τἆλλά ἐστιν·
[513]	ἄρα δεῖ σὲ ὡς ὁμοιότατον	γίγνεσθαι	τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εἰ
[501]	μνήμην μόνον σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος	γίγνεσθαι,	ᾧ δὴ καὶ ~πορίζεται τὰς
[454]	καὶ ἀδίκων; ἐξ ἧς πιστεύειν	γίγνεται	ἄνευ τοῦ εἰδέναι ἢ ἐξ
[525]	δὲ δι' ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν	γίγνεται	αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία καὶ ἐνθάδε
[459]	πιθανώτερος ἔσται, τοῦ εἰδότος πιθανώτερος	γίγνεται;	~(Γοργίας) πάνυ (γε. ~(Σωκράτης) οὐκ
[477]	τὴν ὠφελίαν; βελτίων τὴν ψυχὴν	γίγνεται,	εἴπερ ~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός
[458]	δὴ τὸ λοιπόν, ὦ Σώκρατες,	γίγνεται	ἐμέ γε μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν
[496]	θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι καὶ ἄλογον	γίγνεται·	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.
[485]	καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες, τὸ χρῆμα	γίγνεται,	καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω πρὸς
[504]	οὗ ἐν αὐτῷ ἡ ὑγίεια	γίγνεται	καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ τοῦ
[512]	ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι ὁ ψόγος	~γίγνεται	καὶ μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ καὶ
[525]	~γένωνται, ἐκ τούτων τὰ παραδείγματα	γίγνεται,	καὶ οὗτοι αὐτοὶ μὲν οὐκέτι
[523]	ταῦτα δὴ αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν	γίγνεται,	καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ
[499]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως	γίγνεται	κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ
[496]	λέγῃς; ἢ οὐχ ἅμα τοῦτο	γίγνεται	κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον καὶ
[459]	~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη, ὦ Σώκρατες,	γίγνεται,	μὴ μαθόντα τὰς ἄλλας τέχνας
[478]	καὶ δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ	γίγνεται	πονηρίας ἡ δίκη. ~(Πῶλος) ναί.
[497]	τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον	~γίγνεται	τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης)
[497]	~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ τὰ αὐτὰ	γίγνεται,	ὦ φίλε, τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν
[504]	(δικαιοσύνη μὲν ἐν ταῖς ψυχαῖς	~γίγνηται,	ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη
[492]	ὧν ἂν ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία	γίγνηται.	~ἀλλὰ τοῦτ' οἶμαι τοῖς πολλοῖς
[452]	~παντί, ὅστις ἂν πολιτικὸς σύλλογος	γίγνηται.	καίτοι ἐν ταύτῃ τῇ δυνάμει
[527]	δέ τις κατά τι κακὸς	γίγνηται,	κολαστέος ἐστί, καὶ τοῦτο ~δεύτερον
[501]	~ὅθεν ἂν οἱ ἀκούοντες βελτίους	γίγνοιντο,	~ἢ ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ
[501]	ψυχῆς, τίνα ἂν ~αὐτῇ τρόπον	γίγνοιτο,	ἥτις δὲ ἢ βελτίων ἢ
[526]	εἰσὶ καὶ οἱ σφόδρα πονηροὶ	γιγνόμενοι	ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν κωλύει καὶ
[519]	~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ νῦν ὁρῶ	γιγνόμενον	καὶ ἀκούω τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν
[523]	ἀλλ' ἐγώ, ἔφη, παύσω τοῦτο	γιγνόμενον.	~νῦν μὲν γὰρ κακῶς αἱ
[504]	τάξεώς τε καὶ τοῦ κόσμου	γιγνομένῳ;	~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως
[480]	ὅπως ἂν καταδήλων τῶν ἀδικημάτων	γιγνομένων	~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας.
