Pages
[453]	τοῦ λόγου, ἵνα οὕτω προί̈	ῃ	ὡς μάλιστ' ἂν ἡμῖν καταφανὲς
[481]	τὰ ἐναντία πράττομεν, ὡς ἔοικεν,	ἢ	ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Καλλίκλεις,
[472]	κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν ἢ γιγνώσκειν	ἢ	ἀγνοεῖν ὅστις τε εὐδαίμων ἐστὶν
[469]	ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι	ἢ	ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα τυραννεῖν
[469]	ἄρα βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον	ἢ	ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν ἂν
[474]	σὺ δέξαι' ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι	ἢ	ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) καὶ σύ γ'
[469]	εἰ δ' ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν	ἢ	ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι
[475]	ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν	ἢ	ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ τυγχάνει ὄν.
[459]	ἢ ~τί αἰσχρὸν ἢ δίκαιον	ἢ	ἄδικον, πειθὼ δὲ περὶ αὐτῶν
[468]	ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις	ἢ	ἀδίκως; ~(Πῶλος) ~ὁπότερ' ἂν ποιῇ,
[470]	~εὐδαίμων οὖν σοι δοκεῖ εἶναι	ἢ	ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα, ὦ
[514]	καὶ τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα καλὸν	ἢ	αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ εἰ μὲν
[463]	εἴδωλον. ~(Πῶλος) ~τί οὖν; καλὸν	ἢ	αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης)
[476]	γε ἢ βαθὺ τὸ τμῆμα	ἢ	ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται τὸ
[476]	~καὶ εἰ σφόδρα γε κάει	ἢ	ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι τὸ καόμενον
[468]	τὰ τοιαῦτα; οὐ ταῦτα ~λέγεις;	ἢ	ἄλλ' ἄττα καλεῖς τὰ μήτε
[504]	καὶ τὰ ἥδιστα ἢ ποτὰ	ἢ	ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ μὴ ὀνήσει
[483]	ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας;	ἢ	(ἄλλα μυρία ἄν τις ἔχοι
[472]	βούλῃ, ἡ ~Περικλέους ὅλη οἰκία	ἢ	ἄλλη συγγένεια ἥντινα ἂν βούλῃ
[514]	πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν τινων	ἢ	ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως
[499]	ἐν τῷ σώματι, ἢ ἰσχὺν	ἢ	~ἄλλην τινὰ ἀρετὴν τοῦ σώματος,
[454]	πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις ~καὶ πίστις,	ἢ	ἄλλο τι; ~(Γοργίας) οἴομαι μὲν
[459]	~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ. τοῦτο συμβαίνει	ἢ	ἄλλο τι; ~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά
[458]	~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι κακοῦ τοῦ μεγίστου	ἢ	ἄλλον ἀπαλλάξαι. οὐδὲν γὰρ οἶμαι
[456]	πατέρα τύπτῃ καὶ ~τὴν μητέρα	ἢ	ἄλλον τινὰ τῶν οἰκείων ἢ
[456]	αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον	ἢ	ἄλλος ὁστισοῦν· οὐ ~γὰρ ἔστιν
[456]	ἂν πιθανώτερον εἴποι ὁ ῥητορικὸς	ἢ	ἄλλος ὁστισοῦν τῶν ~δημιουργῶν ἐν
[507]	ἐὰν δὲ δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς	ἢ	ἄλλος τις τῶν οἰκείων, ἢ
[480]	δέ γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς	ἢ	ἄλλος τις ὧν ἂν κήδηται,
[524]	πολλάκις τοῦ μεγάλου βασιλέως ἐπιλαβόμενος	ἢ	ἄλλου ὁτουοῦν ~βασιλέως ἢ δυνάστου
[486]	γὰρ εἴ τις σοῦ λαβόμενος	ἢ	~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοιούτων εἰς
[526]	καὶ μετ' ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου	ἢ	ἄλλου τινός, ~μάλιστα μέν, ἔγωγέ
[515]	οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι ἐν ἡμῖν.	ἢ	ἄλλου του ἄρα ἐπιμελήσῃ ἡμῖν
[489]	κρείττους πότερον τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις	ἢ	ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ
[524]	τῷ σώματι ἢ ὑπὸ μαστίγων	ἢ	~ἄλλων τραυμάτων ζῶν, καὶ τεθνεῶτος
[477]	λύπην μεγίστην παρέχον ἢ βλάβην	ἢ	ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ τῶν
[478]	ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ ἢ ὠφελίαν	ἢ	ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος)
[524]	τὸ σῶμα φύσει ἢ τροφῇ	ἢ	ἀμφότερα ζῶντος, τούτου καὶ ~ἐπειδὰν
[477]	αἴσχιστον τούτων ἐστὶν ἢ ~βλάβῃ	ἢ	ἀμφότερα; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[474]	ἢ ὠφέλιμα εἶναι ἢ ἡδέα	ἢ	ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.
[475]	αἴσχιον ἂν εἴη ἢ κακῷ	ἢ	ἀμφοτέροις; οὐ καὶ τοῦτο ἀνάγκη;
[475]	ἐστιν, ἤτοι ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ	ἢ	ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[475]	ᾖ, ἢ τῷ ἑτέρῳ τούτοιν	ἢ	ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν ἐστιν, ἤτοι
[459]	οὐκ εἰδόσιν (μᾶλλον τοῦ εἰδότος;	ἢ	ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον
[496]	τὸ πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ	ἢ	ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ
[477]	~(Πῶλος) ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἢ	ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον
[501]	περὶ τούτων τὴν αὐτὴν δόξαν	ἢ	ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ
[505]	λόγον, ἢ λέγων κατὰ σαυτὸν	ἢ	~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι
[462]	τούτων ὁπότερον βούλει ποίει, ἐρώτα	ἢ	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα.
