Pages
[463]	ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον μὲν	ἔα,	ἐμοὶ δ' εἰπὲ πῶς λέγεις
[466]	σὺ λόγον, ἐὰν δὲ ἔχω,	ἔα	με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ. καὶ
[473]	οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις;	ἐὰν	ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων,
[473]	ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν με σμικρόν.	ἐὰν	ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος)
[524]	Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν,	ἐὰν	ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, ἵνα
[472]	ἂν ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐὰν	ἄρα μὴ τυγχάνῃ δίκης ὁ
[494]	τούτους τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας εἶναι,	ἐὰν	ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης)
[482]	που Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ,	ἐὰν	ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος
[472]	ταὐτὰ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξένοι,	~ἐὰν	βούλῃ κατ' ἐμοῦ μάρτυρας παρασχέσθαι
[511]	τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ,	ἐὰν	~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα.
[527]	καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι,	ἐὰν	βούληται, καὶ ναὶ μὰ Δία
[469]	καὶ τυραννὶς θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν·	ἐὰν	γὰρ ἄρα ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ
[484]	δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων.	ἐὰν	γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς ᾖ
[480]	ἐχθροῦ τοῦτο μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον	ἐὰν	δὲ ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός,
[472]	ἑστῶτές εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ,	ἐὰν	δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου,
[447]	ἡμῖν, εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν,	ἐὰν	δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης)
[472]	Πυθίου τοῦτο τὸ καλὸν ἀνάθημα,	ἐὰν	δὲ βούλῃ, ἡ ~Περικλέους ὅλη
[497]	ἢ τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς;	ἐὰν	δὲ βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι
[480]	γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἐὰν	δέ γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς
[484]	τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον.	ἐὰν	δέ γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν
[507]	μὲν μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι,	ἐὰν	δὲ δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς ἢ
[480]	ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα,	ἐὰν	δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ
[517]	πεινῇ τὰ σώματα ~ἡμῶν, σιτία,	ἐὰν	δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ
[481]	μηδὲ ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν·	~ἐὰν	δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν
[505]	~ὡς βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες.	ἐὰν	δὲ ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν
[511]	σώσῃ, οἶμαι δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο,	ἐὰν	δὲ ἐξ Αἰγύπτου ἢ ἐκ
[466]	χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον,	ἐὰν	δὲ ἔχω, ἔα με χρῆσθαι·
[480]	παρέχοντα, ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν,	ἐὰν	δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ
[480]	~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα,	ἐὰν	δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον
[457]	χρῆσθαι, ὥσπερ καὶ τῇ ἀγωνίᾳ.	ἐὰν	δὲ οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός τις
[484]	μετρίως ~ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ·	ἐὰν	δὲ περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ,
[517]	σιτία, ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά,	ἐὰν	δὲ ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα,
[483]	νόμον λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν,	ἐὰν	δὲ τὰ τῆς φύσεως, τὰ
[489]	λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν νόμον ἄγων,	ἐὰν	δέ τις κατὰ νόμον, ἐπὶ
[527]	εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ·	ἐὰν	δέ τις κατά τι κακὸς
[490]	~πλέον, τῶν δ' ἔλαττον ἑκτέον·	ἐὰν	δὲ τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος ὤν,
[506]	ὡς ἄν μοι δοκῇ ἔχειν·	ἐὰν	δέ τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ
[480]	δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα,	ἐὰν	δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν δὲ
[473]	καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ	ἐὰν	διαφυγὼν τύραννος καταστῇ καὶ ἄρχων
[472]	τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον δὲ ~ἄθλιος	ἐὰν	διδῷ δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης
[527]	οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε ἤδη,	ἐὰν	δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς,
[509]	βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται, ἢ	ἐὰν	δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι,
[509]	δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὅτι	ἐὰν	δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ
[464]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή σοι,	ἐὰν	δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ λέγω.
[490]	τί ποτε αὖ νῦν λέγεις;	ἐὰν	ἐν τῷ αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ
[474]	τοῦτο, ἢ κατὰ ἡδονήν τινα,	ἐὰν	ἐν τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ
[506]	μὴ (καλῶς λέγειν. καί με	ἐὰν	ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ
[492]	τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία,	ἐὰν	ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή
[495]	μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ λόγος,	ἐὰν	ἕτερον φήσω εἶναι, τὸ αὐτό
[496]	ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)	~ἐὰν	εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν ἅμα
[458]	εἰ δὲ καὶ ~δοκεῖ χρῆναι	ἐᾶν,	ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ διαλύωμεν
[503]	ἔγωγε πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'	ἐὰν	ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν
[454]	Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς	ἐὰν	καὶ ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν τί
[470]	ἕξω, ἴσην δὲ καὶ σοί,	ἐάν	με ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας.
