Pages
[463]	ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον μὲν	ἔα,	ἐμοὶ δ' εἰπὲ πῶς λέγεις
[466]	σὺ λόγον, ἐὰν δὲ ἔχω,	ἔα	με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ. καὶ
[473]	οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις;	ἐὰν	ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων,
[473]	ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν με σμικρόν.	ἐὰν	ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος)
[524]	Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν,	ἐὰν	ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, ἵνα
[472]	ἂν ἀθλιώτατος εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐὰν	ἄρα μὴ τυγχάνῃ δίκης ὁ
[494]	τούτους τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας εἶναι,	ἐὰν	ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης)
[482]	που Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ,	ἐὰν	ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος
[472]	ταὐτὰ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξένοι,	~ἐὰν	βούλῃ κατ' ἐμοῦ μάρτυρας παρασχέσθαι
[511]	τὸν μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ,	ἐὰν	~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα.
[527]	καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι,	ἐὰν	βούληται, καὶ ναὶ μὰ Δία
[469]	καὶ τυραννὶς θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν·	ἐὰν	γὰρ ἄρα ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ
[484]	δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων.	ἐὰν	γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς ᾖ
[480]	ἐχθροῦ τοῦτο μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον	ἐὰν	δὲ ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός,
[472]	ἑστῶτές εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ,	ἐὰν	δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου,
[447]	ἡμῖν, εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν,	ἐὰν	δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης)
[472]	Πυθίου τοῦτο τὸ καλὸν ἀνάθημα,	ἐὰν	δὲ βούλῃ, ἡ ~Περικλέους ὅλη
[497]	ἢ τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς;	ἐὰν	δὲ βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι
[480]	γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἐὰν	δέ γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς
[484]	τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον.	ἐὰν	δέ γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν
[507]	μὲν μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι,	ἐὰν	δὲ δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς ἢ
[480]	ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα,	ἐὰν	δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ
[517]	πεινῇ τὰ σώματα ~ἡμῶν, σιτία,	ἐὰν	δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ
[481]	μηδὲ ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν·	~ἐὰν	δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν
[505]	~ὡς βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες.	ἐὰν	δὲ ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν
[511]	σώσῃ, οἶμαι δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο,	ἐὰν	δὲ ἐξ Αἰγύπτου ἢ ἐκ
[466]	χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον,	ἐὰν	δὲ ἔχω, ἔα με χρῆσθαι·
[480]	παρέχοντα, ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν,	ἐὰν	δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ
[480]	~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα,	ἐὰν	δὲ θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον
[457]	χρῆσθαι, ὥσπερ καὶ τῇ ἀγωνίᾳ.	ἐὰν	δὲ οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός τις
[484]	μετρίως ~ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ·	ἐὰν	δὲ περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ,
[517]	σιτία, ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά,	ἐὰν	δὲ ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα,
[483]	νόμον λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν,	ἐὰν	δὲ τὰ τῆς φύσεως, τὰ
[489]	λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν νόμον ἄγων,	ἐὰν	δέ τις κατὰ νόμον, ἐπὶ
[527]	εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ·	ἐὰν	δέ τις κατά τι κακὸς
[490]	~πλέον, τῶν δ' ἔλαττον ἑκτέον·	ἐὰν	δὲ τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος ὤν,
[506]	ὡς ἄν μοι δοκῇ ἔχειν·	ἐὰν	δέ τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ
[480]	δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα,	ἐὰν	δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν δὲ
[473]	καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ	ἐὰν	διαφυγὼν τύραννος καταστῇ καὶ ἄρχων
[472]	τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον δὲ ~ἄθλιος	ἐὰν	διδῷ δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης
[527]	οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε ἤδη,	ἐὰν	δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς,
[509]	βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται, ἢ	ἐὰν	δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι,
[509]	δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὅτι	ἐὰν	δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ
[464]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή σοι,	ἐὰν	δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ λέγω.
[490]	τί ποτε αὖ νῦν λέγεις;	ἐὰν	ἐν τῷ αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ
[474]	τοῦτο, ἢ κατὰ ἡδονήν τινα,	ἐὰν	ἐν τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ
[506]	μὴ (καλῶς λέγειν. καί με	ἐὰν	ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ
[492]	τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία,	ἐὰν	ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή
[495]	μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ λόγος,	ἐὰν	ἕτερον φήσω εἶναι, τὸ αὐτό
[496]	ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)	~ἐὰν	εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν ἅμα
[458]	εἰ δὲ καὶ ~δοκεῖ χρῆναι	ἐᾶν,	ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ διαλύωμεν
[503]	ἔγωγε πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'	ἐὰν	ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν
[454]	Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς	ἐὰν	καὶ ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν τί
[470]	ἕξω, ἴσην δὲ καὶ σοί,	ἐάν	με ἐλέγξῃς καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας.
[488]	τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό, καὶ	ἐάν	με λάβῃς νῦν μέν σοι
[472]	οὐκ ἀληθῆ λέγω· μαρτυρήσουσί σοι,	~ἐὰν	μὲν βούλῃ, Νικίας ὁ Νικηράτου
[480]	διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν,	ἐὰν	μέν γε πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς
[511]	ἀλλὰ ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ,	ἐὰν	~μὲν ἐξ Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ,
[466]	τ' ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως.	~ἐὰν	μὲν οὖν καὶ (ἐγὼ σοῦ
[517]	ἐστιν, ᾗ δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν,	ἐὰν	μὲν πεινῇ τὰ σώματα ~ἡμῶν,
[470]	δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι φαίνεται,	ἐὰν	μὲν ~πράττοντι ἃ δοκεῖ ἕπηται
[483]	κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν τοῖς λόγοις,	ἐὰν	μέν τις ~κατὰ νόμον λέγῃ,
[489]	γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις,	ἐὰν	μέν τις κατὰ φύσιν λέγῃ,
[468]	χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς οὕτως, ἀλλ'	ἐὰν	μὲν ὠφέλιμα ᾖ ταῦτα, βουλόμεθα
[509]	δὲ δὴ τοῦ ἀδικεῖν; πότερον	ἐὰν	μὴ βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ'
[509]	βούλησιν; ὧδε ~δὲ λέγω· πότερον	ἐὰν	μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται,
[472]	πάντως μὲν ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι	ἐὰν	μὴ διδῷ δίκην μηδὲ τυγχάνῃ
[473]	γε εὐδαίμονας αὖ τοὺς ἀδικοῦντας,	ἐὰν	μὴ διδῶσι δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ
[472]	ᾖ· οἶμαι δὲ οὐδὲ σοί,	ἐὰν	μὴ ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ εἷς
[461]	καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά, καὶ	ἐὰν	μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς ~παρ'
[519]	κακῶν· σοῦ δὲ ἴσως ἐπιλήψονται,	ἐὰν	μὴ εὐλαβῇ, καὶ τοῦ ἐμοῦ
[514]	ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν,	~ἐὰν	μὴ καλὴ κἀγαθὴ ἡ διάνοια
[509]	τινα καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς,	ἐὰν	μὴ μάθῃ αὐτὰ καὶ ἀσκήσῃ,
[459]	ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι τὴν ῥητορικήν,	ἐὰν	μὴ προειδῇ περὶ τούτων τὴν
[467]	οἱ τύραννοι ἐν ταῖς πόλεσιν,	ἐὰν	μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ ὑπὸ Πώλου
[520]	αἰσχρὸν νενόμισται μὴ φάναι συμβουλεύειν,	~ἐὰν	μή τις αὐτῷ ἀργύριον διδῷ.
[461]	~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν σὺ βούλῃ,	ἐάν	μοι ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος)
[489]	~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο, Καλλίκλεις, ἵν'	ἐάν	μοι ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι ἤδη ~παρὰ
[480]	ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν,	ἐὰν	μόνον μὴ αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ
[460]	~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων,	ἐὰν	ὁ πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί
[460]	ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ	ἐὰν	ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως
[483]	τε φύσις καὶ ὁ νόμος·	~ἐὰν	οὖν τις αἰσχύνηται (καὶ μὴ
[511]	Αἰγύπτου ἢ ἐκ ~τοῦ Πόντου,	(ἐὰν	πάμπολυ, ταύτης τῆς μεγάλης εὐεργεσίας,
[457]	(οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ'	ἐὰν	περί του ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ
[513]	τῇ σῇ ἀντιστατεῖ μοι· ἀλλ'	ἐὰν	~πολλάκις (ἴσως καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ
[493]	ὃ ἐγὼ βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος,	ἐάν	πως οἷός τε ὦ, πεῖσαι
[448]	ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί δὲ τοῦτο,	ἐὰν	σοί γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν) οὐδέν·
[510]	~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ τόδε	ἐάν	σοι δοκῶ εὖ λέγειν. φίλος
[452]	ἁπάντων· (σκόπει δῆτα, ὦ Σώκρατες,	ἐάν	~σοι πλούτου φανῇ τι μεῖζον
[455]	τί ἡμῖν, ὦ Γοργία, ἔσται,	~ἐάν	σοι συνῶμεν; περὶ τίνων τῇ
[489]	κρεῖττον; ἢ οἴει με λέγειν,	~ἐὰν	συρφετὸς συλλεγῇ δούλων καὶ παντοδαπῶν
[522]	πορίζοντας ζηλῶ οὔτε οἷς πορίζεται·	ἐάν	~τέ τίς με ἢ νεωτέρους
[508]	αὑτοῦ καὶ ὑέος καὶ ἑταίρου,	ἐάν	τι ἀδικῇ, καὶ ~τῇ ῥητορικῇ
[502]	~θεαταῖς μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι,	ἐάν	τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν ᾖ
[504]	~ἐάν τι διδῷ, δώσει, καὶ	ἐάν	τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο
[504]	τὰς πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον	~ἐάν	τι διδῷ, δώσει, καὶ ἐάν
[521]	ἀγαθὸν ὄντα· μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται	ἐάν	τι ἔχω, ἵνα μὴ αὖ
[459]	τὸ οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα,	ἐάν	τι ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ·
[458]	τούτων τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν	ἐάν	τι λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν
[506]	οὖν ἐμοῦ γε ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου,	ἐάν	τί σοι δοκῶ μὴ (καλῶς
[481]	μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ ἐκκλησίᾳ,	ἐάν	τι σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος
[487]	δῆλον ὅτι τούτων πέρι νυνί·	(ἐάν	τι σὺ ἐν τοῖς λόγοις
[458]	φῂς ποιεῖν οἷός τ' εἶναι,	~ἐάν	τις βούληται παρὰ σοῦ μανθάνειν;
[456]	ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ Δία	ἐάν	τις εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ
[453]	ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἐάν	τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας πειθοῦς
[466]	~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν οἴει εἶναι,	ἐάν	τις ποιῇ ταῦτα ἃ ἂν
[489]	~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα θηρεύων, καὶ	(ἐάν	τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο
[494]	ὅρα, ὦ Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ,	ἐάν	τίς σε τὰ ἐχόμενα τούτοις
[515]	δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε μοι,	(ἐάν	τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ
[499]	συμβαίνει καὶ τὰ πρότερα ἐκεῖνα,	ἐάν	τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε
[467]	οὖν οὕτω καὶ περὶ πάντων;	ἐάν	τίς τι πράττῃ ἕνεκά του,
[460]	ἐγὼ μὲν οἶμαι, ὦ Σώκρατες,	ἐὰν	τύχῃ μὴ εἰδώς, καὶ ταῦτα
[527]	πληγήν· οὐδὲν γὰρ δεινὸν πείσῃ,	ἐὰν	τῷ ὄντι ᾖς καλὸς κἀγαθός,
[461]	εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ μή,	ἐᾶν	χαίρειν. ὕστερον δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων
[491]	τὰς μὲν ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ	ἐᾶν	ὡς μεγίστας εἶναι καὶ μὴ
[521]	τόδε μέντοι εὖ οἶδ' ὅτι,	ἐάνπερ	εἰσίω εἰς ~δικαστήριον περὶ (τούτων
[460]	~ἔχε δή· καλῶς γὰρ λέγεις.	ἐάνπερ	ῥητορικὸν σύ τινα ποιήσῃς, ἀνάγκη
[512]	ἐκ θαλάττης ἄντε ἐκ δικαστηρίου	ἐάντε	ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν (σώσῃ, ἀλλ' οἶδεν
[526]	εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος	ἐάντε	ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι· ὁ δὲ
[481]	τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ ἀθέως,	ἐάντε	αὖ θανάτου ἄξια ἠδικηκὼς ~ᾖ,
[508]	ἐπὶ κόρρης, ἐάντε χρήματα ἀφαιρεῖσθαι,	~ἐάντε	ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως, ἐάντε,
[526]	~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος,	ἐάντε	ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι·
[502]	λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν	ἐάντε	μή; ποτέρως σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι
[508]	~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως,	ἐάντε,	τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω
[502]	~δὲ καὶ λέξει καὶ ᾄσεται,	ἐάντε	χαίρωσιν ἐάντε μή; ποτέρως σοι
[508]	τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ κόρρης,	ἐάντε	χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ
[481]	δῷ δίκην ὁ ἐχθρός, ἀλλ'	ἐάντε	~χρυσίον ᾖ> ἡρπακὼς πολύ, μὴ
[472]	δ' ἄλλους πάντας τούτους χαίρειν	ἐᾷς.	ἔστιν μὲν οὖν ~οὗτός τις
[484]	ἂν ἐπὶ τὰ μείζω ἔλθῃς	ἐάσας	ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ τοί
[511]	τε ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων οὐκ	ἐάσας	καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς
[526]	ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν· χαίρειν οὖν	~ἐάσας	τὰς τιμὰς τὰς τῶν πολλῶν
[482]	~ἔσχατον κακῶν· ἢ εἰ τοῦτο	ἐάσεις	ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν κύνα τὸν
[467]	ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ δέ με	ἐάσεις	ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες
[505]	Σώκρατες. ἐὰν δὲ ἐμοὶ πείθῃ,	ἐάσεις	χαίρειν τοῦτον τὸν λόγον, ἢ
[527]	ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει. καὶ	ἔασόν	τινά σου καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου
[512]	~τόν γε ὡς ἀληθῶς ἄνδρα	ἐατέον	ἐστὶν καὶ οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ
[464]	γνοῦσα λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα	ἑαυτὴν	διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον τῶν
[506]	ψυχὴ ἄρα κόσμον ἔχουσα τὸν	ἑαυτῆς	ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ
[492]	καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ	ἑαυτοῖς	δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν πολλῶν
[465]	ἔχουσιν ὅτι χρήσονται οὔτε αὐτοὶ	ἑαυτοῖς	οὔτε οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις.
[471]	ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν	~ἑαυτὸν	ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ οὐ μετεμέλησεν
[485]	τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως αὐτὸς	ἑαυτὸν	ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι τὸ ὀρθότατόν
[481]	ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ εἰς	~ἑαυτὸν	καὶ εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως
[527]	πᾶσαν κολακείαν καὶ τὴν περὶ	ἑαυτὸν	καὶ τὴν περὶ τοὺς ~ἄλλους,
[480]	ἐκ τῶν νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν	ἑαυτὸν	μάλιστα φυλάττειν ὅπως ~μὴ ἀδικήσει,
[516]	εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας	ἑαυτὸν	μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε
[486]	ἐκ τῶν ~μεγίστων κινδύνων μήτε	ἑαυτὸν	μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ δὲ
[485]	ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα	ἑαυτὸν	οὔτε ~καλοῦ οὔτε γενναίου (πράγματος·
[519]	τινὰ μέμφεσθαι τούτῳ ὅτι ὑφ'	ἑαυτοῦ	ἀγαθὸς γεγονώς τε ~καὶ ὢν
[481]	εἰς ~ἑαυτὸν καὶ εἰς τοὺς	ἑαυτοῦ	ἀδίκως καὶ ἀθέως, ἐάντε αὖ
[491]	τοῦτο μὲν οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν	ἑαυτοῦ	~ἄρχειν, τῶν δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης)
[491]	~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον λέγω αὐτὸν	ἑαυτοῦ	ἄρχοντα· ἢ τοῦτο μὲν οὐδὲν
[491]	τῶν δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς	ἑαυτοῦ	ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ποικίλον
[491]	βιωσόμενον τὰς μὲν ἐπιθυμίας τὰς	~ἑαυτοῦ	ἐᾶν ὡς μεγίστας εἶναι καὶ
[480]	τοὐναντίον κατηγορεῖν δεῖν μάλιστα μὲν	ἑαυτοῦ,	~ἔπειτα δὲ καὶ τῶν οἰκείων
[462]	μὴ οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν τὸ	ἑαυτοῦ	ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ, ~εἰ μὲν
[485]	δ' ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ	ἑαυτοῦ,	ἡγούμενος οὕτως αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν.
[512]	τὸ ~σῴζειν αὑτὸν καὶ τὰ	ἑαυτοῦ	ὄντα ὁποῖός τις ἔτυχεν, καταγέλαστός
[481]	ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ τὸ	ἑαυτοῦ	πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας ὅτι
[515]	τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ	ἑαυτοῦ	πόλει, νῦν μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ
[490]	αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς τὸ	ἑαυτοῦ	σῶμα οὐ πλεονεκτητέον, εἰ μὴ
[491]	σώφρονα ὄντα καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν	ἑαυτοῦ,	~τῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα
[457]	ἀλλήλους καὶ μαθόντες καὶ διδάξαντες	ἑαυτούς,	(οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας, ἀλλ'
[522]	οὕτως διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος ὢν	ἑαυτῷ	βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε
[491]	καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν	ἑαυτῷ.	~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς
[509]	βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν	~ἑαυτῷ	καταγέλαστος ἂν τῇ ἀληθείᾳ εἴη;
[522]	εἰργασμένος. αὕτη γὰρ τῆς βοηθείας	ἑαυτῷ	πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι.
[520]	αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα καὶ	~ἑαυτῶν	κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς
[457]	καὶ κατὰ φθόνον ~οἴονται τὸν	ἑαυτῶν	λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ ζητοῦντας
[492]	καὶ ταῦτα ἄρχοντες ἐν τῇ	ἑαυτῶν	~πόλει; ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ, ὦ
[511]	οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας	ἔβλαψεν,	~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους
[516]	εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν	ἐβούλετο.	~(Καλλίκλης) βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης)
[471]	δοῦλος ἦν Ἀλκέτου, καὶ εἰ	ἐβούλετο	τὰ δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν
[471]	ἐγίγνετο κατὰ τὸ δίκαιον, οὐκ	ἐβουλήθη	εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ
[506]	ἂν ἔγωγε. ~κόσμος τις ἄρα	ἐγγενόμενος	ἐν ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου οἰκεῖος
[526]	καὶ ἐν τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας	ἐγγίγνεσθαι,	καὶ σφόδρα γε ἄξιον ~ἄγασθαι
[504]	δὲ ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη μὲν	ἐγγίγνηται,	ἀκολασία δὲ ~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ
[504]	~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ	ἐγγίγνηται,	κακία δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ
[504]	αὖ τῷ ἐν τῇ ψυχῇ	ἐγγιγνομένῳ	ἐκ τῆς τάξεως καὶ τοῦ
[465]	μὲν ~οὕτω φύσει, ἅτε δ'	ἐγγὺς	ὄντων φύρονται ἐν τῷ αὐτῷ
[520]	ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ, ἢ	ἐγγύς	τι καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ
[453]	μοι δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία,	ἐγγύτατα	τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ
[516]	ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ	ἐγεγόνεσαν	(ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ ~τελευτῇ τοῦ
[463]	τοῦ λόγου οὐδὲν ἡμῖν καταφανὲς	ἐγένετο	τί ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ
[471]	ὡς ἑπτέτη, οὗ ἡ ~ἀρχὴ	ἐγίγνετο	κατὰ τὸ δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη
[460]	ἀδίκως χρῆται, ~μὴ τῷ διδάξαντι	ἐγκαλεῖν	μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ τῆς πόλεως,
[460]	ὅτι οὐ δεῖ τοῖς (παιδοτρίβαις	ἐγκαλεῖν	~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων,
[486]	εἴτε φλυαρίας, ἐξ ὧν κενοῖσιν	~ἐγκατοικήσεις	δόμοις· ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας
[491]	οἱ πολλοί, σώφρονα ὄντα καὶ	ἐγκρατῆ	αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν καὶ
[518]	ὦ ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ·	ἐγκωμιάζεις	ἀνθρώπους, οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες
[448]	τος τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης,	~ἐγκωμιάζεις	μὲν αὐτοῦ τὴν τέχνην ὥσπερ
[518]	ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν κακῶν	(ἐγκωμιάσουσιν.	καὶ σὺ νῦν, ὦ ~Καλλίκλεις,
[519]	δὲ καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα	ἐγκωμιάσουσιν,	τοὺς ~αἰτίους τῶν κακῶν· σοῦ
[517]	σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι καὶ	ἐγνωκέναι	ὡς ἄρα διττὴ ~αὕτη τις
[523]	ᾖ. ~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα	ἐγνωκὼς	πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς
[453]	γε μηδεὶς ἄλλος ἢ Ζεῦξις	ἔγραφε,	καλῶς ἄν σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας)
[469]	οὖν ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι ~τὸ	ἐγχειρίδιον,	ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν ὅτι
[469]	ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ μάλης	ἐγχειρίδιον	λέγοιμι πρὸς σὲ ὅτι ὦ
[480]	τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ	ἐγχρονισθὲν	τὸ νόσημα τῆς ἀδικίας ὕπουλον
[520]	~δημηγόροις τε καὶ σοφισταῖς οὐκ	ἐγχωρεῖν	μέμφεσθαι τούτῳ τῷ πράγματι ὃ
[494]	τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ	ἐγὼ	ἄγω ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε, ἢ
[524]	~ταῦτ' ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ	ἐγὼ	ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι· καὶ
[461]	ἡγοῖο εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ	ἐγώ,	ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ
[472]	ἔστιν δὲ καὶ ἄλλος, ὃν	~ἐγὼ	αὖ οἶμαι. παραβαλόντες οὖν παρ'
[493]	τι ~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν ὃ	ἐγὼ	βούλομαί σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν πως
[474]	διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα.	ἐγὼ	γὰρ δὴ οἶμαι καὶ ἐμὲ
[488]	καὶ ~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ὄντα.	ἐγὼ	γὰρ εἴ τι μὴ ὀρθῶς
[453]	~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή, ὦ Γοργία.	ἐγὼ	γὰρ εὖ ἴσθ' ὅτι, ὡς
[447]	~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες·	ἐγὼ	γὰρ καὶ ἰάσομαι. φίλος γάρ
[487]	τε καὶ ~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν.	ἐγὼ	γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ
[474]	οἷον ἐγὼ οἶμαι δεῖν εἶναι.	ἐγὼ	γὰρ ὧν ἂν λέγω ἕνα
[489]	ἡ ~φύσις, ἃ δὴ καὶ	ἐγὼ	γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς λόγοις,
[517]	καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν.	ἐγὼ	γοῦν σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι
[454]	ὃ δοκεῖ ~μὲν δῆλον (εἶναι,	ἐγὼ	δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ λέγω,
[497]	μεγάλα μεμύησαι πρὶν τὰ σμικρά·	ἐγὼ	δ' οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι.
[472]	~τῆς οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς.	ἐγὼ	δὲ ἂν μὴ σὲ αὐτὸν
[463]	εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι.	ἐγὼ	δὲ αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον
[473]	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	δέ γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί,
[474]	διδόναι δίκην τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος)	~ἐγὼ	δέ γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ'
[462]	~με διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα.	ἐγὼ	δέ, ~εἰ μὲν τοῦτό ἐστιν
[523]	ἡγήσῃ μῦθον, ὡς ἐγὼ οἶμαι,	ἐγὼ	δὲ ~λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ
[490]	ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας·	(ἐγὼ	δὲ οὐ ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης)
[522]	οὗτοι εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν,	ἐγὼ	δὲ οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ
[491]	ταὐτὰ λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι·	ἐγὼ	δὲ σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε
[465]	αἰτίαν ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν.	ἐγὼ	δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ ὃ
[458]	εἰ δὲ μή, ἐῴην ἄν.	~ἐγὼ	δὲ τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως
[479]	μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα,	ἐγὼ	δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος
[472]	διανοώμεθα; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	δέ φημι ἀδύνατον. ἓν μὲν
[485]	μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι.	ἐγὼ	δέ, ὦ ~Σώκρατες, πρὸς σὲ
[469]	διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω (μέγα	ἐγὼ	δύναμαι ἐν τῇδε τῇ πόλει,
[461]	ἐπανόρθου δίκαιος δ' εἶ ~καὶ	ἐγὼ	ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων εἴ τί
[495]	~οὐ τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ οὔτ'	ἐγώ,	εἴπερ ποιῶ τοῦτο, οὔτε σύ.
[521]	τι ἔχω, ἵνα μὴ αὖ	~ἐγὼ	εἴπω ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ
[521]	βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ καὶ	ἐγὼ	~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε ὢν
[526]	καὶ ἡ κρίσις ἣν νυνδὴ	ἐγὼ	ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ τὸν
[500]	δή, ἃ καὶ πρὸς τούσδε	ἐγὼ	ἔλεγον, διομολόγησαί μοι, εἰ ἄρα
[492]	ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν	ἐγὼ	ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς βελτίους τὴν
[474]	τούτων βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ	ἐγὼ	ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν τῷ μέρει
[468]	οὐκ ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα	ἐγὼ	ἔλεγον, λέγων ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον
[475]	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα	ἐγὼ	ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ
[520]	ἐγγύς τι καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ	ἐγὼ	ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ δὲ
[494]	ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν, ὃ νυνδὴ	ἐγὼ	ἔλεγον, τὸ ὥσπερ λίθον ζῆν,
[469]	τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ	ἐγὼ	ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ
[462]	τέχνην ἐν τῷ συγγράμματι (ὃ	ἐγὼ	ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί τοῦτο
[527]	καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον ἢ	ἐγὼ	ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ, καί σε
[509]	ὅπως ἔχει, ὅτι μέντοι ὧν	ἐγὼ	ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς οἷός
[456]	οὐ δυναμένου τοῦ ἰατροῦ πεῖσαι,	ἐγὼ	ἔπεισα, οὐκ ἄλλῃ τέχνῃ ἢ
[500]	(οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς ἄρτι	ἐγὼ	ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ καὶ
[487]	τὸν Χολαργέα· καί ποτε ὑμῶν	ἐγὼ	~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι ὅποι τὴν
[522]	~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα πάντα	ἐγὼ	ἐποίουν, ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον
[452]	ἡ ἐμή” εἰ οὖν αὐτὸν	ἐγὼ	ἐροίμην· σὺ ~δὲ τίς ὢν
[453]	οὖν δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ
[504]	~ἀλλ' εἴ σοι ἥδιόν ἐστιν,	ἐγὼ	ἐρῶ· σὺ δέ, ἂν μέν
[518]	ἐν τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν	ἐγὼ	ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους
[510]	~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὡς	ἐγὼ	ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν τι
[523]	εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς· ἀλλ'	ἐγώ,	ἔφη, παύσω τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν
[458]	εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ	ἐγώ,	~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην· εἰ
[461]	λόγοις. καὶ νῦν εἴ τι	ἐγὼ	καὶ ~(Γοργίας) ἐν τοῖς λόγοις
[473]	τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι	ἐγώ,	καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος)
[506]	~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς	ἐγὼ	καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ
[515]	ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ	ἐγὼ	καὶ σύ, ὅτι τὸ μὲν
[466]	~ἀμφότερα. φημὶ γάρ, ὦ Πῶλε,	ἐγὼ	καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς
[463]	ταύτης μόριον καὶ ~τὴν ῥητορικὴν	ἐγὼ	καλῶ καὶ τήν γε κομμωτικὴν
[463]	ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ'	ἐγὼ	καλῶ τὴν ῥητορικήν, πράγματός τινός
[504]	δέ, ἂν μέν σοι δοκῶ	ἐγὼ	καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ δὲ
[512]	βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν ὃ	ἐγὼ	λέγω, ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν
[463]	ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη ~εἰδότι ἃ	ἐγὼ	λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν Δία,
[484]	δέ μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ	ἐγὼ	λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι
[518]	καὶ ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι	~ἐγὼ	λέγω· ἥκεις δὲ ὀλίγον ὕστερον
[522]	εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα	ἐγὼ	λέγω, καὶ πράττω τὸ ὑμέτερον
[508]	πρόσθεν λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς	ἐγὼ	λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται, ~καὶ
[471]	ἐπεὶ δοκεῖ γέ σοι ὡς	ἐγὼ	λέγω. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς
[469]	σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν	ἐγὼ	λέγω τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς
[470]	εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς γε	ἐγὼ	λέγω, ὦ Πῶλε· τὸν μὲν
[510]	τῶν νέων, τίνα ἂν τρόπον	ἐγὼ	μέγα ~δυναίμην καὶ μηδείς με
[481]	ἐρῶντε δύο ὄντε δυοῖν ἑκάτερος,	ἐγὼ	~μὲν Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου
[503]	τῷ πρόσθεν χρόνῳ χείρους ~ὄντες;	ἐγὼ	μὲν γὰρ οὐκ οἶδα τίς
[455]	καὶ λέγομεν περὶ τῆς (ῥητορικῆς·	ἐγὼ	μὲν γάρ τοι ~οὐδ' αὐτός
[506]	ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν ταῦτα;	~ἐγὼ	μὲν γάρ φημι. ~(τάξει ἆρα
[460]	ἡ δύναμίς ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'	ἐγὼ	μὲν οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐὰν
[507]	~ἡ ἄρα σώφρων ψυχὴ ἀγαθή.	ἐγὼ	μὲν οὐκ ἔχω παρὰ ταῦτα
[509]	λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος εἶναι.	ἐγὼ	μὲν ~οὖν αὖ τίθημι (ταῦτα
[523]	ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ.	~ἐγὼ	μὲν οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος
[507]	ὁ ἀκόλαστος, ὃν σὺ ἐπῄνεις.	~ἐγὼ	μὲν οὖν ταῦτα οὕτω τίθεμαι
[526]	~χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν.	~ἐγὼ	μὲν οὖν, ὦ Καλλίκλεις, ὑπό
[470]	Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	μὲν τοίνυν φημί, ὦ Πῶλε,
[489]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐγὼ	μέν, ὦ δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς
[509]	τε ἄλλως λέγοντα ἢ ὡς	ἐγὼ	νῦν λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ
[522]	γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι καὶ	ἐγὼ	οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι ἂν
[454]	καὶ ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς	ἐγὼ	οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί
[474]	~καὶ πείρασαι τοῦ ἐλέγχου οἷον	ἐγὼ	οἶμαι δεῖν εἶναι. ἐγὼ γὰρ
[523]	σὺ μὲν ἡγήσῃ μῦθον, ὡς	ἐγὼ	οἶμαι, ἐγὼ δὲ ~λόγον· ὡς
[514]	ἢ δοῦλος ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν	ἐγὼ	οἶμαι περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα
[518]	οὖν ἠγανάκτεις, εἴ σοι ἔλεγον	ἐγὼ	~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις οὐδὲν
[466]	ὥς γέ φησιν πῶλος. ~(Πῶλος)	ἐγὼ	οὔ φημι; φημὶ μὲν οὖν
[463]	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'	ἐγὼ	οὐδὲ αὐτὸς συνίημι ὅτι λέγεις.
[458]	γάρ τοι σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος	ἐγὼ	οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς
[458]	~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς σέ.	~(ἐγὼ	οὖν, εἰ μὲν καὶ σὺ
[475]	ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι οὔτ' ἂν	ἐγὼ	οὔτ' ἂν σὺ οὔτ' ἄλλος
[474]	πολλοῦ γε δεῖ, ἀλλ' οὔτ'	ἐγὼ	οὔτε σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδείς.
[508]	λέγεται ἢ οὔ, ὡς ἄρα	ἐγὼ	οὐχ οἷός τ' εἰμὶ βοηθῆσαι
[461]	~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν αὖ	ἐγὼ	πάθοιμι, ~εἰ μὴ ἐξέσται (μοι
[463]	εἶναι τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐγὼ	πειράσομαι φράσαι ὅ γέ μοι
[522]	~καὶ διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ	ἐγὼ	πολλὰ καὶ ἡδέα καὶ παντοδαπὰ
[473]	σκόπει δὲ καὶ σύ. εἶπον	ἐγώ	~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν τὸ
[500]	~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν αὖ	ἐγὼ	πρὸς Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον
[506]	φαίνηται ~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί,	ἐγὼ	πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι ταῦτα,
[469]	τὸ τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ	ἐγώ.	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο λέγω
[476]	καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν, καὶ	ἐγὼ	σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους
[486]	σοι εἶναι οὕτως ἔχειν ὡς	ἐγὼ	σὲ οἶμαι ἔχειν καὶ τοὺς
[472]	βούλῃ τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ'	ἐγώ	σοι εἷς ὢν οὐχ ὁμολογῶ·
[486]	~ἐγώ σοι ἐρῶ· νῦν οἶμαι	ἐγὼ	σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι.
[486]	τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ἐγώ	σοι ἐρῶ· νῦν οἶμαι ἐγὼ
[487]	εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι;	ἐγώ	σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς ἐγώ,
[472]	δὲ οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ	ἐγώ	σοι ~μαρτυρῶ εἷς ὢν μόνος,
[511]	αὕτη σοι δοκεῖ σμικρὰ εἶναι,	ἐγώ	σοι ~(μείζω ταύτης ἐρῶ, τὴν
[491]	φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον, ὃ	ἐγώ	σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι
[517]	καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα καὶ	ἐγώ	~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους
[455]	οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'	ἐγώ	σοι πειράσομαι, ὦ Σώκρατες, σαφῶς
[500]	~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἐγώ	σοι σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν
[488]	καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ'	ἐγώ	σοι σαφῶς λέγω, ὅτι ταὐτόν
[466]	διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν καὶ	(ἐγὼ	σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω ὅτι
[492]	δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν	~ἐγώ	σου μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα
[491]	σύ τ' ἐμοῦ κατηγορεῖς καὶ	ἐγὼ	σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ ἐμὲ
[453]	~ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ τι	ἐγὼ	συνίημι, λέγεις ὅτι πειθοῦς δημιουργός
[492]	τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα	ἐγώ.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ὀρθῶς λέγονται
[482]	ἀκούειν, καὶ μὴ ~θαύμαζε ὅτι	ἐγὼ	ταῦτα λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν,
[509]	αὐτὸς ~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι	ἐγὼ	ταῦτα οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει,
[462]	~ἐρωτῶν τε καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ	ἐγώ	τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ τε
[509]	ὁμολογεῖν ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις	ἐγώ	τε καὶ πῶλος ἢ οὔ,
[500]	σοι σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν	ἐγώ	τε καὶ σὺ εἶναι μέν
[517]	ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν	ἐγώ	τε καὶ σὺ ἐν τοῖς
[481]	πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας ὅτι	ἐγώ	τε καὶ ~σὺ νῦν τυγχάνομεν
[514]	ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν	ἐγώ	τε ~σὲ καὶ σὺ ἐμέ,
[453]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ νῦν.	ἐγὼ	τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειθώ,
[450]	διὰ λόγων ~(ἐστίν. διὰ ταῦτ'	ἐγὼ	τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ εἶναι
[452]	ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ τέχνης ἢ	ἐγὼ	τῆς ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ
[463]	γάρ (πω πέπυσται ὁποῖόν φημι	ἐγὼ	τῆς κολακείας μόριον ~εἶναι τὴν
[455]	~μαθητής σου βουλόμενος γενέσθαι, ὡς	ἐγώ	τινας σχεδὸν καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι,
[490]	ἃ λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι	ἐγὼ	τὸ δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ
[463]	τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ	(ἐγὼ	τὸ κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι
[454]	τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἐγώ	τοι ὑπώπτευον ταύτην σε λέγειν
[460]	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	τοίνυν σου τότε ταῦτα λέγοντος
[458]	τοι, πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν,	~ἐγὼ	τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ
[470]	~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα	ἐγὼ	τῷ παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην
[515]	~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ; ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν·	ἐγὼ	ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν
[471]	καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ	ἐγὼ	ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς σὺ
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ	ἐγὼ	ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν; βελτίων τὴν
[526]	καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν	ἐγώ	φημι ἀντὶ πάντων τῶν ἐνθάδε
[525]	ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ νουθετήματα. ~(ὧν	ἐγώ	φημι ἕνα καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι,
[450]	περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων, ~ὡς	ἐγώ	φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν μανθάνω
[465]	καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν οὖν	ἐγώ	φημι τὴν ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας·
[517]	εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε, οὐδ'	ἐγὼ	ψέγω τούτους ὥς γε διακόνους
[487]	ἐγώ σοι ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς	ἐγώ,	ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς
[476]	τὸ μὴ διδόναι, ὡς αὖ	ἐγὼ	ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ
[506]	~δίειμι (μὲν οὖν τῷ λόγῳ	ἐγὼ	ὡς ἄν μοι δοκῇ ἔχειν·
[522]	ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, σοὶ	~ἐγώ,	ὡς τοῦτο οὕτως ἔχει, ἐθέλω
[452]	τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν	ἔγωγ'	οἷόν τ' εἶναι τοῖς λόγοις
[515]	διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ	ἔγωγε	ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς
[501]	δόξαν ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ	ἔγωγε,	ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα σοι καὶ
[520]	παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης)	~ἔγωγε·	ἀλλὰ τί ἂν λέγοις ἀνθρώπων
[497]	εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι	ἔγωγε·	ἀλλὰ τί τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν·
[519]	κακῶν ἀλλ' ἴσως συναιτίων. καίτοι	ἔγωγε	~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ νῦν ὁρῶ
[506]	καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ ~τοι	ἔγωγε	εἰδὼς λέγω ἃ λέγω, ἀλλὰ
[466]	ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας μὲν οὖν	ἔγωγε	εἶπον μόριον. ἀλλ' οὐ μνημονεύεις
[522]	δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην	ἔγωγε,	εὖ οἶδα ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις
[506]	τοῖς ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ	ἔγωγε	καὶ ~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ
[493]	ἴσως τέθναμεν· ἤδη γάρ του	ἔγωγε	καὶ ~ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς
[491]	οὔτ' αὐτὸς ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ'	ἔγωγε	καὶ πάλαι λέγω. πρῶτον μὲν
[520]	καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ'	ἔγωγε	καὶ ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις τε
[482]	αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ	ἔγωγε	κατ' αὐτὸ τοῦτο οὐκ ἄγαμαι
[506]	ἡ ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην ἂν	ἔγωγε.	~κόσμος τις ἄρα ἐγγενόμενος ἐν
[456]	τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις γὰρ ἤδη	~ἔγωγε	μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ μετὰ
[482]	ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ. ~καίτοι	ἔγωγε	οἶμαι, ὦ βέλτιστε, καὶ τὴν
[485]	~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται, καὶ	ἔγωγε	(ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας
[498]	ἢ οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης) οἶμαι	ἔγωγε	οὐ πολύ τι διαφέρειν. ~(Σωκράτης)
[469]	ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν ἂν	ἔγωγε	οὐδέτερα· εἰ δ' ἀναγκαῖον εἴη
[510]	τούτῳ μέγα δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι	ἔγωγε,	πᾶν τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ
[503]	τούτων τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω	ἔγωγε	πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν
[471]	ἀρχὰς τῶν λόγων, ὦ Πῶλε,	ἔγωγέ	σε ἐπῄνεσα ὅτι μοι δοκεῖς
[466]	ἢ ἐμὲ ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ'	ἔγωγε	σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ
[503]	~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ ἔχω	ἔγωγέ	σοι εἰπεῖν τῶν γε νῦν
[498]	κακούς· ἢ οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ ἂν
[490]	λέγεις; φάθι ἢ μή. ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν βελτίω
[497]	ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ οὔπω εἶδες
[495]	τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, εἴπερ ἐναντία
[495]	ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ λόγῳ
[462]	σμικρόν τί μοι χαρίσασθαι; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν με, ὀψοποιία
[473]	ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν οὐδέποτε
[501]	σκοπούμενον τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν αἵτινές
[476]	ἆρα ~τὸ αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν λέγειν ὡς
[494]	πεινῆν καὶ πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε καὶ
[466]	ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν σοι ὅτι
[466]	οὔ φημι; φημὶ μὲν οὖν	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν οὐ σύ
[489]	βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα ὅτι σὺ
[495]	ἐπιστήμην που καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) οὐ καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ
[474]	δι' ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ τὰς φωνὰς
[466]	τινὸς ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε δοκοῦσιν.
[462]	ἥντινα τέχνην φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ
[466]	σὺ μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας
[477]	~αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἐν ψυχῇ
[462]	ἅπερ (Γοργίας) ἢ οὔ; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σὺ κελεύεις
[498]	κακὰ δὲ τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν
[496]	ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις
[505]	τοῦτό γε καὶ σύ; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν, ὦ
[454]	~(Σωκράτης) τί δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας)	(ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ταὐτὸν δοκεῖ
[467]	κακὸν εἶναι· ἢ οὔ; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~πῶς ἂν οὖν οἱ
[498]	μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ κοινῇ μετ'
[467]	κακὰ δὲ τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ μήτε ἀγαθὰ
[497]	οἷς ἂν κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας
[464]	τινὰ εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; δοκοῦσαν μὲν
[470]	μέμφῃ τὴν τοιαύτην δύναμιν; ~(Πῶλος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) τί δή; λέγε. ~(Πῶλος)
[500]	καὶ σὺ ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα
[463]	λέγεις αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν	ἔγωγε	τὰ γὰρ κακὰ αἰσχρὰ καλῶ
[504]	καὶ ἰσχὺν ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης)	~ἔγωγε.	τί δὲ αὖ τῷ ἐν
[497]	νῦν δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης)	ἔγωγε·	τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[462]	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν	ἔγωγέ	τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία ἄρα σοι
[496]	λέγω τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν	ἔγωγε·	τὸ μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ
[491]	ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά γε	ἔγωγε	τοὺς φρονίμους εἰς τὰ τῆς
[469]	λέγεις ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'	ἔγωγε	τοῦτο λέγω ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι
[485]	~καὶ πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν οὖν	ἔγωγε	τοῦτο πάσχω καὶ πρὸς τοὺς
[501]	Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι, καὶ	ἔγωγέ	φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι
[526]	ἢ ἄλλου τινός, ~μάλιστα μέν,	ἔγωγέ	φημι, ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ
[505]	οὕτως. εἰ μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι	~ἔγωγε	χρῆναι πάντας ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν
[454]	ἄλλο τι; ~(Γοργίας) οἴομαι μὲν	ἔγωγε,	ὦ Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης) ~καλῶς
[458]	λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ μὲν	ἔγωγε,	ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς τοιοῦτος
[452]	εἴποι ἂν ὁ χρηματιστής, ~ὡς	ἐγᾦμαι	πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει δῆτα,
[514]	~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ τοῦ ἐμάθομεν;	ἔδει	ἂν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[514]	ἐπὶ τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον	ἔδει	ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς
[516]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; οὐκ	ἔδει	αὐτούς, ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν, δικαιοτέρους
[473]	ἐπειδὴ ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε καὶ	ἔδει	με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον καὶ
[465]	οὐδὲν ~οἷός τ' ἦσθα, ἀλλ'	ἐδέου	διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν καὶ
[483]	~αἴσχιον λέγοντος, σὺ τὸν λόγον	ἐδιώκαθες	κατὰ φύσιν. φύσει μὲν γὰρ
[516]	βοῶν τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν	ἐδόκει	εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας
[502]	ἦ πρὸς τὸ βέλτιστον βλέπων	ἐδόκει	σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ ~ἐκεῖνος μὲν
[498]	ἀπιόντων τῶν πολεμίων πότεροί σοι	ἐδόκουν	μᾶλλον χαίρειν, οἱ δειλοὶ ἢ
[500]	διομολόγησαί μοι, εἰ ἄρα σοι	ἔδοξα	τότε ~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον δέ
[468]	ἴδῃς τινὰ ἢ ἀποκτείναντα ὃν	ἔδοξεν	αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα ἢ
[499]	που τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν	ἔδοξεν	πρακτέον εἶναι, εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί
[471]	εἰ ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν,	ἐδούλευεν	ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν εὐδαίμων
[524]	τὴν αὑτοῦ ἥνπερ καὶ ὅτε	ἔζη	ὁ ἄνθρωπος, τό τε σῶμα
[458]	γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει, εἴπερ	ἐθέλει	(Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ τὸ
[505]	διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς οὖν ἄλλος	ἐθέλει;	μὴ γάρ τοι ἀτελῆ γε
[461]	ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ καὶ	ἐθέλειν	ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ ποτὲ
[458]	Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ γε μὴ	ἐθέλειν,	αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν ὅτι τις
[519]	τῶν λόγων, ἐπειδή μοι οὐκ	ἐθέλεις	~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὲ πρὸς
[471]	σὺ φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ	ἐθέλεις,	ἐπεὶ δοκεῖ γέ σοι ὡς
[506]	δὲ σύ, ὦ ~Καλλίκλεις, οὐκ	ἐθέλεις	συνδιαπερᾶναι τὸν λόγον, ἀλλ' οὖν
[510]	ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων καὶ ἐπαινῶν,	ἐθέλῃ	ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι.
[449]	καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	ἐθελήσαις	ἄν, ὦ Γοργία, ὥσπερ νῦν
[447]	λέγεις, ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα	ἐθελήσειεν	ἂν (ἡμῖν διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ
[474]	οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα οὖν εἰ	ἐθελήσεις	ἐν τῷ μέρει διδόναι ἔλεγχον
[449]	ὅπερ ὑπισχνῇ, μὴ ψεύσῃ, ἀλλὰ	ἐθέλησον	κατὰ ~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι.
[458]	ἔμοιγε, κἂν ~τὴν ἡμέραν ὅλην	ἐθέλητε	διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν,
[512]	αὐτοῦ οὔτ' ἂν δοῦναι θυγατέρα	ἐθέλοις,	οὔτ' ἂν αὐτὸς λαβεῖν τὴν
[456]	παρά τινα τῶν ~καμνόντων οὐχὶ	ἐθέλοντα	ἢ φάρμακον πιεῖν ἢ τεμεῖν
[508]	βουλομένῳ ὥσπερ οἱ ἄτιμοι τοῦ	ἐθέλοντος,	(ἄντε τύπτειν βούληται, ~τὸ νεανικὸν
[461]	σοῦ μακρὰ λέγοντος καὶ μὴ	ἐθέλοντος	τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ
[487]	δὲ σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ	~ἐθέλουσιν	δέ μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν
[492]	διανοοῦνται μέν, λέγειν δὲ οὐκ	ἐθέλουσιν.	δέομαι οὖν ~ἐγώ σου μηδενὶ
[467]	μή, αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'	ἐθέλω	ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ εἰδῶ ὅτι
[522]	~ἐγώ, ὡς τοῦτο οὕτως ἔχει,	ἐθέλω	λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ
[465]	ἀμελεῖν. ἵν' οὖν μὴ μακρολογῶ,	ἐθέλω	σοι εἰπεῖν ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι
[461]	δίκαιος δ' εἶ ~καὶ ἐγὼ	ἐθέλω	τῶν ὡμολογημένων εἴ τί σοι
[465]	τούτων δὲ πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς,	ἐθέλω	~ὑποσχεῖν λόγον. ~(τῇ μὲν οὖν
[519]	με ~ἠνάγκασας, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ	ἐθέλων	ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης) ~σὺ δ' οὐκ
[521]	πρὸς ~(τὸ ἥδιστον, καὶ οὐκ	ἐθέλων	ποιεῖν ἃ σὺ παραινεῖς, τὰ
[516]	οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν οὗτοι οὓς	ἐθεράπευεν,	ἵνα αὐτοῦ δέκα ἐτῶν μὴ
[486]	ἥτις εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη φῶτα	~ἔθηκε	χείρονα, μήτε αὐτὸν αὑτῷ δυνάμενον
[510]	ὁδός ἐστιν, εὐθὺς ἐκ νέου	~ἐθίζειν	αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς χαίρειν καὶ
[454]	σοῦ ἕνεκα ἀλλ' ἵνα μὴ	ἐθιζώμεθα	ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν ἀλλήλων τὰ λεγόμενα,
[455]	ἢ περὶ ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ	ἔθνους,	ἄλλο ~τι ἢ τότε ὁ
[482]	καὶ φάναι διδάξειν διὰ τὸ	ἔθος	τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν
[464]	ὥσπερ οἱ παῖδες, πότερος ἐπαί̈	ει	περὶ τῶν χρηστῶν σιτίων καὶ
[509]	λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται, ~καὶ	(εἰ	ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς
[461]	~δεινὰ μεντἂν πάθοις, ὦ βέλτιστε,	εἰ	Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ τῆς Ἑλλάδος
[525]	φημι ἕνα καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι,	εἰ	ἀληθῆ λέγει πῶλος, καὶ ἄλλον
[465]	ἄλογον πρᾶγμα· τούτων δὲ πέρι	εἰ	ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν λόγον. ~(τῇ
[521]	εἰσαγάγοι καὶ ~οὐδέν γε ἄτοπον	εἰ	ἀποθάνοιμι. βούλει σοι εἴπω δι'
[480]	~τοὐναντίον δέ γε αὖ μεταβαλόντα,	εἰ	ἄρα δεῖ τινα κακῶς ποιεῖν,
[500]	τούσδε ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί μοι,	εἰ	ἄρα σοι ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ
[510]	~οὕτως ἔχει; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~εἰ	ἄρα τις ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ
[524]	ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως· καὶ	εἰ	αὖ ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης τούτου
[521]	τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν τούτοις ληφθείς,	εἰ	αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις λέγων ὅτι
[448]	βούλει, ἐροῦ αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ,	εἰ	αὐτῷ γε σοὶ βουλομένῳ ἐστὶν
[522]	Καλλίκλεις, ὃ σὺ πολλάκις ὡμολόγησας·	εἰ	~βεβοηθηκὼς εἴη αὑτῷ, μήτε περὶ
[501]	αἱ τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ,	εἰ	~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ μὲν
[448]	φαίνεται ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ,	εἰ	βούλει, ἐροῦ αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ,
[503]	σχῇ τοῦτο ὃ ἐργάζεται. οἷον	εἰ	βούλει ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους, τοὺς
[513]	οὖσα· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ἔστω,	εἰ	βούλει, σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ
[481]	ἐστιν, ἴσως εἴποις ἂν αὐτῷ,	εἰ	βούλοιο τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι εἰ
[450]	ἐστιν, καὶ ~ὑπολάβοι ἄν τις,	εἰ	βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν τοῖς λόγοις,
[486]	φαύλου καὶ μοχθηροῦ, ἀποθάνοις ἄν,	εἰ	βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι. ~καίτοι
[456]	αἱρεθῆναι ἂν τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν,	εἰ	βούλοιτο. καὶ εἰ πρὸς ἄλλον
[512]	κατὰ τὸν δικανικὸν εἶναι; καίτοι	εἰ	βούλοιτο λέγειν, ὦ ~Καλλίκλεις, ἅπερ
[469]	δὴ λέγοντος τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ.	(εἰ	γὰρ ἐγὼ ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ
[503]	οἵους σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ.	εἰ	γὰρ καὶ τοῦτό ἐστι διπλοῦν,
[454]	γὰρ οἴει· γνώσῃ δὲ ἐνθένδε.	εἰ	γάρ τίς σε ἔροιτο· ἆρ'
[469]	~βουλοίμην μὲν ἂν ἔγωγε οὐδέτερα·	εἰ	δ' ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἢ
[451]	ὅσα ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα.	εἰ	δ' αὖ ἔροιτο· τὴν δὲ
[452]	ἐστὶν μεῖζον ἀγαθὸν (ἀνθρώποις ὑγιείας;	εἰ	δ' αὖ μετὰ τοῦτον ὁ
[511]	οὗ δεῖ ταύτης τῆς ἐπιστήμης.	εἰ	δ' αὕτη σοι δοκεῖ σμικρὰ
[521]	οὕτως καὶ (λαβὼν ἀδίκως χρήσεται,	εἰ	δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ
[521]	χρήσεται, εἰ δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς,	~εἰ	δὲ αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς
[522]	ἀφικέσθαι πάντων ἔσχατον κακῶν ἐστιν.	εἰ	δὲ βούλει, σοὶ ~ἐγώ, ὡς
[503]	δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον,	~εἰ	δέ γε βελτίους ἔσονται ἢ
[448]	ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν)	~εἰ	δέ γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ
[453]	πολλὰ ζῷα; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~εἰ	δέ γε μηδεὶς ἄλλος ἢ
[507]	καί φημι ταῦτα ἀληθῆ εἶναι·	εἰ	δὲ ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον,
[479]	ἂν ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν·	εἰ	δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ
[458]	σὺ φῂς τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα·	εἰ	δὲ καὶ ~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν,
[522]	~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν·	εἰ	δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην
[467]	~ἀλλὰ μὴ κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας;	εἰ	δέ με ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ
[470]	Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης)	~εἰ	δὲ μή, ἀλλ' ἀκούω γε.