[468]	οὐδὲ ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς τινὰ	ἢ	ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν αὐτῷ ἢ
[471]	ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον	ἢ	Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ κατ' ἀρχὰς
[514]	μελλόντων ἢ χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν	ἢ	ἀρχήν τινων ἢ ἄλλην δύναμιν
[491]	ἑταῖρε, τί; ἦ τι ἄρχοντας	ἢ	ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)
[515]	τε κἀγαθὸς γέγονεν, ἢ ξένος	ἢ	ἀστός, ἢ δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος;
[510]	ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ ἥδε·	ἢ	αὐτὸν ἄρχειν δεῖν ἐν τῇ
[507]	τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ δεηθῇ	ἢ	~αὐτὸς ἢ ἄλλος τις τῶν
[480]	~(Σωκράτης) ~ἐὰν δέ γε ἀδικήσῃ	ἢ	αὐτὸς ἢ ἄλλος τις ὧν
[492]	ὑπῆρξεν ἢ βασιλέων ~ὑέσιν εἶναι	ἢ	αὐτοὺς τῇ φύσει ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι
[505]	~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ' ἄττα ποιεῖν	ἢ	ἀφ' ὧν βελτίων ἔσται· φῂς
[468]	τινὰ ἢ ἐκβάλλει ἐκ πόλεως	ἢ	~ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε τύραννος ὢν
[468]	ἢ ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν αὐτῷ	ἢ	~ἀφελόμενον χρήματα ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης)
[476]	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ μέγα γε	ἢ	βαθὺ τὸ τμῆμα ἢ ἀλγεινόν,
[492]	ἐπεὶ ὅσοις ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν	ἢ	βασιλέων ~ὑέσιν εἶναι ἢ αὐτοὺς
[525]	ὄντι, ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς τιμωρουμένῳ,	ἢ	βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι ἢ
[501]	~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο, ἥτις δὲ	ἢ	βελτίων ἢ χείρων τῶν ἡδονῶν,
[477]	ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων ἐστὶν	ἢ	~βλάβῃ ἢ ἀμφότερα; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.
[477]	αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον	ἢ	βλάβην ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν
[479]	τὰ συμβαίνοντα ἐκ τοῦ λόγου;	ἢ	βούλει ~συλλογισώμεθα αὐτά; ~(Πῶλος) εἰ
[509]	τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν	ἢ	βούλησιν; ὧδε ~δὲ λέγω· πότερον
[450]	ἔπος ~εἰπεῖν ἢ οὐδενὸς προσδέονται	ἢ	βραχέος πάνυ, οἷον ἡ ἀριθμητικὴ
[477]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ καλά, ἀγαθά;	ἢ	γὰρ ἡδέα ἢ ὠφέλιμα. ~(Πῶλος)
[472]	τὸ ~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν	ἢ	γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν ὅστις τε
[480]	ὑπὲρ τῆς ἀδικίας τῆς αὑτοῦ	ἢ	γονέων ἢ ἑταίρων ἢ ~παίδων
[517]	ἢ κάπηλον ὄντα ἢ ~ἔμπορον	ἢ	δημιουργόν του αὐτῶν (τούτων, σιτοποιὸν
[522]	λέγοντα πικροὺς λόγους ἢ ἰδίᾳ	ἢ	δημοσίᾳ, οὔτε τὸ ἀληθὲς ἕξω
[468]	ἔδοξεν αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα	ἢ	δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις ἢ
[474]	ἡδονήν τινα ἢ διὰ ~ὠφελίαν	ἢ	δι' ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος)
[474]	οὕτω καὶ σχήματα καὶ χρώματα	ἢ	διὰ ἡδονήν τινα ἢ διὰ
[474]	χρώματα ἢ διὰ ἡδονήν τινα	ἢ	διὰ ~ὠφελίαν ἢ δι' ἀμφότερα
[448]	τὴν καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν	ἢ	διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος) τί δή, ὦ
[524]	~κατεαγότα εἴ του ἦν μέλη	ἢ	διεστραμμένα ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ
[459]	τί καλὸν ἢ ~τί αἰσχρὸν	ἢ	δίκαιον ἢ ἄδικον, πειθὼ δὲ
[505]	οἷον πεινῶντα φαγεῖν ὅσον βούλεται	ἢ	~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα μὲν ἐῶσιν
[516]	οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ οὐδενί·	ἢ	δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἔμοιγε.
[469]	τὸ ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτῷ·	ἢ	δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος) οὐ δῆτα
[514]	ἄλλος διὰ Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου,	ἢ	δοῦλος ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν ἐγὼ
[515]	γέγονεν, ἢ ξένος ἢ ἀστός,	ἢ	δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε μοι,
[492]	ἐκπορίσασθαι ἀρχήν τινα ἢ τυραννίδα	ἢ	~δυναστείαν, τί ἂν> τῇ ἀληθείᾳ
[524]	ἐπιλαβόμενος ἢ ἄλλου ὁτουοῦν ~βασιλέως	ἢ	δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς ὂν
[524]	ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο	ἢ	δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς ψυχῆς
[473]	ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται	ἢ	ἐὰν διαφυγὼν τύραννος καταστῇ καὶ
[509]	μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται,	ἢ	ἐὰν δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ μὴ
[520]	μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ,	ἢ	ἐγγύς τι καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ
[527]	χασμήσῃ καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον	ἢ	ἐγὼ ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ, καί
[452]	ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ τέχνης	ἢ	ἐγὼ τῆς ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν
[522]	κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν;	ἢ	εἰ εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι
[508]	εὐδαίμονες, κακίας δὲ ~οἱ ἄθλιοι,	ἢ	εἰ οὗτος ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον
[482]	μὴ διδόναι ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν·	ἢ	εἰ τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ
[503]	σὺ ταύτην εἶδες τὴν ~ῥητορικήν·	ἢ	εἴ τινα ἔχεις τῶν ῥητόρων
[495]	τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν,	ἢ	εἶναί τι τῶν ἡδέων ὃ
[518]	ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ γεγόνασιν	ἢ	εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί, ἔλεγές μοι
[511]	ἐπράξατο, ἐὰν δὲ ἐξ Αἰγύπτου	ἢ	ἐκ ~τοῦ Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ,
[468]	ὁμολογοῦμεν, εἴ τις ἀποκτείνει τινὰ	ἢ	ἐκβάλλει ἐκ πόλεως ἢ ~ἀφαιρεῖται
[467]	βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε,	ἢ	ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ'
[467]	πίνειν τὸ φάρμακον καὶ ἀλγεῖν,	ἢ	ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα
[502]	βέλτιστον βλέπων ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν;	ἢ	~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ πρὸς τὸ
[494]	ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε,	ἢ	ἐκεῖνος ὃς ἂν φῇ ἀνέδην
[458]	λέγοι, οὐκ ἀηδέστερον μεντἂν ἐλεγχθέντων	ἢ	~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν
[514]	Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου, ἢ δοῦλος	ἢ	ἐλεύθερος; ~κἂν ἐγὼ οἶμαι περὶ
