Pages
[511]	ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ τὴν	θάλατταν	καὶ τὴν ναῦν περιπατεῖ ἐν
[512]	~καὶ τοῦτον ὀνήσει, ἄντε ἐκ	θαλάττης	ἄντε ἐκ δικαστηρίου ἐάντε ἄλλοθεν
[522]	ἴδοις ἄν με φέροντα (τὸν	θάνατον.	~αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ ἀποθνῄσκειν
[523]	παυστέον ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς τὸν	θάνατον·	νῦν ~γὰρ προί̈ σασι. τοῦτο
[524]	τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ	θάνατος	τυγχάνει ὤν, ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ,
[481]	ἀδίκως καὶ ἀθέως, ἐάντε αὖ	θανάτου	ἄξια ἠδικηκὼς ~ᾖ, ὅπως μὴ
[480]	δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν δὲ	θανάτου,	ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα κατήγορον
[516]	αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου δὲ καὶ	~θανάτου	ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι ὡς πονηροῦ
[486]	μοχθηροῦ, ἀποθάνοις ἄν, εἰ βούλοιτο	θανάτου	σοι τιμᾶσθαι. ~καίτοι πῶς σοφὸν
[511]	σῴζει γε καὶ αὕτη ἐκ	θανάτου	τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν εἴς τι
[527]	ναὶ μὰ Δία σύ γε	θαρρῶν	πατάξαι τὴν ~(ἄτιμον ταύτην πληγήν·
[475]	~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα δυοῖν καλοῖν	θάτερον	κάλλιον ᾖ, ἢ τῷ ἑτέρῳ
[482]	ἕτερα τοιαῦτα ἀκούειν, καὶ μὴ	~θαύμαζε	ὅτι ἐγὼ ταῦτα λέγω, ἀλλὰ
[482]	λέγει δὲ ἃ σὺ νῦν	~θαυμάζεις,	παρῆσθα δὲ καὶ αὐτὸς λεγομένοις.
[454]	ὦ Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα μὴ	θαυμάζῃς	ἐὰν καὶ ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν
[481]	ἑκάστοτε ἃ διὰ τούτους λέγεις	θαυμάζοι	~ὡς ἄτοπά ἐστιν, ἴσως εἴποις
[492]	ὁ βίος. οὐ γάρ τοι	θαυμάζοιμ'	ἂν εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν
[452]	τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι	θαυμάζοιμί	τἄν, ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς
[458]	~ἄκουε δή, ὦ Γοργία, ἃ	θαυμάζω	ἐν τοῖς λεγομένοις ὑπὸ σοῦ·
[456]	περὶ τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ	θαυμάζων,	ὦ Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ τίς
[461]	ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως χρῷτο, οὕτω	~θαυμάσας	καὶ ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν τὰ
[469]	ἐμοὶ ~δύναμίς τις καὶ τυραννὶς	θαυμασία	ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ ἄρα
[489]	οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους; καὶ ὦ	θαυμάσιε	πρᾳότερόν με προδίδασκε, ἵνα μὴ
[470]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ	θαυμάσιε,	(τὸ μέγα δύνασθαι) πάλιν αὖ
[512]	σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ γε, ὦ	θαυμάσιε,	τὸν μηχανοποιόν, ὃς οὔτε στρατηγοῦ,
[518]	Σάραμβος ὁ κάπηλος, ὅτι οὗτοι	~θαυμάσιοι	γεγόνασιν σωμάτων θεραπευταί, ὁ μὲν
[496]	ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης)	θαυμάσιον	γὰρ (οἶμαι καὶ ἄλογον γίγνεται·
[477]	ὡς μεγάλῃ βλάβῃ καὶ κακῷ	θαυμασίῳ	ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ τῆς ψυχῆς
[471]	τὸν σὸν λόγον. νῦν δὲ	θαυμασίως	ὡς ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ
[502]	δὴ ἡ σεμνὴ αὕτη καὶ	θαυμαστή,	ἡ τῆς τραγῳδίας ποίησις, ἐφ'
[517]	ἢ σκυτοτόμον ἢ σκυτοδεψόν, οὐδὲν	θαυμαστόν	ἐστιν ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι καὶ
[527]	καὶ οὐδέν γ' ἂν ἦν	θαυμαστὸν	καταφρονεῖν τούτων, εἴ πῃ ζητοῦντες
[518]	σωμάτων θεραπευταί, ὁ μὲν ἄρτους	θαυμαστοὺς	~(παρασκευάζων, ὁ δὲ ὄψον, ὁ
[525]	τοῖς ἀεὶ τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις	θεάματα	καὶ νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ φημι
[518]	~θεραπευταί, ἔλεγές μοι πάνυ σπουδάζων,	Θεαρίων	ὁ ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος ὁ
