Pages
[481]	τε καὶ λόγοις οὐχ οἷός	τ'	εἶ ~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε, εἴ τίς
[519]	~σὺ δ' οὐκ ἂν οἷός	τ'	εἴης λέγειν, εἰ μή τίς
[508]	ὡς ἄρα ἐγὼ οὐχ οἷός	τ'	εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε
[458]	ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν οἷός	τ'	εἶναι, ~ἐάν τις βούληται παρὰ
[452]	~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν ἔγωγ' οἷόν	τ'	εἶναι τοῖς λόγοις καὶ ἐν
[491]	Καλλίκλεις, ὡς οὐ ταὐτὰ σύ	τ'	ἐμοῦ κατηγορεῖς καὶ ἐγὼ σοῦ;
[526]	ὀνειδίζω σοι ὅτι οὐχ οἷός	~τ'	ἔσῃ σαυτῷ βοηθῆσαι, ὅταν ἡ
[509]	ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς οἷός	τ'	ἐστὶν ἄλλως λέγων μὴ οὐ
[488]	(οὐδὲ γάρ τοι τότε οἷός	~τ'	ἦ μαθεῖν σου τί ποτε
[465]	ἥν σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν ~οἷός	τ'	ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν
[518]	κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν οἷοί	τ'	ὦσι, τοὺς δὲ ~προτέρους ἐκείνους
[461]	εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ καὶ	τὰ	ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ
[460]	αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ	τὰ	ἄδικα ἤτοι πρότερόν γε ἢ
[455]	νεώρια ~ταῦτα (καὶ τὰ τείχη	τὰ	Ἀθηναίων καὶ ἡ τῶν λιμένων
[459]	περὶ τὸ ὑγιεινὸν καὶ περὶ	τὰ	ἄλλα ~ὧν αἱ ἄλλαι τέχναι,
[497]	τὰ ~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς ἢ	τὰ	ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς; ἐὰν δὲ
[519]	ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ	τὰ	ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο,
[497]	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ	τὰ	αὐτὰ γίγνεται, ὦ φίλε, τἀγαθὰ
[449]	μηδένα ἂν ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ	τὰ	αὐτὰ εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν
[499]	(ὥσπερ παιδὶ χρῇ, τοτὲ μὲν	~τὰ	αὐτὰ φάσκων οὕτως ἔχειν, τοτὲ
[526]	ἔγωγέ φημι, ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου	τὰ	αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος
[507]	~ζῆν, καὶ πάντα εἰς τοῦτο	τὰ	αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ τῆς
[523]	αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ	τὰ	αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν
[503]	αἱ ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα	τὰ	βέλτιστα, εἴτε ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα
[464]	ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν, καὶ προσποιεῖται	τὰ	βέλτιστα σιτία τῷ σώματι εἰδέναι,
[468]	βλαβερὰ δὲ ὄντα οὐ βουλόμεθα.	τὰ	γὰρ ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς φῂς
[470]	σε δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν·	τὰ	~γὰρ ἐχθὲς καὶ πρώην γεγονότα
[463]	αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε	τὰ	γὰρ κακὰ αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ
[469]	τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ, καὶ	τά	γε ~Ἀθηναίων νεώρια καὶ αἱ
[476]	~ἔχεις οὖν λέγειν ὡς οὐχὶ	τά	γε δίκαια πάντα καλά ἐστιν,
[474]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν	τά	γε κατὰ τοὺς νόμους καὶ
[518]	πολιτικά, ὥσπερ ἂν εἰ περὶ	τὰ	~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ
[493]	δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ,	τὰ	δ' ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σαθρά,
[455]	ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονεν,	τὰ	δ' ἐκ τῆς Περικλέους ἀλλ'
[498]	ἀγαθούς, καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν;	τὰ	δὲ ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς,
[492]	ἐστὶν ἀρετή τε καὶ ~εὐδαιμονία,	τὰ	δὲ ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ
[476]	δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	τὰ	δὲ δίκαιά που καλὰ ὡμολόγηται;
[468]	ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ,	τὰ	~δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ
[467]	τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τὰ	δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ
[514]	ἐχόντων ἦν ἂν ἰέναι ἐπὶ	τὰ	δημόσια ~ἔργα· εἰ δὲ μήτε
[469]	καὶ τὰ πλοῖα πάντα καὶ	τὰ	δημόσια καὶ τὰ ἴδια· ~ἀλλ'
[461]	ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ ~καὶ	τὰ	δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ
[461]	μὴ οὐχὶ καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι	τὰ	~δίκαια καὶ ἄλλους διδάξειν; ἀλλ'
[507]	δὲ ~θεοὺς ὅσια· τὸν δὲ	τὰ	δίκαια καὶ ὅσια πράττοντα ἀνάγκη
[460]	τινα ποιήσῃς, ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι	τὰ	δίκαια καὶ τὰ ἄδικα ἤτοι
[460]	τοῦτον τὸν λόγον καὶ ὁ	τὰ	δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως
[482]	ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος	τὰ	δίκαια ὁ τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος
[471]	ἦν Ἀλκέτου, καὶ εἰ ἐβούλετο	τὰ	δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ
[500]	~μηδ' ὅτι ἂν τύχῃς παρὰ	τὰ	δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ τὰ
[495]	~τὰ ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ	τὰ	δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ
[512]	ἀρετή, τὸ ~σῴζειν αὑτὸν καὶ	τὰ	ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός τις ἔτυχεν,
[508]	τὸ τύπτειν καὶ ~ἐμὲ καὶ	τὰ	ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν καὶ
[482]	ταῦτα λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν,	τὰ	ἐμὰ παιδικά, παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν.
[508]	ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ καὶ	~τὰ	ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ κάκιον
[448]	δέοι ~καλεῖν τὸν Γοργίαν· ὥσπερ	τὰ	ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ
[496]	ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ ἐπὶ	τὰ	ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν ἔλεγες
[481]	εἴη τῶν ἀνθρώπων καὶ ~πάντα	τὰ	ἐναντία πράττομεν, ὡς ἔοικεν, ἢ
[506]	~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ διιόντος	τὰ	ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δή,
[474]	γε κατὰ τοὺς νόμους καὶ	τὰ	ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου ἐκτὸς τούτων
[466]	σοι ὅτι δύο ταῦτ' ἐστιν	τὰ	ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ σοι
[474]	τῷ μέρει διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος	τὰ	~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι
[525]	ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ' ἂν	τὰ	ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ τὰ
[494]	τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς σε	τὰ	ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ.
[453]	εἴ μοι εἶπες ὅτι ὁ	τὰ	ζῷα ~γράφων, ἆρ' οὐκ ἂν
[500]	ἕνεκα δεῖ καὶ τἆλλα καὶ	τὰ	ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ
[497]	πῶς οὖν ταὐτὰ ἂν εἴη	τὰ	~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τὰ
[504]	διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ διδόναι καὶ	τὰ	ἥδιστα ἢ ποτὰ ἢ ἄλλ'
[484]	καὶ διαρρήξας καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας	τὰ	ἡμέτερα γράμματα καὶ μαγγανεύματα καὶ
[504]	μὴν καὶ τὰ σώματά φαμεν	τὰ	ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[524]	τὴν ~φύσιν τὴν αὑτοῦ καὶ	τὰ	θεραπεύματα καὶ τὰ παθήματα ἔνδηλα
[460]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ	τὰ	ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ τἆλλα οὕτω
[469]	πάντα καὶ τὰ δημόσια καὶ	τὰ	ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ ἄρα τοῦτ'
[498]	δέ; τοῖς ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν	τὰ	κακά, αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν.
[468]	μήτε κακὰ οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ	τὰ	κακά. ἦ γάρ; ἀληθῆ σοι
[497]	φίλε, τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ	τὰ	κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν
[461]	~καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι καὶ	τὰ	καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά, καὶ
[499]	καὶ τρίς φασιν καλὸν (εἶναι	τὰ	καλὰ λέγειν τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι.
[474]	καλά; οἷον πρῶτον τὰ ~σώματα	τὰ	καλὰ οὐχὶ ἤτοι κατὰ τὴν
[474]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε;	τὰ	καλὰ πάντα, οἷον καὶ σώματα
[474]	οὐ δήπου ἐκτὸς τούτων ~ἐστίν,	τὰ	καλά, τοῦ ἢ ὠφέλιμα εἶναι
[492]	τὰ δὲ ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν	τὰ	καλλωπίσματα, τὰ παρὰ φύσιν ~συνθήματα
[474]	~οὐ καὶ τὰς φωνὰς καὶ	τὰ	κατὰ τὴν μουσικὴν πάντα ὡσαύτως;
[486]	ἄσκει ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις	τὰ	κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε ληρήματα
[521]	ἐθέλων ποιεῖν ἃ σὺ παραινεῖς,	τὰ	κομψὰ ταῦτα, οὐχ ἕξω ὅτι
[454]	μὴ ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν ἀλλήλων	τὰ	λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ τὰ σαυτοῦ
[461]	~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν	τὰ	λεγόμενα ἐκείνους εἶπον τοὺς ~λόγους,
[505]	κεφαλῆς περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν καὶ	τὰ	λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν ὁ λόγος
[497]	~εὐδαίμων εἶ, ὦ Καλλίκλεις, ὅτι	τὰ	μεγάλα μεμύησαι πρὶν τὰ σμικρά·
[479]	μὲν τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν	τὰ	μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα,
[478]	οὗτος τυγχάνει ὢν ὃς ἂν	τὰ	μέγιστα ἀδικῶν καὶ χρώμενος μεγίστῃ
[471]	θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ	τὰ	μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς γε πρῶτον
[525]	τούτους ὁρῶντες διὰ ~τὰς ἁμαρτίας	τὰ	μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα
[514]	ἢ νεωρίων ἢ ἱερῶν ἐπὶ	τὰ	~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει ἂν
[451]	οἷς ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας)	τὰ	μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ
[484]	ἔχει, γνώσῃ δέ, ἂν ἐπὶ	τὰ	μείζω ἔλθῃς ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν.
[499]	ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ	τὰ	μειράκια. ὡς δὴ σὺ οἴει
[451]	ἐν τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι	τὰ	μὲν ἄλλα ~καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ
[493]	ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ δ' ἑτέρῳ	τὰ	μὲν νάματα, ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ,
[485]	εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι	τὰ	μέσα τῆς πόλεως καὶ τὰς
[468]	ἢ ~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος)	τὰ	(μεταξὺ δήπου τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης)
[468]	ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν	τὰ	μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν
[507]	~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ ἂν σωφρονοῖ	τὰ	μὴ προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ'
[468]	~λέγεις; ἢ ἄλλ' ἄττα καλεῖς	τὰ	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά; ~(Πῶλος)
[486]	δόμοις· ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας	τὰ	μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς ἔστιν
[460]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ὁ	τὰ	μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[455]	ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ δήπου ὅτι	τὰ	νεώρια ~ταῦτα (καὶ τὰ τείχη
[450]	ναί. ~(Σωκράτης) τούς γε περὶ	τὰ	νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[495]	πάντως χαίρειν· ταῦτά τε γὰρ	τὰ	νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ καὶ αἰσχρὰ
[514]	πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ	τὰ	οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν ἢ νεωρίων
[506]	ἐὰν δέ τῳ ὑμῶν μὴ	~τὰ	ὄντα δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ
[495]	ἂν ἔτι μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς	~τὰ	ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ τὰ
[511]	ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται	τὰ	ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις,
[524]	τά τε τῆς φύσεως καὶ	τὰ	παθήματα ἃ διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν
[524]	αὑτοῦ καὶ τὰ θεραπεύματα καὶ	τὰ	παθήματα ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον εἴ
[481]	δεινοῦ, ~ὅτι ἂν φῇ σου	τὰ	παιδικὰ καὶ ὅπως ἂν φῇ
[451]	ἡ ῥητορικὴ οὖσα τῶν λόγῳ	τὰ	πάντα ~διαπραττομένων τε καὶ κυρουμένων·
[451]	ὅτι καὶ αὕτη λόγῳ κυροῦται	τὰ	πάντα, οἱ ~δὲ λόγοι οἱ
[500]	τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ	τὰ	παρ' ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου ὡς
[492]	ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα,	τὰ	παρὰ φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία
[525]	ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ τούτων	τὰ	παραδείγματα γίγνεται, καὶ οὗτοι αὐτοὶ
[452]	τῷ δυναμένῳ λέγειν καὶ ~πείθειν	τὰ	πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν μοι δοκεῖς
[469]	νεώρια καὶ αἱ τριήρεις καὶ	τὰ	πλοῖα πάντα καὶ τὰ δημόσια
[470]	ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης)	τὰ	ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου
[453]	ἂν δικαίως σε ἠρόμην ὁ	τὰ	ποῖα τῶν ζῴων γράφων καὶ
[517]	ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα	τὰ	πολιτικὰ ἐν τῇδε τῇ πόλει.
[516]	(ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν	τὰ	~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[521]	ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ πράττειν	τὰ	πολιτικὰ μόνος τῶν νῦν· ἅτε
[516]	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς	τὰ	πολιτικὰ Περικλῆς ἦν ἐκ τούτου
[518]	μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ	τὰ	πολιτικά, ὥσπερ ἂν εἰ περὶ
[482]	ἔστιν καλά, νόμῳ δέ. ὡς	τὰ	~πολλὰ δὲ ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις
[524]	~καὶ τελευτήσαντος ἢ πάντα ἢ	τὰ	πολλὰ ἐπί τινα χρόνον. ταὐτὸν
[505]	μὲν ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ ὡς	τὰ	πολλά, κάμνοντα δὲ ὡς ἔπος
[459]	καὶ ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν	τὰ	πράγματα οὐδὲν δεῖ αὐτὴν εἰδέναι
[525]	φρουρᾶς, οἷ μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι	τὰ	προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει δὲ παντὶ
[526]	εἶναι· ὁ δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος	(τὰ	προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε δ' ἄλλην
[507]	~καὶ μὴν ὅ γε σώφρων	τὰ	προσήκοντα πράττοι ἂν καὶ περὶ
[507]	~καὶ μὴν περὶ μὲν ἀνθρώπους	τὰ	προσήκοντα πράττων δίκαι' ἂν πράττοι,
[508]	ἐστιν, σκεπτέον τί τὰ συμβαίνοντα.	τὰ	πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει
[499]	κακός; οὐ ταῦτα συμβαίνει καὶ	τὰ	πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν τις ταὐτὰ
[480]	πῶς λέγομεν, ὦ Πῶλε, εἴπερ	τὰ	πρότερον μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ
[482]	~ὅτι εἰ μή τις παύσει	τὰ	(σὰ παιδικὰ τούτων τῶν λόγων,
[512]	τὴν ἐκείνου. ~καίτοι ἐξ ὧν	τὰ	σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι δικαίῳ λόγῳ
[454]	ἀλλήλων τὰ λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ	τὰ	σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν ~ὅπως
[497]	ὅτι τὰ μεγάλα μεμύησαι πρὶν	τὰ	σμικρά· ἐγὼ δ' οὐκ ~ᾤμην
[497]	βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ σὺ	τὰ	σμικρά τε καὶ στενὰ ταῦτα,
[479]	~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε, ἆρ' αἰσθάνῃ	τὰ	συμβαίνοντα ἐκ τοῦ λόγου; ἢ
[508]	οὗτος ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον τί	τὰ	συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ
[517]	εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν πεινῇ	τὰ	σώματα ~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν δὲ
[511]	τὰς ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ ~καὶ	τὰ	σώματα καὶ τὰ χρήματα ἐκ
[452]	καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους	τὰ	σώματα. μετὰ δὲ τὸν παιδοτρίβην
[464]	λέγω· πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν	τὰ	σώματα, οὓς οὐκ ἂν ῥᾳδίως
[512]	ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε	τὰ	σώματα ~οὔτε τὰς ψυχάς. λογίζεται
[478]	καὶ ~παρὰ τίνας τοὺς κάμνοντας	τὰ	σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς ἰατρούς,
[474]	καλεῖς ἑκάστοτε καλά; οἷον πρῶτον	τὰ	~σώματα τὰ καλὰ οὐχὶ ἤτοι
[518]	οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες	τὰ	σώματα τῶν ~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ'
[504]	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν καὶ	τὰ	σώματά φαμεν τὰ ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης)
[514]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω πάντα,	τά	τε ἄλλα κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες
[524]	~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ σώματος,	τά	τε τῆς φύσεως καὶ τὰ
[455]	ὅτι τὰ νεώρια ~ταῦτα (καὶ	τὰ	τείχη τὰ Ἀθηναίων καὶ ἡ
[460]	γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ὁ	τὰ	τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ οὔ;
[515]	ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε	~τὰ	τελευταῖα ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης)
[507]	τοῦτο τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ	τὰ	τῆς πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται
[515]	μὲν αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ πράττειν	τὰ	τῆς ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ δὲ
[515]	ἄρα ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ	τὰ	(τῆς πόλεως πράγματα ἢ ὅπως
[491]	γε ἔγωγε τοὺς φρονίμους εἰς	τὰ	τῆς πόλεως πράγματα καὶ ~ἀνδρείους.
[491]	μαγείρους, ἀλλ' (οἳ ἂν εἰς	τὰ	τῆς πόλεως πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν,
[455]	ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει	τὰ	τῆς σῆς τέχνης παρὰ σοῦ
[483]	κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ	τὰ	τῆς φύσεως, τὰ τοῦ νόμου.
[490]	μὴ τὰ τοιαῦτα λέγεις, ἴσως	τὰ	τοιάδε· οἷον γεωργικὸν ἄνδρα περὶ
[461]	καὶ ἄλλους διδάξειν; ἀλλ' εἰς	τὰ	τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν
[525]	τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ	τὰ	τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ
[481]	χρόνον βιώσεται τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ	τὰ	~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε,
[455]	ἢ πῶς λέγεις, ὦ ~Γοργία,	τὰ	τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ αὐτός τε
[459]	τούτων τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ πῶς	τὰ	τοιαῦτα ἔχει, ὦ Γοργία; ~(καὶ
[467]	ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ τἆλλα	τὰ	~τοιαῦτα, κακὰ δὲ τἀναντία τούτων;
[490]	ἔχων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὴ	τὰ	τοιαῦτα λέγεις, ἴσως τὰ τοιάδε·
[468]	λίθους καὶ ξύλα καὶ τἆλλα	τὰ	τοιαῦτα; οὐ ταῦτα ~λέγεις; ἢ
[459]	τοῖς πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν	τὰ	τοιαῦτα οὐκ εἰδότα καὶ δοκεῖν
[477]	καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος καὶ	τὰ	τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[477]	καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ	τὰ	τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.
[500]	ἐπὶ ὃν σὺ παρακαλεῖς ἐμέ,	τὰ	τοῦ ἀνδρὸς δὴ ταῦτα ~πράττοντα,
[453]	οὐ διδάσκει ~ἡμᾶς ὅσα ἐστὶν	τὰ	τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ ὁ ἀριθμητικὸς
[483]	ἐὰν δὲ τὰ τῆς φύσεως,	τὰ	τοῦ νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα ἐν
[488]	λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὰ	τούτων νόμιμα κατὰ φύσιν καλά,
[494]	ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα	τὰ	~τρήματα εἶναι ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης)
[488]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὰ	τῶν βελτιόνων; οἱ γὰρ κρείττους
[488]	~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν κρείττω	τὰ	τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν
[488]	τὰ τῶν πολλῶν ἄρα νόμιμα	τὰ	τῶν κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ
[523]	καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ	τὰ	τῶν κρινομένων. ~πρῶτον μὲν οὖν,
[525]	καὶ βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ	τὰ	τῶν πόλεων ~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι
[488]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	τὰ	τῶν πολλῶν ἄρα νόμιμα τὰ
[484]	τοῦ βελτίονός τε καὶ κρείττονος	~τὰ	τῶν χειρόνων τε καὶ ἡττόνων.
[479]	τοῦ διδόντος; οὐ ταῦτ' ἦν	τὰ	ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα; ~(Πῶλος) ναί.
[467]	τοῦθ' ὃ πράττουσιν; οἷον οἱ	τὰ	φάρμακα ~πίνοντες παρὰ τῶν ἰατρῶν
[511]	ἀλλὰ ~καὶ τὰ σώματα καὶ	τὰ	χρήματα ἐκ τῶν ἐσχάτων κινδύνων,
[485]	χρῆμα εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ μου	τὰ	ὦτα καί μοι δοκεῖ δουλοπρεπές
[515]	μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν	τὰ	ὦτα κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα, ὦ
[498]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν	τἀγαθά,	αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης)
[496]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ	τἀγαθὰ	καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία
[497]	τὰ αὐτὰ γίγνεται, ὦ φίλε,	τἀγαθὰ	τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ τὰ κακὰ
[500]	τὰ ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ	τἀγαθὰ	τῶν ~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[468]	ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν πράττωσιν, ἢ	~τἀγαθὰ	τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ
[480]	οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα λυτέον ἢ	τάδε	ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί, τοῦτό
[495]	μοι, ἐπειδὴ οὕτω δοκεῖ, διελοῦ	τάδε·	ἐπιστήμην που καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης)
[515]	ταῦτα, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	τάδε	οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς
[512]	τούτων τῷ θεῷ καὶ πιστεύσαντα	ταῖς	γυναιξὶν ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ'
[504]	οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)	~ταῖς	δέ γε τῆς ψυχῆς τάξεσι
[494]	μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα εἶναι	ταῖς	ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.
[492]	καὶ αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι	ταῖς	ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην
[504]	μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ	ταῖς	μὲν τοῦ σώματος τάξεσιν ~ὄνομα
[483]	καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν ὅλαις	ταῖς	πόλεσι καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι
[466]	δοκοῦσί σοι ὡς κόλακες ἐν	ταῖς	πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ
[467]	οἱ ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες ἐν	ταῖς	πόλεσιν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς καὶ
[502]	(καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν	~ταῖς	πόλεσιν δήμους τοὺς τῶν ἐλευθέρων
[467]	δύναιντο ἢ οἱ τύραννοι ἐν	ταῖς	πόλεσιν, ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ
[466]	τοὺς τυράννους ~δύνασθαι μὲν ἐν	ταῖς	πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον·
[466]	νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον δύνανται ἐν	ταῖς	πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ
[450]	τι ~ἴσους τοὺς λόγους ἔχουσι	ταῖς	πράξεσιν, αἱ δὲ πολλαὶ πλείους,
[465]	σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς χάρισι	ταῖς	πρὸς αὑτό, τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου
[465]	αὐτὸ τὸ σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον	ταῖς	χάρισι ταῖς πρὸς αὑτό, τὸ
[504]	τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη μὲν ἐν	ταῖς	ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται,
[504]	ἀγαθός, καὶ τοὺς ~λόγους προσοίσει	ταῖς	ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ, καὶ
[462]	Πῶλε, ὥς γε πρὸς σὲ	τἀληθῆ	εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί σοι
[486]	δοξάζει, ταῦτ' ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ	τἀληθῆ.	~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι τὸν μέλλοντα
[481]	εἴποις ἂν αὐτῷ, εἰ βούλοιο	τἀληθῆ	λέγειν, ~ὅτι εἰ μή τις
[521]	~διακονήσοντα καὶ πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα;	τἀληθῆ	μοι εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος
[522]	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ γε καὶ	τἆλλα	ἐπέρανας, καὶ τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης)
[512]	δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν	~τἆλλά	ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ ὁ
[477]	βλάβῃ καὶ κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα	~(τἆλλα	ἡ τῆς ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν
[500]	ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ	τἆλλα	καὶ τὰ ἡδέα πράττειν, ἀλλ'
[484]	δικαίου ~φύσει, καὶ βοῦς καὶ	τἆλλα	κτήματα εἶναι πάντα τοῦ βελτίονός
[460]	ὁ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ	τἆλλα	οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον,
[524]	παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος, καὶ	~τἆλλα	οὕτως· καὶ εἰ αὖ ἐπετήδευε
[509]	τρίτην τὴν τοῦ τρίτου καὶ	τἆλλα	~οὕτως· ὡς ἑκάστου κακοῦ μέγεθος
[506]	γέ ἐσμεν καὶ ἡμεῖς καὶ	τἆλλα	πάντα ὅσ' ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς
[474]	οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	τἆλλα	πάντα οὕτω καὶ σχήματα καὶ
[500]	~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα	τἆλλα	πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν
[519]	σοφισταί. καὶ γὰρ οἱ ~σοφισταί,	τἆλλα	σοφοὶ ὄντες, τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται
[467]	καὶ ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ	τἆλλα	τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ δὲ τἀναντία
[468]	αὖ λίθους καὶ ξύλα καὶ	τἆλλα	τὰ τοιαῦτα; οὐ ταῦτα ~λέγεις;
[452]	ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί	τἄν,	ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς εἴ
[471]	παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ δὲ	τἀναντία	λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται ἢ
[496]	τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ	τἀναντία	τούτων, κακά τε καὶ ἀθλιότητα,
[499]	αὗται μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ	(τἀναντία	τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[467]	τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ δὲ	τἀναντία	τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ
[525]	Ἅιδου τὸν ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους,	~Τάνταλον	καὶ Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην
[506]	ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν γάρ φημι.	~(τάξει	ἆρα τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον ἐστὶν
[506]	τῷ εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ	τάξει	καὶ ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ, ἥτις
[504]	~ταῖς δέ γε τῆς ψυχῆς	τάξεσι	καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν τε καὶ
[504]	δοκεῖ ταῖς μὲν τοῦ σώματος	τάξεσιν	~ὄνομα εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ οὗ
[504]	~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης)	~τάξεως	ἄρα καὶ κόσμου τυχοῦσα οἰκία
[504]	τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς	τάξεως	καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν
[504]	ἀταξίας τυχοῦσα ἔσται χρηστή, ἢ	τάξεώς	τε καὶ κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης)
[504]	τῷ σώματι τῷ ἐκ τῆς	τάξεώς	τε καὶ τοῦ κόσμου γιγνομένῳ;
[455]	ὅταν στρατηγῶν αἱρέσεως ~πέρι ἢ	τάξεώς	τινος πρὸς πολεμίους ἢ χωρίων
[503]	ὅντινα βούλει αὐτῶν, ὡς εἰς	τάξιν	τινὰ ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν ὃ
[526]	καὶ τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς	Τάρταρον,	ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος
[524]	μακάρων νήσους, ἡ δ' εἰς	Τάρταρον.	καὶ τοὺς μὲν ~ἐκ τῆς
[523]	καὶ δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ δὴ	Τάρταρον	καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων δὲ δικασταὶ
[485]	τὰ μέσα τῆς πόλεως καὶ	τὰς	~ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη ὁ
[459]	συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ	τὰς	ἄλλας ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως ἔχει
[454]	τὸ περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ	~τὰς	ἄλλας ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας
[494]	διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ	τὰς	ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα καὶ
[459]	ὦ Σώκρατες, γίγνεται, μὴ μαθόντα	τὰς	ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ μίαν ταύτην,
[450]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν δή ποτε	τὰς	ἄλλας τέχνας οὐ ῥητορικὰς καλεῖς,
[518]	ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν,	τὰς	ἄλλας τέχνας, τὴν δὲ γυμναστικὴν
[525]	ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ	~τὰς	ἁμαρτίας τὰ μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα
[498]	εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ δὲ	τὰς	ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[449]	Ἥραν, ὦ Γοργία, ἄγαμαί γε	τὰς	ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν
[518]	ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν καὶ	τὰς	ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ (δ' αὖ
[503]	τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ	τὰς	αὑτοῦ καὶ τὰς τῶν ἄλλων·
[484]	οὔτε ~δόντος τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο	τὰς	βοῦς, (ὡς τούτου ὄντος τοῦ
[456]	οἱ συμβουλεύοντες καὶ οἱ νικῶντες	τὰς	γνώμας περὶ τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα
[518]	ποτῶν ἐστιν εἰς ἀρετὴν (σώματος,	τὰς	δ' ἄλλας πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν·
[499]	πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	τὰς	δὲ πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον
[499]	ἡγεῖσθαι τὰς μὲν βελτίους ἡδονάς,	τὰς	~δὲ χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ,
[456]	ὅτι ὡς ἔπος εἰπεῖν ἁπάσας	τὰς	δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει.
[491]	ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς μὲν ἐπιθυμίας	τὰς	~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας εἶναι
[503]	σὺ ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής, τὸ	τὰς	~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς αὑτοῦ
[505]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	τὰς	ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα φαγεῖν
[517]	ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν	τὰς	ἐπιθυμίας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες
[494]	καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά, ἢ	τὰς	~ἐσχάτας λυποῖτο λύπας· ἆρα τοιούτου
[498]	~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι	τὰς	ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς ἀνίας;
[501]	γίγνεσθαι, ᾧ δὴ καὶ ~πορίζεται	τὰς	ἡδονάς. ταῦτ' οὖν πρῶτον σκόπει
[500]	καὶ ἐτίθην τῶν μὲν περὶ	τὰς	ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ
[513]	φασὶ τὰς τὴν σελήνην ~καθαιρούσας,	τὰς	Θετταλίδας· σὺν τοῖς φιλτάτοις ἡ
[520]	~διὰ ταῦτ' ἄρα, ὡς ἔοικε,	τὰς	μὲν ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα
[499]	ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι	τὰς	μὲν βελτίους ἡδονάς, τὰς ~δὲ
[491]	ὅτι δεῖ τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον	τὰς	μὲν ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν
[492]	πῶς βιωτέον. καί ~μοι λέγε·	τὰς	μὲν ἐπιθυμίας φῂς οὐ κολαστέον,
[499]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὰς	μὲν χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ
[513]	οὖν ὅτι δύ' ἔφαμεν εἶναι	τὰς	παρασκευὰς ἐπὶ τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν,
[504]	ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ, καὶ	τὰς	πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον ~ἐάν
[488]	ὡς αἱ μεγάλαι πόλεις ἐπὶ	τὰς	σμικρὰς κατὰ τὸ φύσει δίκαιον
[457]	καὶ διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι	τὰς	συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν περί του
[511]	πλεῖστον χρόνον ζῆν, καὶ μελετᾶν	τὰς	τέχνας ταύτας αἳ ἡμᾶς ἀεὶ
[513]	ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ φασὶ	τὰς	τὴν σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας·
[526]	τὴν ψυχήν· χαίρειν οὖν ~ἐάσας	τὰς	τιμὰς τὰς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων,
[499]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	τὰς	τοιάσδε λέγεις, οἷον κατὰ τὸ
[450]	καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι πολλαί.	τὰς	τοιαύτας (μοι δοκεῖς ~λέγειν, περὶ
[503]	ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς αὑτοῦ καὶ	τὰς	τῶν ἄλλων· εἰ δὲ μὴ
[526]	χαίρειν οὖν ~ἐάσας τὰς τιμὰς	τὰς	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν
[484]	οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ εἰς	τὰς	~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ τοὺς
[474]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ	τὰς	φωνὰς καὶ τὰ κατὰ τὴν
[512]	ἐνέβησαν, οὔτε τὰ σώματα ~οὔτε	τὰς	ψυχάς. λογίζεται οὖν ὅτι οὐκ,
[511]	τὴν κυβερνητικήν, ἣ οὐ μόνον	τὰς	ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ ~καὶ τὰ
[509]	ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας	τὰς	ὠφελίας ταύτας ἔχειν, τήν τε
[510]	πρὸς φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ	ταῦτ'	ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ ἐκεῖνος
[520]	οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ	ταῦτ'	ἄρα, ὡς ἔοικε, τὰς μὲν
[450]	κύρωσις διὰ λόγων ~(ἐστίν. διὰ	ταῦτ'	ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ
[507]	τὰ μὴ προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη	ταῦτ'	εἶναι οὕτω. ~καὶ μὴν περὶ
[516]	ἀπέφηνεν ἢ οἵους παρέλαβεν, καὶ	ταῦτ'	εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν
[493]	δι' ἀπιστίαν τε καὶ λήθην.	ταῦτ'	ἐπιεικῶς μέν ἐστιν ὑπό τι
[473]	νῦν μὲν οὖν ἃ διαφερόμεθα	ταῦτ'	ἐστιν· σκόπει δὲ καὶ σύ.
[466]	~λέγω τοίνυν σοι ὅτι δύο	ταῦτ'	ἐστιν τὰ ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί
[492]	καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ δὲ ἄλλα	ταῦτ'	ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα, τὰ παρὰ
[490]	τῶν μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ	ταῦτ'	ἔστιν ἃ λέγω. τοῦτο γὰρ
[524]	περὶ τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις.	~ταῦτ'	ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ
[486]	ὧν ἡ ἐμὴ ψυχὴ δοξάζει,	ταῦτ'	ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ
[479]	διδόντα ~δίκην τοῦ διδόντος; οὐ	ταῦτ'	ἦν τὰ ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα;
[501]	δὴ καὶ ~πορίζεται τὰς ἡδονάς.	ταῦτ'	οὖν πρῶτον σκόπει εἰ δοκεῖ
[516]	ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι	ταῦτ'	οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν
[466]	οἴει εἶναι, ἐάν τις ποιῇ	ταῦτα	ἃ ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα
[471]	τε καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ	ταῦτα	ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος
[507]	ταῦτα οὕτω τίθεμαι καί φημι	ταῦτα	ἀληθῆ εἶναι· εἰ δὲ ἔστιν
[481]	γὰρ σπουδάζεις τε καὶ τυγχάνει	ταῦτα	ἀληθῆ ~ὄντα ἃ λέγεις, ἄλλο
[480]	~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ οὖν δὴ	ταῦτα	ἀληθῆ, ὦ Πῶλε, τίς ἡ
[486]	οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας τὰ μικρὰ	(ταῦτα,	ἀλλ' ~οἷς ἔστιν καὶ βίος
[507]	ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω παρὰ	ταῦτα	ἄλλα φάναι, ὦ φίλε ~Καλλίκλεις·
[495]	~ἆρ' οὖν, εἴπερ ἐναντία ἐστὶν	ταῦτα	ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ αὐτῶν ἔχειν
[499]	τε καὶ ἀγαθὰ εἶναι; οὐ	ταῦτα	ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~πάλαι
[516]	μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε	ταῦτα	ἅπαντα ποιοῦντας δι' ἀγριότητα. ἢ
[484]	~ἱκανὴν γένηται ἔχων ἀνήρ, πάντα	ταῦτα	ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας καὶ ~διαφυγών,
[492]	αὑτῶν ἢ τοῖς ἐχθροῖς, καὶ	ταῦτα	ἄρχοντες ἐν τῇ ἑαυτῶν ~πόλει;
[486]	δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις τὰ κομψὰ	ταῦτα	~ἀφείς, εἴτε ληρήματα χρὴ φάναι
[459]	ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον	ταῦτα	ἀφικέσθαι παρὰ σὲ τὸν μέλλοντα
[504]	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς	ταῦτα	βλέπων ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ
[468]	ἀλλ' ἐὰν μὲν ὠφέλιμα ᾖ	ταῦτα,	βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ δὲ
[496]	καὶ ἅμα ἔχει, δῆλον ~ὅτι	ταῦτά	γε οὐκ ἂν εἴη τό
[521]	ὦ Σώκρατες· ὡς εἰ μὴ	ταῦτά	γε ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς
[504]	καὶ ~νόμιμοι γίγνονται καὶ κόσμιοι·	ταῦτα	δ' ἔστιν δικαιοσύνη τε καὶ
[523]	καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι.	ταῦτα	δὴ αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται,
[483]	ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες. διὰ	~ταῦτα	δὴ νόμῳ μὲν τοῦτο ἄδικον
[482]	ἀληθῶς δημηγόρος ὤν· καὶ ~νῦν	ταῦτα	δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος Πώλου πάθος
[511]	ὁ ἔχων τὴν τέχνην καὶ	ταῦτα	~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ τὴν θάλατταν
[513]	~πολλάκις (ἴσως καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ	ταῦτα	διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ' οὖν
[523]	κρίσις ᾖ. ~ἐγὼ μὲν οὖν	ταῦτα	ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην
[522]	ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα	ταῦτα	ἐγὼ λέγω, καὶ πράττω τὸ
[506]	ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν	ταῦτα;	~ἐγὼ μὲν γάρ φημι. ~(τάξει
[492]	εἶναι τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ	ταῦτα	ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ὀρθῶς
[506]	ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι	ταῦτα,	εἰ ~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν
[461]	ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ	ταῦτα	εἰδὼς ~παρ' αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν,
[489]	ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ	ταῦτα	εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ
[480]	μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη	ταῦτα	ἐκείνοις οὕτω μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως
[495]	τὴν ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης δύο	ταῦτα	ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[488]	ἢ ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ	ταῦτα	ἔλεγον καὶ τότε καὶ νῦν
[482]	δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ δὲ	ταῦτα	ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ τε
[524]	διεστραμμένα ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ	~ταῦτα	ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ λόγῳ, οἷος
[468]	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν τὰ μεταξὺ	ταῦτα	ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν
[515]	λέγε μοι, (ἐάν τίς σε	ταῦτα	ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς;
[516]	σὺ ~φῄς, οὐκ ἄν ποτε	ταῦτα	ἔπασχον. οὔκουν οἵ γε ἀγαθοὶ
[497]	τὰ σμικρά τε καὶ στενὰ	ταῦτα,	ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης)
[448]	(Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ νυνδὴ αὐτὰ	ταῦτα	ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω ὅτι ~οὐδείς
[516]	~τῆς φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ	ταῦτα	ἐποίησαν καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην
[524]	τεθνεῶτος τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν	ταῦτα	ἔχον· ἢ ~κατεαγότα εἴ του
[495]	ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ	ταῦτα.	ἢ ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ·
[460]	ὀρθῶς χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη	ταῦτα	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης)
[489]	τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν	ταῦτα	ἢ οὔ; καὶ ὅπως μὴ
[496]	οὐδὲν γὰρ οἶμαι διαφέρει. ἔστι	ταῦτα	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)
[504]	ἄλλη ἀρετὴ τοῦ ~σώματος. ἔστιν	ταῦτα	ἢ οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.
[508]	εἶναι ἢ ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ.	ταῦτα	ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ ἐν τοῖς
[513]	μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ	ταῦτα	ἦν ἃ τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης)
[490]	δὲ ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος περὶ	ταῦτα,	ἰατρὸς ὤν, ᾖ δέ, ~οἷον
[470]	~γὰρ ἐχθὲς καὶ πρώην γεγονότα	ταῦτα	ἱκανά σε ἐξελέγξαι ἐστὶν καὶ
[495]	δὲ τῷ ὄντι, ὦ Καλλίκλεις,	ταῦτα	ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν
[490]	δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον εἰς	ταῦτα	~καὶ βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον ἴσως
[496]	ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν	ταῦτα;	καὶ εὖ ~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου.
[456]	τὰς γνώμας περὶ τούτων. ~(Σωκράτης)	~ταῦτα	καὶ θαυμάζων, ὦ Γοργία, πάλαι
[507]	δίκαιον καὶ ὅσιον εἶναι. ~ἔστι	ταῦτα.	~καὶ μὲν δὴ καὶ ἀνδρεῖόν
[462]	ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω	ταῦτα.	καί μοι ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες·
[526]	μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ	ταῦτα	καὶ ὁ Αἰακός ἑκάτερος τούτων
[455]	γὰρ δήπου ὅτι τὰ νεώρια	~ταῦτα	(καὶ τὰ τείχη τὰ Ἀθηναίων
[524]	παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα	ταῦτα	~καὶ τελευτήσαντος ἢ πάντα ἢ
[468]	καὶ ἃ βούλεται, εἴπερ τυγχάνει	ταῦτα	κακὰ ὄντα; τί οὐκ ἀποκρίνῃ;
[504]	δίκαιον λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι	ταῦτα;	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ
[490]	βελτίων καὶ κρείττων ἔσται εἰς	ταῦτα;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ
[508]	καὶ τὸ ὅλον τοῦτο διὰ	~ταῦτα	κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε, οὐκ
[473]	~(πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων ξένων;	ταῦτα	λέγεις ἀδύνατον εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης)
[452]	ἐροίμην· σὺ ~δὲ τίς ὢν	ταῦτα	λέγεις; εἴποι ἂν ἴσως ὅτι
[468]	καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα; οὐ	ταῦτα	~λέγεις; ἢ ἄλλ' ἄττα καλεῖς
[466]	ἑκάστου ὧν λέγεις πότερον αὐτὸς	~ταῦτα	λέγεις καὶ γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ,
[460]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν σου τότε	ταῦτα	λέγοντος ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ' ἂν
[482]	φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ παιδικά, παῦσον	~ταῦτα	λέγουσαν. λέγει γάρ, ὦ φίλε
[482]	καὶ μὴ ~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ	ταῦτα	λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν, τὰ
[490]	καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ οὐ	ταῦτα	~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ τὸν
[482]	λόγων, οὐδὲ σὺ παύσῃ ποτὲ	~ταῦτα	λέγων. νόμιζε τοίνυν καὶ παρ'
[494]	τοῦ κοσμίου; πείθω τί σε	ταῦτα	λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν κόσμιον βίον
[463]	κομμωτικὴν καὶ τὴν σοφιστικήν, τέτταρα	~ταῦτα	μόρια ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ
[527]	πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα δ' οὖν	ταῦτα	μῦθός σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ
[468]	~(Πῶλος) ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ	ταῦτα	ὁμολογοῦμεν, εἴ τις ἀποκτείνει τινὰ
[514]	παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ' αὐτά. φῶμεν	ταῦτα	ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[518]	δεσποίνας εἶναι τούτων. ταὐτὰ οὖν	ταῦτα	ὅτι ἔστιν καὶ ~περὶ ψυχήν,
[495]	~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ ὅπως μεμνησόμεθα	ταῦτα,	ὅτι Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ
[457]	~γενέσθαι. τοῦ δὴ ἕνεκα λέγω	ταῦτα;	ὅτι νῦν ἐμοὶ δοκεῖς σὺ
[449]	ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ	ταῦτα	οὐ μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ
[512]	γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν. ~διὰ	ταῦτα	οὐ νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι τὸν
[503]	βελτίους ἔσονται ἢ χείρους (διὰ	ταῦτα,	οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν
[509]	~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι ἐγὼ	ταῦτα	οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει, ὅτι
[461]	τῇ ~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν ἀδικεῖν.	ταῦτα	οὖν ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μὰ
[507]	σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν οὖν	ταῦτα	οὕτω τίθεμαι καί φημι ταῦτα
[509]	ἐγὼ μὲν ~οὖν αὖ τίθημι	(ταῦτα	οὕτως ἔχειν· εἰ δὲ οὕτως
[520]	εἰ δὲ μή, οὔ. ἔστι	ταῦτα	οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)
[521]	ἃ σὺ παραινεῖς, τὰ κομψὰ	ταῦτα,	οὐχ ἕξω ὅτι ~λέγω ἐν
[522]	εἰ εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι	ταῦτα	πάντα ἐγὼ ἐποίουν, ὦ παῖδες,
[487]	περὶ τῶν μεγίστων. σὺ δὲ	ταῦτα	πάντα ἔχεις ἃ οἱ ἄλλοι
[460]	ἐὰν τύχῃ μὴ εἰδώς, καὶ	ταῦτα	παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχε
[527]	δοκεῖ περὶ τῶν ~αὐτῶν, καὶ	ταῦτα	περὶ (τῶν μεγίστων εἰς τοσοῦτον
[487]	λέγειν ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ	~ταῦτα	περὶ τῶν μεγίστων. σὺ δὲ
[472]	σμικρὰ ὄντα, ~ἀλλὰ σχεδόν τι	ταῦτα	περὶ ὧν εἰδέναι τε κάλλιστον
[470]	ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν ἄμεινον εἶναι	ταῦτα	~ποιεῖν ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι
[470]	οὖν σὺ φῂς ἄμεινον εἶναι	ταῦτα	ποιεῖν; εἰπὲ τίνα ὅρον ὁρίζῃ.
[468]	χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι ἡμῖν	ταῦτα	ποιεῖν ἢ μή; ~(Πῶλος) πάνυ
[470]	ἀκούειν, ὅταν μὲν ~δικαίως τις	ταῦτα	ποιῇ, ἄμεινον εἶναι, ὅταν δὲ
[468]	βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα	ταῦτα	ποιοῦμεν; ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[468]	~ἕνεκ' ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα	ταῦτα	ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί.
[483]	~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ	ταῦτα	πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει, καὶ
[500]	ἐμέ, τὰ τοῦ ἀνδρὸς δὴ	ταῦτα	~πράττοντα, λέγοντά τε ἐν τῷ
[483]	κατὰ ~φύσιν τὴν τοῦ δικαίου	ταῦτα	πράττουσιν, καὶ ναὶ μὰ Δία
[521]	βούλει σοι εἴπω δι' ὅτι	ταῦτα	προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[470]	εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ ποῖα	ταῦτα;	~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον τὸν
[505]	οὐδὲν ὧν σὺ λέγεις, καὶ	ταῦτά	σοι Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης)
[508]	προσέχειν τὸν νοῦν ~τούτοις, καὶ	ταῦτα	σοφὸς ὤν, ἀλλὰ λέληθέν σε
[499]	μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ κακός; οὐ	ταῦτα	συμβαίνει καὶ τὰ πρότερα ἐκεῖνα,
[454]	καὶ οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν δύο εἴδη
[481]	~εἰπέ μοι, ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει	ταῦτα	(Σωκράτης) ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ
[451]	κυρουμένων· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ τῶν περὶ
[510]	δύναιτο φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε εἴ τις
[516]	ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης) ἔστω δὴ	ταῦτα.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους
[497]	ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τῶν λυπῶν
[468]	μήτε κακά; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν τὰ μεταξὺ
[478]	ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀθλιώτερος πότερος
[464]	δὲ οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή σοι, ἐὰν
[495]	τὸ ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν·	ταῦτά	τε γὰρ τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα
[455]	ἐκ τῶν ~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται	ταῦτα,	ὦ Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους
[513]	φίλη κεφαλή. λέγομέν τι πρὸς	~ταῦτα,	ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ'
[515]	~τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις	ταῦτα,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε
[472]	λέγεις ὀλίγου σοι πάντες συμφήσουσιν	ταὐτὰ	Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξένοι, ~ἐὰν
[497]	ὡς ἑτέρων ὄντων· πῶς οὖν	ταὐτὰ	ἂν εἴη τὰ ~ἡδέα τοῖς
[526]	καὶ ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε.	~ταὐτὰ	δὲ ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός
[511]	~ὡς ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη, ἀλλὰ	ταὐτὰ	διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν
[527]	ὡς τὶ ὄντας, οἷς οὐδέποτε	ταὐτὰ	δοκεῖ περὶ τῶν ~αὐτῶν, καὶ
[473]	καὶ σὲ ποιῆσαι, ὦ ἑταῖρε,	ταὐτὰ	ἐμοὶ λέγειν· φίλον γάρ σε
[487]	διαφθαρέντες. ἐπειδὴ οὖν σου ἀκούω	ταὐτὰ	ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος ἅπερ τοῖς σεαυτοῦ
[491]	~μὲν γὰρ ἐμὲ φῂς ἀεὶ	ταὐτὰ	λέγειν, καὶ μέμφῃ μοι· ἐγὼ
[491]	δὲ σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε	ταὐτὰ	λέγεις περὶ τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ
[490]	αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ	ταὐτὰ	λέγεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ
[518]	τὸ δίκαιον δεσποίνας εἶναι τούτων.	ταὐτὰ	οὖν ταῦτα ὅτι ἔστιν καὶ
[488]	~δὲ τῷ ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ	ταὐτὰ	πράττοντα ἅπερ ὡμολόγησα, πάνυ με
[465]	ἐν τῷ αὐτῷ καὶ περὶ	ταὐτὰ	σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες, καὶ οὐκ
[491]	ὦ βέλτιστε Καλλίκλεις, ὡς οὐ	ταὐτὰ	σύ τ' ἐμοῦ κατηγορεῖς καὶ
[513]	ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως καὶ) βέλτιον	(ταὐτὰ	ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ'
[524]	ἢ διεστραμμένα ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος	ταὐτὰ	~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ λόγῳ,
[516]	ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα	ταὐτὰ	ταῦτα ἐποίησαν καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν;
[499]	τὰ πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν τις	ταὐτὰ	φῇ ~ἡδέα τε καὶ ἀγαθὰ
[510]	τοιούτῳ, ὃς ἂν ὁμοήθης ὤν,	~ταὐτὰ	ψέγων καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι
[492]	μεγίστας εἶναι καὶ μὴ κολάζειν,	~(ταύταις	δὲ ὡς μεγίσταις οὔσαις ἱκανὸν
[518]	(σώματος, τὰς δ' ἄλλας πάσας	ταύτας	~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ καὶ ταύτας
[511]	ζῆν, καὶ μελετᾶν τὰς τέχνας	ταύτας	αἳ ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ τῶν
[517]	εἰδότι ὅτι ~ἔστιν τις παρὰ	ταύτας	ἁπάσας τέχνη γυμναστική τε καὶ
[507]	ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι καὶ	ταύτας	ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν, λῃστοῦ
[509]	αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας	ταύτας	ἔχειν, τήν τε ἀπὸ ~τοῦ
[503]	πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον,	(ταύτας	μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ χείρω,
[518]	ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ καὶ	ταύτας	μὲν δουλοπρεπεῖς τε καὶ διακονικὰς
[468]	(μέγα δύναται ἐν τῇ πόλει	ταύτῃ,	εἴπερ ἐστὶ τὸ ~μέγα δύνασθαι
[513]	~ἆρα ἐξομοιῶν (αὑτὸν τῇ πολιτείᾳ	ταύτῃ	ἐν ᾗ ἂν οἰκῇ, ~καὶ
[497]	ἐπίσκεψαι ~οἶμαι γάρ σοι οὐδὲ	ταύτῃ	(ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει δέ̓ τοὺς ἀγαθοὺς
[466]	χρῆσθαι· δίκαιον γάρ. καὶ νῦν	ταύτῃ	τῇ ἀποκρίσει εἴ ~τι ἔχεις
[452]	πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται. καίτοι ἐν	ταύτῃ	τῇ δυνάμει δοῦλον ~μὲν ἕξεις
[457]	οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός τις ~κᾆτα	ταύτῃ	τῇ δυνάμει καὶ τῇ τέχνῃ
[510]	τῷ ἄρχοντι. οὗτος ~μέγα (ἐν	ταύτῃ	τῇ πόλει δυνήσεται, τοῦτον οὐδεὶς
[510]	~εἰ ἄρα τις ἐννοήσειεν ἐν	ταύτῃ	τῇ πόλει τῶν νέων, τίνα
[525]	ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν δὲ ἀτίμως	ταύτην	ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ τῆς φρουρᾶς, οἷ
[503]	ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ πώποτε σὺ	ταύτην	εἶδες τὴν ~ῥητορικήν· ἢ εἴ
[509]	ἡμῶν βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη	ταύτην	εἶναι τὴν αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ
[509]	τῇ ἀληθείᾳ εἴη; ἆρα οὐ	ταύτην,	ἥτις ἀποτρέψει τὴν ~μεγίστην ἡμῶν
[459]	τὰς ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ μίαν	ταύτην,	μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τῶν δημιουργῶν; ~(Σωκράτης)
[477]	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~ταύτην	οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ
[527]	γε θαρρῶν πατάξαι τὴν ~(ἄτιμον	ταύτην	πληγήν· οὐδὲν γὰρ δεινὸν πείσῃ,
[450]	καλεῖς, οὔσας περὶ λόγους, εἴπερ	~ταύτην	ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ ἂν ᾖ
[454]	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ τοι ὑπώπτευον	ταύτην	σε λέγειν τὴν πειθὼ καὶ
[522]	ὑπὸ μόνου, καὶ εἰ διὰ	ταύτην	~τὴν ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν·
[526]	δὲ καὶ ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ	ταύτην	τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ δικαίως
[522]	μὲν οὖν ἐμέ τις ἐξελέγχοι	ταύτην	τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ
[520]	σημεῖον εἶναι, εἰ εὖ ποιήσας	~ταύτην	τὴν εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ πείσεται·
[520]	μήποτε ~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς	ταύτην	τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ τῷ
[482]	τις μὴ φαίη διὰ δὴ	ταύτην	τὴν ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν
[482]	αἴσχιον εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι· ἐκ	(ταύτης	γὰρ αὖ τῆς ὁμολογίας ~αὐτὸς
[511]	σμικρὰ εἶναι, ἐγώ σοι ~(μείζω	ταύτης	ἐρῶ, τὴν κυβερνητικήν, ἣ οὐ
[461]	αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν, ἔπειτα ἐκ	ταύτης	ἴσως τῆς ὁμολογίας ἐναντίον τι
[465]	~αὐτὸ αὑτῷ, καὶ μὴ ὑπὸ	ταύτης	κατεθεωρεῖτο καὶ διεκρίνετο ἥ τε
[463]	~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον κολακείαν.	ταύτης	μοι δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ
[463]	τέχνη ἀλλ' ἐμπειρία καὶ τριβή.	ταύτης	μόριον καὶ ~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ
[462]	ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος) τίνος λέγεις	ταύτης;	~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον ᾖ τὸ
[513]	φιλτάτοις ἡ αἵρεσις ἡμῖν ἔσται	ταύτης	~τῆς δυνάμεως τῆς ἐν τῇ
[511]	τι τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ	ταύτης	τῆς ἐπιστήμης. εἰ δ' αὕτη
[511]	ἐκ ~τοῦ Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ,	ταύτης	τῆς μεγάλης εὐεργεσίας, σώσασα ἃ
[520]	γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δέ γε	ταύτης	τῆς πράξεως, ὅντιν' ἄν τις
[454]	καὶ σοὶ δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας)	~ταύτης	τοίνυν τῆς πειθοῦς λέγω, ὦ
[515]	πᾶν τοὐναντίον διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου.	ταυτὶ	γὰρ ἔγωγε ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι
[470]	μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι	(ταὐτὸ)	τοῦτο. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν τοίνυν
[462]	ἡδονῆς (ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)	ταὐτὸν	ἄρ' ἐστὶν ὀψοποιία καὶ ῥητορική;
[524]	τὰ πολλὰ ἐπί τινα χρόνον.	ταὐτὸν	δή μοι δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα
[454]	~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν	ταὐτὸν	δοκεῖ σοι εἶναι μεμαθηκέναι καὶ
[495]	Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν καὶ ~ἀγαθὸν	ταὐτὸν	εἶναι, ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν
[519]	πόλεως ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ	ταὐτὸν	~εἶναι, ὅσοι τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται
[454]	~δῆλον ἄρ' αὖ ὅτι οὐ	ταὐτόν	ἐστιν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[488]	ἐγώ σοι σαφῶς λέγω, ὅτι	ταὐτόν	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ
[488]	τοῦτό μοι αὐτὸ σαφῶς διόρισον,	ταὐτὸν	ἢ ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον
[495]	τί δέ; ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην	ταὐτὸν	ἢ ἕτερον; ~(Καλλίκλης) ἕτερον δήπου,
[474]	ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) ~μανθάνω· οὐ	(ταὐτὸν	ἡγῇ σύ, ὡς ἔοικας, καλόν
[488]	καὶ τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον	ταὐτὸν	ὄν, ἢ ἔστι βελτίω μὲν
[485]	καὶ ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν ἄξιον.	ταὐτὸν	οὖν ἔγωγε τοῦτο πάσχω καὶ
[482]	ὤν· καὶ ~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς	ταὐτὸν	παθόντος Πώλου πάθος ὅπερ Γοργίου
[481]	τε καὶ ~σὺ νῦν τυγχάνομεν	ταὐτόν	τι πεπονθότες, ἐρῶντε δύο ὄντε
[482]	τότε· νῦν δὲ πάλιν αὐτὸς	ταὐτὸν	τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε κατ'
[489]	οὐ ~πάλαι σοι λέγω ὅτι	ταὐτόν	φημι εἶναι τὸ βέλτιον καὶ
[520]	οἴει τι διαφέρειν τούτους ἐκείνων;	ταὐτόν,	ὦ μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς καὶ
[506]	ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ	ταὐτόν,	ὡς ἐγὼ καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν.
