Pages
[505]	τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα	φαγεῖν	ὅσον βούλεται ἢ ~διψῶντα πιεῖν,
[504]	σοι δοκῶ ἐγὼ καλῶς λέγειν,	φάθι,	~εἰ δὲ μή, ἔλεγχε καὶ
[475]	~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου, καὶ ἢ	(φάθι	ἢ μὴ ἃ ἐρωτῶ. ~(Πῶλος)
[490]	οὐ τὸν φρονιμώτερον βελτίω λέγεις;	φάθι	ἢ μή. ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[501]	ἄν σοι δοκῇ τούτων εἶναι,	φάθι,	ἣ δ' ἂν μή, μὴ
[501]	ἣ δ' ἂν μή, μὴ	~φάθι.	(πρῶτον δὲ σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν.
[462]	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί;	φάθι.	~(Σωκράτης) φημὶ δή, ἐμπειρία τις.
[462]	δή, ἐμπειρία τις. ~(Πῶλος) τίς;	φάθι.	~(Σωκράτης) ~φημὶ δή, χάριτος καὶ
[452]	δή; ἦ σὺ τούτου δημιουργός;	φαίη	ἄν. τίς ὤν; ~χρηματιστής. τί
[452]	τί τὸ σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης,	φαίη	ἄν, τὸ δὲ ἔργον μού
[452]	ἐστιν ἀγαθόν; πῶς γὰρ οὔ,	φαίη	ἂν ἴσως, ὦ Σώκρατες, ὑγίεια;
[482]	ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ τις μὴ	φαίη	διὰ δὴ ταύτην τὴν ὁμολογίαν
[451]	λόγοι οἱ τῆς ἀστρονομίας, εἰ	φαίη,	περὶ τί εἰσιν, ὦ Σώκρατες;
[506]	κεκοσμημένον ἐστὶν ἡ ἀρετὴ ἑκάστου;	~φαίην	ἂν ἔγωγε. ~κόσμος τις ἄρα
[454]	Γοργία, ~πίστις ψευδὴς καὶ ἀληθής;	φαίης	ἄν, ὡς ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας)
[512]	ὧν νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ' ὅτι	φαίης	ἂν βελτίων εἶναι καὶ ἐκ
[452]	αἰτίαν εἶναι ἢ τὴν σήν,	φαῖμεν	ἂν ἡμεῖς. δῆλον οὖν ὅτι
[452]	Γοργίᾳ ἢ παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν.	~φαῖμεν	ἂν οὖν πρὸς αὐτόν· τί
[459]	(δέ τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε	φαίνεσθαι	τοῖς οὐκ εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι
[448]	~τὸ ἐρωτώμενον οὐ πάνυ μοι	φαίνεται	ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ, εἰ
[479]	ἀδικία καὶ τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος)	φαίνεταί	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν ἀπαλλαγή
[460]	ὁ ῥητορικὸς ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) οὐ	φαίνεταί	γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν λέγων
[460]	δίκαιον βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας)	φαίνεταί	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται
[506]	ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε τὸν λόγον·	φαίνεται	δέ μοι καὶ τοῖς ἄλλοις
[470]	μέγα δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι	φαίνεται,	ἐὰν μὲν ~πράττοντι ἃ δοκεῖ
[463]	πειράσομαι φράσαι ὅ γέ μοι	φαίνεται	εἶναι ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν
[485]	ψελλιζομένου ἢ παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον	φαίνεται	καὶ ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν ἄξιον.
[485]	χαίρω ~τε καὶ χαρίεν μοι	φαίνεται	καὶ ἐλευθέριον καὶ πρέπον τῇ
[478]	μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων δέ; ~(Πῶλος)	φαίνεταί	μοι ὁ μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης)
[460]	(δέ γε ὁ αὐτὸς οὗτος	φαίνεται,	ὁ ῥητορικός, οὐκ ἄν ποτε
[448]	~(Σωκράτης) ~καλῶς γε, ὦ Γοργία,	φαίνεται	πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς λόγους· ἀλλὰ
[495]	νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ καὶ αἰσχρὰ	φαίνεται	συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει,
[527]	ἢ τοῦτον, ὅσπερ καὶ ἐκεῖσε	φαίνεται	~συμφέρων. ἀλλ' ἐν τοσούτοις λόγοις
[477]	ὡς ὁ ~σὸς λόγος. ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν που τό
[479]	ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ οὖν δὴ
[460]	ποτε ἀδικήσας. ἢ οὔ; ~(Γοργίας)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν τοῖς πρώτοις
[475]	κάκιον γὰρ τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς οὖν, ὦ Πῶλε,
[497]	γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα τὸ χαίρειν
[453]	ἐστιν καὶ ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν τις ἐρωτᾷ
[478]	(ἀδικίαν) καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος τυγχάνει ὢν
[502]	τίς ἐστιν ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία ἂν
[510]	~διδόναι δίκην. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ μέγιστον αὐτῷ
[475]	ἂν ἔτι ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ	φαίνεται.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ ἑτέρῳ λείπεται.