[526]	σφόδρα γε ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν	γιγνομένων·	χαλεπὸν γάρ, ὦ Καλλίκλεις, καὶ
[484]	συλλήβδην τῶν ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι	~γίγνονται.	ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν εἴς τινα
[504]	καὶ νόμος, ὅθεν καὶ ~νόμιμοι	γίγνονται	καὶ κόσμιοι· ταῦτα δ' ἔστιν
[526]	γενόμενον δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ	~γίγνονται	οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε
[502]	~μέτρον, ἄλλο τι ἢ λόγοι	γίγνονται	τὸ λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[526]	δὲ πολλοί, ὦ ἄριστε, κακοὶ	γίγνονται	τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν ἔλεγον,
[484]	καὶ γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι	~γίγνονται	τῶν κατὰ τὴν πόλιν, καὶ
[484]	ἰδίαν ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι	γίγνονται,	ὥσπερ γε οἶμαι οἱ πολιτικοί,
[525]	ἃ ἂν πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους	γίγνωνται.	εἰσὶν δὲ οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί
[472]	~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν ἢ	γιγνώσκειν	ἢ ἀγνοεῖν ὅστις τε εὐδαίμων
[470]	ὅτι οὐδὲ τὸν μέγαν βασιλέα	γιγνώσκειν	φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[470]	γνοίης, ἄλλως δὲ αὐτόθεν οὐ	γιγνώσκεις	ὅτι εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης) μὰ Δί'
[500]	καὶ τὸ χεῖρον, αἱ δὲ	~γιγνώσκουσαι	ὅτι τε ἀγαθὸν καὶ ὅτι
[489]	λέγειν τὸ ~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ	γλιχόμενος	σαφῶς εἰδέναι ὅτι λέγεις. οὐ
[513]	ὅμοιον ~τούτοις, εἰ μέλλεις τι	γνήσιον	ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν τῷ Ἀθηναίων
[471]	ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν, τὸν	γνήσιον	τοῦ Περδίκκου ὑόν, παῖδα ὡς
[491]	(οὔ) οὐδεὶς ὅστις οὐκ ἂν	γνοίη	ὅτι οὐ τοῦτο λέγω. ~(Καλλίκλης)
[470]	~(Πῶλος) ~τί δέ; συγγενόμενος ἂν	γνοίης,	ἄλλως δὲ αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις
[489]	~φύσις, ἃ δὴ καὶ ἐγὼ	γνοὺς	κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν
[464]	ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ	γνοῦσα	λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν
[456]	συμβουλεύοντες καὶ οἱ νικῶντες τὰς	γνώμας	περὶ τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ
[466]	πότερον αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις καὶ	γνώμην	σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ ἐμὲ ἐρωτᾷς.
[484]	μὲν οὖν ἀληθὲς οὕτως ἔχει,	γνώσῃ	δέ, ἂν ἐπὶ τὰ μείζω
[454]	ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ οἴει·	γνώσῃ	δὲ ἐνθένδε. εἰ γάρ τίς
[505]	τὸν λόγον καταλύομεν; ~(Καλλίκλης) αὐτὸς	γνώσῃ.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ τοὺς μύθους
[451]	τὸ ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν	(γνῶσις)	ὅσα ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα.