[527]	κόρρης ἀτίμως καὶ πάντως προπηλακιεῖ.	~τάχα	δ' οὖν ταῦτα μῦθός σοι
[450]	μανθάνω οἵαν αὐτὴν βούλει καλεῖν;	τάχα	δὲ εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι·
[466]	τηλικοῦτος ὤν, ὦ ~Πῶλε; τί	τάχα	δράσεις; ~(Πῶλος) ~ἆρ' οὖν δοκοῦσί
[480]	ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου ὡς	τάχιστα	δώσει δίκην, παρὰ τὸν δικαστὴν
[496]	ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ	τάχος	καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[451]	καὶ σελήνης, πῶς πρὸς ἄλληλα	τάχους	ἔχει. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γε λέγων
[520]	ὅτι μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ	τάχους	λαμβάνοι (τὸ ἀργύριον· οὐ γὰρ
[476]	~καὶ εἰ σφόδρα τύπτει ἢ	ταχὺ	ὁ (τύπτων, οὕτω καὶ τὸ
[520]	γὰρ εὐεργεσίαν τις εὐεργετηθείς, οἷον	~ταχὺς	γενόμενος διὰ παιδοτρίβην, ἴσως ἂν
[500]	χεῖρον, αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι	τε	ἀγαθὸν καὶ ὅτι κακόν· καὶ
[496]	γε οὐκ ἂν εἴη τό	τε	ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν
[481]	φιλοσοφίας, σὺ δὲ δυοῖν, τοῦ	τε	Ἀθηναίων ~δήμου καὶ τοῦ Πυριλάμπους.
[472]	εἰδέναι τε κάλλιστον μὴ εἰδέναι	τε	αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν
[514]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω πάντα, τά	τε	ἄλλα κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν
[525]	ἐν Ἅιδου· οὐ γὰρ οἷόν	τε	ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ'
[509]	σοῦ τις νεανικώτερος, ~οὐχ οἷόν	τε	ἄλλως λέγοντα ἢ ὡς ἐγὼ
[496]	εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν ἅμα	τε	ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἔχει,
[509]	τὰς ὠφελίας ταύτας ἔχειν, τήν	τε	ἀπὸ ~τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ
[451]	τὸ αὐτὸ γάρ ἐστιν, τό	τε	ἄρτιον καὶ ~τὸ περιττόν διαφέρει
[490]	νέμειν, ἐν τῷ δὲ ἀναλίσκειν	τε	αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς τὸ
[480]	δίκην καὶ ~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν	τε	αὑτὸν καὶ τοὺς ἄλλους μὴ
[487]	οἱ ἄλλοι οὐκ ἔχουσιν· ~πεπαίδευσαί	τε	γὰρ ἱκανῶς, ὡς πολλοὶ ἂν
[495]	ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν· ταῦτά	τε	γὰρ τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ
[454]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ μὴν οἵ	τέ	γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν καὶ
[504]	καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ ~οἵ	τε	δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ καὶ οὓς
[514]	κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς	τε	δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ ἄλλους τοιούτους
[449]	ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν	τε	διὰ ~βραχυτάτων. ~(Γοργίας) ~πάνυ γὰρ
[500]	διττὼ τὼ βίω, σκέψασθαι τί	τε	διαφέρετον ἀλλήλοιν καὶ ~ὁπότερον βιωτέον
[462]	ἡ ῥητορικὴ εἶναι, χαρίζεσθαι οἷόν	τε	εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης) ~τί δέ,
[503]	τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ πρέπον	τε	εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν
[501]	~μὲν γάρ, ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν	τε	εἶναι, καὶ ἔγωγέ φημι τὸ
[470]	ἕπηται τὸ ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν	τε	εἶναι, καὶ τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν,
[472]	λόγος ἐστίν, σὺ ἡγῇ οἷόν	τε	εἶναι ~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά τε
[510]	ἔσται αὐτῷ ἐπὶ τὸ οἵῳ	τε	εἶναι ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν καὶ
[487]	ἐντυγχάνω οἳ ἐμὲ οὐχ οἷοί	τέ	εἰσιν ~βασανίζειν διὰ τὸ μὴ
[497]	με νουθετεῖς. οὐχ ἅμα διψῶν	τε	ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται καὶ ἅμα
[517]	διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ μᾶλλον οἷοί	τε	ἐκπορίζειν τῇ ~πόλει ὧν ἐπεθύμει.
[500]	ἀνδρὸς δὴ ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά	τε	ἐν τῷ δήμῳ καὶ ῥητορικὴν
[459]	ἢ τὸ παράπαν ~οὐχ οἷός	τε	ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι τὴν ῥητορικήν,
[455]	τίνων τῇ πόλει συμβουλεύειν οἷοί	τε	ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ δικαίου μόνον
[483]	ἀδικούμενος καὶ προπηλακιζόμενος μὴ οἷός	~τέ	ἐστιν αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν μηδὲ
[484]	γὰρ τὸ τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε	τέ	ἐστιν ἕκαστος ἐν τούτῳ, καὶ
[472]	ἢ γιγνώσκειν ἢ ἀγνοεῖν ὅστις	τε	εὐδαίμων ἐστὶν καὶ ~(ὅστις μή.
[487]	βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς πέρι ~ὀρθῶς	τε	ζώσης καὶ μὴ τρία ἄρα
[514]	εἴχομεν ἡμῶν αὐτῶν ἐπιδεῖξαι οἰκοδομήματά	τε	ἢ ~μηδὲν ἢ πολλὰ καὶ
[514]	εἰ μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους	τε	ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας
[464]	αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων, ἥ	τε	ἰατρικὴ τῇ γυμναστικῇ καὶ ἡ
[465]	τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων τῶν	τε	ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν.
[515]	καὶ ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα καλός	τε	κἀγαθὸς γέγονεν, ἢ ξένος ἢ
[499]	ἐάν τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα	τε	καὶ ἀγαθὰ εἶναι; οὐ ταῦτα
[474]	ἡγῇ σύ, ὡς ἔοικας, καλόν	τε	καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν ~καὶ
[504]	ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός	τε	καὶ ἀγαθός, καὶ τοὺς ~λόγους
[475]	νῦν ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ	τε	καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ ~καλόν.
[454]	περὶ τούτων ἅ ἐστι δίκαιά	τε	καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ
[509]	~δυοῖν οὖν ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν	τε	καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν
[455]	οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ τὸ δίκαιόν	τε	καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[472]	τε εἶναι ~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά	τε	καὶ ἄδικον ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον
[454]	ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ τῶν δικαίων	τε	καὶ ἀδίκων; ἐξ ἧς πιστεύειν
[460]	ὁ πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί	τε	καὶ ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ,
[484]	~νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν	τε	καὶ ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ δή,
[469]	ὅ γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός	τε	καὶ ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον
[496]	εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία τούτων, κακά	τε	καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει
[525]	καὶ ἀκρατίας τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας	τε	~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν ψυχὴν
[515]	ὅστις πρότερον πονηρὸς ὤν, ἄδικός	τε	καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄφρων, ~διὰ
[507]	ἦν δὲ αὕτη ἡ ἄφρων	τε	καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ γε. ~καὶ
[522]	φοβεῖται, ὅστις μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός	~τε	καὶ ἄνανδρός ἐστιν, τὸ δὲ
[525]	καὶ δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν	τε	καὶ ἀνθρώπων οὗτοι οἳ ἂν
[472]	καὶ τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν	τε	καὶ ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά γε,
[465]	τρόπον τοῦτον ἡ κομμωτική, κακοῦργός	τε	καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς καὶ
[456]	φίλους δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν	τε	καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ
[484]	νέων λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές	τε	καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς
[462]	τε καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ	τε	καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ τε καὶ
[473]	καὶ τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς	τε	καὶ γυναῖκα τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ
[518]	δὴ καὶ ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς	τε	καὶ διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι
[482]	λύραν μοι κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν	τε	~καὶ διαφωνεῖν, καὶ χορὸν ᾧ
[447]	καὶ τί ~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί	τε	καὶ διδάσκει· τὴν δὲ ἄλλην
[525]	εἰσὶν δὲ οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί	τε	καὶ δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν
[523]	ἀθέως εἰς τὸ τῆς τίσεώς	τε	καὶ δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ δὴ
[457]	γε τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες	τε	~καὶ εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες περὶ
[457]	οὐ τὸν διδάξαντα δεῖ μισεῖν	τε	καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων.
[456]	τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν	τε	καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων.
[462]	ἐγώ τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ	τε	καὶ ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ δήπου
[470]	~ποιεῖν ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι	τε	καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι
[484]	καὶ δημοσίᾳ, καὶ τῶν ἡδονῶν	τε	καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων, καὶ
[478]	οὗτος δ' ἦν ὁ νουθετούμενός	τε	καὶ ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην διδούς.
[499]	καλὸν (εἶναι τὰ καλὰ λέγειν	τε	καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι
[458]	(ἀλλ' εἰ δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου	~τε	καὶ ἐρώτα ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης)
[462]	δοκεῖ, ἐν τῷ μέρει ~ἐρωτῶν	τε	καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ τε
[526]	~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ βίῳ, ἠγάσθη	τε	καὶ ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε.
[507]	τὸν δ' εὖ πράττοντα μακάριόν	τε	καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν δὲ
[492]	ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή	τε	καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ δὲ ἄλλα
[487]	ἃ σὺ πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην	τε	καὶ ~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν. ἐγὼ
[484]	καὶ κρείττονος ~τὰ τῶν χειρόνων	τε	καὶ ἡττόνων. ~τὸ μὲν οὖν
[471]	εἰς ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν	τε	καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα
[517]	παρὰ ταύτας ἁπάσας τέχνη γυμναστική	τε	καὶ ἰατρική, ἣ δὴ τῷ
[504]	οἱ περὶ τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι	~τε	καὶ ἰατροί, κοσμοῦσί που τὸ
[464]	δέοι ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν	τε	καὶ ἰατρόν, ἢ ἐν ἀνδράσιν
[452]	δὲ ἔργον μού ἐστιν καλούς	τε	καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους
[475]	τὸ αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ	τε	καὶ κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[490]	γεωργικὸν ἄνδρα περὶ γῆν ~φρόνιμόν	τε	καὶ καλὸν καὶ ἀγαθόν, τοῦτον
[507]	τελέως, τὸν δὲ ἀγαθὸν εὖ	τε	καὶ ~καλῶς πράττειν ἃ ἂν
[457]	λέγειν ἢ μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί	τε	καὶ κατὰ φθόνον ~οἴονται τὸν
[521]	τοὺς νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει τέμνων	τε	καὶ κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων καὶ
[504]	ἂν τὸ (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον	τε	καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ ~οἵ
[467]	ἑκάστοτε τίς γὰρ βούλεται πλεῖν	τε	καὶ ~κινδυνεύειν καὶ πράγματ' ἔχειν;
[491]	θεούς, ἀτεχνῶς γε ἀεὶ σκυτέας	τε	καὶ κναφέας καὶ μαγείρους λέγων
[504]	τυχοῦσα ἔσται χρηστή, ἢ τάξεώς	τε	καὶ κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη
[484]	κτήματα εἶναι πάντα τοῦ βελτίονός	τε	καὶ κρείττονος ~τὰ τῶν χειρόνων
[491]	τίνας ποτὲ λέγεις τοὺς βελτίους	τε	καὶ ~κρείττους καὶ εἰς ὅτι.
[491]	ἀλλὰ τοτὲ μὲν τοὺς (βελτίους	τε	καὶ ~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου,
[451]	τῶν λόγῳ τὰ πάντα ~διαπραττομένων	τε	καὶ κυρουμένων· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)
[493]	οὐ ~δυναμένην στέγειν δι' ἀπιστίαν	τε	καὶ λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν
[481]	τοῖς γὰρ τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν	τε	καὶ λόγοις οὐχ οἷός τ'
[492]	τὸν τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον	τε	καὶ λόγον καὶ ψόγον; ἢ
[504]	ψυχῆς τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν	τε	καὶ νόμος, ὅθεν καὶ ~νόμιμοι
[495]	οὐ γὰρ ἅμα δήπου ὑγιαίνει	τε	καὶ νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ
[495]	ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας	τε	καὶ νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις;
[472]	δόξαν, ὦ Πῶλε, ὁ ἀδικῶν	τε	καὶ ὁ ἄδικος πάντως μὲν
[498]	ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ οἱ ἀγαθοί	τε	καὶ οἱ κακοί; ἢ καὶ
[509]	αὑτῷ μήτε τοῖς αὑτοῦ φίλοις	τε	καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ (τὴν
[456]	χρῆσθαι ~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν	τε	καὶ παγκρατιάζειν καὶ ἐν ὅπλοις
[452]	ὁ τὸ σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός	τε	καὶ παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής, καὶ
[493]	τῷ ὀνόματι διὰ τὸ πιθανόν	τε	καὶ πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς
[451]	ὅτι τῶν περὶ τὸ ἄρτιόν	τε	καὶ περιττὸν (γνῶσις) ὅσα ἂν
[479]	μὴ διδόναι ~δίκην πάντων μέγιστόν	τε	καὶ πρῶτον κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος)
[509]	ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ	τε	καὶ πῶλος ἢ οὔ, ἡνίκα
[527]	ἐστε τῶν νῦν Ἑλλήνων, σύ	τε	καὶ πῶλος καὶ (Γοργίας) οὐκ
[487]	τὼ δὲ ~ξένω τώδε, Γοργίας	τε	καὶ Πῶλος, σοφὼ μὲν καὶ
[499]	πρακτέον εἶναι, εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί	τε	καὶ Πώλῳ. ἆρα καὶ σοὶ
[523]	μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω	τε	καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ ἐκ
[487]	ἤδη ἔσται ἱκανῶς ὑπ' ἐμοῦ	τε	καὶ σοῦ, καὶ ~οὐκέτι αὐτὸ
[520]	ἔγωγε καὶ ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις	τε	καὶ σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι
[510]	τε μάλιστα, ὅνπερ οἱ παλαιοί	τε	καὶ σοφοὶ λέγουσιν, ὁ ὅμοιος
[497]	~Ἐρώτα δὴ σὺ τὰ σμικρά	τε	καὶ στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ
[500]	σαφέστερον ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν ἐγώ	τε	καὶ σὺ εἶναι μέν τι
[517]	πρᾶγμα οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ	τε	καὶ σὺ ἐν τοῖς λόγοις·
[481]	λέγω δ' ἐννοήσας ὅτι ἐγώ	τε	καὶ ~σὺ νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν
[512]	ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ τὸ σῴζειν	τε	καὶ σῴζεσθαι. μὴ γὰρ τοῦτο
[458]	~τοῦ μὲν θορύβου, ὦ Γοργία	τε	καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε τούτων
[504]	κόσμιοι· ταῦτα δ' ἔστιν δικαιοσύνη	τε	καὶ σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ;
[487]	~ὄντας κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας, σέ	τε	καὶ Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον καὶ
[472]	~ἔσται ἆρ' ἂν τυγχάνῃ δίκης	τε	καὶ τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά γε,
[454]	διδασκαλικῆς τῆς περὶ τὸ (ἄρτιόν	τε	καὶ τὸ περιττὸν ὅσον ἐστίν·
[450]	μὲν ἄλλων τεχνῶν περὶ χειρουργίας	τε	καὶ τοιαύτας ~πράξεις ὡς ἔπος
[454]	ῥητορικὴ πειθὼ ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις	τε	καὶ τοῖς ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ
[467]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οἱ πλέοντές	τε	καὶ τὸν ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι
[471]	ἀφείλετο, ξενίσας καὶ καταμεθύσας αὐτόν	τε	καὶ τὸν ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον,
[504]	σώματι τῷ ἐκ τῆς τάξεώς	τε	καὶ τοῦ κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης)
[501]	~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων τοῦ ἀμείνονός	τε	καὶ τοῦ χείρονος· σὺ δὲ
[481]	παίζοντα; εἰ μὲν γὰρ σπουδάζεις	τε	καὶ τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα
[483]	αὐτίκα ἐν τούτοις, τῷ ἀδικεῖν	τε	καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ
[455]	διδασκαλικὸς ὁ ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων	τε	καὶ τῶν ἄλλων ὄχλων ~δικαίων
[464]	εὖ ἔχουσιν, ἀλλ' ἢ ~ἰατρός	τε	καὶ τῶν γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας)
[467]	λέγεις εἶναι ἀγαθὸν μὲν σοφίαν	τε	καὶ ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ
[491]	ἐρεῖς περὶ τίνων ὁ κρείττων	τε	καὶ φρονιμώτερος πλέον ἔχων δικαίως
[485]	οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ παῖζον, χαίρω	~τε	καὶ χαρίεν μοι φαίνεται καὶ
[516]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους	τε	καὶ χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης)
[519]	ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς	τε	~καὶ ὢν ἔπειτα πονηρός ἐστιν;
[523]	πονηρὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά	τε	καλὰ καὶ γένη καὶ ~πλούτους,
[472]	τι ταῦτα περὶ ὧν εἰδέναι	τε	κάλλιστον μὴ εἰδέναι τε αἴσχιστον·
[502]	ἀλλὰ δὴ σκόπει· ~οὐχὶ ἥ	τε	κιθαρῳδικὴ δοκεῖ σοι πᾶσα καὶ
[473]	μεγάλας καὶ παντοδαπὰς λώβας αὐτός	τε	λωβηθεὶς καὶ τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν
[510]	ἕκαστος ἑκάστῳ εἶναι ~ὡς οἷόν	τε	μάλιστα, ὅνπερ οἱ παλαιοί τε
[502]	περιέλοι τῆς ποιήσεως πάσης τό	τε	μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν καὶ
[519]	ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς) τούς	τε	μισθοὺς ἀποστεροῦντες καὶ ἄλλην χάριν
[483]	καὶ τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον τούς	τε	νόμους τίθενται καὶ τοὺς ἐπαίνους
[472]	τις τρόπος ἐλέγχου, ὡς σύ	τε	οἴει καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν
[502]	πρὸς δῆμον τοιοῦτον οἷον παίδων	τε	~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν,
[466]	οὐχ, ὥσπερ οἱ τύραννοι, ἀποκτεινύασίν	τε	(ὃν ἂν βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται
[523]	οὖν αἱ δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ	τε	οὖν Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ
[505]	μὲν ἂν πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός	τε	~οὖσα καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄδικος
[465]	ταύτης κατεθεωρεῖτο καὶ διεκρίνετο ἥ	τε	ὀψοποιικὴ καὶ ἡ ~ἰατρική, ἀλλ'
[501]	ἡδονῆς οὔτε τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως	τε	παντάπασιν ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν
[455]	καὶ τῶν ἄλλων ὄχλων ~δικαίων	τε	πέρι καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς
[519]	κινδυνεύει γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι	τε	πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι καὶ ὅσοι
[514]	ὄντες, ἐπεσκεψάμεθα δήπου ἂν ἐγώ	τε	~σὲ καὶ σὺ ἐμέ, φέρε
[524]	ὅτε ἔζη ὁ ἄνθρωπος, τό	τε	σῶμα τὴν ~φύσιν τὴν αὑτοῦ
[493]	περὶ τοῦ βίου ἑκατέρου, τοῦ	τε	σώφρονος καὶ τοῦ ἀκολάστου, οἷον
[481]	~ἄνω (καὶ κάτω μεταβαλλομένου· ἔν	τε	τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι σοῦ
[496]	~(Σωκράτης) τὸ δὲ πίνειν πλήρωσίς	τε	τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης)
[524]	ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ σώματος, τά	τε	τῆς φύσεως καὶ τὰ παθήματα
[522]	ζηλῶ οὔτε οἷς πορίζεται· ἐάν	~τέ	τίς με ἢ νεωτέρους φῇ
[509]	μεῖζον μεγίστου ὄντος, εἰ οἷόν	τε,	τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην,
[481]	δυοῖν ἑκάτερος, ἐγὼ ~μὲν Ἀλκιβιάδου	τε	τοῦ Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας, σὺ
[523]	βεβιώκασιν· (οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό	τε	τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ
[526]	μὲν οὖν, ὦ Καλλίκλεις, ὑπό	τε	τούτων τῶν λόγων πέπεισμαι, ~καὶ
[450]	λόγους ἐστὶν τοὺς περὶ εὐεξίαν	τε	τῶν σωμάτων ~καὶ καχεξίαν; ~(Γοργίας)
[487]	παρρησιάζεσθαι καὶ μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός	τε	φῂς καὶ ὁ λόγος ὃν
[455]	τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ αὐτός	τε	φῂς ῥήτωρ εἶναι καὶ ἄλλους
[482]	ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ	τε	φύσις καὶ ὁ νόμος· ~ἐὰν
[493]	σοι ἐνδειξάμενος, ἐάν πως οἷός	τε	ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ
[511]	ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς	τε	ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων οὐκ ἐάσας
[486]	εἴ μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς	~τεθεραπεῦσθαι	τὴν ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι ὅτι
[493]	~(καὶ ἡμεῖς τῷ ὄντι ἴσως	τέθναμεν·	ἤδη γάρ του ἔγωγε καὶ
[493]	τῶν σοφῶν ὡς νῦν ἡμεῖς	τέθναμεν	καὶ τὸ μὲν σῶμά ἐστιν
[483]	ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ ~κρεῖττόν ἐστιν	τεθνάναι	ἢ ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος καὶ
[469]	σὺ ὁρᾷς αὐτίκα μάλα δεῖν	τεθνάναι,	τεθνήξει ~οὗτος ὃν ἂν δόξῃ·
[527]	ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν καὶ	τεθνάναι.	τούτῳ οὖν ἑπώμεθα, καὶ τοὺς
[523]	τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι,	τεθνεῶτα,	αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν
[523]	ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων·	τεθνεῶτας	γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν
[524]	μέλη ἢ διεστραμμένα ζῶντος, καὶ	(τεθνεῶτος	ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ
[524]	ἢ ~ἄλλων τραυμάτων ζῶν, καὶ	τεθνεῶτος	τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα
[469]	ὁρᾷς αὐτίκα μάλα δεῖν τεθνάναι,	τεθνήξει	~οὗτος ὃν ἂν δόξῃ· κἄν
[525]	εὐθὺ διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας	τεθράφθαι·	καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς
[519]	~ἔοικά γε· νῦν γοῦν συχνοὺς	τείνω	τῶν λόγων, ἐπειδή μοι οὐκ
[487]	γεγονότας σοφίας, σέ τε καὶ	Τείσανδρον	τὸν Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν
[517]	~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς δὲ καὶ	τείχη	καὶ νεώρια καὶ ἄλλα πολλὰ
[455]	τὰ νεώρια ~ταῦτα (καὶ τὰ	τείχη	τὰ Ἀθηναίων καὶ ἡ τῶν
[455]	ἡμῖν περὶ τοῦ διὰ μέσου	τείχους.	~(Γοργίας) ~καὶ ὅταν γέ τις
[514]	πραγμάτων ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά, ἢ	τειχῶν	ἢ νεωρίων ἢ ἱερῶν ἐπὶ
[519]	δικαιοσύνης λιμένων καὶ ~νεωρίων καὶ	τειχῶν	καὶ φόρων καὶ τοιούτων φλυαριῶν
[455]	~τεχνικώτατον δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν	τειχῶν	περὶ οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων ~κατασκευῆς
[484]	δικαιῶν τὸ βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί·	τεκμαίρομαι	~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει
[456]	αὑτῇ ἔχει. (μέγα δέ σοι	τεκμήριον	ἐρῶ· πολλάκις γὰρ ἤδη ~ἔγωγε
[487]	τοῖς σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν μοι	τεκμήριόν	ἐστιν ὅτι ~ὡς ἀληθῶς μοι
[487]	καὶ ἐμοὶ εἶ εὔνους. ~(τίνι	τεκμηρίῳ	χρῶμαι; ἐγώ σοι ἐρῶ. οἶδα
[460]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ὁ τὰ	τεκτονικὰ	μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ οὔ; ~(Γοργίας)
[460]	οὖν; ὁ τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς	τεκτονικός,	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[453]	καὶ τὸ κεφάλαιον εἰς τοῦτο	τελευτᾷ·	ἢ ἔχεις τι ~λέγειν ἐπὶ
[515]	οἱ Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε ~τὰ	τελευταῖα	ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[523]	τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν	τελευτᾶν·	~κακῶς οὖν αἱ δίκαι ἐκρίνοντο.
[516]	κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ	~τελευτῇ	τοῦ βίου τοῦ Περικλέους, κλοπὴν
[524]	σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ	τελευτήσαντος	ἢ πάντα ἢ τὰ πολλὰ
[527]	ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν καὶ	τελευτήσας,	ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει. καὶ
[523]	βίον διελθόντα καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν	τελευτήσῃ,	εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν
[524]	Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν	τελευτήσωσι,	δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν
[522]	εἰ δὲ κολακικῆς ῥητορικῆς ἐνδείᾳ	~τελευτῴην	ἔγωγε, εὖ οἶδα ὅτι ῥᾳδίως
[496]	ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ	τελευτῶν	ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης) ἥκιστά
[457]	~τῷ λόγῳ· καὶ ἔνιοί γε	τελευτῶντες	αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε ~καὶ
[507]	καὶ ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι	τελέως,	τὸν δὲ ἀγαθὸν εὖ τε
[499]	ἆρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτω,	τέλος	εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ
[487]	ἐμὴ καὶ ἡ ~σὴ ὁμολογία	τέλος	ἤδη ἕξει τῆς ἀληθείας. πάντων
[456]	ἐθέλοντα ἢ φάρμακον πιεῖν ἢ	τεμεῖν	ἢ καῦσαι παρασχεῖν τῷ ~ἰατρῷ,
[476]	τὸ ~τεμνόμενον οἷον τὸ τέμνον	τέμνει;	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~συλλήβδην δὴ
[476]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ	τέμνει	τι, ὁ αὐτὸς λόγος; τέμνεται
[508]	καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως καὶ	τέμνειν	καὶ αἴσχιον καὶ κάκιον, καὶ
[480]	μύσαντα εὖ καὶ ἀνδρείως ὥσπερ	τέμνειν	καὶ κάειν ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν
[479]	~παῖς τὸ κάεσθαι καὶ τὸ	τέμνεσθαι,	ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ οὐ δοκεῖ
[508]	αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ γε τὸ	~τέμνεσθαι	(οὔτε τὸ σῶμα τὸ ἐμὸν
[476]	τέμνει τι, ὁ αὐτὸς λόγος;	τέμνεται	γάρ τι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[476]	τμῆμα ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα	τέμνεται	τὸ ~τεμνόμενον οἷον τὸ τέμνον
[476]	ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται τὸ	~τεμνόμενον	οἷον τὸ τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος)
[476]	τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον οἷον τὸ	τέμνον	τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~συλλήβδην
[521]	καὶ τοὺς νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει	τέμνων	τε καὶ κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων
[506]	μὲν γάρ φημι. ~(τάξει ἆρα	τεταγμένον	καὶ κεκοσμημένον ἐστὶν ἡ ἀρετὴ
[504]	~ἕως ἂν τὸ (ἅπαν συστήσηται	τεταγμένον	τε καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ
[503]	καὶ Περικλέα τουτονὶ τὸν νεωστὶ	τετελευτηκότα,	οὗ καὶ σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης)
[464]	οὐ γνοῦσα λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη	τέτραχα	ἑαυτὴν διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον
[493]	χαλεπὰ δέ, τὰ δ' ἀγγεῖα	τετρημένα	καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ
[493]	ἀπῄκασεν τὴν τῶν ἀνοήτων ὡς	τετρημένην,	ἅτε οὐ ~δυναμένην στέγειν δι'
[493]	~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν εἰς τὸν	τετρημένον	πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ
[493]	αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν, ὡς	τετρημένος	εἴη πίθος, ~διὰ τὴν ἀπληστίαν
[493]	τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ	τετρημένῳ	~κοσκίνῳ. τὸ δὲ κόσκινον ἄρα
[463]	γε κομμωτικὴν καὶ τὴν σοφιστικήν,	τέτταρα	~ταῦτα μόρια ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν.
[487]	οἶδα ὑμᾶς ἐγώ, ὦ Καλλίκλεις,	τέτταρας	~ὄντας κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας, σέ
[463]	σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα μόρια ἐπὶ	τέτταρσιν	πράγμασιν. εἰ οὖν βούλεται πῶλος
[464]	~ὅμως δὲ διαφέρουσίν τι ἀλλήλων.	τεττάρων	δὴ τούτων οὐσῶν, καὶ ἀεὶ
[485]	μειρακίων ἐν γωνίᾳ τριῶν ἢ	(τεττάρων	~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ καὶ μέγα
[459]	τὰ ἄλλα ~ὧν αἱ ἄλλαι	τέχναι,	αὐτὰ μὲν οὐκ εἰδώς, τί
[448]	~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ	τέχναι	ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ τῶν
[450]	σαφέστερον. ἀλλ' ~ἀπόκριναι· εἰσὶν ἡμῖν	τέχναι.	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[453]	ῥητορικὴ ~μόνη ἢ καὶ ἄλλαι	τέχναι;	λέγω δὲ τὸ τοιόνδε· ὅστις
[450]	~καὶ μὴν καὶ αἱ ἄλλαι	τέχναι,	ὦ Γοργία, οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη
[450]	πεττευτική γε καὶ ἄλλαι πολλαὶ	τέχναι,	ὧν ἔνιαι σχεδόν τι ~ἴσους
[459]	γίγνεται, μὴ μαθόντα τὰς ἄλλας	τέχνας	~ἀλλὰ μίαν ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι
[454]	~τὰς ἄλλας ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν	τέχνας	ἁπάσας ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς
[450]	οὖν δή ποτε τὰς ἄλλας	τέχνας	οὐ ῥητορικὰς καλεῖς, οὔσας περὶ
[511]	χρόνον ζῆν, καὶ μελετᾶν τὰς	τέχνας	ταύτας αἳ ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ
[518]	περὶ σώματος πραγματείαν, τὰς ἄλλας	τέχνας,	τὴν δὲ γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν
[464]	ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν δύο λέγω	τέχνας·	τὴν μὲν ἐπὶ τῇ ψυχῇ
[459]	καὶ περὶ τὰς ἄλλας ἁπάσας	τέχνας	ὡσαύτως ἔχει ὁ ῥήτωρ καὶ
[457]	ταύτῃ τῇ δυνάμει καὶ τῇ	τέχνῃ	ἀδικῇ, οὐ τὸν διδάξαντα δεῖ
[463]	ὁ ἐμὸς λόγος, οὐκ ἔστιν	τέχνη	ἀλλ' ἐμπειρία καὶ τριβή. ταύτης
[448]	ἐρωτᾷ ποία τις ἡ Γοργίου	τέχνη,	ἀλλὰ τίς, καὶ ὅντινα δέοι
[450]	πρᾶγμα οὗ ἑκάστη ἐστὶν ἡ	τέχνη.	~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν
[517]	~ἔστιν τις παρὰ ταύτας ἁπάσας	τέχνη	γυμναστική τε καὶ ἰατρική, ἣ
[500]	μὲν ὀψοποιικὴ οὔ μοι δοκεῖ	τέχνη	εἶναι ἀλλ' ~ἐμπειρία, ~(ἡ δ'
[462]	με, ὀψοποιία ἥτις μοι δοκεῖ	τέχνη	εἶναι. ~(Πῶλος) ἐρωτῶ δή, τίς
[451]	Σώκρατες, τίς (ἐστιν ἡ ἀριθμητικὴ	τέχνη;	εἴποιμ' ἂν αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ
[454]	τί πειθοῦς ἡ ῥητορική ἐστιν	τέχνη;	ἢ οὐ δοκεῖ σοι ~(δίκαιον
[456]	πεῖσαι, ἐγὼ ἔπεισα, οὐκ ἄλλῃ	τέχνῃ	ἢ τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ
[506]	ἀλλὰ τάξει καὶ ὀρθότητι καὶ	~τέχνῃ,	ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα
[521]	ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς ἀληθῶς ~πολιτικῇ	τέχνῃ	καὶ πράττειν τὰ πολιτικὰ μόνος
[449]	νῦν οὕτως εἰπὲ τίς ἡ	τέχνη	~καὶ τίνα Γοργίαν καλεῖν χρὴ
[457]	χρῶνται τῇ ἰσχύϊ καὶ τῇ	τέχνῃ	οὐκ ὀρθῶς. οὔκουν ~οἱ διδάξαντες
[457]	~οἱ διδάξαντες πονηροί, οὐδὲ ἡ	τέχνη	οὔτε αἰτία οὔτε πονηρὰ τούτου
[462]	εἶναι. ~(Πῶλος) ἐρωτῶ δή, τίς	τέχνη	ὀψοποιία; ~(Σωκράτης) οὐδεμία, ὦ Πῶλε.
[477]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τίς οὖν	τέχνη	πενίας ἀπαλλάττει; οὐ χρηματιστική; ~(Πῶλος)
[452]	οὐ γάρ ἐστιν ἡ τούτου	τέχνη	περὶ ~τὸ μέγιστον ἀγαθὸν τοῖς
[510]	~(Σωκράτης) ~τίς οὖν ποτ' ἐστὶν	τέχνη	τῆς παρασκευῆς τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι
[503]	δὲ χείρω, μή, τοῦτο δὲ	τέχνη	τις εἴη τοιοῦτον ἄνδρα τούτων
[486]	ὦ Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ λαβοῦσα	τέχνη	φῶτα ~ἔθηκε χείρονα, μήτε αὐτὸν
[463]	ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ μὲν εἶναι	τέχνη,	~ὡς δὲ ὁ ἐμὸς λόγος,
[450]	διὰ ταῦτ' ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν	τέχνην	ἀξιῶ εἶναι περὶ λόγους, ὀρθῶς
[448]	τὸν αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ	τέχνην,	~ἀπειρία δὲ κατὰ τύχην. ἑκάστων
[465]	ἡδέος στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου·	τέχνην	δὲ αὐτὴν οὔ ~φημι εἶναι
[451]	τὴν δὲ λογιστικὴν τίνα καλεῖς	τέχνην;	~εἴποιμ' ἂν ὅτι καὶ αὕτη
[462]	~πρᾶγμα ὃ φῂς σὺ ποιῆσαι	τέχνην	ἐν τῷ συγγράμματι (ὃ ἐγὼ
[514]	πρῶτον μὲν εἰ ἐπιστάμεθα τὴν	τέχνην	ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν,
[453]	Γοργία, ἐγγύτατα τὴν (ῥητορικὴν ἥντινα	τέχνην	~ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ τι
[500]	περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν	~τέχνην.	καὶ πρὸς Φιλίου, ὦ Καλλίκλεις,
[511]	καὶ αὐτὸς ὁ ἔχων τὴν	τέχνην	καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ
[452]	(Γοργίας) ὅδε τὴν παρ' αὑτῷ	~τέχνην	μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι ἢ
[510]	παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν τινα καὶ	τέχνην,	~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης) πάνυ
[465]	μὴ ἔχειν εἰπεῖν. ἐγὼ δὲ	~τέχνην	οὐ καλῶ ὃ ἂν ᾖ
[509]	(τοῦτο δεῖ δύναμίν τινα καὶ	τέχνην	παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν μὴ μάθῃ
[467]	τοὺς ῥήτορας νοῦν ἔχοντας καὶ	(τέχνην	τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ κολακείαν,
[513]	σοι οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν	~τέχνην	τινὰ τοιαύτην, ἥτις (σε ποιήσει
[514]	κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν	~τέχνην,	τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν
[500]	~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ	τέχνην,	τῶν δὲ περὶ τὸ ἀγαθὸν
[462]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς ἥντινα	τέχνην	φημὶ εἶναι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[448]	τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ τὴν	τέχνην	ὥσπερ τινὸς ψέγοντος, ἥτις δέ
[449]	χρὴ ~καλεῖν ὡς τίνος ἐπιστήμονα	τέχνης.	~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες.
[456]	τοσαύτη ἐστὶν καὶ τοιαύτη τῆς	τέχνης·	~δεῖ μέντοι, ὦ Σώκρατες, τῇ
[448]	(Χαιρεφῶν) τος τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων	τέχνης,	~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ τὴν τέχνην
[449]	δή· ῥητορικῆς γὰρ φῂς ἐπιστήμων	τέχνης	(εἶναι καὶ ποιῆσαι ἂν καὶ
[448]	~(Χαιρεφῶν) ~νῦν δ' ἐπειδὴ τίνος	τέχνης	ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα ἂν καλοῦντες
[452]	λέγεις; ἦ τὸ τῆς σῆς	τέχνης	~ἔργον μέγιστόν ἐστιν ἀγαθόν; πῶς
[452]	μεῖζον ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι τῆς αὑτοῦ	τέχνης	ἢ ἐγὼ τῆς ἐμῆς· εἴποιμ'
[448]	ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν τῆς	τέχνης	ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος,
[455]	εὖ ἔχει τὰ τῆς σῆς	τέχνης	παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ
[450]	δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ τῆς	τέχνης	περαίνοιτο ἂν καὶ διὰ σιγῆς,
[512]	ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ τῆς	τέχνης	τῆς ἐκείνου, καὶ ὡς ἐν
[448]	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν	~τέχνης,	τίνα ἂν αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν;
[447]	αὐτοῦ τίς ἡ δύναμις τῆς	τέχνης	τοῦ ἀνδρός, καὶ τί ~ἐστιν
[501]	τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ μὲν	τεχνικαί,	~προμήθειάν τινα ἔχουσαι τοῦ βελτίστου
[463]	ὦ Γοργία, εἶναί τι ἐπιτήδευμα	τεχνικὸν	μὲν οὔ, ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς
[504]	βλέπων ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ	τεχνικός	τε καὶ ἀγαθός, καὶ τοὺς
[500]	ἐστὶν καὶ ὁποῖα ~κακά, ἢ	τεχνικοῦ	δεῖ εἰς ἕκαστον; ~(Καλλίκλης) τεχνικοῦ.
[500]	τεχνικοῦ δεῖ εἰς ἕκαστον; ~(Καλλίκλης)	τεχνικοῦ.	~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν αὖ
[455]	ὅτι ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει τὸν	~τεχνικώτατον	δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν τειχῶν
[450]	~ἕτεραι δέ γέ εἰσι τῶν	τεχνῶν	αἳ διὰ λόγου πᾶν περαίνουσι,
[517]	προσήκει τούτων ἄρχειν πασῶν τῶν	τεχνῶν	~καὶ χρῆσθαι τοῖς τούτων ἔργοις
[453]	~πάλιν δὴ ἐπὶ τῶν αὐτῶν	τεχνῶν	λέγωμεν ὧνπερ νυνδή· ἡ ἀριθμητικὴ
[512]	καὶ ἰατροῦ καὶ τῶν ἄλλων	τεχνῶν	ὅσαι τοῦ σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται.
[520]	οἰκοδομίας πέρι ἢ τῶν ἄλλων	τεχνῶν,	οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης) ἔοικέ γε.
[450]	ὦ Σώκρατες, τῶν μὲν ἄλλων	τεχνῶν	περὶ χειρουργίας τε καὶ τοιαύτας
[448]	καὶ μετέχει τῆς ~καλλίστης τῶν	τεχνῶν.	~(Σωκράτης) ~καλῶς γε, ὦ Γοργία,
[450]	~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ οἶμαι τῶν	τεχνῶν	τῶν μὲν ἐργασία τὸ πολύ
[451]	~μὲν οὖσα τούτων τις τῶν	τεχνῶν	τῶν τὸ πολὺ λόγῳ χρωμένων,
[451]	νυνδὴ ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν τῶν	~τεχνῶν·	ὦ Σώκρατες, τίς (ἐστιν ἡ
[457]	τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ καὶ	τῇ	ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ οἶμαι ῥητορικὸς
[492]	τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν, τί ἂν>	τῇ	ἀληθείᾳ αἴσχιον καὶ κάκιον εἴη
[509]	ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ καταγέλαστος ἂν	τῇ	ἀληθείᾳ εἴη; ἆρα οὐ ταύτην,
[514]	Καλλίκλεις, οὐ καταγέλαστον ἂν ἦν	τῇ	~ἀληθείᾳ, εἰς τοσοῦτον ἀνοίας ἐλθεῖν
[452]	~(Γοργίας) ~ὅπερ ἐστίν, ὦ Σώκρατες,	τῇ	ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν καὶ αἴτιον
[492]	ἐν τῇ ἑαυτῶν ~πόλει; ἀλλὰ	τῇ	ἀληθείᾳ, ὦ Σώκρατες, ἣν φῂς
[517]	εἰ οὗτοι ῥήτορες ἦσαν, οὔτε	τῇ	ἀληθινῇ ~ῥητορικῇ ἐχρῶντο οὐ γὰρ
[456]	ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ. καὶ ~γὰρ	(τῇ	ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ τούτου ἕνεκα
[456]	Σώκρατες, τῇ ῥητορικῇ χρῆσθαι ὥσπερ	τῇ	ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ. καὶ ~γὰρ
[527]	ἐπὶ τὸ δίκαιον ἀεί, καὶ	τῇ	ἄλλῃ πάσῃ πράξει. ἐμοὶ οὖν
[466]	δίκαιον γάρ. καὶ νῦν ταύτῃ	τῇ	ἀποκρίσει εἴ ~τι ἔχεις χρῆσθαι,
[465]	~βραχέα οὐκ ἐμάνθανες, οὐδὲ χρῆσθαι	τῇ	ἀποκρίσει ἥν σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν
[452]	δὲ τοῦ ἄλλων ἄρχειν ἐν	τῇ	αὑτοῦ πόλει ~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης) τί
[520]	(τὸ ἀργύριον· οὐ γὰρ δὴ	τῇ	βραδυτῆτι οἶμαι ἀδικοῦσιν ~οἱ ἄνθρωποι,
[464]	~ἑκάτεραι τούτων, ἥ τε ἰατρικὴ	τῇ	γυμναστικῇ καὶ ἡ δικαιοσύνη τῇ
[520]	τὴν ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς.	τῇ	δὲ ἀληθείᾳ κάλλιόν ἐστιν σοφιστικὴ
[465]	λέγω, ἡ ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται·	τῇ	δὲ ~γυμναστικῇ κατὰ τὸν αὐτὸν
[511]	τι διαπραττομένη, ἀλλὰ ταὐτὰ διαπραξαμένη	τῇ	δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν ἐξ Αἰγίνης
[452]	σύλλογος γίγνηται. καίτοι ἐν ταύτῃ	τῇ	δυνάμει δοῦλον ~μὲν ἕξεις τὸν
[457]	ῥητορικὸς γενόμενός τις ~κᾆτα ταύτῃ	τῇ	δυνάμει καὶ τῇ τέχνῃ ἀδικῇ,
[485]	~τὸ δ' ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ	τῇ	ἑαυτοῦ, ἡγούμενος οὕτως αὐτὸς ἑαυτὸν
[515]	δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν	τῇ	ἑαυτοῦ πόλει, νῦν μοι ~ἀναμνησθεὶς
[492]	ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα ἄρχοντες ἐν	τῇ	ἑαυτῶν ~πόλει; ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ,
[481]	(καὶ κάτω μεταβαλλομένου· ἔν τε	τῇ	ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι σοῦ λέγοντος
[488]	οὐχ ἑκὼν ἐξαμαρτάνω ἀλλ' ἀμαθίᾳ	τῇ	ἐμῇ· σὺ οὖν, ὥσπερ ~ἤρξω
[484]	τις αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται ἐν	τῇ	ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ περαιτέρω τοῦ
[523]	ἔχοντος ζῶντες ~ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ	τῇ	ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν·
[464]	γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον δὲ	τῇ	ἰατρικῇ ~τὴν δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι μὲν
[457]	ὑπάρχοντας· ~(οἱ δὲ μεταστρέψαντες χρῶνται	τῇ	ἰσχύϊ καὶ τῇ τέχνῃ οὐκ
[517]	οὐ γὰρ ἂν ἐξέπεσον οὔτε	τῇ	κολακικῇ. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ
[465]	εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν λόγον.	~(τῇ	μὲν οὖν ἰατρικῇ, ὥσπερ λέγω,
[464]	τῇ γυμναστικῇ καὶ ἡ δικαιοσύνη	τῇ	νομοθετικῇ· ~ὅμως δὲ διαφέρουσίν τι
[493]	λέγω ἐκ τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου	τῇ	νῦν. σκόπει γὰρ εἰ ~τοιόνδε
[511]	ἄλλων ὀλίγου πάντων τῶν ἐν	τῇ	πόλει· ἀλλὰ καὶ σὺ ἐμοῦ
[473]	τύραννος καταστῇ καὶ ἄρχων ἐν	τῇ	πόλει ~διαβιῷ ποιῶν ὅτι ἂν
[510]	ὡς ὁ ὑμέτερος ~λόγος, ἐν	τῇ	πόλει διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[466]	τοίνυν μοι δοκοῦσι τῶν ἐν	τῇ	πόλει δύνασθαι οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος)
[510]	ἄρχοντι. οὗτος ~μέγα (ἐν ταύτῃ	τῇ	πόλει δυνήσεται, τοῦτον οὐδεὶς χαίρων
[513]	ταύτης ~τῆς δυνάμεως τῆς ἐν	τῇ	πόλει. εἰ δέ σοι οἴει
[469]	(μέγα ἐγὼ δύναμαι ἐν τῇδε	τῇ	πόλει, εἰ οὖν ἀπιστοῦντί σοι
[510]	ἢ αὐτὸν ἄρχειν δεῖν ἐν	τῇ	~πόλει ἢ καὶ τυραννεῖν, ἢ
[518]	(καλοὶ κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν πολῖται ἐν	τῇ	πόλει, καὶ ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ
[513]	οὖν οὕτως ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν	τῇ	πόλει καὶ τοῖς πολίταις θεραπεύειν,
[468]	ποιεῖν ὅτι δοκεῖ σοι ἐν	τῇ	πόλει ~μᾶλλον ἢ μή, οὐδὲ
[469]	λέγω ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν	τῇ	πόλει, ὃ ἂν δοκῇ αὐτῷ,
[521]	εἰ μὴ οἴομαι ἐν τῇδε	τῇ	πόλει ~ὁντινοῦν ἂν ὅτι τύχοι,
[510]	ἀπαίδευτος, εἴ τις τούτου ἐν	τῇ	~πόλει πολὺ βελτίων εἴη, φοβοῖτο
[517]	γεγονότα τὰ πολιτικὰ ἐν τῇδε	τῇ	πόλει. σὺ δὲ ὡμολόγεις τῶν
[455]	ὅταν περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως ᾖ	τῇ	~πόλει σύλλογος ἢ περὶ ναυπηγῶν
[455]	~ἐάν σοι συνῶμεν; περὶ τίνων	τῇ	πόλει συμβουλεύειν οἷοί τε ἐσόμεθα;
[468]	ὁ τοιοῦτος (μέγα δύναται ἐν	τῇ	πόλει ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ τὸ
[513]	(σε ποιήσει μέγα δύνασθαι ἐν	τῇ	πόλει τῇδε ~ἀνόμοιον ὄντα τῇ
[486]	ἀτεχνῶς δὲ ἄτιμον ζῆν ἐν	τῇ	πόλει; τὸν δὲ ~τοιοῦτον, εἴ
[513]	εἶναι καὶ μέγα δύνασθαι ἐν	τῇ	πόλει· τοῦθ' ὅρα εἰ σοὶ
[510]	ἄρα τις ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ	τῇ	πόλει τῶν νέων, τίνα ἂν
[517]	καὶ μᾶλλον οἷοί τε ἐκπορίζειν	τῇ	~πόλει ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ
[513]	τῇ πόλει τῇδε ~ἀνόμοιον ὄντα	τῇ	πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ τὸ βέλτιον
[513]	ἄριστα βιοίη, ~ἆρα ἐξομοιῶν (αὑτὸν	τῇ	πολιτείᾳ ταύτῃ ἐν ᾗ ἂν
[460]	τῶν πόλεων, ἐὰν ὁ πύκτης	τῇ	πυκτικῇ χρῆταί τε καὶ ἀδίκως
[460]	οὕτως καὶ ἐὰν ὁ ῥήτωρ	τῇ	ῥητορικῇ ἀδίκως χρῆται, ~μὴ τῷ
[508]	ἑταίρου, ἐάν τι ἀδικῇ, καὶ	~τῇ	ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο χρηστέον· καὶ
[460]	ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ ὀρθῶς χρωμένῳ	τῇ	ῥητορικῇ; ἐρρήθη ταῦτα ἢ οὔ;
[461]	ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι	τῇ	~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν ἀδικεῖν. ταῦτα
[461]	ὕστερον ἔλεγες ~ὅτι ὁ ῥήτωρ	(τῇ	ῥητορικῇ κἂν ἀδίκως χρῷτο, οὕτω
[480]	οἰκείων καὶ ἐπὶ τοῦτο ~χρώμενον	τῇ	ῥητορικῇ, ὅπως ἂν καταδήλων τῶν
[527]	καὶ περὶ πολλούς, φευκτέον· καὶ	τῇ	ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ τὸ
[456]	ἔπεισα, οὐκ ἄλλῃ τέχνῃ ἢ	τῇ	~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ καὶ εἰς
[457]	ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ δικαίως καὶ	τῇ	~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ καὶ τῇ
[456]	τέχνης· ~δεῖ μέντοι, ὦ Σώκρατες,	τῇ	ῥητορικῇ χρῆσθαι ὥσπερ τῇ ἄλλῃ
[513]	Καλλίκλεις, ἐνὼν ἐν τῇ ψυχῇ	τῇ	σῇ ἀντιστατεῖ μοι· ἀλλ' ἐὰν
[515]	βελτίω πεποιηκέναι ἄνθρωπον τῇ συνουσίᾳ	τῇ	σῇ; ὀκνεῖς ἀποκρίνασθαι, ~εἴπερ ἔστιν
[486]	μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ γὰρ ἐρῶ	~τῇ	σῇ οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ σοι
[515]	τίνα ~φήσεις βελτίω πεποιηκέναι ἄνθρωπον	τῇ	συνουσίᾳ τῇ σῇ; ὀκνεῖς ἀποκρίνασθαι,
[507]	σώφρων ἀγαθή ἐστιν, ἡ τοὐναντίον	τῇ	σώφρονι πεπονθυῖα κακή ~ἐστιν· ἦν
[457]	~κᾆτα ταύτῃ τῇ δυνάμει καὶ	τῇ	τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ τὸν διδάξαντα
[457]	μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ ἰσχύϊ καὶ	τῇ	τέχνῃ οὐκ ὀρθῶς. οὔκουν ~οἱ
[485]	φαίνεται καὶ ἐλευθέριον καὶ πρέπον	τῇ	τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ, ~ὅταν δὲ
[524]	δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν	τῇ	τριόδῳ ~ἐξ ἧς φέρετον τὼ
[492]	βασιλέων ~ὑέσιν εἶναι ἢ αὐτοὺς	τῇ	φύσει ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι ἀρχήν τινα
[505]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι ἄρα	τῇ	ψυχῇ ἄμεινόν ἐστιν ἢ ἡ
[523]	δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ	τῇ	ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν ~θεωροῦντα
[504]	τί δὲ αὖ τῷ ἐν	τῇ	ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς τάξεως
[524]	Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα ἐστὶν ἐν	τῇ	~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ σώματος,
[505]	οὕτω γάρ που αὐτῇ ἄμεινον	τῇ	ψυχῇ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[524]	ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματος ἔσχεν ἐν	τῇ	ψυχῇ ὁ ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν
[453]	ἢ πειθὼ τοῖς ἀκούουσιν ἐν	τῇ	ψυχῇ ~ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~οὐδαμῶς, ὦ
[464]	λέγω τέχνας· τὴν μὲν ἐπὶ	τῇ	ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ, τὴν δὲ
[512]	ἐν τῷ τοῦ σώματος ~τιμιωτέρῳ,	τῇ	ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα ἔχει καὶ
[513]	ἔρως, ὦ Καλλίκλεις, ἐνὼν ἐν	τῇ	ψυχῇ τῇ σῇ ἀντιστατεῖ μοι·
[521]	ἵνα μὴ εἴπω μόνος, ἐπιχειρεῖν	τῇ	ὡς ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ
[513]	μέγα δύνασθαι ἐν τῇ πόλει	τῇδε	~ἀνόμοιον ὄντα τῇ πολιτείᾳ εἴτ'
[497]	κακοῖς; ἐὰν δὲ βούλῃ, καὶ	τῇδε	ἐπίσκεψαι ~οἶμαι γάρ σοι οὐδὲ
[469]	~οὕτω (μέγα ἐγὼ δύναμαι ἐν	τῇδε	τῇ πόλει, εἰ οὖν ἀπιστοῦντί
[521]	ἀληθῶς, εἰ μὴ οἴομαι ἐν	τῇδε	τῇ πόλει ~ὁντινοῦν ἂν ὅτι
[517]	ἀγαθὸν γεγονότα τὰ πολιτικὰ ἐν	τῇδε	τῇ πόλει. σὺ δὲ ὡμολόγεις
[476]	αὖ ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ	τῇδε·	τὸ διδόναι δίκην καὶ τὸ
[466]	εἶπον μόριον. ἀλλ' οὐ μνημονεύεις	τηλικοῦτος	ὤν, ὦ ~Πῶλε; τί τάχα
[489]	μοι, ὦ Σώκρατες, οὐκ αἰσχύνῃ	~τηλικοῦτος	ὢν ὀνόματα θηρεύων, καὶ (ἐάν
[520]	εἴ τις αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ,	τὴν	ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν αὐτῷ μήποτε
[522]	μόνου, καὶ εἰ διὰ ταύτην	~τὴν	ἀδυναμίαν ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν· εἰ
[509]	ἀλλὰ πολλὴ ἀνάγκη ταύτην εἶναι	τὴν	αἰσχίστην ~βοήθειαν μὴ δύνασθαι βοηθεῖν
[501]	φύσιν σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς οὔτε	τὴν	~αἰτίαν, ἀλόγως τε παντάπασιν ὡς
[465]	ἄττα τὴν φύσιν ἐστίν, ὥστε	τὴν	αἰτίαν ἑκάστου μὴ ἔχειν εἰπεῖν.
[501]	καὶ τὴν φύσιν ~ἔσκεπται καὶ	τὴν	αἰτίαν ὧν πράττει, καὶ λόγον
[492]	~καὶ αἰσχρὸν δή φασιν εἶναι	τὴν	ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν
[487]	τις δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι εἰς	τὴν	ἀκρίβειαν φιλοσοφεῖν, ἀλλὰ ~εὐλαβεῖσθαι (παρεκελεύεσθε
[478]	κακοῦ ἀπαλλάττεται, ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι	τὴν	ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος)
[526]	τιμὰς τὰς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων,	τὴν	ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι ~τῷ ὄντι
[487]	οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ μοι λέγειν	τὴν	ἀλήθειαν διὰ τὸ μὴ κήδεσθαί
[482]	ἄγεις φορτικὰ καὶ δημηγορικά, ~φάσκων	τὴν	ἀλήθειαν διώκειν, ἃ φύσει μὲν
[472]	ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστιν πρὸς	τὴν	(ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ ἂν καὶ
[459]	ἐὰν μὴ προειδῇ περὶ τούτων	τὴν	~ἀλήθειαν; ἢ πῶς τὰ τοιαῦτα
[522]	ἔχειν εἰπεῖν; ἢ εἰ εἴποι	~τὴν	ἀλήθειαν, ὅτι ταῦτα πάντα ἐγὼ
[527]	βίου, καὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ	τὴν	ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν
[495]	ἄλλο τι οὖν ὡς ἕτερον	τὴν	ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης δύο ταῦτα
[464]	τῷ δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται	τὴν	ἄνοιαν ~καὶ ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ
[493]	ὡς τετρημένος εἴη πίθος, ~διὰ	τὴν	ἀπληστίαν ἀπεικάσας. τοὐναντίον δὴ οὗτος
[453]	τίνα ποτὲ λέγεις τὴν πειθὼ	τὴν	ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς καὶ περὶ
[453]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ νῦν. ἐγὼ	τὴν	ἀπὸ τῆς ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις
[509]	ἀπὸ ~τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ	τὴν	ἀπὸ τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα
[451]	~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν καὶ σὺ	τὴν	ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην διαπέρανον. ἐπεὶ
[492]	ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ ~(τοῦτο εἶναι	τὴν	ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ ταῦτα ἐγώ.