[515]	ξένος ἢ ἀστός, ἢ δοῦλος	ἢ	~ἐλεύθερος; λέγε μοι, (ἐάν τίς
[466]	λέγεις καὶ γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ,	ἢ	ἐμὲ ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε
[508]	καὶ κάκιον καὶ αἴσχιον εἶναι	ἢ	ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν
[517]	ποριστικὸν εἶναι ἢ κάπηλον ὄντα	ἢ	~ἔμπορον ἢ δημιουργόν του αὐτῶν
[456]	δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ	ἢ	ἐν ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον
[464]	διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε καὶ ἰατρόν,	ἢ	ἐν ἀνδράσιν οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ
[482]	μοι ἀλλ' ἐναντία λέγειν μᾶλλον	ἢ	ἕνα ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον
[454]	πιστεύειν γίγνεται ἄνευ τοῦ εἰδέναι	ἢ	ἐξ ἧς ~τὸ εἰδέναι; ~(Γοργίας)
[508]	ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς. εἶεν·	ἢ	ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος ὁ λόγος
[500]	τρόπον ὃν ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε,	ἢ	(ἐπὶ) τόνδε τὸν βίον τὸν
[488]	ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον ταὐτὸν ὄν,	ἢ	ἔστι βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω
[480]	ἀδικίας τῆς αὑτοῦ ἢ γονέων	ἢ	ἑταίρων ἢ ~παίδων ἢ πατρίδος
[488]	μοι αὐτὸ σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν	ἢ	ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον καὶ
[495]	δέ; ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν	ἢ	ἕτερον; ~(Καλλίκλης) ἕτερον δήπου, ὦ
[494]	εἰ τὴν κεφαλὴν μόνον κνησιῷ	ἢ	ἔτι τί σε ἐρωτῶ; ὅρα,
[453]	τὸ κεφάλαιον εἰς τοῦτο τελευτᾷ·	ἢ	ἔχεις τι ~λέγειν ἐπὶ πλέον
[453]	~εἰ δέ γε μηδεὶς ἄλλος	ἢ	Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς ἄν σοι
[483]	τινὸς ᾧ ~κρεῖττόν ἐστιν τεθνάναι	ἢ	ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος καὶ προπηλακιζόμενος
[505]	ἄρα τῇ ψυχῇ ἄμεινόν ἐστιν	ἢ	ἡ ἀκολασία, ὥσπερ σὺ νυνδὴ
[501]	οὐ τοιαύτη τίς σοι ~καταφαίνεται;	ἢ	ἡγῇ τι φροντίζειν Κινησίαν τὸν
[474]	καλά, τοῦ ἢ ὠφέλιμα εἶναι	ἢ	ἡδέα ἢ ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ
[514]	ἔχει τὸ σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν;	ἢ	ἤδη τις ἄλλος διὰ Σωκράτην
[496]	δὲ δὴ πίνειν ἄλλο τι	ἢ	ἡδὺ φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[514]	ἰδίᾳ ἢ τῶν ~φίλων τινὶ	ἢ	ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ τοῦτο τὸ
[481]	~ὄντα ἃ λέγεις, ἄλλο τι	ἢ	ἡμῶν ὁ βίος ἀνατετραμμένος ἂν
[464]	ὅτι οὐκ εὖ ἔχουσιν, ἀλλ'	ἢ	~ἰατρός τε καὶ τῶν γυμναστικῶν
[522]	πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς λόγους	ἢ	ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ, οὔτε τὸ
[507]	ἢ ἄλλος τις τῶν οἰκείων,	ἢ	ἰδιώτης ἢ πόλις, ἐπιθετέον δίκην
[514]	οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν ἢ νεωρίων	ἢ	ἱερῶν ἐπὶ τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα,
[499]	ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν τῷ σώματι,	ἢ	ἰσχὺν ἢ ~ἄλλην τινὰ ἀρετὴν
[493]	κομψὸς ἀνήρ, ἴσως Σικελός ~τις	ἢ	Ἰταλικός, παράγων τῷ ὀνόματι διὰ
[453]	πειθὼ ποιεῖν ἡ ῥητορικὴ ~μόνη	ἢ	καὶ ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ
[499]	ὡς δὴ σὺ οἴει ~ἐμὲ	ἢ	καὶ ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ
[505]	ἐάσεις χαίρειν τοῦτον τὸν λόγον,	ἢ	~καὶ ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης)
[502]	δοκεῖ, χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς μόνον,	ἢ	καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν τι αὐτοῖς
[509]	τοῦτ' ἐστίν οὐ γὰρ ~ἀδικήσει	ἢ	καὶ ἐπὶ (τοῦτο δεῖ δύναμίν
[498]	ἀγαθοί τε καὶ οἱ κακοί;	ἢ	καὶ ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ
[499]	κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ	ἢ	καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ κακός;
[498]	τοὺς δειλοὺς καὶ τοὺς ἀνδρείους,	ἢ	καὶ μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς;
[498]	δὲ οἱ δειλοὶ μόνον λυποῦνται	ἢ	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι.
[502]	ἔσονται διὰ τοὺς αὑτῶν λόγους,	ἢ	~καὶ οὗτοι πρὸς τὸ χαρίζεσθαι
[455]	~περὶ δικαίου μόνον καὶ ἀδίκου	ἢ	καὶ περὶ ὧν νυνδὴ Σωκράτης
[510]	ἄρχειν δεῖν ἐν τῇ ~πόλει	ἢ	καὶ τυραννεῖν, ἢ τῆς ὑπαρχούσης
[480]	ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ἢ	κἀκεῖνα λυτέον ἢ τάδε ἀνάγκη
[467]	οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν γ' ἐστὶν	ἢ	κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων, ~οὔτε
[475]	λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν εἴη	ἢ	κακῷ ἢ ἀμφοτέροις; οὐ καὶ
[475]	(ἕτερον αἴσχιον ᾖ, ἤτοι λύπῃ	ἢ	κακῷ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἔσται· ἢ
[517]	καταμάθῃς. τούτων γὰρ ποριστικὸν εἶναι	ἢ	κάπηλον ὄντα ἢ ~ἔμπορον ἢ
[474]	ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ, πρὸς τοῦτο,	ἢ	κατὰ ἡδονήν τινα, ἐὰν ἐν
[473]	καὶ γυναῖκα τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ	ἢ	καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ
[524]	σῶμα ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα ἔχον·	ἢ	~κατεαγότα εἴ του ἦν μέλη
[456]	ἢ φάρμακον πιεῖν ἢ τεμεῖν	ἢ	καῦσαι παρασχεῖν τῷ ~ἰατρῷ, οὐ
[513]	ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν ἄλλο	ἢ	κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· ἦ γάρ;
[505]	ἂν δύναιο διελθεῖν τὸν λόγον,	ἢ	λέγων κατὰ σαυτὸν ἢ ~ἀποκρινόμενος
[455]	οὐδ' ὅταν τειχῶν περὶ οἰκοδομήσεως	ἢ	λιμένων ~κατασκευῆς ἢ νεωρίων, ἀλλ'
[502]	καὶ τὸ ~μέτρον, ἄλλο τι	ἢ	λόγοι γίγνονται τὸ λειπόμενον; ~(Καλλίκλης)
[466]	~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα τοῦτ' ἐρωτᾷς	ἢ	λόγου τινὸς ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος)
[476]	κακῶν ἐστιν, ὡς σὺ ᾤου,	ἢ	μεῖζον τὸ μὴ διδόναι, ὡς
[467]	ἀγαθόν γ' ἐστὶν ἢ κακὸν	ἢ	μεταξὺ τούτων, ~οὔτε ἀγαθὸν οὔτε
[475]	παρέχων ἀποκρίνου, καὶ ἢ (φάθι	ἢ	μὴ ἃ ἐρωτῶ. ~(Πῶλος) ἀλλ'
[459]	δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν ἐλαττοῦται	ἢ	μὴ ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ τῶν
[490]	τὸν φρονιμώτερον βελτίω λέγεις; φάθι	ἢ	μή. ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ'
[468]	σοι ἐν τῇ πόλει ~μᾶλλον	ἢ	μή, οὐδὲ ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς
[468]	ἄμεινον εἶναι ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν	ἢ	μή; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[457]	~ἕτερος τὸν ἕτερον ὀρθῶς λέγειν	ἢ	μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε καὶ
[500]	μοι τοῦτο πρῶτον ἢ (σύμφαθι	ἢ	μή σύμφῃς; ~(Καλλίκλης) οὕτως φημί.
