Pages
[453]	τοῦ λόγου, ἵνα οὕτω προί̈	ῃ	ὡς μάλιστ' ἂν ἡμῖν καταφανὲς
[481]	τὰ ἐναντία πράττομεν, ὡς ἔοικεν,	ἢ	ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Καλλίκλεις,
[472]	κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν ἢ γιγνώσκειν	ἢ	ἀγνοεῖν ὅστις τε εὐδαίμων ἐστὶν
[469]	ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι	ἢ	ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα τυραννεῖν
[469]	ἄρα βούλοιο ἂν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον	ἢ	ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) ~βουλοίμην μὲν ἂν
[474]	σὺ δέξαι' ἂν μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι	ἢ	ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης) καὶ σύ γ'
[469]	εἰ δ' ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν	ἢ	ἀδικεῖσθαι, ~ἑλοίμην ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι
[475]	ἀνθρώπων ~δέξαιτ' ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν	ἢ	ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ τυγχάνει ὄν.
[459]	ἢ ~τί αἰσχρὸν ἢ δίκαιον	ἢ	ἄδικον, πειθὼ δὲ περὶ αὐτῶν
[468]	ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις	ἢ	ἀδίκως; ~(Πῶλος) ~ὁπότερ' ἂν ποιῇ,
[470]	~εὐδαίμων οὖν σοι δοκεῖ εἶναι	ἢ	ἄθλιος; ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶδα, ὦ
[514]	καὶ τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα καλὸν	ἢ	αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ εἰ μὲν
[463]	εἴδωλον. ~(Πῶλος) ~τί οὖν; καλὸν	ἢ	αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης)
[476]	γε ἢ βαθὺ τὸ τμῆμα	ἢ	ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται τὸ
[476]	~καὶ εἰ σφόδρα γε κάει	ἢ	ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι τὸ καόμενον
[468]	τὰ τοιαῦτα; οὐ ταῦτα ~λέγεις;	ἢ	ἄλλ' ἄττα καλεῖς τὰ μήτε
[504]	καὶ τὰ ἥδιστα ἢ ποτὰ	ἢ	ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ μὴ ὀνήσει
[483]	ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας;	ἢ	(ἄλλα μυρία ἄν τις ἔχοι
[472]	βούλῃ, ἡ ~Περικλέους ὅλη οἰκία	ἢ	ἄλλη συγγένεια ἥντινα ἂν βούλῃ
[514]	πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν τινων	ἢ	ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως
[499]	ἐν τῷ σώματι, ἢ ἰσχὺν	ἢ	~ἄλλην τινὰ ἀρετὴν τοῦ σώματος,
[454]	πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις ~καὶ πίστις,	ἢ	ἄλλο τι; ~(Γοργίας) οἴομαι μὲν
[459]	~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ. τοῦτο συμβαίνει	ἢ	ἄλλο τι; ~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά
[458]	~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι κακοῦ τοῦ μεγίστου	ἢ	ἄλλον ἀπαλλάξαι. οὐδὲν γὰρ οἶμαι
[456]	πατέρα τύπτῃ καὶ ~τὴν μητέρα	ἢ	ἄλλον τινὰ τῶν οἰκείων ἢ
[456]	αὑτὸν ἑλέσθαι ὁ ῥητορικὸς μᾶλλον	ἢ	ἄλλος ὁστισοῦν· οὐ ~γὰρ ἔστιν
[456]	ἂν πιθανώτερον εἴποι ὁ ῥητορικὸς	ἢ	ἄλλος ὁστισοῦν τῶν ~δημιουργῶν ἐν
[507]	ἐὰν δὲ δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς	ἢ	ἄλλος τις τῶν οἰκείων, ἢ
[480]	δέ γε ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς	ἢ	ἄλλος τις ὧν ἂν κήδηται,
[524]	πολλάκις τοῦ μεγάλου βασιλέως ἐπιλαβόμενος	ἢ	ἄλλου ὁτουοῦν ~βασιλέως ἢ δυνάστου
[486]	γὰρ εἴ τις σοῦ λαβόμενος	ἢ	~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοιούτων εἰς
[526]	καὶ μετ' ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου	ἢ	ἄλλου τινός, ~μάλιστα μέν, ἔγωγέ
[515]	οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι ἐν ἡμῖν.	ἢ	ἄλλου του ἄρα ἐπιμελήσῃ ἡμῖν
[489]	κρείττους πότερον τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις	ἢ	ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ
[524]	τῷ σώματι ἢ ὑπὸ μαστίγων	ἢ	~ἄλλων τραυμάτων ζῶν, καὶ τεθνεῶτος
[477]	λύπην μεγίστην παρέχον ἢ βλάβην	ἢ	ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ τῶν
[478]	ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ ἢ ὠφελίαν	ἢ	ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν ~ἐστιν; ~(Πῶλος)
[524]	τὸ σῶμα φύσει ἢ τροφῇ	ἢ	ἀμφότερα ζῶντος, τούτου καὶ ~ἐπειδὰν
[477]	αἴσχιστον τούτων ἐστὶν ἢ ~βλάβῃ	ἢ	ἀμφότερα; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[474]	ἢ ὠφέλιμα εἶναι ἢ ἡδέα	ἢ	ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.
[475]	αἴσχιον ἂν εἴη ἢ κακῷ	ἢ	ἀμφοτέροις; οὐ καὶ τοῦτο ἀνάγκη;
[475]	ἐστιν, ἤτοι ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ	ἢ	ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[475]	ᾖ, ἢ τῷ ἑτέρῳ τούτοιν	ἢ	ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν ἐστιν, ἤτοι
[459]	οὐκ εἰδόσιν (μᾶλλον τοῦ εἰδότος;	ἢ	ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον
[496]	τὸ πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ	ἢ	ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ
[477]	~(Πῶλος) ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἢ	ἀνιαρότατόν ἐστι καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον
[501]	περὶ τούτων τὴν αὐτὴν δόξαν	ἢ	ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ
[505]	λόγον, ἢ λέγων κατὰ σαυτὸν	ἢ	~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι
[462]	τούτων ὁπότερον βούλει ποίει, ἐρώτα	ἢ	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα.
[468]	οὐδὲ ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς τινὰ	ἢ	ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν αὐτῷ ἢ
[471]	ἄλλος ὁστισοῦν Μακεδόνων ~γενέσθαι μᾶλλον	ἢ	Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ κατ' ἀρχὰς
[514]	μελλόντων ἢ χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν	ἢ	ἀρχήν τινων ἢ ἄλλην δύναμιν
[491]	ἑταῖρε, τί; ἦ τι ἄρχοντας	ἢ	ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)
[515]	τε κἀγαθὸς γέγονεν, ἢ ξένος	ἢ	ἀστός, ἢ δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος;
[510]	ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ ἥδε·	ἢ	αὐτὸν ἄρχειν δεῖν ἐν τῇ
[507]	τοῦ κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ δεηθῇ	ἢ	~αὐτὸς ἢ ἄλλος τις τῶν
[480]	~(Σωκράτης) ~ἐὰν δέ γε ἀδικήσῃ	ἢ	αὐτὸς ἢ ἄλλος τις ὧν
[492]	ὑπῆρξεν ἢ βασιλέων ~ὑέσιν εἶναι	ἢ	αὐτοὺς τῇ φύσει ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι
[505]	~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ' ἄττα ποιεῖν	ἢ	ἀφ' ὧν βελτίων ἔσται· φῂς
[468]	τινὰ ἢ ἐκβάλλει ἐκ πόλεως	ἢ	~ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε τύραννος ὢν
[468]	ἢ ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν αὐτῷ	ἢ	~ἀφελόμενον χρήματα ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης)
[476]	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ μέγα γε	ἢ	βαθὺ τὸ τμῆμα ἢ ἀλγεινόν,
[492]	ἐπεὶ ὅσοις ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν	ἢ	βασιλέων ~ὑέσιν εἶναι ἢ αὐτοὺς
[525]	ὄντι, ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς τιμωρουμένῳ,	ἢ	βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι ἢ
[501]	~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο, ἥτις δὲ	ἢ	βελτίων ἢ χείρων τῶν ἡδονῶν,
[477]	ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων ἐστὶν	ἢ	~βλάβῃ ἢ ἀμφότερα; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.
[477]	αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον	ἢ	βλάβην ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν
[479]	τὰ συμβαίνοντα ἐκ τοῦ λόγου;	ἢ	βούλει ~συλλογισώμεθα αὐτά; ~(Πῶλος) εἰ
[509]	τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν	ἢ	βούλησιν; ὧδε ~δὲ λέγω· πότερον
[450]	ἔπος ~εἰπεῖν ἢ οὐδενὸς προσδέονται	ἢ	βραχέος πάνυ, οἷον ἡ ἀριθμητικὴ
[477]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ καλά, ἀγαθά;	ἢ	γὰρ ἡδέα ἢ ὠφέλιμα. ~(Πῶλος)
[472]	τὸ ~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν	ἢ	γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν ὅστις τε
[480]	ὑπὲρ τῆς ἀδικίας τῆς αὑτοῦ	ἢ	γονέων ἢ ἑταίρων ἢ ~παίδων
[517]	ἢ κάπηλον ὄντα ἢ ~ἔμπορον	ἢ	δημιουργόν του αὐτῶν (τούτων, σιτοποιὸν
[522]	λέγοντα πικροὺς λόγους ἢ ἰδίᾳ	ἢ	δημοσίᾳ, οὔτε τὸ ἀληθὲς ἕξω
[468]	ἔδοξεν αὐτῷ ἢ ~ἀφελόμενον χρήματα	ἢ	δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως λέγεις ἢ
[474]	ἡδονήν τινα ἢ διὰ ~ὠφελίαν	ἢ	δι' ἀμφότερα καλὰ προσαγορεύεις; ~(Πῶλος)
[474]	οὕτω καὶ σχήματα καὶ χρώματα	ἢ	διὰ ἡδονήν τινα ἢ διὰ
[474]	χρώματα ἢ διὰ ἡδονήν τινα	ἢ	διὰ ~ὠφελίαν ἢ δι' ἀμφότερα
[448]	τὴν καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν	ἢ	διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος) τί δή, ὦ
[524]	~κατεαγότα εἴ του ἦν μέλη	ἢ	διεστραμμένα ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ
[459]	τί καλὸν ἢ ~τί αἰσχρὸν	ἢ	δίκαιον ἢ ἄδικον, πειθὼ δὲ
[505]	οἷον πεινῶντα φαγεῖν ὅσον βούλεται	ἢ	~διψῶντα πιεῖν, ὑγιαίνοντα μὲν ἐῶσιν
[516]	οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ οὐδενί·	ἢ	δοκεῖ σοι; ~(Καλλίκλης) οὐκ ἔμοιγε.
[469]	τὸ ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτῷ·	ἢ	δοκεῖ σοι; ~(Πῶλος) οὐ δῆτα
[514]	ἄλλος διὰ Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου,	ἢ	δοῦλος ἢ ἐλεύθερος; ~κἂν ἐγὼ
[515]	γέγονεν, ἢ ξένος ἢ ἀστός,	ἢ	δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε μοι,
[492]	ἐκπορίσασθαι ἀρχήν τινα ἢ τυραννίδα	ἢ	~δυναστείαν, τί ἂν> τῇ ἀληθείᾳ
[524]	ἐπιλαβόμενος ἢ ἄλλου ὁτουοῦν ~βασιλέως	ἢ	δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς ὂν
[524]	ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο	ἢ	δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς ψυχῆς
[473]	ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται	ἢ	ἐὰν διαφυγὼν τύραννος καταστῇ καὶ
[509]	μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται,	ἢ	ἐὰν δύναμιν ~παρασκευάσηται τοῦ μὴ
[520]	μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ,	ἢ	ἐγγύς τι καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ
[527]	χασμήσῃ καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον	ἢ	ἐγὼ ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ, καί
[452]	ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ τέχνης	ἢ	ἐγὼ τῆς ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν
[522]	κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν;	ἢ	εἰ εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι
[508]	εὐδαίμονες, κακίας δὲ ~οἱ ἄθλιοι,	ἢ	εἰ οὗτος ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον
[482]	μὴ διδόναι ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν·	ἢ	εἰ τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ
[503]	σὺ ταύτην εἶδες τὴν ~ῥητορικήν·	ἢ	εἴ τινα ἔχεις τῶν ῥητόρων
[495]	τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν,	ἢ	εἶναί τι τῶν ἡδέων ὃ
[518]	ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ γεγόνασιν	ἢ	εἰσὶν σωμάτων ~θεραπευταί, ἔλεγές μοι
[511]	ἐπράξατο, ἐὰν δὲ ἐξ Αἰγύπτου	ἢ	ἐκ ~τοῦ Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ,
[468]	ὁμολογοῦμεν, εἴ τις ἀποκτείνει τινὰ	ἢ	ἐκβάλλει ἐκ πόλεως ἢ ~ἀφαιρεῖται
[467]	βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε,	ἢ	ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα πράττουσιν τοῦθ'
[467]	πίνειν τὸ φάρμακον καὶ ἀλγεῖν,	ἢ	ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα
[502]	βέλτιστον βλέπων ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν;	ἢ	~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ πρὸς τὸ
[494]	ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα, ὦ γενναῖε,	ἢ	ἐκεῖνος ὃς ἂν φῇ ἀνέδην
[458]	λέγοι, οὐκ ἀηδέστερον μεντἂν ἐλεγχθέντων	ἢ	~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν
[514]	Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου, ἢ δοῦλος	ἢ	ἐλεύθερος; ~κἂν ἐγὼ οἶμαι περὶ
[515]	ξένος ἢ ἀστός, ἢ δοῦλος	ἢ	~ἐλεύθερος; λέγε μοι, (ἐάν τίς
[466]	λέγεις καὶ γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ,	ἢ	ἐμὲ ἐρωτᾷς. ~(Πῶλος) ἀλλ' ἔγωγε
[508]	καὶ κάκιον καὶ αἴσχιον εἶναι	ἢ	ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν
[517]	ποριστικὸν εἶναι ἢ κάπηλον ὄντα	ἢ	~ἔμπορον ἢ δημιουργόν του αὐτῶν
[456]	δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ	ἢ	ἐν ἄλλῳ τινὶ συλλόγῳ ὁπότερον
[464]	διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε καὶ ἰατρόν,	ἢ	ἐν ἀνδράσιν οὕτως ~ἀνοήτοις ὥσπερ
[482]	μοι ἀλλ' ἐναντία λέγειν μᾶλλον	ἢ	ἕνα ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον
[454]	πιστεύειν γίγνεται ἄνευ τοῦ εἰδέναι	ἢ	ἐξ ἧς ~τὸ εἰδέναι; ~(Γοργίας)
[508]	ἀσκεῖν· ~γεωμετρίας γὰρ ἀμελεῖς. εἶεν·	ἢ	ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος ὁ λόγος
[500]	τρόπον ὃν ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε,	ἢ	(ἐπὶ) τόνδε τὸν βίον τὸν
[488]	ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον ταὐτὸν ὄν,	ἢ	ἔστι βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω
[480]	ἀδικίας τῆς αὑτοῦ ἢ γονέων	ἢ	ἑταίρων ἢ ~παίδων ἢ πατρίδος
[488]	μοι αὐτὸ σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν	ἢ	ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον καὶ
[495]	δέ; ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν	ἢ	ἕτερον; ~(Καλλίκλης) ἕτερον δήπου, ὦ
[494]	εἰ τὴν κεφαλὴν μόνον κνησιῷ	ἢ	ἔτι τί σε ἐρωτῶ; ὅρα,
[453]	τὸ κεφάλαιον εἰς τοῦτο τελευτᾷ·	ἢ	ἔχεις τι ~λέγειν ἐπὶ πλέον
[453]	~εἰ δέ γε μηδεὶς ἄλλος	ἢ	Ζεῦξις ἔγραφε, καλῶς ἄν σοι
[483]	τινὸς ᾧ ~κρεῖττόν ἐστιν τεθνάναι	ἢ	ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος καὶ προπηλακιζόμενος
[505]	ἄρα τῇ ψυχῇ ἄμεινόν ἐστιν	ἢ	ἡ ἀκολασία, ὥσπερ σὺ νυνδὴ
[501]	οὐ τοιαύτη τίς σοι ~καταφαίνεται;	ἢ	ἡγῇ τι φροντίζειν Κινησίαν τὸν
[474]	καλά, τοῦ ἢ ὠφέλιμα εἶναι	ἢ	ἡδέα ἢ ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ
[514]	ἔχει τὸ σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν;	ἢ	ἤδη τις ἄλλος διὰ Σωκράτην
[496]	δὲ δὴ πίνειν ἄλλο τι	ἢ	ἡδὺ φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[514]	ἰδίᾳ ἢ τῶν ~φίλων τινὶ	ἢ	ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ τοῦτο τὸ
[481]	~ὄντα ἃ λέγεις, ἄλλο τι	ἢ	ἡμῶν ὁ βίος ἀνατετραμμένος ἂν
[464]	ὅτι οὐκ εὖ ἔχουσιν, ἀλλ'	ἢ	~ἰατρός τε καὶ τῶν γυμναστικῶν
[522]	πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς λόγους	ἢ	ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ, οὔτε τὸ
[507]	ἢ ἄλλος τις τῶν οἰκείων,	ἢ	ἰδιώτης ἢ πόλις, ἐπιθετέον δίκην
[514]	οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν ἢ νεωρίων	ἢ	ἱερῶν ἐπὶ τὰ ~μέγιστα οἰκοδομήματα,
[499]	ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν τῷ σώματι,	ἢ	ἰσχὺν ἢ ~ἄλλην τινὰ ἀρετὴν
[493]	κομψὸς ἀνήρ, ἴσως Σικελός ~τις	ἢ	Ἰταλικός, παράγων τῷ ὀνόματι διὰ
[453]	πειθὼ ποιεῖν ἡ ῥητορικὴ ~μόνη	ἢ	καὶ ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ
[499]	ὡς δὴ σὺ οἴει ~ἐμὲ	ἢ	καὶ ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ
[505]	ἐάσεις χαίρειν τοῦτον τὸν λόγον,	ἢ	~καὶ ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης)
[502]	δοκεῖ, χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς μόνον,	ἢ	καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν τι αὐτοῖς
[509]	τοῦτ' ἐστίν οὐ γὰρ ~ἀδικήσει	ἢ	καὶ ἐπὶ (τοῦτο δεῖ δύναμίν
[498]	ἀγαθοί τε καὶ οἱ κακοί;	ἢ	καὶ ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ
[499]	κακὸς καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ	ἢ	καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ κακός;
[498]	τοὺς δειλοὺς καὶ τοὺς ἀνδρείους,	ἢ	καὶ μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς;
[498]	δὲ οἱ δειλοὶ μόνον λυποῦνται	ἢ	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι.