[467]	~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι,	εἰ	δὲ μή, αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)
[506]	~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν λόγον·	εἰ	δὲ μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη
[461]	ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι,	εἰ	δὲ μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον
[504]	δοκῶ ἐγὼ καλῶς λέγειν, φάθι,	~εἰ	δὲ μή, ἔλεγχε καὶ μὴ
[458]	ἐγώ, ~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην·	εἰ	δὲ μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ
[470]	~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ μέγα δύνασθαι·	εἰ	δὲ μή, κακὸν καὶ σμικρὸν
[481]	ἀλλ' ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς ~ὤν,	εἰ	δὲ μή, ὅπως ὡς (πλεῖστον
[520]	τὴν εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ πείσεται·	εἰ	δὲ μή, οὔ. ἔστι ταῦτα
[498]	ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον)	εἰ	δὲ μή, παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης)
[464]	ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν τοῦτο,	~εἰ	δὲ μὴ Πῶλος ὅδε (ἐλέγξει.
[459]	τὸν μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν;	εἰ	δὲ μή, σὺ ὁ τῆς
[503]	αὑτοῦ καὶ τὰς τῶν ἄλλων·	εἰ	δὲ μὴ τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ
[514]	ἰέναι ἐπὶ τὰ δημόσια ~ἔργα·	εἰ	δὲ μήτε διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν
[509]	αὖ τίθημι (ταῦτα οὕτως ἔχειν·	εἰ	δὲ οὕτως ἔχει καὶ μέγιστον
[513]	δυνάμεως τῆς ἐν τῇ πόλει.	εἰ	δέ σοι οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων
[502]	ὅπως τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ,	εἰ	δέ τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ
[512]	καὶ οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται·	εἰ	δέ τις ἄρα ἐν τῷ
[464]	σιτία τῷ σώματι εἰδέναι, ~ὥστ'	εἰ	δέοι ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν
[456]	ἐλθόντα ῥητορικὸν ἄνδρα καὶ ἰατρόν,	~εἰ	δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ
[477]	~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ γε. ~(Σωκράτης)	εἰ	δὴ αἰσχίστη, καὶ κακίστη; ~(Πῶλος)
[481]	δοκεῖ ἡ χρεία αὐτῆς εἶναι,	εἰ	δὴ καὶ ἔστιν τις χρεία,
[449]	~(Γοργίας) ~ἀγαθόν γε, ὦ Σώκρατες,	εἰ	δὴ ὅ γε εὔχομαι εἶναι,
[522]	καὶ μόνος ὑπὸ μόνου, καὶ	εἰ	διὰ ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι,
[482]	ὁ τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν,	εἰ	~διδάξοι αὐτὸν ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι
[501]	ἡδονάς. ταῦτ' οὖν πρῶτον σκόπει	εἰ	δοκεῖ σοι ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ
[458]	ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλεται. (ἀλλ'	εἰ	δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου ~τε καὶ
[506]	πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι ταῦτα,	εἰ	~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν λόγον·
[516]	~(Καλλίκλης) βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης)	εἰ	δοκῶ γε σοι ἀληθῆ λέγειν.
[493]	σώφρονος καὶ τοῦ ἀκολάστου, οἷον	~εἰ	δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ
[471]	~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου, καὶ	εἰ	ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν
[474]	(πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα οὖν	εἰ	ἐθελήσεις ἐν τῷ μέρει διδόναι
[522]	ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν; ἢ	εἰ	εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα
[522]	ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης)	~εἰ	ἐκεῖνό γε ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι,
[474]	μοι, ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ ἂν	εἰ	ἐξ ἀρχῆς σε ἠρώτων· πότερον
[451]	λόγῳ τὸ πᾶν κυρουμένων· καὶ	εἰ	ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ τί; εἴποιμ'
[514]	αὐτοὺς καὶ ~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν	εἰ	ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην ἢ οὐκ
[514]	πάντα, τά τε ἄλλα κἂν	εἰ	ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους ὡς
[503]	οὗ καὶ σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης)	~εἰ	ἔστιν γε, ὦ Καλλίκλεις, ἣν
[500]	διελομένους δὲ καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις,	εἰ	ἔστιν τούτω διττὼ τὼ βίω,
[515]	ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες,	εἰ	ἔτι σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται
[448]	~(Πῶλος) Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ δή.	εἰ	ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν τῆς
[447]	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν	εἰ	ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων δημιουργός, ἀπεκρίνατο
[453]	δικαίως ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ ἂν	εἰ	~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν τίς ἐστιν
[520]	καλὸν δοκεῖ τὸ σημεῖον εἶναι,	εἰ	εὖ ποιήσας ~ταύτην τὴν εὐεργεσίαν
[492]	οὐ γάρ τοι θαυμάζοιμ' ἂν	εἰ	~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν τοῖσδε λέγει,
[507]	ὦ φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ δ'	εἰ	ἔχεις, δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ.
[507]	ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ ὅτι,	εἰ	ἡ σώφρων ἀγαθή ἐστιν, ἡ
[516]	πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι οὗτοι,	εἰ	ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς σὺ
[476]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	εἰ	κάει τις, ἀνάγκη τι κάεσθαι;
[494]	ἀπαισχυνθῆναι. καὶ πρῶτον μὲν εἰπὲ	εἰ	καὶ ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως
[515]	τόδε μοι εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ,	εἰ	λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα βελτίους
[476]	τι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	εἰ	μέγα γε ἢ βαθὺ τὸ
[507]	πόλις, ἐπιθετέον δίκην καὶ κολαστέον,	~εἰ	μέλλει εὐδαίμων εἶναι. οὗτος ἔμοιγε
[492]	μὲν ἐπιθυμίας φῂς οὐ κολαστέον,	εἰ	μέλλει τις οἷον δεῖ εἶναι,
[513]	εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις,	εἰ	μέλλεις τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς
[513]	γίγνεσθαι τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων,	εἰ	~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς εἶναι καὶ
[481]	θῶμεν νυνὶ ~σπουδάζοντα ἢ παίζοντα;	εἰ	μὲν γὰρ σπουδάζεις τε καὶ
[447]	μοι (Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν,	εἰ	μὲν δοκεῖ, νῦν, ἐὰν δὲ
[459]	μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης)	~εἰ	μὲν ἐλαττοῦται ἢ μὴ ἐλαττοῦται
[467]	προσείπω σε (κατὰ σέ· ἀλλ'	εἰ	μὲν ἔχεις ~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον
[514]	καλὸν ἢ αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ	εἰ	μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους τε
[458]	ἀλλὰ πρὸς σέ. ~(ἐγὼ οὖν,	εἰ	μὲν καὶ σὺ εἶ τῶν
[461]	ἐκείνους εἶπον τοὺς ~λόγους, ὅτι	εἰ	μὲν κέρδος ἡγοῖο εἶναι τὸ
[522]	πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι.	εἰ	μὲν οὖν ἐμέ τις ἐξελέγχοι
[458]	νῦν ~ἡμῖν ὁ λόγος ὤν.	εἰ	μὲν οὖν καὶ σὺ φῂς
[512]	ψυχάς. λογίζεται οὖν ὅτι οὐκ,	εἰ	μέν τις μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις
[463]	τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ,	~εἰ	μὲν τοῦτό ἐστιν ἡ ῥητορικὴ
[505]	ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως.	εἰ	μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι
[516]	τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ	εἰ	~μὴ διὰ τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν
[480]	ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν, ὦ Πῶλε,	εἰ	μὴ ~εἴ τις (ὑπολάβοι ἐπὶ
[462]	δεινὰ ἂν αὖ ἐγὼ πάθοιμι,	~εἰ	μὴ ἐξέσται (μοι ἀπιέναι καὶ
[512]	ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ βέλτιον	εἰ	μὴ ἔστιν ὃ ἐγὼ λέγω,
[474]	κέλευε ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας, ἀλλ'	εἰ	μὴ ~ἔχεις τούτων βελτίω ἔλεγχον,
[465]	~ἄνθρωποι τούτοις. καὶ γὰρ ἄν,	εἰ	μὴ ἡ ψυχὴ τῷ σώματι
[514]	σοῦ ἕτερα τοιαῦτα ἐσκόπουν· καὶ	εἰ	μὴ ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς ~μηδένα
[511]	ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις,	εἰ	μὴ κωφός γ' εἰμί, καὶ
[475]	~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	μὴ λύπῃ, ἀμφοτέροις μὲν οὐκ
[509]	ἂν δόξειεν οὑτωσί, οὓς σὺ	εἰ	μὴ λύσεις ἢ σοῦ τις
[490]	τὸ ἑαυτοῦ σῶμα οὐ πλεονεκτητέον,	εἰ	μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν
[521]	εἰμί, ὦ Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς,	εἰ	μὴ οἴομαι ἐν τῇδε τῇ
[478]	~τίς δὲ πονηρίας καὶ ἀδικίας;	εἰ	μὴ οὕτως εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει·
[490]	ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	εἰ	μὴ τὰ τοιαῦτα λέγεις, ἴσως
[521]	ἥδιον καλεῖν, ὦ Σώκρατες· ὡς	εἰ	μὴ ταῦτά γε ποιήσεις ~(Σωκράτης)
[481]	ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Καλλίκλεις,	εἰ	μή τι ἦν τοῖς ἀνθρώποις
[462]	ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ἔμοιγε,	εἰ	μή τι σὺ ἄλλο λέγεις.
[513]	χαίρουσι, τῷ ~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται,	εἰ	μή τι σὺ ἄλλο λέγεις,
[482]	εἰ βούλοιο τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι	εἰ	μή τις παύσει τὰ (σὰ
[519]	ἂν οἷός τ' εἴης λέγειν,	εἰ	μή τίς σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης)
[499]	ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον εἶναι,	εἰ	μνημονεύεις, ~ἐμοί τε καὶ Πώλῳ.
[500]	ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον ~γὰρ αὖ,	εἰ	μνημονεύεις, (ὅτι εἶεν παρασκευαὶ αἱ
[490]	λέγειν καὶ οὐ ῥήματι θηρεύω	εἰ	ὁ ~εἷς τῶν μυρίων κρείττων.
[509]	ἔτι τούτου μεῖζον μεγίστου ὄντος,	εἰ	οἷόν τε, τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ
[476]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ ὅρα	εἰ	ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι ἔλεγον, περὶ
[462]	ὥστε τὸ μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς	εἰ	οὐ καλή μοι δοκεῖ εἶναι;
[463]	οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ	εἰ	~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ
[469]	δύναμαι ἐν τῇδε τῇ πόλει,	εἰ	οὖν ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι ~τὸ
[452]	τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ ἐμή”	εἰ	οὖν αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην· σὺ
[463]	~ταῦτα μόρια ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν.	εἰ	οὖν βούλεται πῶλος πυνθάνεσθαι, ~πυνθανέσθω·
[480]	ἐλέγετο; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἶεν·	εἰ	οὖν δὴ ταῦτα ἀληθῆ, ὦ
[514]	γε, εἴ σοι ἥδιον. ~(Σωκράτης)	~εἰ	οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις,
[517]	ἴσου τοῖς νῦν ὄντες, ὥστε,	εἰ	οὗτοι ῥήτορες ἦσαν, οὔτε τῇ
[508]	κακίας δὲ ~οἱ ἄθλιοι, ἢ	εἰ	οὗτος ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον τί
[497]	εἶναι. ὅθεν οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου,	εἰ	οὐχ ἅμα παύεται διψῶν ~ἕκαστος
[456]	τὸ μέγεθος οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας)	~εἰ	πάντα γε εἰδείης, ὦ Σώκρατες,
[516]	ὢν κακὸς ἂν ἐδόκει εἶναι,	~εἰ	παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ
[524]	ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς μέγας, καὶ	εἰ	παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος, καὶ
[518]	περὶ τὰ πολιτικά, ὥσπερ ἂν	εἰ	περὶ τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος
[520]	ἴσως ἂν ἀποστερήσειε τὴν χάριν,	εἰ	προοῖτο ~αὐτῷ ὁ παιδοτρίβης καὶ
[456]	~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο. καὶ	εἰ	πρὸς ἄλλον γε δημιουργὸν ὁντιναοῦν
[458]	ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος οὐκ οἶδ'	εἰ	πώποτε ἥσθην οὕτως ὥσπερ νυνί·
[479]	ἢ βούλει ~συλλογισώμεθα αὐτά; ~(Πῶλος)	εἰ	σοί γε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[510]	ἀδικεῖσθαι ἢ ὡς ὀλίγιστα; ~σκέψαι	εἰ	σοὶ δοκεῖ ἥπερ ἐμοί. ἐμοὶ
[513]	ἐν τῇ πόλει· τοῦθ' ὅρα	εἰ	σοὶ ~λυσιτελεῖ καὶ ἐμοί, ὅπως
[508]	ἐφ' οἷς σύ με ἤρου	εἰ	σπουδάζων λέγοιμι, ~λέγοντα ὅτι κατηγορητέον
[476]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~καὶ	εἰ	σφόδρα γε κάει ἢ ἀλγεινῶς,
[476]	τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ	εἰ	σφόδρα τύπτει ἢ ταχὺ ὁ
[476]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	εἰ	τέμνει τι, ὁ αὐτὸς λόγος;
[494]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον	εἰ	τὴν κεφαλὴν μόνον κνησιῷ ἢ
[466]	ἐν ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ,	εἰ	τὸ δύνασθαί γε λέγεις ἀγαθόν
[492]	λέγει, λέγων ~τίς δ' οἶδεν,	εἰ	τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,
[469]	οὐκ ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ,	εἰ	τὸ τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ
[515]	ὡμολογήκαμεν· ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι.	εἰ	~τοίνυν τοῦτο δεῖ τὸν ἀγαθὸν
[493]	γυμνασίου τῇ νῦν. σκόπει γὰρ	εἰ	~τοιόνδε λέγεις περὶ τοῦ βίου
[482]	διδόναι ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν· ἢ	εἰ	τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν
[495]	~πολλὰ καὶ αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα,	εἰ	τοῦτο οὕτως ἔχει, καὶ ἄλλα
[451]	~δὲ λόγοι οἱ τῆς ἀστρονομίας,	εἰ	φαίη, περὶ τί εἰσιν, ὦ
[486]	καὶ ἄλλα πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης)	~εἰ	χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον τὴν ψυχήν,
[451]	τις τὸ κῦρος ἐχουσῶν. καὶ	εἴ	με ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ τί;
[453]	τίς ἐστιν τῶν ζωγράφων Ζεῦξις,	εἴ	μοι εἶπες ὅτι ὁ τὰ
[486]	πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν,	εἴ	μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι
[527]	ἂν ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων,	εἴ	πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω
[452]	τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι	εἴ	σοι αὐτίκα παρασταῖεν οἱ δημιουργοὶ
[453]	~περὶ ὅτου λέγεται. σκόπει γὰρ	εἴ	σοι δοκῶ δικαίως ἀνερωτᾶν σε·
[518]	οἶνον. ἴσως ἂν οὖν ἠγανάκτεις,	εἴ	σοι ἔλεγον ἐγὼ ~ὅτι Ἄνθρωπε,
[452]	τἄν, ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς	εἴ	σοι ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον ἀγαθὸν
[504]	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	εἴ	σοι ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ·
[514]	οὕτως ἔχειν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε,	εἴ	σοι ἥδιον. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν
[521]	με, ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς. ~(Καλλίκλης)	~εἴ	σοι Μυσόν γε ἥδιον καλεῖν,
[470]	μὲν τοίνυν φημί, ὦ Πῶλε,	εἴ	σοι παρ' ἐμοῦ ἥδιόν ἐστιν
[472]	παραβαλόντες οὖν παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα	εἴ	τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ γὰρ
[461]	καὶ ἐν λόγοις. καὶ νῦν	εἴ	τι ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας) ἐν
[453]	ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ εἶναι, καὶ	εἴ	τι ἐγὼ συνίημι, λέγεις ὅτι
[466]	καὶ νῦν ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει	εἴ	~τι ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος)
[486]	τῇ πόλει; τὸν δὲ ~τοιοῦτον,	εἴ	τι καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν
[462]	καὶ μὴ ἀκούειν σου; ~ἀλλ'	εἴ	τι κήδῃ τοῦ λόγου τοῦ
[458]	τῶν ἡδέως μὲν ἂν ἐλεγχθέντων	εἴ	τι μὴ ἀληθὲς λέγω, ἡδέως
[488]	καὶ νεώτερον ὄντα. ἐγὼ γὰρ	εἴ	τι μὴ ὀρθῶς πράττω κατὰ
[514]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον αὖ τόδε,	εἴ	τι πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ
[461]	~καὶ ἐγὼ ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων	εἴ	τί σοι δοκεῖ μὴ καλῶς
[468]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν,	εἴ	τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν καὶ
[503]	ταύτην εἶδες τὴν ~ῥητορικήν· ἢ	εἴ	τινα ἔχεις τῶν ῥητόρων τοιοῦτον
[524]	τὰ παθήματα ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον	εἴ	τινος μέγα ἦν τὸ σῶμα
[525]	καὶ Τιτυόν· Θερσίτην δέ, καὶ	εἴ	τις ἄλλος πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης,
[468]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦμεν,	εἴ	τις ἀποκτείνει τινὰ ἢ ἐκβάλλει
[520]	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἴ	τις αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν
[524]	καὶ ὁ νεκρός. μαστιγίας ~αὖ	εἴ	τις ἦν καὶ ἴχνη εἶχε
[451]	ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ ἂν	εἴ	τίς με ἔροιτο ὧν νυνδὴ
[482]	τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν	εἴ	τις μὴ φαίη διὰ δὴ
[502]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,	εἴ	τις περιέλοι τῆς ποιήσεως πάσης
[510]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε	εἴ	τις πολὺ φαυλότερος εἴη, οὐδ'
[486]	ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν γὰρ	εἴ	τις σοῦ λαβόμενος ἢ ~ἄλλου
[481]	οἷός τ' εἶ ~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε,	εἴ	τίς σου λέγοντος ἑκάστοτε ἃ
[451]	τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική. καὶ	εἴ	τις τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ
[458]	λέγω, ἡδέως δ' ἂν ~ἐλεγξάντων	εἴ	τίς τι μὴ ἀληθὲς λέγοι,
[476]	~σκόπει δὴ καὶ τόδε· ἆρα	εἴ	τίς τι ποιεῖ, ἀνάγκη τι
[479]	αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν	εἴ	τις ~τοῖς μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος
[510]	ἐστιν ἄρχων ἄγριος καὶ ἀπαίδευτος,	εἴ	τις τούτου ἐν τῇ ~πόλει
[503]	~ἴδωμεν δὴ οὑτωσὶ ἀτρέμα σκοπούμενοι	εἴ	τις τούτων τοιοῦτος γέγονεν· φέρε
[476]	ποιοῦν; λέγω δὲ ~τὸ τοιόνδε·	εἴ	τις τύπτει, ἀνάγκη τι τύπτεσθαι;
[480]	ἡμῖν, ὦ Πῶλε, εἰ μὴ	~εἴ	τις (ὑπολάβοι ἐπὶ τοὐναντίον κατηγορεῖν
[524]	ἰδεῖν ταῦτα ἔχον· ἢ ~κατεαγότα	εἴ	του ἦν μέλη ἢ διεστραμμένα
[494]	οὐδὲ μὴ αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος γὰρ	εἶ.	ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ
[481]	καὶ λόγοις οὐχ οἷός τ'	εἶ	~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε, εἴ τίς σου
[487]	ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ	εἶ	εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ
[461]	σὺ παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος δ'	εἶ	~καὶ ἐγὼ ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων
[487]	ὅτι ~ὡς ἀληθῶς μοι εὔνους	εἶ.	καὶ μὴν ὅτι γε οἷος
[499]	ἰοῦ, ὦ Καλλίκλεις, ὡς πανοῦργος	εἶ	καί μοι (ὥσπερ παιδὶ χρῇ,
[500]	~ἐκεῖνο τῶν ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν	εἶ	καὶ σὺ ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης)
[491]	ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς	εἶ·	τοὺς ἠλιθίους λέγεις τοὺς σώφρονας.
[458]	οὖν, εἰ μὲν καὶ σὺ	εἶ	τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ ἐγώ,
[452]	τοῦτον· σὺ δὲ δὴ τίς	εἶ,	ὦ ἄνθρωπε, καὶ τί τὸ
[497]	Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων	εἶ,	ὦ Καλλίκλεις, ὅτι τὰ μεγάλα
[505]	κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς βίαιος	εἶ,	ὦ Σώκρατες. ἐὰν δὲ ἐμοὶ
[494]	ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἄτοπος	εἶ,	ὦ Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος.
[515]	πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης) φιλόνικος	εἶ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ
[487]	συγχωρήσαις ἄν· φίλος γάρ μοι	εἶ,	ὡς καὶ αὐτὸς φῄς. τῷ
[521]	εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ	εἶ,	ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ,
[456]	σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ πάντα γε	εἰδείης,	ὦ Σώκρατες, ὅτι ὡς ἔπος
[525]	~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν ψυχὴν	εἶδεν·	ἰδὼν δὲ ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν
[453]	τις ~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος	εἰδέναι	αὐτὸ τοῦτο περὶ ὅτου ὁ
[459]	δ' ἐν τοῖς πολλοῖς δοκεῖν	εἰδέναι	~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα οὐκ εἰδότα
[454]	εἰδέναι ἢ ἐξ ἧς ~τὸ	εἰδέναι;	~(Γοργίας) δῆλον δήπου, ὦ Σώκρατες,
[454]	ἧς πιστεύειν γίγνεται ἄνευ τοῦ	εἰδέναι	ἢ ἐξ ἧς ~τὸ εἰδέναι;
[459]	(μᾶλλον τοῦ εἰδότος; ἢ ἀνάγκη	εἰδέναι,	καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι
[461]	μὴ οὐχὶ ~καὶ τὰ δίκαια	εἰδέναι	καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ
[515]	ἐρωτῶ, ἀλλ' ὡς ἀληθῶς βουλόμενος	εἰδέναι	ὅντινά ποτε ~τρόπον οἴει δεῖν
[459]	τὰ πράγματα οὐδὲν δεῖ αὐτὴν	εἰδέναι	ὅπως ἔχει, μηχανὴν (δέ τινα
[489]	~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς	εἰδέναι	ὅτι λέγεις. οὐ γὰρ δήπου
[474]	μὲν οὖν· καὶ γὰρ ἐπιθυμῶ	εἰδέναι	ὅτι ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης) ~λέγε
[518]	τοῖς τούτων ἔργοις διὰ τὸ	εἰδέναι	ὅτι χρηστὸν καὶ πονηρὸν τῶν
[459]	περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν	~εἰδέναι	οὐκ εἰδὼς ἐν οὐκ εἰδόσιν
[460]	σύ τινα ποιήσῃς, ἀνάγκη αὐτὸν	~εἰδέναι	τὰ δίκαια καὶ τὰ ἄδικα
[472]	ὧν εἰδέναι τε κάλλιστον μὴ	εἰδέναι	τε αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ κεφάλαιον
[472]	σχεδόν τι ταῦτα περὶ ὧν	εἰδέναι	τε κάλλιστον μὴ εἰδέναι τε
[505]	ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν πρὸς τὸ	εἰδέναι	τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν ~περὶ
[454]	μὲν πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ	εἰδέναι,	~τὸ δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ
[459]	φαίνεσθαι τοῖς οὐκ εἰδόσι μᾶλλον	εἰδέναι	τῶν εἰδότων. ~(Γοργίας) ~οὐκοῦν πολλὴ
[464]	τὰ βέλτιστα σιτία τῷ σώματι	εἰδέναι,	~ὥστ' εἰ δέοι ἐν παισὶ
[498]	τοῦτο. ἐν πολέμῳ δὲ ἤδη	εἶδες	ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[497]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ οὔπω	εἶδες	ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε·
[497]	δέ; παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη	εἶδες;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ
[503]	(ἀλλ' οὐ πώποτε σὺ ταύτην	εἶδες	τὴν ~ῥητορικήν· ἢ εἴ τινα
[454]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν δύο	εἴδη	θῶμεν πειθοῦς, τὸ μὲν πίστιν
[497]	ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα	εἰδῇς	ὡς σοφὸς (ὤν με νουθετεῖς.
[474]	~(Σωκράτης) ~λέγε δή μοι, ἵν'	εἰδῇς,	ὥσπερ ἂν εἰ ἐξ ἀρχῆς
[498]	~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης)	εἶδον.	~(Σωκράτης) τί δέ; νοῦν ἔχοντα
[473]	Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ τοῦτο	εἶδος	ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς τι
[503]	τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν	εἶδός	τι αὐτῷ σχῇ τοῦτο ὃ
[459]	ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι τοῖς οὐκ	εἰδόσι	μᾶλλον εἰδέναι τῶν εἰδότων. ~(Γοργίας)
[459]	ἄρα τοῦ εἰδότος ἐν οὐκ	εἰδόσι	πιθανώτερος ἔσται, ὅταν ὁ ῥήτωρ
[459]	γὰρ δήπου ἔν γε τοῖς	εἰδόσι	~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται. ~(Γοργίας)
[459]	~εἰδέναι οὐκ εἰδὼς ἐν οὐκ	εἰδόσιν	(μᾶλλον τοῦ εἰδότος; ἢ ἀνάγκη
[459]	τοῦτό ἐστιν, ἐν τοῖς μὴ	εἰδόσιν;	οὐ γὰρ δήπου ἔν γε
[459]	εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα οὐκ	εἰδότα	καὶ δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι οὐκ
[463]	δεῖ σοι ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη	~εἰδότι	ἃ ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ
[517]	εἶναι σώματος, παντὶ τῷ μὴ	εἰδότι	ὅτι ~ἔστιν τις παρὰ ταύτας
[459]	~ὁ οὐκ εἰδὼς ἄρα τοῦ	εἰδότος	ἐν οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος ἔσται,
[459]	ἐν οὐκ εἰδόσιν (μᾶλλον τοῦ	εἰδότος;	ἢ ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ ~δεῖ
[459]	τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται, τοῦ	εἰδότος	πιθανώτερος γίγνεται; ~(Γοργίας) πάνυ (γε.
[459]	οὐκ εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι τῶν	εἰδότων.	~(Γοργίας) ~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη, ὦ
[467]	~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ	εἰδῶ	ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν
[463]	εἰπὲ πῶς λέγεις πολιτικῆς μορίου	εἴδωλον	εἶναι τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[463]	τὸν ἐμὸν λόγον ~πολιτικῆς μορίου	εἴδωλον.	~(Πῶλος) ~τί οὖν; καλὸν ἢ
[459]	δῆλον ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ	εἰδὼς	ἄρα τοῦ εἰδότος ἐν οὐκ
[459]	μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν ~εἰδέναι οὐκ	εἰδὼς	ἐν οὐκ εἰδόσιν (μᾶλλον τοῦ
[460]	ὦ Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ μὴ	εἰδώς,	καὶ ταῦτα παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται.
[506]	ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ ~τοι ἔγωγε	εἰδὼς	λέγω ἃ λέγω, ἀλλὰ ζητῶ
[518]	ὅτι λέγω, καὶ ὁμολογεῖς ὡς	εἰδὼς	ὅτι ~ἐγὼ λέγω· ἥκεις δὲ
[512]	ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ οὕστινας ἔβλαψεν,	~εἰδὼς	ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν
[524]	θεᾶται ἑκάστου τὴν ψυχήν, οὐκ	εἰδὼς	ὅτου ~ἐστίν, ἀλλὰ πολλάκις τοῦ
[461]	καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα	εἰδὼς	~παρ' αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν, ἔπειτα
[459]	ἄλλαι τέχναι, αὐτὰ μὲν οὐκ	εἰδώς,	τί ἀγαθὸν ἢ τί κακόν
[472]	ἀδύνατον. ἓν μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν.	εἶεν·	ἀδικῶν δὲ δὴ εὐδαίμων ~ἔσται
[496]	ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης)	εἶεν·	διψῶντα δὲ δὴ πίνειν ἄλλο
[480]	ἀληθῆ ἐλέγετο; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~εἶεν·	εἰ οὖν δὴ ταῦτα ἀληθῆ,
[508]	δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς.	εἶεν·	ἢ ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος ὁ
[493]	δυοῖν ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ	εἶεν	καὶ τῷ μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς
[493]	δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν	εἶεν,	οἱ ~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν εἰς
[500]	~γὰρ αὖ, εἰ μνημονεύεις, (ὅτι	εἶεν	παρασκευαὶ αἱ μὲν μέχρι ἡδονῆς,
[492]	γε καὶ οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι	εἶεν.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δὴ καὶ
[502]	εἶναι. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~εἶεν·	τί δὲ ἡ πρὸς τὸν
[505]	σοι Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης)	εἶεν·	τί οὖν δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ
[492]	πῶς οὐκ ἂν ἄθλιοι γεγονότες	~(εἶεν	ὑπὸ τοῦ καλοῦ τοῦ τῆς
[489]	αὐτὰ ταῦτα εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης)	εἶεν,	ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις;
[466]	ἀλλ' ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης)	~εἶεν,	ὦ φίλε· ἔπειτα δύο ἅμα
[469]	ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ δ' ἀναγκαῖον	εἴη	ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν
[473]	ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ ἂν	εἴη	ἀθλιώτερος μέντοι ὁ διαφεύγων καὶ
[509]	~ἑαυτῷ καταγέλαστος ἂν τῇ ἀληθείᾳ	εἴη;	ἆρα οὐ ταύτην, ἥτις ἀποτρέψει
[504]	κόσμου τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ ἂν	εἴη,	ἀταξίας δὲ μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί.
[522]	σὺ πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ ~βεβοηθηκὼς	εἴη	αὑτῷ, μήτε περὶ (ἀνθρώπους μήτε
[461]	τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον	εἴη	~διαλέγεσθαι, εἰ δὲ μή, ἐᾶν
[475]	καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν	εἴη	ἢ κακῷ ἢ ἀμφοτέροις; οὐ
[502]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία ἂν	εἴη·	ἢ οὐ ῥητορεύειν δοκοῦσί σοι
[448]	~(Πῶλος) οὐ γὰρ ἀπεκρινάμην ὅτι	εἴη	ἡ καλλίστη; ~(Σωκράτης) ~καὶ μάλα.
[460]	λέγοντος ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ' ἂν	εἴη	ἡ ῥητορικὴ ~ἄδικον πρᾶγμα, ὅ
[478]	ἂν περὶ σῶμα εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος	εἴη,	ἰατρευόμενος, ἢ ~μηδὲ κάμνων ἀρχήν;
[503]	ἕτερόν που τούτου κολακεία ἂν	εἴη	~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ δ'
[520]	ἄν τις τρόπον ὡς βέλτιστος	εἴη	καὶ ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν
[508]	σπουδάζων λέγοιμι, ~λέγοντα ὅτι κατηγορητέον	εἴη	καὶ αὑτοῦ καὶ ὑέος καὶ
[493]	σπάνια καὶ χαλεπὰ ἑκάστου τούτων	εἴη	καὶ μετὰ πολλῶν πόνων καὶ
[487]	μέχρι ὅποι τὴν σοφίαν ἀσκητέον	εἴη,	καὶ οἶδα ὅτι ἐνίκα ~ἐν
[507]	πράττοντα ἄθλιον· οὗτος δ' ἂν	εἴη	ὁ ἐναντίως ~ἔχων τῷ σώφρονι,
[507]	ἂν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν	εἴη	ὁ τοιοῦτος οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν
[460]	ὅτι ἡ ῥητορικὴ περὶ λόγους	εἴη	~οὐ τοὺς τοῦ ἀρτίου καὶ
[510]	γε εἴ τις πολὺ φαυλότερος	εἴη,	οὐδ' ἂν οὗτος· καταφρονοῖ γὰρ
[493]	καὶ οὐ στεγανόν, ὡς τετρημένος	εἴη	πίθος, ~διὰ τὴν ἀπληστίαν ἀπεικάσας.
[519]	τοῦ λόγου τί ἂν ἀλογώτερον	εἴη	~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς καὶ δικαίους
[472]	ἐπεὶ οὕτω γ' ἂν ἀθλιώτατος	εἴη.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐὰν ἄρα μὴ
[492]	τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον καὶ κάκιον	εἴη	σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς
[497]	ὄντων· πῶς οὖν ταὐτὰ ἂν	εἴη	τὰ ~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς ἢ
[496]	~ὅτι ταῦτά γε οὐκ ἂν	εἴη	τό τε ἀγαθὸν καὶ τὸ
[503]	μή, τοῦτο δὲ τέχνη τις	εἴη	τοιοῦτον ἄνδρα τούτων τινὰ ~(γεγονέναι)
[475]	ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν κάκιον ἂν	εἴη	τοῦ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) δῆλον δὴ
[481]	ἡμῶν ὁ βίος ἀνατετραμμένος ἂν	εἴη	τῶν ἀνθρώπων καὶ ~πάντα τὰ
[477]	βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν κακὸν	εἴη	τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[507]	ἔνι ~κοινωνία, φιλία οὐκ ἂν	εἴη.	φασὶ δ' οἱ σοφοί, ὦ
[510]	ἐν τῇ ~πόλει πολὺ βελτίων	εἴη,	φοβοῖτο δήπου ἂν αὐτὸν ὁ
[519]	δ' οὐκ ἂν οἷός τ'	εἴης	λέγειν, εἰ μή τίς σοι
[503]	τὸ αὑτῶν ἔργον ἕκαστος οὐκ	εἰκῇ	ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς τὸ ἔργον
[503]	ἂν λέγῃ ἄλλο τι οὐκ	εἰκῇ	ἐρεῖ, ἀλλ' ~(ἀποβλέπων πρός τι;
[506]	καὶ ~ζῴου παντός, οὐ τῷ	εἰκῇ	κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει καὶ
[493]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἄλλην σοι	εἰκόνα	λέγω ἐκ τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου
[517]	ἐξεπίτηδές σοι διὰ τῶν αὐτῶν	εἰκόνων	~λέγω, ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων
[486]	προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς λόγον, οὔτ'	εἰκὸς	ἂν καὶ πιθανὸν ἂν λάβοις,
[477]	γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος)	εἰκός	γε. ~(Σωκράτης) κακίας ἄρα ψυχῆς
[520]	εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ, ὡς τὸ	εἰκός,	μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ
[490]	ἰατρὸς ὤν, ᾖ δέ, ~οἷον	εἰκός,	τῶν μὲν ἰσχυρότερος, τῶν δὲ
[463]	αὐτὸς συνίημι ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης)	~εἰκότως	γε, ὦ Γοργία· οὐδὲν γάρ
[512]	πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν ὅτι τὴν	εἱμαρμένην	οὐδ' ἂν ~εἷς ἐκφύγοι, τὸ
[508]	ἄρα ἐγὼ οὐχ οἷός τ'	εἰμὶ	βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε τῶν
[508]	ἐκσῶσαι ἐκ τῶν μεγίστων κινδύνων,	εἰμὶ	δὲ ~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ ὥσπερ
[510]	ὦ Σώκρατες, ὡς ἐγὼ ἕτοιμός	εἰμι	ἐπαινεῖν, (ἄν τι καλῶς λέγῃς;
[511]	Καλλίκλεις, εἰ μὴ κωφός γ'	εἰμί,	καὶ σοῦ ἀκούων καὶ Πώλου
[458]	ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ δὲ τίνων	εἰμί;	τῶν ἡδέως μὲν ἂν ἐλεγχθέντων
[473]	τουτωνί. ~(Σωκράτης) ~ὦ Πῶλε, οὐκ	εἰμὶ	τῶν πολιτικῶν, καὶ πέρυσι βουλεύειν
[521]	καὶ φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα	εἰμί,	ὦ Καλλίκλεις, ὡς ἀληθῶς, εἰ
[527]	ἀνδρὶ μελετητέον οὐ τὸ δοκεῖν	εἶναι	ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ εἶναι, καὶ
[467]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λέγεις	εἶναι	ἀγαθὸν μὲν σοφίαν τε καὶ
[519]	Φιλίου, οὐ δοκεῖ σοι ἄλογον	εἶναι	ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι
[498]	τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ	εἶναι	ἀγαθούς, καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν;
[461]	αὖ ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον	εἶναι	ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ καὶ
[465]	οὖν ἐγώ φημι τὴν ῥητορικὴν	εἶναι,	ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ,
[513]	Καλλίκλεις· οὐ γὰρ μιμητὴν δεῖ	εἶναι	ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις, εἰ
[500]	ὀψοποιικὴ οὔ μοι δοκεῖ τέχνη	εἶναι	ἀλλ' ~ἐμπειρία, ~(ἡ δ' ἰατρική,
[465]	τέχνην δὲ αὐτὴν οὔ ~φημι	εἶναι	ἀλλ' ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ ἔχει
[482]	καὶ τὴν λύραν μοι κρεῖττον	εἶναι	ἀνάρμοστόν τε ~καὶ διαφωνεῖν, καὶ
[462]	ῥητορικὴ εἶναι, χαρίζεσθαι οἷόν τε	εἶναι	ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ
[458]	οὐδὲν γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον κακὸν	εἶναι	ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα (ψευδὴς περὶ
[499]	καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτω, τέλος	εἶναι	ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ ἀγαθόν,
[496]	ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν	~εἶναι;	αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης)
[452]	τοῖς ἀνθρώποις καὶ σὲ ~δημιουργὸν	εἶναι	αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ ἐστίν, ὦ
[468]	ὢν εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον	εἶναι	αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ ὂν κάκιον,
[460]	ἀνάγκη ἐκ τοῦ λόγου δίκαιον	εἶναι.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε ἄρα
[500]	σὺ εἶναι μέν τι ~ἀγαθόν,	εἶναι	δέ τι ἡδύ, ἕτερον δὲ
[458]	οὖν καὶ σὺ φῂς τοιοῦτος	εἶναι,	διαλεγώμεθα· εἰ δὲ καὶ ~δοκεῖ
[479]	~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ	εἶναι	διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ
[527]	τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ τὸ	εἶναι	δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον
[494]	ἢ τούτους τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας	εἶναι,	ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται;
[458]	ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν οἷός τ'	εἶναι,	~ἐάν τις βούληται παρὰ σοῦ
[466]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀγαθὸν οὖν οἴει	εἶναι,	ἐάν τις ποιῇ ταῦτα ἃ
[474]	ἐλέγχου οἷον ἐγὼ οἶμαι δεῖν	εἶναι.	ἐγὼ γὰρ ὧν ἂν λέγω
[454]	ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ ~μὲν δῆλον	(εἶναι,	ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ
[463]	ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι	εἶναι.	ἐγὼ δὲ αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι
[473]	~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην	εἶναι	ἐγώ, καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ.
[509]	ἄλλως λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος	εἶναι.	ἐγὼ μὲν ~οὖν αὖ τίθημι
[511]	δ' αὕτη σοι δοκεῖ σμικρὰ	εἶναι,	ἐγώ σοι ~(μείζω ταύτης ἐρῶ,
[507]	τίθεμαι καί φημι ταῦτα ἀληθῆ	εἶναι·	εἰ δὲ ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν
[481]	μοι δοκεῖ ἡ χρεία αὐτῆς	εἶναι,	εἰ δὴ καὶ ἔστιν τις
[520]	ὥστε καλὸν δοκεῖ τὸ σημεῖον	εἶναι,	εἰ εὖ ποιήσας ~ταύτην τὴν
[522]	ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται κρατίστη	εἶναι.	εἰ μὲν οὖν ἐμέ τις
[499]	ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον	εἶναι,	εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί τε καὶ
[516]	τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν ἐδόκει	εἶναι,	~εἰ παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν
[486]	~ἀφείς, εἴτε ληρήματα χρὴ φάναι	εἶναι	εἴτε φλυαρίας, ἐξ ὧν κενοῖσιν
[464]	~οὐκοῦν καὶ τούτων οἴει τινὰ	εἶναι	ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[517]	καὶ ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους	εἶναι	ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν
[517]	ἑτέρα διακονική ἐστιν, ᾗ δυνατὸν	εἶναι	ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν πεινῇ τὰ
[457]	περὶ παντὸς λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος	εἶναι	ἐν τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ
[463]	~πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα μόρια	εἶναι,	ἓν δὲ καὶ ἡ ὀψοποιική·
[499]	~κατ' ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ ἑκόντος	εἶναι	ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου· νῦν
[473]	ἄλλων ξένων; ταῦτα λέγεις ἀδύνατον	εἶναι	ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ, ὦ
[454]	ἢ οὐ δοκεῖ σοι ~(δίκαιον	εἶναι	ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι
[481]	ὦ Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος	εἶναι,	ἐπεὶ τῷ γε μὴ μέλλοντι
[516]	ἢ οὐ δοκεῖ σοι (κακὸς	~εἶναι	ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου, ὃς
[495]	ἡδὺ μὲν καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν	εἶναι,	ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν καὶ
[507]	πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον καὶ ὅσιον	εἶναι.	~ἔστι ταῦτα. ~καὶ μὲν δὴ
[472]	εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν ἡγῇ	~εἶναι,	εὐδαίμονα δέ. ἄλλο τι ὡς
[509]	οὕτω καὶ κάλλος τοῦ δυνατὸν	εἶναι	~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν καὶ αἰσχύνη
[492]	εἰ μέλλει τις οἷον δεῖ	εἶναι,	ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς ὡς μεγίστας
[470]	~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν σοι δοκεῖ	εἶναι	ἢ ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα,
[492]	ἀρχῆς ὑπῆρξεν ἢ βασιλέων ~ὑέσιν	εἶναι	ἢ αὐτοὺς τῇ φύσει ἱκανοὺς
[508]	ἀδικοῦντι καὶ κάκιον καὶ αἴσχιον	εἶναι	ἢ ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα
[474]	τὰ καλά, τοῦ ἢ ὠφέλιμα	εἶναι	ἢ ἡδέα ἢ ἀμφότερα. ~(Πῶλος)
[517]	ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων γὰρ ποριστικὸν	εἶναι	ἢ κάπηλον ὄντα ἢ ~ἔμπορον
[488]	τι ἄλλο λέγεις τὸ ~δίκαιον	εἶναι,	ἢ ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ
[494]	κόσμιον βίον τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω	εἶναι,	ἢ οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ
[450]	ἃς οὐ φῂς τὴν ῥητορικὴν	εἶναι·	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ μὲν
[467]	~δοκεῖ καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν	εἶναι·	ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[452]	αὑτῷ ~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν	εἶναι	ἢ τὴν σήν, φαῖμεν ἂν
[489]	ἄλλο τι λέγειν τὸ κρείττους	εἶναι	ἢ τὸ βελτίους; οὐ ~πάλαι
[494]	λέγεις τὸν τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον	εἶναι	ἢ τὸν τοῦ κοσμίου; πείθω
[466]	οὖν φῄς; κολακεία δοκεῖ σοι	εἶναι	ἡ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας μὲν
[463]	φράσαι ὅ γέ μοι φαίνεται	εἶναι	ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν τοῦτο,
[468]	καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον	εἶναι	ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν ἢ μή;
[488]	ὄν, ἢ ἔστι βελτίω μὲν	εἶναι,	ἥττω δὲ καὶ ἀσθενέστερον, καὶ
[489]	~ἀλλ' οὐ τὸ πλέον δίκαιον	εἶναι,	καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[477]	πένεσθαι καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον	εἶναι	καὶ ~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν καὶ
[455]	γὰρ αὐτός τε φῂς ῥήτωρ	εἶναι	καὶ ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ
[485]	πικρόν τί μοι δοκεῖ χρῆμα	εἶναι	~καὶ ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα
[503]	ἕτερον τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε	εἶναι	καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ
[501]	γάρ, ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε	εἶναι,	καὶ ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον
[453]	τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ	εἶναι,	καὶ εἴ τι ἐγὼ συνίημι,
[512]	οἶδ' ὅτι φαίης ἂν βελτίων	εἶναι	καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ
[524]	ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ	εἶναι·	καὶ ἐκ ~τούτων τῶν λόγων
[469]	δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι	~εἶναι	καὶ ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε,
[464]	τοιοῦτον λέγω καὶ ἐν σώματι	εἶναι	καὶ ἐν ψυχῇ, ὃ ποιεῖ
[482]	ἕνα ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον	~εἶναι	καὶ ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ
[508]	ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα δεῖ	εἶναι	καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων, ὃ
[527]	δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ	εἶναι,	καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν
[513]	Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς	εἶναι	καὶ μέγα δύνασθαι ἐν τῇ
[494]	ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ τὸ ἀπιὸν	εἶναι,	καὶ μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα
[495]	~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας	εἶναι,	καὶ μὴ διορίζηται τῶν ἡδονῶν
[491]	τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας	εἶναι	καὶ μὴ κολάζειν, ~(ταύταις δὲ
[488]	ὡμολόγησα, πάνυ με ἡγοῦ βλᾶκα	~εἶναι	καὶ (μηκέτι ποτέ με νουθετήσῃς
[477]	κατασκευῇ; κακίαν ἂν φήσαις ἀσθένειαν	εἶναι	καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος καὶ
[526]	ἀντὶ πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων	εἶναι,	καὶ ὀνειδίζω σοι ὅτι οὐχ
[519]	~εἶναι, ὅσοι τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται	εἶναι	καὶ ὅσοι σοφισταί. καὶ γὰρ
[500]	ἑκατέρου δὲ αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ	εἶναι	καὶ παρασκευὴν τῆς κτήσεως, τὴν
[476]	τίς τι ποιεῖ, ἀνάγκη τι	εἶναι	καὶ πάσχον ὑπὸ τούτου τοῦ
[501]	ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν	~εἶναι	καὶ περὶ σῶμα καὶ περὶ
[449]	ῥητορικῆς γὰρ φῂς ἐπιστήμων τέχνης	(εἶναι	καὶ ποιῆσαι ἂν καὶ ~ἄλλον
[507]	~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους	εἶναι	καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον
[518]	ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν νόσων ~αἰτίους	εἶναι	καὶ τῆς ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων
[468]	βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον	εἶναι,	~καὶ τὸ ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν
[479]	τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον	εἶναι	καὶ τὸν μὴ διδόντα ~δίκην
[470]	τὸ ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε	εἶναι,	καὶ τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν
[456]	ἐν ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων	εἶναι	καὶ φίλων καὶ ἐχθρῶν, οὐ
[512]	σοι δοκεῖ κατὰ τὸν δικανικὸν	εἶναι;	καίτοι εἰ βούλοιτο λέγειν, ὦ
[498]	δέ γε παρουσίᾳ φῂς σὺ	εἶναι	κακοὺς τοὺς κακούς· ἢ οὐκέτι
[496]	ἄλλο τι ἢ ἡδὺ φῂς	εἶναι;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου
[511]	ἐπιστήμη σεμνή τίς σοι δοκεῖ	εἶναι;	~(Καλλίκλης) μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε.
[492]	λέγονται οἱ μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες	εἶναι.	~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι γὰρ ἂν
[496]	ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν	εἶναι;	~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα.
[510]	ἢ τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον	εἶναι.	~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὡς
[502]	~ἀγάμεθα· κολακικὴν γὰρ αὐτήν φαμεν	εἶναι.	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν·
[502]	ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν	εἶναι;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[489]	εἰπέ, τίνας λέγεις τοὺς βελτίους	εἶναι;	~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[497]	κακῶς (πράττειν ἅμα ἀδύνατον φῂς	εἶναι.	~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον
[448]	~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες αὐτὸν	εἶναι	καλῶς ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί.
[505]	τοὺς μύθους φασὶ μεταξὺ θέμις	εἶναι	(καταλείπειν, ἀλλ' ~ἐπιθέντας κεφαλήν, ἵνα
[472]	ἐστίν, σὺ ἡγῇ οἷόν τε	εἶναι	~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά τε καὶ
[454]	~πότερον οὖν ταὐτὸν δοκεῖ σοι	εἶναι	μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις
[500]	ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε καὶ σὺ	εἶναι	μέν τι ~ἀγαθόν, εἶναι δέ
[495]	καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές τινα	εἶναι	μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ.