[484]	~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές τε καὶ	γοητεύοντες	καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς τὸ ἴσον
[480]	τῆς ἀδικίας τῆς αὑτοῦ ἢ	γονέων	ἢ ἑταίρων ἢ ~παίδων ἢ
[458]	βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή, ὦ	Γοργία,	ἃ θαυμάζω ἐν τοῖς λεγομένοις
[449]	~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν Ἥραν, ὦ	Γοργία,	ἄγαμαί γε τὰς ἀποκρίσεις, ὅτι
[447]	καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ μοι, ὦ	Γοργία,	ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς ὅδε ὅτι
[454]	πειθὼ καὶ περὶ τούτων, ὦ	Γοργία·	~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς ἐὰν
[451]	καὶ ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ	Γοργία,	ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις (καὶ
[449]	λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους, ὦ	Γοργία;	ἆρα οἳ δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας,
[449]	χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον δέ, ὦ	Γοργία,	αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ τίνα σε
[448]	που ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ, ὦ	Γοργία.	~(Γοργίας) πάρεστι τούτου πεῖραν, ὦ
[497]	τε καὶ στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ	Γοργίᾳ	δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ,
[453]	~νῦν μοι δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ	Γοργία,	ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην
[453]	αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή, ὦ	Γοργία.	ἐγὼ γὰρ εὖ ἴσθ' ὅτι,
[463]	~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ	Γοργία,	εἶναί τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν
[454]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή, ὦ	Γοργία,	ἐπειδή γε καὶ σοὶ δοκεῖ
[452]	~(Γοργίας) ἴθι οὖν νομίσας, ὦ	Γοργία,	ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ' ἐκείνων καὶ
[455]	ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν, ὦ	Γοργία,	ἔσται, ~ἐάν σοι συνῶμεν; περὶ
[452]	μεῖζον ἀγαθὸν ὂν ἢ παρὰ	Γοργίᾳ	ἢ παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν
[506]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δή, ὦ	Γοργία,	καὶ αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν
[449]	~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν δεῖ, ὦ	Γοργία·	καί μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου
[459]	πῶς τὰ τοιαῦτα ἔχει, ὦ	Γοργία;	~(καὶ πρὸς Διός, ὥσπερ ἄρτι
[457]	τὸν διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι, ὦ	Γοργία,	καὶ σὲ ἔμπειρον εἶναι πολλῶν
[450]	τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν, ὦ	Γοργία,	λέγεις; ἀλλ' οὐκ οἶμαί σε
[460]	ἐν τοῖς πρώτοις γε, ὦ	Γοργία,	λόγοις ἐλέγετο ὅτι ἡ ῥητορικὴ
[463]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε, ὦ	Γοργία·	οὐδὲν γάρ πω σαφὲς λέγω,
[461]	ἔχει, μὰ τὸν (κύνα, ὦ	~Γοργία,	οὐκ ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν ὥστε
[450]	καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι, ὦ	Γοργία,	οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν περὶ
[456]	~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ θαυμάζων, ὦ	Γοργία,	πάλαι ἐρωτῶ τίς ποτε ἡ
[455]	~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα, ὦ	Γοργία,	περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ καὶ
[454]	ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν τις, ὦ	Γοργία,	~πίστις ψευδὴς καὶ ἀληθής; φαίης
[497]	ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης) ὦ	Γοργία·	σμικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ
[455]	οὔ· ἢ πῶς λέγεις, ὦ	~Γοργία,	τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ αὐτός
[458]	~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν θορύβου, ὦ	Γοργία	τε καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε
[451]	~ἴθι δὴ καὶ σύ, ὦ	Γοργία.	τυγχάνει μὲν γὰρ δὴ ἡ
[501]	καὶ περανθῇ ὁ λόγος καὶ	Γοργίᾳ	τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον δὲ
[448]	τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γε, ὦ	Γοργία,	φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς λόγους·
[449]	~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις ἄν, ὦ	Γοργία,	ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ
[482]	σὲ παθεῖν. ἔφη γάρ που	Γοργίαν	ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται
[500]	αὖ ἐγὼ πρὸς Πῶλον καὶ	Γοργίαν	ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον ~γὰρ αὖ,
[508]	ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων, ὃ αὖ	Γοργίαν	ἔφη πῶλος δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι.
