Pages
[493]	μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ, τὰ	δ'	ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο
[494]	ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο	δ'	ἀεὶ καὶ νύκτα καὶ (ἡμέραν
[518]	ἐστιν εἰς ἀρετὴν (σώματος, τὰς	δ'	ἄλλας πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ
[526]	ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε	δ'	ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ
[472]	~μαρτυρῶ εἷς ὢν μόνος, τοὺς	δ'	ἄλλους πάντας τούτους χαίρειν ἐᾷς.
[507]	καὶ κακῶς πράττοντα ἄθλιον· οὗτος	δ'	ἂν εἴη ὁ ἐναντίως ~ἔχων
[458]	τι μὴ ἀληθὲς λέγω, ἡδέως	δ'	ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ τίς τι
[501]	δοκῇ τούτων εἶναι, φάθι, ἣ	δ'	ἂν μή, μὴ ~φάθι. (πρῶτον
[520]	πέρι οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί	δ'	ἂν περὶ ἐκείνων λέγοις, οἳ
[525]	τε ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ	δ'	ἂν τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ
[485]	τυγχάνει βέλτιστος ὤν" ~αντιοπε (ὅπου	δ'	ἂν φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει
[469]	μὲν ἂν ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ	δ'	ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι,
[493]	τοὺς δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν	δ'	ἀνοήτων τοῦτο τῆς ψυχῆς οὗ
[449]	διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ	δ'	ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος τῶν
[490]	καὶ τοῦτον ἄρχειν δεῖ, τοὺς	δ'	ἄρχεσθαι, καὶ πλέον ἔχειν τὸν
[490]	παντοδαποί, οἱ μὲν ~ἰσχυροί, οἱ	δ'	ἀσθενεῖς, εἷς δὲ ἡμῶν ᾖ
[518]	καὶ τὰς ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ	(δ'	αὖ δι' ἀπειρίαν οὐ τοὺς
[451]	ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα. εἰ	δ'	αὖ ἔροιτο· τὴν δὲ λογιστικὴν
[491]	αὖθις δὲ τοὺς φρονιμωτέρους, νῦν	δ'	αὖ ~ἕτερόν τι ἥκεις ἔχων·
[452]	μεῖζον ἀγαθὸν (ἀνθρώποις ὑγιείας; εἰ	δ'	αὖ μετὰ τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης
[501]	δὲ τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι	δ'	αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν
[511]	δεῖ ταύτης τῆς ἐπιστήμης. εἰ	δ'	αὕτη σοι δοκεῖ σμικρὰ εἶναι,
[465]	διέστηκε μὲν ~οὕτω φύσει, ἅτε	δ'	ἐγγὺς ὄντων φύρονται ἐν τῷ
[463]	τί ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ	δ'	ἐγὼ καλῶ τὴν ῥητορικήν, πράγματός
[520]	δικαστικῆς καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις	δ'	ἔγωγε καὶ ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις
[507]	φάναι, ὦ φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ	δ'	εἰ ἔχεις, δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ'
[461]	σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος	δ'	εἶ ~καὶ ἐγὼ ἐθέλω τῶν
[463]	~ἀλλὰ τοῦτον μὲν ἔα, ἐμοὶ	δ'	εἰπὲ πῶς λέγεις πολιτικῆς μορίου
[524]	μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ	δ'	εἰς Τάρταρον. καὶ τοὺς μὲν
[455]	τῆς ~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονεν, τὰ	δ'	ἐκ τῆς Περικλέους ἀλλ' οὐκ
[490]	ἀλλὰ τῶν μὲν ~πλέον, τῶν	δ'	ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν δὲ τύχῃ
[477]	οὔκ, ἀλλὰ πενίαν. ~(Σωκράτης) ~τί	δ'	ἐν σώματος κατασκευῇ; κακίαν ἂν
[459]	οὐ γὰρ σὸν ἔργον ποιήσεις	δ'	ἐν τοῖς πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι
[457]	ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ	~δ'	ἐναντίως χρῆται. τὸν οὖν οὐκ
[481]	ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω	δ'	ἐννοήσας ὅτι ἐγώ τε καὶ
[454]	δοκεῖ ~μὲν δῆλον (εἶναι, ἐγὼ	δ'	ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ λέγω, τοῦ
[448]	δῆλον ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν) ~νῦν	δ'	ἐπειδὴ τίνος τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν,
[454]	παρεχόμενον ἄνευ τοῦ εἰδέναι, ~τὸ	δ'	ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[452]	ἴσως, ὦ Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί	δ'	ἐστὶν μεῖζον ἀγαθὸν (ἀνθρώποις ὑγιείας;
[504]	~νόμιμοι γίγνονται καὶ κόσμιοι· ταῦτα	δ'	ἔστιν δικαιοσύνη τε καὶ σωφροσύνη.
[501]	ἑκάστου δοῦναι, ἡ ~ἰατρική· ἡ	δ'	ἑτέρα τῆς ἡδονῆς, πρὸς ἣν
[485]	φεύγει καὶ λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ	δ'	ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ,
[503]	εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ	δ'	ἕτερον καλόν, τὸ παρασκευάζειν ὅπως
[493]	ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ	δ'	ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ
[507]	πράττειν ἃ ἂν πράττῃ, τὸν	δ'	εὖ πράττοντα μακάριόν τε καὶ
[486]	πείθου, παῦσαι δὲ ἐλέγχων, πραγμάτων	δ'	~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ ἄσκει ὁπόθεν
[504]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί	δ'	ἡ ψυχή; ἀταξίας τυχοῦσα ἔσται
[478]	ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος	δ'	ἦν ὁ νουθετούμενός τε καὶ
[498]	μέν γε μᾶλλον μᾶλλον, οἳ	δ'	ἧττον ἧττον, οἳ δὲ παραπλησίως
[501]	τέχνη εἶναι ἀλλ' ~ἐμπειρία, ~(ἡ	δ'	ἰατρική, λέγων ὅτι ἡ μὲν
[507]	φιλία οὐκ ἂν εἴη. φασὶ	δ'	οἱ σοφοί, ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ
[492]	ἐν τοῖσδε λέγει, λέγων ~τίς	δ'	οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν μέν
[523]	γὰρ κρίνονται. ~Πολλοὶ οὖν, ἦ	δ'	ὅς, ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι
[484]	γὰρ ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι λέγει	δ'	ὅτι οὔτε πριάμενος οὔτε ~δόντος
[498]	ἴσως οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης) ἀπιόντων	δ'	οὐ μᾶλλον χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) ἴσως.
[464]	δέ; δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν, οὖσαν	δ'	οὔ; οἷον τοιόνδε λέγω· πολλοὶ
[501]	ἡδονὴν ἡμῶν μόνον διώκειν, ἄλλο	δ'	οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ.
[519]	οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης) ~σὺ	δ'	οὐκ ἂν οἷός τ' εἴης
[497]	μεμύησαι πρὶν τὰ σμικρά· ἐγὼ	δ'	οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι. ὅθεν
[458]	ἀκούειν ἐάν τι λέγητε· ἐμοὶ	δ'	οὖν καὶ αὐτῷ μὴ γένοιτο
[498]	γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν	δ'	οὖν καὶ οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης)
[513]	(ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι	δ'	οὖν ὅτι δύ' ἔφαμεν εἶναι
[527]	ἀτίμως καὶ πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα	δ'	οὖν ταῦτα μῦθός σοι δοκεῖ
[456]	ἡ δύναμίς ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς.	δαιμονία	γάρ τις ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ
[489]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ μέν, ὦ	δαιμόνιε,	καὶ αὐτὸς πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν
[517]	ὅστις (βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ	δαιμόνιε,	οὐδ' ἐγὼ ψέγω τούτους ὥς
[513]	καὶ ἐμοί, ὅπως μή, ὦ	δαιμόνιε,	πεισόμεθα ὅπερ φασὶ τὰς τὴν
[516]	λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ	δάκνοντας	~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας δι'
[482]	φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν αὐτῶν, λέγει	δὲ	ἃ σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα
[498]	καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν; τὰ	δὲ	ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ
[507]	ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως, τὸν	δὲ	ἀγαθὸν εὖ τε καὶ ~καλῶς
[497]	παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας καὶ
[475]	μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ	δὲ	ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης)
[522]	~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν, τὸ	δὲ	ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων
[477]	ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον	δὲ	ἀδικία καὶ σύμπασα ψυχῆς πονηρία
[470]	γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν	δὲ	ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος)
[479]	κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ	δὲ	ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην πάντων
[521]	καὶ (λαβὼν ἀδίκως χρήσεται, εἰ	δὲ	ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς,
[523]	πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν	δὲ	ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς τὸ
[470]	ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον εἶναι, ὅταν	δὲ	ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ
[464]	μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει, τῷ	δὲ	ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν ἄνοιαν
[472]	μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον	δὲ	~ἄθλιος ἐὰν διδῷ δίκην καὶ
[478]	~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν
[499]	ἀγαθαὶ μὲν αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ	δὲ	αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[499]	αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι, κακαὶ	δὲ	αἱ κακόν τι; ~(Καλλίκλης) φημί.
[521]	εἰ δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ	δὲ	αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι
[478]	ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ νόσου, δίκη	δὲ	~ἀκολασίας καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται.
[520]	ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς. τῇ	δὲ	ἀληθείᾳ κάλλιόν ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς
[492]	ἀρετή τε καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ	δὲ	ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα,
[447]	ἐπαγγέλλεταί τε καὶ διδάσκει· τὴν	δὲ	ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς αὖθις, ὥσπερ
[481]	τοῖς μὲν ἄλλο τι, τοῖς	δὲ	ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ αὐτό,
[472]	ἄδικον μὲν ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα	δέ.	ἄλλο τι ὡς οὕτω σου
[480]	τοῦτο μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν	δὲ	ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός, παντὶ
[513]	τῶν λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ	~δὲ	ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ μή τι
[491]	δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν	δὲ	ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα
[484]	οὖν ἀληθὲς οὕτως ἔχει, γνώσῃ	δέ,	ἂν ἐπὶ τὰ μείζω ἔλθῃς
[504]	ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ· σὺ	δέ,	ἂν μέν σοι δοκῶ ἐγὼ
[472]	οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ	δὲ	ἂν μὴ σὲ αὐτὸν ἕνα
[490]	ἐκεῖνον δεῖ νέμειν, ἐν τῷ	δὲ	ἀναλίσκειν τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι
[485]	δοκεῖ δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν	δὲ	(ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου ἢ
[517]	προείλου τούτους τοὺς ἄνδρας· οὗτοι	δὲ	~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου τοῖς νῦν
[493]	καὶ πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς	δὲ	ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων
[504]	καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία	δὲ	~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ
[504]	ἐν ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία	δὲ	ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται,
[504]	ἡ ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία	δὲ	ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[513]	ᾗ ἂν οἰκῇ, ~καὶ νῦν	δὲ	ἄρα δεῖ σὲ ὡς ὁμοιότατον
[448]	μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως, τῶν	δὲ	ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν καὶ
[490]	εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος, τῶν	δὲ	ἀσθενέστερος, ἄλλο τι ἢ οὗτος,
[486]	~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς	δὲ	ἄτιμον ζῆν ἐν τῇ πόλει;
[525]	γέμουσαν τὴν ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν	δὲ	ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν	δὲ	αὖ τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί.
[504]	ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί	δὲ	αὖ τῷ ἐν τῇ ψυχῇ
[492]	τις οἷον δεῖ εἶναι, ἐῶντα	~δὲ	αὐτὰς ὡς μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς
[507]	σώφρονι πεπονθυῖα κακή ~ἐστιν· ἦν	δὲ	αὕτη ἡ ἄφρων τε καὶ
[465]	στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου· τέχνην	δὲ	αὐτὴν οὔ ~φημι εἶναι ἀλλ'
[482]	ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ	δὲ	αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν καί σου
[470]	δέ; συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως	δὲ	αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ;
[500]	τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου	δὲ	αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ εἶναι καὶ
[463]	δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ	δὲ	~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον κολακείαν.
[463]	~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ	δὲ	αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε
[491]	ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε, τί; ἦ
[512]	εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ	δὲ	βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν ὃ
[512]	νοσήματα ἔχει καὶ ἀνίατα, τούτῳ	δὲ	βιωτέον ἐστὶν ~καὶ τοῦτον ὀνήσει,
[522]	πάντων ἔσχατον κακῶν ἐστιν. εἰ	δὲ	βούλει, σοὶ ~ἐγώ, ὡς τοῦτο
[472]	εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν	δὲ	βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου, οὗ
[447]	εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν, ἐὰν	δὲ	βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί
[472]	τοῦτο τὸ καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν	δὲ	βούλῃ, ἡ ~Περικλέους ὅλη οἰκία
[497]	τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς; ἐὰν	δὲ	βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι
[493]	οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος, ὁ	δὲ	γάλακτος, καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν,
[480]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν	δέ	γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς ἢ
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι	δέ	γε αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι,
[480]	γε οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον	δέ	γε αὖ μεταβαλόντα, εἰ ἄρα
[473]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	δέ	γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς
[503]	~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον, ~εἰ	δέ	γε βελτίους ἔσονται ἢ χείρους
[448]	λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία· ἂν	δέ	γε βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ.
[450]	ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι	δέ	γέ εἰσι τῶν τεχνῶν αἳ
[513]	βούλει, σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ	δέ	γε ἑτέρα, ὅπως ὡς βέλτιστον
[473]	γε οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ	δέ	γε εὐδαίμονας αὖ τοὺς ἀδικοῦντας,
[495]	τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης	δέ	γε ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ
[448]	ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ	δέ	γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος
[473]	Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι	δέ	γε καὶ σὲ ποιῆσαι, ὦ
[475]	ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) νῦν	δέ	γε κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε.
[507]	~πῶς γὰρ οὐ μέλλει; ~ἡ	δέ	(γε κοσμία σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη.
[479]	διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ	δέ	γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ τοῦ
[453]	ζῷα; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ	δέ	γε μηδεὶς ἄλλος ἢ Ζεῦξις
[460]	οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν	(δέ	γε ὁ αὐτὸς οὗτος φαίνεται,
[484]	καλὸν καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν	δέ	γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν γένηται
[483]	καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ	δέ	γε οἶμαι φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει
[495]	ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι	δέ	γε οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς
[474]	δίκην τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ	δέ	γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ' ἄλλον
[498]	λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν	δέ	γε παρουσίᾳ φῂς σὺ εἶναι
[520]	~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ	δέ	γε ταύτης τῆς πράξεως, ὅντιν'
[472]	ἔσται; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ	δέ	γε τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ
[504]	ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς	δέ	γε τῆς ψυχῆς τάξεσι καὶ
[497]	~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον	δέ	γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης)
[526]	ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι	δὲ	~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ
[500]	βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον, αἱ	δὲ	~γιγνώσκουσαι ὅτι τε ἀγαθὸν καὶ
[465]	ἡ ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται· τῇ	δὲ	~γυμναστικῇ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[518]	πραγματείαν, τὰς ἄλλας τέχνας, τὴν	δὲ	γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ
[507]	μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν	δὲ	δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς ἢ ἄλλος
[498]	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ	δὲ	δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης)
[480]	~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν	δὲ	δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας,
[451]	ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν, τὸ	δὲ	~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον δέ,
[474]	τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	δή; αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν
[475]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν	δὲ	δὴ δυοῖν αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον
[508]	ὡς ὁ σὸς λόγος. ὁ	δὲ	δὴ ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις μὲν
[472]	μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν	δὲ	δὴ εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ' ἂν
[452]	ἂν οὖν πρὸς αὐτόν· τί	δὲ	δή; ἦ σὺ τούτου δημιουργός;
[502]	~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	δὴ ἡ σεμνὴ αὕτη καὶ
[496]	μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα	δὲ	δὴ πίνειν ἄλλο τι ἢ
[501]	τε καὶ τοῦ χείρονος· σὺ	δὲ	δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ
[485]	~καλοῦ οὔτε γενναίου (πράγματος· ὅταν	δὲ	δὴ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα
[452]	~αὖ καὶ πρὸς τοῦτον· σὺ	δὲ	δὴ τίς εἶ, ὦ ἄνθρωπε,
[509]	ὅτι ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	δὴ τοῦ ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν
[484]	~θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος	δὲ	δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν τὸ
[499]	τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν	δὲ	δή, ὡς ἔοικεν, ὃ νῦν
[520]	ἐγὼ ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ	δὲ	δι' ἄγνοιαν (τὸ μὲν πάγκαλόν
[525]	ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως	δὲ	δι' ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν γίγνεται
[471]	πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ	δὲ	διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ νῦν ἄλλο
[524]	τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν	δὲ	διαλυθῆτον ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ
[464]	ἡ δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως	δὲ	διαφέρουσίν τι ἀλλήλων. τεττάρων δὴ
[473]	γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς	δὲ	διδόντας δίκην ἧττον. βούλει καὶ
[476]	πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ	δὲ	δίκαιά που καλὰ ὡμολόγηται; ~(Πῶλος)
[460]	τὸν ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι, τὸν	δὲ	δίκαιον βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας)
[460]	~(Γοργίας) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ	δὲ	δίκαιος δίκαιά που πράττει. ~(Γοργίας)
[519]	~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ διδασκάλου, σχόντας	δὲ	δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ ᾧ οὐκ
[469]	καὶ ἐλεινόν γε πρός τὸν	δὲ	δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ που
[523]	δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων	δὲ	δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι
[517]	τὰ σώματα ~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν	δὲ	διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ ῥιγῷ,
[464]	εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν, οὖσαν δ'
[467]	οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ	δὲ	δύναμίς ἐστιν, ὡς σὺ φῄς,
[501]	μίαν ψυχὴν ἔστιν τοῦτο, περὶ	δὲ	δύο καὶ πολλὰς οὐκ ἔστιν;
[481]	τοῦ Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας, σὺ	δὲ	δυοῖν, τοῦ τε Ἀθηναίων ~δήμου
[501]	ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον	δέ,	εἰ ~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ
[462]	διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ	δέ,	~εἰ μὲν τοῦτό ἐστιν ἡ
[449]	τούτου ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας	δὲ	εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω,
[450]	οἵαν αὐτὴν βούλει καλεῖν; τάχα	δὲ	εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν
[524]	Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα	δὲ	ἐκ τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι
[524]	τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς	δὲ	ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ
[526]	ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι· ὁ	δὲ	ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα πάσχει.
[486]	ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου, παῦσαι	δὲ	ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει,
[481]	ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν· ~ἐὰν	δὲ	ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν διαφύγῃ
[473]	Πῶλε, καὶ οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι	δὲ	ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν με
[505]	βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες. ἐὰν	δὲ	ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν τοῦτον
[470]	ἔχει καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	ἐν τούτῳ ἡ πᾶσα εὐδαιμονία
[454]	~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ οἴει· γνώσῃ	δὲ	ἐνθένδε. εἰ γάρ τίς σε
[511]	οἶμαι δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο, ἐὰν	δὲ	ἐξ Αἰγύπτου ἢ ἐκ ~τοῦ
[463]	αὐτὸν λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ	δὲ	ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι
[464]	τῇ ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ, τὴν	δὲ	ἐπὶ ~σώματι μίαν μὲν οὕτως
[508]	ἐκ τῶν μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ	δὲ	~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ ὥσπερ οἱ
[454]	οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς καὶ ἀληθής;
[452]	ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν, τὸ	δὲ	ἔργον μού ἐστιν καλούς τε
[448]	τέχνην ὥσπερ τινὸς ψέγοντος, ἥτις	δέ	ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ
[506]	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ	δέ	ἐστιν τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα,
[507]	φημι ταῦτα ἀληθῆ εἶναι· εἰ	δὲ	ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον, ὡς
[499]	αὐτὰ φάσκων οὕτως ἔχειν, τοτὲ	δὲ	ἑτέρως, ἐξαπατῶν με. καίτοι οὐκ
[466]	ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν	δὲ	ἔχω, ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον
[499]	ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου· νῦν	δὲ	~ἐψεύσθην, καὶ ὡς ἔοικεν ἀνάγκη