[488]	καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν	εἶναι,	μοχθηρότερον δέ· ἢ ὁ αὐτὸς
[489]	καὶ οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα	εἶναι	νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ σοφώτατε
[466]	ἃ ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα	εἶναι,	νοῦν μὴ ~ἔχων; καὶ τοῦτο
[526]	ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ	εἶναι·	ὁ δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ
[497]	ἐγὼ δ' οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν	εἶναι.	ὅθεν οὖν ἀπέλιπες ἀποκρίνου, εἰ
[458]	ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς τοιοῦτος	εἶναι	οἷον σὺ ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι
[519]	ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν	~εἶναι,	ὅσοι τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι
[470]	~δικαίως τις ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον	εἶναι,	ὅταν δὲ ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος)
[485]	καί μοι δοκεῖ δουλοπρεπές τι	εἶναι·	ὅταν δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις
[459]	πάντων ὥστ' ἐν ὄχλῳ πιθανὸν	εἶναι,	οὐ διδάσκοντα ἀλλὰ ~(πείθοντα; ~(Γοργίας)
[499]	φῇ ~ἡδέα τε καὶ ἀγαθὰ	εἶναι;	οὐ ταῦτα ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις;
[508]	τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον	εἶναι,	οὐδέ γε τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε
[459]	οὐκ εἰδότα καὶ δοκεῖν ἀγαθὸν	εἶναι	οὐκ ὄντα; ἢ τὸ παράπαν
[507]	καὶ κολαστέον, ~εἰ μέλλει εὐδαίμων	εἶναι.	οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ ὁ σκοπὸς
[507]	μὴ προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ'	εἶναι	οὕτω. ~καὶ μὴν περὶ μὲν
[514]	οὐκ ~ἀνόητόν σοι δοκεῖ ἂν	εἶναι	οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[505]	ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει ἀναγκαιότατον	εἶναι	οὕτως. εἰ μέντοι ποιήσομεν, οἶμαι
[486]	σῇ οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ σοι	εἶναι	οὕτως ἔχειν ὡς ἐγὼ σὲ
[484]	καὶ βοῦς καὶ τἆλλα κτήματα	εἶναι	πάντα τοῦ βελτίονός τε καὶ
[524]	ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ λόγῳ, οἷος	εἶναι	παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα
[450]	ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ	εἶναι	περὶ λόγους, ὀρθῶς λέγων, ~ὡς
[518]	τε καὶ διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους	~εἶναι	περὶ σώματος πραγματείαν, τὰς ἄλλας
[452]	κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν	εἶναι	πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς γὰρ οὔκ;
[471]	φάσκων τὸν ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα	εἶναι;	πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ μὴν οὐδέν
[449]	καὶ ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν	εἶναι	ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ
[517]	ψέγω τούτους ὥς γε διακόνους	εἶναι	πόλεως, ἀλλά μοι ~δοκοῦσι τῶν
[513]	σε ποιήσει, ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς	εἶναι,	πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν
[519]	πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι	εἶναι	πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν ὡς
[457]	ὦ Γοργία, καὶ σὲ ἔμπειρον	εἶναι	πολλῶν λόγων καὶ καθεωρακέναι ἐν
[474]	κατὰ τὴν χρείαν λέγεις καλὰ	εἶναι,	πρὸς ὃ ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον
[507]	οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ ὁ σκοπὸς	εἶναι	πρὸς ὃν βλέποντα δεῖ ~ζῆν,
[462]	~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην φημὶ	εἶναι;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε
[462]	ὀψοποιία ἥτις μοι δοκεῖ τέχνη	εἶναι.	~(Πῶλος) ἐρωτῶ δή, τίς τέχνη
[462]	εἰ οὐ καλή μοι δοκεῖ	εἶναι;	~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ πέπυσμαι ὅτι
[466]	ὅτι ἂν αὐτοῖς δόξῃ ~βέλτιστον	εἶναι.	~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν τὸ
[473]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον	εἶναι.	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ
[477]	ἐν ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ τινα	εἶναι;	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[478]	ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ	εἶναι.	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[463]	καλὸν ἢ αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ γὰρ
[462]	ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν τίνα φῂς	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα τέχνην
[462]	ὅτι ἐμπειρίαν τινὰ αὐτὴν φῂς	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς
[495]	φήσω εἶναι, τὸ αὐτό φημι	~εἶναι.	~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις, τοὺς
[462]	ἄρα σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ	εἶναι;	~(Σωκράτης) ἔμοιγε, εἰ μή τι
[462]	τί σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα ὃ φῂς σὺ
[469]	~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως γε, ὦ
[517]	αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν	εἶναι	σώματος, παντὶ τῷ μὴ εἰδότι
[507]	~τὸν βουλόμενον, ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα	(εἶναι	σωφροσύνην μὲν διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον,
[499]	τοι καὶ τρίς φασιν καλὸν	(εἶναι	τὰ καλὰ λέγειν τε καὶ
[494]	καὶ μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα	εἶναι	ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν
[498]	δὲ ~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ	εἶναι	τὰς ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς
[513]	δ' οὖν ὅτι δύ' ἔφαμεν	εἶναι	τὰς παρασκευὰς ἐπὶ τὸ ἕκαστον
[470]	τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν ἄμεινον	εἶναι	ταῦτα ~ποιεῖν ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν,
[470]	~πότε οὖν σὺ φῂς ἄμεινον	εἶναι	ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ τίνα ὅρον
[523]	~καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν	εἶναι,	τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν
[507]	ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα	εἶναι	τελέως, τὸν δὲ ἀγαθὸν εὖ
[463]	ἡ ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ μὲν	εἶναι	τέχνη, ~ὡς δὲ ὁ ἐμὸς
[509]	βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη ταύτην	εἶναι	τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ δύνασθαι
[492]	ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν δή φασιν	εἶναι	τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν τοῖς
[492]	γέ ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο	εἶναι	τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα
[493]	πρὸς ἐμὲ (λέγων, τὴν ψυχὴν	~εἶναι·	τὴν δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν
[463]	φημι ἐγὼ τῆς κολακείας μόριον	~εἶναι	τὴν ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν λέληθα
[463]	εἴτε καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι	εἶναι	τὴν ῥητορικὴν πρὶν ἂν πρῶτον
[463]	ὁποῖον μόριον τῆς ~κολακείας φημὶ	εἶναι	τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή,
[463]	πῶς λέγεις πολιτικῆς μορίου εἴδωλον	εἶναι	τὴν ~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ
[520]	(τὸ μὲν πάγκαλόν τι οἴει	εἶναι,	τὴν ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς.
[463]	~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ Γοργία,	εἶναί	τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν οὔ,
[472]	τις ὑπὸ πολλῶν καὶ δοκούντων	εἶναί	τι. ~καὶ νῦν περὶ ὧν
[495]	αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, ἢ	εἶναί	τι τῶν ἡδέων ὃ οὐκ
[501]	δοκεῖ σοι ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ	~εἶναί	τινες καὶ περὶ ψυχὴν τοιαῦται
[474]	δοκεῖ σοι, ὦ ~Πῶλε, κάκιον	εἶναι,	τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι;
[508]	συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα ἦν, τὸ	εἶναι	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ
[475]	ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον	εἶναι	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)
[495]	καὶ νῦν λέγε πότερον φῂς	εἶναι	τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν,
[495]	ὁ λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω	εἶναι,	τὸ αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης)
[489]	σοι λέγω ὅτι ταὐτόν φημι	εἶναι	τὸ βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον;
[475]	ἔλεγες τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον	εἶναι,	τὸ δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος)
[461]	ὅτι εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο	εἶναι	τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον
[488]	ἄρτι αὖ σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον	εἶναι	τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον
[465]	αὐτὸ καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν φημι	(εἶναι	τὸ τοιοῦτον, ὦ Πῶλε τοῦτο
[452]	ὃ φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν	εἶναι	τοῖς ἀνθρώποις καὶ σὲ ~δημιουργὸν
[452]	~τὸ πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ'	εἶναι	τοῖς λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ
[488]	μοι ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα χρὴ	εἶναι	τὸν ἄνδρα καὶ τί (ἐπιτηδεύειν
[460]	~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν δίκαιον	εἶναι,	τὸν δὲ δίκαιον βούλεσθαι δίκαια
[507]	πράττοντα μακάριόν τε καὶ εὐδαίμονα	~εἶναι,	τὸν δὲ πονηρὸν καὶ κακῶς
[484]	γεγονέναι (ἐστὶν ὧν χρὴ ἔμπειρον	εἶναι	τὸν μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν καὶ
[499]	τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν	εἶναι	τὸν φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν.
[482]	σοι συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον	εἶναι	τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης γὰρ
[453]	(ῥητορικῆς καὶ περὶ τίνων αὐτὴν	~εἶναι.	τοῦ ἕνεκα δὴ αὐτὸς ὑποπτεύων
[493]	τί σε καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους	εἶναι	τοὺς κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων, ἢ
[464]	ὑπὸ ἕκαστον τῶν μορίων, προσποιεῖται	(εἶναι	τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ
[485]	δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα	εἶναι	τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ
[467]	ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα	εἶναι,	(τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ γὰρ
[453]	ὁ λόγος ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ	εἶναι	τούτων ἕνα· ἀξιῶ δὲ καὶ
[518]	~ἰατρικὴν κατὰ τὸ δίκαιον δεσποίνας	εἶναι	τούτων. ταὐτὰ οὖν ταῦτα ὅτι
[525]	οἶμαι δὲ καὶ τοὺς πολλοὺς	εἶναι	τούτων τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων
[466]	δύνασθαί γε λέγεις ἀγαθόν τι	εἶναι	τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν
[466]	τὸ μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν	εἶναι	τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ γὰρ
[504]	μὲν τοῦ σώματος τάξεσιν ~ὄνομα	εἶναι	ὑγιεινόν, ἐξ οὗ ἐν αὐτῷ
[492]	δὲ ὡς μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν	εἶναι	ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν,
[464]	ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ πλείστου ἀξία	εἶναι.	ὑπὸ μὲν οὖν τὴν ἰατρικὴν
[501]	μὲν ἄν σοι δοκῇ τούτων	εἶναι,	φάθι, ἣ δ' ἂν μή,
[470]	ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα	εἶναί	φημι, τὸν δὲ ἄδικον καὶ
[450]	περὶ τῶν καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς	εἶναι	φρονεῖν καὶ λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη.
[490]	γὰρ οἶμαι ἐγὼ τὸ δίκαιον	εἶναι	φύσει, τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ
[462]	καλόν σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ	εἶναι,	χαρίζεσθαι οἷόν τε εἶναι ἀνθρώποις;
[519]	οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο ἄτοπον	εἶναι,	ὦ ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν
[506]	~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον	εἶναι,	ὦ Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν δὴ
[524]	ἄρα καὶ περὶ τὴν ψυχὴν	εἶναι,	ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα ἐστὶν
[501]	οὐ δοκεῖ σοι τοιαύτη τις	εἶναι,	~ὦ Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν ἡμῶν
[449]	εἰ δὴ ὅ γε εὔχομαι	εἶναι,	ὡς ἔφη Ὅμηρος, βούλει με
[510]	φίλος μοι δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ	εἶναι	~ὡς οἷόν τε μάλιστα, ὅνπερ
[510]	αὐτῷ ἐπὶ τὸ οἵῳ τε	εἶναι	ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα
[487]	~βασανίζειν διὰ τὸ μὴ σοφοὶ	εἶναι	ὥσπερ σύ· ἕτεροι δὲ σοφοὶ
[462]	παρ' ἐμοῦ ὅτι φημὶ (αὐτὴν	εἶναι,	ὥστε τὸ μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς
[495]	ὅταν αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς.	~εἰπὲ	γάρ μοι, τοὺς εὖ πράττοντας
[494]	ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι. καὶ πρῶτον μὲν	εἰπὲ	εἰ καὶ ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα,
[515]	~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε μοι	εἰπὲ	ἐπὶ τούτῳ, εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι
[521]	~καὶ νῦν εὖ καὶ γενναίως	εἰπέ.	~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν ὅτι ὡς
[463]	καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ Σώκρατες;	εἰπέ·	μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ
[447]	λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι.	εἰπέ	μοι, ὦ Γοργία, ἀληθῆ λέγει
[489]	~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ παύσεται φλυαρῶν.	εἰπέ	μοι, ὦ Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ
[481]	~νὴ τοὺς θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ.	εἰπέ	μοι, ὦ Σώκρατες, (πότερόν σε
[481]	πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης)	~εἰπέ	μοι, ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα
[515]	ἑαυτοῦ πόλει, νῦν μοι ~ἀναμνησθεὶς	εἰπὲ	περὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὧν
[453]	δὴ καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς	εἰπέ·	πότερόν σοι δοκεῖ πειθὼ ποιεῖν
[519]	οὐκ ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ' ὠγαθέ,	εἰπὲ	πρὸς Φιλίου, οὐ δοκεῖ σοι
[476]	καθ' ὅσον δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος	εἰπέ.	~(Πῶλος) ἀλλά μοι δοκεῖ, ὦ
[463]	τοῦτον μὲν ἔα, ἐμοὶ δ'	εἰπὲ	πῶς λέγεις πολιτικῆς μορίου εἴδωλον
[489]	σύ. ἀλλὰ πάλιν ἐξ ἀρχῆς	εἰπὲ	τί ποτε λέγεις τοὺς βελτίους,
[470]	φῂς ἄμεινον εἶναι ταῦτα ποιεῖν;	εἰπὲ	τίνα ὅρον ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ
[449]	δέ, ὦ Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν	εἰπὲ	τίνα σε χρὴ ~καλεῖν ὡς
[489]	εἰρωνεύου πρός με· ~ἀλλ' ἴθι	εἰπέ,	τίνας λέγεις τοὺς βελτίους εἶναι;
[449]	βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ νῦν οὕτως	εἰπὲ	τίς ἡ τέχνη ~καὶ τίνα
[460]	ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας τῆς ῥητορικῆς	εἰπὲ	τίς ~ποθ' ἡ δύναμίς ἐστιν.
[521]	πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι	εἰπέ,	ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ εἶ,
[501]	οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν	εἰπεῖν	αἵτινές εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ
[456]	ὦ Σώκρατες, ὅτι ὡς ἔπος	εἰπεῖν	ἁπάσας τὰς δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ'
[503]	δέ; τῶν παλαιῶν ἔχεις τινὰ	εἰπεῖν	δι' ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι
[470]	οὕτω γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν	εἰπεῖν	δι' ὅτι μέμφῃ τὴν τοιαύτην
[456]	ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν τὸν	~εἰπεῖν	δυνατόν, εἰ βούλοιτο. καὶ εἰ
[465]	τὴν αἰτίαν ἑκάστου μὴ ἔχειν	εἰπεῖν.	ἐγὼ δὲ ~τέχνην οὐ καλῶ
[509]	δέδεται, ~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν τι	εἰπεῖν	ἔστιν, σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις,
[522]	τῷ κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν	εἰπεῖν;	ἢ εἰ εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν,
[450]	περαίνουσι, καὶ ἔργου ὡς ἔπος	~εἰπεῖν	ἢ οὐδενὸς προσδέονται ἢ βραχέος
[451]	~καὶ ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ	εἰπεῖν	ἡ περὶ τί ἐν λόγοις
[522]	ἂν αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ	εἰπεῖν;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον
[462]	~μὴ ἀγροικότερον ᾖ τὸ ἀληθὲς	εἰπεῖν·	ὀκνῶ γὰρ Γοργίου ἕνεκα λέγειν,
[522]	δημοσίᾳ, οὔτε τὸ ἀληθὲς ἕξω	εἰπεῖν,	~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα ἐγὼ
[501]	ἀλόγως τε παντάπασιν ὡς ἔπος	εἰπεῖν	οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ ~ἐμπειρίᾳ
[517]	ἔσεσθαι οἱ πολῖται, ~ὡς ἔπος	εἰπεῖν	οὐδὲν (τούτων διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ
[505]	πολλά, κάμνοντα δὲ ὡς ἔπος	~εἰπεῖν	οὐδέποτ' ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι ὧν ἐπιθυμεῖ;
[450]	καὶ τοιαύτας ~πράξεις ὡς ἔπος	εἰπεῖν	πᾶσά ἐστιν ἡ ἐπιστήμη, τῆς
[466]	ποιεῖν ὧν βούλονται ὡς ἔπος	εἰπεῖν,	ποιεῖν μέντοι ὅτι ἂν αὐτοῖς
[482]	ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ	εἰπεῖν,	σὲ δὲ αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν
[482]	λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἃ ἐνόει	~εἰπεῖν.	σὺ γὰρ τῷ ὄντι, ὦ
[449]	ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ αὐτὰ	εἰπεῖν.	~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν δεῖ, ὦ
[503]	τινα ἔχεις τῶν ῥητόρων τοιοῦτον	εἰπεῖν,	τί οὐχὶ καὶ ἐμοὶ αὐτὸν
[503]	Δία οὐκ ἔχω ἔγωγέ σοι	εἰπεῖν	τῶν γε νῦν ῥητόρων οὐδένα.
[504]	τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ	εἰπεῖν	ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης)
[465]	οὖν μὴ μακρολογῶ, ἐθέλω σοι	εἰπεῖν	ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι ἤδη γὰρ
[523]	φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ~ἀνάξιοι.	εἶπεν	οὖν ὁ Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ,
[515]	Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἴπερ	ἀγαθοί, δῆλον ὅτι ἕκαστος αὐτῶν
[515]	ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ τῶν ὡμολογημένων,	εἴπερ	ἀγαθός γ' ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης.
[516]	ἔστω δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	εἴπερ	ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε καὶ χείρους;
[474]	ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ κάκιον,	εἴπερ	αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης)
[475]	αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἴπερ	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι,
[520]	τὸ εἰκός, μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει,	εἴπερ	ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην μὲν γὰρ
[472]	ἀδικοῦντά τε καὶ ἄδικον ὄντα,	εἴπερ	Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν ἡγῇ ~εἶναι,
[463]	~γὰρ δίκαιον, ὦ Πῶλε· ἀλλ'	εἴπερ	βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον μόριον
[471]	κατὰ τὸν σὸν λόγον; ~(Σωκράτης)	εἴπερ	γε, ὦ φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος)
[477]	ὠφελίαν; βελτίων τὴν ψυχὴν γίγνεται,	εἴπερ	~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός γε.
[458]	τό γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει,	εἴπερ	ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ
[516]	γεγονέναι ἀντὶ ~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου,	εἴπερ	(ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν
[495]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν,	εἴπερ	ἐναντία ἐστὶν ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη
[468]	δύναται ἐν τῇ πόλει ταύτῃ,	εἴπερ	ἐστὶ τὸ ~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν
[515]	συνουσίᾳ τῇ σῇ; ὀκνεῖς ἀποκρίνασθαι,	~εἴπερ	ἔστιν τι ἔργον σὸν ἔτι
[494]	ἡδέως ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	εἴπερ	ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[477]	κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	εἴπερ	καλά, ἀγαθά; ἢ γὰρ ἡδέα
[478]	ποιεῖ ἢ ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα,	εἴπερ	κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[510]	μὴ ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ δεῖ,	εἴπερ	ὅμοιος ἔσται τῷ ἄρχοντι ὄντι
[495]	ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ ὄντα ἐξετάζοις,	εἴπερ	παρὰ τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς.
[495]	τοίνυν ὀρθῶς ποιῶ οὔτ' ἐγώ,	εἴπερ	ποιῶ τοῦτο, οὔτε σύ. ἀλλ'
[480]	ἢ πῶς λέγομεν, ὦ Πῶλε,	εἴπερ	τὰ πρότερον μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα;
[468]	ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἴπερ	ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ τις ἀποκτείνει
[450]	ῥητορικὰς καλεῖς, οὔσας περὶ λόγους,	εἴπερ	~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ ἂν
[453]	ἴσθ' ὅτι, ὡς (ἐμαυτὸν πείθω,	εἴπερ	τις ~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος
[459]	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἴπερ	τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται, τοῦ
[468]	~ἆρ' οὖν καὶ ἃ βούλεται,	εἴπερ	τυγχάνει ταῦτα κακὰ ὄντα; τί
[520]	ἀσφαλὲς ταύτην τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι,	εἴπερ	τῷ ὄντι ~δύναιτό τις ἀγαθοὺς
[498]	χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά, αἱ ἡδοναί,	εἴπερ	χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[460]	~(καὶ πρὸς Διός, ὥσπερ ἄρτι	εἶπες,	ἀποκαλύψας τῆς ῥητορικῆς εἰπὲ τίς
[450]	οὐχ ὅτι τῷ ~ῥήματι οὕτως	εἶπες,	ὅτι ἡ διὰ λόγου τὸ
[453]	τῶν ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ μοι	εἶπες	ὅτι ὁ τὰ ζῷα ~γράφων,
[473]	σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως ἐπιβουλεύων τυραννίδι,	εἶπες;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν
[473]	ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς τι	εἴπῃ,	καταγελᾶν, ἐλέγχειν δὲ μή; ~(Πῶλος)
[521]	ταῦτά γε ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ	εἴπῃς	ὃ πολλάκις εἴρηκας, ὅτι ἀποκτενεῖ
[452]	~δὲ τίς ὢν ταῦτα λέγεις;	εἴποι	ἂν ἴσως ὅτι ἰατρός. τί
[452]	σώματα. μετὰ δὲ τὸν παιδοτρίβην	εἴποι	ἂν ὁ χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι
[456]	περὶ ὅτου οὐκ ἂν πιθανώτερον	εἴποι	ὁ ῥητορικὸς ἢ ἄλλος ὁστισοῦν
[452]	αὖ μετὰ τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης	εἴποι	ὅτι θαυμάζοιμί τἄν, ὦ Σώκρατες,
[452]	καὶ παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής, καὶ	εἴποι	πρῶτον μὲν ὁ ~ἰατρὸς ὅτι
[522]	ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν; ἢ εἰ	εἴποι	~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα πάντα
[452]	τέχνης ἢ ἐγὼ τῆς ἐμῆς·	εἴποιμ'	ἂν ~αὖ καὶ πρὸς τοῦτον·
[451]	τίς (ἐστιν ἡ ἀριθμητικὴ τέχνη;	εἴποιμ'	ἂν αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ ἄρτι,
[451]	δὲ λογιστικὴν τίνα καλεῖς τέχνην;	~εἴποιμ'	ἂν ὅτι καὶ αὕτη ἐστὶν
[451]	περὶ τί εἰσιν, ὦ Σώκρατες;	εἴποιμ'	ἂν ὅτι ~περὶ τὴν τῶν
[451]	με ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ τί;	εἴποιμ'	ἂν ὅτι τῶν περὶ τὸ
[451]	εἰ ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ τί;	εἴποιμ'	ἂν ὥσπερ οἱ ἐν τῷ
[481]	θαυμάζοι ~ὡς ἄτοπά ἐστιν, ἴσως	εἴποις	ἂν αὐτῷ, εἰ βούλοιο τἀληθῆ
[469]	δείξαιμι ~τὸ ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν	εἴποις	ἰδὼν ὅτι ὦ Σώκρατες, οὕτω
[486]	καὶ ~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι	εἴποις,	καὶ εἰς τὸ δικαστήριον ἀναβάς,
[473]	ἐστιν· σκόπει δὲ καὶ σύ.	εἶπον	ἐγώ ~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν
[466]	~(Σωκράτης) ~κολακείας μὲν οὖν ἔγωγε	εἶπον	μόριον. ἀλλ' οὐ μνημονεύεις τηλικοῦτος
[461]	οὐ συνᾴδειν τὰ λεγόμενα ἐκείνους	εἶπον	τοὺς ~λόγους, ὅτι εἰ μὲν
[457]	αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε ~καὶ	εἰπόντες	καὶ ἀκούσαντες περὶ σφῶν αὐτῶν
[521]	ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει σοι	εἴπω	δι' ὅτι ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης)
[503]	~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω ἔγωγε πῶς	εἴπω.	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς,
[521]	μετ' ὀλίγων Ἀθηναίων, ἵνα μὴ	εἴπω	μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς ἀληθῶς
[521]	ἔχω, ἵνα μὴ αὖ ~ἐγὼ	εἴπω	ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ ἕξει
[521]	ἵνα μὴ αὖ καὶ ἐγὼ	~εἴπω,	ὅτι Πονηρός γε ὢν ἀγαθὸν
[491]	καὶ οἱ ~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ,	εἰπὼν	ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ λέγεις τοὺς
[522]	ἄδικον ~μηδὲν μήτε εἰρηκὼς μήτε	εἰργασμένος.	αὕτη γὰρ τῆς βοηθείας ἑαυτῷ
[521]	πολλὰ ὑμᾶς καὶ κακὰ ὅδε	εἴργασται	ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς, καὶ τοὺς
[517]	~ἐργάσηται οἷα τούτων ὅστις (βούλει	εἴργασται.	~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ
[505]	ἀκόλαστος καὶ ἄδικος καὶ ἀνόσιος,	εἴργειν	αὐτὴν δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ
[505]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ	εἴργειν	ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν;
[491]	καὶ εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ'	εἴρηκά	γε ἔγωγε τοὺς φρονίμους εἰς
[521]	~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς ὃ πολλάκις	εἴρηκας,	ὅτι ἀποκτενεῖ με ὁ βουλόμενος,
[477]	καὶ ψυχῆς, τριῶν ὄντων, τριττὰς	εἴρηκας	~πονηρίας, πενίαν, νόσον, ἀδικίαν; ~(Πῶλος)
[493]	μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ' ἀληθέστερον	εἴρηκας,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,
[448]	μοι πῶλος καὶ ἐξ ὧν	εἴρηκεν	ὅτι τὴν καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον
[510]	τοῦτό ~μοι δοκεῖς πάνυ καλῶς	εἰρηκέναι.	~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ τόδε
[522]	περὶ θεοὺς ἄδικον ~μηδὲν μήτε	εἰρηκὼς	μήτε εἰργασμένος. αὕτη γὰρ τῆς
[462]	τι κήδῃ τοῦ λόγου τοῦ	εἰρημένου	καὶ ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν βούλει, ὥσπερ
[486]	~τοιοῦτον, εἴ τι καὶ ἀγροικότερον	εἰρῆσθαι,	ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης τύπτοντα μὴ
[462]	ὥς γε πρὸς σὲ τἀληθῆ	εἰρῆσθαι.	~(Πῶλος) ἀλλὰ τί σοι δοκεῖ
[508]	ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις μὲν ἤδη	εἴρηται,	οὐδὲν δὲ κωλύει καὶ ἔτι
[523]	τοῦτο μὲν οὖν καὶ δὴ	εἴρηται	τῷ Προμηθεῖ (ὅπως ἂν παύσῃ
[489]	μὴ ~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ. ~(Καλλίκλης)	εἰρωνεύῃ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν
[489]	ᾧ σὺ χρώμενος πολλὰ νυνδὴ	εἰρωνεύου	πρός με· ~ἀλλ' ἴθι εἰπέ,
[518]	ἔλεγον ἐγὼ ~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈	εις	οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς· διακόνους μοι
[522]	γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα ~τὴν ψυχὴν	εἰς	Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων ἔσχατον κακῶν
[471]	ἀνεψιὸν αὑτοῦ, σχεδὸν ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν	εἰς	ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε
[519]	λεγόντων τῶν φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους	εἰς	~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ τί
[518]	τῶν ~σιτίων ἢ ποτῶν ἐστιν	εἰς	ἀρετὴν (σώματος, τὰς δ' ἄλλας
[449]	τοῦτο, οἷον καὶ πῶλος ~ἤρξατο,	εἰς	αὖθις ἀποθέσθαι; ἀλλ' ὅπερ ὑπισχνῇ,
[449]	ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ	εἰς	αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω, καὶ
[447]	δοκεῖ, νῦν, ἐὰν δὲ βούλῃ,	εἰς	αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ, ὦ
[447]	διδάσκει· τὴν δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν	εἰς	αὖθις, ὥσπερ σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω.
[516]	ἢ οἵους παρέλαβεν, καὶ ταῦτ'	εἰς	~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο.
[522]	ὅτι πάθος πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν	εἰς	δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ ἡδονὰς ἃς
[521]	εὖ οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ εἰσίω	εἰς	~δικαστήριον περὶ (τούτων τινὸς κινδυνεύων,
[521]	~ἐκποδὼν καὶ οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς	εἰς	δικαστήριον ὑπὸ πάνυ ἴσως μοχθηροῦ
[481]	τοῦτο ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ	εἰς	~ἑαυτὸν καὶ εἰς τοὺς ἑαυτοῦ
[500]	ὁποῖα ~κακά, ἢ τεχνικοῦ δεῖ	εἰς	ἕκαστον; ~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν
[517]	ὑποδήματα, ἄλλ' ~ὧν ἔρχεται σώματα	εἰς	ἐπιθυμίαν· καὶ ἐξεπίτηδές σοι διὰ
[448]	ὦ Γοργία, φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι	εἰς	λόγους· ἀλλὰ γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο
[523]	διελθόντα καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ,	εἰς	μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν
[524]	φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν	εἰς	μακάρων νήσους, ἡ δ' εἰς
[515]	δειλοὺς καὶ λάλους καὶ ~φιλαργύρους,	εἰς	μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν
[491]	βελτίους τε καὶ ~κρείττους καὶ	εἰς	ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά γε
[474]	σχήματα καὶ φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα,	εἰς	οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε καλά;
[456]	γε μὰ Δία ἐάν τις	εἰς	παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ ἔχων τὸ
[456]	τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ καὶ	εἰς	πόλιν ὅπῃ βούλει ἐλθόντα ῥητορικὸν
[520]	~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν ἐστιν	εἰς	σφᾶς, ἢ τῷ αὐτῷ λόγῳ
[491]	εἴρηκά γε ἔγωγε τοὺς φρονίμους	εἰς	τὰ τῆς πόλεως πράγματα καὶ
[491]	οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ' (οἳ ἂν	εἰς	τὰ τῆς πόλεως πράγματα φρόνιμοι
[461]	~δίκαια καὶ ἄλλους διδάξειν; ἀλλ'	εἰς	τὰ τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ ἀγροικία
[503]	~δημιουργούς, ὅντινα βούλει αὐτῶν, ὡς	εἰς	τάξιν τινὰ ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν
[526]	τις· καὶ τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν	εἰς	Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε
[524]	εἰς μακάρων νήσους, ἡ δ'	εἰς	Τάρταρον. καὶ τοὺς μὲν ~ἐκ
[484]	οἶμαι οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ	εἰς	τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ
[490]	ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον	εἰς	ταῦτα ~καὶ βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον
[490]	ὤν, βελτίων καὶ κρείττων ἔσται	εἰς	ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[487]	τοιάδε τις δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι	εἰς	τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι
[490]	καὶ ὡς πλείστῳ σπέρματι χρῆσθαι	εἰς	τὴν αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς
[525]	~ἑκάστη ἡ πρᾶξις αὐτοῦ ἐξωμόρξατο	εἰς	τὴν ψυχήν, καὶ πάντα σκολιὰ
[517]	χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα	εἰς	τὸ αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ
[516]	προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ τὸν Μαραθῶνι	εἰς	τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ
[486]	ἢ ~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοιούτων	εἰς	τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν
[486]	οὐκ ἔχων ὅτι εἴποις, καὶ	εἰς	τὸ δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν
[490]	ἀναλίσκειν τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι	~εἰς	τὸ ἑαυτοῦ σῶμα οὐ πλεονεκτητέον,
[497]	Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί γε ἔτι	εἰς	τὸ ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων ~ληρεῖς)
[523]	τὸν δὲ ἀδίκως καὶ ἀθέως	εἰς	τὸ τῆς τίσεώς τε καὶ
[480]	ἀδικῶν, ~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ'	εἰς	τὸ φανερὸν ἄγειν τὸ ἀδίκημα,
[482]	γὰρ τῷ ὄντι, ὦ Σώκρατες,	εἰς	τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ καὶ δημηγορικά,
[494]	ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ	εἰς	τοιαῦτα ἄγων, ὦ Σώκρατες, τοὺς
[511]	καὶ χρήματα καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ'	εἰς	~τὸν λιμένα δύο δραχμὰς ἐπράξατο,
[493]	εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν	εἰς	τὸν τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ
[487]	πῶς γὰρ οὔ; ~ὥ γε	εἰς	τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε διὰ
[514]	καταγέλαστον ἂν ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ,	εἰς	τοσοῦτον ἀνοίας ἐλθεῖν ἀνθρώπους, ὥστε,
[527]	καὶ ταῦτα περὶ (τῶν μεγίστων	εἰς	τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν
[526]	καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ	εἰς	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ
[481]	ἀναλίσκῃ καὶ εἰς ~ἑαυτὸν καὶ	εἰς	τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ ἀθέως,
[507]	βλέποντα δεῖ ~ζῆν, καὶ πάντα	εἰς	τοῦτο τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ
[453]	αὐτῆς ἅπασα καὶ τὸ κεφάλαιον	εἰς	τοῦτο τελευτᾷ· ἢ ἔχεις τι
[490]	~(Καλλίκλης) ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	εἰς	ὑποδήματα δῆλον ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν
[513]	εἰ μέλλεις τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι	εἰς	φιλίαν τῷ Ἀθηναίων δήμῳ καὶ
[471]	ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ'	εἰς	φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ ἀποπνίξας ~πρὸς
[511]	ἐκ θανάτου τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν	εἴς	τι τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ
[484]	ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν	εἴς	τινα ἰδίαν ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν,
[490]	μὲν ~ἰσχυροί, οἱ δ' ἀσθενεῖς,	εἷς	δὲ ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος περὶ
[526]	(διαχειρίζειν ἃ ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ·	εἷς	δὲ καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν
[512]	ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ' ἂν	~εἷς	ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον
[519]	προστάτης γὰρ πόλεως (οὐδ' ἂν	εἷς	ποτε ~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς
[490]	οὐ ῥήματι θηρεύω εἰ ὁ	~εἷς	τῶν μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ
[490]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα	εἷς	φρονῶν μυρίων μὴ φρονούντων κρείττων
[505]	πρὸ τοῦ δύο ἄνδρες ἔλεγον,	εἷς	ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ κινδυνεύει
[476]	ἐμοῦ, ~ἐμοὶ δὲ σὺ ἐξαρκεῖς	εἷς	ὢν (μόνος καὶ ὁμολογῶν καὶ
[472]	ἐὰν μὴ ἐγώ σοι ~μαρτυρῶ	εἷς	ὢν μόνος, τοὺς δ' ἄλλους
[472]	ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ' ἐγώ σοι	εἷς	ὢν οὐχ ὁμολογῶ· οὐ γάρ
[521]	ἂν χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον	εἰσαγάγοι	καὶ ~οὐδέν γε ἄτοπον εἰ
[521]	πονηρός τίς μ' ~ἔσται ὁ	εἰσάγων	οὐδεὶς γὰρ ἂν χρηστὸς μὴ
[521]	οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ οὐκ ἂν	εἰσαχθεὶς	εἰς δικαστήριον ὑπὸ πάνυ ἴσως
[522]	οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι ἂν	εἰσελθὼν	εἰς δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ ἡδονὰς
[456]	καὶ μετὰ τῶν ἄλλων ἰατρῶν	εἰσελθὼν	παρά τινα τῶν ~καμνόντων οὐχὶ
[486]	καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι τὴν ψυχήν, εὖ	εἴσεσθαι	ὅτι ἱκανῶς ἔχω καὶ οὐδέν
[453]	διὰ τοῦτο, ὅτι καὶ ἄλλοι	εἰσὶ	ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα πολλὰ ζῷα;
[526]	ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν (δυναμένων	εἰσὶ	καὶ οἱ σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι
[503]	~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς·	εἰσὶ	μὲν γὰρ οἳ κηδόμενοι τῶν
[449]	~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας)	~εἰσὶ	μέν, ὦ Σώκρατες, ἔνιαι τῶν
[523]	ὅς, ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι	εἰσὶ	σώματά τε καλὰ καὶ γένη
[493]	τῆς ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι	εἰσί,	τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ
[493]	ψυχῆς τοῦτο ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι	εἰσὶ	τυγχάνει ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ
[450]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ γέ	εἰσι	τῶν τεχνῶν αἳ διὰ λόγου
[526]	προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε δ' ἄλλην	~εἰσιδὼν	ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ μετ' ἀληθείας,
[498]	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παραπλησίως	εἰσὶν	ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ οἱ ἀγαθοί
[499]	λῦπαι ὡσαύτως αἱ μὲν χρησταί	εἰσιν,	αἱ δὲ πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς
[501]	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν αἵτινές	εἰσιν	αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο ποιοῦσαι;
[499]	νῦν λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί τινές	εἰσιν	αἱ μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ
[487]	οἳ ἐμὲ οὐχ οἷοί τέ	εἰσιν	~βασανίζειν διὰ τὸ μὴ σοφοὶ
[503]	τῶν πολιτῶν λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν,	εἰσὶν	δὲ καὶ οἵους σὺ λέγεις.
[525]	ἂν πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται.	εἰσὶν	δὲ οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε
[448]	(Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι ἐν ἀνθρώποις	εἰσὶν	ἐκ τῶν ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι·
[472]	οἱ τρίποδες οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές	εἰσιν	ἐν τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ
[489]	δούλους βελτίους σοῦ, ὅτι ~ἰσχυρότεροί	εἰσιν	ἢ σύ. ἀλλὰ πάλιν ἐξ
[450]	δὲ εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι·	εἰσὶν	ἡμῖν τέχναι. ἦ γάρ; ~(Γοργίας)
[488]	φύσει δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι κρείττους	εἰσὶν	καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον
[454]	οἵ τέ γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι	εἰσὶν	καὶ οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι
[483]	~τοὺς νόμους οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί	εἰσιν	καὶ οἱ πολλοί. πρὸς αὑτοὺς
[488]	οἱ πολλοὶ τοῦ ἑνὸς κρείττους	εἰσὶν	κατὰ φύσιν; οἳ δὴ καὶ
[498]	(οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί)	εἰσιν	οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ μὰ
[500]	γὰρ ὅτι περὶ τούτου ἡμῖν	εἰσιν	οἱ λόγοι, οὗ τί ~ἂν
[456]	Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι οἱ ῥήτορές	~εἰσιν	οἱ συμβουλεύοντες καὶ οἱ νικῶντες
[498]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀγαθῶν παρόντων ἀγαθοί	εἰσιν	οἱ χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[451]	περὶ οὗ οὗτοι οἱ λόγοι	εἰσὶν	οἷς ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας)
[491]	πρῶτον μὲν τοὺς κρείττους οἵ	εἰσιν	οὐ σκυτοτόμους ~λέγω οὐδὲ μαγείρους,
[487]	σύ· ἕτεροι δὲ σοφοὶ μέν	εἰσιν,	οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ μοι λέγειν
[484]	ἔλθωσιν καὶ τοὺς λόγους, καταγέλαστοί	εἰσιν.	~συμβαίνει γὰρ τὸ τοῦ Εὐριπίδου·
[470]	ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές	εἰσιν.	~(Σωκράτης) τὰ ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος)
[518]	ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ γεγόνασιν ἢ	εἰσὶν	σωμάτων ~θεραπευταί, ἔλεγές μοι πάνυ
[451]	ἀστρονομίας, εἰ φαίη, περὶ τί	εἰσιν,	ὦ Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν ὅτι
[479]	ὦ ἄριστε, τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι	εἰσὶν	ὥσπερ ἂν εἴ τις ~τοῖς
[521]	μέντοι εὖ οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ	εἰσίω	εἰς ~δικαστήριον περὶ (τούτων τινὸς
[450]	αὐτὴν βούλει καλεῖν; τάχα δὲ	εἴσομαι	σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν ἡμῖν
[518]	ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ τούτους	~εἱστιάκασιν	εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν. καί φασι
[479]	δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος	εἴτ'	ἄλλος ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ δίδωσι
[478]	ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν	εἴτ'	ἐν σώματι εἴτ' ἐν ψυχῇ,
[478]	ἐχόντοιν κακὸν εἴτ' ἐν σώματι	εἴτ'	ἐν ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος καὶ
[513]	τῇδε ~ἀνόμοιον ὄντα τῇ πολιτείᾳ	εἴτ'	ἐπὶ τὸ βέλτιον εἴτ' ἐπὶ
[513]	πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ τὸ βέλτιον	εἴτ'	ἐπὶ τὸ χεῖρον, ὡς ἐμοὶ
[480]	ἄρα δεῖ τινα κακῶς ποιεῖν,	εἴτ'	ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον
[503]	λέγοντα τὰ βέλτιστα, εἴτε ἡδίω	~εἴτε	ἀηδέστερα ἔσται τοῖς ἀκούουσιν. (ἀλλ'
[463]	οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε καλὸν	εἴτε	~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι εἶναι τὴν ῥητορικὴν
[479]	διδόντα, ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος,	εἴτε	Ἀρχέλαος εἴτ' ἄλλος ἀνθρώπων ὁστισοῦν
[501]	αὐταῖς ἄλλο ἢ χαρίζεσθαι (μόνον,	εἴτε	βέλτιον εἴτε χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν
[503]	καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ βέλτιστα,	εἴτε	ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται τοῖς
[463]	δὲ αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον	εἴτε	καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι εἶναι
[486]	ἄλλοις τὰ κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς,	εἴτε	ληρήματα χρὴ φάναι εἶναι εἴτε
[480]	τινα κακῶς ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν	εἴτε	~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον μὴ αὐτὸς
[468]	~ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε τύραννος ὢν	εἴτε	ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον εἶναι αὐτῷ,
[513]	ὅπως ὡς βέλτιστον ἔσται τοῦτο,	εἴτε	σῶμα τυγχάνει ὂν εἴτε ψυχή,
[496]	τόπον καὶ χρόνον εἴτε ~ψυχῆς	εἴτε	σώματος βούλει; οὐδὲν γὰρ οἶμαι
[468]	ἐκ πόλεως ἢ ~ἀφαιρεῖται χρήματα,	εἴτε	τύραννος ὢν εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος
[486]	εἴτε ληρήματα χρὴ φάναι εἶναι	εἴτε	φλυαρίας, ἐξ ὧν κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις
[501]	ἢ χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε βέλτιον	εἴτε	χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν γάρ, ὦ
[513]	τοῦτο, εἴτε σῶμα τυγχάνει ὂν	εἴτε	ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[496]	τὸν αὐτὸν τόπον καὶ χρόνον	εἴτε	~ψυχῆς εἴτε σώματος βούλει; οὐδὲν
[524]	εἴ τις ἦν καὶ ἴχνη	εἶχε	τῶν πληγῶν οὐλὰς ἐν τῷ
[527]	καταφρονεῖν τούτων, εἴ πῃ ζητοῦντες	~εἴχομεν	αὐτῶν βελτίω καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν·
[514]	~ἔργα· εἰ δὲ μήτε διδάσκαλον	εἴχομεν	ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε
[501]	~ἐμπειρίᾳ μνήμην μόνον σῳζομένη (τοῦ	εἰωθότος	γίγνεσθαι, ᾧ δὴ καὶ ~πορίζεται
[512]	φαίης ἂν βελτίων εἶναι καὶ	ἐκ	~βελτιόνων. τὸ δὲ βέλτιον εἰ
[471]	οὐδὲν ἣν νῦν ἔχει, ὄντι	~ἐκ	γυναικὸς ἣ ἦν δούλη Ἀλκέτου
[512]	ὀνήσει, ἄντε ἐκ θαλάττης ἄντε	ἐκ	δικαστηρίου ἐάντε ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν (σώσῃ,
[512]	ἐστὶν ~καὶ τοῦτον ὀνήσει, ἄντε	ἐκ	θαλάττης ἄντε ἐκ δικαστηρίου ἐάντε
[511]	μὴν σῴζει γε καὶ αὕτη	ἐκ	θανάτου τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν εἴς
[523]	Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ	ἐκ	μακάρων ~νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς
[510]	ἔοικεν, αὐτῷ ὁδός ἐστιν, εὐθὺς	ἐκ	νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς
[483]	~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν,	ἐκ	νέων λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές
[468]	τις ἀποκτείνει τινὰ ἢ ἐκβάλλει	ἐκ	πόλεως ἢ ~ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε
[482]	~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι·	ἐκ	(ταύτης γὰρ αὖ τῆς ὁμολογίας
[461]	~παρ' αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν, ἔπειτα	ἐκ	ταύτης ἴσως τῆς ὁμολογίας ἐναντίον
[523]	δικαστὰς ὑεῖς ἐμαυτοῦ, ~δύο μὲν	ἐκ	τῆς Ἀσίας, Μίνω τε καὶ
[524]	παρὰ τὸν δικαστήν, οἱ μὲν	ἐκ	τῆς Ἀσίας (παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν,
[524]	εἰς Τάρταρον. καὶ τοὺς μὲν	~ἐκ	τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς
[524]	τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ	ἐκ	τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν
[524]	Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δὲ	ἐκ	τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ
[455]	καὶ ἡ τῶν λιμένων κατασκευὴ	ἐκ	τῆς ~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονεν, τὰ
[472]	ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με	ἐκ	~τῆς οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς.
[455]	~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονεν, τὰ δ'	ἐκ	τῆς Περικλέους ἀλλ' οὐκ ἐκ
[460]	τῷ διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν	ἐκ	τῆς πόλεως, ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι
[508]	ἐάντε χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν	ἐκ	τῆς πόλεως, ἐάντε, τὸ ἔσχατον,
[504]	τῷ ἐν τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ	ἐκ	τῆς τάξεως καὶ τοῦ κόσμου;
[504]	ἐστιν ἐν τῷ σώματι τῷ	ἐκ	τῆς τάξεώς τε καὶ τοῦ
[493]	δή, ἄλλην σοι εἰκόνα λέγω	ἐκ	τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου τῇ νῦν.
[460]	~(Σωκράτης) ~τὸν δὲ ῥητορικὸν ἀνάγκη	ἐκ	τοῦ λόγου δίκαιον εἶναι. ~(Γοργίας)
[479]	Πῶλε, ἆρ' αἰσθάνῃ τὰ συμβαίνοντα	ἐκ	τοῦ λόγου; ἢ βούλει ~συλλογισώμεθα
[463]	οὐκ οἶδα ~καὶ γὰρ ἄρτι	ἐκ	τοῦ λόγου οὐδὲν ἡμῖν καταφανὲς
[511]	ἐὰν δὲ ἐξ Αἰγύπτου ἢ	ἐκ	~τοῦ Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ, ταύτης
[516]	ἀγαθὸς τὰ πολιτικὰ Περικλῆς ἦν	ἐκ	τούτου τοῦ λόγου. ~(Καλλίκλης) οὐ
[525]	τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται,	ἐκ	τούτων τὰ παραδείγματα γίγνεται, καὶ
[524]	ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι· καὶ	ἐκ	~τούτων τῶν λόγων τοιόνδε τι
[500]	σύμψηφος ἡμῖν εἶ καὶ σὺ	ἐκ	τρίτων; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν
[525]	πολλοὺς εἶναι τούτων τῶν ~παραδειγμάτων	ἐκ	τυράννων καὶ βασιλέων καὶ δυναστῶν
[455]	ἐκ τῆς Περικλέους ἀλλ' οὐκ	ἐκ	τῶν ~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα,
[526]	ἐξῆν ἀλλὰ γάρ, ὦ Καλλίκλεις,	~ἐκ	τῶν (δυναμένων εἰσὶ καὶ οἱ
[448]	πολλαὶ τέχναι ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν	ἐκ	τῶν ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία
[511]	τὰ σώματα καὶ τὰ χρήματα	ἐκ	τῶν ἐσχάτων κινδύνων, ὥσπερ ἡ
[516]	κατ' ἀρχὰς μὲν ~οὐκ ἐκπίπτουσιν	ἐκ	τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν
[511]	τέχνας ταύτας αἳ ἡμᾶς ἀεὶ	~ἐκ	τῶν (κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ καὶ
[508]	οὐδὲ τῶν οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι	ἐκ	τῶν μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ δὲ
[486]	αὑτῷ δυνάμενον βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι	ἐκ	τῶν ~μεγίστων κινδύνων μήτε ἑαυτὸν
[479]	καὶ ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ	~ἐκ	τῶν νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν
[480]	ῥητορικῆς; δεῖ ~μὲν γὰρ δὴ	ἐκ	τῶν νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν
[460]	τοῖς (παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν	ἐκ	τῶν πόλεων, ἐὰν ὁ πύκτης
[456]	μάχεσθαι μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν	ἐκ	τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ
[457]	δεῖ μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν	ἐκ	τῶν πόλεων. ἐκεῖνος μὲν γὰρ
[466]	καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν	ἐκ	~τῶν πόλεων ὃν ἂν δοκῇ
[466]	καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν	ἐκ	τῶν πόλεων ὃν ἂν δοκῇ
[468]	ἄρα σφάττειν βουλόμεθα οὐδ' ἐκβάλλειν	ἐκ	τῶν πόλεων οὐδὲ χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι
[504]	καὶ κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη	ἐκ	τῶν πρόσθεν καὶ τοῦτο συνομολογεῖν.
[515]	δή, ὦ βέλτιστε, ἀλλ' ἀνάγκη	ἐκ	τῶν ὡμολογημένων, εἴπερ ἀγαθός γ'
[477]	βλάβην ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν	ἐκ	τῶν ὡμολογημένων ἐν τῷ ἔμπροσθεν.
[498]	μετ' ἐμοῦ τί ἡμῖν συμβαίνει	ἐκ	τῶν ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς γάρ
[448]	~τέχνης, τίνα ἂν αὐτὸν ὀρθῶς	ἐκαλοῦμεν;	~(Πῶλος) δῆλον ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν)
[509]	κάλλος τοῦ δυνατὸν εἶναι ~ἐφ'	ἕκαστα	βοηθεῖν καὶ αἰσχύνη τοῦ μή.
[460]	τὸν αὐτὸν λόγον, ὁ μεμαθηκὼς	~ἕκαστα	τοιοῦτός ἐστιν οἷον ἡ ἐπιστήμη
[455]	συμβουλεύσει; δῆλον γὰρ ὅτι ἐν	ἑκάστῃ	αἱρέσει τὸν ~τεχνικώτατον δεῖ αἱρεῖσθαι.
[450]	τέχναι, ὦ Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν·	ἑκάστη	αὐτῶν περὶ ~λόγους ἐστὶν τούτους,
[450]	ὄντες περὶ τὸ πρᾶγμα οὗ	ἑκάστη	ἐστὶν ἡ τέχνη. ~(Γοργίας) φαίνεται.
[525]	ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ ἀδικίας, ἃ	~ἑκάστη	ἡ πρᾶξις αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰς
[513]	γὰρ (ἤθει λεγομένων τῶν λόγων	ἕκαστοι	χαίρουσι, τῷ ~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται,
[460]	τοιοῦτός ἐστιν οἷον ἡ ἐπιστήμη	ἕκαστον	ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[513]	εἶναι τὰς παρασκευὰς ἐπὶ τὸ	ἕκαστον	~θεραπεύειν, καὶ σῶμα καὶ ψυχήν,
[500]	~κακά, ἢ τεχνικοῦ δεῖ εἰς	ἕκαστον;	~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ
[491]	~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα	ἕκαστον	λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ
[503]	ὡς εἰς τάξιν τινὰ ἕκαστος	ἕκαστον	τίθησιν ὃ ~ἂν τιθῇ, καὶ
[464]	τέτραχα ἑαυτὴν διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ	ἕκαστον	τῶν μορίων, προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο
[506]	ὁ ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει	~ἕκαστον	τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ
[474]	καλὰ εἶναι, πρὸς ὃ ἂν	ἕκαστον	~χρήσιμον ᾖ, πρὸς τοῦτο, ἢ
[515]	~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον ὅτι	ἕκαστος	αὐτῶν βελτίους ἐποίει τοὺς πολίτας
[503]	αὐτῶν, ὡς εἰς τάξιν τινὰ	ἕκαστος	ἕκαστον τίθησιν ὃ ~ἂν τιθῇ,
[510]	εὖ λέγειν. φίλος μοι δοκεῖ	ἕκαστος	ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς οἷόν τε
[484]	τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ ἐστιν	ἕκαστος	ἐν τούτῳ, καὶ ἐπὶ τοῦτ'
[497]	εἰ οὐχ ἅμα παύεται διψῶν	~ἕκαστος	ἡμῶν καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί.