[502]	ἔσονται διὰ τοὺς αὑτῶν λόγους,	ἢ	~καὶ οὗτοι πρὸς τὸ χαρίζεσθαι
[455]	~περὶ δικαίου μόνον καὶ ἀδίκου	ἢ	καὶ περὶ ὧν νυνδὴ Σωκράτης
[510]	ἄρχειν δεῖν ἐν τῇ ~πόλει	ἢ	καὶ τυραννεῖν, ἢ τῆς ὑπαρχούσης
[480]	ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ἢ	κἀκεῖνα λυτέον ἢ τάδε ἀνάγκη
[467]	οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν γ' ἐστὶν	ἢ	κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων, ~οὔτε
[475]	λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν εἴη	ἢ	κακῷ ἢ ἀμφοτέροις; οὐ καὶ
[475]	(ἕτερον αἴσχιον ᾖ, ἤτοι λύπῃ	ἢ	κακῷ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἔσται· ἢ
[517]	καταμάθῃς. τούτων γὰρ ποριστικὸν εἶναι	ἢ	κάπηλον ὄντα ἢ ~ἔμπορον ἢ
[474]	ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ, πρὸς τοῦτο,	ἢ	κατὰ ἡδονήν τινα, ἐὰν ἐν
[473]	καὶ γυναῖκα τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ	ἢ	καταπιττωθῇ, οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ
[524]	σῶμα ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα ἔχον·	ἢ	~κατεαγότα εἴ του ἦν μέλη
[456]	ἢ φάρμακον πιεῖν ἢ τεμεῖν	ἢ	καῦσαι παρασχεῖν τῷ ~ἰατρῷ, οὐ
[513]	ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν ἄλλο	ἢ	κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· ἦ γάρ;
[505]	ἂν δύναιο διελθεῖν τὸν λόγον,	ἢ	λέγων κατὰ σαυτὸν ἢ ~ἀποκρινόμενος
[455]	οὐδ' ὅταν τειχῶν περὶ οἰκοδομήσεως	ἢ	λιμένων ~κατασκευῆς ἢ νεωρίων, ἀλλ'
[502]	καὶ τὸ ~μέτρον, ἄλλο τι	ἢ	λόγοι γίγνονται τὸ λειπόμενον; ~(Καλλίκλης)
[466]	~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα τοῦτ' ἐρωτᾷς	ἢ	λόγου τινὸς ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος)
[476]	κακῶν ἐστιν, ὡς σὺ ᾤου,	ἢ	μεῖζον τὸ μὴ διδόναι, ὡς
[467]	ἀγαθόν γ' ἐστὶν ἢ κακὸν	ἢ	μεταξὺ τούτων, ~οὔτε ἀγαθὸν οὔτε
[475]	παρέχων ἀποκρίνου, καὶ ἢ (φάθι	ἢ	μὴ ἃ ἐρωτῶ. ~(Πῶλος) ἀλλ'
[459]	δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν ἐλαττοῦται	ἢ	μὴ ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ τῶν
[490]	τὸν φρονιμώτερον βελτίω λέγεις; φάθι	ἢ	μή. ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ'
[468]	σοι ἐν τῇ πόλει ~μᾶλλον	ἢ	μή, οὐδὲ ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς
[468]	ἄμεινον εἶναι ἡμῖν ταῦτα ποιεῖν	ἢ	μή; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[457]	~ἕτερος τὸν ἕτερον ὀρθῶς λέγειν	ἢ	μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε καὶ
[500]	μοι τοῦτο πρῶτον ἢ (σύμφαθι	ἢ	μή σύμφῃς; ~(Καλλίκλης) οὕτως φημί.
[480]	μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας. φῶμεν οὕτως	ἢ	μὴ φῶμεν, ὦ Πῶλε; ~(Πῶλος)
[478]	σῶμα εὐδαιμονέστατος ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος,	ἢ	~μηδὲ κάμνων ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον
[514]	ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε	ἢ	~μηδὲν ἢ πολλὰ καὶ μηδενὸς
[471]	τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται	ἢ	μηδένα. ~οὗτος δὲ ὁ ἔλεγχος
[455]	περὶ οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων ~κατασκευῆς	ἢ	νεωρίων, ἀλλ' οἱ ἀρχιτέκτονες· οὐδ'
[514]	ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν	ἢ	νεωρίων ἢ ἱερῶν ἐπὶ τὰ
[522]	πορίζεται· ἐάν ~τέ τίς με	ἢ	νεωτέρους φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα,
[527]	τότε βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι	ἢ	νῦν. αἰσχρὸν γὰρ ἔχοντάς γε
[515]	Καλλικλέα καλός τε κἀγαθὸς γέγονεν,	ἢ	ξένος ἢ ἀστός, ἢ δοῦλος
[448]	γε ἧσπερ Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος	ἢ	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν
[469]	καὶ ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον	ἢ	ὁ ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε, καὶ
[488]	~κρείττω μὲν εἶναι, μοχθηρότερον δέ·	ἢ	ὁ αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ
[469]	ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε, καὶ ἧττον	ἢ	ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος) πῶς
[478]	~ἰατρευόμενος καὶ ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ,	ἢ	ὁ μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων δέ;
[464]	σιτίων καὶ ~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς	ἢ	ὁ ὀψοποιός, λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν
[483]	Ξέρξης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευσεν	ἢ	ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπὶ ~Σκύθας;
[475]	καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες	ἢ	οἱ ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς, ὦ
[481]	ἡμῶν ἴδιόν τι ἔπασχεν πάθος	ἢ	οἱ ἄλλοι, οὐκ ἂν ἦν
[498]	ἐδόκουν μᾶλλον χαίρειν, οἱ δειλοὶ	ἢ	~οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι ἔμοιγε
[498]	χαίρουσι καὶ λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι	ἢ	οἱ ἄφρονες; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε
[467]	οὖν οἱ ῥήτορες μέγα δύναιντο	ἢ	οἱ τύραννοι ἐν ταῖς πόλεσιν,
[511]	ἔχοντι, ὡς ὁ λόγος σημαίνει.	ἢ	οἴει δεῖν τοῦτο παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον,
[489]	τὸ βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον;	ἢ	οἴει με λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς
[461]	ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ νῦν λέγεις;	ἢ	~οἴει ὅτι Γοργίας ᾐσχύνθη σοι
[512]	ὅτι οὐδὲν (αὐτοὺς βελτίους ἐξεβίβασεν	ἢ	οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε τὰ σώματα
[516]	μὴν ἀγριωτέρους γε αὐτοὺς ἀπέφηνεν	ἢ	οἵους παρέλαβεν, καὶ ταῦτ' εἰς
[525]	αὐτῷ· διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος ἦν	ἢ	οἷς ἐξῆν ἀλλὰ γάρ, ὦ
[495]	ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα.	ἢ	ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ· οἶμαι
[496]	~πότερον οὖν ἔτι πλείω ἐρωτῶ,	ἢ	ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν
[527]	δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς,	ἢ	ὁποῖον ἄν τι ἡμῖν δοκῇ,
[515]	~ἐπὶ τὰ (τῆς πόλεως πράγματα	ἢ	ὅπως ὅτι βέλτιστοι οἱ πολῖται
[488]	ἄλλο λέγεις τὸ ~δίκαιον εἶναι,	ἢ	ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα
[515]	δήμῳ, χείρους ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι	ἢ	ὅτε ~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης)
[502]	ἂν οἱ ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο,	~ἢ	ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ
[479]	καὶ τὸ τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν.	ἢ	οὐ δοκεῖ καὶ σοὶ οὕτω;
[454]	πειθοῦς ἡ ῥητορική ἐστιν τέχνη;	ἢ	οὐ δοκεῖ σοι ~(δίκαιον εἶναι
[516]	ταῦτα ἅπαντα ποιοῦντας δι' ἀγριότητα.	ἢ	οὐ δοκεῖ σοι (κακὸς ~εἶναι
[447]	ἂν δήπου σοι ~ὅτι σκυτοτόμος·	ἢ	οὐ μανθάνεις ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν)
[494]	βίον τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι,	ἢ	οὐ πείθω; ~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις,
[515]	ὅτι βέλτιστοι οἱ πολῖται ὦμεν;	ἢ	οὐ ~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο
[502]	~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία ἂν εἴη·	ἢ	οὐ ῥητορεύειν δοκοῦσί σοι οἱ
[497]	τοὺς ~ἀνδρείους καὶ φρονίμους ἔλεγες·	ἢ	οὐ τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς; ~(Καλλίκλης)
[515]	πράττειν τὸν πολιτικὸν ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν	ἢ	οὔ; ἀποκρίνου. ὡμολογήκαμεν· ἐγὼ ὑπὲρ
[460]	χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη ταῦτα	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[454]	καὶ ἧστινος καὶ περὶ ὅτι·	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[460]	ὁ τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός,	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[453]	πρᾶγμα, ~πότερον ὃ διδάσκει πείθει	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) ~οὐ δῆτα, ὦ
[450]	οὐ φῂς τὴν ῥητορικὴν εἶναι·	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ μὲν οὖν
[460]	ῥητορικός, οὐκ ἄν ποτε ἀδικήσας.	ἢ	οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[509]	λόγοις ἐγώ τε καὶ πῶλος	ἢ	οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν μηδένα ~βουλόμενον
[489]	ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα	ἢ	οὔ; καὶ ὅπως μὴ ~ἁλώσῃ
[496]	γὰρ οἶμαι διαφέρει. ἔστι ταῦτα	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[504]	δικαιοσύνη τε καὶ σωφροσύνη. φῂς	~ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[504]	συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο οὕτω.
[515]	τοὺς πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[516]	~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ παρέλαβε; δοκεῖ	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε, ἵνα
[514]	παρὰ τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει ἂν	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[514]	αὐτά. φῶμεν ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι	(ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[516]	ἄνθρωπος ἓν τῶν ~ζῴων ἐστὶν	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ;
[504]	ἐγγίγνηται, κακία δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί
[505]	ἀφ' ὧν βελτίων ἔσται· φῂς	ἢ	οὔ; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω
[489]	ἐνταῦθα σὺ αὖ αἰσχυνόμενος. νομίζουσιν,	ἢ	οὔ, οἱ πολλοὶ τὸ ἴσον
[476]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) δίκαια ποιῶν	ἢ	οὔ; ~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[462]	καὶ σὺ ἐπίστασθαι ἅπερ (Γοργίας)	ἢ	οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[467]	καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι·	ἢ	οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πῶς
[468]	τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα, τοῦ ἀγαθοῦ·	ἢ	οὔ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[468]	σοι δοκῶ ~λέγειν, ὦ Πῶλε,	ἢ	οὔ; τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος)
[508]	ἐμοὶ ὀνειδίζεις, ἆρα ~καλῶς λέγεται	ἢ	οὔ, ὡς ἄρα ἐγὼ οὐχ
[493]	εἶναι τοὺς κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων,	ἢ	οὐδ' ἂν ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα
[450]	καὶ ἔργου ὡς ἔπος ~εἰπεῖν	ἢ	οὐδενὸς προσδέονται ἢ βραχέος πάνυ,
[475]	ἢ κακῷ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἔσται·	ἢ	οὐκ ἀνάγκη; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[514]	μὲν εἰ ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην	ἢ	οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν, καὶ
[504]	ἀρετὴ τοῦ ~σώματος. ἔστιν ταῦτα	ἢ	οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)
[511]	ἄνω καὶ κάτω, ὦ Σώκρατες·	ἢ	οὐκ ~οἶσθα ὅτι οὗτος ὁ
[498]	σὺ εἶναι κακοὺς τοὺς κακούς·	ἢ	οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[482]	παρῆσθα δὲ καὶ αὐτὸς λεγομένοις.	ἢ	οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ ~ἄρτι
[491]	φρονιμώτερος πλέον ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ;	ἢ	οὔτε ἐμοῦ ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ'
[490]	τῶν δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο τι	ἢ	οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν, βελτίων
[509]	αἰσχύνη τοῦ μή. ἆρα ἄλλως	ἢ	οὕτως ἔχει, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης)
[496]	ἅμα, ὅταν διψῶντα ~πίνειν λέγῃς;	ἢ	οὐχ ἅμα τοῦτο γίγνεται κατὰ
[505]	γὰρ ~οὕτω καὶ ζῆν μοχθηρῶς.	ἢ	οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[496]	τό γε πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν.	ἢ	οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[517]	δημιουργόν του αὐτῶν (τούτων, σιτοποιὸν	ἢ	ὀψοποιὸν ἢ ~ὑφάντην ἢ σκυτοτόμον
[480]	αὑτοῦ ἢ γονέων ἢ ἑταίρων	ἢ	~παίδων ἢ πατρίδος ἀδικούσης οὐ
[481]	ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει ταῦτα (Σωκράτης)	ἢ	παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ,
[481]	(πότερόν σε θῶμεν νυνὶ ~σπουδάζοντα	ἢ	παίζοντα; εἰ μὲν γὰρ σπουδάζεις
[485]	δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου	ἢ	παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται καὶ
[515]	Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι,	ἢ	πᾶν τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου.
