Pages
[493]	μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ, τὰ	δ'	ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο
[494]	ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο	δ'	ἀεὶ καὶ νύκτα καὶ (ἡμέραν
[518]	ἐστιν εἰς ἀρετὴν (σώματος, τὰς	δ'	ἄλλας πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ
[526]	ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε	δ'	ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν καὶ
[472]	~μαρτυρῶ εἷς ὢν μόνος, τοὺς	δ'	ἄλλους πάντας τούτους χαίρειν ἐᾷς.
[507]	καὶ κακῶς πράττοντα ἄθλιον· οὗτος	δ'	ἂν εἴη ὁ ἐναντίως ~ἔχων
[458]	τι μὴ ἀληθὲς λέγω, ἡδέως	δ'	ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ τίς τι
[501]	δοκῇ τούτων εἶναι, φάθι, ἣ	δ'	ἂν μή, μὴ ~φάθι. (πρῶτον
[520]	πέρι οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης) ~τί	δ'	ἂν περὶ ἐκείνων λέγοις, οἳ
[525]	τε ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ	δ'	ἂν τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ
[485]	τυγχάνει βέλτιστος ὤν" ~αντιοπε (ὅπου	δ'	ἂν φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει
[469]	μὲν ἂν ἔγωγε οὐδέτερα· εἰ	δ'	ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι,
[493]	τοὺς δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν	δ'	ἀνοήτων τοῦτο τῆς ψυχῆς οὗ
[449]	διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ	δ'	ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος τῶν
[490]	καὶ τοῦτον ἄρχειν δεῖ, τοὺς	δ'	ἄρχεσθαι, καὶ πλέον ἔχειν τὸν
[490]	παντοδαποί, οἱ μὲν ~ἰσχυροί, οἱ	δ'	ἀσθενεῖς, εἷς δὲ ἡμῶν ᾖ
[518]	καὶ τὰς ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ	(δ'	αὖ δι' ἀπειρίαν οὐ τοὺς
[451]	ἂν ~ἑκάτερα τυγχάνῃ ὄντα. εἰ	δ'	αὖ ἔροιτο· τὴν δὲ λογιστικὴν
[491]	αὖθις δὲ τοὺς φρονιμωτέρους, νῦν	δ'	αὖ ~ἕτερόν τι ἥκεις ἔχων·
[452]	μεῖζον ἀγαθὸν (ἀνθρώποις ὑγιείας; εἰ	δ'	αὖ μετὰ τοῦτον ὁ ~παιδοτρίβης
[501]	δὲ τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι	δ'	αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν
[511]	δεῖ ταύτης τῆς ἐπιστήμης. εἰ	δ'	αὕτη σοι δοκεῖ σμικρὰ εἶναι,
[465]	διέστηκε μὲν ~οὕτω φύσει, ἅτε	δ'	ἐγγὺς ὄντων φύρονται ἐν τῷ
[463]	τί ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ	δ'	ἐγὼ καλῶ τὴν ῥητορικήν, πράγματός
[520]	δικαστικῆς καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις	δ'	ἔγωγε καὶ ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις
[507]	φάναι, ὦ φίλε ~Καλλίκλεις· σὺ	δ'	εἰ ἔχεις, δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ'
[461]	σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος	δ'	εἶ ~καὶ ἐγὼ ἐθέλω τῶν
[463]	~ἀλλὰ τοῦτον μὲν ἔα, ἐμοὶ	δ'	εἰπὲ πῶς λέγεις πολιτικῆς μορίου
[524]	μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ	δ'	εἰς Τάρταρον. καὶ τοὺς μὲν
[455]	τῆς ~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονεν, τὰ	δ'	ἐκ τῆς Περικλέους ἀλλ' οὐκ
[490]	ἀλλὰ τῶν μὲν ~πλέον, τῶν	δ'	ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν δὲ τύχῃ
[477]	οὔκ, ἀλλὰ πενίαν. ~(Σωκράτης) ~τί	δ'	ἐν σώματος κατασκευῇ; κακίαν ἂν
[459]	οὐ γὰρ σὸν ἔργον ποιήσεις	δ'	ἐν τοῖς πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι
[457]	ἐπὶ (δικαίου χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ	~δ'	ἐναντίως χρῆται. τὸν οὖν οὐκ
[481]	ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω	δ'	ἐννοήσας ὅτι ἐγώ τε καὶ
[454]	δοκεῖ ~μὲν δῆλον (εἶναι, ἐγὼ	δ'	ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ λέγω, τοῦ
[448]	δῆλον ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν) ~νῦν	δ'	ἐπειδὴ τίνος τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν,
[454]	παρεχόμενον ἄνευ τοῦ εἰδέναι, ~τὸ	δ'	ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[452]	ἴσως, ὦ Σώκρατες, ὑγίεια; ~τί	δ'	ἐστὶν μεῖζον ἀγαθὸν (ἀνθρώποις ὑγιείας;
[504]	~νόμιμοι γίγνονται καὶ κόσμιοι· ταῦτα	δ'	ἔστιν δικαιοσύνη τε καὶ σωφροσύνη.
[501]	ἑκάστου δοῦναι, ἡ ~ἰατρική· ἡ	δ'	ἑτέρα τῆς ἡδονῆς, πρὸς ἣν
[485]	φεύγει καὶ λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ	δ'	ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ,
[503]	εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ	δ'	ἕτερον καλόν, τὸ παρασκευάζειν ὅπως
[493]	ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ	δ'	ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ
[507]	πράττειν ἃ ἂν πράττῃ, τὸν	δ'	εὖ πράττοντα μακάριόν τε καὶ
[486]	πείθου, παῦσαι δὲ ἐλέγχων, πραγμάτων	δ'	~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ ἄσκει ὁπόθεν
[504]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί	δ'	ἡ ψυχή; ἀταξίας τυχοῦσα ἔσται
[478]	ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος	δ'	ἦν ὁ νουθετούμενός τε καὶ
[498]	μέν γε μᾶλλον μᾶλλον, οἳ	δ'	ἧττον ἧττον, οἳ δὲ παραπλησίως
[501]	τέχνη εἶναι ἀλλ' ~ἐμπειρία, ~(ἡ	δ'	ἰατρική, λέγων ὅτι ἡ μὲν
[507]	φιλία οὐκ ἂν εἴη. φασὶ	δ'	οἱ σοφοί, ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ
[492]	ἐν τοῖσδε λέγει, λέγων ~τίς	δ'	οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν μέν
[523]	γὰρ κρίνονται. ~Πολλοὶ οὖν, ἦ	δ'	ὅς, ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι
[484]	γὰρ ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι λέγει	δ'	ὅτι οὔτε πριάμενος οὔτε ~δόντος
[498]	ἴσως οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης) ἀπιόντων	δ'	οὐ μᾶλλον χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) ἴσως.
[464]	δέ; δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν, οὖσαν	δ'	οὔ; οἷον τοιόνδε λέγω· πολλοὶ
[501]	ἡδονὴν ἡμῶν μόνον διώκειν, ἄλλο	δ'	οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ.
[519]	οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης) ~σὺ	δ'	οὐκ ἂν οἷός τ' εἴης
[497]	μεμύησαι πρὶν τὰ σμικρά· ἐγὼ	δ'	οὐκ ~ᾤμην θεμιτὸν εἶναι. ὅθεν
[458]	ἀκούειν ἐάν τι λέγητε· ἐμοὶ	δ'	οὖν καὶ αὐτῷ μὴ γένοιτο
[498]	γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν	δ'	οὖν καὶ οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης)
[513]	(ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι	δ'	οὖν ὅτι δύ' ἔφαμεν εἶναι
[527]	ἀτίμως καὶ πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα	δ'	οὖν ταῦτα μῦθός σοι δοκεῖ
[456]	ἡ δύναμίς ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς.	δαιμονία	γάρ τις ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ
[489]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ μέν, ὦ	δαιμόνιε,	καὶ αὐτὸς πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν
[517]	ὅστις (βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ	δαιμόνιε,	οὐδ' ἐγὼ ψέγω τούτους ὥς
[513]	καὶ ἐμοί, ὅπως μή, ὦ	δαιμόνιε,	πεισόμεθα ὅπερ φασὶ τὰς τὴν
[516]	λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ	δάκνοντας	~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας δι'
[482]	φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν αὐτῶν, λέγει	δὲ	ἃ σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα
[498]	καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν; τὰ	δὲ	ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ
[507]	ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως, τὸν	δὲ	ἀγαθὸν εὖ τε καὶ ~καλῶς
[497]	παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας καὶ
[475]	μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ	δὲ	ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον. ~(Σωκράτης)
[522]	~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν, τὸ	δὲ	ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων
[477]	ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον	δὲ	ἀδικία καὶ σύμπασα ψυχῆς πονηρία
[470]	γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν	δὲ	ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος)
[479]	κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ	δὲ	ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην πάντων
[521]	καὶ (λαβὼν ἀδίκως χρήσεται, εἰ	δὲ	ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς,
[523]	πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν	δὲ	ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς τὸ
[470]	ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον εἶναι, ὅταν	δὲ	ἀδίκως, κάκιον. ~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ
[464]	μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει, τῷ	δὲ	ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν ἄνοιαν
[472]	μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον	δὲ	~ἄθλιος ἐὰν διδῷ δίκην καὶ
[478]	~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν ἐχόντοιν κακὸν
[499]	ἀγαθαὶ μὲν αἱ ὠφέλιμοι, κακαὶ	δὲ	αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[499]	αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι, κακαὶ	δὲ	αἱ κακόν τι; ~(Καλλίκλης) φημί.
[521]	εἰ δὲ ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ	δὲ	αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι
[478]	ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ νόσου, δίκη	δὲ	~ἀκολασίας καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται.
[520]	ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς. τῇ	δὲ	ἀληθείᾳ κάλλιόν ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς
[492]	ἀρετή τε καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ	δὲ	ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα,
[447]	ἐπαγγέλλεταί τε καὶ διδάσκει· τὴν	δὲ	ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς αὖθις, ὥσπερ
[481]	τοῖς μὲν ἄλλο τι, τοῖς	δὲ	ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ αὐτό,
[472]	ἄδικον μὲν ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα	δέ.	ἄλλο τι ὡς οὕτω σου
[480]	τοῦτο μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν	δὲ	ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός, παντὶ
[513]	τῶν λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ	~δὲ	ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ μή τι
[491]	δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν	δὲ	ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα
[484]	οὖν ἀληθὲς οὕτως ἔχει, γνώσῃ	δέ,	ἂν ἐπὶ τὰ μείζω ἔλθῃς
[504]	ἥδιόν ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ· σὺ	δέ,	ἂν μέν σοι δοκῶ ἐγὼ
[472]	οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ	δὲ	ἂν μὴ σὲ αὐτὸν ἕνα
[490]	ἐκεῖνον δεῖ νέμειν, ἐν τῷ	δὲ	ἀναλίσκειν τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι
[485]	δοκεῖ δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν	δὲ	(ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου ἢ
[517]	προείλου τούτους τοὺς ἄνδρας· οὗτοι	δὲ	~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου τοῖς νῦν
[493]	καὶ πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς	δὲ	ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων
[504]	καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία	δὲ	~ἀπαλλάττηται, καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ
[504]	ἐν ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία	δὲ	ἀπαλλάττηται, καὶ σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται,
[504]	ἡ ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία	δὲ	ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[513]	ᾗ ἂν οἰκῇ, ~καὶ νῦν	δὲ	ἄρα δεῖ σὲ ὡς ὁμοιότατον
[448]	μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως, τῶν	δὲ	ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν καὶ
[490]	εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος, τῶν	δὲ	ἀσθενέστερος, ἄλλο τι ἢ οὗτος,
[486]	~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν οὐσίαν, ἀτεχνῶς	δὲ	ἄτιμον ζῆν ἐν τῇ πόλει;
[525]	γέμουσαν τὴν ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν	δὲ	ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν	δὲ	αὖ τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί.
[504]	ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί	δὲ	αὖ τῷ ἐν τῇ ψυχῇ
[492]	τις οἷον δεῖ εἶναι, ἐῶντα	~δὲ	αὐτὰς ὡς μεγίστας πλήρωσιν αὐταῖς
[507]	σώφρονι πεπονθυῖα κακή ~ἐστιν· ἦν	δὲ	αὕτη ἡ ἄφρων τε καὶ
[465]	στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου· τέχνην	δὲ	αὐτὴν οὔ ~φημι εἶναι ἀλλ'
[482]	ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ	δὲ	αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν καί σου
[470]	δέ; συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως	δὲ	αὐτόθεν οὐ γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ;
[500]	τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου	δὲ	αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ εἶναι καὶ
[463]	δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ	δὲ	~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον κολακείαν.
[463]	~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ	δὲ	αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε
[491]	ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε, τί; ἦ
[512]	εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων. τὸ	δὲ	βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν ὃ
[512]	νοσήματα ἔχει καὶ ἀνίατα, τούτῳ	δὲ	βιωτέον ἐστὶν ~καὶ τοῦτον ὀνήσει,
[522]	πάντων ἔσχατον κακῶν ἐστιν. εἰ	δὲ	βούλει, σοὶ ~ἐγώ, ὡς τοῦτο
[472]	εἰσιν ἐν τῷ Διονυσίῳ, ἐὰν	δὲ	βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ ~Σκελλίου, οὗ
[447]	εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν, ἐὰν	δὲ	βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί
[472]	τοῦτο τὸ καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν	δὲ	βούλῃ, ἡ ~Περικλέους ὅλη οἰκία
[497]	τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς; ἐὰν	δὲ	βούλῃ, καὶ τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι
[493]	οἴνου, ὁ δὲ μέλιτος, ὁ	δὲ	γάλακτος, καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν,
[480]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν	δέ	γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς ἢ
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι	δέ	γε αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι,
[480]	γε οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον	δέ	γε αὖ μεταβαλόντα, εἰ ἄρα
[473]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	δέ	γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς
[503]	~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον, ~εἰ	δέ	γε βελτίους ἔσονται ἢ χείρους
[448]	λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ Δία· ἂν	δέ	γε βούλῃ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐμοῦ.
[450]	ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι	δέ	γέ εἰσι τῶν τεχνῶν αἳ
[513]	βούλει, σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης) ~ἡ	δέ	γε ἑτέρα, ὅπως ὡς βέλτιστον
[473]	γε οἰόμενος. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. σὺ	δέ	γε εὐδαίμονας αὖ τοὺς ἀδικοῦντας,
[495]	τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης	δέ	γε ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ
[448]	ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ	δέ	γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος
[473]	Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι	δέ	γε καὶ σὲ ποιῆσαι, ὦ
[475]	ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) νῦν	δέ	γε κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε.
[507]	~πῶς γὰρ οὐ μέλλει; ~ἡ	δέ	(γε κοσμία σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη.
[479]	διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ	δέ	γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ τοῦ
[453]	ζῷα; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ	δέ	γε μηδεὶς ἄλλος ἢ Ζεῦξις
[460]	οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν	(δέ	γε ὁ αὐτὸς οὗτος φαίνεται,
[484]	καλὸν καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν	δέ	γε οἶμαι φύσιν ~ἱκανὴν γένηται
[483]	καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ	δέ	γε οἶμαι φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει
[495]	ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι	δέ	γε οὐδὲ Καλλικλῆς, ὅταν αὐτὸς
[474]	δίκην τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ	δέ	γε οὔτ' ἐμὲ οὔτ' ἄλλον
[498]	λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν	δέ	γε παρουσίᾳ φῂς σὺ εἶναι
[520]	~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ	δέ	γε ταύτης τῆς πράξεως, ὅντιν'
[472]	ἔσται; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ	δέ	γε τὴν ἐμὴν δόξαν, ὦ
[504]	ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς	δέ	γε τῆς ψυχῆς τάξεσι καὶ
[497]	~(Καλλίκλης) φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον	δέ	γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης)
[526]	ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι	δὲ	~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ
[500]	βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον, αἱ	δὲ	~γιγνώσκουσαι ὅτι τε ἀγαθὸν καὶ
[465]	ἡ ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται· τῇ	δὲ	~γυμναστικῇ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[518]	πραγματείαν, τὰς ἄλλας τέχνας, τὴν	δὲ	γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ
[507]	μηδὲν δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν	δὲ	δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς ἢ ἄλλος
[498]	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ	δὲ	δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης)
[480]	~ἠδικηκὼς (ᾖ, τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν	δὲ	δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας,
[451]	ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν, τὸ	δὲ	~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον δέ,
[474]	τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	δή; αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν
[475]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν	δὲ	δὴ δυοῖν αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον
[508]	ὡς ὁ σὸς λόγος. ὁ	δὲ	δὴ ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις μὲν
[472]	μὲν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν	δὲ	δὴ εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ' ἂν
[452]	ἂν οὖν πρὸς αὐτόν· τί	δὲ	δή; ἦ σὺ τούτου δημιουργός;
[502]	~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	δὴ ἡ σεμνὴ αὕτη καὶ
[496]	μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα	δὲ	δὴ πίνειν ἄλλο τι ἢ
[501]	τε καὶ τοῦ χείρονος· σὺ	δὲ	δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ
[485]	~καλοῦ οὔτε γενναίου (πράγματος· ὅταν	δὲ	δὴ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα
[452]	~αὖ καὶ πρὸς τοῦτον· σὺ	δὲ	δὴ τίς εἶ, ὦ ἄνθρωπε,
[509]	ὅτι ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	δὴ τοῦ ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν
[484]	~θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος	δὲ	δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν τὸ
[499]	τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν	δὲ	δή, ὡς ἔοικεν, ὃ νῦν
[520]	ἐγὼ ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ	δὲ	δι' ἄγνοιαν (τὸ μὲν πάγκαλόν
[525]	ἂν ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως	δὲ	δι' ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν γίγνεται
[471]	πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ	δὲ	διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ νῦν ἄλλο
[524]	τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν	δὲ	διαλυθῆτον ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ
[464]	ἡ δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως	δὲ	διαφέρουσίν τι ἀλλήλων. τεττάρων δὴ
[473]	γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς	δὲ	διδόντας δίκην ἧττον. βούλει καὶ
[476]	πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ	δὲ	δίκαιά που καλὰ ὡμολόγηται; ~(Πῶλος)
[460]	τὸν ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι, τὸν	δὲ	δίκαιον βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας)
[460]	~(Γοργίας) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ	δὲ	δίκαιος δίκαιά που πράττει. ~(Γοργίας)
[519]	~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ διδασκάλου, σχόντας	δὲ	δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ ᾧ οὐκ
[469]	καὶ ἐλεινόν γε πρός τὸν	δὲ	δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ που
[523]	δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων	δὲ	δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι
[517]	τὰ σώματα ~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν	δὲ	διψῇ, ποτά, ἐὰν δὲ ῥιγῷ,
[464]	εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν, οὖσαν δ'
[467]	οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ	δὲ	δύναμίς ἐστιν, ὡς σὺ φῄς,
[501]	μίαν ψυχὴν ἔστιν τοῦτο, περὶ	δὲ	δύο καὶ πολλὰς οὐκ ἔστιν;
[481]	τοῦ Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας, σὺ	δὲ	δυοῖν, τοῦ τε Ἀθηναίων ~δήμου
[501]	ἐπιτηδεύσεις αἱ τοῦτο ποιοῦσαι; μᾶλλον	δέ,	εἰ ~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος, ἣ
[462]	διακωμῳδεῖν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ	δέ,	~εἰ μὲν τοῦτό ἐστιν ἡ
[449]	τούτου ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας	δὲ	εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω,
[450]	οἵαν αὐτὴν βούλει καλεῖν; τάχα	δὲ	εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν
[524]	Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα	δὲ	ἐκ τῆς Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι
[524]	τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς	δὲ	ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ
[526]	ἐάντε ἀνίατος ~δοκῇ εἶναι· ὁ	δὲ	ἐκεῖσε ἀφικόμενος (τὰ προσήκοντα πάσχει.
[486]	ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου, παῦσαι	δὲ	ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει,
[481]	ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν· ~ἐὰν	δὲ	ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν διαφύγῃ
[473]	Πῶλε, καὶ οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι	δὲ	ἐμαρτύρου. ὅμως δὲ ~ὑπόμνησόν με
[505]	βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες. ἐὰν	δὲ	ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν τοῦτον
[470]	ἔχει καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	ἐν τούτῳ ἡ πᾶσα εὐδαιμονία
[454]	~(Σωκράτης) ~καλῶς γὰρ οἴει· γνώσῃ	δὲ	ἐνθένδε. εἰ γάρ τίς σε
[511]	οἶμαι δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο, ἐὰν	δὲ	ἐξ Αἰγύπτου ἢ ἐκ ~τοῦ
[463]	αὐτὸν λέληθα οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ	δὲ	ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν ἡγοῦμαι
[464]	τῇ ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ, τὴν	δὲ	ἐπὶ ~σώματι μίαν μὲν οὕτως
[508]	ἐκ τῶν μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ	δὲ	~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ ὥσπερ οἱ
[454]	οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς καὶ ἀληθής;
[452]	ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν, τὸ	δὲ	ἔργον μού ἐστιν καλούς τε
[448]	τέχνην ὥσπερ τινὸς ψέγοντος, ἥτις	δέ	ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος) οὐ
[506]	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ	δέ	ἐστιν τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα,
[507]	φημι ταῦτα ἀληθῆ εἶναι· εἰ	δὲ	ἔστιν ἀληθῆ, ~τὸν βουλόμενον, ὡς
[499]	αὐτὰ φάσκων οὕτως ἔχειν, τοτὲ	δὲ	ἑτέρως, ἐξαπατῶν με. καίτοι οὐκ
[466]	ἀπότεινε ~καὶ σὺ λόγον, ἐὰν	δὲ	ἔχω, ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον
[499]	ἐξαπατηθήσεσθαι, ὡς ὄντος φίλου· νῦν	δὲ	~ἐψεύσθην, καὶ ὡς ἔοικεν ἀνάγκη
[480]	ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν, ἐὰν	δὲ	ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν δὲ φυγῆς,
[470]	πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης) τὸ	δὲ	ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος) πάνυ
[492]	μέν ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν	δὲ	ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς τῷ ὄντι
[501]	ἂν ~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο, ἥτις	δὲ	ἢ βελτίων ἢ χείρων τῶν
[488]	καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι, μοχθηρότερον	δέ·	ἢ ὁ αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν
[502]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί	δὲ	ἡ πρὸς τὸν Ἀθηναίων δῆμον
[501]	ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	ἡ τῶν χορῶν διδασκαλία καὶ
[498]	ἀρκεῖ καὶ τοῦτο. ἐν πολέμῳ	δὲ	ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης)
[485]	αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν	δὲ	ἤδη πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος ἔτι
[495]	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ
[479]	ὦσιν ὡς πιθανώτατοι λέγειν· εἰ	δὲ	ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε,
[461]	δὲ μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον	δὲ	ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ καὶ
[490]	~ἰσχυροί, οἱ δ' ἀσθενεῖς, εἷς	δὲ	ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος περὶ ταῦτα,
[480]	ἐὰν δὲ φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν	δὲ	θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα
[471]	κατὰ τὸν σὸν λόγον. νῦν	δὲ	θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ
[503]	τίς ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί	δέ;	Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν
[507]	πράττων δίκαι' ἂν πράττοι, περὶ	δὲ	~θεοὺς ὅσια· τὸν δὲ τὰ
[516]	ἐκπίπτουσιν ἐκ τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν	δὲ	θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους καὶ αὐτοὶ
[464]	λέγω, τὴν μὲν γυμναστικήν, τὴν	δὲ	ἰατρικήν· τῆς δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ
[519]	τοὺς ~αἰτίους τῶν κακῶν· σοῦ	δὲ	ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ,
[451]	τὸ πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν	δὲ	~καὶ ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ
[472]	οἴει καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν	δὲ	καὶ ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ
[495]	καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην	δὲ	καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ
[488]	ἔστι βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω	δὲ	καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν
[455]	ὦ Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους	δὲ	καὶ αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν
[482]	ἃ σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα	δὲ	καὶ αὐτὸς λεγομένοις. ἢ οὖν
[458]	φῂς τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ	δὲ	καὶ ~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν
[525]	καὶ Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην	δέ,	καὶ εἴ τις ἄλλος πονηρὸς
[456]	τέχνῃ ἢ τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ	δὲ	καὶ εἰς πόλιν ὅπῃ βούλει
[526]	ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι	δὲ	καὶ ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην
[463]	καὶ ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν	δὲ	καὶ ἡ ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ
[516]	Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου	δὲ	καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι
[514]	τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ	δὲ	καὶ ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν
[519]	τότε παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα	δὲ	καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν,
[502]	τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο	~δὲ	καὶ λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε
[499]	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως	δὲ	καὶ μᾶλλον τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης)
[485]	τριῶν ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον	δὲ	καὶ μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε
[503]	πολιτῶν λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν	δὲ	καὶ οἵους σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[500]	ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους	δὲ	καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν
[526]	ἃ ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς	δὲ	καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ
[453]	ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ	δὲ	καὶ σέ. ~(Γοργίας) τί οὖν
[470]	τῷ παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην	δὲ	καὶ σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς
[473]	ἃ διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν· σκόπει	δὲ	καὶ σύ. εἶπον ἐγώ ~που
[517]	ἔργον ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς	δὲ	καὶ τείχη καὶ νεώρια καὶ
[470]	κακὸν καὶ σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα	δὲ	καὶ τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν
[526]	καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ	δὲ	καὶ τοὺς ἄλλους πάντας ἀνθρώπους,
[525]	ἂν τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι	δὲ	καὶ τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων
[480]	δεῖν μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα	δὲ	καὶ τῶν οἰκείων καὶ τῶν
[499]	ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι	δὲ	καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ
[499]	εἰσιν αἱ μὲν ἀγαθαί, αἱ	δὲ	κακαί· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί.