[507]	δὲ φευκτέον ὡς ἔχει ποδῶν	ἕκαστος	ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν
[497]	νουθετεῖς. οὐχ ἅμα διψῶν τε	ἕκαστος	~ἡμῶν πέπαυται καὶ ἅμα ἡδόμενος
[503]	(βλέποντες) ~πρὸς τὸ αὑτῶν ἔργον	ἕκαστος	οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς
[481]	ὥστε, εἴ τίς σου λέγοντος	ἑκάστοτε	ἃ διὰ τούτους λέγεις θαυμάζοι
[521]	~λέγων τοὺς λόγους οὓς λέγω	ἑκάστοτε,	ἀλλὰ πρὸς τὸ βέλτιστον, οὐ
[467]	τοῦτο βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν	~ἑκάστοτε,	ἢ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα πράττουσιν
[481]	τοῦ Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι οὖν σου	ἑκάστοτε,	καίπερ ὄντος δεινοῦ, ~ὅτι ἂν
[474]	ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς	ἑκάστοτε	καλά; οἷον πρῶτον τὰ ~σώματα
[462]	καὶ σὺ κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν	ἑκάστοτε	ὅτι ἄν τις βούληται, ὡς
[467]	~ἐστιν ὃ βούλονται, ὃ ποιοῦσιν	ἑκάστοτε	τίς γὰρ βούλεται πλεῖν τε
[511]	~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅπῃ στρέφεις	ἑκάστοτε	τοὺς λόγους ἄνω καὶ κάτω,
[501]	πράττει, καὶ λόγον ἔχει τούτων	ἑκάστου	δοῦναι, ἡ ~ἰατρική· ἡ δ'
[523]	τὴν ψυχὴν ~θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος	ἑκάστου,	ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν καὶ
[506]	μὲν δὴ ἥ γε ἀρετὴ	ἑκάστου,	καὶ σκεύους καὶ σώματος καὶ
[509]	τρίτου καὶ τἆλλα ~οὕτως· ὡς	ἑκάστου	κακοῦ μέγεθος πέφυκεν, οὕτω καὶ
[465]	φύσιν ἐστίν, ὥστε τὴν αἰτίαν	ἑκάστου	μὴ ἔχειν εἰπεῖν. ἐγὼ δὲ
[506]	ἄρα ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ ὁ	ἑκάστου	οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον τῶν
[524]	παθήματα ἃ διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν	ἑκάστου	πράγματος ἔσχεν ἐν τῇ ψυχῇ
[524]	~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας θεᾶται	ἑκάστου	τὴν ψυχήν, οὐκ εἰδὼς ὅτου
[493]	~νάματα δὲ σπάνια καὶ χαλεπὰ	ἑκάστου	τούτων εἴη καὶ μετὰ πολλῶν
[506]	καὶ κεκοσμημένον ἐστὶν ἡ ἀρετὴ	ἑκάστου;	~φαίην ἂν ἔγωγε. ~κόσμος τις
[466]	ἀμφιγνοῶ μέντοι, ὦ Πῶλε, ἐφ'	ἑκάστου	ὧν λέγεις πότερον αὐτὸς ~ταῦτα
[506]	καὶ ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ, ἥτις	ἑκάστῳ	ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν ταῦτα;
[510]	λέγειν. φίλος μοι δοκεῖ ἕκαστος	ἑκάστῳ	εἶναι ~ὡς οἷόν τε μάλιστα,
[506]	~κόσμος τις ἄρα ἐγγενόμενος ἐν	ἑκάστῳ	ὁ ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει
[452]	ἄρχειν ἐν τῇ αὑτοῦ πόλει	~ἑκάστῳ.	~(Σωκράτης) τί οὖν δὴ τοῦτο
[448]	τέχνην, ~ἀπειρία δὲ κατὰ τύχην.	ἑκάστων	δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων
[451]	καὶ περιττὸν (γνῶσις) ὅσα ἂν	~ἑκάτερα	τυγχάνῃ ὄντα. εἰ δ' αὖ
[464]	ἅτε περὶ τὸ αὐτὸ οὖσαι,	~ἑκάτεραι	τούτων, ἥ τε ἰατρικὴ τῇ
[524]	ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ πολὺ ἧττον	ἑκάτερον	~αὐτοῖν ἔχει τὴν ἕξιν τὴν
[496]	~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν μέρει οἶμαι	ἑκάτερον	καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης)
[487]	ὥστε διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ	~ἑκάτερος	αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία λέγειν
[481]	πεπονθότες, ἐρῶντε δύο ὄντε δυοῖν	ἑκάτερος,	ἐγὼ ~μὲν Ἀλκιβιάδου τε τοῦ
[526]	δὲ ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός	ἑκάτερος	τούτων ῥάβδον ἔχων δικάζει ὁ
[500]	δὲ τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ,	ἑκατέρου	δὲ αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ εἶναι
[464]	καὶ τούτων οἴει τινὰ εἶναι	ἑκατέρου	εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί
[496]	λαμβάνει καὶ ἐν μέρει ἀπαλλάττεται	ἑκατέρου;	~(Καλλίκλης) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν
[494]	~ἐσχάτας λυποῖτο λύπας· ἆρα τοιούτου	ἑκατέρου	ὄντος τοῦ βίου, λέγεις τὸν
[493]	~τοιόνδε λέγεις περὶ τοῦ βίου	ἑκατέρου,	τοῦ τε σώφρονος καὶ τοῦ
[493]	ἀκολάστου, οἷον ~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν	ἑκατέρῳ	πίθοι πολλοὶ εἶεν καὶ τῷ
[523]	Δία ὅτι φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι	ἑκατέρωσε	~ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν ὁ Ζεύς·
[468]	εἴ τις ἀποκτείνει τινὰ ἢ	ἐκβάλλει	ἐκ πόλεως ἢ ~ἀφαιρεῖται χρήματα,
[508]	κόρρης, ἐάντε χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε	ἐκβάλλειν	ἐκ τῆς πόλεως, ἐάντε, τὸ
[460]	δεῖ τοῖς (παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ'	ἐκβάλλειν	ἐκ τῶν πόλεων, ἐὰν ὁ
[456]	διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν τε καὶ	~ἐκβάλλειν	ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν
[457]	διδάξαντα δεῖ μισεῖν τε καὶ	~ἐκβάλλειν	ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνος μὲν
[468]	~οὐκ ἄρα σφάττειν βουλόμεθα οὐδ'	ἐκβάλλειν	ἐκ τῶν πόλεων οὐδὲ χρήματα
[457]	ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν δίκαιον καὶ	ἐκβάλλειν	~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ τὸν
[472]	πολλοὺς κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς	ἐκβάλλειν	με ἐκ ~τῆς οὐσίας καὶ
[468]	ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ	ἐκβάλλομεν	καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον
[469]	ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι καὶ	ἐκβάλλοντι	καὶ πάντα πράττοντι κατὰ τὴν
[466]	βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ	ἐκβάλλουσιν	ἐκ τῶν πόλεων ὃν ἂν
[511]	τὴν τέχνην καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος	ἐκβὰς	παρὰ τὴν θάλατταν καὶ τὴν
[525]	~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους	ἐκεῖ	ἐν Ἅιδου ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ,
[508]	τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν ἄνω	~ἐκεῖ	ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις οὕτω
[527]	ἧττον ἢ ἐγὼ ἐνθάδε σὺ	ἐκεῖ,	καί σε ἴσως ~τυπτήσει τις
[471]	δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ γὰρ	ἐκεῖ	οἱ ἕτεροι τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν
[501]	~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι δ' αὖ, ὥσπερ	ἐκεῖ,	τὴν ἡδονὴν μόνον τῆς ψυχῆς,
[504]	πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν ὥσπερ	ἐκεῖ	τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί δὲ
[468]	ἃ ἕνεκά του ποιοῦμεν, μὴ	ἐκεῖνα	βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα
[499]	ταῦτα συμβαίνει καὶ τὰ πρότερα	ἐκεῖνα,	ἐάν τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα
[508]	τί τὰ συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν	~ἐκεῖνα,	ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει πάντα, ἐφ'
[486]	προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ μοι ὁμολογήσειεν	ἐκείνη	καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι τὴν ψυχήν, εὖ
[523]	ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες ~ἦσαν ζώντων,	ἐκείνῃ	τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν
[482]	καὶ αὐτὸς λεγομένοις. ἢ οὖν	ἐκείνην	ἐξέλεγξον, ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον, ὡς
[522]	ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ	ἐκεῖνό	γε ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ
[465]	~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ, ὡς	ἐκεῖνο	ἐν σώματι. ἴσως μὲν οὖν
[467]	~κινδυνεύειν καὶ πράγματ' ἔχειν; ἀλλ'	ἐκεῖνο	οἶμαι οὗ ἕνεκα πλέουσιν, πλουτεῖν·
[467]	τοῦτο ~βούλεται ὃ πράττει, ἀλλ'	ἐκεῖνο	(οὗ ἕνεκα πράττει; ~(Πῶλος) ναί.
[467]	ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ	ἐκεῖνο	οὗ ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ' ὃ
[468]	ποιοῦμεν, μὴ ἐκεῖνα βούλεσθαι, (ἀλλ'	~ἐκεῖνο	οὗ ἕνεκα ταῦτα ποιοῦμεν; ~(Πῶλος)
[467]	τὸ φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ	ἐκεῖνο,	τὸ ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσιν;
[500]	πάντα τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ	~ἐκεῖνο	τῶν ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν εἶ
[456]	καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων.	ἐκεῖνοι	μὲν γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ τῷ
[517]	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων διέφερον	ἐκεῖνοι·	ὅπερ μόνον ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ
[480]	ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη ταῦτα	ἐκείνοις	οὕτω μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ
[511]	ὁ μιμούμενος τὸν μὴ μιμούμενον	ἐκεῖνον	ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται
[490]	ἢ τῷ μὲν ~ἄρχειν πάντα	ἐκεῖνον	δεῖ νέμειν, ἐν τῷ δὲ
[448]	αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ ὅπερ	ἐκεῖνον;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Χαιρεφῶν) ἰατρὸν
[523]	~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα	ἐκεῖνον	τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ
[481]	οὕτως ἔχειν, μεταβαλλόμενος λέγεις ἃ	ἐκεῖνος	~βούλεται, καὶ πρὸς τὸν Πυριλάμπους
[516]	ἀντὶ ~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ	(ἐκεῖνος	ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν τὰ
[503]	ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ	ἐκεῖνος	ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν τῷ πρόσθεν
[457]	καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων.	ἐκεῖνος	μὲν γὰρ ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ
[502]	βλέπων ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν; ἢ	~ἐκεῖνος	μὲν οὐδὲ πρὸς τὸ ἥδιστον;
[510]	ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ	ἐκεῖνος	μόνος ἄξιος λόγου φίλος τῷ
[504]	πρὸς ταῦτα βλέπων ὁ ῥήτωρ	ἐκεῖνος,	ὁ τεχνικός τε καὶ ἀγαθός,
[494]	ἄγω ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε, ἢ	ἐκεῖνος	ὃς ἂν φῇ ἀνέδην οὕτω
[525]	Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ καὶ ~δυνάστας	ἐκεῖνος	πεποίηκεν (τοὺς ἐν Ἅιδου τὸν
[515]	ὡμολογημένων, εἴπερ ἀγαθός γ' ἦν	~ἐκεῖνος	πολίτης. ~(Καλλίκλης) τί οὖν δή;
[485]	ἐπέρχεται πρὸς σὲ λέγειν, οἷάπερ	ἐκεῖνος	πρὸς τὸν ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς,
[526]	οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς	ἐκεῖνος	τοιοῦτόν τινα λάβῃ, ἄλλο μὲν
[500]	καὶ τί ποτ' ἐστὶν οὗτος	ἐκείνου	διαφέρων. ἴσως (οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν,
[516]	δικαιοτέρους γεγονέναι ἀντὶ ~ἀδικωτέρων ὑπ'	ἐκείνου,	εἴπερ (ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς
[500]	τῶν πράξεων ~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ	ἐκείνου	ἕνεκα δεῖν πάντα τἆλλα πράττεσθαι
[512]	καταφρονεῖς ~καὶ τῆς τέχνης τῆς	ἐκείνου,	καὶ ὡς ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις
[512]	οὔτ' ἂν αὐτὸς λαβεῖν τὴν	ἐκείνου.	~καίτοι ἐξ ὧν τὰ σαυτοῦ
[515]	ἢ πᾶν τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ'	ἐκείνου.	ταυτὶ γὰρ ἔγωγε ἀκούω, ~Περικλέα
[473]	ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι τοῦτ'	ἐκείνου	χαλεπώτερόν ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἐξελέγξαι.
[461]	ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν τὰ λεγόμενα	ἐκείνους	εἶπον τοὺς ~λόγους, ὅτι εἰ
[524]	(παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς	ἐκείνους	ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου τὴν ψυχήν,
[518]	τ' ὦσι, τοὺς δὲ ~προτέρους	ἐκείνους	καὶ αἰτίους τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν.
[519]	οἰδεῖ καὶ ὕπουλός ἐστιν (δι'	ἐκείνους	τοὺς παλαιούς, ~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ
[517]	ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι	ἐκείνους	τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν γελοῖον
[471]	~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν	ἐκείνῳ,	ἀλλ' εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ
[493]	τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ ~καὶ	ἐκείνῳ,	δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ,
[494]	Σώκρατες. τῷ μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ	ἐκείνῳ	οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ
[510]	~ὅπως ὅτι μάλιστα ὅμοιος ἔσται	ἐκείνῳ.	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[527]	καὶ τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ	ἐκείνῳ,	ᾧ σὺ πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς·
[455]	οὖν ~ἀνερωτώμενος νόμισον καὶ ὑπ'	ἐκείνων	ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν, ὦ Γοργία,
[452]	ὦ Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ'	ἐκείνων	καὶ ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί
[520]	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἂν περὶ	ἐκείνων	λέγοις, οἳ φάσκοντες προεστάναι τῆς
[520]	πονηροτάτης; οἴει τι διαφέρειν τούτους	ἐκείνων;	ταὐτόν, ὦ μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς
[515]	νῦν μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ	ἐκείνων	τῶν ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ πρότερον
[526]	ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι· ὁ δὲ	ἐκεῖσε	ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε
[480]	ἂν κήδηται, αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι	ἐκεῖσε	~ὅπου ὡς τάχιστα δώσει δίκην,
[527]	ζῆν ἢ τοῦτον, ὅσπερ καὶ	ἐκεῖσε	φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ' ἐν τοσούτοις
[447]	ἓν τοῦτ' ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως·	ἐκέλευε	γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι τις
[471]	οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως	~ἐκθρέψας	καὶ ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ,
[473]	καὶ ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἐκκάηται,	καὶ ἄλλας ~πολλὰς καὶ μεγάλας
[481]	κάτω μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ	ἐκκλησίᾳ,	ἐάν τι σοῦ λέγοντος ὁ
[452]	ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ ἐν	ἐκκλησίᾳ	ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ
[456]	~εἰ δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι ἐν	ἐκκλησίᾳ	ἢ ἐν ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ
[452]	~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ	ἐκκλησιαστὰς	καὶ ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί,
[503]	αὑτῶν ἔργον ἕκαστος οὐκ εἰκῇ	ἐκλεγόμενος	προσφέρει (πρὸς τὸ ἔργον τὸ
[472]	ἥντινα ἂν βούλῃ τῶν ἐνθάδε	~ἐκλέξασθαι.	ἀλλ' ἐγώ σοι εἷς ὢν
[500]	~ἆρ' οὖν παντὸς ἀνδρός ἐστιν	ἐκλέξασθαι	ποῖα ἀγαθὰ τῶν ἡδέων ἐστὶν
[480]	τις ὧν ἂν κήδηται, αὐτὸν	ἑκόντα	ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου ὡς τάχιστα
[499]	γε ~κατ' ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ	ἑκόντος	εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου·
[522]	δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ ἡδονὰς ἃς	ἐκπεπόρικα	ἕξω αὐτοῖς λέγειν, ἃς οὗτοι
[516]	ἡνίοχοι κατ' ἀρχὰς μὲν ~οὐκ	ἐκπίπτουσιν	ἐκ τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ
[516]	αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι, τότ'	ἐκπίπτουσιν·	οὐκ ἔστι ταῦτ' οὔτ' ἐν
[494]	~ἐποίησα, σὺ δὲ οὐ μὴ	ἐκπλαγῇς	οὐδὲ μὴ αἰσχυνθῇς· ἀνδρεῖος γὰρ
[523]	οὖν δικασταὶ ὑπό τε τούτων	~ἐκπλήττονται,	καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι
[521]	ἓν τούτων παθεῖν, ὡς οἰκῶν	~ἐκποδὼν	καὶ οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς εἰς
[517]	διακονική ἐστιν, ᾗ δυνατὸν εἶναι	ἐκπορίζειν,	ἐὰν μὲν πεινῇ τὰ σώματα
[517]	ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους τούτων	ἐκπορίζειν.	πρᾶγμα οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ
[517]	γεγονέναι καὶ μᾶλλον οἷοί τε	ἐκπορίζειν	τῇ ~πόλει ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ
[492]	ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι	~ἐκπορίζεσθαι	ταῖς ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν
[493]	μετὰ πολλῶν πόνων καὶ ~χαλεπῶν	ἐκποριζόμενα·	ὁ μὲν οὖν ἕτερος πληρωσάμενος
[492]	ἢ αὐτοὺς τῇ φύσει ἱκανοὺς	ἐκπορίσασθαι	ἀρχήν τινα ἢ τυραννίδα ἢ
[465]	~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ τὸ σῶμα	ἔκρινε	σταθμώμενον ταῖς χάρισι ταῖς πρὸς
[523]	τελευτᾶν· ~κακῶς οὖν αἱ δίκαι	ἐκρίνοντο.	ὅ τε οὖν Πλούτων καὶ
[494]	ἄττα τὰ ~τρήματα εἶναι ταῖς	ἐκροαῖς;	~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[508]	οὐδενὶ οὐδὲ τῶν οἰκείων, οὐδ'	ἐκσῶσαι	ἐκ τῶν μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ
[486]	αὐτὸν αὑτῷ δυνάμενον βοηθεῖν μηδ'	ἐκσῶσαι	ἐκ τῶν ~μεγίστων κινδύνων μήτε
[473]	(ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ	ἐκτέμνηται	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ
[490]	τούτων τῶν σιτίων πλέον ἡμῶν	ἑκτέον	αὐτῷ, ὅτι βελτίων ἐστίν, ἢ
[490]	μὲν ~πλέον, τῶν δ' ἔλαττον	ἑκτέον·	ἐὰν δὲ τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος
[519]	τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς	~ἐκτήσαντο,	οὐκ αἰτίων ὄντων τῶν κακῶν
[523]	ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ	ἐκτὸς	κακῶν, τὸν δὲ ἀδίκως καὶ
[474]	καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου	ἐκτὸς	τούτων ~ἐστίν, τὰ καλά, τοῦ
[474]	ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας; ἔχεις τι	ἐκτὸς	τούτων λέγειν περὶ σώματος κάλλους;
[483]	ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν·	ἐκφοβοῦντες	τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων καὶ
[512]	τὴν εἱμαρμένην οὐδ' ἂν ~εἷς	ἐκφύγοι,	τὸ ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν'
[488]	εὖ ἴσθι τοῦτο ὅτι οὐχ	ἑκὼν	ἐξαμαρτάνω ἀλλ' ἀμαθίᾳ τῇ ἐμῇ·
[471]	ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα ἀδικήσας	ἔλαθεν	~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος καὶ οὐ
[509]	μέν φαμεν κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν,	ἔλαττον	δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν
[490]	τῶν μὲν ~πλέον, τῶν δ'	ἔλαττον	ἑκτέον· ἐὰν δὲ τύχῃ πάντων
[504]	γε τὸν δίκαιον λόγον καὶ	ἔλαττον;	ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης)
[459]	τέχνας ~ἀλλὰ μίαν ταύτην, μηδὲν	ἐλαττοῦσθαι	τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν
[459]	τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν	ἐλαττοῦται	ἢ μὴ ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ
[459]	~εἰ μὲν ἐλαττοῦται ἢ μὴ	ἐλαττοῦται	ὁ ῥήτωρ τῶν ἄλλων διὰ
[512]	ὅτι κυβερνήτου, ~οὔτε ἄλλου οὐδενὸς	ἐλάττω	ἐνίοτε δύναται σῴζειν· πόλεις γὰρ
[486]	~ἄλλους τοὺς πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας	ἐλαύνοντας;	νῦν γὰρ εἴ τις σοῦ
[466]	ἀλλὰ μὴν λέγω γε. ~(Σωκράτης)	~ἐλάχιστον	τοίνυν μοι δοκοῦσι τῶν ἐν
[490]	τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος ὤν, πάντων	~ἐλάχιστον	τῷ βελτίστῳ, ὦ Καλλίκλεις; οὐχ
[515]	Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε ~τὰ τελευταῖα	ἔλεγεν;	~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως
[455]	καὶ περὶ ὧν νυνδὴ Σωκράτης	ἔλεγεν;	πειρῶ οὖν ~αὐτοῖς ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας)
[503]	ὦ Καλλίκλεις, ἣν πρότερον σὺ	ἔλεγες	ἀρετήν, ἀληθής, τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας
[488]	οὕτως, ὡς ἄρτι αὖ σὺ	ἔλεγες,	~δίκαιον εἶναι τὸ ἴσον ἔχειν
[515]	τῶν ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ πρότερον	ἔλεγες,	εἰ ἔτι σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ
[497]	ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους καὶ φρονίμους	ἔλεγες·	ἢ οὐ τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς;
[466]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι οὕτω πως	ἔλεγες·	ἦ οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες
[488]	ἑνί, ὥσπερ καὶ σὺ ἄρτι	ἔλεγες.	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[495]	ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης δύο ταῦτα	ἔλεγες;	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί
[518]	γεγόνασιν ἢ εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί,	ἔλεγές	μοι πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων ὁ
[487]	ὁ λόγος ὃν ὀλίγον πρότερον	ἔλεγες	ὁμολογεῖ σοι. ~ἔχει δὴ οὑτωσὶ
[460]	ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον ὕστερον	ἔλεγες	~ὅτι ὁ ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ
[457]	οὐδὲ σύμφωνα οἷς τὸ πρῶτον	ἔλεγες	περὶ τῆς ῥητορικῆς· φοβοῦμαι οὖν
[496]	τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν	ἔλεγες	πότερον ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι;
[495]	~(Σωκράτης) οὐ καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ	ἔλεγές	τινα εἶναι μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης)
[475]	τοῦ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ	ἔλεγες	τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι,
[459]	~(Γοργίας) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~ἔλεγές	τοι νυνδὴ ὅτι καὶ περὶ
[456]	αἵρεσις ᾖ ὧν νυνδὴ σὺ	ἔλεγες,	ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι οἱ
[475]	ναί. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πῶς	ἐλέγετο	νυνδὴ περὶ τοῦ ἀδικεῖν καὶ
[460]	πρώτοις γε, ὦ Γοργία, λόγοις	ἐλέγετο	ὅτι ἡ ῥητορικὴ περὶ λόγους
[479]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀποδέδεικται ὅτι ἀληθῆ	ἐλέγετο;	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ
[470]	κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ σε	ἐλέγξαι,	ὦ Σώκρατες· ἀλλ' οὐχὶ κἂν
[458]	ἀληθὲς λέγω, ἡδέως δ' ἂν	~ἐλεγξάντων	εἴ τίς τι μὴ ἀληθὲς
[458]	οὐκ ἀηδέστερον μεντἂν ἐλεγχθέντων ἢ	~ἐλεγξάντων·	μεῖζον γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν ἡγοῦμαι,
[464]	~εἰ δὲ μὴ Πῶλος ὅδε	(ἐλέγξει.	σῶμά που καλεῖς τι καὶ
[470]	ἀλλ' οὐχὶ κἂν παῖς σε	ἐλέγξειεν	ὅτι οὐκ ~ἀληθῆ λέγεις; ~(Σωκράτης)
[470]	δὲ καὶ σοί, ἐάν με	ἐλέγξῃς	καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ
[470]	εἶναι ταῦτα ~ποιεῖν ἃ νυνδὴ	ἐλέγομεν,	ἀποκτεινύναι τε καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους
[499]	κατὰ τὸ σῶμα ἃς νυνδὴ	ἐλέγομεν	ἐν τῷ ἐσθίειν ~καὶ πίνειν
[450]	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν, (ἣν νυνδὴ	ἐλέγομεν,	ἡ ἰατρικὴ περὶ τῶν καμνόντων
[504]	ἄλλοι δημιουργοὶ καὶ οὓς νυνδὴ	ἐλέγομεν,	οἱ περὶ τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι
[448]	φάσκοντες αὐτὸν εἶναι καλῶς ἂν	ἐλέγομεν.	~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ
[454]	καὶ ~τὰς ἄλλας ἃς νυνδὴ	ἐλέγομεν	τέχνας ἁπάσας ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς
[526]	ἡ κρίσις ἣν νυνδὴ ἐγὼ	ἔλεγον,	~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ τὸν δικαστήν,
[520]	μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ	ἔλεγον.	ἄλλην μὲν γὰρ εὐεργεσίαν τις
[462]	ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν βούλει, ὥσπερ νυνδὴ	ἔλεγον,	ἀναθέμενος ὅτι σοι δοκεῖ, ἐν
[500]	Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων.	ἔλεγον	~γὰρ αὖ, εἰ μνημονεύεις, (ὅτι
[495]	τινα εἶναι μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης)	ἔλεγον	γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν
[500]	σοι ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ λέγειν.	ἔλεγον	δέ που ὅτι ἡ μὲν
[500]	ἃ καὶ πρὸς τούσδε ἐγὼ	ἔλεγον,	διομολόγησαί μοι, εἰ ἄρα σοι
[492]	ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν ἐγὼ	ἔλεγον,	~δουλούμενοι τοὺς βελτίους τὴν φύσιν
[518]	ἂν οὖν ἠγανάκτεις, εἴ σοι	ἔλεγον	ἐγὼ ~ὅτι Ἄνθρωπε, ἐπαί̈ εις
[505]	ἃ πρὸ τοῦ δύο ἄνδρες	ἔλεγον,	εἷς ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ
[474]	βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ	ἔλεγον,	ἐμοὶ ἐν τῷ μέρει παράδος,
[459]	ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ γὰρ	ἔλεγον,	ἔν γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[526]	γίγνονται τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν	ἔλεγον,	ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν
[511]	μεγάλης εὐεργεσίας, σώσασα ἃ ~νυνδὴ	ἔλεγον,	καὶ αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ
[454]	~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ καὶ ἄρτι	ἔλεγον,	καὶ περὶ τούτων ἅ ἐστι
[488]	ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα	ἔλεγον	καὶ τότε καὶ νῦν λέγω.
[521]	ἥκει λόγος ὅνπερ πρὸς Πῶλον	ἔλεγον·	~κρινοῦμαι γὰρ ὡς ἐν παιδίοις
[468]	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ	ἔλεγον,	λέγων ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα
[512]	~καὶ (τῶν ἄλλων ὧν νυνδὴ	ἔλεγον;	οἶδ' ὅτι φαίης ἂν βελτίων
[475]	λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ	ἔλεγον,	ὅτι οὔτ' ἂν ἐγὼ οὔτ'
[466]	ταῖς πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ	ἔλεγον·	οὐδὲν ~(γὰρ ποιεῖν ὧν βούλονται
[451]	τίς με ἔροιτο ὧν νυνδὴ	ἔλεγον	περὶ ἡστινοσοῦν τῶν ~τεχνῶν· ὦ
[476]	ὅρα εἰ ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι	ἔλεγον,	περὶ πάντων, οἷον ἂν ποιῇ
[520]	τι καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ	ἔλεγον	πρὸς ~Πῶλον· σὺ δὲ δι'
[523]	οἱ ἐκ μακάρων ~νήσων ἰόντες	ἔλεγον	πρὸς τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν
[475]	τὸ δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος)	ἔλεγον.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον τὸ
[494]	τοῦτ' ἔστιν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ	ἔλεγον,	τὸ ὥσπερ λίθον ζῆν, ἐπειδὰν
[485]	ὁ ἀνήρ. ὃ γὰρ νυνδὴ	ἔλεγον,	ὑπάρχει τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν
[482]	οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ ~ἄρτι	ἔλεγον,	ὡς οὐ τὸ ἀδικεῖν ἐστιν
[504]	λέγειν, φάθι, ~εἰ δὲ μή,	ἔλεγχε	καὶ μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ
[470]	κάμῃς φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν, ἀλλ'	ἔλεγχε.	~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μήν, ὦ Σώκρατες,
[467]	αὐτοὺς ἃ βούλονται· ἀλλά μ'	ἔλεγχε.	~(Πῶλος) ~οὐκ ἄρτι ὡμολόγεις ποιεῖν
[462]	ὥσπερ ἐγώ τε καὶ (Γοργίας)	ἔλεγχέ	τε καὶ ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ
[473]	~ἐπειδάν τίς τι εἴπῃ, καταγελᾶν,	ἐλέγχειν	δὲ μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει
[471]	οἱ ἕτεροι τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν	ἐλέγχειν,	~ἐπειδὰν τῶν λόγων ὧν ἂν
[471]	οἱ ἐν τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι	ἐλέγχειν.	καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι
[506]	ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ	ἐλέγχειν.	οὐδὲ γάρ ~τοι ἔγωγε εἰδὼς
[473]	δίκην ἧττον. βούλει καὶ ~τοῦτο	ἐλέγχειν;	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι τοῦτ' ἐκείνου
[470]	γέ σε δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν	ἐλέγχειν·	τὰ ~γὰρ ἐχθὲς καὶ πρώην
[471]	μακάριε, ῥητορικῶς γάρ με ἐπιχειρεῖς	ἐλέγχειν,	ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς δικαστηρίοις
[473]	ὦ γενναῖε Πῶλε, καὶ οὐκ	ἐλέγχεις·	ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ
[461]	μὲν κέρδος ἡγοῖο εἶναι τὸ	ἐλέγχεσθαι	ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι,
[473]	ἀδύνατον· τὸ γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε	ἐλέγχεται.	~(Πῶλος) ~πῶς λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν
[458]	εἰμί; τῶν ἡδέως μὲν ἂν	ἐλεγχθέντων	εἴ τι μὴ ἀληθὲς λέγω,
[458]	ἀληθὲς λέγοι, οὐκ ἀηδέστερον μεντἂν	ἐλεγχθέντων	ἢ ~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ αὐτὸ
[527]	ἐν τοσούτοις λόγοις τῶν ἄλλων	ἐλεγχομένων	μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ λόγος,
[474]	ἐθελήσεις ἐν τῷ μέρει διδόναι	ἔλεγχον	ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ
[474]	εἰ μὴ ~ἔχεις τούτων βελτίω	ἔλεγχον,	ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ
[475]	Πῶλε, ὁ ἔλεγχος παρὰ τὸν	ἔλεγχον	παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν, ἀλλὰ
[486]	κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις δόμοις· ζηλῶν οὐκ	ἐλέγχοντας	ἄνδρας τὰ μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ'
[472]	ἢ μηδένα. ~οὗτος δὲ ὁ	ἔλεγχος	οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν πρὸς τὴν
[475]	~ὁρᾷς οὖν, ὦ Πῶλε, ὁ	ἔλεγχος	παρὰ τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι
[473]	γελᾷς; ἄλλο αὖ τοῦτο εἶδος	ἐλέγχου	ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς τι εἴπῃ,
[474]	μέρει παράδος, ~καὶ πείρασαι τοῦ	ἐλέγχου	οἷον ἐγὼ οἶμαι δεῖν εἶναι.
[462]	καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ τε καὶ	ἐλέγχου.	~φῂς γὰρ δήπου καὶ σὺ
[472]	μὲν οὖν ~οὗτός τις τρόπος	ἐλέγχου,	ὡς σύ τε οἴει καὶ
[486]	ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου, παῦσαι δὲ	ἐλέγχων,	πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ
[469]	ζηλοῦν οὔτε τοὺς ἀθλίους, ἀλλ'	ἐλεεῖν.	~(Πῶλος) ~τί δέ; οὕτω σοι
[469]	γε, ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα, καὶ	ἐλεινόν	γε πρός τὸν δὲ δικαίως
[469]	ἄθλιος δοκεῖ σοι ~εἶναι καὶ	ἐλεινός;	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ μέντοι
[469]	που ὅ γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως	ἐλεινός	τε καὶ ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης)
[493]	ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον	ἑλέσθαι.	ἀλλὰ πότερον ~(πείθω τί σε
[456]	ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν αὑτὸν	ἑλέσθαι	ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον ἢ ἄλλος
[492]	ἔχει· τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία καὶ	ἐλευθερία,	ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν
[452]	ἀγαθὸν καὶ αἴτιον ἅμα μὲν	~ἐλευθερίας	αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα δὲ
[485]	καὶ χαρίεν μοι φαίνεται καὶ	ἐλευθέριον	καὶ πρέπον τῇ τοῦ παιδίου
[485]	γωνίᾳ τριῶν ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα,	ἐλεύθερον	δὲ καὶ μέγα καὶ ἱκανὸν
[485]	~πρέπειν μοι δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι	ἐλεύθερόν	τινα εἶναι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον,
[514]	ἀπηλλάγη νόσου, ἢ δοῦλος ἢ	ἐλεύθερος;	~κἂν ἐγὼ οἶμαι περὶ σοῦ
[515]	ἢ ἀστός, ἢ δοῦλος ἢ	~ἐλεύθερος;	λέγε μοι, (ἐάν τίς σε
[502]	~ταῖς πόλεσιν δήμους τοὺς τῶν	ἐλευθέρων	ἀνδρῶν, τί ποτε ἡμῖν αὕτη
[502]	καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων καὶ	ἐλευθέρων,	ἣν οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα· κολακικὴν
[487]	~ὥ γε εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης	ἐληλύθατον,	ὥστε διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ
[514]	τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον ἀνοίας	ἐλθεῖν	ἀνθρώπους, ὥστε, πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ
[458]	γάρ τοι, πρὶν καὶ ὑμᾶς	ἐλθεῖν,	~ἐγὼ τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην,
[519]	ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν· ~ὅταν οὖν	ἔλθῃ	ἡ καταβολὴ αὕτη τῆς ἀσθενείας,
[481]	παρὰ τὸν δικαστήν· ~ἐὰν δὲ	ἔλθῃ,	μηχανητέον ὅπως ἂν διαφύγῃ καὶ
[481]	ὅπως μὴ δῷ δίκην μηδὲ	ἔλθῃ	παρὰ τὸν δικαστήν· ~ἐὰν δὲ
[461]	τὰ ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ	ἔλθῃ	ταῦτα εἰδὼς ~παρ' αὐτόν, αὐτὸς
[484]	δέ, ἂν ἐπὶ τὰ μείζω	ἔλθῃς	ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ
[456]	καὶ εἰς πόλιν ὅπῃ βούλει	ἐλθόντα	ῥητορικὸν ἄνδρα καὶ ἰατρόν, ~εἰ
[525]	~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς, οἷ μέλλει	ἐλθοῦσα	ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει
[515]	ἄλλου του ἄρα ἐπιμελήσῃ ἡμῖν	ἐλθὼν	~ἐπὶ τὰ (τῆς πόλεως πράγματα
[526]	ἣν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ	ἐλθὼν	παρὰ τὸν δικαστήν, ~(τὸν τῆς
[484]	παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν	ἔλθωσιν	εἴς τινα ἰδίαν ἢ πολιτικὴν
[484]	αὖ εἰς τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς	ἔλθωσιν	καὶ τοὺς λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν.
[483]	δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ τὴν	Ἑλλάδα	ἐστράτευσεν ἢ ὁ πατὴρ αὐτοῦ
[461]	εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ τῆς	Ἑλλάδος	~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία τοῦ λέγειν,
[526]	γέγονεν καὶ εἰς τοὺς ἄλλους	Ἕλληνας,	~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου· οἱ δὲ
[527]	~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε τῶν νῦν	Ἑλλήνων,	σύ τε καὶ πῶλος καὶ
[526]	~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ καὶ πάνυ	ἐλλόγιμος	γέγονεν καὶ εἰς τοὺς ἄλλους
[514]	διδασκάλους τε ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ	~(ἐλλογίμους	γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν
[469]	ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι,	~ἑλοίμην	ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν.
[508]	τύπτειν καὶ ~ἐμὲ καὶ τὰ	ἐμὰ	ἀδίκως καὶ τέμνειν καὶ αἴσχιον
[482]	λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν, τὰ	ἐμὰ	παιδικά, παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν. λέγει
[508]	ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ καὶ ~τὰ	ἐμὰ	τῷ ἀδικοῦντι καὶ κάκιον καὶ
[456]	πρὸς ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι	ἔμαθεν	πυκτεύειν τε καὶ παγκρατιάζειν καὶ
[514]	τὴν ~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ τοῦ	ἐμάθομεν;	ἔδει ἂν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[465]	λέγοντος γάρ μου ~βραχέα οὐκ	ἐμάνθανες,	οὐδὲ χρῆσθαι τῇ ἀποκρίσει ἥν
[473]	καὶ οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ	ἐμαρτύρου.	ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν με σμικρόν.
[453]	γὰρ εὖ ἴσθ' ὅτι, ὡς	(ἐμαυτὸν	πείθω, εἴπερ τις ~ἄλλος ἄλλῳ
[523]	ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς ὑεῖς	ἐμαυτοῦ,	~δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας,
[488]	πράττω κατὰ τὸν βίον τὸν	~ἐμαυτοῦ,	εὖ ἴσθι τοῦτο ὅτι οὐχ
[482]	μᾶλλον ἢ ἕνα ὄντα ἐμὲ	ἐμαυτῷ	ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν.
[522]	ταύτην τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα	ἐμαυτῷ	καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν
[508]	οἷός τ' εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε	ἐμαυτῷ	οὔτε τῶν ~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ
[506]	μὴ ~τὰ ὄντα δοκῶ ὁμολογεῖν	ἐμαυτῷ,	χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ
[516]	τὸν Μαραθῶνι εἰς τὸ βάραθρον	(ἐμβαλεῖν	ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ ~μὴ διὰ
[471]	~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν αὑτοῦ, σχεδὸν ἡλικιώτην,	ἐμβαλὼν	εἰς ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν
[471]	ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς φρέαρ	ἐμβαλὼν	καὶ ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν μητέρα
[457]	~πιθανώτερος εἶναι ἐν τοῖς πλήθεσιν	(ἔμβραχυ	περὶ ὅτου ἂν βούληται· ἀλλ'
[463]	~τίνος, ὦ Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν	ἐμὲ	αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ τοίνυν μοι,
[494]	δεῖ δέ, ὡς ~ἔοικε, μηδ'	ἐμὲ	ἀπαισχυνθῆναι. καὶ πρῶτον μὲν εἰπὲ
[489]	ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο ποιούμενος;	ἐμὲ	γὰρ οἴει ἄλλο τι λέγειν
[458]	τὸ λοιπόν, ὦ Σώκρατες, γίγνεται	ἐμέ	γε μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον
[515]	πράττειν τὰ τῆς ~πόλεως πράγματα,	ἐμὲ	δὲ παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις ὅτι
[521]	εἶ, ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς	ἐμέ,	διατελεῖν ἃ νοεῖς λέγων. ~καὶ
[453]	ὅτου ὁ λόγος ἐστίν, ~καὶ	ἐμὲ	εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ δὲ
[482]	λέγειν μᾶλλον ἢ ἕνα ὄντα	ἐμὲ	ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ ἐναντία
[467]	τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ κολακείαν,	ἐμὲ	ἐξελέγξας; εἰ δέ με ἐάσεις
[467]	σέ· ἀλλ' εἰ μὲν ἔχεις	~ἐμὲ	ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι, εἰ
[466]	καὶ γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ	ἐμὲ	ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε σὲ
[499]	μειράκια. ὡς δὴ σὺ οἴει	~ἐμὲ	ἢ καὶ ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων
[447]	~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε παρ'	ἐμὲ	ἥκειν οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ γὰρ
[474]	ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι καὶ	ἐμὲ	καὶ σὲ καὶ τοὺς ἄλλους
[508]	βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ	~ἐμὲ	καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως καὶ
[508]	καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ	ἐμὲ	καὶ ~τὰ ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι
[493]	λέγει, ὡς ἔφη ὁ πρὸς	ἐμὲ	(λέγων, τὴν ψυχὴν ~εἶναι· τὴν
[511]	ὥσπερ καὶ ἣν σὺ κελεύεις	ἐμὲ	μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν τὴν ἐν
[455]	τέχνης παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ	ἐμὲ	νῦν ~νόμισον καὶ τὸ σὸν
[474]	~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ γε οὔτ'	ἐμὲ	οὔτ' ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ
[487]	ἐγὼ γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω οἳ	ἐμὲ	οὐχ οἷοί τέ εἰσιν ~βασανίζειν
[500]	μήτε αὐτὸς οἴου δεῖν πρὸς	ἐμὲ	παίζειν ~μηδ' ὅτι ἂν τύχῃς
[527]	μὴ ἐκείνῳ, ᾧ σὺ πιστεύων	ἐμὲ	παρακαλεῖς· ἔστι γὰρ οὐδενὸς ~ἄξιος
[487]	αἰσχύνης περιουσίᾳ, οὐδ' αὖ ἀπατῶν	~ἐμὲ	συγχωρήσαις ἄν· φίλος γάρ μοι
[500]	πότερον ἐπὶ ὃν σὺ παρακαλεῖς	ἐμέ,	τὰ τοῦ ἀνδρὸς δὴ ταῦτα
[522]	κρατίστη εἶναι. εἰ μὲν οὖν	ἐμέ	τις ἐξελέγχοι ταύτην τὴν ~βοήθειαν
[514]	ἐγώ τε ~σὲ καὶ σὺ	ἐμέ,	φέρε πρὸς θεῶν, αὐτὸς δὲ
[491]	ἐγὼ σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ	ἐμὲ	φῂς ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν, καὶ
[517]	καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο ὅθεν	ἔμελλον	ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ πολῖται, ~ὡς
[486]	χρυσόν, τὴν ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα	ἔμελλον	προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ μοι ὁμολογήσειεν
[452]	ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ	ἐμή”	εἰ οὖν αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην·
[487]	φῄς. τῷ ὄντι οὖν ἡ	ἐμὴ	καὶ ἡ ~σὴ ὁμολογία τέλος
[488]	ἑκὼν ἐξαμαρτάνω ἀλλ' ἀμαθίᾳ τῇ	ἐμῇ·	σὺ οὖν, ὥσπερ ~ἤρξω νουθετεῖν
[486]	σὺ ὁμολογήσῃς περὶ ὧν ἡ	ἐμὴ	ψυχὴ δοξάζει, ταῦτ' ἤδη ἐστὶν
[472]	~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ γε τὴν	ἐμὴν	δόξαν, ὦ Πῶλε, ὁ ἀδικῶν
[452]	αὑτοῦ τέχνης ἢ ἐγὼ τῆς	ἐμῆς·	εἴποιμ' ἂν ~αὖ καὶ πρὸς
[479]	τὸ δέ γε μὴ διδόναι	ἐμμονὴ	τοῦ κακοῦ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[485]	τὸν Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ	ἐμνήσθην.	καὶ γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα
[506]	οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ σὺ	ἐμοί,	ἀλλὰ μέγιστος εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ
[506]	ἐμοί, ἀλλὰ μέγιστος εὐεργέτης παρ'	ἐμοὶ	~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς
[503]	τοιοῦτον εἰπεῖν, τί οὐχὶ καὶ	ἐμοὶ	αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης)
[447]	παρ' ἐμὲ ἥκειν οἴκαδε· παρ'	ἐμοὶ	γὰρ (Γοργίας) καταλύει ~καὶ ἐπιδείξεται
[504]	μή, ἔλεγχε καὶ μὴ ἐπίτρεπε.	ἐμοὶ	γὰρ δοκεῖ ταῖς μὲν τοῦ
[463]	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον μὲν ἔα,	ἐμοὶ	δ' εἰπὲ πῶς λέγεις πολιτικῆς
[458]	~βουλομένων ἀκούειν ἐάν τι λέγητε·	ἐμοὶ	δ' οὖν καὶ αὐτῷ μὴ
[476]	ἄλλοι πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ,	~ἐμοὶ	δὲ σὺ ἐξαρκεῖς εἷς ὢν
[524]	ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς	~ἐμοὶ	δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν
[513]	εἴτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον, ὡς	ἐμοὶ	δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ, ὦ
[457]	ἕνεκα λέγω ταῦτα; ὅτι νῦν	ἐμοὶ	δοκεῖς σὺ οὐ πάνυ ἀκόλουθα
[469]	ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ ἄρα	ἐμοὶ	δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ τῶν ἀνθρώπων
[469]	πρὸς σὲ ὅτι ὦ Πῶλε,	ἐμοὶ	~δύναμίς τις καὶ τυραννὶς θαυμασία
[506]	τὶ φαίνηται ~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν	ἐμοί,	ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι
[487]	πολλοὶ ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ	ἐμοὶ	εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι;
[510]	~σκέψαι εἰ σοὶ δοκεῖ ἥπερ	ἐμοί.	ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ ἥδε·
[474]	ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,	ἐμοὶ	ἐν τῷ μέρει παράδος, ~καὶ
[473]	σὲ ποιῆσαι, ὦ ἑταῖρε, ταὐτὰ	ἐμοὶ	λέγειν· φίλον γάρ σε ~ἡγοῦμαι.
[510]	εἰ σοὶ δοκεῖ ἥπερ ἐμοί.	ἐμοὶ	μὲν γὰρ δοκεῖ ἥδε· ἢ
[501]	(μόνον, εἴτε βέλτιον εἴτε χεῖρον.	ἐμοὶ	~μὲν γάρ, ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν
[481]	ταῦτα (Σωκράτης) ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν)	~ἐμοὶ	μὲν δοκεῖ, ὦ Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς
[506]	χαίρειν καὶ ~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'	ἐμοὶ	μὲν οὐ δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,
[508]	τί ποτ' ἐστὶν ἃ σὺ	ἐμοὶ	ὀνειδίζεις, ἆρα ~καλῶς λέγεται ἢ
[513]	ὅρα εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ καὶ	ἐμοί,	ὅπως μή, ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα
[527]	καὶ τῇ ἄλλῃ πάσῃ πράξει.	ἐμοὶ	οὖν πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ
[505]	εἶ, ὦ Σώκρατες. ἐὰν δὲ	ἐμοὶ	πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν τοῦτον τὸν
[486]	μὴ ~διδόναι δίκην. ἀλλ' ὠγαθέ,	ἐμοὶ	πείθου, παῦσαι δὲ ἐλέγχων, πραγμάτων
[465]	λόγον ~ἀποτέτακα. ἄξιον μὲν οὖν	ἐμοὶ	συγγνώμην ἔχειν ἐστίν· λέγοντος γάρ
[487]	ἐπειδὴ οὖν σου ἀκούω ταὐτὰ	ἐμοὶ	~συμβουλεύοντος ἅπερ τοῖς σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις,
[499]	ἔδοξεν πρακτέον εἶναι, εἰ μνημονεύεις,	~ἐμοί	τε καὶ Πώλῳ. ἆρα καὶ
[485]	Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ γὰρ	ἐμοὶ	τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται πρὸς σὲ
[508]	κάκιον καὶ αἴσχιον εἶναι ἢ	ἐμοὶ	τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν ἄνω
[506]	ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης;	~ἔμοιγε	δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ Καλλίκλεις.
[506]	ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον τῶν ὄντων;	~ἔμοιγε	δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ ἄρα κόσμον
[507]	~εἰ μέλλει εὐδαίμων εἶναι. οὗτος	ἔμοιγε	δοκεῖ ὁ σκοπὸς εἶναι πρὸς
[478]	χαίρουσιν οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν γε.
[476]	ὑπὸ τούτου τοῦ ~ποιοῦντος; ~(Πῶλος)	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο πάσχον
[519]	ὢν ἔπειτα πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα
[501]	ἄλλο δ' οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ αἱ
[475]	ἡδέα ἢ ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὸ
[480]	~(Πῶλος) ~ἄτοπα μέν, ὦ Σώκρατες,	ἔμοιγε	δοκεῖ, τοῖς μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως
[481]	τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα	ἔμοιγε	δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ
[462]	εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία	ἔμοιγε	δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ὥς γε
[477]	δειλὸν καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ	ἔμοιγε	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἀπὸ τούτων
[466]	ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι	ἔμοιγε	δοκοῦσιν. ~(Πῶλος) ~πῶς οὐ νομίζεσθαι;
[462]	δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης)	ἔμοιγε,	εἰ μή τι σὺ ἄλλο
[458]	ἥσθην οὕτως ὥσπερ νυνί· ὥστ'	ἔμοιγε,	κἂν ~τὴν ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε
[456]	τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ τις	ἔμοιγε	καταφαίνεται τὸ μέγεθος οὕτω σκοποῦντι.
[498]	ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι	ἔμοιγε	(μᾶλλον) εἰ δὲ μή, παραπλησίως
[509]	νῦν λέγω καλῶς λέγειν· ἐπεὶ	ἔμοιγε	ὁ αὐτὸς ~λόγος ἐστιν ἀεί,
[469]	~εἶναι καὶ ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἔμοιγε,	οὐδὲ μέντοι ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ
[479]	δοκεῖ καὶ σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε, ὡς ἔοικεν,
[516]	ἢ δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[454]	σοι ~(δίκαιον εἶναι ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή, ὦ Γοργία,
[511]	εἶναι; ~(Καλλίκλης) μὰ Δί' οὐκ	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν σῴζει γε
[502]	ποιηταὶ ἐν τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν
[514]	ἂν εἶναι οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~νῦν δέ, ὦ βέλτιστε
[515]	καὶ Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί, δῆλον
[510]	ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ σοί; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου τύραννός ἐστιν
[474]	τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή; αἴσχιον
[502]	ποίησις ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ ἡ
[463]	γὰρ ἡ ῥητορικὴ κατὰ τὸν	ἐμὸν	λόγον ~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος)
[458]	μήν, ὦ Καλλίκλεις, τό γ'	ἐμὸν	οὐδὲν κωλύει, εἴπερ ἐθέλει (Γοργίας)
[508]	~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα τὸ	ἐμὸν	οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ
[463]	εἶναι τέχνη, ~ὡς δὲ ὁ	ἐμὸς	λόγος, οὐκ ἔστιν τέχνη ἀλλ'
[508]	σὸς λόγος. ὁ δὲ δὴ	ἐμὸς	ὅστις, ~πολλάκις μὲν ἤδη εἴρηται,
[511]	τῇ πόλει· ἀλλὰ καὶ σὺ	ἐμοῦ	~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ μέν, ἂν
[482]	ὦ φίλε ἑταῖρε, ἃ νῦν	ἐμοῦ	ἀκούεις, καί μοί ἐστιν τῶν
[506]	~(Σωκράτης) ~ἄκουε δὴ ἐξ ἀρχῆς	ἐμοῦ	ἀναλαβόντος τὸν λόγον. ἆρα τὸ
[452]	καὶ ὑπ' ἐκείνων καὶ ὑπ'	ἐμοῦ,	~ἀπόκριναι τί ἐστιν τοῦτο ὃ
[506]	συνδιαπερᾶναι τὸν λόγον, ἀλλ' οὖν	ἐμοῦ	γε ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν τί
[448]	δέ γε βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν)	ἐμοῦ.	(Γοργίας) μὲν γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι
[469]	αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε,	ἐμοῦ	δὴ λέγοντος τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ.
[475]	οἱ ἄλλοι πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν	ἐμοῦ,	~ἐμοὶ δὲ σὺ ἐξαρκεῖς εἷς
[501]	ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ, εἰ ~βούλει,	ἐμοῦ	ἐρωτῶντος, ἣ μὲν ἄν σοι
[518]	ἂν εἰ περὶ τὰ ~γυμναστικὰ	ἐμοῦ	ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ γεγόνασιν ἢ
[519]	ἐὰν μὴ εὐλαβῇ, καὶ τοῦ	ἐμοῦ	~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ τὰ
[470]	ὦ Πῶλε, εἴ σοι παρ'	ἐμοῦ	ἥδιόν ἐστιν ἀκούειν, ὅταν μὲν
[495]	καὶ οὐκ ἂν ἔτι μετ'	ἐμοῦ	ἱκανῶς ~τὰ ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ
[489]	ἐν τοῖς ~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς	ἐμοῦ	κατηγορεῖν λέγων ὅτι ἐναντίον ἐστὶν
[491]	ὡς οὐ ταὐτὰ σύ τ'	ἐμοῦ	κατηγορεῖς καὶ ἐγὼ σοῦ; σὺ
[479]	οὐ ταῦτ' ἦν τὰ ὑπ'	ἐμοῦ	λεγόμενα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[451]	εἴ τις τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο,	ἐμοῦ	λέγοντος ὅτι καὶ αὕτη λόγῳ
[460]	μὴ εἰδώς, καὶ ταῦτα παρ'	ἐμοῦ	~μαθήσεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δή· καλῶς
[472]	οἱ ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ κατ'	ἐμοῦ	μάρτυρας παρασχέσθαι ὡς οὐκ ἀληθῆ
[470]	καὶ παρὰ σοῦ καὶ παρ'	ἐμοῦ	ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~πότε
[462]	ὦ Πῶλε; ἤδη πέπυσαι παρ'	ἐμοῦ	ὅτι φημὶ (αὐτὴν εἶναι, ὥστε
[455]	αἰσχύνοιντ' ἄν σε ἀνερέσθαι. ὑπ'	(ἐμοῦ	οὖν ~ἀνερωτώμενος νόμισον καὶ ὑπ'
[500]	ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ τὰ παρ'	ἐμοῦ	~οὕτως ἀποδέχου ὡς παίζοντος· ὁρᾷς
[472]	ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας πολλοὺς κατ'	ἐμοῦ	παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με ἐκ
[449]	φημι, μηδένα ἂν ἐν βραχυτέροις	ἐμοῦ	τὰ αὐτὰ εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου
[487]	τοῦτ' ἤδη ἔσται ἱκανῶς ὑπ'	ἐμοῦ	τε καὶ σοῦ, καὶ ~οὐκέτι
[498]	~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ κοινῇ μετ'	ἐμοῦ	τί ἡμῖν συμβαίνει ἐκ τῶν
[491]	ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ; ἢ οὔτε	ἐμοῦ	ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ' αὐτὸς ἐρεῖς;
[482]	λέγων. νόμιζε τοίνυν καὶ παρ'	ἐμοῦ	χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα ἀκούειν, καὶ
[462]	~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα. ~(Πῶλος)	ἐμπειρία	ἄρα σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ
[500]	μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι ἀλλ'	~ἐμπειρία,	~(ἡ δ' ἰατρική, λέγων ὅτι
[463]	λόγος, οὐκ ἔστιν τέχνη ἀλλ'	ἐμπειρία	καὶ τριβή. ταύτης μόριον καὶ
[448]	ἐκ τῶν ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι·	ἐμπειρία	μὲν γὰρ ποιεῖ τὸν αἰῶνα
[501]	εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ	~ἐμπειρίᾳ	μνήμην μόνον σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος
[462]	σὺ ἄλλο λέγεις. ~(Πῶλος) τίνος	ἐμπειρία;	~(Σωκράτης) χάριτός τινος καὶ ἡδονῆς
[462]	τί; φάθι. ~(Σωκράτης) φημὶ δή,	ἐμπειρία	τις. ~(Πῶλος) τίς; φάθι. ~(Σωκράτης)
[500]	περὶ τὰς ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν	ἐμπειρίαν	ἀλλὰ οὐ τέχνην, τῶν δὲ
[462]	~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)	ἐμπειρίαν	ἔγωγέ τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία ἄρα
[465]	αὐτὴν οὔ ~φημι εἶναι ἀλλ'	ἐμπειρίαν,	ὅτι οὐκ ἔχει λόγον οὐδένα
[462]	~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ πέπυσμαι ὅτι	ἐμπειρίαν	τινὰ αὐτὴν φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης)
[448]	ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ τῶν	ἐμπειριῶν	ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν γὰρ
[457]	~οἶμαι, ὦ Γοργία, καὶ σὲ	ἔμπειρον	εἶναι πολλῶν λόγων καὶ καθεωρακέναι
[484]	ἄπειρον γεγονέναι (ἐστὶν ὧν χρὴ	ἔμπειρον	εἶναι τὸν μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν
[448]	Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ	ἔμπειρος	ἦν ~τέχνης, τίνα ἂν αὐτὸν
[465]	φίλε Πῶλε σὺ γὰρ τούτων	ἔμπειρος	ὁμοῦ ἂν ~πάντα χρήματα ἐφύρετο
[448]	ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ τῶν ἐμπειριῶν	ἐμπείρως	~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν γὰρ ποιεῖ
[519]	καὶ φόρων καὶ τοιούτων φλυαριῶν	ἐμπεπλήκασι	τὴν πόλιν· ~ὅταν οὖν ἔλθῃ
[471]	αὐτοῦ Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη διώκοντα	ἐμπεσεῖν	καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν, ἅτε
[511]	ἀνθρώπους, ὅταν εἴς τι τοιοῦτον	~ἐμπέσωσιν	οὗ δεῖ ταύτης τῆς ἐπιστήμης.
