Pages
[512]	θυγατέρα ἐθέλοις, οὔτ' ἂν αὐτὸς	λαβεῖν	τὴν ἐκείνου. ~καίτοι ἐξ ὧν
[526]	ὁ Ῥαδάμανθυς ἐκεῖνος τοιοῦτόν τινα	λάβῃ,	ἄλλο μὲν ~περὶ αὐτοῦ οὐκ
[505]	~ἵνα ἡμῖν ὁ λόγος κεφαλὴν	λάβῃ.	~(Καλλίκλης) ~ὡς βίαιος εἶ, ὦ
[488]	ἂν αὐτό, καὶ ἐάν με	λάβῃς	νῦν μέν σοι ὁμολογήσαντα, ἐν
[486]	εἰκὸς ἂν καὶ πιθανὸν ἂν	λάβοις,	~οὔθ' ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν βούλευμα
[486]	νῦν γὰρ εἴ τις σοῦ	λαβόμενος	ἢ ~ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοιούτων
[486]	ἐστιν, ὦ Σώκρατες, ἥτις εὐφυῆ	λαβοῦσα	τέχνη φῶτα ~ἔθηκε χείρονα, μήτε
[521]	με ~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως καὶ	(λαβὼν	ἀδίκως χρήσεται, εἰ δὲ ἀδίκως,
[469]	γὰρ ἐγὼ ἐν ἀγορᾷ ~πληθούσῃ	λαβὼν	ὑπὸ μάλης ἐγχειρίδιον λέγοιμι πρὸς
[516]	ἐδόκει εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν μὴ	λακτίζοντας	ἑαυτὸν μηδὲ κυρίττοντας μηδὲ δάκνοντας
[515]	Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ δειλοὺς καὶ	λάλους	καὶ ~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν πρῶτον
[496]	ἐν μέρει οἶμαι ἑκάτερον καὶ	λαμβάνει	καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[496]	τε καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει	λαμβάνει	καὶ ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου;
[514]	τῶν μελλόντων ἢ χρήματα πολλὰ	~λαμβάνειν	ἢ ἀρχήν τινων ἢ ἄλλην
[448]	πάρεστι τούτου πεῖραν, ὦ (Χαιρεφῶν)	λαμβάνειν.	~(Πῶλος) ~νὴ Δία· ἂν δέ
[520]	μάλιστα ἅμα μεταδιδοὺς ~τοῦ τάχους	λαμβάνοι	(τὸ ἀργύριον· οὐ γὰρ δὴ
[520]	τὰς μὲν ἄλλας συμβουλὰς συμβουλεύειν	λαμβάνοντα	~ἀργύριον, οἷον οἰκοδομίας πέρι ἢ
[483]	ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ νέων	λαμβάνοντες,	~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές τε καὶ
[473]	τῶν πολιτικῶν, καὶ πέρυσι βουλεύειν	λαχών,	ἐπειδὴ ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε καὶ
[507]	δ' εἰ ἔχεις, δίδασκε. ~(Καλλίκλης)	λέγ'	ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ ὅτι,
[474]	εἰδέναι ὅτι ποτ' ἐρεῖς. ~(Σωκράτης)	~λέγε	δή μοι, ἵν' εἰδῇς, ὥσπερ
[451]	γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~λέγε	δὴ τῶν περὶ τί; τί>
[515]	ἀστός, ἢ δοῦλος ἢ ~ἐλεύθερος;	λέγε	μοι, (ἐάν τίς σε ταῦτα
[516]	ἐξ ὧν ὡμολόγεις. πάλιν δὲ	λέγε	μοι περὶ Κίμωνος· οὐκ ~ἐξωστράκισαν
[495]	κακαί; ἀλλ' ἔτι καὶ νῦν	λέγε	πότερον φῂς εἶναι τὸ αὐτὸ
[470]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) τί δή;	λέγε.	~(Πῶλος) ~ὅτι ἀναγκαῖον τὸν οὕτω
[492]	γένηται πῶς βιωτέον. καί ~μοι	λέγε·	τὰς μὲν ἐπιθυμίας φῂς οὐ
[494]	νεκροῦ οὐδὲ λίθου. καί μοι	λέγε·	τὸ ~τοιόνδε λέγεις οἷον πεινῆν
[506]	εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης)	λέγε,	ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ πέραινε. ~(Σωκράτης)
[482]	ἐμὰ παιδικά, παῦσον ~ταῦτα λέγουσαν.	λέγει	γάρ, ὦ φίλε ἑταῖρε, ἃ
[484]	τὸ γὰρ ᾆσμα οὐκ ἐπίσταμαι	λέγει	δ' ὅτι οὔτε πριάμενος οὔτε
[482]	δὲ φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν αὐτῶν,	λέγει	δὲ ἃ σὺ νῦν ~θαυμάζεις,
[523]	μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος	λέγει,	~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς
[447]	εἰπέ μοι, ὦ Γοργία, ἀληθῆ	λέγει	Καλλικλῆς ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι
[492]	εἰ ~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν τοῖσδε	λέγει,	λέγων ~τίς δ' οἶδεν, εἰ
[484]	ἐν τῷ ᾄσματι ἐν ᾧ	λέγει	ὅτι ~νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς
[484]	τεκμαίρομαι ~ἔργοισιν Ἡρακλέος, ἐπεὶ ἀπριάτας	~λέγει	οὕτω πως τὸ γὰρ ᾆσμα
[525]	καὶ Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ	λέγει	πῶλος, καὶ ἄλλον ~ὅστις ἂν
[493]	~κοσκίνῳ. τὸ δὲ κόσκινον ἄρα	λέγει,	ὡς ἔφη ὁ πρὸς ἐμὲ
[483]	μυρία ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα	λέγειν.	ἀλλ' οἶμαι οὗτοι κατὰ ~φύσιν
[483]	τις αἰσχύνηται (καὶ μὴ τολμᾷ	λέγειν	ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν.
[522]	ἡδονὰς ἃς ἐκπεπόρικα ἕξω αὐτοῖς	λέγειν,	ἃς οὗτοι εὐεργεσίας καὶ ~ὠφελίας
[465]	σε οὐκ ἐῶν μακροὺς λόγους	λέγειν	αὐτὸς συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα. ἄξιον
[449]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	λέγειν	γε ποιεῖ δυνατούς. ~(Γοργίας) ναί.
[450]	~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν καὶ	λέγειν;	~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἡ
[450]	ἀριθμητικὴν οὔτε τὴν ~γεωμετρίαν ῥητορικὴν	λέγειν.	~(Γοργίας) ὀρθῶς γὰρ οἴει, ὦ
[492]	ἃ οἱ ἄλλοι διανοοῦνται μέν,	λέγειν	δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. δέομαι οὖν
[489]	τὸ κρεῖττον; ἢ οἴει με	λέγειν,	~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ δούλων καὶ
[479]	ὅπως ἂν ὦσιν ὡς πιθανώτατοι	λέγειν·	εἰ δὲ ἡμεῖς ἀληθῆ ~ὡμολογήκαμεν,
[519]	οὐκ ἂν οἷός τ' εἴης	λέγειν,	εἰ μή τίς σοι ἀποκρίνοιτο;
[500]	ἄρα σοι ἔδοξα τότε ~ἀληθῆ	λέγειν.	ἔλεγον δέ που ὅτι ἡ
[489]	φύσει· ὥστε κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ	λέγειν	ἐν τοῖς ~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς
[515]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς ἤρχετο	λέγειν	ἐν τῷ δήμῳ, χείρους ἦσαν
[487]	~ἑκάτερος αὐτῶν αὐτὸς αὑτῷ ἐναντία	λέγειν	ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ ~ταῦτα
[509]	ὡς ἐγὼ νῦν λέγω καλῶς	λέγειν·	ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ αὐτὸς ~λόγος
[461]	Ἑλλάδος ~πλείστη ἐστὶν ἐξουσία τοῦ	λέγειν,	ἔπειτα σὺ ἐνταῦθα τούτου μόνος
[453]	τοῦτο τελευτᾷ· ἢ ἔχεις τι	~λέγειν	ἐπὶ πλέον τὴν ῥητορικὴν δύνασθαι
[494]	καὶ ~ἄθλιος; ἢ τούτους τολμήσεις	λέγειν	εὐδαίμονας εἶναι, ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν
[457]	ὁ ~ἕτερος τὸν ἕτερον ὀρθῶς	λέγειν	ἢ μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε
[506]	τί σοι δοκῶ μὴ (καλῶς	λέγειν.	καί με ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ
[491]	γὰρ ἐμὲ φῂς ἀεὶ ταὐτὰ	λέγειν,	καὶ μέμφῃ μοι· ἐγὼ δὲ
[490]	τοῦτο γάρ μοι δοκεῖς βούλεσθαι	λέγειν	καὶ οὐ ῥήματι θηρεύω εἰ
[452]	αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ τῷ δυναμένῳ	λέγειν	καὶ ~πείθειν τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης)
[453]	ὑποπτεύω γε ἣν οἶμαί σε	λέγειν	καὶ περὶ ὧν· οὐδὲν μέντοι
[449]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ	λέγειν,	καὶ φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ
[516]	εἰ δοκῶ γε σοι ἀληθῆ	λέγειν.	~(Καλλίκλης) ἔστω δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[482]	ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ ἐναντία	λέγειν.	~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι
[482]	μὴ ~ὁμολογεῖν μοι ἀλλ' ἐναντία	λέγειν	μᾶλλον ἢ ἕνα ὄντα ἐμὲ
[462]	εἰπεῖν· ὀκνῶ γὰρ Γοργίου ἕνεκα	λέγειν,	μὴ οἴηταί ~με διακωμῳδεῖν τὸ
[483]	λέγειν ἅπερ νοεῖ, ἀναγκάζεται ἐναντία	~λέγειν.	ὃ δὴ καὶ σὺ τοῦτο
[502]	δοκοῦσιν πρὸς τὸ βέλτιστον ἀεὶ	λέγειν	οἱ ῥήτορες, τούτου ~στοχαζόμενοι, ὅπως
[485]	τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται πρὸς σὲ	λέγειν,	οἷάπερ ἐκεῖνος πρὸς τὸν ἀδελφόν,
[461]	τί δέ; οὐκ ἐξέσται μοι	λέγειν	ὁπόσα ἂν βούλωμαι; ~(Σωκράτης) ~δεινὰ
[481]	ἂν αὐτῷ, εἰ βούλοιο τἀληθῆ	λέγειν,	~ὅτι εἰ μή τις παύσει
[457]	δοκεῖς σὺ οὐ πάνυ ἀκόλουθα	~λέγειν	οὐδὲ σύμφωνα οἷς τὸ πρῶτον
[450]	πολλαί. τὰς τοιαύτας (μοι δοκεῖς	~λέγειν,	περὶ ἃς οὐ φῂς τὴν
[474]	θεωροῦντας; ἔχεις τι ἐκτὸς τούτων	λέγειν	περὶ σώματος κάλλους; ~(Πῶλος) οὐκ
[473]	ἄτοπά γε, ὦ Σώκρατες, ἐπιχειρεῖς	λέγειν.	~(Σωκράτης) ~πειράσομαι δέ γε καὶ
[499]	φασιν καλὸν (εἶναι τὰ καλὰ	λέγειν	τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν
[487]	εἰσιν, οὐκ ~ἐθέλουσιν δέ μοι	λέγειν	τὴν ἀλήθειαν διὰ τὸ μὴ
[454]	ἐγώ τοι ὑπώπτευον ταύτην σε	λέγειν	τὴν πειθὼ καὶ περὶ τούτων,
[450]	τῶν τοιούτων τινά μοι ~δοκεῖς	λέγειν	τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ λέγεις.