[498]	παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς, καὶ κακοὺς	δὲ	~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι
[487]	ἤδη ἕξει τῆς ἀληθείας. πάντων	δὲ	καλλίστη ἐστὶν ἡ σκέψις, ὦ
[516]	Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ	δὲ	καλοὶ κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ,
[448]	ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία	δὲ	κατὰ τύχην. ἑκάστων δὲ τούτων
[520]	οἴει εἶναι, τὴν ῥητορικήν, τοῦ	~δὲ	καταφρονεῖς. τῇ δὲ ἀληθείᾳ κάλλιόν
[514]	~μὲν ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ	δὲ	κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν
[522]	ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν· εἰ	δὲ	κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε,
[493]	ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ	δὲ	κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς ἔφη
[508]	~πολλάκις μὲν ἤδη εἴρηται, οὐδὲν	δὲ	κωλύει καὶ ἔτι λέγεσθαι· οὔ
[516]	σὺ ἐξ ὧν ὡμολόγεις. πάλιν	δὲ	λέγε μοι περὶ Κίμωνος· οὐκ
[509]	πότερα δύναμιν ἢ βούλησιν; ὧδε	~δὲ	λέγω· πότερον ἐὰν μὴ βούληται
[451]	εἰ δ' αὖ ἔροιτο· τὴν	δὲ	λογιστικὴν τίνα καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ'
[451]	λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα, οἱ	~δὲ	λόγοι οἱ τῆς ἀστρονομίας, εἰ
[523]	μῦθον, ὡς ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ	δὲ	~λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα
[524]	(τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ	δὲ	λόγῳ, οἷος εἶναι παρεσκεύαστο τὸ
[498]	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι	δὲ	μᾶλλον χαίρουσι καὶ λυποῦνται, οἱ
[467]	μὴ κολακείαν, ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ	δέ	με ἐάσεις ἀνέλεγκτον, οἱ ῥήτορες
[493]	~πλήρεις, ὁ μὲν οἴνου, ὁ	δὲ	μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος, καὶ
[457]	ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ	δὲ	μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ ἰσχύϊ καὶ
[470]	ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης) ~εἰ	δὲ	μή, ἀλλ' ἀκούω γε. ~(Πῶλος)
[467]	ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι ψεύδομαι, εἰ	δὲ	μή, αὐτὸς ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλ'
[506]	χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν λόγον· εἰ	δὲ	μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν
[461]	ἐγώ, ἄξιον εἴη ~διαλέγεσθαι, εἰ	δὲ	μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον δὲ
[504]	ἐγὼ καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ	δὲ	μή, ἔλεγχε καὶ μὴ ἐπίτρεπε.
[507]	θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ	δὲ	μὴ ἔνι ~κοινωνία, φιλία οὐκ
[458]	~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην· εἰ	δὲ	μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ δὲ
[459]	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ	δὲ	μὴ ἰατρός γε δήπου ἀνεπιστήμων
[470]	ἐστὶν τὸ μέγα δύνασθαι· εἰ	δὲ	μή, κακὸν καὶ σμικρὸν δύνασθαι.
[481]	ἀθάνατος ἔσται πονηρὸς ~ὤν, εἰ	δὲ	μή, ὅπως ὡς (πλεῖστον χρόνον
[520]	εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ πείσεται· εἰ	δὲ	μή, οὔ. ἔστι ταῦτα οὕτως
[498]	~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ	δὲ	μή, παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν
[464]	ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν τοῦτο, ~εἰ	δὲ	μὴ Πῶλος ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά
[473]	τίς τι εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν	δὲ	μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ οἴει ἐξεληλέγχθαι,
[480]	ἐκείνοις οὕτω μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως	δὲ	μή; ~(Πῶλος) τί γὰρ δὴ
[459]	μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν; εἰ	δὲ	μή, σὺ ὁ τῆς ῥητορικῆς
[503]	καὶ τὰς τῶν ἄλλων· εἰ	δὲ	μὴ τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ ἐν
[485]	εἶναι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, τὸν	~δὲ	μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε
[449]	~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος, τὸ	δὲ	μῆκος τῶν λόγων τοῦτο, οἷον
[467]	τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ	δὲ	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ ἆρα
[468]	βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ, τὰ	~δὲ	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ οὐ
[514]	ἐπὶ τὰ δημόσια ~ἔργα· εἰ	δὲ	μήτε διδάσκαλον εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν
[526]	τούτων ῥάβδον ἔχων δικάζει ὁ	δὲ	Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται, μόνος ἔχων
[508]	οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ	δέ	μοι δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν
[488]	μηδενὸς ἄξιον ὄντα. ἐξ ~ἀρχῆς	δέ	μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς τὸ
[521]	ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς	δέ	μοι ἥκει λόγος ὅνπερ πρὸς
[484]	τὸ τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ	δέ	μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ
[506]	διεξελθεῖν ~σε τὸν λόγον· φαίνεται	δέ	μοι καὶ τοῖς ἄλλοις δοκεῖν.
[487]	σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν	δέ	μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ
[500]	τὴν ~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ	δέ	μοι τοῦτο πρῶτον ἢ (σύμφαθι
[504]	οἰκία χρηστὴ ἂν εἴη, ἀταξίας	δὲ	μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[478]	μὲν ἄρα πενίας ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ	δὲ	νόσου, δίκη δὲ ~ἀκολασίας καὶ
[477]	χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τίς	δὲ	νόσου; οὐκ ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.
[498]	ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα;
[487]	κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ· τὼ	δὲ	~ξένω τώδε, Γοργίας τε καὶ
[472]	τινὰ παρέχηται ἢ μηδένα. ~οὗτος	δὲ	ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν
[463]	δοκεῖ μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς	δὲ	ὁ ἐμὸς λόγος, οὐκ ἔστιν
[502]	Κινησίου γε πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	ὁ πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ
[514]	ἐμέ, φέρε πρὸς θεῶν, αὐτὸς	δὲ	ὁ (Σωκράτης) πῶς ἔχει τὸ
[463]	γάρ πω σαφὲς λέγω, πῶλος	δὲ	ὅδε νέος ἐστὶ καὶ ὀξύς.
[508]	κτήσει εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες, κακίας	δὲ	~οἱ ἄθλιοι, ἢ εἰ οὗτος
[498]	ἔοικεν. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων	δὲ	οἱ δειλοὶ μόνον λυποῦνται ἢ
[498]	παραπλησίως, (ὡς σὺ φῄς, μᾶλλον	δὲ	οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης)
[525]	πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίγνωνται. εἰσὶν	δὲ	οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε καὶ
[498]	ἄρα οἳ ἂν χαίρωσι, κακοὶ	δὲ	οἳ ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[519]	τὴν πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι	δὲ	οἰδεῖ καὶ ὕπουλός ἐστιν (δι'
[457]	ὥσπερ καὶ τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν	δὲ	οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός τις ~κᾆτα
[518]	~(παρασκευάζων, ὁ δὲ ὄψον, ὁ	δὲ	οἶνον. ἴσως ἂν οὖν ἠγανάκτεις,
[490]	περὶ ταῦτα, ἰατρὸς ὤν, ᾖ	δέ,	~οἷον εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος,
[460]	δικαιοσύνης τοὺς λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ	δὲ	ὀλίγον ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι ὁ
[518]	εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ λέγω· ἥκεις	δὲ	ὀλίγον ὕστερον λέγων ὅτι ἄνθρωποι
[519]	ὡς ὁ τούτων ~λόγος. τὸ	δὲ	ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης γὰρ
[468]	οἰόμενος ἄμεινον εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει	δὲ	ὂν κάκιον, οὗτος δήπου ποιεῖ
[525]	οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι ὄντες, ἄλλοι	δὲ	ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ
[468]	ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ	δὲ	ὄντα οὐ βουλόμεθα. τὰ γὰρ
[502]	μὲν ᾖ καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν	δέ,	ὅπως τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ,
[527]	βελτίω καὶ ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν	δὲ	ὁρᾷς ὅτι τρεῖς ὄντες ὑμεῖς,
[476]	γε τοῦ κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ	δὲ	ὀρθῶς κολάζων (δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος)
[496]	~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα
[494]	ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ	δὲ	οὐ μὴ ἐκπλαγῇς οὐδὲ μὴ
[490]	καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ	δὲ	οὐ ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[455]	στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ	δὲ	οὔ· ἢ πῶς λέγεις, ὦ
[470]	ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε	δὲ	οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[497]	μὲν γὰρ ἅμα παύεται, τῶν	δὲ	οὔ, ὡς ἑτέρων ὄντων· πῶς
[506]	τοῦτο οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν	δὲ	οὗ παρόντος ~ἀγαθοί ἐσμεν; ~πάνυ
[472]	(ἡμῖν ὁ λόγος ᾖ· οἶμαι	δὲ	οὐδὲ σοί, ἐὰν μὴ ἐγώ
[464]	~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, (ἔχει	δὲ	οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.
[489]	σὺ αὐτὸς ὀνόματα λέγεις, δηλοῖς	δὲ	οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς, τοὺς βελτίους
[450]	καὶ λόγου βραχέος ~δέονται, ἔνιαι	δὲ	οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ τῆς τέχνης
[468]	~(ἐνίοτε δὲ τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε	δὲ	οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ βαδίζειν
[505]	τὸν λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς	δὲ	οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν τὸν
[504]	ἐκεῖ τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί	δὲ	οὐκ αὐτὸς λέγεις, ὦ Σώκρατες;
[492]	οἱ ἄλλοι διανοοῦνται μέν, λέγειν	δὲ	οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν ~ἐγώ
[461]	πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί	δέ;	οὐκ ἐξέσται μοι λέγειν ὁπόσα
[497]	εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα	δὲ	οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα; ~(Καλλίκλης)
[464]	ὀνομάσαι οὐκ ἔχω σοι, μιᾶς	δὲ	οὔσης τῆς τοῦ σώματος ~θεραπείας
[522]	εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ	δὲ	οὔτε τοὺς πορίζοντας ζηλῶ οὔτε
[469]	ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν περὶ
[509]	τίθημι (ταῦτα οὕτως ἔχειν· εἰ	δὲ	οὕτως ἔχει καὶ μέγιστον τῶν
[508]	πῶλος δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων	δὲ	οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα τί ποτ'
[460]	ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως	δὲ	οὕτως καὶ ἐὰν ὁ ῥήτωρ
[497]	παύεται, ὡς σὺ ὡμολόγεις· νῦν	δὲ	~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί
[466]	δύνασθαι οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	οὐχ, ὥσπερ οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν
[518]	μὲν ἄρτους θαυμαστοὺς ~(παρασκευάζων, ὁ	δὲ	ὄψον, ὁ δὲ οἶνον. ἴσως
[497]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες;
[482]	μοι δοκεῖν ὀρθῶς, τότε· νῦν	δὲ	πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν.
[525]	ἀνατλῆναι τὰ προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει	δὲ	παντὶ τῷ ἐν τιμωρίᾳ ὄντι,
[490]	πολλὰ σιτία καὶ ποτά, ὦμεν	δὲ	παντοδαποί, οἱ μὲν ~ἰσχυροί, οἱ
[515]	τὰ τῆς ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ	δὲ	παρακαλεῖς καὶ ὀνειδίζεις ὅτι οὐ
[498]	οἳ δ' ἧττον ἧττον, οἳ	δὲ	παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[487]	καὶ (φίλω ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω	δὲ	παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ
[476]	ὁ μὲν ποιεῖ καλά, ὁ	δὲ	πάσχει, ὁ κολαζόμενος. ~(Πῶλος) ναί.
[454]	μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[484]	~ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν	δὲ	περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ
[459]	ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον, πειθὼ	δὲ	περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε δοκεῖν
[465]	ἂν ᾖ ἄλογον πρᾶγμα· τούτων	δὲ	πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν
[501]	Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον	δὲ	περὶ μὲν μίαν ψυχὴν ἔστιν
[476]	ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ τοῦτο	~δὲ	περὶ οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν
[500]	ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ τέχνην, τῶν	δὲ	περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν
[496]	ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τὸ	δὲ	πίνειν πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας
[508]	ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ	δὲ	πλεονεξίαν οἴει δεῖν ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας
[467]	ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν, τὸ	δὲ	ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ ~δοκεῖ
[464]	γυμναστικήν, τὴν δὲ ἰατρικήν· τῆς	δὲ	~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν τῆς γυμναστικῆς
[450]	λόγους ἔχουσι ταῖς πράξεσιν, αἱ	δὲ	πολλαὶ πλείους, καὶ τὸ παράπαν
[526]	Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου· οἱ	δὲ	πολλοί, ὦ ἄριστε, κακοὶ γίγνονται
[474]	καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς	δὲ	(πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα οὖν
[474]	μοι ὁ λόγος ᾖ, τοὺς	δὲ	~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ ἕνα
[499]	αἱ μὲν χρησταί εἰσιν, αἱ	δὲ	πονηραί; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς	δὲ	πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον δή.
[478]	ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς	δὲ	πονηρίας καὶ ἀδικίας; εἰ μὴ
[507]	τε καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν	δὲ	πονηρὸν καὶ κακῶς πράττοντα ἄθλιον·
[526]	οὔθ' ὅστις οὔθ' ὧντινων, ὅτι	δὲ	πονηρός τις· καὶ τοῦτο ~κατιδὼν
[478]	~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος	δέ	που ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) ἔοικεν.
[500]	ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον	δέ	που ὅτι ἡ μὲν ὀψοποιικὴ
[524]	ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ	δὲ	~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν
[513]	πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν	δὲ	~πρὸς τὸ βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον
[518]	ἂν οἷοί τ' ὦσι, τοὺς	δὲ	~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν
[478]	ἢ ὁ μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων	δέ;	~(Πῶλος) φαίνεταί μοι ὁ μὴ
[450]	πᾶσά ἐστιν ἡ ἐπιστήμη, τῆς	δὲ	ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα,
[460]	ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν	δὲ	ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ τοῦ λόγου
[517]	ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά, ἐὰν	δὲ	ῥιγῷ, ἱμάτια, στρώματα, ὑποδήματα, ἄλλ'
[485]	τῇ τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ, ~ὅταν	δὲ	σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν
[501]	ἂν μή, μὴ ~φάθι. (πρῶτον	δὲ	σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν. οὐ δοκεῖ
[477]	τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε	δὲ	σκόπει· ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου
[513]	τῆς ἐν τῇ πόλει. εἰ	δέ	σοι οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν
[456]	~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει. (μέγα	δέ	σοι τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις γὰρ
[491]	λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι· ἐγὼ	δὲ	σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ
[487]	σοφοὶ εἶναι ὥσπερ σύ· ἕτεροι	δὲ	σοφοὶ μέν εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν
[493]	καὶ ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα	δὲ	σπάνια καὶ χαλεπὰ ἑκάστου τούτων
[463]	ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν οὔ, ψυχῆς	δὲ	~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας καὶ φύσει
[476]	πάντες ὁμολογοῦσιν πλὴν ἐμοῦ, ~ἐμοὶ	δὲ	σὺ ἐξαρκεῖς εἷς ὢν (μόνος
[506]	ἀντὶ τῆς τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ	δὲ	σύ, ὦ ~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις
[470]	συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί	δέ;	συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως δὲ
[493]	ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ	δέ,	τὰ δ' ἀγγεῖα τετρημένα καὶ
[507]	περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια· τὸν	δὲ	τὰ δίκαια καὶ ὅσια πράττοντα
[483]	λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν	δὲ	τὰ τῆς φύσεως, τὰ τοῦ
[471]	πολλοὺς παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ	δὲ	τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται
[499]	σώματος, αὗται μὲν ἀγαθαί, αἱ	δὲ	(τἀναντία τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[467]	καὶ τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ	δὲ	τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[498]	ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ	δὲ	τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[482]	νόμῳ δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ	δὲ	ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ
[526]	ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ	δὲ	ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός ἑκάτερος
[487]	~ταῦτα περὶ τῶν μεγίστων. σὺ	δὲ	ταῦτα πάντα ἔχεις ἃ οἱ
[483]	τὸν ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ	δὲ	ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει,
[503]	αἳ δὲ χείρω, μή, τοῦτο	δὲ	τέχνη τις εἴη τοιοῦτον ἄνδρα
[465]	ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν. ἐγὼ	δὲ	~τέχνην οὐ καλῶ ὃ ἂν
[464]	τῆς γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον	δὲ	τῇ ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι
[476]	ὡς αὖ ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα	δὲ	τῇδε· τὸ διδόναι δίκην καὶ
[509]	φίλοις τε καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν	δὲ	(τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ καὶ
[464]	τῶν μὲν τὸ σῶμα, τῶν	δὲ	τὴν ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη
[500]	εἶναι μέν τι ~ἀγαθόν, εἶναι	δέ	τι ἡδύ, ἕτερον δὲ τὸ
[502]	τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ	δέ	τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον,
[516]	ἥμεροι, ὡς ἔφη Ὅμηρος· σὺ	δὲ	τί φῄς; οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης)
[459]	αὐτὴν εἰδέναι ὅπως ἔχει, μηχανὴν	(δέ	τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι
[458]	δὲ μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ	δὲ	τίνων εἰμί; τῶν ἡδέως μὲν
[475]	δεξαίμην, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος	δέ	τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ μοι
[512]	οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ	δέ	τις ἄρα ἐν τῷ τοῦ
[489]	~ἐπὶ τὸν νόμον ἄγων, ἐὰν	δέ	τις κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν
[527]	καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν	δέ	τις κατά τι κακὸς γίγνηται,
[452]	οὖν αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην· σὺ	~δὲ	τίς ὢν ταῦτα λέγεις; εἴποι
[483]	καὶ κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ	δὲ	τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς
[473]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ	δὲ	τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[509]	φαμεν κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον	δὲ	τὸ ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν
[500]	αὐτὸ ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι	δὲ	τὸ βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον,
[506]	ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον	δὲ	τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ
[500]	εἶναι δέ τι ἡδύ, ἕτερον	δὲ	τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου
[476]	οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω	δὲ	~τὸ τοιόνδε· εἴ τις τύπτει,
[453]	ἢ καὶ ἄλλαι τέχναι; λέγω	δὲ	τὸ τοιόνδε· ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν
[513]	εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες, πέπονθα	δὲ	τὸ τῶν ~πολλῶν πάθος· οὐ
[479]	τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς	δὲ	τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ
[459]	ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ· νῦν	δὲ	τόδε πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει
[474]	~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	τόδε; τὰ καλὰ πάντα, οἷον
[486]	ζῆν ἐν τῇ πόλει; τὸν	δὲ	~τοιοῦτον, εἴ τι καὶ ἀγροικότερον
[498]	χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τί	δέ;	τοῖς ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν τὰ
[499]	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν	δὲ	τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[488]	καὶ νῦν λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον	δὲ	τὸν αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ
[499]	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν	δὲ	τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης)
[485]	τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι	δὲ	~τὸν λοιπὸν βίον βιῶναι μετὰ
[516]	ἐποίησαν καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην	δὲ	τὸν Μαραθῶνι εἰς τὸ βάραθρον
[452]	~τοὺς ἀνθρώπους τὰ σώματα. μετὰ	δὲ	τὸν παιδοτρίβην εἴποι ἂν ὁ
[452]	~μὲν ἕξεις τὸν ἰατρόν, δοῦλον	δὲ	τὸν παιδοτρίβην· ὁ δὲ χρηματιστὴς
[451]	ἄρτιον καὶ ~τὸ περιττόν διαφέρει	δὲ	τοσοῦτον, ὅτι καὶ πρὸς αὑτὰ
[500]	μὲν τοῦ ἡδέος θήραν, τὴν	~δὲ	τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ μοι
[452]	~ἐλευθερίας αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα	δὲ	τοῦ ἄλλων ἄρχειν ἐν τῇ
[468]	μὲν μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε	δὲ	τοῦ κακοῦ, ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου,
[479]	ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ	δὲ	~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ'
[497]	σοι οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει	δέ̓	τοὺς ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ
[478]	ἰατρούς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ	δὲ	τοὺς ἀδικοῦντας καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας;
[491]	~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις	δὲ	τοὺς φρονιμωτέρους, νῦν δ' αὖ
[448]	ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί	δὲ	τοῦτο, ἐὰν σοί γε ἱκανῶς;
[525]	καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ	δὲ	τούτοις καὶ Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ
[501]	βελτίστου περὶ τὴν ψυχήν, αἱ	δὲ	τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι δ'
[448]	~ἀπειρία δὲ κατὰ τύχην. ἑκάστων	δὲ	τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως,
[490]	τῶν δ' ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν	δὲ	τύχῃ πάντων ἀσθενέστατος ὤν, πάντων
[495]	οἴει, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ	δὲ	τῷ ὄντι, ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα
[506]	ἄν μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν	δέ	τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ ὄντα
[488]	νῦν μέν σοι ὁμολογήσαντα, ἐν	~δὲ	τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ ταὐτὰ
[486]	ἑαυτὸν μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ	δὲ	(τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν
[503]	νῦν ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	τῶν παλαιῶν ἔχεις τινὰ εἰπεῖν
[473]	ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου. ὅμως	δὲ	~ὑπόμνησόν με σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως
[507]	μὲν διωκτέον ~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν	δὲ	φευκτέον ὡς ἔχει ποδῶν ἕκαστος
[472]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	δέ	φημι ἀδύνατον. ἓν μὲν τουτὶ
[482]	ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ λόγων, ἡ	δὲ	φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν αὐτῶν, λέγει
[480]	ἐὰν δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν	δὲ	φυγῆς, φεύγοντα, ἐὰν δὲ θανάτου,
[499]	τὰς μὲν βελτίους ἡδονάς, τὰς	~δὲ	χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ
[503]	ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ	δὲ	χείρω, μή, τοῦτο δὲ τέχνη
[452]	δοῦλον δὲ τὸν παιδοτρίβην· ὁ	δὲ	χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος
[493]	(λέγων, τὴν ψυχὴν ~εἶναι· τὴν	δὲ	ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν τῶν
[505]	σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ	δὲ	ψυχήν, ὦ ἄριστε, οὐχ ὁ
[493]	σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα, τῆς	~δὲ	ψυχῆς τοῦτο ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι
[515]	πράττειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν	δέ,	ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν, ἐπειδὴ σὺ
[511]	γέ σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ,	ὦ βέλτιστε; ἦ καὶ ἡ
[449]	Γοργίαν καλεῖν χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον	δέ,	ὦ Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ
[462]	τε εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί	δέ,	ὦ Πῶλε; ἤδη πέπυσαι παρ'
[448]	γὰρ ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν) τί	δέ,	ὦ Πῶλε; οἴει σὺ κάλλιον
[461]	ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος) ~τί	δέ,	ὦ Σώκρατες; οὕτω καὶ σὺ
[485]	καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ	δέ,	ὦ ~Σώκρατες, πρὸς σὲ ἐπιεικῶς
[447]	βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης) ~τί	δέ,	ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης) ἀκοῦσαι
[517]	ἐν τῇδε τῇ πόλει. σὺ	δὲ	ὡμολόγεις τῶν γε ~νῦν οὐδένα,
[494]	καὶ ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ	δέ,	ὡς ~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι.