[524]	ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ τελευτήσαντος	ἢ	πάντα ἢ τὰ πολλὰ ἐπί
[452]	ἀγαθὸν ὂν ἢ παρὰ Γοργίᾳ	ἢ	παρ' ἄλλῳ ὁτῳοῦν. ~φαῖμεν ἂν
[452]	φανῇ τι μεῖζον ἀγαθὸν ὂν	ἢ	παρὰ Γοργίᾳ ἢ παρ' ἄλλῳ
[525]	ἢ βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι	ἢ	παραδείγματι τοῖς ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα
[516]	ἂν παραλαβὼν ἡμερώτερα ~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα	ἢ	παρέλαβε; δοκεῖ ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[480]	γονέων ἢ ἑταίρων ἢ ~παίδων	ἢ	πατρίδος ἀδικούσης οὐ χρήσιμος οὐδὲν
[453]	ἐπὶ πλέον τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι	ἢ	πειθὼ τοῖς ἀκούουσιν ἐν τῇ
[477]	ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς	ἢ	πενίαν; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ πενίαν.
[455]	~πόλει σύλλογος ἢ περὶ ναυπηγῶν	ἢ	περὶ ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους,
[455]	αἱρέσεως ᾖ τῇ ~πόλει σύλλογος	ἢ	περὶ ναυπηγῶν ἢ περὶ ἄλλου
[476]	διδόναι πότερον πάσχειν τί ἐστιν	ἢ	ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες,
[520]	ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ	ἢ	πόλιν, αἰσχρὸν νενόμισται μὴ φάναι
[507]	τις τῶν οἰκείων, ἢ ἰδιώτης	ἢ	πόλις, ἐπιθετέον δίκην καὶ κολαστέον,
[484]	οὖν ἔλθωσιν εἴς τινα ἰδίαν	ἢ	πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ
[514]	ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε ἢ ~μηδὲν	ἢ	πολλὰ καὶ μηδενὸς ἄξια, οὕτω
[510]	οὖν καὶ τὸ μὴ ἀδικεῖν;	ἢ	πολλοῦ δεῖ, εἴπερ ὅμοιος ἔσται
[504]	πολλὰ διδόναι καὶ τὰ ἥδιστα	ἢ	ποτὰ ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν, ὃ
[518]	χρηστὸν καὶ πονηρὸν τῶν ~σιτίων	ἢ	ποτῶν ἐστιν εἰς ἀρετὴν (σώματος,
[455]	συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ δὲ οὔ·	ἢ	πῶς λέγεις, ὦ ~Γοργία, τὰ
[480]	τὴν ψυχὴν ~ποιήσει καὶ ἀνίατον·	ἢ	πῶς λέγομεν, ὦ Πῶλε, εἴπερ
[492]	τε καὶ λόγον καὶ ψόγον;	ἢ	πῶς οὐκ ἂν ἄθλιοι γεγονότες
[459]	προειδῇ περὶ τούτων τὴν ~ἀλήθειαν;	ἢ	πῶς τὰ τοιαῦτα ἔχει, ὦ
[517]	ὀψοποιὸν ἢ ~ὑφάντην ἢ σκυτοτόμον	ἢ	σκυτοδεψόν, οὐδὲν θαυμαστόν ἐστιν ὄντα
[517]	σιτοποιὸν ἢ ὀψοποιὸν ἢ ~ὑφάντην	ἢ	σκυτοτόμον ἢ σκυτοδεψόν, οὐδὲν θαυμαστόν
[509]	οὓς σὺ εἰ μὴ λύσεις	ἢ	σοῦ τις νεανικώτερος, ~οὐχ οἷόν
[489]	βελτίους σοῦ, ὅτι ~ἰσχυρότεροί εἰσιν	ἢ	σύ. ἀλλὰ πάλιν ἐξ ἀρχῆς
[500]	αὐτὸ δέ μοι τοῦτο πρῶτον	ἢ	(σύμφαθι ἢ μή σύμφῃς; ~(Καλλίκλης)
[497]	εἴη τὰ ~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς	ἢ	τὰ ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς; ἐὰν
[524]	ταῦτα ~καὶ τελευτήσαντος ἢ πάντα	ἢ	τὰ πολλὰ ἐπί τινα χρόνον.
[468]	τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν πράττωσιν,	ἢ	~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ
[480]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα λυτέον	ἢ	τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί,
[504]	ψυχή; ἀταξίας τυχοῦσα ἔσται χρηστή,	ἢ	τάξεώς τε καὶ κόσμου τινός;
[455]	αὖ ὅταν στρατηγῶν αἱρέσεως ~πέρι	ἢ	τάξεώς τινος πρὸς πολεμίους ἢ
[494]	νύκτα καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά,	ἢ	τὰς ~ἐσχάτας λυποῖτο λύπας· ἆρα
[476]	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα τύπτει	ἢ	ταχὺ ὁ (τύπτων, οὕτω καὶ
[514]	~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά,	ἢ	τειχῶν ἢ νεωρίων ἢ ἱερῶν
[456]	οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ φάρμακον πιεῖν	ἢ	τεμεῖν ἢ καῦσαι παρασχεῖν τῷ
[485]	μετὰ μειρακίων ἐν γωνίᾳ τριῶν	ἢ	(τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ καὶ
[500]	ἡδέων ἐστὶν καὶ ὁποῖα ~κακά,	ἢ	τεχνικοῦ δεῖ εἰς ἕκαστον; ~(Καλλίκλης)
[456]	ἐγὼ ἔπεισα, οὐκ ἄλλῃ τέχνῃ	ἢ	τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ καὶ
[452]	~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι	ἢ	τὴν σήν, φαῖμεν ἂν ἡμεῖς.
[510]	τῇ ~πόλει ἢ καὶ τυραννεῖν,	ἢ	τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον εἶναι.
[459]	κακόν ἐστιν ἢ τί καλὸν	ἢ	~τί αἰσχρὸν ἢ δίκαιον ἢ
[459]	μὲν οὐκ εἰδώς, τί ἀγαθὸν	ἢ	τί κακόν ἐστιν ἢ τί
[459]	ἀγαθὸν ἢ τί κακόν ἐστιν	ἢ	τί καλὸν ἢ ~τί αἰσχρὸν
[506]	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον,	ἢ	τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος;
[474]	δή; αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν	ἢ	τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ
[527]	εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον	ἢ	τὸ ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς μᾶλλον
[474]	~Πῶλε, κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν	ἢ	τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι
[481]	τι, τοῖς δὲ ἄλλο τι	~(ἢ)	τὸ αὐτό, ἀλλά τις ἡμῶν
[489]	τι λέγειν τὸ κρείττους εἶναι	ἢ	τὸ βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι
[459]	δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα;	ἢ	τὸ παράπαν ~οὐχ οἷός τε
[512]	γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ	~ἢ	τὸ σῴζειν τε καὶ σῴζεσθαι.
[492]	~νέμοντες τοῖς φίλοις τοῖς αὑτῶν	ἢ	τοῖς ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα ἄρχοντες
[494]	τὸν τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι	ἢ	τὸν τοῦ κοσμίου; πείθω τί
[455]	τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο ~τι	ἢ	τότε ὁ ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει;
[504]	ὀνήσει αὐτὸ ἔσθ' ὅτι ~πλέον	ἢ	τοὐναντίον κατά γε τὸν δίκαιον
[522]	νεωτέρους φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα,	ἢ	τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς
[491]	ἕκαστον λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα·	ἢ	τοῦτο μὲν οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν
[500]	καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχων ἄνθρωπος,	ἢ	τοῦτο, ὅντινα χρὴ ~τρόπον ζῆν,
[527]	δεῖ ἄλλον τινὰ βίον ζῆν	ἢ	τοῦτον, ὅσπερ καὶ ἐκεῖσε φαίνεται
[494]	δεινὸς καὶ αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος;	ἢ	τούτους τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας εἶναι,
[524]	μέγα ἦν τὸ σῶμα φύσει	ἢ	τροφῇ ἢ ἀμφότερα ζῶντος, τούτου
[492]	φύσει ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι ἀρχήν τινα	ἢ	τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν, τί ἂν>
[520]	ὡς πονηρόν ἐστιν εἰς σφᾶς,	ἢ	τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα
[475]	δυοῖν καλοῖν θάτερον κάλλιον ᾖ,	ἢ	τῷ ἑτέρῳ τούτοιν ἢ ἀμφοτέροις
[490]	ἑκτέον αὐτῷ, ὅτι βελτίων ἐστίν,	ἢ	τῷ μὲν ~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον
[520]	λαμβάνοντα ~ἀργύριον, οἷον οἰκοδομίας πέρι	ἢ	τῶν ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν.
[456]	ἢ ἄλλον τινὰ τῶν οἰκείων	ἢ	τῶν φίλων, οὐ τούτου ἕνεκα
[514]	τι πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ	ἢ	τῶν ~φίλων τινὶ ἢ ἡμέτερον
[523]	μὲν οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς πρότερος	ἢ	ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς ὑεῖς ἐμαυτοῦ,
[524]	πληγῶν οὐλὰς ἐν τῷ σώματι	ἢ	ὑπὸ μαστίγων ἢ ~ἄλλων τραυμάτων
[460]	τὰ ἄδικα ἤτοι πρότερόν γε	ἢ	ὕστερον μαθόντα παρὰ σοῦ. ~(Γοργίας)
[517]	αὐτῶν (τούτων, σιτοποιὸν ἢ ὀψοποιὸν	ἢ	~ὑφάντην ἢ σκυτοτόμον ἢ σκυτοδεψόν,
[475]	ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου, καὶ	ἢ	(φάθι ἢ μὴ ἃ ἐρωτῶ.
[456]	τινα τῶν ~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα	ἢ	φάρμακον πιεῖν ἢ τεμεῖν ἢ
[501]	σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον αὐταῖς ἄλλο	ἢ	χαρίζεσθαι (μόνον, εἴτε βέλτιον εἴτε
[503]	~εἰ δέ γε βελτίους ἔσονται	ἢ	χείρους (διὰ ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν;
[501]	γίγνοιτο, ἥτις δὲ ἢ βελτίων	ἢ	χείρων τῶν ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι
[514]	ἡ διάνοια ᾖ τῶν μελλόντων	ἢ	χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν
[455]	ἢ τάξεώς τινος πρὸς πολεμίους	ἢ	χωρίων (καταλήψεως συμβουλὴ ᾖ, ~ἀλλ'
[521]	ὡς βέλτιστοι ἔσονται, ὡς ἰατρόν,	ἢ	ὡς ~διακονήσοντα καὶ πρὸς χάριν
[509]	~οὐχ οἷόν τε ἄλλως λέγοντα	ἢ	ὡς ἐγὼ νῦν λέγω καλῶς
[510]	τῆς παρασκευῆς τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι	ἢ	ὡς ὀλίγιστα; ~σκέψαι εἰ σοὶ
[475]	~ὑπερβάλλον κάλλιόν ἐστιν, ἤτοι ἡδονῇ	ἢ	ὠφελίᾳ ἢ ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ
[478]	αὖ ἤτοι ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ	ἢ	ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα, εἴπερ κάλλιστόν
[474]	τούτων ~ἐστίν, τὰ καλά, τοῦ	ἢ	ὠφέλιμα εἶναι ἢ ἡδέα ἢ
[477]	καλά, ἀγαθά; ἢ γὰρ ἡδέα	ἢ	ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ
[455]	πολεμίους ἢ χωρίων (καταλήψεως συμβουλὴ	ᾖ,	~ἀλλ' οἱ στρατηγικοὶ τότε συμβουλεύσουσιν,
[465]	~τέχνην οὐ καλῶ ὃ ἂν	ᾖ	ἄλογον πρᾶγμα· τούτων δὲ πέρι
[485]	τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ εὐφυὴς	ᾖ,	ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι τὰ μέσα
[505]	τρόπος; ἕως μὲν ἂν πονηρὰ	ᾖ,	ἀνόητός τε ~οὖσα καὶ ἀκόλαστος
[499]	τῷ ἐσθίειν ~καὶ πίνειν ἡδονάς,	ἦ	ἄρα τούτων αἱ μὲν ὑγίειαν
[468]	οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ κακά.	ἦ	γάρ; ἀληθῆ σοι δοκῶ ~λέγειν,
[451]	πάντα ~διαπραττομένων τε καὶ κυρουμένων·	ἦ	γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[460]	τοὺς τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου·	ἦ	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ
[459]	~(Σωκράτης) οὐκ ἰατρός γε ὤν·	ἦ	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὁ
[449]	~περὶ τὴν τῶν ἱματίων ἐργασίαν·	ἦ	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[450]	ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν ἡμῖν τέχναι.	ἦ	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν
[494]	ὦ Σώκρατες, τοὺς λόγους; ~(Σωκράτης)	~ἦ	γὰρ ἐγὼ ἄγω ἐνταῦθα, ὦ
[513]	ἄλλο ἢ κολακεία ~τυγχάνει οὖσα·	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) ἔστω, εἰ βούλει,
[499]	μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ κακαί·	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ'
[520]	μή τις αὐτῷ ἀργύριον διδῷ.	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον
[499]	τὸν φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν.	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν
[520]	ἀδικοῦσιν ~οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ·	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[496]	γὰρ (οἶμαι καὶ ἄλογον γίγνεται·	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[510]	καὶ ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι δίκην.	ἦ	γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[468]	δήπου ποιεῖ ἃ δοκεῖ αὐτῷ·	ἦ	γάρ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[478]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ὠφέλιμόν γε.	ἦ	γάρ; ~(Πῶλος) (ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου
[469]	τυγχάνει ὂν τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος)	ἦ	γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ τὸ
[523]	ζῶντες γὰρ κρίνονται. ~Πολλοὶ οὖν,	ἦ	δ' ὅς, ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες
[490]	φρονιμώτερος περὶ ταῦτα, ἰατρὸς ὤν,	ᾖ	δέ, ~οἷον εἰκός, τῶν μὲν
[523]	κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις	ᾖ.	~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα ἐγνωκὼς
[490]	νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν	ᾖ	ἐν κοινῷ πολλὰ σιτία καὶ
[485]	~αντιοπε (ὅπου δ' ἂν φαῦλος	ᾖ,	ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ τοῦτο,
[523]	~πλούτους, καί, ἐπειδὰν ἡ κρίσις	ᾖ,	ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες, ~μαρτυρήσοντες
[512]	τὸ γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν	ᾖ	~ἢ τὸ σῴζειν τε καὶ
[475]	ἄρα δυοῖν καλοῖν θάτερον κάλλιον	ᾖ,	ἢ τῷ ἑτέρῳ τούτοιν ἢ
[481]	ὁ ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον	ᾖ>	ἡρπακὼς πολύ, μὴ ἀποδιδῷ τοῦτο
[475]	δυοῖν αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον αἴσχιον	ᾖ,	ἤτοι λύπῃ ἢ κακῷ ~ὑπερβάλλον
[495]	δήπου, ὦ σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης)	ἦ	καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης)
[526]	βοηθῆσαι, ὅταν ἡ δίκη σοι	ᾖ	καὶ ἡ κρίσις ἣν νυνδὴ
[511]	~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ βέλτιστε;	ἦ	καὶ ἡ τοῦ νεῖν ἐπιστήμη
[502]	ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν	ᾖ	καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ, ὅπως
[484]	ἐὰν γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς	ᾖ	καὶ πόρρω τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ,
[496]	βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἦ	καὶ τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν
[447]	~πρὸς ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης)	~ἦ	καλῶς λέγεις. ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ
[488]	γάρ τοι τότε οἷός ~τ'	ἦ	μαθεῖν σου τί ποτε λέγοις.