[480]	μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας. φῶμεν οὕτως	ἢ	μὴ φῶμεν, ὦ Πῶλε; ~(Πῶλος)
[478]	σῶμα εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος,	ἢ	~μηδὲ κάμνων ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον
[514]	ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε	ἢ	~μηδὲν ἢ πολλὰ καὶ μηδενὸς
[471]	τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται	ἢ	μηδένα. ~οὗτος δὲ ὁ ἔλεγχος
[455]	περὶ οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων ~κατασκευῆς	ἢ	νεωρίων, ἀλλ' οἱ ἀρχιτέκτονες· οὐδ'
[514]	ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν	ἢ	νεωρίων ἢ ἱερῶν ἐπὶ τὰ
[522]	πορίζεται· ἐάν ~τέ τίς με	ἢ	νεωτέρους φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα,
[527]	τότε βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι	ἢ	νῦν. αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς γε
[515]	Καλλικλέα καλός τε κἀγαθὸς γέγονεν,	ἢ	ξένος ἢ ἀστός, ἢ δοῦλος
[448]	γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος	ἢ	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν
[469]	καὶ ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον	ἢ	ὁ ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε, καὶ
[488]	~κρείττω μὲν εἶναι, μοχθηρότερον δέ·	ἢ	ὁ αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ
[469]	ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε, καὶ ἧττον	ἢ	ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς
[478]	~ἰατρευόμενος καὶ ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ,	ἢ	ὁ μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων δέ;
[464]	σιτίων καὶ ~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς	ἢ	ὁ ὀψοποιός, λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν
[483]	Ξέρξης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν	ἢ	ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας;
[475]	καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες	ἢ	οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς, ὦ
[481]	ἡμῶν ἴδιόν τι ἔπασχεν πάθος	ἢ	οἱ ἄλλοι, οὐκ ἂν ἦν
[498]	ἐδόκουν μᾶλλον χαίρειν, οἱ δειλοὶ	ἢ	~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε
[498]	χαίρουσι καὶ λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι	ἢ	οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε
[467]	οὖν οἱ ῥήτορες μέγα δύναιντο	ἢ	οἱ τύραννοι ἐν ταῖς πόλεσιν,
[511]	ἔχοντι, ὡς ὁ λόγος σημαίνει.	ἢ	οἴει δεῖν τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον,
[489]	τὸ βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον;	ἢ	οἴει με λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς
[461]	ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ νῦν λέγεις;	ἢ	~οἴει ὅτι Γοργίας ᾐσχύνθη σοι
[512]	ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν	ἢ	οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε τὰ σώματα
[516]	μὴν ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν	ἢ	οἵους παρέλαβεν, καὶ ταῦτ' εἰς
[525]	αὐτῷ· διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν	ἢ	οἷς ἐξῆν ἀλλὰ γάρ, ὦ
[495]	ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα.	ἢ	ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι
[496]	~πότερον οὖν ἔτι πλείω ἐρωτῶ,	ἢ	ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν
[527]	δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς,	ἢ	ὁποῖον ἄν τι ἡμῖν δοκῇ,
[515]	~ἐπὶ τὰ (τῆς πόλεως πράγματα	ἢ	ὅπως ὅτι βέλτιστοι οἱ πολῖται
[488]	ἄλλο λέγεις τὸ ~δίκαιον εἶναι,	ἢ	ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα
[515]	δήμῳ, χείρους ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι	ἢ	ὅτε ~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης)
[502]	ἂν οἱ ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο,	~ἢ	ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ
[479]	καὶ τὸ τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν.	ἢ	οὐ δοκεῖ καὶ σοὶ οὕτω;
[454]	πειθοῦς ἡ ῥητορική ἐστιν τέχνη;	ἢ	οὐ δοκεῖ σοι ~(δίκαιον εἶναι
[516]	ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας δι' ἀγριότητα.	ἢ	οὐ δοκεῖ σοι (κακὸς ~εἶναι
[447]	ἂν δήπου σοι ~ὅτι σκυτοτόμος·	ἢ	οὐ μανθάνεις ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν)
[494]	βίον τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι,	ἢ	οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις,
[515]	ὅτι βέλτιστοι οἱ πολῖται ὦμεν;	ἢ	οὐ ~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο
[502]	~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία ἂν εἴη·	ἢ	οὐ ῥητορεύειν δοκοῦσί σοι οἱ
[497]	τοὺς ~ἀνδρείους καὶ φρονίμους ἔλεγες·	ἢ	οὐ τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς; ~(Καλλίκλης)
[515]	πράττειν τὸν πολιτικὸν ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν	ἢ	οὔ; ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν· ἐγὼ ὑπὲρ
[460]	χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη ταῦτα	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[454]	καὶ ἧστινος καὶ περὶ ὅτι·	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[460]	ὁ τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός,	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[453]	πρᾶγμα, ~πότερον ὃ διδάσκει πείθει	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ δῆτα, ὦ
[450]	οὐ φῂς τὴν ῥητορικὴν εἶναι·	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ μὲν οὖν
[460]	ῥητορικός, οὐκ ἄν ποτε ἀδικήσας.	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[509]	λόγοις ἐγώ τε καὶ πῶλος	ἢ	οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν μηδένα ~βουλόμενον
[489]	ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα	ἢ	οὔ; καὶ ὅπως μὴ ~ἁλώσῃ
[496]	γὰρ οἶμαι διαφέρει. ἔστι ταῦτα	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[504]	δικαιοσύνη τε καὶ σωφροσύνη. φῂς	~ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[504]	συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο οὕτω.