[505]	ἰατροὶ ὡς τὰ πολλά, κάμνοντα	δὲ	ὡς ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ' ἐῶσιν
[492]	εἶναι καὶ μὴ κολάζειν, ~(ταύταις	δὲ	ὡς μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν εἶναι
[482]	μὲν οὐκ ἔστιν καλά, νόμῳ	δέ.	ὡς τὰ ~πολλὰ δὲ ταῦτα
[451]	δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον	δέ,	ὥς φησιν ὁ ποιητὴς τοῦ
[508]	ὡς ἐγὼ λέγω, κατέχεται καὶ	δέδεται,	~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν
[507]	δεῖσθαι τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ	δεηθῇ	ἢ ~αὐτὸς ἢ ἄλλος τις
[487]	καὶ σοῦ, καὶ ~οὐκέτι αὐτὸ	δεήσει	ἐπ' ἄλλην βάσανον ἀναφέρειν. οὐ
[456]	ἐν ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον	δεῖ	~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν φανῆναι
[455]	ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν ~τεχνικώτατον	δεῖ	αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν τειχῶν περὶ
[488]	τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς καὶ	~δεῖ	ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους,
[474]	ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ γε	δεῖ,	ἀλλ' οὔτ' ἐγὼ οὔτε σὺ
[486]	ἱκανῶς ἔχω καὶ οὐδέν με	δεῖ	ἄλλης ~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς τί
[527]	(Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς	δεῖ	ἄλλον τινὰ βίον ζῆν ἢ
[459]	~αὐτὰ μὲν τὰ πράγματα οὐδὲν	δεῖ	αὐτὴν εἰδέναι ὅπως ἔχει, μηχανὴν
[491]	ἄρχοντα· ἢ τοῦτο μὲν οὐδὲν	δεῖ,	αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν δὲ
[523]	δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν κριτὴν	δεῖ	γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ
[494]	ἤρξω, καὶ ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ.	δεῖ	δέ, ὡς ~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ
[509]	~ἀδικήσει ἢ καὶ ἐπὶ (τοῦτο	δεῖ	δύναμίν τινα καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι,
[513]	ὦ Καλλίκλεις· οὐ γὰρ μιμητὴν	δεῖ	εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις,
[492]	κολαστέον, εἰ μέλλει τις οἷον	δεῖ	εἶναι, ἐῶντα ~δὲ αὐτὰς ὡς
[508]	ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα	δεῖ	εἶναι καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων,
[510]	τὸ μὴ ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ	δεῖ,	εἴπερ ὅμοιος ἔσται τῷ ἄρχοντι
[500]	καὶ ὁποῖα ~κακά, ἢ τεχνικοῦ	δεῖ	εἰς ἕκαστον; ~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης)
[487]	ζώσης καὶ μὴ τρία ἄρα	δεῖ	ἔχειν ἃ σὺ πάντα ἔχεις,
[507]	σκοπὸς εἶναι πρὸς ὃν βλέποντα	δεῖ	~ζῆν, καὶ πάντα εἰς τοῦτο
[507]	ἃ μὴ προσήκει, ἀλλ' ἃ	δεῖ	καὶ πράγματα καὶ ἀνθρώπους καὶ
[500]	~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα	δεῖ	καὶ τἆλλα καὶ τὰ ἡδέα
[523]	κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ	δεῖ	κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν κριτὴν δεῖ
[480]	μεγάλη χρεία ἐστὶν τῆς ῥητορικῆς;	δεῖ	~μὲν γὰρ δὴ ἐκ τῶν
[456]	ἐστὶν καὶ τοιαύτη τῆς τέχνης·	~δεῖ	μέντοι, ὦ Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ
[457]	τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ τὸν διδάξαντα	δεῖ	μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ
[490]	τῷ μὲν ~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον	δεῖ	νέμειν, ἐν τῷ δὲ ἀναλίσκειν
[457]	~οὐδέν τι μᾶλλον τούτου ἕνεκα	δεῖ	οὔτε τοὺς ἰατροὺς τὴν δόξαν
[470]	ὦ Σώκρατες, οὐδέν γέ σε	δεῖ	παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ
[490]	~ἀλλ' εἰς ὑποδήματα δῆλον ὅτι	δεῖ	πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα
[490]	καὶ ἀγαθόν, τοῦτον δὴ ἴσως	δεῖ	πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων καὶ ὡς
[459]	εἰδότος; ἢ ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ	~δεῖ	προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ σὲ
[456]	ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ τούτου ἕνεκα	δεῖ	πρὸς ἅπαντας χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι
[485]	ὅτι ἀμελεῖς, ὦ ~Σώκρατες, ὧν	δεῖ	σε ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν ψυχῆς
[513]	οἰκῇ, ~καὶ νῦν δὲ ἄρα	δεῖ	σὲ ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ
[463]	γὰρ κακὰ αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ	δεῖ	σοι ἀποκρίνασθαι ὡς ἤδη ~εἰδότι
[481]	πράττομεν, ὡς ἔοικεν, ἢ ἃ	δεῖ;	~(Σωκράτης) ~ὦ Καλλίκλεις, εἰ μή
[511]	εἴς τι τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ	δεῖ	ταύτης τῆς ἐπιστήμης. εἰ δ'
[480]	γε αὖ μεταβαλόντα, εἰ ἄρα	δεῖ	τινα κακῶς ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν
[460]	λέγων ὀλίγῳ πρότερον ὅτι οὐ	δεῖ	τοῖς (παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν
[515]	σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν τοῦτο	δεῖ	τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ
[491]	σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι	δεῖ	τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς μὲν
[490]	~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως ἱματίων, καὶ	δεῖ	τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν
[490]	σὸν ~λόγον, καὶ τοῦτον ἄρχειν	δεῖ,	τοὺς δ' ἄρχεσθαι, καὶ πλέον
[456]	τῶν φίλων, οὐ τούτου ἕνεκα	δεῖ	τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς ἐν
[456]	οὐ τούτου ἕνεκα τοὺς φίλους	δεῖ	~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν τε καὶ
[505]	ἄδικος καὶ ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν	δεῖ	τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν
[490]	βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα	δεῖ	ὑποδήματα καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν.
[484]	πόλιν, καὶ τῶν λόγων οἷς	δεῖ	χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν τοῖς ~συμβολαίοις
[449]	αὐτὰ εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν	δεῖ,	ὦ Γοργία· καί μοι ἐπίδειξιν
[517]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ γε	δεῖ,	ὦ Σώκρατες, μή ποτέ τις
[507]	διώκειν, καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου	δεῖ·	ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις,
[477]	ἀδικίαν καλεῖς καὶ ἀμαθίαν καὶ	δειλίαν	καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ
[498]	σοι ἐδόκουν μᾶλλον χαίρειν, οἱ	δειλοὶ	ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι
[498]	οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ δὲ	δειλοὶ	καὶ ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί.
[498]	καὶ οἱ φρόνιμοι καὶ οἱ	δειλοὶ	~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς
[498]	χαίρουσιν δ' οὖν καὶ οἱ	δειλοί;	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ
[498]	ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ οἱ	δειλοὶ	μόνον λυποῦνται ἢ καὶ οἱ
[498]	ὁμοίως; ~(Καλλίκλης) μᾶλλον ἴσως οἱ	δειλοί.	~(Σωκράτης) ἀπιόντων δ' οὐ μᾶλλον
[498]	σὺ φῄς, μᾶλλον δὲ οἱ	δειλοὶ	τῶν ~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[477]	ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ	δειλὸν	καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε
[499]	κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα καὶ	δειλόν;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν
[498]	πολέμῳ δὲ ἤδη εἶδες ἄνδρα	δειλόν;	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[515]	~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ	δειλοὺς	καὶ λάλους καὶ ~φιλαργύρους, εἰς
[498]	καὶ τοὺς ~ἄφρονας καὶ τοὺς	δειλοὺς	καὶ τοὺς ἀνδρείους, ἢ καὶ
[498]	ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι τοὺς	δειλούς;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ
[497]	ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας καὶ	δειλούς;	οὐ γὰρ ἄρτι γε, ἀλλὰ
[508]	δύναται, σὺ δὲ πλεονεξίαν οἴει	δεῖν	ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς. εἶεν·
[512]	λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ τὸ	δεῖν	γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν ~τἆλλά
[480]	τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν δὲ δεσμοῦ,	δεῖν,	ἐὰν δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα, ἐὰν
[474]	τοῦ ἐλέγχου οἷον ἐγὼ οἶμαι	δεῖν	εἶναι. ἐγὼ γὰρ ὧν ἂν
[510]	δοκεῖ ἥδε· ἢ αὐτὸν ἄρχειν	δεῖν	ἐν τῇ ~πόλει ἢ καὶ
[490]	ἀλλ' οὐ τὸν βελτίω πλέον	δεῖν	ἔχειν; ~(Καλλίκλης) οὐ σιτίων γε
[469]	μοι τῆς κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι	δεῖν,	~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα μάλα, κἂν
[480]	τις (ὑπολάβοι ἐπὶ τοὐναντίον κατηγορεῖν	δεῖν	μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ
[500]	~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου ἕνεκα	δεῖν	πάντα τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ
[515]	εἰδέναι ὅντινά ποτε ~τρόπον οἴει	δεῖν	πολιτεύεσθαι ἐν ἡμῖν. ἢ ἄλλου
[515]	οὐ ~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο	δεῖν	πράττειν τὸν πολιτικὸν ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν
[500]	ὦ Καλλίκλεις, μήτε αὐτὸς οἴου	δεῖν	πρὸς ἐμὲ παίζειν ~μηδ' ὅτι
[469]	ὧν σὺ ὁρᾷς αὐτίκα μάλα	δεῖν	τεθνάναι, τεθνήξει ~οὗτος ὃν ἂν
[511]	ὁ λόγος σημαίνει. ἢ οἴει	δεῖν	τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον
[461]	ἐθέλοντος τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ	δεινὰ	ἂν αὖ ἐγὼ πάθοιμι, ~εἰ
[461]	λέγειν ὁπόσα ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης)	~δεινὰ	μεντἂν πάθοις, ὦ βέλτιστε, εἰ
[519]	~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων καὶ σχετλιαζόντων ὡς	δεινὰ	πάσχουσι· πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ τὴν
[463]	~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας καὶ φύσει	δεινῆς	προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις· καλῶ δὲ
[520]	τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν	δεινὸν	αὐτῷ μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ
[527]	~(ἄτιμον ταύτην πληγήν· οὐδὲν γὰρ	δεινὸν	πείσῃ, ἐὰν τῷ ὄντι ᾖς
[494]	τῶν κιναίδων βίος, οὗτος οὐ	δεινὸς	καὶ αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος; ἢ
[492]	καὶ ὥς γε σὺ λέγεις	δεινὸς	ὁ βίος. οὐ γάρ τοι
[517]	τοιαῦτα καὶ ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ	δεινοτέρους	εἶναι ἐκείνους τούτων ἐκπορίζειν. πρᾶγμα
[481]	οὖν σου ἑκάστοτε, καίπερ ὄντος	δεινοῦ,	~ὅτι ἂν φῇ σου τὰ
[469]	πόλει, εἰ οὖν ἀπιστοῦντί σοι	δείξαιμι	~τὸ ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν εἴποις
[507]	καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν μηδὲν	δεῖσθαι	τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ δεηθῇ
[485]	ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν μοι δοκεῖ ἤδη	δεῖσθαι,	ὦ ~Σώκρατες, οὗτος ὁ ἀνήρ.
[516]	οὗτοι οὓς ἐθεράπευεν, ἵνα αὐτοῦ	δέκα	ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς;
[474]	ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα. ἐπεὶ σὺ	δέξαι'	ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν;
[475]	ἐρωτῶ. ~(Πῶλος) ἀλλ' οὐκ ἂν	δεξαίμην,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος δέ
[475]	κάκιον ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης)	~δέξαιο	ἂν οὖν σὺ μᾶλλον τὸ
[468]	σύ, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἂν	δέξαιο	ἐξεῖναί σοι ποιεῖν ὅτι δοκεῖ
[469]	σὺ ἄρα τυραννεῖν οὐκ ἂν	δέξαιο;	~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ τυραννεῖν
[471]	ὅστις ~Ἀθηναίων ἀπὸ σοῦ (ἀρξάμενος	δέξαιτ'	ἂν ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι
[475]	σὺ οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς ἀνθρώπων	~δέξαιτ'	ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι·
[464]	τῷ σώματι εἰδέναι, ~ὥστ' εἰ	δέοι	ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε
[448]	τέχνη, ἀλλὰ τίς, καὶ ὅντινα	δέοι	~καλεῖν τὸν Γοργίαν· ὥσπερ τὰ
[456]	ῥητορικὸν ἄνδρα καὶ ἰατρόν, ~εἰ	δέοι	λόγῳ διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ
[492]	μέν, λέγειν δὲ οὐκ ἐθέλουσιν.	δέομαι	οὖν ~ἐγώ σου μηδενὶ τρόπῳ
[492]	ἄρα ὀρθῶς λέγονται οἱ μηδενὸς	δεόμενοι	εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ λίθοι
[450]	πολύ ἐστιν καὶ λόγου βραχέος	~δέονται,	ἔνιαι δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ
[494]	εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν	~δέονται;	~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα
[484]	ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ περαιτέρω τοῦ	δέοντος	ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν
[487]	παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ	δέοντος·	πῶς γὰρ οὔ; ~ὥ γε
[487]	ἀλλήλοις ὅπως μὴ πέρα τοῦ	δέοντος	~σοφώτεροι γενόμενοι λήσετε διαφθαρέντες. ἐπειδὴ
[480]	(ᾖ, τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν δὲ	δεσμοῦ,	δεῖν, ἐὰν δὲ ζημίας, ~ἀποτίνοντα,
[486]	ὁτουοῦν τῶν τοιούτων εἰς τὸ	δεσμωτήριον	ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν ~ἀδικοῦντα,
[523]	τῆς τίσεώς τε καὶ δίκης	~δεσμωτήριον,	ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι.
[525]	ἐκεῖ ἐν Ἅιδου ἐν τῷ	~δεσμωτηρίῳ,	τοῖς ἀεὶ τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις
[518]	καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ δίκαιον	δεσποίνας	εἶναι τούτων. ταὐτὰ οὖν ταῦτα
[510]	αὐτοῖς χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι τῷ	δεσπότῃ,	καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι μάλιστα
[492]	~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς	δεσπότην	ἐπαγάγοιντο τὸν τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων
[471]	πρῶτον μὲν τοῦτον αὐτὸν τὸν	~δεσπότην	καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων
[484]	παρὰ φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη	δεσπότης	ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα
[511]	~λελωβημένῳ διὰ τὴν μίμησιν τοῦ	δεσπότου	καὶ δύναμιν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ'
[511]	δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν ἐξ Αἰγίνης	δεῦρο	σώσῃ, οἶμαι δύ' ὀβολοὺς ἐπράξατο,
[509]	αὑτοῦ φίλοις τε καὶ οἰκείοις,	~δευτέραν	δὲ (τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ
[527]	γίγνηται, κολαστέος ἐστί, καὶ τοῦτο	~δεύτερον	ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι δίκαιον,
[479]	τοῦ κακοῦ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~δεύτερον	ἄρα ἐστὶν τῶν κακῶν μεγέθει
[514]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	δεύτερον	αὖ τόδε, εἴ τι πώποτε
[476]	τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ τὸ	δεύτερον	ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα διδόναι
[451]	μὲν ἄριστόν ἐστιν, τὸ δὲ	~δεύτερον	καλὸν γενέσθαι, τρίτον δέ, ὥς
[478]	ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)	δεύτερος	δέ που ὁ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος)
[509]	οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ (τὴν τοῦ	δευτέρου	κακοῦ καὶ τρίτην τὴν τοῦ
[499]	παρὸν εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο	δέχεσθαι	τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν
[500]	~(Καλλίκλης) οὕτως φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι	δή,	ἃ καὶ πρὸς τούσδε ἐγὼ
[461]	ἐν τοῖς (λόγοις τοῦτο ὃ>	δὴ	ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα
[474]	ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	δή;	αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν ἢ
[477]	~(Πῶλος) πολύ γε. ~(Σωκράτης) εἰ	δὴ	αἰσχίστη, καὶ κακίστη; ~(Πῶλος) πῶς,
[508]	ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων	δὴ	αἴσχιστόν ἐστιν, ὡς ὁ σὸς
[464]	ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι μὲν	δὴ	ἀλλήλαις, ἅτε περὶ τὸ αὐτὸ
[493]	εἴρηκας, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~φέρε	δή,	ἄλλην σοι εἰκόνα λέγω ἐκ
[504]	κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ ~οἵ τε	δὴ	ἄλλοι δημιουργοὶ καὶ οὓς νυνδὴ
[514]	πολλὰ καὶ μηδενὸς ἄξια, οὕτω	δὴ	ἀνόητον ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς
[518]	παρόντες καὶ συμβουλεύοντές τι, ὅταν	δὴ	αὐτοῖς ἥκῃ ἡ τότε πλησμονὴ
[523]	ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα	δὴ	αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ
[453]	τίνων αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ ἕνεκα	δὴ	αὐτὸς ὑποπτεύων σὲ ἐρήσομαι, ἀλλ'
[490]	ἔχειν τῶν φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης) ~ἔχε	δὴ	αὐτοῦ. τί ποτε αὖ νῦν
[475]	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν δὲ	δὴ	δυοῖν αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον αἴσχιον
[448]	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) Ἐρώτα. ~(Χαιρεφῶν) ~ἐρωτῶ	δή.	εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν
[502]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε	δή,	εἴ τις περιέλοι τῆς ποιήσεως
[523]	σασι. τοῦτο μὲν οὖν καὶ	δὴ	εἴρηται τῷ Προμηθεῖ (ὅπως ἂν
[480]	τῆς ῥητορικῆς; δεῖ ~μὲν γὰρ	δὴ	ἐκ τῶν νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν
[510]	καὶ ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται	δὴ	ἐκεῖνος μόνος ἄξιος λόγου φίλος
[508]	ὁ σὸς λόγος. ὁ δὲ	δὴ	ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις μὲν ἤδη
[462]	ἀλλὰ τί; φάθι. ~(Σωκράτης) φημὶ	δή,	ἐμπειρία τις. ~(Πῶλος) τίς; φάθι.
[457]	ἀνθρώπων ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ	δὴ	ἕνεκα λέγω ταῦτα; ὅτι νῦν
[506]	αὐτὸς καὶ πέραινε. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε	δὴ	ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν
[496]	ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~ἴθι	δὴ	ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ
[453]	πάντων μάλιστα πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν	δὴ	ἐπὶ τῶν αὐτῶν τεχνῶν λέγωμεν
[472]	τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν δὲ	δὴ	εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ' ἂν τυγχάνῃ
[452]	οὖν πρὸς αὐτόν· τί δὲ	δή;	ἦ σὺ τούτου δημιουργός; φαίη
[451]	ὦ Γοργία. τυγχάνει μὲν γὰρ	δὴ	ἡ ῥητορικὴ οὖσα τῶν λόγῳ
[502]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	δὴ	ἡ σεμνὴ αὕτη καὶ θαυμαστή,
[506]	εἶναι, ὦ Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν	δὴ	ἥ γε ἀρετὴ ἑκάστου, καὶ
[455]	~(Γοργίας) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε	δή,	ἴδωμεν τί ποτε καὶ λέγομεν
[490]	καὶ καλὸν καὶ ἀγαθόν, τοῦτον	δὴ	ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων
[507]	εἶναι. ~ἔστι ταῦτα. ~καὶ μὲν	δὴ	καὶ ἀνδρεῖόν γε ἀνάγκη· οὐ
[463]	εἶναι τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ	δή,	καὶ ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης)
[461]	ὕστερον δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς	δὴ	καὶ ~αὐτὸς ὅτι αὖ ὁμολογεῖται
[458]	θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ μὲν	δὴ	καὶ αὐτὸς πολλοῖς ἤδη λόγοις
[489]	νόμος καὶ ἡ ~φύσις, ἃ	δὴ	καὶ ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ ἐν
[481]	ἡ χρεία αὐτῆς εἶναι, εἰ	δὴ	καὶ ἔστιν τις χρεία, ὡς
[453]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι	δὴ	καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς εἰπέ·
[501]	σῳζομένη (τοῦ εἰωθότος γίγνεσθαι, ᾧ	δὴ	καὶ ~πορίζεται τὰς ἡδονάς. ταῦτ'
[526]	ἀνθρώπους, καθ' ὅσον ~δύναμαι, καὶ	δὴ	καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον
[483]	νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν. ὃ	δὴ	καὶ σὺ τοῦτο τὸ σοφὸν
[451]	σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι	δὴ	καὶ σύ, ὦ Γοργία. τυγχάνει
[518]	ἄλλας πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ	δὴ	καὶ ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς τε
[511]	κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο	δὴ	καὶ τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ
[476]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει	δὴ	καὶ τόδε· ἆρα εἴ τίς
[510]	πάνυ καλῶς εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~σκόπει	δὴ	καὶ τόδε ἐάν σοι δοκῶ
[454]	ποιεῖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι	δὴ	καὶ τόδε ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι
[488]	κρείττους εἰσὶν κατὰ φύσιν; οἳ	δὴ	καὶ τοὺς νόμους ~τίθενται ἐπὶ
[492]	εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν	δὴ	καὶ ὥς γε σὺ λέγεις
[460]	παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχε	δή·	καλῶς γὰρ λέγεις. ἐάνπερ ῥητορικὸν
[498]	δειλούς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι	δὴ	κοινῇ μετ' ἐμοῦ τί ἡμῖν
[470]	δύναμιν; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) τί	δή;	λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον τὸν
[469]	δόξαν. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ἐμοῦ	δὴ	λέγοντος τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ
[493]	τῶν ἐν Ἅιδου τὸ ἀιδὲς	δὴ	λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν,
[457]	χρώμενοι οἶμαι ὀρθῶς. ὁ αὐτὸς	δὴ	λόγος καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς.