[488]	τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό, καὶ	ἐάν	με λάβῃς νῦν μέν σοι
[472]	οὐκ ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί σοι,	~ἐὰν	μὲν βούλῃ, Νικίας ὁ Νικηράτου
[480]	διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν,	ἐὰν	μέν γε πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς
[511]	ἀλλὰ ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ,	ἐὰν	~μὲν ἐξ Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ,
[466]	τ' ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως.	~ἐὰν	μὲν οὖν καὶ (ἐγὼ σοῦ
[517]	ἐστιν, ᾗ δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν,	ἐὰν	μὲν πεινῇ τὰ σώματα ~ἡμῶν,
[470]	δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι φαίνεται,	ἐὰν	μὲν ~πράττοντι ἃ δοκεῖ ἕπηται
[483]	κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν τοῖς λόγοις,	ἐὰν	μέν τις ~κατὰ νόμον λέγῃ,
[489]	γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις,	ἐὰν	μέν τις κατὰ φύσιν λέγῃ,
[468]	χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ'	ἐὰν	μὲν ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα
[509]	δὲ δὴ τοῦ ἀδικεῖν; πότερον	ἐὰν	μὴ βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ'
[509]	βούλησιν; ὧδε ~δὲ λέγω· πότερον	ἐὰν	μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται,
[472]	πάντως μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι	ἐὰν	μὴ διδῷ δίκην μηδὲ τυγχάνῃ
[473]	γε εὐδαίμονας αὖ τοὺς ἀδικοῦντας,	ἐὰν	μὴ διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ
[472]	ᾖ· οἶμαι δὲ οὐδὲ σοί,	ἐὰν	μὴ ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ εἷς
[461]	καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά, καὶ	ἐὰν	μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς ~παρ'
[519]	κακῶν· σοῦ δὲ ἴσως ἐπιλήψονται,	ἐὰν	μὴ εὐλαβῇ, καὶ τοῦ ἐμοῦ
[514]	ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν,	~ἐὰν	μὴ καλὴ κἀγαθὴ ἡ διάνοια
[509]	τινα καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς,	ἐὰν	μὴ μάθῃ αὐτὰ καὶ ἀσκήσῃ,
[459]	ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι τὴν ῥητορικήν,	ἐὰν	μὴ προειδῇ περὶ τούτων τὴν
[467]	οἱ τύραννοι ἐν ταῖς πόλεσιν,	ἐὰν	μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου
[520]	αἰσχρὸν νενόμισται μὴ φάναι συμβουλεύειν,	~ἐὰν	μή τις αὐτῷ ἀργύριον διδῷ.
[461]	~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν σὺ βούλῃ,	ἐάν	μοι ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος)
[489]	~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν'	ἐάν	μοι ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη ~παρὰ
[480]	ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν,	ἐὰν	μόνον μὴ αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ
[460]	~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων,	ἐὰν	ὁ πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί
[460]	ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ	ἐὰν	ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως
[483]	τε φύσις καὶ ὁ νόμος·	~ἐὰν	οὖν τις αἰσχύνηται (καὶ μὴ
[511]	Αἰγύπτου ἢ ἐκ ~τοῦ Πόντου,	(ἐὰν	πάμπολυ, ταύτης τῆς μεγάλης εὐεργεσίας,
[457]	(οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ'	ἐὰν	περί του ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ
[513]	τῇ σῇ ἀντιστατεῖ μοι· ἀλλ'	ἐὰν	~πολλάκις (ἴσως καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ
[493]	ὃ ἐγὼ βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος,	ἐάν	πως οἷός τε ὦ, πεῖσαι
[448]	ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί δὲ τοῦτο,	ἐὰν	σοί γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν) οὐδέν·
[510]	~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ τόδε	ἐάν	σοι δοκῶ εὖ λέγειν. φίλος
[452]	ἁπάντων· (σκόπει δῆτα, ὦ Σώκρατες,	ἐάν	~σοι πλούτου φανῇ τι μεῖζον
[455]	τί ἡμῖν, ὦ Γοργία, ἔσται,	~ἐάν	σοι συνῶμεν; περὶ τίνων τῇ
[489]	κρεῖττον; ἢ οἴει με λέγειν,	~ἐὰν	συρφετὸς συλλεγῇ δούλων καὶ παντοδαπῶν
[522]	πορίζοντας ζηλῶ οὔτε οἷς πορίζεται·	ἐάν	~τέ τίς με ἢ νεωτέρους
[508]	αὑτοῦ καὶ ὑέος καὶ ἑταίρου,	ἐάν	τι ἀδικῇ, καὶ ~τῇ ῥητορικῇ
[502]	~θεαταῖς μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι,	ἐάν	τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν ᾖ
[504]	~ἐάν τι διδῷ, δώσει, καὶ	ἐάν	τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο
[504]	τὰς πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον	~ἐάν	τι διδῷ, δώσει, καὶ ἐάν
[521]	ἀγαθὸν ὄντα· μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται	ἐάν	τι ἔχω, ἵνα μὴ αὖ
[459]	τὸ οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα,	ἐάν	τι ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ·
[458]	τούτων τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν	ἐάν	τι λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν
[506]	οὖν ἐμοῦ γε ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου,	ἐάν	τί σοι δοκῶ μὴ (καλῶς
[481]	μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ ἐκκλησίᾳ,	ἐάν	τι σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος
[487]	δῆλον ὅτι τούτων πέρι νυνί·	(ἐάν	τι σὺ ἐν τοῖς λόγοις
[458]	φῂς ποιεῖν οἷός τ' εἶναι,	~ἐάν	τις βούληται παρὰ σοῦ μανθάνειν;
[456]	ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ Δία	ἐάν	τις εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ
[453]	ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἐάν	τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας πειθοῦς
[466]	~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν οἴει εἶναι,	ἐάν	τις ποιῇ ταῦτα ἃ ἂν
[489]	~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα θηρεύων, καὶ	(ἐάν	τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο
[494]	ὅρα, ὦ Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ,	ἐάν	τίς σε τὰ ἐχόμενα τούτοις
[515]	δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε μοι,	(ἐάν	τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ
[499]	συμβαίνει καὶ τὰ πρότερα ἐκεῖνα,	ἐάν	τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε
[467]	οὖν οὕτω καὶ περὶ πάντων;	ἐάν	τίς τι πράττῃ ἕνεκά του,
[460]	ἐγὼ μὲν οἶμαι, ὦ Σώκρατες,	ἐὰν	τύχῃ μὴ εἰδώς, καὶ ταῦτα
[527]	πληγήν· οὐδὲν γὰρ δεινὸν πείσῃ,	ἐὰν	τῷ ὄντι ᾖς καλὸς κἀγαθός,