[459]	ἐάν τι ἡμῖν πρὸς λόγου	ᾖ·	νῦν δὲ τόδε πρότερον σκεψώμεθα,
[495]	~ἵνα δή μοι μὴ ἀνομολογούμενος	ᾖ	ὁ λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω
[525]	ἄλλον ~ὅστις ἂν τοιοῦτος τύραννος	ᾖ·	οἶμαι δὲ καὶ τοὺς πολλοὺς
[472]	ὧν ἂν (ἡμῖν ὁ λόγος	ᾖ·	οἶμαι δὲ οὐδὲ σοί, ἐὰν
[481]	ἐάντε αὖ θανάτου ἄξια ἠδικηκὼς	~ᾖ,	ὅπως μὴ ἀποθανεῖται, μάλιστα μὲν
[490]	ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἦ	οὖν τούτων τῶν σιτίων πλέον
[466]	~οὐκ ἄρτι οὕτω πως ἔλεγες·	ἦ	οὐχὶ ἀποκτεινύασιν (οἱ ῥήτορες οὓς
[450]	~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ ἂν	ᾖ	περὶ λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ
[524]	ἵνα ὡς δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις	ᾖ	περὶ τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις.
[448]	καινὸν οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν)	ἦ	που ἄρα ῥᾳδίως ἀποκρινῇ, ὦ
[469]	τὸν δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος)	~ἦ	που ὅ γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως
[502]	δὲ ὁ πατὴρ αὐτοῦ Μέλης;	ἦ	πρὸς τὸ βέλτιστον βλέπων ἐδόκει
[474]	πρὸς ὃ ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον	ᾖ,	πρὸς τοῦτο, ἢ κατὰ ἡδονήν
[452]	πρὸς αὐτόν· τί δὲ δή;	ἦ	σὺ τούτου δημιουργός; φαίη ἄν.
[468]	οὕτως, ἀλλ' ἐὰν μὲν ὠφέλιμα	ᾖ	ταῦτα, βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ
[455]	λέγω. ὅταν περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως	ᾖ	τῇ ~πόλει σύλλογος ἢ περὶ
[491]	δέ; αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε, τί;	ἦ	τι ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης)
[495]	μακάριε, ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο	ᾖ	τὸ ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν·
[462]	λέγεις ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον	ᾖ	τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ
[447]	Σώκρατες, οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἦ,	τὸ λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν
[452]	ὅτι ἰατρός. τί οὖν λέγεις;	ἦ	τὸ τῆς σῆς τέχνης ~ἔργον
[474]	ὃν ἄν μοι ὁ λόγος	ᾖ,	τοὺς δὲ ~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν,
[459]	ὁ ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος	ᾖ.	τοῦτο συμβαίνει ἢ ἄλλο τι;
[480]	μέν γε πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς	(ᾖ,	τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν δὲ δεσμοῦ,
[514]	μὴ καλὴ κἀγαθὴ ἡ διάνοια	ᾖ	τῶν μελλόντων ἢ χρήματα πολλὰ
[490]	δ' ἀσθενεῖς, εἷς δὲ ἡμῶν	ᾖ	φρονιμώτερος περὶ ταῦτα, ἰατρὸς ὤν,
[456]	~καὶ ὅταν γέ τις αἵρεσις	ᾖ	ὧν νυνδὴ σὺ ἔλεγες, ὦ
[477]	τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἡ	ἀδικία ἄρα καὶ ἡ ἀκολασία
[477]	τούτων τῶν πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ	ἡ	ἀδικία καὶ συλλήβδην ἡ τῆς
[479]	~ἆρ' οὖν συμβαίνει μέγιστον κακὸν	ἡ	ἀδικία καὶ τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος)
[509]	καὶ μέγιστον τῶν κακῶν ~ἐστιν	ἡ	ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι καὶ ἔτι
[513]	τὰς Θετταλίδας· σὺν τοῖς φιλτάτοις	ἡ	αἵρεσις ἡμῖν ἔσται ταύτης ~τῆς
[477]	~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία ἄρα καὶ	ἡ	ἀκολασία καὶ ἡ ἄλλη ψυχῆς
[505]	τῇ ψυχῇ ἄμεινόν ἐστιν ἢ	ἡ	ἀκολασία, ὥσπερ σὺ νυνδὴ ᾤου.
[504]	ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ ~ἀπαλλάττηται, καὶ	ἡ	ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία δὲ
[504]	αὐτῷ ἡ ὑγίεια γίγνεται καὶ	ἡ	ἄλλη ἀρετὴ τοῦ ~σώματος. ἔστιν
[477]	ἄρα καὶ ἡ ἀκολασία καὶ	ἡ	ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον τῶν
[507]	(γε κοσμία σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη.	~ἡ	ἄρα σώφρων ψυχὴ ἀγαθή. ἐγὼ
[506]	ἆρα τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον ἐστὶν	ἡ	ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην ἂν ἔγωγε.
[453]	~πειθοῦς ἄρα δημιουργός ἐστιν καὶ	ἡ	ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[451]	ὅτι τὰ μὲν ἄλλα ~καθάπερ	ἡ	ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ ἔχει περὶ
[450]	προσδέονται ἢ βραχέος πάνυ, οἷον	ἡ	ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ
[453]	αὐτῶν τεχνῶν λέγωμεν ὧνπερ νυνδή·	ἡ	ἀριθμητικὴ οὐ διδάσκει ~ἡμᾶς ὅσα
[451]	~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες, τίς (ἐστιν	ἡ	ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ' ἂν αὐτῷ,
[471]	ὑόν, παῖδα ὡς ἑπτέτη, οὗ	ἡ	~ἀρχὴ ἐγίγνετο κατὰ τὸ δίκαιον,
[507]	κακή ~ἐστιν· ἦν δὲ αὕτη	ἡ	ἄφρων τε καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ
[508]	λέληθέν σε ὅτι ἡ ἰσότης	ἡ	γεωμετρικὴ καὶ ἐν ~θεοῖς καὶ
[448]	ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ ποία τις	ἡ	Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ τίς, καὶ
[450]	~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	ἡ	γυμναστικὴ περὶ λόγους ἐστὶν τοὺς
[524]	ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους,	ἡ	δ' εἰς Τάρταρον. καὶ τοὺς
[501]	τούτων ἑκάστου δοῦναι, ἡ ~ἰατρική·	ἡ	δ' ἑτέρα τῆς ἡδονῆς, πρὸς
[501]	δοκεῖ τέχνη εἶναι ἀλλ' ~ἐμπειρία,	~(ἡ	δ' ἰατρική, λέγων ὅτι ἡ
[513]	εἰ βούλει, σοὶ οὕτως. ~(Σωκράτης)	~ἡ	δέ γε ἑτέρα, ὅπως ὡς
[507]	κοσμία; ~πῶς γὰρ οὐ μέλλει;	~ἡ	δέ (γε κοσμία σώφρων; ~πολλὴ
[483]	~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν·	ἡ	δέ γε οἶμαι φύσις αὐτὴ
[467]	τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται,	ἡ	δὲ δύναμίς ἐστιν, ὡς σὺ
[482]	οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ λόγων,	ἡ	δὲ φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν αὐτῶν,
[450]	τῷ ~ῥήματι οὕτως εἶπες, ὅτι	ἡ	διὰ λόγου τὸ κῦρος ἔχουσα
[514]	(προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ καλὴ κἀγαθὴ	ἡ	διάνοια ᾖ τῶν μελλόντων ἢ
[464]	τε ἰατρικὴ τῇ γυμναστικῇ καὶ	ἡ	δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως δὲ
[478]	ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας	ἡ	δίκη. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστατος
[526]	~τ' ἔσῃ σαυτῷ βοηθῆσαι, ὅταν	ἡ	δίκη σοι ᾖ καὶ ἡ
[478]	~(Πῶλος) πολὺ διαφέρει, ὦ Σώκρατες,	ἡ	δίκη. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν αὖ ἤτοι
[460]	τῆς ῥητορικῆς εἰπὲ τίς ~ποθ'	ἡ	δύναμίς ἐστιν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐγὼ
[456]	Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ τίς ποτε	ἡ	δύναμίς ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία
[447]	γὰρ πυθέσθαι παρ' αὐτοῦ τίς	ἡ	δύναμις τῆς τέχνης τοῦ ἀνδρός,
[452]	μέγιστον ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ'	ἡ	ἐμή” εἰ οὖν αὐτὸν ἐγὼ
[487]	αὐτὸς φῄς. τῷ ὄντι οὖν	ἡ	ἐμὴ καὶ ἡ ~σὴ ὁμολογία
[486]	μοι σὺ ὁμολογήσῃς περὶ ὧν	ἡ	ἐμὴ ψυχὴ δοξάζει, ταῦτ' ἤδη
[501]	τοιαίδε ἅπασαι, οἷον ἡ κιθαριστικὴ	ἡ	ἐν τοῖς ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί.
[492]	καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν ἀεὶ	ἡ	ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ' οἶμαι
[460]	μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός ἐστιν οἷον	ἡ	ἐπιστήμη ἕκαστον ἀπεργάζεται; ~(Γοργίας) πάνυ
[450]	ὡς ἔπος εἰπεῖν πᾶσά ἐστιν	ἡ	ἐπιστήμη, τῆς δὲ ῥητορικῆς οὐδέν
[501]	ἑτέρα τῆς ἡδονῆς, πρὸς ἣν	ἡ	θεραπεία αὐτῇ ἐστιν ἅπασα, κομιδῇ
[465]	διεκρίνετο ἥ τε ὀψοποιικὴ καὶ	ἡ	~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ τὸ σῶμα
[450]	λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἡ	ἰατρικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν, περὶ
[501]	λόγον ἔχει τούτων ἑκάστου δοῦναι,	ἡ	~ἰατρική· ἡ δ' ἑτέρα τῆς
[450]	ἆρ' οὖν, (ἣν νυνδὴ ἐλέγομεν,	ἡ	ἰατρικὴ περὶ τῶν καμνόντων ~ποιεῖ
[508]	ὤν, ἀλλὰ λέληθέν σε ὅτι	ἡ	ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ καὶ ἐν
[448]	οὐ γὰρ ἀπεκρινάμην ὅτι εἴη	ἡ	καλλίστη; ~(Σωκράτης) ~καὶ μάλα. ἀλλ'
[519]	τὴν πόλιν· ~ὅταν οὖν ἔλθῃ	ἡ	καταβολὴ αὕτη τῆς ἀσθενείας, τοὺς
[501]	καὶ αἱ τοιαίδε ἅπασαι, οἷον	ἡ	κιθαριστικὴ ἡ ἐν τοῖς ἀγῶσιν;
[464]	σῶμα, τῶν δὲ τὴν ψυχήν,	ἡ	κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ γνοῦσα λέγω
[465]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον τοῦτον	ἡ	κομμωτική, κακοῦργός τε καὶ ~ἀπατηλὴ
[523]	ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία	ἡ	κρίσις ᾖ. ~ἐγὼ μὲν οὖν
[523]	γένη καὶ ~πλούτους, καί, ἐπειδὰν	ἡ	κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ
[524]	τὼ ἑτέρω, ἵνα ὡς δικαιοτάτη	ἡ	~κρίσις ᾖ περὶ τῆς πορείας
[526]	ἡ δίκη σοι ᾖ καὶ	ἡ	κρίσις ἣν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,
[450]	ἀλλὰ πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ	ἡ	κύρωσις διὰ λόγων ~(ἐστίν. διὰ
[451]	μὲν ἄλλα ~καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ	ἡ	λογιστικὴ ἔχει περὶ τὸ αὐτὸ
[451]	τὸ περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον	ἡ	λογιστική. καὶ εἴ τις τὴν
[480]	ταῦτα ἀληθῆ, ὦ Πῶλε, τίς	ἡ	μεγάλη χρεία ἐστὶν τῆς ῥητορικῆς;
[524]	~ἐξ ἧς φέρετον τὼ ὁδώ,	ἡ	μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ
[517]	καὶ περὶ τὴν ψυχήν, καὶ	ἡ	~μὲν ἑτέρα διακονική ἐστιν, ᾗ
[513]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἡ	μὲν ἑτέρα, ἡ πρὸς ἡδονήν,
[456]	ὁστισοῦν τῶν ~δημιουργῶν ἐν πλήθει.	ἡ	μὲν οὖν δύναμις τοσαύτη ἐστὶν
[500]	λέγειν. ἔλεγον δέ που ὅτι	ἡ	μὲν ὀψοποιικὴ οὔ μοι δοκεῖ
[501]	~(ἡ δ' ἰατρική, λέγων ὅτι	ἡ	μὲν τούτου οὗ θεραπεύει καὶ
[449]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	ἡ	μουσικὴ περὶ τὴν τῶν μελῶν
[465]	μὲν οὖν ἰατρικῇ, ὥσπερ λέγω,	ἡ	ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται· τῇ δὲ
[463]	μόρια εἶναι, ἓν δὲ καὶ	ἡ	ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ μὲν εἶναι
[464]	ὑπὸ μὲν οὖν τὴν ἰατρικὴν	ἡ	~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν, καὶ προσποιεῖται τὰ
[510]	οἶμαι ἔγωγε, πᾶν τοὐναντίον οὑτωσὶ	ἡ	~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ ἐπὶ τὸ
[470]	~(Πῶλος) ~τί δέ; ἐν τούτῳ	ἡ	πᾶσα εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς
[451]	πᾶν κυρουμένων· καὶ εἰ ἐπανέροιτο·	ἡ	~περὶ τί; εἴποιμ' ἂν ὥσπερ
[451]	ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν	ἡ	περὶ τί ἐν λόγοις τὸ
[472]	καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν δὲ βούλῃ,	ἡ	~Περικλέους ὅλη οἰκία ἢ ἄλλη
[502]	~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα τίς ἐστιν	ἡ	ποιητική. ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[519]	ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ, ὅταν	ἡ	πόλις τινὰ τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν
[453]	δημιουργός ἐστιν ἡ ῥητορική, ~καὶ	ἡ	πραγματεία αὐτῆς ἅπασα καὶ τὸ
[517]	ὡς ἄρα διττὴ ~αὕτη τις	(ἡ	πραγματεία ἔστιν καὶ περὶ τὸ
[525]	(ἐπιορκιῶν καὶ ἀδικίας, ἃ ~ἑκάστη	ἡ	πρᾶξις αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰς τὴν
[450]	ἐστιν ~τοιοῦτον χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα	ἡ	πρᾶξις καὶ ἡ κύρωσις διὰ
[450]	πλείους, καὶ τὸ παράπαν ~πᾶσα	ἡ	πρᾶξις καὶ τὸ (κῦρος αὐταῖς
[513]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ μὲν ἑτέρα,	ἡ	πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν
[502]	γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί δὲ	ἡ	πρὸς τὸν Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ
[460]	ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ' ἂν εἴη	ἡ	ῥητορικὴ ~ἄδικον πρᾶγμα, ὅ γ'
[455]	ἐξ ἧς τὸ πιστεύειν. ~(Σωκράτης)	~ἡ	ῥητορικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν, πειθοῦς
[459]	ὡσαύτως ἔχει ὁ ῥήτωρ καὶ	ἡ	ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν τὰ πράγματα
[462]	~(Πῶλος) ἐμπειρία ἄρα σοι δοκεῖ	ἡ	ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ἔμοιγε, εἰ
[462]	~(Πῶλος) ἀλλὰ τί σοι δοκεῖ	ἡ	ῥητορικὴ εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πρᾶγμα ὃ
[462]	~(Πῶλος) ~οὐκοῦν καλόν σοι δοκεῖ	ἡ	ῥητορικὴ εἶναι, χαρίζεσθαι οἷόν τε
[449]	περὶ πάντας γε τοὺς λόγους	ἡ	ῥητορική ἐστιν. ~(Γοργίας) οὐ δῆτα.