[515]	τοὺς πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[516]	~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ παρέλαβε; δοκεῖ	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε, ἵνα
[514]	αὐτά. φῶμεν ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι	(ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[514]	παρὰ τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει ἂν	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[516]	ἄνθρωπος ἓν τῶν ~ζῴων ἐστὶν	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[504]	ἐγγίγνηται, κακία δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί
[505]	ἀφ' ὧν βελτίων ἔσται· φῂς	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω
[489]	ἐνταῦθα σὺ αὖ αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν,	ἢ	οὔ, οἱ πολλοὶ τὸ ἴσον
[476]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) δίκαια ποιῶν	ἢ	οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[462]	καὶ σὺ ἐπίστασθαι ἅπερ (Γοργίας)	ἢ	οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[467]	καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι·	ἢ	οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς
[468]	τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα, τοῦ ἀγαθοῦ·	ἢ	οὔ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[468]	σοι δοκῶ ~λέγειν, ὦ Πῶλε,	ἢ	οὔ; τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος)
[508]	ἐμοὶ ὀνειδίζεις, ἆρα ~καλῶς λέγεται	ἢ	οὔ, ὡς ἄρα ἐγὼ οὐχ
[493]	εἶναι τοὺς κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων,	ἢ	οὐδ' ἂν ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα
[450]	καὶ ἔργου ὡς ἔπος ~εἰπεῖν	ἢ	οὐδενὸς προσδέονται ἢ βραχέος πάνυ,
[475]	ἢ κακῷ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἔσται·	ἢ	οὐκ ἀνάγκη; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[514]	μὲν εἰ ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην	ἢ	οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν, καὶ
[504]	ἀρετὴ τοῦ ~σώματος. ἔστιν ταῦτα	ἢ	οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)
[511]	ἄνω καὶ κάτω, ὦ Σώκρατες·	ἢ	οὐκ ~οἶσθα ὅτι οὗτος ὁ
[498]	σὺ εἶναι κακοὺς τοὺς κακούς·	ἢ	οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[482]	παρῆσθα δὲ καὶ αὐτὸς λεγομένοις.	ἢ	οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ ~ἄρτι
[491]	φρονιμώτερος πλέον ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ;	ἢ	οὔτε ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ'
[490]	τῶν δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο τι	ἢ	οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν, βελτίων
[509]	αἰσχύνη τοῦ μή. ἆρα ἄλλως	ἢ	οὕτως ἔχει, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης)
[496]	ἅμα, ὅταν διψῶντα ~πίνειν λέγῃς;	ἢ	οὐχ ἅμα τοῦτο γίγνεται κατὰ
[505]	γὰρ ~οὕτω καὶ ζῆν μοχθηρῶς.	ἢ	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[496]	τό γε πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν.	ἢ	οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[517]	δημιουργόν του αὐτῶν (τούτων, σιτοποιὸν	ἢ	ὀψοποιὸν ἢ ~ὑφάντην ἢ σκυτοτόμον
[480]	αὑτοῦ ἢ γονέων ἢ ἑταίρων	ἢ	~παίδων ἢ πατρίδος ἀδικούσης οὐ
[481]	ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης)	ἢ	παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ,
[481]	(πότερόν σε θῶμεν νυνὶ ~σπουδάζοντα	ἢ	παίζοντα; εἰ μὲν γὰρ σπουδάζεις
[485]	δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου	ἢ	παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται καὶ
[515]	Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι,	ἢ	πᾶν τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου.
[524]	ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ τελευτήσαντος	ἢ	πάντα ἢ τὰ πολλὰ ἐπί
[452]	ἀγαθὸν ὂν ἢ παρὰ Γοργίᾳ	ἢ	παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν
[452]	φανῇ τι μεῖζον ἀγαθὸν ὂν	ἢ	παρὰ Γοργίᾳ ἢ παρ' ἄλλῳ
[525]	ἢ βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι	ἢ	παραδείγματι τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα
[516]	ἂν παραλαβὼν ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα	ἢ	παρέλαβε; δοκεῖ ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[480]	γονέων ἢ ἑταίρων ἢ ~παίδων	ἢ	πατρίδος ἀδικούσης οὐ χρήσιμος οὐδὲν
[453]	ἐπὶ πλέον τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι	ἢ	πειθὼ τοῖς ἀκούουσιν ἐν τῇ
[477]	ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς	ἢ	πενίαν; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ πενίαν.
[455]	~πόλει σύλλογος ἢ περὶ ναυπηγῶν	ἢ	περὶ ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους,
[455]	αἱρέσεως ᾖ τῇ ~πόλει σύλλογος	ἢ	περὶ ναυπηγῶν ἢ περὶ ἄλλου
[476]	διδόναι πότερον πάσχειν τί ἐστιν	ἢ	ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες,
[520]	ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ	ἢ	πόλιν, αἰσχρὸν νενόμισται μὴ φάναι
[507]	τις τῶν οἰκείων, ἢ ἰδιώτης	ἢ	πόλις, ἐπιθετέον δίκην καὶ κολαστέον,
[484]	οὖν ἔλθωσιν εἴς τινα ἰδίαν	ἢ	πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ
[514]	ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε ἢ ~μηδὲν	ἢ	πολλὰ καὶ μηδενὸς ἄξια, οὕτω
[510]	οὖν καὶ τὸ μὴ ἀδικεῖν;	ἢ	πολλοῦ δεῖ, εἴπερ ὅμοιος ἔσται
[504]	πολλὰ διδόναι καὶ τὰ ἥδιστα	ἢ	ποτὰ ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ
[518]	χρηστὸν καὶ πονηρὸν τῶν ~σιτίων	ἢ	ποτῶν ἐστιν εἰς ἀρετὴν (σώματος,
[455]	συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ δὲ οὔ·	ἢ	πῶς λέγεις, ὦ ~Γοργία, τὰ
[480]	τὴν ψυχὴν ~ποιήσει καὶ ἀνίατον·	ἢ	πῶς λέγομεν, ὦ Πῶλε, εἴπερ
[492]	τε καὶ λόγον καὶ ψόγον;	ἢ	πῶς οὐκ ἂν ἄθλιοι γεγονότες
[459]	προειδῇ περὶ τούτων τὴν ~ἀλήθειαν;	ἢ	πῶς τὰ τοιαῦτα ἔχει, ὦ
[517]	ὀψοποιὸν ἢ ~ὑφάντην ἢ σκυτοτόμον	ἢ	σκυτοδεψόν, οὐδὲν θαυμαστόν ἐστιν ὄντα
[517]	σιτοποιὸν ἢ ὀψοποιὸν ἢ ~ὑφάντην	ἢ	σκυτοτόμον ἢ σκυτοδεψόν, οὐδὲν θαυμαστόν
[509]	οὓς σὺ εἰ μὴ λύσεις	ἢ	σοῦ τις νεανικώτερος, ~οὐχ οἷόν
[489]	βελτίους σοῦ, ὅτι ~ἰσχυρότεροί εἰσιν	ἢ	σύ. ἀλλὰ πάλιν ἐξ ἀρχῆς
[500]	αὐτὸ δέ μοι τοῦτο πρῶτον	ἢ	(σύμφαθι ἢ μή σύμφῃς; ~(Καλλίκλης)
[497]	εἴη τὰ ~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς	ἢ	τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς; ἐὰν
[524]	ταῦτα ~καὶ τελευτήσαντος ἢ πάντα	ἢ	τὰ πολλὰ ἐπί τινα χρόνον.