[476]	οἷον τὸ τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ ὅρα εἰ
[476]	δίκην διδοὺς δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) τὰ δὲ δίκαιά που
[450]	ἑκάστη ἐστὶν ἡ τέχνη. ~(Γοργίας)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~τί οὖν δή ποτε
[478]	δὲ ~ἀκολασίας καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) τί οὖν τούτων κάλλιστόν
[477]	τῶν ὄντων ~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) τίς οὖν τέχνη πενίας
[506]	μεθ' ὑμῶν, ὥστε, ἂν τὶ	φαίνηται	~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ
[527]	γὰρ ἔχοντάς γε ὡς νῦν	φαινόμεθα	~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς τὶ
[502]	πάνυ ~ἀγάμεθα· κολακικὴν γὰρ αὐτήν	φαμεν	εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[499]	εἶναι τὸν φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν	φαμεν.	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[509]	τε καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν	φαμεν	κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ
[504]	καὶ μὴν καὶ τὰ σώματά	φαμεν	τὰ ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[482]	ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ	φάναι	διδάξειν διὰ τὸ ἔθος τῶν
[486]	ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε ληρήματα χρὴ	φάναι	εἶναι εἴτε φλυαρίας, ἐξ ὧν
[520]	ἢ πόλιν, αἰσχρὸν νενόμισται μὴ	φάναι	συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή τις αὐτῷ
[507]	οὐκ ἔχω παρὰ ταῦτα ἄλλα	φάναι,	ὦ φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ δ'
[508]	ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις οὕτω	φανέντα,	ὡς ἐγὼ λέγω, κατέχεται καὶ
[480]	μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς τὸ	φανερὸν	ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα δῷ
[505]	ψεῦδος· κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι	φανερὸν	γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι (μὲν οὖν
[452]	ὦ Σώκρατες, ἐάν ~σοι πλούτου	φανῇ	τι μεῖζον ἀγαθὸν ὂν ἢ
[456]	δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν	φανῆναι	τὸν ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν
[467]	ὃ πράττουσιν; οἷον οἱ τὰ	φάρμακα	~πίνοντες παρὰ τῶν ἰατρῶν πότερόν
[467]	βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ	φάρμακον	καὶ ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο, τὸ
[456]	τῶν ~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ	φάρμακον	πιεῖν ἢ τεμεῖν ἢ καῦσαι
[507]	~κοινωνία, φιλία οὐκ ἂν εἴη.	φασὶ	δ' οἱ σοφοί, ὦ Καλλίκλεις,
[523]	τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή,	φασί,	μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ
[518]	~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν. καί	φασι	μεγάλην τὴν πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς·
[505]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ τοὺς μύθους	φασὶ	μεταξὺ θέμις εἶναι (καταλείπειν, ἀλλ'
[513]	μή, ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ	φασὶ	τὰς τὴν σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς
[447]	Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου καὶ μάχης	φασὶ	χρῆναι, ὦ Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν.
[492]	αὑτῶν ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν δή	φασιν	εἶναι τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν
[499]	δὶς γάρ τοι καὶ τρίς	φασιν	καλὸν (εἶναι τὰ καλὰ λέγειν
[520]	κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς	φασιν	ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης)
[519]	δοκεῖ σοι ἄλογον εἶναι ἀγαθὸν	~φάσκοντα	πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι τούτῳ ὅτι
[448]	πάνυ γε. ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα	φάσκοντες	αὐτὸν εἶναι καλῶς ἂν ἐλέγομεν.
[519]	ὄντες, τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα·	φάσκοντες	γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις
[520]	ἂν περὶ ἐκείνων λέγοις, οἳ	φάσκοντες	προεστάναι τῆς πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι
[519]	~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων τῶν	φασκόντων	παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης)
[486]	τοιούτων εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι,	φάσκων	ἀδικεῖν μηδὲν ~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι
[499]	χρῇ, τοτὲ μὲν ~τὰ αὐτὰ	φάσκων	οὕτως ἔχειν, τοτὲ δὲ ἑτέρως,
[482]	τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ καὶ δημηγορικά,	~φάσκων	τὴν ἀλήθειαν διώκειν, ἃ φύσει
[471]	οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ λόγῳ,	φάσκων	τὸν ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα εἶναι;
[466]	ὡς κόλακες ἐν ταῖς πόλεσι	φαῦλοι	νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης)
[485]	ὤν" ~αντιοπε (ὅπου δ' ἂν	φαῦλος	ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ
[483]	αὐτοὶ ἂν τὸ ἴσον ἔχωσιν	φαυλότεροι	ὄντες. διὰ ~ταῦτα δὴ νόμῳ
[510]	~οὐδέ γε εἴ τις πολὺ	φαυλότερος	εἴη, οὐδ' ἂν οὗτος· καταφρονοῖ
[488]	πλέον ἔχειν τὸν ἀμείνω τοῦ	φαυλοτέρου;	μή τι ἄλλο λέγεις τὸ
[490]	ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν τῶν	φαυλοτέρων.	~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ αὐτοῦ. τί
[486]	δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ	φαύλου	καὶ μοχθηροῦ, ἀποθάνοις ἄν, εἰ
[521]	πάνυ ἴσως μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου καὶ	φαύλου.	~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα εἰμί, ὦ
[503]	εἴ τις τούτων τοιοῦτος γέγονεν·	φέρε	γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ
[493]	ἀληθέστερον εἴρηκας, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή, ἄλλην σοι εἰκόνα λέγω
[502]	εἶναι; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή, εἴ τις περιέλοι τῆς
[455]	πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή, ἴδωμεν τί ποτε καὶ