[454]	καὶ τῆς περὶ τί πειθοῦς	ἡ	ῥητορική ἐστιν τέχνη; ἢ οὐ
[480]	πατρίδος ἀδικούσης οὐ χρήσιμος οὐδὲν	ἡ	ῥητορικὴ ἡμῖν, ὦ Πῶλε, εἰ
[463]	δέ, ~εἰ μὲν τοῦτό ἐστιν	ἡ	ῥητορικὴ ἣν Γοργίας (ἐπιτηδεύει, οὐκ
[511]	ἐκ τῶν ἐσχάτων κινδύνων, ὥσπερ	ἡ	ῥητορική. καὶ ~αὕτη μὲν προσεσταλμένη
[453]	λέγεις ὅτι πειθοῦς δημιουργός ἐστιν	ἡ	ῥητορική, ~καὶ ἡ πραγματεία αὐτῆς
[463]	ἂν μάθοις ἀποκριναμένου; ἔστιν γὰρ	ἡ	ῥητορικὴ κατὰ τὸν ἐμὸν λόγον
[453]	πότερόν σοι δοκεῖ πειθὼ ποιεῖν	ἡ	ῥητορικὴ ~μόνη ἢ καὶ ἄλλαι
[451]	Γοργία. τυγχάνει μὲν γὰρ δὴ	ἡ	ῥητορικὴ οὖσα τῶν λόγῳ τὰ
[454]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ποτέραν οὖν	ἡ	ῥητορικὴ πειθὼ ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις
[460]	ὦ Γοργία, λόγοις ἐλέγετο ὅτι	ἡ	ῥητορικὴ περὶ λόγους εἴη ~οὐ
[449]	ποιῆσαι ἂν καὶ ~ἄλλον ῥήτορα·	ἡ	ῥητορικὴ περὶ τί τῶν ὄντων
[466]	φῄς; κολακεία δοκεῖ σοι εἶναι	ἡ	ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~κολακείας μὲν οὖν
[463]	ὅ γέ μοι φαίνεται εἶναι	ἡ	ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν τοῦτο, ~εἰ
[481]	~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε,	ἡ	ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι, ἐπεὶ τῷ
[451]	οὗτοι οἱ λόγοι εἰσὶν οἷς	ἡ	~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας) τὰ μέγιστα
[502]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ	ἡ	σεμνὴ αὕτη καὶ θαυμαστή, ἡ
[487]	ὄντι οὖν ἡ ἐμὴ καὶ	ἡ	~σὴ ὁμολογία τέλος ἤδη ἕξει
[487]	ἀληθείας. πάντων δὲ καλλίστη ἐστὶν	ἡ	σκέψις, ὦ ~Καλλίκλεις, περὶ τούτων
[502]	ἐστιν αὐτῆς τὸ ἐπιχείρημα καὶ	ἡ	σπουδή, ὡς σοὶ δοκεῖ, χαρίζεσθαι
[507]	~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ ὅτι, εἰ	ἡ	σώφρων ἀγαθή ἐστιν, ἡ τοὐναντίον
[450]	τὸ πρᾶγμα οὗ ἑκάστη ἐστὶν	ἡ	τέχνη. ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~τί
[449]	καὶ νῦν οὕτως εἰπὲ τίς	ἡ	τέχνη ~καὶ τίνα Γοργίαν καλεῖν
[457]	οὔκουν ~οἱ διδάξαντες πονηροί, οὐδὲ	ἡ	τέχνη οὔτε αἰτία οὔτε πονηρὰ
[502]	ἡ σεμνὴ αὕτη καὶ θαυμαστή,	ἡ	τῆς τραγῳδίας ποίησις, ἐφ' ᾧ
[477]	καὶ κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα	ἡ	τῆς ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν ἐστι
[477]	οὐχ ἡ ἀδικία καὶ συλλήβδην	ἡ	τῆς ψυχῆς ~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ
[497]	διαφέρει; πάντως οὐ σὴ αὕτη	ἡ	τιμή, ὦ Καλλίκλεις· ἀλλ' ὑπόσχες
[518]	τι, ὅταν δὴ αὐτοῖς ἥκῃ	ἡ	τότε πλησμονὴ ~νόσον φέρουσα συχνῷ
[511]	δέ, ὦ βέλτιστε; ἦ καὶ	ἡ	τοῦ νεῖν ἐπιστήμη σεμνή τίς
[507]	εἰ ἡ σώφρων ἀγαθή ἐστιν,	ἡ	τοὐναντίον τῇ σώφρονι πεπονθυῖα κακή
[452]	σε Γοργίας· οὐ γάρ ἐστιν	ἡ	τούτου τέχνη περὶ ~τὸ μέγιστον
[502]	κιθαρῳδικὴ δοκεῖ σοι πᾶσα καὶ	ἡ	τῶν διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς χάριν
[501]	ἡ τῶν χορῶν διδασκαλία καὶ	ἡ	τῶν διθυράμβων ποίησις; οὐ τοιαύτη
[455]	τὰ τείχη τὰ Ἀθηναίων καὶ	ἡ	τῶν λιμένων κατασκευὴ ἐκ τῆς
[502]	μή; ποτέρως σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι	ἡ	τῶν τραγῳδιῶν ποίησις; ~(Καλλίκλης) ~δῆλον
[501]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	ἡ	τῶν χορῶν διδασκαλία καὶ ἡ
[504]	ὑγιεινόν, ἐξ οὗ ἐν αὐτῷ	ἡ	ὑγίεια γίγνεται καὶ ἡ ἄλλη
[479]	γε, ὡς ἔοικεν, οἷόν ἐστιν	ἡ	ὑγίεια καὶ ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι
[449]	τῶν ὄντων τυγχάνει οὖσα; ὥσπερ	ἡ	ὑφαντικὴ ~περὶ τὴν τῶν ἱματίων
[473]	καὶ πέρυσι βουλεύειν λαχών, ἐπειδὴ	ἡ	φυλὴ ~ἐπρυτάνευε καὶ ἔδει με
[489]	ἐναντίον ἐστὶν ὁ νόμος καὶ	ἡ	~φύσις, ἃ δὴ καὶ ἐγὼ
[481]	οὐ μεγάλη τίς μοι δοκεῖ	ἡ	χρεία αὐτῆς εἶναι, εἰ δὴ
[504]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'	ἡ	ψυχή; ἀταξίας τυχοῦσα ἔσται χρηστή,
[465]	καὶ γὰρ ἄν, εἰ μὴ	ἡ	ψυχὴ τῷ σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ'
[525]	ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς	ἡ	~ὠφελία καὶ ἐνθάδε καὶ ἐν
[506]	ὦ Καλλίκλεις. ~ἀλλὰ μὲν δὴ	ἥ	γε ἀρετὴ ἑκάστου, καὶ σκεύους
[506]	τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ μὴν	ἥ	γε κόσμον ἔχουσα κοσμία; ~πῶς
[464]	τὸ αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων,	ἥ	τε ἰατρικὴ τῇ γυμναστικῇ καὶ
[502]	θεατάς. ἀλλὰ δὴ σκόπει· ~οὐχὶ	ἥ	τε κιθαρῳδικὴ δοκεῖ σοι πᾶσα
[465]	ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο καὶ διεκρίνετο	ἥ	τε ὀψοποιικὴ καὶ ἡ ~ἰατρική,
[482]	δὲ ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν,	ἥ	τε φύσις καὶ ὁ νόμος·
[450]	λόγους, εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς,	ἣ	ἂν ᾖ περὶ λόγους; ~(Γοργίας)
[501]	σοι δοκῇ τούτων εἶναι, φάθι,	ἣ	δ' ἂν μή, μὴ ~φάθι.
[517]	τέχνη γυμναστική τε καὶ ἰατρική,	ἣ	δὴ τῷ ὄντι γε ~ἐστὶν
[471]	νῦν ἔχει, ὄντι ~ἐκ γυναικὸς	ἣ	ἦν δούλη Ἀλκέτου τοῦ Περδίκκου
[501]	δέ, εἰ ~βούλει, ἐμοῦ ἐρωτῶντος,	ἣ	μὲν ἄν σοι δοκῇ τούτων
[511]	~(μείζω ταύτης ἐρῶ, τὴν κυβερνητικήν,	ἣ	οὐ μόνον τὰς ψυχὰς σῴζει
[513]	(αὑτὸν τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ ἐν	ᾗ	ἂν οἰκῇ, ~καὶ νῦν δὲ
[486]	~εὑρεῖν τούτων τινὰ τῶν λίθων	ᾗ	βασανίζουσιν τὸν χρυσόν, τὴν ἀρίστην,
[517]	ἡ ~μὲν ἑτέρα διακονική ἐστιν,	ᾗ	δυνατὸν εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν
[523]	ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες	ᾗ	μέλλοιεν τελευτᾶν· ~κακῶς οὖν αἱ
[461]	μακρολογίαν, ὦ Πῶλε, ἢν καθέρξῃς,	ᾗ	τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος)
[518]	δὲ οἶνον. ἴσως ἂν οὖν	ἠγανάκτεις,	εἴ σοι ἔλεγον ἐγὼ ~ὅτι
[526]	οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ βίῳ,	ἠγάσθη	τε καὶ ἐς μακάρων νήσους
[474]	τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον	ἡγεῖσθαι	καὶ τὸ μὴ διδόναι δίκην
[499]	καὶ ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ	ἡγεῖσθαι	τὰς μὲν βελτίους ἡδονάς, τὰς
[463]	καταφανὲς ἐγένετο τί ποτε οὗτος	ἡγεῖται	~ὃ δ' ἐγὼ καλῶ τὴν
[527]	τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν	ἡγεμόνι	τῷ λόγῳ χρησώμεθα τῷ νῦν
[472]	ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον μὲν	ἡγῇ	~εἶναι, εὐδαίμονα δέ. ἄλλο τι
[453]	ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην	~ἡγῇ	εἶναι, καὶ εἴ τι ἐγὼ
[472]	νῦν ὁ λόγος ἐστίν, σὺ	ἡγῇ	οἷόν τε εἶναι ~μακάριον ἄνδρα
[495]	τοῖς κακῶς πράττουσιν οὐ τοὐναντίον	ἡγῇ	~πάθος πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[474]	γε. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω· οὐ (ταὐτὸν	ἡγῇ	σύ, ὡς ἔοικας, καλόν τε
[501]	τοιαύτη τίς σοι ~καταφαίνεται; ἢ	ἡγῇ	τι φροντίζειν Κινησίαν τὸν Μέλητος,
[477]	οὐκοῦν καὶ ἐν ψυχῇ πονηρίαν	ἡγῇ	τινα εἶναι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ
[489]	σύ γε ~τοὺς δύο βελτίους	ἡγῇ	τοῦ ἑνός, οὐδὲ τοὺς σοὺς
[461]	ἀδίκως χρῷτο, οὕτω ~θαυμάσας καὶ	ἡγησάμενος	οὐ συνᾴδειν τὰ λεγόμενα ἐκείνους
[523]	καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν	ἡγήσῃ	μῦθον, ὡς ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ
[461]	~λόγους, ὅτι εἰ μὲν κέρδος	ἡγοῖο	εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ,
[488]	πράττοντα ἅπερ ὡμολόγησα, πάνυ με	ἡγοῦ	βλᾶκα ~εἶναι καὶ (μηκέτι ποτέ
[463]	δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ καλὸν	ἡγοῦμαι	εἶναι. ἐγὼ δὲ αὐτῷ οὐκ
[463]	πρότερον εἴτε καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν	ἡγοῦμαι	εἶναι τὴν ῥητορικὴν πρὶν ἂν
[485]	καὶ ~πρέπειν μοι δοκεῖ, καὶ	ἡγοῦμαι	ἐλεύθερόν τινα εἶναι τοῦτον τὸν
[473]	ἐμοὶ λέγειν· φίλον γάρ σε	~ἡγοῦμαι.	νῦν μὲν οὖν ἃ διαφερόμεθα
[458]	~ἐλεγξάντων· μεῖζον γὰρ αὐτὸ ἀγαθὸν	ἡγοῦμαι,	ὅσῳπερ μεῖζον ἀγαθόν ἐστιν ~αὐτὸν
[471]	ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς δικαστηρίοις	~ἡγούμενοι	ἐλέγχειν. καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ
[485]	ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ ἑαυτοῦ,	ἡγούμενος	οὕτως αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ'
[510]	ἐμοί. ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ	ἥδε·	ἢ αὐτὸν ἄρχειν δεῖν ἐν
[474]	τοῦ ἢ ὠφέλιμα εἶναι ἢ	ἡδέα	ἢ ἀμφότερα. ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε
[477]	εἴπερ καλά, ἀγαθά; ἢ γὰρ	ἡδέα	ἢ ὠφέλιμα. ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[522]	οὐχ ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ καὶ	ἡδέα	καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί
[500]	δεῖ καὶ τἆλλα καὶ τὰ	ἡδέα	πράττειν, ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ τῶν
[499]	ἐκεῖνα, ἐάν τις ταὐτὰ φῇ	~ἡδέα	τε καὶ ἀγαθὰ εἶναι; οὐ
[497]	οὖν ταὐτὰ ἂν εἴη τὰ	~ἡδέα	τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τὰ ἀνιαρὰ
[500]	τῆς κτήσεως, τὴν μὲν τοῦ	ἡδέος	θήραν, τὴν ~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ
[465]	~πρὸς σὲ λέγω ὅτι τοῦ	ἡδέος	στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου· τέχνην
[506]	ἢ τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ	ἡδέος;	~τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ.
[497]	γίγνεται, ὦ φίλε, τἀγαθὰ τοῖς	ἡδέσιν	οὐδὲ τὰ κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς.