[468]	τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν πράττωσιν,	ἢ	~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ
[480]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα λυτέον	ἢ	τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί,
[504]	ψυχή; ἀταξίας τυχοῦσα ἔσται χρηστή,	ἢ	τάξεώς τε καὶ κόσμου τινός;
[455]	αὖ ὅταν στρατηγῶν αἱρέσεως ~πέρι	ἢ	τάξεώς τινος πρὸς πολεμίους ἢ
[494]	νύκτα καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά,	ἢ	τὰς ~ἐσχάτας λυποῖτο λύπας· ἆρα
[476]	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα τύπτει	ἢ	ταχὺ ὁ (τύπτων, οὕτω καὶ
[514]	~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά,	ἢ	τειχῶν ἢ νεωρίων ἢ ἱερῶν
[456]	οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ φάρμακον πιεῖν	ἢ	τεμεῖν ἢ καῦσαι παρασχεῖν τῷ
[485]	μετὰ μειρακίων ἐν γωνίᾳ τριῶν	ἢ	(τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ καὶ
[500]	ἡδέων ἐστὶν καὶ ὁποῖα ~κακά,	ἢ	τεχνικοῦ δεῖ εἰς ἕκαστον; ~(Καλλίκλης)
[456]	ἐγὼ ἔπεισα, οὐκ ἄλλῃ τέχνῃ	ἢ	τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ καὶ
[452]	~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι	ἢ	τὴν σήν, φαῖμεν ἂν ἡμεῖς.
[510]	τῇ ~πόλει ἢ καὶ τυραννεῖν,	ἢ	τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον εἶναι.
[459]	κακόν ἐστιν ἢ τί καλὸν	ἢ	~τί αἰσχρὸν ἢ δίκαιον ἢ
[459]	μὲν οὐκ εἰδώς, τί ἀγαθὸν	ἢ	τί κακόν ἐστιν ἢ τί
[459]	ἀγαθὸν ἢ τί κακόν ἐστιν	ἢ	τί καλὸν ἢ ~τί αἰσχρὸν
[506]	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον,	ἢ	τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος;
[474]	δή; αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν	ἢ	τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ
[527]	εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον	ἢ	τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς μᾶλλον
[474]	~Πῶλε, κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν	ἢ	τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι
[481]	τι, τοῖς δὲ ἄλλο τι	~(ἢ)	τὸ αὐτό, ἀλλά τις ἡμῶν
[489]	τι λέγειν τὸ κρείττους εἶναι	ἢ	τὸ βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι
[459]	δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα;	ἢ	τὸ παράπαν ~οὐχ οἷός τε
[512]	γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ	~ἢ	τὸ σῴζειν τε καὶ σῴζεσθαι.
[492]	~νέμοντες τοῖς φίλοις τοῖς αὑτῶν	ἢ	τοῖς ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα ἄρχοντες
[494]	τὸν τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι	ἢ	τὸν τοῦ κοσμίου; πείθω τί
[455]	τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο ~τι	ἢ	τότε ὁ ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει;
[504]	ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ' ὅτι ~πλέον	ἢ	τοὐναντίον κατά γε τὸν δίκαιον
[522]	νεωτέρους φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα,	ἢ	τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς
[491]	ἕκαστον λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα·	ἢ	τοῦτο μὲν οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν
[500]	καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχων ἄνθρωπος,	ἢ	τοῦτο, ὅντινα χρὴ ~τρόπον ζῆν,
[527]	δεῖ ἄλλον τινὰ βίον ζῆν	ἢ	τοῦτον, ὅσπερ καὶ ἐκεῖσε φαίνεται
[494]	δεινὸς καὶ αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος;	ἢ	τούτους τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας εἶναι,
[524]	μέγα ἦν τὸ σῶμα φύσει	ἢ	τροφῇ ἢ ἀμφότερα ζῶντος, τούτου
[492]	φύσει ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι ἀρχήν τινα	ἢ	τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν, τί ἂν>
[520]	ὡς πονηρόν ἐστιν εἰς σφᾶς,	ἢ	τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα
[475]	δυοῖν καλοῖν θάτερον κάλλιον ᾖ,	ἢ	τῷ ἑτέρῳ τούτοιν ἢ ἀμφοτέροις
[490]	ἑκτέον αὐτῷ, ὅτι βελτίων ἐστίν,	ἢ	τῷ μὲν ~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον
[520]	λαμβάνοντα ~ἀργύριον, οἷον οἰκοδομίας πέρι	ἢ	τῶν ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν.
[456]	ἢ ἄλλον τινὰ τῶν οἰκείων	ἢ	τῶν φίλων, οὐ τούτου ἕνεκα
[514]	τι πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ	ἢ	τῶν ~φίλων τινὶ ἢ ἡμέτερον
[523]	μὲν οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος	ἢ	ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς ὑεῖς ἐμαυτοῦ,
[524]	πληγῶν οὐλὰς ἐν τῷ σώματι	ἢ	ὑπὸ μαστίγων ἢ ~ἄλλων τραυμάτων
[460]	τὰ ἄδικα ἤτοι πρότερόν γε	ἢ	ὕστερον μαθόντα παρὰ σοῦ. ~(Γοργίας)
[517]	αὐτῶν (τούτων, σιτοποιὸν ἢ ὀψοποιὸν	ἢ	~ὑφάντην ἢ σκυτοτόμον ἢ σκυτοδεψόν,
[475]	ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου, καὶ	ἢ	(φάθι ἢ μὴ ἃ ἐρωτῶ.