[526]	καὶ ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην	τὴν	ἀρετὴν τὴν τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν
[450]	βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν τοῖς λόγοις,	τὴν	ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν, ὦ Γοργία,
[450]	ἀλλ' οὐκ οἶμαί σε οὔτε	τὴν	ἀριθμητικὴν οὔτε τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν
[486]	λίθων ᾗ βασανίζουσιν τὸν χρυσόν,	τὴν	ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα ἔμελλον προσαγαγὼν
[471]	γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας καὶ ἀποδοὺς	τὴν	ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς φρέαρ
[523]	καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς	τὴν	ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες ~ἦσαν ζώντων,
[471]	καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων	τὴν	ἀρχὴν ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο,
[478]	ὡς ἔοικε, κακοῦ ἀπαλλαγή, ἀλλὰ	τὴν	ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι
[523]	ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο	τὴν	ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ ὁ
[451]	ἡ λογιστική. καὶ εἴ τις	τὴν	~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος ὅτι
[527]	Δία σύ γε θαρρῶν πατάξαι	τὴν	~(ἄτιμον ταύτην πληγήν· οὐδὲν γὰρ
[501]	μὴ ~φάθι. (πρῶτον δὲ σκεψώμεθα	τὴν	αὐλητικήν. οὐ δοκεῖ σοι τοιαύτη
[501]	πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ τούτων	τὴν	αὐτὴν δόξαν ἢ ἀντίφῃς; ~(Καλλίκλης)
[469]	ἐκβάλλοντι καὶ πάντα πράττοντι κατὰ	τὴν	αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε,
[490]	ὡς πλείστῳ σπέρματι χρῆσθαι εἰς	τὴν	αὑτοῦ γῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ
[524]	ἑκάτερον ~αὐτοῖν ἔχει τὴν ἕξιν	τὴν	αὑτοῦ ἥνπερ καὶ ὅτε ἔζη
[524]	τό τε σῶμα τὴν ~φύσιν	τὴν	αὑτοῦ καὶ τὰ θεραπεύματα καὶ
[520]	ὡς βέλτιστος εἴη καὶ ἄριστα	~τὴν	αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ ἢ πόλιν,
[492]	τοὺς τοιούτους δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι	τὴν	αὑτῶν ἀδυναμίαν, ~καὶ αἰσχρὸν δή
[492]	σωφροσύνην (καὶ τὴν ~δικαιοσύνην διὰ	τὴν	αὑτῶν ἀνανδρίαν. ἐπεὶ ὅσοις ἐξ
[522]	οὖν ἐμέ τις ἐξελέγχοι ταύτην	τὴν	~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ καὶ
[463]	~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ καὶ	τήν	γε κομμωτικὴν καὶ τὴν σοφιστικήν,
[450]	σε οὔτε τὴν ἀριθμητικὴν οὔτε	τὴν	~γεωμετρίαν ῥητορικὴν λέγειν. ~(Γοργίας) ὀρθῶς
[447]	ὃ ἐπαγγέλλεταί τε καὶ διδάσκει·	τὴν	δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν εἰς αὖθις,
[518]	σώματος πραγματείαν, τὰς ἄλλας τέχνας,	τὴν	δὲ γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ
[464]	ἐπὶ τῇ ψυχῇ πολιτικὴν καλῶ,	τὴν	δὲ ἐπὶ ~σώματι μίαν μὲν
[464]	μόρια λέγω, τὴν μὲν γυμναστικήν,	τὴν	δὲ ἰατρικήν· τῆς δὲ ~πολιτικῆς
[451]	ὄντα. εἰ δ' αὖ ἔροιτο·	τὴν	δὲ λογιστικὴν τίνα καλεῖς τέχνην;
[500]	τὴν μὲν τοῦ ἡδέος θήραν,	τὴν	~δὲ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ
[493]	ἐμὲ (λέγων, τὴν ψυχὴν ~εἶναι·	τὴν	δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν
[492]	πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην (καὶ	τὴν	~δικαιοσύνην διὰ τὴν αὑτῶν ἀνανδρίαν.
[464]	νομοθετικήν, ἀντίστροφον δὲ τῇ ἰατρικῇ	~τὴν	δικαιοσύνην. (ἐπικοινωνοῦσι μὲν δὴ ἀλλήλαις,
[527]	τρόπος ἄριστος τοῦ βίου, καὶ	τὴν	δικαιοσύνην καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν
[479]	τοιοῦτόν τι ποιεῖν καὶ οἱ	τὴν	δίκην φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε, τὸ
[457]	ἕνεκα δεῖ οὔτε τοὺς ἰατροὺς	τὴν	δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο ἂν
[512]	καὶ πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν ὅτι	τὴν	εἱμαρμένην οὐδ' ἂν ~εἷς ἐκφύγοι,
[512]	ἐθέλοις, οὔτ' ἂν αὐτὸς λαβεῖν	τὴν	ἐκείνου. ~καίτοι ἐξ ὧν τὰ
[483]	~ποίῳ δικαίῳ χρώμενος Ξέρξης ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα ἐστράτευσεν ἢ ὁ πατὴρ
[472]	φημί. ~(Σωκράτης) ~κατὰ δέ γε	τὴν	ἐμὴν δόξαν, ὦ Πῶλε, ὁ
[511]	κελεύεις ἐμὲ μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν	τὴν	ἐν τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης)
[524]	πολὺ ἧττον ἑκάτερον ~αὐτοῖν ἔχει	τὴν	ἕξιν τὴν αὑτοῦ ἥνπερ καὶ
[525]	~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι γὰρ διὰ	τὴν	ἐξουσίαν μέγιστα καὶ ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα
[524]	καὶ τὰ παθήματα ἃ διὰ	~τὴν	ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματος ἔσχεν ἐν
[513]	μίαν μὲν πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν,	τὴν	ἑτέραν δὲ ~πρὸς τὸ βέλτιστον,
[496]	~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ τἀγαθὰ καὶ	τὴν	εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία τούτων, κακά
[520]	~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι γε δήπου	τὴν	εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ, ὡς τὸ
[520]	εἶναι, εἰ εὖ ποιήσας ~ταύτην	τὴν	εὐεργεσίαν ἀντ' εὖ πείσεται· εἰ
[520]	~ἀδικηθῇ, ἀλλὰ μόνῳ ἀσφαλὲς ταύτην	τὴν	εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ τῷ ὄντι
[501]	τοιαύτη τις εἶναι, ~ὦ Καλλίκλεις,	τὴν	ἡδονὴν ἡμῶν μόνον διώκειν, ἄλλο
[501]	περὶ ἄλλο ὅτου ἄν τις	τὴν	ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων τοῦ
[502]	γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι πρὸς	τὴν	(ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται καὶ ~τὸ
[501]	ἐσκεμμέναι δ' αὖ, ὥσπερ ἐκεῖ,	τὴν	ἡδονὴν μόνον τῆς ψυχῆς, τίνα
[458]	ὥσπερ νυνί· ὥστ' ἔμοιγε, κἂν	~τὴν	ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθε.
[449]	ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~νὴ	τὴν	Ἥραν, ὦ Γοργία, ἄγαμαί γε
[511]	καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ	τὴν	θάλατταν καὶ τὴν ναῦν περιπατεῖ
[521]	~ἐπὶ ποτέραν οὖν με παρακαλεῖς	τὴν	θεραπείαν τῆς πόλεως, διόρισόν μοι·
[464]	ἀξία εἶναι. ὑπὸ μὲν οὖν	τὴν	ἰατρικὴν ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν, καὶ
[500]	τῶν δὲ περὶ τὸ ἀγαθὸν	τὴν	ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ πρὸς Φιλίου,
[448]	καὶ ἐξ ὧν εἴρηκεν ὅτι	τὴν	καλουμένην ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν ἢ
[514]	δὴ τοῦτο ἐν τῷ πίθῳ	τὴν	κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς
[494]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ	τὴν	κεφαλὴν μόνον κνησιῷ ἢ ἔτι
[508]	(γῆν καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους	τὴν	κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ φιλίαν καὶ
[511]	ἐγώ σοι ~(μείζω ταύτης ἐρῶ,	τὴν	κυβερνητικήν, ἣ οὐ μόνον τὰς
[482]	ἔγωγε οἶμαι, ὦ βέλτιστε, καὶ	τὴν	λύραν μοι κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν
[500]	τῶν μὲν περὶ τὰς ἡδονὰς	~τὴν	μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ τέχνην,
[461]	~(Πῶλος) τί τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)	~τὴν	μακρολογίαν, ὦ Πῶλε, ἢν καθέρξῃς,
[509]	ἆρα οὐ ταύτην, ἥτις ἀποτρέψει	τὴν	~μεγίστην ἡμῶν βλάβην; ἀλλὰ πολλὴ
[464]	σώματος ~θεραπείας δύο μόρια λέγω,	τὴν	μὲν γυμναστικήν, τὴν δὲ ἰατρικήν·
[464]	τοῖν ~πραγμάτοιν δύο λέγω τέχνας·	τὴν	μὲν ἐπὶ τῇ ψυχῇ πολιτικὴν
[500]	εἶναι καὶ παρασκευὴν τῆς κτήσεως,	τὴν	μὲν τοῦ ἡδέος θήραν, τὴν
[471]	φρέαρ ἐμβαλὼν καὶ ἀποπνίξας ~πρὸς	τὴν	μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη
[456]	ἔπειτα τὸν πατέρα τύπτῃ καὶ	~τὴν	μητέρα ἢ ἄλλον τινὰ τῶν
[511]	τὴν ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ διὰ	τὴν	μίμησιν τοῦ δεσπότου καὶ δύναμιν.
[474]	τὰς φωνὰς καὶ τὰ κατὰ	τὴν	μουσικὴν πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί.
[511]	ἐκβὰς παρὰ τὴν θάλατταν καὶ	τὴν	ναῦν περιπατεῖ ἐν μετρίῳ ~σχήματι·
[464]	~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν τῆς γυμναστικῆς	τὴν	νομοθετικήν, ἀντίστροφον δὲ τῇ ἰατρικῇ
[514]	τὴν τέχνην ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα,	τὴν	~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ τοῦ ἐμάθομεν;
[482]	μὴ φαίη διὰ δὴ ταύτην	τὴν	ὁμολογίαν ~ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ
[486]	δὲ (τῶν ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν	τὴν	οὐσίαν, ἀτεχνῶς δὲ ἄτιμον ζῆν
[518]	ὁ ἀρτοκόπος καὶ Μίθαικος ὁ	~τὴν	ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν καὶ
[452]	μὴν ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας) ὅδε	τὴν	παρ' αὑτῷ ~τέχνην μείζονος ἀγαθοῦ
[454]	τοι ὑπώπτευον ταύτην σε λέγειν	τὴν	πειθὼ καὶ περὶ τούτων, ὦ
[453]	ἐρήσομαί ~σε τίνα ποτὲ λέγεις	τὴν	πειθὼ τὴν ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς
[527]	δίκην· καὶ πᾶσαν κολακείαν καὶ	τὴν	περὶ ἑαυτὸν καὶ τὴν περὶ
[527]	καὶ τὴν περὶ ἑαυτὸν καὶ	τὴν	περὶ τοὺς ~ἄλλους, καὶ περὶ
[484]	νόμων ἄπειροι ~γίγνονται τῶν κατὰ	τὴν	πόλιν, καὶ τῶν λόγων οἷς
[519]	φόρων καὶ τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι	τὴν	πόλιν· ~ὅταν οὖν ἔλθῃ ἡ
[518]	ὧν ἐπεθύμουν. καί φασι μεγάλην	τὴν	πόλιν πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι δὲ
[519]	δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ καὶ ~ἀγαθὰ	τὴν	πόλιν πεποιηκότες ἄρα ἀδίκως ὑπ'
[463]	ἐγὼ τῆς κολακείας μόριον ~εἶναι	τὴν	ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν λέληθα οὔπω
[467]	ῥήτορας νοῦν ἔχοντας καὶ (τέχνην	τὴν	ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ κολακείαν, ἐμὲ
[482]	μὴ ἐπιστάμενος τὰ δίκαια ὁ	τὴν	ῥητορικὴν (βουλόμενος μαθεῖν, εἰ ~διδάξοι
[450]	τοιούτων τινά μοι ~δοκεῖς λέγειν	τὴν	ῥητορικήν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[453]	ἔχεις τι ~λέγειν ἐπὶ πλέον	τὴν	ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ πειθὼ τοῖς
[459]	οἷός τε ἔσῃ αὐτὸν διδάξαι	τὴν	ῥητορικήν, ἐὰν μὴ προειδῇ περὶ
[463]	καὶ τριβή. ταύτης μόριον καὶ	~τὴν	ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ καὶ τήν
[459]	παρὰ σὲ τὸν μέλλοντα μαθήσεσθαι	τὴν	~ῥητορικήν; εἰ δὲ μή, σὺ
[465]	ὃ μὲν οὖν ἐγώ φημι	τὴν	ῥητορικὴν εἶναι, ἀκήκοας· ~ἀντίστροφον (ὀψοποιίας
[450]	~λέγειν, περὶ ἃς οὐ φῂς	τὴν	ῥητορικὴν εἶναι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας)
[503]	οὐ πώποτε σὺ ταύτην εἶδες	τὴν	~ῥητορικήν· ἢ εἴ τινα ἔχεις
[453]	δοκεῖς δηλῶσαι, ὦ Γοργία, ἐγγύτατα	τὴν	(ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ εἶναι,
[471]	ὅτι μοι δοκεῖς εὖ πρὸς	τὴν	~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ διαλέγεσθαι
[463]	ἡγεῖται ~ὃ δ' ἐγὼ καλῶ	τὴν	ῥητορικήν, πράγματός τινός ἐστι μόριον
[463]	καλὸν εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι εἶναι	τὴν	ῥητορικὴν πρὶν ἂν πρῶτον ἀποκρίνωμαι
[463]	μόριον τῆς ~κολακείας φημὶ εἶναι	τὴν	ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή, καὶ
[463]	λέγεις πολιτικῆς μορίου εἴδωλον εἶναι	τὴν	~ῥητορικήν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγὼ πειράσομαι
[450]	λόγων ~(ἐστίν. διὰ ταῦτ' ἐγὼ	τὴν	ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ εἶναι περὶ
[511]	ἣν σὺ κελεύεις ἐμὲ μελετᾶν	τὴν	~ῥητορικὴν τὴν ἐν τοῖς δικαστηρίοις
[520]	μὲν πάγκαλόν τι οἴει εἶναι,	τὴν	ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ καταφρονεῖς. τῇ
[513]	δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ φασὶ τὰς	τὴν	σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας· σὺν
[468]	~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν τι κατὰ	τὴν	σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος) οὐκ ἔστιν.
[452]	μείζονος ἀγαθοῦ αἰτίαν εἶναι ἢ	τὴν	σήν, φαῖμεν ἂν ἡμεῖς. δῆλον
[518]	Μίθαικος ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς	τὴν	Σικελικὴν καὶ Σάραμβος ὁ κάπηλος,
[487]	ἐγὼ ~ἐπήκουσα βουλευομένων μέχρι ὅποι	τὴν	σοφίαν ἀσκητέον εἴη, καὶ οἶδα
[463]	καὶ τήν γε κομμωτικὴν καὶ	τὴν	σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα μόρια ἐπὶ
[492]	~ἐκπορίζεσθαι ταῖς ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν	τὴν	σωφροσύνην (καὶ τὴν ~δικαιοσύνην διὰ
[509]	ἀμφοτέρας τὰς ὠφελίας ταύτας ἔχειν,	τήν	τε ἀπὸ ~τοῦ μὴ ἀδικεῖν
[514]	~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν εἰ ἐπιστάμεθα	τὴν	τέχνην ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν
[511]	ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς ὁ ἔχων	τὴν	τέχνην καὶ ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς
[514]	δὲ κατορθῶσαι καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς	τὴν	~τέχνην, τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο
[448]	ἐπιστήμων τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις μὲν αὐτοῦ	τὴν	τέχνην ὥσπερ τινὸς ψέγοντος, ἥτις
[455]	πειράσομαι, ὦ Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι	τὴν	τῆς ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς
[470]	οὖν εἰπεῖν δι' ὅτι μέμφῃ	τὴν	τοιαύτην δύναμιν; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[506]	τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ	τὴν	τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν ἀντὶ
[509]	τε καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ	(τὴν	τοῦ δευτέρου κακοῦ καὶ τρίτην
[521]	θεραπείαν τῆς πόλεως, διόρισόν μοι·	τὴν	τοῦ ~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως ὡς
[483]	ἀλλ' οἶμαι οὗτοι κατὰ ~φύσιν	τὴν	τοῦ δικαίου ταῦτα πράττουσιν, καὶ
[526]	~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην τὴν ἀρετὴν	τὴν	τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν ἃ ἄν
[509]	τοῦ δευτέρου κακοῦ καὶ τρίτην	τὴν	τοῦ τρίτου καὶ τἆλλα ~οὕτως·
[473]	οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε ὁ ~κατειργασμένος	τὴν	τυραννίδα ἀδίκως οὔτε ὁ διδοὺς
[493]	τὴν δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν	τὴν	τῶν ἀνοήτων ὡς τετρημένην, ἅτε
[451]	Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν ὅτι ~περὶ	τὴν	τῶν ἄστρων φορὰν καὶ ἡλίου
[449]	οὖσα; ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ	τὴν	τῶν ἱματίων ἐργασίαν· ἦ γάρ;
[449]	~οὐκοῦν καὶ ἡ μουσικὴ περὶ	τὴν	τῶν μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί.
[454]	ἀλλὰ σὺ τὰ σαυτοῦ κατὰ	τὴν	ὑπόθεσιν ~ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς.
[482]	ὅτι ἐγὼ ταῦτα λέγω, ἀλλὰ	τὴν	φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ παιδικά, παῦσον
[492]	ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς βελτίους	τὴν	φύσιν ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ οὐ
[501]	μὲν τούτου οὗ θεραπεύει καὶ	τὴν	φύσιν ~ἔσκεπται καὶ τὴν αἰτίαν
[465]	προσφέρει ἃ προσφέρει ~ὁποῖ' ἄττα	τὴν	φύσιν ἐστίν, ὥστε τὴν αἰτίαν
[489]	δέ τις κατὰ νόμον, ἐπὶ	τὴν	φύσιν. ~(Καλλίκλης) ~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ
[501]	ἐπ' αὐτὴν ἔρχεται, οὔτε τι	τὴν	φύσιν σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς οὔτε
[524]	ὁ ἄνθρωπος, τό τε σῶμα	τὴν	~φύσιν τὴν αὑτοῦ καὶ τὰ
[520]	διὰ παιδοτρίβην, ἴσως ἂν ἀποστερήσειε	τὴν	χάριν, εἰ προοῖτο ~αὐτῷ ὁ
[474]	τὰ καλὰ οὐχὶ ἤτοι κατὰ	τὴν	χρείαν λέγεις καλὰ εἶναι, πρὸς
[501]	τινα ἔχουσαι τοῦ βελτίστου περὶ	τὴν	ψυχήν, αἱ δὲ τούτου μὲν
[477]	ἐγὼ ὑπολαμβάνω τὴν ὠφελίαν; βελτίων	τὴν	ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως κολάζεται;
[525]	ἀσυμμετρίας τε ~καὶ αἰσχρότητος γέμουσαν	τὴν	ψυχὴν εἶδεν· ἰδὼν δὲ ἀτίμως
[493]	ἔφη ὁ πρὸς ἐμὲ (λέγων,	τὴν	ψυχὴν ~εἶναι· τὴν δὲ ψυχὴν
[524]	δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα καὶ περὶ	τὴν	ψυχὴν εἶναι, ὦ Καλλίκλεις· ἔνδηλα
[522]	φοβεῖται· πολλῶν γὰρ ἀδικημάτων γέμοντα	~τὴν	ψυχὴν εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων
[486]	μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη καλῶς ~τεθεραπεῦσθαι	τὴν	ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς
[464]	εὖ ἔχειν τὸ ~σῶμα καὶ	τὴν	ψυχήν, (ἔχει δὲ οὐδὲν μᾶλλον.
[464]	μὲν τὸ σῶμα, τῶν δὲ	τὴν	ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ
[523]	τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν	τὴν	ψυχὴν ~θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου,
[517]	περὶ τὸ σῶμα καὶ περὶ	τὴν	ψυχήν, καὶ ἡ ~μὲν ἑτέρα
[511]	αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι	τὴν	ψυχὴν καὶ ~λελωβημένῳ διὰ τὴν
[525]	ἡ πρᾶξις αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰς	τὴν	ψυχήν, καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ
[524]	Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου	τὴν	ψυχήν, οὐκ εἰδὼς ὅτου ~ἐστίν,
[480]	τὸ νόσημα τῆς ἀδικίας ὕπουλον	τὴν	ψυχὴν ~ποιήσει καὶ ἀνίατον· ἢ
[526]	ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην	τὴν	ψυχήν· χαίρειν οὖν ~ἐάσας τὰς
[486]	~(Σωκράτης) ~εἰ χρυσῆν ἔχων ἐτύγχανον	τὴν	ψυχήν, ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἂν
[477]	~(Σωκράτης) ~ἆρα ἥνπερ ἐγὼ ὑπολαμβάνω	τὴν	ὠφελίαν; βελτίων τὴν ψυχὴν γίγνεται,
[480]	μὲν ἄρα τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ	τῆς	ἀδικίας τῆς αὑτοῦ ἢ γονέων
[480]	ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν τὸ νόσημα	τῆς	ἀδικίας ὕπουλον τὴν ψυχὴν ~ποιήσει
[527]	ἐλθὼν παρὰ τὸν δικαστήν, ~(τὸν	τῆς	Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος
[506]	κόσμον ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς ἀμείνων	τῆς	ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ μὴν ἥ
[487]	~σὴ ὁμολογία τέλος ἤδη ἕξει	τῆς	ἀληθείας. πάντων δὲ καλλίστη ἐστὶν
[518]	τῶν νόσων ~αἰτίους εἶναι καὶ	τῆς	ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ'
[471]	ἄδικος; ᾧ γε προσῆκε μὲν	τῆς	ἀρχῆς οὐδὲν ἣν νῦν ἔχει,
[519]	οὖν ἔλθῃ ἡ καταβολὴ αὕτη	τῆς	ἀσθενείας, τοὺς τότε παρόντας αἰτιάσονται
[523]	ὑεῖς ἐμαυτοῦ, ~δύο μὲν ἐκ	τῆς	Ἀσίας, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν,
[524]	τὸν δικαστήν, οἱ μὲν ἐκ	τῆς	Ἀσίας (παρὰ τὸν Ῥαδάμανθυν, ~ὁ
[524]	Τάρταρον. καὶ τοὺς μὲν ~ἐκ	τῆς	Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δὲ
[451]	πάντα, οἱ ~δὲ λόγοι οἱ	τῆς	ἀστρονομίας, εἰ φαίη, περὶ τί
[462]	ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ	τῆς	αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος)
[480]	τὸ ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς ἀδικίας	τῆς	αὑτοῦ ἢ γονέων ἢ ἑταίρων
[452]	ἔχοι ~(Γοργίας) μεῖζον ἀγαθὸν ἐπιδεῖξαι	τῆς	αὑτοῦ τέχνης ἢ ἐγὼ τῆς
[523]	ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς	τῆς	~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ
[522]	εἰρηκὼς μήτε εἰργασμένος. αὕτη γὰρ	τῆς	βοηθείας ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται
[449]	μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου ποίησαι,	τῆς	~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ εἰς αὖθις.
[523]	τῶν συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ	τῆς	γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον,
[465]	ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου τοῦ ~διὰ	τῆς	γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν' οὖν μὴ
[464]	τῆς δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν	τῆς	γυμναστικῆς τὴν νομοθετικήν, ἀντίστροφον δὲ
[464]	μὲν γυμναστικήν, τὴν δὲ ἰατρικήν·	τῆς	δὲ ~πολιτικῆς ἀντὶ μὲν τῆς
[450]	εἰπεῖν πᾶσά ἐστιν ἡ ἐπιστήμη,	τῆς	δὲ ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν ~τοιοῦτον
[493]	μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα,	τῆς	~δὲ ψυχῆς τοῦτο ἐν ᾧ
[454]	τί, ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ ~ὅτι	τῆς	διδασκαλικῆς τῆς περὶ τὸ (ἄρτιόν
[492]	~(εἶεν ὑπὸ τοῦ καλοῦ τοῦ	τῆς	δικαιοσύνης καὶ τῆς σωφροσύνης, μηδὲν
[513]	ἡ αἵρεσις ἡμῖν ἔσται ταύτης	~τῆς	δυνάμεως τῆς ἐν τῇ πόλει.
[512]	αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ τῆς τέχνης	τῆς	ἐκείνου, καὶ ὡς ἐν ὀνείδει
[461]	βέλτιστε, εἰ Ἀθήναζε ἀφικόμενος, οὗ	τῆς	Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία τοῦ
[452]	τῆς αὑτοῦ τέχνης ἢ ἐγὼ	τῆς	ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ καὶ
[513]	ἡμῖν ἔσται ταύτης ~τῆς δυνάμεως	τῆς	ἐν τῇ πόλει. εἰ δέ
[454]	τῆς πειθοῦς λέγω, ὦ Σώκρατες,	τῆς	ἐν τοῖς δικαστηρίοις καὶ ἐν
[496]	τὸ δὲ πίνειν πλήρωσίς τε	τῆς	ἐνδείας καὶ ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί.
[447]	γὰρ αὐτῷ ἓν τοῦτ' ἦν	τῆς	~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν
[495]	οὖν ὡς ἕτερον τὴν ἀνδρείαν	τῆς	ἐπιστήμης δύο ταῦτα ἔλεγες; ~(Καλλίκλης)
[511]	τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ ταύτης	τῆς	ἐπιστήμης. εἰ δ' αὕτη σοι
[463]	κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ	τῆς	ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα
[524]	καὶ Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ ἐκ	τῆς	Εὐρώπης, Αἰακόν· ~οὗτοι οὖν ἐπειδὰν
[524]	Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δὲ ἐκ	τῆς	Εὐρώπης Αἰακός· Μίνῳ δὲ ~πρεσβεῖα
[501]	οὔτε τι τὴν φύσιν σκεψαμένη	τῆς	ἡδονῆς οὔτε τὴν ~αἰτίαν, ἀλόγως
[501]	ἡ ~ἰατρική· ἡ δ' ἑτέρα	τῆς	ἡδονῆς, πρὸς ἣν ἡ θεραπεία
[484]	πάνυ εὐφυὴς ᾖ καὶ πόρρω	τῆς	ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη ~πάντων ἄπειρον
[455]	ἡ τῶν λιμένων κατασκευὴ ἐκ	τῆς	~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονεν, τὰ δ'
[448]	(Γοργίας) ἐστὶν ὅδε, καὶ μετέχει	τῆς	~καλλίστης τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς
[469]	δόξῃ· κἄν τινα δόξῃ μοι	τῆς	κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς
[463]	(πω πέπυσται ὁποῖόν φημι ἐγὼ	τῆς	κολακείας μόριον ~εἶναι τὴν ῥητορικήν,
[463]	βούλει πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον μόριον	τῆς	~κολακείας φημὶ εἶναι τὴν ῥητορικήν.
[500]	~μελέτην τινὰ εἶναι καὶ παρασκευὴν	τῆς	κτήσεως, τὴν μὲν τοῦ ἡδέος
[511]	~τοῦ Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ, ταύτης	τῆς	μεγάλης εὐεργεσίας, σώσασα ἃ ~νυνδὴ
[482]	ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης γὰρ αὖ	τῆς	ὁμολογίας ~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς
[461]	διδάξειν, ἔπειτα ἐκ ταύτης ἴσως	τῆς	ὁμολογίας ἐναντίον τι ~συνέβη ἐν
[472]	παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με ἐκ	~τῆς	οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ
[496]	ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ὅταν	τῆς	ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε καὶ
[510]	~τίς οὖν ποτ' ἐστὶν τέχνη	τῆς	παρασκευῆς τοῦ μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ
[454]	δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν	τῆς	πειθοῦς λέγω, ὦ Σώκρατες, τῆς
[454]	λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς καὶ	τῆς	περὶ τί πειθοῦς ἡ ῥητορική
[454]	που αὐτῷ ~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς	τῆς	περὶ τὸ (ἄρτιόν τε καὶ
[455]	συμβουλῆς γέγονεν, τὰ δ' ἐκ	τῆς	Περικλέους ἀλλ' οὐκ ἐκ τῶν
[502]	~φέρε δή, εἴ τις περιέλοι	τῆς	ποιήσεως πάσης τό τε μέλος
[460]	διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ	τῆς	πόλεως, ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ
[521]	οὖν με παρακαλεῖς τὴν θεραπείαν	τῆς	πόλεως, διόρισόν μοι· τὴν τοῦ
[508]	χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν ἐκ	τῆς	πόλεως, ἐάντε, τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι·
[519]	ποτε ~ἀδίκως ἀπόλοιτο ὑπ' αὐτῆς	τῆς	πόλεως ἧς προστατεῖ. κινδυνεύει γὰρ
[520]	ἐκείνων λέγοις, οἳ φάσκοντες προεστάναι	τῆς	πόλεως καὶ ~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς
[485]	ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι τὰ μέσα	τῆς	πόλεως καὶ τὰς ~ἀγοράς, ἐν
[507]	τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ	τῆς	πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται καὶ
[515]	αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ πράττειν τὰ	τῆς	~πόλεως πράγματα, ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς
[515]	ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ τὰ	(τῆς	πόλεως πράγματα ἢ ὅπως ὅτι
[491]	ἔγωγε τοὺς φρονίμους εἰς τὰ	τῆς	πόλεως πράγματα καὶ ~ἀνδρείους. τούτους
[491]	ἀλλ' (οἳ ἂν εἰς τὰ	τῆς	πόλεως πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα
[524]	δικαιοτάτη ἡ ~κρίσις ᾖ περὶ	τῆς	πορείας τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν,
[520]	~(Σωκράτης) ~περὶ δέ γε ταύτης	τῆς	πράξεως, ὅντιν' ἄν τις τρόπον
[456]	τίς ποτε ἡ δύναμίς ἐστιν	τῆς	~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ τις ἔμοιγε
[480]	τίς ἡ μεγάλη χρεία ἐστὶν	τῆς	ῥητορικῆς; δεῖ ~μὲν γὰρ δὴ
[459]	εἰ δὲ μή, σὺ ὁ	τῆς	ῥητορικῆς διδάσκαλος τούτων μὲν οὐδὲν
[461]	Σώκρατες; οὕτω καὶ σὺ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ νῦν λέγεις;
[455]	ὦ Σώκρατες, σαφῶς ἀποκαλύψαι τὴν	τῆς	ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ
[457]	αὐτὸς δὴ λόγος καὶ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν γὰρ πρὸς
[455]	τί ποτε καὶ λέγομεν περὶ	τῆς	(ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν γάρ τοι
[453]	~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν σοι δοκεῖ
[460]	Διός, ὥσπερ ἄρτι εἶπες, ἀποκαλύψας	τῆς	ῥητορικῆς εἰπὲ τίς ~ποθ' ἡ
[453]	λέγεις τὴν πειθὼ τὴν ἀπὸ	τῆς	(ῥητορικῆς καὶ περὶ τίνων αὐτὴν
[453]	ἐρῶ νῦν. ἐγὼ τὴν ἀπὸ	τῆς	ῥητορικῆς πειθώ, ἥτις ποτ' ἐστὶν
[449]	μοι ἀπόκριναι οὕτως καὶ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς, περὶ τί τῶν ὄντων
[462]	(Γοργίας) ἀπορεῖν σοι ~δοκεῖ περὶ	τῆς	ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν τίνα φῂς
[457]	οἷς τὸ πρῶτον ἔλεγες περὶ	τῆς	ῥητορικῆς· φοβοῦμαι οὖν ~διελέγχειν σε,
[449]	ὡς τίνος ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας)	τῆς	ῥητορικῆς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ῥήτορα
[452]	τί οὖν λέγεις; ἦ τὸ	τῆς	σῆς τέχνης ~ἔργον μέγιστόν ἐστιν
[455]	ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει τὰ	τῆς	σῆς τέχνης παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι.
[492]	καλοῦ τοῦ τῆς δικαιοσύνης καὶ	τῆς	σωφροσύνης, μηδὲν πλέον ~νέμοντες τοῖς
[504]	ἐν τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ	τῆς	τάξεως καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ
[504]	ἐν τῷ σώματι τῷ ἐκ	τῆς	τάξεώς τε καὶ τοῦ κόσμου
[456]	δύναμις τοσαύτη ἐστὶν καὶ τοιαύτη	τῆς	τέχνης· ~δεῖ μέντοι, ὦ Σώκρατες,
[448]	εἰ ἐτύγχανε (Γοργίας) ἐπιστήμων ὢν	τῆς	τέχνης ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ
[450]	ἔνιαι δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ τὸ	τῆς	τέχνης περαίνοιτο ἂν καὶ διὰ
[512]	οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς ~καὶ	τῆς	τέχνης τῆς ἐκείνου, καὶ ὡς
[447]	παρ' αὐτοῦ τίς ἡ δύναμις	τῆς	τέχνης τοῦ ἀνδρός, καὶ τί
[523]	ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς τὸ	τῆς	τίσεώς τε καὶ δίκης ~δεσμωτήριον,
[506]	τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν ἀντὶ	τῆς	τοῦ Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ σύ,
[464]	ἔχω σοι, μιᾶς δὲ οὔσης	τῆς	τοῦ σώματος ~θεραπείας δύο μόρια
[502]	σεμνὴ αὕτη καὶ θαυμαστή, ἡ	τῆς	τραγῳδίας ποίησις, ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν;
[496]	ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε καὶ	τῆς	ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν καὶ
[510]	~πόλει ἢ καὶ τυραννεῖν, ἢ	τῆς	ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον εἶναι. ~(Καλλίκλης)
[525]	δὲ ἀτίμως ταύτην ἀπέπεμψεν ~εὐθὺ	τῆς	φρουρᾶς, οἷ μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι
[484]	~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ	τῆς	φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ μοι
[524]	γυμνωθῇ τοῦ σώματος, τά τε	τῆς	φύσεως καὶ τὰ παθήματα ἃ
[483]	Δία κατὰ νόμον γε τὸν	τῆς	~φύσεως, οὐ μέντοι ἴσως κατὰ
[483]	φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ τὰ	τῆς	φύσεως, τὰ τοῦ νόμου. ~ὥσπερ
[516]	αὐτοῦ δέκα ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν	~τῆς	φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα
[524]	δυνάστου κατεῖδεν οὐδὲν ὑγιὲς ὂν	τῆς	ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην καὶ οὐλῶν
[524]	ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις,	τῆς	ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ~ἀπ'
[493]	ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων τοῦτο	τῆς	ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί,
[477]	κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ	τῆς	ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν ἐστι πάντων,
[477]	ἡ ἀδικία καὶ συλλήβδην ἡ	τῆς	ψυχῆς ~πονηρία; ~(Πῶλος) πολύ γε.
[491]	καὶ μὴ ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν	τῆς	ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε
[504]	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ γε	τῆς	ψυχῆς τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν
[523]	καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ	τῆς	ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ
[501]	ὥσπερ ἐκεῖ, τὴν ἡδονὴν μόνον	τῆς	ψυχῆς, τίνα ἂν ~αὐτῇ τρόπον
[500]	τε καὶ σὺ εἶναι μέν	τι	~ἀγαθόν, εἶναι δέ τι ἡδύ,
[459]	τέχναι, αὐτὰ μὲν οὐκ εἰδώς,	τί	ἀγαθὸν ἢ τί κακόν ἐστιν
[508]	καὶ ὑέος καὶ ἑταίρου, ἐάν	τι	ἀδικῇ, καὶ ~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ
[459]	ἐστιν ἢ τί καλὸν ἢ	~τί	αἰσχρὸν ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον,
[464]	τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως δὲ διαφέρουσίν	τι	ἀλλήλων. τεττάρων δὴ τούτων οὐσῶν,
[488]	τὸν ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου; μή	τι	ἄλλο λέγεις τὸ ~δίκαιον εἶναι,
[519]	αὐτῶν. καὶ τούτου τοῦ λόγου	τί	ἂν ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους
[521]	κρίνοιτο κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ,	τί	ἂν ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος
[448]	ἧσπερ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ~Ἡρόδικος,	τί	ἂν αὐτὸν ὠνομάζομεν δικαίως; οὐχ
[520]	εἰς ~ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ	τί	ἂν λέγοις ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς
[500]	ἡμῖν εἰσιν οἱ λόγοι, οὗ	τί	~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ τις καὶ
[522]	ἡδέα καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς·	τί	ἂν οἴει ἐν τούτῳ τῷ
[492]	τινα ἢ τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν,	τί	ἂν> τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον καὶ
[494]	σε ἐρωτῶ; ὅρα, ὦ Καλλίκλεις,	τί	~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς σε τὰ
[453]	ἡμᾶς ποίας πειθοῦς καὶ περὶ	τί,	ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ ~ὅτι τῆς
[491]	αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε, τί; ἦ	τι	ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς
[493]	ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν ἐστιν ὑπό	τι	~ἄτοπα, δηλοῖ μὴν ὃ ἐγὼ
[502]	μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν	τι	αὐτοῖς ἡδὺ μὲν ᾖ καὶ
[503]	~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός	τι	αὐτῷ σχῇ τοῦτο ὃ ἐργάζεται.
[504]	τι διδῷ, δώσει, καὶ ἐάν	τι	ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο ἀεὶ
[480]	συμφωνεῖν, ἄλλως δὲ μή; ~(Πῶλος)	τί	γὰρ δὴ φῶμεν, ὦ Σώκρατες;
[504]	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) συγχωρῶ. ~(Σωκράτης)	~τί	γὰρ ὄφελος, ὦ Καλλίκλεις, σώματί
[458]	καὶ οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν	τι	~γενέσθαι ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ
[513]	αὐτοφυῶς ὅμοιον ~τούτοις, εἰ μέλλεις	τι	γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν τῷ
[454]	μάθησις ~καὶ πίστις, ἢ ἄλλο	τι;	~(Γοργίας) οἴομαι μὲν ἔγωγε, ὦ
[459]	ᾖ. τοῦτο συμβαίνει ἢ ἄλλο	τι;	~(Γοργίας) τοῦτο ἐνταῦθά γε συμβαίνει.
[520]	ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης)	~τί	δ' ἂν περὶ ἐκείνων λέγοις,
[477]	~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ πενίαν. ~(Σωκράτης)	~τί	δ' ἐν σώματος κατασκευῇ; κακίαν
[452]	ἂν ἴσως, ὦ Σώκρατες, ὑγίεια;	~τί	δ' ἐστὶν μεῖζον ἀγαθὸν (ἀνθρώποις
[504]	ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τί	δ' ἡ ψυχή; ἀταξίας τυχοῦσα
[497]	κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας
[478]	~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν ἐχόντοιν
[504]	ἰσχὺν ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε.	τί	δὲ αὖ τῷ ἐν τῇ
[491]	τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε, τί;
[474]	~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ δή; αἴσχιον πότερον τὸ
[452]	~φαῖμεν ἂν οὖν πρὸς αὐτόν·	τί	δὲ δή; ἦ σὺ τούτου
[502]	χάριν ~ηὑρῆσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ δὴ ἡ σεμνὴ αὕτη
[509]	γε, ὅτι ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ δὴ τοῦ ἀδικεῖν; πότερον
[464]	ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; δοκοῦσαν μὲν εὐεξίαν, οὖσαν
[470]	ὅπως ἔχει καὶ δικαιοσύνης. ~(Πῶλος)	~τί	δέ; ἐν τούτῳ ἡ πᾶσα
[454]	ἐγὼ οἶμαι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς καὶ
[502]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν·	τί	δὲ ἡ πρὸς τὸν Ἀθηναίων
[501]	τοῖς ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ ἡ τῶν χορῶν διδασκαλία
[495]	ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)	τί	δέ; ἡδονὴν καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν
[503]	οἶδα τίς ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης)	~τί	δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις ἄνδρα
[498]	ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης) εἶδον. ~(Σωκράτης)	τί	δέ; νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ
[502]	Σώκρατες, Κινησίου γε πέρι. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ ὁ πατὴρ αὐτοῦ Μέλης;
[496]	αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται;
[504]	ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα. ~(Καλλίκλης)	τί	δὲ οὐκ αὐτὸς λέγεις, ὦ
[461]	τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος)	τί	δέ; οὐκ ἐξέσται μοι λέγειν
[469]	τοὺς ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος)	~τί	δέ; οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν
[466]	πόλει δύνασθαι οἱ ῥήτορες. ~(Πῶλος)	~τί	δέ; οὐχ, ὥσπερ οἱ τύραννοι,
[497]	~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	τί	δέ; παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη
[454]	τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης)	τί	δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας) (ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[470]	πω συγγέγονα τῷ ἀνδρί. ~(Πῶλος)	~τί	δέ; συγγενόμενος ἂν γνοίης, ἄλλως
[474]	αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ τόδε; τὰ καλὰ πάντα,
[498]	οἱ χαίροντες; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	τί	δέ; τοῖς ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν
[448]	κάλλιον ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος)	τί	δὲ τοῦτο, ἐὰν σοί γε
[503]	γε νῦν ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; τῶν παλαιῶν ἔχεις τινὰ
[511]	ὀρθῶς γέ σοι συμβουλεύων. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ, ὦ βέλτιστε; ἦ καὶ
[462]	οἷόν τε εἶναι ἀνθρώποις; ~(Σωκράτης)	~τί	δέ, ὦ Πῶλε; ἤδη πέπυσαι
[448]	πολλὰ γὰρ ἄρτι διελήλυθεν. ~(Χαιρεφῶν)	τί	δέ, ὦ Πῶλε; οἴει σὺ
[461]	ἐστὶν ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι. ~(Πῶλος)	~τί	δέ, ὦ Σώκρατες; οὕτω καὶ
[447]	δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις. ~(Καλλίκλης)	~τί	δέ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ (Σωκράτης)
[470]	τοιαύτην δύναμιν; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	τί	δή; λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον
[486]	ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης)	τί	δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ' ὅτι,
[469]	~(Σωκράτης) εὐφήμει, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)	τί	δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ χρὴ
[486]	δεῖ ἄλλης ~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς	τί	δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες;
[448]	μᾶλλον ~μεμελέτηκεν ἢ διαλέγεσθαι. ~(Πῶλος)	τί	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι,
[511]	οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ~ὡς ὑπερήφανόν	τι	διαπραττομένη, ἀλλὰ ταὐτὰ διαπραξαμένη τῇ
[498]	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε οὐ πολύ	τι	διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ
[520]	ὅταν τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης; οἴει	τι	διαφέρειν τούτους ἐκείνων; ταὐτόν, ὦ
[504]	πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον ~ἐάν	τι	διδῷ, δώσει, καὶ ἐάν τι
[472]	οὖν παρ' ἀλλήλους σκεψώμεθα εἴ	τι	διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ γὰρ καὶ
[461]	ἐν λόγοις. καὶ νῦν εἴ	τι	ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας) ἐν τοῖς
[453]	τέχνην ~ἡγῇ εἶναι, καὶ εἴ	τι	ἐγὼ συνίημι, λέγεις ὅτι πειθοῦς
[476]	εἴ τίς τι ποιεῖ, ἀνάγκη	τι	εἶναι καὶ πάσχον ὑπὸ τούτου
[485]	ὦτα καί μοι δοκεῖ δουλοπρεπές	τι	εἶναι· ὅταν δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ
[466]	τὸ δύνασθαί γε λέγεις ἀγαθόν	τι	εἶναι τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ
[509]	καὶ δέδεται, ~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν	τι	εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις
[473]	εἶδος ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς	τι	εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν δὲ μή;
[451]	εἴ με ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ	τί;	εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν περὶ
[451]	καὶ εἰ ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ	τί;	εἴποιμ' ἂν ὥσπερ οἱ ἐν
[451]	τῆς ἀστρονομίας, εἰ φαίη, περὶ	τί	εἰσιν, ὦ Σώκρατες; εἴποιμ' ἂν
[474]	χαίρειν ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας; ἔχεις	τι	ἐκτὸς τούτων λέγειν περὶ σώματος
[451]	οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν ἡ περὶ	τί	ἐν λόγοις τὸ κῦρος ἔχουσα
[481]	αὐτό, ἀλλά τις ἡμῶν ἴδιόν	τι	ἔπασχεν πάθος ἢ οἱ ἄλλοι,
[488]	χρὴ εἶναι τὸν ἄνδρα καὶ	τί	(ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι τοῦ, καὶ
[463]	τοίνυν μοι, ὦ Γοργία, εἶναί	τι	ἐπιτήδευμα τεχνικὸν μὲν οὔ, ψυχῆς
[515]	σῇ; ὀκνεῖς ἀποκρίνασθαι, ~εἴπερ ἔστιν	τι	ἔργον σὸν ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν
[515]	σε ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις,	τί	ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις βελτίω πεποιηκέναι
[447]	ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν)	τί	ἔρωμαι; ~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν)
[451]	~λέγε δὴ τῶν περὶ τί;	τί>	ἐστι τοῦτο τῶν ὄντων, περὶ
[476]	τὸ δίκην διδόναι πότερον πάσχειν	τί	ἐστιν ἢ ποιεῖν; ~(Πῶλος) ἀνάγκη,
[447]	τῆς τέχνης τοῦ ἀνδρός, καὶ	τί	~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί τε καὶ
[505]	πρὸς τὸ εἰδέναι τὸ ἀληθὲς	τί	ἐστιν ~περὶ ὧν λέγομεν καὶ
[452]	ἐκείνων καὶ ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι	τί	ἐστιν τοῦτο ὃ φῂς σὺ
[452]	μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν· καὶ	τί	ἐστιν (τοῦτο τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω
[488]	ἀποστῇς, ἀλλ' ἱκανῶς μοι ἔνδειξαι	τί	ἔστιν τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι,
[466]	νῦν ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει εἴ	~τι	ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί
[521]	ὄντα· μηδ' ὅτι ἀφαιρήσεται ἐάν	τι	ἔχω, ἵνα μὴ αὖ ~ἐγὼ
[496]	διψῶντα δὲ δὴ πίνειν ἄλλο	τι	ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι; ~(Καλλίκλης)
[481]	ἀληθῆ ~ὄντα ἃ λέγεις, ἄλλο	τι	ἢ ἡμῶν ὁ βίος ἀνατετραμμένος
[502]	ῥυθμὸν καὶ τὸ ~μέτρον, ἄλλο	τι	ἢ λόγοι γίγνονται τὸ λειπόμενον;
[490]	ἰσχυρότερος, τῶν δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο	τι	ἢ οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν,
[481]	ἄλλο τι, τοῖς δὲ ἄλλο	τι	~(ἢ) τὸ αὐτό, ἀλλά τις
[455]	ἄλλου τινὸς δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο	~τι	ἢ τότε ὁ ῥητορικὸς οὐ
[491]	~τί δέ; αὑτῶν, ὦ ἑταῖρε,	τί;	ἦ τι ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους;
[500]	μέν τι ~ἀγαθόν, εἶναι δέ	τι	ἡδύ, ἕτερον δὲ τὸ ἡδὺ
[491]	φρονιμωτέρους, νῦν δ' αὖ ~ἕτερόν	τι	ἥκεις ἔχων· ἀνδρειότεροί τινες ὑπὸ
[527]	τοῖς πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον ἄν	τι	ἡμῖν δοκῇ, τότε βουλευσόμεθα, ~βελτίους
[459]	οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν	τι	ἡμῖν πρὸς λόγου ᾖ· νῦν
[498]	~συλλόγισαι δὴ κοινῇ μετ' ἐμοῦ	τί	ἡμῖν συμβαίνει ἐκ τῶν ὡμολογημένων·
[455]	νόμισον καὶ ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι·	τί	ἡμῖν, ὦ Γοργία, ἔσται, ~ἐάν
[481]	~(Σωκράτης) ~ὦ Καλλίκλεις, εἰ μή	τι	ἦν τοῖς ἀνθρώποις πάθος, τοῖς
[450]	πολλαὶ τέχναι, ὧν ἔνιαι σχεδόν	τι	~ἴσους τοὺς λόγους ἔχουσι ταῖς
[476]	καὶ εἰ κάει τις, ἀνάγκη	τι	κάεσθαι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;
[486]	πόλει; τὸν δὲ ~τοιοῦτον, εἴ	τι	καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ
[458]	μή τινας αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους	τι	καὶ ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ
[472]	ὑπὸ πολλῶν καὶ δοκούντων εἶναί	τι.	~καὶ νῦν περὶ ὧν σὺ
[520]	~σοφιστὴς καὶ ῥήτωρ, ἢ ἐγγύς	τι	καὶ παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον
[464]	ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά που καλεῖς	τι	καὶ ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ
[459]	οὐκ εἰδώς, τί ἀγαθὸν ἢ	τί	κακόν ἐστιν ἢ τί καλὸν
[527]	δημοσίᾳ· ἐὰν δέ τις κατά	τι	κακὸς γίγνηται, κολαστέος ἐστί, καὶ
[495]	διελοῦ τάδε· ἐπιστήμην που καλεῖς	τι;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ
[499]	ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ αἱ κακόν	τι;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[459]	ἢ τί κακόν ἐστιν ἢ	τί	καλὸν ἢ ~τί αἰσχρὸν ἢ
[510]	ἐγὼ ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν	τι	καλῶς λέγῃς; τοῦτό ~μοι δοκεῖς
[468]	ἐστὶ τὸ ~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν	τι	κατὰ τὴν σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος)
[462]	μὴ ἀκούειν σου; ~ἀλλ' εἴ	τι	κήδῃ τοῦ λόγου τοῦ εἰρημένου
[453]	εἰς τοῦτο τελευτᾷ· ἢ ἔχεις	τι	~λέγειν ἐπὶ πλέον τὴν ῥητορικὴν
[489]	ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ οἴει ἄλλο	τι	λέγειν τὸ κρείττους εἶναι ἢ
[458]	τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν ἐάν	τι	λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν καὶ
[500]	αὐτοῖν. ἴσως οὖν οὔπω οἶσθα	τί	λέγω. ~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[524]	ἐκ ~τούτων τῶν λόγων τοιόνδε	τι	λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ θάνατος τυγχάνει
[448]	(Χαιρεφῶν) τι οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας)	τί	μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~τὸ
[493]	ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα μυθολογῶ, οὐδέν	τι	μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης) τοῦτ' ἀληθέστερον
[457]	ὅτου ἂν βούληται· ἀλλ' ~οὐδέν	τι	μᾶλλον τούτου ἕνεκα δεῖ οὔτε
[452]	Σώκρατες, ἐάν ~σοι πλούτου φανῇ	τι	μεῖζον ἀγαθὸν ὂν ἢ παρὰ
[454]	δὴ καὶ τόδε ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς	τι	μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης) τί
[458]	δ' ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ τίς	τι	μὴ ἀληθὲς λέγοι, οὐκ ἀηδέστερον
[458]	ἡδέως μὲν ἂν ἐλεγχθέντων εἴ	τι	μὴ ἀληθὲς λέγω, ἡδέως δ'
[488]	νεώτερον ὄντα. ἐγὼ γὰρ εἴ	τι	μὴ ὀρθῶς πράττω κατὰ τὸν
[485]	σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν	τί	μοι δοκεῖ χρῆμα εἶναι ~καὶ
[462]	ἐπειδὴ τιμᾷς τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν	τί	μοι χαρίσασθαι; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[476]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ τέμνει	τι,	ὁ αὐτὸς λόγος; τέμνεται γάρ
[522]	ἐποίουν, ὦ παῖδες, ὑγιεινῶς, πόσον	τι	οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς τοιούτους
[520]	δι' ἄγνοιαν (τὸ μὲν πάγκαλόν	τι	οἴει εἶναι, τὴν ῥητορικήν, τοῦ
[470]	~(σκεψώμεθα δὲ καὶ τόδε· ἄλλο	τι	ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν ἄμεινον εἶναι
[527]	φαινόμεθα ~ἔχειν, ἔπειτα νεανιεύεσθαι ὡς	τὶ	ὄντας, οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ
[518]	τύχωσι ~τότε παρόντες καὶ συμβουλεύοντές	τι,	ὅταν δὴ αὐτοῖς ἥκῃ ἡ
[448]	ἀλλὰ γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν)	τι	οὐ ποιεῖ. ~(Γοργίας) τί μάλιστα,
[468]	~λέγειν, ὦ Πῶλε, ἢ οὔ;	τί	οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀληθῆ. ~(Σωκράτης)
[468]	εἴπερ τυγχάνει ταῦτα κακὰ ὄντα;	τί	οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος) ἀλλ' οὔ
[509]	μάθῃ αὐτὰ καὶ ἀσκήσῃ, ἀδικήσει;	τί	οὐκ αὐτό γέ μοι τοῦτο
[503]	λέγων, ἃ ἂν λέγῃ ἄλλο	τι	οὐκ εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ' ~(ἀποβλέπων
[509]	~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι.	τί	οὖν ἂν παρασκευασάμενος ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν
[498]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν; ἀπιόντων τῶν πολεμίων πότεροί
[505]	Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης) εἶεν·	τί	οὖν δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν
[450]	ἡ τέχνη. ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν δή ποτε τὰς ἄλλας
[497]	δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε·	τί	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ
[515]	γ' ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης. ~(Καλλίκλης)	τί	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ
[452]	τῇ αὑτοῦ πόλει ~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης)	τί	οὖν δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας)
[453]	ἀξιῶ δὲ καὶ σέ. ~(Γοργίας)	τί	οὖν δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[463]	λόγον ~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος)	~τί	οὖν; καλὸν ἢ αἰσχρὸν λέγεις
[452]	φαίη ἄν. τίς ὤν; ~χρηματιστής.	τί	οὖν; κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνθρώποις
[452]	εἴποι ἂν ἴσως ὅτι ἰατρός.	τί	οὖν λέγεις; ἦ τὸ τῆς
[460]	σοῦ. ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν; ὁ τὰ τεκτονικὰ μεμαθηκὼς
[504]	πρόσθεν καὶ τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν ὄνομά ἐστιν ἐν τῷ
[516]	Περικλῆς ἐπεμέλετο; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν; οὐκ ἔδει αὐτούς, ὡς
[467]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο	τι	οὖν οὕτω καὶ περὶ πάντων;
[516]	ὅτι ὡς πονηροῦ ὄντος. ~(Καλλίκλης)	τί	οὖν; τούτου ἕνεκα κακὸς ἦν
[478]	καὶ ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	τί	οὖν τούτων κάλλιστόν ἐστιν (ὧν
[475]	δῆλον δὴ ὅτι. ~(Σωκράτης) ~ἄλλο	τι	οὖν ὑπὸ μὲν τῶν πολλῶν
[466]	~τι ἔχεις χρῆσθαι, χρῶ. ~(Πῶλος)	~τί	οὖν φῄς; κολακεία δοκεῖ σοι
[495]	~(Καλλίκλης) ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο	τι	οὖν ὡς ἕτερον τὴν ἀνδρείαν
[471]	διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ νῦν ἄλλο	τι	οὗτός ~ἐστιν ὁ λόγος, ᾧ
[503]	ἔχεις τῶν ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν,	τί	οὐχὶ καὶ ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας
[454]	δὴ ~πειθοῦς καὶ τῆς περὶ	τί	πειθοῦς ἡ ῥητορική ἐστιν τέχνη;
[481]	καὶ ~σὺ νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν	τι	πεπονθότες, ἐρῶντε δύο ὄντε δυοῖν
[476]	καὶ τόδε· ἆρα εἴ τίς	τι	ποιεῖ, ἀνάγκη τι εἶναι καὶ
[479]	τῶν νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν	τι	ποιεῖν καὶ οἱ τὴν δίκην
[518]	~αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν καὶ κακόν	τι	ποιήσουσιν, ἂν οἷοί τ' ὦσι,
[499]	ὠφέλιμοι δέ γε αἱ ἀγαθόν	τι	ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ αἱ κακόν
[508]	~τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα	τί	ποτ' ἐστὶν ἃ σὺ ἐμοὶ
[500]	βίον τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ	τί	ποτ' ἐστὶν οὗτος ἐκείνου διαφέρων.