[489]	πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν τί σε	λέγειν	τὸ ~κρεῖττον, καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος
[489]	ἐμὲ γὰρ οἴει ἄλλο τι	λέγειν	τὸ κρείττους εἶναι ἢ τὸ
[457]	οὐ πρὸς τὸ πρᾶγμα φιλονικοῦντα	λέγειν	τοῦ ~καταφανὲς γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς
[504]	μέν σοι δοκῶ ἐγὼ καλῶς	λέγειν,	φάθι, ~εἰ δὲ μή, ἔλεγχε
[473]	ποιῆσαι, ὦ ἑταῖρε, ταὐτὰ ἐμοὶ	λέγειν·	φίλον γάρ σε ~ἡγοῦμαι. νῦν
[457]	κατὰ φθόνον ~οἴονται τὸν ἑαυτῶν	λέγειν,	φιλονικοῦντας ἀλλ' οὐ ζητοῦντας τὸ
[510]	τόδε ἐάν σοι δοκῶ εὖ	λέγειν.	φίλος μοι δοκεῖ ἕκαστος ἑκάστῳ
[512]	δικανικὸν εἶναι; καίτοι εἰ βούλοιτο	λέγειν,	ὦ ~Καλλίκλεις, ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων
[468]	ἦ γάρ; ἀληθῆ σοι δοκῶ	~λέγειν,	ὦ Πῶλε, ἢ οὔ; τί
[513]	ὅντινά μοι τρόπον δοκεῖς εὖ	λέγειν,	ὦ Σώκρατες, πέπονθα δὲ τὸ
[476]	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν	λέγειν	ὡς οὐχὶ τά γε δίκαια
[523]	ὄντα σοι λέξω ἃ μέλλω	λέγειν.	ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει, ~διενείμαντο
[457]	ὁ ῥήτωρ καὶ περὶ παντὸς	λέγειν,	ὥστε ~πιθανώτερος εἶναι ἐν τοῖς
[481]	μὴ φῇ οὕτως ἔχειν, μεταβαλλόμενος	λέγεις	ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται, καὶ πρὸς
[467]	ἀγαθὰ μήτε κακὰ ἆρα τοιάδε	λέγεις,	ἃ ἐνίοτε μὲν μετέχει τοῦ
[492]	παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ ~σὺ νῦν	λέγεις	ἃ οἱ ἄλλοι διανοοῦνται μέν,
[466]	~οὔκ, εἰ τὸ δύνασθαί γε	λέγεις	ἀγαθόν τι εἶναι τῷ δυναμένῳ.
[473]	καὶ τῶν ἄλλων ξένων; ταῦτα	λέγεις	ἀδύνατον εἶναι ἐξελέγχειν; ~(Σωκράτης) ~μορμολύττῃ
[494]	~χαραδριοῦ τινα αὖ σὺ βίον	λέγεις,	ἀλλ' οὐ νεκροῦ οὐδὲ λίθου.
[450]	ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν, ὦ Γοργία,	λέγεις;	ἀλλ' οὐκ οἶμαί σε οὔτε
[481]	τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα ἃ	λέγεις,	ἄλλο τι ἢ ἡμῶν ὁ
[496]	τὸ συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν	λέγεις	ἅμα, ὅταν διψῶντα ~πίνειν λέγῃς;
[463]	~τί οὖν; καλὸν ἢ αἰσχρὸν	λέγεις	αὐτὴν εἶναι; ~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε
[497]	πίνειν; ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδα ὅτι	λέγεις.	~(Γοργίας) ~μηδαμῶς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλ'
[452]	~(Σωκράτης) τί οὖν δὴ τοῦτο	λέγεις;	~(Γοργίας) ~τὸ πείθειν ἔγωγ' οἷόν
[492]	δὴ καὶ ὥς γε σὺ	λέγεις	δεινὸς ὁ βίος. οὐ γάρ
[489]	ἄρα ὅτι σὺ αὐτὸς ὀνόματα	λέγεις,	δηλοῖς δὲ οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς,
[473]	ἀληθὲς οὐδέποτε ἐλέγχεται. ~(Πῶλος) ~πῶς	λέγεις;	ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι
[490]	αὐτοῦ. τί ποτε αὖ νῦν	λέγεις;	ἐὰν ἐν τῷ αὐτῷ ὦμεν,
[460]	~(Σωκράτης) ~ἔχε δή· καλῶς γὰρ	λέγεις.	ἐάνπερ ῥητορικὸν σύ τινα ποιήσῃς,
[467]	ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	λέγεις	εἶναι ἀγαθὸν μὲν σοφίαν τε
[452]	σὺ ~δὲ τίς ὢν ταῦτα	λέγεις;	εἴποι ἂν ἴσως ὅτι ἰατρός.
[468]	χρήματα ἢ δήσαντα. ~(Σωκράτης) δικαίως	λέγεις	ἢ ἀδίκως; ~(Πῶλος) ~ὁπότερ' ἂν
[468]	τἆλλα τὰ τοιαῦτα; οὐ ταῦτα	~λέγεις;	ἢ ἄλλ' ἄττα καλεῖς τὰ
[489]	~καὶ κρείττους πότερον τοὺς φρονιμωτέρους	λέγεις	ἢ ἄλλους τινάς; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ
[461]	τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις ὥσπερ νῦν	λέγεις;	ἢ ~οἴει ὅτι Γοργίας ᾐσχύνθη
[452]	ἴσως ὅτι ἰατρός. τί οὖν	λέγεις;	ἦ τὸ τῆς σῆς τέχνης
[481]	λέγοντος ἑκάστοτε ἃ διὰ τούτους	λέγεις	θαυμάζοι ~ὡς ἄτοπά ἐστιν, ἴσως
[449]	ἐπιεικῶς τοῦτο ποιεῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ	λέγεις.	ἴθι δή μοι ἀπόκριναι οὕτως
[490]	~ἀλλ' εἰ μὴ τὰ τοιαῦτα	λέγεις,	ἴσως τὰ τοιάδε· οἷον γεωργικὸν
[466]	ὧν λέγεις πότερον αὐτὸς ~ταῦτα	λέγεις	καὶ γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ
[518]	οὐδὲν περὶ γυμναστικῆς· διακόνους μοι	λέγεις	καὶ ~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ
[451]	ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο	λέγεις	(καὶ οὐδέν πω σαφές. ~οἴομαι
[453]	ἥτις ποτ' ἐστὶν ἣν σὺ	λέγεις	καὶ ~περὶ ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν
[490]	οὕτως, ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία,	λέγεις,	καὶ ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ
[505]	μοι μέλει οὐδὲν ὧν σὺ	λέγεις,	καὶ ταῦτά σοι Γοργίου χάριν
[467]	~(Σωκράτης) φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά γε	λέγεις	καὶ ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[474]	οὐχὶ ἤτοι κατὰ τὴν χρείαν	λέγεις	καλὰ εἶναι, πρὸς ὃ ἂν
[496]	οὐκοῦν κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν	λέγεις;	~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε.