[456]	τινα τῶν ~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα	ἢ	φάρμακον πιεῖν ἢ τεμεῖν ἢ
[501]	σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον αὐταῖς ἄλλο	ἢ	χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε βέλτιον εἴτε
[503]	~εἰ δέ γε βελτίους ἔσονται	ἢ	χείρους (διὰ ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν;
[501]	γίγνοιτο, ἥτις δὲ ἢ βελτίων	ἢ	χείρων τῶν ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι
[514]	ἡ διάνοια ᾖ τῶν μελλόντων	ἢ	χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν
[455]	ἢ τάξεώς τινος πρὸς πολεμίους	ἢ	χωρίων (καταλήψεως συμβουλὴ ᾖ, ~ἀλλ'
[521]	ὡς βέλτιστοι ἔσονται, ὡς ἰατρόν,	ἢ	ὡς ~διακονήσοντα καὶ πρὸς χάριν
[509]	~οὐχ οἷόν τε ἄλλως λέγοντα	ἢ	ὡς ἐγὼ νῦν λέγω καλῶς
[510]	τῆς παρασκευῆς τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι	ἢ	ὡς ὀλίγιστα; ~σκέψαι εἰ σοὶ
[475]	~ὑπερβάλλον κάλλιόν ἐστιν, ἤτοι ἡδονῇ	ἢ	ὠφελίᾳ ἢ ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ
[478]	αὖ ἤτοι ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ	ἢ	ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν
[474]	τούτων ~ἐστίν, τὰ καλά, τοῦ	ἢ	ὠφέλιμα εἶναι ἢ ἡδέα ἢ
[477]	καλά, ἀγαθά; ἢ γὰρ ἡδέα	ἢ	ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ
[455]	πολεμίους ἢ χωρίων (καταλήψεως συμβουλὴ	ᾖ,	~ἀλλ' οἱ στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν,
[465]	~τέχνην οὐ καλῶ ὃ ἂν	ᾖ	ἄλογον πρᾶγμα· τούτων δὲ πέρι
[485]	τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ εὐφυὴς	ᾖ,	ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι τὰ μέσα
[505]	τρόπος; ἕως μὲν ἂν πονηρὰ	ᾖ,	ἀνόητός τε ~οὖσα καὶ ἀκόλαστος
[499]	τῷ ἐσθίειν ~καὶ πίνειν ἡδονάς,	ἦ	ἄρα τούτων αἱ μὲν ὑγίειαν
[468]	οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ κακά.	ἦ	γάρ; ἀληθῆ σοι δοκῶ ~λέγειν,
[451]	πάντα ~διαπραττομένων τε καὶ κυρουμένων·	ἦ	γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[460]	τοὺς τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου·	ἦ	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ
[459]	~(Σωκράτης) οὐκ ἰατρός γε ὤν·	ἦ	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ
[449]	~περὶ τὴν τῶν ἱματίων ἐργασίαν·	ἦ	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[450]	ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν ἡμῖν τέχναι.	ἦ	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν
[494]	ὦ Σώκρατες, τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης)	~ἦ	γὰρ ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα, ὦ
[513]	ἄλλο ἢ κολακεία ~τυγχάνει οὖσα·	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ βούλει,
[499]	μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ κακαί·	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ'
[520]	μή τις αὐτῷ ἀργύριον διδῷ.	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον
[499]	τὸν φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν.	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν
[520]	ἀδικοῦσιν ~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ·	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[496]	γὰρ (οἶμαι καὶ ἄλογον γίγνεται·	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[510]	καὶ ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι δίκην.	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[468]	δήπου ποιεῖ ἃ δοκεῖ αὐτῷ·	ἦ	γάρ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[478]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν γε.	ἦ	γάρ; ~(Πῶλος) (ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου
[469]	τυγχάνει ὂν τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος)	ἦ	γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ τὸ
[523]	ζῶντες γὰρ κρίνονται. ~Πολλοὶ οὖν,	ἦ	δ' ὅς, ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες
[490]	φρονιμώτερος περὶ ταῦτα, ἰατρὸς ὤν,	ᾖ	δέ, ~οἷον εἰκός, τῶν μὲν
[523]	κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις	ᾖ.	~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς
[490]	νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν	ᾖ	ἐν κοινῷ πολλὰ σιτία καὶ
[485]	~αντιοπε (ὅπου δ' ἂν φαῦλος	ᾖ,	ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ τοῦτο,
[523]	~πλούτους, καί, ἐπειδὰν ἡ κρίσις	ᾖ,	ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες
[512]	τὸ γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν	ᾖ	~ἢ τὸ σῴζειν τε καὶ
[475]	ἄρα δυοῖν καλοῖν θάτερον κάλλιον	ᾖ,	ἢ τῷ ἑτέρῳ τούτοιν ἢ
[481]	ὁ ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον	ᾖ>	ἡρπακὼς πολύ, μὴ ἀποδιδῷ τοῦτο
[475]	δυοῖν αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον αἴσχιον	ᾖ,	ἤτοι λύπῃ ἢ κακῷ ~ὑπερβάλλον
[495]	δήπου, ὦ σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης)	ἦ	καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης)
[526]	βοηθῆσαι, ὅταν ἡ δίκη σοι	ᾖ	καὶ ἡ κρίσις ἣν νυνδὴ
[511]	~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ βέλτιστε;	ἦ	καὶ ἡ τοῦ νεῖν ἐπιστήμη
[502]	ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν	ᾖ	καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ, ὅπως
[484]	ἐὰν γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς	ᾖ	καὶ πόρρω τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ,
[496]	βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἦ	καὶ τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν
[447]	~πρὸς ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης)	~ἦ	καλῶς λέγεις. ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ
[488]	γάρ τοι τότε οἷός ~τ'	ἦ	μαθεῖν σου τί ποτε λέγοις.
[459]	ἐάν τι ἡμῖν πρὸς λόγου	ᾖ·	νῦν δὲ τόδε πρότερον σκεψώμεθα,
[495]	~ἵνα δή μοι μὴ ἀνομολογούμενος	ᾖ	ὁ λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω
[525]	ἄλλον ~ὅστις ἂν τοιοῦτος τύραννος	ᾖ·	οἶμαι δὲ καὶ τοὺς πολλοὺς
[472]	ὧν ἂν (ἡμῖν ὁ λόγος	ᾖ·	οἶμαι δὲ οὐδὲ σοί, ἐὰν
[481]	ἐάντε αὖ θανάτου ἄξια ἠδικηκὼς	~ᾖ,	ὅπως μὴ ἀποθανεῖται, μάλιστα μὲν
[490]	ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἦ	οὖν τούτων τῶν σιτίων πλέον
[466]	~οὐκ ἄρτι οὕτω πως ἔλεγες·	ἦ	οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες οὓς
[450]	~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ ἂν	ᾖ	περὶ λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ
[524]	ἵνα ὡς δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις	ᾖ	περὶ τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις.