[495]	οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς αὑτὸν	θεάσηται	ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ μοι, τοὺς
[524]	Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας	θεᾶται	ἑκάστου τὴν ψυχήν, οὐκ εἰδὼς
[502]	ὡς σοὶ δοκεῖ, χαρίζεσθαι τοῖς	~θεαταῖς	μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν
[502]	ὥρμηται καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς	θεαταῖς.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον, ὦ
[502]	ἥδιστον; ἠνία γὰρ ᾄδων τοὺς	θεατάς.	ἀλλὰ δὴ σκόπει· ~οὐχὶ ἥ
[502]	σοι οἱ ποιηταὶ ἐν τοῖς	~θεάτροις;	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα
[502]	μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ τῶν	θεατῶν;	~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό γε,
[471]	τοῦτον αὐτὸν τὸν ~δεσπότην καὶ	θεῖον	μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν
[505]	οὐδὲ τοὺς μύθους φασὶ μεταξὺ	θέμις	εἶναι (καταλείπειν, ἀλλ' ~ἐπιθέντας κεφαλήν,
[526]	ἰδεῖν αὐτὸν ~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα,	θεμιστεύοντα	νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ
[519]	τοὺς τότε παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους,	Θεμιστοκλέα	δὲ καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα
[503]	ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ;	Θεμιστοκλέα	οὐκ ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα
[516]	μὴ ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς; καὶ	Θεμιστοκλέα	ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν καὶ φυγῇ
[455]	~λέγεται ταῦτα, ὦ Γοργία, περὶ	Θεμιστοκλέους·	Περικλέους δὲ καὶ αὐτὸς ἤκουον
[455]	τῶν λιμένων κατασκευὴ ἐκ τῆς	~Θεμιστοκλέους	συμβουλῆς γέγονεν, τὰ δ' ἐκ
[515]	καὶ Κίμων καὶ Μιλτιάδης ~καὶ	Θεμιστοκλῆς.	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ
[497]	σμικρά· ἐγὼ δ' οὐκ ~ᾤμην	θεμιτὸν	εἶναι. ὅθεν οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου,
[508]	ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ καὶ ἐν	~θεοῖς	καὶ ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται,
[523]	καὶ νῦν ~ἔτι ἔστιν ἐν	θεοῖς,	τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως
[482]	μὰ τὸν κύνα τὸν Αἰγυπτίων	θεόν,	~οὔ σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς, ὦ
[522]	μήτε περὶ (ἀνθρώπους μήτε περὶ	θεοὺς	ἄδικον ~μηδὲν μήτε εἰρηκὼς μήτε
[481]	αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς	θεοὺς	ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι, ὦ
[491]	τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς	θεούς,	ἀτεχνῶς γε ἀεὶ σκυτέας τε
[508]	~καὶ οὐρανὸν καὶ (γῆν καὶ	θεοὺς	καὶ ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν
[507]	προσήκοντα πράττοι ἂν καὶ περὶ	θεοὺς	καὶ περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ
[507]	δίκαι' ἂν πράττοι, περὶ δὲ	~θεοὺς	ὅσια· τὸν δὲ τὰ δίκαια
[458]	ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς	θεούς,	ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ μὲν δὴ
[501]	τῆς ἡδονῆς, πρὸς ἣν ἡ	θεραπεία	αὐτῇ ἐστιν ἅπασα, κομιδῇ ~ἀτέχνως
[517]	τῷ ὄντι γε ~ἐστὶν σώματος	θεραπεία,	ἥνπερ καὶ προσήκει τούτων ἄρχειν
[521]	ποτέραν οὖν με παρακαλεῖς τὴν	θεραπείαν	τῆς πόλεως, διόρισόν μοι· τὴν
[464]	δὲ οὔσης τῆς τοῦ σώματος	~θεραπείας	δύο μόρια λέγω, τὴν μὲν
[501]	ὅτι ἡ μὲν τούτου οὗ	θεραπεύει	καὶ τὴν φύσιν ~ἔσκεπται καὶ
[513]	τὰς παρασκευὰς ἐπὶ τὸ ἕκαστον	~θεραπεύειν,	καὶ σῶμα καὶ ψυχήν, μίαν
[513]	τῇ πόλει καὶ τοῖς πολίταις	θεραπεύειν,	ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς τοὺς πολίτας
[501]	ὅτου ἄν τις τὴν ἡδονὴν	~θεραπεύῃ,	ἀσκέπτως ἔχων τοῦ ἀμείνονός τε
[524]	~φύσιν τὴν αὑτοῦ καὶ τὰ	θεραπεύματα	καὶ τὰ παθήματα ἔνδηλα (πάντα.
[513]	τυγχάνει ὂν εἴτε ψυχή, ὃ	~θεραπεύομεν;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[464]	καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον	θεραπευουσῶν	τῶν μὲν τὸ σῶμα, τῶν
[516]	ἐκ τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ	θεραπεύσωσιν	τοὺς ἵππους καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους
[518]	ἀγαθοὶ γεγόνασιν ἢ εἰσὶν σωμάτων	~θεραπευταί,	ἔλεγές μοι πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων
[518]	ὅτι οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων	θεραπευταί,	ὁ μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων,
[517]	καὶ αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις	θεραπευτὴν	εἶναι σώματος, παντὶ τῷ μὴ
[525]	~Τάνταλον καὶ Σίσυφον καὶ Τιτυόν·	Θερσίτην	δέ, καὶ εἴ τις ἄλλος
[513]	τὰς τὴν σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς	Θετταλίδας·	σὺν τοῖς φιλτάτοις ἡ αἵρεσις
[512]	ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων τῷ	θεῷ	καὶ πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν ὅτι
[507]	ἂν εἴη ὁ τοιοῦτος οὔτε	θεῷ·	κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ
[514]	καὶ σὺ ἐμέ, φέρε πρὸς	θεῶν,	αὐτὸς δὲ ὁ (Σωκράτης) πῶς
[525]	τε καὶ δίκην διδόντες ὑπὸ	θεῶν	τε καὶ ἀνθρώπων οὗτοι οἳ
[472]	δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ	θεῶν	τε καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά
[474]	ἡδονήν τινα, ἐὰν ἐν τῷ	θεωρεῖσθαι	χαίρειν ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας; ἔχεις
[523]	τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν	~θεωροῦντα	ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον πάντων
[474]	τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ ~τοὺς	θεωροῦντας;	ἔχεις τι ἐκτὸς τούτων λέγειν
[500]	κτήσεως, τὴν μὲν τοῦ ἡδέος	θήραν,	τὴν ~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ
[464]	φροντίζει, τῷ δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ	θηρεύεται	τὴν ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ, ὥστε
[490]	βούλεσθαι λέγειν καὶ οὐ ῥήματι	θηρεύω	εἰ ὁ ~εἷς τῶν μυρίων
[489]	οὐκ αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα	θηρεύων,	καὶ (ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ,
[484]	ὅτι ~νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς	~θνατῶν	τε καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ
[469]	~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα μάλα, κἂν	θοἰμάτιον	διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω (μέγα
[458]	ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν	θορύβου,	ὦ Γοργία τε καὶ Σώκρατες,
[512]	ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ' ἂν δοῦναι	θυγατέρα	ἐθέλοις, οὔτ' ἂν αὐτὸς λαβεῖν
[481]	μοι, ὦ Σώκρατες, (πότερόν σε	θῶμεν	νυνὶ ~σπουδάζοντα ἢ παίζοντα; εἰ
[454]	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν δύο εἴδη	θῶμεν	πειθοῦς, τὸ μὲν πίστιν παρεχόμενον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005