[500]	ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ τῶν	ἡδέων	ἐστὶν καὶ ὁποῖα ~κακά, ἢ
[500]	πράττειν, ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ τῶν	~ἡδέων.	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[495]	ἀγαθόν, ἢ εἶναί τι τῶν	ἡδέων	ὃ οὐκ ἔστιν ἀγαθόν; ~(Καλλίκλης)
[458]	τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ ἐγώ,	~ἡδέως	ἄν σε διερωτῴην· εἰ δὲ
[494]	φημὶ τοίνυν καὶ τὸν κνώμενον	ἡδέως	ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ
[458]	εἴ τι μὴ ἀληθὲς λέγω,	ἡδέως	δ' ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ τίς
[494]	ἀλλ' ἐν τούτῳ ἐστὶν τὸ	~ἡδέως	ζῆν, ἐν τῷ ὡς πλεῖστον
[494]	ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ	ἡδέως,	καὶ εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[458]	~ἐγὼ δὲ τίνων εἰμί; τῶν	ἡδέως	μὲν ἂν ἐλεγχθέντων εἴ τι
[506]	δή, ὦ Γοργία, καὶ αὐτὸς	ἡδέως	μὲν ἂν Καλλικλεῖ τούτῳ ἔτι
[465]	σοι εἰπεῖν ὥσπερ οἱ ~γεωμέτραι	ἤδη	γὰρ (ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι
[493]	ἡμεῖς τῷ ὄντι ἴσως τέθναμεν·	ἤδη	γάρ του ἔγωγε καὶ ~ἤκουσα
[485]	μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν μοι δοκεῖ	ἤδη	δεῖσθαι, ὦ ~Σώκρατες, οὗτος ὁ
[527]	κἄπειτα οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε	ἤδη,	ἐὰν δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα τοῖς
[456]	σοι τεκμήριον ἐρῶ· πολλάκις γὰρ	ἤδη	~ἔγωγε μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ
[498]	καὶ τοῦτο. ἐν πολέμῳ δὲ	ἤδη	εἶδες ἄνδρα δειλόν; ~(Καλλίκλης) πῶς
[497]	τί δέ; παῖδα ἀνόητον χαίροντα	ἤδη	εἶδες; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα
[463]	ἐπειδὴ δεῖ σοι ἀποκρίνασθαι ὡς	ἤδη	~εἰδότι ἃ ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας)
[508]	δὴ ἐμὸς ὅστις, ~πολλάκις μὲν	ἤδη	εἴρηται, οὐδὲν δὲ κωλύει καὶ
[487]	καὶ ἡ ~σὴ ὁμολογία τέλος	ἤδη	ἕξει τῆς ἀληθείας. πάντων δὲ
[487]	λόγοις ~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον τοῦτ'	ἤδη	ἔσται ἱκανῶς ὑπ' ἐμοῦ τε
[486]	ἡ ἐμὴ ψυχὴ δοξάζει, ταῦτ'	ἤδη	ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ
[458]	μὲν δὴ καὶ αὐτὸς πολλοῖς	ἤδη	λόγοις ~παραγενόμενος οὐκ οἶδ' εἰ
[489]	ἵν' ἐάν μοι ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι	ἤδη	~παρὰ σοῦ, ἅτε ἱκανοῦ ἀνδρὸς
[462]	~(Σωκράτης) ~τί δέ, ὦ Πῶλε;	ἤδη	πέπυσαι παρ' ἐμοῦ ὅτι φημὶ
[485]	μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν· ~ἐπειδὰν δὲ	ἤδη	πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ,
[515]	οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς	ἤδη	τινὰ βελτίω πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν;
[514]	τὸ σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ	ἤδη	τις ἄλλος διὰ Σωκράτην ἀπηλλάγη
[484]	ἐπὶ τὰ μείζω ἔλθῃς ἐάσας	ἤδη	~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ τοί ἐστιν,
[506]	εἰ δὲ μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν	ἤδη	χαίρειν καὶ ~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ'
[458]	καὶ ~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν	ἤδη	χαίρειν καὶ διαλύωμεν τὸν λόγον.
[515]	πολῖται ὦμεν; ἢ οὐ ~πολλάκις	ἤδη	ὡμολογήκαμεν τοῦτο δεῖν πράττειν τὸν
[471]	ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ τὰ μέγιστα	ἠδίκηκεν·	(ὅς γε πρῶτον μὲν τοῦτον
[481]	ἀθέως, ἐάντε αὖ θανάτου ἄξια	ἠδικηκὼς	~ᾖ, ὅπως μὴ ἀποθανεῖται, μάλιστα
[480]	ἐὰν μέν γε πληγῶν ἄξια	~ἠδικηκὼς	(ᾖ, τύπτειν παρέχοντα, ἐὰν δὲ
[471]	~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν, ἅτε μέγιστα	ἠδικηκὼς	τῶν ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν
[470]	Πῶλε, εἴ σοι παρ' ἐμοῦ	ἥδιόν	ἐστιν ἀκούειν, ὅταν μὲν ~δικαίως
[504]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἴ σοι	ἥδιόν	ἐστιν, ἐγὼ ἐρῶ· σὺ δέ,
[521]	~(Καλλίκλης) ~εἴ σοι Μυσόν γε	ἥδιον	καλεῖν, ὦ Σώκρατες· ὡς εἰ
[448]	ἐστὶν ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολὺ ἂν	ἥδιον	σέ. ~δῆλος γάρ μοι πῶλος
[514]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε, εἴ σοι	ἥδιον.	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους,
[504]	~σιτία πολλὰ διδόναι καὶ τὰ	ἥδιστα	ἢ ποτὰ ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν,
[502]	~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ πρὸς τὸ	ἥδιστον;	ἠνία γὰρ ᾄδων τοὺς θεατάς.
[521]	τὸ βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ	ἥδιστον,	καὶ οὐκ ἐθέλων ποιεῖν ἃ
[464]	οὐδὲν φροντίζει, τῷ δὲ ἀεὶ	ἡδίστῳ	θηρεύεται τὴν ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ,
[503]	διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ βέλτιστα, εἴτε	ἡδίω	~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται τοῖς ἀκούουσιν.
[506]	δέ ἐστιν τοῦτο οὗ (παραγενομένου	ἡδόμεθα,	ἀγαθὸν δὲ οὗ παρόντος ~ἀγαθοί
[497]	ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται καὶ ἅμα	ἡδόμενος	διὰ τοῦ πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ
[497]	παύεται διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν καὶ	ἡδόμενος.	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[498]	τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά, αἱ	ἡδοναί,	εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ
[499]	ἔοικεν, ὃ νῦν λέγεις, ~ὅτι	ἡδοναί	τινές εἰσιν αἱ μὲν ἀγαθαί,
[492]	αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς	ἡδοναῖς	πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην (καὶ
[522]	εἰσελθὼν εἰς δικαστήριον. ~οὔτε γὰρ	ἡδονὰς	ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς λέγειν,
[499]	ἐν τῷ ἐσθίειν ~καὶ πίνειν	ἡδονάς,	ἦ ἄρα τούτων αἱ μὲν
[499]	~οὐκοῦν τὰς μὲν χρηστὰς καὶ	ἡδονὰς	καὶ λύπας καὶ αἱρετέον ἐστὶν
[507]	καὶ πράγματα καὶ ἀνθρώπους καὶ	~ἡδονὰς	καὶ λύπας φεύγειν καὶ διώκειν,
[498]	τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι τὰς	ἡδονάς,	κακὰ δὲ τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης)
[499]	οὐχ ἡγεῖσθαι τὰς μὲν βελτίους	ἡδονάς,	τὰς ~δὲ χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ
[501]	ᾧ δὴ καὶ ~πορίζεται τὰς	ἡδονάς.	ταῦτ' οὖν πρῶτον σκόπει εἰ
[500]	ἐτίθην τῶν μὲν περὶ τὰς	ἡδονὰς	~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ
[475]	ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν ἐστιν, ἤτοι	ἡδονῇ	ἢ ὠφελίᾳ ἢ ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος)
[496]	πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας καὶ	ἡδονή;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ
[494]	γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ' ἔστιν	ἡδονὴ	~οὐδεμία, ἀλλὰ τοῦτ' ἔστιν, ὃ
[475]	γε νῦν ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες,	ἡδονῇ	τε καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ
[513]	ἡ μὲν ἑτέρα, ἡ πρὸς	ἡδονήν,	ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ
[501]	τις εἶναι, ~ὦ Καλλίκλεις, τὴν	ἡδονὴν	ἡμῶν μόνον διώκειν, ἄλλο δ'
[501]	ἄλλο ὅτου ἄν τις τὴν	ἡδονὴν	~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων τοῦ ἀμείνονός
[495]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί δέ;	ἡδονὴν	καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ ἕτερον;
[502]	ὦ Σώκρατες, ὅτι πρὸς τὴν	(ἡδονὴν	μᾶλλον ὥρμηται καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι
[501]	δ' αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν	ἡδονὴν	μόνον τῆς ψυχῆς, τίνα ἂν
[513]	καὶ ψυχήν, μίαν μὲν πρὸς	ἡδονὴν	ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν δὲ ~πρὸς
[478]	δίκη. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν αὖ ἤτοι	ἡδονὴν	πλείστην ποιεῖ ἢ ὠφελίαν ἢ
[474]	ᾖ, πρὸς τοῦτο, ἢ κατὰ	ἡδονήν	τινα, ἐὰν ἐν τῷ θεωρεῖσθαι
[474]	σχήματα καὶ χρώματα ἢ διὰ	ἡδονήν	τινα ἢ διὰ ~ὠφελίαν ἢ
[462]	ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός τινος καὶ	ἡδονῆς	ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν καλόν σοι
[462]	~(Σωκράτης) ~φημὶ δή, χάριτος καὶ	ἡδονῆς	(ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ταὐτὸν
[500]	εἶεν παρασκευαὶ αἱ μὲν μέχρι	ἡδονῆς,	αὐτὸ ~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι
[495]	~(Σωκράτης) ἦ καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν	ἡδονῆς;	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[501]	τι τὴν φύσιν σκεψαμένη τῆς	ἡδονῆς	οὔτε τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως τε
[501]	~ἰατρική· ἡ δ' ἑτέρα τῆς	ἡδονῆς,	πρὸς ἣν ἡ θεραπεία αὐτῇ
[502]	καὶ ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις	ἡδονῆς	χάριν ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[497]	καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ	ἡδονῶν	ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα.
[497]	καὶ τῶν λυπῶν (καὶ τῶν	ἡδονῶν	ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[491]	καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν	ἡδονῶν	καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν
[495]	εἶναι, καὶ μὴ διορίζηται τῶν	ἡδονῶν	~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ κακαί; ἀλλ'
[501]	ἢ βελτίων ἢ χείρων τῶν	ἡδονῶν,	οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον αὐταῖς
[484]	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, καὶ τῶν	ἡδονῶν	τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων,
[506]	~τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ.	~ἡδὺ	δέ ἐστιν τοῦτο οὗ (παραγενομένου
[506]	ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος; ~τὸ	ἡδὺ	ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ δέ
[506]	Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ τὸ	ἡδὺ	ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ
[478]	~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι	ἡδύ	ἐστιν, καὶ χαίρουσιν οἱ ἰατρευόμενοι;
[500]	τι ~ἀγαθόν, εἶναι δέ τι	ἡδύ,	ἕτερον δὲ τὸ ἡδὺ τοῦ
[496]	ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν ἔλεγες πότερον	ἡδὺ	ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ λέγω
[495]	πότερον φῂς εἶναι τὸ αὐτὸ	~ἡδὺ	καὶ ἀγαθόν, ἢ εἶναί τι
[506]	ἀναλαβόντος τὸν λόγον. ἆρα τὸ	ἡδὺ	καὶ τὸ ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό
[496]	ἔγωγε· τὸ μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν	ἡδὺ	(λέγω. ~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ' οὖν
[502]	καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν τι αὐτοῖς	ἡδὺ	μὲν ᾖ καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν
[495]	ταῦτα, ὅτι Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς	ἡδὺ	μὲν καὶ ~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι,
[500]	τι ἡδύ, ἕτερον δὲ τὸ	ἡδὺ	τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ αὐτοῖν
[497]	κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται τὸ	ἡδὺ	τοῦ ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ'
[496]	δὴ πίνειν ἄλλο τι ἢ	ἡδὺ	φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[491]	τῶν ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς	ἡδὺς	εἶ· τοὺς ἠλιθίους λέγεις τοὺς
[513]	καὶ ~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν γὰρ	(ἤθει	λεγομένων τῶν λόγων ἕκαστοι χαίρουσι,
[484]	τῶν ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην τῶν	ἠθῶν	παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν
[521]	δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς δέ μοι	ἥκει	λόγος ὅνπερ πρὸς Πῶλον ἔλεγον·
[447]	~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε παρ' ἐμὲ	ἥκειν	οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας)
[518]	ὡς εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ λέγω·	ἥκεις	δὲ ὀλίγον ὕστερον λέγων ὅτι
[491]	νῦν δ' αὖ ~ἕτερόν τι	ἥκεις	ἔχων· ἀνδρειότεροί τινες ὑπὸ σοῦ
[518]	συμβουλεύοντές τι, ὅταν δὴ αὐτοῖς	ἥκῃ	ἡ τότε πλησμονὴ ~νόσον φέρουσα
[516]	καὶ ταῦτ' εἰς ~αὑτόν, ὃν	ἥκιστ'	ἂν ἐβούλετο. ~(Καλλίκλης) βούλει σοι
[472]	δίκης τε καὶ τιμωρίας; ~(Πῶλος)	ἥκιστά	γε, ἐπεὶ οὕτω γ' ἂν
[469]	οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης)	ἥκιστά	γε. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα βούλοιο
[496]	τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης)	ἥκιστά	γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι
[474]	καὶ κάκιον, εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος)	ἥκιστά	γε. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω· οὐ (ταὐτὸν
[527]	περὶ (τῶν μεγίστων εἰς τοσοῦτον	ἥκομεν	ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι τῷ
[447]	ἦ, τὸ λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς	ἥκομεν	καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα
[455]	Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ καὶ αὐτὸς	ἤκουον	~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν περὶ τοῦ
[493]	ἤδη γάρ του ἔγωγε καὶ	~ἤκουσα	τῶν σοφῶν ὡς νῦν ἡμεῖς
[484]	πριάμενος οὔτε ~δόντος τοῦ Γηρυόνου	ἠλάσατο	τὰς βοῦς, (ὡς τούτου ὄντος
[491]	~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς	ἠλιθίους	λέγεις τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς
[484]	αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται ἐν τῇ	ἡλικίᾳ·	ἐὰν δὲ περαιτέρω τοῦ δέοντος
[485]	καὶ πρέπον τῇ τοῦ παιδίου	ἡλικίᾳ,	~ὅταν δὲ σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου
[484]	εὐφυὴς ᾖ καὶ πόρρω τῆς	ἡλικίας	φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον γεγονέναι
[471]	αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν αὑτοῦ, σχεδὸν	ἡλικιώτην,	ἐμβαλὼν εἰς ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν
[451]	τὴν τῶν ἄστρων φορὰν καὶ	ἡλίου	καὶ σελήνης, πῶς πρὸς ἄλληλα
[511]	μελετᾶν τὰς τέχνας ταύτας αἳ	ἡμᾶς	ἀεὶ ~ἐκ τῶν (κινδύνων σῴζουσιν,
[514]	πότερον ἔδει ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι	ἡμᾶς	αὐτοὺς καὶ ~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν
[447]	(Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν ἀγορᾷ ἀναγκάσας	ἡμᾶς	~διατρῖψαι. ~(Χαιρεφῶν) ~οὐδὲν πρᾶγμα, ὦ
[449]	~καὶ τίνα Γοργίαν καλεῖν χρὴ	ἡμᾶς.	μᾶλλον δέ, ὦ Γοργία, αὐτὸς
[514]	καὶ εἰ μὴ ηὑρίσκομεν δι'	ἡμᾶς	~μηδένα (βελτίω γεγονότα τὸ σῶμα,
[453]	νυνδή· ἡ ἀριθμητικὴ οὐ διδάσκει	~ἡμᾶς	ὅσα ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ,
[512]	σεμνύνεσθαι τὸν κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα	ἡμᾶς,	~οὐδέ γε, ὦ θαυμάσιε, τὸν
[453]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν τις ἐρωτᾷ	ἡμᾶς	ποίας πειθοῦς καὶ περὶ τί,
[514]	~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει ἂν	ἡμᾶς	σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ~(ἐξετάσαι
[505]	ποιήσομεν, οἶμαι ~ἔγωγε χρῆναι πάντας	ἡμᾶς	φιλονίκως ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι
[479]	ὡς πιθανώτατοι λέγειν· εἰ δὲ	ἡμεῖς	ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε, ἆρ'
[452]	ἢ τὴν σήν, φαῖμεν ἂν	ἡμεῖς.	δῆλον οὖν ὅτι ~τὸ μετὰ
[502]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα	ἡμεῖς	ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα πρὸς δῆμον
[517]	ἔμπροσθεν λόγοι ἦσαν, (ὅτι οὐδένα	ἡμεῖς	ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα τὰ
[506]	μὴν ἀγαθοί γέ ἐσμεν καὶ	ἡμεῖς	καὶ τἆλλα πάντα ὅσ' ἀγαθά
[503]	ἐν τῷ ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν	ἡμεῖς	ὁμολογεῖν ὅτι αἳ μὲν τῶν
[493]	~ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς νῦν	ἡμεῖς	τέθναμεν καὶ τὸ μὲν σῶμά
[483]	μέντοι ἴσως κατὰ τοῦτον ὃν	ἡμεῖς	τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους καὶ
[493]	~τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν; ~(καὶ	ἡμεῖς	τῷ ὄντι ἴσως τέθναμεν· ἤδη
[471]	~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ διαλέγεσθαι	ἠμεληκέναι·	καὶ νῦν ἄλλο τι οὗτός
[523]	ζῶντες ~ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ	ἡμέρᾳ	δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν· ~κακῶς
[458]	νυνί· ὥστ' ἔμοιγε, κἂν ~τὴν	ἡμέραν	ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης)
[494]	δ' ἀεὶ καὶ νύκτα καὶ	(ἡμέραν	πιμπλάναι αὐτά, ἢ τὰς ~ἐσχάτας
[484]	τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων τὸ πλεῖστον	ἡμέρας	τούτῳ μέρος, ~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ
[516]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ γε δίκαιοι	ἥμεροι,	ὡς ἔφη Ὅμηρος· σὺ δὲ
[516]	ὁτουοῦν ζῴου, ὃς ἂν παραλαβὼν	ἡμερώτερα	~ἀποδείξῃ ἀγριώτερα ἢ παρέλαβε; δοκεῖ
[484]	διαρρήξας καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ	ἡμέτερα	γράμματα καὶ μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς
[504]	καὶ τὰ σώματά φαμεν τὰ	ἡμέτερα;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί
[514]	ἢ τῶν ~φίλων τινὶ ἢ	ἡμέτερον	αὐτῶν, καὶ τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα
[484]	φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη δεσπότης	ἡμέτερος	ὁ ~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν
[508]	ἢ ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ. ταῦτα	ἡμῖν	ἄνω ~ἐκεῖ ἐν τοῖς πρόσθεν
[502]	τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί ποτε	ἡμῖν	αὕτη ἐστίν; ~πότερόν σοι δοκοῦσιν
[447]	Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν ἂν	(ἡμῖν	διαλεχθῆναι; ~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι παρ'
[527]	πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον ἄν τι	ἡμῖν	δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες
[499]	γάρ που τῶν ἀγαθῶν ἅπαντα	ἡμῖν	ἔδοξεν πρακτέον εἶναι, εἰ μνημονεύεις,
[447]	γάρ μοι (Γοργίας) ὥστ' ~ἐπιδείξεται	ἡμῖν,	εἰ μὲν δοκεῖ, νῦν, ἐὰν
[500]	οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν ἄλλων; σύμψηφος	ἡμῖν	εἶ καὶ σὺ ἐκ τρίτων;
[449]	μᾶλλον δέ, ὦ Γοργία, αὐτὸς	ἡμῖν	εἰπὲ τίνα σε χρὴ ~καλεῖν
[500]	ὁρᾷς γὰρ ὅτι περὶ τούτου	ἡμῖν	εἰσιν οἱ λόγοι, οὗ τί
[515]	ἢ ἄλλου του ἄρα ἐπιμελήσῃ	ἡμῖν	ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ (τῆς πόλεως
[475]	ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο	ἡμῖν	ἐν τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον
[513]	σὺν τοῖς φιλτάτοις ἡ αἵρεσις	ἡμῖν	ἔσται ταύτης ~τῆς δυνάμεως τῆς
[513]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὕτως ἐπιχειρητέον	ἡμῖν	ἐστιν τῇ πόλει καὶ τοῖς
[508]	ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος ὁ λόγος	(ἡμῖν	ἐστιν, ~ὡς οὐ δικαιοσύνης καὶ
[515]	~τρόπον οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι ἐν	ἡμῖν.	ἢ ἄλλου του ἄρα ἐπιμελήσῃ
[490]	ὥσπερ νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι, καὶ	ἡμῖν	ᾖ ἐν κοινῷ πολλὰ σιτία
[463]	ἄρτι ἐκ τοῦ λόγου οὐδὲν	ἡμῖν	καταφανὲς ἐγένετο τί ποτε οὗτος
[453]	προί̈ ῃ ὡς μάλιστ' ἂν	ἡμῖν	καταφανὲς ποιοῖ ~περὶ ὅτου λέγεται.
[495]	~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ γε	ἡμῖν	ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ ταῦτα.
[472]	μοι ~πεπεράνθαι περὶ ὧν ἂν	(ἡμῖν	ὁ λόγος ᾖ· οἶμαι δὲ
[505]	οὖν καὶ τὰ λοιπά, ~ἵνα	ἡμῖν	ὁ λόγος κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης)
[458]	(ψευδὴς περὶ ὧν τυγχάνει νῦν	~ἡμῖν	ὁ λόγος ὤν. εἰ μὲν
[447]	πολλὰ γὰρ καὶ καλὰ (Γοργίας)	ἡμῖν	ὀλίγον πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων
[480]	Πῶλε, εἴπερ τὰ πρότερον μένει	ἡμῖν	~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη ταῦτα ἐκείνοις
[491]	οὐδὲν παύῃ, ὡς περὶ τούτων	ἡμῖν	ὄντα τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[476]	ἐῶ χαίρειν. καὶ τοῦτο μὲν	ἡμῖν	οὕτως ἐχέτω· μετὰ τοῦτο ~δὲ
[455]	καὶ αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν	ἡμῖν	περὶ τοῦ διὰ μέσου τείχους.
[501]	σὺ δὲ δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι	ἡμῖν	περὶ τούτων τὴν αὐτὴν δόξαν
[514]	καλὰ μετὰ τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα	ἡμῖν,	πολλὰ δὲ καὶ ἴδια ἡμῶν
[459]	ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι	ἡμῖν	πρὸς λόγου ᾖ· νῦν δὲ
[477]	σύμπασα ψυχῆς πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται	ἡμῖν;	~(Πῶλος) ὡμολόγηται γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[493]	καὶ τὸ μὲν σῶμά ἐστιν	ἡμῖν	σῆμα, τῆς ~δὲ ψυχῆς τοῦτο
[527]	χρησώμεθα τῷ νῦν παραφανέντι, ὃς	ἡμῖν	σημαίνει ~ὅτι οὗτος ὁ τρόπος
[498]	δὴ κοινῇ μετ' ἐμοῦ τί	ἡμῖν	συμβαίνει ἐκ τῶν ὡμολογημένων· ~καὶ
[468]	~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι	ἡμῖν	ταῦτα ποιεῖν ἢ μή; ~(Πῶλος)
[450]	εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν	ἡμῖν	τέχναι. ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.
[455]	καὶ ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί	ἡμῖν,	ὦ Γοργία, ἔσται, ~ἐάν σοι
[480]	οὐ χρήσιμος οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ	ἡμῖν,	ὦ Πῶλε, εἰ μὴ ~εἴ
[479]	κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ τῶν νῦν	ἡμῖν	ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι ποιεῖν καὶ
[522]	γὰρ τῆς βοηθείας ἑαυτῷ πολλάκις	~ἡμῖν	ὡμολόγηται κρατίστη εἶναι. εἰ μὲν
[476]	~δὲ περὶ οὗ τὸ δεύτερον	ἠμφεσβητήσαμεν	σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα διδόναι δίκην
[479]	οὐ περὶ τούτου, ὦ φίλε,	ἠμφεσβητήσαμεν,	σὺ μὲν τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων
[523]	δ' ὅς, ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες	ἠμφιεσμένοι	εἰσὶ σώματά τε καλὰ καὶ
[514]	μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους τε	ἡμῶν	ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ
[483]	πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους	ἡμῶν	αὐτῶν, ἐκ νέων λαμβάνοντες, ~ὥσπερ
[514]	εἰ δὲ μήτε διδάσκαλον εἴχομεν	ἡμῶν	αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά τε ἢ
[509]	ταύτην, ἥτις ἀποτρέψει τὴν ~μεγίστην	ἡμῶν	βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη ταύτην
[490]	οὖν τούτων τῶν σιτίων πλέον	ἡμῶν	ἑκτέον αὐτῷ, ὅτι βελτίων ἐστίν,
[497]	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ	ἡμῶν	ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν οἱ ~λόγοι.
[514]	ἡμῖν, πολλὰ δὲ καὶ ἴδια	ἡμῶν	ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω
[461]	μή, ἐᾶν χαίρειν. ὕστερον δὲ	ἡμῶν	ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ καὶ ~αὐτὸς
[490]	οἱ δ' ἀσθενεῖς, εἷς δὲ	ἡμῶν	ᾖ φρονιμώτερος περὶ ταῦτα, ἰατρὸς
[481]	~(ἢ) τὸ αὐτό, ἀλλά τις	ἡμῶν	ἴδιόν τι ἔπασχεν πάθος ἢ
[497]	οὐχ ἅμα παύεται διψῶν ~ἕκαστος	ἡμῶν	καὶ ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[507]	φευκτέον ὡς ἔχει ποδῶν ἕκαστος	ἡμῶν,	καὶ ~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν μηδὲν
[501]	εἶναι, ~ὦ Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν	ἡμῶν	μόνον διώκειν, ἄλλο δ' οὐδὲν
[481]	ἃ λέγεις, ἄλλο τι ἢ	ἡμῶν	ὁ βίος ἀνατετραμμένος ἂν εἴη
[497]	οὐχ ἅμα διψῶν τε ἕκαστος	~ἡμῶν	πέπαυται καὶ ἅμα ἡδόμενος διὰ
[448]	μὲν γὰρ ποιεῖ τὸν αἰῶνα	ἡμῶν	πορεύεσθαι κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία δὲ
[517]	ἐὰν μὲν πεινῇ τὰ σώματα	~ἡμῶν,	σιτία, ἐὰν δὲ διψῇ, ποτά,
[461]	παρόντες ὑμεῖς οἱ νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε	ἡμῶν	τὸν βίον καὶ ἐν ἔργοις
[490]	ἄλλο τι ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος	ἡμῶν	ὤν, βελτίων καὶ κρείττων ἔσται
[458]	καὶ νῦν ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν,	~(ἢν	διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν χρὴ καὶ
[461]	~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν, ὦ Πῶλε,	ἢν	καθέρξῃς, ᾗ τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας
[513]	καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ ταῦτα	ἦν	ἃ τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[471]	κατὰ μὲν τὸ ~δίκαιον δοῦλος	ἦν	Ἀλκέτου, καὶ εἰ ἐβούλετο τὰ
[514]	οὕτω μὲν διακειμένων, νοῦν ἐχόντων	ἦν	ἂν ἰέναι ἐπὶ τὰ δημόσια
[478]	κακοῦ ἀπαλλαγὴ ἦν, πονηρίας; ~(Πῶλος)	ἦν	γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ που
[507]	τῇ σώφρονι πεπονθυῖα κακή ~ἐστιν·	ἦν	δὲ αὕτη ἡ ἄφρων τε
[514]	μηδενὸς ἄξια, οὕτω δὴ ἀνόητον	ἦν	δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις
[471]	ἔχει, ὄντι ~ἐκ γυναικὸς ἣ	ἦν	δούλη Ἀλκέτου τοῦ Περδίκκου ἀδελφοῦ,
[516]	ἄρ' ἀγαθὸς τὰ πολιτικὰ Περικλῆς	ἦν	ἐκ τούτου τοῦ λόγου. ~(Καλλίκλης)
[515]	τῶν ὡμολογημένων, εἴπερ ἀγαθός γ'	ἦν	~ἐκεῖνος πολίτης. ~(Καλλίκλης) τί οὖν
[478]	κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ τοῦτ'	ἦν	εὐδαιμονία, ὡς ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή,
[471]	ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ	ἦν	εὐδαίμων κατὰ τὸν σὸν λόγον.