[490]	φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ αὐτοῦ.	τί	ποτε αὖ νῦν λέγεις; ἐὰν
[502]	δήμους τοὺς τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν,	τί	ποτε ἡμῖν αὕτη ἐστίν; ~πότερόν
[455]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, ἴδωμεν	τί	ποτε καὶ λέγομεν περὶ τῆς
[489]	ἀλλὰ πάλιν ἐξ ἀρχῆς εἰπὲ	τί	ποτε λέγεις τοὺς βελτίους, ~ἐπειδὴ
[488]	οἷός ~τ' ἦ μαθεῖν σου	τί	ποτε λέγοις. πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους
[463]	λόγου οὐδὲν ἡμῖν καταφανὲς ἐγένετο	τί	ποτε οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ'
[467]	καὶ περὶ πάντων; ἐάν τίς	τι	πράττῃ ἕνεκά του, οὐ τοῦτο
[513]	λέγεις, ὦ φίλη κεφαλή. λέγομέν	τι	πρὸς ~ταῦτα, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης)
[476]	ὁ αὐτὸς λόγος; τέμνεται γάρ	τι.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ
[514]	~οὐκοῦν δεύτερον αὖ τόδε, εἴ	τι	πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ
[454]	ἐὰν καὶ ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν	τί	σε ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ ~μὲν
[494]	κεφαλὴν μόνον κνησιῷ ἢ ἔτι	τί	σε ἐρωτῶ; ὅρα, ὦ Καλλίκλεις,
[493]	βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ πότερον ~(πείθω	τί	σε καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι
[489]	καὶ αὐτὸς πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν	τί	σε λέγειν τὸ ~κρεῖττον, καὶ
[494]	ἢ τὸν τοῦ κοσμίου; πείθω	τί	σε ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν
[497]	ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ	τί	σοὶ διαφέρει; πάντως οὐ σὴ
[462]	σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος) ἀλλὰ	τί	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι;
[461]	ἐγὼ ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων εἴ	τί	σοι δοκεῖ μὴ καλῶς ὡμολογῆσθαι,
[506]	ἐμοῦ γε ἀκούων ~ἐπιλαμβάνου, ἐάν	τί	σοι δοκῶ μὴ (καλῶς λέγειν.
[481]	ἔν τε τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐάν	τι	σοῦ λέγοντος ὁ ~δῆμος ὁ
[462]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ἔμοιγε, εἰ μή	τι	σὺ ἄλλο λέγεις. ~(Πῶλος) τίνος
[513]	~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ μή	τι	σὺ ἄλλο λέγεις, ὦ φίλη
[487]	ὅτι τούτων πέρι νυνί· (ἐάν	τι	σὺ ἐν τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς
[461]	ταύτης ἴσως τῆς ὁμολογίας ἐναντίον	τι	~συνέβη ἐν τοῖς (λόγοις τοῦτο
[508]	εἰ οὗτος ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον	τί	τὰ συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα,
[472]	πάνυ σμικρὰ ὄντα, ~ἀλλὰ σχεδόν	τι	ταῦτα περὶ ὧν εἰδέναι τε
[466]	μνημονεύεις τηλικοῦτος ὤν, ὦ ~Πῶλε;	τί	τάχα δράσεις; ~(Πῶλος) ~ἆρ' οὖν
[500]	τούτω διττὼ τὼ βίω, σκέψασθαι	τί	τε διαφέρετον ἀλλήλοιν καὶ ~ὁπότερον
[501]	~ἀτέχνως ἐπ' αὐτὴν ἔρχεται, οὔτε	τι	τὴν φύσιν σκεψαμένη τῆς ἡδονῆς
[451]	~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ τῶν περὶ	τί;	τί> ἐστι τοῦτο τῶν ὄντων,
[512]	ὦ μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο	τι	τὸ γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν
[452]	τίς εἶ, ὦ ἄνθρωπε, καὶ	τί	τὸ σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη
[511]	θανάτου τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν εἴς	τι	τοιοῦτον ~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ ταύτης
[501]	Κινησίαν τὸν Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ	τι	τοιοῦτον ~ὅθεν ἂν οἱ ἀκούοντες
[481]	ἀνθρώποις πάθος, τοῖς μὲν ἄλλο	τι,	τοῖς δὲ ἄλλο τι ~(ἢ)
[462]	(ὃ ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος)	τί	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ
[451]	~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ πρὸς	τί	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ
[461]	μοι ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος)	τί	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν,
[497]	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ	τί	τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου.
[473]	μέντοι ὁ διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας.	τί	τοῦτο, ὦ Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο
[502]	μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ δέ	τι	τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο
[476]	τοιόνδε· εἴ τις τύπτει, ἀνάγκη	τι	τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[524]	~πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν	τι	τὼ ἑτέρω, ἵνα ὡς δικαιοτάτη
[495]	~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, ἢ εἶναί	τι	τῶν ἡδέων ὃ οὐκ ἔστιν
[449]	καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς, περὶ	τί	τῶν ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας)
[467]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἔστιν	τι	τῶν ὄντων ὃ οὐχὶ ἤτοι
[449]	~ἄλλον ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ περὶ	τί	τῶν ὄντων τυγχάνει οὖσα; ὥσπερ
[462]	οὐδεμία, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος) ἀλλὰ	τί;	φάθι. ~(Σωκράτης) φημὶ δή, ἐμπειρία
[506]	κοινῇ μεθ' ὑμῶν, ὥστε, ἂν	τὶ	φαίνηται ~λέγων ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί,
[516]	ὡς ἔφη Ὅμηρος· σὺ δὲ	τί	φῄς; οὐχ οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί.
[501]	τίς σοι ~καταφαίνεται; ἢ ἡγῇ	τι	φροντίζειν Κινησίαν τὸν Μέλητος, ὅπως
[493]	ἕτερος πληρωσάμενος μήτ' ἐποχετεύοι μήτε	τι	~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν
[505]	ἐστιν ~περὶ ὧν λέγομεν καὶ	τί	ψεῦδος· κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι
[472]	ἡγῇ ~εἶναι, εὐδαίμονα δέ. ἄλλο	τι	ὡς οὕτω σου νομίζοντος διανοώμεθα;
[503]	εἰκῇ ἐρεῖ, ἀλλ' ~(ἀποβλέπων πρός	τι;	ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι πάντες
[507]	~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα οὕτω	τίθεμαι	καί φημι ταῦτα ἀληθῆ εἶναι·
[483]	ἴσως κατὰ τοῦτον ὃν ἡμεῖς	τιθέμεθα·	πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους
[483]	ἂν κήδηται. ἀλλ' οἶμαι οἱ	τιθέμενοι	~τοὺς νόμους οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί
[488]	οἳ δὴ καὶ τοὺς νόμους	~τίθενται	ἐπὶ τῷ ἑνί, ὥσπερ καὶ
[483]	~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε νόμους	τίθενται	καὶ τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ
[503]	ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν ὃ ~ἂν	τιθῇ,	καὶ προσαναγκάζει τὸ ἕτερον τῷ
[509]	εἶναι. ἐγὼ μὲν ~οὖν αὖ	τίθημι	(ταῦτα οὕτως ἔχειν· εἰ δὲ
[503]	εἰς τάξιν τινὰ ἕκαστος ἕκαστον	τίθησιν	ὃ ~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει
[526]	ψυχήν· χαίρειν οὖν ~ἐάσας τὰς	τιμὰς	τὰς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν
[462]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ	τιμᾷς	τὸ χαρίζεσθαι, σμικρόν τί μοι
[486]	ἄν, εἰ βούλοιτο θανάτου σοι	τιμᾶσθαι.	~καίτοι πῶς σοφὸν τοῦτό ἐστιν,
[497]	πάντως οὐ σὴ αὕτη ἡ	τιμή,	ὦ Καλλίκλεις· ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει
[512]	ἄρα ἐν τῷ τοῦ σώματος	~τιμιωτέρῳ,	τῇ ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα ἔχει
[525]	~(προσήκει δὲ παντὶ τῷ ἐν	τιμωρίᾳ	ὄντι, ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς τιμωρουμένῳ,
[525]	ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς πεποίηκεν μεγάλαις	τιμωρίαις	συνεχόμενον ὡς ἀνίατον οὐ γὰρ
[472]	μὴ διδῷ δίκην μηδὲ τυγχάνῃ	τιμωρίας	ἀδικῶν, ἧττον δὲ ~ἄθλιος ἐὰν
[472]	ἂν τυγχάνῃ δίκης τε καὶ	τιμωρίας;	~(Πῶλος) ἥκιστά γε, ἐπεὶ οὕτω
[525]	ἐν Ἅιδου τὸν ἀεὶ χρόνον	τιμωρουμένους,	~Τάνταλον καὶ Σίσυφον καὶ Τιτυόν·
[525]	τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ' ἄλλου ὀρθῶς	τιμωρουμένῳ,	ἢ βελτίονι ~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι
[512]	ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον	τίν'	ἂν τρόπον τοῦτον ὃν μέλλοι
[468]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ	τιν'	ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα
[501]	τὴν ἡδονὴν μόνον τῆς ψυχῆς,	τίνα	ἂν ~αὐτῇ τρόπον γίγνοιτο, ἥτις
[448]	ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔμπειρος ἦν ~τέχνης,	τίνα	ἂν αὐτὸν ὀρθῶς ἐκαλοῦμεν; ~(Πῶλος)
[509]	τὸ ~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην,	τίνα	ἂν βοήθειαν μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος
[448]	ἐπειδὴ τίνος τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν,	τίνα	ἂν καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν;
[510]	ταύτῃ τῇ πόλει τῶν νέων,	τίνα	ἂν τρόπον ἐγὼ μέγα ~δυναίμην
[499]	σώματι, ἢ ἰσχὺν ἢ ~ἄλλην	τινὰ	ἀρετὴν τοῦ σώματος, αὗται μὲν
[494]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ	τινα	αὖ σὺ βίον λέγεις, ἀλλ'
[462]	~οὐ γὰρ πέπυσμαι ὅτι ἐμπειρίαν	τινὰ	αὐτὴν φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~βούλει
[515]	~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους, φέρε, Καλλικλῆς ἤδη	τινὰ	βελτίω πεποίηκεν τῶν ~πολιτῶν; ἔστιν
[527]	~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ ἄλλον	τινὰ	βίον ζῆν ἢ τοῦτον, ὅσπερ
[503]	τις εἴη τοιοῦτον ἄνδρα τούτων	τινὰ	~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω ἔγωγε πῶς
[449]	εἰπὲ τίς ἡ τέχνη ~καὶ	τίνα	Γοργίαν καλεῖν χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον
[469]	~οὗτος ὃν ἂν δόξῃ· κἄν	τινα	δόξῃ μοι τῆς κεφαλῆς αὐτῶν
[474]	πρὸς τοῦτο, ἢ κατὰ ἡδονήν	τινα,	ἐὰν ἐν τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν
[464]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τούτων οἴει	τινὰ	εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν; ~(Γοργίας) ἔγωγε.
[500]	ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ αὐτοῖν ~μελέτην	τινὰ	εἶναι καὶ παρασκευὴν τῆς κτήσεως,
[495]	οὐ καὶ ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές	τινα	εἶναι μετὰ ἐπιστήμης; ~(Καλλίκλης) ἔλεγον
[477]	καὶ ἐν ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ	τινα	εἶναι; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;
[485]	μοι δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν	τινα	εἶναι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, τὸν
[503]	~τί δέ; τῶν παλαιῶν ἔχεις	τινὰ	εἰπεῖν δι' ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν
[503]	βούλει αὐτῶν, ὡς εἰς τάξιν	τινὰ	ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν ὃ ~ἂν
[477]	χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην	τινὰ	ἐνορᾷς ἢ πενίαν; ~(Πῶλος) οὔκ,
[505]	λέγεις, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον	τινὰ	ἐρώτα. ~(Σωκράτης) ~οὗτος ἀνὴρ οὐχ
[503]	εἶδες τὴν ~ῥητορικήν· ἢ εἴ	τινα	ἔχεις τῶν ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν,
[501]	πραγματεῖαι, αἱ μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν	τινα	ἔχουσαι τοῦ βελτίστου περὶ τὴν
[468]	μή, οὐδὲ ζηλοῖς ὅταν ἴδῃς	τινὰ	ἢ ἀποκτείναντα ὃν ἔδοξεν αὐτῷ
[474]	καὶ χρώματα ἢ διὰ ἡδονήν	τινα	ἢ διὰ ~ὠφελίαν ἢ δι'
[468]	ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ τις ἀποκτείνει	τινὰ	ἢ ἐκβάλλει ἐκ πόλεως ἢ
[492]	τῇ φύσει ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι ἀρχήν	τινα	ἢ τυραννίδα ἢ ~δυναστείαν, τί
[484]	~γίγνονται. ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν εἴς	τινα	ἰδίαν ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν, ~καταγέλαστοι
[510]	ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν	τινα	καὶ τέχνην, ~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν.
[509]	καὶ ἐπὶ (τοῦτο δεῖ δύναμίν	τινα	καὶ τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν
[480]	αὖ μεταβαλόντα, εἰ ἄρα δεῖ	τινα	κακῶς ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε
[451]	αὖ ἔροιτο· τὴν δὲ λογιστικὴν	τίνα	καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν ὅτι
[526]	ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν	τινα	λάβῃ, ἄλλο μὲν ~περὶ αὐτοῦ
[519]	ἄλογον εἶναι ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι	τινὰ	μέμφεσθαι τούτῳ ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ
[450]	διὰ λόγων ἐστίν. τῶν τοιούτων	τινά	μοι ~δοκεῖς λέγειν τὴν ῥητορικήν.
[461]	ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα ~ἐρωτήματα ἐπεὶ	τίνα	οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ καὶ
[470]	ἄμεινον εἶναι ταῦτα ποιεῖν; εἰπὲ	τίνα	ὅρον ὁρίζῃ. ~(Πῶλος) ~σὺ μὲν
[471]	ὁ δὲ τἀναντία λέγων ἕνα	τινὰ	παρέχηται ἢ μηδένα. ~οὗτος δὲ
[459]	εἰδέναι ὅπως ἔχει, μηχανὴν (δέ	τινα	~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι τοῖς
[460]	γὰρ λέγεις. ἐάνπερ ῥητορικὸν σύ	τινα	ποιήσῃς, ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ
[453]	οὐδὲν μέντοι ἧττον ἐρήσομαί ~σε	τίνα	ποτὲ λέγεις τὴν πειθὼ τὴν
[502]	~νῦν ἄρα ἡμεῖς ηὑρήκαμεν ῥητορικήν	τινα	πρὸς δῆμον τοιοῦτον οἷον παίδων
[462]	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ	τινα.	~(Πῶλος) ἐμπειρία ἄρα σοι δοκεῖ
[449]	ὦ Γοργία, αὐτὸς ἡμῖν εἰπὲ	τίνα	σε χρὴ ~καλεῖν ὡς τίνος
[527]	~ὁ λόγος σημαίνει. καὶ ἔασόν	τινά	σου καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου καὶ
[513]	οἴει ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν ~τέχνην	τινὰ	τοιαύτην, ἥτις (σε ποιήσει μέγα
[473]	ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ	τινα	τουτωνί. ~(Σωκράτης) ~ὦ Πῶλε, οὐκ
[469]	ἐὰν γὰρ ἄρα ἐμοὶ δόξῃ	~τινὰ	τουτωνὶ τῶν ἀνθρώπων ὧν σὺ
[488]	τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ	τίνα	τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό, καὶ
[456]	τῶν ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά	τινα	τῶν ~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ
[486]	οἴει με ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων	τινὰ	τῶν λίθων ᾗ βασανίζουσιν τὸν
[456]	καὶ ~τὴν μητέρα ἢ ἄλλον	τινὰ	τῶν οἰκείων ἢ τῶν φίλων,
[519]	~αἰσθάνομαι γάρ, ὅταν ἡ πόλις	τινὰ	τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς
[462]	περὶ τῆς ῥητορικῆς, σὺ αὐτὴν	τίνα	φῂς εἶναι; ~(Σωκράτης) ~ἆρα ἐρωτᾷς
[515]	ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς;	τίνα	~φήσεις βελτίω πεποιηκέναι ἄνθρωπον τῇ
[488]	σὺ δή μοι ἐπετίμησας, ~ποῖόν	τινα	χρὴ εἶναι τὸν ἄνδρα καὶ
[524]	πάντα ἢ τὰ πολλὰ ἐπί	τινα	χρόνον. ταὐτὸν δή μοι δοκεῖ
[458]	χρὴ καὶ τὸ τούτων, μή	τινας	αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους τι καὶ
[489]	τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις ἢ ἄλλους	τινάς;	~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία
[489]	πρός με· ~ἀλλ' ἴθι εἰπέ,	τίνας	λέγεις τοὺς βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης)
[491]	~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν ἀπαλλάγηθι	τίνας	ποτὲ λέγεις τοὺς βελτίους τε
[455]	σου βουλόμενος γενέσθαι, ὡς ἐγώ	τινας	σχεδὸν καὶ συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ
[478]	σκόπει· ποῖ ἄγομεν καὶ ~παρὰ	τίνας	τοὺς κάμνοντας τὰ σώματα; ~(Πῶλος)
[499]	ὃ νῦν λέγεις, ~ὅτι ἡδοναί	τινές	εἰσιν αἱ μὲν ἀγαθαί, αἱ
[501]	σοι ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ ~εἶναί	τινες	καὶ περὶ ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι
[491]	~ἕτερόν τι ἥκεις ἔχων· ἀνδρειότεροί	τινες	ὑπὸ σοῦ λέγονται οἱ κρείττους
[477]	ἀπὸ τούτων γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ	τινι	ἄρα ὡς μεγάλῃ βλάβῃ καὶ
[486]	φύσιν ψυχῆς ὧδε γενναίαν μειρακιώδει	(τινὶ	διατρέπεις μορφώματι, καὶ ~οὔτ' ἂν
[512]	ἐξ ὧν τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς,	τίνι	δικαίῳ λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς
[514]	ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ τῶν ~φίλων	τινὶ	ἢ ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ τοῦτο
[456]	ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ ἐν ἄλλῳ	τινὶ	συλλόγῳ ὁπότερον δεῖ ~αἱρεθῆναι ἰατρόν,
[487]	Ἀθηναίων, καὶ ἐμοὶ εἶ εὔνους.	~(τίνι	τεκμηρίῳ χρῶμαι; ἐγώ σοι ἐρῶ.
[478]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ δικαιοσύνῃ	τινὶ	χρώμενοι κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς κολάζοντες;
[466]	~ἐρώτημα τοῦτ' ἐρωτᾷς ἢ λόγου	τινὸς	ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε.
[448]	ὦ Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν) τος	τίνος	(Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις μὲν
[455]	περὶ ναυπηγῶν ἢ περὶ ἄλλου	τινὸς	δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο ~τι ἢ
[462]	τι σὺ ἄλλο λέγεις. ~(Πῶλος)	τίνος	ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός τινος καὶ
[449]	τίνα σε χρὴ ~καλεῖν ὡς	τίνος	ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας) τῆς ῥητορικῆς,
[463]	ἐγὼ καλῶ τὴν ῥητορικήν, πράγματός	τινός	ἐστι μόριον οὐδενὸς τῶν καλῶν.
[462]	~(Πῶλος) τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός	τινος	καὶ ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν
[504]	ἢ τάξεώς τε καὶ κόσμου	τινός;	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν
[521]	εἰσίω εἰς ~δικαστήριον περὶ (τούτων	τινὸς	κινδυνεύων, ὃ σὺ λέγεις, πονηρός
[462]	αὐτῆς μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος)	τίνος	λέγεις ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον
[526]	ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου ἢ ἄλλου	τινός,	~μάλιστα μέν, ἔγωγέ φημι, ὦ
[524]	παθήματα ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον εἴ	τινος	μέγα ἦν τὸ σῶμα φύσει
[506]	πάντα ὅσ' ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς	~τινος	παραγενομένης; ~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι,
[476]	Σώκρατες, πάσχειν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὑπό	τινος	ποιοῦντος; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;
[455]	στρατηγῶν αἱρέσεως ~πέρι ἢ τάξεώς	τινος	πρὸς πολεμίους ἢ χωρίων (καταλήψεως
[448]	ζωγράφον. ~(Χαιρεφῶν) ~νῦν δ' ἐπειδὴ	τίνος	τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα ἂν
[448]	μὲν αὐτοῦ τὴν τέχνην ὥσπερ	τινὸς	ψέγοντος, ἥτις δέ ἐστιν οὐκ
[463]	μόριον οὐδενὸς τῶν καλῶν. ~(Γοργίας)	~τίνος,	ὦ Σώκρατες; εἰπέ· μηδὲν ἐμὲ
[483]	πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου	τινὸς	ᾧ ~κρεῖττόν ἐστιν τεθνάναι ἢ
[453]	ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς καὶ περὶ	τίνων	αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ ἕνεκα δὴ
[458]	μή, ἐῴην ἄν. ~ἐγὼ δὲ	τίνων	εἰμί; τῶν ἡδέως μὲν ἂν
[514]	χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν ἢ ἀρχήν	τινων	ἢ ἄλλην δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν
[478]	κάλλιστόν ἐστιν (ὧν λέγεις) ~(Πῶλος)	τίνων	λέγεις; ~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς, δίκης.
[491]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς περὶ	τίνων	ὁ κρείττων τε καὶ φρονιμώτερος
[455]	ἔσται, ~ἐάν σοι συνῶμεν; περὶ	τίνων	τῇ πόλει συμβουλεύειν οἷοί τε
[520]	προέσθαι, εἴπερ τῷ ὄντι ~δύναιτό	τις	ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ οὕτω; ~(Καλλίκλης)
[456]	τείχους. ~(Γοργίας) ~καὶ ὅταν γέ	τις	αἵρεσις ᾖ ὧν νυνδὴ σὺ
[483]	καὶ ὁ νόμος· ~ἐὰν οὖν	τις	αἰσχύνηται (καὶ μὴ τολμᾷ λέγειν
[453]	ὅτι, ὡς (ἐμαυτὸν πείθω, εἴπερ	τις	~ἄλλος ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι
[514]	σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ ἤδη	τις	ἄλλος διὰ Σωκράτην ἀπηλλάγη νόσου,
[525]	Τιτυόν· Θερσίτην δέ, καὶ εἴ	τις	ἄλλος πονηρὸς ἦν ~ἰδιώτης, οὐδεὶς
[476]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ κάει	τις,	ἀνάγκη τι κάεσθαι; ~(Πῶλος) πῶς
[475]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἄλλος δέ	τις	ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ μοι δοκεῖ
[468]	~οὐκοῦν εἴπερ ταῦτα ὁμολογοῦμεν, εἴ	τις	ἀποκτείνει τινὰ ἢ ἐκβάλλει ἐκ
[506]	ἑκάστου; ~φαίην ἂν ἔγωγε. ~κόσμος	τις	ἄρα ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ ὁ
[512]	ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ δέ	τις	ἄρα ἐν τῷ τοῦ σώματος
[520]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ	τις	αὐτὸ τοῦτο ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν,
[484]	ἐστιν, ὦ Σώκρατες, χαρίεν, ἄν	τις	αὐτοῦ μετρίως ~ἅψηται ἐν τῇ
[520]	μὴ φάναι συμβουλεύειν, ~ἐὰν μή	τις	αὐτῷ ἀργύριον διδῷ. ἦ γάρ;
[458]	ἐθέλειν, αὐτὸν ~ἐπαγγειλάμενον ἐρωτᾶν ὅτι	τις	βούλεται. (ἀλλ' εἰ δοκεῖ τουτοισί,
[458]	ποιεῖν οἷός τ' εἶναι, ~ἐάν	τις	βούληται παρὰ σοῦ μανθάνειν; ~(Γοργίας)
[462]	σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε ὅτι ἄν	τις	βούληται, ὡς ~ἐπιστάμενος ἀποκρίνεσθαι; ~(Πῶλος)
[447]	ἐκέλευε γοῦν νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι	τις	βούλοιτο τῶν ἔνδον ὄντων, καὶ
[467]	ὃ βούλονται, ὃ ποιοῦσιν ἑκάστοτε	τίς	γὰρ βούλεται πλεῖν τε καὶ
[464]	~ἰατρός τε καὶ τῶν γυμναστικῶν	τις.	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ
[492]	ἀληθῆ ἐν τοῖσδε λέγει, λέγων	~τίς	δ' οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν
[477]	οὐ χρηματιστική; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	τίς	δὲ νόσου; οὐκ ἰατρική; ~(Πῶλος)
[478]	οὐκ ἰατρική; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~τίς	δὲ πονηρίας καὶ ἀδικίας; εἰ
[487]	ὅτι ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν τοιάδε	τις	δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι εἰς τὴν
[450]	ῥητορική ἐστιν, καὶ ~ὑπολάβοι ἄν	τις,	εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν τοῖς
[452]	πρὸς τοῦτον· σὺ δὲ δὴ	τίς	εἶ, ὦ ἄνθρωπε, καὶ τί
[503]	χείρω, μή, τοῦτο δὲ τέχνη	τις	εἴη τοιοῦτον ἄνδρα τούτων τινὰ
[501]	αὐλητικήν. οὐ δοκεῖ σοι τοιαύτη	τις	εἶναι, ~ὦ Καλλίκλεις, τὴν ἡδονὴν
[456]	οὐδέ γε μὰ Δία ἐάν	τις	εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ ἔχων
[456]	ἐστιν τῆς ~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ	τις	ἔμοιγε καταφαίνεται τὸ μέγεθος οὕτω
[510]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα	τις	ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ τῇ πόλει
[522]	εἶναι. εἰ μὲν οὖν ἐμέ	τις	ἐξελέγχοι ταύτην τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον
[526]	τοῦ δικαίως (διαχειρίζειν ἃ ἄν	τις	~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ καὶ πάνυ
[453]	~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐάν	τις	ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας πειθοῦς καὶ
[451]	ἡστινοσοῦν τῶν ~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες,	τίς	(ἐστιν ἡ ἀριθμητικὴ τέχνη; εἴποιμ'
[502]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα	τίς	ἐστιν ἡ ποιητική. ~(Καλλίκλης) φαίνεται.
[503]	οὐχὶ καὶ ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας	τίς	ἐστιν; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μὰ Δία
[503]	ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ οἶδα	τίς	ἐστιν οὗτος. ~(Καλλίκλης) ~τί δέ;
[453]	ἂν εἰ ~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν	τίς	ἐστιν τῶν ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ
[512]	καὶ τὰ ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός	τις	ἔτυχεν, καταγέλαστός σοι ὁ ψόγος
[520]	ἔλεγον. ἄλλην μὲν γὰρ εὐεργεσίαν	τις	εὐεργετηθείς, οἷον ~ταχὺς γενόμενος διὰ
[483]	~Σκύθας; ἢ (ἄλλα μυρία ἄν	τις	ἔχοι τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' οἶμαι
[493]	μυθολογῶν κομψὸς ἀνήρ, ἴσως Σικελός	~τις	ἢ Ἰταλικός, παράγων τῷ ὀνόματι
[448]	μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ ποία	τις	ἡ Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ τίς,
[447]	~βούλομαι γὰρ πυθέσθαι παρ' αὐτοῦ	τίς	ἡ δύναμις τῆς τέχνης τοῦ
[480]	δὴ ταῦτα ἀληθῆ, ὦ Πῶλε,	τίς	ἡ μεγάλη χρεία ἐστὶν τῆς
[517]	ἐγνωκέναι ὡς ἄρα διττὴ ~αὕτη	τις	(ἡ πραγματεία ἔστιν καὶ περὶ
[449]	ἀπεκρίνω, καὶ νῦν οὕτως εἰπὲ	τίς	ἡ τέχνη ~καὶ τίνα Γοργίαν
[481]	τι ~(ἢ) τὸ αὐτό, ἀλλά	τις	ἡμῶν ἴδιόν τι ἔπασχεν πάθος
[524]	ὁ νεκρός. μαστιγίας ~αὖ εἴ	τις	ἦν καὶ ἴχνη εἶχε τῶν
[527]	ἐκεῖ, καί σε ἴσως ~τυπτήσει	τις	καὶ ἐπὶ κόρρης ἀτίμως καὶ
[448]	τις ἡ Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ	τίς,	καὶ ὅντινα δέοι ~καλεῖν τὸν
[500]	οὗ τί ~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ	τις	καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχων ἄνθρωπος,
[526]	οὔθ' ὧντινων, ὅτι δὲ πονηρός	τις·	καὶ τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς
[469]	ὅτι ὦ Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς	τις	καὶ τυραννὶς θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν·
[489]	τὸν νόμον ἄγων, ἐὰν δέ	τις	κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν φύσιν.
[483]	ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν	τις	~κατὰ νόμον λέγῃ, κατὰ φύσιν
[527]	~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν δέ	τις	κατά τι κακὸς γίγνηται, κολαστέος
[489]	ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν	τις	κατὰ φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν
[457]	ἐὰν δὲ οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός	τις	~κᾆτα ταύτῃ τῇ δυνάμει καὶ
[521]	τούτοις ληφθείς, εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ	τις	λέγων ὅτι ὦ παῖδες, πολλὰ
[521]	κινδυνεύων, ὃ σὺ λέγεις, πονηρός	τίς	μ' ~ἔσται ὁ εἰσάγων οὐδεὶς
[451]	~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ ἂν εἴ	τίς	με ἔροιτο ὧν νυνδὴ ἔλεγον
[522]	οὔτε οἷς πορίζεται· ἐάν ~τέ	τίς	με ἢ νεωτέρους φῇ διαφθείρειν
[512]	οὖν ὅτι οὐκ, εἰ μέν	τις	μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ
[482]	~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ	τις	μὴ φαίη διὰ δὴ ταύτην
[481]	μὴ μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ μεγάλη	τίς	μοι δοκεῖ ἡ χρεία αὐτῆς
[493]	ἄνω κάτω, καὶ τοῦτο ἄρα	τις	μυθολογῶν κομψὸς ἀνήρ, ἴσως Σικελός
[509]	εἰ μὴ λύσεις ἢ σοῦ	τις	νεανικώτερος, ~οὐχ οἷόν τε ἄλλως
[492]	φῂς οὐ κολαστέον, εἰ μέλλει	τις	οἷον δεῖ εἶναι, ἐῶντα ~δὲ
[464]	οὓς οὐκ ἂν ῥᾳδίως αἴσθοιτό	τις	ὅτι οὐκ εὖ ἔχουσιν, ἀλλ'
[505]	~καὶ ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης)	τίς	οὖν ἄλλος ἐθέλει; μὴ γάρ
[510]	ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τίς	οὖν ποτ' ἐστὶν τέχνη τῆς
[477]	~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	τίς	οὖν τέχνη πενίας ἀπαλλάττει; οὐ
[477]	νόσον, ἀδικίαν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~τίς	οὖν τούτων τῶν πονηριῶν αἰσχίστη;
[517]	τῷ μὴ εἰδότι ὅτι ~ἔστιν	τις	παρὰ ταύτας ἁπάσας τέχνη γυμναστική
[482]	τἀληθῆ λέγειν, ~ὅτι εἰ μή	τις	παύσει τὰ (σὰ παιδικὰ τούτων
[502]	γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, εἴ	τις	περιέλοι τῆς ποιήσεως πάσης τό
[460]	εἶπες, ἀποκαλύψας τῆς ῥητορικῆς εἰπὲ	τίς	~ποθ' ἡ δύναμίς ἐστιν. ~(Γοργίας)
[466]	~ἀγαθὸν οὖν οἴει εἶναι, ἐάν	τις	ποιῇ ταῦτα ἃ ἂν δοκῇ
[510]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε εἴ	τις	πολὺ φαυλότερος εἴη, οὐδ' ἂν
[456]	θαυμάζων, ὦ Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ	τίς	ποτε ἡ δύναμίς ἐστιν τῆς
[462]	φάθι. ~(Σωκράτης) φημὶ δή, ἐμπειρία	τις.	~(Πῶλος) τίς; φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ
[489]	ὢν ὀνόματα θηρεύων, καὶ (ἐάν	τις	ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον ~τοῦτο ποιούμενος;
[454]	γνώσῃ δὲ ἐνθένδε. εἰ γάρ	τίς	σε ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν τις,
[447]	ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι ἄν	τίς	σε ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ
[494]	ὦ Καλλίκλεις, τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν	τίς	σε τὰ ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς
[515]	ἢ ~ἐλεύθερος; λέγε μοι, (ἐάν	τίς	σε ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις,
[519]	τ' εἴης λέγειν, εἰ μή	τίς	σοι ἀποκρίνοιτο; ~(Σωκράτης) ~ἔοικά γε·
[511]	ἡ τοῦ νεῖν ἐπιστήμη σεμνή	τίς	σοι δοκεῖ εἶναι; ~(Καλλίκλης) μὰ
[499]	καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν ~παίζων	τίς	σοι ἐνδῷ ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος
[501]	τῶν διθυράμβων ποίησις; οὐ τοιαύτη	τίς	σοι ~καταφαίνεται; ἢ ἡγῇ τι
[486]	φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν γὰρ εἴ	τις	σοῦ λαβόμενος ἢ ~ἄλλου ὁτουοῦν
[481]	τ' εἶ ~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε, εἴ	τίς	σου λέγοντος ἑκάστοτε ἃ διὰ
[470]	ἐστιν ἀκούειν, ὅταν μὲν ~δικαίως	τις	ταῦτα ποιῇ, ἄμεινον εἶναι, ὅταν
[499]	καὶ τὰ πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν	τις	ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε καὶ
[462]	τέχνη εἶναι. ~(Πῶλος) ἐρωτῶ δή,	τίς	τέχνη ὀψοποιία; ~(Σωκράτης) οὐδεμία, ὦ
[451]	ἄρτιον ἡ λογιστική. καὶ εἴ	τις	τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος
[501]	καὶ περὶ ἄλλο ὅτου ἄν	τις	τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων
[473]	τοῦτο εἶδος ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν	τίς	τι εἴπῃ, καταγελᾶν, ἐλέγχειν δὲ
[458]	ἡδέως δ' ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ	τίς	τι μὴ ἀληθὲς λέγοι, οὐκ
[476]	δὴ καὶ τόδε· ἆρα εἴ	τίς	τι ποιεῖ, ἀνάγκη τι εἶναι
[467]	οὕτω καὶ περὶ πάντων; ἐάν	τίς	τι πράττῃ ἕνεκά του, οὐ
[451]	ἄρτι, ὅτι τῶν διὰ λόγου	τις	τὸ κῦρος ἐχουσῶν. καὶ εἴ
[479]	διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν εἴ	τις	~τοῖς μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο
[510]	ἄρχων ἄγριος καὶ ἀπαίδευτος, εἴ	τις	τούτου ἐν τῇ ~πόλει πολὺ
[503]	δὴ οὑτωσὶ ἀτρέμα σκοπούμενοι εἴ	τις	τούτων τοιοῦτος γέγονεν· φέρε γάρ,
[520]	ταύτης τῆς πράξεως, ὅντιν' ἄν	τις	τρόπον ὡς βέλτιστος εἴη καὶ
[472]	ἐᾷς. ἔστιν μὲν οὖν ~οὗτός	τις	τρόπος ἐλέγχου, ὡς σύ τε
[476]	λέγω δὲ ~τὸ τοιόνδε· εἴ	τις	τύπτει, ἀνάγκη τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος)
[455]	σπεύδειν· ἴσως γὰρ καὶ τυγχάνει	τις	τῶν ἔνδον ὄντων ~μαθητής σου
[517]	δεῖ, ὦ Σώκρατες, μή ποτέ	τις	τῶν νῦν ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται
[507]	δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς ἢ ἄλλος	τις	τῶν οἰκείων, ἢ ἰδιώτης ἢ
[451]	ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν οὖσα τούτων	τις	τῶν τεχνῶν τῶν τὸ πολὺ
[472]	~ἐνίοτε γὰρ ἂν καὶ καταψευδομαρτυρηθείη	τις	ὑπὸ πολλῶν καὶ δοκούντων εἶναί
[480]	ὦ Πῶλε, εἰ μὴ ~εἴ	τις	(ὑπολάβοι ἐπὶ τοὐναντίον κατηγορεῖν δεῖν
[462]	φημὶ δή, ἐμπειρία τις. ~(Πῶλος)	τίς;	φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ δή, χάριτος
[481]	εἶναι, εἰ δὴ καὶ ἔστιν	τις	χρεία, ὡς ~ἔν γε τοῖς
[485]	εἶναι· ὅταν δὲ (ἀνδρὸς ~ἀκούσῃ	τις	ψελλιζομένου ἢ παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον
[454]	τίς σε ἔροιτο· ἆρ' ἔστιν	τις,	ὦ Γοργία, ~πίστις ψευδὴς καὶ
[452]	σὺ τούτου δημιουργός; φαίη ἄν.	τίς	ὤν; ~χρηματιστής. τί οὖν; κρίνεις
[452]	αὐτὸν ἐγὼ ἐροίμην· σὺ ~δὲ	τίς	ὢν ταῦτα λέγεις; εἴποι ἂν
[480]	ἀδικήσῃ ἢ αὐτὸς ἢ ἄλλος	τις	ὧν ἂν κήδηται, αὐτὸν ἑκόντα
[523]	καὶ ἀθέως εἰς τὸ τῆς	τίσεώς	τε καὶ δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ
[525]	τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ Σίσυφον καὶ	Τιτυόν·	Θερσίτην δέ, καὶ εἴ τις
[476]	μέγα γε ἢ βαθὺ τὸ	τμῆμα	ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται
[476]	τὸ τμῆμα ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον	(τμῆμα	τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον οἷον τὸ
[452]	ἄν· καὶ τί ἐστιν (τοῦτο	τὸ	ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι οὖν
[468]	(μεταξὺ δήπου τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης)	~τὸ	ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες καὶ βαδίζομεν
[506]	ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ	τὸ	ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος; ~τὸ
[512]	ἄλλο τι τὸ γενναῖον καὶ	τὸ	ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ τὸ σῴζειν
[499]	τέλος εἶναι ἁπασῶν τῶν πράξεων	~τὸ	ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν
[480]	ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν ἰατρῷ,	τὸ	ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ
[500]	οὐ τέχνην, τῶν δὲ περὶ	τὸ	ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην. καὶ
[506]	λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ	τὸ	ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν; οὐ
[495]	ἄθρει ~μὴ οὐ τοῦτο ᾖ	τὸ	ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν· ταῦτά
[511]	~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ	τὸ	ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν γε
[482]	ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι σοι συνεχώρησεν	τὸ	~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι τοῦ ἀδικεῖσθαι·
[509]	ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν κακὸν	τὸ	~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ ἀδικεῖσθαι.
[482]	ὅπερ ~ἄρτι ἔλεγον, ὡς οὐ	τὸ	ἀδικεῖν ἐστιν καὶ ἀδικοῦντα δίκην
[474]	~τί δὲ δή; αἴσχιον πότερον	τὸ	ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου.
[474]	σοι, ὦ ~Πῶλε, κάκιον εἶναι,	τὸ	ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)
[475]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον	τὸ	ἀδικεῖν κάκιον ἂν εἴη τοῦ
[527]	ὁ λόγος, ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν	τὸ	ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι,
[483]	κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ	τὸ	ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό
[469]	μέγιστον τῶν κακῶν τυγχάνει ὂν	τὸ	ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ γὰρ τοῦτο
[479]	μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία καὶ	τὸ	(ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)
[474]	ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος)	τὸ	ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ κάκιον,
[479]	ἄρα ἐστὶν τῶν κακῶν μεγέθει	τὸ	ἀδικεῖν· τὸ δὲ ἀδικοῦντα μὴ
[483]	τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν	τὸ	ἀδικεῖν, τὸ πλέον τῶν ἄλλων
[489]	τὸ ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα
[475]	ἔλεγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν
[475]	δὴ σκεψώμεθα, ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι
[473]	ἐγώ ~που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι.
[474]	σὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους	τὸ	~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι
[489]	πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει
[508]	ἀληθῆ ~ἄρα ἦν, τὸ εἶναι	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον
[489]	νόμῳ ἄρα μόνον ἐστὶν αἴσχιον	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον
[475]	τῷ ~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι	τὸ	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί.
[483]	τοῦτό γ' ἐστὶν τὸ πάθημα,	τὸ	ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ
[474]	αἴσχιον πότερον τὸ ἀδικεῖν ἢ	τὸ	ἀδικεῖσθαι; ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν.
[474]	ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος)	τὸ	ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[527]	ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ	τὸ	ἀδικεῖσθαι, καὶ ~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ
[469]	ἦ γὰρ τοῦτο μέγιστον; οὐ	τὸ	ἀδικεῖσθαι μεῖζον; ~(Σωκράτης) ἥκιστά γε.
[483]	~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ καὶ κάκιον,	τὸ	ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ ἀδικεῖν.
[473]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ	τὸ	ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[474]	κάκιον εἶναι, τὸ ἀδικεῖν ἢ	τὸ	ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖσθαι ἔμοιγε.
[509]	κακὸν τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ	τὸ	ἀδικεῖσθαι. τί οὖν ἂν παρασκευασάμενος
[480]	ἀλλ' εἰς τὸ φανερὸν ἄγειν	τὸ	ἀδίκημα, ἵνα δῷ δίκην καὶ
[477]	ἐστιν τοῦ πένεσθαι καὶ κάμνειν	τὸ	ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ
[459]	~(τυγχάνει περὶ τὸ δίκαιον καὶ	τὸ	ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ
[476]	οὗ τὸ δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα,	τὸ	ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον
[509]	μεγίστου ὄντος, εἰ οἷόν τε,	τὸ	~ἀδικοῦντα μὴ διδόναι δίκην, τίνα
[493]	~ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν Ἅιδου	τὸ	ἀιδὲς δὴ λέγων οὗτοι ἀθλιώτατοι
[475]	σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον καὶ	τὸ	αἴσχιον ἀντὶ τοῦ ἧττον; μὴ
[477]	Σώκρατες, λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ	τὸ	αἴσχιστον ἤτοι λύπην μεγίστην παρέχον
[459]	δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον καὶ	τὸ	αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν καὶ
[475]	ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε
[487]	τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε διὰ	τὸ	αἰσχύνεσθαι τολμᾷ ~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς
[493]	ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι εἰσί,	τὸ	ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν,
[479]	τὴν δίκην φεύγοντες, ὦ ~Πῶλε,	τὸ	ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ
[480]	~καὶ καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον	τὸ	ἀλγεινόν, ἐὰν μέν γε πληγῶν
[462]	ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον ᾖ	τὸ	ἀληθὲς εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ Γοργίου
[522]	ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ, οὔτε	τὸ	ἀληθὲς ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως
[505]	φιλονίκως ἔχειν πρὸς τὸ εἰδέναι	τὸ	ἀληθὲς τί ἐστιν ~περὶ ὧν
[525]	ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ	τὸ	ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ
[497]	χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ	τὸ	ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται
[504]	εἶναι καὶ ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν	τὸ	(ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε καὶ
[494]	ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ	τὸ	ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα
[522]	(τὸν θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ	τὸ	ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται, ὅστις μὴ
[480]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ μὲν ἄρα	τὸ	ἀπολογεῖσθαι ὑπὲρ τῆς ἀδικίας τῆς
[520]	ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους λαμβάνοι	(τὸ	ἀργύριον· οὐ γὰρ δὴ τῇ
[451]	~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν καὶ	τὸ	ἄρτιον ἡ λογιστική. καὶ εἴ
[451]	εἴποιμ' ἂν ὅτι τῶν περὶ	τὸ	ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν (γνῶσις)
[454]	~ὅτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ	τὸ	(ἄρτιόν τε καὶ τὸ περιττὸν
[517]	ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα εἰς	τὸ	αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες
[481]	τοῖς δὲ ἄλλο τι ~(ἢ)	τὸ	αὐτό, ἀλλά τις ἡμῶν ἴδιόν
[451]	ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ ἔχει περὶ	τὸ	αὐτὸ γάρ ἐστιν, τό τε
[479]	γάρ που οὗτοι, ὦ ἄριστε,	τὸ	αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν
[506]	τὸ ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν	τὸ	~αὐτό ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς
[495]	νῦν λέγε πότερον φῂς εἶναι	τὸ	αὐτὸ ~ἡδὺ καὶ ἀγαθόν, ἢ
[476]	τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα	~τὸ	αὐτὸ καλεῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[464]	μὲν δὴ ἀλλήλαις, ἅτε περὶ	τὸ	αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι τούτων, ἥ
[495]	λόγος, ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι,	τὸ	αὐτό φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις,
[483]	πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν καὶ	τὸ	~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε νόμους
[481]	ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι οἷον	τὸ	αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς
[447]	~λέγεις, ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον	τὸ	αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες. καὶ
[503]	ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς τὸ ἔργον	τὸ	~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως ἂν εἶδός
[503]	ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες) ~πρὸς	τὸ	αὑτῶν ἔργον ἕκαστος οὐκ εἰκῇ
[508]	τὸ σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε	τὸ	βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ
[516]	~Μιλτιάδην δὲ τὸν Μαραθῶνι εἰς	τὸ	βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ
[513]	ὄντα τῇ πολιτείᾳ εἴτ' ἐπὶ	τὸ	βέλτιον εἴτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον,
[488]	ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον καὶ	τὸ	βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης)
[489]	λέγω ὅτι ταὐτόν φημι εἶναι	τὸ	βέλτιον καὶ τὸ κρεῖττον; ἢ
[500]	~τοῦτο μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ	τὸ	βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον, αἱ
[489]	λέγειν τὸ κρείττους εἶναι ἢ	τὸ	βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι λέγω
[502]	ἐστίν; ~πότερόν σοι δοκοῦσιν πρὸς	τὸ	βέλτιστον ἀεὶ λέγειν οἱ ῥήτορες,
[502]	πατὴρ αὐτοῦ Μέλης; ἦ πρὸς	τὸ	βέλτιστον βλέπων ἐδόκει σοι κιθαρῳδεῖν;
[464]	τούτων οὐσῶν, καὶ ἀεὶ πρὸς	τὸ	~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν τὸ
[501]	ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον	τὸ	βέλτιστον; ~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[503]	~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ ἐπὶ	τὸ	βέλτιστον λέγων, ἃ ἂν λέγῃ
[513]	ὁμιλεῖν, τὴν ἑτέραν δὲ ~πρὸς	τὸ	βέλτιστον, μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον.
[521]	οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς	τὸ	βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ ἥδιστον,
[490]	ἐγὼ τὸ δίκαιον εἶναι φύσει,	τὸ	βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ
[484]	δὲ δή, φησίν, ~ἄγει δικαιῶν	τὸ	βιαιότατον ~ὑπερτάτᾳ χειρί· τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν
[458]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν, ὦ Καλλίκλεις,	τό	γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει, εἴπερ
[473]	δῆτα, ὦ Πῶλε, ἀλλ' ἀδύνατον·	τὸ	γὰρ ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος)
[484]	ἐπεὶ ἀπριάτας ~λέγει οὕτω πως	τὸ	γὰρ ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι λέγει
[472]	κάλλιστον μὴ εἰδέναι τε αἴσχιστον·	τὸ	~γὰρ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν ἢ
[477]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν που	τό	γε μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον
[496]	(λέγω. ~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ' οὖν	τό	γε πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ
[512]	μακάριε, ὅρα μὴ ἄλλο τι	τὸ	γενναῖον καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ
[527]	ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι δίκαιον,	τὸ	γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην·
[449]	διαλεγόμεθα, διατελέσαι τὸ μὲν ~ἐρωτῶν,	τὸ	δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος
[454]	πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ εἰδέναι,	~τὸ	δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας) πάνυ γε.
[485]	ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ τοῦτο,	~τὸ	δ' ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ τῇ
[503]	ἂν εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία,	τὸ	δ' ἕτερον καλόν, τὸ παρασκευάζειν
[475]	τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι,	τὸ	δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον; ~(Πῶλος) ἔλεγον.
[522]	ἀλόγιστός ~τε καὶ ἄνανδρός ἐστιν,	τὸ	δὲ ἀδικεῖν φοβεῖται· πολλῶν γὰρ
[479]	τῶν κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν·	τὸ	δὲ ἀδικοῦντα μὴ διδόναι ~δίκην
[512]	βελτίων εἶναι καὶ ἐκ ~βελτιόνων.	τὸ	δὲ βέλτιον εἰ μὴ ἔστιν
[479]	δίκην διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης)	τὸ	δέ γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ
[451]	ὅτι ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν ἐστιν,	τὸ	δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι, τρίτον
[452]	σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν,	τὸ	δὲ ἔργον μού ἐστιν καλούς
[470]	οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης)	τὸ	δὲ ζημιοῦσθαι οὐ κακόν; ~(Πῶλος)
[493]	ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ.	τὸ	δὲ κόσκινον ἄρα λέγει, ὡς
[449]	μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος,	τὸ	δὲ μῆκος τῶν λόγων τοῦτο,
[519]	ἀπόλλυνται, ὡς ὁ τούτων ~λόγος.	τὸ	δὲ ὅλον ψεῦδός ἐστιν· προστάτης
[496]	δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	τὸ	δὲ πίνειν πλήρωσίς τε τῆς
[467]	ἐστιν, ὡς σὺ φῄς, ἀγαθόν,	τὸ	δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ
[512]	~λόγοις, λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ	τὸ	δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν
[486]	~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοιούτων εἰς	τὸ	δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων ἀδικεῖν μηδὲν
[476]	μετὰ τοῦτο ~δὲ περὶ οὗ	τὸ	δεύτερον ἠμφεσβητήσαμεν σκεψώμεθα, τὸ ἀδικοῦντα
[499]	εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο δέχεσθαι	τὸ	διδόμενον παρὰ σοῦ. ἔστιν δὲ
[476]	ἐγὼ ᾤμην. ~σκοπώμεθα δὲ τῇδε·	τὸ	διδόναι δίκην καὶ τὸ κολάζεσθαι
[527]	τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ	τὸ	δίκαιον ἀεί, καὶ τῇ ἄλλῃ
[518]	δὲ γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν κατὰ	τὸ	δίκαιον δεσποίνας εἶναι τούτων. ταὐτὰ
[471]	Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ μὲν	τὸ	~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου, καὶ
[484]	τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν καὶ	τὸ	δίκαιον. ἐὰν δέ γε οἶμαι
[488]	φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο λέγεις	τὸ	~δίκαιον εἶναι, ἢ ὀρθῶς μέμνημαι;
[490]	λέγω. τοῦτο γὰρ οἶμαι ἐγὼ	τὸ	δίκαιον εἶναι φύσει, τὸ βελτίω
[488]	δέ μοι ἐπανάλαβε πῶς φῂς	τὸ	δίκαιον ἔχειν καὶ σὺ καὶ
[459]	πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει περὶ	τὸ	δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον καὶ
[483]	καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι ~οὕτω	τὸ	δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω τοῦ
[471]	οὗ ἡ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο κατὰ	τὸ	δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι
[455]	πιστευτικῆς ἀλλ' οὐ ~διδασκαλικῆς περὶ	τὸ	δίκαιόν τε καὶ ἄδικον. ~(Γοργίας)
[491]	(προσήκει τῶν πόλεων ἄρχειν, καὶ	τὸ	δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον ἔχειν
[486]	ἔχων ὅτι εἴποις, καὶ εἰς	τὸ	δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ
[478]	ὁ μὴ ἰατρευόμενος. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	δίκην διδόναι μεγίστου κακοῦ ἀπαλλαγὴ
[476]	ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~τούτων δὴ ὁμολογουμένων,	τὸ	δίκην διδόναι πότερον πάσχειν τί
[479]	γε ἐφάνη τούτου τοῦ κακοῦ	τὸ	δίκην διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης)
[496]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	τὸ	διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[527]	~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον οὐ	τὸ	δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ
[466]	ταῖς πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ	τὸ	δύνασθαί γε λέγεις ἀγαθόν τι
[462]	λέγειν, μὴ οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν	τὸ	ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ, ~εἰ
[481]	ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι τῷ ἑτέρῳ	τὸ	ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω δ' ἐννοήσας
[490]	τε αὐτὰ καὶ καταχρῆσθαι ~εἰς	τὸ	ἑαυτοῦ σῶμα οὐ πλεονεκτητέον, εἰ
[469]	εἰ οὖν ἀπιστοῦντί σοι δείξαιμι	~τὸ	ἐγχειρίδιον, ἴσως ἂν εἴποις ἰδὼν
[482]	αὐτὸν καὶ φάναι διδάξειν διὰ	τὸ	ἔθος τῶν ~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν
[454]	τοῦ εἰδέναι ἢ ἐξ ἧς	~τὸ	εἰδέναι; ~(Γοργίας) δῆλον δήπου, ὦ
[518]	χρῆσθαι τοῖς τούτων ἔργοις διὰ	τὸ	εἰδέναι ὅτι χρηστὸν καὶ πονηρὸν
[505]	πάντας ἡμᾶς φιλονίκως ἔχειν πρὸς	τὸ	εἰδέναι τὸ ἀληθὲς τί ἐστιν
[520]	τὴν εὐεργεσίαν ἄνευ μισθοῦ, ὡς	τὸ	εἰκός, μόνοις τούτοις ~ἐνεχώρει, εἴπερ
[527]	καὶ τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ	τὸ	εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ
[527]	τὸ δοκεῖν εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ	τὸ	εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ·
[508]	ᾤου συγχωρεῖν, ἀληθῆ ~ἄρα ἦν,	τὸ	εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι
[505]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	τὸ	εἴργειν ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ
[513]	ἔφαμεν εἶναι τὰς παρασκευὰς ἐπὶ	τὸ	ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ σῶμα καὶ
[461]	εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο εἶναι	τὸ	ἐλέγχεσθαι ὥσπερ ἐγώ, ἄξιον εἴη
[508]	τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα	τὸ	ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ
[497]	καὶ πρόιθί γε ἔτι εἰς	τὸ	ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων ~ληρεῖς) ἵνα
[459]	ἔν γε ὄχλῳ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν, ἐν
[468]	βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι, ~καὶ	τὸ	ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ
[512]	εἱμαρμένην οὐδ' ἂν ~εἷς ἐκφύγοι,	τὸ	ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν' ἂν
[502]	ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν ἐστιν αὐτῆς	τὸ	ἐπιχείρημα καὶ ἡ σπουδή, ὡς
[454]	τοίνυν οὐ μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο	τὸ	ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι, δικαίως
[503]	οὐκ εἰκῇ ἐκλεγόμενος προσφέρει (πρὸς	τὸ	ἔργον τὸ ~αὑτῶν, ἀλλ' ὅπως
[449]	ψεύσῃ, ἀλλὰ ἐθέλησον κατὰ ~βραχὺ	τὸ	ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας) ~εἰσὶ μέν,
[461]	μακρὰ λέγοντος καὶ μὴ ἐθέλοντος	τὸ	ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι, οὐ δεινὰ ἂν
[448]	τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~τὸ	ἐρωτώμενον οὐ πάνυ μοι φαίνεται
[473]	~ἐπιδὼν παῖδάς τε καὶ γυναῖκα	τὸ	ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ, οὗτος
[508]	ἐκβάλλειν ἐκ τῆς πόλεως, ἐάντε,	τὸ	ἔσχατον, ἀποκτεῖναι· καὶ οὕτω ~διακεῖσθαι
[475]	ὅταν δὲ δὴ δυοῖν αἰσχροῖν	τὸ	(ἕτερον αἴσχιον ᾖ, ἤτοι λύπῃ
[503]	ὃ ~ἂν τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει	τὸ	ἕτερον τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε
[492]	λέγων ~τίς δ' οἶδεν, εἰ	τὸ	ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ
[512]	σῴζεσθαι. μὴ γὰρ τοῦτο μέν,	τὸ	ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον, ~τόν γε
[494]	λυπούμενον. ἀλλ' ἐν τούτῳ ἐστὶν	τὸ	~ἡδέως ζῆν, ἐν τῷ ὡς
[502]	ἢ ~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ πρὸς	τὸ	ἥδιστον; ἠνία γὰρ ᾄδων τοὺς
[521]	πρὸς τὸ βέλτιστον, οὐ πρὸς	~(τὸ	ἥδιστον, καὶ οὐκ ἐθέλων ποιεῖν
[506]	τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα τοῦ ἡδέος;	~τὸ	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ
[506]	καὶ Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ	τὸ	ἡδὺ ἕνεκα τοῦ ἀγαθοῦ πρακτέον,
[506]	ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν λόγον. ἆρα	τὸ	ἡδὺ καὶ τὸ ἀγαθὸν τὸ
[500]	δέ τι ἡδύ, ἕτερον δὲ	τὸ	ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ
[497]	ἀνιᾶσθαι κακῶς, ὥστε ἕτερον ~γίγνεται	τὸ	ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης) οὐκ
[478]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν	τὸ	ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν, καὶ χαίρουσιν
[489]	νομίζουσιν, ἢ οὔ, οἱ πολλοὶ	τὸ	ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ τὸ
[489]	ἀδικεῖν τοῦ (ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον	~τὸ	ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ καὶ φύσει·
[488]	αὖ σὺ ἔλεγες, ~δίκαιον εἶναι	τὸ	ἴσον ἔχειν ~καὶ αἴσχιον τὸ
[483]	ἀγαπῶσι γὰρ οἶμαι αὐτοὶ ἂν	τὸ	ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες. διὰ
[484]	καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς	τὸ	ἴσον χρὴ ἔχειν καὶ τοῦτό
[488]	ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον καὶ	τὸ	ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον ταὐτὸν ὄν,
[488]	~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον καὶ	τὸ	ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ σοι
[479]	μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς	τὸ	κάεσθαι καὶ τὸ τέμνεσθαι, ὅτι
[475]	~δέξαιο ἂν οὖν σὺ μᾶλλον	τὸ	κάκιον καὶ τὸ αἴσχιον ἀντὶ
[496]	εἴη τό τε ἀγαθὸν καὶ	τὸ	κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ εὖ
[472]	αὖ ἐστιν ἐν Πυθίου τοῦτο	τὸ	καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν δὲ βούλῃ,
[459]	ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ	τὸ	καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν
[484]	χρὴ ἔχειν καὶ τοῦτό ἐστιν	τὸ	καλὸν καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν
[475]	ἡδονῇ τε καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος	τὸ	~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν
[476]	κάει ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι	τὸ	καόμενον ὡς ἂν τὸ κᾶον
[476]	κάεσθαι τὸ καόμενον ὡς ἂν	τὸ	κᾶον κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[483]	τε καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου	τὸ	κατὰ νόμον ~αἴσχιον λέγοντος, σὺ
[488]	ἔχειν καὶ σὺ καὶ Πίνδαρος	τὸ	κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν
[491]	~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν	τὸ	κατὰ φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον,
[492]	τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,	~τὸ	κατθανεῖν δὲ ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς
[453]	ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ τοῦτο	τὸ	~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή,
[453]	ἡ πραγματεία αὐτῆς ἅπασα καὶ	τὸ	κεφάλαιον εἰς τοῦτο τελευτᾷ· ἢ
[463]	ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ	τὸ	κεφάλαιον κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ
[505]	ἐπιθυμεῖ κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	~τὸ	κολάζεσθαι ἄρα τῇ ψυχῇ ἄμεινόν
[476]	τῇδε· τὸ διδόναι δίκην καὶ	τὸ	κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ
[489]	φημι εἶναι τὸ βέλτιον καὶ	τὸ	κρεῖττον; ἢ οἴει με λέγειν,
[489]	τοπάζω τοιοῦτόν τί σε λέγειν	τὸ	~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς
[488]	διόρισον, ταὐτὸν ἢ ἕτερόν ἐστιν	τὸ	~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον καὶ
[488]	κρείττους εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς	τὸ	κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ
[489]	γὰρ οἴει ἄλλο τι λέγειν	τὸ	κρείττους εἶναι ἢ τὸ βελτίους;
[450]	παράπαν ~πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ	τὸ	(κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων ἐστίν.