[495]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~φέρε	δὴ ὅπως μεμνησόμεθα ταῦτα, ὅτι
[475]	οὐκ ἀνάγκη; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή, πῶς ἐλέγετο νυνδὴ περὶ
[449]	οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή· ῥητορικῆς γὰρ φῂς ἐπιστήμων
[464]	μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~φέρε	δή σοι, ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον
[515]	οὐ πράττω, οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους,	φέρε,	Καλλικλῆς ἤδη τινὰ βελτίω πεποίηκεν
[514]	τε ~σὲ καὶ σὺ ἐμέ,	φέρε	πρὸς θεῶν, αὐτὸς δὲ ὁ
[524]	ἐν τῇ τριόδῳ ~ἐξ ἧς	φέρετον	τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς
[522]	ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις ἄν με	φέροντα	(τὸν θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ
[518]	ἥκῃ ἡ τότε πλησμονὴ ~νόσον	φέρουσα	συχνῷ ὕστερον χρόνῳ, ἅτε ἄνευ
[485]	δ' ἂν φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν	φεύγει	καὶ λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ δ'
[507]	ἀνδρός ἐστιν οὔτε ~διώκειν οὔτε	φεύγειν	ἃ μὴ προσήκει, ἀλλ' ἃ
[507]	ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας	φεύγειν	καὶ διώκειν, καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν
[480]	ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς,	φεύγοντα,	ἐὰν δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν
[479]	ποιεῖν καὶ οἱ τὴν δίκην	φεύγοντες,	ὦ ~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ
[485]	~πάνυ εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι	φεύγοντι	τὰ μέσα τῆς πόλεως καὶ
[527]	περὶ ὀλίγους καὶ περὶ πολλούς,	φευκτέον·	καὶ τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον
[507]	διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ	φευκτέον	ὡς ἔχει ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν,
[494]	γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος ὃς ἂν	φῇ	ἀνέδην οὕτω τοὺς ~χαίροντας, ὅπως
[522]	~τέ τίς με ἢ νεωτέρους	φῇ	διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ τοὺς
[481]	τὰ παιδικὰ καὶ ὅπως ἂν	φῇ	ἔχειν, οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ'
[499]	πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν τις ταὐτὰ	φῇ	~ἡδέα τε καὶ ἀγαθὰ εἶναι;
[457]	περί του ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ	φῇ	ὁ ~ἕτερος τὸν ἕτερον ὀρθῶς
[481]	ὁ ~δῆμος ὁ Ἀθηναίων μὴ	φῇ	οὕτως ἔχειν, μεταβαλλόμενος λέγεις ἃ
[481]	καίπερ ὄντος δεινοῦ, ~ὅτι ἂν	φῇ	σου τὰ παιδικὰ καὶ ὅπως
[472]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ	φημι	ἀδύνατον. ἓν μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν.
[526]	τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν ἐγώ	φημι	ἀντὶ πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων
[462]	ἤδη πέπυσαι παρ' ἐμοῦ ὅτι	φημὶ	(αὐτὴν εἶναι, ὥστε τὸ μετὰ
[466]	ἀγαθὸν εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος)	φημὶ	γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν
[497]	ἅμα ἀδύνατον φῂς εἶναι. ~(Καλλίκλης)	φημὶ	γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ γε
[466]	ἀποκρινοῦμαί γέ σοι πρὸς ~ἀμφότερα.	φημὶ	γάρ, ὦ Πῶλε, ἐγὼ καὶ
[456]	ἄλλῃ τέχνῃ ἢ τῇ ~ῥητορικῇ.	φημὶ	δὲ καὶ εἰς πόλιν ὅπῃ
[462]	~(Πῶλος) ἀλλὰ τί; φάθι. ~(Σωκράτης)	φημὶ	δή, ἐμπειρία τις. ~(Πῶλος) τίς;
[462]	τις. ~(Πῶλος) τίς; φάθι. ~(Σωκράτης)	~φημὶ	δή, χάριτος καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας,
[463]	οὐ γάρ (πω πέπυσται ὁποῖόν	φημι	ἐγὼ τῆς κολακείας μόριον ~εἶναι
[465]	βελτίστου· τέχνην δὲ αὐτὴν οὔ	~φημι	εἶναι ἀλλ' ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ
[462]	~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην	φημὶ	εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία
[495]	ἕτερον φήσω εἶναι, τὸ αὐτό	φημι	~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις,
[463]	ἐρώτα ὁποῖον μόριον τῆς ~κολακείας	φημὶ	εἶναι τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ
[489]	~πάλαι σοι λέγω ὅτι ταὐτόν	φημι	εἶναι τὸ βέλτιον καὶ τὸ
[465]	οὖν αὐτὸ καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν	φημι	(εἶναι τὸ τοιοῦτον, ὦ Πῶλε
[525]	θεάματα καὶ νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ	φημι	ἕνα καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ
[458]	διαλύωμεν τὸν λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ	φημὶ	μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, καὶ
[466]	πῶλος. ~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ φημι;	φημὶ	μὲν οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~μὰ
[449]	καὶ ~τοῦτο ἕν ἐστιν ὧν	φημι,	μηδένα ἂν ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ
[467]	~(Πῶλος) οὗτος ἀνήρ ~(Σωκράτης) ~οὔ	φημι	ποιεῖν αὐτοὺς ἃ βούλονται· ἀλλά
[467]	ποιοῦσιν ἃ βούλονται; ~(Σωκράτης) οὔ	φημι.	~(Πῶλος) ποιοῦντες ἃ δοκεῖ αὐτοῖς;
[467]	ποιοῦντες ἃ δοκεῖ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης)	φημί.	~(Πῶλος) σχέτλιά γε λέγεις καὶ
[498]	οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν οἵ γε
[450]	λόγους, ὀρθῶς λέγων, ~ὡς ἐγώ	φημι.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν μανθάνω οἵαν
[488]	καλά, κρειττόνων γε ὄντων; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν οἱ πολλοὶ
[478]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος)	φημί.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ δικαιοσύνῃ
[498]	ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παραπλησίως εἰσὶν
[499]	δὲ αἱ κακόν τι; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν τὰς τοιάσδε
[502]	οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα τίς ἐστιν
[520]	ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ' ἄρα, ὡς
[500]	ἢ μή σύμφῃς; ~(Καλλίκλης) οὕτως	φημί.	~(Σωκράτης) ~ἴθι δή, ἃ καὶ
[472]	σὸν λόγον εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος)	φημί.	~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ γε τὴν