[525]	ἐξῆν αὐτῷ· διὸ καὶ εὐδαιμονέστερος	ἦν	ἢ οἷς ἐξῆν ἀλλὰ γάρ,
[527]	~αὐτῶν, καὶ οὐδέν γ' ἂν	ἦν	θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων, εἴ πῃ
[525]	καὶ εἴ τις ἄλλος πονηρὸς	ἦν	~ἰδιώτης, οὐδεὶς πεποίηκεν μεγάλαις τιμωρίαις
[524]	νεκρός. μαστιγίας ~αὖ εἴ τις	ἦν	καὶ ἴχνη εἶχε τῶν πληγῶν
[524]	ἔχον· ἢ ~κατεαγότα εἴ του	ἦν	μέλη ἢ διεστραμμένα ζῶντος, καὶ
[478]	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) οὗτος δ'	ἦν	ὁ νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπληττόμενος
[523]	ἐπειδὴ παρὰ τοῦ ~πατρὸς παρέλαβον.	ἦν	οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων
[516]	τί οὖν; τούτου ἕνεκα κακὸς	ἦν	Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν ἂν
[478]	δίκην διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ	ἦν,	πονηρίας; ~(Πῶλος) ἦν γάρ. ~(Σωκράτης)
[481]	ἢ οἱ ἄλλοι, οὐκ ἂν	ἦν	ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ τὸ
[479]	~δίκην τοῦ διδόντος; οὐ ταῦτ'	ἦν	τὰ ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα; ~(Πῶλος)
[448]	ἢ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος	ἦν	~τέχνης, τίνα ἂν αὐτὸν ὀρθῶς
[514]	ὦ Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον ἂν	ἦν	τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον ἀνοίας
[447]	καὶ γὰρ αὐτῷ ἓν τοῦτ'	ἦν	τῆς ~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ
[508]	αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα	ἦν,	τὸ εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ
[524]	(πάντα. ~οἷον εἴ τινος μέγα	ἦν	τὸ σῶμα φύσει ἢ τροφῇ
[481]	~ὦ Καλλίκλεις, εἰ μή τι	ἦν	τοῖς ἀνθρώποις πάθος, τοῖς μὲν
[465]	τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ	ἦν,	ὦ φίλε Πῶλε σὺ γὰρ
[465]	ἐμάνθανες, οὐδὲ χρῆσθαι τῇ ἀποκρίσει	ἥν	σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν ~οἷός τ'
[463]	μὲν τοῦτό ἐστιν ἡ ῥητορικὴ	ἣν	Γοργίας (ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα ~καὶ
[501]	δ' ἑτέρα τῆς ἡδονῆς, πρὸς	ἣν	ἡ θεραπεία αὐτῇ ἐστιν ἅπασα,
[451]	νυν καὶ σὺ τὴν ἀπόκρισιν	ἣν	ἠρόμην διαπέρανον. ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ
[471]	προσῆκε μὲν τῆς ἀρχῆς οὐδὲν	ἣν	νῦν ἔχει, ὄντι ~ἐκ γυναικὸς
[526]	σοι ᾖ καὶ ἡ κρίσις	ἣν	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν
[450]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν,	(ἣν	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ περὶ
[453]	οὐ μὴν ~ἀλλ' ὑποπτεύω γε	ἣν	οἶμαί σε λέγειν καὶ περὶ
[502]	ἀνδρῶν, καὶ δούλων καὶ ἐλευθέρων,	ἣν	οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα· κολακικὴν γὰρ
[471]	μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων τὴν ἀρχὴν	ἣν	Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας καὶ
[503]	~εἰ ἔστιν γε, ὦ Καλλίκλεις,	ἣν	πρότερον σὺ ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής,
[511]	τῶν (κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ καὶ	ἣν	σὺ κελεύεις ἐμὲ μελετᾶν τὴν
[453]	ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις ποτ' ἐστὶν	ἣν	σὺ λέγεις καὶ ~περὶ ὧντινων
[492]	ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ, ὦ Σώκρατες,	ἣν	φῂς σὺ διώκειν, ὧδ' ἔχει·
[519]	ἑταῖρε; ὡς ἀληθῶς δημηγορεῖν με	~ἠνάγκασας,	ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι.
[503]	~ὅπερ ἐν τῷ ὑστέρῳ λόγῳ	ἠναγκάσθημεν	ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι αἳ μὲν
[502]	μὲν οὐδὲ πρὸς τὸ ἥδιστον;	ἠνία	γὰρ ᾄδων τοὺς θεατάς. ἀλλὰ
[515]	αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι,	~ἡνίκα	χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ
[509]	τε καὶ πῶλος ἢ οὔ,	ἡνίκα	ὡμολογήσαμεν μηδένα ~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ'
[516]	οὐκ ἔστι ταῦτ' οὔτ' ἐν	ἡνιοχείᾳ	οὔτ' ~ἐν ἄλλῳ ἔργῳ οὐδενί·
[516]	ἔπασχον. οὔκουν οἵ γε ἀγαθοὶ	ἡνίοχοι	κατ' ἀρχὰς μὲν ~οὐκ ἐκπίπτουσιν
[516]	ἵππους καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται	ἡνίοχοι,	τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι ταῦτ'
[477]	ἄρα; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	ἥνπερ	ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν; βελτίων
[524]	ἔχει τὴν ἕξιν τὴν αὑτοῦ	ἥνπερ	καὶ ὅτε ἔζη ὁ ἄνθρωπος,
[517]	ὄντι γε ~ἐστὶν σώματος θεραπεία,	ἥνπερ	καὶ προσήκει τούτων ἄρχειν πασῶν
[472]	ὅλη οἰκία ἢ ἄλλη συγγένεια	ἥντινα	ἂν βούλῃ τῶν ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι.
[486]	τὸν χρυσόν, τὴν ἀρίστην, πρὸς	~ἥντινα	ἔμελλον προσαγαγὼν αὐτήν, εἴ μοι
[469]	ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ τῷ τρόπῳ	ἥντινά	σοι δοκοῖ, καὶ τά γε
[453]	ὦ Γοργία, ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν	ἥντινα	τέχνην ~ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ
[462]	φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς	ἥντινα	τέχνην φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[514]	ἀρχήν τινων ἢ ἄλλην δύναμιν	ἡντινοῦν.	φῶμεν οὕτως ἔχειν; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[457]	σφῶν αὐτῶν, ὅτι τοιούτων ἀνθρώπων	ἠξίωσαν	(ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ δὴ ἕνεκα
[510]	ὀλίγιστα; ~σκέψαι εἰ σοὶ δοκεῖ	ἥπερ	ἐμοί. ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ
[474]	ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον καὶ οὐκ	ἠπιστάμην	ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν μηδὲ νῦν
[484]	βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν	Ἡρακλέος,	ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει οὕτω πως
[449]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ τὴν	Ἥραν,	ὦ Γοργία, ἄγαμαί γε τὰς
[527]	τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος οὗτος	~ἠρεμεῖ	ὁ λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν
[503]	Ἀθηναῖοι βελτίους ~γεγονέναι, ἐπειδὴ ἐκεῖνος	ἤρξατο	δημηγορεῖν, ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ
[449]	λόγων τοῦτο, οἷον καὶ πῶλος	~ἤρξατο,	εἰς αὖθις ἀποθέσθαι; ἀλλ' ὅπερ
[494]	ὦ βέλτιστε· διατέλει γὰρ ὥσπερ	ἤρξω,	καὶ ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ
[488]	τῇ ἐμῇ· σὺ οὖν, ὥσπερ	~ἤρξω	νουθετεῖν με, μὴ ἀποστῇς, ἀλλ'
[521]	Καλλίκλεις· ~δίκαιος γὰρ εἶ, ὥσπερ	ἤρξω	παρρησιάζεσθαι πρὸς ἐμέ, διατελεῖν ἃ
[448]	τέχνης ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ	~Ἡρόδικος,	τί ἂν αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως;
[451]	καὶ σὺ τὴν ἀπόκρισιν ἣν	ἠρόμην	διαπέρανον. ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει
[453]	ἆρ' οὐκ ἂν δικαίως σε	ἠρόμην	ὁ τὰ ποῖα τῶν ζῴων
[508]	πάντα, ἐφ' οἷς σύ με	ἤρου	εἰ σπουδάζων λέγοιμι, ~λέγοντα ὅτι
[481]	ἐχθρός, ἀλλ' ἐάντε ~χρυσίον ᾖ>	ἡρπακὼς	πολύ, μὴ ἀποδιδῷ τοῦτο ἀλλ'
[515]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς	ἤρχετο	λέγειν ἐν τῷ δήμῳ, χείρους
[448]	λέγω ὅτι ~οὐδείς μέ πω	ἠρώτηκε	καινὸν οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν)
[474]	ἂν εἰ ἐξ ἀρχῆς σε	ἠρώτων·	πότερον δοκεῖ σοι, ὦ ~Πῶλε,
[527]	δεινὸν πείσῃ, ἐὰν τῷ ὄντι	ᾖς	καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα
[454]	δικαίων τε καὶ ἀδίκων; ἐξ	ἧς	πιστεύειν γίγνεται ἄνευ τοῦ εἰδέναι
[519]	ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς τῆς πόλεως	ἧς	προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι,
[454]	ἄνευ τοῦ εἰδέναι ἢ ἐξ	ἧς	~τὸ εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον δήπου,
[454]	δήπου, ὦ Σώκρατες, ὅτι ἐξ	ἧς	τὸ πιστεύειν. ~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ
[524]	λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ ~ἐξ	ἧς	φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν
[516]	ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι οὗτοι, εἰ	ἦσαν	ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς σὺ ~φῄς,
[515]	κατεψηφίσαντο αὐτοῦ Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους	ἦσαν·	~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν
[523]	Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες	~ἦσαν	ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες
[515]	λέγειν ἐν τῷ δήμῳ, χείρους	ἦσαν	οἱ Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε ~τὰ
[517]	ὡς ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν λόγοι	ἦσαν,	(ὅτι οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα
[517]	ὄντες, ὥστε, εἰ οὗτοι ῥήτορες	ἦσαν,	οὔτε τῇ ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ ἐχρῶντο
[465]	σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν ~οἷός τ'	ἦσθα,	ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν
[458]	~παραγενόμενος οὐκ οἶδ' εἰ πώποτε	ἥσθην	οὕτως ὥσπερ νυνί· ὥστ' ἔμοιγε,
[448]	ναί. ~(Χαιρεφῶν) ~εἰ δέ γε	ἧσπερ	Ἀριστοφῶν ὁ Ἀγλαοφῶντος ἢ ὁ
[448]	(Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν τῆς τέχνης	ἧσπερ	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος, τί
[454]	ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας καὶ	ἧστινος	καὶ περὶ ὅτι· ἢ οὔ;
[451]	ἔροιτο ὧν νυνδὴ ἔλεγον περὶ	ἡστινοσοῦν	τῶν ~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες, τίς
[493]	τι ~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα τούτων	ἡσυχίαν	ἔχοι· τῷ δ' ἑτέρῳ τὰ
[461]	λέγεις; ἢ ~οἴει ὅτι Γοργίας	ᾐσχύνθη	σοι μὴ προσομολογῆσαι τὸν ῥητορικὸν
[509]	ἀληθείᾳ εἴη; ἆρα οὐ ταύτην,	ἥτις	ἀποτρέψει τὴν ~μεγίστην ἡμῶν βλάβην;
[448]	τὴν τέχνην ὥσπερ τινὸς ψέγοντος,	ἥτις	δέ ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω. ~(Πῶλος)
[501]	τίνα ἂν ~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο,	ἥτις	δὲ ἢ βελτίων ἢ χείρων
[506]	τάξει καὶ ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ,	ἥτις	ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν
[486]	σοφὸν τοῦτό ἐστιν, ὦ Σώκρατες,	ἥτις	εὐφυῆ λαβοῦσα τέχνη φῶτα ~ἔθηκε
[462]	~(Σωκράτης) ἐροῦ νῦν με, ὀψοποιία	ἥτις	μοι δοκεῖ τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος)
[453]	τὴν ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειθώ,	ἥτις	ποτ' ἐστὶν ἣν σὺ λέγεις
[513]	ἀνθρώπων παραδώσειν ~τέχνην τινὰ τοιαύτην,	ἥτις	(σε ποιήσει μέγα δύνασθαι ἐν
[467]	τι τῶν ὄντων ὃ οὐχὶ	ἤτοι	ἀγαθόν γ' ἐστὶν ἢ κακὸν
[475]	ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν ἐστιν,	ἤτοι	ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ ἢ ἀμφοτέροις.
[478]	ἡ δίκη. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν αὖ	ἤτοι	ἡδονὴν πλείστην ποιεῖ ἢ ὠφελίαν
[474]	τὰ ~σώματα τὰ καλὰ οὐχὶ	ἤτοι	κατὰ τὴν χρείαν λέγεις καλὰ
[475]	αἰσχροῖν τὸ (ἕτερον αἴσχιον ᾖ,	ἤτοι	λύπῃ ἢ κακῷ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον
[477]	~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ τὸ αἴσχιστον	ἤτοι	λύπην μεγίστην παρέχον ἢ βλάβην
[475]	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι,	ἤτοι	λυπηρότερόν ἐστιν καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον
[460]	τὰ δίκαια καὶ τὰ ἄδικα	ἤτοι	πρότερόν γε ἢ ὕστερον μαθόντα
[512]	ὁ λόγος. ἀλλὰ σὺ οὐδὲν	ἧττον	αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ τῆς τέχνης
[473]	φημί, τοὺς δὲ διδόντας δίκην	ἧττον.	βούλει καὶ ~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος)
[472]	δίκην μηδὲ τυγχάνῃ τιμωρίας ἀδικῶν,	ἧττον	δὲ ~ἄθλιος ἐὰν διδῷ δίκην
[524]	ἄρα ἀπ' ἀλλήλοιν, οὐ πολὺ	ἧττον	ἑκάτερον ~αὐτοῖν ἔχει τὴν ἕξιν
[482]	ἐστιν τῶν ~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ	ἧττον	ἔμπληκτος· ὁ μὲν γὰρ Κλεινίειος
[453]	καὶ περὶ ὧν· οὐδὲν μέντοι	ἧττον	ἐρήσομαί ~σε τίνα ποτὲ λέγεις
[527]	~ἄγῃ, χασμήσῃ καὶ ἰλιγγιάσεις οὐδὲν	ἧττον	ἢ ἐγὼ ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ,
[469]	τε καὶ ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης)	~ἧττον	ἢ ὁ ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε,
[469]	ὁ ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε, καὶ	ἧττον	ἢ ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων. ~(Πῶλος)
[498]	γε μᾶλλον μᾶλλον, οἳ δ'	ἧττον	ἧττον, οἳ δὲ παραπλησίως παραπλησίως;
[475]	καὶ τὸ αἴσχιον ἀντὶ τοῦ	ἧττον;	μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι, ὦ Πῶλε·
[498]	μᾶλλον μᾶλλον, οἳ δ' ἧττον	ἧττον,	οἳ δὲ παραπλησίως παραπλησίως; ~(Καλλίκλης)
[483]	δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω τοῦ	ἥττονος	ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν. ἐπεὶ
[488]	βίᾳ τὸν κρείττω τὰ τῶν	ἡττόνων	καὶ ἄρχειν τὸν βελτίω τῶν
[484]	~τὰ τῶν χειρόνων τε καὶ	ἡττόνων.	~τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς οὕτως
[488]	ἢ ἔστι βελτίω μὲν εἶναι,	ἥττω	δὲ καὶ ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω
[515]	σύ, ὅτι τὸ μὲν πρῶτον	~ηὐδοκίμει	Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην
[502]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα ἡμεῖς	ηὑρήκαμεν	ῥητορικήν τινα πρὸς δῆμον τοιοῦτον
[459]	ἔχει, μηχανὴν (δέ τινα ~πειθοῦς	ηὑρηκέναι	ὥστε φαίνεσθαι τοῖς οὐκ εἰδόσι
[448]	εἰσὶν ἐκ τῶν ἐμπειριῶν ἐμπείρως	~ηὑρημέναι·	ἐμπειρία μὲν γὰρ ποιεῖ τὸν
[502]	τῶν διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς χάριν	~ηὑρῆσθαι;	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[514]	τοιαῦτα ἐσκόπουν· καὶ εἰ μὴ	ηὑρίσκομεν	δι' ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω γεγονότα
[513]	τούτου, ὡς ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν	ηὑρίσκομεν,	~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην εὐεργεσίαν οὐδεμίαν
[514]	αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ εἰ μὲν	ηὑρίσκομεν	σκοπούμενοι διδασκάλους τε ἡμῶν ἀγαθοὺς
[522]	πολλὰ καὶ ἡδέα καὶ παντοδαπὰ	ηὐώχουν	~ὑμᾶς· τί ἂν οἴει ἐν
[471]	νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε καὶ	ἠφάνισεν	ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν