Pages
[481]	τε καὶ λόγοις οὐχ οἷός	τ'	εἶ ~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε, εἴ τίς
[519]	~σὺ δ' οὐκ ἂν οἷός	τ'	εἴης λέγειν, εἰ μή τίς
[508]	ὡς ἄρα ἐγὼ οὐχ οἷός	τ'	εἰμὶ βοηθῆσαι οὔτε ἐμαυτῷ οὔτε
[458]	ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν φῂς ποιεῖν οἷός	τ'	εἶναι, ~ἐάν τις βούληται παρὰ
[452]	~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν ἔγωγ' οἷόν	τ'	εἶναι τοῖς λόγοις καὶ ἐν
[491]	Καλλίκλεις, ὡς οὐ ταὐτὰ σύ	τ'	ἐμοῦ κατηγορεῖς καὶ ἐγὼ σοῦ;
[526]	ὀνειδίζω σοι ὅτι οὐχ οἷός	~τ'	ἔσῃ σαυτῷ βοηθῆσαι, ὅταν ἡ
[509]	ἐντετύχηκα, ~ὥσπερ νῦν, οὐδεὶς οἷός	τ'	ἐστὶν ἄλλως λέγων μὴ οὐ
[488]	(οὐδὲ γάρ τοι τότε οἷός	~τ'	ἦ μαθεῖν σου τί ποτε
[465]	ἥν σοι ἀπεκρινάμην οὐδὲν ~οἷός	τ'	ἦσθα, ἀλλ' ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν
[518]	κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν οἷοί	τ'	ὦσι, τοὺς δὲ ~προτέρους ἐκείνους
[461]	εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ καὶ	τὰ	ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ
[460]	αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ	τὰ	ἄδικα ἤτοι πρότερόν γε ἢ
[455]	νεώρια ~ταῦτα (καὶ τὰ τείχη	τὰ	Ἀθηναίων καὶ ἡ τῶν λιμένων
[459]	περὶ τὸ ὑγιεινὸν καὶ περὶ	τὰ	ἄλλα ~ὧν αἱ ἄλλαι τέχναι,
[497]	τὰ ~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς ἢ	τὰ	ἀνιαρὰ τοῖς κακοῖς; ἐὰν δὲ
[519]	ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ	τὰ	ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς ~ἐκτήσαντο,
[497]	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐ	τὰ	αὐτὰ γίγνεται, ὦ φίλε, τἀγαθὰ
[449]	μηδένα ἂν ἐν βραχυτέροις ἐμοῦ	τὰ	αὐτὰ εἰπεῖν. ~(Σωκράτης) ~τούτου μὴν
[499]	(ὥσπερ παιδὶ χρῇ, τοτὲ μὲν	~τὰ	αὐτὰ φάσκων οὕτως ἔχειν, τοτὲ
[526]	ἔγωγέ φημι, ὦ Καλλίκλεις, φιλοσόφου	τὰ	αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ ~πολυπραγμονήσαντος
[507]	~ζῆν, καὶ πάντα εἰς τοῦτο	τὰ	αὑτοῦ συντείνοντα καὶ τὰ τῆς
[523]	αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ	τὰ	αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν
[503]	αἱ ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι λέγοντα	τὰ	βέλτιστα, εἴτε ἡδίω ~εἴτε ἀηδέστερα
[464]	ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν, καὶ προσποιεῖται	τὰ	βέλτιστα σιτία τῷ σώματι εἰδέναι,
[468]	βλαβερὰ δὲ ὄντα οὐ βουλόμεθα.	τὰ	γὰρ ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς φῂς
[470]	σε δεῖ παλαιοῖς (πράγμασιν ἐλέγχειν·	τὰ	~γὰρ ἐχθὲς καὶ πρώην γεγονότα
[463]	αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε	τὰ	γὰρ κακὰ αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ
[469]	τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ, καὶ	τά	γε ~Ἀθηναίων νεώρια καὶ αἱ
[476]	~ἔχεις οὖν λέγειν ὡς οὐχὶ	τά	γε δίκαια πάντα καλά ἐστιν,
[474]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν	τά	γε κατὰ τοὺς νόμους καὶ
[518]	πολιτικά, ὥσπερ ἂν εἰ περὶ	τὰ	~γυμναστικὰ ἐμοῦ ἐρωτῶντος οἵτινες ἀγαθοὶ
[493]	δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ δέ,	τὰ	δ' ἀγγεῖα τετρημένα καὶ σαθρά,
[455]	ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονεν,	τὰ	δ' ἐκ τῆς Περικλέους ἀλλ'
[498]	ἀγαθούς, καὶ κακοὺς δὲ ~κακῶν;	τὰ	δὲ ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς,
[492]	ἐστὶν ἀρετή τε καὶ ~εὐδαιμονία,	τὰ	δὲ ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ
[476]	δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	τὰ	δὲ δίκαιά που καλὰ ὡμολόγηται;
[468]	ἀγαθὰ βουλόμεθα, ὡς φῂς σύ,	τὰ	~δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ
[467]	τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τὰ	δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακὰ
[514]	ἐχόντων ἦν ἂν ἰέναι ἐπὶ	τὰ	δημόσια ~ἔργα· εἰ δὲ μήτε
[469]	καὶ τὰ πλοῖα πάντα καὶ	τὰ	δημόσια καὶ τὰ ἴδια· ~ἀλλ'
[461]	ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ ~καὶ	τὰ	δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ
[461]	μὴ οὐχὶ καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι	τὰ	~δίκαια καὶ ἄλλους διδάξειν; ἀλλ'
[507]	δὲ ~θεοὺς ὅσια· τὸν δὲ	τὰ	δίκαια καὶ ὅσια πράττοντα ἀνάγκη
[460]	τινα ποιήσῃς, ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι	τὰ	δίκαια καὶ τὰ ἄδικα ἤτοι
[460]	τοῦτον τὸν λόγον καὶ ὁ	τὰ	δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος; ~(Γοργίας) πάντως
[482]	ἀφίκηται παρ' ~αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενος	τὰ	δίκαια ὁ τὴν ῥητορικὴν (βουλόμενος
[471]	ἦν Ἀλκέτου, καὶ εἰ ἐβούλετο	τὰ	δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ
[500]	~μηδ' ὅτι ἂν τύχῃς παρὰ	τὰ	δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ τὰ
[495]	~τὰ ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ	τὰ	δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης) καὶ
[512]	ἀρετή, τὸ ~σῴζειν αὑτὸν καὶ	τὰ	ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός τις ἔτυχεν,
[508]	τὸ τύπτειν καὶ ~ἐμὲ καὶ	τὰ	ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν καὶ
[482]	ταῦτα λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν,	τὰ	ἐμὰ παιδικά, παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν.
[508]	ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ καὶ	~τὰ	ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ κάκιον
[448]	δέοι ~καλεῖν τὸν Γοργίαν· ὥσπερ	τὰ	ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ
[496]	ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ ἐπὶ	τὰ	ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν ἔλεγες
[481]	εἴη τῶν ἀνθρώπων καὶ ~πάντα	τὰ	ἐναντία πράττομεν, ὡς ἔοικεν, ἢ
[506]	~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ διιόντος	τὰ	ἐπίλοιπα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δή,
[474]	γε κατὰ τοὺς νόμους καὶ	τὰ	ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου ἐκτὸς τούτων
[466]	σοι ὅτι δύο ταῦτ' ἐστιν	τὰ	ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί γέ σοι
[474]	τῷ μέρει διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενος	τὰ	~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι
[525]	ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. ~(οἳ δ' ἂν	τὰ	ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ τὰ
[494]	τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς σε	τὰ	ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ.