[489]	εἶεν, ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω	λέγεις;	~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[499]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν τὰς τοιάσδε	λέγεις,	οἷον κατὰ τὸ σῶμα ἃς
[494]	καί μοι λέγε· τὸ ~τοιόνδε	λέγεις	οἷον πεινῆν καὶ πεινῶντα ἐσθίειν;
[472]	~καὶ νῦν περὶ ὧν σὺ	λέγεις	ὀλίγου σοι πάντες συμφήσουσιν ταὐτὰ
[469]	~οὔκ, εἰ τὸ τυραννεῖν γε	λέγεις	ὅπερ ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε
[499]	δή, ὡς ἔοικεν, ὃ νῦν	λέγεις,	~ὅτι ἡδοναί τινές εἰσιν αἱ
[453]	καὶ εἴ τι ἐγὼ συνίημι,	λέγεις	ὅτι πειθοῦς δημιουργός ἐστιν ἡ
[489]	ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι ὅτι	λέγεις.	οὐ γὰρ δήπου σύ γε
[493]	νῦν. σκόπει γὰρ εἰ ~τοιόνδε	λέγεις	περὶ τοῦ βίου ἑκατέρου, τοῦ
[491]	σοῦ τοὐναντίον, ὅτι ~οὐδέποτε ταὐτὰ	λέγεις	περὶ τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τοτὲ
[447]	ἐπίδειξιν εἰς αὖθις, ὥσπερ σὺ	~λέγεις,	ποιησάσθω. ~(Καλλίκλης) ~οὐδὲν οἷον τὸ
[463]	ἔα, ἐμοὶ δ' εἰπὲ πῶς	λέγεις	πολιτικῆς μορίου εἴδωλον εἶναι τὴν
[521]	(τούτων τινὸς κινδυνεύων, ὃ σὺ	λέγεις,	πονηρός τίς μ' ~ἔσται ὁ
[466]	ὦ Πῶλε, ἐφ' ἑκάστου ὧν	λέγεις	πότερον αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις καὶ
[466]	ἐρωτᾷς ἢ λόγου τινὸς ἀρχὴν	λέγεις;	~(Πῶλος) ἐρωτῶ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲ
[462]	εἰ μή τι σὺ ἄλλο	λέγεις.	~(Πῶλος) τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός
[478]	οὖν τούτων κάλλιστόν ἐστιν (ὧν	λέγεις)	~(Πῶλος) τίνων λέγεις; ~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς,
[450]	λέγειν τὴν ῥητορικήν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὔτοι τούτων γε
[454]	οὐ ταὐτόν ἐστιν. ~(Γοργίας) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~(ἀλλὰ μὴν οἵ τέ
[504]	~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~ἔγωγε. τί δὲ αὖ
[463]	ἐγὼ οὐδὲ αὐτὸς συνίημι ὅτι	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε, ὦ Γοργία·
[462]	ἔναγχος ~ἀνέγνων. ~(Πῶλος) τί τοῦτο	λέγεις;	~(Σωκράτης) ἐμπειρίαν ἔγωγέ τινα. ~(Πῶλος)
[491]	ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους; ~(Καλλίκλης) πῶς	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον λέγω αὐτὸν
[503]	εἰσὶν δὲ καὶ οἵους σὺ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ καὶ
[454]	πειθοῦς ἐστιν δημιουργός. ~(Γοργίας) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνη
[495]	τε καὶ νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς	λέγεις;	~(Σωκράτης) οἷον περὶ ὅτου βούλει
[451]	γάρ· ἀλλὰ πρὸς τί τοῦτο	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~ὅτι εἴ σοι αὐτίκα
[491]	ἄλλων; ~(Καλλίκλης) πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ποικίλον ἀλλ' ὥσπερ
[498]	μὰ Δί' οὐκ οἶδ' ὅτι	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~οὐκ οἶσθ' ὅτι τοὺς
[478]	ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς δικαστὰς	λέγεις;	~(Σωκράτης) οὐκοῦν δίκην δώσοντας; ~(Πῶλος)
[459]	ἰατροῦ πιθανώτερος ἔσται. ~(Γοργίας) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ τοῦ ἰατροῦ
[470]	σε ἐλέγξειεν ὅτι οὐκ ~ἀληθῆ	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~πολλὴν ἄρα ἐγὼ τῷ
[467]	ἀποκρίνεσθαι, ἵνα καὶ εἰδῶ ὅτι	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν σοι δοκοῦσιν
[461]	μόνον φυλάττῃς. ~(Πῶλος) τί τοῦτο	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~τὴν μακρολογίαν, ὦ Πῶλε,
[464]	τῶν γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον λέγω καὶ
[478]	ἐστιν (ὧν λέγεις) ~(Πῶλος) τίνων	λέγεις;	~(Σωκράτης) χρηματιστικῆς, ἰατρικῆς, δίκης. ~(Πῶλος)
[477]	κακίστη; ~(Πῶλος) πῶς, ὦ Σώκρατες,	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~ὡδί· ἀεὶ τὸ αἴσχιστον
[447]	~(Σωκράτης) ὅστις ἐστίν. ~(Χαιρεφῶν) πῶς	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~ὥσπερ ἂν εἰ ἐτύγχανεν
[462]	μὲν ἐπιτηδεύσεως μόριον. ~(Πῶλος) τίνος	λέγεις	ταύτης; ~(Σωκράτης) ~μὴ ἀγροικότερον ᾖ
[453]	ἧττον ἐρήσομαί ~σε τίνα ποτὲ	λέγεις	τὴν πειθὼ τὴν ἀπὸ τῆς
[488]	τοῦ φαυλοτέρου; μή τι ἄλλο	λέγεις	τὸ ~δίκαιον εἶναι, ἢ ὀρθῶς
[496]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ	λέγεις	τὸ μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου
[494]	τοιούτου ἑκατέρου ὄντος τοῦ βίου,	λέγεις	τὸν τοῦ ~ἀκολάστου εὐδαιμονέστερον εἶναι
[489]	με· ~ἀλλ' ἴθι εἰπέ, τίνας	λέγεις	τοὺς βελτίους εἶναι; ~(Καλλίκλης) τοὺς
[489]	ἐξ ἀρχῆς εἰπὲ τί ποτε	λέγεις	τοὺς βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ τοὺς
[491]	ὠγαθέ, εἰπὼν ἀπαλλάγηθι τίνας ποτὲ	λέγεις	τοὺς βελτίους τε καὶ ~κρείττους
[491]	ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς ἠλιθίους	λέγεις	τοὺς σώφρονας. ~(Σωκράτης) ~πῶς γὰρ
[490]	~πότερον οὐ τὸν φρονιμώτερον βελτίω	λέγεις;	φάθι ἢ μή. ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[455]	ῥητορικοὶ δὲ οὔ· ἢ πῶς	λέγεις,	ὦ ~Γοργία, τὰ τοιαῦτα; ἐπειδὴ
[447]	~καὶ ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ	λέγεις,	ὦ Καλλίκλεις. ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν
[505]	ᾤου. ~(Καλλίκλης) οὐκ οἶδ' ἅττα	λέγεις,	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἄλλον τινὰ
[504]	~(Καλλίκλης) τί δὲ οὐκ αὐτὸς	λέγεις,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἴ
[490]	γῆν. ~(Καλλίκλης) ὡς ἀεὶ ταὐτὰ	λέγεις,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) οὐ μόνον
[513]	εἰ μή τι σὺ ἄλλο	λέγεις,	ὦ φίλη κεφαλή. λέγομέν τι
[447]	ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ καλῶς	λέγεις.	ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν. ~(Χαιρεφῶν)
[514]	ἐπ' αὐτά. φῶμεν ταῦτα ὀρθῶς	~λέγεσθαι	(ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε.
[501]	σκόπει εἰ δοκεῖ σοι ἱκανῶς	λέγεσθαι,	καὶ ~εἶναί τινες καὶ περὶ
[508]	οὐδὲν δὲ κωλύει καὶ ἔτι	λέγεσθαι·	οὔ φημι, ὦ ~Καλλίκλεις, τὸ
[527]	οὖν ταῦτα μῦθός σοι δοκεῖ	λέγεσθαι	ὥσπερ γραὸς καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν,
[508]	σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις, ἆρα ~καλῶς	λέγεται	ἢ οὔ, ὡς ἄρα ἐγὼ
[453]	ἡμῖν καταφανὲς ποιοῖ ~περὶ ὅτου	λέγεται.	σκόπει γὰρ εἴ σοι δοκῶ
[455]	οὐκ ἐκ τῶν ~δημιουργῶν. ~(Σωκράτης)	~λέγεται	ταῦτα, ὦ Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους·
[483]	μὲν τοῦτο ἄδικον καὶ αἰσχρὸν	λέγεται,	τὸ πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν
[503]	τὸ βέλτιστον λέγων, ἃ ἂν	λέγῃ	ἄλλο τι οὐκ εἰκῇ ἐρεῖ,
[489]	ἐὰν μέν τις κατὰ φύσιν	λέγῃ,	~ἐπὶ τὸν νόμον ἄγων, ἐὰν
[504]	προσοίσει ταῖς ψυχαῖς οὓς ἂν	λέγῃ,	καὶ τὰς πράξεις ἁπάσας, καὶ
[483]	ἐὰν μέν τις ~κατὰ νόμον	λέγῃ,	κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ
[473]	ἐξεληλέγχθαι, ὦ Σώκρατες, ὅταν τοιαῦτα	λέγῃς	ἃ οὐδεὶς ἂν φήσειεν ~ἀνθρώπων;
[496]	λέγεις ἅμα, ὅταν διψῶντα ~πίνειν	λέγῃς;	ἢ οὐχ ἅμα τοῦτο γίγνεται
[510]	εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν τι καλῶς	λέγῃς;	τοῦτό ~μοι δοκεῖς πάνυ καλῶς
[458]	ἀνδρῶν ~βουλομένων ἀκούειν ἐάν τι	λέγητε·	ἐμοὶ δ' οὖν καὶ αὐτῷ
[458]	εἴ τίς τι μὴ ἀληθὲς	λέγοι,	οὐκ ἀηδέστερον μεντἂν ἐλεγχθέντων ἢ
[508]	σύ με ἤρου εἰ σπουδάζων	λέγοιμι,	~λέγοντα ὅτι κατηγορητέον εἴη καὶ
[469]	~πληθούσῃ λαβὼν ὑπὸ μάλης ἐγχειρίδιον	λέγοιμι	πρὸς σὲ ὅτι ὦ Πῶλε,
[520]	~(Καλλίκλης) ~ἔγωγε· ἀλλὰ τί ἂν	λέγοις	ἀνθρώπων πέρι οὐδενὸς ἀξίων; ~(Σωκράτης)
[520]	~τί δ' ἂν περὶ ἐκείνων	λέγοις,	οἳ φάσκοντες προεστάναι τῆς πόλεως
[488]	ἦ μαθεῖν σου τί ποτε	λέγοις.	πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς
[517]	περιφερόμενοι καὶ ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι	~λέγομεν.	ἐγὼ γοῦν σε πολλάκις οἶμαι
[505]	ἀληθὲς τί ἐστιν ~περὶ ὧν	λέγομεν	καὶ τί ψεῦδος· κοινὸν γὰρ
[455]	δή, ἴδωμεν τί ποτε καὶ	λέγομεν	περὶ τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ μὲν
[513]	ἄλλο λέγεις, ὦ φίλη κεφαλή.	λέγομέν	τι πρὸς ~ταῦτα, ὦ Καλλίκλεις;
[480]	~ποιήσει καὶ ἀνίατον· ἢ πῶς	λέγομεν,	ὦ Πῶλε, εἴπερ τὰ πρότερον
[454]	ἐθιζώμεθα ὑπονοοῦντες ~προαρπάζειν ἀλλήλων τὰ	λεγόμενα,	ἀλλὰ σὺ τὰ σαυτοῦ κατὰ
[461]	καὶ ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν τὰ	λεγόμενα	ἐκείνους εἶπον τοὺς ~λόγους, ὅτι
[479]	ταῦτ' ἦν τὰ ὑπ' ἐμοῦ	λεγόμενα;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀποδέδεικται
[482]	~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ καὶ αὐτὸς	λεγομένοις.	ἢ οὖν ἐκείνην ἐξέλεγξον, ὅπερ
[458]	Γοργία, ἃ θαυμάζω ἐν τοῖς	λεγομένοις	ὑπὸ σοῦ· ἴσως γάρ τοι
[514]	γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην, τὸ	λεγόμενον	δὴ τοῦτο ἐν τῷ πίθῳ
[447]	μεταλαγχάνειν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ, τὸ	λεγόμενον,	κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν;
[458]	ὥστε τοιούτων λόγων καὶ οὕτω	λεγομένων	ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο
[513]	~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν γὰρ (ἤθει	λεγομένων	τῶν λόγων ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ
[509]	νεανικώτερος, ~οὐχ οἷόν τε ἄλλως	λέγοντα	ἢ ὡς ἐγὼ νῦν λέγω
[481]	τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα καὶ	λέγοντα,	ὅπως μὴ δῷ δίκην μηδὲ
[508]	με ἤρου εἰ σπουδάζων λέγοιμι,	~λέγοντα	ὅτι κατηγορητέον εἴη καὶ αὑτοῦ
[522]	ποιοῦντα, ἢ τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν	λέγοντα	πικροὺς λόγους ἢ ἰδίᾳ ἢ
[454]	μετὰ τοῦτο ἐπανεροίμεθ' ἂν τὸν	λέγοντα·	ποίας δὴ ~πειθοῦς καὶ τῆς
[503]	πολιτῶν αἱ ψυχαί, καὶ διαμάχεσθαι	λέγοντα	τὰ βέλτιστα, εἴτε ἡδίω ~εἴτε
[500]	τοῦ ἀνδρὸς δὴ ταῦτα ~πράττοντα,	λέγοντά	τε ἐν τῷ δήμῳ καὶ
[515]	μοι εἰπὲ ἐπὶ τούτῳ, εἰ	λέγονται	Ἀθηναῖοι διὰ Περικλέα βελτίους ~γεγονέναι,
[491]	ἔχων· ἀνδρειότεροί τινες ὑπὸ σοῦ	λέγονται	οἱ κρείττους καὶ οἱ ~βελτίους.