[461]	εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ μή,	ἐᾶν	χαίρειν. ὕστερον δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων
[491]	τὰς μὲν ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ	ἐᾶν	ὡς μεγίστας εἶναι καὶ μὴ
[521]	τόδε μέντοι εὖ οἶδ' ὅτι,	ἐάνπερ	εἰσίω εἰς ~δικαστήριον περὶ (τούτων
[460]	~ἔχε δή· καλῶς γὰρ λέγεις.	ἐάνπερ	ῥητορικὸν σύ τινα ποιήσῃς, ἀνάγκη
[512]	ἐκ θαλάττης ἄντε ἐκ δικαστηρίου	ἐάντε	ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν (σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν
[526]	εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος	ἐάντε	ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι· ὁ δὲ
[481]	τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ ἀθέως,	ἐάντε	αὖ θανάτου ἄξια ἠδικηκὼς ~ᾖ,
[508]	ἐπὶ κόρρης, ἐάντε χρήματα ἀφαιρεῖσθαι,	~ἐάντε	ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως, ἐάντε,
[526]	~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος,	ἐάντε	ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι·
[502]	λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν	ἐάντε	μή; ποτέρως σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι
[508]	~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως,	ἐάντε,	τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω
[502]	~δὲ καὶ λέξει καὶ ᾄσεται,	ἐάντε	χαίρωσιν ἐάντε μή; ποτέρως σοι
[508]	τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ κόρρης,	ἐάντε	χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ
[481]	δῷ δίκην ὁ ἐχθρός, ἀλλ'	ἐάντε	~χρυσίον ᾖ> ἡρπακὼς πολύ, μὴ
[472]	δ' ἄλλους πάντας τούτους χαίρειν	ἐᾷς.	ἔστιν μὲν οὖν ~οὗτός τις
[484]	ἂν ἐπὶ τὰ μείζω ἔλθῃς	ἐάσας	ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ τοί
[511]	τε ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων οὐκ	ἐάσας	καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς
[526]	ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν· χαίρειν οὖν	~ἐάσας	τὰς τιμὰς τὰς τῶν πολλῶν
[482]	~ἔσχατον κακῶν· ἢ εἰ τοῦτο	ἐάσεις	ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν κύνα τὸν
[467]	ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ δέ με	ἐάσεις	ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες
[505]	Σώκρατες. ἐὰν δὲ ἐμοὶ πείθῃ,	ἐάσεις	χαίρειν τοῦτον τὸν λόγον, ἢ
[527]	ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει. καὶ	ἔασόν	τινά σου καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου
[512]	~τόν γε ὡς ἀληθῶς ἄνδρα	ἐατέον	ἐστὶν καὶ οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ
[464]	γνοῦσα λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα	ἑαυτὴν	διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον τῶν
[506]	ψυχὴ ἄρα κόσμον ἔχουσα τὸν	ἑαυτῆς	ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ
[492]	καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ	ἑαυτοῖς	δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν πολλῶν
[465]	ἔχουσιν ὅτι χρήσονται οὔτε αὐτοὶ	ἑαυτοῖς	οὔτε οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις.
[471]	ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν	~ἑαυτὸν	ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ οὐ μετεμέλησεν
[485]	τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως αὐτὸς	ἑαυτὸν	ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι τὸ ὀρθότατόν
[481]	ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ εἰς	~ἑαυτὸν	καὶ εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως
[527]	πᾶσαν κολακείαν καὶ τὴν περὶ	ἑαυτὸν	καὶ τὴν περὶ τοὺς ~ἄλλους,
[480]	ἐκ τῶν νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν	ἑαυτὸν	μάλιστα φυλάττειν ὅπως ~μὴ ἀδικήσει,
[516]	εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας	ἑαυτὸν	μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε
[486]	ἐκ τῶν ~μεγίστων κινδύνων μήτε	ἑαυτὸν	μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ δὲ
[485]	ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα	ἑαυτὸν	οὔτε ~καλοῦ οὔτε γενναίου (πράγματος·
[519]	τινὰ μέμφεσθαι τούτῳ ὅτι ὑφ'	ἑαυτοῦ	ἀγαθὸς γεγονώς τε ~καὶ ὢν
[481]	εἰς ~ἑαυτὸν καὶ εἰς τοὺς	ἑαυτοῦ	ἀδίκως καὶ ἀθέως, ἐάντε αὖ
[491]	τοῦτο μὲν οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν	ἑαυτοῦ	~ἄρχειν, τῶν δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης)
[491]	~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον λέγω αὐτὸν	ἑαυτοῦ	ἄρχοντα· ἢ τοῦτο μὲν οὐδὲν
[491]	τῶν δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς	ἑαυτοῦ	ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ποικίλον
[491]	βιωσόμενον τὰς μὲν ἐπιθυμίας τὰς	~ἑαυτοῦ	ἐᾶν ὡς μεγίστας εἶναι καὶ
[480]	τοὐναντίον κατηγορεῖν δεῖν μάλιστα μὲν	ἑαυτοῦ,	~ἔπειτα δὲ καὶ τῶν οἰκείων
[462]	μὴ οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν τὸ	ἑαυτοῦ	ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ, ~εἰ μὲν
[485]	δ' ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ	ἑαυτοῦ,	ἡγούμενος οὕτως αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν.
[512]	τὸ ~σῴζειν αὑτὸν καὶ τὰ	ἑαυτοῦ	ὄντα ὁποῖός τις ἔτυχεν, καταγέλαστός
[481]	ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ τὸ	ἑαυτοῦ	πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας ὅτι
[515]	τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ	ἑαυτοῦ	πόλει, νῦν μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ
[490]	αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς τὸ	ἑαυτοῦ	σῶμα οὐ πλεονεκτητέον, εἰ μὴ
[491]	σώφρονα ὄντα καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν	ἑαυτοῦ,	~τῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα
[457]	ἀλλήλους καὶ μαθόντες καὶ διδάξαντες	ἑαυτούς,	(οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ'
[522]	οὕτως διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος ὢν	ἑαυτῷ	βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε
[491]	καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν	ἑαυτῷ.	~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς
[509]	βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν	~ἑαυτῷ	καταγέλαστος ἂν τῇ ἀληθείᾳ εἴη;
[522]	εἰργασμένος. αὕτη γὰρ τῆς βοηθείας	ἑαυτῷ	πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι.
[520]	αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα καὶ	~ἑαυτῶν	κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς
[457]	καὶ κατὰ φθόνον ~οἴονται τὸν	ἑαυτῶν	λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ ζητοῦντας
[492]	καὶ ταῦτα ἄρχοντες ἐν τῇ	ἑαυτῶν	~πόλει; ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ, ὦ
[511]	οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας	ἔβλαψεν,	~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους
[516]	εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν	ἐβούλετο.	~(Καλλίκλης) βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης)
[471]	δοῦλος ἦν Ἀλκέτου, καὶ εἰ	ἐβούλετο	τὰ δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν
[471]	ἐγίγνετο κατὰ τὸ δίκαιον, οὐκ	ἐβουλήθη	εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ
[506]	ἂν ἔγωγε. ~κόσμος τις ἄρα	ἐγγενόμενος	ἐν ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου οἰκεῖος
[526]	καὶ ἐν τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας	ἐγγίγνεσθαι,	καὶ σφόδρα γε ἄξιον ~ἄγασθαι
[504]	δὲ ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη μὲν	ἐγγίγνηται,	ἀκολασία δὲ ~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ
[504]	~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ	ἐγγίγνηται,	κακία δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ
[504]	αὖ τῷ ἐν τῇ ψυχῇ	ἐγγιγνομένῳ	ἐκ τῆς τάξεως καὶ τοῦ
[465]	μὲν ~οὕτω φύσει, ἅτε δ'	ἐγγὺς	ὄντων φύρονται ἐν τῷ αὐτῷ
[520]	ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ, ἢ	ἐγγύς	τι καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ
[453]	μοι δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία,	ἐγγύτατα	τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ
[516]	ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ	ἐγεγόνεσαν	(ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ ~τελευτῇ τοῦ
[463]	τοῦ λόγου οὐδὲν ἡμῖν καταφανὲς	ἐγένετο	τί ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ
[471]	ὡς ἑπτέτη, οὗ ἡ ~ἀρχὴ	ἐγίγνετο	κατὰ τὸ δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη
[460]	ἀδίκως χρῆται, ~μὴ τῷ διδάξαντι	ἐγκαλεῖν	μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ τῆς πόλεως,
[460]	ὅτι οὐ δεῖ τοῖς (παιδοτρίβαις	ἐγκαλεῖν	~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων,
[486]	εἴτε φλυαρίας, ἐξ ὧν κενοῖσιν	~ἐγκατοικήσεις	δόμοις· ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας
[491]	οἱ πολλοί, σώφρονα ὄντα καὶ	ἐγκρατῆ	αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν καὶ
[518]	ὦ ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ·	ἐγκωμιάζεις	ἀνθρώπους, οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες
[448]	τος τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης,	~ἐγκωμιάζεις	μὲν αὐτοῦ τὴν τέχνην ὥσπερ
[518]	ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν κακῶν	(ἐγκωμιάσουσιν.	καὶ σὺ νῦν, ὦ ~Καλλίκλεις,
[519]	δὲ καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα	ἐγκωμιάσουσιν,	τοὺς ~αἰτίους τῶν κακῶν· σοῦ
[517]	σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ	ἐγνωκέναι	ὡς ἄρα διττὴ ~αὕτη τις
[523]	ᾖ. ~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα	ἐγνωκὼς	πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς
[453]	γε μηδεὶς ἄλλος ἢ Ζεῦξις	ἔγραφε,	καλῶς ἄν σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας)
[469]	οὖν ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι ~τὸ	ἐγχειρίδιον,	ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν ὅτι
[469]	ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ μάλης	ἐγχειρίδιον	λέγοιμι πρὸς σὲ ὅτι ὦ
[480]	τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ	ἐγχρονισθὲν	τὸ νόσημα τῆς ἀδικίας ὕπουλον
[520]	~δημηγόροις τε καὶ σοφισταῖς οὐκ	ἐγχωρεῖν	μέμφεσθαι τούτῳ τῷ πράγματι ὃ
[494]	τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ	ἐγὼ	ἄγω ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε, ἢ
[524]	~ταῦτ' ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ	ἐγὼ	ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι· καὶ
[461]	ἡγοῖο εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ	ἐγώ,	ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ
[472]	ἔστιν δὲ καὶ ἄλλος, ὃν	~ἐγὼ	αὖ οἶμαι. παραβαλόντες οὖν παρ'
[493]	τι ~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν ὃ	ἐγὼ	βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν πως
[474]	διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα.	ἐγὼ	γὰρ δὴ οἶμαι καὶ ἐμὲ
[488]	καὶ ~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ὄντα.	ἐγὼ	γὰρ εἴ τι μὴ ὀρθῶς
[453]	~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή, ὦ Γοργία.	ἐγὼ	γὰρ εὖ ἴσθ' ὅτι, ὡς
[447]	~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες·	ἐγὼ	γὰρ καὶ ἰάσομαι. φίλος γάρ
[487]	τε καὶ ~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν.	ἐγὼ	γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ
[474]	οἷον ἐγὼ οἶμαι δεῖν εἶναι.	ἐγὼ	γὰρ ὧν ἂν λέγω ἕνα
[489]	ἡ ~φύσις, ἃ δὴ καὶ	ἐγὼ	γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις,
[517]	καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν.	ἐγὼ	γοῦν σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι
[454]	ὃ δοκεῖ ~μὲν δῆλον (εἶναι,	ἐγὼ	δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ λέγω,
[497]	μεγάλα μεμύησαι πρὶν τὰ σμικρά·	ἐγὼ	δ' οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι.