[448]	καινὸν οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν)	ἦ	που ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ, ὦ
[469]	τὸν δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος)	~ἦ	που ὅ γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως
[502]	δὲ ὁ πατὴρ αὐτοῦ Μέλης;	ἦ	πρὸς τὸ βέλτιστον βλέπων ἐδόκει
[474]	πρὸς ὃ ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον	ᾖ,	πρὸς τοῦτο, ἢ κατὰ ἡδονήν
[452]	πρὸς αὐτόν· τί δὲ δή;	ἦ	σὺ τούτου δημιουργός; φαίη ἄν.
[468]	οὕτως, ἀλλ' ἐὰν μὲν ὠφέλιμα	ᾖ	ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ
[455]	λέγω. ὅταν περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως	ᾖ	τῇ ~πόλει σύλλογος ἢ περὶ
[491]	δέ; αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε, τί;	ἦ	τι ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης)
[495]	μακάριε, ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο	ᾖ	τὸ ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν·
[462]	λέγεις ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον	ᾖ	τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ
[447]	Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἦ,	τὸ λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν
[452]	ὅτι ἰατρός. τί οὖν λέγεις;	ἦ	τὸ τῆς σῆς τέχνης ~ἔργον
[474]	ὃν ἄν μοι ὁ λόγος	ᾖ,	τοὺς δὲ ~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν,
[459]	ὁ ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος	ᾖ.	τοῦτο συμβαίνει ἢ ἄλλο τι;
[480]	μέν γε πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς	(ᾖ,	τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν δὲ δεσμοῦ,
[514]	μὴ καλὴ κἀγαθὴ ἡ διάνοια	ᾖ	τῶν μελλόντων ἢ χρήματα πολλὰ
[490]	δ' ἀσθενεῖς, εἷς δὲ ἡμῶν	ᾖ	φρονιμώτερος περὶ ταῦτα, ἰατρὸς ὤν,
[456]	~καὶ ὅταν γέ τις αἵρεσις	ᾖ	ὧν νυνδὴ σὺ ἔλεγες, ὦ
[477]	τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἡ	ἀδικία ἄρα καὶ ἡ ἀκολασία
[477]	τούτων τῶν πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ	ἡ	ἀδικία καὶ συλλήβδην ἡ τῆς
[479]	~ἆρ' οὖν συμβαίνει μέγιστον κακὸν	ἡ	ἀδικία καὶ τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος)
[509]	καὶ μέγιστον τῶν κακῶν ~ἐστιν	ἡ	ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι καὶ ἔτι
[513]	τὰς Θετταλίδας· σὺν τοῖς φιλτάτοις	ἡ	αἵρεσις ἡμῖν ἔσται ταύτης ~τῆς
[477]	~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία ἄρα καὶ	ἡ	ἀκολασία καὶ ἡ ἄλλη ψυχῆς
[505]	τῇ ψυχῇ ἄμεινόν ἐστιν ἢ	ἡ	ἀκολασία, ὥσπερ σὺ νυνδὴ ᾤου.
[504]	ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ ~ἀπαλλάττηται, καὶ	ἡ	ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία δὲ
[504]	αὐτῷ ἡ ὑγίεια γίγνεται καὶ	ἡ	ἄλλη ἀρετὴ τοῦ ~σώματος. ἔστιν
[477]	ἄρα καὶ ἡ ἀκολασία καὶ	ἡ	ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον τῶν
[507]	(γε κοσμία σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη.	~ἡ	ἄρα σώφρων ψυχὴ ἀγαθή. ἐγὼ
[506]	ἆρα τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον ἐστὶν	ἡ	ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην ἂν ἔγωγε.
[453]	~πειθοῦς ἄρα δημιουργός ἐστιν καὶ	ἡ	ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[451]	ὅτι τὰ μὲν ἄλλα ~καθάπερ	ἡ	ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ ἔχει περὶ
[450]	προσδέονται ἢ βραχέος πάνυ, οἷον	ἡ	ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ
[453]	αὐτῶν τεχνῶν λέγωμεν ὧνπερ νυνδή·	ἡ	ἀριθμητικὴ οὐ διδάσκει ~ἡμᾶς ὅσα
[451]	~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες, τίς (ἐστιν	ἡ	ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ' ἂν αὐτῷ,
[471]	ὑόν, παῖδα ὡς ἑπτέτη, οὗ	ἡ	~ἀρχὴ ἐγίγνετο κατὰ τὸ δίκαιον,
[507]	κακή ~ἐστιν· ἦν δὲ αὕτη	ἡ	ἄφρων τε καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ
[508]	λέληθέν σε ὅτι ἡ ἰσότης	ἡ	γεωμετρικὴ καὶ ἐν ~θεοῖς καὶ
[448]	ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ ποία τις	ἡ	Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ τίς, καὶ
[450]	~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	ἡ	γυμναστικὴ περὶ λόγους ἐστὶν τοὺς
[524]	ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους,	ἡ	δ' εἰς Τάρταρον. καὶ τοὺς
[501]	τούτων ἑκάστου δοῦναι, ἡ ~ἰατρική·	ἡ	δ' ἑτέρα τῆς ἡδονῆς, πρὸς
[501]	δοκεῖ τέχνη εἶναι ἀλλ' ~ἐμπειρία,	~(ἡ	δ' ἰατρική, λέγων ὅτι ἡ
[513]	εἰ βούλει, σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης)	~ἡ	δέ γε ἑτέρα, ὅπως ὡς
[507]	κοσμία; ~πῶς γὰρ οὐ μέλλει;	~ἡ	δέ (γε κοσμία σώφρων; ~πολλὴ
[483]	~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν·	ἡ	δέ γε οἶμαι φύσις αὐτὴ
[467]	τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται,	ἡ	δὲ δύναμίς ἐστιν, ὡς σὺ
[482]	οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ λόγων,	ἡ	δὲ φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν αὐτῶν,
[450]	τῷ ~ῥήματι οὕτως εἶπες, ὅτι	ἡ	διὰ λόγου τὸ κῦρος ἔχουσα
[514]	(προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ καλὴ κἀγαθὴ	ἡ	διάνοια ᾖ τῶν μελλόντων ἢ
[464]	τε ἰατρικὴ τῇ γυμναστικῇ καὶ	ἡ	δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως δὲ
[478]	ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας	ἡ