[480]	ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν	δὲ	ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς,
[470]	πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ	δὲ	ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ
[492]	μέν ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν	δὲ	ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς τῷ ὄντι
[501]	ἂν ~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο, ἥτις	δὲ	ἢ βελτίων ἢ χείρων τῶν
[488]	καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι, μοχθηρότερον	δέ·	ἢ ὁ αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν
[502]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί	δὲ	ἡ πρὸς τὸν Ἀθηναίων δῆμον
[501]	ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	ἡ τῶν χορῶν διδασκαλία καὶ
[498]	ἀρκεῖ καὶ τοῦτο. ἐν πολέμῳ	δὲ	ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης)
[485]	αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν	δὲ	ἤδη πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος ἔτι
[495]	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ
[479]	ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν· εἰ	δὲ	ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε,
[461]	δὲ μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον	δὲ	ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ καὶ
[490]	~ἰσχυροί, οἱ δ' ἀσθενεῖς, εἷς	δὲ	ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος περὶ ταῦτα,
[480]	ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν	δὲ	θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα
[471]	κατὰ τὸν σὸν λόγον. νῦν	δὲ	θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ
[503]	τίς ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί	δέ;	Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν
[507]	πράττων δίκαι' ἂν πράττοι, περὶ	δὲ	~θεοὺς ὅσια· τὸν δὲ τὰ
[516]	ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν	δὲ	θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους καὶ αὐτοὶ
[464]	λέγω, τὴν μὲν γυμναστικήν, τὴν	δὲ	ἰατρικήν· τῆς δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ
[519]	τοὺς ~αἰτίους τῶν κακῶν· σοῦ	δὲ	ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ,
[451]	τὸ πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν	δὲ	~καὶ ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ
[472]	οἴει καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν	δὲ	καὶ ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ
[495]	καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην	δὲ	καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ
[488]	ἔστι βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω	δὲ	καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν
[455]	ὦ Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους	δὲ	καὶ αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν
[482]	ἃ σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα	δὲ	καὶ αὐτὸς λεγομένοις. ἢ οὖν
[458]	φῂς τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ	δὲ	καὶ ~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν
[525]	καὶ Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην	δέ,	καὶ εἴ τις ἄλλος πονηρὸς
[456]	τέχνῃ ἢ τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ	δὲ	καὶ εἰς πόλιν ὅπῃ βούλει
[526]	ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι	δὲ	καὶ ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην
[463]	καὶ ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν	δὲ	καὶ ἡ ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ
[516]	Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου	δὲ	καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι
[514]	τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ	δὲ	καὶ ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν
[519]	τότε παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα	δὲ	καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν,
[502]	τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο	~δὲ	καὶ λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε
[499]	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως	δὲ	καὶ μᾶλλον τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης)
[485]	τριῶν ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον	δὲ	καὶ μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε
[503]	πολιτῶν λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν	δὲ	καὶ οἵους σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[500]	ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους	δὲ	καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν
[526]	ἃ ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς	δὲ	καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ
[453]	ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ	δὲ	καὶ σέ. ~(Γοργίας) τί οὖν
[470]	τῷ παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην	δὲ	καὶ σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς
[473]	ἃ διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν· σκόπει	δὲ	καὶ σύ. εἶπον ἐγώ ~που
[517]	ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς	δὲ	καὶ τείχη καὶ νεώρια καὶ
[470]	κακὸν καὶ σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα	δὲ	καὶ τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν
[526]	καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ	δὲ	καὶ τοὺς ἄλλους πάντας ἀνθρώπους,
[525]	ἂν τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι	δὲ	καὶ τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων
[480]	δεῖν μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα	δὲ	καὶ τῶν οἰκείων καὶ τῶν
[499]	ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι	δὲ	καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ
[499]	εἰσιν αἱ μὲν ἀγαθαί, αἱ	δὲ	κακαί· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.
[498]	παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς, καὶ κακοὺς	δὲ	~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι
[487]	ἤδη ἕξει τῆς ἀληθείας. πάντων	δὲ	καλλίστη ἐστὶν ἡ σκέψις, ὦ
[516]	Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ	δὲ	καλοὶ κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ,
[448]	ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία	δὲ	κατὰ τύχην. ἑκάστων δὲ τούτων
[520]	οἴει εἶναι, τὴν ῥητορικήν, τοῦ	~δὲ	καταφρονεῖς. τῇ δὲ ἀληθείᾳ κάλλιόν
[514]	~μὲν ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ	δὲ	κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν
[522]	ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν· εἰ	δὲ	κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε,
[493]	ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ	δὲ	κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς ἔφη
[508]	~πολλάκις μὲν ἤδη εἴρηται, οὐδὲν	δὲ	κωλύει καὶ ἔτι λέγεσθαι· οὔ
[516]	σὺ ἐξ ὧν ὡμολόγεις. πάλιν	δὲ	λέγε μοι περὶ Κίμωνος· οὐκ
[509]	πότερα δύναμιν ἢ βούλησιν; ὧδε	~δὲ	λέγω· πότερον ἐὰν μὴ βούληται
[451]	εἰ δ' αὖ ἔροιτο· τὴν	δὲ	λογιστικὴν τίνα καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ'
[451]	λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα, οἱ	~δὲ	λόγοι οἱ τῆς ἀστρονομίας, εἰ
[523]	μῦθον, ὡς ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ	δὲ	~λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα
[524]	(τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ	δὲ	λόγῳ, οἷος εἶναι παρεσκεύαστο τὸ
[498]	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι	δὲ	μᾶλλον χαίρουσι καὶ λυποῦνται, οἱ
[467]	μὴ κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ	δέ	με ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες
[493]	~πλήρεις, ὁ μὲν οἴνου, ὁ	δὲ	μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος, καὶ
[457]	ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ	δὲ	μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ ἰσχύϊ καὶ
[470]	ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης) ~εἰ	δὲ	μή, ἀλλ' ἀκούω γε. ~(Πῶλος)
[467]	ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι, εἰ	δὲ	μή, αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'
[506]	χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν λόγον· εἰ	δὲ	μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν
[461]	ἐγώ, ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ	δὲ	μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον δὲ
[504]	ἐγὼ καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ	δὲ	μή, ἔλεγχε καὶ μὴ ἐπίτρεπε.