[449]	ποιεῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις. ἴθι	δή	μοι ἀπόκριναι οὕτως καὶ περὶ
[524]	πολλὰ ἐπί τινα χρόνον. ταὐτὸν	δή	μοι δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα καὶ
[495]	πάνυ γε σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι	δή	μοι, ἐπειδὴ οὕτω δοκεῖ, διελοῦ
[487]	~Καλλίκλεις, περὶ τούτων ὧν σὺ	δή	μοι ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα χρὴ
[474]	ὅτι ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης) ~λέγε	δή	μοι, ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ ἂν
[495]	οὐκ ἔστιν ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης) ~ἵνα	δή	μοι μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ
[483]	ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες. διὰ ~ταῦτα	δὴ	νόμῳ μὲν τοῦτο ἄδικον καὶ
[449]	~ἀγαθόν γε, ὦ Σώκρατες, εἰ	δὴ	ὅ γε εὔχομαι εἶναι, ὡς
[474]	ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ	δὴ	οἶμαι καὶ ἐμὲ καὶ σὲ
[450]	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν	δὴ	οἶμαι τῶν τεχνῶν τῶν μὲν
[476]	~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων	δὴ	ὁμολογουμένων, τὸ δίκην διδόναι πότερον
[495]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε	δὴ	ὅπως μεμνησόμεθα ταῦτα, ὅτι Καλλικλῆς
[476]	τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~συλλήβδην	δὴ	ὅρα εἰ ὁμολογεῖς, ὃ ἄρτι
[507]	~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω	δὴ	ὅτι, εἰ ἡ σώφρων ἀγαθή
[475]	εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) δῆλον	δὴ	ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν
[508]	γὰρ ἀμελεῖς. εἶεν· ἢ ἐξελεγκτέος	δὴ	οὗτος ὁ λόγος (ἡμῖν ἐστιν,
[493]	~διὰ τὴν ἀπληστίαν ἀπεικάσας. τοὐναντίον	δὴ	οὗτος σοί, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται
[503]	ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν	δὴ	οὑτωσὶ ἀτρέμα σκοπούμενοι εἴ τις
[487]	πρότερον ἔλεγες ὁμολογεῖ σοι. ~ἔχει	δὴ	οὑτωσὶ δῆλον ὅτι τούτων πέρι
[454]	ἐπανεροίμεθ' ἂν τὸν λέγοντα· ποίας	δὴ	~πειθοῦς καὶ τῆς περὶ τί
[496]	ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν· διψῶντα δὲ	δὴ	πίνειν ἄλλο τι ἢ ἡδὺ
[505]	ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης) εἶεν· τί οὖν	δὴ	ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν λόγον καταλύομεν;
[450]	~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν	δή	ποτε τὰς ἄλλας τέχνας οὐ
[501]	καὶ τοῦ χείρονος· σὺ δὲ	δὴ	πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ τούτων
[485]	οὔτε γενναίου (πράγματος· ὅταν δὲ	δὴ	πρεσβύτερον ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα καὶ
[475]	ἀνάγκη; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~φέρε	δή,	πῶς ἐλέγετο νυνδὴ περὶ τοῦ
[471]	φίλε, ἄδικος. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ μὲν	δὴ	πῶς οὐκ ἄδικος; ᾧ γε
[449]	φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης) ~φέρε	δή·	ῥητορικῆς γὰρ φῂς ἐπιστήμων τέχνης
[475]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~πρῶτον (μὲν	δὴ	σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει τὸ
[502]	γὰρ ᾄδων τοὺς θεατάς. ἀλλὰ	δὴ	σκόπει· ~οὐχὶ ἥ τε κιθαρῳδικὴ
[464]	~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε	δή	σοι, ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω
[499]	ἔχῃ ὥσπερ τὰ μειράκια. ὡς	δὴ	σὺ οἴει ~ἐμὲ ἢ καὶ
[497]	ὅπως ἂν βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα	δὴ	σὺ τὰ σμικρά τε καὶ
[468]	ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Πῶλος) ~ὡς	δὴ	σύ, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἂν
[478]	τῶν κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον	δή.	~(Σωκράτης) δεύτερος δέ που ὁ
[499]	δὲ πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον	δή.	~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ που τῶν
[486]	τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί	δή;	~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ' ὅτι, ἅν
[497]	ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε· τί οὖν	δή;	~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ τὰ αὐτὰ
[469]	εὐφήμει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) τί	δή;	~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ χρὴ οὔτε
[515]	~ἐκεῖνος πολίτης. ~(Καλλίκλης) τί οὖν	δή;	~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ τόδε μοι
[449]	~(Σωκράτης) ἀλλὰ βούλομαι. ~(Γοργίας) κάλει	δή.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἄλλους σε
[478]	οἱ ὀρθῶς κολάζοντες; ~(Πῶλος) δῆλον	δή.	~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ μὲν ἄρα πενίας
[507]	ἀνδρεῖόν γε ἀνάγκη· οὐ γὰρ	δὴ	σώφρονος ἀνδρός ἐστιν οὔτε ~διώκειν
[523]	τε καὶ δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ	δὴ	Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων δὲ
[480]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ οὖν	δὴ	ταῦτα ἀληθῆ, ὦ Πῶλε, τίς
[449]	εἶναι ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε	δὴ	ταῦτα οὐ μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ
[500]	παρακαλεῖς ἐμέ, τὰ τοῦ ἀνδρὸς	δὴ	ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά τε ἐν
[516]	σοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης) ἔστω	δὴ	ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους,
[482]	εἴ τις μὴ φαίη διὰ	δὴ	ταύτην τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία
[520]	λαμβάνοι (τὸ ἀργύριον· οὐ γὰρ	δὴ	τῇ βραδυτῆτι οἶμαι ἀδικοῦσιν ~οἱ
[452]	καὶ πρὸς τοῦτον· σὺ δὲ	δὴ	τίς εἶ, ὦ ἄνθρωπε, καὶ
[462]	δοκεῖ τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος) ἐρωτῶ	δή,	τίς τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης) οὐδεμία,
[458]	εἴπερ ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν	δὴ	τὸ λοιπόν, ὦ Σώκρατες, γίγνεται
[509]	ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	δὴ	τοῦ ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν μὴ
[509]	ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης) δῆλον	δὴ	τοῦτό γε, ὅτι ἐὰν δύναμιν.
[502]	ὄχλῳ τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον	δὴ	τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες, Κινησίου
[502]	τῶν τραγῳδιῶν ποίησις; ~(Καλλίκλης) ~δῆλον	δὴ	τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι
[514]	ἱκανῶς τὴν ~τέχνην, τὸ λεγόμενον	δὴ	τοῦτο ἐν τῷ πίθῳ τὴν
[486]	ἄλλης ~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς τί	δὴ	τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[452]	πόλει ~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης) τί οὖν	δὴ	τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν
[508]	(ἄντε τύπτειν βούληται, ~τὸ νεανικὸν	δὴ	τοῦτο τὸ τοῦ σοῦ λόγου,
[522]	λέγω, καὶ πράττω τὸ ὑμέτερον	δὴ	τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες δικασταί, οὔτε
[513]	τοὺς πολίτας ποιοῦντας; ἄνευ γὰρ	δὴ	τούτου, ὡς ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν
[462]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν	δὴ	τούτων ὁπότερον βούλει ποίει, ἐρώτα
[464]	δὲ διαφέρουσίν τι ἀλλήλων. τεττάρων	δὴ	τούτων οὐσῶν, καὶ ἀεὶ πρὸς
[517]	γυμναστική τε καὶ ἰατρική, ἣ	δὴ	τῷ ὄντι γε ~ἐστὶν σώματος
[451]	~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε	δὴ	τῶν περὶ τί; τί> ἐστι
[523]	καὶ τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε	δή,	φασί, μάλα καλοῦ λόγου, ὃν
[492]	τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν	δή	φασιν εἶναι τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ
[484]	τε καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ	δή,	φησίν, ~ἄγει δικαιῶν τὸ βιαιότατον
[480]	δὲ μή; ~(Πῶλος) τί γὰρ	δὴ	φῶμεν, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ
[462]	~(Πῶλος) τίς; φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ	δή,	χάριτος καὶ ἡδονῆς (ἀπεργασίας, ὦ
[515]	~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως	δή,	ὦ βέλτιστε, ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ
[458]	ἐρώτα ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε	δή,	ὦ Γοργία, ἃ θαυμάζω ἐν
[453]	τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον	δή,	ὦ Γοργία. ἐγὼ γὰρ εὖ
[454]	ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι	δή,	ὦ Γοργία, ἐπειδή γε καὶ
[506]	τὰ ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν	δή,	ὦ Γοργία, καὶ αὐτὸς ἡδέως
[470]	Δί' οὐ δῆτα. ~(Πῶλος) ~δῆλον	δή,	ὦ Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ τὸν
[453]	καὶ σέ. ~(Γοργίας) τί οὖν	δή,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ
[448]	~μεμελέτηκεν ἢ διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος) τί	δή,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι, ὦ
[500]	ἕκαστον; ~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν	δὴ	ὧν αὖ ἐγὼ πρὸς Πῶλον
[470]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο μὲν	δή,	ὡς ἔοικε, καὶ παρὰ σοῦ
[499]	διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν δὲ	δή,	ὡς ἔοικεν, ὃ νῦν λέγεις,
[483]	καὶ τὸν ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου.	δηλοῖ	δὲ ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτως
[493]	μέν ἐστιν ὑπό τι ~ἄτοπα,	δηλοῖ	μὴν ὃ ἐγὼ βούλομαί σοι
[489]	ὅτι σὺ αὐτὸς ὀνόματα λέγεις,	δηλοῖς	δὲ οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς, τοὺς
[454]	καὶ ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης)	~δῆλον	ἄρ' αὖ ὅτι οὐ ταὐτόν
[455]	τότε ὁ ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει;	δῆλον	γὰρ ὅτι ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει
[520]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~δῆλον	γὰρ ὅτι τοῦτο αἴτιόν ἐστιν,
[475]	ἂν εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος)	δῆλον	δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι
[478]	~(μέγιστον τῶν κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος)	δῆλον	δή. ~(Σωκράτης) δεύτερος δέ που
[499]	τὰς δὲ πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης)	δῆλον	δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ που
[478]	κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς κολάζοντες; ~(Πῶλος)	δῆλον	δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ μὲν ἄρα
[509]	μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης)	δῆλον	δὴ τοῦτό γε, ὅτι ἐὰν
[502]	ἡ τῶν τραγῳδιῶν ποίησις; ~(Καλλίκλης)	~δῆλον	δὴ τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες,
[502]	τῷ ὄχλῳ τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης)	δῆλον	δὴ τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες,
[470]	μὰ Δί' οὐ δῆτα. ~(Πῶλος)	~δῆλον	δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ
[454]	ἐξ ἧς ~τὸ εἰδέναι; ~(Γοργίας)	δῆλον	δήπου, ὦ Σώκρατες, ὅτι ἐξ
[454]	σε ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ ~μὲν	δῆλον	(εἶναι, ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ
[490]	ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς ὑποδήματα	δῆλον	ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον
[515]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί,	δῆλον	ὅτι ἕκαστος αὐτῶν βελτίους ἐποίει
[448]	ἂν αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος)	δῆλον	ὅτι ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν) ~νῦν δ'
[478]	ἢ ~μηδὲ κάμνων ἀρχήν; ~(Πῶλος)	δῆλον	ὅτι μηδὲ κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[459]	ὧν ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων. ~(Γοργίας)	δῆλον	ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ εἰδὼς
[496]	ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἔχει,	δῆλον	~ὅτι ταῦτά γε οὐκ ἂν
[467]	ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος)	δῆλον	ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[487]	ὁμολογεῖ σοι. ~ἔχει δὴ οὑτωσὶ	δῆλον	ὅτι τούτων πέρι νυνί· (ἐάν
[516]	ὀλίγου δὲ καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν,	δῆλον	ὅτι ὡς πονηροῦ ὄντος. ~(Καλλίκλης)
[452]	τὴν σήν, φαῖμεν ἂν ἡμεῖς.	δῆλον	οὖν ὅτι ~τὸ μετὰ τοῦτο
[448]	ἀλλὰ πολὺ ἂν ἥδιον σέ.	~δῆλος	γάρ μοι πῶλος καὶ ἐξ
[449]	τούτους, ὦ Γοργία; ἆρα οἳ	δηλοῦσι	τοὺς κάμνοντας, ὡς ἂν διαιτώμενοι
[453]	πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν μοι δοκεῖς	δηλῶσαι,	ὦ Γοργία, ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν
[503]	βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο	δημηγορεῖν,	ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ χείρους
[519]	εἶναι, ὦ ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς	δημηγορεῖν	με ~ἠνάγκασας, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ
[482]	δημηγόρος ὤν· καὶ ~νῦν ταῦτα	δημηγορεῖς	ταὐτὸν παθόντος Πώλου πάθος ὅπερ
[502]	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ	δημηγορία	ἂν εἴη· ἢ οὐ ῥητορεύειν
[502]	οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	δημηγορία	ἄρα τίς ἐστιν ἡ ποιητική.
[503]	κολακεία ἂν εἴη ~καὶ αἰσχρὰ	δημηγορία,	τὸ δ' ἕτερον καλόν, τὸ
[482]	εἰς τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ καὶ	δημηγορικά,	~φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν, ἃ
[520]	δ' ἔγωγε καὶ ᾤμην τοῖς	~δημηγόροις	τε καὶ σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν
[494]	εἶ, ὦ Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς	δημηγόρος.	~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον
[482]	ἐν τοῖς λόγοις ὡς ἀληθῶς	δημηγόρος	ὤν· καὶ ~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς
[455]	ναυπηγῶν ἢ περὶ ἄλλου τινὸς	δημιουργικοῦ	ἔθνους, ἄλλο ~τι ἢ τότε
[503]	ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι πάντες	δημιουργοὶ	(βλέποντες) ~πρὸς τὸ αὑτῶν ἔργον
[504]	καὶ ~οἵ τε δὴ ἄλλοι	δημιουργοὶ	καὶ οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ
[452]	εἴ σοι αὐτίκα παρασταῖεν οἱ	δημιουργοὶ	τούτων ὧν ἐπῄνεσεν ὁ τὸ
[452]	εἶναι τοῖς ἀνθρώποις καὶ σὲ	~δημιουργὸν	εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας) ~ὅπερ ἐστίν,
[456]	καὶ εἰ πρὸς ἄλλον γε	δημιουργὸν	ὁντιναοῦν ~ἀγωνίζοιτο, πείσειεν ἂν αὑτὸν
[517]	κάπηλον ὄντα ἢ ~ἔμπορον ἢ	δημιουργόν	του αὐτῶν (τούτων, σιτοποιὸν ἢ
[447]	ἂν εἰ ἐτύγχανεν ὢν ὑποδημάτων	δημιουργός,	ἀπεκρίνατο ἂν δήπου σοι ~ὅτι
[454]	ἄρα ῥητορικὴ μόνη πειθοῦς ἐστιν	δημιουργός.	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ
[453]	ἐγὼ συνίημι, λέγεις ὅτι πειθοῦς	δημιουργός	ἐστιν ἡ ῥητορική, ~καὶ ἡ
[453]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα	δημιουργός	ἐστιν καὶ ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας)
[455]	ῥητορικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν, πειθοῦς	(δημιουργός	ἐστιν πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς
[452]	δὲ δή; ἦ σὺ τούτου	δημιουργός;	φαίη ἄν. τίς ὤν; ~χρηματιστής.
[457]	τοῦτο ποιῆσαι οὔτε τοὺς ἄλλους	δημιουργούς,	ἀλλὰ δικαίως καὶ τῇ ~ῥητορικῇ
[503]	τοὺς ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους πάντας	~δημιουργούς,	ὅντινα βούλει αὐτῶν, ὡς εἰς
[454]	τέχνας ἁπάσας ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς	~δημιουργοὺς	οὔσας καὶ ἧστινος καὶ περὶ
[456]	ῥητορικὸς ἢ ἄλλος ὁστισοῦν τῶν	~δημιουργῶν	ἐν πλήθει. ἡ μὲν οὖν
[459]	μίαν ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν	δημιουργῶν;	~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν ἐλαττοῦται ἢ
[455]	Περικλέους ἀλλ' οὐκ ἐκ τῶν	~δημιουργῶν.	~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα, ὦ Γοργία,
[502]	κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι τοῖς	δήμοις,	~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον, ~εἰ
[502]	οὐκοῦν πρὸς πολὺν ὄχλον καὶ	δῆμον	οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης)
[502]	δὲ ἡ πρὸς τὸν Ἀθηναίων	δῆμον	ῥητορικὴ (καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς
[502]	ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα πρὸς	δῆμον	τοιοῦτον οἷον παίδων τε ~ὁμοῦ
[481]	ἐάν τι σοῦ λέγοντος ὁ	~δῆμος	ὁ Ἀθηναίων μὴ φῇ οὕτως
[527]	τὸ εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ	δημοσίᾳ·	ἐὰν δέ τις κατά τι
[514]	ἦν ἂν ἰέναι ἐπὶ τὰ	δημόσια	~ἔργα· εἰ δὲ μήτε διδάσκαλον
[469]	τὰ πλοῖα πάντα καὶ τὰ	δημόσια	καὶ τὰ ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ
[484]	τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ καὶ	δημοσίᾳ,	καὶ τῶν ἡδονῶν τε καὶ
[522]	πικροὺς λόγους ἢ ἰδίᾳ ἢ	δημοσίᾳ,	οὔτε τὸ ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν,
[514]	οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις,	δημοσίᾳ	πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ
[514]	ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς τε	δημοσιεύειν	ἐπιχειρεῖν καὶ ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν;
[515]	ἔργον σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν	δημοσιεύειν	ἐπιχειρεῖν; ~(Καλλίκλης) φιλόνικος εἶ, ὦ
[514]	τε ἄλλα κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες	δημοσιεύειν	~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους ὡς ἱκανοὶ ἰατροὶ
[514]	ἀνόητον ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς	~δημοσίοις	ἔργοις καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ'
[513]	πάνυ σοι πείθομαι. ~(Σωκράτης) ~ὁ	δήμου	γὰρ ἔρως, ὦ Καλλίκλεις, ἐνὼν
[481]	δὲ δυοῖν, τοῦ τε Ἀθηναίων	~δήμου	καὶ τοῦ Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι οὖν
[502]	ἄλλους τοὺς ἐν ~ταῖς πόλεσιν	δήμους	τοὺς τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί
[513]	ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν τῷ Ἀθηναίων	δήμῳ	καὶ ~ναὶ μὰ Δία τῷ
[500]	~πράττοντα, λέγοντά τε ἐν τῷ	δήμῳ	καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον
[451]	ἂν ὥσπερ οἱ ἐν τῷ	δήμῳ	(συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ μὲν ἄλλα
[513]	σὲ ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ	δήμῳ	τῷ Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις τούτῳ
[515]	Περικλῆς ἤρχετο λέγειν ἐν τῷ	δήμῳ,	χείρους ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι ἢ
[510]	~πόλει πολὺ βελτίων εἴη, φοβοῖτο	δήπου	ἂν αὐτὸν ὁ τύραννος καὶ
[514]	ὡς ἱκανοὶ ἰατροὶ ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα	δήπου	ἂν ἐγώ τε ~σὲ καὶ
[459]	~ὁ δὲ μὴ ἰατρός γε	δήπου	ἀνεπιστήμων ὧν ὁ ἰατρὸς ἐπιστήμων.
[474]	νόμους καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ	δήπου	ἐκτὸς τούτων ~ἐστίν, τὰ καλά,
[459]	τοῖς μὴ εἰδόσιν; οὐ γὰρ	δήπου	ἔν γε τοῖς εἰδόσι ~τοῦ
[514]	ἄξια, οὕτω δὴ ἀνόητον ἦν	δήπου	ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις καὶ
[496]	λέγεις τὸ μὲν διψῶντα λυπούμενον	δήπου	ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τὸ
[462]	τε καὶ ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ	δήπου	καὶ σὺ ἐπίστασθαι ἅπερ (Γοργίας)
[496]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ	δήπου	καὶ ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς
[455]	γὰρ καλῶς ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ	δήπου	ὅτι τὰ νεώρια ~ταῦτα (καὶ
[455]	ἀλλὰ πιστικὸς μόνον· οὐ γὰρ	δήπου	ὄχλον γ' ἂν ~δύναιτο τοσοῦτον
[468]	~τυγχάνει δὲ ὂν κάκιον, οὗτος	δήπου	ποιεῖ ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἦ
[447]	ὢν ὑποδημάτων δημιουργός, ἀπεκρίνατο ἂν	δήπου	σοι ~ὅτι σκυτοτόμος· ἢ οὐ
[489]	εἰδέναι ὅτι λέγεις. οὐ γὰρ	δήπου	σύ γε ~τοὺς δύο βελτίους
[496]	μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης) πάντως	δήπου.	~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν ἄρα ἄττα
[460]	δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως	δήπου.	~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ δίκαιος δίκαιά
[520]	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι γε	δήπου	τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ, ὡς
[470]	τὰ ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον	δήπου	τοῦτον τὸν Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα
[468]	τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ	δήπου	τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν
[495]	καὶ νόσου; οὐ γὰρ ἅμα	δήπου	ὑγιαίνει τε καὶ νοσεῖ ὁ
[495]	ταὐτὸν ἢ ἕτερον; ~(Καλλίκλης) ἕτερον	δήπου,	ὦ σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης) ἦ
[454]	ἧς ~τὸ εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον	δήπου,	ὦ Σώκρατες, ὅτι ἐξ ἧς
[468]	αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα ἢ	δήσαντα.	~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις ἢ ἀδίκως;
[469]	ἢ δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος) οὐ	δῆτα	οὕτω γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν
[470]	εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης) μὰ Δί' οὐ	δῆτα.	~(Πῶλος) ~δῆλον δή, ὦ Σώκρατες,
[500]	οἶσθα τί λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ σοι σαφέστερον
[449]	ἡ ῥητορική ἐστιν. ~(Γοργίας) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν λέγειν γε
[475]	λύπῃ γε ὑπερέχει. ~(Πῶλος) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὴ λύπῃ,
[474]	κακὸν ~καὶ αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε; τὰ
[455]	οὕτω μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἴδωμεν τί
[473]	ὦ Σώκρατες, ἐξελέγξαι. ~(Σωκράτης) ~οὐ	δῆτα,	ὦ Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον· τὸ
[453]	πείθει ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ	δῆτα,	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πάντων μάλιστα
[452]	ἐγᾦμαι πάνυ καταφρονῶν ἁπάντων· (σκόπει	δῆτα,	ὦ Σώκρατες, ἐάν ~σοι πλούτου
[469]	ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς	δῆτα,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς
[520]	ἔλεγον πρὸς ~Πῶλον· σὺ δὲ	δι'	ἄγνοιαν (τὸ μὲν πάγκαλόν τι
[516]	δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας	δι'	ἀγριότητα. ἢ οὐ δοκεῖ σοι
[492]	δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν τοὺς τοιούτους	δι'	αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν,
[508]	ὃ αὖ Γοργίαν ἔφη πῶλος	δι'	αἰσχύνην ὁμολογῆσαι. ~τούτων δὲ οὕτως
[525]	ἰάσιμα ~ἁμαρτήματα ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ	δι'	ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς
[474]	τινα ἢ διὰ ~ὠφελίαν ἢ	δι'	ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[492]	μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν	δι'	ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι
[518]	ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ (δ' αὖ	δι'	ἀπειρίαν οὐ τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται
[493]	τετρημένην, ἅτε οὐ ~δυναμένην στέγειν	δι'	ἀπιστίαν τε καὶ λήθην. ταῦτ'
[519]	δὲ οἰδεῖ καὶ ὕπουλός ἐστιν	(δι'	ἐκείνους τοὺς παλαιούς, ~οὐκ αἰσθάνονται.