[450]	εἶπες, ὅτι ἡ διὰ λόγου	τὸ	κῦρος ἔχουσα ῥητορική ἐστιν, καὶ
[451]	ἡ περὶ τί ἐν λόγοις	τὸ	κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ
[451]	ὅτι τῶν διὰ λόγου τις	τὸ	κῦρος ἐχουσῶν. καὶ εἴ με
[514]	καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην,	τὸ	λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν τῷ
[447]	οὕτω μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ,	τὸ	λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ
[502]	ἄλλο τι ἢ λόγοι γίγνονται	τὸ	λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[458]	ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ	τὸ	λοιπόν, ὦ Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ
[468]	τῇ πόλει ταύτῃ, εἴπερ ἐστὶ	τὸ	~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν τι κατὰ
[470]	καὶ τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν	τὸ	μέγα δύνασθαι· εἰ δὲ μή,
[466]	τὸν οὐ σύ γε, ἐπεὶ	τὸ	μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι
[470]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ θαυμάσιε,	(τὸ	μέγα δύνασθαι) πάλιν αὖ σοι
[466]	εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν τοῦτο ἔστιν	τὸ	μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης) οὔχ, ὥς
[469]	~ἀλλ' οὐκ ἄρα τοῦτ' ἔστιν	τὸ	μέγα δύνασθαι, τὸ ποιεῖν ἃ
[456]	δαιμονία γάρ τις ἔμοιγε καταφαίνεται	τὸ	μέγεθος οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας) ~εἰ
[452]	ἐστιν ἡ τούτου τέχνη περὶ	~τὸ	μέγιστον ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλ'
[511]	γάρ; ~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὸ	μέγιστον αὐτῷ κακὸν ὑπάρξει μοχθηρῷ
[475]	ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες	τὸ	μὲν ~ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι, τὸ
[496]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις	τὸ	μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν;
[449]	Γοργία, ὥσπερ νῦν διαλεγόμεθα, διατελέσαι	τὸ	μὲν ~ἐρωτῶν, τὸ δ' ἀποκρινόμενος,
[503]	γὰρ καὶ τοῦτό ἐστι διπλοῦν,	τὸ	μὲν ἕτερόν που τούτου κολακεία
[510]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ	τὸ	μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ μέγα
[484]	τῶν χειρόνων τε καὶ ἡττόνων.	~τὸ	μὲν οὖν ἀληθὲς οὕτως ἔχει,
[520]	~Πῶλον· σὺ δὲ δι' ἄγνοιαν	(τὸ	μὲν πάγκαλόν τι οἴει εἶναι,
[454]	οὖν δύο εἴδη θῶμεν πειθοῦς,	τὸ	μὲν πίστιν παρεχόμενον ἄνευ τοῦ
[515]	καὶ ἐγὼ καὶ σύ, ὅτι	τὸ	μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς καὶ
[493]	ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν καὶ	τὸ	μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα,
[496]	τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε·	τὸ	μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ (λέγω.
[452]	ἂν ἡμεῖς. δῆλον οὖν ὅτι	~τὸ	μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν· καὶ
[462]	ὅτι φημὶ (αὐτὴν εἶναι, ὥστε	τὸ	μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ οὐ
[502]	μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν καὶ	τὸ	~μέτρον, ἄλλο τι ἢ λόγοι
[510]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν καὶ	τὸ	μὴ ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ δεῖ,
[474]	τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ	τὸ	μὴ διδόναι δίκην τοῦ διδόναι.
[476]	ὡς σὺ ᾤου, ἢ μεῖζον	τὸ	μὴ διδόναι, ὡς αὖ ἐγὼ
[487]	μοι λέγειν τὴν ἀλήθειαν διὰ	τὸ	μὴ κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ·
[487]	οἷοί τέ εἰσιν ~βασανίζειν διὰ	τὸ	μὴ σοφοὶ εἶναι ὥσπερ σύ·
[508]	τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν βούληται,	~τὸ	νεανικὸν δὴ τοῦτο τὸ τοῦ
[480]	ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν	τὸ	νόσημα τῆς ἀδικίας ὕπουλον τὴν
[514]	ἢ ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ τοῦτο	τὸ	οἰκοδόμημα καλὸν ἢ αἰσχρόν ἐστιν·
[510]	ἡ ~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ ἐπὶ	τὸ	οἵῳ τε εἶναι ὡς πλεῖστα
[508]	καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα, καὶ	τὸ	ὅλον τοῦτο διὰ ~ταῦτα κόσμον
[504]	~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ	τὸ	ὄνομα. ~(Καλλίκλης) τί δὲ οὐκ
[485]	αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπαινεῖν. ~ἀλλ' οἶμαι	τὸ	ὀρθότατόν ἐστιν ἀμφοτέρων μετασχεῖν. φιλοσοφίας
[459]	ὁ ῥήτωρ τῶν ἄλλων διὰ	τὸ	οὕτως ἔχειν, αὐτίκα ~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν
[483]	(γὰρ ~ἀνδρὸς τοῦτό γ' ἐστὶν	τὸ	πάθημα, τὸ ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου
[451]	καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ	τὸ	πᾶν κυρουμένων· καὶ εἰ ἐπανέροιτο·
[495]	οὐ τοῦτο ᾖ τὸ ἀγαθόν,	τὸ	πάντως χαίρειν· ταῦτά τε γὰρ
[459]	ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα; ἢ	τὸ	παράπαν ~οὐχ οἷός τε ἔσῃ
[450]	αἱ δὲ πολλαὶ πλείους, καὶ	τὸ	παράπαν ~πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ
[503]	δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον καλόν,	τὸ	παρασκευάζειν ὅπως ὡς βέλτισται ~ἔσονται
[499]	μοι κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον	τὸ	παρὸν εὖ ποιεῖν ~καὶ τοῦτο
[476]	ἂν ποιῇ τὸ ~ποιοῦν, τοιοῦτον	τὸ	πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ.
[452]	οὖν δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Γοργίας)	~τὸ	πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ' εἶναι
[496]	δὴ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα.	τὸ	πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἢ
[496]	ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ λέγω	τὸ	πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ
[451]	ἐστιν, τό τε ἄρτιον καὶ	~τὸ	περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι
[451]	ἄλληλα πῶς ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ	τὸ	περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον ἡ
[454]	περὶ τὸ (ἄρτιόν τε καὶ	τὸ	περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ ~τὰς
[493]	Ἰταλικός, παράγων τῷ ὀνόματι διὰ	τὸ	πιθανόν τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε
[496]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ	τὸ	πίνειν χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης) μάλιστα.
[454]	ὦ Σώκρατες, ὅτι ἐξ ἧς	τὸ	πιστεύειν. ~(Σωκράτης) ~ἡ ῥητορικὴ ἄρα,
[484]	καὶ ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων	τὸ	πλεῖστον ἡμέρας τούτῳ μέρος, ~ἵν'
[489]	τὸ ἴσον ἔχειν ~ἀλλ' οὐ	τὸ	πλέον δίκαιον εἶναι, καὶ αἴσχιον
[483]	τοῦτο ἄδικον καὶ αἰσχρὸν λέγεται,	τὸ	πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν,
[483]	καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν,	τὸ	πλέον τῶν ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν·
[483]	λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον	τὸ	πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ
[451]	φησιν ὁ ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ,	τὸ	~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας) ἀκήκοα γάρ·
[469]	τοῦτ' ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι,	τὸ	ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτῷ· ἢ
[476]	ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον ποιεῖ	τὸ	ποιοῦν; λέγω δὲ ~τὸ τοιόνδε·
[476]	~(Σωκράτης) ~ἆρα τοῦτο πάσχον ὃ	τὸ	ποιοῦν ποιεῖ, καὶ τοιοῦτον οἷον
[476]	περὶ πάντων, οἷον ἂν ποιῇ	τὸ	~ποιοῦν, τοιοῦτον τὸ πάσχον πάσχειν.
[450]	τῶν τεχνῶν τῶν μὲν ἐργασία	τὸ	πολύ ἐστιν καὶ λόγου βραχέος
[451]	τούτων τις τῶν τεχνῶν τῶν	τὸ	πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ
[512]	ὦ ~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων	(τὸ	πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς τοῖς
[450]	τούτους, οἳ τυγχάνουσιν ὄντες περὶ	τὸ	πρᾶγμα οὗ ἑκάστη ἐστὶν ἡ
[457]	μή με ὑπολάβῃς οὐ πρὸς	τὸ	πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ ~καταφανὲς
[457]	λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ ζητοῦντας	τὸ	προκείμενον ἐν ~τῷ λόγῳ· καὶ
[457]	ἀκόλουθα ~λέγειν οὐδὲ σύμφωνα οἷς	τὸ	πρῶτον ἔλεγες περὶ τῆς ῥητορικῆς·
[461]	ὦ Πῶλε, ἢν καθέρξῃς, ᾗ	τὸ	πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι. ~(Πῶλος) τί
[520]	εὖ ποιεῖν, ὥστε καλὸν δοκεῖ	τὸ	σημεῖον εἶναι, εἰ εὖ ποιήσας
[451]	τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο	τὸ	~σκολιόν, ἐν ᾧ καταριθμοῦνται ᾄδοντες
[452]	δημιουργοὶ τούτων ὧν ἐπῄνεσεν ὁ	τὸ	σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε καὶ
[452]	εἶ, ὦ ἄνθρωπε, καὶ τί	τὸ	σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης, φαίη ἄν,
[455]	καὶ ἐμὲ νῦν ~νόμισον καὶ	τὸ	σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ καὶ
[483]	ὃ δὴ καὶ σὺ τοῦτο	τὸ	σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν τοῖς
[496]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν	τὸ	συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν λέγεις
[512]	ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή,	τὸ	~σῴζειν αὑτὸν καὶ τὰ ἑαυτοῦ
[512]	καὶ τὸ ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ	τὸ	σῴζειν τε καὶ σῴζεσθαι. μὴ
[479]	μὴ διδόναι δίκην τῶν περὶ	~τὸ	σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς ἰατροῖς μηδὲ
[499]	τὰς τοιάσδε λέγεις, οἷον κατὰ	τὸ	σῶμα ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν
[465]	καὶ ἡ ~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ	τὸ	σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς χάρισι
[524]	~ἄλλων τραυμάτων ζῶν, καὶ τεθνεῶτος	τὸ	σῶμα ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα ἔχον·
[524]	δὲ λόγῳ, οἷος εἶναι παρεσκεύαστο	τὸ	σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα ~καὶ
[517]	(ἡ πραγματεία ἔστιν καὶ περὶ	τὸ	σῶμα καὶ περὶ τὴν ψυχήν,
[456]	εἰς παλαίστραν ~φοιτήσας εὖ ἔχων	τὸ	σῶμα καὶ πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα
[504]	~τε καὶ ἰατροί, κοσμοῦσί που	τὸ	σῶμα καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω
[464]	ποιεῖ μὲν δοκεῖν εὖ ἔχειν	τὸ	~σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, (ἔχει
[514]	δι' ἡμᾶς ~μηδένα (βελτίω γεγονότα	τὸ	σῶμα, μήτε τῶν ξένων μήτε
[504]	οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ περὶ	τὸ	σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε καὶ ἰατροί,
[523]	ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ ὅλον	τὸ	σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ αὐτοῖς
[514]	δὲ ὁ (Σωκράτης) πῶς ἔχει	τὸ	σῶμα πρὸς ~ὑγίειαν; ἢ ἤδη
[512]	μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ	τὸ	σῶμα συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη, οὗτος
[508]	οὐδέ γε τὸ ~τέμνεσθαι (οὔτε	τὸ	σῶμα τὸ ἐμὸν οὔτε τὸ
[464]	τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν τῶν μὲν	τὸ	σῶμα, τῶν δὲ τὴν ψυχήν,
[524]	~οἷον εἴ τινος μέγα ἦν	τὸ	σῶμα φύσει ἢ τροφῇ ἢ
[503]	πρότερον σὺ ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής,	τὸ	τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς
[496]	ταῦτά γε οὐκ ἂν εἴη	τό	τε ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν.
[451]	περὶ τὸ αὐτὸ γάρ ἐστιν,	τό	τε ἄρτιον καὶ ~τὸ περιττόν
[502]	τις περιέλοι τῆς ποιήσεως πάσης	τό	τε μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν
[524]	καὶ ὅτε ἔζη ὁ ἄνθρωπος,	τό	τε σῶμα τὴν ~φύσιν τὴν
[479]	ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ κάεσθαι καὶ	τὸ	τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ οὐ
[508]	ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ γε	τὸ	~τέμνεσθαι (οὔτε τὸ σῶμα τὸ
[476]	ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα τέμνεται	τὸ	~τεμνόμενον οἷον τὸ τέμνον τέμνει;
[476]	(τμῆμα τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον οἷον	τὸ	τέμνον τέμνει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[452]	ἰατρός. τί οὖν λέγεις; ἦ	τὸ	τῆς σῆς τέχνης ~ἔργον μέγιστόν
[450]	~δέονται, ἔνιαι δὲ οὐδενὸς ἀλλὰ	τὸ	τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν καὶ
[523]	δὲ ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς	τὸ	τῆς τίσεώς τε καὶ δίκης
[484]	ὁ ~δοῦλος, καὶ ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν	τὸ	τῆς φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ
[476]	εἰ μέγα γε ἢ βαθὺ	τὸ	τμῆμα ἢ ἀλγεινόν, τοιοῦτον (τμῆμα
[476]	ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω δὲ	~τὸ	τοιόνδε· εἴ τις τύπτει, ἀνάγκη
[494]	οὐδὲ λίθου. καί μοι λέγε·	τὸ	~τοιόνδε λέγεις οἷον πεινῆν καὶ
[453]	καὶ ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ	τὸ	τοιόνδε· ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα,
[457]	λόγων καὶ καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς	τὸ	τοιόνδε, ὅτι οὐ ῥᾳδίως δύνανται
[501]	τε εἶναι, καὶ ἔγωγέ φημι	τὸ	τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι καὶ περὶ
[464]	τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~τὸ	τοιοῦτον λέγω καὶ ἐν σώματι
[502]	χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	τὸ	τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ
[465]	καλῶ, ~καὶ αἰσχρόν φημι (εἶναι	τὸ	τοιοῦτον, ὦ Πῶλε τοῦτο γὰρ
[465]	ταῖς χάρισι ταῖς πρὸς αὑτό,	τὸ	~τοῦ Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν,
[505]	~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι	τὸ	τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ πρὸ
[484]	λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ	τὸ	τοῦ Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ ἐστιν
[508]	βούληται, ~τὸ νεανικὸν δὴ τοῦτο	τὸ	τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ κόρρης,
[458]	διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν χρὴ καὶ	τὸ	τούτων, μή τινας αὐτῶν κατέχομεν
[508]	ἐμὸν οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ	τὸ	τύπτειν καὶ ~ἐμὲ καὶ τὰ
[508]	λέγεσθαι· οὔ φημι, ὦ ~Καλλίκλεις,	τὸ	τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον
[476]	ταχὺ ὁ (τύπτων, οὕτω καὶ	τὸ	τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[476]	τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν	τὸ	τύπτον ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ γε.
[469]	ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ	τὸ	τυραννεῖν γε λέγεις ὅπερ ἐγώ.
[475]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	τὸ	τῶν μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος)
[458]	ἴσως ~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν καὶ	τὸ	τῶν παρόντων. πάλαι γάρ τοι,
[513]	λέγειν, ὦ Σώκρατες, πέπονθα δὲ	τὸ	τῶν ~πολλῶν πάθος· οὐ πάνυ
[467]	φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο,	τὸ	ὑγιαίνειν, οὗ ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος)
[467]	ἕνεκα πίνουσιν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι	τὸ	(ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οἱ
[459]	ἔχων ὁ ῥητορικὸς ὡς περὶ	τὸ	ὑγιεινὸν καὶ περὶ τὰ ἄλλα
[522]	ταῦτα ἐγὼ λέγω, καὶ πράττω	τὸ	ὑμέτερον δὴ τοῦτο, ὦ ~ἄνδρες
[480]	~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς	τὸ	φανερὸν ἄγειν τὸ ἀδίκημα, ἵνα
[467]	τοῦτο βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν	τὸ	φάρμακον καὶ ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο,
[488]	πόλεις ἐπὶ τὰς σμικρὰς κατὰ	τὸ	φύσει δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι κρείττους
[497]	~(Καλλίκλης) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα	τὸ	χαίρειν ἐστὶν εὖ πράττειν οὐδὲ
[462]	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ τιμᾷς	τὸ	χαρίζεσθαι, σμικρόν τί μοι χαρίσασθαι;
[502]	τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται καὶ	~τὸ	χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[502]	λόγους, ἢ ~καὶ οὗτοι πρὸς	τὸ	χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις ὡρμημένοι, καὶ
[500]	ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον καὶ	τὸ	χεῖρον, αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι
[513]	ἐπὶ τὸ βέλτιον εἴτ' ἐπὶ	τὸ	χεῖρον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ
[485]	ἔτι φιλοσοφῇ, καταγέλαστον, ὦ ~Σώκρατες,	τὸ	χρῆμα γίγνεται, καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον
[494]	ἔστιν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,	τὸ	ὥσπερ λίθον ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ,
[479]	ἀλγεινὸν αὐτοῦ καθορᾶν, πρὸς δὲ	τὸ	ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν
[470]	μὲν ~πράττοντι ἃ δοκεῖ ἕπηται	τὸ	ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι,
[470]	σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ καὶ	τόδε·	ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν
[476]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ	τόδε·	ἆρα εἴ τίς τι ποιεῖ,
[510]	εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ	τόδε	ἐάν σοι δοκῶ εὖ λέγειν.
[514]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον αὖ	τόδε,	εἴ τι πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν
[454]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ καὶ	τόδε	ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας)
[521]	ἂν ὅτι τύχοι, τοῦτο παθεῖν.	τόδε	μέντοι εὖ οἶδ' ὅτι, ἐάνπερ
[515]	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν· ἀλλὰ	τόδε	μοι εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ, εἰ
[459]	πρὸς λόγου ᾖ· νῦν δὲ	τόδε	πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα ~(τυγχάνει περὶ
[474]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	τόδε;	τὰ καλὰ πάντα, οἷον καὶ
[516]	ἵνα σοι χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης) ~καὶ	τόδε	τοίνυν μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον
[505]	οὖν ἄλλος ἐθέλει; μὴ γάρ	τοι	ἀτελῆ γε τὸν λόγον καταλίπωμεν.
[506]	ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ	~τοι	ἔγωγε εἰδὼς λέγω ἃ λέγω,
[461]	~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά	τοι	ἐξεπίτηδες κτώμεθα ἑταίρους καὶ ὑεῖς,
[484]	ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν. φιλοσοφία γάρ	τοί	ἐστιν, ὦ Σώκρατες, χαρίεν, ἄν
[492]	δεινὸς ὁ βίος. οὐ γάρ	τοι	θαυμάζοιμ' ἂν εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ
[499]	τῶν ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς γάρ	τοι	καὶ τρίς φασιν καλὸν (εἶναι
[459]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἔλεγές	τοι	νυνδὴ ὅτι καὶ περὶ τοῦ
[455]	τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν γάρ	τοι	~οὐδ' αὐτός πω δύναμαι κατανοῆσαι
[458]	τὸ τῶν παρόντων. πάλαι γάρ	τοι,	πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ
[499]	ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~πάλαι	τοί	σου ἀκροῶμαι, ὦ Σώκρατες, καθομολογῶν,
[461]	τούτου μόνος ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ ἀντίθες	τοι·	σοῦ μακρὰ λέγοντος καὶ μὴ
[458]	λεγομένοις ὑπὸ σοῦ· ἴσως γάρ	τοι	σοῦ ~ὀρθῶς λέγοντος ἐγὼ οὐκ
[488]	σὺ καὶ κρείττω; (οὐδὲ γάρ	τοι	τότε οἷός ~τ' ἦ μαθεῖν
[447]	Γοργίου; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό γέ	τοι	τοῦτο πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν
[454]	καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ	τοι	ὑπώπτευον ταύτην σε λέγειν τὴν
[467]	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ ἆρα	τοιάδε	λέγεις, ἃ ἐνίοτε μὲν μετέχει
[490]	τὰ τοιαῦτα λέγεις, ἴσως τὰ	τοιάδε·	οἷον γεωργικὸν ἄνδρα περὶ γῆν
[487]	οἶδα ὅτι ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν	τοιάδε	τις δόξα, μὴ προθυμεῖσθαι εἰς
[501]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ αἱ	τοιαίδε	ἅπασαι, οἷον ἡ κιθαριστικὴ ἡ
[499]	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν τὰς	τοιάσδε	λέγεις, οἷον κατὰ τὸ σῶμα
[485]	οὗπερ ἐμνήσθην. καὶ γὰρ ἐμοὶ	τοιαῦτ'	~ἄττα ἐπέρχεται πρὸς σὲ λέγειν,
[461]	ἄλλους διδάξειν; ἀλλ' εἰς τὰ	τοιαῦτα	ἄγειν πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν ~τοὺς
[482]	τῷ ὄντι, ὦ Σώκρατες, εἰς	τοιαῦτα	ἄγεις φορτικὰ καὶ δημηγορικά, ~φάσκων
[494]	~δέονται; ~(Καλλίκλης) οὐκ αἰσχύνῃ εἰς	τοιαῦτα	ἄγων, ὦ Σώκρατες, τοὺς λόγους;
[525]	ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ τὰ	τοιαῦτα	ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ τούτων
[482]	καὶ παρ' ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα	τοιαῦτα	ἀκούειν, καὶ μὴ ~θαύμαζε ὅτι
[481]	βιώσεται τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ τὰ	~τοιαῦτα	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε, ἡ
[455]	πῶς λέγεις, ὦ ~Γοργία, τὰ	τοιαῦτα;	ἐπειδὴ γὰρ αὐτός τε φῂς
[517]	ποτέ τις τῶν νῦν ἔργα	τοιαῦτα	~ἐργάσηται οἷα τούτων ὅστις (βούλει
[461]	δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν ἐπὶ	τοιαῦτα	~ἐρωτήματα ἐπεὶ τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι
[514]	ἐγὼ οἶμαι περὶ σοῦ ἕτερα	τοιαῦτα	ἐσκόπουν· καὶ εἰ μὴ ηὑρίσκομεν
[481]	Πυριλάμπους νεανίαν τὸν καλὸν τοῦτον	τοιαῦτα	ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς γὰρ τῶν
[459]	τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ πῶς τὰ	τοιαῦτα	ἔχει, ὦ Γοργία; ~(καὶ πρὸς
[517]	καὶ νεώρια καὶ ἄλλα πολλὰ	τοιαῦτα	καὶ ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους
[467]	καὶ πλοῦτον καὶ τἆλλα τὰ	~τοιαῦτα,	κακὰ δὲ τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος)
[483]	(ἄλλα μυρία ἄν τις ἔχοι	τοιαῦτα	λέγειν. ἀλλ' οἶμαι οὗτοι κατὰ
[490]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὴ τὰ	τοιαῦτα	λέγεις, ἴσως τὰ τοιάδε· οἷον
[473]	οἴει ἐξεληλέγχθαι, ὦ Σώκρατες, ὅταν	τοιαῦτα	λέγῃς ἃ οὐδεὶς ἂν φήσειεν
[519]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις	τοιαῦτα	λεγόντων τῶν φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους
[493]	ἢ οὐδ' ἂν ἄλλα πολλὰ	τοιαῦτα	μυθολογῶ, οὐδέν τι μᾶλλον μεταθήσῃ;
[457]	καὶ ἀκούσαντες περὶ σφῶν αὐτῶν	τοιαῦτα	οἷα καὶ τοὺς παρόντας ~ἄχθεσθαι
[468]	καὶ ξύλα καὶ τἆλλα τὰ	τοιαῦτα;	οὐ ταῦτα ~λέγεις; ἢ ἄλλ'
[459]	πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ	τοιαῦτα	οὐκ εἰδότα καὶ δοκεῖν ἀγαθὸν
[477]	νόσον καὶ ~αἶσχος καὶ τὰ	τοιαῦτα;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[477]	ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ τὰ	τοιαῦτα;	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[501]	~εἶναί τινες καὶ περὶ ψυχὴν	τοιαῦται	ἄλλαι πραγματεῖαι, αἱ μὲν τεχνικαί,
[451]	χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ ἄλλαι	τοιαῦται	οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν ἡ περὶ
[450]	ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι πολλαί. τὰς	τοιαύτας	(μοι δοκεῖς ~λέγειν, περὶ ἃς
[450]	τεχνῶν περὶ χειρουργίας τε καὶ	τοιαύτας	~πράξεις ὡς ἔπος εἰπεῖν πᾶσά
[456]	οὖν δύναμις τοσαύτη ἐστὶν καὶ	τοιαύτη	τῆς τέχνης· ~δεῖ μέντοι, ὦ
[501]	τὴν αὐλητικήν. οὐ δοκεῖ σοι	τοιαύτη	τις εἶναι, ~ὦ Καλλίκλεις, τὴν
[501]	ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις; οὐ	τοιαύτη	τίς σοι ~καταφαίνεται; ἢ ἡγῇ
[470]	εἰπεῖν δι' ὅτι μέμφῃ τὴν	τοιαύτην	δύναμιν; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) τί
[513]	ὁντινοῦν ἀνθρώπων παραδώσειν ~τέχνην τινὰ	τοιαύτην,	ἥτις (σε ποιήσει μέγα δύνασθαι
[471]	ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ ~ἀποθανεῖν.	τοιγάρτοι	νῦν, ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς τῶν
[494]	Σώκρατες, καὶ ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης)	~τοιγάρτοι,	ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν καὶ
[464]	ἐπιδείξω ὃ λέγω. δυοῖν ὄντοιν	τοῖν	~πραγμάτοιν δύο λέγω τέχνας· τὴν
[482]	παύσῃ ποτὲ ~ταῦτα λέγων. νόμιζε	τοίνυν	καὶ παρ' ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα
[494]	ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ	τοίνυν	καὶ τὸν κνώμενον ἡδέως ἂν
[466]	μὴν λέγω γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον	τοίνυν	μοι δοκοῦσι τῶν ἐν τῇ
[516]	σοι χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης) ~καὶ τόδε	τοίνυν	μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον καὶ
[463]	μηδὲν ἐμὲ αἰσχυνθῇς. ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ	τοίνυν	μοι, ὦ Γοργία, εἶναί τι
[495]	σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ	τοίνυν	ὀρθῶς ποιῶ οὔτ' ἐγώ, εἴπερ
[521]	καὶ γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω	τοίνυν	ὅτι ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης) ~κολακεύσοντα
[454]	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ	τοίνυν	οὐ μόνη ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ
[473]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος μὲν	τοίνυν	οὐδέποτε ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε
[466]	αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~λέγω	τοίνυν	σοι ὅτι δύο ταῦτ' ἐστιν
[460]	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	τοίνυν	σου τότε ταῦτα λέγοντος ὑπέλαβον
[454]	σοὶ δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης	τοίνυν	τῆς πειθοῦς λέγω, ὦ Σώκρατες,
[515]	ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ	~τοίνυν	τοῦτο δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα
[470]	(ταὐτὸ) τοῦτο. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν	τοίνυν	φημί, ὦ Πῶλε, εἴ σοι
[476]	τὸ ποιοῦν; λέγω δὲ ~τὸ	τοιόνδε·	εἴ τις τύπτει, ἀνάγκη τι
[494]	λίθου. καί μοι λέγε· τὸ	~τοιόνδε	λέγεις οἷον πεινῆν καὶ πεινῶντα
[493]	τῇ νῦν. σκόπει γὰρ εἰ	~τοιόνδε	λέγεις περὶ τοῦ βίου ἑκατέρου,
[464]	εὐεξίαν, οὖσαν δ' οὔ; οἷον	τοιόνδε	λέγω· πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν
[453]	ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ τὸ	τοιόνδε·	ὅστις διδάσκει ὁτιοῦν πρᾶγμα, ~πότερον
[457]	καὶ καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς τὸ	τοιόνδε,	ὅτι οὐ ῥᾳδίως δύνανται περὶ
[524]	καὶ ἐκ ~τούτων τῶν λόγων	τοιόνδε	τι λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ θάνατος
[526]	διαβιῶναι. ὀλίγοι δὲ ~γίγνονται οἱ	τοιοῦτοι·	ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι
[503]	τοῦτο δὲ τέχνη τις εἴη	τοιοῦτον	ἄνδρα τούτων τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ
[476]	τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~τοιοῦτον	ἄρα πάθος τῷ τυπτομένῳ ἐστὶν
[517]	σκυτοδεψόν, οὐδὲν θαυμαστόν ἐστιν ὄντα	τοιοῦτον	~δόξαι καὶ αὑτῷ καὶ τοῖς
[486]	ἐν τῇ πόλει; τὸν δὲ	~τοιοῦτον,	εἴ τι καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι,
[503]	εἴ τινα ἔχεις τῶν ῥητόρων	τοιοῦτον	εἰπεῖν, τί οὐχὶ καὶ ἐμοὶ
[511]	τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν εἴς τι	τοιοῦτον	~ἐμπέσωσιν οὗ δεῖ ταύτης τῆς
[501]	εἶναι, καὶ ἔγωγέ φημι τὸ	τοιοῦτον	κολακείαν ~εἶναι καὶ περὶ σῶμα
[464]	~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ	τοιοῦτον	λέγω καὶ ἐν σώματι εἶναι
[522]	εἰπεῖν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τοιοῦτον	μέντοι καὶ ἐγὼ οἶδα ὅτι
[501]	τὸν Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ τι	τοιοῦτον	~ὅθεν ἂν οἱ ἀκούοντες βελτίους
[502]	ηὑρήκαμεν ῥητορικήν τινα πρὸς δῆμον	τοιοῦτον	οἷον παίδων τε ~ὁμοῦ καὶ
[476]	ὃ τὸ ποιοῦν ποιεῖ, καὶ	τοιοῦτον	οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν; λέγω
[479]	~ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων	τοιοῦτόν	τι ποιεῖν καὶ οἱ τὴν
[454]	θαυμάζῃς ἐὰν καὶ ὀλίγον ὕστερον	τοιοῦτόν	τί σε ἀνέρωμαι, ὃ δοκεῖ
[489]	δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς πάλαι τοπάζω	τοιοῦτόν	τί σε λέγειν τὸ ~κρεῖττον,
[526]	ἔλεγον, ἐπειδὰν ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος	τοιοῦτόν	τινα λάβῃ, ἄλλο μὲν ~περὶ
[476]	βαθὺ τὸ τμῆμα ἢ ἀλγεινόν,	τοιοῦτον	(τμῆμα τέμνεται τὸ ~τεμνόμενον οἷον
[476]	οἷον ἂν ποιῇ τὸ ~ποιοῦν,	τοιοῦτον	τὸ πάσχον πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ'
[450]	τῆς δὲ ῥητορικῆς οὐδέν ἐστιν	~τοιοῦτον	χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα ἡ πρᾶξις
[502]	τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ	τοιοῦτον,	ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν
[465]	~καὶ αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ	τοιοῦτον,	ὦ Πῶλε τοῦτο γὰρ ~πρὸς
[521]	γάρ, τί ἂν ἀπολογοῖτο ὁ	τοιοῦτος	ἄνθρωπος ἐν τούτοις ληφθείς, εἰ
[503]	ἀτρέμα σκοπούμενοι εἴ τις τούτων	τοιοῦτος	γέγονεν· φέρε γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς
[458]	μὲν οὖν καὶ σὺ φῂς	τοιοῦτος	εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ δὲ καὶ
[458]	ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς	τοιοῦτος	εἶναι οἷον σὺ ὑφηγῇ· ἴσως
[460]	αὐτὸν λόγον, ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα	τοιοῦτός	ἐστιν οἷον ἡ ἐπιστήμη ἕκαστον
[497]	οἱ ~λόγοι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἀεὶ	τοιοῦτός	ἐστιν (Σωκράτης) ὦ Γοργία· σμικρὰ
[468]	~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν ὅπως ὁ	τοιοῦτος	(μέγα δύναται ἐν τῇ πόλει
[507]	ἀνθρώπῳ ~προσφιλὴς ἂν εἴη ὁ	τοιοῦτος	οὔτε θεῷ· κοινωνεῖν γὰρ ἀδύνατος,
[525]	πῶλος, καὶ ἄλλον ~ὅστις ἂν	τοιοῦτος	τύραννος ᾖ· οἶμαι δὲ καὶ
[481]	ὅπως ὡς (πλεῖστον χρόνον βιώσεται	τοιοῦτος	ὤν. ἐπὶ τὰ ~τοιαῦτα ἔμοιγε
[516]	ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων καὶ βοῶν	τοιοῦτος	ὢν κακὸς ἂν ἐδόκει εἶναι,
[494]	τὰς ~ἐσχάτας λυποῖτο λύπας· ἆρα	τοιούτου	ἑκατέρου ὄντος τοῦ βίου, λέγεις
[492]	οὐ δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν τοὺς	τοιούτους	δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν
[522]	τι οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι τοὺς	τοιούτους	δικαστάς; οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης) ἴσως·
[514]	τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ ἄλλους	τοιούτους	παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν σοι δοκεῖ
[486]	νῦν οἶμαι ἐγὼ σοὶ ἐντετυχηκὼς	τοιούτῳ	ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι. ~(Καλλίκλης) τί δή;
[510]	μόνος ἄξιος λόγου φίλος τῷ	τοιούτῳ,	ὃς ἂν ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ
[493]	τὸν τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ	τοιούτῳ	τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ κόσκινον
[457]	~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν, ὅτι	τοιούτων	ἀνθρώπων ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ
[486]	λαβόμενος ἢ ~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν	τοιούτων	εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι, φάσκων
[458]	μὴ γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε	τοιούτων	λόγων καὶ οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ
[494]	ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ τούτων	~τοιούτων	ὄντων κεφάλαιον, ὁ τῶν κιναίδων
[450]	αὐταῖς διὰ λόγων ἐστίν. τῶν	τοιούτων	τινά μοι ~δοκεῖς λέγειν τὴν
[519]	καὶ τειχῶν καὶ φόρων καὶ	τοιούτων	φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν· ~ὅταν
[497]	ταὐτὰ ἂν εἴη τὰ ~ἡδέα	τοῖς	ἀγαθοῖς ἢ τὰ ἀνιαρὰ τοῖς
[501]	οἷον ἡ κιθαριστικὴ ἡ ἐν	τοῖς	ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τί
[493]	ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως καὶ	~τοῖς	ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς καὶ ἐξαρκούντως
[525]	ἐν Ἅιδου ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ,	τοῖς	ἀεὶ τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα
[503]	εἴτε ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα ἔσται	τοῖς	ἀκούουσιν. (ἀλλ' οὐ πώποτε σὺ
[453]	τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι ἢ πειθὼ	τοῖς	ἀκούουσιν ἐν τῇ ψυχῇ ~ποιεῖν;
[525]	~γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι	τοῖς	ἄλλοις γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι ~ὁρῶντες
[506]	λόγον· φαίνεται δέ μοι καὶ	τοῖς	ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ ἔγωγε
[483]	ὅτι οὕτως ἔχει, καὶ ἐν	~τοῖς	ἄλλοις ζῴοις καὶ τῶν ἀνθρώπων
[517]	τοιοῦτον ~δόξαι καὶ αὑτῷ καὶ	τοῖς	ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι σώματος, παντὶ
[454]	ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις τε καὶ	τοῖς	ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ τῶν δικαίων
[454]	ἐν τοῖς δικαστηρίοις καὶ ἐν	τοῖς	~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ καὶ ἄρτι
[452]	τέχνη περὶ ~τὸ μέγιστον ἀγαθὸν	τοῖς	ἀνθρώποις, ἀλλ' ἡ ἐμή” εἰ
[452]	αἴτιον ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς	τοῖς	ἀνθρώποις, ἅμα δὲ τοῦ ἄλλων
[484]	χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν τοῖς ~συμβολαίοις	τοῖς	ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ,
[452]	φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι	τοῖς	ἀνθρώποις καὶ σὲ ~δημιουργὸν εἶναι
[463]	ἀνδρείας καὶ φύσει δεινῆς προσομιλεῖν	τοῖς	ἀνθρώποις· καλῶ δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ
[492]	εἴη σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης τούτοις	τοῖς	ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν
[481]	Καλλίκλεις, εἰ μή τι ἦν	τοῖς	ἀνθρώποις πάθος, τοῖς μὲν ἄλλο
[524]	~κρίσις ᾖ περὶ τῆς πορείας	τοῖς	ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις,
[497]	τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ τὰ κακὰ	τοῖς	ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν γὰρ ἅμα
[498]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) τί δέ;	τοῖς	ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν τὰ κακά,
[510]	εὐθὺς ἐκ νέου ~ἐθίζειν αὑτὸν	τοῖς	αὐτοῖς χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι τῷ
[509]	δύνασθαι βοηθεῖν μήτε αὑτῷ μήτε	τοῖς	αὑτοῦ φίλοις τε καὶ οἰκείοις,
[492]	μηδὲν πλέον ~νέμοντες τοῖς φίλοις	τοῖς	αὑτῶν ἢ τοῖς ἐχθροῖς, καὶ
[481]	καλὸν τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας.	τοῖς	γὰρ τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν τε
[483]	ἐν ὅλαις ταῖς πόλεσι καὶ	τοῖς	γένεσιν, ὅτι ~οὕτω τὸ δίκαιον
[481]	πάθος, τοῖς μὲν ἄλλο τι,	τοῖς	δὲ ἄλλο τι ~(ἢ) τὸ
[474]	χαίρειν, καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι,	τοῖς	δὲ (πολλοῖς οὐδὲ ~διαλέγομαι. ὅρα
[520]	μόνοις δ' ἔγωγε καὶ ᾤμην	τοῖς	~δημηγόροις τε καὶ σοφισταῖς οὐκ
[502]	τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι	τοῖς	δήμοις, ~χαρίζεσθαι αὐτοῖς πειρώμενοι μόνον,
[514]	δὴ ἀνόητον ἦν δήπου ἐπιχειρεῖν	τοῖς	~δημοσίοις ἔργοις καὶ παρακαλεῖν ἀλλήλους
[511]	μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν τὴν ἐν	τοῖς	δικαστηρίοις διασῴζουσαν; ~(Καλλίκλης) ναὶ μὰ
[471]	ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ὥσπερ οἱ ἐν	τοῖς	δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν. καὶ γὰρ
[454]	λέγω, ὦ Σώκρατες, τῆς ἐν	τοῖς	δικαστηρίοις καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις
[459]	οὐ γὰρ δήπου ἔν γε	τοῖς	εἰδόσι ~τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται.
[513]	γὰρ δὴ τούτου, ὡς ἐν	τοῖς	~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν, ~οὐδὲν ὄφελος ἄλλην
[509]	δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν	τοῖς	~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ τε καὶ
[473]	σύ. εἶπον ἐγώ ~που ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι
[492]	τοῖς φίλοις τοῖς αὑτῶν ἢ	τοῖς	ἐχθροῖς, καὶ ταῦτα ἄρχοντες ἐν
[497]	αὐτὰ γίγνεται, ὦ φίλε, τἀγαθὰ	τοῖς	ἡδέσιν οὐδὲ τὰ κακὰ τοῖς
[502]	σπουδή, ὡς σοὶ δοκεῖ, χαρίζεσθαι	τοῖς	~θεαταῖς μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι,
[502]	μᾶλλον ὥρμηται καὶ ~τὸ χαρίζεσθαι	τοῖς	θεαταῖς. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον,
[502]	δοκοῦσί σοι οἱ ποιηταὶ ἐν	τοῖς	~θεάτροις; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[479]	τῶν περὶ ~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων	τοῖς	ἰατροῖς μηδὲ ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ
[497]	τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τὰ ἀνιαρὰ	τοῖς	κακοῖς; ἐὰν δὲ βούλῃ, καὶ
[495]	γάρ μοι, τοὺς εὖ πράττοντας	τοῖς	κακῶς πράττουσιν οὐ τοὐναντίον ἡγῇ
[458]	ὦ Γοργία, ἃ θαυμάζω ἐν	τοῖς	λεγομένοις ὑπὸ σοῦ· ἴσως γάρ
[483]	τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν	τοῖς	λόγοις, ἐὰν μέν τις ~κατὰ
[489]	καὶ ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ ἐν	τοῖς	λόγοις, ἐὰν μέν τις κατὰ
[517]	ἐγώ τε καὶ σὺ ἐν	τοῖς	λόγοις· ἐν παντὶ γὰρ τῷ
[482]	~αὐτὸς ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς ἐν	τοῖς	λόγοις ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἃ ἐνόει
[452]	πείθειν ἔγωγ' οἷόν τ' εἶναι	τοῖς	λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς
[512]	(τὸ πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς	τοῖς	~λόγοις, λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ
[487]	νυνί· (ἐάν τι σὺ ἐν	τοῖς	λόγοις ~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον τοῦτ'
[461]	τι ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας) ἐν	τοῖς	λόγοις σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν ἐπανόρθου
[450]	τις, εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν	τοῖς	λόγοις, τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν,
[461]	ὁμολογίας ἐναντίον τι ~συνέβη ἐν	τοῖς	(λόγοις τοῦτο ὃ> δὴ ἀγαπᾷς,
[482]	~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν	τοῖς	λόγοις ὡς ἀληθῶς δημηγόρος ὤν·
[479]	εἰσὶν ὥσπερ ἂν εἴ τις	~τοῖς	μεγίστοις νοσήμασιν συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ
[481]	τι ἦν τοῖς ἀνθρώποις πάθος,	τοῖς	μὲν ἄλλο τι, τοῖς δὲ
[480]	μέν, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ,	τοῖς	μέντοι ἔμπροσθεν ἴσως σοι ~ὁμολογεῖται.
[459]	ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν, ἐν	τοῖς	μὴ εἰδόσιν; οὐ γὰρ δήπου
[517]	οὗτοι δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ ἴσου	τοῖς	νῦν ὄντες, ὥστε, εἰ οὗτοι
[456]	τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς ἐν	τοῖς	ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν τε
[459]	τινα ~πειθοῦς ηὑρηκέναι ὥστε φαίνεσθαι	τοῖς	οὐκ εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι τῶν
[460]	ὀλίγῳ πρότερον ὅτι οὐ δεῖ	τοῖς	(παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ
[458]	πρὶν καὶ ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ	τοῖς	παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην, καὶ νῦν
[457]	λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι ἐν	τοῖς	πλήθεσιν (ἔμβραχυ περὶ ὅτου ἂν
[504]	νοῦν ~ἔχων, ὅπως ἂν αὐτοῦ	τοῖς	πολίταις (δικαιοσύνη μὲν ἐν ταῖς
[513]	ἡμῖν ἐστιν τῇ πόλει καὶ	τοῖς	πολίταις θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς
[502]	~καὶ οὗτοι πρὸς τὸ χαρίζεσθαι	τοῖς	πολίταις ὡρμημένοι, καὶ ἕνεκα τοῦ
[527]	ἤδη, ἐὰν δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα	τοῖς	πολιτικοῖς, ἢ ὁποῖον ἄν τι
[459]	σὸν ἔργον ποιήσεις δ' ἐν	τοῖς	πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν τὰ
[492]	ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ τοῦτ' οἶμαι	τοῖς	πολλοῖς οὐ δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν
[492]	εἶναι τὴν ἀκολασίαν, ὅπερ ἐν	τοῖς	πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι τοὺς
[508]	ταῦτα ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ ἐν	τοῖς	πρόσθεν λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς
[481]	τις χρεία, ὡς ~ἔν γε	τοῖς	πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα. ~(Καλλίκλης)
[489]	κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ λέγειν ἐν	τοῖς	~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν
[460]	~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐν	τοῖς	πρώτοις γε, ὦ Γοργία, λόγοις
[487]	ἀκούω ταὐτὰ ἐμοὶ ~συμβουλεύοντος ἅπερ	τοῖς	σεαυτοῦ ἑταιροτάτοις, ἱκανόν μοι τεκμήριόν
[484]	οἷς δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν	τοῖς	~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ
[451]	~οἴομαι γάρ σε ἀκηκοέναι ἐν	τοῖς	συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων τοῦτο τὸ
[518]	πασῶν τῶν τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι	τοῖς	τούτων ἔργοις διὰ τὸ εἰδέναι
[492]	τῆς σωφροσύνης, μηδὲν πλέον ~νέμοντες	τοῖς	φίλοις τοῖς αὑτῶν ἢ τοῖς
[513]	σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας· σὺν	τοῖς	φιλτάτοις ἡ αἵρεσις ἡμῖν ἔσται
[498]	ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τοῖς	χαίρουσιν πάρεστιν τἀγαθά, αἱ ἡδοναί,
[492]	ἂν εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν	τοῖσδε	λέγει, λέγων ~τίς δ' οἶδεν,
[508]	γε ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ	τοιχωρυχεῖν	καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ
[487]	ἐληλύθατον, ὥστε διὰ τὸ αἰσχύνεσθαι	τολμᾷ	~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία
[483]	οὖν τις αἰσχύνηται (καὶ μὴ	τολμᾷ	λέγειν ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία
[494]	αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος; ἢ τούτους	τολμήσεις	λέγειν εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως
[515]	ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν τοῦτο δεῖ	τὸν	ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν τῇ ἑαυτοῦ
[499]	~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ χαίρειν	τὸν	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως
[526]	ἐπὶ τοῦτον τὸν βίον καὶ	τὸν	ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν ἐγώ φημι
[485]	σὲ λέγειν, οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς	τὸν	ἀδελφόν, ὅτι ἀμελεῖς, ὦ ~Σώκρατες,
[471]	μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον	τὸν	ἀδελφόν, τὸν γνήσιον τοῦ Περδίκκου
[471]	~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ λόγῳ, φάσκων	τὸν	ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν,
[479]	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ	τὸν	ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι
[469]	ἄρτι ἄθλιον ἔφησθα εἶναι; ~(Σωκράτης)	~τὸν	ἀδίκως γε, ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα,
[525]	ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα πάθη πάσχοντας	τὸν	~ἀεὶ χρόνον, ἀτεχνῶς παραδείγματα ἀνηρτημένους
[525]	ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς ἐν Ἅιδου	τὸν	ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ
[502]	~εἶεν· τί δὲ ἡ πρὸς	τὸν	Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ (καὶ τοὺς
[482]	ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν κύνα	τὸν	Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ σοι ὁμολογήσει
[448]	~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν γὰρ ποιεῖ	τὸν	αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι κατὰ τέχνην,
[467]	καὶ οἱ πλέοντές τε καὶ	τὸν	ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ τοῦτό
[488]	τῶν ~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν	τὸν	ἀμείνω τοῦ φαυλοτέρου; μή τι
[483]	ἀποφαίνει ~(αὐτό, ὅτι δίκαιόν ἐστιν	τὸν	ἀμείνω τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν
[485]	νῦν ὅπερ ὁ ~Ζῆθος πρὸς	τὸν	Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην.
[488]	ἐπετίμησας, ~ποῖόν τινα χρὴ εἶναι	τὸν	ἄνδρα καὶ τί (ἐπιτηδεύειν καὶ
[487]	Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα	τὸν	Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα·
[503]	τῶν ~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι	τὸν	ἄνθρωπον, (ταύτας μὲν ~ἀποτελεῖν, αἳ
[485]	ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα εἶναι τοῦτον	τὸν	ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα
[499]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ	τὸν	ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι
[479]	ὦ φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν	τὸν	Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν τὰ μέγιστα
[490]	δ' ἄρχεσθαι, καὶ πλέον ἔχειν	τὸν	ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ
[488]	νῦν λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ	τὸν	αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ καὶ
[460]	ἰατρικός; καὶ τἆλλα οὕτω κατὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον, ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα
[496]	οὐχ ἅμα τοῦτο γίγνεται κατὰ	τὸν	αὐτὸν τόπον καὶ χρόνον εἴτε
[465]	ὑπόκειται· τῇ δὲ ~γυμναστικῇ κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον τοῦτον ἡ κομμωτική,
[487]	σοφίας, σέ τε καὶ Τείσανδρον	τὸν	Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος
[459]	διδάσκαλος τούτων μὲν οὐδὲν διδάξεις	~τὸν	ἀφικνούμενον οὐ γὰρ σὸν ἔργον
[499]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ	τὸν	ἄφρονα καὶ δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[490]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ	τὸν	βελτίω πλέον δεῖν ἔχειν; ~(Καλλίκλης)
[488]	τὰ τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν	τὸν	βελτίω τῶν ~χειρόνων καὶ πλέον
[523]	τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως	τὸν	βίον διελθόντα καὶ ~(ὁσίως, ἐπειδὰν
[494]	ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα	τὸν	βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν. ~(Καλλίκλης)
[461]	ὑμεῖς οἱ νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν	τὸν	βίον καὶ ἐν ἔργοις καὶ
[526]	καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον	τὸν	βίον καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον,
[488]	τι μὴ ὀρθῶς πράττω κατὰ	τὸν	βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι
[500]	νῦν πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ) τόνδε	τὸν	βίον τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ
[507]	εἶναι· εἰ δὲ ἔστιν ἀληθῆ,	~τὸν	βουλόμενον, ὡς ἔοικεν, εὐδαίμονα (εἶναι
[512]	μέν, τὸ ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον,	~τόν	γε ὡς ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον
[471]	ἀλλ' ὀλίγον ~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν,	τὸν	γνήσιον τοῦ Περδίκκου ὑόν, παῖδα
[448]	τίς, καὶ ὅντινα δέοι ~καλεῖν	τὸν	Γοργίαν· ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν σοι
[507]	~καλῶς πράττειν ἃ ἂν πράττῃ,	τὸν	δ' εὖ πράττοντα μακάριόν τε
[507]	ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως,	τὸν	δὲ ἀγαθὸν εὖ τε καὶ
[470]	καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι,	τὸν	δὲ ἄδικον καὶ πονηρὸν ἄθλιον.
[523]	ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν,	τὸν	δὲ ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς
[460]	ἀνάγκη τὸν ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι,	τὸν	δὲ δίκαιον βούλεσθαι δίκαια ~πράττειν;
[469]	ἀποκτείναντα, καὶ ἐλεινόν γε πρός	τὸν	δὲ δικαίως ~ἀζήλωτον. ~(Πῶλος) ~ἦ
[485]	τινα εἶναι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον,	τὸν	~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ
[507]	μακάριόν τε καὶ εὐδαίμονα ~εἶναι,	τὸν	δὲ πονηρὸν καὶ κακῶς πράττοντα
[460]	δίκαιος ἀδικεῖν. ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~τὸν	δὲ ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ τοῦ
[507]	πράττοι, περὶ δὲ ~θεοὺς ὅσια·	τὸν	δὲ τὰ δίκαια καὶ ὅσια
[486]	ἄτιμον ζῆν ἐν τῇ πόλει;	τὸν	δὲ ~τοιοῦτον, εἴ τι καὶ
[471]	γε πρῶτον μὲν τοῦτον αὐτὸν	τὸν	~δεσπότην καὶ θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς
[523]	μακάρων ~νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς	τὸν	Δία ὅτι φοιτῷέν (σφιν ἄνθρωποι
[463]	ἃ ἐγὼ λέγω. ~(Γοργίας) ~μὰ	τὸν	Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἐγὼ
[457]	καὶ τῇ τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ	τὸν	διδάξαντα δεῖ μισεῖν τε καὶ
[457]	ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ	τὸν	διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι, ὦ Γοργία,
[504]	~πλέον ἢ τοὐναντίον κατά γε	τὸν	δίκαιον λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι
[512]	~σῴζει. μή σοι δοκεῖ κατὰ	τὸν	δικανικὸν εἶναι; καίτοι εἰ βούλοιτο
[481]	δῷ δίκην μηδὲ ἔλθῃ παρὰ	τὸν	δικαστήν· ~ἐὰν δὲ ἔλθῃ, μηχανητέον
[524]	ἄνθρωπος. ἐπειδὰν οὖν ~ἀφίκωνται παρὰ	τὸν	δικαστήν, οἱ μὲν ἐκ τῆς
[526]	ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ	τὸν	δικαστήν, ~(τὸν τῆς Αἰγίνης ὑόν,
[480]	ὡς τάχιστα δώσει δίκην, παρὰ	τὸν	δικαστὴν ὥσπερ παρὰ τὸν ἰατρόν,
[483]	τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν καὶ	τὸν	~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ
[506]	~καὶ ψυχὴ ἄρα κόσμον ἔχουσα	τὸν	ἑαυτῆς ἀμείνων τῆς ἀκοσμήτου; ~ἀνάγκη.
