Pages
[448]	αὐτοῦ τὴν τέχνην ὥσπερ τινὸς	ψέγοντος,	ἥτις δέ ἐστιν οὐκ ~ἀπεκρίνω.
[483]	ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς ~(ψόγους	ψέγουσιν·	ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων
[492]	τοῖς πολλοῖς οὐ δυνατόν· ~ὅθεν	ψέγουσιν	τοὺς τοιούτους δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι
[517]	~(Σωκράτης) ~ὦ δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ	ψέγω	τούτους ὥς γε διακόνους εἶναι
[510]	ὃς ἂν ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ	ψέγων	καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ
[485]	ᾧ ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω,	ψελλιζόμενον	καὶ παῖζον, χαίρω ~τε καὶ
[485]	ὅταν δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ τις	ψελλιζομένου	ἢ παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται
[485]	τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς	ψελλιζομένους	καὶ παίζοντας. ὅταν μὲν γὰρ
[518]	ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους ~αἰτιάσονται καὶ	ψέξουσιν	καὶ κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν
[454]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν	ψευδὴς	καὶ ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης)
[454]	ἔστιν τις, ὦ Γοργία, ~πίστις	ψευδὴς	καὶ ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς
[458]	κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα	(ψευδὴς	περὶ ὧν τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν
[467]	ἔχεις ~ἐμὲ ἐρωτᾶν, ἐπίδειξον ὅτι	ψεύδομαι,	εἰ δὲ μή, αὐτὸς ἀποκρίνου.
[472]	γάρ με σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ	~ψευδομάρτυρας	πολλοὺς κατ' ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς
[519]	τούτων ~λόγος. τὸ δὲ ὅλον	ψεῦδός	ἐστιν· προστάτης γὰρ πόλεως (οὐδ'
[505]	~περὶ ὧν λέγομεν καὶ τί	ψεῦδος·	κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν
[525]	ψυχήν, καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ	~ψεύδους	καὶ ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ
[449]	ἀποθέσθαι; ἀλλ' ὅπερ ὑπισχνῇ, μὴ	ψεύσῃ,	ἀλλὰ ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ τὸ
[485]	ἐν γωνίᾳ τριῶν ἢ (τεττάρων	~ψιθυρίζοντα,	ἐλεύθερον δὲ καὶ μέγα καὶ
[492]	νόμον τε καὶ λόγον καὶ	ψόγον;	ἢ πῶς οὐκ ἂν ἄθλιοι
[512]	τις ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι ὁ	ψόγος	~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ
[483]	τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς	~(ψόγους	ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν
[503]	βέλτισται ~ἔσονται τῶν πολιτῶν αἱ	ψυχαί,	καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ βέλτιστα,
[504]	πολίταις (δικαιοσύνη μὲν ἐν ταῖς	ψυχαῖς	~γίγνηται, ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται, καὶ
[504]	καὶ τοὺς ~λόγους προσοίσει ταῖς	ψυχαῖς	οὓς ἂν λέγῃ, καὶ τὰς
[512]	οὔτε τὰ σώματα ~οὔτε τὰς	ψυχάς.	λογίζεται οὖν ὅτι οὐκ, εἰ
[523]	~Πολλοὶ οὖν, ἦ δ' ὅς,	ψυχὰς	πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά
[511]	κυβερνητικήν, ἣ οὐ μόνον τὰς	ψυχὰς	σῴζει ἀλλὰ ~καὶ τὰ σώματα
[507]	~πολλὴ ἀνάγκη. ~ἡ ἄρα σώφρων	ψυχὴ	ἀγαθή. ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω
[505]	~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι ἄρα τῇ	ψυχῇ	ἄμεινόν ἐστιν ἢ ἡ ἀκολασία,
[506]	τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ	ψυχὴ	ἄρα κόσμον ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς
[504]	γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἡ	ψυχή;	ἀταξίας τυχοῦσα ἔσται χρηστή, ἢ
[523]	γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ	ψυχῇ	αὐτὴν τὴν ψυχὴν ~θεωροῦντα ἐξαίφνης
[486]	ὁμολογήσῃς περὶ ὧν ἡ ἐμὴ	ψυχὴ	δοξάζει, ταῦτ' ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ
[504]	δὲ αὖ τῷ ἐν τῇ	ψυχῇ	ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς τάξεως καὶ
[524]	ἔνδηλα πάντα ἐστὶν ἐν τῇ	~ψυχῇ,	ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ σώματος, τά
[478]	ὁ μὴ ἔχων κακίαν ἐν	ψυχῇ,	ἐπειδὴ τοῦτο ~(μέγιστον τῶν κακῶν
[505]	γάρ που αὐτῇ ἄμεινον τῇ	ψυχῇ;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[524]	ἑκάστου πράγματος ἔσχεν ἐν τῇ	ψυχῇ	ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται
[478]	εἴτ' ἐν σώματι εἴτ' ἐν	ψυχῇ,	ὁ ~ἰατρευόμενος καὶ ἀπαλλαττόμενος τοῦ
[513]	εἴτε σῶμα τυγχάνει ὂν εἴτε	ψυχή,	ὃ ~θεραπεύομεν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[464]	ἐν σώματι εἶναι καὶ ἐν	ψυχῇ,	ὃ ποιεῖ μὲν δοκεῖν εὖ
[453]	πειθὼ τοῖς ἀκούουσιν ἐν τῇ	ψυχῇ	~ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες,
[464]	τέχνας· τὴν μὲν ἐπὶ τῇ	ψυχῇ	πολιτικὴν καλῶ, τὴν δὲ ἐπὶ
[512]	τῷ τοῦ σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ	ψυχῇ,	πολλὰ νοσήματα ἔχει καὶ ἀνίατα,
[477]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἐν	ψυχῇ	πονηρίαν ἡγῇ τινα εἶναι; ~(Πῶλος)
[479]	μὴ ὑγιοῦς σώματος μὴ ὑγιεῖ	ψυχῇ	συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ
[513]	ὦ Καλλίκλεις, ἐνὼν ἐν τῇ	ψυχῇ	τῇ σῇ ἀντιστατεῖ μοι· ἀλλ'
[465]	γὰρ ἄν, εἰ μὴ ἡ	ψυχὴ	τῷ σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ
[465]	εἶναι, ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας ἐν	ψυχῇ,	ὡς ἐκεῖνο ἐν σώματι. ἴσως
[501]	ἔχουσαι τοῦ βελτίστου περὶ τὴν	ψυχήν,	αἱ δὲ τούτου μὲν ~ὀλιγωροῦσαι,
[477]	ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν; βελτίων τὴν	ψυχὴν	γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως κολάζεται; ~(Πῶλος)
[464]	σῶμά που καλεῖς τι καὶ	ψυχήν;	~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[525]	τε ~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν	ψυχὴν	εἶδεν· ἰδὼν δὲ ἀτίμως ταύτην
[493]	ὁ πρὸς ἐμὲ (λέγων, τὴν	ψυχὴν	~εἶναι· τὴν δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ
[524]	~τοῦτ' ἄρα καὶ περὶ τὴν	ψυχὴν	εἶναι, ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα
[522]	πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα ~τὴν	ψυχὴν	εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων ἔσχατον
[501]	~πότερον δὲ περὶ μὲν μίαν	ψυχὴν	ἔστιν τοῦτο, περὶ δὲ δύο
[486]	ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι τὴν	ψυχήν,	εὖ εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς ἔχω
[464]	ἔχειν τὸ ~σῶμα καὶ τὴν	ψυχήν,	(ἔχει δὲ οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας)
[464]	τὸ σῶμα, τῶν δὲ τὴν	ψυχήν,	ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ γνοῦσα
[523]	αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν	ψυχὴν	~θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον
[517]	τὸ σῶμα καὶ περὶ τὴν	ψυχήν,	καὶ ἡ ~μὲν ἑτέρα διακονική
[511]	κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι τὴν	ψυχὴν	καὶ ~λελωβημένῳ διὰ τὴν μίμησιν
[525]	πρᾶξις αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰς τὴν	ψυχήν,	καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους
[501]	καὶ περὶ σῶμα καὶ περὶ	ψυχὴν	καὶ περὶ ἄλλο ὅτου ἄν
[493]	τὴν ψυχὴν ~εἶναι· τὴν δὲ	ψυχὴν	κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν τῶν ἀνοήτων
[513]	ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ σῶμα καὶ	ψυχήν,	μίαν μὲν πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν,
[524]	ἐκείνους ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου τὴν	ψυχήν,	οὐκ εἰδὼς ὅτου ~ἐστίν, ἀλλὰ
[480]	νόσημα τῆς ἀδικίας ὕπουλον τὴν	ψυχὴν	~ποιήσει καὶ ἀνίατον· ἢ πῶς
[501]	καὶ ~εἶναί τινες καὶ περὶ	ψυχὴν	τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ μὲν
[518]	ταῦτα ὅτι ἔστιν καὶ ~περὶ	ψυχήν,	τοτὲ μέν μοι δοκεῖς μανθάνειν
[526]	τῷ κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην τὴν	ψυχήν·	χαίρειν οὖν ~ἐάσας τὰς τιμὰς
[505]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ	ψυχήν,	ὦ ἄριστε, οὐχ ὁ αὐτὸς
[486]	~εἰ χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον τὴν	ψυχήν,	ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἂν οἴει
[524]	κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς ὂν τῆς	ψυχῆς,	~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν μεστὴν
[477]	εἰκός γε. ~(Σωκράτης) κακίας ἄρα	ψυχῆς	ἀπαλλάττεται ὁ δίκην διδούς; ~(Πῶλος)
[506]	καὶ σκεύους καὶ σώματος καὶ	ψυχῆς	αὖ καὶ ~ζῴου παντός, οὐ
[463]	τι ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν οὔ,	ψυχῆς	δὲ ~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας καὶ
[496]	αὐτὸν τόπον καὶ χρόνον εἴτε	~ψυχῆς	εἴτε σώματος βούλει; οὐδὲν γὰρ
[524]	ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς	ψυχῆς	καὶ τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν·
[493]	(τῶν δ' ἀνοήτων τοῦτο τῆς	ψυχῆς	οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ
[487]	(ὅτι τὸν μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς	ψυχῆς	πέρι ~ὀρθῶς τε ζώσης καὶ
[477]	θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ τῆς	ψυχῆς	πονηρία αἴσχιστόν ἐστι πάντων, ἐπειδὴ
[477]	ἡ ἀκολασία καὶ ἡ ἄλλη	ψυχῆς	πονηρία μέγιστον τῶν ὄντων ~κακόν
[477]	~αἴσχιστον δὲ ἀδικία καὶ σύμπασα	ψυχῆς	πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται ἡμῖν; ~(Πῶλος)
[477]	ἀδικία καὶ συλλήβδην ἡ τῆς	ψυχῆς	~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ γε. ~(Σωκράτης)
[491]	μὴ ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν τῆς	ψυχῆς.	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε Καλλίκλεις,
[504]	~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ γε τῆς	ψυχῆς	τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν τε
[523]	αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς	ψυχῆς	τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα
[501]	ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν μόνον τῆς	ψυχῆς,	τίνα ἂν ~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο,
[493]	ἐστιν ἡμῖν σῆμα, τῆς ~δὲ	ψυχῆς	τοῦτο ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ
[477]	~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ σώματος καὶ	ψυχῆς,	τριῶν ὄντων, τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας,
[486]	δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι, ~καὶ φύσιν	ψυχῆς	ὧδε γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις
[494]	πρῶτον μὲν εἰπὲ εἰ καὶ	ψωρῶντα	καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/11/2005