[505]	ὡς ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν	ἐμπίμπλασθαι	ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς τοῦτό γε
[482]	τῶν ~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον	ἔμπληκτος·	ὁ μὲν γὰρ Κλεινίειος οὗτος
[518]	αὐτῶν, οἵ, ἂν οὕτω τύχωσιν,	ἐμπλήσαντες	καὶ παχύναντες τὰ σώματα τῶν
[492]	ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς	ἐμποδὼν	ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο
[517]	εἶναι ἢ κάπηλον ὄντα ἢ	~ἔμπορον	ἢ δημιουργόν του αὐτῶν (τούτων,
[469]	ἂν μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν	ἐμπρησθείη	οἰκία τούτῳ τῷ τρόπῳ ἥντινά
[513]	δὴ τούτου, ὡς ἐν τοῖς	~ἔμπροσθεν	ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν
[480]	Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ, τοῖς μέντοι	ἔμπροσθεν	ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[517]	γε ~νῦν οὐδένα, τῶν μέντοι	ἔμπροσθεν,	καὶ προείλου τούτους τοὺς ἄνδρας·
[517]	~ἀληθεῖς ἄρα, ὡς ἔοικεν, οἱ	ἔμπροσθεν	λόγοι ἦσαν, (ὅτι οὐδένα ἡμεῖς
[509]	ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν τοῖς	~ἔμπροσθεν	λόγοις ἐγώ τε καὶ πῶλος
[497]	πρόιθί γε ἔτι εἰς τὸ	ἔμπροσθεν,	(ὅτι ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα εἰδῇς
[477]	ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐν τῷ	ἔμπροσθεν.	~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ
[448]	~καλεῖν τὸν Γοργίαν· ὥσπερ τὰ	ἔμπροσθέν	σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ
[473]	εἶπον ἐγώ ~που ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον
[475]	σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν τῷ	~ἔμπροσθεν	χρόνῳ αἴσχιον εἶναι τὸ ἀδικεῖν
[496]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ ἐπὶ τὰ	ἔμπροσθεν	ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν ἔλεγες πότερον
[487]	σοφὼ μὲν καὶ (φίλω ἐστὸν	ἐμώ,	~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω
[447]	ὦ Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε,	ἐν	ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς ~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν)
[469]	λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ ἐγὼ	ἐν	ἀγορᾷ ~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ μάλης
[525]	χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους ἐκεῖ	ἐν	Ἅιδου ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς
[525]	ἡ ~ὠφελία καὶ ἐνθάδε καὶ	ἐν	Ἅιδου· οὐ γὰρ οἷόν τε
[493]	ὦ Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς τῶν	ἐν	Ἅιδου τὸ ἀιδὲς δὴ λέγων
[525]	καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς	ἐν	Ἅιδου τὸν ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους,
[485]	τῆς πόλεως καὶ τὰς ~ἀγοράς,	ἐν	αἷς ἔφη ὁ ποιητὴς τοὺς
[516]	ταῦτ' οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ'	~ἐν	ἄλλῳ ἔργῳ οὐδενί· ἢ δοκεῖ
[452]	καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ	ἐν	ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί, ὅστις ἂν
[456]	λόγῳ διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ	ἐν	ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον δεῖ
[464]	ὀψοποιόν τε καὶ ἰατρόν, ἢ	ἐν	ἀνδράσιν οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ
[448]	~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι	ἐν	ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ τῶν ἐμπειριῶν
[508]	γεωμετρικὴ καὶ ἐν ~θεοῖς καὶ	ἐν	ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ δὲ
[482]	Καλλικλῆς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει	ἐν	ἅπαντι τῷ βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε
[457]	εἶναι πολλῶν λόγων καὶ καθεωρακέναι	ἐν	~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε, ὅτι οὐ
[504]	~ὄνομα εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ οὗ	ἐν	αὐτῷ ἡ ὑγίεια γίγνεται καὶ
[452]	καὶ ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ	ἐν	~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ
[449]	ἐστιν ὧν φημι, μηδένα ἂν	ἐν	βραχυτέροις ἐμοῦ τὰ αὐτὰ εἰπεῖν.
[485]	λοιπὸν βίον βιῶναι μετὰ μειρακίων	ἐν	γωνίᾳ τριῶν ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα,
[488]	λάβῃς νῦν μέν σοι ὁμολογήσαντα,	ἐν	~δὲ τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ
[454]	οὖν ἡ ῥητορικὴ πειθὼ ποιεῖ	ἐν	δικαστηρίοις τε καὶ τοῖς ἄλλοις
[452]	τ' εἶναι τοῖς λόγοις καὶ	ἐν	δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ
[491]	ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν	ἐν	ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς εἶ·
[455]	οὐ συμβουλεύσει; δῆλον γὰρ ὅτι	ἐν	ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν ~τεχνικώτατον δεῖ
[506]	ἔγωγε. ~κόσμος τις ἄρα ἐγγενόμενος	ἐν	ἑκάστῳ ὁ ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν
[452]	καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ	ἐν	ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν ἄλλῳ
[456]	ἰατρόν, ~εἰ δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι	ἐν	ἐκκλησίᾳ ἢ ἐν ἄλλῳ τινὶ
[461]	~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν βίον καὶ	ἐν	ἔργοις καὶ ἐν λόγοις. καὶ
[513]	ἐξομοιῶν (αὑτὸν τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ	ἐν	ᾗ ἂν οἰκῇ, ~καὶ νῦν
[515]	ποτε ~τρόπον οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι	ἐν	ἡμῖν. ἢ ἄλλου του ἄρα
[516]	ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι ταῦτ' οὔτ'	ἐν	ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ
[508]	ἡ ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ καὶ	ἐν	~θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις μέγα
[523]	ἀεὶ καὶ νῦν ~ἔτι ἔστιν	ἐν	θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν
[490]	πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν ᾖ	ἐν	κοινῷ πολλὰ σιτία καὶ ποτά,
[461]	βίον καὶ ἐν ἔργοις καὶ	ἐν	λόγοις. καὶ νῦν εἴ τι
[451]	πειρῶ εἰπεῖν ἡ περὶ τί	ἐν	λόγοις τὸ κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική
[471]	νῦν, ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν	ἐν	Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν πάντων Μακεδόνων,
[526]	Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον	ἐν	μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν γενόμενον
[496]	ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει καὶ	ἐν	μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως
[496]	τούτων, κακά τε καὶ ἀθλιότητα,	~ἐν	μέρει λαμβάνει καὶ ἐν μέρει
[496]	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ'	ἐν	μέρει οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει
[511]	θάλατταν καὶ τὴν ναῦν περιπατεῖ	ἐν	μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι
[483]	ἄλλοις ζῴοις καὶ τῶν ἀνθρώπων	ἐν	ὅλαις ταῖς πόλεσι καὶ τοῖς
[522]	ἂν καὶ ἐν ~πολλοῖς καὶ	ἐν	ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος ὑπὸ
[455]	ὄχλον γ' ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον	ἐν	ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι οὕτω μεγάλα
[512]	τέχνης τῆς ἐκείνου, καὶ ὡς	ἐν	ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν, καὶ
[456]	πυκτεύειν τε καὶ παγκρατιάζειν καὶ	ἐν	ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων εἶναι
[459]	οὐκ εἰδὼς ἄρα τοῦ εἰδότος	ἐν	οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος ἔσται, ὅταν
[459]	ὥστε δοκεῖν ~εἰδέναι οὐκ εἰδὼς	ἐν	οὐκ εἰδόσιν (μᾶλλον τοῦ εἰδότος;
[459]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ πάντων ὥστ'	ἐν	ὄχλῳ πιθανὸν εἶναι, οὐ διδάσκοντα
[459]	γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ	ἐν	ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν, ἐν τοῖς
[521]	Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι γὰρ ὡς	ἐν	παιδίοις ἰατρὸς ἂν κρίνοιτο κατηγοροῦντος
[464]	σώματι εἰδέναι, ~ὥστ' εἰ δέοι	ἐν	παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε καὶ
[517]	καὶ σὺ ἐν τοῖς λόγοις·	ἐν	παντὶ γὰρ τῷ χρόνῳ ὃν
[522]	γε χρή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἴει	ἐν	πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν αὐτὸν ἔχεσθαι
[523]	εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν	ἐν	πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν
[456]	ἢ ἄλλος ὁστισοῦν τῶν ~δημιουργῶν	ἐν	πλήθει. ἡ μὲν οὖν δύναμις
[468]	λέγων ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα	ἐν	πόλει ἃ δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ
[522]	ὦ Σώκρατες, καλῶς ἔχειν ἄνθρωπος	ἐν	πόλει οὕτως διακείμενος ~καὶ ἀδύνατος
[498]	~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ τοῦτο.	ἐν	πολέμῳ δὲ ἤδη εἶδες ἄνδρα
[522]	ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ	ἐν	~πολλοῖς καὶ ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος
[472]	(ὁ ~Σκελλίου, οὗ αὖ ἐστιν	ἐν	Πυθίου τοῦτο τὸ καλὸν ἀνάθημα,
[464]	~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον λέγω καὶ	ἐν	σώματι εἶναι καὶ ἐν ψυχῇ,
[478]	πότερος δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν εἴτ'	ἐν	σώματι εἴτ' ἐν ψυχῇ, ὁ
[465]	(ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ, ὡς ἐκεῖνο	ἐν	σώματι. ἴσως μὲν οὖν ~ἄτοπον
[477]	ἀλλὰ πενίαν. ~(Σωκράτης) ~τί δ'	ἐν	σώματος κατασκευῇ; κακίαν ἂν φήσαις
[466]	οὖν δοκοῦσί σοι ὡς κόλακες	ἐν	ταῖς πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ
[467]	ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες	ἐν	ταῖς πόλεσιν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς
[502]	ῥητορικὴ (καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς	ἐν	~ταῖς πόλεσιν δήμους τοὺς τῶν
[467]	μέγα δύναιντο ἢ οἱ τύραννοι	ἐν	ταῖς πόλεσιν, ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης)
[466]	καὶ τοὺς τυράννους ~δύνασθαι μὲν	ἐν	ταῖς πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ
[466]	οὐ νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον δύνανται	ἐν	ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ
[504]	αὐτοῦ τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη μὲν	ἐν	ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία δὲ
[452]	ἂν πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται. καίτοι	ἐν	ταύτῃ τῇ δυνάμει δοῦλον ~μὲν
[510]	ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι. οὗτος ~μέγα	(ἐν	ταύτῃ τῇ πόλει δυνήσεται, τοῦτον
[510]	~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα τις ἐννοήσειεν	ἐν	ταύτῃ τῇ πόλει τῶν νέων,
[452]	ἅμα δὲ τοῦ ἄλλων ἄρχειν	ἐν	τῇ αὑτοῦ πόλει ~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης)
[492]	τοῖς ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα ἄρχοντες	ἐν	τῇ ἑαυτῶν ~πόλει; ἀλλὰ τῇ
[484]	ἄν τις αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται	ἐν	τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ περαιτέρω
[511]	τῶν ἄλλων ὀλίγου πάντων τῶν	ἐν	τῇ πόλει· ἀλλὰ καὶ σὺ
[473]	διαφυγὼν τύραννος καταστῇ καὶ ἄρχων	ἐν	τῇ πόλει ~διαβιῷ ποιῶν ὅτι
[510]	(δύνασθαι, ὡς ὁ ὑμέτερος ~λόγος,	ἐν	τῇ πόλει διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης) πάνυ
[466]	~ἐλάχιστον τοίνυν μοι δοκοῦσι τῶν	ἐν	τῇ πόλει δύνασθαι οἱ ῥήτορες.
[513]	ἔσται ταύτης ~τῆς δυνάμεως τῆς	ἐν	τῇ πόλει. εἰ δέ σοι
[510]	ἥδε· ἢ αὐτὸν ἄρχειν δεῖν	ἐν	τῇ ~πόλει ἢ καὶ τυραννεῖν,
[518]	ἄνθρωποι (καλοὶ κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν πολῖται	ἐν	τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ
[468]	σοι ποιεῖν ὅτι δοκεῖ σοι	ἐν	τῇ πόλει ~μᾶλλον ἢ μή,
[469]	τοῦτο λέγω ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι	ἐν	τῇ πόλει, ὃ ἂν δοκῇ
[510]	καὶ ἀπαίδευτος, εἴ τις τούτου	ἐν	τῇ ~πόλει πολὺ βελτίων εἴη,
[468]	ὅπως ὁ τοιοῦτος (μέγα δύναται	ἐν	τῇ πόλει ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ
[513]	ἥτις (σε ποιήσει μέγα δύνασθαι	ἐν	τῇ πόλει τῇδε ~ἀνόμοιον ὄντα
[486]	οὐσίαν, ἀτεχνῶς δὲ ἄτιμον ζῆν	ἐν	τῇ πόλει; τὸν δὲ ~τοιοῦτον,
[513]	προσφιλὴς εἶναι καὶ μέγα δύνασθαι	ἐν	τῇ πόλει· τοῦθ' ὅρα εἰ
[524]	τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι,	ἐν	τῇ τριόδῳ ~ἐξ ἧς φέρετον
[504]	~ἔγωγε. τί δὲ αὖ τῷ	ἐν	τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς
[524]	ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα ἐστὶν	ἐν	τῇ ~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ
[524]	~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματος ἔσχεν	ἐν	τῇ ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν
[453]	δύνασθαι ἢ πειθὼ τοῖς ἀκούουσιν	ἐν	τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς,
[513]	γὰρ ἔρως, ὦ Καλλίκλεις, ἐνὼν	ἐν	τῇ ψυχῇ τῇ σῇ ἀντιστατεῖ
[469]	ἔσται ~οὕτω (μέγα ἐγὼ δύναμαι	ἐν	τῇδε τῇ πόλει, εἰ οὖν
[521]	ὡς ἀληθῶς, εἰ μὴ οἴομαι	ἐν	τῇδε τῇ πόλει ~ὁντινοῦν ἂν
[517]	~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα τὰ πολιτικὰ	ἐν	τῇδε τῇ πόλει. σὺ δὲ
[525]	πάθη. ~(προσήκει δὲ παντὶ τῷ	ἐν	τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς
[501]	ἅπασαι, οἷον ἡ κιθαριστικὴ ἡ	ἐν	τοῖς ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[483]	πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει, καὶ	ἐν	~τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ τῶν
[454]	τῆς ἐν τοῖς δικαστηρίοις καὶ	ἐν	τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ καὶ
[511]	ἐμὲ μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν τὴν	ἐν	τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ
[471]	με ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ	ἐν	τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ
[454]	πειθοῦς λέγω, ὦ Σώκρατες, τῆς	ἐν	τοῖς δικαστηρίοις καὶ ἐν τοῖς
[513]	ἄνευ γὰρ δὴ τούτου, ὡς	ἐν	τοῖς ~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος
[509]	σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν	ἐν	τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ τε
[473]	καὶ σύ. εἶπον ἐγώ ~που	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[502]	ῥητορεύειν δοκοῦσί σοι οἱ ποιηταὶ	ἐν	τοῖς ~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[458]	δή, ὦ Γοργία, ἃ θαυμάζω	ἐν	τοῖς λεγομένοις ὑπὸ σοῦ· ἴσως
[489]	δὴ καὶ ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ	ἐν	τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν τις
[483]	τοῦτο τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς	ἐν	τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν τις
[517]	~ποιοῦμεν ἐγώ τε καὶ σὺ	ἐν	τοῖς λόγοις· ἐν παντὶ γὰρ
[482]	ὁμολογίας ~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς	ἐν	τοῖς λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἃ
[487]	πέρι νυνί· (ἐάν τι σὺ	ἐν	τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον
[461]	εἴ τι ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας)	ἐν	τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν
[450]	ἄν τις, εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν	ἐν	τοῖς λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα
[461]	τῆς ὁμολογίας ἐναντίον τι ~συνέβη	ἐν	τοῖς (λόγοις τοῦτο ὃ> δὴ
[482]	~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι	ἐν	τοῖς λόγοις ὡς ἀληθῶς δημηγόρος
[459]	τὸ ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν,	ἐν	τοῖς μὴ εἰδόσιν; οὐ γὰρ
[456]	δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς	ἐν	τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν
[457]	παντὸς λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι	ἐν	τοῖς πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ ὅτου
[459]	γὰρ σὸν ἔργον ποιήσεις δ'	ἐν	τοῖς πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν
[492]	φασιν εἶναι τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ	ἐν	τοῖς πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι
[508]	ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ	ἐν	τοῖς πρόσθεν λόγοις οὕτω φανέντα,
[489]	ὥστε κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ λέγειν	ἐν	τοῖς ~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ
[460]	οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἐν	τοῖς πρώτοις γε, ὦ Γοργία,
[484]	λόγων οἷς δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν	ἐν	τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις καὶ
[451]	σαφές. ~οἴομαι γάρ σε ἀκηκοέναι	ἐν	τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο
[492]	θαυμάζοιμ' ἂν εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ	ἐν	τοῖσδε λέγει, λέγων ~τίς δ'
[527]	καὶ ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ'	ἐν	τοσούτοις λόγοις τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων
[526]	ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν κωλύει καὶ	ἐν	τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι, καὶ
[521]	ἂν ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος	ἐν	τούτοις ληφθείς, εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ
[483]	τὰ τοῦ νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα	ἐν	τούτοις, τῷ ἀδικεῖν τε καὶ
[494]	χαίροντα ἔτι μήτε λυπούμενον. ἀλλ'	ἐν	τούτῳ ἐστὶν τὸ ~ἡδέως ζῆν,
[470]	καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί δέ;	ἐν	τούτῳ ἡ πᾶσα εὐδαιμονία ἐστίν;
[484]	Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ ἐστιν ἕκαστος	ἐν	τούτῳ, καὶ ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται,
[522]	ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί ἂν οἴει	ἐν	τούτῳ τῷ κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν
[484]	~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι	ἐν	τῷ ᾄσματι ἐν ᾧ λέγει
[465]	ὁμοῦ ἂν ~πάντα χρήματα ἐφύρετο	ἐν	τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων τῶν
[465]	ἅτε δ' ἐγγὺς ὄντων φύρονται	ἐν	τῷ αὐτῷ καὶ περὶ ταὐτὰ
[490]	ποτε αὖ νῦν λέγεις; ἐὰν	ἐν	τῷ αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ νῦν,
[526]	αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος	ἐν	τῷ βίῳ, ἠγάσθη τε καὶ
[490]	~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον δεῖ νέμειν,	ἐν	τῷ δὲ ἀναλίσκειν τε αὐτὰ
[525]	παραδείγματα ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν Ἅιδου	ἐν	τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ τῶν
[500]	δὴ ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά τε	ἐν	τῷ δήμῳ καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα
[451]	τί; εἴποιμ' ἂν ὥσπερ οἱ	ἐν	τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ
[515]	~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς ἤρχετο λέγειν	ἐν	τῷ δήμῳ, χείρους ἦσαν οἱ
[521]	ταῦτα, οὐχ ἕξω ὅτι ~λέγω	ἐν	τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς δέ
[472]	τρίποδες οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν	ἐν	τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ βούλῃ,
[477]	~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ τῶν ὡμολογημένων	ἐν	τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[475]	καὶ ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν	ἐν	τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι
[499]	τὸ σῶμα ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν	ἐν	τῷ ἐσθίειν ~καὶ πίνειν ἡδονάς,
[474]	ἢ κατὰ ἡδονήν τινα, ἐὰν	ἐν	τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ ~τοὺς
[524]	~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν	ἐν	τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ
[457]	ἀλλ' οὐ ζητοῦντας τὸ προκείμενον	ἐν	~τῷ λόγῳ· καὶ ἔνιοί γε
[474]	~διαλέγομαι. ὅρα οὖν εἰ ἐθελήσεις	ἐν	τῷ μέρει διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος
[462]	ἔλεγον, ἀναθέμενος ὅτι σοι δοκεῖ,	ἐν	τῷ μέρει ~ἐρωτῶν τε καὶ
[474]	ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ	ἐν	τῷ μέρει παράδος, ~καὶ πείρασαι
[514]	~τέχνην, τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο	ἐν	τῷ πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν
[503]	~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν,	ἐν	τῷ πρόσθεν χρόνῳ χείρους ~ὄντες;
[462]	ὃ φῂς σὺ ποιῆσαι τέχνην	ἐν	τῷ συγγράμματι (ὃ ἐγὼ ἔναγχος
[499]	τούτων αἱ μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι	ἐν	τῷ σώματι, ἢ ἰσχὺν ἢ
[524]	ἴχνη εἶχε τῶν πληγῶν οὐλὰς	ἐν	τῷ σώματι ἢ ὑπὸ μαστίγων
[504]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν ὄνομά ἐστιν	ἐν	τῷ σώματι τῷ ἐκ τῆς
[512]	ὠφέληται· εἰ δέ τις ἄρα	ἐν	τῷ τοῦ σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ
[503]	δὲ μὴ τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ	ἐν	τῷ ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς
[494]	τούτῳ ἐστὶν τὸ ~ἡδέως ζῆν,	ἐν	τῷ ὡς πλεῖστον ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης)
[487]	εἴη, καὶ οἶδα ὅτι ἐνίκα	~ἐν	ὑμῖν τοιάδε τις δόξα, μὴ
[500]	(ἐπὶ) τόνδε τὸν βίον τὸν	ἐν	~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί ποτ' ἐστὶν
[477]	ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε δὲ σκόπει·	ἐν	χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην
[478]	ἄρα ὁ μὴ ἔχων κακίαν	ἐν	ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο ~(μέγιστον τῶν
[478]	κακὸν εἴτ' ἐν σώματι εἴτ'	ἐν	ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος καὶ ἀπαλλαττόμενος
[464]	καὶ ἐν σώματι εἶναι καὶ	ἐν	ψυχῇ, ὃ ποιεῖ μὲν δοκεῖν
[477]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	ἐν	ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ τινα εἶναι;
[465]	ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας	ἐν	ψυχῇ, ὡς ἐκεῖνο ἐν σώματι.
[493]	σῆμα, τῆς ~δὲ ψυχῆς τοῦτο	ἐν	ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει ὂν
[451]	ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο τὸ ~σκολιόν,	ἐν	ᾧ καταριθμοῦνται ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν
[484]	λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι	ἐν	ᾧ λέγει ὅτι ~νόμος ὁ
[459]	~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ γὰρ ἔλεγον,	ἔν	γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ
[459]	μὴ εἰδόσιν; οὐ γὰρ δήπου	ἔν	γε τοῖς εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ
[481]	καὶ ἔστιν τις χρεία, ὡς	~ἔν	γε τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη
[481]	ἀλλ' ~ἄνω (καὶ κάτω μεταβαλλομένου·	ἔν	τε τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι
[449]	καὶ γὰρ αὖ καὶ ~τοῦτο	ἕν	ἐστιν ὧν φημι, μηδένα ἂν
[522]	βοηθεῖν; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἐκεῖνό γε	ἓν	αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ Καλλίκλεις, ὃ
[463]	μὲν καὶ ἄλλα μόρια εἶναι,	ἓν	δὲ καὶ ἡ ὀψοποιική· ὃ
[472]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ δέ φημι ἀδύνατον.	ἓν	μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν
[461]	ἂν σὺ βούλῃ, ἐάν μοι	ἓν	μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί τοῦτο
[447]	ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτῷ	ἓν	τοῦτ' ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε
[521]	ὦ Σώκρατες, πιστεύειν μηδ' ἂν	ἓν	τούτων παθεῖν, ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν
[516]	ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ ὁ ἄνθρωπος	ἓν	τῶν ~ζῴων ἐστὶν ἢ οὔ;
[453]	ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ εἶναι τούτων	ἕνα·	ἀξιῶ δὲ καὶ σέ. ~(Γοργίας)
[524]	Ἀσίας, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν,	~(ἕνα	δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν·
[491]	ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ἕνα	ἕκαστον λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα·
[474]	δὲ ~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ	ἕνα	ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ (πολλοῖς
[525]	καὶ νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ φημι	ἕνα	καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ
[474]	ἐγὼ γὰρ ὧν ἂν λέγω	ἕνα	μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι, αὐτὸν
[482]	ἀλλ' ἐναντία λέγειν μᾶλλον ἢ	ἕνα	ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι
[472]	δὲ ἂν μὴ σὲ αὐτὸν	ἕνα	ὄντα μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ
[471]	~εὐδοκίμους, ὁ δὲ τἀναντία λέγων	ἕνα	τινὰ παρέχηται ἢ μηδένα. ~οὗτος
[462]	ἐν τῷ συγγράμματι (ὃ ἐγὼ	ἔναγχος	~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις;
[482]	ὡς τὰ ~πολλὰ δὲ ταῦτα	ἐναντί'	ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ τε φύσις
[482]	δὴ ταύτην τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι	ἐναντία	αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ δὲ
[495]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, εἴπερ	ἐναντία	ἐστὶν ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ
[487]	τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ	ἐναντία	λέγειν ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ
[482]	ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ	ἐναντία	λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς
[482]	ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν μοι ἀλλ'	ἐναντία	λέγειν μᾶλλον ἢ ἕνα ὄντα
[483]	τολμᾷ λέγειν ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται	ἐναντία	~λέγειν. ὃ δὴ καὶ σὺ
[481]	τῶν ἀνθρώπων καὶ ~πάντα τὰ	ἐναντία	πράττομεν, ὡς ἔοικεν, ἢ ἃ
[468]	οἰόμενοι βέλτιον εἶναι, ~καὶ τὸ	ἐναντίον	ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ
[489]	ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων ὅτι	ἐναντίον	ἐστὶν ὁ νόμος καὶ ἡ
[487]	αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία λέγειν	ἐναντίον	πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα περὶ
[461]	ἐκ ταύτης ἴσως τῆς ὁμολογίας	ἐναντίον	τι ~συνέβη ἐν τοῖς (λόγοις
[481]	λόγοις οὐχ οἷός τ' εἶ	~ἐναντιοῦσθαι,	ὥστε, εἴ τίς σου λέγοντος
[475]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν τῷ	ἐναντίῳ,	λύπῃ τε καὶ κακῷ; ~(Πῶλος)
[507]	οὗτος δ' ἂν εἴη ὁ	ἐναντίως	~ἔχων τῷ σώφρονι, ὁ ἀκόλαστος,
[457]	(δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ ~δ'	ἐναντίως	χρῆται. τὸν οὖν οὐκ ὀρθῶς
[487]	μὲν καὶ (φίλω ἐστὸν ἐμώ,	~ἐνδεεστέρω	δὲ παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον
[487]	αὐτὸ ~συνεχώρησας σὺ οὔτε σοφίας	ἐνδείᾳ	οὔτ' αἰσχύνης περιουσίᾳ, οὐδ' αὖ
[522]	ἄν· εἰ δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς	ἐνδείᾳ	~τελευτῴην ἔγωγε, εὖ οἶδα ὅτι
[496]	πλείω ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν	ἔνδειαν	καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης)
[496]	δὲ πίνειν πλήρωσίς τε τῆς	ἐνδείας	καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[484]	καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ λέγω	ἐνδείκνυσθαι	ἐν τῷ ᾄσματι ἐν ᾧ
[488]	οἷόν μοι δοκεῖς καὶ τότε	~ἐνδείκνυσθαι,	ὡς αἱ μεγάλαι πόλεις ἐπὶ
[493]	δὴ οὗτος σοί, ὦ Καλλίκλεις,	~ἐνδείκνυται	ὡς τῶν ἐν Ἅιδου τὸ
[488]	μὴ ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς μοι	ἔνδειξαι	τί ἔστιν τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον
[493]	μὴν ὃ ἐγὼ βούλομαί σοι	ἐνδειξάμενος,	ἐάν πως οἷός τε ὦ,
[481]	ἄλλοι, οὐκ ἂν ἦν ῥᾴδιον	~(ἐνδείξασθαι	τῷ ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ πάθημα.
[524]	ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα	ἔνδηλα.	ἑνὶ δὲ λόγῳ, οἷος εἶναι
[524]	τὴν ψυχὴν εἶναι, ὦ Καλλίκλεις·	ἔνδηλα	πάντα ἐστὶν ἐν τῇ ~ψυχῇ,
[524]	τὰ θεραπεύματα καὶ τὰ παθήματα	ἔνδηλα	(πάντα. ~οἷον εἴ τινος μέγα
[524]	εἶναι παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν,	ἔνδηλα	ταῦτα ~καὶ τελευτήσαντος ἢ πάντα
[484]	ἐὰν δὲ περαιτέρω τοῦ δέοντος	ἐνδιατρίψῃ,	διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ
[447]	ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλοιτο τῶν	ἔνδον	ὄντων, καὶ ~πρὸς ἅπαντα ἔφη
[455]	γὰρ καὶ τυγχάνει τις τῶν	ἔνδον	ὄντων ~μαθητής σου βουλόμενος γενέσθαι,
[499]	ὅτι, κἂν ~παίζων τίς σοι	ἐνδῷ	ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ
[512]	(αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι	ἐνέβησαν,	οὔτε τὰ σώματα ~οὔτε τὰς
[468]	μή; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἕνεκ'	ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα
[454]	τὸν λόγον ἐρωτῶ, οὐ σοῦ	ἕνεκα	ἀλλ' ἵνα μὴ ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες
[453]	οὐκ αὐτὸς λέγω; οὐ σοῦ	~ἕνεκα	ἀλλὰ τοῦ λόγου, ἵνα οὕτω
[499]	οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)	~ἕνεκα	γάρ που τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα
[500]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα	ἕνεκα	δεῖ καὶ τἆλλα καὶ τὰ
[457]	ἀλλ' ~οὐδέν τι μᾶλλον τούτου	ἕνεκα	δεῖ οὔτε τοὺς ἰατροὺς τὴν
[456]	(τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ τούτου	ἕνεκα	δεῖ πρὸς ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους,
[456]	ἢ τῶν φίλων, οὐ τούτου	ἕνεκα	δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς
[500]	πράξεων ~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου	ἕνεκα	δεῖν πάντα τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ'
[453]	περὶ τίνων αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ	ἕνεκα	δὴ αὐτὸς ὑποπτεύων σὲ ἐρήσομαι,
[457]	οὔτε αἰτία οὔτε πονηρὰ τούτου	ἕνεκά	ἐστιν, ~ἀλλ' οἱ μὴ χρώμενοι
[497]	Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ ἡμῶν	ἕνεκα,	ἵνα περανθῶσιν οἱ ~λόγοι. ~(Καλλίκλης)
[516]	ὄντος. ~(Καλλίκλης) τί οὖν; τούτου	ἕνεκα	κακὸς ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων
[462]	ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ Γοργίου	ἕνεκα	λέγειν, μὴ οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν
[457]	ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ δὴ	ἕνεκα	λέγω ταῦτα; ὅτι νῦν ἐμοὶ
[512]	ἄλλων τεχνῶν ὅσαι τοῦ σῴζειν	~ἕνεκα	πεποίηνται. ἀλλ' ὦ μακάριε, ὅρα
[454]	ὅπερ γὰρ λέγω, τοῦ ἑξῆς	ἕνεκα	~περαίνεσθαι τὸν λόγον ἐρωτῶ, οὐ
[467]	ἢ ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν, οὗ	ἕνεκα	πίνουσιν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι τὸ
[467]	ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι οὗ	ἕνεκα	πλέουσιν, πλουτεῖν· ~πλούτου γὰρ ἕνεκα
[467]	ἕνεκα πλέουσιν, πλουτεῖν· ~πλούτου γὰρ	ἕνεκα	πλέουσιν. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[467]	ὃ πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο (οὗ	ἕνεκα	πράττει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[467]	πράττωσιν ~ἑκάστοτε, ἢ ἐκεῖνο οὗ	ἕνεκα	πράττουσιν τοῦθ' ὃ πράττουσιν; οἷον
[468]	ἐκεῖνα βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ	ἕνεκα	ταῦτα ποιοῦμεν; ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[468]	ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ	ἕνεκα,	τοῦ ἀγαθοῦ· ἢ οὔ; ~(Πῶλος)
[506]	ἕνεκα τοῦ ἡδέος; ~τὸ ἡδὺ	ἕνεκα	τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ δέ ἐστιν
[506]	ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ τὸ ἡδὺ	ἕνεκα	τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ τὸ
[506]	ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ τὸ ἀγαθὸν	ἕνεκα	τοῦ ἡδέος; ~τὸ ἡδὺ ἕνεκα
[502]	χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις ὡρμημένοι, καὶ	ἕνεκα	τοῦ ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες
[467]	πάντων; ἐάν τίς τι πράττῃ	ἕνεκά	του, οὐ τοῦτο ~βούλεται ὃ
[468]	φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ	ἕνεκά	του ποιοῦμεν, μὴ ἐκεῖνα βούλεσθαι,
[456]	φίλων καὶ ἐχθρῶν, οὐ τούτου	ἕνεκα	τοὺς φίλους δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ
[493]	ἐποχετεύοι μήτε τι ~φροντίζοι, ἀλλ'	ἕνεκα	τούτων ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ δ'
[468]	~πότερον οὖν τὰ μεταξὺ ταῦτα	ἕνεκα	τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν πράττωσιν,
[516]	εἰ ~μὴ διὰ τὸν πρύτανιν,	ἐνέπεσεν	ἄν; καίτοι οὗτοι, εἰ ἦσαν
[520]	ὡς τὸ εἰκός, μόνοις τούτοις	~ἐνεχώρει,	εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην μὲν
[526]	ἐγώ φημι ἀντὶ πάντων τῶν	ἐνθάδε	ἀγώνων εἶναι, καὶ ὀνειδίζω σοι
[449]	γε δὴ ταῦτα οὐ μόνον	ἐνθάδε	ἀλλὰ καὶ ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[472]	συγγένεια ἥντινα ἂν βούλῃ τῶν	ἐνθάδε	~ἐκλέξασθαι. ἀλλ' ἐγώ σοι εἷς
[526]	~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ	ἐνθάδε	καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι δὲ
[525]	γίγνεται αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία καὶ	ἐνθάδε	καὶ ἐν Ἅιδου· οὐ γὰρ
[527]	ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον ἢ ἐγὼ	ἐνθάδε	σὺ ἐκεῖ, καί σε ἴσως
[454]	~καλῶς γὰρ οἴει· γνώσῃ δὲ	ἐνθένδε.	εἰ γάρ τίς σε ἔροιτο·
[499]	σου ἀκροῶμαι, ὦ Σώκρατες, καθομολογῶν,	ἐνθυμούμενος	ὅτι, κἂν ~παίζων τίς σοι
[507]	γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ μὴ	ἔνι	~κοινωνία, φιλία οὐκ ἂν εἴη.
[524]	καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα.	ἑνὶ	δὲ λόγῳ, οἷος εἶναι παρεσκεύαστο
[488]	τοὺς νόμους ~τίθενται ἐπὶ τῷ	ἑνί,	ὥσπερ καὶ σὺ ἄρτι ἔλεγες.
[450]	ἐστιν καὶ λόγου βραχέος ~δέονται,	ἔνιαι	δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ τῆς
[450]	καὶ ἄλλαι πολλαὶ τέχναι, ὧν	ἔνιαι	σχεδόν τι ~ἴσους τοὺς λόγους
[449]	~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν, ὦ Σώκρατες,	ἔνιαι	τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν
[487]	ἀσκητέον εἴη, καὶ οἶδα ὅτι	ἐνίκα	~ἐν ὑμῖν τοιάδε τις δόξα,
[457]	προκείμενον ἐν ~τῷ λόγῳ· καὶ	ἔνιοί	γε τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες
[472]	ἄξιός ἐστιν πρὸς τὴν (ἀλήθειαν·	~ἐνίοτε	γὰρ ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις
[526]	ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα πάσχει.	ἐνίοτε	δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν
[470]	ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα,	ἐνίοτε	δὲ οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[468]	ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε δὲ τοῦ κακοῦ,	ἐνίοτε	δὲ οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ
[468]	ἐνίοτε μὲν μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ,	~(ἐνίοτε	δὲ τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε δὲ
[512]	κυβερνήτου, ~οὔτε ἄλλου οὐδενὸς ἐλάττω	ἐνίοτε	δύναται σῴζειν· πόλεις γὰρ ἔστιν
[470]	καὶ τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν	ἐνίοτε	μὲν ἄμεινον εἶναι ταῦτα ~ποιεῖν
[467]	κακὰ ἆρα τοιάδε λέγεις, ἃ	ἐνίοτε	μὲν μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε
[458]	σὺ ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι χρῆν	ἐννοεῖν	καὶ τὸ τῶν παρόντων. πάλαι
[481]	τὸ ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω δ'	ἐννοήσας	ὅτι ἐγώ τε καὶ ~σὺ
[510]	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα τις	ἐννοήσειεν	ἐν ταύτῃ τῇ πόλει τῶν
[487]	ταῦτ' ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ.	~ἐννοῶ	γὰρ (ὅτι τὸν μέλλοντα βασανιεῖν
[482]	τοῖς λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἃ	ἐνόει	~εἰπεῖν. σὺ γὰρ τῷ ὄντι,
[477]	~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην τινὰ	ἐνορᾷς	ἢ πενίαν; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ
[488]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ τοῦ	ἑνὸς	κρείττους εἰσὶν κατὰ φύσιν; οἳ
[489]	~τοὺς δύο βελτίους ἡγῇ τοῦ	ἑνός,	οὐδὲ τοὺς σοὺς δούλους βελτίους
[459]	ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας) τοῦτο	ἐνταῦθά	γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[484]	δεσπότης ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος, καὶ	ἐνταῦθα	(ἐξέλαμψεν τὸ τῆς φύσεως δίκαιον.
[527]	πράξει. ἐμοὶ οὖν πειθόμενος ~ἀκολούθησον	ἐνταῦθα,	οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν
[489]	οὔ; καὶ ὅπως μὴ ~ἁλώσῃ	ἐνταῦθα	σὺ αὖ αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν, ἢ
[461]	ἐξουσία τοῦ λέγειν, ἔπειτα σὺ	ἐνταῦθα	τούτου μόνος ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ ἀντίθες
[494]	~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ ἐγὼ ἄγω	ἐνταῦθα,	ὦ γενναῖε, ἢ ἐκεῖνος ὃς
[509]	ἔχει, ὅτι μέντοι ὧν ἐγὼ	ἐντετύχηκα,	~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς οἷός τ'
[486]	ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ	ἐντετυχηκέναι.	~(Καλλίκλης) τί δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ
[486]	ἐρῶ· νῦν οἶμαι ἐγὼ σοὶ	ἐντετυχηκὼς	τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί
[485]	(ὅπου δ' ἂν φαῦλος ᾖ,	ἐντεῦθεν	φεύγει καὶ λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ
[487]	καὶ παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ πολλοῖς	ἐντυγχάνω	οἳ ἐμὲ οὐχ οἷοί τέ
[513]	δήμου γὰρ ἔρως, ὦ Καλλίκλεις,	ἐνὼν	ἐν τῇ ψυχῇ τῇ σῇ
[511]	διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν	ἐξ	Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ, οἶμαι δύ'
[511]	δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο, ἐὰν δὲ	ἐξ	Αἰγύπτου ἢ ἐκ ~τοῦ Πόντου,
[510]	αὐτὸν ὁ τύραννος καὶ τούτῳ	ἐξ	~ἅπαντος (τοῦ νοῦ οὐκ ἄν
[488]	ὕστερον, ὡς μηδενὸς ἄξιον ὄντα.	ἐξ	~ἀρχῆς δέ μοι ἐπανάλαβε πῶς
[489]	εἰσιν ἢ σύ. ἀλλὰ πάλιν	ἐξ	ἀρχῆς εἰπὲ τί ποτε λέγεις
[506]	καὶ πέραινε. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δὴ	ἐξ	ἀρχῆς ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν λόγον.
[474]	ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ ἂν εἰ	ἐξ	ἀρχῆς σε ἠρώτων· πότερον δοκεῖ
[492]	τὴν αὑτῶν ἀνανδρίαν. ἐπεὶ ὅσοις	ἐξ	ἀρχῆς ὑπῆρξεν ἢ βασιλέων ~ὑέσιν
[454]	τῶν δικαίων τε καὶ ἀδίκων;	ἐξ	ἧς πιστεύειν γίγνεται ἄνευ τοῦ
[454]	γίγνεται ἄνευ τοῦ εἰδέναι ἢ	ἐξ	ἧς ~τὸ εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον
[454]	δῆλον δήπου, ὦ Σώκρατες, ὅτι	ἐξ	ἧς τὸ πιστεύειν. ~(Σωκράτης) ~ἡ
[524]	τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ	~ἐξ	ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ
[517]	τοὺς ἄνδρας· οὗτοι δὲ ~ἀνεφάνησαν	ἐξ	ἴσου τοῖς νῦν ὄντες, ὥστε,
[504]	σώματος τάξεσιν ~ὄνομα εἶναι ὑγιεινόν,	ἐξ	οὗ ἐν αὐτῷ ἡ ὑγίεια
[448]	~δῆλος γάρ μοι πῶλος καὶ	ἐξ	ὧν εἴρηκεν ὅτι τὴν καλουμένην
[486]	χρὴ φάναι εἶναι εἴτε φλυαρίας,	ἐξ	ὧν κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις δόμοις· ζηλῶν
[512]	αὐτὸς λαβεῖν τὴν ἐκείνου. ~καίτοι	ἐξ	ὧν τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι
[516]	~μὰ Δί' οὐδέ γε σὺ	ἐξ	ὧν ὡμολόγεις. πάλιν δὲ λέγε
[471]	ἡλικιώτην, ἐμβαλὼν εἰς ἅμαξαν, νύκτωρ	~ἐξαγαγὼν	ἀπέσφαξέν τε καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους.
[519]	ἀνθρώπους ἀγαθοὺς καὶ δικαίους γενομένους,	ἐξαιρεθέντας	μὲν ~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ διδασκάλου,
[523]	ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν ~θεωροῦντα	ἐξαίφνης	ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον πάντων τῶν
[488]	ἴσθι τοῦτο ὅτι οὐχ ἑκὼν	ἐξαμαρτάνω	ἀλλ' ἀμαθίᾳ τῇ ἐμῇ· σὺ
[452]	ὁ ~ἰατρὸς ὅτι ὦ Σώκρατες,	ἐξαπατᾷ	σε Γοργίας· οὐ γάρ ἐστιν
[464]	ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν ἄνοιαν ~καὶ	ἐξαπατᾷ,	ὥστε δοκεῖ πλείστου ἀξία εἶναι.
[499]	ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι	ἐξαπατηθήσεσθαι,	ὡς ὄντος φίλου· νῦν δὲ
[499]	οὕτως ἔχειν, τοτὲ δὲ ἑτέρως,	ἐξαπατῶν	με. καίτοι οὐκ ᾤμην γε
[503]	καὶ οἵους σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~ἐξαρκεῖ.	εἰ γὰρ καὶ τοῦτό ἐστι
[476]	πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ δὲ σὺ	ἐξαρκεῖς	εἷς ὢν (μόνος καὶ ὁμολογῶν
[493]	~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς καὶ	ἐξαρκούντως	ἔχοντα βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον
[512]	~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους	ἐξεβίβασεν	ἢ οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε τὰ
[521]	εἴπω ὅτι ἀλλ' ἀφελόμενος οὐχ	ἕξει	ὅτι χρήσεται αὐτοῖς, ἀλλ' ὥσπερ
[487]	ἡ ~σὴ ὁμολογία τέλος ἤδη	ἕξει	τῆς ἀληθείας. πάντων δὲ καλλίστη
[469]	ἔγωγε τοῦτο λέγω ὅπερ ἄρτι,	ἐξεῖναι	ἐν τῇ πόλει, ὃ ἂν
[468]	ὦ Σώκρατες, οὐκ ἂν δέξαιο	ἐξεῖναί	σοι ποιεῖν ὅτι δοκεῖ σοι
[452]	ταύτῃ τῇ δυνάμει δοῦλον ~μὲν	ἕξεις	τὸν ἰατρόν, δοῦλον δὲ τὸν
[484]	ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα	(ἐξέλαμψεν	τὸ τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ
[470]	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε καὶ	ἐξελαύνειν	ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε
[460]	~μὴ τῷ διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ'	ἐξελαύνειν	ἐκ τῆς πόλεως, ἀλλὰ τῷ
[466]	τύραννοι, καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ	ἐξελαύνουσιν	ἐκ ~τῶν πόλεων ὃν ἂν
[508]	~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς. εἶεν· ἢ	ἐξελεγκτέος	δὴ οὗτος ὁ λόγος (ἡμῖν
[470]	πρώην γεγονότα ταῦτα ἱκανά σε	ἐξελέγξαι	ἐστὶν καὶ ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ
[497]	ὦ Καλλίκλεις· ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει	ἐξελέγξαι	ὅπως ἂν βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα
[473]	ἐκείνου χαλεπώτερόν ἐστιν, ὦ Σώκρατες,	ἐξελέγξαι.	~(Σωκράτης) ~οὐ δῆτα, ὦ Πῶλε,
[467]	ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ κολακείαν, ἐμὲ	ἐξελέγξας;	εἰ δέ με ἐάσεις ἀνέλεγκτον,
[471]	ᾧ με καὶ ἂν παῖς	ἐξελέγξειε,	καὶ ἐγὼ ὑπὸ σοῦ νῦν,
[482]	αὐτὸς λεγομένοις. ἢ οὖν ἐκείνην	ἐξέλεγξον,	ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον, ὡς οὐ
[497]	καὶ ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ καὶ	~ἐξελέγχει.	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί σοὶ διαφέρει;
[473]	ξένων; ταῦτα λέγεις ἀδύνατον εἶναι	ἐξελέγχειν;	~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ αὖ, ὦ γενναῖε
[506]	(καλῶς λέγειν. καί με ἐὰν	ἐξελέγχῃς,	οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί σοι ὥσπερ σὺ
[467]	ταῖς πόλεσιν, ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης)	ἐξελεγχθῇ	ὑπὸ Πώλου ὅτι ποιοῦσιν ἃ
[522]	εἰ μὲν οὖν ἐμέ τις	ἐξελέγχοι	ταύτην τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα
[522]	ἐν ~πολλοῖς καὶ ἐν ὀλίγοις	ἐξελεγχόμενος	καὶ μόνος ὑπὸ μόνου, καὶ
[471]	σοῦ νῦν, ὡς σὺ οἴει,	~ἐξελήλεγμαι	τούτῳ τῷ λόγῳ, φάσκων τὸν
[473]	δὲ μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει	ἐξεληλέγχθαι,	ὦ Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα λέγῃς
[517]	~ῥητορικῇ ἐχρῶντο οὐ γὰρ ἂν	ἐξέπεσον	οὔτε τῇ κολακικῇ. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ
[461]	~ὦ κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά τοι	ἐξεπίτηδες	κτώμεθα ἑταίρους καὶ ὑεῖς, ἵνα
[517]	ἔρχεται σώματα εἰς ἐπιθυμίαν· καὶ	ἐξεπίτηδές	σοι διὰ τῶν αὐτῶν εἰκόνων
[494]	Πῶλον μὲν καὶ Γοργίαν καὶ	ἐξέπληξα	καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ δὲ
[462]	αὖ ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ μὴ	ἐξέσται	(μοι ἀπιέναι καὶ μὴ ἀκούειν
[461]	χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί δέ; οὐκ	ἐξέσται	μοι λέγειν ὁπόσα ἂν βούλωμαι;
[486]	εἴ τι καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι,	ἔξεστιν	ἐπὶ κόρρης τύπτοντα μὴ ~διδόναι
[515]	μοι, (ἐάν τίς σε ταῦτα	ἐξετάζῃ,	ὦ Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς; τίνα
[495]	μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ ὄντα	ἐξετάζοις,	εἴπερ παρὰ τὰ δοκοῦντα σαυτῷ
[514]	ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ	~(ἐξετάσαι	πρῶτον μὲν εἰ ἐπιστάμεθα τὴν
[473]	ἀθλίους ἔφην εἶναι ἐγώ, καὶ	ἐξηλέγχθην	ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ μὰ
[525]	καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ οἷς	ἐξῆν	ἀλλὰ γάρ, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ
[525]	ὡς ἀνίατον οὐ γὰρ ~οἶμαι	ἐξῆν	αὐτῷ· διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν
[454]	ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ λέγω, τοῦ	ἑξῆς	ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν λόγον ἐρωτῶ,
[524]	ἧττον ἑκάτερον ~αὐτοῖν ἔχει τὴν	ἕξιν	τὴν αὑτοῦ ἥνπερ καὶ ὅτε
[454]	ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας ἁπάσας	ἕξομεν	ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας καὶ
[513]	~βιῶναι ὡς ἄριστα βιοίη, ~ἆρα	ἐξομοιῶν	(αὑτὸν τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ ἐν
[492]	~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς ἀνθρώποις, οἷς	ἐξὸν	ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς
[480]	~μὴ ἀδικήσει, ὡς ἱκανὸν κακὸν	ἕξοντα.	οὐ γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[526]	πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον ἐν μεγάλῃ	ἐξουσίᾳ	τοῦ ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως διαβιῶναι.
[461]	οὗ τῆς Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν	ἐξουσία	τοῦ λέγειν, ἔπειτα σὺ ἐνταῦθα
[525]	γεγονότας· οὗτοι γὰρ διὰ τὴν	ἐξουσίαν	μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι.
[525]	ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ	ἐξουσίας	καὶ τρυφῆς καὶ ὕβρεως καὶ
[522]	~οὔτε γὰρ ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα	ἕξω	αὐτοῖς λέγειν, ἃς οὗτοι εὐεργεσίας
[522]	ἢ δημοσίᾳ, οὔτε τὸ ἀληθὲς	ἕξω	εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα
[470]	ἄρα ἐγὼ τῷ παιδὶ χάριν	ἕξω,	ἴσην δὲ καὶ σοί, ἐάν
[521]	παραινεῖς, τὰ κομψὰ ταῦτα, οὐχ	ἕξω	ὅτι ~λέγω ἐν τῷ δικαστηρίῳ.