[502]	πολὺν ὄχλον καὶ δῆμον οὗτοι	λέγονται	οἱ λόγοι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[492]	ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα ὀρθῶς	λέγονται	οἱ μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι.
[484]	κατεπᾴδοντές τε καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα	(λέγοντες	~ὡς τὸ ἴσον χρὴ ἔχειν
[465]	οὖν ἐμοὶ συγγνώμην ἔχειν ἐστίν·	λέγοντος	γάρ μου ~βραχέα οὐκ ἐμάνθανες,
[458]	ἴσως γάρ τοι σοῦ ~ὀρθῶς	λέγοντος	ἐγὼ οὐκ ὀρθῶς ὑπολαμβάνω. ῥητορικὸν
[481]	~ἐναντιοῦσθαι, ὥστε, εἴ τίς σου	λέγοντος	ἑκάστοτε ἃ διὰ τούτους λέγεις
[461]	~ἀλλὰ ἀντίθες τοι· σοῦ μακρὰ	λέγοντος	καὶ μὴ ἐθέλοντος τὸ ἐρωτώμενον
[481]	τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι σοῦ	λέγοντος	ὁ ~δῆμος ὁ Ἀθηναίων μὴ
[451]	τις τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ	λέγοντος	ὅτι καὶ αὕτη λόγῳ κυροῦται
[483]	Πώλου τὸ κατὰ νόμον ~αἴσχιον	λέγοντος,	σὺ τὸν λόγον ἐδιώκαθες κατὰ
[469]	~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ἐμοῦ δὴ	λέγοντος	τῷ λόγῳ ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ
[460]	~ἐγὼ τοίνυν σου τότε ταῦτα	λέγοντος	ὑπέλαβον ὡς οὐδέποτ' ἂν εἴη
[519]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις τοιαῦτα	λεγόντων	τῶν φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς
[482]	τὰ ἐμὰ παιδικά, παῦσον ~ταῦτα	λέγουσαν.	λέγει γάρ, ὦ φίλε ἑταῖρε,
[503]	γὰρ οἳ κηδόμενοι τῶν πολιτῶν	λέγουσιν	ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ καὶ
[503]	κηδόμενοι τῶν πολιτῶν λέγουσιν ἃ	~λέγουσιν,	εἰσὶν δὲ καὶ οἵους σὺ
[510]	οἱ παλαιοί τε καὶ σοφοὶ	λέγουσιν,	ὁ ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ
[483]	ἵνα μὴ αὐτῶν πλέον ἔχωσιν,	λέγουσιν	ὡς αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον τὸ
[506]	οὐδὲ γάρ ~τοι ἔγωγε εἰδὼς	λέγω	ἃ λέγω, ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ
[512]	εἰ μὴ ἔστιν ὃ ἐγὼ	λέγω,	ἀλλ' αὐτὸ τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή,
[506]	~τοι ἔγωγε εἰδὼς λέγω ἃ	λέγω,	ἀλλὰ ζητῶ κοινῇ μεθ' ὑμῶν,
[464]	ἡ κολακευτικὴ ~αἰσθομένη οὐ γνοῦσα	λέγω	ἀλλὰ στοχασαμένη τέτραχα ἑαυτὴν διανείμασα,
[482]	μὴ ~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ ταῦτα	λέγω,	ἀλλὰ τὴν φιλοσοφίαν, τὰ ἐμὰ
[491]	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον	λέγω	αὐτὸν ἑαυτοῦ ἄρχοντα· ἢ τοῦτο
[466]	τῷ δυναμένῳ. ~(Πῶλος) ἀλλὰ μὴν	λέγω	γε. ~(Σωκράτης) ~ἐλάχιστον τοίνυν μοι
[463]	ὡς ἤδη ~εἰδότι ἃ ἐγὼ	λέγω.	~(Γοργίας) ~μὰ τὸν Δία, ὦ
[481]	τῷ ἑτέρῳ τὸ ἑαυτοῦ πάθημα.	λέγω	δ' ἐννοήσας ὅτι ἐγώ τε
[476]	τοιοῦτον οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν;	λέγω	δὲ ~τὸ τοιόνδε· εἴ τις
[453]	~μόνη ἢ καὶ ἄλλαι τέχναι;	λέγω	δὲ τὸ τοιόνδε· ὅστις διδάσκει
[507]	δίδασκε. ~(Καλλίκλης) λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης)	~λέγω	δὴ ὅτι, εἰ ἡ σώφρων
[465]	ῥητορικὴ πρὸς δικαιοσύνην. ὅπερ μέντοι	λέγω,	διέστηκε μὲν ~οὕτω φύσει, ἅτε
[464]	ἐὰν δύνωμαι, σαφέστερον ἐπιδείξω ὃ	λέγω.	δυοῖν ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν δύο
[493]	~φέρε δή, ἄλλην σοι εἰκόνα	λέγω	ἐκ τοῦ αὐτοῦ γυμνασίου τῇ
[521]	χάριν ~λέγων τοὺς λόγους οὓς	λέγω	ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς τὸ βέλτιστον,
[521]	κομψὰ ταῦτα, οὐχ ἕξω ὅτι	~λέγω	ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ὁ αὐτὸς
[474]	εἶναι. ἐγὼ γὰρ ὧν ἂν	λέγω	ἕνα μὲν ~παρασχέσθαι μάρτυρα ἐπίσταμαι,
[484]	μοι καὶ ~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ	λέγω	ἐνδείκνυσθαι ἐν τῷ ᾄσματι ἐν
[465]	~(τῇ μὲν οὖν ἰατρικῇ, ὥσπερ	λέγω,	ἡ ὀψοποιικὴ κολακεία ὑπόκειται· τῇ
[458]	ἐλεγχθέντων εἴ τι μὴ ἀληθὲς	λέγω,	ἡδέως δ' ἂν ~ἐλεγξάντων εἴ
[518]	ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ	λέγω·	ἥκεις δὲ ὀλίγον ὕστερον λέγων
[517]	σοι διὰ τῶν αὐτῶν εἰκόνων	~λέγω,	ἵνα ῥᾷον καταμάθῃς. τούτων γὰρ
[464]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον	λέγω	καὶ ἐν σώματι εἶναι καὶ
[518]	μέν μοι δοκεῖς μανθάνειν ὅτι	λέγω,	καὶ ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι
[522]	~ὅτι δικαίως (πάντα ταῦτα ἐγὼ	λέγω,	καὶ πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ
[489]	ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία τούτους	λέγω,	καὶ σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις
[494]	γε καὶ διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης)	~λέγω,	καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας
[500]	ἴσως οὖν οὔπω οἶσθα τί	λέγω.	~(Καλλίκλης) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[491]	ἂν γνοίη ὅτι οὐ τοῦτο	λέγω.	~(Καλλίκλης) ~πάνυ γε σφόδρα, ὦ
[509]	λέγοντα ἢ ὡς ἐγὼ νῦν	λέγω	καλῶς λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ
[508]	λόγοις οὕτω φανέντα, ὡς ἐγὼ	λέγω,	κατέχεται καὶ δέδεται, ~καὶ (εἰ
[472]	μάρτυρας παρασχέσθαι ὡς οὐκ ἀληθῆ	λέγω·	μαρτυρήσουσί σοι, ~ἐὰν μὲν βούλῃ,
[506]	ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος συγχωρήσομαι.	λέγω	μέντοι ταῦτα, εἰ ~δοκεῖ χρῆναι
[469]	ἐγώ. ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔγωγε τοῦτο	λέγω	ὅπερ ἄρτι, ἐξεῖναι ἐν τῇ
[455]	αὐτός πω δύναμαι κατανοῆσαι ὅτι	λέγω.	ὅταν περὶ ἰατρῶν αἱρέσεως ᾖ
[491]	ὃ ἐγώ σοι ~νῦν παρρησιαζόμενος	λέγω,	ὅτι δεῖ τὸν ὀρθῶς βιωσόμενον
[448]	νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην, καὶ	λέγω	ὅτι ~οὐδείς μέ πω ἠρώτηκε
[488]	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ σοι σαφῶς	λέγω,	ὅτι ταὐτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[489]	τὸ βελτίους; οὐ ~πάλαι σοι	λέγω	ὅτι ταὐτόν φημι εἶναι τὸ
[465]	Πῶλε τοῦτο γὰρ ~πρὸς σὲ	λέγω	ὅτι τοῦ ἡδέος στοχάζεται ἄνευ
[453]	σὲ ἐρήσομαι, ἀλλ' οὐκ αὐτὸς	λέγω;	οὐ σοῦ ~ἕνεκα ἀλλὰ τοῦ
[491]	κρείττους οἵ εἰσιν οὐ σκυτοτόμους	~λέγω	οὐδὲ μαγείρους, ἀλλ' (οἳ ἂν
[472]	μάρτυρα ~παράσχωμαι ὁμολογοῦντα περὶ ὧν	λέγω,	οὐδὲν οἶμαι ἄξιον λόγου μοι
[464]	οὖσαν δ' οὔ; οἷον τοιόνδε	λέγω·	πολλοὶ δοκοῦσιν εὖ ~ἔχειν τὰ
[509]	δύναμιν ἢ βούλησιν; ὧδε ~δὲ	λέγω·	πότερον ἐὰν μὴ βούληται ἀδικεῖσθαι,
[491]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε καὶ πάλαι	λέγω.	πρῶτον μὲν τοὺς κρείττους οἵ
[463]	Γοργία· οὐδὲν γάρ πω σαφὲς	λέγω,	πῶλος δὲ ὅδε νέος ἐστὶ
[496]	τὸ μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ	(λέγω.	~(Σωκράτης) μανθάνω· ἀλλ' οὖν τό
[488]	ἔλεγον καὶ τότε καὶ νῦν	λέγω.	~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ τὸν αὐτὸν
[490]	φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ οὐ ταῦτα	~λέγω.	~(Σωκράτης) ~πότερον οὐ τὸν φρονιμώτερον
[471]	δοκεῖ γέ σοι ὡς ἐγὼ	λέγω.	~(Σωκράτης) ~ὦ μακάριε, ῥητορικῶς γάρ
[457]	(ἀκροαταὶ ~γενέσθαι. τοῦ δὴ ἕνεκα	λέγω	ταῦτα; ὅτι νῦν ἐμοὶ δοκεῖς
[464]	δυοῖν ὄντοιν τοῖν ~πραγμάτοιν δύο	λέγω	τέχνας· τὴν μὲν ἐπὶ τῇ
[464]	τοῦ σώματος ~θεραπείας δύο μόρια	λέγω,	τὴν μὲν γυμναστικήν, τὴν δὲ
[496]	ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν ~εἶναι; αὐτὸ	λέγω	τὸ πεινῆν. ~(Καλλίκλης) ἀνιαρὸν ἔγωγε·
[521]	εὖ καὶ γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης)	λέγω	τοίνυν ὅτι ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης)