[457]	τε καὶ κατὰ φθόνον ~οἴονται	τὸν	ἑαυτῶν λέγειν, φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ
[456]	τὸν ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν	τὸν	~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο. καὶ
[475]	ὦ Πῶλε, ὁ ἔλεγχος παρὰ	τὸν	ἔλεγχον παραβαλλόμενος ὅτι οὐδὲν ~ἔοικεν,
[488]	ὀρθῶς πράττω κατὰ τὸν βίον	τὸν	~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι τοῦτο ὅτι
[463]	ἔστιν γὰρ ἡ ῥητορικὴ κατὰ	τὸν	ἐμὸν λόγον ~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον.
[500]	ἢ (ἐπὶ) τόνδε τὸν βίον	τὸν	ἐν ~φιλοσοφίᾳ, καὶ τί ποτ'
[457]	καὶ μὴ φῇ ὁ ~ἕτερος	τὸν	ἕτερον ὀρθῶς λέγειν ἢ μὴ
[520]	ὅτι μόνη αὕτη τῶν εὐεργεσιῶν	τὸν	εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν ποιεῖ ἀντ'
[489]	εἰρωνεύῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ	τὸν	Ζῆθον, ὦ Καλλίκλεις, ᾧ σὺ
[522]	ῥᾳδίως ἴδοις ἄν με φέροντα	(τὸν	θάνατον. ~αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ
[523]	ἔφη, παυστέον ἐστὶν προειδότας αὐτοὺς	τὸν	θάνατον· νῦν ~γὰρ προί̈ σασι.
[456]	~αἱρεθῆναι ἰατρόν, οὐδαμοῦ (ἂν φανῆναι	τὸν	ἰατρόν, ἀλλ' αἱρεθῆναι ἂν τὸν
[452]	τῇ δυνάμει δοῦλον ~μὲν ἕξεις	τὸν	ἰατρόν, δοῦλον δὲ τὸν παιδοτρίβην·
[464]	ὁ ὀψοποιός, λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν	τὸν	ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ
[480]	παρὰ τὸν δικαστὴν ὥσπερ παρὰ	τὸν	ἰατρόν, ~(σπεύδοντα ὅπως μὴ ἐγχρονισθὲν
[499]	ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον	τὸν	~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[481]	καὶ πρὸς τὸν Πυριλάμπους νεανίαν	τὸν	καλὸν τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας.
[494]	μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν καὶ	τὸν	κνώμενον ἡδέως ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης)
[494]	τί σε ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι	τὸν	κόσμιον βίον τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω
[493]	ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως ἔχοντος βίου	τὸν	κοσμίως καὶ ~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν
[523]	ἐπὶ τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον	τὸν	κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις
[488]	τὸ κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ	τὸν	κρείττω τὰ τῶν ἡττόνων καὶ
[483]	ὅτι ~οὕτω τὸ δίκαιον κέκριται,	τὸν	κρείττω τοῦ ἥττονος ἄρχειν καὶ
[523]	τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ	τὸν	κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα,
[512]	ταῦτα οὐ νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι	τὸν	κυβερνήτην, καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ
[466]	ἂν δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ	τὸν	κύνα, ἀμφιγνοῶ μέντοι, ὦ Πῶλε,
[482]	εἰ τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ	τὸν	κύνα τὸν Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ
[461]	οὖν ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μὰ	τὸν	(κύνα, ὦ ~Γοργία, οὐκ ὀλίγης
[454]	ζωγράφου μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν	τὸν	λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς καὶ
[511]	χρήματα καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς	~τὸν	λιμένα δύο δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ
[506]	ὦ ~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι	τὸν	λόγον, ἀλλ' οὖν ἐμοῦ γε
[506]	δὴ ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ ἀναλαβόντος	τὸν	λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ
[458]	ἐῶμεν ἤδη χαίρειν καὶ διαλύωμεν	τὸν	λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ μὲν
[483]	κατὰ νόμον ~αἴσχιον λέγοντος, σὺ	τὸν	λόγον ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν. φύσει
[506]	ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι	τὸν	λόγον· εἰ δὲ μὴ βούλεσθε,
[454]	λέγω, τοῦ ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι	τὸν	λόγον ἐρωτῶ, οὐ σοῦ ἕνεκα
[505]	ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν τοῦτον	τὸν	λόγον, ἢ ~καὶ ἄλλῳ τῳ
[505]	δὲ οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν	τὸν	λόγον, ἢ λέγων κατὰ σαυτὸν
[460]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον	τὸν	λόγον καὶ ὁ τὰ δίκαια
[505]	μὴ γάρ τοι ἀτελῆ γε	τὸν	λόγον καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ
[505]	τί οὖν δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ	τὸν	λόγον καταλύομεν; ~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ.
[475]	μοι δοκεῖ κατά γε τοῦτον	τὸν	λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ
[510]	ὦ Σώκρατες, οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς	τὸν	λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ τοῦτο
[491]	ὡς περὶ τούτων ἡμῖν ὄντα	τὸν	λόγον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς
[506]	πω (ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε	τὸν	λόγον· φαίνεται δέ μοι καὶ
[485]	ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ	~τὸν	λοιπὸν βίον βιῶναι μετὰ μειρακίων
[516]	καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ	τὸν	Μαραθῶνι εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν
[470]	δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι οὐδὲ	τὸν	μέγαν βασιλέα γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα
[501]	ἢ ἡγῇ τι φροντίζειν Κινησίαν	τὸν	Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ τι τοιοῦτον
[487]	~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι	τὸν	μέλλοντα βασανιεῖν ἱκανῶς ψυχῆς πέρι
[484]	(ἐστὶν ὧν χρὴ ἔμπειρον εἶναι	τὸν	μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον
[459]	προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ σὲ	τὸν	μέλλοντα μαθήσεσθαι τὴν ~ῥητορικήν; εἰ
[508]	ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον· ~καὶ	τὸν	μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι δίκαιον
[470]	γε ἐγὼ λέγω, ὦ Πῶλε·	τὸν	μὲν γὰρ καλὸν καὶ ἀγαθὸν
[523]	ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων	τὸν	μὲν δικαίως τὸν βίον διελθόντα
[479]	τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι καὶ	τὸν	μὴ διδόντα ~δίκην τοῦ διδόντος;
[511]	~οἶσθα ὅτι οὗτος ὁ μιμούμενος	τὸν	μὴ μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν
[512]	ἡμᾶς, ~οὐδέ γε, ὦ θαυμάσιε,	τὸν	μηχανοποιόν, ὃς οὔτε στρατηγοῦ, μὴ
[503]	καὶ ~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα τουτονὶ	τὸν	νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ καὶ σὺ
[489]	τις κατὰ φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ	τὸν	νόμον ἄγων, ἐὰν δέ τις
[504]	ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς τοῦτο ἀεὶ	τὸν	νοῦν ~ἔχων, ὅπως ἂν αὐτοῦ
[508]	δέ μοι δοκεῖς οὐ προσέχειν	τὸν	νοῦν ~τούτοις, καὶ ταῦτα σοφὸς
[491]	~νῦν παρρησιαζόμενος λέγω, ὅτι δεῖ	τὸν	ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς μὲν ἐπιθυμίας
[466]	μὲν οὖν ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~μὰ	τὸν	οὐ σύ γε, ἐπεὶ τὸ
[457]	παρέδωκεν, ὁ ~δ' ἐναντίως χρῆται.	τὸν	οὖν οὐκ ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν
[470]	δή; λέγε. ~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον	τὸν	οὕτω πράττοντα ζημιοῦσθαί ἐστιν. ~(Σωκράτης)
[452]	ἀνθρώπους τὰ σώματα. μετὰ δὲ	τὸν	παιδοτρίβην εἴποι ἂν ὁ χρηματιστής,
[452]	ἕξεις τὸν ἰατρόν, δοῦλον δὲ	τὸν	παιδοτρίβην· ὁ δὲ χρηματιστὴς οὗτος
[499]	ὡς ἔοικεν ἀνάγκη μοι κατὰ	τὸν	παλαιὸν λόγον τὸ παρὸν εὖ
[456]	σῶμα καὶ πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα	τὸν	πατέρα τύπτῃ καὶ ~τὴν μητέρα
[470]	ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον	τὸν	Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας; ~(Σωκράτης)
[515]	ἤδη ὡμολογήκαμεν τοῦτο δεῖν πράττειν	τὸν	πολιτικὸν ἄνδρα; ~ὡμολογήκαμεν ἢ οὔ;
[516]	ἐψηφίσαντο, καὶ εἰ ~μὴ διὰ	τὸν	πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν; καίτοι οὗτοι,
[481]	ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ πρὸς	τὸν	Πυριλάμπους νεανίαν τὸν καλὸν τοῦτον
[524]	μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας (παρὰ	τὸν	Ῥαδάμανθυν, ~ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκείνους ἐπιστήσας
[461]	καὶ ~αὐτὸς ὅτι αὖ ὁμολογεῖται	τὸν	ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι
[461]	Γοργίας ᾐσχύνθη σοι μὴ προσομολογῆσαι	τὸν	ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ ~καὶ
[460]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀνάγκη	τὸν	ῥητορικὸν δίκαιον εἶναι, τὸν δὲ
[502]	πάσης τό τε μέλος καὶ	τὸν	ῥυθμὸν καὶ τὸ ~μέτρον, ἄλλο
[490]	(φρονιμώτατον εἰς ταῦτα ~καὶ βέλτιστον.	τὸν	σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα δεῖ ὑποδήματα
[472]	τυγχάνῃ δίκης ὁ ἀδικῶν, κατὰ	τὸν	σὸν λόγον εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος)
[490]	μὴ φρονούντων κρείττων ἐστὶν κατὰ	τὸν	σὸν ~λόγον, καὶ τοῦτον ἄρχειν
[488]	γὰρ κρείττους βελτίους πολὺ κατὰ	τὸν	σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[471]	~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν εὐδαίμων κατὰ	τὸν	σὸν λόγον. νῦν δὲ θαυμασίως
[471]	οὗτός ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος κατὰ	τὸν	σὸν λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ γε,
[507]	ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις,	τὸν	σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα
[479]	σὺ μὲν τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων	τὸν	τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν
[493]	οἱ ~ἀμύητοι, καὶ φοροῖεν εἰς	τὸν	τετρημένον πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ
[455]	γὰρ ὅτι ἐν ἑκάστῃ αἱρέσει	τὸν	~τεχνικώτατον δεῖ αἱρεῖσθαι. οὐδ' ὅταν
[527]	~ἀλλὰ ἐλθὼν παρὰ τὸν δικαστήν,	~(τὸν	τῆς Αἰγίνης ὑόν, ἐπειδάν σου
[483]	μὰ Δία κατὰ νόμον γε	τὸν	τῆς ~φύσεως, οὐ μέντοι ἴσως
[494]	ἑκατέρου ὄντος τοῦ βίου, λέγεις	τὸν	τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι ἢ
[494]	τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι ἢ	τὸν	τοῦ κοσμίου; πείθω τί σε
[500]	ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον	τὸν	τρόπον ὃν ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε,
[492]	ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο	τὸν	τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον τε
[471]	καὶ καταμεθύσας αὐτόν τε καὶ	τὸν	ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν αὑτοῦ,
[490]	ἀλλ' ἴσως ἱματίων, καὶ δεῖ	τὸν	ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ
[499]	καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι	τὸν	φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ
[490]	ὑποδήματα δῆλον ὅτι δεῖ πλεονεκτεῖν	τὸν	(φρονιμώτατον εἰς ταῦτα ~καὶ βέλτιστον.
[490]	ταῦτα ~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ	τὸν	φρονιμώτερον βελτίω λέγεις; φάθι ἢ
[499]	γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ αὖ	τὸν	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν
[487]	~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην	τὸν	Χολαργέα· καί ποτε ὑμῶν ἐγὼ
[486]	τινὰ τῶν λίθων ᾗ βασανίζουσιν	τὸν	χρυσόν, τὴν ἀρίστην, πρὸς ~ἥντινα
[500]	ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε, ἢ (ἐπὶ)	τόνδε	τὸν βίον τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ,
[489]	ὦ δαιμόνιε, καὶ αὐτὸς πάλαι	τοπάζω	τοιοῦτόν τί σε λέγειν τὸ
[496]	τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν	τόπον	καὶ χρόνον εἴτε ~ψυχῆς εἴτε
[448]	~ὅτι, ὦ Πῶλε, ἐρομένου (Χαιρεφῶν)	τος	τίνος (Γοργίας) ἐπιστήμων τέχνης, ~ἐγκωμιάζεις
[458]	οὖν καὶ αὐτῷ μὴ γένοιτο	τοσαύτη	~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων λόγων καὶ
[456]	πλήθει. ἡ μὲν οὖν δύναμις	τοσαύτη	ἐστὶν καὶ τοιαύτη τῆς τέχνης·
[527]	ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ' ἐν	τοσούτοις	λόγοις τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος
[487]	γὰρ οὔ; ~ὥ γε εἰς	τοσοῦτον	αἰσχύνης ἐληλύθατον, ὥστε διὰ τὸ
[514]	ἂν ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς	τοσοῦτον	ἀνοίας ἐλθεῖν ἀνθρώπους, ὥστε, πρὶν
[455]	δήπου ὄχλον γ' ἂν ~δύναιτο	τοσοῦτον	ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ διδάξαι οὕτω
[527]	ταῦτα περὶ (τῶν μεγίστων εἰς	τοσοῦτον	ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι
[458]	ἄλλον ἀπαλλάξαι. οὐδὲν γὰρ οἶμαι	~τοσοῦτον	κακὸν εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα
[451]	καὶ ~τὸ περιττόν διαφέρει δὲ	τοσοῦτον,	ὅτι καὶ πρὸς αὑτὰ καὶ
[508]	ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον	τοσούτῳ	κάκιον· ~καὶ τὸν μέλλοντα ὀρθῶς
[516]	καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι,	τότ'	ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι ταῦτ' οὔτ'
[500]	μοι, εἰ ἄρα σοι ἔδοξα	τότε	~ἀληθῆ λέγειν. ἔλεγον δέ που
[527]	ὁποῖον ἄν τι ἡμῖν δοκῇ,	τότε	βουλευσόμεθα, ~βελτίους ὄντες βουλεύεσθαι ἢ
[499]	~τὰ αὐτὰ φάσκων οὕτως ἔχειν,	τοτὲ	δὲ ἑτέρως, ἐξαπατῶν με. καίτοι
[488]	ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι δοκεῖς καὶ	τότε	~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ μεγάλαι πόλεις
[527]	ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες,	τότε	ἤδη, ἐὰν δοκῇ χρῆναι, ~ἐπιθησόμεθα
[488]	~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον καὶ	τότε	καὶ νῦν λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[496]	ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα	τότε	καὶ τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν
[518]	ὅτι ἔστιν καὶ ~περὶ ψυχήν,	τοτὲ	μέν μοι δοκεῖς μανθάνειν ὅτι
[499]	καί μοι (ὥσπερ παιδὶ χρῇ,	τοτὲ	μὲν ~τὰ αὐτὰ φάσκων οὕτως
[491]	λέγεις περὶ τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ	τοτὲ	μὲν τοὺς (βελτίους τε καὶ
[482]	ὥς γέ μοι δοκεῖν ὀρθῶς,	τότε·	νῦν δὲ πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν
[455]	δημιουργικοῦ ἔθνους, ἄλλο ~τι ἢ	τότε	ὁ ῥητορικὸς οὐ συμβουλεύσει; δῆλον
[488]	καὶ κρείττω; (οὐδὲ γάρ τοι	τότε	οἷός ~τ' ἦ μαθεῖν σου
[519]	καταβολὴ αὕτη τῆς ἀσθενείας, τοὺς	τότε	παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ
[518]	ἀλλ' οἳ ἂν αὐτοῖς τύχωσι	~τότε	παρόντες καὶ συμβουλεύοντές τι, ὅταν
[518]	ὅταν δὴ αὐτοῖς ἥκῃ ἡ	τότε	πλησμονὴ ~νόσον φέρουσα συχνῷ ὕστερον
[455]	συμβουλὴ ᾖ, ~ἀλλ' οἱ στρατηγικοὶ	τότε	συμβουλεύσουσιν, οἱ ῥητορικοὶ δὲ οὔ·
[460]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν σου	τότε	ταῦτα λέγοντος ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ'
[513]	διαμαχόμενον. οὐ ταῦτα ἦν ἃ	τότε	~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[468]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκ' ἄρα	τοῦ	ἀγαθοῦ ἅπαντα ταῦτα ποιοῦσιν οἱ
[500]	τοῦ ἡδέος θήραν, τὴν ~δὲ	τοῦ	ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ μοι τοῦτο
[500]	ἡδύ, ἕτερον δὲ τὸ ἡδὺ	τοῦ	ἀγαθοῦ, ἑκατέρου δὲ αὐτοῖν ~μελέτην
[467]	λέγεις, ἃ ἐνίοτε μὲν μετέχει	τοῦ	ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε δὲ τοῦ κακοῦ,
[495]	καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ	τοῦ	ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης δέ
[468]	ὅταν ἑστῶμεν, τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα,	τοῦ	ἀγαθοῦ· ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ναί.
[506]	τοῦ ἡδέος; ~τὸ ἡδὺ ἕνεκα	τοῦ	ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ δέ ἐστιν τοῦτο
[497]	ὥστε ἕτερον ~γίγνεται τὸ ἡδὺ	τοῦ	ἀγαθοῦ. ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα
[506]	~πότερον δὲ τὸ ἡδὺ ἕνεκα	τοῦ	ἀγαθοῦ πρακτέον, ἢ τὸ ἀγαθὸν
[456]	πολλάκις γὰρ ἤδη ~ἔγωγε μετὰ	τοῦ	ἀδελφοῦ καὶ μετὰ τῶν ἄλλων
[526]	ἐπαίνου ~ἄξιον ἐν μεγάλῃ ἐξουσίᾳ	τοῦ	ἀδικεῖν γενόμενον δικαίως διαβιῶναι. ὀλίγοι
[475]	δή, πῶς ἐλέγετο νυνδὴ περὶ	τοῦ	ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες
[509]	δύναμιν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ	τοῦ	ἀδικεῖν; πότερον ἐὰν μὴ βούληται
[509]	ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν ὄντοιν,	τοῦ	ἀδικεῖν τε καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον
[482]	συνεχώρησεν τὸ ~ἀδικεῖν αἴσχιον εἶναι	τοῦ	ἀδικεῖσθαι· ἐκ (ταύτης γὰρ αὖ
[489]	ἔχειν ~καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν	(τοῦ	ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα ἢ οὔ;
[475]	~οὐκοῦν εἴπερ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν ἐστιν καὶ
[475]	ἆρα λύπῃ ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	~ἀδικεῖσθαι, καὶ ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ
[473]	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι κάκιον εἶναι. ~(Πῶλος) πάνυ
[474]	τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι καὶ τὸ
[489]	εἶναι, καὶ αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει ~μοι ἀποκρίνασθαι
[508]	ἦν, τὸ εἶναι τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον·
[489]	μόνον ἐστὶν αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	(ἀδικεῖσθαι, οὐδὲ δίκαιον ~τὸ ἴσον
[475]	τὸ ἀδικεῖν κάκιον ἂν εἴη	τοῦ	ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) δῆλον δὴ ὅτι.
[475]	χρόνῳ αἴσχιον εἶναι τὸ ἀδικεῖν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) νῦν
[479]	ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα	τοῦ	ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι καὶ τὸν
[483]	πλέον ἔχειν καὶ τὸν ~δυνατώτερον	τοῦ	ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ ταῦτα πολλαχοῦ
[494]	λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν κόσμιον βίον	τοῦ	ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι, ἢ οὐ
[494]	ὄντος τοῦ βίου, λέγεις τὸν	τοῦ	~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι ἢ τὸν
[493]	ἑκατέρου, τοῦ τε σώφρονος καὶ	τοῦ	ἀκολάστου, οἷον ~εἰ δυοῖν ἀνδροῖν
[472]	με ἐκ ~τῆς οὐσίας καὶ	τοῦ	ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ ἂν μὴ
[452]	αὐτοῖς τοῖς ἀνθρώποις, ἅμα δὲ	τοῦ	ἄλλων ἄρχειν ἐν τῇ αὑτοῦ
[501]	τὴν ἡδονὴν ~θεραπεύῃ, ἀσκέπτως ἔχων	τοῦ	ἀμείνονός τε καὶ τοῦ χείρονος·
[506]	ἔτι διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ τὴν	τοῦ	Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν ἀντὶ τῆς
[457]	τὰς συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν περί	του	ἀμφισβητήσωσιν καὶ μὴ φῇ ὁ
[465]	χάρισι ταῖς πρὸς αὑτό, τὸ	~τοῦ	Ἀναξαγόρου ἂν πολὺ ἦν, ὦ
[500]	ὃν σὺ παρακαλεῖς ἐμέ, τὰ	τοῦ	ἀνδρὸς δὴ ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά
[447]	τίς ἡ δύναμις τῆς τέχνης	τοῦ	ἀνδρός, καὶ τί ~ἐστιν ὃ
[493]	τε ὦ, πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ	τοῦ	ἀπλήστως καὶ ἀκολάστως ἔχοντος βίου
[515]	πολιτεύεσθαι ἐν ἡμῖν. ἢ ἄλλου	του	ἄρα ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ
[453]	διδάσκει ~ἡμᾶς ὅσα ἐστὶν τὰ	τοῦ	ἀριθμοῦ, καὶ ὁ ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος;
[460]	περὶ λόγους εἴη ~οὐ τοὺς	τοῦ	ἀρτίου καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς
[493]	ἄλλην σοι εἰκόνα λέγω ἐκ	τοῦ	αὐτοῦ γυμνασίου τῇ νῦν. σκόπει
[468]	τὸ ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν,	τοῦ	αὐτοῦ ἕνεκα, τοῦ ἀγαθοῦ· ἢ
[517]	ὄντα ἢ ~ἔμπορον ἢ δημιουργόν	του	αὐτῶν (τούτων, σιτοποιὸν ἢ ὀψοποιὸν
[502]	ὡρμημένοι, καὶ ἕνεκα τοῦ ἰδίου	τοῦ	~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες τοῦ κοινοῦ, ὥσπερ
[488]	ἢ ὁ αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν	τοῦ	βελτίονος ~καὶ τοῦ κρείττονος; τοῦτό
[484]	καὶ τἆλλα κτήματα εἶναι πάντα	τοῦ	βελτίονός τε καὶ κρείττονος ~τὰ
[501]	μὲν τεχνικαί, ~προμήθειάν τινα ἔχουσαι	τοῦ	βελτίστου περὶ τὴν ψυχήν, αἱ
[465]	ὅτι τοῦ ἡδέος στοχάζεται ἄνευ	τοῦ	βελτίστου· τέχνην δὲ αὐτὴν οὔ
[493]	γὰρ εἰ ~τοιόνδε λέγεις περὶ	τοῦ	βίου ἑκατέρου, τοῦ τε σώφρονος
[527]	~ὅτι οὗτος ὁ τρόπος ἄριστος	τοῦ	βίου, καὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ
[494]	λύπας· ἆρα τοιούτου ἑκατέρου ὄντος	τοῦ	βίου, λέγεις τὸν τοῦ ~ἀκολάστου
[516]	ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ ~τελευτῇ	τοῦ	βίου τοῦ Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ
[484]	ὅτι οὔτε πριάμενος οὔτε ~δόντος	τοῦ	Γηρυόνου ἠλάσατο τὰς βοῦς, (ὡς
[471]	εὖ πρὸς τὴν ~ῥητορικὴν πεπαιδεῦσθαι,	τοῦ	δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι· καὶ νῦν
[520]	τι οἴει εἶναι, τὴν ῥητορικήν,	τοῦ	~δὲ καταφρονεῖς. τῇ δὲ ἀληθείᾳ
[484]	τῇ ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ περαιτέρω	τοῦ	δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων.
[487]	δὲ παρρησίας καὶ αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον	τοῦ	δέοντος· πῶς γὰρ οὔ; ~ὥ
[487]	(παρεκελεύεσθε ἀλλήλοις ὅπως μὴ πέρα	τοῦ	δέοντος ~σοφώτεροι γενόμενοι λήσετε διαφθαρέντες.
[511]	καὶ ~λελωβημένῳ διὰ τὴν μίμησιν	τοῦ	δεσπότου καὶ δύναμιν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκ
[509]	καὶ οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ (τὴν	τοῦ	δευτέρου κακοῦ καὶ τρίτην τὴν
[457]	τοιούτων ἀνθρώπων ἠξίωσαν (ἀκροαταὶ ~γενέσθαι.	τοῦ	δὴ ἕνεκα λέγω ταῦτα; ὅτι
[455]	ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν περὶ	τοῦ	διὰ μέσου τείχους. ~(Γοργίας) ~καὶ
[465]	ἀλλότριον κάλλος ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου	τοῦ	~διὰ τῆς γυμναστικῆς ἀμελεῖν. ἵν'
[521]	τῆς πόλεως, διόρισόν μοι· τὴν	τοῦ	~διαμάχεσθαι Ἀθηναίοις ὅπως ὡς βέλτιστοι
[519]	γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν ὑπὸ	τοῦ	διδασκάλου, σχόντας δὲ δικαιοσύνην, ἀδικεῖν
[474]	καὶ τὸ μὴ διδόναι δίκην	τοῦ	διδόναι. ~(Πῶλος) ~ἐγὼ δέ γε
[479]	καὶ τὸν μὴ διδόντα ~δίκην	τοῦ	διδόντος; οὐ ταῦτ' ἦν τὰ
[460]	ἀρτίου καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς	τοῦ	δικαίου καὶ ἀδίκου· ἦ γάρ;
[483]	οἶμαι οὗτοι κατὰ ~φύσιν τὴν	τοῦ	δικαίου ταῦτα πράττουσιν, καὶ ναὶ
[484]	τὰς βοῦς, (ὡς τούτου ὄντος	τοῦ	δικαίου ~φύσει, καὶ βοῦς καὶ
[526]	κἀγαθοὶ ταύτην τὴν ἀρετὴν τὴν	τοῦ	δικαίως (διαχειρίζειν ἃ ἄν τις
[523]	ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ	τοῦ	Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες
[509]	μέγεθος πέφυκεν, οὕτω καὶ κάλλος	τοῦ	δυνατὸν εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν
[505]	τοῦ Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ πρὸ	τοῦ	δύο ἄνδρες ἔλεγον, εἷς ὢν
[493]	ὄντι ἴσως τέθναμεν· ἤδη γάρ	του	ἔγωγε καὶ ~ἤκουσα τῶν σοφῶν
[508]	τῷ βουλομένῳ ὥσπερ οἱ ἄτιμοι	τοῦ	ἐθέλοντος, (ἄντε τύπτειν βούληται, ~τὸ
[454]	ἐξ ἧς πιστεύειν γίγνεται ἄνευ	τοῦ	εἰδέναι ἢ ἐξ ἧς ~τὸ
[454]	τὸ μὲν πίστιν παρεχόμενον ἄνευ	τοῦ	εἰδέναι, ~τὸ δ' ἐπιστήμην; ~(Γοργίας)
[459]	~(Σωκράτης) ~ὁ οὐκ εἰδὼς ἄρα	τοῦ	εἰδότος ἐν οὐκ εἰδόσι πιθανώτερος
[459]	εἰδὼς ἐν οὐκ εἰδόσιν (μᾶλλον	τοῦ	εἰδότος; ἢ ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ
[459]	εἴπερ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται,	τοῦ	εἰδότος πιθανώτερος γίγνεται; ~(Γοργίας) πάνυ
[462]	εἴ τι κήδῃ τοῦ λόγου	τοῦ	εἰρημένου καὶ ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν βούλει,
[501]	καὶ ~ἐμπειρίᾳ μνήμην μόνον σῳζομένη	(τοῦ	εἰωθότος γίγνεσθαι, ᾧ δὴ καὶ
[474]	τῷ μέρει παράδος, ~καὶ πείρασαι	τοῦ	ἐλέγχου οἷον ἐγὼ οἶμαι δεῖν
[514]	ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν, καὶ παρὰ	τοῦ	ἐμάθομεν; ἔδει ἂν ἢ οὔ;
[519]	ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ, καὶ	τοῦ	ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ
[453]	καὶ περὶ τίνων αὐτὴν ~εἶναι.	τοῦ	ἕνεκα δὴ αὐτὸς ὑποπτεύων σὲ
[488]	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ	τοῦ	ἑνὸς κρείττους εἰσὶν κατὰ φύσιν;
[489]	γε ~τοὺς δύο βελτίους ἡγῇ	τοῦ	ἑνός, οὐδὲ τοὺς σοὺς δούλους
[454]	δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ λέγω,	τοῦ	ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν λόγον
[505]	σαυτῷ; ~(Σωκράτης) ~ἵνα μοι τὸ	τοῦ	Ἐπιχάρμου γένηται, ἃ πρὸ τοῦ
[484]	καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ τὸ	τοῦ	Εὐριπίδου· ~αντιοπε τέ ἐστιν ἕκαστος
[480]	μόνον μὴ αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ	τοῦ	ἐχθροῦ τοῦτο μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον
[506]	Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν ἀντὶ τῆς	τοῦ	Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ σύ, ὦ
[454]	καὶ ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ περὶ	τοῦ	ζωγράφου μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν
[474]	ἐκτὸς τούτων ~ἐστίν, τὰ καλά,	τοῦ	ἢ ὠφέλιμα εἶναι ἢ ἡδέα
[500]	παρασκευὴν τῆς κτήσεως, τὴν μὲν	τοῦ	ἡδέος θήραν, τὴν ~δὲ τοῦ
[465]	γὰρ ~πρὸς σὲ λέγω ὅτι	τοῦ	ἡδέος στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου·
[506]	πρακτέον, ἢ τὸ ἀγαθὸν ἕνεκα	τοῦ	ἡδέος; ~τὸ ἡδὺ ἕνεκα τοῦ
[524]	ταῦτα ἔχον· ἢ ~κατεαγότα εἴ	του	ἦν μέλη ἢ διεστραμμένα ζῶντος,
[475]	κάκιον καὶ τὸ αἴσχιον ἀντὶ	τοῦ	ἧττον; μὴ ὄκνει ~ἀποκρίνασθαι, ὦ
[483]	τὸ δίκαιον κέκριται, τὸν κρείττω	τοῦ	ἥττονος ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν.
[456]	παρασχεῖν τῷ ~ἰατρῷ, οὐ δυναμένου	τοῦ	ἰατροῦ πεῖσαι, ἐγὼ ἔπεισα, οὐκ
[459]	δήπου ἔν γε τοῖς εἰδόσι	~τοῦ	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται. ~(Γοργίας) ἀληθῆ
[459]	ὅτι καὶ περὶ τοῦ ὑγιεινοῦ	τοῦ	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται ὁ ~ῥήτωρ.
[459]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ	τοῦ	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται, τοῦ εἰδότος
[459]	πιθανώτερος ἔσται, ὅταν ὁ ῥήτωρ	τοῦ	~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ. τοῦτο συμβαίνει
[502]	τοῖς πολίταις ὡρμημένοι, καὶ ἕνεκα	τοῦ	ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες τοῦ
[488]	κρείττους καλεῖς καὶ ~δεῖ ἀκροᾶσθαι	τοῦ	ἰσχυροτέρου τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι
[488]	καὶ τί (ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι	τοῦ,	καὶ ~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ὄντα.
[468]	μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε δὲ	τοῦ	κακοῦ, ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου, οἷον
[478]	ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος καὶ ἀπαλλαττόμενος	τοῦ	κακοῦ, ἢ ὁ μὴ ἰατρευόμενος,
[479]	δέ γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ	τοῦ	κακοῦ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον
[479]	μὴν ἀπαλλαγή γε ἐφάνη τούτου	τοῦ	κακοῦ τὸ δίκην διδόναι; ~(Πῶλος)
[492]	ἂν ἄθλιοι γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ	τοῦ	καλοῦ τοῦ τῆς δικαιοσύνης καὶ
[457]	πρὸς τὸ πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν	τοῦ	~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς σέ.
[481]	ἑκάτερος, ἐγὼ ~μὲν Ἀλκιβιάδου τε	τοῦ	Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας, σὺ δὲ
[494]	ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα	τοῦ	κνῆσθαι, κνώμενον διατελοῦντα τὸν βίον
[502]	τοῦ ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες	τοῦ	κοινοῦ, ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι τοῖς
[507]	~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν μηδὲν δεῖσθαι	τοῦ	κολάζεσθαι, ἐὰν δὲ δεηθῇ ἢ
[476]	πῶς γὰρ οὔ; ὑπό γε	τοῦ	κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ δὲ ὀρθῶς
[494]	~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι ἢ τὸν	τοῦ	κοσμίου; πείθω τί σε ταῦτα
[504]	ἐκ τῆς τάξεώς τε καὶ	τοῦ	κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν καὶ
[504]	ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς τάξεως καὶ	τοῦ	κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν
[488]	(ὅρος ἐστὶν τοῦ βελτίονος ~καὶ	τοῦ	κρείττονος; τοῦτό μοι αὐτὸ σαφῶς
[461]	τῆς Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία	τοῦ	λέγειν, ἔπειτα σὺ ἐνταῦθα τούτου
[460]	~τὸν δὲ ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ	τοῦ	λόγου δίκαιον εἶναι. ~(Γοργίας) ναί.
[479]	ἆρ' αἰσθάνῃ τὰ συμβαίνοντα ἐκ	τοῦ	λόγου; ἢ βούλει ~συλλογισώμεθα αὐτά;
[453]	λέγω; οὐ σοῦ ~ἕνεκα ἀλλὰ	τοῦ	λόγου, ἵνα οὕτω προί̈ ῃ
[516]	πολιτικὰ Περικλῆς ἦν ἐκ τούτου	τοῦ	λόγου. ~(Καλλίκλης) οὐ σύ γε
[463]	οἶδα ~καὶ γὰρ ἄρτι ἐκ	τοῦ	λόγου οὐδὲν ἡμῖν καταφανὲς ἐγένετο
[519]	παθόντες ὑπ' αὐτῶν. καὶ τούτου	τοῦ	λόγου τί ἂν ἀλογώτερον εἴη
[462]	σου; ~ἀλλ' εἴ τι κήδῃ	τοῦ	λόγου τοῦ εἰρημένου καὶ ἐπανορθώσασθαι
[524]	εἰδὼς ὅτου ~ἐστίν, ἀλλὰ πολλάκις	τοῦ	μεγάλου βασιλέως ἐπιλαβόμενος ἢ ἄλλου
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρα οὖν	τοῦ	μεγίστου ἀπαλλάττεται (κακοῦ; ὧδε δὲ
[458]	ἀγαθόν ἐστιν ~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι κακοῦ	τοῦ	μεγίστου ἢ ἄλλον ἀπαλλάξαι. οὐδὲν
[480]	καταδήλων τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται	τοῦ	μεγίστου κακοῦ, ἀδικίας. φῶμεν οὕτως
[479]	δίκην μὴ διδόναι ~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι	τοῦ	μεγίστου κακοῦ, καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι
[464]	(εἶναι τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ	τοῦ	μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει, τῷ
[458]	τι καὶ ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν)	~τοῦ	μὲν θορύβου, ὦ Γοργία τε
[509]	ταύτας ἔχειν, τήν τε ἀπὸ	~τοῦ	μὴ ἀδικεῖν καὶ τὴν ἀπὸ
[509]	ἀδικήσεται, ἢ ἐὰν δύναμιν ~παρασκευάσηται	τοῦ	μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης)
[509]	μὴ ἀδικεῖν καὶ τὴν ἀπὸ	τοῦ	μὴ ἀδικεῖσθαι; πότερα δύναμιν ἢ
[509]	~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν καὶ αἰσχύνη	τοῦ	μή. ἆρα ἄλλως ἢ οὕτως
[510]	ποτ' ἐστὶν τέχνη τῆς παρασκευῆς	τοῦ	μηδὲν ἀδικεῖσθαι ἢ ὡς ὀλίγιστα;
[512]	σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι δικαίῳ λόγῳ	τοῦ	μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ (τῶν ἄλλων
[511]	ὦ βέλτιστε; ἦ καὶ ἡ	τοῦ	νεῖν ἐπιστήμη σεμνή τίς σοι
[483]	δὲ τὰ τῆς φύσεως, τὰ	τοῦ	νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα ἐν τούτοις,
[510]	τύραννος καὶ τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος	(τοῦ	νοῦ οὐκ ἄν ποτε δύναιτο
[465]	ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον κάλλος ἐφελκομένους	τοῦ	οἰκείου τοῦ ~διὰ τῆς γυμναστικῆς
[467]	ἐάν τίς τι πράττῃ ἕνεκά	του,	οὐ τοῦτο ~βούλεται ὃ πράττει,
[485]	καὶ ἐλευθέριον καὶ πρέπον τῇ	τοῦ	παιδίου ἡλικίᾳ, ~ὅταν δὲ σαφῶς
[523]	καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ	τοῦ	~πατρὸς παρέλαβον. ἦν οὖν νόμος
[477]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν	τοῦ	πένεσθαι καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον
[471]	γυναικὸς ἣ ἦν δούλη Ἀλκέτου	τοῦ	Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ κατὰ μὲν
[471]	~(ὕστερον τὸν ἀδελφόν, τὸν γνήσιον	τοῦ	Περδίκκου ὑόν, παῖδα ὡς ἑπτέτη,
[516]	αὐτοῦ, ἐπὶ ~τελευτῇ τοῦ βίου	τοῦ	Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου
[497]	πέπαυται καὶ ἅμα ἡδόμενος διὰ	τοῦ	πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα ὅτι
[468]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὡμολογήσαμεν, ἃ ἕνεκά	του	ποιοῦμεν, μὴ ἐκεῖνα βούλεσθαι, (ἀλλ'
[476]	εἶναι καὶ πάσχον ὑπὸ τούτου	τοῦ	~ποιοῦντος; ~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[511]	δὲ ἐξ Αἰγύπτου ἢ ἐκ	~τοῦ	Πόντου, (ἐὰν πάμπολυ, ταύτης τῆς
[481]	τοῦ τε Ἀθηναίων ~δήμου καὶ	τοῦ	Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι οὖν σου ἑκάστοτε,
[451]	δέ, ὥς φησιν ὁ ποιητὴς	τοῦ	σκολιοῦ, τὸ ~πλουτεῖν ἀδόλως. ~(Γοργίας)
[508]	~τὸ νεανικὸν δὴ τοῦτο τὸ	τοῦ	σοῦ λόγου, ἐπὶ κόρρης, ἐάντε
[512]	καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν ὅσαι	τοῦ	σῴζειν ~ἕνεκα πεποίηνται. ἀλλ' ὦ
[524]	πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς ψυχῆς καὶ	τοῦ	σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν δὲ
[496]	~(Σωκράτης) οἷον περὶ ὅτου βούλει	τοῦ	σώματος ἀπολαβὼν (σκόπει. νοσεῖ ~που
[499]	ἰσχὺν ἢ ~ἄλλην τινὰ ἀρετὴν	τοῦ	σώματος, αὗται μὲν ἀγαθαί, αἱ
[504]	γίγνεται καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ	τοῦ	~σώματος. ἔστιν ταῦτα ἢ οὐκ
[464]	σοι, μιᾶς δὲ οὔσης τῆς	τοῦ	σώματος ~θεραπείας δύο μόρια λέγω,
[524]	ἐν τῇ ~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ	τοῦ	σώματος, τά τε τῆς φύσεως
[504]	ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ταῖς μὲν	τοῦ	σώματος τάξεσιν ~ὄνομα εἶναι ὑγιεινόν,
[512]	δέ τις ἄρα ἐν τῷ	τοῦ	σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ, πολλὰ
[520]	μισθὸν ὅτι μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς	~τοῦ	τάχους λαμβάνοι (τὸ ἀργύριον· οὐ
[481]	καὶ φιλοσοφίας, σὺ δὲ δυοῖν,	τοῦ	τε Ἀθηναίων ~δήμου καὶ τοῦ
[493]	λέγεις περὶ τοῦ βίου ἑκατέρου,	τοῦ	τε σώφρονος καὶ τοῦ ἀκολάστου,
[492]	γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ τοῦ καλοῦ	τοῦ	τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς σωφροσύνης,
[509]	δευτέρου κακοῦ καὶ τρίτην τὴν	τοῦ	τρίτου καὶ τἆλλα ~οὕτως· ὡς
[518]	συχνῷ ὕστερον χρόνῳ, ἅτε ἄνευ	τοῦ	ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους ~αἰτιάσονται καὶ
[459]	τοι νυνδὴ ὅτι καὶ περὶ	τοῦ	ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται
[488]	καὶ πλέον ἔχειν τὸν ἀμείνω	τοῦ	φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο λέγεις
[483]	ὅτι δίκαιόν ἐστιν τὸν ἀμείνω	τοῦ	χείρονος πλέον ἔχειν καὶ τὸν
[501]	ἔχων τοῦ ἀμείνονός τε καὶ	τοῦ	χείρονος· σὺ δὲ δὴ πότερον
[467]	ἢ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα πράττουσιν	τοῦθ'	ὃ πράττουσιν; οἷον οἱ τὰ
[513]	μέγα δύνασθαι ἐν τῇ πόλει·	τοῦθ'	ὅρα εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ καὶ
[480]	τοῦτό γε οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης)	~τοὐναντίον	δέ γε αὖ μεταβαλόντα, εἰ
[493]	πίθος, ~διὰ τὴν ἀπληστίαν ἀπεικάσας.	τοὐναντίον	δὴ οὗτος σοί, ὦ Καλλίκλεις,
[515]	Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι, ἢ πᾶν	τοὐναντίον	διαφθαρῆναι ὑπ' ἐκείνου. ταυτὶ γὰρ
[495]	πράττοντας τοῖς κακῶς πράττουσιν οὐ	τοὐναντίον	ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[504]	αὐτὸ ἔσθ' ὅτι ~πλέον ἢ	τοὐναντίον	κατά γε τὸν δίκαιον λόγον
[480]	μὴ ~εἴ τις (ὑπολάβοι ἐπὶ	τοὐναντίον	κατηγορεῖν δεῖν μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ,
[479]	(δίκην οὐδεμίαν διδόντα, ἐγὼ δὲ	~τοὐναντίον	οἰόμενος, εἴτε Ἀρχέλαος εἴτ' ἄλλος
[491]	μέμφῃ μοι· ἐγὼ δὲ σοῦ	τοὐναντίον,	ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ λέγεις περὶ
[510]	δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε, πᾶν	τοὐναντίον	οὑτωσὶ ἡ ~παρασκευὴ ἔσται αὐτῷ
[507]	ἡ σώφρων ἀγαθή ἐστιν, ἡ	τοὐναντίον	τῇ σώφρονι πεπονθυῖα κακή ~ἐστιν·
[498]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ' ὅτι	τοὺς	ἀγαθοὺς ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ εἶναι
[497]	οὐδὲ ταύτῃ (ὁμολογεῖσθαι· ἄθρει δέ̓	τοὺς	ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς
[473]	ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	τοὺς	ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι ἐγώ,
[456]	~τούτοις πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ	τοὺς	ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας· ~(οἱ
[473]	σὺ δέ γε εὐδαίμονας αὖ	τοὺς	ἀδικοῦντας, ἐὰν μὴ διδῶσι δίκην.
[478]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ δὲ	τοὺς	ἀδικοῦντας καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος)
[509]	μηδένα ~βουλόμενον ἀδικεῖν, ἀλλ' ἄκοντας	τοὺς	ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω
[469]	~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ χρὴ οὔτε	τοὺς	ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε τοὺς ἀθλίους,
[469]	οὔτε τοὺς ἀζηλώτους ζηλοῦν οὔτε	τοὺς	ἀθλίους, ἀλλ' ἐλεεῖν. ~(Πῶλος) ~τί
[519]	καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν,	τοὺς	~αἰτίους τῶν κακῶν· σοῦ δὲ
[478]	ποῖ δὲ τοὺς ἀδικοῦντας καὶ	τοὺς	ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς δικαστὰς
[474]	καὶ ἐμὲ καὶ σὲ καὶ	τοὺς	ἄλλους ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ
[457]	~δύναιτο ἂν τοῦτο ποιῆσαι οὔτε	τοὺς	ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ δικαίως καὶ
[526]	πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ εἰς	τοὺς	ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου·
[476]	καὶ ἐγὼ σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων	τοὺς	ἄλλους ἐῶ χαίρειν. καὶ τοῦτο
[527]	περὶ ἑαυτὸν καὶ τὴν περὶ	τοὺς	~ἄλλους, καὶ περὶ ὀλίγους καὶ
[480]	γένηται, ἀναγκάζειν τε αὑτὸν καὶ	τοὺς	ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν
[526]	ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ καὶ	τοὺς	ἄλλους πάντας ἀνθρώπους, καθ' ὅσον
[503]	ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς,	τοὺς	ἄλλους πάντας ~δημιουργούς, ὅντινα βούλει
[527]	τεθνάναι. τούτῳ οὖν ἑπώμεθα, καὶ	τοὺς	ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ, ᾧ
[502]	τὸν Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ (καὶ	τοὺς	ἄλλους τοὺς ἐν ~ταῖς πόλεσιν
[486]	ἐγὼ σὲ οἶμαι ἔχειν καὶ	τοὺς	~ἄλλους τοὺς πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας
[479]	σὺ φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ	τοὺς	ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας καὶ
[489]	λέγεις τοὺς βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης)	τοὺς	ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς ἄρα
[485]	ἐν αἷς ἔφη ὁ ποιητὴς	τοὺς	ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ
[517]	μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ προείλου τούτους	τοὺς	ἄνδρας· οὗτοι δὲ ~ἀνεφάνησαν ἐξ
[498]	~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς καὶ	τοὺς	ἀνδρείους, ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι
[497]	οὐ γὰρ ἄρτι γε, ἀλλὰ	τοὺς	~ἀνδρείους καὶ φρονίμους ἔλεγες· ἢ
[511]	γε καὶ αὕτη ἐκ θανάτου	τοὺς	ἀνθρώπους, ὅταν εἴς τι τοιοῦτον
[452]	καλούς τε καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν	~τοὺς	ἀνθρώπους τὰ σώματα. μετὰ δὲ
[491]	πλέον ἔχειν τούτους τῶν ἄλλων,	τοὺς	ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί
[488]	καὶ ~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου	τοὺς	ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι δοκεῖς καὶ
[473]	λώβας αὐτός τε λωβηθεὶς καὶ	τοὺς	αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε καὶ
[496]	δήπου καὶ ὑγιαίνει γε ἅμα	τοὺς	αὐτούς; ~(Καλλίκλης) οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης)
[502]	πολῖται ὡς βέλτιστοι ἔσονται διὰ	τοὺς	αὑτῶν λόγους, ἢ ~καὶ οὗτοι
[498]	καὶ λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους καὶ	τοὺς	~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς καὶ
[489]	~ἀλλ' ἴθι εἰπέ, τίνας λέγεις	τοὺς	βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς ἀμείνους
[489]	ἀρχῆς εἰπὲ τί ποτε λέγεις	τοὺς	βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους;
[489]	δηλοῖς δὲ οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς,	τοὺς	βελτίους ~καὶ κρείττους πότερον τοὺς
[491]	εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ λέγεις	τοὺς	βελτίους τε καὶ ~κρείττους καὶ
[491]	τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ μὲν	τοὺς	(βελτίους τε καὶ ~κρείττους τοὺς
[492]	τοῖς πρόσθεν ἐγὼ ἔλεγον, ~δουλούμενοι	τοὺς	βελτίους τὴν φύσιν ἀνθρώπους, καὶ
[483]	τοῦτον ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες	τοὺς	~βελτίστους καὶ ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν,
[450]	λόγους ἐστίν. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	τούς	γε περὶ τὰ νοσήματα; ~(Γοργίας)
[472]	σοι ~μαρτυρῶ εἷς ὢν μόνος,	τοὺς	δ' ἄλλους πάντας τούτους χαίρειν
[490]	~λόγον, καὶ τοῦτον ἄρχειν δεῖ,	τοὺς	δ' ἄρχεσθαι, καὶ πλέον ἔχειν
[493]	τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον,	τοὺς	δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ'
[473]	δέ γε αὐτοὺς ἀθλιωτάτους φημί,	τοὺς	δὲ διδόντας δίκην ἧττον. βούλει
[524]	~ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ,	τοὺς	δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός·
[474]	ἄν μοι ὁ λόγος ᾖ,	τοὺς	δὲ ~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ
[518]	ποιήσουσιν, ἂν οἷοί τ' ὦσι,	τοὺς	δὲ ~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους
[498]	φρονίμους καὶ τοὺς ~ἄφρονας καὶ	τοὺς	δειλοὺς καὶ τοὺς ἀνδρείους, ἢ
[498]	ἀνδρείους, ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι	τοὺς	δειλούς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι
[478]	καὶ τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ	τοὺς	δικαστὰς λέγεις; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην
[489]	οὐ γὰρ δήπου σύ γε	~τοὺς	δύο βελτίους ἡγῇ τοῦ ἑνός,
[481]	καὶ εἰς ~ἑαυτὸν καὶ εἰς	τοὺς	ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ ἀθέως, ἐάντε
[525]	γὰρ καὶ ~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν	(τοὺς	ἐν Ἅιδου τὸν ἀεὶ χρόνον
[502]	δῆμον ῥητορικὴ (καὶ τοὺς ἄλλους	τοὺς	ἐν ~ταῖς πόλεσιν δήμους τοὺς
[456]	ἕνεκα δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ	τοὺς	ἐν τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι
[483]	τούς τε νόμους τίθενται καὶ	τοὺς	ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς ~(ψόγους
[483]	καὶ τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες	τοὺς	ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς
[518]	(δ' αὖ δι' ἀπειρίαν οὐ	τοὺς	ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν νόσων ~αἰτίους
[471]	καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι	τοὺς	ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν
[495]	θεάσηται ὀρθῶς. ~εἰπὲ γάρ μοι,	τοὺς	εὖ πράττοντας τοῖς κακῶς πράττουσιν
[503]	ἐργάζεται. οἷον εἰ βούλει ἰδεῖν	~τοὺς	ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς,
[491]	ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς εἶ·	τοὺς	ἠλιθίους λέγεις τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης)
[502]	τὸ ἥδιστον; ἠνία γὰρ ᾄδων	τοὺς	θεατάς. ἀλλὰ δὴ σκόπει· ~οὐχὶ
[481]	τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ	τοὺς	θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ. εἰπέ μοι,
[491]	περὶ τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ	τοὺς	θεούς, ἀτεχνῶς γε ἀεὶ σκυτέας
[458]	~γενέσθαι ἄλλο πράττειν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ	τοὺς	θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ μὲν
[474]	ἐν τῷ θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ	~τοὺς	θεωροῦντας; ἔχεις τι ἐκτὸς τούτων
[457]	μᾶλλον τούτου ἕνεκα δεῖ οὔτε	τοὺς	ἰατροὺς τὴν δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι
[478]	κάμνοντας τὰ σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ	τοὺς	ἰατρούς, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ποῖ
[516]	τῶν ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν	τοὺς	ἵππους καὶ αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται
[489]	λέγεις τοὺς βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ	τοὺς	ἰσχυροτέρους; καὶ ὦ θαυμάσιε πρᾳότερόν
[488]	σου τί ποτε λέγοις. πότερον	τοὺς	ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς καὶ ~δεῖ
[491]	τοὺς (βελτίους τε καὶ ~κρείττους	τοὺς	ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις δὲ τοὺς
[498]	παρουσίᾳ φῂς σὺ εἶναι κακοὺς	τοὺς	κακούς· ἢ οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης)
[497]	~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ	τοὺς	καλοὺς οἷς ἂν κάλλος παρῇ;
[478]	ποῖ ἄγομεν καὶ ~παρὰ τίνας	τοὺς	κάμνοντας τὰ σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ
[449]	ὦ Γοργία; ἆρα οἳ δηλοῦσι	τοὺς	κάμνοντας, ὡς ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν;
[493]	σε καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι	τοὺς	κοσμίους τῶν ~ἀκολάστων, ἢ οὐδ'
[491]	καὶ πάλαι λέγω. πρῶτον μὲν	τοὺς	κρείττους οἵ εἰσιν οὐ σκυτοτόμους
[511]	~οὐκ οἶδ' ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε	τοὺς	λόγους ἄνω καὶ κάτω, ὦ
[450]	ὧν ἔνιαι σχεδόν τι ~ἴσους	τοὺς	λόγους ἔχουσι ταῖς πράξεσιν, αἱ
[449]	~οὐκ ἄρα περὶ πάντας γε	τοὺς	λόγους ἡ ῥητορική ἐστιν. ~(Γοργίας)
[484]	τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ	τοὺς	λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ
[461]	συνᾴδειν τὰ λεγόμενα ἐκείνους εἶπον	τοὺς	~λόγους, ὅτι εἰ μὲν κέρδος
[521]	οὖν οὐ πρὸς χάριν ~λέγων	τοὺς	λόγους οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ
[449]	τῶν ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν	τοὺς	λόγους ~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν ἀλλὰ
[460]	ὅ γ' ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης	τοὺς	λόγους ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον
[504]	τεχνικός τε καὶ ἀγαθός, καὶ	τοὺς	~λόγους προσοίσει ταῖς ψυχαῖς οὓς
[494]	εἰς τοιαῦτα ἄγων, ὦ Σώκρατες,	τοὺς	λόγους; ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ ἐγὼ
[461]	τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν	~τοὺς	λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε Πῶλε,
[524]	ἡ δ' εἰς Τάρταρον. καὶ	τοὺς	μὲν ~ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς
[505]	αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ	τοὺς	μύθους φασὶ μεταξὺ θέμις εἶναι
[503]	ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους, τοὺς οἰκοδόμους,	τοὺς	ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους πάντας ~δημιουργούς,
[521]	εἴργασται ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς, καὶ	τοὺς	νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει τέμνων τε
[474]	~καὶ μὴν τά γε κατὰ	τοὺς	νόμους καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ
[483]	κήδηται. ἀλλ' οἶμαι οἱ τιθέμενοι	~τοὺς	νόμους οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν
[488]	κατὰ φύσιν; οἳ δὴ καὶ	τοὺς	νόμους ~τίθενται ἐπὶ τῷ ἑνί,
[503]	εἰ βούλει ἰδεῖν ~τοὺς ζωγράφους,	τοὺς	οἰκοδόμους, τοὺς ναυπηγούς, τοὺς ἄλλους
[473]	~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται καὶ	τοὺς	ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ ἄλλας ~πολλὰς
[456]	φίλων, οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ	τοὺς	~(παιδοτρίβας καὶ τοὺς ἐν τοῖς
[519]	καὶ ὕπουλός ἐστιν (δι' ἐκείνους	τοὺς	παλαιούς, ~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ
[484]	μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους	τοὺς	παρὰ φύσιν ἅπαντας, ἐπαναστὰς ἀνεφάνη
[474]	μηδὲ νῦν με κέλευε ἐπιψηφίζειν	τοὺς	παρόντας, ἀλλ' εἰ μὴ ~ἔχεις
[457]	σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα οἷα καὶ	τοὺς	παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν,
[450]	ἡ γυμναστικὴ περὶ λόγους ἐστὶν	τοὺς	περὶ εὐεξίαν τε τῶν σωμάτων
[456]	τῷ δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς	τοὺς	πολεμίους καὶ τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους,
[515]	ὅτι ἕκαστος αὐτῶν βελτίους ἐποίει	τοὺς	πολίτας ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει ἢ
[513]	πολίταις θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους αὐτοὺς	τοὺς	πολίτας ποιοῦντας; ἄνευ γὰρ δὴ
[525]	τύραννος ᾖ· οἶμαι δὲ καὶ	τοὺς	πολλοὺς εἶναι τούτων τῶν ~παραδειγμάτων
[522]	~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ οὔτε	τοὺς	πορίζοντας ζηλῶ οὔτε οἷς πορίζεται·
[486]	οἶμαι ἔχειν καὶ τοὺς ~ἄλλους	τοὺς	πόρρω ἀεὶ φιλοσοφίας ἐλαύνοντας; νῦν
[522]	φῇ διαφθείρειν ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ	τοὺς	πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς λόγους
[495]	~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις,	τοὺς	πρώτους λόγους, καὶ οὐκ ἂν
[466]	γάρ, ὦ Πῶλε, ἐγὼ καὶ	τοὺς	ῥήτορας καὶ τοὺς τυράννους ~δύνασθαι
[467]	οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀποδείξεις	τοὺς	ῥήτορας νοῦν ἔχοντας καὶ (τέχνην
[489]	βελτίους ἡγῇ τοῦ ἑνός, οὐδὲ	τοὺς	σοὺς δούλους βελτίους σοῦ, ὅτι
[491]	ἡδὺς εἶ· τοὺς ἠλιθίους λέγεις	τοὺς	σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς γὰρ (οὔ)
[519]	μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς)	τούς	τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες καὶ ἄλλην
[483]	οὖν καὶ τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον	τούς	τε νόμους τίθενται καὶ τοὺς
[492]	πολλοῖς οὐ δυνατόν· ~ὅθεν ψέγουσιν	τοὺς	τοιούτους δι' αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν
[522]	πόσον τι οἴει ~ἂν ἀναβοῆσαι	τοὺς	τοιούτους δικαστάς; οὐ μέγα; ~(Καλλίκλης)
[519]	ἡ καταβολὴ αὕτη τῆς ἀσθενείας,	τοὺς	τότε παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα
[460]	ῥητορικὴ περὶ λόγους εἴη ~οὐ	τοὺς	τοῦ ἀρτίου καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ
[460]	τοῦ ἀρτίου καὶ περιττοῦ, ἀλλὰ	τοὺς	τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου· ἦ
[466]	ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ	τοὺς	τυράννους ~δύνασθαι μὲν ἐν ταῖς
[502]	τοὺς ἐν ~ταῖς πόλεσιν δήμους	τοὺς	τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί ποτε
[485]	ἔγωγε τοῦτο πάσχω καὶ πρὸς	τοὺς	~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ μὲν γὰρ
[485]	καὶ ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω πρὸς	τοὺς	~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς ψελλιζομένους
[456]	καὶ ἐχθρῶν, οὐ τούτου ἕνεκα	τοὺς	φίλους δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν
[491]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά γε ἔγωγε	τοὺς	φρονίμους εἰς τὰ τῆς πόλεως
[498]	φῂς παραπλησίως χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι	τοὺς	φρονίμους καὶ τοὺς ~ἄφρονας καὶ
[489]	τοὺς βελτίους ~καὶ κρείττους πότερον	τοὺς	φρονιμωτέρους λέγεις ἢ ἄλλους τινάς;
[491]	τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις δὲ	τοὺς	φρονιμωτέρους, νῦν δ' αὖ ~ἕτερόν
[494]	ὃς ἂν φῇ ἀνέδην οὕτω	τοὺς	~χαίροντας, ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας
[485]	πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς	τοὺς	ψελλιζομένους καὶ παίζοντας. ὅταν μὲν
[483]	καὶ τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ	τοὺς	~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους
[500]	~ἴθι δή, ἃ καὶ πρὸς	τούσδε	ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί μοι, εἰ
[493]	οὐδέν τι μᾶλλον μεταθήσῃ; ~(Καλλίκλης)	τοῦτ'	ἀληθέστερον εἴρηκας, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[524]	χρόνον. ταὐτὸν δή μοι δοκεῖ	~τοῦτ'	ἄρα καὶ περὶ τὴν ψυχὴν
[473]	~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι	τοῦτ'	ἐκείνου χαλεπώτερόν ἐστιν, ὦ Σώκρατες,
[484]	ἕκαστος ἐν τούτῳ, καὶ ἐπὶ	τοῦτ'	ἐπείγεται, ~νέμων τὸ πλεῖστον ἡμέρας
[466]	οἱ ἀγαθοὶ ~ῥήτορες; ~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα	τοῦτ'	ἐρωτᾷς ἢ λόγου τινὸς ἀρχὴν
[492]	καὶ ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ,	τοῦτ'	ἐστὶν ἀρετή τε καὶ ~εὐδαιμονία,
[512]	ὃ ἐγὼ λέγω, ἀλλ' αὐτὸ	τοῦτ'	ἐστὶν ἀρετή, τὸ ~σῴζειν αὑτὸν
[509]	ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖν, ἱκανὸν	τοῦτ'	ἐστίν οὐ γὰρ ~ἀδικήσει ἢ
[491]	πόλεων ἄρχειν, καὶ τὸ δίκαιον	τοῦτ'	~ἐστίν, πλέον ἔχειν τούτους τῶν
[491]	γένοιτο ἄνθρωπος ~δουλεύων ὁτῳοῦν; ἀλλὰ	τοῦτ'	ἐστὶν τὸ κατὰ φύσιν καλὸν
[494]	οὐκέτ' ἔστιν ἡδονὴ ~οὐδεμία, ἀλλὰ	τοῦτ'	ἔστιν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον,
[469]	τὰ ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ ἄρα	τοῦτ'	ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι, τὸ
[504]	σῶμα καὶ συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω	τοῦτ'	~ἔχειν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω
[487]	τοῖς λόγοις ~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον	τοῦτ'	ἤδη ἔσται ἱκανῶς ὑπ' ἐμοῦ
[478]	μηδὲ κάμνων. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ	τοῦτ'	ἦν εὐδαιμονία, ὡς ἔοικε, κακοῦ
[447]	Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτῷ ἓν	τοῦτ'	ἦν τῆς ~ἐπιδείξεως· ἐκέλευε γοῦν
[492]	ἀεὶ ἡ ἐπιθυμία γίγνηται. ~ἀλλὰ	τοῦτ'	οἶμαι τοῖς πολλοῖς οὐ δυνατόν·
[472]	δέ φημι ἀδύνατον. ἓν μὲν	τουτὶ	ἀμφισβητοῦμεν. εἶεν· ἀδικῶν δὲ δὴ
[482]	αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ δὲ αὐτὸ	τοῦτο	ἀγαπᾶν καί σου ~καταγελᾶν, ὥς
[483]	διὰ ~ταῦτα δὴ νόμῳ μὲν	τοῦτο	ἄδικον καὶ αἰσχρὸν λέγεται, τὸ
[504]	ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς	τοῦτο	ἀεὶ τὸν νοῦν ~ἔχων, ὅπως
[520]	ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ ὅτι	τοῦτο	αἴτιόν ἐστιν, ὅτι μόνη αὕτη
[481]	ᾖ> ἡρπακὼς πολύ, μὴ ἀποδιδῷ	τοῦτο	ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ εἰς
[503]	τῶν ἄλλων· εἰ δὲ μὴ	τοῦτο,	ἀλλ' ~ὅπερ ἐν τῷ ὑστέρῳ
[475]	κακῷ ἢ ἀμφοτέροις; οὐ καὶ	τοῦτο	ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ;
[509]	τί οὐκ αὐτό γέ μοι	τοῦτο	ἀπεκρίνω, ~ὦ Καλλίκλεις, πότερόν σοι
[493]	καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ	τοῦτο	ἄρα τις μυθολογῶν κομψὸς ἀνήρ,
[510]	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ	τοῦτο	ἄρα, ὡς ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ
[519]	οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ σοι	τοῦτο	ἄτοπον εἶναι, ὦ ἑταῖρε; ὡς
[519]	οἱ ~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ ὄντες,	τοῦτο	ἄτοπον ἐργάζονται πρᾶγμα· φάσκοντες γὰρ
[520]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ τις αὐτὸ	τοῦτο	ἀφαιρεῖ, τὴν ἀδικίαν, οὐδὲν δεινὸν
[467]	οὖν σοι δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι	τοῦτο	βούλεσθαι ὃ ἂν πράττωσιν ~ἑκάστοτε,
[467]	τῶν ἰατρῶν πότερόν σοι δοκοῦσιν	τοῦτο	βούλεσθαι ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ
[467]	τι πράττῃ ἕνεκά του, οὐ	τοῦτο	~βούλεται ὃ πράττει, ἀλλ' ἐκεῖνο
[483]	τὸ ἀδικεῖν. οὐδὲ (γὰρ ~ἀνδρὸς	τοῦτό	γ' ἐστὶν τὸ πάθημα, τὸ
[490]	ἔχειν τὸν ἄρχοντα τῶν ~ἀρχομένων·	τοῦτο	γάρ μοι δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν
[490]	~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν ἃ λέγω.	τοῦτο	γὰρ οἶμαι ἐγὼ τὸ δίκαιον
[465]	(εἶναι τὸ τοιοῦτον, ὦ Πῶλε	τοῦτο	γὰρ ~πρὸς σὲ λέγω ὅτι
[505]	ἐῶσιν ἐμπίμπλασθαι ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς	τοῦτό	γε καὶ σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[509]	οὐκ ἀδικήσεται; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ	τοῦτό	γε, ὅτι ἐὰν δύναμιν. ~(Σωκράτης)
[480]	τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί,	τοῦτό	γε οὕτως ἔχει. ~(Σωκράτης) ~τοὐναντίον
[475]	ἀδικούμενοι; ~(Πῶλος) οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες,	τοῦτό	γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἄρα λύπῃ
[502]	τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ	τοῦτό	γε, ὦ Σώκρατες, Κινησίου γε
[502]	τραγῳδιῶν ποίησις; ~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ	τοῦτό	γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι πρὸς
[496]	~πίνειν λέγῃς; ἢ οὐχ ἅμα	τοῦτο	γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον
[523]	Ζεύς· ἀλλ' ἐγώ, ἔφη, παύσω	τοῦτο	γιγνόμενον. ~νῦν μὲν γὰρ κακῶς
[502]	τι τυγχάνει ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον,	τοῦτο	~δὲ καὶ λέξει καὶ ᾄσεται,
[476]	μὲν ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ	τοῦτο	~δὲ περὶ οὗ τὸ δεύτερον
[503]	~ἀποτελεῖν, αἳ δὲ χείρω, μή,	τοῦτο	δὲ τέχνη τις εἴη τοιοῦτον
[509]	γὰρ ~ἀδικήσει ἢ καὶ ἐπὶ	(τοῦτο	δεῖ δύναμίν τινα καὶ τέχνην
[515]	ὑπὲρ σοῦ ἀποκρινοῦμαι. εἰ ~τοίνυν	τοῦτο	δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα παρασκευάζειν
[515]	ἢ οὐ ~πολλάκις ἤδη ὡμολογήκαμεν	τοῦτο	δεῖν πράττειν τὸν πολιτικὸν ἄνδρα;
[527]	κακὸς γίγνηται, κολαστέος ἐστί, καὶ	τοῦτο	~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ τὸ εἶναι
[499]	τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν ~καὶ	τοῦτο	δέχεσθαι τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ.
[511]	καλὸν κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν	τοῦτο	δὴ καὶ τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης)
[508]	καὶ δικαιότητα, καὶ τὸ ὅλον	τοῦτο	διὰ ~ταῦτα κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ
[448]	Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί δὲ	τοῦτο,	ἐὰν σοί γε ἱκανῶς; ~(Χαιρεφῶν)
[482]	ἁπάντων ~ἔσχατον κακῶν· ἢ εἰ	τοῦτο	ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν κύνα
[463]	εἶναι ἡ ῥητορική· ~τυγχάνει ὂν	τοῦτο,	~εἰ δὲ μὴ Πῶλος ὅδε
[473]	ὦ Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ	τοῦτο	εἶδος ἐλέγχου ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς
[492]	ἁμόθεν γέ ποθεν ἑτοιμάζειν, καὶ	~(τοῦτο	εἶναι τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ
[513]	ἑτέρα, ὅπως ὡς βέλτιστον ἔσται	τοῦτο,	εἴτε σῶμα τυγχάνει ὂν εἴτε
[473]	διδόντας δίκην ἧττον. βούλει καὶ	~τοῦτο	ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι τοῦτ'
[498]	διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ	τοῦτο.	ἐν πολέμῳ δὲ ἤδη εἶδες
[514]	τὴν ~τέχνην, τὸ λεγόμενον δὴ	τοῦτο	ἐν τῷ πίθῳ τὴν κεραμείαν
[493]	ἡμῖν σῆμα, τῆς ~δὲ ψυχῆς	τοῦτο	ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει
[449]	βραχυτάτων. καὶ γὰρ αὖ καὶ	~τοῦτο	ἕν ἐστιν ὧν φημι, μηδένα
[459]	συμβαίνει ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας)	τοῦτο	ἐνταῦθά γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[482]	νῦν δὲ πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν	τοῦτο	~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε κατ' αὐτὸ
[454]	~ὥσπερ περὶ τοῦ ζωγράφου μετὰ	τοῦτο	ἐπανεροίμεθ' ἂν τὸν λέγοντα· ποίας
[452]	δῆλον οὖν ὅτι ~τὸ μετὰ	τοῦτο	ἔροιτ' ἄν· καὶ τί ἐστιν
[462]	(αὐτὴν εἶναι, ὥστε τὸ μετὰ	~τοῦτο	ἐρωτᾷς εἰ οὐ καλή μοι
[503]	φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι	τοῦτο	ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν γὰρ οἳ
[486]	~βασάνου; ~(Καλλίκλης) πρὸς τί δὴ	τοῦτο	ἐρωτᾷς, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ
[503]	~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ καὶ	τοῦτό	ἐστι διπλοῦν, τὸ μὲν ἕτερόν
[459]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ ἐν ὄχλῳ	τοῦτό	ἐστιν, ἐν τοῖς μὴ εἰδόσιν;
[463]	ἐπιτήδευμα. ἐγὼ δέ, ~εἰ μὲν	τοῦτό	ἐστιν ἡ ῥητορικὴ ἣν Γοργίας
[467]	τὸν ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ	τοῦτό	~ἐστιν ὃ βούλονται, ὃ ποιοῦσιν
[483]	~καὶ ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ	τοῦτό	ἐστιν τὸ ἀδικεῖν, τὸ πλέον
[484]	τὸ ἴσον χρὴ ἔχειν καὶ	τοῦτό	ἐστιν τὸ καλὸν καὶ τὸ
[486]	σοι τιμᾶσθαι. ~καίτοι πῶς σοφὸν	τοῦτό	ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ
[466]	δόξῃ ~βέλτιστον εἶναι. ~(Πῶλος) οὐκοῦν	τοῦτο	ἔστιν τὸ μέγα δύνασθαι; ~(Σωκράτης)
[474]	ἂν ἕκαστον ~χρήσιμον ᾖ, πρὸς	τοῦτο,	ἢ κατὰ ἡδονήν τινα, ἐὰν
[495]	ὦ μακάριε, ἄθρει ~μὴ οὐ	τοῦτο	ᾖ τὸ ἀγαθόν, τὸ πάντως
[469]	ὃ ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν	~τοῦτο,	καὶ ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι καὶ
[466]	εἶναι, νοῦν μὴ ~ἔχων; καὶ	τοῦτο	καλεῖς σὺ μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος)
[489]	ἀδικεῖσθαι; μὴ φθόνει ~μοι ἀποκρίνασθαι	τοῦτο,	Καλλίκλεις, ἵν' ἐάν μοι ὁμολογήσῃς,
[526]	ὅτι δὲ πονηρός τις· καὶ	τοῦτο	~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος,
[467]	καὶ οἱ τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν	τοῦτο	~κεκτήσονται, ἡ δὲ δύναμίς ἐστιν,
[452]	~ἑκάστῳ. ~(Σωκράτης) τί οὖν δὴ	τοῦτο	λέγεις; ~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν ἔγωγ'
[451]	~ἀλλ' ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ	τοῦτο	λέγεις (καὶ οὐδέν πω σαφές.
[462]	ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα.
[451]	ἀκήκοα γάρ· ἀλλὰ πρὸς τί	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ σοι
[461]	ἓν μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν, ὦ
[491]	οὐκ ἂν γνοίη ὅτι οὐ	τοῦτο	λέγω. ~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε σφόδρα,
[469]	ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε	τοῦτο	λέγω ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν
[469]	τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ γὰρ	τοῦτο	μέγιστον; οὐ τὸ ἀδικεῖσθαι μεῖζον;
[478]	ἔχων κακίαν ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ	τοῦτο	~(μέγιστον τῶν κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος)
[480]	αὐτὸς ἀδικῆται ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ	τοῦτο	μὲν γὰρ ~εὐλαβητέον ἐὰν δὲ
[470]	οὔ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τοῦτο	μὲν δή, ὡς ἔοικε, καὶ
[476]	τοὺς ἄλλους ἐῶ χαίρειν. καὶ	τοῦτο	μὲν ἡμῖν οὕτως ἐχέτω· μετὰ
[502]	καὶ κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ, ὅπως	τοῦτο	μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ δέ
[491]	λέγω αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ	τοῦτο	μὲν οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ
[523]	θάνατον· νῦν ~γὰρ προί̈ σασι.	τοῦτο	μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται
[512]	τε καὶ σῴζεσθαι. μὴ γὰρ	τοῦτο	μέν, τὸ ζῆν ὁποσονδὴ (χρόνον,
[488]	τοῦ βελτίονος ~καὶ τοῦ κρείττονος;	τοῦτό	μοι αὐτὸ σαφῶς διόρισον, ταὐτὸν
[510]	ἐπαινεῖν, (ἄν τι καλῶς λέγῃς;	τοῦτό	~μοι δοκεῖς πάνυ καλῶς εἰρηκέναι.
[500]	αἱ μὲν μέχρι ἡδονῆς, αὐτὸ	~τοῦτο	μόνον παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ
[461]	τι ~συνέβη ἐν τοῖς (λόγοις	τοῦτο	ὃ> δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς ἀγαγὼν
[488]	ἱκανῶς μοι ἔνδειξαι τί ἔστιν	τοῦτο	ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ τίνα
[503]	ἂν εἶδός τι αὐτῷ σχῇ	τοῦτο	ὃ ἐργάζεται. οἷον εἰ βούλει
[452]	ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί ἐστιν	τοῦτο	ὃ φῂς σὺ μέγιστον ἀγαθὸν
[517]	ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι ἐπὶ	τοῦτο	ὅθεν ἔμελλον ἀμείνους ἔσεσθαι οἱ
[449]	τὸ δὲ μῆκος τῶν λόγων	τοῦτο,	οἷον καὶ πῶλος ~ἤρξατο, εἰς
[500]	σμικρὸν νοῦν ἔχων ἄνθρωπος, ἢ	τοῦτο,	ὅντινα χρὴ ~τρόπον ζῆν, πότερον
[464]	ἕκαστον τῶν μορίων, προσποιεῖται (εἶναι	τοῦτο	ὅπερ ὑπέδυ, ~καὶ τοῦ μὲν
[453]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ	τοῦτο,	ὅτι καὶ ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι
[488]	βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ ἴσθι	τοῦτο	ὅτι οὐχ ἑκὼν ἐξαμαρτάνω ἀλλ'
[506]	τοῦ ἀγαθοῦ. ~ἡδὺ δέ ἐστιν	τοῦτο	οὗ (παραγενομένου ἡδόμεθα, ἀγαθὸν δὲ
[482]	~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε κατ' αὐτὸ	τοῦτο	οὐκ ἄγαμαι Πῶλον, ὅτι σοι
[495]	ποιῶ οὔτ' ἐγώ, εἴπερ ποιῶ	τοῦτο,	οὔτε σύ. ἀλλ' ὦ μακάριε,
[504]	~ἔχειν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστω	τοῦτο	οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα καὶ
[522]	δὲ βούλει, σοὶ ~ἐγώ, ὡς	τοῦτο	οὕτως ἔχει, ἐθέλω λόγον λέξαι.
[495]	καὶ αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ	τοῦτο	οὕτως ἔχει, καὶ ἄλλα πολλά.
[521]	πόλει ~ὁντινοῦν ἂν ὅτι τύχοι,	τοῦτο	παθεῖν. τόδε μέντοι εὖ οἶδ'
[511]	λόγος σημαίνει. ἢ οἴει δεῖν	τοῦτο	παρασκευάζεσθαι ~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον χρόνον
[447]	~(Χαιρεφῶν) ~ἐπ' αὐτό γέ τοι	τοῦτο	πάρεσμεν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε
[476]	~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	τοῦτο	πάσχον ὃ τὸ ποιοῦν ποιεῖ,
[485]	πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν οὖν ἔγωγε	τοῦτο	πάσχω καὶ πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας.
[505]	οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος καὶ αὐτὸς	τοῦτο	πάσχων περὶ οὗ ὁ λόγος
[522]	ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν τύχω,	τοῦτο	πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν σοι,
[522]	γε καὶ τἆλλα ἐπέρανας, καὶ	τοῦτο	πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή, φασί,
[501]	περὶ μὲν μίαν ψυχὴν ἔστιν	τοῦτο,	περὶ δὲ δύο καὶ πολλὰς
[453]	ἄλλῳ διαλέγεται βουλόμενος εἰδέναι αὐτὸ	τοῦτο	περὶ ὅτου ὁ λόγος ἐστίν,
[449]	γὰρ οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς	τοῦτο	ποιεῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις. ἴθι
[457]	δόξαν ἀφαιρεῖσθαι ὅτι ~δύναιτο ἂν	τοῦτο	ποιῆσαι οὔτε τοὺς ἄλλους δημιουργούς,
[489]	(ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον	~τοῦτο	ποιούμενος; ἐμὲ γὰρ οἴει ἄλλο
[501]	αἵτινές εἰσιν αἱ ἐπιτηδεύσεις αἱ	τοῦτο	ποιοῦσαι; μᾶλλον δέ, εἰ ~βούλει,
[500]	τοῦ ἀγαθοῦ αὐτὸ δέ μοι	τοῦτο	πρῶτον ἢ (σύμφαθι ἢ μή
[465]	ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν,	τοῦτο	ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι
[465]	ὅτι ὃ κομμωτικὴ πρὸς ~γυμναστικήν,	τοῦτο	σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν, καὶ ὅτι
[459]	ῥήτωρ τοῦ ~ἰατροῦ πιθανώτερος ᾖ.	τοῦτο	συμβαίνει ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας)
[504]	ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν καὶ	τοῦτο	συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν ὄνομά
[470]	οὖν, ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι (ταὐτὸ)	τοῦτο.	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ μὲν τοίνυν φημί,
[497]	~(Καλλίκλης) οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ τί	τοῦτο;	~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης)
[507]	δεῖ ~ζῆν, καὶ πάντα εἰς	τοῦτο	τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ
[453]	ἅπασα καὶ τὸ κεφάλαιον εἰς	τοῦτο	τελευτᾷ· ἢ ἔχεις τι ~λέγειν
[493]	ἀνοήτους ἀμυήτους, (τῶν δ' ἀνοήτων	τοῦτο	τῆς ψυχῆς οὗ αἱ ~ἐπιθυμίαι
[452]	ἔροιτ' ἄν· καὶ τί ἐστιν	(τοῦτο	τὸ ἀγαθόν; ἀποκρινάσθω ~(Γοργίας) ἴθι
[485]	ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει καὶ λοιδορεῖ	τοῦτο,	~τὸ δ' ἕτερον ἐπαινεῖ, εὐνοίᾳ
[454]	~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνη ἀπεργάζεται	τοῦτο	τὸ ἔργον, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι,
[472]	οὗ αὖ ἐστιν ἐν Πυθίου	τοῦτο	τὸ καλὸν ἀνάθημα, ἐὰν δὲ
[453]	δοκεῖς ἱκανῶς ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ	τοῦτο	τὸ ~κεφάλαιον αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον
[514]	τινὶ ἢ ἡμέτερον αὐτῶν, καὶ	τοῦτο	τὸ οἰκοδόμημα καλὸν ἢ αἰσχρόν
[451]	ἐν τοῖς συμποσίοις ᾀδόντων ἀνθρώπων	τοῦτο	τὸ ~σκολιόν, ἐν ᾧ καταριθμοῦνται
[483]	~λέγειν. ὃ δὴ καὶ σὺ	τοῦτο	τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν
[508]	τύπτειν βούληται, ~τὸ νεανικὸν δὴ	τοῦτο	τὸ τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ
[451]	τῶν περὶ τί; τί> ἐστι	τοῦτο	τῶν ὄντων, περὶ οὗ οὗτοι
[508]	ἀδικῇ, καὶ ~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ	τοῦτο	χρηστέον· καὶ ἃ Πῶλον αἰσχύνῃ
[480]	τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ	τοῦτο	~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ, ὅπως ἂν
[522]	καὶ πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ	τοῦτο,	ὦ ~ἄνδρες δικασταί, οὔτε ἄλλο
[473]	ὁ διαφεύγων καὶ ~τυραννεύσας. τί	τοῦτο,	ὦ Πῶλε; γελᾷς; ἄλλο αὖ
[510]	πάντας ἀδικεῖν; ~(Καλλίκλης) ~ἔστω σοι	τοῦτο,	ὦ Σώκρατες, οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς
[470]	πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι, καὶ	τοῦτο,	ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ μέγα
[475]	κάλλιον ᾖ, ἢ τῷ ἑτέρῳ	τούτοιν	ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον κάλλιόν ἐστιν,
[526]	οὐδὲν ~μὴν κωλύει καὶ ἐν	τούτοις	ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι, καὶ σφόδρα
[513]	δεῖ εἶναι ἀλλ' αὐτοφυῶς ὅμοιον	~τούτοις,	εἰ μέλλεις τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι
[520]	μισθοῦ, ὡς τὸ εἰκός, μόνοις	τούτοις	~ἐνεχώρει, εἴπερ ἀληθῆ ἔλεγον. ἄλλην
[494]	ἐάν τίς σε τὰ ἐχόμενα	τούτοις	ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ τούτων
[465]	ἑαυτοῖς οὔτε οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι	τούτοις.	καὶ γὰρ ἄν, εἰ μὴ
[525]	ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ	τούτοις	καὶ Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ καὶ
[508]	δοκεῖς οὐ προσέχειν τὸν νοῦν	~τούτοις,	καὶ ταῦτα σοφὸς ὤν, ἀλλὰ
[521]	ἀπολογοῖτο ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν	τούτοις	ληφθείς, εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις
[513]	γε πρός. ὅστις οὖν σε	τούτοις	ὁμοιότατον ~ἀπεργάσεται, οὗτός σε ποιήσει,
[456]	παρέδοσαν ἐπὶ τῷ δικαίως χρῆσθαι	~τούτοις	πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ τοὺς
[492]	κάκιον εἴη σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης	τούτοις	τοῖς ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν
[483]	τοῦ νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα ἐν	τούτοις,	τῷ ἀδικεῖν τε καὶ τῷ
[458]	τις βούλεται. (ἀλλ' εἰ δοκεῖ	τουτοισί,	διαλέγου ~τε καὶ ἐρώτα ὅτι
[490]	κατὰ τὸν σὸν ~λόγον, καὶ	τοῦτον	ἄρχειν δεῖ, τοὺς δ' ἄρχεσθαι,
[471]	ἠδίκηκεν· (ὅς γε πρῶτον μὲν	τοῦτον	αὐτὸν τὸν ~δεσπότην καὶ θεῖον
[490]	τε καὶ καλὸν καὶ ἀγαθόν,	τοῦτον	δὴ ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν τῶν
[465]	~γυμναστικῇ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	τοῦτον	ἡ κομμωτική, κακοῦργός τε καὶ
[463]	ἐστὶ καὶ ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ	τοῦτον	μὲν ἔα, ἐμοὶ δ' εἰπὲ
[452]	ὑγιείας; εἰ δ' αὖ μετὰ	τοῦτον	ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί
[526]	τὸν βίον καὶ τὸν ἀγῶνα	τοῦτον,	~ὃν ἐγώ φημι ἀντὶ πάντων
[483]	~φύσεως, οὐ μέντοι ἴσως κατὰ	τοῦτον	ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς
[512]	τούτῳ σκεπτέον τίν' ἂν τρόπον	τοῦτον	ὃν μέλλοι χρόνον ~βιῶναι ὡς
[512]	τούτῳ δὲ βιωτέον ἐστὶν ~καὶ	τοῦτον	ὀνήσει, ἄντε ἐκ θαλάττης ἄντε
[527]	ἄλλον τινὰ βίον ζῆν ἢ	τοῦτον,	ὅσπερ καὶ ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων.
[510]	(ἐν ταύτῃ τῇ πόλει δυνήσεται,	τοῦτον	οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως
[452]	εἴποιμ' ἂν ~αὖ καὶ πρὸς	τοῦτον·	σὺ δὲ δὴ τίς εἶ,
[481]	τὸν Πυριλάμπους νεανίαν τὸν καλὸν	τοῦτον	τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς γὰρ
[485]	καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα εἶναι	τοῦτον	τὸν ἄνθρωπον, τὸν ~δὲ μὴ
[526]	δὴ καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ	τοῦτον	τὸν βίον καὶ τὸν ἀγῶνα
[505]	δὲ ἐμοὶ πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν	τοῦτον	τὸν λόγον, ἢ ~καὶ ἄλλῳ
[460]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ	τοῦτον	τὸν λόγον καὶ ὁ τὰ
[475]	οὔ μοι δοκεῖ κατά γε	τοῦτον	τὸν λόγον. ~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα
[470]	ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου	τοῦτον	τὸν Περδίκκου ὁρᾷς ἄρχοντα Μακεδονίας;
[500]	καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον	~τοῦτον	τὸν τρόπον ὃν ὑμεῖς νῦν
[503]	Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα	τουτονὶ	τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ καὶ
[499]	~παίζων τίς σοι ἐνδῷ ὁτιοῦν,	τούτου	ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ τὰ μειράκια.
[452]	τί δὲ δή; ἦ σὺ	τούτου	δημιουργός; φαίη ἄν. τίς ὤν;
[510]	ἄγριος καὶ ἀπαίδευτος, εἴ τις	τούτου	ἐν τῇ ~πόλει πολὺ βελτίων
[457]	βούληται· ἀλλ' ~οὐδέν τι μᾶλλον	τούτου	ἕνεκα δεῖ οὔτε τοὺς ἰατροὺς
[456]	~γὰρ (τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ	τούτου	ἕνεκα δεῖ πρὸς ἅπαντας χρῆσθαι
[456]	οἰκείων ἢ τῶν φίλων, οὐ	τούτου	ἕνεκα δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας καὶ
[457]	τέχνη οὔτε αἰτία οὔτε πονηρὰ	τούτου	ἕνεκά ἐστιν, ~ἀλλ' οἱ μὴ
[516]	πονηροῦ ὄντος. ~(Καλλίκλης) τί οὖν;	τούτου	ἕνεκα κακὸς ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης)
[456]	καὶ φίλων καὶ ἐχθρῶν, οὐ	τούτου	ἕνεκα τοὺς φίλους δεῖ ~τύπτειν
[500]	παίζοντος· ὁρᾷς γὰρ ὅτι περὶ	τούτου	ἡμῖν εἰσιν οἱ λόγοι, οὗ
[524]	ἢ τροφῇ ἢ ἀμφότερα ζῶντος,	τούτου	καὶ ~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς
[524]	εἰ αὖ ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης	τούτου	καὶ ὁ νεκρός. μαστιγίας ~αὖ
[503]	διπλοῦν, τὸ μὲν ἕτερόν που	τούτου	κολακεία ἂν εἴη ~καὶ αἰσχρὰ
[509]	ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι καὶ ἔτι	τούτου	μεῖζον μεγίστου ὄντος, εἰ οἷόν
[501]	περὶ τὴν ψυχήν, αἱ δὲ	τούτου	μὲν ~ὀλιγωροῦσαι, ἐσκεμμέναι δ' αὖ,
[449]	ἐμοῦ τὰ αὐτὰ εἰπεῖν. ~(Σωκράτης)	~τούτου	μὴν δεῖ, ὦ Γοργία· καί
[461]	τοῦ λέγειν, ἔπειτα σὺ ἐνταῦθα	τούτου	μόνος ἀτυχήσαις. ~ἀλλὰ ἀντίθες τοι·
[484]	Γηρυόνου ἠλάσατο τὰς βοῦς, (ὡς	τούτου	ὄντος τοῦ δικαίου ~φύσει, καὶ
[501]	ἰατρική, λέγων ὅτι ἡ μὲν	τούτου	οὗ θεραπεύει καὶ τὴν φύσιν
[496]	εἶναι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	τούτου	οὗ λέγεις τὸ μὲν διψῶντα
[448]	ἀποκρινῇ, ὦ Γοργία. ~(Γοργίας) πάρεστι	τούτου	πεῖραν, ὦ (Χαιρεφῶν) λαμβάνειν. ~(Πῶλος)
[449]	Γοργία· καί μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ	τούτου	ποίησαι, τῆς ~βραχυλογίας, μακρολογίας δὲ
[467]	ἃ δοκεῖ αὐτοῖς βέλτιστα εἶναι,	(τούτου	πρόσθεν) ~(Σωκράτης) καὶ γὰρ νῦν
[502]	βέλτιστον ἀεὶ λέγειν οἱ ῥήτορες,	τούτου	~στοχαζόμενοι, ὅπως οἱ πολῖται ὡς
[452]	Γοργίας· οὐ γάρ ἐστιν ἡ	τούτου	τέχνη περὶ ~τὸ μέγιστον ἀγαθὸν
[479]	~καὶ μὴν ἀπαλλαγή γε ἐφάνη	τούτου	τοῦ κακοῦ τὸ δίκην διδόναι;
[516]	τὰ πολιτικὰ Περικλῆς ἦν ἐκ	τούτου	τοῦ λόγου. ~(Καλλίκλης) οὐ σύ
[519]	~(εὖ παθόντες ὑπ' αὐτῶν. καὶ	τούτου	τοῦ λόγου τί ἂν ἀλογώτερον
[476]	τι εἶναι καὶ πάσχον ὑπὸ	τούτου	τοῦ ~ποιοῦντος; ~(Πῶλος) ἔμοιγε δοκεῖ.
[479]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ περὶ	τούτου,	ὦ φίλε, ἠμφεσβητήσαμεν, σὺ μὲν
[513]	πολίτας ποιοῦντας; ἄνευ γὰρ δὴ	τούτου,	ὡς ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν ηὑρίσκομεν,
[497]	καὶ φρονίμους ἔλεγες· ἢ οὐ	τούτους	ἀγαθοὺς καλεῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν
[518]	ἅτε ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα,	τούτους	~αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν καὶ κακόν
[491]	τῆς πόλεως πράγματα καὶ ~ἀνδρείους.	τούτους	γὰρ (προσήκει τῶν πόλεων ἄρχειν,
[518]	τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ	τούτους	~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν. καί
[520]	~ὡς πονηροτάτης; οἴει τι διαφέρειν	τούτους	ἐκείνων; ταὐτόν, ὦ μακάρι' ἐστὶν
[481]	σου λέγοντος ἑκάστοτε ἃ διὰ	τούτους	λέγεις θαυμάζοι ~ὡς ἄτοπά ἐστιν,
[489]	~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία	τούτους	λέγω, καὶ σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[450]	ἑκάστη αὐτῶν περὶ ~λόγους ἐστὶν	τούτους,	οἳ τυγχάνουσιν ὄντες περὶ τὸ
[525]	ὄντες, ἄλλοι δὲ ὀνίνανται οἱ	τούτους	ὁρῶντες διὰ ~τὰς ἁμαρτίας τὰ
[494]	καὶ αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος; ἢ	τούτους	τολμήσεις λέγειν εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν
[517]	τῶν μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ προείλου	τούτους	τοὺς ἄνδρας· οὗτοι δὲ ~ἀνεφάνησαν
[491]	δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον ἔχειν	τούτους	τῶν ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας τῶν
[472]	μόνος, τοὺς δ' ἄλλους πάντας	τούτους	χαίρειν ἐᾷς. ἔστιν μὲν οὖν
[449]	~(Γοργίας) περὶ λόγους. ~(Σωκράτης) ~ποίους	τούτους,	ὦ Γοργία; ἆρα οἳ δηλοῦσι
[517]	~ὦ δαιμόνιε, οὐδ' ἐγὼ ψέγω	τούτους	ὥς γε διακόνους εἶναι πόλεως,
[520]	σφᾶς, ἢ τῷ αὐτῷ λόγῳ	τούτῳ	ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι
[512]	πολλὰ νοσήματα ἔχει καὶ ἀνίατα,	τούτῳ	δὲ βιωτέον ἐστὶν ~καὶ τοῦτον
[500]	καὶ ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν	τούτω	διττὼ τὼ βίω, σκέψασθαι τί
[515]	ἀλλὰ τόδε μοι εἰπὲ ἐπὶ	τούτῳ,	εἰ λέγονται Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα
[510]	ἂν αὐτὸν ὁ τύραννος καὶ	τούτῳ	ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ νοῦ οὐκ
[518]	σὺ νῦν, ὦ ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον	τούτῳ	ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους, οἳ τούτους
[494]	ἔτι μήτε λυπούμενον. ἀλλ' ἐν	τούτῳ	ἐστὶν τὸ ~ἡδέως ζῆν, ἐν
[506]	αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ	τούτῳ	ἔτι διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ τὴν
[470]	δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί δέ; ἐν	τούτῳ	ἡ πᾶσα εὐδαιμονία ἐστίν; ~(Σωκράτης)
[484]	~αντιοπε τέ ἐστιν ἕκαστος ἐν	τούτῳ,	καὶ ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων
[510]	ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ	τούτῳ	μέγα δυνήσεται; ἀλλ' οἶμαι ἔγωγε,
[484]	ἐπείγεται, ~νέμων τὸ πλεῖστον ἡμέρας	τούτῳ	μέρος, ~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνει
[519]	ἀγαθὸν ~φάσκοντα πεποιηκέναι τινὰ μέμφεσθαι	τούτῳ	ὅτι ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς
[527]	~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν καὶ τεθνάναι.	τούτῳ	οὖν ἑπώμεθα, καὶ τοὺς ἄλλους
[479]	ὁστισοῦν μὴ δίδωσι ~δίκην ἀδικῶν,	τούτῳ	προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως τῶν
[513]	δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις	τούτῳ	προσφιλὴς εἶναι καὶ μέγα δύνασθαι
[512]	ἂν ~εἷς ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ	τούτῳ	σκεπτέον τίν' ἂν τρόπον τοῦτον
[510]	οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τούτῳ	τὸ μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι καὶ
[485]	ὃ γὰρ νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει	τούτῳ	τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ εὐφυὴς
[522]	~ὑμᾶς· τί ἂν οἴει ἐν	τούτῳ	τῷ κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν
[471]	νῦν, ὡς σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι	τούτῳ	τῷ λόγῳ, φάσκων τὸν ἀδικοῦντα
[520]	καὶ σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι	τούτῳ	τῷ πράγματι ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν,
[469]	~δύναιντο, ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη οἰκία	τούτῳ	τῷ τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ,
[519]	διδασκάλου, σχόντας δὲ δικαιοσύνην, ἀδικεῖν	τούτῳ	ᾧ οὐκ ~ἔχουσιν; οὐ δοκεῖ
[454]	καὶ ἄρτι ἔλεγον, καὶ περὶ	τούτων	ἅ ἐστι δίκαιά τε καὶ
[499]	~καὶ πίνειν ἡδονάς, ἦ ἄρα	τούτων	αἱ μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν
[476]	ὡμολόγηται; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	τούτων	ἄρα ὁ μὲν ποιεῖ καλά,
[517]	σώματος θεραπεία, ἥνπερ καὶ προσήκει	τούτων	ἄρχειν πασῶν τῶν τεχνῶν ~καὶ
[474]	παρόντας, ἀλλ' εἰ μὴ ~ἔχεις	τούτων	βελτίω ἔλεγχον, ὅπερ νυνδὴ ἐγὼ
[517]	εἰκόνων ~λέγω, ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς.	τούτων	γὰρ ποριστικὸν εἶναι ἢ κάπηλον
[450]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὔτοι	τούτων	γε οὐδεμίαν οἶμαί σε βούλεσθαι
[477]	ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἀπὸ	τούτων	γε. ~(Σωκράτης) ~ὑπερφυεῖ τινι ἄρα
[523]	ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι.	~Τούτων	δὲ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ
[508]	ἔφη πῶλος δι' αἰσχύνην ὁμολογῆσαι.	~τούτων	δὲ οὕτως ἐχόντων σκεψώμεθα τί
[465]	ὃ ἂν ᾖ ἄλογον πρᾶγμα·	τούτων	δὲ πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω
[476]	πάσχειν. ~(Πῶλος) ἀλλ' ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης)	~τούτων	δὴ ὁμολογουμένων, τὸ δίκην διδόναι
[517]	πολῖται, ~ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν	(τούτων	διέφερον ἐκεῖνοι· ὅπερ μόνον ἔργον
[527]	γ' ἂν ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν	τούτων,	εἴ πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν
[493]	δὲ σπάνια καὶ χαλεπὰ ἑκάστου	τούτων	εἴη καὶ μετὰ πολλῶν πόνων
[501]	ἣ μὲν ἄν σοι δοκῇ	τούτων	εἶναι, φάθι, ἣ δ' ἂν
[501]	ὧν πράττει, καὶ λόγον ἔχει	τούτων	ἑκάστου δοῦναι, ἡ ~ἰατρική· ἡ
[523]	(οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό τε	τούτων	~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ
[517]	~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι ἐκείνους	τούτων	ἐκπορίζειν. πρᾶγμα οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν
[465]	ὦ φίλε Πῶλε σὺ γὰρ	τούτων	ἔμπειρος ὁμοῦ ἂν ~πάντα χρήματα
[453]	λόγος ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ εἶναι	τούτων	ἕνα· ἀξιῶ δὲ καὶ σέ.
[518]	τῶν τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι τοῖς	τούτων	ἔργοις διὰ τὸ εἰδέναι ὅτι
[477]	ἐστι καὶ ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον	τούτων	ἐστὶν ἢ ~βλάβῃ ἢ ἀμφότερα;
[474]	τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου ἐκτὸς	τούτων	~ἐστίν, τὰ καλά, τοῦ ἢ
[464]	περὶ τὸ αὐτὸ οὖσαι, ~ἑκάτεραι	τούτων,	ἥ τε ἰατρικὴ τῇ γυμναστικῇ
[491]	~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ, ὡς περὶ	τούτων	ἡμῖν ὄντα τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)
[493]	μήτε τι ~φροντίζοι, ἀλλ' ἕνεκα	τούτων	ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ δ' ἑτέρῳ
[496]	καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία	τούτων,	κακά τε καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν
[499]	μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ (τἀναντία	τούτων	~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[478]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί οὖν	τούτων	κάλλιστόν ἐστιν (ὧν λέγεις) ~(Πῶλος)
[474]	~τοὺς θεωροῦντας; ἔχεις τι ἐκτὸς	τούτων	λέγειν περὶ σώματος κάλλους; ~(Πῶλος)
[519]	ὑπ' αὐτῆς ἀπόλλυνται, ὡς ὁ	τούτων	~λόγος. τὸ δὲ ὅλον ψεῦδός
[459]	σὺ ὁ τῆς ῥητορικῆς διδάσκαλος	τούτων	μὲν οὐδὲν διδάξεις ~τὸν ἀφικνούμενον
[447]	ἡμῖν ὀλίγον πρότερον ~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης)	~τούτων	μέντοι, ὦ Καλλίκλεις, αἴτιος (Χαιρεφῶν)
[448]	δὲ κατὰ τύχην. ἑκάστων δὲ	τούτων	μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως, τῶν
[458]	σκοπεῖν οὖν χρὴ καὶ τὸ	τούτων,	μή τινας αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους
[488]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ	τούτων	νόμιμα κατὰ φύσιν καλά, κρειττόνων
[464]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	τούτων	οἴει τινὰ εἶναι ἑκατέρου εὐεξίαν;
[471]	καὶ μὴν οὐδέν γέ σοι	τούτων	ὁμολογῶ ὧν σὺ φῄς. ~(Πῶλος)
[462]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν δὴ	τούτων	ὁπότερον βούλει ποίει, ἐρώτα ἢ
[517]	νῦν ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα	τούτων	ὅστις (βούλει εἴργασται. ~(Σωκράτης) ~ὦ
[464]	διαφέρουσίν τι ἀλλήλων. τεττάρων δὴ	τούτων	οὐσῶν, καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ
[467]	ἐστὶν ἢ κακὸν ἢ μεταξὺ	τούτων,	~οὔτε ἀγαθὸν οὔτε κακόν; ~(Πῶλος)
[521]	Σώκρατες, πιστεύειν μηδ' ἂν ἓν	τούτων	παθεῖν, ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν καὶ
[487]	~ἔχει δὴ οὑτωσὶ δῆλον ὅτι	τούτων	πέρι νυνί· (ἐάν τι σὺ
[467]	τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ δὲ τἀναντία	τούτων;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ
[526]	ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός ἑκάτερος	τούτων	ῥάβδον ἔχων δικάζει ὁ δὲ
[517]	~ἔμπορον ἢ δημιουργόν του αὐτῶν	(τούτων,	σιτοποιὸν ἢ ὀψοποιὸν ἢ ~ὑφάντην
[456]	οἱ νικῶντες τὰς γνώμας περὶ	τούτων.	~(Σωκράτης) ~ταῦτα καὶ θαυμάζων, ὦ
[525]	τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ	τούτων	τὰ παραδείγματα γίγνεται, καὶ οὗτοι
[518]	κατὰ τὸ δίκαιον δεσποίνας εἶναι	τούτων.	ταὐτὰ οὖν ταῦτα ὅτι ἔστιν
[523]	~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων	τούτων·	τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ
[459]	ῥητορικήν, ἐὰν μὴ προειδῇ περὶ	τούτων	τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ πῶς τὰ
[501]	δὴ πότερον ~συγκατατίθεσαι ἡμῖν περὶ	τούτων	τὴν αὐτὴν δόξαν ἢ ἀντίφῃς;
[503]	τέχνη τις εἴη τοιοῦτον ἄνδρα	τούτων	τινὰ ~(γεγονέναι) οὐκ ἔχω ἔγωγε
[486]	ἂν οἴει με ἅσμενον ~εὑρεῖν	τούτων	τινὰ τῶν λίθων ᾗ βασανίζουσιν
[521]	ἐάνπερ εἰσίω εἰς ~δικαστήριον περὶ	(τούτων	τινὸς κινδυνεύων, ὃ σὺ λέγεις,
[451]	γὰρ ῥητορικὴ τυγχάνει ~μὲν οὖσα	τούτων	τις τῶν τεχνῶν τῶν τὸ
[503]	οὑτωσὶ ἀτρέμα σκοπούμενοι εἴ τις	τούτων	τοιοῦτος γέγονεν· φέρε γάρ, ~ὁ
[494]	τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ. καὶ	τούτων	~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον, ὁ τῶν
[512]	οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ	τούτων	τῷ θεῷ καὶ πιστεύσαντα ταῖς
[458]	τε καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε	τούτων	τῶν ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν ἐάν
[482]	τις παύσει τὰ (σὰ παιδικὰ	τούτων	τῶν λόγων, οὐδὲ σὺ παύσῃ
[526]	οὖν, ὦ Καλλίκλεις, ὑπό τε	τούτων	τῶν λόγων πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ
[524]	πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ	~τούτων	τῶν λόγων τοιόνδε τι λογίζομαι
[525]	δὲ καὶ τοὺς πολλοὺς εἶναι	τούτων	τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων καὶ
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν	τούτων	τῶν πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ ἡ
[490]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν	τούτων	τῶν σιτίων πλέον ἡμῶν ἑκτέον
[454]	λέγειν τὴν πειθὼ καὶ περὶ	τούτων,	ὦ Γοργία· ~ἀλλ' ἵνα μὴ
[452]	σοι αὐτίκα παρασταῖεν οἱ δημιουργοὶ	τούτων	ὧν ἐπῄνεσεν ὁ τὸ σκολιὸν
[487]	ἡ σκέψις, ὦ ~Καλλίκλεις, περὶ	τούτων	ὧν σὺ δή μοι ἐπετίμησας,
[473]	φήσειεν ~ἀνθρώπων; ἐπεὶ ἐροῦ τινα	τουτωνί.	~(Σωκράτης) ~ὦ Πῶλε, οὐκ εἰμὶ
[469]	γὰρ ἄρα ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ	τουτωνὶ	τῶν ἀνθρώπων ὧν σὺ ὁρᾷς
[502]	αὕτη καὶ θαυμαστή, ἡ τῆς	τραγῳδίας	ποίησις, ἐφ' ᾧ ἐσπούδακεν; ~πότερόν
[502]	σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν	τραγῳδιῶν	ποίησις; ~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ τοῦτό
[524]	ἢ ὑπὸ μαστίγων ἢ ~ἄλλων	τραυμάτων	ζῶν, καὶ τεθνεῶτος τὸ σῶμα
[527]	εὑρεῖν· νῦν δὲ ὁρᾷς ὅτι	τρεῖς	ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε
[468]	οἷον καθῆσθαι καὶ βαδίζειν καὶ	~τρέχειν	καὶ πλεῖν, καὶ οἷον αὖ
[494]	εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα τὰ	~τρήματα	εἶναι ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[487]	~ὀρθῶς τε ζώσης καὶ μὴ	τρία	ἄρα δεῖ ἔχειν ἃ σὺ
[501]	ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη,	τριβῇ	καὶ ~ἐμπειρίᾳ μνήμην μόνον σῳζομένη
[463]	ἔστιν τέχνη ἀλλ' ἐμπειρία καὶ	τριβή.	ταύτης μόριον καὶ ~τὴν ῥητορικὴν
[469]	γε ~Ἀθηναίων νεώρια καὶ αἱ	τριήρεις	καὶ τὰ πλοῖα πάντα καὶ
[524]	ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ	τριόδῳ	~ἐξ ἧς φέρετον τὼ ὁδώ,
[472]	ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ, ὧν οἱ	τρίποδες	οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν ἐν
[499]	~καὶ δὶς γάρ τοι καὶ	τρίς	φασιν καλὸν (εἶναι τὰ καλὰ
[509]	(τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ καὶ	τρίτην	τὴν τοῦ τρίτου καὶ τἆλλα
[451]	τὸ δὲ ~δεύτερον καλὸν γενέσθαι,	τρίτον	δέ, ὥς φησιν ὁ ποιητὴς
[509]	κακοῦ καὶ τρίτην τὴν τοῦ	τρίτου	καὶ τἆλλα ~οὕτως· ὡς ἑκάστου
[477]	σώματος καὶ ψυχῆς, τριῶν ὄντων,	τριττὰς	εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν, νόσον, ἀδικίαν;
[500]	ἡμῖν εἶ καὶ σὺ ἐκ	τρίτων;	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν
[485]	βιῶναι μετὰ μειρακίων ἐν γωνίᾳ	τριῶν	ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ
[477]	χρημάτων (καὶ σώματος καὶ ψυχῆς,	τριῶν	ὄντων, τριττὰς εἴρηκας ~πονηρίας, πενίαν,
[501]	τῆς ψυχῆς, τίνα ἂν ~αὐτῇ	τρόπον	γίγνοιτο, ἥτις δὲ ἢ βελτίων
[513]	~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅντινά μοι	τρόπον	δοκεῖς εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες,
[510]	πόλει τῶν νέων, τίνα ἂν	τρόπον	ἐγὼ μέγα ~δυναίμην καὶ μηδείς
[491]	πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν, ὅντινα ἂν	τρόπον	εὖ οἰκοῖτο, καὶ μὴ μόνον
[500]	ἄνθρωπος, ἢ τοῦτο, ὅντινα χρὴ	~τρόπον	ζῆν, πότερον ἐπὶ ὃν σὺ
[488]	ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ τίνα	τρόπον	κτησαίμην ἂν αὐτό, καὶ ἐάν
[515]	ἀληθῶς βουλόμενος εἰδέναι ὅντινά ποτε	~τρόπον	οἴει δεῖν πολιτεύεσθαι ἐν ἡμῖν.
[500]	ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον τὸν	τρόπον	ὃν ὑμεῖς νῦν πολιτεύεσθε, ἢ
[465]	δὲ ~γυμναστικῇ κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	τοῦτον ἡ κομμωτική, κακοῦργός τε
[512]	ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν' ἂν	τρόπον	τοῦτον ὃν μέλλοι χρόνον ~βιῶναι
[520]	τῆς πράξεως, ὅντιν' ἄν τις	τρόπον	ὡς βέλτιστος εἴη καὶ ἄριστα
[527]	ἡμῖν σημαίνει ~ὅτι οὗτος ὁ	τρόπος	ἄριστος τοῦ βίου, καὶ τὴν
[472]	ἔστιν μὲν οὖν ~οὗτός τις	τρόπος	ἐλέγχου, ὡς σύ τε οἴει
[505]	ὦ ἄριστε, οὐχ ὁ αὐτὸς	τρόπος;	ἕως μὲν ἂν πονηρὰ ᾖ,
[492]	δέομαι οὖν ~ἐγώ σου μηδενὶ	τρόπῳ	ἀνεῖναι, ἵνα τῷ ὄντι κατάδηλον
[469]	κἂν ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ τῷ	τρόπῳ	ἥντινά σοι δοκοῖ, καὶ τά
[480]	ἄλλον ἀδικῇ ὁ ἐχθρός, παντὶ	τρόπῳ	παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα καὶ λέγοντα,
[524]	ἦν τὸ σῶμα φύσει ἢ	τροφῇ	ἢ ἀμφότερα ζῶντος, τούτου καὶ
[492]	φῂς σὺ διώκειν, ὧδ' ἔχει·	τρυφὴ	καὶ ~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία, ἐὰν
[525]	τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ	τρυφῆς	καὶ ὕβρεως καὶ ἀκρατίας τῶν
[502]	μὴ ἐρεῖ, εἰ δέ τι	τυγχάνει	ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ
[484]	τούτῳ μέρος, ~ἵν' αὐτὸς αὑτοῦ	τυγχάνει	βέλτιστος ὤν" ~αντιοπε (ὅπου δ'
[468]	ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον εἶναι αὐτῷ,	~τυγχάνει	δὲ ὂν κάκιον, οὗτος δήπου
[451]	δὴ καὶ σύ, ὦ Γοργία.	τυγχάνει	μὲν γὰρ δὴ ἡ ῥητορικὴ
[451]	ἠρόμην διαπέρανον. ἐπεὶ γὰρ ῥητορικὴ	τυγχάνει	~μὲν οὖσα τούτων τις τῶν
[458]	ὅσον δόξα (ψευδὴς περὶ ὧν	τυγχάνει	νῦν ~ἡμῖν ὁ λόγος ὤν.