[525]	ἃ ~ἑκάστη ἡ πρᾶξις αὐτοῦ	ἐξωμόρξατο	εἰς τὴν ψυχήν, καὶ πάντα
[516]	λέγε μοι περὶ Κίμωνος· οὐκ	~ἐξωστράκισαν	αὐτὸν οὗτοι οὓς ἐθεράπευεν, ἵνα
[519]	μή τίς σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης)	~ἔοικά	γε· νῦν γοῦν συχνοὺς τείνω
[474]	οὐ (ταὐτὸν ἡγῇ σύ, ὡς	ἔοικας,	καλόν τε καὶ ἀγαθὸν καὶ
[520]	ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης)	ἔοικέ	γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δέ γε
[470]	~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν δή, ὡς	ἔοικε,	καὶ παρὰ σοῦ καὶ παρ'
[478]	γὰρ τοῦτ' ἦν εὐδαιμονία, ὡς	ἔοικε,	κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν
[494]	μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ δέ, ὡς	~ἔοικε,	μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι. καὶ πρῶτον
[475]	δέ γε κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος)	ἔοικε.	~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν οὖν σὺ
[479]	καὶ ~ῥήτορας καὶ δυνάστας; ~(Πῶλος)	ἔοικε.	~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ που οὗτοι,
[520]	~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ' ἄρα, ὡς	ἔοικε,	τὰς μὲν ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν
[475]	τὸν ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν	~ἔοικεν,	ἀλλὰ σοὶ μὲν οἱ ἄλλοι
[499]	νῦν δὲ ~ἐψεύσθην, καὶ ὡς	ἔοικεν	ἀνάγκη μοι κατὰ τὸν παλαιὸν
[510]	μηδείς με ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς	ἔοικεν,	αὐτῷ ὁδός ἐστιν, εὐθὺς ἐκ
[470]	τε εἶναι, καὶ τοῦτο, ὡς	~ἔοικεν,	ἐστὶν τὸ μέγα δύνασθαι· εἰ
[507]	ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον, ὡς	ἔοικεν,	εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην μὲν διωκτέον
[481]	~πάντα τὰ ἐναντία πράττομεν, ὡς	ἔοικεν,	ἢ ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης) ~ὦ
[498]	~(Σωκράτης) καὶ οἱ ἄφρονες, ὡς	ἔοικεν.	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ
[499]	σοῦ. ἔστιν δὲ δή, ὡς	ἔοικεν,	ὃ νῦν λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί
[517]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα, ὡς	ἔοικεν,	οἱ ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν, (ὅτι
[479]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀγνοῶν γε, ὡς	ἔοικεν,	οἷόν ἐστιν ἡ ὑγίεια καὶ
[510]	~καὶ ἐπὶ τοῦτο ἄρα, ὡς	ἔοικεν,	παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν τινα καὶ
[455]	~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ ἄρα, ὡς	ἔοικεν,	πειθοῦς (δημιουργός ἐστιν πιστευτικῆς ἀλλ'
[450]	~καὶ ἡ ἰατρικὴ ἄρα, ὡς	ἔοικεν,	περὶ λόγους ἐστίν. ~(Γοργίας) ναί.
[479]	καὶ πρῶτον κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος)	ἔοικεν.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ περὶ
[475]	ναί. ~(Σωκράτης) τῷ κακῷ. ~(Πῶλος)	ἔοικεν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον τὸ
[478]	δέ που ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος)	ἔοικεν.	~(Σωκράτης) οὗτος δ' ἦν ὁ
[477]	πάσχει ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος)	ἔοικεν.	~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα; ~(Πῶλος) ναί.
[447]	~ἀλλ' ἦ, τὸ λεγόμενον, κατόπιν	ἑορτῆς	ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ
[447]	~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα γε ἀστείας	ἑορτῆς·	πολλὰ γὰρ καὶ καλὰ (Γοργίας)
[487]	σοῦ, καὶ ~οὐκέτι αὐτὸ δεήσει	ἐπ'	ἄλλην βάσανον ἀναφέρειν. οὐ γὰρ
[514]	~δημοσίοις ἔργοις καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους	ἐπ'	αὐτά. φῶμεν ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι
[501]	αὐτῇ ἐστιν ἅπασα, κομιδῇ ~ἀτέχνως	ἐπ'	αὐτὴν ἔρχεται, οὔτε τι τὴν
[447]	ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν)	~ἐπ'	αὐτό γέ τοι τοῦτο πάρεσμεν.
[492]	ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην	ἐπαγάγοιντο	τὸν τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον
[458]	ἐμέ γε μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν	~ἐπαγγειλάμενον	ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλεται. (ἀλλ'
[447]	ἀνδρός, καὶ τί ~ἐστιν ὃ	ἐπαγγέλλεταί	τε καὶ διδάσκει· τὴν δὲ
[447]	ἀληθῆ λέγει Καλλικλῆς ὅδε ὅτι	~ἐπαγγέλλῃ	ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἄν τίς σε
[449]	φῶμεν δυνατὸν εἶναι ποιεῖν; ~(Γοργίας)	~ἐπαγγέλλομαί	γε δὴ ταῦτα οὐ μόνον
[482]	δὲ πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο	~ἔπαθεν.	καὶ ἔγωγε κατ' αὐτὸ τοῦτο
[464]	~ἀνοήτοις ὥσπερ οἱ παῖδες, πότερος	ἐπαί̈	ει περὶ τῶν χρηστῶν σιτίων
[518]	σοι ἔλεγον ἐγὼ ~ὅτι Ἄνθρωπε,	ἐπαί̈	εις οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς· διακόνους
[518]	καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ	ἐπαί̈	οντας καλὸν κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ
[485]	λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ δ' ἕτερον	ἐπαινεῖ,	εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως
[485]	ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως αὐτὸς ἑαυτὸν	ἐπαινεῖν.	~ἀλλ' οἶμαι τὸ ὀρθότατόν ἐστιν
[510]	Σώκρατες, ὡς ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι	ἐπαινεῖν,	(ἄν τι καλῶς λέγῃς; τοῦτό
[512]	~καίτοι ἐξ ὧν τὰ σαυτοῦ	ἐπαινεῖς,	τίνι δικαίῳ λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ
[526]	γάρ, ὦ Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ	ἐπαίνου	~ἄξιον ἐν μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ
[518]	παχύναντες τὰ σώματα τῶν ~ἀνθρώπων,	ἐπαινούμενοι	ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν καὶ
[483]	τε νόμους τίθενται καὶ τοὺς	ἐπαίνους	ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν·
[483]	νόμους τίθενται καὶ τοὺς ἐπαίνους	ἐπαινοῦσιν	καὶ τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες
[492]	δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς ἡδοναῖς πλήρωσιν	ἐπαινοῦσιν	τὴν σωφροσύνην (καὶ τὴν ~δικαιοσύνην
[510]	ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων καὶ	ἐπαινῶν,	ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι τῷ
[488]	ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς δέ μοι	ἐπανάλαβε	πῶς φῂς τὸ δίκαιον ἔχειν
[484]	νόμους τοὺς παρὰ φύσιν ἅπαντας,	ἐπαναστὰς	ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος,
[454]	οὐ δοκεῖ σοι ~(δίκαιον εἶναι	ἐπανερέσθαι;	~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή,
[454]	περὶ τοῦ ζωγράφου μετὰ τοῦτο	ἐπανεροίμεθ'	ἂν τὸν λέγοντα· ποίας δὴ
[451]	τὸ πᾶν κυρουμένων· καὶ εἰ	ἐπανέροιτο·	ἡ ~περὶ τί; εἴποιμ' ἂν
[451]	κῦρος ἐχουσῶν. καὶ εἴ με	ἐπανέροιτο·	~τῶν περὶ τί; εἴποιμ' ἂν
[463]	λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ	ἐπανερωτᾷ	εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι.
[454]	~μὲν δῆλον (εἶναι, ἐγὼ δ'	ἐπανερωτῶ	ὅπερ γὰρ λέγω, τοῦ ἑξῆς
[461]	τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν	ἐπανόρθου	δίκαιος δ' εἶ ~καὶ ἐγὼ
[462]	τοῦ λόγου τοῦ εἰρημένου καὶ	ἐπανορθώσασθαι	~αὐτὸν βούλει, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον,
[461]	σφαλλώμεθα, παρόντες ὑμεῖς οἱ νεώτεροι	~ἐπανορθῶτε	ἡμῶν τὸν βίον καὶ ἐν
[481]	ἀλλά τις ἡμῶν ἴδιόν τι	ἔπασχεν	πάθος ἢ οἱ ἄλλοι, οὐκ
[516]	~φῄς, οὐκ ἄν ποτε ταῦτα	ἔπασχον.	οὔκουν οἵ γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι
[458]	ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς παροῦσι πολλὰ	ἐπεδειξάμην,	καὶ νῦν ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν,
[447]	καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον πρότερον	~ἐπεδείξατο.	~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι, ὦ Καλλίκλεις,
[517]	τε ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει ὧν	ἐπεθύμει.	ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας
[518]	οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν	ἐπεθύμουν.	καί φασι μεγάλην τὴν πόλιν
[484]	~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν Ἡρακλέος,	ἐπεὶ	ἀπριάτας ~λέγει οὕτω πως τὸ
[451]	τὴν ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην διαπέρανον.	ἐπεὶ	γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν οὖσα
[471]	φῄς. ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ ἐθέλεις,	ἐπεὶ	δοκεῖ γέ σοι ὡς ἐγὼ
[509]	ἐγὼ νῦν λέγω καλῶς λέγειν·	ἐπεὶ	ἔμοιγε ὁ αὐτὸς ~λόγος ἐστιν
[473]	ἃ οὐδεὶς ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων;	ἐπεὶ	ἐροῦ τινα τουτωνί. ~(Σωκράτης) ~ὦ
[526]	ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι·	ἐπεὶ	καὶ ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν,
[469]	μὲν πάντες ἂν μέγα ~δύναιντο,	ἐπεὶ	κἂν ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ τῷ
[492]	~δικαιοσύνην διὰ τὴν αὑτῶν ἀνανδρίαν.	ἐπεὶ	ὅσοις ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν ἢ
[472]	καὶ τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά γε,	ἐπεὶ	οὕτω γ' ἂν ἀθλιώτατος εἴη.
[483]	ἥττονος ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν.	ἐπεὶ	~ποίῳ δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ
[491]	~πάνυ γε σφόδρα, ὦ Σώκρατες.	ἐπεὶ	πῶς ἂν εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος
[474]	ἐμὲ οὔτ' ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα.	ἐπεὶ	σὺ δέξαι' ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι
[471]	δὲ θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν,	ἐπεὶ	τὰ μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς γε
[461]	αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα	ἐπεὶ	τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ
[466]	~μὰ τὸν οὐ σύ γε,	ἐπεὶ	τὸ μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν
[481]	Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι,	ἐπεὶ	τῷ γε μὴ μέλλοντι ~ἀδικεῖν
[484]	ἐν τούτῳ, καὶ ἐπὶ τοῦτ'	ἐπείγεται,	~νέμων τὸ πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ
[524]	ἢ ἀμφότερα ζῶντος, τούτου καὶ	~ἐπειδὰν	ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς μέγας, καὶ
[526]	βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν καὶ	ἐπειδὰν	ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ καὶ
[484]	ὥσπερ γε οἶμαι οἱ πολιτικοί,	ἐπειδὰν	αὖ εἰς τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς
[461]	κτώμεθα ἑταίρους καὶ ὑεῖς, ἵνα	ἐπειδὰν	~αὐτοὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι σφαλλώμεθα, παρόντες
[524]	πάντα ἐστὶν ἐν τῇ ~ψυχῇ,	ἐπειδὰν	γυμνωθῇ τοῦ σώματος, τά τε
[524]	καὶ τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν·	ἐπειδὰν	δὲ διαλυθῆτον ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν,
[485]	οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν·	~ἐπειδὰν	δὲ ἤδη πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος
[516]	~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν ζευγῶν,	ἐπειδὰν	δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους καὶ
[518]	πολῖται ἐν τῇ πόλει, καὶ	ἐπειδὰν	ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς μοι
[523]	καὶ γένη καὶ ~πλούτους, καί,	ἐπειδὰν	ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς
[526]	τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν ἔλεγον,	ἐπειδὰν	ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα
[524]	ἐν τῇ ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος.	ἐπειδὰν	οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ τὸν δικαστήν,
[484]	τῶν ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται.	ἐπειδὰν	οὖν ἔλθωσιν εἴς τινα ἰδίαν
[494]	ἔλεγον, τὸ ὥσπερ λίθον ζῆν,	ἐπειδὰν	~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα ἔτι μήτε
[527]	δικαστήν, ~(τὸν τῆς Αἰγίνης ὑόν,	ἐπειδάν	σου ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ, χασμήσῃ καὶ
[523]	τὸν βίον διελθόντα καὶ ~(ὁσίως,	ἐπειδὰν	τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα
[524]	τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν	ἐπειδὰν	τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι,
[473]	αὖ τοῦτο εἶδος ἐλέγχου ἐστίν,	~ἐπειδάν	τίς τι εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν
[471]	ἕτεροι τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν,	~ἐπειδὰν	τῶν λόγων ὧν ἂν λέγωσι
[455]	λέγεις, ὦ ~Γοργία, τὰ τοιαῦτα;	ἐπειδὴ	γὰρ αὐτός τε φῂς ῥήτωρ
[454]	~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι δή, ὦ Γοργία,	ἐπειδή	γε καὶ σοὶ δοκεῖ οὕτως.
[462]	καί μοι ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες·	ἐπειδὴ	(Γοργίας) ἀπορεῖν σοι ~δοκεῖ περὶ
[516]	αὐτοῦ Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους ἦσαν·	~ἐπειδὴ	δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν (ὑπ'
[460]	περὶ δικαιοσύνης τοὺς λόγους ποιεῖται·	~ἐπειδὴ	δὲ ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι
[506]	ῥῆσιν ἀντὶ τῆς τοῦ Ζήθου·	ἐπειδὴ	δὲ σύ, ὦ ~Καλλίκλεις, οὐκ
[463]	τὰ γὰρ κακὰ αἰσχρὰ καλῶ	ἐπειδὴ	δεῖ σοι ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη
[503]	αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους ~γεγονέναι,	ἐπειδὴ	ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν τῷ
[473]	πολιτικῶν, καὶ πέρυσι βουλεύειν λαχών,	ἐπειδὴ	ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε καὶ ἔδει
[519]	γοῦν συχνοὺς τείνω τῶν λόγων,	ἐπειδή	μοι οὐκ ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι. ἀλλ'
[489]	τί ποτε λέγεις τοὺς βελτίους,	~ἐπειδὴ	οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους; καὶ ὦ
[477]	ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν ἐστι πάντων,	ἐπειδὴ	οὐκ ἀλγηδόνι γε, ὡς ὁ
[487]	δέοντος ~σοφώτεροι γενόμενοι λήσετε διαφθαρέντες.	ἐπειδὴ	οὖν σου ἀκούω ταὐτὰ ἐμοὶ
[495]	σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή μοι,	ἐπειδὴ	οὕτω δοκεῖ, διελοῦ τάδε· ἐπιστήμην
[523]	ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων,	ἐπειδὴ	παρὰ τοῦ ~πατρὸς παρέλαβον. ἦν
[448]	γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν) οὐδέν· ἀλλ'	ἐπειδὴ	σὺ βούλει, ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) Ἐρώτα.
[515]	~νῦν δέ, ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν,	ἐπειδὴ	σὺ μὲν αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ
[462]	φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν,	ἐπειδὴ	τιμᾷς τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν τί
[448]	ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν) ~νῦν δ'	ἐπειδὴ	τίνος τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα
[454]	δημιουργός. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~ἐπειδὴ	τοίνυν οὐ μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο
[478]	μὴ ἔχων κακίαν ἐν ψυχῇ,	ἐπειδὴ	τοῦτο ~(μέγιστον τῶν κακῶν ἐφάνη.
[514]	πολλὰ δὲ καὶ ἴδια ἡμῶν	ἐπειδὴ	τῶν διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν
[500]	~ἀλλ' ἐγώ σοι σαφέστερον ἐρῶ.	ἐπειδὴ	ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε καὶ σὺ
[522]	ἐθέλω λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'	ἐπείπερ	γε καὶ τἆλλα ἐπέρανας, καὶ
[497]	σμικρά τε καὶ στενὰ ταῦτα,	ἐπείπερ	Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων
[456]	δυναμένου τοῦ ἰατροῦ πεῖσαι, ἐγὼ	ἔπεισα,	οὐκ ἄλλῃ τέχνῃ ἢ τῇ
[523]	Προμηθεῖ (ὅπως ἂν παύσῃ ~αὐτῶν.	ἔπειτα	γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας
[480]	κατηγορεῖν δεῖν μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ,	~ἔπειτα	δὲ καὶ τῶν οἰκείων καὶ
[466]	ἐρωτῶ. ~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ φίλε·	ἔπειτα	δύο ἅμα με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος)
[461]	εἰδὼς ~παρ' αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν,	ἔπειτα	ἐκ ταύτης ἴσως τῆς ὁμολογίας
[527]	γε ὡς νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν,	ἔπειτα	νεανιεύεσθαι ὡς τὶ ὄντας, οἷς
[519]	ἀγαθὸς γεγονώς τε ~καὶ ὢν	ἔπειτα	πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ.
[461]	~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία τοῦ λέγειν,	ἔπειτα	σὺ ἐνταῦθα τούτου μόνος ἀτυχήσαις.
[456]	τὸ σῶμα καὶ πυκτικὸς γενόμενος,	ἔπειτα	τὸν πατέρα τύπτῃ καὶ ~τὴν
[516]	~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου, εἴπερ (ἐκεῖνος	ἐπεμελεῖτο	αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν τὰ ~πολιτικά;
[516]	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς	ἐπεμέλετο;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;
[492]	~οὐκ ἀγεννῶς γε, ὦ Καλλίκλεις,	ἐπεξέρχῃ	τῷ λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ
[522]	ἀλλ' ἐπείπερ γε καὶ τἆλλα	ἐπέρανας,	καὶ τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε
[485]	καὶ γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα	ἐπέρχεται	πρὸς σὲ λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος
[514]	ἀλλήλους ὡς ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες,	ἐπεσκεψάμεθα	δήπου ἂν ἐγώ τε ~σὲ
[465]	μὴ ἡ ψυχὴ τῷ σώματι	(ἐπεστάτει,	ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ, καὶ μὴ
[482]	σοῦ συμποδισθεὶς ἐν τοῖς λόγοις	ἐπεστομίσθη,	αἰσχυνθεὶς ἃ ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ
[524]	~τἆλλα οὕτως· καὶ εἰ αὖ	ἐπετήδευε	κομᾶν, κομήτης τούτου καὶ ὁ
[487]	τούτων ὧν σὺ δή μοι	ἐπετίμησας,	~ποῖόν τινα χρὴ εἶναι τὸν
[500]	βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς ἄρτι ἐγὼ	ἐπεχείρησα,	διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ καὶ ὁμολογήσαντας
[461]	ἢν καθέρξῃς, ᾗ τὸ πρῶτον	ἐπεχείρησας	χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί δέ; οὐκ
[448]	καὶ γὰρ νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα	ἐπηγγελλόμην,	καὶ λέγω ὅτι ~οὐδείς μέ
[487]	Χολαργέα· καί ποτε ὑμῶν ἐγὼ	~ἐπήκουσα	βουλευομένων μέχρι ὅποι τὴν σοφίαν
[507]	σώφρονι, ὁ ἀκόλαστος, ὃν σὺ	ἐπῄνεις.	~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα οὕτω
[471]	λόγων, ὦ Πῶλε, ἔγωγέ σε	ἐπῄνεσα	ὅτι μοι δοκεῖς εὖ πρὸς
[452]	παρασταῖεν οἱ δημιουργοὶ τούτων ὧν	ἐπῄνεσεν	ὁ τὸ σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός
[470]	ἐὰν μὲν ~πράττοντι ἃ δοκεῖ	ἕπηται	τὸ ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε
[457]	τῶν πόλεων. ἐκεῖνος μὲν γὰρ	ἐπὶ	(δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ ~δ'
[508]	φημι, ὦ ~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι	ἐπὶ	κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ
[527]	σε ἴσως ~τυπτήσει τις καὶ	ἐπὶ	κόρρης ἀτίμως καὶ πάντως προπηλακιεῖ.
[508]	τοῦτο τὸ τοῦ σοῦ λόγου,	ἐπὶ	κόρρης, ἐάντε χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε
[486]	τι καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν	ἐπὶ	κόρρης τύπτοντα μὴ ~διδόναι δίκην.
[523]	οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων	ἐπὶ	Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ νῦν
[523]	καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων δὲ δικασταὶ	ἐπὶ	Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ
[480]	δὴ φῶμεν, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ἐπὶ	μὲν ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ
[500]	ὅντινα χρὴ ~τρόπον ζῆν, πότερον	ἐπὶ	ὃν σὺ παρακαλεῖς ἐμέ, τὰ
[453]	τελευτᾷ· ἢ ἔχεις τι ~λέγειν	ἐπὶ	πλέον τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ
[521]	οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)	~ἐπὶ	ποτέραν οὖν με παρακαλεῖς τὴν
[483]	ἐστράτευσεν ἢ ὁ πατὴρ αὐτοῦ	ἐπὶ	~Σκύθας; ἢ (ἄλλα μυρία ἄν
[464]	ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ, τὴν δὲ	ἐπὶ	~σώματι μίαν μὲν οὕτως ὀνομάσαι
[514]	νοῦν ἐχόντων ἦν ἂν ἰέναι	ἐπὶ	τὰ δημόσια ~ἔργα· εἰ δὲ
[496]	ὡς ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ	ἐπὶ	τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν
[514]	τειχῶν ἢ νεωρίων ἢ ἱερῶν	ἐπὶ	τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει
[484]	οὕτως ἔχει, γνώσῃ δέ, ἂν	ἐπὶ	τὰ μείζω ἔλθῃς ἐάσας ἤδη
[514]	δημοσίᾳ πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων	ἐπὶ	τὰ οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν ἢ
[515]	του ἄρα ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν	~ἐπὶ	τὰ (τῆς πόλεως πράγματα ἢ
[481]	(πλεῖστον χρόνον βιώσεται τοιοῦτος ὤν.	ἐπὶ	τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ
[488]	~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ μεγάλαι πόλεις	ἐπὶ	τὰς σμικρὰς κατὰ τὸ φύσει
[516]	καλοὶ κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ,	ἐπὶ	~τελευτῇ τοῦ βίου τοῦ Περικλέους,
[463]	τὴν σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα μόρια	ἐπὶ	τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ οὖν βούλεται
[464]	δύο λέγω τέχνας· τὴν μὲν	ἐπὶ	τῇ ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ, τὴν
[483]	ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης	ἐπὶ	τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν ἢ ὁ
[489]	ἐὰν δέ τις κατὰ νόμον,	ἐπὶ	τὴν φύσιν. ~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ ἀνὴρ
[523]	πάντων τῶν συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα	ἐπὶ	τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν
[524]	ἢ πάντα ἢ τὰ πολλὰ	ἐπί	τινα χρόνον. ταὐτὸν δή μοι
[513]	~ἀνόμοιον ὄντα τῇ πολιτείᾳ εἴτ'	ἐπὶ	τὸ βέλτιον εἴτ' ἐπὶ τὸ
[503]	γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ	ἐπὶ	τὸ βέλτιστον λέγων, ἃ ἂν
[512]	τοῖς ~λόγοις, λέγων καὶ παρακαλῶν	ἐπὶ	τὸ δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς
[527]	καὶ τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον	ἐπὶ	τὸ δίκαιον ἀεί, καὶ τῇ
[513]	δύ' ἔφαμεν εἶναι τὰς παρασκευὰς	ἐπὶ	τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ σῶμα
[510]	οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ	ἐπὶ	τὸ οἵῳ τε εἶναι ὡς
[513]	εἴτ' ἐπὶ τὸ βέλτιον εἴτ'	ἐπὶ	τὸ χεῖρον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
[461]	ὃ> δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν	ἐπὶ	τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ τίνα οἴει
[489]	μέν τις κατὰ φύσιν λέγῃ,	~ἐπὶ	τὸν νόμον ἄγων, ἐὰν δέ
[500]	ὃν ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε, ἢ	(ἐπὶ)	τόνδε τὸν βίον τὸν ἐν
[480]	εἰ μὴ ~εἴ τις (ὑπολάβοι	ἐπὶ	τοὐναντίον κατηγορεῖν δεῖν μάλιστα μὲν
[484]	ἐστιν ἕκαστος ἐν τούτῳ, καὶ	ἐπὶ	τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων τὸ πλεῖστον
[510]	διαπεράνῃς τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἐπὶ	τοῦτο ἄρα, ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον
[509]	οὐ γὰρ ~ἀδικήσει ἢ καὶ	ἐπὶ	(τοῦτο δεῖ δύναμίν τινα καὶ
[517]	μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι	ἐπὶ	τοῦτο ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι
[508]	τι ἀδικῇ, καὶ ~τῇ ῥητορικῇ	ἐπὶ	τοῦτο χρηστέον· καὶ ἃ Πῶλον
[480]	καὶ τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ	ἐπὶ	τοῦτο ~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ, ὅπως
[526]	καὶ δὴ καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ	ἐπὶ	τοῦτον τὸν βίον καὶ τὸν
[515]	~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε μοι εἰπὲ	ἐπὶ	τούτῳ, εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ
[512]	οὐδ' ἂν ~εἷς ἐκφύγοι, τὸ	ἐπὶ	τούτῳ σκεπτέον τίν' ἂν τρόπον
[508]	τῶν μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ δὲ	~ἐπὶ	τῷ βουλομένῳ ὥσπερ οἱ ἄτιμοι
[456]	πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ παρέδοσαν	ἐπὶ	τῷ δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς
[488]	δὴ καὶ τοὺς νόμους ~τίθενται	ἐπὶ	τῷ ἑνί, ὥσπερ καὶ σὺ
[453]	μάλιστα πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ	ἐπὶ	τῶν αὐτῶν τεχνῶν λέγωμεν ὧνπερ
[473]	ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι	(ἐπιβουλεύων,	καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται
[473]	~ὑπόμνησόν με σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως	ἐπιβουλεύων	τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[514]	μήτε διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν	ἐπιδεῖξαι	οἰκοδομήματά τε ἢ ~μηδὲν ἢ
[452]	σοι ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον ἀγαθὸν	ἐπιδεῖξαι	τῆς αὑτοῦ τέχνης ἢ ἐγὼ
[447]	φίλος γάρ μοι (Γοργίας) ὥστ'	~ἐπιδείξεται	ἡμῖν, εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν,
[447]	ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας) καταλύει ~καὶ	ἐπιδείξεται	ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις, ὦ
[447]	αὐτῷ ἓν τοῦτ' ἦν τῆς	~ἐπιδείξεως·	ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι
[449]	δεῖ, ὦ Γοργία· καί μοι	ἐπίδειξιν	αὐτοῦ τούτου ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας,
[447]	καὶ διδάσκει· τὴν δὲ ἄλλην	ἐπίδειξιν	εἰς αὖθις, ὥσπερ σὺ ~λέγεις,
[467]	εἰ μὲν ἔχεις ~ἐμὲ ἐρωτᾶν,	ἐπίδειξον	ὅτι ψεύδομαι, εἰ δὲ μή,
[464]	δή σοι, ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον	ἐπιδείξω	ὃ λέγω. δυοῖν ὄντοιν τοῖν
[524]	Αἰακός· Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα δώσω	ἐπιδιακρίνειν,	ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω,
[473]	τε λωβηθεὶς καὶ τοὺς αὑτοῦ	~ἐπιδὼν	παῖδάς τε καὶ γυναῖκα τὸ
[485]	δέ, ὦ ~Σώκρατες, πρὸς σὲ	ἐπιεικῶς	ἔχω φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι
[493]	ἀπιστίαν τε καὶ λήθην. ταῦτ'	ἐπιεικῶς	μέν ἐστιν ὑπό τι ~ἄτοπα,
[449]	~πάνυ γὰρ οἶμαι, ὦ Σώκρατες,	ἐπιεικῶς	τοῦτο ποιεῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις.
[505]	μεταξὺ θέμις εἶναι (καταλείπειν, ἀλλ'	~ἐπιθέντας	κεφαλήν, ἵνα μὴ ἄνευ κεφαλῆς
[507]	οἰκείων, ἢ ἰδιώτης ἢ πόλις,	ἐπιθετέον	δίκην καὶ κολαστέον, ~εἰ μέλλει
[527]	τότε ἤδη, ἐὰν δοκῇ χρῆναι,	~ἐπιθησόμεθα	τοῖς πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον ἄν
[505]	τὸ εἴργειν ἐστὶν ἀφ' ὧν	ἐπιθυμεῖ	κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ
[505]	~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι ὧν	ἐπιθυμεῖ;	συγχωρεῖς τοῦτό γε καὶ σύ;
[447]	~(Καλλίκλης) ~τί δέ, ὦ (Χαιρεφῶν)	ἐπιθυμεῖ	(Σωκράτης) ἀκοῦσαι Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ'
[520]	τῶν εὐεργεσιῶν τὸν εὖ παθόντα	~ἐπιθυμεῖν	ποιεῖ ἀντ' εὖ ποιεῖν, ὥστε
[513]	~ἀπεργάσεται, οὗτός σε ποιήσει, ὡς	ἐπιθυμεῖς	πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν·
[492]	ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν ἀεὶ ἡ	ἐπιθυμία	γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ' οἶμαι τοῖς
[493]	τοῦτο τῆς ψυχῆς οὗ αἱ	~ἐπιθυμίαι	εἰσί, τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ
[493]	~δὲ ψυχῆς τοῦτο ἐν ᾧ	ἐπιθυμίαι	εἰσὶ τυγχάνει ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι
[496]	ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ	ἐπιθυμίαν	~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ
[517]	ἄλλ' ~ὧν ἔρχεται σώματα εἰς	ἐπιθυμίαν·	καὶ ἐξεπίτηδές σοι διὰ τῶν
[494]	~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ τὰς ἄλλας	ἐπιθυμίας	ἁπάσας ἔχοντα καὶ δυνάμενον πληροῦντα
[503]	ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής, τὸ τὰς	~ἐπιθυμίας	ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς αὑτοῦ καὶ
[505]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὰς	ἐπιθυμίας	ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα φαγεῖν ὅσον
[507]	μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν, οὐκ	ἐπιθυμίας	ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι καὶ ταύτας
[517]	ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν τὰς	ἐπιθυμίας	καὶ μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ
[491]	τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς μὲν	ἐπιθυμίας	τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας
[492]	καί ~μοι λέγε· τὰς μὲν	ἐπιθυμίας	φῂς οὐ κολαστέον, εἰ μέλλει
[491]	αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν καὶ	ἐπιθυμιῶν	(ἄρχοντα τῶν ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης)
[497]	καὶ πεινῶν καὶ τῶν ἄλλων	ἐπιθυμιῶν	καὶ ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης)
[505]	ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν δεῖ τῶν	ἐπιθυμιῶν	καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ' ἄττα
[518]	γυμναστικῆς· διακόνους μοι λέγεις καὶ	~ἐπιθυμιῶν	παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈ οντας
[503]	ὁμολογεῖν ὅτι αἳ μὲν τῶν	~ἐπιθυμιῶν	πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον,
[484]	καὶ τῶν ἡδονῶν τε καὶ	~ἐπιθυμιῶν	τῶν ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην τῶν
[474]	~πάνυ μὲν οὖν· καὶ γὰρ	ἐπιθυμῶ	εἰδέναι ὅτι ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης)
[481]	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεοὺς ἀλλ'	ἐπιθυμῶ.	εἰπέ μοι, ὦ Σώκρατες, (πότερόν
[464]	δὲ τῇ ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην.	(ἐπικοινωνοῦσι	μὲν δὴ ἀλλήλαις, ἅτε περὶ
[492]	καὶ ~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία, ἐὰν	ἐπικουρίαν	ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή τε
[527]	τῆς Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν σου	ἐπιλαβόμενος	~ἄγῃ, χασμήσῃ καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν
[524]	ἀλλὰ πολλάκις τοῦ μεγάλου βασιλέως	ἐπιλαβόμενος	ἢ ἄλλου ὁτουοῦν ~βασιλέως ἢ
[469]	ἐμοῦ δὴ λέγοντος τῷ λόγῳ	ἐπιλαβοῦ.	(εἰ γὰρ ἐγὼ ἐν ἀγορᾷ
[506]	ἀλλ' οὖν ἐμοῦ γε ἀκούων	~ἐπιλαμβάνου,	ἐάν τί σοι δοκῶ μὴ
[519]	τῶν κακῶν· σοῦ δὲ ἴσως	ἐπιλήψονται,	ἐὰν μὴ εὐλαβῇ, καὶ τοῦ
[506]	ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ διιόντος τὰ	ἐπίλοιπα.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δή, ὦ
[485]	ὦ ~Σώκρατες, ὧν δεῖ σε	ἐπιμελεῖσθαι,	~καὶ φύσιν ψυχῆς ὧδε γενναίαν
[520]	φάσκοντες προεστάναι τῆς πόλεως καὶ	~ἐπιμελεῖσθαι	ὅπως ὡς βελτίστη ἔσται, πάλιν
[515]	ἡμῖν. ἢ ἄλλου του ἄρα	ἐπιμελήσῃ	ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ (τῆς
[523]	τε οὖν Πλούτων καὶ οἱ	ἐπιμεληταὶ	οἱ ἐκ μακάρων ~νήσων ἰόντες
[516]	Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν ἂν	ἐπιμελητὴς	καὶ ἵππων καὶ βοῶν τοιοῦτος
[516]	οὐ δοκεῖ σοι (κακὸς ~εἶναι	ἐπιμελητὴς	ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου, ὃς ἂν
[525]	διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ	(ἐπιορκιῶν	καὶ ἀδικίας, ἃ ~ἑκάστη ἡ
[478]	ἦν ὁ νουθετούμενός τε καὶ	ἐπιπληττόμενος	καὶ δίκην διδούς. ~(Πῶλος) ναί.
[523]	προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ αὐτοῖς ~πάντα	ἐπίπροσθεν	γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα
[494]	~οὐκοῦν ἀνάγκη γ' ἂν πολὺ	ἐπιρρέῃ,	πολὺ καὶ τὸ ἀπιὸν εἶναι,
[494]	ζῆν, ἐν τῷ ὡς πλεῖστον	ἐπιρρεῖν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη γ' ἂν
[526]	τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον,	ἐπισημηνάμενος,	ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ
[497]	ἐὰν δὲ βούλῃ, καὶ τῇδε	ἐπίσκεψαι	~οἶμαι γάρ σοι οὐδὲ ταύτῃ
[515]	ὀνειδίζεις ὅτι οὐ πράττω, οὐκ	~ἐπισκεψόμεθα	ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς ἤδη τινὰ
[459]	διὰ τὸ οὕτως ἔχειν, αὐτίκα	~ἐπισκεψόμεθα,	ἐάν τι ἡμῖν πρὸς λόγου
[454]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ τόδε	ἐπισκεψώμεθα.	καλεῖς τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ.
[451]	πρὸς ἄλληλα πῶς ἔχει ~πλήθους	ἐπισκοπεῖ	τὸ περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον
[499]	τὰ καλὰ λέγειν τε καὶ	~ἐπισκοπεῖσθαι.	ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον
[461]	ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον δὲ ἡμῶν	ἐπισκοπουμένων	ὁρᾷς δὴ καὶ ~αὐτὸς ὅτι
[526]	ἔχων δικάζει ὁ δὲ Μίνως	~ἐπισκοπῶν	κάθηται, μόνος ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον,
[474]	λέγω ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα	ἐπίσταμαι,	αὐτὸν πρὸς ὃν ἄν μοι
[484]	πως τὸ γὰρ ᾆσμα οὐκ	ἐπίσταμαι	λέγει δ' ὅτι οὔτε πριάμενος
[474]	ἐῶ χαίρειν, καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν	ἐπίσταμαι,	τοῖς δὲ (πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι.
[514]	ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην ἢ οὐκ	ἐπιστάμεθα,	τὴν ~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ τοῦ
[514]	καὶ ~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν εἰ	ἐπιστάμεθα	τὴν τέχνην ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα,
[462]	ὅτι ἄν τις βούληται, ὡς	~ἐπιστάμενος	ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.
[482]	ἐὰν ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν μὴ	ἐπιστάμενος	τὰ δίκαια ὁ τὴν ῥητορικὴν
[462]	~φῂς γὰρ δήπου καὶ σὺ	ἐπίστασθαι	ἅπερ (Γοργίας) ἢ οὔ; ~(Πῶλος)
[461]	ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ καὶ αὐτὸν	ἐπίστασθαι	τὰ ~δίκαια καὶ ἄλλους διδάξειν;
[511]	μετρίῳ ~σχήματι· λογίζεσθαι γὰρ οἶμαι	ἐπίσταται	ὅτι ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς τε
[449]	περὶ τί τῶν ὄντων ~ἐστὶν	ἐπιστήμη;	~(Γοργίας) περὶ λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους
[460]	~ἕκαστα τοιοῦτός ἐστιν οἷον ἡ	ἐπιστήμη	ἕκαστον ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[454]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	ἐπιστήμη	ἐστὶν ψευδὴς καὶ ἀληθής; ~(Γοργίας)
[511]	ἦ καὶ ἡ τοῦ νεῖν	ἐπιστήμη	σεμνή τίς σοι δοκεῖ εἶναι;
[450]	ἔπος εἰπεῖν πᾶσά ἐστιν ἡ	ἐπιστήμη,	τῆς δὲ ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν
[454]	ἄνευ τοῦ εἰδέναι, ~τὸ δ'	ἐπιστήμην;	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ποτέραν
[495]	μὲν καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι,	ἐπιστήμην	δὲ καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων
[495]	ἐπειδὴ οὕτω δοκεῖ, διελοῦ τάδε·	ἐπιστήμην	που καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[495]	~(Σωκράτης) τί δέ; ἡδονὴν καὶ	ἐπιστήμην	ταὐτὸν ἢ ἕτερον; ~(Καλλίκλης) ἕτερον
[487]	ἔχειν ἃ σὺ πάντα ἔχεις,	ἐπιστήμην	τε καὶ ~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν.
[495]	ὡς ἕτερον τὴν ἀνδρείαν τῆς	ἐπιστήμης	δύο ταῦτα ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα
[511]	~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ ταύτης τῆς	ἐπιστήμης.	εἰ δ' αὕτη σοι δοκεῖ
[495]	νυνδὴ ἔλεγές τινα εἶναι μετὰ	ἐπιστήμης;	~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο
[449]	σε χρὴ ~καλεῖν ὡς τίνος	ἐπιστήμονα	τέχνης. ~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς, ὦ
[508]	δίκαιον ἄρα δεῖ εἶναι καὶ	ἐπιστήμονα	~τῶν δικαίων, ὃ αὖ Γοργίαν
[459]	δήπου ἀνεπιστήμων ὧν ὁ ἰατρὸς	ἐπιστήμων.	~(Γοργίας) δῆλον ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ
[448]	~νῦν δ' ἐπειδὴ τίνος τέχνης	ἐπιστήμων	ἐστίν, τίνα ἂν καλοῦντες αὐτὸν
[448]	ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος τίνος (Γοργίας)	ἐπιστήμων	τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ τὴν
[449]	~φέρε δή· ῥητορικῆς γὰρ φῂς	ἐπιστήμων	τέχνης (εἶναι καὶ ποιῆσαι ἂν
[448]	~ἐρωτῶ δή. εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας)	ἐπιστήμων	ὢν τῆς τέχνης ἧσπερ ὁ
[524]	τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους	ἐπιστήσας	θεᾶται ἑκάστου τὴν ψυχήν, οὐκ
[491]	~ἱκανοὶ ὄντες ἃ ἂν νοήσωσιν	ἐπιτελεῖν,	καὶ μὴ ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν
[463]	ἐστιν ἡ ῥητορικὴ ἣν Γοργίας	(ἐπιτηδεύει,	οὐκ οἶδα ~καὶ γὰρ ἄρτι
[488]	εἶναι τὸν ἄνδρα καὶ τί	(ἐπιτηδεύειν	καὶ μέχρι τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον
[462]	οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ	ἐπιτήδευμα.	ἐγὼ δέ, ~εἰ μὲν τοῦτό
[463]	μοι, ὦ Γοργία, εἶναί τι	ἐπιτήδευμα	τεχνικὸν μὲν οὔ, ψυχῆς δὲ
[474]	καὶ σχήματα καὶ φωνὰς ~καὶ	ἐπιτηδεύματα,	εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε
[474]	κατὰ τοὺς νόμους καὶ τὰ	ἐπιτηδεύματα	οὐ δήπου ἐκτὸς τούτων ~ἐστίν,
[501]	οὖν εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν αἱ	ἐπιτηδεύσεις	αἱ τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ,
[462]	γε, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς μὲν	ἐπιτηδεύσεως	μόριον. ~(Πῶλος) τίνος λέγεις ταύτης;
[463]	κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ τῆς	ἐπιτηδεύσεως	~πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα μόρια
[524]	τὰ παθήματα ἃ διὰ ~τὴν	ἐπιτήδευσιν	ἑκάστου πράγματος ἔσχεν ἐν τῇ
[488]	ἔνδειξαι τί ἔστιν τοῦτο ὃ	ἐπιτηδευτέον	~μοι, καὶ τίνα τρόπον κτησαίμην
[504]	δὲ μή, ἔλεγχε καὶ μὴ	ἐπίτρεπε.	ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ταῖς μὲν
[505]	δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ	ἐπιτρέπειν	ἄλλ' ἄττα ποιεῖν ἢ ἀφ'
[517]	μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας καὶ μὴ	ἐπιτρέπειν,	~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο
[526]	δικαίως (διαχειρίζειν ἃ ἄν τις	~ἐπιτρέπῃ·	εἷς δὲ καὶ πάνυ ἐλλόγιμος
[512]	ἐστὶν καὶ οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ	ἐπιτρέψαντα	~περὶ τούτων τῷ θεῷ καὶ
[505]	~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι τὸ τοῦ	Ἐπιχάρμου	γένηται, ἃ πρὸ τοῦ δύο
[514]	μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς τε δημοσιεύειν	ἐπιχειρεῖν	καὶ ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ
[515]	σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν	ἐπιχειρεῖν;	~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ, ὦ Σώκρατες.
[514]	ἐν τῷ πίθῳ τὴν κεραμείαν	ἐπιχειρεῖν	μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς τε δημοσιεύειν
[521]	Ἀθηναίων, ἵνα μὴ εἴπω μόνος,	ἐπιχειρεῖν	τῇ ὡς ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ
[514]	οὕτω δὴ ἀνόητον ἦν δήπου	ἐπιχειρεῖν	τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις καὶ παρακαλεῖν
[472]	~ψευδομάρτυρας πολλοὺς κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος	ἐπιχειρεῖς	ἐκβάλλειν με ἐκ ~τῆς οὐσίας
[471]	~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς γάρ με	ἐπιχειρεῖς	ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς
[473]	~(Πῶλος) ἄτοπά γε, ὦ Σώκρατες,	ἐπιχειρεῖς	λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι δέ γε
[502]	ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν αὐτῆς τὸ	ἐπιχείρημα	καὶ ἡ σπουδή, ὡς σοὶ
[514]	τά τε ἄλλα κἂν εἰ	ἐπιχειρήσαντες	δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους ὡς ἱκανοὶ
[457]	ῥᾳδίως δύνανται περὶ ὧν ἂν	ἐπιχειρήσωσιν	διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ
[513]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως	ἐπιχειρητέον	ἡμῖν ἐστιν τῇ πόλει καὶ
[507]	ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι καὶ ταύτας	ἐπιχειροῦντα	~πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ βίον
[495]	ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἐπιχειρῶμεν	ἄρα τῷ λόγῳ ὡς σοῦ
[473]	φυλὴ ~ἐπρυτάνευε καὶ ἔδει με	ἐπιψηφίζειν,	~(γέλωτα παρεῖχον καὶ οὐκ ἠπιστάμην
[474]	~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ ἕνα	ἐπιψηφίζειν	ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ (πολλοῖς οὐδὲ
[474]	~(γέλωτα παρεῖχον καὶ οὐκ ἠπιστάμην	ἐπιψηφίζειν.	~μὴ οὖν μηδὲ νῦν με
[474]	οὖν μηδὲ νῦν με κέλευε	ἐπιψηφίζειν	τοὺς παρόντας, ἀλλ' εἰ μὴ
[476]	μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ σὲ ~μόνον	ἐπιψηφίζων	τοὺς ἄλλους ἐῶ χαίρειν. καὶ
[515]	ἐποίει τοὺς πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων.	ἐποίει	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[515]	δῆλον ὅτι ἕκαστος αὐτῶν βελτίους	ἐποίει	τοὺς πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει
[494]	Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι	~ἐποίησα,	σὺ δὲ οὐ μὴ ἐκπλαγῇς
[523]	ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς	ἐποιησάμην	δικαστὰς ὑεῖς ἐμαυτοῦ, ~δύο μὲν
[516]	φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα	ἐποίησαν	καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ
[522]	ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα πάντα ἐγὼ	ἐποίουν,	ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον τι
[456]	εἰδείης, ὦ Σώκρατες, ὅτι ὡς	ἔπος	εἰπεῖν ἁπάσας τὰς δυνάμεις ~συλλαβοῦσα
[450]	πᾶν περαίνουσι, καὶ ἔργου ὡς	ἔπος	~εἰπεῖν ἢ οὐδενὸς προσδέονται ἢ
[501]	~αἰτίαν, ἀλόγως τε παντάπασιν ὡς	ἔπος	εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ καὶ
[517]	ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ πολῖται, ~ὡς	ἔπος	εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων διέφερον ἐκεῖνοι·
[505]	τὰ πολλά, κάμνοντα δὲ ὡς	ἔπος	~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι ὧν
[450]	τε καὶ τοιαύτας ~πράξεις ὡς	ἔπος	εἰπεῖν πᾶσά ἐστιν ἡ ἐπιστήμη,
[466]	~(γὰρ ποιεῖν ὧν βούλονται ὡς	ἔπος	εἰπεῖν, ποιεῖν μέντοι ὅτι ἂν
[493]	μὲν οὖν ἕτερος πληρωσάμενος μήτ'	ἐποχετεύοι	μήτε τι ~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα
[511]	δεῦρο σώσῃ, οἶμαι δύ' ὀβολοὺς	ἐπράξατο,	ἐὰν δὲ ἐξ Αἰγύπτου ἢ
[511]	εἰς ~τὸν λιμένα δύο δραχμὰς	ἐπράξατο,	καὶ αὐτὸς ὁ ἔχων τὴν
[473]	βουλεύειν λαχών, ἐπειδὴ ἡ φυλὴ	~ἐπρυτάνευε	καὶ ἔδει με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα
[471]	τοῦ Περδίκκου ὑόν, παῖδα ὡς	ἑπτέτη,	οὗ ἡ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο κατὰ
[484]	ἡμέτερα γράμματα καὶ μαγγανεύματα καὶ	ἐπῳδὰς	~καὶ νόμους τοὺς παρὰ φύσιν
[527]	ζῆν καὶ τεθνάναι. τούτῳ οὖν	ἑπώμεθα,	καὶ τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ
[514]	ἂν ἰέναι ἐπὶ τὰ δημόσια	~ἔργα·	εἰ δὲ μήτε διδάσκαλον εἴχομεν
[517]	μή ποτέ τις τῶν νῦν	ἔργα	τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα τούτων ὅστις
[503]	τι αὐτῷ σχῇ τοῦτο ὃ	ἐργάζεται.	οἷον εἰ βούλει ἰδεῖν ~τοὺς
[518]	νῦν, ὦ ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον τούτῳ	ἐργάζῃ·	ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν
[519]	τἆλλα σοφοὶ ὄντες, τοῦτο ἄτοπον	ἐργάζονται	πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι
[517]	τις τῶν νῦν ἔργα τοιαῦτα	~ἐργάσηται	οἷα τούτων ὅστις (βούλει εἴργασται.
[450]	οἶμαι τῶν τεχνῶν τῶν μὲν	ἐργασία	τὸ πολύ ἐστιν καὶ λόγου
[449]	ὑφαντικὴ ~περὶ τὴν τῶν ἱματίων	ἐργασίαν·	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[518]	τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι τοῖς τούτων	ἔργοις	διὰ τὸ εἰδέναι ὅτι χρηστὸν
[461]	ἡμῶν τὸν βίον καὶ ἐν	ἔργοις	καὶ ἐν λόγοις. καὶ νῦν
[514]	ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις	ἔργοις	καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ' αὐτά.
[484]	τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι	~ἔργοισιν	Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει οὕτω
[454]	οὐ μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ	ἔργον,	ἀλλὰ καὶ ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ
[503]	δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς τὸ αὑτῶν	ἔργον	ἕκαστος οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει
[517]	(τούτων διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ μόνον	ἔργον	ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς δὲ
[452]	ἦ τὸ τῆς σῆς τέχνης	~ἔργον	μέγιστόν ἐστιν ἀγαθόν; πῶς γὰρ
[452]	~παιδοτρίβης, φαίη ἄν, τὸ δὲ	ἔργον	μού ἐστιν καλούς τε καὶ
[452]	ἄνθρωπε, καὶ τί τὸ σὸν	ἔργον;	~παιδοτρίβης, φαίη ἄν, τὸ δὲ
[459]	~τὸν ἀφικνούμενον οὐ γὰρ σὸν	ἔργον	ποιήσεις δ' ἐν τοῖς πολλοῖς
[515]	ὀκνεῖς ἀποκρίνασθαι, ~εἴπερ ἔστιν τι	ἔργον	σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν
[503]	εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς τὸ	ἔργον	τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν
[450]	διὰ λόγου πᾶν περαίνουσι, καὶ	ἔργου	ὡς ἔπος ~εἰπεῖν ἢ οὐδενὸς
[516]	ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ	ἔργῳ	οὐδενί· ἢ δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης)
[503]	λέγῃ ἄλλο τι οὐκ εἰκῇ	ἐρεῖ,	ἀλλ' ~(ἀποβλέπων πρός τι; ὥσπερ
[502]	δέ, ὅπως τοῦτο μὲν μὴ	ἐρεῖ,	εἰ δέ τι τυγχάνει ἀηδὲς
[452]	πλοῦτον; ~φήσομεν. πῶς γὰρ οὔκ;	ἐρεῖ.	καὶ μὴν ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας)
[501]	φροντίζειν Κινησίαν τὸν Μέλητος, ὅπως	ἐρεῖ	τι τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν οἱ
[491]	ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ' αὐτὸς	ἐρεῖς;	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε καὶ πάλαι
[495]	εἴπερ παρὰ τὰ δοκοῦντα σαυτῷ	ἐρεῖς.	~(Καλλίκλης) καὶ γὰρ σύ, ὦ
[491]	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ	ἐρεῖς	περὶ τίνων ὁ κρείττων τε
[474]	γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι ποτ'	ἐρεῖς.	~(Σωκράτης) ~λέγε δή μοι, ἵν'
[515]	ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις, τί	ἐρεῖς;	τίνα ~φήσεις βελτίω πεποιηκέναι ἄνθρωπον
[489]	λέγεις, δηλοῖς δὲ οὐδέν; οὐκ	ἐρεῖς,	τοὺς βελτίους ~καὶ κρείττους πότερον
[523]	ψυχὴν ~θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου,	ἔρημον	πάντων τῶν συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα
[453]	ἕνεκα δὴ αὐτὸς ὑποπτεύων σὲ	ἐρήσομαι,	ἀλλ' οὐκ αὐτὸς λέγω; οὐ
[447]	ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ	ἐρήσομαι.	εἰπέ μοι, ὦ Γοργία, ἀληθῆ
[453]	περὶ ὧν· οὐδὲν μέντοι ἧττον	ἐρήσομαί	~σε τίνα ποτὲ λέγεις τὴν
[489]	καὶ (ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ,	ἕρμαιον	~τοῦτο ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ οἴει
[486]	οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ	ἑρμαίῳ	ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί δή; ~(Σωκράτης)
[452]	ἐμή” εἰ οὖν αὐτὸν ἐγὼ	ἐροίμην·	σὺ ~δὲ τίς ὢν ταῦτα
[452]	οὖν ὅτι ~τὸ μετὰ τοῦτο	ἔροιτ'	ἄν· καὶ τί ἐστιν (τοῦτο
[454]	ἐνθένδε. εἰ γάρ τίς σε	ἔροιτο·	ἆρ' ἔστιν τις, ὦ Γοργία,
[451]	τυγχάνῃ ὄντα. εἰ δ' αὖ	ἔροιτο·	τὴν δὲ λογιστικὴν τίνα καλεῖς
[451]	ὥσπερ ἂν εἴ τίς με	ἔροιτο	ὧν νυνδὴ ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν
[448]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι, ὦ Πῶλε,	ἐρομένου	(Χαιρεφῶν) τος τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων
[448]	~(Γοργίας) ἀλλὰ σύ, εἰ βούλει,	ἐροῦ	αὐτόν. ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ αὐτῷ
[447]	~ἦ καλῶς λέγεις. ὦ (Χαιρεφῶν)	ἐροῦ	αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί ἔρωμαι; ~(Σωκράτης)
[462]	μοι χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	ἐροῦ	νῦν με, ὀψοποιία ἥτις μοι
[473]	οὐδεὶς ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ	ἐροῦ	τινα τουτωνί. ~(Σωκράτης) ~ὦ Πῶλε,
[460]	ἐρρήθη ταῦτα ἢ οὔ; ~(Γοργίας)	ἐρρήθη.	~(Σωκράτης) ~νῦν (δέ γε ὁ
[460]	~οὐκ ὀρθῶς χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ;	ἐρρήθη	ταῦτα ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη.