[466]	δοκῇ αὐτοῖς; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~λέγω	τοίνυν σοι ὅτι δύο ταῦτ'
[454]	ἐγὼ δ' ἐπανερωτῶ ὅπερ γὰρ	λέγω,	τοῦ ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν
[490]	~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν ἃ	λέγω.	τοῦτο γὰρ οἶμαι ἐγὼ τὸ
[469]	δοκεῖ ἔχειν περὶ ὧν ἐγὼ	λέγω	τῶν ἀνθρώπων; ~(Σωκράτης) πῶς γὰρ
[447]	σκυτοτόμος· ἢ οὐ μανθάνεις ὡς	λέγω;	~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω καὶ ἐρήσομαι. εἰπέ
[470]	ἐστίν; ~(Σωκράτης) ~ὥς γε ἐγὼ	λέγω,	ὦ Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ
[454]	~(Γοργίας) ~ταύτης τοίνυν τῆς πειθοῦς	λέγω,	ὦ Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς
[453]	δὴ ἐπὶ τῶν αὐτῶν τεχνῶν	λέγωμεν	ὧνπερ νυνδή· ἡ ἀριθμητικὴ οὐ
[503]	ἀνὴρ καὶ ἐπὶ τὸ βέλτιστον	λέγων,	ἃ ἂν λέγῃ ἄλλο τι
[500]	πρὸς Πῶλον καὶ Γοργίαν ἐτύγχανον	λέγων.	ἔλεγον ~γὰρ αὖ, εἰ μνημονεύεις,
[471]	καὶ ~εὐδοκίμους, ὁ δὲ τἀναντία	λέγων	ἕνα τινὰ παρέχηται ἢ μηδένα.
[491]	τε καὶ κναφέας καὶ μαγείρους	λέγων	καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ, ὡς
[521]	πρὸς ἐμέ, διατελεῖν ἃ νοεῖς	λέγων.	~καὶ νῦν εὖ καὶ γενναίως
[512]	καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις,	λέγων	καὶ παρακαλῶν ἐπὶ τὸ δεῖν
[505]	δύναιο διελθεῖν τὸν λόγον, ἢ	λέγων	κατὰ σαυτὸν ἢ ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ;
[509]	οὐδεὶς οἷός τ' ἐστὶν ἄλλως	λέγων	μὴ οὐ καταγέλαστος εἶναι. ἐγὼ
[482]	οὐδὲ σὺ παύσῃ ποτὲ ~ταῦτα	λέγων.	νόμιζε τοίνυν καὶ παρ' ἐμοῦ
[506]	ὑμῶν, ὥστε, ἂν τὶ φαίνηται	~λέγων	ὁ ἀμφισβητῶν ἐμοί, ἐγὼ πρῶτος
[460]	φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~μέμνησαι οὖν	λέγων	ὀλίγῳ πρότερον ὅτι οὐ δεῖ
[518]	λέγω· ἥκεις δὲ ὀλίγον ὕστερον	λέγων	ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν
[489]	~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ κατηγορεῖν	λέγων	ὅτι ἐναντίον ἐστὶν ὁ νόμος
[468]	~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον,	λέγων	ὅτι ἔστιν ἄνθρωπον ποιοῦντα ἐν
[501]	ἀλλ' ~ἐμπειρία, ~(ἡ δ' ἰατρική,	λέγων	ὅτι ἡ μὲν τούτου οὗ
[521]	ληφθείς, εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις	λέγων	ὅτι ὦ παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς
[493]	ἐν Ἅιδου τὸ ἀιδὲς δὴ	λέγων	οὗτοι ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν, οἱ
[451]	τάχους ἔχει. ~(Γοργίας) ὀρθῶς γε	λέγων	σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[494]	κοσμίου; πείθω τί σε ταῦτα	λέγων	~συγχωρῆσαι τὸν κόσμιον βίον τοῦ
[493]	ὡς ἔφη ὁ πρὸς ἐμὲ	(λέγων,	τὴν ψυχὴν ~εἶναι· τὴν δὲ
[492]	~Εὐριπίδης ἀληθῆ ἐν τοῖσδε λέγει,	λέγων	~τίς δ' οἶδεν, εἰ τὸ
[521]	ἅτε οὖν οὐ πρὸς χάριν	~λέγων	τοὺς λόγους οὓς λέγω ἑκάστοτε,
[450]	ἀξιῶ εἶναι περὶ λόγους, ὀρθῶς	λέγων,	~ὡς ἐγώ φημι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[471]	~ἐπειδὰν τῶν λόγων ὧν ἂν	λέγωσι	μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται καὶ ~εὐδοκίμους,
[524]	ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ	λειμῶνι,	ἐν τῇ τριόδῳ ~ἐξ ἧς
[465]	ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ χρώμασιν καὶ	λειότητι	καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν
[510]	~(Καλλίκλης) καὶ ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης)	~λείπεται	δὴ ἐκεῖνος μόνος ἄξιος λόγου
[475]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τῷ ἑτέρῳ	λείπεται.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τῷ κακῷ.
[502]	τι ἢ λόγοι γίγνονται τὸ	λειπόμενον;	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς
[463]	~εἶναι τὴν ῥητορικήν, ἀλλ' αὐτὸν	λέληθα	οὔπω ἀποκεκριμένος, ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ
[508]	καὶ ταῦτα σοφὸς ὤν, ἀλλὰ	λέληθέν	σε ὅτι ἡ ἰσότης ἡ
[511]	μοχθηρῷ ὄντι τὴν ψυχὴν καὶ	~λελωβημένῳ	διὰ τὴν μίμησιν τοῦ δεσπότου
[522]	τοῦτο οὕτως ἔχει, ἐθέλω λόγον	λέξαι.	~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ γε καὶ
[502]	καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ καὶ	λέξει	καὶ ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε
[523]	ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι	λέξω	ἃ μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ
[484]	αὐτῶν, ἐκ νέων λαμβάνοντες, ~ὥσπερ	λέοντας,	κατεπᾴδοντές τε καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα
[493]	στέγειν δι' ἀπιστίαν τε καὶ	λήθην.	ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν ἐστιν ὑπό
[497]	εἰς τὸ ἔμπροσθεν, (ὅτι ἔχων	~ληρεῖς)	ἵνα εἰδῇς ὡς σοφὸς (ὤν
[486]	τὰ κομψὰ ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε	ληρήματα	χρὴ φάναι εἶναι εἴτε φλυαρίας,
[487]	πέρα τοῦ δέοντος ~σοφώτεροι γενόμενοι	λήσετε	διαφθαρέντες. ἐπειδὴ οὖν σου ἀκούω
[507]	ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν,	λῃστοῦ	βίον ζῶντα. οὔτε γὰρ ἂν
[521]	ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἐν τούτοις	ληφθείς,	εἰ αὐτοῦ ~κατηγοροῖ τις λέγων
[473]	ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ	~ληφθεὶς	στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται καὶ τοὺς
[473]	~πῶς λέγεις; ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος	ληφθῇ	τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται
[492]	δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι. ~(Καλλίκλης) ~οἱ	λίθοι	γὰρ ἂν οὕτω γε καὶ
[494]	νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, τὸ ὥσπερ	λίθον	ζῆν, ἐπειδὰν ~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα
[494]	λέγεις, ἀλλ' οὐ νεκροῦ οὐδὲ	λίθου.	καί μοι λέγε· τὸ ~τοιόνδε
[468]	καὶ πλεῖν, καὶ οἷον αὖ	λίθους	καὶ ξύλα καὶ τἆλλα τὰ
[486]	ἅσμενον ~εὑρεῖν τούτων τινὰ τῶν	λίθων	ᾗ βασανίζουσιν τὸν χρυσόν, τὴν
[511]	καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν	λιμένα	δύο δραχμὰς ἐπράξατο, καὶ αὐτὸς
[519]	ἄνευ γὰρ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης	λιμένων	καὶ ~νεωρίων καὶ τειχῶν καὶ
[455]	τὰ Ἀθηναίων καὶ ἡ τῶν	λιμένων	κατασκευὴ ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς
[455]	ὅταν τειχῶν περὶ οἰκοδομήσεως ἢ	λιμένων	~κατασκευῆς ἢ νεωρίων, ἀλλ' οἱ
[464]	ὁ ἰατρὸς ἢ ὁ ὀψοποιός,	λιμῷ	ἂν ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν. ~κολακείαν
[511]	ναῦν περιπατεῖ ἐν μετρίῳ ~σχήματι·	λογίζεσθαι	γὰρ οἶμαι ἐπίσταται ὅτι ἄδηλόν
[512]	τὰ σώματα ~οὔτε τὰς ψυχάς.	λογίζεται	οὖν ὅτι οὐκ, εἰ μέν
[524]	~τούτων τῶν λόγων τοιόνδε τι	λογίζομαι	συμβαίνειν. ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν,
[451]	ἄλλα ~καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ ἡ	λογιστικὴ	ἔχει περὶ τὸ αὐτὸ γάρ
[450]	πάνυ, οἷον ἡ ἀριθμητικὴ καὶ	λογιστικὴ	~καὶ γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική γε
[451]	περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον ἡ	λογιστική.	καὶ εἴ τις τὴν ~ἀστρονομίαν
[451]	δ' αὖ ἔροιτο· τὴν δὲ	λογιστικὴν	τίνα καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν
[502]	τὸ ~μέτρον, ἄλλο τι ἢ	λόγοι	γίγνονται τὸ λειπόμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη.