[496]	μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[496]	καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν καὶ
[497]	~ἕκαστος ἡμῶν καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν καὶ
[504]	εἴη, ἀταξίας δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον ὡσαύτως;
[496]	αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ οὐχί; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ διψῆν;
[468]	ταῦτα ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος)	φημί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ ἕνεκά
[505]	ἔσται· φῂς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) οὕτω γάρ που αὐτῇ
[498]	ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης)	φημί.	~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ μᾶλλον χαίρουσι
[506]	ἔστιν ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν γάρ	φημι.	~(τάξει ἆρα τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον
[507]	οὖν ταῦτα οὕτω τίθεμαι καί	φημι	ταῦτα ἀληθῆ εἶναι· εἰ δὲ
[492]	~(τοῦτο εἶναι τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης)	φημὶ	ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα
[465]	ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν οὖν ἐγώ	φημι	τὴν ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον
[501]	δοκοῦσίν τε εἶναι, καὶ ἔγωγέ	φημι	τὸ τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι καὶ
[494]	εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης)	φημὶ	τοίνυν καὶ τὸν κνώμενον ἡδέως
[470]	ἄνδρα καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί	φημι,	τὸν δὲ ἄδικον καὶ πονηρὸν
[473]	~ἐγὼ δέ γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους	φημί,	τοὺς δὲ διδόντας δίκην ἧττον.
[466]	φησιν πῶλος. ~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ	φημι;	φημὶ μὲν οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[508]	κωλύει καὶ ἔτι λέγεσθαι· οὔ	φημι,	ὦ ~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ
[526]	ἄλλου τινός, ~μάλιστα μέν, ἔγωγέ	φημι,	ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ
[470]	τοῦτο. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν τοίνυν	φημί,	ὦ Πῶλε, εἴ σοι παρ'
[467]	δὲ δύναμίς ἐστιν, ὡς σὺ	φῄς,	ἀγαθόν, τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ
[491]	σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ ἐμὲ	φῂς	ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν, καὶ μέμφῃ
[470]	ναί. ~(Σωκράτης) ~πότε οὖν σὺ	φῂς	ἄμεινον εἶναι ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ
[479]	μήτε δίκην διδόναι, ~ὥσπερ σὺ	φῂς	Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς ἄλλους
[462]	(Γοργίας) ἔλεγχέ τε καὶ ἐλέγχου.	~φῂς	γὰρ δήπου καὶ σὺ ἐπίστασθαι
[496]	πίνειν ἄλλο τι ἢ ἡδὺ	φῂς	εἶναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[497]	πράττοντα κακῶς (πράττειν ἅμα ἀδύνατον	φῂς	εἶναι. ~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης)
[462]	τῆς ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν τίνα	φῂς	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα
[462]	πέπυσμαι ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν	φῂς	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ
[495]	ἔτι καὶ νῦν λέγε πότερον	φῂς	εἶναι τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ
[449]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή· ῥητορικῆς γὰρ	φῂς	ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι καὶ ποιῆσαι
[504]	ἔστιν δικαιοσύνη τε καὶ σωφροσύνη.	φῂς	~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης)
[505]	ἢ ἀφ' ὧν βελτίων ἔσται·	φῂς	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[487]	καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε	φῂς	καὶ ὁ λόγος ὃν ὀλίγον
[498]	κακοὺς τοὺς κακούς· ἢ οὐκέτι	φῄς;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα
[466]	χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί οὖν	φῄς;	κολακεία δοκεῖ σοι εἶναι ἡ
[498]	οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς σὺ	φῄς,	μᾶλλον δὲ οἱ δειλοὶ τῶν
[492]	~μοι λέγε· τὰς μὲν ἐπιθυμίας	φῂς	οὐ κολαστέον, εἰ μέλλει τις
[516]	ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς σὺ	~φῄς,	οὐκ ἄν ποτε ταῦτα ἔπασχον.
[516]	ἔφη Ὅμηρος· σὺ δὲ τί	φῄς;	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[498]	παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	φῂς	παραπλησίως χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι τοὺς
[498]	οἶσθ' ὅτι τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθῶν	φῂς	παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς, καὶ κακοὺς
[458]	ἐγὼ οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν	φῂς	ποιεῖν οἷός τ' εἶναι, ~ἐάν
[471]	σοι τούτων ὁμολογῶ ὧν σὺ	φῄς.	~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ ἐθέλεις, ἐπεὶ
[455]	τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ αὐτός τε	φῂς	ῥήτωρ εἶναι καὶ ἄλλους ποιεῖν
[492]	τῇ ἀληθείᾳ, ὦ Σώκρατες, ἣν	φῂς	σὺ διώκειν, ὧδ' ἔχει· τρυφὴ
[498]	~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ γε παρουσίᾳ	φῂς	σὺ εἶναι κακοὺς τοὺς κακούς·
[452]	~ἀπόκριναι τί ἐστιν τοῦτο ὃ	φῂς	σὺ μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι τοῖς
[462]	ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα ὃ	φῂς	σὺ ποιῆσαι τέχνην ἐν τῷ
[468]	τὰ γὰρ ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς	φῂς	σύ, τὰ ~δὲ μήτε ἀγαθὰ
[516]	λόγου. ~(Καλλίκλης) οὐ σύ γε	φῄς.	~(Σωκράτης) ~μὰ Δί' οὐδέ γε
[450]	δοκεῖς ~λέγειν, περὶ ἃς οὐ	φῂς	τὴν ῥητορικὴν εἶναι· ἢ οὔ;
[488]	~ἀρχῆς δέ μοι ἐπανάλαβε πῶς	φῂς	τὸ δίκαιον ἔχειν καὶ σὺ
[458]	εἰ μὲν οὖν καὶ σὺ	φῂς	τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ δὲ
[487]	μοι εἶ, ὡς καὶ αὐτὸς	φῄς.	τῷ ὄντι οὖν ἡ ἐμὴ
[487]	γὰρ ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ ἂν	φήσαιεν	Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ εἶ εὔνους.