[483]	τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους καὶ	ἐρρωμενεστάτους	ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ νέων λαμβάνοντες,
[483]	τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς	ἐρρωμενεστέρους	τῶν ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς ὄντας
[501]	ἅπασα, κομιδῇ ~ἀτέχνως ἐπ' αὐτὴν	ἔρχεται,	οὔτε τι τὴν φύσιν σκεψαμένη
[517]	ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ' ~ὧν	ἔρχεται	σώματα εἰς ἐπιθυμίαν· καὶ ἐξεπίτηδές
[523]	καί, ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ,	ἔρχονται	αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς
[488]	σμικρὰς κατὰ τὸ φύσει δίκαιον	~ἔρχονται,	ὅτι κρείττους εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι,
[500]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ σοι σαφέστερον	ἐρῶ.	ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε καὶ
[453]	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	ἐρῶ	νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῆς
[486]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι	ἐρῶ·	νῦν οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς
[487]	~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ σοι	ἐρῶ.	οἶδα ὑμᾶς ἐγώ, ὦ Καλλίκλεις,
[470]	~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ γε	ἐρῶ·	οὐ γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως
[456]	ἔχει. (μέγα δέ σοι τεκμήριον	ἐρῶ·	πολλάκις γὰρ ἤδη ~ἔγωγε μετὰ
[504]	εἴ σοι ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ	ἐρῶ·	σὺ δέ, ἂν μέν σοι
[486]	μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ γὰρ	ἐρῶ	~τῇ σῇ οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ
[511]	εἶναι, ἐγώ σοι ~(μείζω ταύτης	ἐρῶ,	τὴν κυβερνητικήν, ἣ οὐ μόνον
[447]	(Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν) τί	ἔρωμαι;	~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν) πῶς
[481]	νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν τι πεπονθότες,	ἐρῶντε	δύο ὄντε δυοῖν ἑκάτερος, ἐγὼ
[513]	πείθομαι. ~(Σωκράτης) ~ὁ δήμου γὰρ	ἔρως,	ὦ Καλλίκλεις, ἐνὼν ἐν τῇ
[447]	ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἄν τίς σε	ἐρωτᾷ;	~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ
[497]	ἐξελέγξαι ὅπως ἂν βούληται. ~(Καλλίκλης)	~Ἐρώτα	δὴ σὺ τὰ σμικρά τε
[462]	δὴ τούτων ὁπότερον βούλει ποίει,	ἐρώτα	ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω
[453]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν τις	ἐρωτᾷ	ἡμᾶς ποίας πειθοῦς καὶ περὶ
[494]	τὰ ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα	ἐρωτᾷ.	καὶ τούτων ~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον,
[463]	Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ βούλει πυθέσθαι,	ἐρώτα	ὁποῖον μόριον τῆς ~κολακείας φημὶ
[458]	δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου ~τε καὶ	ἐρώτα	ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δή,
[448]	~(Σωκράτης) ~καὶ μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς	ἐρωτᾷ	ποία τις ἡ Γοργίου τέχνη,
[496]	εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ	ἐρώτα.	~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα δὲ δὴ
[505]	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον τινὰ	ἐρώτα.	~(Σωκράτης) ~οὗτος ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει
[448]	ἐπειδὴ σὺ βούλει, ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)	Ἐρώτα.	~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ δή. εἰ ἐτύγχανε
[462]	~οὐκοῦν καὶ σὺ κελεύεις σαυτὸν	ἐρωτᾶν	ἑκάστοτε ὅτι ἄν τις βούληται,
[467]	ἀλλ' εἰ μὲν ἔχεις ~ἐμὲ	ἐρωτᾶν,	ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι, εἰ δὲ
[481]	οὐδὲν μέντοι οἷον τὸ αὐτὸν	~ἐρωτᾶν.	~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεοὺς ἀλλ'
[458]	γε μὴ ἐθέλειν, αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον	ἐρωτᾶν	ὅτι τις βούλεται. (ἀλλ' εἰ
[447]	τῆς ~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ	ἐρωτᾶν	ὅτι τις βούλοιτο τῶν ἔνδον
[447]	~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν	ἐρωτᾶν,	ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτῷ
[462]	εἶναι, ὥστε τὸ μετὰ ~τοῦτο	ἐρωτᾷς	εἰ οὐ καλή μοι δοκεῖ
[503]	~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο	ἐρωτᾷς·	εἰσὶ μὲν γὰρ οἳ κηδόμενοι
[466]	ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα τοῦτ'	ἐρωτᾷς	ἢ λόγου τινὸς ἀρχὴν λέγεις;
[462]	τίνα φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα	ἐρωτᾷς	ἥντινα τέχνην φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος)
[466]	γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ ἐμὲ	ἐρωτᾷς.	~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε σὲ ἐρωτῶ.
[466]	φίλε· ἔπειτα δύο ἅμα με	ἐρωτᾷς;	~(Πῶλος) πῶς δύο; ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[486]	~(Καλλίκλης) πρὸς τί δὴ τοῦτο	ἐρωτᾷς,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι
[452]	ἴθι οὖν νομίσας, ὦ Γοργία,	ἐρωτᾶσθαι	καὶ ὑπ' ἐκείνων καὶ ὑπ'
[466]	νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης)	~ἐρώτημα	τοῦτ' ἐρωτᾷς ἢ λόγου τινὸς
[461]	ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα	~ἐρωτήματα	ἐπεὶ τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ
[466]	ὅτι δύο ταῦτ' ἐστιν τὰ	ἐρωτήματα,	καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ σοι πρὸς
[515]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐ φιλονικίᾳ γε	ἐρωτῶ,	ἀλλ' ὡς ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι
[448]	βούλει, ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν)	~ἐρωτῶ	δή. εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων
[463]	φημὶ εἶναι τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος)	~ἐρωτῶ	δή, καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον.
[462]	μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος)	ἐρωτῶ	δή, τίς τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης)
[466]	λόγου τινὸς ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος)	ἐρωτῶ	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε
[496]	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ἔτι πλείω	ἐρωτῶ,	ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ
[518]	τῇ πόλει, καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ	ἐρωτῶ	οἵτινες, δοκεῖς μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι
[494]	κνησιῷ ἢ ἔτι τί σε	ἐρωτῶ;	ὅρα, ὦ Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ,
[454]	ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν λόγον	ἐρωτῶ,	οὐ σοῦ ἕνεκα ἀλλ' ἵνα
[475]	ἢ (φάθι ἢ μὴ ἃ	ἐρωτῶ.	~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ ἂν δεξαίμην,
[466]	ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε σὲ	ἐρωτῶ.	~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ φίλε· ἔπειτα
[456]	καὶ θαυμάζων, ὦ Γοργία, πάλαι	ἐρωτῶ	τίς ποτε ἡ δύναμίς ἐστιν
[474]	μέρει διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ	~ἐρωτώμενα.	ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι καὶ
[449]	ἀλλὰ ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ τὸ	ἐρωτώμενον	ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν, ὦ
[461]	λέγοντος καὶ μὴ ἐθέλοντος τὸ	ἐρωτώμενον	~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν αὖ
[448]	μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ	ἐρωτώμενον	οὐ πάνυ μοι φαίνεται ἀποκρίνεσθαι.
[482]	παθεῖν. ἔφη γάρ που Γοργίαν	ἐρωτώμενον	ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται παρ'
[462]	τῷ μέρει ~ἐρωτῶν τε καὶ	ἐρωτώμενος,	ὥσπερ ἐγώ τε καὶ (Γοργίας)
[462]	σοι δοκεῖ, ἐν τῷ μέρει	~ἐρωτῶν	τε καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ
[453]	ὥσπερ ἂν εἰ ~ἐτύγχανόν σε	ἐρωτῶν	τίς ἐστιν τῶν ζωγράφων Ζεῦξις,
[449]	νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν	~ἐρωτῶν,	τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ
[501]	μᾶλλον δέ, εἰ ~βούλει, ἐμοῦ	ἐρωτῶντος,	ἣ μὲν ἄν σοι δοκῇ
[518]	εἰ περὶ τὰ ~γυμναστικὰ ἐμοῦ	ἐρωτῶντος	οἵτινες ἀγαθοὶ γεγόνασιν ἢ εἰσὶν
[526]	τῷ βίῳ, ἠγάσθη τε καὶ	ἐς	μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ
[484]	μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον	ἔσεσθαι	ἄνδρα. καὶ γὰρ τῶν νόμων
[508]	~καὶ τὸν μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν	ἔσεσθαι	δίκαιον ἄρα δεῖ εἶναι καὶ
[525]	ἐγώ φημι ἕνα καὶ Ἀρχέλαον	ἔσεσθαι,	εἰ ἀληθῆ λέγει πῶλος, καὶ
[517]	ἐπὶ τοῦτο ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους	ἔσεσθαι	οἱ πολῖται, ~ὡς ἔπος εἰπεῖν
[507]	καὶ σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ μέλλοντι	ἔσεσθαι,	οὕτω ~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα
[459]	τὸ παράπαν ~οὐχ οἷός τε	ἔσῃ	αὐτὸν διδάξαι τὴν ῥητορικήν, ἐὰν
[526]	σοι ὅτι οὐχ οἷός ~τ'	ἔσῃ	σαυτῷ βοηθῆσαι, ὅταν ἡ δίκη
[504]	ὁτιοῦν, ὃ μὴ ὀνήσει αὐτὸ	ἔσθ'	ὅτι ~πλέον ἢ τοὐναντίον κατά
[465]	καὶ χρώμασιν καὶ λειότητι καὶ	~ἐσθῆσιν	ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον κάλλος
[496]	ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ μέντοι πεινῶντα	ἐσθίειν	ἡδὺ (λέγω. ~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ'
[499]	ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν τῷ	ἐσθίειν	~καὶ πίνειν ἡδονάς, ἦ ἄρα
[494]	λέγεις οἷον πεινῆν καὶ πεινῶντα	ἐσθίειν;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν
[501]	αἱ δὲ τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι,	ἐσκεμμέναι	δ' αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν
[501]	οὗ θεραπεύει καὶ τὴν φύσιν	~ἔσκεπται	καὶ τὴν αἰτίαν ὧν πράττει,
[514]	οἶμαι περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα	ἐσκόπουν·	καὶ εἰ μὴ ηὑρίσκομεν δι'
[506]	γε. ~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί γέ	ἐσμεν	καὶ ἡμεῖς καὶ τἆλλα πάντα
[506]	ἀγαθὸν δὲ οὗ παρόντος ~ἀγαθοί	ἐσμεν;	~πάνυ γε. ~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί
[455]	τῇ πόλει συμβουλεύειν οἷοί τε	ἐσόμεθα;	πότερον ~περὶ δικαίου μόνον καὶ
[502]	ὅπως οἱ πολῖται ὡς βέλτιστοι	ἔσονται	διὰ τοὺς αὑτῶν λόγους, ἢ
[503]	μόνον, ~εἰ δέ γε βελτίους	ἔσονται	ἢ χείρους (διὰ ταῦτα, οὐδὲν
[526]	ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι δὲ καὶ	ἔσονται	~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην τὴν ἀρετὴν
[503]	τὸ παρασκευάζειν ὅπως ὡς βέλτισται	~ἔσονται	τῶν πολιτῶν αἱ ψυχαί, καὶ
[521]	~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως ὡς βέλτιστοι	ἔσονται,	ὡς ἰατρόν, ἢ ὡς ~διακονήσοντα
[502]	τῆς τραγῳδίας ποίησις, ἐφ' ᾧ	ἐσπούδακεν;	~πότερόν ἐστιν αὐτῆς τὸ ἐπιχείρημα
[472]	εἶεν· ἀδικῶν δὲ δὴ εὐδαίμων	~ἔσται	ἆρ' ἂν τυγχάνῃ δίκης τε
[469]	κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς	ἔσται	αὐτίκα μάλα, κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι,
[510]	πᾶν τοὐναντίον οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ	ἔσται	αὐτῷ ἐπὶ τὸ οἵῳ τε
[459]	τοῖς εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος	ἔσται.	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[455]	ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν, ὦ Γοργία,	ἔσται,	~ἐάν σοι συνῶμεν; περὶ τίνων
[490]	ἡμῶν ὤν, βελτίων καὶ κρείττων	ἔσται	εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[510]	παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι μάλιστα ὅμοιος	ἔσται	ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.
[473]	ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος	ἔσται	ἢ ἐὰν διαφυγὼν τύραννος καταστῇ
[475]	λύπῃ ἢ κακῷ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον	ἔσται·	ἢ οὐκ ἀνάγκη; ~(Πῶλος) ναί.
[487]	~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον τοῦτ' ἤδη	ἔσται	ἱκανῶς ὑπ' ἐμοῦ τε καὶ
[521]	σὺ λέγεις, πονηρός τίς μ'	~ἔσται	ὁ εἰσάγων οὐδεὶς γὰρ ἂν
[459]	τοῦ ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος	ἔσται	ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας) καὶ γὰρ
[459]	εἰδότος ἐν οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος	ἔσται,	ὅταν ὁ ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ
[473]	~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν τοίνυν οὐδέποτε	ἔσται	οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε ὁ ~κατειργασμένος
[469]	μάλα, κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον	ἔσται	~οὕτω (μέγα ἐγὼ δύναμαι ἐν
[520]	καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς βελτίστη	ἔσται,	πάλιν αὐτῆς κατηγοροῦσιν, ὅταν τύχωσιν,
[481]	μάλιστα μὲν μηδέποτε, ἀλλ' ἀθάνατος	ἔσται	πονηρὸς ~ὤν, εἰ δὲ μή,
[472]	κατὰ τὸν σὸν λόγον εὐδαίμων	ἔσται;	~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ
[513]	τοῖς φιλτάτοις ἡ αἵρεσις ἡμῖν	ἔσται	ταύτης ~τῆς δυνάμεως τῆς ἐν
[503]	βέλτιστα, εἴτε ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα	ἔσται	τοῖς ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ πώποτε
[459]	~οὐκοῦν εἴπερ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος	ἔσται,	τοῦ εἰδότος πιθανώτερος γίγνεται; ~(Γοργίας)
[513]	γε ἑτέρα, ὅπως ὡς βέλτιστον	ἔσται	τοῦτο, εἴτε σῶμα τυγχάνει ὂν
[510]	ἢ πολλοῦ δεῖ, εἴπερ ὅμοιος	ἔσται	τῷ ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ
[505]	ποιεῖν ἢ ἀφ' ὧν βελτίων	ἔσται·	φῂς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί.
[504]	δ' ἡ ψυχή; ἀταξίας τυχοῦσα	ἔσται	χρηστή, ἢ τάξεώς τε καὶ
[468]	βέλτιον εἶναι, ~καὶ τὸ ἐναντίον	ἕσταμεν	ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα,
[527]	τρεῖς ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί	ἐστε	τῶν νῦν Ἑλλήνων, σύ τε
[454]	ἔλεγον, καὶ περὶ τούτων ἅ	ἐστι	δίκαιά τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης)
[503]	~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ καὶ τοῦτό	ἐστι	διπλοῦν, τὸ μὲν ἕτερόν που
[510]	τοῦτο ἄρα, ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον	ἐστὶ	δύναμίν τινα καὶ τέχνην, ~ὅπως
[477]	γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν	ἐστι	καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων
[463]	λέγω, πῶλος δὲ ὅδε νέος	ἐστὶ	καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον
[527]	κατά τι κακὸς γίγνηται, κολαστέος	ἐστί,	καὶ τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ
[492]	οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν μέν	ἐστι	κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν;
[505]	πάσχων περὶ οὗ ὁ λόγος	~ἐστί,	κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ μοι
[482]	γὰρ Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων	ἐστὶ	λόγων, ἡ δὲ φιλοσοφία ἀεὶ
[479]	ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν	ἐστι	μὴ ὑγιοῦς σώματος μὴ ὑγιεῖ
[463]	καλῶ τὴν ῥητορικήν, πράγματός τινός	ἐστι	μόριον οὐδενὸς τῶν καλῶν. ~(Γοργίας)
[477]	ἡ τῆς ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν	ἐστι	πάντων, ἐπειδὴ οὐκ ἀλγηδόνι γε,
[512]	ζῆν. ~διὰ ταῦτα οὐ νόμος	ἐστὶ	σεμνύνεσθαι τὸν κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα
[468]	ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, εἴπερ	ἐστὶ	τὸ ~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν τι
[451]	δὴ τῶν περὶ τί; τί>	ἐστι	τοῦτο τῶν ὄντων, περὶ οὗ
[488]	~καὶ βέλτιον ταὐτὸν ὄν, ἢ	ἔστι	βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω δὲ
[527]	ᾧ σὺ πιστεύων ἐμὲ παρακαλεῖς·	ἔστι	γὰρ οὐδενὸς ~ἄξιος ὦ Καλλίκλεις.
[494]	κνώμενον διατελοῦντα τὸν βίον ~εὐδαιμόνως	ἔστι	ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἄτοπος εἶ,
[501]	~οὐκοῦν καὶ ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι	ἔστι,	μηδὲν σκοπούμενον τὸ βέλτιστον; ~(Καλλίκλης)
[516]	γένωνται ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ	ἔστι	ταῦτ' οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ'
[496]	βούλει; οὐδὲν γὰρ οἶμαι διαφέρει.	ἔστι	ταῦτα ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.
[507]	ἀνάγκη δίκαιον καὶ ὅσιον εἶναι.	~ἔστι	ταῦτα. ~καὶ μὲν δὴ καὶ
[504]	τὸν δίκαιον λόγον καὶ ἔλαττον;	ἔστι	ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[520]	πείσεται· εἰ δὲ μή, οὔ.	ἔστι	ταῦτα οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.
[454]	εἰσὶν καὶ οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν δύο
[451]	καὶ κυρουμένων· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ τῶν
[510]	ποτε δύναιτο φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε εἴ
[497]	καὶ ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τῶν
[478]	τὴν ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀθλιώτερος
[464]	(ἔχει δὲ οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή σοι,
[508]	οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα τί ποτ'	ἐστὶν	ἃ σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις, ἆρα
[452]	τῆς σῆς τέχνης ~ἔργον μέγιστόν	ἐστιν	ἀγαθόν; πῶς γὰρ οὔ, φαίη
[517]	διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ μόνον ἔργον	ἐστὶν	~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς δὲ καὶ
[509]	ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ αὐτὸς ~λόγος	ἐστιν	ἀεί, ὅτι ἐγὼ ταῦτα οὐκ
[489]	~(Σωκράτης) ~οὐ νόμῳ ἄρα μόνον	ἐστὶν	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι,
[470]	εἴ σοι παρ' ἐμοῦ ἥδιόν	ἐστιν	ἀκούειν, ὅταν μὲν ~δικαίως τις
[457]	αἰτία οὔτε πονηρὰ τούτου ἕνεκά	ἐστιν,	~ἀλλ' οἱ μὴ χρώμενοι οἶμαι
[524]	τὴν ψυχήν, οὐκ εἰδὼς ὅτου	~ἐστίν,	ἀλλὰ πολλάκις τοῦ μεγάλου βασιλέως
[509]	~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς οἷός τ'	ἐστὶν	ἄλλως λέγων μὴ οὐ καταγέλαστος
[485]	ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι τὸ ὀρθότατόν	ἐστιν	ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας μὲν ὅσον
[501]	πρὸς ἣν ἡ θεραπεία αὐτῇ	ἐστιν	ἅπασα, κομιδῇ ~ἀτέχνως ἐπ' αὐτὴν
[448]	εἰ αὐτῷ γε σοὶ βουλομένῳ	ἐστὶν	ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ ἂν ἥδιον
[492]	ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ'	ἐστὶν	ἀρετή τε καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ
[512]	ἐγὼ λέγω, ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ'	ἐστὶν	ἀρετή, τὸ ~σῴζειν αὑτὸν καὶ
[506]	καὶ τἆλλα πάντα ὅσ' ἀγαθά	ἐστιν,	ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ
[510]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου τύραννός	ἐστιν	ἄρχων ἄγριος καὶ ἀπαίδευτος, εἴ
[486]	ἐμὴ ψυχὴ δοξάζει, ταῦτ' ἤδη	ἐστὶν	~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι
[502]	ποίησις, ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν	ἐστιν	αὐτῆς τὸ ἐπιχείρημα καὶ ἡ
[458]	ἀγαθὸν ἡγοῦμαι, ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν	ἐστιν	~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι κακοῦ τοῦ μεγίστου
[483]	καὶ προπηλακιζόμενος μὴ οἷός ~τέ	ἐστιν	αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ
[505]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ εἴργειν	ἐστὶν	ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης)
[454]	ἄρ' αὖ ὅτι οὐ ταὐτόν	ἐστιν.	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ
[460]	εἰπὲ τίς ~ποθ' ἡ δύναμίς	ἐστιν.	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ μὲν οἶμαι,
[450]	ἄρα, ὡς ἔοικεν, περὶ λόγους	ἐστίν.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) τούς γε
[449]	γε τοὺς λόγους ἡ ῥητορική	ἐστιν.	~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[454]	~οὐκ ἄρα ῥητορικὴ μόνη πειθοῦς	ἐστιν	δημιουργός. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[519]	~ὅτι δὲ οἰδεῖ καὶ ὕπουλός	ἐστιν	(δι' ἐκείνους τοὺς παλαιούς, ~οὐκ
[450]	καὶ ἡ κύρωσις διὰ λόγων	~(ἐστίν.	διὰ ταῦτ' ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν
[455]	~οὐδ' ἄρα διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ	ἐστὶν	δικαστηρίων τε καὶ τῶν ἄλλων
[504]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἴ σοι ἥδιόν	ἐστιν,	ἐγὼ ἐρῶ· σὺ δέ, ἂν
[522]	Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων ἔσχατον κακῶν	ἐστιν.	εἰ δὲ βούλει, σοὶ ~ἐγώ,
[518]	πονηρὸν τῶν ~σιτίων ἢ ποτῶν	ἐστιν	εἰς ἀρετὴν (σώματος, τὰς δ'
[520]	ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς πονηρόν	ἐστιν	εἰς σφᾶς, ἢ τῷ αὐτῷ
[477]	ἢ βλάβην ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν	ἐστιν	ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐν τῷ
[484]	τὸ τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ	ἐστιν	ἕκαστος ἐν τούτῳ, καὶ ἐπὶ
[500]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παντὸς ἀνδρός	ἐστιν	ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ τῶν ἡδέων
[472]	Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου, οὗ αὖ	ἐστιν	ἐν Πυθίου τοῦτο τὸ καλὸν
[524]	εἶναι, ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα	ἐστὶν	ἐν τῇ ~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ
[459]	~οὐκοῦν τὸ ἐν ὄχλῳ τοῦτό	ἐστιν,	ἐν τοῖς μὴ εἰδόσιν; οὐ
[504]	συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν ὄνομά	ἐστιν	ἐν τῷ σώματι τῷ ἐκ
[461]	ἀφικόμενος, οὗ τῆς Ἑλλάδος ~πλείστη	ἐστὶν	ἐξουσία τοῦ λέγειν, ἔπειτα σὺ
[473]	ἄλλο αὖ τοῦτο εἶδος ἐλέγχου	ἐστίν,	~ἐπειδάν τίς τι εἴπῃ, καταγελᾶν,
[449]	ῥητορικῆς, περὶ τί τῶν ὄντων	~ἐστὶν	ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ λόγους. ~(Σωκράτης)
[497]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα τὸ χαίρειν	ἐστὶν	εὖ πράττειν οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι
[510]	αὕτη, ὡς ἔοικεν, αὐτῷ ὁδός	ἐστιν,	εὐθὺς ἐκ νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν
[512]	μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ· κακῶς γὰρ ἀνάγκη	ἐστὶν	ζῆν. ~διὰ ταῦτα οὐ νόμος
[512]	ἀλλ' οἶδεν ὅτι οὐκ ἄμεινόν	ἐστιν	ζῆν τῷ μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ· κακῶς
[477]	καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων	ἐστὶν	ἢ ~βλάβῃ ἢ ἀμφότερα; ~(Πῶλος)
[472]	αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν	ἐστιν	ἢ γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν ὅστις
[505]	κολάζεσθαι ἄρα τῇ ψυχῇ ἄμεινόν	ἐστιν	ἢ ἡ ἀκολασία, ὥσπερ σὺ
[467]	ὃ οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν γ'	ἐστὶν	ἢ κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων,
[516]	ὁ ἄνθρωπος ἓν τῶν ~ζῴων	ἐστὶν	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[476]	δίκην διδόναι πότερον πάσχειν τί	ἐστιν	ἢ ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη, ὦ
[459]	τί ἀγαθὸν ἢ τί κακόν	ἐστιν	ἢ τί καλὸν ἢ ~τί
[490]	ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ, ὅτι βελτίων	ἐστίν,	ἢ τῷ μὲν ~ἄρχειν πάντα
[509]	ἔχει καὶ μέγιστον τῶν κακῶν	~ἐστιν	ἡ ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι καὶ
[506]	~(τάξει ἆρα τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον	ἐστὶν	ἡ ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην ἂν
[451]	τῶν ~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες, τίς	(ἐστιν	ἡ ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ' ἂν
[450]	~πράξεις ὡς ἔπος εἰπεῖν πᾶσά	ἐστιν	ἡ ἐπιστήμη, τῆς δὲ ῥητορικῆς
[502]	φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα τίς	ἐστιν	ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[463]	ἐγὼ δέ, ~εἰ μὲν τοῦτό	ἐστιν	ἡ ῥητορικὴ ἣν Γοργίας (ἐπιτηδεύει,
[453]	συνίημι, λέγεις ὅτι πειθοῦς δημιουργός	ἐστιν	ἡ ῥητορική, ~καὶ ἡ πραγματεία
[487]	τῆς ἀληθείας. πάντων δὲ καλλίστη	ἐστὶν	ἡ σκέψις, ὦ ~Καλλίκλεις, περὶ
[450]	περὶ τὸ πρᾶγμα οὗ ἑκάστη	ἐστὶν	ἡ τέχνη. ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[507]	ὅτι, εἰ ἡ σώφρων ἀγαθή	ἐστιν,	ἡ τοὐναντίον τῇ σώφρονι πεπονθυῖα
[452]	ἐξαπατᾷ σε Γοργίας· οὐ γάρ	ἐστιν	ἡ τούτου τέχνη περὶ ~τὸ
[479]	~ἀγνοῶν γε, ὡς ἔοικεν, οἷόν	ἐστιν	ἡ ὑγίεια καὶ ἀρετὴ σώματος.
[482]	~πολλὰ δὲ ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις	ἐστίν,	ἥ τε φύσις καὶ ὁ
[517]	καὶ ἡ ~μὲν ἑτέρα διακονική	ἐστιν,	ᾗ δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν
[493]	τέθναμεν καὶ τὸ μὲν σῶμά	ἐστιν	ἡμῖν σῆμα, τῆς ~δὲ ψυχῆς
[507]	τοὐναντίον τῇ σώφρονι πεπονθυῖα κακή	~ἐστιν·	ἦν δὲ αὕτη ἡ ἄφρων
[453]	τῆς ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις ποτ'	ἐστὶν	ἣν σὺ λέγεις καὶ ~περὶ
[475]	τούτοιν ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν	ἐστιν,	ἤτοι ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ ἢ
[512]	γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν ~τἆλλά	ἐστιν·	ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ ὁ λόγος.
[481]	τούτους λέγεις θαυμάζοι ~ὡς ἄτοπά	ἐστιν,	ἴσως εἴποις ἂν αὐτῷ, εἰ
[476]	τά γε δίκαια πάντα καλά	ἐστιν,	καθ' ὅσον δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος
[482]	ἔλεγον, ὡς οὐ τὸ ἀδικεῖν	ἐστιν	καὶ ἀδικοῦντα δίκην μὴ διδόναι
[470]	γεγονότα ταῦτα ἱκανά σε ἐξελέγξαι	ἐστὶν	καὶ ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες
[514]	τὸ οἰκοδόμημα καλὸν ἢ αἰσχρόν	ἐστιν·	~καὶ εἰ μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι
[453]	τοῦτο περὶ ὅτου ὁ λόγος	ἐστίν,	~καὶ ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα·
[453]	ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα δημιουργός	ἐστιν	καὶ ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται.
[511]	ῥητορική. καὶ ~αὕτη μὲν προσεσταλμένη	ἐστὶν	καὶ κοσμία, καὶ οὐ σεμνύνεται
[450]	τῶν μὲν ἐργασία τὸ πολύ	ἐστιν	καὶ λόγου βραχέος ~δέονται, ἔνιαι
[475]	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν	ἐστιν	καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν
[500]	ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ τῶν ἡδέων	ἐστὶν	καὶ ὁποῖα ~κακά, ἢ τεχνικοῦ
[472]	ἢ ἀγνοεῖν ὅστις τε εὐδαίμων	ἐστὶν	καὶ ~(ὅστις μή. αὐτίκα πρῶτον,
[512]	γε ὡς ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον	ἐστὶν	καὶ οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα
[499]	ἡδονὰς καὶ λύπας καὶ αἱρετέον	ἐστὶν	καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[454]	τε καὶ τὸ περιττὸν ὅσον	ἐστίν·	καὶ ~τὰς ἄλλας ἃς νυνδὴ
[456]	ἡ μὲν οὖν δύναμις τοσαύτη	ἐστὶν	καὶ τοιαύτη τῆς τέχνης· ~δεῖ
[512]	καὶ ἀνίατα, τούτῳ δὲ βιωτέον	ἐστὶν	~καὶ τοῦτον ὀνήσει, ἄντε ἐκ
[450]	λόγου τὸ κῦρος ἔχουσα ῥητορική	ἐστιν,	καὶ ~ὑπολάβοι ἄν τις, εἰ
[478]	ἆρ' οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ	ἐστιν,	καὶ χαίρουσιν οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος)
[503]	καὶ ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς	ἐστιν;	~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ
[519]	τε ~καὶ ὢν ἔπειτα πονηρός	ἐστιν;	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[496]	τὸ μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου	ἐστίν;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ
[488]	ἄρα νόμιμα τὰ τῶν κρειττόνων	ἐστίν.	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[452]	ἄν, τὸ δὲ ἔργον μού	ἐστιν	καλούς τε καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν
[490]	φρονῶν μυρίων μὴ φρονούντων κρείττων	ἐστὶν	κατὰ τὸν σὸν ~λόγον, καὶ
[465]	μὲν οὖν ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν	ἐστίν·	λέγοντος γάρ μου ~βραχέα οὐκ
[452]	ὦ Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί δ'	ἐστὶν	μεῖζον ἀγαθὸν (ἀνθρώποις ὑγιείας; εἰ
[471]	ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα οὗτός	ἐστιν	ὁ Ἀρχέλαος κατὰ τὸν σὸν
[471]	καὶ νῦν ἄλλο τι οὗτός	~ἐστιν	ὁ λόγος, ᾧ με καὶ
[489]	ἐμοῦ κατηγορεῖν λέγων ὅτι ἐναντίον	ἐστὶν	ὁ νόμος καὶ ἡ ~φύσις,
[457]	~δυνατὸς μὲν γὰρ πρὸς ἅπαντάς	ἐστιν	ὁ ῥήτωρ καὶ περὶ παντὸς
[467]	ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό	~ἐστιν	ὃ βούλονται, ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε
[447]	τέχνης τοῦ ἀνδρός, καὶ τί	~ἐστιν	ὃ ἐπαγγέλλεταί τε καὶ διδάσκει·
[448]	οἱ ἄριστοι· ὧν καὶ (Γοργίας)	ἐστὶν	ὅδε, καὶ μετέχει τῆς ~καλλίστης
[476]	~τοιοῦτον ἄρα πάθος τῷ τυπτομένῳ	ἐστὶν	οἷον ἂν τὸ τύπτον ποιῇ;
[460]	λόγον, ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός	ἐστιν	οἷον ἡ ἐπιστήμη ἕκαστον ἀπεργάζεται;
[517]	σκυτοτόμον ἢ σκυτοδεψόν, οὐδὲν θαυμαστόν	ἐστιν	ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι καὶ αὑτῷ
[483]	φύσει μὲν γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν	ἐστιν	ὅπερ καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι,
[520]	~δῆλον γὰρ ὅτι τοῦτο αἴτιόν	ἐστιν,	ὅτι μόνη αὕτη τῶν εὐεργεσιῶν
[512]	μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος μὲν ἄθλιός	ἐστιν	ὅτι οὐκ ~ἀπέθανεν, καὶ οὐδὲν
[487]	σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν μοι τεκμήριόν	ἐστιν	ὅτι ~ὡς ἀληθῶς μοι εὔνους
[509]	μὴ βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν τοῦτ'	ἐστίν	οὐ γὰρ ~ἀδικήσει ἢ καὶ
[463]	πρὶν ἂν πρῶτον ἀποκρίνωμαι ὅτι	ἐστίν.	οὐ ~γὰρ δίκαιον, ὦ Πῶλε·
[506]	καὶ τὸ ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό	ἐστιν;	οὐ ταὐτόν, ὡς ἐγὼ καὶ
[448]	ὥσπερ τινὸς ψέγοντος, ἥτις δέ	ἐστιν	οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ γὰρ
[511]	γὰρ οἶμαι ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν	ἐστιν	οὕστινάς τε ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων
[507]	οὐ γὰρ δὴ σώφρονος ἀνδρός	ἐστιν	οὔτε ~διώκειν οὔτε φεύγειν ἃ
[500]	ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί ποτ'	ἐστὶν	οὗτος ἐκείνου διαφέρων. ἴσως (οὖν
[503]	μὲν γὰρ οὐκ οἶδα τίς	ἐστιν	οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ; Θεμιστοκλέα
[462]	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ'	ἐστὶν	ὀψοποιία καὶ ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς
[471]	ἠδικηκὼς τῶν ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός	~ἐστιν	πάντων Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος,
[453]	λέγεις καὶ ~περὶ ὧντινων πραγμάτων	ἐστὶν	πειθώ, σαφῶς μὲν εὖ ἴσθ'
[505]	τὸ εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί	ἐστιν	~περὶ ὧν λέγομεν καὶ τί
[455]	ἄρα, ὡς ἔοικεν, πειθοῦς (δημιουργός	ἐστιν	πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ
[491]	ἄρχειν, καὶ τὸ δίκαιον τοῦτ'	~ἐστίν,	πλέον ἔχειν τούτους τῶν ἄλλων,
[502]	ἀνδρῶν, τί ποτε ἡμῖν αὕτη	ἐστίν;	~πότερόν σοι δοκοῦσιν πρὸς τὸ
[523]	~πρῶτον μὲν οὖν, ἔφη, παυστέον	ἐστὶν	προειδότας αὐτοὺς τὸν θάνατον· νῦν
[472]	δὲ ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός	ἐστιν	πρὸς τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ
[519]	~λόγος. τὸ δὲ ὅλον ψεῦδός	ἐστιν·	προστάτης γὰρ πόλεως (οὐδ' ἂν
[478]	ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν	~ἐστιν;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν
[477]	πονηρία μέγιστον τῶν ὄντων ~κακόν	ἐστιν;	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τίς οὖν
[508]	ἄθλιοι, ἢ εἰ οὗτος ἀληθής	ἐστιν,	σκεπτέον τί τὰ συμβαίνοντα. τὰ
[473]	μὲν οὖν ἃ διαφερόμεθα ταῦτ'	ἐστιν·	σκόπει δὲ καὶ σύ. εἶπον
[520]	τούτους ἐκείνων; ταὐτόν, ὦ μακάρι'	ἐστὶν	~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ, ἢ ἐγγύς
[520]	καταφρονεῖς. τῇ δὲ ἀληθείᾳ κάλλιόν	ἐστιν	σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ δικαστικῆς
[472]	περὶ οὗ νῦν ὁ λόγος	ἐστίν,	σὺ ἡγῇ οἷόν τε εἶναι
[469]	ἂν ποιῇ, οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν	ἐστιν;	~(Σωκράτης) εὐφήμει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)
[469]	ἀδίκως ἐλεινός τε καὶ ἄθλιός	ἐστιν.	~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ ὁ ἀποκτεινύς,
[488]	σοι σαφῶς λέγω, ὅτι ταὐτόν	ἐστιν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ τοῦ
[470]	ἀναγκαῖον τὸν οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί	ἐστιν.	~(Σωκράτης) τὸ δὲ ζημιοῦσθαι οὐ
[497]	~λόγοι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός	ἐστιν	(Σωκράτης) ὦ Γοργία· σμικρὰ καὶ
[470]	ἐν τούτῳ ἡ πᾶσα εὐδαιμονία	ἐστίν;	~(Σωκράτης) ~ὥς γε ἐγὼ λέγω,
[517]	ἣ δὴ τῷ ὄντι γε	~ἐστὶν	σώματος θεραπεία, ἥνπερ καὶ προσήκει
[466]	τοίνυν σοι ὅτι δύο ταῦτ'	ἐστιν	τὰ ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ
[474]	ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου ἐκτὸς τούτων	~ἐστίν,	τὰ καλά, τοῦ ἢ ὠφέλιμα
[492]	~εὐδαιμονία, τὰ δὲ ἄλλα ταῦτ'	ἐστὶν	τὰ καλλωπίσματα, τὰ παρὰ φύσιν
[453]	ἀριθμητικὴ οὐ διδάσκει ~ἡμᾶς ὅσα	ἐστὶν	τὰ τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ ὁ
[495]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, εἴπερ ἐναντία	ἐστὶν	ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ αὐτῶν
[483]	ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ ~κρεῖττόν	ἐστιν	τεθνάναι ἢ ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος
[454]	περὶ τί πειθοῦς ἡ ῥητορική	ἐστιν	τέχνη; ἢ οὐ δοκεῖ σοι
[510]	γε. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν ποτ'	ἐστὶν	τέχνη τῆς παρασκευῆς τοῦ μηδὲν
[513]	~ἆρ' οὖν οὕτως ἐπιχειρητέον ἡμῖν	ἐστιν	τῇ πόλει καὶ τοῖς πολίταις
[456]	ἐρωτῶ τίς ποτε ἡ δύναμίς	ἐστιν	τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ τις
[480]	Πῶλε, τίς ἡ μεγάλη χρεία	ἐστὶν	τῆς ῥητορικῆς; δεῖ ~μὲν γὰρ
[448]	δ' ἐπειδὴ τίνος τέχνης ἐπιστήμων	ἐστίν,	τίνα ἂν καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς
[527]	~ἠρεμεῖ ὁ λόγος, ὡς εὐλαβητέον	ἐστὶν	τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ τὸ
[483]	ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό	ἐστιν	τὸ ἀδικεῖν, τὸ πλέον τῶν
[522]	παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε καὶ ἄνανδρός	ἐστιν,	τὸ δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν
[451]	ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν	ἐστιν,	τὸ δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι,
[494]	μήτε λυπούμενον. ἀλλ' ἐν τούτῳ	ἐστὶν	τὸ ~ἡδέως ζῆν, ἐν τῷ
[484]	ἴσον χρὴ ἔχειν καὶ τοῦτό	ἐστιν	τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον.
[491]	ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ'	ἐστὶν	τὸ κατὰ φύσιν καλὸν καὶ
[488]	σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν ἢ ἕτερόν	ἐστιν	τὸ ~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον
[470]	εἶναι, καὶ τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν,	ἐστὶν	τὸ μέγα δύνασθαι· εἰ δὲ
[483]	οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό γ'	ἐστὶν	τὸ πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ'
[451]	ἔχει περὶ τὸ αὐτὸ γάρ	ἐστιν,	τό τε ἄρτιον καὶ ~τὸ
[450]	ἐπιστήμη, τῆς δὲ ῥητορικῆς οὐδέν	ἐστιν	~τοιοῦτον χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα ἡ
[483]	αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν	ἐστιν	τὸν ἀμείνω τοῦ χείρονος πλέον
[488]	δέ· ἢ ὁ αὐτὸς (ὅρος	ἐστὶν	τοῦ βελτίονος ~καὶ τοῦ κρείττονος;
[477]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἀλγεινότερόν	ἐστιν	τοῦ πένεσθαι καὶ κάμνειν τὸ
[461]	τὰ τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ ἀγροικία	ἐστὶν	~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε
[450]	καὶ ἡ γυμναστικὴ περὶ λόγους	ἐστὶν	τοὺς περὶ εὐεξίαν τε τῶν
[452]	καὶ ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί	ἐστιν	τοῦτο ὃ φῂς σὺ μέγιστον
[506]	ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ δέ	ἐστιν	τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν
[452]	τοῦτο ἔροιτ' ἄν· καὶ τί	ἐστιν	(τοῦτο τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας)
[450]	(ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν περὶ ~λόγους	ἐστὶν	τούτους, οἳ τυγχάνουσιν ὄντες περὶ
[482]	νῦν ἐμοῦ ἀκούεις, καί μοί	ἐστιν	τῶν ~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον
[453]	εἰ ~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν τίς	ἐστιν	τῶν ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ μοι
[479]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα	ἐστὶν	τῶν κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν·
[451]	~εἴποιμ' ἂν ὅτι καὶ αὕτη	ἐστὶν	τῶν λόγῳ τὸ πᾶν κυρουμένων·
[450]	τὸ (κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων	ἐστίν.	τῶν τοιούτων τινά μοι ~δοκεῖς
[493]	καὶ λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν	ἐστιν	ὑπό τι ~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν
[447]	~(Χαιρεφῶν) τί ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις	ἐστίν.	~(Χαιρεφῶν) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ
[454]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἐπιστήμη	ἐστὶν	ψευδὴς καὶ ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς.
[473]	~ἀλλ' ἔτι τοῦτ' ἐκείνου χαλεπώτερόν	ἐστιν,	ὦ Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[486]	τιμᾶσθαι. ~καίτοι πῶς σοφὸν τοῦτό	ἐστιν,	ὦ Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ λαβοῦσα
[452]	~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ	ἐστίν,	ὦ Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον
[484]	ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ τοί	ἐστιν,	ὦ Σώκρατες, χαρίεν, ἄν τις
[478]	~(Σωκράτης) τί οὖν τούτων κάλλιστόν	ἐστιν	(ὧν λέγεις) ~(Πῶλος) τίνων λέγεις;
[449]	γὰρ αὖ καὶ ~τοῦτο ἕν	ἐστιν	ὧν φημι, μηδένα ἂν ἐν
[484]	φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον γεγονέναι	(ἐστὶν	ὧν χρὴ ἔμπειρον εἶναι τὸν
[500]	ἐκείνου διαφέρων. ἴσως (οὖν βέλτιστόν	~ἐστιν,	ὡς ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι,
[508]	οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων δὴ αἴσχιστόν	ἐστιν,	ὡς ὁ σὸς λόγος. ὁ
[508]	δὴ οὗτος ὁ λόγος (ἡμῖν	ἐστιν,	~ὡς οὐ δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης
[467]	τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ δὲ δύναμίς	ἐστιν,	ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ
[476]	δίκην ~ἆρα μέγιστον τῶν κακῶν	ἐστιν,	ὡς σὺ ᾤου, ἢ μεῖζον
[451]	λόγοις τὸ κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική	ἐστιν.	ὥσπερ ἂν εἴ τίς με
[461]	ὦ ~Γοργία, οὐκ ὀλίγης συνουσίας	ἐστὶν	ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί
[465]	προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα τὴν φύσιν	ἐστίν,	ὥστε τὴν αἰτίαν ἑκάστου μὴ
[490]	μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ'	ἔστιν	ἃ λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι
[495]	τι τῶν ἡδέων ὃ οὐκ	ἔστιν	ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης) ~ἵνα δή μοι
[507]	ταῦτα ἀληθῆ εἶναι· εἰ δὲ	ἔστιν	ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον, ὡς ἔοικεν,
[468]	ἄρα ἐγὼ ἔλεγον, λέγων ὅτι	ἔστιν	ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν πόλει ἃ
[463]	~ἆρ' οὖν ἂν μάθοις ἀποκριναμένου;	ἔστιν	γὰρ ἡ ῥητορικὴ κατὰ τὸν
[453]	ἀλλά μοι δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι·	ἔστιν	γὰρ τοῦτο τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς.
[503]	καὶ σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ	ἔστιν	γε, ὦ Καλλίκλεις, ἣν πρότερον
[499]	δέχεσθαι τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ.	ἔστιν	δὲ δή, ὡς ἔοικεν, ὃ
[472]	τε οἴει καὶ ἄλλοι πολλοί·	ἔστιν	δὲ καὶ ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ
[504]	γίγνονται καὶ κόσμιοι· ταῦτα δ'	ἔστιν	δικαιοσύνη τε καὶ σωφροσύνη. φῂς
[523]	καὶ ἀεὶ καὶ νῦν ~ἔτι	ἔστιν	ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν
[494]	μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ'	ἔστιν	ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν,
[524]	ζῶν, καὶ τεθνεῶτος τὸ σῶμα	ἔστιν	ἰδεῖν ταῦτα ἔχον· ἢ ~κατεαγότα
[486]	τὰ μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς	ἔστιν	καὶ βίος καὶ δόξα καὶ
[517]	διττὴ ~αὕτη τις (ἡ πραγματεία	ἔστιν	καὶ περὶ τὸ σῶμα καὶ
[518]	τούτων. ταὐτὰ οὖν ταῦτα ὅτι	ἔστιν	καὶ ~περὶ ψυχήν, τοτὲ μέν
[482]	διώκειν, ἃ φύσει μὲν οὐκ	ἔστιν	καλά, νόμῳ δέ. ὡς τὰ
[504]	~σώματος. ἔστιν ταῦτα ἢ οὐκ	ἔστιν;	~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ
[501]	δὲ δύο καὶ πολλὰς οὐκ	ἔστιν;	~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ καὶ περὶ
[472]	ἄλλους πάντας τούτους χαίρειν ἐᾷς.	ἔστιν	μὲν οὖν ~οὗτός τις τρόπος
[512]	τὸ δὲ βέλτιον εἰ μὴ	ἔστιν	ὃ ἐγὼ λέγω, ἀλλ' αὐτὸ
[494]	ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ'	ἔστιν,	ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τὸ
[471]	ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος, καὶ ἴσως	ἔστιν	ὅστις ~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος
[515]	τινὰ βελτίω πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν;	ἔστιν	ὅστις πρότερον πονηρὸς ὤν, ἄδικός
[512]	ἐνίοτε δύναται σῴζειν· πόλεις γὰρ	ἔστιν	ὅτε ὅλας ~σῴζει. μή σοι
[468]	δοκεῖ ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης)	~ἔστιν	οὖν ὅπως ὁ τοιοῦτος (μέγα
[456]	ἢ ἄλλος ὁστισοῦν· οὐ ~γὰρ	ἔστιν	περὶ ὅτου οὐκ ἂν πιθανώτερον
[509]	~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν	ἔστιν,	σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς
[468]	τὴν σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος) οὐκ	ἔστιν.	~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον,
[496]	ἔστι ταῦτα ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	ἔστιν.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν εὖ γε
[521]	ἔστι ταῦτα οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης)	ἔστιν.	~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν οὖν με
[504]	ταῦτα ἢ οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης)	ἔστιν.	~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ γε τῆς
[506]	ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα	ἔστιν	ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν γάρ φημι.
[489]	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι;	ἔστιν	ταῦτα ἢ οὔ; καὶ ὅπως
[504]	ἡ ἄλλη ἀρετὴ τοῦ ~σώματος.	ἔστιν	ταῦτα ἢ οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης)
[463]	δὲ ὁ ἐμὸς λόγος, οὐκ	ἔστιν	τέχνη ἀλλ' ἐμπειρία καὶ τριβή.
[515]	τῇ σῇ; ὀκνεῖς ἀποκρίνασθαι, ~εἴπερ	ἔστιν	τι ἔργον σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος,
[467]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	ἔστιν	τι τῶν ὄντων ὃ οὐχὶ
[517]	παντὶ τῷ μὴ εἰδότι ὅτι	~ἔστιν	τις παρὰ ταύτας ἁπάσας τέχνη
[481]	αὐτῆς εἶναι, εἰ δὴ καὶ	ἔστιν	τις χρεία, ὡς ~ἔν γε
[454]	γάρ τίς σε ἔροιτο· ἆρ'	ἔστιν	τις, ὦ Γοργία, ~πίστις ψευδὴς
[466]	~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο	ἔστιν	τὸ μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ,
[469]	ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ ἄρα τοῦτ'	ἔστιν	τὸ μέγα δύνασθαι, τὸ ποιεῖν
[488]	ἀλλ' ἱκανῶς μοι ἔνδειξαι τί	ἔστιν	τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ
[501]	δὲ περὶ μὲν μίαν ψυχὴν	ἔστιν	τοῦτο, περὶ δὲ δύο καὶ
[500]	δὲ καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ	ἔστιν	τούτω διττὼ τὼ βίω, σκέψασθαι
[524]	τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ'	ἔστιν,	ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς
[518]	αὖ δι' ἀπειρίαν οὐ τοὺς	ἑστιῶντας	αἰτιάσονται τῶν νόσων ~αἰτίους εἶναι
[487]	Πῶλος, σοφὼ μὲν καὶ (φίλω	ἐστὸν	ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας καὶ
[483]	χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα	ἐστράτευσεν	ἢ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ
[516]	γε σοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης)	ἔστω	δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ
[513]	~τυγχάνει οὖσα· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)	ἔστω,	εἰ βούλει, σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης)
[510]	τοὺς ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης)	~ἔστω	σοι τοῦτο, ὦ Σώκρατες, οὕτως,
[505]	καὶ ἔλαττον; ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης)	ἔστω.	~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ οἶμαι λυσιτελεῖ
[516]	ἀδικωτέρους τε καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης)	ἔστω.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς τὰ
[504]	σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	ἔστω.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα βλέπων
[504]	τοῦτ' ~ἔχειν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)	ἔστω	τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα
[468]	~καὶ τὸ ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν	ἑστῶμεν,	τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα, τοῦ ἀγαθοῦ·
[472]	ὧν οἱ τρίποδες οἱ ~ἐφεξῆς	ἑστῶτές	εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν
[525]	ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ' ἂν τὰ	ἔσχατα	ἀδικήσωσι καὶ διὰ τὰ τοιαῦτα
[494]	(ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά, ἢ τὰς	~ἐσχάτας	λυποῖτο λύπας· ἆρα τοιούτου ἑκατέρου
[473]	παῖδάς τε καὶ γυναῖκα τὸ	ἔσχατον	ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος
[508]	ἐκ τῆς πόλεως, ἐάντε, τὸ	ἔσχατον,	ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων
[522]	ψυχὴν εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων	ἔσχατον	κακῶν ἐστιν. εἰ δὲ βούλει,
[482]	ἀδικοῦντα δίκην μὴ διδόναι ἁπάντων	~ἔσχατον	κακῶν· ἢ εἰ τοῦτο ἐάσεις
[511]	καὶ τὰ χρήματα ἐκ τῶν	ἐσχάτων	κινδύνων, ὥσπερ ἡ ῥητορική. καὶ
[524]	διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματος	ἔσχεν	ἐν τῇ ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος.