[451]	ὄντων, περὶ οὗ οὗτοι οἱ	λόγοι	εἰσὶν οἷς ἡ ~ῥητορικὴ χρῆται;
[517]	ἄρα, ὡς ἔοικεν, οἱ ἔμπροσθεν	λόγοι	ἦσαν, (ὅτι οὐδένα ἡμεῖς ἴσμεν
[497]	ἡμῶν ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν οἱ	~λόγοι.	~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν
[502]	καὶ δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ	λόγοι;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα
[451]	κυροῦται τὰ πάντα, οἱ ~δὲ	λόγοι	οἱ τῆς ἀστρονομίας, εἰ φαίη,
[500]	περὶ τούτου ἡμῖν εἰσιν οἱ	λόγοι,	οὗ τί ~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ
[483]	σοφὸν κατανενοηκὼς κακουργεῖς ἐν τοῖς	λόγοις,	ἐὰν μέν τις ~κατὰ νόμον
[489]	ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς	λόγοις,	ἐὰν μέν τις κατὰ φύσιν
[509]	ἀναγκασθῆναι ὁμολογεῖν ἐν τοῖς ~ἔμπροσθεν	λόγοις	ἐγώ τε καὶ πῶλος ἢ
[460]	τοῖς πρώτοις γε, ὦ Γοργία,	λόγοις	ἐλέγετο ὅτι ἡ ῥητορικὴ περὶ
[517]	τε καὶ σὺ ἐν τοῖς	λόγοις·	ἐν παντὶ γὰρ τῷ χρόνῳ
[482]	ὑπὸ σοῦ συμποδισθεὶς ἐν τοῖς	λόγοις	ἐπεστομίσθη, αἰσχυνθεὶς ἃ ἐνόει ~εἰπεῖν.
[452]	ἔγωγ' οἷόν τ' εἶναι τοῖς	λόγοις	καὶ ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ
[461]	καὶ ἐν ἔργοις καὶ ἐν	λόγοις.	καὶ νῦν εἴ τι ἐγὼ
[512]	πρᾶγμα, καταχώσειεν ἂν ὑμᾶς τοῖς	~λόγοις,	λέγων καὶ παρακαλῶν ἐπὶ τὸ
[487]	(ἐάν τι σὺ ἐν τοῖς	λόγοις	~ὁμολογήσῃς μοι, βεβασανισμένον τοῦτ' ἤδη
[508]	ἄνω ~ἐκεῖ ἐν τοῖς πρόσθεν	λόγοις	οὕτω φανέντα, ὡς ἐγὼ λέγω,
[481]	τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν τε καὶ	λόγοις	οὐχ οἷός τ' εἶ ~ἐναντιοῦσθαι,
[458]	δὴ καὶ αὐτὸς πολλοῖς ἤδη	λόγοις	~παραγενόμενος οὐκ οἶδ' εἰ πώποτε
[461]	ἐγὼ καὶ ~(Γοργίας) ἐν τοῖς	λόγοις	σφαλλόμεθα, σὺ παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος
[450]	εἰ βούλοιτο δυσχεραίνειν ἐν τοῖς	λόγοις,	τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα ~ῥητορικήν, ὦ
[451]	εἰπεῖν ἡ περὶ τί ἐν	λόγοις	τὸ κῦρος ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν.
[461]	ἐναντίον τι ~συνέβη ἐν τοῖς	(λόγοις	τοῦτο ὃ> δὴ ἀγαπᾷς, αὐτὸς
[527]	φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ' ἐν τοσούτοις	λόγοις	τῶν ἄλλων ἐλεγχομένων μόνος οὗτος
[482]	Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς	λόγοις	ὡς ἀληθῶς δημηγόρος ὤν· καὶ
[509]	εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς καὶ ἀδαμαντίνοις	~λόγοις,	ὡς γοῦν ἂν δόξειεν οὑτωσί,
[506]	~Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι τὸν	λόγον,	ἀλλ' οὖν ἐμοῦ γε ἀκούων
[465]	μακροὺς λόγους λέγειν αὐτὸς συχνὸν	λόγον	~ἀποτέτακα. ἄξιον μὲν οὖν ἐμοὶ
[506]	ἐξ ἀρχῆς ἐμοῦ ἀναλαβόντος τὸν	λόγον.	ἆρα τὸ ἡδὺ καὶ τὸ
[458]	ἤδη χαίρειν καὶ διαλύωμεν τὸν	λόγον.	~(Γοργίας) ~ἀλλὰ φημὶ μὲν ἔγωγε,
[466]	ὅτι χρήσωμαι, ἀπότεινε ~καὶ σὺ	λόγον,	ἐὰν δὲ ἔχω, ἔα με
[483]	νόμον ~αἴσχιον λέγοντος, σὺ τὸν	λόγον	ἐδιώκαθες κατὰ φύσιν. φύσει μὲν
[506]	εἰ ~δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι τὸν	λόγον·	εἰ δὲ μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν
[454]	τοῦ ἑξῆς ἕνεκα ~περαίνεσθαι τὸν	λόγον	ἐρωτῶ, οὐ σοῦ ἕνεκα ἀλλ'
[472]	ὁ ἀδικῶν, κατὰ τὸν σὸν	λόγον	εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)
[501]	τὴν αἰτίαν ὧν πράττει, καὶ	λόγον	ἔχει τούτων ἑκάστου δοῦναι, ἡ
[505]	πείθῃ, ἐάσεις χαίρειν τοῦτον τὸν	λόγον,	ἢ ~καὶ ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ.