[514]	ἐσκόπουν· καὶ εἰ μὴ ηὑρίσκομεν	δι'	ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω γεγονότα τὸ
[503]	τῶν παλαιῶν ἔχεις τινὰ εἰπεῖν	δι'	ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους
[470]	γε. ~(Σωκράτης) ἔχεις οὖν εἰπεῖν	δι'	ὅτι μέμφῃ τὴν τοιαύτην δύναμιν;
[521]	εἰ ἀποθάνοιμι. βούλει σοι εἴπω	δι'	ὅτι ταῦτα προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[470]	γιγνώσκεις ὅτι εὐδαιμονεῖ; ~(Σωκράτης) μὰ	Δί'	οὐ δῆτα. ~(Πῶλος) ~δῆλον δή,
[516]	σύ γε φῄς. ~(Σωκράτης) ~μὰ	Δί'	οὐδέ γε σὺ ἐξ ὧν
[511]	σοι δοκεῖ εἶναι; ~(Καλλίκλης) μὰ	Δί'	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν
[498]	οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ μὰ	Δί'	οὐκ οἶδ' ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης)
[448]	ὦ (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος) ~νὴ	Δία·	ἂν δέ γε βούλῃ, ὦ
[449]	Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ καλῶς (καὶ	διὰ	βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ νῦν οὕτως
[449]	ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν τε	διὰ	~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ οἶμαι,
[449]	μὴν ἀλλὰ (πειράσομαί γε ὡς	διὰ	βραχυτάτων. καὶ γὰρ αὖ καὶ
[482]	ἂν εἴ τις μὴ φαίη	διὰ	δὴ ταύτην τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι
[456]	καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ	Δία	ἐάν τις εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας
[474]	καὶ σχήματα καὶ χρώματα ἢ	διὰ	ἡδονήν τινα ἢ διὰ ~ὠφελίαν
[515]	τε καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄφρων,	~διὰ	Καλλικλέα καλός τε κἀγαθὸς γέγονεν,
[483]	ταῦτα πράττουσιν, καὶ ναὶ μὰ	Δία	κατὰ νόμον γε τὸν τῆς
[450]	γέ εἰσι τῶν τεχνῶν αἳ	διὰ	λόγου πᾶν περαίνουσι, καὶ ἔργου
[451]	~ὥσπερ σὺ ἄρτι, ὅτι τῶν	διὰ	λόγου τις τὸ κῦρος ἐχουσῶν.
[450]	~ῥήματι οὕτως εἶπες, ὅτι ἡ	διὰ	λόγου τὸ κῦρος ἔχουσα ῥητορική
[450]	ἡ πρᾶξις καὶ ἡ κύρωσις	διὰ	λόγων ~(ἐστίν. διὰ ταῦτ' ἐγὼ
[450]	πρᾶξις καὶ τὸ (κῦρος αὐταῖς	διὰ	λόγων ἐστίν. τῶν τοιούτων τινά
[449]	Σώκρατες, ἔνιαι τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι	διὰ	μακρῶν τοὺς λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ
[491]	νοήσωσιν ἐπιτελεῖν, καὶ μὴ ἀποκάμνωσι	διὰ	μαλακίαν τῆς ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς,
[455]	~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν περὶ τοῦ	διὰ	μέσου τείχους. ~(Γοργίας) ~καὶ ὅταν
[511]	δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ	Δία	ὀρθῶς γέ σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης)
[523]	~νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν	Δία	ὅτι φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε
[503]	τίς ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ	Δία	οὐκ ἔχω ἔγωγέ σοι εἰπεῖν
[520]	τις εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς γενόμενος	διὰ	παιδοτρίβην, ἴσως ἂν ἀποστερήσειε τὴν
[515]	ἐπὶ τούτῳ, εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι	διὰ	Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι, ἢ πᾶν
[450]	τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν καὶ	διὰ	σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία
[527]	ἐὰν βούληται, καὶ ναὶ μὰ	Δία	σύ γε θαρρῶν πατάξαι τὴν
[514]	~ὑγίειαν; ἢ ἤδη τις ἄλλος	διὰ	Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου, ἢ δοῦλος
[473]	ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ μὰ	Δία.	~(Σωκράτης) ὡς σύ γε οἴει,
[525]	ἂν τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ	διὰ	τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται,
[525]	δὲ ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες	διὰ	~τὰς ἁμαρτίας τὰ μέγιστα καὶ
[520]	οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	~διὰ	ταῦτ' ἄρα, ὡς ἔοικε, τὰς
[450]	ἡ κύρωσις διὰ λόγων ~(ἐστίν.	διὰ	ταῦτ' ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν τέχνην
[483]	τὸ ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες.	διὰ	~ταῦτα δὴ νόμῳ μὲν τοῦτο
[508]	δικαιότητα, καὶ τὸ ὅλον τοῦτο	διὰ	~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε,
[512]	κακῶς γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν.	~διὰ	ταῦτα οὐ νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι
[503]	γε βελτίους ἔσονται ἢ χείρους	(διὰ	ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ
[522]	μόνος ὑπὸ μόνου, καὶ εἰ	διὰ	ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην
[493]	στεγανόν, ὡς τετρημένος εἴη πίθος,	~διὰ	τὴν ἀπληστίαν ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ
[492]	τὴν σωφροσύνην (καὶ τὴν ~δικαιοσύνην	διὰ	τὴν αὑτῶν ἀνανδρίαν. ἐπεὶ ὅσοις
[525]	πόλεων ~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι γὰρ	διὰ	τὴν ἐξουσίαν μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα
[524]	φύσεως καὶ τὰ παθήματα ἃ	διὰ	~τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματος ἔσχεν
[511]	ὄντι τὴν ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ	διὰ	τὴν μίμησιν τοῦ δεσπότου καὶ
[465]	κάλλος ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου τοῦ	~διὰ	τῆς γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν' οὖν
[487]	εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε	διὰ	τὸ αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν
[525]	καὶ ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ	διὰ	τὸ ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ
[482]	αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ φάναι διδάξειν	διὰ	τὸ ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι
[518]	~καὶ χρῆσθαι τοῖς τούτων ἔργοις	διὰ	τὸ εἰδέναι ὅτι χρηστὸν καὶ
[487]	δέ μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν	διὰ	τὸ μὴ κήδεσθαί μου ὥσπερ
[487]	οὐχ οἷοί τέ εἰσιν ~βασανίζειν	διὰ	τὸ μὴ σοφοὶ εἶναι ὥσπερ
[459]	ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ τῶν ἄλλων	διὰ	τὸ οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα,
[493]	ἢ Ἰταλικός, παράγων τῷ ὀνόματι	διὰ	τὸ πιθανόν τε καὶ πειστικὸν
[516]	(ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ ~μὴ	διὰ	τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι
[497]	~ἡμῶν πέπαυται καὶ ἅμα ἡδόμενος	διὰ	τοῦ πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα
[502]	οἱ πολῖται ὡς βέλτιστοι ἔσονται	διὰ	τοὺς αὑτῶν λόγους, ἢ ~καὶ
[453]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	διὰ	τοῦτο, ὅτι καὶ ἄλλοι εἰσὶ
[481]	τίς σου λέγοντος ἑκάστοτε ἃ	διὰ	τούτους λέγεις θαυμάζοι ~ὡς ἄτοπά
[489]	τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ μὰ	Δία	τούτους λέγω, καὶ σφόδρα γε.
[513]	Ἀθηναίων δήμῳ καὶ ~ναὶ μὰ	Δία	τῷ Πυριλάμπους γε πρός. ὅστις
[517]	εἰς ἐπιθυμίαν· καὶ ἐξεπίτηδές σοι	διὰ	τῶν αὐτῶν εἰκόνων ~λέγω, ἵνα
[463]	ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ τὸν	Δία,	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ οὐδὲ
[474]	ἢ διὰ ἡδονήν τινα ἢ	διὰ	~ὠφελίαν ἢ δι' ἀμφότερα καλὰ
[473]	καὶ ἄρχων ἐν τῇ πόλει	~διαβιῷ	ποιῶν ὅτι ἂν βούληται, ζηλωτὸς
[526]	ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως	διαβιῶναι.	ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι·
[489]	~παρὰ σοῦ, ἅτε ἱκανοῦ ἀνδρὸς	διαγνῶναι	ὡμολογηκότος. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' οἵ γε
[456]	καὶ ἰατρόν, ~εἰ δέοι λόγῳ	διαγωνίζεσθαι	ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ ἐν ἄλλῳ
[464]	~ὥστ' εἰ δέοι ἐν παισὶ	διαγωνίζεσθαι	ὀψοποιόν τε καὶ ἰατρόν, ἢ
[500]	~ἐστιν, ὡς ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα,	διαιρεῖσθαι,	διελομένους δὲ καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις,
[449]	δηλοῦσι τοὺς κάμνοντας, ὡς ἂν	διαιτώμενοι	~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας) οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[522]	ἔχειν ἄνθρωπος ἐν πόλει οὕτως	διακείμενος	~καὶ ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν;
[504]	σώματί γε κάμνοντι καὶ μοχθηρῶς	διακειμένῳ	~σιτία πολλὰ διδόναι καὶ τὰ
[514]	τῶν διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν	διακειμένων,	νοῦν ἐχόντων ἦν ἂν ἰέναι
[508]	τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω	~διακεῖσθαι	πάντων δὴ αἴσχιστόν ἐστιν, ὡς
[521]	ἔσονται, ὡς ἰατρόν, ἢ ὡς	~διακονήσοντα	καὶ πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ
[521]	~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν ὅτι ὡς	διακονήσοντα.	~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα ἄρα με, ὦ
[518]	ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς τε καὶ	διακονικὰς	καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος
[517]	ψυχήν, καὶ ἡ ~μὲν ἑτέρα	διακονική	ἐστιν, ᾗ δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν,
[517]	μοι ~δοκοῦσι τῶν γε νῦν	διακονικώτεροι	γεγονέναι καὶ μᾶλλον οἷοί τε
[517]	ἐγὼ ψέγω τούτους ὥς γε	διακόνους	εἶναι πόλεως, ἀλλά μοι ~δοκοῦσι
[518]	ἐπαί̈ εις οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς·	διακόνους	μοι λέγεις καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς
[462]	ἕνεκα λέγειν, μὴ οἴηταί ~με	διακωμῳδεῖν	τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ,
[457]	δύνανται περὶ ὧν ἂν ἐπιχειρήσωσιν	διαλέγεσθαι	~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ μαθόντες
[461]	ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον εἴη	~διαλέγεσθαι,	εἰ δὲ μή, ἐᾶν χαίρειν.
[471]	τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ	διαλέγεσθαι	ἠμεληκέναι· καὶ νῦν ἄλλο τι
[485]	~παιδίον ἴδω, ᾧ ἔτι προσήκει	διαλέγεσθαι	οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ παῖζον, χαίρω
[448]	καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν ἢ	διαλέγεσθαι.	~(Πῶλος) τί δή, ὦ Σώκρατες;
[458]	κἂν ~τὴν ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε	διαλέγεσθαι,	χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν, ὦ
[453]	πείθω, εἴπερ τις ~ἄλλος ἄλλῳ	διαλέγεται	βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ τοῦτο περὶ
[474]	ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ (πολλοῖς οὐδὲ	~διαλέγομαι.	ὅρα οὖν εἰ ἐθελήσεις ἐν
[449]	ἄν, ὦ Γοργία, ὥσπερ νῦν	διαλεγόμεθα,	διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ
[517]	παντὶ γὰρ τῷ χρόνῳ ὃν	διαλεγόμεθα	~οὐδὲν παυόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ
[485]	παιδίου ἡλικίᾳ, ~ὅταν δὲ σαφῶς	διαλεγομένου	παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν τί μοι
[458]	βούλεται. (ἀλλ' εἰ δοκεῖ τουτοισί,	διαλέγου	~τε καὶ ἐρώτα ὅτι βούλει.
[458]	καὶ σὺ φῂς τοιοῦτος εἶναι,	διαλεγώμεθα·	εἰ δὲ καὶ ~δοκεῖ χρῆναι
[458]	νῦν ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν	διαλεγώμεθα.	σκοπεῖν οὖν χρὴ καὶ τὸ
[505]	λόγον, ἢ ~καὶ ἄλλῳ τῳ	διαλέξῃ.	~(Σωκράτης) τίς οὖν ἄλλος ἐθέλει;
[447]	ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν	διαλεχθῆναι;	~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι παρ' αὐτοῦ
[457]	μαθόντες καὶ διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω	~διαλύεσθαι	τὰς συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν περί
[524]	σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν δὲ	διαλυθῆτον	ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ πολὺ
[524]	οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν	διάλυσις,	τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος,
[458]	ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ	διαλύωμεν	τὸν λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ
[521]	πόλεως, διόρισόν μοι· τὴν τοῦ	~διαμάχεσθαι	Ἀθηναίοις ὅπως ὡς βέλτιστοι ἔσονται,
[502]	τοῖς ~θεαταῖς μόνον, ἢ καὶ	διαμάχεσθαι,	ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν
[503]	τῶν πολιτῶν αἱ ψυχαί, καὶ	διαμάχεσθαι	λέγοντα τὰ βέλτιστα, εἴτε ἡδίω
[513]	τὸ βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ	διαμαχόμενον.	οὐ ταῦτα ἦν ἃ τότε
[525]	ὑγιὲς ὂν τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ	διαμεμαστιγωμένην	καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν
[464]	λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν	διανείμασα,	~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον τῶν μορίων,
[514]	~ἐὰν μὴ καλὴ κἀγαθὴ ἡ	διάνοια	ᾖ τῶν μελλόντων ἢ χρήματα
[492]	νῦν λέγεις ἃ οἱ ἄλλοι	διανοοῦνται	μέν, λέγειν δὲ οὐκ ἐθέλουσιν.
[472]	τι ὡς οὕτω σου νομίζοντος	διανοώμεθα;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ
[479]	οὗτοι, ὦ ἄριστε, τὸ αὐτὸ	διαπεπραγμένοι	εἰσὶν ὥσπερ ἂν εἴ τις
[510]	ὑμέτερος ~λόγος, ἐν τῇ πόλει	διαπεπράξεται.	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[510]	τοῦτο, ὦ Σώκρατες, οὕτως, ἵνα	διαπεράνῃς	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ
[506]	μέντοι ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ χρῆναι	διαπερανθῆναι	τὸν λόγον· εἰ δὲ μὴ
[451]	σὺ τὴν ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην	διαπέρανον.	ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν
[479]	τις ~τοῖς μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος	διαπράξαιτο	μὴ διδόναι δίκην τῶν περὶ
[511]	ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη, ἀλλὰ ταὐτὰ	διαπραξαμένη	τῇ δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν ἐξ
[511]	ἔχων τὴν τέχνην καὶ ταῦτα	~διαπραξάμενος	ἐκβὰς παρὰ τὴν θάλατταν καὶ
[478]	ἀδικῶν καὶ χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ	~διαπράξηται	~ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι
[511]	σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ~ὡς ὑπερήφανόν τι	διαπραττομένη,	ἀλλὰ ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ,
[451]	οὖσα τῶν λόγῳ τὰ πάντα	~διαπραττομένων	τε καὶ κυρουμένων· ἦ γάρ;
[501]	παντάπασιν ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν	διαριθμησαμένη,	τριβῇ καὶ ~ἐμπειρίᾳ μνήμην μόνον
[484]	ἀνήρ, πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ	διαρρήξας	καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ ἡμέτερα
[476]	ἐστιν, καθ' ὅσον δίκαια; καὶ	~διασκεψάμενος	εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά μοι δοκεῖ,
[461]	ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν ὥστε ἱκανῶς	διασκέψασθαι.	~(Πῶλος) ~τί δέ, ὦ Σώκρατες;
[513]	(ἴσως καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα	διασκοπώμεθα,	πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ' οὖν ὅτι
[511]	~ῥητορικὴν τὴν ἐν τοῖς δικαστηρίοις	διασῴζουσαν;	~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ Δία ὀρθῶς
[494]	ζῆν. ~(Σωκράτης) ~εὖγε, ὦ βέλτιστε·	διατέλει	γὰρ ὥσπερ ἤρξω, καὶ ὅπως
[521]	ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ,	διατελεῖν	ἃ νοεῖς λέγων. ~καὶ νῦν
[449]	ὦ Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα,	διατελέσαι	τὸ μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ'
[494]	ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον	διατελοῦντα	τὸν βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν.
[486]	ψυχῆς ὧδε γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ	διατρέπεις	μορφώματι, καὶ ~οὔτ' ἂν δίκης
[484]	ἐπειδὰν αὖ εἰς τὰς ~ὑμετέρας	διατριβὰς	ἔλθωσιν καὶ τοὺς λόγους, καταγέλαστοί
[447]	ὅδε, ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας ἡμᾶς	~διατρῖψαι.	~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες·
[451]	τε ἄρτιον καὶ ~τὸ περιττόν	διαφέρει	δὲ τοσοῦτον, ὅτι καὶ πρὸς
[496]	σώματος βούλει; οὐδὲν γὰρ οἶμαι	διαφέρει.	ἔστι ταῦτα ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[497]	~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί σοὶ	διαφέρει;	πάντως οὐ σὴ αὕτη ἡ
[498]	μή, παραπλησίως γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν	διαφέρει.	χαίρουσιν δ' οὖν καὶ οἱ
[478]	χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς, δίκης. ~(Πῶλος) πολὺ	διαφέρει,	ὦ Σώκρατες, ἡ δίκη. ~(Σωκράτης)
[498]	οἶμαι ἔγωγε οὐ πολύ τι	διαφέρειν.	~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ τοῦτο.
[520]	τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης; οἴει τι	διαφέρειν	τούτους ἐκείνων; ταὐτόν, ὦ μακάρι'
[500]	τὼ βίω, σκέψασθαι τί τε	διαφέρετον	ἀλλήλοιν καὶ ~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν.
[473]	~ἡγοῦμαι. νῦν μὲν οὖν ἃ	διαφερόμεθα	ταῦτ' ἐστιν· σκόπει δὲ καὶ
[479]	ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι	διαφερόντως	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ
[464]	δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως δὲ	διαφέρουσίν	τι ἀλλήλων. τεττάρων δὴ τούτων
[500]	τί ποτ' ἐστὶν οὗτος ἐκείνου	διαφέρων.	ἴσως (οὖν βέλτιστόν ~ἐστιν, ὡς
[473]	ἂν εἴη ἀθλιώτερος μέντοι ὁ	διαφεύγων	καὶ ~τυραννεύσας. τί τοῦτο, ὦ
[487]	τοῦ δέοντος ~σοφώτεροι γενόμενοι λήσετε	διαφθαρέντες.	ἐπειδὴ οὖν σου ἀκούω ταὐτὰ
[515]	βελτίους ~γεγονέναι, ἢ πᾶν τοὐναντίον	διαφθαρῆναι	ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ ἔγωγε
[521]	~αὐτούς, καὶ τοὺς νεωτάτους ὑμῶν	διαφθείρει	τέμνων τε καὶ κάων, ~καὶ
[522]	τίς με ἢ νεωτέρους φῇ	διαφθείρειν	ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ τοὺς πρεσβυτέρους
[495]	τὸ αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης)	~διαφθείρεις,	ὦ Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους λόγους,
[484]	δὲ περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ,	διαφθορὰ	τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ καὶ
[481]	δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν	διαφύγῃ	καὶ μὴ δῷ δίκην ὁ
[484]	ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας καὶ	~διαφυγών,	καταπατήσας τὰ ἡμέτερα γράμματα καὶ
[473]	οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ ἐὰν	διαφυγὼν	τύραννος καταστῇ καὶ ἄρχων ἐν
[482]	κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν τε ~καὶ	διαφωνεῖν,	καὶ χορὸν ᾧ χορηγοίην, (καὶ
[482]	ὁμολογήσει Καλλικλῆς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ	διαφωνήσει	ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ. ~καίτοι
[526]	τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ δικαίως	(διαχειρίζειν	ἃ ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς
[455]	~δύναιτο τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ	διδάξαι	οὕτω μεγάλα πράγματα. ~(Γοργίας) οὐ
[459]	~οὐχ οἷός τε ἔσῃ αὐτὸν	διδάξαι	τὴν ῥητορικήν, ἐὰν μὴ προειδῇ
[457]	τῇ τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ τὸν	διδάξαντα	δεῖ μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν
[457]	~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ τὸν	διδάξαντα.	~(Σωκράτης) ~οἶμαι, ὦ Γοργία, καὶ
[457]	πρὸς ἀλλήλους καὶ μαθόντες καὶ	διδάξαντες	ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς συνουσίας,
[457]	τέχνῃ οὐκ ὀρθῶς. οὔκουν ~οἱ	διδάξαντες	πονηροί, οὐδὲ ἡ τέχνη οὔτε
[460]	ῥητορικῇ ἀδίκως χρῆται, ~μὴ τῷ	διδάξαντι	ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ τῆς
[461]	ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια καὶ ἄλλους	διδάξειν;	ἀλλ' εἰς τὰ τοιαῦτα ἄγειν
[482]	(Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ φάναι	διδάξειν	διὰ τὸ ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων,
[461]	ταῦτα εἰδὼς ~παρ' αὐτόν, αὐτὸς	διδάξειν,	ἔπειτα ἐκ ταύτης ἴσως τῆς
[459]	ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων μὲν οὐδὲν	διδάξεις	~τὸν ἀφικνούμενον οὐ γὰρ σὸν
[482]	τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν, εἰ	~διδάξοι	αὐτὸν ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν
[501]	~τί δὲ ἡ τῶν χορῶν	διδασκαλία	καὶ ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις;
[455]	(δημιουργός ἐστιν πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ	~διδασκαλικῆς	περὶ τὸ δίκαιόν τε καὶ
[454]	ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ ~ὅτι τῆς	διδασκαλικῆς	τῆς περὶ τὸ (ἄρτιόν τε
[455]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ' ἄρα	διδασκαλικὸς	ὁ ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων τε
[519]	ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ ~ἀρετῆς	διδάσκαλοι	εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν τῶν μαθητῶν
[514]	δημόσια ~ἔργα· εἰ δὲ μήτε	διδάσκαλον	εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά
[459]	μή, σὺ ὁ τῆς ῥητορικῆς	διδάσκαλος	τούτων μὲν οὐδὲν διδάξεις ~τὸν
[519]	ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν ὑπὸ τοῦ	διδασκάλου,	σχόντας δὲ δικαιοσύνην, ἀδικεῖν τούτῳ
[514]	~καὶ εἰ μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι	διδασκάλους	τε ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους
[514]	καὶ ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν	διδασκάλων	~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν διακειμένων, νοῦν
[514]	μὲν καὶ καλὰ μετὰ τῶν	~διδασκάλων	ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ δὲ καὶ
[507]	~Καλλίκλεις· σὺ δ' εἰ ἔχεις,	δίδασκε.	~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω
[453]	ὧνπερ νυνδή· ἡ ἀριθμητικὴ οὐ	διδάσκει	~ἡμᾶς ὅσα ἐστὶν τὰ τοῦ
[453]	λέγω δὲ τὸ τοιόνδε· ὅστις	διδάσκει	ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον ὃ διδάσκει
[453]	διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον ὃ	διδάσκει	πείθει ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ
[447]	~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί τε καὶ	διδάσκει·	τὴν δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς
[459]	ἐν ὄχλῳ πιθανὸν εἶναι, οὐ	διδάσκοντα	ἀλλὰ ~(πείθοντα; ~(Γοργίας) πάνυ μὲν
[456]	καὶ τοὺς ἐν τοῖς ὅπλοις	διδάσκοντας	μάχεσθαι μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν
[499]	ποιεῖν ~καὶ τοῦτο δέχεσθαι τὸ	διδόμενον	παρὰ σοῦ. ἔστιν δὲ δή,
[482]	ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα δίκην μὴ	διδόναι	ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν· ἢ εἰ
[486]	ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης τύπτοντα μὴ	~διδόναι	δίκην. ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου,
[476]	δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα	διδόναι	δίκην ~ἆρα μέγιστον τῶν κακῶν
[510]	πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα μὴ	~διδόναι	δίκην. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται.