[477]	ἐν σώματος κατασκευῇ; κακίαν ἂν	φήσαις	ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον καὶ
[473]	τοιαῦτα λέγῃς ἃ οὐδεὶς ἂν	φήσειεν	~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ τινα τουτωνί.
[515]	ὦ Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς; τίνα	~φήσεις	βελτίω πεποιηκέναι ἄνθρωπον τῇ συνουσίᾳ
[449]	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω, καὶ οὐδενὸς	φήσεις	βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή·
[470]	οὐδὲ τὸν μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν	φήσεις	εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ
[484]	καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ δή,	φησίν,	~ἄγει δικαιῶν τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ
[451]	καλὸν γενέσθαι, τρίτον δέ, ὥς	φησιν	ὁ ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ, τὸ
[526]	μόνος ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς	φησιν	Ὀδυσσεὺς ὁ ~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν
[466]	δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς γέ	φησιν	πῶλος. ~(Πῶλος) ἐγὼ οὔ φημι;
[452]	μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον;	~φήσομεν.	πῶς γὰρ οὔκ; ἐρεῖ. καὶ
[495]	ᾖ ὁ λόγος, ἐὰν ἕτερον	φήσω	εἶναι, τὸ αὐτό φημι ~εἶναι.
[485]	καὶ μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε	φθέγξασθαι.	ἐγὼ δέ, ὦ ~Σώκρατες, πρὸς
[489]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ	φθόνει	~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν'
[457]	σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε καὶ κατὰ	φθόνον	~οἴονται τὸν ἑαυτῶν λέγειν, φιλονικοῦντας
[515]	καὶ δειλοὺς καὶ λάλους καὶ	~φιλαργύρους,	εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης)
[471]	λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ γε, ὦ	φίλε,	ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μὲν δὴ
[466]	σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ	φίλε·	ἔπειτα δύο ἅμα με ἐρωτᾷς;
[482]	~ταῦτα λέγουσαν. λέγει γάρ, ὦ	φίλε	ἑταῖρε, ἃ νῦν ἐμοῦ ἀκούεις,
[479]	οὖν οὐ περὶ τούτου, ὦ	φίλε,	ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν τὸν Ἀρχέλαον
[507]	παρὰ ταῦτα ἄλλα φάναι, ὦ	φίλε	~Καλλίκλεις· σὺ δ' εἰ ἔχεις,
[465]	Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν, ὦ	φίλε	Πῶλε σὺ γὰρ τούτων ἔμπειρος
[486]	νεανικὸν βούλευμα βουλεύσαιο. ~καίτοι, ὦ	φίλε	Σώκρατες καί μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς·
[497]	οὐ τὰ αὐτὰ γίγνεται, ὦ	φίλε,	τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ τὰ
[513]	τι σὺ ἄλλο λέγεις, ὦ	φίλη	κεφαλή. λέγομέν τι πρὸς ~ταῦτα,
[507]	ὅτῳ δὲ μὴ ἔνι ~κοινωνία,	φιλία	οὐκ ἂν εἴη. φασὶ δ'
[508]	ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ	φιλίαν	καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην καὶ
[513]	μέλλεις τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς	φιλίαν	τῷ Ἀθηναίων δήμῳ καὶ ~ναὶ
[485]	~Σώκρατες, πρὸς σὲ ἐπιεικῶς ἔχω	φιλικῶς·	κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι νῦν ὅπερ
[519]	~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὲ πρὸς	Φιλίου,	οὐ δοκεῖ σοι ἄλογον εἶναι
[500]	τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ πρὸς	Φιλίου,	ὦ Καλλίκλεις, μήτε αὐτὸς οἴου
[509]	μήτε αὑτῷ μήτε τοῖς αὑτοῦ	φίλοις	τε καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ
[492]	σωφροσύνης, μηδὲν πλέον ~νέμοντες τοῖς	φίλοις	τοῖς αὑτῶν ἢ τοῖς ἐχθροῖς,
[470]	~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ κάμῃς	φίλον	ἄνδρα εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος)
[473]	ὦ ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν·	φίλον	γάρ σε ~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν
[510]	οὐκ ἄν ποτε ὡς πρὸς	φίλον	σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ ταῦτ' ἀληθῆ.