[505]	οὐκ ἂν δύναιο διελθεῖν τὸν	λόγον,	ἢ λέγων κατὰ σαυτὸν ἢ
[504]	τοὐναντίον κατά γε τὸν δίκαιον	λόγον	καὶ ἔλαττον; ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης)
[460]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον τὸν	λόγον	καὶ ὁ τὰ δίκαια μεμαθηκὼς
[490]	κρείττων ἐστὶν κατὰ τὸν σὸν	~λόγον,	καὶ τοῦτον ἄρχειν δεῖ, τοὺς
[492]	πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον τε καὶ	λόγον	καὶ ψόγον; ἢ πῶς οὐκ
[488]	βελτίους πολὺ κατὰ τὸν σὸν	λόγον.	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ
[505]	γάρ τοι ἀτελῆ γε τὸν	λόγον	καταλίπωμεν. ~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ οὐκ
[505]	οὖν δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν	λόγον	καταλύομεν; ~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης)
[522]	ὡς τοῦτο οὕτως ἔχει, ἐθέλω	λόγον	λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ γε
[471]	ἦν εὐδαίμων κατὰ τὸν σὸν	λόγον.	νῦν δὲ θαυμασίως ὡς ἄθλιος
[460]	τἆλλα οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν	λόγον,	ὁ μεμαθηκὼς ~ἕκαστα τοιοῦτός ἐστιν
[465]	ἀλλ' ἐμπειρίαν, ὅτι οὐκ ἔχει	λόγον	οὐδένα ᾧ προσφέρει ἃ προσφέρει
[486]	δίκης βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν ὀρθῶς	λόγον,	οὔτ' εἰκὸς ἂν καὶ πιθανὸν
[463]	ἡ ῥητορικὴ κατὰ τὸν ἐμὸν	λόγον	~πολιτικῆς μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος) ~τί
[475]	δοκεῖ κατά γε τοῦτον τὸν	λόγον.	~(Σωκράτης) ~ἀληθῆ ἄρα ἐγὼ ἔλεγον,
[471]	ὁ Ἀρχέλαος κατὰ τὸν σὸν	λόγον;	~(Σωκράτης) εἴπερ γε, ὦ φίλε,
[510]	Σώκρατες, οὕτως, ἵνα διαπεράνῃς τὸν	λόγον.	~(Σωκράτης) ~καὶ ἐπὶ τοῦτο ἄρα,
[491]	περὶ τούτων ἡμῖν ὄντα τὸν	λόγον.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν σὺ ἐρεῖς περὶ
[465]	πέρι εἰ ἀμφισβητεῖς, ἐθέλω ~ὑποσχεῖν	λόγον.	~(τῇ μὲν οὖν ἰατρικῇ, ὥσπερ
[499]	ἀνάγκη μοι κατὰ τὸν παλαιὸν	λόγον	τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν ~καὶ
[506]	(ἀπιέναι, ἀλλὰ διεξελθεῖν ~σε τὸν	λόγον·	φαίνεται δέ μοι καὶ τοῖς
[523]	ὡς ἐγὼ οἶμαι, ἐγὼ δὲ	~λόγον·	ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι
[512]	ἐστιν· ἱκανὸς γὰρ αὐτῷ ὁ	λόγος.	ἀλλὰ σὺ οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ
[495]	μοι μὴ ἀνομολογούμενος ᾖ ὁ	λόγος,	ἐὰν ἕτερον φήσω εἶναι, τὸ
[510]	μέγα (δύνασθαι, ὡς ὁ ὑμέτερος	~λόγος,	ἐν τῇ πόλει διαπεπράξεται. ~(Καλλίκλης)
[505]	τοῦτο πάσχων περὶ οὗ ὁ	λόγος	~ἐστί, κολαζόμενος. ~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ
[509]	λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ αὐτὸς	~λόγος	ἐστιν ἀεί, ὅτι ἐγὼ ταῦτα
[453]	αὐτὸ τοῦτο περὶ ὅτου ὁ	λόγος	ἐστίν, ~καὶ ἐμὲ εἶναι τούτων
[472]	πρῶτον, περὶ οὗ νῦν ὁ	λόγος	ἐστίν, σὺ ἡγῇ οἷόν τε
[472]	περὶ ὧν ἂν (ἡμῖν ὁ	λόγος	ᾖ· οἶμαι δὲ οὐδὲ σοί,
[474]	πρὸς ὃν ἄν μοι ὁ	λόγος	ᾖ, τοὺς δὲ ~πολλοὺς ἐῶ
[508]	ἢ ἐξελεγκτέος δὴ οὗτος ὁ	λόγος	(ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς οὐ δικαιοσύνης
[501]	ἵνα σοι καὶ περανθῇ ὁ	λόγος	καὶ Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης)
[457]	οἶμαι ὀρθῶς. ὁ αὐτὸς δὴ	λόγος	καὶ περὶ τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς
[505]	τὰ λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν ὁ	λόγος	κεφαλὴν λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς βίαιος
[508]	αἴσχιστόν ἐστιν, ὡς ὁ σὸς	λόγος.	ὁ δὲ δὴ ἐμὸς ὅστις,
[487]	αὐτός τε φῂς καὶ ὁ	λόγος	ὃν ὀλίγον πρότερον ἔλεγες ὁμολογεῖ
[521]	ὁ αὐτὸς δέ μοι ἥκει	λόγος	ὅνπερ πρὸς Πῶλον ἔλεγον· ~κρινοῦμαι
[463]	τέχνη, ~ὡς δὲ ὁ ἐμὸς	λόγος,	οὐκ ἔστιν τέχνη ἀλλ' ἐμπειρία
[477]	ἀλγηδόνι γε, ὡς ὁ ~σὸς	λόγος.	~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν
[511]	νοῦν γε ἔχοντι, ὡς ὁ	λόγος	σημαίνει. ἢ οἴει δεῖν τοῦτο
[527]	ζῶν καὶ τελευτήσας, ὡς ~ὁ	λόγος	σημαίνει. καὶ ἔασόν τινά σου
[476]	εἰ τέμνει τι, ὁ αὐτὸς	λόγος;	τέμνεται γάρ τι. ~(Πῶλος) ναί.
[519]	αὐτῆς ἀπόλλυνται, ὡς ὁ τούτων	~λόγος.	τὸ δὲ ὅλον ψεῦδός ἐστιν·
[471]	ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν ὁ	λόγος,	ᾧ με καὶ ἂν παῖς
[458]	ὧν τυγχάνει νῦν ~ἡμῖν ὁ	λόγος	ὤν. εἰ μὲν οὖν καὶ
[527]	ἐλεγχομένων μόνος οὗτος ~ἠρεμεῖ ὁ	λόγος,	ὡς εὐλαβητέον ἐστὶν τὸ ἀδικεῖν
[450]	ἐργασία τὸ πολύ ἐστιν καὶ	λόγου	βραχέος ~δέονται, ἔνιαι δὲ οὐδενὸς
[460]	δὲ ῥητορικὸν ἀνάγκη ἐκ τοῦ	λόγου	δίκαιον εἶναι. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)
[508]	δὴ τοῦτο τὸ τοῦ σοῦ	λόγου,	ἐπὶ κόρρης, ἐάντε χρήματα ἀφαιρεῖσθαι,
[479]	αἰσθάνῃ τὰ συμβαίνοντα ἐκ τοῦ	λόγου;	ἢ βούλει ~συλλογισώμεθα αὐτά; ~(Πῶλος)
[459]	~ἐπισκεψόμεθα, ἐάν τι ἡμῖν πρὸς	λόγου	ᾖ· νῦν δὲ τόδε πρότερον
[453]	οὐ σοῦ ~ἕνεκα ἀλλὰ τοῦ	λόγου,	ἵνα οὕτω προί̈ ῃ ὡς
[516]	Περικλῆς ἦν ἐκ τούτου τοῦ	λόγου.	~(Καλλίκλης) οὐ σύ γε φῄς.
[472]	ὧν λέγω, οὐδὲν οἶμαι ἄξιον	λόγου	μοι ~πεπεράνθαι περὶ ὧν ἂν
[523]	~Ἄκουε δή, φασί, μάλα καλοῦ	λόγου,	ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ μῦθον,
[463]	~καὶ γὰρ ἄρτι ἐκ τοῦ	λόγου	οὐδὲν ἡμῖν καταφανὲς ἐγένετο τί
[450]	εἰσι τῶν τεχνῶν αἳ διὰ	λόγου	πᾶν περαίνουσι, καὶ ἔργου ὡς
[519]	ὑπ' αὐτῶν. καὶ τούτου τοῦ	λόγου	τί ἂν ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα,
[466]	~(Σωκράτης) ~ἐρώτημα τοῦτ' ἐρωτᾷς ἢ	λόγου	τινὸς ἀρχὴν λέγεις; ~(Πῶλος) ἐρωτῶ
[451]	σὺ ἄρτι, ὅτι τῶν διὰ	λόγου	τις τὸ κῦρος ἐχουσῶν. καὶ
[450]	οὕτως εἶπες, ὅτι ἡ διὰ	λόγου	τὸ κῦρος ἔχουσα ῥητορική ἐστιν,
[462]	~ἀλλ' εἴ τι κήδῃ τοῦ	λόγου	τοῦ εἰρημένου καὶ ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν
[510]	~λείπεται δὴ ἐκεῖνος μόνος ἄξιος	λόγου	φίλος τῷ τοιούτῳ, ὃς ἂν
[448]	Γοργία, φαίνεται πῶλος παρεσκευάσθαι εἰς	λόγους·	ἀλλὰ γὰρ ὃ ~ὑπέσχετο (Χαιρεφῶν)
[511]	οἶδ' ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε τοὺς	λόγους	ἄνω καὶ κάτω, ὦ Σώκρατες·
[450]	καλεῖς, ἣ ἂν ᾖ περὶ	λόγους;	~(Γοργίας) ~ὅτι, ὦ Σώκρατες, τῶν
[460]	ἐλέγετο ὅτι ἡ ῥητορικὴ περὶ	λόγους	εἴη ~οὐ τοὺς τοῦ ἀρτίου
[450]	οὐ ῥητορικὰς καλεῖς, οὔσας περὶ	λόγους,	εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν καλεῖς, ἣ
[450]	ἰατρικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν, περὶ	λόγους	ἐστίν. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) τούς
[450]	~οὐκοῦν καὶ ἡ γυμναστικὴ περὶ	λόγους	ἐστὶν τοὺς περὶ εὐεξίαν τε
[450]	οὕτως (ἔχουσιν· ἑκάστη αὐτῶν περὶ	~λόγους	ἐστὶν τούτους, οἳ τυγχάνουσιν ὄντες
[450]	ἔνιαι σχεδόν τι ~ἴσους τοὺς	λόγους	ἔχουσι ταῖς πράξεσιν, αἱ δὲ
[522]	τοὺς πρεσβυτέρους ~κακηγορεῖν λέγοντα πικροὺς	λόγους	ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ, οὔτε
[502]	βέλτιστοι ἔσονται διὰ τοὺς αὑτῶν	λόγους,	ἢ ~καὶ οὗτοι πρὸς τὸ
[449]	ἄρα περὶ πάντας γε τοὺς	λόγους	ἡ ῥητορική ἐστιν. ~(Γοργίας) οὐ
[495]	~διαφθείρεις, ὦ Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους	λόγους,	καὶ οὐκ ἂν ἔτι μετ'
[484]	~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ τοὺς	λόγους,	καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ τὸ
[465]	ὅτι σε οὐκ ἐῶν μακροὺς	λόγους	λέγειν αὐτὸς συχνὸν λόγον ~ἀποτέτακα.
[450]	ῥητορικὴν τέχνην ἀξιῶ εἶναι περὶ	λόγους,	ὀρθῶς λέγων, ~ὡς ἐγώ φημι.