[527]	δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον	~διδόναι	δίκην· καὶ πᾶσαν κολακείαν καὶ
[476]	ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ	διδόναι	δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι δικαίως
[479]	ἀδικεῖν· τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ	διδόναι	~δίκην πάντων μέγιστόν τε καὶ
[509]	οἷόν τε, τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ	διδόναι	δίκην, τίνα ἂν βοήθειαν μὴ
[474]	κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ τὸ μὴ	διδόναι	δίκην τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ
[479]	μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ	διδόναι	δίκην τῶν περὶ ~τὸ σῶμα
[474]	εἰ ἐθελήσεις ἐν τῷ μέρει	διδόναι	ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ ~ἐρωτώμενα. ἐγὼ
[479]	~(Σωκράτης) τὸ δέ γε μὴ	διδόναι	ἐμμονὴ τοῦ κακοῦ; ~(Πῶλος) ναί.
[504]	καὶ μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ	διδόναι	καὶ τὰ ἥδιστα ἢ ποτὰ
[478]	ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ δίκην	διδόναι	μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν, πονηρίας;
[479]	πᾶν ποιοῦσιν ὥστε δίκην μὴ	διδόναι	~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι τοῦ μεγίστου κακοῦ,
[476]	~τούτων δὴ ὁμολογουμένων, τὸ δίκην	διδόναι	πότερον πάσχειν τί ἐστιν ἢ
[474]	τὸ μὴ διδόναι δίκην τοῦ	διδόναι.	~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ γε οὔτ'
[479]	τούτου τοῦ κακοῦ τὸ δίκην	διδόναι;	~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ δέ
[476]	ᾤου, ἢ μεῖζον τὸ μὴ	διδόναι,	ὡς αὖ ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα
[479]	νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι μήτε δίκην	διδόναι,	~ὥσπερ σὺ φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι
[479]	ἀθλιώτερον εἶναι καὶ τὸν μὴ	διδόντα	~δίκην τοῦ διδόντος; οὐ ταῦτ'
[479]	τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν	διδόντα,	ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον οἰόμενος, εἴτε
[473]	αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς δὲ	διδόντας	δίκην ἧττον. βούλει καὶ ~τοῦτο
[525]	μὲν ~ὠφελούμενοί τε καὶ δίκην	διδόντες	ὑπὸ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων
[479]	τὸν μὴ διδόντα ~δίκην τοῦ	διδόντος;	οὐ ταῦτ' ἦν τὰ ὑπ'
[476]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος δίκην	διδοὺς	δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[473]	τὴν τυραννίδα ἀδίκως οὔτε ὁ	διδοὺς	δίκην δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος
[522]	πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα πώματα	διδοὺς	καὶ πεινῆν ~καὶ διψῆν ἀναγκάζων,
[477]	ἀγαθὰ ἄρα πάσχει ὁ δίκην	διδούς;	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται ἄρα;
[477]	ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ δίκην	διδούς;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα οὖν
[478]	τε καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην	διδούς.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) κάκιστα ἄρα
[472]	ἀδικῶν, ἧττον δὲ ~ἄθλιος ἐὰν	διδῷ	δίκην καὶ τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ
[472]	ἄθλιος, ~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν μὴ	διδῷ	δίκην μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν,
[504]	ἁπάσας, καὶ δῶρον ~ἐάν τι	διδῷ,	δώσει, καὶ ἐάν τι ἀφαιρῆται,
[520]	~ἐὰν μή τις αὐτῷ ἀργύριον	διδῷ.	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[479]	εἴτ' ἄλλος ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ	δίδωσι	~δίκην ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ
[473]	αὖ τοὺς ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ	διδῶσι	δίκην. ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.
[506]	ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν γενέσθαι αὐτό.	~δίειμι	(μὲν οὖν τῷ λόγῳ ἐγὼ
[465]	μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο καὶ	διεκρίνετο	ἥ τε ὀψοποιικὴ καὶ ἡ
[506]	μὲν ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι	διελεγόμην,	~ἕως αὐτῷ τὴν τοῦ Ἀμφίονος
[457]	περὶ τῆς ῥητορικῆς· φοβοῦμαι οὖν	~διελέγχειν	σε, μή με ὑπολάβῃς οὐ
[448]	μοι ~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ ἄρτι	διελήλυθεν.	~(Χαιρεφῶν) τί δέ, ὦ Πῶλε;
[505]	~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν δύναιο	διελθεῖν	τὸν λόγον, ἢ λέγων κατὰ
[523]	τὸν μὲν δικαίως τὸν βίον	διελθόντα	καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς
[500]	ὡς ἄρτι ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι,	διελομένους	δὲ καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ
[495]	δή μοι, ἐπειδὴ οὕτω δοκεῖ,	διελοῦ	τάδε· ἐπιστήμην που καλεῖς τι;
[523]	λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει,	~διενείμαντο	τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ
[506]	Σώκρατες, χρῆναί πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ	διεξελθεῖν	~σε τὸν λόγον· φαίνεται δέ
[458]	καὶ ἐγώ, ~ἡδέως ἄν σε	διερωτῴην·	εἰ δὲ μή, ἐῴην ἄν.
[465]	πρὸς δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι λέγω,	διέστηκε	μὲν ~οὕτω φύσει, ἅτε δ'
[524]	εἴ του ἦν μέλη ἢ	διεστραμμένα	ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα
[469]	ἔσται αὐτίκα μάλα, κἂν θοἰμάτιον	διεσχίσθαι,	διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω (μέγα ἐγὼ
[469]	αὐτίκα μάλα, κἂν θοἰμάτιον διεσχίσθαι,	διεσχισμένον	ἔσται ~οὕτω (μέγα ἐγὼ δύναμαι
[517]	~ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν (τούτων	διέφερον	ἐκεῖνοι· ὅπερ μόνον ἔργον ἐστὶν
[465]	~οἷός τ' ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου	διηγήσεως.	~ἐὰν μὲν οὖν καὶ (ἐγὼ
[507]	ὦ Καλλίκλεις, τὸν σώφρονα, ὥσπερ	διήλθομεν,	δίκαιον ~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον καὶ
[502]	σοι πᾶσα καὶ ἡ τῶν	διθυράμβων	ποίησις ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης)
[501]	χορῶν διδασκαλία καὶ ἡ τῶν	διθυράμβων	ποίησις; οὐ τοιαύτη τίς σοι
[506]	καὶ ~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ	διιόντος	τὰ ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν
[526]	Αἰακός ἑκάτερος τούτων ῥάβδον ἔχων	δικάζει	ὁ δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν κάθηται,
[523]	μὲν γὰρ κακῶς αἱ δίκαι	δικάζονται.	ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι
[523]	~ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ	δικάζοντες	ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν· ~κακῶς οὖν
[523]	καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι	δικάζουσι,	πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν
[507]	μὲν ἀνθρώπους τὰ προσήκοντα πράττων	δίκαι'	ἂν πράττοι, περὶ δὲ ~θεοὺς
[523]	~νῦν μὲν γὰρ κακῶς αἱ	δίκαι	δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ
[523]	μέλλοιεν τελευτᾶν· ~κακῶς οὖν αἱ	δίκαι	ἐκρίνοντο. ὅ τε οὖν Πλούτων
[461]	ἄνδρα μὴ οὐχὶ ~καὶ τὰ	δίκαια	εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ καὶ
[523]	πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα	δικαία	ἡ κρίσις ᾖ. ~ἐγὼ μὲν
[461]	οὐχὶ καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ	~δίκαια	καὶ ἄλλους διδάξειν; ἀλλ' εἰς
[476]	πάντα καλά ἐστιν, καθ' ὅσον	δίκαια;	καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά
[507]	~θεοὺς ὅσια· τὸν δὲ τὰ	δίκαια	καὶ ὅσια πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον
[460]	ποιήσῃς, ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ	δίκαια	καὶ τὰ ἄδικα ἤτοι πρότερόν
[460]	τὸν λόγον καὶ ὁ τὰ	δίκαια	μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως δήπου.
[482]	παρ' ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος τὰ	δίκαια	ὁ τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν,
[476]	λέγειν ὡς οὐχὶ τά γε	δίκαια	πάντα καλά ἐστιν, καθ' ὅσον
[476]	οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος δίκην διδοὺς	δίκαια	πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ
[471]	Ἀλκέτου, καὶ εἰ ἐβούλετο τὰ	δίκαια	ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ
[476]	(δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	δίκαια	ποιῶν ἢ οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια.
[476]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ	δίκαιά	που καλὰ ὡμολόγηται; ~(Πῶλος) πάνυ
[460]	δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ δίκαιος	δίκαιά	που πράττει. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[460]	εἶναι, τὸν δὲ δίκαιον βούλεσθαι	δίκαια	~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)
[476]	δίκαια ποιῶν ἢ οὔ; ~(Πῶλος)	δίκαια.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος δίκην
[454]	καὶ περὶ τούτων ἅ ἐστι	δίκαιά	τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[516]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ γε	δίκαιοι	ἥμεροι, ὡς ἔφη Ὅμηρος· σὺ
[527]	ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ τὸ	δίκαιον	ἀεί, καὶ τῇ ἄλλῃ πάσῃ
[508]	τὸν μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι	δίκαιον	ἄρα δεῖ εἶναι καὶ ἐπιστήμονα
[460]	ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι, τὸν δὲ	δίκαιον	βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν; ~(Γοργίας) φαίνεταί
[466]	δὲ ἔχω, ἔα με χρῆσθαι·	δίκαιον	γάρ. καὶ νῦν ταύτῃ τῇ
[518]	γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ τὸ	δίκαιον	δεσποίνας εἶναι τούτων. ταὐτὰ οὖν
[484]	ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ τῆς φύσεως	δίκαιον.	δοκεῖ δέ μοι καὶ ~Πίνδαρος
[471]	ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ μὲν τὸ	~δίκαιον	δοῦλος ἦν Ἀλκέτου, καὶ εἰ
[484]	ἐστιν τὸ καλὸν καὶ τὸ	δίκαιον.	ἐὰν δέ γε οἶμαι φύσιν
[460]	ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ τοῦ λόγου	δίκαιον	εἶναι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδέποτε
[454]	τέχνη; ἢ οὐ δοκεῖ σοι	~(δίκαιον	εἶναι ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[488]	μή τι ἄλλο λέγεις τὸ	~δίκαιον	εἶναι, ἢ ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης)
[489]	ἔχειν ~ἀλλ' οὐ τὸ πλέον	δίκαιον	εἶναι, καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν
[488]	ὡς ἄρτι αὖ σὺ ἔλεγες,	~δίκαιον	εἶναι τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ
[460]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν	δίκαιον	εἶναι, τὸν δὲ δίκαιον βούλεσθαι
[490]	τοῦτο γὰρ οἶμαι ἐγὼ τὸ	δίκαιον	εἶναι φύσει, τὸ βελτίω ~ὄντα
[488]	τὰς σμικρὰς κατὰ τὸ φύσει	δίκαιον	~ἔρχονται, ὅτι κρείττους εἰσὶν καὶ
[483]	φύσις αὐτὴ ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι	δίκαιόν	ἐστιν τὸν ἀμείνω τοῦ χείρονος
[488]	μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς τὸ	δίκαιον	ἔχειν καὶ σὺ καὶ Πίνδαρος
[459]	καλὸν ἢ ~τί αἰσχρὸν ἢ	δίκαιον	ἢ ἄδικον, πειθὼ δὲ περὶ
[457]	οὖν οὐκ ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν	δίκαιον	καὶ ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ'
[507]	δίκαια καὶ ὅσια πράττοντα ἀνάγκη	δίκαιον	καὶ ὅσιον εἶναι. ~ἔστι ταῦτα.
[459]	σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει περὶ τὸ	δίκαιον	καὶ τὸ ἄδικον καὶ τὸ
[483]	τοῖς γένεσιν, ὅτι ~οὕτω τὸ	δίκαιον	κέκριται, τὸν κρείττω τοῦ ἥττονος
[504]	ἢ τοὐναντίον κατά γε τὸν	δίκαιον	λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι ταῦτα;
[491]	τὸ κατὰ φύσιν καλὸν καὶ	δίκαιον,	ὃ ἐγώ σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος
[507]	Καλλίκλεις, τὸν σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν,	δίκαιον	~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον
[471]	ἡ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο κατὰ τὸ	δίκαιον,	οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως
[455]	ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ τὸ	δίκαιόν	τε καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί.
[527]	~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι	δίκαιον,	τὸ γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι
[489]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ	δίκαιον	~τὸ ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ καὶ
[491]	τῶν πόλεων ἄρχειν, καὶ τὸ	δίκαιον	τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον ἔχειν τούτους
[463]	ἀποκρίνωμαι ὅτι ἐστίν. οὐ ~γὰρ	δίκαιον,	ὦ Πῶλε· ἀλλ' εἴπερ βούλει
[460]	~οὐδέποτε ἄρα βουλήσεται ὅ γε	δίκαιος	ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τὸν
[521]	τἀληθῆ μοι εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις·	~δίκαιος	γὰρ εἶ, ὥσπερ ἤρξω παρρησιάζεσθαι
[460]	καὶ ὁ τὰ δίκαια μεμαθηκὼς	δίκαιος;	~(Γοργίας) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ
[461]	λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν ἐπανόρθου	δίκαιος	δ' εἶ ~καὶ ἐγὼ ἐθέλω
[460]	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ὁ δὲ	δίκαιος	δίκαιά που πράττει. ~(Γοργίας) ναί.
[504]	ὅπως ἂν αὐτοῦ τοῖς πολίταις	(δικαιοσύνη	μὲν ἐν ταῖς ψυχαῖς ~γίγνηται,
[507]	καὶ τὰ τῆς πόλεως, ὅπως	~δικαιοσύνη	παρέσται καὶ σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ
[504]	καὶ κόσμιοι· ταῦτα δ' ἔστιν	δικαιοσύνη	τε καὶ σωφροσύνη. φῂς ~ἢ
[464]	ἰατρικὴ τῇ γυμναστικῇ καὶ ἡ	δικαιοσύνη	τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως δὲ διαφέρουσίν
[478]	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ	δικαιοσύνῃ	τινὶ χρώμενοι κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς
[519]	ὑπὸ τοῦ διδασκάλου, σχόντας δὲ	δικαιοσύνην,	ἀδικεῖν τούτῳ ᾧ οὐκ ~ἔχουσιν;
[492]	ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην (καὶ τὴν	~δικαιοσύνην	διὰ τὴν αὑτῶν ἀνανδρίαν. ἐπεὶ
[464]	ἀντίστροφον δὲ τῇ ἰατρικῇ ~τὴν	δικαιοσύνην.	(ἐπικοινωνοῦσι μὲν δὴ ἀλλήλαις, ἅτε
[527]	ἄριστος τοῦ βίου, καὶ τὴν	δικαιοσύνην	καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας
[465]	πρὸς ~ἰατρικήν, τοῦτο ῥητορικὴ πρὸς	δικαιοσύνην.	ὅπερ μέντοι λέγω, διέστηκε μὲν
[508]	λόγος (ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς οὐ	δικαιοσύνης	καὶ σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες οἱ
[492]	ὑπὸ τοῦ καλοῦ τοῦ τῆς	δικαιοσύνης	καὶ τῆς σωφροσύνης, μηδὲν πλέον
[519]	αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ σωφροσύνης καὶ	δικαιοσύνης	λιμένων καὶ ~νεωρίων καὶ τειχῶν
[470]	οἶδα παιδείας ὅπως ἔχει καὶ	δικαιοσύνης.	~(Πῶλος) ~τί δέ; ἐν τούτῳ
[460]	πρᾶγμα, ὅ γ' ἀεὶ περὶ	δικαιοσύνης	τοὺς λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ
[492]	καὶ κάκιον εἴη σωφροσύνης καὶ	~δικαιοσύνης	τούτοις τοῖς ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν
[524]	τι τὼ ἑτέρω, ἵνα ὡς	δικαιοτάτη	ἡ ~κρίσις ᾖ περὶ τῆς
[516]	ἔδει αὐτούς, ὡς ἄρτι ὡμολογοῦμεν,	δικαιοτέρους	γεγονέναι ἀντὶ ~ἀδικωτέρων ὑπ' ἐκείνου,
[478]	~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ που καὶ	δικαιοτέρους	ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας
[508]	καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην καὶ	δικαιότητα,	καὶ τὸ ὅλον τοῦτο διὰ
[460]	καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς τοῦ	δικαίου	καὶ ἀδίκου· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)
[455]	οἷοί τε ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ	δικαίου	μόνον καὶ ἀδίκου ἢ καὶ
[483]	οὗτοι κατὰ ~φύσιν τὴν τοῦ	δικαίου	ταῦτα πράττουσιν, καὶ ναὶ μὰ
[484]	βοῦς, (ὡς τούτου ὄντος τοῦ	δικαίου	~φύσει, καὶ βοῦς καὶ τἆλλα
[457]	πόλεων. ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἐπὶ	(δικαίου	χρείᾳ παρέδωκεν, ὁ ~δ' ἐναντίως
[519]	εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς καὶ	δικαίους	γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν ὑπὸ
[512]	ὧν τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι	δικαίῳ	λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ
[483]	καὶ πλέον ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ	δικαίῳ	χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα
[508]	δεῖ εἶναι καὶ ἐπιστήμονα ~τῶν	δικαίων,	ὃ αὖ Γοργίαν ἔφη πῶλος
[454]	τοῖς ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ τῶν	δικαίων	τε καὶ ἀδίκων; ἐξ ἧς
[455]	τε καὶ τῶν ἄλλων ὄχλων	~δικαίων	τε πέρι καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ
[484]	~οὗτος δὲ δή, φησίν, ~ἄγει	δικαιῶν	τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι
[476]	διδόναι δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι	δικαίως	ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ αὐτὸ καλεῖς;
[469]	ἐλεινόν γε πρός τὸν δὲ	δικαίως	~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ που ὅ
[453]	σκόπει γὰρ εἴ σοι δοκῶ	δικαίως	ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ ἂν εἰ
[469]	Πῶλε, καὶ ἧττον ἢ ὁ	δικαίως	ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς δῆτα, ὦ
[469]	ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν δόξῃ αὐτῷ,	δικαίως	ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι ~εἶναι
[523]	αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες ὡς	δικαίως	βεβιώκασιν· (οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό
[526]	μεγάλῃ ἐξουσίᾳ τοῦ ἀδικεῖν γενόμενον	δικαίως	διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται οἱ
[526]	ταύτην τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ	δικαίως	(διαχειρίζειν ἃ ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ·
[471]	δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι	δικαίως	~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν
[457]	οὔτε τοὺς ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ	δικαίως	καὶ τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ
[476]	~(Σωκράτης) ὁ δὲ ὀρθῶς κολάζων	(δικαίως	κολάζει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) δίκαια
[477]	βελτίων τὴν ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ	~δικαίως	κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός γε. ~(Σωκράτης)
[468]	~ἀφελόμενον χρήματα ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης)	δικαίως	λέγεις ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος) ~ὁπότερ'
[448]	~Ἡρόδικος, τί ἂν αὐτὸν ὠνομάζομεν	δικαίως;	οὐχ ὅπερ ἐκεῖνον; ~(Πῶλος) πάνυ
[522]	τὸ ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι	δικαίως	(πάντα ταῦτα ἐγὼ λέγω, καὶ
[491]	τε καὶ φρονιμώτερος πλέον ἔχων	δικαίως	~πλεονεκτεῖ; ἢ οὔτε ἐμοῦ ὑποβάλλοντος
[453]	ζῷα ~γράφων, ἆρ' οὐκ ἂν	δικαίως	σε ἠρόμην ὁ τὰ ποῖα
[470]	ἥδιόν ἐστιν ἀκούειν, ὅταν μὲν	~δικαίως	τις ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον εἶναι,
[523]	θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν	δικαίως	τὸν βίον διελθόντα καὶ ~(ὁσίως,
[451]	γὰρ οἴει, ὦ Σώκρατες, καὶ	δικαίως	ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν καὶ
[456]	μὲν γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ τῷ	δικαίως	χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς τοὺς πολεμίους
[454]	τὸ ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι,	δικαίως	~ὥσπερ περὶ τοῦ ζωγράφου μετὰ
[511]	διαπραττομένη, ἀλλὰ ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ	δικανικῇ,	ἐὰν ~μὲν ἐξ Αἰγίνης δεῦρο
[512]	μή σοι δοκεῖ κατὰ τὸν	δικανικὸν	εἶναι; καίτοι εἰ βούλοιτο λέγειν,
[524]	Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι,	δικάσουσιν	ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ
[523]	Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων δὲ	δικασταὶ	ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ
[522]	ὑμέτερον δὴ τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες	δικασταί,	οὔτε ἄλλο οὐδέν· ὥστε ἴσως,
[523]	ὡς δικαίως βεβιώκασιν· (οἱ οὖν	δικασταὶ	ὑπό τε τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ
[452]	τοῖς λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ	δικαστὰς	καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ
[478]	τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς	δικαστὰς	λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην δώσοντας;
[522]	οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους	δικαστάς;	οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης) ἴσως· οἴεσθαί
[523]	ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην	δικαστὰς	ὑεῖς ἐμαυτοῦ, ~δύο μὲν ἐκ
[481]	δίκην μηδὲ ἔλθῃ παρὰ τὸν	δικαστήν·	~ἐὰν δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως
[524]	ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ τὸν	δικαστήν,	οἱ μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας
[526]	ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ τὸν	δικαστήν,	~(τὸν τῆς Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν
[480]	τάχιστα δώσει δίκην, παρὰ τὸν	δικαστὴν	ὥσπερ παρὰ τὸν ἰατρόν, ~(σπεύδοντα
[511]	τὴν ~ῥητορικὴν τὴν ἐν τοῖς	δικαστηρίοις	διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ Δία
[471]	ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς	δικαστηρίοις	~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ γὰρ ἐκεῖ
[454]	ὦ Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς	δικαστηρίοις	καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις,
[454]	ἡ ῥητορικὴ πειθὼ ποιεῖ ἐν	δικαστηρίοις	τε καὶ τοῖς ἄλλοις ὄχλοις
[486]	ὅτι εἴποις, καὶ εἰς τὸ	δικαστήριον	ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ φαύλου
[522]	πάθος πάθοιμι ἂν εἰσελθὼν εἰς	δικαστήριον.	~οὔτε γὰρ ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα
[521]	οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ εἰσίω εἰς	~δικαστήριον	περὶ (τούτων τινὸς κινδυνεύων, ὃ
[521]	καὶ οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς εἰς	δικαστήριον	ὑπὸ πάνυ ἴσως μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου
[512]	ἄντε ἐκ θαλάττης ἄντε ἐκ	δικαστηρίου	ἐάντε ἄλλοθεν ~ὁποθενοῦν (σώσῃ, ἀλλ'
[452]	εἶναι τοῖς λόγοις καὶ ἐν	δικαστηρίῳ	δικαστὰς καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς
[521]	ἕξω ὅτι ~λέγω ἐν τῷ	δικαστηρίῳ.	ὁ αὐτὸς δέ μοι ἥκει
[455]	ἄρα διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ ἐστὶν	δικαστηρίων	τε καὶ τῶν ἄλλων ὄχλων
[520]	ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ	δικαστικῆς	καὶ γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ'
[478]	πενίας ἀπαλλάττει, (ἰατρικὴ δὲ νόσου,	δίκη	δὲ ~ἀκολασίας καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος)
[478]	καὶ ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας ἡ	δίκη.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος μὲν
[526]	ἔσῃ σαυτῷ βοηθῆσαι, ὅταν ἡ	δίκη	σοι ᾖ καὶ ἡ κρίσις
[478]	πολὺ διαφέρει, ὦ Σώκρατες, ἡ	δίκη.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν αὖ ἤτοι ἡδονὴν
[479]	ἄλλος ἀνθρώπων ὁστισοῦν μὴ δίδωσι	~δίκην	ἀδικῶν, τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι
[486]	ἐπὶ κόρρης τύπτοντα μὴ ~διδόναι	δίκην.	ἀλλ' ὠγαθέ, ἐμοὶ πείθου, παῦσαι
[476]	ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα διδόναι	δίκην	~ἆρα μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν,
[478]	μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ	δίκην	διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν,
[476]	~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ ὁμολογουμένων, τὸ	δίκην	διδόναι πότερον πάσχειν τί ἐστιν
[479]	ἐφάνη τούτου τοῦ κακοῦ τὸ	δίκην	διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) τὸ
[479]	μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε κολάζεσθαι μήτε	δίκην	διδόναι, ~ὥσπερ σὺ φῂς Ἀρχέλαον
[525]	οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε καὶ	δίκην	διδόντες ὑπὸ θεῶν τε καὶ
[476]	δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ κολαζόμενος	δίκην	διδοὺς δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται.