[507]	θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ	δὲ	μὴ ἔνι ~κοινωνία, φιλία οὐκ
[458]	~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην· εἰ	δὲ	μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ δὲ
[459]	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ	δὲ	μὴ ἰατρός γε δήπου ἀνεπιστήμων
[470]	ἐστὶν τὸ μέγα δύνασθαι· εἰ	δὲ	μή, κακὸν καὶ σμικρὸν δύνασθαι.
[481]	ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς ~ὤν, εἰ	δὲ	μή, ὅπως ὡς (πλεῖστον χρόνον
[520]	εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ πείσεται· εἰ	δὲ	μή, οὔ. ἔστι ταῦτα οὕτως
[498]	~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ	δὲ	μή, παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν
[464]	ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν τοῦτο, ~εἰ	δὲ	μὴ Πῶλος ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά
[473]	τίς τι εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν	δὲ	μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι,
[480]	ἐκείνοις οὕτω μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως	δὲ	μή; ~(Πῶλος) τί γὰρ δὴ
[459]	μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν; εἰ	δὲ	μή, σὺ ὁ τῆς ῥητορικῆς
[503]	καὶ τὰς τῶν ἄλλων· εἰ	δὲ	μὴ τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ ἐν
[485]	εἶναι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, τὸν	~δὲ	μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε
[449]	~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ	δὲ	μῆκος τῶν λόγων τοῦτο, οἷον
[467]	τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ	δὲ	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ ἆρα
[468]	βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ, τὰ	~δὲ	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ οὐ
[514]	ἐπὶ τὰ δημόσια ~ἔργα· εἰ	δὲ	μήτε διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν
[526]	τούτων ῥάβδον ἔχων δικάζει ὁ	δὲ	Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος ἔχων
[508]	οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ	δέ	μοι δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν
[488]	μηδενὸς ἄξιον ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς	δέ	μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς τὸ
[521]	ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς	δέ	μοι ἥκει λόγος ὅνπερ πρὸς
[484]	τὸ τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ	δέ	μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ
[506]	διεξελθεῖν ~σε τὸν λόγον· φαίνεται	δέ	μοι καὶ τοῖς ἄλλοις δοκεῖν.
[487]	σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν	δέ	μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ
[500]	τὴν ~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ	δέ	μοι τοῦτο πρῶτον ἢ (σύμφαθι
[504]	οἰκία χρηστὴ ἂν εἴη, ἀταξίας	δὲ	μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[478]	μὲν ἄρα πενίας ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ	δὲ	νόσου, δίκη δὲ ~ἀκολασίας καὶ
[477]	χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τίς	δὲ	νόσου; οὐκ ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.
[498]	ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα;
[487]	κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ· τὼ	δὲ	~ξένω τώδε, Γοργίας τε καὶ
[472]	τινὰ παρέχηται ἢ μηδένα. ~οὗτος	δὲ	ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν
[463]	δοκεῖ μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς	δὲ	ὁ ἐμὸς λόγος, οὐκ ἔστιν
[502]	Κινησίου γε πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	ὁ πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ
[514]	ἐμέ, φέρε πρὸς θεῶν, αὐτὸς	δὲ	ὁ (Σωκράτης) πῶς ἔχει τὸ
[463]	γάρ πω σαφὲς λέγω, πῶλος	δὲ	ὅδε νέος ἐστὶ καὶ ὀξύς.
[508]	κτήσει εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες, κακίας	δὲ	~οἱ ἄθλιοι, ἢ εἰ οὗτος
[498]	ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων	δὲ	οἱ δειλοὶ μόνον λυποῦνται ἢ
[498]	παραπλησίως, (ὡς σὺ φῄς, μᾶλλον	δὲ	οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης)
[525]	πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν	δὲ	οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε καὶ
[498]	ἄρα οἳ ἂν χαίρωσι, κακοὶ	δὲ	οἳ ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[519]	τὴν πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι	δὲ	οἰδεῖ καὶ ὕπουλός ἐστιν (δι'
[457]	ὥσπερ καὶ τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν	δὲ	οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός τις ~κᾆτα
[518]	~(παρασκευάζων, ὁ δὲ ὄψον, ὁ	δὲ	οἶνον. ἴσως ἂν οὖν ἠγανάκτεις,
[490]	περὶ ταῦτα, ἰατρὸς ὤν, ᾖ	δέ,	~οἷον εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος,
[460]	δικαιοσύνης τοὺς λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ	δὲ	ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι ὁ
[518]	εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ λέγω· ἥκεις	δὲ	ὀλίγον ὕστερον λέγων ὅτι ἄνθρωποι
[519]	ὡς ὁ τούτων ~λόγος. τὸ	δὲ	ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης γὰρ
[468]	οἰόμενος ἄμεινον εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει	δὲ	ὂν κάκιον, οὗτος δήπου ποιεῖ
[525]	οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι	δὲ	ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ
[468]	ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ	δὲ	ὄντα οὐ βουλόμεθα. τὰ γὰρ
[502]	μὲν ᾖ καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν	δέ,	ὅπως τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ,
[527]	βελτίω καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν	δὲ	ὁρᾷς ὅτι τρεῖς ὄντες ὑμεῖς,
[476]	γε τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ	δὲ	ὀρθῶς κολάζων (δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος)
[496]	~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα
[494]	ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ	δὲ	οὐ μὴ ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ
[490]	καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ	δὲ	οὐ ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[455]	στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ	δὲ	οὔ· ἢ πῶς λέγεις, ὦ
[470]	ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε	δὲ	οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[497]	μὲν γὰρ ἅμα παύεται, τῶν	δὲ	οὔ, ὡς ἑτέρων ὄντων· πῶς
[506]	τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν	δὲ	οὗ παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ
[472]	(ἡμῖν ὁ λόγος ᾖ· οἶμαι	δὲ	οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ ἐγώ
[464]	~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, (ἔχει	δὲ	οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.
[489]	σὺ αὐτὸς ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς	δὲ	οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς, τοὺς βελτίους
[450]	καὶ λόγου βραχέος ~δέονται, ἔνιαι	δὲ	οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ τῆς τέχνης
[468]	~(ἐνίοτε δὲ τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε	δὲ	οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ βαδίζειν
[505]	τὸν λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς	δὲ	οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν τὸν
[504]	ἐκεῖ τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί	δὲ	οὐκ αὐτὸς λέγεις, ὦ Σώκρατες;
[492]	οἱ ἄλλοι διανοοῦνται μέν, λέγειν	δὲ	οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν ~ἐγώ
[461]	πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί	δέ;	οὐκ ἐξέσται μοι λέγειν ὁπόσα
[497]	εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα	δὲ	οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης)
[464]	ὀνομάσαι οὐκ ἔχω σοι, μιᾶς	δὲ	οὔσης τῆς τοῦ σώματος ~θεραπείας
[522]	εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ	δὲ	οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ οὔτε
[469]	ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ
[509]	τίθημι (ταῦτα οὕτως ἔχειν· εἰ	δὲ	οὕτως ἔχει καὶ μέγιστον τῶν
[508]	πῶλος δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων	δὲ	οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα τί ποτ'
[460]	ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως	δὲ	οὕτως καὶ ἐὰν ὁ ῥήτωρ
[497]	παύεται, ὡς σὺ ὡμολόγεις· νῦν	δὲ	~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί
[466]	δύνασθαι οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	οὐχ, ὥσπερ οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν
[518]	μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ	δὲ	ὄψον, ὁ δὲ οἶνον. ἴσως
[497]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες;
[482]	μοι δοκεῖν ὀρθῶς, τότε· νῦν	δὲ	πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν.
[525]	ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει	δὲ	παντὶ τῷ ἐν τιμωρίᾳ ὄντι,
[490]	πολλὰ σιτία καὶ ποτά, ὦμεν	δὲ	παντοδαποί, οἱ μὲν ~ἰσχυροί, οἱ
[515]	τὰ τῆς ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ	δὲ	παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις ὅτι οὐ
[498]	οἳ δ' ἧττον ἧττον, οἳ	δὲ	παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[487]	καὶ (φίλω ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω	δὲ	παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ
[476]	ὁ μὲν ποιεῖ καλά, ὁ	δὲ	πάσχει, ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί.
[454]	μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[484]	~ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν	δὲ	περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ
[459]	ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον, πειθὼ	δὲ	περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν
[465]	ἂν ᾖ ἄλογον πρᾶγμα· τούτων	δὲ	πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν
[501]	Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον	δὲ	περὶ μὲν μίαν ψυχὴν ἔστιν
[476]	ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ τοῦτο	~δὲ	περὶ οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν
[500]	ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ τέχνην, τῶν	δὲ	περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν
[496]	ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τὸ	δὲ	πίνειν πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας
[508]	ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ	δὲ	πλεονεξίαν οἴει δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας
[467]	ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ	δὲ	ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ ~δοκεῖ
[464]	γυμναστικήν, τὴν δὲ ἰατρικήν· τῆς	δὲ	~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν τῆς γυμναστικῆς
[450]	λόγους ἔχουσι ταῖς πράξεσιν, αἱ	δὲ	πολλαὶ πλείους, καὶ τὸ παράπαν
[526]	Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου· οἱ	δὲ	πολλοί, ὦ ἄριστε, κακοὶ γίγνονται
[474]	καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς	δὲ	(πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα οὖν
[474]	μοι ὁ λόγος ᾖ, τοὺς	δὲ	~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ ἕνα
[499]	αἱ μὲν χρησταί εἰσιν, αἱ	δὲ	πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς	δὲ	πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον δή.
[478]	ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς	δὲ	πονηρίας καὶ ἀδικίας; εἰ μὴ
[507]	τε καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν	δὲ	πονηρὸν καὶ κακῶς πράττοντα ἄθλιον·
[526]	οὔθ' ὅστις οὔθ' ὧντινων, ὅτι	δὲ	πονηρός τις· καὶ τοῦτο ~κατιδὼν
[478]	~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος	δέ	που ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν.
[500]	ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον	δέ	που ὅτι ἡ μὲν ὀψοποιικὴ
[524]	ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ	δὲ	~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν
[513]	πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν	δὲ	~πρὸς τὸ βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον
[518]	ἂν οἷοί τ' ὦσι, τοὺς	δὲ	~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν
[478]	ἢ ὁ μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων	δέ;	~(Πῶλος) φαίνεταί μοι ὁ μὴ
[450]	πᾶσά ἐστιν ἡ ἐπιστήμη, τῆς	δὲ	ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα,
[460]	ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν	δὲ	ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ τοῦ λόγου
[517]	ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν	δὲ	ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ'
[485]	τῇ τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ, ~ὅταν	δὲ	σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν
[501]	ἂν μή, μὴ ~φάθι. (πρῶτον	δὲ	σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν. οὐ δοκεῖ
[477]	τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε	δὲ	σκόπει· ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου
[513]	τῆς ἐν τῇ πόλει. εἰ	δέ	σοι οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν
[456]	~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει. (μέγα	δέ	σοι τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις γὰρ
[491]	λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι· ἐγὼ	δὲ	σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ
[487]	σοφοὶ εἶναι ὥσπερ σύ· ἕτεροι	δὲ	σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν
[493]	καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα	δὲ	σπάνια καὶ χαλεπὰ ἑκάστου τούτων
[463]	ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν οὔ, ψυχῆς	δὲ	~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας καὶ φύσει
[476]	πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ	δὲ	σὺ ἐξαρκεῖς εἷς ὢν (μόνος
[506]	ἀντὶ τῆς τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ	δὲ	σύ, ὦ ~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις
[470]	συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως δὲ
[493]	ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ	δέ,	τὰ δ' ἀγγεῖα τετρημένα καὶ
[507]	περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια· τὸν	δὲ	τὰ δίκαια καὶ ὅσια πράττοντα
[483]	λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν	δὲ	τὰ τῆς φύσεως, τὰ τοῦ
[471]	πολλοὺς παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ	δὲ	τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται
[499]	σώματος, αὗται μὲν ἀγαθαί, αἱ	δὲ	(τἀναντία τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[467]	καὶ τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ	δὲ	τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[498]	ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ	δὲ	τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[482]	νόμῳ δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ	δὲ	ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ
[526]	ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ	δὲ	ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός ἑκάτερος
[487]	~ταῦτα περὶ τῶν μεγίστων. σὺ	δὲ	ταῦτα πάντα ἔχεις ἃ οἱ
[483]	τὸν ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ	δὲ	ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει,
[503]	αἳ δὲ χείρω, μή, τοῦτο	δὲ	τέχνη τις εἴη τοιοῦτον ἄνδρα
[465]	ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν. ἐγὼ	δὲ	~τέχνην οὐ καλῶ ὃ ἂν
[464]	τῆς γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον	δὲ	τῇ ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι
[476]	ὡς αὖ ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα	δὲ	τῇδε· τὸ διδόναι δίκην καὶ
[509]	φίλοις τε καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν	δὲ	(τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ καὶ
[464]	τῶν μὲν τὸ σῶμα, τῶν	δὲ	τὴν ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη
[500]	εἶναι μέν τι ~ἀγαθόν, εἶναι	δέ	τι ἡδύ, ἕτερον δὲ τὸ
[502]	τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ	δέ	τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον,
[516]	ἥμεροι, ὡς ἔφη Ὅμηρος· σὺ	δὲ	τί φῄς; οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)
[459]	αὐτὴν εἰδέναι ὅπως ἔχει, μηχανὴν	(δέ	τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι
[458]	δὲ μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ	δὲ	τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως μὲν
[475]	δεξαίμην, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος	δέ	τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ μοι
[512]	οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ	δέ	τις ἄρα ἐν τῷ τοῦ
[489]	~ἐπὶ τὸν νόμον ἄγων, ἐὰν	δέ	τις κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν
[527]	καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν	δέ	τις κατά τι κακὸς γίγνηται,
[452]	οὖν αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην· σὺ	~δὲ	τίς ὢν ταῦτα λέγεις; εἴποι
[483]	καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ	δὲ	τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς
[473]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ	δὲ	τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[509]	φαμεν κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον	δὲ	τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν
[500]	αὐτὸ ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι	δὲ	τὸ βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον,
[506]	ἐγὼ καὶ