[475]	ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι· κάκιον γὰρ	τυγχάνει	ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς
[513]	βέλτιστον ἔσται τοῦτο, εἴτε σῶμα	τυγχάνει	ὂν εἴτε ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν;
[493]	τοῦτο ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ	τυγχάνει	ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν
[469]	~οὕτως, ὡς μέγιστον τῶν κακῶν	τυγχάνει	ὂν τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) ἦ
[463]	μοι φαίνεται εἶναι ἡ ῥητορική·	~τυγχάνει	ὂν τοῦτο, ~εἰ δὲ μὴ
[513]	καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ κολακεία	~τυγχάνει	οὖσα· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ἔστω,
[449]	ῥητορικὴ περὶ τί τῶν ὄντων	τυγχάνει	οὖσα; ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ
[459]	δὲ τόδε πρότερον σκεψώμεθα, ἆρα	~(τυγχάνει	περὶ τὸ δίκαιον καὶ τὸ
[472]	διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ γὰρ καὶ	τυγχάνει	περὶ ὧν ἀμφισβητοῦμεν οὐ πάνυ
[481]	μὲν γὰρ σπουδάζεις τε καὶ	τυγχάνει	ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα ἃ λέγεις,
[468]	οὖν καὶ ἃ βούλεται, εἴπερ	τυγχάνει	ταῦτα κακὰ ὄντα; τί οὐκ
[455]	σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ καὶ	τυγχάνει	τις τῶν ἔνδον ὄντων ~μαθητής
[524]	τι λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ θάνατος	τυγχάνει	ὤν, ὡς ~ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν
[478]	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὗτος	τυγχάνει	ὢν ὃς ἂν τὰ μέγιστα
[480]	ὃς ἂν ἀεὶ τῶν φίλων	τυγχάνῃ	ἀδικῶν, ~καὶ μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ'
[472]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐὰν ἄρα μὴ	τυγχάνῃ	δίκης ὁ ἀδικῶν, κατὰ τὸν
[472]	δὴ εὐδαίμων ~ἔσται ἆρ' ἂν	τυγχάνῃ	δίκης τε καὶ τιμωρίας; ~(Πῶλος)
[472]	~ἄθλιος ἐὰν διδῷ δίκην καὶ	τυγχάνῃ	δίκης ὑπὸ θεῶν τε καὶ
[451]	περιττὸν (γνῶσις) ὅσα ἂν ~ἑκάτερα	τυγχάνῃ	ὄντα. εἰ δ' αὖ ἔροιτο·
[472]	ἐὰν μὴ διδῷ δίκην μηδὲ	τυγχάνῃ	τιμωρίας ἀδικῶν, ἧττον δὲ ~ἄθλιος
[481]	ἐγώ τε καὶ ~σὺ νῦν	τυγχάνομεν	ταὐτόν τι πεπονθότες, ἐρῶντε δύο
[451]	τῶν τὸ πολὺ λόγῳ χρωμένων,	τυγχάνουσιν	δὲ ~καὶ ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι,
[450]	περὶ ~λόγους ἐστὶν τούτους, οἳ	τυγχάνουσιν	ὄντες περὶ τὸ πρᾶγμα οὗ
[476]	δὲ ~τὸ τοιόνδε· εἴ τις	τύπτει,	ἀνάγκη τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.
[476]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα	τύπτει	ἢ ταχὺ ὁ (τύπτων, οὕτω
[508]	οἱ ἄτιμοι τοῦ ἐθέλοντος, (ἄντε	τύπτειν	βούληται, ~τὸ νεανικὸν δὴ τοῦτο
[508]	οὔτε τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ	τύπτειν	καὶ ~ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ
[456]	τούτου ἕνεκα τοὺς φίλους δεῖ	~τύπτειν	οὐδὲ κεντεῖν τε καὶ ἀποκτεινύναι.
[480]	γε πληγῶν ἄξια ~ἠδικηκὼς (ᾖ,	τύπτειν	παρέχοντα, ἐὰν δὲ δεσμοῦ, δεῖν,
[508]	οὔ φημι, ὦ ~Καλλίκλεις, τὸ	τύπτεσθαι	ἐπὶ κόρρης ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι,
[476]	εἴ τις τύπτει, ἀνάγκη τι	τύπτεσθαι;	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ
[476]	(τύπτων, οὕτω καὶ τὸ τυπτόμενον	τύπτεσθαι;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα
[456]	πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα τὸν πατέρα	τύπτῃ	καὶ ~τὴν μητέρα ἢ ἄλλον
[527]	σὺ ἐκεῖ, καί σε ἴσως	~τυπτήσει	τις καὶ ἐπὶ κόρρης ἀτίμως
[476]	ὁ (τύπτων, οὕτω καὶ τὸ	τυπτόμενον	τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον
[476]	~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα πάθος τῷ	τυπτομένῳ	ἐστὶν οἷον ἂν τὸ τύπτον
[476]	τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν τὸ	τύπτον	ποιῇ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[486]	ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης	τύπτοντα	μὴ ~διδόναι δίκην. ἀλλ' ὠγαθέ,
[476]	σφόδρα τύπτει ἢ ταχὺ ὁ	(τύπτων,	οὕτω καὶ τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι;
[469]	δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ	τυραννεῖν	γε λέγεις ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος)
[510]	ἐν τῇ ~πόλει ἢ καὶ	τυραννεῖν,	ἢ τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον
[469]	ἢ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος) σὺ ἄρα	τυραννεῖν	οὐκ ἂν δέξαιο; ~(Σωκράτης) ~οὔκ,
[473]	ἀθλιώτερος μέντοι ὁ διαφεύγων καὶ	~τυραννεύσας.	τί τοῦτο, ὦ Πῶλε; γελᾷς;
[473]	αὐτῶν, οὔτε ὁ ~κατειργασμένος τὴν	τυραννίδα	ἀδίκως οὔτε ὁ διδοὺς δίκην
[492]	ἱκανοὺς ἐκπορίσασθαι ἀρχήν τινα ἢ	τυραννίδα	ἢ ~δυναστείαν, τί ἂν> τῇ
[473]	με σμικρόν. ἐὰν ἀδίκως ἐπιβουλεύων	τυραννίδι,	εἶπες; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~εὐδαιμονέστερος
[473]	λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ	τυραννίδι	(ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ
[469]	Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς τις καὶ	τυραννὶς	θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν γὰρ
[466]	~τί δέ; οὐχ, ὥσπερ οἱ	τύραννοι,	ἀποκτεινύασίν τε (ὃν ἂν βούλωνται,
[467]	ῥήτορες μέγα δύναιντο ἢ οἱ	τύραννοι	ἐν ταῖς πόλεσιν, ἐὰν μὴ
[466]	οὓς ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ οἱ	τύραννοι,	καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν
[467]	ἃ δοκεῖ αὐτοῖς καὶ οἱ	τύραννοι	οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο ~κεκτήσονται, ἡ
[510]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου	τύραννός	ἐστιν ἄρχων ἄγριος καὶ ἀπαίδευτος,
[525]	καὶ ἄλλον ~ὅστις ἂν τοιοῦτος	τύραννος	ᾖ· οἶμαι δὲ καὶ τοὺς
[510]	καταφρονοῖ γὰρ ἂν αὐτοῦ ὁ	~τύραννος	καὶ οὐκ ἄν ποτε ὡς
[510]	φοβοῖτο δήπου ἂν αὐτὸν ὁ	τύραννος	καὶ τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ
[473]	~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ ἐὰν διαφυγὼν	τύραννος	καταστῇ καὶ ἄρχων ἐν τῇ
[468]	πόλεως ἢ ~ἀφαιρεῖται χρήματα, εἴτε	τύραννος	ὢν εἴτε ῥήτωρ, οἰόμενος ἄμεινον
[466]	καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς	τυράννους	~δύνασθαι μὲν ἐν ταῖς πόλεσιν
[479]	Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς ἄλλους	τυράννους	καὶ ~ῥήτορας καὶ δυνάστας; ~(Πῶλος)
[525]	εἶναι τούτων τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ	τυράννων	καὶ βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ
[479]	καθορᾶν, πρὸς δὲ τὸ ὠφέλιμον	τυφλῶς	ἔχειν καὶ ~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν
[460]	μὲν οἶμαι, ὦ Σώκρατες, ἐὰν	τύχῃ	μὴ εἰδώς, καὶ ταῦτα παρ'
[490]	δ' ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν δὲ	τύχῃ	πάντων ἀσθενέστατος ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον
[448]	κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία δὲ κατὰ	τύχην.	ἑκάστων δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι
[500]	ἐμὲ παίζειν ~μηδ' ὅτι ἂν	τύχῃς	παρὰ τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ'
[521]	τῇ πόλει ~ὁντινοῦν ἂν ὅτι	τύχοι,	τοῦτο παθεῖν. τόδε μέντοι εὖ
[504]	~τί δ' ἡ ψυχή; ἀταξίας	τυχοῦσα	ἔσται χρηστή, ἢ τάξεώς τε
[504]	~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα καὶ κόσμου	τυχοῦσα	οἰκία χρηστὴ ἂν εἴη, ἀταξίας
[522]	οὐδέν· ὥστε ἴσως, ὅτι ἂν	τύχω,	τοῦτο πείσομαι. ~(Καλλίκλης) ~δοκεῖ οὖν
[486]	εἰς τὸ δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου	τυχὼν	~πάνυ φαύλου καὶ μοχθηροῦ, ἀποθάνοις
[518]	σαρκῶν, ἀλλ' οἳ ἂν αὐτοῖς	τύχωσι	~τότε παρόντες καὶ συμβουλεύοντές τι,
[518]	~περὶ αὐτῶν, οἵ, ἂν οὕτω	τύχωσιν,	ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες τὰ σώματα
[520]	ἔσται, πάλιν αὐτῆς κατηγοροῦσιν, ὅταν	τύχωσιν,	~ὡς πονηροτάτης; οἴει τι διαφέρειν
[499]	ὁμοίως γίγνεται κακὸς καὶ ἀγαθὸς	τῷ	ἀγαθῷ ἢ καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς
[483]	νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα ἐν τούτοις,	τῷ	ἀδικεῖν τε καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι,
[483]	τούτοις, τῷ ἀδικεῖν τε καὶ	τῷ	ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ κατὰ νόμον
[508]	καὶ αἴσχιον εἶναι ἢ ἐμοὶ	τῷ	ἀδικουμένῳ. ταῦτα ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ
[509]	τῶν κακῶν ~ἐστιν ἡ ἀδικία	τῷ	ἀδικοῦντι καὶ ἔτι τούτου μεῖζον
[508]	καὶ ἐμὲ καὶ ~τὰ ἐμὰ	τῷ	ἀδικοῦντι καὶ κάκιον καὶ αἴσχιον
[460]	ἐξελαύνειν ἐκ τῆς πόλεως, ἀλλὰ	τῷ	ἀδικοῦντι καὶ ~οὐκ ὀρθῶς χρωμένῳ
[513]	τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰς φιλίαν	τῷ	Ἀθηναίων δήμῳ καὶ ~ναὶ μὰ
[513]	ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ δήμῳ	τῷ	Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς
[470]	Πῶλε· οὐ γάρ πω συγγέγονα	τῷ	ἀνδρί. ~(Πῶλος) ~τί δέ; συγγενόμενος
[485]	γὰρ νυνδὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ	τῷ	ἀνθρώπῳ, κἂν ~πάνυ εὐφυὴς ᾖ,
[510]	πολλοῦ δεῖ, εἴπερ ὅμοιος ἔσται	τῷ	ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ ~καὶ παρὰ
[510]	ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι	τῷ	ἄρχοντι. οὗτος ~μέγα (ἐν ταύτῃ
[484]	ἅπερ ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι ἐν	τῷ	ᾄσματι ἐν ᾧ λέγει ὅτι
[465]	ἂν ~πάντα χρήματα ἐφύρετο ἐν	τῷ	αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων τῶν τε
[465]	δ' ἐγγὺς ὄντων φύρονται ἐν	τῷ	αὐτῷ καὶ περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ
[520]	πονηρόν ἐστιν εἰς σφᾶς, ἢ	τῷ	αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα καὶ
[490]	αὖ νῦν λέγεις; ἐὰν ἐν	τῷ	αὐτῷ ὦμεν, ὥσπερ νῦν, πολλοὶ
[513]	πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν καὶ ~ῥητορικόν·	τῷ	αὑτῶν γὰρ (ἤθει λεγομένων τῶν
[490]	πάντων ἀσθενέστατος ὤν, πάντων ~ἐλάχιστον	τῷ	βελτίστῳ, ὦ Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως,
[526]	πράξαντος καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν	τῷ	βίῳ, ἠγάσθη τε καὶ ἐς
[482]	Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν ἅπαντι	τῷ	βίῳ. ~καίτοι ἔγωγε οἶμαι, ὦ
[500]	~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν τούτω διττὼ	τὼ	βίω, σκέψασθαι τί τε διαφέρετον
[508]	μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ	τῷ	βουλομένῳ ὥσπερ οἱ ἄτιμοι τοῦ
[481]	ἡ ῥητορικὴ χρήσιμος εἶναι, ἐπεὶ	τῷ	γε μὴ μέλλοντι ~ἀδικεῖν οὐ
[493]	ἀλλ' ἕνεκα τούτων ἡσυχίαν ἔχοι·	τῷ	δ' ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα,
[464]	τοῦ μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει,	τῷ	δὲ ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν
[513]	λεγομένων τῶν λόγων ἕκαστοι χαίρουσι,	τῷ	~δὲ ἀλλοτρίῳ ἄχθονται, εἰ μή
[490]	πάντα ἐκεῖνον δεῖ νέμειν, ἐν	τῷ	δὲ ἀναλίσκειν τε αὐτὰ καὶ
[487]	μὴ κήδεσθαί μου ὥσπερ σύ·	τὼ	δὲ ~ξένω τώδε, Γοργίας τε
[525]	ἀνηρτημένους ἐκεῖ ἐν Ἅιδου ἐν	τῷ	~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ τῶν ἀδίκων
[510]	τοῖς αὐτοῖς χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι	τῷ	δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι
[500]	ταῦτα ~πράττοντα, λέγοντά τε ἐν	τῷ	δήμῳ καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ
[451]	εἴποιμ' ἂν ὥσπερ οἱ ἐν	τῷ	δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ μὲν
[513]	δεῖ σὲ ὡς ὁμοιότατον γίγνεσθαι	τῷ	δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εἰ ~μέλλεις
[515]	ὅτε Περικλῆς ἤρχετο λέγειν ἐν	τῷ	δήμῳ, χείρους ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι
[505]	τὸν λόγον, ἢ ~καὶ ἄλλῳ	τῳ	διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς οὖν ἄλλος
[460]	τῇ ῥητορικῇ ἀδίκως χρῆται, ~μὴ	τῷ	διδάξαντι ἐγκαλεῖν μηδ' ἐξελαύνειν ἐκ
[456]	ἐκεῖνοι μὲν γὰρ παρέδοσαν ἐπὶ	τῷ	δικαίως χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς τοὺς
[521]	οὐχ ἕξω ὅτι ~λέγω ἐν	τῷ	δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς δέ μοι
[472]	οἱ ~ἐφεξῆς ἑστῶτές εἰσιν ἐν	τῷ	Διονυσίῳ, ἐὰν δὲ βούλῃ, Ἀριστοκράτης
[452]	καὶ οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ	τῷ	δυναμένῳ λέγειν καὶ ~πείθειν τὰ
[466]	γε λέγεις ἀγαθόν τι εἶναι	τῷ	δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν λέγω
[466]	μέγα δύνασθαι ἔφης ἀγαθὸν εἶναι	τῷ	δυναμένῳ. ~(Πῶλος) φημὶ γὰρ οὖν.
[506]	αὖ καὶ ~ζῴου παντός, οὐ	τῷ	εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει
[504]	ὄνομά ἐστιν ἐν τῷ σώματι	τῷ	ἐκ τῆς τάξεώς τε καὶ
[477]	ἐστιν ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐν	τῷ	ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον
[475]	ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν	τῷ	~ἔμπροσθεν χρόνῳ αἴσχιον εἶναι τὸ
[504]	~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί δὲ αὖ	τῷ	ἐν τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ
[525]	προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει δὲ παντὶ	τῷ	ἐν τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ' ἄλλου
[475]	~καλόν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν	τῷ	ἐναντίῳ, λύπῃ τε καὶ κακῷ;
[488]	καὶ τοὺς νόμους ~τίθενται ἐπὶ	τῷ	ἑνί, ὥσπερ καὶ σὺ ἄρτι
[499]	σῶμα ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν	τῷ	ἐσθίειν ~καὶ πίνειν ἡδονάς, ἦ
[524]	δώσω ἐπιδιακρίνειν, ἐὰν ἀπορῆτόν τι	τὼ	ἑτέρω, ἵνα ὡς δικαιοτάτη ἡ
[475]	~(Πῶλος) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	τῷ	ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[503]	τιθῇ, καὶ προσαναγκάζει τὸ ἕτερον	τῷ	ἑτέρῳ πρέπον τε εἶναι καὶ
[481]	οὐκ ἂν ἦν ῥᾴδιον ~(ἐνδείξασθαι	τῷ	ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ πάθημα. λέγω
[475]	καλοῖν θάτερον κάλλιον ᾖ, ἢ	τῷ	ἑτέρῳ τούτοιν ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον
[512]	φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων	τῷ	θεῷ καὶ πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν
[474]	κατὰ ἡδονήν τινα, ἐὰν ἐν	τῷ	θεωρεῖσθαι χαίρειν ποιῇ ~τοὺς θεωροῦντας;
[456]	ἢ τεμεῖν ἢ καῦσαι παρασχεῖν	τῷ	~ἰατρῷ, οὐ δυναμένου τοῦ ἰατροῦ
[522]	τί ἂν οἴει ἐν τούτῳ	τῷ	κακῷ ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν;
[475]	ἑτέρῳ λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	τῷ	κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[526]	πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι	τῷ	κριτῇ ὡς ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν·
[524]	οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν	τῷ	λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ ~ἐξ
[506]	γενέσθαι αὐτό. ~δίειμι (μὲν οὖν	τῷ	λόγῳ ἐγὼ ὡς ἄν μοι
[469]	~ὦ μακάριε, ἐμοῦ δὴ λέγοντος	τῷ	λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ ἐγὼ
[457]	οὐ ζητοῦντας τὸ προκείμενον ἐν	~τῷ	λόγῳ· καὶ ἔνιοί γε τελευτῶντες
[492]	ἀγεννῶς γε, ὦ Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ	τῷ	λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ ~σὺ
[471]	ὡς σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ	τῷ	λόγῳ, φάσκων τὸν ἀδικοῦντα οὐκ
[527]	ἥκομεν ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι	τῷ	λόγῳ χρησώμεθα τῷ νῦν παραφανέντι,
[495]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα	τῷ	λόγῳ ὡς σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης)
[475]	οὐδὲν γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως	τῷ	λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου,
[507]	ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται καὶ σωφροσύνη	(τῷ	μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι, οὕτω ~πράττειν,
[490]	αὐτῷ, ὅτι βελτίων ἐστίν, ἢ	τῷ	μὲν ~ἄρχειν πάντα ἐκεῖνον δεῖ
[494]	~(Καλλίκλης) ~οὐ πείθεις, ὦ Σώκρατες.	τῷ	μὲν γὰρ πληρωσαμένῳ ἐκείνῳ οὐκέτ'
[493]	ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἶεν καὶ	τῷ	μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ ~πλήρεις,
[474]	ὅρα οὖν εἰ ἐθελήσεις ἐν	τῷ	μέρει διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος τὰ
[462]	ἀναθέμενος ὅτι σοι δοκεῖ, ἐν	τῷ	μέρει ~ἐρωτῶν τε καὶ ἐρωτώμενος,
[474]	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ἐμοὶ ἐν	τῷ	μέρει παράδος, ~καὶ πείρασαι τοῦ
[517]	ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι σώματος, παντὶ	τῷ	μὴ εἰδότι ὅτι ~ἔστιν τις
[512]	ὅτι οὐκ ἄμεινόν ἐστιν ζῆν	τῷ	μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ· κακῶς γὰρ ἀνάγκη
[527]	οὖν ἡγεμόνι τῷ λόγῳ χρησώμεθα	τῷ	νῦν παραφανέντι, ὃς ἡμῖν σημαίνει
[524]	τῇ τριόδῳ ~ἐξ ἧς φέρετον	τὼ	ὁδώ, ἡ μὲν εἰς μακάρων
[510]	καὶ σοφοὶ λέγουσιν, ὁ ὅμοιος	τῷ	ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ σοί; ~(Καλλίκλης)
[493]	Σικελός ~τις ἢ Ἰταλικός, παράγων	τῷ	ὀνόματι διὰ τὸ πιθανόν τε
[517]	τε καὶ ἰατρική, ἣ δὴ	τῷ	ὄντι γε ~ἐστὶν σώματος θεραπεία,
[520]	ταύτην τὴν εὐεργεσίαν προέσθαι, εἴπερ	τῷ	ὄντι ~δύναιτό τις ἀγαθοὺς ποιεῖν.
[527]	οὐδὲν γὰρ δεινὸν πείσῃ, ἐὰν	τῷ	ὄντι ᾖς καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν
[493]	κατθανεῖν δὲ ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς	τῷ	ὄντι ἴσως τέθναμεν· ἤδη γάρ
[492]	σου μηδενὶ τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα	τῷ	ὄντι κατάδηλον γένηται πῶς βιωτέον.
[487]	εἶ, ὡς καὶ αὐτὸς φῄς.	τῷ	ὄντι οὖν ἡ ἐμὴ καὶ
[495]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) σὺ δὲ	τῷ	ὄντι, ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ;
[482]	ἃ ἐνόει ~εἰπεῖν. σὺ γὰρ	τῷ	ὄντι, ὦ Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα
[526]	ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν πειράσομαι	~τῷ	ὄντι ὡς ἂν δύνωμαι βέλτιστος
[502]	γίγνοιντο, ~ἢ ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι	τῷ	ὄχλῳ τῶν θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον
[470]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα ἐγὼ	τῷ	παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην δὲ
[514]	τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο ἐν	τῷ	πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν,
[520]	σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ	τῷ	πράγματι ὃ ~αὐτοὶ παιδεύουσιν, ὡς
[523]	μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται	τῷ	Προμηθεῖ (ὅπως ἂν παύσῃ ~αὐτῶν.
[503]	ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἤρξατο δημηγορεῖν, ἐν	τῷ	πρόσθεν χρόνῳ χείρους ~ὄντες; ἐγὼ
[513]	δήμῳ καὶ ~ναὶ μὰ Δία	τῷ	Πυριλάμπους γε πρός. ὅστις οὖν
[450]	βούλεσθαι ῥητορικὴν καλεῖν, οὐχ ὅτι	τῷ	~ῥήματι οὕτως εἶπες, ὅτι ἡ
[462]	φῂς σὺ ποιῆσαι τέχνην ἐν	τῷ	συγγράμματι (ὃ ἐγὼ ἔναγχος ~ἀνέγνων.
[464]	καὶ προσποιεῖται τὰ βέλτιστα σιτία	τῷ	σώματι εἰδέναι, ~ὥστ' εἰ δέοι
[465]	ἄν, εἰ μὴ ἡ ψυχὴ	τῷ	σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ,
[499]	αἱ μὲν ὑγίειαν ποιοῦσαι ἐν	τῷ	σώματι, ἢ ἰσχὺν ἢ ~ἄλλην
[524]	εἶχε τῶν πληγῶν οὐλὰς ἐν	τῷ	σώματι ἢ ὑπὸ μαστίγων ἢ
[489]	ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων πλὴν ~ἴσως	τῷ	σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι φῶσιν,
[504]	~τί οὖν ὄνομά ἐστιν ἐν	τῷ	σώματι τῷ ἐκ τῆς τάξεώς
[507]	ἂν εἴη ὁ ἐναντίως ~ἔχων	τῷ	σώφρονι, ὁ ἀκόλαστος, ὃν σὺ
[510]	ἐκεῖνος μόνος ἄξιος λόγου φίλος	τῷ	τοιούτῳ, ὃς ἂν ὁμοήθης ὤν,
[512]	εἰ δέ τις ἄρα ἐν	τῷ	τοῦ σώματος ~τιμιωτέρῳ, τῇ ψυχῇ,
[469]	ἐπεὶ κἂν ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ	τῷ	τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ, καὶ
[476]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον ἄρα πάθος	τῷ	τυπτομένῳ ἐστὶν οἷον ἂν τὸ
[512]	ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν, καὶ	~τῷ	ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ' ἂν δοῦναι
[506]	μοι δοκῇ ἔχειν· ἐὰν δέ	τῳ	ὑμῶν μὴ ~τὰ ὄντα δοκῶ
[503]	μὴ τοῦτο, ἀλλ' ~ὅπερ ἐν	τῷ	ὑστέρῳ λόγῳ ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν
[488]	μέν σοι ὁμολογήσαντα, ἐν ~δὲ	τῷ	ὑστέρῳ χρόνῳ μὴ ταὐτὰ πράττοντα
[517]	τοῖς λόγοις· ἐν παντὶ γὰρ	τῷ	χρόνῳ ὃν διαλεγόμεθα ~οὐδὲν παυόμεθα
[494]	ἐστὶν τὸ ~ἡδέως ζῆν, ἐν	τῷ	ὡς πλεῖστον ἐπιρρεῖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[487]	ὥσπερ σύ· τὼ δὲ ~ξένω	τώδε,	Γοργίας τε καὶ Πῶλος, σοφὼ
[501]	περανθῇ ὁ λόγος καὶ Γοργίᾳ	τῷδε	~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ
[499]	δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ που	τῶν	ἀγαθῶν ἅπαντα ἡμῖν ἔδοξεν πρακτέον
[500]	ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τῶν	ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ
[497]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	τῶν	ἀγαθῶν γε καὶ κακῶν οὐχ
[492]	τοῖς ἀνθρώποις, οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν	τῶν	ἀγαθῶν καὶ ~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος,
[468]	οὖν τὰ μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα	τῶν	ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν πράττωσιν, ἢ
[468]	μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ δήπου	τῶν	ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα
[480]	τῇ ῥητορικῇ, ὅπως ἂν καταδήλων	τῶν	ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου
[525]	ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ, τοῖς ἀεὶ	τῶν	ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα καὶ νουθετήματα.
[493]	μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς κοσμίους	τῶν	~ἀκολάστων, ἢ οὐδ' ἂν ἄλλα
[479]	τούτῳ προσήκειν ἀθλίῳ εἶναι διαφερόντως	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων, ~καὶ ἀεὶ τὸν
[459]	ἢ μὴ ἐλαττοῦται ὁ ῥήτωρ	τῶν	ἄλλων διὰ τὸ οὕτως ἔχειν,
[503]	καὶ τὰς αὑτοῦ καὶ τὰς	τῶν	ἄλλων· εἰ δὲ μὴ τοῦτο,
[527]	~συμφέρων. ἀλλ' ἐν τοσούτοις λόγοις	τῶν	ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ
[497]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν καὶ	τῶν	ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν ἅμα
[483]	ἐστιν τὸ ἀδικεῖν, τὸ πλέον	τῶν	ἄλλων ~ζητεῖν ἔχειν· ἀγαπῶσι γὰρ
[456]	μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ μετὰ	τῶν	ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά τινα
[473]	εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν καὶ	τῶν	ἄλλων ξένων; ταῦτα λέγεις ἀδύνατον
[480]	ὄντα κατήγορον καὶ αὑτοῦ καὶ	τῶν	ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ τοῦτο
[511]	καὶ Πώλου ἄρτι ~πολλάκις καὶ	τῶν	ἄλλων ὀλίγου πάντων τῶν ἐν
[480]	δὲ καὶ τῶν οἰκείων καὶ	τῶν	ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ τῶν
[455]	ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων τε καὶ	τῶν	ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε πέρι
[500]	τἆλλα πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο	τῶν	ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν εἶ καὶ
[512]	καὶ μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ καὶ	τῶν	ἄλλων τεχνῶν ὅσαι τοῦ σῴζειν
[520]	~ἀργύριον, οἷον οἰκοδομίας πέρι ἢ	τῶν	ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν. ~(Καλλίκλης)
[491]	τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον ἔχειν τούτους	τῶν	ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀρχομένων.
[512]	λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ	(τῶν	ἄλλων ὧν νυνδὴ ἔλεγον; οἶδ'
[498]	φῄς, μᾶλλον δὲ οἱ δειλοὶ	τῶν	~ἀνδρείων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[458]	καὶ Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε τούτων	τῶν	ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν ἐάν τι
[515]	μοι ~ἀναμνησθεὶς εἰπὲ περὶ ἐκείνων	τῶν	ἀνδρῶν ὧν ὀλίγῳ πρότερον ἔλεγες,
[484]	τῶν ἡδονῶν τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν	τῶν	ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην τῶν ἠθῶν
[451]	~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας) τὰ μέγιστα	τῶν	ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ Σώκρατες, καὶ
[484]	περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ	τῶν	~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ καὶ πάνυ
[483]	ἐν ~τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ	τῶν	ἀνθρώπων ἐν ὅλαις ταῖς πόλεσι
[518]	ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες τὰ σώματα	τῶν	~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν
[483]	~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους	τῶν	ἀνθρώπων καὶ ~δυνατοὺς ὄντας πλέον
[481]	ὁ βίος ἀνατετραμμένος ἂν εἴη	τῶν	ἀνθρώπων καὶ ~πάντα τὰ ἐναντία
[482]	φάναι διδάξειν διὰ τὸ ἔθος	τῶν	~ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ
[469]	ἔχειν περὶ ὧν ἐγὼ λέγω	τῶν	ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς γὰρ οὔ;
[523]	νῦν ~ἔτι ἔστιν ἐν θεοῖς,	τῶν	ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως τὸν
[469]	ἄρα ἐμοὶ δόξῃ ~τινὰ τουτωνὶ	τῶν	ἀνθρώπων ὧν σὺ ὁρᾷς αὐτίκα
[458]	εἰ μὲν καὶ σὺ εἶ	τῶν	ἀνθρώπων ὧνπερ καὶ ἐγώ, ~ἡδέως
[493]	δὲ ψυχὴν κοσκίνῳ ἀπῄκασεν τὴν	τῶν	ἀνοήτων ὡς τετρημένην, ἅτε οὐ
[449]	~εἰσὶ μέν, ὦ Σώκρατες, ἔνιαι	τῶν	ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν τοὺς
[518]	~αἰτίους εἶναι καὶ τῆς ἀποβολῆς	τῶν	ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ' οἳ ἂν
[491]	τούτους τῶν ἄλλων, τοὺς ἄρχοντας	τῶν	ἀρχομένων. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; αὑτῶν,
[490]	καὶ πλέον ἔχειν τὸν ἄρχοντα	τῶν	~ἀρχομένων· τοῦτο γάρ μοι δοκεῖς
[451]	εἴποιμ' ἂν ὅτι ~περὶ τὴν	τῶν	ἄστρων φορὰν καὶ ἡλίου καὶ
[514]	σῶμα, μήτε τῶν ξένων μήτε	τῶν	ἀστῶν, μήτε ~ἄνδρα μήτε γυναῖκα,
[491]	ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ λέγεις περὶ	τῶν	αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ μὲν τοὺς
[517]	ἐπιθυμίαν· καὶ ἐξεπίτηδές σοι διὰ	τῶν	αὐτῶν εἰκόνων ~λέγω, ἵνα ῥᾷον
[527]	οἷς οὐδέποτε ταὐτὰ δοκεῖ περὶ	τῶν	~αὐτῶν, καὶ ταῦτα περὶ (τῶν
[490]	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ καὶ περὶ	τῶν	αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ τοὺς θεούς,
[482]	λόγων, ἡ δὲ φιλοσοφία ἀεὶ	(τῶν	αὐτῶν, λέγει δὲ ἃ σὺ
[453]	πείθει. ~(Σωκράτης) ~πάλιν δὴ ἐπὶ	τῶν	αὐτῶν τεχνῶν λέγωμεν ὧνπερ νυνδή·
[488]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ	τῶν	βελτιόνων; οἱ γὰρ κρείττους βελτίους
[517]	εἶναι πόλεως, ἀλλά μοι ~δοκοῦσι	τῶν	γε νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι καὶ
[517]	τῇ πόλει. σὺ δὲ ὡμολόγεις	τῶν	γε ~νῦν οὐδένα, τῶν μέντοι
[503]	οὐκ ἔχω ἔγωγέ σοι εἰπεῖν	τῶν	γε νῦν ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης)
[526]	καὶ σφόδρα γε ἄξιον ~ἄγασθαι	τῶν	γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ, ὦ Καλλίκλεις,
[464]	ἀλλ' ἢ ~ἰατρός τε καὶ	τῶν	γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.
[493]	~πίθον, τοὺς δὲ ἀνοήτους ἀμυήτους,	(τῶν	δ' ἀνοήτων τοῦτο τῆς ψυχῆς
[490]	ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ τῶν μὲν ~πλέον,	τῶν	δ' ἔλαττον ἑκτέον· ἐὰν δὲ
[491]	οὐδὲν δεῖ, αὐτὸν ἑαυτοῦ ~ἄρχειν,	τῶν	δὲ ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ
[448]	τούτων μεταλαμβάνουσιν ἄλλοι ἄλλων ~ἄλλως,	τῶν	δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν
[490]	~οἷον εἰκός, τῶν μὲν ἰσχυρότερος,	τῶν	δὲ ἀσθενέστερος, ἄλλο τι ἢ
[497]	~τῶν μὲν γὰρ ἅμα παύεται,	τῶν	δὲ οὔ, ὡς ἑτέρων ὄντων·
[500]	μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ οὐ τέχνην,	τῶν	δὲ περὶ τὸ ἀγαθὸν τὴν
[464]	θεραπευουσῶν τῶν μὲν τὸ σῶμα,	τῶν	δὲ τὴν ψυχήν, ἡ κολακευτικὴ
[456]	ὁ ῥητορικὸς ἢ ἄλλος ὁστισοῦν	τῶν	~δημιουργῶν ἐν πλήθει. ἡ μὲν
[459]	~ἀλλὰ μίαν ταύτην, μηδὲν ἐλαττοῦσθαι	τῶν	δημιουργῶν; ~(Σωκράτης) ~εἰ μὲν ἐλαττοῦται
[455]	τῆς Περικλέους ἀλλ' οὐκ ἐκ	τῶν	~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται ταῦτα, ὦ
[451]	αὐτῷ, ~ὥσπερ σὺ ἄρτι, ὅτι	τῶν	διὰ λόγου τις τὸ κῦρος
[514]	δὲ καὶ ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ	τῶν	διδασκάλων ~ἀπηλλάγημεν, οὕτω μὲν διακειμένων,
[514]	πολλὰ μὲν καὶ καλὰ μετὰ	τῶν	~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ δὲ
[502]	δοκεῖ σοι πᾶσα καὶ ἡ	τῶν	διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι;
[501]	τῶν χορῶν διδασκαλία καὶ ἡ	τῶν	διθυράμβων ποίησις; οὐ τοιαύτη τίς
[508]	ἄρα δεῖ εἶναι καὶ ἐπιστήμονα	~τῶν	δικαίων, ὃ αὖ Γοργίαν ἔφη
[454]	καὶ τοῖς ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ	τῶν	δικαίων τε καὶ ἀδίκων; ἐξ
[526]	ἀλλὰ γάρ, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐκ	τῶν	(δυναμένων εἰσὶ καὶ οἱ σφόδρα
[526]	πολλοί, ὦ ἄριστε, κακοὶ γίγνονται	τῶν	δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν ἔλεγον, ἐπειδὰν
[459]	τοῖς οὐκ εἰδόσι μᾶλλον εἰδέναι	τῶν	εἰδότων. ~(Γοργίας) ~οὐκοῦν πολλὴ ῥᾳστώνη,
[502]	ἐν ~ταῖς πόλεσιν δήμους τοὺς	τῶν	ἐλευθέρων ἀνδρῶν, τί ποτε ἡμῖν
[448]	τέχναι ἐν ἀνθρώποις εἰσὶν ἐκ	τῶν	ἐμπειριῶν ἐμπείρως ~ηὑρημέναι· ἐμπειρία μὲν
[493]	σοί, ὦ Καλλίκλεις, ~ἐνδείκνυται ὡς	τῶν	ἐν Ἅιδου τὸ ἀιδὲς δὴ
[491]	~τῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα	τῶν	ἐν ἑαυτῷ. ~(Καλλίκλης) ὡς ἡδὺς
[471]	τοιγάρτοι νῦν, ἅτε μέγιστα ἠδικηκὼς	τῶν	ἐν Μακεδονίᾳ, ἀθλιώτατός ~ἐστιν πάντων
[511]	καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγου πάντων	τῶν	ἐν τῇ πόλει· ἀλλὰ καὶ
[466]	~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν μοι δοκοῦσι	τῶν	ἐν τῇ πόλει δύνασθαι οἱ
[447]	νυνδὴ ἐρωτᾶν ὅτι τις βούλοιτο	τῶν	ἔνδον ὄντων, καὶ ~πρὸς ἅπαντα
[455]	ἴσως γὰρ καὶ τυγχάνει τις	τῶν	ἔνδον ὄντων ~μαθητής σου βουλόμενος
[526]	~ὃν ἐγώ φημι ἀντὶ πάντων	τῶν	ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι, καὶ ὀνειδίζω
[472]	ἄλλη συγγένεια ἥντινα ἂν βούλῃ	τῶν	ἐνθάδε ~ἐκλέξασθαι. ἀλλ' ἐγώ σοι
[505]	καὶ ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν δεῖ	τῶν	ἐπιθυμιῶν καὶ ~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ'
[503]	ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι αἳ μὲν	τῶν	~ἐπιθυμιῶν πληρούμεναι βελτίω ποιοῦσι τὸν
[511]	σώματα καὶ τὰ χρήματα ἐκ	τῶν	ἐσχάτων κινδύνων, ὥσπερ ἡ ῥητορική.
[482]	ἐμοῦ ἀκούεις, καί μοί ἐστιν	τῶν	~ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔμπληκτος·
[520]	αἴτιόν ἐστιν, ὅτι μόνη αὕτη	τῶν	εὐεργεσιῶν τὸν εὖ παθόντα ~ἐπιθυμεῖν
[486]	μήτε ἄλλον μηδένα, ὑπὸ δὲ	(τῶν	ἐχθρῶν ~περισυλᾶσθαι πᾶσαν τὴν οὐσίαν,
[516]	ἀρχὰς μὲν ~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ	τῶν	ζευγῶν, ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς
[453]	~ἐτύγχανόν σε ἐρωτῶν τίς ἐστιν	τῶν	ζωγράφων Ζεῦξις, εἴ μοι εἶπες
[453]	σε ἠρόμην ὁ τὰ ποῖα	τῶν	ζῴων γράφων καὶ ποῦ; ~(Γοργίας)
[516]	πότερον καὶ ὁ ἄνθρωπος ἓν	τῶν	~ζῴων ἐστὶν ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[500]	ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι ποῖα ἀγαθὰ	τῶν	ἡδέων ἐστὶν καὶ ὁποῖα ~κακά,
[500]	ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ	τῶν	~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[495]	καὶ ἀγαθόν, ἢ εἶναί τι	τῶν	ἡδέων ὃ οὐκ ἔστιν ἀγαθόν;
[458]	ἄν. ~ἐγὼ δὲ τίνων εἰμί;	τῶν	ἡδέως μὲν ἂν ἐλεγχθέντων εἴ
[497]	οὐκοῦν καὶ τῶν λυπῶν (καὶ	τῶν	ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ναί.
[491]	ὄντα καὶ ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ,	~τῶν	ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν
[495]	~(εὐδαίμονας εἶναι, καὶ μὴ διορίζηται	τῶν	ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ κακαί;
[501]	δὲ ἢ βελτίων ἢ χείρων	τῶν	ἡδονῶν, οὔτε σκοπούμεναι ~οὔτε μέλον
[484]	καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, καὶ	τῶν	ἡδονῶν τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν
[484]	~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην	τῶν	ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι ~γίγνονται. ἐπειδὰν
[488]	ἄγειν βίᾳ τὸν κρείττω τὰ	τῶν	ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν βελτίω
[502]	ὅτι μέλλει (χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ	τῶν	θεατῶν; ~(Καλλίκλης) δῆλον δὴ τοῦτό
[467]	οἱ τὰ φάρμακα ~πίνοντες παρὰ	τῶν	ἰατρῶν πότερόν σοι δοκοῦσιν τοῦτο
[449]	ὥσπερ ἡ ὑφαντικὴ ~περὶ τὴν	τῶν	ἱματίων ἐργασίαν· ἦ γάρ; ~(Γοργίας)
[519]	οἷς ~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων ὄντων	τῶν	κακῶν ἀλλ' ἴσως συναιτίων. καίτοι
[518]	δὲ ~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους	τῶν	κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ νῦν,
[509]	δὲ οὕτως ἔχει καὶ μέγιστον	τῶν	κακῶν ~ἐστιν ἡ ἀδικία τῷ
[476]	ἀδικοῦντα διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον	τῶν	κακῶν ἐστιν, ὡς σὺ ᾤου,
[478]	ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο ~(μέγιστον	τῶν	κακῶν ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον δή.
[479]	ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα ἐστὶν	τῶν	κακῶν μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ
[519]	καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους	τῶν	κακῶν· σοῦ δὲ ἴσως ἐπιλήψονται,
[469]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς μέγιστον	τῶν	κακῶν τυγχάνει ὂν τὸ ἀδικεῖν.
[463]	πράγματός τινός ἐστι μόριον οὐδενὸς	τῶν	καλῶν. ~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ Σώκρατες;
[456]	ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά τινα	τῶν	~καμνόντων οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ φάρμακον
[450]	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ περὶ	τῶν	καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν
[484]	γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι ~γίγνονται	τῶν	κατὰ τὴν πόλιν, καὶ τῶν
[494]	τούτων ~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον, ὁ	τῶν	κιναίδων βίος, οὗτος οὐ δεινὸς
[511]	ταύτας αἳ ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ	τῶν	(κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ καὶ ἣν
[488]	τῶν πολλῶν ἄρα νόμιμα τὰ	τῶν	κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[523]	τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ	τῶν	κρινομένων. ~πρῶτον μὲν οὖν, ἔφη,
[486]	με ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων τινὰ	τῶν	λίθων ᾗ βασανίζουσιν τὸν χρυσόν,
[455]	τείχη τὰ Ἀθηναίων καὶ ἡ	τῶν	λιμένων κατασκευὴ ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους
[451]	γὰρ δὴ ἡ ῥητορικὴ οὖσα	τῶν	λόγῳ τὰ πάντα ~διαπραττομένων τε
[451]	ἂν ὅτι καὶ αὕτη ἐστὶν	τῶν	λόγῳ τὸ πᾶν κυρουμένων· καὶ
[513]	τῷ αὑτῶν γὰρ (ἤθει λεγομένων	τῶν	λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ ~δὲ
[519]	γε· νῦν γοῦν συχνοὺς τείνω	τῶν	λόγων, ἐπειδή μοι οὐκ ἐθέλεις
[484]	τῶν κατὰ τὴν πόλιν, καὶ	τῶν	λόγων οἷς δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν
[482]	παύσει τὰ (σὰ παιδικὰ τούτων	τῶν	λόγων, οὐδὲ σὺ παύσῃ ποτὲ
[526]	ὦ Καλλίκλεις, ὑπό τε τούτων	τῶν	λόγων πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ ὅπως
[524]	(ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ ~τούτων	τῶν	λόγων τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν.
[449]	δ' ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος	τῶν	λόγων τοῦτο, οἷον καὶ πῶλος
[471]	Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ κατ' ἀρχὰς	τῶν	λόγων, ὦ Πῶλε, ἔγωγέ σε
[471]	τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν	τῶν	λόγων ὧν ἂν λέγωσι μάρτυρας
[497]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	τῶν	λυπῶν (καὶ τῶν ἡδονῶν ἅμα
[475]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὸ	τῶν	μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ
[519]	~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις κατηγοροῦσιν	τῶν	μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς ~(αὑτούς)
[527]	τῶν ~αὐτῶν, καὶ ταῦτα περὶ	(τῶν	μεγίστων εἰς τοσοῦτον ἥκομεν ἀπαιδευσίας
[508]	τῶν οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ	τῶν	μεγίστων κινδύνων, εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ
[486]	δυνάμενον βοηθεῖν μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ	τῶν	~μεγίστων κινδύνων μήτε ἑαυτὸν μήτε
[487]	πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα περὶ	τῶν	μεγίστων. σὺ δὲ ταῦτα πάντα
[514]	καλὴ κἀγαθὴ ἡ διάνοια ᾖ	τῶν	μελλόντων ἢ χρήματα πολλὰ ~λαμβάνειν
[449]	καὶ ἡ μουσικὴ περὶ τὴν	τῶν	μελῶν ποίησιν; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[450]	λόγους; ~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ Σώκρατες,	τῶν	μὲν ἄλλων τεχνῶν περὶ χειρουργίας
[497]	οὐδὲ τὰ κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς.	~τῶν	μὲν γὰρ ἅμα παύεται, τῶν
[450]	~πασῶν δὴ οἶμαι τῶν τεχνῶν	τῶν	μὲν ἐργασία τὸ πολύ ἐστιν
[490]	ὤν, ᾖ δέ, ~οἷον εἰκός,	τῶν	μὲν ἰσχυρότερος, τῶν δὲ ἀσθενέστερος,
[500]	καὶ ὅτι κακόν· καὶ ἐτίθην	τῶν	μὲν περὶ τὰς ἡδονὰς ~τὴν
[490]	εἰ μὴ μέλλει ζημιοῦσθαι, ἀλλὰ	τῶν	μὲν ~πλέον, τῶν δ' ἔλαττον
[464]	ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν	τῶν	μὲν τὸ σῶμα, τῶν δὲ
[517]	ὡμολόγεις τῶν γε ~νῦν οὐδένα,	τῶν	μέντοι ἔμπροσθεν, καὶ προείλου τούτους
[468]	πράττουσιν ὅταν πράττωσιν, ἢ ~τἀγαθὰ	τῶν	μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ δήπου
[464]	ἑαυτὴν διανείμασα, ~ὑποδῦσα ὑπὸ ἕκαστον	τῶν	μορίων, προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο ὅπερ
[490]	ῥήματι θηρεύω εἰ ὁ ~εἷς	τῶν	μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ'
[510]	ἐννοήσειεν ἐν ταύτῃ τῇ πόλει	τῶν	νέων, τίνα ἂν τρόπον ἐγὼ
[484]	εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ γὰρ	τῶν	νόμων ἄπειροι ~γίγνονται τῶν κατὰ
[518]	ἀπειρίαν οὐ τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται	τῶν	νόσων ~αἰτίους εἶναι καὶ τῆς
[521]	καὶ πράττειν τὰ πολιτικὰ μόνος	τῶν	νῦν· ἅτε οὖν οὐ πρὸς
[527]	ὄντες ὑμεῖς, ~οἵπερ σοφώτατοί ἐστε	τῶν	νῦν Ἑλλήνων, σύ τε καὶ
[517]	ὦ Σώκρατες, μή ποτέ τις	τῶν	νῦν ἔργα τοιαῦτα ~ἐργάσηται οἷα
[479]	ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ	τῶν	νῦν ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι
[480]	δεῖ ~μὲν γὰρ δὴ ἐκ	τῶν	νῦν ὡμολογημένων αὐτὸν ἑαυτὸν μάλιστα
[514]	(βελτίω γεγονότα τὸ σῶμα, μήτε	τῶν	ξένων μήτε τῶν ἀστῶν, μήτε
[507]	ἢ ~αὐτὸς ἢ ἄλλος τις	τῶν	οἰκείων, ἢ ἰδιώτης ἢ πόλις,
[456]	~τὴν μητέρα ἢ ἄλλον τινὰ	τῶν	οἰκείων ἢ τῶν φίλων, οὐ
[480]	μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ καὶ	τῶν	οἰκείων καὶ τῶν ἄλλων ὃς
[508]	οὔτε τῶν ~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ	τῶν	οἰκείων, οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν
[506]	ἑκάστου οἰκεῖος ἀγαθὸν παρέχει ~ἕκαστον	τῶν	ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ
[449]	περὶ τῆς ῥητορικῆς, περὶ τί	τῶν	ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ
[477]	ἡ ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον	τῶν	ὄντων ~κακόν ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται.
[467]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἔστιν τι	τῶν	ὄντων ὃ οὐχὶ ἤτοι ἀγαθόν
[451]	περὶ τί; τί> ἐστι τοῦτο	τῶν	ὄντων, περὶ οὗ οὗτοι οἱ
[477]	ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν κακὸν εἴη	τῶν	~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ
[449]	ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ περὶ τί	τῶν	ὄντων τυγχάνει οὖσα; ὥσπερ ἡ
[496]	τότε καὶ τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται	~τῶν	ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων
[481]	τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς γὰρ	τῶν	παιδικῶν βουλεύμασίν τε καὶ λόγοις
[519]	νῦν ὁρῶ γιγνόμενον καὶ ἀκούω	τῶν	παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι. ~αἰσθάνομαι γάρ,
[503]	ῥητόρων οὐδένα. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	τῶν	παλαιῶν ἔχεις τινὰ εἰπεῖν δι'
[525]	καὶ τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων	τῶν	~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων καὶ βασιλέων
[458]	~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν καὶ τὸ	τῶν	παρόντων. πάλαι γάρ τοι, πρὶν
[451]	ἐχουσῶν. καὶ εἴ με ἐπανέροιτο·	~τῶν	περὶ τί; εἴποιμ' ἂν ὅτι
[451]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ	τῶν	περὶ τί; τί> ἐστι τοῦτο
[451]	περὶ τί; εἴποιμ' ἂν ὅτι	τῶν	περὶ τὸ ἄρτιόν τε καὶ
[479]	συνισχόμενος διαπράξαιτο μὴ διδόναι δίκην	τῶν	περὶ ~τὸ σῶμα ἁμαρτημάτων τοῖς
[524]	τις ἦν καὶ ἴχνη εἶχε	τῶν	πληγῶν οὐλὰς ἐν τῷ σώματι
[498]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἀπιόντων	τῶν	πολεμίων πότεροί σοι ἐδόκουν μᾶλλον
[491]	καὶ ~ἀνδρείους. τούτους γὰρ (προσήκει	τῶν	πόλεων ἄρχειν, καὶ τὸ δίκαιον
[460]	(παιδοτρίβαις ἐγκαλεῖν ~οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων, ἐὰν ὁ πύκτης τῇ
[456]	μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ παρέδοσαν
[457]	μισεῖν τε καὶ ~ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων. ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἐπὶ
[466]	χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ	~τῶν	πόλεων ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς;
[466]	~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ	τῶν	πόλεων ὃν ἂν δοκῇ αὐτοῖς;
[468]	σφάττειν βουλόμεθα οὐδ' ἐκβάλλειν ἐκ	τῶν	πόλεων οὐδὲ χρήματα ~ἀφαιρεῖσθαι ἁπλῶς
[525]	βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ τὰ	τῶν	πόλεων ~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι γὰρ
[519]	γάρ, ὅταν ἡ πόλις τινὰ	τῶν	πολιτικῶν ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα,
[473]	~(Σωκράτης) ~ὦ Πῶλε, οὐκ εἰμὶ	τῶν	πολιτικῶν, καὶ πέρυσι βουλεύειν λαχών,
[514]	ἀλλήλους, ὦ Καλλίκλεις, δημοσίᾳ πράξοντες	τῶν	~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰ οἰκοδομικά,
[503]	παρασκευάζειν ὅπως ὡς βέλτισται ~ἔσονται	τῶν	πολιτῶν αἱ ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι
[515]	Καλλικλῆς ἤδη τινὰ βελτίω πεποίηκεν	τῶν	~πολιτῶν; ἔστιν ὅστις πρότερον πονηρὸς
[473]	ζηλωτὸς ὢν καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ	τῶν	~(πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων ξένων;
[503]	εἰσὶ μὲν γὰρ οἳ κηδόμενοι	τῶν	πολιτῶν λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν
[475]	~ἄλλο τι οὖν ὑπὸ μὲν	τῶν	πολλῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ σοῦ
[492]	αὐτοὶ ἑαυτοῖς δεσπότην ἐπαγάγοιντο τὸν	τῶν	πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον τε καὶ
[526]	οὖν ~ἐάσας τὰς τιμὰς τὰς	τῶν	πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν ἀσκῶν
[488]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ	τῶν	πολλῶν ἄρα νόμιμα τὰ τῶν
[483]	λέγεται, τὸ πλέον ζητεῖν ἔχειν	τῶν	~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν·
[513]	ὦ Σώκρατες, πέπονθα δὲ τὸ	τῶν	~πολλῶν πάθος· οὐ πάνυ σοι
[477]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν τούτων	τῶν	πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ ἡ ἀδικία
[525]	τρυφῆς καὶ ὕβρεως καὶ ἀκρατίας	τῶν	πράξεων ἀσυμμετρίας τε ~καὶ αἰσχρότητος
[499]	συνδοκεῖ οὕτω, τέλος εἶναι ἁπασῶν	τῶν	πράξεων ~τὸ ἀγαθόν, ~καὶ ἐκείνου
[504]	κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ	τῶν	πρόσθεν καὶ τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης)
[503]	~ῥητορικήν· ἢ εἴ τινα ἔχεις	τῶν	ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν, τί οὐχὶ
[518]	εἰδέναι ὅτι χρηστὸν καὶ πονηρὸν	τῶν	~σιτίων ἢ ποτῶν ἐστιν εἰς
[490]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν τούτων	τῶν	σιτίων πλέον ἡμῶν ἑκτέον αὐτῷ,
[493]	γάρ του ἔγωγε καὶ ~ἤκουσα	τῶν	σοφῶν ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν
[490]	τοῦτον δὴ ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν	τῶν	~σπερμάτων καὶ ὡς πλείστῳ σπέρματι
[523]	ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον πάντων	τῶν	συγγενῶν καὶ ~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς
[511]	ἄδηλόν ἐστιν οὕστινάς τε ὠφέληκεν	~τῶν	συμπλεόντων οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι καὶ
[450]	ἐστὶν τοὺς περὶ εὐεξίαν τε	τῶν	σωμάτων ~καὶ καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ
[515]	εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης)	~τῶν	τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα,
[465]	ἐν τῷ αὐτῷ, ἀκρίτων ὄντων	τῶν	τε ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν καὶ
[450]	~(Σωκράτης) ~ἕτεραι δέ γέ εἰσι	τῶν	τεχνῶν αἳ διὰ λόγου πᾶν
[517]	καὶ προσήκει τούτων ἄρχειν πασῶν	τῶν	τεχνῶν ~καὶ χρῆσθαι τοῖς τούτων
[448]	ὅδε, καὶ μετέχει τῆς ~καλλίστης	τῶν	τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γε, ὦ
[450]	ναί. ~(Σωκράτης) ~πασῶν δὴ οἶμαι	τῶν	τεχνῶν τῶν μὲν ἐργασία τὸ
[451]	τυγχάνει ~μὲν οὖσα τούτων τις	τῶν	τεχνῶν τῶν τὸ πολὺ λόγῳ
[451]	ὧν νυνδὴ ἔλεγον περὶ ἡστινοσοῦν	τῶν	~τεχνῶν· ὦ Σώκρατες, τίς (ἐστιν
[451]	οὖσα τούτων τις τῶν τεχνῶν	τῶν	τὸ πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν
[486]	σοῦ λαβόμενος ἢ ~ἄλλου ὁτουοῦν	τῶν	τοιούτων εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπάγοι,
[450]	(κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων ἐστίν.	τῶν	τοιούτων τινά μοι ~δοκεῖς λέγειν
[502]	ποτέρως σοι δοκεῖ ~παρεσκευάσθαι ἡ	τῶν	τραγῳδιῶν ποίησις; ~(Καλλίκλης) ~δῆλον δὴ
[519]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα λεγόντων	τῶν	φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν;
[490]	καὶ ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν	τῶν	φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δὴ αὐτοῦ.
[456]	ἄλλον τινὰ τῶν οἰκείων ἢ	τῶν	φίλων, οὐ τούτου ἕνεκα δεῖ
[508]	εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε	τῶν	~φίλων οὐδενὶ οὐδὲ τῶν οἰκείων,
[514]	πώποτε οἰκοδόμημα ᾠκοδομήκαμεν ἰδίᾳ ἢ	τῶν	~φίλων τινὶ ἢ ἡμέτερον αὐτῶν,
[480]	τῶν ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ	τῶν	φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν, ~καὶ μὴ
[488]	ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν βελτίω	τῶν	~χειρόνων καὶ πλέον ἔχειν τὸν
[484]	βελτίονός τε καὶ κρείττονος ~τὰ	τῶν	χειρόνων τε καὶ ἡττόνων. ~τὸ
[501]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ἡ	τῶν	χορῶν διδασκαλία καὶ ἡ τῶν
[464]	παῖδες, πότερος ἐπαί̈ ει περὶ	τῶν	χρηστῶν σιτίων καὶ ~(πονηρῶν, ὁ
[461]	δ' εἶ ~καὶ ἐγὼ ἐθέλω	τῶν	ὡμολογημένων εἴ τί σοι δοκεῖ
[515]	ὦ βέλτιστε, ἀλλ' ἀνάγκη ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων, εἴπερ ἀγαθός γ' ἦν
[477]	ἢ ἀμφότερα ~αἴσχιστόν ἐστιν ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων ἐν τῷ ἔμπροσθεν. ~(Πῶλος)
[498]	ἐμοῦ τί ἡμῖν συμβαίνει ἐκ	τῶν	ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς γάρ τοι