[472]	~τῆς οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς.	ἐγὼ	δὲ ἂν μὴ σὲ αὐτὸν
[463]	εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι.	ἐγὼ	δὲ αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον
[473]	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	δέ γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί,
[474]	διδόναι δίκην τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος)	~ἐγὼ	δέ γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ'
[462]	~με διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα.	ἐγὼ	δέ, ~εἰ μὲν τοῦτό ἐστιν
[523]	ἡγήσῃ μῦθον, ὡς ἐγὼ οἶμαι,	ἐγὼ	δὲ ~λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ
[490]	ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας·	(ἐγὼ	δὲ οὐ ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης)
[522]	οὗτοι εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν,	ἐγὼ	δὲ οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ
[491]	ταὐτὰ λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι·	ἐγὼ	δὲ σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε
[465]	αἰτίαν ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν.	ἐγὼ	δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ ὃ
[458]	εἰ δὲ μή, ἐῴην ἄν.	~ἐγὼ	δὲ τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως
[479]	μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα,	ἐγὼ	δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος
[472]	διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	δέ φημι ἀδύνατον. ἓν μὲν
[485]	μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι.	ἐγὼ	δέ, ὦ ~Σώκρατες, πρὸς σὲ
[469]	διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω (μέγα	ἐγὼ	δύναμαι ἐν τῇδε τῇ πόλει,
[461]	ἐπανόρθου δίκαιος δ' εἶ ~καὶ	ἐγὼ	ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων εἴ τί
[495]	~οὐ τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ οὔτ'	ἐγώ,	εἴπερ ποιῶ τοῦτο, οὔτε σύ.
[521]	τι ἔχω, ἵνα μὴ αὖ	~ἐγὼ	εἴπω ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ
[521]	βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ καὶ	ἐγὼ	~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε ὢν
[526]	καὶ ἡ κρίσις ἣν νυνδὴ	ἐγὼ	ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ τὸν
[500]	δή, ἃ καὶ πρὸς τούσδε	ἐγὼ	ἔλεγον, διομολόγησαί μοι, εἰ ἄρα
[492]	ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν	ἐγὼ	ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς βελτίους τὴν
[474]	τούτων βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ	ἐγὼ	ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν τῷ μέρει
[468]	οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα	ἐγὼ	ἔλεγον, λέγων ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον
[475]	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα	ἐγὼ	ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ
[520]	ἐγγύς τι καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ	ἐγὼ	ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ δὲ
[494]	ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν, ὃ νυνδὴ	ἐγὼ	ἔλεγον, τὸ ὥσπερ λίθον ζῆν,
[469]	τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ	ἐγὼ	ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ
[462]	τέχνην ἐν τῷ συγγράμματι (ὃ	ἐγὼ	ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί τοῦτο
[527]	καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον ἢ	ἐγὼ	ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ, καί σε
[509]	ὅπως ἔχει, ὅτι μέντοι ὧν	ἐγὼ	ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς οἷός
[456]	οὐ δυναμένου τοῦ ἰατροῦ πεῖσαι,	ἐγὼ	ἔπεισα, οὐκ ἄλλῃ τέχνῃ ἢ
[500]	(οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς ἄρτι	ἐγὼ	ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ καὶ
[487]	τὸν Χολαργέα· καί ποτε ὑμῶν	ἐγὼ	~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι ὅποι τὴν
[522]	~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα πάντα	ἐγὼ	ἐποίουν, ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον
[452]	ἡ ἐμή” εἰ οὖν αὐτὸν	ἐγὼ	ἐροίμην· σὺ ~δὲ τίς ὢν
[453]	οὖν δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ
[504]	~ἀλλ' εἴ σοι ἥδιόν ἐστιν,	ἐγὼ	ἐρῶ· σὺ δέ, ἂν μέν
[518]	ἐν τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν	ἐγὼ	ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους
[510]	~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὡς	ἐγὼ	ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν τι
[523]	εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς· ἀλλ'	ἐγώ,	ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν
[458]	εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ	ἐγώ,	~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην· εἰ
[461]	λόγοις. καὶ νῦν εἴ τι	ἐγὼ	καὶ ~(Γοργίας) ἐν τοῖς λόγοις
[473]	τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι	ἐγώ,	καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος)
[506]	~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς	ἐγὼ	καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ
[515]	ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ	ἐγὼ	καὶ σύ, ὅτι τὸ μὲν
[466]	~ἀμφότερα. φημὶ γάρ, ὦ Πῶλε,	ἐγὼ	καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς
[463]	ταύτης μόριον καὶ ~τὴν ῥητορικὴν	ἐγὼ	καλῶ καὶ τήν γε κομμωτικὴν
[463]	ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ'	ἐγὼ	καλῶ τὴν ῥητορικήν, πράγματός τινός
[504]	δέ, ἂν μέν σοι δοκῶ	ἐγὼ	καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ δὲ
[512]	βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν ὃ	ἐγὼ	λέγω, ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν
[463]	ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη ~εἰδότι ἃ	ἐγὼ	λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν Δία,
[484]	δέ μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ	ἐγὼ	λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι
[518]	καὶ ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι	~ἐγὼ	λέγω· ἥκεις δὲ ὀλίγον ὕστερον
[522]	εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα	ἐγὼ	λέγω, καὶ πράττω τὸ ὑμέτερον
[508]	πρόσθεν λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς	ἐγὼ	λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται, ~καὶ
[471]	ἐπεὶ δοκεῖ γέ σοι ὡς	ἐγὼ	λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς
[469]	σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν	ἐγὼ	λέγω τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς
[470]	εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς γε	ἐγὼ	λέγω, ὦ Πῶλε· τὸν μὲν
[510]	τῶν νέων, τίνα ἂν τρόπον	ἐγὼ	μέγα ~δυναίμην καὶ μηδείς με
[481]	ἐρῶντε δύο ὄντε δυοῖν ἑκάτερος,	ἐγὼ	~μὲν Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου
[503]	τῷ πρόσθεν χρόνῳ χείρους ~ὄντες;	ἐγὼ	μὲν γὰρ οὐκ οἶδα τίς
[455]	καὶ λέγομεν περὶ τῆς (ῥητορικῆς·	ἐγὼ	μὲν γάρ τοι ~οὐδ' αὐτός
[506]	ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν ταῦτα;	~ἐγὼ	μὲν γάρ φημι. ~(τάξει ἆρα
[460]	ἡ δύναμίς ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'	ἐγὼ	μὲν οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐὰν
[507]	~ἡ ἄρα σώφρων ψυχὴ ἀγαθή.	ἐγὼ	μὲν οὐκ ἔχω παρὰ ταῦτα
[509]	λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος εἶναι.	ἐγὼ	μὲν ~οὖν αὖ τίθημι (ταῦτα
[523]	ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ.	~ἐγὼ	μὲν οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος
[507]	ὁ ἀκόλαστος, ὃν σὺ ἐπῄνεις.	~ἐγὼ	μὲν οὖν ταῦτα οὕτω τίθεμαι
[526]	~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν.	~ἐγὼ	μὲν οὖν, ὦ Καλλίκλεις, ὑπό
[470]	Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	μὲν τοίνυν φημί, ὦ Πῶλε,
[489]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐγὼ	μέν, ὦ δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς
[509]	τε ἄλλως λέγοντα ἢ ὡς	ἐγὼ	νῦν λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ
[522]	γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι καὶ	ἐγὼ	οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι ἂν
[454]	καὶ ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς	ἐγὼ	οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί
[474]	~καὶ πείρασαι τοῦ ἐλέγχου οἷον	ἐγὼ	οἶμαι δεῖν εἶναι. ἐγὼ γὰρ
[523]	σὺ μὲν ἡγήσῃ μῦθον, ὡς	ἐγὼ	οἶμαι, ἐγὼ δὲ ~λόγον· ὡς
[514]	ἢ δοῦλος ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν	ἐγὼ	οἶμαι περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα
[518]	οὖν ἠγανάκτεις, εἴ σοι ἔλεγον	ἐγὼ	~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις οὐδὲν
[466]	ὥς γέ φησιν πῶλος. ~(Πῶλος)	ἐγὼ	οὔ φημι; φημὶ μὲν οὖν
[463]	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'	ἐγὼ	οὐδὲ αὐτὸς συνίημι ὅτι λέγεις.
[458]	γάρ τοι σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος	ἐγὼ	οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς
[458]	~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς σέ.	~(ἐγὼ	οὖν, εἰ μὲν καὶ σὺ
[475]	ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν	ἐγὼ	οὔτ' ἂν σὺ οὔτ' ἄλλος
[474]	πολλοῦ γε δεῖ, ἀλλ' οὔτ'	ἐγὼ	οὔτε σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδείς.
[508]	λέγεται ἢ οὔ, ὡς ἄρα	ἐγὼ	οὐχ οἷός τ' εἰμὶ βοηθῆσαι
[461]	~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν αὖ	ἐγὼ	πάθοιμι, ~εἰ μὴ ἐξέσται (μοι
[463]	εἶναι τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐγὼ	πειράσομαι φράσαι ὅ γέ μοι
[522]	~καὶ διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ	ἐγὼ	πολλὰ καὶ ἡδέα καὶ παντοδαπὰ
[473]	σκόπει δὲ καὶ σύ. εἶπον	ἐγώ	~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν τὸ
[500]	~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν αὖ	ἐγὼ	πρὸς Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον
[506]	φαίνηται ~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί,	ἐγὼ	πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι ταῦτα,
[469]	τὸ τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ	ἐγώ.	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο λέγω
[476]	καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν, καὶ	ἐγὼ	σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους
[486]	σοι εἶναι οὕτως ἔχειν ὡς	ἐγὼ	σὲ οἶμαι ἔχειν καὶ τοὺς
[472]	βούλῃ τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ'	ἐγώ	σοι εἷς ὢν οὐχ ὁμολογῶ·
[486]	~ἐγώ σοι ἐρῶ· νῦν οἶμαι	ἐγὼ	σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι.
[486]	τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ἐγώ	σοι ἐρῶ· νῦν οἶμαι ἐγὼ
[487]	εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι;	ἐγώ	σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς ἐγώ,
[472]	δὲ οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ	ἐγώ	σοι ~μαρτυρῶ εἷς ὢν μόνος,
[511]	αὕτη σοι δοκεῖ σμικρὰ εἶναι,	ἐγώ	σοι ~(μείζω ταύτης ἐρῶ, τὴν
[491]	φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον, ὃ	ἐγώ	σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι
[517]	καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα καὶ	ἐγώ	~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους
[455]	οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'	ἐγώ	σοι πειράσομαι, ὦ Σώκρατες, σαφῶς
[500]	~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐγώ	σοι σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν
[488]	καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ'	ἐγώ	σοι σαφῶς λέγω, ὅτι ταὐτόν
[466]	διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν καὶ	(ἐγὼ	σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω ὅτι
[492]	δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν	~ἐγώ	σου μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα
[491]	σύ τ' ἐμοῦ κατηγορεῖς καὶ	ἐγὼ	σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ ἐμὲ
[453]	~ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ τι	ἐγὼ	συνίημι, λέγεις ὅτι πειθοῦς δημιουργός
[492]	τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα	ἐγώ.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ὀρθῶς λέγονται
[482]	ἀκούειν, καὶ μὴ ~θαύμαζε ὅτι	ἐγὼ	ταῦτα λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν,
[509]	αὐτὸς ~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι	ἐγὼ	ταῦτα οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει,
[462]	~ἐρωτῶν τε καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ	ἐγώ	τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ τε
[509]	ὁμολογεῖν ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις	ἐγώ	τε καὶ πῶλος ἢ οὔ,
[500]	σοι σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν	ἐγώ	τε καὶ σὺ εἶναι μέν
[517]	ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν	ἐγώ	τε καὶ σὺ ἐν τοῖς
[481]	πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας ὅτι	ἐγώ	τε καὶ ~σὺ νῦν τυγχάνομεν
[514]	ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν	ἐγώ	τε ~σὲ καὶ σὺ ἐμέ,
[453]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ νῦν.	ἐγὼ	τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειθώ,
[450]	διὰ λόγων ~(ἐστίν. διὰ ταῦτ'	ἐγὼ	τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ εἶναι
[452]	ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ τέχνης ἢ	ἐγὼ	τῆς ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ
[463]	γάρ (πω πέπυσται ὁποῖόν φημι	ἐγὼ	τῆς κολακείας μόριον ~εἶναι τὴν
[455]	~μαθητής σου βουλόμενος γενέσθαι, ὡς	ἐγώ	τινας σχεδὸν καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι,
[490]	ἃ λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι	ἐγὼ	τὸ δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ
[463]	τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ	(ἐγὼ	τὸ κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι
[454]	τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἐγώ	τοι ὑπώπτευον ταύτην σε λέγειν
[460]	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	τοίνυν σου τότε ταῦτα λέγοντος
[458]	τοι, πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν,	~ἐγὼ	τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ
[470]	~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα	ἐγὼ	τῷ παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην
[515]	~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ; ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν·	ἐγὼ	ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν
[471]	καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ	ἐγὼ	ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς σὺ
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ	ἐγὼ	ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν; βελτίων τὴν
[526]	καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν	ἐγώ	φημι ἀντὶ πάντων τῶν ἐνθάδε
[525]	ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ νουθετήματα. ~(ὧν	ἐγώ	φημι ἕνα καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι,
[450]	περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων, ~ὡς	ἐγώ	φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν μανθάνω
[465]	καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν οὖν	ἐγώ	φημι τὴν ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας·
[517]	εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε, οὐδ'	ἐγὼ	ψέγω τούτους ὥς γε διακόνους
[487]	ἐγώ σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς	ἐγώ,	ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς
[476]	τὸ μὴ διδόναι, ὡς αὖ	ἐγὼ	ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ
[506]	~δίειμι (μὲν οὖν τῷ λόγῳ	ἐγὼ	ὡς ἄν μοι δοκῇ ἔχειν·
[522]	ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, σοὶ	~ἐγώ,	ὡς τοῦτο οὕτως ἔχει, ἐθέλω
[452]	τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν	ἔγωγ'	οἷόν τ' εἶναι τοῖς λόγοις
[515]	διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ	ἔγωγε	ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς
[501]	δόξαν ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ	ἔγωγε,	ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα σοι καὶ
[520]	παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης)	~ἔγωγε·	ἀλλὰ τί ἂν λέγοις ἀνθρώπων
[497]	εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι	ἔγωγε·	ἀλλὰ τί τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν·
[519]	κακῶν ἀλλ' ἴσως συναιτίων. καίτοι	ἔγωγε	~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ νῦν ὁρῶ
[506]	καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ ~τοι	ἔγωγε	εἰδὼς λέγω ἃ λέγω, ἀλλὰ
[466]	ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας μὲν οὖν	ἔγωγε	εἶπον μόριον. ἀλλ' οὐ μνημονεύεις
[522]	δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην	ἔγωγε,	εὖ οἶδα ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις
[506]	τοῖς ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ	ἔγωγε	καὶ ~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ
[493]	ἴσως τέθναμεν· ἤδη γάρ του	ἔγωγε	καὶ ~ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς
[491]	οὔτ' αὐτὸς ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ'	ἔγωγε	καὶ πάλαι λέγω. πρῶτον μὲν
[520]	καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ'	ἔγωγε	καὶ ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις τε
[482]	αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ	ἔγωγε	κατ' αὐτὸ τοῦτο οὐκ ἄγαμαι
[506]	ἡ ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην ἂν	ἔγωγε.	~κόσμος τις ἄρα ἐγγενόμενος ἐν
[456]	τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις γὰρ ἤδη	~ἔγωγε	μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ μετὰ
[482]	ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ. ~καίτοι	ἔγωγε	οἶμαι, ὦ βέλτιστε, καὶ τὴν
[485]	~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται, καὶ	ἔγωγε	(ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας
[498]	ἢ οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης) οἶμαι	ἔγωγε	οὐ πολύ τι διαφέρειν. ~(Σωκράτης)
[469]	ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν ἂν	ἔγωγε	οὐδέτερα· εἰ δ' ἀναγκαῖον εἴη
[510]	τούτῳ μέγα δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι	ἔγωγε,	πᾶν τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ
[503]	τούτων τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω	ἔγωγε	πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν
[471]	ἀρχὰς τῶν λόγων, ὦ Πῶλε,	ἔγωγέ	σε ἐπῄνεσα ὅτι μοι δοκεῖς
[466]	ἢ ἐμὲ ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ'	ἔγωγε	σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ
[503]	~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ ἔχω	ἔγωγέ	σοι εἰπεῖν τῶν γε νῦν
[498]	κακούς· ἢ οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ ἂν
[490]	λέγεις; φάθι ἢ μή. ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν βελτίω
[497]	ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ οὔπω εἶδες
[495]	τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, εἴπερ ἐναντία
[495]	ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ λόγῳ
[462]	σμικρόν τί μοι χαρίσασθαι; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν με, ὀψοποιία
[473]	ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν οὐδέποτε
[501]	σκοπούμενον τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν αἵτινές
[476]	ἆρα ~τὸ αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν λέγειν ὡς
[494]	πεινῆν καὶ πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε καὶ
[466]	ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν σοι ὅτι
[466]	οὔ φημι; φημὶ μὲν οὖν	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν οὐ σύ
[489]	βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα ὅτι σὺ
[495]	ἐπιστήμην που καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) οὐ καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ
[474]	δι' ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ τὰς φωνὰς
[466]	τινὸς ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν.
[462]	ἥντινα τέχνην φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ
[466]	σὺ μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας
[477]	~αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἐν ψυχῇ
[462]	ἅπερ (Γοργίας) ἢ οὔ; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σὺ κελεύεις
[498]	κακὰ δὲ τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν
[496]	ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις
[505]	τοῦτό γε καὶ σύ; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν, ὦ
[454]	~(Σωκράτης) τί δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας)	(ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ταὐτὸν δοκεῖ
[467]	κακὸν εἶναι· ἢ οὔ; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν οὖν οἱ
[498]	μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ κοινῇ μετ'
[467]	κακὰ δὲ τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ μήτε ἀγαθὰ
[497]	οἷς ἂν κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας
[464]	τινὰ εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; δοκοῦσαν μὲν
[470]	μέμφῃ τὴν τοιαύτην δύναμιν; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) τί δή; λέγε. ~(Πῶλος)
[500]	καὶ σὺ ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα
[463]	λέγεις αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν	ἔγωγε	τὰ γὰρ κακὰ αἰσχρὰ καλῶ
[504]	καὶ ἰσχὺν ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης)	~ἔγωγε.	τί δὲ αὖ τῷ ἐν
[497]	νῦν δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε·	τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[462]	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν	ἔγωγέ	τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία ἄρα σοι
[496]	λέγω τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν	ἔγωγε·	τὸ μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ
[491]	ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά γε	ἔγωγε	τοὺς φρονίμους εἰς τὰ τῆς
[469]	λέγεις ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'	ἔγωγε	τοῦτο λέγω ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι
[485]	~καὶ πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν οὖν	ἔγωγε	τοῦτο πάσχω καὶ πρὸς τοὺς
[501]	Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι, καὶ	ἔγωγέ	φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι
[526]	ἢ ἄλλου τινός, ~μάλιστα μέν,	ἔγωγέ	φημι, ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ
[505]	οὕτως. εἰ μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι	~ἔγωγε	χρῆναι πάντας ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν
[454]	ἄλλο τι; ~(Γοργίας) οἴομαι μὲν	ἔγωγε,	ὦ Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς
[458]	λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ μὲν	ἔγωγε,	ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς τοιοῦτος
[452]	εἴποι ἂν ὁ χρηματιστής, ~ὡς	ἐγᾦμαι	πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει δῆτα,
[514]	~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ τοῦ ἐμάθομεν;	ἔδει	ἂν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[514]	ἐπὶ τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον	ἔδει	ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς
[516]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; οὐκ	ἔδει	αὐτούς, ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους
[473]	ἐπειδὴ ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε καὶ	ἔδει	με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον καὶ
[465]	οὐδὲν ~οἷός τ' ἦσθα, ἀλλ'	ἐδέου	διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν καὶ
[483]	~αἴσχιον λέγοντος, σὺ τὸν λόγον	ἐδιώκαθες	κατὰ φύσιν. φύσει μὲν γὰρ
[516]	βοῶν τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν	ἐδόκει	εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας
[502]	ἦ πρὸς τὸ βέλτιστον βλέπων	ἐδόκει	σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος μὲν
[498]	ἀπιόντων τῶν πολεμίων πότεροί σοι	ἐδόκουν	μᾶλλον χαίρειν, οἱ δειλοὶ ἢ
[500]	διομολόγησαί μοι, εἰ ἄρα σοι	ἔδοξα	τότε ~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον δέ
[468]	ἴδῃς τινὰ ἢ ἀποκτείναντα ὃν	ἔδοξεν	αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα ἢ
[499]	που τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν	ἔδοξεν	πρακτέον εἶναι, εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί
[471]	εἰ ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν,	ἐδούλευεν	ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν εὐδαίμων
[524]	τὴν αὑτοῦ ἥνπερ καὶ ὅτε	ἔζη	ὁ ἄνθρωπος, τό τε σῶμα
[458]	γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει, εἴπερ	ἐθέλει	(Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ τὸ
[505]	διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς οὖν ἄλλος	ἐθέλει;	μὴ γάρ τοι ἀτελῆ γε
[461]	ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ καὶ	ἐθέλειν	ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ ποτὲ
[458]	Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ γε μὴ	ἐθέλειν,	αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν ὅτι τις
[519]	τῶν λόγων, ἐπειδή μοι οὐκ	ἐθέλεις	~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὲ πρὸς
[471]	σὺ φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ	ἐθέλεις,	ἐπεὶ δοκεῖ γέ σοι ὡς
[506]	δὲ σύ, ὦ ~Καλλίκλεις, οὐκ	ἐθέλεις	συνδιαπερᾶναι τὸν λόγον, ἀλλ' οὖν
[510]	ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων καὶ ἐπαινῶν,	ἐθέλῃ	ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι.
[449]	καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	ἐθελήσαις	ἄν, ὦ Γοργία, ὥσπερ νῦν
[447]	λέγεις, ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα	ἐθελήσειεν	ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ
[474]	οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα οὖν εἰ	ἐθελήσεις	ἐν τῷ μέρει διδόναι ἔλεγχον
[449]