[515]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ	φιλονικίᾳ	γε ἐρωτῶ, ἀλλ' ὡς ἀληθῶς
[515]	ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης)	φιλόνικος	εἶ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[457]	ὑπολάβῃς οὐ πρὸς τὸ πρᾶγμα	φιλονικοῦντα	λέγειν τοῦ ~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ
[457]	φθόνον ~οἴονται τὸν ἑαυτῶν λέγειν,	φιλονικοῦντας	ἀλλ' οὐ ζητοῦντας τὸ προκείμενον
[505]	οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι πάντας ἡμᾶς	φιλονίκως	ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι τὸ
[447]	Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ καὶ ἰάσομαι.	φίλος	γάρ μοι (Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται
[487]	αὖ ἀπατῶν ~ἐμὲ συγχωρήσαις ἄν·	φίλος	γάρ μοι εἶ, ὡς καὶ
[510]	νοῦ οὐκ ἄν ποτε δύναιτο	φίλος	γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[510]	ἐάν σοι δοκῶ εὖ λέγειν.	φίλος	μοι δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι
[510]	δὴ ἐκεῖνος μόνος ἄξιος λόγου	φίλος	τῷ τοιούτῳ, ὃς ἂν ὁμοήθης
[487]	μὴ προθυμεῖσθαι εἰς τὴν ἀκρίβειαν	φιλοσοφεῖν,	ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις ὅπως
[485]	καὶ οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι	φιλοσοφεῖν·	~ἐπειδὰν δὲ ἤδη πρεσβύτερος ὢν
[484]	ᾖ καὶ πόρρω τῆς ἡλικίας	φιλοσοφῇ,	ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον γεγονέναι (ἐστὶν
[485]	ἤδη πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος ἔτι	φιλοσοφῇ,	καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες, τὸ χρῆμα
[482]	~ἄλλων ἐστὶ λόγων, ἡ δὲ	φιλοσοφία	ἀεὶ (τῶν αὐτῶν, λέγει δὲ
[484]	μείζω ἔλθῃς ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν.	φιλοσοφία	γάρ τοί ἐστιν, ὦ Σώκρατες,
[500]	τόνδε τὸν βίον τὸν ἐν	~φιλοσοφίᾳ,	καὶ τί ποτ' ἐστὶν οὗτος
[485]	νέῳ μὲν γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν	φιλοσοφίαν	ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν μοι δοκεῖ,
[482]	ἐγὼ ταῦτα λέγω, ἀλλὰ τὴν	φιλοσοφίαν,	τὰ ἐμὰ παιδικά, παῦσον ~ταῦτα
[484]	τὰ μείζω ἔλθῃς ἐάσας ἤδη	~φιλοσοφίαν.	φιλοσοφία γάρ τοί ἐστιν, ὦ
[486]	τοὺς ~ἄλλους τοὺς πόρρω ἀεὶ	φιλοσοφίας	ἐλαύνοντας; νῦν γὰρ εἴ τις
[485]	τὸ ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν.	φιλοσοφίας	μὲν ὅσον ~παιδείας χάριν καλὸν
[481]	Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου καὶ	φιλοσοφίας,	σὺ δὲ δυοῖν, τοῦ τε
[526]	μέν, ἔγωγέ φημι, ὦ Καλλίκλεις,	φιλοσόφου	τὰ αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ
[485]	τὸν ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ μὴ	φιλοσοφοῦντα	ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα
[485]	δὲ δὴ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι	~φιλοσοφοῦντα	καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν μοι
[485]	τοῦτο πάσχω καὶ πρὸς τοὺς	~φιλοσοφοῦντας.	παρὰ νέῳ μὲν γὰρ μειρακίῳ
[485]	ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς	~φιλοσοφοῦντας	ὥσπερ πρὸς τοὺς ψελλιζομένους καὶ
[499]	ἑκόντος εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος	φίλου·	νῦν δὲ ~ἐψεύσθην, καὶ ὡς
[456]	ἐχθρῶν, οὐ τούτου ἕνεκα τοὺς	φίλους	δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν τε
[479]	κακοῦ, καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ	~φίλους	καὶ ὅπως ἂν ὦσιν ὡς
[512]	ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν καὶ οὐ	φιλοψυχητέον,	ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων τῷ
[513]	~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας· σὺν τοῖς	φιλτάτοις	ἡ αἵρεσις ἡμῖν ἔσται ταύτης
[487]	καὶ Πῶλος, σοφὼ μὲν καὶ	(φίλω	ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας
[456]	μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων εἶναι καὶ	φίλων	καὶ ἐχθρῶν, οὐ τούτου ἕνεκα
[456]	τινὰ τῶν οἰκείων ἢ τῶν	φίλων,	οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ τοὺς
[508]	βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε τῶν	~φίλων	οὐδενὶ οὐδὲ τῶν οἰκείων, οὐδ'
[514]	οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ τῶν	~φίλων	τινὶ ἢ ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ
[480]	ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ τῶν	φίλων	τυγχάνῃ ἀδικῶν, ~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι
[490]	~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης) ποῖα ὑποδήματα;	φλυαρεῖς	ἔχων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὴ
[492]	τὰ παρὰ φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων,	φλυαρία	καὶ οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[470]	ἐάν με ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς	φλυαρίας.	ἀλλὰ μὴ κάμῃς φίλον ἄνδρα
[490]	καὶ ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ	φλυαρίας·	(ἐγὼ δὲ οὐ ταῦτα ~λέγω.
[486]	ληρήματα χρὴ φάναι εἶναι εἴτε	φλυαρίας,	ἐξ ὧν κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις δόμοις·
[519]	τειχῶν καὶ φόρων καὶ τοιούτων	φλυαριῶν	ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν· ~ὅταν οὖν
[489]	~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ παύσεται	φλυαρῶν.	εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες, οὐκ
[522]	μὲν γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς	φοβεῖται,	ὅστις μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε
[522]	ἄνανδρός ἐστιν, τὸ δὲ ἀδικεῖν	φοβεῖται·	πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα ~τὴν
[525]	τὰ μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα καὶ	φοβερώτατα	πάθη πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ χρόνον,
[510]	τῇ ~πόλει πολὺ βελτίων εἴη,	φοβοῖτο	δήπου ἂν αὐτὸν ὁ τύραννος
[457]	πρῶτον ἔλεγες περὶ τῆς ῥητορικῆς·	φοβοῦμαι	οὖν ~διελέγχειν σε, μή με
[525]	~ὁρῶντες πάσχοντα ἃ ἂν πάσχῃ	φοβούμενοι	βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν δὲ οἱ
[479]	ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι,	φοβούμενος	ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ κάεσθαι καὶ
[456]	Δία ἐάν τις εἰς παλαίστραν	~φοιτήσας	εὖ ἔχων τὸ σῶμα καὶ
[523]	ἔλεγον πρὸς τὸν Δία ὅτι	φοιτῷέν	(σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι. εἶπεν
[451]	ὅτι ~περὶ τὴν τῶν ἄστρων	φορὰν	καὶ ἡλίου καὶ σελήνης, πῶς
[493]	ἂν εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι, καὶ	φοροῖεν	εἰς τὸν τετρημένον πίθον ὕδωρ
[482]	ὦ Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα ἄγεις	φορτικὰ	καὶ δημηγορικά, ~φάσκων τὴν ἀλήθειαν
[519]	καὶ ~νεωρίων καὶ τειχῶν καὶ	φόρων	καὶ τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν
[463]	~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι	φράσαι	ὅ γέ μοι φαίνεται εἶναι
[471]	τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς	φρέαρ	ἐμβαλὼν καὶ ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν
[486]	ἄσκει, καὶ ἄσκει ὁπόθεν δόξεις	φρονεῖν,	ἄλλοις τὰ κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς,
[449]	~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ λέγειν, καὶ	φρονεῖν;	~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[450]	τῶν καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι	φρονεῖν	καὶ λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[492]	εἶναι ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν ~καὶ	φρόνησιν,	καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν ἀεὶ
[491]	εὖ οἰκοῖτο, καὶ μὴ μόνον	φρόνιμοι,	ἀλλὰ καὶ ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες
[498]	μᾶλλον χαίρουσι καὶ λυποῦνται, οἱ	φρόνιμοι	ἢ οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης) οἶμαι
[498]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν οἵ γε	φρόνιμοι	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ
[498]	καὶ οἱ ἄφρονες καὶ οἱ	φρόνιμοι	καὶ οἱ δειλοὶ ~καὶ οἱ
[491]	εἰς τὰ τῆς πόλεως πράγματα	φρόνιμοι	~ὦσιν, ὅντινα ἂν τρόπον εὖ
[499]	~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν	φρόνιμον	καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ;
[490]	οἷον γεωργικὸν ἄνδρα περὶ γῆν	~φρόνιμόν	τε καὶ καλὸν καὶ ἀγαθόν,
[491]	~ἀλλ' εἴρηκά γε ἔγωγε τοὺς	φρονίμους	εἰς τὰ τῆς πόλεως πράγματα
[497]	γε, ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους καὶ	φρονίμους	ἔλεγες· ἢ οὐ τούτους ἀγαθοὺς
[498]	παραπλησίως χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι τοὺς	φρονίμους	καὶ τοὺς ~ἄφρονας καὶ τοὺς
[490]	δῆλον ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν	(φρονιμώτατον	εἰς ταῦτα ~καὶ βέλτιστον. τὸν
[490]	~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ τὸν	φρονιμώτερον	βελτίω λέγεις; φάθι ἢ μή.
[490]	φύσει, τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ	φρονιμώτερον	καὶ ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν
[490]	ἀσθενέστερος, ἄλλο τι ἢ οὗτος,	~φρονιμώτερος	ἡμῶν ὤν, βελτίων καὶ κρείττων
[490]	ἀσθενεῖς, εἷς δὲ ἡμῶν ᾖ	φρονιμώτερος	περὶ ταῦτα, ἰατρὸς ὤν, ᾖ
[491]	τίνων ὁ κρείττων τε καὶ	φρονιμώτερος	πλέον ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ; ἢ
[489]	βελτίους ~καὶ κρείττους πότερον τοὺς	φρονιμωτέρους	λέγεις ἢ ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης)
[491]	ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις δὲ τοὺς	φρονιμωτέρους,	νῦν δ' αὖ ~ἕτερόν τι
[490]	ἄρα εἷς φρονῶν μυρίων μὴ	φρονούντων	κρείττων ἐστὶν κατὰ τὸν σὸν
[464]	~καὶ τοῦ μὲν βελτίστου οὐδὲν	φροντίζει,	τῷ δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται
[501]	μόνον διώκειν, ἄλλο δ' οὐδὲν	φροντίζειν;	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[501]	σοι ~καταφαίνεται; ἢ ἡγῇ τι	φροντίζειν	Κινησίαν τὸν Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ
[493]	πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι μήτε τι	~φροντίζοι,	ἀλλ' ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν ἔχοι·
[503]	ἢ χείρους (διὰ ταῦτα, οὐδὲν	φροντίζουσιν;	~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο
[490]	γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα εἷς	φρονῶν	μυρίων μὴ φρονούντων κρείττων ἐστὶν
[525]	ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς	φρουρᾶς,	οἷ μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι τὰ
[516]	Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν καὶ	φυγῇ	προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ τὸν Μαραθῶνι
[480]	δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ	φυγῆς,	φεύγοντα, ἐὰν δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα,
[480]	νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα	φυλάττειν	ὅπως ~μὴ ἀδικήσει, ὡς ἱκανὸν
[461]	βούλῃ, ἐάν μοι ἓν μόνον	φυλάττῃς.	~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)
[473]	πέρυσι βουλεύειν λαχών, ἐπειδὴ ἡ	φυλὴ	~ἐπρυτάνευε καὶ ἔδει με ἐπιψηφίζειν,
[465]	φύσει, ἅτε δ' ἐγγὺς ὄντων	φύρονται	ἐν τῷ αὐτῷ καὶ περὶ
[465]	μέντοι λέγω, διέστηκε μὲν ~οὕτω	φύσει,	ἅτε δ' ἐγγὺς ὄντων φύρονται
[463]	δὲ ~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας καὶ	φύσει	δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ
[488]	ἐπὶ τὰς σμικρὰς κατὰ τὸ	φύσει	δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι κρείττους εἰσὶν
[524]	τινος μέγα ἦν τὸ σῶμα	φύσει	ἢ τροφῇ ἢ ἀμφότερα ζῶντος,
[492]	~ὑέσιν εἶναι ἢ αὐτοὺς τῇ	φύσει	ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι ἀρχήν τινα ἢ
[484]	(ὡς τούτου ὄντος τοῦ δικαίου	~φύσει,	καὶ βοῦς καὶ τἆλλα κτήματα
[483]	τὸν λόγον ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν.	φύσει	μὲν γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν
[482]	~φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν, ἃ	φύσει	μὲν οὐκ ἔστιν καλά, νόμῳ
[490]	οἶμαι ἐγὼ τὸ δίκαιον εἶναι	φύσει,	τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον
[489]	~τὸ ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ καὶ	φύσει·	ὥστε κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ λέγειν
[484]	καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ τῆς	φύσεως	δίκαιον. δοκεῖ δέ μοι καὶ
[524]	τοῦ σώματος, τά τε τῆς	φύσεως	καὶ τὰ παθήματα ἃ διὰ
[483]	κατὰ νόμον γε τὸν τῆς	~φύσεως,	οὐ μέντοι ἴσως κατὰ τοῦτον
[483]	ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ τὰ τῆς	φύσεως,	τὰ τοῦ νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα
[488]	σὺ καὶ Πίνδαρος τὸ κατὰ	~φύσιν;	ἄγειν βίᾳ τὸν κρείττω τὰ
[492]	ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς βελτίους τὴν	φύσιν	ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι
[484]	ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους τοὺς παρὰ	φύσιν	ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος
[501]	τούτου οὗ θεραπεύει καὶ τὴν	φύσιν	~ἔσκεπται καὶ τὴν αἰτίαν ὧν
[465]	ἃ προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα τὴν	φύσιν	ἐστίν, ὥστε τὴν αἰτίαν ἑκάστου
[484]	δίκαιον. ἐὰν δέ γε οἶμαι	φύσιν	~ἱκανὴν γένηται ἔχων ἀνήρ, πάντα
[488]	~οὐκοῦν τὰ τούτων νόμιμα κατὰ	φύσιν	καλά, κρειττόνων γε ὄντων; ~(Καλλίκλης)
[489]	τις κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν	φύσιν.	~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ παύσεται
[491]	ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν τὸ κατὰ	φύσιν	καλὸν καὶ δίκαιον, ὃ ἐγώ
[489]	λόγοις, ἐὰν μέν τις κατὰ	φύσιν	λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν νόμον ἄγων,
[488]	τοῦ ἑνὸς κρείττους εἰσὶν κατὰ	φύσιν;	οἳ δὴ καὶ τοὺς νόμους
[501]	αὐτὴν ἔρχεται, οὔτε τι τὴν	φύσιν	σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς οὔτε τὴν
[492]	ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα, τὰ παρὰ	φύσιν	~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία καὶ οὐδενὸς
[524]	ἄνθρωπος, τό τε σῶμα τὴν	~φύσιν	τὴν αὑτοῦ καὶ τὰ θεραπεύματα
[483]	λέγειν. ἀλλ' οἶμαι οὗτοι κατὰ	~φύσιν	τὴν τοῦ δικαίου ταῦτα πράττουσιν,
[483]	τις ~κατὰ νόμον λέγῃ, κατὰ	φύσιν	ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ τὰ τῆς
[483]	σὺ τὸν λόγον ἐδιώκαθες κατὰ	φύσιν.	φύσει μὲν γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν
[486]	ὧν δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ	φύσιν	ψυχῆς ὧδε γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ
[489]	ἐστὶν ὁ νόμος καὶ ἡ	~φύσις,	ἃ δὴ καὶ ἐγὼ γνοὺς
[483]	καλοῦσιν· ἡ δέ γε οἶμαι	φύσις	αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν
[482]	ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ τε	φύσις	καὶ ὁ νόμος· ~ἐὰν οὖν
[449]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἄλλους σε	φῶμεν	δυνατὸν εἶναι ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί
[514]	τινων ἢ ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν.	φῶμεν	οὕτως ἔχειν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε,
[480]	~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας.	φῶμεν	οὕτως ἢ μὴ φῶμεν, ὦ
[514]	καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ' αὐτά.	φῶμεν	ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ οὔ;
[480]	ἀδικίας. φῶμεν οὕτως ἢ μὴ	φῶμεν,	ὦ Πῶλε; ~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν,
[480]	μή; ~(Πῶλος) τί γὰρ δὴ	φῶμεν,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν
[474]	καὶ χρώματα καὶ σχήματα καὶ	φωνὰς	~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων
[474]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ τὰς	φωνὰς	καὶ τὰ κατὰ τὴν μουσικὴν
[516]	δέκα ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν ~τῆς	φωνῆς;	καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν
[489]	τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι	φῶσιν,	αὐτὰ ταῦτα εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης)
[486]	Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη	φῶτα	~ἔθηκε χείρονα, μήτε αὐτὸν αὑτῷ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005