[477]	~(Σωκράτης) ἀγαθὰ ἄρα πάσχει ὁ	δίκην	διδούς; ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ὠφελεῖται
[477]	κακίας ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ	δίκην	διδούς; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[478]	νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ	δίκην	διδούς. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) κάκιστα
[473]	τυραννίδα ἀδίκως οὔτε ὁ διδοὺς	δίκην	δυοῖν γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος μὲν
[478]	τοὺς δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	δίκην	δώσοντας; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[510]	ἀδικεῖν καὶ ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι	δίκην.	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[473]	ἀθλιωτάτους φημί, τοὺς δὲ διδόντας	δίκην	ἧττον. βούλει καὶ ~τοῦτο ἐλέγχειν;
[507]	ἢ ἰδιώτης ἢ πόλις, ἐπιθετέον	δίκην	καὶ κολαστέον, ~εἰ μέλλει εὐδαίμων
[527]	τὸ γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι	δίκην·	καὶ πᾶσαν κολακείαν καὶ τὴν
[476]	~σκοπώμεθα δὲ τῇδε· τὸ διδόναι	δίκην	καὶ τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα
[472]	ἧττον δὲ ~ἄθλιος ἐὰν διδῷ	δίκην	καὶ τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν
[480]	ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα δῷ	δίκην	καὶ ~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν τε
[515]	~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν αἰσχρὰν	δίκην	κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους
[482]	τὸ ἀδικεῖν ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα	δίκην	μὴ διδόναι ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν·
[479]	ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν ὥστε	δίκην	μὴ διδόναι ~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι τοῦ
[481]	καὶ λέγοντα, ὅπως μὴ δῷ	δίκην	μηδὲ ἔλθῃ παρὰ τὸν δικαστήν·
[472]	~ἀθλιώτερος μέντοι ἐὰν μὴ διδῷ	δίκην	μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον
[481]	ἂν διαφύγῃ καὶ μὴ δῷ	δίκην	ὁ ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον
[479]	~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα	(δίκην	οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ δὲ ~τοὐναντίον
[479]	τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ διδόναι	~δίκην	πάντων μέγιστόν τε καὶ πρῶτον
[480]	ἐκεῖσε ~ὅπου ὡς τάχιστα δώσει	δίκην,	παρὰ τὸν δικαστὴν ὥσπερ παρὰ
[473]	τοὺς ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ διδῶσι	δίκην.	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[509]	τε, τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι	δίκην,	τίνα ἂν βοήθειαν μὴ δυνάμενος
[474]	ἡγεῖσθαι καὶ τὸ μὴ διδόναι	δίκην	τοῦ διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ
[479]	εἶναι καὶ τὸν μὴ διδόντα	~δίκην	τοῦ διδόντος; οὐ ταῦτ' ἦν
[479]	νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ διδόναι	δίκην	τῶν περὶ ~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων
[479]	τι ποιεῖν καὶ οἱ τὴν	δίκην	φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν
[486]	διατρέπεις μορφώματι, καὶ ~οὔτ' ἂν	δίκης	βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς λόγον,
[523]	τὸ τῆς τίσεώς τε καὶ	δίκης	~δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν,
[472]	~ἀλλ' ἐὰν ἄρα μὴ τυγχάνῃ	δίκης	ὁ ἀδικῶν, κατὰ τὸν σὸν
[478]	τίνων λέγεις; ~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς,	δίκης.	~(Πῶλος) πολὺ διαφέρει, ὦ Σώκρατες,
[472]	εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ' ἂν τυγχάνῃ	δίκης	τε καὶ τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά
[472]	ἐὰν διδῷ δίκην καὶ τυγχάνῃ	δίκης	ὑπὸ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων.
[518]	δ' ἄλλας πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν·	διὸ	δὴ καὶ ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς
[525]	οὐ γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ·	διὸ	καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ οἷς
[520]	καὶ ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν	διοικοῖ	ἢ πόλιν, αἰσχρὸν νενόμισται μὴ
[472]	παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ τι	διοίσουσιν	~ἀλλήλων. καὶ γὰρ καὶ τυγχάνει
[500]	καὶ πρὸς τούσδε ἐγὼ ἔλεγον,	διομολόγησαί	μοι, εἰ ἄρα σοι ἔδοξα
[472]	~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν ἐν τῷ	Διονυσίῳ,	ἐὰν δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης (ὁ
[495]	χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ μὴ	διορίζηται	τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ
[457]	περὶ ὧν ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι	~διορισάμενοι	πρὸς ἀλλήλους καὶ μαθόντες καὶ
[521]	παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν τῆς πόλεως,	διόρισόν	μοι· τὴν τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις
[488]	κρείττονος; τοῦτό μοι αὐτὸ σαφῶς	διόρισον,	ταὐτὸν ἢ ἕτερόν ἐστιν τὸ
[523]	Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ	Διὸς	τὴν ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες ~ἦσαν
[514]	μήτε ~ἄνδρα μήτε γυναῖκα, πρὸς	Διός,	ὦ Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον ἂν
[460]	ἔχει, ὦ Γοργία; ~(καὶ πρὸς	Διός,	ὥσπερ ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας τῆς
[503]	εἰ γὰρ καὶ τοῦτό ἐστι	διπλοῦν,	τὸ μὲν ἕτερόν που τούτου
[499]	συμβαίνει ἐκ τῶν ὡμολογημένων· ~καὶ	δὶς	γάρ τοι καὶ τρίς φασιν
[517]	ὡμολογηκέναι καὶ ἐγνωκέναι ὡς ἄρα	διττὴ	~αὕτη τις (ἡ πραγματεία ἔστιν
[500]	ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν τούτω	διττὼ	τὼ βίω, σκέψασθαι τί τε
[517]	σώματα ~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν δὲ	διψῇ,	ποτά, ἐὰν δὲ ῥιγῷ, ἱμάτια,
[522]	πώματα διδοὺς καὶ πεινῆν ~καὶ	διψῆν	ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ
[494]	ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ	διψῆν	γε καὶ διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης)
[496]	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ	διψῆν;	~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[497]	ἀποκρίνου, εἰ οὐχ ἅμα παύεται	διψῶν	~ἕκαστος ἡμῶν καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης)
[497]	(ὤν με νουθετεῖς. οὐχ ἅμα	διψῶν	τε ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται καὶ
[496]	χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης)	διψῶντά	γε. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον;
[496]	ἀλλὰ μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης) εἶεν·	διψῶντα	δὲ δὴ πίνειν ἄλλο τι
[496]	τούτου οὗ λέγεις τὸ μὲν	διψῶντα	λυπούμενον δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί.
[505]	πεινῶντα φαγεῖν ὅσον βούλεται ἢ	~διψῶντα	πιεῖν, ὑγιαίνοντα μὲν ἐῶσιν οἱ
[494]	~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε καὶ	διψῶντα	πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ τὰς
[496]	λυπούμενον χαίρειν λέγεις ἅμα, ὅταν	διψῶντα	~πίνειν λέγῃς; ἢ οὐχ ἅμα
[482]	καὶ δημηγορικά, ~φάσκων τὴν ἀλήθειαν	διώκειν,	ἃ φύσει μὲν οὐκ ἔστιν
[501]	Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν ἡμῶν μόνον	διώκειν,	ἄλλο δ' οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης)
[507]	~ἡδονὰς καὶ λύπας φεύγειν καὶ	διώκειν,	καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου δεῖ·
[507]	δὴ σώφρονος ἀνδρός ἐστιν οὔτε	~διώκειν	οὔτε φεύγειν ἃ μὴ προσήκει,
[492]	ὦ Σώκρατες, ἣν φῂς σὺ	διώκειν,	ὧδ' ἔχει· τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία
[471]	μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη	διώκοντα	ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν,
[480]	ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν	διώκοντα,	μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν, ἐὰν
[468]	ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα	διώκοντες	καὶ βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι
[507]	ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην μὲν	διωκτέον	~καὶ ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ φευκτέον
[514]	τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν σοι	δοκεῖ	ἂν εἶναι οὕτω πράττειν; ~(Καλλίκλης)
[506]	ἐστιν, ἀρετῆς ~τινος παραγενομένης; ~ἔμοιγε	δοκεῖ	ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ
[467]	~οὐκ ἄρτι ὡμολόγεις ποιεῖν ἃ	δοκεῖ	αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι, (τούτου πρόσθεν)
[467]	~ποιοῦντες ἐν ταῖς πόλεσιν ἃ	δοκεῖ	αὐτοῖς καὶ οἱ τύραννοι οὐδὲν
[467]	οὔ φημι. ~(Πῶλος) ποιοῦντες ἃ	δοκεῖ	αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά
[469]	μέγα δύνασθαι, τὸ ποιεῖν ἃ	δοκεῖ	αὐτῷ· ἢ δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος)
[468]	κάκιον, οὗτος δήπου ποιεῖ ἃ	δοκεῖ	αὐτῷ· ἦ γάρ; ~(Πῶλος) ναί.
[468]	ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν πόλει ἃ	δοκεῖ	~αὐτῷ μὴ μέγα δύνασθαι μηδὲ
[471]	~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ ἐθέλεις, ἐπεὶ	δοκεῖ	γέ σοι ὡς ἐγὼ λέγω.
[484]	(ἐξέλαμψεν τὸ τῆς φύσεως δίκαιον.	δοκεῖ	δέ μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ
[495]	~ἴθι δή μοι, ἐπειδὴ οὕτω	δοκεῖ,	διελοῦ τάδε· ἐπιστήμην που καλεῖς
[485]	μου τὰ ὦτα καί μοι	δοκεῖ	δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν δὲ
[470]	γε. ~(Πῶλος) ~εὐδαίμων οὖν σοι	δοκεῖ	εἶναι ἢ ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[511]	νεῖν ἐπιστήμη σεμνή τίς σοι	δοκεῖ	εἶναι; ~(Καλλίκλης) μὰ Δί' οὐκ
[462]	ἐρωτᾷς εἰ οὐ καλή μοι	δοκεῖ	εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ γὰρ πέπυσμαι
[510]	δοκῶ εὖ λέγειν. φίλος μοι	δοκεῖ	ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς οἷόν
[462]	νυνδὴ ἔλεγον, ἀναθέμενος ὅτι σοι	δοκεῖ,	ἐν τῷ μέρει ~ἐρωτῶν τε
[470]	φαίνεται, ἐὰν μὲν ~πράττοντι ἃ	δοκεῖ	ἕπηται τὸ ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν
[469]	~(Πῶλος) ~τί δέ; οὕτω σοι	δοκεῖ	ἔχειν περὶ ὧν ἐγὼ λέγω
[516]	ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ παρέλαβε;	δοκεῖ	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε,
[462]	τινα. ~(Πῶλος) ἐμπειρία ἄρα σοι	δοκεῖ	ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ἔμοιγε,
[462]	εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί σοι	δοκεῖ	ἡ ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα
[462]	ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν καλόν σοι	δοκεῖ	ἡ ῥητορικὴ εἶναι, χαρίζεσθαι οἷόν
[481]	~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη τίς μοι	δοκεῖ	ἡ χρεία αὐτῆς εἶναι, εἰ
[510]	ἥπερ ἐμοί. ἐμοὶ μὲν γὰρ	δοκεῖ	ἥδε· ἢ αὐτὸν ἄρχειν δεῖν
[485]	καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν μοι	δοκεῖ	ἤδη δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες, οὗτος
[510]	ὡς ὀλίγιστα; ~σκέψαι εἰ σοὶ	δοκεῖ	ἥπερ ἐμοί. ἐμοὶ μὲν γὰρ
[485]	φιλοσοφίαν ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν μοι	δοκεῖ,	καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα εἶναι
[479]	τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ οὐ	δοκεῖ	καὶ σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε.
[467]	δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ	~δοκεῖ	καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι·
[506]	παρέχει ~ἕκαστον τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε	δοκεῖ.	~καὶ ψυχὴ ἄρα κόσμον ἔχουσα
[475]	τις ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ μοι	δοκεῖ	κατά γε τοῦτον τὸν λόγον.
[512]	ὅτε ὅλας ~σῴζει. μή σοι	δοκεῖ	κατὰ τὸν δικανικὸν εἶναι; καίτοι
[527]	δ' οὖν ταῦτα μῦθός σοι	δοκεῖ	λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς καὶ καταφρονεῖς
[454]	τοιοῦτόν τί σε ἀνέρωμαι, ὃ	δοκεῖ	~μὲν δῆλον (εἶναι, ἐγὼ δ'
[463]	δὲ καὶ ἡ ὀψοποιική· ὃ	δοκεῖ	μὲν εἶναι τέχνη, ~ὡς δὲ
[461]	τῶν ὡμολογημένων εἴ τί σοι	δοκεῖ	μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι ὅτι
[447]	ὥστ' ~ἐπιδείξεται ἡμῖν, εἰ μὲν	δοκεῖ,	νῦν, ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς
[507]	μέλλει εὐδαίμων εἶναι. οὗτος ἔμοιγε	δοκεῖ	ὁ σκοπὸς εἶναι πρὸς ὃν
[524]	θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς ~ἐμοὶ	δοκεῖ,	οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν
[513]	ἐπὶ τὸ χεῖρον, ὡς ἐμοὶ	δοκεῖ,	οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ, ὦ Καλλίκλεις·
[522]	ἂν τύχω, τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης)	~δοκεῖ	οὖν σοι, ὦ Σώκρατες, καλῶς
[454]	Γοργία, ἐπειδή γε καὶ σοὶ	δοκεῖ	οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν τῆς
[497]	καὶ στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ	δοκεῖ	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ, ὦ
[502]	χαίρωσιν ἐάντε μή; ποτέρως σοι	δοκεῖ	~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν τραγῳδιῶν ποίησις;
[453]	τῆς ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν σοι	δοκεῖ	πειθὼ ποιεῖν ἡ ῥητορικὴ ~μόνη
[462]	Σώκρατες· ἐπειδὴ (Γοργίας) ἀπορεῖν σοι	~δοκεῖ	περὶ τῆς ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν
[527]	τὶ ὄντας, οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ	δοκεῖ	περὶ τῶν ~αὐτῶν, καὶ ταῦτα
[464]	τὴν ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ, ὥστε	δοκεῖ	πλείστου ἀξία εἶναι. ὑπὸ μὲν
[468]	ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀλλ' οὔ μοι	δοκεῖ	ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν
[448]	μὲν γὰρ καὶ ἀπειρηκέναι μοι	~δοκεῖ·	πολλὰ γὰρ ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν)
[511]	ἐπιστήμης. εἰ δ' αὕτη σοι	δοκεῖ	σμικρὰ εἶναι, ἐγώ σοι ~(μείζω
[519]	ὠγαθέ, εἰπὲ πρὸς Φιλίου, οὐ	δοκεῖ	σοι ἄλογον εἶναι ἀγαθὸν ~φάσκοντα
[454]	ῥητορική ἐστιν τέχνη; ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι ~(δίκαιον εἶναι ἐπανερέσθαι; ~(Γοργίας)
[466]	~(Πῶλος) ~τί οὖν φῄς; κολακεία	δοκεῖ	σοι εἶναι ἡ ῥητορική; ~(Σωκράτης)
[469]	δόξῃ αὐτῷ, δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος	δοκεῖ	σοι ~εἶναι καὶ ἐλεινός; ~(Σωκράτης)
[454]	(ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν ταὐτὸν	δοκεῖ	σοι εἶναι μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι,
[486]	ἐρῶ ~τῇ σῇ οὐκ αἰσχρὸν	δοκεῖ	σοι εἶναι οὕτως ἔχειν ὡς
[468]	δέξαιο ἐξεῖναί σοι ποιεῖν ὅτι	δοκεῖ	σοι ἐν τῇ πόλει ~μᾶλλον
[501]	ταῦτ' οὖν πρῶτον σκόπει εἰ	δοκεῖ	σοι ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ ~εἶναί
[516]	ποιοῦντας δι' ἀγριότητα. ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι (κακὸς ~εἶναι ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν
[516]	~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ οὐδενί· ἢ	δοκεῖ	σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[502]	σκόπει· ~οὐχὶ ἥ τε κιθαρῳδικὴ	δοκεῖ	σοι πᾶσα καὶ ἡ τῶν
[469]	ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἢ	δοκεῖ	σοι; ~(Πῶλος) οὐ δῆτα οὕτω
[501]	δὲ σκεψώμεθα τὴν αὐλητικήν. οὐ	δοκεῖ	σοι τοιαύτη τις εἶναι, ~ὦ
[519]	τούτῳ ᾧ οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ	δοκεῖ	σοι τοῦτο ἄτοπον εἶναι, ὦ
[474]	ἐξ ἀρχῆς σε ἠρώτων· πότερον	δοκεῖ	σοι, ὦ ~Πῶλε, κάκιον εἶναι,
[478]	οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν γε. ἦ
[479]	αὐτά; ~(Πῶλος) εἰ σοί γε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν συμβαίνει μέγιστον
[476]	τούτου τοῦ ~ποιοῦντος; ~(Πῶλος) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο πάσχον ὃ
[519]	ἔπειτα πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων
[501]	δ' οὐδὲν φροντίζειν; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ αἱ τοιαίδε
[475]	ἢ ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὸ τῶν
[504]	καὶ μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ	δοκεῖ	ταῖς μὲν τοῦ σώματος τάξεσιν
[500]	ἡ μὲν ὀψοποιικὴ οὔ μοι	δοκεῖ	τέχνη εἶναι ἀλλ' ~ἐμπειρία, ~(ἡ
[462]	νῦν με, ὀψοποιία ἥτις μοι	δοκεῖ	τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος) ἐρωτῶ δή,
[463]	τὸ κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι	δοκεῖ	τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν καὶ
[520]	ἀντ' εὖ ποιεῖν, ὥστε καλὸν	δοκεῖ	τὸ σημεῖον εἶναι, εἰ εὖ
[463]	εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης)	~δοκεῖ	τοίνυν μοι, ὦ Γοργία, εἶναί
[480]	~ἄτοπα μέν, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε	δοκεῖ,	τοῖς μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως σοι
[524]	τινα χρόνον. ταὐτὸν δή μοι	δοκεῖ	~τοῦτ' ἄρα καὶ περὶ τὴν
[458]	ὅτι τις βούλεται. (ἀλλ' εἰ	δοκεῖ	τουτοισί, διαλέγου ~τε καὶ ἐρώτα
[502]	καὶ ἡ σπουδή, ὡς σοὶ	δοκεῖ,	χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς μόνον, ἢ
[485]	παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν τί μοι	δοκεῖ	χρῆμα εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ μου
[506]	συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι ταῦτα, εἰ	~δοκεῖ	χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν λόγον· εἰ
[458]	εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ δὲ καὶ	~δοκεῖ	χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν
[481]	ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν	δοκεῖ,	ὦ Καλλίκλεις, ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν
[481]	ὤν. ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε	δοκεῖ,	ὦ Πῶλε, ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος
[462]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδεμία ἔμοιγε	δοκεῖ,	ὦ Πῶλε, ὥς γε πρὸς
[477]	καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες, ἀπὸ τούτων γε.