[494]	ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν καὶ	Γοργίαν	καὶ ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα,
[449]	τίς ἡ τέχνη ~καὶ τίνα	Γοργίαν	καλεῖν χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον δέ,
[448]	καὶ ὅντινα δέοι ~καλεῖν τὸν	Γοργίαν·	ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο
[449]	ῥήτορα ἄρα χρή σε καλεῖν;	~(Γοργίας)	~ἀγαθόν γε, ὦ Σώκρατες, εἰ
[458]	οὐδὲν κωλύει, εἴπερ ἐθέλει (Γοργίας)	~(Γοργίας)	~αἰσχρὸν δὴ τὸ λοιπόν, ὦ
[482]	μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι αὐτὸν ὁ	(Γοργίας)	αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ φάναι διδάξειν
[451]	τοῦ σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν ἀδόλως.	~(Γοργίας)	ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ πρὸς τί
[450]	μοι ~δοκεῖς λέγειν τὴν ῥητορικήν.	~(Γοργίας)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὔτοι
[454]	αὖ ὅτι οὐ ταὐτόν ἐστιν.	~(Γοργίας)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ μὴν
[454]	ῥητορικὴ μόνη πειθοῦς ἐστιν δημιουργός.	~(Γοργίας)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν
[459]	εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται.	~(Γοργίας)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ
[464]	τε καὶ τῶν γυμναστικῶν τις.	~(Γοργίας)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον
[448]	ὅτι ἄν τίς σε ἐρωτᾷ;	~(Γοργίας)	~ἀληθῆ, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ
[460]	τίς ~ποθ' ἡ δύναμίς ἐστιν.	~(Γοργίας)	~ἀλλ' ἐγὼ μὲν οἶμαι, ὦ
[455]	ἔλεγεν; πειρῶ οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας)	~ἀλλ' ἐγώ σοι πειράσομαι, ὦ
[506]	ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ ~ἀπίωμεν.	~(Γοργίας)	~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν οὐ δοκεῖ,
[449]	~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ εἰς αὖθις.	~(Γοργίας)	~ἀλλὰ ποιήσω, καὶ οὐδενὸς φήσεις
[448]	οὐ πάνυ μοι φαίνεται ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας)	ἀλλὰ σύ, εἰ βούλει, ἐροῦ
[497]	ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει.	~(Γοργίας)	~ἀλλὰ τί σοὶ διαφέρει; πάντως
[463]	ὅδε νέος ἐστὶ καὶ ὀξύς.	~(Γοργίας)	~ἀλλὰ τοῦτον μὲν ἔα, ἐμοὶ
[458]	χαίρειν καὶ διαλύωμεν τὸν λόγον.	~(Γοργίας)	~ἀλλὰ φημὶ μὲν ἔγωγε, ὦ
[450]	δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν καὶ λέγειν;	~(Γοργίας)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἡ ἰατρικὴ
[460]	βουλήσεται ὅ γε δίκαιος ἀδικεῖν.	~(Γοργίας)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν δὲ ῥητορικὸν
[462]	μοι ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ	(Γοργίας)	ἀπορεῖν σοι ~δοκεῖ περὶ τῆς
[458]	ἐμὸν οὐδὲν κωλύει, εἴπερ ἐθέλει	(Γοργίας)	~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ τὸ λοιπόν,
[454]	ἢ ἐξ ἧς ~τὸ εἰδέναι;	~(Γοργίας)	δῆλον δήπου, ὦ Σώκρατες, ὅτι
[459]	ἀνεπιστήμων ὧν ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων.	~(Γοργίας)	δῆλον ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ
[454]	καλῶ. ~(Σωκράτης) τί δέ; πεπιστευκέναι;	~(Γοργίας)	(ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ταὐτὸν
[464]	οἴει τινὰ εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν;	~(Γοργίας)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; δοκοῦσαν
[456]	καταφαίνεται τὸ μέγεθος οὕτω σκοποῦντι.	~(Γοργίας)	~εἰ πάντα γε εἰδείης, ὦ
[449]	κατὰ ~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι.	~(Γοργίας)	~εἰσὶ μέν, ὦ Σώκρατες, ἔνιαι
[462]	ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ τε καὶ	(Γοργίας)	ἔλεγχέ τε καὶ ἐλέγχου. ~φῂς
[454]	δοκεῖ σοι ~(δίκαιον εἶναι ἐπανερέσθαι;	~(Γοργίας)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή, ὦ
[461]	νῦν εἴ τι ἐγὼ καὶ	~(Γοργίας)	ἐν τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ
[449]	σε φῶμεν δυνατὸν εἶναι ποιεῖν;	~(Γοργίας)	~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ ταῦτα οὐ
[448]	Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος τίνος	(Γοργίας)	ἐπιστήμων τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ
[448]	~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ δή. εἰ ἐτύγχανε	(Γοργίας)	ἐπιστήμων ὢν τῆς τέχνης ἧσπερ
[463]	τοῦτό ἐστιν ἡ ῥητορικὴ ἣν	Γοργίας	(ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα ~καὶ γὰρ
[460]	ῥητορικῇ; ἐρρήθη ταῦτα ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν (δέ γε
[454]	πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ οἱ πεπιστευκότες.	~(Γοργίας)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν
[451]	τε καὶ κυρουμένων· ἦ γάρ;	~(Γοργίας)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ
[464]	ψυχήν, (ἔχει δὲ οὐδὲν μᾶλλον.	~(Γοργίας)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή
[448]	ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν καὶ	(Γοργίας)	ἐστὶν ὅδε, καὶ μετέχει τῆς
[462]	δήπου καὶ σὺ ἐπίστασθαι ἅπερ	(Γοργίας)	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[447]	ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ καὶ καλὰ	(Γοργίας)	ἡμῖν ὀλίγον πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης)
[461]	νῦν λέγεις; ἢ ~οἴει ὅτι	Γοργίας	ᾐσχύνθη σοι μὴ προσομολογῆσαι τὸν
[452]	ἐστιν (τοῦτο τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω	~(Γοργίας)	ἴθι οὖν νομίσας, ὦ Γοργία,
[459]	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται ὁ ~ῥήτωρ.	~(Γοργίας)	καὶ γὰρ ἔλεγον, ἔν γε
[454]	ὑπόθεσιν ~ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς.	~(Γοργίας)	~καὶ ὀρθῶς γέ μοι δοκεῖς
[456]	περὶ τοῦ διὰ μέσου τείχους.	~(Γοργίας)	~καὶ ὅταν γέ τις αἵρεσις
[449]	με καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ βούλομαι.	~(Γοργίας)	κάλει δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[447]		~Γοργίας.	~Καλλίκλης Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος.
[454]	τόδε ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι μεμαθηκέναι;	~(Γοργίας)	καλῶ. ~(Σωκράτης) τί δέ; πεπιστευκέναι;
[447]	ἥκειν οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ γὰρ	(Γοργίας)	καταλύει ~καὶ ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης)
[463]	ἤδη ~εἰδότι ἃ ἐγὼ λέγω.	~(Γοργίας)	~μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες,
[450]	τούς γε περὶ τὰ νοσήματα;	~(Γοργίας)	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ
[452]	καὶ αὐτὸς εἴ σοι ἔχοι	~(Γοργίας)	μεῖζον ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ
[448]	γε βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ.	(Γοργίας)	μὲν γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι μοι
[497]	~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα ὅτι λέγεις.	~(Γοργίας)	~μηδαμῶς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου
[460]	δικαίου καὶ ἀδίκου· ἦ γάρ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν σου
[453]	ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα πολλὰ ζῷα;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε
[460]	καὶ ὁ τὰ μουσικὰ μουσικός;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ τὰ
[449]	περὶ τὴν τῶν μελῶν ποίησιν;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν Ἥραν,
[459]	ἰατρός γε ὤν· ἦ γάρ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ μὴ
[455]	τὸ δίκαιόν τε καὶ ἄδικον.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς
[460]	ἐκ τοῦ λόγου δίκαιον εἶναι.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται
[454]	καὶ περὶ ὅτι· ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ῥητορικὴ
[460]	δὲ δίκαιος δίκαιά που πράττει.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν
[449]	τῶν ἱματίων ἐργασίαν· ἦ γάρ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ
[460]	τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ὁ
[458]	τις βούληται παρὰ σοῦ μανθάνειν;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ πάντων
[449]	μὴν λέγειν γε ποιεῖ δυνατούς.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ
[450]	εἰσὶν ἡμῖν τέχναι. ἦ γάρ;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ οἶμαι
[453]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πείθει;	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα δημιουργός
[454]	φαίης ἄν, ὡς ἐγὼ οἶμαι.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἐπιστήμη
[450]	ὡς ἔοικεν, περὶ λόγους ἐστίν.	~(Γοργίας)	ναί. ~(Σωκράτης) τούς γε περὶ
[452]	ἐρεῖ. καὶ μὴν ἀμφισβητεῖ γε	(Γοργίας)	ὅδε τὴν παρ' αὑτῷ ~τέχνην
[454]	~καὶ πίστις, ἢ ἄλλο τι;	~(Γοργίας)	οἴομαι μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες,
[452]	καὶ σὲ ~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ.	~(Γοργίας)	~ὅπερ ἐστίν, ὦ Σώκρατες, τῇ
[451]	οὔτε τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν.	~(Γοργίας)	ὀρθῶς γὰρ οἴει, ὦ Σώκρατες,
[451]	πῶς πρὸς ἄλληλα τάχους ἔχει.	~(Γοργίας)	ὀρθῶς γε λέγων σύ, ὦ
[450]	ἣ ἂν ᾖ περὶ λόγους;	~(Γοργίας)	~ὅτι, ὦ Σώκρατες, τῶν μὲν
[452]	ὅτι ὦ Σώκρατες, ἐξαπατᾷ σε	Γοργίας·	οὐ γάρ ἐστιν ἡ τούτου
[449]	τοὺς λόγους ἡ ῥητορική ἐστιν.	~(Γοργίας)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[455]	χρόνῳ διδάξαι οὕτω μεγάλα πράγματα.	~(Γοργίας)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,
[453]	ὃ διδάσκει πείθει ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	~οὐ δῆτα, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ
[460]	ἄρα βουλήσεται ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν.	~(Γοργίας)	οὐ φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι
[449]	κάμνοντας, ὡς ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν;	~(Γοργίας)	οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα περὶ
[454]	ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς καὶ ἀληθής;	~(Γοργίας)	οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον ἄρ' αὖ
[453]	ἀκούουσιν ἐν τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν;	~(Γοργίας)	~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλά μοι
[527]	σύ τε καὶ πῶλος καὶ	(Γοργίας)	οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ
[459]	εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι τῶν εἰδότων.	~(Γοργίας)	~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη, ὦ Σώκρατες,
[460]	ὁ τὰ δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος;	~(Γοργίας)	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ
[449]	ὡς οἷόν τε διὰ ~βραχυτάτων.	~(Γοργίας)	~πάνυ γὰρ οἶμαι, ὦ Σώκρατες,
[453]	τῶν ζῴων γράφων καὶ ποῦ;	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ
[450]	τε τῶν σωμάτων ~καὶ καχεξίαν;	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν
[459]	ἔσται, τοῦ εἰδότος πιθανώτερος γίγνεται;	~(Γοργίας)	πάνυ (γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἰατρός
[453]	ἀριθμοῦ, καὶ ὁ ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος;	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[460]	οἷον ἡ ἐπιστήμη ἕκαστον ἀπεργάζεται;	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ
[454]	τοῦ εἰδέναι, ~τὸ δ' ἐπιστήμην;	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ποτέραν οὖν
[460]	ἢ ὕστερον μαθόντα παρὰ σοῦ.	~(Γοργίας)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;
[450]	τὴν ῥητορικὴν εἶναι· ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	~πάνυ μὲν οὖν καλῶς ὑπολαμβάνεις,
[459]	εἶναι, οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ ~(πείθοντα;	~(Γοργίας)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἔλεγές
[448]	ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ, ὦ Γοργία.	~(Γοργίας)	πάρεστι τούτου πεῖραν, ὦ (Χαιρεφῶν)
[449]	τί τῶν ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη;	~(Γοργίας)	περὶ λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους,
[447]	~Γοργίας. ~Καλλίκλης Σωκράτης Χαιρεφῶν	Γοργίας	Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ μάχης
[449]	περὶ ὧνπερ λέγειν, καὶ φρονεῖν;	~(Γοργίας)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ἆρ'
[453]	ἔγραφε, καλῶς ἄν σοι ἀπεκέκριτο;	~(Γοργίας)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[464]	που καλεῖς τι καὶ ψυχήν;	~(Γοργίας)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[451]	εἰσὶν οἷς ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται;	~(Γοργίας)	τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων,
[454]	γε καὶ σοὶ δοκεῖ οὕτως.	~(Γοργίας)	~ταύτης τοίνυν τῆς πειθοῦς λέγω,
[487]	σύ· τὼ δὲ ~ξένω τώδε,	Γοργίας	τε καὶ Πῶλος, σοφὼ μὲν
[449]	~καλεῖν ὡς τίνος ἐπιστήμονα τέχνης.	~(Γοργίας)	τῆς ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[448]	~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν) τι οὐ ποιεῖ.	~(Γοργίας)	τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[453]	ἕνα· ἀξιῶ δὲ καὶ σέ.	~(Γοργίας)	τί οὖν δή, ὦ Σώκρατες;
[463]	ἐστι μόριον οὐδενὸς τῶν καλῶν.	~(Γοργίας)	~τίνος, ὦ Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν
[452]	τί οὖν δὴ τοῦτο λέγεις;	~(Γοργίας)	~τὸ πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ'
[459]	τοῦτο συμβαίνει ἢ ἄλλο τι;	~(Γοργίας)	τοῦτο ἐνταῦθά γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης)
[460]	δὲ δίκαιον βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν;	~(Γοργίας)	φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα
[460]	ἄν ποτε ἀδικήσας. ἢ οὔ;	~(Γοργίας)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν τοῖς
[453]	δημιουργός ἐστιν καὶ ἡ ἀριθμητική;	~(Γοργίας)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν τις
[450]	οὗ ἑκάστη ἐστὶν ἡ τέχνη.	~(Γοργίας)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν δή
[447]	καὶ ἰάσομαι. φίλος γάρ μοι	(Γοργίας)	ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ μὲν
[448]	Πῶλε; οἴει σὺ κάλλιον ἂν	Γοργίου	ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί δὲ τοῦτο,
[462]	τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ	Γοργίου	ἕνεκα λέγειν, μὴ οἴηταί ~με
[482]	ταὐτὸν παθόντος Πώλου πάθος ὅπερ	Γοργίου	κατηγόρει ~πρὸς σὲ παθεῖν. ἔφη
[448]	οὐδεὶς ἐρωτᾷ ποία τις ἡ	Γοργίου	τέχνη, ἀλλὰ τίς, καὶ ὅντινα
[447]	ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι	Γοργίου;	~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό γέ τοι
[505]	σὺ λέγεις, καὶ ταῦτά σοι	Γοργίου	χάριν ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης) εἶεν· τί
[509]	σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς	γοῦν	ἂν δόξειεν οὑτωσί, οὓς σὺ
[516]	κακὸς ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων	γοῦν	ἂν ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων καὶ
[447]	τοῦτ' ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε	γοῦν	νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλοιτο
[517]	ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ	γοῦν	σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ
[519]	ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης) ~ἔοικά γε· νῦν	γοῦν	συχνοὺς τείνω τῶν λόγων, ἐπειδή
[484]	καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ ἡμέτερα	γράμματα	καὶ μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ
[527]	μῦθός σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ	γραὸς	καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ οὐδέν
[450]	ἂν καὶ διὰ σιγῆς, οἷον	~γραφικὴ	καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι πολλαί.