[461]	τὰ λεγόμενα ἐκείνους εἶπον τοὺς	~λόγους,	ὅτι εἰ μὲν κέρδος ἡγοῖο
[521]	οὐ πρὸς χάριν ~λέγων τοὺς	λόγους	οὓς λέγω ἑκάστοτε, ἀλλὰ πρὸς
[449]	ἀποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ μακρῶν τοὺς	λόγους	~ποιεῖσθαι· οὐ μὴν ἀλλὰ (πειράσομαί
[460]	γ' ἀεὶ περὶ δικαιοσύνης τοὺς	λόγους	ποιεῖται· ~ἐπειδὴ δὲ ὀλίγον ὕστερον
[504]	τε καὶ ἀγαθός, καὶ τοὺς	~λόγους	προσοίσει ταῖς ψυχαῖς οὓς ἂν
[494]	τοιαῦτα ἄγων, ὦ Σώκρατες, τοὺς	λόγους;	~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ ἐγὼ ἄγω
[449]	ὄντων ~ἐστὶν ἐπιστήμη; ~(Γοργίας) περὶ	λόγους.	~(Σωκράτης) ~ποίους τούτους, ὦ Γοργία;
[461]	ἄγειν πολλὴ ἀγροικία ἐστὶν ~τοὺς	λόγους.	~(Σωκράτης) ~ὦ κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά
[456]	ἄνδρα καὶ ἰατρόν, ~εἰ δέοι	λόγῳ	διαγωνίζεσθαι ἐν ἐκκλησίᾳ ἢ ἐν
[506]	αὐτό. ~δίειμι (μὲν οὖν τῷ	λόγῳ	ἐγὼ ὡς ἄν μοι δοκῇ
[469]	μακάριε, ἐμοῦ δὴ λέγοντος τῷ	λόγῳ	ἐπιλαβοῦ. (εἰ γὰρ ἐγὼ ἐν
[503]	ἀλλ' ~ὅπερ ἐν τῷ ὑστέρῳ	λόγῳ	ἠναγκάσθημεν ἡμεῖς ὁμολογεῖν ὅτι αἳ
[457]	ζητοῦντας τὸ προκείμενον ἐν ~τῷ	λόγῳ·	καὶ ἔνιοί γε τελευτῶντες αἴσχιστα
[451]	ἐμοῦ λέγοντος ὅτι καὶ αὕτη	λόγῳ	κυροῦται τὰ πάντα, οἱ ~δὲ
[524]	ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ δὲ	λόγῳ,	οἷος εἶναι παρεσκεύαστο τὸ σῶμα
[492]	γε, ὦ Καλλίκλεις, ἐπεξέρχῃ τῷ	λόγῳ	παρρησιαζόμενος· σαφῶς γὰρ ~σὺ νῦν
[451]	δὴ ἡ ῥητορικὴ οὖσα τῶν	λόγῳ	τὰ πάντα ~διαπραττομένων τε καὶ
[451]	ὅτι καὶ αὕτη ἐστὶν τῶν	λόγῳ	τὸ πᾶν κυρουμένων· καὶ εἰ
[512]	τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς, τίνι δικαίῳ	λόγῳ	τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς ~καὶ (τῶν
[520]	εἰς σφᾶς, ἢ τῷ αὐτῷ	λόγῳ	τούτῳ ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν κατηγορεῖν
[471]	σὺ οἴει, ~ἐξελήλεγμαι τούτῳ τῷ	λόγῳ,	φάσκων τὸν ἀδικοῦντα οὐκ εὐδαίμονα
[527]	ἀπαιδευσίας ~ὥσπερ οὖν ἡγεμόνι τῷ	λόγῳ	χρησώμεθα τῷ νῦν παραφανέντι, ὃς
[451]	τῶν τεχνῶν τῶν τὸ πολὺ	λόγῳ	χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ ~καὶ ἄλλαι
[495]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ	λόγῳ	ὡς σοῦ σπουδάζοντος; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[475]	γὰρ βλαβήσῃ· ἀλλὰ γενναίως τῷ	λόγῳ	ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου, καὶ
[513]	αὑτῶν γὰρ (ἤθει λεγομένων τῶν	λόγων	ἕκαστοι χαίρουσι, τῷ ~δὲ ἀλλοτρίῳ
[519]	νῦν γοῦν συχνοὺς τείνω τῶν	λόγων,	ἐπειδή μοι οὐκ ἐθέλεις ~ἀποκρίνεσθαι.
[450]	πρᾶξις καὶ ἡ κύρωσις διὰ	λόγων	~(ἐστίν. διὰ ταῦτ' ἐγὼ τὴν
[450]	καὶ τὸ (κῦρος αὐταῖς διὰ	λόγων	ἐστίν. τῶν τοιούτων τινά μοι
[482]	Κλεινίειος οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ	λόγων,	ἡ δὲ φιλοσοφία ἀεὶ (τῶν
[457]	καὶ σὲ ἔμπειρον εἶναι πολλῶν	λόγων	καὶ καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς τὸ
[458]	γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων	λόγων	καὶ οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν
[484]	κατὰ τὴν πόλιν, καὶ τῶν	λόγων	οἷς δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν
[482]	τὰ (σὰ παιδικὰ τούτων τῶν	λόγων,	οὐδὲ σὺ παύσῃ ποτὲ ~ταῦτα
[526]	Καλλίκλεις, ὑπό τε τούτων τῶν	λόγων	πέπεισμαι, ~καὶ σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι
[524]	εἶναι· καὶ ἐκ ~τούτων τῶν	λόγων	τοιόνδε τι λογίζομαι συμβαίνειν. ὁ
[449]	ἀποκρινόμενος, τὸ δὲ μῆκος τῶν	λόγων	τοῦτο, οἷον καὶ πῶλος ~ἤρξατο,
[471]	~(Σωκράτης) ~καὶ κατ' ἀρχὰς τῶν	λόγων,	ὦ Πῶλε, ἔγωγέ σε ἐπῄνεσα
[471]	ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ~ἐπειδὰν τῶν	λόγων	ὧν ἂν λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς
[485]	φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει καὶ	λοιδορεῖ	τοῦτο, ~τὸ δ' ἕτερον ἐπαινεῖ,
[457]	ἔνιοί γε τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται,	λοιδορηθέντες	τε ~καὶ εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες
[505]	περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν καὶ τὰ	λοιπά,	~ἵνα ἡμῖν ὁ λόγος κεφαλὴν
[485]	ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ ~τὸν	λοιπὸν	βίον βιῶναι μετὰ μειρακίων ἐν
[458]	(Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν δὴ τὸ	λοιπόν,	ὦ Σώκρατες, γίγνεται ἐμέ γε
[498]	οὐ πάρεστιν τὰ κακά, αἱ	λῦπαι;	~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ
[499]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	λῦπαι	ὡσαύτως αἱ μὲν χρησταί εἰσιν,
[494]	αὐτά, ἢ τὰς ~ἐσχάτας λυποῖτο	λύπας·	ἆρα τοιούτου ἑκατέρου ὄντος τοῦ
[499]	μὲν χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ	λύπας	καὶ αἱρετέον ἐστὶν καὶ πρακτέον;
[507]	καὶ ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς καὶ	λύπας	φεύγειν καὶ διώκειν, καὶ ὑπομένοντα
[498]	~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως χαίρειν καὶ	λυπεῖσθαι	τοὺς φρονίμους καὶ τοὺς ~ἄφρονας
[475]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὴ	λύπῃ,	ἀμφοτέροις μὲν οὐκ ἂν ἔτι
[475]	τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) οὐκ ἄρα	λύπῃ	γε ὑπερέχει. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα.
[475]	τὸ (ἕτερον αἴσχιον ᾖ, ἤτοι	λύπῃ	ἢ κακῷ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἔσται·
[475]	~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ,	λύπῃ	τε καὶ κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη.
[475]	~πρῶτον (μὲν δὴ σκεψώμεθα, ἆρα	λύπῃ	ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι,
[475]	ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν ἐστιν καὶ	λύπῃ	~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν εἴη ἢ
[477]	~ὡδί· ἀεὶ τὸ αἴσχιστον ἤτοι	λύπην	μεγίστην παρέχον ἢ βλάβην ἢ
[475]	τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι	λυπηρότερόν	ἐστιν καὶ λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον
[494]	πιμπλάναι αὐτά, ἢ τὰς ~ἐσχάτας	λυποῖτο	λύπας· ἆρα τοιούτου ἑκατέρου ὄντος
[494]	~(πληρώσῃ, μήτε χαίροντα ἔτι μήτε	λυπούμενον.	ἀλλ' ἐν τούτῳ ἐστὶν τὸ
[496]	οὗ λέγεις τὸ μὲν διψῶντα	λυπούμενον	δήπου ἐστίν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[498]	~(Σωκράτης) τί δέ; νοῦν ἔχοντα	λυπούμενον	καὶ χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[496]	διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)	λυπούμενον;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν
[496]	~αἰσθάνῃ οὖν τὸ συμβαῖνον, ὅτι	λυπούμενον	χαίρειν λέγεις ἅμα, ὅταν διψῶντα
[498]	προσιόντων δὲ οἱ δειλοὶ μόνον	λυποῦνται	ἢ καὶ οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης)
[498]	χαίρουσιν; ~(Καλλίκλης) ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	λυποῦνται	μὲν καὶ χαίρουσιν καὶ οἱ
[498]	~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν καὶ	λυποῦνται	οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί;
[498]	~πότεροι δὲ μᾶλλον χαίρουσι καὶ	λυποῦνται,	οἱ φρόνιμοι ἢ οἱ ἄφρονες;
[497]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τῶν	λυπῶν	(καὶ τῶν ἡδονῶν ἅμα παύεται;
[482]	οἶμαι, ὦ βέλτιστε, καὶ τὴν	λύραν	μοι κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν τε
[509]	οὑτωσί, οὓς σὺ εἰ μὴ	λύσεις	ἢ σοῦ τις νεανικώτερος, ~οὐχ
[526]	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης ὁ	Λυσιμάχου·	οἱ δὲ πολλοί, ὦ ἄριστε,
[513]	πόλει· τοῦθ' ὅρα εἰ σοὶ	~λυσιτελεῖ	καὶ ἐμοί, ὅπως μή, ὦ
[505]	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ οἶμαι	λυσιτελεῖ	μετὰ μοχθηρίας σώματος ζῆν ἀνθρώπῳ·
[478]	~μεγάλου γὰρ κακοῦ ἀπαλλάττεται, ὥστε	λυσιτελεῖ	ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα καὶ ~ὑγιῆ
[480]	~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἢ κἀκεῖνα	λυτέον	ἢ τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν; ~(Πῶλος)
[473]	~πολλὰς καὶ μεγάλας καὶ παντοδαπὰς	λώβας	αὐτός τε λωβηθεὶς καὶ τοὺς
[473]	καὶ παντοδαπὰς λώβας αὐτός τε	λωβηθεὶς	καὶ τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς
[467]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ κακηγόρει, ὦ	λῷστε	Πῶλε, ἵνα προσείπω σε (κατὰ