[476]	~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ
[506]	~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν οὐ	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες, χρῆναί πω (ἀπιέναι,
[459]	τὰ τοιαῦτα οὐκ εἰδότα καὶ	δοκεῖν	ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα; ἢ
[506]	δέ μοι καὶ τοῖς ἄλλοις	δοκεῖν.	βούλομαι γὰρ ἔγωγε καὶ ~αὐτὸς
[459]	ποιήσεις δ' ἐν τοῖς πολλοῖς	δοκεῖν	εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα οὐκ
[459]	δὲ περὶ αὐτῶν μεμηχανημένος ὥστε	δοκεῖν	~εἰδέναι οὐκ εἰδὼς ἐν οὐκ
[527]	μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον οὐ τὸ	δοκεῖν	εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ εἶναι,
[464]	ἐν ψυχῇ, ὃ ποιεῖ μὲν	δοκεῖν	εὖ ἔχειν τὸ ~σῶμα καὶ
[482]	σου ~καταγελᾶν, ὥς γέ μοι	δοκεῖν	ὀρθῶς, τότε· νῦν δὲ πάλιν
[490]	τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ μοι	δοκεῖς	βούλεσθαι λέγειν καὶ οὐ ῥήματι
[453]	τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν μοι	δοκεῖς	δηλῶσαι, ὦ Γοργία, ἐγγύτατα τὴν
[513]	~οὐκ οἶδ' ὅντινά μοι τρόπον	δοκεῖς	εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες, πέπονθα
[471]	ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα ὅτι μοι	δοκεῖς	εὖ πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι,
[453]	~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλά μοι	δοκεῖς	ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ τοῦτο
[488]	ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι	δοκεῖς	καὶ τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ
[450]	ἄλλαι πολλαί. τὰς τοιαύτας (μοι	δοκεῖς	~λέγειν, περὶ ἃς οὐ φῂς
[450]	ἐστίν. τῶν τοιούτων τινά μοι	~δοκεῖς	λέγειν τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ
[518]	~περὶ ψυχήν, τοτὲ μέν μοι	δοκεῖς	μανθάνειν ὅτι λέγω, καὶ ὁμολογεῖς
[518]	καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες,	δοκεῖς	μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ
[482]	ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες,	δοκεῖς	νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς λόγοις ὡς
[508]	οὐδὲ ἀκολασίαν. σὺ δέ μοι	δοκεῖς	οὐ προσέχειν τὸν νοῦν ~τούτοις,
[510]	τι καλῶς λέγῃς; τοῦτό ~μοι	δοκεῖς	πάνυ καλῶς εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~σκόπει
[454]	~(Γοργίας) ~καὶ ὀρθῶς γέ μοι	δοκεῖς	ποιεῖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[457]	λέγω ταῦτα; ὅτι νῦν ἐμοὶ	δοκεῖς	σὺ οὐ πάνυ ἀκόλουθα ~λέγειν
[521]	αἰσχρῶς, κακῶς. ~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι	δοκεῖς,	ὦ Σώκρατες, πιστεύειν μηδ' ἂν
[466]	ἐκ ~τῶν πόλεων ὃν ἂν	δοκῇ	αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~λέγω
[466]	ἐκ τῶν πόλεων ὃν ἂν	δοκῇ	αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν κύνα,
[466]	τις ποιῇ ταῦτα ἃ ἂν	δοκῇ	αὐτῷ βέλτιστα εἶναι, νοῦν μὴ
[469]	ἐν τῇ πόλει, ὃ ἂν	δοκῇ	αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι
[526]	ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος	~δοκῇ	εἶναι· ὁ δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος
[506]	λόγῳ ἐγὼ ὡς ἄν μοι	δοκῇ	ἔχειν· ἐὰν δέ τῳ ὑμῶν
[527]	ἢ ὁποῖον ἄν τι ἡμῖν	δοκῇ,	τότε βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι
[501]	ἐρωτῶντος, ἣ μὲν ἄν σοι	δοκῇ	τούτων εἶναι, φάθι, ἣ δ'
[527]	κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε ἤδη, ἐὰν	δοκῇ	χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς, ἢ
[469]	τούτῳ τῷ τρόπῳ ἥντινά σοι	δοκοῖ,	καὶ τά γε ~Ἀθηναίων νεώρια
[509]	ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν σοι	δοκοῦμεν	ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν τοῖς
[500]	ὅτι ἂν τύχῃς παρὰ τὰ	δοκοῦντα	ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ τὰ παρ'
[495]	ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ τὰ	δοκοῦντα	σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ γὰρ
[472]	καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν καὶ	δοκούντων	εἶναί τι. ~καὶ νῦν περὶ
[464]	~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	δοκοῦσαν	μὲν εὐεξίαν, οὖσαν δ' οὔ;
[502]	ἂν εἴη· ἢ οὐ ῥητορεύειν	δοκοῦσί	σοι οἱ ποιηταὶ ἐν τοῖς
[466]	τάχα δράσεις; ~(Πῶλος) ~ἆρ' οὖν	δοκοῦσί	σοι ὡς κόλακες ἐν ταῖς
[517]	διακόνους εἶναι πόλεως, ἀλλά μοι	~δοκοῦσι	τῶν γε νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι
[466]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν μοι	δοκοῦσι	τῶν ἐν τῇ πόλει δύνασθαι
[515]	πρότερον ἔλεγες, εἰ ἔτι σοι	~δοκοῦσιν	ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ
[471]	ἐκεῖ οἱ ἕτεροι τοὺς ἑτέρους	δοκοῦσιν	ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν λόγων ὧν
[464]	οὔ; οἷον τοιόνδε λέγω· πολλοὶ	δοκοῦσιν	εὖ ~ἔχειν τὰ σώματα, οὓς
[467]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν σοι	δοκοῦσιν	οἱ ἄνθρωποι τοῦτο βούλεσθαι ὃ
[502]	ἡμῖν αὕτη ἐστίν; ~πότερόν σοι	δοκοῦσιν	πρὸς τὸ βέλτιστον ἀεὶ λέγειν
[466]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ νομίζεσθαι ἔμοιγε	δοκοῦσιν.	~(Πῶλος) ~πῶς οὐ νομίζεσθαι; οὐ
[501]	ἐμοὶ ~μὲν γάρ, ὦ Καλλίκλεις,	δοκοῦσίν	τε εἶναι, καὶ ἔγωγέ φημι
[467]	παρὰ τῶν ἰατρῶν πότερόν σοι	δοκοῦσιν	τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν
[516]	βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ	δοκῶ	γε σοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης)
[453]	λέγεται. σκόπει γὰρ εἴ σοι	δοκῶ	δικαίως ἀνερωτᾶν σε· ὥσπερ ἂν
[504]	σὺ δέ, ἂν μέν σοι	δοκῶ	ἐγὼ καλῶς λέγειν, φάθι, ~εἰ
[510]	δὴ καὶ τόδε ἐάν σοι	δοκῶ	εὖ λέγειν. φίλος μοι δοκεῖ
[468]	κακά. ἦ γάρ; ἀληθῆ σοι	δοκῶ	~λέγειν, ὦ Πῶλε, ἢ οὔ;
[506]	ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν τί σοι	δοκῶ	μὴ (καλῶς λέγειν. καί με
[506]	τῳ ὑμῶν μὴ ~τὰ ὄντα	δοκῶ	ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ
[486]	φλυαρίας, ἐξ ὧν κενοῖσιν ~ἐγκατοικήσεις	δόμοις·	ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας τὰ
[484]	δ' ὅτι οὔτε πριάμενος οὔτε	~δόντος	τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο τὰς βοῦς,
[486]	~οἷς ἔστιν καὶ βίος καὶ	δόξα	καὶ ἄλλα πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης)
[487]	ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν τοιάδε τις	δόξα,	μὴ προθυμεῖσθαι εἰς τὴν ἀκρίβειαν
[458]	~τοσοῦτον κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον	δόξα	(ψευδὴς περὶ ὧν τυγχάνει νῦν
[486]	περὶ ὧν ἡ ἐμὴ ψυχὴ	δοξάζει,	ταῦτ' ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ.
[461]	καὶ σὺ περὶ τῆς ῥητορικῆς	δοξάζεις	ὥσπερ νῦν λέγεις; ἢ ~οἴει
[517]	οὐδὲν θαυμαστόν ἐστιν ὄντα τοιοῦτον	~δόξαι	καὶ αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις
[457]	δεῖ οὔτε τοὺς ἰατροὺς τὴν	δόξαν	ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο ἂν τοῦτο
[501]	ἡμῖν περὶ τούτων τὴν αὐτὴν	δόξαν	ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ ἔγωγε,
[469]	πάντα πράττοντι κατὰ τὴν αὐτοῦ	δόξαν.	~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ἐμοῦ δὴ
[472]	~κατὰ δέ γε τὴν ἐμὴν	δόξαν,	ὦ Πῶλε, ὁ ἀδικῶν τε
[509]	ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς γοῦν ἂν	δόξειεν	οὑτωσί, οὓς σὺ εἰ μὴ
[486]	~εὐμουσίαν ἄσκει, καὶ ἄσκει ὁπόθεν	δόξεις	φρονεῖν, ἄλλοις τὰ κομψὰ ταῦτα
[469]	~ὅστις οὖν ἀποκτείνυσιν ὃν ἂν	δόξῃ	αὐτῷ, δικαίως ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ
[466]	ποιεῖν μέντοι ὅτι ἂν αὐτοῖς	δόξῃ	~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο
[469]	τεθνάναι, τεθνήξει ~οὗτος ὃν ἂν	δόξῃ·	κἄν τινα δόξῃ μοι τῆς
[469]	ὃν ἂν δόξῃ· κἄν τινα	δόξῃ	μοι τῆς κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι
[469]	προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ ἄρα ἐμοὶ	δόξῃ	~τινὰ τουτωνὶ τῶν ἀνθρώπων ὧν
[491]	πῶς ἂν εὐδαίμων γένοιτο ἄνθρωπος	~δουλεύων	ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν τὸ
[471]	ὄντι ~ἐκ γυναικὸς ἣ ἦν	δούλη	Ἀλκέτου τοῦ Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ
[452]	δοῦλον ~μὲν ἕξεις τὸν ἰατρόν,	δοῦλον	δὲ τὸν παιδοτρίβην· ὁ δὲ
[452]	καίτοι ἐν ταύτῃ τῇ δυνάμει	δοῦλον	~μὲν ἕξεις τὸν ἰατρόν, δοῦλον
[518]	διὸ δὴ καὶ ταύτας μὲν	δουλοπρεπεῖς	τε καὶ διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους
[485]	τὰ ὦτα καί μοι δοκεῖ	δουλοπρεπές	τι εἶναι· ὅταν δὲ (ἀνδρὸς
[514]	διὰ Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου, ἢ	δοῦλος	ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν ἐγὼ οἶμαι
[515]	ἢ ξένος ἢ ἀστός, ἢ	δοῦλος	ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε μοι, (ἐάν
[471]	καὶ κατὰ μὲν τὸ ~δίκαιον	δοῦλος	ἦν Ἀλκέτου, καὶ εἰ ἐβούλετο
[484]	ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος ὁ	~δοῦλος,	καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ τῆς
[492]	ἐν τοῖς πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον,	~δουλούμενοι	τοὺς βελτίους τὴν φύσιν ἀνθρώπους,
[489]	τοῦ ἑνός, οὐδὲ τοὺς σοὺς	δούλους	βελτίους σοῦ, ὅτι ~ἰσχυρότεροί εἰσιν
[502]	καὶ γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, καὶ	δούλων	καὶ ἐλευθέρων, ἣν οὐ πάνυ
[489]	με λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ	δούλων	καὶ παντοδαπῶν ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων
[501]	καὶ λόγον ἔχει τούτων ἑκάστου	δοῦναι,	ἡ ~ἰατρική· ἡ δ' ἑτέρα
[512]	~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ' ἂν	δοῦναι	θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ' ἂν αὐτὸς
[466]	ὤν, ὦ ~Πῶλε; τί τάχα	δράσεις;	~(Πῶλος) ~ἆρ' οὖν δοκοῦσί σοι
[511]	ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν λιμένα δύο	δραχμὰς	ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς ὁ ἔχων
[513]	πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ' οὖν ὅτι	δύ'	ἔφαμεν εἶναι τὰς παρασκευὰς ἐπὶ
[511]	ἐξ Αἰγίνης δεῦρο σώσῃ, οἶμαι	δύ'	ὀβολοὺς ἐπράξατο, ἐὰν δὲ ἐξ
[510]	τίνα ἂν τρόπον ἐγὼ μέγα	~δυναίμην	καὶ μηδείς με ἀδικοῖ; αὕτη,
[469]	οὕτω μὲν πάντες ἂν μέγα	~δύναιντο,	ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ
[467]	ἂν οὖν οἱ ῥήτορες μέγα	δύναιντο	ἢ οἱ τύραννοι ἐν ταῖς
[505]	~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν	δύναιο	διελθεῖν τὸν λόγον, ἢ λέγων
[457]	ἰατροὺς τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι	~δύναιτο	ἂν τοῦτο ποιῆσαι οὔτε τοὺς
[520]	εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ τῷ ὄντι	~δύναιτό	τις ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ οὕτω;
[455]	γὰρ δήπου ὄχλον γ' ἂν	~δύναιτο	τοσοῦτον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι
[510]	(τοῦ νοῦ οὐκ ἄν ποτε	δύναιτο	φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα.
[469]	διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω (μέγα ἐγὼ	δύναμαι	ἐν τῇδε τῇ πόλει, εἰ
[526]	ἄλλους πάντας ἀνθρώπους, καθ' ὅσον	~δύναμαι,	καὶ δὴ καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ
[455]	γάρ τοι ~οὐδ' αὐτός πω	δύναμαι	κατανοῆσαι ὅτι λέγω. ὅταν περὶ
[452]	γίγνηται. καίτοι ἐν ταύτῃ τῇ	δυνάμει	δοῦλον ~μὲν ἕξεις τὸν ἰατρόν,
[457]	γενόμενός τις ~κᾆτα ταύτῃ τῇ	δυνάμει	καὶ τῇ τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ
[456]	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἁπάσας τὰς	δυνάμεις	~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει. (μέγα
[493]	ἀνοήτων ὡς τετρημένην, ἅτε οὐ	~δυναμένην	στέγειν δι' ἀπιστίαν τε καὶ
[492]	φύσιν ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ οὐ	δυνάμενοι	~ἐκπορίζεσθαι ταῖς ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν
[486]	~ἔθηκε χείρονα, μήτε αὐτὸν αὑτῷ	δυνάμενον	βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν
[494]	ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα καὶ	δυνάμενον	πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν. ~(Σωκράτης)
[509]	δίκην, τίνα ἂν βοήθειαν μὴ	δυνάμενος	ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ καταγέλαστος ἂν
[481]	ὅπως ἂν φῇ ἔχειν, οὐ	δυναμένου	ἀντιλέγειν, ἀλλ' ~ἄνω (καὶ κάτω
[456]	καῦσαι παρασχεῖν τῷ ~ἰατρῷ, οὐ	δυναμένου	τοῦ ἰατροῦ πεῖσαι, ἐγὼ ἔπεισα,
[452]	οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ τῷ	δυναμένῳ	λέγειν καὶ ~πείθειν τὰ πλήθη.
[466]	λέγεις ἀγαθόν τι εἶναι τῷ	δυναμένῳ.	~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν λέγω γε.
[466]	δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι τῷ	δυναμένῳ.	~(Πῶλος) φημὶ γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης)
[526]	γάρ, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν	(δυναμένων	εἰσὶ καὶ οἱ σφόδρα πονηροὶ
[513]	αἵρεσις ἡμῖν ἔσται ταύτης ~τῆς	δυνάμεως	τῆς ἐν τῇ πόλει. εἰ
[455]	σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν τῆς ῥητορικῆς	~δύναμιν	ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ καλῶς ὑφηγήσω.
[509]	ἀπὸ τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα	δύναμιν	ἢ βούλησιν; ὧδε ~δὲ λέγω·
[514]	ἢ ἀρχήν τινων ἢ ἄλλην	δύναμιν	ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως ἔχειν; ~(Καλλίκλης)
[511]	τὴν μίμησιν τοῦ δεσπότου καὶ	δύναμιν.	~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅπῃ στρέφεις
[509]	ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν	δύναμιν	~παρασκευάσηται τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ
[470]	δι' ὅτι μέμφῃ τὴν τοιαύτην	δύναμιν;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) τί δή;
[509]	δὴ τοῦτό γε, ὅτι ἐὰν	δύναμιν.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ τοῦ
[510]	ἄρα, ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ	δύναμίν	τινα καὶ τέχνην, ~ὅπως μὴ
[509]	ἢ καὶ ἐπὶ (τοῦτο δεῖ	δύναμίν	τινα καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς,
[460]	ῥητορικῆς εἰπὲ τίς ~ποθ' ἡ	δύναμίς	ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ μὲν
[456]	πάλαι ἐρωτῶ τίς ποτε ἡ	δύναμίς	ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ
[467]	ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ δὲ	δύναμίς	ἐστιν, ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν,
[447]	πυθέσθαι παρ' αὐτοῦ τίς ἡ	δύναμις	τῆς τέχνης τοῦ ἀνδρός, καὶ
[469]	σὲ ὅτι ὦ Πῶλε, ἐμοὶ	~δύναμίς	τις καὶ τυραννὶς θαυμασία ἄρτι
[456]	ἐν πλήθει. ἡ μὲν οὖν	δύναμις	τοσαύτη ἐστὶν καὶ τοιαύτη τῆς
[466]	~πῶς οὐ νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον	δύνανται	ἐν ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ,
[457]	τὸ τοιόνδε, ὅτι οὐ ῥᾳδίως	δύνανται	περὶ ὧν ἂν ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι
[468]	ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ τὸ ~μέγα	δύνασθαι	ἀγαθόν τι κατὰ τὴν σὴν
[509]	εἶναι τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ	δύνασθαι	βοηθεῖν μήτε αὑτῷ μήτε τοῖς
[466]	πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ	δύνασθαί	γε λέγεις ἀγαθόν τι εἶναι
[470]	ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ μέγα	δύνασθαι·	εἰ δὲ μή, κακὸν καὶ
[513]	τοιαύτην, ἥτις (σε ποιήσει μέγα	δύνασθαι	ἐν τῇ πόλει τῇδε ~ἀνόμοιον
[513]	τούτῳ προσφιλὴς εἶναι καὶ μέγα	δύνασθαι	ἐν τῇ πόλει· τοῦθ' ὅρα
[466]	σύ γε, ἐπεὶ τὸ μέγα	δύνασθαι	ἔφης ἀγαθὸν εἶναι τῷ δυναμένῳ.
[453]	~λέγειν ἐπὶ πλέον τὴν ῥητορικὴν	δύνασθαι	ἢ πειθὼ τοῖς ἀκούουσιν ἐν
[466]	τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς τυράννους	~δύνασθαι	μὲν ἐν ταῖς πόλεσιν σμικρότατον,
[468]	ἃ δοκεῖ ~αὐτῷ μὴ μέγα	δύνασθαι	μηδὲ ποιεῖν ἃ βούλεται. ~(Πῶλος)
[466]	δοκοῦσι τῶν ἐν τῇ πόλει	δύνασθαι	οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος) ~τί δέ;
[470]	~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε, (τὸ μέγα	δύνασθαι)	πάλιν αὖ σοι φαίνεται, ἐὰν
[466]	καὶ τοῦτο καλεῖς σὺ μέγα	δύνασθαι;	~(Πῶλος) οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[470]	δὲ μή, κακὸν καὶ σμικρὸν	δύνασθαι.	~(σκεψώμεθα δὲ καὶ τόδε· ἄλλο
[466]	οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν τὸ μέγα	δύνασθαι;	~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς γέ φησιν
[469]	ἄρα τοῦτ' ἔστιν τὸ μέγα	δύνασθαι,	τὸ ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτῷ·
[510]	μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα	(δύνασθαι,	ὡς ὁ ὑμέτερος ~λόγος, ἐν
[525]	καὶ Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ καὶ	~δυνάστας	ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς ἐν Ἅιδου
[479]	ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας καὶ	δυνάστας;	~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν γάρ
[492]	ἀρχήν τινα ἢ τυραννίδα ἢ	~δυναστείαν,	τί ἂν> τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον
[524]	ἢ ἄλλου ὁτουοῦν ~βασιλέως ἢ	δυνάστου	κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς ὂν τῆς
[525]	ἐκ τυράννων καὶ βασιλέων καὶ	δυναστῶν	καὶ τὰ τῶν πόλεων ~πραξάντων
[526]	ὦ ἄριστε, κακοὶ γίγνονται τῶν	δυναστῶν.	~ὅπερ οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ
[493]	μὲν νάματα, ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ,	δυνατὰ	μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ, τὰ
[468]	οὖν ὅπως ὁ τοιοῦτος (μέγα	δύναται	ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, εἴπερ
[508]	~θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις μέγα	δύναται,	σὺ δὲ πλεονεξίαν οἴει δεῖν
[512]	~οὔτε ἄλλου οὐδενὸς ἐλάττω ἐνίοτε	δύναται	σῴζειν· πόλεις γὰρ ἔστιν ὅτε
[456]	ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν τὸν ~εἰπεῖν	δυνατόν,	εἰ βούλοιτο. καὶ εἰ πρὸς
[517]	~μὲν ἑτέρα διακονική ἐστιν, ᾗ	δυνατὸν	εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν πεινῇ
[509]	πέφυκεν, οὕτω καὶ κάλλος τοῦ	δυνατὸν	εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν καὶ
[449]	~οὐκοῦν καὶ ἄλλους σε φῶμεν	δυνατὸν	εἶναι ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε
[492]	τοῦτ' οἶμαι τοῖς πολλοῖς οὐ	δυνατόν·	~ὅθεν ψέγουσιν τοὺς τοιούτους δι'
[497]	~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ γε χαίρειν	δυνατὸν	ὡμολόγηκας. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[457]	λόγος καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς.	~δυνατὸς	μὲν γὰρ πρὸς ἅπαντάς ἐστιν
[449]	~ἀλλὰ μὴν λέγειν γε ποιεῖ	δυνατούς.	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ
[450]	ἰατρικὴ περὶ τῶν καμνόντων ~ποιεῖ	δυνατοὺς	εἶναι φρονεῖν καὶ λέγειν; ~(Γοργίας)
[483]	τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων καὶ	~δυνατοὺς	ὄντας πλέον ἔχειν, ἵνα μὴ
[483]	χείρονος πλέον ἔχειν καὶ τὸν	~δυνατώτερον	τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ ταῦτα
[510]	ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ τούτῳ μέγα	δυνήσεται;	ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε, πᾶν τοὐναντίον
[510]	~μέγα (ἐν ταύτῃ τῇ πόλει	δυνήσεται,	τοῦτον οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει. οὐχ
[526]	πειράσομαι ~τῷ ὄντι ὡς ἂν	δύνωμαι	βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν καὶ
[464]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή σοι, ἐὰν	δύνωμαι,	σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ λέγω. δυοῖν
[466]	~(Σωκράτης) ~εἶεν, ὦ φίλε· ἔπειτα	δύο	ἅμα με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος) πῶς
[505]	Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ πρὸ τοῦ	δύο	ἄνδρες ἔλεγον, εἷς ὢν ἱκανὸς
[489]	γὰρ δήπου σύ γε ~τοὺς	δύο	βελτίους ἡγῇ τοῦ ἑνός, οὐδὲ
[511]	γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν λιμένα	δύο	δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς ὁ
[454]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν	δύο	εἴδη θῶμεν πειθοῦς, τὸ μὲν
[501]	~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ καὶ περὶ	δύο	καὶ περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[501]	ψυχὴν ἔστιν τοῦτο, περὶ δὲ	δύο	καὶ πολλὰς οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης)
[464]	λέγω. δυοῖν ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν	δύο	λέγω τέχνας· τὴν μὲν ἐπὶ
[523]	ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς ὑεῖς ἐμαυτοῦ,	~δύο	μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω
[464]	οὔσης τῆς τοῦ σώματος ~θεραπείας	δύο	μόρια λέγω, τὴν μὲν γυμναστικήν,
[481]	τυγχάνομεν ταὐτόν τι πεπονθότες, ἐρῶντε	δύο	ὄντε δυοῖν ἑκάτερος, ἐγὼ ~μὲν
[466]	ἅμα με ἐρωτᾷς; ~(Πῶλος) πῶς	δύο;	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρτι οὕτω πως
[466]	~(Σωκράτης) ~λέγω τοίνυν σοι ὅτι	δύο	ταῦτ' ἐστιν τὰ ἐρωτήματα, καὶ
[495]	ἕτερον τὴν ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης	δύο	ταῦτα ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.
[475]	~(Σωκράτης) ~καὶ ὅταν δὲ δὴ	δυοῖν	αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον αἴσχιον ᾖ,
[493]	καὶ τοῦ ἀκολάστου, οἷον ~εἰ	δυοῖν	ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἶεν
[473]	ἀδίκως οὔτε ὁ διδοὺς δίκην	δυοῖν	γὰρ ἀθλίοιν ~εὐδαιμονέστερος μὲν (οὐκ
[481]	τι πεπονθότες, ἐρῶντε δύο ὄντε	δυοῖν	ἑκάτερος, ἐγὼ ~μὲν Ἀλκιβιάδου τε
[478]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀθλιώτερος πότερος	δυοῖν	ἐχόντοιν κακὸν εἴτ' ἐν σώματι
[475]	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα	δυοῖν	καλοῖν θάτερον κάλλιον ᾖ, ἢ
[464]	δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ λέγω.	δυοῖν	ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν δύο λέγω
[509]	Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης)	~δυοῖν	οὖν ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν τε
[524]	~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ	δυοῖν	πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς ψυχῆς καὶ
[481]	Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας, σὺ δὲ	δυοῖν,	τοῦ τε Ἀθηναίων ~δήμου καὶ
[450]	~ὑπολάβοι ἄν τις, εἰ βούλοιτο	δυσχεραίνειν	ἐν τοῖς λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν
[480]	φανερὸν ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα	δῷ	δίκην καὶ ~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν
[481]	(πράττοντα καὶ λέγοντα, ὅπως μὴ	δῷ	δίκην μηδὲ ἔλθῃ παρὰ τὸν
[481]	ὅπως ἂν διαφύγῃ καὶ μὴ	δῷ	δίκην ὁ ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε
[504]	καὶ τὰς πράξεις ἁπάσας, καὶ	δῶρον	~ἐάν τι διδῷ, δώσει, καὶ
[480]	ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου ὡς τάχιστα	δώσει	δίκην, παρὰ τὸν δικαστὴν ὥσπερ
[504]	καὶ δῶρον ~ἐάν τι διδῷ,	δώσει,	καὶ ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται,
[478]	δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην	δώσοντας;	~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[524]	Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα	δώσω	ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