[453]	εἴ μοι εἶπες ὅτι ὁ	τὰ	ζῷα ~γράφων, ἆρ' οὐκ ἂν
[500]	ἕνεκα δεῖ καὶ τἆλλα καὶ	τὰ	ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ
[497]	πῶς οὖν ταὐτὰ ἂν εἴη	τὰ	~ἡδέα τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τὰ
[504]	διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ διδόναι καὶ	τὰ	ἥδιστα ἢ ποτὰ ἢ ἄλλ'
[484]	καὶ διαρρήξας καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας	τὰ	ἡμέτερα γράμματα καὶ μαγγανεύματα καὶ
[504]	μὴν καὶ τὰ σώματά φαμεν	τὰ	ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[524]	τὴν ~φύσιν τὴν αὑτοῦ καὶ	τὰ	θεραπεύματα καὶ τὰ παθήματα ἔνδηλα
[460]	~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὁ	τὰ	ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ τἆλλα οὕτω
[469]	πάντα καὶ τὰ δημόσια καὶ	τὰ	ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ ἄρα τοῦτ'
[498]	δέ; τοῖς ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν	τὰ	κακά, αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν.
[468]	μήτε κακὰ οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ	τὰ	κακά. ἦ γάρ; ἀληθῆ σοι
[497]	φίλε, τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ	τὰ	κακὰ τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν
[461]	~καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι καὶ	τὰ	καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά, καὶ
[499]	καὶ τρίς φασιν καλὸν (εἶναι	τὰ	καλὰ λέγειν τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι.
[474]	καλά; οἷον πρῶτον τὰ ~σώματα	τὰ	καλὰ οὐχὶ ἤτοι κατὰ τὴν
[474]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε;	τὰ	καλὰ πάντα, οἷον καὶ σώματα
[474]	οὐ δήπου ἐκτὸς τούτων ~ἐστίν,	τὰ	καλά, τοῦ ἢ ὠφέλιμα εἶναι
[492]	τὰ δὲ ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν	τὰ	καλλωπίσματα, τὰ παρὰ φύσιν ~συνθήματα
[474]	~οὐ καὶ τὰς φωνὰς καὶ	τὰ	κατὰ τὴν μουσικὴν πάντα ὡσαύτως;
[486]	ἄσκει ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις	τὰ	κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε ληρήματα
[521]	ἐθέλων ποιεῖν ἃ σὺ παραινεῖς,	τὰ	κομψὰ ταῦτα, οὐχ ἕξω ὅτι
[454]	μὴ ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν ἀλλήλων	τὰ	λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ τὰ σαυτοῦ
[461]	~θαυμάσας καὶ ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν	τὰ	λεγόμενα ἐκείνους εἶπον τοὺς ~λόγους,
[505]	κεφαλῆς περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν καὶ	τὰ	λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν ὁ λόγος
[497]	~εὐδαίμων εἶ, ὦ Καλλίκλεις, ὅτι	τὰ	μεγάλα μεμύησαι πρὶν τὰ σμικρά·
[479]	μὲν τὸν Ἀρχέλαον ~εὐδαιμονίζων τὸν	τὰ	μέγιστα ἀδικοῦντα (δίκην οὐδεμίαν διδόντα,
[478]	οὗτος τυγχάνει ὢν ὃς ἂν	τὰ	μέγιστα ἀδικῶν καὶ χρώμενος μεγίστῃ
[471]	θαυμασίως ὡς ἄθλιος ~γέγονεν, ἐπεὶ	τὰ	μέγιστα ἠδίκηκεν· (ὅς γε πρῶτον
[525]	τούτους ὁρῶντες διὰ ~τὰς ἁμαρτίας	τὰ	μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα
[514]	ἢ νεωρίων ἢ ἱερῶν ἐπὶ	τὰ	~μέγιστα οἰκοδομήματα, πότερον ἔδει ἂν
[451]	οἷς ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται; ~(Γοργίας)	τὰ	μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ
[484]	ἔχει, γνώσῃ δέ, ἂν ἐπὶ	τὰ	μείζω ἔλθῃς ἐάσας ἤδη ~φιλοσοφίαν.
[499]	ὁτιοῦν, τούτου ἅσμενος ἔχῃ ὥσπερ	τὰ	μειράκια. ὡς δὴ σὺ οἴει
[451]	ἐν τῷ δήμῳ (συγγραφόμενοι, ὅτι	τὰ	μὲν ἄλλα ~καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ
[493]	ἡσυχίαν ἔχοι· τῷ δ' ἑτέρῳ	τὰ	μὲν νάματα, ὥσπερ ~καὶ ἐκείνῳ,
[485]	εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι	τὰ	μέσα τῆς πόλεως καὶ τὰς
[468]	ἢ ~τἀγαθὰ τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος)	τὰ	(μεταξὺ δήπου τῶν ἀγαθῶν. ~(Σωκράτης)
[468]	ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν	τὰ	μεταξὺ ταῦτα ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν
[507]	~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ ἂν σωφρονοῖ	τὰ	μὴ προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ'
[468]	~λέγεις; ἢ ἄλλ' ἄττα καλεῖς	τὰ	μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά; ~(Πῶλος)
[486]	δόμοις· ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας	τὰ	μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς ἔστιν
[460]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ὁ	τὰ	μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[455]	ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ δήπου ὅτι	τὰ	νεώρια ~ταῦτα (καὶ τὰ τείχη
[450]	ναί. ~(Σωκράτης) τούς γε περὶ	τὰ	νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[495]	πάντως χαίρειν· ταῦτά τε γὰρ	τὰ	νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ καὶ αἰσχρὰ
[514]	πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων ἐπὶ	τὰ	οἰκοδομικά, ἢ τειχῶν ἢ νεωρίων
[506]	ἐὰν δέ τῳ ὑμῶν μὴ	~τὰ	ὄντα δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ
[495]	ἂν ἔτι μετ' ἐμοῦ ἱκανῶς	~τὰ	ὄντα ἐξετάζοις, εἴπερ παρὰ τὰ
[511]	ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται, καὶ ἀφαιρήσεται	τὰ	ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις,
[524]	τά τε τῆς φύσεως καὶ	τὰ	παθήματα ἃ διὰ ~τὴν ἐπιτήδευσιν
[524]	αὑτοῦ καὶ τὰ θεραπεύματα καὶ	τὰ	παθήματα ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον εἴ
[481]	δεινοῦ, ~ὅτι ἂν φῇ σου	τὰ	παιδικὰ καὶ ὅπως ἂν φῇ
[451]	ἡ ῥητορικὴ οὖσα τῶν λόγῳ	τὰ	πάντα ~διαπραττομένων τε καὶ κυρουμένων·
[451]	ὅτι καὶ αὕτη λόγῳ κυροῦται	τὰ	πάντα, οἱ ~δὲ λόγοι οἱ
[500]	τὰ δοκοῦντα ἀποκρίνου, μήτ' (αὖ	τὰ	παρ' ἐμοῦ ~οὕτως ἀποδέχου ὡς
[492]	ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα,	τὰ	παρὰ φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία
[525]	ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ τούτων	τὰ	παραδείγματα γίγνεται, καὶ οὗτοι αὐτοὶ
[452]	τῷ δυναμένῳ λέγειν καὶ ~πείθειν	τὰ	πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν μοι δοκεῖς
[469]	νεώρια καὶ αἱ τριήρεις καὶ	τὰ	πλοῖα πάντα καὶ τὰ δημόσια
[470]	ἀδικοῦντες ἄνθρωποι εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης)	τὰ	ποῖα ταῦτα; ~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου
[453]	ἂν δικαίως σε ἠρόμην ὁ	τὰ	ποῖα τῶν ζῴων γράφων καὶ
[517]	ἡμεῖς ἴσμεν ~ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα	τὰ	πολιτικὰ ἐν τῇδε τῇ πόλει.
[516]	(ἐκεῖνος ἐπεμελεῖτο αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν	τὰ	~πολιτικά; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[521]	ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ καὶ πράττειν	τὰ	πολιτικὰ μόνος τῶν νῦν· ἅτε
[516]	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς	τὰ	πολιτικὰ Περικλῆς ἦν ἐκ τούτου
[518]	μοι ~ὁμοιοτάτους προτείνεσθαι ἀνθρώπους περὶ	τὰ	πολιτικά, ὥσπερ ἂν εἰ περὶ
[482]	ἔστιν καλά, νόμῳ δέ. ὡς	τὰ	~πολλὰ δὲ ταῦτα ἐναντί' ἀλλήλοις
[524]	~καὶ τελευτήσαντος ἢ πάντα ἢ	τὰ	πολλὰ ἐπί τινα χρόνον. ταὐτὸν
[505]	μὲν ἐῶσιν οἱ ἰατροὶ ὡς	τὰ	πολλά, κάμνοντα δὲ ὡς ἔπος
[459]	καὶ ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν	τὰ	πράγματα οὐδὲν δεῖ αὐτὴν εἰδέναι
[525]	φρουρᾶς, οἷ μέλλει ἐλθοῦσα ἀνατλῆναι	τὰ	προσήκοντα πάθη. ~(προσήκει δὲ παντὶ
[526]	εἶναι· ὁ δὲ ἐκεῖσε ἀφικόμενος	(τὰ	προσήκοντα πάσχει. ἐνίοτε δ' ἄλλην
[507]	~καὶ μὴν ὅ γε σώφρων	τὰ	προσήκοντα πράττοι ἂν καὶ περὶ
[507]	~καὶ μὴν περὶ μὲν ἀνθρώπους	τὰ	προσήκοντα πράττων δίκαι' ἂν πράττοι,
[508]	ἐστιν, σκεπτέον τί τὰ συμβαίνοντα.	τὰ	πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ Καλλίκλεις, συμβαίνει
[499]	κακός; οὐ ταῦτα συμβαίνει καὶ	τὰ	πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν τις ταὐτὰ
[480]	πῶς λέγομεν, ὦ Πῶλε, εἴπερ	τὰ	πρότερον μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ
[482]	~ὅτι εἰ μή τις παύσει	τὰ	(σὰ παιδικὰ τούτων τῶν λόγων,
[512]	τὴν ἐκείνου. ~καίτοι ἐξ ὧν	τὰ	σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι δικαίῳ λόγῳ
[454]	ἀλλήλων τὰ λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ	τὰ	σαυτοῦ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν ~ὅπως
[497]	ὅτι τὰ μεγάλα μεμύησαι πρὶν	τὰ	σμικρά· ἐγὼ δ' οὐκ ~ᾤμην
[497]	βούληται. ~(Καλλίκλης) ~Ἐρώτα δὴ σὺ	τὰ	σμικρά τε καὶ στενὰ ταῦτα,
[479]	~ὡμολογήκαμεν, ὦ Πῶλε, ἆρ' αἰσθάνῃ	τὰ	συμβαίνοντα ἐκ τοῦ λόγου; ἢ
[508]	οὗτος ἀληθής ἐστιν, σκεπτέον τί	τὰ	συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ
[517]	εἶναι ἐκπορίζειν, ἐὰν μὲν πεινῇ	τὰ	σώματα ~ἡμῶν, σιτία, ἐὰν δὲ
[511]	τὰς ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ ~καὶ	τὰ	σώματα καὶ τὰ χρήματα ἐκ
[452]	καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους	τὰ	σώματα. μετὰ δὲ τὸν παιδοτρίβην
[464]	λέγω· πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν	τὰ	σώματα, οὓς οὐκ ἂν ῥᾳδίως
[512]	ἐξεβίβασεν ἢ οἷοι ἐνέβησαν, οὔτε	τὰ	σώματα ~οὔτε τὰς ψυχάς. λογίζεται
[478]	καὶ ~παρὰ τίνας τοὺς κάμνοντας	τὰ	σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς ἰατρούς,
[474]	καλεῖς ἑκάστοτε καλά; οἷον πρῶτον	τὰ	~σώματα τὰ καλὰ οὐχὶ ἤτοι
[518]	οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες καὶ παχύναντες	τὰ	σώματα τῶν ~ἀνθρώπων, ἐπαινούμενοι ὑπ'
[504]	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν καὶ	τὰ	σώματά φαμεν τὰ ἡμέτερα; ~(Καλλίκλης)
[514]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω πάντα,	τά	τε ἄλλα κἂν εἰ ἐπιχειρήσαντες
[524]	~ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ σώματος,	τά	τε τῆς φύσεως καὶ τὰ
[455]	ὅτι τὰ νεώρια ~ταῦτα (καὶ	τὰ	τείχη τὰ Ἀθηναίων καὶ ἡ
[460]	γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ὁ	τὰ	τεκτονικὰ μεμαθηκὼς τεκτονικός, ἢ οὔ;
[515]	ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι ἢ ὅτε	~τὰ	τελευταῖα ἔλεγεν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης)
[507]	τοῦτο τὰ αὑτοῦ συντείνοντα καὶ	τὰ	τῆς πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται
[515]	μὲν αὐτὸς ἄρτι ἄρχῃ πράττειν	τὰ	τῆς ~πόλεως πράγματα, ἐμὲ δὲ
[515]	ἄρα ἐπιμελήσῃ ἡμῖν ἐλθὼν ~ἐπὶ	τὰ	(τῆς πόλεως πράγματα ἢ ὅπως
[491]	γε ἔγωγε τοὺς φρονίμους εἰς	τὰ	τῆς πόλεως πράγματα καὶ ~ἀνδρείους.
[491]	μαγείρους, ἀλλ' (οἳ ἂν εἰς	τὰ	τῆς πόλεως πράγματα φρόνιμοι ~ὦσιν,
[455]	ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει	τὰ	τῆς σῆς τέχνης παρὰ σοῦ
[483]	κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ	τὰ	τῆς φύσεως, τὰ τοῦ νόμου.
[490]	μὴ τὰ τοιαῦτα λέγεις, ἴσως	τὰ	τοιάδε· οἷον γεωργικὸν ἄνδρα περὶ
[461]	καὶ ἄλλους διδάξειν; ἀλλ' εἰς	τὰ	τοιαῦτα ἄγειν πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν
[525]	τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ	τὰ	τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι ~γένωνται, ἐκ
[481]	χρόνον βιώσεται τοιοῦτος ὤν. ἐπὶ	τὰ	~τοιαῦτα ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Πῶλε,
[455]	ἢ πῶς λέγεις, ὦ ~Γοργία,	τὰ	τοιαῦτα; ἐπειδὴ γὰρ αὐτός τε
[459]	τούτων τὴν ~ἀλήθειαν; ἢ πῶς	τὰ	τοιαῦτα ἔχει, ὦ Γοργία; ~(καὶ
[467]	ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ τἆλλα	τὰ	~τοιαῦτα, κακὰ δὲ τἀναντία τούτων;
[490]	ἔχων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὴ	τὰ	τοιαῦτα λέγεις, ἴσως τὰ τοιάδε·
[468]	λίθους καὶ ξύλα καὶ τἆλλα	τὰ	τοιαῦτα; οὐ ταῦτα ~λέγεις; ἢ
[459]	τοῖς πολλοῖς δοκεῖν εἰδέναι ~αὐτὸν	τὰ	τοιαῦτα οὐκ εἰδότα καὶ δοκεῖν
[477]	καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος καὶ	τὰ	τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[477]	καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ	τὰ	τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν.
[500]	ἐπὶ ὃν σὺ παρακαλεῖς ἐμέ,	τὰ	τοῦ ἀνδρὸς δὴ ταῦτα ~πράττοντα,
[453]	οὐ διδάσκει ~ἡμᾶς ὅσα ἐστὶν	τὰ	τοῦ ἀριθμοῦ, καὶ ὁ ἀριθμητικὸς
[483]	ἐὰν δὲ τὰ τῆς φύσεως,	τὰ	τοῦ νόμου. ~ὥσπερ αὐτίκα ἐν
[488]	λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὰ	τούτων νόμιμα κατὰ φύσιν καλά,
[494]	ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ' ἄττα	τὰ	~τρήματα εἶναι ταῖς ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης)
[488]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὰ	τῶν βελτιόνων; οἱ γὰρ κρείττους
[488]	~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν κρείττω	τὰ	τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν τὸν
[488]	τὰ τῶν πολλῶν ἄρα νόμιμα	τὰ	τῶν κρειττόνων ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ
[523]	καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ	τὰ	τῶν κρινομένων. ~πρῶτον μὲν οὖν,
[525]	καὶ βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ	τὰ	τῶν πόλεων ~πραξάντων γεγονότας· οὗτοι
[488]	~(Καλλίκλης) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	τὰ	τῶν πολλῶν ἄρα νόμιμα τὰ
[484]	τοῦ βελτίονός τε καὶ κρείττονος	~τὰ	τῶν χειρόνων τε καὶ ἡττόνων.
[479]	τοῦ διδόντος; οὐ ταῦτ' ἦν	τὰ	ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα; ~(Πῶλος) ναί.
[467]	τοῦθ' ὃ πράττουσιν; οἷον οἱ	τὰ	φάρμακα ~πίνοντες παρὰ τῶν ἰατρῶν
[511]	ἀλλὰ ~καὶ τὰ σώματα καὶ	τὰ	χρήματα ἐκ τῶν ἐσχάτων κινδύνων,
[485]	χρῆμα εἶναι ~καὶ ἀνιᾷ μου	τὰ	ὦτα καί μοι δοκεῖ δουλοπρεπές
[515]	μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν	τὰ	ὦτα κατεαγότων ἀκούεις ταῦτα, ὦ
[498]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν πάρεστιν	τἀγαθά,	αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης)
[496]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ	τἀγαθὰ	καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία
[497]	τὰ αὐτὰ γίγνεται, ὦ φίλε,	τἀγαθὰ	τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ τὰ κακὰ
[500]	τὰ ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ	τἀγαθὰ	τῶν ~ἡδέων. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[468]	ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν πράττωσιν, ἢ	~τἀγαθὰ	τῶν μεταξύ; ~(Πῶλος) τὰ (μεταξὺ
[480]	οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα λυτέον ἢ	τάδε	ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος) ναί, τοῦτό
[495]	μοι, ἐπειδὴ οὕτω δοκεῖ, διελοῦ	τάδε·	ἐπιστήμην που καλεῖς τι; ~(Καλλίκλης)
[515]	ταῦτα, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	τάδε	οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς
[512]	τούτων τῷ θεῷ καὶ πιστεύσαντα	ταῖς	γυναιξὶν ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ'
[504]	οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)	~ταῖς	δέ γε τῆς ψυχῆς τάξεσι
[494]	μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα εἶναι	ταῖς	ἐκροαῖς; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν.
[492]	καὶ αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι	ταῖς	ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην
[504]	μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ	ταῖς	μὲν τοῦ σώματος τάξεσιν ~ὄνομα
[483]	καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν ὅλαις	ταῖς	πόλεσι καὶ τοῖς γένεσιν, ὅτι
[466]	δοκοῦσί σοι ὡς κόλακες ἐν	ταῖς	πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι οἱ ἀγαθοὶ
[467]	οἱ ῥήτορες οἱ ~ποιοῦντες ἐν	ταῖς	πόλεσιν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς καὶ
[502]	(καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν	~ταῖς	πόλεσιν δήμους τοὺς τῶν ἐλευθέρων
[467]	δύναιντο ἢ οἱ τύραννοι ἐν	ταῖς	πόλεσιν, ἐὰν μὴ ~(Σωκράτης) ἐξελεγχθῇ
[466]	τοὺς τυράννους ~δύνασθαι μὲν ἐν	ταῖς	πόλεσιν σμικρότατον, ὥσπερ νυνδὴ ἔλεγον·
[466]	νομίζεσθαι; οὐ μέγιστον δύνανται ἐν	ταῖς	πόλεσιν; ~(Σωκράτης) ~οὔκ, εἰ τὸ
[450]	τι ~ἴσους τοὺς λόγους ἔχουσι	ταῖς	πράξεσιν, αἱ δὲ πολλαὶ πλείους,
[465]	σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον ταῖς χάρισι	ταῖς	πρὸς αὑτό, τὸ ~τοῦ Ἀναξαγόρου
[465]	αὐτὸ τὸ σῶμα ἔκρινε σταθμώμενον	ταῖς	χάρισι ταῖς πρὸς αὑτό, τὸ
[504]	τοῖς πολίταις (δικαιοσύνη μὲν ἐν	ταῖς	ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται,
[504]	ἀγαθός, καὶ τοὺς ~λόγους προσοίσει	ταῖς	ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ, καὶ
[462]	Πῶλε, ὥς γε πρὸς σὲ	τἀληθῆ	εἰρῆσθαι. ~(Πῶλος) ἀλλὰ τί σοι
[486]	δοξάζει, ταῦτ' ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ	τἀληθῆ.	~ἐννοῶ γὰρ (ὅτι τὸν μέλλοντα
[481]	εἴποις ἂν αὐτῷ, εἰ βούλοιο	τἀληθῆ	λέγειν, ~ὅτι εἰ μή τις
[521]	~διακονήσοντα καὶ πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα;	τἀληθῆ	μοι εἰπέ, ὦ Καλλίκλεις· ~δίκαιος
[522]	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ γε καὶ	τἆλλα	ἐπέρανας, καὶ τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης)
[512]	δεῖν γίγνεσθαι μηχανοποιούς, ὡς οὐδὲν	~τἆλλά	ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ ὁ
[477]	βλάβῃ καὶ κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα	~(τἆλλα	ἡ τῆς ψυχῆς πονηρία αἴσχιστόν
[500]	ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ	τἆλλα	καὶ τὰ ἡδέα πράττειν, ἀλλ'
[484]	δικαίου ~φύσει, καὶ βοῦς καὶ	τἆλλα	κτήματα εἶναι πάντα τοῦ βελτίονός
[460]	ὁ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ	τἆλλα	οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον,
[524]	παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος, καὶ	~τἆλλα	οὕτως· καὶ εἰ αὖ ἐπετήδευε
[509]	τρίτην τὴν τοῦ τρίτου καὶ	τἆλλα	~οὕτως· ὡς ἑκάστου κακοῦ μέγεθος
[506]	γέ ἐσμεν καὶ ἡμεῖς καὶ	τἆλλα	πάντα ὅσ' ἀγαθά ἐστιν, ἀρετῆς
[474]	οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	τἆλλα	πάντα οὕτω καὶ σχήματα καὶ
[500]	~καὶ ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα	τἆλλα	πράττεσθαι (ἀλλ' οὐκ ~ἐκεῖνο τῶν
[519]	σοφισταί. καὶ γὰρ οἱ ~σοφισταί,	τἆλλα	σοφοὶ ὄντες, τοῦτο ἄτοπον ἐργάζονται
[467]	καὶ ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ	τἆλλα	τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ δὲ τἀναντία
[468]	αὖ λίθους καὶ ξύλα καὶ	τἆλλα	τὰ τοιαῦτα; οὐ ταῦτα ~λέγεις;
[452]	ὁ ~παιδοτρίβης εἴποι ὅτι θαυμάζοιμί	τἄν,	ὦ Σώκρατες, καὶ αὐτὸς εἴ
[471]	παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ δὲ	τἀναντία	λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται ἢ
[496]	τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ	τἀναντία	τούτων, κακά τε καὶ ἀθλιότητα,
[499]	αὗται μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ	(τἀναντία	τούτων ~κακαί; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[467]	τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ δὲ	τἀναντία	τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τὰ
[525]	Ἅιδου τὸν ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους,	~Τάνταλον	καὶ Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην
[506]	ταῦτα; ~ἐγὼ μὲν γάρ φημι.	~(τάξει	ἆρα τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον ἐστὶν
[506]	τῷ εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ	τάξει	καὶ ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ, ἥτις
[504]	~ταῖς δέ γε τῆς ψυχῆς	τάξεσι	καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν τε καὶ
[504]	δοκεῖ ταῖς μὲν τοῦ σώματος	τάξεσιν	~ὄνομα εἶναι ὑγιεινόν, ἐξ οὗ
[504]	~(Καλλίκλης) ἔστω τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης)	~τάξεως	ἄρα καὶ κόσμου τυχοῦσα οἰκία
[504]	τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς	τάξεως	καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν
[504]	ἀταξίας τυχοῦσα ἔσται χρηστή, ἢ	τάξεώς	τε καὶ κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης)
[504]	τῷ σώματι τῷ ἐκ τῆς	τάξεώς	τε καὶ τοῦ κόσμου γιγνομένῳ;
[455]	ὅταν στρατηγῶν αἱρέσεως ~πέρι ἢ	τάξεώς	τινος πρὸς πολεμίους ἢ χωρίων
[503]	ὅντινα βούλει αὐτῶν, ὡς εἰς	τάξιν	τινὰ ἕκαστος ἕκαστον τίθησιν ὃ
[526]	καὶ τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς	Τάρταρον,	ἐπισημηνάμενος, ἐάντε ἰάσιμος ἐάντε ἀνίατος
[524]	μακάρων νήσους, ἡ δ' εἰς	Τάρταρον.	καὶ τοὺς μὲν ~ἐκ τῆς
[523]	καὶ δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ δὴ	Τάρταρον	καλοῦσιν, ἰέναι. ~Τούτων δὲ δικασταὶ
[485]	τὰ μέσα τῆς πόλεως καὶ	τὰς	~ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη ὁ
[459]	συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ	τὰς	ἄλλας ἁπάσας τέχνας ὡσαύτως ἔχει
[454]	τὸ περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ	~τὰς	ἄλλας ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν τέχνας
[494]	διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ	τὰς	ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα καὶ
[459]	ὦ Σώκρατες, γίγνεται, μὴ μαθόντα	τὰς	ἄλλας τέχνας ~ἀλλὰ μίαν ταύτην,
[450]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν δή ποτε	τὰς	ἄλλας τέχνας οὐ ῥητορικὰς καλεῖς,
[518]	ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν,	τὰς	ἄλλας τέχνας, τὴν δὲ γυμναστικὴν
[525]	ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ	~τὰς	ἁμαρτίας τὰ μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα
[498]	εἶναι τὰς ἡδονάς, κακὰ δὲ	τὰς	ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[449]	Ἥραν, ὦ Γοργία, ἄγαμαί γε	τὰς	ἀποκρίσεις, ὅτι ἀποκρίνῃ ὡς οἷόν
[518]	ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν καὶ	τὰς	ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ (δ' αὖ
[503]	τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ	τὰς	αὑτοῦ καὶ τὰς τῶν ἄλλων·
[484]	οὔτε ~δόντος τοῦ Γηρυόνου ἠλάσατο	τὰς	βοῦς, (ὡς τούτου ὄντος τοῦ
[456]	οἱ συμβουλεύοντες καὶ οἱ νικῶντες	τὰς	γνώμας περὶ τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα
[518]	ποτῶν ἐστιν εἰς ἀρετὴν (σώματος,	τὰς	δ' ἄλλας πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν·
[499]	πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	τὰς	δὲ πονηρὰς οὔ; ~(Καλλίκλης) δῆλον
[499]	ἡγεῖσθαι τὰς μὲν βελτίους ἡδονάς,	τὰς	~δὲ χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ,
[456]	ὅτι ὡς ἔπος εἰπεῖν ἁπάσας	τὰς	δυνάμεις ~συλλαβοῦσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει.
[491]	ὀρθῶς βιωσόμενον τὰς μὲν ἐπιθυμίας	τὰς	~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας εἶναι
[503]	σὺ ἔλεγες ἀρετήν, ἀληθής, τὸ	τὰς	~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς αὑτοῦ
[505]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	τὰς	ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα φαγεῖν
[517]	ὧν ἐπεθύμει. ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν	τὰς	ἐπιθυμίας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες
[494]	καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά, ἢ	τὰς	~ἐσχάτας λυποῖτο λύπας· ἆρα τοιούτου
[498]	~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι	τὰς	ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς ἀνίας;
[501]	γίγνεσθαι, ᾧ δὴ καὶ ~πορίζεται	τὰς	ἡδονάς. ταῦτ' οὖν πρῶτον σκόπει
[500]	καὶ ἐτίθην τῶν μὲν περὶ	τὰς	ἡδονὰς ~τὴν μαγειρικὴν ἐμπειρίαν ἀλλὰ
[513]	φασὶ τὰς τὴν σελήνην ~καθαιρούσας,	τὰς	Θετταλίδας· σὺν τοῖς φιλτάτοις ἡ
[520]	~διὰ ταῦτ' ἄρα, ὡς ἔοικε,	τὰς	μὲν ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν λαμβάνοντα
[499]	ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι	τὰς	μὲν βελτίους ἡδονάς, τὰς ~δὲ
[491]	ὅτι δεῖ τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον	τὰς	μὲν ἐπιθυμίας τὰς ~ἑαυτοῦ ἐᾶν
[492]	πῶς βιωτέον. καί ~μοι λέγε·	τὰς	μὲν ἐπιθυμίας φῂς οὐ κολαστέον,
[499]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τὰς	μὲν χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ
[513]	οὖν ὅτι δύ' ἔφαμεν εἶναι	τὰς	παρασκευὰς ἐπὶ τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν,
[504]	ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ, καὶ	τὰς	πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον ~ἐάν
[488]	ὡς αἱ μεγάλαι πόλεις ἐπὶ	τὰς	σμικρὰς κατὰ τὸ φύσει δίκαιον
[457]	καὶ διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι	τὰς	συνουσίας, ἀλλ' ἐὰν περί του
[511]	πλεῖστον χρόνον ζῆν, καὶ μελετᾶν	τὰς	τέχνας ταύτας αἳ ἡμᾶς ἀεὶ
[513]	ὦ δαιμόνιε, πεισόμεθα ὅπερ φασὶ	τὰς	τὴν σελήνην ~καθαιρούσας, τὰς Θετταλίδας·
[526]	τὴν ψυχήν· χαίρειν οὖν ~ἐάσας	τὰς	τιμὰς τὰς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων,
[499]	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	τὰς	τοιάσδε λέγεις, οἷον κατὰ τὸ
[450]	καὶ ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι πολλαί.	τὰς	τοιαύτας (μοι δοκεῖς ~λέγειν, περὶ
[503]	ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς αὑτοῦ καὶ	τὰς	τῶν ἄλλων· εἰ δὲ μὴ
[526]	χαίρειν οὖν ~ἐάσας τὰς τιμὰς	τὰς	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀλήθειαν
[484]	οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ εἰς	τὰς	~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ τοὺς
[474]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ	τὰς	φωνὰς καὶ τὰ κατὰ τὴν
[512]	ἐνέβησαν, οὔτε τὰ σώματα ~οὔτε	τὰς	ψυχάς. λογίζεται οὖν ὅτι οὐκ,
[511]	τὴν κυβερνητικήν, ἣ οὐ μόνον	τὰς	ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ ~καὶ τὰ
[509]	ἄνθρωπος ~βοηθήσειεν αὑτῷ, (ὥστε ἀμφοτέρας	τὰς	ὠφελίας ταύτας ἔχειν, τήν τε
[510]	πρὸς φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης) καὶ	ταῦτ'	ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ ἐκεῖνος
[520]	οὕτω; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ	ταῦτ'	ἄρα, ὡς ἔοικε, τὰς μὲν
[450]	κύρωσις διὰ λόγων ~(ἐστίν. διὰ	ταῦτ'	ἐγὼ τὴν ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ
[507]	τὰ μὴ προσήκοντα πράττων; ~(ἀνάγκη	ταῦτ'	εἶναι οὕτω. ~καὶ μὴν περὶ
[516]	ἀπέφηνεν ἢ οἵους παρέλαβεν, καὶ	ταῦτ'	εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν
[493]	δι' ἀπιστίαν τε καὶ λήθην.	ταῦτ'	ἐπιεικῶς μέν ἐστιν ὑπό τι
[473]	νῦν μὲν οὖν ἃ διαφερόμεθα	ταῦτ'	ἐστιν· σκόπει δὲ καὶ σύ.
[466]	~λέγω τοίνυν σοι ὅτι δύο	ταῦτ'	ἐστιν τὰ ἐρωτήματα, καὶ ἀποκρινοῦμαί
[492]	καὶ ~εὐδαιμονία, τὰ δὲ ἄλλα	ταῦτ'	ἐστὶν τὰ καλλωπίσματα, τὰ παρὰ
[490]	τῶν μυρίων κρείττων. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ	ταῦτ'	ἔστιν ἃ λέγω. τοῦτο γὰρ
[524]	περὶ τῆς πορείας τοῖς ἀνθρώποις.	~ταῦτ'	ἔστιν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ
[486]	ὧν ἡ ἐμὴ ψυχὴ δοξάζει,	ταῦτ'	ἤδη ἐστὶν ~αὐτὰ τἀληθῆ. ~ἐννοῶ
[479]	διδόντα ~δίκην τοῦ διδόντος; οὐ	ταῦτ'	ἦν τὰ ὑπ' ἐμοῦ λεγόμενα;
[501]	δὴ καὶ ~πορίζεται τὰς ἡδονάς.	ταῦτ'	οὖν πρῶτον σκόπει εἰ δοκεῖ
[516]	ἡνίοχοι, τότ' ἐκπίπτουσιν· οὐκ ἔστι	ταῦτ'	οὔτ' ἐν ἡνιοχείᾳ οὔτ' ~ἐν
[466]	οἴει εἶναι, ἐάν τις ποιῇ	ταῦτα	ἃ ἂν δοκῇ αὐτῷ βέλτιστα
[471]	τε καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ	ταῦτα	ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος
[507]	ταῦτα οὕτω τίθεμαι καί φημι	ταῦτα	ἀληθῆ εἶναι· εἰ δὲ ἔστιν
[481]	γὰρ σπουδάζεις τε καὶ τυγχάνει	ταῦτα	ἀληθῆ ~ὄντα ἃ λέγεις, ἄλλο
[480]	~(Σωκράτης) ~εἶεν· εἰ οὖν δὴ	ταῦτα	ἀληθῆ, ὦ Πῶλε, τίς ἡ
[486]	οὐκ ἐλέγχοντας ἄνδρας τὰ μικρὰ	(ταῦτα,	ἀλλ' ~οἷς ἔστιν καὶ βίος
[507]	ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω παρὰ	ταῦτα	ἄλλα φάναι, ὦ φίλε ~Καλλίκλεις·
[495]	~ἆρ' οὖν, εἴπερ ἐναντία ἐστὶν	ταῦτα	ἀλλήλοις, ἀνάγκη περὶ αὐτῶν ἔχειν
[499]	τε καὶ ἀγαθὰ εἶναι; οὐ	ταῦτα	ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~πάλαι
[516]	μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε	ταῦτα	ἅπαντα ποιοῦντας δι' ἀγριότητα. ἢ
[484]	~ἱκανὴν γένηται ἔχων ἀνήρ, πάντα	ταῦτα	ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας καὶ ~διαφυγών,
[492]	αὑτῶν ἢ τοῖς ἐχθροῖς, καὶ	ταῦτα	ἄρχοντες ἐν τῇ ἑαυτῶν ~πόλει;
[486]	δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις τὰ κομψὰ	ταῦτα	~ἀφείς, εἴτε ληρήματα χρὴ φάναι
[459]	ἀνάγκη εἰδέναι, καὶ ~δεῖ προεπιστάμενον	ταῦτα	ἀφικέσθαι παρὰ σὲ τὸν μέλλοντα
[504]	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς	ταῦτα	βλέπων ὁ ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ
[468]	ἀλλ' ἐὰν μὲν ὠφέλιμα ᾖ	ταῦτα,	βουλόμεθα πράττειν ~αὐτά, βλαβερὰ δὲ
[496]	καὶ ἅμα ἔχει, δῆλον ~ὅτι	ταῦτά	γε οὐκ ἂν εἴη τό
[521]	ὦ Σώκρατες· ὡς εἰ μὴ	ταῦτά	γε ποιήσεις ~(Σωκράτης) ~μὴ εἴπῃς
[504]	καὶ ~νόμιμοι γίγνονται καὶ κόσμιοι·	ταῦτα	δ' ἔστιν δικαιοσύνη τε καὶ
[523]	καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι.	ταῦτα	δὴ αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται,
[483]	ἴσον ἔχωσιν φαυλότεροι ὄντες. διὰ	~ταῦτα	δὴ νόμῳ μὲν τοῦτο ἄδικον
[482]	ἀληθῶς δημηγόρος ὤν· καὶ ~νῦν	ταῦτα	δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος Πώλου πάθος
[511]	ὁ ἔχων τὴν τέχνην καὶ	ταῦτα	~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ τὴν θάλατταν
[513]	~πολλάκις (ἴσως καὶ) βέλτιον (ταὐτὰ	ταῦτα	διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ. ~ἀναμνήσθητι δ' οὖν
[523]	κρίσις ᾖ. ~ἐγὼ μὲν οὖν	ταῦτα	ἐγνωκὼς πρότερος ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην
[522]	ἕξω εἰπεῖν, ~ὅτι δικαίως (πάντα	ταῦτα	ἐγὼ λέγω, καὶ πράττω τὸ
[506]	ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν· ἆρα ἔστιν	ταῦτα;	~ἐγὼ μὲν γάρ φημι. ~(τάξει
[492]	εἶναι τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης) φημὶ	ταῦτα	ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ὀρθῶς
[506]	ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι. λέγω μέντοι	ταῦτα,	εἰ ~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν
[461]	ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ	ταῦτα	εἰδὼς ~παρ' αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν,
[489]	ἰσχυρίσασθαι, καὶ οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ	ταῦτα	εἶναι νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ
[480]	μένει ἡμῖν ~ὁμολογήματα; οὐκ ἀνάγκη	ταῦτα	ἐκείνοις οὕτω μὲν συμφωνεῖν, ἄλλως
[495]	τὴν ἀνδρείαν τῆς ἐπιστήμης δύο	ταῦτα	ἔλεγες; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[488]	ἢ ὀρθῶς μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ	ταῦτα	ἔλεγον καὶ τότε καὶ νῦν
[482]	δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ δὲ	ταῦτα	ἐναντί' ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ τε
[524]	διεστραμμένα ζῶντος, καὶ (τεθνεῶτος ταὐτὰ	~ταῦτα	ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ λόγῳ, οἷος
[468]	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν τὰ μεταξὺ	ταῦτα	ἕνεκα τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν ὅταν
[515]	λέγε μοι, (ἐάν τίς σε	ταῦτα	ἐξετάζῃ, ὦ Καλλίκλεις, τί ἐρεῖς;
[516]	σὺ ~φῄς, οὐκ ἄν ποτε	ταῦτα	ἔπασχον. οὔκουν οἵ γε ἀγαθοὶ
[497]	τὰ σμικρά τε καὶ στενὰ	ταῦτα,	ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ οὕτως. ~(Σωκράτης)
[448]	(Χαιρεφῶν) καὶ γὰρ νυνδὴ αὐτὰ	ταῦτα	ἐπηγγελλόμην, καὶ λέγω ὅτι ~οὐδείς
[516]	~τῆς φωνῆς; καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ	ταῦτα	ἐποίησαν καὶ φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην
[524]	τεθνεῶτος τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν	ταῦτα	ἔχον· ἢ ~κατεαγότα εἴ του
[495]	ἡμῖν ὁ Ἀλωπεκῆθεν οὐχ ὁμολογεῖ	ταῦτα.	ἢ ὁμολογεῖ; ~(Σωκράτης) ~οὐχ ὁμολογεῖ·
[460]	ὀρθῶς χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ; ἐρρήθη	ταῦτα	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) ἐρρήθη. ~(Σωκράτης)
[489]	τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι; ἔστιν	ταῦτα	ἢ οὔ; καὶ ὅπως μὴ
[496]	οὐδὲν γὰρ οἶμαι διαφέρει. ἔστι	ταῦτα	ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)
[504]	ἄλλη ἀρετὴ τοῦ ~σώματος. ἔστιν	ταῦτα	ἢ οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) ἔστιν.
[508]	εἶναι ἢ ἐμοὶ τῷ ἀδικουμένῳ.	ταῦτα	ἡμῖν ἄνω ~ἐκεῖ ἐν τοῖς
[513]	μὴ καταχαριζόμενον ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ	ταῦτα	ἦν ἃ τότε ~ὡριζόμεθα; ~(Καλλίκλης)
[490]	δὲ ἡμῶν ᾖ φρονιμώτερος περὶ	ταῦτα,	ἰατρὸς ὤν, ᾖ δέ, ~οἷον
[470]	~γὰρ ἐχθὲς καὶ πρώην γεγονότα	ταῦτα	ἱκανά σε ἐξελέγξαι ἐστὶν καὶ
[495]	δὲ τῷ ὄντι, ὦ Καλλίκλεις,	ταῦτα	ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν
[490]	δεῖ πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον εἰς	ταῦτα	~καὶ βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον ἴσως
[496]	ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν	ταῦτα;	καὶ εὖ ~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου.
[456]	τὰς γνώμας περὶ τούτων. ~(Σωκράτης)	~ταῦτα	καὶ θαυμάζων, ὦ Γοργία, πάλαι
[507]	δίκαιον καὶ ὅσιον εἶναι. ~ἔστι	ταῦτα.	~καὶ μὲν δὴ καὶ ἀνδρεῖόν
[462]	ἢ ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω	ταῦτα.	καί μοι ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες·
[526]	μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ	ταῦτα	καὶ ὁ Αἰακός ἑκάτερος τούτων
[455]	γὰρ δήπου ὅτι τὰ νεώρια	~ταῦτα	(καὶ τὰ τείχη τὰ Ἀθηναίων
[524]	παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα	ταῦτα	~καὶ τελευτήσαντος ἢ πάντα ἢ
[468]	καὶ ἃ βούλεται, εἴπερ τυγχάνει	ταῦτα	κακὰ ὄντα; τί οὐκ ἀποκρίνῃ;
[504]	δίκαιον λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι	ταῦτα;	~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ
[490]	βελτίων καὶ κρείττων ἔσται εἰς	ταῦτα;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ
[508]	καὶ τὸ ὅλον τοῦτο διὰ	~ταῦτα	κόσμον καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε, οὐκ
[473]	~(πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων ξένων;	ταῦτα	λέγεις ἀδύνατον εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης)
[452]	ἐροίμην· σὺ ~δὲ τίς ὢν	ταῦτα	λέγεις; εἴποι ἂν ἴσως ὅτι
[468]	καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα; οὐ	ταῦτα	~λέγεις; ἢ ἄλλ' ἄττα καλεῖς
[466]	ἑκάστου ὧν λέγεις πότερον αὐτὸς	~ταῦτα	λέγεις καὶ γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ,
[460]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ τοίνυν σου τότε	ταῦτα	λέγοντος ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ' ἂν
[482]	φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ παιδικά, παῦσον	~ταῦτα	λέγουσαν. λέγει γάρ, ὦ φίλε
[482]	καὶ μὴ ~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ	ταῦτα	λέγω, ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν, τὰ
[490]	καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ οὐ	ταῦτα	~λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ τὸν
[482]	λόγων, οὐδὲ σὺ παύσῃ ποτὲ	~ταῦτα	λέγων. νόμιζε τοίνυν καὶ παρ'
[494]	τοῦ κοσμίου; πείθω τί σε	ταῦτα	λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν κόσμιον βίον
[463]	κομμωτικὴν καὶ τὴν σοφιστικήν, τέτταρα	~ταῦτα	μόρια ἐπὶ τέτταρσιν πράγμασιν. εἰ
[527]	πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα δ' οὖν	ταῦτα	μῦθός σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ
[468]	~(Πῶλος) ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ	ταῦτα	ὁμολογοῦμεν, εἴ τις ἀποκτείνει τινὰ
[514]	παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ' αὐτά. φῶμεν	ταῦτα	ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[518]	δεσποίνας εἶναι τούτων. ταὐτὰ οὖν	ταῦτα	ὅτι ἔστιν καὶ ~περὶ ψυχήν,
[495]	~(Σωκράτης) ~φέρε δὴ ὅπως μεμνησόμεθα	ταῦτα,	ὅτι Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ
[457]	~γενέσθαι. τοῦ δὴ ἕνεκα λέγω	ταῦτα;	ὅτι νῦν ἐμοὶ δοκεῖς σὺ
[449]	ποιεῖν; ~(Γοργίας) ~ἐπαγγέλλομαί γε δὴ	ταῦτα	οὐ μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ καὶ
[512]	γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν. ~διὰ	ταῦτα	οὐ νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι τὸν
[503]	βελτίους ἔσονται ἢ χείρους (διὰ	ταῦτα,	οὐδὲν φροντίζουσιν; ~(Καλλίκλης) ~οὐχ ἁπλοῦν
[509]	~λόγος ἐστιν ἀεί, ὅτι ἐγὼ	ταῦτα	οὐκ οἶδα ὅπως ἔχει, ὅτι
[461]	τῇ ~ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν ἀδικεῖν.	ταῦτα	οὖν ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μὰ
[507]	σὺ ἐπῄνεις. ~ἐγὼ μὲν οὖν	ταῦτα	οὕτω τίθεμαι καί φημι ταῦτα
[509]	ἐγὼ μὲν ~οὖν αὖ τίθημι	(ταῦτα	οὕτως ἔχειν· εἰ δὲ οὕτως
[520]	εἰ δὲ μή, οὔ. ἔστι	ταῦτα	οὕτως ἔχοντα; ~(Καλλίκλης) ἔστιν. ~(Σωκράτης)
[521]	ἃ σὺ παραινεῖς, τὰ κομψὰ	ταῦτα,	οὐχ ἕξω ὅτι ~λέγω ἐν
[522]	εἰ εἴποι ~τὴν ἀλήθειαν, ὅτι	ταῦτα	πάντα ἐγὼ ἐποίουν, ὦ παῖδες,
[487]	περὶ τῶν μεγίστων. σὺ δὲ	ταῦτα	πάντα ἔχεις ἃ οἱ ἄλλοι
[460]	ἐὰν τύχῃ μὴ εἰδώς, καὶ	ταῦτα	παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχε
[527]	δοκεῖ περὶ τῶν ~αὐτῶν, καὶ	ταῦτα	περὶ (τῶν μεγίστων εἰς τοσοῦτον
[487]	λέγειν ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ	~ταῦτα	περὶ τῶν μεγίστων. σὺ δὲ
[472]	σμικρὰ ὄντα, ~ἀλλὰ σχεδόν τι	ταῦτα	περὶ ὧν εἰδέναι τε κάλλιστον
[470]	ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε μὲν ἄμεινον εἶναι	ταῦτα	~ποιεῖν ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι
[470]	οὖν σὺ φῂς ἄμεινον εἶναι	ταῦτα	ποιεῖν; εἰπὲ τίνα ὅρον ὁρίζῃ.
[468]	χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι ἡμῖν	ταῦτα	ποιεῖν ἢ μή; ~(Πῶλος) πάνυ
[470]	ἀκούειν, ὅταν μὲν ~δικαίως τις	ταῦτα	ποιῇ, ἄμεινον εἶναι, ὅταν δὲ
[468]	βούλεσθαι, (ἀλλ' ~ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα	ταῦτα	ποιοῦμεν; ~(Πῶλος) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[468]	~ἕνεκ' ἄρα τοῦ ἀγαθοῦ ἅπαντα	ταῦτα	ποιοῦσιν οἱ ποιοῦντες. ~(Πῶλος) φημί.
[483]	~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ δὲ	ταῦτα	πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει, καὶ
[500]	ἐμέ, τὰ τοῦ ἀνδρὸς δὴ	ταῦτα	~πράττοντα, λέγοντά τε ἐν τῷ
[483]	κατὰ ~φύσιν τὴν τοῦ δικαίου	ταῦτα	πράττουσιν, καὶ ναὶ μὰ Δία
[521]	βούλει σοι εἴπω δι' ὅτι	ταῦτα	προσδοκῶ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[470]	εὐδαίμονές εἰσιν. ~(Σωκράτης) τὰ ποῖα	ταῦτα;	~(Πῶλος) ~Ἀρχέλαον δήπου τοῦτον τὸν
[505]	οὐδὲν ὧν σὺ λέγεις, καὶ	ταῦτά	σοι Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην. ~(Σωκράτης)
[508]	προσέχειν τὸν νοῦν ~τούτοις, καὶ	ταῦτα	σοφὸς ὤν, ἀλλὰ λέληθέν σε
[499]	μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ κακός; οὐ	ταῦτα	συμβαίνει καὶ τὰ πρότερα ἐκεῖνα,
[454]	καὶ οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν δύο εἴδη
[481]	~εἰπέ μοι, ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει	ταῦτα	(Σωκράτης) ἢ παίζει; ~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ
[451]	κυρουμένων· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~λέγε δὴ τῶν περὶ
[510]	δύναιτο φίλος γενέσθαι; ~(Καλλίκλης) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε εἴ τις
[516]	ἀληθῆ λέγειν. ~(Καλλίκλης) ἔστω δὴ	ταῦτα.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους
[497]	ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τῶν λυπῶν
[468]	μήτε κακά; ~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν τὰ μεταξὺ
[478]	ἀρχὴν μηδὲ ~κτῆσις. ~(Πῶλος) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀθλιώτερος πότερος
[464]	δὲ οὐδὲν μᾶλλον. ~(Γοργίας) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή σοι, ἐὰν
[495]	τὸ ἀγαθόν, τὸ πάντως χαίρειν·	ταῦτά	τε γὰρ τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα
[455]	ἐκ τῶν ~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης) ~λέγεται	ταῦτα,	ὦ Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους
[513]	φίλη κεφαλή. λέγομέν τι πρὸς	~ταῦτα,	ὦ Καλλίκλεις; ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ'
[515]	~τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις	ταῦτα,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τάδε
[472]	λέγεις ὀλίγου σοι πάντες συμφήσουσιν	ταὐτὰ	Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξένοι, ~ἐὰν
[497]	ὡς ἑτέρων ὄντων· πῶς οὖν	ταὐτὰ	ἂν εἴη τὰ ~ἡδέα τοῖς
[526]	καὶ ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε.	~ταὐτὰ	δὲ ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός
[511]	~ὡς ὑπερήφανόν τι διαπραττομένη, ἀλλὰ	ταὐτὰ	διαπραξαμένη τῇ δικανικῇ, ἐὰν ~μὲν
[527]	ὡς τὶ ὄντας, οἷς οὐδέποτε	ταὐτὰ	δοκεῖ