[511]	καὶ κοσμία, καὶ οὐ σεμνύνεται	ἐσχηματισμένη	~ὡς ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη, ἀλλὰ
[482]	λέγουσαν. λέγει γάρ, ὦ φίλε	ἑταῖρε,	ἃ νῦν ἐμοῦ ἀκούεις, καί
[469]	~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως γε, ὦ	ἑταῖρε,	ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν γε πρός
[508]	διὰ ~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ	ἑταῖρε,	οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ
[473]	γε καὶ σὲ ποιῆσαι, ὦ	ἑταῖρε,	ταὐτὰ ἐμοὶ λέγειν· φίλον γάρ
[491]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; αὑτῶν, ὦ	ἑταῖρε,	τί; ἦ τι ἄρχοντας ἢ
[519]	σοι τοῦτο ἄτοπον εἶναι, ὦ	ἑταῖρε;	ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας,
[510]	τυραννεῖν, ἢ τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας	ἑταῖρον	εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες,
[487]	ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος ἅπερ τοῖς σεαυτοῦ	ἑταιροτάτοις,	ἱκανόν μοι τεκμήριόν ἐστιν ὅτι
[519]	μὴ εὐλαβῇ, καὶ τοῦ ἐμοῦ	~ἑταίρου	Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ τὰ ἀρχαῖα
[508]	καὶ αὑτοῦ καὶ ὑέος καὶ	ἑταίρου,	ἐάν τι ἀδικῇ, καὶ ~τῇ
[461]	Πῶλε, ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα	ἑταίρους	καὶ ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ
[480]	τῆς αὑτοῦ ἢ γονέων ἢ	ἑταίρων	ἢ ~παίδων ἢ πατρίδος ἀδικούσης
[517]	τὴν ψυχήν, καὶ ἡ ~μὲν	ἑτέρα	διακονική ἐστιν, ᾗ δυνατὸν εἶναι
[513]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ μὲν	ἑτέρα,	ἡ πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ
[513]	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ δέ γε	ἑτέρα,	ὅπως ὡς βέλτιστον ἔσται τοῦτο,
[501]	δοῦναι, ἡ ~ἰατρική· ἡ δ'	ἑτέρα	τῆς ἡδονῆς, πρὸς ἣν ἡ
[481]	νεανίαν τὸν καλὸν τοῦτον τοιαῦτα	ἕτερα	~πέπονθας. τοῖς γὰρ τῶν παιδικῶν
[482]	τοίνυν καὶ παρ' ἐμοῦ χρῆναι	ἕτερα	τοιαῦτα ἀκούειν, καὶ μὴ ~θαύμαζε
[514]	~κἂν ἐγὼ οἶμαι περὶ σοῦ	ἕτερα	τοιαῦτα ἐσκόπουν· καὶ εἰ μὴ
[450]	καλῶς ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἕτεραι	δέ γέ εἰσι τῶν τεχνῶν
[513]	μὲν πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν	ἑτέραν	δὲ ~πρὸς τὸ βέλτιστον, μὴ
[495]	σύ. ~(Σωκράτης) ἦ καὶ ἀνδρείαν	ἑτέραν	ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[487]	μὴ σοφοὶ εἶναι ὥσπερ σύ·	ἕτεροι	δὲ σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ
[471]	ἐλέγχειν. καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ	ἕτεροι	τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν
[475]	δὲ δὴ δυοῖν αἰσχροῖν τὸ	(ἕτερον	αἴσχιον ᾖ, ἤτοι λύπῃ ἢ
[497]	οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε	ἕτερον	~γίγνεται τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ.
[500]	~ἀγαθόν, εἶναι δέ τι ἡδύ,	ἕτερον	δὲ τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ,
[495]	ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ ἕτερον; ~(Καλλίκλης)	ἕτερον	δήπου, ὦ σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης)
[485]	καὶ λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ δ'	ἕτερον	ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος
[488]	αὐτὸ σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν ἢ	ἕτερόν	ἐστιν τὸ ~κρεῖττον καὶ τὸ
[495]	ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ	ἕτερον;	~(Καλλίκλης) ἕτερον δήπου, ὦ σοφώτατε
[495]	καὶ ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ	~ἕτερον.	~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ γε ἡμῖν
[503]	~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ δ'	ἕτερον	καλόν, τὸ παρασκευάζειν ὅπως ὡς
[457]	μὴ φῇ ὁ ~ἕτερος τὸν	ἕτερον	ὀρθῶς λέγειν ἢ μὴ σαφῶς,
[503]	τοῦτό ἐστι διπλοῦν, τὸ μὲν	ἕτερόν	που τούτου κολακεία ἂν εἴη
[495]	~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν ὡς	ἕτερον	τὴν ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης δύο
[491]	τοὺς φρονιμωτέρους, νῦν δ' αὖ	~ἕτερόν	τι ἥκεις ἔχων· ἀνδρειότεροί τινες
[503]	~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει τὸ	ἕτερον	τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε εἶναι
[495]	ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ λόγος, ἐὰν	ἕτερον	φήσω εἶναι, τὸ αὐτό φημι
[493]	~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν οὖν	ἕτερος	πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι μήτε τι
[457]	ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ φῇ ὁ	~ἕτερος	τὸν ἕτερον ὀρθῶς λέγειν ἢ
[471]	γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι τοὺς	ἑτέρους	δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν λόγων
[524]	ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ	ἑτέρω,	ἵνα ὡς δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις
[475]	οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ	ἑτέρῳ	λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τῷ
[503]	καὶ προσαναγκάζει τὸ ἕτερον τῷ	ἑτέρῳ	πρέπον τε εἶναι καὶ ἁρμόττειν,
[493]	τούτων ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ δ'	ἑτέρῳ	τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ ~καὶ
[481]	ἂν ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ	ἑτέρῳ	τὸ ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω δ'
[493]	εἰς τὸν τετρημένον πίθον ὕδωρ	ἑτέρῳ	τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ
[475]	θάτερον κάλλιον ᾖ, ἢ τῷ	ἑτέρῳ	τούτοιν ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν
[493]	πολλοὶ εἶεν καὶ τῷ μὲν	(ἑτέρῳ	ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις, ὁ μὲν
[497]	παύεται, τῶν δὲ οὔ, ὡς	ἑτέρων	ὄντων· πῶς οὖν ταὐτὰ ἂν
[482]	ἀκούεις, καί μοί ἐστιν τῶν	~ἑτέρων	παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔμπληκτος· ὁ
[499]	φάσκων οὕτως ἔχειν, τοτὲ δὲ	ἑτέρως,	ἐξαπατῶν με. καίτοι οὐκ ᾤμην
[506]	ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ	ἔτι	διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ τὴν τοῦ
[497]	ὦ Καλλίκλεις· καὶ πρόιθί γε	ἔτι	εἰς τὸ ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων
[523]	Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ νῦν	~ἔτι	ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων
[515]	~εἴπερ ἔστιν τι ἔργον σὸν	ἔτι	ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης)
[495]	~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ κακαί; ἀλλ'	ἔτι	καὶ νῦν λέγε πότερον φῂς
[508]	εἴρηται, οὐδὲν δὲ κωλύει καὶ	ἔτι	λέγεσθαι· οὔ φημι, ὦ ~Καλλίκλεις,
[498]	καὶ οἱ κακοί; ἢ καὶ	ἔτι	~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ καὶ
[495]	πρώτους λόγους, καὶ οὐκ ἂν	ἔτι	μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς ~τὰ ὄντα
[494]	ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα	ἔτι	μήτε λυπούμενον. ἀλλ' ἐν τούτῳ
[523]	δὲ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ	ἔτι	νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν
[496]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν	ἔτι	πλείω ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν
[485]	μὲν γὰρ ~παιδίον ἴδω, ᾧ	ἔτι	προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ
[515]	ὧν ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες, εἰ	ἔτι	σοι ~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι,
[494]	τὴν κεφαλὴν μόνον κνησιῷ ἢ	ἔτι	τί σε ἐρωτῶ; ὅρα, ὦ
[498]	τοὺς ἀνδρείους, ἢ καὶ μᾶλλον	ἔτι	τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[473]	καὶ ~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ'	ἔτι	τοῦτ' ἐκείνου χαλεπώτερόν ἐστιν, ὦ
[503]	οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν	ἔτι	τοῦτο ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν γὰρ
[509]	ἡ ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι καὶ	ἔτι	τούτου μεῖζον μεγίστου ὄντος, εἰ
[475]	λύπῃ, ἀμφοτέροις μὲν οὐκ ἂν	ἔτι	ὑπερβάλλοι. ~(Πῶλος) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[485]	δὲ ἤδη πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος	ἔτι	φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες, τὸ
[485]	ὅταν δὲ δὴ πρεσβύτερον ἴδω	ἔτι	~φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν
[500]	ἀγαθὸν καὶ ὅτι κακόν· καὶ	ἐτίθην	τῶν μὲν περὶ τὰς ἡδονὰς
[516]	κατεψηφίσαντο, ὀλίγου δὲ καὶ ~θανάτου	ἐτίμησαν,	δῆλον ὅτι ὡς πονηροῦ ὄντος.
[492]	πλήρωσιν αὐταῖς ἁμόθεν γέ ποθεν	ἑτοιμάζειν,	καὶ ~(τοῦτο εἶναι τὴν ἀρετήν;
[510]	~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὡς ἐγὼ	ἕτοιμός	εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν τι καλῶς
[448]	Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ δή. εἰ	ἐτύγχανε	(Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν τῆς τέχνης
[447]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν εἰ	ἐτύγχανεν	ὢν ὑποδημάτων δημιουργός, ἀπεκρίνατο ἂν
[500]	ἐγὼ πρὸς Πῶλον καὶ Γοργίαν	ἐτύγχανον	λέγων. ἔλεγον ~γὰρ αὖ, εἰ
[453]	ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ ἂν εἰ	~ἐτύγχανόν	σε ἐρωτῶν τίς ἐστιν τῶν
[486]	ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν ἔχων	ἐτύγχανον	τὴν ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ
[512]	τὰ ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός τις	ἔτυχεν,	καταγέλαστός σοι ὁ ψόγος ~γίγνεται
[514]	πρὶν ἰδιωτεύοντας πολλὰ ~μὲν ὅπως	ἐτύχομεν	ποιῆσαι, πολλὰ δὲ κατορθῶσαι καὶ
[516]	οὓς ἐθεράπευεν, ἵνα αὐτοῦ δέκα	ἐτῶν	μὴ ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς; καὶ
[448]	πω ἠρώτηκε καινὸν οὐδὲν πολλῶν	ἐτῶν.	~(Χαιρεφῶν) ἦ που ἄρα ῥᾳδίως
[497]	~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	εὖ	γε πράττοντα κακῶς (πράττειν ἅμα
[486]	ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι τὴν ψυχήν,	εὖ	εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς ἔχω καὶ
[455]	εἶναι καὶ ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς,	εὖ	ἔχει τὰ τῆς σῆς τέχνης
[464]	οἷον τοιόνδε λέγω· πολλοὶ δοκοῦσιν	εὖ	~ἔχειν τὰ σώματα, οὓς οὐκ
[464]	ψυχῇ, ὃ ποιεῖ μὲν δοκεῖν	εὖ	ἔχειν τὸ ~σῶμα καὶ τὴν
[464]	ῥᾳδίως αἴσθοιτό τις ὅτι οὐκ	εὖ	ἔχουσιν, ἀλλ' ἢ ~ἰατρός τε
[456]	ἐάν τις εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας	εὖ	ἔχων τὸ σῶμα καὶ πυκτικὸς
[453]	πραγμάτων ἐστὶν πειθώ, σαφῶς μὲν	εὖ	ἴσθ' ὅτι οὐκ οἶδα, οὐ
[453]	δή, ὦ Γοργία. ἐγὼ γὰρ	εὖ	ἴσθ' ὅτι, ὡς (ἐμαυτὸν πείθω,
[488]	κατὰ τὸν βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ,	εὖ	ἴσθι τοῦτο ὅτι οὐχ ἑκὼν
[480]	μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα	εὖ	καὶ ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν καὶ
[521]	ἃ νοεῖς λέγων. ~καὶ νῦν	εὖ	καὶ γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω
[510]	καὶ τόδε ἐάν σοι δοκῶ	εὖ	λέγειν. φίλος μοι δοκεῖ ἕκαστος
[513]	οἶδ' ὅντινά μοι τρόπον δοκεῖς	εὖ	λέγειν, ὦ Σώκρατες, πέπονθα δὲ
[449]	Σώκρατες, ἐπιεικῶς τοῦτο ποιεῖν. ~(Σωκράτης)	~εὖ	λέγεις. ἴθι δή μοι ἀπόκριναι
[447]	καταλύει ~καὶ ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης)	~εὖ	λέγεις, ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα
[496]	τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ	εὖ	~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'
[486]	ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί δή; ~(Σωκράτης)	~εὖ	οἶδ' ὅτι, ἅν μοι σὺ
[521]	τύχοι, τοῦτο παθεῖν. τόδε μέντοι	εὖ	οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ εἰσίω εἰς
[522]	κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε,	εὖ	οἶδα ὅτι ῥᾳδίως ἴδοις ἄν
[491]	φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα ἂν τρόπον	εὖ	οἰκοῖτο, καὶ μὴ μόνον φρόνιμοι,
[520]	μόνη αὕτη τῶν εὐεργεσιῶν τὸν	εὖ	παθόντα ~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ ἀντ' εὖ
[519]	καὶ ἄλλην χάριν οὐκ ἀποδιδόντες,	~(εὖ	παθόντες ὑπ' αὐτῶν. καὶ τούτου
[520]	ποιήσας ~ταύτην τὴν εὐεργεσίαν ἀντ'	εὖ	πείσεται· εἰ δὲ μή, οὔ.
[499]	τὸν παλαιὸν λόγον τὸ παρὸν	εὖ	ποιεῖν ~καὶ τοῦτο δέχεσθαι τὸ
[520]	εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ ἀντ'	εὖ	ποιεῖν, ὥστε καλὸν δοκεῖ τὸ
[520]	δοκεῖ τὸ σημεῖον εἶναι, εἰ	εὖ	ποιήσας ~ταύτην τὴν εὐεργεσίαν ἀντ'
[497]	~οὐκ ἄρα τὸ χαίρειν ἐστὶν	εὖ	πράττειν οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι κακῶς,
[507]	ἃ ἂν πράττῃ, τὸν δ'	εὖ	πράττοντα μακάριόν τε καὶ εὐδαίμονα
[495]	ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ μοι, τοὺς	εὖ	πράττοντας τοῖς κακῶς πράττουσιν οὐ
[471]	σε ἐπῄνεσα ὅτι μοι δοκεῖς	εὖ	πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ
[507]	εἶναι τελέως, τὸν δὲ ἀγαθὸν	εὖ	τε καὶ ~καλῶς πράττειν ἃ
[494]	πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης)	~εὖγε,	ὦ βέλτιστε· διατέλει γὰρ ὥσπερ
[472]	Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν ἡγῇ ~εἶναι,	εὐδαίμονα	δέ. ἄλλο τι ὡς οὕτω
[471]	λόγῳ, φάσκων τὸν ἀδικοῦντα οὐκ	εὐδαίμονα	εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ; καὶ μὴν
[507]	ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον, ὡς ἔοικεν,	εὐδαίμονα	(εἶναι σωφροσύνην μὲν διωκτέον ~καὶ
[507]	εὖ πράττοντα μακάριόν τε καὶ	εὐδαίμονα	~εἶναι, τὸν δὲ πονηρὸν καὶ
[470]	καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ γυναῖκα	~εὐδαίμονα	εἶναί φημι, τὸν δὲ ἄδικον
[470]	τὸν μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις	εὐδαίμονα	~ὄντα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἀληθῆ γε
[473]	~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ δέ γε	εὐδαίμονας	αὖ τοὺς ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ
[494]	~ἄθλιος; ἢ τούτους τολμήσεις λέγειν	εὐδαίμονας	εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν
[495]	τοὺς ~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν,	~(εὐδαίμονας	εἶναι, καὶ μὴ διορίζηται τῶν
[470]	δὲ αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις ὅτι	εὐδαιμονεῖ;	~(Σωκράτης) μὰ Δί' οὐ δῆτα.
[492]	ὀρθῶς λέγονται οἱ μηδενὸς δεόμενοι	εὐδαίμονες	εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι γὰρ
[470]	ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι	εὐδαίμονές	εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ ποῖα ταῦτα;
[508]	καὶ σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες οἱ	εὐδαίμονες,	κακίας δὲ ~οἱ ἄθλιοι, ἢ
[508]	οὐ δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης κτήσει	εὐδαίμονες	οἱ εὐδαίμονες, κακίας δὲ ~οἱ
[492]	οὕτω γε καὶ οἱ νεκροὶ	εὐδαιμονέστατοι	εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δὴ
[478]	οὖν οὕτως ἂν περὶ σῶμα	εὐδαιμονέστατος	ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ ~μηδὲ
[471]	~ἐστιν πάντων Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ	εὐδαιμονέστατος,	καὶ ἴσως ἔστιν ὅστις ~Ἀθηναίων
[478]	ἡ δίκη. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~εὐδαιμονέστατος	μὲν ἄρα ὁ μὴ ἔχων
[494]	βίου, λέγεις τὸν τοῦ ~ἀκολάστου	εὐδαιμονέστερον	εἶναι ἢ τὸν τοῦ κοσμίου;
[473]	ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος	~εὐδαιμονέστερος	ἔσται ἢ ἐὰν διαφυγὼν τύραννος
[525]	~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ· διὸ καὶ	εὐδαιμονέστερος	ἦν ἢ οἷς ἐξῆν ἀλλὰ
[473]	διδοὺς δίκην δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν	~εὐδαιμονέστερος	μὲν (οὐκ ἂν εἴη ἀθλιώτερος
[473]	τυραννίδι, εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~εὐδαιμονέστερος	μὲν τοίνυν οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος
[493]	~(πείθω τί σε καὶ μετατίθεσθαι	εὐδαιμονεστέρους	εἶναι τοὺς κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων,
[527]	πειθόμενος ~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος	εὐδαιμονήσεις	καὶ ζῶν καὶ τελευτήσας, ὡς
[523]	νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ	~εὐδαιμονίᾳ	ἐκτὸς κακῶν, τὸν δὲ ἀδίκως
[470]	δέ; ἐν τούτῳ ἡ πᾶσα	εὐδαιμονία	ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς γε ἐγὼ
[492]	τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή τε καὶ	~εὐδαιμονία,	τὰ δὲ ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν
[478]	~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ τοῦτ' ἦν	εὐδαιμονία,	ὡς ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ
[496]	~ἦ καὶ τἀγαθὰ καὶ τὴν	εὐδαιμονίαν	καὶ τἀναντία τούτων, κακά τε
[473]	ἂν βούληται, ζηλωτὸς ὢν καὶ	εὐδαιμονιζόμενος	ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν καὶ τῶν
[479]	ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν τὸν Ἀρχέλαον	~εὐδαιμονίζων	τὸν τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην
[494]	κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα τὸν βίον	~εὐδαιμόνως	ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἄτοπος
[494]	ἔχοντα καὶ δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα	εὐδαιμόνως	ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε, ὦ βέλτιστε·
[494]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως, καὶ	εὐδαιμόνως;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[471]	κατὰ τὸ δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη	εὐδαίμων	γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς
[491]	ὦ Σώκρατες. ἐπεὶ πῶς ἂν	εὐδαίμων	γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ
[497]	ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης)	~εὐδαίμων	εἶ, ὦ Καλλίκλεις, ὅτι τὰ
[507]	δίκην καὶ κολαστέον, ~εἰ μέλλει	εὐδαίμων	εἶναι. οὗτος ἔμοιγε δοκεῖ ὁ
[472]	ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν δὲ δὴ	εὐδαίμων	~ἔσται ἆρ' ἂν τυγχάνῃ δίκης
[472]	ἀδικῶν, κατὰ τὸν σὸν λόγον	εὐδαίμων	ἔσται; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ
[472]	γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν ὅστις τε	εὐδαίμων	ἐστὶν καὶ ~(ὅστις μή. αὐτίκα
[471]	ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν	εὐδαίμων	κατὰ τὸν σὸν λόγον. νῦν
[470]	μή, ἀλλ' ἀκούω γε. ~(Πῶλος)	~εὐδαίμων	οὖν σοι δοκεῖ εἶναι ἢ
[484]	τὸν μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν καὶ	εὐδόκιμον	ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ γὰρ τῶν
[471]	λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται καὶ	~εὐδοκίμους,	ὁ δὲ τἀναντία λέγων ἕνα
[464]	τούτων οἴει τινὰ εἶναι ἑκατέρου	εὐεξίαν;	~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[464]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; δοκοῦσαν μὲν	εὐεξίαν,	οὖσαν δ' οὔ; οἷον τοιόνδε
[450]	περὶ λόγους ἐστὶν τοὺς περὶ	εὐεξίαν	τε τῶν σωμάτων ~καὶ καχεξίαν;
[520]	~καὶ προέσθαι γε δήπου τὴν	εὐεργεσίαν	ἄνευ μισθοῦ, ὡς τὸ εἰκός,
[520]	εἰ εὖ ποιήσας ~ταύτην τὴν	εὐεργεσίαν	ἀντ' εὖ πείσεται· εἰ δὲ
[514]	~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην	εὐεργεσίαν	οὐδεμίαν (προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ καλὴ
[520]	ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς ταύτην τὴν	εὐεργεσίαν	προέσθαι, εἴπερ τῷ ὄντι ~δύναιτό
[520]	ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην μὲν γὰρ	εὐεργεσίαν	τις εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς γενόμενος
[522]	ἕξω αὐτοῖς λέγειν, ἃς οὗτοι	εὐεργεσίας	καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ
[511]	(ἐὰν πάμπολυ, ταύτης τῆς μεγάλης	εὐεργεσίας,	σώσασα ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ
[520]	ἐστιν, ὅτι μόνη αὕτη τῶν	εὐεργεσιῶν	τὸν εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ
[520]	ἄλλην μὲν γὰρ εὐεργεσίαν τις	εὐεργετηθείς,	οἷον ~ταχὺς γενόμενος διὰ παιδοτρίβην,
[506]	ὥσπερ σὺ ἐμοί, ἀλλὰ μέγιστος	εὐεργέτης	παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε,
[470]	ἀλλὰ μὴ κάμῃς φίλον ἄνδρα	εὐεργετῶν,	ἀλλ' ἔλεγχε. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μήν,
[525]	~ψεύδους καὶ ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν	εὐθὺ	διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι·
[525]	ἰδὼν δὲ ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν	~εὐθὺ	τῆς φρουρᾶς, οἷ μέλλει ἐλθοῦσα
[510]	ὡς ἔοικεν, αὐτῷ ὁδός ἐστιν,	εὐθὺς	ἐκ νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς
[487]	εἰς τὴν ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ	~εὐλαβεῖσθαι	(παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις ὅπως μὴ πέρα
[519]	δὲ ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ	εὐλαβῇ,	καὶ τοῦ ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου,
[480]	τοῦ ἐχθροῦ τοῦτο μὲν γὰρ	~εὐλαβητέον	ἐὰν δὲ ἄλλον ἀδικῇ ὁ
[527]	οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ λόγος, ὡς	εὐλαβητέον	ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ
[486]	παῦσαι δὲ ἐλέγχων, πραγμάτων δ'	~εὐμουσίαν	ἄσκει, καὶ ἄσκει ὁπόθεν δόξεις
[486]	Σώκρατες καί μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς·	εὐνοίᾳ	γὰρ ἐρῶ ~τῇ σῇ οὐκ
[485]	τοῦτο, ~τὸ δ' ἕτερον ἐπαινεῖ,	εὐνοίᾳ	τῇ ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως αὐτὸς
[487]	πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην τε καὶ	~εὔνοιαν	καὶ παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ πολλοῖς
[487]	ἐστιν ὅτι ~ὡς ἀληθῶς μοι	εὔνους	εἶ. καὶ μὴν ὅτι γε
[487]	φήσαιεν Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ εἶ	εὔνους.	~(τίνι τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ σοι
[478]	καὶ ἀδικίας; εἰ μὴ οὕτως	εὐπορεῖς,	ὧδε σκόπει· ποῖ ἄγομεν καὶ
[504]	τάξεως καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ	~εὑρεῖν	καὶ εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ
[527]	~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω καὶ ἀληθέστερα	εὑρεῖν·	νῦν δὲ ὁρᾷς ὅτι τρεῖς
[486]	οὐκ ἂν οἴει με ἅσμενον	~εὑρεῖν	τούτων τινὰ τῶν λίθων ᾗ
[503]	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς,	εὑρήσεις.	~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ οὑτωσὶ ἀτρέμα
[492]	γάρ τοι θαυμάζοιμ' ἂν εἰ	~Εὐριπίδης	ἀληθῆ ἐν τοῖσδε λέγει, λέγων
[484]	εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ τὸ τοῦ	Εὐριπίδου·	~αντιοπε τέ ἐστιν ἕκαστος ἐν
[485]	~Ζῆθος πρὸς τὸν Ἀμφίονα ὁ	Εὐριπίδου,	οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ γὰρ ἐμοὶ
[496]	~(Καλλίκλης) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν	εὕρωμεν	ἄρα ἄττα ὧν ἅμα τε
[524]	Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ ἐκ τῆς	Εὐρώπης,	Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι,
[524]	κρινεῖ, τοὺς δὲ ἐκ τῆς	Εὐρώπης	Αἰακός· Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα δώσω
[469]	οὐκ ἀμφοτέρως ζηλωτόν ἐστιν; ~(Σωκράτης)	εὐφήμει,	ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) τί δή;
[486]	τοῦτό ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἥτις	εὐφυῆ	λαβοῦσα τέχνη φῶτα ~ἔθηκε χείρονα,
[485]	τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ	εὐφυὴς	ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι τὰ
[484]	~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ καὶ πάνυ	εὐφυὴς	ᾖ καὶ πόρρω τῆς ἡλικίας
[449]	Σώκρατες, εἰ δὴ ὅ γε	εὔχομαι	εἶναι, ὡς ἔφη Ὅμηρος, βούλει
[518]	ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ τούτους ~εἱστιάκασιν	εὐωχοῦντες	ὧν ἐπεθύμουν. καί φασι μεγάλην
[509]	καὶ κάλλος τοῦ δυνατὸν εἶναι	~ἐφ'	ἕκαστα βοηθεῖν καὶ αἰσχύνη τοῦ
[466]	κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι, ὦ Πῶλε,	ἐφ'	ἑκάστου ὧν λέγεις πότερον αὐτὸς
[508]	~ἐκεῖνα, ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει πάντα,	ἐφ'	οἷς σύ με ἤρου εἰ
[502]	θαυμαστή, ἡ τῆς τραγῳδίας ποίησις,	ἐφ'	ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν αὐτῆς
[513]	~ἀναμνήσθητι δ' οὖν ὅτι δύ'	ἔφαμεν	εἶναι τὰς παρασκευὰς ἐπὶ τὸ
[502]	οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις,	ἔφαμεν	νυνδὴ κολακείαν εἶναι; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[481]	~ἔν γε τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ	ἐφάνη	οὖσα. ~(Καλλίκλης) ~εἰπέ μοι, ὦ
[478]	ἐπειδὴ τοῦτο ~(μέγιστον τῶν κακῶν	ἐφάνη.	~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος
[475]	~(Σωκράτης) νῦν δέ γε κάκιον	ἐφάνη.	~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο ἂν
[479]	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν ἀπαλλαγή γε	ἐφάνη	τούτου τοῦ κακοῦ τὸ δίκην
[465]	ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον κάλλος	ἐφελκομένους	τοῦ οἰκείου τοῦ ~διὰ τῆς
[494]	τίς σε τὰ ἐχόμενα τούτοις	ἐφεξῆς	ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ τούτων ~τοιούτων
[472]	αὐτοῦ, ὧν οἱ τρίποδες οἱ	~ἐφεξῆς	ἑστῶτές εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ,
[447]	ἔνδον ὄντων, καὶ ~πρὸς ἅπαντα	ἔφη	ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς λέγεις.
[495]	ὅπως μεμνησόμεθα ταῦτα, ὅτι Καλλικλῆς	ἔφη	Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν καὶ ~ἀγαθὸν
[482]	Γοργίου κατηγόρει ~πρὸς σὲ παθεῖν.	ἔφη	γάρ που Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ
[471]	τὴν μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν χῆνα	ἔφη	διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι
[485]	καὶ τὰς ~ἀγοράς, ἐν αἷς	ἔφη	ὁ ποιητὴς τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς
[493]	δὲ κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς	ἔφη	ὁ πρὸς ἐμὲ (λέγων, τὴν
[523]	αἱ δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ,	ἔφη,	οἱ κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες γὰρ
[449]	ὅ γε εὔχομαι εἶναι, ὡς	ἔφη	Ὅμηρος, βούλει με καλεῖν. ~(Σωκράτης)
[516]	οἵ γε δίκαιοι ἥμεροι, ὡς	ἔφη	Ὅμηρος· σὺ δὲ τί φῄς;
[523]	τῶν κρινομένων. ~πρῶτον μὲν οὖν,	ἔφη,	παυστέον ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς τὸν
[523]	οὖν ὁ Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ,	ἔφη,	παύσω τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν μὲν
[508]	~τῶν δικαίων, ὃ αὖ Γοργίαν	ἔφη	πῶλος δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων
[473]	~(Σωκράτης) ~καὶ τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους	ἔφην	εἶναι ἐγώ, καὶ ἐξηλέγχθην ὑπὸ
[466]	γε, ἐπεὶ τὸ μέγα δύνασθαι	ἔφης	ἀγαθὸν εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος)
[469]	ζηλωτός. ~(Πῶλος) οὐκ ἄρτι ἄθλιον	ἔφησθα	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~τὸν ἀδίκως γε,
[503]	τί οὐχὶ καὶ ἐμοὶ αὐτὸν	~ἔφρασας	τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ
[465]	ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν ~πάντα χρήματα	ἐφύρετο	ἐν τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων
[490]	πλέον ἔχειν τῶν φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης)	~ἔχε	δὴ αὐτοῦ. τί ποτε αὖ
[460]	ταῦτα παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης)	~ἔχε	δή· καλῶς γὰρ λέγεις. ἐάνπερ
[484]	~τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς οὕτως	ἔχει,	γνώσῃ δέ, ἂν ἐπὶ τὰ
[451]	σελήνης, πῶς πρὸς ἄλληλα τάχους	ἔχει.	~(Γοργίας) ὀρθῶς γε λέγων σύ,
[464]	τὸ ~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν,	(ἔχει	δὲ οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι
[487]	ὀλίγον πρότερον ἔλεγες ὁμολογεῖ σοι.	~ἔχει	δὴ οὑτωσὶ δῆλον ὅτι τούτων
[496]	τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ ἅμα	ἔχει,	δῆλον ~ὅτι ταῦτά γε οὐκ
[522]	σοὶ ~ἐγώ, ὡς τοῦτο οὕτως	ἔχει,	ἐθέλω λόγον λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'
[495]	φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο οὕτως	ἔχει,	καὶ ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς
[512]	~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα	ἔχει	καὶ ἀνίατα, τούτῳ δὲ βιωτέον
[470]	οὐ γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως	ἔχει	καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί δέ;
[483]	δὲ ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτως	ἔχει,	καὶ ἐν ~τοῖς ἄλλοις ζῴοις
[509]	οὕτως ἔχειν· εἰ δὲ οὕτως	ἔχει	καὶ μέγιστον τῶν κακῶν ~ἐστιν
[495]	αὐτῶν ἔχειν ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας	ἔχει	καὶ νόσου; οὐ γὰρ ἅμα
[510]	οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως	ἔχει;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα
[520]	οὕς φασιν ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως	ἔχει;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[465]	εἶναι ἀλλ' ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ	ἔχει	λόγον οὐδένα ᾧ προσφέρει ἃ
[461]	ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ ποτὲ	ἔχει,	μὰ τὸν (κύνα, ὦ ~Γοργία,
[456]	τὰς δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ	ἔχει.	(μέγα δέ σοι τεκμήριον ἐρῶ·
[459]	οὐδὲν δεῖ αὐτὴν εἰδέναι ὅπως	ἔχει,	μηχανὴν (δέ τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι
[459]	τὰς ἄλλας ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως	ἔχει	ὁ ῥήτωρ καὶ ἡ ῥητορική·
[471]	τῆς ἀρχῆς οὐδὲν ἣν νῦν	ἔχει,	ὄντι ~ἐκ γυναικὸς ἣ ἦν
[509]	ἐγὼ ταῦτα οὐκ οἶδα ὅπως	ἔχει,	ὅτι μέντοι ὧν ἐγὼ ἐντετύχηκα,
[451]	~καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ	ἔχει	περὶ τὸ αὐτὸ γάρ ἐστιν,
[451]	αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα πῶς	ἔχει	~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν καὶ
[507]	ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ φευκτέον ὡς	ἔχει	ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν, καὶ ~παρασκευαστέον
[480]	~(Πῶλος) ναί, τοῦτό γε οὕτως	ἔχει.	~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον δέ γε αὖ
[455]	καὶ ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ	ἔχει	τὰ τῆς σῆς τέχνης παρὰ
[524]	οὐ πολὺ ἧττον ἑκάτερον ~αὐτοῖν	ἔχει	τὴν ἕξιν τὴν αὑτοῦ ἥνπερ
[514]	αὐτὸς δὲ ὁ (Σωκράτης) πῶς	ἔχει	τὸ σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ
[501]	αἰτίαν ὧν πράττει, καὶ λόγον	ἔχει	τούτων ἑκάστου δοῦναι, ἡ ~ἰατρική·
[492]	ἣν φῂς σὺ διώκειν, ὧδ'	ἔχει·	τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία,
[459]	~ἀλήθειαν; ἢ πῶς τὰ τοιαῦτα	ἔχει,	ὦ Γοργία; ~(καὶ πρὸς Διός,
[509]	μή. ἆρα ἄλλως ἢ οὕτως	ἔχει,	ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως.
[487]	καὶ μὴ τρία ἄρα δεῖ	ἔχειν	ἃ σὺ πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην
[483]	τὸ πλέον τῶν ἄλλων ~ζητεῖν	ἔχειν·	ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι αὐτοὶ ἂν
[467]	τε καὶ ~κινδυνεύειν καὶ πράγματ'	ἔχειν;	ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι οὗ ἕνεκα
[489]	οὔ, οἱ πολλοὶ τὸ ἴσον	ἔχειν	~ἀλλ' οὐ τὸ πλέον δίκαιον
[489]	(ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον ~τὸ ἴσον	ἔχειν,	ἀλλὰ καὶ φύσει· ὥστε κινδυνεύεις
[522]	οὖν σοι, ὦ Σώκρατες, καλῶς	ἔχειν	ἄνθρωπος ἐν πόλει οὕτως διακείμενος
[459]	τῶν ἄλλων διὰ τὸ οὕτως	ἔχειν,	αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι ἡμῖν
[506]	ἐγὼ ὡς ἄν μοι δοκῇ	ἔχειν·	ἐὰν δέ τῳ ὑμῶν μὴ
[509]	~οὖν αὖ τίθημι (ταῦτα οὕτως	ἔχειν·	εἰ δὲ οὕτως ἔχει καὶ
[465]	ὥστε τὴν αἰτίαν ἑκάστου μὴ	ἔχειν	εἰπεῖν. ἐγὼ δὲ ~τέχνην οὐ
[522]	τούτῳ τῷ κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν	ἔχειν	εἰπεῖν; ἢ εἰ εἴποι ~τὴν
[483]	τοῦ ἥττονος ἄρχειν καὶ πλέον	ἔχειν.	ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης
[527]	ἔχοντάς γε ὡς νῦν φαινόμεθα	~ἔχειν,	ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς τὶ ὄντας,
[465]	ἄξιον μὲν οὖν ἐμοὶ συγγνώμην	ἔχειν	ἐστίν· λέγοντος γάρ μου ~βραχέα
[504]	καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω τοῦτ'	~ἔχειν	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο
[483]	ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς ὄντας πλέον	ἔχειν,	ἵνα μὴ αὐτῶν πλέον ἔχωσιν,
[479]	πρὸς δὲ τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς	ἔχειν	καὶ ~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι
[488]	ἔλεγες, ~δίκαιον εἶναι τὸ ἴσον	ἔχειν	~καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν (τοῦ
[490]	δεῖ τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον	ἔχειν	~καὶ πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον
[488]	ἐπανάλαβε πῶς φῂς τὸ δίκαιον	ἔχειν	καὶ σὺ καὶ Πίνδαρος τὸ
[483]	τὸν ἀμείνω τοῦ χείρονος πλέον	ἔχειν	καὶ τὸν ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου.
[486]	ἔχειν ὡς ἐγὼ σὲ οἶμαι	ἔχειν	καὶ τοὺς ~ἄλλους τοὺς πόρρω
[484]	(λέγοντες ~ὡς τὸ ἴσον χρὴ	ἔχειν	καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν
[490]	οὐ τὸν βελτίω πλέον δεῖν	ἔχειν;	~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων γε οὐδὲ
[514]	ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως	ἔχειν;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε, εἴ σοι
[481]	ὁ Ἀθηναίων μὴ φῇ οὕτως	ἔχειν,	μεταβαλλόμενος λέγεις ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται,
[481]	παιδικὰ καὶ ὅπως ἂν φῇ	ἔχειν,	οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ' ~ἄνω
[469]	~τί δέ; οὕτω σοι δοκεῖ	ἔχειν	περὶ ὧν ἐγὼ λέγω τῶν
[505]	~ἔγωγε χρῆναι πάντας ἡμᾶς φιλονίκως	ἔχειν	πρὸς τὸ εἰδέναι τὸ ἀληθὲς
[464]	τοιόνδε λέγω· πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ	~ἔχειν	τὰ σώματα, οὓς οὐκ ἂν
[509]	(ὥστε ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας ταύτας	ἔχειν,	τήν τε ἀπὸ ~τοῦ μὴ
[464]	ὃ ποιεῖ μὲν δοκεῖν εὖ	ἔχειν	τὸ ~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν,
[488]	βελτίω τῶν ~χειρόνων καὶ πλέον	ἔχειν	τὸν ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου; μή
[490]	τοὺς δ' ἄρχεσθαι, καὶ πλέον	ἔχειν	τὸν ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο
[499]	μὲν ~τὰ αὐτὰ φάσκων οὕτως	ἔχειν,	τοτὲ δὲ ἑτέρως, ἐξαπατῶν με.
[491]	τὸ δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον	ἔχειν	τούτους τῶν ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας
[483]	αἰσχρὸν λέγεται, τὸ πλέον ζητεῖν	ἔχειν	τῶν ~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ
[490]	φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν καὶ πλέον	ἔχειν	τῶν φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ
[486]	αἰσχρὸν δοκεῖ σοι εἶναι οὕτως	ἔχειν	ὡς ἐγὼ σὲ οἶμαι ἔχειν
[495]	ταῦτα ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ αὐτῶν	ἔχειν	ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας ἔχει καὶ
[487]	μεγίστων. σὺ δὲ ταῦτα πάντα	ἔχεις	ἃ οἱ ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν·
[507]	φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ δ' εἰ	ἔχεις,	δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης)
[467]	(κατὰ σέ· ἀλλ' εἰ μὲν	ἔχεις	~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι,
[487]	δεῖ ἔχειν ἃ σὺ πάντα	ἔχεις,	ἐπιστήμην τε καὶ ~εὔνοιαν καὶ
[501]	βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἔχεις	οὖν εἰπεῖν αἵτινές εἰσιν αἱ
[470]	οὐ δῆτα οὕτω γε. ~(Σωκράτης)	ἔχεις	οὖν εἰπεῖν δι' ὅτι μέμφῃ
[476]	αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἔχεις	οὖν λέγειν ὡς οὐχὶ τά
[474]	θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας;	ἔχεις	τι ἐκτὸς τούτων λέγειν περὶ
[453]	κεφάλαιον εἰς τοῦτο τελευτᾷ· ἢ	ἔχεις	τι ~λέγειν ἐπὶ πλέον τὴν
[503]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; τῶν παλαιῶν	ἔχεις	τινὰ εἰπεῖν δι' ὅντινα αἰτίαν
[474]	τοὺς παρόντας, ἀλλ' εἰ μὴ	~ἔχεις	τούτων βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ
[503]	τὴν ~ῥητορικήν· ἢ εἴ τινα	ἔχεις	τῶν ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν, τί
[466]	ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει εἴ ~τι	ἔχεις	χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί οὖν
[522]	ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ ἂν αὐτὸν	ἔχεσθαι	ὅτι (χρὴ εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[527]	καὶ πῶλος καὶ (Γοργίας) οὐκ	~ἔχετε	ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ ἄλλον τινὰ
[476]	καὶ τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτως	ἐχέτω·	μετὰ τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ
[492]	~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν	ἔχῃ,	τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή τε καὶ
[499]	σοι ἐνδῷ ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος	ἔχῃ	ὥσπερ τὰ μειράκια. ὡς δὴ
[470]	παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ	ἐχθὲς	καὶ πρώην γεγονότα ταῦτα ἱκανά
[492]	φίλοις τοῖς αὑτῶν ἢ τοῖς	ἐχθροῖς,	καὶ ταῦτα ἄρχοντες ἐν τῇ
[480]	δεῖ τινα κακῶς ποιεῖν, εἴτ'	ἐχθρὸν	εἴτε ~ὁντινοῦν, ἐὰν μόνον μὴ
[481]	καὶ μὴ δῷ δίκην ὁ	ἐχθρός,	ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον ᾖ> ἡρπακὼς
[480]	ἐὰν δὲ ἄλλον ἀδικῇ ὁ	ἐχθρός,	παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα
[480]	μὴ αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ	ἐχθροῦ	τοῦτο μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν
[456]	κρείττων εἶναι καὶ φίλων καὶ	ἐχθρῶν,	οὐ τούτου ἕνεκα τοὺς φίλους
[486]	ἄλλον μηδένα, ὑπὸ δὲ (τῶν	ἐχθρῶν	~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς
[452]	Σώκρατες, καὶ αὐτὸς εἴ σοι	ἔχοι	~(Γοργίας) μεῖζον ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι τῆς
[483]	ἢ (ἄλλα μυρία ἄν τις	ἔχοι	τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' οἶμαι οὗτοι
[493]	~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν	ἔχοι·	τῷ δ' ἑτέρῳ τὰ μὲν
[486]	~ἀδικοῦντα, οἶσθ' ὅτι οὐκ ἂν	ἔχοις	ὅτι (χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης
[494]	~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς σε τὰ	ἐχόμενα	τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ
[524]	τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα	ἔχον·	ἢ ~κατεαγότα εἴ του ἦν
[493]	ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως	ἔχοντα	βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον ~(πείθω
[526]	~Ὁμήρου ἰδεῖν αὐτὸν ~χρύσεον σκῆπτρον	ἔχοντα,	θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν οὖν,
[494]	καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας	ἔχοντα	καὶ δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως
[520]	μή, οὔ. ἔστι ταῦτα οὕτως	ἔχοντα;	~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν
[498]	εἶδον. ~(Σωκράτης) τί δέ; νοῦν	ἔχοντα	λυπούμενον καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί.
[494]	καὶ ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως	ἔχοντα	τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα τὸν
[527]	βουλεύεσθαι ἢ νῦν. αἰσχρὸν γὰρ	ἔχοντάς	γε ὡς νῦν φαινόμεθα ~ἔχειν,
[467]	~οὐκοῦν ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας νοῦν	ἔχοντας	καὶ (τέχνην τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ
[523]	ἦ δ' ὅς, ψυχὰς πονηρὰς	ἔχοντες	ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ
[511]	ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν γε	ἔχοντι,	ὡς ὁ λόγος σημαίνει. ἢ
[478]	~τί δέ; ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν	ἐχόντοιν	κακὸν εἴτ' ἐν σώματι εἴτ'
[493]	ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως	ἔχοντος	βίου τὸν κοσμίως καὶ ~τοῖς
[523]	νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν	ἔχοντος	ζῶντες ~ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ
[514]	~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν διακειμένων, νοῦν	ἐχόντων	ἦν ἂν ἰέναι ἐπὶ τὰ
[508]	αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων δὲ οὕτως	ἐχόντων	σκεψώμεθα τί ποτ' ἐστὶν ἃ
[506]	~ἀλλὰ μὴν ἥ γε κόσμον	ἔχουσα	κοσμία; ~πῶς γὰρ οὐ μέλλει;
[450]	ἡ διὰ λόγου τὸ κῦρος	ἔχουσα	ῥητορική ἐστιν, καὶ ~ὑπολάβοι ἄν
[451]	τί ἐν λόγοις τὸ κῦρος	ἔχουσα	~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ ἂν εἴ
[506]	δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ ἄρα κόσμον	ἔχουσα	τὸν ἑαυτῆς ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου;
[501]	αἱ μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα	ἔχουσαι	τοῦ βελτίστου περὶ τὴν ψυχήν,
[450]	σχεδόν τι ~ἴσους τοὺς λόγους	ἔχουσι	ταῖς πράξεσιν, αἱ δὲ πολλαὶ
[503]	τινὰ εἰπεῖν δι' ὅντινα αἰτίαν	ἔχουσιν	Ἀθηναῖοι βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος
[464]	αἴσθοιτό τις ὅτι οὐκ εὖ	ἔχουσιν,	ἀλλ' ἢ ~ἰατρός τε καὶ
[450]	ἄλλαι τέχναι, ὦ Γοργία, οὕτως	(ἔχουσιν·	ἑκάστη αὐτῶν περὶ ~λόγους ἐστὶν
[465]	σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες, καὶ οὐκ	ἔχουσιν	ὅτι χρήσονται οὔτε αὐτοὶ ἑαυτοῖς
[519]	δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ ᾧ οὐκ	~ἔχουσιν;	οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο ἄτοπον
[487]	ἔχεις ἃ οἱ ἄλλοι οὐκ	ἔχουσιν·	~πεπαίδευσαί τε γὰρ ἱκανῶς, ὡς
[451]	διὰ λόγου τις τὸ κῦρος	ἐχουσῶν.	καὶ εἴ με ἐπανέροιτο· ~τῶν
[517]	ἦσαν, οὔτε τῇ ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ	ἐχρῶντο	οὐ γὰρ ἂν ἐξέπεσον οὔτε
[466]	~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν δὲ	ἔχω,	ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ.
[503]	ἄνδρα τούτων τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ	ἔχω	ἔγωγε πῶς εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ'
[503]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ	ἔχω	ἔγωγέ σοι εἰπεῖν τῶν γε
[521]	μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν τι	ἔχω,	ἵνα μὴ αὖ ~ἐγὼ εἴπω
[486]	ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς	ἔχω	καὶ οὐδέν με δεῖ ἄλλης
[466]	καὶ (ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου μὴ	ἔχω	ὅτι χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ σὺ
[507]	ψυχὴ ἀγαθή. ἐγὼ μὲν οὐκ	ἔχω	παρὰ ταῦτα ἄλλα φάναι, ὦ
[464]	μίαν μὲν οὕτως ὀνομάσαι οὐκ	ἔχω	σοι, μιᾶς δὲ οὔσης τῆς
[474]	περὶ σώματος κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ	ἔχω.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τἆλλα πάντα
[485]	ὦ ~Σώκρατες, πρὸς σὲ ἐπιεικῶς	ἔχω	φιλικῶς· κινδυνεύω οὖν πεπονθέναι νῦν
[478]	~(Σωκράτης) κάκιστα ἄρα ζῇ ὁ	ἔχων	(ἀδικίαν) καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος)
[481]	πολύ, μὴ ἀποδιδῷ τοῦτο ἀλλ'	ἔχων	ἀναλίσκῃ καὶ εἰς ~ἑαυτὸν καὶ
[491]	δ' αὖ ~ἕτερόν τι ἥκεις	ἔχων·	ἀνδρειότεροί τινες ὑπὸ σοῦ λέγονται
[484]	γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν γένηται	ἔχων	ἀνήρ, πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ
[500]	σπουδάσειέ τις καὶ σμικρὸν νοῦν	ἔχων	ἄνθρωπος, ἢ τοῦτο, ὅντινα χρὴ
[478]	κακοῦ, ἢ ὁ μὴ ἰατρευόμενος,	ἔχων	δέ; ~(Πῶλος) φαίνεταί μοι ὁ
[526]	ὁ Αἰακός ἑκάτερος τούτων ῥάβδον	ἔχων	δικάζει ὁ δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν
[491]	κρείττων τε καὶ φρονιμώτερος πλέον	ἔχων	δικαίως ~πλεονεκτεῖ; ἢ οὔτε ἐμοῦ
[486]	πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν	ἔχων	ἐτύγχανον τὴν ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις,
[466]	αὐτῷ βέλτιστα εἶναι, νοῦν μὴ	~ἔχων;	καὶ τοῦτο καλεῖς σὺ μέγα
[478]	~εὐδαιμονέστατος μὲν ἄρα ὁ μὴ	ἔχων	κακίαν ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο
[497]	ἔτι εἰς τὸ ἔμπροσθεν, (ὅτι	ἔχων	~ληρεῖς) ἵνα εἰδῇς ὡς σοφὸς
[459]	καὶ ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν οὕτως	ἔχων	ὁ ῥητορικὸς ὡς περὶ τὸ
[504]	πρὸς τοῦτο ἀεὶ τὸν νοῦν	~ἔχων,	ὅπως ἂν αὐτοῦ τοῖς πολίταις
[486]	ἰλιγγιῴης ἂν καὶ ~χασμῷο οὐκ	ἔχων	ὅτι εἴποις, καὶ εἰς τὸ
[490]	περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης) ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς	ἔχων.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὴ τὰ
[511]	δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς ὁ	ἔχων	τὴν τέχνην καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος
[456]	τις εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ	ἔχων	τὸ σῶμα καὶ πυκτικὸς γενόμενος,
[501]	τις τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως	ἔχων	τοῦ ἀμείνονός τε καὶ τοῦ
[507]	δ' ἂν εἴη ὁ ἐναντίως	~ἔχων	τῷ σώφρονι, ὁ ἀκόλαστος, ὃν
[526]	δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος	ἔχων	χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς φησιν Ὀδυσσεὺς
[483]	ἔχειν, ἵνα μὴ αὐτῶν πλέον	ἔχωσιν,	λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον
[483]	οἶμαι αὐτοὶ ἂν τὸ ἴσον	ἔχωσιν	φαυλότεροι ὄντες. διὰ ~ταῦτα δὴ
[494]	λέγειν εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως	ἔχωσιν	ὧν ~δέονται; ~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ
[499]	ὡς ὄντος φίλου· νῦν δὲ	~ἐψεύσθην,	καὶ ὡς ἔοικεν ἀνάγκη μοι
[516]	Μαραθῶνι εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν	ἐψηφίσαντο,	καὶ εἰ ~μὴ διὰ τὸν
[474]	λόγος ᾖ, τοὺς δὲ ~πολλοὺς	ἐῶ	χαίρειν, καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι,
[476]	σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους	ἐῶ	χαίρειν. καὶ τοῦτο μὲν ἡμῖν
[458]	σε διερωτῴην· εἰ δὲ μή,	ἐῴην	ἄν. ~ἐγὼ δὲ τίνων εἰμί;
[506]	λόγον· εἰ δὲ μὴ βούλεσθε,	ἐῶμεν	ἤδη χαίρειν καὶ ~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας)
[458]	δὲ καὶ ~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν,	ἐῶμεν	ἤδη χαίρειν καὶ διαλύωμεν τὸν
[465]	~ἄτοπον πεποίηκα, ὅτι σε οὐκ	ἐῶν	μακροὺς λόγους λέγειν αὐτὸς συχνὸν
[507]	ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν, οὐκ ἐπιθυμίας	ἐῶντα	ἀκολάστους εἶναι καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα
[492]	μέλλει τις οἷον δεῖ εἶναι,	ἐῶντα	~δὲ αὐτὰς ὡς μεγίστας πλήρωσιν
[504]	πρέπον τε εἶναι καὶ ἁρμόττειν,	~ἕως	ἂν τὸ (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον
[506]	ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι διελεγόμην,	~ἕως	αὐτῷ τὴν τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα
[505]	ἄριστε, οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος;	ἕως	μὲν ἂν πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός
[505]	δὲ ὡς ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ'	ἐῶσιν	ἐμπίμπλασθαι ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς τοῦτό
[505]	ἢ ~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα μὲν	ἐῶσιν	οἱ ἰατροὶ ὡς τὰ πολλά,