[453]	ὅτι καὶ ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι	γράφοντες	ἄλλα πολλὰ ζῷα; ~(Γοργίας) ναί.
[453]	εἶπες ὅτι ὁ τὰ ζῷα	~γράφων,	ἆρ' οὐκ ἂν δικαίως σε
[453]	ὁ τὰ ποῖα τῶν ζῴων	γράφων	καὶ ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[514]	ποιῆσαι, πολλὰ δὲ κατορθῶσαι καὶ	γυμνάσασθαι	ἱκανῶς τὴν ~τέχνην, τὸ λεγόμενον
[493]	εἰκόνα λέγω ἐκ τοῦ αὐτοῦ	γυμνασίου	τῇ νῦν. σκόπει γὰρ εἰ
[518]	ὥσπερ ἂν εἰ περὶ τὰ	~γυμναστικὰ	ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ γεγόνασιν
[520]	ῥητορικῆς ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ δικαστικῆς καὶ	γυμναστικὴ	ἰατρικῆς· μόνοις δ' ἔγωγε καὶ
[464]	τούτων, ἥ τε ἰατρικὴ τῇ	γυμναστικῇ	καὶ ἡ δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ·
[465]	ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται· τῇ δὲ	~γυμναστικῇ	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον τοῦτον
[450]	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἡ	γυμναστικὴ	περὶ λόγους ἐστὶν τοὺς περὶ
[517]	τις παρὰ ταύτας ἁπάσας τέχνη	γυμναστική	τε καὶ ἰατρική, ἣ δὴ
[518]	τὰς ἄλλας τέχνας, τὴν δὲ	γυμναστικὴν	καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ δίκαιον
[464]	δύο μόρια λέγω, τὴν μὲν	γυμναστικήν,	τὴν δὲ ἰατρικήν· τῆς δὲ
[465]	ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ κομμωτικὴ πρὸς	~γυμναστικήν,	τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν, καὶ
[465]	τοῦ οἰκείου τοῦ ~διὰ τῆς	γυμναστικῆς	ἀμελεῖν. ἵν' οὖν μὴ μακρολογῶ,
[518]	Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις οὐδὲν περὶ	γυμναστικῆς·	διακόνους μοι λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν
[464]	δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν τῆς	γυμναστικῆς	τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον δὲ τῇ
[464]	ἢ ~ἰατρός τε καὶ τῶν	γυμναστικῶν	τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[523]	κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν κριτὴν δεῖ	γυμνὸν	εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ
[523]	(ὅπως ἂν παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα	γυμνοὺς	κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ
[524]	ἐστὶν ἐν τῇ ~ψυχῇ, ἐπειδὰν	γυμνωθῇ	τοῦ σώματος, τά τε τῆς
[470]	καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ	γυναῖκα	~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν δὲ
[514]	τῶν ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα μήτε	γυναῖκα,	πρὸς Διός, ὦ Καλλίκλεις, οὐ
[473]	αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε καὶ	γυναῖκα	τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ,
[511]	καὶ παῖδας καὶ χρήματα καὶ	γυναῖκας,	ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν λιμένα δύο
[471]	ἣν νῦν ἔχει, ὄντι ~ἐκ	γυναικὸς	ἣ ἦν δούλη Ἀλκέτου τοῦ
[502]	οἷον παίδων τε ~ὁμοῦ καὶ	γυναικῶν	καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων καὶ
[512]	τῷ θεῷ καὶ πιστεύσαντα ταῖς	γυναιξὶν	ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ' ἂν
[485]	βίον βιῶναι μετὰ μειρακίων ἐν	γωνίᾳ	τριῶν ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον